Οικόσημα Πάρου

Δείτε εδώ θυρεούς από Παριανές οικογένειες αλλά και άλλων Κυκλαδιτών.

Η ιστορία της Φραγκοκρατίας στην Ελλάδα 1204-1560

Η Θρησκεία στην Πάρο

H Θρησκεία στην Πάρο

• ΘΡΗΣΚΕΙΑ: Ο χριστιανισμός στην Πάρο διαδόθηκε μάλλον κατά τα τέλη του 4ου αρχές του 5ου αιω.

Επιστολή στην Επιτροπή Αιγαίου για τους άτακτους Κρήτες (1831)

Ιστορικά σημειώματα εκ του βιβλίου των εν Νάξο Καπουτσίνων

Απο το ημερολόγιο των Καπουτσίνων Μοναχών στη Νάξο με αναφορές στον Άγιο Αθανάσιο και τον Ταξιάρχη, στη Νάουσα.

Τουρκικαί βιαιοπραγίαι εν Ναούση 1677 (βιβλίο)

Οι κοινοτικοί θεσμοί... (βιβλίο)

Επίθεση πειρατών στον Κόνσουλο της Εγγλετέρας Νικολό Βατιμπέλλα.

Ένα πολύ σπουδαίο έγγραφο στις 3 Ιανουαρίου του 1740...,

Οικογένειες και Οικόσημα της Πάρου (βιβλίο)

Τα Πάρια 1911 (Βιβλίο)

 Τα Πάρια του Νικηφόρου Γ. Κυπραίου του 1911.

Οικόσημα στη Νάξο

Οικόσημα στη Νάξο

Αντλούμε τις πληροφορίες μας και από εδώ...

Σφραγίδες της Πάρου και υπολοίπων Κυκλάδων

Παρουσιάζουμε τις σφραγίδες Πάρου - Αντιπάρου κατά χρονολογική σειρά.

Παριανά επίθετα Α

Για οικόσημα βλέπε εδώ…

Α

–Αβάζος ή Α’ βάζος: Το επώνυμο γνωστό ως και σήμερα στη Θήρα. Είναι κρητοβενέτικης καταγωγής. Σύμφωνα με της ερευνήτρια Χρυσ. Τσικριτσή-Κατσιανάκη, τα αρχικά γράμματα a, e, i,  αποβάλλονται όπως και στη βενέτικη διάλεκτο, που γενικά αποστρέφεται τα άτονα αρχικά.

Αρχοντική οικογένεια από τις Μοίρες Ρεθύμνου. Προέρχεται από τον βενετσιάνικο κλάδο Avanzo, Davanzo, από το avanzo= κέρδος, όφελος, ευχετικό από το βαφτ. και κρητ. αβάτζιος, (avanzio)= αυτός που πλεονάζει.

Ως επώνυμο σε έγγραφα του 1302, Johannes De’ Avanzo και Marco D’ Avanzo μεταξύ οικοδόμων και ξυλουργών που έστειλαν για την ανοικοδόμηση του Χάνδακα έγγραφο 1303.

Οικογένεια Αβάντζης, Αβάντζου, Αβαντζάτου (1760) και Αβαντσάδου στην Ζάκυνθο, Αβατζάκης στο Ρέθυμνο κ.α.

Ο Αβάζος μικρασιάτικης καταγωγής προέρχεται από την τουρκική λέξη avaz = κραυγή, βοή.

–1633. Κτίστης στην Παναγία Εκατονταπυλιανή αναφέρεται σε επιγραφή του έτους 1633 ο μαστρο Γεωργιλάς Αβάζος. Στην Καταπολιανή, σε λοξότμητο κοσμήτη που υπήρχε σε κατεδαφισμένο μεταγενέστερο τοίχο της πρόσοψης της είναι χαραγμένα: «1633 Στεφανής  τουπίκλι Βουτζαράς Γεωργιλάς Αβάζος κτήστις».

–1634. Το 1634 αναφέρεται ως μάρτυρας σε διαθήκη του μοναχού Νταμία Αθανάσιο στον Άγιο Μηνά ο μαστρο Γεωργιλάς Α’ βάζος.

–1665. Σε έγγραφο Μαρμάρων Πάρου στις 26 Μαρτίου 1665 μνημονεύεται ο μαστρο Ιωάννης Αβάζος, ο μαστρο Κουμνενός Φραντζής του Τζώρτζη να έχει διαφορά με τον παπα κυρ Μιχάλη Ντζανία για το χωράφι στο Αγιαντωνιάτικο το οποίο το είχε αγοράσει ο Φραντζής από τον ποτέ Τζανή Νταμιράλια. Στο ίδιο έγγραφο μνυμονεύεται και ο κυρ Μανόλης Μουδάτζος.

–1744. Κατά τη Γενική Συνέλευση εκπροσώπων όλων των κοινών της Πάρου, της 6 Απριλίου 1744, αποφασίζουν να συντάξουν γράμμα υπερασπίσεως του συμπατριώτη τους δραγουμάνου Νικολάου Μαυρογένη, εναντίον των εις βάρος του συκοφαντιών μερικών συμπατριωτών τους, προς τις τουρκικές αρχές. υπογράφει και ο παπά Μανώλης Αβάζος.

–1749. Σε εκλογή απεσταλμένου για την Κωνσταντινούπολη από τα κοινά της Πάρου σε Γενική Συνέλευση στις 12 Οκτωβρίου 1749, μαρτυρείται ο παπά Μανουήλ Αβάζος.

–1750. Ο λογιώτατος σιόρ Φραγκεσκάκης Μαυρομμάτης, εκ μέρους των πέντε χωριώς του Κεφάλου (Λευκών, Τζιπίδου, Μαρμάρων, Δραγουλά, Κώστου), εκλέγεται ως εκπρόσωπος, μαζί με τους εκπροσώπους και των άλλων κοινών (Παροικιάς και Νάουσας) [της Παροικιάς ήταν ο σιόρ Βιτζέντζος Ντεφραγκέσκη και της Νάουσας ο σιόρ Βατιμπέλας] κατά τη Γεν. Συνέλευση των κοινών της Πάρου, στις 23 Αυγούστου 1750, για να μεταβούν στην Κωνστντινούπολη και να ρυθμίσουν με τις τουρκικέ αρχές τα φορολογικά θέματα του νησιού τους.

Το πρακτικό εκλογής υπογράφουν εκ μέρους των κοινών του Κεφάλου (Δραγουλά και Μαρμάρων) οι: οικονόμος Σκορδίλης, χωρεπίσκοπος Γεμελιάρης, πρώην Χαρτοφύλαξ Παπαδόπουλος, παπα-Φραγκίσκος Βατιμπέλας, σακελλίος Παπαδόπουλος, Δημήτριος ιερεύς Άγουρος, Στέφανος ιερεύς Γαβαλάς, Νικολός Σκορδίλης, Δημήτριος Μπαζέγιος, Νικολάκης Ντελαγραμμάτικας, Πέτρος Μουδάτζος, επίτροπος Κεφάλου και του Τζιπίδου οι: Αναγνώστης Τίτζος, Δημήτριος Σκορδίλης, Στρατής Τζαννής, Μανουήλ ιερεύς Παΐσιος, Κωνσταντίνος Σκιαδάς, Γεώργιος Τζαννής, Γεώργιος Αβάζος, επίτροπος Μενέτος Σιαδάς, επίτροπος Λευκών.

–1752. Οι επίτροποι των επτά κοινών της Πάρου στέλνουν επιστολή, στις 13 Σεπτεμβρίου 1752, στον Έλληνα δραγουμάνο Στέφανο Δημάκη, με την οποία ανακοινώνουν τα ονόματα της τριμελούς επιτροπής, προκειμένου να μεταβεί στην Κωνσταντινούπολη και ρυθμίσει τα οικονομικά προβλήματα του νησιού. Υπογράφει ο Γεώργης Αβάζος, επίτροπος Δραγουλά.

–1755. Σε εκλογή απεσταλμένου στην Κωνσταντινούπολη από το κοινό Πάρου σε Γενική Συνέλευση στις 23 Αυγούστου 1755 μαρτυρείται ο κάτοικος Δραγουλά Γεώργιος Αβάζος.
–1789. Ο ιερέας Αβάζος Εμμανουήλ μνημονεύεται στον κατάλογο εγγράφων του οσίου Αντωνίου, «1789 Αυγούστου 2. Αγορά δύο χωραφιών του παπά-Μανώλη Αβάζου».

–1868. Γενιέται η Κατίγκω Κρίσπη του Νικολάου (Σαρακηνιώτη) και της Μαρουσώς. Σύζυγός της ο Ιάκωβος Αβάζος.

 

–Αβαστάγος:

–1662. Ο μητροπολίτης Ναυπάκτου και Άρτης Νεόφυτος ήταν της οικογένειας Μαυρομμάτη, γεννημένος στην Αντίπαρο, στα 1662-1746. Από πλούσιους γονείς, τον Αντώνιο Μαυρομμάτη και τη Μαρία, το γένος Αβαστάγου. Σπούδασε στην Πατριαρχική Ακαδημία της Κωνσταντινούπολης.

 

–Αβιτζάς: Βλέπε Αβιτζής

–Αβιτζής ή Αβιτζάςή Αβιτσής: Μικρασιάτης πρόσφυγας.

–1829. Σε απογραφή προσφύγων της Νάουσας του 1829 αναφέρεται ο Γεώργιος Αβιτζάς 40 ετων ναύτης, η σύζυγός του Κατερίνα Αβιτζά, ο γιός του Δημήτριος Αβιτζάς 5 ετών και η κόρη του Μαρία Αβιτζά.

–1835. Γεννιέται στη Νάουσα το 1835 ο Ευάγγελος Αβιτζής του Γεωργίου, ναυτικός. Είναι εγγεγραμένος στον εκλογικό καταλογο της Νάουσας του 1885.

–1860. Γεννιέται στη Νάουσα το 1860 ο Δημήτριος Αβιτζής του Ευαγγέλου, ναυτικός. Είναι εγγεγραμένος στον εκλογικό καταλογο της Νάουσας του 1885.

–1860. Γεννίεται στη Νάουσα το 1860 ο Δημήτριος Αβιτζής του Ευαγγέλου.

–1883. Σε εκλογικό κατάλογο της Νάουσας του 1883, υπάρχει εγγεγραμμένος ο Αβιτζής Δημήτριος του Ευαγγέλου, 23 ετών, ναυτικός από τη Νάουσα.

–1883. Σε εκλογικό κατάλογο της Νάουσας του 1883, υπάρχει εγγεγραμμένος ο Αβιτσής Ευάγγελος του Γεωργίου, 48 ετών, ναυτικός από τη Νάουσα.

–1885. Σε εκλογικό κατάλογο της Νάουσας του 1885, υπάρχει εγγεγραμμένος ο Αβιτζής Δημήτριος του Ευαγγέλου, 25 ετών, ναυτικός από τη Νάουσα.

–1885. Σε εκλογικό κατάλογο της Νάουσας του 1885, υπάρχει εγγεγραμμένος ο Αβιτσής Ευάγγελος του Γεωργίου, 50 ετών, ναυτικός από τη Νάουσα.

 

–Αβιτσής: Βλέπε Αβιτζής

 

–Αγαλιανός: Βλέπε Αγαλλιανός.

 

–Αγαλλιανός ή Αγαλιανός:

Οικογένεια προκρίτων της Πάρου.

Ίσως επίθετο - παρωνύμιο και να σημαίνει Αγάλιος - Αγαλιανός= ήσυχος, γαλήνιος.

Είναι Ελληνική-Παλαιοβυζαντινή οικογένεια πριν το 1204.

Το επώνυμο μαρτυρείται γενικότερα από την πρωτοβυζαντινή εποχή και ειδικότερα στο νησί από τα τέλη του 16ου αιώνα. Μέλη της οικογένειας υπήρξαν δύο ιερομόναχοι (ο Παχώμιος και ο αδελφός του Ιερεμίας) που αναφέρονται ως κτήτορες, ηγούμενοι και ανακαινιστές της Μονής Ταξιαρχών Κουνάδου στη διάρκεια του 17ου αιώνα. Κλάδος της οικογένειας συνεχίζει στην Σκιάθο. Το συγκεκριμένο οικόσημο (λέων όρθιος δεξιόστροφος που κρατά σκήπτρο) βρίσκεται σε επιτύμβια πλάκα στο δάπεδο του καθολικού της μονής και συνοδεύεται από εστεμμένο δικέφαλο αετό.

Το επώνυμο Αγαλλιανός μαρτυρείται στην Πάρο από το 1597 με επιγραφή στη Μονή Ταξιαρχών στο υπέρθυρο της εισόδου στο καθολικό.

Το όνομα αναφέρεται σε πάρια έγγραφα μέχρι τον 19ο αι.

Προγενέστερα της Πάρου

Ο Θεόδωρος Αγαλλιανός ήταν λόγιος κληρικός που έζησε στην Κωνσταντινούπολη τον 15ο αιώνα μ.Χ., Στο Βυζάντιο ο "Βυζαντινός", Τουρμάρχη των Ελλαδικών Αγαλιανός ηγείτο του κινήματος του 727 εναντίον του Λέοντα Γ' του Ισαύρου. Στο κίνημα μετείχαν οι επαρχίες των Ελλαδικών και οι Κυκλάδες νήσοι με τον στόλο, οι Καραβισηανοί-Κάραβες δηλαδή με επικεφαλής τον Στέφανο, με σκοπό να ανατρέψουν τον αυτοκράτορα και στη θέση του να τοποθετήσουν κάποιον Κοσμά. Η συμμετοχή του στόλου των Κυκλάδων μαρτυρά οικονομική ευρωστία. Το κίνημα απέτυχε μπροστά στα τείχη της Βασιλεύουσας. Ο Αγαλιανός αυτοκτόνησε. Ο εικονολάτρης Θεοφάνης συγχέει το κίνημα με την εικονομαχία. Η έρευνα απέδειξε ότι δεν είχε σχέση και επρόκειτο για κίνηση που σχετιζόταν με την παλιά ρωμαϊκή τάξη των συγκλητικών και τις επιδιώξεις του επισκόπου Ρώμης, που αντιμετώπιζαν με δυσπιστία τις μεταρρυθμιστικές απόψεις του Λέοντα Γ'. Μετά την αποτυχία του κινήματος ο Λέων Γ' αφαίρεσε από την δικαιοδοσία του επισκόπου Ρώμης την Κρήτη, τις Κυκλάδες, τα Ελλαδικά, τη Μακεδονία και το Ιλλυρικό. Ο επίσκοπος Ρώμης δεν θα προσχωρήσει στην Εικονομαχία και θα παραμείνει πιστός εκπρόσωπος της Ορθοδοξίας στη Δύση. Μπορείτε να ενημερωθείτε περισσότερο από το περιοδικό Φλέα τ. 50 του Ιστορικού Ομίλου Νάξου ΑΡΣόΣ. Έχει ενδιαφέρον ότι συναντάμε το όνομα Αγαλιανός στην Πάρο και θα είχε αξία αν οι μελετητές της ιστορίας της Πάρου μπορούσαν να εξακριβώσουν πιθανές συγγένειες του Πάριου με τον Τουρμάρχη Αγαλιανό.

–1597. Το επώνυμο Αγαλλιανός μαρτυρείται στην Πάρο από το 1597 με επιγραφή στη Μονή Ταξιαρχών στο υπέρθυρο της εισόδου στο καθολικό.

–1609. Κτήτορα της Μονής ιερομόναχος Ιερεμίας Αγαλλιανος καθώς αναφέρει η επιγραφή του 1609 που βρίσκεται στη πρόσοψη του καθολικού. 

–1614. Ιερεμίας Αγαλλιανός αναφέρεται ως ηγούμενος της μονής Ταξιαρχών το 1614 στο σιγίλλιο του Πατριάρχου Ιερεμίου Β΄.

–1615. Παχώμιος Αγαλλιανός ιερομόναχος στη Μονή Ταξιαρχών (Κουνάδο) το 1615.

–1652. Ίδρυση στην Πάρο αγιοταφίτικου μετοχίου κατά το έτος 1652.

Της Πάρου αδελφάτα «Χώρα Άγουσα»

+Νικολός Αγαλιανός (γνωστό ως το 1722), γονοί Κατερίνα, η γυνή Μαρία.

–1663. Συμβόλαιο πώλησης οικίας της κυρά Γιαννούλας γυνή του Κωνσταντή Μοστράτου από τη Νάουσα Πάρου στον ηγούμενο Ιησουϊτών της μονής Νάξου π. Εμμανουήλ Γασπάρο. «εις δόξαν Χριστού αμήν 1663 ιουλίου 24 στο καστέλι της άγουσας εις το σπίτι εμένα του υπογράφου γεωργίου σαλονικαίου και νοτάριου της άγουσας… Νικολάκης Αγαλιανός μάρτυρας, Σάββας Βουτζαράς μάρτυρας στα άνωθεν, Γεώργιος Σαλονικαίος και νοτάριος του καστελίου άγουσας με θέλημα των δυο μερίδων έγραψα και μαρτυρώ τα άνωθεν»

–1675. Κενοτάφιο του ιερομόναχου Ιερεμία Αγαλλιανού στη Μονή ταξιαρχών με έτος 1675.

–1722. προικοσύμφωνο Φραντζέσκου Γερμανή και Ανθούσας Κ. Αγαλλιανού (Νάουσα 9 Νοεμ 1722) «και ένα χωράφι εις την Ψαρομπούταύτα».

 

–Αγαπητός: Επώνυμο παρωνύμιο ή πατρωνυμικό.

–1738. Μαρτυρία υπερασπίσεως συμπατριώτη τους ιερέα Φραγκίσκου Νταβερόνα προς τον καπουδάν πασά (για αντίδραση στην συγκέντρωση της φορολογίας), κατά τη Γενική Συνέλευση από τα κοινά της Πάρου, της 16 Ιουλίου 1738, υπογράφει ο Ιωάννης Αγαπητός από το κοινό των Μαρμάρων Πάρου.

–1818. Στο δημοτολόγιο του 1818 του Δήμου Μάρπησσας είναι εγγεγραμμένος ο Αγαπητός Ηλίας.

–1831. Στις 21 Οκτωβρίου 1831, σωτήρια επιστολή των κατοίκων της Πάρου προς τον επίτροπο Αιγαίου Πελάγους, για τα δεινά των κρητών νέοαποίκων εναντίων των ντόπιων. Υπογράφει… ο Ηλίας Αγαπητός από τα χωρία του Κεφάλου.

–1846. Πιστοποιητικό που συνέταξαν οι κάτοικοι του Δήμου Μαρπήσσης για να βεβαιώσουν τη συμμετοχή του συγχωριανού τους Γεωργίου Φωκιανού στον αγώνα του 1821 όπου το 1826 χρημάτισε κατά του Ιμπραΐμ στην πολιορκία της Τριπολιτσάς υπο τις οδηγίες του Δημητρίου Σάλα. Ένας από τους υπογράφοντες συγχωριανούς του στις 20 Μαΐου 1846 στην Μάρπησσα ήταν και ο Ηλίας Αγαπητός.

–1847. Στον εκλογικό κατάλογο του Δήμου Μάρπησσας το 1847 είναι εγγεγραμμένος ο πλοίαρχος Αγαπητός Ηλίας 55 ετών.

–1875. Σε εκλογικό κατάλογο του 1875, του Δήμου Μάρπησσας (της επαρχίας Νάξου), υπάρχει εγγεγραμμένος ο Αγαπητός Παναγής του Ηλία 40 ετών ναυτικός.

–1903. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Παναγιώτης Ηλία Αγαπητός, κάτοικος Μαρπήσσης, ετών 70, κτηματίας.

 

–Άγαφος:

–1912. Το 1912 γεννιέται η Μαργαρώ Γεωργίου Άγαφου, μετέπειτα σύζυγος του Άγουρου Γεωργίου, κάτοικος Μάρπησσας.

 

–Αγγελάκης: Μονοκλαδική οικογένεια με καταγωγή από την Κρήτη.

–1854. Το 1854 γεννιέται στις Λεύκες ο Αγγελάκης Ιωάννης του Νικολάου. Ήταν εγγεγραμμένος στο μητρώο αρρένων της Κοινότητας Λευκών.

–1875. Σε εκλογικό κατάλογο του Δήμου Υρίας του 1875, υπάρχει εγγεγραμμένος ο 25χρονος γεωργός Ιωάννης Αγγελάκης του Γεωργίου.

–1876. Σε πίνακα των γάμων που τελέστηκαν το έτος 1876 στις Λεύκες αναφέρεται ο 25χρονος Ιωάννης Αγγελάκης του Νικολάου να νυμφεύεται την 20χρονη Ζωή Αρκά του Μιχαήλ και της Μαρκέτας.

–1888. Αγγελάκης Μιχαήλ του Ιωάννη. Έτος γέννησης το 1888 στις Λεύκες. Εγγεγραμμένος στο Μητρώο των Αρρένων της Κοινότητας Λευκών.

–1903. Η εφημερίδα «ΑΙΓΑΙΟΝ» γράφει στις 5 Ιουλίου 1903.: «Υπό επιτυχίας αρίστης ετέφθησαν αι εξετάσεις του Ελλην. Σχολείου μας δικαιώσασαι την περί του Στολάρχου μας κ. Ιακ. Κυπραίου και των συναδέλφων αυτού κ.κ Ανδρομανάκου και Πατέλη κρατούσαν αρίστην φήμην ως διδασκάλων λαμπρών και του καθήκοντος. Επιφυλασσόμεθα δε εκτενέστερον να πραγματευθώμεν περί αυτών και των του Δημοτ. Σχολείου μας. Τοις αριστεύσασι μαθηταίς του Ελληνικού Σχολείου Στυλ. Μαλαγαρδή, Εμμ. Φωκιανό, Δ. Πατέλη, Δ. Τριαντάφυλλο, Ραγκούση, Αγγελάκη και Κυριαζάνο από καρδιάς συγχαίρομεν.

–1941. Ο Μιχάλης Ι. Αγγελάκης χρημάτισε πρόεδρος 3μελούς διοικούσης επιτροπής Λευκών από τις 26-12-1941 έως 28-1-1943.

– 1947. Πρόεδρος Λευκών στις 16 Μαΐου του 1947 ο Μιχαήλ Ι. Αγγελάκης.

–1947. Στις 20 Ιουνίου 1947, το στο Κοινοτικό Συμβούλιο Λευκών συμμετέχει και ο Μιχαήλ Ι. Αγγελάκης.

 

–Αγγελάκος: Μονοκλαδική οικογένεια με καταγωγή από την Τρίπολη. Γενάρχης του παριανού κλάδου ο αστυνομικός Ευστάθιος Αγγελάκος με καταγωγή από την Τρίπολη και καταγωγή μητέρας από την Αλυκή της Πάρου (Σκιαδά … του Αθανασίου).

–1982. Το 1982 διορίζεται αστυνόμος Αντιπάρου ο Ευστράτιος Αγγελάκος από την Τρίπολη.

–1990. Το 1990; Ο αστυνομικός Αγγελετάκος Ευστάθιος παντρεύεται την Αντιπαριώτισσα … Πατέλη. 

 

–Αγγελόπουλος: Αγγελόπουλος= ο γιος του Άγγελου. Κοινότυπο επίθετο. Οι καταλήξεις με όπουλος μεταφράζονται ως ο γιος, το παιδί.

–1822. To μεγάλο και επιβλητικό αρχοντικό του Σιόρ Μιχελή Κρίσπη, Δημογέροντα και πληρεξουσίου, με τα υστεροαναγεννησιακά μαρμάρινα παράθυρα, δίπλα στην εκκλησία Σεπτεμβριανή, προικοδοτήθηκε στη Σύζυγό του Κατίγκω Ν. Μάτσα το 1822 από τη Μητέρα της Ραμπελιώ Ν. Μάτσα, γένος Νικολάου Ιωάν. Δελαγραμμάτη, καθώς και άλλα υποστατικά. Γόνοι του σιόρ Μιχελή Κρίσπη και της Κατίγκως Μάτσα - Δελαγραμμάτη είναι οι οικογένειες: Γιάννη Βας. Γράβαρη, Συμβούλου Επικρατείας, Φλωρίτσας Ψαλτάκη-Βλάχου, Νικολάου και Μιχαήλ Κρίσπη, Ρένας Κρίσπη-Λάζαρη (σημερινή ιδιοκτήτρια), Γιάννη Μαρινάκη, Ειρήνη Ρούσσου, η οικογένεια Τώλη Δημητρακόπουλου, αντιναυάρχου, Αγνής Δημητρακοπούλου-Βάγια, Γιάννη Βάγια, καθηγητή Εθν. Μετσοβίου Πολυτεχνείου, Βασίλη Κατσουρού, Ρενέ Ζάννου, Ολυμπιάδος Βενιέρη – Αγγελοπούλου κ.α.

–1859. Σε έγγραφο Λευκών το έτος 1859 αναφέρεται ο Αγγελόπουλος … .

 

–Αγιλαδάς:

–1829. Ο ονομαστικός κατάλογος των μαθητών του Αλληλοδιδακτικού Σχολείου της Νάουσας του σχολικού έτους 1829.

«Οι μαθητευόμενοι εις την Αλληλοδιδακτικήν Σχολήν της κομοπόλεως Ναούσης»

Γεώργιος Αγιλαδάς ετών 10.

 

–Αγιοπετρίτης: Ο γενάρχης του παριανού κλάδου ήταν ο σύζυγος της Ελεονώρα Γ. Βαρούχα (1875-1901) Δημήτριος Αγιοπετρίτης.

–1901. Στις 3 Σεπτεμβρίου 1901 πεθαίνει στην Παροικιά η Ελεονώρα Γ. Βαρούχα (1875-1901) σε ηλικία μόλις 26 ετών, εγγονή εκ μητρός του Ιωάννη Κονδάκη, γόνου της ιστορικής οικογένειας Α. Κονδάκη, του Αγ. Πέτρου Κυνουρίας. Ήταν σύζυγος του Δημητρίου Αγιοπετρίτου. Σχετική νεκρολογία δημοσιεύεται στο «Αιγαίο» 9 Σεπτεμβρίου 1901.

 

–Αγιουτάκης:

–1968. Σε ξύλινο προσκυνητάριο, στον ναό του Αγίου Μάρκου στην Παροικιά, βρίσκεται η εικόνα του Αγ. Φανουρίου. Κάτω αριστερά η επιγραφή: «Ν.Α. Αγιουτάκης 1968».

 

–Αγκάς: Βλέπε Αργάς ή Αργείος

 

–Αγκίστεης ή Αγκίστρης: Ίσως πρόσφυγας.

–1822. Στο δημοτολόγιο του Δήμου Νάουσας (της επαρχίας Νάξου) το 1822, υπάρχει εγγεγραμμένος ο Αγκίστεης Αναστάσιος.

–1844. Σε εκλογικό κατάλογο στις 18 Μαρτίου 1844, του Δήμου Νάουσας (της επαρχίας Νάξου), υπάρχει εγγεγραμμένος ο 50χρονος ναυτικός Αγκίστεης Αναστάσιος.

–1847. Στον εκλογικό κατάλογο Ναούσης είναι εγγεγραμμένος ο 52χρονος Αναστάσιος Αγκίστρης.

 

–Αγκίστρης: Βλέπε Αγκίστεης

 

–Άγουρος: Επώνυμο παρατσούκλι. Προέρχεται από το επίθετο Άγουρος που χρησιμοποιούμε για να χαρακτηρίσουμε τους καρπούς και τα φρούτα που δεν έχουν ωριμάσει. Η καταγωγή τους είναι ίσως Κρητική. Οι Άγουροι της Πάρου έχουν κοινό γενεαλογικό κλώνο.

–1675. Ιερομόναχος Αντώνιος Άγουρος του Αγίου Αντωνίου εν Κεφάλου της Πάρου «Εν έτει σωτήρίω 1675 εν μηνί Μαΐω. Αναφέρεται σε κώδικα της Φανερωμένης Νάξου.

–1709. Ο ιερομόναχος Αντώνιος Άγουρος αναφέρεται σε έγγραφο στις 21 Νοεμβρίου 1709.

–1733. Ο ιερέας Δημήτριος Άγουρος αναφέρεται σε έγγραφο στις 7 Οκτωβρίου 1733.

–1738. Μαρτυρία υπερασπίσεως συμπατριώτη τους ιερέα Φραγκίσκου Νταβερόνα προς τον καπουδάν πασά (για αντίδραση στην συγκέντρωση της φορολογίας), κατά τη Γενική Συνέλευση από τα κοινά της Πάρου, της 16 Ιουλίου 1738, υπογράφει ο παπά Δημήτρης Άγουρος από το κοινό του Τζιπίδου.

–1739. Στις 27 Μαρτίου 1739 συντάσσεται η διαθήκη του ιερέας Κεφάλου Δημητρίου Άγουρου στην Παροικιά

–1739. Πρακτικό εκλογών κατά την Γενική Συνέλευση στις 30 Αυγούστου 1739 απεσταλμένου των κοινών της Πάρου στην Κωνσταντινούπολη, εκλέγουν τον Νικόλαο Μαυρογένη, προκειμένου να διαπραγματευθεί τα οικονομικά θέματα του νησιού. Αναφέρεται ο ιερέας Κεφάλου Δημήτρης Άγουρος.

–1741. Τα κοινά της Πάρου, κατά τη Γενική Συνέλευση, της 20 Ιουλίου 1741, αποφασίζουν να συντάξουν γράμμα υπερασπίσεως του συμπατριώτη τους άρχοντα Νικόλαου Μαυρογένη, εναντίων των συκοφαντών κατοίκων της Νάξου, οι οποίοι τον κατηγορούν για συνεργασία με τους πειρατές, υπογράφει και ο παπά Δημήτρης Άγουρος.

–1743. Εκλογή κατά τη Γενική Συνέλευση «επιτρόπου και προβλέπτη» απεσταλμένου από τα κοινά της Πάρου, στις 20 Φεβρουαρίου 1743 αναφέρεται ο παπά Δημήτρης Άγουρος και ο Μανώλης Άγουρος.

–1747. Σε πρακτικό εκλογής απεσταλμένου στην Κωνσταντινούπολη από το κοινό της Παροικιάς σε Γενική Συνέλευση στις 26 Οκτωβρίου 1747 μαρτυρείται ο παπά Δημήτρης Άγουρος

–1750. Σε αφιέρωση του ζεύγους Μαραμανιά στην Ξεχωριανή (29 Μαρτίου 1750), δύο αμπέλια εις την Μακριάμ Λίμνη, σύμπλιον το ένα ο παπά Δημητράκης Άγουρος και εις το άλλο ο Σταμάτης Μονόπατος.

–1757. Στις 27 Ιανουαρίου 1757 ο ιερέας Δημήτρης Άγουρος στο Καστέλλι Κεφάλου υπογράφει το προικοσύμφωνο του Ελευθέριου Τζιώτη και της Άννας Τζιγώνια.

–1774. Πάκτωση της Ξεχωριανής από τον ιερέα Νικήτα Άγουρο την 1 Σεπτ. 1774.

–1785. Σε έγγραφο Τζιπίδου, 7 Σεπτ. 1785, «το κερά Μαρουσάκι γυνή ποτέ Δημητράκη Ρούσσου» πωλεί στον ανιψιό της χωρεπίσκοπο Άγουρο «ένα κομμάτι χωράφι τοποθεμένο εις τα Φυρόγια όπου το έχει από τον μακαρίτη τον άνδρα της Δημητράκη Ρούσσο εις την τοποθεσίαν Αγίαν Τριάδα, σύνορον Ερηνάκι Ιωαννάκη Μαυρουδή θυγάτηρ».

–1789. Συντάσσει πωλητήριο έγγραφο Τζιπίδου, 10 Ιουνίου 1789 «χωροεπίσκοπος Άγουρος μαρτυρώ»

–1789. Στις 10 Ιουνίου 1789 «η κερά Βασιλικώ ομού με τον συμβίον της τον κυρ Δημήτρη Δράγαζη πωλούν στον ανιψιό της τον παπά-Ελευθέριος Τζιώτης ένα χωράφι έχει γονικόν της εις τοποθεσίαν Δασωνάρι σύμπλιος Ντεμένεγος Άγουρος.

–1790. Συμφωνία για την τιμή κτήματος. Τζιπίδος, 1 Σεπτεμβρίου 1790. Ο μαστρο Νικήτας Άγουρος και ο Λιανός Γεμελιάρης συμφώνησαν η τιμή του να γίνει 11 ρεάλια για ένα κτήμα στην Ψαρόγα. Εκτιμητής (αποκοπτής) ήταν ο Νικόλας Θωμά Ραγκούσης. Υπογράφουν ο Σακελλάριος Ραγκούσης, που υπογράφει στο όνομα του Λιανού και της συζύγου του, και ο Τζώρτζης Ραγκούσης.

–1793. Τζιπίδος 23 Ιανουαρίου 1793 «χωροεπίσκοπος Άγουρος μαρτυρό».

Σε λειτουργικό βιβλίο του Ναού της Κοιμήσεως της Θεοτόκου στα Μάρμαρα υπάρχει η εξής ενθύμηση «1793 Μαίου 20. Το παρόν πεντηκοστάριον καμού χωροεπισκόπου Άγουρου…»

–1795. Ιερέας Ιωάννης Άγουρος Σε Τριώδιο έκδ. Βενετίας, 1795, που απόκειται στη μονή Αγίου Αντωνίου Κεφάλου.

–1796. Ο εφημέριος Μαρμάρων Ευστράτιος Στάμενας και ο ηγούμενος της μονής του Αγίου Αντωνίου Άνθιμος Σκορδίλης, αναφέρονται σε έγγραφα του οσίου Αντωνίου στις 22 Ιανουαρίου 1796 να ανταλάσσουν χωράφια «έξω εις την Γλυφάδα κληρονομιάν από τον πεθερόν του σύμπλιος ο σιόρ Μπαζαίος και Μανόλης Άγουρος. Μάρτυς ο Δημήτριος Μπαζαίος και ο Δημήτριος Άγουρος».

–1797. Ο χωροεπίσκοπος Άγουρος συντάσσει προικοσύμφωνο του Μιχαήλ Τσιγώνια της Παραδείσας Καρυστινού, Τζιπίδος 23 Αυγούστου 1797.

–1806. Κατάλογος κινητής και ακίνητης περιουσίας της Παναγίας Ξεχωριανής 15 Σεπτ. 1806. Επίτροπος ο καπετάν Δημήτρης Άγουρος.

–1815. Σε ενθύμηση του Αγίου Αντωνίου Κεφάλου αναφέρεται ο Αθανάσιος Λεβαντής?. «1815 μαρτίου 24 δραγουλάς   / ήρθε ο αθανάσης λεβαντής οπού έλειπε χρόνους 6 και ήτον μω/λομένο το καράβι και έπιασε πανούκλα και απριλίου 1: απόθα/νε του Χατζαθανάση η γυναίκα μαρουσάκι: απριλίου 3: απόθανε ο αδελ/φός του άνωθεν αθανάση γεώργης. Απρίλιου 5: απόθανε ο άλλος του αδελ/φός νικόλας και ο θεός να δώση να μην αποθάνη άλλος και ο θεός να τους αναπ(αύση)».

Κωνσταντίν(ος) Αμηραδάκης έγραψα το παρόν…

Κατωτέρω: «Το παρόν υπάρχει καμού παπα Ιωάννη Άγουρου».

–1816. Στις 30 Σεπτεμβρίου 1816 Νικόλαος Σκορδίλης, προύχοντας Δραγουλά. Συνυπογράφει με άλλους προεστούς και των άλλων χωριών της Πάρου τη σετέντζα που αφορά στη Μονή του Αγίου Μηνά. Από τον Τσιπίδο υπογράφουν οι Μιχαήλ Τσιγώνιας, Νικόλαος Τζιώτης και Εμμανουήλ Μονόπατος και από τα Μάρμαρα οι Αλέξανδρος Μπαρότζης και Εμμανουήλ Άγουρος, ο οικονόμος Κεφάλου και ένας Βλάσης Πλαζές (?).

–1820. Προικοσύμφωνο Γεωργίου Τζαντουλή. Κηπίδος 1820, Ιανουαρίου 30. Ενώπιον του ιερέως Εμμανουήλ Μονόπατου, που συνέταξε το έγγραφο και μαρτυρεί, μαρτυρούντων του Ιωάννη Βαλσαμή και του Κωνσταντίνου Τζιγώνια, η Μαρία, σύζυγος του Δημητρίου Πούλιου, προικίζει τη θυγατέρα της Θεοφύλακτη, η οποία παίρνοι ως σύζυγο τον Γεώργιο Τζαντουλή, γιο του μακαριστού ιερέως του Τζιπίδου Γεωργίου Τζαντουλή. Στο προικοσύμφωνο αυτό μνυμονεύονται και οι σύμβιοι σε χωράφια, Δημήτριος Άγουρος, Ιωάννης Λιονταράκης, παπα Φραντζέσκος Μαργαρίτης, Νικόλαος Πούλιος, Αννέζα γυνή ποτέ Δημητρίου Μαυρίκου, Ιωάννης Βαλσαμής, παπα Εμμανουήλ Μονόπατος, Σπυρίδων Παπαδόπουλος, Μανώλης Κονταράτος, Αντώνιος Καντιώτης και Μανόλης Μελέχας. Πηγή Παριανά 158.

–1820. Ο ιερομόναχος και πνευματικός Γρηγόριος Άγουρος υπογράφει έγγραφο Ναούσης το 1820.

–1820. Προικοσύμφωνο Νικολάου Μωραΐτη και Κατερινακίου Κονταράτου (Μάρμαρα, 3 Νοεμβρίου 1820).

«εις δόξαν Χριστού αμήν του αγίου ενδόξου μεγαλομάρτυρος Προκοπίου.

+ Έθος παλαιόν επεκράτησεν και νόμος εδόθη παρά Θεού Παντοκράτορος, έφησε Παύλος το της Εκκλησίας εδρέωμα, εθέσπισαν οι θεοφόροι πατέρες συμφωνίας υπανδείας και καθαρόν συνοικέσιον, καθώς ορίζει η αγία καθολική εκκλησία. Ούτω σύν Θεώ αγίω ερχόμενα τα δύο μέρη, το ένα μέρος ο παπα –κύρ Κωνσταντίνος Γεμελιάρης και το έτερον μέρος ο κύρ Δημήτριος Μωραΐτης, διά να λάβη ο υιός του Νικολάκης την ανεψιάν του παπά ονόματι Κατερινάκη διά γυναίκαν του νόμιμον και ευλογητικήν του, και διό γράφει ο παπά –κύρ Κωνσταντίνος την εικόνα του Τιμίου Σταυρού, τα εισόδια της Θεοτόκου και τα επίλοιπα τα όσα της ευρέθησαν τα γονικά της, τα οσπίτια της καθώς ευρίσκονται τα γονικά της με τους αέρηδες τους και με ταις τοποθεσίαις τους, από συρμή του οσπιτίου τρείς κασέλαις, ένα τραπέζι, δύο καρέγλαις μακριαίς και μικραίς, τέσσερα δακτυλίδια μαλαγματένια, ένα κορδόνι μαλαγματένιο με κορφή, ένα λαιμόν ποτόνια με ένα σταυρόν, μίαν φορεσιάν ρούχα ατλαζένια, άλλην φορεσιά παρακατιανή, τέσσερα ζευγάρια σεντόνια με πλεκτά και δύο σκλέτα, και πέντε κουρτούναις, ένα στρώμα γεμάτον με μαλλί και ένα ψιδί και παννί πήχες: 53: πετζέταις: 12: ένα ταβλομάντηλον, τέσσεις νιφτόμπολαις, μίαν τουζίνα  πιάτα εγγλέζικα και άλλην μίαν χοντρά, ένα καντηλιέρι πρού ζινον από δε τα υποστατικά, το χωράφι εις τον Τίμιον Σταυρόν σύμλιος ο άνωθεν παπάς, έτερον χωράφι εις το ομοίον μέρος πλησίον Μαργαριταράκη Μπιάζενα (Βιάζη), ένα λιβαδάκι πλησίον Αντωνάκης Ραγκούσης, ένα εξαμπέλισμα στην Κολυβού πλησίον Κωνσταντίνος Σιφάκης, το χωράφι εις την Σκαμνιάν πλησίον η κυρά – Μαργαριταράκη Μπιάζη, το χωράφι εις τον Πλακωτόν πλησίον Μανολιός Άγουρος, το χωράφι εις τον Άγιον Βασίλειον πλησίον ο αυτός τις μάνδραις με το αλώνι, ένα χωράφι εις τον Άγιον Βασίλειον πλησίον ο παπάς, το χωράφι εις τους Μαγιαλούπους πλησίον Δημήτρης Στέλλας ένα αμπέλι όπου είναι εις την Γλυφάδα (Γλυφάδες) πλησίον Μαρουσάκη Μπελέγρα χωράφι εις ταις Αγκαθιαίς πλησίον Γεώργης Φιλίνης μίαν ελαίαν εις τον Άγιον Ιωάννης της κερά Αντριάνας τέσσερα χαρανιά μικρά και μεγάλα δύο τηγάνια, έξε τζάραις, ένα ξυλοβούτζι, δύο βουτζά του κρασιού μίαν κρεβαταριάν, τέσσερεις απλάδεναις μεγάλες.

Από δε το έτερο μέρος ο κυρ Δημήτριος δίδει του υιού του Νιολάκη την εικόνα του Αγίου Βασιλείου, τα οσπίτια της μητρός του καθώς ευρίσκονται, το χαρανί της ρακής: 8 τζάραις, ένα βουτζί, δύο ζευγάρια σεντόνια με τα πλεκτά, τρία ζευγάρια σκλέτα, τρείς κουρτούναις, δύο μοναίς και η άλλη μεταξωτή, ένα στρώμα γεμάτον και μίαν μαξελάραν, ένα πάπλωμα καινούριον, δώδεκα πετζέταις φίναις, ένα τραπεζομάντιλον φίνον και έτερον χοντρό ένα ζευγάρι σκολαρίκια μαλαματένια, δύο δακτυλίδια μαλαματένια, ένα ζευγάρι σκολαρίκια μαλαματένια, δύο δακτυλίδια μαλαματένια, ένα ζευγάρι φιούμπες ασημένιαις: 14 κουμπιά ασημένια, δύο ασημένια πιρούνια, μίαν τουζίνα μαχαιροπίρουνα, μίαν πιάτα και πέντε αλάδεναις, δύο καντηλιέρια, μία κασέλα καρυδένη από δε τα υποστατικά, το χωράφι εις τον Σχίνον, πλησίον Μανολιός Άγουρος, το εξαμπέλισμα εις την Ευαγγελίστρα, πλησίον καπετάν Δημητρακης, το λιβάδι εις τον Βρόντα πλησίον ο αυτός αποθανόντας του, ένα χωράφι εις τα Φυρόγια πλησίον Μανολιός Άγουρος, άλλο χωράφι εις τον Κάψαλον πλησίον Άγιος Αντώνιος δέκα κεφάλια πρόβατα, ένα βόδι, και μίαν αγελάδα, την μάνδρα την αξεστέαστην πλησίον Αννάκη του Μανολιού. Ταύτα πάντα και την ευχήν των γονέων τους έτι του δίδει και μετρητά γρόσια: 500: δίδει της και ο πάρπα της ο παπά κύρ Κωνσταντίνος: 1000.

Κωνσταντίνος ιερεύς Κομπαδάκης

Έγραψα το παρον και πιστώς μαρτυρώ.

–1821. Ελέγκω Άγουρου Μαλατέστα, ανιψιά του ιερέα και χαρτοφύλακα Ναούσης Ιωάννη Αγούρου.  Έγινε μοναχή μετά τον θάνατο του πατέρα της Νικόλαου Μαλατέστα, αγωνιστή του 1821 και προύχοντα της Νάουσας.

–1821. Στις 14 Αυγούστου 1821 ο «Αγωνιστής» Ιωάννης Άγουρος έγινε διάκος και 8 Σεπτεμβρίου 1821 έγινε παπάς  εις την Πέρα Παναγιά.

–1822. Σε έγγραφο των Παριανών στους Υδραίους στις 13 Απριλίου 1822 αναφέρεται ο Εμμανουήλ Άγουρος, ο Χρύσος Άγουρος και ο Ιωάννης Άγουρος κάτοικοι Μαρμάρων.

–1822. Σε έγγραφο των Παριανών στους Υδραίους στις 13 Απριλίου 1822 αναφέρεται ο Νικόλαος Άγουρος κάτοικος Δραγουλά.

–1823. Ο ιερομόναχος και πνευματικός Γρηγόριος Άγουρος υπογράφει έγγραφο ιερέων του Κεφάλου στις 8 Οκτωβρίου 1823 και έγγραφο των κατοίκων των χωριών του Κεφάλου στις 21 Νοεμβρίου του 1823.

–1823. Σε έγγραφο του χωριού Κεφάλου (Μάρμαρα) προς τον υπουργό της θρησκείας σχετικά με τον Άγιο Αντώνιο «Ελάβομεν την διαταγήν του Ιερού Υπουργείου της θρησκείας διορίζουσαν τον Κύριον Στέφανον Μαυρογένην προστάτην του μεγάλου Αντωνίου και τον κύριον Αθανάσιον Ιεροκήρυκα, ηγούμενον τούτου διά να συνάγουσιν όλα τα εισοδήματα και να υποσυρθή εις τα ίδια ο σκευοφύλαξ των χωριών Κεφάλου όστις πρότερον εδιωρίσθη ηγούμενος τούτου παρά του αυτού Ιερού υπουργείου βλέπομεν ότι το υπουργείον της θρησκείας ενασχολούμενον εις αναγκαιοτέρας υποθέσεις δεν δύναται να εξετάση ακριβώς την αλήθειαν. Η Κυρία Μαδώ του Μαυρογένη διά αναφοράς της ηπάτησε το υπουργείον τούτο λέγουσα ότι είναι κτήμα πατρικόν της εις τα συγκίλια τούτου με το από ΄κτήμα πατρικόν της είς της κοινότητος τούτο το μοναστήριον πρό χρόνων το εκαταξουσίαζεν δυναστικώς η Δόμνα του Μαυρογένους, ως εκ τούτου εφαντάζετο η απόγονος της ότι είναι κτήμα πατρικόν των ημείς λοιπόν, σεβασμιώτατε, δεν ημπορούμεν να αποχωρίσωμεν το δίκαιον της κοινότητος αλλά θέλουμεν να δικαιολογηθούμεν προς το Ιερόν τούτο υπουργείον καθώς και ο ίδιος παραστάτης μας θέλει σας πληροφορήσει όλην την αλήθειαν δια να μην απατάται και διατάττει τοιαύτας επιταγάς παρακαλούμεν λοιπόν να μη νομίσητε τούτο μας το φέρσιμον απείθειαν προς την σεβαστήν διοίκησιν μένομεν με όλον το σέβας. Τη 20 Οκτωβρίου 1823 των χωρίων Κεφάλου. Υπογράφει ο κάτοικος Τζηπίδου Άγουρος Μανώλης κ.α. (Τ.Σ. ΠΑΡΟΣ ΜΑΡΜΑΡΑ 1820) (Γ.Α.Κ.).

–1824. Επιστολή στις 8 Απριλίου 1824 του οικονόμου Κεφάλου Δημητρίου Άγουρου, αναφορά στον Ιωάννη Βαλσαμή για τον Μονόπατο Εμμανουήλ. 

–1824. Εναντίων του σακελλάριου Πάρου στις 7 Μαΐου 1824 Άγουρου Δημήτριου καταφέρεται ο συμπολίτης του βουλευτής Μάρκος Μάτζας Μαυρογένης.

–1824. Στις 21 Σεπτεμβρίου 1824 ο Χαρτοφύλαξ Κεφάλου Ιωάννης Άγουρος υπογράφει το πρακτικό εκλογής των «εκλεκτών» της Νάουσας.

–1825. Πρώην Χαρτοφύλαξ Άγουρος Δημήτριος και πνευματικός, υπογράφει σε έγγραφο Ναούσης στις 23 Νοεμβρίου 1825.

–1827. Ποσότης των χρεών του χωριού Μαρμάρων τα οποία χρεωστούνται με ομολογίας εις την Επανάστασην το 1827: Αυγούστου 14.

Εις Πετράκην Μ. Μαυρογένην γρ. 5425.

Μάρκου Μάτσα Μαυρογένους η από της 700: έμηναν 500γρ.

Μακαρίου Αγούρου γρ. 514

Γεωργίου Γαϊτάνου γρ. 1440

Ιωάννου Καντιώτου 67

Κωνσταντίνου Συφάκη 311

Άνευ ομολογίας Ιωάννου Πρωτοκόλου γρ.50

Τα όσα έχει να λάβω ο επίτροπος του ιδίου χωριού Μανουήλ Παπαδόπουλος γρ.250

Το Μερικόν χρέος του Κοινού του χωριού Μαρμάρων γρ. 8600:100.

–1827. Ποσότης των χρεών της Επανάστασης του χωριού Δραγουλά (Προδρόμου) τα οποία χρεωστούνται το 1827: Αυγούστου 14.

Πέτρου Μάτσα Μαυρογένους γρ.423

Γεωργίου Βιτσαρά γρ. 480

Γεωργίου Φραγκή (Φραντζή) γρ. 380

Νικολάου Αγούρου γρ. 100

Το χρέος του χορίου Δραγουλά γρ. 1383

–1827. Χαρτοφύλαξ Δημήτριος Άγουρος 18 Σεπτεμβρίου 1827.

–1828. Στις 9 Δεκεμβρίου 1828 ο Χαρτοφύλαξ Ιωάννης Άγουρος υπογράφει στη Νάουσα για λογαριασμό της πρεσβυτέρας Μαρούσας ποτέ παπα Αντώνη Γεροντή ως αγράμματη.

–1828. Ο ιερέας και χαρτοφύλαξ Ιωάννης Άγουρος αναφέρεται σε έγγραφο Νάουσας στις 9 Αυγούστου 1828. Είχε γεννηθεί στον Δραγουλά και εκοιμήθη στη Μονή Λογγοβάρδας με το όνομα Ιωακείμ στις 18 Ιανουαρίου 1868.

–1830. Στις 8 Φεβρουαρίου 1830 ο Σακελλάριος Κεφάλου Δημήτριος Άγουρος αναφέρεται στον Κατάλογο του Παροναξίας Ιερόθεου. Πρόκειται για τον εγγονό του εφημέριου Τζιπίδου Δημήτριου Άγουρου.

–1830. Στις 8 Φεβρουαρίου 1830 στον Κατάλογο του Παροναξίας Ιερόθεου αναφέρεται ο ιερέας Κεφάλου Ευστράτιος Άγουρος όπως και ο ιερέας Κεφάλου Καλλίνικος Άγουρος..

–1831. Προικοδότηση Νικολάου Αντ. Αλιπράντη (Παροικιά, 11 Μαρτίου 1831). «Αρ. 291. Παρουσιασθείσα εις ταύτην την Δημόσιον Μνημονείαν η εκ της κωμοπόλεως Τζιπίδου κυρία Μαργαριταράκη θυγάτηρ ποτέ Ανδρέου Αλιπράντου και συζύγου του ποτέ Ιωάννου Αγούρου ωμολόγησεν (…) ότι δίδει την σήμερον εις τον ανεψιόν της Νικόλαον Αντ. Αλιπράντον με το να έχει μεγάλας εκδουλεύσεις από αυτόν και είναι κατά πάντα ευχαριστημένη, διά χάριν προικός εις τον ρηθέντα Νικόλαον Αντ. Αλιπράντη πρώτον εν εικόνισμα ασημένιον, τα Εισόδια της Παναγίας…». (ΓΑΚ, 219, αρ. 211, 145r).

–1831. Στις 4 Αυγούστου 1831 στη Νάουσα ο Χαρτοφύλαξ Ιωάννης Άγουρος υπογράφει έγγραφο συμφωνίας της Μονής Ταξιαρχών στον Παροναξίας Ιερόθεο.

–1831. Στις 21 Οκτωβρίου 1831 ο ιερέας Κεφάλου Ευστράτιος Άγουρος υπογράφει διαμαρτυρία – έκκληση των κατοίκων της Πάρου.

–1831. Στις 21 Οκτωβρίου 1831, σωτήρια επιστολή των κατοίκων της Πάρου προς τον επίτροπο Αιγαίου Πελάγους, για τα δεινά των κρητών νέοαποίκων εναντίων των ντόπιων. Υπογράφει… ο παπά Ευστράτιος Άγουρος και ο Νικήτας Άγουρος από τα χωριά του Κεφάλου.

–1833. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Εμμανουήλ Δεμένεγου Άγουρος (1833), ετών 70, μυλοθρός, έγγαμος.

–1833. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Παναγιώτης Εμμανουήλ Άγουρος (1833), ετών 70, γεωργός, χήρος.

–1833. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένη η Μαρούσα Ανδρέα Άγουρου (1833), ετών 70, οικιακά, χήρα.

–1834. Υπογράφει τη διαθήκη του Αντώνη Ραγκούση, Λεύκες 23 Μαρτίου 1834 ο ιερέας Ευστράτιος Άγουρος.

–1838. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένη η Μαργαρίτα Εμμανουήλ Αγούρου (1838), ετών 65, οικιακά, έγγαμος.

–1838. Ο υποφαινόμενος Ανδρέας ποτέ Δημητρίου Αγούρου πουλεί εις τον κυρ Μιχάλη Καρυστινό ένα μαγαζί όπου έχει εις τοποθεσία του Τζιπίδου εις το αυτό πλησίον ο ίδιος αγοραστής και Κωνσταντίνος Καλαβρός, το οποίον του το δίνει διά δραχμάς εβδομήντα αρ. 70 καθώς το αναμεταξύ εσυμφώνησαν και από την σήμερον το απαραιτεί ο πουλητής εις την εξουσίαν και δεσποτείαν του αγοραστή να το κάνει ως βούλεται, ως καλά πληρωμένος ουλείς εναντιούμενος. Όθεν διά το αληθές εγένετο το παρόν υπογεγραμμένον παρά του ιδίου, παρ’ άλλου και υπό αξιοπίστων μαρτύρων εις ένδειξιν. 7 Ιανουαρίου 1838. Ιωάννης Βαλσαμής μαρτυρώ.

–1839. Στις 8 Μαΐου 1839 ο ιερέας Ευστράτιος Άγουρος υπογράφει έγγραφο Τζιπίδου που αφορά σε δημοπρασία «της εφετινής σοδιάς».

–1839. Στις 8 Μαΐου 1839 ο ιερέας Ευστράτιος Άγουρος υπογράφει έγγραφο του Δημάρχου Μάρπησσας Νικολάου Βατιμπέλα.

–1843. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμένος ο Δημήτριος Άγουρος (1843), ετών 60, σχοινάς?, έγγαμος.

–1843. Στις 17  Οκτωβρίου 1843 η συνέλευση της αντιπολίτευσης επαναλαμβάνεται, αλλά πάλι χωρίς τον Δήμαρχο Θ. Καμπάνη ο οποίος κατηγορείται από τους παρευρισκομένους ότι «αισθάνεται ανώτερος του νόμου και προβάλει ανύπαρκτες προφάσεις». Η συνέλευση αποφασίζει να προχωρήσει στην εκλογή χωρίς τον Δήμαρχο! Πρόεδρος ανέλαβε ο Δ. Χαμάρτος και προσυπέγραψαν τα 5 γεροντότερα μέλη Ν. Πούλιος, Ιωάννης Καπαρός, Λεονάρδος Κονδύλης, Ηλίας Σαράντος, Νικόλαος Ρούσσος. Οι εκλογείς ήταν οι εξής:
Πόλις Παροικίας (Δήμαρχος Θ. Καμπάνης): Ζώρζης Μ Μαυρογένης, Δημήτριος Χαμάρτος, Πέτρος Μαυρομμάτης, Ν Α Ψαράκης, Αντ Ελ Χαμάρτος, Λεονάρδος Κονδύλης.
Κωμόπολις Λευκών (Πάρεδρος Κωνσταντίνος Χανιώτης): Εμμανουήλ Ν Αρκάς, Νικόλαος Γ Ρούσσος, Νικόλαος Γ Παντελαίος, Ιωάννης Α Δεσύλλας.

Κωμόπολις Ναούσης (Δήμαρχος Ν. Μαλατέστας): Δημήτριος Π Δημητρακόπουλος, Ηλίας Σαράντος, Ιωάννης Μεταξάς, Αντώνιος Κορτιάνος (δεν παρευρέθη λόγω ασθενείας).
Χωρίον Κώστου(Πάρεδρος Ιωάννης Α. Καπαρός): Ιωάννης Α Καπαρός, Αναστάσιος Ρούσσος
Χωρίον Δραγουλά (Πάρεδρος Νικήτας Ν. Άγουρος): Γεώργιος Κληρονόμος
Χωρίον Μαρμάρων (Πάρεδρος Νικήτας Ν. Άγουρος): Ιωάννης Γιαννουλάκης, Νικήτας Άγουρος (δεν παρευρέθη λόγω ασθενείας).

Χωρίον Τσιπίδου (Δήμαρχος Μαρπήσσης ΓΣ Δελαγραμμάτης): Νικόλαος Βατιμπέλας, Νικόλας Πόυλιος, Γεώργιος Σ Δελαγραμμάτης (απών).

Χωρίον Ωλιάρου (Πάρεδρος Δ. Βιάζης): Παναγής Καλάργυρος, Ματθαίος Μαούνης.
Τα αποτελέσματα ανέδειξαν πληρεξουσίους Πάρου τους Δ. Π. Δημητρακόπουλο (21 ψήφοι) και Ζ. Μάτσα Μαυρογένη (21). Συμμετείχαν και οι Νικόλαος Ψαράκης (Παροικιά, 11 ψήφοι), Ν. Βατιμπέλας (Τσιπίδος, 7), Λεονάρδος Κονδύλης (Παροικία, 7), Νικόλαος Μαλατέστας (Νάουσα, 6 ψήφοι), Κωνσταντίνος Δαμίας (Παροικία, 6), Π. Μαυρομάτης (Παροικία, 6).

Ο Δήμαρχος Πάρου αρνήθηκε να επικυρώσει τις υπογραφές και συνεπώς την εκλογή.

–1844. Σε εκλογικό κατάλογο Δήμου Μάρπησσας στις 5 Μαΐου 1844 υπάρχει εγγεγραμμένος ο Νικόλαος Άγουρος και ο Νικήτας Άγουρος 40ετών.

–1844. Σε εκλογικό κατάλογο Δήμου Μάρπησσας του 1844 υπάρχει εγγεγραμμένος ο 60χρονος Ιωάννης Άγουρος.

–1844. Στον εκλογικό κατάλογο Μαρμάρων του 1844 είναι εγγεγραμμένος ο Άγουρος Ν. Νικήτας 39ετών κτηματίας.

–1846. Γεμελιάρη Αννέζα θυγατέρα παπά Κωνσταντίνου Γεμελιάρη (1846) και σύζυγος Νικήτα Άγουρου.

–1846. Ο Μαρπησσαίος Γεώργιος Φωκιανός έλαβε μέρος στην Ελληνική Επανάσταση και αγωνίστηκε υπό τις οδηγίες του Παριανού Δημητρίου Σάλλα «κατά το 1826 εις την κατά του Ιμβραήμ πολιορκίαν Τριπολιτσάς (…) και διέμεινεν εκεί μέχρι της πτώσεως της» κατά μαρτυρία των δημοτών και κατοίκων του Δήμου Μαρπήσσης, σε έγγραφο τους («εν Μαρπίσση την 16 Μαΐου 1846»). Ακολούθως διέμεινε στα Βέρβαινα και τέλος στο Ναύπλιο. Αρχηγός δε των όπλων ήταν ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης. Το πιστοποιητικό το υπογράφουν 48 προύχοντες και κάτοικοι της Μάρπησσας, μεταξύ των οποίων οι: Άγουρος Ιωάννης, Ιωάννης Ασωνίτης, Ελευθέριος Τζιώτης, Αναγνώστης Α. Βιτσαράς, Παναγ. Νικηφοράκης, Αντώνιος Τζιγώνιας, Αρτέμιος Ευλογιάς, Ανδρέας Αλιπράντης, Νικ. Βατιμπέλας, Νικόλαος Πούλιος, Γουλιέλμος Καντιώτης, Μακάριος Στάμενας. Το επικυρώνει δε καθώς και τις υπογραφές, ο δήμαρχος Μάρπησσας Γεώργιος Σιμ. Δελαγραμμάτης («εν Μαρπίσση την 20 Μαΐου 1846»).

–1846. Αγορά ανεμομύλου «Τζηπίδος 1846. Δεκεμβρίου 29» «Ενώπιον του ειρηνοδίκου Πάρου, που εξεπλήρωνε χρέη συμβολαιογράγου, Δημητρίου Δελαγραμμάτη, ευρισκόμενος στο σπίτι του Γεωργίου Δελαγραμμάτη, που ήταν στην οδό Αγίου Ευσταθίου, όπου και η φερώμενη εκκλησία, και ο οποίος συνέταξε το έγγραφο, και των μαρτύρων Ιακώβου Ν. Κυπραίου και Νικήτα Ν. Σηφάκη, κτηματιών, κατοίκων και δημοτών του Δήμου Μαρπήσσης, η Καλλίτσα Σταύρου Τζανδουλή [Τσαντουλή] πωλεί στον βαρελοποιό (βαρελά) Γεώργιο Ιωάν. Τζιώτη τον «ήμισυ αλευροανεμόμυλον, με τα αναλογούντα σε αυτόν έπιπλα και σκεύη, που βρίσκεται στους Απάνω Μύλους, θέση στα δυτικά του χωριού, όπου το υψηλότερο σημείο, αντί 525 δραχμών.

Στο πωλητήριο μνημονεύεται ως όμορος του ανωτέρω μύλου και ο μύλος της Αικατερίνας Μιχ. Κανδιώτου. Αργότερα οι δύο μύλοι, που βρίσκονταν στο μέρος όπου το παλαιό Δημοτικό Σχολείο και η δεξαμενή, περιήλθαν στις ιδιοκτησίες του Αναπλιώτη (Γ. Ναυπλιώτη) και του Ντεμένεου (ανήκαν εξ ημισείας στους Εμμ. Άγουρο και Φραγκίσκου Μελανίτη). ΠΗΓΗ: Παριανά 1982,10.

–1847. Ιωάννης Άγουρος ιερέας αναγράφεται σε εικόνα 7 Μαΐου 1847.

–1847. Στον εκλογικό κατάλογο Μαρμάρων του 1847 είναι εγγεγραμμένος ο 42χρονος κτηματίας Νικήτας Ν. Άγουρος.

–1847. Στον εκλογικό κατάλογο του Δήμου Μάρπησσας το 1847 είναι εγγεγραμμένος ο Άγουρος Δ. Νικήτας 43 ετών κτηματίας, ο Άγουρος Ανδρέας 35 ετών γεωργός ο Άγουρος Ν. Ιωάννης 63 ετών κτηματίας και ο Άγουρος Νικήτας του Ιωάννη 25 ετών εργάτης.

–1847. Στο Ναό του Αγίου Νικολάου Μοστράτου στη Νάουσα, υπάρχει αφιερωματική εικόνα: «Η εικών αυτή κατά παραγγελίαν εμού ου ταπεινού Ιωάννου ιερέως Αγούρου, ζωγραφηθείσα διά δαπάνης μου ιδίου δρχ. 65 εν τω Αγίω Όρει, εμετακομίσθη ενταύθα κατά το 1847, Μαϊου 7».

–1848. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Νικόλαος Ευστράτιου Άγουρος (1848), ετών 55, γεωργός, έγγαμος.

–1848. Σε έγγραφο του Αγίου Αντωνίου του Κεφάλου αναφέρεται ο ιερέας Ευστράτιος Άγουρος στις 6 Δεκεμβρίου 1848.

–1849. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένη η Άννα Νικολάου Αγούρου (1849), ετών 54, οικιακά, έγγαμος.

–1853. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Δημητριος Ανδρέα Άγουρος (1853), ετών 50, ναυτικός, έγγαμος.

–1855. Ευστράτιος Άγουρος, χωροεπίσκοπος του Αγίου Αντωνίου του Κεφάλου το 1855.

–1858. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένη η Αφροδίτη Δημητρίου Αγούρου (1858), ετών 45, οικιακά, έγγαμος.

–1865. Ηγούμενος ο Ιωακείμ Άγουρος το 1865.

–1866. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Εμμανουήλ Παναγιώτη Άγουρος (1866), ετών 37, καπνοπόλης, έγγαμος.

–1868. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Αντώνιος Ανδρέα Άγουρος (1868), ετών 35, καφφεπώλης, έγγαμος.

–1868. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Γεώργιος Ανδρέα Άγουρος (1868), ετών 35, γεωργός, άγαμος.

–1868. Ο ιερέας και χαρτοφύλαξ Ιωάννης Άγουρος είχε γεννηθεί στον Δραγουλά και εκοιμήθη στη Μονή Λογγοβάρδας με το όνομα Ιωακείμ στις 18 Ιανουαρίου 1868.

–1870. Το 1870 γεννιέται ο Άγουρος Γεώργιος του Εμμανουήλ. Πεθαίνει το 1951.

–1873. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Γεώργιος Παναγιώτη Άγουρος (1873), ετών 30, γεωργός, άγαμος.

–1873. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Γεώργιος Εμμανουήλ Άγουρος (1873), ετών 30, έγγαμος.

–1873. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένη η Καλλιόπη σύζ. Γεωργίου Αγούρου (1873), ετών 30, έγγαμος.

–1873. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένη η Παρασκευή Αντωνίου Αγούρου (1873), ετών 31, οικιακά, έγγαμος.

–1875. Στις 8 Ιουνίου 1875 ο 30χρονος Έμπορος από την Πάρο Κωνσταντίνος Άγουρος, παντρεύεται στην Ερμούπολη την 18χρονη από την Σύρο Αγλαΐα Ναζέρτ.

–1875. Σε εκλογικό κατάλογο του 1875, του Δήμου Μάρπησσας (της επαρχίας Νάξου), υπάρχει εγγεγραμμένος ο Εμμανουήλ Άγουρος του Δεμένεγου, 43 ετών μυλωνάς. Το ίδιο έτος σε εκλογικό κατάλογο των Μαρμάρων υπάρχει ο Δημήτρης Άγουρος του Νικήτα 31 ετών σχοινάς. Όπως και ο Δημήτρης Άγουρος του Ανδρέα 25 ετών εργάτης.

–1875. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένη η Μαργαρώ Εμμανουήλ Άγουρου (1875), ετών 28, οικιακά, έγγαμος.

–1875. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Ανδρέας Ιωάννη Άγουρος (1875), κάτοικος Αθήνας, ετών 28, εργάτης, άγαμος.

–1877. Σε έγγραρο Μαρπήσσης στις 13 Ιανουαρίου του 1877 αναφέρεται η Μαρία θυγατέρα Νικήτα Δ. Αγούρου και ο αδερφός της Δημήτριος Νικήτα Άγουρος, σχοινοποιός, κάτοικοι Μαρπήσσης.

–1879. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Αντώνιος Παναγιώτη Άγουρος (1879), ετών 24, ναύτης, άγαμος.

–1880. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Ιωάννης Νικολάου Άγουρος (1880), ετών 23, γεωργός, άγαμος.

–1887. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένη η Ανδρομάχη Δημητρίου Αγούρου (1887), ετών 16, οικιακά, άγαμος.

–1889. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Ιωάννης Δημητρίου Άγουρος (1889), ετών 14, ναυτικός, άγαμος.

–1893. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένη η Μαρία Αντωνίου Αγούρου (1893), ετών 10, μαθήτρια, άγαμος.

–1894. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένη η Ελένη Γεωργίου Αγούρου (1894), ετών 9, άγαμος.

–1896. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Δεμένεγος Γεωργίου Άγουρος (1896), ετών 7, άγαμος.

–1896. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Στυλιανός Δημητρίου Άγουρος (1896), ετών 7, μαθητής, άγαμος.

–1897. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Ανδρέας Αντωνίου Άγουρος (1897), ετών 6, μαθητής, άγαμος.

–1900. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένη η Μαρούσα Αντωνίου Αγούρου (1900), ετών 3, άνευ, άγαμος.

–1902. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένη η Ζαμπέτα Αντωνίου Αγούρου (1902), ετών 1, άνευ, άγαμος.

–1903. Τον Οκτώβριο του 1903, εποχή συγκομιδής του ελαιοκάρπου, αναγγέλλονται οι προσφορές ενοικιάσεως του φόρου της ελαιοδεκάτης, κατά την τελευταία δημοπρασία. Για τον Δήμο Πάρου προσφέρεται ο γνωστός έμπορος Αθανάσιος Μαρινόπουλος αντί 900 δρχ. για τον Δήμο Υρίας (Λευκών) ο Κωνσταντίνος Αιγινήτης αντί 3.680 δρχ., για τον Δήμο Μάρπησσας ο Αντώνιος Άγουρος 600 δρχ., και Ναούσης Πέτρος Αυλήτης 268 δρχ.

–1911. Γεώργιος Αντ. Άγουρος, ιδιοκτήτης καφενείου, στον Δήμο Μάρπησσας το 1911.

–1912-1922. Ηρώο Μάρπησσας «Εν έτει 1929 ο Σύνδεσμος Μαρπησσέων Πάρου. Τοις Ενδοξως εν Πολέμοις πεσούσι 1912-1922 Μαρπησσέοις Αρχιλοχιταις» ΑΓΟΥΡΟΣ ΓΡ. ΕΜΜ.

–1917. Στις 19 Ιουνίου 1917 ο 25χρονος ναυτικός από την Πάρο Εμμανουήλ Πούλιος του Γεωργίου και της Κυριακής Άγουρου [κάτοικοι Πάρου] παντρεύεται στην Ερμούπολη την 19χρονη από την Αστυπάλαια Ειρήνη Καλουδά, του Μιχαήλ, και της Τασίνας Ρουσ. Μανωλάκη [κάτοικοι Αστυπάλαιας].

–1927. Το 1927 γεννιέται ο Άγουρος Δημήτριος του Στυλιανού ναυτικός κάτοικος κοιν. Λευκών. Απεβίωσε το 1949.

–1929. Το 1929 γεννιέται ο Άγουρος Νικόλαος του Στυλιανού.

–1946. Σε εκλογικό κατάλογο της Κοινότητας Μάρπησσας στις 30 Απριλίου 1946, υπάρχει εγγεγραμμένος ο 57χρονος Άγουρος Ιωάννης του Δημητρίου αλιεύς, ο 76χρονος Άγουρος Γεώργιος του Παναγιώτη γεωργός, ο 75χρονος Άγουρος Γεώργιος του Εμμανουήλ μυλωθρός, ο 38χρονος Άγουρος Εμμανουήλ του Γεωργίου μυλωθρός, ο 49χρονος Άγουρος Στυλιανός του Δημητρίου αλιεύς, ο Άγουρος Αντώνιος του Γεωργίου 36 ετών εργάτης, ο Άγουρος Νικόλαος του Ιωάννη 38 ετών υποδηματοποιός, ο Άγουρος Ιωάννης του Αντωνίου 33 ετών έμπορος και ο 26χρονος έμπορος Άγουρος Δεμένεγος του Γεωργίου.

