Παριανά επίθετα Γ και G

Για οικόσημα βλέπε εδώ…

 

Γ

–Γαβαθιώτης ή Γαββαθιώτης: Ίσως Κρητικής καταγωγής, επαγγελματικό επώνυμο, γαβάθα από το ιταλικό gabatha (πρόχειρο παραδοσιακό σκεύος μεγάλης χωρητικότητας).

–1815. Ο Νικόλαος Ι. Γαβαθιώτης από την Παροικιά το 1815 έφυγε από την Πάρο σε ηλικία 15 ετών για την Σμύρνη της Μ. Ασίας

–1829: 9βρίου 27. Μαθητευόμενοι εις την Αλληλοδιδακτικήν Σχολήν της πόλεως Παροικιάς

Γαβαθιώτης Κωνσταντίνος ετών 12 και ο Γαβαθιώτης Νικ. ετών 6.

–1832. Στη Σμύρνη όπου διαβιούσε πλήθος Παριανών. Το 30 Οκτ. 1832 ο Νικόλαος Ι. Γαβαθιώτης απέρχεται εις Μικράν Ασίαν.

–1833. Σε κατάλογο της εν Παροίκια Ελληνοδιδακτικής Σχολής μαθητευόντων παιδιών στις 28 Απριλίου 1833 αναφέρεται ο Ν. Γαβαθιότης.

–1835. Σε ομαδικό έλεγχο του δημοτικού σχολείου Πάρου του 1835, υπάρχει εγγεγραμμένος ο μαθητής Γεώργιος Π. Γαβαθιώτης, ο Ιωάννης Π. Γαβαθιώτης και ο Νικόλαος Π. Γαβαθιώτης, τέχνη πατρός κουρέας.

–1846. Ενώπιον του Ειρηνοδίκη Παροικιάς Δ. Δελαγραμμάτη που εκτελεί χρέη συμβολαιογράφου και των Παρκιωτών μαρτύρων Θεοδ. Φρ. Κυπραίου, εμποροκτηματίου και Κ.Π. Γαβαθιώτου κουρέα, ο Γεώργιος Ιωάν. Τζιώτης, βαρεολοποιός, κάτοικος Μαρπήσσης, πωλεί στον Σταμάτη Μιχ. Καρυστινό, αγρότη, κάτοικο επίσης Μαρπήσσης, ένα χωράχι στην τοποθεσία «Εις του Λαού» εκτάσεως μιάς ζευγαριάς, για 325 δρχ. Το χωράφι συνορεύει με τα κτήματα του Σταύρου Παπαδόπουλου και του Ιωάννου Πούλιου. Παροικιά στις 29 Νοεμβρίου 1846.

–1847. Σε εκλογικό κατάλογο Παροικίας του 1847 (συμπεριλαμβάνει και την Αντίπαρο) είναι εγγεγραμμένος ο 30χρονος κουρεύς Κωνσταντίνος Γαβαθιώτης και ο 55χρονος μυλωνάς Παναγιώτης Γαβαθιώτης.

–1855. Στις 26 Ιανουαρίου 1855 μνημονεύεται σε συμβολαιογραφική πράξη [πληρεξούσιο] στην Σύρο ο μεταπράτης από την Πάρο Γαββαθιώτης Π. Νικόλαος.

–1864. Στις 10 Ιουλίου 1864 ο 28χρονος μαραγκός από την Πάρο Γεώργιος Γαβαθιώτης του Παναγιώτη και της Ελένης Ζουμίδενας (Ζουμή), παντρεύεται στην Ερμούπολη την 20χρονη Ανδριώτισσα Μαρία Κουρκουμάρη, του Απόστολου και της Ειρήνης Βαστάζη;.

–1884. Σε εκχωρητήριο στις 24 Ιανουαρίου 1884 αναφέρεται ο ξυλουργός Ιωάννης Γαβαθιώτης.

–1918. Το 1918 γεννιέται ο Γαβαθιώτης Παναγιώτης του Μιχαήλ ξυλουργός κάτοικος Παροικιάς.

–1918. Στις 27 Φεβρουαρίου 1918 ο 36χρονος έμπορος από την Πάρο Μικές Λεοντής του Δημητρίου [κάτοικος Πάρου] και της Χαϊδώμεν Γαβαθιώτη [κάτοικος Πάρου] παντρεύεται στην Ερμούπολη την 25χρονη από την Πάρο Αλεξάνδρα Θραψιάδη, του Ιωάννη και της Φλώρας Δημ. Κανάλε [κάτοικοι Πάρου].

–1949. Το 1949 ο Γαβαθιώτης Παναγιώτης του Μιχαήλ ξυλουργός κάτοικος Παροικιάς διαγράφετε από τον εκλογικό κατάλογο Παροικιάς ως ανυπότακτος επιστράτευσης.

 

–Γαβαλάς ή Γαββαλάς ή Γαβαλλάς: Βυζαντινή οικογένεια. Πατριδωνύμιο-τοπωνύμιο, Καταγωγή από Αμοργό, προγενέστερη καταγωγή από Κρήτη και πιο προγενέστερα και το επικρατέστερο, από τα Γάβαλα της Συρίας Με γενάρχη τον Φίλιππο Γαβαλά, εγκαταστάθηκαν στην Κρήτη επί Αλεξίου Κομνηνού.

Σημαντικότεροι Γαβαλάδες: Λέων (διοικητής, κατόπιν «Καίσαρ Ρόδου και Καρπάθου»,

1204-1240), Ιωάννης (εκχώρησε τα Δωδεκάνησα στην Αυτοκρατορία της Νικαίας το 1250) και Ιωάννης (το 1460 έκανε επανάσταση κατά των Βενετών στο Ρέθυμνο και εκτελέσθηκε), ή από το χωριό Γαβαλά της Ευβοίας. Μια δεύτερη πηγή της Οικογένειας λέει, Κρητική αρχοντική οικογένεια, μια των 12 οικογενειών των αναφερομένων ως Αρχοντόπουλων, ενδεχομένως βυζαντινής προέλευσης. Μέλη της πρωτοστάτησαν σε εξεγέρσεις κατά των Βενετών στην Κρήτη (13ος-14ος αι.) αργότερα όμως εντάχθηκαν στο σύστημα της βενετικής κυριαρχίας και τους αναγνωρίστηκε τίτλος Κρητικής ευγενείας (Nobili Cretensi). Το οικόσημο (εύρημα σπάνιο στον ελλαδικό χώρο) ανήκει στον αφιερωτή της εικόνας της Σταυρώσεως του γνωστού ζωγράφου Κων. Παλαιόκαπα.

Ο TRIVAN στο περίφημο (χρονικό) αναφέρει. Ο Αυτοκράτορας ΑΛΕΞΙΟΣ ΚΟΜΝΗΝΟΣ έστειλε το 1182 τον γιό του ΙΣΑΑΚΙΟ με 12 αρχοντόπουλα και άλλους αποίκους στην Κρήτη για να καταβάλουν τους επαναστάτες. Ο στόλος του από 101 Γαλέρες προσορμίστηκε στο Μαύρο Μώλο στην Κίσσαμο κοντά στο ακρωτήριο ΤΡΑΧΙΛΑΣ. Εκεί αποβιβάστηκαν ξεφόρτωσαν όλα τα εφόδια και ο ΙΣΣΑΚΙΟΣ διέταξε να καούν τα πλοία εκτός από ένα που έστειλε στην πόλη για να αναγγείλει στον πατέρα του την αποβίβαση του.

Τα άνωθεν 12 ΑΡΧΟΝΤΟΠΟΥΛΑ όπου ήλθασιν εις την ΚΡΗΤΗΝ μετά των συγγενών αυτών εις τιμής και συντριφίαν του υιού του Βασιλέως οι οποίοι έμειναν εις την ΚΡΗΤΗΝ και εμιρασεν τους τον τόπο αυτής είναι ουτοι οι δώδεκα.

ΓΑΒΑΛΑΔΕΣ. ΕΚ ΜΕΡΟΥΣ ΤΗΣ ΜΟΝΗΣ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ.

ΤΩΝ ΓΑΒΑΛΑΔΩΝ.

οι άρχοντες και στρατιωται γαβαλαδες να έχουν τας μερίδας τους από το συνορον του βαμμένου ποταμού απ ότι χύνουν τα νερά, να υπαγη προς τα βορεινά, έως να φθαση εις το γαβαλοχωριον, αρχίζοντας από την χρυσοπολιν να υπαγη έως τον καβον δραπανον εχοντες και ταις αλλαις τους μεριδαις εις την κισαμον οι αυτοί γαβαλαδες.

–1656. Σε έγγραφο του υπέρθυρου το 1656 της αυλής της Μονής Αγ. Ιωάννη του Θεολόγου (Γυαλιστή) Λευκών, αναφέρεται ο Μιχαήλ Γαβαλάς σύζυγος της Ανδριάνας Γαβαλά, κόρη του Θάνου Δανπουτουκλή. Στις 31 Μαρτίου 1659 ανακαινίστηκε από τον Μιχαήλ Γαβαλά και τον Καλόπλαστο. 

–1714. Η Μοναχή Αθανασία κατά κόσμον Ανδριανή, σύζυγος Μιχαήλ Γαβαλά. Ιδιοκτήτρια της μονής Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου (Γυαλιστή) Λευκών. Ανίψια της υπήρξαν ο ιερέας Ιωάννης Γεμελιάρης και ο ιερομόναχος Γρηγόριος Καλόπλαστος. Μετά την Αθανασία κτήτωρ της μονής κατέστη ο ιερομόναχος Γρηγόριος Καλόπλαστος ο οποίος εν συνεχεία την κληροδότησε στον αδερφό του Γεώργιο Καλόπλαστο (κατά τη διαθήκη του, 31 Ιανουαρίου 1714). Ο Γεώργιος Καλόπλαστος υπήρξε παππούς του μετέπειτα ιερομόναχου, χωροεπισκόπου και ηγούμενου του Αγίου Ιωάννη Γεωργίου Καλοπλάστου.

–1733. Ο ιερέας Λευκών Μιχαήλ Γαβαλάς υπογράφει αναφορά των προυχόντων της Πάρου προς τον δραγουμάνο του στόλου στις 7 Οκτωβρίου 1733.

–1738. Στις 16 Οκτωβρίου 1738 αναφέρεται ο ιερέας Μιχαήλ Γαβαλάς

–1743. Εκλογή κατά τη Γενική Συνέλευση «επιτρόπου και προβλέπτη» απεσταλμένου από τα κοινά της Πάρου, στις 20 Φεβρουαρίου 1743 αναφέρεται ο παπά Στεφανής Γαβαλάς.

–1744. Κατά τη Γενική Συνέλευση εκπροσώπων όλων των κοινών της Πάρου, της 6 Απριλίου 1744, αποφασίζουν να συντάξουν γράμμα υπερασπίσεως του συμπατριώτη τους δραγουμάνου Νικολάου Μαυρογένη, εναντίον των εις βάρος του συκοφαντιών μερικών συμπατριωτών τους, προς τις τουρκικές αρχές. υπογράφει και ο παπά Στεφανής Γαβαλάς.

–1747. Σε πρακτικό εκλογής απεσταλμένου στην Κωνσταντινούπολη από το κοινό της Παροικιάς σε Γενική Συνέλευση στις 26 Οκτωβρίου 1747 μαρτυρείται ο παπά Στεφανής Γαβαλάς.

–1749. Σε εκλογή απεσταλμένου για την Κωνσταντινούπολη από τα κοινά της Πάρου σε Γενική Συνέλευση στις 12 Οκτωβρίου 1749, μαρτυρείται ο ιερεύς Στεφανής Γαβαλάς.

–1750. Σε Πρακτικό εκλογής απεσταλμένου των επτά κοινών της Πάρου (Παροικιάς, Νάουσας, Κεφάλου, Τζιπίδου, Λευκών, Μαρμάρων, Δραγουλάς) στην Κωνσταντινούπολη της 23 Αυγούστου 1750, μαρτυρείται ο ιερέας Νάουσας Στεφανής Γαβαλάς.

–1755. Σε εκλογή απεσταλμένου στην Κωνσταντινούπολη από το κοινό Πάρου σε Γενική Συνέλευση στις 23 Αυγούστου 1755 μαρτυρείται ο Στέφανος Ιωαν. Γαβαλάς, κάτοικος Κεφάλου.

–1784. Συμφωνητικό ιερέως Ελευθερίου Τζιώτη και κουνιάδας του για τα σπίτια. Τζιπίδος, 26 Αυγούστου 1784.  «Με το να εζητά η κερα Μαρία γυνή Γεώργη Ληπράντου από τον παπα κύρ Ελευθέριον δούλεψες οπού είχε καμωμένες…» ανταλλάσει ένα αμπέλι με το σπίτι του Δραγάζη σην Μάρπησσα. «ήλθεν εις τον εκλαμπρότατον άρχοντα αυθέντη Δημητράκην Μαυρογένη και εζητά τον κόπον της  όθεν ευρήκεν έβλογον ο άρχοντας με τους ευρισκομένους…». Δημητράκης Μαυρογένης υποβεβαιώ, Ιωάννης Μονόπατος και επίτροπος μαρτυρώ, Δημήτριος Γαβαλάς μάρτις, Αντώνης Τζιγώνιας μάρτης.

–1787. Το 1787 αναφέρεται ο Γεμελιάρης Ιωάννης ανιψιός Ανδριάννας Μιχ. Γαβαλά.

–1793. Στις 23 Ιανουαρίου 1793 ο παπά-Δημήτριος Τζιώτης υπογράφει έγγαφα ανταλλαγής ακινήτων στον Τζιπίδου «με το έτερο μέρος ο κυρ Βαλεντής Τράγαζης (Δράγαζης) εις το κακό Ποτάμι σύμβιος Δημητράκης Γαβαλάς».

–1804. Αγορά χωραφιού. Τζιπίδος 1804, Οκτωβρίου 23. «Ενώπιον των μαρτύρων ιερέων Ρούσσου, πριμικηρύου, και του πρ. σακελλίωνος Δημητρίου Τζιώτη, και του Δημητρίου Γαβαλά, ο Πέτρος Νιώτης πωλεί στον Ιωάννη Βαρούχα στον Τριό ένα κρεμμυδοχώραφο εκτάσεως μίας ζευγαριάς για 100 γρόσια καθώς και ένα χωράφι εις τα Λιβάδια τα Τσιπιδινά για γρόσια 80». Το έγγραφο συνέταξε ο Νικόλαος Μπιάζος.

–1812. Σε έγγραφο της Νάουσας στις 20 Αυγ. 1812 προεστό του χωριού μνημονεύεται ο Ιωάννης Γαβαλάς. Ο οικονόμος εφημέριος Νάουσας Νταμίας Νεόφυτος καταγγέλλει τον Ιωάννη Γαβαλά από τις Λεύκες διότι παρέβη τη συμφωνία κατά την οποία όφειλε να καλλιεργεί  κτήματα του μοναστηριού και να δίδει το δέκατο από την εσοδεία των αγρών. Το έγγραφο βεβαιώνουν ο ζαμπίτης και ταχσιλδάρης Πάρου Ιωάννης Μαυρογένης και ο κοινός επιστάτης Γ. Βιτζαράς, το συντάσσει δε «ο κοινός κανκιλάριος», ιερέας, σακελλάριος Μοστράτος.

–1819. Το 1819 γεννιέται ο Γαβαλάς Θωμάς γεωργός κάτοικος Νάουσας.

–1820. Σε έγγραφο του χωριού Κεφάλου (Μάρμαρα) προς τον υπουργό της θρησκείας σχετικά με τον Άγιο Αντώνιο «Ελάβομεν την διαταγήν του Ιερού Υπουργείου της θρησκείας διορίζουσαν τον Κύριον Στέφανον Μαυρογένην προστάτην του μεγάλου Αντωνίου και τον κύριον Αθανάσιον Ιεροκήρυκα, ηγούμενον τούτου διά να συνάγουσιν όλα τα εισοδήματα και να υποσυρθή εις τα ίδια ο σκευοφύλαξ των χωριών Κεφάλου όστις πρότερον εδιωρίσθη ηγούμενος τούτου παρά του αυτού Ιερού υπουργείου βλέπομεν ότι το υπουργείον της θρησκείας ενασχολούμενον εις αναγκαιοτέρας υποθέσεις δεν δύναται να εξετάση ακριβώς την αλήθειαν. Η Κυρία Μαδώ του Μαυρογένη διά αναφοράς της ηπάτησε το υπουργείον τούτο λέγουσα ότι είναι κτήμα πατρικόν της εις τα συγκίλια τούτου με το από ΄κτήμα πατρικόν της είς της κοινότητος τούτο το μοναστήριον πρό χρόνων το εκαταξουσίαζεν δυναστικώς η Δόμνα του Μαυρογένους, ως εκ τούτου εφαντάζετο η απόγονος της ότι είναι κτήμα πατρικόν των ημείς λοιπόν, σεβασμιώτατε, δεν ημπορούμεν να αποχωρίσωμεν το δίκαιον της κοινότητος αλλά θέλουμεν να δικαιολογηθούμεν προς το Ιερόν τούτο υπουργείον καθώς και ο ίδιος παραστάτης μας θέλει σας πληροφορήσει όλην την αλήθειαν δια να μην απατάται και διατάττει τοιαύτας επιταγάς παρακαλούμεν λοιπόν να μη νομίσητε τούτο μας το φέρσιμον απείθειαν προς την σεβαστήν διοίκησιν μένομεν με όλον το σέβας. Τη 20 Οκτωβρίου 1823 των χωρίων Κεφάλου. Υπογράφει ο κάτοικος Μαρμάρων Στρατής Γαβαλάς κ.α. (Τ.Σ. ΠΑΡΟΣ ΜΑΡΜΑΡΑ 1820) (Γ.Α.Κ.).

–1823. Στην Περιοχή Νάουσας 17 Ιαν. 1823 «ένα χωράφι χέρισον οπού έχει μητρικόν της εις τοποθεσίαν Καλόγερο πλησίον Μανόλης Γαβαλάς, Νικόλαος Μαλατέστας και Βαλέλης Καλογεράς, δια γρόσια εκατόν». Το ίδιο επώνυμο γράφεται και ως Καλόγηρος το 1831.

–1828. Στις 2 Δεκεμβρίου 1828 στη Νάουσα μαρτυρείται ο Γεώργιος Γαβαλάς ως εκτιμητής του Αι Γιώργη στο Μυροβίγλη.

–1841. Το 1841 γεννιέται στις Λεύκες ο Γαβαλάς Απόστολος του Εμμανουήλ. Ήταν εγγεγραμμένος στο μητρώο αρρένων της Κοινότητας Λευκών.

–1843. Σε ονομαστικό κατάλογο των εκλογικών αποτελεσμάτων Νάουσας στις 27 Οκτωβρίου 1843 αναφέρεται ο Μανώλης Π. Γαβαλάς.

–1844. Στον εκλογικό κατάλογο Μαρμάρων του 1844 είναι εγγεγραμμένος ο Γαβαλάς Νικόλαος 32 ετών γεωργός και ο Γαβαλάς Ευστράτιος 45ετών γεωργός.

–1844. Σε εκλογικό κατάλογο του Δήμου Μάρπησσας το 1844 υπάρχει εγγεγραμμένος ο 32χρονος γεωργός Νικόλαος Γαβαλάς.

–1844. Σε εκλογικό κατάλογο στις 18 Μαρτίου 1844, του Δήμου Νάουσας (της επαρχίας Νάξου), υπάρχει εγγεγραμμένος ο Πέτρος Ι. Γαβαλάς 34 ετών εργάτης, ο 54χρονος γεωργός Γαβαλάς Π. Εμμανουήλ, ο 41χρονος γεωργός Εμμανουήλ Ι. Γαβαλάς, ο 64χρονος γεωργός Γαβαλάς Ιωάννης, ο 27χρονος γεωργός Γαβαλάς Ι. Νικόλαος, ο 36χρονος γεωργός Γαβαλάς Ι. Αντώνιος, 59χρονος γεωργός Γαβαλάς Γεώργιος, ο 35χρονος γεωργός Γαβαλάς Ι. Γεώργιος.

–1847. Στον εκλογικό κατάλογο Λευκών του 1847 είναι εγγεγραμμένος ο 26χρονος γεωργός Αντώνιος Δ. Γαβαλάς, ο 50χρονος γεωργός Δημήτριος Α. Γαβαλάς και ο 38χρονος γεωργός Εμμανουήλ Γαβαλάς.

–1847. Στον εκλογικό κατάλογο Δραγουλά του 1847 είναι εγγεγραμμένος ο 35χρονος εργάτης Γαβαλάς Ν. Ιωάννης.

–1847. Στον εκλογικό κατάλογο Μαρμάρων του 1847 είναι εγγεγραμμένος ο 35χρονος γεωργός Νικόλαος Γαβαλάς και ο 48χρονος γεωργός Ευστράτιος Γαβαλάς.

–1847. Δωρητήριο Νάουσα 21 Φεβρ. 1847 «το ιδιόκτητον χωράφιον κείμενον εντός των ορίων του Δήμου Ναούσης της Πάρου κατά την θέσιν επονομαζομένην Μπελόνια και συνεχόμενον με το έτερον χωράφιον του Εμμανουήλ Γαβαλά και μ’ εκείνο του Δημήτριου Π. Δημητρακόπουλου..».

–1853. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Νικόλαος Νικήτα Γαβαλλάς (γεν. 1853), ετών 50, κάτοικος Παροικιάς, εργάτης,  έγγαμος.

–1858. Το 1858 γεννιέται στις Λεύκες ο Γαβαλάς Αντωνίου Γεώργιος και ο Γαβαλάς Αλέξανδρου Ιωάννης. Ήταν εγγεγραμμένος στο μητρώο αρρένων της Κοινότητας Λευκών.

–1860. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένη η Ολυμπία Νικολάου Γαβαλλά (γεν. 1860), ετών 43, κάτοικος Παροικιάς, οικιακά,  έγγαμος.

–1860. Έρανος "υπέρ των εν Συρία παθόντων χριστιανών" και τα ονόματα όσων συνεισέφεραν δημοσιεύονταν στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως. Αντ. Δ. Γαβαλάς  από τις Λεύκες.

–1863. Το 1863 γεννιέται στις Λεύκες ο Γαβαλάς Εμμανουήλ του Ιωάννη. Ήταν εγγεγραμμένος στο μητρώο αρρένων της Κοινότητας Λευκών.

–1864. Το 1864 γεννιέται στις Λεύκες ο Γαβαλάς Ιωάννης του Μάρκου. Ήταν εγγεγραμμένος στο μητρώο αρρένων της Κοινότητας Λευκών.

–1865. Το 1865 γεννιέται στις Λεύκες ο Γαβαλάς Ιωάννης του Αντωνίου. Ήταν εγγεγραμμένος στο μητρώο αρρένων της Κοινότητας Λευκών.

–1866. Εγγεγραμμένοι στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1866. Γαβαλάς Παντελής του Γεωργίου.

–1867. Εγγεγραμμένοι στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1867. Γαβαλάς Στέφανος του Αντωνίου και Γαβαλάς Νικόλαος του Μάρκου.

–1870. Το 1870 γεννιέται ο Γαβαλάς Γεώργιος του Μάρκου, μετέπειτα γεωργός, κάτοικος Αγγερίας. Απεβίωσε το 1948.

–1873. Εγγεγραμμένοι στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1873 ο Γαβαλάς Κωνσταντίνος του Γεωργίου.

–1874. Ιερέας των Μαρμάρων Κωνσταντίνος Σάμιος που είχε νυμφευθεί το 1874 τη Καλλίτζα Γαβαλά και είχε χειροτονηθεί ιερέας το 1885 από τον Μητροπολίτη Παροναξίας Γρηγόριο Γιακουμή.

–1875. Εγγεγραμμένοι στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1875 ο Γαβαλάς Δημήτριος του Ιωάννη.

–1875. Σε εκλογικό κατάλογο του Δήμου Ύριας του 1875, υπάρχει εγγεγραμμένος ο 32χρονος Απόστολος Γαβαλάς του Εμμανουήλ, γεωργός.

–1876. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένη η Αννέζα Νικολάου Γαβαλλάς (γεν. 1876), κάτοικος Μαρπήσσης, ετών 27, οικιακά,  έγγαμος.

–1878. Εγγεγραμμένοι στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1878 ο Γαβαλάς Ιωάννης του Γεωργίου.

–1879. Εγγεγραμμένοι στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1879 ο Γαβαλάς Φραγκίσκος του Μάρκου.

–1880. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Νικόλαος Δημητρίου Γαβαλλάς (γεν. 1880), κάτοικος Μαρπήσσης, ετών 33, έμπορος,  έγγαμος.

–1883. Σε εκλογικό κατάλογο της Νάουσας του 1883 είναι εγγεγραμμένος ο Γαβαλάς Αντώνιος του Εμμανουήλ 38 ετών, γεωργός, ο Γαβαλάς Αθανάσιος του Εμμανουήλ, 42 ετών, γεωργός, ο Γαβαλάς Ιωάννης του Εμμανουήλ, 46 ετών, γεωργός, ο Γαβαλάς Ιωάννης του Θωμά, 27 ετών, Μυλωθρός, ο Γαβαλάς Ματθαίος του Πέτρου, 43 ετών, γεωργός, ο Γαβαλάς Μάρκος του Πέτρου, 32 ετών, εργάτης, ο Γαβαλάς Μιχαήλ του Νικολάου, 35 ετών, ναυτικός, ο Γαβαλάς Μιχάλης του Εμμανουήλ, 31 ετών, εργάτης, ο Γαβαλάς Πέτρος του Ιωάννη, 61 ετών, εργάτης, ο Γαβαλάς Φραγκίσκος του Πέτρου, 38 ετών, Ποιμήν και ο Γαβαλάς Ιωάννης του Κωνσταντίνου 28 ετών, γεωργός.

–1883. Εγγεγραμμένοι στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1883 ο Γαβαλάς Θεόδωρος του Μάρκου.

–1885. Σε εκλογικό κατάλογο της Νάουσας, του 1885, υπάρχουν εγγεγραμμένοι οι, Γαβαλάς Αντώνιος του Εμμανουήλ, 40 ετών, γεωργός από τη Νάουσα, Γαβαλάς Αθανάσιος του Εμμανουήλ, ετών 44, γεωργός από τη Νάουσα, Γαβαλάς Βασίλειος του Αντωνίου, 55 ετών, γεωργός από τη Νάουσα, Γαβαλάς Εμμανουήλ του Ιωάννη, ετών 83, γεωργός από τη Νάουσα, Γαβαλάς Ευάγγελος του Νικολάου, ετών 31, ναύτης από τη Νάουσα, Γαβαλάς Ιωάννης του Εμμανουήλ, 48 ετών, γεωργός από τη Νάουσα, Γαβαλάς Ιωάννης του Θωμά, 29 ετών, μυλωθρός, από τη Νάουσα, Γαβαλάς Ματθαίος του Πέτρου, 45 ετών, γεωργός από τη Νάουσα, Γαβαλάς Μάρκος του Πέτρου, ετών 34, εργάτης από τη Νάουσα, Γαβαλάς Μιχάλης του Νικολάου, 37 ετών, ναύτης από τη Νάουσα, Γαβαλάς Μιχάλης του Εμμανουήλ, ετών 33, εργάτης από τη Νάουσα, Γαβαλάς Πέτρος του Ιωάννη, ετών 63, εργάτης από τη Νάουσα, Γαβαλάς Φραγκίσκος του Πέτρου, 40 ετών, ποιμήν από τη Νάουσα και Γαβαλάς Ιωάννης του Κωνσταντίνου, 30 ετών, γεωργός από τη Νάουσα.

–1888. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Σταύρος Νικολάου Γαβαλλάς (γεν. 1888), ετών 15, κάτοικος Παροικιάς, εργάτης,  άγαμος.

–1892. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Νικήτας Νικολάου Γαβαλλάς (γεν. 1892), ετών 11, κάτοικος Παροικιάς, εργάτης,  άγαμος.

–1893. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1893 στις Λεύκες ο Γαβαλάς Αντώνιος του Ιωάννη.

–1894. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένη η Όλγα Νικολάου Γαβαλλά (γεν. 1894), ετών 9, κάτοικος Παροικιάς, άνευ,  άγαμος.

–1894. Το 1894 γεννιέται στη Νάουσα ο μετέπειτα ράπτης Γαβαλάς Στυλιανός του Μιχαήλ.

–1896. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1896 στις Λεύκες ο Γαβαλάς Γεώργιος του Ιωάννη.

–1898. Πίναξ του Συνδέσμου των εν Λαυρίω, Αθήναις περιχώροις και Πειραιει ΠΑΡΙΩΝ, εμφαίνων ονοματεπώνυμων μελών της Περιόδου 1ης Ιουνίου 1898 ο Γαβαλάς Μ. Πέτρος.

–1899. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Ανάργυρος Νικολάου Γαβαλλάς (γεν. 1899), ετών 4, κάτοικος Παροικιάς, άνευ,  άγαμος.

–1899. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένη η Φλώρα Νικολαου Γαβαλλά (γεν. 1899), κάτοικος Μαρπήσσης, ετών 4.

–1900. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1900 στις Λεύκες ο Γαβαλάς Μάρκος του Ιωάννη.

–1901. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1901 στις Λεύκες ο Γαβαλάς Εμμανουήλ του Ιωάννη. Έπεσε υπερ πατρίδος στον Ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1919-22.

–1901. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Δημήτριος Νικολαου Γαβαλλάς (γεν. 1902), κάτοικος Μαρπήσσης, ετών 1.

–1901. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Λεωνίδας Νικολάου Γαβαλλάς (γεν. 1901), ετών 2, κάτοικος Παροικιάς, άνευ,  άγαμος.

–1902. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1902 στις Λεύκες ο Γαβαλάς Μάρκος του Γεωργίου.

–1903. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1903 στις Λεύκες ο Γαβαλάς Δημήτριος του Γεωργίου.

–1905. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1905 στις Λεύκες ο Γαβαλάς Ιωάννης του Μάρκου. Έπεσε υπερ πατρίδος κατά την περίοδο 1919-22.

–1906. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1906 στις Λεύκες ο Γαβαλάς Μάρκος του Γεωργίου, μετέπειτα γεωργός, κάτοικος Αγγερίας.

–1907. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1907 στις Λεύκες ο Γαβαλάς Ηλίας του Ιωάννη.

–1910. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1910 στις Λεύκες ο Γαβαλάς Δαμιανός του Ιωάννη.

–1910. Στις 23 Δεκεμβρίου 1910 ο ανταποκριτής της εφημερίδας «ΑΙΓΑΙΟΝ»  Μαρπησσαίος Κωνσταντίνος Γ. Ναυπλιώτης αναφέρει για την επανίδρυση του Συλλόγου των Εν Αθήναις Παρίων και Αντιπαρίων: «Η ανάμιξις εν τω Συλλόγω του βουλευτού της Επαρχίας μας και καθηγητού του Πανεπιστημίου κ. Σκούφου ως Προέδρου, του κ. Β. Καμπάνη, δημοδιδασκάλου ως Αντιπροέδρου, του ρέκτου και πρακτικωτάτου εις τας ιδέας κ. Αντ. Μαυραγκά ως Ταμίου, των κ.κ. Κ. Γερασίμου, Αντ. Καλακώνα, Αλεξ., Ζησιμοπούλου, Γ. Χανιώτη, Π., Αρκά, Ν. Καλλαναρρχοπούλου, Φρ. Γαϊτανοπούλου, Εμμ. Καντιώτη, Ν. Παυλή, Γ. Στέλλα, Εμμ., Γαβαλά, Μ. Παπαδοπούλου, Γρηγ. Θρεψιάδου ως Συμβούλων, και του φίλου του «Αιγαίον» κ. Κων. Γ. Ναυπλιώτου ως Γεν. Γραμματέως του Συλλόγου».

–1911. Νικόλαος Δ. Γαβαλλάς, από την Μάρπησσα. Έμπορος αποικιακών και υφασμάτων αλλά και πράκτωρ το 1911 στην Ερμούπολη. (Ως βιομηχανική περιοχή η Σύρος εκείνη την εποχή  έλκυσε πολλούς Κυκλαδίτες, είτε για να ασχοληθούν με το Εμπόριο, είτε ως εργάτες αλλά και ως επιστήμονες).

–1911. Μάρκος Ιω. Γαβαλάς, έμπορος στη Νάουσα το 1911.

–1912. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1912 στις Λεύκες ο Γαβαλάς Μιχαήλ του Ιωάννη.

–1918. Σαρρή Αικατερίνη, όνομα συζύγου: Διονύσιος, Κύριο όνομα και επώνυμο πατρός: Ι. Γαβαλλάς. Έτος γέννησης: 1918. Επάγγελμα: οικοκυρά.

–1919. Το 1919 γεννιέται ο Γαβαλάς Μάρκος του Θεόδωρος, μετέπειτα εργάτης, κάτοικος Αγγερίας.

–1922. Το 1922 γεννιέται ο Γαβαλάς Θεόδωρος του Θεόδωρος, μετέπειτα εργάτης, κάτοικος Αγγερίας.

–1922. Το 1911 γεννιέται ο Μαρινόπουλος Παναγιώτης του Σωτήρη Μαρινόπουλου του Παναγιώτη και της Αναστασίας, από τα Καλάβρυτα και της παριανής Μαριγούλας Ζαφειροπούλου το γένος Φωκιανού. Σύζυγός του η Ναουσαία Σωσώ (Μαρουσώ) Γαβαλά (1922) και τέκνα τους ο Σωτήρης (1948), η Μαριγούλα (1950) και η Αικατερίνη (1953).

–1923. Μέλος του Εξωραϊστικού Φιλοδασικού Συλλόγου Λευκών, εν Λεύκαις τη 17 Απριλίου 1923 ο Ιωάννης Γαββαλάς.

–1925. Το 1925 γεννιέται ο Γαβαλλάς Γαληνός του Βασιλείου μηχανουργός κάτοικος κοιν. Νάουσας.

–1926. Το 1926 γεννιέται ο Γαβαλάς Μάρκος του Χαράλαμπου εργάτης κάτοικος κοιν. Κώστου.

–1927. Η Ανδρομάχη Γλέζου το γένος Δελαγραμμάτη Τζωρτζάκη πουλάει το 1927 το αρχοντικό του πατρός της στη Μάρπησσα  στην οικογένεια Γαβαλά.

–1927. Το 1927 γεννιέται ο Γαβαλλάς Νικόλαος του Βασιλείου αλιεύς κάτοικος κοιν. Νάουσας.

–1927. Το 1927 γεννιέται ο Γαβαλλάς Μιχαήλ του Στυλιανού αλιεύς κάτοικος κοιν. Νάουσας.

–1927. Το 1927 γεννιέται ο Γαβαλάς Νικόλαος του Βασίλειου, γεωργός, κάτοικος Νάουσας Πάρου.

–1927. Το 1927 γεννιέται ο Γαβαλάς Κωνσταντίνος του Αθανασίου, γεωργός, κάτοικος Νάουσας Πάρου.

–1928. Το 1928 γεννιέται ο Γαβαλάς Χρήστος του Βασίλειου, ναυτικός, κάτοικος Νάουσας Πάρου.

–1928. Το 1928 γεννιέται ο Γαβαλάς Αντώνιος του Βασίλειου, γεωργός, κάτοικος Νάουσας Πάρου.

–1929. Το 1929 γεννιέται στη Νάουσα ο Γαβαλλάς Δημήτριος του Βασιλείου.

–1931. Το 1931 γεννιέται ο Γαβαλάς Ευάγγελος του Στυλιανού, κάτοικος Νάουσας, μετέπειτα ράπτης και ο Γαβαλάς Δημήτριος του Βασίλειου, κάτοικος Νάουσας μετέπειτα αλιεύς.

–1931. Το 1931 γεννιέται ο Γαβαλάς Εμμανουήλ του Εμμανουήλ, μετέπειτα υποδηματοποιός.

–1946. Σε εκλογικό κατάλογο της Κοινότητας Νάουσας στις 30 Απριλίου 1946, υπάρχει εγγεγραμμένος ο 64χρονος κάτοικος Νάουσας, Γαβαλάς Ιωάννης του Αθανασίου, γεωργός, ο 67χρονος κάτοικος Νάουσας, Γαβαλάς Αθανάσιος του Ιωάννη, γεωργός, ο 65χρονος κάτοικος Νάουσας, Γαβαλάς Δημήτριος του Μιχαήλ, αλιεύς, ο 68χρονος κάτοικος Νάουσας, Γαβαλάς Στέφανος του Μιχαήλ, αλιεύς, ο 54χρονος γεωργός Γαβαλάς Βασίλειος του Ιωάννη, ο 69χρονος γλύπτης Γαβαλάς Ιωάννης του Αντωνίου, ο 60χρονος υποδηματοποιός Γαβαλάς Νικόλαος του Μιχαήλ, ο 53χρονος κτηματίας Γαβαλάς Βασίλειος του Γαληνού, ο 51χρονος καφφεπώλης Γαβαλάς Παναγιώτης του Μιχαήλ, ο 47χρονος αγωγεύς Γαβαλάς Αντώνιος του Γαληνού, ο 52χρονος ράπτης Γαβαλάς Στυλιανός Μιχαήλ, 33χρονος ιδ. Υπάλληλος Εμμανουήλ Γαβαλάς του Αθανασίου, ο 33χρονος μηχανικός Γαβαλάς Αντώνιος του Ιωάννη, ο 23χρονος εργάτης Γαβαλάς Σπυρίδων του Βασιλείου, ο 24χρονος αλιεύς Γαβαλάς Απόστολος του Εμμανουήλ, ο 24χρονος εργάτης Γαβαλάς Νικόλαος του Αθανασίου, ο 33χρονος ναυτικός Γαβαλάς Εμμανουήλ του Αθανασίου, ο 29χρονος καφφεπόλης Γαβαλάς Χρήστος του Στέφανου, ο 47χρονος υποδηματοποιός Γαβαλάς Βασίλειος του Νικολάου, ο 26χρονος εργάτης Γαβαλάς Παναγιώτης του Βασιλείου, ο 28χρονος εργάτης Γαβαλάς Ιωάννης του Βασιλείου, ο 21χρονςο μαραγκός Γαβαλάς Μιχαήλ του Νικολάου, ο 21χρονος γεωργός Γαβαλάς Γεώργιος του Αθανασίου και ο 21χρονος μαθητής Γαβαλάς Γαληνός του Βασιλείου.

–1946. Σε εκλογικό κατάλογο της Κοινότητας Μάρπησσας στις 30 Απριλίου 1946, υπάρχει εγγεγραμμένος ο 74χρονος Γαβαλλάς Νικόλαος του Δημητρίου γεωργός.

–1946. Στην εφημερίδα «Φωνή της Πάρου» στις 31 Μαρτίου 1946 διαβάζουμε το Νέο ΔΣ του Συλλόγου Μαρπησσαίων και Αρχιλοχιτών. Πρόεδρος: Άγγελος Ασπρόπουλος, Αντιπρόεδρος Δημ. Στέλλας, Γεν. Γραμματέας: Επαμ. Γαβαλάς, Ταμίας: Ζαχ. Χανιώτης, Έφορος: Αναστάσιος Μαρμαρινός. Σύμβουλοι οι κ.κ.: Ηλίας Θεοχαρόπουλος, Όθων Καπαρός, Δημ. Μαρινάκης και Αντώνιος Μπάλιος.

–1948. Το 1948 σκοτώθηκε στον εμφύλιο ο Προδρομίτης φαντάρος Γεμελιάρης Νικόλαος του Γεωργίου.

–1950. Σε εκλογικό κατάλογο της Κοινότητας Νάουσας στις 19 Αυγούστου 1950, υπάρχει εγγεγραμμένη η Τσουνάκη Μαρία, όνομα συζύγου Σταύρος, όνομα πατρός Δημητρίου Γαβαλά, η Πετροπούλου Αργυρώ, όνομα συζύγου Σπύρος, όνομα πατρός Ιωάννης Γαβαλλάς, η Γαβαλά Αντωνία του Δημητρίου, η Γαβαλά Αικατερίνη, όνομα συζύγου Στυλιανού, όνομα πατρός Εμμανουήλ Τριπολιτσιώτης, η Γαβαλά Θεοκτίστη, όνομα συζύγου Χρήστος, όνομα πατέρα Αλιπράντης Πέτρος, η Γαβαλά Ευαγγελία του Στυλιανού, η Γαβαλά Μαρία, όνομα συζύγου Εμμανουήλ, όνομα πατέρα Λίζος Απόστολος.

–1950. Στον εκλογικό κατάλογο της Κοινότητας Παροικιάς στις 17 Μαΐου 1950 είναι εγγεγραμμένη η Σαρρή Αικατερίνη (γεν. 1918), όνομα συζύγου Διονύσιος, όνομα πατρός Ι. Γαβαλάς.

–1952. Σε εκλογικό κατάλογο της Κοινότητας Νάουσας του 1952, υπάρχει εγγεγραμμένη η Γαβαλά Μαρία, όνομα συζύγου Νικόλαος, όνομα πατρός Ιωάννης Αναγνωστόπουλος, η Μπαρμπαρήγου Μαρία, όνομα συζύγου Προκόπιος, όνομα πατρός Γαβαλάς Βασίλειος, η Μπατιστάτου Μαρούλη, όνομα συζύγου Σπυρίδων, όνομα πατρός Γαληνός Γαβαλάς, η Γαβαλά Ευαγγελία, όνομα συζύγου Ιωάννης, όνομα πατρός Φραγκίσκος Αμπάζογλου, η Γαβαλά Ειρήνη, όνομα συζύγου Αντώνιος, όνομα πατρός Ευστ. Αλιπράντης, η Γαβαλά Μαργαρίτα, όνομα συζύγου Βασίλειος, όνομα πατρός Εμμανουήλ Καρποδίνης, η Μαργαρίτη Στυλιανή, όνομα συζύγου Νικόλαος, όνομα πατρός Βασίλειος Γαβαλάς, η Γαβαλά Στυλιανή, όνομα συζύγου Δημήτριος, όνομα πατρός Θεόδωρος Μαριάνος, η Σιφναίου Μαργαρίτα, όνομα συζύγου Αντώνιος, όνομα πατρός Γαβαλάς Δημήτριος.

–1954. Σε εκλογικό κατάλογο της Κοινότητας Νάουσας του 1954, υπάρχει εγγεγραμμένη η Γαβαλά Αθηνά, όνομα πατρός Νικόλαος. Έτος γέννησης 1932.

–1960. Στην προσωρινή διοίκηση του ΑΟ Νηρέας Νάουσας Πάρου το 1960 ο Γαβαλάς Ευάγγελος και ο Γαβαλάς Χρήστος.

 

–Γαββαθιώτης: Βλέπε Γαβαθιώτης

 

–Γαβριήλ ή Γαβρίλης:

–1681 Έγγραφο αγοραπωλησίας που είχε δημοσιευθεί στα «ΠΑΡΙΑΝΑ» 1983 από την συλλογή του Σίμου Συμεωνίδη.

+ Εις δόξαν Χριστού αμήν, 1681 εν μηνί Ιουνίου 12 εις το Καστέλι της Παροικιάς ενέμπροστεν εις εμένα τον νοτάριον Παροικιάς και εις τους υποκάτωθεν αξιοπίστους και παρακαλετούς μάρτυρες, την σήμερον με όλον του το θέλημα και με καλήν του γνώμην ο κυρ Πατίστας Νταλούφος δίνει και ελεύθερα πουλεί του ευλαβεστάτου παπά κύρ Φραντζέσκου Κρίσπου, ένα σπίτι κατώγι όπου έχει εις το Καινούργιο Πηγάδι με την αυλογυρισιά του ο διά ρεάλια δεκάξη ήτοι ρεάλια 16 σύμπλιος ο Νικολός Γαβρίλης και Αντωνίνα Μάρκου Ντουλούφη και από την σήμερον να είναι το αυτό σπίτι του άνωθεν Κρίσπου πουλήσει, χαρίσει, προικοδοτήσει, να το κάμη ως θέλει και βούλεται ώσαν καλά όπου το επλήρωσε και παίρνεται να ντεφεντέρη τον αυτόν αγοραστήν εις κάθε καιρόν που ήθελε τον εναντιωθεί κανείς μην ημπορεώντας ξανείς διά κανένα καιρόν να γυρέψη δικαιώματα και πένα και κοντάνα του κατά καιρό ζαπιτζή ριάλια 8 και πάντα το παρόν να έχη το βέβαιον. Όθεν εις πίστωσιν της αληθείας υπογράφουν και παρακαλετοί μάρτυρες.

-διά μαρτυρίας Αυγουστή Φαρούγη

-διά μαρτυρίας του Φραγκούλη Κονταράτου.

Πέτρος ιερεύς Βητζαράς και νοτάριος Παροικίας έγραψα και μαρτυρώ ως άνωθεν.

(Τ.Σ.) Εμείς ANTONIO SRIRIDO πρόξενος Βενετίας στην Πάρο βεβαιώνουμε την υπογραφή του ανωτέρω παπά Πέτρου Βητζαρά καθώς και την αυθεντικότητα του αντιγράφου της ανωτέρω πράξεως.

Πάρος 6 Μαΐου 1684 νέο

ANTONIO SPIRIDO CONSOLE VENETO

Εμμανουήλ Κομητάς Προξενικός καντζιλιέρης.

–1738. Μαρτυρία υπερασπίσεως συμπατριώτη τους ιερέα Φραγκίσκου Νταβερόνα προς τον καπουδάν πασά (για αντίδραση στην συγκέντρωση της φορολογίας), κατά τη Γενική Συνέλευση από τα κοινά της Πάρου, της 16 Ιουλίου 1738, υπογράφει ο Γιάννης Γαβριήλ από το κοινό της Νάουσας Πάρου.

 

–Γαϊτάνος: Από την Γαέτα του Λατίου, κατά άλλους το επώνυμο είναι βυζαντινό. Σήμερα, η οικογένεια Γαϊτάνο προέρχεται από την Βενετική οικ. Gaetani και Gaidano από το βαφτιστικό Gaetano σχηματισμένο από τοπωνύμιο την πόλη Gaeta.

Στην Σύρο βαφτιστικό, Γαϊτάνος (Gaetano). Στα Χανιά σε έγγραφο του 1536 αναφέρεται ο Σερ Nicolo Gaitan μεταξύ στρατευσίμων και ο Κλήμης Γαϊτάνος ιερομόναχος σε διαθήκη του 1555 στο Κάστρο (Κρήτη). Σε νοταριακά έγγραφα του Χάνδακα συναντάμε: Ενορία Χριστού de Gaetani από τον Γαϊτάνο κτήτορα (1583), Πέτρο Γαϊτάνο νοτάριο Χάνδακα (1570-1620), ο ίδιος Pietro Gaitano ditto, Maruli νοταριος σε έγγραφα (1591-1601) και Pietro Gaitani νοτάριος (1595).

Ένα κλάδος της Κρήτης μοιάζει να έχει εξισλαμιστεί μιας και βλέπουμε τουρκικά έγγραφα του 1671 να αναφέρουν τον Χαΐμ Γαετάνη υιού Γιούδα Γαετάνη.

Οι Γαϊτάνοι της Πάρου είναι Φραγκολεβαντίνοι. Γενάρχης της οικογένειας Γαϊτάνου της Πάρου είναι ο Λεονάρδος (Λινάρδος) Γαϊτάνος όπου σύμφωνα με την οικογενειακή μαρτυρία, ήρθε από την Χίο (προφανώς μετά την καταστροφή της από τους Οθωμανούς αφού έχουμε κύμα προσφύγων εκείνη την περίοδο από την Χίο σε Πάρο και Σύρο κυρίως) και πιο πριν  από την Μικρά Ασία. Στη Μικρά Ασία υπήρχαν Φραγκολεβαντίνοι οι οποίοι είχαν εγκατασταθεί εκεί τουλάχιστον από τον 16ο αιώνα, οι οποίοι ήταν ως επί το πλείστων Χιώτες, Κυκλαδίτες και Φράγκοι. Πολλοί από αυτούς επιστρέφουν στα νησιά κάτω από ειδικές συνθήκες.

Την ίδια περίοδο που συναντάμε τους Γαϊτάνους στις Λεύκες της Πάρου βλέπουμε να εμφανίζεται και το επώνυμο Γαϊτανόπουλος στα Μάρμαρα Πάρου ο οποίος κι αυτός ήρθε από τα Παράλια της Μικράς Ασίας. Ίσως αυτές οι δύο οικογένειες να συσχετίζονται προγενέστερα.

–1822. Στα δημοτολόγια Λευκών του 1822 είναι εγγεγραμμένοι οι Γαϊτάνος Γεώργιος και Λαμπρινός.

–1827. Ποσότης των χρεών του χωριού Μαρμάρων τα οποία χρεωστούνται με ομολογίας εις την Επανάστασην το 1827: Αυγούστου 14.

Εις Πετράκην Μ. Μαυρογένην γρ. 5425.

Μάρκου Μάτσα Μαυρογένους η από της 700: έμηναν 500γρ.

Μακαρίου Αγούρου γρ. 514

Γεωργίου Γαϊτάνου γρ. 1440

Ιωάννου Καντιώτου 67

Κωνσταντίνου Συφάκη 311

Άνευ ομολογίας Ιωάννου Πρωτοκόλου γρ.50

Τα όσα έχει να λάβει ο επίτροπος του ιδίου χωριού Μανουήλ Παπαδόπουλος γρ.250

Το Μερικόν χρέος του Κοινού του χωριού Μαρμάρων γρ. 8600:100

–1843. Το 1843 γεννιέται στις Λεύκες ο Γαϊτάνος Λεονάρδος του Λαμπρινού. Ήταν εγγεγραμμένος στο μητρώο αρρένων της Κοινότητας Λευκών.

–1844. Σε εκλογικό κατάλογο Δήμου Μάρπησσας στις 5 Μαΐου 1844 υπάρχει εγγεγραμμένος ο Λαμπρινός Γαϊτάνος και ο Γεώργιος Γαϊτάνος.

–1847. Στον εκλογικό κατάλογο Λευκών του 1847 είναι εγγεγραμμένος ο 31χρονος έμπορος Γεώργιος Γαϊτάνος και ο 33χρονος έμπορος Λαμπρινός Γαϊτάνος.

–1847. Στον εκλογικό κατάλογο του Δήμου Μάρπησσας το 1847 είναι εγγεγραμμένος ο 33χρονος έμπορος Γαϊτάνος Θεόδωρος.

–1850. Το 1850 γεννιέται στις Λεύκες ο Γαϊτάνος Γεώργιος του Λαμπρινού. Ήταν εγγεγραμμένος στο μητρώο αρρένων της Κοινότητας Λευκών.

