Παριανά επίθετα Λ και L

Για οικόσημα βλέπε εδώ…

Λ

–Λάβδας: Ίσως βλάχικης καταγωγής από την λέξη lavda, που προέρχεται από τη λέξη laus-dis και σημαίνει έπαινος. Ο Παριανός κλάδος κατάγεται από την Σύρο.

–1944. Δικηγόρος Πάρου Σπύρος Α. Λάβδας, έτος γέννησης το 1944.

 

–Λαγγούσης ή Λαγούσης: βλέπε Λιγούσης

 

–Λαγός ή Λαγγός: Επώνυμο παρωνύμιο εκ του λαγού. Η οικογένεια της Πάρου κατάγεται από το Μπουντρούμ, την αρχαία Αλικαρνασσό, της Τουρκίας. Ήρθαν ως πρόσφυγες το 1922.

Τα προσφυγικά στην Παροικιά

Προτού να γίνει το Κέντρο Υγείας και προτού ανοιχτεί ο δρόμος προς Νάουσα το 1937, υπήρχε μια μεγάλη χωράφα από το σημερινό Κ.Υ. και  έφτανε μέχρι το ποτάμι στην διασταύρωση του περιφερειακού όπου είχε τότε μέσα του ρωμαϊκούς τάφους που έχουμε τώρα στο μουσείο μπροστά.

Το 1926 ο Δελαγραμμάτη Ναυπλιώτης ο οποίος ήταν ενεργό στοιχείο της Παροικίας περνούσε κάποτε με το μπαστούνι του κάτω από την κοινότητα, η κοινότητα τότε ήταν απέναντι από το σπίτι του Βάλληνδρα, πίσω από το ΚΑΠΗ, και ήταν μαζεμένοι οι πρόσφυγες. Οι Παριανοί δεν τους είχαν δει με καλό μάτι, ήταν λοιπόν μαζεμένοι εκεί, σταμάτησε ο αείμνηστος Ναυπλιώτης και τους λέει, «τι κάνετε ρε παιδιά εδώ?» και του λένε «Κύριε Ντελαγραμμάτη, είμαστε εδώ μια βδομάδα και ο πρόεδρος μαζί με τα μέλη σκέπτονται να δούνε που να κάνουνε τον προσφυγικό συνοικισμό, στα Κακάπετρα ή στα Λιβάδια» τότε ο Ναυπλιώτης πήρε τρείς από τους πρόσφυγες, ένας εξ αυτών ο Κουτσουράκης ο οποίος αναφέρει το γεγονός, μπαίνουν στην κοινότητα όπου πρόεδρος της κοινότητας τότε ήταν ο καπετάνιος Μιχάλης Ζησιμόπουλος και ρωτάει τον Ναυπλιώτη… «Καλώς τον Ντελαγραμμάτη, ποιος καλός καιρός σε έφερε κατά δω?» και του απαντάει ο Ναυπλιώτης «Δεν με έφερε καπτάν Μιχάλη κανένας καλός καιρός, με έφερε η αγανάκτηση να βλέπω τους πρόσφυγες τα αδέρφια μας, τους κατατρεγμένους από τη Μικρά Ασία να περιμένουν από κάτω πότε θα αποφασίσετε εσείς που θα κτιστεί ο προσφυγικός συνοικισμός». Εσύ που μας λες Ντελαγραμμάτη? στα Κακάπετρα ή στα Λιβάδια?, ρώτησε ο καπτάν Μιχάλης. Ούτε στο ένα ούτε στο άλλο, να τους βάλετε στην χωράφα της Εκατονταπυλιανής να τους έχω και γείτονες, του απάντησε ο Ναυπλιώτης.

Ο Δελλαγραμμάτης Ναυπλιώτης φιλάνθρωπος και ελεήμων και παρότι είχε μεγάλη οικογένεια πάντα προσπαθούσε να βοηθήσει τους πρόσφυγες. Όταν πέθανε το 1939 σε ηλικία 49 ετών οι πρόσφυγες ήρθαν πρώτοι για να σταθούν δίπλα στην χήρα Ναυπλιώτενα.

Τα σπίτια ήταν δίδυμα. Αν ήταν από τρία άτομα και πάνω παίρνανε ένα σπίτι που είχε χολ, κουζίνα και σάλα.

Τα τρία πρώτα ήταν για πολυμελή οικογένεια και υπόλοιπα τρία για μονομελη οικογένεια, μονόχωρο με το τζάκι κάτω στο δάπεδο και όχι όπως τα παριανά που ήταν στον τοίχο και εκεί μαγείρευαν. Και, 7ο και 8ο πολυμελές. Σύνολο 16 οικογένειες.

Οι οικογένειες ήταν: στο 1ο σπίτι ο Χατζής (γιατί είχε πάει στα Ιεροσόλυμα) Πανάς Βεργούλης (το όνομα) σύζυγος Δέσποινα. Στο 2ο σπίτι διέμενε ο Κωνσταντίνος Κλαδάκης, σύζυγος Ελένη. Το 3ο σπίτι ήταν η οικογένεια του Απόστολου Λαγού, σύζυγος Κλεονίκη. Η μία κόρη του η Μαριώ παντρεύτηκε κι έμεινε στη Νάουσα. Το 4ο σπίτι του Ιωάννη Λαγού σύζυγος Δέσποινα, το επόμενο ήταν του Καπλάνη γνωστό ως σπίτι της Καπλάνενας και δίπλα του ο Κωνσταντίνος Καραντζάς. Στο επόμενο ο Ναουσαίος Βαγγέλης Αιγινήτης, σύζυγός του η Μικρασιάτισσα Ευθυμία, το από δίπλα ήτανε του Δημητρίου Κυπραίου σύζυγος Διαμαντώ Βαζουράκη* και οι δύο Μικρασιάτες, απέναντι διέμεναν ο Γιαννακός Επιτροπάκης σύζυγος  Ουρανία και πίσω ήταν το σπίτι του Νικόλαου Κουτσουράκη σύζυγος Ρηνιώ. Πάρα δίπλα ήταν ένα άλλο το οποίο ήταν του Στυλιανού Κρητικού σύζυγος Δέσποινα και δίπλα τους ένα σπίτι χωρισμένο στα δύο από δυο αδέρφια. Στο πρώτο διέμενε ο Φώτης Βαζουράκης* με την σύζυγό του Φώτω το γένος Ι. Κουτσομήτρου και στο δίπλα ο Στέλιος ο Βαζουράκης με την σύζυγό του Ελένη το γένος Νικ. Κατζαμπά. Στα πιο κάτω σπίτια ήταν οι οικογένειες του Μανώλη Χαραλάμπους σύζυγος Δέσποινα Βαζουράκη και στο άλλο ήτανε ο Σεραφείμ Ταλόγλου σύζυγος Βασιλεία το γένος Μουτάφη η οποία έχει μείνει στην ιστορία για την φράση της «φύγαμε και αφήσαμε την λάμπα αναμμένη…». Από κάτω ήταν τα σπίτια της χήρας Βασιλικώς Καλαϊντζή και δίπλα από πίσω ήταν η χήρα Τριανταφυλλιώ η οποία έκανε και μάγια. Πέθανε στο κρεβάτι σκουληκιασμένη. Και τέλος, άλλα δύο μονόχωρα σπίτια, στο ένα έμενε ο Δημητρώς Καλαϊντζής με την σύζυγό μου Αγγελικώ και στο από πίσω ο Κωνσταντίνος Κουτσουράκης  σύζυγος Μακρίνα.

Όλοι σκεπαστήκανε εκεί κι έτσι έμεινε γνωστό σήμερα ως ο προσφυγικός συνοικισμός.

Πολλοί από τους παραπάνω πήγαν πρώτα στη Νάουσα και στην συνέχεια έμειναν στον συνοικισμό.

Ήταν από όλη την Μικρά Ασία. Η Δέσποινα Ιωάννου Λαγού ήταν από την Έφεσο όπως και η Φώτω Βαζουράκη. Από το Μπουντρούμ, την αρχαία Αλικαρνασσό ήταν τα αδέρφια Λαγού.

*Το πραγματικό επώνυμο των Βαζουράκη ήταν Μπαζιουρούκη. Η οικογένεια άλλαξε το επώνυμό της στην Πάρο για απλούστευση, δεδομένου ότι οι Παριανοί το μπέρδευαν και το πρόφεραν λάθος.

–1900. Λαγγού Δέσποινα, σύζυγος Ιωάννης, ετών 45, οικιακά, γεννημένη το 1900 στον Γέροντα.

–1902. Το 1902 γεννιέται ο Λαγός Ιωάννης του Απόστολου ναυτικός κάτοικος Παροικιάς.

–1904. Το 1904 γεννιέται ο Λαγός Εμμανουήλ του Απόστολου ναυτικός κάτοικος Παροικιάς.

–1910. Το 1910 γεννιέται ο Λαγός Κωνσταντίνος του Απόστολου ναυτικός κάτοικος Παροικιάς.

–1917. Το 1917 γεννιέται ο Λαγός Γεώργιος του Απόστολου ράπτης κάτοικος Παροικιάς.

–1918. Το 1918 γεννιέται ο Λαγός Αναστάσιος του Απόστολου ναυτικός κάτοικος Παροικιάς.

–1930. Το 1930 γεννιέται ο Λαγός Απόστολος του Ιωάννη ναυτικός κάτοικος Παροικιάς.

–1930. Το 1930 γεννιέται η Λαγού Κλεονίκη του Ιωάννη κάτοικος Κοιν. Παροικιάς.

–1946. Στον εκλογικό κατάλογο Παροικιάς του 1946 υπάρχουν εγγεγραμμένα τα αδέρφια Λαγός Ιωάννης, Εμμανουήλ Κωνσταντίνος, Γεώργιος και Αναστάσιος του Απόστολου ναυτικοί κάτοικοι Παροικιάς.

–1952. Στον εκλογικό κατάλογο Παροικιάς του 1952 είναι εγγεγραμμένος ο Λαγός Απόστολος του Ιωάννη ναυτικός κάτοικος Παροικιάς.

–1953. Στον εκλογικό κατάλογο Παροικιάς του 1953 είναι εγγεγραμμένες οι αδερφές Λαγού Άννα και Λαγού Καλομοίρα του Απόστολου καθώς και η μητέρα του Κλεονίκη Λαγού κάτοικοι Παροικιάς και η Λαγού Δέσποινα όνομα συζύγου Ιωάννης, όνομα πατρός Σπ. Γιαβάσης.

 

–Λαγούδης: Ίσως παραφθορά του γνωστού επωνύμου Λαγούσης ή Λιγούσης.

–1889. Στα δημοτολόγια Ερμούπολης είναι εγγεγραμμένος ο παριανός 42 ετών ελαιοχρωματιστής Δημοσθένης Λαγούδης έγγαμος. Έδωσε όρκο στις 27 Δεκεμβρίου 1889.

 

–Λαδέας:

–1652. Ίδρυση στην Πάρο αγιοταφίτικου μετοχίου κατά το έτος 1652.

Της Πάρου αδελφάτα «Χώρα Άγουσα»

+μαστρο Δημήτρης Λαδέας (ίσως Λαδιανός), η γυνή Μαρία.

 

–Λαδιανός: Στο Ναό της Θεοσκέπαστης στα Κραύγα υπάρχει η επιγραφή εις δέησης Κωνσταντίνου Λαδιανού.

 

–Λαζανιάς:

–1682. Έγγραφο αγοραπωλησίας που είχε δημοσιευθεί στα «ΠΑΡΙΑΝΑ» το 1983 από την συλλογή του Σίμου Συμεωνίδη σχετικά με την Καθολική Συνοικία στην Παροικία.

+ Εις δόξαν Χριστού αμήν, 1682 εν μηνί μαρτίου 30 κατά το παλαιό. Προσκαλεσμένος εγώ ο νοτάριος υπογεγραμμένος Παροικίας από ένσταση της κερ’ Αντριάνας θυγάτηρ του ποτέ Ιωάννη Καλαβρέ, γυνή του πατρόν Φραντζέσκου Ρόσι ομάδι με την αδελφήν της την κερά Μαρία οι οποίες λέγουσι πως τους ευρίσκεται κληρονομική της άνωθεν Αντριάνας από την Άννα θυγάτηρ του ποτέ μαστο Γιάκουμου Αρτήμη μία εκκλησία καλούμενη Άγιος Νικόλαος ο Αρρανός εν τη τοποθεσία Καινούργιο Πηγάδι καθώς παρών την σήμερον εμαρτύρησαν η κεράτζα της και η αδελφή της μάνας της αυτής Αντριάνας πως είναι η εκκλησία ιδική των ονομαζόμενες Ειρήνη και Μαργαρίτα, σύμπλιος της αυτής εκκλησίας Τζώρτζης Χριστιανόπουλος και Μιχάλης Κατζαούνης και Πατίστας Ντουλόνος και Μαρκάκης Καλλέργης, η οποία κέρ Αντριάνα προβλέποντας και καταλεπτώς γνωρίζοντας ότι εφοβέριζε κίνδυνος κατά κράτος χαλασμού, διά τούτο πρίν χαλάσει εβουλήθηκε να προμηθέψη να την ανακαινίση και να την αναστήση διά ψυχινήν της σωτηρίαν και παντοτεινόν μνημόσυνον αυτηνής και των γονέων της και των κληρονόμων της με το να των τηνε αφιερώσουν δορυφόρων διά πάντοτε – λοιπόν βουλόμενοι συνγνωμικώς το άνω αντρόγυνο, ήγουν ο πατρόν Φραντζέσκος και η συμβία του Αντριάνα έχοντας παντοία γνώμη ως άνωθεν μαρτυρούσι οι άνωθεν Ειρήνη και Μαργαρίτα η κεράτζαν της πώς είναι καθολική νοικοκυρά και κληρονόμησα γνωρίζοντας το συμφέρον της ψυχής της και διά καλόν επιτηρητήν τον ευλαβέστατον εν ιερεύσι προ Φραντζέσκο Κρίσπο καπελάνο του αλτάριου του λατίνου εις την κερία την Καταπολιανή τον οποίο στερκτοί αποφασιστικά θέλουν και ελεύθερα χωρίς κανενός παρακίνηση προσηλώνουν, δόνουν, χαρίζουν και απαρατούν από την σήμερον τουν αυτόν ναόν με πάσαν του δικαίωμα που τον αγκίζει να ημπορή να κτίση, να αναστήση και να αυξήση και ως ορέγεται διά καλύτερον εις αυτόν να πράξη ως πράγμα ιδικόν του:

-ξεκαθαρίζοντας ότι όποτε θεού θέλημα είχε γενεί ο Μπατίστας ο υιός της άνωθεν Αντριάνας άξιος ιερεύς και επιτήδειος διά την υπηρεσίαν ταύτης της Εκκλησίας να προτιμάται υπέρ άλλου μετά τον θάνατον του ειρημένου Κρίσπου καθολικού εφημέριου να έχη την χάριν να εφημερεύει την αυτήν εκκλησίαν. Έστον τας ακόμη και τούτο, να έχουν μέσα εις τον αυτόν ναόν την μπαντοτεινή τως κατοικίαν, να θάβουνται και να μνημονέβουνται αιωνίως αυτοί και οι γονοί των και οι κληρονόμοι των και αν κανείς από τους κληρονόμους τονε κληρονόμος είχε αμφιβάλει εναντίον της θεαρέστου κανά πληρή κοντάνα της κατά καιρούς αφεντίας ριάλια 20 και να κληρονομά και την κατάρα του αγίου και των γονέων τως, μάλιστα να διαφεντέρουν και να ξεμηστεύουν από πάσαν κακότροπον άνθρωπον τον αυτόν υπηρέτην λεγόμενον Κρίσπον ως καθολικό οικοκύρη και κληρονόμο τους και ειρηνικού και παντοτεινό Ποσέσο διά το οποίον εις βεβαίωσιν τοιαύτης μισταποδόσεως προσκαλούμεν και μάρτυρες παρακαλετοί εις ασφάλειαν:

-διά μαρτυρίας του Τζώρτζη Λαζανιά

-δια μαρτυρίας του Ιωάννη Καλόπλαστου

Διά μαρτυρίας του Μανθέου Μπαρπέρη Κρητικού

Πέτρος ιερεύς Βιτζαράς νοτάριος Παροικίας έγραψα

(Τ.Σ.) Εμείς ANTONIO SPIRIDO Πρόξενος Βενετίας στην Πάρο βεβαιώνουμε την υπογραφή του ανωτέρω παπά Πέτρου Βητζαρά καθώς και την αυθεντικότητα του αντιγράφου της ανωτέρω πράξεως.

Πάρος 18 Απριλίου 1684 νέο ANTONIO SPIRIDO CONSOLE VENETO

Εμμανουήλ Κομητάς Προξενικός Καντζιλιέρης.

–Λάζαρης ή Λαζάρης ή Λαζάρου ή Ντελατζάρο ή Δελαζάρου: Φράγκικη οικογένεια από το Lazari και Lazzari. Πατρωνυμικό από το λατ. Lazari = του Λάζαρου.

Μαρτυρείται ως σήμερα στην Παροικιά.

Ίσως είναι η ίδια οικογένεια με τους Δελαζάρη και Ντελάτζαρο που συναντάμε σε έγγραφα του 1718, 1849 και του 1882.

Ο παριανός Δημήτριος Λαζάρης που μετοίκησε στην Σύρο το 1898 σε έγγραφα της Ερμούπολης αναφέρεται ως Λαζάρου από παραφθορά.

Γνωστός αρχές του 20^ου αιώνα ο δικαστικός Αλεξάνδρειας Ιάκωβος Λαζάρης, πατέρας του ο δημοδιδάσκαλος Θουκυδίδης Λαζάρης το 1855.

Ο Χαρίτων Λαζάρου μοναχός της Λογγοβάρδας που είχε έρθει στη Μονή το 1825, γεννημένος στο Τεπελένι της Βορείου Ηπείρου δεν φέρει κανέναν συγγενικό δεσμό με τους υπολοίπους συνονόματους.

–1710. Έγγραφο του 1710 αιώνα «περιβόλι Χώρας (Παροικιάς) σύμπλιος Φρανσές Λάζαρης».

–1728. Λιβάδι στις Δάφνες σύμπλιος Φρανσές Ντελάτζαρο.

–1806 Στις 29 Οκτωβρίου 1806, Δια της παρούσης Καγγελιερικής πωλήσεως φανερώνεται ότι ο σιόρ Ζεπάκης Δελεγραμμάτικας πωλεί και αιωνίως αποξενώνει προς τον σιόρ Ελευθέριον Χαμάρτον με ιδίαν του βουλήν και απαραβίαστον θέλησιν τά πατρογονικά του χωράφια τά κείμενα είς την βολήν, Σαρακίνικου όλα από πάνω έως κάτω καθώς τα είχεν ο καθ’ αυτό οικοκύρης ομού και το χωράφι Φραγκιάδενας είς το Αλωνάκι, οπού έχει από πάνω από το νερόν σύμπλιος Ιωάννης Λάζαρης εις όλα επί τιμή γροσίων χιλίων τετρακοσίων καθώς τα είχε κρεσέρη εις το κοινόν και ιμπούπλικον ινκάντο το φυλαττόμενον εν τη κοινή Καγγελαρία. Όθεν εις το εξής είναι εις την κυριότητα και αυτοδεσποτείαν του διαλειφθέντος κυρίου Χαμάρτου να τα κάμνη ως θέλει και βούλεται ως ιδιόκτητά του μούλκια και κτήματα, ως καλώς πωλημένα και καλώς αγορασμένα. Και έλαβεν ο πωλητής την, να διαφεντέψη εις πάσαν τυχούσαν εναντίαν αυτών περίστασιν. Διό και εις ενδειξιν των ανωτέρω εγένετο η παρούσα ενυπόγραφος πώλησις βεβαιωμένην παρά του πωλητού τη ιδία αυτού υπογραφή και εδόθη εις χείρας του αγοραστού προς πιστωσιν και διηνεκή ασφάλειαν: 1806: 29 Οκτωβρίου, Παρκιά. Ζέπος Δελαγραμμάτικας στέργω και βεβαιώνω το παρόν, ο Κ: Κ: Πάρου Γρυπάρης γράψας μαρτυρώ.

–1815. Απρίλιος 11 1815 Παροικια. «Την σήμερον η κυρία Κατερινάκη συμβία του ποτέ Πετράκη Λαζάρη δίνει και πάντι ελεύθερα πωλεί εις τον Νικολό υιόν Γεωργίου Καλδόρου ένα ……. με δύο χώρια μέσα και μία μάνδρα εις τοποθεσία Σαρακίνικο σύμπλιος Λευτεράκης Χαμάρτος, διά γρόσια τριανταπέντε ως καθώς αναμεταξύν του εσυμφώνησαν διά γρόσια 35. Όθεν από την σήμερον και εις το εξής το αυτό αλώνι με τα δικαιώματά του μένει εις την εξουσίαν και κυριότητα του άνωθεν αγοραστού να το κάνει ως θέλει και βούλεται και μένει υποσχομένη η πώλησις αν εις κανένα καιρόν σηκωθή τινάς αδίκως ή ξένος να ζητεί δικαιώματα να αποκρίνεται και ο αγοραστής να μείνει άπρακτος. Διό εις πίστωσι έγινε το παρόν υπογεγραμμένο από αξιόπιστοι μάρτυρες εις πίστωσιν. Αντώνιος …ούρης (?)  γέγραφα εις όνομα της κυρα Κατερίνας Πέτρου Λάζαρη ότι … και βεβαιώνει το παρόν καθώς μαρτυρώ και εγώ.

–1818. Κατάλογος από νέους κτηματίες της Παροικιάς 22 Μαΐου 1818 "αμπ. χέρσον Ασπριές σύμπλιος Πετράκη Λάζαρη.

–1822. Το μεγάλο και επιβλητικό αρχοντικό του Σιόρ Μιχελή Κρίσπη, Δημογέροντα και πληρεξουσίου, με τα υστεροαναγεννησιακά μαρμάρινα παράθυρα, δίπλα στην εκκλησία Σεπτεμβριανή, προικοδοτήθηκε στη Σύζυγό του Κατίγκω Ν. Μάτσα το 1822 από τη Μητέρα της Ραμπελιώ Ν. Μάτσα, γένος Νικολάου Ιωάν. Δελαγραμμάτη, καθώς και άλλα υποστατικά. Γόνοι του σιόρ Μιχελή Κρίσπη και της Κατίγκως Μάτσα-Δελαγραμμάτη είναι οι οικογένειες: Γιάννη Βας. Γράβαρη, Συμβούλου Επικρατείας, Φλωρίτσας Ψαλτάκη-Βλάχου, Νικολάου και Μιχαήλ Κρίσπη, Ρένας Κρίσπη-Λάζαρη (σημερινή ιδιοκτήτρια), Γιάννη Μαρινάκη, Ειρήνη Ρούσσου, η οικογένεια Τώλη Δημητρακόπουλου, αντιναυάρχου, Αγνής Δημητρακοπούλου-Βάγια, Γιάννη Βάγια, καθηγητή Εθν. Μετσοβίου Πολυτεχνείου, Βασίλη Κατσουρού, Ρενέ Ζάννου, Ολυμπιάδος Βενιέρη – Αγγελοπούλου κ.α.

–1822. Σε έγγραφο Πάρου στις 13 Απριλίου 1822 αναφέρεται ο επίτροπος Μπενάρδος Λάζαρης και ο Ιάκωβος Λάζαρης κάτοικοι Παροικιάς.

–1823. Λάζαρης Πεναρδάκης 1823 «απέθανε ο μακαρίτης Πεναρδάκης Λάζαρης ο οποίος ενταφιάσθη έξω εις του Καλόγερου, εις του Λεονάρδάκη Κονδύλη (Καλάμι) το χωράφι».

–1825. Ο Χαρίτων Λαζάρου μοναχός της Λογγοβάρδας που είχε έρθει στη Μονή το 1825, γεννημένος στο Τεπελένι της Βορείου Ηπείρου δεν φέρει κανέναν συγγενικό δεσμό με τους υπολοίπους συνονόματους.

–1827. Καταγραφή των (μερικών) χρεών των κοινοτήτων του κάθε Μέρους κοινού της Πάρου εις την Κωνσταντινούπολιν. 17 Απριλίου 1827.

Ομολογία Ιακώβου Λαζάρου Κεφάλαιον γρ. 879 και Νικολετακίου Λαζάρου 100γρ.

–1829: 9βρίου 27. Μαθητευόμενοι εις την Αλληλοδιδακτικήν Σχολήν της πόλεως Παροικιάς

Λαζάρου Ιωάννης ετών 13 και η Λαζάρου Αικατερίνη ετών 6 (ίσως το σωστό Λαζάρης)

*Ο παριανός Δημήτριος Λαζάρης που μετοίκησε στην Σύρο το 1898 σε έγγραφα της Ερμούπολης αναφέρεται ως Λαζάρου από παραφθορά.

–1829. «Προικοσύμφωνο Ιωάννη Σταμ. Καμπάνη και Καλλίτζας Σκυφιάνου» Παροικιά, 3 Νοεμβρίου 1829. «Η Νικολετάκη σύζυγος Ιακ. Λαζάρου, δίδει στην κόρη της Καλλίτζα Αντων. Σκυφιάνου εν πρώτοις δύο εικονίσματα, της Παναγίας την Κοίμησιν, τον Άγιον Γεώργιον και το Γενέσιον του Προδρομου». «Και ο Ιωάν. Σταματέλου Καμπάνης έχει εις προίκαν τα ακόλουθα είδη: εν εικόνισμα τον Μέγαν Βασίλειον, έτερον τον Άγιον Βλάσιον και τον Άγιο Μοδέστρον και ένα σταυρόν σιταφένιον (=σινταφένιο, μαργαριταρένιο). (ΓΑΚ, 219, 45r-47r).