–1954. 21 Νοεμβρίου 1954 ΚΟΙΝΟΤΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ. ΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ ΜΑΡΠΗΣΣΑ: Εξελέγησαν κατά σειράν επιτυχίας οι κ.κ. Ιωάν. Γ. Φραντζής ή Ντετόρος, Ανδρέας Αντ. Στέλλας, Θωμάς Κ. Τσιγώνιας, Εμμ. Γ. Άγουρος και Δημ. Κ. Περαντινός.

–1964. Κοινοτικαί Εκλογαί 5 Ιουλίου 1964. Εις ΜΑΡΠΙΣΣΑ: 2 Συνδ. υπό Γ. Φραντζή και Ηλία Περαντινού. Πρόεδρος Γ. Φραντζής, Αντιπρ. Γ. Πουλάκης και Σύμβουλοι Εμμαν. Άγουρος, Ηλ. Περαντινός και Αντ. Τσιγώνιας.

 

–Αδαμόπουλος: Επώνυμο πατρωνύμιο.

–1847. Στον εκλογικό κατάλογο Παροικιάς του 1847 (συμπεριλαμβάνει και την Αντιπάρο) υπάρχει εγγεγραμμένος ο 40χρονος γεωργός Γεώργιος Αδαμόπουλος.

–1877. Στον εκλογικό κατάλογο Αντιπάρου στις 30 Απριλίου 1946 υπάρχει εγγεγραμμένος ο γεννημένος το 1877 κάτοικος Αντιπάρου Αδαμόπουλος Κωνσταντίνος του Νικολάου, εργάτης.

–1901. Στον εκλογικό κατάλογο Αντιπάρου στις 30 Απριλίου 1946 υπάρχει εγγεγραμμένος ο γεννημένος το 1901 κάτοικος Αντιπάρου Αδαμόπουλος Νικολάου του Κωνσταντίνου, εργάτης.

–1928. Το 1928 γεννιέται ο Αδαμόπουλος Γεώργιος του Νικολάου, κάτοικος Αντιπάρου.

–1950. Σε εκλογικό κατάλογο Αντιπάρου στις 12 Ιουλίου 1950 υπάρχει εγγεγραμμένος ο Αδαμόπουλος Γεώργιος του Νικολάου κάτοικος Αντιπάρου γεωργός.

–1950. Σε εκλογικό κατάλογο Αντιπάρου στις 2 Σεπτεμβρίου 1950 υπάρχει εγγεγραμμένη η Μυλωνά Καλομοίρα, όνομα συζύγου Αντώνιος, όνομα πατρός Β. Αδαμόπουλος.

–1952. Σε εκλογικό κατάλογο Αντιπάρου του 1952 διαγράφεται η Καλομοίρα Μυλωνά όνομα συζύγου Αντώνιος, όνομα πατρός Β. Αδαμόπουλος, κάτοικος Αντιπάρου, έτος γέννησης 1930.

 

–Αζάρης:

–1909. Το 1909 γεννιέται ο Αζάρης Ηλίας του Χαράλαμπου διευθυντής στο Δημοτικό Ταμείο Πάρου, κάτοικος κοιν. Παροικιάς. Ο Ηλίας Αζάρης ήταν παντρεμένος με την Κατίνα Πατέλη (1913) του Πέτρου και της Εργίνας, και απέκτησαν τρία παιδιά, τον Χαράλαμππο, τον Στέλιο και τον Πέτρο.

–1950. Στον εκλογικό κατάλογο Παροικιάς του 1950 είναι εγγεγραμμένος ο Αζάρης Ηλίας του Χαράλαμπου δημ. υπάλληλος κάτοικος κοιν. Παροικιάς.

–1952. Γεννιέται το 1916 ο Λάζαρος Κάπαρης του Περούλη (1888) και της Ελευθερίας. Σύζυγός του η Μαρία Ηλ. Αζάρη. Τέκνα τους ο Πέτρος (1955) και ο Λευτέρης (1964).

–1953. Στον εκλογικό κατάλογο Παροικιάς του 1953 είναι εγγεγραμμένη η Αζάρη Κατίνα το γένος Πέτρου Πατέλη, όνομα συζύγου Ηλίας κάτοικος Παροικιάς.

 

–Αθανασιάδης:

–1854. Μοναχός Λογγοβάρδας Συμεών Αθανασιάδης το έτος 1854.

 

–Αθανασίου: Κοινότυπο επίθετο. Στην Πάρο δηλώνουν καταγόμενοι από την Ρούμελη.

–1821. Οι υπογεγραμμένοι στρατιώτες υπόσχονται να ακολουθήσουν τον Φιλικό Παναγιώτη Δ. Δημητρακόπουλο και να απέλθωσιν εις Πελοπόννησο για να ενωθούν υπό τις οδηγίες του εκ λαμπρότατου Πρίγκηπος Δημήτριο Υψηλάντη ελληνικών στρατευμάτων. Εις βεβαίωση υπογράφονται Νάουσα Πάρου τη 20 Αυγούστου 1821, Γιάννης Αθανασίου Ρουμελιώτης.

 

–Αθανόπουλος: Κοινότυπο επίθετο. Οι καταλήξεις με όπουλος μεταφράζονται ως ο γιος, το παιδί.

–1824. Το 1824 γεννιέται ο Αθανόπουλος Ιωάννης Μαρής. Ήταν εγγεγραμένος στο μητρώο αρρένων της Κοινώτητας Λευκών.

–1859. Σε ληξιαρχική πράξη Λευκών στις 13 Σεπτεμβρίου 1859 αναφέρεται ο κάτοικος Λευκών Ιωάννης Αθανόπουλος.

 

–Αθηναίος: Πρόσφυγες

–1829. Σε απογραφή προσφύγων της Παροικιάς του 1829 αναφέρεται ο Αθηναίος Γεώργιος 15 ετών, εργάτης. Ο αδερφός του Λάμπρος Αθηναίος 13 ετών και η μητέρα του Φανιό Αθηναία.

–1829. Σε απογραφή προσφύγων των Λευκών του 1829 αναφέρεται ο Δημήτριος Αθηναίος 40 ετών χαλκεύς, η σύζυγός του, ο γιός του 5 ετών και οι δυο κόρες του.

–1829. Σε απογραφή προσφύγων της Νάουσας του 1829 αναφέρεται ο Ελευθέριος Αθηναίος 66 ετών άνεργος, η σύζυγός του … Αθηναίου και η παρακόρη του Μαριόρα Αθηναίου.

 

–Αϊβαλιώτης: Πατριδωνύμιο. Ο καταγόμενος από το Αϊβαλή (αρχ. Κυδωνιές) της Μ. Ασίας. Σε πατριδωνυμιακά επίθετα, πολλές φορές συναντάμε να μην υπάρχουν κοινοί συγγενικοί κλώνοι, αυτό συμβαίνει διότι το μόνο κοινό που έχουν είναι ο τόπος καταγωγής μιας και το επίθετό τους ήταν άλλο και στην πορεία το πατριδωνύμιο έγινε παρατσούκλι και το παρατσούκλι επίθετο.

–1814. Το 1814 γεννιέται ο Αϊβαλιώτης Γεώργιος. Ήταν εγγεγραμένος στο μητρώο αρρένων της Κοινώτητας Λευκών. Γεννήθηκε στις Κυδωνιές (Αϊβαλί) της Μιράς Ασίας.

–1821. Εννέα Ναουσαίοι με το επώνυμο Αϊβαλιώτης είχαν λάβει μέρος στις επιχειρήσεις της Πελοποννήσου το 1821.

–1821. Στα δημοτολόγια Λευκών του 1821 είναι εγγεγραμμένος ο Γεώργιος Αϊβαλιώτης.

–1822. Στο δημοτολόγιο του Δήμου Νάουσας (της επαρχίας Νάξου) το 1822, υπάρχει εγγεγραμμένος ο Σαράντος Αϊβαλιώτης.

–1822. Στα δημοτολόγια Μαρμάρων του 1822 είναι εγγεγραμμένος ο Αϊβαλιώτης Ευστράτιος 16 ετών.

–1826. Ο Δημήτριος Μιχ. Αϊβαλιώτης, αγοράζει το «εμισον καΐκιον» του Αθανασίου Μαύρου. (έγγραφο Παροικιάς, 26 Απριλίου 1826 ΓΑΚ κωδ. 216 φ43r).

–1829. Σε απογραφή προσφύγων της Νάουσας του 1829 αναφέρεται ο Κωνσταντής Αϊβαλιώτης 60 ετών άνεργος.

–1829: Σε απογραφή προσφύγων της Παροικιάς του 1829 αναφέρεται ο Αϊβαλιώτης Αθανάσιος 48 ετών ναύτης και η σύζυγός του Μαριγώ Αϊβαλιώτου.

–1829: Σε απογραφή προσφύγων της Παροικιάς του 1829 αναφέρεται η Μαρία Αϊβαλιώτισσα, ο γιός της Στυλιανός Αϊβαλιώτης 25 ετών, ο γιός της Βαγγέλης 23 ετών εργάτης, ο γιός της Γεώργιος Αϊβαλιώτης 15 ετών, ο γιός της Ιωάννης Αϊβαλιώτης 12 ετών, ο γιός της Λάμπρος Αϊβαλιώτης 10 ετών και η κόρη της Σοφούλα Αϊβαλιώτου.

–1829: Σε απογραφή προσφύγων της Παροικιάς του 1829 αναφέρεται ο Μήτρος Αϊβαλιώτης 25 ετών ναύτης και ο 26χρονος εργάτης Χρήστος Αϊβαλιώτης.

–1829: Σε απογραφή προσφύγων της Παροικιάς του 1829 αναφέρεται ο Αϊβαλιώτης Νικόλαος, 60 ετών, λιθοτόμος, η σύζυγός του Σοφούλα Αϊβαλιώτου, η κόρη του Ζαχαρούλα Αϊβαλιώτου, ο γιός του Γεώργιος Αϊβαλιώτης 11 ετών, η κόρη του Μαρία Αϊβαλιώτου και ο γιός του Δημήτριος Αϊβαλιώτης 8 ετών. 

–1844. Στον εκλογικό κατάλογο Μαρμάρων του 1844 είναι εγγεγραμμένος ο Αϊβαλιώτης Ευστράτιος 38ετών εργάτης.

–1844. Σε εκλογικό κατάλογο στις 18 Μαρτίου 1844, του Δήμου Νάουσας (της επαρχίας Νάξου), υπάρχει εγγεγραμμένος ο 50χρονος κηπουρός Αϊβαλιώτης Σαράντος.

–1847. Στον εκλογικό κατάλογο Μαρμάρων του 1847 είναι εγγεγραμμένος ο 40χρονος εργάτης Αϊβαλιώτης Ευστράτιος.

–1847. Στον εκλογικό κατάλογο Λευκών του 1847 είναι εγγεγραμμένος ο 38χρονος γεωργός Γεώργιος Αϊβαλιώτης.

–1859. Κάτοικος Λευκών το 1859 ο Γεώργιος Αϊβαλιώτης.

–Αιγινήτης ή Αιγενήτης ή Αιγηνίτης: Πατριδωνύμιο, καταγωγή από Αίγινα. Σε πατριδωνυμιακά επίθετα, πολλές φορές συναντάμε να μην υπάρχουν κοινοί συγγενικοί κλώνοι, αυτό συμβαίνει διότι το μόνο κοινό που έχουν είναι ο τόπος καταγωγής μιας και το επίθετό τους ήταν άλλο και στην πορεία το πατριδωνύμιο έγινε παρατσούκλι και το παρατσούκλι επίθετο.

–1775. Έτος 1775 Ιωάννης και Χρυσούλα Αιγινλητη. Απέκτησαν τον Παναγιώτη το 1801, τον Δημήτριο το 1803 και τον Μιχαήλ ο οποίος παντρεύτηκε την Μαργαρίτα Δρ. Ραγκούση.

–1801. Το 1801 γεννιέται ο Παναγιώτης Αιγινήτης του Ιωάννη και της Χρυσούλας. Σύζυγός του η Σταμάτα Κ. Χίου.

–1803. Το 1803 γεννιέται ο Δημήτριος Αιγινήτης του Ιωάννη και της Χρυσούλας. Σύζυγός του η Ζαμπία.

–1821. Σιόρ Συμεών Δελαγραμμάτης *2 (Δημογέρων) Επιστάτης Αγώνος 1821 ¬ Μαρίνα Κυπριανού (Γένος Χαμάρτου) ¬ Τζώρτζης Δελαγραμμάτης *5 (Συμβολαιογράφος) Δήμαρχος Υρίας και Μάρπισσας ¬ Ανδριανή Παπαδοπούλου (Ανιψιά Κύριλλου Παπαδόπουλου) ¬ Βασιλική Δελαγραμάτη ¬ Γεώργιος Κων/νου Ναυπλιώτης (Νομικός κτηματίας, Δήμαρχος Μάρπησσας) ¬ Δελαγραμμάτης Γ. Ναυπλιώτης (Βιομήχανος) ¬ Αργυρώ Κων. Αιγινήτη ¬ Κων/νος Δελαγρ. Ναυπλιώτης (Επιχ/τίας) ¬ Πολυξένη Ε. Τσακίρη ¬ Δελαγραμμάτης Κων/νος Ναυπλιώτης (Επιχ/τίας) ¬ Φλωρίτσα Ιακ. Καπούτσου.

–1821. Παναγιώτης Ιωάννη Αιγινήτης, από τις Λεύκες. Παριανός αγωνιστής του 1821.

–1827. Γεννιεται ο Αιγινίτης Παναγιώτης του Δημητρίου στη Νάουσα. Το 1885 σε ηλικία 58 ετών είναι κάτοικος Νάουσας και επάγγελμα ποιμήν.

–1828. Το 1828 γεννιέται ο Αιγινήτης Μιχαήλ Ι. Ήταν εγγεγραμένος στο μητρώο αρρένων της Κοινώτητας Λευκών.

–1831. Το 1831 γεννιέται στις Λεύκες ο Αιγινήτης Ιωάννης του Παναγιώτη. Ήταν εγγεγραμμένος στο μητρώο αρρένων της Κοινότητας Λευκών.

–1831. Στις 21 Οκτωβρίου 1831, σωτήρια επιστολή των κατοίκων της Πάρου προς τον επίτροπο Αιγαίου Πελάγους, για τα δεινά των κρητών νέοαποίκων εναντίων των ντόπιων. Υπογράφει… ο Ιωάννης Αιγενήτης στα χωριά του Κεφάλου.

–1831. Γεννιεται ο Αιγινίτης Μιχαήλ του Δημητρίου στη Νάουσα. Το 1885 σε ηλικία 54 ετών είναι κάτοικος Νάουσας και επάγγελμα εργάτης.

–1832. Εν Ναούση της Πάρου τη 27 Μαρτίου 1832, σε έγγραφο της σχολής του Αγίου Αθανασίου αναφέρεται ο Δημήτρης Αιγινίτης.

–1833. Γεννιεται ο Αιγινίτης Ιωάννης του Δημητρίου στη Νάουσα. Το 1885 σε ηλικία 52 ετών είναι κάτοικος Νάουσας και επάγγελμα ποιμήν.

–1840. Έγγραφο του 1840, αφορά στην αγορά του Παναγιώτη Ιωάννη Αιγινήτη από τον Μαρπησσαίο Ιωάννη Δ. Πούλιο ενός χωραφιού στη θέση Λαγκάδα, δυτικά της Μάρπησσας.

–1842. Το 1842 γεννιέται στις Λεύκες ο Αιγηνήτης Πιπής του Παναγιώτη. Ήταν εγγεγραμμένος στο μητρώο αρρένων της Κοινότητας Λευκών.

–1843. Γεννιεται ο Αιγινίτης Ηλίας του Δημητρίου στη Νάουσα. Το 1885 σε ηλικία 42 ετών είναι κάτοικος Νάουσας και επάγγελμα ποιμήν.

–1844. Σε εκλογικό κατάλογο στις 18 Μαρτίου 1844, του Δήμου Νάουσας (συμπεριλαμβάνεται και ο Κώστος), υπάρχει εγγεγραμμένος ο 48χρονος γεωργός Δημήτριος Αιγινίτης, ο 58χρονος ποιμήν Αιγινήτης Νικόλαος.

–1847. Στον εκλογικό κατάλογο Λευκών του 1847 είναι εγγεγραμμένος ο 59χρονος γεωργός Αιγηνίτης Γεώργιος, ο 26χρονος γεωργός Δημήτριος Γ. Αιγηνίτης, ο 25χρονος γεωργός Μιχαήλ Ι. Αιγηνίτης και ο 38χρονος κρεοπώλης Παναγιώτης Αιγηνίτης.

–1847. Στον εκλογικό κατάλογο Κώστου του 1847 είναι εγγεγραμμένος ο 58χρονος ποιμήν Αιγινήτης Νικόλαος του Πέτρου.

–1853. Το 1853 γεννιέται στις Λεύκες ο Αιγινήτης Δημήτριος του Παναγιώτη. Ήταν εγγεγραμμένος στο μητρώο αρρένων της Κοινότητας Λευκών και το 1885 στον εκλογικό καταλογο Νάουσας, κάτοικος Νάουσας, εργάτης.

–1854. Γεννιεται ο Αιγινίτης Θεόδωρος του Παναγιώτη στη Νάουσα. Το 1885 σε ηλικία 31 ετών είναι κάτοικος Νάουσας και επάγγελμα γεωργός.

–1855. Το 1855 γεννιέται στις Λεύκες ο Αιγινήτης Ιωάννης του Μιχαήλ και της Μαργαρίτας. Σύζυγός του η Ουρανία Π. Χανιώτη.

–1855. Το 1855 γεννιέται στις Λεύκες ο Αιγινήτης Νικόλαος του Δημητρίου. Ήταν εγγεγραμμένος στο μητρώο αρρένων της Κοινότητας Λευκών.

–1858. Το 1858 γεννιέται στις Λεύκες ο Αιγινήτης Γεώργιος του Μιχαήλ και της Μαργαρίτας. Σύζυγός του η Κυριακή Φιορεντίνου.

–1858. Γεννιεται ο Αιγινίτης Κωνσταντίνος του Παναγιώτη στη Νάουσα. Το 1885 σε ηλικία 27 ετών είναι κάτοικος Νάουσας και επάγγελμα εργάτης.

–1860. Έρανος "υπέρ των εν Συρία παθόντων χριστιανών" και τα ονόματα όσων συνεισέφεραν δημοσιεύονταν στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως. Αιγινίτης Μιχάλης και Παναγιώτης από τις Λεύκες.

–1861. Γεννιεται ο Αιγινίτης Θεμιστοκλής του Παναγιώτη στη Νάουσα. Το 1885 σε ηλικία 24 ετών είναι κάτοικος Νάουσας και επάγγελμα εργάτης.

–1866. Εγγεγραμμένοι στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1866 ο Αιγινήτης Αντωνιος του Δημητριου.

–1867. Το 1867 γεννιέται στις Λεύκες ο Αιγινήτης Φραγκίσκος του Μιχαήλ και της Μαργαρίτας. Σύζυγός του η Ζαχαρώ Ι. Τζουτζούλια.

–1869. Το 1869 γεννιέται ο Κωνσταντίνος Αιγινήτης του Μιχαήλ και της Μαργαρίτας, με το παρωνύμιο Νταής, το 1893 αγοράζει το αρχοντικό του Σπύρου Σκορδίλη στη συμβολή των οδών λοχ. Γράβαρη και Μ. Ναυπλιώτη. Την εποχή εκείνη μέχρι το 1919 τουλάχιστον, ήταν υσυρός οικονομικός παράγοντας της Πάρου, με μεγάλη οικονομική και κοινωνική δύναμη. Ήταν από τις Λεύκες και το Μαράθι, παντρεύτηκε την Αικατερινη Ν. Αρκά και απέκτησαν δέκα παιδιά, τα οποία μεγάλωσαν όλα σ’αυτό το αρχοντικό. Αυτά κατά σειρά ήταν: Νίκος (1886), Μιχάλης (1891), Αργυρώ (1893), Γιώργος (1895), Διομήδης (1897), Σταμάτης (1899), Μαρίκα (1902), Παρασκευή (1904), Δημήτρης (1905) που πέθανε μωρό και πάλι Δημήτρης (1907).

–1871. Εγγεγραμμένοι στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1871 ο Αιγινήτης Νικόλαος του Ιωάννη.

–1871. Το 1871 γεννιέται στις Λεύκες η Αιγινήτη Κυριακή του Μιχαήλ και της Μαργαρίτας.

–1873. Το 1873 γεννιέται στις Λεύκες η Αιγινήτη Άννα του Μιχαήλ και της Μαργαρίτας.

–1873. Εγγεγραμμένοι στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1873 ο Αιγινήτης Κωνσταντίνος του Ιωάννη.

–1875. Σε εκλογικό κατάλογο του Δήμου Ύριας του 1875, υπάρχει εγγεγραμμένος ο 26χρονος μεταπράτης Γεώργιος Αιγινήτης του Παναγιώτη, αλλά και ο 22χρονος γεωργός Γεώργιος Αιγινήτης του Δημητρίου.

–1878. Εγγεγραμμένοι στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1878 ο Αιγινήτης Αντώνιος του Ιωάννη.

–1879. Έγγραφο του 1879 «και το συμβολαιογραφικόν μου γραφείον και ενώπιον εμού του συμβολαιογράφου Πάρου Αντώνιου Μαυρομμάτου εδρεύοντος και κατοικούντος εις την αυτήν πόλιν της Παροικιάς ενεφανίσθησαν οι συμβαλλόμενοι κύριος Μιχαήλ Ιωάν. Αιγινήτης, γεωργός και Νικόλαος Δημ. Περάκης, μυλωνάς, αμφότεροι κάτοικοι του χωριού Λεύκων του Δήμου Υρίας».

–1882. Εγγεγραμμένοι στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1882 ο Αιγινήτης Μιχαήλ του Ιωάννη.

–1883. Σε εκλογικό κατάλογο της Νάουσας του 1883, υπάρχει εγγεγραμμένος ο Αιγινήτης Παναγιώτης του Δημητρίου 56 ετών Ποιμήν. Στον ίδιο εκλογικό κατάλογο υπάρχουν εγγεγραμμένοι οι: Αιγινήτης Δημήτρης του Παναγιώτη 30 ετών εργάτης, Αιγινήτης Ηλίας του Δημητρίου 40 ετών Ποιμήν, Αιγινήτης Ιωάννης του Δημητρίου 50 ετών Ποιμήν. Αιγινήτης Μιχάλης του Δημητρίου 52 ετών εργάτης και ο Αιγινήτης Θεοδόσιος του Παναγιώτη 29 ετών γεωργός.

–1883. Εγγεγραμμένοι στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1883 ο Αιγινήτης Γεώργιος του Ιωάννη και ο Αιγινήτης Παναγιώτης του Δημητρίου.

–1884. Το 1884 γεννιέται ο Αιγινήτης Αντώνιος του Δημητρίου, γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1885. Σε εκλογικό κατάλογο της Νάουσας του 1885, υπάρχουν εγγεγραμμένοι οι, Αιγινίτης Δημήτριος του Παναγιώτη, 32 ετών, εργάτης από Νάουσα, Αιγινίτης Ηλίας του Δημητρίου, 42 ετών, ποιμήν από τη Νάουσα, Αιγινίτης Ιωάννης του Δημητρίου, 52 ετών, ποιμήν από τη Νάουσα, Αιγινίτης Μιχαήλ του Δημητρίου, ετών 54, εργάτης από Νάουσα, Αιγινίτης Παναγιώτης του Δημητρίου, 58 ετών, ποιμήν από Νάουσα, Αιγινίτης Θεοδόσιος του Παναγιώτη, ετών 31, γεωργός από Νάουσα, Αιγινίτης Κωνσταντίνος του Παναγιώτη, 27 ετών, εργάτης από τη Νάουσα και Αιγινίτης Θεμιστοκλής του Παναγιώτη, ετών 24, εργάτης από Νάουσα.

–1886. Αιγινήτης Ιωάννη Σταμάτιος. Έτος γέννησης του 1886 στις Λεύκες. Εγγεγραμμένος στο Μητρώο των Αρρένων της Κοινότητας Λευκών.

–1888. Το 1888 γεννιέται ο Αιγινήτης Νικόλαος του Κωνσταντίνου, έμπορος κάτοικος Παροικιάς.

–1888. Αιγινήτης Δημήτριος του Νικολάου. Έτος γέννησης το 1888 στις Λεύκες. Εγγεγραμμένος στο Μητρώο των Αρρένων της Κοινότητας Λευκών.

–1889. Γεννιέται το 1889 ο Νικόλαος Αιγινήτης του Κωνσταντίνου (Νταή) και της Αικατερίνης. Η πρώτη σύζυγός του ήταν η Αικατερίνη Σπ. Φωκιανού και απέκτησαν δυο κόρες την Ανδριανή και της Ηρώ.

–1890. Οι κληρονόμοι του Δημητρίου Αιγινήτη το 1890 δώρισαν στην κοινότητα Λευκών το σπίτι τους που καταλάμβανε τον μισό χώρο της σημερινής κεντρικής πλατείας του χωριού.

–1890. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1890 στις Λεύκες ο Αιγινήτης Δημήτριος του Νικολάου.

–1891. Γεννιέται το 1891 ο Μιχαήλ Αιγινήτης του Κωνσταντίνου (Νταή) και της Αικατερίνης. Σύζυγός του η Ρόζα Σταθοπούλου και απέκτησαν τον Κώστα και τον Γεώργιο.

–1893. Γεννιέται το 1893 η Αργυρώ Αιγινήτη του Κωνσταντίνου (Νταή) και της Αικατερίνης. Παντρεύτηκε τον Δελαγραμμάτη Γ. Ναυπλιώτη. Απέκτησαν τον Γεώργιο. Απεβίωσε το 1969.

–1894. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1894 στις Λεύκες ο Αιγινήτης Ιωάννης του Γεωργίου.

–1895. Γεννιέται το 1895 ο Γεώργιος Αιγινήτης του Κωνσταντίνου (Νταή) και της Αικατερίνης. Σύζυγός του η Βιργινία Αρκά

–1897. Γεννιέται το 1897 ο Διομήδης Αιγινήτης του Κωνσταντίνου (Νταή) και της Αικατερίνης. Σύζυγός του η Αγγελική.

–1897. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1897 στις Λεύκες ο Αιγινήτης Δημήτριος του Αντωνίου.

–1898. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1898 στις Λεύκες ο Αιγινήτης Σπυρίδων του Δημητρίου.

–1899. Γεννιέται το 1899 ο Σταμάτιος Αιγινήτης του Κωνσταντίνου (Νταή) και της Αικατερίνης. Σύζυγός του η Άννα Μαύρη.

–1899. Το 1899 γεννιέται ο Αιγινήτης Ευάγγελος του Δημητρίου εργάτης κάτοικος κοιν. Παροικιάς.

–1900. Το αρχοντικό με την Καπέλλα ανήκε στον βοεβόδα Κωνσταντάκη Λεον. Κοντίλη, στο οποίο είχε τοποθετήσει το κτητορικό υπέρθυρο με το οικόσημο ΚΟΝΔΥΛΗ και την ημερομηνία 17 Μαΐου 1704, το οποίο θα περιερχόταν στην κατοχή του Γεωργίου Κ. Κονδίλλη μετά τον θάνατο της γιαγιάς του, Ανέζας χήρα του ντοτόρε Κοντίλλη! Το αρχοντικό αυτό βρισκόταν δίπλα στον Καθολικό Ναό του Αγίου Γεωργίου (την «Καπέλλα», βλ. Αντ. Κατσουρού, «Στατιστικά Πάρου», Επετηρίς Εταιρείας Κυκλαδικών Μελετών, Α, 1961), από τους παλαιότερους ναούς των Καθολικών στην Παροικιά και αυτό είχε περιέλθει, τον 19^ο αιώνα στην Απολλωνία Κων. Κονδύλη, εγγονή του καβαλιέρου Νικόλαου Κων. Κονδίλλη, η οποία παντρεύτηκε (1849) τον εκ Νάξου συγγενή της, Νικόλαο Ιακ. Μπαρότση (πρέπει να ήταν εγγονός της Άννας-Μαρίας Κωνσταντίνου Κονδίλλη, σύζυγος Ιερωνύμου Ιακ. Μπαρότση). Από τους Μπαρότση αγόρασε το αρχοντικό αυτό, περί το 1900, ο βιομήχανος και σπουδαίος οικονομικός παράγων της Πάρου στην εποχή του, Κωνσταντίνος Μιχ. Αιγινήτης, ο οποίος το μεταβίβασε στον γιό του, Νίκο Κ. Αιγινήτη. Το αρχοντικό αυτό κατεδαφίστηκε στο μεγαλύτερο μέρος του, στη δεκαετία του 1900 και ο χώρος του ανήκει σήμερα στην κα Κατερίνα Γεωρ. Πατέλη, εγγονή του Νίκου Κ. Αιγινήτη. (μελέτη Ιάκωβου Ναυπλιώτη – Σαραντινού).

–1900. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1900 στις Λεύκες ο Αιγινήτης Εμμανουήλ τιυ Δημητρίου.

–1901. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1901 στις Λεύκες ο Αιγινήτης Μάρκος του Δημητρίου.

–1902. Γεννιέται το 1902 η Μαρίκα Αιγινήτη του Κωνσταντίνου (Νταή) και της Αικατερίνης.

–1903. Τον Οκτώβριο του 1903, εποχή συγκομιδής του ελαιοκάρπου, αναγγέλλονται οι προσφορές ενοικιάσεως του φόρου της ελαιοδεκάτης, κατά την τελευταία δημοπρασία. Για τον Δήμο Πάρου προσφέρεται ο γνωστός έμπορος Αθανάσιος Μαρινόπουλος αντί 900 δρχ. για τον Δήμο Υρίας (Λευκών) ο Κωνσταντίνος Αιγινήτης αντί 3.680 δρχ., για τον Δήμο Μάρπησσας ο Αντώνιος Άγουρος 600 δρχ., και Ναούσης Πέτρος Αυλήτης 268 δρχ.

–1904. Γεννιέται το 1904 η Παρασκευή Αιγινήτη του Κωνσταντίνου (Νταή) και της Αικατερίνης. Σύζυγός της ο Νικόλαος Φρ. Μαλατέστας. Τέκνα του η Δέσποινα και ο Φραγκίσκος.

–1905. Γεννιέται το 1905 ο Δημήτριος Αιγινήτης του Κωνσταντίνου (Νταή) και της Αικατερίνης, ο οποίος απεβίωσε όταν ήταν μωρό. Μετά από δυο χρόνια η Αικατερίνη γεννάει πάλι αγόρι όπου το βαπτίσαν πάλι Δημήτριο.

–1907. Γεννιέται το 1907 ο Δημήτριος Αιγινήτης του Κωνσταντίνου (Νταή) και της Αικατερίνης. Σύζυγός του, α) Μαρία, β) Καίτη.

–1907. Ασύστολοι και αναιδείς νυκτοκλέπται υπό τα όμματα των Αρχών κατακλέπτουν καθ’ εκάστην σχεδόν εσπέραν όρνιθας, ινδιάνους και χήνας.

Ούτω κατά τας τελευταίας αυτάς ημέρας εκλάπησαν τα ακόλουθα: 1) του κ. Νικολάου Ιω. Καμπάνη 2 όρνιθες, 2) του εμπόρου Κωνσταντίνου Μ. Αιγινήτου 1 ινδιάνος, 3)του εμπόρου Νικολάου Π. Πάσου 1 ινδιάνος, 4) του ιατρού κ. Σπύρου Λορεντζιάδου 2 όρνιθες, 5) του πτωχού οικογενειάρχου Βαζιανού μάστορη 1 όρνις, 6) του κ. Ιάκωβου Γ. Κυπραίου μία χήνα και 7) του εμπόρου κ. Ιωάννη Μ. Δαμία 2 ινδιάνοι. Είνε αληθές ότι ο προϊστάμενος της ενταύθα αστυνομίας ενωματάρχης κ. Ταταράκης, ως και άλλοτε εγράψαμεν επέδειξεν και εις την παρούσαν περίστασιν ζήλον και δραστηριότητα αλλ’ άνευ δυστυχώς αποτελέσματος η αντικατάστασις όμως μερικών αστυνομικών οργάνων κρίνεται απολύτως αναγκαιοτάτη, χάριν παγιώσεως της δημοσίας τάξεως και ασφαλείας, κατόπιν μάλιστα των θρασυτάτων αυτών νυκτοκλεπτών, και χάριν του ηθικού της αστυνομίας (φ.242 «Αιγαίον» 13 Ιανουαρίου 1907).

–1910. Μιχαήλ Κων. Αιγινήτης, γιος του μεγαλέμπορου Κων. Μ. Αιγινήτου, δωρίστηκε το 1910 στο υποκατάστημα της Ιωνικής Τράπεζας στο Ναύπλιο.

–1912. Το 1912 γεννιέται ο Αιγινήτης Δημήτριος του Αντωνίου έμπορος κάτοικος Παροικιάς.

–1913. Γεώργιος Δημ. Αιγινήτης στρατιώτης. Γεννήθηκε στη Νάουσα. Έπεσε στο Κιλκίς στις 21 Ιουνίου 1913.

–1914. Στις 16 Φεβρουαρίου 1914 ο 26χρονος ναυτικός από την Πάρο Ηλίας Αιγινήτης του Θεμιστοκλή και της Μαρίας Μπαφίτη παντρεύεται στην Ερμούπολη την 22χρονη από την Σύρο Ευαγγελία Μακράκη, του Γεωργίου, και της Αθηνάς Μαρωνίτου.

–1920. Το 1920 γεννιέται ο Αιγινήτης Θεόδωρος του Δημητρίου εργάτης κάτοικος κοιν. Νάουσας. Απεβίωσε το 1949.

–1920 από τους ιδρυτές, όπως προκύπτουν από το βιβλίο πρακτικών του Συνδέσμου «Εν Πειραίει Συνδέσμου Ναουσαίων Πάρου» είναι ο Αιγινήτης Ι.

–1922. Τα προσφυγικά στην Παροικιά

Προτού να γίνει το Κέντρο Υγείας και προτού ανοιχτεί ο δρόμος προς Νάουσα το 1937, υπήρχε μια μεγάλη χωράφα από το σημερινό Κ.Υ. και  έφτανε μέχρι το ποτάμι στην διασταύρωση του περιφερειακού όπου είχε τότε μέσα του ρωμαϊκούς τάφους που έχουμε τώρα στο μουσείο μπροστά.

Το 1926 ο Δελαγραμμάτη Ναυπλιώτης ο οποίος ήταν ενεργό στοιχείο της Παροικίας περνούσε κάποτε με το μπαστούνι του κάτω από την κοινότητα, η κοινότητα τότε ήταν απέναντι από το σπίτι του Βάλληνδρα, πίσω από το ΚΑΠΗ, και ήταν μαζεμένοι οι πρόσφυγες. Οι Παριανοί δεν τους είχαν δει με καλό μάτι, ήταν λοιπόν μαζεμένοι εκεί, σταμάτησε ο αείμνηστος Ναυπλιώτης και τους λέει, «τι κάνετε ρε παιδιά εδώ?» και του λένε «Κύριε Ντελαγραμμάτη, είμαστε εδώ μια βδομάδα και ο πρόεδρος μαζί με τα μέλη σκέπτονται να δούνε που να κάνουνε τον προσφυγικό συνοικισμό, στα Κακάπετρα ή στα Λιβάδια» τότε ο Ναυπλιώτης πήρε τρείς από τους πρόσφυγες, ένας εξ αυτών ο Κουτσουράκης ο οποίος αναφέρει το γεγονός, μπαίνουν στην κοινότητα όπου πρόεδρος της κοινότητας τότε ήταν ο καπετάνιος Μιχάλης Ζησιμόπουλος και ρωτάει τον Ναυπλιώτη… «Καλώς τον Ντελαγραμμάτη, ποιος καλός καιρός σε έφερε κατά δω?» και του απαντάει ο Ναυπλιώτης «Δεν με έφερε καπτάν Μιχάλη κανένας καλός καιρός, με έφερε η αγανάκτηση να βλέπω τους πρόσφυγες τα αδέρφια μας, τους κατατρεγμένους από τη Μικρά Ασία να περιμένουν από κάτω πότε θα αποφασίσετε εσείς που θα κτιστεί ο προσφυγικός συνοικισμός». Εσύ που μας λες Ντελαγραμμάτη? στα Κακάπετρα ή στα Λιβάδια?, ρώτησε ο καπτάν Μιχάλης. Ούτε στο ένα ούτε στο άλλο, να τους βάλετε στην χωράφα της Εκατονταπυλιανής να τους έχω και γείτονες, του απάντησε ο Ναυπλιώτης.

Ο Δελλαγραμμάτης Ναυπλιώτης φιλάνθρωπος και ελεήμων και παρότι είχε μεγάλη οικογένεια πάντα προσπαθούσε να βοηθήσει τους πρόσφυγες. Όταν πέθανε το 1939 σε ηλικία 49 ετών οι πρόσφυγες ήρθαν πρώτοι για να σταθούν δίπλα στην χήρα Ναυπλιώτενα.

Τα σπίτια ήταν δίδυμα. Αν ήταν από τρία άτομα και πάνω παίρνανε ένα σπίτι που είχε χολ, κουζίνα και σάλα.

Τα τρία πρώτα ήταν για πολυμελή οικογένεια και υπόλοιπα τρία για μονομελη οικογένεια, μονόχωρο με το τζάκι κάτω στο δάπεδο και όχι όπως τα παριανά που ήταν στον τοίχο και εκεί μαγείρευαν. Και, 7ο και 8ο πολυμελές. Σύνολο 16 οικογένειες.

Οι οικογένειες ήταν: στο 1ο σπίτι ο Χατζής (γιατί είχε πάει στα Ιεροσόλυμα) Πανάς Βεργούλης (το όνομα) σύζυγος Δέσποινα. Στο 2ο σπίτι διέμενε ο Κωνσταντίνος Κλαδάκης, σύζυγος Ελένη. Το 3ο σπίτι ήταν η οικογένεια του Απόστολου Λαγού, σύζυγος Κλεονίκη. Η μία κόρη του η Μαριώ παντρεύτηκε κι έμεινε στη Νάουσα. Το 4ο σπίτι του Ιωάννη Λαγού σύζυγος Δέσποινα, το επόμενο ήταν του Καπλάνη γνωστό ως σπίτι της Καπλάνενας και δίπλα του ο Κωνσταντίνος Καραντζάς. Στο επόμενο ο Ναουσαίος Βαγγέλης Αιγινήτης, σύζυγός του η Μικρασιάτισσα Ευθυμία, το από δίπλα ήτανε του Δημητρίου Κυπραίου σύζυγος Διαμαντώ Βαζουράκη* και οι δύο Μικρασιάτες, απέναντι διέμεναν ο Γιαννακός Επιτροπάκης σύζυγος  Ουρανία και πίσω ήταν το σπίτι του Νικόλαου Κουτσουράκη σύζυγος Ρηνιώ. Πάρα δίπλα ήταν ένα άλλο το οποίο ήταν του Στυλιανού Κρητικού σύζυγος Δέσποινα και δίπλα τους ένα σπίτι χωρισμένο στα δύο από δυο αδέρφια. Στο πρώτο διέμενε ο Φώτης Βαζουράκης* με την σύζυγό του Φώτω το γένος Ι. Κουτσομήτρου και στο δίπλα ο Στέλιος ο Βαζουράκης με την σύζυγό του Ελένη το γένος Νικ. Κατζαμπά. Στα πιο κάτω σπίτια ήταν οι οικογένειες του Μανώλη Χαραλάμπους σύζυγος Δέσποινα Βαζουράκη και στο άλλο ήτανε ο Σεραφείμ Ταλόγλου σύζυγος Βασιλεία το γένος Μουτάφη η οποία έχει μείνει στην ιστορία για την φράση της «φύγαμε και αφήσαμε την λάμπα αναμμένη…». Από κάτω ήταν τα σπίτια της χήρας Βασιλικώς Καλαϊντζή και δίπλα από πίσω ήταν η χήρα Τριανταφυλλιώ η οποία έκανε και μάγια. Πέθανε στο κρεβάτι σκουληκιασμένη. Και τέλος, άλλα δύο μονόχωρα σπίτια, στο ένα έμενε ο Δημητρώς Καλαϊντζής με την σύζυγό μου Αγγελικώ και στο από πίσω ο Κωνσταντίνος Κουτσουράκης  σύζυγος Μακρίνα.

Όλοι σκεπαστήκανε εκεί κι έτσι έμεινε γνωστό σήμερα ως ο προσφυγικός συνοικισμός.

Πολλοί από τους παραπάνω πήγαν πρώτα στη Νάουσα και στην συνέχεια έμειναν στον συνοικισμό.

Ήταν από όλη την Μικρά Ασία. Η Δέσποινα Ιωάννου Λαγού ήταν από την Έφεσο όπως και η Φώτω Βαζουράκη. Από το Μπουντρούμ, την αρχαία Αλικαρνασσό ήταν τα αδέρφια Λαγού.

*Το πραγματικό επώνυμο των Βαζουράκη ήταν Μπαζιουρούκη. Η οικογένεια άλλαξε το επώνυμό της στην Πάρο για απλούστευση, δεδομένου ότι οι Παριανοί το μπέρδευαν και το πρόφεραν λάθος.

–1923. Μέλος του Εξωραϊστικού Φιλοδασικού Συλλόγου Λευκών, εν Λεύκαις τη 17 Απριλίου 1923 ο Αιγινήτης Σπύρος.

–1924. Πατέλη Ανδριανή, όνομα συζύγου: Γεώργιος, Κύριο όνομα και επώνυμο πατρός: Ν. Αιγινήτης. Έτος γέννησης: 1924. Επάγγελμα: οικοκυρά.

–1929. Το 1929 γεννιέται στη Νάουσα ο Αιγινήτης Νικόλαος του Αντωνίου, κάτοικος Νάουσας.

–1931. Το 1931 γεννιέται ο μετέπειτα εργάτης Αιγινήτης Απόστολος του Αντωνίου, κάτοικος Νάουσας.

–1933. Σε εκλογικό κατάλογο της Κοινότητας Νάουσας του 1954, υπάρχει εγγεγραμμένη η Αιγινήτη Μαρία του Βασιλείου. Έτος γέννησης 1933.

–1936. Στην Α’ Παγκυκλαδική Έκθεση Σύρου αγροτικών, πτηνοτροφικών και βιομηχανικών προϊόντων στις 16-23 Αυγούστου 1936 αναφέρεται το μέλος της Ένωσης Αγροτικών Συνεταιρισμών Πάρου Αιγηνίτης Νικόλαος.

–1946. Σε εκλογικό κατάλογο της Κοινότητας Νάουσας στις 30 Απριλίου 1946, υπάρχει εγγεγραμμένος ο 88χρονος κάτοικος Νάουσας, Αιγινήτης Κωνσταντίνος του Παναγιώτη, γεωργός, ο 33χρονος γεωργός Αιγινήτης Δημήτρης του Αντωνίου, ο 25χρονος εργάτης Εμμανουήλ Αιγινήτης του Αντωνίου, ο 30χρονος εργάτης Αιγινήτης Γεώργιος του Παναγιώτη, ο 44χρονος εργάτης Λεονάρρδος Αιγινήτης του Δημητρίου, ο 26χρονος Θεόδωρος Αιγινήτης του Δημητρίου, εργάτης και ο 59χρονος Αιγινήτης Δαμιανός του Θεοδόσιου, εργάτης.

–1952. Σε εκλογικό κατάλογο της Κοινότητας Νάουσας του 1952, υπάρχει εγγεγραμμένη η Αιγινήτου Ευαγγελία, όνομα συζύγου Λεονάρδος, όνομα πατρός Νικόλαος Αριανούτσος.

–1964. Κοινοτικαί Εκλογαί 5 Ιουλίου 1964. Εις ΝΑΟΥΣΑ: Κατήλθον 2 συνδ. ο εις υπό τον Πρόεδρον της Κοινότητος και ο έτερος υπό τον κ. Στ. Κορτιάνον. Υπερεψήφισεν ο πρώτος και το Κ.Σ. καταρτίσθη ως ακολούθως: Πρόεδρος ο κ. Νικ. Βελέντζας και μέλη οι κ.κ. Π. Γ. Μπαφίτης, Σαβ. Σιφναίος, Ανδρ. Καούνης, Γ. Κ. Ρούσσος, Στ. Κορτιάνος και Λεον. Αιγινήτης.

 

–Ακάλεστος: Επίθετο παρωνύμιο. Το επώνυμο Ακάλεστος προέρχεται από την οικογένεια Σιλβέστρου η οποία ίσως είναι Κέλτικης καταγωγής (Ιρλανδία) ή Βενετοί και εγκαταστάθηκαν στην περιοχή της Αγ. Ειρήνης. Χαρακτηριστικό της οικογένειάς ήταν τα «περίεργα» αγροτικά εργαλεία που διατηρούσαν από γενιά σε γενιά αλλά και το διαφορετικό λεξιλόγιο τους που παρέπεμπε στην καταγωγή τους. Το βρετανικό επίθετο της οικογένειας ήταν Sylvester. Το επίθετο Ακάλεστος προήρθε από παρατσούκλι μιας και ο (γενάρχης τους) πήγαινε «ακάλεστος» σε κοινωνικές εκδηλώσεις. Μια άλλη μαρτυρία λέει ότι το παρωνύμιο βγήκε για τον εντελώς αντίθετο λόγω, δηλαδή ότι καλούταν σε εκδηλώσεις και δεν πήγαινε. 

–1827. Ο ιερέας και πνευματικός Νικόλαος Χίος υπογράφει τη διαθήκη της «Αφέντρας ποτέ Μανώλη Ακάλεστου» στις 26 Οκτωβρίου 1827.

–1847. Στον εκλογικό κατάλογο Παροικιάς του 1847 (συμπεριλαμβάνει και την Αντιπάρο) υπάρχει εγγεγραμμένος ο 43χρονος γεωργός Εμμανουήλ Ακάλεστος και ο 36χρονος γεωργός Γεώργιος Ακάλεστος.

–1861. Το 1861 γεννιέται ο Ακάλεστος Νικόλαος του Θεόδωρου γεωργός κάτοικος Παροικιάς. Απεβίωσε το 1952.

–1868. Το 1868 γεννιέται ο Ακάλεστος Κωνσταντίνος του Θεόδωρου γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1883. Το 1883 γεννιέται ο Ακάλεστος ή Σιλβέστρος Πέτρος του Νικολάου ξενοδόχος κάτοικος Παροικιάς.

–1885. Στις 6 Οκτωβρίου 1885 ο 21χρονος κτίστης από την Πάρο Κωνσταντίνος Κομιανός, του Μιχαήλ και της Αικατερίνης Ακάλεστου, κάτοικος Σύρου παντρεύεται στην Ερμούπολη την 21χρονη από την Θήρα Μαρία Καφούρου, του Αθανασίου και της Νικολέττας.

–1886. Το 1886 γεννιέται ο Ακάλεστος Κωνσταντίνος του Φραγκίσκου κτίστης κάτοικος Παροικιάς.

–1888. Γεννιέται το 1888 ο Κώστας Ακάλεστος. Σύζυγός του η Αικατερίνη (1893) και τέκνα τους η Μαρουσώ (1910), ο Φραγκίσκος (1914), ο Σπύρος (1920), η Ουρανία (1925) και ο Μιχάλης (1227).

–Το 1893 γεννιέται ο Ακάλεστος ή Σιλβέστρος Ιωάννης του Νικολάου γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1899. Το 1899 γεννιέται ο Ακάλεστος Θεόδωρος του Κωνσταντίνου γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1903. Το 1903 γεννιέται ο Ακάλεστος Γεώργιος του Νικολάου γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1903. Το 1903 γεννιέται ο Ακάλεστος Βασίλειος του Κωνσταντίνου γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1904. Το 1904 γεννιέται ο Ακάλεστος Μένεγος του Νικολάου γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1906. Το 1906 γεννιέται ο Ακάλεστος Πέτρου του Νικολάου γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1908. Το 1908 γεννιέται ο Ακάλεστος Εμμανουήλ του Νικολάου ναυτικός κάτοικος Παροικιάς.

–1910. Γεννιέται το 1910 η Μαρουσώ Ακάλεστου του Κώστα και της Αναστασίας. Σύζυγός της ο παντοπώλης Ιωάννης Μεν. Μαύρης. Και τέκνα τους ο Σπύρος και η Κατίνα.

–1914. Γεννιέται το 1914 ο Φραγκίσκος Ακάλεστος του Κώστα και της Αναστασίας.

–1914. Το 1914 γεννιέται ο Ακάλεστος Δημήτρης του Νικολάου γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1916. Το 1916 γεννιέται ο Ακάλεστος Φραγκίσκος του Νικολάου γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1916. Το 1916 γεννιέται ο Ακάλεστος Μιχαήλ του Νικολάου κτίστης κάτοικος Παροικιάς.

–1916. Το 1916 γεννιέται ο Ακάλεστος Μιχαήλ του Δημητρίου κτηματίας κάτοικος Παροικιάς.

–1920. Το 1920 γεννιέται ο Ακάλεστος Σπύρος του Κωνσταντίνου και της Αναστασίας, μηχανικός κάτοικος Παροικιάς.

–1921. Το 1921 γεννιέται ο Ακάλεστος Ιωάννης του Νικολάου γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1925. Γεννιέται το 1925 η Ουρανία Ακάλεστου του Κώστα και της Αναστασίας.

–1926. Το 1926 γεννιέται ο Ακάλεστος Δημήτριος του Θεόδωρου εργατικός κάτοικος Παροικιάς.

–1927. Το 1927 γεννιέται ο Ακάλεστος Μιχαήλ του Κωνσταντίνου και της Αναστασίας, κάτοικος Παροικιάς.

–1927. Το 1927 γεννιέται ο Ακάλεστος Νικόλαος του Γεωργίου εργάτης κάτοικος Παροικιάς.

–1946. Σε εκλογικό κατάλογο της Κοινότητας Νάουσας στις 30 Απριλίου 1946, υπάρχει εγγεγραμμένος ο 30χρονος κάτοικος Νάουσας, Ακάλεστος Μιχαήλ του Νικολάου, εργάτης.

–Σημαιοφόρος δημοτικού σχολείου Παροικιάς στις 28 Οκτωβρίου 1970, Νίκος Ακάλεστος.

–1970. Σε φωτογραφεία στην παραλία της Παροικιάς, ο Μιχάλης Ακάλεστος λέει τα κάλαντα, τα Χριστούγεννα του 1970.

 

–Ακριβός: Παρωνυμικό επώνυμο. Στην Πάρο πιθανότατα ήρθαν από τη Νάξο.

–1613. Το 1613 επέβαλε ο Τιμόθεος Β’ αφορισμούς στους λαϊκούς που αντιστάθηκαν στην εκλογή του νέου Επισκόπου Νικηφόρου αρνούμενοι να πληρώνουν τα συνήθη δοσήματα. Μεταξύ των λαϊκών ήταν και ο Ναουσαίος Λευτέρης Ακριβός.

–1652. Το 1652 χωρεπίσκοπος Ναούσης Ιερομόναχος Τιμόθεος Ακριβός. Ίδρυσε την Μονή του Αγίου Γεωργίου στο Μεροβίγλι Νάουσας, στα 1652 και διατέλεσε και ηγούμενος ως το 1699. 

–1663. Δωρεά κληροδοτήματος μοναχής Καλήστρατης στου πατέρες Ιησουήτες ARSI, Gallia 105, 1 φ. 457.

Εις δόξαν Χριστού αμήν 1663 ιούλιος 11.

Έστοντας και ποτέ λυρά Καλήστρατη μοναχή και να αφήση δια την ψυχήν της στα μοναστήρια του αγίου όρους ήγουν στην λάβραν και στην ασημόπετραν δυο σπιτια κατώγια με το εκλησιαδάκι του μέγαν Ταξιάρχην και με τα δικαιώματά των απόξω από το υγιαλόν και να των αφήση και 12 γρόσια να πλερόνουσι χαράτζι της αφεντίας και νάναι σήμερον 25 χρόνοι και επέκεινα και κανείς από τα μοναστίρια να μην τα γυρέψουν μόνον εχαλασθήκασι και αφτώονται και η εκκλησία να γίνη ωσάν αχούρι και ο κόσμος να πλερόνη τόσους χρόνους τοχαράτζι και να ζημιονούμεθα εις τούτο εμάθαμε πως οι πατέρες οι γεζουίταις (Ιησουήτες) θε να έρθουνε και κτίσουνε εδώ μοναστήρι δια την ψυχήν τως ήγουν ο προεστώς πατέρας γάσπα εμανουήλ (Γασπάρο Εμμανουήλ) από την συντροφίαν του Ιησού και να πάρη και άλλους τόπους εκέι κοντά εις τα άνωθεν χαλάσματα εις τούτο εθελήσαμεν εμείς οι υποκάτωθεν υπογεγραμμένοι παπάδες και γέροντες και η επίλοιπη κομουνιτά (κοινότητα) του καστελίου αγούση (Ναούσης) και δίνομεν του αυτού πατέρα τα άνωθεν σπίτια και τα δικαιώματά τως όλα και δίνομεν τους και το χαράτζι (κεφαλικός φόρος) γρόσια 12  δια να μην τα χάνη η χώρα από την σήμερον να τα κτίση να τα κάμη ως θέλει και βούλεται ωσάν καθολικά πράγματα εδικά του να τ’άχουσιν ως τον αιώνα του αιώνος που να στέκη ο κόσμος και κανείς να μην τους τα πέρνη ποτέ και εμείς όλοι μας να τους μαντινιέρωμεν (ιτ. =συντηρούμε) τους άνωθεν πατέρες σε παντοτινόν και αναπαμένον ποσέσο (ιτ. =αναμφισβήτητη κατοχή).

Δια το αληθές γράφομεν και ιδιοχείρος μας όσοι ξεύρομεν και όσοι δεν ηξεύρομεν βάνομεν άλλους να γράψουσιν δια λόγου μας.

Παπα αντώνις στέργω τα άνωθεν (δεν αναφερεται επωνυμο)

Σκελλάριος αγούσης (Σακελλάριος Ναούσης) στέργω τα άνωθεν και επίτροπος

Παπα δημήτρις τριαντάφυλος (Τριαντάφυλλος, πρώτη μαρτυρία) στέργω και επίτροπος

Παπα νικόλαος κρουτιανός στέργω (Κορτιάνος, πρώτη μαρτυρία)

Παπα δημήτρις γαρατιάς στέργω (ίσως Γρατσίας)

Πρωτόπαπας στέργω

Γαβριήλ ιερομόναχος στέργω

Γεώργις Μοσκωνάς στέργω (Μοσχονάς, γνωστό από το 1639).

Ιωάννης σκουτάριος στέργω και επίτροπος (πρωτη μαρτυρία)

Μαστρο γληγόρις μπηρμπηνιας στέργω και επίτροπος (Πιρπινιάς ή Περπινιάς, μαρτυρείται  από το 1652)

Ανεγνώστης Σκορδήλης στέργω (Σκορδίλης, γνωστό από το 1606 )

Παπα Θεόδωρος στέργω

Κωνσταντής Μοστράτος στέργω (μαρτυρείται από το 1658)

Παπα Τζάνες Καλέργης στέργω (μαρτυρείται από το 1652)

Παπα Χριστόφορος στέργω

Γιαννούλης Μπρούτος στέργω (μαρτυρείται από το 1658)

Νικόλα Μαραπότζο στέργω (πρώτη μαρτυρία, γνωστό ως τον 19^ο αι.)

Αποστόλης Ραγούσης στέργω (μαρτυρείται από το 1501)

Ανδρέας Ακριβός στέργω (μαρτυρείται από το 1613 μέχρι τον 18^ο αι.)

Βασίλης Σαλονικαίος στέργω (μαρτυρείται από το 1652 μέχρι τον 18^ο αι.)

Δημήτρης Μαλατέστας στέργω (μαρτυρείται από το 1610)

Μιχέλης Ακριβός στέργω (μαρτυρείται από το 1613 μέχρι τον 18^ο αι.)

Γεώργις Πιρπηνιάς στέργω (μαρτυρείται από το 1652 μέχρι τον 19^ο αι.)

Δομένεγος Μεδρινός στέργω (Μενδρινός, μαρτυρείται από το 1602)

Τζόρτζης Μαρκαδιάντος στέργω (Πρώτη αναφορά, γνωστό μέχρι τον 19^ο αι.)

Νικόλας Κουρτιάνος στέργω (πρώτη αναφορά)

Γεώργις Φωκάνας στέργω (ίσως Φωκιανός)

Ανεγνώστης Μπελόνιας στέργω (πρώτη αναφορά, γνωστό μέχρι τον 20^ο αι.)

Γεώργις Μαλατέστας στέργω

Τζανίς Μαλατέστας στέργω (γνωστό από το 1610)

Φρατζέσκος Καλέργης στέργω (Καλλέργης, γνωστό από το 1652)

Ιωάννης Ραγούσης στέργω (γνωστό από το 1501)

Ιωάννης Γρατσίας στέργω (πρώτη μαρτυρία)

Γεώργιος Σαλονικαίος (μαρτυρείται από το 1652 μέχρι τον 18^ο αι.)

 και νοτάριος του καστελίου Άγουσας (Νάουσας) έγραψαμεν με θέλημα της κομουνιτάς και στερεώνω τα άνωθεν και τα όπισθεν.

–1669. Στον Άγιο Γεώργιο στο Μεροβίγλι Νάουσας, δεξιά της Ωραίας Πύλης σε εικόνα του Χριστού, είναι γραμμένο με κόκκινα γράμματα η επιγραφή: «Βασιλεύς βασιλέων και Μέγας Αρχιερεύς». Στο κάτω μέρος: «Δέησις του δούλου του Θ(εο)ύ Τιμοθέλου ιερομονάχου Ακριβού χοροεπισκόπου Αγούσις κτιτόρου αχ7θ’ (=1669) – Χείρ Νικοδήμου Γεράρδου».

–1672. Σε αίτημα των παριανών προς τον προϊστάμενο της γαλλικής επαρχίας Πατέρα της Καθολικής Εκκλησίας  Jacques Dinet για να ζητήσουν πατέρες της καθολικής εκκλησίας να έρθουν στην Πάρο. «Ταπεινοπρεπώς παρακαλούμεν την πανοσιώτη σας, ωσάν προηγούμενος οικουμενικός και πατριάρχης της αγίας και υπέρ ενδόξου συντροφιάς υου ιησού να συγκλύνη εις το να μας έλθουν ωδε εις τον τόπον μας πατέρες δια να κατοικήσουν εδώ έως εις τα άλλα νησιά δια να ημπορέσωμεν και ημείς να λάβωμεν εκείνη την βοήθειαν και ωφέλειαν της ψυχής μας μαζί κα την επιστήμην δια τους μεταγεναστέρους μας, επειδή ξεύρωμεν καλότατα ότι πως η πανοσιώτησας και η τρισκία της όλα ο σκοπός και ο πόθος άλλο δεν είναι εις όλα τα πάντα μόνον να γυρέψετε την μεγαλύτερην δόξα του Θεού και της σωτηρίας των ψυχών εις κάθε τόπον όπου ευρίσκονται…»

Πάρος: εν έτι σωτήριω 1672 εν μήνι μαίω (29) εις το παλαιόν: + Ταπεινός Μητροπολίτης Παροναξίας Μελέτιος.

Το πιο πάνω αίτημα υπογράφουν χριστιανοί, καθολικοί και ορθόδοξοι, κατοίκων της Νάουσας μεταξύ άλλων και ο Μιχαλάκης Ακριβός και ο Αντώνης Ακριβός.

–1675. Στις 15 Μαΐου 1675. Σε επιστολή Ναουσαίων προς τον πρεσβευτή των Γάλλων, αιτώντας Καπουκίνους πατέρες  υπογράφει ο Τιμόθεος Ακριβός Ιερομόναχος.

–1682. Το 1682 ο Ιερομόναχος Τιμόθεος Ακριβός ανακαίνισε το καθολικό της μονής του Αγ. Γεωργίου (Μεροβίγλι). Επιγραφή στο υπέρθυρο της εισόδου σ’ αυτό: «Ανακαινίσθη εκ βάθρου ο θείος και ιερός ναός του Αγίου ενδόξου μεγαλομάρτυρος Γεωργίου του τροπαιοφόρου διά εξόδου και κόπου Τιμόθεου ιερομονάχου Ακριβού και κτήτορος 1682 Σεπτεμβρίου 18».

–1699. Το 1699 ο Ιερομόναχος Τιμόθεος Ακριβός ως καθηγούμενος της μονής του Αγίου Γεωργίου Μεροβίγλι μαρτυρείται σε επιγραφή της εικόνας της Παναγίας του Πάθους (Αμολύντου) στο τέμπλο της μονής που φιλοτέχνησε με έξοδά του ο αγιογράφος Νικόδημος Γεράρδης.

–1725. Σε πωλητήριο Νάουσας 26 Δεκ. 1725 «αγορά του παπά-κυρ Τιμοθέου Ακριβού από Γεωργάκη Ανδρουτσάνο (Ιταλός) ένα κομμάτι χωράφι όπου έχει ο Ανδρουτσάνος εν τη θέσει του Κολωνίου περιέχει πλησίον το μοναστήριον τος και Ντεμένογο Καλλέργη.

–1727. Ιερόθεος Ακριβός, το 1727 ηγούμενος του μέγα Αγίου Γεωργίου του Μεροβίγλι υπογράφει έγγραφα.

 

–Ακύλλας:

–1952. Παροικιά 1952 Μαργαρίτα και Σωσώ Ακύλλα.

 

–Αλαβάνος:

–1638. Ο ιερέας και νοτάριος Αλαβάνος Δημήτριος συντάκτης εγγράφου Ναούσης στις 17 Ιανουαρίου 1638.

–1672. Σε αίτημα των παριανών προς τον προϊστάμενο της γαλλικής επαρχίας Πατέρα της Καθολικής Εκκλησίας  Jacques Dinet για να ζητήσουν πατέρες της καθολικής εκκλησίας να έρθουν στην Πάρο. «Ταπεινοπρεπώς παρακαλούμεν την πανοσιώτη σας, ωσάν προηγούμενος οικουμενικός και πατριάρχης της αγίας και υπέρ ενδόξου συντροφιάς υου ιησού να συγκλύνη εις το να μας έλθουν ωδε εις τον τόπον μας πατέρες δια να κατοικήσουν εδώ έως εις τα άλλα νησιά δια να ημπορέσωμεν και ημείς να λάβωμεν εκείνη την βοήθειαν και ωφέλειαν της ψυχής μας μαζί κα την επιστήμην δια τους μεταγεναστέρους μας, επειδή ξεύρωμεν καλότατα ότι πως η πανοσιώτησας και η τρισκία της όλα ο σκοπός και ο πόθος άλλο δεν είναι εις όλα τα πάντα μόνον να γυρέψετε την μεγαλύτερην δόξα του Θεού και της σωτηρίας των ψυχών εις κάθε τόπον όπου ευρίσκονται…»

Πάρος: εν έτι σωτήριω 1672 εν -μήνι μαίω (29) εις το παλαιόν: + Ταπεινός Μητροπολίτης Παροναξίας Μελέτιος.

Το πιο πάνω αίτημα υπογράφουν χριστιανοί, καθολικοί και ορθόδοξοι, κατοίκων της Νάουσας μεταξύ άλλων και ο Μιχάλης Αλαβάνος.

–1674. Γράφει ο ιστορικός της καθολικής κοινότητας Νάξου Ι. Μαρκόπολις, «Δια την χαρμόσυνον είδησιν εγκαταστάσεως των Καπουκίνων στην Νάουσαν, οι κάτοικοι της Ναούσης, καθολικοί και ορθόδοξοι, κατασυγκινηθέντες από τα επαγωγά διδάγματα των πατέρων Καπουκίνων, προέβησαν εις επανειλημμένας ενεργείας παρά τοις αρμοδίοις δια την μονίν εγκατάστασιν των πτωχών της Ασσίζης εις την πόλιν των. Επί μακράν σειράν ετών εξακολουθούν να απευθύνουν εγγράφους αιτήσεις προς τας προϊσταμένας αρχάς του τάγματος δια την εκπλήρωσιν του κοινού πόθου των. Επί τέλους το 1674 η αίτησις των εγένετο αποδεκτή. Απερίγραπτος υπήρξε η χαρά και πρωτοφανής ο ενθουσιασμός των κατοίκων της Ναούσης δια την χαρμόσυνον είδησιν περί οριστικής εγκαταστάσεως των Καπουκίνων εις την κωμόπολιν των. Επ’ ευκαιρία του ευφροσύνου αγγέλματος προσύλθον διάφοροι ορθόδοξοι ιερείς και οι προύχοντες της Ναούσης, καθολικοί και ορθόδοξοι, ενώπιον του Γάλλου υποπρόξενου , και υπέγραψαν το έγγραφον. Εις δόξαν Χριστού αμήν. Εν έτει 1674 Δεκεμβρίου 25, εν κάστρω Νάουσας, όλοι ομόγνωμα και ομονιασμένοι προσμένουμε τους αιδεσιμοτάτους πατέρες να έρθουν εδώ να κτίσουν ένα μοναστήρι και δια σημάδι και βεβαίωσιν πως τους δεχόμαστε με κάθε μας καρδίαν και πολλά μετά χαράς υπογράφομε το παρόν γράμμα οι υποκάτωθεν υπογεγραμμένοι…» (υπογράφουν 12 ορθόδοξοι ιερείς και δυο καθολικοί, ο π. Λεονάρδος Φρέρης εφημέριος του Αγίου Γεωργίου Νάουσας και ο π. Δομένιος Κρίσπης. Και 40 πρόκριτοι εκ των οποίων οι αδερφοί Γιράρδοι κ.α.). Ο Σακελλάριος Ναούσης, ο Σκευοφύλαξ Ναούσης παπά Νικόλαος Κορτιάνος, Πρωτόπαπας, Ηλίας ιερεύς και Σακελλάριος Ναούσης, Πρωτοσύγκελος Νικόδημος ιερομόναχος, παπα Νικόλαος Ρούσης (ίσως Ρούσσος), Παπα Δημητρης, Παπα Θεόδωρος Πατελάς (ίσως Πατέλης), Παπα Τζάνες Καλούργης (Καλλέργης), παπα Χριστόφορος, Παπα Γιώργης Πουλός, Θεόδωρος …, παπα Νικολός Μαρκαντάτος, Ανεγνώστης Ρινιέρης (Ρενιέρης), Ανδρέας Καλούργης (Καλλέργης), Ιωάννης Κορτιάνος, Ιωάννης Ντελαγραμμάτικας, Γιωάννης Νταμουλής, Γιάκουμος Ρούσος (Ρούσσος), Γεώργης Καλλέργης,  PRE Domenico Crispo, Νικηφόρος Γεράρδης, Μιχελέτος Σπυρίδος, Αντώνης Μαλαξός, Ανδρέας Σμυρνιός, Φρατζέσκος Γρίσπος, Γεώργης Σαλονικιός, Τζάνες Καζανόβας, Ιωάννης Λευκαρός, Μιχέλης Σαλονικιός, Marco Foscolo, Ιωάννης Μοσκονάς, Αντώνης Γρυπάρης, Ιωάννης Σκούταρης, Φρατζέσκος Καλέργης, Ανεγνώστης Καρτιάνος, Γεώργης…, Ντεμενεγος Μεντρινός (Μενδρινός), Δημήτρης Στοφιλάς, Αντώνης Γρυπάρης, Γεώργης …, Δημήτρης …, Γεώργης …, Γεώργης Αλαβάνος, Δημήτρης Βασταζής, Νικολής Μπάρμπερης, Δημήτρης …, Μπατίστας Γεράρδης, Νικόλαος Γεράρδης.

 

–Αλαβίζος ή Αλιβίζος:

–1873. Στις 8 Φεβρουαρίου 1873 ο 24χρονος βυρσοδέψης από την Πάρο Δημήτρης Αλαβίζος του Γεωργίου και της Δέσποινας, παντρεύεται στην Ερμούπολη την 19χρονη από την Ύδρα Μαριγώ Σαμποζότη, του Εμμανουήλ και της μαργαρίτας.

–1874. Στα δημοτολόγια Ερμούπολης είναι εγγεγραμμένος ο παριανός 25χρονος βυρσοδέψης Δημήτριος Γ. Αλιβίζος, έγγαμος. Έδωσε όρκο στις 15 Απριλίου 1874.

 

–Αλαφούζος ή Αλφούζος:

–1652. Ίδρυση στην Πάρο αγιοταφίτικου μετοχίου κατά το έτος 1652.

Της Πάρου αδελφάτα «Χώρα Άγουσα»

+Γεώργης Αλφούζος (Αλαφούζος, γνωστό ως το 1887, ίσως και Αλφόνσος), ο πατήρ Μιχέλης η μητήρ Μαρία, η γυνή Φραγγούλα, θυγάτηρ Κατερίνα όπου έδωσε το περιβόλι.

+Αντώνης Αλφούζος (Αλαφούζος ίσως και Αλφόνσος), γυνή Θεοδώρα.

–1887. Το 1887 γεννιέται η Αλαφούζου Φλώρα, όνομα συζύγου Αντώνιος Σκιαδάς, όνομα πατρός Γεώργιος που είναι εγγεγραμμένη στον εκλογικό κατάλογο Αγγεριάς του 1954.

 

–Αλβανός: Εθνικό/πατριδωνυμικό επώνυμο.

–1833. Προικοσύμφωνο Βασιλείου Κ. Μπαφίτη και Κυριακής Προκόπη Αλβανού, Νάουσα 7 Οκτωβρίου 1833, αναφέρεται και ο πρώην οικονόμος Κωσταντής Ρωμανός.

 

–Αλεάντρο ή Αλεάρντο ή Λεάντρο  ή Λάντρο ή Λέανδρος: Οικόσημο του 1611 στο κάστρο της Αντιπάρου ίσως γράφει ΑΛΕΑΝΤΡΟ ΔΗΜΗΤΡΗΣ. Οι ενετικής προελεύσεως Αλεάντρο ή Αλεάρντο ή Λεάντρο  ή Λάντρο ή Λέανδροι έχουν οικόσημο την πικροδάφνη, που πιθανολογούμε ότι βλέπουμε στο οικόσημο της Αντιπάρου. Στη Νάξο υπήρχαν μέχρι τα τέλη του 19ου. αι. Εγκαταστάθηκαν στην Σμύρνη.

 

–Αλεβιζάκης: Το επώνυμο προέρχεται από το βαφτιστικό Αλεβίζος βενετικό Alvise ή Alviso. Ίσως κρητοβενέτικο.

–1822. Στα δημοτολόγια Παροικιάς του 1822 υπάρχει εγγεγραμμένος ο Αλεβιζάκης Δημήτριος 25 ετών

–1825. Στα δημοτολόγια Παροικιάς του 1825 υπάρχει εγγεγραμμένος ο Αλεβιζάλης Γεώργιος 9 ετών.

