Παριανά επίθετα Κ και C και Q

Για οικόσημα βλέπε εδώ…

 

Κ

–Καβαλιέρος ή Καβαλλιέρος ή Καββαλέρος: Ο ιππότης =cavalliere.

–1810. Σε εκλογικό κατάλογο Παροικίας του 1847 (συμπεριλαμβάνει και την Αντίπαρο) είναι εγγεγραμμένος ο 37χρονος γεωργός Αντώνιος Καβαλλιέρος (γεν. 1810).

–1815. Στον εκλογικό κατάλογο του Δήμου Μάρπησσας το 1847 είναι εγγεγραμμένος ο 32χρονος έμπορος Καβαλλιέρος Νικόλαος (γεν. 1815).

–1844. Σε εκλογικό κατάλογο Δήμου Μάρπησσας στις 5 Μαΐου 1844 υπάρχει εγγεγραμμένος ο Ν. Καββαλέρος.

–1847. Σε εκλογικό κατάλογο Παροικίας του 1847 (συμπεριλαμβάνει και την Αντίπαρο) είναι εγγεγραμμένος ο 29χρονος γεωργός Ιωάννης Καβαλλιέρος.

–1875. Σε εκλογικό κατάλογο του Δήμου Ύριας του 1875, υπάρχει εγγεγραμμένος ο 28χρονος ο Εμμανουήλ Καββαλιέρος του Φραγκίσκου, έμπορος.

–1876. Σε έγγραφο το έτος 1876 αναφέρεται ο Καβαλιέρος … .

–1876. Στις 18 Νοεμβρίου 1876 ο παριανή Γεώργιος Καβαλιέρος 60 ετών και η γυναίκα του Αφροδίτη Σταυριανού κάτοικοι Σύρου δηλώνουν τον θάνατο της κόρης τους Σταυρούλας 1 ετών κάτοικο Ερμούπολης. Ασθένεια: πνευμονία.

–Καβαλλάρης: Το επώνυμο προέρχεται από το μεσαιωνικό ουσιαστικό καβαλλάριος και τούτο εκ του λατινικού cavallarius και τούτο εκ του λατινικού caballus, ο ίππος Καβαλλάριος είναι ο ιππεύς. Ο παριανός κλάδος είναι Θηραϊκής καταγωγής.

 

–Καβάλλης ή Καββάλλης ή Καβάλης ή Ντε Καβάλλας: Cavalli =άλογο. Μερικοί ερευνητές αναφέρουν ότι τα μέλη της οικογένειας, παλαιότερα ονομαζόταν Caballa και είχαν τις ρίζες τους στη Νέα Λατσιο της  Ρώμης. Αξιοπρεπείς των κοσμητόρων, των κατασκευών, των δικαστών και των γερουσιαστών, επιδίωξαν επίσης την στρατιωτική τέχνη.  Κλάδος της οικογενείας έχει μεταναστεύσει στη Σαξονία κατά τη στιγμή της «κατάληψη της Ρώμης από τους Σάξονες, στη συνέχεια, περνώντας στην υπηρεσία των Λόρδων του Μιλάνου και Βερόνα.

Μπήκαν στο Συμβούλιο για να τιμηθούν για την συμμετοχή τους στην μάχη της Chiozza μεταξύ Βενετών και Γενοβέζων το 1380.

Στην Πάρο ήρθαν από τις Κρητοβενέτικες οικογένειες και πρωτοακούγεται με τον τύπο Ντεκαβάλλη.

Στον ελλαδικό χώρο ήρθαν το 1222 από την Βενετία με τη δεύτερη αποικία των Nobili Veneti στον Χάνδακα. Το 1280 αναφέρεται ο Ιάκωβος του Ιωάννη Cavallo κάτοικος Χάνδακα.

Ένας από τους τελευταίους τοποτηρητές της Βενετίας στην Κρήτη ήταν ο Cavalli. Μάλιστα επί εποχής του προσπάθησε να ξεγελάσει τους κρητικούς, κόβοντας νόμισμα με την επιγραφή argento = ασημένιο, ενώ ήταν μπρούτζινο. Οι κρητικοί το κατάλαβαν και δεν δέχτηκαν να αλλάξουν τα παλιά τους νομίσματα με το νέο νόμισμα του τοποτηρητή τους. Από τότε έχει μείνει και το όρος των ευτελών νομισμάτων ως καβαλίνα. Στις Κυκλάδες το επίθετο εμφανίζεται μετά την άλωση της Κρήτης, το 1660-70, στα κάτω χωριά του Κεφάλου τα οποία κατοικήθηκαν από πολλές κρητικές και κρητοβενέτικες οικογένειες. Η οικογένεια της Πάρου είναι μονοκλαδική και πρωτοαναφέρεται στον Πρόδρομο.

Στην Κρήτη  μαρτυρείται με τους τύπους Καβάλος, Καββάλος (Άγιος Σύλλας), Καβαλάκης (Ηράκλειο), Καββαλάκης (Κυπαρίσσι), Καββαλίνης (Ηράκλειο), Καβαλινάκης (Ξηροστέρνι), Δεκαβάλης (Καμπανός Σελίνου).

Ο Ντεκαβάλης που βρίσκουμε σε έγγραφα Παροικιάς του 1730 ίσως να ανήκουν στην οικογένεια Δεκαβάλα και εκεί θα τα βρείτε.

–1831. Στις 21 Οκτωβρίου 1831, σωτήρια επιστολή των κατοίκων της Πάρου προς τον επίτροπο Αιγαίου Πελάγους, για τα δεινά των κρητών νέοαποίκων εναντίων των ντόπιων. Υπογράφει… ο Φραγκέσκος Καβάλης από τα χωριά του Κεφάλου.

–1847. Στον εκλογικό κατάλογο Δραγουλά του 1847 είναι εγγεγραμμένος ο 49χρονος εργάτης Φραγκέσκος Καβάλλης.

–1848. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένη η Παρασκευή Πέτρου Καβάλη (γεν. 1848), ετών 55, οικιακά, χήρα.

–1868. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Ιάκωβος Πέτρου Καβάλης (γεν. 1868), ετών 35, γεωργός, έγγαμος.

–1871. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένη η Φλωρέτα Ιάκωβου Καβάλη (γεν. 1871), ετών 32, οικιακά, έγγαμος.

–1873. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Γεώργιος Πέτρου Καβάλης (γεν. 1873), ετών 30, γεωργός, έγγαμος.

–1875. Σε εκλογικό κατάλογο του 1875, του Δήμου Μάρπησσας (της επαρχίας Νάξου), υπάρχει εγγεγραμμένος ο Καβάλης Πέτρος του Φρατζέσκου 45 ετών από τον Δραγουλά γεωργός.

–1875. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Φραγκίσκος Ιάκωβου Καβάλης (γεν. 1875), ετών 28, γεωργός, έγγαμος.

–1878. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Νικόλαος Δημητρίου Καβάλης (γεν. 1878), ετών 25, γεωργός, άγαμος.

–1878. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένη η Αννέζα Φραγκίσκου Καβάλη (γεν. 1878), ετών 25, οικιακά, έγγαμος.

–1883. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένη η Βαρβάρα Γεωργίου Καβάλη (γεν. 1883), ετών 20, οικιακά, έγγαμος.

–1885. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Μπατίστας? Δημητρίου Καβάλης (γεν. 1885), ετών 18, γεωργός, άγαμος.

–1886. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Ανδρέας Πέτρου Καβάλης (γεν. 1886), ετών 17, εργάτης, άγαμος.

–1891. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένη η Μαρούσα Πέτρου Καβάλη (γεν. 1891), ετών 12, οικιακά, άγαμος.

–1893. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένη η Ειρήνη Ιάκωβου Καβάλη (γεν. 1893), ετών 10, άνευ, άγαμος.

–1894. «Εις τας 25 του Μαρτίου 1894 έδωσα εις τον Ιάκωβον Καβάλλην τα χόρτα της Κεροδοσίας δραχμάς 25,00 μάρτυρες Μιχαήλ Βαλσάμης, Ιωάννης Μηλαίος και Γεώργιος Τζανακόπουλος».

–1896. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Πέτρος Ιάκωβου Καβάλης (γεν. 1896) ετών 7, άνευ, άγαμος.

–1900. Στο κάτω μέρος της εικόνας του Χριστού στο ναό του Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου στον Δραγουλά, η αφιερωματική επιγραφή: «Δι εξόδων Παρασκευής Π. Καβάλλη αλ (=1900).

–1900. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Πέτρος Γεωργίου Καβάλης (γεν. 1903), ετών 3, άνευ, άγαμος.

–1900. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένη η Παρασκευή Ιάκωβου Καβάλη (γεν. 1900), ετών 3, άνευ, άγαμος.

–1902. Στις 14 Νοεμβρίου 1902 ο 28χρονος ζαχαροπλάστης από την Πάρο Ιωάννης Καβάλης του Γεωργίου και της  Βιργινίας, παντρεύεται στην Ερμούπολη την 17χρονη από την Ύδρα Αικατερίνη Κριεγκίζα, του Θεόδωρου και της Φλουρούς.

–1902. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Πέτρος Φραγκίσκου Καβάλης (γεν. 1902), ετών 1, άνευ, άγαμος.

–1903. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένη η Κυριακή Γεωργίου Καβάλη, ετών 2μηνων, άνευ, άγαμος.

–1903. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Ευάγγελος Ιάκωβου Καβάλης, ετών 2μηνών, άνευ, άγαμος.

–1912-1922. Ηρώο Μάρπησσας «Εν έτει 1929 ο Σύνδεσμος Μαρπησσέων Πάρου. Τοις Ενδοξως εν Πολέμοις πεσούσι 1912-1922 Μαρπησσέοις Αρχιλοχιταις» ΚΑΒΑΛΗΣ ΠΕΤ. ΙΑΚ.

–1947. Στις 20 Ιουνίου 1947, το στο Κοινοτικό Συμβούλιο Αρχιλόχου συμμετέχει και ο Π. Καβάλλης.

–1964. Κοινοτικαί Εκλογαί 5 Ιουλίου 1964. Εις ΠΡΟΔΡΟΜΟ-ΜΑΡΜΑΡΑ: 2 Συνδ. υπό τον κ. Εμμ. Καβάλην και Δημ. Καπαρόν. Πρόεδρος Εμμ. Καβάλης, αντιπρ. Βατίστας Ρούσσος και Συμβ. Νικ. Τζανακόπουλος, Χρ. Πετρόπουλος και Δημήτριος Καπαρός.

 

–Καβαλλιέρος: Βλέπε Καβαλιέρος

 

–Καββαλέρος: Βλέπε Καβαλιέρος

 

–Καββάλης: Βλέπε Καβάλης

 

–Καβούνης:

–1829. Ο ονομαστικός κατάλογος των μαθητών του Αλληλοδιδακτικού Σχολείου της Νάουσας του σχολικού έτους 1829.

«Οι μαθητευόμενοι εις την Αλληλοδιδακτικήν Σχολήν της κομοπόλεως Ναούσης»

Μάρκος Καβούνης ετών 10.

 

–Κάβουρας: Επώνυμο παρωνύμιο.

–1755. Σε εκλογή απεσταλμένου στην Κωνσταντινούπολη από το κοινό Πάρου σε Γενική Συνέλευση στις 23 Αυγούστου 1755 μαρτυρείται ο κάτοικος Κεφάλου Φραγκέσκος Κάβουρας.

–1766. Ο ιερέας Γεώργιος Κάβουρας αναφέρεται σε πωλητήριο έγγραφο Λευκών στις 25 Ιουλίου 1766. Πωλεί στον πεθερό του τον σακελλίο Κονταράτο, δύο χωράφια όπου μας είχε προικισμένα και του τα δίνω για ρεάλια 25.

–1771. Στις 6 Μαρτίου 1771 ο παπά Γεώργιος Κάβουρας αναφέρεται σε έγγραφο Λευκών.

 

–Καγιαβάς:

–1882. Στις 18 Νοεμβρίου 1882 ο 40χρονος θερμαστής από την Πάρο Κωνσταντίνος Καγιαβάς, του Αλεξίου και της Μαριγώς, κάτοικος Σύρου παντρεύεται στην Ερμούπολη την 25χρονη από την Θήρα Σεβαστή Μητροπία, του Νικολάου και της Ανέζας.

 

–Κάγκανης: Μονοκλαδική οικογένεια με καταγωγή από την Νάξο. Είναι παρωνυμικό επώνυμο και προέρχεται από την γαλλική (φράγκικη) λέξη cancan που σημαίνει κουβεντολόι, κουτσομπολιό.

–1980. Κτηνίατρος Πάρου ο ναξίας καταγωγής Γιώργος Κάγκανης το 1980. Γυναίκα του η Άννα Κορτιάνου-Κάγκανη Αντιδήμαρχος Πάρου 2008-14.

 

–Καδής: Από την τουρκική λέξη kadi: ο ιεροδικαστής.

–1860. “αποδημούντες κληρούχους” του 1860 (σε παρένθεση ο τόπος αποδημίας)

Δημήτριος Ι. Παντουλής - Μαρπίσσης (Αθήνα)

Μπενέτος Ι. Σκιαδάς - Μαρπίσσης (Αθήνα)

Σπύρος Περγαντής - Ναούσης (Αθήνα)

Πέτρος Ι. Πατέλης - Πάρου (Αθήνα)

Αχιλλεύς Ι. Φαρουλός - Πάρου (Κων/πολη)

Ανδρέας Μ. Τριαντάφυλλος - Πάρου (Άγνωστος)

Αντώνιος Ελευθ. Καδής - Πάρου (Αλεξάνδρεια)

Δημήτριος Μ. Λεοντής - Πάρου (Κων/πολη)

 

–Καζάζης: Επώνυμο δηλωτικό επαγγέλματος. Το επώνυμο ετυμολογείται εκ του τούρκικου kazaz =  μεταξουργός, όπερ εκ του αραβικού kazz = μετάξα.

–1878. Στις 11 Σεπτεμβρίου 1878 ο παριανός ναυτικός 53 ετών δηλώνει τον θάνατο του πατέρα του Σωτήρη Καζάζη 84 ετών Του Εμμανουήλ και της Παναγιούλας. Ασθένεια: Γήρας.

 

–Καζάλας ή Καζάλες: από το Casale =  κατοικιά.

–1827. Ο Καζάλας Αντώνιος μαρτυρείται το 1827.

–1847. Σε εκλογικό κατάλογο Παροικίας του 1847 (συμπεριλαμβάνει και την Αντίπαρο) είναι εγγεγραμμένος ο 31χρονος γεωργός Καζάλες Α. Δημήτριος και ο 53χρονος γεωργός Εμμανουήλ Καζάλες.

–1871. Στις 24 Ιανουαρίου 1871 ο 35χρονος έμπορος από την Πάρο Νικόλαος Καζάλας του Εμμανουήλ και της Ειρήνης, παντρεύεται στην Ερμούπολη την 25χρονη από την Σύρο Καλλιόπη Τζαλίκη, του Ευστρατίου και της Δέσποινας.

–Καζανόβας: Η οικογένεια Καζανόβα είναι από τις παλαιότερες και πλουσιότερες οικογένειες της Πάρου, αρχικά ως καθολικοί και μετά τον 17^ο αι ως ορθόδοξοί. O Εμμανουήλ Σαγκριώτης σημειώνει: «Εντεύθεν προκύπτει ότι πλείσται Ενετικαί οικογένειες γνωριζόμεναι εκ των ονομάτων ησπάσθησαν την Ορθοδοξία ως οι Μαλατέσται, Κορτιάνοι, Βεντούροι, Γαβαλά, Βιτσαρά, Δαβερώνα, Δελέντα και άλλοι γενομένοι, μάλιστα, ως εικός, οι φανατικότεροι των Ορθοδόξων». 

Το επώνυμο Καζανόβας είναι ιταλικής προέλευσης Είναι σύνθετο επίθετο από τις λέξεις casa =  σπίτι, και nova = νέο. To casa είναι το πρώτο συνθετικό πολλών πατρωνύμιων τόσο στην Ιταλία όσο, κυρίως και στη Γαλλία: Casalta, Casabianca, Cazenove, Casalonga κ.α.

Οικογένεια Καζανόβα συναντάμε και στη Νάξο τον 16^ο-17^ο αιώνα.

Σήμερα υπάρχει στην Παροικιά τοπωνύμιο «Τ’Καζανόβα» (τα χωράφια).

Το αρχοντικό ενός από τα μέλη της που ζούσε στην Παροικία, τον 17ο αι., σώζεται μέχρι σήμερα, στη συνοικία Κάστρο της Παροικιάς και ανήκει στους κληρονόμους της Αδειανής Δρακάκη – Παντζή και οικογένεια Λεοντή.

Τον  17^ο και 18^ο αιώνα και στα άλλα χωριά του νησιού (Δραγουλάς, Τσιπίδο, Νάουσα).

Το επώνυμο Καζανόβας βρίσκεται και στη Χίο, παλαιότερα και στη Νάξο.

Ένα από τα πιο εντυπωσιακά αρχοντικά στο κάστρο της Παροικιάς είναι η οικία Καζανόβα.

Όπως μαρτυρεί το χρονολογημένο οικόσημο το κτίσμα ανεγέρθη το 1614 από τον Αγγελέτο Καζανόβα.

Ο Αγγελέτος Καζανόβας μας είναι γνωστός από το 1578. Υπήρξε ιδιοκτήτης της  Ευαγγελίστριας και Προφήτη Ηλίας, ό οποίος, στις 29 Νοεμβρίου 1578, το αφιέρωσε μαζί με διάφορα κτήματα, στη μονή του Αγ. Ιωάννου του Θεολόγου της Πάτμου με τον όρο να γραφούν τα ονόματα, το δικό του και της μάνας του, στο «βραβείον» της Μονής για να μνημονεύονται».

Ο Ζαννής Καμπάνης, πιθανός απόγονοι των Καζανόβα, ήταν ο ιδιοκτήτης του ακινήτου κατά τον 19^ο αιώνα. Σύζυγός του η Μαριώ Καμπάνη το γένος Μαργιαδάκη. Το ζεύγος Καμπάνη απέκτησε μια κόρη την Αικατερίνη τον Σταματελάκη Καμπάνη κ.α., η οποία είχε μείνει γεροντοκόρη. Το παρωνύμιο της Αικατερίνης Καμπάνη ήταν κολώνα λόγο του ύψους της, γι αυτό εθεωρείτο «το σπίτι της κολώνας»

Το 1925 περίπου, το αρχοντικό αγοράστηκε από ένας δημιουργικό Λευκιανό, τον Δρακάκη με το παρωνύμιο Κεράς γιατί πουλούσε και κεριά αλλά κυρίως πουλούσε σανίδες και δοκάρια.

Μετά τον θάνατό του το σπίτι κληρονομήθηκε από τον Μιχαλάκη Δρακάκη ο οποίος ήταν γενικός κληρονόμος, ο οποίος όμως πέθανε μικρός στον πόλεμο. Πριν φύγει για το μέτωπο, ο Μιχαλάκης Δρακάκης έγραψε το ακίνητο στην αρραβωνιαστικιά του Χάιδω Λεοντή. Στη συνέχεια ο επάνω όροφος περιήλθε στην οικογένεια Δρακάκη και ο μεσαίος στην οικογένεια Λεοντή.

Σήμερα οι ιδιοκτήτες τους είναι η Αδριανή Δρακάκη στον όροφο, ο μεσαίος όροφος στην Φλώρα Λεοντή και το κάτω μέρος στον Μικέ Λεοντή.

–1578. Ιδιοκτήτης του (Ευαγγελίστρια και Προφήτης Ηλίας) ήταν ο Αγγελέτος Καζανόβας ό οποίος, στις 29 Νοεμβρίου 1578, το αφιέρωσε μαζί με διάφορα κτήματα, στη μονή του Αγ. Ιωάννου του Θεολόγου, της Πάτμου με τον όρο να γραφούν τα ονόματα, το δικό του και της μάνας του, στο «βραβείον» της Μονής για να μνημονεύονται.. Ο ιερομόναχος Φιλόθεος Καζανόβας, γιος του Αγγελέτου, πρόσθεσε στο παρεκκλήσιο το δεύτερο κλίτος, το 1612 και το αφιέρωσε στον Αγ. Ιωάννη τον Πρόδρομο, όπως μαρτυρεί η παρακάτω επιγραφή που είναι σκαλισμένη στο μαρμάρινο υπέρθυρό του: 16 Πρ(ό)δ - (ρο)μος 12 Ένα έτος αργότερα, ο ίδιος ιερομόναχος έκτισε και τα κελιά της μονής. Αυτό επιβεβαιώνεται από την παρακάτω επιγραφή, που βρέθηκε χαραγμένη στο υπέρθυρο ενός απ' αυτά: 1613 +Φιλόθεος ιερομόναχος Καζανόβ(ας).

–1612. Ο ιερομόναχος Φιλόθεος Καζανόβας, γιός του Αγγελέτου, προσθέτει στο παρεκκλήσιο του πατέρα του στα Θολάκια, δεύτερο κλίτος, το οποίο αφιέρωσε στον Αγιο Ιωάννη τον Πρόδρομο, όπως μαρτυρεί η επιγραφή στο υπέρθυρο του «16 Πρ(ό)δ-(ρο)μος 12» (ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΡΙΑ ΚΑΙ ΠΡΟΦΗΤΗΣ ΗΛΙΑΣ). Από τον 18^ο αι. το κλίτος που αρχικά είχε αφιερωθεί στον Άγιο Ιωάννη Πρόδρομο, καθιερώθηκε να τιμάται στο όνομά του Προφήτη Ηλία. Αυτό ισχύει μέχρι σήμερα.

–1613. Το 1613 ο ιερομόναχος Φιλόθεος Αγγ. Καζανόβας έκτισε τα κελλιά της μονής (ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΡΙΑ ΚΑΙ ΠΡΟΦΗΤΗΣ ΗΛΙΑΣ) στα Θολάκια Παροικιάς. Αυτό επιβεβαιώνεται από την επιγραφή στο υπέρθυρο «1613 +Φιλόθεος ιερομόναχος Καζανόβας».

–1614. Στο υπέρθυρο της πίσω θύρας της αυλής του αρχοντικού της οικογένειας Καζανόβα, στην Παροικιά (σήμερα Δρακάκη), κοντά στο Κάστρο, υπάρχει η συντετμημένη επιγραφή με το οικόσημο στη μέση: ΑΓΓ(ε)Λ(έτος) Κ(α)Ζ(α)Ν(όβας) 1614.

Ο Αγγελέτος Καζανόβας ήτν ο πατέρας των ιερομοναχών Φιλοθέου και Τιμοθέου Καζανόβα. Το 1578 αφιερώνει την ιδιοκτήτη εκκλησία του της Ευαγγελιστρίας, στα Χάλαρα Παροικιάς, στη Μονή Αγ. Ιωάννη Θεολόγου της Πάτμου.

–1617. Σε έγγραφό Πάρου της 20 Οκτωβρίου 1617 ο Τιμόθεος Καζανόβας ζητεί όπως του δοθεί το μοναστήρι της Ευαγγελίστριας στα Χάλαρα της Παροικιάς, να το περιλάβει στην κυριότητά του μαζί με τον αδερφό του Φιλόθεο και γίνονται έτσι αδελφοί της Μονής Πάτμου. Το ίδιο έτος είχε ήδη πεθάνει ο πατέρας τους αφού αποκαλούνται γιοί του ποτέ Αγγελέτου Καζανόβα. Σύμφωνα με το «βραβείο» της Μονής της Πάτμου «τω αυτώ έτει 1645 εκοιμήθη ο δούλος του θεού Τιμόθεος ιερομόναχος Καζανόβας και αιωνία αυτού η μνήμη». Και σε πέντε χρόνια αποδήμησε εις Κύριο και ο αδερφός του Φιλόθεος «τω αυτώ έτει 1650 Ιούλιου 14 και αιωνία αυτού η μνήμη».

–1617. Ιερομόναχος Καζανόβας Φιλόθεος, αδερφός του Τιμόθεου Καζανόβα  αναφέρεται σε έγγραφο του 1617.

–1624. Σε σιγίλιο του έτους 1624, ο Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Κύριλλος Α’ Λούκαρις αναφέρει την μονή Καζανόβα ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΡΙΑ ΚΑΙ ΠΡΟΦΗΤΗΣ ΗΛΙΑΣ στα Θολάκια Παροικιάς ως μετόχιο της μονής του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου της Πάτμου.

–1632. Μια ακόμα μαρτυρία της σπουδαίας αυτής οικογένειας, υπάρχει στο μαρμάρινο υπέρθυρο του Ναού του Αγίου Δημητρίου στο Καλάμι όπου είναι χαραγμένη η παρακάτω επιγραφή:

ΤΤΤ ΑΦ

16+32

ΓΕΏΡΓΙΟΣ ΚΑΖΑΝΟΒΑΣ Ο ΚΤΙΣΑΣ Π....

... ΔΟΥΣΙΝ ΕΞΌΔΟΥ ΚΑΙ ΚΟΠΟΥ....

–1645. Σύμφωνα με το «βραβείον» της Μονής της Πάτμου «τω αυτώ έτει (1645) εκοιμήθη ο δούλος του Θεού Τιμόθεος ιερομόναχος Καζανόβας και αιωνία αυτού η μνήμη».

–1650. Επεδήμησεν εις Κύριονο αδερφός του Τιμόθεου Καζανόβα, Φιλόθεος Καζανόβας: «τω αυτώ έτει (1650) Ιουλίου 14 (…) και αιωνία αυτού η μνήμη.

–1671. Σε έγγραφο Παροικιάς της 1 Μαΐου 1671 υπογράφει ο Τζάνες Καζανόβας.

–1672. Σε αίτημα των παριανών προς τον προϊστάμενο της γαλλικής επαρχίας Πατέρα της Καθολικής Εκκλησίας  Jacques Dinet για να ζητήσουν πατέρες της καθολικής εκκλησίας να έρθουν στην Πάρο. «Ταπεινοπρεπώς παρακαλούμεν την πανοσιώτη σας, ωσάν προηγούμενος οικουμενικός και πατριάρχης της αγίας και υπέρ ενδόξου συντροφιάς υου ιησού να συγκλύνη εις το να μας έλθουν ωδε εις τον τόπον μας πατέρες δια να κατοικήσουν εδώ έως εις τα άλλα νησιά δια να ημπορέσωμεν και ημείς να λάβωμεν εκείνη την βοήθειαν και ωφέλειαν της ψυχής μας μαζί κα την επιστήμην δια τους μεταγεναστέρους μας, επειδή ξεύρωμεν καλότατα ότι πως η πανοσιώτησας και η τρισκία της όλα ο σκοπός και ο πόθος άλλο δεν είναι εις όλα τα πάντα μόνον να γυρέψετε την μεγαλύτερην δόξα του Θεού και της σωτηρίας των ψυχών εις κάθε τόπον όπου ευρίσκονται…»

Πάρος: εν έτι σωτήριω 1672 εν μήνι μαίω (29) εις το παλαιόν: + Ταπεινός Μητροπολίτης Παροναξίας Μελέτιος.

Το πιο πάνω αίτημα υπογράφουν χριστιανοί, καθολικοί και ορθόδοξοι, κατοίκων της Νάουσας μεταξύ άλλων και ο Τζάνες Καζανόβας.

–1674. Γράφει ο ιστορικός της καθολικής κοινότητας Νάξου Ι. Μαρκόπολις, «Δια την χαρμόσυνον είδησιν εγκαταστάσεως των Καπουκίνων στην Νάουσαν, οι κάτοικοι της Ναούσης, καθολικοί και ορθόδοξοι, κατασυγκινηθέντες από τα επαγωγά διδάγματα των πατέρων Καπουκίνων, προέβησαν εις επανειλημμένας ενεργείας παρά τοις αρμοδίοις δια την μονίν εγκατάστασιν των πτωχών της Ασσίζης εις την πόλιν των. Επί μακράν σειράν ετών εξακολουθούν να απευθύνουν εγγράφους αιτήσεις προς τας προϊσταμένας αρχάς του τάγματος δια την εκπλήρωσιν του κοινού πόθου των. Επί τέλους το 1674 η αίτησις των εγένετο αποδεκτή. Απερίγραπτος υπήρξε η χαρά και πρωτοφανής ο ενθουσιασμός των κατοίκων της Ναούσης δια την χαρμόσυνον είδησιν περί οριστικής εγκαταστάσεως των Καπουκίνων εις την κωμόπολιν των. Επ’ ευκαιρία του ευφροσύνου αγγέλματος προσύλθον διάφοροι ορθόδοξοι ιερείς και οι προύχοντες της Ναούσης, καθολικοί και ορθόδοξοι, ενώπιον του Γάλλου υποπρόξενου , και υπέγραψαν το έγγραφον. Εις δόξαν Χριστού αμήν. Εν έτει 1674 Δεκεμβρίου 25, εν κάστρω Νάουσας, όλοι ομόγνωμα και ομονιασμένοι προσμένουμε τους αιδεσιμοτάτους πατέρες να έρθουν εδώ να κτίσουν ένα μοναστήρι και δια σημάδι και βεβαίωσιν πως τους δεχόμαστε με κάθε μας καρδίαν και πολλά μετά χαράς υπογράφομε το παρόν γράμμα οι υποκάτωθεν υπογεγραμμένοι…» (υπογράφουν 12 ορθόδοξοι ιερείς και δυο καθολικοί, ο π. Λεονάρδος Φρέρης εφημέριος του Αγίου Γεωργίου Νάουσας και ο π. Δομένιος Κρίσπης. Και 40 πρόκριτοι εκ των οποίων οι αδερφοί Γιράρδοι κ.α.). Ο Σακελλάριος Ναούσης, ο Σκευοφύλαξ Ναούσης παπά Νικόλαος Κορτιάνος, Πρωτόπαπας, Ηλίας ιερεύς και Σακελλάριος Ναούσης, Πρωτοσύγκελος Νικόδημος ιερομόναχος, παπα Νικόλαος Ρούσης (ίσως Ρούσσος), Παπα Δημητρης, Παπα Θεόδωρος Πατελάς (ίσως Πατέλης), Παπα Τζάνες Καλούργης (Καλλέργης), παπα Χριστόφορος, Παπα Γιώργης Πουλός, Θεόδωρος …, παπα Νικολός Μαρκαντάτος, Ανεγνώστης Ρινιέρης (Ρενιέρης), Ανδρέας Καλούργης (Καλλέργης), Ιωάννης Κορτιάνος, Ιωάννης Ντελαγραμμάτικας, Γιωάννης Νταμουλής, Γιάκουμος Ρούσος (Ρούσσος), Γεώργης Καλλέργης,  PRE Domenico Crispo, Νικηφόρος Γεράρδης, Μιχελέτος Σπυρίδος, Αντώνης Μαλαξός, Ανδρέας Σμυρνιός, Φρατζέσκος Γρίσπος, Γεώργης Σαλονικιός, Τζάνες Καζανόβας, Ιωάννης Λευκαρός, Μιχέλης Σαλονικιός, Marco Foscolo, Ιωάννης Μοσκονάς, Αντώνης Γρυπάρης, Ιωάννης Σκούταρης, Φρατζέσκος Καλέργης, Ανεγνώστης Καρτιάνος, Γεώργης…, Ντεμενεγος Μεντρινός (Μενδρινός), Δημήτρης Στοφιλάς, Αντώνης Γρυπάρης, Γεώργης …, Δημήτρης …, Γεώργης …, Γεώργης Αλαβάνος, Δημήτρης Βασταζής, Νικολής Μπάρμπερης, Δημήτρης …, Μπατίστας Γεράρδης, Νικόλαος Γεράρδης.

–1675. Της 24 Απριλίου 1675 αναφέρεται το επώνυμο Καζανόβας σε επιτύμβια πλάκα του ναού του Αγίου Ιωάννη Προδρόμου Δραουλά.  «…ος ….ιωτά (του) | Αγίας Τριάδος και επιτρόπου… Καζανόβας… …ρ σ(ι)βίας».

–1675. Σε έγγραφα του Κεφάλου ο Θεοδώρας και Μανώλης Καζανόβας.

–1675. Στις 15 Μαΐου 1675 σε επιστολή Ναουσαίων προς τον πρεσβευτή των Γάλλων, αιτώντας Καπουκίνους πατέρες  υπογράφει ο Τζάνες Καζανόβα.

–1719. Προικοσύμφωνο του Τζαννή Βαλέντζα και Σαβαστής Καζανόβα στην Νάουσα στις 13 Νοεμβρ. 1719.

«ο ειρημένος αφέντης Καζανόβας [Χρυσάκης]» και η σύζυγός του Αγγερουδάκη, στην κόρη του Σαβαστή «εν πρώτοις της δίνει την εικόνα του Τιμίου Προδρόμου να την εορτάζουν διά ψυχικήν τους σωτηρίαν».

Και ο κυρ Ιωάννης Βαλέντζας τάζει: «εν πρώτοις δίνει την εικόνα των Χριστουγέννων να την εορτάζουν διά ψυχικήν τους σωτηρίαν». 

–1732. Στις 7 Ιανουαρίου 1732 αναφέρεται η εκλογή του Γιαννάκη Καζανόβα ως επιτρόπου Παροικιάς.

–1737. Σε έγγραφο του 1737 υπογράφει ο Τζάνες Καζανόβας.

–1737. Πρακτικό εκλογής επιτρόπου του κοινού της Παροικιάς την 1^η Μαρτίου 1737 αναφέρεται ο επίτροπος Γιαννάκης Καζανόβας.

–1737. Αμοιβαία διαθήκη συζύγων της 30 Ιουλίου 1737 στην Παροικιά της κυρά Ζαμπέτας συμβίας Ανδρουλή Παπαγιάννενου της έτυχε θάνατος του ανδρός της, αναφέρεται η ξαδέρφη της Μαργαρίτα Καζανόβα.

–1738. Μαρτυρία υπερασπίσεως συμπατριώτη τους ιερέα Φραγκίσκου Νταβερόνα προς τον καπουδάν πασά (για αντίδραση στην συγκέντρωση της φορολογίας), κατά τη Γενική Συνέλευση από τα κοινά της Πάρου, της 16 Ιουλίου 1738, υπογράφει ο Ιωάννης Καζανόβας.

–1739. Πρακτικό εκλογής κοινοτικών επιστατών του ναού της Εκατονταπυλιανής σε Γενική Συνέλευση του κοινού της Παροικιάς στις 10 Μαρτίου 1739 αναγράφεται ο Ιωάννης Καζανόβας.

–1741. Στις 26 Σεπτεμβρίου 1741 αναφέρονται τα αδέρφια Τζαννάκη Καζανόβα

–1744. Στις 28 Μαρτίου 1744 εκλέγεται στην Παροικιά Επίτροπος της Κοινότητας ο Γιάννακης Καζανόβας.

–1755. Σε εκλογή απεσταλμένου στην Κωνσταντινούπολη από το κοινό Πάρου σε Γενική Συνέλευση στις 23 Αυγούστου 1755 μαρτυρείται ο κάτοικος Κεφάλου Στέφανος Καζανόβας.

–1820. Κάτοικος Πούντας (Αντιπάρου) η Κατσινόβα … με το παρωνύμιο Κατσινόμησα.

 

–Καζής: Εκ του αραβικού Kazi = δικαστικός και διοικητικός άρχων.

–1902. Στις 27 Ιουλίου 1902 ο 33χρονος ναυτικός από την Πάρο Κωνσταντίνος Τσεσμελής του Δημητρίου και της Καλλίτσας Καζή [κάτοικοι Πάρου], παντρεύεται στην Ερμούπολη την 20χρονη από την Σύρο Ευαγγελία Αργυρού, του Μάρκου και της Καλλίτσας.

 

–Καζούρης: Επώνυμο παρωνύμιο. Από το ουσιαστικό καζούρα ή πείραγμα για την γελοιοποίηση προσώπου, από την ιταλική λέξη caso, συμβάν, πάθημα.

–1658. Ιερέας Καζούρης Τζάνες, υπογράφει χρεωστικό ομόλογο των ιερέων της Πάρου (Καστέλλι Παροικιάς, 31 Μαΐου 1658).

 

–Κάϊντας:

–1895. Στις 15 Ιουνίου 1895 η παριανή Κάϊντα Διαμάντω 60 ετών [προμήτωρ] κάτοικος Σύρου δηλώνει τον θάνατο του Αντώνιου Φραγκιά του Νικολάου και της Πάτρας Κάϊντα 10 ημερών κάτοικο Ερμούπολης. Ασθένεια: Ατελίς ανάπτυξις.

 

–Καΐρης: Η οικογένεια Καΐρη μας είναι γνωστή από τις αρχές του 18^ου αιώνα, από έγγραφο του 1710 «… χωράφι Δάφνες σύμπλιος Δημητράκης Καΐρης». Ο Δημήτριος Καΐρης είχε κι άλλα κτήματα εκείνη την εποχή στην θέση Αμπέλι (στις Ασπριές), στον Κουνάδο και στην Ευαγγελίστρια.

Το 1831 συναντάμε τον Διδάσκαλο σε σχολείο στα χωριά του Κεφάλου, Πέτρο Καΐρη ο οποίος είχε γεννηθεί στην Άνδρο. Ενώ το 1856 γεννιέται στην Πάρο ο σπουδαίος εργατολόγος Νικόλαος Καΐρης, τον οποίο συναντάμε και στο δημοτολόγιο του Δήμου Μάρπησσας το 1903.

Πιθανότατα Νικόλαος Καΐρης να είναι απόγονος του ανδριώτη διδάσκαλου μιας και είναι εγγραμμένος στον Δήμο της Μάρπησσας ενώ ο προγενέστερος με περιουσία στα περίχωρα της Παροικιάς να διέμενε στην πρωτεύουσα του νησιού. 

Άλλος ένας Καΐρης, ο Μιχαήλ Καΐρης μας είναι γνωστός από φώτο του 1900 και από τον γάμο του στα τέλη της δεκαετίας του 1890 με την αρχοντοπούλα Μαρουσώ Δημητρακοπούλου Καΐρη.

Ο διδάσκαλος Πέτρος Καΐρης που συναντάμε το 1831 έχει καταγωγή από την Άνδρο.

–1710. Χωράφι Δάφνες σύμπλιος Δημητράκης Καΐρης.

–1710. Αμπέλι στον Κουνάδο σύμπλιος Καΐρης.

–1715. Αμπέλι στο Χωριδάκι σύμπλιος Δημητράκης Καΐρης.

–1723. Σε πρακτικό εκλογής εκτιμητών του κοινού της Παροικιάς στις 30 Ιανουαρίου 1723 κατά τη Γενική Συνέλευση μαρτυρείται ο Δημήτρης Καΐρης.

–1730. Αμπέλι Ασπριές σύμπλιος Δημητράκης Καΐρης.

–1733. Πρακτικό εκλογικής επιτροπής του κοινού της Παροικιάς στις 4 Ιανουαρίου 1733, αναφέρεται ο Δημήτρης Καϊρης.

–1743. Καταγραφή [Παροικιά, 9 Αυγ. 1743] της περιουσίας της Ευαγγελίστριας, κτήματα τους γειτονεύουν με τα κτήματα της Ευαγγελίστριας, χωράφι εις τα Κλήματα σύμπλεον Δημητράκης Καϊρής.

–1831. Διδάσκαλος στο Αλληλοδιδακτικό Σχολείο των Κάτω Χωριών (των εν Πάρω τριών χωριών), όπως αναφέρει σχετικό έγγραφο του 1831, είχε διοριστεί ο εξ Άνδρου διδάσκαλος της αλληλοδιδακτικής μεθόδου  Πέτρος Καΐρης.

–1856. Γεννιέται ο Νικόλαος Καΐρης, εργατολόγος.

–1900. Σε ομαδική φωτογράφηση στις 7 Οκτωβρίου του 1900 απεικονίζεται η Μαρουσώ Δημητρακοπούλου – Καΐρη, και ο Μιχαήλ Καΐρης.

–1903. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Νικόλαος Καΐρης, ετών 47, κάτοικος Αθήνας, εργατολόγος, έγγαμος.

 

–Κακοβρυσιώτης ή Κακοβρισότης:

–1827. Σε έγγραφο στις 15 Απριλίου 1827 μαρτυρείται ο Δημήτριος Κακοβρισότης

 

–Κακρής:

–1731. Πρακτικό εκλογικής επιτροπής του κοινού της Παροικιάς στις 6 Δεκεμβρίου 1731, αναφέρεται ο Δημήτρης Κακρής.

–1733. Ο Μάρκος Μονοβασιώτης αναφέρεται σε πωλητίριο από τον πεθερό του Μανωλη Καλλέργη σίμπλιος αφέντη Δημητράκης Κακρής στις 4 Δεκεμβρίου 1733.

 

–Καλαβρός ή Καλαβρέος ή Καλαβρές: Επίθετο πατριδωνύμιο σύμφωνα με τον Αλέκο Ε. Φλωράκη είναι βυζαντινό από την Καλαβρία της Νότιου Ιταλία (Calavro). Μια άλλη εκδοχεί λέει ότι το όνομα είναι παρωνύμιο από το Καλά και αβρός, δηλαδή καλά (σωστά τέλεια κλπ) και αβρός (απαλός, τρυφερός κλπ). Σήμερα μόνο στη Νάξο απαντάται το επώνυμο. Είναι γνωστό ήδη από τα μέσα του 15^ου αιώνα στη Νάξο και στην Πάρο.

–1682. Έγγραφο αγοραπωλησίας που είχε δημοσιευθεί στα «ΠΑΡΙΑΝΑ» το 1983 από την συλλογή του Σίμου Συμεωνίδη σχετικά με την Καθολική Συνοικία στην Παροικία.

+ Εις δόξαν Χριστού αμήν, 1682 εν μηνί μαρτίου 30 κατά το παλαιό. Προσκαλεσμένος εγώ ο νοτάριος υπογεγραμμένος Παροικίας από ένσταση της κερ’ Αντριάνας θυγάτηρ του ποτέ Ιωάννη Καλαβρέ, γυνή του πατρόν Φραντέζσκου Ρόσι ομάδι με την αδελφήν της την κερά Μαρία οι οποίες λέγουσι πως τους ευρίσκεται κληρονομική της άνωθεν Αντριάνας από την Άννα θυγάτηρ του ποτέ μαστο Γιάκουμου Αρτήμη μία εκκλησία καλούμενη Άγιος Νικόλαος ο Αρρανός εν τη τοποθεσία Καινούργιο Πηγάδι καθώς παρών την σήμερον εμαρτύρησαν η κεράτζα της και η αδελφή της μάνας της αυτής Αντριάνας πως είναι η εκκλησία ιδική των ονομαζόμενες Ειρήνη και Μαργαρίτα, σύμπλιος της αυτής εκκλησίας Τζώρτζης Χριστιανόπουλος και Μιχάλης Κατζαούνης και Πατίστας Ντουλόνος και Μαρκάκης Καλλέργης, η οποία κέρ Αντριάνα προβλέποντας και καταλεπτώς γνωρίζοντας ότι εφοβέριζε κίνδυνος κατά κράτος χαλασμού, διά τούτο πρίν χαλάσει εβουλήθηκε να προμηθέψη να την ανακαινίση και να την αναστήση διά ψυχινήν της σωτηρίαν και παντοτεινόν μνημόσυνον αυτηνής και των γονέων της και των κληρονόμων της με το να των τηνε αφιερώσουν δορυφόρων διά πάντοτε – λοιπόν βουλόμενοι συνγνωμικώς το άνω αντρόγυνο, ήγουν ο πατρόν Φραντζέσκος και η συμβία του Αντριάνα έχοντας παντοία γνώμη ως άνωθεν μαρτυρούσι οι άνωθεν Ειρήνη και Μαργαρίτα η κεράτζαν της πώς είναι καθολική νοικοκυρά και κληρονόμησα γνωρίζοντας το συμφέρον της ψυχής της και διά καλόν επιτηρητήν τον ευλαβέστατον εν ιερεύσι προ Φραντζέσκο Κρίσπο καπελάνο του αλτάριου του λατίνου εις την κερία την Καταπολιανή τον οποίο στερκτοί αποφασιστικά θέλουν και ελεύθερα χωρίς κανενός παρακίνηση προσηλώνουν, δόνουν, χαρίζουν και απαρατούν από την σήμερον τουν αυτόν ναόν με πάσαν του δικαίωμα που τον αγκίζει να ημπορή να κτίση, να αναστήση και να αυξήση και ως ορέγεται διά καλύτερον εις αυτόν να πράξη ως πράγμα ιδικόν του:

-ξεκαθαρίζοντας ότι όποτε θεού θέλημα είχε γενεί ο Μπατίστας ο υιός της άνωθεν Αντριάνας άξιος ιερεύς και επιτήδειος διά την υπηρεσίαν ταύτης της Εκκλησίας να προτιμάται υπέρ άλλου μετά τον θάνατον του ειρημένου Κρίσπου καθολικού εφημέριου να έχη την χάριν να εφημερεύει την αυτήν εκκλησίαν. Έστον τας ακόμη και τούτο, να έχουν μέσα εις τον αυτόν ναόν την μπαντοτεινή τως κατοικίαν, να θάβουνται και να μνημονέβουνται αιωνίως αυτοί και οι γονοί των και οι κληρονόμοι των και αν κανείς από τους κληρονόμους τονε κληρονόμος είχε αμφιβάλει εναντίον της θεαρέστου κανά πληρή κοντάνα της κατά καιρούς αφεντίας ριάλια 20 και να κληρονομά και την κατάρα του αγίου και των γονέων τως, μάλιστα να διαφεντέρουν και να ξεμηστεύουν από πάσαν κακότροπον άνθρωπον τον αυτόν υπηρέτην λεγόμενον Κρίσπον ως καθολικό οικοκύρη και κληρονόμο τους και ειρηνικού και παντοτεινό Ποσέσο διά το οποίον εις βεβαίωσιν τοιαύτης μισταποδόσεως προσκαλούμεν και μάρτυρες παρακαλετοί εις ασφάλειαν:

-διά μαρτυρίας του Τζώρτζη Λαζανιά

-δια μαρτυρίας του Ιωάννη Καλόπλαστου

Διά μαρτυρίας του Μανθέου Μπαρπέρη Κρητικού

Πέτρος ιερεύς Βιτζαράς νοτάριος Παροικίας έγραψα

(Τ.Σ.) Εμείς ANTONIO SPIRIDO Πρόξενος Βενετίας στην Πάρο βεβαιώνουμε την υπογραφή του ανωτέρω παπά Πέτρου Βητζαρά καθώς και την αυθεντικότητα του αντιγράφου της ανωτέρω πράξεως.

Πάρος 18 Απριλίου 1684 νέο ANTONIO SPIRIDO CONSOLE VENETO

Εμμανουήλ Κομητάς Προξενικός Καντζιλιέρης.

–1695. Σε έγγραφο Τσιπίδου 1695 αναφέρεται ο Καλαβρές … .

–1719. Προικοσύμφωνο Γληνάκη Αξιώτη και Μαργαρίτας Αλιπράντε

(Καστέλλι Ναούσης, 21 Ιανουαρίου 1719)

Πάρος, Καστελλίω Νάουσα 21 Ιανουαρίου 1719. Εις δόξαν του παντοδύναμου και ζώντος Θεού. Εις την πρεσβείαν της αυτού μητρός, του αγίου μεγαλομάρτυρος Προκοπίου και πάντων των αγίων.

+Έθος παλαιόν και νόμος εδόθη παρά Θεού Παντοκράτορος προς το πληνθητικών (sic) των ανθρώπων, την ευλογίαν ενέλαβον ο Αβραάμ και η Σάρρα ελθέτω και όσοι τους νύν συμφωνούντας την σήμερον ήλθον εις συνίβασιν υπανδρείας τα δύο μέρη από το εν μέρος ο μαστρο Γλημάκης Αξώτης και από το έτερον η κερά Μαρούσα γυνή του ποτέ Μιχαήλ Αλιπράντε έχων η ρηθείσαν Μαρούσα θυγατέραν ονόματι Μαργαρίτα όπως την λάβη ο ρηθείς Γλημάκης διά γυναίκαν του νόμιμην και ευλογητικήν καθώς προστάζου οι θείοι και ιεροί νόμοι των θειων κανόνων εν πρώτοις και διά χάριν ποιρκός τάζει η κερά Μαρούσα της θυγατρός αυτής πρώτον τας ευχάς του Δεσπότου Χριστού και της Παναγίας, των γονέων της του πατρός της και την εδικήν της έπειτα της δώνει την εικόνα της Παναγίας το Γενέσιον να την εορτάζουν διά ψυχικήν των σωτηρίαν τα σπίτια όλα ανώγια και κατώγιον κάτωθεν και το αργαστήρι κάτωθεν των αυτών σπιτιών περό να της δώνη ο γαμπρός της ο μαστρο Γλημάκης ρεάλια μετρητά είκοσι πέντε, νούμερο ρεάλια 25- να τα κάνη ως βούλεται. Δύο τηλάρια, σεντόνια ζεύγη πέντε, κουρτίνες δύο, ένα πάπλωμα, πολίτικο μαξελάρια ζεύγη τέσσερα με τα ντύματάν τως από τις φορεσιές ης μπουστομάνικα ζευγη πέντε, τα τρία μεταξωτά μπουστομπράτζολα ζεύγη τρία χρυσά, κάρτζες ζευγη δυο κόκκινες, το ένα χρυσές και το άλλο σκλέτες, δύο ζεύγη μάνικες βελούδες, ένα καβάδι τζαητουνί να το κάμη ρούχο, τέσσερα κομμάτια δακτυλίδι μισή ντουζίνα περονοκούταλα ασημένια και μίαν κούπα ασημένη, ένα λύχνος της βίδας, μίαν ντουζίνα πιάτα και έξι απλάδενες του Αγκώνα, ένα χάλκωμα μικρό και ένα τηγάνι, δύο κασέλες, ένα τραπέζι το μεγάλο, ένα κατρέπτη μεγάλο μαύρο, μίαν τουζίνα πετζέτες και ένα ταβλομάντηλο, ένα βατζέλι μαρμαρένιο, από δε τα εξωτικά, το αμπέλι εν τη θέσει Κούμπαρένιος πλησίος Γεωργάκη Λευκάρου, τα χωράφια εν τη θέσει Αμπελά όλα, πλησίον του Ιωάννου Βασιλειόπουλου, το χωράφι εν τη θέσει Ξιφάρας με όλας του τα δικαιώματα, πλησίον Γερμάνου Κοντιτζά και ένα κρασοβούτζι, άλλο και την ευχήν της. Από δε το έτερον μέος ο μαστρο Γλημάκης πρώτον τας ευχάς του Δεσπότου Χριστού και της Παναγίας και των γονέων του το χωράφι εν τη θέσει Προκόπου, πλησίον Αγγελετάκη Νταμία, το έχει αγορά από την Κατερίνα του Ιωάννου Νταμία, έτερο χωράφι εν τη θέσει Βορού, πλησίον Ιωάννου Ντελέντα, ένα κομμάτι αμπέλι εν τη θέσει Μαράθι, πλησίον Δημήτρη Αναπλιώτη, ένα χάλκωμα της ρακής και ένα μικρό και οκτώ σαχάνια τρία παπλώματα πολίτικα, δύο πεύκια, ένα ζευγάρι μπουστομάνικα μεταξωτά και ρεάλια μετρητά τριακόσια, νούμερο ρεάλια 300. Άλλο και την ευχήν των γονέων του. Ξεκαθαρίζοντας τέρμεν δύο χρόνους με τον ερχομόν του να στεφανωθού ή και πρωτύτερα έλθει να έχει άδειαν να στεφανώνεται ειδέ και παντρευτεί ο Γλημάκης να παίρνη η κοπέλα από τα τίποτις των πενήντα γροσώ πράγμα ο μόνμπλιλέ (μόμπιλε), ο στάμπλιλέ είδε και πανδρευτή η κοπέλα να πάρη ο Γλημακης από των πραγμάτων της πενήντα γροσώ πράγμα.

Ακόμα λέσει και ετούτην  την κοντετζιόν, όντας έλθη το θέλημα του αφέντη του Θεού να στεφανωθού και αποβιώσου χωρίς να αφήσουν κληρονόμους να πηγαίνουν τα άνω γεγραμμένα πράγματα εις τους πλέον σιμωτέρους των συγγενών τος μην εξουσιάζοντας άλλο η νύμφη πάρεξ είκοσι γροσώ πράγμα να αφήνη διά την ψυχήν της ο στάμπιλε ο μόνμπιλε και ούχι περισσότερο, εις τούτο είναι στερκτή και τα δύο μέρη. Και εις ένδειξιν εγεγόνει το παρόν διαμαρτυρικόν των κάτωθεν αξιοπίστων και παρακαλετών μαρτύρων εις ασφάλειαν. Ακόμα δώνει η κερά Μαρούσα της θυγατρός της τις μάνδρες και σπιτότοπους κείμενες εις την Βρύση.

Διαμάρτυρας Γεώργιος Μοσχονάς.

Ιωάννης Κορτιάνος μάρτυρας παρακαλετός

… Anduano Afermo quanto [di] sopra [=βεβαιώνω ως άνωθεν]

Ιωάννης μάρτυρας παρακαλετός ο Μαλατέστας

Τζάνες ο Καλλέργης πιστώς γέγραφα.

–1724. Σε πρακτικό εκλογής εκτιμητών του κοινού της Παροικιάς στις 13 Δεκεμβρίου 1724 κατά τη Γενική Συνέλευση μαρτυρείται ο παπά Αντώνης Καλαβρές.

–1730. Πρακτικό εκλογής απεσταλμένου του κοινού της Παροικιάς στην Κωνσταντινούπολης στις 28 Ιανουαρίου 1730 μαρτυρείται ο παπά Αντώνιος Καλαβρές.

–1732. Πρακτικό εξουσιοδοτήσεως απεσταλμένου του κοινού Παροικιάς, κατά τη Γενική Συνέλευση στις 17 Ιανουαρίου 1732 αναφέρεται ο παπά Αντώνης Καλαβρές.

–1733. Ο ιερέας Αντώνιος Καλαβρές υπογράφει διαθήκη Παροικιάς, στις 23 Νοεμβρίου 1733.

–1734. Απόφαση του κοινού της Παροικιάς για επαναπατρισμό συμπατριωτών τους (λόγω της βαριάς φορολογίας από τους Τούρκους, με το οποίο τους καλούσε να επιστρέψουν στο νησί τους, δίνοντας την υπόσχεση για μείωση των φόρων τους) στις 16 Σεπτεμβρίου 1734, υπογράφει ο παπά Αντώνης Καλαβρές.

–1737. Προικοσύμφωνο του μαστρο Τζουάνε Βασιλάκη με την Ζαμπέτα θυγατήρ παπά Αντώνη Μουσούρη στην Παροικιά στις 3 Φεβρουαρίου 1737, αναφέρεται ο Καλητζάκη Καλαβρέ.

–1737. Πρακτικό εκλογής επιτρόπου του κοινού της Παροικιάς την 1^η Μαρτίου 1737 αναφέρεται ο παπά Αντώνης Καλαβρές.

–1738. Σε προικοσύμφωνο Παροικίας στις 8 Απριλίου 1738, ο Μιχελέτος του Σπιρίδου με την κερα Νικολέττα θυγατέρα του Γεωργίου Σκιαδά, υπογράφει ο παπά Αντώνιος Καλαβρός.

–1741. Εκλογή προβλεπτών υγειονομικών μέτρων από το κοινό Παροικιάς Πάρου, κατά τη Γενική Συνέλευση, της 2 Μαΐου 1741, υπογράφει και ο παπά Αντώνης Καλαβρές.

–1741. Τα κοινά της Πάρου, κατά τη Γενική Συνέλευση, της 20 Ιουλίου 1741, αποφασίζουν να συντάξουν γράμμα υπερασπίσεως του συμπατριώτη τους άρχοντα Νικόλαου Μαυρογένη, εναντίων των συκοφαντών κατοίκων της Νάξου, οι οποίοι τον κατηγορούν για συνεργασία με τους πειρατές, υπογράφει και ο παπά Αντώνης Καλαβρές.

–1741. Κατά τη Γενική Συνέλευση, της 18 Νοεμβρίου 1741, οι προεστοί και κοινοτικοί εκπρόσωποι της Παροικιάς Πάρου, αποφάσισαν να συλλάβουν, να φυλακίσουν και τέλος να εκτοπίσουν από το νησί τους τον συντοπίτη τους Ιωάννης Βασιλάκης, λόγω του σκανδαλώδους τρόπου της ζωής του και άλλων ανάρμοστων πράξεων. Υπογράφει ο παπά Αντώνης Καλαβρές.

–1742. Ο παπά Αντώνης Καλαβρές υπογράφει γράμμα ιερέων Παροικιάς προς τον βοεβόδα, δραγομάνο, συμπολίτη τους Νικολάκη Μαυρογένη (1700-1767) στις 16 Φεβρουαρίου 1742.

–1742. Πρακτικό εκλογής επιτρόπου του κοινού της Παροικιάς στις 1η Μαρτίου του 1742 αναφέρεται ο παπά Αντώνης Καλαβρές.

–1743. Εκλογή κατά τη Γενική Συνέλευση «επιτρόπου και προβλέπτη» απεσταλμένου από τα κοινά της Πάρου, στις 20 Φεβρουαρίου 1743 αναφέρεται ο παπά Αντώνης Καλαβρές.

–1744. Κατά τη Γενική Συνέλευση εκπροσώπων όλων των κοινών της Πάρου, της 6 Απριλίου 1744, αποφασίζουν να συντάξουν γράμμα υπερασπίσεως του συμπατριώτη τους δραγουμάνου Νικολάου Μαυρογένη, εναντίον των εις βάρος του συκοφαντιών μερικών συμπατριωτών τους, προς τις τουρκικές αρχές. υπογράφει και ο χωροεπίσκοπος Καλαβρές.

–1746. Απόφαση του κοινού της Παροικιάς στις 8 Μαρτίου 1746, για μετάκληση ξένων στο νησί, εξουσιοδοτούν τον καραβοκύρη Ιωάννη Λαγγούση να προσκαλέσει όσους κατοίκους άλλων μερών της Ελλάδας θα ήθελαν να εγκατασταθούν οικογενειακώς στο νησί τους. Σε όσους δέχονταν υποσχόντουσαν μειωμένη φορολογία και άλλες διευκολύνσεις, όπως κατοικίες, χωράφια κ.α., υπογράφει και ο χωροεπίσκοπος Καλαβρές και ο παπά Καλαβρές.

–1746. Στις 22 Μαρτίου 1746 ο χωρεπίσκοπος Παροικιάς Καλαβρές υπογράφει πρακτικά εκλογής του ιερέα Δημητρίου Νταμούστου ως επιτρόπου του Κοινού της Παροικιάς.

–1747. Στις 20 Οκτωβρίου 1747 μνημονεύεται σε έγγραφο Παροικιάς ο χωροεπίσκοπος Καλαβρός Αντώνιος.

–1748. Πρακτικό πωλήσεως των φόρων του κοινού της Παροικιάς κατά τη Γενική Συνέλευση, τη 1 Μαρτίου 1748, μαρτυρείται ο χωροεπίσκοπος Καλαβρές.

–1749. Σε εκλογή απεσταλμένου για την Κωνσταντινούπολη από τα κοινά της Πάρου σε Γενική Συνέλευση στις 12 Οκτωβρίου 1749, μαρτυρείται ο χωρεπίσκοπος Καλαβρές.

–1749. Ο χωρεπίσκοπος Παροικιάς Καλαβρές υπογράφει πρακτικό εκλογής του Ιωάννη Χαμάρτου ως επιτρόπου του Κοινού της Παροικιάς στις 20 Νοεμβρίου 1749.

–1750. Σε πρακτικό αναθεώρησης του κτηματολογίου του κοινού Παροικιάς, σε Γενική Συνέλευση στις 30 Μαρτίου 1750, μαρτυρείται ο χωροεπίσκοπος Καλαβρές.

–1750. Σε Πρακτικό εκλογής απεσταλμένου των επτά κοινών της Πάρου (Παροικιάς, Νάουσας, Κεφάλου, Τζιπίδου, Λευκών, Μαρμάρων, Δραγουλάς) στην Κωνσταντινούπολη της 23 Αυγούστου 1750, μαρτυρείται ο χωροεπίσκοπος Καλαβρές.

–1752. Σε εκλογή απεσταλμένου στην Κωνσταντινούπολη από το κοινό Παροικιάς σε Γενική Συνέλευση στις 6 Σεπτεμβρίου 1752 μαρτυρείται ο χωροεπίσκοπος Παροικιάς Καλαβρές.

–1755. Σε εκλογή απεσταλμένου στην Κωνσταντινούπολη από το κοινό Πάρου σε Γενική Συνέλευση στις 23 Αυγούστου 1755 μαρτυρείται ο κάτοικος Κεφάλου Ιωάννης Καλαβρές.

–1776. Σε έγγραφα Παροικιάς και Λευκών το έτος 1776.

–1796. Σε έγγραφα Παροικιάς και Λευκών το έτος 1796.

–1804. Σε έγγραφα Παροικιάς και Λευκών το έτος 1804.

–1810. Στον Ντριό, όπου ναυλοχούσε ο τουρκικος στόλος με αρχηγό τον Χατζή Χουσεήν Μπέη «και σερασκέρη [αρχιναύαρχο] της άρσπης θάλασσας [Αιγαίου Πελάγους]», και με την παρουσία του Μητροπολίτη Παροναξίας Νεοφύτου Λαχοβάρη (1780-1811), ο οποίος «μαρτυρεί και βεβαιοί», διευθετήθηκε η διαφορά μεταξύ της Αυγουστινιώς, «γυνής του ποτέ Φραντζέσκου Νταμία», ιδιοκτήτριας της μονής του Αγίου Μηνά στο Μαράθι, και των αδελφών, οικονόμου Ναούσης Νταμία και Μάρκου Νταμία, ζητώντας, η πρώτη, να εφαρμοσθούν τα όσα διαλαμβάνει η διαθήκη της και «να μην αποτολμήση τινάς ίνα παραβαρύνη το άνωθεν μοναστήριον…».

Έτσι, με το ανωτέρω σούλφι (συμβιβασμός, συμφωνία) που συντάχθηκε «Εις Τριόν» 7 Αυγούστου 1810, στο χοζούρι (αναπαυτήριο, γραφείο) του Χουσεήν Μπέη, κανονίσθηκε ώστε το μοναστήρι, «ομού και ο Μαρκάκης», να δίδουν στην Αυγουστινιώ «τριάντα γρόσια τον καθέκαστον χρόνον και πέντε οκάδες μέλι και μισή οκά κερί….».

Το έγγραφο, που απευθύνεται προς τους προεστούς της Πάρου, υπογράφουν, μεταξύ άλλων, οι Πέτρος Μάτζας Μαυρογένεης, Νικόλαος Καλαβρός, κοινός επιστάτης, Τζάνες Κορτιάνος, Μαν. Μαλατέστας.

–1817. Παροικιά της Πάρου 1817, Δεκεμβρίου 7. Εξόφληση χρέους. «Ενώπιον του κοινού καντζελλαρίου Πάρου Νικολάου Καλαβρού που συνέταξε το έγγραφο και των μαρτύρων Λεονάρδου Κονδύλη, που υπογράφει στο όνομα της πρωτοπρεσβυτέρας του Κεφάλου, του Ιωάννου Πρωτονετάρη που υπογράφει στο όνομα του Γεωργίου Τζαντουλή, του λογοθέτη Ιακώβου Παγκάλου, ταξιλδάρη, Πέτρου Μάτζα Μαυρογένη και Νικολάου Μάτζα, η πρωτοπαπαδιά του αειμνήστου πρωταπαπά Κεφάλου Νικολάου Τζαντουλή και ο ανδραδελφός της Γεώργιος Τζαντουλής. Κατά την σετέντζια που είχε συνταχθ’η στον Τζιπίδο, στις 9 Νοεμβρίου 1817, έλαβε η ρηθείσα κυρά πρωτοπαπαδιά τα γρόσια οκτακόσια και διά περισσοτέραν ευχαρίστησιν έλαβε και την οσπιστακίου ύλην».

–1822. Σε έγγραφο Πάρου στις 13 Απριλίου 1822 αναφέρεται ο Δημήτριος Καλαβρός

–1826. Δημόσιος νοτάριος Παροικιάς και Επίτροπος της Παναγίας Εκατονταπυλιανής ο Καλαβρός Δημήτρης. Αναφέρεται σε έγγραφο Παροικιάς στις 4 Μαρτίου 1826.

–1827. Σε προικοσύμφωνο της 8 Οκτωβρίου 1827 αναφέρεται ο Δημήτριος Καλαβρός.

–1829. Σε πληρεξούσιο του 1829 αναφέρεται ο Δημήτριος Καλαβρός.

–1829. 9βρίου 27. Μαθητευόμενοι εις την Αλληλοδιδακτικήν Σχολήν της πόλεως Παροικιάς

Καλαβρός Φραγκίσκος ετών 14, Καλαβρός Δημήτριος ετών 11 και ο Καλαβρός Ιωάννης ετών 6.

–1830. Το 1830 η Ευδοκία Αντωνίου Ζησιμοπούλου παντρεύεται σε ηλικία 20 ετών  τον Αναστάσιο Παπαδόπουλο. Το προικοσύμφωνο συντάχθηκε από τον Δημόσιο Μνήμων της Παροικιάς Δημήτριο Καλαβρό στις 29 Οκτωβρίου 1830.

–1830. Ο Δημόσιος Μνήμων της Παροικίας Δημήτριος Καλαβρός, Εν Παροικία της Πάρου την 18 Φεβρ. 1830.

–1831. Στις 6 Ιουνίου 1831. Ιδρύεται Μνημονία στην Αντίπαρο με πρώτο μνήμονα τον Δαμιανό Βιάζη. Η Μνημονία ήταν το συμβολαιογραφείο επί Καποδίστρια, και μνήμονες αναφέρονται στην Παροικιά ο Δημήτριος Καλαβρός και στον Τσιπίδο ο Μιχαήλ Τσιγώνιας (έγγραφο 27 Οκτωβρίου 1831).

–1832. Επαρουσιάσθη το παρόν εις ταύτην την επαρχιακήν Δημόνιον Μνημονίαν Πάρου και Αντιπάρου και μεταχωρισθέντος αντιγράφου τούτου εις το βιβλίον της Μνημονίας υπ’ αρ. 524-επεστράφη τω κυρίω Αντωνίω Ελ. Χαμάρτω. Εν Παροικία της Πάρου την 13 Φεβρουαρίου 1832. Ο Επαρχιακός Δ. Μνήμων Πάρου και Αντιπάρου Δημήτριος Καλαβρός. VERSΟ: «Η πούλησις του σιόρ Κοσμά οπού μας έκαμε».

–1837. Συμβολαιογράφος Πάρου το 1837 ο Δημήτριος Καλαβρός.

–1838. Ο υποφαινόμενος Ανδρέας ποτέ Δημητρίου Αγούρου πουλεί εις τον κυρ Μιχάλη Καρυστινό ένα μαγαζί όπου έχει εις τοποθεσία του Τζιπίδου εις το αυτό πλησίον ο ίδιος αγοραστής και Κωνσταντίνος Καλαβρός, το οποίον του το δίνει διά δραχμάς εβδομήντα αρ. 70 καθώς το αναμεταξύ εσυμφώνησαν και από την σήμερον το απαραιτεί ο πουλητής εις την εξουσίαν και δεσποτείαν του αγοραστή να το κάνει ως βούλεται, ως καλά πληρωμένος ουλείς εναντιούμενος. Όθεν διά το αληθές εγένετο το παρόν υπογεγραμμένον παρά του ιδίου, παρ’ άλλου και υπό αξιοπίστων μαρτύρων εις ένδειξιν. 7 Ιανουαρίου 1838. Ιωάννης Βαλσαμής μαρτυρώ.

–1844. Σε εκλογικό κατάλογο στις 18 Μαρτίου 1844, του Δήμου Νάουσας (συμπεριλαμβάνεται και ο Κώστος), υπάρχει εγγεγραμμένος ο 53χρονος ποιμήν Καλαβρός Νικόλαος, ο 30χρονος εργάτης Καλαβρός Μιχαήλ του Ανδρέα, ο 40χρονος γεωργός Κωνσταντίνος Δ. Καλαβρός.

–1844. Σε εκλογικό κατάλογο Δήμου Μάρπησσας του 1844 υπάρχει εγγεγραμμένος ο 57χρονος Καλαβρός και ο 48χρονος Νικόλαος Καλαβρός.

–1846. Πιστοποιητικό που συνέταξαν οι κάτοικοι του Δήμου Μαρπήσσης για να βεβαιώσουν τη συμμετοχή του συγχωριανού τους Γεωργίου Φωκιανού στον αγώνα του 1821 όπου το 1826 χρημάτισε κατά του Ιμπραΐμ στην πολιορκία της Τριπολιτσάς υπο τις οδηγίες του Δημητρίου Σάλα. Ένας από τους υπογράφοντες συγχωριανούς του στις 20 Μαΐου 1846 στην Μάρπησσα ήταν και ο Καλαβρός Κ.

–1847. Στον εκλογικό κατάλογο Κώστου του 1847 είναι εγγεγραμμένος ο 53χρονος Καλαβρός Νικόλαος, ο 30χρονος εργάτης Καλαβρός Ανδρέα Μιχαήλ και ο 40χρονος γεωργός Κωνσταντίνος Δ. Καλαβρός.

–1847. Στον εκλογικό κατάλογο του Δήμου Μάρπησσας το 1847 είναι εγγεγραμμένος ο 60χρονος μυλωνάς Καλαβρός Κωνσταντίνος, ο 51χρονος μυλωνάς Καλαβρός Νικόλαος, ο 31χρονος έμπορος Καλαβρός Κ. Φραγγίσκος και ο 25χρονος υπηρέτης Καλαβρός Κ. Γεώργιος.

–1847. Στον εκλογικό κατάλογο Παροικιάς (συμπεριλαμβάνεται και η Αντίπαρος) είναι εγγεγραμμένος ο 33χρονος ράπτης Καλαβρός Δ. Δημήτριος.

–1872. Στα δημοτολόγια Ερμούπολης είναι εγγεγραμμένος ο παριανός 35χρονος Δικαστικός κλητήρ Αλέξανδρος Δ. Καλαβρός, έγγαμος. Έδωσε όρκο στις 10 Ιουνίου 1872.

–1875. Σε εκλογικό κατάλογο του 1875, του Δήμου Μάρπησσας (της επαρχίας Νάξου), υπάρχει εγγεγραμμένος ο Καλαβρός Γεώργιος του Κωνσταντίνου 48 ετών καφεπώλης, ο Κωνσταντίνος Καλαβρός του Γεωργίου 25 ετών καφεπώλης, καθώς και ο Καλαβρός Ιωάννης του Κωνσταντίνου 30 ετών παπουτσής.

–1883. Σε εκλογικό κατάλογο του Κώστου του 1883, είναι εγγεγραμμένος ο Καλαβρός Ανδρέας του Μιχαήλ, 48 ετών, εργάτης, ο Καλαβρός Δημήτριος του Νικολάου, 44 ετών, γεωργός, ο Καλαβρός Δημήτριος του Κωνσταντίνου, 46 ετών, ναυτικός, ο Καλαβρός Δημήτριος του Μιχαήλ, 43 ετών, αρτοποιός, κάτοικος Αθήνας, ο Καλαβρός Μιχαήλ, του Ανδρέα, 68 ετών, εργάτης και ο Καλαβρός Σάββας του Μιχαήλ, 25 ετών, γεωργός. 

–1883. Σε εκλογικό κατάλογο της Νάουσας του 1883, είναι εγγεγραμμένος ο Καλαβρός Κωνσταντίνος του Μιχάλη, 24 ετών, γεωργός.

–1924. Το 1924 γεννιέται ο Καλαβρός Δημήτριος του Κωνσταντίνου φοιτητής κάτοικος Παροικιάς.

–1947. Στις 20 Ιουνίου 1947, το στο Κοινοτικό Συμβούλιο Κώστου συμμετέχει και ο Ιωάννης Δ. Καλαβρός.

–1948. Το 1948 διαγράφετε από τον εκλογικό κατάλογο Παροικιάς ο Καλαβρός Δημήτριος του Κωνσταντίνου  ως εγγραφέντας σε άλλη Κοινότητα.

 

– Καλαϊτζής ή Καρατζάς ή Βασιλείου: Το επώνυμο Καλαϊτζής ετυμολογείται σύμφωνα με τον Φραγκίσκο Περράκη στο επώνυμο Καρατζάς, με το οποίο ονομάστηκαν τα τρία από τα πέντε παιδιά του Καλαϊτζή. Από τα υπόλοιπα δυο μόνον το ένα διατήρησε το επώνυμό του πατέρα του, Καλαϊτζής, ενώ το άλλο ονομάστηκε Βασιλείου.

Εκ του τούρκικου Kalayci = κασσιτερωτής, γανωτής. Καλάι εκ του τούρκικου kalay  = ο κασσίτερος.

–1902. Το 1902 γεννιέται ο Καλαϊτζής Σταμάτης του Ευστράτιου μηχανικός κάτοικος Παροικιάς.

–1904. Το 1904 γεννιέται ο Καλαϊτζής Δημήτριος του Κωνσταντίνου χαλκεύς κάτοικος Παροικιάς.

–1913. Το 1913 γεννιέται ο Καλαϊτζής Αντώνιος του Στέφανου εργάτης κάτοικος Παροικιάς.

–1922. Τα προσφυγικά στην Παροικιά

Προτού να γίνει το Κέντρο Υγείας και προτού ανοιχτεί ο δρόμος προς Νάουσα το 1937, υπήρχε μια μεγάλη χωράφα από το σημερινό Κ.Υ. και  έφτανε μέχρι το ποτάμι στην διασταύρωση του περιφερειακού όπου είχε τότε μέσα του ρωμαϊκούς τάφους που έχουμε τώρα στο μουσείο μπροστά.

Το 1926 ο Δελαγραμμάτη Ναυπλιώτης ο οποίος ήταν ενεργό στοιχείο της Παροικίας περνούσε κάποτε με το μπαστούνι του κάτω από την κοινότητα, η κοινότητα τότε ήταν απέναντι από το σπίτι του Βάλληνδρα, πίσω από το ΚΑΠΗ, και ήταν μαζεμένοι οι πρόσφυγες. Οι Παριανοί δεν τους είχαν δει με καλό μάτι, ήταν λοιπόν μαζεμένοι εκεί, σταμάτησε ο αείμνηστος Ναυπλιώτης και τους λέει, «τι κάνετε ρε παιδιά εδώ?» και του λένε «Κύριε Ντελαγραμμάτη, είμαστε εδώ μια βδομάδα και ο πρόεδρος μαζί με τα μέλη σκέπτονται να δούνε που να κάνουνε τον προσφυγικό συνοικισμό, στα Κακάπετρα ή στα Λιβάδια» τότε ο Ναυπλιώτης πήρε τρείς από τους πρόσφυγες, ένας εξ αυτών ο Κουτσουράκης ο οποίος αναφέρει το γεγονός, μπαίνουν στην κοινότητα όπου πρόεδρος της κοινότητας τότε ήταν ο καπετάνιος Μιχάλης Ζησιμόπουλος και ρωτάει τον Ναυπλιώτη… «Καλώς τον Ντελαγραμμάτη, ποιος καλός καιρός σε έφερε κατά δω?» και του απαντάει ο Ναυπλιώτης «Δεν με έφερε καπτάν Μιχάλη κανένας καλός καιρός, με έφερε η αγανάκτηση να βλέπω τους πρόσφυγες τα αδέρφια μας, τους κατατρεγμένους από τη Μικρά Ασία να περιμένουν από κάτω πότε θα αποφασίσετε εσείς που θα κτιστεί ο προσφυγικός συνοικισμός». Εσύ που μας λες Ντελαγραμμάτη? στα Κακάπετρα ή στα Λιβάδια?, ρώτησε ο καπτάν Μιχάλης. Ούτε στο ένα ούτε στο άλλο, να τους βάλετε στην χωράφα της Εκατονταπυλιανής να τους έχω και γείτονες, του απάντησε ο Ναυπλιώτης.

Ο Δελλαγραμμάτης Ναυπλιώτης φιλάνθρωπος και ελεήμων και παρότι είχε μεγάλη οικογένεια πάντα προσπαθούσε να βοηθήσει τους πρόσφυγες. Όταν πέθανε το 1939 σε ηλικία 49 ετών οι πρόσφυγες ήρθαν πρώτοι για να σταθούν δίπλα στην χήρα Ναυπλιώτενα.

Τα σπίτια ήταν δίδυμα. Αν ήταν από τρία άτομα και πάνω παίρνανε ένα σπίτι που είχε χολ, κουζίνα και σάλα.

Τα τρία πρώτα ήταν για πολυμελή οικογένεια και υπόλοιπα τρία για μονομελη οικογένεια, μονόχωρο με το τζάκι κάτω στο δάπεδο και όχι όπως τα παριανά που ήταν στον τοίχο και εκεί μαγείρευαν. Και, 7ο και 8ο πολυμελές. Σύνολο 16 οικογένειες.

Οι οικογένειες ήταν: στο 1ο σπίτι ο Χατζής (γιατί είχε πάει στα Ιεροσόλυμα) Πανάς Βεργούλης (το όνομα) σύζυγος Δέσποινα. Στο 2ο σπίτι διέμενε ο Κωνσταντίνος Κλαδάκης, σύζυγος Ελένη. Το 3ο σπίτι ήταν η οικογένεια του Απόστολου Λαγού, σύζυγος Κλεονίκη. Η μία κόρη του η Μαριώ παντρεύτηκε κι έμεινε στη Νάουσα. Το 4ο σπίτι του Ιωάννη Λαγού σύζυγος Δέσποινα, το επόμενο ήταν του Καπλάνη γνωστό ως σπίτι της Καπλάνενας και δίπλα του ο Κωνσταντίνος Καραντζάς. Στο επόμενο ο Ναουσαίος Βαγγέλης Αιγινήτης, σύζυγός του η Μικρασιάτισσα Ευθυμία, το από δίπλα ήτανε του Δημητρίου Κυπραίου σύζυγος Διαμαντώ Βαζουράκη* και οι δύο Μικρασιάτες, απέναντι διέμεναν ο Γιαννακός Επιτροπάκης σύζυγος  Ουρανία και πίσω ήταν το σπίτι του Νικόλαου Κουτσουράκη σύζυγος Ρηνιώ. Πάρα δίπλα ήταν ένα άλλο το οποίο ήταν του Στυλιανού Κρητικού σύζυγος Δέσποινα και δίπλα τους ένα σπίτι χωρισμένο στα δύο από δυο αδέρφια. Στο πρώτο διέμενε ο Φώτης Βαζουράκης* με την σύζυγό του Φώτω το γένος Ι. Κουτσομήτρου και στο δίπλα ο Στέλιος ο Βαζουράκης με την σύζυγό του Ελένη το γένος Νικ. Κατζαμπά. Στα πιο κάτω σπίτια ήταν οι οικογένειες του Μανώλη Χαραλάμπους σύζυγος Δέσποινα Βαζουράκη και στο άλλο ήτανε ο Σεραφείμ Ταλόγλου σύζυγος Βασιλεία το γένος Μουτάφη η οποία έχει μείνει στην ιστορία για την φράση της «φύγαμε και αφήσαμε την λάμπα αναμμένη…». Από κάτω ήταν τα σπίτια της χήρας Βασιλικώς Καλαϊντζή και δίπλα από πίσω ήταν η χήρα Τριανταφυλλιώ η οποία έκανε και μάγια. Πέθανε στο κρεβάτι σκουληκιασμένη. Και τέλος, άλλα δύο μονόχωρα σπίτια, στο ένα έμενε ο Δημητρώς Καλαϊντζής με την σύζυγό μου Αγγελικώ και στο από πίσω ο Κωνσταντίνος Κουτσουράκης  σύζυγος Μακρίνα.

Όλοι σκεπαστήκανε εκεί κι έτσι έμεινε γνωστό σήμερα ως ο προσφυγικός συνοικισμός.

Πολλοί από τους παραπάνω πήγαν πρώτα στη Νάουσα και στην συνέχεια έμειναν στον συνοικισμό.

Ήταν από όλη την Μικρά Ασία. Η Δέσποινα Ιωάννου Λαγού ήταν από την Έφεσο όπως και η Φώτω Βαζουράκη. Από το Μπουντρούμ, την αρχαία Αλικαρνασσό ήταν τα αδέρφια Λαγού.

*Το πραγματικό επώνυμο των Βαζουράκη ήταν Μπαζιουρούκη. Η οικογένεια άλλαξε το επώνυμό της στην Πάρο για απλούστευση, δεδομένου ότι οι Παριανοί το μπέρδευαν και το πρόφεραν λάθος.

–1946. Στον εκλογικό κατάλογο Παροικιάς του 1946 υπάρχει εγγεγραμμένος ο Καλαϊτζής Δημήτριος του Κωνσταντίνου χαλκεύς κάτοικος Παροικιάς.

–Καλακώνας: Ίσως από τα Καλακωνάτα Κεφαλονιάς. Είναι συνηθισμένο στην Νάξο από το 1540 και περίπου την ίδια περίοδο και στην Πάρο. Άγιο τέκνο της ο καθηγητής της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης κ. Πιέρρος Καλακώνας.

–1828. «Προικοσύμφωνο μαστρο Μιχέλη Γ. Καλακώνα και Μαρούσας Καλουδά» Παροικιά, 27 Μαΐου 1828. « Ο μαστρο Μιχάλης Καλουδάς και η γυναίκα του Αρμελίνα δίδουν στην κόρη τους Μαρούσα δύο αγίας εικόνας προς φύλαξιν τους, την Υπεραγίαν Θεοτόκον και την Βηθλεέμ» (ΓΑΚ, 215, 119r).

–1831. Στις 21 Οκτωβρίου 1831, σωτήρια επιστολή των κατοίκων της Πάρου προς τον επίτροπο Αιγαίου Πελάγους, για τα δεινά των κρητών νέοαποίκων εναντίων των ντόπιων. Υπογράφει… ο Ιωάννης Καλακώνας.

–1833. Ο ιερεύς Βιτζαράς Δομέτιος υπογράφει το έγγραφο Παροικιάς, στις 10 Σεπτεμβρίου 1833: «παπά Δομέτιος Βιτζαράς υπογράφω εις όνομα Μοσχούς Αντωνίου θυγάτηρ Καλακώνα ότι στέργω και μαρτυρώ και εγώ».

–1838. Σε διαθήκη Παροικιάς την 1^η Μαίου 1838: «…εις τοποθεσίαν Ζωοδόχο Πηγή, πλησίον εις αυτό η ιδία εκκλησία και ο Ιωάννης Καλακώνας…».

–1840. Εγγραφή στα δημοτολόγια Παροικιάς το 1840 ο Καλακώνας …

–1847. Στον εκλογικό κατάλογο Παροικιάς (συμπεριλαμβάνεται και η Αντίπαρος) είναι εγγεγραμμένος ο 36χρονος γεωργός Απόστολος Καλακώνας, ο 44χρονος γεωργός Βασίλειος καλακώνας, ο 33χρονος γεωργός Γεώργιος Ι. Καλακώνας, ο 68χρονος γεωργός Ιωάννης Καλακώνας, 41χρονος ξυλουργός Μιχαήλ Καλακώνας, ο 42χρονος γεωργός Νικόλαος Α. Καλακώβας (απεβίωσε), ο 37χρονος μυλωνάς Νικόλαος Γ. Καλακώνας, ο 29χρονος γεωργός Νικόλαος Π. Καλακώνας, ο 44χρονος γεωργός Σπύρος Καλακώνας και ο 35χρονος μυλωνάς Νικόλαος Καλακώνας.

–1866. Το 1866 γεννιέται ο Καλακώνας Γεώργιος του Κωνσταντίνου γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1870. Το 1870 γεννιέται ο Καλακώνας Γεώργιος του Νικολάου κάτοικος της Κοιν. Παροικιάς.

–1871. Στις 3 Φεβρουαρίου 1871 ο 26χρονος βυρσοδέψης από την Πάρο Ευστράτιος Καλακώνας του Γεωργίου και της Χαδεμένης, παντρεύεται στην Ερμούπολη την 17χρονη από την Σύρο Καλλιόπη Γρίβλα, του Δημητρίου και της Αικατερίνης.

–1873. Γεννιέται ο Γεώργιος Καλακώνας, σύζυγός του η Ασπασία. Τέκνα τους ο Γρηγόρης (1895), ο Μηνάς (1896), ο Ιωάννης (1897), ο Κώστας (1906), η Δάφνη (1908), ο Αντώνης (1910), η Μαργαρίτα (1912) και η Μαρία (1914).

–1873. Σε έγγραφα που αφορούν δοσοληψίες στις 26 Ιανουαρίου 1873 αναφέρεται ο μάρτυς Νικόλαος Φ. Καμπάνης πρώην ειρηνοδίκης, ο υποδηματοποιός Εμμανουήλ Ρίτζος και η δημοδιδάσκαλος Μαρουσώ Περαντινού. Ο Γεώργιος Μουρλάς και ο Γεώργιος Σκούφος με κτήματα στην Πούντα (Αντιπάρου), ο Σπυρίδων Μαύρος, Θεόδωρος Καμπάνης και Γεώργιος Γράβαρης με κτήματα στην περιοχή Βολάδα ή Κάτω Κήπος. Ο Μιχαήλ Πρωτόδικος, η Παρασκευή Πέτρου Λάζαρη, ο Κωνσταντίνος Πατέλης και ο Αντώνιος Καλακώνας με κτήματα στην θέση Καβάκι. Οι κληρονόμοι Αριστοτέλη Κυπριανού και η Καλίτζα Μιχαήλ Ζησιμοπούλου.

–1877. Στις 7 Μαΐου 1877 ο παριανός Καλακώνας Στρατής 30 ετών βυρσοδέψης και η γυναίκα του Καλλιόπη Γρυπάρη κάτοικοι Σύρου δηλώνουν τον θάνατο της κόρης τους Χαδεμένης 6 μηνών κάτοικος Ερμούπολης. Ασθένεια: Δράκος.

–1878. Στις 24 Μαΐου 1878 ο 27χρονος γεωργός από την Πάρο Εμμανουήλ Σκιαδάς, του Ιάκωβου και της Άννας, κάτοικος Σύρου παντρεύεται στην Ερμούπολη την 25χρονη από την Πάρο Ανέζα Καλακώνα, του Γεωργίου.

–1889. Στα δημοτολόγια Ερμούπολης είναι εγγεγραμμένος ο παριανός 25 ετών κτίστης Νικόλαος Θ. Καλακώνας άγαμος. Έδωσε όρκο στις 20 Ιανουαρίου 1889.

–1889. Το 1889 γεννιέται ο Καλακώνας Μένεγος του Πιέρρου γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1895. Γεννιέται το 1895 ο Γρηγόριος Καλακώνας του Γεωργίοτ και της Ασπασίας, σύζυγός του η Αμαρίσσα.

–1896. Το 1896 γεννιέται ο Καλακώνας Μηνάς του Γεωργίου και της Ασπασίας, γεωργός κάτοικος Παροικιάς. Σύζυγός του η Ζαμπιώ Κ. Βιώνη.

–1897. Το 1897 γεννιέται ο Καλακώνας Ιωάννης του Γεωργίου και της Απασίας, γεωργός κάτοικος Παροικιάς. Σύζυγός του η Κατίνα Μουρλά. Τέκνα τους η Άννα (1929, η Ασπασία (1931), η Καλλιόπη (1934), ο Γεώργιος (1935), η Χρύσα και η Μαρία.

–1898. Το 1898 γεννιέται ο Καλακώνας Μιχαήλ του Νικολάου γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1899. Το 1899 γεννιέται ο Καλακώνας Γρηγόριος του Γεωργίου γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1905. Το 1905 γεννιέται ο Καλακώνας Νικόλαος του Σπυρίδωνα υποδηματοποιός κάτοικος Παροικιάς.

–1906. Το 1906 γεννιέται ο Καλακώνας Κωνσταντίνος του Γεωργίου και της Ασπασίας, γεωργός, κάτοικος Παροικιάς. Σύζυγος του η Μαργαρίτα Δ. Μπαρμπαρή.

–1908. Το 1908 γεννιέται ο Καλακώνας Γεώργιος του Σπυρίδωνα σιδηρουργός κάτοικος Παροικιάς.

–1908. Το 1908 γεννιέται η Καλακώνα Δάφνη του Γεωργίου και της Ασπασίας. Σύζυγός της ο Νικόλαος Σκαραμαγκάς.

–1910. Το 1910 γεννιέται ο Καλακώνας Αντώνιος του Γεωργίου και της Ασπασίας, γεωργός, κάτοικος Παροικιάς. Σύζυγος του η Βιολέτα Σιφναίου.

–1910. Στις 23 Δεκεμβρίου 1910 ο ανταποκριτής της εφημερίδας «ΑΙΓΑΙΟΝ»  Μαρπησσαίος Κωνσταντίνος Γ. Ναυπλιώτης αναφέρει για την επανίδρυση του Συλλόγου των Εν Αθήναις Παρίων και Αντιπαρίων: «Η ανάμιξις εν τω Συλλόγω του βουλευτού της Επαρχίας μας και καθηγητού του Πανεπιστημίου κ. Σκούφου ως Προέδρου, του κ. Β. Καμπάνη, δημοδιδασκάλου ως Αντιπροέδρου, του ρέκτου και πρακτικωτάτου εις τας ιδέας κ. Αντ. Μαυραγκά ως Ταμίου, των κ.κ. Κ. Γερασίμου, Αντ. Καλακώνα, Αλεξ., Ζησιμοπούλου, Γ. Χανιώτη, Π., Αρκά, Ν. Καλλαναρρχοπούλου, Φρ. Γαϊτανοπούλου, Εμμ. Καντιώτη, Ν. Παυλή, Γ. Στέλλα, Εμμ., Γαβαλά, Μ. Παπαδοπούλου, Γρηγ. Θρεψιάδου ως Συμβούλων, και του φίλου του «Αιγαίον» κ. Κων. Γ. Ναυπλιώτου ως Γεν. Γραμματέως του Συλλόγου».

–1912. Το 1912 γεννιέται η Καλακώνα Μαργαρίτα του Γεωργίου και της Ασπασίας. Σύζυγος της ο Μανώλης Μουρλάς.

–1914. Το 1914 γεννιέται η Καλακώνα Μαρία του Γεωργίου και της Ασπασίας. Σύζυγος της ο Κοσμάς Σαρρής.