–1865. Το 1865 γεννιέται στην Αθήνα ο Γαϊτάνος Φραγκίσκος του Γεωργίου. Ήταν εγγεγραμμένος στο μητρώο αρρένων της Κοινότητας Λευκών.

–1875. Σε εκλογικό κατάλογο του Δήμου Ύριας του 1875, υπάρχει εγγεγραμμένος ο 26χρονος μεταπράτης Γεώργιος Γαϊτάνος του Λαμπριανού, όπως και ο 64χρονος Λαμπρινός Γαϊτάνος του Λεονάρδου αλλά και ο Λεονάρδος Γαϊτάνος του Λαμπρινού, έμποροι.

–1875. Σε εκλογικό κατάλογο του 1875, του Δήμου Μάρπησσας (της επαρχίας Νάξου), υπάρχει εγγεγραμμένος ο Γαϊτάνος Νικόλαος του Θεόδωρου 39 ετών χωροφύλαξ. Αλλά και στον κατάλογο των Μαρμάρων του ίδιου έτους ο Αριστ. Γαϊτάνος του Γεωργίου 40 ετών ναυτικός.

–1876. Εγγεγραμμένοι στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1876 ο Γαϊτάνος Εμμανουήλ του Λεονάρδου.

–1878. Το 1878 γεννιέται ο μετέπειτα δάσκαλος Λευκών Ιωάννης Γαϊτάνος του Λεονάρδου. Πέθανε το 1982. Απέκτησε τον Λεονάρδο (1920), την Κυριακή, επίσης δασκάλα και την Φλώρα.

–1881. Εγγεγραμμένοι στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1881 ο Γαϊτάνος Νικόλαος του Λεονάρδου.

–1882. Εγγεγραμμένοι στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1882 ο Γαϊτάνος Αργύριος του Γεωργίου.

–1884. Εγγεγραμμένοι στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1884 ο Γαϊτάνος Γεώργιος του Λεονάρδου.

–1888. Γαϊτάνος Δημήτριος του Λεονάρδου και Γαϊτάνος Ιωάννης του Γεωργίου. Έτος γέννησης το 1888 στις Λεύκες. Εγγεγραμμένος στο Μητρώο των Αρρένων της Κοινότητας Λευκών.

–1891. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1891 στις Λεύκες ο Γαϊτάνος Φραγκίσκος του Λεονάρδου.

–1895. Ιδρυτής της τοπικής εφημερίδας «Η φωνή της Πάρου» ο Φραγκίσκος Λ. Γαϊτάνος (1895).

–1894. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1894 στις Λεύκες ο Γαϊτάνος Φραγκίσκος του Λεονάρδου.

–1898. Σε Λογοδοσία του 1898, του Συνδέσμου των εν Λαυρίω, Αθήναις περιχώροις και Πειραιει ΠΑΡΙΩΝ, ο Σύμβουλος του Συνδέσμου, Φραγκίσκος Γαϊτάνος.

–1903. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμμένη η Ασπασία Αρ? Γαϊτάνου, ετών 70, οικιακά, χήρα.

–1908. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1908 στις Λεύκες ο Γαϊτάνος Λεονάρδος του Εμμανουήλ.

–1910. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1910 στις Λεύκες ο Γαϊτάνος Λεονάρδος του Νικολάου.

–1910. Αντώνιος Εμμ. Γαϊτάνος Σατιρικός ποιητής από τις Λεύκες, 1910-2000.

–1911. Λεονάρδος Λαμ. Γαϊτάνος, ιδιοκτήτης καφενείου στον Δήμο Υρίας το 1911.

–1920. Το 1920 γεννιέται ο Λεονάρδος Γαϊτάνος του Ιωάννη κάτοικος Λευκών.

–1926. Το 1926 γεννιέται ο Γαϊτάνος Νικόλαος του Δημητρίου έμπορος κάτοικος κοιν. Κώστου.

–1933. Ο Δάσκαλος Λευκών Ιωάννης Λ. Γαϊτάνος υπογράφει Ενδεικτικά μαθητών στις 12 Ιουνίου 1933.

–1949. Ο Γαϊτάνος Νικόλαος του Δημητρίου έμπορος είναι εγγεγραμμένος στον εκλογικό κατάλογο Κώστου του 1949.

 

–Γαϊτανόπουλος: Γαϊτανόπουλος= ο γιός του Γαϊτάνου. Κοινότυπο επίθετο. Οι καταλήξεις με όπουλος μεταφράζονται ως ο γιός, το παιδί. Πρόσφυγες από τη Χίο. Κατοίκησαν και δημιουργήθηκαν στα Μάρμαρα. Την ίδια περίοδο που συναντάμε τους Γαϊτάνους στις Λεύκες της Πάρου βλέπουμε να εμφανίζεται και το επώνυμο Γαϊτανόπουλος στα Μάρμαρα Πάρου ο οποίος κι αυτός ήρθε απο τα Παράλια της Μικράς Ασίας. Ίσως αυτές οι δύο οικογένειες να συσχετίζονται προγενέστερα.

Το 1827 Δημογέροντας των Μαρμάρων και του Δραγουλά ο Γεώργιος Γαϊτανόπουλος.

–1816. «Προικοσύμφωνο Γεωργίου Γαϊτανόπουλου και Μαρίας Ι. Μαυρομμάτη (Νάξος, 19 Δεκεμβρίου 1816). Ο Ιωάννης Μαυρομμάτης δίδει εικόνας τρείς…. Λέγει και από το άλλος μέρος ο γαμπρός, τιμιώτατος κυρ Γεώργιος (Μελισσουργός, επιλεγόμενος Γαϊτανόπουλος ότι έχει από πατρικάν του και ίδια του όλα τα κάτωθεν…» (Παριανά Ι’32 1989).

–1820. Το 1820 γεννιέται ο Γαϊτανόπουλος Γεώργιος. Ήταν εγγεγραμμένος στο μητρώο αρρένων της Κοινότητας Λευκών.

–1822. Στα δημοτολόγια Λευκών το 1822 είναι εγγεγραμμένος ο Γαϊτανόπουλος Γεώργιος 6 ετών.

–1827. Στις 24 Νοεμβρίου 1827. Δημογέροντες αναφέρονται στα 1827 στα Μάρμαρα και στον Δραγουλά ο Γεώργ. Γαϊτανόπουλος, από τη Χίο και στον Τσιπίδο ο Αναστάσιος Βιτζαράς.

–1830. Στην 1^η Οκτωβρίου 1830 ο Χαρτοφύλαξ Κεφάλου Κονταράτος υπήρξε και Έφορος της Αλληλοδιδακτικής Σχολής Κεφάλου μαζί με δύο άλλους: τον Ιωάννη Βαλσαμή από τον Τζιπίδο και τον Γ. Γαϊτανόπουλο από τα Μάρμαρα. Έγγραφό τους προς τον τοποτηρητή Πάρου Αντιπάρου Δ. Κιοσσέ.

–1844. Στον εκλογικό κατάλογο Λευκών το 1844 είναι εγγεγραμμένος ο 28χρονος έμπορος Γεώργιος Γαϊτανόπουλος.

–1844. Στον εκλογικό κατάλογο Μαρμάρων του 1844 είναι εγγεγραμμένος ο Γαΐτανόπουλος Γεώργιος 60 ετών κτηματίας.

–1847. Στον εκλογικό κατάλογο Μαρμάρων του 1847 είναι εγγεγραμμένος ο 63χρονος κτηματίας Γαϊτανόπουλος Γεώργιος.

–1875. Σε εκλογικό κατάλογο του Δήμου Ύριας του 1875, υπάρχει εγγεγραμμένος ο 59χρονος κτηματίας Γαϊτανοπουλος Γεώργιος του Λεωνίδα, όπως και ο Λεωνίδας Γαϊτανόπουλος του Γεωργιόυ 30 χρονών ξενοδόχος.

–1875. Σε εκλογικό κατάλογο του 1875, του Δήμου Μάρπησσας (της επαρχίας Νάξου), υπάρχει εγγεγραμμένος ο Γαϊτανόπουλος Θεόδωρος του Μιχαήλ 60 ετών έμπορος. Όπως και ο Γαϊτανόπουλος Νικόλαος του Θεόδωρου 40 ετών χωροφύλαξ από τη Νάξο

–1910. Στις 23 Δεκεμβρίου 1910 ο ανταποκριτής της εφημερίδας «ΑΙΓΑΙΟΝ»  Μαρπησσαίος Κωνσταντίνος Γ. Ναυπλιώτης αναφέρει για την επανίδρυση του Συλλόγου των Εν Αθήναις Παρίων και Αντιπαρίων: «Η ανάμιξις εν τω Συλλόγω του βουλευτού της Επαρχίας μας και καθηγητού του Πανεπιστημίου κ. Σκούφου ως Προέδρου, του κ. Β. Καμπάνη, δημοδιδασκάλου ως Αντιπροέδρου, του ρέκτου και πρακτικωτάτου εις τας ιδέας κ. Αντ. Μαυραγκά ως Ταμίου, των κ.κ. Κ. Γερασίμου, Αντ. Καλακώνα, Αλεξ., Ζησιμοπούλου, Γ. Χανιώτη, Π., Αρκά, Ν. Καλλαναρρχοπούλου, Φρ. Γαϊτανοπούλου, Εμμ. Καντιώτη, Ν. Παυλή, Γ. Στέλλα, Εμμ., Γαβαλά, Μ. Παπαδοπούλου, Γρηγ. Θρεψιάδου ως Συμβούλων, και του φίλου του «Αιγαίον» κ. Κων. Γ. Ναυπλιώτου ως Γεν. Γραμματέως του Συλλόγου».

–Γαλαξειδιώτης: Πατριδωνύμιο. Ο καταγόμενος από το Γαλαξείδι. Σε πατριδωνυμιακά επίθετα, πολλές φορές συναντάμε να μην υπάρχουν κοινοί συγγενικοί κλώνοι, αυτό συμβαίνει διότι το μόνο κοινό που έχουν είναι ο τόπος καταγωγής μιας και το επίθετό τους ήταν άλλο και στην πορεία το πατριδωνύμιο έγινε παρατσούκλι και το παρατσούκλι επίθετο.
–1862. Σε έγγραφή του Βιβλίου Εξόδων και Εσόδων της Αγίας Τριάδος Λευκών αναφέρεται «1862 δια συναισφοράν όπου έβαλε εις τον Γαλαξειδιώτην, 5,40 δρχ».

 

–Γαλανάκης: Καταγωγή από Κρήτη, ίσως από τα Χανιά. Ήρθαν γύρο στο 1823 με τον άρχοντα Καλλέργη. Οικογένεια που έβγαλε περίφημους αργυροχρυσοχόους τον 19ο αιω.

–1823. Ο εκ Κρήτης καταγόμενος Γαλανάκης έρχεται στην Πάρο 1823 με τον άρχοντα Καλλέργη.

–1826. Στα δημοτολόγια Παροικίας του 1826 (συμπεριλαμβάνει και την Αντίπαρο) είναι εγγεγραμμένος ο 37χρονος Γεώργιος Γαλανάκης.

–1847. Σε εκλογικό κατάλογο Παροικίας του 1847 (συμπεριλαμβάνει και την Αντίπαρο) είναι εγγεγραμμένος ο 58χρονος γεωργός Γεώργιος Γαλανάκης.

–1847. Στον εκλογικό κατάλογο Λευκών του 1847 είναι εγγεγραμμένος ο 25χρονος γεωργός Κωνσταντίνος Μ. Γαλανάκης.

–1875. Σε εκλογικό κατάλογο του Δήμου Ύριας του 1875, υπάρχει εγγεγραμμένος ο 35χρονος Νικόλαος Γαλανάκης του Μιχαήλ, χρυσοχόος.

–1885. Σε εκλογικό κατάλογο της Νάουσας, του 1885, υπάρχει εγγεγραμμένος ο Γαλανάκης Νικόλαος του _____, 45 ετών, χρυσοχόος από τη Νάουσα.

–1890. Στις 25 Ιανουαρίου 1890 ο 32χρονος ξυλουργός από την Πάρο Γεώργιος Γαλανάκης του Εμμανουήλ και της Παρασκευής Φωκιανού, παντρεύεται στην Ερμούπολη την 30χρονη από τα Ψαρά Ασημίνα Κατακουζινού, του Δημητρίου και της Μαργαρώς Κυπριώτου.

–1946. Σε εκλογικό κατάλογο της Κοινότητας Νάουσας στις 30 Απριλίου 1946, υπάρχει εγγεγραμμένος ο 36χρονος κάτοικος Νάουσας, Γαλανάκης Λεονάρδος του Μιχαήλ, εργάτης και ο 29χρονος εργάτης Γαλανάκης Νικόλαος του Μιχαήλ.

–1985. Ενοικιάσεις αυτοκινήτων στη Νάουσα το 1990 Μιχαήλ Γαλανάκης. Απεβίωσε το 2017.

 

–Γαλάνης:

–1886. Στις 26 Μαΐου 1886 ο 35χρονος διδάσκαλος από την Πάρο Αντώνιος Καμπάνης, του Νικολάου και της Άννας Γαλάνη, κάτοικος Σύρου παντρεύεται στην Ερμούπολη την 19χρονη από την Σύρο Ζηνοβία Ψωμαδάκη, του Στυλιανού και της Ελένης.

–Γαλανός: Το επώνυμο Γαλανός ήταν γνωστό στην Πάρο από τον 17ο αιώνα. Γνωστό σήμερα στην Σέριφο.

–1606. Προικοσύμφωνο Πέτρου Αντ. Κυρίτζη και Καλής Τζ. Μαυροϊωάννη. Κέφαλος, Μάρμαρα 20 Οκτωβρίου 1606.

«+Εν ονόματι του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού αμήν. Έτει από της ενσάρκου του Χριστού οικονομίας, 1606 Οκτωμβρίω 20 εν τη νήσω Πάρω εν Καστελλιώ Κεφάλω εις χωρίον λεγόμενον Μάρμαρα εις τον οίκον του κυρ Τζανή Μαυροϊωάννη συμφωνία υπανδρείας ποιούν αμφότερα τα δύο μέρη το έν μέρος ο κυρ Τζανής Μαυροϊωάννης και το έτερον μέρος ο μαστρ’ Αντώνης Κυρίτζης με γνώμην και βούλησην των συμβίων τους ο μέν διά να πάρη του άνωθεν μαστρ’ Αντώνη ο υιός ονόματι Πέτρος την θυγατέρα του άνωθεν κυρ Τζανή ονόματι Καλή διά γυναίκαν του νόμιμην και ευλογητικήν καθώς ορίζει η αγία του Χριστού Εκκλησία, πρώτον τάζει ο ρηθείς κύρ Τζανής προς την αυτού θυγατέρα, διά χάριν προικός, πρώτον μέν σπίτι να του αφήση πλησίον του μαστρο Ιωάννη Καρπούζη με το να κτίσουν μαζί με τον μαστρ’ Αντώνη ακόμη και το μαγαζέ πλησίον του κυρ Κωνσταντή Σκορδίλη και αυτό εδικόν των, το αμπέλι το μισό πλησίον του κύρ Μιχάλη Νταμιράλια και το μισό πατητήρι, φυλάσσοντας το ποτιστικό στην Βρύση το χωράφι ως καθώς ευρίσκεται πλησίον κύρ Μιχάλης Νταμιράλια και κύρ Νικόλαος Αρμπάς, με ελιές, με ρουδιές με όλα τα δέντρα και αυτό εδικόν της. Εις τον Χοιρόλακον το χωράφι πλησίον του κυρ Μάρκου Νταμιράλια ως καθώς ευρίσκεται εις τον Αντικέφαλον το χωράφι ως καθώς ευρίσκεται πλησίον κύρ Γεώργης Σκορδίλης. Ακόμη εις τον αυτόν τόπον απόξω ως ευρίσκεται εμισό την Βλυχάδα το χωράφι πλησίον του κύρ Χρούση Μουδάτζου. Ακόμη εκεί κοντά το χωράφι όπου έχω απέ τον κύρ Ροδ… πλησίον παπά Μανουήλ Λιπράντος, ακόμη από … στου άνωθεν κύρ Φραγκούλη τον κήπον έτερον κομμάτι και αυτό εδικόν της. Παπλώματα τέσσερα, μαξωτά δύο, ένα κόκκινο και ένα πετζάντο και δύο λινά… άσπρο, σεντόνια ζυγιές πέντε, δύο… τα τρία σκλέτα, μαξιλάρια ζυγιές έξι, κουρτούνες τρείς μια… και ασπροκεντητή και έτερη σκλέτη. Χειροκουρτίνα την ουρανία τηλάρι με μαλλί και … μία σκουτέλια δύο και στανιάδες δύο, ακόμη και στάνια έτερα εννέα, λύχνος της βίδας, … κολωνάτη και … ατζαλένη … ένα χάλκωμα και την άλλη μασαρία κατά την τάξιν να μην της λείπει τίποτες, μαντήλια, μπόλιες, πετζέτες, πήχες 40, ήτοι σαράντα, πάγκον έναν, κασέλες δύο, όποιες θέλει, τραπέζι ένα, καμιζόλα κόκκινη και παγονάτζα τη νέα όπου έχει και έτερη κόκκινη εκείνη που φορεί πουστοπράτζολα φτηλάτα ζύγην μίαν, έτερα βελουδένια ζυγιές δύο, μαργαριτάρι χρυσό, 10 ήτοι δέκα, δακτυλίδια μαλαματένια, τέσσερα και έτερο σουλιτάρι μαλαματένιο, σκολαρίκια ζυγήν μίαν, τις κασέλες της που έχμε και αυτές εδικές της, πουνταρέλα ντουζίνα μισή, αγελάδα μίαν, της γαϊδάρας το πουλάρι και αν κάμη και η φοράδα πουλάρι και αυτό εδικόν της. Βουτζία τρία, ήτοι 3. Το εικονοστάσι τον Θεολόγο ήτοι της μάνας της και τούτο να εορτάζη την μίαν όποιαν θέλει. Ταύτα πάντα και την ευχήν μας. Ακόμη και το χωράφι στα Μάρμαρα πλησίον του μαστρο Γαλανού μετά τον θάνατόν μας και αυτό εδικόν της.

+Από το έτερον μερος τάζει και δίνει ο ρηθείς μαστρ’ Αντώνης προς τον αυτού υιόν διά χάριν προικός το αμπέλι την φυτείαν εις τον Κάμπν πλησίον του κύρ Αλεξανδή Κυρίτζη, του αδελφούν του, εις το χωρίον του Μαρμάρου, το χωράφι του Μπονοφάτζου ως καθώς ευρίσκεται πλησίον του κύρ Ιωάννη Ρούσου φυλάσσοντας να παίρνει ο πατέρας του ένα σπιτότοπο, ακόμη ένα κοντά από κάτω να κατεβάση τον τοίχον από πέρα στη γωνία του καντουνιού του χωραφιού του Αγίου Αντωνίουνα πάγη στη γουνία στο καντούνι του Μιχάλη Σκορδίλη στο Λιβάδι το χωράφι το εμισό ως καθώς ευρίσκεται με ποτιστικά, πλησίον του Νικόλα Θολόγου Λουκή και Νικόλα Γεωργίου Ρούσου φυλάσσοντας να παίρνει ο πατέρας του στο απάνω πηγάδι ήγουν το κτίσμα να έχη ένα ποτιστικό ορδινάριο, και πάλε μετά τον θάνατόν του να είναι το εμισό δικόν του το χωράφι στα Σκημπιά πλησίον κύρ Γεώργιος Γεμελιάρης και κύρ Γεώργιος Πούλιος το χωράφι στα Λακκιά πλησίον παπα Μανουήλ Λιπράντος, ως καθώς ευρίσκεται το αλώνι στον Άγιον Γεώργιον πλησίον κύρ Γεώργιος Λέφας με μαρ… ως καθώς ευρίσκεται ακόμη και ως εκεί κοντά να κατεβάση τον τοίχον και ως το Ξυλοκερατάδι, στο Μαυρολιό την πάρτη μου που έχω απέ τον Ζαχαρία και αυτό εδικόν του, σεντόνια ζυγή μίαν κεντητή, πάπλωμα γερανιό, ένα στρώμα με το μαλλί, μαξελάρια αμπελοφύλλητα, ζυγήν μίαν, στάνια κομμάτια δώδεκα, καντηλέρι ένα, δακτυλίδι μαλαματένιο ένα…, μαντήλια δύο, ρούχα … φίνες τρείς και ένα φερετζέ ήτοι ζυγιές τρείς, δύο που έχει και έτερη να την έχη ράστη ήτοι θοταργόν του και ένα σηπέτο έδωσε ένα ήτοι … βουτζιά τρία διά την ζωστροφήν του να .. .. .. μαγέρεμα να μην του λείπη. Ταύτα πάντα και την ευχήν μας και εάν .. .. .. να τους είναι απέ του άλλου χωρίς κληρονόμον να στρέφουνται τα πράγματα εις τους πρόσιμους εδικούς έτζι είπαν και εσυνιβάστηκαν και οι δύο μερίδες με θέλημα και με καλήν τους γνώμην και όποιος ήθελεν αλληλογήσει απέ τα δυό μέρη να πέφτη εις πένα και κοντάνα της αυθεντιάς ρεάλια 8, ήτοι οκτώ, τα ήμιση της αυθεντίας και τα ήμισυ της … μερίδας, επροσκάλεσαν και παρακαλετούς και αξιοπίστους μάρτυρας τον κύρ Τζανή Σκορδίλη και κύρ Ιωάννη Παδιάτη και κύρ Νικολό Ιωάννου Ρούσσο και κύρ Γεώργη Σκορδίλη. –Πρωτοπαπάς και νοτάριος Κεφάλου με θέλημα των δύο μερίδων έγραψα και εσφάλησα. (ΠΑΡΙΑΝΑ ΜΕΛΕΤΗΜΑΤΑ ΤΟΜΟΣ Α’ σελ. 164).

–1658. Ο ιερεύς Ιωάννης Γαλανός υπογράφει χρεωστική ομολογία των ιερέων της Παροικιάς (Καστέλλι Παροικιάς), 31 Μαΐου 1658.

–1672. Σε αίτημα των παριανών προς τον προϊστάμενο της γαλλικής επαρχίας Πατέρα της Καθολικής Εκκλησίας  Jacques Dinet για να ζητήσουν πατέρες της καθολικής εκκλησίας να έρθουν στην Πάρο. «Ταπεινοπρεπώς παρακαλούμεν την πανοσιώτη σας, ωσάν προηγούμενος οικουμενικός και πατριάρχης της αγίας και υπέρ ενδόξου συντροφιάς υου Ιησού να συγκλύνη εις το να μας έλθουν ωδε εις τον τόπον μας πατέρες δια να κατοικήσουν εδώ έως εις τα άλλα νησιά δια να ημπορέσωμεν και ημείς να λάβωμεν εκείνη την βοήθειαν και ωφέλειαν της ψυχής μας μαζί κα την επιστήμην δια τους μεταγενέστερους μας, επειδή ξεύρωμεν καλότατα ότι πως η πανοσιώτησας και η τρισκία της όλα ο σκοπός και ο πόθος άλλο δεν είναι εις όλα τα πάντα μόνον να γυρέψετε την μεγαλύτερην δόξα του Θεού και της σωτηρίας των ψυχών εις κάθε τόπον όπου ευρίσκονται…»

Πάρος: εν έτι σωτήριω 1672 εν μήνι μαίω (29) εις το παλαιόν: + Ταπεινός Μητροπολίτης Παροναξίας Μελέτιος.

Το πιο πάνω αίτημα υπογράφουν χριστιανοί, καθολικοί και ορθόδοξοι, μεταξύ άλλων και ο Ιερεύς Ιωαν. Γαλανός και Κωστάκης Γαλανός.

–1674. Στις 7 Μαΐου του 1674 η κοινότητα της Παροικιάς δώρισε στους Πατέρες Ιησουίτες εν Νάξο, εκ των κτημάτων του ναού της Παναγίας της Εκατονταπυλιανής, οικόπεδο για την ανέγερση Μονής. «Εις δόξαν χριστού αμήν 1674 εις τας 7 του μαϊου εν καστέλιω Παροικίας οι αιδεσιμωτάτοι πατέραις εκ της συντροφίας του Ιησού, διά να κτίσουσι μοναστήρι και σκολιό, και μην ευρίσκοντας τόπον αρμόδιον διά την αυτήν υπόθεσιν, διά τούτο θέλωμεν ημείς οι κατωθεν υπογεγραμμένοι, και εις το όνομα της κοινώτητος και δίδωμεν διά έργον χάρις των άνωθε αιδεσιμωτάτων πατέρων ένα κομμάτι χωράφι από της παναγίας μας της Καταπολιανής, εις το μάκρος ποδάρια του μέτρου εκατό δέκα και εις πλάτος άλλον τόσον και εις τούτο ομπληγαρόμαιστα οπώταν εις κανένα καιρόν ήθελε σικοθή τινάς να γυρέψει δικαιώματα εις το άνωθε κομμάτι το χωράφι όπου των χαρίζωμεν να ήμαιστε ημείς ομπληγάδοι να το πληρονωμεν της παναγίας, όθεν διά το βέβαιον απογράφωμεν διά χειρίσμας και εις το όνομα της άνωθε κοινότητος.

Οικονόμος Παροικίας, σακελλάριος Παροικίας, Νικόλαος ιερεύς πρωτοπαπάς Παροικίας, Πέτρος ιερεύς Βιτζαράς, Κώστας Μαίζας, Τεμένιγος ιερεύς, παπα Ιω. Γαλανός, Ελευθέριος ιερεύς Λουρδας, Νικόλαος ιερεύς…, παπα Ιωάννης …, παπα Πέτρος Μπουλαξής, παπα Στέφανος Βυτζαράς, παπα Φραντζέσκος Βιτζαράς, Γιακουμής Πατέλας, παπα Μιχαλής Κοντα΄ρατος, Μάρκος ιερεύς, Χωροεπίσκοπος Παροικιάς, Τζουάνες Σκληρός, Νικολός Κοντίλης, Μανόλης Αλισάφης, Μιχαήλ Βιτζαράς, Νικολός Κοτίλης, Γιώργης …, Μανώλης Αλεξάκης, Φραντζέσκος Μιχαλέτος Γραμματικός, Ιω. Βιτζαράς, Ιω. Σκιάδος, Ιω. Βιτζαράς, Κωστάκης Γαλανός, Τζώρτζης Ρουτες, Ιω. Σκιάδας, Γεώργης Μαυρομάτης, Ιω. Σπυρίδος, Δημήτρης Ταργέτας, Νικολός …, Μιχελής Δημητ…, Ιω. Πατελας, Ιω. Τουτέσκος, Bartolo Rozza, Γιαννούλης Ταργέντας, Αντώνης Αλλησάφης, τζουάνες Γιράρδης, Τζώρτζης Νταμόστος, Ιω. Του μαστρο Γιάκουμου, Γιόνης Μυστράτος, Δημήτρης Μαβρομάτης, Giacomo Zellini, Domenico Ferrari, Γιάννης Ντελαγραμμάτικας, Γεώργης Τακορόνιας.

Εμμανουήλ Κομητας επίτροπος βεβαιώνω ως άνωθεν και δια όνομα όλης της Κοινότητος»

–1681.  Έγγραφο αγοραπωλησίας που είχε δημοσιευθεί στα «ΠΑΡΙΑΝΑ» το 1983 από την συλλογή του Σίμου Συμεωνίδη.

+ Εις δόξαν Χριστού αμήν, 1681 εν μηνί αυγούστου 6 εις το Καστέλι της Παροικιάς, ενέμπροστε εις εμένα το νοτάριο Παροικίας και εις τους υποκάτωθεν αξιοπίστους και παρακαλετούς μάρτυρες:  Την σήμερνον με όλον της το θέλημα και με καλήν της γνώμην η κερά παπαδιά του ποτέ παπά Νικολού Καλάργυρου δίνει και ελεύθερα πουλεί του ευλαβεστάτου πρε Φραντζέσκου Κρίσπου το λιβάδι όπου έχει εις το Καινούργιο Πηγάδι είς τον Άγιον Νικόλαον διά ρεάλια δώδεκα ήτοι ρεάλια 12, ως καθώς το εποκόψασι ο κύρ Ιωάννης Μάρκου Κοντού και Τζανής Γιαννάκη Πουλήτη (σήμ. Πολίτης) και από την σήμερον να είναι το αυτό λιβάδι όλο ως καθώς της το επουρκήσασι οι γονοίς της με όλα του τα δικαιώματα του άνωθε Κρίσπου και πουλήση, χαρίση, προικοδοτήση, να το κάμη ως θέλει και βούλεται ώσαν καλά οπού το επλήρωσε ημπρεζέντντζια (παρουσία) των κάτωθε γεγραμμένων μαρτύρων και παίρνει τα η άνωθε πουλήτρα να μαντηνίρη (διατηρώ, συντηρώ) και να ντεφεντλερη (υπερασπίζει) τον αυτόν, αγοραστήν εις κάθε καιρόν που ήθελε του εναντίωθη κανείς μην ημπορώντας κανείς να γερέψη δεκαιώματα εις πένα και κοντάνα του κατά καιρού ζαπτιτζή ρεάλια 6 και πάντα το παρόν να έχει το βέβαιον όθεν εις πίστωσιν της αληθείας υπογράφουν και παρακαλετοί μάρτυρες – νομενάροντας ότι είς το αυτό λιβάδι έχει μέσα μία πάρτη ο Μαθιός της Μελητίνης ως καθώς φαίνουνται τα σημαδούρια.

-Ιωάννης Βιτζαράς μάρτυρας παρακαλετός.

-Κωνσταντίνος Γαλανός μαρτυρώ τα άνωθε.

-Πέτρος ιερεύς Νητζαράς και νοτάριος Παροικιάς έγραψα.

(Τ.Σ.) Εμείς ANTONIO SPIRIDO πρόξενος της Βενετίας στην Πάρο βεβαιώνουμε την υπογραφή του ανωτέρου παπά Πέτρου Βητζαρά καθώς και την αυθεντικότητα του αντιγράφου της ανωτέρω πράξεως.

Πάρος 6 Μαΐου 1684 νέο ANTONIO SRIRIDO COSOLE VENETO

Εμμανουήλ Κομητάς Πρόξενος καντζιλιέρης.

–1710. Χωράφι Παρασπόρο σύμπλιος Φραγκουλάκι Γαλανού και το ίδιο έτος χωράφι στο Παπασπόρο από τον Κωσταντή Γαλανό.

–1710. Χωράφι στην Βερνικιά σύμπλιος Κοτάκης από Φραγγούλη Γαλανού.

–1716. Σε πρακτικό εκλογής νοταρίου – καγκελαρίου από το κοινό της Παροικιάς στη Γενική Συνέλευση της 14 Ιανουαρίου 1716, μαρτυρείται ο Κωνσταντής Γαλανός.

–1723. Σε πρακτικό εκλογής εκτιμητών του κοινού της Παροικιάς στις 30 Ιανουαρίου 1723 κατά τη Γενική Συνέλευση μαρτυράτε ο Νικόλαος Γαλανός.

–1724. Απόφαση του κοινού της Παροικιάς για την διατίμηση των προϊόντων και την απογραφή της κτηματικής περιουσίας όλων των κατοίκων. Κατά τη Γενική Συνέλευση της 13 Δεκεμβρίου 1724, αναφέρεται ο Νικόλαος Γαλανός.

–1724. Σε πρακτικό εκλογής εκτιμητών του κοινού της Παροικιάς στις 13 Δεκεμβρίου 1724 κατά τη Γενική Συνέλευση μαρτυρείται ο Νικόλαος Γαλανός.

–1730. Χωράφι Σπήλιο σύμπλιος Φρανγγουλάκη Γαλανού.

–1730. Διαθήκη της παπαδιάς παπά-Πέτρου Γαλανού (Παροικιά 14 Ιουνίου 1730) «αφήνει του ευλαβεστάτου παπά-κυρ Τζουάνε Κωβαίου ένα χωράφι έχει εις τον Μπόπονα, συμπλίος το Φραγκουλάκι γυνή ποτέ Κωνσταντή Γαλανού».

Ο παπά Πέτρος Γαλανός μνημονεύεται σε στο υπέρθυρο του ναού Ευαγγελίστρια και ‘Αγιος Φανούριος στην Παροικιά «Χ(ριστός) Χ(ριστιανοίς) Χ(άριν Χ(αρίζεται Τ(ούτον) Τ(ον) Τ(ον Τ(ύπον) Δ(αίμονες Φ(ρίττουσιν) Θ(εού) Θ(θέα) Θ(είον Θ(αύμα) +Ανακαινίσθη εκ βάθρων ούος ο θείος κ(αι) πάντιμος ναός | της Κυρίας Θ(εοτό)κου διά συνδρομής και εξόδου Πέτρου Γαλανού κ(αι) της συμβίας αυτού Ξένης.

–1730. Πρακτικό εκλογικής επιτροπής του κοινού της Παροικιάς στις 12 Νοεμβρίου 1730, εκλέγει ως επίτροπο για ένα χρόνο τον Νικόλαο Γαλανό (Πατέντα).

–1731. Σε δημόσιο πλειστηριασμό του κοινού της Παροικιάς, σε πρακτικό Γενικής Συνέλευσης της 1 Μαρτίου 1731 μαρτυρείται ο επίτροπος Νικολός Γαλανός.

–1731. Πρακτικό εκλογικής επιτροπής του κοινού της Παροικιάς στις 6 Δεκεμβρίου 1731, αναφέρεται ο επίτροπος Νικόλαος Γαλανός.

–1740. Σε προικοσύμφωνο Παροικίας στις 14 Ιουλίου 1740, του Αντώνη Γιακουμή Βιτζαρά με την θυγατέρα Δημητράκη Μαλακη ονόματι Ανούσα, αναφέρει ένα χωράφι στην Βίγλα σιμπλιος Βασίλης Κοβέος, βεβαιώνει ο Νικολός Γαλανός.

–1746. Απόφαση του κοινού της Παροικιάς στις 8 Μαρτίου 1746, για μετάκληση ξένων στο νησί, εξουσιοδοτούν τον καραβοκύρη Ιωάννη Λαγγούση να προσκαλέσει όσους κατοίκους άλλων μερών της Ελλάδας θα ήθελαν να εγκατασταθούν οικογενειακώς στο νησί τους. Σε όσους δέχονταν υποσχόντουσαν μειωμένη φορολογία και άλλες διευκολύνσεις, όπως κατοικίες, χωράφια κ.α., υπογράφει και ο Νικόλαος Γαλανός.

–1752. Σε εκλογή απεσταλμένου στην Κωνσταντινούπολη από το κοινό Παροικιάς σε Γενική Συνέλευση στις 6 Σεπτεμβρίου 1752 μαρτυρείται ο  εκλεγείς Νικόλαος Γαλανός.

–1755. Σε εκλογή απεσταλμένου στην Κωνσταντινούπολη από το κοινό Πάρου σε Γενική Συνέλευση στις 23 Αυγούστου 1755 μαρτυρείται ο Νικόλαος Γαλανός.

–1757.  Στο προικοσύμφωνο Ελευθ. Τζιώτη και Άννας Ιωάν. Τσιγώνια (Τζιπίδος, 27 Ιαν. 1757 «στου Γαλανού το Χωράφι εδικόν τζη σύμπλιον Αντώνης παπά-Γεδεού».
–1788.  Σε έγγραφο Παροικιάς της 6ης Νοεμβρίου 1788, κατά το οποίο ιερομόναχο Γαλανό.

–1788. Γαλανός Νικόλαος συζ. Μαρία, γονείς αρχιμανδρίτη Γρηγορίου Γαλανού (1788) και Γαλανού Ειρήνη αδερφή Αρχιμανδρίτη.

–1833. Σε κατάλογο της εν Παροίκια Ελληνοδιδακτικής Σχολής μαθητευόντων παιδιών στις 28 Απριλίου 1833 αναφέρεται ο Γ. Γαλανός.

–1940. Στον ναό του Αγίου Θωμά στο Κάτω Μαράθι, στο πέτασμα της Ωραίας Πύλης, εικονίζεται ο Χριστός ως Μέγας Αρχιερεύς. Στο κάτω μέρος έχει τις επιγραφές: «Αφιέρωμα Κωνσταντίνος Χ. Μοστράτου και Ιωάννου Σ. Γαλανού 1940».

 

–Γαλανόπουλος:

–1860. Στις 17 Μαρτίου 1860 ο 28χρονος αλιεύς από την Πάρο Γεώργιος Γαλανόπουλος του Αντωνίου και της Ευθυμίας, παντρεύεται στην Ερμούπολη την επίσης συριανή Μαριγώ Ιακώβου, του Παναγή και της Σταυρούλας.

 

–Γαλάντας: Βλέπε Γαλάντες

 

–Γαλάντες: Το επώνυμο Γαλάντες υπάρχει σε ναξιακό έγγραφο του 1687 και ως Γαλάντης στην Άνδρο (Αν. Ορλάνδος).

–1693. Το 1693 αναφέρεται ο κυρ Γεώργιος Γαλάντες.

–1785. Στο υπέρθυρο του ναό του Ευαγγελισμού στη Νάουσα έχει σκαλισμένη επιγραφή: «Χοροεπίσκοπος Γαλάντας 1785 Φαείου».

–1973. Ο Μανώλης Γαλάντες αναφέρεται σε έγγραφο του 1973.

 

–Γαλατζούρης:

–1829: Σε απογραφή προσφύγων της Παροικιάς του 1829 αναφέρεται ο Γεράσιμος Γαλατζούρης 32 ετών ναύτης.

 

–Γαλάτης: Βυζαντινό επώνυμο.

–1870. Το 1870 η Μιμίκα Ζερβουδάκη 30 ετών του πατρός Στέφανος Γαλάτης, έγγαμη από την Πάρο, κάτοικος Τραπέζης, αναφέρεται σε απογραφή της Πόλης Ερμούπολης.

 

–Γαλέος ή Γιγλιος:

–1680. 7 Ιανουαρίου 1680. Ο ηγούμενος της Μονής της Νάξου Πατήρ Gaspard Emmanuel απέστειλε προς τους Παρίους την κατωτέρω επιστολή: «Άρχοντες Παριανοί χερετώ σας εγώ ταπεινός δούλος και παλαιός φίλος.

Σαράντα χρόνους εδουλέψαμεν της χώρας και του νησιού σας όλοι οι πατέρες και εγώ και μίδε διά την πανουκλαν μίδε διά την μάχη μίδε διά την πίναν δεν εφίκαμεν ποτέ τον τόπον σας όσαν καλού χωράφι αδούλευτον και εσείς διά να μας έχετε πάντα έδοκετε μας κομμάτι από το λιβάδι της Καταπολιανής σας οπού να κτίσωμεν μοναστήρι κοντά εις την Εκκλησίαν αλλά εφοτισεν ο Θεός καλύτερα τον αφέντη Κοντίλη και μας έδοκεν την εκκλησία όπου είχε χτισμένη του Αγίου Νικόλα και με το κομμάτι από το χωράφι όπου μας χάρισε ο αφέντης Γιανουλάκης Δαργέντας και το καντούνι όλο που αγοράσαμε και με τον μίλον χαλασμένο εσκάψαμε θεμέλιον μοναστηριού απ’ αυτά φαίνεται φανερά η όρεξις μας ακομα τώρα επαρακαλέσαμεν του εκλαμπρότατου αφέντη Χρουσάκη Κορονέλο και μας έδωκε τα χωράφια όπου ντόνε του ποτέ αφέντη Μαρκαντώνη Γιγλιού εις την Πάρο και από την Σαντορίνη έχει ορισμόν από τον προεστό μας να έλθει ένας πατέρας να σας κάμει τες διδαχές της σαρακοστής εις κοντολογιαν δεν σας εφηκαμες ποτέ.

–1847. Στον εκλογικό κατάλογο Μαρμάρων του 1847 είναι εγγεγραμμένος ο 31χρονος γεωργός Γεώργιος Χρ. Γαλέος.

 

–Γαλιάτζος ή Γαλιάτσος: Ενετικής καταγωγής και στην συνέχεια κρητοβενέτικο. Το συναντάμε στην Βενετία από τον 13^ο αιώνα με τον τύπο Galeazzi, Galeazzo. Σημαίνει ο καταδικασμένος να κωπηλατεί σε γαλέρα (galia).

Γνωστό στα Χανιά από το 1536 ο Galeazo De Molin, ο ευγενής από την Κρήτη στη Ζάκυνθο το 1545 Γαλεάτσος Μαλάκης, στον Χάνδακα το 1513 Νικόλαος Galeazo κ.α.

Στον κόλπο της Νάουσας η νησίδα Γαλιάτσος και Γαλάκι.

Ο κλάδος της Πάρου ήρθε από την Κρήτη.

–1683. Σε έγγραφο στις 27 Δεκεμβρίου 1683 «ο ιερομόναχος Κάλλιστος Νταρμάνος δωρείται εις τον παπά κυρ Ιωάννη Γαλιάτζον το μοναστήρι το Μέγα Ταξιάρχη εις την τοποθεσία Κορμόν. Καθηστά επίτροπον τον αφέντη Ιάκωβον Αλησάφη και τον Μιχελάκη Πρωτόδικο.

–1685. Σε έγγραφο συμβιβασμού στις 23 Απριλίου 1685 αναφέρεται ο ιερέας Ιερεμίας Γαλιάτζος να απέρχεται από την Μονή Ταξιαρχών Παροικιάς και να παραμένει στη Μονή η μοναχή Καλλινίκη

 

–Γαλιατζούρης ή Γιαλιατζούρτης:

–1824. «Προικοσύμφωνο κυρίου Γερασίμου Γαλιατζούρη και της συζύγου αυτού Τζουανίνας Χριστιανοπούλου» Παροικιά 1 Σεπτεμβρίου 1824. «Ο Γεωργάκης Χριστιανόπουλος δίδει στην κόρη του Τζουανίνα δύο εικόνες … Ο Γιαλιατζούρης δεν δίδει εικόνες» (ΓΑΚ, 215, 104ν -105r)

 

–Γαλιάτσος: Βλέπε Γαλιάτζος.

 

–Γαλλινός ή Gallino ή Γαλινός:

–1672. Σε αίτημα των παριανών προς τον προϊστάμενο της γαλλικής επαρχίας Πατέρα της Καθολικής Εκκλησίας  Jacques Dinet για να ζητήσουν πατέρες της καθολικής εκκλησίας να έρθουν στην Πάρο. «Ταπεινοπρεπώς παρακαλούμεν την πανοσιώτη σας, ωσάν προηγούμενος οικουμενικός και πατριάρχης της αγίας και υπέρ ενδόξου συντροφιάς υου ιησού να συγκλύνη εις το να μας έλθουν ωδε εις τον τόπον μας πατέρες δια να κατοικήσουν εδώ έως εις τα άλλα νησιά δια να ημπορέσωμεν και ημείς να λάβωμεν εκείνη την βοήθειαν και ωφέλειαν της ψυχής μας μαζί κα την επιστήμην δια τους μεταγενέστερους μας, επειδή ξεύρωμεν καλότατα ότι πως η πανοσιώτησας και η τρισκία της όλα ο σκοπός και ο πόθος άλλο δεν είναι εις όλα τα πάντα μόνον να γυρέψετε την μεγαλύτερην δόξα του Θεού και της σωτηρίας των ψυχών εις κάθε τόπον όπου ευρίσκονται…»

Πάρος: εν έτι σωτήριω 1672 εν μήνι μαίω (29) εις το παλαιόν: + Ταπεινός Μητροπολίτης Παροναξίας Μελέτιος.

Το πιο πάνω αίτημα υπογράφουν χριστιανοί, καθολικοί και ορθόδοξοι, μεταξύ άλλων και ο Contantino Gallino.

–1710. Χωράφι Κασούλη σύμπλιος Φραγκουλάκι Κωσταντή Γραλινού; Ίσως παραφθορά του επωνύμου Γαλινού.

 

–Γανάτζες ή Γανάτζης:

–1663. Αιτήσεις Ναουσαίων στον ηγούμενο Νάξου Γασπάρο Εμμανουήλ α)ARSI Galloa .455

Ευλαβέστατε και αιδεσιμώτατε εν Χω Πάτερ

Η ευχή της αγιωσύνης σου απάνω μας και εις όλον το νησίν τούτο. Έστοντας και από δεκατέσσερες χρόνους οπού λείπουσιν οι ευλαβέστατοι πατέρες της συντροφίας από το νησί μας επαρακαλέσαμεν πολλαίς φοραίς να γυρίσουν εδώ οπού τους είχαμε προτήτερα χρόνους επτά και ακόμη δεν εστραφήκασι αν καλά και πάντα μας ήταξαν καλήν όρεξιν. Τώρα οπού ακούομεν πως ήλθασι εις την Τήνο και εις την Μήλον πρέπον μας εφάνηκεν να δείξωμεν και εμείς την αγάπην και τον πόθον οπού είχαμεν να τους απολαύσωμεν εδώ και να παραλέσωμεν να μας τους επέμψη η αιδεσιμότης σου σαν εκείνος οπού τους ορίζει όλους και δεν γυρεύει άλλο παρά να τους στείλη εκεί οπού εμπορούσι να βοηθήσουν ταις ψυχαίς εις σωτηρίαν παντοτινήν και δόξαν του Θεού και απαντέχοντας τούτην την χάριν φιλούμεν τα χείρας της αιδεσιμότης σου όσοι εδώ κάτω υπογράψαμε.

Από την Πάρον στας 16 του ιουλίου 1663.

Νικόλαος (Ρούσσος) ιερεύς και οικονόμος αγούσης σακελλάριος στέργω τα άνωθεν

Παπα δημήτριος τριαντάφυλος στέργω

Ιωασάφ ιερομόναχος μαλατέστας στέργω

Παπα Τζάνες Καλέργης στέργω

Παπα δημήτρις γανάτζες στέργω

Νικηφόρος γιράρδης στέργω τα άνωθεν

Γεώργις μοσκονάς στέργω

Τζουάνες μοσκονάς δούλος της εντιμότης σας

Τζουάνες κωταρίς δούλος της αιδεσιμότης σας

Μαστρο γληγόρης (Περπινιάνης) δούλος της αιδεσιμότης σας

Ανδρέας καλέργης δούλος της αιδεσιμότης σας

Δημήτρις μαλατέστας δούλος της αιδεσιμότης σας

Νικήτας μεδρινός στέργω

Ανεγνώστης ραγούσης στέργω.

 

–Γαρατιάς: ίσως Γρατσίας

–1663. Δωρεά κληροδοτήματος μοναχής Καλήστρατης στου πατέρες Ιησουήτες ARSI, Gallia 105, 1 φ. 457.

Εις δόξαν Χριστού αμήν 1663 ιούλιος 11.

Έστοντας και ποτέ λυρά Καλήστρατη μοναχή και να αφήση δια την ψυχήν της στα μοναστήρια του αγίου όρους ήγουν στην λάβραν και στην ασημόπετραν δυο σπιτια κατώγια με το εκλησιαδάκι του μέγαν Ταξιάρχην και με τα δικαιώματά των απόξω από το υγιαλόν και να των αφήση και 12 γρόσια να πλερόνουσι χαράτζι της αφεντίας και νάναι σήμερον 25 χρόνοι και επέκεινα και κανείς από τα μοναστίρια να μην τα γυρέψουν μόνον εχαλασθήκασι και αφτώονται και η εκκλησία να γίνη ωσάν αχούρι και ο κόσμος να πλερόνη τόσους χρόνους τοχαράτζι και να ζημιονούμεθα εις τούτο εμάθαμε πως οι πατέρες οι γεζουίταις (Ιησουήτες) θε να έρθουνε και κτίσουνε εδώ μοναστήρι δια την ψυχήν τως ήγουν ο προεστώς πατέρας γάσπα εμανουήλ (Γασπάρο Εμμανουήλ) από την συντροφίαν του Ιησού και να πάρη και άλλους τόπους εκέι κοντά εις τα άνωθεν χαλάσματα εις τούτο εθελήσαμεν εμείς οι υποκάτωθεν υπογεγραμμένοι παπάδες και γέροντες και η επίλοιπη κομουνιτά (κοινότητα) του καστελίου αγούση (Ναούσης) και δίνομεν του αυτού πατέρα τα άνωθεν σπίτια και τα δικαιώματά τως όλα και δίνομεν τους και το χαράτζι (κεφαλικός φόρος) γρόσια 12  δια να μην τα χάνη η χώρα από την σήμερον να τα κτίση να τα κάμη ως θέλει και βούλεται ωσάν καθολικά πράγματα εδικά του να τ’άχουσιν ως τον αιώνα του αιώνος που να στέκη ο κόσμος και κανείς να μην τους τα πέρνη ποτέ και εμείς όλοι μας να τους μαντινιέρωμεν (ιτ. =συντηρούμε) τους άνωθεν πατέρες σε παντοτινόν και αναπαμένον ποσέσο (ιτ. =αναμφισβήτητη κατοχή).

Δια το αληθές γράφομεν και ιδιοχείρος μας όσοι ξεύρομεν και όσοι δεν ηξεύρομεν βάνομεν άλλους να γράψουσιν δια λόγου μας.

Παπα αντώνις στέργω τα άνωθεν (δεν αναφερεται επωνυμο)

Σκελλάριος αγούσης (Σακελλάριος Ναούσης) στέργω τα άνωθεν και επίτροπος

Παπα δημήτρις τριαντάφυλος (Τριαντάφυλλος, πρώτη μαρτυρία) στέργω και επίτροπος

Παπα νικόλαος κρουτιανός στέργω (Κορτιάνος, πρώτη μαρτυρία)

Παπα δημήτρις γαρατιάς στέργω (ίσως Γρατσίας)

Πρωτόπαπας στέργω

Γαβριήλ ιερομόναχος στέργω

Γεώργις Μοσκωνάς στέργω (Μοσχονάς, γνωστό από το 1639).

Ιωάννης σκουτάριος στέργω και επίτροπος (πρωτη μαρτυρία)

Μαστρο γληγόρις μπηρμπηνιας στέργω και επίτροπος (Πιρπινιάς ή Περπινιάς, μαρτυρείται  από το 1652)

Ανεγνώστης Σκορδήλης στέργω (Σκορδίλης, γνωστό από το 1606 )

Παπα Θεόδωρος στέργω

Κωνσταντής Μοστράτος στέργω (μαρτυρείται από το 1658)

Παπα Τζάνες Καλέργης στέργω (μαρτυρείται από το 1652)

Παπα Χριστόφορος στέργω

Γιαννούλης Μπρούτος στέργω (μαρτυρείται από το 1658)

Νικόλα Μαραπότζο στέργω (πρώτη μαρτυρία, γνωστό ως τον 19^ο αι.)