–1847. Στον εκλογικό κατάλογο Παροικιάς του 1847 (συμπεριλαμβάνει και την Αντιπάρο) υπάρχει εγγεγραμμένος ο 36χρονος γεωργός Αλεβιζάκης Γεώργιος, ο 53χρονος γεωργός Αλεβιζάλης Δημήτριος και ο Αλεβιζάκης Δ. Ιωάννης 35 ετών μεταπράτης.

–1898. Το 1898 γεννιέται ο Αλεβιζάκης Ιωάννης του Βασιλείου κουρεύς κάτοικος Παροικιάς.

–1926. Σε καρτ ποστάλ με ημερομηνία 16/10/1926 εικονίζεται το ζεύγος Ελένη και Ιωάννης Αλεβιζάκης. Γράφει: «Εν Πάρο την 16/10/1926. Αγαπητή μου φίλη Γεωργία χαίρε, σου στέλνω την φωτογραφίαν για ενθύμιον … Σας χαιρετώ Ελένη και Ιωάννης Αλεβιζάκης»

–1927. Το 1927 γεννιέται η Αλεβιζάκη Μαρία του Ιωάννη κάτοικος Κοιν. Παροικιάς.

–1929. Το 1929 γεννιέται η Αλεβιζάκη Παρασκευή του Ιωάννη κάτοικος Κοιν. Παροικιάς.

–1932. Το 1932 γεννιέται ο Αλεβιζάκης Βασίλειος του Ιωάννη ναυτικός κάτοικος κοιν. Παροικιάς.

–1946. Σε εκλογικό κατάλογο Παροικιάς του 1946 υπάρχει εγγεγραμμένος ο Αλεβιζάκης Ιωάννης του Βασιλείου κουρεύς κάτοικος Παροικιάς.

–1953. Στο εκλογικό κατάλογο Παροικιάς του 1953 είναι εγγεγραμμένη η Αλεβιζάκη Ελένη όνομα συζύγου Ιωάννης, όνομα πατρός Νικ. Μπιζάς.

–1954. Στον εκλογικό κατάλογο Παροικιάς του 1954 είναι εγγεγραμμένος ο Αλεβιζάκης Βασίλειος του Ιωάννη ναυτικός κάτοικος κοιν. Παροικιάς.

 

–Αλεξάκης: Πατρωνυμικό επώνυμο με υποκοριστική κατάληξη, ίσως καταγωγή από Κρήτη.

–1674. Σε έγγραφο για τη ανέγερση της Καθολικής Μονής στην Παροικιά αναγράφεται το 1674 ο Μανώλης Αλεξάκης. Η κοινότητα της Παροικιάς δώρισε στους Πατέρες Ιησουίτες εν Νάξο, εκ των κτημάτων του ναού της Παναγίας της Εκατονταπυλιανής, οικόπεδο για την ανέγερση Μονής. «Εις δόξαν χριστού αμήν 1674 εις τας 7 του μαϊου εν καστέλιω Παροικίας οι αιδεσιμωτάτοι πατέραις εκ της συντροφίας του Ιησού, διά να κτίσουσι μοναστήρι και σκολιό, και μην ευρίσκοντας τόπον αρμόδιον διά την αυτήν υπόθεσιν, διά τούτο θέλωμεν ημείς οι κατωθεν υπογεγραμμένοι, και εις το όνομα της κοινώτητος και δίδωμεν διά έργον χάρις των άνωθε αιδεσιμωτάτων πατέρων ένα κομμάτι χωράφι από της παναγίας μας της Καταπολιανής, εις το μάκρος ποδάρια του μέτρου εκατό δέκα και εις πλάτος άλλον τόσον και εις τούτο ομπληγαρόμαιστα οπώταν εις κανένα καιρόν ήθελε σικοθή τινάς να γυρέψει δικαιώματα εις το άνωθε κομμάτι το χωράφι όπου των χαρίζωμεν να ήμαιστε ημείς ομπληγάδοι να το πληρονωμεν της παναγίας, όθεν διά το βέβαιον απογράφωμεν διά χειρίσμας και εις το όνομα της άνωθε κοινότητος.

Οικονόμος Παροικίας, σακελλάριος Παροικίας, Νικόλαος ιερεύς πρωτοπαπάς Παροικίας, Πέτρος ιερεύς Βιτζαράς, Κώστας Μαίζας, Τεμένιγος ιερεύς, παπα Ιω. Γαλανός, Ελευθέριος ιερεύς Λουρδας, Νικόλαος ιερεύς…, παπα Ιωάννης …, παπα Πέτρος Μπουλαξής, παπα Στέφανος Βυτζαράς, παπα Φραντζέσκος Βιτζαράς, Γιακουμής Πατέλας, παπα Μιχαλής Κονταράτος, Μάρκος ιερεύς, Χωροεπίσκοπος Παροικιάς, Τζουάνες Σκληρός, Νικολός Κοντίλης, Μανόλης Αλισάφης, Μιχαήλ Βιτζαράς, Νικολός Κοτίλης, Γιώργης …, Μανώλης Αλεξάκης, Φραντζέσκος Μιχαλέτος Γραμματικός, Ιω. Βιτζαράς, Ιω. Σκιάδος, Ιω. Βιτζαράς, Κωστάκης Γαλανός, Τζώρτζης Ρουτες, Ιω. Σκιάδας, Γεώργης Μαυρομάτης, Ιω. Σπυρίδος, Δημήτρης Ταργέτας, Νικολός …, Μιχελής Δημητ…, Ιω. Πατελας, Ιω. Τουτέσκος, Bartolo Rozza, Γιαννούλης Ταργέντας, Αντώνης Αλλησάφης, τζουάνες Γιράρδης, Τζώρτζης Νταμόστος, Ιω. Του μαστρο Γιάκουμου, Γιόνης Μυστράτος, Δημήτρης Μαβρομάτης, Giacomo Zellini, Domenico Ferrari, Γιάννης Ντελαγραμμάτικας, Γεώργης Τακορόνιας.

  

–Αλεξάνδρου: Πατρωνυμικό επώνυμο.

–1821. Καταγραφή των κοινών χρεών της Νήσου Πάρου εγείνον εις Κωνσταντινούπολιν εις εκφόρους αποστολάς κατά το τελευτάτον _ καταχωρημένον εις τον κοινόν Κώδημα καθού είς του τελευταίου χρόνου απεσταλμένων. Μ. Τσιγώνια, και Ιω. Κορτιάνου λογαριασμούς, τα οποία μένουν ενεξόφλητα τα κεφάλαια ομολογιών οι δε τόκοι αυτών είναι πληρωμένοι μέχρι του χιλιοστού οκτακοσιοστού έτους.

Ομολογία Μαργιόρας Αλεξάνδρου δύο ομολογίες γρ. 1000.

–1835. Σε ομαδικό έλεγχο του δημοτικού σχολείου Πάρου του 1835, υπάρχει εγγεγραμμένος ο μαθητής Αλεξάνδρου Κωνσταντίνος.

 

–Αλεξίου: Κοινό πατρωνυμικό επίθετο ανά την Ελλάδα.

–1867. Εγγεγραμμένοι στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος 1867. Αλεξίου Νικόλαος του Δημητρίου.

–1875. Σε εκλογικό κατάλογο του Δήμου Ύριας του 1875, υπάρχει εγγεγραμμένος ο 40χρονος κτίστης Δημήτριος Αλεξίου του Αλέξιου.

–1953. Στο εκλογικό κατάλογο Παροικιάς του 1953 είναι εγγεγραμμένη η Αλεξίου Αγλαΐα όνομα συζύγου Αλέξανδρος, το γένος Φραγκίσκου Σαρρή.

 

–Αληπράντες: Βλέπε Αλιπράντης. Φράγκο-λεβαντίνικο, προέρχεται από το επίθετο Αλιπράντης 1833 στην Μάρπησσα Διά δαπάνις Ανδρέου Αληπράντε.

 

–Αλησάφη: Βλέπε Αλιφάφη

 

–Αλιβίζος: Βλέπε Αλαβίζος

 

–Αλιπράντης ή Αλεπράντης ή Αλιπράντες ή Λιπράντος ή Λυπράντος: Το επίθετο πρωτοακούγεται ως Λουμπράντο(ς), ο ξιφομάχος, και στην συνέχεια ως Λυπράντ(δ)ος λόγω ντοπιολαλιάς και στην σημερινή του μορφή ως Αλιπράντης.

Προερχόμενο από ανθρωπωνύμιο γερμανικής αρχής: ali (πιθ. <leut= άνθρωπος) + branda=σπάθα. Επομένως, ο ξιφομάχος ή ξιφοποιός.

Το οικόσημο της οικογένειας Αλιπράντη είναι ομιλούντο ή φανερό και απεικονίζει την καταγωγή με τον γερμανικό αετό των χοχενστάουφεν.

Ως βαπτιστικό το Λιπράντο προέρχεται από το ιταλικό Liberato =ελεύθερος.

Οι Aliprandi κατάγονται από τη Μόντζα του Μιλάνο, με πολλά φέουδα σε διάφορες περιοχές της Λομβαρδίας, είχαν κυριαρχία πάνω από την πόλη της Monza. Η Βουλή της Καθολικής Εκκλησίας έστεψε «ευλογημένη» την Κατερίνα Aliprandi.

Μια παλιά παράδοση λέει ότι ο Μέγας Βασιλιάς Λιουτπράνδος (712-744) Lombard  ήταν ο γεννάρχης των ιταλών Aliprandi.

Στο Μιλάνο, η οικογένεια εμφανίζεται στη λίστα των αρχόντων, John Aliprandi (1220). Μεταξύ των σημαντικότερων του 14ου αιώνα, αξίζει να θυμόμαστε τους αδελφούς Pinalla Aliprandi.

Το επώνυμο αναφέρεται στην Κωνσταντινούπολη από το 1148 Villaniga de Aliprandus και Aliprando de Villaniga. Marcus Alivrando diaconus σε έγγραφα 1279 και 1280, Bartoloto Alivrando κάτοικος Χάνδακα 1280. Σε έγγραφο του 1301 Malpheus και Nicolaus Alivrandi. Σε έγγραφα του 1352 Ανδρέας  Alivrando κάτοικος Χάνδακα και Bartholomeus Alivrando (Alvirando) κάτοικος στο χωριό Sellini ως νοτάριου in scriptura greca και Alvirandinus Betto σε έγγραφο του 1389.

Στους Ναυπλιώτες οφειλέτες Λασιθίου 1583 η Ολίβια και Αντώνιο Αλιμπράντε.

Κλάδο τους συναντάμε στην Ζάκυνθο ως Αλι(μ)πράντης και Αλυμπράντε και την Κεφαλονιά. Στην Κρήτη απαντάται από το 1279 με τους τύπους Alivrando-Alvrandi, Αλιπράντης στα Χανιά, στην Τήνο απαντά από τις αρχές του 17^ου αιώνα. Το επώνυμο Λυπραντος υπάρχει σε νοταριακά έγγραφα της Νάξου, του έτους 1573. Απ' αυτό προέρχεται και το επώνυμο Αλιπράντης.

Οι οικογένειες της Πάρου με το επίθετο Αλιπράντης έχουν κοινό DNA, δηλαδή έχουν οικογενειακούς δεσμούς και δεν είναι απλά συνωνυμία όπως π.χ το επίθετο Σιφναίος.  Πρωτοαναφέρεται στα τα χωριά του Κεφάλου (Μάρμαρα).

–1606. Προικοσύμφωνο Πέτρου Αντ. Κυρίτζη και Καλής Τζ. Μαυροϊωάννη. Κέφαλος, Μάρμαρα 20 Οκτωβρίου 1606.

«+Εν ονόματι του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού αμήν. Έτει από της ενσάρκου του Χριστού οικονομίας, 1606 Οκτωμβρίω 20 εν τη νήσω Πάρω εν Καστελλιώ Κεφάλω εις χωρίον λεγόμενον Μάρμαρα εις τον οίκον του κυρ Τζανή Μαυροϊωάννη συμφωνία υπανδρείας ποιούν αμφότερα τα δύο μέρη το έν μέρος ο κυρ Τζανής Μαυροϊωάννης και το έτερον μέρος ο μαστρ’ Αντώνης Κυρίτζης με γνώμην και βούλησην των συμβίων τους ο μέν διά να πάρη του άνωθεν μαστρ’ Αντώνη ο υιός ονόματι Πέτρος την θυγατέρα του άνωθεν κυρ Τζανή ονόματι Καλή διά γυναίκαν του νόμιμην και ευλογητικήν καθώς ορίζει η αγία του Χριστού Εκκλησία, πρώτον τάζει ο ρηθείς κύρ Τζανής προς την αυτού θυγατέρα, διά χάριν προικός, πρώτον μέν σπίτι να του αφήση πλησίον του μαστρο Ιωάννη Καρπούζη με το να κτίσουν μαζί με τον μαστρ’ Αντώνη ακόμη και το μαγαζέ πλησίον του κυρ Κωνσταντή Σκορδίλη και αυτό εδικόν των, το αμπέλι το μισό πλησίον του κύρ Μιχάλη Νταμιράλια και το μισό πατητήρι, φυλάσσοντας το ποτιστικό στην Βρύση το χωράφι ως καθώς ευρίσκεται πλησίον κύρ Μιχάλης Νταμιράλια και κύρ Νικόλαος Αρμπάς, με ελιές, με ρουδιές με όλα τα δέντρα και αυτό εδικόν της. Εις τον Χοιρόλακον το χωράφι πλησίον του κυρ Μάρκου Νταμιράλια ως καθώς ευρίσκεται εις τον Αντικέφαλον το χωράφι ως καθώς ευρίσκεται πλησίον κύρ Γεώργης Σκορδίλης. Ακόμη εις τον αυτόν τόπον απόξω ως ευρίσκεται εμισό την Βλυχάδα το χωράφι πλησίον του κύρ Χρούση Μουδάτζου. Ακόμη εκεί κοντά το χωράφι όπου έχω απέ τον κύρ Ροδ… πλησίον παπά Μανουήλ Λιπράντος, ακόμη από … στου άνωθεν κύρ Φραγκούλη τον κήπον έτερον κομμάτι και αυτό εδικόν της. Παπλώματα τέσσερα, μαξωτά δύο, ένα κόκκινο και ένα πετζάντο και δύο λινά… άσπρο, σεντόνια ζυγιές πέντε, δύο… τα τρία σκλέτα, μαξιλάρια ζυγιές έξι, κουρτούνες τρείς μια… και ασπροκεντητή και έτερη σκλέτη. Χειροκουρτίνα την ουρανία τηλάρι με μαλλί και … μία σκουτέλια δύο και στανιάδες δύο, ακόμη και στάνια έτερα εννέα, λύχνος της βίδας, … κολωνάτη και … ατζαλένη … ένα χάλκωμα και την άλλη μασαρία κατά την τάξιν να μην της λείπει τίποτες, μαντήλια, μπόλιες, πετζέτες, πήχες 40, ήτοι σαράντα, πάγκον έναν, κασέλες δύο, όποιες θέλει, τραπέζι ένα, καμιζόλα κόκκινη και παγονάτζα τη νέα όπου έχει και έτερη κόκκινη εκείνη που φορεί πουστοπράτζολα φτηλάτα ζύγην μίαν, έτερα βελουδένια ζυγιές δύο, μαργαριτάρι χρυσό, 10 ήτοι δέκα, δακτυλίδια μαλαματένια, τέσσερα και έτερο σουλιτάρι μαλαματένιο, σκολαρίκια ζυγήν μίαν, τις κασέλες της που έχμε και αυτές εδικές της, πουνταρέλα ντουζίνα μισή, αγελάδα μίαν, της γαϊδάρας το πουλάρι και αν κάμη και η φοράδα πουλάρι και αυτό εδικόν της. Βουτζία τρία, ήτοι 3. Το εικονοστάσι τον Θεολόγο ήτοι της μάνας της και τούτο να εορτάζη την μίαν όποιαν θέλει. Ταύτα πάντα και την ευχήν μας. Ακόμη και το χωράφι στα Μάρμαρα πλησίον του μαστρο γαλανού μετά τον θάνατόν μας και αυτό εδικόν της.

+Από το έτερον μερος τάζει και δίνει ο ρηθείς μαστρ’ Αντώνης προς τον αυτού υιόν διά χάριν προικός το αμπέλι την φυτείαν εις τον Κάμπν πλησίον του κύρ Αλεξανδή Κυρίτζη, του αδελφούν του, εις το χωρίον του Μαρμάρου, το χωράφι του Μπονοφάτζου ως καθώς ευρίσκεται πλησίον του κύρ Ιωάννη Ρούσου φυλάσσοντας να παίρνει ο πατέρας του ένα σπιτότοπο, ακόμη ένα κοντά από κάτω να κατεβάση τον τοίχον από πέρα στη γωνία του καντουνιού του χωραφιού του Αγίου Αντωνίουνα πάγη στη γουνία στο καντούνι του Μιχάλη Σκορδίλη στο Λιβάδι το χωράφι το εμισό ως καθώς ευρίσκεται με ποτιστικά, πλησίον του Νικόλα Θολόγου Λουκή και Νικόλα Γεωργίου Ρούσου φυλάσσοντας να παίρνει ο πατέρας του στο απάνω πηγάδι ήγουν το κτίσμα να έχη ένα ποτιστικό ορδινάριο, και πάλε μετά τον θάνατόν του να είναι το εμισό δικόν του το χωράφι στα Σκημπιά πλησίον κύρ Γεώργιος Γεμελιάρης και κύρ Γεώργιος Πούλιος το χωράφι στα Λακκιά πλησίον παπα Μανουήλ Λιπράντος, ως καθώς ευρίσκεται το αλώνι στον Άγιον Γεώργιον πλησίον κύρ Γεώργιος Λέφας με μαρ… ως καθώς ευρίσκεται ακόμη και ως εκεί κοντά να κατεβάση τον τοίχον και ως το Ξυλοκερατάδι, στο Μαυρολιό την πάρτη μου που έχω απέ τον Ζαχαρία και αυτό εδικόν του, σεντόνια ζυγή μίαν κεντητή, πάπλωμα γερανιό, ένα στρώμα με το μαλλί, μαξελάρια αμπελοφύλλητα, ζυγήν μίαν, στάνια κομμάτια δώδεκα, καντηλέρι ένα, δακτυλίδι μαλαματένιο ένα…, μαντήλια δύο, ρούχα … φίνες τρείς και ένα φερετζέ ήτοι ζυγιές τρείς, δύο που έχει και έτερη να την έχη ράστη ήτοι θοταργόν του και ένα σηπέτο έδωσε ένα ήτοι … βουτζιά τρία διά την ζωστροφήν του να .. .. .. μαγέρεμα να μην του λείπη. Ταύτα πάντα και την ευχήν μας και εάν .. .. .. να τους είναι απέ του άλλου χωρίς κληρονόμον να στρέφουνται τα πράγματα εις τους πρόσιμους εδικούς έτζι είπαν και εσυνιβάστηκαν και οι δύο μερίδες με θέλημα και με καλήν τους γνώμην και όποιος ήθελεν αλληλογήσει απέ τα δυό μέρη να πέφτη εις πένα και κοντάνα της αυθεντιάς ρεάλια 8, ήτοι οκτώ, τα ήμιση της αυθεντίας και τα ήμισυ της … μερίδας, επροσκάλεσαν και παρακαλετούς και αξιοπίστους μάρτυρας τον κύρ Τζανή Σκορδίλη και κύρ Ιωάννη Παδιάτη και κύρ Νικολό Ιωάννου Ρούσσο και κύρ Γεώργη Σκορδίλη. –Πρωτοπαπάς και νοτάριος Κεφάλου με θέλημα των δύο μερίδων έγραψα και εσφάλησα. (ΠΑΡΙΑΝΑ ΜΕΛΕΤΗΜΑΤΑ ΤΟΜΟΣ Α’ σελ. 164).

–1608. Ο πρωτοπαπάς Θεόδωρος Λιπράνδος Κτήτωρ του ναού του Αγίου Σάββα στα Μάρμαρα στις 16 Ιουλίου 1608. «1608 ο) θείως ναός του αγίου Σάβα |ουλ ο Π(α)π(α) Θεοδορί Λιπράντου 16 Πρ(ω)τοπ(α)π(ά) Κ(ε)φάλου».

–1622. Στις 26 Δεκεμβρίου 1622 υπογράφει έγγραφο αφιέρωσης της Ξεχωριανής ο ιερέας Αντώνιος Λιπράντος.

–1624. Ο ιερέας Αντώνιος Λιπράντος υπογράφει γράμμα των κατοίκων Μαρμάρων και Τσιπίδου στις 3 Ιουνίου 1624 σχετικά με σιγίλιο που αφορά στη μονή Παναγίας Ξεχωριανής.

–1624. Πρωτοπαπάς Μανουήλ Λιπράντος υπογράφει γράμμα των κατοίκων Μαρμάρων και Τσιπίδου σχετικά με σιγίλλιο, που αφορά στην Παναγία Ξεχωριανή στις 3 Ιουνίου 1624.

–1624. Το 1624 Εφημέριος Κεφάλου ο ιερέας και νοτάριος Λιπράντος Βεντουρής. Το Βεντουρής εδώ είναι το βαπτιστικό όνομα ενώ σήμερα είναι επώνυμο.

–1626. Στις 27 Μαΐου 1626 βεβαιώνει γράμμα των προκρίτων των Κάτω Χωριών ο ιερέας Λιπράντος Αντώνης.

–1634. Ο πρωτοπαπάς Μανουήλ Λιπράντος υπογράφει τη διαθήκη του μοναχού της μονής Αγίου Μηνά Αθανασίου Νταμία στις 13 Δεκεμβρίου 1634.

–1639. Στις 2 Φεβρουαρίου 1639 εις το Καστέλλι του Κεφάλου πουλεί του μισερ Λιώνη Χαρτουλάρη ένα κομμάτι χωράφι στις Αγριλιές όπου έχει αγορά από την Κοτίλενα (Κονδύλαινα, γυναίκα του Κονδύλη). «Ο Μιχέλης Μπονοφάτσου Ραγκούσης, από τις Λεύκες, πωλεί στον μισέρ Λιώνη Χαρτουλάρη ένα χωράφι στις Αγριλιές σύμπλιο Μανογέλη Τζάνε Λιπράτου,για 4,30 ρεάλια και φόρο 1 άσπρο, όπως αποτίμησαν οι αποκόφτηδες (οι πραγματογνώμονες) Μανόλης Περούλη Ρούσσος και Ιωάννης Ασπρόπουλος.

–1645. Στις 4 Ιανουαρίου 1645 μνημονεύεται σε έγγραφο προσήλωσης του Αγίου Σάββα Μαρμάρων στην μονή του Αγίου Αντωνίου ο ιερέας Βενιαμίν Λιπράντος.

–1651. Έτος 1651. Το επώνυμο Λυπραντος υπάρχει σε νοταριακά έγγραφα της Νάξου, του έτους 1573. Απ' αυτό προέρχεται και το επώνυμο Αλιπράντης, που συχνά συναντούμε σήμερα στην Πάρο.

–1656. Στις 18 Δεκεμβρίου 1656 ο ιερέας Γεώργιος Λιπράντος συντάσσει έγγραφο μεταλλαγής στον Τζιπίδο. Ενώπιον του ιερέα Γεώργη Λιπράντου που συνέταξε το έγγραφο, ο ιερέας Κωνσταντίνος Παπδόπουλος γιός του παπα Ιωάννη Παπαδόπουλου, μαζί με την πρεσβυτέρα του και ο Περούλης Ρούσσος με τη γυναίκα του τη Γλέτα ανταλλάσουν κτήματα βρισκόμενα το μεν του πρώτου στο Ρουδά (νότια της Μάρπησσας), το δε του δεύτερου στο Παλαιοκάμινο Λευκών.«να έχει ο παπα-κυρ Κωνσταντίνος Παπαδόπουλος ένα κομμάτι πράμα στις Λεύκες, στο Παλαιοκάμινο». Υπογράφουν και οι Μαρής Τριβυζάς και Ιωάννης … .

–1670. Στο κτηματολόγιο της Πάρου το 1670 που βρίσκεται στα Αρχεία του Κράτους της Τουρκίας (Tapu Tahriye Defter =800 σελ 184), μεταξύ των ονομάτων των κατοίκων της Πάρου μνημονεύεται ο Tzani Liprandu (υιός του) Peruli. Bag (=αμπέλια) 5 στρέμματα το μερίδιό του 1 δένδρα φρούτων (MIVE) 3.

–1685. Η Λιπράντου Μαρία του παπά Μανουήλ Λιπράντος μνημονεύεται στον κατάλογο των εγγράφων του οσίου Αντωνίου στις 26 Απριλίου 1685.

–1718. Στη Νάουσα προικοσύμφωνο Δημ. Περδικάκη και Αναστασίας Λιπράντου (Καστέλλι Νάουσας, 19 Απρ. 1718) Από δε τά ξωτικά το χωράφι όπου έχει είς του Ζγουράφου τα δύο λιβαδάκια συμπλησιαζόμενα Σακελλάριου Ρούσσου και του χωραφιού βικάριος Γεράρδης.

–Σε έγγραφο Παροικιάς του 18ου αι. «χωράφι Μηγδαληδιά σύμπλιος Αντώνης Γεωργη Λιπράντου.

–1718. Σε προικοσύμφωνο της Νάουσας του Δ. Περδικάκη – Αναστασίας Λιπράντου (Καστέλλι Νάουσας 16 Απρ. 1718) «το αμπέλι της Νταμπάκαινας με το χωριό». – επέρασε στον Μιχελή Ντακορώνια»

–1719. Προικοσύμφωνο Γληνάκη Αξιώτη και Μαργαρίτας Αλιπράντε

(Καστέλλι Ναούσης, 21 Ιανουαρίου 1719)

Πάρος, Καστελλίω Νάουσα 21 Ιανουαρίου 1719. Εις δόξαν του παντοδύναμου και ζώντος Θεού. Εις την πρεσβείαν της αυτού μητρός, του αγίου μεγαλομάρτυρος Προκοπίου και πάντων των αγίων.

+Έθος παλαιόν και νόμος εδόθη παρά Θεού Παντοκράτορος προς το πληνθητικών (sic) των ανθρώπων, την ευλογίαν ενέλαβον ο Αβραάμ και η Σάρρα ελθέτω και όσοι τους νύν συμφωνούντας την σήμερον ήλθον εις συνίβασιν υπανδρείας τα δύο μέρη από το εν μέρος ο μαστρο Γλημάκης Αξώτης και από το έτερον η κερά Μαρούσα γυνή του ποτέ Μιχαήλ Αλιπράντε έχων η ρηθείσαν Μαρούσα θυγατέραν ονόματι Μαργαρίτα όπως την λάβη ο ρηθείς Γλημάκης διά γυναίκαν του νόμιμην και ευλογητικήν καθώς προστάζου οι θείοι και ιεροί νόμοι των θειων κανόνων εν πρώτοις και διά χάριν ποιρκός τάζει η κερά Μαρούσα της θυγατρός αυτής πρώτον τας ευχάς του Δεσπότου Χριστού και της Παναγίας, των γονέων της του πατρός της και την εδικήν της έπειτα της δώνει την εικόνα της Παναγίας το Γενέσιον να την εορτάζουν διά ψυχικήν των σωτηρίαν τα σπίτια όλα ανώγια και κατώγιον κάτωθεν και το αργαστήρι κάτωθεν των αυτών σπιτιών περό να της δώνη ο γαμπρός της ο μαστρο Γλημάκης ρεάλια μετρητά είκοσι πέντε, νούμερο ρεάλια 25- να τα κάνη ως βούλεται. Δύο τηλάρια, σεντόνια ζεύγη πέντε, κουρτίνες δύο, ένα πάπλωμα, πολίτικο μαξελάρια ζεύγη τέσσερα με τα ντύματάν τως από τις φορεσιές ης μπουστομάνικα ζευγη πέντε, τα τρία μεταξωτά μπουστομπράτζολα ζεύγη τρία χρυσά, κάρτζες ζευγη δυο κόκκινες, το ένα χρυσές και το άλλο σκλέτες, δύο ζεύγη μάνικες βελούδες, ένα καβάδι τζαητουνί να το κάμη ρούχο, τέσσερα κομμάτια δακτυλίδι μισή ντουζίνα περονοκούταλα ασημένια και μίαν κούπα ασημένη, ένα λύχνος της βίδας, μίαν ντουζίνα πιάτα και έξι απλάδενες του Αγκώνα, ένα χάλκωμα μικρό και ένα τηγάνι, δύο κασέλες, ένα τραπέζι το μεγάλο, ένα κατρέπτη μεγάλο μαύρο, μίαν τουζίνα πετζέτες και ένα ταβλομάντηλο, ένα βατζέλι μαρμαρένιο, από δε τα εξωτικά, το αμπέλι εν τη θέσει Κούμπαρένιος πλησίος Γεωργάκη Λευκάρου, τα χωράφια εν τη θέσει Αμπελά όλα, πλησίον του Ιωάννου Βασιλειόπουλου, το χωράφι εν τη θέσει Ξιφάρας με όλας του τα δικαιώματα, πλησίον Γερμάνου Κοντιτζά και ένα κρασοβούτζι, άλλο και την ευχήν της. Από δε το έτερον μέος ο μαστρο Γλημάκης πρώτον τας ευχάς του Δεσπότου Χριστού και της Παναγίας και των γονέων του το χωράφι εν τη θέσει Προκόπου, πλησίον Αγγελετάκη Νταμία, το έχει αγορά από την Κατερίνα του Ιωάννου Νταμία, έτερο χωράφι εν τη θέσει Βορού, πλησίον Ιωάννου Ντελέντα, ένα κομμάτι αμπέλι εν τη θέσει Μαράθι, πλησίον Δημήτρη Αναπλιώτη, ένα χάλκωμα της ρακής και ένα μικρό και οκτώ σαχάνια τρία παπλώματα πολίτικα, δύο πεύκια, ένα ζευγάρι μπουστομάνικα μεταξωτά και ρεάλια μετρητά τριακόσια, νούμερο ρεάλια 300. Άλλο και την ευχήν των γονέων του. Ξεκαθαρίζοντας τέρμεν δύο χρόνους με τον ερχομόν του να στεφανωθού ή και πρωτύτερα έλθει να έχει άδειαν να στεφανώνεται ειδέ και παντρευτεί ο Γλημάκης να παίρνη η κοπέλα από τα τίποτις των πενήντα γροσώ πράγμα ο μόνμπλιλέ (μόμπιλε), ο στάμπλιλέ είδε και πανδρευτή η κοπέλα να πάρη ο Γλημακης από των πραγμάτων της πενήντα γροσώ πράγμα.

Ακόμα λέσει και ετούτην  την κοντετζιόν, όντας έλθη το θέλημα του αφέντη του Θεού να στεφανωθού και αποβιώσου χωρίς να αφήσουν κληρονόμους να πηγαίνουν τα άνω γεγραμμένα πράγματα εις τους πλέον σιμωτέρους των συγγενών τος μην εξουσιάζοντας άλλο η νύμφη πάρεξ είκοσι γροσώ πράγμα να αφήνη διά την ψυχήν της ο στάμπιλε ο μόνμπιλε και ούχι περισσότερο, εις τούτο είναι στερκτή και τα δύο μέρη. Και εις ένδειξιν εγεγόνει το παρόν διαμαρτυρικόν των κάτωθεν αξιοπίστων και παρακαλετών μαρτύρων εις ασφάλειαν. Ακόμα δώνει η κερά Μαρούσα της θυγατρός της τις μάνδρες και σπιτότοπους κείμενες εις την Βρύση.

Διαμάρτυρας Γεώργιος Μοσχονάς.

Ιωάννης Κορτιάνος μάρτυρας παρακαλετός

… Anduano Afermo quanto [di] sopra [=βεβαιώνω ως άνωθεν]

Ιωάννης μάρτυρας παρακαλετός ο Μαλατέστας

Τζάνες ο Καλλέργης πιστώς γέγραφα.

–1721 «ο παπακύρ Γρηγόρης Αλιπράντης και καθηγούμενος των Αγίων Αποστόλων».

–1724. Ο ιερέας Λιπράντος Πέτρος υπογράφει το πρακτικό εκλογής εκτιμητών του Κοινού της Παροικιάς στις 13 Δεκεμβρίου 1724.

–1724.Σε πρακτικό εκλογής εκτιμητών του κοινού της Παροικιάς στις 13 Δεκεμβρίου 1724 κατά τη Γενική Συνέλευση μαρτυρείται ο παπά Πέτρος Λιπράντης.

–1726. Ο σακελλάριος Λιπράντος υπογράφει έγγραφο Κεφάλου στις 13 Ιουλίου 1726.

–1726. Ιερομόναχος και ιδιοκτήτης της Μονής Αγίου Παντελεήμονος (Δραγουλά) ο Παΐσιος Λιπράντος αναφέρεται σε έγγραφο στις 13 Ιουλίου 1726.

–1742. Σε αγορά του δοτόρ Νικολάου Σκορδίλη στις 22 Αυγούστου 1742 από την παπαδιά παπά-Πέτρου Λιπράντη εις το μοναστήρι λεγόμενο Βλογιά.

–1744. Στις 22 Νοεμβρίου 1744 αναφέρονται ο ηγούμενος του Αγίου Αντωνίου Μελέτιος Μεσαρίτης και ο επίτροπος της μονής Νικόλαος Μαυρογένης, υπογράφει ο Λιπράντος Παΐσιος ιερομόναχος.

–1750. Σε αφιέρωση του ζεύγους Μαραμανιά στην Ξεχωριανή (29 Μαρτίου 1750), ο Σταμάτης Μονόπατος έτερο χωράφι εις τον Άσπρον Ποταμόν, σύμπλιος ο Φραντζέσκος Λιμπράντος εις τον Δραγουλά σύμπλιος η Αγία Κυριακή.

–1784. Στις 26 Αυγούστου 1784 ο παπά-Ελευθέριος Τζιώτης αναφέρεται σε συμφωνητικό μεταξύ του ίδιου και της κουνιάδας του κερα Μαρίας γυνή Γεώργιου Ληπράντου για τα σπίτια στον Τζιπίδο. «Με το να εζητά η κερα Μαρία γυνή Γεώργη Ληπράντου από τον παπα κύρ Ελευθέριον δούλεψες οπού είχε καμωμένες…» ανταλλάσει ένα αμπέλι με το σπίτι του Δραγάζη σην Μάρπησσα. «ήλθεν εις τον εκλαμπρότατον άρχοντα αυθέντη Δημητράκην Μαυρογένη και εζητά τον κόπον της  όθεν ευρήκεν έβλογον ο άρχοντας με τους ευρισκομένους…». Δημητράκης Μαυρογένης υποβεβαιώ, Ιωάννης Μονόπατος και επίτροπος μαρτυρώ, Δημήτριος Γαβαλάς μάρτις, Αντώνης Τζιγώνιας μάρτης.

–1794. Αγιογράφος Νικόλαος Αλιπράντης. Μας είναι γνωστός από την Παναγία Βρεφοκρατούσα, εικόνα που βρίσκεται στο τέμπλο του ναού Αγίου Γεωργίου στον Κυνίδαρο της Νάξου και είναι έργο του 1794. Το μοναδικό που γνωρίζουμε είναι ότι του Νικολάου Αλιπράντη, από τις Λεύκες. Σε έγγραφα των Λευκών και της Νάξου που τα συνέτασσε ο ίδιος υπογράφει ως Αλεπράντης Νικόλαος.

–1805. Το 1805 γεννιέται ο Αλιπράντης Εμμανουήλ, πατέρας του Νικήτα Αλιπράντη, πατέρα των γνωστών μας πολιτικών Στρατή Αλιπράντη, ιατρού και Δημητρίου Αλιπράντη, νομικού.

–1806. Κατάλογος κινητής και ακίνητης περιουσίας της Παναγίας Ξεχωριανής 15 Σεπτ. 1806. 3^η στήλη εις το Μερσίνι από πάνω του Ανδρέα Λιπράντου.

–1818. Στις 28 Απριλίου 1818 ο Σακελλάριος Λευκών υπογράφει πωλητήριο του Ιωάννη Αλιπράντη στο Παλιό Χωρίο στην Εντζεριά (Αγκαιριά).

–1821. Νάουσα της Πάρου τη 3 Μαΐου 1821 του κοινού τούτου Καντζελάριου Ιωάννης Κορτιάνος γράψας τη θέληση των ανωτέρω για συνεργασία παρακινήσεως και εξόδων του Παναγιώτη Δ. Δημητρακόπουλου εις την Ύδρα, Ιωάννης Αλιπράντης κ.α.

–1822. Σε έγγραφο των Παριανών στους Υδραίους στις 13 Απριλίου 1822 αναφέρεται ο Αντώνιος Αλεπράντης κάτοικος Μαρμάρων.

–1823. Σε έγγραφο του χωριού Κεφάλου (Μάρμαρα) προς τον υπουργό της θρησκείας σχετικά με τον Άγιο Αντώνιο «Ελάβομεν την διαταγήν του Ιερού Υπουργείου της θρησκείας διορίζουσαν τον Κύριον Στέφανον Μαυρογένην προστάτην του μεγάλου Αντωνίου και τον κύριον Αθανάσιον Ιεροκήρυκα, ηγούμενον τούτου διά να συνάγουσιν όλα τα εισοδήματα και να υποσυρθή εις τα ίδια ο σκευοφύλαξ των χωριών Κεφάλου όστις πρότερον εδιωρίσθη ηγούμενος τούτου παρά του αυτού Ιερού υπουργείου βλέπομεν ότι το υπουργείον της θρησκείας ενασχολούμενον εις αναγκαιοτέρας υποθέσεις δεν δύναται να εξετάση ακριβώς την αλήθειαν. Η Κυρία Μαδώ του Μαυρογένη διά αναφοράς της ηπάτησε το υπουργείον τούτο λέγουσα ότι είναι κτήμα πατρικόν της εις τα συγκίλια τούτου με το από ΄κτήμα πατρικόν της είς της κοινότητος τούτο το μοναστήριον πρό χρόνων το εκαταξουσίαζεν δυναστικώς η Δόμνα του Μαυρογένους, ως εκ τούτου εφαντάζετο η απόγονος της ότι είναι κτήμα πατρικόν των ημείς λοιπόν, σεβασμιώτατε, δεν ημπορούμεν να αποχωρίσωμεν το δίκαιον της κοινότητος αλλά θέλουμεν να δικαιολογηθούμεν προς το Ιερόν τούτο υπουργείον καθώς και ο ίδιος παραστάτης μας θέλει σας πληροφορήσει όλην την αλήθειαν δια να μην απατάται και διατάττει τοιαύτας επιταγάς παρακαλούμεν λοιπόν να μη νομίσητε τούτο μας το φέρσιμον απείθειαν προς την σεβαστήν διοίκησιν μένομεν με όλον το σέβας. Τη 20 Οκτωβρίου 1823 των χωρίων Κεφάλου. Υπογράφει ο κάτοικος Τζηπίδου ΑΛιπράντης Αντώνιος κ.α. (Τ.Σ. ΠΑΡΟΣ ΜΑΡΜΑΡΑ 1820) (Γ.Α.Κ.).

–1826. Στη διαθήκη του ο ηγούμενος της μονής Τιμίου Προδρόμου στις Λεύκες ιερομόναχος Ησαΐας Παρούσης άφησε επιτρόπους τον Δημήτριο Αλιπράντη, τον ιερέα Ι. Ραγκούση και τον Μάρκο Μάτζα Μαυρογένη (Λεύκες, 7 Φεβρουαρίου 1826).

–1827. Καταγραφή των (μερικών) χρεών των κοινοτήτων του κάθε Μέρους κοινού της Πάρου εις την Κωνσταντινούπολιν. 17 Απριλίου 1827.

Ομολογία Γεωργίου Αλιπράντε Κεφάλαιον γρ. 1500.

–1828. Στις 7 Δεκεμβρίου 1828 στη Νάουσα ο Ιερέας Αλιπράντης Ευστάθιος υπογράφει το πωλητήριο του Αγίου Γεωργίου στο Μεροβίγλι.

–1828. Το 1828 γεννιέται ο Αλιπράντης Γεώργιος Δ. Ήταν εγγεγραμένος στο μητρώο αρρένων της Κοινώτητας Λευκών.

–1829: Σε απογραφή προσφύγων της Παροικιάς του 1829 αναφέρεται ο Αλιπράντης Αντώνιος 41 ετών ναύτης.

–1829. Σε έγγραφο στις 30 Δεκεμβρίου 1829 Παροικιάς επί των χρεών εξεταστικής επιτροπής για λογαριασμός των Απεσταλμένων της Κωνσταντινούπολης το 1821 αναφέρεται ο Νικόλαος Αλιπράντες.

–1831. Προικοδότηση Νικολάου Αντ. Αλιπράντη (Παροικιά, 11 Μαρτίου 1831). «Αρ. 291. Παρουσιασθείσα εις ταύτην την Δημόσιον Μνημονείαν η εκ της κωμοπόλεως Τζιπίδου κυρία Μαργαριταράκη θυγάτηρ ποτέ Ανδρέου Αλιπράντου και συζύγου του ποτέ Ιωάννου Αγούρου ωμολόγησεν (…) ότι δίδει την σήμερον εις τον ανεψιόν της Νικόλαον Αντ. Αλιπράντον με το να έχει μεγάλας εκδουλεύσεις από αυτόν και είναι κατά πάντα ευχαριστημένη, διά χάριν προικός εις τον ρηθέντα Νικόλαον Αντ. Αλιπράντη πρώτον εν εικόνισμα ασημένιον, τα Εισόδια της Παναγίας…». (ΓΑΚ, 219, αρ. 211, 145r).

–1831. Λεύκες 1831 Μαΐου 2. Ο μαθητής της Αλληλοδιδακτικής Σχολής Λευκών Αλιπράντης Δ. Γεώργιος.

–1831. Στις 21 Οκτωβρίου 1831, σωτήρια επιστολή των κατοίκων της Πάρου προς τον επίτροπο Αιγαίου Πελάγους, για τα δεινά των κρητών νέοαποίκων εναντίων των ντόπιων. Υπογράφει… ο Δημήτριος Αλλενπράντες από τα χωριά του Κεφάλου.

–1833. Σε εικόνα της Παναγίας Γλυκοφιλούσας στο ναό της Μεταμόρφωσις του Σωτήρος στη Μάρπησσα, έχει την επιγραφή: «Διά δαπάνις Ανδρέου Αληπράντε μν(ί)σθιτη Κύριε εν τη βασιλία τον ουρανόν, 1833 Οκτωβρίου 30».

–1834. Γεννιεται ο Αλιπράντης Μιχαήλ, Νόθος στη Νάουσα. Το 1885 σε ηλικία 51 ετών είναι κάτοικος Νάουσας και επάγγελμα ναυτικός.

–1835. Σε ομαδικό έλεγχο του δημοτικού σχολείου Μάρπησσας του 1835, υπάρχει εγγεγραμμένος ο μαθητής Αλιπράντης Ανδρέας.

–1835. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμμένος ο Εμμανουήλ Ανδρέα Αλιπράντης (1835), ετών 68, κτηματίας, έγγαμος.

–1837. Γεννιεται ο Αλιπράντης Στάθης του Σπύρου στη Νάουσα. Το 1885 σε ηλικία 48 ετών είναι κάτοικος Νάουσας και επάγγελμα ξυλουργός.

–1838. Στις 20 Απριλίου 1838 αναφέρεται σε έγγραφο Νάουσας ο ιερέας Ευστάθιος Αλιπράντης.

–1841. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμμένη η Μαρούσα Αντωνίου Αλιπράντη (1841), ετών 62, οικιακά, χήρα.

–1843. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμμένη η Αικατερίνη Ανδρέα Αλιπράντη (1843), ετών 60, οικιακά, άγαμος.

–1844. Σε εκλογικό κατάλογο στις 18 Μαρτίου 1844, του Δήμου Νάουσας (της επαρχίας Νάξου), υπάρχει εγγεγραμμένος ο 34χρονος αλιεύς Σπύρος Αλιπράντης, ο Δημήτριος Αλπιπράντης 54 ετών γεωργός.

–1844. Σε εκλογικό κατάλογο Δήμου Μάρπησσας στις 5 Μαΐου 1844 υπάρχει εγγεγραμμένος ο Ανδρέας Αλιπράντης, ο Ιωάννης Ν. Αλιπράντης και ο Ανδρέας Αλιπράντης 46ετών.

–1846. Ο Μαρπησσαίος Γεώργιος Φωκιανός έλαβε μέρος στην Ελληνική Επανάσταση και αγωνίστηκε υπό τις οδηγίες του Παριανού Δημητρίου Σάλλα «κατά το 1826 εις την κατά του Ιμβραήμ πολιορκίαν Τριπολιτσάς (…) και διέμεινεν εκεί μέχρι της πτώσεως της» κατά μαρτυρία των δημοτών και κατοίκων του Δήμου Μαρπήσσης, σε έγγραφο τους («εν Μαρπίσση την 16 Μαΐου 1846»). Ακολούθως διέμεινε στα Βέρβαινα και τέλος στο Ναύπλιο. Αρχηγός δε των όπλων ήταν ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης. Το πιστοποιητικό το υπογράφουν 48 προύχοντες και κάτοικοι της Μάρπησσας, μεταξύ των οποίων οι: Άγουρος Ιωάννης, Ιωάννης Ασωνίτης, Ελευθέριος Τζιώτης, Αναγνώστης Α. Βιτσαράς, Παναγ. Νικηφοράκης, Αντώνιος Τζιγώνιας, Αρτέμιος Ευλογιάς, Ανδρέας Αλιπράντης, Νικ. Βατιμπέλας, Νικόλαος Πούλιος, Γουλιέλμος Καντιώτης, Μακάριος Στάμενας. Το επικυρώνει δε καθώς και τις υπογραφές, ο δήμαρχος Μάρπησσας Γεώργιος Σιμ. Δελαγραμμάτης («εν Μαρπίσση την 20 Μαΐου 1846»).

–1847. Στον εκλογικό κατάλογο Παροικιάς του 1847 (συμπεριλαμβάνει και την Αντιπάρο) υπάρχει εγγεγραμμένος ο Αλεπράντης Δημήτριος 51 ετών γεωργός, ο 39χρονος γεωργός Μιχαήλ Αλεπράντης και ο 25χρονος γεωργός Θεόδωρος Αλιπράντης.

–1847. Στον εκλογικό κατάλογο Λευκών του 1847 είναι εγγεγραμμένος ο 31χρονος κτηματίας Γεώργιος Δ. Αληπράντης, ο 37χρονος γεωργός Δημήτριος Ν. Αλιπράντης, ο 53χρονος κτηματίας Δημήτριος Ι. Αλιπράντης και ο 49χρονος κτηματίας Ιωάννης Ν. Αλιπράντης.

–1847. Γεννιεται ο Αλιπράντης Αντώνος του Σπύρου στη Νάουσα. Το 1885 σε ηλικία 38 ετών είναι κάτοικος Νάουσας και επάγγελμα ξυλουργός.

–1847. Στον εκλογικό κατάλογο του Δήμου Μάρπησσας το 1847 είναι εγγεγραμμένος ο Αλιπράντης Α. Ιωάννης 31 ετών μυλωνάς, ο Αλιπράντης Α. Ιωάννης 41 ετών κτηματίας, ο Αλιπράντης Ανδρέας 49 ετών κτηματίας και ο Αλιπράντης Α. Αντώνιος 25 ετών εργάτης.

–1848. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένη η Γιακουμίνα χήρα Εμμανουήλ Αλιπράντη (1848), κάτοικος Μαρπήσσης, ετών 55, οικιακά.

–1848. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Ιωάννης Ανδρέα Αλιπράντης (1848), ετών 55, έγγαμος.

–1852. Το 1852 γεννιέται στις Λεύκες ο Αλιπράντης Ιωάννης του Δημητρίου. Ήταν εγγεγραμμένος στο μητρώο αρρένων της Κοινότητας Λευκών.

–1853. Γεννιεται ο Αλιπράντης Ιωάννης του Μιχαήλ στη Νάουσα. Το 1885 σε ηλικία 32 ετών είναι κάτοικος Νάουσας και επάγγελμα στρατιώτης.

–1853. Στα δημοτολόγια Ερμούπολης είναι εγγεγραμμένος ο παριανός 53 ετών γεωργός Ιωάννης Δημ. Αλιπράντης (1853) άγαμος. Έδωσε όρκο στις 24 Ιανουαρίου 1903.

–1853. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμμένη η Καλλιόπη Εμμανουήλ Αλιπράντη (1853), ετών 50, οικιακά, έγγαμος.

–1856. Ως ευκατάστατοι και ευυπόληπτοι πολίτες της Πάρου σημειώνονται από τον Τσιπίδο, τα Μάρμαρα, τον Δραγουλά και τις Λεύκες το 1856 όπως αναφέρονται στον κατάλογο 1278 πολιτών από τις Κυκλάδες (εω Ερμούπολει την 6 Σεπτεμβρίου 1856») που δημοσιεύθηκε στο «Παράρτημα τη Εφημερίδος της Κυβερνήσεως. Εν Αθήναις την 15 Οκτωβρίου 1856»), οι κατωτέρω: Τσιπίδος Ανδρέας Αλιπράντης ετών 51 κτηματίας, Σταύρος Μονόπατος 53 ετών γεωργός και Νικ. Βατιμπέλας 58 ετων κτηματίας. Λεύκες: Γεώργιος Εμμ. Ρούσσος 67 ετών γεωργός, Ιωάννης Ν. Ρούσσος 41 ετών κτηματίας, Ιωάννης Καλόπλαστος, Ιωάννης Κονταράτος, Ιάκωβος Ι. Σκιαδάς και Ιωάννης Γ. Χανιώτης, κτηματίες, Ανδρέα Α. Παντελαίων 40 ετών γεωργός, Δημήτριος Μ. Χανιώτης 50 ετών γεωργός και Δημήτριος Α. Χανιώτης 50 ετών κτηματίας. Μάρμαρα: Αθανάσιος Παπαδόπουλος 43 ετών κτηματίας και Δομίνικος Βαρότζης 40 ετών κτηματίας. Δραγουλάς: Νικήτας Σιφάκης 50 ετών κτηματίας.

–1856. Ενώπιον του συμβολαιογράφου Πάρου Γεωργίου Συμ. Δελαγραμμάτη εδεύοντος στη Νάουσα, και των μαρτύρων Νικήτα Ν. Σιφάκη, κτηματία, και του Ιωάννου Αλιπράντη, εμπόρου, κατοίκων Μαρπήσσης, ο Γεώργιος Μπήτρος, ναυτικός, κάτοικος Αιγίνης, πληρεξούσιος σύζυγος της Αικατερίνης Ιωάννου Ν. Πούλιου, πωλεί στην Άννα Σταματίου Καρυστινού, ένα χωράφι στου Λαού για 436δρχ. Στις 13 Αυγούστου 1856 εν τω χωρίω Τζιπίδω εις την κατά την οδόν του Αγίου Ευσταθίου κειμένην οικίαν μου.

–1857. Γεννιεται ο Αλιπράντης Γεώργιος του Μιχαήλ στη Νάουσα. Το 1885 σε ηλικία 27 ετών είναι κάτοικος Νάουσας και επάγγελμα ναυτικός.

–1857. Το 1857 γεννιέται στις Λεύκες ο Αλιπράντης Νικόλαος του Γεωργίου. Ήταν εγγεγραμμένος στο μητρώο αρρένων της Κοινότητας Λευκών. 

–1858. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Γεώργιος Ιωάννου Αλιπράντης (1858), ετών 45, πλοίαρχος, έγγαμος.

–1858. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένη η Μαρούσα Ιωάννη Αλιπράντη (1858), ετών 45, οικιακά, έγγαμος.

–1860. Στις 13 Σεπτεμβρίου 1860 σε συμβολαιογραφική πράξη [πωλητήριο] στην Σύρου αναφέρεται ότι ο κάτοικος Πάρου Ιωάννης Αντωνίου Αλιμπράντης καρακοκυβερνίτης.

–1860. Στις 1 Νοεμβρίου 1860 σε συμβολαιογραφική πράξη [Επιτροπικό] στην Σύρου αναφέρεται ο κάτοικος Πάρου Εμμανουήλ Ανδρέα Αλιπράντης έμπορος.

–1860. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένη η Φλωρού Γεωργίου Αλιπράντη (1860), ετών 43, οικιακά, έγγαμος.

–1862. Απόφαση αριθ,1, της 31^ης Ιανουαρίου του 1862 του Δημοτικού Συμβουλίου Μάρπησσας. «Εγκρίνει επ’ ονόματι του τελευταίου πλειοδότου Ν. Εμμ. Αρκά του Δημοτικού επί του ελαίου φόρου δια δραχμάς εβδομήκοντα. Η παρούσα κοινοποιηθήσεται όπου δέον εν τω Δημοκαταστήματι την 31 Ιανουαρίου 1862. Το Δημ. Συμβούλιο ο Πρόδρος Γεώργιος Χ. Χανιώτης, Κ. Αρκάς, Β. Χανιώτης, Ιωάννης Ν. Κονταράτος, Πέτρος Πυργής, Εμμ. Μ. Βαλσαμής, Εμμ. Ν. Αρκάς, Γεώργιος Εμ. Δελαγραμμάτης.

Απόφαση αρ. 2. «Παρατηρήσαν ότι τα καταλληλότερα δια την θέσιν ταύτην πρόσωπα, δια μεν το Σχολείον της Πρωτευούσης εισίν οι Κ.Ν.Μ. Ρούσσος, Γ.Α. Περάκης, Ιωάννης Νερούσος και ο ιερεύς Κ. Χανιώτης.

Δια δε το Σχολείον Τσιπίδου οι, Κ.Γ.Μ Ισιγώνης, Εμμ. Αλιπράντης και Γουλιέλμος Καντιώτης και ο ιερεύς Ιωάννης Παπαδόπουλος.

–1865. Το 1865 γεννιέται ο Αλιπράντης Ανδρέας του Εμμανουήλ βιομήχανος κάτοικος κοιν. Λευκών. Απεβίωσε το 1949.

–1865. Το 1865 γεννιέται στις Λεύκες ο Αλιπράντης Παναγιώτης του Νικολάου. Ήταν εγγεγραμένος στο μητρώο αρρένων της Κοινώτητας Λευκών.

–1866. Συμβολαιογράφος Πάρου το 1866 ο Αλιπράντης Α. Αντώνιος.

–1866. Μάρπησσα 1866, Ιουλίου 3, Πώληση χωραφιού Ο Εμμανουήλ Ν. Αλιπράντης πωλεί στον Αντώνιο Ν. Παντελαίο μια ψαρόγα χερσαία στην τοποθεσία Αγριελιές, ΝΔ της Μάρπησσας.

–1867. Εγγεγραμμένοι στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γεννησης 1867. Αλιπράντης Θεολόγος του Νικολάου.

–1867. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμμένος ο Ανδρέας Εμμανουήλ Αλιπράντης (1867), ετών 36, ναυτικός, έγγαμος.

–1868. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμμένη η Αικατρίνη Ανδρέα Αλιπράντη (1868), ετών 35, οικιακά, έγγαμος.

–1868. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμμένος ο Ευστράτιος Ιωάννη Αλιπράντης (1868), ετών 35, γεωργός, έγγαμος.

–1869. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμμένος ο Ανδρόνικος Αντωνίου Αλιπράντης (1869), ετών 34, εμπορουπάλληλος, άγαμος.

–1869. Το 1869 γεννιέται ο Αλιπράντης Μιχαήλ του Θεόδωρου, γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1869. Εγγεγραμμένοι στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1869 ο Αλπιράντης Κωνσταντίνος του Νικολάου.

–1870. Το 1870 η Φλωρού Αλιπράντη του Μιχαήλ 35 ετών χήρα, υπηρέτρια από την Πάρο, αναφέρεται σε απογραφή της Πόλης Ερμούπολης.

–1870. Διαθήκη Νικήτα Ν. Σιφάκη (Δραγουλάς, 12 Μαρτίου 1870) «εις την θυγατέρα αυτού Ταρώ, σύζυγον Εμμανουήλ Αλιπράντη, αφήνει μιαν άμπελον εκ ζευγαριών τεσσάρων κατά την θέσιν Καλαμίτσαν του αυτού δήμου Μαρπήσσης.

–1870. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμμένος ο Νικόλαος Εμμανουήλ Αλιπράντης(1870), ετών 33, ναυτικός, έγγαμος.

–1871. Το 1871 γεννιέται ο Αλιπράντης Μιχαήλ του Νικολάου, γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1873. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμμένη η Γιανκουμίνα Νικολάου Αλιπράντη (1873), ετών 30, οικιακά, έγγαμος.

–1873. Το 1873 γεννιέται ο έμπορος Αλιπράντης Αριστοτέλης του Αντωνίου. Απεβίωσε το 1953.

–1873. Σε έγγραφο Μαρπησσης στις 9 Δεκεμβρίου του 1873 αναφέρεται ο ειδικός Συμβολαιογράφος Μαρπήσσης και Υρίας της Πάρου Αντώνιος Αλιπράντης, ο οποίος έδρευε στην Μάρπησσα στην οδό Ευαγγελισμού, κείμενη οικία του και γραφείο του.

–1875. Σε εκλογικό κατάλογο του Δήμου Υρίας του 1875, υπάρχει εγγεγραμμένος ο 49χρονος Γεώργιος Αλιπράντης του Εμμανουήλ, γεωργός.

–1875. Το 1875 γεννιέται ο Αλιπράντης Άγγελος του Γεωργίου, γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1875. Σε εκλογικό κατάλογο του 1875, του Δήμου Μάρπησσας (της επαρχίας Νάξου), υπάρχει εγγεγραμμένος ο Αντώνιος Αλιπράντης του Ανδρέα 47 ετών, κτηματίας.

–1876. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Αριστοτέλης Α. Αλιπράντης (1876), ετών 27, έμπορος, άγαμος.

–1877. Το 1877 γεννιέται ο Αλιπράντης Μιχαήλ του Ιωάννη αλιεύς κάτοικος κοιν. Παροικιάς. Απεβίωσε το 1949.

–1877. Σε έγγραρο Μαρπήσσης στις 13 Ιανουαρίου του 1877 αναφέρεται ο Εμμανουήλ Ανδρέα Αλιπράντης, έμπορος, κάτοικος Μαρπήσσης.

–1878. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμμένη η Αικατερίνη Ευστράτιου Αλιπράντη (1878), ετών 25, οικιακά, έγγαμος.

–1878. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμμένος ο Ιωάννης Αντωνίου Αλιπράντης (1878), ετών 25, ναυτικός, άγαμος.

–1879. Εγγεγραμμένοι στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1879 στην Σύρο ο Αλιπράντης Γεώργιος του Νικολάου.

–1880. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμμένος ο Ευστάθιος Εμμανουήλ Αλιπράντης (1880), ετών 23, στρατιώτης, άγαμος.

–1881. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμμένος ο Αντώνιος Εμμανουήλ Αλιπράντης (1881), ετών 22, στρατιώτης, άγαμος.

–1881. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμμένη η Θεοφίλακτη Αντωνίου Αλιπράντη (1881), ετών 22, οικιακά, άγαμος.

–1881. Το 1881 γεννιέται ο Αλιπράντης Αντώνιος του Εμμανουήλ ράπτης κάτοικος Παροικιάς.

–1882. Εγγεγραμμένοι στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1882 ο Αλιπράντης Γεώργιος του Νικολάου.

–1883. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμμένος ο Βασίλειος Εμμανουήλ Αλιπράντης (1883), ετών 20, εργάτης, άγαμος.

–1884. Εγγεγραμμένοι στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης στις Λεύκες το 1884 ο Αλιπράντης Θεόδωρος.

–1884. Το 1884 γεννιέται ο Αλιπράντης Παναγής του Νικολάου, αλιεύς κάτοικος Παροικιάς.

–1884. Υποθηκοδάνειο. Ερμούπολις Σύρου 1884, Οκτωβρίου 18. Αναφέρεται ο Σταύρος Ανδρέα Θαλασσινός, πλοίαρχος, κάτοικος του χωριού Τσιπίδου, του Δήμου Μαρπήσσης Πάρου. Αναφέρονται επίσης οι ιδιοκτήτες κτημάτων στην Μεσάδα των Ιακώβου Αντωνόπουλου, Αντωνίου Κληρονόμου, Δημητρίου Ανουσάκη. Στο Αυκουλάκι τα κτήματα του Ιωάννη Αλιπράντη και Βίτου Τσαντουλή και του Αντωνίου Μελανίτη.

–1885. Σε εκλογικό κατάλογο της Νάουσας του 1885, υπάρχει εγγεγραμμένος ο Αβιτζής Δημήτριος του Ευαγγέλου, 25 ετών, ναυτικός από τη Νάουσα.

–1885. Σε εκλογικό κατάλογο της Νάουσας του 1885, υπάρχει εγγεγραμμένος ο Αλιπράντης Αντώνιος του Σπύρου, Ξυλουργός ετών 36. Αλιπράντης Ιωάννης του Μιχαήλ 30 ετών Στρατιώτης. Αλιπράντης Μιχαήλ (αγνώστου πατρός, νόθος) 49 ετών Ναυτικός. Αλιπράντης Στάθης του Σπύρου, Ξυλουργός ετών 46, και Αλιπράντης Γιώργος του Μιχαήλ 25 ετών Ναυτικός.

–1885. Το 1885 γεννιέται ο Αλιπράντης Μιχαήλ του Ιωάννη, αλιεύς κάτοικος Παροικιάς.

–1885. Σε εκλογικό κατάλογο της Νάουσας του 1885 υπάρχουν εγγεγραμμένοι οι, Αλιπράντης Αντώνιος του Σπύρου, 38 ετών, ξυλουργός από τη Νάουσα, Αλιπράντης Ιωάννης του Μιχαήλ, 32 ετών, στρατιώτης από τη Νάουσα, Αλιπράντης Μιχαήλ, νόθος, 51 ετών, ναυτικός, από τη Νάουσα, Αλιπράντης Στάθης του Σπύρου, 48 ετών, ξυλουργός, από τη Νάουσα και Αλιπράντης Γεώργιος του Μιχαήλ, 27 ετών, ναυτικός από τη Νάουσα.

–1885. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένη η Στυλιανή Ιωάννη Αλιπράντη (1885), ετών 18, οικιακά, άγαμος.

–1886. Στα δημοτολόγια Ερμούπολης είναι εγγεγραμμένος ο παριανός 35χρονος κηπουρός Ιωάννης Δ. Αλιπράντες [Αλιπράντης], άγαμος. Έδωσε όρκο στις 22 Ιανουαρίου 1886.

–1886. Το 1886 γεννιέται ο Αλιπράντης Ιωάννης του Κωνσταντίνου γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1887. Το 1887 γεννιέται ο Αλιπράντης Φραγκίσκος του Πολυχρόνη γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1887. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμμένος ο Σταμάτης Αντωνίου Αλιπράντης (1887), ετών 16, εργάτης, άγαμος.

–1888. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμμένος ο Σταύρος Εμμανουήλ Αλιπράντης (1888), ετών 15, άγαμος.

–1889. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμμένος ο Εμμανουήλ Νικολάου Αλιπράντης (1889), ετών 14, υπηρέτης, άγαμος.

–1889. Το 1889 γεννιέται ο Αλιπράντης Πέτρος του Δημητρίου γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1890. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1890 στις Λεύκες ο Αλιπράντης Ιωάννης του Νικολάου και ο Αλιπράντης Ιωάννης του Νικολάου-Γεωργίου.

–1891. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Ιωάννος Γεωργίου Αλιπράντης (1891), ετών 12, μαθητής, άγαμος.

–1891. Το 1891 γεννιέται ο Αλιπράντης Ιωάννης του Εμμανουήλ, έμπορος.

–1891 Το 1891 γεννιέται ο Αλιπράντης Δημήτριος του Πολυχρόνη φαροφύλαξ κάτοικος Παροικιάς.

–1891. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Ανδρέας Ιωάννη Αλιπράντη (1891), ετών 12, υπηρέτης, άγαμος.

–1891. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμμένος ο Ιωάννης Εμμανουήλ Αλιπράντης (1891), ετών 12, μαθητής, άγαμος.

–1891. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμμένη η Παρασκευή Ανδρέα Αλιπράντη (1891), ετών 12, οικιακά, άγαμος.

–1893. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμμένη η Σοφία Εμμανουήλ Αλιπράντη (1893), ετών 10, μαθήτρια, άγαμος.

–1893. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμμένος ο Εμμανουήλ Ανδρέα Αλιπράντης (1893), ετών 10, μαθητής, άγαμος.

–1893. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμμένη η Ταρώ Νικολάου Αλιπράντη (1893), ετών 10, άνευ, άγαμος.

–1894. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1894 στις Λεύκες ο Αλιπράντης Μιχαήλ του Νικολάου και ο Αλιπράντης Εμμανουήλ του Ανδρέα.

–1895. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Αντώνιος Ιωάννη Αλιπράντης (1895), ετών 8, μαθητής, άγαμος.

–1895. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμμένη η Αντωνία Νικολάου Αλιπράντη (1895), ετών 8, μαθήτρια, άγαμος.

–1895. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμμένος ο Νικόλαος Ανδρέα Αλιπράντης (1895), ετών 8, μαθητής, άγαμος.

–1895. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμμένος ο Θωμάς Ανδρέα Αλιπράντης (1895), ετών 8, άνευ, άγαμος.

–1895. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1895 στις Λεύκες ο Αλιπράντης Νικόλαος του Παναγιώτη.

–1896. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1896 στις Λεύκες ο Αλιπράντης Βασίλειος του Νικολάου και ο Αλιπράντης Νικόλαος του Ανδρέα ο οποίος έπεσε υπέρ πετρίδος κατά την περίοδο 1919-22.

–1896. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμμένος ο Κωνσταντίνος Εμμανουήλ Αλιπράντης (1896), ετών 7, μαθητής, άγαμος.

–1897. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμμένη η Ερατώ Ανδρέα Αλιπράντη (1897), ετών 6, μαθήτρια, άγαμος.

–1897. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1897 στις Λεύκες ο Αλιπράντης Νικόλαος του Θεολόγου

–1898. Το 1898 γεννιέται ο Αλιπράντης Αντώνιος του Ιωάννη ναυτικός κάτοικος Παροικιάς.

–1898. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμμένη η Μαρούσα Νικολάου Αλιπράντη (1898), ετών 5, μαθήτρια, άγαμος.

–1899. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμμένη η Καλλιόπη Ευστράτιου Αλιπράντη (1899), ετών 4, άνευ, άγαμος.

–1899. Το 1899 γεννιέται ο Αλιπράντης Σταύρος του Ιωάννη γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1900. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1900 στις Λεύκες ο Αλιπράντης Σπυρίδων του Θεολόγου.

–1901. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1901 στις Λεύκες ο Αλιπράντης Μάρκος του Ανδρέα.

–1902. Το 1902 γεννιέται ο Αλιπράντης Νικόλαος του Κωνσταντίνου γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1902. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμμένη η Αλεξάνδρα Νικολάου Αλιπράντη (1902), ετών 1, άνευ, άγαμος.

–1903. Δήμαρχοι της Πάρου ήταν, από τον Αύγουστο 1903 οι Νικ. Αλιπράντης των Λευκών (Υρίας), Σ. Περράκης της Μαρπήσσης και Γ. Κονταρίνης της Νάουσας.

–1904. Το 1904 γεννιέται ο Αλιπράντης Γεώργιος του Αγγελή γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1904. Το 1904 γεννιέται ο Αλιπράντης Κωνσταντίνος του Μιχαήλ ναυτικός κάτοικος Παροικιάς.

–1904. Στα δημοτολόγια Ερμούπολης είναι εγγεγραμμένος ο παριανός [Νάουσα] 25 ετών ναυτικός Βασίλειος Ευστρ. Αλιπράντες άγαμος. Έδωσε όρκο στις 28 Ιανουαρίου 1904.

–1905. Το 1905 γεννιέται ο Αλιπράντης Βασίλειος του Δημητρίου εργατικός κάτοικος Παροικιάς.

–1907. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1907 στις Λεύκες ο Χρίστος Θεολόγου Αλιπράντης (Λεύκες 1907- Αθήνα 1967) πατέρας του καθηγητή και συγγραφέα Νικολάου Χ. Αλιπράντη.

–1908. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1908 στις Λεύκες ο Αλιπράντης Σπυρίδων του Παναγιώτη.

–1908. Το 1908 γεννιέται ο Αλιπράντης Γεώργιος του Πέτρου ναυτικός κάτοικος Παροικιάς.

–1909. To 1909 γεννιέται στην Μάρπησσα ο Δημήτριος Αλιπράντης του Νικήτα και της Κατίγκως

–1909. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1909 στις Λεύκες ο Αλιπράντης Νικόλαος του Θεολόγου.

–1911. Γεώργιος Ν. Αλιπράντης, Υποτελώνης στην Σύρο το 1911.

–1911. Το 1911 γεννιέται ο Αλιπράντης Δημήτριος του Πέτρου ναυτικός κάτοικος Παροικιάς.

–1911. Κωνσταντίνος Ν. Αλιπράντης, ιερέας στον Δήμο Υρίας το 1911.

–1911. Νικήτας Εμμ. Αλιπράντης, Έμπορος αποικιακών και υφασμάτων στον Δήμο Μάρπησσας το 1911.

–1911. Στις 19 Απριλίου 1911 ο 24χρονος ναυτικός από την Πάρο Νικόλαος Κοντός του Κωνσταντίνου και της Αικατερίνης Ασπροπούλου [κάτοικοι Πάρου] παντρεύεται στην Ερμούπολη την 22χρονη από την Σύρο Αννέτα Αλιπράντη, του Κωνσταντίνου και της Ανθούσας Πατέλη.

–1912-1922. Ηρώο Μάρπησσας «Εν έτει 1929 ο Σύνδεσμος Μαρπησσέων Πάρου. Τοις Ενδοξως εν Πολέμοις πεσούσι 1912-1922 Μαρπησσέοις Αρχιλοχιταις» ΑΛΙΠΡΑΝΤΗΣ ΕΜΜ. Ν.

–1912. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1912 στις Λεύκες ο Αλιπράντης Νικόλαος του Ιωάννη και ο Αλιπράντης Νικόλαος του Κωνσταντίνου.

–1913. Το 1913 γεννιέται ο Αλιπράντης Εμμανουήλ του Μιχαήλ γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1913. Εμμανουήλ Νικήτα Αλιπράντης, στρατιώτης. Γεννήθηκε στη Μάρπησσα. Έπεσε στο Κιλκής στις 21 Ιουλίου 1913.

–1914. Στις 15 Απριλίου 1914 ο 48χρονος κτίστης από την Πάρο Γεώργιος Αλιπράντης του Θεόδωρου [μαραγκός] και της Ζαμπέτας Χιονάδη [κάτοικοι Πάρου] παντρεύεται στην Ερμούπολη την 30χρονη από την Σύρο Μαριγώ Μαντζαράκη, του Γεράσιμου, και της Καλλιόπης Γαλανοπούλου.

–1917. Το 1917 γεννιέται ο Αλιπράντης Ιωάννης του Παναγιώτη ναυτικός κάτοικος Παροικιάς.

–1917. Το 1917 γεννιέται ο Αλιπράντης Εμμανουήλ του Αντωνίου ιδ. υπάλληλος κάτοικος Παροικιάς.