–1917 Σε έγγραφα του 1917 του Ιωάννη Λεβαντή από τον Δραγουλά αναφέρει: «Ο Καλακώνας κλάδα πάστρα δρχ. 12,00».

–1918. Το 1918 γεννιέται ο Καλακώνας Αναστάσιος του Σπύρου ράπτης κάτοικος Παροικιάς.

–1919. Υπηρετεί στο Ναυτικό κατά την περίοδο 1919-1922 ο Καλακώνας Αντώνιος.

–1924. Το 1924 γεννιέται ο Καλακώνας Σάββας του Μένεγος γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1927. Το 1927 γεννιέται ο Καλακώνας Γεώργιος του Μηνά γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1927. Στα δημοτολόγια Ερμούπολης είναι εγγεγραμμένος ο παριανός 22χρονος φούρναρης Αντώνιος Σπ. Καλακώνας άγαμος. Έδωσε όρκο στις 7 Φεβρουαρίου 1927.

–1928. Το 1928 γεννιέται ο Καλακώνας Γεώργιος του Γρηγορίου εργάτης κάτοικος Παροικιάς.

–1928. Το 1928 γεννιέται ο Καλακώνας Γεώργιος του Γρηγορίου γεωργός κάτοικος κοιν.  Παροικιάς.

–1929. Το 1929 γεννιέται ο Καλακώνας Κωνσταντίνος του Μηνά γεωργός κάτοικος Κοιν. Παροικιάς.

–1929. Το 1929 γεννιέται στην Παροικιά από παροικιώτη πατέρα και Σαντορινιά μητέρα ο Καθηγητής της χειρουργικής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης Πιέρρος Καλακώνας. Διδάκτωρ ιατρικής, καθηγητής της χειρουργικής του Α.Π.Θ., διευθυντής από το 1970 της χειρουργικής κλινικής του Α’ Γεν. Νοσοκομείου «Άγιος Παύλος» της Θεσσαλονίκης. Σύζυγός του η Αλεξάνδρα Μπάλτα από την Θεσσαλονίκη με την οποία απέκτησε τρία παιδιά, τον Κωνσταντίνο, τη Νικολέττα και τον Απόστολο.

–1929. Γεννιέται το 1929 η Άννα Καλακώνα του Ιωάννη και της Κατίνας.

–1930. Το 1930 γεννιέται ο Καλακώνας Αντώνιος του Μιχαήλ γεωργός κάτοικος Κοιν. Παροικιάς.

–1931. Γεννιέται το 1931 η Ασπασία Καλακώνα του Ιωάννη και της Κατίνας.

–1934. Γεννιέται το 1934 η Καλλιόπη Καλακώνα του Ιωάννη και της Κατίνας.

–1935. Γεννιέται το 1935 ο Γεώργιος Καλακώνας του Ιωάννη και της Κατίνας. Σύζυγος του η Μαρία Αρ. Δαφερέρα.

–1950. Στον εκλογικό κατάλογο Παροικιάς του 1950 είναι εγγεγραμμένες οι αδερφές Καλακώνα Παρασκευή και Καλακώνα Μαρουσώ του Εμμανουήλ κάτοικος Κοιν. Παροικιάς.

–1959. 5 Απριλίου 1959 ΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΩΝ ΚΟΙΝΟΤΙΚΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ ΠΑΡΟΙΚΙΑ: Εγγεγραμμένοι 2.614 εψήφισαν 1.392, άκυρα και λευκά 3.

Ο Συνδυασμός κ. Ανδρέα Μαρινόπουλου έλαβεν 764 ο δε Συνδυασμός του κ. Μιχ. Κρίσπη 628.
Παραθέτομεν εν λεπτομερεία τους σταυρούς προτιμήσεως τους οποίους έλαβεν έκαστος.

1) Μαρινόπουλος Αθαν. Ανδρέας 626, Δενέγρης Στυλιανός 110, Μονδάνος Ανδ. Αντ. 105, Κατρής Ν. Αγαπητός 103, Βενιζέλος Π. Ραγκούσης 94, Μπάος Π. Αντ. 66, Μαύρης Γ. Αντ. 66, Καπούτσος Γ. Δημ. 60, Σιλβέστρος Π. Κωνστ. 55, Καλακώνας Μενέγου Σάββας 44, Μαλατέστας Μιχ. Κωνστ. 41 κλπ.

2) Κρίσπης Ν. Μιχαήλ 380, Φραγκούλης Νικολ. Ιωάννης 158, Σαρρής Μιχ. Νικόλαος 111, Τσαντάνης Φ. Παναγ. 82, Κυριαζάνος Ι. Μάρκος 66, Αργυρόπουλος Δημ. Ιωάννης 63, Μουρλάς Σπ. Γεώργιος 61, Φωκιανός Δημ. Βασίλειος 53, Κρητικός Γ. Παναγ. 49, Γκίκας Ι. Αναστ. 45, Σπανός Εμμαν. Αντ. 41 κλπ οι οποίοι παραλείπονται ελλείψει χώρου.

Σύμβουλοι εξελέγησαν οι 5 πρώτοι εκ του πρώτου Συν/σμού και οι 4 εκ του δευτέρου.

–1960. Σε ομαδική φωτογράφιση της ποδοσφαιρικής ομάδας της Πάρου  τον Αύγουστο του 1960 στην Παροικιά διακρίνεται ο ποδοσφεριστής Καλακώνας Δημήτριος.

–1975. Κοινοτικαί Εκλογαί 30 Μαρτίου 1975. Τα αποτελέσματα των εκλογών

Οι νέοι Πρόεδροι και Σύμβουλοι των Κοινοτήτων της Πάρου και Αντιπάρου

Σε δημόσια συνεδρίαση το Ειρηνοδικείο Πάρου ανακήρυξε τους προέδρους και τους τακτικούς συμβούλους των Κοινοτήτων Πάρου και Αντιπάρου.

ΚΟΙΝΟΤΗΣ ΠΑΡΟΥ

Θ. Μπιζάς (πρόεδρος), Ε. Κόντες, Β. Σκαραμαγκάς, Α. Καλακώνας, Δ. Σιφναίος, Ι. Σαρρής (συνδυασμού «Νέα Πάρος») και Α. Μαρινόπουλος, Πολυξένη Κεμπάμπη, Ι. Αλιπράντης (του συνδυασμού «Πρόοδος») σύμβουλοι.

–Καλαλές ή Καλελές: Πρόσφυγες από την Μ. Ασία. Παρωνυμιακό επώνυμο δύο λέξεων (Καλά-λες).  Μαρτυρείται ως και σήμερα στην Παροικιά.

–1910. Το 1910 γεννιέται ο Καλαλές Παναγιώτης του Δημητρίου εργάτης κάτοικος Παροικιάς.

–1946. Στον εκλογικό κατάλογο Παροικιάς του 1946 υπάρχει εγγεγραμμένος ο Καλαλές Παναγιώτης του Δημητρίου εργάτης κάτοικος Παροικιάς.

–1953. Στο εκλογικό κατάλογο Παροικιάς του 1953 είναι εγγεγραμμένη η Καλαλέ Κατίνα όνομα συζύγου Παναγιώτης, όνομα πατρός Μιχαήλ Καπλαμπάς.

 

–Καλαμαράς:

–1912-1922. Ηρώο Μάρπησσας «Εν έτει 1929 ο Σύνδεσμος Μαρπησσέων Πάρου. Τοις Ενδοξως εν Πολέμοις πεσούσι 1912-1922 Μαρπησσέοις Αρχιλοχιταις» ΚΑΛΑΜΑΡΑΣ ΓΕΩΡ. Ν.

–Καλαματιανός: Επίθετο πατριδωνύμιο, από την Καλαμάτα.

–1787. Σε διαθήκη του Φραντζεσκάκη Δαμία (Νάουσα, 21 Ιαν. 1787 «και άλλα χωράφια εις την αυτήν τοποθεσίαν πλησίον Λουκάς Καλαματιανός».

–1829. Ο ονομαστικός κατάλογος των μαθητών του Αλληλοδιδακτικού Σχολείου της Νάουσας του σχολικού έτους 1829.

«Οι μαθητευόμενοι εις την Αλληλοδιδακτικήν Σχολήν της κομοπόλεως Ναούσης»

Ηλίας Καλαματιανός ετών 8.

–1883. Σε εκλογικό κατάλογο της Νάουσας του 1883, είναι εγγεγραμμένος ο Καλαματιανός Σταύρος του Γεωργίου, 48 ετών, κηπουρός.

–1912. Γεννιέται στη Νάουσα η Παντελία Καλαματιανού του 1912. Παντρεύτηκε τον Μανώλη Κατακουζηνό (Λεριώτη).

–1912. Το 1912 γεννιέται ο Καλαματιανός Ιωάννης του Πέτρου  κάτοικος κοιν. Νάουσας. Το 1950 μεταδημότευση.

–1914. Στις 2 Οκτωβρίου 1914 ο 31χρονος ναυτικός από την Πάρο Γεώργιος Καλαματιανός του Σταύρου [κηπουρός] και της Τριανταφυλλιάς Ελευθερίου [κάτοικοι Πάρου] παντρεύεται στην Ερμούπολη την 19χρονη από την Κρήτη Μαρία Βαρουχάκη, του Γεωργίου [υποδηματοποιός], και της Καλλιόπης Καστελλάκη.

–1952. Σε εκλογικό κατάλογο της Κοινότητας Νάουσας του 1952, υπάρχει εγγεγραμμένη η Αλιπράντη Κυριακή, όνομα συζύγου Νικόλαος, όνομα πατρός Περικλής Καλαματιανός.

–2009. Τον Μάρτιο του 2009 πεθαίνει στη Νάουσα ο Παντελία Καλαματιανού -  Κατακουζηνού.

 

–Καλαναρχόπουλο: Βλέπε και Τριπολιτσιώτης. Σήμερα Τριπολιτσιώτης. Στο εκλογικό κατάλογο Νάουσας του 1844 υπάρχουν εγγεγραμμένοι Καλαναρχόπουλοι και μερικοί Τριπολιτσώτες αργότερα σε εκλογικό κατάλογο του 1885 μαρτυρείται ως Τροπολιτσιώτης  ενώ στον εκλογικό κατάλογο του 1883 της Νάουσας, το επίθετο δεν έχει αλλάξει ακόμα σε Τροπολιτσιώτης, Τριπολιτσιώτης και Τριπολιτσώτης. Αυτή η οικογένεια στις Λεύκες που "κράτησε" το επίθετο της, συνεχίζει κλάδος της πλέον στην Αθήνα. Για περισσότερες πληροφορίες βλέπε Τριπολιτσιώτης.

–1803. Στον εκλογικό καταλογο Ναούσης του 1844 αναφέρεται ο αλιεύς Καλαναρχόπουλος Στέργιος 70 ετών, ο οποίος έχει διαμονή εις τον Δήμο από το 1803.

–1883. Σε εκλογικό κατάλογο της Νάουσας του 1883, είναι εγγεγραμμένος ο Καλαναρχόπουλος Κωνσταντίνος του Ιωάννη, 31 ετών, Σοβατζής, κάτοικος Αθήνας.

–1911. Κυριακή Καλαναρχοπούλου, Μαία στον Δήμο Υρίας το 1911.

 

–Καλαντριωμένος:

–1652. Μέλος της Αδερφότητος του Πανάγιου Τάφου στη Νάουσα αναφέρεται ο παπά Αντώνιος Καλαντριωμένος και η γυνή του Τζάνα στις 11 Απριλίου 1652.

 

–Καλάργυρος: Καλάργυρος: Σύνθετο επώνυμο (= ο καλός Αργύρης). Μαρτυρείται ως και σήμερα στην Αντίπαρο.

Η προέλευσης του είναι Βυζαντινή.

–1658. Εφημέριος Αντιπάρου Καλάργυρος Ιωάννης. Υπογράφει χρεωστική ομολογία των ιερέων της Παροικιάς (Καστέλλι Παροικιάς, 31 Μαΐου 1658.

–1681.  Έγγραφο αγοραπωλησίας που είχε δημοσιευθεί στα «ΠΑΡΙΑΝΑ» το 1983 από την συλλογή του Σίμου Συμεωνίδη.

+ Εις δόξαν Χριστού αμήν, 1681 εν μηνί αυγούστου 6 εις το Καστέλι της Παροικιάς, ενέμπροστε εις εμένα το νοτάριο Παροικίας και εις τους υποκάτωθεν αξιοπίστους και παρακαλετούς μάρτυρες:  Την σήμερνον με όλον της το θέλημα και με καλήν της γνώμην η κερά παπαδιά του ποτέ παπά Νικολού Καλάργυρου δίνει και ελεύθερα πουλεί του ευλαβεστάτου πρε Φραντζέσκου Κρίσπου το λιβάδι όπου έχει εις το Καινούργιο Πηγάδι είς τον Άγιον Νικόλαον διά ρεάλια δώδεκα ήτοι ρεάλια 12, ως καθώς το εποκόψασι ο κύρ Ιωάννης Μάρκου Κοντού και Τζανής Γιαννάκη Πουλήτη (σήμ. Πολίτης) και από την σήμερον να είναι το αυτό λιβάδι όλο ως καθώς της το επουρκήσασι οι γονοίς της με όλα του τα δικαιώματα του άνωθε Κρίσπου και πουλήση, χαρίση, προικοδοτήση, να το κάμη ως θέλει και βούλεται ώσαν καλά οπού το επλήρωσε ημπρεζέντντζια (παρουσία) των κάτωθε γεγραμμένων μαρτύρων και παίρνει τα η άνωθε πουλήτρα να μαντηνίρη (διατηρώ, συντηρώ) και να ντεφεντλερη (υπερασπίζει) τον αυτόν, αγοραστήν εις κάθε καιρόν που ήθελε του εναντίωθη κανείς μην ημπορώντας κανείς να γερέψη δεκαιώματα εις πένα και κοντάνα του κατά καιρού ζαπτιτζή ρεάλια 6 και πάντα το παρόν να έχει το βέβαιον όθεν εις πίστωσιν της αληθείας υπογράφουν και παρακαλετοί μάρτυρες – νομενάροντας ότι είς το αυτό λιβάδι έχει μέσα μία πάρτη ο Μαθιός της Μελητίνης ως καθώς φαίνουνται τα σημαδούρια.

-Ιωάννης Βιτζαράς μάρτυρας παρακαλετός.

-Κωνσταντίνος Γαλανός μαρτυρώ τα άνωθε.

-Πέτρος ιερεύς Νητζαράς και νοτάριος Παροικιάς έγραψα.

(Τ.Σ.) Εμείς ANTONIO SPIRIDO πρόξενος της Βενετίας στην Πάρο βεβαιώνουμε την υπογραφή του ανωτέρου παπά Πέτρου Βητζαρά καθώς και την αυθεντικότητα του αντιγράφου της ανωτέρω πράξεως.

Πάρος 6 Μαΐου 1684 νέο ANTONIO SRIRIDO COSOLE VENETO

Εμμανουήλ Κομητάς Πρόξενος καντζιλιέρης.

–1733. Εφημέριος Αντιπάρου και οικονόμος ο Γεώργιος Καλάργυρος. Αφιερωτής της εικόνας του Αρχαγγέλου Γαβριήλ στον ναό του Αγίου Αθανασίου στα Εξάμπελα της Σίφνου: «Δέησις του δούλου του Θ(ε)ού Γεωργίου ιερέως Καλαργίρου κ(αί) οικονόμου της Αντηπάρου σύν της πραισβητέρας κ(αί) των τέκνων αυτού 1733.

–1816. Ο Σακελλλίων Καλάργυρος υπογράφει έγγραφο Παροικιάς στις 30 Σεπτεμβρίου 1816.

–1824. Ο Σακελλίων Καλάργυρος στις 25 Φεβρουαρίου 1824 φέρεται αποθανών σε έγγραφο αγοράς της Καλλίτζας, κόρης του Καλάργυρου.

–1831. Σε έγγραφο Αντιπάρου, 1 Ιουλίου 1831, αναφέρεται ο οικονόμος Αντιπάρου Καλάργυρος.

–1833. Σε κατάλογο της εν Παροίκια Ελληνοδιδακτικής Σχολής μαθητευόντων παιδιών στις 28 Απριλίου 1833 αναφέρεται ο Ι. Καλάργυρος.

–1833. Σε κατάλογο του Δημοτικού Σχολείου Αντιπάρου στις 18 Ιουνίου 1833 αναφέρεται ο οικονόμος Καλάργυρος.

–1843. Στις 17  Οκτωβρίου 1843 η συνέλευση της αντιπολίτευσης επαναλαμβάνεται, αλλά πάλι χωρίς τον Δήμαρχο Θ. Καμπάνη ο οποίος κατηγορείται από τους παρευρισκομένους ότι «αισθάνεται ανώτερος του νόμου και προβάλει ανύπαρκτες προφάσεις». Η συνέλευση αποφασίζει να προχωρήσει στην εκλογή χωρίς τον Δήμαρχο! Πρόεδρος ανέλαβε ο Δ. Χαμάρτος και προσυπέγραψαν τα 5 γεροντότερα μέλη Ν. Πούλιος, Ιωάννης Καπαρός, Λεονάρδος Κονδύλης, Ηλίας Σαράντος, Νικόλαος Ρούσσος. Οι εκλογείς ήταν οι εξής:

Πόλις Παροικίας (Δήμαρχος Θ. Καμπάνης): Ζώρζης Μ Μαυρογένης, Δημήτριος Χαμάρτος, Πέτρος Μαυρομμάτης, Ν Α Ψαράκης, Αντ Ελ Χαμάρτος, Λεονάρδος Κονδύλης.

Κωμόπολις Λευκών (Πάρεδρος Κωνσταντίνος Χανιώτης): Εμμανουήλ Ν Αρκάς, Νικόλαος Γ Ρούσσος, Νικόλαος Γ Παντελαίος, Ιωάννης Α Δεσύλλας.

Κωμόπολις Ναούσης (Δήμαρχος Ν. Μαλατέστας): Δημήτριος Π Δημητρακόπουλος, Ηλίας Σαράντος, Ιωάννης Μεταξάς, Αντώνιος Κορτιάνος (δεν παρευρέθη λόγω ασθενείας).

Χωρίον Κώστου(Πάρεδρος Ιωάννης Α. Καπαρός): Ιωάννης Α Καπαρός, Αναστάσιος Ρούσσος

Χωρίον Δραγουλά (Πάρεδρος Νικήτας Ν. Άγουρος): Γεώργιος Κληρονόμος

Χωρίον Μαρμάρων (Πάρεδρος Νικήτας Ν. Άγουρος): Ιωάννης Γιαννουλάκης, Νικήτας Άγουρος (δεν παρευρέθη λόγω ασθενείας).

Χωρίον Τσιπίδου (Δήμαρχος Μαρπήσσης ΓΣ Δελαγραμμάτης): Νικόλαος Βατιμπέλας, Νικόλας Πόυλιος, Γεώργιος Σ Δελαγραμμάτης (απών).

Χωρίον Ωλιάρου (Πάρεδρος Δ. Βιάζης): Παναγής Καλάργυρος, Ματθαίος Μαούνης.

Τα αποτελέσματα ανέδειξαν πληρεξουσίους Πάρου τους Δ. Π. Δημητρακόπουλο (21 ψήφοι) και Ζ. Μάτσα Μαυρογένη (21). Συμμετείχαν και οι Νικόλαος Ψαράκης (Παροικιά, 11 ψήφοι), Ν. Βατιμπέλας (Τσιπίδος, 7), Λεονάρδος Κονδύλης (Παροικία, 7), Νικόλαος Μαλατέστας (Νάουσα, 6 ψήφοι), Κωνσταντίνος Δαμίας (Παροικία, 6), Π. Μαυρομάτης (Παροικία, 6).

Ο Δήμαρχος Πάρου αρνήθηκε να επικυρώσει τις υπογραφές και συνεπώς την εκλογή.

–1847. Στον εκλογικό κατάλογο Παροικιάς (συμπεριλαμβάνεται και η Αντίπαρος) είναι εγγεγραμμένος ο 29χρονος γεωργός Γεώργιος Χ. Καλάργυρος, ο 53χρονοςποιμήν Εμμανουήλ Καλάργυρος, ο 33χρονος μυλοωνάς Ιωάννης Οικ. Καλάργυρος, ο 32χρονος γεωργός Ιωάννης Χ. Καλάργυρος και ο 53χρονος γεωργός Παναγής Καλάργυρος.

–1854. Στις 20 Ιουλίου 1854 αναφέρονται σε συμβολαιογραφική πράξη στην Σύρο ο πλοίαρχος Καλάργυρος Γεώργιος κάτοικος Αντιπάρου να πωλεί στον κάτοικο Αντιπάρου Βασίλειο Καλήγερο υποδηματοποιό ένα χωράφι στην Αντίπαρο.

–1870. Στα δημοτολόγια Ερμούπολης είναι εγγεγραμμένος ο παριανός 35χρονος Σπύρος Μ. Καλάργυρος, έγγαμος. Έδωσε όρκο στις 2 Ιανουαρίου 1870.

–1875. Στις 29 Ιουνίου 1875 ο 24χρονος βαρελοποιός από την Πάρο Εμμανουήλ Καλάργυρος του Γεράσιμου και της Αικατερίνης, παντρεύεται στην Ερμούπολη την 20χρονη από την Σύρο Αρχόντω Βλαστάκη, του Αντωνίου και της Ελένης.

–1876. Στον εκλογικό κατάλογο Αντιπάρου στις 30 Απριλίου 1946 υπάρχει εγγεγραμμένος ο γεννημένος το 1876 κάτοικος Αντιπάρου Καλάργυρος Ιωάννης του Αριστομένη, εργάτης.

–1887. Στα δημοτολόγια Ερμούπολης είναι εγγεγραμμένος ο παριανός 35χρονος βαρελοποιός Εμμανουήλ Γερ. Καλάργυρος, έγγαμος. Έδωσε όρκο στις 24 Μαρτίου 1887.

–1897. Στις 30 Ιουνίου 1897 ο 45χρονος βαρελοποιός από την Πάρο [Αντίπαρο] Εμμανουήλ Καλάργυρος του Γεράσιμου και της Αικατερίνης Κασαλιά, παντρεύεται στην Ερμούπολη την 36χρονη από την Σύρο Ζαχαρώ Γρυπάρη, του Γεωργίου και της Μαλαματένιας.

–1898. Το 1898 γεννιέται στην Αντίπαρο η Μαρία Π. Καλάργυρου, μετέπειτα σύζυγος του Δημητρίου Τριαντάφυλλου.

–1902. Στον εκλογικό κατάλογο Αντιπάρου στις 30 Απριλίου 1946 υπάρχει εγγεγραμμένος ο γεννημένος το 1902 κάτοικος Αντιπάρου Καλάργυρος Κίμων του Παναγιώτη, εργάτης.

–1903. Το 1903 γεννιέται ο Καλάργυρος Παναγιώτης του Ιωάννη, κάτοικος Αντιπάρου.

–1908. Στον εκλογικό κατάλογο Αντιπάρου στις 30 Απριλίου 1946 υπάρχει εγγεγραμμένος ο γεννημένος το 1908 κάτοικος Αντιπάρου Καλάργυρος Θεολόγος του Παντελή γεωργός.

–1910; Στυλιανός Γ. Καλάργυρος, ιερέας στην Αντίπαρο.

–1911. Το 1911 γεννιέται ο καλάργυρος Παναγιώτης του Αντωνίου κρεοπώλης κάτοικος Κοιν. Παροικιάς.

–1915. Το 1915 γεννιέται η κάτοικος Αντιπάρου Καλάργυρου Μαρία του Παντελή, μετέπειτα σύζυγος Παύλου Παλαιολόγου.

–1918. Το 1918 γεννιέται η κάτοικος Αντιπάρου Καλάργυρου Φλώρα του Ιωάννη, μετέπειτα σύζυγος Μαρινάτος Θεμιστοκλής.

–1919. Στο μνημείο πεσόντων στο Δημοτικό Σχολείο Αντιπάρου αναγράφεται ο πεσόντας κατά την περίοδο 1919-22, Βασίλειος Ν. Καλάργυρος.

–1920. Στον εκλογικό κατάλογο Αντιπάρου στις 30 Απριλίου 1946 υπάρχει εγγεγραμμένος ο γεννημένος το 1920 κάτοικος Αντιπάρου Καλάργυρος Βασίλειος του Ιωάννη εργάτης.

–1922. Στον εκλογικό κατάλογο Αντιπάρου στις 30 Απριλίου 1946 υπάρχει εγγεγραμμένος ο γεννημένος το 1922 κάτοικος Αντιπάρου Καλάργυρος Παντελής του Ιωάννη εργάτης.

–1927. Το 1927 γεννιέται ο Καλάργυρος Παντελής του Αριστομένη γεωργός κάτοικος Αντιπάρου.

–1929. Το 1929 γεννιέται ο Καλάργυρος Παναγής του Κίμων, γεωργός και ο Καλάργυρος Αντώνιος του Ιωάννη γεωργός, κάτοικοι Αντιπάρου.

–1940. Στο μνημείο πεσόντων στο Δημοτικό Σχολείο Αντιπάρου αναγράφεται ο πεσόντας κατά την περίοδο 1940-49, Ιακ. Λ. Καλάργυρος.

–1951. Στις 10 Μαΐου 1951. Αποτελέσματα Κοινοτικών Εκλογών Αντιπάρου: Ψήφησαν 220: Του Κόμματος «Ρεύματος» (Φιλελευθέρων) έλαβον ψήφους: Στυλιανός Ι. Βιάζης 133, Ιωάννης Κ. Τριαντάφυλλος 130, Δημ. Εμμ. Πατέλης 128, Δαμιανός Γερ. Βιάζης 124 και Δημ. Γ. Καράντζας 119.

Του Κόμματος «Βιολέτα» (Λαϊκού) έλαβον: Στρατής Παναγιώτης Ρούσσος 104, Θεολόγος Παντελ. Καλάργυρος 102, Ιωάννης Ξενοφ. Μαριάνος 92 και Ιωάννης Κ. Φαρούπος 86.

 

–Καλαρής:

–1672. Σε αίτημα των παριανών προς τον προϊστάμενο της γαλλικής επαρχίας Πατέρα της Καθολικής Εκκλησίας  Jacques Dinet για να ζητήσουν πατέρες της καθολικής εκκλησίας να έρθουν στην Πάρο.

«Αιδεσιμώτατε λογιώτατε σοφώτατε κύριε κύριε δε και πανοσιώτατε εν χριστώ πάτερ.

Βλέπωντας με καθαρα έργα τα άξια και άγια κατωρθώματα οπού ενεργούσιν οι αιδεσιμώτατοι πατέρες εκ της συντροφίας του Ιησού εις όλα τα μέρη του κόσμου και μερικά εις τα σύνορα μας νησιά του αρχιπελάγους, όπου όσαν τους άλλους τόπους και μέρη της οικουμένης όπου κατοικούσαν, όλοι οι χριστιανοί φωτίζουντε, ορθώνουστε και θεόπνευστα θρέφονται με τον θεϊκό λόγο και εις πάσα τρόπο βοηθήζοντας σωματικά σε και πνευματικά και ξεχωριστά λαμβάνουσιν βοήθεια και διαφέντευσιν εις κάθατους χρειάν και ανάγκη όπου τους θέλει συνέβη κατά καιρόν δι’ αυτός συλλογιζόμενοι και σιμβαστικός εις μιαν γνώμη μερικά εις αυτό ενωμένοι, ημείς οι απογεγραμμένοι ιερείς προεστοί πολίτες και κατοικούμενοι εν τη νήσω Πάρος θεωρώντας ταις χρείαις και καθημερινές ανάγκες όπου μας συμβαίνουν, χρειάζοντας την βοήθεια δια φεντευσιν και μεσύτιαν των αιδεσιμωτάτων αυτών πατέρων.

Ταπεινοπρεπώς παρακαλούμεν την πανοσιώτη σας, ωσάν προηγούμενος οικουμενικός και πατριάρχης της αγίας και υπέρ ενδόξου συντροφιάς υου ιησού να συγκλύνη εις το να μας έλθουν ωδε εις τον τόπον μας πατέρες δια να κατοικήσουν εδώ έως εις τα άλλα νησιά δια να ημπορέσωμεν και ημείς να λάβωμεν εκείνη την βοήθειαν και ωφέλειαν της ψυχής μας μαζί κα την επιστήμην δια τους μεταγεναστέρους μας, επειδή ξεύρωμεν καλότατα ότι πως η πανοσιώτησας και η τρισκία της όλα ο σκοπός και ο πόθος αλλο δεν είναι εις όλα τα πάντα μόνον να γυρέψετε την μεγαλύτερην δόξα του Θεού και της σωτηρίας των ψυχών εις κάθε τόπον όπου ευρίσκονται ούος παρακαλούμεν την πανοσιώτη σας δια τους οικτιρμούς του θεού και σωτήρος ημών ιησού χριστού να μην εστερηθούμεν από την χάριν όπου της ζητούμεν μάλιστα ως θαρρετά την ελπίζωμεν έτσι να την απολαύσωμεν κατά την ευλάβειά μας εις δόξαν κυρίου απομήνοντας κρατημένοι να παρακαλέσωμεν τον πανελεόν μας θεό να στερεώσει την πανοσιώτη σας πάσαν λογίς χάριν και αγιωσύνην ώστε να ευρεθεί εις το στερέωμα της παντοτινής δόξης του παραδ΄σου όθεν διά βέβαιον απογράφομεν εκ χειρός μας και βάνωμεν και την βούλαν της κυρίας θεοτόκου και μεσήτριας, ονοματισμένη παναγία καταπολιανή κατά το παλαιόν σνήθη και όλοι η κοινώτης με ταπεινήν προσκύνησιν φιλούμεν την αγίαν της δεξιάν»

Πάρος: εν έτι σωτήριω 1672 εν μήνι μαίω (29) εις το παλαιόν: + Ταπεινός Μητροπολίτης Παροναξίας Μελέτιος.

Το πιο πάνω αίτημα υπογράφουν χριστιανοί, καθολικοί και ορθόδοξοι, κατοίκων της Νάουσας και της Παροικιάς μεταξύ άλλων ο Mario Dhiomatero (Ντοματαίος), ο Bartolo Rozza (Ρόζας) ο Ιωάννης Νταμουλής, ο παπά Μάρκος Νταμίας (Δαμίας), ο Ιερεύς Ελευθέριος Λουρδάς (Λορεντάνο), Ιάκωβος Ρούσσος και ο Cortanti Davitdi.

Ο Χρύσανθος Σακελλάριος Παροικιάς, Νικόλαος ιερεύς πρωτοπαπάς Παροικιάς, ο ιερέας Χρύσανθος Βυτζαράς, ο ιερέας Πέτρος Μπουλαξής, ο παπα Φρατζέσκος Βητζαράς, ο ιερεύς Μιχαήλ Αλισάγης, ο ιερέας Μένεγος Κανάκης, ο παπα Ιωάννης Γαλανός, ο Γεώργης Σπιρίδος, ο παπα Δημήτριος Μαλατέστας, ο παπα Μιχαήλ Κονταράτος, ο Νικολός Πρωτόδικος, ο Τζουάνες Σκληρός, ο Νικολός Κοντίλης, ο Μιχαήλ Βιτζαράς, ο Μανώλης Αλησάφης, ο Νικολός Κοτίλης (Κονδύλης), ο Αντώνης Αλλησάφης, ο Γεώργης Μαυρομάτης, ο Zuanne Girardi (Τζουάνες Γεράρδης), ο Zuanne Vicerano, ο Γεώργης Τακορώνιας (Δακορώνιας), ο Benetto Strari, o Γεώργης Βυτζαράς, ο Νικολός …, ο Pietro D., Chiriaco Gozzadino (Γοζαδίνος), ο Γιαννάκης Σημαδάς, ο Σιδερης Καλονάρης, ο Ιωάννης Μπαρμπαρής, ο Αναγνώστης του μαστροφίλιπου, ο Σταμάτης Καλαρης κλπ

 

–Καλάριος: ίσως παραφθορά του επώνυμου Καλάργυρος

–1839. Στα δημοτολόγια Ερμούπολης είναι εγγεγραμμένος ο παριανός 21χρονος υπηρέτης Αναστάσιος Καλάριος. Έδωσε όρκο στις 31 Ιανουαρίου 1839.

 

–Καλασαρέτης: (Παραφθορά του επιθέτου) Βλέπε Καλασαρίνης

 

–Καλασαρίνης Καλασερίνης ή Καλασαρέτης ή Καλαουρίνης: Σύνθετο παρωνυμιακό επώνυμο. Η παραφθορά αυτού του επωνύμου στους εκλογικούς καταλόγους του 20^ο αιώνα είναι άνευ προηγουμένου!.

–1831. Στις 21 Οκτωβρίου 1831, σωτήρια επιστολή των κατοίκων της Πάρου προς τον επίτροπο Αιγαίου Πελάγους, για τα δεινά των κρητών νέοαποίκων εναντίων των ντόπιων. Υπογράφει… ο Γιαννιός Καλασαρίνης και ο Νικόλαος Ιωάννου Καλασαρίνης.

–1838. Σε διαθήκη Παροικιάς την 1^η  Μαίου 1838: «…το περιβόλι κείμενον εις τοποθεσίαν η Αγία Κυριακή, πλησίον εις αυτό ο Νικόλας Καλασαρόνης και ο ίδιος διαθέτης χωρίς να εμπορή να κλείση τα παράθυρα του μαγαζιού και φούρνου του ιδίου διαθέτου…»

–1847. Στον εκλογικό κατάλογο Παροικιάς (συμπεριλαμβάνεται και η Αντίπαρος) είναι εγγεγραμμένος ο 31χρονος γεωργός Δημήτριος Καλασαρίνης και ο 43χρονος κρεοπώλης Νικόλαος Καλασαρίνης.

–1876. Το 1876 γεννιέται ο Καλασαρίνης Νικόλαος του Χαράλαμπου γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1897. Το 1897 γεννιέται ο Καλασαρίνης Χαράλαμπος του Νικολάου κτίστης κάτοικος Παροικιάς.

–1906. Το 1906 γεννιέται ο Καλασαρίνης Σωτήριος του Νικολάου κτίστης κάτοικος Παροικιάς.

–1924. Το 1924 γεννιέται ο Καλασαρίνης Νικόλαος του Χαράλαμπου ναυτικός κάτοικος Παροικιάς.

–1925. Το 1926 γεννιέται ο Καλασαρίνης Βασίλειος του Χαράλαμπου κτίστης κάτοικος Παροικιάς.

–1946. Στον εκλογικό κατάλογο Παροικιάς του 1946 υπάρχουν εγγεγραμμένοι οι: Καλασαρίνης Νικόλαος του Χαράλαμπου γεωργός, Καλασαρίνης Σωτήριος του Νικολάου κτίστης και Καλασαρίνης Χαράλαμπος του Νικολάου κτίστης κάτοικοι Παροικιάς.

–1949. Στον εκλογικό κατάλογο της Παροικιάς του 1949 είναι εγγεγραμμένος ο Καλασαρίνης Βασίλειος του Χαράλαμπου κτίστης κάτοικος Παροικιάς.

–1953. Στο εκλογικό κατάλογο Παροικιάς του 1953 είναι εγγεγραμμένη η Καλασερίνη Μαρουσώ όνομα συζύγου Σωτήριος, όνομα πατρός Ιωάννης Περιπάνος.

–1953. Στο εκλογικό κατάλογο Παροικιάς του 1953 είναι εγγεγραμμένη η Δαφερέρα Ελένη όνομα συζύγου Χρήστος, το γένος Χαράλαμπος Καλαουρίνης.

–1953. Στο εκλογικό κατάλογο Παροικιάς του 1953 είναι εγγεγραμμένη η Καλασαρίνη Μαργιέττα, όνομα συζύγου Χαράλαμπος όνομα πατρός Γ. Πάσσος.

 

–Καλασερίνης: Βλέπε Καλασαρίνης

 

–Καλατριμένος: Παρωνυμικό επώνυμο.

–1672. Σε αίτημα των παριανών προς τον προϊστάμενο της γαλλικής επαρχίας Πατέρα της Καθολικής Εκκλησίας  Jacques Dinet για να ζητήσουν πατέρες της καθολικής εκκλησίας να έρθουν στην Πάρο. «Ταπεινοπρεπώς παρακαλούμεν την πανοσιώτη σας, ωσάν προηγούμενος οικουμενικός και πατριάρχης της αγίας και υπέρ ενδόξου συντροφιάς υου ιησού να συγκλύνη εις το να μας έλθουν ωδε εις τον τόπον μας πατέρες δια να κατοικήσουν εδώ έως εις τα άλλα νησιά δια να ημπορέσωμεν και ημείς να λάβωμεν εκείνη την βοήθειαν και ωφέλειαν της ψυχής μας μαζί κα την επιστήμην δια τους μεταγεναστέρους μας, επειδή ξεύρωμεν καλότατα ότι πως η πανοσιώτησας και η τρισκία της όλα ο σκοπός και ο πόθος άλλο δεν είναι εις όλα τα πάντα μόνον να γυρέψετε την μεγαλύτερην δόξα του Θεού και της σωτηρίας των ψυχών εις κάθε τόπον όπου ευρίσκονται…»

Πάρος: εν έτι σωτήριω 1672 εν μήνι μαίω (29) εις το παλαιόν: + Ταπεινός Μητροπολίτης Παροναξίας Μελέτιος.

Το πιο πάνω αίτημα υπογράφουν χριστιανοί, καθολικοί και ορθόδοξοι, κατοίκων της Νάουσας μεταξύ άλλων και ο Θεόδωρος Καλατριμένος.

 

–Καλαφάτης:

–1829: Σε απογραφή προσφύγων της Παροικιάς του 1829 αναφέρεται ο Αντώνιος Καλαφάτης 60 ετών, η σύζυγός του Μαριγώ Καλαφάτη, ο γιος του Παναγιώτης Καλαφάτης 40 ετών. Ο αδερφός του? Στέφανος Καλαφάτης 16 ετών. Η Παρασκευή Καλαφάτη και η Φλωρέτζα Καλαφάτη.

 

–Καλδόρος ή Καλτώρος ή Καλτόρος ή Καλντόρος ή Καντόρος ή Καρτόρος: Στη Νάξο απαντάται σε έγγραφο του 1607. Γνωστό σήμερα στην Αττική.

–1706. Πρακτικό εκλογικής επιτροπής του κοινού της Αντιπάρου στις 31 Μαρτίου 1706, αναφέρεται ο σακελάριος Αντιπάρου Καλτόρος, αλλά και ο Αναγνώστης Καλτόρος.

–1710. Χωράφι στα Λειβαδερά σύμπλιος Νικολός Καλντόρος.

–1723. Ο ιερέας Ιάκωβος Καλτόρος υπογράφει πρακτικά εκλογής εκτιμητών του Κοινού της Παροικιάς στις 30 Ιανουαρίου 1723.

–1730. Αμπέλι Σωτήρες σύμπλιος Ανγγελέτος Καλτόρος.

–1756. Σε πωλητήριο έγγραφο Αντιπάρου του 1756 που αφορά στην πώληση της νησίδας Φυρρά, στους Πέτρο Μαυρογένη και Τζώρτζη Μπάο υπογράφει ο «σακελάριος Καρτόρος βεβεοί».

–1815. Απρίλιος 11 1815 Παροικια. «Την σήμερον η κυρία Κατερινάκη συμβία του ποτέ Πετράκη Λαζάρη δίνει και πάντι ελεύθερα πωλεί εις τον Νικολό υιόν Γεωργίου Καλδόρου ένα ……. με δύο χώρια μέσα και μία μάνδρα εις τοποθεσία Σαρακίνικο σύμπλιος Λευτεράκης Χαμάρτος, διά γρόσια τριανταπέντε ως καθώς αναμεταξύν του εσυμφώνησαν διά γρόσια 35. Όθεν από την σήμερον και εις το εξής το αυτό αλώνι με τα δικαιώματά του μένει εις την εξουσίαν και κυριότητα του άνωθεν αγοραστού να το κάνει ως θέλει και βούλεται και μένει υποσχομένη η πώλησις αν εις κανένα καιρόν σηκωθή τινάς αδίκως ή ξένος να ζητεί δικαιώματα να αποκρίνεται και ο αγοραστής να μείνει άπρακτος. Διό εις πίστωσι έγινε το παρόν υπογεγραμμένο από αξιόπιστοι μάρτυρες εις πίστωσιν. Αντώνιος …ούρης (?)  γέγραφα εις όνομα της κυρα Κατερίνας Πέτρου Λάζαρη ότι … και βεβαιώνει το παρόν καθώς μαρτυρώ και εγώ.

–1824. Φραντζέσκος Μαυρομάτης ζητηθείς έγραψα και μαρτυρώ. 1824: Φεβρουαρίου 3: Την σήμερον φανερώνομεν ότι η όπισσθεν αγορά του Νικολού Καλδόρου επέρασε εις τον σιόρ Λευτεράκη Χαμάρτο και επληρώθη τα γρόσια του με τα διάφορά τους και ο … μένει ακαταζήτητος από αυτό το … … και εις πίστωσιν υπογράφει από αξιόπιστοι μάρτυρες. Διά τον Νικόλαον Γρατούραν υπογράφω το όνομά του ότι βεβαιοί τ’άνωθεν και ούτως κ’έγω μάρτυς. Ιωάννης Σ(ταματέλου) Καμπάνης υποφαίνομαι. Τζανής Σ(ταμ.) Καμπάνης ζητηθείς έγραψα το παρόνκαι μαρτυρώ. VERSO: «1824 Φεβρουαρίου 3: Η παρόν αγορά του Νικολού Γραντούρα διά το αλόνι στο Σαρακίνικο τις … … … απέρασεν … καθώς φαίνεται γεγραμμένη όπως … ο Νικολός επληρώθη».

–1832. Ο Νικόλαος Καλτόρος και η σύζυγός του Μαργαρίτα δίδουν στην κόρη τους Ευδοκία (που θα παντρευόταν τον Νικόλαο Ι. Σαρρή) αρχικά την εικόνα της Κοιμήσεως της Θεοτόκου … (Παροικιά, Δεκέμβριος 1832). (ΓΑΚ, 219, 264r-v)

–1847. Στον εκλογικό κατάλογο Παροικιάς (συμπεριλαμβάνεται και η Αντίπαρος) είναι εγγεγραμμένος ο Καλδόρος Νικόλαος 63 ετών γεωργός.

 

–Καλελές: Βλέπε Καλαλές

 

–Καλέργης: Βλέπε Καλλέργης

 

–Καλέτρας:

–1943. Υπογράφει σε έγγραφο Επιστολή σταλμένη από το Υπουργείο Οικονομικών με κοινοποίηση προς την Κοινότητα Πάρου 13/12/1943 μόλις 3 μήνες από την άφιξη των Γερμανών στο νησί. Το όνομα του Προέδρου της Κοινότητας Πάρου Άγγελος Καλέτρας.

 

–Καλήγερος: Βλέπε Καλόγερος

 

–Καλητόρος: Βλέπε Καλιτόρος

 

–Καλιάκης: Πρόσφυγες

–1829. Σε απογραφή προσφύγων της Νάουσας του 1829 αναφέρεται ο Αποστόλης Καλιάκης 46 ετών κεραμεύς, η σύζυγός του Μαρία Καλιάκη, η κόρες του Μαρία και Ειρήνη Καλιάκη και η χήρα Σοφία Καλιάκη.

 

–Καλιγάς: Βυζαντινό επώνυμο. Είδος υποδήματος υψηλού κατ’αρχή, προς χρήση των στρατιωτών από την λατινική λέξη caliga.

–1833. Σε κατάλογο της εν Παροίκια Ελληνοδιδακτικής Σχολής μαθητευόντων παιδιών στις 28 Απριλίου 1833 αναφέρεται ο Γ. Καλιγάς και ο Δ. Καλιγάς.

 

–Καλίρης

–1880. Στις 20 Ιανουαρίου 1880 ο 26χρονος εργάτης από την Πάρο Ζαχαρίας Καλίρης, του Χ’’ Φώτη και της Διασινιώς, κάτοικος Σύρου παντρεύεται στην Ερμούπολη την 19χρονη από τον Πόρο Ελένη Μεθενίτου, του Παύλου και της Πανουρίας.

 

–Καλιτζάς ή Καλήτζα ή Καλλίτζας:

–1719. Ο ιερέας και κοινός επιγραφεύς Γεώργιος Καλλέργης, υπογράφει την διαθήκη της Καλλίτζας θυγατρός Νικολάου που συντάχθηκε στο Καστέλλι της Νάουσας στις 24 Αυγούστου 1719.

–1729. Σε κληρονομικό δικαίωμα των συζύγων αναφέρεται στις 11 Οκτωβρίου 1729 η κυρά Καλήτζα.

–1827. Σε προικοσύμφωνο Καλίτζας θετής θυγαττρός Ζωρζάκη Χαμάρτου και γνησίας του ποτέ Περούλη Πούλιου και Μιχάλη Νικολέτου Κουμνενού (21 Αυγ. 1827).

 

–Καλιτόρος ή Καλητόρος:

–1652. Ίδρυση στην Πάρο αγιοταφίτικου μετοχίου κατά το έτος 1652 απριλίω 15.

Της Πάρου αδελφάτα «Χώρα Παροικιάς»

+Αντώνης Καλιτόρος, η γυνή Φλορέζα, γονοί Πόθος, Φλορέζα, υιός Μάρης.

–1716. Σε πρακτικό εκλογής νοταρίου – καγκελαρίου από το κοινό της Παροικιάς στη Γενική Συνέλευση της 14 Ιανουαρίου 1716, μαρτυρείται ο παπά Γιάκουμος Καλιτόρος.

–1723. Σε πρακτικό εκλογής εκτιμητών του κοινού της Παροικιάς στις 30 Ιανουαρίου 1723 κατά τη Γενική Συνέλευση μαρτυρείται ο παπά Ιάκωβος Καλιτόρος.

–1724. Σε πρακτικό εκλογής εκτιμητών του κοινού της Παροικιάς στις 13 Δεκεμβρίου 1724 κατά τη Γενική Συνέλευση μαρτυρείται ο παπά Ιάκωβος Καλιτόρος και ο Αντώνης Καλιτόρος.

–1730. Πρακτικό εκλογής απεσταλμένου του κοινού της Παροικιάς στην Κωνσταντινούπολης στις 28 Ιανουαρίου 1730 μαρτυρείται ο παπά Ιάκωβος Καλιτόρος.

–1730. Σε πρακτικό πωλήσεως του φόρου της δεκάτης του κοινού Παροικιάς κατά τη Γενική Συνέλευση, της 26 Ιουλίου 1730 μαρτυρείται ο Αντώνης Καλητόρος.

–Καλλέργης ή Καλέργης ή Calergi: Από τις πιο γνωστές βυζαντινές οικογένειες της Κρήτης. Κλάδος αυτής  εγκαταστάθηκε στην Βενετία μέσω των Grimani Calergi και Vendramin Calergi ο οποίος εξακολουθεί να υπάρχει.

Πρόκειται για κλάδο των Φωκάδων. Με γενάρχη τον Ιωάννη Φωκά, εγκαταστάθηκαν στην Κρήτη επί Αλεξίου Κομνηνού. Με βάση τις κτήσεις τους στο Ηράκλειο και τα Ανώγεια, έγιναν η ισχυρότερη οικογένεια της μεγαλονήσου. Επειδή αρχικά συνεργάσθηκαν με τους Βενετούς, απέκτησαν το επώνυμο «Καλλέργης» = αυτός που εργάζεται καλώς.

Σημαντικότεροι Καλλέργηδες: Αλέξιος (κατέπνιξε την κρητική επανάσταση του 1272-78

και ονομάσθηκε από τους Βενετούς «Μέγας Άρχων». Ηγήθηκε όμως μεγαλύτερης επαναστάσεως κατά των κατακτητών το 1282-1299, Βάρδας (ηγέτης επαναστάσεως 1333, αποκεφαλίσθηκε από τον συνεργάτη των Βενετών Γεώργιο Καλλέργη), Λέων (ηγέτης επαναστάσεως 1341-47), Ιωάννης (ηγέτης επαναστάσεως 1362-63), Ιωάννης, Αλέξιος και Γεώργιος (ηγέτες επαναστάσεως 1365-67, αποκεφαλίσθηκαν από τους Βενετούς), Ανδρέας (συνέδραμε την άμυνα της Πόλεως το 1453), Γεώργιος (συμμετείχε στη ναυμαχία της Ναυπάκτου, 1571), Δημήτριος (1803-1867, συνταγματάρχης – ηγέτης του κινήματος για Σύνταγμα) και Λυκούργος (1914-2011, ηθοποιός και πολιτικός). Η οικογένεια παραμένει πολυπληθής στην Κρήτη.

Κλάδος των Καλλεργών είναι πιθανότατα η οικογένεια Καραβία.

Στην Πάρο τους συναντάμε μετά την άλωση της Κάντιας (Κρήτης) τον 17^ο αιώνα στα Μάρμαρα και στην συνέχεια στη Νάουσα και στην Παροικιά.

Σπουδαίες αναφορές γίνονται για τον ιερέα Ναούσης Τζάνε Καλλέργη τον 17^ο αι. αλλά και για τον Καπουκίνο πατέρα  Γαβριήλ Καλλέργη ο οποίος υπογράφει πολλά έγγραφα Ναούσης με τον τύπο Gabriel Calergi Affermo.

–1652. Ίδρυση στην Πάρο αγιοταφίτικου μετοχίου κατά το έτος 1652.

Της Πάρου αδελφάτα «Χώρα Άγουσα»

+Τριτζελέτος Καλέργης (Καλλέργης), η γυνή Μαρκεζίνα.

–1663. Δωρεά κλροδοτήματος μοναχής Καλήστρατης στου πατέρες Ιησουήτες ARSI, Gallia 105, 1 φ. 457.

Εις δόξαν Χριστού αμήν 1663 ιούλιος 11.

Έστοντας και ποτέ λυρά Καλήστρατη μοναχή και να αφήση δια την ψυχήν της στα μοναστήρια του αγίου όρους ήγουν στην λάβραν και στην ασημόπετραν δυο σπιτια κατώγια με το εκλησιαδάκι του μέγαν Ταξιάρχην και με τα δικαιώματά των απόξω από το υγιαλόν και να των αφήση και 12 γρόσια να πλερόνουσι χαράτζι της αφεντίας και νάναι σήμερον 25 χρόνοι και επέκεινα και κανείς από τα μοναστίρια να μην τα γυρέψουν μόνον εχαλασθήκασι και αφτώονται και η εκκλησία να γίνη ωσάν αχούρι και ο κόσμος να πλερόνη τόσους χρόνους τοχαράτζι και να ζημιονούμεθα εις τούτο εμάθαμε πως οι πατέρες οι γεζουίταις (Ιησουήτες) θε να έρθουνε και κτίσουνε εδώ μοναστήρι δια την ψυχήν τως ήγουν ο προεστώς πατέρας γάσπα εμανουήλ (Γασπάρο Εμμανουήλ) από την συντροφίαν του Ιησού και να πάρη και άλλους τόπους εκέι κοντά εις τα άνωθεν χαλάσματα εις τούτο εθελήσαμεν εμείς οι υποκάτωθεν υπογεγραμμένοι παπάδες και γέροντες και η επίλοιπη κομουνιτά (κοινότητα) του καστελίου αγούση (Ναούσης) και δίνομεν του αυτού πατέρα τα άνωθεν σπίτια και τα δικαιώματά τως όλα και δίνομεν τους και το χαράτζι (κεφαλικός φόρος) γρόσια 12  δια να μην τα χάνη η χώρα από την σήμερον να τα κτίση να τα κάμη ως θέλει και βούλεται ωσάν καθολικά πράγματα εδικά του να τ’άχουσιν ως τον αιώνα του αιώνος που να στέκη ο κόσμος και κανείς να μην τους τα πέρνη ποτέ και εμείς όλοι μας να τους μαντινιέρωμεν (ιτ. =συντηρούμε) τους άνωθεν πατέρες σε παντοτινόν και αναπαμένον ποσέσο (ιτ. =αναμφισβήτητη κατοχή).

Δια το αληθές γράφομεν και ιδιοχείρος μας όσοι ξεύρομεν και όσοι δεν ηξεύρομεν βάνομεν άλλους να γράψουσιν δια λόγου μας.

Παπα αντώνις στέργω τα άνωθεν (δεν αναφερεται επωνυμο)

Σκελλάριος αγούσης (Σακελλάριος Ναούσης) στέργω τα άνωθεν και επίτροπος

Παπα δημήτρις τριαντάφυλος (Τριαντάφυλλος) στέργω και επίτροπος

Παπα νικόλαος κρουτιανός στέργω (Κορτιάνος)

Παπα δημήτρις γαρατιάς στέργω (ίσως Γρατσίας)

Πρωτόπαπας στέργω

Γαβριήλ ιερομόναχος στέργω

Γεώργις Μοσκωνάς στέργω (Μοσχονάς).

Ιωάννης σκουτάριος στέργω και επίτροπος

Μαστρο γληγόρις μπηρμπηνιας στέργω και επίτροπος (Πιρπινιάς ή Περπινιάς)

Ανεγνώστης Σκοδήλης στέργω (Σκορδίλης)

Παπα Θεόδωρος στέργω

Κωνσταντής Μοστράτος στέργω

Παπα Τζάνες Καλέργης στέργω

Παπα Χριστόφορος στέργω

Γιαννούλης Μπρούτος στέργω

Νικόλα Μαραπότζο στέργω

Αποστόλης Ραγούσης στέργω

Ανδρέας Ακριβός στέργω

Βασίλης Σαλονικαίος στέργω

Δημήτρης Μαλατέστας στέργω

Μιχέλης Ακριβός στέργω

Γεώργις Πιρπηνιάς στέργω

Δομένεγος Μεδρινός στέργω

Τζόρτζης Μαρκαδιάντος στέργω

Νικόλας Κουρτιάνος στέργω

Γεώργις Φωκάνας στέργω (ίσως Φωκιανός)

Ανεγνώστης Μπελόνιας στέργω

Γεώργις Μαλατέστας στέργω

Τζανίς Μαλατέστας στέργω

Φρατζέσκος Καλέργης στέργω (Καλλέργης)

Ιωάννης Ραγούσης στέργω

Ιωάννης Γρατσίας στέργω

Γεώργιος Σαλονικαίος και νοτάριος του καστελίου Άγουσας (Νάουσας) έγραψαμεν με θέλημα της κομουνιτάς και στερεώνω τα άνωθεν και τα όπισθεν.

–1670. Στις 25 Νοεμβρίου 1670 ο ιερέας Τζάνες Καλλέργης υπογράφει νοταριακό έγγραφο Νάουσας.

–1672. Σε αίτημα των παριανών προς τον προϊστάμενο της γαλλικής επαρχίας Πατέρα της Καθολικής Εκκλησίας  Jacques Dinet για να ζητήσουν πατέρες της καθολικής εκκλησίας να έρθουν στην Πάρο. «Ταπεινοπρεπώς παρακαλούμεν την πανοσιώτη σας, ωσάν προηγούμενος οικουμενικός και πατριάρχης της αγίας και υπέρ ενδόξου συντροφιάς υου ιησού να συγκλύνη εις το να μας έλθουν ωδε εις τον τόπον μας πατέρες δια να κατοικήσουν εδώ έως εις τα άλλα νησιά δια να ημπορέσωμεν και ημείς να λάβωμεν εκείνη την βοήθειαν και ωφέλειαν της ψυχής μας μαζί κα την επιστήμην δια τους μεταγεναστέρους μας, επειδή ξεύρωμεν καλότατα ότι πως η πανοσιώτησας και η τρισκία της όλα ο σκοπός και ο πόθος άλλο δεν είναι εις όλα τα πάντα μόνον να γυρέψετε την μεγαλύτερην δόξα του Θεού και της σωτηρίας των ψυχών εις κάθε τόπον όπου ευρίσκονται…»

Πάρος: εν έτι σωτήριω 1672 εν μήνι μαίω (29) εις το παλαιόν: + Ταπεινός Μητροπολίτης Παροναξίας Μελέτιος.

Το πιο πάνω αίτημα υπογράφουν χριστιανοί, καθολικοί και ορθόδοξοι, κατοίκων της Νάουσας μεταξύ άλλων και ο Ανδρέας Καλλέργης και ο παπά Τζάνες Καλλέργης.

–1663. Αιτήσεις Ναουσαίων στον ηγούμενο Νάξου Γασπάρο Εμμανουήλ α)ARSI Galloa .455

Ευλαβέστατε και αιδεσιμώτατε εν Χω Πάτερ

Η ευχή της αγιωσύνης σου απάνω μας και εις όλον το νησίν τούτο. Έστοντας και από δεκατέσσερες χρόνους οπού λείπουσιν οι ευλαβέστατοι πατέρες της συντροφίας από το νησί μας επαρακαλέσαμεν πολλαίς φοραίς να γυρίσουν εδώ οπού τους είχαμε προτήτερα χρόνους επτά και ακόμη δεν εστραφήκασι αν καλά και πάντα μας ήταξαν καλήν όρεξιν. Τώρα οπού ακούομεν πως ήλθασι εις την Τήνο και εις την Μήλον πρέπον μας εφάνηκεν να δείξωμεν και εμείς την αγάπην και τον πόθον οπού είχαμεν να τους απολαύσωμεν εδώ και να παραλέσωμεν να μας τους επέμψη η αιδεσιμότης σου σαν εκείνος οπού τους ορίζει όλους και δεν γυρεύει άλλο παρά να τους στείλη εκεί οπού εμπορούσι να βοηθήσουν ταις ψυχαίς εις σωτηρίαν παντοτινήν και δόξαν του Θεού και απαντέχοντας τούτην την χάριν φιλούμεν τα χείρας της αιδεσιμότης σου όσοι εδώ κάτω υπογράψαμε.

Από την Πάρον στας 16 του ιουλίου 1663.

Νικόλαος (Ρούσσος) ιερεύς και οικονόμος αγούσης σακελλάριος στέργω τα άνωθεν

Παπα δημήτριος τριαντάφυλος στέργω

Ιωασάφ ιερομόναχος μαλατέστας στέργω

Παπα Τζάνες Καλέργης στέργω

Παπα δημήτρις γανάτζες στέργω

Νικηφόρος γιράρδης στέργω τα άνωθεν

Γεώργις μοσκονάς στέργω

Τζουάνες μοσκονάς δούλος της εντιμότης σας

Τζουάνες κωταρίς δούλος της αιδεσιμότης σας

Μαστρο γληγόρης (Περπινιάνης) δούλος της αιδεσιμότης σας

Ανδρέας καλέργης δούλος της αιδεσιμότης σας

Δημήτρις μαλατέστας δούλος της αιδεσιμότης σας

Νικήτας μεδρινός στέργω

Ανεγνώστης ραγούσης στέργω.

–1674. Γράφει ο ιστορικός της καθολικής κοινότητας Νάξου Ι. Μαρκόπολις, «Δια την χαρμόσυνον είδησιν εγκαταστάσεως των Καπουκίνων στην Νάουσαν, οι κάτοικοι της Ναούσης, καθολικοί και ορθόδοξοι, κατασυγκινηθέντες από τα επαγωγά διδάγματα των πατέρων Καπουκίνων, προέβησαν εις επανειλημμένας ενεργείας παρά τοις αρμοδίοις δια την μονίν εγκατάστασιν των πτωχών της Ασσίζης εις την πόλιν των. Επί μακράν σειράν ετών εξακολουθούν να απευθύνουν εγγράφους αιτήσεις προς τας προϊσταμένας αρχάς του τάγματος δια την εκπλήρωσιν του κοινού πόθου των. Επί τέλους το 1674 η αίτησις των εγένετο αποδεκτή. Απερίγραπτος υπήρξε η χαρά και πρωτοφανής ο ενθουσιασμός των κατοίκων της Ναούσης δια την χαρμόσυνον είδησιν περί οριστικής εγκαταστάσεως των Καπουκίνων εις την κωμόπολιν των. Επ’ ευκαιρία του ευφροσύνου αγγέλματος προσύλθον διάφοροι ορθόδοξοι ιερείς και οι προύχοντες της Ναούσης, καθολικοί και ορθόδοξοι, ενώπιον του Γάλλου υποπρόξενου , και υπέγραψαν το έγγραφον. Εις δόξαν Χριστού αμήν. Εν έτει 1674 Δεκεμβρίου 25, εν κάστρω Νάουσας, όλοι ομόγνωμα και ομονιασμένοι προσμένουμε τους αιδεσιμοτάτους πατέρες να έρθουν εδώ να κτίσουν ένα μοναστήρι και δια σημάδι και βεβαίωσιν πως τους δεχόμαστε με κάθε μας καρδίαν και πολλά μετά χαράς υπογράφομε το παρόν γράμμα οι υποκάτωθεν υπογεγραμμένοι…» (υπογράφουν 12 ορθόδοξοι ιερείς και δυο καθολικοί, ο π. Λεονάρδος Φρέρης εφημέριος του Αγίου Γεωργίου Νάουσας και ο π. Δομένιος Κρίσπης. Και 40 πρόκριτοι εκ των οποίων οι αδερφοί Γιράρδοι κ.α.). Ο Σακελλάριος Ναούσης, ο Σκευοφύλαξ Ναούσης παπά Νικόλαος Κορτιάνος, Πρωτόπαπας, Ηλίας ιερεύς και Σακελλάριος Ναούσης, Πρωτοσύγκελος Νικόδημος ιερομόναχος, παπα Νικόλαος Ρούσης (ίσως Ρούσσος), Παπα Δημητρης, Παπα Θεόδωρος Πατελάς (ίσως Πατέλης), Παπα Τζάνες Καλούργης (Καλλέργης), παπα Χριστόφορος, Παπα Γιώργης Πουλός, Θεόδωρος …, παπα Νικολός Μαρκαντάτος, Ανεγνώστης Ρινιέρης (Ρενιέρης), Ανδρέας Καλούργης (Καλλέργης), Ιωάννης Κορτιάνος, Ιωάννης Ντελαγραμμάτικας, Γιωάννης Νταμουλής, Γιάκουμος Ρούσος (Ρούσσος), Γεώργης Καλλέργης,  PRE Domenico Crispo, Νικηφόρος Γεράρδης, Μιχελέτος Σπυρίδος, Αντώνης Μαλαξός, Ανδρέας Σμυρνιός, Φρατζέσκος Γρίσπος, Γεώργης Σαλονικιός, Τζάνες Καζανόβας, Ιωάννης Λευκαρός, Μιχέλης Σαλονικιός, Marco Foscolo, Ιωάννης Μοσκονάς, Αντώνης Γρυπάρης, Ιωάννης Σκούταρης, Φρατζέσκος Καλέργης, Ανεγνώστης Καρτιάνος, Γεώργης…, Ντεμενεγος Μεντρινός (Μενδρινός), Δημήτρης Στοφιλάς, Αντώνης Γρυπάρης, Γεώργης …, Δημήτρης …, Γεώργης …, Γεώργης Αλαβάνος, Δημήτρης Βασταζής, Νικολής Μπάρμπερης, Δημήτρης …, Μπατίστας Γεράρδης, Νικόλαος Γεράρδης.

–1675. Στις 15 Μαΐου 1675 σε επιστολή Ναουσαίων προς τον πρεσβευτή των Γάλλων, αιτώντας Καπουκίνους πατέρες  υπογράφει ο Gabriel Calergi Affermo.

–1679. Στις 13 Αυγούστου 1679 υπογράφει σε πωλητήριο Αγίου Μηνά ο Μοναχός Παρθένιος Καλλέργης.

–1682. Έγγραφο αγοραπωλησίας που είχε δημοσιευθεί στα «ΠΑΡΙΑΝΑ» το 1983 από την συλλογή του Σίμου Συμεωνίδη σχετικά με την Καθολική Συνοικία στην Παροικία.

+ Εις δόξαν Χριστού αμήν, 1682 εν μηνί μαρτίου 30 κατά το παλαιό. Προσκαλεσμένος εγώ ο νοτάριος υπογεγραμμένος Παροικίας από ένσταση της κερ’ Αντριάνας θυγάτηρ του ποτέ Ιωάννη Καλαβρέ, γυνή του πατρόν Φραντζέσκου Ρόσι ομάδι με την αδελφήν της την κερά Μαρία οι οποίες λέγουσι πως τους ευρίσκεται κληρονομική της άνωθεν Αντριάνας από την Άννα θυγάτηρ του ποτέ μαστο Γιάκουμου Αρτήμη μία εκκλησία καλούμενη Άγιος Νικόλαος ο Αρρανός εν τη τοποθεσία Καινούργιο Πηγάδι καθώς παρών την σήμερον εμαρτύρησαν η κεράτζα της και η αδελφή της μάνας της αυτής Αντριάνας πως είναι η εκκλησία ιδική των ονομαζόμενες Ειρήνη και Μαργαρίτα, σύμπλιος της αυτής εκκλησίας Τζώρτζης Χριστιανόπουλος και Μιχάλης Κατζαούνης και Πατίστας Ντουλόνος και Μαρκάκης Καλλέργης, η οποία κέρ Αντριάνα προβλέποντας και καταλεπτώς γνωρίζοντας ότι εφοβέριζε κίνδυνος κατά κράτος χαλασμού, διά τούτο πρίν χαλάσει εβουλήθηκε να προμηθέψη να την ανακαινίση και να την αναστήση διά ψυχινήν της σωτηρίαν και παντοτεινόν μνημόσυνον αυτηνής και των γονέων της και των κληρονόμων της με το να των τηνε αφιερώσουν δορυφόρων διά πάντοτε – λοιπόν βουλόμενοι συνγνωμικώς το άνω αντρόγυνο, ήγουν ο πατρόν Φραντζέσκος και η συμβία του Αντριάνα έχοντας παντοία γνώμη ως άνωθεν μαρτυρούσι οι άνωθεν Ειρήνη και Μαργαρίτα η κεράτζαν της πώς είναι καθολική νοικοκυρά και κληρονόμησα γνωρίζοντας το συμφέρον της ψυχής της και διά καλόν επιτηρητήν τον ευλαβέστατον εν ιερεύσι προ Φραντζέσκο Κρίσπο καπελάνο του αλτάριου του λατίνου εις την κερία την Καταπολιανή τον οποίο στερκτοί αποφασιστικά θέλουν και ελεύθερα χωρίς κανενός παρακίνηση προσηλώνουν, δόνουν, χαρίζουν και απαρατούν από την σήμερον τουν αυτόν ναόν με πάσαν του δικαίωμα που τον αγκίζει να ημπορή να κτίση, να αναστήση και να αυξήση και ως ορέγεται διά καλύτερον εις αυτόν να πράξη ως πράγμα ιδικόν του:

-ξεκαθαρίζοντας ότι όποτε θεού θέλημα είχε γενεί ο Μπατίστας ο υιός της άνωθεν Αντριάνας άξιος ιερεύς και επιτήδειος διά την υπηρεσίαν ταύτης της Εκκλησίας να προτιμάται υπέρ άλλου μετά τον θάνατον του ειρημένου Κρίσπου καθολικού εφημέριου να έχη την χάριν να εφημερεύει την αυτήν εκκλησίαν. Έστον τας ακόμη και τούτο, να έχουν μέσα εις τον αυτόν ναόν την μπαντοτεινή τως κατοικίαν, να θάβουνται και να μνημονέβουνται αιωνίως αυτοί και οι γονοί των και οι κληρονόμοι των και αν κανείς από τους κληρονόμους τονε κληρονόμος είχε αμφιβάλει εναντίον της θεαρέστου κανά πληρή κοντάνα της κατά καιρούς αφεντίας ριάλια 20 και να κληρονομά και την κατάρα του αγίου και των γονέων τως, μάλιστα να διαφεντέρουν και να ξεμηστεύουν από πάσαν κακότροπον άνθρωπον τον αυτόν υπηρέτην λεγόμενον Κρίσπον ως καθολικό οικοκύρη και κληρονόμο τους και ειρηνικού και παντοτεινό Ποσέσο διά το οποίον εις βεβαίωσιν τοιαύτης μισταποδόσεως προσκαλούμεν και μάρτυρες παρακαλετοί εις ασφάλειαν:

-διά μαρτυρίας του Τζώρτζη Λαζανιά

-δια μαρτυρίας του Ιωάννη Καλόπλαστου

Διά μαρτυρίας του Μανθέου Μπαρπέρη Κρητικού

Πέτρος ιερεύς Βιτζαράς νοτάριος Παροικίας έγραψα

(Τ.Σ.) Εμείς ANTONIO SPIRIDO Πρόξενος Βενετίας στην Πάρο βεβαιώνουμε την υπογραφή του ανωτέρω παπά Πέτρου Βητζαρά καθώς και την αυθεντικότητα του αντιγράφου της ανωτέρω πράξεως.

Πάρος 18 Απριλίου 1684 νέο ANTONIO SPIRIDO CONSOLE VENETO

Εμμανουήλ Κομητάς Προξενικός Καντζιλιέρης.

–1699. Ρετζιβούτα. Καστέλλι Κεφάλου, Τζιπίδος, 1699. Ο καπετάς Μιχάλης Κοσμάς έλαβε από τον μαστρο Γεώργη Σταμάτη ή Σταματικός 2,30 ρεάλια για το φατούρο του ανιψιού του. Το έγγραφο συνέταξε ο ιερέας Μιχαήλ Στάμεναςκαι υπογράφουν ο ιερομόναχος Θεοδόσιος και ο ιερέας Ιωάννης Καλλέργης.

–1713. Ο ιερέας και κοινός επιγραφεύς Γεώργιος Καλλέργης, Επιστάτης, μαζί με άλλους, της περιουσίας του Νικολάου Κορτιάνου, σύμφωνα με την διαθήκη του που συντάχθηκε στο Καστέλλι της Νάουσας στις 25 Μαΐου 1713.

–1718. Στις 19 Απριλίου 1718 υπογράφει στη Νάουσα προικοσύμφωνο του Δημήτριου Περδικάκη και της Αναστασίας Λιπράντου ο Σκευοφύλαξ Νάουσας Γεώργιος Καλλέργης.

–1718. Ο ιερέας και κοινός επιγραφεύς Γεώργιος Καλλέργης, υπογράφει την διαθήκη της Θεοδούλης Νταμέζια που συντάχθηκε στο Καστέλλι της Νάουσας στις 23 Νοεμβρίου 1718.

–1719. Ο ιερέας και κοινός επιγραφεύς Γεώργιος Καλλέργης, υπογράφει την διαθήκη της Καλλίτζας θυγατρός Νικολάου που συντάχθηκε στο Καστέλλι της Νάουσας στις 24 Αυγούστου 1719.

–1720. Σε έγγραφο Ναούσης μνημονεύεται ο ιερομόναχος, ηγούμενος της μονής του Αγίου Ανδρέα Ιωακείμ Καλλέργης το 1720.

–1721. Προικοσύμφωνο του Τζανάκη στο Καστέλλι Νάουσας, 20 Ιαν. 1721 «ακόμα δώνει της και ένα μαγαντζε οπού έχω είς την Γκατούνα σύμπλιον Γιακουμάκης Καλλέργης.

–1721. Προικοσύμφωνο Κυριάκου Καλλέργη και Φραγκεσκίνας Γοράντα Νάουσα 17 Δεκ. 1721 «ένα χωράφι εις την Καντηνελιά πλησίων Ιωάννης Πουλάκης και της Κουκουναριάς».

–1722. Στις 15 Ιανουαρίου 1722 αναφέρεται ο ιερέας Νάουσας Γεώργιος Καλλέρης.

–1722. Σκευοφύλαξ Ναούσης σε έγγραφο στις 9 Ιουλίου 1722 αναφέρεται ο Καλλέργης.

–1723. «Προικοσύμφωνο του Ντριτζελέτου Καλλέργη» Νάουσα, 28 Απριλίου 1723.

«Εν πρώτοις και διά χάριν προικός τάζει η κυρία Ζαμπέτα γυνή του ποτέ Φραντζέσκου Νταβερώνα, της θυγατρός της (…). Από δε το έτερον μέρον ο κυρ Ντριτζελέτος Καλλέργης γράφει (…). 

–1723. Ο ιερέας Βασίλειος Καλλέργης αναφέρεται σε προικοσύμφωνο της Νάουσας που γράφηκε στο μοναστήρι του Αγ. Ανδρέα στις 10 Νοεμβρίου 1723.

–1724. Ο ιερομόναχος Δανιήλ Καλλέργης υπογράφει προικοσύμφωνο που συντάχθηκε στο μοναστήρι του Αγίου Ανδρέα Νάουσας στις 7 Δεκεμβρίου 1724.

–1725. Σε πωλητήριο Νάουσας 26 Δεκ. 1725 «αγορά του παπά-κυρ Τιοθέου Ακριβού από Γεωργάκη Ανδρουτσάνο (Ιταλός) ένα κομμάτι χωράφι όπου έχει ο Ανδρουτσάνος εν τη θέσει του Κολωνίου περιέχει πλησίον το μοναστήριον τος και Ντεμένογο Καλλέργη.

–1725. Ο ιερέας Γαβριήλ Καλλέργης αναφέρεται σε προικοσύμφωνο του Γεωργάκη Νταβερώνα και της Καλής στη Νάουσα στις 19 Οκτωβρίου 1725, ένα χωράφι πλησίων Λογγοβάρδας και παπα Γαβριήλ Καλέργη.

–1726. Ο ιερέας Βασίλειος Καλλέργης αναφέρεται σε έγγραφο της Νάουσας στις 27 Δεκεμβρίου 1726.

–1727. Ο ιερέας Βασίλειος Καλλέργης αναφέρεται σε πωλητήριο της Νάουσας στις 15 Δεκεμβρίου 1727.

–1728, «το εμισο χωράφι εν ω περιέχει εις τοπον θέση της Αγίας Καλής πλησίον Ανδρέας Καλλέργης». Ιερομόναχος Ιωακείμ Καλλέργης 18 αι. στον Αγ Ανδρέα.

–1728. Σε έγγραφα του 1728 αναφέρεται ο Βασίλειος Καλλέργης.

–1729. Ο ιερέας Βασίλειος Καλλέργης αναφέρεται σε διαθήκη του Ιάκωβου Αναπλιώτη στη Νάουσα στις 2 Νοεμβρίου 1729.

–1733. Πρακτικό εκλογής απεσταλμένων του κοινού της Νάουσας στην Κωνσταντινούπολη στις 26 Οκτωβρίου 1733 αναφέρεται ο παπά Βασίλης Καλλέργης, ο Ανδρέας και ο Τζάνες Καλλέργης.

–1733. Ο Μάρκος Μονοβασιώτης αναφέρεται σε πωλητίριο από τον πεθερό του Μανωλη Καλλέργη στις 4 Δεκεμβρίου 1733.

–1734. (Νάουσα 1 Οκτ. 1734) «Το χωράφι που έχει από τον ποτέ παπά-Γεράσιμον Καλλέργη εις τον Κάμπο του Προδρόμου, το αφήνω της νύφης του Μαργαρίτας δια χάρες και καλωσύνες οπού της γνωρίζει».

–1737. Προικοσύμφωνο Νάουσας 7 Νοεμ. 1737 του Ανδρ. Βαλέντζα και Αικατερίνης «εις την Ρούγα του Δεσπότου Χριστού πλησίον Ιακώβου Καλλέργη».

–1740. Καντζιλάριος Ναούσης το 1740 ο Τζάνες Καλλέργης.

–1740. Σε έγγραφο του 1740 της οικ. Βατιμπέλλα αναφέρει "Νήσος Πάρος Καστελιω εις τα 1740 νέο 3 Ιανουαρίου ημέρα Κυριακή και ώρα 3 της ημέρας. Ήλθασι εις την Νάουσα τέσσερις λεβέντες αρματωμένοι από το μπαστιμέντο του Καπετάν Φραγκίσκου Μαρία κοματάντε μίαν πουλάκα αρματωμένη εις την αμάχη με πατιέρα της Μάλτας οι άνθρωποι όπου ήλθαν ήτον ένας σαρτζελτές, το όνομά του Μπορταλαμαίος, με άλλους τρείς αρματωμένους και ερισαλτάρασι με δύναμιν των αρμάτων των επάνω εις το σπίτι του Σιόρ Κονσούλου των Εγγλέζων ονοματισμένος Σιόρ Νικολός Βατιμπέλλας. Και αυτός θεωρώντας του με τα άρματα και ξεσαθωμένοι εσφαλίκτη μέσα εις την κάμαράν του και αυτοί ψάχνοντας του και τον έβγαλαν από μέσα, τον εκατέβασαν κάτω σύροντας τον ώσαν κατάδικον και τα κοπέλλια του θεωρόντας την τόσην καταδίκην όπου του έκανα, αρμπούρισαν την παντιέρα του Βασιλέως της Εγγλιτέρας διά να διαφεντευθή και εφανέρωσαν και την διαφέντευσιν του Βασιλέως της Φράντζας δια τα καλά μέριτα του μακαρίτου πατρός του εφανέρωσαν και τις διαφέντεψες ιδικές των και με όλα αυτά από τον νούν των δεν επέρασαν μόνον το επήραν ως κατάδικον ξεσκισμένον και τον επήγαν ξεσπαθωμένοι μέσα εις την Παρκιά και εγύρευσαν καιρόν να τον σκοτώσουν, μα τον ακολούθησαν κόσμος πολύς και δεν ευρίσκαν άδειαν να κάμουν την όρεξιν τους, και πηγαινάμενοι εις την Παρκιάν αν δεν ήθελεν ευρεθή εις το Πόρτο ο Καπετάν Λούης Γζιπέτρος από το Σαν Τραπέ και ο καπετάν Αντώνιος Μαρτίν από το Σαν Τραπέ καπετάνιος εις ένα καράβι και ο καπετάν Κάρλος και ο καπετάν Τζουάνες αν ήθελαν λείψει αυτοί δεν ηξεύρομεν το τέλος όπου είχαν να πράξουν χωρίς κανένα νιτερέσσο και εις τούτο δίνομεν την παρόν μαρτυρίαν εις την ψυχήν μας πως τα είδαμεν με τα μάτια μας και υπογράφουμεν εις βεβαίωσιν. Το σφραγίζομεν και με την σφραγίδα της κοινότητας μας.

Οικονόμος Νάουσας μαρτυρώ, Σακελάριος Νάουσας μαρτυρώ, Σκευοφύλαξ Νάουσας μαρτυρώ, ο Προηγούμενος του Βατοπεδίου Αθανάσιος μάρτυς, Αρχιδιάκως Νεόφυτος Βατιμπέλλας μαρτυρώ ως είδα, Λοΐζος Τζιμπέρ…. Τζάνες ο Καλλέργης, Κανζιλάριος Ναούσης πιστώς γέγραφα"

–1744. Κατά τη Γενική Συνέλευση εκπροσώπων όλων των κοινών της Πάρου, της 6 Απριλίου 1744, αποφασίζουν να συντάξουν γράμμα υπερασπίσεως του συμπατριώτη τους δραγουμάνου Νικολάου Μαυρογένη, εναντίον των εις βάρος του συκοφαντιών μερικών συμπατριωτών τους, προς τις τουρκικές αρχές. υπογράφει και ο παπά Γεώργιος Καλλέργης.

–1747. Σε πρακτικό εκλογής απεσταλμένου στην Κωνσταντινούπολη από το κοινό της Παροικιάς σε Γενική Συνέλευση στις 26 Οκτωβρίου 1747 μαρτυρείται ο παπά Γιώργης Καλλέργης.

–1750. Ο ιερέας και κοινός επιγραφεύς Γεώργιος Καλλέργης, φέρει τον τίτλο του «κοινού επιγραφέως»  της Νάουσας στην διαθήκη του Φραντζέσκου Φωτεινού στις 22 Μαρτίου 1750.

–1750. Σε Πρακτικό εκλογής απεσταλμένου των επτά κοινών της Πάρου (Παροικιάς, Νάουσας, Κεφάλου, Τζιπίδου, Λευκών, Μαρμάρων, Δραγουλάς) στην Κωνσταντινούπολη της 23 Αυγούστου 1750, μαρτυρείται ο ιερέας Νάουσας Γεώργιος Καλλέργης.

–1751. Σε έγγραφο στις 4 Νοεμβρίου 1751 αναφέρεται ο Χουκιετάκης Καλέργης.

–1754. Ο ιερέας και κοινός επιγραφεύς Γεώργιος Καλλέργης, φέρει τον τίτλο του «κοινού επιγραφέως»  της Νάουσας υπογράφει έγγραφο στις 22 Σεπτεμβρίου 1754.

–1755. Σε εκλογή απεσταλμένου στην Κωνσταντινούπολη από το κοινό Πάρου σε Γενική Συνέλευση στις 23 Αυγούστου 1755 μαρτυρείται ο Ιωάννης Καλλέργης.

–1756. Αναφέρεται σε έγγραφα της μονής του Βατοπεδίου ο παριανός ιερομόναχος Γρηγόριος Καλλέργης.

–1763. «Άννθος εξαγορείας ήτοι βιβλιάριον διά στίχων πολιτικών συντεθέν παρά Γεωργίου ιερέως, του μετονομασθέντος Γρηγορίου μοναχού τουπώνυμον Καλλιέργη του εκ Πάρου…» τον Δεκέμβριου του 1763 το υπ’ αριθ. 1149 βατοπεδινόν Μηνολόγιον.. Ο Γρηγόριος Καλλέργης από την Πάρο ήταν ιερομόναχος στο Βατοπέδιο.

–1767. Ο Βατοπεδινός παριανός ιερομόναχος Γρηγόριος Καλλέργης έγγραψε στις 20 Απριλίου του 1767 τμήμα του χειρογράφου Ι 34 της Μεγίστης Λαύρας..

–1780. Ο Άγιος Παντελεήμωνας στον Κώστο αναγέρθηκε το 1780, συμφωνα με επιγραφή που σωζόταν άλλοτε στη νότια όψη του ναού, ανακαινίσθηκε όμως ριζικά πριν λίγα χρόνια. Στη βόρεια όψη του ναού είναι εντοιχισμένη μαρμάρινη πλάκα, η οποία αναφέρει τα εξής: «Μέγας Δωρητής Ιερού Ναού Αγ. Παντελεήμονος Καλλέργης Δημήτριος του Κων/ντίνου και της Φλώρας».

–1783. Σε έθεση περί της καθολικής εκκλησίας στη Νάουσα του 1783 αναφέρεται ο Βικάριος Πάρου (θανών) δον Ιωάννης Καλλέργης.

–1824. Σε έγγραφο στις 21 Σεπτεμβρίου 1824 αναφέρεται ο Θεόδωρος Καλλέρ(γ)ης.

–1827. Επιστολή στις 22 Μαρτίου 1827 του οπλαρχηγού της επανάστασης και κατόπιν αρχηγού της επανάστασης στις 3 Σεπτεμβρίου 1843 επί βασιλιά Όθωνα, Δημητρίου Καλλέργη.

–1828. Στις 2 Δεκεμβρίου 1828 στη Νάουσα μαρτυρείται ο Τζανής Καλλέργης ως εκτιμητής του Αι Γιώργη στο Μυροβίγλη.

–1829. Σε έγγραφα Ναούσης του 1829 αναφέρεται ο Ζαννής Καλλέργης.

–1829. Ξανθή Καλλέργιο, μαθήτρια ετών 9 της Αλληλοδ. Σχολής Λευκών (5 Δεκεμβρίου 1829).

–1829. Ο ονομαστικός κατάλογος των μαθητών του Αλληλοδιδακτικού Σχολείου της Νάουσας του σχολικού έτους 1829.

«Οι μαθητευόμενοι εις την Αλληλοδιδακτικήν Σχολήν της κομοπόλεως Ναούσης»

Ξανθή Καλλέργη ετών 9.

–1831. Στις 21 Οκτωβρίου 1831, σωτήρια επιστολή των κατοίκων της Πάρου προς τον επίτροπο Αιγαίου Πελάγους, για τα δεινά των κρητών νέοαποίκων εναντίων των ντόπιων. Υπογράφει… ο Νικόλαος και ο Τζόρκης Καλλέργης από τα χωριά του Κεφάλου. 

–1832. Εν Ναούση της Πάρου τη 27 Μαρτίου 1832, σε έγγραφο της σχολής του Αγίου Αθανασίου αναφέρεται ο Γεώργιος Καλλέργης.

–1843. Σε ονομαστικό κατάλογο των εκλογικών αποτελεσμάτων Νάουσας στις 27 Οκτωβρίου 1843 αναφέρεται ο Τζανής Καλέργης.

–1844. Σε εκλογικό κατάλογο στις 18 Μαρτίου 1844, του Δήμου Νάουσας (συμπεριλαμβάνεται και ο Κώστος), υπάρχει εγγεγραμμένος ο 59χρονος κτίστης Ιωάννης Καλέργης, ο 30χρονος γεωργός Περούλης Καλέργης, ο 59χρονος γεωργός Τζανής Καλέργης, ο 45χρονος γεωργός Νικήτας Καλέργης, ο 45χρονος γεωργός Νικόλαος Ιω. Καλλέργης, ο 40χρονος γεωργός Κωνσταντίνος Ιω. Καλλέργης και ο 33χρονος εργάτης Στέφανος Ιω. Καλλέργης.

–1844. Στον εκλογικό κατάλογο του Δήμου Μαρμάρων το 1844 είναι εγγεγραμμένος ο 28χρονος γεωργός Γεώργιος Τζώρ. Καλέργης, ο 65χρονος γεωργός Τζώρτζης Καλέργης, ο 57χρονος γεωργός Νικόλαος Καλέργης και ο 60χρονος ποιμήν Μνιγός Ν. Καλέργης.

–1847. Στον εκλογικό κατάλογο Μαρμάρων του 1847 είναι εγγεγραμμένος ο 31χρονος γεωργός Γεώργιος Τζωρ. Καλλέργης,  ο 63χρονος μυλωνάς Νικόλαος Καλέργης και ο 25χρονος γεωργός Ιάκωβος Ν. Καλέργης.

–1847. Στον εκλογικό κατάλογο Κώστου του 1847 είναι εγγεγραμμένος ο 45χρονος γεωργός Καλλέργης Νικόλαος του Ιωάννη, ο 40χρονος γεωργός Κωνσταντίνος Καλλέργης του Ιωάννη και ο 33χρονος εργάτης Καλλέργης Στέφανος του Ιωάννη.

–1867. Στις 23 Απριλίου 1867 ο 26χρονος μαραγκός από την Πάρο Πέτρος Μπαρμπαρίγος του Λουκά και της Κυριακής Καλλέργη, παντρεύεται στην Ερμούπολη την 22χρονη από την Άνδρο Ειρήνη Παρώδου, του Άγγελου και της Μαριγώς.

–1871. Στις 17 Σεπτεμβρίου 1871 ο 40χρονος βυρσοδέψης από την Πάρο Φραντζέσκο Καλλέργης του Ιωάννη και της Ειρήνης, παντρεύεται στην Ερμούπολη την 35χρονη από την Πάρο Δέσποινα Μαούνη, του Μιχαήλ.

–1875. Σε εκλογικό κατάλογο του 1875, του Δήμου Μάρπησσας (της επαρχίας Νάξου), υπάρχει εγγεγραμμένος ο Καλλέργης Τζώρτης του Γεωργίου 37 ετών γεωργός από τα Μάρμαρα αλλά και ο Καλλέργης Ιάκωβος του Νικολάου 60 ετών γεωργός από τα Μάρμαρα.

–1883. Σε εκλογικό κατάλογο της Νάουσας του 1883, υπάρχει εγγεγραμμένος ο Καλέργης Νικόλαος του Ζαννή, 54 ετών, γεωργός. Ο Καλλέργης Φραγκίσκος του Ιωάννη, 58 ετών, βυρσοδέψης, κάτοικος Σύρου. Ο Καλλέργης Δημήτριος του Κωνσταντίνου, 23 ετών, γεωργός. Ο Καλλέργης Στέφανος του Γεωργίου, 27 ετών, γεωργός και ο Καλλέργης Ιωάννης του Νικολάου, 25 ετών, γεωργός.

–1883. Σε εκλογικό κατάλογο του Κώστου του 1883, υπάρχει εγγεγραμμένος ο Καλέργης Ιωάννης του Κωνσταντίνου, 46 ετών, εργάτης και ο Καλέργης Παντελής του Νικολάου, 45 ετών, εργάτης.

–1903. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμμένη η Λαρέντζα Ιακώβου Καλλέργη, ετών 70, οικιακά, χήρα.

–1903. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμμένος ο Γεώργιος Ιακώβου Καλλέργης, ετών 35, κηπουρός, έγγαμος.

–1903. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμμένη η Μαριγώ Γεωργίου Καλλέργη, ετών 35, οικιακά, έγγαμος.

–1903. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμμένος ο Ιάκωβος Γεωργίου Καλλέργης, ετών 2, άνευ, άγαμος.

–1903. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμμένος ο Γεώργιος Ζώρζη Καλλέργης, ετών 30, εργάτης, έγγαμος.

–1903. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμμένη η Μαργαρίτα Γεωργίου Ζώρζη Καλλέργη, ετών 25, οικιακά, έγγαμος.

–1903. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμμένος ο Ζώρζης Γεώργιος Ζώρζη Καλλέργης, ετών 2, άνευ, άγαμος.

–1903. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμμένος ο Μπελούκης Γεώργιος Ζώρζη Καλλέργης, ετών 1, άνευ, άγαμος.

–1903. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμμένη η Αικατερίνη Τζώρζη Καλλέργη, κάτοικος Μαρμάρων ετών 60, χήρα.

–1903. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμμένος ο Νικόλαος Τζώρζη Καλλέργης, κάτοικος Μαρμάρων ετών 33, άγγαμος.

–1916. Στις 17 Φεβρουαρίου 1916 ο 26χρονος ναυτικός από την Πάρο Ιωσήφ Μπαζαίος του Γεωργίου και της Μαριγώς Καλλέργη παντρεύεται στην Ερμούπολη την 24χρονη από την Σύρο Ελένη Ζώρζου, του Αντωνίου, και της Στυλιανής Σπηταλιωράκη.

–1919. Το 1919 γεννιέται ο Καλλέργης Νικόλαος του Ιωάννη ναυτικός κάτοικος Παροικιάς. Το 1948 διαγράφετε από τον εκλογικό κατάλογο Παροικιάς ως εγγραφέντας σε άλλη Κοινότητα.

–1919. Το 1919 γεννιέται ο Καλλέργης Μηνάς του Κωνσταντίνου γεωργός κάτοικος κοιν. Κώστου.