Αποστόλης Ραγούσης στέργω (μαρτυρείται από το 1501)

Ανδρέας Ακριβός στέργω (μαρτυρείται από το 1613 μέχρι τον 18^ο αι.)

Βασίλης Σαλονικαίος στέργω (μαρτυρείται από το 1652 μέχρι τον 18^ο αι.)

Δημήτρης Μαλατέστας στέργω (μαρτυρείται από το 1610)

Μιχέλης Ακριβός στέργω (μαρτυρείται από το 1613 μέχρι τον 18^ο αι.)

Γεώργις Πιρπηνιάς στέργω (μαρτυρείται από το 1652 μέχρι τον 19^ο αι.)

Δομένεγος Μεδρινός στέργω (Μενδρινός, μαρτυρείται από το 1610)

Τζόρτζης Μαρκαδιάντος στέργω (Πρώτη αναφορά, γνωστό μέχρι τον 19^ο αι.)

Νικόλας Κουρτιάνος στέργω (πρώτη αναφορά)

Γεώργις Φωκάνας στέργω (ίσως Φωκιανός)

Ανεγνώστης Μπελόνιας στέργω (πρώτη αναφορά, γνωστό μέχρι τον 20^ο αι.)

Γεώργις Μαλατέστας στέργω

Τζανίς Μαλατέστας στέργω (γνωστό από το 1610)

Φρατζέσκος Καλέργης στέργω (Καλλέργης, γνωστό από το 1652)

Ιωάννης Ραγούσης στέργω (γνωστό από το 1501)

Ιωάννης Γρατσίας στέργω (πρώτη μαρτυρία)

Γεώργιος Σαλονικαίος (μαρτυρείται από το 1652 μέχρι τον 18^ο αι.)

 και νοτάριος του καστελίου Άγουσας (Νάουσας) έγραψαμεν με θέλημα της κομουνιτάς και στερεώνω τα άνωθεν και τα όπισθεν.

 

–Γαρδίκας:

–1963. Αριστερά της θύρας της Προθέσεως, στο ναό του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου στη Μάρπησσα, είναι αναρτημένη εικόνα της Αγίας Θεοκτίστης της Λεσβίας. Έχει τις παρακάτω επιγραφές: «Δι’ εξόδων και εις μνήμην Χρήστου Γαρδίκα, καθηγητού Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, 1963» και «Έργον αδερφών Ιωσαφαίων, Αγ. Όρος, Καρυαί, αριθ. 9474»

 

–Γαρουφαλής:

–1898. Στις 26 Ιουλίου 1898 ο 26χρονος ναυτικός από την Πάρο Σταμάτιος Περαντινός του Οδυσσεύς και της Κανέλλας Τσαντάνη, παντρεύεται στην Ερμούπολη την 20χρονη από την Πάρο Μαρία Γαρουφαλή, του Ιωάννη και της Άννας.

 

–Γαρούφας:

–1796. Ιερέας το 1796 ο Γεώργιος Γαρούφας, αδερφός του παπά Νικολάκη Γαρούφα που αναφέρεται σε έγγραφο στις 14 Αυγούστου 1796.

 

–Γατζακόπουλος: Παρωνύμιο και υποκοριστική κατάληξη.

–1706. Πρακτικό εκλογικής επιτροπής του κοινού της Αντιπάρου στις 31 Μαρτίου 1706, αναφέρεται ο Μάνος Γατζακόπουλος.

 

–Γασπαράκης: Μεταπλασμός του επωνύμου Γάσποαρης. Από τον Ενετικό οίκο Gaspari, -o, -ini από το βαφτιστικό Gaspar (us) ένας από τους τρείς μάγους προσκυνητές του Χριστού.

Στην Κρήτη το συναντάμε στα Χανιά το 1520 Johannes Paulus De Gasperis Laudatur ecclesiam Jerapetrensem, το 1536 Anastassi Gaspari, το 1536 Capitano Gasparo da Venetia ditto Calcagno

–1820. Λογαριασμός των Απεσταλμένων της Κωνσταντινούπολης το 1821 έτος, υπόμεν το μέρος της κοινοτήτος Πάρου ο Μιχαήλ Τσιγώνιας, από δε το μέρος του ποτέ Πέτρου Μάτσα Μαυρογένους, ενοικιάζου των Σουλτανικών προσόδων και πολιτικών δικαιωμάτων της Νήσου μας, ως το συμφωνητικόν, αυτού του Ενοικιου του και Κοινότητος Γεγραμμένον τη 3: Δεκεμβρίου 1820 και καταχωρημένον εις τον Κώδηκα της κοινότητος, τον Ιωάννη Κορτιάνον, οίτινες απεσταλμένοι Τσιγώνιας και Κορτιάνος εξάλθησαν εξή να αγοράσουν αυτάς τας προσόδους, ετεί λογαριασμόν του ρηθατος; Ενοικιαζου.

Ομολογία Γασπαράκη Τέτα Κεφάλαιον γρ. 4000.

–1829. Καταγραφή των κοινών χρεών της Νήσου Πάρου εγείνον εις Κωνσταντινούπολιν εις εκφόρους αποστολάς κατά το τελευτάτον _ καταχωρημένον εις τον κοινόν Κώδημα καθού είς του τελευταίου χρόνου απεσταλμένων. Μ. Τσιγώνια, και Ιω. Κορτιάνου λογαριασμούς, τα οποία μένουν ενεξόφλητα τα κεφάλαια ομολογιών οι δε τόκοι αυτών είναι πληρωμένοι μέχρι του χιλιοστού οκτακοσιοστού έτους.

Ομολογία Γασπαράκη Τέτα γρ. 4000.

 

–Γάσπαρης ή Γασπάρος: Από τον Ενετικό οίκο Gaspari, -o, -ini από το βαφτιστικό Gaspar (us) ένας από τους τρείς μάγους προσκυνητές του Χριστού.

Στις Λεύκες ένας κλάδος των Παντελαίων φέρει το παρωνύμιο Γασπαρίνης από το όνομα της γιαγιάς τους, το γένος Σκαραμαγκά Γασπαρίνα.

Στην Κρήτη το συναντάμε στα Χανιά το 1520 Johannes Paulus De Gasperis Laudatur ecclesiam Jerapetrensem, το 1536 Anastassi Gaspari, το 1536 Capitano Gasparo da Venetia ditto Calcagno.

–1663. Πωλητήριο οικίας Μοσκωνά στο μέσα Κάστρο Ναούσης στον ηγούμενο Ιησουϊτών Νάξου Γάσπαρο Εμμανουήλ. ARSI, Gallia 105, 1φ. 458.

Εις το όνομα του Χριστού αληθινού Θεού αμήν. 1663 ιουλίου 18 στο καστέλι της άγουσας από το ένα μέρος ο αφέντης γεωργάκης μοσκωνάς μαζί με την αρχόντισαν του κυράν μαρκέττα και από το άλλο μέρος ο αιδεσιμώτατος πατέρας γάσπαρ εμανουήλ προεστώς της ρεζιδέντζας (ιτ. =κατοικίας, μονής) της συντροφιάς του Ιησού στη ναξίαν και θεληματικώς του αυτού ανδρόγυνου επούλησαν ένα σπίτι οπού το έχουσιν αγορασμένον από τον αφέντη μιχελάκη πρωτόδικο καθώς φαίνεται από το γράμμα καμωμένον στην Παρκιάν στας 6 ιουνίου 1663 τοποθετημένον στο μέσα κάστρο της άγουσας σύμβιο το μισέρ γεώργη σαλονικαίου το σπίτι και αποκάτωθε του σπιτιού του εμανουήλ ραγούση και όξω από το σπίτι εκείνο και κάμεραν ακόμη επούλησεν και τον αέρα και αυλογυρησίαν οπού είχε μεριά του γυαλού με το πηγάδι και πάσαν κομοδιτά και κάθε δικαίωματα ελεύθερον και πάσαν κράτηξιν εξόχως από το χαράτζι της αφεντιάς γρόσια 8 ήγουν οκτώ. Και την παρούσαν πουλησίαν κάμνουσιν το άνωθεν ανδρόγυνο του άνωθεν πατέρα δια ρεάλια 70 .

Την αυτήν ημέραν έμπρωστεν εμού του ιδίου νοτάριου και μαρτύρων το αυτό ανδόγυνο ήγουν αυθέντης ο γεωργάκης μοσκωνάς με την αρχόντισάν τουεδώκασιν του αυτού πατέρα εμανουήλ από την σήμερον δονατζιόνε ίντερ δίδος (λατ., ιτ.= την δωρεα) εκείνου και των διαδόχων του την κάναβα οπού έχουσι σύμπλιο του άνωθεν πουλημένου σπιτιού και αέρα και αυλογυρισίν του με τα δικαιώματα της αυτής κάναβας και με τον αέρα και ανώγι της πορτιανικής κάμερας τον αέρα και κάθε δικαίωμα δια την ψυχήν των σίνωσι των άνωθεν πατέρων της συντροφίας του Ιησού δια να κάμουν εκεί μοναστίρι με την κονδιτζιω (ιτ. = προϋπόθεση) ετούτην αν ίσως και δεν θέλουσιν οι αυτοί πατέρες να κάμουσι μοναστίρι να στρέψουν το άνωθεν σπίτι αγορασμένον και πηγάδι κάναβαν και πορτινήν και κάμεραν με τα δικαίωματά τως στο άνωθεν ανδρόγυνο και εις τους κληρονόμους των και δια βεβαίωσιν του άνωθεν χαρισμάτου και δονατζιώ εγίνηκε το παρόν γράμα εις το οποίον υπογράφουσιν οι ευεργετάδες τάζοντας να το μαντινιέρουν των πατέρων εναντίον εις καθενίς υποχρέωσιν ως άνωθεν και κοντάννα (ιτ. = ποινή) αφεντίας ρεάλια 20 και όλα ελεύθερα και χωρίς άλλην κράτηξιν παρά γρόσια 8 κράτηξιν της αφεντίας.

Γεώργιος Μοσκωνάς στέργω τα άνωθεν για λόγους μου και για την γυναίκα μου Γάσμαρ Εμανουήλ προεστός και στέργω και ατζετάρω την άνωθεν πουλησίαν.

Γεώργις Μαρκαδιάντος, Μπερτουμίς Μπρούτος, Γεώργις και Κωνσταντή Φωκιανού, Γεώργις Σαλονικαίος και νοτάριος (ιτ. =συμβολαιογράφος) του καστελίου άγουσας (Νάουσας) με θέλημα των δύο μερίδων έγραψα και μαρτυρώ.

Τζουάνες Γεράρδης, Νικηφόρος Γεράρδης, Νικόλας Ραγούσης μαρτυρούμε τα άνωθεν.

–1663. Αιτήσεις Ναουσαίων στον ηγούμενο Νάξου Γασπάρο Εμμανουήλ α)ARSI Galloa .455

Ευλαβέστατε και αιδεσιμώτατε εν Χω Πάτερ

Η ευχή της αγιωσύνης σου απάνω μας και εις όλον το νησίν τούτο. Έστοντας και από δεκατέσσερες χρόνους οπού λείπουσιν οι ευλαβέστατοι πατέρες της συντροφίας από το νησί μας επαρακαλέσαμεν πολλαίς φοραίς να γυρίσουν εδώ οπού τους είχαμε προτήτερα χρόνους επτά και ακόμη δεν εστραφήκασι αν καλά και πάντα μας ήταξαν καλήν όρεξιν. Τώρα οπού ακούομεν πως ήλθασι εις την Τήνο και εις την Μήλον πρέπον μας εφάνηκεν να δείξωμεν και εμείς την αγάπην και τον πόθον οπού είχαμεν να τους απολαύσωμεν εδώ και να παραλέσωμεν να μας τους επέμψη η αιδεσιμότης σου σαν εκείνος οπού τους ορίζει όλους και δεν γυρεύει άλλο παρά να τους στείλη εκεί οπού εμπορούσι να βοηθήσουν ταις ψυχαίς εις σωτηρίαν παντοτινήν και δόξαν του Θεού και απαντέχοντας τούτην την χάριν φιλούμεν τα χείρας της αιδεσιμότης σου όσοι εδώ κάτω υπογράψαμε.

Από την Πάρον στας 16 του ιουλίου 1663.

Νικόλαος (Ρούσσος) ιερεύς και οικονόμος αγούσης σακελλάριος στέργω τα άνωθεν

Παπα δημήτριος τριαντάφυλος στέργω

Ιωασάφ ιερομόναχος μαλατέστας στέργω

Παπα Τζάνες Καλέργης στέργω

Παπα δημήτρις γανάτζες στέργω

Νικηφόρος γιράρδης στέργω τα άνωθεν

Γεώργις μοσκονάς στέργω

Τζουάνες μοσκονάς δούλος της εντιμότης σας

Τζουάνες κωταρίς δούλος της αιδεσιμότης σας

Μαστρο γληγόρης (Περπινιάνης) δούλος της αιδεσιμότης σας

Ανδρέας καλέργης δούλος της αιδεσιμότης σας

Δημήτρις μαλατέστας δούλος της αιδεσιμότης σας

Νικήτας μεδρινός στέργω

Ανεγνώστης ραγούσης στέργω.

–1663. Συμβόλαιο πώλησης οικίας της κυρά Γιαννούλας γυνή του Κωνσταντή Μοστράτου από τη Νάουσα Πάρου στον ηγούμενο Ιησουϊτών της μονής Νάξου π. Εμμανουήλ Γασπάρο. «εις δόξαν Χριστού αμήν 1663 ιουλίου 24 στο καστέλι της άγουσας εις το σπίτι εμένα του υπογράφου γεωργίου σαλονικαίου και νοτάριου της άγουσας… Νικολάκης Αγαλιανός μάρτυρας, Σάββας Βουτζαράς μάρτυρας στα άνωθεν, Γεώργιος Σαλονικαίος και νοτάριος του καστελίου άγουσας με θέλημα των δυο μερίδων έγραψα και μαρτυρώ τα άνωθεν».

–1663. Αίτηση στον Ιησουίτη γούμενο Νάξου Γασπάρο Εμμανουήλ.

Ευλαβέστατε και αιδεσιμώτατε εν Χω Πάτερ.

Η ευχή της αγιωσύνης σου απάνω μας και εις όλον το νησίν τούτο. Εστοντας και από δεκατέσσερες χρόνους οπού λείπουσιν οι ευλαβέστατοι πατέρες της συντροφίας από το νησί μας επαρακαλέσαμεν πολλαίς φοραίς να γυρίσουν εδώ οπού τους είχαμε προτήτερα χρόνους επτά και ακόμη δεν εστραφήκασι αν καλά και πάντα μας ήταξαν καλήν όρεξιν. Τωρα οπού ακούωμεν πως ήλθασι εις την Τήνο και εις την Μήλον πρέπον μας εφάνηκεν να δείξωμεν και εμείς την αγάπην και τον πόθον οπού είχαμεν να του απολαύσωμεν εδώ εις το νησί μας. Το λοιπόν παρακαλούμεν την σην αιδεσιμώτητα να ημπορούμεν να τους έχωμεν ωσάν τους είχαμεν και πρώτον. Παρακαλούμεν να έχωμεν το ζητούμενον.

Πάρος Παροικιά ιουλίου 20, 1663

Μανόλης Αλησάφης και επίτροπος

Νικολός Κοντήλης και επίτροπος.

–1675. 12 Απριλίου 1675. Ιησουίτης μοναχός και διδάσκαλος στη Νάουσα, Εμμανουήλ Γάσπαρις.

 

–Γασπαρίνης: Ένας κλάδος των Παντελαίων στις Λεύκες φέρουν το παρωνύμιο Γασπαρίνη από την γιαγιά στου Σκαραμαγκά με το παρωνύμιο Γασπαρίνη. Δεν είναι επωνυμο αλλα παρωνύμιο.

 

–Γασπαρόπουλος:

–1672. Στο υπέρθυρο της μεγάλης θύρας του νάρθηκα της Εκατονταπυλιανής «Μνήστιτι και του δούλου του θεού, Μιχελής Ασπρόπουλος μάστορης 1678». Ίσως το επώνυμο να είναι τελικά Γασπαρόπουλος, όπως αναφέρει ο Αναστάσιος Ορλάνδος.

 

–Γάτος:

–1821. Καταγραφή των κοινών χρεών της Νήσου Πάρου εγείνον εις Κωνσταντινούπολιν εις εκφόρους αποστολάς κατά το τελευτάτον _ καταχωρημένον εις τον κοινόν Κώδημα καθού είς του τελευταίου χρόνου απεσταλμένων. Μ. Τσιγώνια, και Ιω. Κορτιάνου λογαριασμούς, τα οποία μένουν ενεξόφλητα τα κεφάλαια ομολογιών οι δε τόκοι αυτών είναι πληρωμένοι μέχρι του χιλιοστού οκτακοσιοστού έτους.

Ομολογία Μαργιόρας Ιω. Γάτου γρ. 2500.

–1847. Σε εκλογικό κατάλογο Παροικίας του 1847 (συμπεριλαμβάνει και την Αντίπαρο) είναι εγγεγραμμένος ο 55χρονος βαρελοποιός Γάτος Ιωάννης.

 

–Γεμελιάρης ή Γιεμελιάρης ή Γιμελιάρης ή Τζιμιλιάρης: Βενετικής καταγωγής. Προέρχεται από την λέξη Gemello=δίδυμος και σήμερα ιταλικό επώνυμο Gemelli.

Το επώνυμο, στην αρχή του μαρτυρείται στις Λεύκες.

Ο Βαγιακάκος αναφέρει επώνυμα Ίμελος –Γέμελος από το λατ. Gemellus = δίδυμος και αλλού Γέμελος – Γεμελιάρης.

–1504. Το έτος 1504 ο Λευκιανοί Ιωάννης Γεωργ. Γεμελιάρης και ο Μένεγος Γεμελιάρης αφιερώνουν κτήματα τους στη μονή Παναγίας Χοζοβιώτισσας της Αμοργού.

–1556. Στις 9 Απριλίου του 1556 αναφέρεται ο Φιλόθεος Γεμελιάρης κτήρωρ της μονής Αγίας Αικατερίνης νοτιοδυτικά του Τσιπίδου, αφιερώνει την ιδιόκτητη μονή στην Μονή Χοζοβιώτισσας Αμοργού, την οποία γίνεται μετόχιο. «Εις, αφνς ‘ απριλιώ θ’ . Εγώ Φιλόθεος Γεμελιάρης, εις την Πάρο εις τον Κέφαλο. Επιδίδω και παραδωνω δια την ψυχήν μου και των γονέων μου, το μοναστήρι , ήγουν την εκκλησίαν, όπου έκτισα ατός μου την επονομαζόμενην Αγία Αικατερίνη, εις το Άσπρον Χωριόν απανωθίον εις την Αγίαν Μονήν με πύργον και με γυρισμένον χωράφιν (…) και φούρνον και σπίτια…» 

–1606. Προικοσύμφωνο Πέτρου Αντ. Κυρίτζη και Καλής Τζ. Μαυροϊωάννη. Κέφαλος, Μάρμαρα 20 Οκτωβρίου 1606.

«+Εν ονόματι του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού αμήν. Έτει από της ενσάρκου του Χριστού οικονομίας, 1606 Οκτωμβρίω 20 εν τη νήσω Πάρω εν Καστελλιώ Κεφάλω εις χωρίον λεγόμενον Μάρμαρα εις τον οίκον του κυρ Τζανή Μαυροϊωάννη συμφωνία υπανδρείας ποιούν αμφότερα τα δύο μέρη το έν μέρος ο κυρ Τζανής Μαυροϊωάννης και το έτερον μέρος ο μαστρ’ Αντώνης Κυρίτζης με γνώμην και βούλησην των συμβίων τους ο μέν διά να πάρη του άνωθεν μαστρ’ Αντώνη ο υιός ονόματι Πέτρος την θυγατέρα του άνωθεν κυρ Τζανή ονόματι Καλή διά γυναίκαν του νόμιμην και ευλογητικήν καθώς ορίζει η αγία του Χριστού Εκκλησία, πρώτον τάζει ο ρηθείς κύρ Τζανής προς την αυτού θυγατέρα, διά χάριν προικός, πρώτον μέν σπίτι να του αφήση πλησίον του μαστρο Ιωάννη Καρπούζη με το να κτίσουν μαζί με τον μαστρ’ Αντώνη ακόμη και το μαγαζέ πλησίον του κυρ Κωνσταντή Σκορδίλη και αυτό εδικόν των, το αμπέλι το μισό πλησίον του κύρ Μιχάλη Νταμιράλια και το μισό πατητήρι, φυλάσσοντας το ποτιστικό στην Βρύση το χωράφι ως καθώς ευρίσκεται πλησίον κύρ Μιχάλης Νταμιράλια και κύρ Νικόλαος Αρμπάς, με ελιές, με ρουδιές με όλα τα δέντρα και αυτό εδικόν της. Εις τον Χοιρόλακον το χωράφι πλησίον του κυρ Μάρκου Νταμιράλια ως καθώς ευρίσκεται εις τον Αντικέφαλον το χωράφι ως καθώς ευρίσκεται πλησίον κύρ Γεώργης Σκορδίλης. Ακόμη εις τον αυτόν τόπον απόξω ως ευρίσκεται εμισό την Βλυχάδα το χωράφι πλησίον του κύρ Χρούση Μουδάτζου. Ακόμη εκεί κοντά το χωράφι όπου έχω απέ τον κύρ Ροδ… πλησίον παπά Μανουήλ Λιπράντος, ακόμη από … στου άνωθεν κύρ Φραγκούλη τον κήπον έτερον κομμάτι και αυτό εδικόν της. Παπλώματα τέσσερα, μαξωτά δύο, ένα κόκκινο και ένα πετζάντο και δύο λινά… άσπρο, σεντόνια ζυγιές πέντε, δύο… τα τρία σκλέτα, μαξιλάρια ζυγιές έξι, κουρτούνες τρείς μια… και ασπροκεντητή και έτερη σκλέτη. Χειροκουρτίνα την ουρανία τηλάρι με μαλλί και … μία σκουτέλια δύο και στανιάδες δύο, ακόμη και στάνια έτερα εννέα, λύχνος της βίδας, … κολωνάτη και … ατζαλένη … ένα χάλκωμα και την άλλη μασαρία κατά την τάξιν να μην της λείπει τίποτες, μαντήλια, μπόλιες, πετζέτες, πήχες 40, ήτοι σαράντα, πάγκον έναν, κασέλες δύο, όποιες θέλει, τραπέζι ένα, καμιζόλα κόκκινη και παγονάτζα τη νέα όπου έχει και έτερη κόκκινη εκείνη που φορεί πουστοπράτζολα φτηλάτα ζύγην μίαν, έτερα βελουδένια ζυγιές δύο, μαργαριτάρι χρυσό, 10 ήτοι δέκα, δακτυλίδια μαλαματένια, τέσσερα και έτερο σουλιτάρι μαλαματένιο, σκολαρίκια ζυγήν μίαν, τις κασέλες της που έχμε και αυτές εδικές της, πουνταρέλα ντουζίνα μισή, αγελάδα μίαν, της γαϊδάρας το πουλάρι και αν κάμη και η φοράδα πουλάρι και αυτό εδικόν της. Βουτζία τρία, ήτοι 3. Το εικονοστάσι τον Θεολόγο ήτοι της μάνας της και τούτο να εορτάζη την μίαν όποιαν θέλει. Ταύτα πάντα και την ευχήν μας. Ακόμη και το χωράφι στα Μάρμαρα πλησίον του μαστρο γαλανού μετά τον θάνατόν μας και αυτό εδικόν της.

+Από το έτερον μερος τάζει και δίνει ο ρηθείς μαστρ’ Αντώνης προς τον αυτού υιόν διά χάριν προικός το αμπέλι την φυτείαν εις τον Κάμπν πλησίον του κύρ Αλεξανδή Κυρίτζη, του αδελφούν του, εις το χωρίον του Μαρμάρου, το χωράφι του Μπονοφάτζου ως καθώς ευρίσκεται πλησίον του κύρ Ιωάννη Ρούσου φυλάσσοντας να παίρνει ο πατέρας του ένα σπιτότοπο, ακόμη ένα κοντά από κάτω να κατεβάση τον τοίχον από πέρα στη γωνία του καντουνιού του χωραφιού του Αγίου Αντωνίουνα πάγη στη γουνία στο καντούνι του Μιχάλη Σκορδίλη στο Λιβάδι το χωράφι το εμισό ως καθώς ευρίσκεται με ποτιστικά, πλησίον του Νικόλα Θολόγου Λουκή και Νικόλα Γεωργίου Ρούσου φυλάσσοντας να παίρνει ο πατέρας του στο απάνω πηγάδι ήγουν το κτίσμα να έχη ένα ποτιστικό ορδινάριο, και πάλε μετά τον θάνατόν του να είναι το εμισό δικόν του το χωράφι στα Σκημπιά πλησίον κύρ Γεώργιος Γεμελιάρης και κύρ Γεώργιος Πούλιος το χωράφι στα Λακκιά πλησίον παπα Μανουήλ Λιπράντος, ως καθώς ευρίσκεται το αλώνι στον Άγιον Γεώργιον πλησίον κύρ Γεώργιος Λέφας με μαρ… ως καθώς ευρίσκεται ακόμη και ως εκεί κοντά να κατεβάση τον τοίχον και ως το Ξυλοκερατάδι, στο Μαυρολιό την πάρτη μου που έχω απέ τον Ζαχαρία και αυτό εδικόν του, σεντόνια ζυγή μίαν κεντητή, πάπλωμα γερανιό, ένα στρώμα με το μαλλί, μαξελάρια αμπελοφύλλητα, ζυγήν μίαν, στάνια κομμάτια δώδεκα, καντηλέρι ένα, δακτυλίδι μαλαματένιο ένα…, μαντήλια δύο, ρούχα … φίνες τρείς και ένα φερετζέ ήτοι ζυγιές τρείς, δύο που έχει και έτερη να την έχη ράστη ήτοι θοταργόν του και ένα σηπέτο έδωσε ένα ήτοι … βουτζιά τρία διά την ζωστροφήν του να .. .. .. μαγέρεμα να μην του λείπη. Ταύτα πάντα και την ευχήν μας και εάν .. .. .. να τους είναι απέ του άλλου χωρίς κληρονόμον να στρέφουνται τα πράγματα εις τους πρόσιμους εδικούς έτζι είπαν και εσυνιβάστηκαν και οι δύο μερίδες με θέλημα και με καλήν τους γνώμην και όποιος ήθελεν αλληλογήσει απέ τα δυό μέρη να πέφτη εις πένα και κοντάνα της αυθεντιάς ρεάλια 8, ήτοι οκτώ, τα ήμιση της αυθεντίας και τα ήμισυ της … μερίδας, επροσκάλεσαν και παρακαλετούς και αξιοπίστους μάρτυρας τον κύρ Τζανή Σκορδίλη και κύρ Ιωάννη Παδιάτη και κύρ Νικολό Ιωάννου Ρούσσο και κύρ Γεώργη Σκορδίλη. –Πρωτοπαπάς και νοτάριος Κεφάλου με θέλημα των δύο μερίδων έγραψα και εσφάλησα. (ΓΑΚ, Κ 8ζ, Συλλ. Ζερλέντη).

–1616. 23 Αυγούστου 1616. Αγορά του αγρού της Αννούλας Γεμελιάρη.

–1636. 27 Δεκεμβρίου 1636. Ομοία του αμπελίου του Φραγκίσκου Γεμελιάρη.

–1637. Σε έγγραφο του Αγίου Αντωνίου Κεφάλου αναφέρεται ο Φραγκιάς Γεμελιάρης το 1637.

–1649. Το 1649 ο Ιερομόναχος Ιάκωβος Γεμελιάρης από τις Λεύκες είναι αφιερωτής ενός χωραφιού στη Μονή Χοζοβιώτισσας Αμοργού.

–1655. Έγγραφο 24 Φεβρουαρίου 1655 αναφέρει: «Ομοία [αγορά] αμπελίου του μαστρο Γεώργη Γεμελιάρη».

–1656. Σε πωλητήριο Τζιπίδου 18 Δεκ. 1656 Ενώπιον του ιερέα Γεώργη Λιπράντου που συνέταξε το έγγραφο, ο ιερέας Κωνσταντίνος Παπδόπουλος γιός του παπα Ιωάννη Παπαδόπουλου, μαζί με την πρεσβυτέρα του και ο Περούλης Ρούσσος με τη γυναίκα του τη Γλέτα ανταλλάσουν κτήματα βρισκόμενα το μεν του πρώτου στο Ρουδά (νότια της Μάρπησσας), το δε του δεύτερου στο Παλαιοκάμινο Λευκών.«να έχει ο παπα-κυρ Κωνσταντίνος Παπαδόπουλος ένα κομμάτι πράμα στις Λεύκες, στο Παλαιοκάμινο, από του κύρ Περούλη των γονέων του ο παπα Μανογέλης Γεμελιάρης αγορά και να έχει και ο κύρ Περούλης…». Υπογράφουν και οι Μαρής Τριβυζάς και Ιωάννης … .

–1695. Χωροεπίσκοπος Κεφάλου και επίτροπος Λευκών ο Γεμελιάρης Ιωάννης αναφέρεται σε έγγραφο στις 15 Δεκεμβρίου 1695.

–1712. Σε έγγραφο της 2ας Μαΐου 1712, στο οποίο ο Τζώρτζης Τζιμιλιάρης πωλεί του Τζανή Χανιώτη «σπίτι, αμπέλι, χωράφια και ει τι άλλο τίποτες ευρίσκεται διά 40 ρεάλια»

–1714. Η Μοναχή Αθανασία κατά κόσμον Ανδριανή, σύζυγος Μιχαήλ Γαβαλά. Ιδιοκτήτρια της μονής Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου (Γυαλιστή) Λευκών. Ανίψια της υπήρξαν ο ιερέας Ιωάννης Γεμελιάρης και ο ιερομόναχος Γρηγόριος Καλόπλαστος. Μετά την Αθανασία κτήτωρ της μονής κατέστη ο ιερομόναχος Γρηγόριος Καλόπλαστος ο οποίος εν συνεχεία την κληροδότησε στον αδερφό του Γεώργιο Καλόπλαστο (κατά τη διαθήκη του, 31 Ιανουαρίου 1714). Ο Γεώργιος Καλόπλαστος υπήρξε παππούς του μετέπειτα ιερομόναχου, χωροεπισκόπου και ηγούμενου του Αγίου Ιωάννη Γεωργίου Καλοπλάστου.

–1721. Ο ιερέας Ιωάννης Γεμελιάρης μνημονεύεται στο προικοσύμφωνο της Μαρούσας Τζ. Ραγκούση με τον Γεωργίου Ι. Γεμελιάρη. Λεύκες 20 Δεκεμβρίου 1721. όπου η Λαρέντζα Ραγκούση προικίζει την κόρη της Μαρούσα για να παντρευτεί τον γιο του αφέντη χωροεπισκόπου Κεφάλου Γεμελιάρη.

–1731. Στα 1731 «η περιουσία του μακαρίτη χωροεπισκόπου Γεμελιάρη διαμοιράζεται στους δανειστές του, παρόντος του καδή Παροναξίας Ομέρ εφέντη και των κληρονόμων του μακαρίτη, αφού ο ίδιος ο ιδιοκτήτης της έχει πεθάνει χρεωμένος ως το λαιμό»

–1734. Εκλογή εκπροσώπων των  κοινών της Πάρου για να διευθετήσει σοβαρό θέμα με «Επιδρομή πειρατών». Σε έγγραφο της Γενικής Συνέλευσης στις 6 Αυγούστου 1734 αναφέρεται ο επίτροπος Λευκών χωροπίσκοπος Γεμελιάρης.

–1734. Χωροεπίσκοπος Κεφάλου Γεμελιάρης μαρτυρά σε έγγραφο των Λευκών στις 18 Νοεμβρίου 1734.

–1734. Στις 6 Αυγούστου 1734 ο χωρεπίσκοπος Κεφάλου Ιωάννης Γεμελιάρης υπογράφει το πρακτικό εκλογής εκπροσώπων των Κοινών της Πάρου: Βικέντζου Ντεφραγκέσκη, Γεωργίου Ανδρουσιάνου και Νικολάου Σπανόπουλου.

–1734. Σε έγγραφο Λευκών στις 18 Νοεμβρίου 1734 αναφέρεται ως μάρτυς ο Χωρεπίσκοπος Ιωάννης Γεμελιάρης σε πωλητήριο στον ηγούμενο της Αγ. Κυριακής «έμα ψαρόγι».

–1738. Σε έγγραφο της Παροικιάς 16 Οκτωβρίου 1738 υπογράφει ο χωροεπίσκοπος Κεφάλου Γεμελιάρης.

–1743. Στις Λεύκες στις 5 Νοεμβρίου 1743 ο χωροεπίσκοπος Κεφάλου Γεμελιάρης συντάσσει το προικοσύμφωνο της Ανδριανάκης Ιωάν. Ραγκούση και του Πέρρου Βαρσαμή. 

–1744. Κατά τη Γενική Συνέλευση εκπροσώπων όλων των κοινών της Πάρου, της 6 Απριλίου 1744, αποφασίζουν να συντάξουν γράμμα υπερασπίσεως του συμπατριώτη τους δραγουμάνου Νικολάου Μαυρογένη, εναντίον των εις βάρος του συκοφαντιών μερικών συμπατριωτών τους, προς τις τουρκικές αρχές. υπογράφει και ο χωροεπίσκοπος Λευκών Γεμελιάρης.

–1750. Σε Πρακτικό εκλογής απεσταλμένου των επτά κοινών της Πάρου (Παροικιάς, Νάουσας, Κεφάλου, Τζιπίδου, Λευκών, Μαρμάρων, Δραγουλάς) στην Κωνσταντινούπολη της 23 Αυγούστου 1750, μαρτυρείται ο χωροπίσκοπος Κεφάλου Γεμελιάρης.

–1753. Σε προικοσύμφωνο Παροικιάς στις 26 Σεπτεμβρίου 1753 «το χωράφι στές Απήγανες στην Ετζερίαν σύμπλιος χωροπίσκοπος [Κεφάλου] Ιωάννης Γεμελιάρης»

–1757. Σε προικοσύμφωνο του Μαν. Αρκά και Λαρέντζας Γεμελιάρης (Λεύκες, 7 Νοεμ. 1757) αναφέρεται «το περιβόλι του Αρχολόγου με δύο πάρτες νερό της στέρνας.

–1760. Ο χωρεπίσκοπος Κεφάλου Ιωάννης Γεμελιάρης συντάσσει δωρητήριο έγγραφο Λευκών στις 20 Δεκεμβρίου 1760.

–1774. Στα 1774, Νοεμβρίου 23, «εν χορίω της Πάρου Λευχόν», «ο άγιος χωροπίσκοπος γεμελιάρης Ιωάννης, μαζί και ο αδερφός του Πετράκης Γεμελιάρης», «προσηλώνουν» το ιδιόκτητο μοναστήρι τους του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου (Γυαλιστή) Λευκών. Το έγγραφο υπογράφουν: ο χωροπίσκοπος Γεμελιάρης, ο ιεροδιάκονος Δημήτριος Ραγκούσης, ο Παντελής Κονταράτος, ο παπά-Τζώρτζης Ραγκούσης, ο Πέτρος Γεμελιάρης και ο ιεροδιάκονος Αντώνιος Παρούσης.

–1777. Στον εκλογικό κατάλογο Κώστου του 1847 είναι εγγεγραμμένος ο 70χρονος γεωργός Νικόλαος Ανδ. Γεμελιάρης (γεν. 1777).

–1779. Στον εκλογικό κατάλογο Κώστου του 1847 είναι εγγεγραμμένος ο 68χρονος γεωργός Νικόλαος Γεμελιάρης (γεν. 1779).

–1784. Στον εκλογικό κατάλογο Κώστου του 1847 είναι εγγεγραμμένος ο 63χρονος γεωργός Ιωάννης Ανδρ. Γεμελιάρης (γεν. 1784).

–1787. Το 1787 αναφέρεται ο Γεμελιάρης Ιωάννης ανιψιός Ανδριάννας Μιχ. Γαβαλά.

–18^ος αι. Στη περιοχή του Μαραθίου σε έγγραφο του 18ου αιώνα «σύμπλιος Γ. Κονταράτος με αγρόν καλούμενον Ευαγγελίστριας με Ζαννήν Γεμελιάρην».

–1790. Συμφωνία για την τιμή κτήματος. Τζιπίδος, 1 Σεπτεμβρίου 1790. Ο μαστρο Νικήτας Άγουρος και ο Λιανός Γεμελιάρης συμφώνησαν η τιμή του να γίνει 11 ρεάλια για ένα κτήμα στην Ψαρόγα. Εκτιμητής (αποκοπτής) ήταν ο Νικόλας Θωμά Ραγκούσης. Υπογράφουν ο Σακελλάριος Ραγκούσης, που υπογράφει στο όνομα του Λιανού και της συζύγου του, και ο Τζώρτζης Ραγκούσης.

–1794. Στον εκλογικό κατάλογο Κώστου του 1847 είναι εγγεγραμμένος ο 53χρονος γεωργός Ιωάννης Λ. Γεμελιάρης (γεν. 1794).

–1794. Σε εκλογικό κατάλογο στις 18 Μαρτίου 1844, του Δήμου Νάουσας (συμπεριλαμβάνεται και ο Κώστος), υπάρχει εγγεγραμμένος ο 50χρονος γεωργός Ιωάννης Μ. Γεμελιάρης (γεν. 1794).

–1797. Στον εκλογικό κατάλογο Κώστου του 1847 είναι εγγεγραμμένος ο 50χρονος γεωργός Ιωάννης Μ. Γεμελιάρης (γεν. 1797).

–1797. Στον εκλογικό κατάλογο Κώστου του 1847 είναι εγγεγραμμένος ο 50χρονος γεωργός Μιχαήλ Π. Γεμελιάρης (γεν. 1797).

–1799. Στον εκλογικό κατάλογο Κώστου του 1847 είναι εγγεγραμμένος ο 48χρονος γεωργός Ανδρέας Γεμελιάρης (γεν. 1799).

–1805. Σε εκλογικό κατάλογο Δήμου Μάρπησσας του 1844 υπάρχει εγγεγραμμένος ο Νικόλαος Γεμελιάρης (γεν. 1805) 39 ετών. 

–1805. Στον εκλογικό κατάλογο του Δήμου Μάρπησσας το 1847 είναι εγγεγραμμένος ο 42χρονος γεωργός Γεμελιάρης Μανόλης (γεν. 1805).

–1806. Στον εκλογικό κατάλογο Λευκών του 1847 είναι εγγεγραμμένος), ο 31χρονος εργάτης Γεώργιος Γεμελιάρης (γεν. 1806).

 –1807. Στον εκλογικό κατάλογο Κώστου του 1847 είναι εγγεγραμμένος ο 30χρονος γεωργός Ιωάννης Γ. Γεμελιάρης (γεν. 1807).

–1809. Σε εκλογικό κατάλογο στις 18 Μαρτίου 1844, του Δήμου Νάουσας (συμπεριλαμβάνεται και ο Κώστος), υπάρχει εγγεγραμμένος ο 35χρονος εργάτης Αντώνιος Γεμελιάρης (γεν. 1809).  

–1811. Στον εκλογικό κατάλογο Κώστου του 1847 είναι εγγεγραμμένος ο 36χρονος γεωργός Λιανός Ν. Γεμελιάρης (γεν. 1811).

–1812. Πρωτόδικος ιερέας Γεμελιάρης στην Παροικιά το 1812.

–1813. Στον κατάλογοομολογιών της μονής Ευαγγελίστριας Παροικιάς στις 10 Ιουνίου 1813 αναφέρεται ο Πρωτέκδικος Γεμελιάρης.

–1814. Στον εκλογικό κατάλογο Κώστου του 1847 είναι εγγεγραμμένος ο 33χρονος γεωργός Λιανός Ι. Γεμελιάρης (γεν. 1814).

–1816. Στον εκλογικό κατάλογο Κώστου του 1847 είναι εγγεγραμμένος ο 31χρονος γεωργός Τζανής Γεμελιάρης (γεν. 1816).

–1816. Σακελλάριος Παροικιάς Γεμελιάρης υπογράφει έγγραφο στις 30 Σεπτεμβρίου 1816.
–1816. Στις 6 Νοεμβρίου 1816 ο οικονόμος Λευκών και Κώστου Κωνσταντίνος Ρωμανός υπογράφει έγγραφο Νάουσας εις το όνομα του Ιωάννη Γαβαλά.

–1818. Σε εκλογικό κατάλογο Παροικίας του 1847 (συμπεριλαμβάνει και την Αντίπαρο) είναι εγγεγραμμένος ο 29χρονος γεωργός Νικόλαος Γεμελιάρης (γεν. 1818).

–1819. Ο ιερέας Κωνσταντίνος Γεμελιάρης Εφημέριος Μαρμάρων το 1819 και η Στάμενα Μαρία πρεσβυτέρα του ιερέα η οποία πέθανε το ίδιο έτος. «1819 Ιανουαρίου 15 αποκοιμήθη / η κόρη μου η παπαδιά Μαρία πρεσβυτέρα παπά Κωνσταντή Γεμελιάρη και ο θεός αναπαύση / αυτήν μετά τους δικαίους: παπά Στρατής Στάμενας».

–1820. Το 1820 γεννιέται ο Γεμελιάρης Γεώργιος. Ήταν εγγεγραμμένος στο μητρώο αρρένων της Κοινότητας Λευκών.

–1820. Σε έγγραφο του χωριού Κεφάλου (Μάρμαρα) προς τον υπουργό της θρησκείας σχετικά με τον Άγιο Αντώνιο «Ελάβομεν την διαταγήν του Ιερού Υπουργείου της θρησκείας διορίζουσαν τον Κύριον Στέφανον Μαυρογένην προστάτην του μεγάλου Αντωνίου και τον κύριον Αθανάσιον Ιεροκήρυκα, ηγούμενον τούτου διά να συνάγουσιν όλα τα εισοδήματα και να υποσυρθή εις τα ίδια ο σκευοφύλαξ των χωριών Κεφάλου όστις πρότερον εδιωρίσθη ηγούμενος τούτου παρά του αυτού Ιερού υπουργείου βλέπομεν ότι το υπουργείον της θρησκείας ενασχολούμενον εις αναγκαιοτέρας υποθέσεις δεν δύναται να εξετάση ακριβώς την αλήθειαν. Η Κυρία Μαδώ του Μαυρογένη διά αναφοράς της ηπάτησε το υπουργείον τούτο λέγουσα ότι είναι κτήμα πατρικόν της εις τα συγκίλια τούτου με το από ΄κτήμα πατρικόν της είς της κοινότητος τούτο το μοναστήριον πρό χρόνων το εκαταξουσίαζεν δυναστικώς η Δόμνα του Μαυρογένους, ως εκ τούτου εφαντάζετο η απόγονος της ότι είναι κτήμα πατρικόν των ημείς λοιπόν, σεβασμιώτατε, δεν ημπορούμεν να αποχωρίσωμεν το δίκαιον της κοινότητος αλλά θέλουμεν να δικαιολογηθούμεν προς το Ιερόν τούτο υπουργείον καθώς και ο ίδιος παραστάτης μας θέλει σας πληροφορήσει όλην την αλήθειαν δια να μην απατάται και διατάττει τοιαύτας επιταγάς παρακαλούμεν λοιπόν να μη νομίσητε τούτο μας το φέρσιμον απείθειαν προς την σεβαστήν διοίκησιν μένομεν με όλον το σέβας. Τη 20 Οκτωβρίου 1823 των χωρίων Κεφάλου. Υπογράφει ο κάτοικος Μαρμάρων Κωνσταντίνος Ιερέας Γεμελιάρης κ.α. (Τ.Σ. ΠΑΡΟΣ ΜΑΡΜΑΡΑ 1820) (Γ.Α.Κ.).

–1820. Προικοσύμφωνο Νικολάου Μωραΐτη και Κατερινακίου Κονταράτου (Μάρμαρα, 3 Νοεμβρίου 1820).

«εις δόξαν Χριστού αμήν του αγίου ενδόξου μεγαλομάρτυρος Προκοπίου.

+ Έθος παλαιόν επεκράτησεν και νόμος εδόθη παρά Θεού Παντοκράτορος, έφησε Παύλος το της Εκκλησίας εδρέωμα, εθέσπισαν οι θεοφόροι πατέρες συμφωνίας υπανδείας και καθαρόν συνοικέσιον, καθώς ορίζει η αγία καθολική εκκλησία. Ούτω σύν Θεώ αγίω ερχόμενα τα δύο μέρη, το ένα μέρος ο παπα –κύρ Κωνσταντίνος Γεμελιάρης και το έτερον μέρος ο κύρ Δημήτριος Μωραΐτης, διά να λάβη ο υιός του Νικολάκης την ανεψιάν του παπά ονόματι Κατερινάκη διά γυναίκαν του νόμιμον και ευλογητικήν του, και διό γράφει ο παπά –κύρ Κωνσταντίνος την εικόνα του Τιμίου Σταυρού, τα εισόδια της Θεοτόκου και τα επίλοιπα τα όσα της ευρέθησαν τα γονικά της, τα οσπίτια της καθώς ευρίσκονται τα γονικά της με τους αέρηδες τους και με ταις τοποθεσίαις τους, από συρμή του οσπιτίου τρείς κασέλαις, ένα τραπέζι, δύο καρέγλαις μακριαίς και μικραίς, τέσσερα δακτυλίδια μαλαγματένια, ένα κορδόνι μαλαγματένιο με κορφή, ένα λαιμόν ποτόνια με ένα σταυρόν, μίαν φορεσιάν ρούχα ατλαζένια, άλλην φορεσιά παρακατιανή, τέσσερα ζευγάρια σεντόνια με πλεκτά και δύο σκλέτα, και πέντε κουρτούναις, ένα στρώμα γεμάτον με μαλλί και ένα ψιδί και παννί πήχες: 53: πετζέταις: 12: ένα ταβλομάντηλον, τέσσεις νιφτόμπολαις, μίαν τουζίνα  πιάτα εγγλέζικα και άλλην μίαν χοντρά, ένα καντηλιέρι πρού ζινον από δε τα υποστατικά, το χωράφι εις τον Τίμιον Σταυρόν σύμλιος ο άνωθεν παπάς, έτερον χωράφι εις το ομοίον μέρος πλησίον Μαργαριταράκη Μπιάζενα (Βιάζη), ένα λιβαδάκι πλησίον Αντωνάκης Ραγκούσης, ένα εξαμπέλισμα στην Κολυβού πλησίον Κωνσταντίνος Σιφάκης, το χωράφι εις την Σκαμνιάν πλησίον η κυρά – Μαργαριταράκη Μπιάζη, το χωράφι εις τον Πλακωτόν πλησίον Μανολιός Άγουρος, το χωράφι εις τον Άγιον Βασίλειον πλησίον ο αυτός τις μάνδραις με το αλώνι, ένα χωράφι εις τον Άγιον Βασίλειον πλησίον ο παπάς, το χωράφι εις τους Μαγιαλούπους πλησίον Δημήτρης Στέλλας ένα αμπέλι όπου είναι εις την Γλυφάδα (Γλυφάδες) πλησίον Μαρουσάκη Μπελέγρα χωράφι εις ταις Αγκαθιαίς πλησίον Γεώργης Φιλίνης μίαν ελαίαν εις τον Άγιον Ιωάννης της κερά Αντριάνας τέσσερα χαρανιά μικρά και μεγάλα δύο τηγάνια, έξε τζάραις, ένα ξυλοβούτζι, δύο βουτζά του κρασιού μίαν κρεβαταριάν, τέσσερεις απλάδεναις μεγάλες.

Από δε το έτερο μέρος ο κυρ Δημήτριος δίδει του υιού του Νιολάκη την εικόνα του Αγίου Βασιλείου, τα οσπίτια της μητρός του καθώς ευρίσκονται, το χαρανί της ρακής: 8 τζάραις, ένα βουτζί, δύο ζευγάρια σεντόνια με τα πλεκτά, τρία ζευγάρια σκλέτα, τρείς κουρτούναις, δύο μοναίς και η άλλη μεταξωτή, ένα στρώμα γεμάτον και μίαν μαξελάραν, ένα πάπλωμα καινούριον, δώδεκα πετζέταις φίναις, ένα τραπεζομάντιλον φίνον και έτερον χοντρό ένα ζευγάρι σκολαρίκια μαλαματένια, δύο δακτυλίδια μαλαματένια, ένα ζευγάρι σκολαρίκια μαλαματένια, δύο δακτυλίδια μαλαματένια, ένα ζευγάρι φιούμπες ασημένιαις: 14 κουμπιά ασημένια, δύο ασημένια πιρούνια, μίαν τουζίνα μαχαιροπίρουνα, μίαν πιάτα και πέντε αλάδεναις, δύο καντηλιέρια, μία κασέλα καρυδένη από δε τα υποστατικά, το χωράφι εις τον Σχίνον, πλησίον Μανολιός Άγουρος, το εξαμπέλισμα εις την Ευαγγελίστρα, πλησίον καπετάν Δημητρακης, το λιβάδι εις τον Βρόντα πλησίον ο αυτός αποθανόντας του, ένα χωράφι εις τα Φυρόγια πλησίον Μανολιός Άγουρος, άλλο χωράφι εις τον Κάψαλον πλησίον Άγιος Αντώνιος δέκα κεφάλια πρόβατα, ένα βόδι, και μίαν αγελάδα, την μάνδρα την αξεστέαστην πλησίον Αννάκη του Μανολιού. Ταύτα πάντα και την ευχήν των γονέων τους έτι του δίδει και μετρητά γρόσια: 500: δίδει της και ο πάρπα της ο παπά κύρ Κωνσταντίνος: 1000.

Κωνσταντίνος ιερεύς Κομπαδάκης

Έγραψα το παρον και πιστώς μαρτυρώ.

–1823. Στις 20 Οκτωβρίου 1823 ο ιερέας Τσιπίδου Γεμελιάρης Κωνσταντίνος υπογράφει σε έγγραφο.

–1824. Στις 21 Σεπτεμβρίου 1824 ο εφημέριος Μαρμάρων Κωνσταντίνος Γεμελιάρης υπογράφει το πρακτικό εκλογής «εκλεκτών» των Μαρμάρων.

–1825. Στις 18 Αυγούστου 1825 ο ιερέας Τσιπίδου Γεμελιάρης Κωνσταντίνος υπογράφει σε έγγραφο.