–1831. Στις 21 Οκτωβρίου 1831, σωτήρια επιστολή των κατοίκων της Πάρου προς τον επίτροπο Αιγαίου Πελάγους, για τα δεινά των κρητών νέοαποίκων εναντίων των ντόπιων. Υπογράφει… η Νικολετακιού Λάζαρη.

–1833. Σε κατάλογο της εν Παροίκια Ελληνοδιδακτικής Σχολής μαθητευόντων παιδιών στις 28 Απριλίου 1833 αναφέρεται ο Π. Λάζαρης.

–1847. Σε εκλογικό κατάλογο Παροικίας του 1847 (συμπεριλαμβάνει και την Αντίπαρο) είναι εγγεγραμμένος ο 31χρονος κτηματίας Γεώργιος Δελαζάρης και ο 38χρονος μεταπράτης Ιερόνυμος Δελαζάρης.

–1849. Σε πωλητήριο στις 22 Νοεμβρίου 1849 αναφέρεται ως μάρτυρας ο Γεώργιος Δελαζάρης, κτηματίας και κατοικοδημότης Δήμου Πάρου.

–1859. Στις 10 Οκτωβρίου 1859 μνημονεύεται σε συμβολαιογραφική πράξη [επιτροπικό] στην Σύρο ο κάτοικος Πάρου Θουκυδίδης Λαζάρης Δημοδιδάσκαλος στην Ερμούπολη και η σύζυγός του Μαρούσα Μαυρομμάτη διορίζουν τον εν Πάρο Πέτρο Φ. Μαυρομμάτη δια να επιστατεί εις εν Πάρω κτήματα.

–1873. Σε έγγραφα που αφορούν δοσοληψίες στις 26 Ιανουαρίου 1873 αναφέρεται ο μάρτυς Νικόλαος Φ. Καμπάνης πρώην ειρηνοδίκης, ο υποδηματοποιός Εμμανουήλ Ρίτζος και η δημοδιδάσκαλος Μαρουσώ Περαντινού. Ο Γεώργιος Μουρλάς και ο Γεώργιος Σκούφος με κτήματα στην Πούντα (Αντιπάρου), ο Σπυρίδων Μαύρος, Θεόδωρος Καμπάνης και Γεώργιος Γράβαρης με κτήματα στην περιοχή Βολάδα ή Κάτω Κήπος. Ο Μιχαήλ Πρωτόδικος, η Παρασκευή Πέτρου Λάζαρη, ο Κωνσταντίνος Πατέλης και ο Αντώνιος Καλακώνας με κτήματα στην θέση Καβάκι. Οι κληρονόμοι Αριστοτέλη Κυπριανού και η Καλίτζα Μιχαήλ Ζησιμοπούλου.

–1882. Στις 9 Ιουλίου 1882 ο 29χρονος τυπογράφος από την Πάρο Πλάτων Δελαζάρης, του Γεωργίου και της Αυγουστίνας Πανά, κάτοικος Σύρου παντρεύεται στην Ερμούπολη την 18χρονη από την Σύρο Αικατερίνη Ελευθερίου, του Συμεών και της Σοφίας.

–1898. Στις 26 Μαρτίου 1898 ο 23χρονος ράπτης από την Πάρο Δημήτριος Λαζάρης του Νικολάου και της Ελένης Λώρη, παντρεύεται στην Ερμούπολη την 18χρονη από την Θήρα Μαργαρίτα Βαμβακούση, του Πέτρου και της Άννας Μενδρινού.

–1911. Ιάκωβος Θουκυδ. Λάζαρης, διακεκριμένος δικαστικός στην Αλεξάνδρεια το 1911.

–2010. Το 2010 υδραυλικός Πάρου, κάτοικος Παροικιάς ο Νικήτας Λαζάρης.

 

–Λαζαρινός:

–1909. Το 1909 γεννιέται ο Λαζαρινός Δημήτριος του Σπυρίδωνα κρεοπώλης κάτοικος Παροικιάς. Το 1947 διαγράφετε από τον εκλογικό κατάλογο ως στερηθέντας των πολιτικών του δικαιωμάτων.

–1914. Το 1914 γεννιέται ο Λαζαρινός Ιωάννης του Σπυρίδωνα κρεοπώλης κάτοικος Παροικιάς.

–1946. Στον εκλογικό κατάλογο Παροικιάς του 1946 υπάρχει εγγεγραμμένος ο Λαζαρινός Δημήτριος και Ιωάννης του Σπυρίδωνα κρεοπώλης κάτοικος Παροικιάς.

–1953. Στο εκλογικό κατάλογο Παροικιάς του 1953 είναι εγγεγραμμένη η Λαζαρινού Μαρία, όνομα συζύγου Δημήτριος όνομα πατρός Νικ. Μανόματος (παραφθορά του Μονόπατος).

 

–Λαζάρου: Πατρωνυμικό επώνυμο. Ο Μοναχός Λαζάρου Χαρίτων ήρθε στην Πάρο από το Τεπελένι της Β. Ηπείρου.

 Υ.Γ. Για τους υπόλοιπους Λαζάρου βλέπετε Λαζάρης ή Λάζαρης.

–1799. Μοναχός της Λογγοβάρδας ο Λαζάρου Χαρίτων. Γεννήθηκε στο Τεπελένι της Βορείου Ηπείρου το 1799 και εκοιμήθη σε ηλικία 63 ετών στη Λογγοβάρδα το 1862. Αφήνοντας το πατρικό σπίτι του έφθασε στην Πελοπόννησο. Από εκεί φεύγοντας την μανία των Τούρκων μαζί με τον Φιλόθεο Γεωργίου και τον Ιερόθεο Ιωάννου Βοσυνιώτη, μετέπειτα ηγούμενο της Λογγοβάρδας, ήλθε στην Πάρο στα 1825.

 

–Λαζίδης: Ίσως πρόσφυγας της Μικράς Ασίας

–1946. Στην εφημερίδα Φωνή της Πάρου συνήθιζαν οι παριανοί της Αθήνας και του Πειραιά, να βάζουν διαφήμιση για να προσελκύσουν τους συμπατριώτες τους στα μαγαζιά τους, ένα από αυτά τα μαγαζιά το 1946 ήταν το «Χρυσοχοείον» του Εκ Πάρου Ι. Λαζίδη Οδός Αδριανού 97 (Παραπλεύρως Εφορίας) Τηλ. 25393.

–1947. Στην εφημερίδα «Η Φωνή της Πάρου» το 1947 ο Ιωάννης Λαζίδης διαφημίζει την επιχείρηση του «ΧΡΥΣΟΧΟΕΙΟΝ Ι. ΛΑΖΙΔΗ ΕΚ ΝΑΟΥΣΣΗΣ ΑΔΡΙΑΝΟΥ 97 ΑΘΗΝΑΙ».

 

–Λάϊος:

–1921. Διδάσκαλος στο Δημοτικό Σχολείο Παροικιάς και Λευκών κατά την περίοδο 1921-22 ο Βασίλειος Λάϊος.

–Λακταρίδης ή Λαχταρίδης: ΛΑΚΤΑΡΙΔΗΣ ή ΛΑΧΤΑΡΙΔΗΣ: Παλιότερα είχαμε αναφερθεί στην ετυμολογία του επωνύμου Λακταρίδης, σήμερα Λαχταρίδης προερχόμενο από το λαχτάρα.

Μια νέα οικογενειακή προφορική μαρτυρία μας αλλάζει τα στοιχεία που ξέραμε και έχει ως εξής. Το επίθετο προέρχεται εκ του τόπου καταγωγής του αρχικού προγόνου, την Λαραχανή (σήμερα Akarsu ή Larhan) στην Ματσούκα της Τραπεζούντας.

Λαραχαρίδης έγινε με προφορική αλλοίωση Λαχαρίδης για να καταλήξει σε Λακταρίδης και τελικά σε Λαχταριδης.

Κλάδος της οικογενείας στον Κώστο της Πάρου και γενάρχης αυτής, ίσως, ο Θεόδωρος Λακταρίδης, ίσως του Κωνσταντίνου, γεννημένος το 1810. Γνωστός από τα Δημοτολόγια του Δήμου Μάρπησσας. 

Αργότερα και στη Νάουσα. Γενάρχης, ένα από τα τέσσερα αγόρια του Θεόδωρου Λαχταρίδη από τον Κώστο.

Το τοπωνύμιο Λαραχανή προέρχεται ίσως το όνομα κάποιου πανδοχέα Λάρα και το χάνι του, στο οποίο διανυκτέρευαν εμπορευόμενοι ταξιδιώτες, να έδωσαν το όνομα στο χωριό, με πρώτο συνθετικό το όνομα του ιδιοκτήτη Λάρα και δεύτερο συνθετικό τη λέξη χαν (πανδοχείο). Λάρα χαν (του Λάρα το χάνι), και για ελληνοποίηση, Λαραχανή μια άλλη  εκδοχή, προς την οποία αποκλίνουμε περισσότερο, είναι ότι η λέξη Λαραχανή είναι σύνθετη, με πρώτο συνθετικό την τουρκική λέξη ιλέρ, που σημαίνει μπροστινό, προκεχωρημένο, και δεύτερο συνθετικό τη λέξη χάνι - πανδοχείο, που με τις συνεχείς μετασχηματικές μορφές γίνεται Ιλέρχαν

–1810. Λακταρίδης Θεόδωρος του Κωνσταντίνου, γεννημένος το 1810. Απέκτησε τους, Κωνσταντίνο (1835), Ευστράτιο (1840), τον Ιωάννη (1850) κ.α.

–1835. Λακταρίδης Κωνσταντίνος του Θεόδωρου, γεννημένος το 1835.

–1840. Λακταρίδης Ευστράτιος του Θεόδωρου, γεννημένος το 1840.

–1850. Λακταρίδης Ιωάννης του Θεόδωρου, γεννημένος το 1850.

–1863. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Ιωάννης Κωνσταντίνου Λακταρίδης, ετών 40, γεωργός, έγγαμος. Γεννημένος το 1863.

–1867. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένη η …η? Ιωάννα Λακταρίδου, ετών 36, οικιακά, έγγαμος. Γεννημένη το 1867.

–1875. Γεννιέται στον Κώστο ο Δημήτριος Λακταρίδης του Κωνσταντίνου και της Αργυρώς. Εγγονός του Θεόδωρου Λακταρίδη. Αδερφός των Πέτρου και Νικηφόρου Λακταρίδη. Απεβίωσε το 1968 σε ηλικία 93 ετών σύμφωνα με τη ληξιαρχική πράξη θανάτου του από την Κοινότητα Κώστου.

Είχε παντρευτεί την Μαρία Μπάλιου από τον Κώστο, με την οποία απέκτησαν τους εξής απογόνους:
1. Κωνσταντίνο Λακταρίδη.

Παντρεύτηκε τη Ζαμπέτα Ρούσσου από τον Κώστο κι απέκτησαν το Μίμη (Δημήτρη) και τη Στέλλα.
2. Κατερίνα Λακταρίδη συζ. Ρούσσου

Παντρεύτηκε το Μάρκο Ρούσσο από τον Κώστο κι απέκτησαν τη Σοφία, το Στρατή, τον Παντελή, τον Κώστα και το Νίκο. Ο Παντελής Ρούσσος είχε διατελέσει Κοινοτάρχης Κώστου τη δεκαετία του '80.

3. Μαρουλία (Μαρούλα) Λακταρίδη συζ. Μηλαίου.

Παντρεύτηκε τον Δημήτρη Μηλαίο από τα Μάρμαρα κι απέκτησαν το Βαγγέλη.
4. Καλλιόπη Λακταρίδη συζ. Βασιλειάδη.

Παντρεύτηκε τον Ιωάννη Βασιλειάδη από την Κωνσταντινούπολη και απέκτησαν τον Λάκη (Νικόλαος).
5. Χρυσόστομος Λακταρίδης.

Παντρεύτηκε τη Μαρουσώ Ζουμή από τον Κώστο κι απέκτησαν το Δημήτρη, το Μάρκο, τον Κώστα, τη Μαρουλία, τη Μαρία, την Κατίνα, τη Φραγκώ, την Ανδριάνη και τη Μαρίνα.

–1880. Σε έγγραφο στις 20 Φεβρουαρίου 1880 «εμβήκαν του Φ. Χανιώτη οι γάιδαροι εις του Τζιμπούκη, Αποκοπτής Ιωάννης Κληρονόμος, πινάκια δυο, μάρτυρες Ν. Ζομπόνης, Μάρκος Δελέντας, Ιωαν. Λαχταρίδης. Εις τας 4 Μαρτίου εμβήκεν ο γάιδαρος του Σπανόπουλου εις το Τζιμπούκη, το απόκοχε ο αποκοφτής Ι. Κληρονόμος, πινάκια τρία. Νικόλαος Παυλάκης, Πέτρος Καβάλης».

–1883. Σε εκλογικό κατάλογο της Νάουσας του 1883, υπάρχει εγγεγραμμένος ο Λακταρίδης Ευστράτιος του Θεόδωρου, 43 ετών, εργάτης.

–1883. Σε εκλογικό κατάλογο του Κώστου του 1883, υπάρχει εγγεγραμμένος ο Λακταρίδης Θεόδωρος του Κωνσταντίνου, 73 ετών, εργάτης, ο Λακταρίδης Ιωάννης του Θεόδωρου, εργάτης, ετών 33 και ο Λακταρίδης Κωνσταντίνος του Θεόδωρου, 48 ετών, κηπουρός.

–1885. Σε εκλογικό κατάλογο της Νάουσας του 1885, υπάρχουν εγγεγραμμένοι οι, Λακταρίδης Ευστράτιος του Θεόδωρου, 45 ετών, εργάτης από τη Νάουσα, Λακταρίδης Θεόδωρος του Κωνσταντίνου, 75 ετών, εργάτης από τον Κώστο, Λακταρίδης Ιωάννης του Θεόδωρου, 35 ετών, εργάτης από τον Κώστο και Λακταρίδης Κωνσταντίνος του Θεοδώρου, 50 ετών, κηπουρός από τον Κώστο.

–1888. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένη η Άννα Ιωάννη Λακταρίδου, ετών 15, οικιακά, άγαμος. Γεννημένος το 1888.

–1888. Γεννιέται στον Κώστο ο γεωργός Πέτρος Λαχταρίδης το 1888. Απεβίωσε στις 10 Απριλίου 1966 στον Κώστο σε ηλικία 78 ετών. Υιός του Κωνσταντίνου και της Αργυρώς.

Ο Πέτρος Λαχταρίδης παντρεύτηκε την Μαρουσώ αλλά απεβίωσε σύντομα. Η Ανδριανή ήταν η δεύτερη του σύζυγος όπου μαζί απέκτησαν 5 παιδιά.

–1893. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένη η Αργυρώ Ιωάννη Λακταρίδου, ετών 10, άνευ, άγαμος. Γεννημένος το 1893.

–1897. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1897 στις Λεύκες ο Λαχταρίδης Κωνσταντίνος του Θεόδωρου.

–1898. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένη η Βασιλική Ιωάννη Λακταρίδου, ετών 5, άνευ, άγαμος. Γεννημένος το 1898.

–1899. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Βασίλειος Ιωάννη Λακταρίδης, ετών 12, γεωργός, άγαμος. Γεννημένος το 1899.

–1901. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένη η Μανταλένα Ιωάννη Λακταρίδου, ετών 2, άνευ, άγαμος. Γεννημένος το 1901.

–1903. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Παναγιώτης Ιωάννη Λακταρίδης, ετών 7μηνών, άνευ, άγαμος.

–1906. Διαβάζουμε στην εφ. "ΑΙΓΑΙΟΝ" στις 15 Απριλίου 1906: "Ο εκ Κώστου της ημετέρας νήσου Λαχταρίδης αλιεύων διά δυναμίτιδος έξωθι της Ναούσης απώλεσε την χείρα του εκ προώρου αναφλέξεως της δυναμίτιδος".

–1907. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1907 στις Λεύκες ο Λαχταρίδης Νικόλαος του Θεόδωρου.

–1908. Στα «κατάστιχα» του Ιωάννη Λεβαντή από τον Δραγουλά αναφέρει: «Δεκέμβριος 13, 1908. Επάστρεψε ο Λαχταρίδης τα αμπέλια και τα κλάδεψε, Ιανουάριο, δραχμάς 12,00».

–1909 Στα «κατάστιχα» του Ιωάννη Λεβαντή από τον Δραγουλά αναφέρει: «Ο Λαχταρίδης κλάδα πάστρα δρχ. 11,00 (1909).

–1932. Ακτοπλοϊκό εισιτήριο από Πάρο για Πειραιά τη 7^η Ιουνίου 1932 αναφέρεται ο κάτοχος Ταχυδρόμος Γιάννης Λαχταρίδης από τον Κώστο.

–1966. Ο καφεπώλης Κώστου Ιωάννης Πέτρου Λαχταρίδης στις 10 Απριλίου του 1966 δηλώνει στον ληξίαρχο Κώστου Ζουμή τον θάνατο του πατέρας του.

–2015. Το επίθετο μνημονεύεται έως και σήμερα στον Κώστο. Γυμνάστρια Μαρία Λακταρίδου.

 

–Λαμπαδάκης: Εκ του ουσιαστικού λαμπάδα, πυρσός.

–1899. Στις 21 Σεπτεμβρίου 1899 ο 25χρονος γεωργός από την Πάρο Ιωάννης Πατέλης του Γεωργίου και της Μαριγώς Παπαδοπούλου, παντρεύεται στην Ερμούπολη την 21χρονη από την Πάρο Ευαγγελιώ Μπαρμπαρήγου, του Νικολάου και της Γαρουφαλιάς Λαμπαδάκη.

–Λαμπράκης: Κρητικής καταγωγής αυτό το πατρωνυμικό επώνυμο. Επώνυμο γνωστό ως και σήμερα στις Λεύκες.

–1823. Στο δημοτολόγιο του Δήμου Νάουσας (της επαρχίας Νάξου) το 1823, υπάρχει εγγεγραμμένος ο Εμμανουήλ Λαμπράκης.

–1844. Σε εκλογικό κατάλογο στις 18 Μαρτίου 1844, του Δήμου Νάουσας (της επαρχίας Νάξου), υπάρχει εγγεγραμμένος ο 44χρονος ναυτικός Εμμανουήλ Λαμπράκης.

–1883. Σε εκλογικό κατάλογο της Νάουσας του 1883, υπάρχει εγγεγραμμένος ο Λαμπράκης Ιωάννης του Εμμανουήλ, 44 ετών, ναυτικός.

–1885. Σε εκλογικό κατάλογο της Νάουσας, του 1885, υπάρχει εγγεγραμμένος ο Λαμπράκης Ιωάννης του Εμμανουήλ, 46 ετών, ναύτης από τη Νάουσα.

–1960. Εγγραφή στα δημοτολόγια Λευκών το έτους 1960.

–1975. Στην «Φωνή της Πάρου» του 1975 διαβάζουμε τα αποτελέσματα των μαθητικών αγώνων του Γυμνασίου Πάρου. Στον Δρόμο 1500μέτρων ο Λαμπράκης Ζαχαρίας  κατέλαβε την τρίτη θέση.

–Λαμπρινόπουλους: = ο γιος του Λάμπρου, Λαμπρινού. Κοινότυπο επίθετο. Οι καταλήξεις με όπουλος μεταφράζονται ως ο γιος, το παιδί.

–1830. Στη Σμύρνη όπου διαβιούσε πλήθος Παριανών, (4 Δεκ 1830) Ιωάννης Ν. Λαμπρινόπουλος.

–1844. Στον εκλογικό κατάλογο Λευκών το 1844 είναι εγγεγραμμένος ο 28χρονος κτηματίας Γιαννάκος Λαμπρινόπουλος.

–1847. Στον εκλογικό κατάλογο Λευκών του 1847 είναι εγγεγραμμένος ο 31χρονος ιερέας Ιωάννης Λαμπρινόπουλος.

–Λανδέος:

–1675. Ιερομόναχος από την Αμφιλοχία, έχει φιλοτεχνήσει στο δάπεδο του Ναού του Αγ. Αθανάσιου στη Νάουσα τον δικέφαλο αετό. έτος 1675.

–1714. Σε έγγραφο Ναούσης στις 7 Μαρτίου 1714 αναφέρεται ο Αμφιλόχιος Λανδέος.

–1725. Στις 28 Σεπτεμβρίου 1725 ο παπα Νικόλαος Πατέλας πωλεί του παπακυρ Αμφιλοχίου Λανδέου και καθηγούμενου του Μέγα Αθανασίου ένα κομμάτι χωράφι όπου έχει εν τη θέση Μαράθι άγριον.

–1728. Ο Αμφιλόχιος Λανδέος διατελεί και ηγούμενος Αγίου Αθανασίου στη Νάουσα κατά τα έτη 1725, 1728.

–Λαορενδάνος: βλέπε Λορεντάνος.

 

–Λαούδης:

–1847. Στον εκλογικό κατάλογο του Δήμου Μάρπησσας το 1847 είναι εγγεγραμμένος ο 29χρονος σιδηρουργός Λαούδης Μ. Αντώνιος και ο πατέρας του 55χρονος σιδηρουργός Λαούδης Μιχάλης.

–1875. Σε εκλογικό κατάλογο του 1875, του Δήμου Μάρπησσας (της επαρχίας Νάξου), υπάρχει εγγεγραμμένος ο Λαούδης Αντώνης του Μιχάλη 50 ετών σιδηρουργός από τον Τσιπίδο.

–1881. Πωλητήριο Τσιπίδου 1881, Ιουνίου 14. Αναφέρεται ο συμβολαιογράφος Μαρπήσσης Ιωάννης Α. Κορτιάνος, όπου το γραφείο του βρισκόταν στο αρχοντικό  του Γεωργίου Ναυπλιώτη. Επίσης αναφέρεται ο ειρημένος Πέτρος Φραντζής και οι μάρτυρες Αντώνιος Λαούδης, σιδηρουργός και Ιωάννης Στάμενας, έμπορος. Αναφέρονται επίσης τα ονόματα του Αντωνίου Ν. Παντελαίου, γεωργός και ο Ευστάθιος Καντιώτης.

–1903. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένη η Ζαμπέτα Αντωνίου Λαούδη, ετών 70, οικιακά, χήρα.

 

–Λαουράκης: Μητρωνυμικό επώνυμο (Laoura) Κρητοβενέτικης καταγωγής. Οι κρητικές οικογένειες του Κεφάλου (Χωριά του Κεφάλου είναι τα Μάρμαρα, ο Πρόδρομος και η Μάρπησσα), όπως Ρίτσος, Λαουράκης, Παυλάκης, Χριστόφορος, Καλλέργης, Κληρονόμος κλπ, ήρθαν στην Πάρο κυρίως τον 18^ο αιώνα με τους Καλλέργη. Έγγραφο των ντόπιων προς τις αρχές ζητούν την προστασία τους από λεηλασίες των νέων πλέον κατοίκων.

–1821. Παριανός αγωνιστής του 1821 ο Λαουράκης Ν. Ιωάννης (Μ.Υ.18806) Υπαξ. Β’ τάξης.

–1844. Σε εκλογικό κατάλογο Δήμου Μάρπησσας στις 5 Μαΐου 1844 υπάρχει εγγεγραμμένος ο κάτοικος Μαρμάρων Ιωάννης Λαουράκης 41 ετών.

–1847. Στον εκλογικό κατάλογο του Δήμου Μάρπησσας το 1847 είναι εγγεγραμμένος ο 45χρονος κτηματίας Λαουράκης Ιωάννης και ο 53χρονος εργάτης Λαουράκης Αντώνιος.

–1875. Σε εκλογικό κατάλογο του 1875, του Δήμου Μάρπησσας (της επαρχίας Νάξου), υπάρχει εγγεγραμμένος ο Λαουράκης Νικόλαος του Ιωάννη 40 ετών παπουτσής. Όπως και ο Λαουράκης Δημήτρης του Αντωνίου 38 ετών 

ναυτικός.

–1903. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένη η Αικατερίνη Νικολάου Λαουράκη, ετών 24, μαθήτρια, άγαμος.

–1903. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Στέφανος Νικολάου Λαουράκης, ετών 25, μαθητής, άγαμος.

–1903. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Ιωάννης Νικολάου Λαουράκης, ετών 30, ναυτικό, έγγαμος.

–1903. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένη η Άννα Ιωάννη Λαουράκη, ετών 25, οικιακά, έγγαμος.

–1903. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Μιχαήλ Ιωάννη Λαουράκης, ετών 2, άνευ, άγαμος.

–1928. Στέλιος Λαουράκης κάτοικος Μαρμάρων γεννημένος το 1928.

–1928. Έγγραφο Αδείας της κοινότητας Αρχιλόχου του 1928 προς τον Νικόλαο Λαουράκη για καλλιέργεια καπνού στο χωράφι του που βρίσκεται στην περιοχή Γλυφάδες. Υπογράφει ο πρόεδρος της κοινότητας Α. Σάμιος.