–1920 από τους ιδρυτές, όπως προκύπτουν από το βιβλίο πρακτικών του Συνδέσμου «Εν Πειραίει Συνδέσμου Ναουσαίων Πάρου» είναι ο Καλλέργης Γ.

–1964. Κοινοτικαί Εκλογαί 5 Ιουλίου 1964. Εις ΚΩΣΤΟΣ: Κατήλθεν 3 Συνδ. ο 1ος υπό τον πρόεδρον κ. Νικ. Μαυραγκάν όστις έλαβε 70 ψήφους ο 2ος υπό τον κ. Γ. Ζουμή με 77 και ο 3^ος υπό τον Μιχ. Αναστ. Ρούσσον με 17.

Πρόεδρος ο κ. Γ. Ζουμής, Αντιπρ. Αναστ. Ρούσσος και Σύμβουλοι οι Π. Καλλέργης, Νικ. Μαυραγκάς και Νικόλ. Χερουβείμ.

–Καλλιέρος ή Καλλίερος: Φράγκικο επώνυμο αρχικά καθολικού δόγματος, κατάγονται από την Πελοπόννησο (Κορώνη) και ήρθαν στη Πάρο μέσο Μήλου το 1776.

Στην Πελοπόννησο (Κορώνη) ήρθαν από την Ιταλία το 15ο αιώνα και το όνομα ήταν Caligeri. Στην Πάρο συνεχίζει το επώνυμο αφού πρόσφατα (2012) ο Παναγιώτης Καλλιέρος εγγονός του διδάσκαλου Παναγιώτη Καλλιέρου έχτισε το εξοχικό του σπίτι στην περιοχή Λάγγερη.

–1805. Ο Αναστάσιος Δ. Καλλιέρος, διδάσκαλος της ιδιαίτερης πατρίδας του Πάρο. Γεννήθηκε στην Πάρο στις 24ή 5 Μαρτίου του 1805 ή 6 και πέθανε στην Πάρο σε ηλικία 80 ετών στις 13 Απριλίου του 1885. Η επιτύμβια πλάκα του είναι στον ναό του Αγίου Δημητρίου στην τοποθεσία Στέρνα. Σύζυγός του η Ασπάσία Κούτρα και Τέκνα τους ο Δημήτριος (1859), ο Παναγιώτης (1861), ο Γεώργιος (1863), η Αννεζώ (1864) και η Μαρουσώ (1866).

–1821. Παριανός αγωνιστής του 1821 ο Δημήτριος Καλλιέρος..

–1833. Σε κατάλογο της εν Παροίκια Ελληνοδιδακτικής Σχολής μαθητευόντων παιδιών στις 28 Απριλίου 1833 αναφέρεται ο Σωκράτης Καλλιέρος.

–1847. Στον εκλογικό κατάλογο Ωλιάρου είναι εγγεγραμμένος ο 27χρονος γεωργός Καλλίερος Κωνσταντίνος.

–1847. Στον εκλογικό κατάλογο Παροικιάς (συμπεριλαμβάνεται και η Αντίπαρος) είναι εγγεγραμμένος ο 37χρονος γεωργός Αντώνιος Καλλιέρος, ο 39χρονος κτηματίας Αναστάσιος Καλλιέρος, ο 66χρονος ράπτης Δημήτριος Καλλιέρος, ο 73χρονος σανδαλοποιός Γεώργιος καλλιέρος και ο 31χρονος ξυλουργός Δημήτριος Καλλιέρος.

–1859. Γεννιέται το 1859 ο Δημήτριος Καλλιέρος του Αναστασίου και της Ασπασίας. Σύζυγος του η Ερατώ Βατιμπέλα.

–1861. Γεννιέται το 1861 ο δάσκαλος Παναγιώτης Καλλιέρος (1861-1937) του Αναστασίου, σύζυγός του η Στυλιανή Άγγ. Κορτιάνου. Τεκνα τους ο Αναστάσης (1903), η Μαρουσώ (1905), η Αννεζώ (συζ. Κώστα Κονδύλη [1853]) και ο Άγγελος (1909).

–1863. Γεννιέται το 1863 ο Γεώργιος Καλλιέρος του Αναστασίου και της Ασπασίας.

–1864. Γεννιέται το 1864 Η Αννεζώ Καλλιέρου του Αναστασίου και της Ασπασίας. Σύζυγός της ο Κωνσταντίνος Κονδύλης.

–1866. Γεννιέται το 1866 Η Αννεζώ Καλλιέρου του Αναστασίου και της Ασπασίας. Σύζυγός της ο Ηρακλής Φωκιανός.

–1893. Διδάσκαλος του Δημοτικού Σχολείου Παροικιας κατά την περίοδο 1893 έως το 1917 ο Παναγιώτης Καλλιέρος.

–1901. Τον Δεκέμβριο του 1901 ο γνωστός παιδαγωγός, διευθυντής του Δημοτικού Σχολείου Παροικιάς Παναγιώτης Αναστ. Καλλιέρος αρραβωνιάστηκε την «ενάρετον εκ Ναούσης χρηστήν δεσποσύνην Στυλιανήν Αγγέλου Κορτιάνου» και το επόμενο έτος, τον Μάιο του 1902 σε ηλικία 41 ετών τέλεσε τους γάμους του: «Ετέλεσεν εν Ναούση σεμνοπρεπώς και εν μέσω συγγενών και φίλων τους γάμους του ο διευθυντής του Δημοτικού Σχολείου Αρρένων κ. Παναγιώτης Α. Καλλιέρος μετά της διά πλείστων αρετών κεκοσμημένης δεσποινίδος εκ Ναούσης Στυλιανής Κορτιάνου. Τους νυφικούς στεφάνους αντήλλαξεν ο κάλλιστος φίλος κ. Ηρ. Ε. Φωκιανός, έμπορος».

–1903. Γεννιέται το 1903 ο Αναστάσιος Καλλιέρος του Παναγιώτη και της Στυλιανής. Σύζυγός του η Σωσώ Ι. Βάγια και τέκνα τους η Μιράντα (συζ. Νικολακάκος) και ο Παναγιώτης (σύζ. Κυριακή Μαυροειδή).

–1905. Γεννιέται το 1905 η Μαρουσώ Καλλιέρου του Παναγιώτη και της Στυλιανής. Σύζυγός της ο Ηρακλής Φωκιανός και τέκνα τους ο Μανώλης και ο Τάσος.

–1907. Η εφημερίδα «Αιγαίον» στο φ. 260, 14 Ιουλίου 1907 ανακοινώνει: «Όπως πάντοτε εν πλήρει ησυχία και τάξει διεξήχθησαν την προπαρελθούσαν Κυριακήν αι δημοτικαί εκλογαί, εκλεχθέντων δημάρχων του μεν δήμου Πάρου του κ. Πέτρου Μπάου, επί οκταετίαν ήδη τοιούτου, Υρίας του κ. Φραγκ. Χανιώτου, Ναούσης του κ. Σπυρίδωνος Κονταρίνη και Μαρπίσσης κ. Σταματίου Μαλαματένιου. Δημοτικοί Σύμβουλοι εκ του Δήμου Πάρου εξελέγησαν κατά σειράν επιτυχίας οι κάτωθι: 1)Ηρακλής Φωκιανός 2) Ιωάν. Νικηφόρος 3) Γεώργιος Πελοποννήσιος 4) Ιωάν. Βιάζης 5) Δημ. Μαύρος 6) Νικόλαος Φραγκούλης 7) Αθανάσιος Μαρινόπουλος 8) Γ. Γράβαρης 9) Δημ. Καλλίερος 10) Χρ. Πανταζόπουλος 11) Αθαν. Μαύρος».

–1909. Γεννιέται το 1909 ο Άγγελος Καλλιέρος του Παναγιώτη και της Στυλιανής. Σύζυγός του η Αργυρώ Σακελλαρίου και τέκνο τους η Στέλλα (1940).

–1909. Γεννιέται το 1909 ο Άγγελος Καλλιέρος του Παναγιώτη και της Στυλιανής.

–1911. O Παναγιώτης Αναστ. Καλλιέρος, υπηρετεί το 1911 ως διευθυντής του δημοτικού σχολείου αρρένων Πάρου.

–1912. Κατάλογος μεταναστών Παροικιάς εις το εξωτερικών του 1912, που διέθεσε ο Παν. Καλλίερος, αναφέρεται ο Αντ. Γ. Διαφοκέρης, που είχε αναχωρήσει για το Κάιρο το 1898 όταν ήταν 23 ετών.

–1997. Το 1997 γεννιούνται οι δίδυμοι Αναστάσιος και Νικόλαος Καλλιέρος του Παναγιώτη. Φοιτητές ΕΜΠ αμφότεροι.

–Καλλίθρακας: Επίθετο παρατσούκλι, καταγωγή από την Αρκαδία περιοχή Ωριά, Άστρος Κυνουρίας.

–1970. Γενάρχης του παριανού κλάδου ο Ιωάννης Καλλίθρακας στην Πάρο από το 1970.

 

–Καλλίτζας: Βλέπε Καλίτζας

 

–Καλλονάς ή Καλωνάς:

–1540 το επίθετο Καλλονάς είναι συνηθισμένο στην Πάρο και την Νάξο.

–1632. Στις 27 Νοεμβρίου 1632 ο παπά Νικολός Καλωνάς υπογράφει τη διαθήκη του Αντώνιου Ταμία, ιδρυτή και κτήτορα της μονής του Αγίου Μηνά.

–1639. Νεόφυτος Καλλονάς ιερομόναχος. Ιδρυτής της  μονής Μεταμορφώσεως του Χριστού, στη θέση Κουκουμαβλιές, νοτιοδυτικά της Παροικιάς το 1639. Στο υπέρθυρο της εισόδου του εξωκλησιού υπάρχει η παρακάτω επιγραφή: «Ανηγέρθη εκ βάθρων η π(ατ)ριαρχική μονή της του Χ(ριστού) Μεταμορφώσεως επί της π(ατ)ριαρχίας Κυρρίλου του εκ Βερρίας διά εξ οικίων αναλωμάτων υπό του αρχιεπισκόπου Λιδοβίου(?) | κ(υρί)ου Ιωσήφ μετά του ιερο(μον)άχ(ου) Νεοφύτου Καλωνά κ(αι) των γοναί(ων) δε Μελετίου, Ζαχαρούς, Πατέστου κ(αι) Άννας».  

 

–Καλλόπλαστος ή Καλόπλαστος: Σύνθετο όνομα (Καλός πλαστός, ίσος λόγω σωματότυπου) βυζαντινής προέλευσης.  Το επώνυμο γνωστό μέχρι και σήμερα στις Λεύκες με κλάδους στην Αθήνα. Ίσως ο γενάρχης του Παριανού κλάδου ήρθε από τα Ψαρά μέσω Αθήνας στην Πάρο.

–1656. Σε επιγραφή του υπέρθυρου το 1656 της αυλής της Μονής Αγ. Ιωάννη του Θεολόγου (Γυαλιστή) Λευκών, αναφέρεται ο Μιχαήλ Γαβαλάς. Στις 31 Μαρτίου 1659 ανακαινίστηκε από τον Μιχαήλ Γαβαλά και τον Καλόπλαστο.

–1682. Έγγραφο αγοραπωλησίας που είχε δημοσιευθεί στα «ΠΑΡΙΑΝΑ» το 1983 από την συλλογή του Σίμου Συμεωνίδη σχετικά με την Καθολική Συνοικία στην Παροικία.

+ Εις δόξαν Χριστού αμήν, 1682 εν μηνί μαρτίου 30 κατά το παλαιό. Προσκαλεσμένος εγώ ο νοτάριος υπογεγραμμένος Παροικίας από ένσταση της κερ’ Αντριάνας θυγάτηρ του ποτέ Ιωάννη Καλαβρέ, γυνή του πατρόν Φραντζέσκου Ρόσι ομάδι με την αδελφήν της την κερά Μαρία οι οποίες λέγουσι πως τους ευρίσκεται κληρονομική της άνωθεν Αντριάνας από την Άννα θυγάτηρ του ποτέ μαστο Γιάκουμου Αρτήμη μία εκκλησία καλούμενη Άγιος Νικόλαος ο Αρρανός εν τη τοποθεσία Καινούργιο Πηγάδι καθώς παρών την σήμερον εμαρτύρησαν η κεράτζα της και η αδελφή της μάνας της αυτής Αντριάνας πως είναι η εκκλησία ιδική των ονομαζόμενες Ειρήνη και Μαργαρίτα, σύμπλιος της αυτής εκκλησίας Τζώρτζης Χριστιανόπουλος και Μιχάλης Κατζαούνης και Πατίστας Ντουλόνος και Μαρκάκης Καλλέργης, η οποία κέρ Αντριάνα προβλέποντας και καταλεπτώς γνωρίζοντας ότι εφοβέριζε κίνδυνος κατά κράτος χαλασμού, διά τούτο πρίν χαλάσει εβουλήθηκε να προμηθέψη να την ανακαινίση και να την αναστήση διά ψυχινήν της σωτηρίαν και παντοτεινόν μνημόσυνον αυτηνής και των γονέων της και των κληρονόμων της με το να των τηνε αφιερώσουν δορυφόρων διά πάντοτε – λοιπόν βουλόμενοι συνγνωμικώς το άνω αντρόγυνο, ήγουν ο πατρόν Φραντζέσκος και η συμβία του Αντριάνα έχοντας παντοία γνώμη ως άνωθεν μαρτυρούσι οι άνωθεν Ειρήνη και Μαργαρίτα η κεράτζαν της πώς είναι καθολική νοικοκυρά και κληρονόμησα γνωρίζοντας το συμφέρον της ψυχής της και διά καλόν επιτηρητήν τον ευλαβέστατον εν ιερεύσι προ Φραντζέσκο Κρίσπο καπελάνο του αλτάριου του λατίνου εις την κερία την Καταπολιανή τον οποίο στερκτοί αποφασιστικά θέλουν και ελεύθερα χωρίς κανενός παρακίνηση προσηλώνουν, δόνουν, χαρίζουν και απαρατούν από την σήμερον τουν αυτόν ναόν με πάσαν του δικαίωμα που τον αγκίζει να ημπορή να κτίση, να αναστήση και να αυξήση και ως ορέγεται διά καλύτερον εις αυτόν να πράξη ως πράγμα ιδικόν του:

-ξεκαθαρίζοντας ότι όποτε θεού θέλημα είχε γενεί ο Μπατίστας ο υιός της άνωθεν Αντριάνας άξιος ιερεύς και επιτήδειος διά την υπηρεσίαν ταύτης της Εκκλησίας να προτιμάται υπέρ άλλου μετά τον θάνατον του ειρημένου Κρίσπου καθολικού εφημέριου να έχη την χάριν να εφημερεύει την αυτήν εκκλησίαν. Έστον τας ακόμη και τούτο, να έχουν μέσα εις τον αυτόν ναόν την μπαντοτεινή τως κατοικίαν, να θάβουνται και να μνημονέβουνται αιωνίως αυτοί και οι γονοί των και οι κληρονόμοι των και αν κανείς από τους κληρονόμους τονε κληρονόμος είχε αμφιβάλει εναντίον της θεαρέστου κανά πληρή κοντάνα της κατά καιρούς αφεντίας ριάλια 20 και να κληρονομά και την κατάρα του αγίου και των γονέων τως, μάλιστα να διαφεντέρουν και να ξεμηστεύουν από πάσαν κακότροπον άνθρωπον τον αυτόν υπηρέτην λεγόμενον Κρίσπον ως καθολικό οικοκύρη και κληρονόμο τους και ειρηνικού και παντοτεινό Ποσέσο διά το οποίον εις βεβαίωσιν τοιαύτης μισταποδόσεως προσκαλούμεν και μάρτυρες παρακαλετοί εις ασφάλειαν:

-διά μαρτυρίας του Τζώρτζη Λαζανιά

-δια μαρτυρίας του Ιωάννη Καλόπλαστου

Διά μαρτυρίας του Μανθέου Μπαρπέρη Κρητικού

Πέτρος ιερεύς Βιτζαράς νοτάριος Παροικίας έγραψα

(Τ.Σ.) Εμείς ANTONIO SPIRIDO Πρόξενος Βενετίας στην Πάρο βεβαιώνουμε την υπογραφή του ανωτέρω παπά Πέτρου Βητζαρά καθώς και την αυθεντικότητα του αντιγράφου της ανωτέρω πράξεως.

Πάρος 18 Απριλίου 1684 νέο ANTONIO SPIRIDO CONSOLE VENETO

Εμμανουήλ Κομητάς Προξενικός Καντζιλιέρης.

–1714. Η Μοναχή Αθανασία κατά κόσμον Ανδριανή, σύζυγος Μιχαήλ Γαβαλά. Ιδιοκτήτρια της μονής Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου (Γυαλιστή) Λευκών. Ανίψια της υπήρξαν ο ιερέας Ιωάννης Γεμελιάρης και ο ιερομόναχος Γρηγόριος Καλόπλαστος. Μετά την Αθανασία κτήτωρ της μονής κατέστη ο ιερομόναχος Γρηγόριος Καλόπλαστος ο οποίος εν συνεχεία την κληροδότησε στον αδερφό του Γεώργιο Καλόπλαστο (κατά τη διαθήκη του, 31 Ιανουαρίου 1714). Ο Γεώργιος Καλόπλαστος υπήρξε παππούς του μετέπειτα ιερομόναχου, χωροεπισκόπου και ηγούμενου του Αγίου Ιωάννη Γεωργίου Καλοπλάστου.

–1738. ιερέας Γαβριήλ Καλόπλαστος ηγούμενος στο μοναστήρι του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου το 1738.

–1774. Ο ιερομόναχος Γαβριήλ Καλόπλαστος είχε διατελέσει ηγούμενος το 1774 στην Μονή του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου (Γυαλιστή).

–1795. Πωλητήριο Λευκών, 30 Δεκεμβρίου 1795 ο Γεώργιος Ραγκούσης «πωλεί του πανασιωτάτου αγίου χωροεπισκόπου Καλοπλάστου Γαβριήλ δια γρόσια σαράντα το μελισσοτόπι και τα αγριόχορτα όπου είχε στον Άγιο Ιωάννη του Ψηλάφι».

–1796. Ιερέας Καλόπλαστος Γαβριλής, έγγραφο σύμβασης καλλιέργειας χωραφιού, Λεύκες 5 Οκτωβρίου 1796.

–1804. Έγγραφο Λευκών, 16 Οκτωβρίου 1804, «Χωροεπίσκοπος Λευκών Καλόπλαστος Γαβριήλ μαρτυρώ».

–1810. Μια από τις ανιψιές του Χωροεπίσκοπου Λευκών Γαβριήλ Καλόπλαστου, η Μαρία Κατζαούνη του Αντωνίου και σύζυγος του Νικόλα Ασβεστά ζούσε στην Σμύρνη. «δημοσιακό και πωλητικό γράμμα», Σμύρνη 11 Ιουλίου 1810. Πωλεί στην αδερφή της Αργυρώ τα πατρικά και μητρικά αυτής ευρισκόμενα εις την Πάρον από αμπέλια, χωράφια, περιβόλια κλπ για 200 γρόσσια.

–1811. Το 1811 υπάρχει αναφορά σε έγγραφο των Λευκών για τον Καλόπλαστο Γαβριήλ.

–1812. Έγγραφο Νάουσας, 21 Αυγούστου 1812, αναφέρονται τα εξής: «με το να έχει ο Νικόλας Περάκης τέσσερα κομμάτια χωράφια στην τοποθεσία της Αγίας Κυριακής με την εκκλησία τα οποία είναι πιρκί της γυναικός του, από τον μακαρίτη ποτέ χωροεπίσκοπο Λευκών Καλόπλαστο Γαβριήλ».

–1816. Στις 30 Αυγούστου 1816 αναφέρεται ο Γεώργιος Καλόπλαστος σε διένεξη με τον Μιχαήλ Ραγκούση περι του εν Λεύκαις Πάρου μονύδριου Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου (Γυαλιστή).

–1829. Σε κατάλογο χορηγών, Παροικιά 5 Δεκεμβρίου 1829 αναφέρεται ο Σακελάριος Γεώργιος Καλόπλαστος.

–1830. Στις 8 Φεβρουαρίου 1830 αναφέρεται σε Κατάλογο του μητροπολίτη Παροναξίας ο Σακελάριος Γεώργιος Καλόπλαστος.

–1830. Στις 26 Οκτωβρίου 1830 ο Σακελάριος Νικόλαος Καλόπλαστος υπογράφει έγγραφο Λευκών με το οποίο αποφάσισαν οι κάτοικοι Λευκών να κτίσουν νέο ενοριακό Ναό, την Αγία Τριάδα.

–1831. Λεύκες 1831 Μαΐου 2. Ο μαθητής της Αλληλοδιδακτικής Σχολής Λευκών Καλόπλαστος Σ. Νικόλαος.  

–1831. Στις 21 Οκτωβρίου 1831, σωτήρια επιστολή των κατοίκων της Πάρου προς τον επίτροπο Αιγαίου Πελάγους, για τα δεινά των κρητών νέοαποίκων εναντίων των ντόπιων. Υπογράφει… ο σακελάριος Καλόπλαστος Σ. Νικόλαος.

–1834. Ο χωροεπίσκοπος Γεώργιος Καλόπλαστος απεβίωσε στις 16 Ιανουαρίου 1834 στις Λεύκες.

–1844. Σε εκλογικό κατάλογο Δήμου Μάρπησσας στις 5 Μαΐου 1844 υπάρχει εγγεγραμμένος ο Ιωάννης Καλόπλαστος και ο Ν. Καλόπλαστος.

–1847. Στον εκλογικό κατάλογο Λευκών του 1847 είναι εγγεγραμμένος ο 33χρονος κτηματίας Ιωάννης Καλόπλαστος και ο 33χρονος γεωργός Νικόλαος Καλόπλαστος.

–1849. «1849 Φεβρουάριος 11 έλαβον το άνωθεν ομόλογον. Ιωάννης Καλόπλαστος εγγυούμαι δια το άνωθεν χρέος».

–1850. Το 1850 ο Σακελάριος Νικόλαος Καλόπλαστος αναφέρεται ως εφιμέριος του ναού της Αναστάσεως (σήμερα Αγία Βαρβάρα).

–1851. Το 1851 γεννιέται στις Λεύκες ο Καλόπλαστος Αλέξανδρος του Ιωάννη. Ήταν εγγεγραμμένος στο μητρώο αρρένων της Κοινότητας Λευκών.

–1855. Ο ιερέας Νικόλαος Καλόπλαστος μνημονεύεται σε διαθήκη Λευκών του 1855.

–1856. Ως ευκατάστατοι και ευυπόληπτοι πολίτες της Πάρου σημειώνονται από τον Τσιπίδο, τα Μάρμαρα, τον Δραγουλά και τις Λεύκες το 1856 όπως αναφέρονται στον κατάλογο 1278 πολιτών από τις Κυκλάδες (εω Ερμούπολει την 6 Σεπτεμβρίου 1856») που δημοσιεύθηκε στο «Παράρτημα τη Εφημερίδος της Κυβερνήσεως. Εν Αθήναις την 15 Οκτωβρίου 1856»), οι κατωτέρω: Τσιπίδος Ανδρέας Αλιπράντης ετών 51 κτηματίας, Σταύρος Μονόπατος 53 ετών γεωργός και Νικ. Βατιμπέλας 58 ετων κτηματίας. Λεύκες: Γεώργιος Εμμ. Ρούσσος 67 ετών γεωργός, Ιωάννης Ν. Ρούσσος 41 ετών κτηματίας, Ιωάννης Καλόπλαστος, Ιωάννης Κονταράτος, Ιάκωβος Ι. Σκιαδάς και Ιωάννης Γ. Χανιώτης, κτηματίες, Ανδρέα Α. Παντελαίων 40 ετών γεωργός, Δημήτριος Μ. Χανιώτης 50 ετών γεωργός και Δημήτριος Α. Χανιώτης 50 ετών κτηματίας. Μάρμαρα: Αθανάσιος Παπαδόπουλος 43 ετών κτηματίας και Δομίνικος Βαρότζης 40 ετών κτηματίας. Δραγουλάς: Νικήτας Σιφάκης 50 ετών κτηματίας.

–1856. Στης Εφημερίδα της Κυβερνήσεως στις 21 Οκτωβρίου 1856 αναφέρεται ο Ιωάννης Καλόπλαστος κτηματίας κάτοικος Λευκών.

–1858. Το 1858 τα δύο αδέρφια Νικόλαος (ιερέας) και Γιάννης Καλόπλαστος αντάλλαξαν ένα οικόπεδο, που ήταν στην Αθήνα, με μια έκταση περίπου 1000 στρεμμάτων στη θέση «Άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος» στις Λεύκες,  ιδιοκτησίας του αρχιτέκτονα Σταμάτη Κλεάνθη.

–1863. Το 1863 ο Σακελάριος Λευκών Νικόλαος Καλόπλαστος αναφέρεται ως εφημέριος της Αγίας Αικατερίνης.

–1864. Το 1864 ο Σακελάριος Λευκών Νικόλαος Καλόπλαστος αναφέρεται ως εφημέριος του Αγίου Δημητρίου.

–1870. Λεύκες 1870, Σεπτεμβρίου 8, Πώληση χωραφιού. Ο Νικήτας Ι. Πούλιος, γεωργός, κάτοικος Τσιπίδου, εμφνίσθηκε στο σπίτι του συμβολαιογράφου Πάρου Νικολάου Μάρκου Ρούσσου, στις Λεύκες, πρωτεύουσα του Δήμου Υρίας, όπου και το γραφείο του, κατά της οδού Αναστάσεως, πωλεί στον Δρυό χωράφι εκτάσεως μιας ζευγαριάς, που γειτονεύει με ιδιοκτησίες Δημητρίου Ανουσάκη και Παναγιάς Ξεχωριανής, και με τον δημόσιο δρόμο, το πωλεί στον Αντώνιο Ν. Παντελαίο αντί 180δρχ. Παρόντες και οι μάρτυρες Εμμανουήλ Μαυραγκάς και Ιωάννης Καλόπλαστος.

–1875. Σε εκλογικό κατάλογο του 1875 του Δήμου Υρίας Λευκών, υπάρχει εγγεγραμμένος ο 24χρονος Καλλόπλαστος Αλέξανδρος του Ιωάννης, υπηρέτης, αλλά και ο 27χρονος Καλλόπλαστος Γεώργιος του π. Νικολάου, μεταπράτης. Όπως και ο Εμμανουήλ Καλλόπλαστος του Ιωάννης, 30 ετών κτηματίας.

–1878. Ο ιερέας Νικόλαος Καλόπλαστος μνημονεύεται σε πωλητήριο Παροικιάς στις 18 Μαΐου 1878.

–1884. Εγγεγραμμένοι στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1884 ο Καλόπλαστος Ιωάννης του Εμμανουήλ.

–1885. Εγγεγραμμένοι στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1885 ο Καλόπλαστος Νικόλαος του Εμμανουήλ.

–1886. Καλόπλαστος Κυριάκος του Εμμανουήλ. Έτος γέννησης του 1886 στις Λεύκες. Εγγεγραμμένος στο Μητρώο των Αρρένων της Κοινότητας Λευκών.

–1899. Έγγραφο Λευκών μαρτυρείται ο Καλόπλαστος Αλέξανδρος το 1899.

–1890. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1890 στις Λεύκες ο Καλόπλαστος Γεώργιος του Εμμανουήλ.

–1891. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1891 στις Λεύκες ο Καλόπλαστος Αντώνιος του Εμμανουήλ και ο Καλόπλαστους Ιωάννης του Πέτρου. Έφερε τον βαθμό του Λοχία και έπεσε υπέρ πατρίδος στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο του 1914-18.

–1892. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1892 στις Λεύκες ο Καλόπλαστος Ιωάννης του Πέτρου.

–1893. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1893 στις Λεύκες ο Καλόπλαστος Γεώργιος του Εμμανουήλ.

–1895. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1895 στις Λεύκες ο Καλόπλαστος Ιωάννης του Βασιλείου.

–1896. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1896 στις Λεύκες ο Καλόπλαστος Ζέππος+ του Αλέξανδρου και ο Καλόπλαστος Δημήτριος του Εμμανουήλ.

 

–Καλντόρος: Βλέπε Καλδόρος

 

–Καλοβράκης:

–1829: 9βρίου 27. Μαθητευόμενοι εις την Αλληλοδιδακτικήν Σχολήν της πόλεως Παροικιάς

Καλοβράκης Γεώργιος ετών 13.

 

–Καλογεράκης: Ίσως από την Κρήτη. Επώνυμο παρωνύμιο.

–1858. Το 1858 γεννιέται στις Λεύκες ο Καλογεράκης Ιωάννης του Παναγιώτη. Ήταν εγγεγραμμένος στο μητρώο αρρένων της Κοινότητας Λευκών.

–1882. Το 1882 γεννιέται η Καλογεράκη Μαρίνα, όνομα συζύγου Παναγιώτης, όνομα πατρός Νικόλαος Ραγκούσης που είναι εγγεγραμμένη στον εκλογικό κατάλογο Αγγεριάς του 1954.

–1887. Το 1887 γεννιέται στις Λεύκες ο Καλογεράκης Παναγιώτης του Ιωάννη, μετέπειτα γεωργός, κάτοικος Αγγερίας.

–1912. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1912 στις Λεύκες ο Καλογεράκης Ιωάννης του Παναγιώτη, μετέπειτα γεωργός, κάτοικος Αγγερίας.

–1915. Το 1915 γεννιέται ο Καλογεράκης Γεώργιος του Παναγιώτη, μετέπειτα γεωργός, κάτοικος Αγγερίας.

–1916. Το 1916 γεννιέται ο Καλογεράκης Νικόλαος του Παναγιώτη, μετέπειτα γεωργός, κάτοικος Αγγερίας.

–1918. Το 1918 γεννιέται ο Καλογεράκης Θεόδωρος του Παναγιώτη, μετέπειτα γεωργός, κάτοικος Αγγερίας.

–1920. Το 1920 γεννιέται η Καλογεράκη Αικατερίνη του παναγιώτη Παναγιώτης, όνομα συζύγου Θεόδωρος Κρητικός, που είναι εγγεγραμμένη στον εκλογικό κατάλογο Αγγεριάς του 1954.

–1946. Σε εκλογικό κατάλογο Αγγερίας στις 30 Απριλίου 1946 υπάρχουν εγγεγραμμένοι οι:  Καλογεράκης Παναγιώτης του Ιωάννη και τα παιδιά του, Ιωάννης Θεόδωρος, Γεώργιος, Νικόλαος, γεωργοί, κάτοικοι Αγγερίας.

–Καλογεράς ή Καλόγηρος ή Καλήγερος: Προέλευση από την Κρήτη, Σήμερα Καλογήρου και Καλογεράκης.

–1642. Ιερομόναχος Μακάριος Καλογεράς, αδερφός της μονής Αγίου Αντωνίου. Υπογράφει το έγγραφο καθιέρωσης της μονής Αγίου Αντωνίου Κεφάλου ως κοινοβιακής, Καστέλλι Κεφάλου, 6 Φεβρουαρίου 1642. 

–1823. Στην Περιοχή Νάουσας 17 Ιαν. 1823 «ένα χωράφι χέρισον οπού έχει μητρικών της εις τοποθεσίαν Καλόγερο πλησίον Μανόλης Γαβαλάς, Νικόλαος Μαλατέστας και Βαλέλης Καλογεράς, δια γρόσια εκατόν». Το ίδιο επώνυμο γράφεται και ως Καλόγηρος το 1831.

–1832. Εν Ναούση της Πάρου τη 27 Μαρτίου 1832, σε έγγραφο της σχολής του Αγίου Αθανασίου αναφέρεται ο Νικόλαος Καλογηράς.

–1843. Σε ονομαστικό κατάλογο των εκλογικών αποτελεσμάτων στις 27 Οκτωβρίου 1843 αναφέρεται ο Νικόλαος Καλογεράς.

–1844. Σε εκλογικό κατάλογο στις 18 Μαρτίου 1844, του Δήμου Νάουσας (της επαρχίας Νάξου), υπάρχει εγγεγραμμένος ο Νικόλαος Καλογεράς 38 ετών καφεπώλης.

–1854. Στις 20 Ιουλίου 1854 αναφέρονται σε συμβολαιογραφική πράξη στην Σύρο ο πλοίαρχος Καλάργυρος Γεώργιος κάτοικος Αντιπάρου να πωλεί στον κάτοικο Αντιπάρου Βασίλειο Καλήγερο υποδηματοποιό ένα χωράφι στην Αντίπαρο.

 

–Καλομοίρης:

–1912-1922. Ηρώο Μάρπησσας «Εν έτει 1929 ο Σύνδεσμος Μαρπησσέων Πάρου. Τοις Ενδοξως εν Πολέμοις πεσούσι 1912-1922 Μαρπησσέοις Αρχιλοχιταις» ΑΘ/ΓΟΣ ΚΑΛΟΜΟΙΡΗΣ Γ. Ν.

–Καλονάρης:

–1672. Σε αίτημα των παριανών προς τον προϊστάμενο της γαλλικής επαρχίας Πατέρα της Καθολικής Εκκλησίας  Jacques Dinet για να ζητήσουν πατέρες της καθολικής εκκλησίας να έρθουν στην Πάρο.

«Αιδεσιμώτατε λογιώτατε σοφώτατε κύριε κύριε δε και πανοσιώτατε εν χριστώ πάτερ.

Βλέπωντας με καθαρα έργα τα άξια και άγια κατωρθώματα οπού ενεργούσιν οι αιδεσιμώτατοι πατέρες εκ της συντροφίας του Ιησού εις όλα τα μέρη του κόσμου και μερικά εις τα σύνορα μας νησιά του αρχιπελάγους, όπου όσαν τους άλλους τόπους και μέρη της οικουμένης όπου κατοικούσαν, όλοι οι χριστιανοί φωτίζουντε, ορθώνουστε και θεόπνευστα θρέφονται με τον θεϊκό λόγο και εις πάσα τρόπο βοηθήζοντας σωματικά σε και πνευματικά και ξεχωριστά λαμβάνουσιν βοήθεια και διαφέντευσιν εις κάθατους χρειάν και ανάγκη όπου τους θέλει συνέβη κατά καιρόν δι’ αυτός συλλογιζόμενοι και σιμβαστικός εις μιαν γνώμη μερικά εις αυτό ενωμένοι, ημείς οι απογεγραμμένοι ιερείς προεστοί πολίτες και κατοικούμενοι εν τη νήσω Πάρος θεωρώντας ταις χρείαις και καθημερινές ανάγκες όπου μας συμβαίνουν, χρειάζοντας την βοήθεια δια φεντευσιν και μεσύτιαν των αιδεσιμωτάτων αυτών πατέρων.

Ταπεινοπρεπώς παρακαλούμεν την πανοσιώτη σας, ωσάν προηγούμενος οικουμενικός και πατριάρχης της αγίας και υπέρ ενδόξου συντροφιάς υου ιησού να συγκλύνη εις το να μας έλθουν ωδε εις τον τόπον μας πατέρες δια να κατοικήσουν εδώ έως εις τα άλλα νησιά δια να ημπορέσωμεν και ημείς να λάβωμεν εκείνη την βοήθειαν και ωφέλειαν της ψυχής μας μαζί κα την επιστήμην δια τους μεταγεναστέρους μας, επειδή ξεύρωμεν καλότατα ότι πως η πανοσιώτησας και η τρισκία της όλα ο σκοπός και ο πόθος αλλο δεν είναι εις όλα τα πάντα μόνον να γυρέψετε την μεγαλύτερην δόξα του Θεού και της σωτηρίας των ψυχών εις κάθε τόπον όπου ευρίσκονται ούος παρακαλούμεν την πανοσιώτη σας δια τους οικτιρμούς του θεού και σωτήρος ημών ιησού χριστού να μην εστερηθούμεν από την χάριν όπου της ζητούμεν μάλιστα ως θαρρετά την ελπίζωμεν έτσι να την απολαύσωμεν κατά την ευλάβειά μας εις δόξαν κυρίου απομήνοντας κρατημένοι να παρακαλέσωμεν τον πανελεόν μας θεό να στερεώσει την πανοσιώτη σας πάσαν λογίς χάριν και αγιωσύνην ώστε να ευρεθεί εις το στερέωμα της παντοτινής δόξης του παραδ΄σου όθεν διά βέβαιον απογράφομεν εκ χειρός μας και βάνωμεν και την βούλαν της κυρίας θεοτόκου και μεσήτριας, ονοματισμένη παναγία καταπολιανή κατά το παλαιόν σνήθη και όλοι η κοινώτης με ταπεινήν προσκύνησιν φιλούμεν την αγίαν της δεξιάν»

Πάρος: εν έτι σωτήριω 1672 εν μήνι μαίω (29) εις το παλαιόν: + Ταπεινός Μητροπολίτης Παροναξίας Μελέτιος.

Το πιο πάνω αίτημα υπογράφουν χριστιανοί, καθολικοί και ορθόδοξοι, κατοίκων της Νάουσας και της Παροικιάς μεταξύ άλλων ο Mario Dhiomatero (Ντοματαίος), ο Bartolo Rozza (Ρόζας) ο Ιωάννης Νταμουλής, ο παπά Μάρκος Νταμίας (Δαμίας), ο Ιερεύς Ελευθέριος Λουρδάς (Λορεντάνο), Ιάκωβος Ρούσσος και ο Cortanti Davitdi.

Ο Χρύσανθος Σακελλάριος Παροικιάς, Νικόλαος ιερεύς πρωτοπαπάς Παροικιάς, ο ιερέας Χρύσανθος Βυτζαράς, ο ιερέας Πέτρος Μπουλαξής, ο παπα Φρατζέσκος Βητζαράς, ο ιερεύς Μιχαήλ Αλισάγης, ο ιερέας Μένεγος Κανάκης, ο παπα Ιωάννης Γαλανός, ο Γεώργης Σπιρίδος, ο παπα Δημήτριος Μαλατέστας, ο παπα Μιχαήλ Κονταράτος, ο Νικολός Πρωτόδικος, ο Τζουάνες Σκληρός, ο Νικολός Κοντίλης, ο Μιχαήλ Βιτζαράς, ο Μανώλης Αλησάφης, ο Νικολός Κοτίλης (Κονδύλης), ο Αντώνης Αλλησάφης, ο Γεώργης Μαυρομάτης, ο Zuanne Girardi (Τζουάνες Γεράρδης), ο Zuanne Vicerano, ο Γεώργης Τακορώνιας (Δακορώνιας), ο Benetto Strari, o Γεώργης Βυτζαράς, ο Νικολός …, ο Pietro D., Chiriaco Gozzadino (Γοζαδίνος), ο Γιαννάκης Σημαδάς, ο Σιδερης Καλονάρης, ο Ιωάννης Μπαρμπαρής, ο Αναγνώστης του μαστροφίλιπου, ο Σταμάτης Καλαρης

–1716. Σε πρακτικό εκλογής νοταρίου – καγκελαρίου από το κοινό της Παροικιάς στη Γενική Συνέλευση της 14 Ιανουαρίου 1716, μαρτυρείται ο Μιχελής Καλονάρης.

–1716. Έγγραφο 26 Ιαν. 1716. Αναφέρεται: τα σπίτια έχει προυκιάν του από τοις γονεοις του εμπροστεν εις την Φλωρεντζα Ραγκούση από τον Μιχελάκη Καλονάρη.

–Καλονίτης: Ίσως ανορθογραφία ή παραφθορά του Καλορνίθης

–1879. Στα δημοτολόγια Ερμούπολης είναι εγγεγραμμένος ο παριανός 25χρονος μαραγκός Πέτρος Νικολάου Καλονίτης, έγγαμος. Έδωσε όρκο στις 28 Απριλίου 1879.

–Καλόπλαστος: βλέπε Καλλόπλαστος

–Καλορνίθης ή Σκαλορνίθης:

–1710. Χωράφι Παρασπόρο σύμπλιο παπαδιά Καλορνίθη.

–1724. Σε πρακτικό εκλογής εκτιμητών του κοινού της Παροικιάς στις 13 Δεκεμβρίου 1724 κατά τη Γενική Συνέλευση μαρτυρείται ο Νικόλαος Καλορνίθης.

–1730. Πρακτικό εκλογής απεσταλμένου του κοινού της Παροικιάς στην Κωνσταντινούπολης στις 28 Ιανουαρίου 1730 μαρτυρείται ο Νικόλαος Σκαλορνίθης. (από παραφορά το αρχικό Σ)

–1730. Σε πρακτικό πωλήσεως του φόρου της δεκάτης του κοινού Παροικιάς κατά τη Γενική Συνέλευση, της 26 Ιουλίου 1730 μαρτυρείται ο Νικόλαος Καλορνίθης.

–1731. Πρακτικό εκλογικής επιτροπής του κοινού της Παροικιάς στις 6 Δεκεμβρίου 1731, αναφέρεται ο Νικόλαος Καλορνίθης.

–1733. Πρακτικό εκλογικής επιτροπής του κοινού της Παροικιάς στις 4 Ιανουαρίου 1733, αναφέρεται ο Νικόλαος Καλορνίθης.

–1733. Ο Μάρκος Μονοβασιώτης αναφέρεται σε πωλητίριο από τον πεθερό του Μανωλη Καλλέργη στις 4 Δεκεμβρίου 1733 μάρτυρας ο Νικόλαος Καλορνίθης.

–1736. Πρακτικό εκλογικής επιτροπής του κοινού της Παροικιάς στις 22 Ιανουαρίου 1736, αναφέρεται ο Νικόλαος Καλορνίθης.

–1736. Πρόσκληση επαναπατρισμού κατοίκων Πάρου, κατά τη Γενική Συνέλευση του κοινού Παροικιάς, της 24 Φεβρουαρίου 1736, υπογράφει και ο Νικόλαος Καλορνίθης.

–1737. Πρακτικό εκλογής επιτρόπου του κοινού της Παροικιάς την 1^η Μαρτίου 1737 αναφέρεται ο Νικόλαος Καλορνίθης.

–1738. Πρακτικό εκλογής επιτρόπου του κοινού της Παροικιάς τον Μάρτιο του 1738 αναφέρεται ο Νικολός Καλορνίθης.

–1738. Σε προικοσύμφωνο Παροικίας στις 8 Απριλίου 1738, ο Μιχελέτος του Σπιρίδου με την κερα Νικολέττα θυγατέρα του Γεωργίου Σκιαδά, αναφέρεται χωράφι εις τοποθεσίαν Δάσος σιμπλιος Τζούλια Καλορνίθη.

–1739. Πρακτικό εκλογών κατά την Γεν. Συνέλευση στις 30 Αυγούστου 1739 απεσταλμένου των κοινών της Πάρου στην Κωνσταντινούπολη, εκλέγουν τον Νικόλαο Μαυρογένη, προκειμένου να διαπραγματευθεί τα οικονομικά θέματα του νησιού. Αναφέρεται ο

–1739. Πρόσκληση επιστροφής προς τους ξενιτεμένους Παρίους στις 30 Αυγούστου 1739, υπογράφεται και από τον Νικόλαο Καλορνίθη

–1740. Σε πρακτικό εκλογής «καταστιχογράφων» των φόρων του κοινού Παροικιάς κατά τη Γενική Συνέλευση της 23 Απριλίου 1740, μαρτυρείται ο Νικολός Καλορνίθης.

–1741. Για την εκλογή απεσταλμένων στην Κωνσταντινούπολη από τα κοινά της Παροικιάς στη Γενική συνέλευση το 1741 αναφέρεται ο επίτροπος Παροικιάς Νικολός Καλορνίθης.

–1741. Οι επίτροποι όλων των κοινών της Πάρου, με γράμμα τους, της 20 Φεβρουαρίου 1741, πληροφορούν τον δραγουμάνο Γεώργιο Ραμαδάνη, για την υποκλοπή της κοινοτικής σφραγίδας της Νάουσας, υπογράφουν, ο επίτροπος Παροικιάς Νικολός Καλορνίθης.

–1741. Εκλογή προβλεπτών υγειονομικών μέτρων από το κοινό Παροικιάς Πάρου, κατά τη Γενική Συνέλευση, της 2 Μαΐου 1741, υπογράφει και ο Νικόλαος Καλορνίθης.

–1741. Κατά τη Γενική Συνέλευση, της 18 Νοεμβρίου 1741, οι προεστοί και κοινοτικοί εκπρόσωποι της Παροικιάς Πάρου, αποφάσισαν να συλλάβουν, να φυλακίσουν και τέλος να εκτοπίσουν από το νησί τους τον συντοπίτη τους Ιωάννης Βασιλάκης, λόγω του σκανδαλώδους τρόπου της ζωής του και άλλων ανάρμοστων πράξεων. Υπογράφει ο Νικόλαος Καλορνίθης, επίτροπος Παροικιάς.

–1743. Εκλογή κατά τη Γενική Συνέλευση «επιτρόπου και προβλέπτη» απεσταλμένου από τα κοινά της Πάρου, στις 20 Φεβρουαρίου 1743 αναφέρεται ο Νικόλαος Καλορνίθης επίτροπος Παροικιάς.

–1743. Ο Επίτροπος Παροικιάς Νικόλαος Καλορνίθης υπογράφει έγγραφο στις 12 Απρλίου 1743.

–1746. Απόφαση του κοινού της Παροικιάς στις 8 Μαρτίου 1746, για μετάκληση ξένων στο νησί, εξουσιοδοτούν τον καραβοκύρη Ιωάννη Λαγγούση να προσκαλέσει όσους κατοίκους άλλων μερών της Ελλάδας θα ήθελαν να εγκατασταθούν οικογενειακώς στο νησί τους. Σε όσους δέχονταν υποσχόντουσαν μειωμένη φορολογία και άλλες διευκολύνσεις, όπως κατοικίες, χωράφια κ.α., υπογράφει και ο Καλορνίθης.

–1746. Πρακτικό εκλογής επιτρόπου του κοινού της Παροικιάς στις 22 Μαρτίου του 1746 αναφέρεται ο Νικόλαος Καλορνίθης.

–1748. Πρακτικό πωλήσεως των φόρων του κοινού της Παροικιάς κατά τη Γενική Συνέλευση, τη 1 Μαρτίου 1748, μαρτυρείται ο Καλορνίθης.

–1749. Σε εκλογή απεσταλμένου για την Κωνσταντινούπολη από τα κοινά της Πάρου σε Γενική Συνέλευση στις 12 Οκτωβρίου 1749, μαρτυρείται ο Νικόλαος Καλορνίθης.

–1749. Πρακτικό εκλογής επιτρόπου του κοινού Παροικιάς στις 20 Νοεμβρίου 1749, αναγράφετε ο Νικόλαος Καλορνίθης.

–1755. Σε εκλογή απεσταλμένου στην Κωνσταντινούπολη από το κοινό Πάρου σε Γενική Συνέλευση στις 23 Αυγούστου 1755 μαρτυρείται ο Νικόλαος Καλορνίθης.

 

–Κάλος ή Καλός: Παρωνυμικό επώνυμο. Το επώνυμο άγνωστο σήμερα στην Πάρο υπάρχει όμως σύμφωνα με τον καθηγητή Νίκο Αλιπράντη υπάρχει παρωνύμιο Καλός, που ενδεχομένως να προήλθε από επώνυμο στη Μάρπησσα. Επώνυμο Καλός σήμερα στη Σίφνο.

–1722. Στις 15 Ιανουαρίου 1722 αναφέρεται το προικοσύμφωνο της Φραντζέσκας Καλού και Μαρκέτας στη Νάουσα.

–1752. Οι επίτροποι των επτά κοινών της Πάρου στέλνουν επιστολή, στις 13 Σεπτεμβρίου 1752, στον Έλληνα δραγουμάνο Στέφανο Δημάκη, με την οποία ανακοινώνουν τα ονόματα της τριμελούς επιτροπής, προκειμένου να μεταβεί στην Κωνσταντινούπολη και ρυθμίσει τα οικονομικά προβλήματα του νησιού. Υπογράφει ο Φραγκέσκος Κάλος, επίτροπς Νάουσας Πάρου.

–1755. Σε εκλογή απεσταλμένου στην Κωνσταντινούπολη από το κοινό Πάρου σε Γενική Συνέλευση στις 23 Αυγούστου 1755 μαρτυρείται ο Φραγκέσκος Κάλος, επίτροπος Νάουσας.

–Καλουδάς: Επώνυμο παρωνύμιο.  Η οικογένεια Καλουδά έχει δώσει στην ιστορία της Πάρου ένα ηγούμενο στη Μονή Λογγοβάρδας, τον Νεόφυτο Καλουδά, 1751-1787) και ένα αγιογράφο στον Τσιπίδο, τον Θεόδωρο Αναγνώστη Καλουδά. Νεωτέρας γνωστός ο αείμνηστος δάσκαλος και συγγραφέας του τουριστικού οδηγού της Αντιπάρου Βασίλειος Καλουδάς.

Το επώνυμο συνεχίζει ως και σήμερα στη Νάουσα όμως από κλάδο της οικογένειας Καλουδά από την Ανάφη με παριανές ρίζες από την οικογένεια Σφαέλου.

–1645. Στις 4 Ιανουαρίου 1645 ο ιεροδιάκονος Θεοδόσιος Καλουδάς προσηλώνει την ιδιοκτήτη εκκλησίας του Αγίου Σάββα Μαρμάρων στη μονή του Αγίου Αντωνίου Κεφάλου.

Το έγγραφο υπογράφουν: ο πρωτοπαπάς Κεφάλου Γεώργιος Σκορδίλης, ο ιερεύς – οικονόμος Κεφάλου Δημήτριος Κονταράτος και ο Πέτρος Χρυσούλας, και οι τρείς κρητικής καταγωγής. (ΓΑΚ. Μον. Φακ. 595).

–1646. Διάκονος στον Τζιπίδο ο Θεοδόσιος Καλουδάς σε κατάλογο των εγγράφων του οσίου Αντωνίου στις 3 Αυγούστου 1646.

–1652. Μέλος του Αδελφάτου του Πανάγιου Τάφου στον Δραγουλά «Ινστρουμέντο της Πάρω», Καστέλλι Παροικιάς 11 Απριλίου 1652 «Ιωάννης ιερεύς Καλουδάς, η γυν΄γ Γιακουμίνα, υιός Αθανάσιος». Χωρεπίσκοπος Κεφάλου.

–1684. Ιωάννης Καλουδάς ιερέας και χωροεπίσκοπος Κεφάλου, υπογράφει έγγραφο προσηλώσεως της Μονής Εισοδίων της Θεοτόκου Δραγουλά κλπ στις 8 Μαρτίου 1684.

–1710. Χωράφι Δάφνες σύμπλιος Χουσής Καλουδάς.

–1729. Ο Αγιογράφος Πέτρος Μαυρογένης φιλοτεχνεί την εικόνα της Παναγίας Καρδιώτισσας στον ναό των Εισιδίων της Θεοτόκου, τώρα στο εκκλησιαστικό μουσείο Μάρπησσας, μαζί με τον αγιογράφο Θεόδωρο Αναγνώστου Καλουδά, έργο του 1729.

–1743. Προικοσύμφωνο Παροικιάς 16 Ιαν. 1743 «έτερο χωράφι εις τα Γλησίδια σύμπλιος Χούσης Καλουδάς, έτερο εις τα Πισκοπιανά σύμπλιος το μοναστήρι φωτοδότης Χριστός».

–1751. Σε παριανό έγγραφο στις 24 Νοεμβρίου 1751 αναφέρεται ο ιεριμόναχος ηγούμενος μονής Ζωοδ. Πηγής Λογγοβάρδας Καλουδάς Νεόφυτος, στο ίδιο έγραφο αναφέρεται ότι η μονή ανακαινίσθηκε με δαπάνες μέλους της οικογένειας Μαυρογένη.

–1757. Ιερομόναχος ηγούμενος Λογγοβάρδας Νεόφυτος Καλουδάς 1757-1787.

–1782. Γεννιέται το 1782 ο Χρύσος Καλουδάς του Γεωργίου.

–1789. Γεννιέται το 1789 ο Μιχαήλ Καλουδάς.

–1808. Γεννιέται το 1808 ο Γεώργιος Καλουδάς

–1809. Γεννιέται το 1809 ο Κωνσταντίνος Δ. Καλουδάς.

–1812. Γεννιέται το 1812 ο Ιωάννης Καλουδάς.

–1812. Γεννιέται το 1812 ο Ιωάννης Ν. Καλουδάς.

–1814. Γεννιέται το 1814 ο Νικόλαος Κ. Καλουδάς.

–1814. Γεννιέται το 1814 ο Γεώργιος Καλουδάς του Χρύσου.

–1816. Γεννιέται το 1816 ο Νικόλαος Κ. Καλουδάς.

–1819. Γεννιέται το 1819 ο Καλουδάς Δημήτρης του Χρυσή.

–1828. «Προικοσύμφωνο μαστρο Μιχέλη Γ. Καλακώνα και Μαρούσας Καλουδά» Παροικιά, 27 Μαΐου 1828. « Ο μαστρο Μιχάλης Καλουδάς και η γυναίκα του Αρμελίνα δίδουν στην κόρη τους Μαρούσα δύο αγίας εικόνας προς φύλαξιν τους, την Υπεραγίαν Θεοτόκον και την Βηθλεέμ» (ΓΑΚ, 215, 119r).

–1831. Στις 21 Οκτωβρίου 1831, σωτήρια επιστολή των κατοίκων της Πάρου προς τον επίτροπο Αιγαίου Πελάγους, για τα δεινά των κρητών νέοαποίκων εναντίων των ντόπιων. Υπογράφει… ο Γεώργιος και ο Μιχαήλ Καλουδάς.

–1844. Σε εκλογικό κατάλογο στις 18 Μαρτίου 1844, του Δήμου Νάουσας (συμπεριλαμβάνεται και ο Κώστος), υπάρχει εγγεγραμμένος ο 65χρονος γεωργός Χρύσος Γεωργίου Καλουδάς.

–1844. Στον εκλογικό κατάλογο του Δραγουλά το 1844 είναι εγγεγραμμένος ο 45χρονος εργάτης Ιωάννης Καλουδάς και ο 60χρονος γεωργός Χρύσος Καλουδάς.

–1845. Γεννιέται το 1845 ο υποδηματοποιός Γεώργιος Κ. Καλουδάς.

–1847. Στον εκλογικό κατάλογο Παροικιάς (συμπεριλαμβάνεται και η Αντίπαρος) είναι εγγεγραμμένος ο 39χρονος γεωργός Γεώργιος Καλουδάς (1808), ο 35χρονος γεωργός Ιωάννης Καλουδάς (1812), ο 35χρονος γεωργός Ιωάννης Ν. Καλουδάς (1812), ο 38χρονος γεωργός Κωνσταντίνος Δ. Καλουδάς (1809), ο 58χρονος γεωργός Μιχαήλ Καλουδάς (1789), ο 31χρονος γεωργός Νικόλαος Κ. Καλουδάς (1816) και ο γεωργός Νικόλαος Κ. Καλουδάς 33 ετών (1814).

–1847. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Εμμανουήλ Γεωργίου Καλουδάς (1847), ετών 56, φούρναρης, έγγαμος.

–1847. Στον εκλογικό κατάλογο Δραγουλά του 1847 είναι εγγεγραμμένος ο 28χρονος εργάτης Ιωάννης Καλουδάς.

–1847. Στον εκλογικό κατάλογο Μαρμάρων του 1847 είναι εγγεγραμμένος ο 33χρονος γεωργός Γεώργιος Χρ. Καλουδάς.

–1847. Στον εκλογικό κατάλογο Κώστου του 1847 είναι εγγεγραμμένος ο 65χρονος γεωργός Χρύσος Καλουδάς του Γεωργίου.

–1853. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Κωνσταντίνος Νικολάου Καλουδάς (1853), ετών 50, γεωργός, έγγαμος.

–1858. Γεννιέται το 1858 ο Λεωνίδας Καλουδάς, του Νικολάου και της Λεμονιάς.

–1860. Στις 27 Σεπτεμβρίου 1860 σε συμβολαιογραφική πράξη [Πληρεξούσιο] στην Σύρου αναφέρεται ο κάτοικος Μάρπησσας Πάρου Νικόλαος Καλουδάς γεωργός και η σύζυγός του Μαρούσα Καλουδά.

–1863. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Δημήτριος Νικολάου Καλουδάς (1863), ετών 40, γεωργός, έγγαμος.

–1870. Στις 26 Ιουλίου 1870 ο 25χρονος βυρσοδέψης από την Πάρο Παναγιώτης Πριμικύριος του Νικολάου και της Δέσποινας, παντρεύεται στην Ερμούπολη την 22χρονη από την Πάρο Ζαφείρα Καλουδά, του Νικολάου και της Μαργαρίτας.

–1875. Σε εκλογικό κατάλογο του 1875, του Δήμου Μάρπησσας (της επαρχίας Νάξου), υπάρχει εγγεγραμμένος ο Καλουδάς Δημήτρης του Χρυσή (1819) 56 ετών γεωργός από τον Κώστο, αλλά και ο Καλουδάς Εμμανουήλ του Γεωργίου 26 ετών εργάτης από τον Τσιπίδο.

–1875. Στα δημοτολόγια Ερμούπολης είναι εγγεγραμμένος ο παριανός 30χρονος υποδηματοποιός Γεώργιος Κ. Καλουδάς (γεν. 1845), έγγαμος. Έδωσε όρκο στις 18 Ιουνίου 1875.

–1875. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Ιωάννης Γεωργίου Καλουδάς (1875), ετών 28, εργάτης, άγαμος.

–1877. Στις 26 Δεκεμβρίου 1877 ο 25χρονος μαραγκός από την Πάρο Πέτρος Καλούδης [Καλουδάς], του Νικολάου και της Μαργαρίτας, κάτοικος Σύρου παντρεύεται στην Ερμούπολη την 20χρονη από την Άνδρο Ανέζα Λουσίδη, του Γιαννούλη και της Ελισάβετ.

–1878. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Ανδρέας Γεωργίου Καλουδάς (1878), ετών 25, ναύτης, άγαμος.

–1878. Στις 22 Νοεμβρίου 1878 ο παριανός Πριμηκύριος Παναγιώτης 30 ετών βυρσοδέψης και η σύζυγός του Ζαφείρα Καλουδά κάτοικος Σύρου δηλώνουν τον θάνατο του γιού τους  Δημήτρη12 ημερών κάτοικος Ερμούπολης. Ασθένεια: Διάρροια.

–1881. Στα δημοτολόγια Ερμούπολης είναι εγγεγραμμένος ο παριανός 30χρονος ξυλουργός Πέτρος Ν. Καλουδάς, έγγαμος. Έδωσε όρκο στις 16 Ιουλίου 1881.

–1881. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένη η Αικατερίνη Δημητρίου Καλουδά (1881), ετών 22, οικιακά, άγαμος.

–1882. Στις 26 Δεκεμβρίου 1882 ο 24χρονος βαστάζος από την Πάρο Λεωνίδας Καλουδάς, του Νικολάου και της Λεμονιάς, κάτοικος Σύρου παντρεύεται στην Ερμούπολη την 22χρονη από την Πάρο Σεβαστή Ιωάννου, του Ιωάννη.

–1883. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Ευάγγελος Κωνσταντίνου Καλουδάς (1883), ετών 20, εργάτης, κάτοικος Αθήνας, άγαμος.

–1885. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένη η Μαρίνα Εμμανουήλ Καλουδά (1885), ετών 18, οικιακά, άγαμος.

–1886. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Γεώργιος Εμμανουήλ Καλουδάς (1886), ετών 17, γεωργός, άγαμος.

–1886. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Νικόλαος Δημητρίου Καλουδάς (1886), ετών 17, γεωργός, άγαμος.

–1887. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Στυλιανός Κωνσταντίνου Καλουδάς (1887), ετών 16, εργάτης, κάτοικος Αθήνας, άγαμος.

–1889. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένη η Πολάμνια? Εμμανουήλ Καλουδά (1889), ετών 14, οικιακά, άγαμος.

–1889. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Ελευθέριος Δημητρίου Καλουδάς (1889), ετών 14, γεωργός, άγαμος.

–1889. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Ιωάννης Κωνσταντίνου Καλουδάς (1889), ετών 14, εργάτης, άγαμος.

–1889. Στα δημοτολόγια Ερμούπολης είναι εγγεγραμμένος ο παριανός 53 ετών Στέφανος Κ. Καλουδάς έγγαμος. Έδωσε όρκο στις 30 Ιανουαρίου 1889.

–1896. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Γεώργιος Δημητρίου Καλουδάς (1896), ετών 7, άνευ, άγαμος.

–1898. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Στυλιανός Δημητρίου Καλουδάς (1898), ετών 5, άνευ, άγαμος.

–1899. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένη η Μαργαρίτα Δημητρίου Καλουδά (1899), ετών 4, άνευ, άγαμος.

–1903. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένη η Καλλιόπη Κωνσταντίνου Καλουδά, ετών 48, οικιακά, έγγαμος.

–1903. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένη η …ρα? Εμμανουήλ Καλουδά, ετών 50, οικιακά, έγγαμος.

–1903. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένη η Αννέζα Δημητρίου Καλουδά, ετών 38, οικιακά, έγγαμος.

–1904. Στις 1 Απριλίου 1904 ο 27χρονος γεωργός από την Πάρο Νικόλαος Μελανίτης του Ιάκωβου και της Αικατερίνης Τσιγώνια [κάτοικοι Πάρου], παντρεύεται στην Ερμούπολη την 21χρονη από την Πάρο Αικατερίνη Καλουδά, του Δημητρίου και της Ανεζώς Ρίτσου [κάτοικοι Σύρου].

–1919. Το 1919 γεννιέται η Καλουδά Ζαφείρα του Γεωργίου κάτοικος Μάρπησσας.

–1921. Δάσκαλος από την Μάρπησσα ο Βασίλειος Καλουδάς (1921-1990). Υπηρέτησε ως διευθηντής του Δημοτικού σχολείου Αντιπάρου. Η αίθουσα των εκδηλώσεων του Γυμνασίου έχει πάρει το όνομά του. Τις εγκύκλιες σπουδέστους επεράτωσε στην γενέτειρά του (Δημοτικό) και στη συνέχεια στη Νάξο (Γυμνάσιο) και ακολούθως στη Μαράσλειο Παιδαγωγική Ακαδημία Αθηνών, από όπου έλαβε το πτυχίο του διδασκάλου. Εκτός της το Δημοτικό σχολείο της Αντιπάρου υπηρέτησε αρχικά στο Δ.Σ. Μονής Νάξου, Κώστου, Δραγουλά, Παροικιάς και πολλών Δ.Σ. του Πειραιά. Σύζυγός του η δασκάλα από τον Δραγουλά Πηγή Τσιγώνια του  Αντωνίου. Απέκτησαν δύο παιδιά, τον Θεοφάνη και την Κυριακή.

–1925. Το 1925 γεννιέται ο Καλουδάς Μάρκος του Γεωργίου, εργάτης, κάτοικος Δήμου Μαρπήσσης.

–1946. Σε εκλογικό κατάλογο της Κοινότητας Μάρπησσας στις 30 Απριλίου 1946 υπάρχει εγγεγραμμένος ο Καλουδάς Γεώργιος του Εμμανουήλ, 58 ετών μυλωθρός, ο Καλουδάς Βασίλειος του Νικολάου 25 ετών διδάσκαλος και ο Καλουδάς Εμμανουήλ του Γεωργίου 26 ετών ναυτικός, κάτοικοι Μάρπησσας.

–1947. Σε φύλλο του 1947 της εφημερίδας «Η Φωνή της Πάρου» διαβάζουμε την διαφήμηση του Δικηγόρου Κ. ΣΤ. ΚΑΛΟΥΔΑ οδός Καραΐσκου 123Δ στον Πειραιά. Αναλαμβάνει την δωρεάν εξυπηρέτησιν των συμπολιτών του Μαρπησσαίων.

 

–Καλούδης: Βλέπε Καλουδάς

 

–Καλουτάς:

–1911. Διδάσκαλος στο Δημοτικό Σχολείο θηλέων Παροικιάς κατά την περίοδο 1911-17 η Εριέττα Ευ. Καλουτά.

 

–Καλπακίδης: Πρόσφυγας. Το επίθετο μαρτυρείται έως και σήμερα στην περιοχή της Μάρπησσας.

–1875. Σε εκλογικό κατάλογο του 1875, του Δήμου Μάρπησσας (της επαρχίας Νάξου), υπάρχει εγγεγραμμένος ο Καλπακίδης Παναγιώτης του Δημητρίου 40 ετών έμπορος κάτοικος Τσιπίδου.

–1985. Το 1985 αναφέρεται η οικογένεια Καλπακίδη στην Μάρπησσα.

 

–Καλτόρος: Βλέπε Καλδόρος

 

–Καλτώρος: Βλέπε Καλδόρος

 

–Καλυβίνος: Επώνυμο παρωνύμιο, από την λέξη καλύβι.  Καταγωγή από Άνδρο και Σάμο. Ο γενάρχης του Παριανού Κλάδου είναι από το Παλαιόκαστρο Άνδρου όπου μετανάστευσε στην Σμύρνη όπου έφυγε μετα την καταστροφή το 1922.

–1934. Εγγραφή στα δημοτολόγια Λευκών του Γιάννη Καλυβίνου το 1934 που παντρεύτηκε την Λευκιανή Ευαγγελία Ν. Καντιώτη.

–1942. Νικόλαος Καλυβινός, έτος γέννησης το 1942, οικονομολόγος και διευθυντής του Ωδείου Αθηνών.

–1953. Αναφέρεται ως κάτοικοι Παροικιάς η οικογένεια του Νικολάου Καλυβίνου. Αναφέρεται και ο Ιωάννης Καλυβίνος. 

–2006. Πρόεδρος του Προοδευτικού Συλλόγου Λευκιανών Αθήνας το 2006-07 ο Νικόλαος Καλυβινός.

 

–Κάλφας:

–1847. Στον εκλογικό κατάλογο Παροικιάς (συμπεριλαμβάνεται και η Αντίπαρος) είναι εγγεγραμμένος ο 53χρονος γεωργός Γεώργιος Κάλφας.

 

–Καλωνάς: Βλέπε Καλλονάς

 

–Καμηνάρης ή Καμινάρης:  Παρωνυμικό, επαγγελματικό επώνυμο.

–1830. Στα δημοτολόγια Παροικιάς (συμπεριλαμβάνεται και η Αντίπαρος) είναι εγγεγραμμένος ο 31χρονος Στέφανος Καμινάρης.

–1831. Στο προικοσύμφωνο Ιωάννη Ζηλιτζήρη (γονείς του: Νικολός και η Ελένη Ζηλιτζήρη) και Μαρίας Μπαρμπαρή (Παροικιά 20 Φεβρουαρίου 1831). «η κυρία Αρμελινιώ, θυγάτηρ ποτέ Στέλιου Μακρή και σύζυγος νυν του Γεώργη Καμινάρη έχουσα η ρηθείσα Αρμελίνα με τον προαποθανόντα σύζυγόν της Μανόλην Πέτρου Μπαρμπαρή ονόματι Μαρίαν, δίδει δέκα εικόνες και μία καρδιά ασημένια με τίμιον ξύλον μέσα». (ΓΑΚ, 219, 137ν)

–1844. Σε εκλογικό κατάλογο στις 18 Μαρτίου 1844, του Δήμου Νάουσας (της επαρχίας Νάξου), υπάρχει εγγεγραμμένος ο Αλέξιος Καμηνάρης 40 ετών.

–1847. Στον εκλογικό κατάλογο Παροικιάς (συμπεριλαμβάνεται και η Αντίπαρος) είναι εγγεγραμμένος ο 61χρονος ναύτης Γεώργιος Καμηνάρης και ο καλαφάτης 48 ετών Στέφανος Καμινάρης.

 

–Καμινάρης: Βλέπε Καμηνάρης

 

–Καμοσάνος:

–1711. Περιοχή Παροικιάς (Πηγαδάκι) Προικοσύμφωνο Νικολάου Αλιφάφη και Μαρκετάκης Μενδρινού, Μάρμαρα 8 Σεπτ. 1711. Οι Άγιοι Ανάργυροι, ναός και γειτονιά της Παροικιάς, κοντά στο ποτάμι. Το υπογράφει ο ιεροδιάκονος, αδερφός της Μαρκέτας Μενδρινός Αρσένιος του Γεωργίου. Το προικοσύμφωνο υπογραφουν και οι: Σακέλλιος Κεφάλου, ο Γεωργάκης Αλληφάφης, ο Αντώνιος Καμοσανός, ο Γιερώργης Μαυρογιένης, ο Μαρής Μενδρινός και ο Πέτρος Σκορδίλης.

–1730. Χωράφι σύμπλιος Σκουμπρής από το Μαρουσάκι Καμοσάνου.

 

–Καμπαναριός: Χιώτικης καταγωγής ο παριανός κλάδος. Το επώνυμο προέρχεται από το βυζαντινό προσηγορικό καμπανάριος- καμπανάρης = ο κωδωνοκρούστης σε εκκλησία ή μοναστήρι.

–1844. Σε εκλογικό κατάλογο στις 18 Μαρτίου 1844, του Δήμου Νάουσας (της επαρχίας Νάξου), υπάρχει εγγεγραμμένος ο 56χρονος εργάτης Μιχαήλ Καμπαναριός.

 

–Καμπάνης: Πολύκλαδη, καθολική αρχικά, οικογένεια Καμπάνη στην Άνδρο, με φέουδα εκεί αλλά και στη Σίφνο. Διακλαδώθηκαν και στα άλλα νησιά των Κυκλάδων. Η οικογένεια Cambani μαρτυρείται ως και σήμερα στην Παροικιά. Μια εικασία λέει ότι  το επώνυμο είναι πατριδωνυμικό, από την Καμπάνια της Ιταλίας. Οικογένεια γνωστή σε Πάρο και Άνδρο από την εποχή των Σομμαρίπα, Δελλαγραμμάτη κ.α.. Σύμφωνα με τον κ Βαγιακάκο το επώνυμο προέρχεται από την λατινική λέξη campania, Καμπανία, περιοχή της Ιταλίας όπου χρησιμοποιήθηκαν για πρώτη φορά καμπάνες στους ναούς.

Η πειρατεία, η ναυτιλία και η καλλιέργεια της γης σύντομα διαμόρφωσαν όπως σημειώνεται κάπου μια ντόπια τάξη ολιγαρχίας, στην οποία προσχώρησαν και οι εξελληνισθέντες παλαιοί Βενετοί φεουδάρχες. Εμφανίζονται δηλαδή οι αρχοντικές οικογένειες, που διέθεταν αρκετή κτηματική περιουσία, χρήματα, καράβια, ανεμόμυλους, μοναστήρια και αξιώματα, όπως Μαυρογένη, Κονδύλη, Κρίσπη, Χαμάρτου, Γεράρδη, Βατιμπέλα, Κορτιάνου, Μαλατέστα, Δελαγραμμάτη, Ναυπλιώτη, Καμπάνη κ.α.

Ο Παναγιώτης Δημητρακόπουλος είχε ορκίσει φιλικό το 1821 τον Βασίλη Καμπάνη.

Μέλη της οικογενείας και ο διαπρέπον στην εποχή μας Νικ. Σταμ. Καμπάνης, καθηγητής της Ιατρικής του Πανεπιστημίου Αθηνών, ο Σταμάτης Αλεξ. Καμπάνης, καθηγητής Πανεπιστημίου Βόρ. Καρολίνας ΗΠΑ πέθανε πολύ νέος το 1995. Και άλλα μέλη που είχαν λάβει αξιώματα στην κοινωνία της Παροικιάς και είχαν διακριθεί ιδιαίτερα στην Παροικιά, αναφέρονται ο αφέντης Τζανάκης Καμπάνης Επίτροπος της Μονής Ξεχωριανής, (1750, 1761) και Επίτροπος της Ευαγγελιστρίας Παροικιάς. Ο κοινός καντζελλάριος Πάρου Τζανής Ν. Καμπάνης (1819). Να αναφέρουμε επίσης και τον Ιωάννη Ζανή Καμπάνη, ταγματάρχη πεζικού, διαπρέψαντα στην καταδίωξη της ληστείας τον προπερασμένο αιώνα, τον Νικόλαο Π. Καμπάνη, λοχαγό, ήρωα της Κρητικής Επανάστασης (πεθ. 1905), τον Ζανή Χαράλ. Καμπάνη (πεθ. Το 1905), νομικό σύμβουλο του Δημοσίου, με χρήματά του οποίου είχε ανεγερθεί η κρήνη που υπήρχε στην πλατεία της Ζωοδόχου Πηγής στην Παροικιά. κ.α.

Ο Χαράλαμπος Μουτάφης αναφέρει: «Η οικογένεια του πατέρα μου ζούσε μέχρι την ανταλλαγή πληθυσμών στην Ανατολική Θράκη, στην περιοχή του Ελλήσποντου (τα λεγόμενα Δαρδανέλλια). Ο παππούς μου ονομαζόταν Χαράλαμπος Καμπάνης. Ο προπάππους μου λεγόταν Νικόλαος Καμπάνης, ο οποίος δολοφονήθηκε κατά την επιστροφή στο σπίτι του, μετά από ένα κρυφό συμβούλιο, κατά την περίοδο του Ιταλοτουρκικού Πολέμου 1911-1912. Ο παππούς μου υιοθετήθηκε λίγο αργότερα από την οικογένεια Μουτάφη (Montafia (ιταλικά)/Montafié (γαλλικά), με τους οποίους μας συνέδεε κάποια συγγένεια από παλαιότερη εποχή. Έτσι πήραμε το όνομα Μουτάφης.

Η ‘βενετσιάνικη’ οικογένεια Καμπάνη (Campagna), που είχε ως έδρα την Άνδρο, από την οποία εξαπλώθηκε και σε άλλα νησιά, είχε γαλλικές ρίζες. (τουλάχιστον έτσι μου είναι γνωστό). Η ιταλική έδρα τους βρισκόταν στη Βερόνα. Με τους Σομμαρίπα, οι οποίοι και αυτοί ήρθαν από τη Γαλλία, υπήρχε κάποια συγγένεια. Οι δύο οικογένειες πρέπει να εγκαταστάθηκαν περίπου την ίδια εποχή στις Κυκλάδες. Βέβαια, αυτό δεν σημαίνει ότι όλοι οι Καμπαναίοι έχουν την ίδια προέλευση. Αντιθέτως, πιστεύω ότι κάποια ή κάποιες οικογένειες ήρθαν σε αργότερο στάδιο και εγκαταστάθηκαν στην Ελλάδα, έτσι και στα δικά σας νησιά».

–1710. Χωράφι στον Έλητα σύμπλιος Αλεσσανδράκης Καμπάνης.

–1714 Αύγουστος 9, Πάρος Μάρμαρα. Έδωσε εξοφλητικών και σωστών λογαριασμών ο παπά-Μιχάλης Τζανιάς της Κοινότης Μαρμάρου διά το κατάστιχον που εσύναξε της απερασμένης χρονιάς (το 1713) και δεν έχει να δώσει της Κοινότης μοναχά ρεάλια τρία ήμισυ και δώνοντας τα μένει είσαι καθάριον και σωστών λογαριασμών και δια το βέβαιον υπογράφουν οι προεστοί υποχειρός τους, σακελάριος Κεφάλου Σκορδίλης, Αλέξανδρος Καμπάνης, Τζανής Μπιζάς, Πρωτοπαπάς Κεφάλου, Ο σακελλίος Κεφάλου, Παπά-Αντώνης Συρίγος επίτροπος.

–1718. Στις 26 Ιουνίου 1718 αναφέρεται ο προύχοντας, Δημογέροντας της Παροικιάς Αλέξανδρος (Αλεσσανδράκης) Καμπάνης, Επίτροπος Μ. Ευαγγελιστρίας Παροικιάς. Πατέρας του αφέντη Τζανάκη Καμπάνη.

–1722. Έγγραφο Τζιπίδος 24 Ιουνίου 1722 «Την σήμερον δίνει και φανερά πωλεί ο πολλά εκλαμπρός αφέντης Αλέξανδρος Καμπάνης ένα χωράφι που έχει αγορά εις του Λαού από τον Γεωργάκη Τριβιζά και δίνει το του μαστρο-Λευτέρη Καντιώτου διά πεάλια είκοσι έξη»

–1724. Ο προύχοντας του Κεφάλου Αλέξανδρος Καμπάνης που μνημονεύεται στη διαθήκη του ιερέως Μελετίου Σιδεράκη (Κέφαλος, 26 Ιουνίου 1724)

–1725. Το 1725 ο Αλέξανδρος Καμπάνης, προύχοντας παντρεύετε την Γρανετάκη Μαυρογένη. τέκνο τους η Αναστασία Καμπάνη όπου το 1760 παντρεύεται τον Σπύρο Μαύρο.

–1738. Μαρτυρία υπερασπίσεως συμπατριώτη τους ιερέα Φραγκίσκου Νταβερόνα προς τον καπουδάν πασά (για αντίδραση στην συγκέντρωση της φορολογίας), κατά τη Γενική Συνέλευση από τα κοινά της Πάρου, της 16 Ιουλίου 1738, υπογράφει ο Τζανής Καμπάνης από το κοινό των Μαρμάρων Πάρου.

–1739. Πρακτικό εκλογών κατά την Γεν. Συνέλευση στις 30 Αυγούστου 1739 απεσταλμένου των κοινών της Πάρου στην Κωνσταντινούπολη, εκλέγουν τον Νικόλαο Μαυρογένη, προκειμένου να διαπραγματευθεί τα οικονομικά θέματα του νησιού. Αναφέρεται ο Τζανής Καμπάνης από τα χωριά του Κεφάλου.

–1741. Τα κοινά της Πάρου, κατά τη Γενική Συνέλευση, της 20 Ιουλίου 1741, αποφασίζουν να συντάξουν γράμμα υπερασπίσεως του συμπατριώτη τους άρχοντα Νικόλαου Μαυρογένη, εναντίων των συκοφαντών κατοίκων της Νάξου, οι οποίοι τον κατηγορούν για συνεργασία με τους πειρατές, υπογράφει και ο Τζανής Καμπάνης.

–1741. Κατά τη Γενική Συνέλευση, της 18 Νοεμβρίου 1741, οι προεστοί και κοινοτικοί εκπρόσωποι της Παροικιάς Πάρου, αποφάσισαν να συλλάβουν, να φυλακίσουν και τέλος να εκτοπίσουν από το νησί τους τον συντοπίτη τους Ιωάννης Βασιλάκης, λόγω του σκανδαλώδους τρόπου της ζωής του και άλλων ανάρμοστων πράξεων. Υπογράφει ο Τζανής Καμπάνης.

–1742. Πρακτικό εκλογής επιτρόπου του κοινού της Παροικιάς στις 1η Μαρτίου του 1742 αναφέρεται ο Τζανής Καμπάνης.

–1743. Εκλογή κατά τη Γενική Συνέλευση «επιτρόπου και προβλέπτη» απεσταλμένου από τα κοινά της Πάρου, στις 20 Φεβρουαρίου 1743 αναφέρεται ο Τζανής Καμπάνης.

–1744. Κατά τη Γενική Συνέλευση εκπροσώπων όλων των κοινών της Πάρου, της 6 Απριλίου 1744, αποφασίζουν να συντάξουν γράμμα υπερασπίσεως του συμπατριώτη τους δραγουμάνου Νικολάου Μαυρογένη, εναντίον των εις βάρος του συκοφαντιών μερικών συμπατριωτών τους, προς τις τουρκικές αρχές. υπογράφει και ο Τζανής Καμπάνης.

–1744. Διαθήκη του ιερομονάχου Παρθένιου. Πάρος, 12 Νοεμβρίου 1744. Αναφέρεται ο «ευγενής αφέντης Πετράκης Μαυρογένης, ο Δημήτρης Πάσος, ο παπα Μιχαήλ Συρίγος, ο Φρανκεσκάκης Ντελαγραμμάτικας, ο αφέντης Τζαννάκης Καμπάνης, ο Κωσταντάκης Πιρόπουλος, ο παπα Αντώνιος Βιτζαράς, ο επίτροπος Παροικιάς Ιωάννης Χαμάρτος και ο καντζελλάριος Παροικιάς Τζουάνες Πρωτονοτάρης.

–1745. Απόφαση του κοινού της Παροικιάς για φορολογική μείωση σε συμπατριώτες τους, την 18 Οκτωβρίου 1745, υπογράφει και ο Τζανής Καμπάνης.

–1746. Απόφαση του κοινού της Παροικιάς στις 8 Μαρτίου 1746, για μετάκληση ξένων στο νησί, εξουσιοδοτούν τον καραβοκύρη Ιωάννη Λαγγούση να προσκαλέσει όσους κατοίκους άλλων μερών της Ελλάδας θα ήθελαν να εγκατασταθούν οικογενειακώς στο νησί τους. Σε όσους δέχονταν υποσχόντουσαν μειωμένη φορολογία και άλλες διευκολύνσεις, όπως κατοικίες, χωράφια κ.α., υπογράφει και ο Τζανής Καμπάνης.

–1748. Πρακτικό πωλήσεως των φόρων του κοινού της Παροικιάς κατά τη Γενική Συνέλευση, τη 1 Μαρτίου 1748, μαρτυρείται ο Τζανής Καμπάνης.

–1749. Σε εκλογή απεσταλμένου για την Κωνσταντινούπολη από τα κοινά της Πάρου σε Γενική Συνέλευση στις 12 Οκτωβρίου 1749, μαρτυρείται ο Τζανής Καμπάνης.

–1750. Επίτροπος της μονής Ξεχωριανής ο αφέντης Τζανάκης Καμπάνης στις 29 Μαρτίου 1750 και 27 Δεκεμβρίου 1761. Ο ίδιος ήταν επίτροπος και της Μονής Ευαγγελιστρίας Παροικιάς (1744).

–1750. Σε Πρακτικό εκλογής απεσταλμένου των επτά κοινών της Πάρου (Παροικιάς, Νάουσας, Κεφάλου, Τζιπίδου, Λευκών, Μαρμάρων, Δραγουλάς) στην Κωνσταντινούπολη της 23 Αυγούστου 1750, μαρτυρείται ο Τζανής Καμπάνης.

–1752. Σε εκλογή απεσταλμένου στην Κωνσταντινούπολη από το κοινό Παροικιάς σε Γενική Συνέλευση στις 6 Σεπτεμβρίου 1752 μαρτυρείται ο Τζανής Καμπάνης.

–1756. Ανακαινιστής της μονής Παντοκράτορα στα Μάρμαρα ο Σωφρόνιος Καμπάνης το 1756. «ΑΨΝS (=1756) Σωφρονίου Καμπάνη ήδε δαπάναις επιστατούντος της μονής, ης υπάρχει κα(τα)γόγιον οιόν τε πανδοχείον. Εσται δε ταύτα εις αθάνατον μνήμην του θείου έργου και του πεπονήκότος. Εν μηνί Νοε(μβρίω)».

–1759. Επίτροπος Αγίου Αντωνίου Κεφάλου ο Πέτρος Τζανή Μαυρογένης μαζί με τον Τζανάκη Καμπάνη.

–1760. Το 1760 γεννιέται η Αναστασία Καμπάνη, μετέπειτα σύζυγος του Σπυρίδου Μαύρου.

–1760. Η Αναστασία Καμπάνη του Αλέξανδρου το 1760 παντρεύεται τον Σπύρο Μαύρο. απέκτησαν έξη παιδιά, Της Καλίτζα Ιωάννη Κρίσπη, τον φιλικό Αλέξανδρο Σπ. Μαύρο,  την Γρανέττα Ιωάννη Ν. Καμπάνη, τον Δημογέροντα Αθανάσιο Σπ. Μαύρο,  την Μαρουσώ Τζαννή Μπιάζη και την Μαρουλία Αντωνίου Φρ. Μαυρομμάτη.

–1761. Ο Τζανάκης Καμπάνης  ως επίτροπος της Ξεχωριανής φαίνεται στη διαθήκη του Κωνσταντίνου Μαραμανιά, Τζιπίδος, 29 Δεκεμβρίου 1761.

–1768. Γεννιέται το 1768 ο Τζανής Νικ. Καμπάνης. Σύζυγός του η Ζαμπιώ Πρωτόδικου και τέκνα τους ο Δημήτριος (1797), η Αικατερίνη (1799), η Μαρίνα (1801), ο Θεόδωρος (1802), ο Ιωάννης (1805), ο Χαράλαμπος (1808), ο Φραγκίσκος (1810) και η Αρμελίνα (1812).

–1793. Το 1793 κοινός Καντζελάριος Πάρου Τζανής Νικ. Καμπάνης.

–1794. Ο δημόσιος νοτάριος Παροικιάς και γενικός όλης της επαρχίας Πάρου και Αντιπάρου Τζανής Ν. Καμπάνης.

–1795. Ο Επίτροπος της Εκατονταπυλιανής Σταματέλος Καμπάνης υπογράφει αφιερωματικό έγγραφο στον Κώδικα της Εκατονταπυλιανής στις 13 Σεπτεμβρίου 1795.

–1797. Ο πάριος Δημήτριος Τζανή Καμπάνης (1797) ήταν μέλος της Γερουσίας στην Δ’ Εθνοσυνέλευση του Άργους το 1829. Σύζυγός του η Μαργαρίτα Ν. Κυπραίου.

–1799. Γεννιέται το 1799 η Αικατερίνη Καμπάνη του Τζανή και της Ζαμπιώς. Σύζυγός της ο Αντώνιος Ελ. Χαμάρτος.

–1801. Γεννιέται το 1801 η Μαρίνα Καμπάνη του Τζανή και της Ζαμπιώς.

–1802. Το 1802 γεννιέται ο Θεόδωρος Ζαννή Καμπάνης, συμβολαιογράφος και δημογέροντας. Σύζυγός του η Κατίγκω Ι. Κρίσπη. Απέκτησαν τον Τζανή Θ, Καμπάνη (1828) και την Χαρίκλεια Θ. Καμπάνη (1830).

–1805. Γεννιέται το 1805 ο Ιωάννης Καμπάνης του Τζανή και της Ζαμπιώς.

–1808. Γεννιέται το 1808 ο Χαράλαμπος Καμπάνης του Τζανή και της Ζαμπιώς. Έμπορος, κτηματίας και προεστός. Σύζυγός του η Αντωνία Μαυρομμάτη. Τέκνα τους ο Τζανής 1838, η Αννεζώ (1842-1927), ο Ιωάννης (1844) και ο Γαληνός (1846).

–1810 Γεννιέται το 1810 ο Φραγκίσκος Καμπάνης του Τζανή και της Ζαμπιώς).

–1811. Το 1811 γεννιέται ο Χαράλαμπος Ζαν. Καμπάνης, πατέρας του νομικού και δικαστικού Ζαννή Χαρ, Καμπάνη. Απεβίωσε το 1905, του οποίου ο τάφος (εγκαταλελειμμένος) υπάρχει στη θέση όπου ο ναός του Πυθίου Απόλλωνος, δίπλα στο Ασκληπιείο.

–1812. Γεννιέται το 1812 η Αρμελίνα Καμπάνη του Τζανή και της Ζαμπιώς.

–1816. Το 1816 γεννιέται ο Δημήτριος Κ. Καμπάνης κτηματίας κάτοικος Νάουσας.

–1816. Σε προικοσύμφωνο στις 22 Οκτωβρίου 1816 αναφέρεται η Ανθούλα γυνή πάλε ποτέ Ιάκωβου Βαβανού, όπου πάντρεψε το 1812 τον γιό της με την θυγατέρα του πάλε ποτέ Περούλη Ρούσσου ονόματι Αντωνία, αναφέρεται το χωράφι του Καμπάνη στις Καμάρες.

–1819. Στον Άγιο Μηνά στις 13 Δεκεμβρίου 1819, ο οικονόμος Νεόφυτος Νταμίας υπαγορεύει τη διαθήκη του, που συντάσσει ο κοινός καντζελλάριος Πάρου Τζανής Νικ. Καμπάνης. Μάρτυρες: οι άρχοντες της Παροικιάς Πέτρος Μάτζας Μαυρογένης, Ελευθέριος Χαμάρτος, Συμεών Δελαγραμμάτης και Μάρκος Πέτρος Μαυρογένης. Αφήνει κληρονόμο της μονής του Αγίου Μηνά τον αδερφό του Μάρκο.

–1821. Στις 8 Φεβρουαρίου 1821. Δημόσιος Νοτάριος Παροικιάς ο Τζαννής Ιω. Καμπάνης.

–1821. Οι υπογεγραμμένοι στρατιώτες υπόσχονται να ακολουθήσουν τον Φιλικό Παναγιώτη Δ. Δημητρακόπουλο και να απέλθωσιν εις Πελοπόννησο για να ενωθούν υπό τις οδηγίες του εκ λαμπρότατου Πρίγκηπος Δημήτριο Υψηλάντη ελληνικών στρατευμάτων. Εις βεβαίωση υπογράφονται Νάουσα Πάρου τη 20 Αυγούστου 1821, δια χειρός Αλέξανδρου Μπαρότζη βεβαίουσι το παρόν και μαρτυρώ. Βασίλειος Καμπάνης.

–1822. Σε έγγραφο των Παριανών στους Υδραίους στις 13 Απριλίου 1822 αναφέρεται ο Κωνσταντίνος Ν. Καμπάνης και ο Νικόλαος Καμπάνης από την Παροικιά καθώς και ο Βασίλειος Καμπάνης κάτοικος Νάουσας.

–1822. Στις 19 Νοεμβρίου 1822. Ο Αντέπαρχος Πάρου και Αντιπάρου Παναγιώτης Βαφιόπουλος αποστέλλει έγγραφο για την δολοφονία ενός Κωνσταντινουπολίτη στη Νάουσα από έναν Ζακυνθινό, προς τον προσωρινό υπουργό του Πολέμου της Ελλάδος. Το έγγραφο υπογράφουν και οι Γραμματείς, Δημήτριος Χαμάρτος, Γεώργιος Βιτζαράς, Τζαννής Νικολάου Καμπάνης και οι Πέτρος Μάτζας Μαυρογένης, Ελευθέριος Χαμάρτος.

–1822. Σε αντίγραφο Κριτηρίου Πάρου της 18 Δεκεμβρίου 1822 αναφέρεται ο νοτάριος Πάρου Αντιπάρου Τζανής Νικολάου Καμπάνης.

–1822. Σε έγγραφο των Παριανών στους Υδραίους στις 13 Απριλίου 1822 αναφέρεται ο κοινός καντζελάριος Πάρου Τζανής Καμπάνης.