– 1825. Στις 10 Σεπτεμβρίου 1825, το εκτελεστικό Σώμα της Προσωρινής Κυβέρνησης της Ελλάδος δια τον πρόεδρο του Γεωργ. Κουντουριώτη ειδοποιεί το Υπουργείο Λατρείας (Θρησκείας), ότι ενέκρινε τον διορισμό Επιτροπής διά να επιστατεί τον Άγιο Αντώνιο. Μέλη αυτής ορίσθηκαν ο Ιωάννης Βαλσαμής, ο Γεώργιος Βιτζαράς και ο ιερέας Κωνσταντίνος Γεμελιάρης.

–1826. Σε διαθήκη στις 6 Ιανουαρίου 1826 αναφέρεται ο Ιωάννης Γεμελιάρης.

–1827. Ποσότης των χρεών του χωριού Μαρμάρων τα οποία χρεωστούνται με ομολογίας εις την Επανάστασην το 1827: Αυγούστου 14.

Εις Πετράκην Μ. Μαυρογένην γρ. 5425.

Μάρκου Μάτσα Μαυρογένους η από της 700: έμηναν 500γρ.

Κωνσταντή Γεμελιάρη γρ. 500

Μακαρίου Αγούρου γρ. 514

Γεωργίου Γαϊτάνου γρ. 1440

Ιωάννου Καντιώτου 67

Κωνσταντίνου Συφάκη 311

Άνευ ομολογίας Ιωάννου Πρωτοκόλου γρ.50

Τα όσα έχει να λάβγ ο επίτροπος του ιδίου χωριού Μανουήλ Παπαδόπουλος γρ.250

Το Μερικόν χρέος του Κοινού του χωριού Μαρμάρων γρ. 8600:100

–1829. Στις 5 Δεκεμβρίου 1829 σε έγγραφο Παροικιάς αναφέρεται ο εφημέριος Μαρμάρων Κωνσταντίνος Γεμελιάρης στον Κατάλογο συνδρομητών του εν τη κωμοπόλει Λευκών της Πάρου συστηθησομένου Αλληλοδιδακτικού σχολείου. Φέρεται να προσφέρει ανάμεσα στους κατοίκους των Μαρμάρων γρόσια 5.

–1833. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμένος ο Κωνσταντίνος Εμμανουήλ Γεμελιάρης (γεν. 1833), ετών 70, γεωργός, χήρος.

–1833. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Ιωάννης Εμμανουήλ Γεμελιάρης (γεν. 1833), κάτοικος Μαρπήσσης, ετών 70, γεωργός, έγγαμος.

–1843. Σε εκλογικό κατάλογο του 1843, του Δήμου Μάρπησσας (της επαρχίας Νάξου), υπάρχει εγγεγραμμένος ο Μανώλης Γεμελιάρης.

–1844. Το 1844 γεννιέται στις Λεύκες ο Γεμελιάρης Μιχαήλ του Γεωργίου. Ήταν εγγεγραμμένος στο μητρώο αρρένων της Κοινότητας Λευκών.

–1846. Γεμελιάρη Αννέζα θυγατέρα παπά Κωνσταντίνου Γεμελιάρη (γεν. 1846) και σύζυγος Νικήτα Άγουρου.

–1846. Πιστοποιητικό που συνέταξαν οι κάτοικοι του Δήμου Μαρπήσσης για να βεβαιώσουν τη συμμετοχή του συγχωριανού τους Γεωργίου Φωκιανού στον αγώνα του 1821 όπου το 1826 χρημάτισε κατά του Ιμπραΐμ στην πολιορκία της Τριπολιτσάς υπο τις οδηγίες του Δημητρίου Σάλα. Ένας από τους υπογράφοντες συγχωριανούς του στις 20 Μαΐου 1846 στην Μάρπησσα ήταν και ο Γεμελιάρης Μανός.

–1848. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένη η Ζαμπέτα Ιωάννη Γεμελιάρη (γεν. 1848), κάτοικος Μαρπήσσης, ετών 55, οικιακά, έγγαμος.

–1852. Το 1852 γεννιέται στις Λεύκες ο Γεμελιάρης Νικόλαος του Ιωάννη. Ήταν εγγεγραμμένος στο μητρώο αρρένων της Κοινότητας Λευκών.

–1854. Το 1854 γεννιέται στις Λεύκες ο Γεμελιάρης Γεώργιος του Παρασκευά. Ήταν εγγεγραμμένος στο μητρώο αρρένων της Κοινότητας Λευκών.

–1859. Το 1859 γεννιέται στις Λεύκες ο Γεμελιάρης Μιχαήλ του Παρασκευά. Ήταν εγγεγραμένος στο μητρώο αρρένων της Κοινώτητας Λευκών.

–1861. Το 1861 γεννιέται στις Λεύκες ο Γεμελιάρης Εμμανουήλ του Ζαννή. Ήταν εγγεγραμένος στο μητρώο αρρένων της Κοινώτητας Λευκών.

–1861. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμένος ο Εμμανουήλ Ιωάννη Γεμελιάρης (γεν. 1861), ετών 42, γεωργός, έγγαμος.

–1865. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμένος ο Μιχαήλ Εμμανουήλ Γεμελιάρης (γεν. 1865), ετών 38, γεωργός, έγγαμος.

–1866. Εγγεγραμμένοι στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος 1866. Γεμελιάρης Νικόλαος του Γεωργίου και Γεμελιάρης Μιχαήλ του Νικολάου.

–1867. Εγγεγραμμένοι στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος 1867. Γεμελιάρης Ευστράτιος του Γεωργίου και Γεμελιάρης Ανδρέας του Παρασκευά.

–1872. Εγγεγραμμένοι στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1872 ο Γεμελιάρης Νικόλαος του Παρασκευά, ο Γεμελιάρης Φώτιος του Ιωάννη και ο Γεμελιάρης Ιωάννης του Γεωργίου.

–1868. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμένη η Ελένη? Εμμανουήλ Γεμελιάρη (γεν. 1868), ετών 35, οικιακά, έγγαμος.

–1868. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμένος ο Νικόλαος Ιωάννη Γεμελιάρης (γεν. 1868), ετών 35, γεωργός, έγγαμος.

–1873. Εγγεγραμμένοι στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1873 ο Γεμελιάρης Λουκάς του Γεωργίου.

–1873. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμένος ο Δημήτριος Κωνσταντίνου Γεμελιάρης (γεν. 1873), ετών 30, εργάτης, έγγαμος.

–1873. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμένος ο Εμμανουήλ Κωνσταντίνου Γεμελιάρης (γεν. 1873), ετών 30, γεωργός, άγαμος.

–1873. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμένη η Μαρία σύζ. Νικολάου Γεμελιάρη (γεν. 1873), ετών 30, οικιακά, έγγαμος.

–1875. Εγγεγραμμένοι στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1875 ο Γεμελιάρης Ιωάννης του Παρασκευά.

–1875. Σε εκλογικό κατάλογο του Δήμου Υρίας του 1875, υπάρχει εγγεγραμμένος ο 71χρονος γεωργός, Ανδρέας Γεμελιάρης του Παρασκευά, αλλά και ο Γεμελιάρης Γεώργιος του Ευστράτιου 39 χρονών γεωργός.

–1875. Σε εκλογικό κατάλογο του 1875, του Δήμου Μάρπησσας (της επαρχίας Νάξου), υπάρχει εγγεγραμμένος ο Γεμελιάρης Ιωάννης του Εμμανουήλ, εργάτης 45 ετών.

–1875. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμένος ο Ιωάννης Κωνσταντίνου Γεμελιάρης (γεν. 1875), ετών 28, γεωργός, άγαμος.

–1876. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμένος ο Μαρία σύζ. Μιχαήλ Γεμελιάρη (γεν. 1876), ετών 27, οικιακά, έγγαμος.

–1879. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Κωνσταντίνος Ιωάννης Γεμελιάρης(γεν. 1879), κάτοικος Μαρπήσσης, ετών 24, γεωργός, άγαμος.

–1879. Εγγεγραμμένοι στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1879 ο Γεμελιάρης Ιωάννης του Νικολάου και ο Γεμελιάρης Δημήτριος του Νικολάου.

–1879. Στα δημοτολόγια Ερμούπολης είναι εγγεγραμμένος ο παριανός 70χρονος γεωργός Νικόλαος Ι. Γεμελιάρης, έγγαμος. Έδωσε όρκο στις 28 Απριλίου 1879.

–1880. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμένος ο Κοσμάς Κωνσταντίνου Γεμελιάρης (γεν. 1880), ετών 23, στρατιώτης, άγαμος.

–1881. Εγγεγραμμένοι στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1881 ο Γεμελιάρης Ιωάννης του Νικολάου και ο Γεμελιάρης Παναγιώτης του Γεωργίου.

–1881. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Δημήτριος Ιωάννης Γεμελιάρης (γεν. 1881), κάτοικος Μαρπήσσης, ετών 22, γεωργός, άγαμος.

–1882. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένη η Όλγα Ιωάννης Γεμελιάρη(γεν. 1882), κάτοικος Μαρπήσσης, ετών 21, οικιακά, άγαμος.

–1882. Εγγεγραμμένοι στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1882 ο Γεμελιάρης Μιχαήλ του Νικολάου.

–1883. Σε εκλογικό κατάλογο της Νάουσας του 1883 είναι εγγεγραμμένος ο Γεμελιάρης Αντώνιος του Ιωάννη, ετών 68, εργάτης.

–1883. Σε εκλογικό κατάλογο του Κώστου του 1883 είναι εγγεγραμμένος ο Γεμελιάρης Μιχάλης του Ιωάννη, 58 ετών, εργάτης, απεβίωσε.

–1883. Εγγεγραμμένοι στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1883 ο Γεμελιάρης Σταμάτιος του Γεωργίου.

–1884. Στις 21 Απριλίου 1884 ο 27χρονος επιπλοποιός από την Πάρο Ιωάννης Γεμελιάρης, του Νικολάου και της Δέσποινας, κάτοικος Σύρου παντρεύεται στην Ερμούπολη την 18χρονη από την Αμοργό Χαρίστω Γιωργάνου, του Δημητρίου και της Σοφίας.

–1885. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Θεόδωρος Ιωάννης Γεμελιάρης (γεν. 1885), κάτοικος Μαρπήσσης, ετών 18, γεωργός, άγαμος.

–1885 Σε εκλογικό κατάλογο της Νάουσας του 1885, υπάρχουν εγγεγραμμένοι οι, Γεμελιάρης Αντώνιος του Ιωάννη, 70 ετών, εργάτης από τη Νάουσα και Γεμελιάρης Ανδρέας του Αντωνίου, 37 ετών από τη Νάουσα, εργάτης.

–1885. Εγγεγραμμένοι στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1885 ο Γεμελιάρης Ανδρέας του Γεωργίου.

–1888. Γεμελιάρης Παρασκευάς του Γεωργίου. Έτος γέννησης το 1888 στις Λεύκες. Εγγεγραμμένος στο Μητρώο των Αρρένων της Κοινότητας Λευκών.

–1890. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1890 στις Λεύκες ο Γεμελιάρης Ζαννής του Εμμανουήλ και ο Γεμελιάρης Αντώνιος  του Νικολάου.

–1891. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμένος ο Εμμανουήλ Μιχαήλ Γεμελιάρης (γεν. 1891), ετών 12, ποιμήν, άγαμος.

–1891. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1891 στις Λεύκες ο Γεμελιάρης Κωνσταντίνος του Γεωργίου.

–1893. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1893 στις Λεύκες ο Γεμελιάρης Παρασκευάς του Μιχαήλ και ο Γεμελιάρης Νικόλαος του Εμμανουήλ.

–1893. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμένος ο Φραγκίσκος Μιχαήλ Γεμελιάρης (γεν. 1893), ετών 10, ποιμήν, άγαμος.

–1894. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμένη η Θεολογίτη Μιχαήλ Γεμελιάρη (γεν. 1894), ετών 9, άνευ, άγαμος.

–1894. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1894 στις Λεύκες ο Γεμελιάρης Γεώργιος του Νικολάου και ο Γεμελιάρης Νικόλαος του Ιωάννη.

–1894. Στις 13 Οκτωβρίου 1894 ο 25χρονος υποδηματοποιός από την Πάρο Ιωάννης Ρουμελιώτης του Θεόδωρου και της Αικατερίνης Βεντουρή, παντρεύεται στην Ερμούπολη την 18χρονη από την Πάρο Ειρήνη Νταβαρία, του Γεωργίου και της Ελένης Γεμελιάρη.

–1895. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1895 στις Λεύκες ο Γεμελιάρης Παρασκευάς του Γεωργίου και ο Γεμελιάρης Ιωάννης του Μιχαήλ.

–1896. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμένος ο Ιωάννης Εμμανουήλ Γεμελιάρης (γεν. 1896), ετών 7, μαθητής, άγαμος.

–1897. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμένος ο Ιωάννης Νικολάου Γεμελιάρης (γεν. 1897), ετών 6, μαθητής, άγαμος.

–1897. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμένος ο Σπύρος Εμμανουήλ Γεμελιάρης (γεν. 1897), ετών 6μηνών, άνευ, άγαμος.

–1897. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1897 στις Λεύκες ο Γεμελιάρης Σταμάτιος του Νικολάου και ο Γεμελιάρης Ανδρέας του Γεωργίου.

–1898. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1898 στις Λεύκες ο Γεμελιάρης Αντώνιος του Γεωργίου ο οποίος έπεσε υπέρ της πατρίδος κατά την περίοδο 1919-22. Ο Γεμελιάρης Γεώργιος του Ιωάννη και ο Γεμελιάρης Εμμανουήλ του Μιχαήλ.

–1898. Πίναξ του Συνδέσμου των εν Λαυρίω, Αθήναις περιχώροις και Πειραιει ΠΑΡΙΩΝ, εμφαίνων ονοματεπώνυμων μελών της Περιόδου 1ης Ιουνίου 1898 o Γεμελιάρης Ν. Ιωάννης και ο Γεμελιάρης Γεώργ. Νικόλαος.

–1898. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμένος ο Γεώργιος Νικολάου Γεμελιάρης (γεν. 1898), ετών 5, άνευ, άγαμος.

–1898. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμένη η Αννέζα Μιχαήλ Γεμελιάρη (γεν. 1898), ετών 5, άνευ, άγαμος.

–1899. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμένος ο Νικόλαος Εμμανουήλ Γεμελιάρης (γεν. 1899), ετών 4, άνευ, άγαμος.

–1900. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμένη η Ειρήνη Μιχαήλ Γεμελιάρη (γεν. 1900), ετών 3, άνευ, άγαμος.

–1900. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμένη η Άννα Εμμανουήλ Γεμελιάρη (γεν. 1900), ετών 3, άνευ, άγαμος.

–1900. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1900 στις Λεύκες ο Γεμελιάρης Νικόλαος του Γεωργίου και ο Γεμελιάρης Γεώργιος του Ιωάννη. Και οι δυο είχαν καταταχτεί στον ελληνικό στρατό ως εθελοντές. Έπεσαν υπερ πατρίδος στον Μικρασιατικό πόλεμο κατά την περίοδο 1919-22.

–1901. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1901 στις Λεύκες ο Γεμελιάρης Φραγκίσκος του Μιχαήλ.

–1902. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1902 στις Λεύκες ο Γεμελιάρης Ιωάννης του Εμμανουήλ.

–1904. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1904 στις Λεύκες ο Γεμελιάρης Γεώργιος του Ιωάννη.

–1905. Το 1905 γεννιέται ο γεωργός Γεμελιάρης Γεώργιος του Εμμανουήλ. Στον εκλογικό κατάλογο του Δήμου Μαρπήσσης στις 4 Φεβρουαρίου 1950 διαγράφεται ως εγγραφέντας σε άλλο εκλογικό κατάλογο άλλων Κοινοτήτων.

–1906. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1906 στις Λεύκες ο Γεμελιάρης Γεώργιος του Μιχαήλ.

–1908. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1908 στις Λεύκες ο Γεμελιάρης Μνηγός του Μιχαήλ και ο Γεμελιάρης Νικόλαος του Ιωάννη.

–1910. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1910 στις Λεύκες ο Γεμελιάρης Ιάκωβος του Ιωάννη.

–1923. Μέλος του Εξωραϊστικού Φιλοδασικού Συλλόγου Λευκών, εν Λεύκαις τη 17 Απριλίου 1923 ο Γεώργιος Γιεμελιάρης, ο Ιωάννης και ο Παναγιώτης Γιεμελιάρης.

–1924. Το 1924 γεννιέται ο Γεμελιάρης Νικόλαος του Γεωργίου γεωργός, κάτοικος κοιν. Αρχιλόχου.

–1925. Το 1925 γεννιέται ο Γεμελιάρης Νικόλαος του Κωνσταντίνου.

–1927. Το 1927 γεννιέται ο Γεμελιάρης Σταύρος του Ιωάννη γεωργός κάτοικος κοιν. Μάρπησσας.

–1928. Το 1928 γεννιέται ο Γεμελιάρης Νικόλαος του Γεωργίου γεωργός κάτοικος κοιν. Μάρπησσας.

–1928. Το 1928 γεννιέται ο Γεμελιάρης Ιωάννης του Θεόδωρου γεωργός κάτοικος κοιν. Μάρπησσας.

–1929. Το 1929 γεννιέται ο Γεμελιάρης Εμμανουήλ του Ιωάννη και ο Γεμελιάρης Νικόλαος του Ιωάννη.

–1931. Το 1931 γεννιέται ο Γεμελιάρης Εμμανουήλ του Ιωάννη.

–1932. Το 1932 γεννιέται ο Γεμελιάρης Νικήτας του Θεόδωρου.

–1946. Σε εκλογικό κατάλογο της Κοινότητας Μάρπησσας στις 30 Απριλίου 1946, υπάρχει εγγεγραμμένος ο 62χρονος Γεμελιάρης Δημήτριος του Ιωάννη γεωργός, ο 61χρονος Γεμελιάρης Θεόδωρος του Ιωάννη γεωργός, ο 38χρονος γεωργός Γεμελιάρης Μιχαήλ του Εμμανουήλ, ο 48χρονος γεωργός Γεμελιάρης Ιωάννης του Εμμανουήλ, ο 45χρονος γεωργός Γεμελιάρης Νικήτας του Εμμανουήλ, ο 40χρονος γεωργός Γεμελιάρης Γεώργιος του Εμμανουήλ και ο 49χρονος γεωργός Γεμελιάρης Γεώργιος του Νικολάου.

 

–Γεναδόπουλος: Βλέπε Γενναδόπουλος

–Γενάρης ή Γεννάρης: Επώνυμο Παρωνύμιο. Ίσως κρητικής καταγωγής από την Σούδα. Κλάδος του επιθέτου υπάρχει στην Πάρο αλλά και στην Αθήνα από θηλυγονία. 

Σύμφωνα με οικογενειακή μαρτυρία, το Παριανό επώνυμο Γενάρης πριν καθιερωθεί ως επώνυμο, ήταν παρωνύμιο (παρατσούκλι), το οποίο αντικατέστησε το κανονικό επώνυμο Ζουμής, που ανήκει σε κλάδο της οικογένειας Ζουμή. Το Γενάρης δόθηκε στον γενάρχη της οικογένειας ως παρωνύμιο, επειδή  συνέχεια αναρωτιόταν και επιζητούσε εξήγηση, για τα γατιά που γεννούσαν Γενάρη μήνα, τον παρονόμασαν Γενάρη. Σήμερα το επώνυμο στην Πάρο συνεχίζει από θηλυγονία, ενώ κλάδος της οικογένειας που διαμένει στο Βέλγιο διατηρεί περιουσία στον Μώλο.

–1834. Στοιχείο της μονής Θαψανών, στα 1834. Το επώνυμο Γενάρης υπάρχει και σήμερα στην Πάρο.

–1847. Σε εκλογικό κατάλογο Παροικίας του 1847 (συμπεριλαμβάνει και την Αντίπαρο) είναι εγγεγραμμένος ο 58χρονος γεωργός Ιάκωβος Γενάρης.

–1888. Στις 29 Απριλίου 1888 ο 35χρονος εργατικός; από την Πάρο Ιωάννης Ραγκούσης του Ιωάννη και της Μαρίας Ι. Σφακιανού, παντρεύεται στην Ερμούπολη την 16χρονη από την Σύρο Μαρία Γενάρη, του Ιωάννη Γενάρη και της Μαρουλιώς Μεταξά.

–1894. Το 1894 γεννιέται ο Γεννάρης Δημήτριος του Ανδρέα  κάτοικος Παροικιάς.

–1901. Γενάρη Χρυσώ, όνομα συζύγου: Δημήτριος, Κύριο όνομα και επώνυμο πατρός: Κ. Αποστολόπουλος. Έτος γέννησης: 1901. Επάγγελμα: οικοκυρά.

–1930. Το 1930 γεννιέται ο Γεννάρης Ανδρέας του Δημητρίου ιδ. υπάλληλος κάτοικος της Κοιν. Παροικιάς.

–1945. Σε φωτογραφεία του 1945 απεικονίζεται στην Παροικιά ο Κώστας Γενάρης.

–1946. Σε εκλογικό κατάλογο της Παροικιάς του 1946 υπάρχει εγγεγραμμένος ο Γεννάρης Δημήτριος του Ανδρέα (γεν. 1894) συνταξιούχος, κάτοικος Παροικιάς.

–1950. Στον εκλογικό κατάλογο της Κοινότητας Παροικιάς στις 17 Μαΐου 1950 είναι εγγεγραμμένη η Γενάρη Χρυσώ (γεν. 1901), όνομα συζύγου Δημήτριος, όνομα πατρός Κ. Αποστολόπουλος.

–1952. Στον εκλογικό κατάλογο Παροικιάς το 1952 είναι εγγεγραμμένος ο Γεννάρης Ανδρέας του Δημητρίου ιδ. υπάλληλος κάτοικος της Κοιν. Παροικιάς.

 

–Γενεράλες: Βλέπε Γενεράλης

 

–Γενεράλης ή Γενεράλες: Κρητοβενίτικη η προέλευση αυτού του επιθέτου. Ανήκει στην κατηγορία των ονομάτων που προέρχονται από βενετικά αξιώματα και τίτλους ή επαγγέλματα. Από το Generale (γενικός).

Στην Κρήτη αναφέρεται με τον τύπο Γενεράλης σε Αμάρι και Γερακάρι και Γενεράλες.

Και στην Κύθνο επώνυμο Γενεράλης.

Εκτός από την Κρήτη το συναντάμε και στην Κύθνο με τον τύπο Γενεράλης.

–1853. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Ιωάννης Γεωργίου Γενεράλης (γεν. 1853), κάτοικος Αθήνας, ετών 50, σανδαλοποιός, έγγαμος.

–1858. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένη η Δέσποινα Ιωάννη Γενεράλη (γεν. 1858), κάτοικος Αθήνας, ετών 45, οικιακά, έγγαμος.

–1858. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Αντώνιος Γεωργίου Γενεράλης (γεν. 1858), κάτοικος Αθήνας, ετών 45, κηπουρός, έγγαμος.

–1860. Στις 16 Ιανουαρίου 1860 σε συμβολαιογραφική πράξη [ναυτοδάνειο] στην Σύρου αναφέρεται ότι ο κάτοικος Πάρου ναυτικός Γενεράλης Γεώργιος.

–1860. Στις 26 Φεβρουαρίου 1860 και στις  27 Μαρτίου 1860 σε συμβολαιογραφική πράξη [Συμφωνητικό] στην Σύρου αναφέρεται ο κάτοικος Πάρου Γεώργιος Γενεράλης ναυτικός να συνάπτει συμφωνητικό σε ναυπηγείο της Ερμούπολης.

–1875. Σε εκλογικό κατάλογο του 1875, του Δήμου Μάρπησσας (της επαρχίας Νάξου), υπάρχει εγγεγραμμένος ο Γενεράλες Ιωάννης του Γεωργίου, 21 ετών σκυτοτόμος.

–1912-1922. Ηρώο Μάρπησσας «Εν έτει 1929 ο Σύνδεσμος Μαρπησσέων Πάρου. Τοις Ενδοξως εν Πολέμοις πεσούσι 1912-1922 Μαρπησσέοις Αρχιλοχιταις» ΓΕΝΕΡΑΛΗΣ Σ. Ι.

–Γενιάτος ή Γενάτος: Παρωνυμικό επώνυμο.

–1883. Σε εκλογικό κατάλογο της Νάουσας του 1883 είναι εγγεγραμμένος ο Γενιάτος Εμμανουήλ του Χαράλαμπου, 52 ετών, παπουτσής, κάτοικος Αθήνας.

–1885. Σε εκλογικό κατάλογο της Νάουσας του 1885, υπάρχει εγγεγραμμένος ο, Γεν(ι)άτος Εμμανουήλ του Χαράλαμπου, ετών 54, υποδηματοποιός από τη Νάουσα, κάτοικος Αθήνας.

–Γενναδόπουλος ή Γεναδόπουλος:

–1900. Το 1900 γεννιέται ο Γενναδόπουλος Μιχαήλ του Αντωνίου ράπτης κάτοικος Παροικιάς.

–1908. Το 1908 γεννιέται η Γεναδοπούλου Αικατερίνη του Αντωνίου κάτοικος κοιν. Παροικιάς.

–1909. Το 1909 γεννιέται ο Γενναδόπουλος Γρηγόριος του Αντωνίου ράπτης κάτοικος Παροικιάς. Απεβίωσε το 1949 στην Παροικιά.

–1912. Το 1912 γεννιέται ο Γενναδόπουλος Ιωάννης του Αντωνίου εργάτης κάτοικος Παροικιάς.

–1913. Το 1913 γεννιέται η Γεναδοπούλου Σμαράγδα του Μιχαήλ κάτοικος κοιν. Παροικιάς.

–1946. Στον εκλογικό κατάλογο Παροικιάς του 1946 υπάρχουν εγγεγραμμένα τα αδέρφια Γενναδόπουλος Μιχαήλ, Γρηγόριος και Ιωάννης του Αντωνίου κάτοικοι Παροικιάς.

 

–Γεννάρης: Βλέπε Γενάρης

 

–Γεντίκογλου: Μικρασιάτικο επώνυμο.

–1938. Στα δημοτολόγια Ερμούπολης είναι εγγεγραμμένος η παριανή [Αντίπαρο] 25 ετών Ευαγγελία Βασ. Γεντίκογλου άγαμος. Έδωσαν όρκο στις 30 Απριλίου 1938.

–Γεραλής: Επώνυμο παρωνύμιο. Ο Λουκας Γεραλης γεννήθηκε στη Γερα της Λεσβου το 1875 και πέθανε στην Αθήνα το 1958. Ο πρώτος μεγάλος Έλληνας ζωγράφος που έβαλε στον καμβά του την Πάρο το 1905 με θέμα (Στο καφενεδάκι της αποβάθρας).

–1875 Ο ζωγράφος Λουκάς Γεραλής (1875 - 1958) είχε Λευκιανή σύζυγο, την Άννα Γ. Δεσύλλα.

–1923. Σε εικόνα της Αγίας Βαρβάρας στον παλαιό ενοριακό ναό του Αγίου Γεωργίου της Αγκαιριάς έχει την επιγραφή: «Αφιέρωμα Αντωνίου Ιωάννου Ραγκούση και της συζύγου αυτού Μαρίας» - «Λ. Γεραλής 1923».

 

–Γεράκης: Κρητικής καταγωγής, από της Αρχάνες και προέρχεται από το ουσιαστικό γεράκι. Ο γενάρχης της Παριανής οικογένειας κατάγεται από την Αμοργό.

–1946. Στην εφημερίδα Φωνή της Πάρου συνήθιζαν οι παριανοί της Αθήνας και του Πειραιά, να βάζουν διαφήμιση για να προσελκύσουν τους συμπατριώτες τους στα μαγαζιά τους, ένα από αυτά τα μαγαζιά το 1946 ήταν το «Πρατήριον Αγροκτήματος και πτηνοτροφείον Ε. Βλαβιανού και Γ. Γεράκη, Αδριανού 120 Τηλ. 26114.

 

–Γεράρδης ή Γεράρδος ή Γιράρδης ή Γηράρδης: Γνωστή γενοβέζικη οικογένεια. Από το λατινικό Gerardi, Girardi.

Η απώτερη προέλευση του επωνύμου είναι γερμανική. Συντίθεται από τις λέξεις δόρυ (gēr) και γερός (harti). Μία κατά προσέγγιση ελληνική μετάφραση θα μπορούσε να είναι το όνομα Δορυκράτης. για την ιστορία να πούμε ότι τον 4ο μΧ αιώνα πολλά γερμανικά φύλα κατέκλυσαν την ιταλική χερσόνησο διανθιζοντας την ιταλική γλώσσα με πολλά γερμανικά ονόματα. Η συνέχεια είναι γνωστή καθώς πολλές ιταλικές πόλεις είχανε ειδικά στην περιοχή του Αιγαίου πολλές κτήσεις.

Γνωστή καθολική οικογένεια της Πάρου και Αντιπάρου από τον 16ο αιω. Στη Νάουσα ο Θυρεός των Γεράρδη που ήταν πρόξενος της Αυστροουγγαρίας στην Παροναξία, την βρίσκουμε σήμερα στο γεφυράκι της Νάουσας το οποίο παλιότερα ήταν στην Ρούγα του Ευαγγελισμού (σημ. καφέ Ε. Γαβαλά).

Στο περιοδικό Φλέα τ 61 στην σελίδα 18 γράφει για τους άρχοντες της Άνδρου το 1624. «Οι Λατίνοι άρχοντες που ήθελαν να παραμείνουν καθολικοί είχαν εγκαταλείψει (υπό εκβιαστική πίεση) την Άνδρο προς ασφαλέστερα γι’ αυτούς νησιά (όπως οι Γκριμάλντι και ορισμένοι Σομμαρίπα για Νάξο και Πάρο, οι Τζεραρντίν (Γεράρδης) και Ντα Ραγκούσα για Πάρο». Όπως διαφαίνεται, υπήρξε κι άλλος κλάδος της οικ. Γεράρδη, που ήρθε αργότερα από την Άνδρο.

Κλάδοι της οικογένειας σήμερα σε Φολέγανδρο, Σύρο και Αθήνα.

Η πειρατεία, η ναυτιλία και η καλλιέργεια της γης σύντομα διαμόρφωσαν όπως σημειώνεται κάπου μια ντόπια τάξη ολιγαρχίας, στην οποία προσχώρησαν και οι εξελληνισθέντες παλαιοί Βενετοί φεουδάρχες. Εμφανίζονται δηλαδή οι αρχοντικές οικογένειες, που διέθεταν αρκετή κτηματική περιουσία, χρήματα, καράβια, ανεμόμυλους, μοναστήρια και αξιώματα, όπως Μαυρογένη, Κονδύλη, Κρίσπη, Χαμάρτου, Γεράρδη, Βατιμπέλα, Κορτιάνου, Μαλατέστα, Δελαγραμμάτη, Ναυπλιώτη, Καμπάνη κ.α. 

–1619-1624, Καθολικός επίσκοπος Σύρου ο Ναουσαίος Ιωάννης Γεράρδης.

–1624. Στο περιοδικό Φλέα τ 61 στην σελίδα 18 γράφει για τους άρχοντες της Άνδρου το 1624. «Οι Λατίνοι άρχοντες που ήθελαν να παραμείνουν καθολικοί είχαν εγκαταλείψει (υπό εκβιαστική πίεση) την Άνδρο προς ασφαλέστερα γι’ αυτούς νησιά (όπως οι Γκριμάλντι και ορισμένοι Σομμαρίπα για Νάξο και Πάρο, οι Τζεραρντίν (Γεράρδης) και Ντα Ραγκούσα για Πάρο». Όπως διαφαίνεται, υπήρξε κι άλλος κλάδος της οικ. Γεράρδη, που ήρθε αργότερα από την Άνδρο.

–1626. Σε έγγραφο του Αγίου Αντωνίου Κεφάλου στις 2 Φεβρουαρίου 1626. Αγορά του χωραφιού του Μανώλη Γηράρδη.

–1641, Γιαννουλάκης Γιράρδης, πρώτος νοικοκύρης του νησιού από τη Νάουσα.

–1652. Στις 31 Ιουλίου 1652 επισκέφτηκε την Πάρο ο Καπουκίνος π. Βερνάρδος Παρισηνός, απεσταλμένος στα νησιά του Αιγαίου από τον πάπα Ιννοκέντιο Ι. Βρήκε στην Παροικιά 50 και στη Νάουσα 25 Καθολικούς με επικεφαλής τους πρόκριτους Νικηφόρο και Ιωάννη Γιράρδη, πρόξενο της Γαλλίας. Και οι δυο ήταν υπέρμαχοι ίδρυσης μονής Καπουκίνων στη Νάουσα. Αλλά και οι ομόθρησκοί τους στην Παροικιά «επιθυμούσαν διακαώς», κατά τον π. Βερνάρδο, να έρθουν οι Καπουκίνοι στην πόλη τους για να τους προστατεύσουν από τους πειρατές και να μάθουν στα παιδιά τους γράμματα. Επειδή δεν ήταν δυνατόν να ικανοποιηθεί το διπλό αίτημα των Παριανών ελλείψει μοναχών ο π. Βερνάρδος συνέστησε στους συναδέρφους τους της Νάξου να επισκέπτονται συχνότερα το γειτονικό νησί.

–1655. Έγγραφο του μητροπολίτη Παροναξίας Νικοδήμου στις 29 Αυγούστου 1655 μας πληροφορεί ότι ο «κυρ Παρθένης Γεράρδης αγόρασε ένα χωράφι στο μέρος της Άγουσας και στην τοποθεσία Καψαμπέλο εντός του οποίου υπήρχε ένα μικρό εξωκκλήσι τιμώμενο στο όνομα του Αγίου Ανδρέα του Πρωτοκλήτου».

–1663. Πωλητήριο οικίας Μοσκωνά στο μέσα Κάστρο Ναούσης στον ηγούμενο Ιησουϊτών Νάξου Γάσπαρο Εμμανουήλ. ARSI, Gallia 105, 1φ. 458.

Εις το όνομα του Χριστού αληθινού Θεού αμήν. 1663 ιουλίου 18 στο καστέλι της άγουσας από το ένα μέρος ο αφέντης γεωργάκης μοσκωνάς μαζί με την αρχόντισαν του κυράν μαρκέττα και από το άλλο μέρος ο αιδεσιμώτατος πατέρας γάσπαρ εμανουήλ προεστώς της ρεζιδέντζας (ιτ. =κατοικίας, μονής) της συντροφιάς του Ιησού στη ναξίαν και θεληματικώς του αυτού ανδρόγυνου επούλησαν ένα σπίτι οπού το έχουσιν αγορασμένον από τον αφέντη μιχελάκη πρωτόδικο καθώς φαίνεται από το γράμμα καμωμένον στην Παρκιάν στας 6 ιουνίου 1663 τοποθετημένον στο μέσα κάστρο της άγουσας σύμβιο το μισέρ γεώργη σαλονικαίου το σπίτι και αποκάτωθε του σπιτιού του εμανουήλ ραγούση και όξω από το σπίτι εκείνο και κάμεραν ακόμη επούλησεν και τον αέρα και αυλογυρησίαν οπού είχε μεριά του γυαλού με το πηγάδι και πάσαν κομοδιτά και κάθε δικαίωματα ελεύθερον και πάσαν κράτηξιν εξόχως από το χαράτζι της αφεντιάς γρόσια 8 ήγουν οκτώ. Και την παρούσαν πουλησίαν κάμνουσιν το άνωθεν ανδρόγυνο του άνωθεν πατέρα δια ρεάλια 70 .

Την αυτήν ημέραν έμπρωστεν εμού του ιδίου νοτάριου και μαρτύρων το αυτό ανδόγυνο ήγουν αυθέντης ο γεωργάκης μοσκωνάς με την αρχόντισάν τουεδώκασιν του αυτού πατέρα εμανουήλ από την σήμερον δονατζιόνε ίντερ δίδος (λατ., ιτ.= την δωρεα) εκείνου και των διαδόχων του την κάναβα οπού έχουσι σύμπλιο του άνωθεν πουλημένου σπιτιού και αέρα και αυλογυρισίν του με τα δικαιώματα της αυτής κάναβας και με τον αέρα και ανώγι της πορτιανικής κάμερας τον αέρα και κάθε δικαίωμα δια την ψυχήν των σίνωσι των άνωθεν πατέρων της συντροφίας του Ιησού δια να κάμουν εκεί μοναστίρι με την κονδιτζιω (ιτ. = προϋπόθεση) ετούτην αν ίσως και δεν θέλουσιν οι αυτοί πατέρες να κάμουσι μοναστίρι να στρέψουν το άνωθεν σπίτι αγορασμένον και πηγάδι κάναβαν και πορτινήν και κάμεραν με τα δικαίωματά τως στο άνωθεν ανδρόγυνο και εις τους κληρονόμους των και δια βεβαίωσιν του άνωθεν χαρισμάτου και δονατζιώ εγίνηκε το παρόν γράμα εις το οποίον υπογράφουσιν οι ευεργετάδες τάζοντας να το μαντινιέρουν των πατέρων εναντίον εις καθενίς υποχρέωσιν ως άνωθεν και κοντάννα (ιτ. = ποινή) αφεντίας ρεάλια 20 και όλα ελεύθερα και χωρίς άλλην κράτηξιν παρά γρόσια 8 κράτηξιν της αφεντίας.

Γεώργιος Μοσκωνάς στέργω τα άνωθεν για λόγους μου και για την γυναίκα μου Γάσμαρ Εμανουήλ προεστός και στέργω και ατζετάρω την άνωθεν πουλησίαν.

Γεώργις Μαρκαδιάντος, Μπερτουμίς Μπρούτος, Γεώργις και Κωνσταντή Φωκιανού, Γεώργις Σαλονικαίος και νοτάριος (ιτ. =συμβολαιογράφος) του καστελίου άγουσας (Νάουσας) με θέλημα των δύο μερίδων έγραψα και μαρτυρώ.

Τζουάνες Γεράρδης, Νικηφόρος Γεράρδης, Νικόλας Ραγούσης μαρτυρούμε τα άνωθεν.

–1663. Αιτήσεις Ναουσαίων στον ηγούμενο Νάξου Γασπάρο Εμμανουήλ α)ARSI Galloa .455

Ευλαβέστατε και αιδεσιμώτατε εν Χω Πάτερ

Η ευχή της αγιωσύνης σου απάνω μας και εις όλον το νησίν τούτο. Έστοντας και από δεκατέσσερες χρόνους οπού λείπουσιν οι ευλαβέστατοι πατέρες της συντροφίας από το νησί μας επαρακαλέσαμεν πολλαίς φοραίς να γυρίσουν εδώ οπού τους είχαμε προτήτερα χρόνους επτά και ακόμη δεν εστραφήκασι αν καλά και πάντα μας ήταξαν καλήν όρεξιν. Τώρα οπού ακούομεν πως ήλθασι εις την Τήνο και εις την Μήλον πρέπον μας εφάνηκεν να δείξωμεν και εμείς την αγάπην και τον πόθον οπού είχαμεν να τους απολαύσωμεν εδώ και να παραλέσωμεν να μας τους επέμψη η αιδεσιμότης σου σαν εκείνος οπού τους ορίζει όλους και δεν γυρεύει άλλο παρά να τους στείλη εκεί οπού εμπορούσι να βοηθήσουν ταις ψυχαίς εις σωτηρίαν παντοτινήν και δόξαν του Θεού και απαντέχοντας τούτην την χάριν φιλούμεν τα χείρας της αιδεσιμότης σου όσοι εδώ κάτω υπογράψαμε.

Από την Πάρον στας 16 του ιουλίου 1663.

Νικόλαος (Ρούσσος) ιερεύς και οικονόμος αγούσης σακελλάριος στέργω τα άνωθεν

Παπα δημήτριος τριαντάφυλος στέργω

Ιωασάφ ιερομόναχος μαλατέστας στέργω

Παπα Τζάνες Καλέργης στέργω

Παπα δημήτρις γανάτζες στέργω

Νικηφόρος γιράρδης στέργω τα άνωθεν

Γεώργις μοσκονάς στέργω

Τζουάνες μοσκονάς δούλος της εντιμότης σας

Τζουάνες κωταρίς δούλος της αιδεσιμότης σας

Μαστρο γληγόρης (Περπινιάνης) δούλος της αιδεσιμότης σας

Ανδρέας καλέργης δούλος της αιδεσιμότης σας

Δημήτρις μαλατέστας δούλος της αιδεσιμότης σας

Νικήτας μεδρινός στέργω

Ανεγνώστης ραγούσης στέργω.

–1669. Στον Άγιο Γεώργιο στο Μεροβίγλι Νάουσας, δεξιά της Ωραίας Πύλης σε εικόνα του Χριστού, είναι γραμμένο με κόκκινα γράμματα η επιγραφή: «Βασιλεύς βασιλέων και Μέγας Αρχιερεύς». Στο κάτω μέρος: «Δέησις του δούλου του Θ(εο)ύ Τιμοθέλου ιερομονάχου Ακριβού χοροεπισκόπου Αγούσις κτιτόρου αχ7θ’ (=1669) – Χείρ Νικοδήμου Γεράρδου».

–1672. Σε αίτημα των παριανών προς τον προϊστάμενο της γαλλικής επαρχίας Πατέρα της Καθολικής Εκκλησίας  Jacques Dinet για να ζητήσουν πατέρες της καθολικής εκκλησίας να έρθουν στην Πάρο. «Ταπεινοπρεπώς παρακαλούμεν την πανοσιώτη σας, ωσάν προηγούμενος οικουμενικός και πατριάρχης της αγίας και υπέρ ενδόξου συντροφιάς υου Ιησού να συγκλύνη εις το να μας έλθουν ωδε εις τον τόπον μας πατέρες δια να κατοικήσουν εδώ έως εις τα άλλα νησιά δια να ημπορέσωμεν και ημείς να λάβωμεν εκείνη την βοήθειαν και ωφέλειαν της ψυχής μας μαζί κα την επιστήμην δια τους μεταγενέστερους μας, επειδή ξεύρωμεν καλότατα ότι πως η πανοσιώτησας και η τρισκία της όλα ο σκοπός και ο πόθος άλλο δεν είναι εις όλα τα πάντα μόνον να γυρέψετε την μεγαλύτερην δόξα του Θεού και της σωτηρίας των ψυχών εις κάθε τόπον όπου ευρίσκονται…»

Πάρος: εν έτι σωτήριω 1672 εν μήνι μαίω (29) εις το παλαιόν: + Ταπεινός Μητροπολίτης Παροναξίας Μελέτιος.

Το πιο πάνω αίτημα υπογράφουν χριστιανοί, καθολικοί και ορθόδοξοι, κατοίκων της Νάουσας μεταξύ άλλων και ο Niceforo Girardo και Battista Girardi.

–1674. Σε έγγραφο για την ανέγερση της Καθολικής Μονής στην Παροικιά του 1674 αναγράφεται ο Τζουάνες Γιράρδης. Η κοινότητα της Παροικιάς δώρισε στους Πατέρες Ιησουίτες εν Νάξο, εκ των κτημάτων του ναού της Παναγίας της Εκατονταπυλιανής, οικόπεδο για την ανέγερση Μονής. «Εις δόξαν χριστού αμήν 1674 εις τας 7 του μαϊου εν καστέλιω Παροικίας οι αιδεσιμωτάτοι πατέραις εκ της συντροφίας του Ιησού, διά να κτίσουσι μοναστήρι και σκολιό, και μην ευρίσκοντας τόπον αρμόδιον διά την αυτήν υπόθεσιν, διά τούτο θέλωμεν ημείς οι κατωθεν υπογεγραμμένοι, και εις το όνομα της κοινώτητος και δίδωμεν διά έργον χάρις των άνωθε αιδεσιμωτάτων πατέρων ένα κομμάτι χωράφι από της παναγίας μας της Καταπολιανής, εις το μάκρος ποδάρια του μέτρου εκατό δέκα και εις πλάτος άλλον τόσον και εις τούτο ομπληγαρόμαιστα οπώταν εις κανένα καιρόν ήθελε σικοθή τινάς να γυρέψει δικαιώματα εις το άνωθε κομμάτι το χωράφι όπου των χαρίζωμεν να ήμαιστε ημείς ομπληγάδοι να το πληρονωμεν της παναγίας, όθεν διά το βέβαιον απογράφωμεν διά χειρίσμας και εις το όνομα της άνωθε κοινότητος.

Οικονόμος Παροικίας, σακελλάριος Παροικίας, Νικόλαος ιερεύς πρωτοπαπάς Παροικίας, Πέτρος ιερεύς Βιτζαράς, Κώστας Μαίζας, Τεμένιγος ιερεύς, παπα Ιω. Γαλανός, Ελευθέριος ιερεύς Λουρδας, Νικόλαος ιερεύς…, παπα Ιωάννης …, παπα Πέτρος Μπουλαξής, παπα Στέφανος Βυτζαράς, παπα Φραντζέσκος Βιτζαράς, Γιακουμής Πατέλας, παπα Μιχαλής Κονταράτος, Μάρκος ιερεύς, Χωροεπίσκοπος Παροικιάς, Τζουάνες Σκληρός, Νικολός Κοντίλης, Μανόλης Αλισάφης, Μιχαήλ Βιτζαράς, Νικολός Κοτίλης, Γιώργης …, Μανώλης Αλεξάκης, Φραντζέσκος Μιχαλέτος Γραμματικός, Ιω. Βιτζαράς, Ιω. Σκιάδος, Ιω. Βιτζαράς, Κωστάκης Γαλανός, Τζώρτζης Ρουτες, Ιω. Σκιάδας, Γεώργης Μαυρομάτης, Ιω. Σπυρίδος, Δημήτρης Ταργέτας, Νικολός …, Μιχελής Δημητ…, Ιω. Πατελας, Ιω. Τουτέσκος, Bartolo Rozza, Γιαννούλης Ταργέντας, Αντώνης Αλλησάφης, τζουάνες Γιράρδης, Τζώρτζης Νταμόστος, Ιω. Του μαστρο Γιάκουμου, Γιόνης Μυστράτος, Δημήτρης Μαβρομάτης, Giacomo Zellini, Domenico Ferrari, Γιάννης Ντελαγραμμάτικας, Γεώργης Τακορόνιας.

–1674. Γράφει ο ιστορικός της καθολικής κοινότητας Νάξου Ι. Μαρκόπολις, «Δια την χαρμόσυνον είδησιν εγκαταστάσεως των Καπουκίνων στην Νάουσαν, οι κάτοικοι της Ναούσης, καθολικοί και ορθόδοξοι, κατασυγκινηθέντες από τα επαγωγά διδάγματα των πατέρων Καπουκίνων, προέβησαν εις επανειλημμένας ενεργείας παρά τοις αρμοδίοις δια την μονίν εγκατάστασιν των πτωχών της Ασσίζης εις την πόλιν των. Επί μακράν σειράν ετών εξακολουθούν να απευθύνουν εγγράφους αιτήσεις προς τας προϊσταμένας αρχάς του τάγματος δια την εκπλήρωσιν του κοινού πόθου των. Επί τέλους το 1674 η αίτησις των εγένετο αποδεκτή. Απερίγραπτος υπήρξε η χαρά και πρωτοφανής ο ενθουσιασμός των κατοίκων της Ναούσης δια την χαρμόσυνον είδησιν περί οριστικής εγκαταστάσεως των Καπουκίνων εις την κωμόπολιν των. Επ’ ευκαιρία του ευφροσύνου αγγέλματος προσύλθον διάφοροι ορθόδοξοι ιερείς και οι προύχοντες της Ναούσης, καθολικοί και ορθόδοξοι, ενώπιον του Γάλλου υποπρόξενου , και υπέγραψαν το έγγραφον. Εις δόξαν Χριστού αμήν. Εν έτει 1674 Δεκεμβρίου 25, εν κάστρω Νάουσας, όλοι ομόγνωμα και ομονιασμένοι προσμένουμε τους αιδεσιμοτάτους πατέρες να έρθουν εδώ να κτίσουν ένα μοναστήρι και δια σημάδι και βεβαίωσιν πως τους δεχόμαστε με κάθε μας καρδίαν και πολλά μετά χαράς υπογράφομε το παρόν γράμμα οι υποκάτωθεν υπογεγραμμένοι…» (υπογράφουν 12 ορθόδοξοι ιερείς και δυο καθολικοί, ο π. Λεονάρδος Φρέρης εφημέριος του Αγίου Γεωργίου Νάουσας και ο π. Δομένιος Κρίσπης. Και 40 πρόκριτοι εκ των οποίων οι αδερφοί Γιράρδοι κ.α.). Ο Σακελλάριος Ναούσης, ο Σκευοφύλαξ Ναούσης παπά Νικόλαος Κορτιάνος, Πρωτόπαπας, Ηλίας ιερεύς και Σακελλάριος Ναούσης, Πρωτοσύγκελος Νικόδημος ιερομόναχος, παπα Νικόλαος Ρούσης (ίσως Ρούσσος), Παπα Δημητρης, Παπα Θεόδωρος Πατελάς (ίσως Πατέλης), Παπα Τζάνες Καλούργης (Καλλέργης), παπα Χριστόφορος, Παπα Γιώργης Πουλός, Θεόδωρος …, παπα Νικολός Μαρκαντάτος, Ανεγνώστης Ρινιέρης (Ρενιέρης), Ανδρέας Καλούργης (Καλλέργης), Ιωάννης Κορτιάνος, Ιωάννης Ντελαγραμμάτικας, Γιωάννης Νταμουλής, Γιάκουμος Ρούσος (Ρούσσος), Γεώργης Καλλέργης,  PRE Domenico Crispo, Νικηφόρος Γεράρδης, Μιχελέτος Σπυρίδος, Αντώνης Μαλαξός, Ανδρέας Σμυρνιός, Φρατζέσκος Γρίσπος, Γεώργης Σαλονικιός, Τζάνες Καζανόβας, Ιωάννης Λευκαρός, Μιχέλης Σαλονικιός, Marco Foscolo, Ιωάννης Μοσκονάς, Αντώνης Γρυπάρης, Ιωάννης Σκούταρης, Φρατζέσκος Καλέργης, Ανεγνώστης Καρτιάνος, Γεώργης…, Ντεμενεγος Μεντρινός (Μενδρινός), Δημήτρης Στοφιλάς, Αντώνης Γρυπάρης, Γεώργης …, Δημήτρης …, Γεώργης …, Γεώργης Αλαβάνος, Δημήτρης Βασταζής, Νικολής Μπάρμπερης, Δημήτρης …, Μπατίστας Γεράρδης, Νικόλαος Γεράρδης.

–1675. Στις 15 Μαΐου 1675. Σε επιστολή Ναουσαίων προς τον πρεσβευτή των Γάλλων, αιτώντας Καπουκίνους πατέρες  υπογράφει ο Niceforo de Gerardi.