–1946. Σε εκλογικό κατάλογο της Κοινότητας Μάρπησσας στις 30 Απριλίου 1946 υπάρχει εγγεγραμμένος ο Λαουράκης Στέφανος του Νικολάου, 71 ετών κτηματίας.

–1952. Σε εκλογικό κατάλογο της Κοινότητας Μάρπησσας του 1952 υπάρχει εγγεγραμμένη η Άννα Λαουράκη, όνομα συζύγου Στέφανος, όνομα πατρός Φραγκίσκος Πουλάκης.

–1971. Φραγκίσκος Στέλιου Λαουράκης αγρότης κάτοικος Μαρμάρων (γεν. 1971).

–1985. Διαιτητής  ποδοσφαίρου ο Νικόλαος Στ. Λαουράκης κάτοικος Μαρμάρων το 1985.

 

–Λαουτάρης: Παρωνύμιο, από το μουσικό όργανο λαούτο, ο λαουτιέρης.

–1892. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1892 στις Λεύκες ο Λαουτάρης Ιωάννης του Νικολάου.

–1946. Διδάσκαλος στο Δημοτικό Σχολείο Παροικιάς και Μαραθίου κατά την περίοδο 1946-59 ο Αντώνιος Λαουτάρης.

–1948. Σε μαθητική φωτογραφία των Χριστουγέννων του 1948 στην Παροικιά απεικονίζεται η μαθήτρια Αντωνία Λαουτάρη.

–1955. Στην Φωνής της Πάρου διαβάζουμε: «Την 18-2-55 εγένετο εν Παροικία Παιδαγωγικόν Συνέδριον των διδασκάλων Πάρου-Αντιπάρου. Εισηγηταί ήσαν οι κ.κ. Δημ. Μπελδέκος διά το μάθημα της ιστορίας και η κ. Αντωνία Λαουτάρη διά το μάθημα της Α΄αναγνώσεως της γραφής»

 

–Λαρέντζος ?: Βαπτιστικό επώνυμο από το ιταλικό Lorando τύπος του Lorenzo με γαλλική επίδραση του Laurend. Στην Κρήτη μαρτυρείται από το 1671 σε τουρκιά έγγραφα. Σε κατάλογο Κρητικών στη Σούδα (1713) Γεώργιος Λαρέντζος από τον Χάνδακα, Μανώλης Λερέντζος σε έγγραφο του 1716 κ.α.

–1642. Σε έγγραφο του Αγίου Αντωνίου Κεφάλου στις 6 Φεβρουαρίου 1642 αναφέρει. «προσήλωσις κτημάτων εκ μέρους της Μαρίας, το γένος Σκορδίλη και συζύγου του Μανώλη Μακαρίτη και υιού αυτής Γεωργίου Αρχολέου και καθοσίωσις του Ναού του οσίου Αντωνίου εις Μοναστήριον διαπιστευθέν εις τον αδελφόν αυτής τον και καθηγούμενον παπά Άνθιμον Σκορδίλην». Το έγγραφο υποιγράφουν: ο Μητροπολήτης Παροναξίας Νικόδημος, ο ηγούμενος Άνθιμος Σκορδίλης, οι ιερομόναχοι Μακάριος Καλογεράς και Δαμασκηνός Ντόριας, ο ιεροδιάκονος Χρύσανθος Στέλλας, οι μοναχοί Ιωακείμ του Λαρέντζου και Νικόδημος Γεωργίου Σιφναίος.

 

–Λάσκαρης:

–1942-44. Διοικητής του Σταθμού Χωροφυλακής της Κοινότητας των Λευκών Πάρου από το 1942-44 ο Παύλος Λάσκαρης.

 

–Λασυράκης: ίσως παραφθορά του επωνύμου Λαουράκης.

–1875. Σε εκλογικό κατάλογο του 1875, του Δήμου Μάρπησσας (της επαρχίας Νάξου), υπάρχει εγγεγραμμένος ο Λασυράκης Δημήτρης του Αντωνίου 42 ετών ναυτικός από τον Τσιπίδο αλλά και ο Λασυράκης Ιωάννης του Νικολάου 72 ετών εργάτης από τον Τσιπίδο.

 

–Λατέρνας ή Λατέρνος: Παρωνυμικό επώνυμο.

–1730. «Προικοσύμφωνο ύστερο του Αγγελή Λατέρνου και Καλήτζας Βατιμπέλα» Νάουσα, 8 Νοεμβρίου 1730. «Ο εκλαμπρότατος αφέντης Τζουανάκης Βατιμπέλας με την αρχόντισσαν του κυρία Μαρούσα δίδουν στην κόρη τους Καλίτζα (…). Ο μαστρο Κυρίτζης Λατέρνος …. . (ΕΒΕ, Ξ 967).

–1796. Μοναχός Αγαθάγγελος Λατέρνας σε αναφορά των προκρίτων της Πάρου προς τον Πατριάρχη στις 1 Νοεμβρίου 1796.

–Λατσός: Καταγωγή από την Φθιώτιδα. Κοινή ρίζα με τον κλάδο της Νάξου.

 Ίσως από την ιταλική λέξη Lezzo (λέτσος).

Κλάδος της παριανής οικογένεια στην Ρόδο.

–1906. Το 1906 γεννιέται ο Γιάννης Λατσός του Βασιλείου ο οποίος διατηρεί για πολλές δεκαετίες καφενείο στο λιμάνι της Παροικιάς.

–1952. Στο εκλογικό κατάλογο Παροικιάς του 1952 είναι εγγεγραμμένη η Λατσού Ελένη του Ιωάννη κάτοικος Κοιν. Παροικιάς.

–1958. Σε φωτογραφεία του 1958 εικονίζεται η οικογένεια του Γιάννη Λατσού έξω από το σπίτι τους στην Παροικιά.

–1965. Το 1965 μαρτυρείται ο αλευρόμυλος στην Παροικιά του Λατσού.

–2005. Φροντιστήριο Ξένων Γλωσσών Λατσού Ελένη το 2005 στον Πρόδρομο.

–Λαχταρίδης: Βλέπε Λακταρίδης.

 

–Λεάντρο  ή Λάντρο ή Λέανδρος: Βλέπε Αλεάντρο

 

–Λεβάκης: Επώνυμο παρωνύμιο. Ίσως Κρητoβενέτικης καταγωγής. Γνωστό στην Ιεράπετρα, Καληδονία και Σπηλιά Κισσάμου, Χανιά.

–1918. Στο μνημείο πεσόντων στο Δημοτικό Σχολείο Αντιπάρου αναγράφεται ως πεσόντας της περιόδου του 1918-22 ο Βασ. Σ. Λεβάκης.

–1925. Το 1925 γεννιέται η Βάσω Καπούτσου, όνομα συζύγου Δημήτριος, όνομα πατρός Γ. Λεβάκης.

–1954. Σε εκλογικό κατάλογο Αντιπάρου στις 26 Νοεμβρίου 1954 υπάρχει εγγεγραμμένη η Ρούσσου Ελένη όνομα συζύγου Νικόλαος, όνομα πατρός Νικ. Λεβάκης, κάτοικος Αντιπάρου.

 

–Λεβαντής: Είδος ανέμου= ανατολικός, αλλά και ανατολή =Levante. Το συναντάμε στα χωριά του Κεφάλου ως όνομα μέχρι και σήμερα.

Ο παριανός κλάδος έλκει την καταγωγή του από την Τήνο. Ο Αθανάσιος που αναφέρεται το 1815 είχε δύο γιός δασκάλους (ο Κώστας και ο Ιωάννης) οι οποίοι υπηρετούσαν σε ιδιωτικό σχολείο στο Κάιρο της Αιγύπτου. 

–1815. Τον Μάρτιο του 1815 τα αδέρφια Αθανάσιος, Νικόλαος και Γεώργης Λεβαντής πεθαίνουν στον Δραγουλά από πανούκλα. Σε ενθύμηση του Αγίου Αντωνίου Κεφάλου αναφέρεται ο Αθανάσιος Λεβαντής. «1815 μαρτίου 24 δραγουλάς / ήρθε ο αθανάσης λεβαντής οπού έλειπε χρόνους 6 και ήτον μω/λομένο το καράβι και έπιασε πανούκλα και απριλίου 1: απόθα/νε του Χατζαθανάση η γυναίκα μαρουσάκι: απριλίου 3: απόθανε ο αδελ/φός του άνωθεν αθανάση γεώργης. Απρίλιου 5: απόθανε ο άλλος του αδελ/φός νικόλας και ο θεός να δώση να μην αποθάνη άλλος και ο θεός να τους αναπ(αύση)».

Κωνσταντίν(ος) Αμηραδάκης έγραψα το παρόν…

Κατωτέρω: «Το παρόν υπάρχει καμού παπα Ιωάννη Άγουρου».

–1870. Εμπορικό κατάστιχο του εμπόρου από τον Δραγουλά με Τηνιακή καταγωγή, προερχομένου από την Αλεξάνδρεια, Ιωάννη Λεβαντή.

–1870. Το Εμπορικό κατάστιχο του εμπόρου από τον Δραγουλά με Τηνιακή καταγωγή, προερχομένου από την Αλεξάνδρεια, Ιωάννη Λεβαντή έχει καταγραφές μέχρι το 1875.

–1876. Το 1876 ο Ιωάννης Λεβαντής αρχίζει να καταγράφει τα σχετικά με τα έξοδα του σπιτιού, με τις καλλιέργειες, τις πληρωμές των εργατών κ.α.  Το έτος αυτό φαίνεται ότι έχει νυμφευθεί και έχει αποκτήσει μια κόρη την Ελένη.

–1878. Επιστολή Ιωάννη Λεβαντή προς την κουμπάρα του. «Πάρος. Εν Δραγουλά τη 29 Νοεμβρίου 1878. Αγαπητή μου κουμπάρα σε ασπάζομαι ολοψύχως. ….».

–1879. Τον Ιούλιο 1876 ο Ιωάννης Λεβαντής διορίζεται επίτροπος της Εκκλησίας του Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου.

–1880. Στις 19 Απριλίου 1880 σημειώνεται «διά ημερομίσθια Ιωάννου Λεβαντή, 6,00δρχ.» ο Ιωάννης Λεβαντής έχει κατάστημα στον Δραγουλά και πουλάει λιανικώς ποικιλία εμπορευμάτων. Κάνει δηλαδή μεταπροατικό εμπόριο. Πουλάει έπιπλα, σιδερικά, σανίδια, δοκάρια, κασέλες, καρέκλες, υφάσματα, ψιλικά και αποικιακά προϊόντα. Ήταν ένας επιτηδευματίας που είχε και εργαστήριο στο χωριό.

–1886. Ο Ιωάννης Λεβαντής φεύγει για την Σύρο το 1886. Εκεί θα παραμείνει για 6 χρόνια μόνος του.

–1889 Το 1889, η γυναίκα του Ιωάννη Λεβαντή, Καλλιόπη, είχε κάποιο πρόβλημα υγείας. Πρέπει να είχε αποκτήσει τρεις κόρες: τη Δάφνη, την Ολυμπία και την Ελένη. Και είχε κι έναν ανιψιό στο χωριό, επομένως είχε και άλλον αδερφό που ζούσε στον Δραγουλά.

–1889.  Επιστολή Κων. Λεβαντή προς Ιωάννη Λεβαντή, Αλεξάνδρεια 12 Μαΐου 1889.

–1890. Επιστολή Κωνσταντίνου Λεβαντή προς την ανιψιά του Ελένη Ι. Λεβαντή, Εν Αλεξανδρεία 17/29 Απριλίου 1890…

–1890. Επιστολή Ιωάννη Λεβαντή από την Σύρο, προς την γυναίκα του Καλλιόπη στον Δραγουλά.

–1892. Μετά το 1892 ο Ιωάννης Λεβαντής επιστρέφει από την Σύρο στον Δραγουλά. Παράλληλα με το εμπόριο ασχολείται και με την γεωργία. Είναι μεγαλοκτηματίας, με μεγάλες εκτάσεις στα Μάρμαρα και τον Δραγουλά. Τα αδέρφια του εκείνη την περίοδο ζουν στην Αλεξάνδρεια. Έχει αλληλογραφία ιδιαίτερα με τον Κωνσταντή. Η μητέρα του ζει στο χωριό μαζί του ενώ ο πατέρας του έχει ήδη πεθάνει.

–1892, Επιστολή Ιωάννη Λεβαντή, κάτοικος Δραγουλά προς βουλευτή Στυλιανό Βάλληνδρα στις 21 Σεπτεμβρίου 1892.

–1903. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Ιωάννης Γαρδέρη? Λεβαντής, ετών 60, ξυλουργός, έγγαμος.

–1903. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένη η Καλλιόπη Ιωάννη Λεβαντή, ετών 50, οικιακά, έγγαμος.

–1905. Σχετικές έγγραφές από το Κατάστιχο του Ιωάννη Λεβαντή στον Δραγουλά: «εσυμφώνησα με τον κουμπάρο μου τον Ρίτσο διά ταις ράπες του Αυγούστου και της Αυλής ζευγαριαίς 9 και δυώ για τα αχυρα (1905 φ. 45ν)

–1907 Στα «κατάστιχα» του Ιωάννη Λεβαντή από τον Δραγουλά αναφέρει: «Ο Γιακουμής Σκορδίλης κλάδα πάστρα δρχ. 10,00 (1907).

–1908. Στο κατάστιχο του Ιωάννη Λεβαντή αναφέρει το 1908 τον γιατρό των Λευκών Κωνσταντίνο Λεώνη.

–1908. Στα «κατάστιχα» του Ιωάννη Λεβαντή από τον Δραγουλά αναφέρει: «Έδωσα του Πέτρου Πούλιου δια τα κλίματα δρχ. 3,00».

–1908. Στα «κατάστιχα» του Ιωάννη Λεβαντή από τον Δραγουλά αναφέρει: «Δεκέμβριος 13, 1908. Επάστρεψε ο Λαχταρίδης τα αμπέλια και τα κλάδεψε, Ιανουάριο, δραχμάς 12,00».

–1909 Στα «κατάστιχα» του Ιωάννη Λεβαντή από τον Δραγουλά αναφέρει: «Ο Λαχταρίδης κλάδα πάστρα δρχ. 11,00 (1909).

–1910. Σχετικές έγγραφές από το Κατάστιχο του Ιωάννη Λεβαντή στον Δραγουλά: Ιανουαρίου 19, 1910. Ένιασε το Τρίγωνο ο Α. Τζανακόπουλος, είχα και εργάτη τον Νικόλα και έσπειρε τα κουκιά, 1,20 δρχ.

–1905. Σχετικές έγγραφές από το Κατάστιχο του Ιωάννη Λεβαντή στον Δραγουλά: «έδωσα του Ρίτσο ταις ράπες του χωραφιού… Ιούνιος 11, 1914 (φ. 70r).

–1917 Σε έγγραφα του 1917 του Ιωάννη Λεβαντή από τον Δραγουλά αναφέρει: «Ο Καλακώνας κλάδα πάστρα δρχ. 12,00».

 

–Λεβαντόρος: Το επώνυμο Λεβαντόρος, καταγωγής, ίσως επτανησιακής.

–1827. «Προικοσύμφωνο Γεράσιμου Λεβαντόρου και της συμβίας αυτού Ευδοκίας» Παροικιά, 6 Φεβρουαρίου 1827. «Η Αγγέλικα χήρα Φραντζέσκου Βενιέρη δίδει στην ανιψιά της (από τον αδερφό της) Ευδοκία 4 εικόνες. (ΓΑΚ, 215, 116)

–Λεβέντης: Επίθετο παρωνύμιο (παρατσούκλι). Προέρχεται από την τουρκική λέξη Levend > στρατιωτικός ο οποίος υπηρετεί όχι υπό του κράτους, σε αιχμάλωτα πλοία ή, ο ανδρωμένος. Οι έλληνες στρατολογούμενοι βιαίως ήταν οι λεβέντι-Ρουμί (Έλληνες λεβέντες). Leventi οι ιταλοί ονόμαζαν τους πειρατές του Λεβάντε (Ανατολής)

–1841. Στο δημοτολόγιο του Δήμου Νάουσας (συμπεριλαμβάνεται και ο Κώστος) το 1841, υπάρχει εγγεγραμμένος ο Νικόλαος Λεβέντης

–1844. Σε εκλογικό κατάλογο στις 18 Μαρτίου 1844, του Δήμου Νάουσας (συμπεριλαμβάνεται και ο Κώστος), υπάρχει εγγεγραμμένος ο 35χρονος κηπουρός Λεβέντης Νικόλαος.

–1883. Σε εκλογικό κατάλογο της Νάουσας του 1883, υπάρχει εγγεγραμμένος ο Λεβέντης Κωνσταντίνος του Εμμανουήλ, 48 ετών, κηπουρός και ο Λεβέντης Νικόλαος του Εμμανουήλ, 78 ετών, κηπουρός.

–1885. Σε εκλογικό κατάλογο της Νάουσας του 1885, υπάρχουν εγγεγραμμένοι οι, Λεβέντης Κωνσταντίνος του Εμμανουήλ, 50 ετών, κηπουρός από τη Νάουσα και ο Λεβέντης Νικόλαος του Εμμανουήλ, 80 ετών, κηπουρός από τη Νάουσα.

–1977. Γεννιέται στη Νάουσα το 1911 ο ποιητής Φραγκίσκος Λεβέντης, απεβίωσε στις 31 Μαΐου του 1998 στην Αθήνα.

–1911. Εμμανουήλ Κ. Λεβέντης, ιδιοκτήτης καφενείου στη Νάουσα το 1911.

–1933. Γραμματέας του Ναυτικού Ομίλου Νάουσας Ναϊάς ο Φραγκίσκος Λεβέντης.

–1946. Σε εκλογικό κατάλογο της Κοινότητας Νάουσας στις 30 Απριλίου 1946, υπάρχει εγγεγραμμένος ο 81χρονος κάτοικος Νάουσας, Λεβέντης Εμμανουήλ του Κωνσταντίνου, καφφεπώλης και ο 43χρονος κτηματίας Λεβέντης Γεώργιος του Εμμανουήλ.

–1950. Σε εκλογικό κατάλογο της Κοινότητας Νάουσας στις 19 Αυγούστου 1950, υπάρχει εγγεγραμμένη η Λεβέντη Μαριγούλα, όνομα συζύγου Γεώργιος, όνομα πατέρα Δημήτριος Γεράρδης.

 

–Λεγράκης ? :

–1846. Πιστοποιητικό που συνέταξαν οι κάτοικοι του Δήμου Μαρπήσσης για να βεβαιώσουν τη συμμετοχή του συγχωριανού τους Γεωργίου Φωκιανού στον αγώνα του 1821 όπου το 1826 χρημάτισε κατά του Ιμπραΐμ στην πολιορκία της Τριπολιτσάς υπο τις οδηγίες του Δημητρίου Σάλα. Ένας από τους υπογράφοντες συγχωριανούς του στις 20 Μαΐου 1846 στην Μάρπησσα ήταν και ο Λεγράκης ? Ιωάννης.

 

–Λέκας ή Λέκκας: Γνωστό σε Ηράκλειο, Φουρφουρά Κρήτης. Από το βεν. Lecca, Lecco, Lecchi ιταλ. Επώνυμα Lecchi, Lecco.

–1883. Στις 31 Ιουλίου 1883 ο 25χρονος εργάτης από την Πάρο Ζαχαρίας Λέκας, του Νικολάου και της Αργυρώς Τζαγκά, κάτοικος Σύρου παντρεύεται στην Ερμούπολη την 20χρονη από την Άνδρο Ελένη Χαρμάνη, του Νικολάου και της Μαριγώς.

–Λεκασάς ή Λεκάσας ή Λεκατσάς ή Λεκάσης ή Λεκάσος ή Λεκατής: Λεκάτη (ηλακάτη στα αρχαία) είναι η κοινή ρόκα γνεσίματος. Λεκατσά είναι το χτενισμένο από τη ρόκα λινάρι.

–1734. Προικοσύμφωνο του Νικολού ιού του κυρ Μιχάλη Καμπούρη με την θυγατέρα του Γιώργη Βλασταρη ονόματι Μαρία στην Παροικιά στις 13 Νοεμβρίου 1734. Γονικό σπίτι εις τοποθεσίαν Χάλαρα σιμπλιον Μόσκου Αντώνη Λεκατή.

–1739. «Προικοσύμφωνο Νικολάου Μανόλη Λεκάσα με την θυρατήρ Γιάκουμου Βαβανού ονόματι Φλωρέντζα» Παροικιά, 30 Ιουνίου 1739. «Ο Ιάκωβος Βαβανός δίδει στην κόρη του εικόνες των αγίων … Η Μαρία Μανόλη Λεκάσα τάζει εικόνες …» (ΓΑΚ, 212 150r-v).

–1743. Η Μαρία Λεκάσα αναφέρεται στην διαθήκη του παπά-Τζώρτζη Βιτζαρά στην Παροικά, 27 Οκτωβρίου 1743.  

–1744. Πρακτικό εκλογής επιτρόπου του κοινού της Παροικιάς στις 28 Μαρτίου του 1744 αναφέρεται ο παπά Νικολός Λεκάσης.

–1748. Πρακτικό πωλήσεως των φόρων του κοινού της Παροικιάς κατά τη Γενική Συνέλευση, τη 1 Μαρτίου 1748, μαρτυρείται ο παπά Νικόλαος Λεκάσος.

–1827. Έγγραφο Παροικιάς 8 Σεπτ. 1827 «Εις τοποθεσίαν Αγριόψαθαν πλησίον ο Αντώνης Μιχάλη Πατέλης και ο Λεκασάς Νικολός…».

–1831. Στις 21 Οκτωβρίου 1831, σωτήρια επιστολή των κατοίκων της Πάρου προς τον επίτροπο Αιγαίου Πελάγους, για τα δεινά των κρητών νέοαποίκων εναντίων των ντόπιων. Υπογράφει… ο Ιωάννης Λεκατσάς.

–1847. Στον εκλογικό κατάλογο Παροικιάς (συμπεριλαμβάνεται και η Αντίπαρος) είναι εγγεγραμμένος ο 46χρονος γεωργός Γεώργιος Λεκασάς.

 

–Λέκκαρης ή Λίκαρης ή Λύκαρης: Δυτική η προέλευση της οικογένειας Λέκκαρη ή Licari με καταγωγή από την Σικελία. Στις Κυκλάδες γνωστός ο Λίκαρης λομβαρδικής καταγωγής ιππότης από της Κάρυστο, που είχε στρατολογηθεί από τον βυζαντινό αυτοκράτορα για επιχειρήσεις εναντίον των Βενετών, παραχωρώντας του ως φέουδο ολόκληρη την Εύβοια, σε περίπτωση που την καταλάμβανε.

–1675. Στις 15 Μαΐου 1675. Σε επιστολή Ναουσαίων προς τον πρεσβευτή των Γάλλων, αιτώντας Καπουκίνους πατέρες  υπογράφει ο Τζουάνες Λέκκαρης. Σε άλλο έγγραφο της ίδιας χρονολογίας αναφέρεται ως Τζουάνες Λίκαρης.

–1844. Στον εκλογικό κατάλογο των Μαρμάρων το 1844 είναι εγγεγραμμένος ο 50χρονος σκυτοτόμος Γεώργιος Λύκαρης.

–1847. Στον εκλογικό κατάλογο Μαρμάρων του 1847 είναι εγγεγραμμένος ο 53χρονος συτοτόμος Λύκαρης Γεώργιος.

–Λεμονάκης: Βλέπε Κρητικός.

 

–Λεμονής:

–1829: Σε απογραφή προσφύγων της Παροικιάς του 1829 αναφέρεται ο … Λεμονής 33 ετών ναύτης, η μητέρα του Ελένη Λεμονή, η σύζυγός του Ταταγού Λεμονή, η αδερφή του Μαρία Λεμονή και ο γαμπρός του Γεώργιος.

 

–Λενάκης: Βαπτιστικού τύπου επώνυμο = Λένα, Ελένη.

–1710. Χωράφι στον Έλιτα σύμπλιος Αντωνάκης Λενάκης.

–1847. Στον εκλογικό κατάλογο Παροικιάς (συμπεριλαμβάνεται και η Αντίπαρος) είναι εγγεγραμμένος ο 53χρονος γεωργός Γεώργιος Λενάκης και ο 43χρονος γεωργός Κωνσταντίνος Λενάκης.

–Λεονταράκης ή Λιονταράκης: Το επώνυμο Λεονταράκης, γνωστό στην Κρήτη, το έφερε ο πρώτος Κρητικός που έφθασε στην Πάρο την εποχή της Τουρκοκρατίας. Ύστερα εξέπεσε σε παρωνύμιο ή επώνυμο, όπως έχει συμβεί και με άλλα επώνυμα: Παρδάλης (σήμερα Χανιώτης), Λεμονάκης (Κρητικός), Χειμωνάκης σήμερα Ραγκούσης), Τσολάκης (σήμερα Ρούσσος).