–1918. Το 1918 γεννιέται ο Αλιπράντης Ιωάννης του Πέτρου εργατικός κάτοικος Παροικιάς.

–1918. Το 1918 γεννιέται ο Αλιπράντης Ιωάννης του Μιχαήλ γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1919. Οπλίτης κατά την περίοδο 1919-1922 ο Αλιπράντης Σταμάτιος.

–1920. Το 1920 γεννιέται ο Αλιπράντης Γεώργιος του Μιχαήλ εργατικός κάτοικος Παροικιάς.

–1920 από τους ιδρυτές, όπως προκύπτουν από το βιβλίο πρακτικών του Συνδέσμου «Εν Πειραίει Συνδέσμου Ναουσαίων Πάρου» είναι ο Αλιπράντης Αντώνης.

–1921. Το 1921 γεννιέται ο Αλιπράντης Ιάκωβος του Ιωάννη γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1922. Το 1922 γεννιέται ο Αλιπράντης Ιωάννης του Μιχαήλ εργάτης κάτοικος Παροικιάς.

–1922. Το 1922 γεννιέται ο Αλιπράντης Στυλιανός του Νικόλαος, κάτοικος Νάουσας, μετέπειτα εργάτης.

–1923. Μέλος του Εξωραϊστικού Φιλοδασικού Συλλόγου Λευκών, εν Λεύκαις τη 17 Απριλίου 1923 ο Κωνσταντίνος Αλιπράντης ιερεύς και ο Παναγιώτης Αλιπράντης.

–1924. Το 1924 γεννιέται ο Αλιπράντης Πολυχρόνης του Δημητρίου ναυτικός κάτοικος Παροικιάς.

–1924. Το 1924 γεννιέται ο Αλιπράντης Στυλιανός του Ιωάννη εργάτης κάτοικος Παροικιάς.

–1924. Το 1924 γεννιέται ο Αλιπράντης Νικόλαος του Μιχαήλ γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1924. Το 1924 γεννιέται ο Αλιπράντης Σταμάτιος του Ιωάννη γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1924. Το 1924 γεννιέται ο Αλιπράντης Γεώργιος του Εμμανουήλ γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1924. Επιγραφή σε πλατεία της Μάρπησσα «Η ΠΛΑΤΕΙΑ ΑΥΤΗ ΕΓΕΝΕΤΟ ΜΕ ΤΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΚΑΙ ΣΥΝΔΡΟΜΗ ΤΟΥ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΟΥ ΑΛΙΠΡΑΝΤΗ ΚΑΙ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΛΟΓΑΡΙΤΗ ΚΑΙ ΤΩΝ ΚΑΤΟΙΚΩΝ ΚΑΤΑ ΤΟ ΕΤΟΣ 1924.

–1925. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 2 Δεκεμβρίου 1925, είναι εγγεγραμμένος ο Γρηγόριος Δημητρίου Αλιπράντης, ετών 29, κάτοικος Μαρμάρων, γεωργός, έγγαμος.

–1926. Το 1926 γεννιέται ο Αλιπράντης Κωνσταντίνος του Νικολάου εργάτης κάτοικος κοιν. Παροικιάς.

–1926. Το 1926 γεννιέται ο Αλιπράντης Ιωάννης του Σταύρου εργατικός κάτοικος Παροικιάς.

–1926. Το 1926 γεννιέται ο Αλιπράντης Δαμιανός του Πέτρου γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1926. Το 1926 γεννιέται ο Αλιπράντης Νικόλαος του Ιωάννη υπάλληλος κάτοικος κοιν. Λευκών. Μεταγράφηκε σε άλλη Κοινότητα το 1949.

–1926. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 26 Οκτωβρίου 1926, είναι εγγεγραμμένος ο Αντώνιος Δημητρίου Αλιπράντης, ετών 24, κάτοικος Μαρμάρων, γεωργός, άγαμος.

–1928. Το 1928 γεννιέται ο Αλιπράντης Αντώνιος του Αριστοτέλη κάτοικος κοιν. Μάρπησσας.

–1929. Το 1929 γεννιέται ο Αλιπράντης Στυλιανός του Πέτρου γεωργός κάτοικος κοιν. Παροικιάς.

–1930. Το 1930 γεννιέται ο Αλιπράντης Κωνσταντίνος του Νικόλαος, κάτοικος Νάουσας, μετέπειτα ναυτικός.

–1931, μπροστά στην Εκατονταπυλιανή, Ελένη Αλιπράντη.

–1932. Το 1932 γεννιέται ο Αλιπράντης Αντώνιος του Σταμάτη μετέπειτα έμπορος.

–1936. Στην Α’ Παγκυκλαδική Έκθεση Σύρου αγροτικών, πτηνοτροφικών και βιομηχανικών προϊόντων στις 16-23 Αυγούστου 1936 αναφέρεται το μέλος της Ένωσης Αγροτικών Συνεταιρισμών Πάρου Στρατής Αλιπράντης (Τσιμπίδο).

–1938. Γεννιέται στις Λεύκες το 1938 ο Θεολόγος Χρ. Αλιπράντης. Γιός του διδάσκαλου των Λευκών Χρίστου Θεολ. Αλιπράντη και της Ερατώς Καντιώτη. Απόφοιτος των σχολών Θεολογικής και Φιλοσοφικής του Πανεπιστημίου Αθηνών με μετεκπαίδευση στα πανεπιστήμια του Βερολίνου και του Μονάχου και έγινε διδάκτωρ της φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου του Μονάχου και Επίκουρος καθηγητής της βυζαντινής αρχαιολογίας και τέχνης στη Θεολογική Σχολή του Α.Π.Θ.. Σύζυγός του η Μαρία Ριζοπούλου, καθηγήτρια μαθηματικός, γυμνασιάρχης, από τη Σύμη.

–1946 Βουλευτής Κυκλάδων το 1946 ο ιατρός Στρατής Αλιπράντης.

–1946. Σε εκλογικό κατάλογο της Κοινότητας Μάρπησσας στις 30 Απριλίου 1946, υπάρχει εγγεγραμμένος ο 57χρονος Αλιπράντης Σταύρος του Εμμανουήλ κτηματίας, ο Αλιπράντης Αριστοτέλης του Αντωνίου 71 ετών έμπορος, ο 66χρονος Αλιπράντης Ευστάθιος του Εμμανουήλ έμπορος, ο 64χρονος Αλιπράντης Βασίλειος του Εμμανουήλ κτηματίας, ο 55χρονος Ιωάννης Αλιπράντης του Εμμανουήλ έμπορος, ο 56χρονος Αλιπράντης Σταμάτιος του Αντωνίου έμπορος, ο Αλιπράντης Κώστας του Νικήτα 39 ετών γεωργός, ο Αλιπράντης Ευστράτιος του Νικήτα 41 ετών ιατρός, ο Αλιπράντης Ανδρέας του Ιωάννη 55 ετών έμπορος και ο Αλιπράντης Εμμανουήλ του Κώστα 25 ετών εργάτης..

–1946. Σε εκλογικό κατάλογο της Κοινότητας Νάουσας στις 30 Απριλίου 1946, υπάρχει εγγεγραμμένος ο 62χρονος κάτοικος Νάουσας, Αλιπράντης Πέτρος του Αντωνίου, ξυλουργός ο 61χρονος κάτοικος Νάουσας, Αλιπράντης Νικόλαος του Αντώνιου, υποδηματοποιός, ο 26χρονος μηχανικός Αλιπράντης Ιωάννης του Μιχαήλ, ο 27χρονος αλιεύς Αντώνιος Αλιπράντης του Νικολάου, ο 31χρονος ξυλουργός Αντώνιος Αλιπράντης του Πέτρου, ο 25χρονος ξυλουργός Ευστράτιος Αλιπράντης του Πέτρου, ο 24χρονος εργάτης Στυλιανός Αλιπράντης του Νικολάου, ο 24χρονος εργάτης ΑΛιπράντης Εμμανουήλ του Πέτρου, ο 29χρονος εργάτης Δημήτρης Αλιπράντης του Πέτρου, ο 26χρονος ξυλουργός Ευστάθιος Αλιπράντης του Ευσταθίου΅,  ο 58χρονος κάτοικος Νάουσας, Αλιπράντης Μιχαήλ του Ιωάννη, ναυτικός και ο 35χρονος γεωργός ΑΛιπράντης Ιωάννης του Πέτρου.

–1946. Στον εκλογικό κατάλογο Παροικιάς του 1946 είναι εγγεγραμμένος ο Αλιπράντης Σταμάτιος του Ιωάννη γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1947. Στις 20 Ιουνίου 1947, το στο Κοινοτικό Συμβούλιο Μαρπήσσης συμμετέχει και ο Αλιπράντης Βασίλειος.

–1950. Σε εκλογικό κατάλογο της Κοινότητας Νάουσας στις 19 Αυγούστου 1950, υπάρχει εγγεγραμμένη η Αλιπράντης Ανδριανή, όνομα συζύγου Ιωάννης, όνομα πατρός Ιωάννης Κρητικός.

–1951. 10 Μαΐου 1951. Αποτελέσματα Κοινοτικών Εκλογών Μαρπήσσης: Εψήφισαν άρρενες 240 και θήλεις 45. Έλαβον ψήφους: Συνδυασμός 1^ος Αντώνιος Ν. Τσιγώνιας 182, Ιωάννης Γ. Τζιώτης 151, Ανδρέας Α. Στέλλας 135, Λεόντιος Ν. Παντελαίος 133 και Σταύρος Ν. Φραντζής 128.

Συνδυασμός 2^ος Δημ. Ν. Τσαντουλής 76, Δημ. Α. Μελανίτης 72, και Εμμ. Σταύρος Μελανίτης 70.

Μεμονωμένοι Βασίλειος Ε. Αλιπράντης 150, Νικ. Δ. Χερουβείμ 120, Άγγελος Ν. Τσιγώνιας 94.

Εξελέγησαν οι κ.κ. Αντ. Ν. Τσιγώνιας, Ιωάννης Γ. Τζιώτης, Βασίλειος Εμμ. Αλιπράντης, Ανδρ. Α. Στέλλας και Λεοντής Ν. Παντελαίος.

–1952. Σε εκλογικό κατάλογο της Κοινότητας Νάουσας του 1952, υπάρχει εγγεγραμμένη η Κορτιάνου Ελένη, όνομα συζύγου Άγγελος, όνομα πατρός Πέτρος Αλιπράντης, η Αλιπράντη Άννα, όνομα συζύγου Ευστάθιος, όνομα πατρός Κωνσταντίνος Σιφναίος, η Γαβαλά Ειρήνη, όνομα συζύγου Αντώνιος, όνομα πατρός Ευστ. Αλιπράντης, η Ζουμή Μαρκέττα, όνομα συζύγου Επαμεινώνδας, όνομα πατρός Πέτρος Αλιπράντης, η Ταντάνη Κονδύλω, όνομα συζύγου Δημήτριος, όνομα πατρός Πέτρος Αλιπράντης, η Αλιπράντη Κυριακή, όνομα συζύγου Νικόλαος, όνομα πατρός Περικλής Καλαματιανός.

–1952. Το καλοκαίρι του 1952 ο Βουλευτής Στρατής Αλιπράντης εγκαινιάζει τη γέφυρα του Χοιρόλακκα.

–1954. Στο Ναό του Αγίου Νικολάου των Λευκών, στο μαρμάρινο υπέρθυρο της πύλης εισόδου, στο δασύλιο, υπάρχει η εξής επιγραφή: «Ο δε αγρός ιδιοκτησίας Αγγελικής Ν. Αλιπράντη εδωρήθη υπό τέκνων αυτής, Κωνσταντίνου, Θεολόγου, Ιωάννου και Γεωργίου Αλιπράντη και Παναγιώτου, του αλσυλίου δημιουργηθέντος προνοία του Νικολάου Κ. Καστανιά, εν έτει 1954».

–1959. 5 Απριλίου 1959 ΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΩΝ ΚΟΙΝΟΤΙΚΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ ΑΙ ΕΚΛΟΓΑΙ ΣΤΙΣ ΛΕΥΚΕΣ. - Εις τον μόνον κατελθόντα Συνδυασμόν εξελέγησαν κατά σειρά επιτυχίας οι εξής:

Προμηθεύς Γκίκας με 214 ψήφους, Ανδρέας Ι. Κονταράτος με 209, Χρ. Στέλλας 90, Χρ. Παντελαίος 76, Εμμαν. Παντελαίος 60, Εμμ. Ραγκούσης 47 και η κ. Αννέζα Αρκουλή 35, οι οποίοι θα αποτελέσουν και το Κοινοτ. Συμβούλιον. Αναπληρωματικοί: Νικ. Θεολ. Αλιπράντης 32, Δημ. Ραγκούσης 30, Νικ. Καντιώτης 28, Ιωάν. Π. Καστανιάς 27 και Φραγκ. Ραγκούσης 26.

 

–Αλισάφης ή Αλησάφης ή Αλήσαφας: Για κάποιους ερευνητές η οικογένεια είναι Ελληνικό-παλαιοβυζαντινή, πριν το 1204. Παράγωγο επώνυμο από το όνομα Ελισάβετ, για άλλους είναι εβραϊκή οικογένεια.  Είναι γνωστές οι εβραϊκές οικογένειες εκείνης της εποχής οι οποίες στην πορεία εκχριστιανίστηκαν.

Η δεύτερη εκδοχή υποστηρίζει, ότι το όνομα προέρχεται απ’ το Ελισάφ υιού της φυλής των Γαδ του Ισραήλ.  Μνημονεύονται στην Πάρο από την εποχή όπου Δούκας του Αρχιπελάγους ήταν ο Εβραίος Ιωσήφ Νάζη με έδρα τη Νάξο (1566).

Σύμφωνα με την καθηγητή Αλιπράντη Νίκο, το σημερινό πατρωνυμικό είναι Μαρμαριανός. Σήμερα γνωστό στον Δραγουλά το Μαρμαρινός. Το επώνυμο έφερε ο αρχιεπίσκοπος Τήνου Αρσένιος, κουνιάδος του οικονόμου Παροικιάς Νικολάου Αλισάφη.

Η οικογένεια Αλισάφη έχει εκλείψει πια από την Πάρο, σώζονται τα τοπωνυμία «Του Αλισάφα» στον Πρόδρομο και «στον Αλισάφηδο» στην περιοχή Ψυχοπιανά (σήμερα Πεταλούδες).  Απαντάτε στη Νάξο που είναι από τον κλάδο της Πάρου και είναι καθολικού δόγματος, το ίδιο και στη Μήλο. 

Το εντυπωσιακής υστεροαναγεννησιακής αρχιτεκτονικής, οικοδομικό κόσμημα της Πάρου, αρχοντική κατοικία του Αλέξανδρου Δελαγραμμάτη και τα χαρακτηριστικά μαρμάρινα παράθυρα με τους ραδινούς κιονίσκους στο μέσον, απέναντι από την εκκλησία Σεπτεμβριανή της Παροικίας, προικώο της Συζύγου του γένους Αλισάφη, και κτίσμα της ιερατικής οικογένειας των Αλισαφή. Οι Άγιοι Ανάργυροι στη φλόγα Παροικίας (όπου στο δάπεδο της εκκλησίας βρίσκονται οι τάφοι τους), ο Άγιος Γεώργιος στα Λιβάδια – Κουνάδος, Παροικία και ο Πύργος Ψυχοπιανά είναι κτίσματα της ιστορικής οικογένειας Αλισάφη. Εν συνεχεία, το μοναδικής Αρχιτεκτονικής κτίσμα, περιήλθε αλληλοδιαδόχως δια θηλυγονικών προικοδοτήσεως στις οικογένειες Κρίσπη, Μαυρογένη και από το 1913 ως σήμερα στην οικογένεια Γράβαρη.

Αν υιοθετήσουμε την μαρτυρία μελετητών ότι η οικογένεια Μαρμαρινού είναι κλάδος των Αλισάφιδων τότε μιλάμε για τις παλαιότερες οικογένειες των Μαρμάρων όπου μαρτυρείται από τον 1680. Σε έγγραφο του 1680 σε επιγραφή της βάσεως μαρμάρινου μανουαλίου του Αγίου Αντωνίου Κεφάλου. Το επίθετο ως Μαρμαρινός μαρτυρείται μετά το 1800.

–1469. Ο Πύργος των Αλισαφαίων που κτίστηκε αργότερα του 1469, σημερινές Πεταλούδες, που φανερώνει ότι εκεί θα υπάρχει μεσαιωνικός οικισμός. Τον πύργο αυτόν, μας είναι γνωστό ότι τον έκτισε ο Σιμωνέδος Δελένδας, γιος του Βάϊου της Νάξου Πέτρου Δελένδα, ο οποίος διατελεί φεουδάρχης στην περιοχή των Πισκοπιανών της Πάρου, σημερινές Πεταλούδες.

–1626. Ιάκωβος Αλισάφης. Το 1626 ανακαίνισε τον Πύργο των Αλησαφαίων που βρίσκεται στη περιοχή των Επισκοπιανών (Ψυχοπιανών) ή Πεταλούδων, δυτικά των αρχοντικών των Μαυρογένηδων..

–1638. Αντώνιος Αλησάφης. Σε έγγραφο του 1638  στον ναό του Αγ. Νικολάου της Κολόνας Παροικιάς.

–1639. Ο Γεώργιος Αλησάφης αναφέρεται σε επιγραφή του ναού Αγίου Γεωργίου (τώρα Αγ. Λουκά), γνωστή ως εκκλησία των Κρίσποι, μεταξύ Παροικιάς-Νάουσας, του έτους 1639 Δεκεμβρίου 16, «+ΓΕΟΡΓΙC ΑΛΗΣΑΦΗC 1639 ΔΙΚΕΒΡΙΟΥ 16».

–1652. Ίδρυση στην Πάρο αγιοταφίτικου μετοχίου κατά το έτος 1652 απριλίω 15.

Της Πάρου αδελφάτα «Χώρα Παροικιάς»

+Γεωργάκης Αλισάφης, υιοί Μανουήλ και Γιακουμάκης.

–1663. Αίτηση στον Ιησουίτη γούμενο Νάξου Γασπάρο Εμμανουήλ.

Ευλαβέστατε και αιδεσιμώτατε εν Χω Πάτερ.

Η ευχή της αγιωσύνης σου απάνω μας και εις όλον το νησίν τούτο. Εστοντας και από δεκατέσσερες χρόνους οπού λείπουσιν οι ευλαβέστατοι πατέρες της συντροφίας από το νησί μας επαρακαλέσαμεν πολλαίς φοραίς να γυρίσουν εδώ οπού τους είχαμε προτήτερα χρόνους επτά και ακόμη δεν εστραφήκασι αν καλά και πάντα μας ήταξαν καλήν όρεξιν. Τωρα οπού ακούωμεν πως ήλθασι εις την Τήνο και εις την Μήλον πρέπον μας εφάνηκεν να δείξωμεν και εμείς την αγάπην και τον πόθον οπού είχαμεν να του απολαύσωμεν εδώ εις το νησί μας. Το λοιπόν παρακαλούμεν την σην αιδεσιμώτητα να ημπορούμεν να τους έχωμεν ωσάν τους είχαμεν και πρώτον. Παρακαλούμεν να έχωμεν το ζητούμενον.

Πάρος Παροικιά ιουλίου 20, 1663

Μανόλης Αλησάφης και επίτροπος

Νικολός Κοντήλης και επίτροπος.

–1672. Σε αίτημα των παριανών προς τον προϊστάμενο της γαλλικής επαρχίας Πατέρα της Καθολικής Εκκλησίας  Jacques Dinet για να ζητήσουν πατέρες της καθολικής εκκλησίας να έρθουν στην Πάρο. «Ταπεινοπρεπώς παρακαλούμεν την πανοσιώτη σας, ωσάν προηγούμενος οικουμενικός και πατριάρχης της αγίας και υπέρ ενδόξου συντροφιάς υου ιησού να συγκλύνη εις το να μας έλθουν ωδε εις τον τόπον μας πατέρες δια να κατοικήσουν εδώ έως εις τα άλλα νησιά δια να ημπορέσωμεν και ημείς να λάβωμεν εκείνη την βοήθεια και ωφέλειαν της ψυχής μας μαζί και την επιστήμην δια τους μεταγεναστέρους μας, επειδή ξεύρωμεν καλότατα ότι πως η πανοσιώτησας και η τρισκία της όλα ο σκοπός και ο πόθος άλλο δεν είναι εις όλα τα πάντα μόνον να γυρέψετε την μεγαλύτερην δόξα του Θεού και της σωτηρίας των ψυχών εις κάθε τόπον όπου ευρίσκονται…»

Πάρος: εν έτι σωτήριω 1672 εν μήνι μαίω (29) εις το παλαιόν: + Ταπεινός Μητροπολίτης Παροναξίας Μελέτιος.

Το πιο πάνω αίτημα υπογράφουν χριστιανοί, καθολικοί και ορθόδοξοι, μεταξύ άλλων και ο Ιερεύς Μιχαήλ Αλισάφης και Αντώνιος Αλισάφης.

–1674. Στις 7 Μαΐου του 1674 η κοινότητα της Παροικιάς δώρισε στους Πατέρες Ιησουίτες εν Νάξο, εκ των κτημάτων του ναού της Παναγίας της Εκατονταπυλιανής, οικόπεδο για την ανέγερση Μονής. «Εις δόξαν χριστού αμήν 1674 εις τας 7 του μαϊου εν καστέλιω Παροικίας οι αιδεσιμωτάτοι πατέραις εκ της συντροφίας του Ιησού, διά να κτίσουσι μοναστήρι και σκολιό, και μην ευρίσκοντας τόπον αρμόδιον διά την αυτήν υπόθεσιν, διά τούτο θέλωμεν ημείς οι κατωθεν υπογεγραμμένοι, και εις το όνομα της κοινώτητος και δίδωμεν διά έργον χάρις των άνωθε αιδεσιμωτάτων πατέρων ένα κομμάτι χωράφι από της παναγίας μας της Καταπολιανής, εις το μάκρος ποδάρια του μέτρου εκατό δέκα και εις πλάτος άλλον τόσον και εις τούτο ομπληγαρόμαιστα οπώταν εις κανένα καιρόν ήθελε σικοθή τινάς να γυρέψει δικαιώματα εις το άνωθε κομμάτι το χωράφι όπου των χαρίζωμεν να ήμαιστε ημείς ομπληγάδοι να το πληρονωμεν της παναγίας, όθεν διά το βέβαιον απογράφωμεν διά χειρίσμας και εις το όνομα της άνωθε κοινότητος.

Οικονόμος Παροικίας, σακελλάριος Παροικίας, Νικόλαος ιερεύς πρωτοπαπάς Παροικίας, Πέτρος ιερεύς Βιτζαράς, Κώστας Μαίζας, Τεμένιγος ιερεύς, παπα Ιω. Γαλανός, Ελευθέριος ιερεύς Λουρδας, Νικόλαος ιερεύς…, παπα Ιωάννης …, παπα Πέτρος Μπουλαξής, παπα Στέφανος Βυτζαράς, παπα Φραντζέσκος Βιτζαράς, Γιακουμής Πατέλας, παπα Μιχαλής Κονταράτος, Μάρκος ιερεύς, Χωροεπίσκοπος Παροικιάς, Τζουάνες Σκληρός, Νικολός Κοντίλης, Μανόλης Αλισάφης, Μιχαήλ Βιτζαράς, Νικολός Κοτίλης, Γιώργης …, Μανώλης Αλεξάκης, Φραντζέσκος Μιχαλέτος Γραμματικός, Ιω. Βιτζαράς, Ιω. Σκιάδος, Ιω. Βιτζαράς, Κωστάκης Γαλανός, Τζώρτζης Ρουτες, Ιω. Σκιάδας, Γεώργης Μαυρομάτης, Ιω. Σπυρίδος, Δημήτρης Ταργέτας, Νικολός …, Μιχελής Δημητ…, Ιω. Πατελας, Ιω. Τουτέσκος, Bartolo Rozza, Γιαννούλης Ταργέντας, Αντώνης Αλλησάφης, τζουάνες Γιράρδης, Τζώρτζης Νταμόστος, Ιω. Του μαστρο Γιάκουμου, Γιόνης Μυστράτος, Δημήτρης Μαβρομάτης, Giacomo Zellini, Domenico Ferrari, Γιάννης Ντελαγραμμάτικας, Γεώργης Τακορόνιας.

–1678. Επιγραφή στον πύργο των Αλισάφιδων στις Πεταλούδες αναφέρει στα βυζαντινά: «ΑΝΑCΑΙΝΙΣΘΗ Ο ΠΥΡΓΟC ΕΤΟΥΤΟC ΥΠΟ ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΑΛΙCAΦΗ 1678»

–1680. Γεώργιος Αλησάφης. Στον Άγιο Αντώνιο Κεφάλου. Επι της βάσης του βορείου μαρμάρινου μανουαλίου του καθολικού προ του τέμπλου, η επιγραφή: ΜΝΗCΘΗΤΙ ΚΕ ΤΗ ΨΥΧΙ ΤΟΥ ΔΟΥΛΟΥ CΟΥ ΓΕΟΡΓΙΟΥ ΑΛΗCΑΦΗ ΚΑΙ… (Μνήσθητι κ(ύριε την ψυχήν του δούλου σου Γεωργίου Αλησάφη και…) η συνέχεια λείπει λόγω κοπής του μαρμάρου.

–1683. Σε έγγραφο στις 27 Δεκεμβρίου 1683 «ο ιερομόναχος Κάλλιστος Νταρμάνος δωρείται εις τον παπά κυρ Ιωάννη Γαλιάτζον το μοναστήρι το Μέγα Ταξιάρχη εις την τοποθεσία Κορμόν. Καθηστά επίτροπον τον αφέντη Ιάκωβον Αλησάφη και τον Μιχελάκη Πρωτόδικο.

–1688. Γιακουμής Αλησάφης. Σε έγγραφο Κεφάλου της 29 Δεκεμβρίου του 1688 που αφορά "συμβιβασμό της Μονής του Αγίου Αντωνίου Κεφάλου με τον Γιακουμή Αλησάφη".

–1689. Στην 1 Νοεμβρίου 1689 ο Ιάκωβος Αλισάφης, Προύχοντας της Παροικιάς κάνει τη διαθήκη του στη Νάξο όπου κατοικούσε.

–1709. Το επώνυμο αυτό αναφέρεται σε κάποια απόφαση διαζυγίου του έτους 1709.

–1710. Χωράφι στον Έλυτα σύμπλιος Κατερινάκι Αντωνάκη Αλισάφη.

–1711. Περιοχή Παροικιάς (Πηγαδάκι) Προικοσύμφωνο Νικολάου Αλιφάφη και Μαρκετάκης Μενδρινού, Μάρμαρα 8 Σεπτ. 1711. Οι Άγιοι Ανάργυροι, ναός και γειτονιά της Παροικιάς, κοντά στο ποτάμι. Το υπογράφει ο ιεροδιάκονος, αδερφός της Μαρκέτας Μενδρινός Αρσένιος του Γεωργίου. Το προικοσύμφωνο υπογραφουν και οι: Σακέλλιος Κεφάλου, ο Γεωργάκης Αλληφάφης, ο Αντώνιος Καμοσανός, ο Γιεώργης Μαυρογιένης, ο Μαρής Μενδρινός και ο Πέτρος Σκορδίλης.

–1712. Απόδειξη παραλαβής της κινητής προικώας περιουσίας της Μαρκέτας Γ. Μενδρινού-Αλισάφη, Μάρμαρα 12 Οκτωβρίου 1712. Βεβαιώνουν οι: Αλησάφης Νικόλαος, Σακελλάριος Σκορδίλης, Αντώνιος Αρκάς και Οικονόμος Αλλησάφης.

–1716. Σε πρακτικό εκλογής νοταρίου – καγκελαρίου από το κοινό της Παροικιάς στη Γενική Συνέλευση της 14 Ιανουαρίου 1716, μαρτυρείται ο παπά Νικόλαος Αλισάφης, ο Γεώργιος Αναγνώστη Αλισάφης και ο Βασίλης Αλισάφης.

–1718. Στις 15 Αυγούστου 1718 Βαπτίστηκε ο Αντώνιος Κονδύλης, γιός του Παύλου και της Άννας. Είχε αναδόχους τον Γεώργιο Βαρσαμή και τη Μαρία Γ. Αλησάφη. Κατοικούσε στη Μάλτα, όπου σπούδαζε λατινικά.

–1722. Στις 26 Ιουνίου 1722, αναφέρεται ο Μανουήλ Αλισάφης. Υπήρξε κουνιάδος του επισκόπου Τήνου Αρσενίου Μενδρινού. Σε έγγραφο πώλησης περιβολιού στη Μύκονο της 26ης Ιουνίου 1722, έτος προαγωγής του σε αρχιεπίσκοπο Τήνου, ο Αρσένιος Μαρμαρηνός φέρει το επών. Μενδρινός και ο διάδοχος του Αρσενίου Κύριλλος (1736-1742) το ίδιο επώνυμο έφερε. Το έγγραφο υπογραφουν ως μάρτυρες οι: Οικονόμος Παροικιάς Αλλησάφης, Ιωάννης Σκορδίλης και ο σκιεβοφύλαξ Παροικιάς Ντεφεράρης (Δαφερέρας).

–1722. Ο Παριανός (γεννήθηκε στα Μάρμαρα) ιερομόναχος Αρσένιος Μενδρινός, το 1722 Μητροπολίτης Τήνου, αναφέρεται σε έγγραφο Παρου στις 29 Οκτωβρίου 1722 για πωληση ακινήτου στην Παροικιά. «… ο οικονόμος Παροικιάς Αλησάφης εμολόγησεν και ομολογά πως απατός του επαρακίνησεν την μπρεσβυτέραν του κερά Μαρκιετάκη οικονόμισα και επούλησεν τα πράγματα ειχεν εις τον Κέφαλο πουρκιάν της και έλαβεν αυτός τα άσπρα και εγόρασε από τον αφέντη Μανωλάκη Πρωτόδικο το μπάρμπαν του ένα λιβάδι εις τον Μπαρασπόρο…» Το πωλητήριος μαρτυρούν και υπογράφουν οι: Οικονόμος Αλησάφης Νικόλαος ιερεύς, ο Μανώλης Πρωτόδικος, ο Σκευοφύλαξ Ντεφεράρης, ο παπα Νικολός Πρωτόδικος, ο Γιάκουμος Μπαζέγιος και ο Καντζελλάριος Παροικιάς Νικόλαος Σπυρίδος.

–1722. Ο ναός υπήρξε ιδιοκτησία του ιερέως οικονόμου Μανουήλ Αλισάφη, ο οποίος στα 1722 πώλησε το μισό περιβόλι του στον κουνιάδο του αφέντη Δεσπότη άγιο Τήνου Αρσένιο Μενδρινό.

–1723. Σε πρακτικό εκλογής εκτιμητών του κοινού της Παροικιάς στις 30 Ιανουαρίου 1723 κατά τη Γενική Συνέλευση μαρτυρείται ο οικονόμος Αλισάφης και ο Βασίλειος Αλισάφης.

–1724. Πώληση χωραφιού στη Τήνο στις 24 Μαρτίου 1724. Γράφει και ομολογεί το πωλητήριο ο οικονομος Παροικιάς Αλησάφης  «…πως με το να χρεωστώ εδώ εις την Ντήνο γρόσια εκατόν πενήντα και είχα αμανατι το μαλαμα της αξαδέλφης μου της Μαρουσακιού του Πρωτόδικου και του Αντωνάκη Πρωτόδικου, έλαβα από τον γυναικαδερφό μου τον Κυριαζή Μενδρινό …». Υπογράφουν οι: Οικονομος Παροικιας Νικόλαος Αλησάφης, ο Γιάννης Γεωργαντόπουλος και ο Γιαννούλης Μινάρδος. (Οι δυο τελευταιοι, Τηνιακοί).

–1724. Σε πρακτικό εκλογής εκτιμητών του κοινού της Παροικιάς στις 13 Δεκεμβρίου 1724 κατά τη Γενική Συνέλευση μαρτυρείται ο οικονόμος Παροικιάς Αλισάφης.

–1725. Χρεωστική ομολογία. Τήνος, 1 Μαρτίου 1725. Ο παπα Νικόλαος Αλλησάφης, ο οικονομος Παροικιας ομολογεί ότι ελαβε από τον αρχιεπίσκοπο Τήνου Αρσένιο Μενδρινό τον γυναικαδερφό του, γρόσια εβδομήντα οκτώ.

–1727. Εξόφληση χρημάτων δια προσφοράς κτημάτων. Τήνος, 29 Ιουλίου 1727. Ο οικονομος Παροικιας Αλλησάφης Νικόλαος …δια τα ενενήντα γρόσια που χρεωστώ του αρχιεπισκόπου Τήνου κυρ Αρσενίου Μενδρινού… δίνω από την σήμερων το χωράφι που έχω εις τα Σίσκινα και τα πράγματα οπού έχω εις τες Κουκουμαύλες χωράφια… και στα Πισκοπιανά από πάνω από τα περιβόλια του Αλλησάφη σύμπλιος Παναγιώτης Μοστράτος…» Υπογράφουν ο οικονομος Παροικιας και Αντιπάρου.

–1730. Χωράφι Άγιο Βλάση σύμπλιος Γρηγόριος από τον Νικόλα …. Αμπέλι Ασπριές σύμπλιος από του οικονόμου Αλισάφη.

–1730. Πρακτικό εκλογής απεσταλμένου του κοινού της Παροικιάς στην Κωνσταντινούπολης στις 28 Ιανουαρίου 1730 μαρτυρείται ο Βασίλης Αλισάφης.

–1730. Πρακτικό εκλογικής επιτροπής του κοινού της Παροικιάς στις 12 Νοεμβρίου 1730, αναφέρει τον οικονόμο Παροικιάς Αλησάφη Βασίλη.

–1730. Σε πρακτικό πωλήσεως του φόρου της δεκάτης του κοινού Παροικιάς κατά τη Γενική Συνέλευση, της 26 Ιουλίου 1730 μαρτυρείται ο οικονόμος και Βασίλης Αλισάφης.

–1731. Σε δημόσιο πλειστηριασμό του κοινού της Παροικιάς, σε πρακτικό Γενικής Συνέλευσης της 1 Μαρτίου 1731 μαρτυρείται ο οικονόμος Αλισάφης.

–1731. Σε έγγραφο Παροικιάς στις 14 Ιουνίου 1731, γράφεται: «Αγορά Βασιλείου Αλισάφη από τον δοτόρε Σκορδίλη Νικόλαο…».

–1731. Πρακτικό εκλογικής επιτροπής του κοινού της Παροικιάς στις 6 Δεκεμβρίου 1731, αναφέρεται ο Βασίλης Αλισάφης.

–1732. Πρακτικό εξουσιοδοτήσεως απεσταλμένου του κοινού Παροικιάς, κατά τη Γενική Συνέλευση στις 17 Ιανουαρίου 1732 αναφέρεται ο Βασίλης Αλισάφης.

–1733. Πρακτικό εκλογικής επιτροπής του κοινού της Παροικιάς στις 4 Ιανουαρίου 1733, αναφέρεται ο Βασίλης Αλισάφης.

–1733. Σε δημόσιο πλειστηριασμό του κοινού Παροικιάς στις 20 Ιουνίου 1733, αναφέρεται ο Βασίλης Αλισάφης.

–1733. Σε έγγραφο Παροικιάς για μαρτυρία του θανάτου του Δοτόρε Κοντίλλη Κ. Γεωργίου αναφέρεται στις 25 Οκτωβρίου 1733 ο μάρτυς Βασίλειος Αλισάφης.

–1734. Απόφαση του κοινού της Παροικιάς για επαναπατρισμό συμπατριωτών τους (λόγω της βαριάς φορολογίας από τους Τούρκους, με το οποίο τους καλούσε να επιστρέψουν στο νησί τους, δίνοντας την υπόσχεση για μείωση των φόρων τους) στις 16 Σεπτεμβρίου 1734, υπογράφει ο Βασίλης Αλισάφης.

–1736. Πρακτικό εκλογικής επιτροπής του κοινού της Παροικιάς στις 22 Ιανουαρίου 1736, αναφέρεται ο Βασίλης Αλισάφης.

–1738. Η οικονόμισσα Αλησάφη, στα 1738, πουλά στον αδερφό της το μισό περιβόλι που της αναλογεί και που μάταια ξόδεψε εκείνη για να το αναστήσει, γιατί «είναι χαλαστό, με τοίχους βουλισμένους, και ο θυμός του οταμού εκατάσυρε μέσα λιθουριές πολλές».

–1738. Πρακτικό εκλογής επιτρόπου του κοινού της Παροικιάς τον Μάρτιο του 1738 αναφέρεται ο Βασίλης Αλισάφης.

–1738. Μαρτυρία υπερασπίσεως συμπατριώτη τους ιερέα Φραγκίσκου Νταβερόνα προς τον καπουδάν πασά (για αντίδραση στην συγκέντρωση της φορολογίας), κατά τη Γενική Συνέλευση από τα κοινά της Πάρου, της 16 Ιουλίου 1738, υπογράφει ο Βασίλης Αλισάφης.

–1740. Σε προικοσύμφωνο Παροικίας στις 14 Ιουλίου 1740, του Αντώνη Γιακουμή Βιτζαρά με την θυγατέρα Δημητράκη Μαλακη ονόματι Ανούσα, αναφέρεται ο Βασίλης Αλισάφης.

–1747. Στη διαθήκη του σακελίου Βιτζαρά ιερέως Κωνσταντίου στις 30 Μαρτίου 1747 αναφέρεται το Κατερινάκι Αντωνάκη Αλισάφη.

–1760. Νικόλαος Ιωαν. Δελαγραμμάτης 1760 Προεστός-Μεγαλοκτηματίας (Πρώτος ξάδερφος Τζώρτζη Συμ. Δελαγραμμάτη: Αλέξανδρος Δελαγραμμάτης *3 (Προεστός-Μεγαλοκτήμονας) ¬ Χαϊδεμένη Αλισαφή ¬ Ελένη Δελαγραμμάτη ¬ Σπύρος Κρίσπης (Προεστός) ¬ Αλέξανδρος Κρίσπης-Δελαγραμμάτης (Προεστός-Κτηματίας) ¬ Εργίνη Κυπραίου ¬ Ιωάννης Κρίσπης-Δελαγραμμάτης (Αξιωμ. Πολεμικού Ναυτικού) ¬ Αναστασία Καραντάμογλου ¬ Κων/νος Κρίσπης ¬ Βαλασίας Δουβαρτζόγλου ¬ Αλεξάνδρα Κρίσπη ¬ Χρήστος Χατζάκος (Αξιωμ. Αεροπορίας). Η Ανέλιξη γενεαλογικού κλάδου οικογ. Αλισάφη-Δελαγραμμάτη-Κρίσπη-Μαυρογένη-Γράβαρη (18ος-20ος αι.).

–1773.  Κλάδος της Παριανής οικογένειας Αλισάφη μετοικεί στη Νάξο. Ο Καθολικός κτηματίας Ιάκωβος Αλισάφης (περ. 1773-1838, γόνος παλιάς οικογένειας της Πάρου που είχε μεταναστεύσει στη Νάξο και είναι γραμμένος μ’ αυτά τα στοιχεία στο «Βιβλίο Αποβιώσεων» του Δήμου Νάξου για το 1838. Μαθαίνουμε ακόμα πως ο Αλισάφη είχε τότε ή διεκδικούσε την υπηκοότητα του βασιλείου της Νάπολης, η οποία ήταν στην ουσία γαλλικό προτεκτοράτο. Πρόκειται ασφαλώς για τυπικό εκπρόσωπο της κοινωνικής μερίδας με την οποία συγκρούστηκαν οι Πολίτιδες. Στην ετυμηγορία του καζασκέρη ο Αλισάφη εμφανίζεται χωρίς επώνυμο και αντί για πατρώνυμο έχει μητρώνυμο: «υιός της Σμαράγδας». Ίσως να ήταν νόθος. Στις αρχές του 18^ου αιώνα εμφανίζεται στη Νάξο ένας Σμαράγδης Αλισάφη, που άνετα θα μπορούσε να είναι προπάππους του. Υποθέτουμε πως ι Αργυρόπουλος ή ο άγνωστος αντιγραφέας του, δεν αναγνώρισαν στο πατρώνυμο του τουρκικού πρωτοτύπου το εξωτικό «Σμαραγδής» και διάβασαν στη θέση του το πιο οικείο θηλυκό «Σμαράγδα».  

–1818. Κατάλογος Παροικιάς 24 Μάιου 1818, "εν τω αυτώ σύμπλιος Μαρία Αλισαφή.

–1891. Επιστολή του σεβ. Αρχιεπισκόπου Ιωσήφ Ζαφφίνου το 1891 υπογράφει ο ιερεύς αρχ. γραμματέας Ιωάννης Αλησάφης.

 
–Αλιφιέρης ή Αλφιέρης ή Αλιφέρης: Κρητοβενέτικη οικογένεια. Ανήκει στην κατηγορία των ονομάτων που προέρχονται από βενετικά αξιώματα και τίτλους. Αλιφιέρης στα λατινικά σημαίνει σημαιοφόρος και σε παρέλαση ο Αλιφιέρης είχε στα αριστερά του και στα δεξιά του κονταροφόρους που ονομάζονταν Κονταράτοι. Άλλοι τύποι του ονόματος αυτού είναι Αλιφέρης και Αλφέρης. Πρωτοεμφανίζονται στην Παροικία και στην συνέχεια στη Νάουσα. Ο "Παροικιώτης" ιερέας Ελευθέριος Αλιφιέρης είναι ο γεννήτορας των Ναουσαίων Αλιφιέριδων. Παντρεύτηκε την Ναουσαία θυγατέρα του Κονταράτου.

Γνωστό ιταλικό όνομα από την οικογένεια ALIGIER της Τοσκάνης.

Η οικογένεια Alfieri είναι από τις κορυφαίες ευγενών οικογενειών που ανήκουν σε Asti "casane", δηλαδή ότι οι οικογένειες που λαμβάνονται κοινωνική άνοδο λόγω καταγωγής, αργότερα σε νόμισμα του δανείου και το εμπόριο.

Από το 1176, συνεχώς ήταν πάντα παρούσα στη δημόσια ζωή Asti, γέννησε τον σοφό Ogerio Alifieri το 1274, τον Enrico Alfieri Γενικός Αρχιερατικός Επίτροπος και υπουργός του Ανωτάτου κυβέρνησης των Φραγκισκανών στο 14ο αιώνα, τον ποιητή Vittorio Alfieri και τον αρχιτέκτονα της οικογένειας Savoy στο 18ο αιώνα, Benedetto Alfieri.

Οι Alfieri στο Πιεμόντε (Βορειοδυτική Ιταλία) έχουν κοινή καταγωγή με εκείνες του Νότου της Ιταλίας.

To 1698, υποστηρίζεται ότι ο ιδρυτής της οικογένειας είναι ο Lombard Dauferius ο οποίος κατέβηκε από τους δούκες του Μπενεβέντο.

Από εκεί το όνομα της γενεαλογίας αλλάξει Auferi, Offeri, Alferis και τελικά Alfieri.
Από Μπενεβέντο η οικογένεια διακλαδίζεται σε κλάδους της Crema, Piemonte, Μιλάνο, Φλωρεντία, Cortona, Αρέτσο και τη Σικελία. Σύμφωνα με τον ερευνητή ιατρό Γεώργιο Καπαρό, το όνομα προέρχεται από τα ισπανο-αραβικά! Συγκεκριμένα, "al faris" στα αραβικά είναι ο σημαιοφόρος ως στρατιωτικός βαθμός. Τον όρο αυτόν τον δανείστηκαν οι Ισπανοί. Ο αετός στο οικόσημο υποδηλώνει την ρωμαϊκή σημαία (το σύμβολο αυτό το έκλεψαν και οι Γερμανοί όταν ονόμασαν το κράτος τους "Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία" και το χρησιμοποιούν έως σήμερα) συνεπώς υποδηλώνει τη σχέση με τον σημαιοφόρο. Με βάση τα ανωτέρω αναφερόμαστε στην οικογένεια Alfieri της Νότιας Ιταλίας (πχ Napoli) και της κεντρικής Ιταλίας (πχ Roma). Υπάρχει όμως και η οικογένεια Alfieri της βόρειας Ιταλίας (κυρίως Lombardia) που θεωρείται ότι είναι γερμανικής καταγωγής και ότι δεν έχει σχέση με τους ανωτέρω! Άλλοι ερευνητές όμως, ισχυρίζονται πως πρόκειται για την ίδια οικογένεια η οποία διασπάρθηκε από την Φλωρεντία.

Στον ελλαδικό χώρο αρχικά εμφανίζονται στην Κορώνη μετά στα Κύθηρα και από εκεί στην Κρήτη και την Πάρο.

–1847. Στον εκλογικό κατάλογο Παροικιάς του 1847 (συμπεριλαμβάνει και την Αντιπάρο) υπάρχει εγγεγραμμένος ο Αλιφιέρης Κωνσταντίνος 55 ετών γεωργός.

–1868. Το 1868 γεννιέται ο Αλιφιέρης Κωνσταντίνος του Νικολάου γεωργός κάτοικος Παροικιάς. Απεβίωσε το 1954.

–1871. Γεννιέται ο Λευτέρης Αλιφιέρης Σύζυγός του η Ειρήνη και τέκνα τους ο Δημήτρης (1898) και ο Κώστας ιερεύας (1905).

–1880. Το 1880 γεννιέται ο Αλιφιέρης Ιωάννης του Νικολάου γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1891. Το 1891 γεννιέται ο Αλιφιέρης Νικόλαος του Γεωργίου γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1893. Το 1893 γεννιέται ο Αλιφιέρης Νικόλαος του Κωνσταντίνου γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1893. Το 1893 γεννιέται ο Αλιφιέρης Κωνσταντίνος του Γεωργίου γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1895. Το 1895 γεννιέται ο Αλιφιέρης Ιωάννης του Πέτρου σιδηρουργός κάτοικος Παροικιάς.

–1898. Γεννιέται το 1898 ο Δημήτριος Αλιφιέρης του Λευτέρη (1871) και της Ειρήνης. Σύζυγός του η Πολυξένη Γραμματικοπούλου του Ιωάννη (1898) και τέκνα τους η Μαρουσώ (1926), ο Λευτέρης (1928), ο Νικόλαος, ο Γιάννης και η Σταματούλα.

–1901. Η εφημερίδα «ΑΙΓΑΙΟ» αναφέρει: «της 1^η Ιουλίου 1901 επνίγη στα Λιβάδια της Παροικιάς κολυμβών ο εικοσαετής νεανίας Χαράλαμπος Ν. Αλιφιέρης»

–1903. Το 1903 γεννιέται ο Αλιφιέρης Χαράλαμπος του Κωνσταντίνου γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1904. Το 1904 γεννιέται ο Αλιφιέρης Αθανάσιος του Γεωργίου γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1905. Γεννιέται ο παπα Κώστας Αλιφιέρης, για πολλά χρόνια εφημέριος Ναούσης. Σύζυγός του η Ευαγγελία Λ. Θεοφίλη (1911). Τέκνο τους ο δικαστικός Ολύμπιος Αλιφιέρης (1931), ο Λευτέρης (1937) και ο Χρήστος (1947).

–1908. Το 1908 γεννιέται ο Αλιφιέρης Νικόλαος του Ιωάννη γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1909. Το 1909 γεννιέται ο Αλιφιέρης Χαράλαμπος του Ιωάννη γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1911. Ελευθέριος Ι. Αλιφιέρης, ιερέας στη Νάουσα το 1911.

–1911. Το 1911 γεννιέται η Θεοφίλη Ευαγγελία του Λύσανδρου, μετέπειτα σύζυγος του Κωνσταντίνου Αλιφιέρη, κάτοικος Νάουσας Πάρου.

–1912. Το 1912 γεννιέται η Αλιφιέρη Χριστίνα του Ιωάννη κάτοικος Κοιν. Παροικιάς.

–1914. Το 1914 γεννιέται ο Αλιφιέρης Δημήτριος του Ιωάννη γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1914. Το 1914 γεννιέται ο Αλιφιέρης Λεωνίδας του Κωνσταντίνου γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1917. Το 1917 γεννιέται ο Αλιφιέρης Δημήτριος του Κωνσταντίνου γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1919. Το 1919 γεννιέται ο Αλιφιέρης Χαράλαμπος του Γεωργίου γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1921. Το 1921 γεννιέται ο Αλιφιέρης Κωνσταντίνος του Νικολάου εργάτης κάτοικος Παροικιάς.

–1921. Το 1921 γεννιέται ο Αλιφιέρης Στυλιανός του Φραγκίσκου εργάτης κάτοικος Παροικιάς.

–1921. Το 1921 γεννιέται ο Αλιφιέρης Κωνσταντίνος του Κωνσταντίνου εργάτης κάτοικος Παροικιάς.

–1922. Το 1922 γεννιέται ο Αλιφιέρης Ευάγγελος του Ιωάννη κάτοικος της Κοιν. Παροικιάς.

–1924. Το 1924 γεννιέται η Αλιφιέρη Κάντια του Ιωάννη κάτοικος Κοιν. Παροικιάς.

–1925. Το 1925 γεννιέται ο Αλιφιέρης Πέτρος του Ιωάννη σιδηρουργός κάτοικος Παροικιάς.

–1926. Γεννιέται το 1926 η Μαρουσώ Αλιφιέρη του Δημητρίου (1898) και της Πολυξένης.

–1926. Το 1926 γεννιέται η Αλιφιέρη Μαρουλία του Ιωάννη κάτοικος Κοιν. Παροικιάς.

–1927. Το 1927 γεννιέται ο Αλιφιέρης Γεώργιος του Νικολάου γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1928. Γεννιέται το 1928 ο Λευτέρης Αλιφιέρης του Δημητρίου (1898) και της Πολυξένης. Σύζυγός του η Ελένη Τσουβαλά και τέκνα τους ο Δημήτρης (1956), η Πολυξένη (1958) και η Αργυρώ (1962).

–1929. Το 1929 γεννιέται στη Νάουσα ο Αλιφιέρης Νικόλαος του Δημητρίου.

–1930. Σε φωτογραφία του Δημοτικού Σχολείο Παροικίας το 1930, διακρίνεται η μαθήτρια Κατίνα Αλιφιέρης.

–1930. Το 1930 γεννιέται ο Αλιφιέρης Γεώργιος του Νικολάου γεωργός κάτοικος κοιν. Παροικιάς.

–1930. Το 1930 γεννιέται ο Αλιφιέρης Ανδρέας του Ιωάννη σιδηρουργός κάτοικος κοιν.  Παροικιάς.

–1931. Γεννιέται το 1931 ο Ολύμπιος Αλιφιέρης του π. Κώστα (1905) και της Ευαγγελίας. Σύζυγός του η Τζένιφερ Δαυίδ Χαλινταίη (1937) και τέκνα τους η Ευαγγελία (1966), ο Κώστας (1969) και η Δωροθέα (1975).

–1937. Γεννιέται το 1937 ο Λευτέρης Αλιφιέρης του π. Κώστα (1905) και της Ευαγγελίας. Σύζυγός του η Δέσποινα Εμμ. Ταντάνη (1947) και τέκνο τους η Χριστίνα.

–1946. Σε εκλογικό κατάλογο της Κοινότητας Νάουσας στις 30 Απριλίου 1946, υπάρχει εγγεγραμμένος ο 48χρονος κάτοικος Νάουσας, Αλιφιέρης Δημήτριος του Ελευθέριου, υποδηματοποιός.

–1946. Γεννιέται το 1946 ο Χρήστος Αλιφιέρης του π. Κώστα (1905) και της Ευαγγελίας. Σύζυγός του η Βασιλική Ευστ. Τσακνάκη (1958) και τέκνα τους ο Κώστας (1996) και ο Γιάννης (1997).

–1960. Στην προσωρινή διοίκηση του ΑΟ Νηρέας Νάουσας Πάρου το 1960 ο Αλιφιέρης Ολύμπιος.

–1970. Σε φωτογραφεία στην παραλία της Παροικιάς, Νίκος Αλιφιέρης λέει τα κάλαντα, τα Χριστούγεννα του 1970.

 

–Αλμπάνης: Η οικογένεια Αλμπάνη της Πάρου που τους συναντώμαι τον 18^ο αι. είναι γενοβέζικης καταγωγής (Albanis).

Στο υπόλοιπο ελλαδικό χώρο το επώνυμο Αλμπάνης προέρχεται από την τουρκική λέξη Nalbant που σημαίνει πεταλωτής.

–1730. Γεννιέται το 1730 η Καλίτζα Αλμπάνη. Μετέπειτα σύζυγος του Αλεσσάνδρου Μαύρου.

–1732. Πρακτικό εκλογικής επιτροπής του κοινού της Παροικιάς στις 4 Ιανουαρίου 1732, αναφέρεται ο Κουέκος Αλμπάνης.

–1732. Πρακτικό εξουσιοδοτήσεως απεσταλμένου του κοινού Παροικιάς, κατά τη Γενική Συνέλευση στις 17 Ιανουαρίου 1732 αναφέρεται ο Κουέκος Αλμπάνης.

–1734. Στις 24 Φεβρουαρίου 1734, οι προεστοί και επίτροποι του κοινού Παροικιάς Πάρου, με συστατικό γράμμα βεβαιώνουν ότι ο κάτοικος του νησιού τους, γαλλικής καταγωγής, Γιόζε Ντάλες, δια της βίας και παρά τη θέλησή του συνεργάστηκε με ξένους πειρατές, ένας εκ αυτών είναι ο Κουέκος Αλμπάνης.

–1734. Απόφαση του κοινού της Παροικιάς για επαναπατρισμό συμπατριωτών τους (λόγω της βαριάς φορολογίας από τους Τούρκους, με το οποίο τους καλούσε να επιστρέψουν στο νησί τους, δίνοντας την υπόσχεση για μείωση των φόρων τους) στις 16 Σεπτεμβρίου 1734, υπογράφει ο Κουέκος Αλμπάνης.

–1736. Πρακτικό εκλογικής επιτροπής του κοινού της Παροικιάς στις 22 Ιανουαρίου 1736, αναφέρεται ο Κουέκος Αλμπάνης.

–1736. Πρόσκληση επαναπατρισμού κατοίκων Πάρου, κατά τη Γενική Συνέλευση του κοινού Παροικιάς, της 24 Φεβρουαρίου 1736, υπογράφει και ο Κουεκός Αλμπάνης.

–1737. Πρακτικό εκλογής επιτρόπου του κοινού της Παροικιάς την 1^η Μαρτίου 1737 αναφέρεται ο Κουέκος Αλμπάνης.

–1738. Πρακτικό εκλογής επιτρόπου του κοινού της Παροικιάς τον Μάρτιο του 1738 αναφέρεται ο Κουέκος Αλμπάνης.

–1738. Καταγραφή περιουσιακών στοιχείων [Παροικιά, 13 Νοεμ. 1738] χωράφι Αγία Ελένη σύμπλιος Κουέκος Αλμπάνης.

–1739. Πρακτικό εκλογής κοινοτικών επιστατών του ναού της Εκατονταπυλιανής σε Γενική Συνέλευση του κοινού της Παροικιάς στις 10 Μαρτίου 1739 αναγράφεται ο Κουέκος Αλμπάνης.

–1739. Πρακτικό εκλογής επιτρόπου του κοινού της Παροικιάς στις 14 Απριλίου του 1739 αναφέρεται ο Κουέκος Αλμπάνης.

–1739. Πρακτικό εκλογών κατά την Γεν. Συνέλευση στις 30 Αυγούστου 1739 απεσταλμένου των κοινών της Πάρου στην Κωνσταντινούπολη, εκλέγουν τον Νικόλαο Μαυρογένη, προκειμένου να διαπραγματευθεί τα οικονομικά θέματα του νησιού. Αναφέρεται ο κάτοικος Παροικιάς Κουέκος Αλμπάνης.

–1740. Σε δημόσιο πλειστηριασμό του κοινού Παροικιάς στις 12 Απριλίου 1740, αναφέρεται ο Κουέκος Αλμπάνης.

–1741. Εκλογή προβλεπτών υγειονομικών μέτρων από το κοινό Παροικιάς Πάρου, κατά τη Γενική Συνέλευση, της 2 Μαΐου 1741, υπογράφει και ο Κουέκος Αλμπάνης.

–1741. Κατά τη Γενική Συνέλευση, της 18 Νοεμβρίου 1741, οι προεστοί και κοινοτικοί εκπρόσωποι της Παροικιάς Πάρου, αποφάσισαν να συλλάβουν, να φυλακίσουν και τέλος να εκτοπίσουν από το νησί τους τον συντοπίτη τους Ιωάννης Βασιλάκης, λόγω του σκανδαλώδους τρόπου της ζωής του και άλλων ανάρμοστων πράξεων. Υπογράφει ο Κουέκος Αλμπάνης.

–1742. Πρακτικό εκλογής επιτρόπου του κοινού της Παροικιάς στις 1η Μαρτίου του 1742 αναφέρεται ο Κουέκος  Αλμπάνης.

–1743. Απόφαση για καθορισμό της φορολογίας κατοίκων της Πάρου στις 12 Απριλίου 1743, αναφέρεται ο Κουέκος Αλμπάνης.

–1744. Κατά τη Γενική Συνέλευση εκπροσώπων όλων των κοινών της Πάρου, της 6 Απριλίου 1744, αποφασίζουν να συντάξουν γράμμα υπερασπίσεως του συμπατριώτη τους δραγουμάνου Νικολάου Μαυρογένη, εναντίον των εις βάρος του συκοφαντιών μερικών συμπατριωτών τους, προς τις τουρκικές αρχές. υπογράφει και ο Κουέκος Αλμπάνης.

–1745. Απόφαση του κοινού της Παροικιάς για φορολογική μείωση σε συμπατριώτες τους, την 18 Οκτωβρίου 1745, υπογράφει και ο Κουέκος Αλμπάνης.

–1746. Πρακτικό εκλογής επιτρόπου του κοινού της Παροικιάς στις 22 Μαρτίου του 1746 αναφέρεται ο Κουέκης Αλμπάνης.

–1748. Πρακτικό πωλήσεως των φόρων του κοινού της Παροικιάς κατά τη Γενική Συνέλευση, τη 1 Μαρτίου 1748, μαρτυρείται ο Κουέκος Αλμπάνης.

–1749. Σε εκλογή απεσταλμένου για την Κωνσταντινούπολη από τα κοινά της Πάρου σε Γενική Συνέλευση στις 12 Οκτωβρίου 1749, μαρτυρείται ο Κουέκος Αλμπάνης.

–1749. Πρακτικό εκλογής επιτρόπου του κοινού Παροικιάς στις 20 Νοεμβρίου 1749, αναγράφετε ο Κουέκης Αλμπάνης.

–1750. Σε Πρακτικό εκλογής απεσταλμένου των επτά κοινών της Πάρου (Παροικιάς, Νάουσας, Κεφάλου, Τζιπίδου, Λευκών, Μαρμάρων, Δραγουλάς) στην Κωνσταντινούπολη της 23 Αυγούστου 1750, μαρτυρείται ο κάτοικος Παροικιάς Κουέκης Αλμπάνης.

–1752. Σε εκλογή απεσταλμένου στην Κωνσταντινούπολη από το κοινό Παροικιάς σε Γενική Συνέλευση στις 6 Σεπτεμβρίου 1752 μαρτυρείται ο Κουέκης Αλμπάνης.

–1760. Ο Αλέσσαντρος Μαύρος. Σύζυγος του η Καλίτζα Αλμπάνη. Απέκτησαν τον Σπύρο Μαύρο το 1760.

 

–Αλσαμαήλ: Οφθαλμίατρος κάτοικος Λευκών, καταγωγή από Συρία, έτος 1990.

 

–Αλταμιράνο: Επίθετο πατριδωνύμιο. Ο αναφερόμενο Aλταμιρανο κατάγεται από την περιοχή ΑΛΤΑΜΙΡΑ της Ισπανία. To επίθετο μας είναι γνωστό και στην Ισπανόφωνη Ν. Αμερική, άλλα και στην Πάρο από το 1975. Η οικογένεια Αλταμιράνο μαρτυρείται έως σήμερα στην Πάρο.

 

–Αμανίτης: Επώνυμο παρωνύμιο με καταγωγή από την Κρήτη.

–1827. Τον Αύγουστο του 1827 ο Αϊβαλιώτης ναυτικός Παναγιώτης Ιντζές, ιδιοκτήτης του πλοίου «Πέραμα», και ο Αθανάσιος Κομίλος, αϊβαιώτης, κάτοικος Νάξου, συμφωνούν τα εξής: Ο Κομίλος να αναλάβει όλα τα έξοδα του Ιντζέ, του πλοίου του και των ναυτών του και ο Ιντζές με το καράβι του «να περιέρχεται να λαφυραγωγεί δια θαλάσσης και δια ξηράς…». Ο Κομίλος, όντας κάτοικος της Νάξου και γνώστης των πραγμάτων, ειδοποιεί τον καπετάν Ιντζέ ότι ξέρει πως τα πρόβατα, που ανήκουν στους βοσκούς Ζόρηδες, βρίσκονται σε παραλιακή περιοχή της Νάξου, στον Άη Προκόπη, «και να μεταβεί για την αρπαγή τους». Ο Ιντζές, το βράδυ της ημέρας, που πήρε αυτή την είδηση, ξεκίνησε από την Πάρο «και εισήλθε προς το μέρος του Αγίου Προκοπίου δια νυκτός, και όσα πρόβατα ηύρον τα ελαφυραγώγησαν και το πρωί τα έφεραν με το πλοίο του προς το μέρος του Δρυού της Πάρου, και τα επώλησεν προς τους Κρήτας, Γιαννιόν Παπαδάκην, Νικόλαον Μαθιουδάκην, Αναγνώστην Κληρονόμον και Γεώργιον Αμανίτην, από τους οποίους αγόρασας έλαβον την συμπεφωνημένην των αυτών προβάτων και τα διένειμεν εν τω μεταξύ τους…»

 

–Αμηραδάκης ή Αμιραδάκης:

–1815. Σε ενθύμηση του Αγίου Αντωνίου Κεφάλου αναφέρεται ο Αθανάσιος Λεβαντής?. «1815 Μαρτίου 24 δραγουλάς   / ήρθε ο αθανάσης λεβαντής οπού έλειπε χρόνους 6 και ήτον μω/λομένο το καράβι και έπιασε πανούκλα και απριλίου 1: απόθα/νε του Χατζαθανάση η γυναίκα μαρουσάκι: απριλίου 3: απόθανε ο αδελ/φός του άνωθεν αθανάση γεώργης. Απρίλιου 5: απόθανε ο άλλος του αδελ/φός νικόλας και ο θεός να δώση να μην αποθάνη άλλος και ο θεός να τους αναπ(αύση)».

Κωνσταντίν(ος) Αμηραδάκης έγραψα το παρόν…

Κατωτέρω: «Το παρόν υπάρχει καμού παπα Ιωάννη Άγουρου».

 

–Αμιγδάλης:

–1853. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Μιχαήλ Γ. Αμιγδάλης (1853), ετών 50, κάτοικος Αιγύπτου, κτηματίας, έγγαμος.

–1858. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένη η Αικατερίνα Μιχαήλ Αμιγδάλη (1858), ετών 45, κάτοικος Μαρπήσσης, οικιακά, έγγαμος.

–1882. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Ευάγγελος Μιχαήλ Αμιγδάλης (1882), ετών 21, εργάτης, άγαμος.

–1884. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Πέτρος Μιχαήλ Αμιγδάλης (1884), ετών 19, εργάτης, άγαμος.

–1892. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Εμμανουήλ Μιχαήλ Αμιγδάλης (1892), ετών 11, μαθητής, άγαμος.

–1895. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένη η Στυλιανή Μιχαήλ Αμιγδάλη (1895), ετών 8, άνευ, άγαμος.

–1912-1922. Ηρώο Μάρπησσας «Εν έτει 1929 ο Σύνδεσμος Μαρπησσέων Πάρου. Τοις Ενδοξως εν Πολέμοις πεσούσι 1912-1922 Μαρπησσαίοις Αρχιλοχιταις» ΑΜΙΓΔΑΛΗΣ ΕΜΜ. Μ.

 

–Αμoιραλής ή Αμιραλής: Οικογένεια με Βενετικές ρίζες που σημαίνει Ναύαρχος = Ammiraglio. Tο οικόσημο (δύο άγκυρες διασταυρωμένες χιαστί, με ένα άστρο στην κορυφή) ανήκει σε μέλος της οικογένειας που διετέλεσε καθολικός κληρικός 1880.

 

–Αμοργιανός ή Αμουργιανός: Πατριδωνύμιο, προερχόμενος από την Αμοργό. Σε πατριδωνυμιακά επίθετα, πολλές φορές συναντάμε να μην υπάρχουν κοινοί συγγενικοί κλώνοι, αυτό συμβαίνει διότι το μόνο κοινό που έχουν είναι ο τόπος καταγωγής μιας και το επίθετό τους ήταν άλλο και στην πορεία το πατριδωνύμιο έγινε παρατσούκλι και το παρατσούκλι επίθετο.

–1737. Σε έγγραφο της Πάρου της 31ης Αυγ. 1737 αναφέρεται «αγορά παπά-Μανοέλη Αμοργιανού από Λαυρεντιο Γοδιανό εις ένα χωράφι Μαράθι».

–1788. Προικοσύμφωνο του Θωμά Ραγκούση (Λεύκες, 20Απρ. 1788) γράφει «έτερο χωράφι εις την Καυκάρα όπου το έχει αγορά από τον Μάρκο της Καρδαρούς, σύμπλιον ο Δημήτρης Αμοργινός.

–1866 Ν. Αμουργιανόν δια γαλάκτισμα και ξεσκόνισμα εις την οικία του Χαρ. Γράβαρη στις 5 Μαΐου 1866.

 

–Αμπάζογλου:

–1950. Σε εκλογικό κατάλογο της Κοινότητας Νάουσας στις 19 Αυγούστου 1950, υπάρχει εγγεγραμμένη η Πετροπούλου Φλώρα, όνομα συζύγου Δημήτριος, όνομα πατρός Ιωάννης Αμπάζογλου.

–1952. Σε εκλογικό κατάλογο της Κοινότητας Νάουσας του 1952, υπάρχει εγγεγραμμένη η Γαβαλά Ευαγγελία, όνομα συζύγου Ιωάννης, όνομα πατρός Αμπάζογλου Φραγκίσκος, η Αμπάζογλου Μαρία του Φραγκίσκου.

 

–Αμπελάς:

–1898. Πίναξ του Συνδέσμου των εν Λαυρίω, Αθήναις περιχώροις και Πειραιει ΠΑΡΙΩΝ, εμφαίνων ονοματεπώνυμων μελών της Περιόδου 1ης Ιουνίου 1898 ο Αμπελάς Γ. Νικόλαος.

 

–Αμυρλόπουλος:

–1652. Ίδρυση στην Πάρο αγιοταφίτικου μετοχίου κατά το έτος 1652.

Της Πάρου αδελφάτα «Χώρα Άγουσα»

+Γεώργης Αμυρλόπουλος, η γυνή Κατερίνα.

 

–Αναγνώστης  ή Ανεγνώστης: Αυτό το Βυζαντινό επίθετο το συναντάμε και ως όνομα ιδιαίτερα στην Αντίπαρο τον 17ο αιω.

Σε έγγραφο Πάτμου αναφέρεται ο υιός του ιερεύς Αντώνιου εκ νήσου Πάρου Ιωάννης Αναγνώστης, νυμφεύεται τη Μόσχου Κονέλη.

–1740. Σε προικοσύμφωνο Παροικίας στις 14 Ιουλίου 1740, του Αντώνη Γιακουμή Βιτζαρά με την θυγατέρα Δημητράκη Μαλακη ονόματι Ανούσα, αναφέρεται ο Ανεγνώστης Αντώνης.

–1821. Εν της Πάρου τη 24 Απριλίου 1821 ο συμπατριώτης σας Παναγιώτης Δ. Δημητρακόπουλος Κάτωθεν της προκηρύξεως της απευθυνθείσης εις Νάουσα σημειώνονται τα ονόματα των πρώτων προσελθέντων για να συμμετέχουν εις τον ιερό υπέρ της ελευθερίας αγώνα: Νικόλαος Αναγνώστης κ.α. 

–Αναγνωστόπουλος: Ο Αναγνώστης είναι οφίκιο (αξίωμα) της Εκκλησίας. Η αναρρίχηση του στο αξίωμα γίνεται με την ειδική ακολουθία (χειροθεσία) Θεσμοθετήθηκε ήδη από το 341 μ.Χ.

Ανήκει στην Τάξη των εξωκατακοιλων (2ος τη τάξει μετά τον Ακόλουθο ενώ 3ος είναι ο Αποκρισιάριος).

Βαπτιστικό, ο γιος του Αναγνώστη. Κοινότυπο επίθετο. Οι καταλήξεις με όπουλος μεταφράζονται ως ο γιος, το παιδί.

Προέλευση από τον Μωριά. Τα Μωραΐτικα επίθετα (πελοποννησιακά) με την κατάληξη όπουλους δηλώνει πρόγονος, γιός κλπ.

Ήρθαν στην Πάρο με τον άρχοντα Δημητρακόπουλο από τη Δημητσάνα όπου μετά την αποτυχημένη επανάσταση του 1768 στην Πελοπόννησο, πήρε μαζί του τους υποστηρικτές των «Ορλωφικών» και εγκαταστάθηκαν μόνιμα στη Νάουσα της Πάρου το 1769. Άλλοι γνωστοί επαναστάτες ήταν οι: Καλαναρχόπουλοι (σήμερα Τριπολιτσιώτης), Μήτρου (σήμερα Μωραΐτης), Ζησιμόπουλοι, Γκίκα κ.α

–1825. Σε εκλογικό κατάλογο της Νάουσας του 1885, υπάρχουν εγγεγραμμένος ο (γεν. 1825) Αναγνωστόπουλος Κωνσταντίνος του Ιωάννη, 60 ετών, εργάτης από τη Νάουσα.

–1827. Σε εκλογικό κατάλογο της Νάουσας του 1885, υπάρχουν εγγεγραμμένος ο (γεν. 1827) Αναγνωστόπουλος Πέτρος του Γεωργίου, 58 ετών, γεωργός από τη Νάουσα.

–1829. Ο ονομαστικός κατάλογος των μαθητών του Αλληλοδιδακτικού Σχολείου της Νάουσας του σχολικού έτους 1829.

«Οι μαθητευόμενοι εις την Αλληλοδιδακτικήν Σχολήν της κομοπόλεως Ναούσης»

Βασίλειος Αναγνωστόπουλος ετών 10 και Κ. Αναγνωστόπουλος ετών 7.

–1830. Εν Νάουσα της Πάρου τη 29 Σεπτεμβρίου 1830 αναφέρεται ο Ιωάννης Αναγνωστόπουλος.