–1675. Στις 27 Μαΐου 1675, Σεραφείμ ο εκ Ριόν παρεγένετο εις Άγουσα (Νάουσα) προς βοήθεια των ψυχών και την εορτή της Πεντηκοστής και να διδάξει στο σχολείο εν τη οικία του Νικηφόρου Γιράρδη και μετά της ημέρας μετοίκησε εις την θυγατέρα του μακαρίτου Γεωργίου Μοσκονά, συζύγου του Δομένικου Κρίσπου, ως αυτής θανούσας χειροτονήθηκε ιερεύς (καθολικός).

–1675. Στις 18 Ιουνίου του 1675, παρουσία του ηγούμενου Νάξου π. Φραγκίσκου από το Αρράς, αποφασίστηκε η αγορά του ορθόδοξου ναϊδρίου Αγίου Αθανασίου αντί 25 σκούδων. Εγκαινιάστηκε με τη συμμετοχή όλων των κατοίκων στις 2? του ίδιου μήνα. Έως την ανοικοδόμηση κατοικίας στον περίβολο του ναού (σήμερα τον βυζαντινό μουσείο Νάουσας), οι δυο μοναχοί φιλοξενήθηκαν από τον Νικηφόρο Γιράρδη και τον Γεώργιο Μοσχονά. Τότε άρχισε να λειτουργεί το πρώτο οργανωμένο σχολείο στη Νάουσα με προϊστάμενο τον π. Σεραφείμ. Ο π. Ιλαρίων επισκέπτονταν το νησί περιθάλποντας τους αρρώστους. Το τρίπτυχο της αποστολής τους συμπληρώνονταν με το κήρυγμα.

–1675. Στις 24 Ιουνίου 1675. Σε έγγραφο των Καθολικών Μοναχών αναφέρει ότι: «τη πρωία ενεπήχθη ο σταυρός του μοναστηριού ημών (Αγίου Αθανασίου Νάουσας) παρά του πατρός Σεραφείμ του εκ Ριόν και Ιλαρίωνος του εκ Βιττέλης, εν τω μέσω του κήπου ον εδώρισεν ημίν ο Γιαννάκης Κουρτιάνος παρουσία του ιερέως Λεονάρδου Φρέρη τοποτηρητού εν Πάρω, του ιερέως Δομίνικου Κρίσπου και Νικηφόρου Γιράρδη.

–1676. Στις 29 Ιουνίου 1676. Ο πρώτος θεμέλιος λίθος ετέθη υπό του Γιαννάκη Γεράρδη υποπρόξενου των Γάλλων στην Πάρο παρουσία του καθολικού εφημέριου Λεονάρδου Φρέρη και του ιερέως Δομίνικου Κρίσπη, πλείστων ελλήνων παπάδων, των δοκίμων της πόλεως και των πλειστών κατοίκων, ο ηγούμενος Ιωάννης Φραγκίσκος από το Αρράς (D’Arras) εποίησε μικρό λογίδιον. (πρόκειται για την ανακατασκευή της Μονής του Αγίου Αθανασίου στη Νάουσα από τους καθολικούς Μοναχούς).

–1677. Ο αρχηγός της ιεραποστολής των Καπουτσίνων στη Νάουσα Σεραφείμ De Riom έστειλε έκθεση με τα γεγονότα που διαδραματίστηκαν στη Νάουσα στις 20 Ιουλίου 1677 στον ηγούμενο της μονής Καπουτσίνων στη Νάξο «Εν ονόματι του Κυρίου ημών ποιούμαι έναρξιν πιστής εκθέσεως των κατά την εν Ναούση άφιξιν του πασά Σαρδάρ συμβάντων. Εμάθατε βεβαίως, αιδεσιμότατε μοι πάτερ, ότι ο Σαρδάρ κατέπλευσεν εις Νάουσαν τη 20 Ιουλίου συνοδευόμενος υπό 25 γαλέρων. Μαθών ούτος ότι επι της νήσου ταύτης ευρίσκοντο εκατόν περίπου λεβέντες εκ Δύσεως, διαμοίρασε το στράτευμα του, αφήκε δύο γαλέρας εδώ εις Νάουσαν, απέστειλεν ετέρας δύο εις το στενόν της Αντιπάρου, τρείς εις Κέφαλον και το επίλοιπον του στόλου του εις Παροικία, προς τον σκοπόν να παρακωλύση την γαλιόταν και τους λεβέντες του καπιτάν Αντώνη από του να διαφύγωσιν. Την γαλιόταν ταύτην εύρον πλησίον της Παροικιάς έν τινι κολπίσκω εφωδιασμένην δια παντός είδους πολεμοφοδίων και ζωοστροφών, καθόσον οι λεβέντες ατής δεν έσχον το θάρρος ούτε τα όπλα των να παραλάβωσι μεθ’ εαυτών εις τα όρη όπου επί ματαίω προσεπάθουν να κρύπτωνται εν τοις σπηλαίοις και τοις βαράθροις. Ο Σαρδάρ, θέλων επιμόνως να συλλάβη αυτούς, ηνάγκασε τους χωριανούς της νήσου ταύτης, δια ραβδισμών πιπτόντων επί των ράχεων αυτών ως χάλαζα, να εξέλθωσι και, δια δέκα κυνών, ερευνήσωσι και εκβάλωσι ους λεβέντας από τα κρυσφύγετα αυτών και τους φέρωσιν ενώπιόν του εν τη γαλέρα. Εν τούτου δεν κατώρθωσαν να εύρωσι τον αρχηγόν των πειρατών, ον ο Σαρδάρ επιμόνως ήθελε ζώντα ή νεκρόν. Ούτος εφρόντισε να κρυβή τόσον ασφαλώς ώστε ν’ αποφύγη την ορμήν των Ναουσαίων, οίτινες πολλούς κόπους κατέβαλον προς ανεύρεσιν και σύλληψιν αυτού.

Η ορμή του λαού τούτου, συνοδευομένου μακρόθεν εις τα όρη υπό τινών γενιτσάρων, έφθασε και περειτέρω. Ηθέλησε να ερευνήση εν απάσαις ταις οικίας της Ναούσης άνευ εξαιρέσεως, ηνέωξε και αυτούς τάφους προς έρευναν. Εννοείται ότι και ο ημέτερος οίκος δεν εξηρέθη, αλλ’ εξηρευνήθη υπό δέκα Τούρκων και των κατοίκων της Κωμοπόλεως. Κατά πρώτον ήλθον μόνοι πέντε Τούρκοι αίτινες παρεβίασαν την θύραν μας. Εις εξ αυτών, ον εξελαβον ως ερχόμενον να με χαιρετίση, μοι κατέφερεν ισχυρότατον γρονθοκόπημα κατά πρόσωπον, ώστε με απώθησεν εις απόστασιν δύο βημάτων. Οι λοιποί τέσσερες παρετήρουν εν τω οίκω μήπως ευρίσκετό τις εν αυτώ κεκρυμμένος προσεπάθησαν δε ν’ ανοίξωσι δι αντίκλειδος τα κιβώτια, εν οις είχομεν προπεφυλαγμένα διάφορα ημών εφόδια αλλά μη δυνηθέντες και μη έχοντες διαταγήν να καταστρέψωσι τι, αφήκαν αυτά ανέπαφα. Δέσαντές με, τότε, με έφερον ενώπιον του Αγά του Σαρδάρ διαμένοντος εν τη οικία του Μιχελέτου, γαμβρού του κ. Νικηφόρου (Γεράρδη), όστις ανηλεώς και με τρόπον φρικώδη έδερε κατ’ εκείνην την ώραν άνδρας τε και γυναίκας δια ροπάλου.

Ο ρηθείς Αγάς, επί παρουσία ενός άλλου, ου τον βαθμόν αγνοώ, με ρώτησε ποιος είμαι. Κατόπιν με ηρώτησε αν είμαι Γάλλος και τω απήντησα καταφατικώς. Συνεπεία δε της απαντήσεως μου ταύτης, με απέλυσε παρευθύς, και επανήλθον εις τον ημέτερον οίκον, τον οποίον εύρον εν ακαταστασία μεγίστη, άνευ όμως μεγάλων ζημιών.

Αλλ’ εν τη απερισκεψία μου και τω συνεχόντι με φόβω, είχον προηγουμένως μεταφέρει εις γειτονικήν τινα οικίαν διάφορα εκκλησιαστικά πράγματα προς διαφύλαξιν ήσαν δε ταύτα παραπετάσματα των ιερών βημάτων και διάφορα άλλα μικρά τεμάχια, ων πάντων η αξία δεν υπερέβαινε τα 6 γρόσια. Οι Τούρκοι, ανακαλύψαντες την κρύπτην, παρέλαβον πάντα ταύτα και απήλθον.

Η τραγωδία αυτή δεν έληξεν εν μια ημέρα. Ο Σαρδάρ βλέπων συντελεσθείσαν την σύλληψιν πάντων των λεβεντών της γαλιότας πλην του αρχηγού αυτών, ωρκίσθη, καθ’ α ελέχθη, ότι εάν δεν τω φέρωσι τον αρχηγόν, θα αιχμαλωτίση πάντας τους άνδρας και θα κατασφάξη τας γυναίκας και τα τέκνα των. Ταύτα ακούσαντες οι ατυχείς κάτοικοι προέβησαν πάλιν, τρις ή τετράκις, εις την εν ταις οικίας έρευναν.

Ο ημέτερος οίκος δεν εξηρέθη της ερεύνης ταύτης. Ο γυναικάδερφος του κ. Γαβριήλ και εις άλλος χωρικός, ενέπνευσαν τι θάρρος εις δέκα Τούρκους να έλθωσι να ανασκαλεύσωσι πάλιν τον οίκον μας.

Οι Τούρκοι ούτοι, ρίψαντες το βλέμμα επί των αντικειμένων τα οποία είχομεν, μοι είπον «βρε παπά, δε μας λές, πώς γίνεται και λες πως είσαι φτωχός αφού έχεις τόσα ρούχας;»  Εις ταύτα απήντησα ότι τα κιβώτια ήσαν κενά. «Αχ μωρέ κιντή!...» μοι απήντησεν ο εις, δάκνων πεισματωδώς τον δάκτυλόν του. Τότε παρατηρήσαντες κάτοπτρον τι, ανήκον εις τον βοεβόδαν Παροικιάς Δημήτριον Μανιάτην, με ηρώτησεν εις εξ αυτών. «Τι πράγμα είν αυτό;» «Εικών», τω ειπον. Τότε βλέπων ότι δεν τω έλεγα την αλήθειαν, έσυρε κατά το ήμισυ το γιαταγάνι του, προσποιούμενος ότι δοκιμάζει αν είναι αρκετά κοπτερόν, αλλά περιωρίσθη έως εδώ διέταξε μόνον ένα εκ των συντρόφων του να καταβιβάση το κάτοπτρον και μεταφέρη αυτό εν τη γαλέρα. Υπέστην και τούτο μεθ’ υπομονής, αν και η αξία του κατόπτρου ήτο 15 έως 20 σκούδων.

Τέλος, ο Σαρδάρ, βαρυθυμών ένεκα της μακράς του διαμονής εν Ναούση διότι έμεινεν επί 8 ημέρας, έδωκε το σημείον της αναχωρήδεως. Μηξ δυνηθείς να συλλάβη τον αρχηγόν των πειρατών, παρέλαβε μεθ’ εαυτού 35 λεβέντες, μεταξύ των οποίων και τον ατυχή γυναικάδερφον του Δημητρίου Τζαν Λούκα, και ένα ιερέα. Οι Τούρκοι, ολίγον προ της αναχωρήσεως των, εισήλθον εν τη ημετέρα εκκλησία, κατέστρεψαν το άγιο βήμα, αφήρεσαν το κανδήλιο και το ωόν στρουθοκαμήλου, όπερ εκρέματο άνωθεν αυτού.

Εκ των κατοίκων της κωμοπόλεως ταύτης ολίγοι μεν εκακοποιήθησαν, αλλά και ολίγοι ήσαν οι μη υποστάντες ζημίας, διότι οι Τούρκοι μάλλον προς λαφυραγωγίαν εξήλθον ή σύλληψιν του πειρατού και των λεβεντών αυτού. Ο στόλος απέπλευσε την Παρασκευήν προς το εσπέρας, 27 Ιουλίου κατά το παλαιόν, και διηυθύνθη προς την Σίφνον. Εάν δεν επανέλθη, δυνάμεθα να είπωμεν ότι αι συμφοραί ημών έληξαν…

Της υμετέρας αιδεσιμότατος δούλος

Σεραφείμ

Νάουσα 5 Αυγούστου 1677.

–1687. Ο μοναχός αγιογράφος Νικόδημος Γεράρδης μαρτυρείται το 1687.

–1691. Έργο του μοναχού Νικόδημου Γεράρδη το 1691.

–1695. Ξυλόγλυπτο τέμπλο και δεσποτικές εικόνες Κρητηκοβενέτικης τέχνης του Αγίου Αθανασίου Νάουσας (μοναστηριού διαδοχικά σε ορθοδόξους και καθολικούς) φέρουν την υπογραφή "δια χειρός των μοναχών Νικοδήμου Γεράρδη και Ανδρέα Μοστράτου" έτος 1695.

–1698. Εικόνα του αγιογράφου Νικόδημου Γεράρδη στον Ναό Ευαγγελισμού και Αγίου Μοδέστου στη Μάρπησσα, στη μονή του Αγ. Ιωάννη Προδρόμου Τσιπίδου (1698).

–1699, Αγιογραφίες του Αγίου Γεωργίου Ναούσης (Μεροβίγλι) ο Νικόδημος Γεράρδης.

–1700. Έγγραφο Τσιπίδου στις 1 Οκτωβρίου 1700 αναφέρει τον αγιογράφο Νικόδημο Γεράρδη. Υπογράφει ως μάρτυρας σε πωλητήριο έγγραφο Τσιπίδου (1700 εν μηνί Οκτωβρίου1, εν Κεφάλω χωρίω Τζιπίδο) – νικόδημ(ος) μοναχ(ός) γεράρδος αγιογράφ(ος) μαρτιρας-. Η υπογραφή του σε έγγραφο Τσιπίδου μας οδηγεί στη σκέψη πως ίσως να ήταν Τσιπιδιανός ή να εγκαταβίωνε σε ένα από τα μοναστήρια της περιοχής.

–1702. Ο ιερέας Μιχαήλ Τζανιάς ανταλλάσει κτήμα με τον Μανώλη Γεράρδη στις 22 Νοεμβρίου 1702.

–1710. Στις 22 Σεπτεμβρίου 1710 εμφανίστηκαν στον εκλαμπρότατων και πανοσιώτατον Καστέλλι, Αποστολικό Επισκέπτη, ο σινιόρ Τζιοβάνι Μπατίστα Γιράρδι, εφημέριος του καστελίου της Νάουσας, ο σινιόρ Γρηγόριος Καστέλλι, ο σινιόρ Μπατίστα Τικαρόλι, ο σινιόρ Σάντι Τζουλιάνι, επικεφαλής όλων των χριστιανών Λατίνων, στο όνομα των οποίων παρεκάλεσαν την Εκλαμπρότατη Πανοσιώτατη αφεντιά του, να παρουσιάσει στην Αγία Αποστολική Έδρα, τα βασανιστήρια και τις ζημιές που γίνονται από τους περαστικούς κουρσάρους, κυρίως χριστιανούς, γι’ αυτό με δάκρια ζητούν τη βοήθεια και προστασία της Αγίας Έδρας, με την επίκληση της μεσολαβήσεως της, με το να γράψει και απαγορέψει σε όλους του Καθολικούς Χριστιανούς με τιμωρία και αφορισμό και άλλες εκκλησιαστικές τιμωρίες, να μη τολμήσει κανείς να πειράξει, ούτε τη ζωή, ούτε την περιουσία αυτών των Καθολικών Χριστιανών, αφού δεν μπορούν με άλλο να βάλλουν φραγμό στην απληστία και αυθάδεια με την οποία οι πειρατές κακομεταχειρίζονται αυτούς τους πιστούς του νησιού.

–1711. Εφημέριος στη Σκόπελο ο Παχώμιος Γεράρδης το 1711. Με έξοδα του κτίσθηκε ο ναός της Παναγίας Φανερωμένης στη Χώρα Σκοπέλου. Επιγραφή επάνω από την δυτική θύρα εισόδου: «Ο ναός ούτος (…) διά συνδρομής και κόπων τε και μόχθων Παχωμίου θύτου όντος Διονυσιάτη εκ νήσου Πάρου εκ Γεραρδέων δια δαπάνης πάντων των ευσεβών χριστιανών των εν Σκοπέλω έτη από Θεού, αψια [1711]».

–1718. Στη Νάουσα προικοσύμφωνο Δημ. Περδικάκη και Αναστασίας Λιπράντου (Καστέλλι Νάουσας, 19 Απρ. 1718) Από δε τα ξωτικά το χωράφι όπου έχει εις του Ζγουράφου τα δύο λιβαδάκια συμπλησιαζόμενα Σακελλάριου Ρούσσου και του χωραφιού βικάριος Γεράρδης. –1720. Παριανός αγιογράφος Νικόδημος Γεράρδος 1720.

–1724. Προικοσύμφωνο Ιωάννη Βασάλου και Αννέζας (Νάουσα 27 Σεπτ. 1724) «έτερον χωράφι εις τον Ξηροπόταμο πλησίον βικαρίου Γεράρδη, έτερον χωράφι εις την Κατηφόρα πλησίον Ιωάννης Τριαντάφυλλους».

–1826. Πρόξενος Αυστροουγγαρία στη Νάουσα το 1826 ο Φραγκίσκος Γιράρδης. Υπογράφει σε έγγραφο του στις 21 Φεβρουαρίου 1826. 

–1851. Σε έγγραφο του 1851 αναφέρεται ο Β’ Γραμματέας ο Γ.Φ. Γεράρδης.

–1887. Στον εκλογικό κατάλογο Αντιπάρου στις 30 Απριλίου 1946 υπάρχει εγγεγραμμένος ο γεννημένος το 1887 κάτοικος Αντιπάρου Γεράρδης Δημήτριος του Νικολάου, εργάτης.

–1907. Στα δημοτολόγια Ερμούπολης είναι εγγεγραμμένος ο παριανός 24 ετών λαχανοπώλης Λάζαρος Νικ. Γεράρδης άγαμος. Έδωσε όρκο στις 17 Ιανουαρίου 1907.

–1913. Στον εκλογικό κατάλογο Αντιπάρου στις 30 Απριλίου 1946 υπάρχει εγγεγραμμένος ο γεννημένος το 1913 κάτοικος Αντιπάρου Γεράρδης Νικόλαος του Δημητρίου ναυτικός.

–1937. Δημήτριος Γεράρδης από την Αντίπαρο. Επιτύμβια πλάκα στο δημοτικό της Αντιπάρου αναγράφει ως "Φροντίδι Δ. Γεράρδη 1937".   

–1933-1939. Δάσκαλος στο Δημοτικό Σχολείο Νάουσας, Ιωάννης Γεράρδης από την Αντίπαρο.

–1945. Στα δημοτολόγια Ερμούπολης είναι εγγεγραμμένος ο παριανός [Αντίπαρος] 34 ετών Ιωάννης Δημ. Γεράρδης έγγαμος. Έδωσε όρκο στις 12 Ιουνίου 1945.

–1946. Στον εκλογικό κατάλογο Αντιπάρου στις 30 Απριλίου 1946 υπάρχει εγγεγραμμένος ο γεννημένος το 1887 κάτοικος Αντιπάρου Γεράρδης Δημήτριος του Νικολάου, εργάτης.

–1950. Σε εκλογικό κατάλογο της Κοινότητας Νάουσας στις 19 Αυγούστου 1950, υπάρχει εγγεγραμμένη η Λεβέντη Μαριγούλα, όνομα συζύγου Γεώργιος, όνομα πατέρα Δημήτριος Γεράρδης.

–1954. Σε εκλογικό κατάλογο Αντιπάρου στις 26 Νοεμβρίου 1954 υπάρχει εγγεγραμμένη η Γεράρδη Μαρουσώ όνομα συζύγου Δημήτριος, όνομα πατρός Γ. Τριαντάφυλλος, κάτοικος Αντιπάρου.

–Γεράρδος: Βλέπε Γεράρδης.

 

–Γεραρούτης: Παρωνυμικό επώνυμο.

–1716. Σε πρακτικό εκλογής νοταρίου – καγκελαρίου από το κοινό της Παροικιάς στη Γενική Συνέλευση της 14 Ιανουαρίου 1716, μαρτυρείται ο Τζουάνες Γεραρούτης.

–Γερασίμου: Πατρωνυμικό επώνυμο.

–1833. Σε κατάλογο της εν Παροίκια Ελληνοδιδακτικής Σχολής μαθητευόντων παιδιών στις 28 Απριλίου 1833 αναφέρεται ο Α. Γερασίμου.

–1835. Σε ομαδικό έλεγχο του δημοτικού σχολείου Πάρου του 1835, υπάρχει εγγεγραμμένος ο μαθητής Ανδρέας Γερασίμου με καταγωγή από την Κρήτη, τέχνη πατρός, μάγειρας.

–1901. Τον Αύγουστο του 1901  η Χαρίκλεια Ι. Μάτσα, κόρη του ιατρού και δημάρχου Πάρου Ιωάννη Κ. Μάτσα (1849-1923) αρραβωνιάζεται τον εξα Αθηνών φαρμακοποιό Κωνσταντίνο Γερασίμου.

–1903. Στα δημοτολόγια Ερμούπολης είναι εγγεγραμμένος ο παριανός 38 ετών μηχανικός Αντώνιος Ανδρ. Γερασίμου έγγαμος. Έδωσε όρκο στις 24 Ιανουαρίου 1903.

–1910. Στις 23 Δεκεμβρίου 1910 ο ανταποκριτής της εφημερίδας «ΑΙΓΑΙΟΝ»  Μαρπησσαίος Κωνσταντίνος Γ. Ναυπλιώτης αναφέρει για την επανίδρυση του Συλλόγου των Εν Αθήναις Παρίων και Αντιπαρίων: «Η ανάμιξις εν τω Συλλόγω του βουλευτού της Επαρχίας μας και καθηγητού του Πανεπιστημίου κ. Σκούφου ως Προέδρου, του κ. Β. Καμπάνη, δημοδιδασκάλου ως Αντιπροέδρου, του ρέκτου και πρακτικωτάτου εις τας ιδέας κ. Αντ. Μαυραγκά ως Ταμίου, των κ.κ. Κ. Γερασίμου, Αντ. Καλακώνα, Αλεξ., Ζησιμοπούλου, Γ. Χανιώτη, Π., Αρκά, Ν. Καλλαναρρχοπούλου, Φρ. Γαϊτανοπούλου, Εμμ. Καντιώτη, Ν. Παυλή, Γ. Στέλλα, Εμμ., Γαβαλά, Μ. Παπαδοπούλου, Γρηγ. Θρεψιάδου ως Συμβούλων, και του φίλου του «Αιγαίον» κ. Κων. Γ. Ναυπλιώτου ως Γεν. Γραμματέως του Συλλόγου».

–Γερμανάκος: Πατρωνυμικό ή πατριδωνυμικό επώνυμο. Από το χωριό Βαχός της Μάνης.

–1883. Σε εκλογικό κατάλογο της Νάουσας του 1883 είναι εγγεγραμμένος ο Γερμανάκος Κωνσταντίνος του Παναγιώτη, 68 ετών, εργάτης και ο Γερμανάκος Παναγιώτης του Κωνσταντίνου 41 ετών, φούρναρης.

–1885. Σε εκλογικό κατάλογο της Νάουσας του 1885, υπάρχουν εγγεγραμμένοι οι, Γερμανάκος Κωνσταντίνος του Παναγιώτη, 70 ετών, εργάτη από τη Νάουσα και Γερμανάκος Παναγιώτης του Κωνσταντίνου, ετών 43, φούρναρης από τη Νάουσα.

 

–Γερμανής ή Γιερμάνης ή Γερμενής: Εθνικό, πατριδωνυμικό αλλά ίσως και παρωνυμικό. Θυμίζουμε ότι κάποιοι αποκτούσαν παρωνύμια από τις περιοχές που έχουν ζήσει ή έχουν επισκεφτεί χωρίς απαραίτητα να είναι από αυτή.

Το επώνυμο Γερμανής διατηρήθηκε ως την εποχή μας στη Νάουσα, έλκουσα την καταγωγή του από την Κεφαλονιά. 

–1675. Στις 15 Μαΐου 1675. Σε επιστολή Ναουσαίων προς τον πρεσβευτή των Γάλλων, αιτώντας Καπουκίνους πατέρες  υπογράφει ο Τζουάνης Γιερμάνης.

–1719. Στις 12 Ιανουαρίου 1719 μνημονεύεται σε προικοσύμφωνο Νάουσας ο Σιφναίος Ιωάννης και η Αντωνίνα. «Πάρος, Καστέλλιω, Νάουσα 12 Ιανουαρίου 1719. Η κυρά Μάτθα γυνή του ποτέ Μανοέλη Γερμάνη», στην κόρη της Αντωνίνα «διά χάριν προικός» «έπειτα της δώνει δύο εικόνας της Παναγίας των Εισοδίων και η άλλη η ποκαλοθήλωσις».

–1722. προικοσύμφωνο Φραντζέσκου Γερμανή και Ανθούσας Κ. Αγαλλιανού (Νάουσα 9 Νοεμ 1722) «και ένα χωράφι εις την Ψαρομπούταύτα».

–1727. Στέφανος Ιωάννη Γερμανής, σύζυγος της Μαρίας Μανοέλη Ντελέντα (Νάουσα 13 Νοεμβρίου 1727). «Προικοσύμφωνο του Στεφανή Γερμανή». «Η Μαργαρίτα σύζυγος του αποθανόντος Μανοέλη Ντελέντα δώνει την εικόνα των Χριστουγέννων και του Αγίου Νικολάου να ταις εορτάζουν» στην κόρη της Μαρία.

Ο Ιωάννης Γερμανής και η ομόζυγός του Κατερίνα δίδουν στον γιό τους Στεφανή την εικόνα της Αναστάσεως».

–1732. Η Ανθούλα και ο Φραντζέσκος Γερμανής δίδουν στην κόρη τους Ειρήνη δύο εικόνες της Παναγίας Ζωοδ. Πηγής και του Τιμίου Προδρόμου (προικοσύμφωνο Νικ. Μπελώνια και Ειρήνης, Νάουσα 2 Νοεμ. 1732) και β ο Ι. Μαυρομμάτης ανάμεσα στις εικόνες δίδει στην κόρη του Μαρία «έτερη της Ζωοδόχου Πηγής να την δεκαπεντίζει εν όσω ζή».

–1821. Οι υπογεγραμμένοι στρατιώτες υπόσχονται να ακολουθήσουν τον Φιλικό Παναγιώτη Δ. Δημητρακόπουλο και να απέλθωσιν εις Πελοπόννησο για να ενωθούν υπό τις οδηγίες του εκ λαμπρότατου Πρίγκηπος Δημήτριο Υψηλάντη ελληνικών στρατευμάτων. Εις βεβαίωση υπογράφονται Νάουσα Πάρου τη 20 Αυγούστου 1821, δια χειρός Αλέξανδρου Μπαρότζη βεβαίουσι το παρόν και μαρτυρώ. Γεώργιος Γερμανής.

–1829. Ο ονομαστικός κατάλογος των μαθητών του Αλληλοδιδακτικού Σχολείου της Νάουσας του σχολικού έτους 1829.

«Οι μαθητευόμενοι εις την Αλληλοδιδακτικήν Σχολήν της κομοπόλεως Ναούσης»

Αντώνιος Γερμανός ετών 10 (ίσως Γερμανής).

–1844. Σε εκλογικό κατάλογο στις 18 Μαρτίου 1844, του Δήμου Νάουσας (της επαρχίας Νάξου), υπάρχει εγγεγραμμένος ο 34χρονος σανδαλοποιός Στέφανος Γερμανής, ο 30χρονος σανδαλοποιός Γερμανής Ι. Αντώνιος, ο 44χρονος φούρναρης Ιωάννης Γερμανής.

–1878. Στις 17 Νοεμβρίου 1878 ο παριανός Γερμανής Ζαννής 30 ετών Κρεοπώλης κάτοικος Σύρου δηλώνει τον θάνατο της φίλης του Ραγκούση Μαρουλία 14 ετών κάτοικος Ερμούπολης του Χρούση και της Μαρίας. Ασθένεια: Περιτονίτις;.

–1883. Σε εκλογικό κατάλογο της Νάουσας του 1883 είναι εγγεγραμμένος ο Γερμανής Γεώργιος (νόθος), 39 ετών, ναυτικός, ο Γερμανής Ζαννής του Στέφανου, 39 ετών, κρεοπώλης. Κάτοικος Σύρου, μετέφερε τα δικαιώματα του στην Πάρο.  Ο Γερμανής Κωνσταντίνος του Στέφανου, 48 ετών, παπουτσής, ο Γερμανής Λογγίνος του Ιωάννη45 ετών, εργάτης, ο Γερμανής Μηνάς του Στέφανου, 39 ετών, εργάτης, ο Γερμανής Νικόλαος του Ιωάννη, 53 ετών, γεωργός και  ο Γερμανής Παναγιώτης του Στέφανου, 22 ετών, Σανδαλοποιός.

–1885. Σε εκλογικό κατάλογο της Νάουσας του 1885, υπάρχουν εγγεγραμμένοι οι, Γερμανής Γεώργιος, νόθος, ετών 41, ναύτης από τη Νάουσα, κάτοικος Βρασ(ζ)ιλίας, Γερμανής Κωνσταντίνος του Στέφανου, 50 ετών, υποδηματοποιός από τη Νάουσα, Γερμανής Λογγίνος του Ιωάννη, 47 ετών, εργάτης από τη Νάουσα, Γερμανής Μηνάς του Στέφανου, ετών 41, εργάτης από τη Νάουσα και Γερμανής Νικόλαος του Ιωάννη, 55 ετών, γεωργός από τη Νάουσα.

–1914. Στα δημοτολόγια Ερμούπολης είναι εγγεγραμμένος ο παριανός 37χρονος εργάτης Ιωάννης Λ. Γερμανής, έγγαμος. Έδωσε όρκο στις 10 Ιανουαρίου 1914.

–1920. Ιδρυτικό μέλος του «Εν Πειραίει Συνδέσμου Ναουσαίων Πάρου» ο Στυλιανός Γερμανής.

–1937. Σε καταστατικό του «Εν Πειραίει Συνδέσμου Ναουσαίων Πάρου» αναγράφετε στο Διοικητικό Συμβούλιο ως Αντιπρόεδρος ο Στυλιανός Γερμανής με ημερομηνία Εν Πειραίει τη 20 Ιανουαρίου 1937.

–1952. Σε εκλογικό κατάλογο της Κοινότητας Νάουσας του 1952, υπάρχει εγγεγραμμένη η Τσουνάκη Ελένη, όνομα συζύγου Αργύριος, όνομα πατρός Γερμανής Μηνάς και  η Κουζούμη Καλλίτσα, όνομα συζύγου Γεώργιος, όνομα πατρός Μηνάς Γερμανής.

–Γερμανός: Εθνικό, πατριδωνυμικό αλλά ίσως και παρωνυμικό. Θυμίζουμε ότι κάποιοι αποκτούσαν παρωνύμια από τις περιοχές που έχουν ζήσει ή έχουν επισκεφτεί χωρίς απαραίτητα να είναι από αυτή.

–1622. Στις 26 Δεκεμβρίου 1622 ο ιερομόναχος Γερμανός υπογράφει έγγραφο αφιερώσεως της Ξεχωριανής στη Μονή Πάτμου.

–1885. Σε εκλογικό κατάλογο της Νάουσας του 1885, υπάρχει εγγεγραμμένος ο Γερμανός Παναγιώτης του Στέφανου, ετών 24, σανδαλοποιός από τη Νάουσα. (ίσως παραφθορά του επώνυμου Γερμανής).

 

–Γερόντης: Παρωνυμικό επώνυμο. Σήμερα σε χρήση στην Σίφνο.

–1820. Ο ιερέας Αντώνιος Γερόντης αναφέρεται σε δυο προικοσύμφωνα της Νάουσας στις 11 Ιανουαρίου 1820 και στις 16 Ιανουαρίου 1820.

–1828. Στις 9 Δεκεμβρίου 1828 ο ιερέας Αντώνιος Γερόντης έχει ήδη πεθάνει και αναφέρεται η πρεσβυτέρα του Μαρούσα.

 

–Γεωργακόπουλος:

–1904. Το 1904 γεννιέται ο Γεωργακόπουλος Σωτήριος του Γεωργίου δημ. υπάλληλος κάτοικος κοιν. Παροικιάς.

–1950. Στον εκλογικό κατάλογο Παροικιάς του 1950 είναι εγγεγραμμένος ο Γεωργακόπουλος Σωτήριος του Γεωργίου δημ. υπάλληλος κάτοικος κοιν. Παροικιάς.

–Γεωργιάδης: Ποντιακό επώνυμο. Η οικογένεια Γεωργιάδη που συναντάμε σήμερα στην Πάρο κατάγεται από το Ν. Τρικάλων. 

–1805. Ηλίας Γεωργιάδης Ιερομόναχος στη Μονό Χριστό του Δάσους 1805. Γεννήθηκε το 1790 στους Φραγκάδες Ηπείρου και απεβίωσε το 1860 στην Πάρο.

–1830. Ο Αρχιμανδρίτης, Ηλίας Γεωργιάδης ηγούμενος της μονής Αγίου Γεωργίου Λαγκάδας αναφέρεται στον κατάλογο του μητροπολίτη Παροναξίας Ιερόθεου στις  8 Φεβρουαρίου 1830.

–1832. Δόκιμος Μοναχός στην Λογγοβάρδα ο Νικόλαος Γεωργιάδης. Εποχή εισόδου στη μονή το 1832 σε ηλικία 17 ετών.

–1854. Μοναχός Λογγοβάρδας ο Νικόλαος Γεωργιάδης το έτος 1854.

–1860 απεβίωσε ο Αρχιμανδρίτης, ηγούμενος του Αγίου Γεωργίου Λαγκάδας Ηλίας Γεωργιάδης στις 19 Σεπτεμβρίου 1860. 

–Γεωργίου: Κοινότυπο πατρωνυμικό επίθετο. Στην Πάρο δηλώνουν καταγόμενοι από την Ρούμελη. Ένας κλάδος (μοναχός το 1832) εξ Ιωαννίνων.  Γνωστός και ο ηγούμενος Λογγοβάρδας Φιλόθεος Γεωργίου από την Πελοπόννησο.

–1821. Οι υπογεγραμμένοι στρατιώτες υπόσχονται να ακολουθήσουν τον Φιλικό Παναγιώτη Δ. Δημητρακόπουλο και να απέλθωσιν εις Πελοπόννησο για να ενωθούν υπό τις οδηγίες του εκ λαμπρότατου Πρίγκηπος Δημήτριο Υψηλάντη ελληνικών στρατευμάτων. Εις βεβαίωση υπογράφονται Νάουσα Πάρου τη 20 Αυγούστου 1821, Πέτρος Γεωργίου και Παναγιώτης Γεωργίου Ρουμελιώτες.

–1825. Ο Φιλόθεος Α’ Γεωργίου από την Πελοπόννησο φεύγοντας την μανία των Τούρκων μαζί με τον Ιερόθεο Ιωάννου Βοσυνιώτη, μετέπειτα ηγούμενο της Λογγοβάρδας (1825-1860), ήλθε στην Πάρο στα 1825.

–1829. Σε απογραφή προσφύγων της Νάουσας του 1829 αναφέρεται ο Δημήτριος Γεωργίου 36 ετών αλιεύς, ο αδερφός του Αθανάσιος Γεωργίου 27 ετών μεταξάς και η μητέρα τους Γαρουφαλιά Γεωργίου.

–1830. Στις 8 Φεβρουαρίου 1830 αναφέρεται στον κατάλογο του μητροπολίτη Παροναξίας ο ιερομόναχος, ηγούμενος της μονής Λογγοβάρδας Φιλόθεος Α’ Γεωργίου.

–1832. Ιωασάφ Γεώργιος, εξ Ιωαννίνων, μοναχός το 1832 στον Άγιο Ιωάννη Δέτη.

–1833. Σε κατάλογο της εν Παροίκια Ελληνοδιδακτικής Σχολής μαθητευόντων παιδιών στις 28 Απριλίου 1833 αναφέρεται η Μαρία Γεωργίου

–1834. Εισήλθε στη μονή της Λογγοβάρδας ο μοναχός Βασίλειος Γεωργίου από τη Νάξο το 1834.

–1835. Σε ομαδικό έλεγχο του δημοτικού σχολείου Πάρου του 1835, υπάρχει εγγεγραμμένη η μαθήτρια Καλυψώ Γεωργίου και ο Ανδρέας Γεωργίου, τέχνη πατρός ναύτης.

–1844. Σε εκλογικό κατάλογο Δήμου Μάρπησσας του 1844 υπάρχει εγγεγραμμένος ο Γ. Γεωργίου 54 ετών αλιεύς.

–1845. Στα δημοτολόγια του Δήμου Μάρπησσας, πρώτη εγγραφή ο αλιεύς Γεωργίου …

–1854. Μοναχός Λογγοβάρδας ο Βασίλειος Γεωργίου στον κατάλογο της Μονής του 1854, φέρεται να έχει πατρίδα τη Νάξο, ηλικία 25 ετών. Κατέχει τον βαθμό του δοκίμου.

–1859. Στις 18 Ιανουαρίου 1859 η παριανή Αικατερίνη Σάλα 22 ετών του Δημητρίου και της Αρχοντώ Γεωργίου παντρεύεται στην Σύρο τον Εμμανουήλ Μαυρομμάτη 33 ετών ναυτικό του Παναγιώτη και της Άννας Ζαγλανίκου από την Σμύρνη.

–1866. Στις 2 Ιανουαρίου 1866 ο 22χρονος βυρσοδέψης από την Πάρο Δημήτριος Ρούσσος του Πέτρου και της Βουλοτίνης Γεωργίου, παντρεύεται στην Ερμούπολη την 18χρονη από την Ίο Καλλιόπη Σκόκου, του Νικολάου και της Μαρίας.

–1870. Το 1870 ο Πέτρος Γεωργίου 23 ετών άγαμος, υπάλληλος από την Πάρο, αναφέρεται σε απογραφή της Πόλης Ερμούπολης.

–Γεωργούσης: Ο κλάδος των Λευκών κατάγεται από την Μονοκαρυά της Ιστιαίας Εύβοια.

–1908. Γενάρχης της οικογένειας της Πάρου ο Ιωάννης Δ. Γεωργούσης (1908-1984) 

–1941. Το έτος εγγραφής στα δημοτολόγια Λευκών το 1941.

–1945. Το 1945 γεννιέται στις Λεύκες ο καθηγητής Χρίστος Γεωργούσης που μετά το 1970 μέχρι και σήμερα κυριαρχεί στον πνευματικό χώρο της Πάρου, όπου κατοικεί μόνιμα.

–1959. Σε άγημα της Εκατονταπυλιανής στις 15 Αυγούστου του 1959 διακρίνεται η μαθήτρια Μαριάννα Γεωργούση.

–1959. Σε φωτογραφεία του 1959 στην Παροικιά διακρίνεται ο μαθητής Χρήστος Γεωργούσης.

–1990. Γυμνασιάρχης Πάρου το 1990 ο Χρήστος Ι. Γεωργούσης από τις Λεύκες.

 

–Γιαβάσης: Μικρασιάτης, κάτοικος Νάουσας

 

–Γιακαλής:

–1829: Σε απογραφή προσφύγων της Νάουσας του 1829 αναφέρεται ο Αθανάσιος Γιακαλής 39 ετών έμπορος, και ο γιός του Γεώργιος Γιακαλής 10 ετών.

 

–Γιακουμής:

–1891. Στα δημοτολόγια Ερμούπολης είναι εγγεγραμμένος ο παριανός 32 ετών βυρσοδέψης Νικόλαος Σταμ. Γιακουμής έγγαμος. Έδωσε όρκο στις 22 Ιανουαρίου 1891.

 

–Γιαλάκης: Πρόσφυγες

–1829. Σε απογραφή προσφύγων της Νάουσας του 1829 αναφέρεται ο Ιωάννης Γιαλάκης 45 ετών έμπορος, η σύζυγός του Κατερίνα Γιαλάκη, η κόρη του Ειρήνη Γιαλάκη, ο γιός του Γεώργιος Γιαλάκης 9 ετών, ο γιός του Ματθαίος Γιαλάκης ενός έτους και η αδερφή του Άννα Γιαλάκη.

 

–Γιαλιατζούρης: Βλέπε Γαλιατζούρης

–Γιαννάκης: Πατρωνυμικό Επώνυμο. Ο Γενάρχης της Πάρου έχει καταγωγή από Καλαμπάκα Ν. Τρικάλων.

–1980. Μηχανικός αυτοκινήτων «Δημήτρης Γιαννάκης» το 1980 στην Μάρπησσα.

–2010. Το 2010 μαρτυρείται ο μηχανικός αυτοκινήτων στη Μάρπησσα.

 

–Γιαννακίδης: Ποντιακής καταγωγής, βαπτιστικό

–1950. Φωτογράφος Παροικιάς ο Γιαννακίδη …

 

–Γιαννακός:

–1846. Πιστοποιητικό που συνέταξαν οι κάτοικοι του Δήμου Μαρπήσσης για να βεβαιώσουν τη συμμετοχή του συγχωριανού τους Γεωργίου Φωκιανού στον αγώνα του 1821 όπου το 1826 χρημάτισε κατά του Ιμπραΐμ στην πολιορκία της Τριπολιτσάς υπο τις οδηγίες του Δημητρίου Σάλα. Ένας από τους υπογράφοντες συγχωριανούς του στις 20 Μαΐου 1846 στην Μάρπησσα ήταν και ο Γεώργιος Γιαννακός.

–1895. Γιαννακού Ελένη, όνομα συζύγου: Γεώργιος, Κύριο όνομα και επώνυμο πατρός: Π. Απαστολόπουλος. Έτος γέννησης: 1895. Επάγγελμα: οικοκυρά.

–1950. Στον εκλογικό κατάλογο της Κοινότητας Παροικιάς στις 17 Μαΐου 1950 είναι εγγεγραμμένη η Γιαννακού Ελένη (γεν. 1895), όνομα συζύγου Γεώργιος, όνομα πατρός Π. Αποστολόπουλος.

 

–Γιαννακούρος:

–1936-39. Διοικητής του Σταθμού Χωροφυλακής της Κοινότητας των Λευκών Πάρου από το 1936-39 ο Δημήτριος Γιαννακούρος από τον Ν. Κορινθίας.

 

–Γιανναράκης: Πατρωνυμικό επώνυμο.

–1875. Σε εκλογικό κατάλογο του 1875, του Δήμου Μάρπησσας (της επαρχίας Νάξου), υπάρχει εγγεγραμμένος ο Γιανναράκης Νικόλαος του Ιωάννη 50 ετών μυλωνάς.

–1903. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμμένη η Μαρούσα Νικολάου Γιανναράκη, ετών 75, οικιακά, χήρα.

 

–Γιάνναρης:

–1862. Στις 10 Φεβρουαρίου 1862 ο 22χρονος αλιεύς από την Πάρο Μάρκος Γιάνναρης του Εμμανουήλ και της Χρυσής Διακογιώργη, παντρεύεται στην Ερμούπολη την συριανή 15χρονη Αικατερίνη Ιακώβου, του Παναγή και της Σταυρούλας Χριστοφή.

 

–Γιάνναρος: Βλέπε Τζάναρος

–Γιαννίτσης:

–1903. Στις 14 Νοεμβρίου 1903 ο 33χρονος αρτοποιός από την Πάρο Ιάκωβος Χαμηλοθώρης του Νικολάου και της Αικατερίνης Βελέντζα [κάτοικοι Πάρου], παντρεύεται στην Ερμούπολη την 18χρονη από την Πάρο Ελπίς Γιαννίτση, του Κωνσταντίνου και της Κυριακής Διαλινού [κάτοικοι Πάρου].

 

–Γιαννουλάκης: Πατρωνυμικό επώνυμο. Πιθανή καταγωγή από Κρήτη.

–1804. Στον εκλογικό κατάλογο Μαρμάρων του 1844 είναι εγγεγραμμένος ο Γιαννουλάκης Ιωάννης (γεν. 1804) 40ετών έμπορος.

–1803. Στον εκλογικό κατάλογο Μαρμάρων του 1847 είναι εγγεγραμμένος ο 43χρονος έμπορος Γιαννουλάκης Ιωάννης (γεν. 1803).

–1831. Στις 21 Οκτωβρίου 1831, σωτήρια επιστολή των κατοίκων της Πάρου προς τον επίτροπο Αιγαίου Πελάγους, για τα δεινά των κρητών νέοαποίκων εναντίων των ντόπιων. Υπογράφει… ο Ιωάννης Γιαννουλάκης από τα χωριά του Κεφάλου.

–1843. Στις 17  Οκτωβρίου 1843 η συνέλευση της αντιπολίτευσης επαναλαμβάνεται, αλλά πάλι χωρίς τον Δήμαρχο Θ. Καμπάνη ο οποίος κατηγορείται από τους παρευρισκομένους ότι «αισθάνεται ανώτερος του νόμου και προβάλει ανύπαρκτες προφάσεις». Η συνέλευση αποφασίζει να προχωρήσει στην εκλογή χωρίς τον Δήμαρχο! Πρόεδρος ανέλαβε ο Δ. Χαμάρτος και προσυπέγραψαν τα 5 γεροντότερα μέλη Ν. Πούλιος, Ιωάννης Καπαρός, Λεονάρδος Κονδύλης, Ηλίας Σαράντος, Νικόλαος Ρούσσος. Οι εκλογείς ήταν οι εξής:
Πόλις Παροικίας (Δήμαρχος Θ. Καμπάνης): Ζώρζης Μ Μαυρογένης, Δημήτριος Χαμάρτος, Πέτρος Μαυρομμάτης, Ν Α Ψαράκης, Αντ Ελ Χαμάρτος, Λεονάρδος Κονδύλης.
Κωμόπολις Λευκών (Πάρεδρος Κωνσταντίνος Χανιώτης): Εμμανουήλ Ν Αρκάς, Νικόλαος Γ Ρούσσος, Νικόλαος Γ Παντελαίος, Ιωάννης Α Δεσύλλας.

Κωμόπολις Ναούσης (Δήμαρχος Ν. Μαλατέστας): Δημήτριος Π Δημητρακόπουλος, Ηλίας Σαράντος, Ιωάννης Μεταξάς, Αντώνιος Κορτιάνος (δεν παρευρέθη λόγω ασθενείας).
Χωρίον Κώστου(Πάρεδρος Ιωάννης Α. Καπαρός): Ιωάννης Α Καπαρός, Αναστάσιος Ρούσσος
Χωρίον Δραγουλά (Πάρεδρος Νικήτας Ν. Άγουρος): Γεώργιος Κληρονόμος
Χωρίον Μαρμάρων (Πάρεδρος Νικήτας Ν. Άγουρος): Ιωάννης Γιαννουλάκης, Νικήτας Άγουρος (δεν παρευρέθη λόγω ασθενείας).

Χωρίον Τσιπίδου (Δήμαρχος Μαρπήσσης ΓΣ Δελαγραμμάτης): Νικόλαος Βατιμπέλας, Νικόλας Πόυλιος, Γεώργιος Σ Δελαγραμμάτης (απών).

Χωρίον Ωλιάρου (Πάρεδρος Δ. Βιάζης): Παναγής Καλάργυρος, Ματθαίος Μαούνης.
Τα αποτελέσματα ανέδειξαν πληρεξουσίους Πάρου τους Δ. Π. Δημητρακόπουλο (21 ψήφοι) και Ζ. Μάτσα Μαυρογένη (21). Συμμετείχαν και οι Νικόλαος Ψαράκης (Παροικιά, 11 ψήφοι), Ν. Βατιμπέλας (Τσιπίδος, 7), Λεονάρδος Κονδύλης (Παροικία, 7), Νικόλαος Μαλατέστας (Νάουσα, 6 ψήφοι), Κωνσταντίνος Δαμίας (Παροικία, 6), Π. Μαυρομάτης (Παροικία, 6).

Ο Δήμαρχος Πάρου αρνήθηκε να επικυρώσει τις υπογραφές και συνεπώς την εκλογή.

–1849. Στο Ναό της Κοιμήσεως της Θεοτόκου στα Μάρμαρα, σε εικόνα της Παναγίας η επιγραφή: «Ανακαινίσθη η παρούσα εικών και πάσα η επισκευή η εντός της διμαρτύρου ταύτης εκκλησίας της Κοιμήσεως της Θ(εοτό)κ(ου) και του τέμπλου Προδρόμου διά συνδρομής και συνεργείας του επιτροπεύοντος εν αυτή Κυρίου Ιω(άννου) Γιαννουλάκη δαπάνη δε αυτού και των κατοικούντων εν τη κώμη ταύτη, τη 28 Ιουνίου 1849».

 

–Γιαρδάνης: Βλέπε Ιορδάνης.

 

–Γιαρμής:

–1880. Έγγραφο στο κατάστιχο Λεβαντή «εις τας 28 Ιαν. 1880 εμβήκαν του Κων. Σιφάκη οι γαιδαροι εις το Τζιμπούκη και το απόκοψε ο αποκοπτής εν πινάκι. Το έλαβα. Μάρτυρες Νικόλαος Παυλάκης, Αντώνιος Γιαρμής, Απόστολος Κεφάλας και Μάρκος Δελέντας».

–Γιατροπούλης ή Γιατρόπουλος ή Ιατροπούλης: Ίσως βυζαντινό επίθετο-παρατσούκλι, Γνωστό ως και σήμερα στην Πάρο στην περιοχή του Παρασπόρου. Κλάδος που πήγε στην Σύρο, από παραφθορά / ανορθογραφία, γράφονται Γιατρόπουλος.  Σύμφωνα με τον ιατρό μελετητή Γεώργιο Καπαρό, το Ιατροπούλης προέρχεται από το ιατρός. Μπορεί να μην έχει σχέση με τον Ιατρού, αλλά με κάποιον γιατρό αλλά και πάλι δηλώνει σημαντική καταγωγή γιατί τότε ήταν πολύ δύσκολο να γίνει κάποιος γιατρός αν δεν ήταν από σημαντική οικογένεια! πιθανός το επίθετο σημαίνει πως κάποια Ιατρόπουλα έμειναν ορφανά και τους έμεινε το όνομα Ιατροπούλι (στα ιταλικά τα ιατρόπουλα τα έλεγαν iatropuli). Σε όλες τις βενετικές απογραφές αν ο άντρας δεν υπήρχε, το επίθετο της οικογένειας έληγε σε -πουλα. Από αυτό βγαίνει το πελοποννησιακό -πουλος. σε όλες τις βενετικές καταγραφές (Κρήτη, Επτάνησσα κτλ). Το -πουλι είναι πληθυντικός και υπονοεί τα παιδιά της οικογένειας. Για να καταγραφεί η οικογένεια ως Ιατροπούλι σημαίνει πως δεν υπήρχε ούτε ο άντρας (Ιατρός), ούτε η κόρη (Ιατροπούλα).