–1820. Προικοσύμφωνο Γεωργίου Τζαντουλή. Κηπίδος 1820, Ιανουαρίου 30. Ενώπιον του ιερέως Εμμανουήλ Μονόπατου, που συνέταξε το έγγραφο και μαρτυρεί, μαρτυρούντων του Ιωάννη Βαλσαμή και του Κωνσταντίνου Τζιγώνια, η Μαρία, σύζυγος του Δημητρίου Πούλιου, προικίζει τη θυγατέρα της Θεοφύλακτη, η οποία παίρνοι ως σύζυγο τον Γεώργιο Τζαντουλή, γιο του μακαριστού ιερέως του Τζιπίδου Γεωργίου Τζαντουλή. Στο προικοσύμφωνο αυτό μνυμονεύονται και οι σύμβιοι σε χωράφια, Δημήτριος Άγουρος, Ιωάννης Λιονταράκης, παπα Φραντζέσκος Μαργαρίτης, Νικόλαος Πούλιος, Αννέζα γυνή ποτέ Δημητρίου Μαυρίκου, Ιωάννης Βαλσαμής, παπα Εμμανουήλ Μονόπατος, Σπυρίδων Παπαδόπουλος, Μανώλης Κονταράτος, Αντώνιος Καντιώτης και Μανόλης Μελέχας. Πηγή Παριανά 158.

–1831. Στις 29 Δεκ. 1831 ορίζονται όρια του τόπου του κ. Κ Κονδύλη αρχόμενα από τα Ασπροχώραφα του χωρεπισκόπου Καλοπλάστου και εκτεινόμενα κάτωθεν των Άσπρων Πέτρων μέχρι της Κουντουριδιάς, πλησίον του Χρουσή Λουκή (Λεονταράκη).

–Λεονταρίου:

–1854. Στα δημοτολόγια Ερμούπολης είναι εγγεγραμμένος ο παριανός 25χρονος ναυτικός Δημήτριος Λεονταρίου, άγαμος. Έδωσε όρκο στις 5 Φεβρουαρίου 1854.

–Λεοντής ή Λεοντίδης ή Ψαρριανός ή Ψαριανός ή Ψαργιανός: Καταγωγή από τα Ψαρά. Δυτική συνοικία της Νάουσας λέγεται Ψαριανά, από την εποίκηση εδώ Ψαριανών που ήρθαν από το νησί τους μετά την καταστροφή του από τους Τούρκους το 1824. Ο κλάδος αυτός είναι προγενέστερα ποντιακής καταγωγής, από το Μεσοχάλδι της Τραπεζούντας με αρχικό επώνυμο Λεοντίδης που προκύπτει από το όνομα του Λέοντα Καβασίτη. Περί το 1730, σύμφωνα με τον Φραγκίσκο Περράκη δύο αδέρφια της οικογένειας Λεοντίδη εγκατέλειψαν την Τραπεζούντα και ήλθαν ως πρόσφυγες στην μητέρα Ελλάδα για να γλυτώσουν από τις άγριες σφαγές των Τούρκων. Ο ένας από τα δυο αδέρφια εγκαταστάθηκε στην Καβάλα και ο άλλος, ο Ανδρέας, κατέφυγε στα Ψαρά, εκεί άλλαξε το επώνυμό του σε Λεοντής. Ένας από τους γιούς του Ανδρέα Λεοντή ο Γιάννης άλλαξε το επώνυμό του με το παρωνύμιο του σε Βαρβάκης (γρηγορομάτης) Η μεγάλη οικονομική του επιφάνεια τον έκανε ευπατρίδη αφού μεγάλο μέρος της περιουσίας του κληρονόμησε το ελληνικό έθνος κάνοντας την πρότυπο Βαρβάκειο σχολή αλλά και την Βαρβάκειο Αγορά της Αθήνας. Τα άλλα παιδιά του Ανδρέα ήταν ο Μικές, ο Γιώργος και ο Νικολής.  Με την καταστροφή των Ψαρών τα αδέρφια Γεώργιος και Νικολής σφαγιάστηκαν από τους Τούρκους. Ο αδερφός τους Μικές Ανδρέα Λεοντής, αφού πήρε όσα παιδιά και ανίψια επέζησαν, ήρθαν στη Νάουσα σαν πρόσφυγες. Μετά από λίγες μέρες η αδερφή του Ανθή με τα παιδιά της ακολούθησε άλλους ψαριανούς και πήγαν και εγκαταστάθηκαν στην Εύβοια (σήμερα Νέα Ψαρά). Ο Μικές Α. Λεοντής σύντομα μετακόμισε στην Παροικιά με την υπόλοιπη οικογένεια του και τα παιδιά του Νικολή όπου και εγκαταστάθηκαν μόνιμα.

Παριανά έγγραφα του 1712, 1719 και 1741  αποδεικνύουν ότι προϋπήρχε οικογένεια με το επώνυμο Λεοντής όμως δεν μοιάζει να έχει κοινό κλάδα με τους «Ψαριανούς».

–1712. Στο προικοσύμφωνο του Ι. Τζαννάκη και Μαρούσας, Καστέλλι Νάουσας, 20 Ιαν. 1712, «Δώνω του το χωράφι του Αγίου Δημητρίου στο Ατζιγγανοχώρι πλησίον Γεώργη Λεοντή».

–1719. Στην περιοχή της Νάουσας, προικοσύμφωνο Βιτζέντζου Τζανάκη και Μηλιδάκης, Καστέλλι Νάουσας, 11 Ιαν. 1719» το λιβάδι εν τη θέσει Γύρισμα(τα) πλησίον Γεώργη Λεοντή.

–1741. «Προικοσύμφωνο του Γιώργη υιού της Ελένης Τηνιακής και Αικατερίνης Λεοντή» Νάουσα, 7 Φεβρουαρίου 1741. «»Η Άννα σύζυγος του μακαρίτη Γεώργη Λεοντή δίδει στην κόρη της Αιατερίνη τέσσερας εικόνες …, Η Ελένη Τηνιακή δίδει…» (ΕΒΕ, Ξ 665).

–1829. Σε απογραφή προσφύγων  το 1829 στον Τσιπίδο (Μάρπησσας) αναφέρεται ο Μαρκής Ψαριανός 26 ετών αλιεύς.

–1829: Σε απογραφή προσφύγων της Παροικιάς του 1829 αναφέρεται ο Μικές Λεοντίδης Ψαριανός, 40 ετών ναύτης.

–1830. Το πατριδωνυμικό όνομα Ψαριανός, που υπάρχει σήμερα στην Άνδρο, έφερε και ο πλοίαρχος Μικές Λεόντιος Ψαριανός, που μνημονεύεται σε παριανό έγγραφο της 3ης Απρ. 1830. Οι απόγονοι του αφού άφησαν το Ψαριανός κράτησαν το πατρώνυμό τους Λεοντίος, που το μετέτρεψαν σε Λεοντής.

–1844. Σε εκλογικό κατάλογο Δήμου Μάρπησσας στις 5 Μαΐου 1844 υπάρχει εγγεγραμμένος ο Μάρκος Γεωργίου Ψαργιανός.

–1847. Στον εκλογικό κατάλογο Παροικιάς (συμπεριλαμβάνεται και η Αντίπαρος) είναι εγγεγραμμένος ο 63χρονος ναύτης Μικές Λεοντής.

–1860. “αποδημούντες κληρούχους” του 1860 (σε παρένθεση ο τόπος αποδημίας)

Δημήτριος Ι. Παντουλής - Μαρπίσσης (Αθήνα)

Μπενέτος Ι. Σκιαδάς - Μαρπίσσης (Αθήνα)

Σπύρος Περγαντής - Ναούσης (Αθήνα)

Πέτρος Ι. Πατέλης - Πάρου (Αθήνα)

Αχιλλεύς Ι. Φαρουλός - Πάρου (Κων/πολη)

Ανδρέας Μ. Τριαντάφυλλος - Πάρου (Άγνωστος)

Αντώνιος Ελευθ. Καδής - Πάρου (Αλεξάνδρεια)

Δημήτριος Μ. Λεοντής - Πάρου (Κων/πολη)

–1860. Στις 11 Σεπτεμβρίου 1860 ο 24χρονος καφεπώλης από την Πάρο Ιάκωβος Ψαρριανός του Ανδρέα και της Μαρίας Στέλη, παντρεύεται στην Ερμούπολη την 16χρονη από την Σκόπελο Μαρία Σταυρή, του Δημητρίου και της Μαχώ του Δημητρίου.

–1860. Στις 10 Οκτωβρίου 1860 σε συμβολαιογραφική πράξη [Προικοσύμφωνο] στην Σύρου αναφέρεται ο κάτοικος Πάρου Ιάκωβος Ανδρέα Ψαριανός και της Μαχώς Χιώτη πεθερά, χήρα Δημητρίου κάτοικος Σκοπέλου.

–1862. Στα δημοτολόγια Ερμούπολης είναι εγγεγραμμένος ο παριανός 25χρονος καφεπώλης Ιάκωβος Α. Ψαρριανός, έγγαμος. Έδωσε όρκο στις 23 Νοεμβρίου 1862.

–1879. Το 1879 γεννιέται ο Λεοντής Μικές του Δημητρίου έμπορος κάτοικος Παροικιάς. Απεβίωσε το 1952.

–1882. Το 1882 γεννιέται ο Λεοντής Ιωάννης του Νικολάου κάτοικος Παροικιάς.

–1888. Το 1888 γεννιέται η Λεοντή Αλεξάνδρα του Μικέ κάτοικος Κοιν. Παροικιάς.

–1899. Γεννιέται ο Μικές Λεοντής το 1899, σύζυγός του η Αλεσσάντρα Θρεψιάδη (1900). Απέκτησαν την Χάιδω (1919), το Δημήτρη (1921, τον Γιάννη (1923), την Φλώρα (1929) και τον Γρηγόρη (1930).

–1908. Το 1908 γεννιέται ο Λεοντής Φραγκίσκος του Ζαννή ναυτικός κάτοικος Παροικιάς.

–1918. Στις 27 Φεβρουαρίου 1918 ο 36χρονος έμπορος από την Πάρο Μικές Λεοντής του Δημητρίου [κάτοικος Πάρου] και της Χαϊδώμεν Γαβαθιώτη [κάτοικος Πάρου] παντρεύεται στην Ερμούπολη την 25χρονη από την Πάρο Αλεξάνδρα Θραψιάδη, του Ιωάννη και της Φλώρας Δημ. Κανάλε [κάτοικοι Πάρου].

–1919. Το 1919 γεννιέται η Λεοντή Χάϊδω του Μικέ και της Αλεσσάντρας κάτοικος Κοιν. Παροικιάς. Σύζυγος της ο Παναγιώτης Αρμάγος και τέκνα τους ο Γιάννης και η Αλέκα.

–1921. Το 1921 γεννιέται ο Λεοντής Δημήτριος του Μικέ και της Αλεσσάντρας, κάτοικος Παροικιάς. Παντρεύτηκε την Κατίνα Γεωργοπούλου και απέκτησαν την Αλεξάνδρα και τον Μικέ.

–1922. Το 1922 γεννιέται ο Λεοντής Χαράλαμπος του Νικολάου ναυτικός κάτοικος Παροικιάς.

–1923. Το 1923 γεννιέται ο Λεοντής Ιωάννης του Μικέ και της Αλεσσάντρας, έμπορος κάτοικος Παροικιάς. Σύζυγός του η Ειρήνη Παν. Σιγάλα, τέκνο τους η Αικατερίνη.

–1923. Το 1923 γεννιέται ο Λεοντής Νικόλαος του Ιωάννη ναυτικός κάτοικος Παροικιάς.

–1929. Το 1929 γεννιέται η Λεοντή Φλώρα του Μικέ και της Αλεσσάντρας, κάτοικος Κοιν. Παροικιάς. Σύζυγός της ο Γεώργιος Χαραλαμπόπουλος. Τέκνα τους η Μπέτη και η Αλεξάνδρα.

–1930. Δικηγόρος και συγγραφέας Γρηγόριος Λεοντής του Μικέ (γεν. 1930) διετέλεσε επί σειρά ετών πρόεδρος του Συλλόγου Παρίων Αθήνας «Η Εκατονταπυλιανή». Σύζυγος του η Ευγενία Παπανικολάου. Τέκνα τους η Μεριλένα, ο Μιχάλης και ο Δημοσθένης.

–1953. Στο εκλογικό κατάλογο Παροικιάς του 1953 είναι εγγεγραμμένη η Καστρουνή Ευαγγελία όνομα συζύγου Ελευθέριος, το γένος Ιωάννης Λεοντής.

–1958 Κατίνα Λεοντή, σύζυγος Δημητρίου Λεοντή, στον Υγειονομικό Σταθμό Πάρου.

–Λεόντιος: Βλέπε Λεοντής.

 

–Λέοντος:

–1749. Σε έγγραφο στις 20 Νοεμβρίου 1749 «ως επίτροπος τον Ιωάννη Χαμάρτο εις αντικατάσταση του πρόωρα παραιτηθέντος Ιωάννη Λέοντος…»

 

–Λέστος: Απόγονοι της οικογένειας Γράβαρη της Παροικιάς.

–1965. Απόγονοι της οικογένειας Ιωάννη Γράβαρη (1880-1945) ο Γρηγόριος και η Ελένη Επαμ. Λέστου.

–1988.  Στο τεύχος «Παριανά» του 1988 αναφέρονται οι απόγονοι της οικογένειας Ιωάννη Γράβαρη (1880-1945) ο Γρηγόριος και η Ελένη Επαμ. Λέστου.

–Λευκάρος ή Λεύκαρος ή Λευκαρός ή Λουκάρος ή Λούκαρης:

–1674. Γράφει ο ιστορικός της καθολικής κοινότητας Νάξου Ι. Μαρκόπολις, «Δια την χαρμόσυνον είδησιν εγκαταστάσεως των Καπουκίνων στην Νάουσαν, οι κάτοικοι της Ναούσης, καθολικοί και ορθόδοξοι, κατασυγκινηθέντες από τα επαγωγά διδάγματα των πατέρων Καπουκίνων, προέβησαν εις επανειλημμένας ενεργείας παρά τοις αρμοδίοις δια την μονίν εγκατάστασιν των πτωχών της Ασσίζης εις την πόλιν των. Επί μακράν σειράν ετών εξακολουθούν να απευθύνουν εγγράφους αιτήσεις προς τας προϊσταμένας αρχάς του τάγματος δια την εκπλήρωσιν του κοινού πόθου των. Επί τέλους το 1674 η αίτησις των εγένετο αποδεκτή. Απερίγραπτος υπήρξε η χαρά και πρωτοφανής ο ενθουσιασμός των κατοίκων της Ναούσης δια την χαρμόσυνον είδησιν περί οριστικής εγκαταστάσεως των Καπουκίνων εις την κωμόπολιν των. Επ’ ευκαιρία του ευφροσύνου αγγέλματος προσύλθον διάφοροι ορθόδοξοι ιερείς και οι προύχοντες της Ναούσης, καθολικοί και ορθόδοξοι, ενώπιον του Γάλλου υποπρόξενου , και υπέγραψαν το έγγραφον. Εις δόξαν Χριστού αμήν. Εν έτει 1674 Δεκεμβρίου 25, εν κάστρω Νάουσας, όλοι ομόγνωμα και ομονιασμένοι προσμένουμε τους αιδεσιμοτάτους πατέρες να έρθουν εδώ να κτίσουν ένα μοναστήρι και δια σημάδι και βεβαίωσιν πως τους δεχόμαστε με κάθε μας καρδίαν και πολλά μετά χαράς υπογράφομε το παρόν γράμμα οι υποκάτωθεν υπογεγραμμένοι…» (υπογράφουν 12 ορθόδοξοι ιερείς και δυο καθολικοί, ο π. Λεονάρδος Φρέρης εφημέριος του Αγίου Γεωργίου Νάουσας και ο π. Δομένιος Κρίσπης. Και 40 πρόκριτοι εκ των οποίων οι αδερφοί Γιράρδοι κ.α.). Ο Σακελλάριος Ναούσης, ο Σκευοφύλαξ Ναούσης παπά Νικόλαος Κορτιάνος, Πρωτόπαπας, Ηλίας ιερεύς και Σακελλάριος Ναούσης, Πρωτοσύγκελος Νικόδημος ιερομόναχος, παπα Νικόλαος Ρούσης (ίσως Ρούσσος), Παπα Δημητρης, Παπα Θεόδωρος Πατελάς (ίσως Πατέλης), Παπα Τζάνες Καλούργης (Καλλέργης), παπα Χριστόφορος, Παπα Γιώργης Πουλός, Θεόδωρος …, παπα Νικολός Μαρκαντάτος, Ανεγνώστης Ρινιέρης (Ρενιέρης), Ανδρέας Καλούργης (Καλλέργης), Ιωάννης Κορτιάνος, Ιωάννης Ντελαγραμμάτικας, Γιωάννης Νταμουλής, Γιάκουμος Ρούσος (Ρούσσος), Γεώργης Καλλέργης,  PRE Domenico Crispo, Νικηφόρος Γεράρδης, Μιχελέτος Σπυρίδος, Αντώνης Μαλαξός, Ανδρέας Σμυρνιός, Φρατζέσκος Γρίσπος, Γεώργης Σαλονικιός, Τζάνες Καζανόβας, Ιωάννης Λευκαρός, Μιχέλης Σαλονικιός, Marco Foscolo, Ιωάννης Μοσκονάς, Αντώνης Γρυπάρης, Ιωάννης Σκούταρης, Φρατζέσκος Καλέργης, Ανεγνώστης Καρτιάνος, Γεώργης…, Ντεμενεγος Μεντρινός (Μενδρινός), Δημήτρης Στοφιλάς, Αντώνης Γρυπάρης, Γεώργης …, Δημήτρης …, Γεώργης …, Γεώργης Αλαβάνος, Δημήτρης Βασταζής, Νικολής Μπάρμπερης, Δημήτρης …, Μπατίστας Γεράρδης, Νικόλαος Γεράρδης.

–1701. Φανούριος Λευκάρος σε έγγραφο 3 Αυγ. 1701. Το ίδιο επών. και στο Ναύπλιο τον 16ο αιώνα.

–1719. Στο προικοσύμφωνο Γλημάκη Αξώτη και Μαργαρίτας Αλιπράντη (Καστέλλι Ναούσης 21 Ιαν. 1719) «το αμπέλι εν τη θέσει Κουμπαρένιος πλησίων Γεωργάκη Λευκάρου».

–1729. «Προικοσύμφωνο του Λουρέτζου Ροδέου και Φραντζεσκίνας Λουκάρου» Νάουσα, 22 Ιανουαρίου 1729 «Ο τιμιώτατος Γεωργάκης Λουκάρος και η σύζυγός του ΑΝτωνίνα δίδουν στην κόρη του Φραντζεσκίνα εικόνες …. Ο Αντώνιος Ραδαίος δεν δίνει (…) στον τρίτο γιό του Λουρέντζο, όπως και στον πρώτο του γιό Γεώργιο καθώς και στον δεύτερο, τον Νικολό (ΕΒΕ, Ξ 659).

–1738. Μαρτυρία υπερασπίσεως συμπατριώτη τους ιερέα Φραγκίσκου Νταβερόνα προς τον καπουδάν πασά (για αντίδραση στην συγκέντρωση της φορολογίας), κατά τη Γενική Συνέλευση από τα κοινά της Πάρου, της 16 Ιουλίου 1738, υπογράφει ο Γεώργιος Λεύκαρος από το κοινό της Νάουσας Πάρου.

–1740. Σε έγγραφο του 1740 της οικ. Βατιμπέλλα αναφέρει "Νήσος Πάρος Καστελιω εις τα 1740 νέο 3 Ιανουαρίου ημέρα Κυριακή και ώρα 3 της ημέρας. Ήλθασι εις την Νάουσα τέσσερις λεβέντες αρματωμένοι από το μπαστιμέντο του Καπετάν Φραγκίσκου Μαρία κοματάντε μίαν πουλάκα αρματωμένη εις την αμάχη με πατιέρα της Μάλτας οι άνθρωποι όπου ήλθαν ήτον ένας σαρτζελτές, το όνομά του Μπορταλαμαίος, με άλλους τρείς αρματωμένους και ερισαλτάρασι με δύναμιν των αρμάτων των επάνω εις το σπίτι του Σιόρ Κονσούλου των Εγγλέζων ονοματισμένος Σιόρ Νικολός Βατιμπέλλας. Και αυτός θεωρόντας του με τα άρματα και ξεσαθωμένοι εσφαλίκτη μέσα εις την κάμαράν του και αυτοί ψάχνοντας του και τον έβγαλαν από μέσα, τον εκατέβασαν κάτω σύροντας τον ώσαν κατάδικον και τα κοπέλλια του θεωρόντας την τόσην καταδίκην όπου του έκανα, αρμπούρισαν την παντιέρα του Βασιλέως της Εγγλιτέρας διά να διαφεντευθή και εφανέρωσαν και την διαφέντευσιν του Βασιλέως της Φράντζας δια τα καλά μέριτα του μακαρίτου πατρός του εφανέρωσαν και τις διαφέντεψες ιδικές των και με όλα αυτά από τον νούν των δεν επέρασαν μόνον το επήραν ως κατάδικον ξεσκισμένον και τον επήγαν ξεσπαθωμένοι μέσα εις την Παρκιά και εγύρευσαν καιρόν να τον σκοτώσουν, μα τον ακολούθησαν κόσμος πολύς και δεν ευρίσκαν άδειαν να κάμουν την όρεξιν τους, και πηγαινάμενοι εις την Παρκιάν αν δεν ήθελεν ευρεθή εις το Πόρτο ο Καπετάν Λούης Γζιπέτρος από το Σαν Τραπέ και ο καπετάν Αντώνιος Μαρτίν από το Σαν Τραπέ καπετάνιος εις ένα καράβι και ο καπετάν Κάρλος και ο καπετάν Τζουάνες αν ήθελαν λείψει αυτοί δεν ηξεύρομεν το τέλος όπου είχαν να πράξουν χωρίς κανένα νιτερέσσο και εις τούτο δίνομεν την παρόν μαρτυρίαν εις την ψυχήν μας πως τα είδαμεν με τα μάτια μας και υπογράφουμεν εις βεβαίωσιν. Το σφραγίζομεν και με την σραγίδα της κοινότης μας.

Οικονόμος Νάουσας μαρτυρώ, Σακελλάριος Νάουσας μαρτυρώ, Σκευοφύλαξ Νάουσας μαρτυρώ, ο Προηγούμενος του Βατοπεδίου Αθανάσιος μάρτυς, Αρχιδιάκως Νεόφυτος Βατιμπέλλας μαρτυρώ ως είδα, Λοΐζος Τζιμπέρ μάρτυς. Γεώργιος Βιτσαράς μάρτυς, Γεώργιος Μαρμπαρήγος μάρτυς, Σακέλιως Ναούσης μαρτυρώ, Παπά Φραντζέσκος Νταβερώνας μαρτυρώ, Παπά Μαρίνος Ραγγούσης μαρτυρώ, Γεώργιος Νταμιραλής μαρτυρώ, Ιωάννης Τριαντάφυλλος Μαρτυρώ, Κωνσταντίνος Βατιμπέλας μαρτυρώ, Δημήτριος Αυλωνίτης μαρτυρώ, Νικόλαος Λευκαρός μαρτυρώ. Εγώ Νικολός Κανάλες μαρτυρώ, Κωνσταντίνος Σκορδίλης, Ανδρέας Βιτσαράς μαρτυρώ, Ιωάννης Μπρούτος, Τζάνες ο Καλλέργης Καντζιλάριος Ναούσης πιστώς γέγραφα"

–1751. Σε έγγραφο στις 4 Νοεμβρίου 1751 αναφέρεται το χωράφι του Λεύχαρου με περιβόλι, μάνδρα, σπίτι και καμάρα.

 

–Λευκάκης:

–1847. Στον εκλογικό κατάλογο Παροικιάς (συμπεριλαμβάνεται και η Αντίπαρος) είναι εγγεγραμμένος ο 43χρονος ποιμήν Λευκάκης Ζέπος και ο 50χρονος γεωργός Σπυρίδων Λευκάκης.

 

–Λευκιανός: Πατριδωνυμικό

–1721. Ο ιερέας Γεμελιάρης μνημονεύεται στο προικοσύμφωνο της Μαρούσας Τζ. Ραγκούση με τον Γεωργίου Ι. Γεμελιάρη. Λεύκες 20 Δεκεμβρίου 1721. όπου η Λαρέντζα Ραγκούση προικίζει την κόρη της Μαρούσα για να παντρευτεί τον γιο του αφέντη χωροεπισκόπου Κεφάλου Γεμελιάρη. Υπογράφει ο ιερέας Αντώνιος Λευκιανός.

–1844. Στον εκλογικό κατάλογο του Δήμου Μαρμάρων το 1844 είναι εγγεγραμμένος ο 30χρονος γεωργός Λευκιανός Αντώνιος.

–1847. Στον εκλογικό κατάλογο Μαρμάρων του 1847 είναι εγγεγραμμένος ο 30χρονος εργάτης Λευκιανός Αντώνιος.

–Λέφας:

–1606. Προικοσύμφωνο Πέτρου Αντ. Κυρίτζη και Καλής Τζ. Μαυροϊωάννη. Κέφαλος, Μάρμαρα 20 Οκτωβρίου 1606.