–1824. Πωλητήριο συμβόλαιο του 1824 η Ειρήνη Πιτζήλη πουλά στον Παναγιώτη Δ. Δημητρακόπουλος το μητρικό της χωράφι έξω από τη Νάουσα. Μάρτυς Αργ. Βιτζαράς, Βασίλειος Καμπάνης, Νοτάριος Ιωαν. Σταματελάκης.

–1824. Φραντζέσκος Μαυρομάτης ζητηθείς έγραψα και μαρτυρώ. 1824: Φεβρουαρίου 3: Την σήμερον φανερώνομεν ότι η όπισσθεν αγορά του Νικολού Καλδόρου επέρασε εις τον σιόρ Λευτεράκη Χαμάρτο και επληρώθη τα γρόσια του με τα διάφορά τους και ο … μένει ακαταζήτητος από αυτό το … … και εις πίστωσιν υπογράφει από αξιόπιστοι μάρτυρες. Διά τον Νικόλαον Γρατούραν υπογράφω το όνομά του ότι βεβαιοί τ’άνωθεν και ούτως κ’έγω μάρτυς. Ιωάννης Σ(ταματέλου) Καμπάνης υποφαίνομαι. Τζανής Σ(ταμ.) Καμπάνης ζητηθείς έγραψα το παρόνκαι μαρτυρώ. VERSO: «1824 Φεβρουαρίου 3: Η παρόν αγορά του Νικολού Γραντούρα διά το αλόνι στο Σαρακίνικο τις … … … απέρασεν … καθώς φαίνεται γεγραμμένη όπως … ο Νικολός επληρώθη».

–1824. Επίσκοπος Παροικιάς Μουντάνος Ιωάννης υπογράφει ως Χωρεπίσκοπος έγγραφο στις 25 Φεβρουαρίου του 1824. «γράφω εις όνομα της Καλήτζας ποτέ σακελλίου Καλαργύρου ότι βεβαιοί το παρόν και ούτω καγώ μαρτυρώ». Το έγγραφο συνέταξε «ο δημόσιος νοτάριος της Χώρας Παροικιάς και γενικός όλης της επαρχίας Πάρου και Αντιπάρου Τζαννής Ν. Καμπάνης».

–1825. Σε αποδεικτικό έγγραφο στις 30 Δεκεμβρίου 1825 αναφέρεται ο δημόσιος νοτάριος Τζανής Νικολάου Καμπάνης.

–1826. Ο ζανάκης Νικολάου Καμπάνης αναφέρεται σε διαθήκη Παροικιάς στις 6 Ιανουαρίου 1826.

–1826. Ο δημοτικός νοτάριος της Χωρας Παροικιάς Τζανής Ν. Καμπάνης υπογράφει νοταριακό έγγραφο Παροικιάς στις 21 Απριλίου 1826.

–1826. «Επαρρησιάσθη προσωπικώς εις την δημοσίαν Νοταρίαν ο υπογεγραμμένος κύριος Αλεξανδράκης Δημητρίου Καμπάνης και ομολογεί ότι ιδίαν αυτού βουλήν και αυτοθέλητον γνώμην πωλεί προς τον κύριον Κοσμάν Λιβαδινόπουλον ένα έξαμπέλισμα, έχει γονικόν του εν τη τοποθεσία Σαρακήνικον με τον νερόν έχει μέσα σύμπλιος Ελευθεράκης Χαμάρτος και Ιωάννης Μπαρμαρής διά γρόσια εξακόσια πενήντα πέντε, νούμερο 655, ως επερίσσευσεν την τιμήν του αυτού ο ίδιος αγοραστής εις το Κοινόν δημόσιον, όθεν από την σήμερον το και εξαμπέλισμα με το νερόν (το οποίον νερόν θέλει εξακολουθεί ως το πάλαι) μένει ελεύθερα εις την εξουσίαν και κυριότητα του ειρημένου αγοραστού να το κάμη ως θέλει και βούλεται τόσον ο ίδιος καθώς και οι κληρονόμοι του ως καλώς πωλημένων και καλώς διά δημοπρασίας αγορασμένων, υποσχόμενος ο πωλητής  να διαφεντεύη τον αγοραστή από κάθε εναντιότητα ως έλαβεν την τιμήν του αυτού εξαμπελισμάτου μέχρι και του οβολού εις ένδειξιν δε εγένετο το παρόν πωλητήριον γράμμα εκ της δημοσίας Νοταρίας βεβαιωμένον τη ιδία υπογραφή του πωλητού και εδόθη προς τον αγοραστήν φυλάττοντας αντίγραφον εις τον Κώδικα της Νοταρίας, υπ’αριθ.34. τη 3 Ιουλίου 1826, Παροικία Πάρου. Αλέξανδρος Καμπάνης βεβαιώνω το παρόν. Φραγκίσκος Αλεξάνδρου Καμπάνης βεβαιώνω. Γεώργιος Βιτζαράς.

–1826. Διαθήκη Μαργαρώς Φιλιόγλου +Εις το όνομα του Κυρίου, Αμήν. Η κυρά Μαργαρώ θυγατήρ του ποτέ Χατζή-Ανδρέα Φιλιόγλου ηθέλησεν διαταχθήναι πρώτον μέν αφήνει πάσι τοις χριστιανοις την συγχώρησιν, είτα ζητεί και ατή το αυτό. Πρώτον μέν αφήνει την ψυχήν της εις χείρας Θεού ζωντος το μεν σώμα της εις τον ναόν της Θεοτόκου Ευαγγελίστρια είτα αφήνει του αυτού ναού το μαργαριτάρι της και των εφημερίων αυτού ένα σαρανταλείτουργο και του πνευματικού της πατήρ παπά Γαβριήλ Παντούνα ένα σαρανταλείτουργο. Αφήνει της Αγίας Μαρίνας εις την Μπάρον γρ. 25. Αφήνει της κιουράς Μαρουσάκης της Μακρυάς γρ. 15. Έτι αφήνει της γριάς της Κουζουλής γρ. 5. Έτι αφήνει εις την ημέρα του ενταφιασμού της γρ. 70. Να μοιράζουνταιν εις τους φτωχούς. Έτι αφήνει του παπά Τεμένοχου οπού είναι εις την Πάρον ένα σαραντάρι. Τούτα όλα απού αφήνει ψυχικά της και κόλυβα της όλον τον χρόνον ομολογά και λέγει να βγαίνουν από το μέτρημα της οπού βαστά ο άνδρας της. Και όσα περισσέψουν από το μέτρημα της να είναι του ανδρός της. Είτα αφήνει το ασημικό της αδελφής της Είτα αφήνει την μητέρα της και τον άνδρα της Επιτρόπους της ως τέλειους νοικοκύρους να δώσουν τούτα τα άνωθεν και όποτε αμελήσουν και δεν το κάμουν να είναι το βάρος εις την ψυχήν των. 1826 Ιουλίου 9 ημέρα Παρασκευή ώρα 9. Ο πνευματικός της πατήρ Γαβριήλ ιερομόναχος. Γεράσιμος Ψάλτης μάρτυς. Γεώργιος Πετρίδης μαρτυρώ.

Σημειώσεις:

1.Ηθέλησεν διαταχθήναι, Προφανώς η φράση αυτή έχει την έννοια: επεθύμησε να κάνει την διαθήκη της (διάταξη). Η διαθήκη, την εποχή της Τουρκοκρατίας, λεγόταν «διάταξις». Συνοδευόταν συνήθως με επίθετο: υστερινή διάταξις.

2.Προύκα. Η προίκα. Σε άλλα έγγραφα των Κυκλάδων γράφεται ως: προυκί.

Βεβαίωση-ομολογία. Αρ.51. Παρησιασθείσα προσωπικώς εις την δημοσίον ταύτην Νοταρίαν η υπογεγραμμένη Δεσποινούλα Χατζή Ανδρέου Φιδιόγλου, ομολογεί ότι έλαβε παρά του κυρίου Γεωργάκη πότέ γαμβρού της όπου η διαθήκη της αποθανών (SIC) κόρης της την εδώριζεν ως επίτροπος της και ο κατάλογος ο παρά της σεβαστής Διευθυντικής Επιτροπής διά να λάβη, τα έλαβον όλα σώα και ανελλιπή κατέμπροσθεν των κυρίων Εφόρων της Επαρχίας ταύτης, και εις το εξής μένει ακαταζήτητος ο ρηθείς κύριος Γεωργάκης, όσον από την ιδίαν καθού και από τους κληρονόμους της. Εις ενδείξις δε εγένετο το παρόν εκ της δημοσίου Νοταρίας βεβαιωμένον παρά της άνωθεν Δεσποινούλας και παρά των κυρίων Εφόρων και εδόθη τω κυρίω Γεωργάκη εις ασφάλειαν. Τη 23 Δεκεμβρίου 1826. Παροικία της Πάρου. Δεσποινούλα βεβαιώνω τα άνωθεν. Ηλίας Δεσποινούλας βεβειώνω τα άνωθεν. Ελευθέριος Χαμάρτος. Μ.Μάτζας Μαυρογένης. Ο δημόσιος νοτάριος Παροικίας Τζαννής Μ. Καμπάνης ο γράψας βεβαιώ.

–1826. Υπογράφων ο δημόσιος νοτάριος στις 29 Δεκεμβρίου 1826 ο Τζανής Καμπάνης, στην Παροικιά.

–1827. Σε έγγραφο της 15 Απριλίου 1827 της Παροικιάς Πάρου μαρτυρείται ο Θοδωρής Καμπάνης και οι Αδερφοί Π. Καμπάνη.

–1828. Γεννιέται το 1828 ο Τζανής Καμπάνης του Θεόδωρου και της Κατίγκως.

–1828. Παρουσιασθέντες εις την δημόσιον ταύτην νοταρίαν οι υπογεγραμμένοι ο τε ευγενέστατος κύριος Ελευθέριος Χαμάρτος και η Αγγετέτα πρώτη σύζυγος του αποθανόντος Ιωάννη Πέτρου Μπαρμπαρή ως επίτροπος των παιδίων της, παρέστησεν έμπροσθεν των υπογεγραμμένων μαρτύρων, ότι συμφωνήσαντες εν τω μεταξύ οικειοθελώς και με γνώμην απαραβίαστον κάμνουσι την παρούσαν ανταλλαγήν ως ακολούθως:

Αον: Η κυρία Αγγελέτα δίδει αναποσπάστως προς τον κύριον Χαμάρτο την τοποθεσίαν όλην του Αλωνιού τοιχογυρισμένην οπού είχεν ηγοράσμένην προ χρόνων ο άνδρας της Γιάννης παρά του κ. Αλεξανδράκη Δημ. Καμπάνη εις τοποθεσίαν Σαρακήνικον έως εις τα Παλιά Θεμέλια με το αλώνι, κατοικιές, φούρνον, προστιγάδια και οσπιτάκια καθώς ευρίσκονται εις την αυτήν τοποθεσίαν την σήμερον πλησίον ο ίδιος Χαμάρτος εκ πλαγίου και άνωθεν.

Βον: Ο κύριος Χαμάρτος δίδει προς αυτήν ανταλλακτικών εν χωράφι, έχει ηγορασμένον παρά του ποτέ Ιωάννου Οικοκυράς εις τοποθεσίαν Βουνόν, πλησίον η ιδία Αγγελέτα και ο ίδιος Χαμάρτος, η μέν ανωθεν, ο δεν κάτωθεν.

Ομοίως δίδει προς αυτήν εις χείρας και μετρητά γρόσια πενήντα, ν(ούμερο) 50: θέλοντες αμφότεροι να μένη η ανταλλαγή αυτή αδιάσπαστος και στερεά διά παντός. Όθεν από την σήμερον οι μέν κατοικιές φούρνος, ασπίτια, προστιγάδια και όλη η τοποθεσία με το αλώνι έως τα Παλιά Θεμέλια, μένουσιν εις την δεσποτείαν και κυριότητα αναπόσπαστον του κυρίου Ελευθερίου Χαμάρτου να τα κάμη ως βούλεται αυτός και οι κληρονόμοι του ανενόχλητα και ελεύθερο πάσης καταζητήσεως ή δικαιώματος άλλου τινός, το δε χωράφιον παραμοίως ομού και τα πενήντα γρόσια εις εξουσίαν και κυριότητα της Αγγελέτας να τα μεταχειρισθή όπως αυτή βούλεται. Εις ένδειξιν δε της οικειοθελούς ταύτης συμφωνητικής των ανταλλαγής εγένοντο δύο παρόμοια νοταριακά αποδεικτικά γράμματα επιβεβειωμένα παρά των μερών αμφότερων, επικυρωμένα δε και τη υπογραφή των κυρίων δημογερόντων και άλλων αξιοπίστων μαρτύρων των οποίων αντίγραφον κατεχωρήθη εις τον Κώδικα της Νοταρίας υπ’αριθ. 517 και έλαβε το κάθε μέρος έν εξ αυτών δι’ ασφάλειαν.

Εν Παροικία της Πάρου τη 30 Ιουλίου 1828.

Βικέντιος Μαυρομμάτης υπογράφω εις όνομα της άνωθεν Αγγελέτας ότι βεβαιοί το παρόν και ούτος κ’άγω μαρτυρώ.

Λεονάρδος Κονδύλλης δημογέρων μάρτυς.

Ιωάννης Κρίσπης και δημογέρων επιβεβαιώ

Ελευθέριος Χαμάρτος βεβαιώ

Εφραιμ ιερεύς … μάρτυς

Γεώργιος Κυπριανός μάρτυς

Ο δημόσιος νοτάριος της πόλεως ΝΟΤΑΡΙΑΣ ΠΑΡΟΙΚΙΑΣ ΠΑΡΟΥ Δημήτριος Χαμάρτος υποβεβαιώ.

–1829: 9βρίου 27. Μαθητευόμενοι εις την Αλληλοδιδακτικήν Σχολήν της πόλεως Παροικιάς

Καμπάνης Νικόλαος ετών 11, Καμπάνης Δημήτριος ετών 4, Καμπανοπούλα Αικατερίνη ετών 6 (σωστό Καμπάνη) και η Καμπανοπούλα Παρασκευή ετών 5.

–1829. Σε πληρεξούσιο του 1829 αναφέρεται ο Τζαννής Καμπάνης, ο Θεόδωρος και ο Πέτρος Καμπάνης.

–1829. Στις 31 Μαρτίου 1829 αναφέρονται τα πέντε γεροντότερα μέλη της Δημογεροντίας: Αλέξανδρος Καμπάνης, Ελευθέριος Χαμάρτος, Ιωάννης Κρίσπης, Παναγιώτης Κονταρίνης, Γιαννιός Χασάπης.

–1829. «Προικοσύμφωνο Ιωάννη Σταμ. Καμπάνη και Καλλίτζας Σκυφιάνου» Παροικιά, 3 Νοεμβρίου 1829. «Η Νικολετάκη σύζυγος Ιακ. Λαζάρου, δίδει στην κόρη της Καλλίτζα Αντων. Σκυφιάνου εν πρώτοις δύο εικονίσματα, της Παναγίας την Κοίμησιν, τον Άγιον Γεώργιον και το Γενέσιον του Προδρομου». «Και ο Ιωάν. Σταματέλου Καμπάνης έχει εις προίκαν τα ακόλουθα είδη: εν εικόνισμα τον Μέγαν Βασίλειον, έτερον τον Άγιον Βλάσιον και τον Άγιο Μοδέστρον και ένα σταυρόν σιταφένιον (=σινταφένιο, μαργαριταρένιο). (ΓΑΚ, 219, 45r-47r). 

–1830. Ραμπελιώ Δελαγραμμάτη ¬ Νικόλαος Μάτσας *6 ¬ Πέτρος Μάτσας, Τζώρτζης Μάτσας, Κατίγκω Μάτσα Κρίσπη ¬ Σιόρ Μιχελής Ιω. Κρίσπης *7 ¬ Δημήτριος Μάτσας ¬ Μαρία Δ. Χαμάρτου ¬ Ραμπελιώ Ν. Καμπάνη *8, Μαρουσώ Δ. Μαύρου, Νικόλαος Δ. Μάτσας, Γεώργιος Δ. Μάτσας ¬ Σμαράγδα Βιάζη ¬ Δημήτριος Μάτσας ¬ Αναστασία Ραγκούση ¬ Γεώργιος Δ. Μάτσας ¬ Καλυψώ Μέγκουλα ¬ Δημήτριος Γ. Μάτσας-Μαυρογένης (Αρχαιολόγος) ¬ Χρύσα Κ. Καραδήμα (Αρχαιολόγος). –Εν Παροικία 18 Φεβρ. 1830. Οι πρόκριτοι της Πάρου Παρευρεθείς λέγω τα αυτά ως και οι πρόκριτοι περί τε της χρηστοήθειας και φιλομαθείας του νέου Πέτρου Δ. Καμπάνη.

–1830. Διαθήκη του Ιωάννη Μαυρίκη, Παροικιά, 7 Μαρτίου 1830 «αφήνει της θυγατέρας του Διάνης το χωράφι πλησίον ο κ. Ζαννάκης Στ. Καμπάνης και ο αποθανών πρωτόπαπας Νικήτας Βενιέρης.

–1830. Με έγγραφο των προκρίτων της Παροικιάς, 27 Απριλίου 1830, δίδεται η άδεια στον Γεώργιο Βιτζαρά και στον άλλον Επίτροπο Παναγιώτη Δ. Καμπάνη «να οικονομήσουντην αποζημίωσιν ταύτην».

–1830. Ο Επίτροπος της Παναγίας Εκατονταπυλιανής Καμπάνης Δ. Παναγιώτης αναφέρεται σε έγγραφο στις 27 Μαΐου 1830 σχετικά με τα δεινά που είχε συσσωρεύσει η ιεροσυλία της Καταπολιανής κατά το παρελθόν έτος 1829.

–1830. Πωλητήριον. Παουσιασθείς εις το Δημόσιον τούτο Γραφείον ο κάτωθεν υποφαινόμενος κύριος Κοσμάς Λιβαθινόπουλος ιδία αυτού βουλή και γνώμη και αυτοπροαιρέτως εσυμφώνησαν μετά του ευγενεστάτου κυρίου Ελευθέριου Χαμάρτου και του πωλεί το υποστατικόν το οποίον έχει αγοράν από τον κύριον Αλέξανδρον Καμπάνην με όλα του τα δικαιώματα καθώς εστί και ευρίσκεται σήμερον κείμενον εις τοποθεσίαν Σαρακήνικον, πλησίον ο ίδιος αγοραστής κύριος Ελευθέριος Χαμάρτος (με) συναινέσει και της συζύγου του, διά φοίνικας τριακοσίους είκοσι αριθ. 320: ως εσυμφωνησαν εν τω αναμεταξύ τους και από την σήμερον και εις τον εξής είναι και λέγεται του κυρίου Ελευθέριου Χαμάρτου να το κάμη ως θέλει και βούλεται, ως καλώς πωλημένον και καλώς αγορασμένον ως έλαβεν την τιμήν ο κύριος Κοσμάς άχρι και του οβολού υπόσχεται δε και εις τον αγοράσαντα όλα τα έγγραφα και δεν ζητεί καμμίαν … …. από τον Χαμάρτον διά την υπόθεσιν του αυτού πράγματος η οποία ήτον εις κρισολογίαν και θέλει μένει ο αγοραστής ήσυχος. Και εις ένδειξιν εγένετο το παρόν συμφωνητικόν πωλητήριον γράμμα υπογεγραμμένον παρά των αξιοπίστων μαρτύρων. Και εδόθη εις χείρας του διαληφθέντος αγοραστού κυρίου Χαμάρτου του οποίου αντίγραφον καταχωρείται εις το Δημόσιον Γραφείον υπ’ αρ. (103) εις ασφάλειαν. Τη 2 Ιουνίου 1830. Παροικια της Πάρου.

Δετόρες Π. Κονταρίνης ζητηθείς παρά του κυρίου Κοσμά γράφω εις το όνομα του όστις στέργει το παρόν και ούτος καγώ μαρτυρώ. Γεώργιος Μπογιατζόγλους παρακληθείς παρά της κυρίας Λοξής, σύζυγος Κοσμά Λιβαθινόπουλου, ότι στέργει το παρόν καιούτως καγώ μαρτυρώ. Δημήτριος Δελαγραμμάτης μαρτυρώ. Ζώρζης Μάτσας Μαυρογένης μάρτυς.

–1830. Στο προικοσύμφωνο Δημητρίου Τζανή Καμπάνη και της Μαργαρίτας Ν. Κυπραίου (Παροικιά 26 Οκτωβρίου 1830) «ο Νικ. Παν. Κυπραίος και η σύζυγός του Άννα δίδουν στην κόρη τους την Ανάσταση του Χριστού και την Παναγίαν της Υπαπαντής και ο γαμπρός προσφέρει εξ εικόνες χωρίς να τις ονομάζει. (ΓΑΚ, 219 100ν αρ185).

–1830. Γεννιέται το 1830 η Χαρίκλεια Καμπάνη του Θεόδωρου και της Κατίγκως. Σύζυγός της ο Γεώργιος Σκούφος. Απέκτησαν τον Θεόδωρο Γ. Σκούφο και την Αντωνίνα.

–1831. Αναφέρεται το 1831 η κόρη του Γεώργιου Χριστιανόπουλου να είναι παντρεμένει με τον Ζαννάκη Δ. Καμπάνη.

–1831. Παροικιά, 24 Απρ. 1831 Στο προικοσύμφωνο Ζανάκη Σταμ. Καμπάνη και Μαριώς. «Ο γαμπρός δίδει πρώτον την εικόνα τον Θεολόγον» και η μητέρα της νύφης Αικατερινιώ Δουδέσκου «τρείς εικόνες τον Ευαγγελισμόν, την Βηθλεέμ και τον Άγιον Μηνάν», «τα χωράφια εις το Καλαμάκι γονικά του, πλησίον οι κληρονόμοι του αδελφού του Νικολάου Σταμ. Καμπάνη». (ΓΑΚ, 219, αρ. 308, 153ν)

–1831. Εν Ναούση της Πάρου τη 5 Αυγούστου 1831. Βασίλειος Καμπάνης.

–1831. Στο προικοσύμφωνο Ζανάκη Δ. Καμπάνη και Βερετζινιώς Χριστιανοπούλου (Παροικιά, 26 Αυγούστου 1831) η μητέρα της νύφης Μαργαριταράκη χήρα Γ. Χριστιανόπουλου, κόρη του ποτέ Αντωνίου Σκυφιάνου, δίδει «την εικόνα της Μεταμορφώσεως, τον Άγιον Νικόλαον να κάμη την αρτοκλασίαν προς μνημόσυνον του πατρός και αδελφών της». (ΓΑΚ, 219, αρ. 355, 174r).

–1832. Εν Ναούση της Πάρου τη 27 Μαρτίου 1832, σε έγγραφο της σχολής του Αγίου Αθανασίου αναφέρεται ο Βασίλειος Καμπάνης.

–1832. Δια του παρόντος μου υποφαίνομαι ο κάτωθεν και λέγω ότι η παρόν όπισθεν πούλησις λέγω ότι απέρασε στον υιόν μου και επληρώθηκσαν τα γρόσια παρ’ αυτού και μένει μετά τον θάνατόν μου εις την τελείαν πληρεξουσιότητα του υιού μου Αντωνάκη χωρίς να ημπορέση κανείς μετά την αποβίωσιν μου να τον ενοχλήση εις το παραμικρόν διά την όποσθεν αγορά που είναι στο όνομά μου και να έχει χρέος να κοιτάζη την ψυχήν μου, διό και υποφαίνομαι. 1832: Ιουνίου 19. Ελευθέριος Χαμάρτος με την ευτήν μου βεβαιώ. Σακελάριος Παροικιάς Κυπραίος μάρτυς. Πέτρος Δ. Καμπάνης μάρτυς.

–1833. Σε κατάλογο της εν Παροίκια Ελληνοδιδακτικής Σχολής μαθητευόντων παιδιών στις 28 Απριλίου 1833 αναφέρεται ο Ν. Καμπάνης ο Α.Θ. Καμπάνης, ο Α.Π. Καμπάνης, ο Δ. Καμπάνης και η Χαδεμένη και Καλίτσα Καμπάνη.

–1834. Σε έγγραφο της Νομαρχίας Κυκλάδων στις 19 Απριλίου 1834 προς το Βασιλικό Επαρχείο Νάξου, Πάρου αναγράφει ως τοπικούς Δημογέροντες της Πόλης Παροικιάς τους: Ζ. Μάτσα Μαυρογένη, Β. Μαυρομμάτη και Θ. Καμπάνη.

–1837. Σε έγγραφο του 1837 του σχολείου Πάρου, υπάρχει εγγεγραμμένος ο μαθητής Δημήτρης Π. Καμπάνης, ο Αντώνης Π. Καμπάνης και ο Αντώνης Θ. Καμπάνης.

–1838. Τζανής Χαρ. Καμπάνης (γεν. 1838), νομικός σύμβουλος του Ελεγκτικού Συμβουλίου του Κράτους. Ο Τζανής ή Ζαννής Καμπάνης παντρεύτηκε την Αντωνία Δ. Δημητρακοπούλου (1842-1890).

–1839. «Κοληγικόν χωράφιον». Ομολογώ ο υποφαινόμενος ότι το εν τη θέσει Ασπρόχωμα χωράφιον μου δίδω κοληγικόν προς τον κύρ Φραγκίσκον Αναγνωστόπουλον παρά του οποίου έλαβον δανειακώς δραχ. Τριακοσίας, αρ. 300, το οποίον χωράφιον θέλει κρατεί κοληγικόν έως ου του αποδώσει τας ρηθείσας 300 δραχ., τον δε τόκον αυτών λογιζόμενον προς 10%, δέκα τοις εκατόν, τον χρόνον θέλει λαμβάνει από τον ανάλογον του κυρίου του οποίου μου βαστά κοληγικόν χωράφιον οψέποτε όμως ήθελε του αποδώσει τας 300, τριακοσίας, δραχμάς θέλει διαλύεται η κοληγία μας και το κτήμα μου θέλει μείνει πάλιν ελεύθερον εκτός εάν ήθελε τύχει και είναι καλουργιά, την οποίαν θα σπείρη και φάγη κοληγικώς κατά την επιτόποιν συνήθειαν.

Διο και εις ένδειξιν υποφαίνομαι και παρά αξιοπίστων μαρτύρων.

Εν Ναούση Πάρου την 27 Αυγούστου 1839.

Δημήτριος Καράντζας βεβαιώ, Γ. Μπαρμπαρίγος μάρτυς, Ιωάννης Τελέντας μαρτυρώ, Δημήτριος Κ. Καμπάνης ζητηθείς έγραψα και μαρτυρώ.

–1842. Γεννιέται το 1842 η Αννεζώ Καμπάνη του Χαράλαμπου και της Αντωνίας. Σύζυγός της ο Γρηγόριος Β. Μαρκέζης και έκαναν την Ελένη.

–1842. Δήμαρχος Πάρου ο Θεόδωρος Τζαν. Καμπάνης το 1842-1845.

–1843. Στις 3  Οκτωβρίου 1843, επεισόδια στις εκλογές της Παροικιάς. Το σχετικό έγγραφο αναφέρει «σφοδρά φιλονικία»! Ο Δήμαρχος Θ. Καμπάνης κατηγορείται πως στον εκλογικό κατάλογο είναι εγγεγραμμένοι ανήλικοι. Ο Δήμαρχος αποχωρεί μαζί με τους υποστηρικτές του και κατηγορεί τους «περί τον Ζ. Μαυρογένην υποκινήσαντες οχλαγωγούς τινάς»! Οι εναπομείναντες 170 ψηφοφόροι προχωρούν στην εκλογή εκλογέων! Θεωρούν δε, ότι η εκλογή είναι νόμιμη εφ’ όσον είναι σαφώς περισσότεροι (170 έναντι 84 που απεχώρησαν με τον Δήμαρχο).

–1843. Στις 16  Οκτωβρίου 1843 η συνέλευση των εκλογέων διελύθη λόγο μη παρουσίας του δημάρχου Πάρου Καμπάνη. Η συνέλευση προσκάλεσε εγγράφως τον Δήμαρχο να παρευρεθεί την επομένη.

Ο δήμαρχος Πάρου Θ. Καμπάνης και ο γραμματέας Χαμάρτος πραγματοποιούν συνέλευση προς εκλογήν πληρεξουσίων και υπογράφουν το σχετικό έγγραφο στο οποίο αναφέρουν τους κατά τη γνώμη τους, νόμιμους εκλογείς:

Παροικιά: Φρ. Κρ. Μαύρος, Δημήτριος Δελαγγραμάτης, Γεώργιος Μαύρος, Ιωάννης Δελαγραμμάτης, Αντώνιθος Δελαγραμμάτης, Δημήτριος Πρωτόδικος.

Ωλίαρος: Αναγνώστης Τριαντάφυλλος, Βασίλειος Φαρούπος.

Στην Νάουσα, στα Μάρμαρα, στον Κώστο, Τσιπίδο και Δραγουλά, αναγνωρίζει τους ίδιους με την αντιπολίτευση. Για τους εκλογείς των Λευκών αναφέρει: «εκλεγχθέντες οχλαγωγικώς εν απουσία του ειδικού παρέδρου προσβληθέντος και αποχωρήσαντος και ξυλοκοπηθέντος των πολιτών»! Πάντως ο πάρεδρος Λευκών Κ. Χανιώτης, υπογράφει το έγγραφο των αποτελεσμάτων την 8/10.

Στο ίδιο έγγραφο αναφέρεται πως εξελέχθησαν πληρεξούσιοι οι Φραγκίσκος Κρ. Μαύρος και Δ. Δημητρακόπουλος. Δηλαδή όλη η φασαρία έγινε για να εκλεγεί ο Φρ. Μαύρος στην θέση του Ζ. Μάτσα Μαυρογένη!

–1843. Στις 17  Οκτωβρίου 1843 η συνέλευση της αντιπολίτευσης επαναλαμβάνεται, αλλά πάλι χωρίς τον Δήμαρχο Θ. Καμπάνη ο οποίος κατηγορείται από τους παρευρισκομένους ότι «αισθάνεται ανώτερος του νόμου και προβάλει ανύπαρκτες προφάσεις». Η συνέλευση αποφασίζει να προχωρήσει στην εκλογή χωρίς τον Δήμαρχο! Πρόεδρος ανέλαβε ο Δ. Χαμάρτος και προσυπέγραψαν τα 5 γεροντότερα μέλη Ν. Πούλιος, Ιωάννης Καπαρός, Λεονάρδος Κονδύλης, Ηλίας Σαράντος, Νικόλαος Ρούσσος. Οι εκλογείς ήταν οι εξής:

Πόλις Παροικίας (Δήμαρχος Θ. Καμπάνης): Ζώρζης Μ Μαυρογένης, Δημήτριος Χαμάρτος, Πέτρος Μαυρομμάτης, Ν Α Ψαράκης, Αντ Ελ Χαμάρτος, Λεονάρδος Κονδύλης.

Κωμόπολις Λευκών (Πάρεδρος Κωνσταντίνος Χανιώτης): Εμμανουήλ Ν Αρκάς, Νικόλαος Γ Ρούσσος, Νικόλαος Γ Παντελαίος, Ιωάννης Α Δεσύλλας.

Κωμόπολις Ναούσης (Δήμαρχος Ν. Μαλατέστας): Δημήτριος Π Δημητρακόπουλος, Ηλίας Σαράντος, Ιωάννης Μεταξάς, Αντώνιος Κορτιάνος (δεν παρευρέθη λόγω ασθενείας).

Χωρίον Κώστου(Πάρεδρος Ιωάννης Α. Καπαρός): Ιωάννης Α Καπαρός, Αναστάσιος Ρούσσος

Χωρίον Δραγουλά (Πάρεδρος Νικήτας Ν. Άγουρος): Γεώργιος Κληρονόμος

Χωρίον Μαρμάρων (Πάρεδρος Νικήτας Ν. Άγουρος): Ιωάννης Γιαννουλάκης, Νικήτας Άγουρος (δεν παρευρέθη λόγω ασθενείας).

Χωρίον Τσιπίδου (Δήμαρχος Μαρπήσσης ΓΣ Δελαγραμμάτης): Νικόλαος Βατιμπέλας, Νικόλας Πόυλιος, Γεώργιος Σ Δελαγραμμάτης (απών).

Χωρίον Ωλιάρου (Πάρεδρος Δ. Βιάζης): Παναγής Καλάργυρος, Ματθαίος Μαούνης.

Τα αποτελέσματα ανέδειξαν πληρεξουσίους Πάρου τους Δ. Π. Δημητρακόπουλο (21 ψήφοι) και Ζ. Μάτσα Μαυρογένη (21). Συμμετείχαν και οι Νικόλαος Ψαράκης (Παροικιά, 11 ψήφοι), Ν. Βατιμπέλας (Τσιπίδος, 7), Λεονάρδος Κονδύλης (Παροικία, 7), Νικόλαος Μαλατέστας (Νάουσα, 6 ψήφοι), Κωνσταντίνος Δαμίας (Παροικία, 6), Π. Μαυρομάτης (Παροικία, 6).

Ο Δήμαρχος Πάρου αρνήθηκε να επικυρώσει τις υπογραφές και συνεπώς την εκλογή.

–1843. Σε ονομαστικό κατάλογο των εκλογικών αποτελεσμάτων Νάουσας στις 27 Οκτωβρίου 1843 βεβαιώνει το μέλος του Δημοτικού συμβουλίου Πάρου Π.Δ. Καμπάνης.

–1844. Σε εκλογικό κατάλογο στις 18 Μαρτίου 1844, του Δήμου Νάουσας (της επαρχίας Νάξου), υπάρχει εγγεγραμμένος ο 33χρονος κτηματίας Δημήτριος Καμπάνης.

–1844. Στα δημοτολόγια Ερμούπολης είναι εγγεγραμμένος ο παριανός 29χρονος γραμματέας Νικόλαος Φ. Καμπάνης. Έδωσε όρκο στις 13 Απριλίου 1844.

–1844. Γεννιέται το 1844 ο Ιωάννης Καμπάνης του Χαράλαμπου και της Αντωνίας.

–1846. Γεννιέται το 1846 ο Γαληνός Καμπάνης του Χαράλαμπου και της Αντωνίας.

–1846. Δήμαρχος Πάρου το 1846 ο Θεόδωρος Καμπάνης.

–1847. Στον εκλογικό κατάλογο Παροικιάς (συμπεριλαμβάνεται και η Αντίπαρος) είναι εγγεγραμμένος ο 53χρονος μυλωνάς Γεράσιμος Καμπάνης, ο υπάλληλος Δημήτριος Ζ. Καμπάνης 38 ετών, ο 59χρονος κτηματίας Ζαννής Καμπάνης, ο 49χρονος κτηματίας Ζαννής Δ. Καμπάνης, ο 45χρονος κτηματίας Θεόδωρος Καμπάνης, ο 49χρονος κτηματίας Ιωάννης Τ. Καμπάνης, ο 30χρονος στρατιωτικός Ιωάννης Σ. Καμπάνης, ο 36χρονος κτηματίας Νικόλαος Ι. Καμπάνης, ο 36χρονος υπάλληλος Καμπάνης Νικόλαος, ο 48χρονος κτηματίας Πέτρος Δ. Καμπάνης, ο 29χρονος μυλωνάς Σπύρος Καμπάνης, ο 41χρονος κτηματίας Φραγκίσκος Ι. Καμπάνης, ο 37χρονος μεταπράτης Χαράλαμπος Καμπάνης, και ο 29χρονος κτηματίας Βασίλειος Φ. Καμπάνης.

–1849. Στο πρώτο έγγραφο (πωλητήριο), που συνέταξε ο συμβολαιογράφος Πάρου Θεόδωρος Καμπάνης [Παροικιά 22 Νοεμβρίου 1849].

–1850. Συμβολαιογράφος Πάρου το 1850-1852 ο Καμπάνης Θεόδωρος.

–1850. Ενώπιον του συμβολαιογράφου Παροικιάς Θεοδώρου Καμπάνη και των μαρτύρων Γερασίμου Κατσαΐτη, ναυτικού και του Ιωάννου Β. Περαντινού, κτηματίου, δημοτών Πάρου, οι Νικόλαος Βατιμπέλας και Ιωάννης Τζουμέτης κτηματίες και κάτοικοι Μαρπήσσης πωλούν στον Σταμάτη Καρυστινό το χωράφι στην τοποθεσία Δασωνάρι, συνορευόμενο με την … Μουδάτσου, για 200δρχ. Στις 1 Ιουνίου 1850.

–1850. Σε έγγραφο που συντάχθηκε στο Κάιρο τον Σεπτέμβριο του 1850 από τον Γραμματέας του Βασιλικού Ελληνικού Προξενίου Καΐρου Γεώργιος Κ. Σπανόπουλος, αφορά τον διορισμό του Βασιλείου Φραγκ. Καμπάνη ως πληρεξούσιου της μονής του Σινά.

–1851. Έγγραφο Παροικιάς Ιούνιος 1851 που συνέταξε ο συμβολαιογράφος Πάρου Θεόδωρος Καμπάνης. Κατ’ αυτό ο Βασίλειος Φρ. Καμπάνης. Ο Βασίλειος Καμπάνης ήταν ο παππούς του διδάσκαλου της Αθήνας Βασίλειου Ζαν. Καμπάνη (1876-1942).

–1855. Στο δεύτερο έγγραφο (γενικό πληρεξούσιο), που συνέταξε ο συμβολαιογράφος Παροικιάς Θεόδωρος Καμπάνης, γιός του Ζαννή Καμπάνη, νοτάριου Πάρου [Παροικιά, 30 Απριλίου 1855].

–1859. Στις 15 Οκτωβρίου 1859 μνημονεύεται σε συμβολαιογραφική πράξη [Επιτροπικό] στην Σύρο ο κάτοικος Πάρου Αντώνιος Κρίσπης κτηματίας και ο Σταματέλος Ζ. Καμπάνης κτηματίας, διορίζουν πλοίαρχο στο πλοίο τους Εκατονταπυλιανή.

–1860. Στις 23/8/1860 διορίζεται επαρχιακός σύμβουλος Δ. Ναούσης ο Δημ. Καμπάνης.

–1864. Ανταλλαγή ακινήτου. Πάρος, 23 Αυγούστου 1864. Ενώπιον του συμβολαιογράφου Πάρου Βασιλείου Καμπάνη, ο οποίος και συνέταξε το έγγραφο, και ενώπιον των δημοτών Πάρου Νικολάου Ι. Κρίσπη, καθηγητού, και της συζύγου του Μαρουσώς γένους Μαύρου, και του Γεωργίου Αθαν. Μαύρου ως συμβαλλομένων, ανταλλάσσουν τα ακίνητα: Το ζεύγος Κρίσπη το αρχοντικό που ήταν προικώο της συζ΄θγου του Μαρουσώς Μαύρου, και τη συνεχόμενη δεύτερη οικία που είχε περιέλθει από κληρονομιά της κόρης τους Αικατερίνης, στην οποία οι γονείς της παρίστανται ήδη ως νόμιμοι και φυσικοί επίτροποι αυτής από το 1862 όταν είχε υιοθετηθή από την προμήτορά της Γαρουφαλλιά Δ. Δελαγραμμάτη, και μετά τον θάνατό της είχε περιέλθει στην κυριότητα της θυγατέρας του συζύγους Κρίσπη…. Του ενοποιημένου μεγαλοπρεπούς αρχοντικού, δηλαδή δίπλα στην εκκλησία του Αγίου Νικολάου, λοντά στην οδό της Ελεούσης. Συνορεύει δε με τα σπίτια των: Φραγκίσκο Αλέξ. Καμπάνη, του Παναγιώτη Πάσσου, της Γιακουμίνας Πανταζή Κορωναίου και με δημόσιους δρόμους… Το ανωτέρο ακίνητο το παραχωρούν εις ανταλλαγήν προς τον Γεώργιον Αθαν. Μαύρον…, ο οποίος ομολόγισε ότι δίδει αντί της ρηθείσης οικίας ανταλλακτικώς τα κτήματα που βρίσκονται στις τοποθεσίες Βορεινά Λιβάδια, καθώς και ένα οικόπεδο μέσα στην πόλη της Παροικιάς στην θέση Μεγάλη Βρύση ή Ποταμός, προς εξίσωσιν…

Ως μάρτυρες υπέγραψαν οι συμβαλλόμενοι Νικόλαος Ι. Κρίσπης, η σύζυγός του Μαρουσώ Μαύρου και ανιψιός του Φιλικού Αλεξάνδρου Μαύρου. Ως συνορεύοντες με τα ακίνητα, που ανήκουν πλεόν στο ζεύγος Κρίσπη, αναφέρονται οι: Παναγιώτης Κομνηνός, Κωνσταντίνος Μιχ. Κρίσπης, Κωνσταντίνος Μάρκου Δαμίας, Ιωάννης Δουλφής, Εμμανουήλ Μαρούκας, κληρονόμοι Σπύρου Κοντόσταυλου, Σπύρος Κρίσπης, Βιολέττα Μπιζά και Ιωάννης Ασπρόπουλος.

–1865. Συμβολαιογράφος Πάρου το 1865 ο Καμπάνης Βασίλειος.

–1866. Συμβολαιογράφος Πάρου το 1866 ο Καμπάνης Νικόλαος.

–1866. Ο Νικόλαος Π. Καμπάνης έφτασε μέχρι τον βαθμό του Λοχαγού στο πεζικό. Το 1866 έσπευσε από τους πρώτους στην μάχη του Βαφέ στην Κρήτη. Πέθανε στην Πάρο στις αρχές του έτους 1905. Ήταν γιος του Παρίου κτηματία Πέτρου Καμπάνη.

–1870. Στις 6 Σεπτεμβρίου 1870 ο 26χρονος υπάλληλος από την Πάρο Αλέξανδρος Καμπάνης του Φρατζέσκου και της Παρασκευής, παντρεύεται στην Ερμούπολη την 25χρονη από την Σύρο Χρυσάνθη Καρχιλάκη, του Κωνσταντίνου και της Άννας.

–1873. Σε έγγραφα που αφορούν δοσοληψίες στις 26 Ιανουαρίου 1873 αναφέρεται ο μάρτυς Νικόλαος Φ. Καμπάνης πρώην ειρηνοδίκης, ο υποδηματοποιός Εμμανουήλ Ρίτζος και η δημοδιδάσκαλος Μαρουσώ Περαντινού. Ο Γεώργιος Μουρλάς και ο Γεώργιος Σκούφος με κτήματα στην Πούντα (Αντιπάρου), ο Σπυρίδων Μαύρος, Θεόδωρος Καμπάνης και Γεώργιος Γράβαρης με κτήματα στην περιοχή Βολάδα ή Κάτω Κήπος. Ο Μιχαήλ Πρωτόδικος, η Παρασκευή Πέτρου Λάζαρη, ο Κωνσταντίνος Πατέλης και ο Αντώνιος Καλακώνας με κτήματα στην θέση Καβάκι. Οι κληρονόμοι Αριστοτέλη Κυπριανού και η Καλίτζα Μιχαήλ Ζησιμοπούλου.

–1876. Εκπαιδευτικός Βασίλειος Ζαννή Καμπάνης από την Παροικιά 1876 - 1942. «Αρχικώς υπηρέτησεν επί διετίαν κατά τα έτη 1898 – 1900 εις το δημοτικόν σχολείον Νάουσης της Πάρου, εν συνεχείαν επί 4 έτη εις το δημοτικόν σχολείον Αθηνών παρά τα Εξάρχεια. Η προτομή του Βασίλειου Ζαν. Καμπάνη (έργο του Ν. Περαντινού) κοσμεί την πρόσοψη του 74^ου δημοτικού Σχολείου Αθήνας.

–1877. Σε έγγραρο Μαρπήσσης στις 13 Ιανουαρίου του 1877 αναφέρεται ο Συμβολαιογράφος Παροικιάς Νικόλαος Φρ. Καμπάνης που εξυπηρετούσε τους κατοίκους και των Κάτω Χωριών.

–1878. Στο παρεκλήσι της Αγίας Άννας του Κάστρου, υπάρχει αφιερωματική επιγραφή μεταξύ δυο εικόνων: Δι εξόδων Αγγέλου Ζ. Καμπάν, αωοη (=1878).

–1878. Στις 26 Ιουνίου 1878 ο παριανός καπνοπώλης Καμπάνης Αλέξανδρος 37 ετών και η γυναίκα του Χρυσάνθη Κορνιλάκη κάτοικοι Σύρου δηλώνουν τον θάνατο της κόρης τους Μαρούσας 9 μηνών κάτοικος Ερμούπολης. Ασθένεια: Νόσος οξ..

–1883. Σε εκλογικό κατάλογο της Νάουσας του 1883, υπάρχει εγγεγραμμένος ο Καμπάνης Δημήτριος του Κωνσταντίνου, ετών 68, κτηματίας, ο Καμπάνης Εμμανουήλ του Δημητρίου, 44 ετών, κτηματίας και ο Καμπάνης Γεώργιος του Πέτρου, 45 ετών, ιατρός.

–1883. Στα δημοτολόγια Ερμούπολης είναι εγγεγραμμένος ο παριανός 34χρονος διδάσκαλος Αντώνιος Καμπάνης, άγαμος. Έδωσε όρκο στις 20 Ιουλίου 1883.

–1884. Στις 30 Σεπτεμβρίου 1884 ο 23χρονος ξυλουργός από την Πάρο Εμμανουήλ Καμπάνης, του Κωνσταντίνου και της Δέσποινας, κάτοικος Σύρου παντρεύεται στην Ερμούπολη την 22χρονη από την Πάρο Παρασκευή Παυλάκη, του Αυγουστή και της Φλωρέντζας.

–1886. Γεννιέται το 1886 η Γιακουμιώ Καμπάνη του Δημητρίου και της Ζαμπιώς.

–1886. Στις 26 Μαΐου 1886 ο 35χρονος διδάσκαλος από την Πάρο Αντώνιος Καμπάνης, του Νικολάου και της Άννας Γαλάνη, κάτοικος Σύρου παντρεύεται στην Ερμούπολη την 19χρονη από την Σύρο Ζηνοβία Ψωμαδάκη, του Στυλιανού και της Ελένης.

–1888. Γεννιέται το 1888 ο Φραγκίσκος Καμπάνης του Δημητρίου και της Ζαμπιώς.

–1890. Γεννιέται το 1890 η Μαρουσώ Καμπάνη του Δημητρίου και της Ζαμπιώς. Απεβίωσε το 1981.

–1890. Στα δημοτολόγια Ερμούπολης είναι εγγεγραμμένος ο παριανός 47 ετών υπάλληλος Αλέξανδρος Φ. Καμπάνης έγγαμος. Έδωσε όρκο στις 18 Ιανουαρίου 1890.

–1892. Γεννιέται το 1892 ο Σταμάτης Καμπάνης του Δημητρίου και της Ζαμπιώς.

–1894. Γεννιέται το 1894 η Μαριέττα Καμπάνη του Δημητρίου και της Ζαμπιώς.

–1894. Ο Ιωάννης Ζαννή Καμπάνης, ένας εκ των τολμηρότερων γόνων της γνωστής Παριανής οικογένειας, διεκρίθει στον Ελληνικό Στρατό, ιδίως στην καταδίωξη της ληστείας. Έφερε τον βαθμό του ταγματάρχη του πεζικού. Πέθανε το 1894.

–1896. Γεννιέται το 1896 ο Νικόλαος Καμπάνης του Δημητρίου και της Ζαμπιώς.

–1896. Στα δημοτολόγια Ερμούπολης είναι εγγεγραμμένος ο παριανός 47 ετών εργολάβος Φραγκίσκος Ν. Καμπάνης έγγαμος. Έδωσε όρκο στις 10 Ιανουαρίου 1896.

–1899. Γεννιέται το 1899 η Ελένη Καμπάνη του Δημητρίου και της Ζαμπιώς. Απεβιωσε το 1992.

–1901. (εφ. Αιγαίον, 22 Ιουλίου 1901). «διατρίβουσιν ενταύθα (…) ο κ. Ζαννής Χ. Καμπάνης, δικαστ. Σύμβουλος».

–1902. Η Ιακωβίνα Καμπάνη άφησε τη ζωή στα 17 χρόνια της τον Μάιο του 1902. Στη μνήμη της ο Μιχαήλ Ι. Μαλαγαρδής αφιέρωσε το εξής τετράστιχο. «Μόλις διήλθε δεκαεπτά ανοίξεις του Μαΐου κι ο Χάρος την αφήρπασε εκ του προσκαίρου βίου, Απ’ τας αγκάλας των γονιών την έρριψε στο μνήμα να την χαρή παντοτινά μεγάλο που είναι κρίμα!…»

–1902. Σε καταστατικό της Εν Αθήναις Αδερφότητος «Η Εκατονταπυλιανή» στις 16 Σεπτεμβρίου 1902 εν Αθήναις υπογράφει ως [Η επί της αναθεωρήσεως Επιτροπή] ο Βασίλειος Καμπάνης.

–1903. Στα 1903 έχουμε τις εκλογές για την ανάδειξη Δημάρχων, Δημαρχικών παρέδρων και Δημοτικών Συμβούλων.

Για την υποψηφιότητα ως Δημαρχιακού Παρέδρου στην Παροικιά, η εφημερίδα «Αιγαίον» γράφει στις 30 Αυγούστου 1903:  Δημαρχικοί άρεδροι εξελέγησαν στην Παροικιά ο Νικηφόρος Κυπραίος, ο Αλέξανδρος Μαυρογένης και ο Ανδρέας Γ. Παπακωνσταντίνου και Δημοτικοί Σύμβουλοι του Δήμου Πάρου (Παροικιάς) οι: Κων. Ν. Κονδύλης, Στυλ. Ξ. Καμπάνης, Δ. Μαύρος, Δ. Αργυρόπουλος, Ανδρ. Ψαράκης, Ανδρ. Βαρούχας, Νικ. Βάλληνδρας, Ιωάν. Δ. Βιάζης.

–1903 Το 1903 γράφει η εφημερίδα «ΑΙΓΑΙΟΝ»: «ονομασία της πλατείας που βρίσκεται μπροστά στον ναό της Ζωοδόχου Πηγής, στον Κάτω Γυαλό της Παροικιάς, σε «πλατεία Καμπάνη» λόγω της υπό του εν Αθήναις δικηγόρου συμπολίτου μας κ. Ιωάννη Χ. Καμπάνη κατασκευασθείσης ιδίαις δαπάναις περικαλλεστάτης κρήνης εις ην διωχετεύθη και το ιδιόκτητον αυτού ύδωρ του Ασκπληπιού». Η βρύση αυτή έχει ήδη προ πολλών ετών κατεδαφιστεί. Υπάρχει όμως μια φωτογραφία που την διασώζει και την οποία έχει δημοσιευθεί στα «ΠΑΡΙΑΝΑ».

Για τον Ιωάννη ή Ζαννή Καμπάνη γράφει ο Κυπραίος στα «Πάρια»: «Ο Ζαννής Χ. Καμπάνης, υιός του Παρίου κτηματίου Χαραλάμπου Καμπάνη, εσπύδασεν εν τω Εθνικώ ημών Πανεπιστήμιω τα νομικά, αναδειχθείς εξόχως εν τη επιστήμη ταύτη. Διετέλεσεν επι σειράν ετών και μέχρι του θανάτου του νομικός Σύμβουλος και Δικαστικός αντιπρόσωπος του Δημοσίου παρά τη Οικονομική Εφορία Αττικής, ένθα μετά ζήλου και χρηστότητος εξυπηρέτησε τα δημόσια συμφέροντα. Και εν ζωή και μετά θάνατον κατέλιπε διάφορα χρηματικά ποσά και βοηθήματα προς κοινωφελή σκοπόν εν τη ιδιαιτέρα αυτού πατρίδι, παρεμυθήσατο δε και επροστάτευσε πολλούς πάσχοντας συγγενείς του.

Απεβίωσε στην Αθήνα το 1905 μεταφέρθηκε για να ταφεί στην ιδιαίτερη πατρίδα του, όπως επιθυμούσε. Ο τάφος του βρίσκεται στο κτήμα των Καμπάνη στην θέση Ασκληπιείο όπου υπήρχε ο ναός του Πυθίου Απόλλωνα. Έχει σχήμα αρχαίου ναΐσκου με αετοματική επίστεψη.

–1904. Συνεστήθη επιτροπή υπό την προεδρία του Δημάρχου Πάρου κ. Πέτρου Μπάου προς επισκευήν –δημοτική δαπάνη- του μνημείου των κατά το έτος 1833 πνιγέντων Γάλλων ναυτών του πολεμικού πλοίου Superb, αποτελούμενη εκ των κ.κ. Π. Δημητρακόπουλου, Κ.Ν. Κονδύλη, Σταμ. Ζ. Καμπάνη, Όθ. Παπαβασιλείου και Νικηφ. Γ. Κυπραίου. («Αιγαίον» 10 Απριλίου 1904).

–1905. Ο Νικόλαος Π. Καμπάνης πέθανε στην Πάρο στις αρχές του έτους 1905. Ο Νικόλαος Π. Καμπάνης ήταν λοχαγός και ήρωας της Κρητικής Επανάστασης.

–1905. Ο Ζαννής Χ. Καμπάνης γιος του Παρίου κτηματία Χαράλαμπου Καμπάνη, σπούδασε στο Εθνικό Πανεπιστήμιο νομικά. Διετέλεσε μέχρι τον θάνατό του νομικός Σύμβουλος και Δικαστικός αντιπρόσωπος του Δημοσίου παρά τη Οικονομική Εφορία Αττικής. Η κρήνη στην συνοικία Ζωοδόχου Πηγής, είναι έργο του Ζαννή Καμπάνη, μετέφερε νερό στην Παροικιά από το Ασκληπιείο, εντός κτήματος του Καμπάνη. Η πλατεία στον ναό της Ζωοδόχου Πηγής ονομάσθηκε «Πλατεία Καμπάνη». Πέθανε στην Αθήνα το 1905 και μεταφέρθηκε σύμφωνα με την βούλησή τους στην Πάρο και ενταφιάστηκε στον οικογενειακό τάφο πάνω από το Ασκληπιείο.

–1907. Ασύστολοι και αναιδείς νυκτοκλέπται υπό τα όμματα των Αρχών κατακλέπτουν καθ’ εκάστην σχεδόν εσπέραν όρνιθας, ινδιάνους και χήνας.

Ούτω κατά τας τελευταίας αυτάς ημέρας εκλάπησαν τα ακόλουθα: 1) του κ. Νικολάου Ιω. Καμπάνη 2 όρνιθες, 2) του εμπόρου Κωνσταντίνου Μ. Αιγινήτου 1 ινδιάνος, 3)του εμπόρου Νικολάου Π. Πάσου 1 ινδιάνος, 4) του ιατρού κ. Σπύρου Λορεντζιάδου 2 όρνιθες, 5) του πτωχού οικογενειάρχου Βαζιανού μάστορη 1 όρνις, 6) του κ. Ιάκωβου Γ. Κυπραίου μία χήνα και 7) του εμπόρου κ. Ιωάννη Μ. Δαμία 2 ινδιάνοι. Είνε αληθές ότι ο προϊστάμενος της ενταύθα αστυνομίας ενωματάρχης κ. Ταταράκης, ως και άλλοτε εγράψαμεν επέδειξεν και εις την παρούσαν περίστασιν ζήλον και δραστηριότητα αλλ’ άνευ δυστυχώς αποτελέσματος η αντικατάστασις όμως μερικών αστυνομικών οργάνων κρίνεται απολύτως αναγκαιοτάτη, χάριν παγιώσεως της δημοσίας τάξεως και ασφαλείας, κατόπιν μάλιστα των θρασυτάτων αυτών νυκτοκλεπτών, και χάριν του ηθικού της αστυνομίας (φ.242 «Αιγαίον» 13 Ιανουαρίου 1907). 

–1910. Στις 23 Δεκεμβρίου 1910 ο ανταποκριτής της εφημερίδας «ΑΙΓΑΙΟΝ»  Μαρπησσαίος Κωνσταντίνος Γ. Ναυπλιώτης αναφέρει για την επανίδρυση του Συλλόγου των Εν Αθήναις Παρίων και Αντιπαρίων: «Η ανάμιξις εν τω Συλλόγω του βουλευτού της Επαρχίας μας και καθηγητού του Πανεπιστημίου κ. Σκούφου ως Προέδρου, του κ. Β. Καμπάνη, δημοδιδασκάλου ως Αντιπροέδρου, του ρέκτου και πρακτικωτάτου εις τας ιδέας κ. Αντ. Μαυραγκά ως Ταμίου, των κ.κ. Κ. Γερασίμου, Αντ. Καλακώνα, Αλεξ., Ζησιμοπούλου, Γ. Χανιώτη, Π., Αρκά, Ν. Καλλαναρρχοπούλου, Φρ. Γαϊτανοπούλου, Εμμ. Καντιώτη, Ν. Παυλή, Γ. Στέλλα, Εμμ., Γαβαλά, Μ. Παπαδοπούλου, Γρηγ. Θρεψιάδου ως Συμβούλων, και του φίλου του «Αιγαίον» κ. Κων. Γ. Ναυπλιώτου ως Γεν. Γραμματέως του Συλλόγου».

–1911. O Βασίλειος Ν. Καμπάνης, υπηρετεί το 1911 ως δημοδιδάσκαλος σε δημοτικό σχολείο της Αθήνας.

–1911. Εμμανουήλ Καμπάνης, Δημοτικός εισπράκτορας του Δήμου Νάουσας το 1911 ο οποίος είναι και πράκτωρας της ατμοπλοϊκής εταιρίας "Κυκλαδική".

–1911. Ο Λεονάρδος Καμπάνης, γεννήθηκε στην Παροικιά, σπούδασε στο Εθνικό Πανεπιστήμιο και εγκαταστάθηκε μόνιμα στην Ρεδαιστώ της Ευρωπαϊκής Τουρκίας.

–Φραγκίσκος Καμπάνης και Ζαννής Ν. Καμπάνης, Τελωνοφύλακες  στον Πειραιά το 1911.

–1911. Ο Αντώνιος Ν. Καμπάνης υπηρετεί ως δημοδιδάσκαλος από πολλών ετών στην Σύρο.

–1920 από τους ιδρυτές, όπως προκύπτουν από το βιβλίο πρακτικών του Συνδέσμου «Εν Πειραίει Συνδέσμου Ναουσαίων Πάρου» είναι ο Καμπάνης Β.

–1941. Γεννιέται το 1941 ο Δημήτριος Καμπάνης του Αλέξανδρου Δ. Καμπάνη και της Ζαμπιώς Δ. Χαμάρτου. Σύζυγός του η Νάντα Βασιλοπούλου. Τέκνο τους ο Αλέξανδρος Δ. Καμπάνης (1972).

–1943. Γεννιέται το 1943 ο Σταμάτης Καμπάνης του Αλέξανδρου Δ. Καμπάνη και της Ζαμπιώς Δ. Χαμάρτου, καθηγητής Πανεπιστημίου Β’ρ. Καρολίνας ΗΠΑ. Σύζυγός του η Μιράντα – Χριστιάνα Αθ. Πανάρετου. Τέκτα τους ο Αλέξανδρος (1971) και ο Θανάσης (1974). Απεβίωσε το 1995.

–1952. Στο εκλογικό κατάλογο Παροικιάς του 1952 είναι εγγεγραμμένη η Καμπάνη Κατίνα κάτοικος Κοιν. Παροικιάς.

–1971. Γεννιέται το 1971 ο Αλέξανδρος Καμπάνης του Σταμάτη (1943) και της Μιράντας-Χριστιάνας. Σύζυγός του η Fiona Janet. Τέκνα τους η Αριάδνη και ο Ανδρέας-Σταμάτης.

–1972. Γεννιέται ο ιατρός Αλέξανδρος Δημητρίου Καμπάνης. Σύζυγός του η Χριστίνα Β. Φραγκούλη. Τέκνο τους η Δανάη.

1974. Γεννιέται το 1974 ο δημοσιογράφος Θανάσης Καμπάνης του Σταμάτη (1943) και της Μιράντας-Χριστιάνας. Σύζυγός του η Anna-Elizabeth Barnard. Τεκνο τους ο Οδυσσέας.

–1995. Σταμάτης Αλεξ. Καμπάνης, καθηγητής Πανεπιστημίου Β’ρ. Καρολίνας ΗΠΑ πέθανε πολύ νέος το 1995.

–2015. Δημήτριος Καμπάνης, κάτοικος Παροικιάς 2015.

 

–Καμπάς: Επώνυμο παρωνύμιο, ίσως από την τούρκικη λέξη Kaba, ο χοντρός.

–1833. Σε κατάλογο της εν Παροίκια Ελληνοδιδακτικής Σχολής μαθητευόντων παιδιών στις 28 Απριλίου 1833 αναφέρεται ο Π. Καμπάς.

–1850. Εγγεγραμμένος στο δημοτολόγιο της Κοινότητας Παροικιάς ο Καμπάς … το 1850.

 

–Καμπούρης: Επίθετο παρωνύμιο.

–1734. Προικοσύμφωνο του Νικολού υιού του κυρ Μιχάλη Καμπούρη με την θυγατέρα του Γιώργη Βλαστάρη ονόματι Μαρία στην Παροικιά στις 13 Νοεμβρίου 1734.

–1821. Παριανός αγωνιστής του 1821 ο Καμπούρης Γεώργιος (Μ.Ν.2405) Κρίθηκε τους φοίνικας 28.

–1833. Σε κατάλογο της εν Παροίκια Ελληνοδιδακτικής Σχολής μαθητευόντων παιδιών στις 28 Απριλίου 1833 αναφέρεται ο Γ. Καμπούρης.

–Καναβάρης:

–1716. Σε κληρονομικό δικαίωμα των συζύγων αναφέρεται στις 26 Ιανουαρίου 1716 η Κατερίνα του Ποθητού Καναβάρη.

 

–Κανάλες ή Καννάλες ή Κανάλης ή Κανάλας ή Κανέλλες ή Καναλέος: Γενοβέζικη  οικογένεια σε Πάρο και Χίο, αρχικά καθολικού δόγματος. Επίθετο παρωνύμιο, Canale = Διώρυγα, στενό θάλασσας, χαντάκι, κανάλι. Το επώνυμο μαρτυρείται μέχρι και σήμερα την Πάρο κυρίως στον Κώστο.

Γνωστός ο ναύαρχος του βενετικού στόλου Antonio Canal ο οποίος στις 7 Αυγούστου του 1570 μαζί με τους Sebastiano Venier και Marco Querini προσορμίστηκαν στον όρμο του Αγίου Γεωργίου Νάξου αποβιβάζοντας 110-200 άνδρες για να αποκαταστήσουν τυπικά τον δούκα Ιάκωβο Δ’ στον θρόνο.  Πολλοί ερευνητές υποστηρίζουν ότι αυτός είναι ο πατριάρχης του παριανού κλάδου μιας και τον συναντάμε στο νησί για τουλάχιστον 35 χρόνια.

–Το οδωνύμιο Στενό, οδηγεί από την εκκλησιά του Αγίου Σπυρίδωνα στη συνοικία Τζάντες. Αργότερα ονομάστηκε Τσιρκλές. Στην αρχή του γραφικού δρομίσκου σώζεται το παλαιότατο, του 16ου αιώνα, διατηρητέο σπίτι της Κανελλιώς.

–1595, Ναύαρχος του ενετικού στόλου Canalle.

–1740. Σε έγγραφο του 1740 της οικ. Βατιμπέλλα αναφέρει "Νήσος Πάρος Καστελιω εις τα 1740 νέο 3 Ιανουαρίου ημέρα Κυριακή και ώρα 3 της ημέρας. Ήλθασι εις την Νάουσα τέσσερις λεβέντες αρματωμένοι από το μπαστιμέντο του Καπετάν Φραγκίσκου Μαρία κοματάντε μίαν πουλάκα αρματωμένη εις την αμάχη με πατιέρα της Μάλτας οι άνθρωποι όπου ήλθαν ήτον ένας σαρτζελτές, το όνομά του Μπορταλαμαίος, με άλλους τρείς αρματωμένους και ερισαλτάρασι με δύναμιν των αρμάτων των επάνω εις το σπίτι του Σιόρ Κονσούλου των Εγγλέζων ονοματισμένος Σιόρ Νικολός Βατιμπέλλας. Και αυτός θεωρόντας του με τα άρματα και ξεσαθωμένοι εσφαλίκτη μέσα εις την κάμαράν του και αυτοί ψάχνοντας του και τον έβγαλαν από μέσα, τον εκατέβασαν κάτω σύροντας τον ώσαν κατάδικον και τα κοπέλλια του θεωρόντας την τόσην καταδίκην όπου του έκανα, αρμπούρισαν την παντιέρα του Βασιλέως της Εγγλιτέρας διά να διαφεντευθή και εφανέρωσαν και την διαφέντευσιν του Βασιλέως της Φράντζας δια τα καλά μέριτα του μακαρίτου πατρός του εφανέρωσαν και τις διαφέντεψες ιδικές των και με όλα αυτά από τον νούν των δεν επέρασαν μόνον το επήραν ως κατάδικον ξεσκισμένον και τον επήγαν ξεσπαθωμένοι μέσα εις την Παρκιά και εγύρευσαν καιρόν να τον σκοτώσουν, μα τον ακολούθησαν κόσμος πολύς και δεν ευρίσκαν άδειαν να κάμουν την όρεξιν τους, και πηγαινάμενοι εις την Παρκιάν αν δεν ήθελεν ευρεθή εις το Πόρτο ο Καπετάν Λούης Γζιπέτρος από το Σαν Τραπέ και ο καπετάν Αντώνιος Μαρτίν από το Σαν Τραπέ καπετάνιος εις ένα καράβι και ο καπετάν Κάρλος και ο καπετάν Τζουάνες αν ήθελαν λείψει αυτοί δεν ηξεύρομεν το τέλος όπου είχαν να πράξουν χωρίς κανένα νιτερέσσο και εις τούτο δίνομεν την παρόν μαρτυρίαν εις την ψυχήν μας πως τα είδαμεν με τα μάτια μας και υπογράφουμεν εις βεβαίωσιν. Το σφραγίζομεν και με την σραγίδα της κοινότης μας.

Οικονόμος Νάουσας μαρτυρώ, Σακελάριος Νάουσας μαρτυρώ, Σκευοφύλαξ Νάουσας μαρτυρώ, ο Προηγούμενος του Βατοπεδίου Αθανάσιος μάρτυς, Αρχιδιάκως Νεόφυτος Βατιμπέλλας μαρτυρώ ως είδα, Λοΐζος Τζιμπέρ μάρτυς. Γεώργιος Βιτσαράς μάρτυς, Γεώργιος Μαρμπαρήγος μάρτυς, Σακέλιως Ναούσης μαρτυρώ, Παπά Φραντζέσκος Νταβερώνας μαρτυρώ, Παπά Μαρίνος Ραγγούσης μαρτυρώ, Γεώργιος Νταμιραλής μαρτυρώ, Ιωάννης Τριαντάφυλλος Μαρτυρώ, Κωνσταντίνος Βατιμπέλας μαρτυρώ, Δημήτριος Αυλωνίτης μαρτυρώ, Νικόλαος Λευκαρός μαρτυρώ. Εγώ Νικολός Κανάλες μαρτυρώ, Κωνσταντίνος Σκορδίλης, Ανδρέας Βιτσαράς μαρτυρώ, Ιωάννης Μπρούτος, Τζάνες ο Καλλέργης Καντζιλάριος Ναούσης πιστώς γέγραφα"

–1748. Πρακτικό πωλήσεως των φόρων του κοινού της Παροικιάς κατά τη Γενική Συνέλευση, τη 1 Μαρτίου 1748, μαρτυρείται ο Τζώρτζης Καναλέος.

–1844. Σε εκλογικό κατάλογο στις 18 Μαρτίου 1844, του Δήμου Νάουσας (συμπεριλαμβάνεται και ο Κώστος), υπάρχει εγγεγραμμένος ο 35χρονος εργάτης Κανάλας Δημήτριος, ο 40χρονος εργάτης Κανάλες Ανδάκης;, ο 55χρονος εργάτης Νικόλαος Ανδρ. Κανάλες.

–1847. Στον εκλογικό κατάλογο Κώστου του 1847 είναι εγγεγραμμένος ο 35χρονος εργάτης Δημήτριος Κανάλες, ο 40χρονος εργάτης Πέτρος του Ανδρέα Κανάλες και ο 55χρονος εργάτης Νικόλαος Ανδρέας Κανάλες.

–1883. Γεννιέται το 1877 ο Ζαννής Σαγκτιώτης του Ιωάννη (1849) και της Μαρίας. Σύζυγός του η Αικατερίνη Κανάλε (1883) και τέκνα τους η Παρασκευή (1903), ο Ιωάννης (1905), η Αλεξάνδρα (1910) και ο Νικόλαος (1920).

–1883. Σε εκλογικό κατάλογο της Νάουσας του 1883, υπάρχει εγγεγραμμένος ο Κανάλης Κωνσταντίνος του Ανδρέα, 41 ετών, παπουτσής.

–1883. Σε εκλογικό κατάλογο του Κώστου του 1883, υπάρχει εγγεγραμμένος ο Κανάλης Γεώργιος του Πέτρου, 63 ετών, γεωργός, ο Κανάλης Δημήτριος του Ανδρέα, 42 ετών, γεωργός, ο Κανάλης Εμμανουήλ, του Ανδρέα, 44 ετών, γεωργός, ο Κανάλης Ιωάννης του Γεωργίου, 35 ετών, γεωργός, ο Κανάλης Μαρουδής, του Ανδρέα, 48 ετών, εργολάβος, κάτοικος Αθήνας, ο Κανάλης Νικόλαος του Γεωργίου, 51 ετών, γεωργός, ο Κανάλης Πέτρος του Ανδρέα, 29 ετών, γεωργός και ο Κανάλης Χαράλαμπος του Νικολάου, 58 ετών, παπουτσής.

–1918. Στις 27 Φεβρουαρίου 1918 ο 36χρονος έμπορος από την Πάρο Μικές Λεοντής του Δημητρίου [κάτοικος Πάρου] και της Χαϊδώμεν Γαβαθιώτη [κάτοικος Πάρου] παντρεύεται στην Ερμούπολη την 25χρονη από την Πάρο Αλεξάνδρα Θραψιάδη, του Ιωάννη και της Φλώρας Δημ. Κανάλε [κάτοικοι Πάρου].

–1946. Σε εκλογικό κατάλογο της Κοινότητας Νάουσας στις 30 Απριλίου 1946, υπάρχει εγγεγραμμένος ο 65χρονος κάτοικος Νάουσας, Καννάλες Ανδρέας του Κωνσταντίνου, εργάτης.

–1952. Σε εκλογικό κατάλογο της Κοινότητας Νάουσας του 1952, υπάρχει εγγεγραμμένη η Κανάλε Μερσινιά, όνομα συζύγου Ανδρέας, όνομα πατρός Π. Τριπολιτσιώτης.

–1960. Το αρχοντόσπιτο της «γριά Κανάλενας» στο Λιμανάκι της Νάουσας πρώην Τελωνείο (σήμερα bar Augosta).

 

–Κανάκης: Νεοελληνικό επώνυμο, κανάκι (χάδι, στοργή, περιποίηση).,

–1671. Την 1^η Μαΐου 1671 ο ιερέας Κανάκης Μενέγος υπογράφει στην Παροικιά μαζί με άλλους ιερείς: αναφορά ορθοδόξων ιερέων και προεστών της Πάρου προς την Propaganda Fide (Ρώμη), σχετικά με τον καθολικό αρχιεπίσκοπο Παροναξίας Βαρθολομαίο Πόλλα.

–1672. Σε αίτημα των παριανών προς τον προϊστάμενο της γαλλικής επαρχίας Πατέρα της Καθολικής Εκκλησίας  Jacques Dinet για να ζητήσουν πατέρες της καθολικής εκκλησίας να έρθουν στην Πάρο. «Ταπεινοπρεπώς παρακαλούμεν την πανοσιώτη σας, ωσάν προηγούμενος οικουμενικός και πατριάρχης της αγίας και υπέρ ενδόξου συντροφιάς υου ιησού να συγκλύνη εις το να μας έλθουν ωδε εις τον τόπον μας πατέρες δια να κατοικήσουν εδώ έως εις τα άλλα νησιά δια να ημπορέσωμεν και ημείς να λάβωμεν εκείνη την βοήθειαν και ωφέλειαν της ψυχής μας μαζί κα την επιστήμην δια τους μεταγεναστέρους μας, επειδή ξεύρωμεν καλότατα ότι πως η πανοσιώτησας και η τρισκία της όλα ο σκοπός και ο πόθος άλλο δεν είναι εις όλα τα πάντα μόνον να γυρέψετε την μεγαλύτερην δόξα του Θεού και της σωτηρίας των ψυχών εις κάθε τόπον όπου ευρίσκονται…»

Πάρος: εν έτι σωτήριω 1672 εν μήνι μαίω (29) εις το παλαιόν: + Ταπεινός Μητροπολίτης Παροναξίας Μελέτιος.

Το πιο πάνω αίτημα υπογράφουν χριστιανοί, καθολικοί και ορθόδοξοι, κατοίκων της Νάουσας μεταξύ άλλων και ο Ιερεύς Μένεγος Κανάκης.

–1755. Σε εκλογή απεσταλμένου στην Κωνσταντινούπολη από το κοινό Πάρου σε Γενική Συνέλευση στις 23 Αυγούστου 1755 μαρτυρείται ο Αντώνης Κανάκης από τη Νάουσα.

 

–Κανδαράκης ή Κανδεράκης: Το επώνυμο έχει σχέση με το ουσιαστικό καντάρι. Ο δε Κανταράς, ο ζυγίζων με το καντάρι. Από το αραβικό kandar και το λατινικό centinarium και βυζαντινό κεντινάριον. Ετυμολογικά από το ιταλικό cantaro.

–1892. Στον εκλογικό κατάλογο της Παροικιάς του 1946 υπάρχει εγγεγραμμένος ο φανοποιός Κανδαράκης Μιχαήλ (γεν. 1892) κάτοικος Παροικιάς.

–1905. Το 1905 γεννιέται η Κανδεράκη Φοινικώ του Μιχαήλ κάτοικος Κοιν. Παροικιάς.

–1926. Το 1926 γεννιέται ο Κανδεράκης Γεώργιος του Μιχαήλ μηχανουργός κάτοικος Παροικιάς.

–1932. Το 1932 γεννιέται ο Κανδεράκης Ανδρέας του Μιχαήλ ηλεκτροτεχνίτης κάτοικος κοιν. Παροικιάς.

–1947. Στις 20 Ιουνίου 1947, το στο Κοινοτικό Συμβούλιο Παροικιάς συμμετέχει και ο Μιχαήλ Κανδεράκης.

–1949. Στον εκλογικό κατάλογο της παροικιάς του 1949 είναι εγγεγραμμένος ο Κανδεράκης Γεώργιος του Μιχαήλ μηχανουργός κάτοικος Παροικιάς.

–1954. Στον εκλογικό κατάλογο Παροικιάς του 1954 είναι εγγεγραμμένος ο Κανδεράκης Ανδρέας του Μιχαήλ ηλεκτροτεχνίτης κάτοικος κοιν. Παροικιάς.

–1954. 21 Νοεμβρίου 1954 ΚΟΙΝΟΤΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ. ΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ ΠΑΡΟΙΚΙΑ: Εψήφισαν εν όλω έγκυρα ψηφοδέλτια 1152 Έλαβον:

ΣΥΝΔΥΑΣΜΟΣ «ΛΑΟΣ – ΕΡΓΑ» 625.

Σταυρούς κατά σειράν προτιμήσεως: Αντ. Οικονόμου 586, Ιωαν. Φραγκούλης 584, Παν. Γ. Κρητικός 375, Ιωάν. Μεν. Μαύρης 229, Γεώργιος Σπ. Δαφερέρας 222, Μιχ. Γ. Κανδεράκης 173, Ιωάννης Α. Μπουρέλης 168, Β. Μεσολογγίτης 139, Χρυς. Σαρρής 136 και Δημ. Ν. Μαύρης 119.

ΣΥΝΔΥΑΣΜΟΣ «ΠΡΟΟΔΟΣ – ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ» 526.

Σταυρούς κατά σειράν προτιμήσεως: Ανδρέας Αυλήτης 387, Βαπτιστής Μάτσας 377, Μιχ. Δ. Πρωτόδικος 274, Γρ. Γ. Γράβαρης 272, Βας. Δ. Φωκιανός 237, Κ. Χαρατσάρης 189, Μιχ. Π. Ραγκούσης 162 κλπ.

Οι δύο πρώτοι έρχονται εκ της μειοψηφίας επειδή όμως δεν αποδέχονται, θα εισέλθουν οι δύο επόμενοι, ήτοι ο Μιχ. Πρωτόδικος και ο Γρηγόριος Γράβαρης.

 

–Κανδεράκης: Βλέπε Κανδαράκης

 

–Κανέλης: ίσως παραφθορά του Κανάλες – Κανάλης κλπ

–1902. Στις 16 Ιουνίου 1902 ο 33χρονος σανδαλοποιός από την Πάρο Αθανάσιος Θραψιάδης του Ιωάννη και της Φλώρας Κανέλη [κάτοικοι Πάρου], παντρεύεται στην Ερμούπολη την 25χρονη από την Αμοργό Μαρία Πάσαρη, του Γεωργίου.

 

–Κανελόπουλος:

–1955 Σε φώτο του 1955 στις Αμουδάρες Προδρόμου απεικονίζεται ο Κανελόπουλος Στράτος.

 

–Κανίρης: Πρόσφυγες από την Χίο το 1822 (καταστροφή της Χίου). Το επώνυμο μαρτυρείται ως και σήμερα στην Περιοχή Σωτήρες όπου έχουν την περιουσία τους.

–1880. Στυλιανός Κανίρης κάτοικος Ψυχοπιανών. Γνωστός με το παρωνύμιο «ο Χιώτης»

–1895. Το 1895 γεννιέται ο Κανίρης Ιωάννης του Στυλιανού κηπουρός κάτοικος Παροικιάς. Σύζυγός του η Μαρία Ραγκούση. Τέκνα τους ο Στέλιος (1941), η Ειρήνη (1943), ο Αντώνης (1945), η Φωτεινή (1948).

–1902. Το 1902 γεννιέται ο Κανίρης Ανδρέας του Στυλιανού κηπουρός κάτοικος Παροικιάς.

–1941 Γεννιέται το 1941 ο Στέλιος Κανίρης του Ιωάννη (1895) και της Μαρία. Σύζυγός του η Αναστασία Στ. Σιφναίου και τέκνα τους ο Ιωάννης (1971) και ο Ανδρέας (1974).

–1943 Γεννιέται το 1943 η Ειρήνη Κανίρη του Ιωάννη (1895) και της Μαρία. Σύζυγός της ο Νικόλαος Ι. Παντελαίος (1940) και τέκνα τους η Μαριάννα(1968) και η Ιωάννα (1975).

–1945 Γεννιέται το 1945 ο Αντώνιος Κανίρης του Ιωάννη (1895) και της Μαρία. Σύζυγός του η Νικολέττα Δ. Σαρρή και τέκνα τους η Στέλλα (1971), η Μαρία (1975) και η Αρτεμία (1979).

–1948 Γεννιέται το 1948 η Φωτεινή Κανίρη του Ιωάννη (1895) και της Μαρία. Σύζυγός της ο Σπύρος Χ. Δαφερέρας και τέκνα τους ο Σωτήρης (1974) και ο Γιάννης (1980).

–1948. Στον εκλογικό κατάλογο Παροικιάς του 1948 είναι εγγεγραμμένα τα αδέρφια Κανίρης Ανδρέας και Ιωάννης του Στυλιανού κηπουροί κάτοικοι Παροικιάς.

–Καντακουζινός ή Κατακουζινός ή Κατακουζηνός: Αρχοντική οικογένεια του Θέματος Θεσσαλονίκης με τόπο καταγωγή τον Κουζηνά (κοντά στην Σμύρνη), ιστορικά καταγεγραμμένη από το 1100.

Σημαντικότεροι Καντακουζηνοί: Ιωάννης (Σεβαστός επί Μανουήλ Κομνηνού, σκοτώθηκε

στο Μυριοκέφαλον), Ιωάννης (Καίσαρ επί Ισαακίου Β’), Ιωάννης (βοήθησε τους Σταυροφόρους να κατακτήσουν την Πελοπόννησο το 1205), Μιχαήλ (κυβερνήτης του Μυστρά επί Ανδρονίκου Γ’), Ιωάννης (Μέγας Δομέστικος επί Ανδρονίκου Γ’. Αυτοκράτωρ, 1347-1354), Μανουήλ (Δεσπότης του Μυστρά, 1349-1380), Ματθαίος (Συναυτοκράτωρ, 1353-1357. Δεσπότης του Μυστρά, 1380-1383), Θωμάς (Στρατηγός του σερβικού στρατού, +1463) και Ανδρόνικος (τελευταίος Μέγας Δομέστικος της Ρωμανίας. Εκτελέσθηκε από τους Οθωμανούς τον Ιούνιο του 1453).

Οι Καντακουζηνοί υιοθέτησαν τον θυρεό των Παλαιολόγων, προσθέτοντας δεύτερο Στέμμα

πιθανόν ως ένδειξη συγκυριαρχίας.

Μετά την Άλωση της Βασιλεύουσας, η οικογένεια εισήλθε στον κύκλο των Φαναριωτών.

Σημαντικότεροι Καντακουζηνοί της Μολδοβλαχίας: Σερμπάν (Πρίγκηπας της Βλαχίας,

1678-1688), Στέφανος (Πρίγκιπας της Βλαχίας, 1714-16) και Γεώργιος (1833-1913, Πρωθυπουργός

της Ρουμανίας). Το επώνυμο απαντάται στη Ρουμανία και σε νησιά του Αιγαίου.

Η οικογένεια Κατακουζινού ήρθε στην Πάρο από την Λέρο. Το επίθετο μαρτυρείται ως και σήμερα στη Νάουσα προερχόμενοι από την Αντίπαρο.

–1706. Πρακτικό εκλογικής επιτροπής του κοινού της Αντιπάρου στις 31 Μαρτίου 1706, αναφέρεται ο Νικολός Κατακουζηνός μαρτυρά.

–1706. Κατά τη Γενική Συνέλευση του κοινού της Αντιπάρου της 31 Μαρτίου 1706, εκλέγουν ως επίτροπο τον Αναγνώστη Κατακουζηνό.

–1776. Το 1776 βρίσκουμε στην Χίο, όπου είχε μετοικήσει, τον «Ζαννή υιό του ποτέ Γεωργίου Καντακουζηνού εκ Πάρου…»

–1756. Σε έγγραφο της Αντιπάρου του 1756 απαντάται ο χωροεπίσκοπος Κατακουζινός.

–1824. Εφημέριος Αντιπάρου. Ανδρέας Κατακουζηνός. Σε έγγραφο Αντιπάρου στις 24 Σεπτεμβρίου 1824 αναφέρεται ως λαϊκός.

–1832. Στην Παροικιά απαντάται στις 23 Ιουνίου 1832 ο ιερέας Αντιπάρου Ανδρέας Καντακουζηνός (Λεργιός=Από την Λέρο).

–1833. Σε κατάλογο της εν Παροίκια Ελληνοδιδακτικής Σχολής μαθητευόντων παιδιών στις 28 Απριλίου 1833 αναφέρεται ο Ι. Κατακουζινός.

–1842. Προικοσύμφωνο Σπυρίδωνα Κοντοστάβλου και Μαρίνας Κατακουζηνού

Παροικιά, 26 Αυγούστου 1842

Τω χιλιοστώ οκτακοσιοστώ τεσσαρακοστώ δεύτερω έτει, την εικοστήν έκτην του μηνός Αυγούστου ημέραν Τετάρτη της εβδομάδος, επροσκλήθην ο υποφαινόμενος Δημήτριος Δελαγραμμάτης, Ειρηνοδίκης και κάτοικος Πάρου, εκπληρών έργα συμβολαιογράφου παρά του κυρίου Αναστασίου Κοντοστάβλου, ασθενούντος, διά να έλθω προς αντάμωσιν του διά να συντάξω το παρόν συμβόλαιον, αυθωρί δε κατά την ενδεκάτην ώραν πρό μεσημβρίας της αναφερομένης ημέρας ήλθον εις ταύτην την πόλιν της Παροικίας κειμένην οικίαν κατά την θέσιν Χάλαρα (Μεσοσπορίτισσα), οπου παρουσιασθέντες οι κύριοι Αναστάσιος Κοντόσταβλος και η σύζυγός αυτού Μαρούσα, Δημόται και κάτοικοι του δήμου Πάρου, κτηματίαι γνωστοί μου και άσχετοι συγγενείας με εμέ, ολιτινες ωμολόγησαν ενώπιον εμού, και των κάτωθεν υποφαινομένων μαρτύρων, ότι με το να ενυμφεύθη ο υιός των Σπυρίδων διά νόμιμον σύζυγον του την κυρίαν Μιρίναν θυγατέρα του Γεωργίου Κατακουζινού κατά τον Ιούλιον του χιλιοστού οκτακοσιοστού εικοστού ογδόου έτους, και επειδή δεν έκαμον εις αυτόν άχρι τούδε προικοσύμφωνον, ητήσαντο… εκ συμφώνου, οι ρηθέντες γονείς του την σύνταξιν του παρόντος προικοσυμφώνου, με το οποίον ομολογούν ότι δίδουν ευχαρίστως και με την ευχήν των προς τον υιόν των Σπυρίδωνα χάριν προικός τα ακόλουθα:

Μίαν εικόνα τιμωμένη Ο Άγιος Σπυρίδων, τον αλευροανεμόμυλον τους κείμενον κατά το βόρειον  παράλιον του λιμένος Παροικίας έξωθεν του Μεγάλου Χωραφιού της Δημοτικής Εκκλησίας Εκατονταπυλιανής μ’ όλα τα εις αυτόν έπιπλα και σκεύη, καθώς είναι και ευρίσκονται τμηματικώς διά δραχμάς τρείς χιλιάδας, την συνεχομένην μ’ αυτόν οικίαν και με τον ψωμόφουρνον και με διάφορα δένδρα, καθώς είναι και ευρίσκεται κείμενον εντός της πόλεως Παροικίας, κατά [το βόρειον παράλιον του λιμένος συνορευομένην με] οικίαν του Τζόρτζη Τζουάννη μ’ εκείνην του Ιωάννη Παπαδόπουλου, με το κηπάριον του Γεωργίου Βιτζαρά και μ’εκείνο του Νικολάου Ψαράκη και με το της  Ειρήνης  Α. Βιτζαρά εκτιμώμενον δια δραχμάς πεντακοσίας. Το πλοίο του Βρατζέρα με τα ημίσια αναλογούντα εις αυτόν έπιπλα και σκεύη, εκτιμώμενον δια δραχμάς διακοσίας, ένα αλώνι του αλευροανεμόμυλου, το οποίον το έχουν εκτός της εκκλησίας του Αγίου Νικολάου, κείμενης κατά βόρειον παράλιον του λιμένος Παροικίας, μίαν κουρούπα του λαδιού κορωνιά, ένα… σούνι σανιδένιο, ένα βαρέλι του κρασιού με σιδερένιο βεργιό, εκτιμηθέντα όλα τα κινητά είδη δια δραχμάς πεντήκοντα.

Όλα τα ρηθέντα κινητά και ακίνητα κτήματα θέλει τα κρατεί εις χείρας του ο αναφερόμενος πατήρ Αναστάσιος Κοντόσταβλος και να καρπούται αυτά εν όσω ούτος ζή, μετά τον θάνατόν του οποίου θέλει τα παραλάβει εις την δεσποτείαν και κυριότητά του ο ρηθείς υιός των Σπυρίδων Κοντόσταβλος, διά να τα κάνη ως θέλει και βούλεται, ως κτήματά του αναπόσπαστα, αναμφισβήτητα και παντοτεινά, παρεκτός του περιβολίου με τα εν αυτώ, το οποίον θέλει το καρπούται η μητήρ του Μαρούσα εν όσω αυτή ζή, μετά τον θάνατόν της οποίας θέλει το παραλάβει και τούτο ο ρηθείς υιός των Σπυρίδων πάντη ελευθέρον εις την εξουσίαν του με την υποχρέωσιν δε του υιού των Σπυρίδωνος, μετά τον θάνατόν του πατρός του, όπου τότε θέλει παραλάβει τον αλευροανεμόμυλον εις την εξουσίαν του, να δίδη κατ’ έτος προς την μητέρα του Μαρούσαν, είκοσι πινάκια αλεύρι κρίθιρον και πινάκια δέκα σιταρένιον, εν όσω αυτή ζή, μετά τον θάνατόν της οποίας θέλει μένει ο ρηθείς υιός των Σπυρίδων ελεύθερος της υποχρεώσεως της αλευρ……. [Και εις ένδειξιν υπεγράφη το] παρόν προικοσύμφωνον έγγραφον εν τη … αναγνωσθέν ευκρινώς και μεγαλοφώνως, εις επήκοον αυτών και των επί τούτων προσκληθέντων μαρτύρων μαρτυρούντων την θέλησιν των λέγω των κυρίων Μάρκου Φ. Κυπραίου, κτηματία και Δημητρίου Εμμ. Σκορδύλη, κτηματία, κατοίκων και δημοτών του Δήμου Πάρου, γνωστών μοι αμφοτέρων και ασχέτων συγγενείας με εμέ και με τους ρηθέντας, υπογράφεται ιδιοχείρως παρά των μαρτύρων μόνον και παρ’ εμού, παρά δε του Αναστασίου Κοντόσταυλουκαι της συζύγου του Μαρούσας δεν υπεγράφθη αγραμμάτων ομολογησάντων είναι.

Μάρκος Κυπραίος μαρτυρώ.

Δημήτριος Εμμ. Σορδύλης μαρτυρώ

Ο εκπληρών έργα συμβολαιογράφου Ειρηνοδίκης Πάρου Δ. Δελαγραμμάτης.

–1847. Στον εκλογικό κατάλογο Παροικιάς (συμπεριλαμβάνεται και η Αντίπαρος) είναι εγγεγραμμένος ο 51χρονος γεωργός Γεώργιος Κατακουζινός.

–1897. Στα δημοτολόγια Ερμούπολης είναι εγγεγραμμένος ο παριανός 47 ετών εργάτης Γεώργιος Ι. Κατακουζηνός έγγαμος. Έδωσε όρκο στις 30 Ιανουαρίου 1897.