–1835. Χρεωστική ομολογία δραχμ. 50. Ήτοι δραχμάς πενήντα εδανείσθην ο υποφαινόμενος Ιωάννης Καλαναρχόπουλος παρά του κυρίου Φραντζέσκου Αναγνωστόπουλου … αγροικούμενος συρμαγιά εις το τζερνίκιον ονομαζόμενον «Άγιος Δημήτριος» υπό σημαίαν Ελληνικήν και διοικούμενον παρά του ιδίου πλοίαρχου.

Επί συμφωνίας τόκου ανά τρείς ταις ο) ο τον μήνα διά τας οποίας υπόσχεται με το καλόν του αρρίβον μετρήσαι αυτάς ομού και τον δουλωθέντα τόκον άνευ τινός αντιλογίας. Διό δέδωκε την παρούσα χρεωστικήν ομολογίαν, υπογεγραμμένην παρά του ιδίου δι’ άλλου και παρά του ιδίου δι άλλου και παρά αξιοπίστων μαρτύρων εις ασφάλεια.

Εν Ναούση της Πάρου τη 21 Φεβρουαρίου 1835.

Διά τον αγράμματον, Ιωάννη Καλαναρχόπουλον του υπογράφω εγώ Κωνσταντίνος Πιπής.

Ο γράψας Α. Μπερμπόνης κατ αίτησιν του άνωθεν μαρτυρώ.

–1839. «Κοληγικόν χωράφιον». Ομολογώ ο υποφαινόμενος ότι το εν τη θέσει Ασπρόχωμα χωράφιον μου δίδω κοληγικόν προς τον κύρ Φραγκίσκον Αναγνωστόπουλον παρά του οποίου έλαβον δανειακώς δραχ. Τριακοσίας, αρ. 300, το οποίον χωράφιον θέλει κρατεί κοληγικόν έως ου του αποδώσει τας ρηθείσας 300 δραχ., τον δε τόκον αυτών λογιζόμενον προς 10%, δέκα τοις εκατόν, τον χρόνον θέλει λαμβάνει από τον ανάλογον του κυρίου του οποίου μου βαστά κοληγικόν χωράφιον οψέποτε όμως ήθελε του αποδώσει τας 300, τριακοσίας, δραχμάς θέλει διαλύεται η κοληγία μας και το κτήμα μου θέλει μείνει πάλιν ελεύθερον εκτός εάν ήθελε τύχει και είναι καλουργιά, την οποίαν θα σπείρη και φάγη κοληγικώς κατά την επιτόποιν συνήθειαν.

Διο και εις ένδειξιν υποφαίνομαι και παρά αξιοπίστων μαρτύρων.

Εν Ναούση Πάρου την 27 Αυγούστου 1839.

Δημήτριος Καράντζας βεβαιώ, Γ. Μπαρμπαρίγος μάρτυς, Ιωάννης Τελέντας μαρτυρώ, Δημήτριος Κ. Καμπάνης ζητηθείς έγραψα και μαρτυρώ.

–1844. Σε εκλογικό κατάλογο στις 18 Μαρτίου 1844, του Δήμου Νάουσας (της επαρχίας Νάξου), υπάρχει εγγεγραμμένος ο 35χρονος γεωργός Αναγνωστόπουλος Φραγκίσκος, ο 55χρονος γεωργός Αναγνωστόπουλος Ιωάννης και ο 27χρονος γεωργός Βασίλειος Ιω. Αναγνωστόπουλος.

–1847. Στον εκλογικό κατάλογο του Δήμου Μάρπησσας το 1847 είναι εγγεγραμμένος ο Αναγνωστόπουλος Δημήτριος 55 ετών εργάτης, ο Αναγνωστόπουλος Κωνσταντίνος 31 ετών ναύτης και ο Αναγνωστόπουλος Αντώνιος 26 ετών εργάτης.

–1848. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Δημήτριος Κωνσταντίνου Αναγνωστόπουλος (γεν. 1848), ετών 55, ναυτικός, έγγαμος.

–1853. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένη η Μαρία Δημητρίου Αναγνωστοπούλου (γεν. 1853), ετών 50, οικιακά, έγγαμος.

–1853. Σε εκλογικό κατάλογο της Νάουσας του 1885, υπάρχουν εγγεγραμμένοι οι, (γεν. 1853) Αναγνωστόπουλος Γεώργιος του Πέτρου, 32 ετών, γεωργός από τη Νάουσα.

–1855. Στις 22 Απριλίου 1855 μνημονεύεται σε συμβολαιογραφική πράξη [πωλητήριο οικίας στην Πάρο] στην Σύρο οι κάτοικοι Πάρου Αναγνωστόπουλος Κωνσταντίνος ναυτικός, η Φλωρέντζω Καντιώτης και ο αδερφός της Δημήτρης Καντιώτης.

–1856. Σε εκλογικό κατάλογο της Νάουσας του 1885, υπάρχουν εγγεγραμμένος ο (γεν. 1856) Αναγνωστόπουλος Ιωάννης του Φραγκίσκου, 29 ετών, Γεώργιος από Νάουσα.

–1857. Βασίλειον της Ελλάδος, Ο Δήμαρχος Ναούσης Προς τον κ. Φραγκίσκο Αναγνωστόπουλον.

Μας εγένοντο χθές παράπονα παρά των γειτόνων υμών εναντίον σας δια την αθλίαν κατάστασιν του κοπροδοχείου της οικίας σας και τα παράπονα ταύτα, καθώς και ημείς αυτοί παρετηρήσσαμεν, είναι δικαιότατα και αν δεν θεραπευθώσι είναι ενδεχόμενον να πάθη η υγεία των γειτόνων εκ των εκπεμπομένων εκ της κόπρου δυσωδών αναθυμιάσεν. Προσφερόμενοι όθεν επιεικώς σας προσκαλούμεν εντός 24 ωρών από της παραλαβής του παρόντος μας να κινήσετε και μεταφέρετε έξωθεν της πόλεως τας κόπρους του αποπάτου σας (κέλλας), άλλως τε σας ειδοποιούμεν ότι παρελθούσης επί ματαίω της προθεσμίας, ήν σας χορηγούμεν, θέλομεν διατάξει την δι’ εξόδων σας κίνησιν και εκφοράν της κόπρου του κοπροδοχείου σας παραπέμποντες συνάμα και υμάς εις το αρμόδιον πταισματοδικείον διά να τιμωρηθήτε κατά τον νόμον.

Ο καθ’ ημάς δημαρχιακός κλητήρ εν τέλλεται να σας επιδώση την παρούσαν επί αποδείξει παραλαβής. (Τ.Σ.)

Εν Ναούση την 11 Μαρτίου 1857. ΔΗΜΑΡΤΧΙΑ ΝΑΟΥΣΗΣ Ο Δήμαρχος Κ. Μπαρμπαρήγος.

–1857. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 11 Μαρτίου 1907, είναι εγγεγραμμένη η Μαρία Δημητρίου Αναγνωστοπούλου (γεν. 1857), ετών 50, οικιακά, έγγαμος.

–1858. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Νικόλαος Αντωνίου Αναγνωστόπουλος (γεν. 1858), ετών 45, κάτοικος Αθήνας, μάγειρας, έγγαμος.

–1858. Σε εκλογικό κατάλογο της Νάουσας του 1885, υπάρχουν εγγεγραμμένος ο (γεν. 1858) Αναγνωστόπουλος Ιωάννης του Πέτρου, 27 ετών, γεωργός από τη Νάουσα.

–1860. Στις 13 Νοεμβρίου 1860 σε συμβολαιογραφική πράξη [Ιδιοκτησία] στην Σύρου αναφέρεται ο κάτοικος Πάρου ναυτικός Κωνσταντίνος Δημητρίου Αναγνωστόπουλος να συνάπτει ιδιοκτησιακό με ναυπηγείο Ερμούπολης για ένα τρεχαντήρι.

–1861. Σε εκλογικό κατάλογο της Νάουσας του 1885, υπάρχουν εγγεγραμμένος ο (γεν. 1861) Αναγνωστόπουλος Ιωάννης του Κωνσταντίνου, ετών 24, υπηρέτης από Νάουσα.

–1875. Σε εκλογικό κατάλογο του 1875, του Δήμου Μάρπησσας (της επαρχίας Νάξου), υπάρχει εγγεγραμμένος ο Αναγνωστόπουλος Ανδρέας του Κωνσταντίνου 24 ετών ναυτικός, όπως και ο Αναγνωστόπουλος Αχιλλεύς του Κωνσταντίνου 22 ετών, υπηρέτης. Επίσης ο Αναγνωστόπουλος Κωνσταντίνος του Δημητρίου 55 ετών ναυτικός. Αναγνωστόπουλου υπάρχουν και στον εκλογικό κατάλογο των Μαρμάρων την ίδια περίοδο όπως ο Δημήτρης Αναγνωστόπουλος του Αντωνίου 26 ετών γεωργός αλλά και ο Δημήτρης Αναγνωστόπουλος του Κωνσταντίνου 32 ετών ναυτικός.

–1875. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Κωνσταντίνος Δημητρίου Αναγνωστόπουλος (γεν. 1875), ετών 28, μιχέτης?, άγαμος.

–1877. Σε εκλογικό κατάλογο του 1877, του Δήμου Μάρπησσας (της επαρχίας Νάξου), υπάρχει εγγεγραμμένος ο Αναγνωστόπουλος Αντώνης του Δημητρίου 50 ετών γεωργός κάτοικος Τσιπίδου.

–1879. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο …ος? Δημητρίου Αναγνωστόπουλος (γεν. 1879), ετών 24,?, άγαμος.

–1882. Το 1882 γεννιέται στη Νάουσα ο Αναγνωστόπουλος Βασίλειος του Γεωργίου.

–1883. Σε εκλογικό κατάλογο της Νάουσας του 1883, υπάρχει εγγεγραμμένος ο Αναγνωστόπουλος Γιώργος του Πέτρου ετών 30, γεωργός. Αναγνωστόπουλος Κωνσταντίνος του Ιωάννης 58 ετών, εργάτης. Αναγνωστόπουλος Πέτρος του Γεωργίου 56 ετών γεωργός. Αναγνωστόπουλος Ιωάννης του Πέτρου 25 ετών γεωργός. Αναγνωστόπουλος Ιωάννης του Φραγκίσκου 27 ετών γεωργός. Αναγνωστόπουλος Ιωάννης του Κωνσταντίνου 22 ετλων υπηρέτης.

–1886. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Σίδερης Δημητρίου Αναγνωστόπουλος (γεν. 1886), ετών 17, κάτοικος Αθήνας, σανδαλοποιός, άγαμος.

–1888. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Διονύσης Δημητρίου Αναγνωστόπουλος (γεν. 1888), ετών 15, κάτοικος Αθήνας, εφ…?  άγαμος.

–1889. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Σταύρος Δημητρίου Αναγνωστόπουλος (γεν. 1889), ετών 14, κάτοικος Αθήνας, εφ…?  άγαμος.

–1890. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Γεώργιος Δημητρίου Αναγνωστόπουλος (γεν. 1890), ετών 13, κάτοικος Αθήνας, υπηρέτης,  άγαμος.

–1891. Το 1891 γεννιέται στη Νάουσα ο μετέπειτα κρεοπώλης Αναγνωστόπουλος Ευάγγελος του Γεωργίου.

–1894. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Αχιλλέας Δημητρίου Αναγνωστόπουλος (γεν. 1894), ετών 9, κάτοικος Μάρπησσας, μαθητής,  άγαμος.

–1905. Στην εφημερίδα «Αιγαίον» στις 10 Μαΐου 1905 αναφέρεται ο λοχίας πεζικού και αστυνομεύοντα στην Πάρο Γεώργιο Αναγνωστόπουλο.

–1911. Ιωάννης Κ. Αναγνωστόπουλος, δημόσιος εισπράκτορας στον Δήμο Μάρπησσας το 1911.

–1912-1922. Ηρώο Μάρπησσας «Εν έτει 1929 ο Σύνδεσμος Μαρπησσέων Πάρου. Τοις Ενδοξως εν Πολέμοις πεσούσι 1912-1922 Μαρπησσέοις Αρχιλοχιταις» ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ Γ. Δ

–1916. Το 1916 γεννιέται ο Αναγνωστόπουλος Ιωάννης του Σταμάτη αλιεύς κάτοικος κοιν. Νάουσας.

–1928. Το 1928 γεννιέται ο Αναγνωστόπουλος Φραγκίσκος του Σταμάτη, γεωργός, κάτοικος Νάουσας Πάρου.

–1929. Το 1929 γεννιέται στη Νάουσα ο Αναγνωστόπουλος Ιωάννης του Μηνά.

–1931. Το 1931 γεννιέται ο μετέπειτα γεωργός και αλιεύς Αναγνωστόπουλος Γεώργιος του Ιωάννη και ο Αναγνωστόπουλος Αναστάσιος του Σταύρου, αλιεύς, κάτοικοι Νάουσας.

–1946. Σε εκλογικό κατάλογο της Κοινότητας Νάουσας στις 30 Απριλίου 1946, υπάρχει εγγεγραμμένος ο 59χρονος κάτοικος Νάουσας, Αναγνωστόπουλος Φραγκίσκος του Ιωάννη, γεωργός, ο 68χρονος κάτοικος Νάουσας, Αναγνωστόπουλος Βασίλειος του Γεωργίου, εργάτης, ο 66χρονος κάτοικος Νάουσας, Αναγνωστόπουλος Πέτρος του Γεωργίου, γεωργός, ο 57χρονος Αναγνωστόπουλος Σταμάτιος του Ιωάννη γεωργός, ο 52χρονος Αναγνωστόπουλος Σταύρος του Ιωάννη ναυτικός, ο 47χρονος Αναγνωστόπουλος Ιωάννης του Γεωργίου εργάτης, ο 45χρονος Μηνάς Αναγνωστόπουλος του Ιωάννη εργάτης, ο 44χρονος ναυτικός Αναγνωστόπουλος Παναγιώτης του Ιωάννη, ο 46χρονος ασυρματιστής Νικόλαος Αναγνωστόπουλος του Εμμανουήλ και ο 37χρονος αγωγεύς Γεώργιος Αναγνωστόπουλος του Πέτρου.

–1950. Σε εκλογικό κατάλογο της Κοινότητας Νάουσας στις 19 Αυγούστου 1950, υπάρχει εγγεγραμμένη η Αναγνωστοπούλου Μαρία, όνομα συζύγου Ιωάννης, όνομα πατέρα Αντώνιος Δαβερώνας και ο κρεοπώλης Ευάγγελος Αναγνωστόπουλος του Γεωργίου.

–1952. Σε εκλογικό κατάλογο της Κοινότητας Νάουσας του 1952, υπάρχει εγγεγραμμένη η Γαβαλά Μαρία, όνομα συζύγου Νικόλαος, όνομα πατρός Ιωάννης Αναγνωστόπουλος, η Αναγνωστοπούλου Μαργαρίτα, όνομα συζύγου Γεώργιος, όνομα πατρός Νικ. Τριπολιτσιώτης, η Αναγνωστοπούλου Καλλίτσα, όνομα συζύγου Μηνάς, όνομα πατρός Αντώνιος Κρητικός, η Αναγνωστοπούλου Αγγελική, όνομα συζύγου Σταύρος, όνομα πατρός Ιωάννης Βεντουρής.

 

–Αναγνώστου:

–1950. Σε εκλογικό κατάλογο Αντιπάρου στις 2 Σεπτεμβρίου 1950 υπάρχει εγγεγραμμένη η Μυλωνά μαρία, όνομα συζύγου Σπύρος, όνομα πατρός Ι. Αναγνώστου.

 

–Αναπλιώτης:  Βλέπε Ναυπλιώτης.

 

–Αναστασάκης:

–1964-67. Διοικητής του Σταθμού Χωροφυλακής της Κοινότητας των Λευκών Πάρου από το 1964-67 ο Αναστασάκης Κωνσταντίνος από τα Λούμα Λασιθίου.

 

–Αναστασιάδης: Πρόσφυγας.

–1878. Το 1878 μνημονεύεται ο πρόσφυγας Αναστασιάδης … .

 

–Αναστασόπουλος: Βαπτιστικό. Προγενέστερη καταγωγή από την Τρίπολη. Σήμερα γνωστό στον Κώστο. Στη Νάουσα συνεχίζει από θηλυγονία (οικ. Ζουμή). 

–1926. Το 1926 γεννιέται ο Αναστασόπουλος Παναγιώτης του Αναστασίου αλιεύς κάτοικος κοιν. Νάουσας.

–1949. Στον εκλογικό κατάλογο Νάουσας του 1949 είναι εγγεγραμμένος ο Αναστασόπουλος Παναγιώτης του Αναστασίου αλιεύς κάτοικος κοιν. Νάουσας.

 

–Ανδρεόπουλος ή Ανδριόπουλος: = ο γιος του Ανδρέα. Κοινότυπο επίθετο. Οι καταλήξεις με όπουλος μεταφράζονται ως ο γιος, το παιδί.

Επίθετο του Μωριά, από το Κέλτεσι Καλαβρύτων. Γενάρχης ο χωροφύλακας Χρήστος Ανριόπουλος ο οποίος υπηρέτησε στο Αστυνομικό τμήμα Λευκών από το 1943 και νυμφεύτηκε την Λουκή… από το Καμάρι. Μαρτυρείται έως και σήμερα.

–1911. Η Ουρανία Αθαν. Ανδρεοπούλου, γένους Ψαράκη υπηρετεί ως δημοδιδάσκαλος το 1911 στην Πάρο.

–1943. Στο δημοτολόγιο Λευκών αναγράφεται ο χωροφύλακας Λευκών Χρήστος Ανδριόπολους το 1943 με καταγωγή από το Κέλτεσι Καλαβρύτων. Νυμφεύτηκε την Λουκή… από το Καμάρι.

–1949. Γενιέται στις Λεύκες ο Νικόλαος Ανδριόπουλος του Χρήστου.

 

–Ανδρέου:

–1860. Στις 8 Νοεμβρίου 1860 σε συμβολαιογραφική πράξη [Υποθηκοδάνειο] στην Σύρου αναφέρεται η κάτοικος Παροικιάς Πάρου Ελένη Γεωργίου Σκορδίλη και ο σύζυγός της Δανιήλ Ανδρέου σανδαλοποιός κάτοικος Παροικιάς Πάρου.

 

–Ανδριόπουλος: (Βλέπε Ανδρεόπουλος)

 

–Ανδριώτης: (Βλέπε Αντριώτης)

 

–Ανδρομανάκος: Η οικογένεια Ανδρομανάκου είναι Ναυτική και κατάγεται από το χωριό Οίτυλο της Λακωνικής Μάνης. Πιθανός συγγενής με τους Μαυρομιχαλαίους.

Στην Πάρο ήρθαν λόγω βεντέτας. Είναι σύνθετο και πιθανότατα σημαίνει ο άνδρας της γυναίκας που είναι ανδρομανής ή η μάνα που σε ένα σπίτι χωρίς άνδρα έχει και τον ρόλο του πατέρα, ή ο άνδρας από τη Μάνη που μοιάζει να είναι το πιθανότερο μιας και το “μανάκος” (στο Ανδρομανάκος) σημαίνει “Μανιάκης”. Στα μεσαιωνικά ελληνικά ονόμαζαν έτσι τον Μανιάτη. Συνεπώς, Ανδρομανιάκης ήταν ή ο άνδρας απ' τη Μάνη ή ο Μανιάτης απ' την Άνδρο! Επειδή αργότερα στη Μάνη συνήθιζαν τα επίθετα εις -ακος, έγινε Ανδρομανιάκος και τελικά, χάριν ευφωνίας, Ανδρομανάκος!

–1840. Γενιέται ο πλοίαρχος Στυλιανός Ι. Ανδρομανάκος. Απεβίωσε στη Νάουσα της Πάρου στις 26 Νοεμβρίου του 1918 σε ηλικία 78 ετών.

–1844. Σε εκλογικό κατάλογο στις 18 Μαρτίου 1844, του Δήμου Νάουσας (της επαρχίας Νάξου), υπάρχει εγγεγραμμένος ο 34χρονος ναυτικός Ανδρομανάκος Ιωάννης.

–1872. Το 1872 γεννιέται ο Ανδρομανάκος Παναγιώτης του Στυλιανού έμπορος κάτοικος Παροικιάς.

–1897. Το 1897 γεννιέται στην Πάρο ο Παναγιώτης Ανδρομανάκος του Κωνσταντίνου.

–1883. Σε εκλογικό κατάλογο της Νάουσας του 1883, υπάρχει εγγεγραμμένος ο Ανδρομενάκος Κωνσταντίνος του Ιωάννη 36 ετών Ναυτικός και ο Ανδρομενάκος Στυλιανός του Ιωάννη Ναυτικός 42 ετών.

–1885. Σε εκλογικό κατάλογο της Νάουσας του 1885, υπάρχουν εγγεγραμμένοι οι, Ανδρομενάκος Κωνσταντίνος του Ιωάννη, 38 ετών, ναυτικός από τη Νάουσα και Ανδρομενάκος Στυλιανός του Ιωάννη, ετών 44, ναυτικός από τη Νάουσα.

–1903. Η εφημερίδα «ΑΙΓΑΙΟΝ» γράφει στις 5 Ιουλίου 1903.: «Υπό επιτυχίας αρίστης ετέφθησαν αι εξετάσεις του Ελλην. Σχολείου μας δικαιώσασαι την περί του Στολάρχου μας κ. Ιακ. Κυπραίου και των συναδέλφων αυτού κ.κ Ανδρομανάκου και Πατέλη κρατούσαν αρίστην φήμην ως διδασκάλων λαμπρών και του καθήκοντος. Επιφυλασσόμεθα δε εκτενέστερον να πραγματευθώμεν περί αυτών και των του Δημοτ. Σχολείου μας. Τοις αριστεύσασι μαθηταίς του Ελληνικού Σχολείου Στυλ. Μαλαγαρδή, Εμμ. Φωκιανό, Δ. Πατέλη, Δ. Τριαντάφυλλο, Ραγκούση, Αγγελάκη και Κυριαζάνο από καρδιάς συγχαίρομεν.

–1927. Οικία Ανδρομανάκου στην Παροικιά 1927 (σήμερα Splash).

–1932. Το 1932 γεννιέται στην Πάρο η Άννα Π. Ανδρομανάκου.

–1946. Σε εκλογικό κατάλογο της Κοινότητας Νάουσας στις 30 Απριλίου 1946, υπάρχει εγγεγραμμένος ο 49χρονος κάτοικος Νάουσας, Ανδρομανάκος Παναγιώτης του Κωνσταντίνου, κτηματίας.

–1950. Σε εκλογικό κατάλογο της Κοινότητας Νάουσας στις 19 Αυγούστου 1950, υπάρχει εγγεγραμμένη η Ανδρομανάκου Μαργαρίτα, όνομα συζύγου Εμμανουήλ, όνομα πατέρα Αναστάσιος Καπίρης, η Ανδρομανάκου Καλυψώ, όνομα συζύγου Παναγιώτης, όνομα πατέρα Πιπής Ιωάννης.

 

–Ανδρομενάκος: Βλέπε Ανδρομανάκος

 

–Ανδρόνικος:

–1930. Το αρχοντικό αυτό κατ’ αρχήν χτίστηκε σύγχρονα περίπου με το διπλανό του Νικολάου Κρίσπη, από τον Ιωάννη Δημητρίου Αργυρόπουλο το 1885.

Ο Ιωάννης Δημητρίου Αργυρόπουλος ήτανε πατέρας αρκετών Αργυροπουλέων και ήταν παππούς του λογοτέχνη Γιάγκου Αργυρόπουλου ο οποίος έφερε το όνομα του παππού του Ιωάννη. Αν συνεχεία περί τις αρχές του 20ου αιώνα το αγόρασε ο Θεμιστοκλής Ολύμπιος δια ονόματος  του υιού του Κωστή Ολυμπίου.

Ο Κωστής Θ. Ολύμπιος ήταν διευθυντής στα καταστήματα του Ράλλη στην Βομβάη της Ινδίας. Και αφού συνταξιοδοτήθηκε γύρισε στην Πάρο με την γυναίκα του, την κυρία Πιπίτσα, μια ξεχωριστή αρχόντισσα, και τα δυο παιδιά τους τα οποία είχαν γεννηθεί στην Βομβάη, την Μαίρη, μετέπειτα γυναίκα του Μιχαήλ Κρίσπη και την Καίτη, μετέπειτα σύζυγος του Νάσου (Αθανασίου) Ανδρόνικου όπου έκαμαν ένα παιδί, τον Δημήτρη Ανδρόνικο. Ο Ολύμπιος είχε επίσης αγοράσει το πυργόσπιτο «των Κονδύλιδων» στο Καλάμι, μαζί με όλη την έκτασή του, άνω των 100 στρεμμάτων.

Το αρχοντικό αυτό στην συνέχεια περιήλθε στην κόρη του Κωστή Θ. Ολύμπιου, Καίτη Ανδρόνικου.

Η Καίτη κληρονόμησε επίσης το πυργόσπιτο στο Καλάμι και ένα κτίριο μαζί με την αδερφή της Μαίρη, στην οδό Εμμ. Μπενάκη και Νικηταρά στην Αθήνα, όπου εκεί η Καίτη έκανε καταστήματα με στοά και την ονόμασε «ΣΤΟΑ ΑΝΔΡΟΝΙΚΟΥ».

Ο Νάσος Ανδρόνικος ο οποίος ήταν πρώτος μηχανικός στα καράβια, πέθανε νωρίς και έμεινε μόνη της η Καίτη με τον γιό της Δημήτρη. Η Καίτη, ήταν ένας πολύ ευγενικός και μαλακός τύπος, όπως και η μητέρα της. Μιλούσε καλύτερα την αγγλική γλώσσα από τα ελληνικά. Όταν ο Δημήτρης έφτασε τα 18 του, σκέφτηκε να πάει στην Ιταλία να σπουδάσει. Εκεί έμπλεξε με τέσσερις συμμαθητές – φίλους, και του είπανε, -βρε συ, έχεις του κόσμου την περιουσία στην Πάρο και θα καθίσουμε εδώ να γίνουμε Πολιτικοί Μηχανικοί? Δεν πάμε να τα αξιοποιήσουμε?. Έρχονται στην Πάρο και άρχισαν να παίρνουν δάνεια, δάνεια βέβαια εις βάρος του Δημήτριου Ανδρόνικου διότι οι άλλοι δεν είχαν τίποτα, και μέσα σε ενάμιση, δυο χρόνια το αρχοντικό το πήραν οι δανειοδότες. Στην συνέχεια, από το 1966 ανήκει στον σημερινό του ιδιοκτήτη κ. Brett Taylor ο οποίος έχει τα τελευταία χρόνια Σχολή καλών τεχνών.

Το Καλάμι περιήλθε στην Μαίρη και δεν πουλήθηκε.

Ο Δημήτριος Αθ. Ανδρόνικος πέθανε από κατάθλιψη και καταπίεση.

 

–Ανδρουτσάνος ή Ανδρουσιάνος:

–1725. Σε πωλητήριο Νάουσας 26 Δεκ. 1725 «αγορά του παπά-κυρ Τιοθέου Ακριβού από Γεωργάκη Ανδρουτσάνο (Ιταλός) ένα κομμάτι χωράφι όπου έχει ο Ανδρουτσάνος εν τη θέσει του Κολωνίου περιέχει πλησίον το μοναστήριον τος και Ντεμένογο Καλλέργη.

–1732. Τα κοινά της Πάρου με γράμμα τους της 17 Ιανουαρίου 1732, προς τον δραγουμάνο Γεώργιο Ραμαδάνη, τον παρακαλούν να φροντίσει, όπως η φορολογία του νησιού τους ανατεθεί στους δικούς τους επιτρόπους και αποτρέψει την αποστολή ξένου βοεβόδα. μαρτυρείται ο εγγεγραμμένος επίτροπος Νάουσας Ανδρουσιάνος Γεώργιος.

–1732. Ο Επίτροπος Νάουσας Ανδρουσιάνος Γεώργιος υπογράφει επιστολή των κοινών της Πάρου προς τον έλληνα δραγουμάνο Γ. Ραμανδάνη, Παροικιά 26 Ιανουαρίου 1732.

–1734. Εκλογή εκπροσώπων των  κοινών της Πάρου για να διευθετήσει σοβαρό θέμα με «Επιδρομή πειρατών». Σε έγγραφο της Γενικής Συνέλευσης στις 6 Αυγούστου 1734 αναφέρεται ο Γεώργιος Ανδρουσιάνος.

 

–Ανερατζόπουλος ή Ανεραντζόπουλος: Καταγωγή από την Σμύρνη την Μικράς Ασίας.

–1763. Πώληση ακινήτων. Τζιπίδος 1763, Δεκεμβρίου 14. Ενώπιον του Ελευθερίου πρωτοπαπά και επιτρόπου Τζιπίδου, που συνέταξε το έγγραφο, δηλώνεται ότι ο μαστρο Ιωάννης Αρμπουλάς τα πράγματά του είχε πωλήσει στον μαστρο Μανογέλη Ανεραντζόπουλο, από τις Λεύκες, κάτοικος Σμύρνης, για ρεάλια 100, σύμφωνα με το πωλητήριο έγγραφο που το έκαναν στην Σμύρνη. Το έγγραφο το έστειλε ο Ανεραντζόπουλος στον αδερφό του Μαστρο Κωνσταντή που ζούσε στην Πάρο, στον οποίο έδωσε και 100 ρεάλια η αδερφή του Ιωάννη Αρμπουλά. Το έγγραφο υπογράφουν ο σακελλάριος Κεφάλου ο πρωτοπαπάς Ελευθέριος Τζιώτης, και ο επίτροπος Τσιπίδου, ο Γεώργιος Χαβιανός και ο Αντώνιος Τζιγώνιας.

–1765. Σουλφικό γράμμα. Τζιπίδος 1765, Οκτωβρίου 26. Το κατωτέρω συμφωνητικό γράμμα, το περιεχόμενο του οποίου αφορά στην ολοκλήρωση και τελεσίδικη αγοραπωλησία μεταξύ Μανογέλη Ανεραντζόπουλου Λευκιανού και Ιωάννη Αρμπουλά που είχε συνταχθεί σε έγγραφο του 1763, περιλαμβάνει την ομολογία ότι η αδερφή του Αρμπουλά Λαρεντζάκη, παρέλαβε την συμφωνηθείσα αξία των πραγμάτων, συνολικά 116 άσπρα. Και έτσι έγιναν και τα δύο μέρη στερχτά και δεν έχει να λαβαίνει ούτε ο Κωνσταντής Ανεραντζόπουλος από το Λαρεντζάκι Αρμπουλά, ούτε το Λαρεντζάκι Αρμπουλά από τον Μανοέλη και τον Κωνσταντή Ανεραντζόπουλο. Το σουλφικό γράμμα το συνέταξε ο παπα ΝικόλαοςΡούσσος με μάτρυρες τον σακελλάριο Κεφάλου Κωνσταντή Μπάλιο και Κωνσταντή Παπαδόπουλο που υπογράφει για λογαριασμό του Ανεραντζόπουλου.

–1778. Πώληση χωραφιού Λεύκες 23 Απριλίου 1778. «Ενώπιον των μαρτύρων Γεωργίου Σκιαδά. Δημητρίου Ραγκούση και του ιερέως Λευκών Αυγουστή Παρούση, ο οποίος συνέταξε και το έγγραφο, η κερά Μαρουσάκη Γεώργη Φίλιππα πωλεί στον αιδεσιμώτατο, πρώην σακελλίου Κονταράτο για 37 ρεάλια ένα κομμάτι χωράφι οπού έχει αγορά από τον Μανοέλη Ανερατζόπουλο εις τοποθεσίαν λεγόμενον Απάτου.

–1847. Στον εκλογικό κατάλογο Μαρμάρων του 1847 είναι εγγεγραμμένος ο 46χρονος σκυτοτόμος Ανερατζόπουλος Γεώργιος.

 

–Αννανιού:

–1829: Σε απογραφή προσφύγων της Παροικιάς του 1829 αναφέρεται ο Γεράσιμος Αννανιού 30 ετών άνεργος.

 

–Αννουσάκης: Βλέπε Ανουσάκης

 

–Ανουσάκης ή Αννουσάκης: Κρητική οικογένεια. Η παρουσία της οικογένειας Ανουσάκη στον Ντριό είναι κυριαρχική ήδη από την εποχή του 18ου αιώνα ως τις μέρες μας. Μητρωνυμικό επώνυμο υποκοριστικό της Αννας, Αννούλας, Αννουλάκης, Ανουσάκης κλπ.

–1747. Σε πρακτικό εκλογής απεσταλμένου στην Κωνσταντινούπολη από το κοινό της Παροικιάς σε Γενική Συνέλευση στις 26 Οκτωβρίου 1747 μαρτυρείται ο Δημήτρης Ανουσάκης.

–1775. Προικοσύμφωνο Μαν Ανουσάκη και Μαρίας Ταμιράλια, Τσιπίδος 25 Οκτ 1775, «χωράφι στον Αγιο Μαρκούριο συμπλίος Αντωνίου Παπαδόπουλου», «Δίνει της και ένα χωράφι στα Σαντάλια (Νότια του Δριού) σύμπλιος Πετράκης Καντιώτης».

–1811. Το 1811 με δαπάνες του Ανουσάκης Μανουήλ ολοκληρώθηκε το στρώσιμο με πλάκες του εδάφους του ναού του Τιμίου Σταυρού (άγνωστο που βρισκόταν) και φροντίδα του παπά-Στρατή Στάμενα. Η σχετική επιγραφή: 1811 Μαΐου 14. Ετελειώθη το έδαφος του Τιμίου Σταυρού δι εξόδου Μανοΐλ Α/νουσάκη και συ[ν]δρομής Ε/υστρατίου ιερέως και των κατοίκων (?) ΝΗΚΘ.

–1818. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Δημήτριος Ιω. Ανουσάκης (γεν. 1818), κάτοικος Μαρπήσσης, ετών 85, χήρος.

–1838. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμμένη η Μαρούσα χήρα Δημητρίου Ανουσάκη (γεν. 1838), ετών 65, οικιακά.

–1847. Στον εκλογικό κατάλογο του Δήμου Μάρπησσας το 1847 είναι εγγεγραμμένος ο Ανουσάκης Δημήτριος του Ιωάννη 43 ετών γεωργός και ο Ανουσάκης Μπονοφάτζος του Ιωάννη 28 ετών γεωργός.

–1858. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμμένος ο Νικόλαος Δημητρίου Ανουσάκης (γεν. 1858), ετών 45, γεωργός, έγγαμος.

–1860. Στις 12 Σεπτεμβρίου 1860 σε συμβολαιογραφική πράξη [πληρεξούσιο] στην Σύρου αναφέρεται ότι ο κάτοικος Πάρου Δημήτριος Ιωάννη Αννουσάκης γεωργός.

–1863. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμμένη η Αικατερίνη Νικολάου Ανουσάκη (γεν. 1863), ετών 40, οικιακά, έγγαμος.

–1870. Λεύκες 1870, Σεπτεμβρίου 8, Πώληση χωραφιού. Ο Νικήτας Ι. Πούλιος, γεωργός, κάτοικος Τσιπίδου, εμφνίσθηκε στο σπίτι του συμβολαιογράφου Πάρου Νικολάου Μάρκου Ρούσσου, στις Λεύκες, πρωτεύουσα του Δήμου Υρίας, όπου και το γραφείο του, κατά της οδού Αναστάσεως, πωλεί στον Δρυό χωράφι εκτάσεως μιας ζευγαριάς, που γειτονεύει με ιδιοκτησίες Δημητρίου Ανουσάκη και Παναγιάς Ξεχωριανής, και με τον δημόσιο δρόμο, το πωλεί στον Αντώνιο Ν. Παντελαίο αντί 180δρχ. Παρόντες και οι μάρτυρες Εμμανουήλ Μαυραγκάς και Ιωάννης Καλόπλαστος.

–1871. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμμένη η Μαρία σύζ. Εμμανουήλ Ανουσάκη (γεν. 1871), ετών 32, οικιακά, έγγαμος.

–1873. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμμένος ο Εμμανουήλ Δημητρίου Ανουσάκης (γεν. 1873), ετών 30, γεωργός, έγγαμος.

–1875. Σε εκλογικό κατάλογο του 1875, του Δήμου Μάρπησσας (της επαρχίας Νάξου), υπάρχει εγγεγραμμένος ο Ανουσάκης Μπονοφάτσος του Ιωάννη 39 ετών εργάτης. Ανουσάκιδες υπάρχουν και στα Μάρμαρα μιας και σε εκλογικό κατάλογο των Μαρμάρων, του ίδιου έτους υπάρχει εγγεγραμμένος ο Ανουσάκης Δημήτρης του Εμμανουήλ 41 ετών γεωργός.

–1878. Στις 4 Δεκεμβρίου 1878 ο παριανός Στέλλας Ιάκωβος 35 ετών υδροφόρος κάτοικος Σύρου δηλώνει τον θάνατο της πεθεράς του Ανουσάκη Ι. Καλή κάτοικο Ερμούπολης, πατρίς θανόντος Πάρος. Ασθένεια: Γήρας.

–1884. Υποθηκοδάνειο. Ερμούπολις Σύρου 1884, Οκτωβρίου 18. Αναφέρεται ο Σταύρος Ανδρέα Θαλασσινός, πλοίαρχος, κάτοικος του χωριού Τσιπίδου, του Δήμου Μαρπήσσης Πάρου. Αναφέρονται επίσης οι ιδιοκτήτες κτημάτων στην Μεσάδα των Ιακώβου Αντωνόπουλου, Αντωνίου Κληρονόμου, Δημητρίου Ανουσάκη. Στο Αυκουλάκι τα κτήματα του Ιωάννη Αλιπράντη και Βίτου Τσαντουλή και του Αντωνίου Μελανίτη.

–1884. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμμένος ο Δημήτριος Νικολάου Ανουσάκη (γεν. 1884), ετών 19, γεωργός, άγαμος.

–1885. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμμένη η Βασιλική Δημητρίου Ανουσάκη (γεν. 1885), ετών 18, υπηρέτρια, άγαμος.

–1887. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμμένη η Ελένη Νικολάου Ανουσάκη (γεν. 1887, ετών 16, οικιακά, άγαμος.

–1890. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμμένος ο Νικήτας Νικολάου Ανουσάκη (γεν. 1890), ετών 13, ποιμήν, άγαμος.

–1893. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμμένος ο Ιωάννης Νικολάου Ανουσάκη (γεν. 1893), ετών 10, άνευ, άγαμος.

–1896. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμμένη η Ζαμπέτα Νικολάου Ανουσάκη (γεν. 1896), ετών 7, άνευ, άγαμος.

–1898. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμμένος ο Δημήτριος Εμμανουήλ Ανουσάκης (γεν. 1898), ετών 5, άνευ, άγαμος.

–1901. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμμένη η Ειρήνη Εμμανουήλ Ανουσάκη (γεν. 1901), ετών 2, άνευ, άγαμος.

–1929. Το 1929 γεννιέται ο κάτοικος της Κοινότητας Μάρπησσας Ανουσάκης Δημήτριος του Νικήτα γεωργός.

–1930. Το 1930 γεννιέται ο κάτοικος της Κοινότητας Μάρπησσας Ανουσάκης Εμμανουήλ του Δημητρίου.

–1931. Το 1931 γεννιέται η Ανουσάκη Αικατερίνη του Νικήτα.

–1946. Σε εκλογικό κατάλογο της Κοινότητας Μάρπησσας στις 30 Απριλίου 1946, υπάρχει εγγεγραμμένος ο 73χρονος Ανουσάκης Εμμανουήλ του Δημητρίου γεωργός, ο 55χρονος Ανουσάκης Νικήτας του Νικολάου γεωργός, ο 46χρονος Ανουσάκης Δημήτριος του Εμμανουήλ γεωργός και ο 38χρονος Ανουσάκης Νικόλαος του Εμμανουήλ γεωργός.

 

–Αντιπαριώτης: Πατριδωνύμιο, καταγωγή από την Αντίπαρο. Οι Αντιπαριώτες ήρθαν μαζικά δυο φορές και μετοίκησαν στην γειτονική Πάρο λόγω κυρίως των λεηλασιών από τους πειρατές. Η πρώτη τον 14ο αιώνα και η δεύτερη τον 17ο αιώνα.

Το 1675, ο διαβόητος Γάλλος πειρατής Ντανιέλ, όταν ηττήθηκε από τους Οθωμανούς στη ναυμαχία που έγινε στη θαλάσσια περιοχή της Αντιπάρου και του Δεσποτικού, έβαλε φωτιά στο πλοίο του και αποβιβάστηκε στο Δεσποτικό. Οι κάτοικοι του νησιού τον παρέδωσαν όμως στις οθωμανικές δυνάμεις. Στη συνέχεια, ο Ουγκό ντε Κρεβαλιέ, ο Οράνζ, ο Ονορά και άλλοι Γάλλοι πειρατές, για να εκδικηθούν, λεηλάτησαν το νησί και κατέσφαξαν τους κατοίκους του.

Η πρώτη γραπτή αναφορά που έχουμε βρει ως σήμερα είναι το 1668 στη Λεηλασία της Παροικιάς και σε έγγραφο Τσιπίδου της 12ης Απριλίου 1712 «αγορά αμπελιού του Ζάνε Αντιπαριώτη».

Σε πατριδωνυμιακά επίθετα, πολλές φορές συναντάμε να μην υπάρχουν κοινοί συγγενικοί κλάδοι, αυτό συμβαίνει διότι το μόνο κοινό που έχουν είναι ο τόπος καταγωγής μιας και το επίθετό τους ήταν άλλο και στην πορεία το πατριδωνύμιο έγινε παρατσούκλι και το παρατσούκλι επίθετο.

Στην περίπτωση αυτή οι περισσότεροι κάτοικοι δείχνει ότι έχουν επαναπατριστεί και εντέλει να υπάρχουν δύο ή τρεις γενάρχες.

–1668. Το συναντάμε για πρώτη φορά το 1668 στη Λεηλασία της Παροικιάς.

–1712. Σε έγγραφο Τσιπίδου της 12ης Απριλίου 1712 «αγορά αμπελιού του Ζάνε Αντιπαριώτη».

–1738. Καταγραφή περιουσιακών στοιχείων [Παροικιά, 13 Νοεμ. 1738] Αλεξανδρής Αντιπαργιώτης χωράφι Μεταξωτού σύμπλιος Άγιος Ευστάθιος.

–1828. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Ιωάννης Ευστράτιου Αντιπαριώτης (γεν. 1828), ετών 75, γεωργός, έγγαμος.

–1831. Στις 21 Οκτωβρίου 1831, σωτήρια επιστολή των κατοίκων της Πάρου προς τον επίτροπο Αιγαίου Πελάγους, για τα δεινά των κρητών νέοαποίκων εναντίων των ντόπιων. Υπογράφει… ο Ηλίας Αντιπαριώτης από τα χωριά του Κεφάλου.

–1832. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένη η Καλλίτσα Ιωάννη Αντιπαριώτη (γεν. 1832), ετών 70, οικιακά, έγγαμος.

–1844. Στον εκλογικό κατάλογο Μαρμάρων του 1844 είναι εγγεγραμμένος ο Αντιπαριώτης Ευστράτιος 42ετών γεωργός, ο Αντιπαριώτης Κωνσταντίνος 28ετών γεωργός και ο Αντιπαριώτης Ιωάννης 36ετών γεωργός.

–1847. Στον εκλογικό κατάλογο Μαρμάρων του 1847 είναι εγγεγραμμένος ο 45χρονος γεωργός Ευστράτιος Αντιπαριώτης, ο 30χρονος γεωργός Κωνσταντίνος Αντιπαριώτης και ο 40χρονος εργάτης Ιωάννης Αντιπαριώτης.

–1848. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένη η Παππίνα Δημ? Αντιπαριώτη (γεν. 1848), ετών 55, οικιακά, χήρα.

–1858. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμμένη η Μοσχούλα Δομένεγου Αντιπαριώτη (γεν. 1858), ετών 45, οικιακά, έγγαμος.

–1863. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμμένος ο Δομένεγος Νικήτα Αντιπαριώτης (γεν. 1863), ετών 40, γεωργός, έγγαμος.

–1863. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμμένος ο Πέτρος Ιωάννη Αντιπαριώτης (γεν. 1863), ετών 40, εργάτης, έγγαμος.

–1873. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμμένη η Ειρήνη Πέτρου Αντιπαριώτη (γεν. 1873), ετών 30, οικιακά, έγγαμος.

–1875. Σε εκλογικό κατάλογο του 1875, του Δήμου Μάρπησσας (της επαρχίας Νάξου), υπάρχουν εγγεγραμμένοι τα αδέρφια Αντιπαρωτης Γιάννης 45 ετών, Κωνσταντίνος 36 ετών και Νικήτας 40 ετών, του Ευστρατίου. Γεωργοί κάτοικοι Μαρμάρων εκτός του Κωνσταντίνου (κάτοικος Βουρλά).

–1876. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Δημήτριος Ιωάννη Αντιπαριώτης (γεν. 1876), ετών 27, εργάτης, έγγαμος.

–1888. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμμένη η Νικολέτα Πέτρου Αντιπαριώτη (γεν. 1888), ετών 15, οικιακά, άγαμος.

–1889. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμμένος ο Νικήτας Δομένεγου Αντιπαριώτης (γεν. 1889), ετών 14, ποιμήν, άγαμος.

–1891. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμμένος ο Κωνσταντίνος Δομένεγου Αντιπαριώτης (γεν. 1891), ετών 12, ποιμήν, άγαμος.

–1891. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμμένος ο Συργής? Πέτρου Αντιπαριώτης (γεν. 1891), ετών 12, εργάτης, άγαμος.

–1894. Στις 14 Ιουνίου 1894 ο παριανός Αντιπαριώτης Νικόλαος 24 ετών κάτοικος Σύρου δηλώνει τον θάνατο του κουνιάδου του Σπύρος Παναγιώτης του Δήμου και της Μαρούλας 50 ετών κάτοικο Ερμούπολης. Ασθένεια: Φυματίωσις.

–1894. Το 1894 γεννιέται ο Αντιπαριώτης Ιωάννης του Πέτρου έμπορος κάτοικος Παροικιάς.

–1895. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμμένη η Ελένη Δομένεγου Αντιπαριώτη (γεν. 1895), ετών 8, άνευ, άγαμος.

–1895. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμμένος ο Ιωάννης Πέτρου Αντιπαριώτης (γεν. 1895), ετών 8, άνευ, άγαμος.

–1896. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμμένος ο Εμμανουήλ Πέτρου Αντιπαριώτης (γεν. 1896), ετών 7, άνευ, άγαμος.

–1898. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμμένη η Αικατερίνη Πέτρου Αντιπαριώτη (γεν. 1898), ετών 5, άνευ, άγαμος.

–1900. Αντιπαριώτου Μόσχω, όνομα συζύγου: Ιωάννης, Κύριο όνομα και επώνυμο πατρός: Ι. Κληρονόμος. Έτος γέννησης: 1900. Επάγγελμα: οικοκυρά.

–1903. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμμένος ο Κωνσταντίνος Πέτρου Αντιπαριώτης, ετών 3μηνών, άνευ, άγαμος.

–1909. Σε επιγραφή στο εκκλησάκι του Αγίου Αθανασίου στα Μάρμαρα, ιδιωκτισίας οικ. Σομπόνη), αναγράφεται ο κτήτορας ΝΙΚΗΤΑΣ ΑΝΤΙΠΑΡΙΩΤΗΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ 1909. 

–1915 Πώληση  του ακινήτου  (αρχοντικό Ραγκούση σήμερα Αντιπαριώτη στα Μάρμαρα) από τη μητέρα του Άννα Ραγκούση στο γιο της Φραγκίσκο Ραγκούση. Στο επόμενο συμβόλαιο του 1915 ο Νικήτας και η Αλεξάνδρα Αντιπαριώτη αγοράζουν από τον Φραγκίσκο το ακίνητο.

–1923. Το 1923 γεννιέται ο Αντιπαριώτης Αντώνιος του Ιωάννη έμπορος κάτοικος Παροικιάς.

–1928. Το 1928 γεννιέται ο Αντιπαριώτης Πέτρος του Εμμανουήλ γεωργός, κάτοικος κοιν. Αρχιλόχου.

–1930. Το 1930 γεννιέται ο Αντιπαριώτης Πέτρος του Ιωάννη κάτοικος της Κοιν. Παροικιάς.

–1950. Στον εκλογικό κατάλογο της Κοινότητας Παροικιάς στις 17 Μαΐου 1950 είναι εγγεγραμμένη η Αντιπαριώτη Μόσχω (γεν. 1900), όνομα συζύγου Ιωάννης, όνομα πατρός Ι. Κληρονόμος.

 

–Αντίπας ή Αντύπας:

–1829: 9βρίου 27. Μαθητευόμενοι εις την Αλληλοδιδακτικήν Σχολήν της πόλεως Παροικιάς

Αντύπας Γεώργιος ετών 5

–1830. «Στο προικοσύμφωνο του Θεοδώρου Φρ. Κυπραίου και της Μαρούσας Αντύπα (Παροικιά 5 Φεβρουαρίου 1830), «ο Σπύρος Αντύπας. Πατέρας της Μαρούσας δίδει εικόνα της Παναγίας». (ΓΑΚ, 216, 64ν).

–1831. Στις 21 Οκτωβρίου 1831, σωτήρια επιστολή των κατοίκων της Πάρου προς τον επίτροπο Αιγαίου Πελάγους, για τα δεινά των κρητών νέοαποίκων εναντίων των ντόπιων. Υπογράφει… ο Σπυρίδων Αντίπας από τα χωριά του Κεφάλου.

–1847. Στον εκλογικό κατάλογο Παροικιάς του 1847 (συμπεριλαμβάνει και την Αντιπάρο) υπάρχει εγγεγραμμένος ο 56χρονος κτηματίας Σταύρος Αντίπας και ο 48 ετών υπηρέτης Μιχαήλ Αντίπας.

 

–Αντριότης ή Αντριώτης ή Ανδριώτης: Πατριδωνύμιο από την Άνδρο. Σε πατριδωνυμιακά επίθετα, πολλές φορές συναντάμε να μην υπάρχουν κοινοί συγγενικοί κλώνοι, αυτό συμβαίνει διότι το μόνο κοινό που έχουν είναι ο τόπος καταγωγής μιας και το επίθετό τους ήταν άλλο και στην πορεία το πατριδωνύμιο έγινε παρατσούκλι και το παρατσούκλι επίθετο.

–1707. Σε έγγραφο του Τζιπίδου στις 2 Ιανουαρίου 1707 «εμφυτευτήριον έγγραφον μεταξύ του ου Ανδριώτη και Δημητρίου Πούλιου».

–1724. Στη περιοχή της Νάουσας αναφέρεται στα εξής έγγραφα του 18ου αιώνα. 1. Προικοσύμφωνο «Ιωάννη Αντριώτη μετά της Καλής», Νάουσα, 23 Νοεμβρίου 1724.

–1749. Σε επιτύμβια επιγραφή στην Πέρα Παναγιά Μαρμάρων διαβάζουμε: «1749 Μαρτίου 13 δι’ εξόδου Αυγουστή Αντριώτη»

 

–Αντύπας: Βλέπε Αντίπας

 

–Αντωνακάκης:

–1829. Ο ονομαστικός κατάλογος των μαθητών του Αλληλοδιδακτικού Σχολείου της Νάουσας του σχολικού έτους 1829.

«Οι μαθητευόμενοι εις την Αλληλοδιδακτικήν Σχολήν της κομοπόλεως Ναούσης»

Νικόλαος Αντωνακάκης ετών 19.

 

–Αντωνιάδης:

–1954. Σε εικόνα της Παναγίας στον Άγιο Νικόλαο Λευκών, αναφέρει: «1954 – Κ. Αντωνιάδης».

 

–Αντωνίου: Κοινότυπο πατρωνυμικό επίθετο (βαπτιστικό Αντώνιος). Από τη Νάξο αλλά και από το Αϊβαλή προέρχονται οι οικογένειες Αντωνίου της Πάρου. Υπογράφεις ως ένας εκ των στρατιωτών της επανάστασης.

–1821. Οι υπογεγραμμένοι στρατιώτες υπόσχονται να ακολουθήσουν τον Φιλικό Παναγιώτη Δ. Δημητρακόπουλο και να απέλθωσιν εις Πελοπόννησο για να ενωθούν υπό τις οδηγίες του εκ λαμπρότατου Πρίγκηπος Δημήτριο Υψηλάντη ελληνικών στρατευμάτων. Εις βεβαίωση υπογράφονται Νάουσα Πάρου τη 20 Αυγούστου 1821, Λάμπρος Αντωνίου Νάξιος και Μιχαήλ Αντωνίου Αϊβαλιώτης.

–1829. Ο ονομαστικός κατάλογος των μαθητών του Αλληλοδιδακτικού Σχολείου της Νάουσας του σχολικού έτους 1829.

«Οι μαθητευόμενοι εις την Αλληλοδιδακτικήν Σχολήν της κομοπόλεως Ναούσης»

Ελένη Αντωνίου ετών 8.

–1833. Σε κατάλογο της εν Παροίκια Ελληνοδιδακτικής Σχολής μαθητευόντων παιδιών στις 28 Απριλίου 1833 αναφέρεται η Στυλιανή Αντωνίου.

–1903. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμμένη η Αικατερίνη Σταματίου Αντων’ιου, ετών 60, οικιακά, χήρα.

 

–Αντωνόπουλος: Πατρωνυμικό επώνυμο, ο γιος του Αντώνη. Κοινότυπο επίθετο. Οι καταλήξεις με όπουλος μεταφράζονται ως ο γιος, το παιδί.

Ίσως πρόσφυγες από το Αϊβαλή όπου πολλοί Αϊβαλιώτες έφτασαν στην Πάρο μετά την καταστροφή τον Μάιου του 1821.

Τέκνο της οικογένειας ο συγγραφέας Μάνος Ελευθερίου.

–1826. Γεννιέται στην Πάρο ο προπαππούς του συγγραφέα Μάνου Ελευθερίου Ιάκωβος Αντωνόπουλος, συζ. Μαρούσα. Απεβίωσε το 1901.

–1844. Στις 20 Αυγούστου 1884 ο 27χρονος βυρσοδέψης από την Πάρο Αντώνης Αντωνόπουλος, του Παναγιώτη και της Δάφνης, κάτοικος Σύρου παντρεύεται στην Ερμούπολη την 17χρονη από την Θήρα Ειρήνη Δρακοπούλου, του Νικολάου και της Μαρουλίας.

–1847. Στον εκλογικό κατάλογο του Δήμου Μάρπησσας το 1847 είναι εγγεγραμμένος ο Αντωνόπουλος Εμμανουήλ 26 ετών εργάτης.

–1858. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Ανδρέας Κωνσταντίνου Αντωνόπουλος (γεν. 1858), ετών 45, ναυτικός, άγαμος.

–1858. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Κωνσταντίνος Ιακώβου Αντωνόπουλος (γεν. 1858), ετών 45, γεωργός, έγγαμος.

–1864. Το 1864 γεννιέται ο Αντωνόπουλος Γεώργιος του Ιάκωβου γεωργός, απεβίωσε το 1952.

–1865. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Γεώργιος Ιακώβου Αντωνόπουλος (γεν. 1865), ετών 38, γεωργός, έγγαμος.

–1867. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένη η Μαρία Κωνσταντίνου Αντωνοπούλου (γεν. 1867), ετών 36, οικιακά, έγγαμος.

–1871. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Νικόλαος Ιάκωβου Αντωνόπουλος (γεν. 1871), ετών 32, εργάτης, έγγαμος.

–1873. Γεννιέται στην Σύρο το 1873 ο Νικόλαος Ιακώβου Αντωνόπουλος απεβίωσε το 1901. Σύζυγός του η επίσης παριανή Μελανίτη Κ. Πηνελόπη (Πάρος1878, Σύρος 1953). Είναι οι γενάρχες του Συριανού κλάδου όπου εγγόνι τους είναι ο συγγραφέας Μάνος Ελευθερίου. Τέκνο τους η Ευαγγελία Αντωνοπούλου (1901-1984), μητέρα του συγγραφέα.

–1873. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένη η Μαρούσα Γεωργίου Αντωνοπούλου (γεν. 1873), ετών 30, οικιακά, έγγαμος.

–1874. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Αντώνιος Ιάκωβου Αντωνόπουλος (γεν. 1874), ετών 29, εργάτης, άγαμος.

–1875. Σε εκλογικό κατάλογο του 1875, του Δήμου Μάρπησσας (της επαρχίας Νάξου), υπάρχει εγγεγραμμένος ο Αντωνόπουλος Ιάκωβος του Κωνσταντίνου 49 ετών γεωργός, όπως και ο Αντωνόπουλος Νικόλαος του Κωνσταντίνου 45 ετών εργάτης. Αντωνόπουλοι υπάρχουν και στα γειτονικά Μάρμαρα. Εκλογικός κατάλογος των Μαρμάρων του ίδιου έτους αναγράφει τον Αντωνόπουλο Εμμανουήλ του Κωνσταντίνου, 52 ετών εργάτη.

–1884. Υποθηκοδάνειο. Ερμούπολις Σύρου 1884, Οκτωβρίου 18. Αναφέρεται ο Σταύρος Ανδρέα Θαλασσινός, πλοίαρχος, κάτοικος του χωριού Τσιπίδου, του Δήμου Μαρπήσσης Πάρου. Αναφέρονται επίσης οι ιδιοκτήτες κτημάτων στην Μεσάδα των Ιακώβου Αντωνόπουλου, Αντωνίου Κληρονόμου, Δημητρίου Ανουσάκη. Στο Αυκουλάκι τα κτήματα του Ιωάννη Αλιπράντη και Βίτου Τσαντουλή και του Αντωνίου Μελανίτη.

–1888. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένη η Βασιλική Κωνσταντίνου Αντωνοπούλου (γεν. 1888), ετών 15, οικιακά, άγαμος.

–1891. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Ιάκωβος Γεωργίου Αντωνόπουλος (γεν. 1891), ετών 12, μαθητής, άγαμος.

–1891. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένη η Μαρούσα Κωνσταντίνου Αντωνοπούλου (γεν. 1891), ετών 12, οικιακά, άγαμος.

–1895. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένη η Χρυσάνθη Κωνσταντίνου Αντωνοπούλου (γεν. 1895), ετών 8, άνευ, άγαμος.

–1896. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Εμμανουήλ Γεωργίου Αντωνόπουλος (γεν. 1896), ετών 7, άνευ, άγαμος.

–1897. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένη η Κυριακή Γεωργίου Αντωνοπούλου (γεν. 1897), ετών 6, άνευ, άγαμος.

–1898. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Ιάκωβος Κωνσταντίνου Αντωνόπουλος (γεν. 1898), ετών 5, άνευ, άγαμος.

–1901. Στις 5 Δεκεμβρίου 1901 ο 28χρονος γεωργός από την Πάρο Νικόλαος Αντωνόπουλος του Ιάκωβου και της Μαρούσας, παντρεύεται στην Ερμούπολη την 23χρονη από την Πάρο Πηνελόπη Μελανίτη, του Κωνσταντίνου και της Ευδοκίας.

–1931. Το 1931 γεννιέται ο Αντωνόπουλος Γεώργιος του Εμμανουήλ.

–1946. Σε εκλογικό κατάλογο της Κοινότητας Μάρπησσας στις 30 Απριλίου 1946 υπάρχει εγγεγραμμένος ο Αντωνόπουλος Χρήστος του Ιάκωβου εργάτης, έτος γέννησης το 1925, ο 82χρονος Αντωνόπουλος Γεώργιος του Ιάκωβου γεωργός, ο 55χρονος Αντωνόπουλος Ιάκωβος του Γεωργίου κλιβανεύς, ο 50χρονος Αντωνόπουλος Εμμανουήλ του Γεωργίου γεωργός και ο Αντωνόπουλος Γεώργιος του Ιάκωβου 24 ετών εργάτης.

 

–Αξερίου ή Αζερίου:

–1835. Σε ομαδικό έλεγχο του δημοτικού σχολείου Πάρου του 1835, υπάρχει εγγεγραμμένος η μαθήτρια Ιωάννα Χρ. Αξ(ζ)ερίου και η Μαριγώ Αξ(ζ)ερίου τέχνη πατέρα υγειονόμος.

 

–Αξιώτης ή Αξώτης ή Αξότης: Πατριδωνύμιο από την Νάξο (Αξά). Σε πατριδωνυμιακά επίθετα, πολλές φορές συναντάμε να μην υπάρχουν κοινοί συγγενικοί κλώνοι, αυτό συμβαίνει διότι το μόνο κοινό που έχουν είναι ο τόπος καταγωγής μιας και το επίθετό τους ήταν άλλο και στην πορεία το πατριδωνύμιο έγινε παρατσούκλι και το παρατσούκλι επίθετο.

–1719. Προικοσύμφωνο Γληνάκη Αξιώτη και Μαργαρίτας Αλιπράντε

(Καστέλλι Ναούσης, 21 Ιανουαρίου 1719)

Πάρος, Καστελλίω Νάουσα 21 Ιανουαρίου 1719. Εις δόξαν του παντοδύναμου και ζώντος Θεού. Εις την πρεσβείαν της αυτού μητρός, του αγίου μεγαλομάρτυρος Προκοπίου και πάντων των αγίων.

+Έθος παλαιόν και νόμος εδόθη παρά Θεού Παντοκράτορος προς το πληνθητικών (sic) των ανθρώπων, την ευλογίαν ενέλαβον ο Αβραάμ και η Σάρρα ελθέτω και όσοι τους νύν συμφωνούντας την σήμερον ήλθον εις συνίβασιν υπανδρείας τα δύο μέρη από το εν μέρος ο μαστρο Γλημάκης Αξώτης και από το έτερον η κερά Μαρούσα γυνή του ποτέ Μιχαήλ Αλιπράντε έχων η ρηθείσαν Μαρούσα θυγατέραν ονόματι Μαργαρίτα όπως την λάβη ο ρηθείς Γλημάκης διά γυναίκαν του νόμιμην και ευλογητικήν καθώς προστάζου οι θείοι και ιεροί νόμοι των θειων κανόνων εν πρώτοις και διά χάριν ποιρκός τάζει η κερά Μαρούσα της θυγατρός αυτής πρώτον τας ευχάς του Δεσπότου Χριστού και της Παναγίας, των γονέων της του πατρός της και την εδικήν της έπειτα της δώνει την εικόνα της Παναγίας το Γενέσιον να την εορτάζουν διά ψυχικήν των σωτηρίαν τα σπίτια όλα ανώγια και κατώγιον κάτωθεν και το αργαστήρι κάτωθεν των αυτών σπιτιών περό να της δώνη ο γαμπρός της ο μαστρο Γλημάκης ρεάλια μετρητά είκοσι πέντε, νούμερο ρεάλια 25- να τα κάνη ως βούλεται. Δύο τηλάρια, σεντόνια ζεύγη πέντε, κουρτίνες δύο, ένα πάπλωμα, πολίτικο μαξελάρια ζεύγη τέσσερα με τα ντύματάν τως από τις φορεσιές ης μπουστομάνικα ζευγη πέντε, τα τρία μεταξωτά μπουστομπράτζολα ζεύγη τρία χρυσά, κάρτζες ζευγη δυο κόκκινες, το ένα χρυσές και το άλλο σκλέτες, δύο ζεύγη μάνικες βελούδες, ένα καβάδι τζαητουνί να το κάμη ρούχο, τέσσερα κομμάτια δακτυλίδι μισή ντουζίνα περονοκούταλα ασημένια και μίαν κούπα ασημένη, ένα λύχνος της βίδας, μίαν ντουζίνα πιάτα και έξι απλάδενες του Αγκώνα, ένα χάλκωμα μικρό και ένα τηγάνι, δύο κασέλες, ένα τραπέζι το μεγάλο, ένα κατρέπτη μεγάλο μαύρο, μίαν τουζίνα πετζέτες και ένα ταβλομάντηλο, ένα βατζέλι μαρμαρένιο, από δε τα εξωτικά, το αμπέλι εν τη θέσει Κούμπαρένιος πλησίος Γεωργάκη Λευκάρου, τα χωράφια εν τη θέσει Αμπελά όλα, πλησίον του Ιωάννου Βασιλειόπουλου, το χωράφι εν τη θέσει Ξιφάρας με όλας του τα δικαιώματα, πλησίον Γερμάνου Κοντιτζά και ένα κρασοβούτζι, άλλο και την ευχήν της. Από δε το έτερον μέος ο μαστρο Γλημάκης πρώτον τας ευχάς του Δεσπότου Χριστού και της Παναγίας και των γονέων του το χωράφι εν τη θέσει Προκόπου, πλησίον Αγγελετάκη Νταμία, το έχει αγορά από την Κατερίνα του Ιωάννου Νταμία, έτερο χωράφι εν τη θέσει Βορού, πλησίον Ιωάννου Ντελέντα, ένα κομμάτι αμπέλι εν τη θέσει Μαράθι, πλησίον Δημήτρη Αναπλιώτη, ένα χάλκωμα της ρακής και ένα μικρό και οκτώ σαχάνια τρία παπλώματα πολίτικα, δύο πεύκια, ένα ζευγάρι μπουστομάνικα μεταξωτά και ρεάλια μετρητά τριακόσια, νούμερο ρεάλια 300. Άλλο και την ευχήν των γονέων του. Ξεκαθαρίζοντας τέρμεν δύο χρόνους με τον ερχομόν του να στεφανωθού ή και πρωτύτερα έλθει να έχει άδειαν να στεφανώνεται ειδέ και παντρευτεί ο Γλημάκης να παίρνη η κοπέλα από τα τίποτις των πενήντα γροσώ πράγμα ο μόνμπλιλέ (μόμπιλε), ο στάμπλιλέ είδε και πανδρευτή η κοπέλα να πάρη ο Γλημακης από των πραγμάτων της πενήντα γροσώ πράγμα.

Ακόμα λέσει και ετούτην  την κοντετζιόν, όντας έλθη το θέλημα του αφέντη του Θεού να στεφανωθού και αποβιώσου χωρίς να αφήσουν κληρονόμους να πηγαίνουν τα άνω γεγραμμένα πράγματα εις τους πλέον σιμωτέρους των συγγενών τος μην εξουσιάζοντας άλλο η νύμφη πάρεξ είκοσι γροσώ πράγμα να αφήνη διά την ψυχήν της ο στάμπιλε ο μόνμπιλε και ούχι περισσότερο, εις τούτο είναι στερκτή και τα δύο μέρη. Και εις ένδειξιν εγεγόνει το παρόν διαμαρτυρικόν των κάτωθεν αξιοπίστων και παρακαλετών μαρτύρων εις ασφάλειαν. Ακόμα δώνει η κερά Μαρούσα της θυγατρός της τις μάνδρες και σπιτότοπους κείμενες εις την Βρύση.

Διαμάρτυρας Γεώργιος Μοσχονάς.

Ιωάννης Κορτιάνος μάρτυρας παρακαλετός

… Anduano Afermo quanto [di] sopra [=βεβαιώνω ως άνωθεν]

Ιωάννης μάρτυρας παρακαλετός ο Μαλατέστας

Τζάνες ο Καλλέργης πιστώς γέγραφα.

–1732. Πωλητήριο στην Παροικιά στις 14 Απρ. 1732 και σε διαθήκη Σακελλαρίου Βιτζαρά, Παροικιά, 4 Απρ. 1734: Του αδερφού του Γιαννάκη αφήνει την εκκλησία του Αγ. Γεωργίου στον Έλιτα με το περιβολάκι και το λιβάδι Βορνά, σύμπλιος Μάρκου Αξιώτη.

–1735. Σε έγγραφο Τσιπίδου της 19ης Φεβρ. 1735 η διαθήκη του Μανώλη Αξιώτη «κτήματα εις την μονήν Αγίου Αντωνίου.

–1738. Μαρτυρία υπερασπίσεως συμπατριώτη τους ιερέα Φραγκίσκου Νταβερόνα προς τον καπουδάν πασά (για αντίδραση στην συγκέντρωση της φορολογίας), κατά τη Γενική Συνέλευση από τα κοινά της Πάρου, της 16 Ιουλίου 1738, υπογράφει ο Γλιμάκης Αξιώτης από το κοινό της Νάουσας Πάρου.

–1820. Λογαριασμός των Απεσταλμένων της Κωνσταντινούπολης το 1821 έτος, υπόμεν το μέρος της κοινοτήτος Πάρου ο Μιχαήλ Τσιγώνιας, από δε το μέρος του ποτέ Πέτρου Μάτσα Μαυρογένους, ενοικιάζου των Σουλτανικών προσόδων και πολιτικών δικαιωμάτων της Νήσου μας, ως το συμφωνητικόν, αυτού του Ενοικιου του και Κοινότητος Γεγραμμένον τη 3: Δεκεμβρίου 1820 και καταχωρημένον εις τον Κώδηκα της κοινότητος, τον Ιωάννη Κορτιάνον, οίτινες απεσταλμένοι Τσιγώνιας και Κορτιάνος εξάλθησαν εξή να αγοράσουν αυτάς τας προσόδους, ετεί λογαριασμόν του ρηθατος; Ενοικιαζου.

Ομολογία Αξιώτη -//- Κεφάλαιον γρ. 300.

–1830. Αναφέρεται σε κατάλογο του Μητροπολίτη Παροναξίας Ιερόθεου στις 8 Φεβρουαρίου 1830 ο παπά Εφραίμ Αξιώτης και ο ιερομόναχος Σωφρόνιος Αξιώτης ως πάροικος (προσωρινός κάτοικος Πάρου).

–1830. Από κατάλογο που είχε στείλει στο Υπουργείο Θρησκείας ο Επίσκοπος Παροναξίας Ιερόθεος στις 8 Φεβρουαρίου 1830, πληροφορούμαστε ότι η Πάρος διέθετε 52 ιερείς.

Κατωτέρω παραθέτουμε ονοματεπώνυμά με τα ανάλογα οφίκια που είχαν: παπα-Εφραίμ Αξιώτης.

–1844. Στον εκλογικό κατάλογο Μαρμάρων του 1844 είναι εγγεγραμμένος ο Αξότης Νικόλαος 50 ετών εργάτης.

–1847. Στον εκλογικό κατάλογο Μαρμάρων του 1847 είναι εγγεγραμμένος ο 53χρονος εργάτης Αξώτης Νικόλαος.

–1847. Στον εκλογικό κατάλογο Λευκών του 1847 είναι εγγεγραμμένος ο 51χρονος ποιμήν Γεώργιος Αξότης.

–1879 από τη Νάξο. Νικόλαος Αξιώτης, γύφτος (Σιδηρουργός) 20 Μαΐου 1879.

–1880. Σε χειρόγραφο ναού το 1880 Αξώτενα.

 

–Απόκοτος: Επώνυμο παρωνύμιο, ο απερίσκεπτος, ο ριψοκίνδυνος, παράτολμος. Γνωστό επίθετο στην Αντίπαρο έως και σήμερα.

–1821. Παριανός αγωνιστής του 1821 ο Απόκοτος Νικόλαος (Μ.Ν.1613) Ναύτης. Πολέμησε και στην πολιορκία Αθηνών.