«+Εν ονόματι του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού αμήν. Έτει από της ενσάρκου του Χριστού οικονομίας, 1606 Οκτωμβρίω 20 εν τη νήσω Πάρω εν Καστελλιώ Κεφάλω εις χωρίον λεγόμενον Μάρμαρα εις τον οίκον του κυρ Τζανή Μαυροϊωάννη συμφωνία υπανδρείας ποιούν αμφότερα τα δύο μέρη το έν μέρος ο κυρ Τζανής Μαυροϊωάννης και το έτερον μέρος ο μαστρ’ Αντώνης Κυρίτζης με γνώμην και βούλησην των συμβίων τους ο μέν διά να πάρη του άνωθεν μαστρ’ Αντώνη ο υιός ονόματι Πέτρος την θυγατέρα του άνωθεν κυρ Τζανή ονόματι Καλή διά γυναίκαν του νόμιμην και ευλογητικήν καθώς ορίζει η αγία του Χριστού Εκκλησία, πρώτον τάζει ο ρηθείς κύρ Τζανής προς την αυτού θυγατέρα, διά χάριν προικός, πρώτον μέν σπίτι να του αφήση πλησίον του μαστρο Ιωάννη Καρπούζη με το να κτίσουν μαζί με τον μαστρ’ Αντώνη ακόμη και το μαγαζέ πλησίον του κυρ Κωνσταντή Σκορδίλη και αυτό εδικόν των, το αμπέλι το μισό πλησίον του κύρ Μιχάλη Νταμιράλια και το μισό πατητήρι, φυλάσσοντας το ποτιστικό στην Βρύση το χωράφι ως καθώς ευρίσκεται πλησίον κύρ Μιχάλης Νταμιράλια και κύρ Νικόλαος Αρμπάς, με ελιές, με ρουδιές με όλα τα δέντρα και αυτό εδικόν της. Εις τον Χοιρόλακον το χωράφι πλησίον του κυρ Μάρκου Νταμιράλια ως καθώς ευρίσκεται εις τον Αντικέφαλον το χωράφι ως καθώς ευρίσκεται πλησίον κύρ Γεώργης Σκορδίλης. Ακόμη εις τον αυτόν τόπον απόξω ως ευρίσκεται εμισό την Βλυχάδα το χωράφι πλησίον του κύρ Χρούση Μουδάτζου. Ακόμη εκεί κοντά το χωράφι όπου έχω απέ τον κύρ Ροδ… πλησίον παπά Μανουήλ Λιπράντος, ακόμη από … στου άνωθεν κύρ Φραγκούλη τον κήπον έτερον κομμάτι και αυτό εδικόν της. Παπλώματα τέσσερα, μαξωτά δύο, ένα κόκκινο και ένα πετζάντο και δύο λινά… άσπρο, σεντόνια ζυγιές πέντε, δύο… τα τρία σκλέτα, μαξιλάρια ζυγιές έξι, κουρτούνες τρείς μια… και ασπροκεντητή και έτερη σκλέτη. Χειροκουρτίνα την ουρανία τηλάρι με μαλλί και … μία σκουτέλια δύο και στανιάδες δύο, ακόμη και στάνια έτερα εννέα, λύχνος της βίδας, … κολωνάτη και … ατζαλένη … ένα χάλκωμα και την άλλη μασαρία κατά την τάξιν να μην της λείπει τίποτες, μαντήλια, μπόλιες, πετζέτες, πήχες 40, ήτοι σαράντα, πάγκον έναν, κασέλες δύο, όποιες θέλει, τραπέζι ένα, καμιζόλα κόκκινη και παγονάτζα τη νέα όπου έχει και έτερη κόκκινη εκείνη που φορεί πουστοπράτζολα φτηλάτα ζύγην μίαν, έτερα βελουδένια ζυγιές δύο, μαργαριτάρι χρυσό, 10 ήτοι δέκα, δακτυλίδια μαλαματένια, τέσσερα και έτερο σουλιτάρι μαλαματένιο, σκολαρίκια ζυγήν μίαν, τις κασέλες της που έχμε και αυτές εδικές της, πουνταρέλα ντουζίνα μισή, αγελάδα μίαν, της γαϊδάρας το πουλάρι και αν κάμη και η φοράδα πουλάρι και αυτό εδικόν της. Βουτζία τρία, ήτοι 3. Το εικονοστάσι τον Θεολόγο ήτοι της μάνας της και τούτο να εορτάζη την μίαν όποιαν θέλει. Ταύτα πάντα και την ευχήν μας. Ακόμη και το χωράφι στα Μάρμαρα πλησίον του μαστρο γαλανού μετά τον θάνατόν μας και αυτό εδικόν της.

+Από το έτερον μερος τάζει και δίνει ο ρηθείς μαστρ’ Αντώνης προς τον αυτού υιόν διά χάριν προικός το αμπέλι την φυτείαν εις τον Κάμπν πλησίον του κύρ Αλεξανδή Κυρίτζη, του αδελφούν του, εις το χωρίον του Μαρμάρου, το χωράφι του Μπονοφάτζου ως καθώς ευρίσκεται πλησίον του κύρ Ιωάννη Ρούσου φυλάσσοντας να παίρνει ο πατέρας του ένα σπιτότοπο, ακόμη ένα κοντά από κάτω να κατεβάση τον τοίχον από πέρα στη γωνία του καντουνιού του χωραφιού του Αγίου Αντωνίουνα πάγη στη γουνία στο καντούνι του Μιχάλη Σκορδίλη στο Λιβάδι το χωράφι το εμισό ως καθώς ευρίσκεται με ποτιστικά, πλησίον του Νικόλα Θολόγου Λουκή και Νικόλα Γεωργίου Ρούσου φυλάσσοντας να παίρνει ο πατέρας του στο απάνω πηγάδι ήγουν το κτίσμα να έχη ένα ποτιστικό ορδινάριο, και πάλε μετά τον θάνατόν του να είναι το εμισό δικόν του το χωράφι στα Σκημπιά πλησίον κύρ Γεώργιος Γεμελιάρης και κύρ Γεώργιος Πούλιος το χωράφι στα Λακκιά πλησίον παπα Μανουήλ Λιπράντος, ως καθώς ευρίσκεται το αλώνι στον Άγιον Γεώργιον πλησίον κύρ Γεώργιος Λέφας με μαρ… ως καθώς ευρίσκεται ακόμη και ως εκεί κοντά να κατεβάση τον τοίχον και ως το Ξυλοκερατάδι, στο Μαυρολιό την πάρτη μου που έχω απέ τον Ζαχαρία και αυτό εδικόν του, σεντόνια ζυγή μίαν κεντητή, πάπλωμα γερανιό, ένα στρώμα με το μαλλί, μαξελάρια αμπελοφύλλητα, ζυγήν μίαν, στάνια κομμάτια δώδεκα, καντηλέρι ένα, δακτυλίδι μαλαματένιο ένα…, μαντήλια δύο, ρούχα … φίνες τρείς και ένα φερετζέ ήτοι ζυγιές τρείς, δύο που έχει και έτερη να την έχη ράστη ήτοι θοταργόν του και ένα σηπέτο έδωσε ένα ήτοι … βουτζιά τρία διά την ζωστροφήν του να .. .. .. μαγέρεμα να μην του λείπη. Ταύτα πάντα και την ευχήν μας και εάν .. .. .. να τους είναι απέ του άλλου χωρίς κληρονόμον να στρέφουνται τα πράγματα εις τους πρόσιμους εδικούς έτζι είπαν και εσυνιβάστηκαν και οι δύο μερίδες με θέλημα και με καλήν τους γνώμην και όποιος ήθελεν αλληλογήσει απέ τα δυό μέρη να πέφτη εις πένα και κοντάνα της αυθεντιάς ρεάλια 8, ήτοι οκτώ, τα ήμιση της αυθεντίας και τα ήμισυ της … μερίδας, επροσκάλεσαν και παρακαλετούς και αξιοπίστους μάρτυρας τον κύρ Τζανή Σκορδίλη και κύρ Ιωάννη Παδιάτη και κύρ Νικολό Ιωάννου Ρούσσο και κύρ Γεώργη Σκορδίλη. –Πρωτοπαπάς και νοτάριος Κεφάλου με θέλημα των δύο μερίδων έγραψα και εσφάλησα. (ΓΑΚ, Κ 8ζ, Συλλ. Ζερλέντη).

–1622. Στις 26 Δεκεμβρίου 1622 ο ιερέας Λέφας Δημήτριος υπογράφει έγγραφο αφιέρωσης της Ξεχωριανής.

–1706.  6 Αυγούστου 1706. ΜΑΤΘΑΙΟΣ ΛΕΦΑΣ Ο ΠΑΡΙΟΣ. Λόγιος του 18^ου αιώνα.

Πεθαίνει νεότατος στη Halle της Ανατολικής Γερμανίας από φυματίωση ο Ματθαίος Λέφας, από την Πάρο. Ήταν φοιτητής της θεολογίας στο εκεί πανεπιστήμιο (από τις 3 Μαρτίου 1704). Στον κατάλογο εγγραφών των σπουδαστών γράφεταις «Λέφας Μαιδαίος ο εκ νήσου Πάρου». Παράλληλα παρακολουθούσε μαθήματα Λογικής και Μεταφυσικής καθώς και Λατινική Γλώσσα και Φιλολογία. Ο Λέφας υπήρξε πνευματική προσωπικότητα, ζηλωτής των αρχαίων ελληνικών και λατινικών Γραμμάτων, των οποίων τις γλώσσες κατείχε. Με τον πρόωρο θάνατο του η Θεολογία και η Φιλολογία, στερήθηκαν ένα από τους μελλοντικούς κορυφαίους θεράποντες τους.

–1723. Πωλητήριο Τζιπίδου, 18 Απρ. 1723 « πουλει ο μαστρο-Λευθέρης Καντιώτης το χωράφι την πάρτη που έχει στο Λογαρά τον Απάνω, αγορά από την Αλίζα Γεώργη Λέφα και από την Τζαννέτα Κουτζούνα και πουλεί το του μαστρο-Ιωάννη Τζώτη (Τζιώτη) του γαμπρού του διά ρεαλια είκοσι δύο ήμιση».

–1821. Παριανός αγωνιστής του 1821 ο Λέφας Ιωάννης (Μ.Ν.Υ.5012) Υπαξ. Α’ τάξης.

–Λέων:

–1744. Ο Επίτροπος της Παροικιάς Ιωάννης Λέων υπογράφει έγγραφο Παροικιάς στις 6 Απριλίου 1744.

–1749. Σε εκλογή απεσταλμένου για την Κωνσταντινούπολη από τα κοινά της Πάρου σε Γενική Συνέλευση στις 12 Οκτωβρίου 1749, μαρτυρείται ο επίτροπος Ιωάννης Λέων.

 

–Λεώνης: Ο παριανός κλάδος φέρεις καταγωγή από Αθήνα.

–1906. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1906 στις Λεύκες ο Λεώνης Γεώργιος του Κωνσταντίνου.

–1908. Αναφέρεται σε κατάστιχο το 1908 ο γιατρός των Λευκών, Κωνσταντίνος Λεώνης.

–1911. Κωνσταντίνος Γ. Λεώνης, ιατρός στον Δήμο Υρίας το 1911 με καταγωγή από της Αθήνα.

–1911. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1911 στις Λεύκες ο Λεώνης Ιωάννης του Κωνσταντίνου.

 

–Ληγούσης ή Λιγούσης ή Λεγούσης Λαγούσης ή Λαγγούσης: Επώνυμο Παρωνύμιο.

–1672. Σε αίτημα των παριανών προς τον προϊστάμενο της γαλλικής επαρχίας Πατέρα της Καθολικής Εκκλησίας  Jacques Dinet για να ζητήσουν πατέρες της καθολικής εκκλησίας να έρθουν στην Πάρο. «Ταπεινοπρεπώς παρακαλούμεν την πανοσιώτη σας, ωσάν προηγούμενος οικουμενικός και πατριάρχης της αγίας και υπέρ ενδόξου συντροφιάς υου ιησού να συγκλύνη εις το να μας έλθουν ωδε εις τον τόπον μας πατέρες δια να κατοικήσουν εδώ έως εις τα άλλα νησιά δια να ημπορέσωμεν και ημείς να λάβωμεν εκείνη την βοήθειαν και ωφέλειαν της ψυχής μας μαζί κα την επιστήμην δια τους μεταγενέστερους μας, επειδή ξεύρωμεν καλότατα ότι πως η πανοσιώτησας και η τρισκία της όλα ο σκοπός και ο πόθος άλλο δεν είναι εις όλα τα πάντα μόνον να γυρέψετε την μεγαλύτερην δόξα του Θεού και της σωτηρίας των ψυχών εις κάθε τόπον όπου ευρίσκονται…»

Πάρος: εν έτι σωτήριω 1672 εν μήνι μαίω (29) εις το παλαιόν: + Ταπεινός Μητροπολίτης Παροναξίας Μελέτιος.

Το πιο πάνω αίτημα υπογράφουν χριστιανοί, καθολικοί και ορθόδοξοι, κατοίκων της Νάουσας μεταξύ άλλων και ο Γιώργος Ληγούσης.

–1746. Απόφαση του κοινού της Παροικιάς στις 8 Μαρτίου 1746, για μετάκληση ξένων στο νησί, εξουσιοδοτούν τον καραβοκύρη Ιωάννη Λαγγούση να προσκαλέσει όσους κατοίκους άλλων μερών της Ελλάδας θα ήθελαν να εγκατασταθούν οικογενειακώς στο νησί τους. Σε όσους δέχονταν υποσχόντουσαν μειωμένη φορολογία και άλλες διευκολύνσεις, όπως κατοικίες, χωράφια κ.α.

 

–Λημναίος ή Λιμναίος ή Λημνιός: Πατριδωνιμικό επώνυμο, από την Λήμνο.

–1771. Έγγραφο αφιέρωσης του Δημητρίου προσκυνητή Λημναίου στις 30 Οκτωβρίου 1771.

–1823. Στα δημοτολόγια Παροικιάς (συμπεριλαμβάνεται και η Αντίπαρος) είναι εγγεγραμμένος το 1823 ο 34χρονος Λιμναίος Ελευθέριος.

–1829: Σε απογραφή προσφύγων της Παροικιάς του 1829 αναφέρεται ο Ελευθέριος Λιμναίος 36 ετών μυλωνάς.

–1829: Σε απογραφή προσφύγων των Λευκών του 1829 αναφέρεται ο Λιμναίος Τριαντάφυλλος45 ετών μυλωνάς, η σύζυγός του, η τρεις κόρες του και ο γιός του 2 ετών.

–1829: Σε απογραφή προσφύγων της Νάουσας του 1829 αναφέρεται ο Νικόλαος Λιμναίος 47 ετών γεωργός, η σύζυγός του Κυριακή Λιμναίου και η κόρη του Τριανταφυλλιά Λιμναίου.

–1830. Στα δημοτολόγια του Δήμου Νάουσας (της επαρχίας Νάξου) το 1830, υπάρχει εγγεγραμμένος ο Τριαντάφυλλος Λιμναίος.

–1831. Λεύκες 1831 Μαΐου 2. Ο μαθητής της Αλληλοδιδακτικής Σχολής Λευκών Λημνιός Τ. Δημήτριος.

–1831. Έγγραφο έτους 1831. Δημήτριος Τ. Λήμνιος, μαθητής Σχολής Λευκών 2 Μαΐου 1831 καταγωγή από Λήμνο.

–1844. Σε εκλογικό κατάλογο στις 18 Μαρτίου 1844, του Δήμου Νάουσας (της επαρχίας Νάξου), υπάρχει εγγεγραμμένος ο 45χρονος αλευρομυλωνάς Τριαντάφυλλος Λιμναίος.

–1847. Στον εκλογικό κατάλογο Παροικιάς (συμπεριλαμβάνεται και η Αντίπαρος) είναι εγγεγραμμένος ο 58χρονος μυλωνάς Ελευθέριος Λιμναίος.

 

–Λήμνιος: Βλέπε Λημναίος.

 

–Λιακόπουλος: Ίσως ο Εμμανουήλ Λιακόπουλος να ήταν πατριώτης των Μαρινόπουλων (Καλάβρυτα Αχαΐας) και να ήρθε μαζί τους για κάποιο χρονικό διάστημα στην Πάρο.

–1906. Σε διαφήμιση της εφημερίδας Αιγαίον στις 16 Δεκεμβρίου 1906 διαβάζουμε: «Χοιροτροφείον εν Παροικία Πάρου (εις θέσιν Παρασπόρον). Υπό την επίβλεψιν του ειδικωτάτου περί τα τοιαύτα κ. Εμμ. Λιακοπούλου. Εν τω τελειοτάτω τούτω χοιροτροφείω πωλούνται χοιρίδια γένους Μάλτας. Μέχρι ενός μηνός δρχ. 8, μέχρι ενός και ημίσεως μηνός δρχ. 12, μέχρι δύο μηνών δρχ. 15. Δια τα έχοντα ηλικίαν άνω των 2 μηνών ιδιαίτεραι συμφωνίαι. Οι επιθυμούντες ν’ αγοράσουν τοιαύτα παρακαλούνται ν’ απευθύνωνται εις τον εν Παροικία έμπορον κ. Αθαν. Μαρινόπουλον».

 

–Λιανόπουλος: Σύνθετο επώνυμο παρωνύμιο με καταγωγή του Παριανού κλάδου από το Φιλώτι της Νάξου.

–1980. Βασίλειος Δ. Λιανόπουλος, Καθηγητής στο Γυμνάσιο Παροικιάς. 1985.

–1985. Βασίλειος Δ. Λιανόπουλος, Γυμνασιάρχης και Λυκειάρχης Παροικιάς. 1985.

–2014 Απεβίωσε το 2014 ο 32χρονος Λιανόπουλος Νικόλαος του Βασιλείου. Οδοντοτεχνίτης.

 

–Λιβαδινόπουλος: Βλέπε Λιβαθινόπουλος

 

–Λιβαθινόπουλος ή Λιβαθυνόπουλος ή Λιβαδινόπουλος ή Λυβαδινόπουλος:

–1826. Στις 17 Ιανουαρίου 1826, στην Παροικιά, ο καπετάνιος Αντώνιος Ζησιμόπουλος αγοράζει το καΐκι του Κοσμά Λυβαδινόπουλου (ΓΑΚ, κωδ. 216φ.41ν).

–1826. «Επαρρησιάσθη προσωπικώς εις την δημοσίαν Νοταρίαν ο υπογεγραμμένος κύριος Αλεξανδράκης Δημητρίου Καμπάνης και ομολογεί ότι ιδίαν αυτού βουλήν και αυτοθέλητον γνώμην πωλεί προς τον κύριον Κοσμάν Λιβαδινόπουλον ένα έξαμπέλισμα, έχει γονικόν του εν τη τοποθεσία Σαρακήνικον με τον νερόν έχει μέσα σύμπλιος Ελευθεράκης Χαμάρτος και Ιωάννης Μπαρμαπρής διά γρόσια εξακόσια πενήντα πέντε, νούμερο 655, ως επερίσσευσεν την τιμήν του αυτού ο ίδιος αγοραστής εις το Κοινόν δημόσιον, όθεν από την σήμερον το και εξαμπέλισμα με το νερόν (το οποίον νερόν θέλει εξακολουθεί ως το πάλαι) μένει ελεύθερα εις την εξουσίαν και κυριότητα του ειρημένου αγοραστού να το κάμη ως θέλει και βούλεται τόσον ο ίδιος καθώς και οι κληρονόμοι του ως καλώς πωλημένων και καλώς διά δημοπρασίας αγορασμένων, υποσχόμενος ο πωλητής  να διαφεντεύη τον αγοραστή από κάθε εναντιότητα ως έλαβεν την τιμήν του αυτού εξαμπελισμάτου μέχρι και του οβολού εις ένδειξιν δε εγένετο το παρόν πωλητήριον γράμμα εκ της δημοσίας Νοταρίας βεβαιωμένον τη ιδία υπογραφή του πωλητού και εδόθη προς τον αγοραστήν φυλάττοντας αντίγραφον εις τον Κώδικα της Νοταρίας, υπ’αριθ.34. τη 3 Ιουλίου 1826, Παροικία Πάρου. Αλέξανδρος Καμπάνης βεβαιώνω το παρόν. Φραγκίσκος Αλεξάνδρου Καμπάνης βεβαιώνω. Γεώργιος Βιτζαράς.

–1829: 9βρίου 27. Μαθητευόμενοι εις την Αλληλοδιδακτικήν Σχολήν της πόλεως Παροικιάς

Λιβαθινοπούλου Ζενού ετών 12.

–1830. Πωλητήριον. Παουσιασθείς εις το Δημόσιον τούτο Γραφείον ο κάτωθεν υποφαινόμενος κύριος Κοσμάς Λιβαθινόπουλος ιδία αυτού βουλή και γνώμη και αυτοπροαιρέτως εσυμφώνησαν μετά του ευγενεστάτου κυρίου Ελευθέριου Χαμάρτου και του πωλεί το υποστατικόν το οποίον έχει αγοράν από τον κύριον Αλέξανδρον Καμπάνην με όλα του τα δικαιώματα καθώς εστί και ευρίσκεται σήμερον κείμενον εις τοποθεσίαν Σαρακήνικον, πλησίον ο ίδιος αγοραστής κύριος Ελευθέριος Χαμάρτος (με) συναινέσει και της συζύγου του, διά φοίνικας τριακοσίους είκοσι αριθ. 320: ως εσυμφωνησαν εν τω αναμεταξύ τους και από την σήμερον και εις τον εξής είναι και λέγεται του κυρίου Ελευθέριου Χαμάρτου να το κάμη ως θέλει και βούλεται, ως καλώς πωλημένον και καλώς αγορασμένον ως έλαβεν την τιμήν ο κύριος Κοσμάς άχρι και του οβολού υπόσχεται δε και εις τον αγοράσαντα όλα τα έγγραφα και δεν ζητεί καμμίαν … …. από τον Χαμάρτον διά την υπόθεσιν του αυτού πράγματος η οποία ήτον εις κρισολογίαν και θέλει μένει ο αγοραστής ήσυχος. Και εις ένδειξιν εγένετο το παρόν συμφωνητικόν πωλητήριον γράμμα υπογεγραμμένον παρά των αξιοπίστων μαρτύρων. Και εδόθη εις χείρας του διαληφθέντος αγοραστού κυρίου Χαμάρτου του οποίου αντίγραφον καταχωρείται εις το Δημόσιον Γραφείον υπ’ αρ. (103) εις ασφάλειαν. Τη 2 Ιουνίου 1830. Παροικια της Πάρου.

Δετόρες Π. Κονταρίνης ζητηθείς παρά του κυρίου Κοσμά γράφω εις το όνομα του όστις στέργει το παρόν και ούτος καγώ μαρτυρώ. Γεώργιος Μπογιατζόγλους παρακληθείς παρά της κυρίας Λοξής, σύζυγος Κοσμά Λιβαθινόπουλου, ότι στέργει το παρόν καιούτως καγώ μαρτυρώ. Δημήτριος Δελαγραμμάτης μαρτυρώ. Ζώρζης Μάτσας Μαυρογένης μάρτυς.

–1831. Στις 21 Οκτωβρίου 1831, σωτήρια επιστολή των κατοίκων της Πάρου προς τον επίτροπο Αιγαίου Πελάγους, για τα δεινά των κρητών νέοαποίκων εναντίων των ντόπιων. Υπογράφει… ο Κοσμάς Λιβαθινόπουλος.

–1860. Στις 16 Μαΐου 1860 σε συμβολαιογραφική πράξη [Συμβιβασμό] στην Σύρου αναφέρεται ο κάτοικος Πάρου Γεώργιος Γράβαρης έμπορος να έρχεται σε συμβιβασμό με τον επίσης κάτοικο Πάρου Γεώργιο Λιβαθυνόπουλος ναυτικό.

 

–Λιβαθυνόπουλος: Βλέπε Λιβαθινόπουλος

 

–Λιβάνης: Επώνυμο παρωνύμιο.

–1860. Στις 19 Μαρτίου 1860 σε συμβολαιογραφική πράξη [πωλητήριο] στην Σύρου αναφέρεται ότι η κάτοικος Πάρου Μαρία χήρα Μιχαήλ Μαρινάτου το γένος Λιβάνη να πωλεί κτήματα στον γιό της Εμμανουήλ Μαρινάτο κάτοικο Πάρου υπηρέτη.

 

–Λιβάνιος: Παρωνύμιο, από το λιβάνι που μοιάζει το πιθανότερο ή από τον Ν.Α. άνεμο λίβα (γαρμπή). Η μονόκλαδη οικογένεια Λιβανίου έχει καταγωγή από την Μήλο, όταν το 1921 ο Ιωάννης Λιβάνιος αναζητώντας μια καλύτερη ζωή έφτασε στην Πάρο. Στο χωριό Πρόδρομος έμελε να βρει το άλλο του μισό, την Ερατώ Πουλίου. Απέκτησαν πέντε παιδιά, την Μαρουσώ, την Μαρία, τον Ανδρέα, τον Πέτρο, και την Χρυσούλα. Το επώνυμο το συναντάμε μέχρι σήμερα στον Πρόδρομο από τους απογόνους του Ιωάννη Λιβάνιου. Κλάδος τους σήμερα στον Πειραιά.

–1921. Το 1921 ο Ιωάννης Λιβάνιος από την Μήλο, με το παρωνύμιο Μηλιός παντρεύεται στον Πρόδρομο την Παριανή Ερατώ Πουλίου το 1922.

–1924. Το 1924 γεννιέται στην Πάρο η Μαρουσώ Λιβανίου του Ιωάννη και της Ερατώς. Κάτοικος Προδρόμου.

–1926. Το 1926 γεννιέται στην Πάρο η Μαρία Λιβανίου του Ιωάννη και της Ερατώς. Κάτοικος Προδρόμου.