–1908. Παροικιά, Μανώλης Κατακουζηνός 1908 με το παρατσούκλι λεριώτης.

–1927. Το 1927 γεννιέται ο μετέπειτα γεωργός Κατακουζινός Κωνσταντίνος του Ιωάννη, κάτοικος Νάουσας.

–1946. Σε εκλογικό κατάλογο της Κοινότητας Νάουσας στις 30 Απριλίου 1946, υπάρχει εγγεγραμμένος ο 55χρονος κάτοικος Νάουσας, Κατακουζινός Ιωάννης του Κωνσταντίνου, γεωργός και ο 38χρονος γεωργός Κατακουζινός Εμμανουήλ του Κωνσταντίνου.

–1952. Σε εκλογικό κατάλογο της Κοινότητας Νάουσας του 1952, υπάρχει εγγεγραμμένη η Κατακουζηνού Αικατερίνη, όνομα συζύγου Ιωάννης, όνομα πατρός Κωνσταντίνος Μοστράτος και η Σκιαδά Μαργαρίτα, όνομα συζύγου Αθανάσιος, όνομα πατρός Κατακουζινός Ιωάννης.

–Καντιώτης ή Κανδιώτης ή Καντιότης: Παλαιοβυζαντινό επίθετο πατριδωνύμιο, καταγωγή από την Κάντια (Βυζαντ. Χάνδακα), σήμερα Ηράκλειο της Κρήτης. Το επώνυμο γνωστό ήδη από τον 17^ο αιώνα στην Πάρο. Και στην Ζάκυνθο συναντάμε οικογένεια κρητική Καντιώτη από το 1680, που ήταν εβραϊκή. Ντεκάντια οικογένεια επίσης στη Ζάκυνθο το 1504.

Βαπτιστικά δε ονόματα στην Πάρο έχουμε τα: Καδιώ, Κανδιανή, Κάντια. Επώνυμο δε στη Νάξο τον 19^ο αιώνα. Είναι μονοκλαδική η οικογένεια της Πάρου.

Άξιο τέκτο της οικογένειας ο Μητροπολίτης Φλωρίνης Αυγουστίνος Καντιώτης.

–1673. Ο Αυγουστίνος Κανδιώτης μνημονεύεται σε έγγραφο του 1673.

–1720. Σε προικοσύμφωνο του Δ. Μετρτίκη και Ζαμπέλας Φωκιανού (Τζιπίδος 2 Ιαν. 1720) «ακόμη στην Πούντα την ψαρόγα που έχω με τον Νικόλα Καντώτο».

–1722. Έγγραφο Τζιπίδος 24 Ιουνίου 1722 «Την σήμερον δίνει και φανερά πωλεί ο πολλά εκλαμπρός αφέντης Αλέξανδρος Καμπάνης ένα χωράφι που έχει αγορά εις του Λαού από τον Γεωργάκη Τριβιζά και δίνει το του μαστρο-Λευτέρη Καντιώτου διά πεάλια είκοσι έξε».

–1723. Πωλητήριο Τζιπίδου, 18 Απρ. 1723 « πουλει ο μαστρο-Λευθέρης Καντιώτης το χωράφι την πάρτη που έχει στο Λογαρά τον Απάνω, αγορά από την Αλίζα Γεώργη Λέφα και από την Τζαννέτα Κουτζούνα και πουλεί το του μαστρο-Ιωάννη Τζώτη (Τζιώτη) του γαμπρού του διά ρεαλια είκοσι δύο ήμιση».

–1775. Στο προικοσύμφωνο του Μαν. Ανουσάκη και της Μαρίας Ταμιράλια (Τζιπίδος 25 Οκτ. 1775) «Δίνει της και ένα χωράφι στα Σαντάλια (Νότια του Δριού) σύμπλιος Πετράκης Καντιώτης».

–1779. Πέτρος Καντιώτης από το Χωριό Τζημπίδον μαρτηρώ 25 Νοεμ. 1779.

–1785. Στις 7 Σεπτεμβρίου 1785 ο ιερέας Μαργαρίτης Μιχαήλ συντάσσει και υπογράφει πωλητήριο χωραφιού στον Τζιπίδου. «Ενώπιον των μαρτύρων Αντώνη Τζιγώνια, Πετράκη Καντιώτου, Γεωργίου Σκορδίλη και του ιερέως Μιχαήλ Μαργαρίτη, ο οποίος συνέταξε το έγγραφο, το κερά Μαρουσάκι γυνή ποτέ Δημητράκη Ρούσου πωλεί στον ανιψιό της χωρεπίσκοπο Άγουρο ένα κομμάτι χωράφι τοποθεμένο εις τα Φυρόγια, σύνορον Ερινάκι Ιωαννάκη Μαυρουδή θυγάτηρ για 30 γρόσια». Εκτιμητής του κτήματος ήταν ο Γεώργιος Μαούνης.

–1820. Προικοσύμφωνο Γεωργίου Τζαντουλή. Κηπίδος 1820, Ιανουαρίου 30. Ενώπιον του ιερέως Εμμανουήλ Μονόπατου, που συνέταξε το έγγραφο και μαρτυρεί, μαρτυρούντων του Ιωάννη Βαλσαμή και του Κωνσταντίνου Τζιγώνια, η Μαρία, σύζυγος του Δημητρίου Πούλιου, προικίζει τη θυγατέρα της Θεοφύλακτη, η οποία παίρνοι ως σύζυγο τον Γεώργιο Τζαντουλή, γιο του μακαριστού ιερέως του Τζιπίδου Γεωργίου Τζαντουλή. Στο προικοσύμφωνο αυτό μνυμονεύονται και οι σύμβιοι σε χωράφια, Δημήτριος Άγουρος, Ιωάννης Λιονταράκης, παπα Φραντζέσκος Μαργαρίτης, Νικόλαος Πούλιος, Αννέζα γυνή ποτέ Δημητρίου Μαυρίκου, Ιωάννης Βαλσαμής, παπα Εμμανουήλ Μονόπατος, Σπυρίδων Παπαδόπουλος, Μανώλης Κονταράτος, Αντώνιος Καντιώτης και Μανόλης Μελέχας. Πηγή Παριανά 158.

–1821. Παριανός αγωνιστής του 1821 από τις Λεύκες, ο Καντιώτης Αντώνιος (Μ.Υ.18798) Στρατιώτης.

–1821. Σε έγγραφο των Παριανών αγωνιστών του 1821 αναφέρεται ο Φιλικός Κωνσταντίνος Καντιώτης.

–1821. Νάουσα της Πάρου τη 3 Μαΐου 1821 του κοινού τούτου Καντζελάριου Ιωάννης Κορτιάνος γράψας τη θέληση των ανωτέρω για συνεργασία παρακινήσεως και εξόδων του Παναγιώτη Δ. Δημητρακόπουλου εις την Ύδρα, Αντώνης Καντιώτης κ.α.

–1822. Σε έγγραφο των Παριανών στους Υδραίους στις 13 Απριλίου 1822 αναφέρεται ο Ιωάννης Καντιώτης κάτοικος Μαρμάρων.

–1827. Ο ιερέας Νικόλαος Μαυρομμάτης υπογράφει έγγραφο Παροικιάς στις 22 Απριλίου 1827 «γράφω εις όνομα Γιαννάκη Καντιώτη».

–1831. Λεύκες 1831 Μαΐου 2. Ο μαθητής της Αλληλοδιδακτικής Σχολής Λευκών Καντιώτης Ιωάννη Αθανάσιος.

–1831. Στις 21 Οκτωβρίου 1831, σωτήρια επιστολή των κατοίκων της Πάρου προς τον επίτροπο Αιγαίου Πελάγους, για τα δεινά των κρητών νέοαποίκων εναντίων των ντόπιων. Υπογράφει… ο Ιωάννης, Κωνσταντίνος και Θοδωρής Καντιώτης από τα χωριά του Κεφάλου.

–1834. Το 1834 γεννιέται ο Καντιώτης Νικόλαος Α.. Ήταν εγγεγραμμένος στο μητρώο αρρένων της Κοινότητας Λευκών.

–1836. Σε έγγραφο του 1836 αναφέρεται ο Νικολάκης Καντιώτης.

–1841. Το 1841 γεννιέται στις Λεύκες ο Καντιώτης Δημήτριος του Αντωνίου. Ήταν εγγεγραμμένος στο μητρώο αρρένων της Κοινότητας Λευκών.

–1844. Το 1844 γεννιέται στις Λεύκες ο Καντιώτης Ιωάννης του Νικολάου. Ήταν εγγεγραμμένος στο μητρώο αρρένων της Κοινότητας Λευκών.

–1846. Ο Μαρπησσαίος Γεώργιος Φωκιανός έλαβε μέρος στην Ελληνική Επανάσταση και αγωνίστηκε υπό τις οδηγίες του Παριανού Δημητρίου Σάλλα «κατά το 1826 εις την κατά του Ιμβραήμ πολιορκίαν Τριπολιτσάς (…) και διέμεινεν εκεί μέχρι της πτώσεως της» κατά μαρτυρία των δημοτών και κατοίκων του Δήμου Μαρπήσσης, σε έγγραφο τους («εν Μαρπίσση την 16 Μαΐου 1846»). Ακολούθως διέμεινε στα Βέρβαινα και τέλος στο Ναύπλιο. Αρχηγός δε των όπλων ήταν ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης. Το πιστοποιητικό το υπογράφουν 48 προύχοντες και κάτοικοι της Μάρπησσας, μεταξύ των οποίων οι: Άγουρος Ιωάννης, Ιωάννης Ασωνίτης, Ελευθέριος Τζιώτης, Αναγνώστης Α. Βιτσαράς, Παναγ. Νικηφοράκης, Αντώνιος Τζιγώνιας, Αρτέμιος Ευλογιάς, Ανδρέας Αλιπράντης, Νικ. Βατιμπέλας, Νικόλαος Πούλιος, Γουλιέλμος Καντιώτης, Μακάριος Στάμενας. Το επικυρώνει δε καθώς και τις υπογραφές, ο δήμαρχος Μάρπησσας Γεώργιος Σιμ. Δελαγραμμάτης («εν Μαρπίσση την 20 Μαΐου 1846»).

–1846. Αγορά ανεμομύλου «Τζηπίδος 1846. Δεκεμβρίου 29» «Ενώπιον του ειρηνοδίκου Πάρου, που εξεπλήρωνε χρέη συμβολαιογράγου, Δημητρίου Δελαγραμμάτη, ευρισκόμενος στο σπίτι του Γεωργίου Δελαγραμμάτη, που ήταν στην οδό Αγίου Ευσταθίου, όπου και η φερώμενη εκκλησία, και ο οποίος συνέταξε το έγγραφο, και των μαρτύρων Ιακώβου Ν. Κυπραίου και Νικήτα Ν. Σηφάκη, κτηματιών, κατοίκων και δημοτών του Δήμου Μαρπήσσης, η Καλλίτσα Σταύρου Τζανδουλή [Τσαντουλή] πωλεί στον βαρελοποιό (βαρελά) Γεώργιο Ιωάν. Τζιώτη τον «ήμισυ αλευροανεμόμυλον, με τα αναλογούντα σε αυτόν έπιπλα και σκεύη, που βρίσκεται στους Απάνω Μύλους, θέση στα δυτικά του χωριού, όπου το υψηλότερο σημείο, αντί 525 δραχμών.

Στο πωλητήριο μνημονεύεται ως όμορος του ανωτέρω μύλου και ο μύλος της Αικατερίνας Μιχ. Κανδιώτου. Αργότερα οι δύο μύλοι, που βρίσκονταν στο μέρος όπου το παλαιό Δημοτικό Σχολείο και η δεξαμενή, περιήλθαν στις ιδιοκτησίες του Αναπλιώτη (Γ. Ναυπλιώτη) και του Ντεμένεου (ανήκαν εξ ημισείας στους Εμμ. Άγουρο και Φραγκίσκου Μελανίτη). ΠΗΓΗ: Παριανά 1982,10.

–1847. Στον εκλογικό κατάλογο Δραγουλά του 1847 είναι εγγεγραμμένος ο 38χρονος εργάτης Καντιώτης Κωνσταντίνος και ο 35χρονος εργάτης Καντιώτης Δημήτριος.

–1847. Στον εκλογικό κατάλογο Λευκών του 1847 είναι εγγεγραμμένος ο 25χρονος γεωργός Αθανάσιος Γ. Καντιώτης, ο 31χρονος σκυτοτόμος Αθανάσιος Καντιώτης, ο 28χρονος σκυτοτόμος Αντώνιος Καντιώτης, ο 38χρονος γεωργός Εμμανουήλ Καντιώτης, ο 50χρονος κτηματίας Κωνσταντίνος Καντιώτης, ο 25χρονος Κ. Νικόλαος Καντιώτης και ο 43χρονος γεωργός Νικόλαος Καντιώτης.

–1847. Στον εκλογικό κατάλογο του Δήμου Μάρπησσας το 1847 είναι εγγεγραμμένος ο 46χρονος έμπορος Καντιότης Ιωάννης, ο 33χρονος έμπορος Καντιότης Γουλιέλμος, ο 43χρονος εργάτης Γεώργιος Καντιότης, ο 55χρονος κτηματίας Καντιότης Ιωάννης (Απεβίωσε το 1849), ο 45χρονος εργάτης Καντιότης Θεόδωρος, ο 30χρονος εργάτης Καντιότης Μ. Γεώργιος και ο 26χρονος εργάτης Ιωάννης Μ. Καντιότης.

–1848. Το 1848 γεννιέται στις Λεύκες ο Καντιώτης Στυλιανός του Αντωνίου και ο Καντιώτης Θεόδωρος του Νικολάου. Ήταν εγγεγραμμένος στο μητρώο αρρένων της Κοινότητας Λευκών.

–1853. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμμένος ο Νικόλαος Γουλ. Κανδιώτης (1853), ετών 50, ναυτικός, έγγαμος.

–1855. Στις 21 Φεβρουαρίου 1855 μνημονεύεται σε συμβολαιογραφική πράξη [πώληση οικίας] στην Σύρο ο Έμπορος Καντιώτης Ιωάννης και η κόρη του Φλουρέντζα Ι. Καντιώτη.

–1855. Στις 22 Απριλίου 1855 μνημονεύεται σε συμβολαιογραφική πράξη [πωλητήριο οικίας στην Πάρο] στην Σύρο οι κάτοικοι Πάρου Αναγνωστόπουλος Κωνσταντίνος ναυτικός, η Φλωρέντζω Καντιώτης και ο αδερφός της Δημήτρης Καντιώτης.

–1856. Το 1856 γεννιέται στις Λεύκες ο Καντιώτης Κωνσταντίνος του Νικολάου. Ήταν εγγεγραμμένος στο μητρώο αρρένων της Κοινότητας Λευκών.

–1860. Έρανος "υπέρ των εν Συρία παθόντων χριστιανών" και τα ονόματα όσων συνεισέφεραν δημοσιεύονταν στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως. Ιω. Α. Καντιώτης από τις Λεύκες.

–1860. Το 1860 γεννιέται στις Λεύκες ο Καντιώτης Κωνσταντίνος του Νικολάου. Ήταν εγγεγραμμένος στο μητρώο αρρένων της Κοινότητας Λευκών.

–1861. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμμένος ο Ηρακλής Γουλιέρμου Κανδιώτης (1861), ετών 42, κάτοικος Πειραιά?, υπάλληλος, έγγαμος.

–1862. Απόφαση αριθ,1, της 31^ης Ιανουαρίου του 1862 του Δημοτικού Συμβουλίου Μάρπησσας. «Εγκρίνει επ’ ονόματι του τελευταίου πλειοδότου Ν. Εμμ. Αρκά του Δημοτικού επί του ελαίου φόρου δια δραχμάς εβδομήκοντα. Η παρούσα κοινοποιηθήσεται όπου δέον εν τω Δημοκαταστήματι την 31 Ιανουαρίου 1862. Το Δημ. Συμβούλιο ο Πρόδρος Γεώργιος Χ. Χανιώτης, Κ. Αρκάς, Β. Χανιώτης, Ιωάννης Ν. Κονταράτος, Πέτρος Πυργής, Εμμ. Μ. Βαλσαμής, Εμμ. Ν. Αρκάς, Γεώργιος Εμ. Δελαγραμμάτης.

Απόφαση αρ. 2. «Παρατηρήσαν ότι τα καταλληλότερα δια την θέσιν ταύτην πρόσωπα, δια μεν το Σχολείον της Πρωτευούσης εισίν οι Κ.Ν.Μ. Ρούσσος, Γ.Α. Περάκης, Ιωάννης Νερούσσος και ο ιερεύς Κ. Χανιώτης.

–1863. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμμένος ο Εμμανουήλ Γουλιέρμου Κανδιώτης (1863), ετών 40, κάτοικος Σμύρνης, έγγαμος.

–1864. Στις 16 Φεβρουαρίου 1864 ο 20χρονος εργάτης από την Πάρο Γεώργιος καντιώτης του Αντωνίου και της Μαρίας, παντρεύεται στην Ερμούπολη την 20χρονη Συριανή Αγγέλικα Σκλαβούνου, του Παναγιώτη  και της Τριανταφυλλιάς.

–1865. Το 1865 γεννιέται στις Λεύκες ο Καντιώτης Σπυρίδων του Νικολάου. Ήταν εγγεγραμμένος στο μητρώο αρρένων της Κοινότητας Λευκών.

–1867. Εγγεγραμμένοι στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1867. Καντιώτης Αντώνιος του Νικολάου και ο Καντιώτης Αντώνιος του Δημητρίου.

–1868. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμμένος ο Παναγιώτης Γουλιέρμου Κανδιώτης (1868), ετών 35, κάτοικος Σμύρνης, ναυτικός, άγαμος.

–1869. Ληξιαρχική Πράξη Γάμου Λευκών στις 13 Νοεμβρίου 1869. Γαμπρός ο 25χρονος Δημήτριος Καντιώτης του Εμμανουήλ και της Ελένης το γενος Αρκά. Νύφη η 20χρονη Αργυρώ Δραγάζη του Δημητρίου και της Ευγενίας το γένος Παντελαίου. 

–1869. Εγγεγραμμένοι στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1869 ο Καντιώτης Νικόλαος του Ανδρέα.  Απεβίωσε το 1929. Πατέρας του Επισκόπου Φλωρίνης Αυγουστίνου Ν. Καντιώτη (1907-2010).

–1870. Εγγεγραμμένοι στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1870 ο Καντιώτης Εμμανουήλ του Δημητρίου.

–1870. Το 1870 γεννιέται ο Καντιώτης Ιωάννης του Ιωάννη γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1873. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμμένος ο Μιλτιάδης Γουλιέρμου Κανδιώτης (1873), ετών 30, κάτοικος Ιταλία?, ναυτικός, άγαμος.

–1873. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμμένος ο Νικόλαος Δημητρίου Κανδιώτης (1870), ετών 30, έγγαμος.

–1874. Ο σταυρός που βρίσκεται πάνω από το τέμπλο του Άγιου Σάββα στα Μάρμαρα, έχει την επιγραφή: «Δι εξόδου Ευσταθίου Καντιώτου και της συμβίας αυτού αωοδ’ (=1874)».

–1874. Εγγεγραμμένοι στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1874 ο Καντιώτης Μάρκος του Στυλιανού.

–1875. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμμένος ο Γεώργιος Αντωνίου Κανδιώτης (1875), ετών 28, ασβεστοποιός, έγγαμος.

–1875. Σε εκλογικό κατάλογο του Δήμου Ύριας Λευκών του 1875, υπάρχει εγγεγραμμένος ο 39χρονος έμπορος Ανδρέας Καντιώτης του Νικολάου.

–1875. Σε εκλογικό κατάλογο του 1875, του Δήμου Μάρπησσας (της επαρχίας Νάξου), υπάρχει εγγεγραμμένος ο Καντιώτης Εμμανουήλ του Γουλιαρμή 31 ετών παπουτσής και ο αδερφός του Ιωάννης 30 ετών ράπτης.

–1876. Εγγεγραμμένοι στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1876 ο Καντιώτης Αντώνιος του Στυλιανού.

–1876. Σε πίνακα των γάμων που τελέστηκαν το έτος 1876 στις Λεύκες αναφέρεται ο 24χρονος Ιωάννης Πολάλης του Πέτρου να νυμφεύεται την 28χρονη Σταμάτα Καντιώτου του Νικολάου και της Σμαράγδας.

–1877. Εγγεγραμμένοι στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1877 ο Καντιώτης Ηλίας του Ιωάννη και ο Καντιώτης Μιχαήλ του Νικολάου.

–1879. Εγγεγραμμένοι στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1879 ο Καντιώτης Γεώργιος του Δημητρίου.

–1880. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμμένος ο Γουλιερμής Αντωνίου Κανδιώτης (1880), ετών 23, ασβεστοποιός, άγαμος.

–1880. Εγγεγραμμένοι στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1880 ο Καντιώτης Δημήτριος του Στυλιανού.

–1881. Πωλητήριο Τσιπίδου 1881, Ιουνίου 14. Αναφέρεται ο συμβολαιογράφος Μαρπήσσης Ιωάννης Α. Κορτιάνος, όπου το γραφείο του βρισκόταν στο αρχοντικό  του Γεωργίου Ναυπλιώτη. Επίσης αναφέρεται ο ειρημένος Πέτρος Φραντζής και οι μάρτυρες Αντώνιος Λαούδης, σιδηρουργός και Ιωάννης Στάμενας, έμπορος. Αναφέρονται επίσης τα ονόματα του Αντωνίου Ν. Παντελαίου, γεωργός και ο Ευστάθιος Καντιώτης.

–1881. Εγγεγραμμένοι στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1881 ο Καντιώτης Νικόλαος του Θεόδωρου.

–1883. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμμένος ο Ελευθέριος Νικολάου Κανδιώτης (1883), ετών 20, σανδαλοποιός, άγαμος.

–1883. Εγγεγραμμένοι στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1883 ο Καντιώτης Πέτρος του Θεόδωρου.

–1884. Εγγεγραμμένοι στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1884 ο Καντιώτης Νικόλαος του Κωνσταντίνου.

–1885. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμμένος ο Ευάγγελος Αντωνίου Κανδιώτης (1885), ετών 18, ασβεστοποιός, άγαμος.

–1887. Στα δημοτολόγια Ερμούπολης είναι εγγεγραμμένος ο παριανός 53χρονος εμπορομεσίτης Δημήτριος Ιω. Καντιώτης, έγγαμος. Έδωσε όρκο στις 29 Ιανουαρίου 1887.

–1887. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμμένος ο Γουλιέρμος Νικολάου Κανδιώτης (1887), ετών 16, ναύτης, άγαμος.

–1889. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμμένη η Αικατερίνη Νικολάου Κανδιώτη (1889), ετών 14, οικιακά, άγαμος.

–1892. Καντιώτη Μίνα, όνομα συζύγου: Θεόδωρος, Κύριο όνομα και επώνυμο πατρός: Λίτκε. Έτος γέννησης: 1892. Επάγγελμα: οικοκυρά.

–1892. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1892 στις Λεύκες ο Καντιώτης Γεώργιος του Κωνσταντίνου.

–1893. Το 1893 γεννιέται ο Καντιώτης Θεόδωρος του Ιωάννη κουρεύς κάτοικος Παροικιάς.

–1894. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1894 στις Λεύκες ο Καντιώτης Νικόλαος του Κωνσταντίνου.

–1900. Το 1900 γεννιέται ο Καντιώτης Γεώργιος του Ιωάννη γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1903. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένη η Μαρία χήρα Μιχαήλ Κανδιώτου, ετών 60.

–1903. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμμένη η Χριστίνα σύζ. Νικολάου Κανδιώτη, ετών 45, οικιακά, έγγαμος.

–1903. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμμένη η Φιλίππα Αντωνίου Κανδιώτη, ετών 60, οικιακά, χήρα.

–1903. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμμένη η Χαρίκλεια Γεωργίου Κανδιώτη, ετών 20, οικιακά, έγγαμος.

–1904. Στις 18 Οκτωβρίου 1904 ο 35χρονος έμπορος από την Πάρο Νικόλαος Κανδιώτης του Ανδρέα και της Ερατώ Αρκά [κάτοικοι Πάρου], παντρεύεται στην Ερμούπολη την 30χρονη από την Πάρο Σοφία Θρεψιάδου, του Σωτηρίου και της Βασιλικής [κάτοικοι Πάρου].

–1905. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1905 στις Λεύκες ο Καντιώτης Νικόλαος του Αντωνίου.

–1907. Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης κατά κόσμον Ανδρέας γεννημένος στις Λεύκες το 1907 από τον έμπορο Νικόλαο Ανδρ. Καντιώτη και την δασκάλα Σοφία Θραψιάδου από τον Κώστο. Πέθανε το 2011.

–1907. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1907 στις Λεύκες ο Καντιώτης Ανδρέας του Νικολάου. Χειροτονήθηκε διάκονος το 1935 και πήρε το όνομα Αυγουστίνος. Το 1967, χειροτονήθηκε Μητροπολήτης Φλωρίνης, Πρεσπών και Εορδαίας. Και παρέμεινε για 33 χρόνια, μέχρι το 2000. Απεβίωσε στην Φλώρινα το 2010, σε ηλικία 103 ετών.

–1910. Στις 23 Δεκεμβρίου 1910 ο ανταποκριτής της εφημερίδας «ΑΙΓΑΙΟΝ»  Μαρπησσαίος Κωνσταντίνος Γ. Ναυπλιώτης αναφέρει για την επανίδρυση του Συλλόγου των Εν Αθήναις Παρίων και Αντιπαρίων: «Η ανάμιξις εν τω Συλλόγω του βουλευτού της Επαρχίας μας και καθηγητού του Πανεπιστημίου κ. Σκούφου ως Προέδρου, του κ. Β. Καμπάνη, δημοδιδασκάλου ως Αντιπροέδρου, του ρέκτου και πρακτικωτάτου εις τας ιδέας κ. Αντ. Μαυραγκά ως Ταμίου, των κ.κ. Κ. Γερασίμου, Αντ. Καλακώνα, Αλεξ., Ζησιμοπούλου, Γ. Χανιώτη, Π., Αρκά, Ν. Καλλαναρρχοπούλου, Φρ. Γαϊτανοπούλου, Εμμ. Καντιώτη, Ν. Παυλή, Γ. Στέλλα, Εμμ., Γαβαλά, Μ. Παπαδοπούλου, Γρηγ. Θρεψιάδου ως Συμβούλων, και του φίλου του «Αιγαίον» κ. Κων. Γ. Ναυπλιώτου ως Γεν. Γραμματέως του Συλλόγου».

–1911. Η Σοφία Νικολ. Καντιώτου, το γένος Θραψιάδου υπηρετεί ως δημοδιδάσκαλος το 1911 στην Υρία.

–1914. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1914 στις Λεύκες ο Καντιώτης Χρήστος του Αντωνίου.

–1919. Οπλίτης κατά την περίοδο 1919-1922 ο Καντιώτης Φραγκίσκος.

–1920. Στα δημοτολόγια Ερμούπολης είναι εγγεγραμμένος ο παριανός [Μάρπησσα] 25χρονος μηχανικός Ιωάννης Ε. Καντιώτης. Έδωσε όρκο στις 8 Φεβρουαρίου 1920.

–1923. Το 1923 γεννιέται ο Καντιώτης Ιωάννης του Θεόδωρου κουρεύς κάτοικος Παροικιάς.

–1926. Το 1926 γεννιέται ο Καντιώτης Εμμανουήλ του Γεωργίου κάτοικος κοιν. Λευκών.

–1927. Το 1927 γεννιέται ο Καντιώτης Φραγκίσκος του Θεόδωρου κουρεύς κάτοικος Παροικιάς.

–1933. Σε ομαδική φωτογραφεία του Δημοτικού Σχολείου Ίου εικονίζεται η δασκάλα Σοφία Θραψιάδου-Καντιώτου. Φορεί μαύρα λόγω του θανάτου, το 1929, του συζύγου της Νικολάου Ανδρ. Καντιώτη, έμπορος Λευκών Πάρου. Είναι η μητέρα του Ανδρέα Ν. Καντιώτη, μετέπειτα Αυγουστίνου, πρεσβυτέρου (1935-1967) και Επισκόπου (1967-2000).

–1946. Σε εκλογικό κατάλογο της Κοινότητας Νάουσας στις 30 Απριλίου 1946, υπάρχει εγγεγραμμένος ο 45χρονος κάτοικος Νάουσας, Καντιώτης Γεώργιος του Ιωάννη, γεωργός.

–1947. Στις 20 Ιουνίου 1947, το στο Κοινοτικό Συμβούλιο Αρχιλόχου συμμετέχει και ο Γ. Καντιώτης.

–1959. 5 Απριλίου 1959 ΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΩΝ ΚΟΙΝΟΤΙΚΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ ΑΙ ΕΚΛΟΓΑΙ ΣΤΙΣ ΛΕΥΚΕΣ. - Εις τον μόνον κατελθόντα Συνδυασμόν εξελέγησαν κατά σειρά επιτυχίας οι εξής:

Προμηθεύς Γκίκας με 214 ψήφους, Ανδρέας Ι. Κονταράτος με 209, Χρ. Στέλλας 90, Χρ. Παντελαίος 76, Εμμαν. Παντελαίος 60, Εμμ. Ραγκούσης 47 και η κ. Αννέζα Αρκουλή 35, οι οποίοι θα αποτελέσουν και το Κοινοτ. Συμβούλιον. Αναπληρωματικοί: Νικ. Θεολ. Αλιπράντης 32, Δημ. Ραγκούσης 30, Νικ. Καντιώτης 28, Ιωάν. Π. Καστανιάς 27 και Φραγκ. Ραγκούσης 26.

 

–Καούνης: Καταγωγή από την Κωνσταντινούπολη. Στον Καναδά υπάρχει παριανός κλάδος της οικογένειας Καούνη της Νάουσας.

–1824. Σε διανομή κληρονομιάς στις 27 Νοεμβρίου 1824 αναφέρεται ο Πέτρος Καούνης να έχει χωράφι στο Κατσίγρι Νάουσας.

–1844. Σε εκλογικό κατάλογο στις 18 Μαρτίου 1844, του Δήμου Νάουσας (της επαρχίας Νάξου), υπάρχει εγγεγραμμένος ο 34χρονος γεωργός Φραγκίσκος Καούνης και ο 28χρονος γεωργός Μάρκος Καούνης.

–1872. Στις 5 Μαΐου 1872 ο 24χρονος ναύτης από την Πάρο Πέτρος Καούνης του Γεωργίου και της Σοφίας, παντρεύεται στην Ερμούπολη την 16χρονη από την Πάρο Φωτεινή Γαβαθά, του Γεωργίου και της Αικατερίνης.

–1883. Σε εκλογικό κατάλογο του Κώστου του 1883, υπάρχει εγγεγραμμένος ο Καούνης Αντώνιος του Μάρκου, 28 ετών.

–1919. Καούνης Βασίλειος του Αντωνίου, 25 ετών, ναύτης, Κωνσταντινούπολη.

–1948. Ο Ανδρέας Καούνης ήταν αυτός που ανακατασκεύασε το λιμάνι της Νάουσας. Ήταν γαμπρός του Λεβέντη.

–1964. Κοινοτικαί Εκλογαί 5 Ιουλίου 1964. Εις ΝΑΟΥΣΑ: Κατήλθον 2 συνδ. ο εις υπό τον Πρόεδρον της Κοινότητος και ο έτερος υπό τον κ. Στ. Κορτιάνον. Υπερεψήφισεν ο πρώτος και το Κ.Σ. καταρτίσθη ως ακολούθως: Πρόεδρος ο κ. Νικ. Βελέντζας και μέλη οι κ.κ. Π. Γ. Μπαφίτης, Σαβ. Σιφναίος, Ανδρ. Καούνης, Γ. Κ. Ρούσσος, Στ. Κορτιάνος και Λεον. Αιγινήτης.

–Κάπαρης ή Κάππαρης: Η βυζαντινή οικογένεια Κάπαρη της Νάουσας, κατάγεται από την Χίο, πιθανώς από την Χώρα. Μια εκδοχή του επιθέτου είναι: Η σωστή ορθογραφία του επιθέτου είναι Κάππαρης και προέρχεται από το γράμμα «Κ» ή αλλιώς 10, 10^ος κλπ. Μία άλλη εκδοχή λέει ότι το επώνυμο προέρχεται από το φυτό Κάπαρη.

–1798. Γεννιέται το 1798 ο Πέτρος Κάπαρης. Σύζυγός του η Ζαννέτα. Τέκνα τους ο Παντελής (1858), ο Λάζαρος (1860), ο Δημήτρης (1863) και η Καλλιρόη (1866).

–1810. Το 1810 γεννιέται ο Χιώτικης καταγωγής ναυτικός Ιωάννης Κάπαρης.

–1822. Προήρθαν στην Πάρο από την Χίο μετά την καταστροφή της Χίου.

–1823. Ο Γενικός Αστυνόμος της Επαρχίας Πάρου-Αντιπάρου Στέφανος Κάππαρης με έγγραφο του (Παροικιά, 26 Ιουλίου 1823) διόρισε τους αστυνομικούς επιστάτες στα χωριά της Πάρου. Στα χωριά του Κεφάλου διορίσθηκε ο Ιωάννης Βαλσαμής, που εκτελούσε και χρέη λιμενάρχη, όπως και της Νάουσας ο Αντώνιος Κορτιάνος, αφού «ούσα παραθαλάσσιος χώρα η Νάουσα καθώς και τα του Κεφάλου χωριά έχουν λιμένας πλησίον»

–1824. Το 1824 αναφέρεται ο Στέφανος Κάπαρης

–1831. Εν Ναούση της Πάρου τη 5 Αυγούστου 1831. Ιωάννης Κάππαρης.

–1832. Εν Ναούση της Πάρου τη 27 Μαρτίου 1832, σε έγγραφο της σχολής του Αγίου Αθανασίου αναφέρεται ο Ιωάννης Κάπαρης.

–1833. Γεννιέται το 1833 ο Κάπαρης Φώτης του Αναστασίου, 50 ετών, αλιεύς, κάτοικος Κωνσταντινούπολης.

–1837. Γεννιέται το 1837 ο Κάπαρης Αντώνης του Αναστάση, μεταπράτης από τη Νάουσα.

–1841. Γεννιέται το 1841 ο Κάπαρης Αντώνης του Περρούλη, ναυτικός από τη Νάουσα

–1844. Σε εκλογικό κατάλογο στις 18 Μαρτίου 1844, του Δήμου Νάουσας (της επαρχίας Νάξου), υπάρχει εγγεγραμμένος ο 53χρονος αλιεύς Κάπαρης Σταμάτης, ο 27χρονος αλευρομυλωνάς Περούλης Κάπαρης, ο 33χρονος αλευρομυλωνάς Κάπαρης Σ. Αναστάσιος, ο 26χρονος αλευρομυλωνάς Κάπαρης Πέτρος, ο 34χρονος αλευρομυλωνάς Ιωάννης Κάπαρης και ο 30χρονος αλευρομυλωνάς Αναστάσιος Α. Κάπαρης.

–1845. Γεννιέται το 1845 ο Κάπαρης Αναστάσιος του Αντωνίου, μυλωθρός, από τη Νάουσα.

–1845. Γεννιέται το 1845ο Κάπαρης Ιωάννης του Περρούλη, 38 ετών, ναυτικός από τη Νάουσα.

–1858. Γεννιέται το 1858 ο Παντελής Κάπαρης του Πέτρου και της Ζαννέτας. Σύζυγός του η Μαρουσώ. Τέκνο τους ο Πέτρος (1883).

–1860. Γενιέται το 1860 ο Λάζαρος Κάπαρης του Πέτρου (1798) και της Ζαννέτας. Σύζυγός του η Μαρία και τέκτο τους ο Περούλης (1888).

–1863. Το 1863 γεννιέται ο Κάπαρης Δημήτριος του Πέτρου (1798) και της Ζαννέτας, κάτοικος Νάουσας, ναυτικός. Σύζυγός του η Ανθούλα Οθ. Καπαρού. Τέκνα τους ο Πέτρος (1895), η Αικατερίνη (1897), ο Βασίλης (1899), η Μαρία (1908), ο ιατρός Όθων (1911) και η Αργυρώ (1917).

–1866. Γεννιέται το 1866 η Καλλιρόη Κάπαρη του Πέτρου (1798) και της Ζαννέτας. Σύζυγός της ο ιερέας Περράκης Κ. Ιωάννης (1862) και τέκνα τους ο Κωνσταντίνος, η Καλυψώ, η Τερψιχώρη, η Αννέτα και η Ευφροσύνη.

–1870. Το 1870 γεννιέται στη Νάουσα ο μεγαλοαλιεύς Αναστάσιος Κάπαρης του Ιωάννη. Απεβίωσε το 1953. Το παρωνύμιο του ήταν Μπούνιας (του καϊκιού οι γωνίες που φεύγουν τα νερά). Παντρεύτηκε την Μαριγώ Γαβαλά και απέκτησαν τα τέκνα: Γιαννακός, Σωτήρης, Αδρίκος, Μαργαρίτα, Φλώρα, Μαριγώ, Νικόλαος και Μιχαήλ.

–1870. Το 1870 η Ξανθή Βασιλείου του πατρός Σταμάτη Κάππαρη 50 ετών έγγαμη από την Πάρο, αναφέρεται σε απογραφή της Πόλης Ερμούπολης.

–1873. Στις 4 Απριλίου 1873 ο 24χρονος μακαραδοποιός από την Πάρο Βασίλειος Κάπαρης του Πέτρου και της Αργυρώς, παντρεύεται στην Ερμούπολη την 18χρονη από την Θήρα Σοφία Πρεβεζιάνου, του Ιωάννη και της Αργυρώς.

–1877. Στις 30 Ιουνίου 1877 ο παριανός μακαρατζής Κάπαρης Βασίλειος 23 ετών και η γυναίκα του Σοφούλα Τραβεζάνου κάτοικοι Σύρου δηλώνουν τον θάνατο της κόρης τους Μαριγώ 9 μηνών κάτοικος Ερμούπολης. Ασθένεια: Λαιμός.

–1883. Γεννιέται το 1883 ο Πέτρος Κάπαρης του Παντελή (1858) και της Μαρουσώς. Σύζυγός του η Μαργαρίτα Μ. Μαλαματένιου (1894) και τέκνα τους ο Παντελής (1918), η Μαρουσώ (1920), η Ελένη (1924), η Φλωρέτζα (1926) και ο Γιάννης (1929).

–1883. Σε εκλογικό κατάλογο της Νάουσας του 1883, υπάρχει εγγεγραμμένος ο Κάπαρης Αναστάσιος του Αντωνίου, 38 ετών, Μυλωθρός, ο Κάπαρης Αντώνης του Αναστάση, 46 ετών, μεταπράτης, ο Κάπαρης Αντώνης του Περρούλη, 42 ετών, ναυτικός, ο Κάπαρης Ιωάννης του Περρούλη, 38 ετών, ναυτικός, μετέφερε τα δικαιώματά του στην Πάρο. Ο Κάπαρης Παντελής του Πέτρου, 30 ετών, εργάτης και ο Κάπαρης Φώτης του Αναστασίου, 50 ετών, αλιεύς, κάτοικος Κωνσταντινούπολης.

–1885. Στα δημοτολόγια Ερμούπολης είναι εγγεγραμμένος ο παριανός 31χρονος ξυλουργός Βασίλειος Π. Κάπαρης, έγγαμος. Έδωσε όρκο στις 7 Φεβρουαρίου 1885.

–1888. Γεννιέται το 1888 ο Περούλης Κάπαρης του Λάζαρου (1860) και της Μαρίας. Σύζυγός του η Ελευθερία και τέκνο τους ο Λάζαρος (1916).

–1895. Γεννιέται το 1895 ο Πέτρος Κάπαρης του Δημητρίου (1863) και της Ανθούλας Οθ. Καπαρού.

–1897. Γεννιέται το 1897 η Αικατερίνη Κάπαρη του Δημητρίου (1863) και της Ανθούλας Οθ. Καπαρού.

–1899. Γεννιέται το 1899 ο Βασίλιος Κάπαρης του Δημητρίου (1863) και της Ανθούλας Οθ. Καπαρού.

–1900. Πάνω από την δυτική είσοδο του Αγίου Φωκά στην Παροικιά, υπάρχει μαρμάριν πλάκα στην οποία είναι χαραγμένη η επιγραφή: « Εν έτει 1900 Ωκοδομήται ο ναός του ιερομάρτυρος Φωκά διά συνδρομών ενεργεία των Επιτρό|πων Ιω. Σ. Φωκιανού Αλκ. Ε. Βατιμπέλα Εμμ. Σ. Φωκιανού Ιω. Π. Κάππαρη».

–1908. Το 1908 γεννιέται στη Νάουσα ο μετέπειτα αλιεύς Κάπαρης Νικόλαος του Αναστασίου.

–1908. Γεννιέται το 1908 η Μαρία Κάπαρη του Δημητρίου (1863) και της Ανθούλας Οθ. Καπαρού.

–1911. Ιατρός Όθωνας Κάπαρης γεννημένος στη Νάουσα το 1911. Γονείς του ο Δημήτριος (1863) και η Ανθούλα Οθ. Καπαρού. Συλλέκτης και δημιουργός του ιστορικού και λαογραφικού μουσείου Νάουσας. Απεβίωσε το 1992.

–1916. Γεννιέται το 1916 ο Λάζαρος Κάπαρης του Περούλη (1888) και της Ελευθερίας. Σύζυγός του η Μαρία Ηλ. Αζάρη. Τέκνα τους ο Πέτρος (1955) και ο Λευτέρης (1964).

–1917. Γεννιέται το 1917 η Αργυρώ Κάπαρη του Δημητρίου (1863) και της Ανθούλας Οθ. Καπαρού.

–1918. Γεννιέται το 1918 ο Παντελής Κάπαρης του Πέτρου (1883) και της Μαργαρίτας.

–1919. Οπλίτης κατά την περίοδο 1919-1922 ο Κάπαρης Ιωάννης.

–1920 από τους ιδρυτές, όπως προκύπτουν από το βιβλίο πρακτικών του Συνδέσμου «Εν Πειραίει Συνδέσμου Ναουσαίων Πάρου» είναι ο Κάπαρης Ν.

–1920. Γεννιέται το 1920 η Μαρουσώ Κάπαρη του Πέτρου (1883) και της Μαργαρίτας.

–1924. Γεννιέται το 1924 η Ελένη Κάπαρη του Πέτρου (1883) και της Μαργαρίτας.

–1926. Γεννιέται το 1926 η Φλωρέτζα Κάπαρη του Πέτρου (1883) και της Μαργαρίτας.

–1929. Το 1929 γεννιέται στη Νάουσα ο Κάπαρης Ιωάννης του Πέτρου και της Μαργαρίτας. Σύζυγός του η Ασημίνα Νικ. Κάπαρη (1935) και τέκνα τους η Πετρίνα (1960) και η Νικολέττα (1968).

–1930. Το 1930 γεννιέται στη Νάουσα ο Κάπαρης Αντώνιος του Βασιλείου.

–1946. Σε εκλογικό κατάλογο της Κοινότητας Νάουσας στις 30 Απριλίου 1946, υπάρχει εγγεγραμμένος ο 83χρονος κάτοικος Νάουσας, Κάππαρης Δημήτριος του Πέτρου, ναυτικός, ο 70χρονος Κάππαρης Πέτρος του Παντελή, ναυτικός, ο 46χρονος γεωργός Κάππαρης Βασίλειος του Αντωνίου, ο 36χρονος γεωργός Κάπαρης Σπύρος του Αντωνίου, ο 35χρονος ιατρός Όθων Κάπαρης του Δημητρίου, ο 34χρονος αλιεύς Κάππαρης Σωτήριος του Αναστάση και ο 32χρονος αλιεύς Κάπαρης Ανδρέας του Αναστασίου.

–1947. Στις 20 Ιουνίου 1947, το στο Κοινοτικό Συμβούλιο Ναούσης συμμετέχει και ο Μιχαήλ Κάπαρης.

–1950. Σε εκλογικό κατάλογο της Κοινότητας Νάουσας στις 19 Αυγούστου 1950, υπάρχει εγγεγραμμένη η Μπαφίτου Παρασκευή, όνομα συζύγου Βασίλειος, όνομα πατέρα Αναστάσιος Κάπαρης, η Πυργή Κυριακή, όνομα συζύγου Εμμανουήλ, όνομα πατέρα Αναστάσιος Κάπαρης, Κάπαρη Μαριγώ, όνομα συζύγου Σπύρος, όνομα πατέρα Αλέξανδρος Καρποδίνης και η Τσαντάνης Ευαγγελία, όνομα συζύγου Βασίλειος, όνομα πατέρα Αναστάσιος Κάπαρης.

–1952. Σε εκλογικό κατάλογο της Κοινότητας Νάουσας του 1952, υπάρχει εγγεγραμμένη η Κάπαρη Ουρανία, όνομα συζύγου Μιχαήλ, όνομα πατρός Λύσανδρος Θεοφίλης, η Κάπαρη Μαρούλη, όνομα συζύγου Σωτήριος, όνομα πατρός Ζαχαρίας Ρούσσος, η Κάπαρη Μαριγώ, όνομα συζύγου Ιωάννης, όνομα πατρός Γρηγόριος Μαλαματένιος, η Κάπαρη Νικολέτα, όνομα συζύγου Νικόλαος, όνομα πατρός Πίπης Χαμηλοθώρης, η Κάπαρη Φλώρα, όνομα συζύγου Ανδρέας, όνομα πατρός Εμμανουήλ Καρποδίνης, η Κάπαρη Φλώρα, όνομα πατρός Πέτρος  και η Κάπαρη Ελένη, όνομα πατρός Πέτρος Κάπαρης.

–Καπαρός ή Καππαρός: Σύμφωνα με τον ιατρό ερευνητή Γεώργιο Καπαρό, Η οικογένεια Καπαρού της Πάρου είναι κρητικής προέλευσης, από τα Σφακιά. Το επίθετο είναι παρωνυμικό και προέρχεται από την μεσαιωνική λέξη «καπυρός» που σημαίνει «τον ομοιάζοντα με την φωτά» δηλ. τον κοκκινόξανθο. Το αρχικό επίθετο ήταν Τσιριντάνης. Σύμφωνα με την διήγηση του Στυλιανού Μιχαήλ Καπαρού (γεννήθηκε το 1879 στο Άνω Μέρος Αμαρίου), η καταγωγή είναι από τον Καλλικράτη Σφακίων. Σύμφωνα με τους Σφακιανούς ιστορικούς Γρηγόριο Παπαδοπετράκη και Πάρι Κελαϊδή, οι Τσιριντάνηδες είναι απόγονοι των Σκορδιλών-Ψαρομήλιγγων που πρωταγωνιστούσαν στις επαναστάσεις των Κρητικών εναντίων των Βενετών. Οι Τούρκοι καταζητούσαν τους αδελφούς Τσιριντάνη και αυτοί αποφάσισαν να αλλάξουν το επίθετό τους σε «Καπαρός» και να διασκορπιστούν. Ο Ιωάννης έφτασε μέχρι την Πάρο στα τέλη του 18ου αιώνα και εγκαταστάθηκε στον Κώστο. Πράγματι, η παράδοση της οικογένειας αναφέρει πως έφυγε από την Κρήτη λόγω διένεξης με τους Τούρκους. Οι Καπαροί φυσικά, πρωταγωνίστησαν στην επανάσταση του 1821. Δεν είναι γνωστό πόσοι συμμετείχαν και αν κάποιος σκοτώθηκε στις μάχες. Διασώζονται όμως, δύο πιστοποιητικά συμμετοχής. Στο πρώτο πιστοποιείται η δράση του Νικόλαου Καπαρού Κορωναίου ο οποίος «μετά την εκπόρθησιν της Τριπόλεως όπου διεκρίθη κατά την γενναιότητα και ανδρείαν ως εισπηδήσας πρώτος κρατών την σημαίαν της ελευθερίας εις χείρας του, όπου και επληγώθη εις τον μηρόν και εις την δεξιάν χείρα …». Στους εκλογικούς καταλόγους Κώστου του 1875 εγγράφονται οι Αθανάσιος και ο Θεόδωρος του Νικολάου κάτοικοι Αθηνών, που προφανώς είναι γιοί του ανωτέρω. Στο δεύτερο, πιστοποιείται η δράση του Ιωάννη Αναγνώστη Καπαρού στην Επανάσταση του ’21 ως εξής: «μετέβη εις την πολιορκίαν της Τριπολιτζας φέρων μεθ’ αυτού 7 στρατιώτας». Ο Ιωάννης Αναγνώστης ήταν κτηματίας και πάρεδρος Κώστου. Ήταν από τους πρωταγωνιστές της πολιτικής σκηνής της Πάρου κατά την δεκαετία του 1840. Το 1843 εξελέγη «Νόμιμος Εκλογέας» του Δήμου Ναούσης (δηλαδή συμμετείχε στην εκλογή των εκπροσώπων Πάρου για την κατάρτιση του πρώτου ελληνικού συντάγματος). Στο βιβλίο «Τα Πάρια» του Νικ. Γ. Κυπραίου, αναφέρεται ο Γεώργιος Καπαρός του Ιωάννου (προφανώς γιος του ανωτέρω) στρατιωτικός, ο οποίος έφθασε μέχρι τον βαθμό του λοχαγού και απεβίωσε γύρω στο 1886. Ο Γ. Καπαρός κατοικούσε στον Κώστο όπου διέθετε «όχι ευκαταφρόνητη κτηματική περιουσία». Ο κλάδος των Λευκών «Πατριάρχης» είναι ο Εμμανουήλ Καπαρός του Ιωάννου ο οποίος παντρεύτηκε την Λευκιανή Παρασκευή Ρούσσου (κόρη του κτηματία Νικολάου Ρούσσου) και μετακόμισε στις Λεύκες. Το 1879 αγόρασε το μοναστήρι του Αγίου Ιωάννου Επταβρύσης από τον Ιωάννη Ν. Κονταράτο. Στο μοναστήρι αυτό ανήκε η τριγύρω γη και οι πηγές με τα τρεχούμενα νερά που έδωσαν την ευκαιρία στον Μανώλη να καλλιεργήσει το χόμπι του, δηλαδή να συλλέγει φυτά από όλο τον κόσμο και να τα εμφυτεύει στα κτήματά του. Για παράδειγμα όταν κατάλαβε πως μπορούσε να ευδοκιμήσει κερασιά (υπήρχαν αγριο-βυσσινιές στην περιοχή), ταξίδεψε στην Έδεσσα για να φέρει τις πετροκερασιές που υπάρχουν έως σήμερα. Βέβαια όταν αγόρασε το μοναστήρι ο γύρω τόπος είχε ελάχιστα δέντρα και ήταν ο Μανώλης που οργάνωσε τις πηγές και φύτεψε τους κήπους. Λέγεται πως δούλευαν γύρω στα 100 άτομα για να διαμορφώσουν κατάλληλα τα κτήματα. Ο Άγιος Ιωάννης κληρονομήθηκε από τον γιο του Ιωάννη που παντρεύτηκε την Φλώρα Βαζέγιου κόρη πλούσιου γεωργού από τα Μάρμαρα της Πάρου. Το 1914 αναφέρεται ως κοινοτικός σύμβουλος με πρόεδρο τον Ν.Γ. Ζουμή. Το 1936 εξελέγη πρόεδρος της κοινότητας Λευκών. Πρόεδροι της κοινότητας Λευκών εξελέγησαν και οι εγγονοί του (από το γιο του Γεώργιο) Ιωάννης (1955-58) και Αντώνιος (1978-1982). Ο πρωτότοκος γιος του Εμμανουήλ ήταν καθηγητής φιλόλογος και Γεν. Επιθεωρητής Μ.Ε. του Υπουργείου Παιδείας. Πέθανε σε ηλικία 86 ετών το 1978. Ο γιος του Αντώνιος ήταν επίσης φιλόλογος, αλλά δεν εργάστηκε ποτέ γιατί έπασχε από φυματίωση. Διετέλεσε επί σειράν ετών γραμματέας της κοινότητας Λευκών. Ο κλάδος της Μαρπήσσης Ο Ιωάννης Καπαρός του Γεωργίου δικολάβος, είναι ο πρώτος που αναφέρεται στη Μάρπησσα στα τέλη του 19ου αιώνα. Το 1903 γεννιέται ο Καπαρός Γεώργιος του Ιωάννη έμπορος, προφανώς γιος του ανωτέρω. Ο κλάδος των Μαρμάρων Ο αείμνηστος Θεόδωρος Καπαρός που συγκαταλέγετo στα θύματα του «Σάμαινα» ήταν απόγονος του Όθωνα Καπαρού παππού του ιατρού Όθωνα Κάπαρη. Ο Δημήτριος Καπαρός πρόεδρος της Κοινότητας Αρχιλόχου (1979-1987) προέρχεται από τον κλάδο των Λευκών και είναι εγγονός του Ιωάννη Καπαρού του Εμμανουήλ. Ο κλάδος των Γλυφών «Πατριάρχης» είναι ο Νικόλαος Καπαρός γιος του Εμμανουήλ και αδελφός του Ιωάννη των Λευκών. Ο κλάδος της Νάουσας Στην Νάουσα δεν υπάρχουν «Καπαροί», αλλά είναι γνωστή η σχέση του γιατρού Όθωνα Κάπαρη. Η μητέρα του Ανθή ήταν κόρη του Όθωνα Καπαρού από τον Κώστο, αδελφού του Εμμανουήλ Καπαρού των Λευκών. Οι γιοι του Όθωνα, Ιωάννης, Θεόδωρος, Μάρκος και Παναγιώτης, μετοίκησαν στις ΗΠΑ στις αρχές του 1900.

–1794. Σε εκλογικό κατάλογο στις 18 Μαρτίου 1844, του Δήμου Νάουσας (της επαρχίας Νάξου), υπάρχει εγγεγραμμένος ο 50χρονος εργάτης Νικόλαος Γ. Καππαρός (γεν. 1794).

–1790. Σε εκλογικό κατάλογο στις 18 Μαρτίου 1844, του Δήμου Νάουσας (της επαρχίας Νάξου), υπάρχει εγγεγραμμένος ο 54χρονος κηπουρός Ιωάννης Εμμ. Καππαρός (γεν. 1790).

–1786. Σε εκλογικό κατάλογο στις 18 Μαρτίου 1844, του Δήμου Νάουσας (της επαρχίας Νάξου), υπάρχει εγγεγραμμένος ο 58χρονος κτηματίας Ιωάννης Α. Καππαρός (γεν. 1786).

–1816. Σε εκλογικό κατάλογο στις 18 Μαρτίου 1844, του Δήμου Νάουσας (της επαρχίας Νάξου), υπάρχει εγγεγραμμένος ο 28χρονος στρατιωτικός Γεώργιος Ιω. Καππαρός (γεν. 1816).

–1817. Σε εκλογικό κατάλογο του Κώστου του 1883, υπάρχει εγγεγραμμένος ο Καπαρός Γεώργιος (γεν. 1817) του Ιωάννη, 66 ετών, στρατιωτικός, απεβίωσε το 1883.

–1819. Σε εκλογικό κατάλογο στις 18 Μαρτίου 1844, του Δήμου Νάουσας (της επαρχίας Νάξου), υπάρχει εγγεγραμμένος ο 25χρονος κηπουρός Γρηγόριος Ιω. Καππαρός (γεν. 1819).

–1819. Σε εκλογικό κατάλογο στις 18 Μαρτίου 1844, του Δήμου Νάουσας (της επαρχίας Νάξου), υπάρχει εγγεγραμμένος ο 28χρονος στρατιωτικός Ιωάννης Γεωργίου Καππαρός (γεν.1819).

–1821. Παριανός αγωνιστής του 1821 ο Νικόλαος Καπαρός (Μ.Υ.18813) Υπαξ. Β΄τάξης. Και Καπαρός Ιωάν. Αναγν. (Μ.Υ.18815) Στρατιώτης.

–1837. Σε εκλογικό κατάλογο του Κώστου του 1883, υπάρχει εγγεγραμμένος ο Καπαρός Αθανάσιος (γεν. 1837) του Νικολάου, 47 ετών, μάγειρας κάτοικος Αθήνας.

–1840. Σε εκλογικό κατάλογο του Κώστου του 1883, υπάρχει εγγεγραμμένος ο Καπαρός Θεόδωρος (γεν. 1840) του Νικολάου, 43 ετών, καλαποδάς, κάτοικος Αθήνας.

–1842. Σε εκλογικό κατάλογο του Κώστου του 1883, υπάρχει εγγεγραμμένος ο Καπαρός Όθων (γεν. 1842), του Ιωάννη, 41 ετών, κηπουρός.

–1843. Στις 17  Οκτωβρίου 1843 η συνέλευση της αντιπολίτευσης επαναλαμβάνεται, αλλά πάλι χωρίς τον Δήμαρχο Θ. Καμπάνη ο οποίος κατηγορείται από τους παρευρισκομένους ότι «αισθάνεται ανώτερος του νόμου και προβάλει ανύπαρκτες προφάσεις». Η συνέλευση αποφασίζει να προχωρήσει στην εκλογή χωρίς τον Δήμαρχο! Πρόεδρος ανέλαβε ο Δ. Χαμάρτος και προσυπέγραψαν τα 5 γεροντότερα μέλη Ν. Πούλιος, Ιωάννης Καπαρός, Λεονάρδος Κονδύλης, Ηλίας Σαράντος, Νικόλαος Ρούσσος. Οι εκλογείς ήταν οι εξής:

Πόλις Παροικίας (Δήμαρχος Θ. Καμπάνης): Ζώρζης Μ Μαυρογένης, Δημήτριος Χαμάρτος, Πέτρος Μαυρομμάτης, Ν Α Ψαράκης, Αντ Ελ Χαμάρτος, Λεονάρδος Κονδύλης.

Κωμόπολις Λευκών (Πάρεδρος Κωνσταντίνος Χανιώτης): Εμμανουήλ Ν Αρκάς, Νικόλαος Γ Ρούσσος, Νικόλαος Γ Παντελαίος, Ιωάννης Α Δεσύλλας.

Κωμόπολις Ναούσης (Δήμαρχος Ν. Μαλατέστας): Δημήτριος Π Δημητρακόπουλος, Ηλίας Σαράντος, Ιωάννης Μεταξάς, Αντώνιος Κορτιάνος (δεν παρευρέθη λόγω ασθενείας).

Χωρίον Κώστου(Πάρεδρος Ιωάννης Α. Καπαρός): Ιωάννης Α Καπαρός, Αναστάσιος Ρούσσος

Χωρίον Δραγουλά (Πάρεδρος Νικήτας Ν. Άγουρος): Γεώργιος Κληρονόμος

Χωρίον Μαρμάρων (Πάρεδρος Νικήτας Ν. Άγουρος): Ιωάννης Γιαννουλάκης, Νικήτας Άγουρος (δεν παρευρέθη λόγω ασθενείας).

Χωρίον Τσιπίδου (Δήμαρχος Μαρπήσσης ΓΣ Δελαγραμμάτης): Νικόλαος Βατιμπέλας, Νικόλας Πόυλιος, Γεώργιος Σ Δελαγραμμάτης (απών).

Χωρίον Ωλιάρου (Πάρεδρος Δ. Βιάζης): Παναγής Καλάργυρος, Ματθαίος Μαούνης.

Τα αποτελέσματα ανέδειξαν πληρεξουσίους Πάρου τους Δ. Π. Δημητρακόπουλο (21 ψήφοι) και Ζ. Μάτσα Μαυρογένη (21). Συμμετείχαν και οι Νικόλαος Ψαράκης (Παροικιά, 11 ψήφοι), Ν. Βατιμπέλας (Τσιπίδος, 7), Λεονάρδος Κονδύλης (Παροικία, 7), Νικόλαος Μαλατέστας (Νάουσα, 6 ψήφοι), Κωνσταντίνος Δαμίας (Παροικία, 6), Π. Μαυρομάτης (Παροικία, 6).

Ο Δήμαρχος Πάρου αρνήθηκε να επικυρώσει τις υπογραφές και συνεπώς την εκλογή.

–1847. Στον εκλογικό κατάλογο Κώστου του 1847 είναι εγγεγραμμένος ο 50χρονος εργάτης Νικόλαος Γ. Καππαρός (γεν. 1794), ο 54χρονος κηπουρός Ιωάννης Εμμ. Καππαρός (γεν. 1790), ο 58χρονος κτηματίας Ιωάννης (Α). Καππαρός (γεν. 1786), ο 28χρονος στρατιωτικός Ιωάννης Γεωργίου Καππαρός (γεν.1819) και ο 28χρονος κηπουρός Γρηγόριος Ιωάννη Καππαρός (γεν. 1819).

–1858. Με το 9/ 7βρίου*/ 1858 βασιλικό διάταγμα, διορίζεται ληξίαρχος Κώστου ο Κ. Γρ. Καπαρός και αναπληρωτής ο Κ. Ιω. Νικηφοράκης. Με το ίδιο διάταγμα, αναπληρωτής Τζιμπίδου ο Κ. Αντ. Νικηφοράκης και αναπληρωτής Μαρμάρων ο Κ. Ιω. Α. Στάμενας.

–1866. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμμένος ο Ιωάννης Γεωργίου Καπαρός (γεν. 1866), ετών 37, έγγαμος.

–1868. Εγγεγραμμένος στα δημοτολόγια της Κοινότητας Λευκών του 1868 ο Καπαρός Εμμανουήλ του Ιωάννη.

–1868. Το 1868 γεννιέται ο Καπαρός Ιωάννης του Εμμανουήλ κτηματίας κάτοικος κοιν. Λευκών. Απεβίωσε το 1949.

–1871. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμμένη η Ουρανία Ιωάννου Καπαρού (γεν. 1871), ετών 32, οικιακά, έγγαμος.

–1875. Σε εκλογικό κατάλογο του Δήμου Ύριας του 1875, υπάρχει εγγεγραμμένος ο 43χρονος Εμμανουήλ Καπαρός του Ιωάννη κτηματίας.

–1883. Εγγεγραμμένοι στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1883 ο Καπαρός Νικόλαος του Εμμανουήλ.

–1886. Ο Γεώργιος Καπαρός νέος και με πατριωτικό ενθουσιασμό κατετάχθη στον Ελληνικό Στρατό όπου έφτασε στον βαθμό του Λοχαγού. Αποστρατεύθηκε κι έμεινε στο χωριό Κώστος, όπου ήταν και ο τόπος γέννησης του καταγινόμενος εις την καλλιέργειαν της όχι ευκαταφρόνητης κτηματικής του περιουσίας. Πέθανε στον Κώστο το 1886.

–1893. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1893 στις Λεύκες ο Καπαρός Εμμανουήλ του Ιωάννη, (1893-1978). Ήταν καθηγητής φιλόλογος και διετέλεσε Γεν. Επιθεωρητής Μ.Ε. του Υπουργείου Παιδείας.

–1893. Στις 4 Μαρτίου 1893 ο 30χρονος υπάλληλος από την Πάρο Ιωάννης Καπαρός του Γεωργίου και της Αικατερίνης Κωνσταντίνου, παντρεύεται στην Ερμούπολη την 22χρονη από την Πάρο Ελένη Σιφάκη, του Μιχαήλ και της Ασημίνας Φιλίνη.

–1896. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1896 στις Λεύκες ο Καπαρός Πέτρος του Ιωάννη (1896-1950), κτηματίας, υπήρξε πρόεδρος της διοικούσας επιτροπής των Λευκών, με απόφαση της νομαρχίας κυκλάδων, το 1945-47.

–1898. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1898 στις Λεύκες ο Καπαρός Γεώργιος του Ιωάννη, (1898-1978). Κτηματίας. Συμμετείχε στην Εθνική Αντίσταση με τον εξάδελφο της γυναίκας του Μιχάλη Ραγκούση. Ανέλαβε την συντήρηση της μονής και την διοργάνωση του εορτασμού του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου, μετά τον θάνατο των γονέων του.

–1901. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμμένος ο Γεώργιος Ιωάννη Καπαρός (γεν. 1901), ετών 2, άγαμος.

–1904. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1904 στις Λεύκες ο Καπαρός Αντώνιος του Ιωάννη, φιλόλογος, ποιητής, ζωγράφος. Απεβίωσε το 1946. (1904-1946). Φοίτησε στην Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, αλλά δεν μπόρεσε να εργαστεί γιατί προσεβλήθη από φυματίωση. Διετέλεσε γραμματέας της κοινότητας Λευκών κατά την δεκαετία του 1930. Αρθρογραφούσε σε τοπικές εφημερίδες και έγραφε ποιήματα.

–1911. Ιωάννης Γ. Καπαρός, Γραμματέας του Δήμου Μάρπησσας το 1911.

–1912. Δημοτικός Σύμβουλος Λευκών το 1912 ο Ιωάννης Εμμ. Καπαρός.

–1921. Το 1921 γεννιέται ο κάτοικος της Κοινότητας Μάρπησσας Καπαρός Ιωάννης του Γεωργίου σπουδαστής.

–1923. Μέλος του Εξωραϊστικού Φιλοδασικού Συλλόγου Λευκών, εν Λεύκαις τη 17 Απριλίου 1923 ο Πέτρος Καππαρός.

–1926. Το 1926 γεννιέται ο Καπαρός Παύλος του Πέτρου γεωργός κάτοικος κοιν. Λευκών.

–1934. Το 1934 ο Ιωάννης Εμμ. Καπαρός εξελέγη πρόεδρος της Κοινότητας Λευκών.

–1936. Στην Α’ Παγκυκλαδική Έκθεση Σύρου αγροτικών, πτηνοτροφικών και βιομηχανικών προϊόντων στις 16-23 Αυγούστου 1936 αναφέρεται το μέλος της Ένωσης Αγροτικών Συνεταιρισμών Πάρου Καπαρός Αντώνιος (Λεύκες).

–1936. Το 1936 ο Ιωάννης Εμμ. Καπαρός εξελέγει πρόεδρος της Κοινότητας Λευκών.

–1945. Το 1945/46 πρόεδρος της κοινότητας Λευκών προκύπτει ο Πέτρος Ιω. Καπαρός

–1946. Σε εκλογικό κατάλογο της Κοινότητας Μάρπησσας στις 30 Απριλίου 1946 υπάρχει εγγεγραμμένος ο Καπαρός Γεώργιος του Ιωάννη, 43 ετών έμπορος, κάτοικος Μάρπησσας.

–1946. Στην εφημερίδα «Φωνή της Πάρου» στις 31 Μαρτίου 1946 διαβάζουμε το Νέο ΔΣ του Συλλόγου Μαρπησσαίων και Αρχιλοχιτών. Πρόεδρος: Άγγελος Ασπρόπουλος, Αντιπρόεδρος Δημ. Στέλλας, Γεν. Γραμματέας: Επαμ. Γαβαλάς, Ταμίας: Ζαχ. Χανιώτης, Έφορος: Αναστάσιος Μαρμαρινός. Σύμβουλοι οι κ.κ.: Ηλίας Θεοχαρόπουλος, Όθων Καπαρός, Δημ. Μαρινάκης και Αντώνιος Μπάλιος.

–1947. Στις 20 Ιουνίου 1947, το στο Κοινοτικό Συμβούλιο Λευκών συμμετέχει και ο Πέτρος Ι. Καπαρός.

–1950. Σε εκλογικό κατάλογο της Κοινότητας Νάουσας στις 19 Αυγούστου 1950, υπάρχει εγγεγραμμένη η Αριανούτσου Μαριέττα, όνομα συζύγου Παντελής, όνομα πατέρα Εμμανουήλ Καπαρός.

–1954. 21 Νοεμβρίου 1954 ΚΟΙΝΟΤΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ. ΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ ΛΑΥΚΑΙΣ: Εξελέγησαν οι κ.κ. Ιωάν. Γ. Καπαρός, Κοντός Τζ. Κωνσταντίνος, Ευστάθ. Αρκάς.

–1955. Πρόεδρος της Κοινότητας Λευκών το 1955-1958 ο Ιωάννης Γ. Καπαρός.

–1964. Κοινοτικαί Εκλογαί 5 Ιουλίου 1964. Εις ΠΡΟΔΡΟΜΟ-ΜΑΡΜΑΡΑ: 2 Συνδ. υπό τον κ. Εμμ. Καβάλην και Δημ. Καπαρόν. Πρόεδρος Εμμ. Καβάλης, αντιπρ. Βατίστας Ρούσσος και Συμβ. Νικ. Τζανακόπουλος, Χρ. Πετρόπουλος και Δημήτριος Καπαρός.

–1964. Κοινοτικαί Εκλογαί 5 Ιουλίου 1964. Εις ΛΕΥΚΕΣ: Εις Συνδ. υπό τον κ. Ανδρέαν Κονταράτον. Πρόεδρος Ανδρ. Κονταράτος, Αντιπρ. Ιωάννης Καπαρός και σύμβουλοι Γεώργ. Κοντός, Εμμ. Γ. Ρούσσος και Κωνστ. Τριαντάφυλλος.

–1979. Ο Αντώνης Γ. Καπαρός χρημάτισε πρόεδρος Λευκών το 1979-83.

–1979. Πρόεδρος της Κοινότητας Αρχιλόχου ο Λευκιανός Δημήτριος Γ. Καπαρός από το 1979 ως το 1987.

 

–Καπασάκης:

–1821. Παριανός αγωνιστής του 1821 ο Καπασάκης Παντελής Γ. (Μ.Ν.2377) Ναύτης Α΄τάξης.

–Καπέλλος: Επώνυμο παρωνύμιο.

–1490, ναύαρχος του βενετικού στόλου στην Πάρο ο Νικόλα Καπέλλο.

–Καπετανέας: Παρωνυμικό επώνυμο

–1990. Καταγωγή από Νευροκόπι Ν. Δράμας, έτος 1990.

 

–Καπίρης:

–1950. Σε εκλογικό κατάλογο της Κοινότητας Νάουσας στις 19 Αυγούστου 1950, υπάρχει εγγεγραμμένη η Ανδρομανάκου Μαργαρίτα, όνομα συζύγου Εμμανουήλ, όνομα πατρός Αναστάσιος Καπίρης.

 

–Καπλάνης: Πρόσφυγες του 1922 από την Μικρά Ασία.

–1922. Τα προσφυγικά στην Παροικιά

Προτού να γίνει το Κέντρο Υγείας και προτού ανοιχτεί ο δρόμος προς Νάουσα το 1937, υπήρχε μια μεγάλη χωράφα από το σημερινό Κ.Υ. και  έφτανε μέχρι το ποτάμι στην διασταύρωση του περιφερειακού όπου είχε τότε μέσα του ρωμαϊκούς τάφους που έχουμε τώρα στο μουσείο μπροστά.

Το 1926 ο Δελαγραμμάτη Ναυπλιώτης ο οποίος ήταν ενεργό στοιχείο της Παροικίας περνούσε κάποτε με το μπαστούνι του κάτω από την κοινότητα, η κοινότητα τότε ήταν απέναντι από το σπίτι του Βάλληνδρα, πίσω από το ΚΑΠΗ, και ήταν μαζεμένοι οι πρόσφυγες. Οι Παριανοί δεν τους είχαν δει με καλό μάτι, ήταν λοιπόν μαζεμένοι εκεί, σταμάτησε ο αείμνηστος Ναυπλιώτης και τους λέει, «τι κάνετε ρε παιδιά εδώ?» και του λένε «Κύριε Ντελαγραμμάτη, είμαστε εδώ μια βδομάδα και ο πρόεδρος μαζί με τα μέλη σκέπτονται να δούνε που να κάνουνε τον προσφυγικό συνοικισμό, στα Κακάπετρα ή στα Λιβάδια» τότε ο Ναυπλιώτης πήρε τρείς από τους πρόσφυγες, ένας εξ αυτών ο Κουτσουράκης ο οποίος αναφέρει το γεγονός, μπαίνουν στην κοινότητα όπου πρόεδρος της κοινότητας τότε ήταν ο καπετάνιος Μιχάλης Ζησιμόπουλος και ρωτάει τον Ναυπλιώτη… «Καλώς τον Ντελαγραμμάτη, ποιος καλός καιρός σε έφερε κατά δω?» και του απαντάει ο Ναυπλιώτης «Δεν με έφερε καπτάν Μιχάλη κανένας καλός καιρός, με έφερε η αγανάκτηση να βλέπω τους πρόσφυγες τα αδέρφια μας, τους κατατρεγμένους από τη Μικρά Ασία να περιμένουν από κάτω πότε θα αποφασίσετε εσείς που θα κτιστεί ο προσφυγικός συνοικισμός». Εσύ που μας λες Ντελαγραμμάτη? στα Κακάπετρα ή στα Λιβάδια?, ρώτησε ο καπτάν Μιχάλης. Ούτε στο ένα ούτε στο άλλο, να τους βάλετε στην χωράφα της Εκατονταπυλιανής να τους έχω και γείτονες, του απάντησε ο Ναυπλιώτης.

Ο Δελλαγραμμάτης Ναυπλιώτης φιλάνθρωπος και ελεήμων και παρότι είχε μεγάλη οικογένεια πάντα προσπαθούσε να βοηθήσει τους πρόσφυγες. Όταν πέθανε το 1939 σε ηλικία 49 ετών οι πρόσφυγες ήρθαν πρώτοι για να σταθούν δίπλα στην χήρα Ναυπλιώτενα.

Τα σπίτια ήταν δίδυμα. Αν ήταν από τρία άτομα και πάνω παίρνανε ένα σπίτι που είχε χολ, κουζίνα και σάλα.

Τα τρία πρώτα ήταν για πολυμελή οικογένεια και υπόλοιπα τρία για μονομελη οικογένεια, μονόχωρο με το τζάκι κάτω στο δάπεδο και όχι όπως τα παριανά που ήταν στον τοίχο και εκεί μαγείρευαν. Και, 7ο και 8ο πολυμελές. Σύνολο 16 οικογένειες.

Οι οικογένειες ήταν: στο 1ο σπίτι ο Χατζής (γιατί είχε πάει στα Ιεροσόλυμα) Πανάς Βεργούλης (το όνομα) σύζυγος Δέσποινα. Στο 2ο σπίτι διέμενε ο Κωνσταντίνος Κλαδάκης, σύζυγος Ελένη. Το 3ο σπίτι ήταν η οικογένεια του Απόστολου Λαγού, σύζυγος Κλεονίκη. Η μία κόρη του η Μαριώ παντρεύτηκε κι έμεινε στη Νάουσα. Το 4ο σπίτι του Ιωάννη Λαγού σύζυγος Δέσποινα, το επόμενο ήταν του Καπλάνη γνωστό ως σπίτι της Καπλάνενας και δίπλα του ο Κωνσταντίνος Καραντζάς. Στο επόμενο ο Ναουσαίος Βαγγέλης Αιγινήτης, σύζυγός του η Μικρασιάτισσα Ευθυμία, το από δίπλα ήτανε του Δημητρίου Κυπραίου σύζυγος Διαμαντώ Βαζουράκη* και οι δύο Μικρασιάτες, απέναντι διέμεναν ο Γιαννακός Επιτροπάκης σύζυγος  Ουρανία και πίσω ήταν το σπίτι του Νικόλαου Κουτσουράκη σύζυγος Ρηνιώ. Πάρα δίπλα ήταν ένα άλλο το οποίο ήταν του Στυλιανού Κρητικού σύζυγος Δέσποινα και δίπλα τους ένα σπίτι χωρισμένο στα δύο από δυο αδέρφια. Στο πρώτο διέμενε ο Φώτης Βαζουράκης* με την σύζυγό του Φώτω το γένος Ι. Κουτσομήτρου και στο δίπλα ο Στέλιος ο Βαζουράκης με την σύζυγό του Ελένη το γένος Νικ. Κατζαμπά. Στα πιο κάτω σπίτια ήταν οι οικογένειες του Μανώλη Χαραλάμπους σύζυγος Δέσποινα Βαζουράκη και στο άλλο ήτανε ο Σεραφείμ Ταλόγλου σύζυγος Βασιλεία το γένος Μουτάφη η οποία έχει μείνει στην ιστορία για την φράση της «φύγαμε και αφήσαμε την λάμπα αναμμένη…». Από κάτω ήταν τα σπίτια της χήρας Βασιλικώς Καλαϊντζή και δίπλα από πίσω ήταν η χήρα Τριανταφυλλιώ η οποία έκανε και μάγια. Πέθανε στο κρεβάτι σκουληκιασμένη. Και τέλος, άλλα δύο μονόχωρα σπίτια, στο ένα έμενε ο Δημητρώς Καλαϊντζής με την σύζυγό μου Αγγελικώ και στο από πίσω ο Κωνσταντίνος Κουτσουράκης  σύζυγος Μακρίνα.

Όλοι σκεπαστήκανε εκεί κι έτσι έμεινε γνωστό σήμερα ως ο προσφυγικός συνοικισμός.

Πολλοί από τους παραπάνω πήγαν πρώτα στη Νάουσα και στην συνέχεια έμειναν στον συνοικισμό.

Ήταν από όλη την Μικρά Ασία. Η Δέσποινα Ιωάννου Λαγού ήταν από την Έφεσο όπως και η Φώτω Βαζουράκη. Από το Μπουντρούμ, την αρχαία Αλικαρνασσό ήταν τα αδέρφια Λαγού.

*Το πραγματικό επώνυμο των Βαζουράκη ήταν Μπαζιουρούκη. Η οικογένεια άλλαξε το επώνυμό της στην Πάρο για απλούστευση, δεδομένου ότι οι Παριανοί το μπέρδευαν και το πρόφεραν λάθος.

 

–Καπουράντες:

–1872. Στις 25 Ιουνίου 1872 ο 30χρονος βυρσοδέψης από την Πάρο Μιχαήλ Πετρόπουλος του Ιωάννη και της Ευφροσύνης, παντρεύεται στην Ερμούπολη την 20χρονη από την Πάρο Ελένη Καπουράντε, του Μιχαήλ.

–Καπούτσος ή Καπούζος ή Καπούτζος ή Καρούσης: Από το Capuzzo= κουκούλα ή λάχανο. Αρχικά καθολικού δόγματος, επίθετο παρωνύμιο. Η κατάληξή ούτσο είναι δυτική και είναι υποκοριστικό «ο μικρός».  Το επώνυμο Καπούζος (παλαιότερα, από τον 17ο και 18ο αι. στη Νάουσα και Παροικιά) ή Καπούτσος σήμερα στις Λεύκες, Νάουσα, Παροικιά και Αντίπαρο, είναι βενετικής προελεύσεως (από το βενετ. Capuzzo=κουκούλα) και μεσαίων λ καπούτσιν, το καπούσι, καπούτσο= είδος καλύμματος του κεφαλιού, κουκούλα: στον Πουλολόγο και παλαιό επώνυμο Καπούτσης στην Κρήτη. Παλαιότερο έπος, Καπούτσης στην Κρήτη. Οικογενειακός κάδος της Παροικιάς άλλαξε το επώνυμο σε Καρούσης την 10ετία του 90’. Σύμφωνα με τον ιατρό ερευνητή Γιώργο Καπαρό, το επίθετο αυτό στα έγγραφα του 19ου αιώνα αναφέρεται ως "Καπούτζος" και αυτό φαίνεται να είναι το αρχικό επίθετο. Capuzzo (καπούτζο) στα βενετικά σημαίνει "κουκούλα" ή "άσπρο λάχανο". Στην Ιταλία σήμερα το επίθετο αυτό συναντάται στο Βένετο και στην Λομβαρδία. Αντίθετα ως "Καπούτσος" συναντάται κυρίως στην Σικελία όπου είναι πολύ συνηθισμένο. Δεδομένου όμως, ότι οι 'δικοί" μας αναγράφονται ως "Καπούτζοι" μπορούμε να υποθέσουμε με σιγουριά ότι κατάγονται από το Βένετο. Το επίθετο αυτό ήταν συχνό σε όλη την Πάρο, αλλά και στην Αντίπαρο όπου πρωτομαρτυράται.

–1536. Στο αρχαίο παρεκκλήσιο της Εκατονταπυλιανής που σήμερα είναι αφιερωμένο στον Άγιο Νικόλαο στην κόγχη τοιχογραφείας επιγραφή αναφέρει: ,αφλς’(1536) ΜΗΝ[ΟΣ ΟΚ]ΤΩΒΡ[ΙΟΥ] ΔΕΗΣΗ[Σ ΤΟΥ ΔΟΥΛ]ΟΥ [ΤΟΥ] ΘΥ [ΙΩ] [ΚΑ]ΠΟΥΤΣ[ΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΥΙΟΥ] ΑΥΤΟΥ.

–1658. Εφημέριος Αντιπάρου ο πρωτοπαπάς Καπούτζος υπογράφει χρεωστική ομολογία των ιερέων της Αντιπάρου (Καστέλλι της Αντιπάρου, 2 Ιουνίου 1658)

–1782. Στον εκλογικό κατάλογο Λευκών αναφέρεται ο Καπούτσος Ιάκωβος 1782 γεωργός.

–1782. Στον εκλογικό κατάλογο Λευκών του 1847 είναι εγγεγραμμένος ο 65χρονος γεωργός Ιάκωβος Καπούτζος (γεν. 1782).

–1784. Στον εκλογικό κατάλογο Παροικιάς (συμπεριλαμβάνεται και η Αντίπαρος) είναι εγγεγραμμένος ο Ιάκωβος Καπούτζος 63 ετών γεωργός (γεν. 1784).

–1789. Στον εκλογικό κατάλογο Παροικιάς (συμπεριλαμβάνεται και η Αντίπαρος) είναι εγγεγραμμένος ο 58χρονος γεωργός Ιωάννης Καπούτζος (γεν. 1789).

–1802. Στον εκλογικό κατάλογο Μαρμάρων του 1847 είναι εγγεγραμμένος ο 45χρονος εργάτης Καπούτζος Νικόλαος (γεν. 1802).

–1804. Στον εκλογικό κατάλογο Λευκών του 1847 είναι εγγεγραμμένος ο 43χρονος γεωργός Ιωάννης Α. Καπούτζος (γεν. 1804).

–1804. Στον εκλογικό κατάλογο Λευκών του 1847 είναι εγγεγραμμένος ο 43χρονος γεωργός Μάρκος Καπούτζος (γεν. 1804).

–1804. Στον εκλογικό κατάλογο Λευκών του 1847 είναι εγγεγραμμένος ο 43χρονος κτίστης Μπαλιτράς Καπούτζος (γεν. 1804).

–1804. Στον εκλογικό κατάλογο Λευκών του 1847 είναι εγγεγραμμένος ο 43χρονος ποιμήν Παναγιώτης Καπούτζος (γεν. 1804).

–1804. Στον εκλογικό κατάλογο Παροικιάς (συμπεριλαμβάνεται και η Αντίπαρος) είναι εγγεγραμμένος ο 43χρονος γεωργός Νικόλαος Κ. Καπούτζος (γεν. 1804).

–1804. Στον εκλογικό κατάλογο Λευκών αναφέρεται ο Καπούτσος Μάρκος 1804 εργάτης, ο Καπούτσος Μπαλιτράς 1804 κτίστης, ο Καπούτσος Παναγιώτης 1804 ποιμήν, ο Καπούτσος Ιωάννης Α 1804 γεωργός και ο Καπούτσος Μάρκος 1804 γεωργός.

–1806. Στον εκλογικό κατάλογο Λευκών αναφέρεται ο Καπούτσος Μάρκος Ιωάννης 1806 γεωργός.

–1808. Στην Πάρο Μιχελής Καπούτζης στα 1808.

–1811. Στον εκλογικό κατάλογο Παροικιάς (συμπεριλαμβάνεται και η Αντίπαρος) είναι εγγεγραμμένος ο 36χρονος γεωργός γεώργιος Ιω. Καπούτζος (γεν. 1811).

–1812. Στον εκλογικό κατάλογο Λευκών του 1847 είναι εγγεγραμμένος ο 35χρονος γεωργός Ιωάννης Ν. Καπούτζος (γεν. 1812).

 –1812. Στον εκλογικό κατάλογο Λευκών αναφέρεται ο Καπούτσος Ιωάννης Αντώνιος 1812 γεωργό και ο Καπούτσος Ιωάννης Ν. 1812 γεωργός.

–1814. Στον εκλογικό κατάλογο Λευκών αναφέρεται ο Καπούτσος Γεώργιος Μ. 1814 εργάτης, ο Καπούτσος Μπαλιτράς Κωνσταντίνος 1814 κτίστης, ο Καπούτσος Παναγιώτης Κωνσταντίνος 1814 γεωργός και ο Καπούτσος Γεώργιος Μιχαήλ 1814 εργάτης.

–1814. Στον εκλογικό κατάλογο Λευκών του 1847 είναι εγγεγραμμένος ο 33χρονος εργάτης Γεώργιος Μιχ. Καπούτζος (γεν. 1814).

–1819. Στον εκλογικό κατάλογο Παροικιάς (συμπεριλαμβάνεται και η Αντίπαρος) είναι εγγεγραμμένος ο 28χρονος γεωργός Νικόλαος Καπούτζος (γεν. 1819).

–1819. Στον εκλογικό κατάλογο Λευκών του 1847 είναι εγγεγραμμένος ο 28χρονος γεωργός Νικόλαος Μαρ. Καπούτζος (γεν. 1819).

–1819. Στον εκλογικό κατάλογο Λευκών αναφέρεται ο Καπούτσος Νικόλαος Μαρ 1819 γεωργός.

–1818. Το 1818 γεννιέται ο Καπούτσος Γεώργιος Μ.. Απεβίωσε το 1859. Ήταν εγγεγραμένος στο μητρώο αρρένων της Κοινώτητας Λευκών.

–1821. Στον εκλογικό κατάλογο Λευκών αναφέρεται ο Καπούτσος Ιωάννης Νικόλαος 1821 κτηματίας.

–1821. Σιόρ Συμεών Δελαγραμμάτης *2 (Δημογέρων) Επιστάτης Αγώνος 1821 ¬ Μαρίνα Κυπριανού (Γένος Χαμάρτου) ¬ Τζώρτζης Δελαγραμμάτης *5 (Συμβολαιογράφος) Δήμαρχος Υρίας και Μάρπισσας ¬ Ανδριανή Παπαδοπούλου (Ανιψιά Κύριλλου Παπαδόπουλου) ¬ Βασιλική Δελαγραμάτη ¬ Γεώργιος Κων/νου Ναυπλιώτης (Νομικός κτηματίας, Δήμαρχος Μάρπησσας) ¬ Δελαγραμμάτης Γ. Ναυπλιώτης (Βιομήχανος) ¬ Αργυρώ Κων. Αιγινήτη ¬ Κων/νος Δελαγρ. Ναυπλιώτης (Επιχ/τίας) ¬ Πολυξένη Ε. Τσακίρη ¬ Δελαγραμμάτης Κων/νος Ναυπλιώτης (Επιχ/τίας) ¬ Φλωρίτσα Ιακ. Καπούτσου.

–1824. Το 1824 αναφέρεται ο Ιωάννης Καπούτζος.

–1833. Στον εκλογικό κατάλογο Λευκών αναφέρεται ο Καπούτσος Αντώνιος Ιωάννης 1833 γεωργός.

–1836. Στον εκλογικό κατάλογο Λευκών αναφέρεται ο Καπούτσος Πινέτος Ιωάννης 1836 γεωργός.

–1837. Στον εκλογικό κατάλογο Λευκών αναφέρεται ο Καπούτσος Νικόλαος Γεώργιος 1837 γεωργός.

–1845. Στον εκλογικό κατάλογο Λευκών αναφέρεται ο Καπούτσος Γεώργιος Ιωάννης 1845 γεωργός.

–1849. Στο δημοτολόγιο της Κοινότητας Λευκών  αναγράφεται το 1849 ο Καπούτσος Νικόλαος Ιωάννης 1849 γεωργός και ο Καπούτσος Νικόλαος Μάρκος 1849 γεωργός.

–1850. Το 1850 γεννιέται στις Λεύκες ο Καπούτσος Νικόλαος του Ιωάννη. Ήταν εγγεγραμμένος στο μητρώο αρρένων της Κοινότητας Λευκών.

–1853. Στον εκλογικό κατάλογο Λευκών αναφέρεται ο Καπούτσος Μιχαήλ Γεώργιος 1853 γεωργός.

–1853. Το 1853 γεννιέται στις Λεύκες ο Καπούτσος Μαυρουδής του Ιωάννη. Ήταν εγγεγραμμένος στο μητρώο αρρένων της Κοινότητας Λευκών.

–1867. Το 1867 γεννιέται ο Καπούτσος Δημήτριος του Γεωργίου γεωργός κάτοικος Παροικιάς. Απεβίωσε το 1954.

–1867. Εγγεγραμμένοι στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1867. Καπούτσος Ιωάννης του Μπενέτου. Έπεσε υπερ πατρίδος στη μικρασιατική εκστρατία (1919-1922). Ήταν ιερέας και δάσκαλος στις Λεύκες. Πήγε στη Σμύρνη οικογενειακώς για καλύτερη τύχη και όταν οι Τούρκοι το 1922 μπήκαν στη Σμύρνη, έδιωξε την οικογένειά του για να σωθεί από τη σφαγή, ενώ ο ίδιος έμεινε κοντά στο ποίμνιό του και τον σκότωσαν οι Τούρκοι.

–1868. Εγγεγραμμένοι στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1868 ο Καπούτσος Δημήτριος του Παναγιώτη.

–1870. Εγγεγραμμένοι στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1870 ο Καπούτσος Ιωάννης του Αντωνίου.

–1875. Σε εκλογικό κατάλογο του Δήμου Ύριας Λευκών του 1875, υπάρχει εγγεγραμμένος ο 42χρονος Καπούτσος Αντώνης του Ιωάννου γεωργός, αλλά και ο 64χρονος κτίστης Μπαλιτράς Καπούτσος του Κωνσταντίνου.

–1876. Εγγεγραμμένοι στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1876 ο Καπούτσος Ιωάννης του Γεωργίου και ο Καπούτσος Νικόλαος του Μπενέτου.

–1878. Εγγεγραμμένοι στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1878 ο Καπούτσος Γεώργιος του Νικολάου, εγγεγραμμένος στον εκλογικό κατάλογο Αγγεριάς του 1952. Και ο Καπούτσος Μάρκος του Νικολάου.

–1879. Εγγεγραμμένοι στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1879 ο Καπούτσος Γεώργιος του Μπενέτου.