Ο κ. Καπαρός σημειώνει επίσης «O Μάριος (Μαρής) Ιατροπούλης ιδιαίτερα γνωστός ως επίτροπος της Αγίας Τριάδας στις Λεύκες, εφ’ όσον επί σειράν ετών ξεναγούσε τους επισκέπτες του ναού. Γεννήθηκε στις Λεύκες το 1935.

Το βαπτιστικό Μάριος προέρχεται από το λατινικό Marius για το οποίο υπάρχουν διάφορες ετυμολογικές υποθέσεις. Η πλέον γνωστή είναι ότι σημαίνει «άντρας, αντριωμένος».

Η οικογένεια Ιατροπούλη είναι μία από τις πλέον αντιπροσωπευτικές λευκιανές οικογένειες, εφ’ όσον περικλείει πολλά από τα χαρακτηριστικά που τις σημάδεψαν στο πέρασμα των αιώνων.

Κάποιος ή κάποιοι από την οικογένεια των Μεδίκων της Φλωρεντίας, εγκαταστάθηκε στο Οίτυλο της Μάνης όπου παντρεύτηκε με Ελληνίδα και άλλαξε το επίθετό του σε Γιατριάνος. Οι Γιατριάνοι εμφανίζονται στο Οίτυλο της Μάνης από τον 16ο αιώνα τουλάχιστον. Έχει μείνει στην ιστορία η έχθρα τους με τους Στεφανόπουλους!

Σημαντικές σχετικές πληροφορίες, μας δίνει ένα σπάνιο βιβλίο του 1888 με τίτλο «Ελληνική Αποικία εν Κορσική» του Ν. Β. Φαρδύ, Σαμόθρακος, ιατρού. Ως κύριες πηγές χρησιμοποιεί ένα χειρόγραφο του παπά Νικόλαου Στεφανόπουλου από τις Καρυές της Κορσικής (έζησε στις αρχές του 1700) και το βιβλίο του abate Giovacchino Cambiagi «Istoria del regno di Corsica».

Περί το 1640 ο Μιχάλης Λεμιθάκης – Στεφανόπουλος «δια της βίας ήρπασε την μνηστήν του Λυμπεράκη»! Ο Λυμπεράκης ήταν ανιψιός του Γερακάρη της οικογένειας των Κοσμάδων (ο Cambiagi τους αναφέρει ως «Cosimi». To επίθετο αυτό βρίσκεται ως σήμερα στην Νότιο Ιταλία). Η δε μνηστή, ήταν κόρη του Γιακουμή Γιατριάνου που ο Cambiagi αναγράφει ως «Medicis»! Ο συγγραφέας προσθέτει ότι το επίθετο «Μέδικης» σώζεται ακόμη μεταξύ των εν Καρυαίς Ελλήνων (της Κορσικής).

Έκτοτε μεταξύ των Κοσμάδων – Γιατριάνων από τη μια και των Στεφανόπουλων από την άλλη, ξέσπασε βεντέτα που ανάγκασε πολλά μέλη των οικογενειών αυτών να εγκαταλείψουν τη Μάνη. Επιπλέον, ο Λυμπεράκης που υπηρετούσε ως αξιωματικός στον οθωμανικό στρατό (πόσα δεν ξέρουμε ή δεν θέλουμε να ξέρουμε…), εισηγήθηκε στους Τούρκους να κτίσουν το φρούριο της Κελέφας απ’ όπου πυροβολούσαν όποιον κάτοικο του Οιτύλου έβλεπαν να περνά! Οι διωγμοί των Τούρκων ανάγκασαν πολλούς Μανιάτες να εγκαταλείψουν τη Μάνη. Πιθανόν τότε να έφτασαν στην Πάρο οι πρώτοι (ή ο πρώτος) Ιατρόπουλοι που πιθανότατα εγκαταστάθηκαν στην Παροικιά όπως μαρτυρεί σχετικό οικόσημο σε σπίτι της Παροικιάς.

Άλλοι πρόσφυγες (κυρίως από την οικογένεια Στεφανόπουλου και μερικά μέλη της οικογένειας Γιατρού) που κατέφυγαν στη Ρώμη, ζήτησαν από τον Πάπα να εγκατασταθούν ή στο Παπικό Κράτος ή στην Τοσκάνη, αλλά το αίτημά τους δεν έγινε δεκτό. Απευθύνθηκαν τότε στη Γένοβα, η οποία αποφάσισε να τους στείλει στην Κορσική (της ανήκε τότε) γιατί «η βαρβαρότης των Μανιατών δεν θα υπάρξει ποτέ τόσον μεγάλη, ώστε η των Κορσικανών να μη δυνηθεί την αντισταθμίσει»!

Σχετικές πληροφορίες βρίσκουμε και σε ένα άλλο βιβλίο, το «Βενετικά Κατάστιχα Μάνης – Μπαρδούνιας», Κώστας Κόμης, 1998. Γράφει ότι οι Γιατριάνοι (Γιατροί, Γιατράκηδες) από την οικογένεια των Μεδίκων, εγκατεστάθησαν στη Μάνη από τον 16ο τουλάχιστον αιώνα. Πχ, υπάρχουν αναφορές ότι το 1534 εγκαθίστανται στη Βενετία οι Ser Dimitri Giattro και Ser Piero Giattro da Vittilo (από το Οίτυλο). Το 1671 θα μετοικήσουν μαζικά στην Τοσκάνη αφήνοντας ωστόσο πίσω τους κάποια υπολείμματα του γένους τους. Οι αντίπαλοί τους οι Στεφανόπουλοι, θα αναχωρήσουν το 1675 για την Κορσική. Κάποια μεμονωμένα μέλη των Γιατριάνων και των Στεφανόπουλων είχαν προτιμήσει την μεταναστευτική ομάδα των αντιπάλων τους! Φαίνεται λοιπόν, πως δεν υποστήριζαν την «βεντέτα» όλα τα μέλη των δύο οικογενειών.

Φαίνεται πως εκείνη την εποχή, κάποιος Ιατρόπουλος μετοίκησε στην Παροικιά όπου, το σπίτι με το οικόσημο των Μεδίκων σώζεται έως σήμερα. Στις Λεύκες, πρώτος αναφέρεται ο Δεμένεγος Προκοπίου Ιατροπούλης έμπορος 49 ετών, το 1844.

Στις αρχές του 20ου αιώνα στις Λεύκες, υπήρχε μόνον ο Μάριος Ιατροπούλης ο οποίος παντρεύτηκε με την Ειρήνη Σκορδίλη με την οποία απέκτησε δύο παιδιά, τον Ιωάννη και την Παρασκευή. Σκοτώθηκε στον πόλεμο το 1913. Το όνομά του αναγράφεται στο Ηρώο Λευκών (Μάριος Ιωάννου Γιατροπούλης). Μετά τον θάνατο του Μάριου, η Ειρήνη έπρεπε να πηγαίνει στην Παροικιά για να εισπράττει τη σύνταξη από τον άντρα της. Σε ένα τέτοιο ταξίδι (δεν υπήρχαν τότε αυτοκίνητα) αρρώστησε από πνευμονία και πέθανε τόσο αυτή όσο και η μικρή κόρη της Παρασκευή. Ο Ιωάννης έμεινε ορφανός και «υιοθετήθηκε» από τον παππού του Γιώργο Σκορδίλη (και την γιαγιά του Ελένη), ο οποίος του έδωσε το επίθετό του (Σκορδίλης). Όταν όμως πήγε στον στρατό, ανακαλύφθηκε ότι η υιοθεσία δεν είχε γίνει σωστά και πήρε ξανά το επώνυμο του πατέρα του (Ιατροπούλης).

Έτσι λοιπόν, ο Ιωάννης Ιατροπούλης γόνος μιας μέσης οικογένειας με επαρκείς πόρους, βρέθηκε φτωχός και αγράμματος. Η οικογένειά του όπως και πολλές άλλες, καταστράφηκε εξ αιτίας των συνεχών πολέμων. Εκείνη την εποχή εργαζόταν σχεδόν αποκλειστικά ο άντρας και η γυναίκα ασχολούνταν με το σπίτι και την ανατροφή των παιδιών τους. Αν ο άντρας έφευγε για τον πόλεμο, η οικογένεια έμενε χωρίς πόρους… Πολλές λευκιανές οικογένειες καταστράφηκαν οικονομικά παρ’ όλο που ο άντρας γύρισε υγιής από τον πόλεμο. Σύμφωνα με την προσωπική μου άποψη, οι πόλεμοι των αρχών του 20ου αιώνα συνέβαλαν ουσιαστικά στην εξαθλίωση του μεγαλύτερου ποσοστού των Λευκιανών.

Πάντως, φαίνεται ότι ο Ιωάννης είχε επαρκή υπόληψη ώστε να ζητήσει σε γάμο την Κυριακή Βερνίκου, κόρη του εύπορου καπνοκαλλιεργητη Αντρέα Βερνίκου με καταγωγή από τη Νάξο. Όμως, η Κυριακή προικίστηκε ελάχιστα (την εποχή εκείνη το μεγαλύτερο μέρος της περιουσίας πήγαινε στους γιους) με αποτέλεσμα η οικογένεια να δυσχεραίνεται οικονομικά. Έκαναν 10 παιδιά, αλλά ένα από αυτά, ο Λευτέρης, πέθανε κατά την διάρκεια της Κατοχής από ασιτία. Πρόκειται για ένα ακόμη γεγονός σχεδόν άγνωστο: ακόμη και στις Λεύκες είχαμε θανάτους από ασιτία κατά την Κατοχή!

Ο Μάριος αναγκάστηκε σε εφηβική ηλικία να μετακομίσει στην Αθήνα όπου βρήκε εργασία στα λατομεία του Διονύσου (Πεντέλη). Με την σκληρή εργασία του κατάφερε να δημιουργήσει επαρκή περιουσία και οικογένεια η οποία έζησε και ζει αξιοπρεπώς. Στις Λεύκες επέστρεψε μετά την συνταξιοδότησή του.»

–1797. Σε εκλογικό κατάλογο Παροικίας του 1847 (συμπεριλαμβάνει και την Αντίπαρο) είναι εγγεγραμμένος ο 50χρονος γεωργός Προκόπης Ιατροπούλης (γεν. 1797).

–1798. Στον εκλογικό κατάλογο Λευκών του 1847 είναι εγγεγραμμένος ο 49χρονος έμπορος Ιατροπούλης Δεμένεγος (γεν. 1798).

–1799. Στον εκλογικό κατάλογο Λευκών το 1844 είναι εγγεγραμμένος ο 45χρονος γεωργός Δεμένεγος Ιατροπούλης (γεν. 1799).

–1800. Σε εκλογικό κατάλογο Παροικίας του 1847 (συμπεριλαμβάνει και την Αντίπαρο) είναι εγγεγραμμένος ο 47χρονος γεωργός Μάρκος Ιατροπούλης (γεν. 1800).

–1808. Σε εκλογικό κατάλογο Παροικίας του 1847 (συμπεριλαμβάνει και την Αντίπαρο) είναι εγγεγραμμένος ο 39χρονος γεωργός Γεώργιος Ιατροπούλης (γεν. 1808).

–1812. Σε εκλογικό κατάλογο στις 18 Μαρτίου 1844, του Δήμου Νάουσας (της επαρχίας Νάξου), υπάρχει εγγεγραμμένος ο 32χρονος εργάτης Ιωάννης Ιατροπούλης (γεν. 1812).

–1841. Σε εκλογικό κατάλογο του Δήμου Ύριας, του 1875, υπάρχει εγγεγραμμένος ο 34χρονος αγρότης, Ιατροπούλης Ιωάννης (γεν. 1841) του Δομένεγου.

–1846. Σε εκλογικό κατάλογο του Δήμου Ύριας, του 1875, υπάρχει εγγεγραμμένος ο 29χρονος γεωργός Προκόπης Ιατροπούλης (γεν. 1846) του Δομένεγου.

–1849. Το 1849 αναφέρεται στις Λεύκες ο Γιάννης Ιατροπούλης. Ίσως ο Γενάρχης της οικογένειας. 

–1861. Στις 3 Δεκεμβρίου 1861 ο 35χρονος λαχανοπώλης από την Πάρο Περάκης Ευάγγελος του Νικολάου και της Ζαφείρας, παντρεύεται στην Ερμούπολη την επίσης παριανή 27χρονη Πιπίνα Ιατροπούλη, του Δομένικου Γιατρόπουλου και της Ανέζας.

–1864. Στις 20 Απριλίου 1864 ο 25χρονος κηπουρός από την Πάρο Νικόλαος Γιατρόπουλος του Ιωάννη, παντρεύεται στην Ερμούπολη την 18χρονη συριανή Ζαμπελού Γιαννακού, του Δημητρίου και της Καλής Μωραΐτη.

–1866. Στις 23 Ιανουαρίου 1866 ο 22χρονος κηπουρός από την Πάρο Πέτρος Γιατρόπουλος του Ιωάννη και της Παρασκευής Παΐδα, παντρεύεται στην Ερμούπολη την 20χρονη από την Χίο Θ. Γιαλούρη, του Νικολάου και της Αργυρώς.

–1876. Εγγραφή στα δημοτολόγια Λευκών το 1876 ο Γιάννης Ιατροπούλης.

–1876. Εγγεγραμμένοι στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1876 ο Ιατροπούλης Στυλιανός του Ιωάννη.

–1876. Στις 25 Οκτωβρίου 1876 ο παριανή Γιατρόπουλος [Γιατροπούλης] Πέτρος 30 ετών και η σύζυγος του Μαρουσώ Γρυπιώτη; Ευρυπιώτη; κάτοικοι Σύρου δηλώνουν τον θάνατο του γιού τους Γεώργιο 8 μηνών κάτοικο Ερμούπολης. Ασθένεια: οδόντες.

–1877. Το 1877 γεννιέται ο Γιατροπούλης Γεώργιος του Αντωνίου αγωγεύς κάτοικος Παροικιάς.

–1878. Στις 11 Νοεμβρίου 1878 ο παριανή Ιατρόπουλος Πέτρος 30 ετών Κηπουρός και η σύζυγός του Μαρούσα Γεωργοπουλάκη κάτοικοι Σύρου δηλώνουν τον θάνατο της κόρης τους Ειρήνης 9 μηνών κάτοικο Ερμούπολης. Ασθένεια: Δόντια.

–1879. Εγγεγραμμένοι στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1879 ο Ιατροπούλης Δομένεγος του Ιωάννη.

–1879. Στα δημοτολόγια Ερμούπολης είναι εγγεγραμμένα τα παριανά αδέρφια του Ι. Γιατροπούλη:  ο 27χρονος άγαμος Δημήτριος Ι. Γιατροπούλης, κηπουρός ο 29χρονος Κηπουρός Μιχαήλ Ι. Γιατρόπουλος [Γιατροπούλης], άγαμος, ο αδερφός του Μάρκος Ι. Γιατροπούλης 31 ετών έγγαμος, ο 37χρονος κηπουρός Αντώνιος Ι. Γιατροπούλης και ο 38χρονος έγγαμος κηπουρός Πέτρος Ι. Γιατροπούλης. Έδωσαν όρκο στις 28 Απριλίου 1879.

–1881. Στις 16 Αυγούστου 1881 ο 36χρονος κηπουρός από την Πάρο Αντώνιος Ιατρόπουλος [Ιατροπούλης], του Ιωάννη και της Παρασκευής Παγίδα, κάτοικος Σύρου παντρεύεται στην Ερμούπολη την 23χρονη από την Σύρο Αικατερίνη Ρούσσου, του Λεονάρδου και της Μαρίας Κολιόδενας.

–1882. Το 1882 γεννιέται ο Γιατροπούλης Κωνσταντίνος του Αντωνίου γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1883. Σε εκλογικό κατάλογο της Νάουσας του 1883 είναι εγγεγραμμένος ο Γιατρόπουλος Πέτρος του Ιωάννη, 43 ετών, κηπουρός, κάτοικος Σύρου.

–1885. Σε εκλογικό κατάλογο της Νάουσας του 1885, υπάρχει εγγεγραμμένος ο Γιατροπούλης Πέτρος του Ιωάννη, 45 ετών, κηπουρός από τη Νάουσα, κάτοικος Σύρου.

–1888. Ιατροπούλης Γεώργιος του Ιωάννη. Έτος γέννησης το 1888 στις Λεύκες. Εγγεγραμμένος στο Μητρώο των Αρρένων της Κοινότητας Λευκών.

–1890. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1890 στις Λεύκες ο Ιατροπούλης Αντώνιος του Ιωάννη.

–1891. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1891 στις Λεύκες ο Ιατροπούλης Δημήτριος του Ιωάννη.

–1892. Το 1892 γεννιέται ο Γιατροπούλης Κωνσταντίνος του Δημητρίου γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1893. Το 1893 γεννιέται ο Γιατροπούλης Μάρκος του Δημητρίου γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1898. Πίναξ του Συνδέσμου των εν Λαυρίω, Αθήναις περιχώροις και Πειραιει ΠΑΡΙΩΝ, εμφαίνων ονοματεπώνυμων μελών της Περιόδου 1ης Ιουνίου 1898 ο Γιατρόπουλος Ι. Μάρκος.

–1899. Το 1899 γεννιέται ο Γιατροπούλης Γεώργιος του Δημητρίου έμπορος κάτοικος Παροικιάς.

–1904. Κυριαζάνου Αρχοντούλα, όνομα συζύγου: Φραγκίσκος, Κύριο όνομα και επώνυμο πατρός: Δ. Γιατροπούλης. Έτος γέννησης: 1904. Επάγγελμα: οικοκυρά.

–1905. Στις 10 Φεβρουαρίου 1905 ο 22χρονος ζυθοπώλης από την Πάρο Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος του Φραγκίσκου και της Άννα Πατέλη, παντρεύεται στην Ερμούπολη την 21χρονη από την Σύρο [καταγωγή Πάρος] Αργυρώ Ιατροπούλου [Ιατροπούλη], του Πέτρου, και της Μαρουσώς.

–1911. Στον εκλογικό κατάλογο Αντιπάρου στις 30 Απριλίου 1946 υπάρχει εγγεγραμμένος ο γεννημένος το 1911 κάτοικος Αντιπάρου Γιατρόπουλος Δημήτριος του Γεωργίου ναυτικός.

–1912. Στο μνημείο πεσόντων στο Δημοτικό Σχολείο Αντιπάρου αναγράφεται ο πεσόντας κατά την περίοδο 1912-13, ο Δημ. Π. Γιατροπούλης, ο Ιατροπούλης Μάριος από τις Λεύκες, σκοτώθηκε στον πόλεμο του 1912-13. Στο Ηρώο Λευκών αναφέρεται ως "Γιατροπούλης". Πιθανόν να πρόκειται για "Γιατροπούλη" που έγινε "Ιατροπούλης", αλλά θα μπορούσε και το αντίθετο δηλαδή να ήταν πράγματι "Ιατροπούλης" και επειδή στην Πάρο υπήρχε το "Γιατροπούλης" να γράφτηκε έτσι.

–1916. Το 1916 γεννιέται ο Γιατροπούλης Δημήτριος του Κωνσταντίνου γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1918. Το 1918 γεννιέται ο Γιατροπούλης Αντώνιος του Γεωργίου ξυλουργός κάτοικος Παροικιάς.

–1922. Το 1922 γεννιέται ο Γιατροπούλης Ιωάννης του Κωνσταντίνου γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1925. Το 1925 γεννιέται ο Γιατροπούλης Δημήτριος του Μάρκου εργάτης κάτοικος Παροικιάς.

–1950. Σε εκλογικό κατάλογο Αντιπάρου στις 11 Ιανουαρίου 1950 υπάρχει εγγεγραμμένη η Άννα Γιατροπούλη, όνομα συζύγου Δημήτριος, όνομα πατρός Π. Κασαλιάς.

–1950. Στον εκλογικό κατάλογο της Κοινότητας Παροικιάς στις 17 Μαΐου 1950 είναι εγγεγραμμένη η Κυριαζάνου Αρχοντούλα (γεν. 1904), όνομα συζύγου Φραγκίσκος, όνομα πατρός Δ. Γιατροπούλης.

–1970. Το 1970 αναφέρεται ο Αντώνης Ιατροπούλης στην Παροικιά.

  

–Γιατρόπουλος ή Ιατροπούλης: Βλέπε Γιατροπούλης

 

–Γιεμελιάρης: Βλέπε Γεμελιάρης

 

–Γιερμάνης: Βλέπε Γερμανής

 

–Γιόκαρης:

–1755. Σε εκλογή απεσταλμένου στην Κωνσταντινούπολη από το κοινό Πάρου σε Γενική Συνέλευση στις 23 Αυγούστου 1755 μαρτυρείται ο Γεώργιος Γιόκαρης.

–1844. Σε εκλογικό κατάλογο στις 18 Μαρτίου 1844, του Δήμου Νάουσας (της επαρχίας Νάξου), υπάρχει εγγεγραμμένος ο 49χρονος εργάτης Γιόκαρης Αθανάσιος, ο 33χρονος σανδαλοποιός Γιόκαρης Νικόλαος.

–1883. Σε εκλογικό κατάλογο της Νάουσας του 1883 είναι εγγεγραμμένος ο Γιόκαρης Γιώργος του Νικολάου, 38 ετών, κηπουρός, κάτοικος Σύρου.

–1885. Σε εκλογικό κατάλογο της Νάουσας του 1885, υπάρχει εγγεγραμμένος ο, Γιόκαρης Γεώργιος του Νικολάου, 40 ετών, κηπουρός από τη Νάουσα, κάτοικος Σύρου.

 

–Γιόλας:

–1827. Σε προικοσύμφωνο της 8 Οκτωβρίου 1827 αναφέρεται το παιδί του ποτέ Μάρκος Γιόλας.

–Γιουρτζίδης: Πατριδωνυμικό επώνυμο τουρκικής προέλευσης. Γενάρχης Πάρου ο Χάρης Γιουρτζίδης από τον Πειραιά, προγενέστερα πρόσφυγες από την Μικρά Ασία. Από παράλια Εύξεινου Πόντου, Σημαίνει ο προερχόμενος από τη Γεωργία, για την ακρίβεια ΓΚΙΟΥΡΓΚΕΤΖΙΣΤΑΝ στα Τούρκικα.

–1985. Το 1985 φέρει στην Πάρο το επώνυμο ο γενάρχης της Πάρου Χάρης Γιουρτζίδης.

 

–Γιράρδης: Βλέπε Γεράρδης.

 

–Γισιλάκης:

–1909. Το 1909 γεννιέται η Γισιλάκη Άννα του Στέφανου, μετέπειτα σύζυγος του Ανουσάκη Δημητρίου, κάτοικος Μάρπησσας.

 

–Γκάτσος:

–1946. Σε εκλογικό κατάλογο της Κοινότητας Μάρπησσας στις 30 Απριλίου 1946, υπάρχει εγγεγραμμένος ο 65χρονος αλιεύς Γκάτσος Κοσμάς του Γεωργίου.

 

–Γκετζουλής: Πρόσφυγες

–1829: Σε απογραφή προσφύγων της Νάουσας του 1829 αναφέρεται ο Θεόδωρος Γκετζουλής 42 ετών έμπορος, η (σύζ?) Ασημίνα Γκετζουλή, η (σύζ?) Μαλαματένια Γκετζουλή, η κόρη του Ζαχαρούλα Γκετζουλή, η κόρη του Τριανταφυλλιά Γκετζουλή, ο γιός του Ιωάννης Γκετζουλής 1 έτους και η μητέρα του Βασιλική Γκετζουλή.

–Γκίκας ή Γκίγας: Η λαϊκή μαρτυρία αναφέρει: Δύο αδέρφια με το επίθετο Παπαδόπουλος από την Δημητσάνα ήρθαν διωγμένοι από τους Τούρκους, για να μην τους ανακαλύψουν άλλαξαν τα επίθετα τους, ο ένας αδερφός ονομάσθηκε Νίκας και ο άλλος Γκίκας.

Σύμφωνα με τον Φραγκίσκο Περράκη η οικογένεια Γκίκα κατάγεται από την Βόρεια Ήπειρο, ήρθε στην Πάρο με τους Δημητρακόπουλους από την Δημητσάνα όπου έφερε το επώνυμο Παπαδόπουλος και ερχόμενοι στο νησί επανέφεραν στο αρχικό τους επώνυμο Γκίκας.

Η δική μας έρευνα συμφωνεί με την ερεύνα του κ. Φραγκίσκου Περράκη. Δηλαδή, η οικογένεια Γκίκα της Πάρου με καταγωγή από την Β. Ήπειρο άλλαξε στην Πελοπόννησο το επώνυμο της σε Παπαδόπουλος και ερχόμενη στην Πάρο επανέφερε το πραγματικό της επώνυμο Γκίκας.

Πιθανόν η οικογένεια Γκίκα του Μοριά να προέρχεται από την οικογένεια του Γκίκα Θεόδωρου Γκίκα καραβοκύρη από την Ύδρα ο οποίος μαζί με τον Οικονόμου προσπάθησαν να ξεσηκώσουν τους υδραίους να μπουν στην επανάσταση όμως δεν τα κατάφεραν και έτσι  μετακόμισαν στην Πελοπόννησο και ιδιαίτερα στην Τρίπολη. Στην Ύδρα ήταν πλοίαρχος και διαφώνησε με τους ντόπιους υδραίους και πέρασε με την οικογένεια του στην Τρίπολη για να καταταγεί στο στρατόπεδο του Κολοκοτρώνη. Πολέμησε στην άλωση της Τριπολιτσάς και ο Κολοκοτρώνης του ανέθεσε να σώσει τους Αρβανίτες της πόλης και να τους φυγαδέψει στην Στερεά Ελλάδα όπως και έγινε.

Ο γνωστός ζωγράφος Γκίκας είναι από αυτή την οικογένεια στης Ύδρας.

Η οικογενειακή παράδοση λέει: Ο προπάππος της οικογένεια Γκίκα, Μήτρος (Δημήτρης) Παπαδόπουλος με τον αδερφό του  ήταν δημογέροντες της Δημητσάνας. Όταν ήρθε νέος πασάς στην περιοχή τον κάλεσε να δηλώσει υποταγή. Εκείνος του απάντησε «ένας Μήτρος δημογέροντας δεν προσκυνά». Ο πασάς τότε λέει σ΄ έναν αυλικό «φέρε μέσα ένα Μήτρο δημογέροντα». Αυτός έφυγε και έφερε μέσα έναν τράγο. Ο πασάς τότε του λέει ‘σφάξε τον Μήτρο‘ και αυτός έσφαξε τον τράγο. Η προσβολή όπως καταλαβαίνεις ήταν μεγάλη. Σε συνεννόηση με τον αδελφό του ετοίμασαν τις οικογένειές τους και δυο καΐκια. Ένα βράδυ πήραν άντρες και πήγαν στο σπίτι του πασά. Τον έπιασαν το έδεσαν και σκότωσαν μπροστά του τις γυναίκες και τα παιδιά του και έφυγαν. Οι Τούρκοι βέβαια τους κυνήγησαν με άλλα καΐκια και όταν πλησίασαν κοντά οι φυγάδες άνοιξαν κυψέλες με μέλισσες που είχαν μαζί τους και έτσι σώθηκαν.  Έφτασαν στην Πάρο και τότε άλλαξαν το επίθετό τους. Ο μεν Μήτρος σε Γκίκας (στα αρβανίτικα σημαίνει ο τάδε) και εγκαταστάθηκε στις Λεύκες και ο αδερφός του σε Νίκας επειδή νίκησαν του Τούρκους και πήγε στην Ανερατζά. Μαζί τους έφεραν και το σπαθί που σκότωσαν τον πασά το οποίο ο προπάππος μας Νικόλας Γκίκας το έδωσε στον παππού ή τον πατέρα του Γαληνού Ραγκούση, στα χέρια του οποίου πρέπει να βρίσκεται μέχρι και σήμερα.

Οι οικογένειες Παροικιάς, Λευκών (και Παροικιάς) και Μάρπησσας ίσως να μην είναι κοινός κλάδος.

–1831. Το 1831 γεννιέται στις Λεύκες ο Γκίκας Νικόλαος του Μάρκου. Ήταν εγγεγραμμένος στο μητρώο αρρένων της Κοινότητας Λευκών.

–1844. Σε εκλογικό κατάλογο του Δήμου Μαρμάρων το 1844 υπάρχει εγγεγραμμένος ο 28χρονος γεωργός Γεώργιος Χρ. Γκίκας.

–1847. Στον εκλογικό κατάλογο Λευκών του 1847 είναι εγγεγραμμένος ο 25χρονος γεωργός Γκίκας Νικόλαος.

–1853. Το 1853 γεννιέται στις Λεύκες ο Γκίκας Μάρκος του Νικολάου. Ήταν εγγεγραμμένος στο μητρώο αρρένων της Κοινότητας Λευκών.

–1853. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Χρήστος Γεωργίου Γκίκας (γεν. 1853), ετών 50, κουρεύς, έγγαμος.

–1853. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Δημήτριος Γεωργίου Γκίκας (γεν. 1853), ετών 50, κτίστης, έγγαμος.

–1855. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένη η Μαρία Δημητρίου Γκίκα (γεν. 1855), ετών 48, οικιακά, έγγαμος.

–1855. Το 1855 γεννιέται στις Λεύκες ο Γκίκας Στέφανος του Νικολάου. Ήταν εγγεγραμμένος στο μητρώο αρρένων της Κοινότητας Λευκών.

–1859. Το 1859 γεννιέται στις Λεύκες ο Γκίκας Ιωάννη του Νικολάου. Ήταν εγγεγραμμένος στο μητρώο αρρένων της Κοινότητας Λευκών.

–1868. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένη η Ευδοξία Χρήστου Γκίκα (γεν. 1868), κάτοικος Μαρπήσσης, ετών 35, οικιακά, έγγαμος.

–1868. Στις 4 Φεβρουαρίου 1868 ο 34χρονος υπάλληλος από την Πάρο Κωνσταντίνος Γκίκας του Νικολάου και της Αικατερίνης, παντρεύεται στην Ερμούπολη την 32χρονη από την Ύδρα Μαρία Βάμβα, του Δημητρίου και της Ειρήνης.

–1871. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Εμμανουήλ Γεωργίου Γκίκας (γεν. 1871), ετών 32, γεωργός, έγγαμος.

–1875. Σε εκλογικό κατάλογο του Δήμου Ύριας του 1875, υπάρχει εγγεγραμμένος ο 47χρονος Νικόλαος Γκίγκας του Μάρκου, σκυτοτόμος.

–1875. Σε εκλογικό κατάλογο του 1875, του Δήμου Μάρπησσας (της επαρχίας Νάξου), υπάρχει εγγεγραμμένος ο Γκίκας Γεώργιος του Χρυσή 63 ετών εργάτης κάτοικος Τσιπίδου αλλά και ο Γκίκας Δημήτρης του Γεωργίου 26 ετών κτίτης, και ο Γκίκας Χρυσής του Γεωργίου 25 ετών στρατιώτης.

–1876. Εγγεγραμμένοι στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1876 ο Γκίκας Δημήτριος του Νικολάου.

–1877. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένη η Μαρούσα Εμμανουήλ Γκίκα (γεν. 1877), ετών 26, οικιακά, έγγαμος.

–1883. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένη η Ανθίππη Δημητρίου Γκίκα (γεν. 1883), ετών 20, οικιακά, άγαμος.

–1887. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Μιχαήλ Δημητρίου Γκίκας (γεν. 1887), ετών 16, σανδαλοποιός, άγαμος.

–1891. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένη η Φλώρα Δημητρίου Γκίκα (γεν. 1891), ετών 12, οικιακά, άγαμος.

–1892. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1892 στις Λεύκες ο Γκίκας Βασίλειος του Στέφανου.

–1893. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Αντώνιος Δημητρίου Γκίκας (γεν. 1893), ετών 10, μαθητής, άγαμος.

–1894. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένη η Αννέζα Χρήστου Γκίκα (γεν. 1894), κάτοικος Μαρπήσσης, ετών 9, οικιακά, άγαμος.

–1894. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1894 στις Λεύκες ο Γκίκας Γεώργιος του Στέφανου.

–1895. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1895 στις Λεύκες ο Γκίκας Νικόλαος του Ιωάννη ο οποίος έπεσε υπέρ πατρίδος την περίοδο 1919-22.

–1897. Το 1897 γεννιέται η κάτοικος Αντιπάρου Ευαγγελία Μ. Γκίκα, μετέπειτα σύζυγος του Μαρινάτου Κωνσταντίνου.

–1897. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1897 στις Λεύκες ο Γκίκας Ηλίας του Ιωάννη.

–1889. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένη η Μαριγώ Χρήστου Γκίκα (γεν. 1889), κάτοικος Μαρπήσσης, ετών 14, οικιακά, άγαμος.

–1897. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένη η Ζαμπέλα Χρήστου Γκίκα (γεν. 1897), κάτοικος Μαρπήσσης, ετών 6, οικιακά, άγαμος.

–1898. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένη η Νικολέτα Δημητρίου Γκίκα (γεν. 1898), ετών 5, άνευ, άγαμος.

–1898. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Γεώργιος Εμμανουήλ Γκίκας (γεν. 1898), ετών 5, άνευ, άγαμος.

–1899. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένη η Φλώρα Χρήστου Γκίκα (γεν. 1899), κάτοικος Μαρπήσσης, ετών 4, άνευ, άγαμος.

–1901. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1901 στις Λεύκες ο Γκίκας Σωτήριος του Ιωάννη.

–1901. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένη η Ζαμπέτα Εμμανουήλ Γκίκα (γεν. 1901), ετών 2, άνευ, άγαμος.

–1903. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1903 στις Λεύκες ο Γκίκας Νικόλαος του Δημητρίου.

–1906. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1906 στις Λεύκες ο Γκίκας Αναστάσιος του Ιωάννη συνταγματάρχης κάτοικος Παροικιάς.

–1911. Βασίλειος Στεφ. Ν. Γκίκας από την Υρία, απόφοιτος από την Γαλλική Εμπορική Σχολή της Νάξου, διορίσθηκε υπολογιστής στα γραφεία των Σιδηροδρόμων Πειραιώς Αθηνών Πελοποννήσου το 1911.

–1911. Δημήτριος Ν. Γκίκας, ιερέας στον Δήμο Υρίας το 1911.

–1912. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1912 στις Λεύκες ο Γκίκας Δημήτριος του Ιωάννη και ο Γκίκας Αλέξανδρος του Νικολάου.

–1922. Θύματα υπέρ της πατρίδος οι Γεώργιος Στ. Γκίκας και Νικόλαος Ι. Γκίκας το 1922.

–1923. Μέλος του Εξωραϊστικού Φιλοδασικού Συλλόγου Λευκών, εν Λεύκαις τη 17 Απριλίου 1923 ο ιερέας Δημήτριος Γκίκας.

–1925. Το 1925 γεννιέται ο Εμμανουήλ Γκίκας του Γεωργίου, εργάτης, κάτοικος του Δήμου Μαρπήσσης.

–1927 Σε φωτογραφείο του 1927 διακρίνεται ο Αναστάσιος Γκίκας.

–1927. Το 1927 γεννιέται η Αικατερίνη Γ. Γκίκα.

–1929, Καλοκαίρι. Ο Αναστάσιος Γκίκας φωτογραφήθηκε στο λιμάνι, ανάμεσα στην προκυμαία και το βίντζι. Φόντο το ακρωτήρι του Κριού, και το Α/Π Νικόλαος Τόγιας.

–1940 Σε εικόνα της Ανάστασης του Χριστού στο ναό της Αγίας Βαρβάρας στις Λεύκες, η αφιεροματική επιγραφή αναφέρει: «Δωρεά Αναστάσιου Ι. Γκίκα, εν έτει 1940 – Έργον Ι. Κάππα Ιερέως, Σύρος»

–1940. Θύμα υπέρ της πατρίδας το 1940 ο Νικόλαος Ι. Γκίκας.

–1940 Ο παραπληγικός Αντώνης Γκίκας με το παρωνύμιο Κουτσαντώνης, από τα Μάρμαρα, είχε τα *κτήματα του στον Άρυακα. Σε μια γωνιά του χωραφιού υπήρχε μια μικρή κατοικιά στην οποία έμενε μερικά βράδια, κυρίως τους θερινούς μήνες.

Μια νύχτα ο φίλος του Μιχάλης (ίσως Χανιώτης) με το παρωνύμιο Λουμπαρδίτης από τις Λεύκες, πήγε ως τον Άρυακα και την κατοικιά του Κουτσαντώνη και άρχισε να του χτυπά την πόρτα. Ο Κουτσανώνης κατατρομαγμένος και σαστισμένος σηκώνετε από το κρεβάτι του και με μια τσεκουριά στο κεφάλι τον έριξε καταγής, στην συνέχεια τον τράβηξε από τα πόδια και τον έριξε στον γκρεμό, ο Λουμπαρδίτης δεν είχε ξεψυχήσει, η δεύτερη τσεκουριά του Κουτσαντώνη ήταν και η χαριστική.

Ο Κουσταντώνης φυλακίστηκε στα Λαζαρέτα, στην Σύρα, όμως η ποινή του δεν κράτησε για πολύ αφού μετά από μερικές μέρες κηρύχτηκε ο πόλεμος. Πολλοί φυλακισμένοι αφέθηκαν *ελεύθεροι όπως και ο Κουτσαντώνης.

Όλοι απορούσαν πώς ο Κουτσαντώνης ο οποίος είχε μισοπαράλυτο πόδι και χέρι μπόρεσε και έσυρε στον γκρεμό τον Λουμπαρδίτη. Οι μαρτυρίες των παλιών Μαρμαριανών μιλούν για έναν σκληρό και περίεργο άνθρωπο.

Ο Λουμπαρδίτης είχε ένα κτήμα στο Γαλιό το οποίο πούλησε σε Τζανακόπουλους από τον Δραγουλά. Σήμερα μας είναι γνωστή η περιοχή ως «Του Λουμπαρδίτη»

Υπάρχει μία μαρτυρία η οποία αναφέρει ότι ο Κουτσαντώνης έθαψε το ίδιο βράδυ τον Λουμπαρδίτη, στο διπλανό χωράφι. Παραθέτω φωτο το χωράφι αυτό.

*Το κτήμα με την κατοικιά του ο Κουτσαντώνης το πούλησε την 10ετία του 70 στον γνωστό ζωγράφο και μόνιμο πλέον κάτοικο, Άλκη Γκίνη.

*Με την κήρυξη του πολέμου, πολλοί φυλακισμένοι ελευθερώθηκαν αφού το κράτος αδυνατούσε οικονομικά να τους συντηρεί. Τους περνούσαν από μια ψευτοδίκη όπου τους είχαν δασκαλέψει τι να πουν και στην συνέχεια αθωώνονταν με συνοπτικές διαδικασίες.

–1946. Σε εκλογικό κατάλογο της Κοινότητας Μάρπησσας στις 30 Απριλίου 1946, υπάρχει εγγεγραμμένος ο 42χρονος Γκίκας Αντώνιος του Εμμανουήλ γεωργός και ο 46χρονος Γκίκας Γεώργιος του Εμμανουήλ γεωργός.

–1947. Στις 20 Ιουνίου 1947, το στο Κοινοτικό Συμβούλιο Λευκών συμμετέχει και ο Προμ. Σ. Γκίκας.

–1954. Στις κοινοτικές εκλογές του 1954 υποψήφιος με τον συνδιασμό Παροικιάς Πάρου «ΠΡΟΟΔΟΣ – ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ» ο Α. Γκίκας.

–1959. 5 Απριλίου 1959 ΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΩΝ ΚΟΙΝΟΤΙΚΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ ΠΑΡΟΙΚΙΑ: Εγγεγραμμένοι 2.614 εψήφισαν 1.392, άκυρα και λευκά 3.

Ο Συνδυασμός κ. Ανδρέα Μαρινόπουλου έλαβεν 764 ο δε Συνδυασμός του κ. Μιχ. Κρίσπη 628.
Παραθέτομεν εν λεπτομερεία τους σταυρούς προτιμήσεως τους οποίους έλαβεν έκαστος.

1) Μαρινόπουλος Αθαν. Ανδρέας 626, Δενέγρης Στυλιανός 110, Μονδάνος Ανδ. Αντ. 105, Κατρής Ν. Αγαπητός 103, Βενιζέλος Π. Ραγκούσης 94, Μπάος Π. Αντ. 66, Μαύρης Γ. Αντ. 66, Καπούτσος Γ. Δημ. 60, Σιλβέστρος Π. Κωνστ. 55, Καλακώνας Μενέγου Σάββας 44, Μαλατέστας Μιχ. Κωνστ. 41 κλπ.

2) Κρίσπης Ν. Μιχαήλ 380, Φραγκούλης Νικολ. Ιωάννης 158, Σαρρής Μιχ. Νικόλαος 111, Τσαντάνης Φ. Παναγ. 82, Κυριαζάνος Ι. Μάρκος 66, Αργυρόπουλος Δημ. Ιωάννης 63, Μουρλάς Σπ. Γεώργιος 61, Φωκιανός Δημ. Βασίλειος 53, Κρητικός Γ. Παναγ. 49, Γκίκας Ι. Αναστ. 45, Σπανός Εμμαν. Αντ. 41 κλπ οι οποίοι παραλείπονται ελλείψει χώρου.

Σύμβουλοι εξελέγησαν οι 5 πρώτοι εκ του πρώτου Συν/σμού και οι 4 εκ του δευτέρου.

–1959. 5 Απριλίου 1959 ΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΩΝ ΚΟΙΝΟΤΙΚΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ ΑΙ ΕΚΛΟΓΑΙ ΣΤΙΣ ΛΕΥΚΕΣ. - Εις τον μόνον κατελθόντα Συνδυασμόν εξελέγησαν κατά σειρά επιτυχίας οι εξής:

Προμηθεύς Γκίκας με 214 ψήφους, Ανδρέας Ι. Κονταράτος με 209, Χρ. Στέλλας 90, Χρ. Παντελαίος 76, Εμμαν. Παντελαίος 60, Εμμ. Ραγκούσης 47 και η κ. Αννέζα Αρκουλή 35, οι οποίοι θα αποτελέσουν και το Κοινοτ. Συμβούλιον. Αναπληρωματικοί: Νικ. Θεολ. Αλιπράντης 32, Δημ. Ραγκούσης 30, Νικ. Καντιώτης 28, Ιωάν. Π. Καστανιάς 27 και Φραγκ. Ραγκούσης 26.

–1963, μαθητής γυμνασίου Πάρου Γιάννης Γκίκας.

 

–Γκίνης: Ίσως πρόσφυγας.  Σήμερα συνεχίζει στη Νάουσα από θηλυγονία (Άννυ Αρβανίτη).  

–1850. Περίπου το 1850 τρεις Παριανοί: Γκίνης, Δενέγρης και Αστριδάκης ή Σπυριδάκης πήγαν στα Γιάλτρα Βορείου Ευβοίας να εργαστούν, παντρεύτηκαν και εγκαταστάθηκαν μόνιμα.

 

–Γκιόρσος:

–1818. Στα δημοτολόγια Παροικίας του 1818 (συμπεριλαμβάνει και την Αντίπαρο) είναι εγγεγραμμένος ο 34χρονος Γκιόργος Άγγελος.

–1847. Σε εκλογικό κατάλογο Παροικίας του 1847 (συμπεριλαμβάνει και την Αντίπαρο) είναι εγγεγραμμένος ο 65χρονος κτηματίας Άγγελος Γκιόργος.

 

–Γκιώνης: Παρωνύμιο, από το πουλί γκιώνη.

–1835. Π. Γκιώνης κάτοικος Νάουσας Πάρου. Αναφαίρετε ως συνδρομητής σε βιβλίο του 1838 «Η Βοσκοπούλα του Αιγαίου Πελάγους» του Ιωαννη Γρυπάρη από την Μύκονο.

–Γκοζαδίνος: Βλέπε Γοζαδίνος

 

–Γκόκας: Αρβανίτικο επώνυμο. Ο Παριανός κλάδος έχει καταγωγή από τον Αμμότοπο Άρτας.

–1929. Γενάρχης του παριανού κλάδου ο Σπύρος Αλ. Γκόκας το 1929.

–Γκούμας:

–1874. Στα δημοτολόγια Ερμούπολης είναι εγγεγραμμένος ο παριανός 47χρονος βυρσοδέψης Ιωάννης Α. Γκούμας. Έδωσε όρκο στις 15 Απριλίου 1874.

–1980. Στέφανος Γκούμας, (γεν. 1980) μηχανικός Αυτοκινήτων στη Νάουσα.

–2010. Δομένικος Γκούμας του Στέφανου, το 2010 μηχανικός Αυτοκινήτων στη Νάουσα.

 

–Γκουρογιάννης: Κατάγονται από την Ήπειρο.

 

–Γκούφας: Το επώνυμο άγνωστο στην Πάρο.

–1738. Προικοσύμφωνο ο Νικόλας Γκούφας και Αικατερίνης (Νάουσα 6 Δεκ. 1738). «Η Εργινάκη Πενιζέλου δίδει στην κόρη της Αικατερίνα «έτερον χωράφι εις το Μανδράκι»

–Γλέζος ή Γλέσος: Θεωρείτε εθνικό επώνυμο. Δηλώνει τον καταγόμενο από την Αγγλία, Εγγλέζος-Γκλέζος-Γλέζος.

Σε πατριδωνυμιακά επίθετα, πολλές φορές συναντάμε να μην υπάρχουν κοινοί συγγενικοί κλώνοι, αυτό συμβαίνει διότι το μόνο κοινό που έχουν είναι ο τόπος καταγωγής μιας και το επίθετό τους ήταν άλλο και στην πορεία το πατριδωνύμιο έγινε παρωνύμιο και το παρωνύμιο επίθετο, βλέπε, Κρητικός, Χανιώτης, Σιφναίος, Φράγκος κλπ.

Υπάρχει και η περίπτωση το επώνυμο να προέρχεται από παρωνύμιο λόγο ανθρωπολογικής ομοιότητας με κατοίκους αυτών των περιοχών, πχ ξανθός =Γερμανός κλπ.

Όσο αφορά το επώνυμο Γλέζος, -στην Πάρο το συναντάμε και ως Γλέσος-, η παλαιότερη γραπτή αναφορά που έχουμε ως σήμερα είναι του 1710. Σε έγγραφο Παροικιάς, στην περιοχή της οποίας βρίσκεται αναφέρεται «περιβόλι του Γλέζου σύμπλιος Λουκάκης Καρδίτζης» και «Αμπέλι Μεταξωτού σύμπλιος Γεωργάκης Καρδίτζης».

Ίσως το ίδιο άτομο ή μέλος της οικογένειας Γλέζου, βλέπουμε το 1730 να διαθέτει χωράφι στα Ψυχοπιανά, «Χωράφι Πισκοπιανά συμπλίος Κοντύλης από τον Νικολό Γλέσο».

Ο νεότερος κλάδος έχει προέρθει από τον Νικόλαο Γλέζο ο οποίος γεννήθηκε στη Νάξο και  το 1910 νυμφεύθηκε την Μαρπησσαία Μάχη Γ. Ναυπλιώτη. Αυτός ήταν ο 1^ος σύζυγος της Μάχης Γ. Ναυπλιώτη, με τον οποίο απέκτησε τον βουλευτή της Αριστεράς Μανώλη Γλέζο και τον Νίκο Γλέζο.

Όσο αφορά το αρχοντικό «Γαβαλά» -όπως μας είναι γνωστό- στην Μάρπησσα, αυτό πουλήθηκε από την Ανδρομάχη Γλέζου το 1927. «Η Ανδρομάχη Γλέζου το γένος Δελαγραμμάτη Τζωρτζάκη πουλάει το 1927 το αρχοντικό του πατρός της στη Μάρπησσα  στην οικογένεια Γαβαλά».

–1710. Σε έγγραφο Παροικιάς, στην περιοχή της οποίας βρίσκεται αναφέρεται «περιβόλι του Γλέζου σύμπλιος Λουκάκης Καρδίτζης» και «Αμπέλι Μεταξωτού σύμπλιος Γεωργάκης Καρδίτζης»..

–1730. Χωράφι Πισκοπιανά συμπλίος Κοντύλης από τον Νικολό Γλέσο.

–1910. Νίκος Γλέζος, ήταν ο 1^ος σύζυγος της Μάχης Γ. Ναυπλιώτη, με την οποίο απέκτησε τον βουλευτή της Αριστεράς Μανώλη Γλέζο και τον Νίκο Γλέζο.

–1927. Η Ανδρομάχη Γλέζου το γένος Δελαγραμμάτη Τζωρτζάκη πουλάει το 1927 το αρχοντικό του πατρός της στη Μάρπησσα  στην οικογένεια Γαβαλά.

–1927. Σε φωτογραφεία του 1927 διακρίνεται στην οικία Ανδρομανάκου ο Νίκος Γλέζος και ο Μανώλης (Νώλης) Γλέζος (ο εθνικός ήρωας της κατοχής με την υποστολή της ναζιστικής σημαίας από την Ακρόπολη).

–2009. Δημοτικός Σύμβουλος Πάρου το 2009 ο Γλέζος Μανώλης.

 

–Γλέντης:

–1730. Χωράφι δύο Σωτήρες σύμπλιος Χριστός το μοναστήρι είναι στο κεσίμι … δοσμένα της Παρασκευής Γλέντης δουλευ…

 

–Γλέσος: Βλέπε Γλέζος

–Γληγορόπουλος:  Βλέπε Γρηγορόπουλος. Το συγκεκριμένο επίθετο μοιάζει να είναι από γραφικό-ορθογραφικό λάθος.

 

–Γλινόπουλος: Βλέπε Γλυκόπουλος

 

–Γλυκόπουλος ή Γλινόπουλος ή Γλυνόπουλος:

–1710. Λιβάδι στο Απάτι σύμπλιος Στελάκης Γλινόπουλος.

–1730. Χωράφι Κορμό σύμπλιος Στέλιος Γλυκόπουλος.