–1926. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 18 Ιανουαρίου 1926, είναι εγγεγραμμένος ο Ιωάννης Ανδρέα Λιβάνιος, ετών 26, κάτοικος Δραγουλά, γεωργός, έγγαμος.

–1928. Το 1928 γεννιέται στην Πάρο ο Ανδρέας Λιβάνιος του Ιωάννη και της Ερατώς. Κάτοικος Προδρόμου.

–1933. Το 1933 γεννιέται στην Πάρο ο Πέτρος Λιβάνιος του Ιωάννη και της Ερατώς. Κάτοικος Προδρόμου.

–1935. Το 1935 γεννιέται στην Πάρο η Χρυσούλα Λιβανίου του Ιωάννη και της Ερατώς. Κάτοικος Προδρόμου.

–1947. Σε Φώτο στις 30 Απριλίου 1947 απεικονίζεται ο ναύτης Ανδρέας Λιβάνιος από τον Πρόδρομο.

–1948 Σε Φώτο Προδρόμου στις 24 Ιουνίου 1948 απεικονίζονται οι: Χρυσούλα συζ. Βήχου, η Αννέτα Δελέντα, η Βαρβάρα Ρούσσου, η Σταματούλα Ρίτσου, ο Πέτρος Λιβάνιος και ο Μιχάλης Ρούσσος.

–1952. Σε φωτογραφεία απεικονίζονται η Λενιώ και η Μαρία Λιβάνιου και ο Πέτρος Λιβάνιος.

–1956. Σε φωτογραφεία του 1956 στον Πρόδρομο απεικονίζονται η Χρυσούλα Λιβάνιου, ο Ανδρέας Λιβάνιος και η Μαρία Λιβάνιου.

–1960. Γαμήλια φωτογραφία στον Πρόδρομο το 1960. Ζευγάρι ο Σπύρος Βήχος και η Χρυσούλα Λιβάνιου.

–1962. Το 1962 γεννιέται ο Γιάννης Λιβάνιος του Πέτρου.

–1978. Το 1978 απεβίωσε ο Ιωάννης Λιβάνιος (Μηλιός) γεν. 1900 στην Μήλο.    

 

–Λίζος:

–1950. Σε εκλογικό κατάλογο της Κοινότητας Νάουσας στις 19 Αυγούστου 1950, υπάρχει εγγεγραμμένη η Γαβαλά Μαρία, όνομα συζύγου Εμμανουήλ, όνομα πατέρα Απόστολος Λίζος.

 

–Λινάρδος: Επώνυμο πατρωνυμίο. Επώνυμο βαφτιστικό Λινάρδος από Leonardo λέξη hybride από Leon + Hard, Leon ardus.

Επώνυμο βεν. Lunardi από βαφτ. Leonardus από το 1174 και Dardi.

–1970. Σε σχολική παρέλαση στην Παροικιά στις 28 Οκτωβρίου 1970, διακρίνετε η Ιωάννα Λινάρδου.

 

–Λίκαρης: Βλέπε Λέκκαρης

 

–Λιμβαίος ή Λυμβαίος:

–1827. Καταγραφή των (μερικών) χρεών των κοινοτήτων του κάθε Μέρους κοινού της Πάρου εις την Κωνσταντινούπολιν. 17 Απριλίου 1827.

Ομολογία Ιω. Λιμβαίου Κεφάλαιον γρ. 1000.

–1908. Τον Αύγουστο του 1908 απεβίωσε ο Γεώργιος Μαύρο ήταν γιος του Σπυρίδωνα Μαύρου και της Φλώρας Τζώρτζη Πέτρου Μαυρογένη που πέθανε πολύ νέος, μόλις 29 ετών, το 1879. Νυμφεύθηκε την Ευγενία θυγατέρα του Π. Λυμβαίου.

 

–Λιμναίος: Βλέπε Λημναίος

–Λιονόσατη:

–1907. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 11 Μαρτίου 1907, είναι εγγεγραμμένη η Βασιλική Λιονόσατη, ετών 18, άγαμη.

–Λιπράντος: βλέπε Αλιπράντης. Το επώνυμο Λιπράντος υπάρχει μέχρι σήμερα στην Πάρο και βαπτ. Όνομα Λιπράντνος ή Λιπράνδος. Είναι γνωστό στα Κάτω Χωριά της Πάρου από τον 17^ο αι.

 

–Λίτκε:

–1892. Καντιώτη Μίνα, όνομα συζύγου: Θεόδωρος, Κύριο όνομα και επώνυμο πατρός: Λίτκε. Έτος γέννησης: 1892. Επάγγελμα: οικοκυρά.

–Λιώσης: Επώνυμο αρβανίτικης φάρας, η οποία κατέβηκε στην Ελλάδα κατά τους χρόνους της φραγκοκρατίας. Στον αρχηγό της Πέτρο Λιόσα δόθηκαν το 1365 από τον Σέρβο ηγεμόνα Συμεών Ούρεση οι πόλεις Άρτα και Ρωγοί με τις γύρω περιοχές τους.
Έχοντας ως ορμητήριο την «ηγεμονία» του αυτή, ο Πέτρος Λιόσα κατέλυσε την κυριαρχία των Φράγκων στην Ήπειρο και στη δυτική Ελλάδα. Το 1374 πέθανε ο Πέτρος Λιόσας και ο γιος του Ιωάννης εκδιώχθηκε από την Άρτα από τον Ιωάννη Σπάτα. Έκτοτε η φάρα των Λιόσα μετά από πολλές μετακινήσεις έφθασε στην Αττική, όπου και εγκαταστάθηκε (Λιόσια, Λιοσάτι κ.ά.).

Τα μικρά ονόματα των ηγετών αυτών των ομάδων (όταν λέμε ομάδα ή φάρα δεν εννοούμε ένα περιορισμένο συγγενολόι, αλλά ένα ευρύτερο πληθυσμιακό σύνολο που περιπλέκεται γύρω από μιαν ηγετική οικογένεια) ήταν Χριστιανικά, δείγμα ότι ανήκαν στον Βυζαντινό κόσμο, άρα και στην ελληνική πραγματικότητα. Κάποιοι (ημιμαθείς, άσχετοι, προπαγανδιστές) επιχειρούν να παρουσιάσουν αυτά τα σύνολα ως Αλβανικές κοινότητες, προβάλλοντας αυτά τα ονόματα (Λιόσα, Σπάτα, Μπούα κ.α.) ως άσχετα με την ελληνική.

Λιόσα σημαίνει Μαρία στα αρβανίτικα. Όταν ο πατέρας πέθαινε, η χήρα σύζυγος του, ονοματιζόταν με το όνομα του μακαρίτη άντρα της (Γιώργαινα, Γιαννάκαινα, Τούλιαινα κ.λπ.), σε μια σαφή απόδειξη ανδροκρατούμενης οργάνωσης και νοοτροπίας, αλλά και τα παιδιά πλέον προσδιορίζονταν με το ανδρωνυμικό της χήρας μάνας τους. Από αυτό έχουν προκύψει σε αρβανιτοχώρια επίθετα όπως Γιαννάκαινας, Γιωργάκαινας κ.λπ. Και σήμερα στον Βαρνάβα λένε ο Κώτσος της Μήτσαινας, ο Μιχάλης της Γιώργαινας, ο Θοδωρής της Μαλώς, τα παιδιά της χήρας. Λιόσας λοιπόν (ή Λιόσης) δεν είναι παρά ο γιος της χήρας Μαρίας.

Ο παριανός κλάδος της οικογένειας είναι από θηλυγονία. Ο Μητροπολίτης Σισανίου και Σιάτιστας Πολύκαρπος Λιώσης ήταν παριανός από μητέρα το γένος Γεμελιάρη από τις Λεύκες.

–1900. Γεννιέται στον Πειραιά το 1900 ο Μητροπολίτης Πολύκαρπος Λιώσης. Η μητέρα του Λευκιανή, το γένος Γεμελιάρη. Ήταν Μητροπολίτης Σισανίου και Σιάτιστας από το 1958. Το 1934 τιμήθηκε από την Ακαδημία Αθηνών με το βραβείο Μαντώς Μαυρογένους Αρετής και αυτοθυσίας. Πέθανε το 1997.

 

–Λογαράς: Παρωνύμιο.

–Λογαράς = πλούσιος. Ως επώνυμο το Λογαράς είναι γνωστό σε έγγρ. Κάτω Ιταλίας (ελληνικά μεσαιωνικά έγγρ. Κ. Ιταλίας), του 1102, αναφέρεται Βασίλειος ο Λογαράς και το 1232 Γρηγόριος Λογαράς. Γνωστό και στην Κρήτη (Λογαράκης στο Κεντρί Ιεράπετρας), Νάξο (Λογαράς) και Κύπρο.

 

–Λογαρίτης:

–1924. Επιγραφή σε πλατεία της Μάρπησσα «Η ΠΛΑΤΕΙΑ ΑΥΤΗ ΕΓΕΝΕΤΟ ΜΕ ΤΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΚΑΙ ΣΥΝΔΡΟΜΗ ΤΟΥ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΟΥ ΑΛΙΠΡΑΝΤΗ ΚΑΙ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΛΟΓΑΡΙΤΗ ΚΑΙ ΤΩΝ ΚΑΤΟΙΚΩΝ ΚΑΤΑ ΤΟ ΕΤΟΣ 1924.

–Λογοθέτης: Το επώνυμο άγνωστο σήμερα στην Πάρο, διαιωνίζεται όμως στο τοπωνύμιο Στου Λογοθέτη, θέση κοντά στη γέφυρα του Βρόντα ποταμού, στα βόρεια των Λευκών, όπου είχε κτήματα ο εφημέριος Λογοθέτης Γεώργιος. Κατά την Βυζαντινή εποχή ο λογοθέτης ήταν αξίωμα αυλικό, είχε το δικαίωμα να κρατά την βούλα του αυτοκράτορα, να συνθέτει λόγους και διατάγματα, κάτι σαν τον Καγκελάριο των δυτικών.

Ο συγκεκριμένος ιερέας που μαρτυρείται στη Πάρο από το 1738 έως το 1752, έχει και το επώνυμο Τζίγος ή πιο συχνά Τζιρίγος που ίσως να είναι το πατριδωνύμιο του. 

–1710. Χωράφι στην περιοχή Μάρμαρο σύμπλιος Γιεωργίτζης Λογοθέτης.

–1724. Σε πρακτικό εκλογής εκτιμητών του κοινού της Παροικιάς στις 13 Δεκεμβρίου 1724 κατά τη Γενική Συνέλευση μαρτυρείται ο Γεωργίτζης Λογοθέτης.

–1724. Απόφαση του κοινού της Παροικιάς για την διατίμηση των προϊόντων και την απογραφή της κτηματικής περιουσίας όλων των κατοίκων. Κατά τη Γενική Συνέλευση της 13 Δεκεμβρίου 1724, αναφέρεται ο Γεωργίτζης Λογοθέτης.

–1737. Πρακτικό εκλογής επιτρόπου του κοινού της Παροικιάς την 1^η Μαρτίου 1737 αναφέρεται ο παπά Μιχαήλ Λογοθέτης.

–1738. Σε προικοσύμφωνο Παροικίας στις 8 Απριλίου 1738, ο Μιχελέτος του Σπιρίδου με την κερα Νικολέττα θυγατέρα του Γεωργίου Σκιαδά, αναφέρεται ο ποτέ Γιωργιτζής Λογοθέτης.

–1738. Μαρτυρία υπερασπίσεως συμπατριώτη τους ιερέα Φραγκίσκου Νταβερόνα προς τον καπουδάν πασά (για αντίδραση στην συγκέντρωση της φορολογίας), κατά τη Γενική Συνέλευση από τα κοινά της Πάρου, της 16 Ιουλίου 1738, υπογράφει ο Τζιρίγος-Λογοθέτης

–1738. Εφημέριος Λευκών το 1738 ο ιερέας Μιχαήλ Λογοθέτης.

–1739. Πρακτικό εκλογής κοινοτικών επιστατών του ναού της Εκατονταπυλιανής σε Γενική Συνέλευση του κοινού της Παροικιάς στις 10 Μαρτίου 1739 αναγράφεται ο παπά Μιχαήλ Λογοθέτης.

–1741. Για την εκλογή απεσταλμένων στην Κωνσταντινούπολη από τα κοινά της Παροικιάς στη Γενική συνέλευση το 1741 αναφέρεται ο παπά Μιχαήλ Λογοθέτης.

–1741. Τα κοινά της Πάρου, κατά τη Γενική Συνέλευση, της 20 Ιουλίου 1741, αποφασίζουν να συντάξουν γράμμα υπερασπίσεως του συμπατριώτη τους άρχοντα Νικόλαου Μαυρογένη, εναντίων των συκοφαντών κατοίκων της Νάξου, οι οποίοι τον κατηγορούν για συνεργασία με τους πειρατές, υπογράφει και ο παπά Μιχαήλ Λογοθέτης.

–1741. Κατά τη Γενική Συνέλευση, της 18 Νοεμβρίου 1741, οι προεστοί και κοινοτικοί εκπρόσωποι της Παροικιάς Πάρου, αποφάσισαν να συλλάβουν, να φυλακίσουν και τέλος να εκτοπίσουν από το νησί τους τον συντοπίτη τους Ιωάννης Βασιλάκης, λόγω του σκανδαλώδους τρόπου της ζωής του και άλλων ανάρμοστων πράξεων. Υπογράφει ο παπά Μιχαήλ Λογοθέτης.

–1742. Έγγραφο έτους  1742 Φεβρουάριος 16, υπογράφει έγγραφο Παροικιάς ο παπά Τζώρτζης Λογοθέτης.

–1742. Πρακτικό εκλογής επιτρόπου του κοινού της Παροικιάς στις 1η Μαρτίου του 1742 αναφέρεται ο παπά Μιχελής Λογοθέτης.

–1743. Καταγραφή [Παροικιά, 9 Αυγ. 1743] της περιουσίας της Ευαγγελίστριας, κτήματα τους γειτονεύουν με τα κτήματα της Ευαγγελίστριας, χωράφι εις Λούρον σύμπλεον Γεωργίτζης Λογοθέτης.

–1744. Κατά τη Γενική Συνέλευση εκπροσώπων όλων των κοινών της Πάρου, της 6 Απριλίου 1744, αποφασίζουν να συντάξουν γράμμα υπερασπίσεως του συμπατριώτη τους δραγουμάνου Νικολάου Μαυρογένη, εναντίον των εις βάρος του συκοφαντιών μερικών συμπατριωτών τους, προς τις τουρκικές αρχές. υπογράφει και ο παπά Μιχαήλ Λογοθέτης.

–1750. Σε Πρακτικό εκλογής απεσταλμένου των επτά κοινών της Πάρου (Παροικιάς, Νάουσας, Κεφάλου, Τζιπίδου, Λευκών, Μαρμάρων, Δραγουλάς) στην Κωνσταντινούπολη της 23 Αυγούστου 1750, μαρτυρείται ο ιερέας Παροικιάς Λογοθέτης Μιχαήλ.

–1752. Σε εκλογή απεσταλμένου στην Κωνσταντινούπολη από το κοινό Παροικιάς σε Γενική Συνέλευση στις 6 Σεπτεμβρίου 1752 μαρτυρείται ο παπά Μιχαήλ Λογοθέτης.

–1830. Ο ιερεύς χωρεπίσκοπος Λογοθέτης Γεώργιος αναφέρεται στον κατάλογο του μητροπολίτη Παροναξίας Ιερόθεου στις 8 Φεβρουαρίου 1830.

–1832. Ο ιερεύς χωρεπίσκοπος Λογοθέτης Γεώργιος αναφέρεται σε πωλητήριο Λευκών στις 3 Μαρτίου 1832.

–1847. Στον εκλογικό κατάλογο Λευκών του 1847 είναι εγγεγραμμένος ο 37χρονος ιερέας Λογοθέτης Γεώργιος και ο 26χρονος γεωργός Δημήτριος Λογοθέτης.

–1848. Ο ιερεύς χωρεπίσκοπος Λογοθέτης Γεώργιος αναφέρεται να νοικιάζει τη μονή Παναγίας Υπαπαντής (Κελλιά) στις Λεύκες, 6 Σεπτεμβρίου 1848.

–1867. Ληξιαρχική πράξη Γάμου στις 17 Φεβρουαρίου 1867 αναφέρεται ο γαμπρός Νικόλαος Π. Γεωργίου Λογοθέτης και η νύφη Αικατερίνη κόρη του Αντωνίου Εμμ. Σκιαδά και της Ειρήνης.

 

–Λοΐζος ή Λωΐζος: Πατρωνυμικό επώνυμο.

–1822. Εγγεγραμμένος στα δημοτολόγια του Δήμου Μάρπησσας το 1822 ο Κυριάκος Λοΐζος.

–1829. Σε απογραφή προσφύγων της Νάουσας του 1829 αναφέρεται ο Κυριάκος Λωΐζος 30 ετών, σκυτοτόμος.

–1829. Σε απογραφή προσφύγων της Νάουσας του 1829 αναφέρεται ο Νικόλαος Λωΐζως 40 ετών σκυτοτόμος και η σύζυγός του Μακήτα.

–1844. Σε εκλογικό κατάλογο του Δήμου Μάρπησσας το 1844 υπάρχει εγγεγραμμένος ο 40χρονος Κυριάκος Λοΐζος.

–1847. Στον εκλογικό κατάλογο του Δήμου Μάρπησσας το 1847 είναι εγγεγραμμένος ο 43χρονος σκυτοτόμος Λοϊζος Κυριάκος.

–Λομβάρδος ή Λομπάρδος: Πατριδωνυμικό επώνυμο, ο Λομβαρδός (Lombardo) o από την περιοχή της Ιταλίας Λομβαρδία. Στον ελλαδικό χώρο πρωτοεμφανίζεται στην Κρήτη το 1225 ενώ σαν επώνυμο στην Βενετία περίπου από το 1170. Πολλοί Lombardo αναφέρεται το 1683 μεταξύ των Κρητών προσφύγων προς την Κέρκυρα.

Στην Παροικιά το επώνυμο μαρτυρείται ως και σήμερα.

–1906. Το 1906 γεννιέται ο Λομβάρδος Νικόλαος του Σπύρου κουρεύς κάτοικος Κοιν. Παροικιάς.

–1950. Στον εκλογικό κατάλογο Παροικιάς του 1950 είναι εγγεγραμμένος ο Λομβάρδος Νικόλαος του Σπύρου κουρεύς κάτοικος Κοιν. Παροικιάς.

–1953. Στο εκλογικό κατάλογο Παροικιάς του 1953 είναι εγγεγραμμένη η Λομβάρδου Τάρσα όνομα συζύγου Νικόλαος, όνομα πατρός Αγαπητός Μπιζάς.

–1980. Επιχειρηματίας Παροικιάς το 1980 η Ευαγγελία Λομβάρδου.

 

–Λορεντάνo ή Loredano ή Λούρδος ή Λούρδας: Laoredano de Venise. Οίκος Βενετών πατρικίων, που έδωσε μεταξύ των άλλων τρεις δόγηδες της Βενετίας (16ος και 18ος αι.) και τέσσερις δούκες της Κρήτης (15ος και 16ος αι.). Ένας κλάδος του εγκαταστάθηκε στο Αιγαίο τον 15ο αιώνα και για ένα διάστημα εξουσίασε την Αντίπαρο (1436-1490).

Σύμφωνα με τον καθηγητή  Αλιπράντη Νικόλαο το επώνυμο Lorendano τον 17^ο αιώνα μεταλλάσσεται (ίσως από θηλυγονία) σε Λούρδος ή Λουρδάς, γνωστό στην Πάρο τον 17^ο και 18^ο αιώνα.

–1436. Κύριοι της Αντιπάρου η οικογένεια Λορεντάνου ως το 1490.

–1440: Χτίζεται το Κάστρο από το Βενετό άρχοντα Ιωάννη Λορεντάνο.

–1446. Ενετός άρχοντας της Αντιπάρου ο Ιωάννης Λερεντάνο από το 1440-1446.

–1537: Η οικογένεια Λορεντάνο κυριαρχεί ξανά αλλά το νησί (Αντίπαρος), όπως και τα υπόλοιπα νησιά των Κυκλάδων, πέφτει στα χέρια των Οθωμανών, οι οποίοι τα παραχωρούν στην οικογένεια των Κρίσπι.

–1596. Στην Αντίπαρο αναφέρεται ο A. Λορεντάνο Κρίσπι το 1596.

Μετά τον 16^ο αιώνα βλέπε Λούρδας ή Λούρδος όπου και μεταλλάσετε το επώνυμο.

–1658. Χαρτοφύλαξ Ελευθέριος Λουρδάς υπογράφει χρεωστική ομολογία των ιερέων Παροικιάς στις 31 Μαΐου 1658. Ανάδειξη και απονομή του οφίκιου του χαρτοφύλακα του Ιερέως Παροικίας Ελευθέριου Λούρδα το 1668.

–1668. Διοριστήριο έγγραφο του μητροπολίτη Παροναξίας Θεοφάνους με το οποίο καθιστά τον Ελευθέριο Λουρδά τον Δεκέμβριο του 1668 χαρτοφύλακα του Καστελίου Παροικιάς. 

–1672. Ο Χαρτοφύλαξ Ελευθέριος Λουρδάς υπογράφει έγγραφο για εγκατάσταση των Ιησουϊτών στην Πάρο στις 29 Μαΐου 1672.

–1672. Σε αίτημα των παριανών προς τον προϊστάμενο της γαλλικής επαρχίας Πατέρα της Καθολικής Εκκλησίας  Jacques Dinet για να ζητήσουν πατέρες της καθολικής εκκλησίας να έρθουν στην Πάρο. «Ταπεινοπρεπώς παρακαλούμεν την πανοσιώτη σας, ωσάν προηγούμενος οικουμενικός και πατριάρχης της αγίας και υπέρ ενδόξου συντροφιάς υου ιησού να συγκλύνη εις το να μας έλθουν ωδε εις τον τόπον μας πατέρες δια να κατοικήσουν εδώ έως εις τα άλλα νησιά δια να ημπορέσωμεν και ημείς να λάβωμεν εκείνη την βοήθειαν και ωφέλειαν της ψυχής μας μαζί κα την επιστήμην δια τους μεταγενέστερους μας, επειδή ξεύρωμεν καλότατα ότι πως η πανοσιώτησας και η τρισκία της όλα ο σκοπός και ο πόθος άλλο δεν είναι εις όλα τα πάντα μόνον να γυρέψετε την μεγαλύτερην δόξα του Θεού και της σωτηρίας των ψυχών εις κάθε τόπον όπου ευρίσκονται…»

Πάρος: εν έτι σωτήριω 1672 εν μήνι μαίω (29) εις το παλαιόν: + Ταπεινός Μητροπολίτης Παροναξίας Μελέτιος.

Το πιο πάνω αίτημα υπογράφουν χριστιανοί, καθολικοί και ορθόδοξοι, μεταξύ άλλων και ο Ιερεύς Ελευθέριος Λουρδάς.    

–1674. Στις 7 Μαΐου του 1674 η κοινότητα της Παροικιάς δώρισε στους Πατέρες Ιησουίτες εν Νάξο, εκ των κτημάτων του ναού της Παναγίας της Εκατονταπυλιανής, οικόπεδο για την ανέγερση Μονής. «Εις δόξαν χριστού αμήν 1674 εις τας 7 του μαϊου εν καστέλιω Παροικίας οι αιδεσιμωτάτοι πατέραις εκ της συντροφίας του Ιησού, διά να κτίσουσι μοναστήρι και σκολιό, και μην ευρίσκοντας τόπον αρμόδιον διά την αυτήν υπόθεσιν, διά τούτο θέλωμεν ημείς οι κατωθεν υπογεγραμμένοι, και εις το όνομα της κοινώτητος και δίδωμεν διά έργον χάρις των άνωθε αιδεσιμωτάτων πατέρων ένα κομμάτι χωράφι από της παναγίας μας της Καταπολιανής, εις το μάκρος ποδάρια του μέτρου εκατό δέκα και εις πλάτος άλλον τόσον και εις τούτο ομπληγαρόμαιστα οπώταν εις κανένα καιρόν ήθελε σικοθή τινάς να γυρέψει δικαιώματα εις το άνωθε κομμάτι το χωράφι όπου των χαρίζωμεν να ήμαιστε ημείς ομπληγάδοι να το πληρονωμεν της παναγίας, όθεν διά το βέβαιον απογράφωμεν διά χειρίσμας και εις το όνομα της άνωθε κοινότητος.

Οικονόμος Παροικίας, σακελλάριος Παροικίας, Νικόλαος ιερεύς πρωτοπαπάς Παροικίας, Πέτρος ιερεύς Βιτζαράς, Κώστας Μαίζας, Τεμένιγος ιερεύς, παπα Ιω. Γαλανός, Ελευθέριος ιερεύς Λουρδας, Νικόλαος ιερεύς…, παπα Ιωάννης …, παπα Πέτρος Μπουλαξής, παπα Στέφανος Βυτζαράς, παπα Φραντζέσκος Βιτζαράς, Γιακουμής Πατέλας, παπα Μιχαλής Κοντα΄ρατος, Μάρκος ιερεύς, Χωροεπίσκοπος Παροικιάς, Τζουάνες Σκληρός, Νικολός Κοντίλης, Μανόλης Αλισάφης, Μιχαήλ Βιτζαράς, Νικολός Κοτίλης, Γιώργης …, Μανώλης Αλεξάκης, Φραντζέσκος Μιχαλέτος Γραμματικός, Ιω. Βιτζαράς, Ιω. Σκιάδος, Ιω. Βιτζαράς, Κωστάκης Γαλανός, Τζώρτζης Ρουτες, Ιω. Σκιάδας, Γεώργης Μαυρομάτης, Ιω. Σπυρίδος, Δημήτρης Ταργέτας, Νικολός …, Μιχελής Δημητ…, Ιω. Πατελας, Ιω. Τουτέσκος, Bartolo Rozza, Γιαννούλης Ταργέντας, Αντώνης Αλλησάφης, τζουάνες Γιράρδης, Τζώρτζης Νταμόστος, Ιω. Του μαστρο Γιάκουμου, Γιόνης Μυστράτος, Δημήτρης Μαβρομάτης, Giacomo Zellini, Domenico Ferrari, Γιάννης Ντελαγραμμάτικας, Γεώργης Τακορόνιας.