–1847. Στον εκλογικό κατάλογο Παροικιάς του 1847 (συμπεριλαμβάνει και την Αντιπάρο) υπάρχει εγγεγραμμένος ο 31χρονος ναύτης Γεώργιος Ν. Απόκοτος, ο 41χρονος ναύτης Γιαννακός Απόκοτος, ο 55χρονος ναύτης Νικόλαος Απόκοτος, ο 26χρονος ναύτης Γεώργιος Απόκοτος, ο 29χρονος ναύτης Γεώργιος Π. Απόκοτος, ο 30χρονος ναύτης Δημήτριος Απόκοτος, ο 48χρονος Ιωάννης Απόκοτος και ο 83χρονος γεωργός Στέφανος Απόκοτος.

–1888. Στις 21 Φεβρουαρίου 1888 ο 28χρονος καφεπώλης από την Πάρο Αντώνιος Μαρινάτος του Κοσμάς και της Ειρήνης Παρού[ση], παντρεύεται στην Ερμούπολη την 18χρονη από την Πάρο Ελένη Αποκότου, του Εμμανουήλ και της Αγγελικής Δ. Σοβατζή.

–1893. Στον εκλογικό κατάλογο Αντιπάρου στις 30 Απριλίου 1946 υπάρχει εγγεγραμμένος ο γεννημένος το 1893 κάτοικος Αντιπάρου Απόκοτος Θεολόγος του Νικολάου, ναυτικός.

–1895. Στον εκλογικό κατάλογο Αντιπάρου στις 30 Απριλίου 1946 υπάρχει εγγεγραμμένος ο γεννημένος το 1895 κάτοικος Αντιπάρου Απόκοτος Ιωάννης του Νικολάου, ναυτικός.

–1912. Στο μνημείο πεσόντων του Δημοτικού Σχολείο Αντιπάρου αναγράφεται ο πεσόντας κατά την περίοδο 1912-13 Γεώρ. Π. Απόκοτος.

–1918. Στο μνημείο πεσόντων του Δημοτικού Σχολείο Αντιπάρου αναγράφεται ο πεσόντας κατά την περίοδο 1918-22 Βασ. Ν. Απόκοτος.

–1924. Το 1924 γεννιέται στη Αντίπαρο η Απόκοτου Ι. Αννέτα, μετέπειτα σύζυγος του Ιωάννη Τριαντάφυλλου.

–1926. Το 1926 γεννιέται ο Απόκοτος Νικόλαος του Ιωάννη, κάτοικος Αντιπάρου.

–1947. Σε εκλογικό κατάλογο Αντιπάρου το 1947 είναι εγγεγραμμένος ο Απόκοτος Νικόλαος του Ιωάννη, κάτοικος Αντιπάρου.

–1951. Σε εκλογικό κατάλογο Αντιπάρου στις 16 Μαρτίου 1951 υπάρχει εγγεγραμμένη η Απόκοτου Άννα, όνομα συζύγου Θεολόγος, όνομα πατρός Αντώνιος Σγαρδέλης.

 

–Αποστολόπουλος: Το επίθετο Αποστολόπουλος υπάρχει στην Πάρο από τις αρχές του 19ου αιώνα και ίσως είναι πελοποννησιακής καταγωγής, μάλλον από την Μεσσηνία. Το επίθετο αυτό υπάρχει έως σήμερα κυρίως στην δυτική Πελοπόννησο, με μεγαλύτερη πυκνότητα στο Ψάρι Μεσσηνίας.

Μαρτυρίες συγγενών κάνουν λόγο για καταγωγή από την Κορώνη Μεσσηνίας.

Μέλη της οικογένειας Αποστολόπουλου με καταγωγή από την Ορεινή Αρκαδία, κυρίως κτηνοτρόφοι μετακόμιζαν στα παράλια κάποιους μήνες και κυρίως στην Κορώνη.

Η οικογενειακή μαρτυρία λέει ότι ένας εξ´αυτών μετά από επεισόδιο με Τούρκους, έφυγε για κάποιο Κυκλαδίτικο νησί και πιθανόν την Πάρο.

Καταγόμενος από την ορεινή Αρκαδία (Μεγαλοπολη) είναι ένας νεότερος κλάδος της Πάρου.

Αποστολόπουλος σημαίνει “γιος του Αποστόλη” και δεν μπορούμε να είμαστε σίγουροι αν πρόκειται για μονογονεϊκή οικογένεια ή όχι. Αυτό μπορεί να διαπιστωθεί μόνον μέσω ανάλυσης των Υ απλοομάδων του DNA.

Σύμφωνα με τον ιατρό – μελετητή κ. Γεώργιο Καπαρό: «Ενδιαφέρον παρουσιάζει η μαρτυρία μέλους της οικογένειας από την Ηλεία, ότι το παρωνύμιό τους ήταν Μπούκουρας! Όπως έχουμε ξαναπεί, το παρωνύμιο πολλές φορές μας βοηθάει να καταλάβουμε ποιο ήταν το αρχικό επίθετο ή έστω, την καταγωγή!

Μπούκουρα ήταν το αρχικό όνομα του χωριού Κρίνος του νομού Αχαΐας (στα σύνορα με την Ηλεία) και οι κάτοικοί του εικάζουν πως πιθανόν ονομάστηκε έτσι από τον πρώτο που κατοίκησε εκεί και ονομαζόταν Μπούκουρας. Πράγματι, η βενετική απογραφή του 1689 το εμφανίζει ως “Μπούκουρα” με μόλις 29 κατοίκους.

Μπούκουρα στα αρβανίτικα σημαίνει “όμορφο, ευτυχές” και φυσικά υποδηλώνει αρβανίτικη καταγωγή.

Πολλά χωριά της Πελοποννήσου ήταν αρβανίτικα όπως και μεγάλο ποσοστό των κατοίκων της. Οι Αρβανίτες δεν διαχωρίζονταν από τους Έλληνες και θεωρούνταν ισότιμοι (την εποχή εκείνη η γλώσσα δεν είχε σημασία παρά μόνον η θρησκεία και τα ήθη και έθιμα). Μετά την σύσταση του Ελληνικού Κράτους, οι Αρβανίτες έμαθαν ελληνικά και εξισώθηκαν πλήρως με τους υπόλοιπους Έλληνες.

Η Γενική Εφημερίς της Ελλάδος (το ΦΕΚ της εποχής) την 16/1/1829, γράφει ότι “ανεγείρεται εκ βάθρων σχολείον της Αλληλοδιδακτικής” στο Κρανίδι, συμπληρώνοντας: “αν πολλοί των κατοίκων αγνοούν παντάπασι και την καθομιλουμένην εις όλην την λοιπήν Πελοπόννησον και ομιλούν την Αλβανιτικήν, μ' 'ολα ταύτα έδειξαν την επιθυμίαν και τον ζήλον δια την εκπαίδευση των τέκνων τους... Δεν έχομεν απ' αιώνος παράδειγμα εις αναλφαβήτους και την Αλβανιτικήν διάλεκτον μητρώαν έχουσας γυναίκας και και νήπια να ζητήσωσιν από τους άνδρας των, και πατέρας των, χρήματα δια να συνεισφέρωσιν εις ανέγερσιν τοιούτων καταστημάτων”. Με απλά λόγια, οι Αλβανίτες ζητούσαν από το ελληνικό κράτος την ανέγερση σχολείων για να μάθουν τα ελληνικά και φυσικά, προσέφεραν χρήματα για τον σκοπό αυτό.»

Υπάρχει μια μικρή επιφύλαξη για την καταγωγή λόγω της χρονολογίας μιας και απο το 1824 ως το 1828 έχουμε στην Πάρο εισροή προσφύγων απο Μ. Ασία και Βορειοανατολικό Αιγαίο.

–1826. Γενάρχης της οικογένειας Αποστολοπούλου της Πάρου είναι ο Κώστας Αποστολόπουλος το 1826.

–1829: 9βρίου 27. Μαθητευόμενοι εις την Αλληλοδιδακτικήν Σχολήν της πόλεως Παροικιάς

Αποστολόπουλος Αθανάσιος ετών 9.

–1847. Στον εκλογικό κατάλογο Παροικιάς του 1847 (συμπεριλαμβάνει και την Αντιπάρο) υπάρχει εγγεγραμμένος ο 36χρονος ναύτης Αθανάσιος Αποστολόπουλος και ο 36χρονος γεωργός Κωνσταντίνος Αποστολόπουλος.

–1853. Στα Δημοτολόγια του 1853 της Παροικιάς αναγράφεται ο Κώστας Αποστολόπουλος.

–1881. Το 1881 γεννιέται ο Αποστολόπουλος Κωνσταντίνος  του Ανδρέα κηπουρός κάτοικος Παροικιάς.

–1883. Το 1883 γεννιέται ο Αποστολόπουλος Νικόλαος του Αθανασίου κηπουρός κάτοικος Παροικιάς.

–1887. Το 1887 γεννιέται ο Αποστολόπουλος Κωνσταντίνος του Πέτρου εργάτης κάτοικος Παροικιάς.

–1893. Μπαρμπαρήγου Ευδοξία, όνομα συζύγου: Δημήτριος, Κύριο όνομα και επώνυμο πατρός: Π. Απαστολόπουλος. Έτος γέννησης: 1893. Επάγγελμα: οικοκυρά.

–1895. Γιαννακού Ελένη, όνομα συζύγου: Γεώργιος, Κύριο όνομα και επώνυμο πατρός: Π. Απαστολόπουλος. Έτος γέννησης: 1895. Επάγγελμα: οικοκυρά.

–1898. Το 1898 γεννιέται ο Αποστολόπουλος Ελευθέριος του Αθανασίου γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1901. Γενάρη Χρυσώ, όνομα συζύγου: Δημήτριος, Κύριο όνομα και επώνυμο πατρός: Κ. Αποστολόπουλος. Έτος γέννησης: 1901. Επάγγελμα: οικοκυρά.

–1917. Το 1917 γεννιέται ο Αποστολόπουλος Δημήτριος του Κωνσταντίνου ξυλουργός κάτοικος Παροικιάς.

–1920. Σε φωτογραφεία της Παροικιάς στη δεκαετία του 1920, εμφανίζετε ο Κώστας  Αποστολόπουλος να περπατάει μπροστά από τις αποθήκες της Ένωσης.

–1922. Το 1922 γεννιέται ο Αποστολόπουλος Στυλιανός του Κωνσταντίνου γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1924. Το 1924 γεννιέται ο Αποστολόπουλος Βασίλειος του Ελευθέριου γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1925. Το 1925 γεννιέται ο Αποστολόπουλος Βασίλειος του Νικολάου εργάτης κάτοικος Παροικιάς.

–1926. Το 1926 γεννιέται ο Αποστολόπουλος Πέτρος του Κωνσταντίνου εργατικός κάτοικος Παροικιάς.

–1926. Το 1926 γεννιέται ο Αποστολόπουλος Αθανάσιος του Ελευθέριου εργατικός κάτοικος Παροικιάς.

–1927. Το 1927 γεννιέται ο Αποστολόπουλος Εμμανουήλ του Νικολάου εργατικός κάτοικος Παροικιάς.

–1930. Σε φωτογραφία του Δημοτικού Σχολείο Παροικίας το 1930, διακρίνεται η μαθήτρια Ευδοκία Κ. Αποστολόπουλου.

–1950. Στον εκλογικό κατάλογο της Κοινότητας Παροικιάς στις 17 Μαΐου 1950 είναι εγγεγραμμένη η Γενάρη Χρυσώ (γεν. 1901), όνομα συζύγου Δημήτριος, όνομα πατρός Κ. Αποστολόπουλος.

–1952. Σε εκλογικό κατάλογο της Κοινότητας Νάουσας του 1952, υπάρχει εγγεγραμμένη η Μπαρμπαρήγου Ασπασία, όνομα συζύγου Στυλιανός, όνομα πατρός Λ. Αποστολόπουλος.

–1955. Σε φωτογραφεία του 1955 στην Παροικιά, Μαρία Αποστολόπουλου.

–1959. Σε άγημα στις 15 Αυγούστου 1959 στην Παροικιά, Μαρουσώ Αποστολόπουλου-Φαμέλη.

–1970. Σε άγημα δημοτικού σχολείου Παροικιάς στις 28 Οκτωβρίου 1970, Τάκης Αποστολόπουλος.

 

–Αποστόλου: Πατρωνυμικό επίθετο. Η οικογένεια Αποστόλου της Πάρου, ίσως να έχει καταγωγή από την Καστανιά Άρτας. Ο σημερινός κλάδος έχει συγγένεια με την οικογένεια Κορδονέλλη από τη Νάουσα.

–1821. Καταγραφή των κοινών χρεών της Νήσου Πάρου εγείνον εις Κωνσταντινούπολιν εις εκφόρους αποστολάς κατά το τελευτάτον _ καταχωρημένον εις τον κοινόν Κώδημα καθού είς του τελευταίου χρόνου απεσταλμένων. Μ. Τσιγώνια, και Ιω. Κορτιάνου λογαριασμούς, τα οποία μένουν ενεξόφλητα τα κεφάλαια ομολογιών οι δε τόκοι αυτών είναι πληρωμένοι μέχρι του χιλιοστού οκτακοσιοστού έτους.

Ομολογία Μιχαήλ Αποστόλου γρ. 2725.

–1863. Στις 26 Ιανουαρίου 1863 ο 25χρονος σανδαλοποιός από την Πάρο Ιωάννης Θηβαίος του Παναγιώτη και της Ελένης Αποστόλου, παντρεύεται στην Ερμούπολη την συριανή 16χρονη Αναστασία Μιχαήλ, του Μιχαήλ Χάλη και της Μαρίας Ανδριανοπούλου.

–1869. Στα δημοτολόγια Ερμούπολης είναι εγγεγραμμένος ο παριανός 23χρονος ναυτικός Ηλίας Ν. Αποστόλου, έγγαμος. Έδωσε όρκο στις 12 Μαρτίου 1869.

–1877. Στις 19 Ιουλίου 1877 ο παριανός βυρσοδέψης Αποστόλου Ηλίας 23 ετών και η γυναίκα του Ελένη Μουλιανάκη κάτοικοι Σύρου δηλώνουν τον θάνατο της κόρης τους Ανέζας 8 μηνών κάτοικος Ερμούπολης. Ασθένεια: Βρογχίτις.

–1898. Σε Λογοδοσία του 1898, του Συνδέσμου των εν Λαυρίω, Αθήναις περιχώροις και Πειραιει ΠΑΡΙΩΝ, ο ειδικός γραμματεύς Αποστόλου Γ. Κωνσταντίνος.

–1980. Κάτοικος Παροικιάς από το 1980 ο Γιάννης Αποστόλου.

–1990. Τουριστικός Πράκτορας στην Παροικιά από το 1990 ο Γιάννης Αποστόλου.

 

–Αρβανιτάκης: Επίθετο πατριδωνυμικό, φανερώνει την προέλευση του επιθέτου.

–1875. Σε εκλογικό κατάλογο του 1875, του Δήμου Μάρπησσας (της επαρχίας Νάξου), υπάρχει εγγεγραμμένος ο Αρβανιτάκης Μιχαήλ του Νικολάου, 35 ετών μεταπράτης.

–1878. Το 1878 γεννιέται η Μαρουσώ Αρβανιτάκη του Μιχαήλ.

–1897. Το 1897 γεννιέται ο Αρβανιτάκης Θεμιστοκλής του Λομβάρδου λιπαντής κάτοικος Παροικιάς.

–1946. Στον εκλογικό κατάλογο Παροικιάς του 1946 είναι εγγεγραμμένος ο Αρβανιτάκης Θεμιστοκλής του Λομβάρδου λιπαντής κάτοικος Παροικιάς.

–1952. Σε εκλογικό κατάλογο της Κοινότητας Μάρπησσας του 1952 υπάρχει εγγεγραμμένη η Μαρουσώ Καφούρου, όνομα συζύγου Γεώργιος, όνομα πατρός Αρβανιτάκης Μιχαήλ.

 

–Αρβανίτης: Πατριδωνύμιο, Μετοίκηση και εγκατάσταση Αρβανιτών στην Πάρο, πιθανώς κατά τον 15ο αιώνα, αφού τότε βρίσκεται στο νησί ο Μάρκος του Αρβανίτη, που έδωσε χωράφιν είς ταις Καμάραις διά την ψυχή του το μερδικόν του ήγουν αμπέλι Χωράφιν το 1504. Σε πατριδωνυμιακά επίθετα, πολλές φορές συναντάμε να μην υπάρχουν κοινοί συγγενικοί κλώνοι, αυτό συμβαίνει διότι το μόνο κοινό που έχουν είναι ο τόπος καταγωγής μιας και το επίθετό τους ήταν άλλο και στην πορεία το πατριδωνύμιο έγινε παρατσούκλι και το παρατσούκλι επίθετο.

–1903. Στις 9 Νοεμβρίου 1903 ο 25χρονος εργάτης από την Πάρο Αθανάσιος Αρβανίτης του Γιακουμή και της Γιακουμίνας [κάτοικοι Πάρου], παντρεύεται στην Ερμούπολη την 18χρονη από την Σύρο Αθανασία Φασόλα, του Μάρκου και της Αναστασίας Δαρζέντα.

–1935. Στα δημοτολόγια Ερμούπολης είναι εγγεγραμμένος η παριανή 76χρονος Ιακωμίνα Ιακ. Αρβανίτη άγαμος. Έδωσε όρκο στις 6 Ιουλίου 1935.

 

–Αρβανιτίδης: Πατριδωνύμιο, Έτος 1978, Δάσκαλος πρωτοδιόριστος στο Δημοτικό Μαρμάρων. Επίθετο της Ανατολική Θράκης, από την Αδριανούπολη. Το 1922 με την ανταλλαγή των πληθυσμών εγκαταστάθηκαν στην Ξάνθη.

Το 1978 εγκαταστάθηκε μόνιμα στην Πάρο, ως διορισμένος δάσκαλος στο Δημοτικό Σχολείο Μαρμάρων ο Σάββας Αρβανιτίδης. Εκεί γνώρισε και παντρεύτηκα τη σύζυγό του Ζαμπέτα Πετροπούλου του Νικολάου και της Φλώρας Σαμίου, με την οποία απέκτησα τα παιδιά τους Γεώργιο, Μαρία και Ζαμπέτα.

 

–Αργάς ή Αργείος ή Αγκάς: Πρόσφυγες από τα Ψαρά. Στην Πάρο από το 1824 μαζί με τις οικογένειες Ψαράκη, Λεοντή κ.α. Συνεχίζει εκ θηλυγονίας με την οικογένεια Καραντζά. Κλάδος της οικογένειας μετοίκησε αγρότερα από την Πάρο στην Ρόδο.

–1847. Στον εκλογικό κατάλογο Παροικιάς του 1847 (συμπεριλαμβάνει και την Αντιπάρο) υπάρχει εγγεγραμμένος ο Αγκάς ή Αργάς Αναγνώστης 35 ετών ρακοποιός.

 

–Αργέτος:

–1951. Σε εκλογικό κατάλογο της Νάουσας στις 28 Φεβρουαρίου 1951 υπάρχει εγγεγραμμένη η Αργέτου Μαρία. Όνομα συζύγου Δημήτριος, όνομα πατρός Ιωάννης Βελέντζας.

 

–Αργουζής: Φράγκικη η προέλευσης, αρχικά καθολικού δόγματος, από τους Ιλλύριους της Αδριατικής. Προήλθε από το ιταλικό όνομα Ραγουζής (ιταλ. Ragusino). Ο καταγόμενος από τη Ραγούζα (Ragusa) της ανατολικής Αδριατικής το σημερινό Ντουμπρόβνικ της Κροατίας, οπού κατάγονται και τα επώνυμα Ραγκούσης και Ραουζαίος. 

Οικογένεια Αργουζή μέχρι σήμερα στην Πάρο και στη Σίφνο το 1828. Σε πατριδωνυμιακά επίθετα, πολλές φορές συναντάμε να μην υπάρχουν κοινοί συγγενικοί κλώνοι, αυτό συμβαίνει διότι το μόνο κοινό που έχουν είναι ο τόπος καταγωγής μιας και το επίθετό τους ήταν άλλο και στην πορεία το πατριδωνύμιο έγινε παρατσούκλι και το παρατσούκλι επίθετο.

–1818. Σε έγγρ. Παροικιάς της 22ας Μαΐου 1818 είναι γνωστός ο Αντώνης Αργουζής, Δάσος σύμπλιος Αντώνη Αργουζή.

–1831. Στις 21 Οκτωβρίου 1831, σωτήρια επιστολή των κατοίκων της Πάρου προς τον επίτροπο Αιγαίου Πελάγους, για τα δεινά των κρητών νέοαποίκων εναντίων των ντόπιων. Υπογράφει… ο Βασίλειος Αργουζής.

–1840 Γεννιέται ο Ιωάννης Βασ. Αργουζής το 1840. Σύζυγός του η Αρχοντούλα. Τέκνα τους ο Βασίλιος (1867ή το 1863), ο Σάββας (1874), ο Δημήτριος (1875) απεβίωσε και το 1876 το νέο τέκνο ονόμασαν πάλι Δημητριο.

–1847. Στον εκλογικό κατάλογο Παροικιάς του 1847 (συμπεριλαμβάνει και την Αντιπάρο) υπάρχει εγγεγραμμένος ο 47χρονος μυλωνάς Αργουζής Βασίλειος.

–1863. Το 1863 γεννιέται ο Αργουζής Βασίλειος του Ιωάννη ναυτικός κάτοικος Παροικιάς. Απεβίωσε το 1949. Σύζυγός του η Αννέζα και τέκνα τους ν Μαρία (1890), η Ειρήνη (1899) και ο Κώστας (1906).

–1874. Το 1874 γεννιέται ο Αργουζής Σάββας του Ιωάννη ναυτικός κάτοικος Παροικιάς. Σύζυγός του η Μαργαρίτα Ν. Αρκά (1888) απέκτησαν τον Γιάννη (1906), την Αρχοντούλα (1909), τον Βασίλη (1915), την Αργυρώ (1917), τον Κωνσταντίνο (1917) και τον Γεώργιο (1922).

–1875. Γεννιέται ο Δημήτριος Αργουζής του Ιωάννη και της Αρχοντούλας.

–1881. Το 1881 γεννιέται ο Αργουζής Βασίλειος του Αντωνίου ναυτικός κάτοικος Παροικιάς.

–1890. Γεννιέται το 1890 η Μαρία Αργουζή του Ιωάννη και της Αρχοντούλας.

–1899. Γεννιέται το 1899 η Ειρήνη Αργουζή του Ιωάννη και της Αρχοντούλας.

–1899, αλευρόμυλος πάνω από το Ασκληπιείο στην Παροικιά, ιδιοκτησίας Οικογένειας Αργουζή. 

–1906. Γεννιέται το 1906 ο Κώστας Αργουζής του Ιωάννη και της Αρχοντούλας. Σύζυγός του η Μαργαρίτα Αργυροπούλου. Απέκτησαν τον Βασίλη (1937) και τον Κώστα (1944). Απεβίωσε το 1943.

 –1906. Γεννιέται το 1906 ο Γιάννης Αργουζής του Σάββα και της Μαργαρίτας. Σύζυγός του η Πηνελόπη Π. Αυλήτη. Απέκτησαν τον Σάββα (1946).

–1909. Γεννιέται το 1909 η Αρχοντούλα Αργουζή του Σάββα και της Μαργαρίτας. Σύζυγός της ο Αλέξανρος Καλαβρός.

–1915. Γεννιέται το 1915 ο Βασίλειος Αργουζής του Σάββα και της Μαργαρίτας.

–1917. Γεννιέται το 1917 η Αργυρώ Αργουζή του Σάββα και της Μαργαρίτας. Σύζυγός της ο Τζώρτζης Ακίλας.

–1917. Γεννιέται το 1917 η Κωνσταντίνα Αργουζή του Σάββα και της Μαργαρίτας. Σύζυγός της ο Τσέκης.

–1923. Το 1923 ή 1922 γεννιέται ο Αργουζής Γεώργιος του Σάββα μηχανικός Ε.Ν. κάτοικος Παροικιάς.

–1937. Το 1937 γεννιέται ο Βασίλειος Αργουζής του Κώστα και της Μαργαρίτας.

–1943. Στις 30-7-1943: Τέσσερα αγγλικά αεροπλάνα χτυπούν με ρουκέτες και μυδραλιοβόλα το λιμάνι της Παροικιάς. Σκοτώνεται ο πλοίαρχος του καϊκιού Κωνσταντής Αργουζής, ο μηχανικός του Εμπορικού Ναυτικού Χαρίλαος Τεμπονέρας και τραυματίζεται σοβαρά ο καραβομαραγκός Γιώργος Πισκεντζής.

–1944. Το 1944 γεννιέται ο Κώστας Αργουζής του Κώστα και της Μαργαρίτας. Σύζυγός του η Διαλεκτή Κατσαρού, τέκνα τους ο Βασίλης (1972).

–1946. Γεννιέται το 1946 ο Σάββας Αργουζής Ιωάννη και της Πηνελόπης. Η πρώτη Σύζυγός του ήταν η Ελένη Σγυροέρα και απέκτησαν τον Ιωάννη. 

–1949. Στον εκλογικό κατάλογο Παροικιάς του 1949 είναι εγγεγραμμένος ο Αργουζής Γεώργιος του Σάββα μηχανικός κάτοικος Παροικιάς.

–1960. Σε ομαδική φωτογράφιση της ποδοσφαιρικής ομάδας της Πάρου  τον Αύγουστο του 1960 στην Παροικιά διακρίνεται ο ποδοσφεριστής Κώστας Αργουζής.

–1999. Κώστας Κ. Αργουζής χρημάτισε δήμαρχος Πάρου από το 1999 έως το 2006.

 

–Αργίτης: Σε πατριδωνυμιακά επίθετα, πολλές φορές συναντάμε να μην υπάρχουν κοινοί συγγενικοί κλώνοι, αυτό συμβαίνει διότι το μόνο κοινό που έχουν είναι ο τόπος καταγωγής μιας και το επίθετό τους ήταν άλλο και στην πορεία το πατριδωνύμιο έγινε παρατσούκλι και το παρατσούκλι επίθετο.

–1825. Γεννιέται το 1825 ο Αργίτης Φραγκίσκος του Παναγιώτη Σε εκλογικό κατάλογο της Νάουσας του 1885, είναι εγγεγραμμένος ο 60 ετών εργάτης από τη Νάουσα.

–1844. Σε εκλογικό κατάλογο στις 18 Μαρτίου 1844, του Δήμου Νάουσας (της επαρχίας Νάξου), υπάρχει εγγεγραμμένος ο 40χρονος γεωργός Κωνσταντίνος Αργίτης.

–1883. Σε εκλογικό κατάλογο της Νάουσας του 1883, υπάρχει εγγεγραμμένος ο Αργίτης Φραγκίσκος του Παναγιώτη 58 ετών, εργάτης.

 

–1907. Το 1907 γεννιέται στη Νάουσα ο Αργίτης Δημήτριος του Νικολάου.

–1951. Σε εκλογικό κατάλογο της Νάουσας στις 28 Φεβρουαρίου 1951 υπάρχει εγγεγραμμένος ο Αργίτης Δημήτριος του Νικολάου.

 

–Αργύρης:

–1844. Σε εκλογικό κατάλογο στις 18 Μαρτίου 1844, του Δήμου Νάουσας (της επαρχίας Νάξου), υπάρχει εγγεγραμμένος ο 26χρονος γεωργός Δημήτριος Ι. Αργύρης.

 

–Αργυρόπουλος: Κλάδος της κωνσταντινουπολιτικής οικογένειας των Φιλανθρωπηνών. Επί Παλαιολόγων, ανέδειξαν αξιωματούχους με σημαντικότερο τον στρατηγό Αλέξιο (επί Ανδρονίκου Β’) και υπήρξαν οι τελευταίοι Χριστιανοί ηγεμόνες της Θεσσαλίας (1382-1394). Ένας από τους κυριότερους κλάδους τους εγκαταστάθηκε στην Ιταλία με σπουδαιότερο εκπρόσωπο τον λόγιο και φιλόσοφο Ιωάννη (1410-1487). Απόγονοι των Αργυροπούλων υπάρχουν στις Κυκλάδες και την Κεφαλληνία.

Κλάδος της οικογένειας διέπρεψε στη Μολδαβία. Το έμβλημα με την καρδιά και τον Αετό

που μπήγει το ξίφος μέσα του, είναι σχετικά νεώτερο και υποδηλώνει την αυτοθυσία και

την αφοσίωση της οικογένειας στην Αυτοκρατορία.

Το αρχοντικό του Σιόρ Συμεών Δελαγραμμάτη βρίσκεται στην Τρίτη Βρύση του Μαυρογένη. Κληροδοτήθηκε στο γιο του Νικόλαο Δελαγραμμάτη και ο οποίος στην πάροδο του χρόνου το εκληροδότησε στις δυο από τις κόρες του, Μαρινιώ Ζάννου και Ελέγκω Αργυροπούλου. Χωρίστικε στη μέση λόγω της εκτάσεώς του και αποτέλεσε δύο κατοικίες. Σήμερα η μία ανήκει στην οικογένεια Δρύλη και η άλλη στην οικογένεια Ανδριανής Πατέλη. H παράπλευρη εκκλησία της Βηθλεέμ ανήκε στο αναφερόμενο αρχοντικό. (Ο τρισέγγονος του Δημήτριος Γιάγκου Αργυρόπουλος, συναισθηματικά συνδεδεμένος, ενδιαφέρεται έως σήμερα με φροντίδα για την εκκλησία. Ο Συμεών Δελαγραμμάτης το 1825 αναφέρεται ενορίτης Αγίας Τριάδος. Η Αγία Τριάδα βρίσκεται πίσω από την Τρίτη βρύση).

–1749. Ο Νικόλας Αργυρόπουλος με μοναδική περιουσία ένα αμπέλι, αφήνει στα 1749, στη γυναίκα του και στα παιδιά του την ευχή του και 12 ριάλια χρέος, και της παραγγέλει στη διαθήκη του να πληρώσει το χρέος, τα έξοδα της θανής και της ψυχής του από την τιμή του αμπελιού, και ότι περισσέψει να το δώσει σε όποιο παιδί θέλει.

–1822. Το 1822 γεννιέται ο Ιωάννης Δ. Αργυρόπουλος κτηματίας κάτοικος Παροικιάς.

–1829. Ο ονομαστικός κατάλογος των μαθητών του Αλληλοδιδακτικού Σχολείου της Νάουσας του σχολικού έτους 1829.

«Οι μαθητευόμενοι εις την Αλληλοδιδακτικήν Σχολήν της κομοπόλεως Ναούσης»

Σπύρος Αργυρόπουλος ετών 11.

–1829: 9βρίου 27. Μαθητευόμενοι εις την Αλληλοδιδακτικήν Σχολήν της πόλεως Παροικιάς

Αργυρόπουλος Ιωάννης ετών 5.

–1831. Στις 21 Οκτωβρίου 1831, σωτήρια επιστολή των κατοίκων της Πάρου προς τον επίτροπο Αιγαίου Πελάγους, για τα δεινά των κρητών νέοαποίκων εναντίων των ντόπιων. Υπογράφει… ο Κωνσταντής και ο Γιαννακός Αργυρόπουλος.

–1833. Σε κατάλογο της εν Παροίκια Ελληνοδιδακτικής Σχολής μαθητευόντων παιδιών στις 28 Απριλίου 1833 αναφέρεται ο Ι. Αργυρόπουλος.

–1835. Σε ομαδικό έλεγχο του δημοτικού σχολείου Πάρου του 1835, υπάρχει εγγεγραμμένος ο μαθητής Αργυρόπουλος Κ. Δημήτρης, Ιωάννης Αργυρόπουλος και ο Πέτρος Κ. Αργυρόπουλος.

–1837. Σε έγγραφο του Σχολείου Πάρου του 1837, υπάρχει εγγεγραμμένος ο μαθητής Αργυρόπουλος Ιωάννης.

–1841. Γεννιέται το 1841 ο Ιωάννης Αργυρόπουλος, σύζυγός του η Πηνελόπη Χαμάρτου του Αντωνίου και της Αικατερίνης. Απέκτησαν τέσσερα παιδιά. Τον Γεώργιος (1880), τον Δημήτριο (1883, τον Στέλιο (1885) και της Αικατερίνη (1887).

–1847. Στον εκλογικό κατάλογο Παροικιάς του 1847 (συμπεριλαμβάνει και την Αντιπάρο) υπάρχει εγγεγραμμένος ο 40χρονος κτηματίας Αργυρόπουλος Αντώνιος, ο 39χρονος σκυτοτόμος Γεώργιος Αργυρόπουλος, ο 28χρονος ξυλουργός Ιωάννης Αργυρόπουλος, ο 73χρονος ξυλουργός Κωνσταντίνος Αργυρόπουλος και ο 29χρονος έμπορος Σπύρος Αργυρόπουλος.

–1880. Γεννιέται το 1880 ο Γεώργιος Αργυρόπουλος του Ιωάννη και της Πηνελόπης.

–1883. Το 1883 γεννιέται ο Αργυρόπουλος Δημήτριος του Ιωάννη και της Πηνελόπης, έμπορος κάτοικος Παροικιάς.

–1885. Το 1885 γεννιέται ο Αργυρόπουλος Δημήτριος του Κωνσταντίνου ναυτικός κάτοικος Παροικιάς.

–1885. Γεννιέται το 1885 ο Στέλιος Αργυρόπουλος του Ιωάννη και της Πηνελόπης.

–1885. Το αρχοντικό αυτό κατ’ αρχήν χτίστηκε σύγχρονα περίπου με το διπλανό του Νικολάου Κρίσπη, από τον Ιωάννη Δημητρίου Αργυρόπουλο το 1885.

Ο Ιωάννης Δημητρίου Αργυρόπουλος ήτανε πατέρας αρκετών Αργυροπουλέων και ήταν παππούς του λογοτέχνη Γιάγκου Αργυρόπουλου ο οποίος έφερε το όνομα του παππού του Ιωάννη. Αν συνεχεία περί τις αρχές του 20ου αιώνα το αγόρασε ο Θεμιστοκλής Ολύμπιος δια ονόματος  του υιού του Κωστή Ολυμπίου.

Ο Κωστής Θ. Ολύμπιος ήταν διευθυντής στα καταστήματα του Ράλλη στην Βομβάη της Ινδίας. Και αφού συνταξιοδοτήθηκε γύρισε στην Πάρο με την γυναίκα του, την κυρία Πιπίτσα, μια ξεχωριστή αρχόντισσα, και τα δυο παιδιά τους τα οποία είχαν γεννηθεί στην Βομβάη, την Μαίρη, μετέπειτα γυναίκα του Μιχαήλ Κρίσπη και την Καίτη, μετέπειτα σύζυγος του Νάσου (Αθανασίου) Ανδρόνικου όπου έκαμαν ένα παιδί, τον Δημήτρη Ανδρόνικο. Ο Ολύμπιος είχε επίσης αγοράσει το πυργόσπιτο «των Κονδύλιδων» στο Καλάμι, μαζί με όλη την έκτασή του, άνω των 100 στρεμμάτων.

Το αρχοντικό αυτό στην συνέχεια περιήλθε στην κόρη του Κωστή Θ. Ολύμπιου, Καίτη Ανδρόνικου.

Η Καίτη κληρονόμησε επίσης το πυργόσπιτο στο Καλάμι και ένα κτίριο μαζί με την αδερφή της Μαίρη, στην οδό Εμμ. Μπενάκη και Νικηταρά στην Αθήνα, όπου εκεί η Καίτη έκανε καταστήματα με στοά και την ονόμασε «ΣΤΟΑ ΑΝΔΡΟΝΙΚΟΥ».

Ο Νάσος Ανδρόνικος ο οποίος ήταν πρώτος μηχανικός στα καράβια, πέθανε νωρίς και έμεινε μόνη της η Καίτη με τον γιό της Δημήτρη. Η Καίτη, ήταν ένας πολύ ευγενικός και μαλακός τύπος, όπως και η μητέρα της. Μιλούσε καλύτερα την αγγλική γλώσσα από τα ελληνικά. Όταν ο Δημήτρης έφτασε τα 18 του, σκέφτηκε να πάει στην Ιταλία να σπουδάσει. Εκεί έμπλεξε με τέσσερις συμμαθητές – φίλους, και του είπανε, -βρε συ, έχεις του κόσμου την περιουσία στην Πάρο και θα καθίσουμε εδώ να γίνουμε Πολιτικοί Μηχανικοί? Δεν πάμε να τα αξιοποιήσουμε?. Έρχονται στην Πάρο και άρχισαν να παίρνουν δάνεια, δάνεια βέβαια εις βάρος του Δημήτριου Ανδρόνικου διότι οι άλλοι δεν είχαν τίποτα, και μέσα σε ενάμιση, δυο χρόνια το αρχοντικό το πήραν οι δανειοδότες. Στην συνέχεια, από το 1966 ανήκει στον σημερινό του ιδιοκτήτη κ. Brett Taylor ο οποίος έχει τα τελευταία χρόνια Σχολή καλών τεχνών.

Το Καλάμι περιήλθε στην Μαίρη και δεν πουλήθηκε.

Ο Δημήτριος Αθ. Ανδρόνικος πέθανε από κατάθλιψη και καταπίεση.

–1887. Γεννιέται το 1887 η Αικατερίνη Αργυροπούλου του Ιωάννη και της Πηνελόπης. Σύζυγός της ο καθηγητής Ευάγγελος Αρκάς (1876). Τέκνος τους η Βιργινία σύζ. Γεωργίου Κ. Αιγινίτη.

–1891. Γιάγκος Δ. Αργυρόπουλος 1891-1968, ιδρυτής και καθηγητής της σχολής Απαγγελίας.

–1893. Γεννιέται στην Παροικιά το 1893 ο ποιητής Γιάγκος Αργυρόπουλος. Απεβίωσε το 1968 στην Αθήνα.

–1893. Το 1893 αναφέρεται ως επίτροπος Εκατονταπυλιανής ο Αργυρόπουλος Δ. Ιωάννης.

–1894. Αργυρόπουλος Βασίλειος (Πάρος, 1894-Αθήνα, 1953) Κωμικός ηθοποιός. Εμφανίστηκε για πρώτη φορά στην ελληνική σκηνή δίπλα στη Μαρίκα Κοτοπούλη* (1910) και αργότερα έπαιξε στο θίασο Κυβέλης*. Το 1924 δημιούργησε το θίασο «Ελληνική Κωμωδία» και διαμόρφωσε το ταλέντο του μέσα από φάρσες και κωμωδίες Γερμανών συγγραφέων που μετέφραζε και διασκεύαζε ο ίδιος.

Γεννήθηκε στην Πάρο και πέθανε στην Αθήνα (1894-1953), ηθοποιός, θιασάρχης, μεταφραστής και σκηνοθέτης. Πρωτοεμφανίστηκε στο θέατρο «Νέα Σκηνή» με το θίασο της Μαρίκας Κοτοπούλη το 1910 σε ηλικία 16 χρονών. Αργότερα συνεργάστηκε και με τον θίασο της Κυβέλης. 

Το 1914 στρατεύτηκε και το 1916 οδηγήθηκε στη Γερμανία αιχμάλωτος. Έμεινε εκεί τέσσερα περίπου χρόνια, μελετώντας τη γερμανική γλώσσα και το θέατρο, που τον βοήθησαν αργότερα να διασκευάσει γερμανόφωνα έργα. 

Επέστρεψε στην Ελλάδα το 1919 και σύντομα καθιερώθηκε στους σημαντικότερους και δημοφιλέστερους ηθοποιούς. Παντρεύτηκε την ηθοποιό Γιώτα Λάσκαρη και το 1924 ίδρυσαν τον δικό τους θίασο, με την επωνυμία «Ελληνική Κωμωδία Β. Αργυρόπουλου», που έδωσε με επιτυχία παραστάσεις ελληνικών και ξένων έργων στα αθηναϊκά θέατρα «Κεντρικόν» και «Αλάμπρα», καθώς και σε θέατρα επαρχιακών πόλεων, αλλά και του εξωτερικού. Το 1935 ίδρυσε το δικό του θέατρο στην οδό Ιπποκράτους (αρ.7). Διακρίθηκε ως διασκευαστής και σκηνοθέτης πολλών έργων στα οποία πρωταγωνίστησε. Στον κινηματογράφο εμφανίστηκε μόνο μια φορά, το 1952 στην ταινία του Ψαθά «Το στραβόξυλο». 

Παράλληλα, ο Αργυρόπουλος έγραψε ποιήματα και μια ενδιαφέρουσα μελέτη για την τέχνη, την τεχνική και τα μυστικά της ηθοποιίας, που κυκλοφόρησε το 1948 με τίτλο «Η τέχνη του ηθοποιού». Θεωρείται ένας από τους κορυφαίους κωμικούς ηθοποιούς του Ελληνικού Θεάτρου. Έφυγε στις 29 Απριλίου 1953 σε ηλικία 59 χρονών.

–1896. Το παλιό Φαρμακείο. “Curriculum vitae” Α. Το κτίριο: Αποτελεί – καθέτως – το μισό του όλου κτιριακού συγκροτήματος, μαζί με την παρακείμενη εκκλησία «Άγιος Νικόλαος», που οικοδομήθηκε στις αρχές του 1600, σαν μεγάλη υστεροαναγεννησιακή κατοικία της ιερατικής και ιστορικής Οικογένειας της Πάρου, Βιτσαρά, που παρέμεινε ως το 1700. (Άλλες τρεις βυζαντινο-ενετικής μορφής κατοικίες Βιτσαρά, διασώζονται στην Παροικία.) Στη συνέχεια, με θηλυγονική προικοδότηση περιέρχεται στον Αντώνη Σκυφιάνο και στη Σύζυγό του Νικολέτα Ιωάν. Κρίσπη που και αυτοί την προικοδοτούν στη κόρη τους, Μαργαρίτα, Σύζυγο Γεωργίου Χριστιανόπουλου. Το 1834, οι Χριστιανόπουλοι, χωρίζουν την κατοικία και δίνουν στην κόρη τους Μαρούσα το βορινό τμήμα, μαζί με την εκκλησία – που είναι η προμάμμη του μέχρι σήμερα ιδιοκτήτη – και το νότιο στο γιό τους Ιάκωβο Χριστιανόπουλο, στην οικογένεια του οποίου παραμένει ως το 1896. Με αγορά του Γιάννη Γεωργ. Αργυρόπουλου, και με προικοδότηση στη κόρη του Άννα, Σύζυγο του πρώτου Φαρμακοποιού της Πάρου, Πέτρου Ιωαν. Αυλήτη, φθάνει στον εγγονό του Πέτρο Ανδρ. Αυλήτη, απ’ τον Πατέρα του Φαρμακοποιό Ανδρέα Αυλήτη. Η θέση, λόγω του υπάρχοντος ως σήμερα, παλιού πηγαδιού – από το οποίο υδρευόταν το κεντρικό τμήμα της Παροικίας – και καλυμμένο πλέον, γράφεται και λιγότερο ακούγεται «Στου Παϊζάνου το πηγάδι». Β. Το Φαρμακείο: Δημιουργήθηκε στο νότιο ισόγειο τμήμα του ιστορικού κτιρίου, από τον Πέτρο Ι. Αυλήτη, με την επωνυμία «Ο Δαμβέργης» προς τιμήν του Φαρμακοποιού Πρύτανη. Ο εσωτερικός σκελετός, μοναδικός και χαριτωμένος, που κινεί το ενδιαφέρον και την περιέργεια των περαστικών και των επισκεπτών, -που δύσκολα και στην Ευρώπη ανευρίσκεται- έχει μεταφερθεί απ’ την Ερμούπολη Σύρου, το 1900, έτος που δημιουργήθηκε το Φαρμακείο, και αποτελούσε αντίστοιχο παλαιότερα, στην ανθούσα τότε πρωτεύουσα των Κυκλάδων, στην οποία αρχικά είχε σταλεί από την Φραγκόφωνη Ευρώπη. Ο πρώτος της Πάρου Φαρμακοποιός διατήρησε το Φαρμακείο ως το 1935 και ο γιός του ως το 1970, που έκλεισε. Και στις δύο περιόδους, το Φαρμακείο χώρος αισθητικά ζεστός, αποτελούσε τη θέση συγκεντρώσεων των Γιατρών και των Επιστημόνων, που με ευγένεια τους δεχόταν πρώτα ο γενειοφόρος, Παλαμαϊκής εμφάνισης Φαρμακοποιός, και ύστερα ο χωρίς γένια πλέον ευρωπαϊκής εμφάνισης, γιός του. Την τελευταία 35ετία, κλειστό, άνοιγε μόνο τους καλοκαιρινούς μήνες, για να το θαυμάσουν και να το φωτογραφίσουν οι Τουρίστες. Πηγή: Σπυρίδων. Δελ. Ναυπλιώτης Αρχιτέκτων Μηχανικός.

–1901. Ο Πέτρος Αυλήτης (1878-1942) ήταν ο πρώτος φαρμακοποιός της Πάρου. Στο φαρμακείο τον είχε διαδεχτεί ο γιός του Ανδρέας Αυλήτης, μετά τον θάνατό του οποίου έκλεισε το επί τόσα χρόνια λειτουργήσαν γνωστό φαρμακείο της Παροικιάς. Τον Νοέμβριο του 1901 «ετελέσθησαν οι γάμοι του φαρμακοποιού κ. Πέτρου Ι. Αυλήτου (1878-1942)  μετά της δεσποσύνης Άννης Ι. Αργυροπούλου».

–1903. Στα 1903 έχουμε τις εκλογές για την ανάδειξη Δημάρχων, Δημαρχικών παρέδρων και Δημοτικών Συμβούλων.

Για την υποψηφιότητα ως Δημαρχιακού Παρέδρου στην Παροικιά, η εφημερίδα «Αιγαίον» γράφει στις 30 Αυγούστου 1903:  Δημαρχικοί πάρεδροι εξελέγησαν στην Παροικιά ο Νικηφόρος Κυπραίος, ο Αλέξανδρος Μαυρογένης και ο Ανδρέας Γ. Παπακωνσταντίνου και Δημοτικοί Σύμβουλοι του Δήμου Πάρου (Παροικιάς) οι: Κων. Ν. Κονδύλης, Στυλ. Ξ. Καμπάνης, Δ. Μαύρος, Δ. Αργυρόπουλος, Ανδρ. Ψαράκης, Ανδρ. Βαρούχας, Νικ. Βάλληνδρας, Ιωάν. Δ. Βιάζης.

–1906. Νικόλαος Δημ. Αργυρόπουλος. Από το 1906 υπηρετεί ως χημικός στο Εργοστάσιο της Ελληνική Εταιρία οίνων και οινοπνευμάτων.

–1906. Το 1906 ο δάσκαλος γυμνασίου στην Αθήνα Ευάγγελος Ν. Αρκάς παντρεύεται την Αικατερίνη Ιωάν. Αργυροπούλου, αδερφή της Άννας Π. Αυλήτου.

–1906. Στα 1906 τελέστηκαν ως γνωστόν, οι δεύτεροι Ολυμπιακοί Αγώνες στην Αθήνα. «Απήλθον, λοιπόν, χάριν των αγώνων εις Αθήνας αι οικογένειαι των συμπολιτών κ.κ. Θ. Ολυμπίου, Ιωάν. Αργυροπούλου, Ανδρ. Βαρούχα και Δελαγραμμάτου» (εφ. Αιγαίο 15 Απρ. 1906).

–1908. Στην εφημερίδα ΑΙΓΑΙΟ φ. 301, στις 31 Αυγούστου 1908 γράφει: «Ευτυχείς γάμοι. Ο κάλλιστος νέος και άριστος τηλεγρ. Υπάλληλος κ. Γεώργιος Ιω. Αργυρόπουλος ετέλεσεν εν Παροικία της Πάρου τους γάμους του εν στενώ οικογενειακώ κύκλω μετά της εναρέτου και χρηστής κόρης Μαριγούλας Γεωργίου Ζάννου, θυγατρός του μακαρίτου συμβολαιογράφου Γεωργίου Ζάννου.

–1910. Επιτροπή Εκατονταπυλιανής, Ιωάννης Δημ. Αργυρόπουλος (Κωστάκης) Έμπορος.

–1911. Το 1911 γεννιέται ο Αργυρόπουλος Ιωάννης του Δημητρίου έμπορος κάτοικος Παροικιάς.

–1911. Ο Γεώργιος Ιω. Αργυρόπουλος από την Παροικιά, υπηρετεί στο Τηλεγραφικό και ταχυδρομικό γραφείο Πάρου ως Τηλεγραφικός βοηθός το 1911.

–1911. Δημήτριος Ιω. Αργυρόπουλος. Από το 1911 υπηρετεί ως χημικός στο Εργοστάσιο της Ελληνική Εταιρία οίνων και οινοπνευμάτων.

–1914. Το 1914 γεννιέται ο Αργυρόπουλος Βασίλειος του Ιωάννη υποδηματοποιός κάτοικος Παροικιάς.

–1914. Στις 21 Απριλίου 1914 ο 28χρονος ναυτικός από την Πάρο Δημήτριος Αργυρόπουλος του Κωνσταντίνου [παντοπώλης] και της Μαρίνας Μουρλά [κάτοικοι Πάρου] παντρεύεται στην Ερμούπολη την 27χρονη από την Πάρο Μαρία Περιπάνου, του Δημητρίου, και της Μανδαλενας Στέλλα [κάτοικοι Πάρου].

–1915. Το 1915 γεννιέται ο Αργυρόπουλος Κωνσταντίνος του Δημητρίου πλοίαρχος κάτοικος Παροικιάς.

–1917. Το 1917 γεννιέται ο Αργυρόπουλος Στυλιανός του Ιωάννη ιδ. ταχυδρόμος κάτοικος Παροικιάς.

–1922. Στα δημοτολόγια Ερμούπολης είναι εγγεγραμμένος ο παριανός 33χρονος λιμενοφύλαξ Δημόκριτος Β. Αργυρόπουλος έγγαμος. Έδωσε όρκο στις 24 Νοεμβρίου 1922.

–1931. Σε ομαδική φωτογράφηση στην Παροικιά, πρωτομαγιά 1931 αλλά και σε φωτογραφεία του 1935, διακρίνεται η Μαρία Αργυροπούλου- Καρατζίνα.

–1953. Στο εκλογικό κατάλογο Παροικιάς του 1953 είναι εγγεγραμμένη η Αργυροπούλου Μαρία όνομα συζύγου Στυλιανός, όνομα πατρός Γεράσιμος Κωβαίος.

–1953. Στο εκλογικό κατάλογο Παροικιάς του 1953 είναι εγγεγραμμένη η Αργυροπούλου Δέσποινα, όνομα συζύγου Δημήτριος όνομα πατρός Ιωάννης Φωκιανός.

–1959. 5 Απριλίου 1959 ΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΩΝ ΚΟΙΝΟΤΙΚΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ ΠΑΡΟΙΚΙΑ: Εγγεγραμμένοι 2.614 εψήφισαν 1.392, άκυρα και λευκά 3.

Ο Συνδυασμός κ. Ανδρέα Μαρινόπουλου έλαβεν 764 ο δε Συνδυασμός του κ. Μιχ. Κρίσπη 628.
Παραθέτομεν εν λεπτομερεία τους σταυρούς προτιμήσεως τους οποίους έλαβεν έκαστος.

1) Μαρινόπουλος Αθαν. Ανδρέας 626, Δενέγρης Στυλιανός 110, Μονδάνος Ανδ. Αντ. 105, Κατρής Ν. Αγαπητός 103, Βενιζέλος Π. Ραγκούσης 94, Μπάος Π. Αντ. 66, Μαύρης Γ. Αντ. 66, Καπούτσος Γ. Δημ. 60, Σιλβέστρος Π. Κωνστ. 55, Καλακώνας Μενέγου Σάββας 44, Μαλατέστας Μιχ. Κωνστ. 41 κλπ.

2) Κρίσπης Ν. Μιχαήλ 380, Φραγκούλης Νικολ. Ιωάννης 158, Σαρρής Μιχ. Νικόλαος 111, Τσαντάνης Φ. Παναγ. 82, Κυριαζάνος Ι. Μάρκος 66, Αργυρόπουλος Δημ. Ιωάννης 63, Μουρλάς Σπ. Γεώργιος 61, Φωκιανός Δημ. Βασίλειος 53, Κρητικός Γ. Παναγ. 49, Γκίκας Ι. Αναστ. 45, Σπανός Εμμαν. Αντ. 41 κλπ οι οποίοι παραλείπονται ελλείψει χώρου.

Σύμβουλοι εξελέγησαν οι 5 πρώτοι εκ του πρώτου Συν/σμού και οι 4 εκ του δευτέρου.

–1964. Κοινοτικαί Εκλογαί 5 Ιουλίου 1964. Εις Παροικίαν κατήλθεν εις και μόνον Συνδυασμός εις τας εκλογάς με επί κεφαλής τον Πρόεδρον Κον Ανδρέαν Μαρινόπουλον.

Εψήφισαν 1356 και έλαβον:

Ανδρέας Μαρινόπουλος 1330, Γεώργιος Μπιζάς 1352, Ιάκ. Κόντες 1343, Ιωάννης Φραγκούλης 1254, Βασίλειος Αργυρόπουλος 1166, Αντώνιος Μονδάνος 1245, Βενιζέλος Ραγκούσης 1357, Γεώργιος Ναυπλιώτης 1018, Βασίλειος Μεσολογγίτης 949, Σάββας Καλακώνας 63, Αντώνιος Μαύρης 61, Αγαπητός Κατρής 30, Εμμ. Τσαντάνης 57, Κωνσταντίνος Σιλβέστρος 53 και Μιχαήλ Μαύρης 53.

Ο Ανδρέας Μαρινόπουλος Πρόεδρος και σύμβουλοι οι κ.κ. Γ. Ναυπλιώτης, Γ. Μπιζάς, Ιακ. Κόντες, Ιωάν. Φραγκούλης, Βας. Αργυρόπουλος, Αντών. Μονδάνος και Βενιζέλος Ραγκούσης.

 

–Αρετής: Το επίθετο Αρετής όπως μαρτυρά ο εκλογικό κατάλογος του 1877 της Μάρπησσας, συνεχίζει ως Πούλιος.

–1833. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Αντώνιος Δημ. Αρετής (γεν. 1833), κάτοικος Μαρπήσσης, ετών 70, σιδηρουργός, έγγαμος.

–1875. Σε εκλογικό κατάλογο του 1875, του Δήμου Μάρπησσας (της επαρχίας Νάξου), υπάρχει εγγεγραμμένος ο Αρετής Αντώνιος του Δημητρίου χαλκεύς (σιδηρουργός) 52 χρονών κάτοικος Τσιπίδου.

–1877. Σε εκλογικό κατάλογο του 1877, του Δήμου Μάρπησσας (της επαρχίας Νάξου), υπάρχει εγγεγραμμένος ο Αρετής Ιωάννης Πούλιος του Γεωργίου 43 ετών γεωργός.

–1903. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένη η Γαρουφαλιά Αντωνίου Αρετή, κάτοικος Μαρπήσσης, ετών 55, οικιακά, έγγαμος.

 

–Αρηβός; : Ίσως παραφθορά του γνωστού επώνυμου Ακριβός.

–1706. Πρακτικό εκλογικής επιτροπής του κοινού της Αντιπάρου στις 31 Μαρτίου 1706, αναφέρεται ο Γιώργος Αρηβός;.

 

–Αριανούτσος: Δυτικό επίθετο όπου η κατάληξή ούτσο είναι δυτική και είναι υποκοριστικό, στην συγκεκριμένη περίπτωση «ο μικρός Άρης, Αριάν κλπ». Γνωστό επώνυμο  έως και σήμερα.

Είναι δίκλαδη οικογένεια που εμφανίζεται στη Νάουσα τον 18^ο αιώνα.

Ο παλαιότερος κλάδος φέρει το παρωνύμιο «Φινοικούλης», ένας εξ αυτών στα μέσα του 19^ου αιώνα, βρήκε εγκαταλελειμμένο μέσα σε ένα πανέρι το οποίο επέπλεε στη θάλασσα στην περιοχή Άσπρος Γκρεμός, ένα αγόρι το οποίο πήρε το όνομα Ιωάννης και του δόθηκε το παρωνύμιο Βρεττός (ο Βρεττός =αυτός που βρέθηκε). Το νεογέννητο αγόρι το έφερε ένας άγνωστος βαρκάρης από τη Νάξο. Το έβαλε σε ένα πανέρι κοντά στην ακτή και το εγκατέλειψε. Τα κλάματά του άκουσε ο άνθρωπος που στην συνέχεια το υιοθέτησε και έτρεξε στο γιαλό για να δει τι συμβαίνει, συνάμα είδε την βάρκα να απομακρύνεται για τη Νάξο. 

Ο κλάδος των «Βρεττών» Αριανούτσων υπάρχει πλέων στην Αμερική ενώ στην Πάρο μόνο από Θηλυγονία (Τσουνάκης). Η εκκλησία του Αγίου Σπυρίδωνα στη Νάουσα ανήκε κάποτε στην οικογένεια Αριανούτσου (Βρεττού).   

–1826. Γεννιεται ο Αριανούτσος Γεώργιος του Ανδρέα στη Νάουσα. Το 1885 σε ηλικία 59 ετών είναι κάτοικος Καλύμνου και επάγγελμα εργάτης.

–1830. Γεννιεται ο Αριανούτσος Αθανάσιος του Ανδρέα στη Νάουσα. Το 1885 σε ηλικία 55 ετών είναι κάτοικος Νάουσας και επάγγελμα γεωργός.

–1830. Γεννιεται ο Αριανούτσος Αναστάσιος του Ιωάννη στη Νάουσα. Το 1885 σε ηλικία 55 ετών είναι κάτοικος Νάουσας και επάγγελμα γεωργός.

–1833. Γεννιεται ο Αριανούτσος Νικόλαος του Ανδρέα στη Νάουσα. Το 1885 σε ηλικία 52 ετών είναι κάτοικος Νάουσας και επάγγελμα γεωργός.

–1835. Γεννιεται ο Αριανούτσος Βασίλειος του Ανδρέα στη Νάουσα. Το 1885 σε ηλικία 50 ετών είναι κάτοικος Νάουσας και επάγγελμα μυλωθρός.

–1833. Γεννιεται ο Αριανούτσος Νικόλαος του Ανδρέα στη Νάουσα. Το 1885 σε ηλικία 52 ετών είναι κάτοικος Αθήνας και επάγγελμα σοβατζής.

–1840. Γεννιεται ο Αριανούτσος Σταυριανός του Ιωάννη στη Νάουσα. Το 1885 σε ηλικία 45 ετών είναι κάτοικος Νάουσας και επάγγελμα ναυτικός.

–1844. Γεννιεται ο Αριανούτσος Αντωνάκης του Ιωάννη στη Νάουσα. Το 1885 σε ηλικία 41 ετών είναι κάτοικος Νάουσας και επάγγελμα κηπουρός.

–1844. Σε εκλογικό κατάλογο στις 18 Μαρτίου 1844, του Δήμου Νάουσας (της επαρχίας Νάξου), υπάρχει εγγεγραμμένος ο 39χρονος εργάτης Αριανούτσος Μιχαήλ, ο 37χρονος εργάτης Αριανούτσος Ιωάννης, ο 44χρονος γεωργός Αριανούτσος Ανδρέας.

–1845. Γεννιεται ο Αριανούτσος Αντώνιος του Ιωάννη στη Νάουσα. Το 1885 σε ηλικία 40 ετών είναι κάτοικος Νάουσας και επάγγελμα ναυτικός.

–1850. Γεννιεται ο Αριανούτσος Νικόλαος του Μιχαήλ στη Νάουσα. Το 1885 σε ηλικία 35 ετών είναι κάτοικος Νάουσας και επάγγελμα μεταπράτης.

–1856. Γεννιεται ο Αριανούτσος Ανδρέας του Νικολάου στη Νάουσα. Το 1885 σε ηλικία 29 ετών είναι κάτοικος Νάουσας και επάγγελμα γεωργός.

–1883. Σε εκλογικό κατάλογο της Νάουσας του 1883, υπάρχει εγγεγραμμένος ο Αριανούτσος Αθανάσιος του Ανδρέα 53 ετών, γεωργός. Ο Αριανούτσος Αναστάσιος του Ιωάννη 53 ετών, γεωργός, ο Αριανούτσος Αντώνιος του Ιωάννης  38 ετών, ναυτικός, ο Αριανούτσος Ανδρέας του Ιωάννη 41 ετών, ναυτικός, ο Αριανούτσος Βασίλειος του Ανδρέα 48 ετών, Μυλωθρός, ο Αριανούτσος Γεώργιος του Ανδρέα 37 ετών, εργάτης από τη Νάουσα, κάτοικος Καλύμνου. Ο Αριανούτσος Νικόλαος του Ανδρέα 50 ετών, γεωργός. Ο Αριανούτσος Νικόλαος του Μιχαήλ 33 ετών, μεταπράτης. Ο Αριανούτσος Σταύρος του Ιωάννη, 44 ετών, σοβατζής από τη Νάουσα, κάτοικος Αθήνας. Ο Αριανούτσος Ανδρέας του Νικολάου ετών 27, γεωργός.  Ο Αριανούτσος Αντωνάκης του Ιωάννη, ετών 39, κηπουρός.

–1885. Σε εκλογικό κατάλογο της Νάουσας του 1885, υπάρχουν εγγεγραμμένοι οι, Αριανούτσος Αθανάσιος του Ανδρέα, ετών 55 γεωργός, κάτοικος Νάουσας, Αριακούτσος Αναστάσιος του Ιωάννου, 55 ετών, γεωργός από Νάουσα, Αριανούτσος Αντώνιος του Ιωάννη, 40 ετών ναυτικός, από Νάουσα, Αριανούτσος Ανδρέας του Ιωάννη, 43 ετών, ναυτικός από Νάουσα, Αριανούτσος Αντωνάκης του Ιωάννη, 41 ετών, κηπουρός, από τη Νάουσα, Αριανούτσος Βασίλειος του Ανδρέα, 50 ετών, μυλωθρός, από τη Νάουσα, Αριανούτσος Γεώργιος του Ανδρέα, 39 ετών, εργάτης, από τη Νάουσα, κάτοικος Καλύμνου, Αριανούτσος Νικόλαος του Ανδρέα, 52 ετών, γεωργός, από τη Νάουσα, Αριανούτσος Νικόλαος του Μιχαήλ, 35 ετών, μεταπράτης από τη Νάουσα, Αριανούτσος Σταύρος του Ιωάννη, 46 ετών, σοβατζής, κάτοικος Αθήνας και ο Αριανούτσος Ανδρέας του Νικολάου, 29 ετών, γεωργός, από τη Νάουσα.

–1889. Ο Ανδρέας Βιώνης, κοινοτάρχης στη Νάουσα μάλλον μεταξύ του 1949 και 1951. Γεννηθείς ήταν μάλλον το 1889. Γονείς του ήταν ο Κωνσταντίνος Βιώνης του Παντελή και η Δάφνη Αριανούτσου από τη Νάουσα. Για τον Κωνσταντίνο Βιώνη δεν είμαστε σίγουροι αν ήταν από Νάουσα ή από Παροικιά. Ίσως και να ήταν από κάπου ενδιάμεσα, λογικά εκείνος είχε αγοράσει κάποια κτήματα/οικόπεδα στις Κολυμπήθρες (ίσως και να ήταν προίκα, αλλά μάλλον το αποκλείουμε). Ενδέχεται βέβαια και να τα κληρονόμησε από τον πατέρα του Παντελή Βιώνη. 

Ο Ανδρέα Βιώνη, ήταν ναυτικός παλιότερα, ενώ από τα μέσα της δεκαετίας του 1920 άνοιξε καφενείο η παντοπωλείο στη Νάουσα.

Γυναίκα του Ανδρέα Βιώνη (1889) ήταν η Ευαγγελία Ρούσσου, γεννηθείς μάλλον το 1906. Πατέρας της ήταν ο Αναστάσιος Ρούσσος του Ιωάννη από Μαράθι, ενώ μητέρα της ήταν η Δέσποινα Τριπολιτσιώτη του Νικολάου από Νάουσα.

Ο γάμος μεταξύ Ανδρέα Βιώνη και Ευαγγελίας Ρούσσου έγινε μεταξύ 1926 και 1927. Από τα 10 παιδιά τους δεν έμεινε κάποιο στο νησί, τέσσερα πήγαν Αμερική και συγκεκριμένα στο Χιούστον, Τέξας, ενώ τα υπόλοιπα στην Αθήνα. Από τα εγγόνια τους, επέστρεψε μόνο ο Ανδρέας Ραυτόπουλος στο νησί.

Ένα από τα παιδιά τους, η Δέσποινας Βιώνη (γεννηθείς 1928) το 1956 παντρεύτηκε στην Αθήνα τον Γεώργιο Ραυτόπουλο με καταγωγή από την Κόρινθο.

–1894. Το 1894 γεννιέται ο Αριανούτσος Φραγκίσκος του Ανδρέα γεωργός κάτοικος κοιν. Νάουσας.

–1903. Το 1903 γεννιέται ο Αριανούτσος Θεόδωρος του Ανδρέα εργάτης κάτοικος κοιν. Νάουσας. Μεταδημότευσε το 1949.

–1918. Στις 4 Ιανουαρίου 1918 ο 26χρονος θερμαστής από την Πάρο Χαράλαμπος Βιώνης του Κωνσταντίνου και της Δάφνης Αριανούτσου [κάτοικοι Πάρου] παντρεύεται στην Ερμούπολη την 19χρονη από την Σύρο Ευαγγελία Καραντινού, του Δημητρίου και της Αγγελικής.

–1946. Σε εκλογικό κατάλογο της Κοινότητας Νάουσας στις 30 Απριλίου 1946, υπάρχει εγγεγραμμένος ο 72χρονος κάτοικος Νάουσας, Αριανούτσος Παντελής του Αναστάσιου, μαρμαράς, ο 80χρονος κάτοικος Νάουσας, Αριανούτσος Γεώργιος του Νικολάου, μυλωθρός, π 24χρονος εργάτης Παναγιώτης Αριανούτσος του Νικολάου, ο 48χρονος Αριανούτσος Κωνσταντίνος του Ανδρέα εργάτης, ο 34χρονος βυρσοδέψης Γεώργιος Αριανούτσος του Νικολάου και ο 21χρονος γεωργός Αριανούτσος Αντώνιος του Νικολάου.

–1950. Σε εκλογικό κατάλογο της Κοινότητας Νάουσας στις 19 Αυγούστου 1950, υπάρχει εγγεγραμμένη η Αριανούτσου Μαριέττα, όνομα συζύγου Παντελής, όνομα πατέρα Εμμανουήλ Καπαρός.

–1952. Σε εκλογικό κατάλογο της Κοινότητας Νάουσας του 1952, υπάρχει εγγεγραμμένη η Αιγινήτου Ευαγγελία, όνομα συζύγου Λεονάρδος, όνομα πατρός Νικόλαος Αριανούτσος, η Αρκουλή Σπυριδούλα, όνομα συζύγου Λεονάρδος, όνομα πατρός Αριανούτσος Φραγκίσκος, η Αριανούτσου Σπυράντη, όνομα συζύγου Κωνσταντίνος, όνομα πατρός Ιωάννης Αριανούτσος.

–1954. Σε εκλογικό κατάλογο της Κοινότητας Νάουσας του 1954, υπάρχει εγγεγραμμένη η Αριανούτσου Μαρία, όνομα συζύγου Αντώνιος, όνομα πατρός Ιωάννης Παρούσης και η Ρούσσου Γαρυφαλλιά (γεν. 1932), όνομα συζύγου Μιχαήλ, όνομα πατρός Α. Αριανούτσος.

 

–Αρκάς: Πατριδωνύμιο, από την Αρκαδία.  Από τις παλαιότερες οικογένειες στο νησί. Αρχικά στο Μαράθι και μετέπειτα στις Λεύκες.

–1604. Ο ιερεύς Μανώλης Αρκάς αφιερωτής της περιουσίας του που είχε λάβει από τον μακαρίτη θείο του Αρκά, στη Μονή Χοζοβιώτισσας Αμοργού, στις 20 Φεβρουαρίου 1604, κατά το «βρέβιον»

–1649. Έγγραφο έτους 1649 στο Μαράθι αναφέρεται ο Αρκάς.

–1712. Απόδειξη παραλαβής της κινητής προικώας περιουσίας της Μαρκέτας Γ. Μενδρινού-Αλισάφη, Μάρμαρα 12 Οκτωβρίου 1712. Βεβαιώνουν οι: Αλησάφης Νικόλαος, Σακελλάριος Σκορδίλης, Αντώνιος Αρκάς και Οικονόμος Αλλησάφης.

–1720. Σε έγγραφο Τζιπίδου στις 13 Φεβρουαρίου 1720 αναφέρεται ο Ζωρζάκης Αρκάς. (ΓΑΚ, Μοναστ. Φακ. 695). 

–1729. Ο ιερέας Μανοέλης Αρκάς που υπογράφει τη διαθήκη της Καλής Τζανή Χανιώτη στις Λεύκες, 23 Φεβρ. 1729.

–1733. Ο ιερέας Μανοέλης Αρκάς υπογράφει έγγραφο προυχόντων της Πάρου προς τον δραγομάνο του στόλου στις 7 Οκτωβρίου 1733

–1739. Πρακτικό εκλογών κατά την Γεν. Συνέλευση στις 30 Αυγούστου 1739 απεσταλμένου των κοινών της Πάρου στην Κωνσταντινούπολη, εκλέγουν τον Νικόλαο Μαυρογένη, προκειμένου να διαπραγματευθεί τα οικονομικά θέματα του νησιού. Αναφέρεται ο ιερέας Κεφάλου Νικόλαος Αρκάς.

–1742. Το 1742 αναφέρεται ο Μιχαήλ Αρκάς από τις Λεύκες.

–1749. Στις 26 Νοεμβρίου 1749 αναφέρεται να συντάσσει έγγραφο ανταλλαγής στις Λεύκες ο Γεώργιος Χρουσή Αρκάς.

–1753. Σε έγγραφο του Αγίου Μηνά στις 16 Οκτωβρίου 1753 ο πρωτόπαπας Κεφάλου Μανουήλ Αρκάς, υπογράφει έγγραφο μεταλλαγής κτημάτων.

–1754. πρωτόπαπας Κεφάλου το 1754 ο Μανουήλ Αρκάς.

–1755. Σε εκλογή απεσταλμένου στην Κωνσταντινούπολη από το κοινό Πάρου σε Γενική Συνέλευση στις 23 Αυγούστου 1755 μαρτυρείται ο πρωτοπαπάς Λευκών Αρκάς.

–1757. Σε προικοσύμφωνο του Μαν. Αρκά και Λαρέντζας Γεμελιάρης (Λεύκες, 7 Νοεμ. 1757) αναφέρεται «το περιβόλη του Αρχολόγου με δύο πάρτες νερό της στέρνας.

–1795. Το 1795 αναφέρεται ο Νικόλαος Αρκάς, πρόγονος του αρχιμανδρίτη Νικόλαου Αρκά, που είχε κτήματα στο Μαράθι.

–1799. Στον εκλογικό κατάλογο Λευκών του 1847 είναι εγγεγραμμένος ο 48χρονος γεωργός Μιχαήλ Αρκάς (γεν. 1799).