–1883. Εγγεγραμμένοι στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1883 ο Καπούτσος Φραγκίσκος του Νικολάου.

–1885. Εγγεγραμμένοι στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1885 ο Καπούτσος Δημήτριος του Κωνσταντίνου και ο Καπούτσος Ιωάννης του Νικολάου.

–1888. Καπούτσος Αθανάσιος του Μαυρουδή. Έτος γέννησης το 1888 στις Λεύκες. Εγγεγραμμένος στο Μητρώο των Αρρένων της Κοινότητας Λευκών.

–1889. Στον εκλογικό κατάλογο Αντιπάρου στις 30 Απριλίου 1946 υπάρχει εγγεγραμμένος ο γεννημένος το 1889 κάτοικος Αντιπάρου Καπούτσος Νικόλαος του Γεωργίου, γεωργός.

–1890. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1890 στις Λεύκες ο Καπούτσος Κωνσταντίνος του Ιωάννη.

–1891. Το 1891 γεννιέται ο Καπούτσος Νικόλαος του Ιάκωβου γεωργός κάτοικος κοιν.  Παροικιάς.

–1893. Το 1893 γεννιέται ο Καπούτσος Γεώργιος του Κοσμά λεμβούχος κάτοικος Παροικιάς.

–1896. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1896 στις Λεύκες ο Καπούτσος Κωνσταντίνος του Ιωάννη.

–1899. Το 1899 γεννιέται ο Καπούτσος Γεώργιος του Δημητρίου έμπορος κάτοικος Παροικιάς.

–1899. Το 1899 γεννιέται ο Καπούτσος Ανδρέας του Κοσμά ξενοδόχος κάτοικος Παροικιάς.

–1900. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1900 στις Λεύκες ο Καπούτσος Αντώνιος του Γεωργίου, ο Καπούτσος Γεώργιος του Νικολάου και ο Καπούτσος Νικόλαος του Μαυρουδή.

–1901. Το 1901 γεννιέται ο Καπούτσος Αναστάσιος του Ιωάννη ιχθυοπώλης κάτοικος Παροικιάς.

–1901. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1901 στις Λεύκες ο Καπούτσος Αντώνιος του Γεωργίου.

–1902. Το 1902 γεννιέται ο Καπούτσος Ξενοφών του Κοσμά γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1902. Το 1902 γεννιέται η Καπούτσου Πηνελόπη του Γεωργίου κάτοικος Κοιν. Παροικιάς.

–1903. Το 1903 γεννιέται ο Καπούτσος Ξενοφών του Κοσμά γεωργός κάτοικος Παροικιάς. Το 1947 διαγράφετε ως στερηθέντας των πολιτικών του δικαιωμάτων.

–1905. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1905 στις Λεύκες ο Καπούτσος Γεώργιος του Ιωάννη.

–1906. Στις 1 Ιουνίου 1906 ο 23χρονος θερμαστής από την Πάρο Νικόλαος Ασπρόπουλος του Βασιλείου και της Μαρίας Καπούτσου παντρεύεται στην Ερμούπολη την 22χρονη από την Σύρο Ασημίνα Λάμπρου, του Δημητρίου, και της Αργυρώς.

–1908. Στον εκλογικό κατάλογο Αντιπάρου στις 30 Απριλίου 1946 υπάρχει εγγεγραμμένος ο γεννημένος το 1908 κάτοικος Αντιπάρου Καπούτσος Κωνσταντίνος του Νικολάου εργάτης.

–1909. Το 1909 γεννιέται ο Καπούτσος Ιωάννης του Δημητρίου γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1913. Το 1913 γεννιέται ο Καπούτσος Μιχαήλ του Κοσμά γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1914. Στον εκλογικό κατάλογο Αντιπάρου στις 30 Απριλίου 1946 υπάρχει εγγεγραμμένος ο γεννημένος το 1914 κάτοικος Αντιπάρου Καπούτσος Ιάκωβος του Νικολάου εργάτης.

–1917. Στον εκλογικό κατάλογο Αντιπάρου στις 30 Απριλίου 1946 υπάρχει εγγεγραμμένος ο γεννημένος το 1917 κάτοικος Αντιπάρου Καπούτσος Δαυίδ του Νικολάου εργάτης.

–1918. Στον εκλογικό κατάλογο Αντιπάρου στις 30 Απριλίου 1946 υπάρχει εγγεγραμμένος ο γεννημένος το 1918 κάτοικος Αντιπάρου Καπούτσος Βασίλειος του Νικολάου εργάτης.

–1919. Στις 13 Μαΐου 1919 ο 31χρονος ναυτικός από την Πάρο Πολύκαρπος Ασπρόπουλος του Βασιλείου [κάτοικος Πάρου] και της Μαρίας Γ. Καπούτσου [κάτοικος Πάρου] παντρεύεται στην Ερμούπολη την 22χρονη από την Σύρο Καλομοίρα Παυλή, του Αλέξ. και της Μαρίας.

–1919. Οπλίτης κατά την περίοδο 1919-1922 ο Καπούτσος Πάτρος.

–1920. Το 1920 γεννιέται ο Καπούτσος Πέτρος του Στυλιανού εργάτης κάτοικος Παροικιάς.

–1921. Στον εκλογικό κατάλογο Αντιπάρου στις 30 Απριλίου 1946 υπάρχει εγγεγραμμένος ο γεννημένος το 1921 κάτοικος Αντιπάρου Καπούτσος Δημήτριος του Νικολάου εργάτης.

–1923. Στον εκλογικό κατάλογο Αντιπάρου στις 30 Απριλίου 1946 υπάρχει εγγεγραμμένος ο γεννημένος το 1923 κάτοικος Αντιπάρου Καπούτσος Απόστολος του Νικολάου εργάτης.

–1923. Το 1923 γεννιέται ο Καπούτσος Κωνσταντίνος του Στυλιανού υποδηματοποιός κάτοικος Παροικιάς.

–1923. Το 1923 γεννιέται ο Καπούτσος Βασίλειος του Γεωργίου μηχανικός κάτοικος Παροικιάς.

–1923. Μέλος του Εξωραϊστικού Φιλοδασικού Συλλόγου Λευκών, εν Λεύκαις τη 17 Απριλίου 1923 ο Ιωάννης Καπούτσος.

–1925. Το 1925 γεννιέται η Καπούτσου Κρυστάλλω του Γεωργίου κάτοικος Κοιν. Παροικιάς.

–1926. Το 1926 γεννιέται ο Καπούτσος Ευάγγελος του Γεωργίου έμπορος κάτοικος Παροικιάς.

–1927. Το 1927 γεννιέται ο Καπούτσος Παναγιώτης του Γεωργίου ναυτικός κάτοικος Παροικιάς.

–1928. Το 1928 γεννιέται ο Καπούτσος Ιάκωβος του Γεωργίου, εργάτης, κάτοικος Νάουσας Πάρου.

–1928. Το 1928 γεννιέται ο Καπούτσος Ιάκωβος του Γεωργίου γεώργιος, κάτοικος κοιν. Νάουσας.

–1931. Το 1931 γεννιέται ο Καπούτσος Μιχαήλ του Γεωργίου, κάτοικος Νάουσας, μετέπειτα γεωργός.

–1951. Πρόεδρος της κοινότητας Λευκών ο Νικόλαος Φρ. Περράκης το 1951-54. Στις 10 Μαΐου 1951. Αποτελέσματα Κοινοτικών Εκλογών Λευκών: Εξελέγησαν κατά σειράν επιτυχίας: Νικόλαος Φραγκ. Περάκης με ψήφους 240 επί ψηφισάντων 287, Παντελαίος Πέτρος 215, Παντελαίος Αντ. Εμμ. 198, Κοντός Τζανέτου Κωνσταντίνος 178, Καπούτσος Αντ. Μπενέτος 146, Βιντζηλαίος Π. Ιωάννης 100. Εκ των άλλων υποψηφίων έλαβαν ψήφους: Ηλίας Ανδρ. Ζουμής 97, Ανδρ. Ιωάν. Χανιώτης 90, Εμμ. Βασ. Ραγκούσης 74 και Γεώργιος Νικήτα Χανιώτης 59.

–1952. Σε εκλογικό κατάλογο της Κοινότητας Νάουσας του 1952, υπάρχει εγγεγραμμένη η Καπούτσου Συγκλητική, όνομα συζύγου Βασίλειος, όνομα πατρός Βαβανός Γεώργιος και η Χαμηλοθώρη Άννα, όνομα συζύγου Παντελής, όνομα πατρός Γ. Καπούτσος.

–1959. 5 Απριλίου 1959 ΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΩΝ ΚΟΙΝΟΤΙΚΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ ΠΑΡΟΙΚΙΑ: Εγγεγραμμένοι 2.614 εψήφισαν 1.392, άκυρα και λευκά 3.

Ο Συνδυασμός κ. Ανδρέα Μαρινόπουλου έλαβεν 764 ο δε Συνδυασμός του κ. Μιχ. Κρίσπη 628.
Παραθέτομεν εν λεπτομερεία τους σταυρούς προτιμήσεως τους οποίους έλαβεν έκαστος.

1) Μαρινόπουλος Αθαν. Ανδρέας 626, Δενέγρης Στυλιανός 110, Μονδάνος Ανδ. Αντ. 105, Κατρής Ν. Αγαπητός 103, Βενιζέλος Π. Ραγκούσης 94, Μπάος Π. Αντ. 66, Μαύρης Γ. Αντ. 66, Καπούτσος Γ. Δημ. 60, Σιλβέστρος Π. Κωνστ. 55, Καλακώνας Μενέγου Σάββας 44, Μαλατέστας Μιχ. Κωνστ. 41 κλπ.

2) Κρίσπης Ν. Μιχαήλ 380, Φραγκούλης Νικολ. Ιωάννης 158, Σαρρής Μιχ. Νικόλαος 111, Τσαντάνης Φ. Παναγ. 82, Κυριαζάνος Ι. Μάρκος 66, Αργυρόπουλος Δημ. Ιωάννης 63, Μουρλάς Σπ. Γεώργιος 61, Φωκιανός Δημ. Βασίλειος 53, Κρητικός Γ. Παναγ. 49, Γκίκας Ι. Αναστ. 45, Σπανός Εμμαν. Αντ. 41 κλπ οι οποίοι παραλείπονται ελλείψει χώρου.

Σύμβουλοι εξελέγησαν οι 5 πρώτοι εκ του πρώτου Συν/σμού και οι 4 εκ του δευτέρου.

–1967. Στην εφημερίδα Φωνή της Πάρου του 1967 αναφέρετε ο αγώνας ποδοσφαίρου μεταξύ του Γυμνασίου Πάρου και του Νηρέα Νάουσας. Στην σύνθεση του Γυμνασίου ο μαθητής Κοσμάς Καπούτσος.

 

–Καραβέλας: Το επώνυμο Καραβέλας άγνωστο στην Πάρο. Γνωστό σήμερα στην Κρήτη, ενετικής προέλευσης.

–1652. Ίδρυση στην Πάρο αγιοταφίτικου μετοχίου κατά το έτος 1652.

Της Πάρου αδελφάτα «Χώρα Άγουσα»

+Μαρής Καραβέλας, γόνοι Μανώλης, Ζαμπέτα.

–1731. «Προικοσύμφωνο του Φραντζέσκου Καραβέλα και της Φρακούλας Ραμπαδιού» Νάουσα, 18 Ιανουαρίου 1731. «Η Τζανέτενα, γυναίκα του αποθανόντος Ιωάννου Ραμπαδίου, δίδει της κόρης της Φραγκούλας τις Εικόνες …» (ΕΒΕ, Ξ 660)

 

–Καραβίας: Κλάδος των Καλλεργών είναι πιθανότατα η οικογένεια Καραβία, καταγεγραμμένη από το 1672 στην Ιθάκη.

Γνωστότεροι Καραβίες: Χρύσανθος (1731-1812, Διευθυντής της Ευαγγελικής Σχολής της Σμύρνης), Ευγένιος (1752-1821, εθνομάρτυς Μητροπολίτης Αγχιάλου), Βασίλειος (1773-1830, εκ των πρωτεργατών της Ελληνικής Επαναστάσεως στη Μολδοβλαχία), Παναγιώτης (οπλαρχηγός της Ελληνικής Επαναστάσεως) και Ιωάννης (Στρατηγός στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο).

Ο γενάρχης του Παριανού κλάδου ήρθε από τον Μύτικα Αιτωλοακαρνανίας.

Γεννήθηκε το 1899 στο Μερδένικο, Αιτωλοακαρνανίας.

Στις 28 Οκτωβρίου 1940, υπηρετούσε ως ταγματάρχης, στο 3ο γραφείο Στρατιάς Δυτικής Μακεδονίας. Αναχώρησε για το «Απόσπασμα Πίνδου», που ήταν διοικητής ο ηρωικός συνταγματάρχης Κ.Δαβάκης. Στις 2/11/1940 τραυματίζεται ο Δαβάκης και αναθέτει τη διοίκηση στον Καραβία, ο οποίος κατόρθωσε να αποκρούσει την ιταλική μεραρχία «Τζούλια». Αυτή ήταν η πρώτη ελληνική νίκη στη μάχη της Πίνδου. Στην οπισθοχώρηση των Ιταλών ο Καραβίας, ηγήθηκε στρατιωτικών σωμάτων που πολέμησαν στην Αλβανία.

Μετά την κατάρρευση του μετώπου, κατέφυγε στην Πάρο, τόπο καταγωγής της συζύγου του, και από εκεί διέφυγε στη Μέση Ανατολή. Εκεί διακρίθηκε στις επιχειρήσεις των Συμμάχων ως υποδιοικητής της 1ης Ταξιαρχίας. Στη συνέχεια, διετέλεσε διοικητής του 1ου Τάγματος της 3ης Ορεινής Ταξιαρχίας Ε.Σ. Στις 21 Σεπτεμβρίου 1944, ο αντ/ρχης μπαίνει θριαμβευτής στο Ρίμινι.

Αποστρατεύθηκε το 1958 με τον βαθμό του στρατηγού και πέθανε στις 27 Ιουλίου του 1994.

Τιμήθηκε με σειρά διακρίσεων, προάχθηκε δύο φορές «επ’ ανδραγαθία», πήρε τρεις φορές το «Χρυσούν Αριστείον Ανδρείας», ενώ οι Βρετανοί του έδωσαν το παράσημο «D.S.O.», και τον ονόμασαν «Επίτιμο Αξιωματικό της Βρετανικής Αυτοκρατορίας». Έγραψε τα βιβλία: Αναμνήσεις από τον Πόλεμο και Η Ζωή ενός στρατιώτη. (Πηγη Χρ. Μαούνης)

–1875. Σε εικόνα της Αγίας Άννας στην Αγία Τριάδα Λευκών η επιγραφή αναφέρει: «Δέησις του δούλου του Θεού Γεωργίου Λουκή, συμβίας και τέκνων, 1875 και Χειρί Ν. Καραβία».

–1899. Γεννιέται του 1913 η Φωτεινή Μαρινοπούλου του Σωτήρη Π. Μαρινόπουλου (1867) και της Μαριγούλας. Σύζυγός τους ο Ιωάννης Καραβίας (1899) και τέκνα τους ο Θεόδωρος και η Μαρία.

–1940. ένδοξος και ήρωας της Πίνδου το 1940 ο Στρατηγός Ιωάννης Καραβίας από την Παροικιά.

–1970 πρέσβης ο Παριανός Θεόδωρος Ιωαν. Καραβίας από την Παροικιά. Γιός του Στρατηγού Ιωάννη Καραβία.   

–1994. Απεβίωσε το 1994 ο Στρατιγός Ιωάννης Θ. Καραβίας σύζυγος της Φωτεινής Σωτ. Μαρινοπούλου (1913).

–Καραγιάννης: Σύνθετο επώνυμο πατριδωνυμικό, από το Κάρα (τουρκικά το μαύρο) και το Γιάννης.

–1824. Την 25 Μαρτίου 1824 τα παιδιά του Αντιπαριώτη Κωνσταντή Μαριάνου έβοσκαν διακόσια δέκα γίδια εις πλησίον νήσον Στρογγυλόν λεγόμενον, επέρασεν από εκεί μια σακολέβα και ένας Νικόλας του Μανώλη Πρωτόγυρου, αδερφός του Καραγιάννη, εβγήκεν εις την νήσον, έδειρε ανηλεώς τα οαιδιά και όλο το ποίμνιο εμβαρκάρησε εις την σαρκολέβα και εξηφανίσθει.

 

–Καραδήμας: Σύνθετο επώνυμο πατριδωνυμικό, από το Κάρα (τουρκικά το μαύρο) και το Δήμος.

–1760 Ραμπελιώ Δελαγραμμάτη ¬ Νικόλαος Μάτσας *6 ¬ Πέτρος Μάτσας, Τζώρτζης Μάτσας, Κατίγκω Μάτσα Κρίσπη ¬ Σιόρ Μιχελής Ιω. Κρίσπης *7 ¬ Δημήτριος Μάτσας ¬ Μαρία Δ. Χαμάρτου ¬ Ραμπελιώ Ν. Καμπάνη *8, Μαρουσώ Δ. Μαύρου, Νικόλαος Δ. Μάτσας, Γεώργιος Δ. Μάτσας ¬ Σμαράγδα Βιάζη ¬ Δημήτριος Μάτσας ¬ Αναστασία Ραγκούση ¬ Γεώργιος Δ. Μάτσας ¬ Καλυψώ Μέγκουλα ¬ Δημήτριος Γ. Μάτσας-Μαυρογένης (Αρχαιολόγος) ¬ Χρύσα Κ. Καραδήμα (Αρχαιολόγος).

 

–Καραδημητράκης:

–1948. Σε μαθητική φωτογραφία των Χριστουγέννων του 1948 στην Παροικιά απεικονίζεται η μαθήτρια Πανδώρα Καραδημητράκη.

–Καραλής ή Καράλης: πρόσφυγες από την Μ. Ασία.

–1870. Το 1870 η Ειρήνη Καράλη του Απόστολου 14 ετών, άγαμη από την Πάρο, υπηρέτρια, αναφέρεται σε απογραφή της Πόλης Ερμούπολης.

 

–Καραμάνος: Ο Μιχαήλ Καραμάνος με καταγωγή από την Λέσβο ήταν διδάσκαλος στο Σχολείο της Νάουσας το 1829.

–1829. Ο ονομαστικός κατάλογος των μαθητών του Αλληλοδιδακτικού Σχολείου της Νάουσας του σχολικού έτους 1829.

«Οι μαθητευόμενοι εις την Αλληλοδιδακτικήν Σχολήν της κομοπόλεως Ναούσης»

Ο Αλληλοδιδακτικός διδάσκαλος

Μιχαήλ Μ. Καραμάνος (Λέσβιος)

 

–Καραμανώλης: Παρωνύμιο, ο μαυρομανώλης από το kara στα τούρκικα μαύρο.

–1911. Στον εκλογικό κατάλογο Παροκιάς του 1946 υπάρχει εγγεγραμμένος ο ναυτικός Καραμανώλης Αριστείδης του Ανδρέα (γεν. 1911)  κάτοικος Παροικιάς.

–1946. Στον εκλογικό κατάλογο Παροκιάς του 1946 υπάρχει εγγεγραμμένος ο ναυτικός Καραμανώλης Αριστείδης του Ανδρέα (γεν. 1911)  κάτοικος Παροικιάς.

–Στο εκλογικό κατάλογο Παροικιάς του 1952 είναι εγγεγραμμένη η Καραμανώλη Όλγα κάτοικος Κοιν. Παροικιάς.

 

–Καραμετζόπουλος: βλέπε Καραμιτσόπουλος.

 

–Καραμητσόπουλος ή Καραμιτσόπουλος ή Καραμετζόπουλος ή Καραμιτζόπουλος: Σύνθετο επώνυμο πατριδωνυμικό, από το Κάρα (τουρκικά το μαύρο) και το Μητσοπουλο (μικρός Δημήτρης).

–1814. Γεννιέται το 1814 ο Καραμητσόπουλος Γεώργιος.

–1843. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Νικόλαος Γεωργίου Καραμιτσόπουλος (1843), κάτοικος Μαρπήσσης, ετών 60, κτηματίας, έγγαμος.

–1844. Στον εκλογικό κατάλογο του Δήμου Μάρπησσας το 1844 είναι εγγεγραμμένος ο 30χρονος κτηματίας Καραμητσόπουλος Γεώργιος (γεν. 1814).

–1845. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Μιχαήλ Γεωργίου Καραμιτσοπούλου (γεν. 1845), ετών 58, κτηματίας, χήρος.

–1845. Γεννιέται το 1845 στην Πάρο ο Καραμιτσόπουλος Μιχάλης του Γεωργίου 30 ετών σιδηρουργός κάτοικος Σμύρνης.

–1847. Στον εκλογικό κατάλογο του Δήμου Μάρπησσας το 1847 είναι εγγεγραμμένος ο 33χρονος κτηματίας Γεώργιος Καραμιτζόπουλος.

–1861. Τζιπίδος 1861, Ιουλίου 11. «Ενοικίαση κτημάτων». Ο συμβολαιογράφος Πάρου Γεώργιος Σίμωνος [Σίμου] Δελαγραμμάτης, ο οποίος είχε το γραφείο του στον Τζιπίδο, ενώπιον των μαρτύρων Σπυρίδωνος Ασωνίτου, ναυτικού και Σταματίου Μελανίτου, μυλωνά, συντάσσει το κατωτέρω Ενοικιαστήριον, διά του οποίου ωμολόγησε ο Ιωάννης Ελευθερίου Τζιώτης, σκυτοτόμος, ότι με βάση δικαστικές πράξεις «των εν Σύρω Πρωτοδικών» διορίσθηκε επιτροποκηδεμών του Ιωάννου Γ. Τζιώτη, «ανηλίκου τέκνου του αποβιώσαντος Γεωργίου Τζιώτη», και ενοικιάζει, ως εκ τούτου, στον Αντώνιο Παντελαίο τα κτήματα που άφησε ο μακαρίτης στον ανήλικο γιό του, για επτά χρόνια (1861-1868), αντί 40δρχ. κατ’ έτος. Ακολουθεί η αναγραφή των ακινήτων (χωράφια και αμπέλια) που βρίσκονατι στον Λογαρά και στο Μερσίνι, εν όλω πέντε.

Τα ανωτέρω γειτονεύουν με το αμπέλι του εφημέριου του χωριού παπα-Γεωργίου Καραμιτζοπούλου και με ψαρόγα του Ιωάννου Μιχ. Τζαντουλή και Δημητρίου Βελιώτη.

Στο τέλος του κειμένου μνημονεύεται ότι «το ποσόν της ενοικιάσεως οφείλει ο ενοικιαστής να πληρώνει ετησίως, παρελθούση δε της προθεσμίας υπόκειται εις τόκον υπερημερίας» ανά 12% κατ’ έτος. Η υπερημερία είναι η παρέλευσις ταχθείσης προθεσμίας: η μη εμπρόθεσμος εκπλήρωσις υποχρεώσεως τινος». ΠΑΡΙΑΝΑ 159.

–1875. Σε εκλογικό κατάλογο του 1875, του Δήμου Μάρπησσας (της επαρχίας Νάξου), υπάρχει εγγεγραμμένος ο Καραμιτσόπουλος Μιχάλης του Γεωργίου 30 ετών σιδηρουργός κάτοικος Σμύρνης.

–1875. Σε εκλογικό κατάλογο του 1875, του Δήμου Μάρπησσας (της επαρχίας Νάξου), υπάρχει εγγεγραμμένος ο Καραμετζόπουλος Νικόλαος (γεν. 1844) του Γεωργίου 31 ετών κτηματίας από τα Μάρμαρα.

–1892. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Γεώργιος Νικολάου Καραμιτσοπούλου (γεν. 1892), κάτοικος Μαρπήσσης, ετών 11, μαθητής, άγαμος.

–1895. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Βαρδής Νικολάου Καραμιτσοπούλου (γεν. 1895), κάτοικος Μαρπήσσης, ετών 8, μαθητής, άγαμος.

–1898. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Μιχαήλ Νικολάου Καραμιτσοπούλου (γεν. 1898), κάτοικος Μαρπήσσης, ετών 5, άνευ, άγαμος.

–1899. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένη η Παραδείσα  Νικολάου Καραμιτσοπούλου (γεν. 1899), κάτοικος Μαρπήσσης, ετών 14, οικιακά, άγαμος.

–1903. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένη η Ευφροσύνη  Νικολάου Καραμιτσοπούλου (γεν. 1861), κάτοικος Μαρπήσσης, ετών 42, οικιακά, έγγαμος.

 

–Καραμολέγκος:

–1953. Στο εκλογικό κατάλογο Παροικιάς του 1953 είναι εγγεγραμμένη η Καραμολέγκου Φλώρα, όνομα συζύγου Δημήτριος όνομα πατρός Ιωάννης Αλιπράντης.

–Καραμπραϊμης ή Καραμπαήμης ή Γρηγορόπουλος: Καταγωγή από την Αρκαδία.

–1821: Γεννιέται το 1821 ο Καραμπραήμης Λεωνίδας

–1825. Στα 1825 ο Δημήτριος Μιχελέτου Γρηγορόπουλος γράφεται και ως Καραμπραϊμης, που δηλώνει, όπως και το πραγματικό του επώνυμο, τον τόπο της καταγωγής του.

–1829: 9βρίου 27. Μαθητευόμενοι εις την Αλληλοδιδακτικήν Σχολήν της πόλεως Παροικιάς

Καραμπραήμης Λεωνίδας ετών 8.

–Καρανίκης ή Καρανίκας: Σύνθετο όνομα, Κάρα-νίκη. Ήρθαν στην Πάρο το 1932 ενώ μεταγενέστερα ήταν στην Μικρά Ασία. Ίσως ο Βασίλειος Καρανίκας που συναντάμε το 1953 να μην είναι ο ίδιος οικογενειακός κλάδος.

–1932. Ήρθαν πρόσφυγες προς την ελεύθερη Ελλάδα το έτος 1932 από την Σύμη.

–1953. Στο εκλογικό κατάλογο Παροικιάς του 1953 είναι εγγεγραμμένη η Ζησιμοπούλου Σεβαστή όνομα συζύγου Σπύρος, το γένος Βασίλειος Καρανίκας.

–1953. Στο εκλογικό κατάλογο Παροικιάς του 1953 είναι εγγεγραμμένη η Καρανίκη Αικατερίνη, όνομα συζύγου Παύλος όνομα πατρός Στάμος Αλιπράντης.

–1954. Στον εκλογικό κατάλογο Παροικιάς του 1954 είναι εγγεγραμμένος ο Νικήτας Παύλου Καρανίκης (γεν. 1932), βοηθός σωφέρ κάτοικος της κοιν. Παροικιάς.

–1965. Καρανίκης Νικήτας Οδηγός αστικής συγκοινωνίας Πάρου το 1965.

–2010. Καρανίκης Παύλος, από τη Νάουσα παντρεύεται το 2010 την Στέλλα…

–Καραντάμογλου:

–1760. Νικόλαος Ιωαν. Δελαγραμμάτης 1760 Προεστός-Μεγαλοκτηματίας (Πρώτος ξάδερφος Τζώρτζη Συμ. Δελαγραμμάτη: Αλέξανδρος Δελαγραμμάτης *3 (Προεστός-Μεγαλοκτήμονας) ¬ Χαϊδεμένη Αλισαφή ¬ Ελένη Δελαγραμμάτη ¬ Σπύρος Κρίσπης (Προεστός) ¬ Αλέξανδρος Κρίσπης-Δελαγραμμάτης (Προεστός-Κτηματίας) ¬ Εργίνη Κυπραίου ¬ Ιωάννης Κρίσπης-Δελαγραμμάτης (Αξιωμ. Πολεμικού Ναυτικού) ¬ Αναστασία Καραντάμογλου ¬ Κων/νος Κρίσπης ¬ Βαλασίας Δουβαρτζόγλου ¬ Αλεξάνδρα Κρίσπη ¬ Χρήστος Χατζάκος (Αξιωμ. Αεροπορίας).

–Καράντζας ή Καράντζης ή Καράτζας: Μετοίκησε από την Μικρά Ασία, ίσως από Αϊβαλή.

–1774. Σε αφιεροματική στο ναό του Αγίου Νικολάου Μοστράτου της Νάουσας του 1774 αναφέρεται ο Καράντζας Εμμανουήλ: «Δέησις του δούλου του Θεού Εμμανουήλ Καράντζα και της συμβίας 1774».

–1816. Το 1816 γεννιέται ο κτηματίας Γεώργιος Α. Καράτζας, προύχοντας της Νάουσας.

–1825. Πρωτοπαπάς Δημήτριος Καράντζας, υπογράφει σε έγγραφο Νάουσας στις 11 Οκτωβρίου 1825.

–1825. Σε αποδεικτικό έγγραφο στις 30 Δεκεμβρίου 1825 αναφέρεται ο Δημήτρης Καράντζας.

–1826. Αποδεικτικό και εξοφλητικό έγγραφο που αφορά στην πώληση του Αγ. Ανδρέα στις 26-12-1826 ενώπιον των μαρτύρων Δημητρίου Καράντζα.

–1826. Υπογράφων ως έφορος στις 29 Δεκεμβρίου 1826 ο Δημήτριος Καράντζας εις τον Τσιπίδο.

–1827. Σε εξόφληση κληρονομιάς στη Νάουσα στις 22 Μαΐου 1827 αναφέρεται ο Δημήτριος Καράντζας.

–1827. Πώληση ακινήτου υπό αριθμού 198 χιλίους οκτακοσίους είκοσι επτά (1827) Ιουλίου 27: Νάουσα της Πάρου. Την σήμερον επαρισιάσθη εις την Κοινήν Νοταρίαν της χώρας ταύτης η κάτωθεν υπογεγραμμένη Παρασκευώ γυνή Βαγγέλη Βαλσαμάκη, οπού με την γνώμην του ανδρός της και υιού της Νικολάου και λέγει ότι πως με ιδίαν της βουλήν και γνώμην δίνει και παντί ελεύθερα πουλεί εις τον Μάρκον Βλάση ένα μαγαζί αργαστήρι οπού έχει την μητρικόν της ομού με το τζάκιν του εις την ρούγα του Ευαγγελισμού πλησίον: άνωθεν τα παιδιά ποτέ Λουκά Θηβαίου και εις το πλάγι ίδια πωλήτρια, το οποίον του το δίδει διά γροσια διακόσια εξήντα: Ν260, ως καθού… εις το δημόσιον από τον ίδιον αγοραστήν, τα οποία γρόσια την τιμήν μας λέγει η άνω λεγομένη πωλήτρια ότι τα έλαβε σωστά και καλά μένοντας πλημένα και καλά ευχαριστημένα, και από την σήμερον το αποξενώνεται και το απαραιτεί εις την εξουσίαν και κυριότητα του αγοραστή να το κάνει ως θέλει και βούλεται ως ίδιον του απόκτημα και ως συγχήσει την παρόν πουλησίαν να ζημιούται εις την ευρισκομένην εξουσίαν γρόσια εκατόν τριάντα, πληρώνοντας τα πάντα και πάλιν η παρών να έχη το κύρος και την ισχύν εις αιώνα τον άπαντα. Και εις πίστωσιν υπογράφεται παρ’ αυτής διά … και παρά των αξιοπίστων μαρτύρων εις ασφάλειαν. Παρασκευώ γυνή Βαγγέλη Βαλσάμου, διά χειρός εμού του υιού της Νικολάου βεβαιοί τα άνωθεν. Βαγγέλης Βαλσάμου Βεβαιώνει τα άνωθεν, δια χειρός εμού Δημητρίου Καράντζα, όστις και μαρτυρώ. Ο δημόσιος νοτάριος της χώρας ταύτης Ιωάννης Σταματελάκης βεβαιώ.

–1829. Το 1829 αναφέρεται ο επίτροπος Νάουσας Δημήτριος Καράντζας.

–1829. Ο ονομαστικός κατάλογος των μαθητών του Αλληλοδιδακτικού Σχολείου της Νάουσας του σχολικού έτους 1829.

«Οι μαθητευόμενοι εις την Αλληλοδιδακτικήν Σχολήν της κομοπόλεως Ναούσης»

Γεώργιος Καράντζας ετών 12 και ο Μοτάζης Καράντζας ετών 8.

–1831. Στις 21 Οκτωβρίου 1831, σωτήρια επιστολή των κατοίκων της Πάρου προς τον επίτροπο Αιγαίου Πελάγους, για τα δεινά των κρητών νέοαποίκων εναντίων των ντόπιων. Υπογράφει… ο Δημήτρης Καράντζας από τη Νάουσα.

–1832. Εν Ναούση της Πάρου τη 27 Μαρτίου 1832, σε έγγραφο της σχολής του Αγίου Αθανασίου αναφέρεται ο Δημήτριος Καράντζας.

–1839. «Κοληγικόν χωράφιον». Ομολογώ ο υποφαινόμενος ότι το εν τη θέσει Ασπρόχωμα χωράφιον μου δίδω κοληγικόν προς τον κύρ Φραγκίσκον Αναγνωστόπουλον παρά του οποίου έλαβον δανειακώς δραχ. Τριακοσίας, αρ. 300, το οποίον χωράφιον θέλει κρατεί κοληγικόν έως ου του αποδώσει τας ρηθείσας 300 δραχ., τον δε τόκον αυτών λογιζόμενον προς 10%, δέκα τοις εκατόν, τον χρόνον θέλει λαμβάνει από τον ανάλογον του κυρίου του οποίου μου βαστά κοληγικόν χωράφιον οψέποτε όμως ήθελε του αποδώσει τας 300, τριακοσίας, δραχμάς θέλει διαλύεται η κοληγία μας και το κτήμα μου θέλει μείνει πάλιν ελεύθερον εκτός εάν ήθελε τύχει και είναι καλουργιά, την οποίαν θα σπείρη και φάγη κοληγικώς κατά την επιτόποιν συνήθειαν.

Διο και εις ένδειξιν υποφαίνομαι και παρά αξιοπίστων μαρτύρων.

Εν Ναούση Πάρου την 27 Αυγούστου 1839.

Δημήτριος Καράντζας βεβαιώ, Γ. Μπαρμπαρίγος μάρτυς, Ιωάννης Τελέντας μαρτυρώ, Δημήτριος Κ. Καμπάνης ζητηθείς έγραψα και μαρτυρώ.

–1844. Σε εκλογικό κατάλογο στις 18 Μαρτίου 1844, του Δήμου Νάουσας (της επαρχίας Νάξου), υπάρχει εγγεγραμμένος ο 28χρονος κτηματίας Γεώργιος Καράντζας (γεν. 1816).

–1853. Σε κατάλογο στις 14 Οκτωβρίου 1853, του Δήμου Νάουσας (συμπεριλαμβάνεται και ο Κώστος), υπογράφει ο Δημοτικός Σύμβουλος Γ.Δ. Καράντζας.

–1855. Στις 2 Μαρτίου 1855 μνημονεύεται σε συμβολαιογραφική πράξη [πληρεξούσιο] στην Σύρο ο κάτοικος Νάουσας Πάρου Γεώργιος Δ. Καράντζας κτηματίας.

–1883. Σε εκλογικό κατάλογο της Νάουσας του 1883, υπάρχει εγγεγραμμένος ο Καράντζας Βιάζης του Δημητρίου, 60 ετών, κτηματίας και ο Καράντζας Δημήτριος του Γεωργίου, 38 ετών, μεταπράτης.

–1886. Στον εκλογικό κατάλογο Αντιπάρου στις 30 Απριλίου 1946 υπάρχει εγγεγραμμένος ο γεννημένος το 1886 κάτοικος Αντιπάρου Καράντζης Γεώργιος του Δημητρίου, παραγγελιοδόχος.

–1908. Στον εκλογικό κατάλογο Αντιπάρου στις 30 Απριλίου 1946 υπάρχει εγγεγραμμένος ο γεννημένος το 1908 κάτοικος Αντιπάρου Καράντζας Δημήτριος του Γεωργίου παντοπώλης.

–1911. Βιάζης Καράντζας, Δικηγόρος Αθηνών το 1911, καταγόμενος από τη Νάουσα. Βιάζης είναι το όνομα. Πολλές φορές έδιναν ως όνομα στα παιδιά τους επίθετα γνωστών οικογενειών.

–1921. Στον εκλογικό κατάλογο Αντιπάρου στις 30 Απριλίου 1946 υπάρχει εγγεγραμμένος ο γεννημένος το 1921 κάτοικος Αντιπάρου Καράντζας Νικόλαος του Γεωργίου εργάτης.

–1925. Στον εκλογικό κατάλογο Αντιπάρου στις 30 Απριλίου 1946 υπάρχει εγγεγραμμένος ο γεννημένος το 1925 κάτοικος Αντιπάρου Καράντζας Αγαμέμνων του Γεωργίου γεωργός.

–1951. Στις 10 Μαΐου 1951. Αποτελέσματα Κοινοτικών Εκλογών Αντιπάρου: Ψήφησαν 220: Του Κόμματος «Ρεύματος» (Φιλελευθέρων) έλαβον ψήφους: Στυλιανός Ι. Βιάζης 133, Ιωάννης Κ. Τριαντάφυλλος 130, Δημ. Εμμ. Πατέλης 128, Δαμιανός Γερ. Βιάζης 124 και Δημ. Γ. Καράντζας 119.

Του Κόμματος «Βιολέτα» (Λαϊκού) έλαβον: Στρατής Παναγιώτης Ρούσσος 104, Θεολόγος Παντελ. Καλάργυρος 102, Ιωάννης Ξενοφ. Μαριάνος 92 και Ιωάννης Κ. Φαρούπος 86.

–1952. Σε εκλογικό κατάλογο της Νάουσας του 1952, υπάρχει εγγεγραμμένη η Μαλαματένιου Αργυρώ, όνομα συζύγου Ανδρέας, όνομα πατρός Δημήτριος Καράντζας.

 

–Καραντζάς ή Καραντζίας (για το επώνυμο Καρατζάς βλέπε Καλαϊντζής): Σύμφωνα με τον καθηγητή – ερευνητή Νικόλαο Αλιπράντη, το επώνυμο Καραντζίας μεταπλάστηκε σε Καράντζας, Καραντζάς. Για το επώνυμο Καράντζας υπάρχει ειδική ενότητα, βλέπε Καράντζας. 

Αρχοντική οικογένεια πιθανότατα κωνσταντινουπολιτικής καταγωγής. Πρώτο ιστορικά καταγεγραμμένο μέλος της ήταν o Δούκας του Δυρραχίου Αργυρός το 1091.

Σημαντικότεροι Καρατζάδες: Ευστράτιος (εκπρόσωπος του Πατριαρχείου το 1453), Κωνσταντίνος (Μέγας Ποστέλνικος της Μολδαβίας, 1591), Ιωαννίκιος Γ’ (Πατριάρχης, 1761-63), Νικόλαος (Πρίγκιπας της Βλαχίας, 1782-83) και Ιωάννης Γ’ (Πρίγκιπας της Βλαχίας, 1812-1818).

Ο ελληνικός κλάδος του Οίκου εξέλειψε με τον θάνατο του Πρίγκηπος Γεωργίου Καρατζά το 1918.

Η οικογένεια Καραντζά που αναφέρεται μέχρι σήμερα στην Παροικιά είναι Μικρασιατικής καταγωγής.

Από την τουρκική λέξη Karaca: ζαρκάδι.

–1652. Ίδρυση στην Πάρο αγιοταφίτικου μετοχίου κατά το έτος 1652.

Της Πάρου αδελφάτα «Χώρα Άγουσα»

+Στρατής Καρατζάς (Καραντζάς), γόνοι Μπαρμπαρή, Τζανετίνα.

–1716. Ο ιερέας Γρηγόριος Καραντζίας υπογράφει διοριστήριο έγγραφο Καντζελλαρίου στις 14 Ιανουαρίου 1716.

–1730. Από τον … Καρατζά χωράφι Έλιτας σύμπλιος Τζαννάκης Σπυρίδος.

–1731. Ιερέας Αθανάσιος Κονταράτος, αναφέρεται στη διαθήκη του Πέρου Καραντζία (Παροικιά, 14 Φεβρουαρίου 1731).

–1733. Σε κληρονομικό δικαίωμα των συζύγων αναφέρεται στις 21 Ιανουαρίου 1733 σε προικοσύμφωνο του Στεφανή Σκλαβόπουλου ο ιερομόναχος Καραντζίας.

–1737. Προικοσύμφωνο Νάουσας 7 Νοεμ. 1737 του Ανδρέα Βαλέντζα και Αικατερίνης Καραντζίας «εις την Ρούγα του Δεσπότη Χριστού πλησίον Ιακώβου Καλλέργη». «ο πανοσιώτατος άγιος χορεπίσκοπος Βαλέντζας και καθηγούμενος του μέγα Γεωργίου έχων αδελόν ονόματι Ανδρέα» «του προικοτάζει όλα εκείνα όπου είς το πρώτον του προικοσύμφωνον διαλαμβάνει με όλαις ταις κοντετζιώνες. Ο Ιωάννης Καραντζίας με τη σύζυγό του Μαρκάζενα δίδουν στην κόρη του Κατερίνα δύο εικόνες …» (ΕΒΕ, Ξ 664).

–1752. Σε έγγραφο του Τζιπίδου στις 26 Αυγούστου 1752 υπογράφει ο Αναγνώστης Καρανζτίας.

–1873. Το 1873 γεννιέται ο Καραντζάς Ευάγγελος του Μόσχου χαλκεύς κάτοικος Παροικιάς.

–1911. Το 1911 γεννιέται ο Καραντζάς Γεώργιος του Ευάγγελου χαλκεύς κάτοικος Παροικιάς.

–1923. Το 1923 γεννιέται ο Καραντζάς Βασίλειος του Ευάγγελου εργάτης κάτοικος Παροικιάς.

–1922. Τα προσφυγικά στην Παροικιά

Προτού να γίνει το Κέντρο Υγείας και προτού ανοιχτεί ο δρόμος προς Νάουσα το 1937, υπήρχε μια μεγάλη χωράφα από το σημερινό Κ.Υ. και  έφτανε μέχρι το ποτάμι στην διασταύρωση του περιφερειακού όπου είχε τότε μέσα του ρωμαϊκούς τάφους που έχουμε τώρα στο μουσείο μπροστά.

Το 1926 ο Δελαγραμμάτη Ναυπλιώτης ο οποίος ήταν ενεργό στοιχείο της Παροικίας περνούσε κάποτε με το μπαστούνι του κάτω από την κοινότητα, η κοινότητα τότε ήταν απέναντι από το σπίτι του Βάλληνδρα, πίσω από το ΚΑΠΗ, και ήταν μαζεμένοι οι πρόσφυγες. Οι Παριανοί δεν τους είχαν δει με καλό μάτι, ήταν λοιπόν μαζεμένοι εκεί, σταμάτησε ο αείμνηστος Ναυπλιώτης και τους λέει, «τι κάνετε ρε παιδιά εδώ?» και του λένε «Κύριε Ντελαγραμμάτη, είμαστε εδώ μια βδομάδα και ο πρόεδρος μαζί με τα μέλη σκέπτονται να δούνε που να κάνουνε τον προσφυγικό συνοικισμό, στα Κακάπετρα ή στα Λιβάδια» τότε ο Ναυπλιώτης πήρε τρείς από τους πρόσφυγες, ένας εξ αυτών ο Κουτσουράκης ο οποίος αναφέρει το γεγονός, μπαίνουν στην κοινότητα όπου πρόεδρος της κοινότητας τότε ήταν ο καπετάνιος Μιχάλης Ζησιμόπουλος και ρωτάει τον Ναυπλιώτη… «Καλώς τον Ντελαγραμμάτη, ποιος καλός καιρός σε έφερε κατά δω?» και του απαντάει ο Ναυπλιώτης «Δεν με έφερε καπτάν Μιχάλη κανένας καλός καιρός, με έφερε η αγανάκτηση να βλέπω τους πρόσφυγες τα αδέρφια μας, τους κατατρεγμένους από τη Μικρά Ασία να περιμένουν από κάτω πότε θα αποφασίσετε εσείς που θα κτιστεί ο προσφυγικός συνοικισμός». Εσύ που μας λες Ντελαγραμμάτη? στα Κακάπετρα ή στα Λιβάδια?, ρώτησε ο καπτάν Μιχάλης. Ούτε στο ένα ούτε στο άλλο, να τους βάλετε στην χωράφα της Εκατονταπυλιανής να τους έχω και γείτονες, του απάντησε ο Ναυπλιώτης.

Ο Δελλαγραμμάτης Ναυπλιώτης φιλάνθρωπος και ελεήμων και παρότι είχε μεγάλη οικογένεια πάντα προσπαθούσε να βοηθήσει τους πρόσφυγες. Όταν πέθανε το 1939 σε ηλικία 49 ετών οι πρόσφυγες ήρθαν πρώτοι για να σταθούν δίπλα στην χήρα Ναυπλιώτενα.

Τα σπίτια ήταν δίδυμα. Αν ήταν από τρία άτομα και πάνω παίρνανε ένα σπίτι που είχε χολ, κουζίνα και σάλα.

Τα τρία πρώτα ήταν για πολυμελή οικογένεια και υπόλοιπα τρία για μονομελη οικογένεια, μονόχωρο με το τζάκι κάτω στο δάπεδο και όχι όπως τα παριανά που ήταν στον τοίχο και εκεί μαγείρευαν. Και, 7ο και 8ο πολυμελές. Σύνολο 16 οικογένειες.

Οι οικογένειες ήταν: στο 1ο σπίτι ο Χατζής (γιατί είχε πάει στα Ιεροσόλυμα) Πανάς Βεργούλης (το όνομα) σύζυγος Δέσποινα. Στο 2ο σπίτι διέμενε ο Κωνσταντίνος Κλαδάκης, σύζυγος Ελένη. Το 3ο σπίτι ήταν η οικογένεια του Απόστολου Λαγού, σύζυγος Κλεονίκη. Η μία κόρη του η Μαριώ παντρεύτηκε κι έμεινε στη Νάουσα. Το 4ο σπίτι του Ιωάννη Λαγού σύζυγος Δέσποινα, το επόμενο ήταν του Καπλάνη γνωστό ως σπίτι της Καπλάνενας και δίπλα του ο Κωνσταντίνος Καραντζάς. Στο επόμενο ο Ναουσαίος Βαγγέλης Αιγινήτης, σύζυγός του η Μικρασιάτισσα Ευθυμία, το από δίπλα ήτανε του Δημητρίου Κυπραίου σύζυγος Διαμαντώ Βαζουράκη* και οι δύο Μικρασιάτες, απέναντι διέμεναν ο Γιαννακός Επιτροπάκης σύζυγος  Ουρανία και πίσω ήταν το σπίτι του Νικόλαου Κουτσουράκη σύζυγος Ρηνιώ. Πάρα δίπλα ήταν ένα άλλο το οποίο ήταν του Στυλιανού Κρητικού σύζυγος Δέσποινα και δίπλα τους ένα σπίτι χωρισμένο στα δύο από δυο αδέρφια. Στο πρώτο διέμενε ο Φώτης Βαζουράκης* με την σύζυγό του Φώτω το γένος Ι. Κουτσομήτρου και στο δίπλα ο Στέλιος ο Βαζουράκης με την σύζυγό του Ελένη το γένος Νικ. Κατζαμπά. Στα πιο κάτω σπίτια ήταν οι οικογένειες του Μανώλη Χαραλάμπους σύζυγος Δέσποινα Βαζουράκη και στο άλλο ήτανε ο Σεραφείμ Ταλόγλου σύζυγος Βασιλεία το γένος Μουτάφη η οποία έχει μείνει στην ιστορία για την φράση της «φύγαμε και αφήσαμε την λάμπα αναμμένη…». Από κάτω ήταν τα σπίτια της χήρας Βασιλικώς Καλαϊντζή και δίπλα από πίσω ήταν η χήρα Τριανταφυλλιώ η οποία έκανε και μάγια. Πέθανε στο κρεβάτι σκουληκιασμένη. Και τέλος, άλλα δύο μονόχωρα σπίτια, στο ένα έμενε ο Δημητρώς Καλαϊντζής με την σύζυγό μου Αγγελικώ και στο από πίσω ο Κωνσταντίνος Κουτσουράκης  σύζυγος Μακρίνα.

Όλοι σκεπαστήκανε εκεί κι έτσι έμεινε γνωστό σήμερα ως ο προσφυγικός συνοικισμός.

Πολλοί από τους παραπάνω πήγαν πρώτα στη Νάουσα και στην συνέχεια έμειναν στον συνοικισμό.

Ήταν από όλη την Μικρά Ασία. Η Δέσποινα Ιωάννου Λαγού ήταν από την Έφεσο όπως και η Φώτω Βαζουράκη. Από το Μπουντρούμ, την αρχαία Αλικαρνασσό ήταν τα αδέρφια Λαγού.

*Το πραγματικό επώνυμο των Βαζουράκη ήταν Μπαζιουρούκη. Η οικογένεια άλλαξε το επώνυμό της στην Πάρο για απλούστευση, δεδομένου ότι οι Παριανοί το μπέρδευαν και το πρόφεραν λάθος.

–1946. Στον εκλογικό κατάλογο Παροικιάς του 1946 υπάρχει εγγεγραμμένος ο Καραντζάς Γεώργιος του Ευάγγελου χαλκεύς και ο Καραντζάς Ευάγγελος του Μόσχου χαλκεύς κάτοικοι Παροικιάς.

–1947. Στις 20 Ιουνίου 1947, το στο Κοινοτικό Συμβούλιο Αντιπάρου συμμετέχει και ο Γεώργιος Καραντζάς.

–1950. Σε εκλογικό κατάλογο Αντιπάρου στις 2 Σεπτεμβρίου 1950 υπάρχει εγγεγραμμένη η Καραντζά Εργίνα, όνομα συζύγου Δημήτριος, όνομα πατρός Α. Μαρινάτος.

 

–Καράντζης: Βλέπε Καράντζας

 

–Καραντινός:

–1927. Το 1927 γεννιέται ο Καραντινός Εμμανουήλ του Αβέρκιου μηχανικός κάτοικος Αντιπάρου.

 

–Καράπαυλος:

–1847. Στον εκλογικό κατάλογο Παροικιάς (συμπεριλαμβάνεται και η Αντίπαρος) είναι εγγεγραμμένος ο 37χρονος γεωργός Σταματέλος Καράπαυλος.

 

–Καράς: παρωνύμιο, από την τούρκικη λέξη kara, ο μαύρος.

–1863. Στα δημοτολόγια Ερμούπολης είναι εγγεγραμμένος ο παριανός 30χρονος έμπορος Βασίλειος Καράς, άγαμος. Έδωσε όρκο στις 27 Οκτωβρίου 1863.

 

–Καρασαντές: Σύνθετο όνομα Καρά-σαντές. Καταγωγή από την Λαμία.

–1985. Γενάρχης του Παριανού κλάδου ο αστυνομικός Παροικιάς Δημήτριος Κ. Καρασαντές το 1985.

 

–Καρατάρης:

–1802. Γεννιέται το 1802 ο Παντελής Καρατάρης, αλιεύς.

–1847. Στον εκλογικό κατάλογο του Δήμου Μάρπησσας το 1847 είναι εγγεγραμμένος ο 45χρονος αλιεύς Παντελής Καρατάρης.

–1853. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Ιωάννης Παντελή Καρατάρης (1853), ετών 50, κάτοικος Αθήνας, ψαράς, έγγαμος.

–1858. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Χρήστος Παντελή Καρατάρης (1858), ετών 45, κηπουρός, έγγαμος.

–1875. Σε εκλογικό κατάλογο του 1875, του Δήμου Μάρπησσας (της επαρχίας Νάξου), υπάρχει εγγεγραμμένος ο Καρατάρης Χρυσής του Παντελή 28 χρονών γεωργός.

–1899. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Στυλιανός Χρήστου Καρατάρης (1899), ετών 4, άνευ, άγαμος.

–1901. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένη η Μαρία Χρήστου Καρατάρη (1901), ετών 2, άνευ, άγαμος.

–1903. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένη η ….η Χρήστου Καρατάρη, ετών 38, οικιακά, έγγαμος.

 

–Καράτζας: Βλέπε Καράντζας

 

–Καραχάλιος: Σύνθετο επώνυμο από την λέξη Καρά-χαλιός. Το Κάρα στα τούρκικα λέγετε ο μαύρος ή το κεφάλι, η κεφαλή και το χάλιος από το Μιχαλιός. Ο κλάδος των Καραχάλιων έχει Σαμιακή καταγωγή.

–1931. Το 1931 γεννιέται ο μετέπειτα ναυτικός Καραχάλιος Δημήτριος του Σταύρου.

–1938. Ο Σπύρος Κ. Καραχάλιος, έφερε προπολεμικά (πριν το 1938) το πρώτο ταξί στην Πάρο. Την ίδια εποχή ο αδερφός του Αριστείδης είχε το πρώτο φορτηγό στην Πάρο.

–1946. Σε εκλογικό κατάλογο της Κοινότητας Νάουσας στις 30 Απριλίου 1946, υπάρχει εγγεγραμμένος ο 45χρονος κάτοικος Νάουσας, Καραχάλιος Σταύρος του Δημητρίου, καραβομαραγκός.

–1963. Ο Δημήτρης Καραχάλιος από την Παροικιά το 1963 παντρεύεται στη Νάουσα την Ειρήνη Μαργαρίτη;.

–1985. Σταύρος Καραχάλιος παίκτης του Νηρέα Νάουσας το 1985.

 

–Καρβουνάρης ή Καρβουνιάρης: Παρωνυμικό επώνυμο.

–1844. Στον εκλογικό κατάλογο Λευκών το 1844 είναι εγγεγραμμένος ο 62χρονος σιδηρουργός Κωνσταντίνος Καρβουνιάρης.

–1847. Στον εκλογικό κατάλογο Λευκών του 1847 είναι εγγεγραμμένος ο 45χρονος σιδηρουργός Κωνσταντίνος Καρβουνιάρης.

–1875. Σε εκλογικό κατάλογο του Δήμου Ύριας του 1875, υπάρχει εγγεγραμμένος ο 69χρονος Καρβουνάρης Κωνσταντίνος του Μήτρου, χαλκεύς.

 

–Καρβουνιάρης: Βλέπε Καρβουνάρης

 

–Καργιωτάκης: Βλέπε Καρυωτάκης

–Καρδαμίτση:

–1957 Αφιέρωμα Παρασκευής Μάνθου Καρδαμίτση στην Αγ Μαρίνα Κώστου.

–Καρδαράς:

 –1788. Λεύκες 20 Απρ. 1788 «έτερο χωράφι εις την Καυκάλα όπου το έχει αγορά από τον Μάρκο της Καρδαρούς, σύμπλιος ο Δημήτρης Αμοργιανός».

–Καρδίτζης: Ίσως πατριδωνυμικό επώνυμο.

–1710. Σε έγγραφο Παροικιάς, στην περιοχή της οποίας βρίσκεται αναφέρεται «περιβόλι του Γλέζου σύμπλιος Λουκάκης Καρδίτζης» και «Αμπέλι Μεταξωτού σύμπλιος Γεωργάκης Καρδίτζης».

–1710. Χωράφι Πατούμενο; Από τον Λουκάκη Καρδίτζη.

–1724. Σε πρακτικό εκλογής εκτιμητών του κοινού της Παροικιάς στις 13 Δεκεμβρίου 1724 κατά τη Γενική Συνέλευση μαρτυρείται ο Γεώργης Καρδίτζης.

–1730. Πρακτικό εκλογής απεσταλμένου του κοινού της Παροικιάς στην Κωνσταντινούπολης στις 28 Ιανουαρίου 1730 μαρτυρείται ο Λουκάκης καρδίτζης.

–1732. Πρακτικό εκλογικής επιτροπής του κοινού της Παροικιάς στις 4 Ιανουαρίου 1732, αναφέρεται ο Λουκάκης Καρδίτζης.

–1734. Πρακτικό εκλογικής επιτροπής του κοινού της Παροικιάς στις 18 Ιανουαρίου 1734, αναφέρεται ο Λουκάκης Καρδίτζης.

–1739. Πρακτικό εκλογής κοινοτικών επιστατών του ναού της Εκατονταπυλιανής σε Γενική Συνέλευση του κοινού της Παροικιάς στις 10 Μαρτίου 1739 αναγράφεται ο Λουκάς Καρδίτζης.

–1827. Σε προικοσύμφωνο της 8 Οκτωβρίου 1827 αναφέρεται ο Γιαννουλάκης Καρδίτζης.

–Καριζάκης:

–1904. Στις 14 Ιανουαρίου 1904 ο 50χρονος βυρσοδέψης από την Πάρο Περικλής Καριζάκης του Γεωργίου και της Δέσποινας [κάτοικοι Πάρου], παντρεύεται στην Ερμούπολη την 34χρονη από την Κρήτη Φλουρού Μαθιουδάκη, του Εμμανουήλ και της Θεοδώρας [κάτοικοι Σύρου].

 

–Καριώτης: Επίθετο-Πατριδωνύμιο από την Ικαρία.

–1882. Σε έγγραφο του έτους 1882 αναφέρεται ο Καριώτης.

–1931. Σε εικόνα του Αγίου Γεωργίου στην Αγία Τριάδα Λευκών, στην αργυρή επένδυση υπάρχει η επιγραφή: «Δωρεά Β. Καριώτη, Δ. Καριώτη, Ιωάννη Γ. Κονταράτου, Ελ. Κωτ(η), Ν. Κοτ(η), Πέτρ. Μαρίν. Ρούσσου, Γ.Κ. Μπιτζιλέου, 1931».

 

–Καρλέτης: Το Καρλέτης άγνωστο επώνυμο στην Πάρο, γνωστό στην Κρήτη ως Καρλέτος, ενετικής προέλευσης.

–1733. «Προικοσύμφωνο του Δημητρίου Καρλέτη και Καλής Χειλά» Νάουσα 20 Σεπτεμβρίου 1733. «Η Μαρία, σύζυγος του αποθανόντος Ιωάννου Χειλά, δίδει στην κόρη της Καλή τις εικόνες ….»

 

–Καρούμπας:

–1951. Διδάσκαλος στο Δημοτικό Σχολείο Παροικιάς κατά την περίοδο 1951 η Βασιλική Καρούμπα.

 

–Καρούσης: Πρόσφυγες. Δεν εχουν καμιά συγγενική σχέση με τον κλάδο Καρούση της οικογένιας Καπούτσου.

–1829. Σε απογραφή προσφύγων της Νάουσας του 1829 αναφέρεται ο Ιωάννης Καρούσης 37 ετών έμπορος και η σύζυγός του Βασιλική Καρούση.

 

–Καρουτζάκης: Καταγωγή από την Κρήτη. Από το ιταλικό caruzo, αγαπητός.

–1896. Στις 5 Μαρτίου1896 ο παριανός Περικλής Καρουτζάκης 36 ετών [πατήρ] βυρσοδέψης κάτοικος Σύρου και η γυναίκα του Αγγελική Νεράντζη δηλώνου τον θάνατο της κόρης τους Στυλιανής 5 μηνών κάτοικο Ερμούπολης, πατρίς Κρήτη. Ασθένεια: Βρόγχοπνευμονία.

–Καρούτσας: (ίσως τοπονύμιο στον Πρόδρομο)

–1870. Εξωμανδρι στον Δραγουλά το 1870 αναφέρεται ο Καρούτσας … (ίσως τοπονύμιο).

 

–Καρπάθιος: Πατριδωνυμιακό επώνυμο. Ο γενάρχης της Πάρου μετοίκησε στην Πάρο από την Ρόδο.

–1964. Καρπάθιος …  το 1964 δάσκαλος του Δημοτικού Σχολείου Ανεραντζιές.

–1985. Καρπάθιος Άρης το 1985 μαθητής Δημοτικού Σχολείου Παροικιάς.

–Καρποδίνης ή Κορποδίνης: Η κατάληξη ini/ino μας παραπέμπει σε ιταλικό επίθετο. Ίσως από την λέξη λ «carpodo» ή παρεμφερή.

Δεν μπορούμε να πούμε με σιγουριά αν ήταν φράγκικης ή ελληνικής καταγωγής. Φαίνεται πάντως, να ήταν καθολικού δόγματος. Μάλλον το επώνυμο να δόθηκε στην Ελλάδα.

Στον κατάλογο των καθολικών Κατοίκων της Σύρου του Γιάγκου Θωμόπουλου που ήταν πρόεδρος της ονοματολογικής εταιρείας, με τίτλο "Συριανοί με “φράγκικο” επώνυμο", αναφέρεται και αυτό το επώνυμο.

Η οικογενειακή μαρτυρία των Ναουσαίων Καρποδίνη λέει ότι κάποιος πρόγονός τους είχε επιβήτορες και κάπως έτσι, το επάγγελμά τους έγινε το επώνυμο τους.

Στην Πάρο ήρθαν από τον Κυνίδαρο της Νάξου δεν έχουν γνωστή σχέση με την Χώρα και την Καθολική Εκκλησία. Τα τελευταία 300 χρόνια (τουλάχιστον). Είναι μονοκλαδική οικογένεια η οποία κατά βάση συναντάται στη Νάουσα.

Μαρτυρείται στην Πάρο απο το 1721 σε έγγραφο Ναούσης. «Προικοσύμφωνο Γεωργάκη Νταβερώνα και Ειρήνης Καρποδίνη» Πάρος, Καστελλίω Νάουσα 21 Νοεμβρίου 1721.

 «Ο Σταμάτης Καρποδίνης και η σύζυγός του Καλή δίδουν στην κόρη τους Ειρήνη δύο εικόνες η μια της Υπαπαντής και η άλλη του Αγ, Ανδρέα να τες εορτάζουν διά ψυχικήν τως σωτηρίαν».

Και η Κατερίνα σύζυγος του αποθανόντος Νικολού Νταβερώνα δίδει στον γιό της τες εικόνες οπού έχουν της Παναγιάς, του Αγίου Νικολάου και της Αγίας Παρασκευής, να τες εορτάζουν διά ψυχικήν τως σωτηρίαν» … 

–1725. Προικοσύμφωνο Αντώνη Σαγκριώτη και Τζάννας Καρποδίνη (Νάουσα 27 Νοεμ. 1725) «εν τη θέσει της Κάτω Ρούγας».

–1738. Μαρτυρία υπερασπίσεως συμπατριώτη τους ιερέα Φραγκίσκου Νταβερόνα προς τον καπουδάν πασά (για αντίδραση στην συγκέντρωση της φορολογίας), κατά τη Γενική Συνέλευση από τα κοινά της Πάρου, της 16 Ιουλίου 1738, υπογράφει ο Σταμάτης Κορποδίνης από το κοινό της Νάουσας Πάρου. (αλλαγή λόγω ορθ. Λάθους).

–1739. Σε προικοσύμφωνο (Νάουσα 22 Φεβρ. 1739) του Λευτέρη Πάντιμου και Αννέζας Καρποδίνη. «Ο Σταμάτης Καρποδίνης δίδει στην κόρη του Αννέζα τις εικόνες … Ο Παντιμος δεν προσφέρει». (ΕΒΕ, Ξ 665)

–1827. Σε εξόφληση κληρονομιάς στη Νάουσα στις 22 Μαΐου 1827 αναφέρεται ο ποτέ Αργυρώς κόρης ποτέ Σπύρου Βαγγέλη και γυνή Δημητρίου Καρποδίνη.

–1827. Στο προικοσύμφωνο του Ιωάννου Ελευθέριου Μήτρου και της Καλής Δ. Καρποδίνη (Νάουσα, 28 Μαΐου 1827) ο μαστρο Λευτέρης, γιός του αποθανόντος Ιωάννη Μήτρου Μωραΐτη. «δίδει του υιού του εντιμοτάτου σκευοφύλακος παπα Νικόλα (Μήτρου), τα οσπίτια όπου έχει εις την ρούγαν του Θεολόγου». «Ο μαστρο Λευθέρης, γιός του αποθανόντος Ιωάννου Μήτρου (Μωραΐτη) προσφέρει στον γιό του Ιωάννη δια χάριν προικός μίαν εικόνα το Ρόδον το αμάραντον οπού να την εορτάζουν διά ψυχικήν τους σωτηρίαν, έτι του δίδει ένα σταυρόν χρυσόν καλαμουκανάτον» «και το Ερηνιό, σύζυγος του Δημητρίου Καρποδίνη δίδει στην κόρη της Καλή δύο εικονίσματα, την Κυρία Φανερωμένη και τον Μέγα Ταξιάρχη να τα εορτάζει διά ψυχικήν της σωτηρία». (ΓΑΚ κωδ. 213, 49v)

–1843. Σε ονομαστικό κατάλογο των εκλογικών αποτελεσμάτων Νάουσας στις 27 Οκτωβρίου 1843 αναφέρεται ο Νικόλαος Καρποδίνης.

–1844. Σε εκλογικό κατάλογο στις 18 Μαρτίου 1844, του Δήμου Νάουσας (της επαρχίας Νάξου), υπάρχει εγγεγραμμένος ο 65χρονος εργάτης Καρποδίνης Δημήτρης, ο 58χρονος εργάτης Γεώργιος Καρποδίνης, ο 39χρονος κηπουρός Ιωάννης Καρποδίνης.

–1862. Το 1862 γεννιέται ο Καρποδίνης Δημήτριος του Νικολάου κάτοικος κοιν. Νάουσας. Απεβίωσε το 1949.

–1881. Το 1881 γεννιέται ο Καρποδίνης Παντελής του Εμμανουήλ γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1883. Σε εκλογικό κατάλογο της Νάουσας του 1883, υπάρχει εγγεγραμμένος ο Καρποδίνης Γεώργιος του Δημητρίου, 53 ετών, βυρσοδέψης, ο Καρποδίνης Θεόδωρος του Γουλιέλμου, 43 ετών, γεωργός και ο Καρποδίνης Νικόλαος του Γουλιέλμου, ετών 43, γεωργός.

–1887. Στα δημοτολόγια Ερμούπολης είναι εγγεγραμμένος ο παριανός 28 ετών εργάτης Ιωάννης Φρ. Καρποδίνης άγαμος. Έδωσαν όρκο στις 19 Ιανουαρίου 1887.

–1891. Το 1891 γεννιέται ο Καρποδίνης Ιωάννης του Γεωργίου γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1893. Το 1893 γεννιέται ο Καρποδίνης Ελευθέριος του Γεωργίου γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1898. Το 1898 γεννιέται ο Καρποδίνης Γεώργιος του Ανδρέα, εισοδηματίας, κάτοικος Νάουσας Πάρου.

–1903. Το 1903 γεννιέται ο Καρποδίνης Πέτρος του Γουλιέλμου βαρελοποιός κάτοικος Παροικιάς.

–1904. Το 1904 γεννιέται η Καρποδίνη Ελένη του Δημητρίου, κάτοικος Νάουσας Πάρου μετέπειτα σύζυγος του Βικέντιου Δαμία.

–1905. Το 1905 γεννιέται η Καρποδίνη Μαρία του Ανδρέα, κάτοικος Νάουσας Πάρου. 

–1907. Το 1907 γεννιέται η Καρποδίνη Ανδριανή του Ελευθέριου κάτοικος Κοιν. Παροικιάς.

–1911. Ανδρέας Γ. Καρποδίνης, έμπορος στη Νάουσα το 1911.

–1911. Δημήτρης Γ. Καρποδίνης, έμπορος στη Νάουσα το 1911.

–1912. Το 1912 γεννιέται στη Νάουσα ο τεχνίτης επιπλοποιός Αναστάσιος Δημητρίου Καρποδίνης. Απεβίωσε το 1991.

–1912. Το 1912 γεννιέται η Καρποδίνη Μαρουσώ του Ανδρέα, κάτοικος Νάουσας Πάρου.

–1913. Γεννιέται το 1913 ο βαρελοποιός Πέτρος Καρποδίνης. Το βαρελοποιείο του το είχε στην πλ. Μαντώ Μαυρογένους, στο πρώην ταχυφαγείο goody’s. Σύζυγός του η Αικατερίνη Μπισπιντζή και τέκνα τους ο Κώστας, η Ελένη και ο Γουλιέλμος.

–1916. Το 1916 γεννιέται ο Καρποδίνης Πέτρος του Ανδρέα αξιωματικός κάτοικος κοιν. Νάουσας. Απεβίωσε το 1948.

–1928. Το 1928 γεννιέται ο Καρποδίνης Κωνσταντίνος του Πέτρου βαρελοποιός κάτοικος κοιν.  Παροικιάς.

–1931. Το 1931 γεννιέται η Καρποδίνη Κατίνα του Ελευθέριου κάτοικος Κοιν. Παροικιάς.

–1946. Σε εκλογικό κατάλογο της Κοινότητας Νάουσας στις 30 Απριλίου 1946, υπάρχει εγγεγραμμένος ο 84χρονος κάτοικος Νάουσας, Καρποδίνης Δημήτριος του Νικολάου, γεωργός, ο 79χρονος Καρποδίνης Ανδρέας του Γεωργίου, μεταπράτης, ο 70χρονος Καρποδίνης Γεώργιος του Φραγκίσκου εργάτης, ο 62χρονος Καρποδίνης Ζάννος του Νικολάου εργάτης, ο 43χρονος υποδηματοποιός Ιωάννης Καρποδίνης του Ανδρέα, ο 53χρονος γεωργός Καρποδίνης Ελευθέριος του Γεωργίου, ο 39χρονος γεωργός Ευάγγελος Καρποδίνης του Γεωργίου, ο 34χρονος εργάτης Καρποδίνης Νικόλαος του Γεωργίου, ο 37χρονος γεωργός Καρποδίνης Δημήτριος του Ανδρέα, ο 30χρονος φοιτητής Καρποδίνης Θεμιστοκλής του Ανδρέα, ο 30χρονος αξιωματικός Καρποδίνης Πέτρος του Ανδρέα, ο 26χροος εργάτης Καρποδίνης Χαράλαμπος του Γεωργίου, ο 22χρονος εργάτης Καρποδίνης Παναγιώτης του Γεωργίου και ο 26χρονος εργάτης Καρποδίνης Αθανάσιος του Γεωργίου.

–1950. Σε εκλογικό κατάλογο της Κοινότητας Νάουσας στις 19 Αυγούστου 1950, υπάρχει εγγεγραμμένη η Καρποδίνη Μαριγώ, όνομα συζύγου Ζάννος, όνομα πατρός Πέτρος Χαμηλοθώρης, η Βουδιούκα Μαριγάκη όνομα συζύγου Θεόδωρος, όνομα πατρός Μάρκος Καρποδίνης.

–1950. Στην εφημερίδα Φωνή της Πάρου συνήθιζαν οι παριανοί της Αθήνας και του Πειραιά, να βάζουν διαφήμιση για να προσελκύσουν τους συμπατριώτες τους στα μαγαζιά τους, ένα από αυτά τα μαγαζιά το 1950 ήταν το «Πιλοποιείον ΤΟ ΝΕΟΝ» του γεωργίου Καρποδίνη στην οδό Τσαμαδού 35 στον Πειραιά..

–1952. Σε εκλογικό κατάλογο της Κοινότητας Νάουσας του 1952, υπάρχει εγγεγραμμένη η Χατζημιχαήλ Μαρία, όνομα συζύγου Χρήστος, όνομα πατρός Εμμανουήλ Καρποδίνης, η Γαβαλά Μαργαρίτα, όνομα συζύγου Βασίλειος, όνομα πατρός Εμμανουήλ Καρποδίνης, η Ρούσσου Ελένη, όνομα συζύγου Ζαχαρίας, όνομα πατρός Δημ. Καρποδίνης, η Κάπαρη Φλώρα, όνομα συζύγου Ανδρέας, όνομα πατρός Εμμανουήλ Καρποδίνης, η Μαλαματένιου Μαρουσώ, όνομα συζύγου Επαμεινώνδας, όνομα πατρός Δημήτριος Καρποδίνης.

–1959. 5 Απριλίου 1959. ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΕΚΛΟΓΩΝ ΝΑΟΥΣΗΣ

Ψηφίσαντες 582 άκυρα 3

Συνδυασμός «ΕΞΩΡΑΪΣΜΟΣ» υπό του κ.κ. Σταύρον Κορτιάνον ψηφοδέλτια 325.

Εκλέγονται 4 οι εξής: Κορτιάνος Στ. σταυροί προτιμήσεως 227, Μπαφίτης Γ. Πέτρος 104, Μαλαματένιος Ν. Λεονάρδος 62 και Βελένζας Νικόλαος 58.

Συνδυασμός «ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ» υπό τον κ. Δημ. Καρποδίνην ψηφοδ. 153. Εκλέγονται δύο: Καρποδίνης Δ. με 127 και Βιτσαδάκης Παναγ. 37.

Συνδυασμός «ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΟΣ» ψηφοδ. 108. Εκλέγεται ο αρχηγός του Συνδυασμού και νυν Πρόεδρος της Κοινότητος κ. Αντώνιος Σιφναίος με ψήφους 72.

ΤΑ ΦΑΙΔΡΑ ΤΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ ΕΙΣ ΝΑΟΥΣΑΝ

Εις τας Κοινοτικάς εκλογάς εν Ναούση υπέβαλον υποψηφιότητα 35 υποψήφιοι διεκδικούντες τας 582 ψήφους εις έκαστον των οποίων αντιστοιχούσι 16 ψηφοφόροι!

Την ορθήν κρίσιν εις τους 35, οι πλείστοι των οποίων υπέβαλον υποψηφιότητα δια καθαρώς προσωπικούς και εγωιστικούς λόγους, έδωσε ψηφοφόρος, όστις αντί ψηφοδελτίου έρριψεν εις την ψηφοδόχον την «ΦΩΝΗΝ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ»

Είθε η «ΦΩΝΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ» να εισέλθη πραγματικά εις τα ώτα των μη ακουόντων Ναουσαίων ίνα μη συμβούν παρόμοιαι ανοησίαι εις μελλούσας Κοινοτικάς εκλογάς.

 

–Καρπούζης:

–1606. Προικοσύμφωνο Πέτρου Αντ. Κυρίτζη και Καλής Τζ. Μαυροϊωάννη. Κέφαλος, Μάρμαρα 20 Οκτωβρίου 1606.

«+Εν ονόματι του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού αμήν. Έτει από της ενσάρκου του Χριστού οικονομίας, 1606 Οκτωμβρίω 20 εν τη νήσω Πάρω εν Καστελλιώ Κεφάλω εις χωρίον λεγόμενον Μάρμαρα εις τον οίκον του κυρ Τζανή Μαυροϊωάννη συμφωνία υπανδρείας ποιούν αμφότερα τα δύο μέρη το έν μέρος ο κυρ Τζανής Μαυροϊωάννης και το έτερον μέρος ο μαστρ’ Αντώνης Κυρίτζης με γνώμην και βούλησην των συμβίων τους ο μέν διά να πάρη του άνωθεν μαστρ’ Αντώνη ο υιός ονόματι Πέτρος την θυγατέρα του άνωθεν κυρ Τζανή ονόματι Καλή διά γυναίκαν του νόμιμην και ευλογητικήν καθώς ορίζει η αγία του Χριστού Εκκλησία, πρώτον τάζει ο ρηθείς κύρ Τζανής προς την αυτού θυγατέρα, διά χάριν προικός, πρώτον μέν σπίτι να του αφήση πλησίον του μαστρο Ιωάννη Καρπούζη με το να κτίσουν μαζί με τον μαστρ’ Αντώνη ακόμη και το μαγαζέ πλησίον του κυρ Κωνσταντή Σκορδίλη και αυτό εδικόν των, το αμπέλι το μισό πλησίον του κύρ Μιχάλη Νταμιράλια και το μισό πατητήρι, φυλάσσοντας το ποτιστικό στην Βρύση το χωράφι ως καθώς ευρίσκεται πλησίον κύρ Μιχάλης Νταμιράλια και κύρ Νικόλαος Αρμπάς, με ελιές, με ρουδιές με όλα τα δέντρα και αυτό εδικόν της. Εις τον Χοιρόλακον το χωράφι πλησίον του κυρ Μάρκου Νταμιράλια ως καθώς ευρίσκεται εις τον Αντικέφαλον το χωράφι ως καθώς ευρίσκεται πλησίον κύρ Γεώργης Σκορδίλης. Ακόμη εις τον αυτόν τόπον απόξω ως ευρίσκεται εμισό την Βλυχάδα το χωράφι πλησίον του κύρ Χρούση Μουδάτζου. Ακόμη εκεί κοντά το χωράφι όπου έχω απέ τον κύρ Ροδ… πλησίον παπά Μανουήλ Λιπράντος, ακόμη από … στου άνωθεν κύρ Φραγκούλη τον κήπον έτερον κομμάτι και αυτό εδικόν της. Παπλώματα τέσσερα, μαξωτά δύο, ένα κόκκινο και ένα πετζάντο και δύο λινά… άσπρο, σεντόνια ζυγιές πέντε, δύο… τα τρία σκλέτα, μαξιλάρια ζυγιές έξι, κουρτούνες τρείς μια… και ασπροκεντητή και έτερη σκλέτη. Χειροκουρτίνα την ουρανία τηλάρι με μαλλί και … μία σκουτέλια δύο και στανιάδες δύο, ακόμη και στάνια έτερα εννέα, λύχνος της βίδας, … κολωνάτη και … ατζαλένη … ένα χάλκωμα και την άλλη μασαρία κατά την τάξιν να μην της λείπει τίποτες, μαντήλια, μπόλιες, πετζέτες, πήχες 40, ήτοι σαράντα, πάγκον έναν, κασέλες δύο, όποιες θέλει, τραπέζι ένα, καμιζόλα κόκκινη και παγονάτζα τη νέα όπου έχει και έτερη κόκκινη εκείνη που φορεί πουστοπράτζολα φτηλάτα ζύγην μίαν, έτερα βελουδένια ζυγιές δύο, μαργαριτάρι χρυσό, 10 ήτοι δέκα, δακτυλίδια μαλαματένια, τέσσερα και έτερο σουλιτάρι μαλαματένιο, σκολαρίκια ζυγήν μίαν, τις κασέλες της που έχμε και αυτές εδικές της, πουνταρέλα ντουζίνα μισή, αγελάδα μίαν, της γαϊδάρας το πουλάρι και αν κάμη και η φοράδα πουλάρι και αυτό εδικόν της. Βουτζία τρία, ήτοι 3. Το εικονοστάσι τον Θεολόγο ήτοι της μάνας της και τούτο να εορτάζη την μίαν όποιαν θέλει. Ταύτα πάντα και την ευχήν μας. Ακόμη και το χωράφι στα Μάρμαρα πλησίον του μαστρο γαλανού μετά τον θάνατόν μας και αυτό εδικόν της.

+Από το έτερον μερος τάζει και δίνει ο ρηθείς μαστρ’ Αντώνης προς τον αυτού υιόν διά χάριν προικός το αμπέλι την φυτείαν εις τον Κάμπν πλησίον του κύρ Αλεξανδή Κυρίτζη, του αδελφούν του, εις το χωρίον του Μαρμάρου, το χωράφι του Μπονοφάτζου ως καθώς ευρίσκεται πλησίον του κύρ Ιωάννη Ρούσου φυλάσσοντας να παίρνει ο πατέρας του ένα σπιτότοπο, ακόμη ένα κοντά από κάτω να κατεβάση τον τοίχον από πέρα στη γωνία του καντουνιού του χωραφιού του Αγίου Αντωνίουνα πάγη στη γουνία στο καντούνι του Μιχάλη Σκορδίλη στο Λιβάδι το χωράφι το εμισό ως καθώς ευρίσκεται με ποτιστικά, πλησίον του Νικόλα Θολόγου Λουκή και Νικόλα Γεωργίου Ρούσου φυλάσσοντας να παίρνει ο πατέρας του στο απάνω πηγάδι ήγουν το κτίσμα να έχη ένα ποτιστικό ορδινάριο, και πάλε μετά τον θάνατόν του να είναι το εμισό δικόν του το χωράφι στα Σκημπιά πλησίον κύρ Γεώργιος Γεμελιάρης και κύρ Γεώργιος Πούλιος το χωράφι στα Λακκιά πλησίον παπα Μανουήλ Λιπράντος, ως καθώς ευρίσκεται το αλώνι στον Άγιον Γεώργιον πλησίον κύρ Γεώργιος Λέφας με μαρ… ως καθώς ευρίσκεται ακόμη και ως εκεί κοντά να κατεβάση τον τοίχον και ως το Ξυλοκερατάδι, στο Μαυρολιό την πάρτη μου που έχω απέ τον Ζαχαρία και αυτό εδικόν του, σεντόνια ζυγή μίαν κεντητή, πάπλωμα γερανιό, ένα στρώμα με το μαλλί, μαξελάρια αμπελοφύλλητα, ζυγήν μίαν, στάνια κομμάτια δώδεκα, καντηλέρι ένα, δακτυλίδι μαλαματένιο ένα…, μαντήλια δύο, ρούχα … φίνες τρείς και ένα φερετζέ ήτοι ζυγιές τρείς, δύο που έχει και έτερη να την έχη ράστη ήτοι θοταργόν του και ένα σηπέτο έδωσε ένα ήτοι … βουτζιά τρία διά την ζωστροφήν του να .. .. .. μαγέρεμα να μην του λείπη. Ταύτα πάντα και την ευχήν μας και εάν .. .. .. να τους είναι απέ του άλλου χωρίς κληρονόμον να στρέφουνται τα πράγματα εις τους πρόσιμους εδικούς έτζι είπαν και εσυνιβάστηκαν και οι δύο μερίδες με θέλημα και με καλήν τους γνώμην και όποιος ήθελεν αλληλογήσει απέ τα δυό μέρη να πέφτη εις πένα και κοντάνα της αυθεντιάς ρεάλια 8, ήτοι οκτώ, τα ήμιση της αυθεντίας και τα ήμισυ της … μερίδας, επροσκάλεσαν και παρακαλετούς και αξιοπίστους μάρυρας τον κύρ Τζανή Σκορδίλη και κύρ Ιωάννη Παδιάτη και κύρ Νικολό Ιωάννου Ρούσσο και κύρ Γεώργη Σκορδίλη. –Πρωτοπαπάς και νοτάριος Κεφάλου με θέλημα των δύο μερίδων έγραψα και εσφάλησα. (ΠΑΡΙΑΝΑ ΜΕΛΕΤΗΜΑΤΑ ΤΟΜΟΣ Α’ σελ. 164)

 

–Καρράς:

–1853. Σε εικόνα του Χριστού στο Ναό του Αγίου Σπυρίδωνα στον Πρόδρομο, υπάρχει η επιγραφή: «Δι εξόδου οικογενείας Ιωσήφ Καρρά, αωνγ’ (=1853)».

 

–Καρτάλης ή Κάρταλης: Παρωνυμικό επώνυμο από την τουρκική λέξη Kartal που σημάνει αετός.

–1859. Στις 15 Οκτωβρίου 1859 μνημονεύεται σε συμβολαιογραφική πράξη [Παραχωρητήριο] στην Σύρο ο κάτοικος Πάρου Γεώργιος Π. Χαλκιόπουλος, έμπορος, παραχωρεί δικαιώματα στον  Ιωάννη Καρτάλη έμπορο κάτοικο Πάρου.

–1879. Το 1879 γεννιέται ο Κάρταλης Εμμανουήλ του Νικολάου καφεπώλης κάτοικος Παροικιάς.

–1911. Ιωάννης Ν. Καρτάλης, γιος του Ναουσαίου διδασκάλου και ιερέα Νικόλαου Καρτάλη. Διαμένει στο Ταϊγανίο της Ρωσίας εμπορευόμενος σιτηρά το 1911.

–1919. Το 1919 γεννιέται ο Καρτάλης Θεόδωρος του Εμμανουήλ εργάτης κάτοικος Παροικιάς.

–1946. Στον εκλογικό κατάλογο Παροικιάς του 1946 υπάρχει εγγεγραμμένος ο Κάρταλης Εμμανουήλ του Νικολάου καφεπώλης κάτοικος Παροικιάς.

–1953. Στον εκλογικό κατάλογο Παροικιάς του 1953 είναι εγγεγραμμένη η Κάρταλη Κλεοπάτρα το γένος Θ. Μαρκίδης, όνομα συζύγου Εμμανουήλ κάτοικος Παροικιάς.

–Καρυστινός ή Καριστινός: Το πατριδωνυμικό επώνυμο, ο καταγόμενος από την Κάρυστο, μας είναι γνωστό στην Παροικιά ήδη από τον 17^ο αιώνα. Φαίνεται να είχε εκλείψει ήδη από τα μέσα του 19^ου αιώνα.

–1683. Σε έγγραφο Παροικιάς στις 27 Δεκεμβρίου 1683 μαρτυρείται ο ιερέας Ιωάννης Καρυστινός.

–1691. O χωρεπίσκοπος Ιωάννης Καρυστινός αναφέρεται σε δυο έγγραφα, του 1691 και του 1695.

–1692. Σε επιγραφή της εικόνας του Χριστού του Αγ. Αθανασίου Παροικιάς συνοικία Κάτω Πόρτα και στο υπέρθυρο του ίδιου ναού το 1692. «Ω θειότατι κε ιερότατι τρις ιεραρχαι Αλεξανδρεί(ας) και ω ανακαινιστέντος ΠαπαΙω(άννου) | 1692 Καρυστινού Χορεπισκόπου.

–1694. Ο Χωροεπίσκοπος, νοτάριος και καντζελλάριος Ιωάννης Καρυστινός υπογράφει σε έγγραφο στις 19 Ιανουαρίου 1694.

–1695. Ο Χωροεπίσκοπος, νοτάριος και καντζελλάριος Ιωάννης Καρυστινός υπογράφει σε έγγραφο στις 5 Φεβρουαρίου 1695.

–1716. Σε πρακτικό εκλογής νοταρίου – καγκελαρίου από το κοινό της Παροικιάς στη Γενική Συνέλευση της 14 Ιανουαρίου 1716, μαρτυρείται ως αποθανών ο Αντώνης Καρυστινός. «με το να πέρασεν την άλλην ζωήν ο μακαρίτης εντιμότατος χωροεπίσκοπος Καριστινός πους εις την επιστασίαν της καντζελαρίας εργαζούντανε…» (Ελ. Κούκκου, Οι κοινοτικοί θεσμοί στις Κυκλάδες κατά την Τουρκοκρατία, Β’ 1989, 97).

–1757. Στις 27 Ιανουαρίου 1757 ο ιερέας Δημήτρης Άγουρος αφήνει πληρεξούσιο τον ανιψιό του μαστρο Σταμάτη Καρυστινό.

–1761. Στις 20 Οκτωβρίου 1761 στον Τζιπίδο «Επιτροπική του Σταμάτη Καρυστινού»

–1792. Στις 10 Οκτωβρίου 1792 ο Πριμικήριος Ρούσσος πωλεί το σπίτι του που είχε αγοράσει από τη Μαρία Ιωάννη Χάμπα, στον Μιχαήλ Καρυστινό, για 40 γρόσια.

–1797. Ο Μιχαήλ Καρυστινός έδωσε την κόρη του Παραδείσα ως σύζυγο στον γιό της Μαρίας Γεωργίου Τσιγώνια Μιχαήλ (προικοσύμφωνο Τσιπίδου, 23 Αυγούστου 1797). Οι απόγονοι του ζεύγους είχαν διαπρέψει ως εκπαιδευτικοί και επιστήμονες στη Σμύρνη με το επώνυμο Ισιγώνης. «Προικοσύμφωνο Μιχαήλ Τσιγώνια και Παραδείσας Καρυστινού» «Ο Μιχ. Καρυστινός δίδει στην αδελφή του Παραδείσα διά χάριν προικός την εικόνα του Χριστού και της Θεοτόκου… Και η κερά Μαρία δίδει του γιού της Μιχαήλ την εικόνα των Βαϊοφόρων και τον Άγιο Βλάσιον». (Μικρασιατικά Χρονικά ΙΒ 1965, 107-108).  

–1838. Ο υποφαινόμενος Ανδρέας ποτέ Δημητρίου Αγούρου πουλεί εις τον κυρ Μιχάλη Καρυστινό ένα μαγαζί όπου έχει εις τοποθεσία του Τζιπίδου εις το αυτό πλησίον ο ίδιος αγοραστής και Κωνσταντίνος Καλαβρός, το οποίον του το δίνει διά δραχμάς εβδομήντα αρ. 70 καθώς το αναμεταξύ εσυμφώνησαν και από την σήμερον το απαραιτεί ο πουλητής εις την εξουσίαν και δεσποτείαν του αγοραστή να το κάνει ως βούλεται, ως καλά πληρωμένος ουλείς εναντιούμενος. Όθεν διά το αληθές εγένετο το παρόν υπογεγραμμένον παρά του ιδίου, παρ’ άλλου και υπό αξιοπίστων μαρτύρων εις ένδειξιν. 7 Ιανουαρίου 1838. Ιωάννης Βαλσαμής μαρτυρώ.

–1839. Εν Πάρω την 22^α Ιουλίου 1839. Παρουσιασθέντες ενώπιον εμού του εκπληρούντος έργα συμβολαιογράφου, ειρηνοδίκου Πάρου Δημητρίου Δελαγραμμάτη και εντός του γραφείου μου, παρόντων και των υποφαινομένων μαρτύρων κυρίων Ζέπου Κυπραίου και Μάρκου Κυπραίου, δημόται και κάτοικοι του δήμου Πάρου, επάγγελμα κτηματίαι, γνωστοί μου και άσχετοι συγγενείας με εμλε και με τους συμβαλλομένους, παρουσιασθέντες, λέγω, οι κύριοι Γεώργιος Δ. Φραντζής και Σταμάτιος Μ. Καρυστινός, δημόται και κάτοικοι του Δήμου Μαρπήσσης της Πάρου, επάγγελμα γεωργοί, γνωστοί μου και άσχετοι συγγενείας με εμέ, οίτινες ωμολόγησαν ότι ο μεν πρώτος Γεώργιος Δ. Φραντζής οικειοθελώς και απαραβιάστως συμφωνεί και πωλεί προς τον δεύτερον Σταμάτην Μ. Καρυστινόν το εντός των ορίων του Δήμου Μαρπήσσης της Πάρου πατρικόν του χωράφιον του ιδίου αγοραστού, και το χωράφιον του μονυδρίου της Ξεχωριανής διά δραχμάς εκατόν ενενήντα, τας οποίας λαβώνο πωλητής Γεώργιος Δ. Φραντζής, ως ωμολόγησεν από τον αγοραστήν Σταμάτην Μ. Καρυστινόν εις μετρητάς σώας και ανελλιπείς άχρι και του λεπτού, ομολογεί ότι από την σήμερον και εις το εξής το περί ου ο λόγος χωράφιον λογίζεται τελεία ιδιοκτησία του νεου αγοραστή…

–1844. Στον εκλογικό κατάλογο του Δήμου Μάρπησσας το 1844 είναι εγγεγραμμένος ο 42χρονος γεωργός Σταμάτης Καριστινός.