 

–Γλυνόπουλος: Βλέπε Γλυκόπουλος

 

–Γλυνός: Βυζαντινό επώνυμο. Γλύνα στην νήσο Νάξο, αποκαλούσαν ένα χώμα καφέ με το οποίο οι Ναξιώτες έφτιαχναν τα κεραμίδια. Έτσι από παράφραση ο κεραμιδάς, αποκαλείτο γλυνός.
Επίσης η γλύνα (το λίπος), του γουρουνιού, έχει ρίζα στο επίθετο.

Γληνός με (η) ήταν ένας από τους γιους του Ηρακλή με την Δηιάνειρα

Άλλοι εικάζουν ότι το (η) προήλθε από τα γλήνεα - γλήνη που στα αρχαϊκά σημαίνει κοσμήματα.
Η γλίνα με (ι) είναι η κόρη του ματιού σε αρχαϊκή διάλεκτο.

Οικογένειες Γλυνού με (υ) συναντάμε εκτός από την Πάρο, στην Θήρα, στην Σύρο, στη Ρόδο και στην Άνδρο ενώ με (η) στην Σμύρνη.

Στη Νάξο γνωστή η οικογένεια Γλινού από χωριό Γλινάδος απ’ όπου προέρχεται το όνομα.

–1844. Στον εκλογικό κατάλογο του Δήμου Μαρμάρων το 1844 είναι εγγεγραμμένος ο 32χρονος εργάτης Ανδρέας Χρ. Γλυνός και ο 40χρονος εργάτης Χρύσης Γλυνός.

–1847. Στον εκλογικό κατάλογο Μαρμάρων του 1847 είναι εγγεγραμμένος ο 35χρονος εργάτης Ανδρέας Σπύρου Γλυνός.

–1903. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Σπυρίδων Ιωάννη? Γλυνός, ετών 60, γεωργός, έγγαμος.

–1903. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένη η Μαρούσα Σπυρίδων Γλυνού, ετών 50, οικιακά, έγγαμος.

–1903. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Ιωάννης Σπυρίδων Γλυνός, ετών 21, γεωργός, άγαμος.

–1903. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Χρουσής Ιωάννη Γλυνός, ετών 30, εργάτης, έγγαμος.

–1903. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένη η Μαρία Χρουσή Γλυνού, ετών 28, οικιακά, έγγαμος.

–1903. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένη η Ευαγγελία Χρουσή Γλυνού, ετών 5, άνευ, άγαμος.

–1903. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Γεώργιος Χρουσή Γλυνός, ετών 3, άνευ, άγαμος.

–1955. Σε φωτογραφεία στον Πρόδρομο απεικονίζεται ο Βαγγέλης Γλυνός.

 

–Γοζαδίνος ή Γκοζαδίνος ή Gozzadino: Καταγωγή από την Μπολώνια της Ιταλίας. Οι Γκοζαδίνοι υπήρξαν βαρόνοι της Ανάφης. Κατείχαν αρκετά νησιά (Σίφνος, Μήλος, Κέα, Νάξο κ.α). Σήμερα απαντάται στην Σίφνο. Στην Σαντορίνη τον 14^ο αιώνα.

–1672. Σε αίτημα των παριανών προς τον προϊστάμενο της γαλλικής επαρχίας Πατέρα της Καθολικής Εκκλησίας  Jacques Dinet για να ζητήσουν πατέρες της καθολικής εκκλησίας να έρθουν στην Πάρο.

«Αιδεσιμώτατε λογιώτατε σοφώτατε κύριε κύριε δε και πανοσιώτατε εν χριστώ πάτερ.

Βλέπωντας με καθαρα έργα τα άξια και άγια κατωρθώματα οπού ενεργούσιν οι αιδεσιμώτατοι πατέρες εκ της συντροφίας του Ιησού εις όλα τα μέρη του κόσμου και μερικά εις τα σύνορα μας νησιά του αρχιπελάγους, όπου όσαν τους άλλους τόπους και μέρη της οικουμένης όπου κατοικούσαν, όλοι οι χριστιανοί φωτίζουντε, ορθώνουστε και θεόπνευστα θρέφονται με τον θεϊκό λόγο και εις πάσα τρόπο βοηθήζοντας σωματικά σε και πνευματικά και ξεχωριστά λαμβάνουσιν βοήθεια και διαφέντευσιν εις κάθατους χρειάν και ανάγκη όπου τους θέλει συνέβη κατά καιρόν δι’ αυτός συλλογιζόμενοι και σιμβαστικός εις μιαν γνώμη μερικά εις αυτό ενωμένοι, ημείς οι απογεγραμμένοι ιερείς προεστοί πολίτες και κατοικούμενοι εν τη νήσω Πάρος θεωρώντας ταις χρείαις και καθημερινές ανάγκες όπου μας συμβαίνουν, χρειάζοντας την βοήθεια δια φεντευσιν και μεσύτιαν των αιδεσιμωτάτων αυτών πατέρων.

Ταπεινοπρεπώς παρακαλούμεν την πανοσιώτη σας, ωσάν προηγούμενος οικουμενικός και πατριάρχης της αγίας και υπέρ ενδόξου συντροφιάς υου ιησού να συγκλύνη εις το να μας έλθουν ωδε εις τον τόπον μας πατέρες δια να κατοικήσουν εδώ έως εις τα άλλα νησιά δια να ημπορέσωμεν και ημείς να λάβωμεν εκείνη την βοήθειαν και ωφέλειαν της ψυχής μας μαζί κα την επιστήμην δια τους μεταγεναστέρους μας, επειδή ξεύρωμεν καλότατα ότι πως η πανοσιώτησας και η τρισκία της όλα ο σκοπός και ο πόθος αλλο δεν είναι εις όλα τα πάντα μόνον να γυρέψετε την μεγαλύτερην δόξα του Θεού και της σωτηρίας των ψυχών εις κάθε τόπον όπου ευρίσκονται ούος παρακαλούμεν την πανοσιώτη σας δια τους οικτιρμούς του θεού και σωτήρος ημών ιησού χριστού να μην εστερηθούμεν από την χάριν όπου της ζητούμεν μάλιστα ως θαρρετά την ελπίζωμεν έτσι να την απολαύσωμεν κατά την ευλάβειά μας εις δόξαν κυρίου απομήνοντας κρατημένοι να παρακαλέσωμεν τον πανελεόν μας θεό να στερεώσει την πανοσιώτη σας πάσαν λογίς χάριν και αγιωσύνην ώστε να ευρεθεί εις το στερέωμα της παντοτινής δόξης του παραδ΄σου όθεν διά βέβαιον απογράφομεν εκ χειρός μας και βάνωμεν και την βούλαν της κυρίας θεοτόκου και μεσήτριας, ονοματισμένη παναγία καταπολιανή κατά το παλαιόν σνήθη και όλοι η κοινώτης με ταπεινήν προσκύνησιν φιλούμεν την αγίαν της δεξιάν»

Πάρος: εν έτι σωτήριω 1672 εν μήνι μαίω (29) εις το παλαιόν: + Ταπεινός Μητροπολίτης Παροναξίας Μελέτιος.

Το πιο πάνω αίτημα υπογράφουν χριστιανοί, καθολικοί και ορθόδοξοι, κατοίκων της Νάουσας και της Παροικιάς μεταξύ άλλων ο Mario Dhiomatero (Ντοματαίος), ο Bartolo Rozza (Ρόζας) ο Ιωάννης Νταμουλής, ο παπά Μάρκος Νταμίας (Δαμίας), ο Ιερεύς Ελευθέριος Λουρδάς (Λορεντάνο), Ιάκωβος Ρούσσος και ο Cortanti Davitdi.

Ο Χρύσανθος Σακελλάριος Παροικιάς, Νικόλαος ιερεύς πρωτοπαπάς Παροικιάς, ο ιερέας Χρύσανθος Βυτζαράς, ο ιερέας Πέτρος Μπουλαξής, ο παπα Φρατζέσκος Βητζαράς, ο ιερεύς Μιχαήλ Αλισάγης, ο ιερέας Μένεγος Κανάκης, ο παπα Ιωάννης Γαλανός, ο Γεώργης Σπιρίδος, ο παπα Δημήτριος Μαλατέστας, ο παπα Μιχαήλ Κονταράτος, ο Νικολός Πρωτόδικος, ο Τζουάνες Σκληρός, ο Νικολός Κοντίλης, ο Μιχαήλ Βιτζαράς, ο Μανώλης Αλησάφης, ο Νικολός Κοτίλης (Κονδύλης), ο Αντώνης Αλλησάφης, ο Γεώργης Μαυρομάτης, ο Zuanne Girardi (Τζουάνες Γεράρδης), ο Zuanne Vicerano, ο Γεώργης Τακορώνιας (Δακορώνιας), ο Benetto Strari, o Γεώργης Βυτζαράς, ο Νικολός …, ο Pietro D., Chiriaco Gozzadino (Γκοζαδίνος) κλπ

–1744. Πρακτικό εκλογής επιτρόπου του κοινού της Παροικιάς στις 28 Μαρτίου του 1744 αναφέρεται ο παπά Αντώνιος Γοζαδίνος.

–1748. Πρακτικό πωλήσεως των φόρων του κοινού της Παροικιάς κατά τη Γενική Συνέλευση, τη 1 Μαρτίου 1748, μαρτυρείται ο παπά Αντώνης Γοζαδίνος.

–1752. Σε εκλογή απεσταλμένου στην Κωνσταντινούπολη από το κοινό Παροικιάς σε Γενική Συνέλευση στις 6 Σεπτεμβρίου 1752 μαρτυρείται ο παπά Αντώνης Γοζαδίνος.

 

–Γοράντας: Βλέπε Γοράντζας

 

–Γοράντζας ή Γορατζάς ή Γοράντας:

–1652. Στις 11 Απριλίου 1652 αναφέρεται ο ιερέας Δημήτριος Γοράντζας και η γυνή του Φραντζεσκίνα. Μέλος του Αδερφάτου του Παναγίου Τάφου στη Νάουσα.

–1721. Προικοσύμφωνο Κυρ. Καλλέργη και Φραγκεσκίνας Γοράντα Νάουσα 17 Δεκ. 1721 «ένα χωράφι εις την Καντηνελιά πλησίον Ιωάννης Πουλάκης και της Κουκουναριάς».

 

–Γοργοστάρης:

–18^ος αιω. Αγιογράφος Πέτρος Γοργοστάρης. Εικόνες του, μέτριας τέχνης, υπάρχουν στο παρεκκλήσι των Αγίων Αναργύρων της Εκατονταπυλιανής.

–Γορδιανός: Πατριδωνύμιο, καταγόμενος από το Γόρδιο της Μ. Ασίας. 

–1701. Ο Νεόφυτος Γορδιανός είχε διατελέσει ηγούμενος της Μονής Αγίου Μηνά το 1708-1732. Μας είναι γνωστός από επιγραφή στο υπέρθυρο της εισόδου στον ναό της Παναγίας Μυρτιδιώτισσας, νότια του Αγίου Μηνά, στον δρόμο που οδηγεί στη μονή Θαψανών: «ΔΕΗΣΙΣ  ΕΜΟΥ  ΝΕΟΦΥΤΟΥ  ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΥ ΤΟ ΕΠΙΚΛΗ(Ν) ΓΟΡΔΙΑΝΟΥ 1701 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 28».

–1730. Στις 6 Απριλίου 1730 στην Παροικιά «ο κύρ Αλέξανδρος Πηλάτος δώνει και χαρτώνει και πάντι ελεύθερα πουλεί του πανοσιωτάτου καθηγούμενου του Αγίου Μηνά κύρ Νεοφύτου Γορδιανού ένα σπίτι…».

–1733. Ηγούμενος της μονής Αγίου Μηνά το 1733 «ο παπακυρ- Γρηγόριος Γορδιανός»
–1747. Ιερομόναχος στη Μονή του Αγίου Μηνά ο παπά Γρηγόριος Γορδιανός από το 1733 έως το 1747.

–1867. Το αρχοντικό του Γεωργίου Αθ. Μαύρου

Το αρχοντικό αυτό τελευταία το είχε η οικογένεια του Απόστολου Νικηφόρου ο οποίος ήταν κρεοπώλης. Ο Απόστολος Νικηφόρος ήταν παππούς του δικαστικού Ιωάννη Γράβαρη.

Το σπίτι όμως αυτό άνηκε σε αυτόν που όταν μπεις στον ταξιάρχη και δεις πάνω από την Ωραία Πύλη που είναι ο σταυρός, στο κάτω μέρος του σταυρού υπάρχει η επιγραφή: «Μνήσθητι Κύριε του Δούλου σου Γεωργίου Αθ. Μαύρου αωξζ’ | δια χειρός Φιλοθέου Γορδιανού». Η δέηση αυτή στην εκκλησία η οποία θεωρείτο και ιδιόκτητή του, έχει την χρονολογία 1867 (αωξζ’). Ο Γεώργιος Αθ. Μαύρος ήταν ανιψιός του Αλέξανδρου Μαύρου, του Ταμία της Φιλικής Εταιρίας, γιός του Αθανασίου Μαύρου που ήταν ο μόνος αδερφός που είχε μείνει στην Πάρο και ο οποίος είχε πολλές αδερφές οι οποίες απετέλεσαν τις κοινωνικές “κουνέλες” της Παροικίας. Όλο το αρχοντολόι και η αστική τάξη έχει DNA Μαύρων.

Ένας από αυτούς ο Ιωάννης Κρίσπης. Η πρώτη του γυναίκα λεγόταν Καλλίτζα Μαύρου όπου είχαν κάνει τον σιορ Μιχέλη ο οποίος είναι ενταφιασμένος μπροστά στην Εκατονταπυλιανή, τον Σπύρο, τον Φραγκίσκο, η δεύτερη σύζυγός του λεγόταν Ελένη Κονδύλη όπου έκανε τον Κωνσταντίνος Κρίσπη ή τενεκέ γιατί δεν είχε μεγάλη περιουσία, τον Νικολάκη Κρίσπη ή Σαρακινιώτη, που είχε το σπίτι κάτω από το κόκκινο σπίτι στο Σαρακίνικο. Ο Νικολάκης Κρίσπης ήταν πολύ μορφωμένος και υπήρξε ιδιοκτήτης ή διευθυντής των Ορυχείων της Αντιπάρου.

Το αρχοντικό αυτό ανήκε στην οικογένεια Μαύρου από το 1820.

 

–Γουλάκος: Μανιάτικο επώνυμο από την Λακωνική Μάνη και ποιο συγκεκριμένα από το χωριό Λουκάδικα ή Κάστρο Κολοκυθιάς (εξού και Γουλάκος εκ του Γουλά ή Πύργος).

–1755. Σε εκλογή απεσταλμένου στην Κωνσταντινούπολη από το κοινό Πάρου σε Γενική Συνέλευση στις 23 Αυγούστου 1755 μαρτυρείται ο Αντώνης Γουλάκος.

 

–Γουλιανός:

–Μαρτυρία υπερασπίσεως συμπατριώτη τους ιερέα Φραγκίσκου Νταβερόνα προς τον καπουδάν πασά (για αντίδραση στην συγκέντρωση της φορολογίας), κατά τη Γενική Συνέλευση από τα κοινά της Πάρου, της 16 Ιουλίου 1738, υπογράφει ο Αντώνης Γουλιανός από το κοινό της Νάουσας Πάρου.

–1751. Σε έγγραφο στις 4 Νοεμβρίου 1751 αναφέρεται ο Αντωνάκης Γουλιανός.

–Γούναρης:

–1822. Στα δημοτολόγια του Δήμου Νάουσας (της επαρχίας Νάξου) το 1822, υπάρχει εγγεγραμμένος ο Γούναρης Γ. Θεοχάρης.

–1844. Σε εκλογικό κατάλογο στις 18 Μαρτίου 1844, του Δήμου Νάουσας (της επαρχίας Νάξου), υπάρχει εγγεγραμμένος ο 34χρονος ναυτικό Γούναρης Γ. Θεοχάρης.

–1883. Σε εκλογικό κατάλογο της Νάουσας του 1883 είναι εγγεγραμμένος ο Γούναρης Θεοχάρης του Γεωργίου, 73 ετών, ναυτικός, ο Γούναρης Γιώργος του Θεοχάρη, 28 ετών, ναυτικός και ο Γούναρης Αντώνης του Θεοχάρη, 23 ετών, ναυτικός,

–1885. Σε εκλογικό κατάλογο της Νάουσας του 1885, υπάρχουν εγγεγραμμένοι οι, Γούναρης Θεοχάρης του Γεώργιου, 75 ετών, ναύτης από τη Νάουσα, Γούναρης Γεώργιος του Θεοχάρη, 30 ετών, ναύτης από τη Νάουσα και Γούναρης Αντώνιος του Θεοχάρη, 25 ετών, ναύτης από τη Νάουσα.

–1893. Το 1893 γεννιέται ο μετέπειτα ναυτικός Γούναρης Δημήτριος του Γεωργίου.

–1911. Αντώνιος Θεοχ. Γούναρης, έμπορος στη Νάουσα το 1911.

–1946. Σε εκλογικό κατάλογο της Κοινότητας Νάουσας στις 30 Απριλίου 1946, υπάρχει εγγεγραμμένος ο 91χρονος κάτοικος Νάουσας, Γούναρης Γεώργιος του Θεοχάρη, ναυτικός και ο 55χρονος ναυτικός Πέτρος Γούναρης του Γεωργίου.

–1952. Σε εκλογικό κατάλογο της Κοινότητας Νάουσας του 1952, υπάρχει εγγεγραμμένη η Θεοφίλη Ξανθή, όνομα συζύγου Λύσανδρος, όνομα πατρός Γεώργιος Γούναρης.

–1953. Σε εκλογικό κατάλογο της Κοινότητας Νάουσας του 1953, υπάρχει εγγεγραμμένος ο Ναυτικός Γούναρης Δημήτριος του Γεωργίου.

–Γράβαρης: Φράγκικο επώνυμο αρχικά καθολικού δόγματος, Gravari (a)= φόρος, φορολόγηση. Ήρθαν στην Πάρο από την Κεφαλονιά ίσως το 1820 ή 1821. Γενάρχης του παριανού κλάδου ο Γεράσιμος Γεωρ. Γράβαρης ο οποίος παντρεύτηκε την παριανή Ευδοκία Ζησιμοπούλου το 1838.

Το εντυπωσιακής υστεροαναγεννησιακής αρχιτεκτονικής, οικοδομικό κόσμημα της Πάρου, αρχοντική κατοικία του Αλέξανδρου Δελαγραμμάτη και τα χαρακτηριστικά μαρμάρινα παράθυρα με τους ραδινούς κιονίσκους στο μέσον, απέναντι από την εκκλησία Σεπτεμβριανή της Παροικίας, προικώο της Συζύγου του γένους Αλισαφή, και κτίσμα της ιερατικής οικογένειας των Αλισάφη. Οι Άγιοι Ανάργυροι στη φλόγα Παροικίας (όπου στο δάπεδο της εκκλησίας βρίσκονται οι τάφοι τους), ο Άγιος Γεώργιος στα λειβάδια – κουνάδος, Παροικία και ο Πύργος Ψυχοπιανά είναι κτίσματα της ιστορικής οικογένειας Αλισάφη. Εν συνεχεία, το μοναδικής Αρχιτεκτονικής κτίσμα, περιήλθε αλληλοδιαδόχως δια θηλυγονικών προικοδοτήσεως στις οικογένειες Κρίσπη, Μαυρογένη και από το 1913 ως σήμερα στην οικογένεια Γράβαρη. –Γόνοι Δελαγραμματαίων Παροικίας: Τζώτζης Συμ. Δελαγραμμάτης *1 (1770) Νοτάριος – Πρόξενος της Ρωσίας στα Ορλωφικά στην Πάρο: Ελένη Δελαγραμμάτη ¬ Μάρκος Μάτζας Μαυρογένης *4 (Δήμαρχος-Βουλευτής) ¬ Μαρουσώ Δ. Δημητρακοπούλου, Ερατώ Νικ. Κονδύλη, Αγγελική Δαμία, Πέτρος Μάτζας Μαυρογένης ¬ Καλυψώ Ζαννή Μάτζα ¬ Μάρκος Μαυρογένης ¬Χαϊδεμένη Σπ. Κρίσπη ¬ Καλυψώ Μάρκ. Μαυρογένη ¬ Κων/νος Ιω. Γράβαρης (Συμβολαιογράφος) ¬ Ιωάννης Κων. Γράβαρης (Συμβολαιογράφος) ¬ Μαρία Χανιώτη ¬ Κων/νος Ι. Γράβαρης (Επιχ/τίας) ¬ Αντιγόνη Γ. Βίγλα (Φαρμακοποιός).

–1808. Το 1808 γεννιέται ο Γεώργιος Γράβαρης, σύζυγός του η Ευδοκία Ζησιμοπούλου γεννημένοι το ίδιο έτος. Παιδιά τους ο Βασίλειος (1843) συζ. Αικ. Δημητρακοπούλου, ο Ιωάννης (1846) συζ. Ελένη Καλουτά, και ο Γρηγόριος (1850).

–1822. Το μεγάλο και επιβλητικό αρχοντικό του Σιόρ Μιχελή Κρίσπη, Δημογέροντα και πληρεξουσίου, με τα υστεροαναγεννησιακά μαρμάρινα παράθυρα, δίπλα στην εκκλησία Σεπτεμβριανή, προικοδοτήθηκε στη Σύζυγό του Κατίγκω Ν. Μάτσα το 1822 από τη Μητέρα της Ραμπελιώ Ν. Μάτσα, γένος Νικολάου Ιωάν. Δελαγραμμάτη, καθώς και άλλα υποστατικά. Γόνοι του σιόρ Μιχελή Κρίσπη και της Κατίγκως Μάτσα-Δελαγραμμάτη είναι οι οικογένειες: Γιάννη Βασ. Γράβαρη, Συμβούλου Επικρατείας, Φλωρίτσας Ψαλτάκη-Βλάχου, Νικολάου και Μιχαήλ Κρίσπη, Ρένας Κρίσπη-Λάζαρη (σημερινή ιδιοκτήτρια), Γιάννη Μαρινάκη, Ειρήνη Ρούσσου, η οικογένεια Τώλη Δημητρακόπουλου, αντιναυάρχου, Αγνής Δημητρακοπούλου-Βάγια, Γιάννη Βάγια, καθηγητή Εθν. Μετσοβίου Πολυτεχνείου, Βασίλη Κατσουρού, Ρενέ Ζάννου, Ολυμπιάδος Βενιέρη, Αγγελοπούλου κ.α.

–1822. Στα δημοτολόγια Παροικίας του 1822 (συμπεριλαμβάνει και την Αντίπαρο) είναι εγγεγραμμένος ο 11χρονος Γράβαρης Γεώργιος.

–1838. Το 1838 η Ευδοκία Ζησιμοπούλου παντρεύτηκε τον Γεράσιμο Γεωρ. Γράβαρη, καταγόμενο από την Κεφαλληνία, πλοίαρχο και μεγαλοκτηματία την εποχή εκείνη. Γενάρχη της οικογένειας Γράβαρη της Πάρου.

–1843. Το 1843 γεννιέται στην Πάρο ο Γυμνασιάρχης Βασίλειος Γράβαρης του Γερασίμου και της Ευδοκίας Ζησιμοπούλου. Παντρεύτηκε την Αικατερίνη Δ. Δημητρακοπούλου (1845-1927) και απέκτησαν τρία παιδιά, τον Γεώργιο (1876), την Ευδοκία (1878) και τον Δημήτριο (1879). Απεβίωσε στην Σύρο το 1905.

–1846. Το 1846 γεννιέται στην Πάρο ο κτηματίας και έμπορος Ιωάννης Γράβαρης του Γερασίμου και της Ευδοκίας Ζησιμοπούλου. Παντρεύτηκε την Ελένη Καλουτά και απέκτησαν τρία παιδιά, το Γεώργιο, τον Κωνσταντίνο και την Ευγενία. Απεβίωσε στην Πάρο το 1916.

–1847. Σε εκλογικό κατάλογο Παροικίας του 1847 (συμπεριλαμβάνει και την Αντίπαρο) είναι εγγεγραμμένος ο μεταπράτης Γεώργιος Γράβαρης 36 ετών.

–1850. Γεννήθηκε στην Παροικιά στις 30 Ιανουαρίου 1850 ο Γρηγόριος Γράβαρης. Ο πατέρας του Γεράσιμος ήταν ναυτικός, κτηματίας και είχε γεννηθεί στη Κεφαλληνία (1810). Ο Γρηγόριος σπούδασε ιατρική στο πανεπιστήμιο Αθηνών και στη συνέχεια ως γιατρός  παθολόγος στα Γιαννιτσά, όπου διατηρούσε και φαρμακείο. Μετεκπαιδεύτηκε στο Παρίσι και όταν επανήλθε εγκαταστάθηκε μόνιμα στη Θεσσαλονίκη, όπου και νυμφεύτηκε την Ελένη Χατζηδημητρίου ή Χατζηδήμα. Σαν επιστήμονας είχε αναγνωρισθεί ως ένας από τους διαπρεπέστερους ιατρούς της εποχής του και ως άνθρωπος στην κοινωνία της τουρκοκρατούμενης Ελλάδας, θεωρήθηκε εθνικός αγωνιστής, φιλάνθρωπος και ευεργέτης της πόλης της Θεσσαλονίκης. Τιμήθηκε με πολλά παράσημα και μετάλλια για την πολυσχιδή δράση του στη Μακεδονία. Συμμετείχε στον Μακεδονικό Αγώνα και ήταν ιδρυτής και πρόεδρος της «Ελληνικής Φιλοπτώχου Αδελφότητος των Κυρίων» και έφορος των «Ελληνικών Καταστημάτων και Ελληνικών Σχολείων», της Θεσσαλονίκης κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας. Άφησε χειρόγραφα πολυσέλιδα έργα και μια πλουσιότατη βιβλιοθήκη, την οποία πρόσφερε με τη διαθήκη του, στο πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Το σπίτι του, νεοκλασικού ρυθμού κοντά στην Καμάρα του Γαλερίου, είχαν κτίσει παριανοί τεχνίτες και μαστόροι, που είχε φέρει από το νησί ο αείμνηστος ευπατρίδης, ως δείγμα αγάπης και νοσταλγίας προς τη γενέτειρα του. Πέθανε στην Θεσσαλονίκη στις 11 Μαρτίου 1929 τιμημένος από το κράτος.

–1855. Παροικιά, 4 Μάιου 1855, Εμποροκτηματίας Γεώργιος Γράβαρης, παππούς του λοχαγού και σοφού καθηγητού της Σχολής Ευελπίδων, εθνικού ήρωα Γεωργίου Βασ. Γράβαρη.

–1860. Στις 16 Μαΐου 1860 σε συμβολαιογραφική πράξη [Συμβιβασμό] στην Σύρου αναφέρεται ο κάτοικος Πάρου Γεώργιος Γράβαρης έμπορος να έρχεται σε συμβιβασμό με τον επίσης κάτοικο Πάρου Γεώργιο Λιβαθυνόπουλος ναυτικό.

–1873. Σε έγγραφα που αφορούν δοσοληψίες στις 26 Ιανουαρίου 1873 αναφέρεται ο μάρτυς Νικόλαος Φ. Καμπάνης πρώην ειρηνοδίκης, ο υποδηματοποιός Εμμανουήλ Ρίτζος και η δημοδιδάσκαλος Μαρουσώ Περαντινού. Ο Γεώργιος Μουρλάς και ο Γεώργιος Σκούφος με κτήματα στην Πούντα (Αντιπάρου), ο Σπυρίδων Μαύρος, Θεόδωρος Καμπάνης και Γεώργιος Γράβαρης με κτήματα στην περιοχή Βολάδα ή Κάτω Κήπος. Ο Μιχαήλ Πρωτόδικος, η Παρασκευή Πέτρου Λάζαρη, ο Κωνσταντίνος Πατέλης και ο Αντώνιος Καλακώνας με κτήματα στην θέση Καβάκι. Οι κληρονόμοι Αριστοτέλη Κυπριανού και η Καλίτζα Μιχαήλ Ζησιμοπούλου.

–1876. Το 1876 γεννιέται στην Παροικιά ο μετέπειτα καθηγητή της Σχολής Ευελπίδων, συγγραφέα και εθνικό ήρωα των Βαλκανικών Πολέμων Γεώργιος Βασ. Γράβαρης.

Γεννήθηκε στη Παροικιά στις 8 Φεβρουαρίου 1876. Ήταν πρωτότοκος γιος του φιλολόγου γυμνασιάρχου Βασιλείου Γράβαρη και της Αικατερίνης κόρη του βουλευτή, Δημητρίου Παν. Δημητρακόπουλου. Αδέλφια του ήταν ο Δημήτρης και η Ευδοκία.

Ο Γεώργιος σε ηλικία 15 ετών εισέρχεται αριστούχος στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων, από την οποία αποφοίτησε στις 31-6-1896 ως Ανθυπολοχαγός του Μηχανικού και συνέχισε τις σπουδές του στο πολυτεχνείο των Παρισίων. Εκεί έλαβε το δίπλωμα του πολιτικού μηχανικού με άριστα και διορίσθηκε καθηγητής της Εφαρμοσμένης Μηχανικής στη Σχολή Ευελπίδων, όπου δίδαξε για αρκετά έτη, συγγράφοντας παράλληλα και μελέτες.

Ως ανθυπολοχαγός μετείχε στον Ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1897 όπου διακρίθηκε και στις 29-11-1906 προάγεται στο βαθμό του υπολοχαγού. Το 1910 νυμφεύεται τη Φλώρα Κρίσπη, κόρη του βουλευτή Νικολάου Κρίσπη και απέκτησαν τον Βασίλειο και την Καίτη Π. Ψαλτάκη.

Το πάθος του να υπηρετήσει εκ νέου την πατρίδα, έκαναν τον γενναίο Γεώργιο Γράβαρη να επιστρατευτεί εθελοντικά και να μετάσχει στον Β’ Βαλκανικό Πόλεμο το 1913 ως διοικητής του λόχου Μηχανικού που ανήκε στην 3η Μεραρχία. Ξημερώματα στις 15 Ιουλίου 1913 στο Πέτσοβο, κοντά στα βουλγαρικά σύνορα, στο λόφο 1450 και ενώ οι στρατιώτες του Γράβαρη που ήταν μόλις 180 έπαιρναν το πρωινό τους ρόφημα, δέχτηκαν επίθεση από τους Βούλγαρους που είχαν περικυκλώσει το λόφο. Ώρες ολόκληρες απόκρουαν τις επιθέσεις των πολυάριθμων Βουλγάρων. (πηγή Χρ. Μαούνης).

Σύζυγός του η Φλώρα Ν. Κρίσπη και τέκνα τους η Αικατερίνη συζ. Παναγιώτης Ψαλτάκης, και ο Βασίλης συζ. (1) Μαρία Λορεντζιάδη, (2) Μαρία Νικηφόρου.

–1842. Το 1842 γεννιέται ο Γυμνασιάρχης Βασίλειος Γ. Γράβαρης. Απεβίωσε το 1905. Ο οικογενειακός τάφος βρίσκεται στο ναό των Εισοδίων στην Παροικιά.

–1854. Το 1854 γεννιέται η Αικατερίνη Β. Γράβαρη. Απεβίωσε το 1927. Ο οικογενειακός τάφος βρίσκεται στο ναό των Εισοδίων στην Παροικιά.

–1878. Στις 8 Ιανουαρίου 1878 ο 30χρονος έμπορος από την Πάρο Ιωάννης Γράβαρης, του Γεωργίου και της Ευδοκίας, κάτοικος Σύρου παντρεύεται στην Ερμούπολη την 22χρονη από την Σύρο Ελένη Καλουτά, του Φραγκούλη και της Αγγερούς.

–1878. Το 1878 γεννιέται στην Σύρο η Ευδοκία Γράβαρη του Βασιλείου και της Αικατερίνης. Παντρεύτηκε τον γιατρό Εμμανουήλ Περιφανάκη και απέκτησαν τον Κωνσταντίνο Περιφανάκη, Νομικό Σύμβουλο του Κράτους. Απεβίωσε το 1956 στην Αθήνα.

–1879. Το 1879 γεννιέται στην Ζάκυνθο ο ιατρός Δημήτριος Γράβαρης του Βασιλείου και της Αικατερίνης.  Απεβίωσε στην Αθήνα το 1943.

–1879. Γεννιέται ο Γεώργιος Γράβαρης του Ιωάννη (1846) και της Ελένης Καλουτά, απεβίωσε στις 14 Φεβρουαρίου 1945 σε ηλικία 66 ετων. Ο οικογενειακός τάφος βρίσκεται στο ναό των Εισοδίων στην Παροικιά.

–1880. Το 1880 γεννιέται ο Γράβαρης Κωνσταντίνος του Ιωάννη συμβολαιογράφος κάτοικος Παροικιάς. Απεβίωσε το 1954.

–1880. Το 1880 γεννήθηκε στην Πάρο ο έμπορος και κτηματίας Ιωάννης Γράβαρης. Απεβίωσε στην Πάρο το 1945. Σύζυγός του η Αικατερίνη Χαμάρτου (1888) και τέκνα τους ο Ιωάννης (1907), ο Γρηγόριος (1912) και η Ελένη.

–1883. Γεννιέται στην Πάρο ο συμβολαιογράφος Κωνσταντίνος Γράβαρης του Ιωάννη και της Ελένης Καλουτά. Παντρεύτηκε την Καλυψώ Μ. Μαυρογένη και απέκτησαν τον Ιωάννη Γράβαρη συμβολαιογράφο, και την Ευγενία σύζυγος Σπ. Καραχάλιου. Απεβίωσε στην Πάρο το 1950.

–1885. Το 1885 γεννήθηκε στην Πάρο η Ευγενία Γράβαρη του Ιωάννη και της Ελένης Καλουτά. Απεβίωσε σε ηλικία 25 ετών το 1910 στην Πάρο.

–1886. Το 1886 γεννιέται η Αικατερίνη Γ. Γράβαρη, απεβίωσε στις 15 Μαρτίου 1958. Ο οικογενειακός τάφος βρίσκεται στο ναό των Εισοδίων στην Παροικιά.

–1887. Γεννιέται στην Παροικιά η Φλώρα Γ. Γράβαρη. Απεβίωσε το 1983. Ο τάφος της είναι στο οικογενειακό κοιμητήριο των Κρίσποι, στα Λιβάδια Παροικιάς.

–1893. Το 1893 αναφέρεται ο Γράβαρης Γερ. Ιωάννης επίτροπος Εκατονταπυλιανής.

–1901. Έγγραφο Παροικιάς του 1901 «Το καλικαίρι του 1901 φθάνουν εις την ημετέραν πόλιν οι κ.κ. Βασίλειος Γράβαρης, καθηγητής [ύστερα γυμνασιάρχης, παππούς του ναυάρχου του Λ.Σ. Βασίλειου Γ. Γράβαρη], ο κ. Ευάγγελος Σ. Μαλαγαρδής [αδερφός του Ν. Μαλαγαρδή] και Ελευθέριος Αυλήτης (sic) συμπολίται μας».

–1903. Το Ιούλιο του 1903 αναφέρεται ο Γυμνασιάρχης σε σχολείο της Αθήνας Β. Γράβαρης.

–1903. Τον Σεπτέμβριο του 1903 έχουμε την παραίτηση του ιατρού Δημητρίου Β. Γράβαρη από τη θέση του δημοϊατρού Πάρου και την αναχώρησή του για την Αθήνα.

–1905. Ο Βασίλειος Γεωρ. Γράβαρης καθηγητής, διατέλεσε Γυμνασιάρχης  σε πολλές Πόλεις. Υιός του Παρίου κτηματία και εκ Κεφαλληνίας έλκοντος το γένος Γεωργίου Γράβαρη. Πέθανε στην Σύρο στις 15 Αυγούστου 1905 σε ηλικία 62 ετών. Γέννησης Πάρος 1843, έτος θανάτου 1905.

–1907. Ιωάννης Γράβαρης (1907-1926) του Γεωργίου και της Αικατερίνης Χαμάρτου. Παππούς του ο έμπορος και κτηματίας Πάρου Ιωάννης Γράβαρης (1880-1945). Απεβίωσε τστις 13 Νοεμβρίου 1926. Ο οικογενειακός τάφος βρίσκεται στο ναό των Εισοδίων στην Παροικιά.

–1907. Το 1907 η Φλώρα Ν. Κρίσπη θα παντρευτεί τον λοχαγό και καθηγητή της Σχολής Ευελπίδων, συγγραφέα και εθνικό ήρωα των Βαλκανικών Πολέμων Γεώργιο Βασ. Γράβαρη. Ο ανταποκριτής της εφημερίδας Αιγαίον (φ243, 29 Ιαν. 1907) γράφει: «Η περικαλλής κόρη της Πάρου, η θυγάτηρ του βουλευτού μας κ. Νικολάου Κρίσπη, Φλώρα, αντήλλαξε δακτύλιον αρραβώνα μετά του εγκρίτου αξιωματικού του Μηχανικού και καθηγητή της Στρατιωτικής Σχολής των Ευελπίδων κ. Γεώργιο Β. Γράβαρη υπό την ανυπόκριτον χαράν φίλων και συγγενών». Ο γάμος τους έγινε στις 19 Οκτωβρίου 1907, όταν ακόμα δεν είχαν συμπληρωθεί 40 μέρες από τον θάνατο της γιαγιάς της νύφης Ναταλίας Κων. Κρίσπη (24 Σεπτεμβρίου 1907), συζύγου του βουλευτού και κτηματία Κωνσταντίνου Κρίσπη (1826-1886). Μόλις έξι χρόνια διήρκεσε. Το 1913 ο Γεώργιος Βασ. Γράβαρης έπεφτε ηρωικά μαχόμενος για την πατρίδα στη μάχη του Πέτσόβου (νοτιοανατολικά της Γιουγκοσλαβίας, κοντά στα σύνορα της Βουλγαρίας) στις 13 Ιουλίου 1913 αφήνοντας ορφανά δύο παιδιά τον Βασίλη, μετέπειτα υποναύαρχο και αρχηγό του Λιμενικού Σώματος και την Αικατερίνη (σημ. Ψαλτάκη) και τη σύζυγό του, που δεν ξαναπαντρεύτηκε, αλλά αφοσιώθηκε στην ανατροφή και στη διαπαιδαγώγηση των παιδιών της. Ο Γεώργιος Β. Γράβαρης έφυγε σε ηλικία 37 ετών. Γεννημένος στην Παροικιά το 1876.

–1907. Η εφημερίδα «Αιγαίον» στο φ. 260, 14 Ιουλίου 1907 ανακοινώνει: «Όπως πάντοτε εν πλήρει ησυχία και τάξει διεξήχθησαν την προπαρελθούσαν Κυριακήν αι δημοτικαί εκλογαί, εκλεχθέντων δημάρχων του μεν δήμου Πάρου του κ. Πέτρου Μπάου, επί οκταετίαν ήδη τοιούτου, Υρίας του κ. Φραγκ. Χανιώτου, Ναούσης του κ. Σπυρίδωνος Κονταρίνη και Μαρπίσσης κ. Σταματίου Μαλαματένιου. Δημοτικοί Σύμβουλοι εκ του Δήμου Πάρου εξελέγησαν κατά σειράν επιτυχίας οι κάτωθι: 1)Ηρακλής Φωκιανός 2) Ιωάν. Νικηφόρος 3) Γεώργιος Πελοποννήσιος 4) Ιωάν. Βιάζης 5) Δημ. Μαύρος 6) Νικόλαος Φραγκούλης 7) Αθανάσιος Μαρινόπουλος 8) Γ. Γράβαρης 9) Δημ. Καλλίερος 10) Χρ. Πανταζόπουλος 11) Αθαν. Μαύρος».

–1911. Βασίλειος Γρηγ. Γράβαρης,  Γεννήθηκε στη Παροικιά στις 31 Ιουλίου 1911. Ήταν δύο χρονών όταν έχασε τον πατέρα του Λοχαγό Γεώργιο Γράβαρη, που έπεσε στη μάχη του Πετσόβου στις 15-7-1913. Στο Δημοτικό Σχολείο Παροικιάς, φοίτησε για δύο χρόνια και στη συνέχεια μεγάλωσε στην Αθήνα. Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και ακολούθως στα 1936 κατετάγη στη Σχολή Λιμενικών Δοκίμων. Χάρη στην εντιμότητα του, τις γνώσεις του, την υπηρεσιακή ευσυνειδησία του και το ήθος του, έφθασε στα ανώτατα αξιώματα του Σώματος και του Υπουργείου Εμπορικής Ναυτιλίας καταλαμβάνοντας τη θέση του Γενικού Διευθυντού του ΥΕΝ και του Αρχηγού του Λιμενικού Σώματος.

Παράλληλα με τα υψηλότατα καθήκοντα του, καλλιέργησε με ιδιαίτερη επιτυχία το συγγραφικό έργο του στον τομέα του Ναυτικού Δικαίου, που υπήρξε πολύτιμο στους σπουδαστές των Ναυτικών Σχολών, στις οποίες και δίδασκε.

Στην περίοδο της κατοχής μετείχε ενεργά, με τη διοχέτευση πληροφοριών στους συμμάχους, την κυκλοφορία του παράνομου τύπου, την οργάνωση διαφυγών στη Μέση Ανατολή, καθώς και τη δικιά του διαφυγή στην Αίγυπτο το Νοέμβριο του 1943 όπου συνεχίζει τον αγώνα.

Η Πολιτεία τον τίμησε με πολλές ανώτατες διακρίσεις, κορυφαία των οποίων είναι η σπάνια τιμητική διάκριση του χρυσού ναυτικού μεταλλίου Α΄ τάξεως «δι’ όλως εξαιρέτους υπηρεσίας προς την Ναυτιλίαν».

Πέθανε στις 11 Ιουνίου 1993 σε ηλικία 82 ετών και την ημέρα αυτή το Δημοτικό Συμβούλιο του Δήμου Πάρου με ψήφισμα του, ονοματοθέτησε μια οδό για να τιμήσει τη μνήμη του. (Πηγή Χρ. Μαούνης). Ο τάφος του βρίσκεται στο οικογενειακό κοιμητήριο των Κρίσπη στα Λιβάδια Παροικιάς.

–1912. Το 1912 γεννιέται ο Γράβαρης Γρηγόριος του Γεωργίου και της Αικατερίνης Χαμάρτου, κτηματίας κάτοικος Παροικιάς.

–1913. Λοχαγός του Μηχανικού Γεώργιος Β. Γράβαρης (1876-1913). Το 1913 βρήκε ηρωικό θάνατο στη μάχη του Πετσόβου. Το 1913 ο Γεώργιος Βασ. Γράβαρης έπεφτε ηρωικά μαχόμενος για την πατρίδα στη μάχη του Πέτσόβου (νοτιοανατολικά της Γιουγκοσλαβίας, κοντά στα σύνορα της Βουλγαρίας) στις 13 Ιουλίου 1913 αφήνοντας ορφανά δύο παιδιά τον Βασίλη, μετέπειτα υποναύαρχο και αρχηγό του Λιμενικού Σώματος και την Αικατερίνη (σημ. Ψαλτάκη) και τη σύζυγό του, που δεν ξαναπαντρεύτηκε, αλλά αφοσιώθηκε στην ανατροφή και στη διαπαιδαγώγηση των παιδιών της. Ο Γεώργιος Β. Γράβαρης έφυγε σε ηλικία 37 ετών. Γεννημένος στην Παροικιά το 1876.

–1915. Το 1915 γεννιέται ο Γράβαρης Ιωάννης του Κωνσταντίνου δικηγόρος κάτοικος Παροικιάς.

–1919. Γεννιέται στην Παροικιά η Μαρία Β. Γράβαρη. Απεβίωσε το 2014. Ο τάφος της είναι στο οικογενειακό κοιμητήριο των Κρίσποι, στα Λιβάδια Παροικιάς.

–1950. Στον εκλογικό κατάλογο Παροικιάς του 1950 είναι εγγεγραμμένη η Γράβαρη Αικατερίνη όνομα συζύγου Γεώργιος, όνομα πατρός Ιωάννης Χαμάρτος κάτοικος Κοιν. Παροικιάς.

–1950. Στον εκλογικό κατάλογο Παροικιάς του 1950 είναι εγγεγραμμένη η Γράβαρη Ελένη του Γεωργίου κάτοικος Κοιν. Παροικιάς.

–1953. Στο εκλογικό κατάλογο Παροικιάς του 1953 είναι εγγεγραμμένη η Γράβαρη Μαρία, όνομα συζύγου Ιωάννης όνομα πατρός Ζέππος Χανιώτης.

–1954. 21 Νοεμβρίου 1954 ΚΟΙΝΟΤΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ. ΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ ΠΑΡΟΙΚΙΑ: Εψήφισαν εν όλω έγκυρα ψηφοδέλτια 1152 Έλαβον:

ΣΥΝΔΥΑΣΜΟΣ «ΛΑΟΣ – ΕΡΓΑ» 625.

Σταυρούς κατά σειράν προτιμήσεως: Αντ. Οικονόμου 586, Ιωαν. Φραγκούλης 584, Παν. Γ. Κρητικός 375, Ιωάν. Μεν. Μαύρης 229, Γεώργιος Σπ. Δαφερέρας 222, Μιχ. Γ. Κανδεράκης 173, Ιωάννης Α. Μπουρέλης 168, Β. Μεσολογγίτης 139, Χρυς. Σαρρής 136 και Δημ. Ν. Μαύρης 119.

ΣΥΝΔΥΑΣΜΟΣ «ΠΡΟΟΔΟΣ – ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ» 526.

Σταυρούς κατά σειράν προτιμήσεως: Ανδρέας Αυλήτης 387, Βαπτιστής Μάτσας 377, Μιχ. Δ. Πρωτόδικος 274, Γρ. Γ. Γράβαρης 272, Βας. Δ. Φωκιανός 237, Κ. Χαρατσάρης 189, Μιχ. Π. Ραγκούσης 162 κλπ.

Οι δύο πρώτοι έρχονται εκ της μειοψηφίας επειδή όμως δεν αποδέχονται, θα εισέλθουν οι δύο επόμενοι, ήτοι ο Μιχ. Πρωτόδικος και ο Γρηγόριος Γράβαρης.

–1970. Σε φωτογραφεία του 1970 στο ηρώο της Παροικιάς, διακρίνονται ο μαθητής Κώστας Γράβαρης.

 

–Γραλινός: Ίσως Γαλινός. Βλέπε Γαλλινός

 

–Γραμματικόπουλος: Γραμματοκόπουλος= ο γιός του Γραμματικού. Κοινότυπο επίθετο. Οι καταλήξεις με όπουλος μεταφράζονται ως ο γιος, το παιδί.

Ίσως η προέλευση της οικογένειας να είναι από τον Μωριά και κατά άλλους ερευνητές να είναι από την Μικρά Ασία.

Η οικογένεια Γραμματικόπουλου γνωστή την Νάουσα από τις αρχές του 19^ου αι. ως τα μέσα του 20^ου αι.. Τέκνο τους η σημαία του Ολυμπιακού προπολεμικά Αχιλλέας Γραμματικόπουλος. Σήμερα συνεχίζει από θηλυγονία από την οικ. Κορτιάνου.

–1806. Το 1806 στα δημοτολόγια του Δήμου Νάουσας (της επαρχίας Νάξου), υπάρχει εγγεγραμμένος ο Απόστολος Γραμματικόπουλος.

–1821. Εν της Πάρου τη 24 Απριλίου 1821 ο συμπατριώτης σας Παναγιώτης Δ. Δημητρακόπουλος Κάτωθεν της προκηρύξεως της απευθυνθείσης εις Νάουσα σημειώνονται τα ονόματα των πρώτων προσελθόντων για να συμμετέχουν εις τον ιερό υπέρ της ελευθερίας αγώνα: Απόστολος Γραμματικόπουλος κ.α.

–1820. Γεννιέται το 1820 ο Ιωάννης Γραμματικόπουλος.

–1829. Ο ονομαστικός κατάλογος των μαθητών του Αλληλοδιδακτικού Σχολείου της Νάουσας του σχολικού έτους 1829.

«Οι μαθητευόμενοι εις την Αλληλοδιδακτικήν Σχολήν της κομοπόλεως Ναούσης»

Ιωάννης Γραμματικόπουλος ετών 9.

–1829. Γεννιέται το 1829 ο Γραμματικόπουλος Εμμανουήλ του Απόστολου, ναύτης από τη Νάουσα

–1830. Γεννιέται το 1830 ο Γραμματικόπουλος Βασίλειος του Απόστολου, Ναυτικός από τη Νάουσα.

–1844. Σε εκλογικό κατάλογο στις 18 Μαρτίου 1844, του Δήμου Νάουσας (της επαρχίας Νάξου), υπάρχει εγγεγραμμένος ο 60χρονος Απόστολος Γραμματικόπουλος.

–1859. Γεννιέται το 1859 ο Γραμματικόπουλος Ιωάννης του Εμμανουήλ, ναύτης από τη Νάουσα

–1859. Γεννιέται το 1859 ο Γραμματικόπουλος Ιωάννης του Βασιλείου, ναύτης από τη Νάουσα.

–1862. Γεννιέται το 1862 ο Γραμματικόπουλος Απόστολος του Βασιλείου, ναύτης από τη Νάουσα.

–1862. Γεννιέται το 1862 ο Γραμματικόπουλος Κωνσταντίνος του Εμμανουήλ, ναύτης από τη Νάουσα

–1883. Σε εκλογικό κατάλογο της Νάουσας του 1883 είναι εγγεγραμμένος ο Γραμματικόπουλος Βασίλειος του Απόστολου, 53 ετών, ναυτικός, ο Γραμματικόπουλος Εμμανουήλ του Απόστολου, 54 ετών, ναυτικός, ο Γραμματικόπουλος Ιωάννης του Εμμανουήλ, 24 ετών, ναυτικός, και ο Γραμματικόπουλος Ιωάννης του Βασιλείου, 24 ετών, ναυτικός.  

–1885. Σε εκλογικό κατάλογο της Νάουσας του 1885, υπάρχουν εγγεγραμμένοι οι, Γραμματικόπουλος Βασίλειος του Απόστολου, 55 ετών, Ναυτικός από τη Νάουσα, Γραμματικόπουλος Απόστολος του Βασιλείου, ετών 23, ναύτης από τη Νάουσα, Γραμματικόπουλος Κωνσταντίνος του Εμμανουήλ, ετών 23, ναύτης από τη Νάουσα, Γραμματικόπουλος Εμμανουήλ του Απόστολου, 56 ετών, ναύτης από τη Νάουσα, Γραμματικόπουλος Ιωάννης του Εμμανουήλ, 26 ετών, ναύτης από τη Νάουσα και Γραμματικόπουλος Ιωάννης του Βασιλείου, 26 ετών, ναύτης από τη Νάουσα.
–1898. Γεννιέται το 1898 ο Δημήτριος Αλιφιέρης. Σύζυγός του η Πολυξένη Γραμματικοπούλου του Ιωάννη (1898) και τέκνα τους η Μαρουσώ (1926), ο Λευτέρης (1928), ο Νικόλαος, ο Γιάννης και η Σταματούλα.