Εμμανουήλ Κομητας επίτροπος βεβαιώνω ως άνωθεν και δια όνομα όλης της Κοινότητος»

–1716. Ιερέας Αναστάσιος Λουρδάς υπογράφει το διοριστήριο έγγραφο του Καντζελλαρίου Παροικιάς στις 14 Ιανουαρίου 1716.

–1737. Προικοσύμφωνο του μαστρο Τζουάνε Βασιλάκη με την Ζαμπέτα θυγατήρ παπά Αντώνη Μουσούρη στην Παροικιά στις 3 Φεβρουαρίου 1737, περιβόλη στις Κουκουμαύλες που έχει αγορά από τον ποτέ Μπουρτούλη Λουρδά την εκκλησία του Αγίου Ιωάννη Θεολόγου.

 

–Λορεντζιάδης: Γενάρχης της οικογένειας στην Πάρο ο ιατρός Σπύρος Λορενζιάδης.

–1907. Ασύστολοι και αναιδείς νυκτοκλέπται υπό τα όμματα των Αρχών κατακλέπτουν καθ’ εκάστην σχεδόν εσπέραν όρνιθας, ινδιάνους και χήνας.

Ούτω κατά τας τελευταίας αυτάς ημέρας εκλάπησαν τα ακόλουθα: 1) του κ. Νικολάου Ιω. Καμπάνη 2 όρνιθες, 2) του εμπόρου Κωνσταντίνου Μ. Αιγινήτου 1 ινδιάνος, 3)του εμπόρου Νικολάου Π. Πάσου 1 ινδιάνος, 4) του ιατρού κ. Σπύρου Λορεντζιάδου 2 όρνιθες, 5) του πτωχού οικογενειάρχου Βαζιανού μάστορη 1 όρνις, 6) του κ. Ιάκωβου Γ. Κυπραίου μία χήνα και 7) του εμπόρου κ. Ιωάννη Μ. Δαμία 2 ινδιάνοι. Είνε αληθές ότι ο προϊστάμενος της ενταύθα αστυνομίας ενωματάρχης κ. Ταταράκης, ως και άλλοτε εγράψαμεν επέδειξεν και εις την παρούσαν περίστασιν ζήλον και δραστηριότητα αλλ’ άνευ δυστυχώς αποτελέσματος η αντικατάστασις όμως μερικών αστυνομικών οργάνων κρίνεται απολύτως αναγκαιοτάτη, χάριν παγιώσεως της δημοσίας τάξεως και ασφαλείας, κατόπιν μάλιστα των θρασυτάτων αυτών νυκτοκλεπτών, και χάριν του ηθικού της αστυνομίας (φ.242 «Αιγαίον» 13 Ιανουαρίου 1907).

–1910 Σπύρος Λορεντζιάδης, Ιατρός, Επιτροπή Εκατονταπυλιανής.

–Λούβαρης: Από την Ζάκυνθο.

–1832. Σε έγγραφο της Παροικιάς 3 μαρτ. 1832 «η κ. Μαρούσα Σ. Ιωάννου Λούβαρη Ζακυνθινή πωλεί προς τον Μιχάλη Αντωνίου Μοστράτον εκ της κωμοπόλεως Λευκών το εκεί προικοδοτηθέν οσπίτιον με μισοσπίτιον και με αυλήν κείμενον εις την Αγία Τριάδα.

 

–Λουκάκης: Βλέπε Στέλλας

 

–Λούκαρης ή Λουκάρος: Βλέπε Λεύκαρης

 

–Λουκάς:

–1939-40. Διοικητής του Σταθμού Χωροφυλακής της Κοινότητας των Λευκών Πάρου από το 1939-40 ο Αθανάσιος Λουκάς από την Στερεά Ελλάδα.

 

–Λουκήκας:

–1829. Καταγραφή των κοινών χρεών της Νήσου Πάρου εγείνον εις Κωνσταντινούπολιν εις εκφόρους αποστολάς κατά το τελευτάτον _ καταχωρημένον εις τον κοινόν Κώδημα καθού είς του τελευταίου χρόνου απεσταλμένων. Μ. Τσιγώνια, και Ιω. Κορτιάνου λογαριασμούς, τα οποία μένουν ενεξόφλητα τα κεφάλαια ομολογιών οι δε τόκοι αυτών είναι πληρωμένοι μέχρι του χιλιοστού οκτακοσιοστού έτους.

Ομολογία Λουκήκα Φωντών γρ. 2000.

 

–Λούκης: Πρόσφυγες

–1829. Σε απογραφή προσφύγων της Νάουσας του 1829 αναφέρεται ο Γεώργιος Λούκης 36 ετών μυλωνάς και η σύζυγός του Ελένη Λούκη.

–Λουκής: Από το Lucchi= ο φωτεινός.

Η οικογενειακή παράδοση αναφέρει ότι στην Κρήτη ο Λουκής, ως αγωγιάτης έριξε και σκότωσε σε γκρεμό έναν τούρκο που μετέφερε, λόγω αυτής της πράξης του πήρε το παρωνύμιο Λιωνταράκης, όμως η πράξη του αυτή τον ανάγκασε να διαφύγει στην Πάρο. Η ίδια οικογενειακή μαρτυρία αναφέρει ότι η οικογένεια Λουκή από το Μαράθι με κλάδους της σε Παροικιά και Νάουσα δεν φέρει το πραγματικό της επώνυμο αλλά το άλλαξε για κάποιον λόγο σε Λουκής. Αυτή η οικογένεια έφερε το παρωνύμιο Φουντούκης αφού ένας προαγωγός τους μετά από κάποιο γεγονός σκαρφάλωσε σε μια φουντουκιά.

Οι μαρτυρίες αυτές δεν μας πείθουν μιας και την οικογένεια Λουκή την βρίσκουμε στην Πάρο πριν την κατάκτηση της Κρήτης από τους Οθωμανούς, όπως και για το παρωνύμιο «Φουντούκιδες» αφού Φουντουκιές στην Πάρο δεν υπάρχουν.

Θα πρέπει να σημειώσουμε ότι αν η οικογένεια είναι από την γνωστή Κρητοβενέτικη οικογένεια Luchi που θεωρούμε ότι είναι και το πιθανότερο, τότε θα πρέπει να αναφέρουμε ότι η καταγωγή τους είναι από την Τοσκάνη με αρκετές ρίζες και από το Τρεντίνο.

–1410. Επιγραφή στο υπέρθυρο της εισόδου του ναού του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου στον Αγ. Αντώνιο Κεφάλου. Ιδρυτές της εκκλησίας είναι οι αδελφοί Λουκή. «Εκ(ίσ)θ(η) ο παρόν ναός Βαγγελισμός της υπεραγίας Θ(εοτό)κου) διά εξόδου και κόπου των Λουκήδον παρά τον τριον αδελφόν Ιωάννου Δημητρήου Μη..γου και της αδερφής αυτόν Κωνσταντίνας ης μνημόσυνον αυτόν και τον γονέον αυτόν αυι’ (1410)».

–1410. Δημήτριος Λουκής, Ιωάννης Λουκής και Κωνσταντία Λουκή 1410.

–1550. Σε έγγραφο του έτους 1550 αναφέρεται ο Λουκής … .

–1606. Η παλαιότερη ως τώρα μαρτυρία του επωνύμου είναι στα Μάρμαρα το 1606. Ο Ιωάννης και Νικόλαος Ρούσσος. Προικοσύμφωνο Πέτρου Αντ. Κυρίτζη και Καλής Τζ. Μαυροϊωάννη. Κέφαλος, Μάρμαρα 20 Οκτωβρίου 1606.

«+Εν ονόματι του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού αμήν. Έτει από της ενσάρκου του Χριστού οικονομίας, 1606 Οκτωμβρίω 20 εν τη νήσω Πάρω εν Καστελλιώ Κεφάλω εις χωρίον λεγόμενον Μάρμαρα εις τον οίκον του κυρ Τζανή Μαυροϊωάννη συμφωνία υπανδρείας ποιούν αμφότερα τα δύο μέρη το έν μέρος ο κυρ Τζανής Μαυροϊωάννης και το έτερον μέρος ο μαστρ’ Αντώνης Κυρίτζης με γνώμην και βούλησην των συμβίων τους ο μέν διά να πάρη του άνωθεν μαστρ’ Αντώνη ο υιός ονόματι Πέτρος την θυγατέρα του άνωθεν κυρ Τζανή ονόματι Καλή διά γυναίκαν του νόμιμην και ευλογητικήν καθώς ορίζει η αγία του Χριστού Εκκλησία, πρώτον τάζει ο ρηθείς κύρ Τζανής προς την αυτού θυγατέρα, διά χάριν προικός, πρώτον μέν σπίτι να του αφήση πλησίον του μαστρο Ιωάννη Καρπούζη με το να κτίσουν μαζί με τον μαστρ’ Αντώνη ακόμη και το μαγαζέ πλησίον του κυρ Κωνσταντή Σκορδίλη και αυτό εδικόν των, το αμπέλι το μισό πλησίον του κύρ Μιχάλη Νταμιράλια και το μισό πατητήρι, φυλάσσοντας το ποτιστικό στην Βρύση το χωράφι ως καθώς ευρίσκεται πλησίον κύρ Μιχάλης Νταμιράλια και κύρ Νικόλαος Αρμπάς, με ελιές, με ρουδιές με όλα τα δέντρα και αυτό εδικόν της. Εις τον Χοιρόλακον το χωράφι πλησίον του κυρ Μάρκου Νταμιράλια ως καθώς ευρίσκεται εις τον Αντικέφαλον το χωράφι ως καθώς ευρίσκεται πλησίον κύρ Γεώργης Σκορδίλης. Ακόμη εις τον αυτόν τόπον απόξω ως ευρίσκεται εμισό την Βλυχάδα το χωράφι πλησίον του κύρ Χρούση Μουδάτζου. Ακόμη εκεί κοντά το χωράφι όπου έχω απέ τον κύρ Ροδ… πλησίον παπά Μανουήλ Λιπράντος, ακόμη από … στου άνωθεν κύρ Φραγκούλη τον κήπον έτερον κομμάτι και αυτό εδικόν της. Παπλώματα τέσσερα, μαξωτά δύο, ένα κόκκινο και ένα πετζάντο και δύο λινά… άσπρο, σεντόνια ζυγιές πέντε, δύο… τα τρία σκλέτα, μαξιλάρια ζυγιές έξι, κουρτούνες τρείς μια… και ασπροκεντητή και έτερη σκλέτη. Χειροκουρτίνα την ουρανία τηλάρι με μαλλί και … μία σκουτέλια δύο και στανιάδες δύο, ακόμη και στάνια έτερα εννέα, λύχνος της βίδας, … κολωνάτη και … ατζαλένη … ένα χάλκωμα και την άλλη μασαρία κατά την τάξιν να μην της λείπει τίποτες, μαντήλια, μπόλιες, πετζέτες, πήχες 40, ήτοι σαράντα, πάγκον έναν, κασέλες δύο, όποιες θέλει, τραπέζι ένα, καμιζόλα κόκκινη και παγονάτζα τη νέα όπου έχει και έτερη κόκκινη εκείνη που φορεί πουστοπράτζολα φτηλάτα ζύγην μίαν, έτερα βελουδένια ζυγιές δύο, μαργαριτάρι χρυσό, 10 ήτοι δέκα, δακτυλίδια μαλαματένια, τέσσερα και έτερο σουλιτάρι μαλαματένιο, σκολαρίκια ζυγήν μίαν, τις κασέλες της που έχμε και αυτές εδικές της, πουνταρέλα ντουζίνα μισή, αγελάδα μίαν, της γαϊδάρας το πουλάρι και αν κάμη και η φοράδα πουλάρι και αυτό εδικόν της. Βουτζία τρία, ήτοι 3. Το εικονοστάσι τον Θεολόγο ήτοι της μάνας της και τούτο να εορτάζη την μίαν όποιαν θέλει. Ταύτα πάντα και την ευχήν μας. Ακόμη και το χωράφι στα Μάρμαρα πλησίον του μαστρο γαλανού μετά τον θάνατόν μας και αυτό εδικόν της.

+Από το έτερον μερος τάζει και δίνει ο ρηθείς μαστρ’ Αντώνης προς τον αυτού υιόν διά χάριν προικός το αμπέλι την φυτείαν εις τον Κάμπν πλησίον του κύρ Αλεξανδή Κυρίτζη, του αδελφούν του, εις το χωρίον του Μαρμάρου, το χωράφι του Μπονοφάτζου ως καθώς ευρίσκεται πλησίον του κύρ Ιωάννη Ρούσου φυλάσσοντας να παίρνει ο πατέρας του ένα σπιτότοπο, ακόμη ένα κοντά από κάτω να κατεβάση τον τοίχον από πέρα στη γωνία του καντουνιού του χωραφιού του Αγίου Αντωνίουνα πάγη στη γουνία στο καντούνι του Μιχάλη Σκορδίλη στο Λιβάδι το χωράφι το εμισό ως καθώς ευρίσκεται με ποτιστικά, πλησίον του Νικόλα Θολόγου Λουκή και Νικόλα Γεωργίου Ρούσου φυλάσσοντας να παίρνει ο πατέρας του στο απάνω πηγάδι ήγουν το κτίσμα να έχη ένα ποτιστικό ορδινάριο, και πάλε μετά τον θάνατόν του να είναι το εμισό δικόν του το χωράφι στα Σκημπιά πλησίον κύρ Γεώργιος Γεμελιάρης και κύρ Γεώργιος Πούλιος το χωράφι στα Λακκιά πλησίον παπα Μανουήλ Λιπράντος, ως καθώς ευρίσκεται το αλώνι στον Άγιον Γεώργιον πλησίον κύρ Γεώργιος Λέφας με μαρ… ως καθώς ευρίσκεται ακόμη και ως εκεί κοντά να κατεβάση τον τοίχον και ως το Ξυλοκερατάδι, στο Μαυρολιό την πάρτη μου που έχω απέ τον Ζαχαρία και αυτό εδικόν του, σεντόνια ζυγή μίαν κεντητή, πάπλωμα γερανιό, ένα στρώμα με το μαλλί, μαξελάρια αμπελοφύλλητα, ζυγήν μίαν, στάνια κομμάτια δώδεκα, καντηλέρι ένα, δακτυλίδι μαλαματένιο ένα…, μαντήλια δύο, ρούχα … φίνες τρείς και ένα φερετζέ ήτοι ζυγιές τρείς, δύο που έχει και έτερη να την έχη ράστη ήτοι θοταργόν του και ένα σηπέτο έδωσε ένα ήτοι … βουτζιά τρία διά την ζωστροφήν του να .. .. .. μαγέρεμα να μην του λείπη. Ταύτα πάντα και την ευχήν μας και εάν .. .. .. να τους είναι απέ του άλλου χωρίς κληρονόμον να στρέφουνται τα πράγματα εις τους πρόσιμους εδικούς έτζι είπαν και εσυνιβάστηκαν και οι δύο μερίδες με θέλημα και με καλήν τους γνώμην και όποιος ήθελεν αλληλογήσει απέ τα δυό μέρη να πέφτη εις πένα και κοντάνα της αυθεντιάς ρεάλια 8, ήτοι οκτώ, τα ήμιση της αυθεντίας και τα ήμισυ της … μερίδας, επροσκάλεσαν και παρακαλετούς και αξιοπίστους μάρτυρας τον κύρ Τζανή Σκορδίλη και κύρ Ιωάννη Παδιάτη και κύρ Νικολό Ιωάννου Ρούσσο και κύρ Γεώργη Σκορδίλη. –Πρωτοπαπάς και νοτάριος Κεφάλου με θέλημα των δύο μερίδων έγραψα και εσφάλησα. (ΓΑΚ, Κ 8ζ, Συλλ. Ζερλέντη).

–1630. Πώληση χωραφιού. Καστέλλι Κεφάλου, 6 Φεβρουαρίου 1630. «Ενώπιον του ιερέα Δημητρίου Λουκή και οικονόμου Κεφάλου που συνέταξε το πωλητήριο αυτό έγγραφο στο καστέλλι του Κεφάλου, στον Τζιπίδο, ο Ιωάννης Γουλιαρμή Λουκής πωλεί στον εγγονό του ιερέα Ιωάννη Παπαδόπουλο το χωράφι οπού έχει οπίσω εις το Πελιγάρδιν τους (περιβόλι), για 25 ρεάλια, που υπολογίζονταν σε 200 άσπρα, συν τον έγγειο φόρο τον Βασιλικό.

Το έγγραφο υπογράφουν ο Ιωάννης Παιδιάτης (ή Πεδιάτης), ο Σάββας Βουτζαράς, ο Γιάκωβος Συρίγος, ο Μιχέλης Βιτζαράς και ο Γεώργιος Μνηγού Σκορδίλης.

–1636. Πωλητήριο Κεφάλου, 5 Οκτ. 1636, ο Ζαννής Λουκής πωλεί του παπά-κυρ Ιωάννη Παπαδόπουλου το αμπέλι εις το Βρυσί δια τζεκίνια δώδεκα.

Υπογράφουν ο ιερέας Μάρκος Πάρπος, ο Αντώνιος Ανεγνώστης Ρίτζος, ο Αντώνης Μονδάνος κ.α.

–1672. Στις 21 Οκτωβρίου 1672 μνημονεύεται ο ιερέας Κεφάλου Δημήτριος Λουκής.

–1694. Στις 4 Ιουλίου 1694 ο ιερέας και Πρωτέκδικος Κεφάλου Δημήτριος Λουκής συντάκτης γράμματος.

–1695. πρωτέκδικος Κεφάλου ο ιερεύς Δημήτριος Λουκής τον Αύγουστο του 1695 συντάσσει έγγραφο.

–1695. Στις 11 Σεπτεμβρίου 1695 συντάσσει πληρεξούσιο ο ιερέας και Πρωτέκδικος Κεφάλου Λουκής Δημήτρης.

–1695. O πρωτέκδικος Κεφάλου ο ιερεύς Δημήτριος Λουκής στις 11 Νοεμβρίου του 1695 συντάσσει έγγραφο.

–1700. Στις 1^η Οκτωβρίου 1700 αναφέρεται σε έγγραφο πώλησης χωραφιού στον Τζιπίδο η Ειρήνη του ποτέ Γεώργιου Γερασίμου Καρυωτάκη θυγατέρα…» Ενώπιον του ιερέα και πρωτεκδίκου Κεφάλου Δημητρίου Λουκή η Ειρήνη κόρη του Γεωργίου Γερασίμου Καρυωτάκη πωλεί στον Μανόλη Παπάλεο ένα χωράφι στο Βαρσαμάδο για 15 ρεάλια, και στράτα κουμούνα (δημόσια οδό). Το υπογράφουν ο μοναχός, αγιογράφος Νικόδημος Γεράρδης, ο Νικ. Φιλινάκης? Και ο Ανεγνώστης Μαλατέστας.

Μετά τις υπογραφές έχουμε μια συμπληρωματική παράγραφο, είδος υστερόγραφου (κοντιτζίλε γράφεται στο χειρόγραφο) Υπογράφουν οι: ιερέας Μελέτιος Σιδεράκης, Γ. Τριβυζάς και ο ιερέας Δημήτριος Λουκής που έγραψε και το κοντίτζιλε.

–1703. Ιερομόναχος και Ηγούμενος της μονής του Αγίου Αντωνίου Κεφάλου Ιερεμίας Λουκής, γνωστός από επιγραφή του 1703, που υπάρχει εντοιχισμένη στην δυτική πεζούλα της αυλής της μονής του Αγίου Αντωνίου.

–1723. O Λουκής Χρουσής ιερέας, αναφέρεται σε έγγραφο Δραγουλά στις 4 Μαρτίου 1723. Μετά από λίγο καιρό απεβίωσε όπως μαρτυρεί το πιο κάτω έγγραφο του Μαΐου. Σε έγγραφο Δραγουλά (4 Μαΐου 1723), εν Νήσω Πάρω χωρίον Δραγουλά, αναφέρεται: +Εστοντας και να μισέψει ο μακαρίτης παπακυρ Χρούσης Λουκής από το νησίο της Πάρος διά την Σμύρνην διά μερικό χρέος όπου είχε να δώσει εκεί του μαστρο Κωνσταντή Ραγκούση, Παριανού, ως καθώς τα ιδιόχειραν του γράμματα φαίνουνται…».

–1738. Μαρτυρία υπερασπίσεως συμπατριώτη τους ιερέα Φραγκίσκου Νταβερόνα προς τον καπουδάν πασά (για αντίδραση στην συγκέντρωση της φορολογίας), κατά τη Γενική Συνέλευση από τα κοινά της Πάρου, της 16 Ιουλίου 1738, υπογράφει ο Χούσης Λουκής από το κοινό των Μαρμάρων Πάρου.

–1829. Σε έγγραφο της Εκατονταπυλιανής «Εν Παροικία της Πάρου» την 19 Μαΐου 1829 αναφέρονται οι εκλογείς της επαρχίας Πάρου και Αντιπάρου: Αθανάσιος Μαύρος, Μ.Μ. Μαυρογένης, Δημήτριος Καλαβρός, Νικ. Μαλατέστας, Ιω. Μεταξάς, Θ. Ρικιέρης, Ιάκωβως Λουκής, Ν. Μωραΐτης, Μιχαήλ Τζιγώνιας, Ιω. Βαλσαμής, Ευστράτιος Στάμενας, Ζέπος Δελαγραμμάτης, Ν. Κονταράτος, Ν. Ρούσσος, Γεώργιος …, Τζανής Μάτζας, Δαμιανός Μπιάζης, Γεώργιος Βιτζαράς.

–1831. Λεύκες 1831 Μαΐου 2. Ο μαθητής της Αλληλοδιδακτικής Σχολής Λευκών Λουκής Ι. Χρουσής.

–1831. Στις 21 Οκτωβρίου 1831, σωτήρια επιστολή των κατοίκων της Πάρου προς τον επίτροπο Αιγαίου Πελάγους, για τα δεινά των κρητών νέοαποίκων εναντίων των ντόπιων. Υπογράφει… ο Ιάκωβος και ο Ιωάννης Λουκής από τα χωριά του Κεφάλου.

–1831. Στις 29 Δεκ. 1831 ορίζονται όρια του τόπου του κ. Κ Κονδύλη αρχόμενα από τα Ασπροχώραφα του χωρεπισκόπου Καλοπλάστου και εκτεινόμενα κάτωθεν των Άσπρων Πέτρων μέχρι της Κουντουριδιάς, πλησίον του Χρουσή Λουκή (Λεονταράκη).

–1844. Στον εκλογικό κατάλογο του Δήμου Μαρμάρων το 1844 είναι εγγεγραμμένος ο 28χρονος εργάτης Λουκής Ελευθέριος και ο γεωργός 60 ετών Ιάκωβος Λουκής.

–1847. Στον εκλογικό κατάλογο Μαρμάρων του 1847 είναι εγγεγραμμένος ο 30χρονος εργάτης Λουκής Ελευθέριος.

–1847. Το 1847 γεννιέται στις Λεύκες ο Λουκής Αντώνιος του Στεφάνου και ο Λουκής Αντώνιος του Ιωάννη. Ήταν εγγεγραμμένος στο μητρώο αρρένων της Κοινότητας Λευκών.

–1847. Στον εκλογικό κατάλογο Λευκών του 1847 είναι εγγεγραμμένος ο 58χρονος γεωργός Αντώνιος Λουκής, ο 28χρονος γεωργός Γεώργιος Ν. Λουκής, ο 58χρονος γεωργός Ιωάννης Λουκής, ο 25χρονος γεωργός Νικόλαος Αντ. Λουκής, ο 55χρονος γεωργός Νικόλαος Γ. Λουκής, ο 38χρονος γεωργός Στέφανος Γ. Λουκής και ο 30χρονος γεωργός Χρύσος Ι. Λουκής.

–1852. Το 1852 γεννιέται στις Λεύκες ο Λουκής Ιωάννης του Χρουσή. Ήταν εγγεγραμμένος στο μητρώο αρρένων της Κοινότητας Λευκών.

–1853. Το 1853 γεννιέται στις Λεύκες ο Λουκής Αντώνιος του Γεωργίου. Ήταν εγγεγραμμένος στο μητρώο αρρένων της Κοινότητας Λευκών.

–1857. Το 1857 γεννιέται στις Λεύκες ο Λουκής Ιωάννης του Θεόδωρου και ο Λουκής Νικόλαος του Λουκά. Ήταν εγγεγραμμένος στο μητρώο αρρένων της Κοινότητας Λευκών.