–1804. Στον εκλογικό κατάλογο Λευκών του 1847 είναι εγγεγραμμένος ο 43χρονος κτηματίας Εμμανουήλ Οικ. Αρκάς (γεν. 1804).

–1805. Στον εκλογικό κατάλογο Λευκών του 1847 είναι εγγεγραμμένος ο 42χρονος γεωργός Νικόλαος Οικ. Αρκάς (γεν. 1805).

–1808. Σε προικοσύμφωνο αναφέρεται με χωράφι στις Λεύκες ο Νικολάκης Αρκάς στις  1 Φεβρουαρίου 1808.

–1808. Στον εκλογικό κατάλογο Λευκών του 1847 είναι εγγεγραμμένος ο 39χρονος κτηματίας Εμμανουήλ Ν. Αρκάς (γεν. 1808).

–1809. Στον εκλογικό κατάλογο Λευκών του 1847 είναι εγγεγραμμένος ο 38χρονος γεωργός Γεώργιος Αρκάς (γεν. 1809), ο 38χρονος κτηματίας Ιωάννης Οικ. Αρκάς (γεν. 1809).

–1812. Στον εκλογικό κατάλογο Λευκών του 1847 είναι εγγεγραμμένος ο 35χρονος κτηματίας Θεόδωρος Οικ. Αρκάς (γεν. 1812).

–1813. Το 1813 γεννιέται ο Εμμανουήλ Ν. Αρκάς από τις Λεύκες, πρόγονός του μακαριστού αρχιμανδρίτη π. Νικολάου Εμμ. Αρκά, θεολόγου, συγγραφέα, ποιητή (1906-2002).

–1814. Στον εκλογικό κατάλογο Λευκών του 1847 είναι εγγεγραμμένος ο 33χρονος κτηματίας Δημήτριος Ν. Αρκάς (γεν. 1814), ο 33χρονος κτηματίας Πέτρος Ν. Αρκάς (γεν. 1814).

–1814. Στον εκλογικό κατάλογο Λευκών του 1847 είναι εγγεγραμμένος ο 33χρονος κτηματίας Κωνσταντίνος Οικ. Αρκάς (γεν. 1814).

–1815. Στον εκλογικό κατάλογο Λευκών του 1847 είναι εγγεγραμμένος ο 32χρονος αρτοποιός Αντώνιος Οικ. Αρκάς (γεν. 1815)

–1816. Πώληση χωραφιού. Λεύκες 1816, Ιουνίου 6. «Η κυρά Ρήνη χήρα του Παναγιωτάκη Παπαδόπουλου πωλεί στον Νικολάκη Παντελαίο ένα χωράφι που βρίσκεται στον οικισμό Μάλτες για 50 γρόσια, ο δε Μοσχονάς Χανιώτης το έχει αποκόψει ως αποκόπτης – εκτιμητής, για 40 γρόσια». Το έγγραφο συνέταξε ο Μιχαήλ Βαλσαμής και υπέγραψε ως μάρτυρας ο παπα Πέτρος Αρκάς, εφημέριος Λευκών.

–1818. Κατάλογος Παροικιάς 22 Μάιου 1818 "χέρσον Μαράθι σύμπλιος Νικόλαος Αρκάς.

–1818. Στον εκλογικό κατάλογο Λευκών του 1847 είναι εγγεγραμμένος ο 29χρονος κτηματίας Ιωάννης Ν. Αρκάς (γεν. 1818).

–1820. Ο οικονόμος Πέτρος Αρκάς ως σακελλάριος Λευκών υπογράφει έγγραφο Ναούσης στις 20 Ιανουαρίου 1820.

–1821. Νάουσα της Πάρου τη 3 Μαΐου 1821 του κοινού τούτου Καντζελάριου Ιωάννης Κορτιάνος γράψας τη θέληση των ανωτέρω για συνεργασία παρακινήσεως και εξόδων του Παναγιώτη Δ. Δημητρακόπουλου εις την Ύδρα, Δημήτρης Αρκάς κ.α.

–1821. Στον εκλογικό κατάλογο Λευκών του 1847 είναι εγγεγραμμένος ο 26χρονος γεωργός Σπύρος Οικ. Αρκάς (γεν. 1821).

–1822. Σε έγγραφο των Παριανών στους Υδραίους στις 13 Απριλίου 1822 αναφέρεται ο Νικόλαος Αρκάς κάτοικος Λευκών.

–1823. Στις 22 Οκτωβρίου1823 ο οικονόμος Πέτρος Αρκάς κατείχε ήδη τον βαθμό του οικονόμου. Υπογράφει σε πωλητήριο Λευκών ως οικονόμος Αρκάς.

–1824. Στις 18 Σεπτεμβρίου 1824 αναφέρεται ο οικονόμος Λευκών Πέτρος Αρκάς να υπογράφει το πρακτικό των εκλεκτών των Λευκών.

–1825. Στις 17 Νοεμβρίου 1825 αναφέρεται ο οικονόμος Πέτρος Αρκάς από τις Λεύκες.

–1829. Σε έγγραφο της Δημογεροντίας Πάρου και Αντιπάρου στις 19 Μαΐου 1829 υπογράφουν οι προσ. Επαρχ. Δημογέροντες: Δημήτριος Χαμάρτος, Νικόλαος Αρκάς, Ν. Μαλατέστας, και ο Γραμματέας Ν. Βατιμπέλας.

–1829. Σε πληρεξούσιο στις 3 Ιουνίου του 1829 αναφέρεται ο Δημογέροντας Νικόλαος Αρκάς.

–1830. Στις 8 Φεβρουαρίου 1830 αναφέρεται στον κατάλογο του μητροπολίτη Παροναξίας ο οικονόμος Λευκών Πέτρος Αρκάς.

–1830. Στις 26 Οκτωβρίου 1830 ο οικονόμος Λευκών Πέτρος Αρκάς υπογράφει έγγραφο που αφορά στην  ίδρυση νέου ενοριακού ναού του χωριού, της Αγίας Τριάδας.

–1831. Λεύκες 1831 Μαΐου 2. Ο μαθητής της Αλληλοδιδακτικής Σχολής Λευκών Αρκάς Ν. Πέτρος, Αρκάς Ν. Ιωάννης και Αρκάς Σπυρίδων.

–1831. Στις 21 Οκτωβρίου 1831, σωτήρια επιστολή των κατοίκων της Πάρου προς τον επίτροπο Αιγαίου Πελάγους, για τα δεινά των κρητών νέοαποίκων εναντίων των ντόπιων. Υπογράφει… ο οικονόμος Αρκάς και ο Νικόλαος Αρκάς από το χωρίων Κεφάλου. σύζυγός του η Εργίνα Φρ. Περράκη και τέκνα τους ο Μανώλης (1874), ο Βαγγέλης (1876) και ο Φραγκίσκος (1881).

–1832. Εν Ναούση της Πάρου τη 27 Μαρτίου 1832, σε έγγραφο της σχολής του Αγίου Αθανασίου αναφέρεται ο Νικόλαος Αρκάς.

–1833. Προικοσύμφωνο στις 19 Ιανουαρίου 1833 ο οικονόμος Πέτρος Αρκάς προικίζει την θυγατέρα του Αικατερίνη και την δίδει σύζυγο τον Δημητράκη Ρούσσο. (περιοδ. Αθηνά ΟΕ 1974 157-158)

–1833. Το 1833 αναφέρεται ο Δημήτρης Αρκάς.

–1833. Δημογέροντας και Δημόσιος νοτάριος Λευκών ο Αρκάς Νικόλαος αναφέρεται σε έγγραφο του 1833.

–1834. Δημογέροντας και Δημόσιος νοτάριος Λευκών ο Αρκάς Νικόλαος αναφέρεται σε έγγραφο του 1834.

–1837. Οι δήμοι Πάρου το 1837 έχουν τους εξής δημάρχους και εισπράκτορες: Δήμος Υρίας, δήμαρχος Νίκ. Αρκάς και εισπράκτορας Θεόδωρος Χανιώτης.

–1838. Γεννιέται το 1838 ο Νικόλαος Εμμ. Αρκάς

–1841. Η πρώτη εγγραφή στα μητρώα του δήμου Υρίας το επώνυμο Αρκάς είναι το έτος 1841.

–1843. Στις 17  Οκτωβρίου 1843 η συνέλευση της αντιπολίτευσης επαναλαμβάνεται, αλλά πάλι χωρίς τον Δήμαρχο Θ. Καμπάνη ο οποίος κατηγορείται από τους παρευρισκομένους ότι «αισθάνεται ανώτερος του νόμου και προβάλει ανύπαρκτες προφάσεις». Η συνέλευση αποφασίζει να προχωρήσει στην εκλογή χωρίς τον Δήμαρχο! Πρόεδρος ανέλαβε ο Δ. Χαμάρτος και προσυπέγραψαν τα 5 γεροντότερα μέλη Ν. Πούλιος, Ιωάννης Καπαρός, Λεονάρδος Κονδύλης, Ηλίας Σαράντος, Νικόλαος Ρούσσος. Οι εκλογείς ήταν οι εξής:
Πόλις Παροικίας (Δήμαρχος Θ. Καμπάνης): Ζώρζης Μ Μαυρογένης, Δημήτριος Χαμάρτος, Πέτρος Μαυρομμάτης, Ν Α Ψαράκης, Αντ Ελ Χαμάρτος, Λεονάρδος Κονδύλης.
Κωμόπολις Λευκών (Πάρεδρος Κωνσταντίνος Χανιώτης): Εμμανουήλ Ν Αρκάς, Νικόλαος Γ Ρούσσος, Νικόλαος Γ Παντελαίος, Ιωάννης Α Δεσύλλας.

Κωμόπολις Ναούσης (Δήμαρχος Ν. Μαλατέστας): Δημήτριος Π Δημητρακόπουλος, Ηλίας Σαράντος, Ιωάννης Μεταξάς, Αντώνιος Κορτιάνος (δεν παρευρέθη λόγω ασθενείας).
Χωρίον Κώστου(Πάρεδρος Ιωάννης Α. Καπαρός): Ιωάννης Α Καπαρός, Αναστάσιος Ρούσσος
Χωρίον Δραγουλά (Πάρεδρος Νικήτας Ν. Άγουρος): Γεώργιος Κληρονόμος
Χωρίον Μαρμάρων (Πάρεδρος Νικήτας Ν. Άγουρος): Ιωάννης Γιαννουλάκης, Νικήτας Άγουρος (δεν παρευρέθη λόγω ασθενείας).

Χωρίον Τσιπίδου (Δήμαρχος Μαρπήσσης ΓΣ Δελαγραμμάτης): Νικόλαος Βατιμπέλας, Νικόλας Πόυλιος, Γεώργιος Σ Δελαγραμμάτης (απών).

Χωρίον Ωλιάρου (Πάρεδρος Δ. Βιάζης): Παναγής Καλάργυρος, Ματθαίος Μαούνης.
Τα αποτελέσματα ανέδειξαν πληρεξουσίους Πάρου τους Δ. Π. Δημητρακόπουλο (21 ψήφοι) και Ζ. Μάτσα Μαυρογένη (21). Συμμετείχαν και οι Νικόλαος Ψαράκης (Παροικιά, 11 ψήφοι), Ν. Βατιμπέλας (Τσιπίδος, 7), Λεονάρδος Κονδύλης (Παροικία, 7), Νικόλαος Μαλατέστας (Νάουσα, 6 ψήφοι), Κωνσταντίνος Δαμίας (Παροικία, 6), Π. Μαυρομάτης (Παροικία, 6).

Ο Δήμαρχος Πάρου αρνήθηκε να επικυρώσει τις υπογραφές και συνεπώς την εκλογή.

–1844. Σε εκλογικό κατάλογο Δήμου Μάρπησσας στις 5 Μαΐου 1844 υπάρχει εγγεγραμμένος ο Ιωάννης Αρκάς.

–1852. Το 1852 γεννιέται στις Λεύκες ο Αρκάς Πέτρος του Κωνσταντίνου. Ήταν εγγεγραμμένος στο μητρώο αρρένων της Κοινότητας Λευκών.

–1855. Το 1855 γεννιέται στις Λεύκες ο Αρκάς Δημήτριος του Γεωργίου. Ήταν εγγεγραμμένος στο μητρώο αρρένων της Κοινότητας Λευκών.

–1857. Το 1857 γεννιέται στις Λεύκες ο Αρκάς Νικόλαος του Γεωργίου. Ήταν εγγεγραμμένος στο μητρώο αρρένων της Κοινότητας Λευκών.

–1857. Στα δημοτολόγια Ερμούπολης είναι εγγεγραμμένος ο παριανός 26χρονος μεταπράτης Πέτρος Αρκάς, άγαμος. Έδωσε όρκο στις 27 Μαρτίου 1857.

–1858. Το 1858 γεννιέται στις Λεύκες ο Αρκάς Χρουσής του Κωνσταντίνου. Ήταν εγγεγραμμένος στο μητρώο αρρένων της Κοινότητας Λευκών.

–1859. Δήμαρχος Μάρπησσας το 1859 ο Εμμανουήλ Ν. Αρκάς.

–1860. Στις 15 Σεπτεμβρίου 1860 σε συμβολαιογραφική πράξη [πληρεξούσιο] στην Σύρου αναφέρεται η κάτοικος Πάρου Μαριγώ Αρκά και ο σύζυγός της Ανδρέας Π. Φράγκος πλοίαρχος.

–1862. Απόφαση αριθ,1, της 31^ης Ιανουαρίου του 1862 του Δημοτικού Συμβουλίου Μάρπησσας. «Εγκρίνει επ’ ονόματι του τελευταίου πλειοδότου Ν. Εμμ. Αρκά του Δημοτικού επί του ελαίου φόρου δια δραχμάς εβδομήκοντα. Η παρούσα κοινοποιηθήσεται όπου δέον εν τω Δημοκαταστήματι την 31 Ιανουαρίου 1862. Το Δημ. Συμβούλιο ο Πρόδρος Γεώργιος Χ. Χανιώτης, Κ. Αρκάς, Β. Χανιώτης, Ιωάννης Ν. Κονταράτος, Πέτρος Πυργής, Εμμ. Μ. Βαλσαμής, Εμμ. Ν. Αρκάς, Γεώργιος Εμ. Δελαγραμμάτης.

–1863. Το 1863 γεννιέται στις Λεύκες ο Αρκάς Φραγκίσκος του Γεωργίου. Ήταν εγγεγραμένος στο μητρώο αρρένων της Κοινώτητας Λευκών.

–1865. Απόφαση 3^η της 13^ης Ιουνίου 1865, του Δημοτικού Συμβουλίου Μάρπησσας. Το Δημοτικό Συμβούλιο. (Αφορά στη μεταφορά στον προϋπολογισμό του δήμου, του τρέχοντος έτους.

Ο Δημαρχεύων Ιωάννης Ν. Ρούσσος. Το Δημοτικό Συμβούλειον, ο Προεδρεύων, Εμμ. Ν. Αρκάς, Ν.Μ. Ρούσσος, Ι. Οικονομίδης, Εμμ. Μ. Βαλσαμής, Πέτρος Πυργής, Π.Ι. Χανιώτης, Ν.μ. Ρούσσος, Κ. Αρκάς, Ιωάννης Ν. Κονταράτος.

–1867. Το 1867 γεννιέται ο Αρκάς Μιχαήλ του Νικολάου, γεωργός κάτοικος κοιν. Λευκών. Απεβίωσε το 1949.

–1870. Το 1870 γεννιέται ο Αρκάς Δημήτριος του Νικολάου γεωργός κάτοικος κοιν. Λευκών. Απεβίωσε το 1949.

–1872. Εγγεγραμμένοι στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1872 ο Αρκάς Μιχαήλ του Ιωάννη.

–1874. Εγγεγραμμένοι στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1874 ο Αρκάς Εμμανουήλ του Νικολάου (1838) και της Εργίνας Περράκη. Σύζυγός του η Μαρία Ι. Μάτσα Μαυρογένη και τέκνο τους η Βριγινία Εμμ. Αρκά, σύζ. Νικόλαος Απ. Πελεκάνος.

–1874. Εγγεγραμμένοι στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1874 ο Αρκάς Ιωάννης του Νικολάου.

–1875. Σε εκλογικό κατάλογο του Δήμου Ύριας του 1875, υπάρχει εγγεγραμμένος ο 59χρονος κτηματίας Γεώργιος Αρκάς του Χρουσή.

–1876. Εγγεγραμμένοι στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1876 ο Αρκάς Ευάγγελος του Νικολάου (1838) και της Εργίνας Περράκη.

–1876. Εγγεγραμμένοι στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1876 ο Αρκάς Ευάγγελος του Νικολάου, Δημοδιδάσκαλος Γ'. Σύζυγός του η Αικατερίνη Αργυροπούλου (1887) του Ιωάννη και της Πηνελόπης. Τέκνος τους η Βιργινία σύζ. Γεωργίου Κ. Αιγινίτη.

–1876. Σε πίνακα των γάμων που τελέστηκαν το έτος 1876 στις Λεύκες αναφέρεται ο 25χρονος Ιωάννης Αγγελάκης του Νικολάου να νυμφεύεται την 20χρονη Ζωή Αρκά του Μιχαήλ και της Μαρκέτας.

–1876. Σε πίνακα των γάμων που τελέστηκαν το έτος 1876 στις Λεύκες αναφέρεται ο 23χρονος Δημήτριος Χανιώτης του Ιωάννη και της Αικατερίνης να νυμφεύεται την 22χρονη Ασημίνα Αρκά του Μιχαήλ και της Μαρκέτας.

–1877. Εγγεγραμμένοι στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1877 ο Αρκάς Κωνσταντίνος του Νικολάου γεωργός, κάτοικος κοιν. Κώστου. Απεβίωσε το 1949 και ο Αρκάς Γεώργιος του Ιωάννη.

–1879. Εγγεγραμμένοι στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1879 ο Αρκάς Μιχαήλ του Δημητρίου.

–1880. Εγγεγραμμένοι στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1880 ο Αρκάς Εμμανουήλ του Νικολάου και ο Αρκάς Ιωάννης του Δημητρίου.

–1881. Το 1881 γεννιέται ο Αρκάς Αχιλλέας του Μιχαήλ ναυτικός κάτοικος Παροικιάς.

–1881. Εγγεγραμμένοι στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1881 στην Αθήνα, ο Αρκάς Φραγκίσκος του Νικολάου Εμμ. Αρκάς (1838) και της Εργίνας Φρ. Περράκη.

–1882. Εγγεγραμμένοι στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1882 ο Αρκάς Νικόλαος του Ιωάννη γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1883. Εγγεγραμμένοι στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1883 ο Αρκάς Μιχαήλ του Δημητρίου.

–1887. Αρκάς Γεώγιος του Χρουσή. Έτος γέννησης το 1887 στις Λεύκες. Εγγεγραμμένος στο Μητρώο των Αρρένων της Κοινότητας Λευκών.

–1888. Το 1888 γεννιέται ο Αρκάς Εμμανουήλ του Νικολάου γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1891. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1891 στις Λεύκες ο Αρκάς Σπυρίδων του Δημητρίου.

–1893. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1893 στις Λεύκες ο Αρκάς Δημήτριος του Φραγκίσκου.

–1895. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1895 στις Λεύκες ο Αρκάς Νικόλαος του Χρουσή.

–1896. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1896 στις Λεύκες ο Αρκάς Νικόλαος του Μιχαήλ, ο Αρκάς Μιχαήλ του Αλέξανδρου  και ο Αρκάς Ανδρέας του Φραγκίσκου.

–1898. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1898 στις Λεύκες ο Αρκάς Νικόλαος του Δημητρίου.

–1898. Σε Λογοδοσία του 1898, του Συνδέσμου των εν Λαυρίω, Αθήναις περιχώροις και Πειραιει ΠΑΡΙΩΝ, ο Σύμβουλος Αρκάς Χρήστος.

–1898. Πίναξ του Συνδέσμου των εν Λαυρίω, Αθήναις περιχώροις και Πειραιει ΠΑΡΙΩΝ, εμφαίνων ονοματεπώνυμων μελών της Περιόδου 1ης Ιουνίου 1898 o Αρκάς Πέτρος, ο Αρκάς Μ. Δημήτριος και ο Αρκάς Μιχαήλ.

–1900. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1900 στις Λεύκες ο Αρκάς Ιωάννης του Χρήστου.

–1901. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1901 στις Λεύκες ο Αρκάς Νικόλαος του Μιχαήλ και ο Αρκάς Νικόλαος του Φραγκίσκου.

–1902. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1902 στις Λεύκες ο Αρκάς Μιχαήλ του Αλέξανδρου και ο Αρκάς Μάρκος του Δημητρίου.

–1903. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1903 στις Λεύκες ο Αρκάς Εμμανουήλ του Αλέξανδρου.

–1904. Στις 18 Οκτωβρίου 1904 ο 35χρονος έμπορος από την Πάρο Νικόλαος Κανδιώτης του Ανδρέα και της Ερατώ Αρκά [κάτοικοι Πάρου], παντρεύεται στην Ερμούπολη την 30χρονη από την Πάρο Σοφία Θρεψιάδου, του Σωτηρίου και της Βασιλικής [κάτοικοι Πάρου].

–1905. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1905 στις Λεύκες ο Αρκάς Νικόλαος του Κωνσταντίνου.

–1906. Το 1906 γεννιέται στις Λεύκες ο αρχιμανδρίτης π. Νικολάου Εμμ. Αρκάς, θεολόγος, συγγραφέας, ποιητής. Απεβίωσε στην Σύρο το 2002. Αξιόλογος ποιητής και πεζογράφος με το ψευδώνυμο Νίκος Ντραμουντιανός.

–1906. Το 1906 ο δάσκαλος γυμνασίου στην Αθήνα Ευάγγελος Ν. Αρκάς παντρεύεται την Αικατερίνη Ιωάν. Αργυροπούλου, αδερφή της Άννας Π. Αυλήτου.

–1906. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1906 στις Λεύκες ο Αρκάς Εμμανουήλ του Αλέξανδρου και ο Αρκάς Ευστάθιος του Μιχαήλ, έμπορος και πρόεδρος Λευκών το 1958-59. 

–1907. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1907 στις Λεύκες ο αρχιμανδρίτης ιεροκήρυκας Νικόλαος Αρκάς του Εμμανουήλ  από τις Λεύκες. Πέθανε το 2001. Και ο Αρκάς Ηλίας του Κωνσταντίνου.

–1908. Στις 28 Απριλίου 1908 ο 19χρονος μουσικός από την Πάρο Δημήτριος Παρώδης του Νικολάου και της Αργυρώς Πανταλέων [κάτοικοι Πάρου] παντρεύεται στην Ερμούπολη την 17χρονη από την Πάρο Αργυρώ Αρκά, του Χρήστου και της Μαρουσας Χανιώτη [κάτοικοι Πάρου.

–1908. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1908 στις Λεύκες ο Αρκάς Νικόλαος του Ιωάννη.

–1909. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1909 στις Λεύκες ο Αρκάς Ζέππος του Εμμανουήλ.

–1910. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1910 στις Λεύκες οΑρκάς Εμμανουήλ του Δημητρίου και ο Αρκάς Γεώργιος του Δημητρίου.

–1910. Ο διακεκριμένος δάσκαλος Εμμανουήλ Ν. Αρκάς από τις Λεύκες δίδαξε το 1910 δίδαξε στη Μαράσλειο σχολή της Οδησσού.

–1910. Στις 23 Δεκεμβρίου 1910 ο ανταποκριτής της εφημερίδας «ΑΙΓΑΙΟΝ»  Μαρπησσαίος Κωνσταντίνος Γ. Ναυπλιώτης αναφέρει για την επανίδρυση του Συλλόγου των Εν Αθήναις Παρίων και Αντιπαρίων: «Η ανάμιξις εν τω Συλλόγω του βουλευτού της Επαρχίας μας και καθηγητού του Πανεπιστημίου κ. Σκούφου ως Προέδρου, του κ. Β. Καμπάνη, δημοδιδασκάλου ως Αντιπροέδρου, του ρέκτου και πρακτικωτάτου εις τας ιδέας κ. Αντ. Μαυραγκά ως Ταμίου, των κ.κ. Κ. Γερασίμου, Αντ. Καλακώνα, Αλεξ., Ζησιμοπούλου, Γ. Χανιώτη, Π., Αρκά, Ν. Καλλαναρρχοπούλου, Φρ. Γαϊτανοπούλου, Εμμ. Καντιώτη, Ν. Παυλή, Γ. Στέλλα, Εμμ., Γαβαλά, Μ. Παπαδοπούλου, Γρηγ. Θρεψιάδου ως Συμβούλων, και του φίλου του «Αιγαίον» κ. Κων. Γ. Ναυπλιώτου ως Γεν. Γραμματέως του Συλλόγου».

–1911. Ο Ευάγγελος Ν. Αρκάς, υπηρετεί ως δημοδιδάσκαλος σε Δημοτικό Σχολείο στην Αθήνα το 1911.

–1911. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1911 στις Λεύκες ο Αρκάς Γεώργιος του Κωνσταντίνου, ο Αρκάς Θωμάς του Εμμανουήλ και ο Αρκάς Ανδρέας του Μιχαήλ.

–1912. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1912 στις Λεύκες ο Αρκάς Ιωάννης του Νικολάου.

–1913. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1913 στις Λεύκες ο Αρκάς Ιωάννης του Εμμανουήλ και ο Αρκάς Μιχαήλ του Νικολάου.

–1919. Το 1919 γεννιέται ο Αρκάς Μιχαήλ του Νικολάου υπάλληλος κάτοικος κοιν. Λευκών. Μεταγράφηκε σε άλλη κοινότητα το 1949.

–1923. Μέλος του Εξωραϊστικού Φιλοδασικού Συλλόγου Λευκών, εν Λεύκαις τη 17 Απριλίου 1923 ο Ιωάννης Αρκάς.

–1929. Το 1929 διετέλεσε Δήμαρχος Μάρπησσας ο Ιωάννης Ν. Αρκάς.

–1931. Το 1931 γεννιέται ο Αρκάς Μιχαήλ του Αχιλλέα αλιεύς κάτοικος κοιν. Παροικιάς.

–1933. Το 1933-34 διετέλεσε Δήμαρχος Μάρπησσας ο Ιωάννης Ν. Αρκάς.

–1945. Ιατρός Αντώνης Ζεπ. Αρκάς το 1945 από τις Λεύκες.

–1947. Στην εφημερίδα «Η Φωνή της Πάρου» το 1947 ο Νικόλαος Μιχ. Αρκάς διαφημίζει την επιχείρηση του «ΠΑΡΙΑΝΗ ΤΑΒΕΡΝΑ ΑΔΡΙΑΝΟΥ 59 ΠΑΛΗΑ ΑΓΟΡΑ – ΑΘΗΝΑΙ».

–1947. Στις 20 Ιουνίου 1947, το στο Κοινοτικό Συμβούλιο Λευκών συμμετέχει και ο Ιωάννης Ν. Αρκάς.

–1954. 21 Νοεμβρίου 1954 ΚΟΙΝΟΤΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ. ΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ ΛΑΥΚΑΙΣ: Εξελέγησαν οι κ.κ. Ιωάν. Γ. Καπαρός, Κοντός Τζ. Κωνσταντίνος, Ευστάθ. Αρκάς.

–1958. Το 1958-59 διετέλεσε πρόεδρος της κοινότητας Λευκών ο Ευστάθιος Μ. Αρκάς.

–1965. Σε εικόνα του Αγίου Αθανασίου στον ναό του αγίου Παντελαήμωνα στον Κώστο, υπάρχει η αφιεροματική επιγραφή: «Δέησις αρχιμ. Π. Νικολάου Αρκά εις μνήμην των γονέων του Εμμανουήλ και Ελευθερίας», και αριστερά: «Γ. Τριαντάφυλλος αλξε’ (=1965).

 

–Αρκουλής ή Αρχωλέον ή Αρχολέος ή Αρχολέως ή Αρκολέος: Αρχοντική οικογένεια της Κωνσταντινουπόλεως με καταγωγή από την Αττική. Με γενάρχη τον Θωμά Αρκολέο, εγκαταστάθηκαν στην Κρήτη επί Αλεξίου Κομνηνού. Με βάση τις κτήσεις τους στην επαρχία Κισσάμου, αντιστάθηκαν στην βενετική κατοχή. Διακρίθηκαν στη μεγάλη κρητική επανάσταση (1228-1236). Απόγονοί τους υπάρχουν στην Κρήτη και τις Κυκλάδες με το επώνυμο «Αρκουλής».

Ο Νικόλαος Αλιπράντης σημειώνει: Μεταπλασμό του λέων/Λέων σε λέος-λιός/Λιός. Στην Πάρο κύρια ονόματα Παντελέος (σημ. Παντελαίος και Παντελέων), Κοντολέος (από το επών. Κοντολέων), Αρκολέος, σημ. Αρκουλής (από το Αρκολέων) και ους. αρχός (από το άρχω). Προέλευση από την Κρήτη.

Ο Γεώργιος Καπαρός γράφει: «Η αποστολή στην Κρήτη των 12 Αρχοντόπουλων έγινε με αυτοκρατορικό διάταγμα (χρυσόβουλο). Το πρωτότυπο χρυσόβουλο δεν σώζεται. Κυκλοφορούν κάποια αντίγραφα της περιόδου της Ενετοκρατίας. Τα αντίγραφα αυτά περιέχουν και πληροφορίες που πιστεύεται ότι προστέθηκαν από τους αντιγραφείς και δεν υπήρχαν στο πρωτότυπο. Πχ γράφει «ωνομάσθησαν Αρχολέοι επειδή ο πρώτος αυτών έκοψε τον Λέοντα τον αποστάτην». Με βάση την πληροφορία αυτή το «Αρχολέος» σχηματίζεται από «αρχή + λέων». Υπάρχει όμως, σοβαρή πιθανότητα η επεξήγηση αυτή να προστέθηκε αργότερα και να μην υπήρχε στο αρχικό κείμενο.

Δεν μπορεί να είναι τυχαίες οι αναφορές του Buondelmonti "Archuleades idest Ursini" και του Cornelius "li Οrsini detti Arculedi" που συνδέουν τους Αρκουλήδες με την οικογένεια Orsini. Orsini (Αρκουλής?) προέρχεται από το "άρκτος". Βέβαια, η σημερινή ιταλική οικογένεια Orsini διαθέτει γενεαλογικές πληροφορίες από το 1100 και έπειτα, με αποτέλεσμα η σύνδεσή της με τους Αρκουλήδες να είναι αδύνατη. Δεν αποκλείεται όμως, να πρόκειται για κάποια άλλη κωνσταντινουπολίτικη οικογένεια Orsini που είχε εξελληνιστεί σε «Αρκτολέος – Αρχολέος». Κάποιοι άλλοι (Gerland) λένε πως είναι σύνθετο από το "άρκτος + λέων" (Αρχολέων)».

Ο TRIVAN στο περίφημο (χρονικό) αναφέρει. Ο Αυτοκράτορας ΑΛΕΞΙΟΣ ΚΟΜΝΗΝΟΣ έστειλε το 1182 τον γιό του ΙΣΑΑΚΙΟ με 12 αρχοντόπουλα και άλλους αποίκους στην Κρήτη για να καταβάλουν τους επαναστάτες. Ο στόλος του από 101 Γαλέρες προσορμίστηκε στο Μαύρο Μώλο στην Κίσσαμο κοντά στο ακρωτήριο ΤΡΑΧΙΛΑΣ. Εκεί αποβιβάστηκαν ξεφόρτωσαν όλα τα εφόδια και ο ΙΣΣΑΚΙΟΣ διέταξε να καούν τα πλοία εκτός από ένα που έστειλε στην πόλη για να αναγγείλει στον πατέρα του την αποβίβαση του.

Τα άνωθεν 12 ΑΡΧΟΝΤΟΠΟΥΛΑ όπου ήλθασιν εις την ΚΡΗΤΗΝ μετά των συγγενών αυτών εις τιμής και συντριφίαν του υιού του Βασιλέως οι οποίοι έμειναν εις την ΚΡΗΤΗΝ και εμιρασεν τους τον τόπο αυτής είναι ουτοι οι δώδεκα. ΑΡΚΟΛΕΟΙ. ΕΚ ΜΕΡΟΥΣ ΤΗΣ ΜΟΝΗΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΦΩΚΑ. ΘΩΜΑΣ, ΚΩΣΤΑΣ, ΑΝΤΩΝΙΟΣ, ΒΛΑΣΙΟΣ, ΘΕΟΔΩΡΟΣ, ΣΠΥΡΙΔΩΝ, ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ, ΝΙΚΟΛΑΟΣ. ΟΙ ΑΝΩΘΕΝ ΟΝΟΜΑΣΘΗΣΑΝ ΑΡΚΟΛΕΟΙ ,ΔΙΟΤΙ Ο ΠΡΩΤΟΣ ΤΟΥΣ ΕΚΟΨΕ ΛΕΩΝ ΤΟΝ ΑΠΟΣΤΑΤΗΝ,ΔΙΑ ΤΗΝ ΔΟΥΛΕΨΙΝ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗΝ ΤΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ ΤΩΝ ΑΡΚΟΛΕΩΝ ΟΙ ΔΕ ΑΡΧΟΝΤΕΣ ΚΑΙ ΣΤΡΑΤΙΩΤΑΙ ΑΡΚΟΛΕΟΙ ΝΑ ΜΟΙΡΑΣΟΥΝ ΤΑ ΣΥΝΟΡΑ ΤΟΥΣ ΕΝ ΙΣΟΤΗΤΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΓΑΒΑΛΑΔΕΣ ΟΥΤΩΣ ΑΝΑΤΟΛΙΚΑ ΩΣΑΝ ΚΑΙ ΔΥΤΙΚΑ ΚΑΘΩΣ ΕΙΧΑΝ ΚΑΙ ΠΡΩΤΑΣ.

Μια άλλη εκδοχή μιλάει ότι το επώνυμο δεν είναι βυζαντινό αλλά Ιταλικό. Ο Κεφαλληνιάδης και ο Slot γράφους: Αι εξής απλαί καθολικαί οικογένειας, καταγόμενοι εκ διαφόρων μερών της Δυτικής Ευρώπης όπως ο Αρκολέος. Ο Ιάκωβος Ναυπλιώτης-Σαραντινός σημειώνει ότι ίσως το Αρκουλής να προέρχεται από το ιταλικό Ercole που σημαίνει Ηρακλής.

Οι Αρκουλίδες της Πάρου είναι μονοδενδρική οικογένεια. Οικόσημά τους υπάρχουν στα Μάρμαρα και στη Νάουσα. Στη Νάουσα η οικογένεια του Ηλία Ι. Αρκουλή με το παρωνύμιο Κατσάγριλας, είναι νεώτερος κλάδος από τους υπόλοιπους Αρκουλίδες της Νάουσας και ήρθαν από τον Μαράθι το 1954 ενώ οι προγενέστεροι στα τέλη του 19^ου αι. από τις Λεύκες.

–1639. Το συγκεκριμένο οικόσημο βρίσκεται στο δυτικό ήμισο του μέσου κλίτους του μητροπολιτικού ναού της Κοιμήσεως της Θεοτόκου στα Μάρμαρα στέκεται μεγαλοπρεπής ο τάφος – μνημείο του Μαουήλ Αρχολέου. Στη σαρκοφαγοειδή βάση του τάφου που φέρει κίονες υπάρχει η επιγραφή: +Μνήσθητι Κύριε του δούλου σου Μαουνουήλ (sic) όταν έλθης εν τη βασιλεία σου. Ανακαινίσθη ο τύμβος ούτος διά συνδρομής και εξόδου της δούλης του Θεού Μαρίας της συμβίας αυτού 1639.

–1642. Υπάρχει έγγραφο της μονής ΑΓΙΟΥ ΑΝΤΩΝΙΟΥ του ΚΕΦΑΛΟΥ ΜΑΡΜΑΡΩΝ όπου στις 6 Φεβρουαρίου 1642, η ΜΑΡΙΑ μητέρα του ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΑΡΧΟΛΕΟΥ το γένος ΣΚΟΡΔΙΛΗ προσηλώνει τα κτήματα του ΚΕΦΑΛΟΥ και ανακαινίζει τη μονή εκ βάθρων. Κατέστησε ηγούμενο τον αδελφό της ιερομόναχο ΑΝΘΙΜΟ ΣΚΟΡΔΙΛΗ. Στον μητροπολιτικό ναό της ΚΟΙΜΗΣΕΩΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ των Μαρμάρων στέκεται μεγαλόπρεπης ο τάφος-μνημειο του ΜΑΝΟΥΗΛ ΑΡΧΟΛΕΟΥ έτους 1639 με το ανάγλυφο οικόσημο.

–1680. Στις 4 Σεπτεμβρίου 1680 ο Γεώργιος Αρχολέις πωλεί χωράφι στη μονή του Αγίου Αντωνίου Κεφάλου στα Μάρμαρα.

–1726. Το 1726 αναφέρεται ο Δημήτρης Αρκουλής.

–1730. Πρακτικό εκλογής απεσταλμένου του κοινού της Παροικιάς στην Κωνσταντινούπολης στις 28 Ιανουαρίου 1730 μαρτυρείται ο Γιαννακός Αρκολέος.

–1732. Πρακτικό εκλογικής επιτροπής του κοινού της Παροικιάς στις 4 Ιανουαρίου 1732, αναφέρεται ο Γιαννακός Αρκολέος.

–1768. Στον εκλογικό κατάλογο Λευκών του 1847 είναι εγγεγραμμένος ο 79χρονος γεωργός Σταματέλος Αρκουλής (γεν. 1768).

–1772. Στον εκλογικό κατάλογο Λευκών του 1847 είναι εγγεγραμμένος ο 75χρονος γεωργός Δημήτριος Αρκουλής (γεν. 1772).

–1779. Σε εκλογικό κατάλογο στις 18 Μαρτίου 1844, του Δήμου Νάουσας (της επαρχίας Νάξου), υπάρχει εγγεγραμμένος ο 65χρονος εργάτης Βονοφάτσος Αρκουλής (γεν. 1779).

–1789. Στον εκλογικό κατάλογο Λευκών του 1847 είναι εγγεγραμμένος ο 58χρονος γεωργός Μανόλης Αρκουλής (γεν. 1789).

–1801. Στον εκλογικό κατάλογο Λευκών του 1847 είναι εγγεγραμμένος ο 38χρονος γεωργός Ιωάννης Σεβ. Αρκουλής (γεν. 1801).

–1801. Στον εκλογικό κατάλογο Λευκών του 1847 είναι εγγεγραμμένος ο 46χρονος γεωργός Νικόλαος Δ. Αρκουλής (γεν. 1801).

–1804. Σε εκλογικό κατάλογο στις 18 Μαρτίου 1844, του Δήμου Νάουσας (της επαρχίας Νάξου), υπάρχει εγγεγραμμένος ο 40χρονος γεωργός Αρκουλής Αντώνιος ((γεν. 1804).

–1806. Στον εκλογικό κατάλογο Λευκών του 1847 είναι εγγεγραμμένος ο 41χρονος Γεώργιος Σ. Αρκουλής (γεν. 1806).

–1810. Στον εκλογικό κατάλογο Λευκών του 1847 είναι εγγεγραμμένος ο 37χρονος γεωργός Γεώργιος Αρκουλής (γεν. 1810).

–1811. Σε εκλογικό κατάλογο στις 18 Μαρτίου 1844, του Δήμου Νάουσας (της επαρχίας Νάξου), υπάρχει εγγεγραμμένος ο 33χρονος; Γεωργός, Εμμανουήλ Αρκουλής (γεν. 1811).

–1814. Σε εκλογικό κατάλογο στις 18 Μαρτίου 1844, του Δήμου Νάουσας (της επαρχίας Νάξου), υπάρχει εγγεγραμμένος ο 30χρονος εργάτης Αρκουλής Μιχαήλ (γεν 1814).

–1817. Στον εκλογικό κατάλογο Λευκών του 1847 είναι εγγεγραμμένος ο 30χρονος γεωργός Γεώργιος Εμμ. Αρκουλής (γεν. 1817).

–1820. Στον εκλογικό κατάλογο Λευκών του 1847 είναι εγγεγραμμένος ο 27χρονος γεωργός Στέφανος Δ. Αρκουλής (γεν. 1820).

–1822. Στον εκλογικό κατάλογο Λευκών του 1847 είναι εγγεγραμμένος ο 25χρονος γεωργός Δημήτριος Εμμ. Αρκουλής (γεν. 1822).

–1824. Στην Πάρο (Μαράθι) έτος 1824. Το επώνυμο είναι παλαιότατο, όπως και η οικογένεια Αρκουλή στην Πάρο (Νάουσα, Λεύκες), βυζαντινής καταγωγής. Από το έπος. Αρκολέον- Αρχολέος

–1825. Γεννιεται ο Αρκουλής Δημήτριος του Μπονοφάτσου στη Νάουσα. Το 1885 σε ηλικία 65 ετών είναι κάτοικος Νάουσας και επάγγελμα μυλωθρός.

–1827. Γεννιεται ο Αρκουλής Ηλίας του Μπονοφάτσου στη Νάουσα. Το 1885 σε ηλικία 58 ετών είναι κάτοικος Νάουσας και επάγγελμα κηπουρός.

–1828. Έγγραφο στη Νάουσα, 7 Αυγούστου 1828 «ένα έτερον εις τον Κάμπον ονομαζόμενον της Κουτζούρας πλησίον χωράφι Αννέζας, κόρη Γεωργίου Αρκουλή.

–1829. Γεννιεται ο Αρκουλής Εμμανουήλ του Μπονοφάτσου στη Νάουσα. Το 1885 σε ηλικία 56 ετών είναι κάτοικος Νάουσας και επάγγελμα κηπουρός.

–1830. Γεννιεται ο Αρκουλής Γεωργιος του Αντωνίου στη Νάουσα. Το 1885 σε ηλικία 55 ετών είναι κάτοικος Νάουσας και επάγγελμα γεωργός.

–1833. Το 1833 γεννιέται ο Αρκουλής Ιωάννης Ν.. Ήταν εγγεγραμένος στο μητρώο αρρένων της Κοινώτητας Λευκών.

–1833. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Αντώνιος Εμμανουήλ Αρκουλής (γεν. 1833), ετών 70, γεωργός, χήρος.

–1835. Γεννιεται ο Αρκουλής Ιωάννης του Αντωνίου στη Νάουσα. Το 1885 σε ηλικία 50 ετών είναι κάτοικος Νάουσας και επάγγελμα γεωργός.

–1838. Γεννιεται ο Αρκουλής Γεωργιος του Μιχαήλ στη Νάουσα. Το 1885 σε ηλικία 47 ετών είναι κάτοικος Νάουσας και επάγγελμα αλιεύς.

–1839. Γεννιεται ο Αρκουλής Στυλιανός του Δημητρίου στη Νάουσα. Το 1885 σε ηλικία 46 ετών είναι κάτοικος Κωνσταντινούπολης και επάγγελμα έμπορος.

–1855. Γεννιεται ο Αρκουλής Ιωάννης του Γεωργίου στη Νάουσα. Το 1885 σε ηλικία 30 ετών είναι κάτοικος Νάουσας και επάγγελμα γεωργός.

–1856. Γεννιεται ο Αρκουλής Αντώνιος του Δημητρίου στη Νάουσα. Το 1885 σε ηλικία 29 ετών είναι κάτοικος Νάουσας και επάγγελμα γεωργός.

–1859. Το 1859 γεννιέται ο Αρκουλής Αντώνιος του Γεωργίου κάτοικος κοιν. Νάουσας, γεωργός. Απεβίωσε το 1949.

–1866. Εγγεγραμμένοι στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γεννησης 1866 ο Αρκουλής Γεώργιος του Σταματέλου.

–1866. Στις 21 Αυγούστου 1866 ο 26χρονος βυρσοδέψης από την Πάρο Γεώργιος Αρκουλής του Μιχαήλ και της Χρυσώς, παντρεύεται στην Ερμούπολη την 18χρονη από την Σύρο Ασπασία Σιγανού, του Δημητρίου και της Ευγερού.

–1868. Εγγεγραμμένοι στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γεννησης 1868 ο Αρκουλής Κωνσταντίνος του Ιωάννη.

–1868. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Παναγιώτης Αντωνίου Αρκουλής (γεν. 1868), ετών 35, γεωργός, έγγαμος.

–1869. Εγγεγραμμένοι στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1869 ο Αρκουλής Ιωάννης του Ηλία.

–1871. Στις 13 Ιουνίου 1871 ο 25χρονος φανοποιός από την Πάρο Θωμάς Αρκουλής του Νικολάου και της Ειρήνης Ραγκούση, παντρεύεται στην Ερμούπολη την 18χρονη από την Σύρο Ελένη Μιχαήλ, του Σπύρου και της Δέσποινας.

–1871. Το 1871 γεννιέται ο Αρκουλής Δημήτριος του Ιωάννη γεωργός κάτοικος κοιν. Λευκών. Απεβίωσε το 1949.

–1872. Εγγεγραμμένοι στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1872 ο Αρκουλής Ιωάννης του Νικολάου και ο Αρκουλής Γεώργιος του Ιωάννη.

–1874. Το 1874 γεννιέται ο Αρκουλής Κωνσταντίνος του Ιωάννη, μετέπειτα γεωργός. Διαγράφεται ως αποβιώσαντας στον εκλογικό κατάλογο Αγγεριάς του 1953.

–1874. Στα δημοτολόγια Ερμούπολης είναι εγγεγραμμένος ο παριανός 30χρονος βυρσοδέψης Θωμάς Ν. Αρκουλής, άγαμος. Έδωσε όρκο στις 15 Απριλίου 1874.

–1874. Εγγεγραμμένοι στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1874 ο Αρκουλής Κωνσταντίνος του Ιωάννη.

–1875. Σε εκλογικό κατάλογο του Δήμου Υρίας του 1875, υπάρχει εγγεγραμμένος ο 37χρονος γεωργός Αντώνης Αρκουλής του Γεωργίου.

–1875. Εγγεγραμμένοι στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1875 ο Αρκουλής Ιωάννης του Αντωνίου.

–1876. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένη η Μαριγώ Παναγιώτη Αρκουλή (γεν. 1876), ετών 27, οικιακά, έγγαμος.

–1876. Εγγεγραμμένοι στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1876 ο Αρκουλής Σπυρίδων του Ιωάννη.

–1876. Σε πίνακα των γάμων που τελέστηκαν το έτος 1876 στις Λεύκες αναφέρεται ο 28χρονος Εμμανουήλ Χριστόφορος του Χρίστου να νυμφεύεται την 25χρονη Μοσχού Αρκουλή του Γεωργίου και της Αννέζας.

–1876. Στις 7 Μαΐου 1876 ο παριανή Θωμάς Αρκουλής  30 ετών κάτοικος Σύρου και η γυναίκα του Ελένη Σπυριδοπούλου δηλώνουν τον θάνατο της κόρης τους Δέσποινα 3 μηνών κάτοικο Ερμούπολης. Ασθένεια: Άγνωστη.

–1877. Εγγεγραμμένοι στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1877 ο Αρκουλής Γεώργιος του Δημητρίου και ο Αρκουλής Στέφανος του Αντωνίου.

–1878. Εγγεγραμμένοι στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1878 ο Αρκουλής Νικόλαος του Ιωάννη και ο Αρκουλής Μπονοφάτσος του Ιωάννη.

–1878. Στις 20 Μαρτίου 1878 ο παριανή Αρκουλής Δημήτριος 30 ετών βυρσοδέψης και η σύζυγός του Άννα Κομιανού κάτοικοι Σύρου δηλώνουν τον θάνατο του γιού τους Νικολάου 18 μηνών κάτοικο Ερμούπολης. Ασθένεια: Διφθερίτις.

–1879. Στις 4 Νοεμβρίου 1879 ο 32χρονος Φανοποιός από την Πάρο Μιχαήλ Αρκουλής, του Νικολάου και της Ειρήνης, κάτοικος Σύρου παντρεύεται στην Ερμούπολη την 22χρονη από την Τήνο Ελένη Βιδάλη, του Πέτρου και της Μάρως.

–1881. Εγγεγραμμένοι στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1881 ο Αρκουλής Δημήτριος του Σταματέλου και ο Αρκουλής Στέφανος του Ιωάννη.

–1882. Στα δημοτολόγια Ερμούπολης είναι εγγεγραμμένος ο παριανός 42χρονος βυρσοδέψης Δημήτριος Μιχ. Αρκουλής, έγγαμος. Έδωσε όρκο στις 7 Μαΐου 1882.

–1883. Εγγεγραμμένοι στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1883 ο Αρκουλής Εμμανουήλ του Σταματέλου.

–1883. Σε εκλογικό κατάλογο του Κώστου του 1883, υπάρχει εγγεγραμμένος ο Αρκουλής Δημήτρης του Στέφανου, 35 ετών, παπουτσής, κάτοικος Αθήνας και ο Αρκουλής Ιωάννης του Στέφανου, 38 ετών, υπηρέτης κάτοικος Σύρου.

–1883. Σε εκλογικό κατάλογο της Νάουσας του 1883, υπάρχει εγγεγραμμένος ο Αρκουλής Γεώργιος του Αντωνίου 53 ετών, γεωργός. Ο Αρκουλής Δημήτριος του Μπονοφάτσου 63 ετών, Μυλωθρός. Ο Αρκουλής Ηλίας του Μπονοφάτσου, 56 ετών, κηπουρός. Ο Αρκουλής Ιωάννης του Αντωνίου, 48 ετών, γεωργός. Ο Αρκουλής Στυλιανός του Δημητρίου, 44 ετών, έμπορος, κάτοικος Κωνσταντινούπολης. Ο Αρκουλής Ιωάννης του Γεωργίου 28 ετών, γεωργός. Ο Αρκουλής Αντώνης του Δημητρίου, 27 ετών, ναυτικός. Ο Αρκουλής Εμμανουήλ του Μπονοφάτσου, 54 ετών, κηπουρός, ο Αρκουλής Γεώργιος του Μιχαήλ, 45 ετών, Αλιεύς.

–1884. Εγγεγραμμένοι στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1884 ο Αρκουλής Σταματέλος του Μιχαήλ.

–1885. Εγγεγραμμένοι στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1885 ο Αρκουλής Νικόλαος του Δημητρίου.

–1885. Σε εκλογικό κατάλογο της Νάουσας του 1885, υπάρχουν εγγεγραμμένοι οι, Αρκουλής Γεώργιος του Αντωνίου, 55 ετών, γεωργός, από τη Νάουσα, Αρκουλής Γεώργιος του Μιχαήλ, 47 ετών, αλιεύς, από τη Νάουσα, Αρκουλής Δημήτριος του Μπονοφάτσου, 65 ετών, μυλωνάς από τη Νάουσα, Αρκουλής Εμμανουήλ του Μπονοφάτσου, 56 ετών, κηπουρός από τη Νάουσα, Αρκουλής Ηλίας του Μπονοφάτσου, 58 ετών, κηπουρός από τη Νάουσα, Αρκουλής Ιωάννης του Αντωνίου, 50 ετών, γεωργός από τη Νάουσα, Αρκουλής Στυλιανός του Δημητρίου, 46 ετών, έμπορος από τη Νάουσα, κάτοικος Κωνσταντινούπολης, Αρκουλής Ιωάννης του Γεωργίου, 30 ετών, γεωργός από τη Νάουσα, Αρκουλής Αντώνιος του Γεωργίου, 26 ετών, γεωργός από τη Νάουσα, Αρκουλής Αντώνιος του Δημητρίου, 29 ετών, ναυτικός από τη Νάουσα, Αρκουλή Δημήτριο του Στέφανου, 37 ετών, υποδηματοποιός από τον Κώστο, κάτοικος Αθήνας και Αρκουλής Ιωάννης του Στέφανου, 40 ετών, υπηρέτης από τον Κώστο, κάτοικος Σύρου.

–1885. Στα δημοτολόγια Ερμούπολης είναι εγγεγραμμένος ο παριανός 35χρονος αχθοφόρος Μιχαήλ Ν. Αρκουλής, έγγαμος. Έδωσε όρκο στις 3 Ιουλίου 1885.

–1888. Στις 30 Ιουνίου 1888 ο 49χρονος βυρσοδέψης από την Πάρο Δημήτριος Αρκουλής του Μιχαήλ και της Μαρίας, παντρεύεται στην Ερμούπολη την 40χρονη από την Σύρο Σταυρούλα Μπέση, του Δημητρίου και της Χρυσούλας.

–1892. Σε επιγραφή πάνω από την είσοδο οικίας στις Λεύκες διαβάζουμε «Η ΟΙΚΟΔΟΜΗ ΑΥΤΗ ΤΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ Σ(ταματέλου) ΑΡΚΟΥΛΗ ΕΘΕΜΕΛΙΩΘΗ ΤΗ 1^η ΜΑΪΟΥ 1892.

–1892. Στα δημοτολόγια Ερμούπολης είναι εγγεγραμμένος ο παριανός 26 ετών βυρσοδέψης Νικόλαος Μιχ. Αρκουλής έγγαμος. Έδωσε όρκο στις 6 Ιανουαρίου 1892.

–1894. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Αντώνιος Παναγιώτη Αρκουλής (γεν. 1894), ετών 9, άνευ, άγαμος.

–1897. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Γεώργιος Παναγιώτη Αρκουλής (γεν. 1897), ετών 6, άνευ, άγαμος.

–1898. Πίναξ του Συνδέσμου των εν Λαυρίω, Αθήναις περιχώροις και Πειραιει ΠΑΡΙΩΝ, εμφαίνων ονοματεπώνυμων μελών της Περιόδου 1ης Ιουνίου 1898 ο Αρκουλής Σταμ. Δημήτριος, Αρκουλής Γ. Ιωάννης, ο Αρκουλής Σ. Δημήτριος και ο Αρκουλής Στεφ. Ιωάννης.

–1901. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένη η Αργυρώ Παναγιώτη Αρκουλή (γεν. 1901), ετών 2, άνευ, άγαμος.

–1903. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1903 στις Λεύκες ο Αρκουλής Νικόλαος του Δημητρίου.

–1906. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1906 στις Λεύκες ο Αρκουλής Μοσχονάς του Δημητρίου.

–1907. Στη θύρα τη προθέσεως στην Αγία Τριάδα Λευκών εικονίζεται ο Άρχων Μιχαήλ. Έχει τις επιγραφές: «Δαπάνη Ηλία, Μαργαρίτας και Αγγελικής Ι. Αρκουλή και Υπό Ι. Γ. Σιταρά, Παρίου, Σμύρνη τη 20 Δεκ. 1907».

–1907. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1907 στις Λεύκες ο Αρκουλής Αντώνιος του Ιωάννη.

–1908. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1908 στις Λεύκες ο Αρκουλής Αντώνιος του Ιωάννη, ο Αρκουλής Σταματέλος του Σταματίου και ο Αλιπράντης Μοσχονάς του Γεωργίου.

–1910. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1910 στις Λεύκες ο Αρκουλής Ηλίας του Ιωάννη.

–1911. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1911 στις Λεύκες ο Αρκουλής Μιχαήλ του Σταματίου.

–1912. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1912 στις Λεύκες ο Αρκουλής Αντώνιος του Νικολάου, ο Αρκουλής Ιωάννης του Κωνσταντίνου και ο Αρκουλής Αντώνιος του Στέφανου.

–1913. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1913 στις Λεύκες ο Αρκουλής Ιωάννης του Κωνσταντίνου και ο Αρκουλής Ιωάννης του Γεωργίου.

–1919. Το 1919 γεννιέται ο Αρκουλής Ιωάννης του Κωνσταντίνου, μετέπειτα γεωργός, κάτοικος Αγγερίας.

–1920 από τους ιδρυτές, όπως προκύπτουν από το βιβλίο πρακτικών του Συνδέσμου «Εν Πειραίει Συνδέσμου Ναουσαίων Πάρου» είναι ο Αρκουλής Επιμένοντας.

–1921. Το 1921 γεννιέται ο Αρκουλής Κωνσταντίνος του Ιωάννη εργάτης κάτοικος Παροικιάς.

–1922. Το 1922 γεννιέται ο Αρκουλής Γεώργιος του Κωνσταντίνου λατόμος κάτοικος κοιν. Λευκών. Το 1949 διαγράφεται ως ανυπότακτος επιστράτευσης.

–1923. Το 1923 γεννιέται ο Αρκουλής Γεώργιος του Κωνσταντίνου, μετέπειτα γεωργός, κάτοικος Αγγερίας.

–1925. Το 1925 γεννιέται στη Νάουσα ο Αρκουλής Αντώνιος του Νικολάου.

–1926. Το 1926 γεννιέται ο Αρκουλής Εμμανουήλ του Στέφανου γεωργός, κάτοικος κοιν. Λευκών.

–1929. Το 1929 γεννιέται στη Νάουσα ο Αρκουλής Αντώνιος του Δημητρίου.

–1930. Το 1930 γεννιέται στη Νάουσα ο Αρκουλής Κωνσταντίνος του Νικολάου.

–1931. Το 1931 γεννιέται ο μετέπειτα αλιεύς Αρκουλής Αντώνιος του Αθανασίου, κάτοικος Νάουσας.

–1946. Σε εκλογικό κατάλογο της Κοινότητας Νάουσας στις 30 Απριλίου 1946, υπάρχει εγγεγραμμένος ο 87χρονος κάτοικος Νάουσας, Αρκουλής Αντώνιος του Γεωργίου, γεωργός.

–1946. Σε εκλογικό κατάλογο της Κοινότητας Νάουσας στις 30 Απριλίου 1946, υπάρχει εγγεγραμμένος ο 71χρονος κάτοικος Νάουσας, Αρκουλής Γεώργιος τουΙωάννη, εργάτης, ο 41χρονος Αρκουλής Γεώργιος του Ιωάννη, εργάτης, ο 41χρονος εργάτης Αρκουλής Εμμανουήλ του Αντωνίου, ο 48χρονος αλιεύς Βασίλειος Αρκουλής του Αντωνίου, ο 40χρονος γεωργός Αρκουλής Αθανάσιος του Αντωνίου, ο 59χρονος ξυλουργός Νικόλαος Αρκουλής του Αντωνίου, ο 25χρονος ναυτικός Αρκουλής Στυλιανός του Δημητρίου, ο 23χρονος εργάτης Αρκουλής Λεονάρδος του Γεωργίου, ο 50χρονος Αρκουλής Ιωάννης του Γεωργίου, ο 28χρονος αλιεύς Αρκουλής Κωνσταντίνος του Γεωργίου, ο 26χρονος εργάτης Πιππής Αρκουλής του Γεωργίου, ο 30χρονος αλιεύς Αρκουλής Αντώνιος του Γεωργίου και ο 21χρονος ναυτικός Αρκουλής Αντώνιος του Νικολάου.

–1947. Στις 20 Ιουνίου 1947, το στο Κοινοτικό Συμβούλιο Λευκών συμμετέχει και ο Νικόλαος Δημ. Αρκουλής.

–1950. Σε εκλογικό κατάλογο της Κοινότητας Νάουσας στις 19 Αυγούστου 1950, υπάρχει εγγεγραμμένη η Αρκουλή Μαρία, όνομα συζύγου Βασίλειος, όνομα πατέρα Δημήτριος Χατζημιχαήλ.

–1952. Σε εκλογικό κατάλογο της Κοινότητας Νάουσας του 1952, υπάρχει εγγεγραμμένη η Αρκουλή Μαρία, όνομα συζύγου Αθανάσιος, όνομα πατρός Νικόλαος Δράγαζης, η Αρκουλή Παρασκευή, όνομα συζύγου Ιωάννης, όνομα πατρός Κώστας Ρούσσος, η Αρκουλή Δαμασκηνή, όνομα συζύγου Λουκάς, όνομα πατρός Γεώργιος Τριπολιτσιώτης, η Αρκουλή Σπυριδούλα, όνομα συζύγου Λεονάρδος, όνομα πατρός Φραγκίσκος Αριανούτσος.

–1959. 5 Απριλίου 1959 ΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΩΝ ΚΟΙΝΟΤΙΚΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ ΑΙ ΕΚΛΟΓΑΙ ΣΤΙΣ ΛΕΥΚΕΣ. - Εις τον μόνον κατελθόντα Συνδυασμόν εξελέγησαν κατά σειρά επιτυχίας οι εξής:

Προμηθεύς Γκίκας με 214 ψήφους, Ανδρέας Ι. Κονταράτος με 209, Χρ. Στέλλας 90, Χρ. Παντελαίος 76, Εμμαν. Παντελαίος 60, Εμμ. Ραγκούσης 47 και η κ. Αννέζα Αρκουλή 35, οι οποίοι θα αποτελέσουν και το Κοινοτ. Συμβούλιον. Αναπληρωματικοί: Νικ. Θεολ. Αλιπράντης 32, Δημ. Ραγκούσης 30, Νικ. Καντιώτης 28, Ιωάν. Π. Καστανιάς 27 και Φραγκ. Ραγκούσης 26.

 

–Αρμάγος: Για την ερευνήτρια Χρυσ. Τσικριτσή, Αρμάος, Αρμάγος και Αρμάτος του Ηρακλείου Κρήτης είναι ίδιος κλάδος.

–2000. Το επώνυμο μαρτυρείται στην Παροικιά.

 

–Αρμακόλλας: Φράγκικη η προέλευση, καθολικού δόγματος. Armacollo = χιαστί, έχω το ντουφέκι διαγώνια.

 

–Αρμάος: Για το συγκεκριμένο επίθετο υπάρχουν δύο εκδοχές:

1)επάγγελμα-παρατσούκλι από το Arma(o)=Όπλο.

2)βαπτιστικό από το Armat-Armado σε Αρμάο και Αρμάγος. Στην βενετσιάνικη διάλεκτο συναντάμε την αποβολή των g, d, l, n, r και t μεταξύ φωνηέντων. 

Καθολικό δόγμα. Το επώνυμο μαρτυρείται ως και σήμερα. Οι Αρμάοι της Πάρου δεν είναι μονόκλαδη οικογένεια.

Για την ερευνήτρια Χρυσ. Τσικριτσή, Αρμάος, Αρμάγος και Αρμάτος του Ηρακλέιου Κρήτης είναι ίδιος κλάδος. Το 1644 στον Trivan αναφέρεται η εμπορική οικογένεια Χανίων Armati Και στην Ζάκυνθο οικογ. Αρμάου το 1665.

–1988.   Το 1988 μαρτυρείται η Λουκία Αρμάου θερινή κάτοικος Νάουσας, σύζυγος Κωνστάντες Γεώργιος.

–1990. Το 1990 μαρτυρείται η οικογένεια στη Νάουσα Αρμάου ιδιοκτήτες των ενοικιαζομένων Alpha στη Νάουσα.

–1995. Κάτοικος Αρχιλόχου (Τσουκαλιά) το 1995 ο Νίκος Αρμάος.

–2010. Το 2010 πρόεδρος του Συλλόγου Τριτέκνων Πάρου Αντιπάρου η Μάγκυ Αρμάου.

 

–Αρματάς:

–1822. Πώληση χωραφιού. Επαρησιάσθη εις την Αστυνομίαν ο Γ. Φώτης Πανάς και λέγει ότι με ιδίαν του βουλή και γνώμη πουλεί ελευθέρως το χωράφι εις την Καρδιώτισσαν (Ναώνυμο τοπωνύμιο Ναούσης), εις τον Μάρκον Βλάσση, πλησίον: Χρίστος Αρματάς και Μανώλης Ρεκέρης (;) δια γρόσια τετρακόσια πενήντα πέντε, Νο455, ως εσυμφώνησαν εν τω αναμεταξύ τους, τα οποία γρόσια τα έλαβεν ο πουλητής σωστά και καλά και απαραιτεί το αυτό χωράφιον εις την παντελή εξουσίαν και κυριότητα του αγοραστού να το κάμνη ως θέλει και βούλεται ως ιδικόν του απόκτημα καλά πουλημένον και καλά αγορασμένον, ο συγχύσας την παρόν να υπόκειται εις τιμήν (;) και κουντάμα (;) της ευρισκομένης εξουσίας γρόσια διακόσια Ν: 200: διό και εις ένδειξιν έγινεν η παρούσα πούλησις υπογεγραμμένη τη ιδία του χειρί και παρά αξιοπίστων μαρτύρων εις ασφάλειαν. Νάουσα της Πάρου τη 7 Ιουλίου 1822. Φώτης Πανάς βεβαιώ το παρόν. Χρυσουλιώ γυνή Φώτη Πανά βεβεώνει την παρόν διά χειρός καμού σακελλαρίου Ναούσης και μαρτυρώ. Νικόλαος Μαλατέστας μάρτυς. Αντώνιος Κορτιάνος γέγραφα με θέλησιν του άνωθεν και μαρτυρώ.

–1830. Σε εκλογικό κατάλογο της Νάουσας του 1883, υπάρχει εγγεγραμμένος ο Αρματάς Αντώνιος του Γεωργίου (γεν. 1830), 53 ετών, μεταπράτης, κάτοικος Σύρου.

–1830. Σε εκλογικό κατάλογο της Νάουσας του 1885, υπάρχει εγγεγραμμένος ο Αρματάς Αντώνιος του Γεωργίου (γεν. 1830), 55 ετών, μεταπράτης, κάτοικος Σύρου.

–1843. Σε ονομαστικό κατάλογο των εκλογικών αποτελεσμάτων Νάουσας στις 27 Οκτωβρίου 1843 αναφέρεται ο Χρύσος Αρματάς.

–1844. Σε εκλογικό κατάλογο στις 18 Μαρτίου 1844, του Δήμου Νάουσας (της επαρχίας Νάξου), υπάρχει εγγεγραμμένος ο 69χρονος γεωργός Αρματάς Χρήστος (γεν. 1775), ο 41χρονος εργάτης Αρματάς Γεώργιος (γεν. 1803).

–1846. Γεννιέται το 1846 ο μάγειρας Αρματάς Αντώνιος.

–1861. Στις 27 Σεπτεμβρίου 1861 ο 27χρονος ναύτης από την Πάρο Αθανάσιος [Αντώνιος] Αρματάς του Γεωργίου και της Αργεντού, παντρεύεται στην Ερμούπολη την επίσης παριανή Κυριακή Μηναρέλη [Μαναρέλη], του Εμμανουήλ και της Αικατερίνης.

–1876. Στις 31 Ιουλίου 1876 ο παριανή μάγειρας Αρματάς Αντώνιος (γεν. 1846) 40 ετών και η γυναίκα του Κυριακή Ραγκούση κάτοικοι Σύρου δηλώνουν τον θάνατο του γιού τους Εμμανουήλ 5 μηνών κάτοικο Ερμούπολης. Ασθένεια: Δράκος.

–1883. Σε εκλογικό κατάλογο της Νάουσας του 1883, υπάρχει εγγεγραμμένος ο Αρματάς Αντώνιος του Γεωργίου (γεν. 1830), 53 ετών, μεταπράτης, κάτοικος Σύρου.

–1885. Σε εκλογικό κατάλογο της Νάουσας του 1885, υπάρχει εγγεγραμμένος ο Αρματάς Αντώνιος του Γεωργίου, 55 ετών, μεταπράτης, κάτοικος Σύρου.

 

–Αρμπάς:

–1606. Προικοσύμφωνο Πέτρου Αντ. Κυρίτζη και Καλής Τζ. Μαυροϊωάννη. Κέφαλος, Μάρμαρα 20 Οκτωβρίου 1606.

«+Εν ονόματι του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού αμήν. Έτει από της ενσάρκου του Χριστού οικονομίας, 1606 Οκτωμβρίω 20 εν τη νήσω Πάρω εν Καστελλιώ Κεφάλω εις χωρίον λεγόμενον Μάρμαρα εις τον οίκον του κυρ Τζανή Μαυροϊωάννη συμφωνία υπανδρείας ποιούν αμφότερα τα δύο μέρη το έν μέρος ο κυρ Τζανής Μαυροϊωάννης και το έτερον μέρος ο μαστρ’ Αντώνης Κυρίτζης με γνώμην και βούλησην των συμβίων τους ο μέν διά να πάρη του άνωθεν μαστρ’ Αντώνη ο υιός ονόματι Πέτρος την θυγατέρα του άνωθεν κυρ Τζανή ονόματι Καλή διά γυναίκαν του νόμιμην και ευλογητικήν καθώς ορίζει η αγία του Χριστού Εκκλησία, πρώτον τάζει ο ρηθείς κύρ Τζανής προς την αυτού θυγατέρα, διά χάριν προικός, πρώτον μέν σπίτι να του αφήση πλησίον του μαστρο Ιωάννη Καρπούζη με το να κτίσουν μαζί με τον μαστρ’ Αντώνη ακόμη και το μαγαζέ πλησίον του κυρ Κωνσταντή Σκορδίλη και αυτό εδικόν των, το αμπέλι το μισό πλησίον του κύρ Μιχάλη Νταμιράλια και το μισό πατητήρι, φυλάσσοντας το ποτιστικό στην Βρύση το χωράφι ως καθώς ευρίσκεται πλησίον κύρ Μιχάλης Νταμιράλια και κύρ Νικόλαος Αρμπάς, με ελιές, με ρουδιές με όλα τα δέντρα και αυτό εδικόν της. Εις τον Χοιρόλακον το χωράφι πλησίον του κυρ Μάρκου Νταμιράλια ως καθώς ευρίσκεται εις τον Αντικέφαλον το χωράφι ως καθώς ευρίσκεται πλησίον κύρ Γεώργης Σκορδίλης. Ακόμη εις τον αυτόν τόπον απόξω ως ευρίσκεται εμισό την Βλυχάδα το χωράφι πλησίον του κύρ Χρούση Μουδάτζου. Ακόμη εκεί κοντά το χωράφι όπου έχω απέ τον κύρ Ροδ… πλησίον παπά Μανουήλ Λιπράντος, ακόμη από … στου άνωθεν κύρ Φραγκούλη τον κήπον έτερον κομμάτι και αυτό εδικόν της. Παπλώματα τέσσερα, μαξωτά δύο, ένα κόκκινο και ένα πετζάντο και δύο λινά… άσπρο, σεντόνια ζυγιές πέντε, δύο… τα τρία σκλέτα, μαξιλάρια ζυγιές έξι, κουρτούνες τρείς μια… και ασπροκεντητή και έτερη σκλέτη. Χειροκουρτίνα την ουρανία τηλάρι με μαλλί και … μία σκουτέλια δύο και στανιάδες δύο, ακόμη και στάνια έτερα εννέα, λύχνος της βίδας, … κολωνάτη και … ατζαλένη … ένα χάλκωμα και την άλλη μασαρία κατά την τάξιν να μην της λείπει τίποτες, μαντήλια, μπόλιες, πετζέτες, πήχες 40, ήτοι σαράντα, πάγκον έναν, κασέλες δύο, όποιες θέλει, τραπέζι ένα, καμιζόλα κόκκινη και παγονάτζα τη νέα όπου έχει και έτερη κόκκινη εκείνη που φορεί πουστοπράτζολα φτηλάτα ζύγην μίαν, έτερα βελουδένια ζυγιές δύο, μαργαριτάρι χρυσό, 10 ήτοι δέκα, δακτυλίδια μαλαματένια, τέσσερα και έτερο σουλιτάρι μαλαματένιο, σκολαρίκια ζυγήν μίαν, τις κασέλες της που έχμε και αυτές εδικές της, πουνταρέλα ντουζίνα μισή, αγελάδα μίαν, της γαϊδάρας το πουλάρι και αν κάμη και η φοράδα πουλάρι και αυτό εδικόν της. Βουτζία τρία, ήτοι 3. Το εικονοστάσι τον Θεολόγο ήτοι της μάνας της και τούτο να εορτάζη την μίαν όποιαν θέλει. Ταύτα πάντα και την ευχήν μας. Ακόμη και το χωράφι στα Μάρμαρα πλησίον του μαστρο γαλανού μετά τον θάνατόν μας και αυτό εδικόν της.