–1907. Το 1907 γεννιέται η Γραμματικοπούλου Καλλιόπη του Κωνσταντίνου, μετέπειτα σύζυγος του Κυριάκου Μπαρούμα, κάτοικος Νάουσας Πάρου.

–1907. Το 1907 γεννιέται η Γραμματικοπούλου Κωνστάντζα του Κωνσταντίνου, μετέπειτα σύζυγος του Νικολάου Κορτιάνου, κάτοικος Νάουσας Πάρου.

–1920 από τους ιδρυτές, όπως προκύπτουν από το βιβλίο πρακτικών του Συνδέσμου «Εν Πειραίει Συνδέσμου Ναουσαίων Πάρου» είναι ο Γραμματικόπουλος Εμμανουήλ.

–1926. Το 1926 γεννιέται στη Νάουσα ο Γραμματικόπουλος Ιωάννης του Παναγιώτη.

–1926. Το 1926 γεννιέται ο Γραμματικόπουλος Ιωάννης του Παναγιώτη υποδηματοποιός κάτοικος κοιν. Νάουσας.

–1933. Μέλος του Ναυτικού Ομίλου Νάουσας Ναϊάς η Κωστάτζα Γραμματικοπούλου.

–1939. Το 1939 γεννιέται στη Νάουσα ο Γραμματικόπουλος Σταμάτης του Παναγιώτη.

–1946. Σε εκλογικό κατάλογο της Κοινότητας Νάουσας στις 30 Απριλίου 1946, υπάρχει εγγεγραμμένος ο 87χρονος κάτοικος Νάουσας, Γραμματικόπουλος Ιωάννης του Βασιλείου, ναυτικός και ο 22χρονος εργάτης Γραμματικόπουλος Ευάγγελος του Παναγιώτη.

–1952. Σε εκλογικό κατάλογο της Κοινότητας Νάουσας του 1952, υπάρχει εγγεγραμμένη η Σκιαδά Μαρουσώ, όνομα συζύγου Δημοσθένης, όνομα πατρός Π. Γραμματικόπουλος και η Γραμματικοπούλου Μαργαρίτα, όνομα συζύγου Παναγιώτης, όνομα πατρός Σταμάτης Βαρβαρήγος.

 

–Γραμματικός:

–1820. Λογαριασμός των Απεσταλμένων της Κωνσταντινούπολης το 1821 έτος, υπόμεν το μέρος της κοινοτήτος Πάρου ο Μιχαήλ Τσιγώνιας, από δε το μέρος του ποτέ Πέτρου Μάτσα Μαυρογένους, ενοικιάζου των Σουλτανικών προσόδων και πολιτικών δικαιωμάτων της Νήσου μας, ως το συμφωνητικόν, αυτού του Ενοικιου του και Κοινότητος Γεγραμμένον τη 3: Δεκεμβρίου 1820 και καταχωρημένον εις τον Κώδηκα της κοινότητος, τον Ιωάννη Κορτιάνον, οίτινες απεσταλμένοι Τσιγώνιας και Κορτιάνος εξάλθησαν εξή να αγοράσουν αυτάς τας προσόδους, ετεί λογαριασμόν του ρηθατος; Ενοικιαζου.

Ομολογία Εμμανουήλ Γραμματικού Κεφάλαιον γρ. 360.

–1821. Καταγραφή των κοινών χρεών της Νήσου Πάρου εγείνον εις Κωνσταντινούπολιν εις εκφόρους αποστολάς κατά το τελευτάτον _ καταχωρημένον εις τον κοινόν Κώδημα καθού είς του τελευταίου χρόνου απεσταλμένων. Μ. Τσιγώνια, και Ιω. Κορτιάνου λογαριασμούς, τα οποία μένουν ενεξόφλητα τα κεφάλαια ομολογιών οι δε τόκοι αυτών είναι πληρωμένοι μέχρι του χιλιοστού οκτακοσιοστού έτους.

Ομολογία Εμμανουήλ Γραμματικός γρ. 3000.

 

–Γράσος ή Γράσσος: από το ιταλικό Grasso. Ίσως κρητοβενέτικη οικογένεια.

Το συναντάμε στα Κάτω Χωριά Ιεράπετρας με τον τύπο Γράσσος, στο Σταυροχώρι Σητείας ως Γρασάκης κ.α.

Στα Χανιά μεταξύ στρατευσίμων το 1536 ο σέρ Zuan Grassello και Thodari Grasso, Andrea Grasso και σερ Zani Grasso.

Πρόκειται για την ιταλική οικογένεια Grassi, Grasso, Grasseli από το παρωνύμιο grasso = παχύς.

–1710. Χωράφι Ανεραντζά σύμπλιος Νικόλας Γράσος.

–1710. Χωράφι στα Λειβαδερά σύμπλιος παπά Γιεώργης Γράσος.

–1716. Σε πρακτικό εκλογής νοταρίου – καγκελαρίου από το κοινό της Παροικιάς στη Γενική Συνέλευση της 14 Ιανουαρίου 1716, μαρτυρείται ο Παπά Γεώργιος Γράσος.

–1716. Στις 26 Ιανουαρίου 1716 «παπά Γεώργιος Γράσος μάρτυρας», σε κληρονομικό δικαίωμα των συζύγων.

–1723. Σε πρακτικό εκλογής εκτιμητών του κοινού της Παροικιάς στις 30 Ιανουαρίου 1723 κατά τη Γενική Συνέλευση μαρτυρείται ο παπά Γιώργης Γράσος.

–1724. Σε πρακτικό εκλογής εκτιμητών του κοινού της Παροικιάς στις 13 Δεκεμβρίου 1724 κατά τη Γενική Συνέλευση μαρτυρείται ο παπά Γεώργιος Γράσος.

–1730. Πρακτικό εκλογής απεσταλμένου του κοινού της Παροικιάς στην Κωνσταντινούπολης στις 28 Ιανουαρίου 1730 μαρτυρείται ο παπά Γεώργιος Γράσος.

–1730. Σε πρακτικό πωλήσεως του φόρου της δεκάτης του κοινού Παροικιάς κατά τη Γενική Συνέλευση, της 26 Ιουλίου 1730 μαρτυρείται ο παπά Γεώργιος Γράσος.

–1732. Πρακτικό εξουσιοδοτήσεως απεσταλμένου του κοινού Παροικιάς, κατά τη Γενική Συνέλευση στις 17 Ιανουαρίου 1732 αναφέρεται ο παπά Γεώργης Γράσος.

–1737. Σε προικοσύμφωνο στις 27 Ιανουαρίου 1737 «ένα χωράφι εις το Καλάμι σύμπλιος παπά κυρ Γεώργης Γράσος».

–1737. Πρακτικό εκλογής επιτρόπου του κοινού της Παροικιάς την 1^η Μαρτίου 1737 αναφέρεται ο παπά Γεώργιος Γράσος.

–1738. Πρακτικό εκλογής επιτρόπου του κοινού της Παροικιάς τον Μάρτιο του 1738 αναφέρεται ο παπά Γεώργιος Γράσος.

–1738. Μαρτυρία υπερασπίσεως συμπατριώτη τους ιερέα Φραγκίσκου Νταβερόνα προς τον καπουδάν πασά (για αντίδραση στην συγκέντρωση της φορολογίας), κατά τη Γενική Συνέλευση από τα κοινά της Πάρου, της 16 Ιουλίου 1738, υπογράφει ο παπά Γιώργης Γράσος.

–1739. Πρακτικό εκλογής κοινοτικών επιστατών του ναού της Εκατονταπυλιανής σε Γενική Συνέλευση του κοινού της Παροικιάς στις 10 Μαρτίου 1739 αναγράφεται ο παπά Γεώργιος Γράσος.

–1741. Εκλογή προβλεπτών υγειονομικών μέτρων από το κοινό Παροικιάς Πάρου, κατά τη Γενική Συνέλευση, της 2 Μαΐου 1741, υπογράφει και ο παπά Γεώργιος Γράσος.

–1741. Τα κοινά της Πάρου, κατά τη Γενική Συνέλευση, της 20 Ιουλίου 1741, αποφασίζουν να συντάξουν γράμμα υπερασπίσεως του συμπατριώτη τους άρχοντα Νικόλαου Μαυρογένη, εναντίων των συκοφαντών κατοίκων της Νάξου, οι οποίοι τον κατηγορούν για συνεργασία με τους πειρατές, υπογράφει και ο παπά Γεώργης Γράσος.

–1741. Κατά τη Γενική Συνέλευση, της 18 Νοεμβρίου 1741, οι προεστοί και κοινοτικοί εκπρόσωποι της Παροικιάς Πάρου, αποφάσισαν να συλλάβουν, να φυλακίσουν και τέλος να εκτοπίσουν από το νησί τους τον συντοπίτη τους Ιωάννης Βασιλάκης, λόγω του σκανδαλώδους τρόπου της ζωής του και άλλων ανάρμοστων πράξεων. Υπογράφει ο παπά Γεώργης Γράσος.

–1742. Τον Φεβρουάριο του 1742 αναφέρεται ο παπά Γεώργης Γράσος.

–1742. Πρακτικό εκλογής επιτρόπου του κοινού της Παροικιάς στις 1η Μαρτίου του 1742 αναφέρεται ο παπά Γεώργιος Γράσος.

 

–Γρατζάς ή Γρατσάς: Ιταλική οικογένεια από την Εμιλία-Ρωμανία. Σήμερα σώζεται η τοποθεσία Βουνά του Γρατσά, τοποθεσία στην περιοχή Πλακωτού Μαρμάρων, που δείχνει ότι σε κάποιον που έφερε το επώνυμό τούτο ανήκαν τα χωράφια της περιοχής.   

–1652. Ίδρυση στην Πάρο αγιοταφίτικου μετοχίου κατά το έτος 1652.

Της Πάρου αδελφάτα «Χώρα Άγουσα»

+Φραντζέσκος Γρατζάς, γονοί Μιχαήλ, Ελένη.

–1728. «Προικοσύμφωνο Κωνσταντή Γρατζά και Άννας Νομικού, Νάουσα, 30 Νοεμβρίου 1728. Ο Στεφανής Νομικός και η γυναίκα του Αγγελέτα δίδουν στην κόρη τους Άννα τις εικόνες του Αγ. Αθανασίου και του Αγ. Αντωνίου. Ο Γρατζάς δεν δίνει εικόνες». (ΕΒΕ, Ξ. 659).

–1734. Ο Κωνσταντής Γρατζάς αναφέρεται σε έγγραφο Ναούσης στις 7 Μαρτίου 1734 «και αυτά της Άννας πλησίον Κωνσταντής Γρατζάς»

–1831. Στις 21 Οκτωβρίου 1831, σωτήρια επιστολή των κατοίκων της Πάρου προς τον επίτροπο Αιγαίου Πελάγους, για τα δεινά των κρητών νέοαποίκων εναντίων των ντόπιων. Υπογράφει… ο Γεώργιος Γρατζάς από τα χωριά του Κεφάλου.

–1844. Στον εκλογικό κατάλογο των Μαρμάρων το 1844 είναι εγγεγραμμένος ο 35χρονος γεωργός Σταμάτης Γρατσάς.

–1847. Στον εκλογικό κατάλογο Μαρμάρων του 1847 είναι εγγεγραμμένος ο 38χρονος μυλωνάς Σταμάτης Γρατζάς και ο 26χρονος γεωργός Εμμανουήλ Γρατζάς.

 

–Γρατζία: Βλέπε Γρατσία.

 

–Γρατούρας:

–1824. Φραντζέσκος Μαυρομάτης ζητηθείς έγραψα και μαρτυρώ. 1824: Φεβρουαρίου 3: Την σήμερον φανερώνομεν ότι η όπισσθεν αγορά του Νικολού Καλδόρου επέρασε εις τον σιόρ Λευτεράκη Χαμάρτο και επληρώθη τα γρόσια του με τα διάφορά τους και ο … μένει ακαταζήτητος από αυτό το … … και εις πίστωσιν υπογράφει από αξιόπιστοι μάρτυρες. Διά τον Νικόλαον Γρατούραν υπογράφω το όνομά του ότι βεβαιοί τ’άνωθεν και ούτως κ’έγω μάρτυς. Ιωάννης Σ(ταματέλου) Καμπάνης υποφαίνομαι. Τζανής Σ(ταμ.) Καμπάνης ζητηθείς έγραψα το παρόνκαι μαρτυρώ. VERSO: «1824 Φεβρουαρίου 3: Η παρόν αγορά του Νικολού Γραντούρα διά το αλόνι στο Σαρακίνικο τις … … … απέρασεν … καθώς φαίνεται γεγραμμένη όπως … ο Νικολός επληρώθη».

 

–Γρατσάς: Βλέπε Γρατζάς

–Γρατσίας ή Γρατζία:  Από την ιταλική λέξη grazie (= ευχαριστώ, ευχάριστος).

Καταγωγή από τη Νάξο.

–1663. Δωρεά κληροδοτήματος μοναχής Καλήστρατης στου πατέρες Ιησουήτες ARSI, Gallia 105, 1 φ. 457.

Εις δόξαν Χριστού αμήν 1663 ιούλιος 11.

Έστοντας και ποτέ λυρά Καλήστρατη μοναχή και να αφήση δια την ψυχήν της στα μοναστήρια του αγίου όρους ήγουν στην λάβραν και στην ασημόπετραν δυο σπιτια κατώγια με το εκλησιαδάκι του μέγαν Ταξιάρχην και με τα δικαιώματά των απόξω από το υγιαλόν και να των αφήση και 12 γρόσια να πλερόνουσι χαράτζι της αφεντίας και νάναι σήμερον 25 χρόνοι και επέκεινα και κανείς από τα μοναστίρια να μην τα γυρέψουν μόνον εχαλασθήκασι και αφτώονται και η εκκλησία να γίνη ωσάν αχούρι και ο κόσμος να πλερόνη τόσους χρόνους τοχαράτζι και να ζημιονούμεθα εις τούτο εμάθαμε πως οι πατέρες οι γεζουίταις (Ιησουήτες) θε να έρθουνε και κτίσουνε εδώ μοναστήρι δια την ψυχήν τως ήγουν ο προεστώς πατέρας γάσπα εμανουήλ (Γασπάρο Εμμανουήλ) από την συντροφίαν του Ιησού και να πάρη και άλλους τόπους εκέι κοντά εις τα άνωθεν χαλάσματα εις τούτο εθελήσαμεν εμείς οι υποκάτωθεν υπογεγραμμένοι παπάδες και γέροντες και η επίλοιπη κομουνιτά (κοινότητα) του καστελίου αγούση (Ναούσης) και δίνομεν του αυτού πατέρα τα άνωθεν σπίτια και τα δικαιώματά τως όλα και δίνομεν τους και το χαράτζι (κεφαλικός φόρος) γρόσια 12  δια να μην τα χάνη η χώρα από την σήμερον να τα κτίση να τα κάμη ως θέλει και βούλεται ωσάν καθολικά πράγματα εδικά του να τ’άχουσιν ως τον αιώνα του αιώνος που να στέκη ο κόσμος και κανείς να μην τους τα πέρνη ποτέ και εμείς όλοι μας να τους μαντινιέρωμεν (ιτ. =συντηρούμε) τους άνωθεν πατέρες σε παντοτινόν και αναπαμένον ποσέσο (ιτ. =αναμφισβήτητη κατοχή).

Δια το αληθές γράφομεν και ιδιοχείρος μας όσοι ξεύρομεν και όσοι δεν ηξεύρομεν βάνομεν άλλους να γράψουσιν δια λόγου μας.

Παπα αντώνις στέργω τα άνωθεν (δεν αναφερεται επωνυμο)

Σκελλάριος αγούσης (Σακελλάριος Ναούσης) στέργω τα άνωθεν και επίτροπος

Παπα δημήτρις τριαντάφυλος (Τριαντάφυλλος, πρώτη μαρτυρία) στέργω και επίτροπος

Παπα νικόλαος κρουτιανός στέργω (Κορτιάνος, πρώτη μαρτυρία)

Παπα δημήτρις γαρατιάς στέργω (ίσως Γρατσίας)

Πρωτόπαπας στέργω

Γαβριήλ ιερομόναχος στέργω

Γεώργις Μοσκωνάς στέργω (Μοσχονάς, γνωστό από το 1639).

Ιωάννης σκουτάριος στέργω και επίτροπος (πρωτη μαρτυρία)

Μαστρο γληγόρις μπηρμπηνιας στέργω και επίτροπος (Πιρπινιάς ή Περπινιάς, μαρτυρείται  από το 1652)

Ανεγνώστης Σκορδήλης στέργω (Σκορδίλης, γνωστό από το 1606 )

Παπα Θεόδωρος στέργω

Κωνσταντής Μοστράτος στέργω (μαρτυρείται από το 1658)

Παπα Τζάνες Καλέργης στέργω (μαρτυρείται από το 1652)

Παπα Χριστόφορος στέργω

Γιαννούλης Μπρούτος στέργω (μαρτυρείται από το 1658)

Νικόλα Μαραπότζο στέργω (πρώτη μαρτυρία, γνωστό ως τον 19^ο αι.)

Αποστόλης Ραγούσης στέργω (μαρτυρείται από το 1501)

Ανδρέας Ακριβός στέργω (μαρτυρείται από το 1613 μέχρι τον 18^ο αι.)

Βασίλης Σαλονικαίος στέργω (μαρτυρείται από το 1652 μέχρι τον 18^ο αι.)

Δημήτρης Μαλατέστας στέργω (μαρτυρείται από το 1610)

Μιχέλης Ακριβός στέργω (μαρτυρείται από το 1613 μέχρι τον 18^ο αι.)

Γεώργις Πιρπηνιάς στέργω (μαρτυρείται από το 1652 μέχρι τον 19^ο αι.)

Δομένεγος Μεδρινός στέργω (Μενδρινός, μαρτυρείται από το 1610)

Τζόρτζης Μαρκαδιάντος στέργω (Πρώτη αναφορά, γνωστό μέχρι τον 19^ο αι.)

Νικόλας Κουρτιάνος στέργω (πρώτη αναφορά)

Γεώργις Φωκάνας στέργω (ίσως Φωκιανός)

Ανεγνώστης Μπελόνιας στέργω (πρώτη αναφορά, γνωστό μέχρι τον 20^ο αι.)

Γεώργις Μαλατέστας στέργω

Τζανίς Μαλατέστας στέργω (γνωστό από το 1610)

Φρατζέσκος Καλέργης στέργω (Καλλέργης, γνωστό από το 1652)

Ιωάννης Ραγούσης στέργω (γνωστό από το 1501)

Ιωάννης Γρατσίας στέργω (πρώτη μαρτυρία)

Γεώργιος Σαλονικαίος (μαρτυρείται από το 1652 μέχρι τον 18^ο αι.)

 και νοτάριος του καστελίου Άγουσας (Νάουσας) έγραψαμεν με θέλημα της κομουνιτάς και στερεώνω τα άνωθεν και τα όπισθεν.

–1870. Το 1870 η Φλωρέντζα Γρατζία 43 ετών του πατρός Σταματίου, χήρα από την Πάρο, κάτοικος Τραπέζης, αναφέρεται σε απογραφή της Πόλης Ερμούπολης.

–1960. Στην προσωρινή διοίκηση του ΑΟ Νηρέας Νάουσας Πάρου το 1960 ο Γρατσίας Εμμανουήλ.

 

–1903. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Γεώργιος Αντωνίου Γρατσίας, κάτοικος Βρουλά Μικράς Ασίας, ετών 45, εργάτης, έγγαμος.

–1957-1960 Δάσκαλος στο Δημοτικό σχολείο Νάουσας, Εμμανουήλ Γρατσίας.

–Γρέζος: Φράγκος Κούρσαρος στα στενά της Πάρου και της Αντιπάρου.

–1734. Τις τελευταίες μέρες του Ιουλίου του 1734 κούρσαροι που αποβιβάστηκαν στην Πάρο αιχμαλώτισαν δύο Τούρκους, που είχε στείλει εκεί ο Βοεβόδας του νησιού, για να του μαζέψουν τη «δεκαετια» της χρονιάς. Οι Παριανοί υποχρεώθηκαν από τον βοεβόδα να καταβάλουν τα απαιτούμενα για την απελευθέρωση των ανθρώπων του λύτρα. Κατά της 4^η δεκαετία του 18^ου αιώνα η Πάρος και η Αντίπαρος ήταν ορμητήρια δύο Ευρωπαίων κουρσάρων, του Φραγκίσκου Ντενετάλη και του Χριστοφίλου Ντε Ζουάνε Γρέζου. Η παρουσία και η επιζήμια για την διακίνηση του εμπορείου δράση τους βεβαιώνεται από μαρτυρικές καταθέσεις καραβοκύρηδων που για να γλυτώσουν και τα πλοία τους και το εμπόρευμα τους, αναγκάστηκαν να πληρώσουν σ’αυτούς τους δύο ληστές υπέρογκα χρηματικά ποσά».

–18^ος αι. Στις Λεύκες από τον 18ο αιώνα αναφέρεται ο Γρέζος … .

 

–Γρηγοράκης:

–1827. Σε έγγραφο της 15 Απριλίου 1827 της Παροικιάς Πάρου μαρτυράτε ο Μιχελέτος Γρηγορακης.

–1827. Καταγραφή των (μερικών) χρεών των κοινοτήτων του κάθε Μέρους κοινού της Πάρου εις την Κωνσταντινούπολιν. 17 Απριλίου 1827.

Ομολογία Μιχελέτου Γρηγοράκη Κεφάλαιον γρ. 100.

 

–Γρηγοράσκος:

–Το 1923 γεννιέται ο Γρηγοράσκος Ευστράτιος του Ιωάννη κτηματίας κάτοικος Παροικιάς.

–Στον εκλογικό κατάλογο Παροικιάς του 1947 είναι εγγεγραμμένος ο Γρηγοράσκος Ευστράτιος του Ιωάννη κτηματίας κάτοικος Παροικιάς.

 

–Γρηγοριάδης:

–1907. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 11 Μαρτίου 1907, είναι εγγεγραμμένος ο Γεώργιος Γρηγορίου Γρηγοριάδης, ετών 18, εργάτης, άγαμος.

 

–Γρηγορόπουλος ή Καραμπραΐμης ή Γληγορόπουλος: Γρηγορόπουλος= ο γιός του Γρηγόρη. Κοινότυπο επίθετο. Οι καταλήξεις με όπουλος μεταφράζονται ως ο γιος, το παιδί.

Προέλευση από Μωριά. Στα 1825 ο Δημήτριος Μιχελέτου Γρηγορόπουλος γράφεται και ως Καραμπραΐμης, που δηλώνει, όπως και το πραγματικό του επώνυμο, τον τόπο της καταγωγής του.

–1821. Παριανός αγωνιστής του 1821 ο Γρηγορόπουλος Δημήτριος (Μ.Υ.13050) Στρατιώτης.

–1825. Στα 1825 ο Δημήτριος Μιχελέτου Γρηγορόπουλος γράφεται και ως Καραμπραΐμης, που δηλώνει, όπως και το πραγματικό του επώνυμο, τον τόπο της καταγωγής του.

–1830. Στη Σμύρνη όπου διαβιούσε πλήθος Παριανών (ως και Σύλλογο είχαν ιδρύσει), ο Νικόλαος Μιχ. Γληγορόπουλος «δι ιδιαιτέρας του ανάγκας» (4 Δεκ. 1830)

–1831. Στις 21 Οκτωβρίου 1831, σωτήρια επιστολή των κατοίκων της Πάρου προς τον επίτροπο Αιγαίου Πελάγους, για τα δεινά των κρητών νέοαποίκων εναντίων των ντόπιων. Υπογράφει… ο Δημήτριος Γρηγορόπουλος.

–1835. Σε ομαδικό έλεγχο του δημοτικού σχολείου Πάρου του 1835, υπάρχει εγγεγραμμένος ο μαθητής Εμμανουήλ Δ. Γρηγορόπουλος και ο Αθανάσιος Δ. Γρηγορόπουλος, τέχνη πατρός ναύτης.

–1847. Σε εκλογικό κατάλογο Παροικίας του 1847 (συμπεριλαμβάνει και την Αντίπαρο) είναι εγγεγραμμένος ο 39χρονος ναύτης Γρηγορόπουλος Δημήτριος.

–1900. Στις 9 Ιουλίου 1900 ο 26χρονος εργάτης από την Πάρο Ιωάννης Γρηγορόπουλος  του Γεωργίου και της Αργυρώς Σταθερού, παντρεύεται στην Ερμούπολη την 20χρονη από την Σύρο Αικατερίνη Κανέλλη, του Σταύρου και της Σεβαστής Μεσίτη.

–1902. Στα δημοτολόγια Ερμούπολης είναι εγγεγραμμένος ο παριανός 29 ετών εργάτης Ιωάννης Γρηγορόπουλος άγαμος. Έδωσε όρκο στις 24 Ιανουαρίου 1902.

–1903. Στα δημοτολόγια Ερμούπολης είναι εγγεγραμμένος ο παριανός 49 ετών εργάτης φραγκίσκος Γ. Γρηγορόπουλος έγγαμος. Έδωσε όρκο στις 28 Ιανουαρίου 1903.

–1905. Στα δημοτολόγια Ερμούπολης είναι εγγεγραμμένος ο παριανός 22 ετών ζυθοπώλης Αλέξανδρος Φ. Γρηγορόπουλος άγαμος και ο πατέρας του Φραγκίσκος Γ. Γρηγορόπουλος 51 ετών έγγαμος εργατικός. Έδωσαν όρκο στις 13 Ιανουαρίου 1905.

–1905. Στις 10 Φεβρουαρίου 1905 ο 22χρονος ζυθοπώλης από την Πάρο Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος του Φραγκίσκου και της Άννα Πατέλη, παντρεύεται στην Ερμούπολη την 21χρονη από την Σύρο [καταγωγή Πάρος] Αργυρώ Ιατροπούλου [Ιατροπούλη], του Πέτρου, και της Μαρουσώς.

–1913. Στα δημοτολόγια Ερμούπολης είναι εγγεγραμμένος ο παριανός 22χρονος υπάλληλος Κωνσταντίνος  Γρ. Γρηγορόπουλος, άγαμος. Έδωσε όρκο στις 29 Ιανουαρίου 1913.

–1936. Το 1936 ο παριανός Αλέξανδρος Φ. Γρηγορόπουλος  αναφέρεται στο Πέραμα. Προγενέστερα στην Ερμούπολη.

 

–Γριπάρης: Βλέπε Γρυπάρης.

 

–Γρίσπος : (Βλέπε και Κρίσπος-Κρίσπης)

–1674. Γράφει ο ιστορικός της καθολικής κοινότητας Νάξου Ι. Μαρκόπολις, «Δια την χαρμόσυνον είδησιν εγκαταστάσεως των Καπουκίνων στην Νάουσαν, οι κάτοικοι της Ναούσης, καθολικοί και ορθόδοξοι, κατασυγκινηθέντες από τα επαγωγά διδάγματα των πατέρων Καπουκίνων, προέβησαν εις επανειλημμένας ενεργείας παρά τοις αρμοδίοις δια την μονίν εγκατάστασιν των πτωχών της Ασσίζης εις την πόλιν των. Επί μακράν σειράν ετών εξακολουθούν να απευθύνουν εγγράφους αιτήσεις προς τας προϊσταμένας αρχάς του τάγματος δια την εκπλήρωσιν του κοινού πόθου των. Επί τέλους το 1674 η αίτησις των εγένετο αποδεκτή. Απερίγραπτος υπήρξε η χαρά και πρωτοφανής ο ενθουσιασμός των κατοίκων της Ναούσης δια την χαρμόσυνον είδησιν περί οριστικής εγκαταστάσεως των Καπουκίνων εις την κωμόπολιν των. Επ’ ευκαιρία του ευφροσύνου αγγέλματος προσύλθον διάφοροι ορθόδοξοι ιερείς και οι προύχοντες της Ναούσης, καθολικοί και ορθόδοξοι, ενώπιον του Γάλλου υποπρόξενου , και υπέγραψαν το έγγραφον. Εις δόξαν Χριστού αμήν. Εν έτει 1674 Δεκεμβρίου 25, εν κάστρω Νάουσας, όλοι ομόγνωμα και ομονιασμένοι προσμένουμε τους αιδεσιμοτάτους πατέρες να έρθουν εδώ να κτίσουν ένα μοναστήρι και δια σημάδι και βεβαίωσιν πως τους δεχόμαστε με κάθε μας καρδίαν και πολλά μετά χαράς υπογράφομε το παρόν γράμμα οι υποκάτωθεν υπογεγραμμένοι…» (υπογράφουν 12 ορθόδοξοι ιερείς και δυο καθολικοί, ο π. Λεονάρδος Φρέρης εφημέριος του Αγίου Γεωργίου Νάουσας και ο π. Δομένιος Κρίσπης. Και 40 πρόκριτοι εκ των οποίων οι αδερφοί Γιράρδοι κ.α.). Ο Σακελλάριος Ναούσης, ο Σκευοφύλαξ Ναούσης παπά Νικόλαος Κορτιάνος, Πρωτόπαπας, Ηλίας ιερεύς και Σακελλάριος Ναούσης, Πρωτοσύγκελος Νικόδημος ιερομόναχος, παπα Νικόλαος Ρούσης (ίσως Ρούσσος), Παπα Δημητρης, Παπα Θεόδωρος Πατελάς (ίσως Πατέλης), Παπα Τζάνες Καλούργης (Καλλέργης), παπα Χριστόφορος, Παπα Γιώργης Πουλός, Θεόδωρος …, παπα Νικολός Μαρκαντάτος, Ανεγνώστης Ρινιέρης (Ρενιέρης), Ανδρέας Καλούργης (Καλλέργης), Ιωάννης Κορτιάνος, Ιωάννης Ντελαγραμμάτικας, Γιωάννης Νταμουλής, Γιάκουμος Ρούσος (Ρούσσος), Γεώργης Καλλέργης,  PRE Domenico Crispo, Νικηφόρος Γεράρδης, Μιχελέτος Σπυρίδος, Αντώνης Μαλαξός, Ανδρέας Σμυρνιός, Φρατζέσκος Γρίσπος, Γεώργης Σαλονικιός, Τζάνες Καζανόβας, Ιωάννης Λευκαρός, Μιχέλης Σαλονικιός, Marco Foscolo, Ιωάννης Μοσκονάς, Αντώνης Γρυπάρης, Ιωάννης Σκούταρης, Φρατζέσκος Καλέργης, Ανεγνώστης Καρτιάνος, Γεώργης…, Ντεμενεγος Μεντρινός (Μενδρινός), Δημήτρης Στοφιλάς, Αντώνης Γρυπάρης, Γεώργης …, Δημήτρης …, Γεώργης …, Γεώργης Αλαβάνος, Δημήτρης Βασταζής, Νικολής Μπάρμπερης, Δημήτρης …, Μπατίστας Γεράρδης, Νικόλαος Γεράρδης.

 

–Γρυλλάκης:

–1960. Διδάσκαλος στο Δημοτικό Σχολείο Παροικιάς, Σωτήρες και Μαρμρων κατά την περίοδο 1960 η Μαρία Γρυλλάκη.

 

–Γρύλλης:

–1970. Σε φωτογραφεία του 1970 Διακρίνονται ο μαθητής Στέφανος Γρύλλης

 

–Γρύλ

–Γρυπάρης ή Γριπάρης ή Γρηπάρης: Επίθετο που δηλώνει επάγγελμα. Γρύπος = Τράτα, Γρυπάρης = Τρατάρης (στην καθαρεύουσα). 

Το επώνυμο Γρυπάρης είναι συνηθισμένο ακόμα και σήμερα στη Σύρο, τη Μύκονο και τη Σίφνο. Στην Πάρο δεν υπάρχει πια. 

Η οικογένεια Γρυπάρη της Πάρου είναι παλαιοτάτη.

–1626 ιερεύς Γεώργιος Γρηπάρης. Σε επιγραφή στο υπέρθυρο εισόδου στον Ναό της Αγίας Τριάδας Παροικιάς: «Δέησης του δούλου του Θε(ο)ύ Γεωργηου ιερέος Γρηπάρη».  

–1630. Στο δίκλιτο παρεκκλήσιο της Κοιμήσεως της Θεοτόκου και Αγίας Άννας στη Μάρπησσα στο δυτικό τμήμα του, υπάρχει η επιτύμβια πλάκα του Φραγκίσκου Γρυπάρη έτους 1630. Φέρει την επιγραφή: «+Φρατζέσκω[ς] (sic) Γρηπάρις / ήκαμε το παρόν μνημείον / επί ζόσις μου και να μη/ν τον αποξενώσει ο ιερεύς / του ναού από τη γε/νεολογία αυτού. Έτος 1630.

–1674. Γράφει ο ιστορικός της καθολικής κοινότητας Νάξου Ι. Μαρκόπολις, «Δια την χαρμόσυνον είδησιν εγκαταστάσεως των Καπουκίνων στην Νάουσαν, οι κάτοικοι της Ναούσης, καθολικοί και ορθόδοξοι, κατασυγκινηθέντες από τα επαγωγά διδάγματα των πατέρων Καπουκίνων, προέβησαν εις επανειλημμένας ενεργείας παρά τοις αρμοδίοις δια την μονίν εγκατάστασιν των πτωχών της Ασσίζης εις την πόλιν των. Επί μακράν σειράν ετών εξακολουθούν να απευθύνουν εγγράφους αιτήσεις προς τας προϊσταμένας αρχάς του τάγματος δια την εκπλήρωσιν του κοινού πόθου των. Επί τέλους το 1674 η αίτησις των εγένετο αποδεκτή. Απερίγραπτος υπήρξε η χαρά και πρωτοφανής ο ενθουσιασμός των κατοίκων της Ναούσης δια την χαρμόσυνον είδησιν περί οριστικής εγκαταστάσεως των Καπουκίνων εις την κωμόπολιν των. Επ’ ευκαιρία του ευφροσύνου αγγέλματος προσύλθον διάφοροι ορθόδοξοι ιερείς και οι προύχοντες της Ναούσης, καθολικοί και ορθόδοξοι, ενώπιον του Γάλλου υποπρόξενου , και υπέγραψαν το έγγραφον. Εις δόξαν Χριστού αμήν. Εν έτει 1674 Δεκεμβρίου 25, εν κάστρω Νάουσας, όλοι ομόγνωμα και ομονιασμένοι προσμένουμε τους αιδεσιμοτάτους πατέρες να έρθουν εδώ να κτίσουν ένα μοναστήρι και δια σημάδι και βεβαίωσιν πως τους δεχόμαστε με κάθε μας καρδίαν και πολλά μετά χαράς υπογράφομε το παρόν γράμμα οι υποκάτωθεν υπογεγραμμένοι…» (υπογράφουν 12 ορθόδοξοι ιερείς και δυο καθολικοί, ο π. Λεονάρδος Φρέρης εφημέριος του Αγίου Γεωργίου Νάουσας και ο π. Δομένιος Κρίσπης. Και 40 πρόκριτοι εκ των οποίων οι αδερφοί Γιράρδοι κ.α.). Ο Σακελλάριος Ναούσης, ο Σκευοφύλαξ Ναούσης παπά Νικόλαος Κορτιάνος, Πρωτόπαπας, Ηλίας ιερεύς και Σακελλάριος Ναούσης, Πρωτοσύγκελος Νικόδημος ιερομόναχος, παπα Νικόλαος Ρούσης (ίσως Ρούσσος), Παπα Δημητρης, Παπα Θεόδωρος Πατελάς (ίσως Πατέλης), Παπα Τζάνες Καλούργης (Καλλέργης), παπα Χριστόφορος, Παπα Γιώργης Πουλός, Θεόδωρος …, παπα Νικολός Μαρκαντάτος, Ανεγνώστης Ρινιέρης (Ρενιέρης), Ανδρέας Καλούργης (Καλλέργης), Ιωάννης Κορτιάνος, Ιωάννης Ντελαγραμμάτικας, Γιωάννης Νταμουλής, Γιάκουμος Ρούσος (Ρούσσος), Γεώργης Καλλέργης,  PRE Domenico Crispo, Νικηφόρος Γεράρδης, Μιχελέτος Σπυρίδος, Αντώνης Μαλαξός, Ανδρέας Σμυρνιός, Φρατζέσκος Γρίσπος, Γεώργης Σαλονικιός, Τζάνες Καζανόβας, Ιωάννης Λευκαρός, Μιχέλης Σαλονικιός, Marco Foscolo, Ιωάννης Μοσκονάς, Αντώνης Γρυπάρης, Ιωάννης Σκούταρης, Φρατζέσκος Καλέργης, Ανεγνώστης Καρτιάνος, Γεώργης…, Ντεμενεγος Μεντρινός (Μενδρινός), Δημήτρης Στοφιλάς, Αντώνης Γρυπάρης, Γεώργης …, Δημήτρης …, Γεώργης …, Γεώργης Αλαβάνος, Δημήτρης Βασταζής, Νικολής Μπάρμπερης, Δημήτρης …, Μπατίστας Γεράρδης, Νικόλαος Γεράρδης.

–1675. Στις 15 Μαΐου 1675. Σε επιστολή Ναουσαίων προς τον πρεσβευτή των Γάλλων, αιτώντας Καπουκίνους πατέρες  υπογράφει ο Αντώνης Γριπάρης.

–1720. Στη Νάουσα την 1 Δεκεμβρίου 1720, αναφέρεται σε προικοσύμφωνο ο μαστρο Αντώνης Γρυπάρης να παίρνει γυναίκα του την Τζανετενάκη κόρη του Μαστρο Θεόδωρο Ραμπαδιού. «Ο μαστρο Θεοδωρής Ραμπαδίος και η σύζυγός του Κατερινάκη δίδουν στην κόρη τους Τζανετενάκη δύο εικόνες …».

Η Τζανετενάκη υπήρξε άτυχη στο γάμο της. Στο προικοσύμφωνο της 1^ης Δεκεμβρίου 1720 βλέπουμε ότι θα παντρευόταν τον μαστρο Αντώνη Γρυπάρη, όπως και έγινε. Μετά από συμβίωση οκτώ χρόνων η Τζανετενάκη χάνει τον άνδρα της και παρουσιάζεται ως χήρα να προικίζει την αδελφή της.

–1729. «Προικοσύμφωνο Ιωάννη Φωκιανού και Μαρούσας» Νάουσα, 30 Οκτωβρίου 1729. «Η Τζανετενάκη χήρα του μαστρο Αντώνη Γρυπάρη δίδει στην αδελφή της Μαρούσα την εικόνα των Εισοδίων της Θεοτόκου. Και η Τζενεβρένα, σύζυγος του Μιχάλη Καστελλάνου, προσφέρει στο γιό της Ιωάννη Φωκιανό, που είχε αποκτήσει από τον πρώτο άνδρα της δύο εικόνες (…). ΕΒΕ, Ξ 659.

–1770. Βρισκόμαστε γύρω στα 1770. Συχνές ήταν τότε οι επιδρομές στα νησιά. Γνωστό δε είναι ότι τα παράλια της Αντιπάρου και του Δεσποτικού ήταν φωλιές πειρατών. Τη χρονιά, λοιπόν αυτή, κάποιο από τα οθωμανικά πειρατικά καράβια που η παρουσία τους πάντοτε προξενούσε φόβο και πανικό στους νησιώτες, φάνηκε στα ανατολικά παράλια της Αντιπάρου, κοντά στο Κάστρο. Η άφιξη του εδώ δικαιολογήθηκε ότι ήθελε τάχα να επανορθώσει κάποιες ζημιές που έγιναν κατά την διάρκεια του ταξιδιού του. Και πράγματι. Μετά από λίγες μέρες παραμονής στο νησί, αναχώρησε το καραβι αφού εγκατέλειψε, άγνωστο γιατι, ένα τουρκόπουλο, ηλικίας 8-10 ετών. Βλέποντάς το ο προύχοντας του χωριού και ένας από τους ευπορότερους κατοίκους της Αντιπάρου, που δεν ήταν τότε πάνω από διακόσιοι, ο Τζαννάκης Μάτσας Βιάζης, από οίκτο και ευσπλαχνία το περιμάζεψε και το περιέθαλψε σαν να ήταν πατέρας του.

Καταγόμενος από τη γνωστή οικογένεια της Σίφνου, ο Μάτσας, που είχε προσθέσει, δεν ξέρουμε για ποιο λόγο, το γνωστό επώνυμο της Αντιπάρου Βιάζης είχε νυμφευθή την ωραιοτάτη Φοινικώ, κόρη κάποιου Γρυπάρη, ευπατρίδη από την Σίφνο.

Το τουρκόπαιδο λεγόταν Αλής. Προσλήφθηκε στην ιδιαίτερη οικιακή και κτηματική υπηρεσία του Μάτσα και αποτέλεσε, τρόπον τινά, μέλος της οικογένειάς του, μια και η γυναίκα του δεν ευτύχησε να αποκτήσει παιδιά. Σιγά – σιγά έμαθε τα ελληνικά, τα ήθη και τα έθιμα του χωριού σαν να ήταν γνήσιος Έλληνας και έτσι μπορούσε πια να αντιλαμβάνεται και να ακούει συνέχεια τη Φοινικώ που έλεγε στον άντρα της: «-Τούρκο θρέξεις? Σκύλο θρέψεις». Και τον Μάτσα με ηρεμία και ψυχική πραότητα να απαντά: «Κάμε το καλό και ρίξ’ το στο γυαλό!».

Μετά από δέκα χρόνια περίπου ο Αλής, επωφελούμενος της ευκαιρίας από τη διέλευση τουρκικού πλοίου από την Αντίπαρο, έφυγε για την Κωνσταντινούπολη, αφού με ευγνωμοσύνη και συγκίνηση αποχαιρετισε τους προστάτες του. Δεν πέρασαν, όμως πολλά χρόνια από την αναχωρηση του Αλή όταν ένα απόγευμα συνελαμβάνετο αιχμάλωτη ενός τουρκοαλγερινού πειρατικού σκάφους η σύζυγος του Μάτσα, η Φοινικώ, αφού δεν βρήακν τον ίδιο που είχε δραπετεύσει στα βουνά όταν αντιλήφθηκε την είσοδο στο στενό της Αντιπάρου του εν λόγω πλοίου. Μαζί με την σύζυγο του Μάτσα οι πειρατές πήραν και κάποια όμορφη Αντιπαριώτισσα ονόματι Σουλτάνα, και κατευθύνθηκαν προς την Μπαρμπαριά (βόρεια Αφρική), όπου «ετελείτο πανηγυρικώς το μεγάλο παζάρι της ελληνικής λευκής σαρκός». Όταν απομακρύνθηκε από την Αντίπαρο το πειρατικό σκάφος, ο Μάτσας επέστρεψε στο σπίτι του. Το βρήκε έρημο και λεηλατημένο. Και σε λίγο μάθαινε περιλυπος και με δάκρυα στα μάτια από τους δικούς του και τους συμπολίτες του τα διατραξαντα. Την άλλη μέρα, χωρίς να χάνει καιρό, διαπεραιώθηκε με βάρκα στην Παροικιά, επισκέφθηκε τους δημογέροντες της πόλης και, αφού ζήτησε τη γνώμη τους για το συμβαν που τους το εξέθεσε λεπτομερώς, αναχώρησε για την Κωνσταντινούπολη με τον πόθο και την ελπίδα ότι θα βρει τη σύζυγό του, ενώ για τη Σουλτάνα δεν ενδιαφερόταν. Μετά από πολυμηνο, περιπετειώδες και κουραστικό ταξίδι έφθασε στην Πόλη ο Μάτσας. Εκεί συνάντησε τους προύχοντες Παριανούς ομογενείς και ιδιαίτερα τους Μαύρους. Μετά από συστάσεις και εισηγήσεις τους παρουσιάσθηκε στον Καπουδάν Πασά, στον οποίο ανέφερε το ατύχημα του. Οποία, όμως, υπήρξε η έκπληξη και η απορία του προύχοντα Αντιπαριώτη όταν άκουσε τον «Υψηλότατο» Καπουδάν Πασά, να του λέει με γλυκύτητα και με προσήνεια μόλις τον αντίκρυσε και τον αναγνώρισε: - Καλώς εκοπιάσατε κύριε Μάτσα. Πώς ήλθατε έως εδώ?. Τι σας συμβαίνει?. Ο Μάτσας χωρίς να αναγνωρίσει ότι αυτός ήταν ο άλλοτε υποτακτικός του, που σαν παιδί τον είχε, του εξέθεσε, με πολύ πόνο ψυχής και δάκρυα, τα γεγονότα της Αντιπάρου. Τότε ο πασάς αφού σηκώθηκε, θέλησε, γονατιζοντας, να εκδηλώσει στον Μάτσα τη βαθιά του ευγνωμοσύνη φιλώντας το χέρι του, αφού προηγουμένως του υπενθύμισε τις συνηθισμένς φράσεις που αντηλασσε με τη γυναίκα του και απλώς του έδωσε να καταλάβει ότι ήταν ο Αλής! Διέταξε να του προσφέρουν καφέ και τον καθησύχασε λέγοντάς του ότι σε λίγο σκάφος στο οποίο θα επέβαινε και ο ίδιος ο Πασάς, θα τεθή στη διάθεσή του προς ανεύρεση του πειρατικού που είχε αιχμαλωτίσει τη σύζυγό του. Το πλοιο αυτό, λόγω αντιθετων ισχυρών ανέμων προσορμίσθηκε στη Μύκονο και εκέι το βρήκε ο Μάτσας. Η χαρά του ήταν ανέκφραστηκαθώς αντίκρυσε τη σύζυγό του και το μικρό του παιδί που είχε γεννηθεί μέσα στο πειρατικό κατά την περίοδο της αιχμαλωσίας της. Αλλά, μοίρα κακή, σε λίγο η Φοινικώ πέθανε από τις κακουχίες που είχε περάσει και από τον τραυματισμό της με κουπί από κάποιον φανατικό Αλγερινό κατά την απόβαση της στη Μύκονο. Ο Τζαννάκης Μάτσας απαρηγόρητος και ταλαιπωρημένος από τις περιπέτειές του αυτές, επέστρεψε στην Αντίπαρο φέρνοντας μαζί του πλούσια δώρα του Πασά, την έγγραφη ευνοιά του προς αυτόν καθώς και το ατομικό προνόμιο ιδιοκτησίας των αλυκών του νησιού. (ΜΝΗΜΩΝ, Νικηφόρος Γ. Κυπραίος)

–1770. Καλλίνικος Γρυπάρης ο χρονικογράφος της εποχής τον Ρώσων στην Πάρο το 1770.

–1806 Στις 29 Οκτωβρίου 1806, Δια της παρούσης Καγγελιερικής πωλήσεως φανερώνεται ότι ο σιόρ Ζεπάκης Δελεγραμμάτικας πωλεί και αιωνίως αποξενώνει προς τον σιόρ Ελευθέριον Χαμάρτον με ιδίαν του βουλήν και απαραβίαστον θέλησιν τά πατρογονικά του χωράφια τά κείμενα είς την βολήν, Σαρακίνικου όλα από πάνω έως κάτω καθώς τα είχεν ο καθ’ αυτό οικοκύρης ομού και το χωράφι Φραγκιάδενας είς το Αλωνάκι, οπού έχει από πάνω από το νερόν σύμπλιος Ιωάννης Λάζαρης εις όλα επί τιμή γροσίων χιλίων τετρακοσίων καθώς τα είχε κρεσέρη εις το κοινόν και ιμπούπλικον ινκάντο το φυλαττόμενον εν τη κοινή Καγγελαρία. Όθεν εις το εξής είναι εις την κυριότητα και αυτοδεσποτείαν του διαλειφθέντος κυρίου Χαμάρτου να τα κάμνη ως θέλει και βούλεται ως ιδιόκτητά του μούλκια και κτήματα, ως καλώς πωλημένα και καλώς αγορασμένα. Και έλαβεν ο πωλητής την, να διαφεντέψη εις πάσαν τυχούσαν εναντίαν αυτών περίστασιν. Διό και εις ενδειξιν των ανωτέρω εγένετο η παρούσα ενυπόγραφος πώλησις βεβαιωμένην παρά του πωλητού τη ιδία αυτού υπογραφή και εδόθη εις χείρας του αγοραστού προς πιστωσιν και διηνεκή ασφάλειαν: 1806: 29 Οκτωβρίου, Παρκιά. Ζέπος Δελαγραμμάτικας στέργω και βεβαιώνω το παρόν. Ο Κ: Κ: Πάρου Γρυπάρης γράψας μαρτυρώ.

–1819. Κατάλογος του κοινού χρεών της νήσου Αντιπάρου προς τους Παρίους.

Προς τον κύριον Νικόλαον Γρυπάρην από 1819 Οκτωβρίου προς 12% γρ. 1168.

–1824. Νικόλαος Γρυπάρης σε έγγραφο Ναούσης στις 31 Σεπτεμβρίου 1824.

–1829. Έγγραφο Παροικιάς στις 5 Δεκεμβρίου 1829 αναφέρονται τα ονόματα του Πέτρου Γ. Γρυπάρη και της Αντωνίας Γρυπαροπούλας, ως μαθητές της Αλληλοδιδακτικής Σχολής Παροικιάς.

–1829: 9βρίου 27. Μαθητευόμενοι εις την Αλληλοδιδακτικήν Σχολήν της πόλεως Παροικιάς

Γρυπαροπούλα Αντωνία ετών 8 (σωστό Γρυπάρη).

–1829. Νικολάου Π. Γρυπάρη (Σχολής Παροικίας 1829)

–1847. Σε εκλογικό κατάλογο Παροικίας του 1847 (συμπεριλαμβάνει και την Αντίπαρο) είναι εγγεγραμμένος ο κτηματίας Πέτρος Ν. Γρυπάρης 38 ετών.

 

 

G

–Gerardi ή Girardi: Βλέμε Γεράρδης ή Γιράρδης

 

–Grespo: Είναι κλάδος της οικογένειας Κρίπσο ή Κρίσπη.

–1675. Στις 15 Μαΐου 1675. Σε επιστολή Ναουσαίων προς τον πρεσβευτή των Γάλλων, αιτώντας Καπουκίνους πατέρες  υπογράφει ο Francesco Grespo. Σε άλλα έγγραφα τον συναντάμε και ως Κρίσπο.

 

–Gozzadino: Βλέπε Γοζαδίνος

 

Για οικόσημα βλέπε εδώ…