–1860. Το 1860 γεννιέται στις Λεύκες ο Λουκής Πέτρος του Θεόδωρου και ο Λουκής Γεώργιος του Λουκά. Ήταν εγγεγραμμένοι στο μητρώο αρρένων της Κοινότητας Λευκών.

–1861. Το 1861 γεννιέται στις Λεύκες ο Λουκής Ιωάννης του Στέφανου και ο Λουκής Ιωάννης του Γεωργίου. Ήταν εγγεγραμμένοι στο μητρώο αρρένων της Κοινότητας Λευκών.

–1862. Το 1862 γεννιέται στις Λεύκες ο Λουκής Αντώνιος του Νικολάου. Ήταν εγγεγραμμένος στο μητρώο αρρένων της Κοινότητας Λευκών.

–1863. Το 1863 γεννιέται στις Λεύκες ο Λουκής Γεώργιος του Δημητρίου και ο Λουκής Νικόλαος του Γεωργίου. Ήταν εγγεγραμμένοι στο μητρώο αρρένων της Κοινότητας Λευκών.

–1865. Το 1865 γεννιέται στις Λεύκες ο Λουκής Γεώργιος του Νικολάου. Ήταν εγγεγραμμένος στο μητρώο αρρένων της Κοινότητας Λευκών.

–1867. Εγγεγραμμένοι στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1867 ο Λουκής Στέφανος του Θεόδωρου.

–1868. Εγγεγραμμένοι στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1868 ο Λουκής Σπυρίδων του Νικολάου.

–1869. Εγγεγραμμένοι στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1869 ο Λουκής Αντώνιος του Λουκά.

–1870. Εγγεγραμμένοι στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1870 ο Λουκής Νικόλαος του Θεόδωρου.

–1873. Εγγεγραμμένοι στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1873 ο Λουκής Στέφανος του Γεωργίου.

–1875. Σε εικόνα της Αγίας Άννας στην Αγία Τριάδα Λευκών η επιγραφή αναφέρει: «Δέησις του δούλου του Θεού Γεωργίου Λουκή, συμβίας και τέκνων, 1875 και Χειρί Ν. Καραβία».

–1875. Σε εκλογικό κατάλογο του Δήμου Υρίας του 1875, υπάρχει εγγεγραμμένος ο 22χρονος Λουκής Γεώργιος του Στέφανου, γεωργός όπως και ο 54χρονος Λουκής Γεώργιος του Νικολάου, γεωργός, αλλά και ο Λουκής Ιωάννης του Χρουσή.

–1875. Σε εκλογικό κατάλογο του 1875, του Δήμου Μάρπησσας (της επαρχίας Νάξου), υπάρχει εγγεγραμμένος ο Λουκής Εμμανουήλ του Ιωάννη 45 ετών γεωργός.

–1876. Σε πίνακα των γάμων που τελέστηκαν το έτος 1876 Απρ. 18 στις Λεύκες αναφέρεται ότι ο 40χρονος Ιάκωβος Παντελαίος του Μοσχονά και της Άννας να νυμφεύεται την 40χρονη Μαρουσώ Λουκή του Ιωάννη και της Γαριφαλιάς.

–1878. Εγγεγραμμένοι στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1878 ο Λουκής Δημήτριος του Γεωργίου.

–1879. Εγγεγραμμένοι στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1879 ο Λουκής Στέφανος του Αντωνίου και ο Λουκής Αριστείδης του Αντωνίου.

–1881. Εγγεγραμμένοι στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1881 ο Λουκής Ιωάννης του Αντωνίου.

–1882. Εγγεγραμμένοι στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1882 ο Λουκής Χρουσής του Ιωάννη.

–1883. Εγγεγραμμένοι στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1883 ο Λουκής Γεώργιος του Αντωνίου.

–1886. Λουκής Ιωάννης του Φώτη και Λουκής Ιωάννης του Αντωνίου. Έτος γέννησης του 1886 στις Λεύκες. Εγγεγραμμένος στο Μητρώο των Αρρένων της Κοινότητας Λευκών.

–1887. Λουκής Στέφανος του Ιωάννη, Λουκής Νικόλαος του Γεωργίου και ο Λουκής Στέφανος του Αντωνίου. Έτος γέννησης το 1887 στις Λεύκες. Εγγεγραμμένος στο Μητρώο των Αρρένων της Κοινότητας Λευκών.

–1888. Λουκής Θεόδωρος του Πέτρου και Λουκής Αντώνιος του Φώτιου. Έτος γέννησης το 1888 στις Λεύκες. Εγγεγραμμένος στο Μητρώο των Αρρένων της Κοινότητας Λευκών.

–1889. Το 1889 γεννιέται ο Λουκής Θεόδωρος του Ιωάννη, εγγεγραμμένος στον εκλογικό κατάλογο Αγγεριάς του 1952.

–1890. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1890 στις Λεύκες ο Λουκής Φώτιος του Φωτίου και ο Λουκής Σταμάτιος του Πέτρος.

–1891. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1891 στις Λεύκες ο Λουκής Μιχαήλ του Αντωνίου.

–1892. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1892 στις Λεύκες ο Λουκής Δημήτρης του Αντωνίου και ο Λουκής Νικόλαος του Ιωάννη.

–1893. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1893 στις Λεύκες ο Λουκής Γεώργιος του Ιωάννη, μετέπειτα γεωργός, κάτοικος Αγγερίας. Ο Λουκής Γεώργιος του Στέφανου και ο Λουκής Γεώργιος του Αντωνίου. Και οι δυο έπεσαν υπέρ πατρίδος στους πολέμους της περιόδου 1912-22.

–1894. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1894 στις Λεύκες ο Λουκής Ιωάννης του Αντωνίου ο οποίος έπεσε υπέρ πατρίδος κατά την περίοδο κατά την περίοδο 1912-22.

–1895. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1895 στις Λεύκες ο Λουκής Θεόδωρος του Στέφανου και ο Λουκής Δημήτριος του Ιωάννη.

–1896. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1896 στις Λεύκες ο Λουκής Θεόδωρος του Πέτρου, εγγεγραμμένος στον εκλογικό κατάλογο Αγγεριάς του 1952, ο Λουκής Θεόδωρος του Στέφανου, ο Λουκής Κυριάκος του Αντωνίου και ο Λουκής Γεώργιος του Ιωάννη.

–1897. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1897 στις Λεύκες ο Λουκής Νικόλαος του Αντωνίου, μετέπειτα παντοπώλης, κάτοικος Αγγερίας. Ο Λουκής Δημήτριος του Ιωάννη και ο Λουκής Εμμανουήλ του Ιωάννη.

–1898. Πίναξ του Συνδέσμου των εν Λαυρίω, Αθήναις περιχώροις και Πειραιει ΠΑΡΙΩΝ, εμφαίνων ονοματεπώνυμων μελών της Περιόδου 1ης Ιουνίου 1898 o Λουκής Λουκάς Γεώργιος.

–1900. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1900 στις Λεύκες ο Λουκής Λουκάς του Γεωργίου. Έπεσε υπέρ πατρίδος στον Μικρασιατικό πόλεμο.

–1901. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1901 στις Λεύκες ο Λουκής Αντώνιος του Ιωάννη, μετέπειτα γεωργός, κάτοικος Αγγερίας και ο Λουκής Νικόλαος του Σπυρίδωνα.

–1902. Το 1902 γεννιέται ο Λουκής Γεώργιος του Νικολάου, μετέπειτα γεωργός, κάτοικος Αγγερίας.

–1902. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1902 στις Λεύκες ο Λουκής Εμμανουήλ του Ιωάννη, εγγεγραμμένος στον εκλογικό κατάλογο Αγγεριάς του 1953, γεωργός. Ο Λουκής Νικόλαος του Αντωνίου και ο Λουκής Γεώργιος του Νικολάου.

–1903. Στον εκλογικό κατάλογο Αντιπάρου στις 30 Απριλίου 1946 υπάρχει εγγεγραμμένος ο γεννημένος το 1903 κάτοικος Αντιπάρου Λουκής Γεώργιος του Ιωάννη ξυλουργός.

–1903. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Ιωάννης Εμμανουήλ Λουκής, ετών 40, κηπουρός, έγγαμος.

–1903. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένη η Γιαθρίτσα? Ιωάννη Λουκή, ετών 30, οικιακά, έγγαμος.

–1903. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένη η Ανεζίνα Ιωάννη Λουκή, ετών 10, οικιακά, άγαμος.

–1903. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Ελευθέριος Ιωάννη Λουκής, ετών 8, άνευ, άγαμος.

–1903. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Εμμανουήλ Ιωάννη Λουκής, ετών 13, μαθητής, άγαμος.

–1903. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένη η Καλλιόπη Ιωάννη Λουκή, ετών 5, άνευ, άγαμος.

–1903. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένη η Ανδρομάχη Ιωάννη Λουκή, ετών 4, άνευ, άγαμος.

–1903. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Γεώργιος Ιωάννη Λουκή, ετών 5 μηνών.

–1903. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Δημήτριος Ιακ. Λουκής,  ετών 16, υπηρέτης, άγαμος.

–1903. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Χρουσής Ιωάννη Λουκής, ετών 75, γεωργός, έγγαμος.

–1903. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Γεώργιος Εμμανουήλ Λουκής, ετών 33, γεωργός, έγγαμος.

–1903. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένη η Αικατερίνη Γεωργίου Λουκή, ετών 25, οικιακά, έγγαμος.

–1903. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένη η Καλλιόπη Γεωργίου Λουκή, ετών 7, άνευ, άγαμος.

–1903. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένη η Μαρούσα Γεωργίου Λουκή, ετών 5, άνευ, άγαμος.

–1904. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1904 στις Λεύκες ο Λουκής Ιωάννης του Πέτρου.

–1905. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1905 στις Λεύκες ο Λουκής Εμμανουήλ του Γεωργίου.

–1906. Το 1906 γεννιέται ο Λουκής Κωνσταντίνος του Ιωάννη, μετέπειτα γεωργός, κάτοικος Αγγερίας.

–1906. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1906 στις Λεύκες ο Λουκής Αντώνιος του Στέφανου.

–1907. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1907 στις Λεύκες ο Λουκής Κωνσταντίνος του Νικολάου.

–1908. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1908 στις Λεύκες ο Λουκής Μιχαήλ του Στέφανου.

–1910. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1910 στις Λεύκες ο Λουκής Σταύρος του Νικολάου, μετέπειτα γεωργός, κάτοικος Αγγερίας. Ο Λουκής Ευάγγελος του Ιωάννη, ο Λουκής Αντώνιος του Αριστείδη και ο Λουκής Νικόλαος του Σπυρίδων.

–1910. Στις 25 Απριλίου 1910 ο 22χρονος γαλακτοπώλης από την Πάρο Δημήτριος Λουκής του Ιακώβου και της Βασιλικής Πουλίου [κάτοικοι Πάρου] παντρεύεται στην Ερμούπολη την 22χρονη από την Σύρο Αννεζούλα Γεωργαλά, του Νικολάου και της Στυλιανής Στέλλα.

–1911. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1911 στις Λεύκες ο Λουκής Σταύρος του Νικολάου.

–1912. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1912 στις Λεύκες ο Λουκής Ιωάννης του Γεωργίου.

–1914. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1914 στις Λεύκες ο Λουκής Στέφανος του Αριστείδη και ο Λουκής Αντώνιος του Γεωργίου.

–1919. Οπλίτης κατά την περίοδο 1919-1922 ο Λουκής Γεώργιος.

–1922. Το 1922 γεννιέται ο Λουκής Πέτρος του Θεόδωρου, εγγεγραμμένος στον εκλογικό κατάλογο Αγγεριάς του 1952.

–1924. Το 1924 γεννιέται ο Λουκής Γεώργιος του Στέφανου έμπορος κάτοικος Παροικιάς.

–1925. Το 1925 γεννιέται ο Λουκής Ιωάννης του Γεωργίου, μετέπειτα εργάτης, κάτοικος Αγγερίας.

–1927. Το 1927 γεννιέται ο Λουκής Νικόλαος του Γεωργίου, εγγεγραμμένος στον εκλογικό κατάλογο Αγγελίας του 1950, γεωργός.

–1928. Το 1928 γεννιέται ο Λουκής Ιωάννης του Αντωνίου, εγγεγραμμένος στον εκλογικό κατάλογο Αγγελίας του 1950, εργάτης.

–1928. Το 1928 γεννιέται ο Λουκής Ιωάννης του Θεόδωρου, εγγεγραμμένος στον εκλογικό κατάλογο Αγγεριάς του 1953, γεωργός.

–1929. Το 1929 γεννιέται ο Λουκής Δημήτριος της Ευανθίας γεωργοποιμήν κάτοικος κοιν. Παροικιάς.

–1930. Το 1930 γεννιέται ο Λουκής Γεώργιος του Αντωνίου, εγγεγραμμένος στον εκλογικό κατάλογο Αγγεριάς του 1953, γεωργός.

–1931. Το 1931 γεννιέται ο Λουκής Νικόλαος του Εμμανουήλ και ο Λουκής Μιχαήλ του Νικολάου, εγγεγραμμένοι στον εκλογικό κατάλογο Αγγεριάς του 1953.

–1923. Στον παλαιό ενοριακό ναό του Αγίου Γεωργίου της Αγκαιριάς, η εικόνα του Ευαγγελισμού έχει την επιγραφή: «Αφιέρωμα Νικολάου και Σταύρου Λουκή, έτος 1939».

–1947. Στις 20 Ιουνίου 1947, το στο Κοινοτικό Συμβούλιο Αγγεριάς συμμετέχει και ο Νίκ. Λουκής.

–1951. Το 1912 γεννιέται η Μαρία Ραγκούση του Στέφανου, στον εκλογικό κατάλογο Αγγεριάς του 1951 φέρεται παντρεμένη με τον Λουκή Σταύρο.

–1954. 21 Νοεμβρίου 1954 ΚΟΙΝΟΤΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ. ΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ ΑΓΓΕΡΙΑ: Επί 180 ψηφισάντων έγκυρα ψηφοδέλτια 176. Έλαβον σταυρούς προτιμήσεως: Σίμος Σκιαδάς 126, Νικ. Δεσύλας 88, Ζαχ. Ραγκούσης 83, Νικ. Λουκής 72, Α. Χανιώτης 59.

–1964. Κοινοτικαί Εκλογαί 5 Ιουλίου 1964. Εις ΑΓΓΕΡΙΑ: Κατήλθον 2 συνδυασμοί υπό τον κ. Δημ. Ραγκούσην και Δημ. Παρούσην. Υπερίσχυσεν ο πρώτος και το Κ.Σ. κατηρτίσθη ως εξής: Πρόεδρος ο κ. Δημ. Ραγκούσης, Αντιπρ. Αντ. Σκανδάλης και Σύμβουλοι Μιχ. Λουκής, Δημ. Παρούσης και Εμμ. Ραγκούσης.

 

–Λουμπαρδάρης ή Λουπαρδάρης:

–1683. Στις 6 Μαΐου 1683 αναφέρεται σε έγγραφο ανταλλαγής κτημάτων στον Χερόλακκα ο ιερομόναχος Ιερεμίας Λουμπαρδάρης με τον Ιωάννη Χειλά.

–1695. Στις 11 Νοεμβρίου 1695 στον Τζιπίδο ο ιερομόναχος Ιερεμίας Λουμπαρδάρης υπογράφει το πληρεξούσιο της Αννέζας της ορφανής.

–1726. Το 1726 ο ιερομόναχος Ιερεμίας Λουμπαρδάρης αγοράζει ως ηγούμενος του Άγιου Γεωργίου ένα χωράφι.

–1731. Το 1731 απαντάται σε διαθήκη Αμοργού ο ιερομόναχος Νικόδημος Λουμπαρδάρης

 

–Λουμπράνου: Καθολική οικογένεια.

–1935. Σε φωτογραφεία στα στενά της Παροικιάς διακρίνεται η Μαριάννα Λουμπράνου το 1935(;)

–1965. Το 1965 γεννιέται η Ζέτα Λουμπράνου κάτοικος Παροικιάς.

–2000. Μαθήτρια Δημοτικού σχολείου Παροικιάς Μαριάννα Λουμπράνου.

 

–Λουπαρδάρης: Βλέπε Λουμπαρδάρης

–Λούρδας ή Λουρδάς - Λούρδος: Βλέπε Λορεντάνο.

Το επώνυμο Λούρδος ή Λούρδας είναι Παραλλαγή του επωνύμου Loredano που συναντάμε στην Αντίπαρο τον 14^ο αιώνα.

 

–Λουρίδης: πρόσφυγες από την Μικρά Ασία. Ο Αί Γιώργης ο Πλούσιος καλείται και του Λουρίδη. Γνωστό το τοπωνύμιο «του Λουρίδη το Λαγκάδι» δυτικά του Άσπρου Χωριού.

–1831. Στις 21 Οκτωβρίου 1831, σωτήρια επιστολή των κατοίκων της Πάρου προς τον επίτροπο Αιγαίου Πελάγους, για τα δεινά των κρητών νέοαποίκων εναντίων των ντόπιων. Υπογράφει… ο Κωνσταντίνος Λουρίδης από τα χωριά του Κεφάλου.

–1844. Σε εκλογικό κατάλογο του 1844, του Δήμου Μάρπησσας (της επαρχίας Νάξου), υπάρχει εγγεγραμμένος ο Λουρίδης Ιωάννης.

–1867. Σε έγγραφο Μαρπησσης στις 8 Νοεμβρίου του 1867 αναφέρεται ο ιερομόναχος Λουρίδης Γρηγόριος «έχει λαμβάνειν παρά του Αντωνίου Ν. Παντελαίου γεωργού, κάτοικο ενταύθα, δραχμας χιλίας εννεακοσίας μιάς.

–1871. Το 1871 γεννιέται ο Λουρίδης Γρηγόριος του Μιχαήλ, κτηματίας. Απεβίωσε το 1952.

–1873. Σε έγγραφο Μαρπησσης στις 9 Δεκεμβρίου του 1873 αναφέρεται ο ιερομόναχος Γρηγόριος Λουρίδης, κάτοικος Μαρπήσσης.

–1875. Σε εκλογικό κατάλογο του 1875, του Δήμου Μάρπησσας (της επαρχίας Νάξου), υπάρχει εγγεγραμμένος ο Λουρίδης Μιχαήλ του Κωνσταντίνου 47 ετών κτηματίας.

–1880. Στο σπίτι του ιερομόναχου Γρηγορίου Λουρίδη κοντά στην εκκλησία του Άι Γιώργη του Πλούσιου ή Λουρίδη στην Μάρπησσα υπάρχει εντοιχισμένη  επιγραφή με το έτος 1880 και το όνομα του κτήτορα ιερομόναχου «ΟΙΚΟΔΟΜΗΘΗ ΥΠΟ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΛΟΥΡΙΔΗ ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΥ Σήμερον εμού Αύριον ετέρου και Ουδέποτε τινός 1880».

–1886. Γεννιέται το 1876 ο Σπύρος (Σπήλιος) Μαρινόπουλος του Παναγιώτη και της Αναστασίας. Σύζυγός του η Μαρπησσαία Ειρήνη Μ. Λουρίδη (1886). Τέκνα τους ο Παναγιώτης (1907), η Φωτεινή (1912), η Κατερίνα (1914), η Καλυψώ (1916), η Ξανθούλα (1920), η Μαρία (1921) και η Χριστίνα.

–1903. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Γρηγόριος Μιχαήλ Λουρίδης, ετών 32, σανδαλοποιός, έγγαμος.

–1903. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένη η Μαριέτα? Γρηγορίου Λουρίδη, ετών 27, οικιακά, έγγαμος.

–1903. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Μιχαήλ Γρηγορίου Λουρίδης, ετών 7, μαθητής, άγαμος.

–1903. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Εμμανουήλ Γρηγορίου Λουρίδης, ετών 5, άνευ, άγαμος.

–1903. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Άγγελος Γρηγορίου Λουρίδης, ετών 3, άνευ, άγαμος.

–1903. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Νικόαος Γρηγορίου Λουρίδης, ετών 2, άνευ, άγαμος.

–1903. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Μιχαήλ Κωνσταντίνου Λουρίδης, ετών 60, κτηματίας,  έγγαμος.

–1903. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένη η Καλλίτσα σύζ. Μιχαήλ Λουρίδου, ετών 40, οικιακά,  έγγαμος.

–1903. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένη η Ειρήνη Μιχαήλ Λουρίδου, ετών 17, οικιακά, άγαμος.

–1903. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Νικόλαος Μιχαήλ Λουρίδης, ετών 15,  άγαμος.

–1903. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Κωνσταντίνος Μιχαήλ Λουρίδης, ετών 12,  άγαμος.

–1903. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Στυλιανός Μιχαήλ Λουρίδης, ετών 11, μαθητής,  άγαμος.

–1903. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Γεώργιος Μιχαήλ Λουρίδης, ετών 7, μαθητής,  άγαμος.

–1903. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Κωνσταντίνος Λουρίδης, ετών 35, εργάτης,  άγαμος.

–1903. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Γρηγόριος Λουρίδης, ετών 70, ιερομόναχος, άγαμος.

–1906. Ο γνωστός έμπορος της Παροικιάς Σπυρίδωνος Μαρινόπουλος, αδερφός των επίσης εμπόρων Αθανασίου και Σωτηρίου Μαρινόπουλου, παντρεύεται το 1906 στην Μάρπησσα την Ειρήνη Μιχ. Λουρίδου (Αιγαίον φ. 222, 22 Ιουλίου 1906).

–1925. Το 1925 γεννιέται η Μαρία Ν. Λουρίδη.

–1926. Το 1926 γεννιέται ο Λουρίδης Αντώνιος του Στυλιανού γεωργός κάτοικος κοιν. Μάρπησσας.

–1928. Το 1928 γεννιέται η Χριστίνα Ν. Λουρίδη.

–1930. Το 1930 γεννιέται ο κάτοικος της Κοινότητας Μάρπησσας Λουρίδης Ιωάννης του Στυλιανού.

–1946. Σε εκλογικό κατάλογο της Κοινότητας Μάρπησσας στις 30 Απριλίου 1946 υπάρχει εγγεγραμμένος ο Λουρίδης Γρηγόριος του Μιχαήλ, 75 ετών κτηματίας, ο Λουρίδης Νικόλαος του Μιχαήλ 38 ετών κτηματίας, ο Λουρίδης Εμμανουήλ του Γρηγορίου 47 ετών κτηματίας, ο Λουρίδης Γεώργιος του Νικολάου 25 ετών κτηματίας, ο Λουρίδης Μιχαήλ του Νικολάου 29 ετών κτηματίας και ο Λουρίδης Γρηγόριος του Νικολάου 23 ετών κτηματίας, κάτοικοι Μάρπησσας.

–1974. Σε ομαδική σχολική φωτογράφιση της Α’ Τάξης του Γυμνασίου Πάρου το 1974, απεικονίζεται η Πολυξένη Λουρίδου.

 

–Λουσίας:

–1844. Σε εκλογικό κατάλογο στις 18 Μαρτίου 1844, του Δήμου Νάουσας (της επαρχίας Νάξου), υπάρχει εγγεγραμμένος ο 39χρονος εργάτης Διαμαντής Λουσίας

–Λούτης:

–18^ος αι. «Κώδικας της Εκατονταπυλιανής» του 18ου αιώνα «αρχής το Κάτω Αφεντικό, σύμπλιος Αντώνης Λούτης…»

 

–Λύδης: Φολεγάνδριος ο οποίος υιοθετήθηκε από την οικογένεια Βιτσαρά της Παροικιάς. Είναι ο γνωστός συγγραφέας του βιβλίου «Βίος του Αγίου Αρσενίου του εν Πάρω» έκδοσης 1876? Το εκδίδει με το όνομα Ιωάννης Βιτσαράς και ένα ακρόγραμμα (ΛΔΣ) που δηλώνει το παλιό του επίθετο (Λύδης).  

 

–Λύκαρης: Βλέπε Λέκκαρης

 

–Λυμβαίος: Βλέπε Λιμβαίος

 

–Λυμπέρης:  Ιταλικό, από την λέξη libero (=ελεύθερο).

–1908. Παναγιώτης Λυμπέρης, υπονοματάρχης στον Αστυνομικό Σταθμό Μάρπησσας το 1908;

 

–Λυράκης: εκ του ουσιαστικού λύρα, μουσικό έγχορδο των αρχαίων Ελλήνων, αλλά και των σημερινών.

–1904. Το 1904 γεννιέται ο Λυράκης Εμμανουήλ του Βασιλείου ναυτικός κάτοικος Παροικιάς.

–1912. Το 1912 γεννιέται ο Λυράκης Γεώργιος του Βασιλείου ναυτικός κάτοικος Παροικιάς.

–1928. Το 1928 γεννιέται η Λυράκη Μαρία του Ιωάννη κάτοικος Κοιν. Παροικιάς.

–1946. Στον εκλογικό κατάλογο Παροικιάς του 1946 υπάρχουν εγγεγραμμένα τα αδέρφια Λυράκης Εμμανουήλ και Γεώργιος του Βασιλείου ναυτικοί κάτοικοι Παροικιάς.

–1952. Στον εκλογικό κατάλογο Παροικιάς του 1952 είναι εγγεγραμμένη η Λυράκη Μαρία κάτοικος Κοιν. Παροικιάς.

 

–Λωΐζος: Βλέπε Λοΐζος

 

Για οικόσημα βλέπε εδώ…