+Από το έτερον μερος τάζει και δίνει ο ρηθείς μαστρ’ Αντώνης προς τον αυτού υιόν διά χάριν προικός το αμπέλι την φυτείαν εις τον Κάμπν πλησίον του κύρ Αλεξανδή Κυρίτζη, του αδελφούν του, εις το χωρίον του Μαρμάρου, το χωράφι του Μπονοφάτζου ως καθώς ευρίσκεται πλησίον του κύρ Ιωάννη Ρούσου φυλάσσοντας να παίρνει ο πατέρας του ένα σπιτότοπο, ακόμη ένα κοντά από κάτω να κατεβάση τον τοίχον από πέρα στη γωνία του καντουνιού του χωραφιού του Αγίου Αντωνίουνα πάγη στη γουνία στο καντούνι του Μιχάλη Σκορδίλη στο Λιβάδι το χωράφι το εμισό ως καθώς ευρίσκεται με ποτιστικά, πλησίον του Νικόλα Θολόγου Λουκή και Νικόλα Γεωργίου Ρούσου φυλάσσοντας να παίρνει ο πατέρας του στο απάνω πηγάδι ήγουν το κτίσμα να έχη ένα ποτιστικό ορδινάριο, και πάλε μετά τον θάνατόν του να είναι το εμισό δικόν του το χωράφι στα Σκημπιά πλησίον κύρ Γεώργιος Γεμελιάρης και κύρ Γεώργιος Πούλιος το χωράφι στα Λακκιά πλησίον παπα Μανουήλ Λιπράντος, ως καθώς ευρίσκεται το αλώνι στον Άγιον Γεώργιον πλησίον κύρ Γεώργιος Λέφας με μαρ… ως καθώς ευρίσκεται ακόμη και ως εκεί κοντά να κατεβάση τον τοίχον και ως το Ξυλοκερατάδι, στο Μαυρολιό την πάρτη μου που έχω απέ τον Ζαχαρία και αυτό εδικόν του, σεντόνια ζυγή μίαν κεντητή, πάπλωμα γερανιό, ένα στρώμα με το μαλλί, μαξελάρια αμπελοφύλλητα, ζυγήν μίαν, στάνια κομμάτια δώδεκα, καντηλέρι ένα, δακτυλίδι μαλαματένιο ένα…, μαντήλια δύο, ρούχα … φίνες τρείς και ένα φερετζέ ήτοι ζυγιές τρείς, δύο που έχει και έτερη να την έχη ράστη ήτοι θοταργόν του και ένα σηπέτο έδωσε ένα ήτοι … βουτζιά τρία διά την ζωστροφήν του να .. .. .. μαγέρεμα να μην του λείπη. Ταύτα πάντα και την ευχήν μας και εάν .. .. .. να τους είναι απέ του άλλου χωρίς κληρονόμον να στρέφουνται τα πράγματα εις τους πρόσιμους εδικούς έτζι είπαν και εσυνιβάστηκαν και οι δύο μερίδες με θέλημα και με καλήν τους γνώμην και όποιος ήθελεν αλληλογήσει απέ τα δυό μέρη να πέφτη εις πένα και κοντάνα της αυθεντιάς ρεάλια 8, ήτοι οκτώ, τα ήμιση της αυθεντίας και τα ήμισυ της … μερίδας, επροσκάλεσαν και παρακαλετούς και αξιοπίστους μάρτυρας τον κύρ Τζανή Σκορδίλη και κύρ Ιωάννη Παδιάτη και κύρ Νικολό Ιωάννου Ρούσσο και κύρ Γεώργη Σκορδίλη. –Πρωτοπαπάς και νοτάριος Κεφάλου με θέλημα των δύο μερίδων έγραψα και εσφάλησα. (ΠΑΡΙΑΝΑ ΜΕΛΕΤΗΜΑΤΑ ΤΟΜΟΣ Α’ σελ. 164)

 

–Αρμπουλάς:

–1763. Πώληση ακινήτων. Τζιπίδος 1763, Δεκεμβρίου 14. Ενώπιον του Ελευθερίου πρωτοπαπά και επιτρόπου Τζιπίδου, που συνέταξε το έγγραφο, δηλώνεται ότι ο μαστρο Ιωάννης Αρμπουλάς τα πράγματά του είχε πωλήσει στον μαστρο Μανογέλη Ανεραντζόπουλο, από τις Λεύκες, κάτοικος Σμύρνης, για ρεάλια 100, σύμφωνα με το πωλητήριο έγγραφο που το έκαναν στην Σμύρνη. Το έγγραφο το έστειλε ο Ανεραντζόπουλος στον αδερφό του Μαστρο Κωνσταντή που ζούσε στην Πάρο, στον οποίο έδωσε και 100 ρεάλια η αδερφή του Ιωάννη Αρμπουλά. Το έγγραφο υπογράφουν ο σακελλάριος Κεφάλου ο πρωτοπαπάς Ελευθέριος Τζιώτης, και ο επίτροπος Τσιπίδου, ο Γεώργιος Χαβιανός και ο Αντώνιος Τζιγώνιας.

–1765. Σουλφικό γράμμα. Τζιπίδος 1765, Οκτωβρίου 26. Το κατωτέρω συμφωνητικό γράμμα, το περιεχόμενο του οποίου αφορά στην ολοκλήρωση και τελεσίδικη αγοραπωλησία μεταξύ Μανογέλη Ανεραντζόπουλου Λευκιανού και Ιωάννη Αρμπουλά που είχε συνταχθεί σε έγγραφο του 1763, περιλαμβάνει την ομολογία ότι η αδερφή του Αρμπουλά Λαρεντζάκη, παρέλαβε την συμφωνηθείσα αξία των πραγμάτων, συνολικά 116 άσπρα. Και έτσι έγιναν και τα δύο μέρη στερχτά και δεν έχει να λαβαίνει ούτε ο Κωνσταντής Ανεραντζόπουλος από το Λαρεντζάκι Αρμπουλά, ούτε το Λαρεντζάκι Αρμπουλά από τον Μανοέλη και τον Κωνσταντή Ανεραντζόπουλο. Το σουλφικό γράμμα το συνέταξε ο παπα ΝικόλαοςΡούσσος με μάτρυρες τον σακελλάριο Κεφάλου Κωνσταντή Μπάλιο και Κωνσταντή Παπαδόπουλο που υπογράφει για λογαριασμό του Ανεραντζόπουλου.

 

–Αρτακηνός: Πατριδωνύμιο, ο καταγόμενος από την Αρτάκη, πόλη της Προποντίδας. Σε πατριδωνυμιακά επίθετα, πολλές φορές συναντάμε να μην υπάρχουν κοινοί συγγενικοί κλώνοι, αυτό συμβαίνει διότι το μόνο κοινό που έχουν είναι ο τόπος καταγωγής μιας και το επίθετό τους ήταν άλλο και στην πορεία το πατριδωνύμιο έγινε παρατσούκλι και το παρατσούκλι επίθετο.

–1743. Ντεμένεγος Αρτακηνός απαντάται σε προικοσύμφωνο Λευκών της 5ης Νοεμ. 1743.

 

–Αρτήμης ή Αρτέμης:

–1682. Έγγραφο αγοραπωλησίας που είχε δημοσιευθεί στα «ΠΑΡΙΑΝΑ» το 1983 από την συλλογή του Σίμου Συμεωνίδη σχετικά με την Καθολική Συνοικία στην Παροικία.

+ Εις δόξαν Χριστού αμήν, 1682 εν μηνί μαρτίου 30 κατά το παλαιό. Προσκαλεσμένος εγώ ο νοτάριος υπογεγραμμένος Παροικίας από ένσταση της κερ’ Αντριάνας θυγάτηρ του ποτέ Ιωάννη Καλαβρέ, γυνή του πατρόν Φραντζέσκου Ρόσι ομάδι με την αδελφήν της την κερά Μαρία οι οποίες λέγουσι πως τους ευρίσκεται κληρονομική της άνωθεν Αντριάνας από την Άννα θυγάτηρ του ποτέ μαστο Γιάκουμου Αρτήμη μία εκκλησία καλούμενη Άγιος Νικόλαος ο Αρρανός εν τη τοποθεσία Καινούργιο Πηγάδι καθώς παρών την σήμερον εμαρτύρησαν η κεράτζα της και η αδελφή της μάνας της αυτής Αντριάνας πως είναι η εκκλησία ιδική των ονομαζόμενες Ειρήνη και Μαργαρίτα, σύμπλιος της αυτής εκκλησίας Τζώρτζης Χριστιανόπουλος και Μιχάλης Κατζαούνης και Πατίστας Ντουλόνος και Μαρκάκης Καλλέργης, η οποία κέρ Αντριάνα προβλέποντας και καταλεπτώς γνωρίζοντας ότι εφοβέριζε κίνδυνος κατά κράτος χαλασμού, διά τούτο πρίν χαλάσει εβουλήθηκε να προμηθέψη να την ανακαινίση και να την αναστήση διά ψυχινήν της σωτηρίαν και παντοτεινόν μνημόσυνον αυτηνής και των γονέων της και των κληρονόμων της με το να των τηνε αφιερώσουν δορυφόρων διά πάντοτε – λοιπόν βουλόμενοι συνγνωμικώς το άνω αντρόγυνο, ήγουν ο πατρόν Φραντζέσκος και η συμβία του Αντριάνα έχοντας παντοία γνώμη ως άνωθεν μαρτυρούσι οι άνωθεν Ειρήνη και Μαργαρίτα η κεράτζαν της πώς είναι καθολική νοικοκυρά και κληρονόμησα γνωρίζοντας το συμφέρον της ψυχής της και διά καλόν επιτηρητήν τον ευλαβέστατον εν ιερεύσι προ Φραντζέσκο Κρίσπο καπελάνο του αλτάριου του λατίνου εις την κερία την Καταπολιανή τον οποίο στερκτοί αποφασιστικά θέλουν και ελεύθερα χωρίς κανενός παρακίνηση προσηλώνουν, δόνουν, χαρίζουν και απαρατούν από την σήμερον τουν αυτόν ναόν με πάσαν του δικαίωμα που τον αγκίζει να ημπορή να κτίση, να αναστήση και να αυξήση και ως ορέγεται διά καλύτερον εις αυτόν να πράξη ως πράγμα ιδικόν του:

-ξεκαθαρίζοντας ότι όποτε θεού θέλημα είχε γενεί ο Μπατίστας ο υιός της άνωθεν Αντριάνας άξιος ιερεύς και επιτήδειος διά την υπηρεσίαν ταύτης της Εκκλησίας να προτιμάται υπέρ άλλου μετά τον θάνατον του ειρημένου Κρίσπου καθολικού εφημέριου να έχη την χάριν να εφημερεύει την αυτήν εκκλησίαν. Έστον τας ακόμη και τούτο, να έχουν μέσα εις τον αυτόν ναόν την μπαντοτεινή τως κατοικίαν, να θάβουνται και να μνημονέβουνται αιωνίως αυτοί και οι γονοί των και οι κληρονόμοι των και αν κανείς από τους κληρονόμους τονε κληρονόμος είχε αμφιβάλει εναντίον της θεαρέστου κανά πληρή κοντάνα της κατά καιρούς αφεντίας ριάλια 20 και να κληρονομά και την κατάρα του αγίου και των γονέων τως, μάλιστα να διαφεντέρουν και να ξεμηστεύουν από πάσαν κακότροπον άνθρωπον τον αυτόν υπηρέτην λεγόμενον Κρίσπον ως καθολικό οικοκύρη και κληρονόμο τους και ειρηνικού και παντοτεινό Ποσέσο διά το οποίον εις βεβαίωσιν τοιαύτης μισταποδόσεως προσκαλούμεν και μάρτυρες παρακαλετοί εις ασφάλειαν:

-διά μαρτυρίας του Τζώρτζη Λαζανιά

-δια μαρτυρίας του Ιωάννη Καλόπλαστου

Διά μαρτυρίας του Μανθέου Μπαρπέρη Κρητικού

Πέτρος ιερεύς Βιτζαράς νοτάριος Παροικίας έγραψα

(Τ.Σ.) Εμείς ANTONIO SPIRIDO Πρόξενος Βενετίας στην Πάρο βεβαιώνουμε την υπογραφή του ανωτέρω παπά Πέτρου Βητζαρά καθώς και την αυθεντικότητα του αντιγράφου της ανωτέρω πράξεως.

Πάρος 18 Απριλίου 1684 νέο ANTONIO SPIRIDO CONSOLE VENETO

Εμμανουήλ Κομητάς Προξενικός Καντζιλιέρης.

 

–Αρφάνης:

–1960. Στην Παροικιά το 1960 μαρτυρείται η Κατίνα Αρφάνη.

 

–Ασενέτης: Βλέπε Ασωνίτης.

 

–Ασλάνογλου:

–1859. Στις 16 Δεκεμβρίου 1859 σε συμβολαιογραφική πράξη [Συμβόλαιο] στην Σύρου αναφέρεται ότι ο κάτοικος Πάρου Εμμανουήλ Ασλάνογλου μουσικός και η σύζυγός του Κυριακούλα Ασλάνογλου.

 

–Ασονίτης: Βλέπε Ασωνίτης

 

–Άσος:

–1672. Στην περιοχή Μάρπησσας. Προικοσύμφωνο Γ. Άσου και Περτουμίας Σκορδίλη (Τζιπίδος 21 Οκτ. 1672) «ακόμη και το χωράφι στην Κερά, σύμπλιο Φραγία Βυτζιμάνου».

–1719. Σε πωλητήριο Τζιπίδου 24 Μάιου 1719, κατά το οποίο ο Ιωάννης Άσος πολέι «ένα σπιτότοπο που έχει εις το Πηγάδι του Τζιπίδου σύμπλιον του χωραφιού του πρωτονοτάριου Στάμενα και μαστρο-Στρατή Άσου και παπά-Θεοδώρου Μεχλέχα.

–1757. Πωλητήριο Τζιπίδου 24 Αυγ. 1757 «πουλεί ο κυρ Γεώργης Νικόλα Κονταράτου ένα χωράφι που έχει εις τα Τζηκούρια σύμπλιος Γεωργάκης Άσος και Γεώργης Ρύκης».

–1771. Στη διαθήκη του ο Δημ. Σιδεράκης (Τζιπίδος 6 Νοεμ. 1771) αφήνει στην κόρη του Μαρία «και το σπίτι όπου έχει αγορά από τον μαστρο-Γεώργη Άσο, εις την Ρούγα του Αγίου Ηλία…».

–1745. Προικοσύμφωνο Παροικιάς 12 Νοεμ. 1745 «ένα αμπέλι εις τον Έλιτα έχει την εκκλησίαν Άγιον Γεώργη σύμπλιος Γεωργης Μάρκου Αξιώτης».

 

–Ασπρογέρακας: Γενάρχης του παριανού κλάδου ο Φίλιππος Ασπρογέρακας.

–1966. Το 1966 φοιτητές στη Νάουσα ο Κωνσταντίνος Ασπρογέρακας Νομικός και ο Φίλιππος Ασπρογέρακας Ιατρός.

–1975. Το 1975 ο Φίλιππος Ασπρογέρακας παντρεύεται την Κατερίνα Μωραΐτη από τη Νάουσα.

 

–Ασπρόπουλος: Το επίθετο είναι γνωστό έως σήμερα στην Πάρο. Προέλευσης από Μωριά. Τα Μωραΐτικα επίθετα (πελοποννησιακά) με την κατάληξη όπουλος δηλώνει πρόγονος, γιος κλπ. Ασπρόπουλος, παρωνύμιο Σαμπάν Αγάς. Βορειοανατολικά του Πηγαδιού του Ζαχαρία. Στις Λεύκες, βρισκόταν το σπίτι του. Ήταν «κτηματίας και ιδιοκτήτης της περιοχής του Κάμπου (νότια των Λευκών)». Αλλά και στις Λεύκες διέθετε κτηματική περιουσία και ζούσε σαν αγάς. Σύμφωνα με τον Φραγκίσκο Περράκη οι Ασπρόπουλοι της Πάρου κατάγονται από το χωριό Ασπροπούλια των Καλαμών του νομού Μεσσηνίας.

Το έτος  1608, ο Δημήτρης Δημητρακόπουλος γνήσιο τέκνο της Αρκαδίας, είχε γεννηθεί στην Αλωνίσταινα, γενέτειρα της μητέρας του Θεοδώρου Κολοκοτρώνη, της Ζαμπίας Κωτσάκη. Σήμερα ανήκει διοικητικά στην επαρχία Μαντινείας. Από το χωριό του ο Δημητρακόπουλος αναγκάσθηκε να εκπατριστεί μετά την αποτυχούσα επανάσταση του Ορλώφ (1770-1774) και να καταφύγει στην Πάρο μαζί με άλλους συμπατριώτες του, που σήμερα φέρουν τα επώνυμα Μωραϊτης, Τριπολιτσιώτης Γραμματικόπουλος, Ασπρόπουλος. Απέναντι από την ανακαινισμένη εκκλησία της Αγ. Παρασκευής στο Τσιπίδο στέκεται, ανακαινισμένο, ένα από τα πρώτα σπίτια του χωριού, ενδιαφέρον για την αρχιτεκτονική του, κτισμένο στις αρχές του 17ου αι., χρονολογία 1608 στην μαρμάρινη παραστάδα κάποιας πόρτας. Σήμερα ιδιοκτησία οικογένειας Ασπρόπουλου με οικόσημο με εκατερωθεν τη χρονολογία 1608.

–1652. Ίδρυση στην Πάρο αγιοταφίτικου μετοχίου κατά το έτος 1652.

Της Πάρου αδελφάτα «Χωρίο Κώστος και Λεύκες»

+Μανουήλ Ασπρόπουλος, οι γόνοι Χρουσής, Φλορέτζα, υιοί Μαρκουλής, Χρουσής, Καλή.

–1672. Στο υπέρθυρο της μεγάλης θύρας του νάρθηκα της Εκατονταπυλιανής «Μνήστιτι και του δούλου του θεού, Μιχελής Ασπρόπουλος μάστορης 1678». Ίσως το επώνυμο να είναι τελικά Γασπαρόπουλος, όπως αναφέρει ο Αναστάσιος Ορλάνδος.

–1772. Ιωάννης Ασπρόπουλος από τις Λεύκες αναφέρεται το 1772.

–1789. Το 1789 γεννιέται η Ασπροπούλου Λ., σύζυγος Γεωργίου Ραγκούση. Ήταν εγγεγραμένος στο μητρώο αρρένων της Κοινώτητας Λευκών.

–1819. Το 1819 γεννιέται ο Ασπρόπουλος Ιωάννης. Ήταν εγγεγραμένος στο μητρώο αρρένων της Κοινώτητας Λευκών.

–1819. Το 1819 γεννιέται στις Λεύκες ο Ασπρόπουλος Γεώργιος του Θεόδωρου. Ήταν εγγεγραμένος στο μητρώο αρρένων της Κοινώτητας Λευκών.

–1831. Στις 21 Οκτωβρίου 1831, σωτήρια επιστολή των κατοίκων της Πάρου προς τον επίτροπο Αιγαίου Πελάγους, για τα δεινά των κρητών νέοαποίκων εναντίων των ντόπιων. Υπογράφει… ο Γεώργιος Ασπρόπουλος.

–1835. Σε ομαδικό έλεγχο του δημοτικού σχολείου Πάρου του 1835, υπάρχει εγγεγραμμένος ο μαθητής Κωνσταντίνος Ν. Ασπρόπουλος.

–1839. Γεννιεται ο Ασπρόπουλος Δημήτριος του Μηνά στη Νάουσα. Το 1885 σε ηλικία 43 ετών είναι κάτοικος Σύρου και επάγγελμα βυρσοδέξης.

–1842. Γεννιεται ο Ασπρόπουλος Βασίλειος του Μηνά στη Νάουσα. Το 1885 σε ηλικία 46 ετών είναι κάτοικος Νάουσας ή Κώστου και επάγγελμα υποδηματοποιός.

–1844. Σε εκλογικό κατάλογο στις 18 Μαρτίου 1844, του Δήμου Νάουσας (της επαρχίας Νάξου), υπάρχει εγγεγραμμένος ο 30χρονος εργάτης Ασπρόπουλος Μνιός.

–1844. Σε εκλογικό κατάλογο του Δήμου Μάρπησσας το 1844 υπάρχει εγγεγραμμένος ο 46χρονος γεωργός Πέτρος Ασπρόπουλος.

–1847. Στον εκλογικό κατάλογο Παροικιάς του 1847 (συμπεριλαμβάνει και την Αντιπάρο) υπάρχει εγγεγραμμένος ο 29χρονος γεωργός Ιωάννης Ασπρόπουλος.

–1863. Γεννιέται στις Λεύκες το 1864 ο Ιερέας Γεώργιος Ι. Ασπρόπουλος. Απεβίωσε στις Λεύκες στις 5 Μαρτίου 1928.

–1864. Ανταλλαγή ακινήτου. Πάρος, 23 Αυγούστου 1864. Ενώπιον του συμβολαιογράφου Πάρου Βασιλείου Καμπάνη, ο οποίος και συνέταξε το έγγραφο, και ενώπιον των δημοτών Πάρου Νικολάου Ι. Κρίσπη, καθηγητού, και της συζύγου του Μαρουσώς γένους Μαύρου, και του Γεωργίου Αθαν. Μαύρου ως συμβαλλομένων, ανταλλάσσουν τα ακίνητα: Το ζεύγος Κρίσπη το αρχοντικό που ήταν προικώο της συζ΄θγου του Μαρουσώς Μαύρου, και τη συνεχόμενη δεύτερη οικία που είχε περιέλθει από κληρονομιά της κόρης τους Αικατερίνης, στην οποία οι γονείς της παρίστανται ήδη ως νόμιμοι και φυσικοί επίτροποι αυτής από το 1862 όταν είχε υιοθετηθή από την προμήτορά της Γαρουφαλλιά Δ. Δελαγραμμάτη, και μετά τον θάνατό της είχε περιέλθει στην κυριότητα της θυγατέρας του συζύγους Κρίσπη…. Του ενοποιημένου μεγαλοπρεπούς αρχοντικού, δηλαδή δίπλα στην εκκλησία του Αγίου Νικολάου, λοντά στην οδό της Ελεούσης. Συνορεύει δε με τα σπίτια των: Φραγκίσκο Αλέξ. Καμπάνη, του Παναγιώτη Πάσσου, της Γιακουμίνας Πανταζή Κορωναίου και με δημόσιους δρόμους… Το ανωτέρο ακίνητο το παραχωρούν εις ανταλλαγήν προς τον Γεώργιον Αθαν. Μαύρον…, ο οποίος ομολόγισε ότι δίδει αντί της ρηθείσης οικίας ανταλλακτικώς τα κτήματα που βρίσκονται στις τοποθεσίες Βορεινά Λιβάδια, καθώς και ένα οικόπεδο μέσα στην πόλη της Παροικιάς στην θέση Μεγάλη Βρύση ή Ποταμός, προς εξίσωσιν…

Ως μάρτυρες υπέγραψαν οι συμβαλλόμενοι Νικόλαος Ι. Κρίσπης, η σύζυγός του Μαρουσώ Μαύρου και ανιψιός του Φιλικού Αλεξάνδρου Μαύρου. Ως συνορεύοντες με τα ακίνητα, που ανήκουν πλεόν στο ζεύγος Κρίσπη, αναφέρονται οι: Παναγιώτης Κομνηνός, Κωνσταντίνος Μιχ. Κρίσπης, Κωνσταντίνος Μάρκου Δαμίας, Ιωάννης Δουλφής, Εμμανουήλ Μαρούκας, κληρονόμοι Σπύρου Κοντόσταυλου, Σπύρος Κρίσπης, Βιολέττα Μπιζά και Ιωάννης Ασπρόπουλος.

–1871. Εγγεγραμμένοι στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1871 ο Ασπρόπουλος Εμμανουήλ του Ιωάννη.

–1875. Σε εκλογικό κατάλογο του Δήμου Ύριας του 1875, υπάρχει εγγεγραμμένος ο 49χρονος γεωργός Ιωάννης Ασπρόπουλος του Γεωργίου.

–1879. Στα δημοτολόγια Ερμούπολης είναι εγγεγραμμένος ο παριανός 38χρονος Κηπουρός Κωνσταντίνος Μηνά Ασπρόπουλος, έγγαμος. Έδωσε όρκο στις 12 Απριλίου 1879.

–1883. Σε εκλογικό κατάλογο της Νάουσας του 1883, υπάρχει εγγεγραμμένος ο Ασπρόπουλος Βασίλειος του Μηνά, 41 ετών, παπουτσής και ο Ασπρόπουλος Δημήτρης του Μηνά, 44 ετών, βυρσοδέψης, κάτοικος Σύρου.  

–1885. Σε εκλογικό κατάλογο της Νάουσας του 1885, υπάρχουν εγγεγραμμένοι οι, Ασπρόπουλος Βασίλειος του Μηνά, ετών 43, υποδηματοποιός από τη Νάουσα και Ασπρόπουλος Δημήτριος του Μηνά, ετών 46, βυρσοδέψης από τη Νάουσα, κάτοικος Σύρου.

–1887. Στα δημοτολόγια Ερμούπολης είναι εγγεγραμμένος ο παριανός 45 ετών βυρσοδέψης Δημήτριος Ασπρόπουλος του Μηνά έγγαμος. Έδωσαν όρκο στις 23 Ιανουαρίου 1887.

–1890. Στα δημοτολόγια Ερμούπολης είναι εγγεγραμμένος ο παριανός 32 ετών γεωργός Νικόλαος Γ. Ασπρόπουλος έγγαμος. Έδωσε όρκο στις 10 Ιανουαρίου 1890.

–1903. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένη η Βασιλική χήρα Ανδρέα Ασπροπούλου, κάτοικος Μαρπήσσης, ετών 30, οικιακά.

–1903. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένη η Ευφροσύνη Ανδρέα Ασπροπούλου, κάτοικος Μαρπήσσης, ετών 13, οικιακά, άγαμη.

–1903. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένη η Αγγελική Βασιλική Ανδρέα Ασπροπούλου, κάτοικος Μαρπήσσης, ετών 5, άνευ, άγαμη.

–1904. Στις 18 Αυγούστου 1904 ο 29χρονος γεωργός από την Πάρο Δημήτριος Ρούσσος του Γεωργίου και της Ζαμπέτας Ασπροπούλου, παντρεύεται στην Ερμούπολη την 27χρονη από την Σύρο Ειρήνη Ασπροπούλου, του Δημητρίου [ίσως είναι του Μηνά, βλέπε εκλογικό κατάλογο Νάουσας 1885] και της Μαριέτας Μαυρίκενας [Μαυρίκου].

–1906. Στις 1 Ιουνίου 1906 ο 23χρονος θερμαστής από την Πάρο Νικόλαος Ασπρόπουλος του Βασιλείου και της Μαρίας Καπούτσου παντρεύεται στην Ερμούπολη την 22χρονη από την Σύρο Ασημίνα Λάμπρου, του Δημητρίου, και της Αργυρώς.

–1911. Γεώργιος Ασπρόπουλος, Σακελλάριος στον Δήμο Υρίας το 1911.

–1911. Ιωάννης Κ. Ασπόπουλος, ιδιοκτήτης καφενείου στη Νάουσα το 1911.

–1911. Το 1911 γεννιέται στη Νάουσα ο μετέπειτα καφεπώλης Ασπρόπουλος Κωνσταντίνος του Ιωάννη.

–1911. Στις 19 Απριλίου 1911 ο 24χρονος ναυτικός από την Πάρο Νικόλαος Κοντός του Κωνσταντίνου και της Αικατερίνης Ασπροπούλου [κάτοικοι Πάρου] παντρεύεται στην Ερμούπολη την 22χρονη από την Σύρο Αννέτα Αλιπράντη, του Κωνσταντίνου και της Ανθούσας Πατέλη.

–1913. Στα δημοτολόγια Ερμούπολης είναι εγγεγραμμένος ο παριανός 29χρονος θερμαστής Ιωάννης Νικ. Ασπρόπουλος, έγγαμος. Έδωσε όρκο στις 18 Ιανουαρίου 1913.

–1919. Στις 13 Μαΐου 1919 ο 31χρονος ναυτικός από την Πάρο Πολύκαρπος Ασπρόπουλος του Βασιλείου [κάτοικος Πάρου] και της Μαρίας Γ. Καπούτσου [κάτοικος Πάρου] παντρεύεται στην Ερμούπολη την 22χρονη από την Σύρο Καλομοίρα Παυλή, του Αλέξ. και της Μαρίας.

–1920. Στα δημοτολόγια Ερμούπολης είναι εγγεγραμμένος ο παριανός 32χρονος θερμαστής Πολύκαρπος Β. Ασπρόπουλος έγγαμος. Έδωσε όρκο στις 15 Μαΐου 1920.

–1946. Στην εφημερίδα «Φωνή της Πάρου» στις 31 Μαρτίου 1946 διαβάζουμε το Νέο ΔΣ του Συλλόγου Μαρπησσαίων και Αρχιλοχιτών. Πρόεδρος: Άγγελος Ασπρόπουλος, Αντιπρόεδρος Δημ. Στέλλας, Γεν. Γραμματέας: Επαμ. Γαβαλάς, Ταμίας: Ζαχ. Χανιώτης, Έφορος: Αναστάσιος Μαρμαρινός. Σύμβουλοι οι κ.κ.: Ηλίας Θεοχαρόπουλος, Όθων Καπαρός, Δημ. Μαρινάκης και Αντώνιος Μπάλιος.

–1950. Σε εκλογικό κατάλογο της Κοινότητας Νάουσας στις 19 Αυγούστου 1950, υπάρχει εγγεγραμμένη η Βιτσαρά Μαρία, όνομα συζύγου Εμμανουήλ, όνομα πατέρα Λάζαρος Ασπρόπουλος.

–2012. Το επίθετο μνημονεύετε έως σήμερα. Άννα Ασπροπούλου, Γεν. Γραμματέας της Τ.Ε. Πάρου, Ελληνικής Εταιρίας Περιβάλοντος και Πολιτισμού.

–Ασημακόπουλος: Καταγωγή από Πελοπόννησο ήρθε από την Νάξο το 1990.

–Ασικρίτης:

–1660. Στις 10 Απριλίου του 1660. Στο Κουσάντασι (Νέα Έφεσο), πόλη και λιμάνι της Τουρκίας, ζούσαν Παριανοί τον 17^ο αιώνα: η Φλουρέτζα, θυγατέρα Στέφανου Τζηφάκη (Σηφάκη), με έγγραφο συνταγμένο στο Κουσάντασι, στις 10 Απριλίου 1660, ομολογεί ότι πωλήθηκε το σπίτι της στον Τσιπίδο με μεσίτη τον Γεώργιο Αρχολέο και αγοραστή τον παπα-Σταύρο Παπαδόπουλο. Το έγγραφο, που υπογράφουν οι κάτοικοι του Κουσάντασι Μπονοφάτζος Μαρής, Νικολός Θωμά Μονόπατος και Σταμάτης Ασικρίτης, μας επιτρέπει να διαπιστώσουμε παρουσία Παριανών στα παράλια της Ιωνίας, όπου, κυρίως, εμπορεύονταν.

 

–Αστριδάκης ή Σπυριδάκης: Υπάρχει μια μαρτυρία για έναν Σπυριδάκη ή Αστριδάκη όπου μετοίκησε για εργασία από την Πάρο στην Βόρεια Εύβοια το 1850 περίπου.

–Αστυπαλιώτης: Πατριδωνύμιο, καταγωγή από την Αστυπάλαια.

–18^ος αιω. Σε έγγραφο του 18ου αιώνα «χωράφι Καταραμένης πλησίον Νικήτας Αστυπαλιώτης..»

 

–Ασωνέος: Βλέπε Ασωνίτης

 

–Ασωνίτης ή Ασονίτης ή Ασωνέος ή Ασενέτης: Το επίθετο ειναι πολύ συνηθισμένο στη Κέρκυρα Υπάρχουν δυο χωριά όπου οι Ασωνιτηδες. Η πληροφορία ότι υπάρχει καταγωγή απο την Ασσο Κεφαλονιάς ελέγχθηκε και δεν ισχύει.

Κλάδος της Παριανής οικογένειας είναι μέχρι σήμερα στην Πάτρα (Άγγελος Ασωνίτης).

–1821. Παριανός αγωνιστής του 1821 ο Ιωάννης Ασωνίτης.

–1827. Σε έγγραφο της 15 Απριλίου 1827 της Παροικιάς Πάρου μαρτυρείται ο Δημήτριος Ασωνίτης.

–1827. Καταγραφή των (μερικών) χρεών των κοινοτήτων του κάθε Μέρους κοινού της Πάρου εις την Κωνσταντινούπολιν. 17 Απριλίου 1827.

Ομολογία Δημητρίου Ασωνίτη Κεφάλαιον γρ. 100.

–1831. Στις 21 Οκτωβρίου 1831, σωτήρια επιστολή των κατοίκων της Πάρου προς τον επίτροπο Αιγαίου Πελάγους, για τα δεινά των κρητών νέοαποίκων εναντίων των ντόπιων. Υπογράφει… ο … Ασωνίτης και ο Νίκος Ασωνίτης.

–1835. Σε ομαδικό έλεγχο του δημοτικού σχολείου Πάρου του 1835, υπάρχει εγγεγραμμένος ο μαθητής Ασωνίτης Ν. Κωνσταντίνος.

–1846. Ο Μαρπησσαίος Γεώργιος Φωκιανός έλαβε μέρος στην Ελληνική Επανάσταση και αγωνίστηκε υπό τις οδηγίες του Παριανού Δημητρίου Σάλλα «κατά το 1826 εις την κατά του Ιμβραήμ πολιορκίαν Τριπολιτσάς (…) και διέμεινεν εκεί μέχρι της πτώσεως της» κατά μαρτυρία των δημοτών και κατοίκων του Δήμου Μαρπήσσης, σε έγγραφο τους («εν Μαρπίσση την 16 Μαΐου 1846»). Ακολούθως διέμεινε στα Βέρβαινα και τέλος στο Ναύπλιο. Αρχηγός δε των όπλων ήταν ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης. Το πιστοποιητικό το υπογράφουν 48 προύχοντες και κάτοικοι της Μάρπησσας, μεταξύ των οποίων οι: Άγουρος Ιωάννης, Ιωάννης Ασωνίτης, Ελευθέριος Τζιώτης, Αναγνώστης Α. Βιτσαράς, Παναγ. Νικηφοράκης, Αντώνιος Τζιγώνιας, Αρτέμιος Ευλογιάς, Ανδρέας Αλιπράντης, Νικ. Βατιμπέλας, Νικόλαος Πούλιος, Γουλιέλμος Καντιώτης, Μακάριος Στάμενας. Το επικυρώνει δε καθώς και τις υπογραφές, ο δήμαρχος Μάρπησσας Γεώργιος Σιμ. Δελαγραμμάτης («εν Μαρπίσση την 20 Μαΐου 1846»).

–1847. Στον εκλογικό κατάλογο Παροικιάς του 1847 (συμπεριλαμβάνει και την Αντιπάρο) υπάρχει εγγεγραμμένος ο 63χρονος ράπτης Νικόλαος Ασωνίτης και ο 33χρονος γεωργός Σπύρος Ασωνίτης.

–1847. Στον εκλογικό κατάλογο του Δήμου Μάρπησσας το 1847 είναι εγγεγραμμένος ο Ασωνίτης Σπύρος 31 ετών έμπορος και ο Ασωνίτης Νικόλαος 27 ετών διδάσκαλος.

–1859. Στις 11 Σεπτεμβρίου 1859 ο 35χρονος ναύτης από την Πάρο Σπύρος Ασονίτης [Ασωνίτης] του Δημητρίου και της Αικατερίνης Μπογιατζή, παντρεύεται στην Ερμούπολη την επίσης παριανή Ζαφείρα Μήλα, του Ιωάννη και της Σοφίας Ιωάννου.

–1860. Στις 14 Ιανουαρίου 1860 σε συμβολαιογραφική πράξη [Ιδιοκτησία] στην Σύρου αναφέρεται ο κάτοικος Πάρου Ασωνίτης Σπύρος του Ιωάννη ναυτικός και ο ναυπηγός Μπισκετζής Ιωάννης του Γεωργίου κάτοικος Ερμούπολης.

–1861. Τζιπίδος 1861, Ιουλίου 11. «Ενοικίαση κτημάτων». Ο συμβολαιογράφος Πάρου Γεώργιος Σίμωνος [Σίμου] Δελαγραμμάτης, ο οποίος είχε το γραφείο του στον Τζιπίδο, ενώπιον των μαρτύρων Σπυρίδωνος Ασωνίτου, ναυτικού και Σταματίου Μελανίτου, μυλωνά, συντάσσει το κατωτέρω Ενοικιαστήριον, διά του οποίου ωμολόγησε ο Ιωάννης Ελευθερίου Τζιώτης, σκυτοτόμος, ότι με βάση δικαστικές πράξεις «των εν Σύρω Πρωτοδικών» διορίσθηκε επιτροποκηδεμών του Ιωάννου Γ. Τζιώτη, «ανηλίκου τέκνου του αποβιώσαντος Γεωργίου Τζιώτη», και ενοικιάζει, ως εκ τούτου, στον Αντώνιο Παντελαίο τα κτήματα που άφησε ο μακαρίτης στον ανήλικο γιό του, για επτά χρόνια (1861-1868), αντί 40δρχ. κατ’ έτος. Ακολουθεί η αναγραφή των ακινήτων (χωράφια και αμπέλια) που βρίσκονατι στον Λογαρά και στο Μερσίνι, εν όλω πέντε.

Τα ανωτέρω γειτονεύουν με το αμπέλι του εφημέριου του χωριού παπα-Γεωργίου Καραμιτζοπούλου και με ψαρόγα του Ιωάννου Μιχ. Τζαντουλή και Δημητρίου Βελιώτη.

Στο τέλος του κειμένου μνημονεύεται ότι «το ποσόν της ενοικιάσεως οφείλει ο ενοικιαστής να πληρώνει ετησίως, παρελθούση δε της προθεσμίας υπόκειται εις τόκον υπερημερίας» ανά 12% κατ’ έτος. Η υπερημερία είναι η παρέλευσις ταχθείσης προθεσμίας: η μη εμπρόθεσμος εκπλήρωσις υποχρεώσεως τινος». ΠΑΡΙΑΝΑ 159.

–1858. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμμένος ο Γεώργιος Ασωνίτης, ετών 45, ναυτικός, έγγαμος.

–1865. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμμένος ο Εμμανουήλ Σταύρου Ασωνίτης, ετών 38, ιερέας, έγγαμος.

–1866. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμμένη η Καλλίτσα Γεωργίου Ασωνίτου, ετών 37, οικιακά, έγγαμος.

–1867. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμμένη η Μαρία Εμμανουήλ Ασωνίτη, ετών 36, οικιακά, έγγαμος.

–1875. Σε εκλογικό κατάλογο του 1875, του Δήμου Μάρπησσας (της επαρχίας Νάξου), υπάρχει εγγεγραμμένος ο Ασωνίτης Εμμανουήλ του Σπύρου, 23 ετών, ναυτικός. Αλλά και ο Ασωνίτης Νικόλαος του Ιωάννη 43 ετών ράπτης και ο Σπύρος Ασωνίτης του Ιωάννη 57 ετών, ναυτικός.

–1876. Στις 17 Ιουλίου 1876 ο παριανή εργάτης Σπύρος Ασωνέος [Ασωνίτης] 58 ετών κάτοικος Σύρου δηλώνει τον θάνατο του φίλου του Γκάφα Ραφαήλ 30 ετών από την Ύδρα κάτοικο Ερμούπολης. Ασθένεια: Νόσημα χρ..

–1877. Σε εκλογικό κατάλογο του 1877, του Δήμου Μάρπησσας (της επαρχίας Νάξου), υπάρχει εγγεγραμμένος ο Ασενέτης Σπύρος του Ιωάννη 55 ετών ναυτικός.

–1877. Σε εκλογικό κατάλογο του 1877, του Δήμου Μάρπησσας (της επαρχίας Νάξου), υπάρχει εγγεγραμμένος ο Ασωνίτης Ιωάννης του Σπύρου 25 ετών ναυτικός. Στο ίδιο κατάλογο είναι εγγεγραμμένος ο Ασωνίτης Νικόλαος του Ιωάννης 47 ετών ράπτης.

–1883. Το 1883 γεννιέται ο Ασωνίτης Κωνσταντίνος του Νικολάου φαροφύλακας κάτοικος Παροικιάς.

–1884. Στα δημοτολόγια Ερμούπολης είναι εγγεγραμμένος ο παριανός 62χρονος Σπύρος Δ Ασωνίτης, έγγαμος. Έδωσε όρκο στις 1 Αυγούστου 1884.

–1888. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμμένος ο Άγγελος Εμμανουήλ Ασωνίτης, ετών 15, υπηρέτης, άγαμος.

–1890. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμμένος ο Σταύρος Εμμανουήλ Ασωνίτης, ετών 13, υπηρέτης, άγαμος. Ίσως πέθανε σε νεαρή ηλικία όπως και η Λαυρεντια Ασωνίτη. Πνίγηκε στο Μώλο απο ρουφήχτρα. Ο  Άγγελος Εμμ ΑΣΩΝΙΤΗΣ βάφτισε παιδί Σταύρο που και αυτό πέθανε στα 2 του χρονια και ξανά βάφτισε Σταύρο το επόμενο αγόρι που απέκτησε ομως επειδή ο πεθερός του ήταν Σταυρος Θαλασσινός υπέθεταν ότι του έδωσε το όνομα του.

–1891. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμμένη η Αναστασία Εμμανουήλ Ασωνίτη, ετών 12, μαθήτρια, άγαμος.

–1894. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμμένη η Μαρούσα Γεωργίου Ασωνίτου, ετών 9, μαθήτρια, άγαμος.

–1896. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμμένη η Λαρέτζα? Γεωργίου Ασωνίτου, ετών 7, μαθήτρια, άγαμος.

–1896. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμμένος ο Αντώνιος Εμμανουήλ Ασωνίτης, ετών 7, μαθητής, άγαμος.

–1898. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμμένος ο Νικόλαος Γεωργίου Ασωνίτης, ετών 5, άνευ, άγαμος.

–1898. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμμένος ο Νικήτας Εμμανουήλ Ασωνίτης, ετών 5, άνευ, άγαμος.

–1900. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμμένος ο Ιωάννης Εμμανουήλ Ασωνίτης, ετών 3, άνευ, άγαμος.

–1901. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμμένος ο Όθων Εμμανουήλ Ασωνίτης, ετών 2μηνών, άνευ, άγαμος.

–1911. Εμμανουήλ Ασωνίτης ιερέας στην Μάρπησσα το 1911.

–1912-1922. Ηρώο Μάρπησσας «Εν έτει 1929 ο Σύνδεσμος Μαρπησσέων Πάρου. Τοις Ενδοξως εν Πολέμοις πεσούσι 1912-1922 Μαρπησσέοις Αρχιλοχιταις» ΑΣΩΝΙΤΗΣ Ν. Γ.

–1926. Το 1926 γεννιέται ο Ασωνίτης Σταύρος του Άγγελου γεωργός, κάτοικος Δήμου Μαρπήσσης.

–1946. Σε εκλογικό κατάλογο της Κοινότητας Μάρπησσας στις 30 Απριλίου 1946, υπάρχει εγγεγραμμένος ο 46χρονος Ασωνίτης Νικήτας του Εμμανουήλ καφφεπώλης, ο 44χρονος Ασωνίτης Ιωάννης του Εμμανουήλ διδάσκαλος, ο 42χρονος γεωργός Όθων Ασωνίτης του Εμμανουήλ, ο 23χρονος γεωργός Ασωνίτης Αντώνιος του Άγγελου και ο 24χρονος εργάτης Ασωνίτης Εμμανουήλ του Άγγελου.

–1947. Στις 20 Ιουνίου 1947, το στο Κοινοτικό Συμβούλιο Μαρπήσσης συμμετέχει και ο Νικήτας Ασωνίτης.

 

–Ατζήκανος ή Ατζίγκανος:

–1782. Προέρχεται από το επώνυμο Ατζίγκανος και τούτο από παρών, κατοίκου της Νάουσας. Σε έγγραφο της Πάτμου του 1782 μνημονεύεται μαστρο-Βασίλης Ατζήκανος.

 

–Αττάρτ: Μαλτέζικης καταγωγής

–2011. Φαρμακοποιός Νάουσας από το 2011 Φίλιππος Αττάρτ.

 

–Αυγαρέλης: Καταγωγή από το Αϊβαλή.

–1814. Η οικογένεια Αυγαρέλη ήρθε στην Πάρο μετά από τον διωγμό του 1814 από το Αϊβαλή.

–1821. Οι υπογεγραμμένοι στρατιώτες υπόσχονται να ακολουθήσουν τον Φιλικό Παναγιώτη Δ. Δημητρακόπουλο και να απέλθωσιν εις Πελοπόννησο για να ενωθούν υπό τις οδηγίες του εκ λαμπρότατου Πρίγκηπος Δημήτριο Υψηλάντη ελληνικών στρατευμάτων. Εις βεβαίωση υπογράφονται Νάουσα Πάρου τη 20 Αυγούστου 1821, δια χειρός εμού Ιωάννης Βαλσαμής. Χριστόφορος Αυγαρέλης Αϊβαλιώτης.

 

–Αυγουλάς: Επώνυμο παρωνύμιο και στην κατηγορία των επαγγελμάτων. Η οικογένεια Αυγουλά στην Πάρο συνεχίζει από θυληγονία με την οικογένεια Αντιπαριώτη από τα Μάρμαρα. Στην Πάρο ήρθε ως πρόσφηγες το 1922 η Βασιλεία Αυγουλά από τα Βούρλα της Μικράς Ασίας. Ήταν 28 ετών και τον αδερφό της τον Νίκο το σκότοσαν οι Τούρκου, και γονείς της ήταν ο Γιάννης και η Δέσποινα που πιθανότατα δεν ζούσαν τότε.

–1922 Βασιλεία Αυγουλά από τα Βουρλά της Μικράς Ασίας. Νυμφεύθυκε τον Τζώρτζη Αντιπαριώτη από τα Μάρμαρα της Πάρου.

–1930. Το 1930 γεννιέται ένα από τα επτά παιδιά της Βασιλείας Αυγουλά, ο Ιωάννης Αντιπαριώτης. Απεβίωσε στις 14 Φεβρουαρίου του 2022.

 

–Αυγουστίνος:

–1844. Στον εκλογικό κατάλογο των Μαρμάρων του 1844 είναι εγγεγραμμένος ο Αυγουστίνος Αντώνης 65ετών ποιμήν, ο Αυγουστίνος Α. Πέτρος 28ετών γεωργός και ο Αυγουστίνος Α. Μαρής? 30 ετών ποιμήν.

–1847. Στον εκλογικό κατάλογο Μαρμάρων του 1847 είναι εγγεγραμμένος ο 69χρονος ποιμήν Αυγουστίνος Αντώνιος, ο 31χρονος στρατιωτικός Πέτρος Α. Αυγουστίνος, ο 33χρονος ποιμήν Μαρής Α. Αυγουστίνος και ο 26χρονος εργάτης Ιωάννης Α. Αυγουστίνος.

–1856. Στα δημοτολόγια Ερμούπολης είναι εγγεγραμμένος ο παριανός 38χρονος κλητήρ Πέτρος Αυγουστίνος, άγαμος. Έδωσε όρκο στις 27 Μαρτίου 1856.

–1875. Σε εκλογικό κατάλογο του 1875, του Δήμου Μάρπησσας (της επαρχίας Νάξου), υπάρχει εγγεγραμμένος ο Αυγουστίνος Ιωάννης του Αντωνίου 60 ετών γεωργός κάτοικος Μαρμάρων.

 

–Αυλήτης ή Αυλητής ή Αυλίτης: Από την Κορώνη της Πελοποννήσου. Το κενοτάφιο της οικογένειας είναι στον Κώστο, στην κάτω είσοδο του χωριού. Ο χώρος της σημερινής πλατείας καθώς και του κοινοτικού καταστήματος ήταν δωρεά της οικ. Αυλήτη. Το επώνυμο Αυλήτης προέρχεται από την λέξη Αυλή. Αυλήτες ή Αυλικοί ήταν το προσωπικό των παλατιών/βασιλιάδων. Υπάρχει επίσης η εκδοχή του πατριδωνύμιου ή του μουσικού οργάνου Αυλός.

–1802. Γεννιέται το 1830 ο Δημήτριος Αυλήτης του Γεωργίου. Σύζηγος του η Ζαμπέτα Μ. Πρωτόδικου. Τέκνα τους ο Γεώργιος (1830), ο Μιχαήλ (1834), ο Αντώνης (1838) ο Ιωάννης (1846), η Γιακουμίνα (1848) και η Μαρουσώ (1850).

–1816. Γεννιέται στην Παροικιά ο Αυλήτης Αντώνιος του Δημητρίου.

–1820. Γεννιέται στην Παροικιά ο Αυλήτης Μιχαήλ του Δημητρίου.

–1825. Σε προικοσύμφωνο Παροικιάς 25 Ιαν. 1825 αναφέρεται ο Δημητράκης Αυλήτης Κορωνιός. Ο Δημήτρης Αυλήτης (βαρελοποιός) που αναφέρεται στο προικοσύμφωνο, παντρεύτηκε την Ζαμπιώ Πρωτοδίκου. Τα παιδιά τους: Γιάννης, Αντώνης, (άγνωστος υιός;), Γιακουμιώ και Μαρουσώ. Ο Γιάννης (πλοίαρχος και έμπορος στον Κώστο) παντρεύτηκε την Ζαμπέτη Θεοδωρουλάκη, και έκαναν μόνο ένα παιδί, τον Πέτρο. Ο Πέτρος (φαρμακοποιός) παντρεύτηκε την Άννα Αργυροπούλου, και έκαναν 6 παιδιά: Ιωάννης, Δημήτρης, Ανδρέας, Ζαμπέτη, Δήμητρα και Πηνελόπη. Ο Ανδρέας (φαρμακοποιός) παντρεύτηκε την Αικατερίνη Ναυπλιώτη, και έκαναν ένα μόνο παιδί, τον Πέτρο. O Πέτρος έχει μία κόρη, την Κατερίνα. Εκτός από τον Πέτρο, την σύζυγό του Βαρβάρα και την κόρη του, δεν υπάρχουν άλλοι Παριανοί με το επίθετο Αυλήτης. Σε κάποια φάση, κάποιος από τους γιούς του Δημήτρη ή του Γιάννη, μετακόμισε στη Νάξο, και υπάρχει ξεχωριστός κλάδος της οικογένειας εκεί.

–1829: 9βρίου 27. Μαθητευόμενοι εις την Αλληλοδιδακτικήν Σχολήν της πόλεως Παροικιάς

Αυλήτης Αντώνιος ετών 13, Αυλήτης Μιχαήλ ετών 9 και ο Αυλήτης Γεώργιος ετών 6

–1830. Γεννιέται το 1830 ο Γεώργιος Αυλήτης του Δημητρίου και της Ζαμπέτας.

–1831. Ο παππούς του Ιωάννη Δημ. Πρωτόδικου (βλέπε αγωνιστής 1821), ο Μιχελάκης Πρωτόδικος αναφέρεται σε έγγραφο Παροικιάς, 10 Αυγούστου του 1812 εκτός από Δημήτριο είχε και τρείς κόρες: την Κυριακούλα (σύζυγος της ο Π. Βαλσαμάκης), τη Ζαμπγιώ (σύζυγός της ο Δημήτριος Αυλήτης) και την Αναστασουλιώ σε έγγραφα. 3 Μαρτίου 1831 (ΓΑΚ, 219, 212 r-v).

–1833. Σε κατάλογο της εν Παροίκια Ελληνοδιδακτικής Σχολής μαθητευόντων παιδιών στις 28 Απριλίου 1833 αναφέρεται ο Μ. και Γ. Αυλήτης (sic).

–1834. Γεννιέται το 1834 ο Μιχαήλ Αυλήτης του Δημητρίου και της Ζαμπέτας.

–1835. Σε ομαδικό έλεγχο του δημοτικού σχολείου Πάρου του 1835, υπάρχει εγγεγραμμένος η μαθήτρια Αυλήτου Αρμελίνα και Ανέξα.

–1838. Γεννιέται το 1838 ο Αντώνιος Αυλήτης του Δημητρίου και της Ζαμπέτας.

–1846. Γεννιέται το 1846 ο Ιωάννης Αυλήτης του Δημητρίου και της Ζαμπέτας. Σύζυγος του η Ζαμπέτα Θεοδωρουλάκη. Απέκτησαν τον Πέτρο Ι. Αυλήτη.

–1847. Στον εκλογικό κατάλογο Παροικιάς του 1847 (συμπεριλαμβάνει και την Αντιπάρο) υπάρχει εγγεγραμμένος ο αλιεύς 53 ετών Δημήτριος Αυλητής και ο ναύτης 29ετών Αυλητής

Μιχαήλ.

–1848. Γεννιέται το 1848 η Γιακουμίνα Αυλήτη του Δημητρίου και της Ζαμπιώς, σύζυγός της ο Σταμάτης Σβορώνος-Νικούδης. Τέκνα τους η Ζαμπιώ (σύζυγος Δημητρίου Φρ. Καμπάνη) και η Μαρουσώ (σύζυγος Ανδρέα Χατζηανδρέου).

–1878. Το 1878 γεννιέται στην Πάρο ο Πέτρος Αυλήτης (1878-1942) ήταν ο πρώτος φαρμακοποιός της Πάρου. Στο φαρμακείο τον είχε διαδεχτεί ο γιός του Ανδρέας Αυλήτης, μετά τον θάνατό του οποίου έκλεισε το επί τόσα χρόνια λειτούργησαν γνωστό φαρμακείο της Παροικιάς. Τον Νοέμβριο του 1901 «ετελέσθησαν οι γάμοι του φαρμακοποιού κ. Πέτρου Ι. Αυλήτου (1878-1942)  μετά της δεσποσύνης Άννης Ι. Αργυροπούλου».

–1897. Το παλιό Φαρμακείο. “Curriculum vitae” Α. Το κτίριο: Αποτελεί – καθέτως – το μισό του όλου κτιριακού συγκροτήματος, μαζί με την παρακείμενη εκκλησία «Άγιος Νικόλαος», που οικοδομήθηκε στις αρχές του 1600, σαν μεγάλη υστεροαναγεννησιακή κατοικία της ιερατικής και ιστορικής Οικογένειας της Πάρου, Βιτσαρά, που παρέμεινε ως το 1700. (Άλλες τρεις βυζαντινο-ενετικής μορφής κατοικίες Βιτσαρά, διασώζονται στην Παροικία.) Στη συνέχεια, με θηλυγονική προικοδότηση περιέρχεται στον Αντώνη Σκυφιάνο και στη Σύζυγό του Νικολέτα Ιωάν. Κρίσπη που και αυτοί την προικοδοτούν στη κόρη τους, Μαργαρίτα, Σύζυγο Γεωργίου Χριστιανόπουλου. Το 1834, οι Χριστιανόπουλοι, χωρίζουν την κατοικία και δίνουν στην κόρη τους Μαρούσα το βορινό τμήμα, μαζί με την εκκλησία – που είναι η προμάμμη του μέχρι σήμερα ιδιοκτήτη – και το νότιο στο γιό τους Ιάκωβο Χριστιανόπουλο, στην οικογένεια του οποίου παραμένει ως το 1896. Με αγορά του Γιάννη Γεωργ. Αργυρόπουλου, και με προικοδότηση στη κόρη του Άννα, Σύζυγο του πρώτου Φαρμακοποιού της Πάρου, Πέτρου Ιωαν. Αυλήτη, φθάνει στον εγγονό του Πέτρο Ανδρ. Αυλήτη, απ’ τον Πατέρα του Φαρμακοποιό Ανδρέα Αυλήτη. Η θέση, λόγω του υπάρχοντος ως σήμερα, παλιού πηγαδιού – από το οποίο υδρευόταν το κεντρικό τμήμα της Παροικίας – και καλυμμένο πλέον, γράφεται και λιγότερο ακούγεται «Στου Παϊζάνου το πηγάδι». Β. Το Φαρμακείο: Δημιουργήθηκε στο νότιο ισόγειο τμήμα του ιστορικού κτιρίου, από τον Πέτρο Ι. Αυλήτη, με την επωνυμία «Ο Δαμβέργης» προς τιμήν του Φαρμακοποιού Πρύτανη. Ο εσωτερικός σκελετός, μοναδικός και χαριτωμένος, που κινεί το ενδιαφέρον και την περιέργεια των περαστικών και των επισκεπτών, -που δύσκολα και στην Ευρώπη ανευρίσκεται- έχει μεταφερθεί απ’ την Ερμούπολη Σύρου, το 1900, έτος που δημιουργήθηκε το Φαρμακείο, και αποτελούσε αντίστοιχο παλαιότερα, στην ανθούσα τότε πρωτεύουσα των Κυκλάδων, στην οποία αρχικά είχε σταλεί από την Φραγκόφωνη Ευρώπη. Ο πρώτος της Πάρου Φαρμακοποιός διατήρησε το Φαρμακείο ως το 1935 και ο γιός του ως το 1970, που έκλεισε. Και στις δύο περιόδους, το Φαρμακείο χώρος αισθητικά ζεστός, αποτελούσε τη θέση συγκεντρώσεων των Γιατρών και των Επιστημόνων, που με ευγένεια τους δεχόταν πρώτα ο γενειοφόρος, Παλαμαϊκής εμφάνισης Φαρμακοποιός, και ύστερα ο χωρίς γένια πλέον ευρωπαϊκής εμφάνισης, γιός του. Την τελευταία 35ετία, κλειστό, άνοιγε μόνο τους καλοκαιρινούς μήνες, για να το θαυμάσουν και να το φωτογραφίσουν οι Τουρίστες. Πηγή: Σπυρίδων. Δελ. Ναυπλιώτης Αρχιτέκτων Μηχανικός.

–1901. Το 1901 γεννιέται ο Αυλήτης Ιωάννης του Πέτρου και της Άννας, πρωτοδίκης κάτοικος Παροικιάς.

–1901. Έγγραφο Παροικιάς του 1901 «Το καλικαίρι του 1901 φθάνουν εις την ημετέραν πόλιν οι κ.κ. Βασίλειος Γράβαρης, καθηγητής [ύστερα γυμνασιάρχης, παππούς του ναυάρχου του Λ.Σ. Βασίλειου Γ. Γράβαρη], ο κ. Ευάγγελος Σ. Μαλαγαρδής [αδερφός του Ν. Μαλαγαρδή] και Ελευθέριος Αυλήτης (sic) συμπολίται μας».

–1901. Τον Νοέμβριο του 1901 «ετελέσθησαν οι γάμοι του φαρμακοποιού κ. Πέτρου Ι. Αυλήτου μετά της δεσποσύνης Άννης Ι. Αργυροπούλου».

–1903. Τον Οκτώβριο του 1903, εποχή συγκομιδής του ελαιοκάρπου, αναγγέλλονται οι προσφορές ενοικιάσεως του φόρου της ελαιοδεκάτης, κατά την τελευταία δημοπρασία. Για τον Δήμο Πάρου προσφέρεται ο γνωστός έμπορος Αθανάσιος Μαρινόπουλος αντί 900 δρχ. για τον Δήμο Υρίας (Λευκών) ο Κωνσταντίνος Αιγινήτης αντί 3.680 δρχ., για τον Δήμο Μάρπησσας ο Αντώνιος Άγουρος 600 δρχ., και Ναούσης Πέτρος Αυλήτης 268 δρχ.

–1904. Το 1904 γεννιέται ο Αυλήτης Δημήτριος του Πέτρου και της Άννας.

–1906. Το 1906 ο δάσκαλος γυμνασίου στην Αθήνα Ευάγγελος Ν. Αρκάς παντρεύεται την Αικατερίνη Ιωάν. Αργυροπούλου, αδερφή της Άννας Π. Αυλήτου.

–1906. Το 1906 γεννιέται η Αυλήτη Ζαμπέτα του Πέτρου και της Άννας

–1908. Το 1908 γεννιέται ο Αυλήτης Ανδρέας του Πέτρου Φαρμακοποιός κάτοικος Παροικιάς. Σύζυγος του η Αικατερίνη Δελ. Ναυπλιώτη και απέκτησαν τον Πέτρο Α. Αυλήτη.

–1910. Το 1910 γεννιέται η Αυλήτη Πηνελόπη του Πέτρου και της Άννας.

–1912. Το 1912 γεννιέται η Αυλήτη Δήμητρα του Πέτρου και της Άννας.

–1922. Αυλήτου Αικατερίνη, όνομα συζύγου: Ανδρέας, Κύριο όνομα και επώνυμο πατρός: Δ. Ναυπλιώτης. Έτος γέννησης: 1922. Επάγγελμα: οικοκυρά.

–1927. Σε φωτογραφεία στην Παροικιά 1927 Ανδρέας Αυλήτης.

–1931. Σε ομαδική φωτογράφιση στην Παροικιά, Πρωτομαγιά 1931, Πηνελόπη Αυλήτη – Αργουζή, Ανδρέας Αυλήτης και Άννα Αυλήτη.

–1932. Σε φωτογραφεία του 1932 μπροστά στο Μύλο του λιμανιού της Παροικιάς απεικονίζεται ο Ανδρέας Αυλήτης με τον σκύλο του φλόξ.

–1933. Σε εκλογικό κέντρο Χειμώνας 1933(?), στη Φράγκα Σκάλα, ιδιοκτησίας τότε Πέτρου Ι. Αυλήτη και Ανδρέας Αυλήτης.

–1936. Στην Α’ Παγκυκλαδική Έκθεση Σύρου αγροτικών, πτηνοτροφικών και βιομηχανικών προϊόντων στις 16-23 Αυγούστου 1936 αναφέρεται το μέλος της Ένωσης Αγροτικών Συνεταιρισμών Πάρου Αυλήτης Πέτρος.

–1950. Στον εκλογικό κατάλογο της Κοινότητας Παροικιάς στις 17 Μαΐου 1950 είναι εγγεγραμμένη η Αυλήτη Αικατερίνη (γεν. 1922), όνομα συζύγου Ανδρέας, όνομα πατρός Δ. Ναυπλιώτης.

–1952. Παροικιά 1952 Κατίνα Αυλήτου.

–1954. 21 Νοεμβρίου 1954 ΚΟΙΝΟΤΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ. ΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ ΠΑΡΟΙΚΙΑ: Εψήφισαν εν όλω έγκυρα ψηφοδέλτια 1152 Έλαβον:

ΣΥΝΔΥΑΣΜΟΣ «ΛΑΟΣ – ΕΡΓΑ» 625.

Σταυρούς κατά σειράν προτιμήσεως: Αντ. Οικονόμου 586, Ιωαν. Φραγκούλης 584, Παν. Γ. Κρητικός 375, Ιωάν. Μεν. Μαύρης 229, Γεώργιος Σπ. Δαφερέρας 222, Μιχ. Γ. Κανδεράκης 173, Ιωάννης Α. Μπουρέλης 168, Β. Μεσολογγίτης 139, Χρυς. Σαρρής 136 και Δημ. Ν. Μαύρης 119.

ΣΥΝΔΥΑΣΜΟΣ «ΠΡΟΟΔΟΣ – ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ» 526.

Σταυρούς κατά σειράν προτιμήσεως: Ανδρέας Αυλήτης 387, Βαπτιστής Μάτσας 377, Μιχ. Δ. Πρωτόδικος 274, Γρ. Γ. Γράβαρης 272, Βας. Δ. Φωκιανός 237, Κ. Χαρατσάρης 189, Μιχ. Π. Ραγκούσης 162 κλπ.

Οι δύο πρώτοι έρχονται εκ της μειοψηφίας επειδή όμως δεν αποδέχονται, θα εισέλθουν οι δύο επόμενοι, ήτοι ο Μιχ. Πρωτόδικος και ο Γρηγόριος Γράβαρης.

–1959. Το 1959 γεννιέται ο Αυλήτης Πέτρος του Ανδρέα και της Αικατερίνης.

–1960. Παροικιά 1960, Κατίνα, Ελένη και Λειρίτσα Αυλήτου και Γιάννης Αυλήτης

–1970. Σε άγημα δημοτικού σχολείο Παροικιάς στις 28 Οκτωβρίου 1970, Πέτρος Ανδρ. Αυλήτης.
–2017. Σε φωτογραφεία του 2017 μπροστά στο Μύλο του λιμανιού της Παροικιάς απεικονίζεται ο Πέτρος Ανδρέα Αυλήτης με τον σκύλο του Πήτυ.

 
–Αυλωνίτης: Πατριδωνύμιο, καταγόμενος από την Αυλώνα της Βοιωτίας. Σε πατριδωνυμιακά επίθετα, πολλές φορές συναντάμε να μην υπάρχουν κοινοί συγγενικοί κλώνοι, αυτό συμβαίνει διότι το μόνο κοινό που έχουν είναι ο τόπος καταγωγής μιας και το επίθετό τους ήταν άλλο και στην πορεία το πατριδωνύμιο έγινε παρατσούκλι και το παρατσούκλι επίθετο.

–1730. Σε έγγραφο Ναούσης στις 10 Αυγούστου 1730 ο Νικόλαος Πενιζέλος, «δώνει και ελεύθερα πωλεί του σιόρ Δημητράκη Αυλωνίτη, ένα κομμάτι αμπέλι που έχει γονικόν του εις τοποθεσίαν του Προκόπου σύμπλιος η Μαρούσα θαυγατήρ Γεωργίου Αναπλιώτη».

–1734. Έγγραφο Νάουσας 18 Σεπτ. 1734 «Τα σπίτια και τα δύο ανώγια κείμενα εις την Κάτω Ρούγα της Άγουσας πλησιαζόμενα Δημητρίου Αυλωνίτη και Γεωργίου Ροδέου.

–1740. Σε έγγραφο του 1740 της οικ. Βατιμπέλλα αναφέρει "Νήσος Πάρος Καστελιω εις τα 1740 νέο 3 Ιανουαρίου ημέρα Κυριακή και ώρα 3 της ημέρας. Ήλθασι εις την Νάουσα τέσσερις λεβέντες αρματωμένοι από το μπαστιμέντο του Καπετάν Φραγκίσκου Μαρία κοματάντε μίαν πουλάκα αρματωμένη εις την αμάχη με πατιέρα της Μάλτας οι άνθρωποι όπου ήλθαν ήτον ένας σαρτζελτές, το όνομά του Μπορταλαμαίος, με άλλους τρείς αρματωμένους και ερισαλτάρασι με δύναμιν των αρμάτων των επάνω εις το σπίτι του Σιόρ Κονσούλου των Εγγλέζων ονοματισμένος Σιόρ Νικολός Βατιμπέλλας. Και αυτός θεωρόντας του με τα άρματα και ξεσαθωμένοι εσφαλίκτη μέσα εις την κάμαράν του και αυτοί ψάχνοντας του και τον έβγαλαν από μέσα, τον εκατέβασαν κάτω σύροντας τον ώσαν κατάδικον και τα κοπέλλια του θεωρόντας την τόσην καταδίκην όπου του έκανα, αρμπούρισαν την παντιέρα του Βασιλέως της Εγγλιτέρας διά να διαφεντευθή και εφανέρωσαν και την διαφέντευσιν του Βασιλέως της Φράντζας δια τα καλά μέριτα του μακαρίτου πατρός του εφανέρωσαν και τις διαφέντεψες ιδικές των και με όλα αυτά από τον νούν των δεν επέρασαν μόνον το επήραν ως κατάδικον ξεσκισμένον και τον επήγαν ξεσπαθωμένοι μέσα εις την Παρκιά και εγύρευσαν καιρόν να τον σκοτώσουν, μα τον ακολούθησαν κόσμος πολύς και δεν ευρίσκαν άδειαν να κάμουν την όρεξιν τους, και πηγαινάμενοι εις την Παρκιάν αν δεν ήθελεν ευρεθή εις το Πόρτο ο Καπετάν Λούης Γζιπέτρος από το Σαν Τραπέ και ο καπετάν Αντώνιος Μαρτίν από το Σαν Τραπέ καπετάνιος εις ένα καράβι και ο καπετάν Κάρλος και ο καπετάν Τζουάνες αν ήθελαν λείψει αυτοί δεν ηξεύρομεν το τέλος όπου είχαν να πράξουν χωρίς κανένα νιτερέσσο και εις τούτο δίνομεν την παρόν μαρτυρίαν εις την ψυχήν μας πως τα είδαμεν με τα μάτια μας και υπογράφουμεν εις βεβαίωσιν. Το σφραγίζομεν και με την σραγίδα της κοινότης μας.

Οικονόμος Νάουσας μαρτυρώ, Σακελλάριος Νάουσας μαρτυρώ, Σκευοφύλαξ Νάουσας μαρτυρώ, ο Προηγούμενος του Βατοπεδίου Αθανάσιος μάρτυς, Αρχιδιάκως Νεόφυτος Βατιμπέλλας μαρτυρώ ως είδα, Λοΐζος Τζιμπέρ μάρτυς. Γεώργιος Βιτσαράς μάρτυς, Γεώργιος Μαρμπαρήγος μάρτυς, Σακέλιως Ναούσης μαρτυρώ, Παπά Φραντζέσκος Νταβερώνας μαρτυρώ, Παπά Μαρίνος Ραγγούσης μαρτυρώ, Γεώργιος Νταμιραλής μαρτυρώ, Ιωάννης Τριαντάφυλλος Μαρτυρώ, Κωνσταντίνος Βατιμπέλας μαρτυρώ, Δημήτριος Αυλωνίτης μαρτυρώ, Νικόλαος Λευκαρός μαρτυρώ. Εγώ Νικολός Κανάλες μαρτυρώ, Κωνσταντίνος Σκορδίλης, Ανδρέας Βιτσαράς μαρτυρώ, Ιωάννης Μπρούτος, Τζάνες ο Καλλέργης Καντζιλάριος Ναούσης πιστώς γέγραφα"

 

–Αυτζής:

–1829. Ο ονομαστικός κατάλογος των μαθητών του Αλληλοδιδακτικού Σχολείου της Νάουσας του σχολικού έτους 1829.

«Οι μαθητευόμενοι εις την Αλληλοδιδακτικήν Σχολήν της κομοπόλεως Ναούσης»

Δημήτριος Αυτζής ετών 8.

Για οικόσημα βλέπε εδώ…