–1846. Σε έγγραφο (Τσιπίδος 29 Οκτ. 1846 «πωλεί εις τον συγχωρίτην του Σταμάτην Καρυστινόν την ιδιοκτητών του ψαρόγαν κειμένην κατά την θέσιν Μογκού, εντός αυτού Δήμου». Ο υποφαινόμενος Γεώργιος Δηνιακός κάτοικος του χωριού Τσιπίδου του Δήμου Μαρπήσσης ομολογεί ότι πωλεί εις τον συγχωρίτην του Σταμάτην Καρυστινόν την ιδιόκτητον του ψαρόγαν κειμένην κατά την θέσιν Μογκού, εντός του αυτού Δήμου και συνορευομένην με τον αγρόν του ιδίου αγοραστή Σταμάτη Καρυστινού δυναμένου να την διαθέσει όπως βούλεται… Δια τον αγράμματον Γεώριον Δηνιακό, βεβαιούντα τα άνωθεν, υπογράφω κατ’ αίτησιν του Χρύσης Μικεδάκης. Νικόλαος Τελέντας μαρτυρώ. Νικόλαος Βατιμπέλας ζητηθείς έγραφα το παρόν και μαρτυρώ. Εν Τσιπίδω την 29^η 10μβρίου 1846.

–1846. Ενώπιον του Ειρηνοδίκη Παροικιάς Δ. Δελαγραμμάτη που εκτελεί χρέη συμβολαιογράφου και των Παρκιωτών μαρτύρων Θεοδ. Φρ. Κυπραίου, εμποροκτηματίου και Κ.Π. Γαβαθιώτου κουρέα, ο Γεώργιος Ιωάν. Τζιώτης, βαρεολοποιός, κάτοικος Μαρπήσσης, πωλεί στον Σταμάτη Μιχ. Καρυστινό, αγρότη, κάτοικο επίσης Μαρπήσσης, ένα χωράχι στην τοποθεσία «Εις του Λαού» εκτάσεως μιάς ζευγαριάς, για 325 δρχ. Το χωράφι συνορεύει με τα κτήματα του Σταύρου Παπαδόπουλου και του Ιωάννου Πούλιου. Παροικιά στις 29 Νοεμβρίου 1846.

–1847. Στον εκλογικό κατάλογο του Δήμου Μάρπησσας το 1847 είναι εγγεγραμμένος ο 45χρονος γεωργός Καριστινός Σταμάτης.

–1850. Ενώπιον του συμβολαιογράφου Παροικιάς Θεοδώρου Καμπάνη και των μαρτύρων Γερασίμου Κατσαΐτη, ναυτικού και του Ιωάννου Β. Περαντινού, κτηματίου, δημοτών Πάρου, οι Νικόλαος Βατιμπέλας και Ιωάννης Τζουμέτης κτηματίες και κάτοικοι Μαρπήσσης πωλούν στον Σταμάτη Καρυστινό το χωράφι στην τοποθεσία Δασωνάρι, συνορευόμενο με την … Μουδάτσου, για 200δρχ. Στις 1 Ιουνίου 1850.

–1856. Ενώπιον του συμβολαιογράφου Πάρου Γεωργίου Συμ. Δελαγραμμάτη εδεύοντος στη Νάουσα, και των μαρτύρων Νικήτα Ν. Σιφάκη, κτηματία, και του Ιωάννου Αλιπράντη, εμπόρου, κατοίκων Μαρπήσσης, ο Γεώργιος Μπήτρος, ναυτικός, κάτοικος Αιγίνης, πληρεξούσιος σύζυγος της Αικατερίνης Ιωάννου Ν. Πούλιου, πωλεί στην Άννα Σταματίου Καρυστινού, ένα χωράφι στου Λαού για 436δρχ. Στις 13 Αυγούστου 1856 εν τω χωρίω Τζιπίδω εις την κατά την οδόν του Αγίου Ευσταθίου κειμένην οικίαν μου.

 

–Καρυωτάκης ή Καργιωτάκης:

–1700. Στις 1^η Οκτωβρίου 1700 αναφέρεται σε έγγραφο πώλησης χωραφιού στον Τζιπίδο η Ειρήνη του ποτέ Γεώργιου Γερασίμου Καρυωτάκη θυγατέρα…» Ενώπιον του ιερέα και πρωτεκδίκου Κεφάλου Δημητρίου Λουκή η Ειρήνη κόρη του Γεωργίου Γερασίμου Καρυωτάκη πωλεί στον Μανόλη Παπάλεο ένα χωράφι στο Βαρσαμάδο για 15 ρεάλια, και στράτα κουμούνα (δημόσια οδό). Το υπογράφουν ο μοναχός, αγιογράφος Νικόδημος Γεράρδης, ο Νικ. Φιλινάκης? Και ο Ανεγνώστης Μαλατέστας.

Μετά τις υπογραφές έχουμε μια συμπληρωματική παράγραφο, είδος υστερόγραφου (κοντιτζίλε γράφεται στο χειρόγραφο) Υπογράφουν οι: ιερέας Μελέτιος Σιδεράκης, Γ. Τριβυζάς και ο ιερέας Δημήτριος Λουκής που έγραψε και το κοντίτζιλε..

 

–Καρυώτης ή Καργιώτης: Πατριδωνύμιο, ο προερχώμενος από τις Καρυές.

–1881. Εγγεγραμμένοι στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1881 ο Καρυώτης Βασίλειος του Εμμανουήλ.

–Κασαλής ή Κασελής: ίσως παραφθορά του επωνύμου Κασαλιάς.

–1755. Σε εκλογή απεσταλμένου στην Κωνσταντινούπολη από το κοινό Πάρου σε Γενική Συνέλευση στις 23 Αυγούστου 1755 μαρτυρείται ο Τζώρτζης Κασαλής από την Παροικιάς.

–1868. Στις 12 Φεβρουαρίου 1868 ο 24χρονος εργάτης από την Πάρο Βασίλειος Τριανταφύλλου, παντρεύεται στην Ερμούπολη την 22χρονη από την Πάρο Δέσποινα Κασελού.

 

–Κασαλιάς ή Κασσαλιάς: Παραφθορά της ιταλικής λέξης cassela (κασέλα) προέκυψε Κασσελιάς και στη συνέχεια Κασσαλιάς. Είναι βενετσιάνικης καταγωγής καθολικού δόγματος. Το επίθετο μαρτυρείται για πρώτη φορά στην Αντίπαρο έως και σήμερα. Την ίδια οικογενειακή ρίζα βρίσκουμε μετέπειτα και στη Νάουσα.

–1729. Προικοσύμφωνο, του Πέτρου Κασσαλιά για χωράφια στον Άγιο Βασίλειο στις 11 Σεπτ. 1729.

–1730. Διαθήκη του Πέτρου Κασσαλιά 17 Ιαν. 1730 έτερον χωράφι εις τον Άγιον Βασίλη, αγορά του από τον Νικολό Παλαιολόγο σύμπλιος πρωτόπαπας Μπουλούρης».

–1738. Σε προικοσύμφωνο Παροικίας στις 8 Απριλίου 1738, ο Μιχελέτος του Σπιρίδου με την κερα Νικολέττα θυγατέρα του Γεωργίου Σκιαδά, αναφέρεται εις τοποθεσίαν Αμπελα ο Πέτρος Κασαλιάς.

–1750. Σε πρακτικό αναθεώρησης του κτηματολογίου του κοινού Παροικιάς, σε Γενική Συνέλευση στις 30 Μαρτίου 1750, μαρτυρείται ο Τζώρτης Κασαλιάς.

–1835. Ο Γεώργιος Κασαλιάς εις τοποθεσία Καλάμι . έγγρ. 17ης Μαρτίου 1835.

–1847. Στον εκλογικό κατάλογο Ωλιάρου είναι εγγεγραμμένος ο 28χρονος γεωργός Νικόλαος Κασσαλιάς.

–1847. Στον εκλογικό κατάλογο Δραγουλά του 1847 είναι εγγεγραμμένος ο 58χρονος εργάτης Γεώργιος Κασαλιάς.

–1847. Στον εκλογικό κατάλογο Παροικιάς (συμπεριλαμβάνεται και η Αντίπαρος) είναι εγγεγραμμένος ο 73χρονος γεωργός Ιωάννης Κασαλιάς και ο 38χρονος γεωργός Πολυχρόνης Κασαλιάς.

–1874. Στον εκλογικό κατάλογο Αντιπάρου στις 30 Απριλίου 1946 υπάρχει εγγεγραμμένος ο γεννημένος το 1874 κάτοικος Αντιπάρου Κασαλιάς Νικόλαος του Ιωάννη, γεωργός.

–1884. Στον εκλογικό κατάλογο Αντιπάρου στις 30 Απριλίου 1946 υπάρχει εγγεγραμμένος ο γεννημένος το 1884 κάτοικος Αντιπάρου Κασαλιάς Πιέρρος του Ιωάννη, εργάτης.

–1886. Στον εκλογικό κατάλογο Αντιπάρου στις 30 Απριλίου 1946 υπάρχει εγγεγραμμένος ο γεννημένος το 1886 κάτοικος Αντιπάρου Κασαλιάς Εμμανουήλ του Ιωάννη, εργάτης.

–1893. Στον εκλογικό κατάλογο Αντιπάρου στις 30 Απριλίου 1946 υπάρχει εγγεγραμμένος ο γεννημένος το 1893 κάτοικος Αντιπάρου Κασαλιάς Νικόλαος του Γεωργίου, εργάτης.

–1897. Στις 30 Ιουνίου 1897 ο 45χρονος βαρελοποιός από την Πάρο [Αντίπαρο] Εμμανουήλ Καλάργυρος του Γεράσιμου και της Αικατερίνης Κασαλιά, παντρεύεται στην Ερμούπολη την 36χρονη από την Σύρο Ζαχαρώ Γρυπάρη, του Γεωργίου και της Μαλαματένιας.

–1901. Στον εκλογικό κατάλογο Αντιπάρου στις 30 Απριλίου 1946 υπάρχει εγγεγραμμένος ο γεννημένος το 1901 κάτοικος Αντιπάρου Κασαλιάς Κωνσταντίνος του Φραγκίσκου, καφφεπώλης.

–1903. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμμένος ο Αντώνιος Γιακ.? Κασσαλιάς, ετών 37, γεωργός, έγγαμος.

–1903. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμμένη η Άννα Αντωνίου Κασσαλιά, ετών 30, οικιακά, έγγαμος.

–1915. Το 1915 γεννιέται η κάτοικος Αντιπάρου Άννα Π. Κασαλιά, μετέπειτα σύζυγος Δημητρίου Γιατροπούλη.

–1918. Στο μνημείο πεσόντων στο Δημοτικό Σχολείο Αντιπάρου αναγράφεται ώς πεσόντας ο Αρισ. Ι. Κασαλιάς κατά την περίοδο 1918-22.

–1920. Στον εκλογικό κατάλογο Αντιπάρου στις 30 Απριλίου 1946 υπάρχει εγγεγραμμένος ο γεννημένος το 1920 κάτοικος Αντιπάρου Κασαλιάς Παναγιώτης του Εμμανουήλ εργάτης.

–1921. Το 1921 γενιέται στην Πάρο ο Κασσαλιάς Ιωάννης του Αλέξανδρου.

–1925. Το 1925 γεννιέται ο Κασαλιάς Γεώργιος του Νικολάου μάγειρας, κάτοικος Αντιπάρου.

–1928. Το 1928 γεννιέται ο Κασαλιάς Φραγκίσκος του Λάζαρου, κάτοικος Αντιπάρου.

–1928. Το 1928 γεννιέται ο Κασαλιάς Ευάγγελος του Παντελή εργάτης κάτοικος Αντιπάρου.

–1930. Το 1930 γεννιέται στη Νάουσα ο Κασαλιάς Μαντάς του Αλέξανδρου.

–1946. Σε εκλογικό κατάλογο της Κοινότητας Νάουσας στις 30 Απριλίου 1946, υπάρχει εγγεγραμμένος ο 55χρονος κάτοικος Νάουσας, Κασαλιάς Αλέξανδρος του Ιωάννη, καφφεπώλης και ο 25χρονςο κτηματίας Κασσαλιάς Ιωάννης του Αλέξανδρου.

–1947. Το 1947 διαγράπτεται από τον εκλογικό κατάλογο Αντιπάρου ο Κασαλιάς Γεώργιος του Νικολάου μάγειρας, κάτοικος Αντιπάρου.

–1950. Σε εκλογικό κατάλογο της Αντιπάρου  στις 11 Ιανουαρίου 1950 υπάρχει εγγεγραμμένη η Κασαλιά Αννέτα, όνομα πατρός Ν. Τριαντάφυλλος, όνομα συζύγου Κωνσταντίνος Κασαλιάς.

–1952. Σε εκλογικό κατάλογο της Κοινότητας Νάουσας του 1952, υπάρχει εγγεγραμμένη η Κασαλιά Ζαμπέτα, όνομα συζύγου Αλέξανδρος, όνομα πατρός Ιωάννης Μανιός.

–1966. Στην πρώτη εκλεγμένη διοίκηση του ΑΟ Νηρέας Νάουσας Πάρου το 1966  εξελέγχει ο Βύρων Κασσαλιάς.

 

–Κασελής: Βλέπε Κασαλής

–Κασιώτης ή Κασώτη: Πατριδωνύμιο, από την Κάσο. Η οικογένεια γνωστή στη Νάουσα από το 1823 «ο Αντώνιος Χίος Μπαρπόνης (ή Παρπόνης), σύζυγος της Άννας Κασώτη (από την Κάσο)».  

–1823. Εικόνα της Θεοσκέπαστης δίδει ως προίκα στην αδερφή της Άννα Κασιώτη η Κατερίνη Αντ. Μαλατέστα. (προικοσύμφωνο Νάουσας, 17 Ιαν. 1823). «Η κυρία το Κατερίνι γυνή ποτέ Αντωνάκη Μαλατέστα έχει αδερφή ονάματι Άννα Κασώτη, στην οποία δίδει τρία εικονίσματα, το ένα η Θεοσκέπαστη, η Δευτέρα Παρουσία και τα Άγια Φώτα». «Και ο κυρ Αντώνης Παρπόνης (ή Μπαρμπόνης) Χίος δεν προσφέρει εικόνα». (ΓΑΚ, κωδ. 213, 5v)

–1826. Σε έγγραφο Νάουσας, 25 Ιουν. 1826, μνημονεύεται «ο κύρ Γληγόρης με τον αυτάδελφον του Μανόλη, υιοί του ποτέ Γεώργη Σγουρού Κασώτη». (ΓΑΚ, κωδ. 213 39r)

 

–Κασούλας ή Κασουλής:

–1730. Χωράφια δύο Κασουλή σύμπλιος σακελλάριος Βιτζαράς.

–1739. Πρακτικό εκλογών κατά την Γεν. Συνέλευση στις 30 Αυγούστου 1739 απεσταλμένου των κοινών της Πάρου στην Κωνσταντινούπολη, εκλέγουν τον Νικόλαο Μαυρογένη, προκειμένου να διαπραγματευθεί τα οικονομικά θέματα του νησιού. Αναφέρεται ο Κασούλας Φραγκέσκος, επίτροπος Νάουσας.

 

–Κασουλής: Βλέπε Κασούλας

–Καστανιάς: Επίθετο-πατριδωνύμιο. Μονοκλαδική οικογένεια. Το πραγματικό τους επίθετο είναι Χατζηδάκης. Ο Γενάρχης Δημήτρης (Καστανιάς) ήρθε από το Νιό χωριό Χανίων Κρήτης, διωγμένος (ίσως από τους τούρκους) και εγκαταστάθηκε στην Πάρο (Λεύκες), περίπου το 1750 και για άγνωστους λόγους δεν αποκάλυψε ούτε το πραγματικό του όνομα ούτε το όνομα του χωριού του, αποκάλυψε μόνο ότι ο τόπος του είχε πολλές και μεγάλες καστανιές όπου και πήρε από τους Λευκιανούς το επίθετο Καστανιάς.

–1750. Δημήτριος Καστανιάς, ήρθε στην Πάρο περίπου το 1750 από την Κρήτη.

–1818. Το 1818 γεννιέται ο Καστανιάς Θωμάς.  Ήταν εγγεγραμμένος στο μητρώο αρρένων της Κοινότητας Λευκών.

–1831. Στις 21 Οκτωβρίου 1831, σωτήρια επιστολή των κατοίκων της Πάρου προς τον επίτροπο Αιγαίου Πελάγους, για τα δεινά των κρητών νέοαποίκων εναντίων των ντόπιων. Υπογράφει… ο Νικόλαος Καστανιάς.

–1834. Το 1834 γεννιέται ο Θωμάς Καστανιάς. Ήταν εγγεγραμμένος στο μητρώο αρρένων της Κοινότητας Λευκών.

–1845. Το 1845 γεννιέται στις Λεύκες ο Καστανιάς Αντώνιος του Νικολάου και ο Καστανίας Γεώργιος του Δημητρίου. Ήταν εγγεγραμμένος στο μητρώο αρρένων της Κοινότητας Λευκών.

–1847. Στον εκλογικό κατάλογο Μαρμάρων του 1847 είναι εγγεγραμμένος ο 39χρονος εργάτης Ιωάννης Καστανιάς.

–1847. Στον εκλογικό κατάλογο Λευκών του 1847 είναι εγγεγραμμένος ο 65χρονος γεωργός Γεώργιος Καστανιάς, ο 25χρονος γεωργός Δημήτριος Γ. Καστανιάς και ο 30χρονος γεωργός Νικόλαος Γ. Καστανιάς.

–1849. Το 1849 γεννιέται στις Λεύκες ο Καστανιάς Γεώργιος του Θωμά. Ήταν εγγεγραμμένος στο μητρώο αρρένων της Κοινότητας Λευκών.

–1853. Το 1853 γεννιέται στις Λεύκες ο Καστανιάς Ιωάννης του Νικολάου. Ήταν εγγεγραμμένος στο μητρώο αρρένων της Κοινότητας Λευκών.

–1854. Το 1854 γεννιέται στις Λεύκες ο Καστανιάς Δημήτριος του Θωμά. Ήταν εγγεγραμμένος στο μητρώο αρρένων της Κοινότητας Λευκών.

–1861. Το 1861 γεννιέται στις Λεύκες ο Καστανιάς Κωνσταντίνος του Νικολάου. Ήταν εγγεγραμμένος στο μητρώο αρρένων της Κοινότητας Λευκών.

–1863. Το 1863 γεννιέται ο Καστανιάς Μιχαήλ του Θωμά γεωργός κάτοικος κοιν. Λευκών. Απεβίωσε το 1949.

–1874. Εγγεγραμμένοι στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1874 ο Καστανιάς Γρηγόριος του Θωμά.

–1875. Σε εκλογικό κατάλογο του Δήμου Ύριας Λευκών του 1875, υπάρχει εγγεγραμμένος ο 26χρονος Αντωνιος Κασταν(ι)άς του Νικολάου, γεωργός.

–1876. Εγγεγραμμένοι στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1876 ο Καστανιάς Δημήτριος του Νικολάου.

–1876. Σε πίνακα των γάμων που τελέστηκαν το έτος 1876 Φεβ. 1 στις Λεύκες αναφέρεται ότι ο 30χρονος Αντώνιος Καστανιάς του Νικολάου και της Ειρήνης να νυμφεύεται την 27χρονη Φλωρέντζα Παντελαίου του Μοσχονά και της Άννας.

–1877. Εγγεγραμμένοι στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1877 ο Καστανιάς Στυλιανός του Θωμά.

–1881. Εγγεγραμμένοι στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1881 ο Καστανιάς Θωμάς του Γεωργίου και ο Καστανιάς Ζαχαρίας του Γεωργίου.

–1882. Εγγεγραμμένοι στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1882 ο Καστανιάς Μιχαήλ του Αντωνίου.

–1884. Εγγεγραμμένοι στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1884 ο Καστακιάς Κωνσταντίνος του Γεωργίου, έπεσε υπέρ πατρίδος στους βαλκανικούς πολέμους (1912-1913) και ο Καστανιάς Ευάγγελος του Γεωργίου.

–1887. Το 1887 γεννιέται στις Λεύκες ο Νικόλαος  Ιωάν. Καστανιάς. Ήταν το δεύτερο παιδί από τα τρία του Ιωάννη Νικ. Καστανιά και της Αρχοντούλας το γένος Καπούτσου. Συμμετείχε στους Βαλκανικούς Πολέμους την περίοδο 1912-13.

–1888. Καστανιάς Θωμάς του Μιχαήλ. Έτος γέννησης το 1888 στις Λεύκες. Εγγεγραμμένος στο Μητρώο των Αρρένων της Κοινότητας Λευκών.

–1890. Το 1890 γεννιέται ο Καστανιάς Μαρ. Παύλος του Γεωργίου κρεοπώλης κάτοικος κοιν. Λευκών. Απεβίωσε το 1949.

–1890. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1890 στις Λεύκες ο καστανιάς Μαρής του Γεωργίου.

–1891. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1891 στις Λεύκες ο Καστανιάς Μιχαήλ του Γεωργίου γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1893. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1893 στις Λεύκες ο Καστανιάς Ιωάννης του Γεωργίου, ο Καστανιάς Δημήτριος του Ιωάννη και ο Καστανιάς Αντώνιος του Εμμανουήλ

–1894. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1894 στις Λεύκες ο Καστανιάς Σταύρος του Γεωργίου γεωργός κάτοικος Παροικιάς. Και ο Καστανιάς Νικόλαος του Κωνσταντίνου.

–1896. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1896 στις Λεύκες ο Καστανιάς Ηλίας του Γεωργίου οποίος έπεσε υπέρ πατρίδος κατά την περίοδο 1919-22, ο Καστανιάς Εμμανουήλ του Γεωργίου και ο Καστανιάς Δημήτριος του Γεωργίου.

–1900. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1900 στις Λεύκες ο Καστανιάς Αντώνιος του Κωνσταντίνου και ο Καστανιάς Νικόλαος του Εμμανουήλ.

–1902. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1902 στις Λεύκες ο Καστανιάς Στυλιανός του Μιχαήλ, ο Καστανιάς Σταύρος του Κωνσταντίνου και ο Καστανιάς Γεώργιος του Εμμανουήλ.

–1903. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1903 στις Λεύκες ο Καστανιάς Θωμάς του Γρηγορίου.

–1904. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1904 στις Λεύκες ο Καστανιάς Δημήτριος του Ζαχαρία.

–1910. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1910 στις Λεύκες ο Καστανιάς Γεώργιος του Ευαγγέλου.

–1912. Στον εκλογικό κατάλογο Αγγεριάς του 1952 είναι εγγεγραμμένη η Σταματούλα Καστανιά, έτος γέννησης 1912, όνομα πατρός Θωμάς Καστανιάς, όνομα συζύγου Ιάκωβος Σκιαδάς.

–1912. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1912 στις Λεύκες ο Καστανιάς Δημήτριος του Ευαγγέλου.

–1913. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1913 στις Λεύκες ο Καστανιάς Νικόλαος του Γρηγορίου και ο Καστανιάς Κωνσταντίνος του Ζαχαρία.

–1913. Το 1913 γεννιέται ο Καστανιάς Παναγιώτης του Γεωργίου γεωργός κάτοικος κοιν. Λευκών. Το 1949 μεταδημότευση.

–1953. Σε μαρμάρινη πλάκα, που έχει εντοιχισθεί στην πρόσοψη του Αγίου Νικολάου Λευκών, αναφέρει: «Ανεκαινίσθη ο ιερός ούτος ναός εν έτει 1953 χορηγία αξιεπαίνω Χρυσ. Μαραγκοπούλου και υιού αυτής Κωνσταντίνου | φροντίδι δε Μαρίας Βιτζηλαίου και Νικολάου Κων. Καστανιά».

–1954. Στο Ναό του Αγίου Νικολάου των Λευκών, στο μαρμάρινο υπέρθυρο της πύλης εισόδου, στο δασύλιο, υπάρχει η εξής επιγραφή: «Ο δε αγρός ιδιοκτησίας Αγγελικής Ν. Αλιπράντη εδωρήθη υπό τέκνων αυτής, Κωνσταντίνου, Θεολόγου, Ιωάννου και Γεωργίου Αλιπράντη και Παναγιώτου, του αλσυλίου δημιουργηθέντος προνοία του Νικολάου Κ. Καστανιά, εν έτει 1954».

–1959. Σε φωτογραφεία του 1959 στην Παροικιά διακρίνεται ο μαθητής Λευτέρης Καστανιάς.

–1959. 5 Απριλίου 1959 ΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΩΝ ΚΟΙΝΟΤΙΚΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ ΑΙ ΕΚΛΟΓΑΙ ΣΤΙΣ ΛΕΥΚΕΣ. - Εις τον μόνον κατελθόντα Συνδυασμόν εξελέγησαν κατά σειρά επιτυχίας οι εξής:

Προμηθεύς Γκίκας με 214 ψήφους, Ανδρέας Ι. Κονταράτος με 209, Χρ. Στέλλας 90, Χρ. Παντελαίος 76, Εμμαν. Παντελαίος 60, Εμμ. Ραγκούσης 47 και η κ. Αννέζα Αρκουλή 35, οι οποίοι θα αποτελέσουν και το Κοινοτ. Συμβούλιον. Αναπληρωματικοί: Νικ. Θεολ. Αλιπράντης 32, Δημ. Ραγκούσης 30, Νικ. Καντιώτης 28, Ιωάν. Π. Καστανιάς 27 και Φραγκ. Ραγκούσης 26.

 

–Καστανίδης:

–1847. Στον εκλογικό κατάλογο Λευκών του 1847 είναι εγγεγραμμένος ο 26χρονος γεωργός Θωμάς Γ. Καστανίδης.

 

–Καστελλάνος ή Καστελάνος: Η προέλευση του ονόματος από το castellanus –castelli praefectus, που σήμαινε αρχικά τον φρούραρχο «ακολούθως δε, κατά τους βυζαντινούς χρόνους, τον αρχηγών ενός φρουρίου, ενός πύργου, μιας φρουράς και έπειτα δόθηκε στους επιφανείς αξιωματικούς, στα υψηλά πρόσωπα του στρατού και της πολιτείας». Ο Κεφαλληνιάδης και ο Slot γράφους: Αι εξής απλαί καθολικαί οικογένειας, καταγόμενοι εκ διαφόρων μερών της Δυτικής Ευρώπης όπως οι Καστελάνοι. Στην Μάρπησσα υπάρχει περιοχή «Του Καστελλάνου» με τα ερείπια της ομώνυμης καθολικής εκκλησίας του Αγίου Αντωνίου του Καστελλάνου, χρονολογείται τον 14^ο αι.

Η οικογένεια Καστελλάνου, γνωστή και στη Νάξο από τον 17^ο αιώνα κ.α.

–1724. Έγγραφο του 1724 αναφέρεται «χωράφι είς του Καστελλάνου»

–1729. «Προικοσύμφωνο Ιωάννη Φωκιανού και Μαρούσας» Νάουσα, 30 Οκτωβρίου 1729. «Η Τζανετενάκη χήρα του μαστρο Αντώνη Γρυπάρη δίδει στην αδελφή της Μαρούσα την εικόνα των Εισοδίων της Θεοτόκου. Και η Τζενεβρένα, σύζυγος του Μιχάλη Καστελλάνου, προσφέρει στο γιό της Ιωάννη Φωκιανό, που είχε αποκτήσει από τον πρώτο άνδρα της δύο εικόνες (…). ΕΒΕ, Ξ 659.

–1812. Σε έγγραφο Τσιπίδου του 1812 «Νικόλαος ιερεύς Καστελλάνος, πρωτονοτάριος περιοχών».

–Καστέλλης ή Καστέλης ή Καστέλλι: Ένας ακόμα άρχοντας, ο σιόρ Γρηγόριος Καστέλης και ο γιός του αφέντης Πέτρος. Ο Πέτρος Καστέλης υπογράφει σε πολλά έγγραφα της Παροικιάς ως ένας από τους πρόκριτους της πόλης.

–1710. Στις 22 Σεπτεμβρίου 1710 εμφανίστηκαν στον εκλαμπρότατων και πανοσιώτατον Καστέλλι, Αποστολικό Επισκέπτη, ο σινιόρ Τζιοβάνι Μπατίστα Γιράρδι, εφημέριος του καστελίου της Νάουσας, ο σινιόρ Γρηγόριος Καστέλλι, ο σινιόρ Μπατίστα Τικαρόλι, ο σινιόρ Σάντι Τζουλιάνι, επικεφαλής όλων τοων χριστιανών Λατίνων, στο όνομα των οποίων παρεκάλεσαν την Εκλαμπρότατη Πανοσιώτατη αφεντιά του, να παρουσιάσει στην Αγία Αποστολική Έδρα, τα βασανυστύρια και τις ζημιές που γίνονται από τους περαστικούς κουρσάρους, κυρίως χριστιανούς, γι’ αυτό με δάκρια ζητούν τη βοήθεια και προστασία της Αγίας Έδρας, με την επίκληση της μεσολαβήσεως της, με το να γράψει και απαγορέψει σε όλους του Καθολικούς Χριστιανούς με τιμωρία και αφορισμό και άλλες εκκλησιαστικές τιμωρίες, να μη τολμήσει κανείς να πειράξει, ούτε τη ζωή, ούτε την περιουσία αυτών των Καθολικών Χριστιανών, αφού δεν μπορούν με άλλο να βάλλουν φραγμό στην απληστία και αυθάδεια με την οποία οι πειρατές κακομεταχειρίζονται αυτούς τους πιστούς του νησιού.

–1710. Χωράφι στον Έλιτα σύμπλιος Πετράκης Καστέλλης.

–1710. Χωράφι … σύμπλιος Ανδρουλάκης Σπυρίδος κεσίμι [έκαμα το αλλαξιά με τον Μαρκόπουλο χωράφι Καστροβούνι Καστέλλης κεσίμι άλλαξα το με τον όμοιον].

–1726. «Προικοσύμφωνο Τζάνε Φωκιανού και Μαργαρίτας Καστέλη» Νάουσας, 6 Δεκεμβρίου 1726. «Η Μαρούσα του μακαρίτη σιόρ Γρηγορίου μαζί με το γιός της αφέντη Πετράκη Καστέλη, δίδουν στη κόρη και αδελφή Μαργαρίτα ….

–1732. Πρακτικό εξουσιοδοτήσεως απεσταλμένου του κοινού Παροικιάς, κατά τη Γενική Συνέλευση στις 17 Ιανουαρίου 1732 αναφέρεται ο Πέτρος Καστέλης.

–1733. Σε προικοσύμφωνο Παροικιάς 10 Νοεμ. 1733 «ένα χωράφι εις τον Λούρο, έχει την εκκλησίαν Τίμιον Πρόδρομον σύμπλιος Πετράκης Καστέλλης».

–1734. Πρακτικό εκλογικής επιτροπής του κοινού της Παροικιάς στις 18 Ιανουαρίου 1734, αναφέρεται ο Πέτρος Καστέλης.

–1734. Στις 24 Φεβρουαρίου 1734, οι προεστοί και επίτροποι του κοινού Παροικιάς Πάρου, με συστατικό γράμμα βεβαιώνουν ότι ο κάτοικος του νησιού τους, γαλλικής καταγωγής, Γιόζε Ντάλες, δια της βίας και παρά τη θέλησή του συνεργάστηκε με ξένους πειρατές, ένας εκ αυτών είναι ο Πετράκης Καστέλης.

–1737. Πρακτικό εκλογής επιτρόπου του κοινού της Παροικιάς την 1^η Μαρτίου 1737 αναφέρεται ο Πέτρος Καστέλης.

–1738. Πρακτικό εκλογής επιτρόπου του κοινού της Παροικιάς τον Μάρτιο του 1738 αναφέρεται ο Πέτρος Καστέλης.

–1739. Πρακτικό εκλογής επιτρόπου του κοινού της Παροικιάς στις 14 Απριλίου του 1739 αναφέρεται ο Πέτρος Καστέλης.

–1739. Πρακτικό εκλογών κατά την Γεν. Συνέλευση στις 30 Αυγούστου 1739 απεσταλμένου των κοινών της Πάρου στην Κωνσταντινούπολη, εκλέγουν τον Νικόλαο Μαυρογένη, προκειμένου να διαπραγματευθεί τα οικονομικά θέματα του νησιού. Αναφέρεται ο Πέτρος Καστέλης

 

–Καστρήνσιος: Ο Παΐσιος Καστρήνσιος ήταν από τα Άγραφα.

–1793. Στις 11 Σεπτεμβρίου 1793 αγοράζει ο Παΐσιος Καστρήνσιος μισό αμπέλι από τον Ελευθέριο Αντ. Μαρίνο, στην θέση Άμπελο ανατολικά της Παροικιάς.

–1794. Ο ιερομόναχος Παΐσιος Καστρήνσιος αναφέρεται σε έγγραφο Παροικιάς στις 30 Νοεμβρίου 1794 ανταλλαγής κτημάτων.

–1796. Ο ιερομόναχος Παΐσιος Καστρήνσιος στις (Παροικιά 20 Αυγούστου 1796) αγοράζει αμπέλι στη θέση Χωριδάτζι από τον Μάρκο Περούλη.

–1808. Σε έγγραφο Παροικιάς, 10 Απριλίου 1808 ο ιερομόναχος Παΐσιος Καστρήνσιος αναφέρεται ότι εισέπραξε δάνειο από τον σιορ Αντωνάκη Χριστοφόρου.

–1812. Στις 10 Αυγούστου 1812 ο ιερομόναχος Παΐσιος Καστρήνσιος συντάσσει Κατάλογο ακινήτων της Ευαγγελίστριας.

–1812. Στις 14 Αυγούστου 1812 ο ιερομόναχος Παΐσιος Καστρήνσιος συντάσσει την διαθήκη του την Παροικιά.

–1813. Το 1813 αναφέρεται θάνατος του οικονόμου του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου Παροικιάς, Καστρήνσιου Παΐσιου.

–Καστριζάς;:

–1755. Σε εκλογή απεσταλμένου στην Κωνσταντινούπολη από το κοινό Πάρου σε Γενική Συνέλευση στις 23 Αυγούστου 1755 μαρτυρείται ο Μιχάλης Καστριζάς ;.

 

–Καστρομένος ή Καστρωμένος: Το Καστρωμένος ανήκει στην κατηγορία των κακώνυμων επωνύμων, που αντικαταστάθηκε από το Καστριώτης. Η προέλευση δε του ονόματος από τη λέξη κάστρο.

–1664. Ανακαινιστής της Παναγίας Θεοσκέπαστης στη Νάουσα, σε επιγραφή του υπέρθυρου του ναού, του 1664, ο ιερεύς Αντώνιος Καστρωμένος: «Ανεκηνήστη ο ναός της ηπε-ραγίας Θ(εοτό)κ(ου) και αυπαρθένου Μαρήας εκ βό-θρου ονομαζομένι θεωσκέπαστη ηπ(ο) Παπαντονήου το επήκλη Κα(σ)τρομένος.

 

–Καστρούνης ή Καστρουνής: Επώνυμο πατριδωνυμικό, τοπωνυμικό, ο προερχόμενος από το Κάστρο. Πρόσφυγες της Σύμης, ήρθαν στην ελεύθερη Ελλάδα την δεκαετία του 30'.

Η οικογένεια Καστρούνη μαζί με τις οικογένειες Κατρή, Καρανίκη και Κουτσουράκη που επίσης ήρθαν την ίδια περίοδο από την Σύμη στην Πάρο, έφεραν μαζί τους και τα μυστικά της σπογγαλιείας.

Ο Φώτης Καστρουνής του Σωτήρη γεννήθηκε στη Σύμη των Δωδεκανήσων το 1911 ή το 12. Την εποχή εκείνη τα Δωδεκάνησα ήταν υπό Ιταλική κατοχή και ως εκ τούτου είχε Ιταλική υπηκοότητα. Έλαβε μετράς το 1940 στο αλβανικό μέτωπο κατά των Ιταλών, μετά την κατάρρευση του μετώπου επέστρεψε στην Πάρο όπου ζούσε από το 1933. Τον συνέλαβαν οι Ιταλοί γιατί πολέμησε εναντίον τους, όταν συνθηκολόγησαν οι Ιταλοί με τους συμμάχους ο Φώτης Καστρουνής βρισκόταν στις φυλακές της Καλλιθέας και από εκεί βρέθηκε στο στρατόπεδο Βρανδεμβούργου της Γερμανίας.

–1907. Το 1907 γεννιέται ο Καστρουνής Ελευθέριος του Σωτήρη ναυτικός κάτοικος της Κοιν. Παροικιάς.

–1910. Το 1910 γεννιέται ο Καστρουνής Γεώργιος του Σωτήρη ναυτικός κάτοικος της Κοιν. Παροικιάς.

–1911. Το 1911 γεννιέται ο Καστρουνής Φώτιος του Σωτήρη ναυτικός κάτοικος της Κοιν. Παροικιάς.

–1949. Σε ομαδική φωτογράφιση στις 26-4-1949 του Σπογγαλιευτικού Συνεταιρισμού Πάρου διακρίνονται οι: Φώτης Καστρούνης, Ευαγγελία Καστρούνη και Ελευθέριος Καστρούνης.

–1953. Στο εκλογικό κατάλογο Παροικιάς του 1953 είναι εγγεγραμμένη η Καστρουνή Ευαγγελία όνομα συζύγου Φώτιος, όνομα πατρός Νικόλαος Μαυροκέφαλος.

–1953. Στο εκλογικό κατάλογο Παροικιάς του 1953 είναι εγγεγραμμένη η Καστρουνή Ευαγγελία όνομα συζύγου Ελευθέριος, το γένος Ιωάννης Λεοντής.

–1963. Σε μαθητική φωτογραφία των Χριστουγέννων του 1963 απεικονίζεται ο μαθητής Σωτήρης Καστρουνής.

–1970. Δέσποινα Πώλου το γένος Καστρουνή σε έγγραφο του 1970. Σημαντική η κοινωνική της προσφορά.

 

–Καστρωμένος: Βλέπε Καστρομένος

–Κασώτης: Βλέπε Κασιώτης.

–Κατακουζηνός: Βλέπε Καντακουζινός.

–Κατζούλης ή Κατσούλης: Γνωστό επώνυμο στην Κρήτη (Σητεία, Κρουσώνα, Καμηλάρι, Γεράνι Ρεθ., κα.α) με τον τύπο Κατσούλης, Καζούλης (Χανιά), Κατσουλιέρης (Ηράκλειο), Κατσουλιεράκης (Καρωτή Ρεθ.) και Κατσουλάκης.

Η μεγάλη παρουσία του ονόματος κάνει δυνατή την ετυθμολογία του από την κρητική λέξη κατσούλα, -λι, =γάτα. Έτσι το ετυμολογεί ο Στεργιος Σπανάκης ή και κατσούλι, είδος φυτού. Αλλά όπως δείχνουν οι παρακάτω μαρτυρίες και από το βενετικό Cazza –iola –zola= mestola κουτάλα, μυστρί και επαγγελματικό όπως δείχνουν οι τύποι Κατσουλιέρης και Κατσουλάριος. Ο τύπος Καζούλης πιθανόν από Caza, Casolla, Casol.

Αναφορές σε έγγραφα έχουμε μεταξύ στρατευσίμων Χανίων το 1536 Dimitris Cazulis, Γεώργης Κατσούλης Σγουρολέος, και Κατσούλης Νικόλας Αγριομολέος σε έγγραφα του 1583. Επίσης μεταξύ οφειλετών παχτωτών Λασιθίου το 1583 Γιάννης Κατσουλάριος του ποτέ Μιχελή. Σε αναφορά των Σφακιανών το 1594 στον προβλεπτή Χανίων Pasqualigo υπογράφει «Εγω καπετάν Γιάννης Πάτερος Κατσούλης». Ο Καπετάνιος Κατζούλης στα Σφακιά σε έγγραφο του 1660. Μεταξύ ραγιάδων Σφακίων τουρ. Έγγρ. 1674 Γιώργης υιός Κατσούλη υιός Βάρδα.  

–1848. Στα δημοτολόγια Ερμούπολης είναι εγγεγραμμένος ο παριανός 20χρονος σιδηρουργός Ιωάννης Κατζούρης [ίσως παραφθορά του Κατζούλης-Κατσούλης] . Έδωσε όρκο στις 11 Μαΐου 1848.

–1866. Στις 14 Ιουνίου 1866 ο 27χρονος εργάτης από την Πάρο Ιωάννης Κατζούλης [Κατσούλης] του Ιάκωβου και της Άννας, παντρεύεται στην Ερμούπολη την 23χρονη από την Θήρα  Μεταξά Μαρούλα, του Αθανασίου και της Ρόζας Βασιλείου.

 

–Κατζούρης: Βλέπε Κατζούλης

 

–Κατός:

–1906. Το 1906 γεννιέται ο Κατός Εμμανουήλ του Γεωργίου εργάτης κάτοικος Παροικιάς.

–1949. Το 1949 ο Κατός Εμμανουήλ του Γεωργίου εργάτης κάτοικος Παροικιάς διαγράφετε από τον εκλογικό κατάλογο Παροικιάς ως εγγεγραμμένος σε άλλη Κοινότητα..

 

–Κατραμάδος: Πρόσφυγες από την Μικρά Ασία. Συνεχίζει από θηλυγονία με την οικογένεια Χαμηλοθώρη.  

–1922. Μωρό ασυνόδευτο? από την Μικρά Ασία καταφτάνει στην Πάρο, με το όνομα Μαργαρίτα Κατραμάδου. Παντρεύτηκε Ναουσαίο, ίσως Χαμηλοθώρη. Μετά την κατοχή  μετοίκησε στην περιοχή Αιγάλεω (Αθήνα). 

 

–Κατρής: Καταγωγή από το νησί Σύμη των Δωδεκανήσων, ήρθαν καραβοκύρηδες στην Πάρο το 1925 λόγο της Ιταλικής κατοχής, ενώ πριν ήταν στην Σύρο για 3 χρόνια.

Η οικογένεια Κατρή μαζί με τις οικογένειες Κουτσουράκη και Καστρούνη που επίσης ήρθαν την ίδια περίοδο από την Σύμη στην Πάρο, έφεραν μαζί τους και τα μυστικά της σπογγαλιείας.

–1887. Γεννιέται στη Σύμη ο Κατρής Νικόλαος του Μιχαήλ (γεν. 1887) ναυτικός κάτοικος Παροικιάς. Σύζυγός του η Άννα. Τέκνο τους ο Νικόλαος.

–1913. Γεννιέται το 1913 η Χαριτωμένη Κατρή του Νικολάου και της Μαρίας. Σύζυγός της ο Αντώνιος Μουστάκας και τέκνα τους η Μαρία και η Νίκη.

–1915. Το 1915 γεννιέται ο Κατρής Μιχαήλ του Νικολάου ναυτικός κάτοικος Παροικιάς. Σύζυγός του η Ουρανία Παρούση και τέκνα τους ο Νίκος, η Μαρία, η Ειρήνη, ο Χαράλαμπος και η Γεωργία.

–1918. Το 1918 γεννιέται ο Κατρής Αγαπητός του Νικολάου ναυτικός κάτοικος Παροικιάς. Σύζυγός του η Άρτεμις Απ. Δελικανάκη και τέκνα τους η Μαρία (1946) και η Ελευθερία (1950).

–1922. Το 1922 γεννιέται ο Κατρής Ευάγγελος του Νικολάου και της Μαρίας, ναυτικός κάτοικος Παροικιάς. Σύζυγός του η Μαρία Χαλαβατζή και τέκνα τους ο Νίκος (1955), η Ειρήνη (1956) και η Ρωμαλία (1962).

–1946. Γεννιέται η Μαρία Κατρή του Αγαπητού και της Άρτεμις. Σύζυγός της ο Σαντορινιός Αρχιμήδης και τέκνα τους ο Νίκος και ο Άγης.

–1949. Σε ομαδική φωτογράφιση στις 26-4-1949 του Σπογγαλιευτικού Συνεταιρισμού Πάρου διακρίνεται το ζεύγος Αγαπητού Κατρή.

–1950. Γεννιέται η Ελευθερία Κατρή του Αγαπητού και της Άρτεμις. Σύζυγός της ο Δημήτρης  και τέκνο τους ο Βασίλης.

–1953. Στο εκλογικό κατάλογο Παροικιάς του 1953 είναι εγγεγραμμένη η Κατρή Μαρία όνομα συζύγου Νικόλαος, όνομα πατρός Λεωνίδας Τσαταλιός, η Κατρή Ουρανία, όνομα συζύγου Μιχαήλ, όνομα πατρός Χαράλαμπος Παρούσης και Κατρή Άρτεμις όνομα συζύγου Αγαπητός, όνομα πατρός Απ. Δεληκανάκης.

–1955 Γεννιεται το 1955 ο Νίκος Κατρής του Ευάγγελου και της Μαρίας.

–1956 Γεννιεται το 1956 η Ειρήνη Κατρή του Ευάγγελου και της Μαρίας.

–1959. 5 Απριλίου 1959 ΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΩΝ ΚΟΙΝΟΤΙΚΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ ΠΑΡΟΙΚΙΑ: Εγγεγραμμένοι 2.614 εψήφισαν 1.392, άκυρα και λευκά 3.

Ο Συνδυασμός κ. Ανδρέα Μαρινόπουλου έλαβεν 764 ο δε Συνδυασμός του κ. Μιχ. Κρίσπη 628.
Παραθέτομεν εν λεπτομερεία τους σταυρούς προτιμήσεως τους οποίους έλαβεν έκαστος.

1) Μαρινόπουλος Αθαν. Ανδρέας 626, Δενέγρης Στυλιανός 110, Μονδάνος Ανδ. Αντ. 105, Κατρής Ν. Αγαπητός 103, Βενιζέλος Π. Ραγκούσης 94, Μπάος Π. Αντ. 66, Μαύρης Γ. Αντ. 66, Καπούτσος Γ. Δημ. 60, Σιλβέστρος Π. Κωνστ. 55, Καλακώνας Μενέγου Σάββας 44, Μαλατέστας Μιχ. Κωνστ. 41 κλπ.

2) Κρίσπης Ν. Μιχαήλ 380, Φραγκούλης Νικολ. Ιωάννης 158, Σαρρής Μιχ. Νικόλαος 111, Τσαντάνης Φ. Παναγ. 82, Κυριαζάνος Ι. Μάρκος 66, Αργυρόπουλος Δημ. Ιωάννης 63, Μουρλάς Σπ. Γεώργιος 61, Φωκιανός Δημ. Βασίλειος 53, Κρητικός Γ. Παναγ. 49, Γκίκας Ι. Αναστ. 45, Σπανός Εμμαν. Αντ. 41 κλπ οι οποίοι παραλείπονται ελλείψει χώρου.

Σύμβουλοι εξελέγησαν οι 5 πρώτοι εκ του πρώτου Συν/σμού και οι 4 εκ του δευτέρου.

–1962 Γεννιεται το 1962 η Ρωμαλία Κατρή του Ευάγγελου και της Μαρίας.

 

–Κατσαΐτης:

–1827. Στα δημοτολόγια Παροικιάς (συμπεριλαμβάνεται και η Αντίπαρος) είναι εγγεγραμμένος ο 26χρονος Κατσαΐτης Γεράσιμος.

–1847. Στον εκλογικό κατάλογο Παροικιάς (συμπεριλαμβάνεται και η Αντίπαρος) είναι εγγεγραμμένος ο 46χρονος ναύτης Κατσαΐτης Γεράσιμος.

–1850. Ενώπιον του συμβολαιογράφου Παροικιάς Θεοδώρου Καμπάνη και των μαρτύρων Γερασίμου Κατσαΐτη, ναυτικού και του Ιωάννου Β. Περαντινού, κτηματίου, δημοτών Πάρου, οι Νικόλαος Βατιμπέλας και Ιωάννης Τζουμέτης κτηματίες και κάτοικοι Μαρπήσσης πωλούν στον Σταμάτη Καρυστινό το χωράφι στην τοποθεσία Δασωνάρι, συνορευόμενο με την … Μουδάτσου, για 200δρχ. Στις 1 Ιουνίου 1850.

–Κατσαλούμης:

–1831. Στις 21 Οκτωβρίου 1831, σωτήρια επιστολή των κατοίκων της Πάρου προς τον επίτροπο Αιγαίου Πελάγους, για τα δεινά των κρητών νέοαποίκων εναντίων των ντόπιων. Υπογράφει… ο Γ. Κατσαλούμης.

 

–Κατσαλούρης:

–1847. Στον εκλογικό κατάλογο Παροικιάς (συμπεριλαμβάνεται και η Αντίπαρος) είναι εγγεγραμμένος ο 58χρονος ράπτης Κατσαλούρης Νικόλαος, απεβίωσε το ίδιο έτος.

 

–Κατσαούνης ή Κατζαούνης:

–1682. Έγγραφο αγοραπωλησίας που είχε δημοσιευθεί στα «ΠΑΡΙΑΝΑ» το 1983 από την συλλογή του Σίμου Συμεωνίδη σχετικά με την Καθολική Συνοικία στην Παροικία.

+ Εις δόξαν Χριστού αμήν, 1682 εν μηνί μαρτίου 30 κατά το παλαιό. Προσκαλεσμένος εγώ ο νοτάριος υπογεγραμμένος Παροικίας από ένσταση της κερ’ Αντριάνας θυγάτηρ του ποτέ Ιωάννη Καλαβρέ, γυνή του πατρόν Φραντζέσκου Ρόσι ομάδι με την αδελφήν της την κερά Μαρία οι οποίες λέγουσι πως τους ευρίσκεται κληρονομική της άνωθεν Αντριάνας από την Άννα θυγάτηρ του ποτέ μαστο Γιάκουμου Αρτήμη μία εκκλησία καλούμενη Άγιος Νικόλαος ο Αρρανός εν τη τοποθεσία Καινούργιο Πηγάδι καθώς παρών την σήμερον εμαρτύρησαν η κεράτζα της και η αδελφή της μάνας της αυτής Αντριάνας πως είναι η εκκλησία ιδική των ονομαζόμενες Ειρήνη και Μαργαρίτα, σύμπλιος της αυτής εκκλησίας Τζώρτζης Χριστιανόπουλος και Μιχάλης Κατζαούνης και Πατίστας Ντουλόνος και Μαρκάκης Καλλέργης, η οποία κέρ Αντριάνα προβλέποντας και καταλεπτώς γνωρίζοντας ότι εφοβέριζε κίνδυνος κατά κράτος χαλασμού, διά τούτο πρίν χαλάσει εβουλήθηκε να προμηθέψη να την ανακαινίση και να την αναστήση διά ψυχινήν της σωτηρίαν και παντοτεινόν μνημόσυνον αυτηνής και των γονέων της και των κληρονόμων της με το να των τηνε αφιερώσουν δορυφόρων διά πάντοτε – λοιπόν βουλόμενοι συνγνωμικώς το άνω αντρόγυνο, ήγουν ο πατρόν Φραντζέσκος και η συμβία του Αντριάνα έχοντας παντοία γνώμη ως άνωθεν μαρτυρούσι οι άνωθεν Ειρήνη και Μαργαρίτα η κεράτζαν της πώς είναι καθολική νοικοκυρά και κληρονόμησα γνωρίζοντας το συμφέρον της ψυχής της και διά καλόν επιτηρητήν τον ευλαβέστατον εν ιερεύσι προ Φραντζέσκο Κρίσπο καπελάνο του αλτάριου του λατίνου εις την κερία την Καταπολιανή τον οποίο στερκτοί αποφασιστικά θέλουν και ελεύθερα χωρίς κανενός παρακίνηση προσηλώνουν, δόνουν, χαρίζουν και απαρατούν από την σήμερον τουν αυτόν ναόν με πάσαν του δικαίωμα που τον αγκίζει να ημπορή να κτίση, να αναστήση και να αυξήση και ως ορέγεται διά καλύτερον εις αυτόν να πράξη ως πράγμα ιδικόν του:

-ξεκαθαρίζοντας ότι όποτε θεού θέλημα είχε γενεί ο Μπατίστας ο υιός της άνωθεν Αντριάνας άξιος ιερεύς και επιτήδειος διά την υπηρεσίαν ταύτης της Εκκλησίας να προτιμάται υπέρ άλλου μετά τον θάνατον του ειρημένου Κρίσπου καθολικού εφημέριου να έχη την χάριν να εφημερεύει την αυτήν εκκλησίαν. Έστον τας ακόμη και τούτο, να έχουν μέσα εις τον αυτόν ναόν την μπαντοτεινή τως κατοικίαν, να θάβουνται και να μνημονέβουνται αιωνίως αυτοί και οι γονοί των και οι κληρονόμοι των και αν κανείς από τους κληρονόμους τονε κληρονόμος είχε αμφιβάλει εναντίον της θεαρέστου κανά πληρή κοντάνα της κατά καιρούς αφεντίας ριάλια 20 και να κληρονομά και την κατάρα του αγίου και των γονέων τως, μάλιστα να διαφεντέρουν και να ξεμηστεύουν από πάσαν κακότροπον άνθρωπον τον αυτόν υπηρέτην λεγόμενον Κρίσπον ως καθολικό οικοκύρη και κληρονόμο τους και ειρηνικού και παντοτεινό Ποσέσο διά το οποίον εις βεβαίωσιν τοιαύτης μισταποδόσεως προσκαλούμεν και μάρτυρες παρακαλετοί εις ασφάλειαν:

-διά μαρτυρίας του Τζώρτζη Λαζανιά

-δια μαρτυρίας του Ιωάννη Καλόπλαστου

Διά μαρτυρίας του Μανθέου Μπαρπέρη Κρητικού

Πέτρος ιερεύς Βιτζαράς νοτάριος Παροικίας έγραψα

(Τ.Σ.) Εμείς ANTONIO SPIRIDO Πρόξενος Βενετίας στην Πάρο βεβαιώνουμε την υπογραφή του ανωτέρω παπά Πέτρου Βητζαρά καθώς και την αυθεντικότητα του αντιγράφου της ανωτέρω πράξεως.

Πάρος 18 Απριλίου 1684 νέο ANTONIO SPIRIDO CONSOLE VENETO

Εμμανουήλ Κομητάς Προξενικός Καντζιλιέρης.

–1795. Το 1795 αναφέρεται ο Κατσαούνης Κρεούζα.

–1810. Ομολογία προεστώτων Λευκών, 1810, 13 Μαρτίου. «Οι προεστώτες των Λευκών Ιωάννης Βλασαμής, Ανδρέας Ραγκούσης, Βασίλειος Χανιώτης, ο ιερέας Νικόλαος Παντολέων που γράφει στο όνομά του μαστρο Γεωργίου Δρακάκη, και ο Αρκάς Νικόλαος, ο γράψας και το έγγραφο, ομολογούν και φανερώνουν ότι έστειλαν τον κοινόν αποκόφτην κυρ Μοσχονά Χανιώτη και ετήμασε θεόψυχα όλα τα πράγματα του μακαρίτου Αντωνίου Κατζαούνη και της γυναίκας του Κρεούζας. Τα εκτίμησε δε για 440 γρόσια. (Παριανά 81).

–1810. Μια από τις ανιψιές του Χωροεπίσκοπου Λευκών Γαβριήλ Καλόπλαστου, η Μαρία Κατζαούνη του Αντωνίου και σύζυγος του Νικόλα Ασβεστά ζούσε στην Σμύρνη. «δημοσιακό και πωλητικό γράμμα», Σμύρνη 11 Ιουλίου 1810. Πωλεί στην αδερφή της Αργυρώ τα πατρικά και μητρικά αυτής ευρισκόμενα εις την Πάρον από αμπέλια, χωράφια, περιβόλια κλπ για 200 γρόσσια. (ΠΑΡΙΑΝΑ 81).

 

–Κατσαρός ή Κατζαρός: Είναι εκ του επιθέτου κατσαρός, ο έχων κατσαρά μαλλιά.

–1823. Την 1η Νοεμβρίου 1823, έπεμψε τας εν λόγω επιταγάς με τον Αναστάση Ρεϊζη Τζιρογώτη προς τον εν Ναούση Γεώργιο Βιτζαρά. δια να φροντίσει να εισπράξει το ποσό και να το εγχειρίσει προς τον ξάδερφο του Νικόλαο Κατζαρό συγκατοικούντα μετ' αυτού εις την εν Ναούση κατοικίαν του.

 

–Κατσελίδης:

–1925. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 25 Ιανουαρίου 1925, είναι εγγεγραμμένος ο Αθανάσιος Αντωνίου Κατσελίδης, ετών 57, κάτοικος Αθήνας, έγγαμος.

–1946. Σε εκλογικό κατάλογο της Κοινότητας Μάρπησσας στις 30 Απριλίου 1946 υπάρχει εγγεγραμμένος ο Κατσελίδης Αθανάσιος του Αντωνίου, 77 ετών συνταξιούχος, κάτοικος Μάρπησσας.

–1950. Σε εκλογικό κατάλογο του 1950 του Δήμου Μάρπησσας είναι εγγεγραμμένη η Κατσελίδου Αριέττα σύζυγος Αθανάσιος, όνομα πατρός Αντώνιος Τσιγώνιας, κάτοικος Μάρπησσας.

 

–Κατσουλάκος:

–1947-48. Διοικητής του Σταθμού Χωροφυλακής της Κοινότητας των Λευκών Πάρου από το 1947-48 ο Γρηγόριος Κατσουλάκος από τον Ν. Λακωνίας.

 

–Κατσούλης: Βλέπε Κατζούλης

 

–Κατσούρης:

–1946. Σε εκλογικό κατάλογο της Κοινότητας Νάουσας στις 30 Απριλίου 1946, υπάρχει εγγεγραμμένος ο 28χρονος κάτοικος Νάουσας, Κατσούρης Παντελής του Πέτρου, ναυτικός.

 

–Κατσουρός: επίθετο παρατσούκλι. Κοινό σε όλη την ελληνική επικράτεια.

–1822. To μεγάλο και επιβλητικό αρχοντικό του Σιόρ Μιχελή Κρίσπη, Δημογέροντα και πληρεξουσίου, με τα υστεροαναγεννησιακά μαρμάρινα παράθυρα, δίπλα στην εκκλησία Σεπτεμβριανή, προικοδοτήθηκε στη Σύζυγό του Κατίγκω Ν. Μάτσα το 1822 από τη Μητέρα της Ραμπελιώ Ν. Μάτσα, γένος Νικολάου Ιωάν. Δελαγραμμάτη, καθώς και άλλα υποστατικά. Γόνοι του σιόρ Μιχελή Κρίσπη και της Κατίγκως Μάτσα-Δελαγραμμάτη είναι οι οικογένειες: Γιάννη Βας. Γράβαρη, Συμβούλου Επικρατείας, Φλωρίτσας Ψαλτάκη-Βλάχου, Νικολάου και Μιχαήλ Κρίσπη, Ρένας Κρίσπη-Λάζαρη (σημερινή ιδιοκτήτρια), Γιάννη Μαρινάκη, Ειρήνη Ρούσσου, η οικογένεια Τώλη Δημητρακόπουλου, αντιναυάρχου, Αγνής Δημητρακοπούλου-Βάγια, Γιάννη Βάγια, καθηγητή Εθν. Μετσόβιου Πολυτεχνείου, Βασίλη Κατσουρού, Ρενέ Ζάννου, Ολυμπιάδος Βενιέρη – Αγγελοπούλου κ.α.

–1914. Γεννιέται στην Πάρο το 1890 η Αντωνίνα Δημητρακοπούλου του Παναγιώτη Δ. Δημητρακόπουλου (1849-1910) και της Αικατερίνης Κ. Κρίσπη (1855-1945).  Απεβίωσε το 1967 στην Αθήνα. Ήταν παντρεμένη από το 1914 με τον γυμνασιάρχη Ι. Κατσουρό και απέκτησαν ένα γιό.

–Κατσίμπαρος:

–1985. Κατσίμπαρος … Καταγωγή από Καλαμάτα, έτος 1985.

 

–Κατσίπης:

–1899. Στα δημοτολόγια Ερμούπολης είναι εγγεγραμμένος ο παριανός 22 ετών εργατικός Αντώνιος Γεωρ. Κατσίπης άγαμος. Έδωσε όρκο στις 15 Ιανουαρίου 1899.

 

–Καφούρος: Καταγωγή από την Σαντορίνη.

–1904. Το 1904 γεννιέται η Καφούρου Βασιλεία του Γεωργίου, μετέπειτα σύζυγος του Ασωνίτη Ιωάννη.

–1910. Διμοδιδάσκαλος στο μονοτάξιο δημοτικό σχολείο Μάρπησσας ο Γεώργιος Καφούρος με 75 μαθητές το 1910.

–1924-1930. Δάσκαλος Νάουσας Γεώργιος Καφούρος.

–1925. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 2 Δεκεμβρίου 1925, είναι εγγεγραμμένος ο Αρτέμιος Γεωργίου Καφούρος, ετών 21, άγαμος.

–1950. Σε εκλογικό κατάλογο του 1950 του Δήμου Μάρπησσας είναι εγγεγραμμένη η Καφούρου Αναστασία του Γεωργίου κάτοικος Μάρπησσας (γεν. 1906).

 

–Καψάλης:

–1897. Στις 19 Νοεμβρίου 1897 η παριανή Καψάλη Γ. Βασιλική 55 ετών [συγγενής] οικιακά κάτοικος Σύρου δηλώνει τον θάνατο της Πιπίνου Δ. Δημητρία 85 ετών χήρα κάτοικο Ερμούπολης. Ασθένεια: Άσθμα.

 

–Κέκας:

–1940. Διδάσκαλος του Δημοτικού Σχολείου Παροικιάς κατά την περίοδο 1940-1941 ο Παναγιώτης Κέκας.

–Κεμπάμπης: Ίσως επώνυμο παρωνύμιο από την τουρκική λέξη κεμπαπ (κομμάτια ψητού κρέατος). Καταγωγή από την Μικρά Ασία. Ο Παριανός κλάδος ήρθε το 1956 από τη Αυστρία όπου ήδη από τον 17^ο έως το 19^ο αιώνα παρατηρείται μεγάλη ελληνική αποικία.

–1956. Ευθύμιος Κεμπάμπης ο γιατρός της Πάρου για πολλά χρόνια, καταγωγή από την Ρουμανία (Έλληνας γεννημένος στην Ρουμανία) 1956.

Γεννήθηκε στην Αυστρία το 1928 και πέθανε στην Πάρο, στις 5 Απριλίου 2008. Οι γονείς του ήταν Έλληνες της διασποράς, που ζούσαν στο Γαλάτσι της Ρουμανίας, όπου υπήρχε ελληνική κοινότητα. Εκεί πέρασε τα παιδικά του χρόνια και διδάχθηκε τα εγκύκλια μαθήματα μέχρι τη λήξη του πολέμου.

Κατά τον διαχωρισμό της Ρουμανίας, η οικογένεια Κεμπάμπη, εγκαταστάθηκε στον Πειραιά. Μέσα σε δύσκολη οικονομική κατάσταση, κατόρθωσε να σπουδάσει στο πανεπιστήμιο Αθηνών, αποκτώντας το πτυχίο της ιατρικής. Στη συνέχεια πήρε την ειδικότητα του χειρουργού στο «Τζάνειο» νοσοκομείο, ενώ παράλληλα εργαζόταν και στην ιδιωτική κλινική «Άγιος Σώστης».

Το 1959 παντρεύτηκε την Ξένη Ανδριανού, με την οποία απέκτησε την Ασπασία-Ελένη, τον Παναγιώτη και την Ιωάννα. Διορίστηκε στον υγειονομικό σταθμό του νησιού, που βρισκόταν στο σημείο που βρίσκεται σήμερα το «Βελέντζειο Κέντρο Υγείας Πάρου». Τη δεκαετία του 1960 που η Πάρος υγειονομικά ήταν ξεχασμένη, ο Κεμπάμπης, με το θάρρος, την τόλμη και την αποφασιστικότητα του και φυσικά με τις άξιες βοηθούς του, μαίες, νοσηλεύτριες, κ.α., πραγματικά έσωζε ζωές!  Στο διάστημα τις δωδεκάχρονης θητείας του, στον υγειονομικό σταθμό πραγματοποίησε πάνω από επτακόσιες χειρουργικές επεμβάσεις, πολλές από αυτές ήταν δύσκολα περιστατικά που απαιτούσαν αντιμετώπιση σε νοσοκομείο.

Το 1971 παραιτήθηκε από τον υγειονομικό σταθμό και ασκούσε το λειτούργημα του στο ιδιωτικό του ιατρείο, μέχρι το 2004, που συνταξιοδοτήθηκε. Ασχολήθηκε με τα κοινά και το 1978 εκλέχθηκε Πρόεδρος της Κοινότητας Παροικιάς.

–1975. Κοινοτικαί Εκλογαί 30 Μαρτίου 1975. Τα αποτελέσματα των εκλογών

Οι νέοι Πρόεδροι και Σύμβουλοι των Κοινοτήτων της Πάρου και Αντιπάρου

Σε δημόσια συνεδρίαση το Ειρηνοδικείο Πάρου ανακήρυξε τους προέδρους και τους τακτικούς συμβούλους των Κοινοτήτων Πάρου και Αντιπάρου.

ΚΟΙΝΟΤΗΣ ΠΑΡΟΥ

Θ. Μπιζάς (πρόεδρος), Ε. Κόντες, Β. Σκαραμαγκάς, Α. Καλακώνας, Δ. Σιφναίος, Ι. Σαρρής (συνδυασμού «Νέα Πάρος») και Α. Μαρινόπουλος, Πολυξένη Κεμπάμπη, Ι. Αλιπράντης (του συνδυασμού «Πρόοδος») σύμβουλοι.

 

–Κεντρινός:

–1829. Ο ονομαστικός κατάλογος των μαθητών του Αλληλοδιδακτικού Σχολείου της Νάουσας του σχολικού έτους 1829.

«Οι μαθητευόμενοι εις την Αλληλοδιδακτικήν Σχολήν της κομοπόλεως Ναούσης»

Βασίλειος Κεντρινός ετών 17.

 

–Κερατζιάς:

–1716. Σε πρακτικό εκλογής νοταρίου – καγκελαρίου από το κοινό της Παροικιάς στη Γενική Συνέλευση της 14 Ιανουαρίου 1716, μαρτυρείται ο παπά Γρηγόριος Κερατζιάς.

–Κεφάλας: Αρχοντική οικογένεια του Θέματος Ελλάδος. Πρώτο ιστορικά καταγεγραμμένο μέλος της ήταν o λόγιος μοναχός Κωνσταντίνος περί το 917.

Σημαντικότεροι Κεφαλάδες: Λέων (Στρατηγός Ελλάδος, επί Αλεξίου Κομνηνού) και Ιωάννης

(1794-1876, εθνικός ευεργέτης). Μετά το 1500, κλάδος της οικογένειας εγκαταστάθηκε από

την Ήπειρο στα Επτάνησα και τις Κυκλάδες.

Στους βυζαντινούς χρόνους ήταν τίτλος ευγενείας. Σε άλλες περιοχής δηλώνει ο έχων μεγάλο κεφάλι. Το επώνυμο μαρτυρείται ως και σήμερα στα χωριά του Κεφάλου. Ίσως πρόσφυγες.

–1829: Σε απογραφή προσφύγων της Παροικιάς του 1829 αναφέρεται ο Κεφάλας Κωνσταντής 40 ετών άνεργος  και ο Γεράσιμος Κεφάλας 36 ετών άνεργος.

–1831. Στις 21 Οκτωβρίου 1831, σωτήρια επιστολή των κατοίκων της Πάρου προς τον επίτροπο Αιγαίου Πελάγους, για τα δεινά των κρητών νέοαποίκων εναντίων των ντόπιων. Υπογράφει… ο Γεώργιος Αυγουστή Κεφάλας από τα χωριά του Κεφάλου.

–1838. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Αυγουστής Γεωργίου Κεφάλας (1838), ετών 65, γεωργός, έγγαμος.

–1838. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Θεόδωρος Γεωργίου Κεφάλας (1838), ετών 65, μυλοθρός, έγγαμος.

–1841. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένη η Αννέζα Νικολάου Κεφάλα (γεν. 1841), ετών 62, οικιακά, χήρα.

–1843. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένη η Μαργαρίτα Θεόδωρου Κεφάλα (γεν. 1843), ετών 60, οικιακά, έγγαμος.

–1843. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Βασίλειος Αντωνίου Κεφάλας (1843), ετών 60, γεωργός, έγγαμος.

–1843. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Μιχαήλ Γεωργίου Κεφάλας (1843), ετών 60, γεωργός, έγγαμος.

–1844. Σε εκλογικό κατάλογο στις 18 Μαρτίου 1844, του Δήμου Νάουσας (συμπεριλαμβάνεται και ο Κώστος), υπάρχει εγγεγραμμένος ο 58χρονος εργάτης Κεφάλας βασιλείου Γεώργιος.

–1846. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένη η Μαρία Αυγουστή Κεφάλα (γεν. 1846), ετών 57, οικιακά, έγγαμος.

–1846. Επιστολή προς το επί των Εκκλησιαστικών και της Δημοσίου Εκπαιδεύσεως υπουργείον στις 13 Ιουνίου 1846 από τον Ιερόνυμο Αντώνιο Κεφάλα ιεροδιάκονο. Με αίτησή του (Αθήναι, 13 Ιουνίου 1846) ικετεύει όπως τον περιλάβει ως υπότροφο μεταξύ των μαθητών του μοναδικού τότε δημοτικού Γυμνασίου Αθηνών «διά να βαδίσω εις τον θεάρεστον σκοπόν τον οποίον συνέλαβον άπαξ διά προτροπής του αείμνηστου Κυκλάδων [του μητροπολίτη Κυκλάδων Άνθιμου Κομνηνού 1833-1846]. Την αίτηση του διάκου Κεφάλα συνοδεύει πιστοποιητικό του δημάρχου Μαρπήσσης Γεωργίου Συμεών Δελαγραμμάτη, στο οποίο εξαίρει τις αρετές του συγχωριανού του γεννημένου από τίμιους γονείς και διάγοντος βίον με «σωφροσύνην και μετριότητα».

–1847. Στον εκλογικό κατάλογο του Δήμου Μάρπησσας το 1847 είναι εγγεγραμμένος ο 47χρονος γεωργός Εμμανουήλ Γ. Κεφάλας και ο 26χρονος γεωργός Μιχαήλ Α. Κεφάλας. 

–1847. Στον εκλογικό κατάλογο Κώστου του 1847 είναι εγγεγραμμένος ο 58χρονος εργάτης Γεώργιος Βασιλείου Κεφάλας.

–1847. Στον εκλογικό κατάλογο Δραγουλά του 1847 είναι εγγεγραμμένος ο 37χρονος εργάτης Ιάκωβος Κεφάλας, ο 45χρονος εργάτης Γεώργιος Αυγ. Κεφάλας, ο 40χρονος γεωργός Γεώργιος Β. Κεφάλας, ο 29χρονος εργάτης Βασίλειος Δ. Κεφάλας, ο 35χρονος εργάτης Νικόλαος Γ. Κεφάλαςκαι ο 25χρονος εργάτης Μιχάλης Κεφάλας.

–1853. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένη η Μαρούσα Βασιλείου Κεφάλα (γεν. 1853), ετών 50, οικιακά, έγγαμος.

–1853. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένη η Ειρήνη Μιχαήλ Κεφάλα (γεν. 1853), ετών 50, οικιακά, έγγαμος.

–1856. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Ανδρέας Απόστολου Κεφάλας (1856), ετών 47, φούρναρης, κάτοικος Αθήνας, άγαμος.

–1858. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Αντώνιος Απόστολου Κεφάλας (1858), ετών 45, φούρναρης, κάτοικος Αθήνας, έγγαμος.

–1858. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Γεώργιος Απόστολου Κεφάλας (1858), ετών 45, γεωργός, έγγαμος.

–1861. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένη η Φλώρα Σπυρίδων Κεφάλα (γεν. 1861), ετών 42, οικιακά, έγγαμος.

–1863. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Γεώργιος Νικολάου Κεφάλας (1863), ετών 40, εργάτης, έγγαμος.

–1863. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Σπυρίδων Ιάκωβου Κεφάλας (1863), ετών 40, γεωργός, έγγαμος.

–1870. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Ιωάννης Αυγουστή Κεφάλας (1870), ετών 33, γεωργός, έγγαμος.

–1873. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένη η Μαρούσα Ιωάννη Κεφάλα (γεν. 1873), ετών 30, οικιακά, έγγαμος.

–1873. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένη η Μαργαρίτα Γεωργίου Κεφάλα (γεν. 1873), ετών 30, οικιακά, έγγαμος.

–1873. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Γεώργιος Θεόδωρου Κεφάλας (1873), ετών 30, ναύτης, άγαμος.

–1873. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Γεώργιος Αυγουστή Κεφάλας (1873), ετών 30, γεωργός, έγγαμος.

–1873. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένη η Αννέζα Μιχαήλ Κεφάλα (1873), ετών 30, οικιακά, άγαμος.

–1875. Σε εκλογικό κατάλογο του 1875, του Δήμου Μάρπησσας (της επαρχίας Νάξου), υπάρχει εγγεγραμμένος ο Κεφάλας Αποστόλης του Γεωργίου 50 ετών γεωργός.

–1877. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένη η Άννα Γεωργίου Κεφάλα (γεν. 1877), ετών 26, οικιακά, έγγαμος.

–1878. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένη η Αικατερίνη Γεωργίου Κεφάλα (γεν. 1878), ετών 25, οικιακά, έγγαμος.

–1878. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Γεώργιος Εμμανουήλ Κεφάλας (1878), ετών 25, γεωργός, άγαμος.

–1878. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Γεώργιος Μιχαήλ Κεφάλας (1878), ετών 25, γεωργός, άγαμος.

–1878. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένη η Μαρούσα Νικολάου Κεφάλα (1878), ετών 25, οικιακά, άγαμη.

–1878. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Βασίλειος Α. Κεφάλας (1878),  ετών 25, κουφάλαλος, άγαμος.

–1879. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένη η Μαρούσα Θεόδωρου Κεφάλα (1879), ετών 24, οικιακά, άγαμος.

–1880. Έγγραφο στο κατάστιχο Λεβαντή «εις τας 28 Ιαν. 1880 εμβήκαν του Κων. Σιφάκη οι γαιδαροι εις το Τζιμπούκη και το απόκοψε ο αποκοπτής εν πινάκι. Το έλαβα. Μάρτυρες Νικόλαος Παυλάκης, Αντώνιος Γιαρμής, Απόστολος Κεφάλας και Μάρκος Δελέντας».

–1881. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένη η Αικατερίνα Θεόδωρου Κεφάλα (1881), ετών 22, οικιακά, άγαμος.

–1883. Σε εκλογικό κατάλογο του 1883 του Κώστου, υπάρχει εγγεγραμμένος ο Κεφάλας Νικόλαος του Γεωργίου, 52 ετών, κτηματίας.

–1884. Στις 22 Απριλίου 1884 ο 35χρονος ναυτικός από την Πάρο Γεώργιος Πουλάκης, του Ιωάννη και της Αννέτας Κεφάλα, κάτοικος Σύρου παντρεύεται στην Ερμούπολη την 30χρονη από την Σύρο Ασπασία Ζαλίμπα, του Ιωάννη και της Άννας Μανούσου.

–1887. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένη η Αικατερίνη Σπυρίδων Κεφάλα (1887), ετών 16, οικιακά, άγαμος.

–1887. Στα δημοτολόγια Ερμούπολης είναι εγγεγραμμένος ο παριανός 27χρονος υπάλληλος Ανδρέας Απ. Κεφάλας, έγγαμος. Έδωσε όρκο στις 20 Ιανουαρίου 1887.

–1889. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένη η Στυλιανή Αυγουστή Κεφάλα (1889), ετών 14, οικιακά, άγαμος.

–1891. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένη η Αυγουστή Ιωάννου Κεφάλα (1891), ετών 12, άνευ, άγαμος.

–1893. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένη η Πηνελόπη Ιωάννου Κεφάλα (1893), ετών 10, άνευ, άγαμος.

–1894. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένη η Ζαννέτα Σπυρίδων Κεφάλα (1894), ετών 12, οικιακά, άγαμος.

–1894. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Ιάκωβος Σπυρίδων Κεφάλας (1894), ετών 9, άνευ, άγαμος.

–1895. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Μιχαήλ Σπυρίδων Κεφάλας (1895), ετών 8, άνευ, άγαμος.

–1895. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Γεώργιος Ιωάννου Κεφάλας (1895), ετών 8, άνευ, άγαμος.

–1896. Το 1896 γεννιέται στα Μάρμαρα ο Κεφάλας Μιχαήλ του Σπύρου, βαρελοποιός, κάτοικος Νάουσας Πάρου.

–1897. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Αυγουστής Γεωργίου Κεφάλας (1897), ετών 6, άνευ, άγαμος.

–1897. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένη η Μαρούσα Γεωργίου Κεφάλα (1897), ετών 6, άνευ, άγαμος.

–1898. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένη η Μάρδα? Ιωάννου Κεφάλα (1898), ετών 5, άνευ, άγαμος.

–1900. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Ιάκωβος Γεωργίου Κεφάλας (1900), ετών 3, άνευ, άγαμος.

–1900. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένη η Αννέζα Γεωργίου Κεφάλα (1900), ετών 3, άνευ, άγαμος.

–1900. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένη η Θεοχάρη Σπυρίδων Κεφάλα (1900), ετών 3, άνευ, άγαμος.

–1901. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένη η Μαρία Σπυρίδων Κεφάλα (1901), ετών 2, άνευ, άγαμος.

–1902. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Σταύρος Ιωάννου Κεφάλας (1902), ετών 1, άνευ, άγαμος.

–1903. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Ευστράτιος Γεωργίου Κεφάλας, ετών 8μηνών, άνευ, άγαμος.

–1912-1922. Ηρώο Μάρπησσας «Εν έτει 1929 ο Σύνδεσμος Μαρπησσέων Πάρου. Τοις Ενδοξως εν Πολέμοις πεσούσι 1912-1922 Μαρπησσέοις Αρχιλοχιταις» ΚΕΦΑΛΑΣ ΙΑΚ. Γ. και ΚΕΦΑΛΑΣ ΑΥΓ. Γ.

–1927. Το 1927 γεννιέται η Ειρήνη Κεφάλα του Αυγουστή.

–1935. Στα δημοτολόγια Ερμούπολης είναι εγγεγραμμένος η παριανή [Νάουσα] 17χρονος οικιακά Άννα Γεωρ. Κεφάλα άγαμος. Έδωσε όρκο στις 7 Αυγούστου 1935.

–1946. Σε εκλογικό κατάλογο της Κοινότητας Μάρπησσας στις 30 Απριλίου 1946 υπάρχει εγγεγραμμένος ο Κεφάλας Γεώργιος του Αυγουστή, 74 ετών γεωργός, ο Κεφάλας Αυγουστής του Ιωάννη 54 ετών, γεωργός, Καφάλας Θεόδωρος του Ιωάνν 40 ετών γεωργός και ο Κεφάλας Φραγκίσκος του Γεωργίου 40 ετών γεωργός, κάτοικοι Μάρπησσας.

 

–Κεφαληναίος: Βλέπε Χαλιζάς

 

–Κεφαλινός:

–1847. Στον εκλογικό κατάλογο Λευκών του 1847 είναι εγγεγραμμένος ο 38χρονος έμπορος Γεώργιος Α. Κεφαλινός.

 

–Κεφαλόπουλος:

–1959-60. Διοικητής του Σταθμού Χωροφυλακής της Κοινότητας των Λευκών Πάρου από το 1959-60 ο Δημήτριος Κεφαλόπουλος από το Ν. Μεσσηνίας.

 

–Κεχάκης: Πρόσφυγες

–1829. Σε απογραφή προσφύγων της Νάουσας του 1829 αναφέρεται ο Μιχελιός Κεχάκης 37 ετών, η σύζυγός του Ειρήνη Κεχάκη, η κόρη του Μαρία Κεχάκη και ο γιός του Ιωάννης 14 ετών εργάτης.

 

–Κίντος;:

–1742. Πρακτικό εκλογής επιτρόπου του κοινού της Παροικιάς στις 1η Μαρτίου του 1742 αναφέρεται ο παπά Ιωάννης Κίντος;.

 

–Κιοσσές ή Κιοσές:  επώνυμο παρωνύμιο εκ του τουρκικού kose= αγένειος, σπανός.

–1806. Γεώργιος Μαυρομμάτης και παπά Νικόλαος Μαυρομμάτης στον Τσιπίδο το 1806, Βικέντιος Μαυρομμάτης (προτείνεται ως Γεν. έφορος Πάρου και τοποτηρητής Πάρου .

–1830. Έγγραφο του λιμενάρχη Πάρου – Αντιπάρου Δ. Δρίτζα προς τον πλοίαρχο Ιωάννη Σάρδη για το πλοίο του «Η Αφροδίτη» στις 11 Αυγούστου 1830. Το υπογράφουν ο τοποτηρητής Δ. Κιοσσές και ο Γραμματέας  Α.Δ. Χαμάρτος.

–1830. Αντιπάρου από τον Διοικητή Πάρου Δημήτριο Κιοσσέ, Παρ. 24 Σεπτ. 1830).

–1830. Στην 1^η Οκτωβρίου 1830 ο Χαρτοφύλαξ Κεφάλου Κονταράτος υπήρξε και Έφορος της Αλληλοδιδακτικής Σχολής Κεφάλου μαζί με δύο άλλους: τον Ιωάννη Βαλσαμή από τον Τζιπίδο και τον Γ. Γαϊτανόπουλο από τα Μάρμαρα. Έγγραφό τους προς τον τοποτηρητή Πάρου Αντιπάρου Δημητριο Κιοσσέ.

–1830. Σε έγγραφο της Επιτροπής προς την επί των Εκκλησιαστικών και της Δημοσίου Παιδεύσεως Γραμματείαν σχεττικό με τον Άγιο Αντώνιο και τα προβλήματα της Παροικιάς, 18 Αυγούστου 1830 αναφέρεται ο Διοικητικός τοποτηρητής Πάρου Αντιπάρου Δημήτριος Κιοσσές.

 

–Κιουπελίδης: Επώνυμο παρωνύμιο εκ του τουρκικού kup= κιούπι, πιθάρι. Ο Χρήστος Κιουπελίδης ήρθε στην Πάρο το 1922 από τα Θήρα της Μικράς Ασίας το 1922.

–1922. Ο ποντιακής καταγωγής Αναστάσιος Θεοχαρίδης (γεν.1886) ήρθε στην Πάρο μαζί με τον Χρήστο Κιουπελίδη (γεν. 1882) ο οποίος ήταν ράφτης, μετά την Μικρασιατική καταστροφή.

–1940. Ο Βαξεβανίδης Γεώργιος διηγείται την φύλαξη ενός σπαρμένου χωραφιού που είχε νοικιάσει ο θείος του Κιουπελίδης Χρήστος με την Τάσο Θεοχαρίδη το 1940 από τα κληροδοτήματα της Εκατονταπυλιανής για 10 χρόνια.

–1946. Στον εκλογικό κατάλογο Παροικιάς του 1946 υπάρχει εγγεγραμμένος το ράπτης Κιουπελίδης Χρήστος του Βασιλείου (γεν. 1882) κάτοικος Παροικιάς.

–1951. Στον εκλογικό κατάλογο της Παροικιάς του 1951 είναι εγγεγραμμένη η Κιουπελίδου Ειρήνη, όνομα συζύγου Χρήστος, όνομα πατρός Μαυραγκάς Δημήτριος κάτοικος της Κοιν. Παροικιάς.

–1953. Στο εκλογικό κατάλογο Παροικιάς του 1953 είναι εγγεγραμμένη η Κιουπελίδη Ειρήνη όνομα συζύγου Χρήστος, όνομα πατρός Δημ. Μαυραγκάς.

 

–Κιρτάνης:

–1829. Ο ονομαστικός κατάλογος των μαθητών του Αλληλοδιδακτικού Σχολείου της Νάουσας του σχολικού έτους 1829.

«Οι μαθητευόμενοι εις την Αλληλοδιδακτικήν Σχολήν της κομοπόλεως Ναούσης»

Νικόλαος Κιρτάνης ετών 9

 

–Κισκάκης: Παρωνυμικό επώνυμο με καταγωγή από την Κρήτη. Η προέλευση της λέξης από το πτηνό Κίσσα. Κλάδος της οικογένειας στην Παροικιά της Πάρου.

–1892. Στα δημοτολόγια Ερμούπολης είναι εγγεγραμμένος ο παριανός 40 ετών πετροκόπος Σπύρος Κων. Κισκάκης έγγαμος. Έδωσε όρκο στις 11 Απριλίου 1892.

–1898. Το 1898 γεννιέται ο Κισκάκης Δημήτριος του Κωνσταντίνου ναυτικός κάτοικος Παροικιάς.

–1910. Το 1910 γεννιέται ο Κισκάκης Ευάγγελος του Νικολάου ναυτικός κάτοικος Παροικιάς. Σύζυγός του η Κυριακή Κισκάκη και τέκνα τους η Μαργαρίτα Κισκάκη κάτοικος Ρόδου, η Παρασκευή Κισκάκη κάτοικος Ρόδου.

–1939. Γεννιέται στην Παροικια της Πάρου η Μαργαρίτα Κισκάκη του Ευάγγελου, κάτοικος Ρόδου. Σύζυγός της ο Φώτιος Φαρμακίδης.

–1942. Γεννιέται στην Παροικια της Πάρου το 1942 ο Νικόλαος Κισκάκης του Ευάγγελου και της Κυριακής.

–1946. Στον εκλογικό κατάλογο Παροικιάς του 1946 υπάρχουν εγγεγραμμένοι οι Κισκάκης Δημήτριος του Κωνσταντίνου ναυτικός και ο Κισκάκης Ευάγγελος του Νικολάου ναυτικός  κάτοικοι Παροικιάς.

–1948. Γεννιέται στην Παροικια της Πάρου η Μαργαρίτα Κισκάκη του Ευάγγελου.

–1953. Στον εκλογικό κατάλογο Παροικιάς του 1953 είναι εγγεγραμμένη η Κισκάκη Κυριακή το γένος Ν. Σαρρής, όνομα συζύγου Ευάγγελος, κάτοικος Παροικιάς.

–1953. Στον εκλογικό κατάλογο Παροικιάς του 1953 είναι εγγεγραμμένη η Κόντε Ελένη το γένος Δ. Κισκάκης, όνομα συζύγου Κωνσταντίνος, κάτοικος Παροικιάς.

–1953. Στο εκλογικό κατάλογο Παροικιάς του 1953 είναι εγγεγραμμένη η Κισκάκη Παρασκευή όνομα συζύγου Δημήτριος, το γένος Παναγιώτη Ιορδάνη.

–1953. Στο εκλογικό κατάλογο Παροικιάς του 1953 είναι εγγεγραμμένη η Σαρρή Ακριβή, όνομα συζύγου Εμμανουήλ όνομα πατρός Νικ. Κισκάκης.

 

–Κλαδάκης: Επώνυμο παρωνύμιο εκ του κλαδιού με καταγωγή από την Μικρά Ασία. Ο Παριανός κλάδος της οικογένειας δεν έχει συνέχεια λόγω ατεκνίας και θηλυγονίας των μελών του.

–1913. Το 1913 γεννιέται ο Κλαδάκης Νικήτας του Κωνσταντίνου εργατικός κάτοικος Παροικιάς.

–1915. Το 1915 γεννιέται ο Κλαδάκης Μιχαήλ του Κωνσταντίνου ναυτικός κάτοικος Παροικιάς.

–1922. Τα προσφυγικά στην Παροικιά

Προτού να γίνει το Κέντρο Υγείας και προτού ανοιχτεί ο δρόμος προς Νάουσα το 1937, υπήρχε μια μεγάλη χωράφα από το σημερινό Κ.Υ. και  έφτανε μέχρι το ποτάμι στην διασταύρωση του περιφερειακού όπου είχε τότε μέσα του ρωμαϊκούς τάφους που έχουμε τώρα στο μουσείο μπροστά.

Το 1926 ο Δελαγραμμάτη Ναυπλιώτης ο οποίος ήταν ενεργό στοιχείο της Παροικίας περνούσε κάποτε με το μπαστούνι του κάτω από την κοινότητα, η κοινότητα τότε ήταν απέναντι από το σπίτι του Βάλληνδρα, πίσω από το ΚΑΠΗ, και ήταν μαζεμένοι οι πρόσφυγες. Οι Παριανοί δεν τους είχαν δει με καλό μάτι, ήταν λοιπόν μαζεμένοι εκεί, σταμάτησε ο αείμνηστος Ναυπλιώτης και τους λέει, «τι κάνετε ρε παιδιά εδώ?» και του λένε «Κύριε Ντελαγραμμάτη, είμαστε εδώ μια βδομάδα και ο πρόεδρος μαζί με τα μέλη σκέπτονται να δούνε που να κάνουνε τον προσφυγικό συνοικισμό, στα Κακάπετρα ή στα Λιβάδια» τότε ο Ναυπλιώτης πήρε τρείς από τους πρόσφυγες, ένας εξ αυτών ο Κουτσουράκης ο οποίος αναφέρει το γεγονός, μπαίνουν στην κοινότητα όπου πρόεδρος της κοινότητας τότε ήταν ο καπετάνιος Μιχάλης Ζησιμόπουλος και ρωτάει τον Ναυπλιώτη… «Καλώς τον Ντελαγραμμάτη, ποιος καλός καιρός σε έφερε κατά δω?» και του απαντάει ο Ναυπλιώτης «Δεν με έφερε καπτάν Μιχάλη κανένας καλός καιρός, με έφερε η αγανάκτηση να βλέπω τους πρόσφυγες τα αδέρφια μας, τους κατατρεγμένους από τη Μικρά Ασία να περιμένουν από κάτω πότε θα αποφασίσετε εσείς που θα κτιστεί ο προσφυγικός συνοικισμός». Εσύ που μας λες Ντελαγραμμάτη? στα Κακάπετρα ή στα Λιβάδια?, ρώτησε ο καπτάν Μιχάλης. Ούτε στο ένα ούτε στο άλλο, να τους βάλετε στην χωράφα της Εκατονταπυλιανής να τους έχω και γείτονες, του απάντησε ο Ναυπλιώτης.

Ο Δελλαγραμμάτης Ναυπλιώτης φιλάνθρωπος και ελεήμων και παρότι είχε μεγάλη οικογένεια πάντα προσπαθούσε να βοηθήσει τους πρόσφυγες. Όταν πέθανε το 1939 σε ηλικία 49 ετών οι πρόσφυγες ήρθαν πρώτοι για να σταθούν δίπλα στην χήρα Ναυπλιώτενα.

Τα σπίτια ήταν δίδυμα. Αν ήταν από τρία άτομα και πάνω παίρνανε ένα σπίτι που είχε χολ, κουζίνα και σάλα.

Τα τρία πρώτα ήταν για πολυμελή οικογένεια και υπόλοιπα τρία για μονομελη οικογένεια, μονόχωρο με το τζάκι κάτω στο δάπεδο και όχι όπως τα παριανά που ήταν στον τοίχο και εκεί μαγείρευαν. Και, 7ο και 8ο πολυμελές. Σύνολο 16 οικογένειες.

Οι οικογένειες ήταν: στο 1ο σπίτι ο Χατζής (γιατί είχε πάει στα Ιεροσόλυμα) Πανάς Βεργούλης (το όνομα) σύζυγος Δέσποινα. Στο 2ο σπίτι διέμενε ο Κωνσταντίνος Κλαδάκης, σύζυγος Ελένη. Το 3ο σπίτι ήταν η οικογένεια του Απόστολου Λαγού, σύζυγος Κλεονίκη. Η μία κόρη του η Μαριώ παντρεύτηκε κι έμεινε στη Νάουσα. Το 4ο σπίτι του Ιωάννη Λαγού σύζυγος Δέσποινα, το επόμενο ήταν του Καπλάνη γνωστό ως σπίτι της Καπλάνενας και δίπλα του ο Κωνσταντίνος Καραντζάς. Στο επόμενο ο Ναουσαίος Βαγγέλης Αιγινήτης, σύζυγός του η Μικρασιάτισσα Ευθυμία, το από δίπλα ήτανε του Δημητρίου Κυπραίου σύζυγος Διαμαντώ Βαζουράκη* και οι δύο Μικρασιάτες, απέναντι διέμεναν ο Γιαννακός Επιτροπάκης σύζυγος  Ουρανία και πίσω ήταν το σπίτι του Νικόλαου Κουτσουράκη σύζυγος Ρηνιώ. Πάρα δίπλα ήταν ένα άλλο το οποίο ήταν του Στυλιανού Κρητικού σύζυγος Δέσποινα και δίπλα τους ένα σπίτι χωρισμένο στα δύο από δυο αδέρφια. Στο πρώτο διέμενε ο Φώτης Βαζουράκης* με την σύζυγό του Φώτω το γένος Ι. Κουτσομήτρου και στο δίπλα ο Στέλιος ο Βαζουράκης με την σύζυγό του Ελένη το γένος Νικ. Κατζαμπά. Στα πιο κάτω σπίτια ήταν οι οικογένειες του Μανώλη Χαραλάμπους σύζυγος Δέσποινα Βαζουράκη και στο άλλο ήτανε ο Σεραφείμ Ταλόγλου σύζυγος Βασιλεία το γένος Μουτάφη η οποία έχει μείνει στην ιστορία για την φράση της «φύγαμε και αφήσαμε την λάμπα αναμμένη…». Από κάτω ήταν τα σπίτια της χήρας Βασιλικώς Καλαϊντζή και δίπλα από πίσω ήταν η χήρα Τριανταφυλλιώ η οποία έκανε και μάγια. Πέθανε στο κρεβάτι σκουληκιασμένη. Και τέλος, άλλα δύο μονόχωρα σπίτια, στο ένα έμενε ο Δημητρώς Καλαϊντζής με την σύζυγό μου Αγγελικώ και στο από πίσω ο Κωνσταντίνος Κουτσουράκης  σύζυγος Μακρίνα.

Όλοι σκεπαστήκανε εκεί κι έτσι έμεινε γνωστό σήμερα ως ο προσφυγικός συνοικισμός.

Πολλοί από τους παραπάνω πήγαν πρώτα στη Νάουσα και στην συνέχεια έμειναν στον συνοικισμό.

Ήταν από όλη την Μικρά Ασία. Η Δέσποινα Ιωάννου Λαγού ήταν από την Έφεσο όπως και η Φώτω Βαζουράκη. Από το Μπουντρούμ, την αρχαία Αλικαρνασσό ήταν τα αδέρφια Λαγού.

*Το πραγματικό επώνυμο των Βαζουράκη ήταν Μπαζιουρούκη. Η οικογένεια άλλαξε το επώνυμό της στην Πάρο για απλούστευση, δεδομένου ότι οι Παριανοί το μπέρδευαν και το πρόφεραν λάθος.

–1922. Το 1922 γεννιέται η Κλαδάκη Δήμητρα του Μιχαήλ κάτοικος Κοιν. Παροικιάς.

–1946. Στον εκλογικό κατάλογο Παροικιάς του 1946 είναι εγγεγραμμένος ο Κλαδάκης Μιχαήλ του Κωνσταντίνου ναυτικός κάτοικος Παροικιάς.

–1953. Στον εκλογικό κατάλογο Παροικιάς του 1953 είναι εγγεγραμμένη η Κλαδάκη Ελένη το γένος Θεόδ. Σαμπουτζόγλου, όνομα συζύγου Κωνσταντίνος κάτοικος Παροικιάς.

 

–Κλάουνας:

–1730. Χωράφι δύο Πισκοπιανά από τον Νικόλα Κλάουνα.

 

–Κλεάνθης: ο γνωστός πολεοδόμος και αρχιτέκτονας της Αθήνας Σταμάτης Κλεάνθης.

Τα Λατομεία στην Πάρο προσονομάζονταν παλαιότερα από το επώνυμο του ιδιοκτήτη τους, όπως του Κλεάνθη, του Μαύρου, του Κονταράτου.

–1847. Ο μεγάλος πολεοδόμος και αρχιτέκτων της Αθήνας Σταμάτης Κλεάνθης, δημιουργός του σχεδίου της πόλης των Αθηνών θα εκμεταλλευτεί για δέκα χρόνια (1847-1857) τα μάρμαρα του νησιού αφού είχε αγοράσει τα λατομεία του Μαραθίου και άνοιγε και σε άλλα μέρη λατομεία.

–1858. Το 1858 τα δύο αδέρφια Νικόλαος (ιερέας) και Γιάννης Καλόπλαστος αντάλλαξαν ένα οικόπεδο, που ήταν στην Αθήνα, με μια έκταση περίπου 1000 στρεμμάτων στη θέση «Άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος» στις Λεύκες,  ιδιοκτησίας του αρχιτέκτονα Σταμάτη Κλεάνθη.

 

–Κλήμης: Πρόσφυγες από την Αλικαρνασσό (Budrum) της Μικρά Ασία. Οι ντόπιοι τους έδωσαν το παρωνύμιο Μπουντρουμιανός λόγω της καταγωγής τους.

–1922. Φέρεται να ήρθε στη Νάουσα Πάρου η οικογένεια Κλήμη από την Αλικαρνασσό της Μικράς Ασία.

–1930. Η οικογένεια Κλήμη το 1930 είχε ήδη μετοικίσαν στον Πειραιά και δημιούργησαν την βιοτεχνία μπισκότων «ΓΚΛΑΡΙΣ» όπου εργαζόντουσαν αρκετοί Ναουσαίοι.

–Κληρονόμος: Επίθετο παρωνύμιο εκ του ουσιαστικού κληρονόμος ο δικαιώματος γένους λαμβάνει τον κληρον της πατρικής περιουσίας. Κρητικής καταγωγής.

Οι κρητικές οικογένειες του Κεφάλου (Χωριά του Κεφάλου είναι τα Μάρμαρα, ο Πρόδρομος και η Μάρπησσα), όπως Ρίτσος, Λαουράκης, Παυλάκης, Ανουσάκης, Σιφάκης, Χριστόφορος, Καλλέργης, Κληρονόμος κλπ.

–1755. Σε εκλογή απεσταλμένου στην Κωνσταντινούπολη από το κοινό Πάρου σε Γενική Συνέλευση στις 23 Αυγούστου 1755 μαρτυρείται ο κάτοικος Δραγουλά Μάρκος Κληρονόμος.

–1815. 25 Μαρτίου, 1 και 3 Απριλίου. Επιδημία πανώλης στον Δραγουλά. «Έφυγε όλο το χωριό και δεν επόμεινε κανείς ομοίως το χωριό ημάρτησε μοναχό και ο Θεός να βοηθήσει. Γεώργιος Κληρονόμος» Ενθύμηση σε λειτουργικό βιβλίο ναού των Μαρμάρων.

–1822. Στα δημοτολόγια του Δήμου Μάρπησσας το 1822 αναφέρεται ο Ανεγνώστης Κληρονόμος.

–1822. Σε έγγραφο των Παριανών στους Υδραίους στις 13 Απριλίου 1822 αναφέρεται ο Ιωάννης Κληρονόμος κάτοικος Δραγουλά.

–1831. Στις 21 Οκτωβρίου 1831, σωτήρια επιστολή των κατοίκων της Πάρου προς τον επίτροπο Αιγαίου Πελάγους, για τα δεινά των κρητών νέοαποίκων εναντίων των ντόπιων. Υπογράφει… ο Νικόλαος Κληρονόμος και ο Γεώργιος και Δημήτρης Κληρονόμος από το χωρίων Κεφάλου.

–1833. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμμένος ο Ιωάννης Αυγουστή Κληρονόμος (1833), ετών 70, ναυτικός, έγγαμος.

–1838. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμμένος ο Γεώργιος Δημητρίου Κληρονόμος (1838), ετών 65, γεωργός, έγγαμος.

–1843. Στις 17  Οκτωβρίου 1843 η συνέλευση της αντιπολίτευσης επαναλαμβάνεται, αλλά πάλι χωρίς τον Δήμαρχο Θ. Καμπάνη ο οποίος κατηγορείται από τους παρευρισκομένους ότι «αισθάνεται ανώτερος του νόμου και προβάλει ανύπαρκτες προφάσεις». Η συνέλευση αποφασίζει να προχωρήσει στην εκλογή χωρίς τον Δήμαρχο! Πρόεδρος ανέλαβε ο Δ. Χαμάρτος και προσυπέγραψαν τα 5 γεροντότερα μέλη Ν. Πούλιος, Ιωάννης Καπαρός, Λεονάρδος Κονδύλης, Ηλίας Σαράντος, Νικόλαος Ρούσσος. Οι εκλογείς ήταν οι εξής:

Πόλις Παροικίας (Δήμαρχος Θ. Καμπάνης): Ζώρζης Μ Μαυρογένης, Δημήτριος Χαμάρτος, Πέτρος Μαυρομμάτης, Ν Α Ψαράκης, Αντ Ελ Χαμάρτος, Λεονάρδος Κονδύλης.

Κωμόπολις Λευκών (Πάρεδρος Κωνσταντίνος Χανιώτης): Εμμανουήλ Ν Αρκάς, Νικόλαος Γ Ρούσσος, Νικόλαος Γ Παντελαίος, Ιωάννης Α Δεσύλλας.

Κωμόπολις Ναούσης (Δήμαρχος Ν. Μαλατέστας): Δημήτριος Π Δημητρακόπουλος, Ηλίας Σαράντος, Ιωάννης Μεταξάς, Αντώνιος Κορτιάνος (δεν παρευρέθη λόγω ασθενείας).

Χωρίον Κώστου(Πάρεδρος Ιωάννης Α. Καπαρός): Ιωάννης Α Καπαρός, Αναστάσιος Ρούσσος

Χωρίον Δραγουλά (Πάρεδρος Νικήτας Ν. Άγουρος): Γεώργιος Κληρονόμος

Χωρίον Μαρμάρων (Πάρεδρος Νικήτας Ν. Άγουρος): Ιωάννης Γιαννουλάκης, Νικήτας Άγουρος (δεν παρευρέθη λόγω ασθενείας).

Χωρίον Τσιπίδου (Δήμαρχος Μαρπήσσης ΓΣ Δελαγραμμάτης): Νικόλαος Βατιμπέλας, Νικόλας Πόυλιος, Γεώργιος Σ Δελαγραμμάτης (απών).

Χωρίον Ωλιάρου (Πάρεδρος Δ. Βιάζης): Παναγής Καλάργυρος, Ματθαίος Μαούνης.

Τα αποτελέσματα ανέδειξαν πληρεξουσίους Πάρου τους Δ. Π. Δημητρακόπουλο (21 ψήφοι) και Ζ. Μάτσα Μαυρογένη (21). Συμμετείχαν και οι Νικόλαος Ψαράκης (Παροικιά, 11 ψήφοι), Ν. Βατιμπέλας (Τσιπίδος, 7), Λεονάρδος Κονδύλης (Παροικία, 7), Νικόλαος Μαλατέστας (Νάουσα, 6 ψήφοι), Κωνσταντίνος Δαμίας (Παροικία, 6), Π. Μαυρομάτης (Παροικία, 6).

Ο Δήμαρχος Πάρου αρνήθηκε να επικυρώσει τις υπογραφές και συνεπώς την εκλογή.

–1844. Σε εκλογικό κατάλογο του Δήμου Μάρπησσας το 1844 υπάρχει εγγεγραμμένος ο Ανεγνώστης Κληρονόμος 50 ετών.

–1847. Στον εκλογικό κατάλογο Παροικιάς (συμπεριλαμβάνεται και η Αντίπαρος) είναι εγγεγραμμένος ο 53χρονος έμπορος Νικόλαος Κληρονόμος.

–1847. Στον εκλογικό κατάλογο Δραγουλά του 1847 είναι εγγεγραμμένος ο 40χρονος γεωργός Δημήτριος Κληρονόμος.

–1847. Στον εκλογικό κατάλογο Μαρμάρων του 1847 είναι εγγεγραμμένος ο 31χρονος γεωργός Αυγουστλης Κληρονόμος.

–1847. Στον εκλογικό κατάλογο του Δήμου Μάρπησσας το 1847 είναι εγγεγραμμένος ο Κληρονόμος Αναγνώστης 53 ετών μυλωνάς.

–1848. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμμένος ο Ιωάννης Δημητρίου Κληρονόμος (1848), ετών 55, μυλοθρός, έγγαμος.

–1858. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμμένος ο Αντώνιος Δημητρίου Κληρονόμος (1858), ετών 45, μυλοθρός, έγγαμος.

–1873. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμμένος ο Ιωάννης Γεωργίου Κληρονόμος (1873), ετών 30, γεωργός, έγγαμος.

–1875. Σε εκλογικό κατάλογο του 1875, του Δήμου Μάρπησσας (της επαρχίας Νάξου), υπάρχει εγγεγραμμένος ο Κληρονόμος Χριστόδουλος του Δημήτρη 36 ετών γεωργός από τον Δραγουλά. Αλλά και ο Κληρονόμος Ιωάννης του Αυγουστή 36 ετών ναυτικός από τα Μάρμαρα.

–1877. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμμένη η Ειρήνη Ιωάννη Κληρονόμου (1877), ετών 26, οικιακά, άγαμος.

–1880. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμμένη η Χριστίνα Γεωργίου Κληρονόμου (1880), ετών 23, οικιακά, άγαμος.

–1880. Σε έγγραφο στις 20 Φεβρουαρίου 1880 «εμβήκαν του Φ. Χανιώτη οι γάιδαροι εις του Τζιμπούκη, Αποκοπτής Ιωάννης Κληρονόμος, πινάκια δυο, μάρτυρες Ν. Ζομπόνης, Μάρκος Δελέντας, Ιωαν. Λαχταρίδης. Εις τας 4 Μαρτίου εμβήκεν ο γάιδαρος του Σπανόπουλου εις το Τζιμπούκη, το απόκοχε ο αποκοφτής Ι. Κληρονόμος, πινάκια τρία. Νικόλαος Παυλάκης, Πέτρος Καβάλης».

–1881. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμμένη η Μαργαρίτα Ιωάννη Κληρονόμου (1881), ετών 22, οικιακά, άγαμος.

–1882. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμμένος ο Δημητρίος Γεωργίου Κληρονόμος (1882), ετών 21, εργάτης, άγαμος.

–1884. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμμένη η Αικατερίνη Γεωργίου Κληρονόμου (1884), ετών 19, οικιακά, άγαμος.

–1884. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμμένη η Αννέζα Ιωάννη Κληρονόμου (1884), ετών 19, οικιακά, άγαμος.

–1884. Υποθηκοδάνειο. Ερμούπολις Σύρου 1884, Οκτωβρίου 18. Αναφέρεται ο Σταύρος Ανδρέα Θαλασσινός, πλοίαρχος, κάτοικος του χωριού Τσιπίδου, του Δήμου Μαρπήσσης Πάρου. Αναφέρονται επίσης οι ιδιοκτήτες κτημάτων στην Μεσάδα των Ιακώβου Αντωνόπουλου, Αντωνίου Κληρονόμου, Δημητρίου Ανουσάκη. Στο Αυκουλάκι τα κτήματα του Ιωάννη Αλιπράντη και Βίτου Τσαντουλή και του Αντωνίου Μελανίτη.

–1885. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμμένη η Άννα Αντωνίου Κληρονόμου (1885), ετών 18, οικιακά, άγαμος.

–1887. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμμένος ο Κωνσταντίνος Γεωργίου Κληρονόμος (1887), ετών 16, εργάτης, άγαμος.

–1888. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμμένη η Ειρήνη Αντωνίου Κληρονόμου (1888), ετών 15, οικιακά, άγαμος.

–1889. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμμένη η Ανδριάνα Ιωάννη Κληρονόμου (1889), ετών 14, οικιακά, άγαμος.

–1890. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμμένη η Αρχοντική Γεωργίου Κληρονόμου (1890), ετών 13, οικιακά, άγαμος.

–1893. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμμένη η Καλλιόπη Ιωάννη Κληρονόμου (1893), ετών 10, οικιακά, άγαμος.

–1893. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμμένος ο Δημήτριος Αντωνίου Κληρονόμος (1893), ετών 10, μαθητής, άγαμος.

–1900. Αντιπαριώτου Μόσχω, όνομα συζύγου: Ιωάννης, Κύριο όνομα και επώνυμο πατρός: Ι. Κληρονόμος. Έτος γέννησης: 1900. Επάγγελμα: οικοκυρά.

–1900. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμμένη η Μοσχούλα Ιωάννη Γ. Κληρονόμου (1900), ετών 3, άνευ, άγαμος.

–1901. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμμένη η Βαρβάρα Ιωάννη Γ. Κληρονόμου (1901), ετών 2, άνευ, άγαμος.

–1903. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένη η Χαρίκλεια χήρα Ιωάννη Κληρονόμου, κάτοικος Μαρπήσσης, ετών 60, μαία.

–1903. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμμένη η Φλωρέτζα Αντωνίου Κληρονόμου, ετών 40, οικιακά, έγγαμος.

–1903. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμμένη η Χαρίκλεια Ιωάννη Κληρονόμου, ετών 60, οικιακά, έγγαμος.

–1903. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμμένη η Βαρβάρα Γεωργίου Κληρονόμου, ετών 50, οικιακά, έγγαμος.

–1903. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμμένη η Βασιλική Ιωάννη Γ. Κληρονόμου, ετών 25, οικιακά, έγγαμος.

–1903. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμμένη η Ζαμπέτα Ιωάννη Κληρονόμου, ετών 45, οικιακά, έγγαμος.

–1911. Χαρίκλεια Ιωάν. Κληρονόμου, Μαία στον Δήμο Μάρπησσας το 1911.

–1947. Στις 20 Ιουνίου 1947, το στο Κοινοτικό Συμβούλιο Αρχιλόχου συμμετέχει και ο Ιωάννης Κληρονόμος.

–1950. Στον εκλογικό κατάλογο της Κοινότητας Παροικιάς στις 17 Μαΐου 1950 είναι εγγεγραμμένη η Αντιπαριώτη Μόσχω (γεν. 1900), όνομα συζύγου Ιωάννης, όνομα πατρός Ι. Κληρονόμος.

–1954. 21 Νοεμβρίου 1954 ΚΟΙΝΟΤΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ. ΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ ΑΡΧΙΛΟΧΟΥ: Εξελέγησαν οι κ.κ. Κωνστ. Φ. Ραγκούσης, Λυκούργος Σάμιος, Ιωσήφ Βαζαίος, Ιωάν. Κληρονόμος και Αντ. Γ. Δελένδας.

 

–Κοδαρίνης: Βλέπε Κονταρίνης

–Κοζίρης:

–1716. Σε πρακτικό εκλογής νοταρίου – καγκελαρίου από το κοινό της Παροικιάς στη Γενική Συνέλευση της 14 Ιανουαρίου 1716, μαρτυρείται ο παπά Γεώργιος Κοζίρης.

 

–Κοκαρίδας:

–1989. Το έτος 1989 καταγωγή από την Μονεμβασία Λακωνίας.

 

–Κόκκινος: Παρωνύμιο εκ του επιθέτου κόκκινος.

–1709. Το 1709 αναφέρεται ο Κόκκινος Αθανάσιος.

–1829. Σε απογραφή προσφύγων της Νάουσας του 1829 αναφέρεται ο Μιχαήλος Κόκκινος 51 ετών βαστάζος, η σύζυγός του Τριανταφυλλιά Κοκκίνου, ο γιός του Γεώργιος Κόκκινος 18 ετών, ο γιός του Ιωάννης Κόκκινος 8 ετών και η κόρη του Γιακουμίνα Κοκκίνου.

 

–Κόκκος:

–1632. Σε έγγραφο στις 14 Φεβρουαρίου 1632: «ομοία του λειβαδίου του Φραντζεσκάκη Κόκκου.

 

–Κοκκώνης:

–1906. (εφ. «Αιγαίο» 8 Ιουλ. 1906). Το καλοκαίρι του ίδιου έτους έφθασε στην Πάρο ο ιδιοκτήτης των μεταλλείων της Αντιπάρου Κοκκώνης για υποθέσεις του.

–Κολαλής: Μικρασιάτης κάτοικος Ναούσης

 

–Κολαράς: Μικρασιάτης κάτοικος Νάουσας

 

– Κοληδάς ή Κολυδάς:

–1751. Σε έγγραφο στις 4 Νοεμβρίου 1751 αναφέρεται ο Κωνσταντής Κοληδάς με χωράφι συμπνιος Κορτιάνου με αλώνι και πηγάδι.

 

–Κόλιας: Βλέπε Κόλλιας

 

–Κολίβος ή Κοληβός ή Κολυβός ή Κόλυβος: Η οικογένεια Κολυβού υπήρχε στα χωριά του Κεφάλου τον 17^ο αιώνα όπως και το τοπωνύμιο «Στην Κολυβού».

–1630. Πώληση χωραφιού. Καστέλλι Κεφάλου, 6 Φεβρουαρίου 1630. «Ενώπιον του ιερέα Δημητρίου Λουκή και οικονόμου Κεφάλου που συνέταξε το πωλητήριο αυτό έγγραφο στο καστέλλι του Κεφάλου, στον Τζιπίδο, ο Ιωάννης Γουλιαρμή Λουκής πωλεί στον εγγονό του ιερέα Ιωάννη Παπαδόπουλο το χωράφι οπού έχει οπίσω εις το Πελιγάρδιν τους (περιβόλι), για 25 ρεάλια, πλησίον του κυρ Νικολού Αντώνη Κόλυβου..

Το έγγραφο υπογράφουν ο Ιωάννης Παιδιάτης (ή Πεδιάτης), ο Σάββας Βουτζαράς, ο Γιάκωβος Συρίγος, ο Μιχέλης Βιτζαράς και ο Γεώργιος Μνηγού Σκορδίλης.

–1715. Αμπέλι στο Χωριδάκι σύμπλιος παπα Κολυβός.

–1723. Σε πρακτικό εκλογής εκτιμητών του κοινού της Παροικιάς στις 30 Ιανουαρίου 1723 κατά τη Γενική Συνέλευση μαρτυρείται ο παπά Αντώνης Κοληβός.

–1724. Σε πρακτικό εκλογής εκτιμητών του κοινού της Παροικιάς στις 13 Δεκεμβρίου 1724 κατά τη Γενική Συνέλευση μαρτυρείται ο παπά Αντώνης Κοληβός.

–1730. Σε πρακτικό πωλήσεως του φόρου της δεκάτης του κοινού Παροικιάς κατά τη Γενική Συνέλευση, της 26 Ιουλίου 1730 μαρτυρείται ο παπά Αντώνης Κοληβός.

–1734. Προικοσύμφωνο του Νικολού ιού του κυρ Μιχάλη Καμπούρη με την θυγατέρα του Γιώργη Βλασταρη ονόματι Μαρία στην Παροικιά στις 13 Νοεμβρίου 1734. Γονικό σπίτι εις τοποθεσίαν Χάλαρα σιμπλιον Μόσκου Αντώνη Λεκατη, μαρτυρά ο παπά Αντώνης Κολιβός

–1734. Ιερέας Παροικιάς Αντώνιος Κολυβός υπογράφει προικοσύμφωνο στις 13 Νοεμβρίου 1734.

–1736. Πρακτικό εκλογικής επιτροπής του κοινού της Παροικιάς στις 22 Ιανουαρίου 1736, αναφέρεται ο παπά Αντώνης Κολίβος.

–1738. Στις 1^η Μαρτίου 1738 αναφέρεται ο ιερέας Κολυβός Αντώνιος.

–1738. Μαρτυρία υπερασπίσεως συμπατριώτη τους ιερέα Φραγκίσκου Νταβερόνα προς τον καπουδάν πασά (για αντίδραση στην συγκέντρωση της φορολογίας), κατά τη Γενική Συνέλευση από τα κοινά της Πάρου, της 16 Ιουλίου 1738, υπογράφει ο παπά Αντώνης Κολιβός.

–1739. Πρακτικό εκλογής κοινοτικών επιστατών του ναού της Εκατονταπυλιανής σε Γενική Συνέλευση του κοινού της Παροικιάς στις 10 Μαρτίου 1739 αναγράφεται ο παπά Αντώνης Κολίβος.

–1739. Πρακτικό εκλογών κατά την Γεν. Συνέλευση στις 30 Αυγούστου 1739 απεσταλμένου των κοινών της Πάρου στην Κωνσταντινούπολη, εκλέγουν τον Νικόλαο Μαυρογένη, προκειμένου να διαπραγματευθεί τα οικονομικά θέματα του νησιού. Αναφέρεται ο παπά Αντώνης Κοληβός.

–1740. Σε πρακτικό εκλογής «καταστιχογράφων» των φόρων του κοινού Παροικιάς κατά τη Γενική Συνέλευση της 23 Απριλίου 1740, μαρτυρείται ο παπά Αντώνης Κοληβός.

–1741. Κατά τη Γενική Συνέλευση, της 18 Νοεμβρίου 1741, οι προεστοί και κοινοτικοί εκπρόσωποι της Παροικιάς Πάρου, αποφάσισαν να συλλάβουν, να φυλακίσουν και τέλος να εκτοπίσουν από το νησί τους τον συντοπίτη τους Ιωάννης Βασιλάκης, λόγω του σκανδαλώδους τρόπου της ζωής του και άλλων ανάρμοστων πράξεων. Υπογράφει ο παπά Αντώνης Κοληβός.

–1743. Εκλογή κατά τη Γενική Συνέλευση «επιτρόπου και προβλέπτη» απεσταλμένου από τα κοινά της Πάρου, στις 20 Φεβρουαρίου 1743 αναφέρεται ο παπά Αντώνης Κολιβός.

–1752. Σε εκλογή απεσταλμένου στην Κωνσταντινούπολη από το κοινό Παροικιάς σε Γενική Συνέλευση στις 6 Σεπτεμβρίου 1752 μαρτυρείται ο ιερέας Παροικιάς Αντώνιος Κολιβός.

 

–Κολιαδήμας:

–1951. Σε εκλογικό κατάγολο Αντιπάρου στις 5 Ιουλίου 1951 υπάρχει εγγεγραμμένη η Κολιαδήμα Μαρία, όνομα συζύγου Χαρίλαος, όνομα πατρός Νικόλαος Πατέλης.

 

–Κόλλιας ή Κόλιας: Μικρασιάτες από τον Γέροντα Επαρχίας Μιλήτου. Ήρθαν στη Νάουσα μετά την Μικρασιατική καταστροφή. Εκτος από την μία κόρη την Μαρία, τα υπόλοιπα αδέρφια μετακόμησαν στον Πειραιά, περιοχή Καραβάς.

Η Μαρία Κόλλια παντρεύεται προπολεμικά τον Παναγιώτη Χαμηλοθώρη του Γιαννακού, φούρναρη από τη Νάουσα. Απέκτησαν δυο αγόρια, τον Γιαννακό και τον Θανάση και δυο  κόρες, την Μύρισα και την Όλγα.

 

–Κολομπαρίτζης: Από την Κεφαλλονιά.

–1826. Σε προικοσύμφωνο Παροικιάς της 27ης Ιουλίου 1826 μνημονεύεται ο Κωνσταντής Κεφαλληνιέως Κολομπαρίτζης, ο οποίος παίρνει για γυναίκα του την Αικατερίνη κόρη της Θεοδωρουλάκης Αντ. Χριστοφόρου. (ΓΑΚ, 215, 123ν)

 

–Κολονέλος: Τίτλος τιμής. Ίσως Κρητοβενέτικη οικογένεια.

–1664. Ανακαινίζεται το καθολικό της μονής του Αγίου Γεωργίου Λαγκάδας Μάρπησσας: «Ανεκαινίστι εκ βόθρου (…) διά σιδρομίς κ(αι) εξόδου (…) Βλασήου Κολονέλου κε της συβίας αυτού Μαρκέτας 1664 μηνί Μα(ΐω ή-ρτίω).

 

–Κολούρης:

–1821. Καταγραφή των κοινών χρεών της Νήσου Πάρου εγείνον εις Κωνσταντινούπολιν εις εκφόρους αποστολάς κατά το τελευτάτον _ καταχωρημένον εις τον κοινόν Κώδημα καθού είς του τελευταίου χρόνου απεσταλμένων. Μ. Τσιγώνια, και Ιω. Κορτιάνου λογαριασμούς, τα οποία μένουν ενεξόφλητα τα κεφάλαια ομολογιών οι δε τόκοι αυτών είναι πληρωμένοι μέχρι του χιλιοστού οκτακοσιοστού έτους.

Ομολογία Αποστόλη Κολούρη γρ. 4000 και η Ροδούσα Κολούρη με 1000 γρ.

 

–Κολυδάς: Βλέπε Κοληδάς

–Κομητάς ή Κομίτο:

–1672. Σε αίτημα των παριανών προς τον προϊστάμενο της γαλλικής επαρχίας Πατέρα της Καθολικής Εκκλησίας  Jacques Dinet για να ζητήσουν πατέρες της καθολικής εκκλησίας να έρθουν στην Πάρο. «Ταπεινοπρεπώς παρακαλούμεν την πανοσιώτη σας, ωσάν προηγούμενος οικουμενικός και πατριάρχης της αγίας και υπέρ ενδόξου συντροφιάς υου ιησού να συγκλύνη εις το να μας έλθουν ωδε εις τον τόπον μας πατέρες δια να κατοικήσουν εδώ έως εις τα άλλα νησιά δια να ημπορέσωμεν και ημείς να λάβωμεν εκείνη την βοήθειαν και ωφέλειαν της ψυχής μας μαζί κα την επιστήμην δια τους μεταγεναστέρους μας, επειδή ξεύρωμεν καλότατα ότι πως η πανοσιώτησας και η τρισκία της όλα ο σκοπός και ο πόθος άλλο δεν είναι εις όλα τα πάντα μόνον να γυρέψετε την μεγαλύτερην δόξα του Θεού και της σωτηρίας των ψυχών εις κάθε τόπον όπου ευρίσκονται…»

Πάρος: εν έτι σωτήριω 1672 εν μήνι μαίω (29) εις το παλαιόν: +Ταπεινός Μητροπολίτης Παροναξίας Μελέτιος.

Το πιο πάνω αίτημα υπογράφουν χριστιανοί, καθολικοί και ορθόδοξοι, κατοίκων της Νάουσας μεταξύ άλλων και ο Εμμανουήλ Κομητάς και ο Τζορτζης Κομίτο.

–1674. Σε έγγραφο Παροικιάς στις 7 Μαΐου 1674 που αφορά σε παραχώρηση οικοπέδου εκ μέρους του νησιού προς τους μοναχούς Ιησουΐτες υπογράφει ως επίτροπος «διά το όνομα όλης της Κοινότητος» και ο Εμμανουήλ Κομητάς, επίτροπος του Κοινού της Παροικιάς. Η κοινότητα της Παροικιάς δώρισε στους Πατέρες Ιησουίτες εν Νάξο, εκ των κτημάτων του ναού της Παναγίας της Εκατονταπυλιανής, οικόπεδο για την ανέγερση Μονής. «Εις δόξαν χριστού αμήν 1674 εις τας 7 του μαϊου εν καστέλιω Παροικίας οι αιδεσιμωτάτοι πατέραις εκ της συντροφίας του Ιησού, διά να κτίσουσι μοναστήρι και σκολιό, και μην ευρίσκοντας τόπον αρμόδιον διά την αυτήν υπόθεσιν, διά τούτο θέλωμεν ημείς οι κατωθεν υπογεγραμμένοι, και εις το όνομα της κοινώτητος και δίδωμεν διά έργον χάρις των άνωθε αιδεσιμωτάτων πατέρων ένα κομμάτι χωράφι από της παναγίας μας της Καταπολιανής, εις το μάκρος ποδάρια του μέτρου εκατό δέκα και εις πλάτος άλλον τόσον και εις τούτο ομπληγαρόμαιστα οπώταν εις κανένα καιρόν ήθελε σικοθή τινάς να γυρέψει δικαιώματα εις το άνωθε κομμάτι το χωράφι όπου των χαρίζωμεν να ήμαιστε ημείς ομπληγάδοι να το πληρονωμεν της παναγίας, όθεν διά το βέβαιον απογράφωμεν διά χειρίσμας και εις το όνομα της άνωθε κοινότητος.

Οικονόμος Παροικίας, σακελλάριος Παροικίας, Νικόλαος ιερεύς πρωτοπαπάς Παροικίας, Πέτρος ιερεύς Βιτζαράς, Κώστας Μαίζας, Τεμένιγος ιερεύς, παπα Ιω. Γαλανός, Ελευθέριος ιερεύς Λουρδας, Νικόλαος ιερεύς…, παπα Ιωάννης …, παπα Πέτρος Μπουλαξής, παπα Στέφανος Βυτζαράς, παπα Φραντζέσκος Βιτζαράς, Γιακουμής Πατέλας, παπα Μιχαλής Κονταράτος, Μάρκος ιερεύς, Χωροεπίσκοπος Παροικιάς, Τζουάνες Σκληρός, Νικολός Κοντίλης, Μανόλης Αλισάφης, Μιχαήλ Βιτζαράς, Νικολός Κοτίλης, Γιώργης …, Μανώλης Αλεξάκης, Φραντζέσκος Μιχαλέτος Γραμματικός, Ιω. Βιτζαράς, Ιω. Σκιάδος, Ιω. Βιτζαράς, Κωστάκης Γαλανός, Τζώρτζης Ρουτες, Ιω. Σκιάδας, Γεώργης Μαυρομάτης, Ιω. Σπυρίδος, Δημήτρης Ταργέτας, Νικολός …, Μιχελής Δημητ…, Ιω. Πατελας, Ιω. Τουτέσκος, Bartolo Rozza, Γιαννούλης Ταργέντας, Αντώνης Αλλησάφης, τζουάνες Γιράρδης, Τζώρτζης Νταμόστος, Ιω. Του μαστρο Γιάκουμου, Γιόνης Μυστράτος, Δημήτρης Μαβρομάτης, Giacomo Zellini, Domenico Ferrari, Γιάννης Ντελαγραμμάτικας, Γεώργης Τακορόνιας.

–1681 Έγγραφο αγοραπωλησίας που είχε δημοσιευθεί στα «ΠΑΡΙΑΝΑ» 1983 από την συλλογή του Σίμου Συμεωνίδη.

+ Εις δόξαν Χριστού αμήν, 1681 εν μηνί Ιουνίου 12 εις το Καστέλι της Παροικιάς ενέμπροστεν εις εμένα τον νοτάριον Παροικιάς και εις τους υποκάτωθεν αξιοπίστους και παρακαλετούς μάρτυρες, την σήμερον με όλον του το θέλημα και με καλήν του γνώμην ο κυρ Πατίστας Νταλούφος δίνει και ελεύθερα πουλεί του ευλαβεστάτου παπά κύρ Φραντζέσκου Κρίσπου, ένα σπίτι κατώγι όπου έχει εις το Καινούργιο Πηγάδι με την αυλογυρισιά του ο διά ρεάλια δεκάξη ήτοι ρεάλια 16 σύμπλιος ο Νικολός Γαβρίλης και Αντωνίνα Μάρκου Ντουλούφη και από την σήμερον να είναι το αυτό σπίτι του άνωθεν Κρίσπου πουλήσει, χαρίσει, προικοδοτήσει, να το κάμη ως θέλει και βούλεται ώσαν καλά όπου το επλήρωσε και παίρνεται να ντεφεντέρη τον αυτόν αγοραστήν εις κάθε καιρόν που ήθελε τον εναντιωθεί κανείς μην ημπορεώντας ξανείς διά κανένα καιρόν να γυρέψη δικαιώματα και πένα και κοντάνα του κατά καιρό ζαπιτζή ριάλια 8 και πάντα το παρόν να έχη το βέβαιον. Όθεν εις πίστωσιν της αληθείας υπογράφουν και παρακαλετοί μάρτυρες.

-διά μαρτυρίας Αυγουστή Φαρούγη

-διά μαρτυρίας του Φραγκούλη Κονταράτου.

Πέτρος ιερεύς Βητζαράς και νοτάριος Παροικίας έγραψα και μαρτυρώ ως άνωθεν.

(Τ.Σ.) Εμείς ANTONIO SRIRIDO πρόξενος Βενετίας στην Πάρο βεβαιώνουμε την υπογραφή του ανωτέρω παπά Πέτρου Βητζαρά καθώς και την αυθεντικότητα του αντιγράφου της ανωτέρω πράξεως.

Πάρος 6 Μαΐου 1684 νέο

ANTONIO SPIRIDO CONSOLE VENETO

Εμμανουήλ Κομητάς Προξενικός καντζιλιέρης.

–1682. Έγγραφο αγοραπωλησίας που είχε δημοσιευθεί στα «ΠΑΡΙΑΝΑ» το 1983 από την συλλογή του Σίμου Συμεωνίδη σχετικά με την Καθολική Συνοικία στην Παροικία.

+ Εις δόξαν Χριστού αμήν, 1682 εν μηνί μαρτίου 30 κατά το παλαιό. Προσκαλεσμένος εγώ ο νοτάριος υπογεγραμμένος Παροικίας από ένσταση της κερ’ Αντριάνας θυγάτηρ του ποτέ Ιωάννη Καλαβρέ, γυνή του πατρόν Φραντζέσκου Ρόσι ομάδι με την αδελφήν της την κερά Μαρία οι οποίες λέγουσι πως τους ευρίσκεται κληρονομική της άνωθεν Αντριάνας από την Άννα θυγάτηρ του ποτέ μαστο Γιάκουμου Αρτήμη μία εκκλησία καλούμενη Άγιος Νικόλαος ο Αρρανός εν τη τοποθεσία Καινούργιο Πηγάδι καθώς παρών την σήμερον εμαρτύρησαν η κεράτζα της και η αδελφή της μάνας της αυτής Αντριάνας πως είναι η εκκλησία ιδική των ονομαζόμενες Ειρήνη και Μαργαρίτα, σύμπλιος της αυτής εκκλησίας Τζώρτζης Χριστιανόπουλος και Μιχάλης Κατζαούνης και Πατίστας Ντουλόνος και Μαρκάκης Καλλέργης, η οποία κέρ Αντριάνα προβλέποντας και καταλεπτώς γνωρίζοντας ότι εφοβέριζε κίνδυνος κατά κράτος χαλασμού, διά τούτο πρίν χαλάσει εβουλήθηκε να προμηθέψη να την ανακαινίση και να την αναστήση διά ψυχινήν της σωτηρίαν και παντοτεινόν μνημόσυνον αυτηνής και των γονέων της και των κληρονόμων της με το να των τηνε αφιερώσουν δορυφόρων διά πάντοτε – λοιπόν βουλόμενοι συνγνωμικώς το άνω αντρόγυνο, ήγουν ο πατρόν Φραντζέσκος Ρόσι και η συμβία του Αντριάνα έχοντας παντοία γνώμη ως άνωθεν μαρτυρούσι οι άνωθεν Ειρήνη και Μαργαρίτα η κεράτζαν της πώς είναι καθολική νοικοκυρά και κληρονόμησα γνωρίζοντας το συμφέρον της ψυχής της και διά καλόν επιτηρητήν τον ευλαβέστατον εν ιερεύσι προ Φραντζέσκο Κρίσπο καπελάνο του αλτάριου του λατίνου εις την κερία την Καταπολιανή τον οποίο στερκτοί αποφασιστικά θέλουν και ελεύθερα χωρίς κανενός παρακίνηση προσηλώνουν, δόνουν, χαρίζουν και απαρατούν από την σήμερον τουν αυτόν ναόν με πάσαν του δικαίωμα που τον αγκίζει να ημπορή να κτίση, να αναστήση και να αυξήση και ως ορέγεται διά καλύτερον εις αυτόν να πράξη ως πράγμα ιδικόν του:

-ξεκαθαρίζοντας ότι όποτε θεού θέλημα είχε γενεί ο Μπατίστας ο υιός της άνωθεν Αντριάνας άξιος ιερεύς και επιτήδειος διά την υπηρεσίαν ταύτης της Εκκλησίας να προτιμάται υπέρ άλλου μετά τον θάνατον του ειρημένου Κρίσπου καθολικού εφημέριου να έχη την χάριν να εφημερεύει την αυτήν εκκλησίαν. Έστον τας ακόμη και τούτο, να έχουν μέσα εις τον αυτόν ναόν την μπαντοτεινή τως κατοικίαν, να θάβουνται και να μνημονέβουνται αιωνίως αυτοί και οι γονοί των και οι κληρονόμοι των και αν κανείς από τους κληρονόμους τονε κληρονόμος είχε αμφιβάλει εναντίον της θεαρέστου κανά πληρή κοντάνα της κατά καιρούς αφεντίας ριάλια 20 και να κληρονομά και την κατάρα του αγίου και των γονέων τως, μάλιστα να διαφεντέρουν και να ξεμηστεύουν από πάσαν κακότροπον άνθρωπον τον αυτόν υπηρέτην λεγόμενον Κρίσπον ως καθολικό οικοκύρη και κληρονόμο τους και ειρηνικού και παντοτεινό Ποσέσο διά το οποίον εις βεβαίωσιν τοιαύτης μισταποδόσεως προσκαλούμεν και μάρτυρες παρακαλετοί εις ασφάλειαν:

-διά μαρτυρίας του Τζώρτζη Λαζανιά

-δια μαρτυρίας του Ιωάννη Καλόπλαστου

Διά μαρτυρίας του Μανθέου Μπαρπέρη Κρητικού

Πέτρος ιερεύς Βιτζαράς νοτάριος Παροικίας έγραψα

(Τ.Σ.) Εμείς ANTONIO SPIRIDO Πρόξενος Βενετίας στην Πάρο βεβαιώνουμε την υπογραφή του ανωτέρω παπά Πέτρου Βητζαρά καθώς και την αυθεντικότητα του αντιγράφου της ανωτέρω πράξεως.

Πάρος 18 Απριλίου 1684 νέο ANTONIO SPIRIDO CONSOLE VENETO

Εμμανουήλ Κομητάς Προξενικός Καντζιλιέρης.

–1684  Σε έγγραφο Παροικιάς του 1680, αναφέρονται μερικές καθολικές οικογένειες της Πάρου που ζούσαν στην  συνοικία Νιό (Καινούργιο) Πηγάδι Παροικιάς. Η συνοικία αυτή γνωστή μέχρι πρόσφατα ως Καθολική συνοικία.

+Εις δόξαν Χριστού αμήν. 1680 εν μηνί Φλεβαρίου 2 εις το Καστέλι της Παροικίας και εις εμένα το νοτάριο Παροικίας και εις τους κάτωθεν αξιοπίστους με όλον της το θέλημα και με καλήν της γνώμην η κερά Μαρία Τζανή Μπαρμπαρή μαζί με την θυγατέραν της την Κατερίνα δόνουν και ελεύθερα πουλούσι του ευλαβεστάτου πρέ Φραντζέσκου Κρίσπου ένα σπίτι κατόγι οπού έχουσι εις το Καινούριον Πηγάδι σιμά εις τον Άγιον Νικόλαον (πρόκειται για τον Άγιο Νικόλαο τον Αρρανό που ήταν η καθολική ενορία) με όλαν του τα δικαιώματα διά ριάλια δώδεκα ήτοι 12 ως καθώς το εποκόψασι ο κύρ Νικολός Φώσκολος και ο κυρ Φραγκούλης Ιωάννου Κονταράτου σύμπλιος εις το αυτό σπίτι Γεώργης Νικολού Ντουλόνος και ο Άγιος Νικόλαος, τα οποία ριάλια 12 τα μετρά την σήμερα των άνωθεν πουλητάδων ημπρεζέντζια των κάτωθε μαρτύρων και από την σήμερον να είναι το αυτό σπίτι του άνωθεν πρε Φραντζέσκου και των αυτού διαδόχων, πουλήση, χαρίση, προικοδοτήση, να το κάμη ως θέλει και βούλεται ωσάν καλά οπού το επλήρωσε να παίρνοντες οι άνωθεν πουλήτρες να μαντηνίρουν και να ντεφεντέρουν τον αυτόν αγοραστήν εις κάθε καιρόν που ήθελε τον εναντιωθή τινάς, μην ημπορώντας κανείς δια κανένα καιρόν να … δικαιώματα εις πένα και κοντά… του κατά καιρού ζαπτιτζή ριάλια 6 και πάντα το παρόν να έχει το βέβαιον.

… εις πίστωσιν του παρόντος βάνοντε και παρακαλετοί μάρτυρες.

Δια μαρτυρίας του Ιωάννη Γεωργίου Μαούνη

Πέτρος ιερεύς Βητζαράς νοτάριος Παροικιάς έγραψα

ATONIO SPIRIDO PER LA GERENISSIMO REPUBLICA DI VENEZIA CONSOLE DI PAROS

Πιστοποιώ το βέβαιον της υπογραφής του νοτάριου παπα Πέτρου Βητζαρά και του αντιγράφου της ανωτέρω πράξεως.

Πάρος 6 Μαΐου 1684 νέο ANTONIO SPIRIDO CONSOLE VENETO

Εμμανουήλ Κομητάς πρόξενος καντζιλιέρης.  

ΠΗΓΗ: Νικ. Χ. Αλιπράντη - Σίμου Συμεωνίδη, Το Καινούργιο Πηγάδι Παροικίας, συνοικία Καθολικών τον 17ο αι., Παριανά Δʹ, τ. 13, 1983, σελ. 126 - 132). 4. ΦΕΚ 209/Β/17-3-1989 και 426/Β/3-7-1992

–1681.  Έγγραφο αγοραπωλησίας που είχε δημοσιευθεί στα «ΠΑΡΙΑΝΑ» το 1983 από την συλλογή του Σίμου Συμεωνίδη.

+ Εις δόξαν Χριστού αμήν, 1681 εν μηνί αυγούστου 6 εις το Καστέλι της Παροικιάς, ενέμπροστε εις εμένα το νοτάριο Παροικίας και εις τους υποκάτωθεν αξιοπίστους και παρακαλετούς μάρτυρες:  Την σήμερνον με όλον της το θέλημα και με καλήν της γνώμην η κερά παπαδιά του ποτέ παπά Νικολού Καλάργυρου δίνει και ελεύθερα πουλεί του ευλαβεστάτου πρε Φραντζέσκου Κρίσπου το λιβάδι όπου έχει εις το Καινούργιο Πηγάδι είς τον Άγιον Νικόλαον διά ρεάλια δώδεκα ήτοι ρεάλια 12, ως καθώς το εποκόψασι ο κύρ Ιωάννης Μάρκου Κοντού και Τζανής Γιαννάκη Πουλήτη (σήμ. Πολίτης) και από την σήμερον να είναι το αυτό λιβάδι όλο ως καθώς της το επουρκήσασι οι γονοίς της με όλα του τα δικαιώματα του άνωθε Κρίσπου και πουλήση, χαρίση, προικοδοτήση, να το κάμη ως θέλει και βούλεται ώσαν καλά οπού το επλήρωσε ημπρεζέντντζια (παρουσία) των κάτωθε γεγραμμένων μαρτύρων και παίρνει τα η άνωθε πουλήτρα να μαντηνίρη (διατηρώ, συντηρώ) και να ντεφεντλερη (υπερασπίζει) τον αυτόν, αγοραστήν εις κάθε καιρόν που ήθελε του εναντίωθη κανείς μην ημπορώντας κανείς να γερέψη δεκαιώματα εις πένα και κοντάνα του κατά καιρού ζαπτιτζή ρεάλια 6 και πάντα το παρόν να έχει το βέβαιον όθεν εις πίστωσιν της αληθείας υπογράφουν και παρακαλετοί μάρτυρες – νομενάροντας ότι είς το αυτό λιβάδι έχει μέσα μία πάρτη ο Μαθιός της Μελητίνης ως καθώς φαίνουνται τα σημαδούρια.

-Ιωάννης Βιτζαράς μάρτυρας παρακαλετός.

-Κωνσταντίνος Γαλανός μαρτυρώ τα άνωθε.

-Πέτρος ιερεύς Νητζαράς και νοτάριος Παροικιάς έγραψα.

(Τ.Σ.) Εμείς ANTONIO SPIRIDO πρόξενος της Βενετίας στην Πάρο βεβαιώνουμε την υπογραφή του ανωτέρου παπά Πέτρου Βητζαρά καθώς και την αυθεντικότητα του αντιγράφου της ανωτέρω πράξεως.

Πάρος 6 Μαΐου 1684 νέο ANTONIO SRIRIDO COSOLE VENETO

Εμμανουήλ Κομητάς Πρόξενος καντζιλιέρης.

 

–Κομιανός: Βλέπε Κομνηνός.

 

–Κομνενός ή Κουμνενός ή Κομνιανός ή Κομνηνός ή Κομιανός: Επίθετο πατριδωνύμιο από την Κόμνη, πόλη κοντά στην Ανδριανούπολη. Σχετικά με το επώνυμο Κομνινός, και τις διάφορες γραφές του, είναι βαπτιστικό όνομα από βυζαντινά επώνυμα. Στην Άνδρο στα χρόνια της Τουρκοκρατίας, γραφόταν σχεδόν πάντοτε Κομνενός, όπως και στην Πάρο 1730 και στην Κάρπαθο στα 1830 μνημονεύεται ο Κομνενός.

Ο Comneni ελληνικής καταγωγής μπήκε στο Συμβούλιο το 1464.

Είναι Αρχοντική οικογένεια του Θέματος Παφλαγόνων με τόπο καταγωγής την Κόμνη της Θράκης (βορ. της Ξάνθης). Πρώτο ιστορικά καταγεγραμμένο μέλος της ήταν o Μανουήλ ο οποίος το 978 ηγήθηκε της άμυνας της Νικαίας έναντι των στασιαστών του Βάρδα Σκληρού.

Σημαντικότεροι Κομνηνοί αυτής της περιόδου3: Ισαάκιος (Δομέστικος των Σχολών της Ανατολής επί Κωνσταντίνου Θ’, μετέπειτα Αυτοκράτωρ) και Ιωάννης (Στρατηγός επί Μιχαήλ).

Ο Οίκος των Κομνηνών έφερε ως έμβλημα τον Δικέφαλο Αετό (χρυσός επί ερυθρού πεδίου,

φέρων ξίφη ως ένδειξη του στρατιωτικού φρονήματος της οικογενείας). Διά των Κομνηνών,

ο Δικέφαλος Αετός καθιερώθηκε ως έμβλημα πολλών αρχοντικών ρωμέικων οικογενειών.

περίοδος β’ (μετά το 1057).

Η αυτοκρατορική περίοδος του Οίκου ξεκίνησε από τον Ισαάκιο Κομνηνό (1057-1059).

Σημαντικότεροι Κομνηνοί αυτής της περιόδου2: Ιωάννης (Δομέστικος των Σχολών της Δύσεως επί Ισαακίου), Αλέξιος (Αυτοκράτωρ, 1081-1118), Αδριανός (Δομέστικος των Σχολών της Δύσεως επί Αλεξίου Α’), Άννα (κόρη του Αλεξίου - ιστορική συγγραφέας), Ιωάννης Β’ (Αυτοκράτωρ, 1118-1143), Αλέξιος (Συναυτοκράτωρ, 1119-1142), Ανδρόνικος (Σεβαστοκράτωρ επί Ιωάννου Β’), Μανουήλ (Αυτοκράτωρ, 1143-1180), Ισαάκιος (Σεβαστοκράτωρ επί Μανουήλ), (Ιωάννης) Τσελεμπή (εξισλαμισθείς, πατέρας του Σουλεϊμάν Σαχ των Σελτζούκων), Αλέξιος Β’ (Αυτοκράτωρ, 1180-1183), Αλέξιος (Πρωτοσεβαστός επί Αλεξίου Β’), Ανδρόνικος (Αυτοκράτωρ, 1183-1185), Ιωάννης (Συναυτοκράτωρ, 1183-1185), Αλέξιος (εξελέγη Αυτοκράτωρ υπό των Νορμανδών το 1185 στην Θεσσαλονίκη), Ισαάκιος («Αυτοκράτωρ» της Κύπρου, 1184-1191), Αλέξιος και Δαυίδ (ιδρυτές της Αυτοκρατορίας της Τραπεζούντος το 1204).

Μέλη του Οίκου ήταν εξ αγχιστείας συγγενείς των μοναρχών της Ουγγαρίας, της Γερμανίας,

της Γεωργίας και της Αντιοχείας. Το επώνυμο «Κομνηνός» συνόδευε - μεταξύ άλλων συνθετικών –τους Αυτοκράτορες της Τραπεζούντος (1204-1461), τους Δεσπότες της Ηπείρου (1204- 1318) και τους Δεσπότες της Θεσσαλονίκης (1230-1246) ενώ σήμερα επιβιώνει στην Εύβοια, την Πελοπόννησο και τα Επτάνησα. Μέλη της οικογένειας έζησαν στην Ιταλία (Μιλάνο, Κορσική).

Το Έμβλημα της αυτοκρατορικής περιόδου των Κομνηνών (εστεμμένος μέλας Αετός επί χρυσού πεδίου), αποτελεί το πλέον δημοφιλές Σύμβολο της Ρωμανίας.

–1600. Γνωστή η βυζαντινή δυναστεία των Κομνηνών. Κομνηνοί υπήρχαν στην Νάουσα το 1600. Αναφέρεται σε έγγραφο για την Μονή Λoγγοβάρδας ως ιδιοκτησία τους.

–1648. Στις 5 Οκτωβρίου 1648 σε έγγραφο Πάρου το βλέπουμε ως βαπτιστικό όνομα Κουμνενός.

–1730. Χωράφι Κουκουμαύλες σύμπλιος Γιάκουμος Κουμνενός.

–1816. Αρχιμανδρίτης Κουμνενός υπογράφει έγγραφο 30ης Σεπτεμβρίου 1816.

–1823. Αγορά του Αρχιμανδρίτη Κομνηνού από Μαρία Δειαφοκέρη το 1823.

–1824. Αγορά του αρχιμανδρίτη Κομνηνού ενός χωραφιού από τον Ιωάννη Ιορδάνη τη 29 Σεπτ. 1824.

–1826. Αρχιμανδρίτης και Πνευματικός Κουμνενός υπογράφει διαθήκη Παροικιάς στις 6 Ιανουαρίου 1826

–1827. Σε έγγραφο της 15 Απριλίου 1827 της Παροικιάς Πάρου μαρτυρείται ο Δημήτριος Κουμνενός.

–1827. Σε προικοσύμφωνο Καλίτζας θετής θυγαττρός Ζωρζάκη Χαμάρτου και γνησίας του ποτέ Περούλη Πούλιου και Μιχάλη Νικολέτου Κουμνενού (21 Αυγ. 1827).

–1829. Σε πληρεξούσιο του 1829 αναφέρεται ο Δημήτριος Κομνηνός.

–1829. Ο Αρχιμανδρίτης Σαμουήλ Κουμνενός υπογράφει αναφορά των κατοίκων της Παροικιάς προς τον Καποδίστρια, 15 Μαΐου 1829, που αφορά στην ιεροσυλία της Εκατονταπυλιανής.

–1830. Από κατάλογο που είχε στείλει στο Υπουργείο Θρησκείας ο Επίσκοπος Παροναξίας Ιερόθεος στις 8 Φεβρουαρίου 1830, πληροφορούμαστε ότι η Πάρος διέθετε 52 ιερείς.

Κατωτέρω παραθέτουμε ονοματεπώνυμά με τα ανάλογα οφίκια που είχαν: Αρχιμ. Σαμουήλ Κομνηνός.

–1830. Προικοσύμφωνο Ιωάννη Κομνηνού και Ειρήνης Μαύρη (Παροικιά, 1 Νοεμβρίου 1830). Η μητέρα του Ιωάννη Κομνυνού γράφεται στο προικοσύμφωνο «Φλωρέντζα Σπυρίδου Κουμνενού δεν δίδει εικόνα ενώ ο Γεώργης Δημ. Ζέπου Μαύρης και η γυναίκα του Φλωρέτζα δίδουν στην κόρη τους δύο εικόνες την Αγίαν Τριάδα και την Κοίνησιν της Παναγίας¨(ΓΑΚ, 219, 105r).».

–1831. Στις 21 Οκτωβρίου 1831, σωτήρια επιστολή των κατοίκων της Πάρου προς τον επίτροπο Αιγαίου Πελάγους, για τα δεινά των κρητών νέοαποίκων εναντίων των ντόπιων. Υπογράφει… ο Α. Κομνηνός και ο Μιχάλης και Κωνσταντής Κομνενός από τα χωριά του Κεφάλου.

–1833. Σε κατάλογο της εν Παροίκια Ελληνοδιδακτικής Σχολής μαθητευόντων παιδιών στις 28 Απριλίου 1833 αναφέρεται ο Σ. Κομνιανός.

–1833. Σε προικοσύμφωνο Παροικιάς την 22 Οκτωβρίου 1833: «…τα σπίτια ανώγεια και κατώγεια κείμενα εις τοποθεσίαν Ζωοδόχον Πηγήν, πλησίον ο κυρ Δημήτριος Κουμνενός…».

–1834. Σε έγγραφο Νάουσας της 26ης Νοεμ. 1834, κατά το οποίο ο Ιωάννης Ορφανός Κυδωνιεύς «κάτοικος [της Νάουσας] πρό χρόνων ενταύθα» πώλησε το πλοίο του «Πρόδρομος» στον Νικόλαο Κομνηνό Μυτηληναίο για 186 δίστηλα τάλιρα της Ισπανίας.

–1838. Σε διαθήκη Παροικιάς την 1^η Μαίου 1838, αναφέρεται ο Ιωάννης Κουμνενός.

–1847. Στον εκλογικό κατάλογο Παροικιάς (συμπεριλαμβάνεται και η Αντίπαρος) είναι εγγεγραμμένος ο 61χρονος γεωργός Δημήτριος Κουμνενός, ο 43χρονος γεωργός Ιωάννης Κουμνενός, ο 43χρονος γεωργός Κωνσταντίνος Κουμνενός, ο 43χρονος γεωργός Φραγκίσκος Δ. Κουμνενός και ο 29χρονος γεωργός Φραγκίσκος Κουμνενός.

–1854. Στις 15 Ιουνίου 1854 αναφέρονται σε συμβολαιογραφική πράξη στην Σύρο τα δύο αδέρφια από την Πάρο Σταύρος Κομνιανός υποδηματοποιός και Παναγιώτης Κομνιανός μεταπράτης. 

–1856. Στα δημοτολόγια Ερμούπολης είναι εγγεγραμμένος ο παριανός 41χρονος σκυτοτόμος Σταύρος Δ. Κομιανός, έγγαμος. Έδωσε όρκο στις 12 Μαΐου 1856.

–1859. Στις 5 Δεκεμβρίου 1859 σε συμβολαιογραφική πράξη [Επιτροπικό] στην Σύρου αναφέρεται ότι ο κάτοικος Πάρου Παναγιώτης Δ. Κομνηνός κτηματίας.

–1870. Στις 22 Ιανουαρίου 1870 ο 65χρονος σανδαλοποιός από την Πάρο Σταύρος Κουμνινός [Κομνηνός] του Δ., παντρεύεται στην Ερμούπολη την 48χρονη από την Σίφνο Ειρήνη Βάου.

–1872. Στις 9 Ιανουαρίου 1872 ο 25χρονος βυρσοδέψη από την Πάρο Ζαννή Σιφουνέο [Σιφναίο] του Νικολάου και της Ελένης Κομιανού [Κομνηνού], παντρεύεται στην Ερμούπολη την 25χρονη από την Χίο Ασπασία Καλουτά, του Απόστολου και της Ειρήνης.

–1875. Στα δημοτολόγια Ερμούπολης είναι εγγεγραμμένος ο παριανός 28χρονος βυρσοδέψης Ιωάννης Φ. Κομνηνός, έγγαμος. Έδωσε όρκο στις 13 Ιανουαρίου 1875.

–1876. Το 1876 το επώνυμο ήταν γνωστό στην Παροικιά.

–1876. Στις 5 Ιουλίου 1876 ο παριανή Γρηγόρης Κομιανός 40 ετών βυρσοδέψης και η γυναίκα του Μαργαρίτα Ζάννε κάτοικοι Σύρου δηλώνουν τον θάνατο του γιού τους Εμμανουήλ 2 ετών και 6 ημερών κάτοικο Ερμούπολης. Ασθένεια: δράκος.

–1877. Στις 28 Μαρτίου 1877 ο παριανός βυρσοδέψης Κομιανός Γρηγόρης 40 ετών και η γυναίκα του Μαργαρίτα Ζάννε κάτοικοι Σύρου δηλώνουν τον θάνατο του γιού τους Εμμανουήλ 6  μηνών κάτοικος Ερμούπολης. Ασθένεια: Νόσος οξ..

–1877. Στις 9 Νοεμβρίου 1877 ο παριανός βυρσοδέψης Κωνσταντίνος Γρ. Κομιανός 18 ετών Υιός κάτοικος Σύρου δηλώνει τον θάνατο της μητέρας τους Κομιανού Μαργαρίτα 45 ετών του πατρός Γεωργίου Ζάννε και της Άννας κάτοικος Ερμούπολης. Ασθένεια: Φθίσις.

–1878. Στις 20 Μαρτίου 1878 ο παριανή Αρκουλής Δημήτριος 30 ετών βυρσοδέψης και η σύζυγός του Άννα Κομιανού κάτοικοι Σύρου δηλώνουν τον θάνατο του γιού τους Νικολάου 18 μηνών κάτοικο Ερμούπολης. Ασθένεια: Διφθερίτις.

–1885. Στις 6 Οκτωβρίου 1885 ο 21χρονος κτίστης από την Πάρο Κωνσταντίνος Κομιανός, του Μιχαήλ και της Αικατερίνης Ακάλεστου, κάτοικος Σύρου παντρεύεται στην Ερμούπολη την 21χρονη από την Θήρα Μαρία Καφούρου, του Αθανασίου και της Νικολέττας.

–1888. Στις 3 Ιανουαρίου 1888 ο 24χρονος κτίστης από την Πάρο Ιωάννης Κομιανός, του Μιχαή και της Αικατερίνης Ακάλεστου, κάτοικος Σύρου παντρεύεται στην Ερμούπολη την 24χρονη από την Σύρο Μαριγώ Χιωτάκη, του Ιωάννη και της Μαριγώς.

–1888. Στα δημοτολόγια Ερμούπολης είναι εγγεγραμμένος ο παριανός 22 ετών κτίστης Κωνσταντίνος Μ. Κομνηνός άγαμος. Έδωσε όρκο στις 25 Νοεμβρίου 1888.

–1901. Στα δημοτολόγια Ερμούπολης είναι εγγεγραμμένος ο παριανός 26 ετών υποδηματοποιός Παναγιώτης Εμμ. Κομνηνός άγαμος. Έδωσε όρκο στις 25 Ιανουαρίου 1901.

–1903. Στα δημοτολόγια Ερμούπολης είναι εγγεγραμμένος ο παριανός 33 ετών σοβατζής Σταύρος Εμμ. Κομιανός άγαμος. Έδωσε όρκο στις 29 Ιανουαρίου 1903.

–1921. Στις 10 Οκτωβρίου 1921 ο 35χρονος υπάλληλος από την Πάρο Σπύρος Μαλαγαρδής του Φραγκίσκου και της Μαρίας Κομνηνού παντρεύεται στην Ερμούπολη την 24χρονη από την Πάρο Ελένη Στάβαρη του Δημοσθένη και της Αθηνάς Κορκοδείλου.

–1935. Στα δημοτολόγια Ερμούπολης είναι εγγεγραμμένος ο παριανός 23χρονος Ανδρέας Στ. Κομνηνός. Έδωσε όρκο στις 20 Ιανουαρίου 1935.

 

–Κομπαδάκης: Πιθανότατα από την Κρήτη.

–1820. Προικοσύμφωνο Νικολάου Μωραΐτη και Κατερινακίου Κονταράτου (Μάρμαρα, 3 Νοεμβρίου 1820).

«εις δόξαν Χριστού αμήν του αγίου ενδόξου μεγαλομάρτυρος Προκοπίου.

+ Έθος παλαιόν επεκράτησεν και νόμος εδόθη παρά Θεού Παντοκράτορος, έφησε Παύλος το της Εκκλησίας εδρέωμα, εθέσπισαν οι θεοφόροι πατέρες συμφωνίας υπανδείας και καθαρόν συνοικέσιον, καθώς ορίζει η αγία καθολική εκκλησία. Ούτω σύν Θεώ αγίω ερχόμενα τα δύο μέρη, το ένα μέρος ο παπα –κύρ Κωνσταντίνος Γεμελιάρης και το έτερον μέρος ο κύρ Δημήτριος Μωραΐτης, διά να λάβη ο υιός του Νικολάκης την ανεψιάν του παπά ονόματι Κατερινάκη διά γυναίκαν του νόμιμον και ευλογητικήν του, και διό γράφει ο παπά –κύρ Κωνσταντίνος την εικόνα του Τιμίου Σταυρού, τα εισόδια της Θεοτόκου και τα επίλοιπα τα όσα της ευρέθησαν τα γονικά της, τα οσπίτια της καθώς ευρίσκονται τα γονικά της με τους αέρηδες τους και με ταις τοποθεσίαις τους, από συρμή του οσπιτίου τρείς κασέλαις, ένα τραπέζι, δύο καρέγλαις μακριαίς και μικραίς, τέσσερα δακτυλίδια μαλαγματένια, ένα κορδόνι μαλαγματένιο με κορφή, ένα λαιμόν ποτόνια με ένα σταυρόν, μίαν φορεσιάν ρούχα ατλαζένια, άλλην φορεσιά παρακατιανή, τέσσερα ζευγάρια σεντόνια με πλεκτά και δύο σκλέτα, και πέντε κουρτούναις, ένα στρώμα γεμάτον με μαλλί και ένα ψιδί και παννί πήχες: 53: πετζέταις: 12: ένα ταβλομάντηλον, τέσσεις νιφτόμπολαις, μίαν τουζίνα  πιάτα εγγλέζικα και άλλην μίαν χοντρά, ένα καντηλιέρι πρού ζινον από δε τα υποστατικά, το χωράφι εις τον Τίμιον Σταυρόν σύμλιος ο άνωθεν παπάς, έτερον χωράφι εις το ομοίον μέρος πλησίον Μαργαριταράκη Μπιάζενα (Βιάζη), ένα λιβαδάκι πλησίον Αντωνάκης Ραγκούσης, ένα εξαμπέλισμα στην Κολυβού πλησίον Κωνσταντίνος Σιφάκης, το χωράφι εις την Σκαμνιάν πλησίον η κυρά – Μαργαριταράκη Μπιάζη, το χωράφι εις τον Πλακωτόν πλησίον Μανολιός Άγουρος, το χωράφι εις τον Άγιον Βασίλειον πλησίον ο αυτός τις μάνδραις με το αλώνι, ένα χωράφι εις τον Άγιον Βασίλειον πλησίον ο παπάς, το χωράφι εις τους Μαγιαλούπους πλησίον Δημήτρης Στέλλας ένα αμπέλι όπου είναι εις την Γλυφάδα (Γλυφάδες) πλησίον Μαρουσάκη Μπελέγρα χωράφι εις ταις Αγκαθιαίς πλησίον Γεώργης Φιλίνης μίαν ελαίαν εις τον Άγιον Ιωάννης της κερά Αντριάνας τέσσερα χαρανιά μικρά και μεγάλα δύο τηγάνια, έξε τζάραις, ένα ξυλοβούτζι, δύο βουτζά του κρασιού μίαν κρεβαταριάν, τέσσερεις απλάδεναις μεγάλες.

Από δε το έτερο μέρος ο κυρ Δημήτριος δίδει του υιού του Νιολάκη την εικόνα του Αγίου Βασιλείου, τα οσπίτια της μητρός του καθώς ευρίσκονται, το χαρανί της ρακής: 8 τζάραις, ένα βουτζί, δύο ζευγάρια σεντόνια με τα πλεκτά, τρία ζευγάρια σκλέτα, τρείς κουρτούναις, δύο μοναίς και η άλλη μεταξωτή, ένα στρώμα γεμάτον και μίαν μαξελάραν, ένα πάπλωμα καινούριον, δώδεκα πετζέταις φίναις, ένα τραπεζομάντιλον φίνον και έτερον χοντρό ένα ζευγάρι σκολαρίκια μαλαματένια, δύο δακτυλίδια μαλαματένια, ένα ζευγάρι σκολαρίκια μαλαματένια, δύο δακτυλίδια μαλαματένια, ένα ζευγάρι φιούμπες ασημένιαις: 14 κουμπιά ασημένια, δύο ασημένια πιρούνια, μίαν τουζίνα μαχαιροπίρουνα, μίαν πιάτα και πέντε αλάδεναις, δύο καντηλιέρια, μία κασέλα καρυδένη από δε τα υποστατικά, το χωράφι εις τον Σχίνον, πλησίον Μανολιός Άγουρος, το εξαμπέλισμα εις την Ευαγγελίστρα, πλησίον καπετάν Δημητρακης, το λιβάδι εις τον Βρόντα πλησίον ο αυτός αποθανόντας του, ένα χωράφι εις τα Φυρόγια πλησίον Μανολιός Άγουρος, άλλο χωράφι εις τον Κάψαλον πλησίον Άγιος Αντώνιος δέκα κεφάλια πρόβατα, ένα βόδι, και μίαν αγελάδα, την μάνδρα την αξεστέαστην πλησίον Αννάκη του Μανολιού. Ταύτα πάντα και την ευχήν των γονέων τους έτι του δίδει και μετρητά γρόσια: 500: δίδει της και ο πάρπα της ο παπά κύρ Κωνσταντίνος: 1000.

Κωνσταντίνος ιερεύς Κομπαδάκης

Έγραψα το παρον και πιστώς μαρτυρώ.

–1823. Ιερέας Κομπαδάκης Κωνσταντίνος, γνωστός σε έγγραφο του Κεφάλου στις 8 Οκτωβρίου 1823. Ο ίδιος ιερέας μνημονεύεται σε έγγραφα στις 20 Οκτωβρίου 1823, στις 23 Οκτωβρίου 1823,

–1823. Στις 21 Νοεμβρίου 1823 αναφέρεται ο ιερέας Μαρμάρων Κωνσταντίνος Κομπαδάκης

–1825. Στις 18 Αυγούστου 1825 ιερέας Μαρμάρων ο Κωνσταντίνος Κομπαδάκης.

–1830. Στις 8 Φεβρουαρίου 1830 αναφέρεται στον Κατάλογο του Παροναξίας Ιερόθεου ο ιερέας Μαρμάρων Κωνσταντίνος Κομπαδάκης.

 

–Κομποδίνης:

–1755. Σε εκλογή απεσταλμένου στην Κωνσταντινούπολη από το κοινό Πάρου σε Γενική Συνέλευση στις 23 Αυγούστου 1755 μαρτυρείται ο Θεόδωρος Κομποδίνης

 

–Κοναμιτζόπουλος:

–1846. Πιστοποιητικό που συνέταξαν οι κάτοικοι του Δήμου Μαρπήσσης για να βεβαιώσουν τη συμμετοχή του συγχωριανού τους Γεωργίου Φωκιανού στον αγώνα του 1821 όπου το 1826 χρημάτισε κατά του Ιμπραΐμ στην πολιορκία της Τριπολιτσάς υπο τις οδηγίες του Δημητρίου Σάλα. Ένας από τους υπογράφοντες συγχωριανούς του στις 20 Μαΐου 1846 στην Μάρπησσα ήταν και ο Κοναμιτζόπουλος Αναγνώστης

–Κονδάκης: Στην Πάρο από θηλυγονία από την Ελεονώρα Γ. Βαρούχα (1875-1901), εγγονή εκ μητρός του Ιωάννη Κονδάκη, γόνου της ιστορικής οικογένειας Α. Κονδάκη, του Αγ. Πέτρου Κυνουρίας.

–1901. Στις 3 Σεπτεμβρίου 1901 πεθαίνει στην Παροικιά η Ελεονώρα Γ. Βαρούχα (1875-1901) σε ηλικία μόλις 26 ετών, εγγονή εκ μητρός του Ιωάννη Κονδάκη, γόνου της ιστορικής οικογένειας Α. Κονδάκη, του Αγ. Πέτρου Κυνουρίας. Ήταν σύζυγος του Δημητρίου Αγιοπετρίτου. Σχετική νεκρολογία δημοσιεύεται στο «Αιγαίο» 9 Σεπτεμβρίου 1901.

 

–Κονδύλης ή Κονδύλλης ή Κοντίλης ή Κοντύλης ή Κοντίλλης: Η οικογένεια Κονδύλη ή Κονδίλλη (Condilli): ο επίσημος κλάδος της φέρεται εγκατεστημένος στην Πάρο ήδη από τον 16^ο αιώνα. Η παλαιότερη γνωστή μαρτυρία είναι μαρμάρινη επιγραφή που περιβάλλει το οικόσημο τους στον πατρογονικό πύργο των Κονδίλληδων, στο Καλάμι της Πάρου και που σήμερα ανήκει στην οικογένεια Κρίσπη, η οποία αναφέρει: «ΑΝΑΚΕΝΙΣΤΙ Ο ΤΙΟΥΤΟΣ ΠΥΡΓΟΣ ΔΙΑ ΣΥΝΔΟΜΗΣ ΚΑΙ ΕΞΟΔΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΚΟΝΤΙΛΗ ΕΝ ΕΤΕΙ 1609».

Ο Ιάκωβος Ναυπλιώτης-Σαραντινός αναφέρει: Η παλαιότερη παράδοση της οικογένειας Κονδίλλη ήταν ότι είχε εγκατασταθεί στο δουκάτο του Αιγαίου προερχόμενη από τη Βενετία και ότι ήταν απώτερης ευγενούς βυζαντινής καταγωγής, όπως και άλλες οικογένειες πατρικίων της Γαληνοτάτης Δημοκρατίας. Οι Κονδίλληδες επίσης ήταν Καθολικού δόγματος, τουλάχιστον ο κύριος αρχοντικός κλάδος τους, μέχρι το τέλος σχεδόν του 19^ου αιώνα οπότε απεβίωσε ο Νικόλαος Κωνστ. Κονδίλλης (εγγονός του καβαλιέρου Νικόλαου Κων. Κονδίλλη, γιός του πρόξενου της Γαλλίας και Αυστρίας στην Πάρο Κωνσταντίνου Ν. Κονδίλλη, πρόξενος ο ίδιος της Γαλλίας στην Πάρο και παππούς της Μαριγούλας Κονδύλη – Ολυμπίου), ο οποίος ετάφη στον εντυπωσιακό οικογενειακό τάφο (κατασκευή του 1681) στον νάρθηκα της Εκατονταπυλιανής, αριστερά του εισερχόμενου (Για τον σπουδαίο αυτό Παριανό και ισόβιο πρόξενο της Γαλλίας στην Πάρο).

Αυτή την οικογενειακή τους παράδοση, ότι δηλαδή αν και ήταν βενετσιάνικη οικογένεια καταγόντουσαν από την παμπάλαια ελληνική (βυζαντινή) αριστοκρατική, την κατέγραψε στο τέλος του 18^ου αιώνα, ο βαρόνος De Riedesel, που ταξιδεύοντας στην Ιταλία και την Ανατολή επισκέφθηκε και τη Νάξο και αναφέρεται στο Καθολικό αρχοντολόι του νησιού. Προφανώς ο βαρώβνος συνάντησε τους απογώνους του παριανού γιατρού Γεωργίου Κ. Κονδίλλη, που ήταν παντρεμένοι και εγκατεστημένοι στο Κάστρο της Νάξου, διέθεταν μεγάλη κτηματική περιουσία και κατείχαν και τοπικά αξιώματα πολιτικά και εκκλησιαστικά.

Για την βενετσιάνικη καταγωγή του οίκου Κονδίλλη μας πληροφορεί επίσης ο θηραίος ιατροφιλόσοφος και εραλδιστής του 19^ου αιώνα, Ιωσήφ Δε Κιγάλλας, στα περί οικοσήμων δημοσιεύματα του, στο φιλολογικό περιοδικό ΠΑΝΔΩΡΑ, όπου αναφέρει τη οικογένεια Κονδύλη (CONDILLI), «ήτις θεωρείται εξ Ενετίας καταγομένη, έλκει όμως το γένος εκ Βυζαντίου». Για την προέλευση του οίκου από την Βενετία (αυτολεξεί: Condilli, de Venise) μας μαρτυρεί και ο Ερνέσυτος Dugit, που επισκέφθηκε τη Νάξο στα μέσα του 19^ου αιώνα σε κατάλογο λατινικών αρχοντικών οικογενειών, που δημοσιεύει στο βιβλίο του το 1874.

Ο Ανδριώτης ιστοριοδίφης και συγγραφέας Δημήτριος Πασχάλης (1865-1944) σχολιάζοντας την ως άνω άποψη του Ern. Dugit, στο ιστορικό των αρχόντων Κονδύλη της Άνδρου, που παραθέτει, αναφέρει: « Ο Dugit γράφει ότι οι Κονδύλαι ήσαν Βενετοί την καταγωγήν. Αλλ’ εκ πηγών αξιοχρέων, τας οποίας έχομεν υπ’ όψιν ημών, ούτοι είλκον την καταγωγήν εκ βυζαντίου» και παραπέμπει για τα στοιχεία αυτά στο ανέκδοτο έργο του «Το Αρχοντολόγιον της Άνδρου». Σημειώνει επίσης ότι: «Το πρώτον εν έτει 1583 αναφέρεται εν  Ανδρω ο Λεονάρδος Κονδύλης, υπογραφόμενος ως μάρτυς εν εγγράφω περί του μονυδρίου της Παναγίας Ζωοδόχου Πηγής εις την Φυρόην». Συμπληρώνει ότι κατέχει ο ίδιος το τελευταίο αυτό έγγραφο . Το όνομα «Λεονάρδος» το έφεραν συνεχώς και για αιώνες μέλη της οικογένειας Κονδύλη στην Πάρο και τη Νάξο.

Ο παππούς του γιατρού Γεωργίου Κ. Κονδίλλη, ο αδερφός του, ένας από τους γιούς του, ένας εγγονός του καθώς και ένας πρωτοξάδερφος του (έμπορος στη Βενετία), όλοι φέρουν το όνομα Λεονάρδος.

Όπως προκύπτει επίσης από τους νοταριακούς Κώδικες της Πάρου, που φυλάσσονται στα Γενικά Αρχεία του Κράτους και περιέχουν πράξεις από τον 17^ο αιώνα, η οικογένεια Κονδίλλη όπως και άλλες αρχοντικές οικογένειες (ΑΛισάφη, Βιτσαρά, Μαυρογένη κ.ά.), είχαν στενές οικονομικές, κοινωνικές και οικογενειακές σχέσεις με το αρχοντολόι της Άνδρου.

Ο Ιάκωβος Ναυπλιώτης – Σαραντινός πιθανολογεί ότι ο αναφερόμενος από τον Δ. Πασχάλη, Λεονάρδος Κονδύλης του 1583 πρέπει να είναι παριανός, που έχει σχέσεις και συναλλαγές στην Άνδρο και ίσως απ’ αυτές τις συναλλαγές να διακλαδώθηκε η οικογένεια και στην Άνδρο. Εξάλλου ο Δ. Πασχάλης μνημονεύει ότι «Κατ’ αμάρτυρον παράδοσιν, οι εν Άνδρω Κονδύλαι ήσαν μέτοικοι εκ της εν Πάρω οικογένειας» αλλά αμφισβητεί την παράδοση αυτή των Ανδριωτών Κονδύλη, η οποία πάντως επιβεβαιώνεται  από τις νοταριακές πράξεις, που περιέχονται στους παριανούς Κώδικες των Γ.Α.Κ..

Ενδεχομένως μάλιστα ο Λεονάρδος Κονδύλης του 1583 να ήταν ο πατέρας του Κωνσταντίνου Κοντίλη, που το 1609 ανεκαίνισε τον πύργο του στο Καλάμι της Πάρου.

Με βάση τα προαναφερόμενα αποδυναμώνεται η άποψη του Δ. Καμπούρογλου στην οποία προσχωρεί και ο Δ. Πασχάλης, ότι δηλαδή οι Κονδύληδες κατάγονται από τους Χαλκοκονδύλες των Αθηνών και ότι είχαν μετοικήσει στα νησιά στην μεγάλη έξοδο των Αθηναίων στα νησιά, του 1688, ή ίσως και παλαιότερα.

Οι Κονδύληδες στην Άνδρο φαίνεται ότι σχετικά σύντομα άλλαξαν δόγμα και προσχώρησαν στην Ορθοδοξία, συμπεθέρεψαν με τις πιο αρχοντικές εκεί οικογένειες, κατείχαν μεγάλες περιουσίες και ήταν κοτζαμπάσηδες του νησιού. Μετά την ίδρυση του νεοελληνικού κράτους ανέδειξαν και βουλευτές. Αναμνηστικό τους αποτελεί το  μεγαλόπρεπο οικόσημο τους με χρονολογία ΑΨΜ (1740) και τα αρχικά Ν Κ (εντός του θυρεού). Είναι ενδιαφέρουσα εραλδική παραλλαγή του γνωστού οικοσήμου Κονδύλη και φέρει στέμμα κόμητος, όπως και το ένα από τα οικόσημα Κονδύλη στη Νάξο (του 1787), που βρίσκεται στο αρχοντικό Μαυρογένη, στο Κουροχώρι Νάξου. Αποτελεί το κεντρικό θέμα της μνημειώδους βρύσης (πηγή της Κουμούλου) του χωριού Μένητες της Άνδρου.

Στο οικόσημό τους φέρουν γαλλικό κρίνο λόγω το ότι απόγονοι τους υπήρξαν για πολλά χρόνια πρόξενοι των Γάλλων στις Κυκλάδες. Ο οικογενειακός κλάδος της Πάρου είναι καθολικού δόγματος. Το οικόσημο της οικογένειας μιας από τις εξοχότατες της Πάρου, που δεν σώζεται πλέων παρά μόνο από θηλυγονία υπάρχει στην επιγραφή του πύργου των Κονδύλιδων, στο Καλάμι της Παροικιάς, αλλά και αλλού, και μέσα στην πόλη.

Ο πλουσιότερος κάτοικος της Πάρου στις αρχές του 18^ου αι. ο Εκλαμπρότατος αφέντης Δημογέροντας της Παροικιάς, Επίτροπος και βοεβόδας της Πάρου ο Κωνσταντίνος Κονδύλης.

Πρόγονοι και συγγενείς του ιατρού Γεωργίου Κ. Κονδίλλη (όπως προκύπτουν από ληξιαρχικές και νοταριακές πράξεις.

1.      Λεονάρδος Κονδίλλης. Αναφέρεται το 1583 να δικαιοπρατεί στην Άνδρο.

2.      Κωνσταντίνος Κονδίλλης. Γιός (J του προηγουμένου. Το 1609 ανακαινίζει τον οικογενειακό πύργο στο Καλάμι Πάρου και τοποθετεί σχετική επιγραφή με το οικόσημό του.

3.      Λεονάρδος Κονδίλλης, γιός του προηγουμένου.

4.      Κωνσταντίνος Λεον. Κονδίλλης, γιός του (3). Καδής και Βοεβόδας της Πάρου (Pitton de Tournefort, JR., “Voyage du Levant”, Lyon 1717). Με τον αδερφό του Νικόλαο (6) ήταν οι πλουσιότεροι Παριανοί της εποχής τους. Διετέλεσε Πρόξενος της Αγγλίας και της Ολλανδίας και εχθρός των Γάλλων. Για τον λόγο αυτό ο πρέσβυς (από το 1699) της Γαλλίας στην Κωνσταντινούπολη, Charles de Ferriol προκάλεσε την τιμωρία του από τους Τούρκους (τον έστειλαν στις γαλέρες) με αιτιολογία την συνεργασία του με βενετούς πειρατές. Το 1698 τοποθετεί επιγραφεί και οικόσημο στον πύργο του στο Καλάμι (: ΚΩΝΣΤΑΝΤΗΣ ΚΟΝΤΙΛΗΣ ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1698 ΕΤΟΠΟΘΕΤΗΣΕΝ).

Το 1704 στις 17 Μαΐου τοποθετεί οικόσημο στο αρχοντικό του στην Παροικιά (Σήμερα στο αρχαιολογικό Μουσείο Πάρου) και οικόσημο με επιγραφή στην αγορά της Παροικιάς. Απέκτησε τρία τέκνα. Πιθανώς αδελφή του η Εργίνα σύζυγος του Ανδριώτη «εκλαμπροτάτου αφέντη» Δημητράκη Καΐρη. (Οι παππούδες , εκ μητρός, του ηγεμόνα της Βλαχίας Νικόλαου Π. Μαυρογένη). Απεβίωσε το 1719.

5.      Μιχαήλ. Γιός του (3). Πρόξενος της Γαλλίας (1700). Η σύζυγος του ονομαζόταν Μαρούσα (ίσως η αναφερόμενη στις φορολογικές μερίδες του παριανού νοταριακού κώδικα, Γ.Α.Κ., χφ. 212), με την οποία απέκτησαν δύο τέκνα.

6.      Νικόλαος. Γιός του (3). Αναφέρεται σε έγγραφο με ημερομηνία 19-10-1666 (Αρχείο Καθολικής Αρχιεπισκοπής Νάξου Α.Κ.Α.Ν.-Πράξεις νοταρίου Μάρκου Σομμαρίπα, αρ. κατ.68) περί ανοικοδομήσεως Μοναστηρίου Ιησουιτών στη Νάουσα. Επίσης υπογράφει, το 1672, νοταριακή πράξη μαζί με πολλούς άλλους παριανούς μεταξύ των οποίων και ακόμη ένας Νικόλαος Κοντίλης (Γ.Α.Κ., Συλλογή Περ. Ζερλέντη, Κ.43, Φ.173). Απεβίωσε το 1681 και ετάφη στο μνημείο του Νάρθηκα Εκατονταπυλιανής. Είχε δύο γιούς.

7.      Λεονάρδος. Γιός του (4). Δεν παντρεύτηκε. Συντάσσει διαθήκη στις 4 Μαρτίου 1718 και καθιστά κληρονόμο του, τον αδερφό του, τον γιατρό Γ.Κ. Κονδίλλη.

8.      Καλόγρια Κοντίλαινα. Κόρη του (4). Κληρονόμος της η Μαρία θυγατέρα Μπατίστα Γ. Κονδίλλη (γιός του (9) και σύζυγος Νικολάου Ιακ. Φραγκόπουλου, Προξένου Αγγλίας στη Νάξο.

9.      Γεώργιος, γιατρός Κονδίλλης. Γιός του (4). Σύζυγος Ανέζας Ιακ. Κορονέλλου. Πέντε τέκνα.

10.   Λεονάρδος. Γιός του (5). Νυμφεύθηκε (1727) την Φοινικιά Τζουάνε Βατιμπέλα. Ίσως διετέλεσε, όπως και ο πατέρας του, πρόξενος της Γαλλίας και είναι αυτός, που επανοικοδόμησε το Φραγκομονάστηρο (Μονή των Καπουκίνων) στην Παροικιά μετά την καταστροφή του στην διάρκεια της Ρωσικής παρουσίας στην Πάρο, στα Ορλωφικά.

11.   Ειρήνη. Κόρη του (5). Σύζυγος του Francesco de Franceschi. Ο γιός τους, Μαρκάκης Φρατζέσκης νυμφεύεται (1716) την Ζαμπιδάκη, θυγατέρα του γιατρού Πέτρου Βιτζαρά. Ο γιός του γιατρού Π. Βιτζαρά, Βαρθολομαίος Π. Βιτζαράς (γενάρχης των Βιτσερά της Νάξου) νυμφεύεται (1726) την Άννα Δημητράκη Καΐρη, αδερφή της Φλωρέντζας συζύγου Πέτρου Ιω. Μαυρογένη (μητέρας του ηγεμόνα Νικολάου Π. Μαυρογένη) και πρωτοξάδερφη του γιατρού Γεωρ. Κονδίλλη. Ο αδερφός των προηγουμένων, αμπάτες Αντώνιος Π. Βιτζαράς ήταν Καθολικός ιερέας (ενώ ο αδελφός του πατέρα του ήταν ο παπα-Γιαννάκης Βιτζαράς, Ορθόδοξος ιερέας) και διετέλεσε Βικάριος Πάρου. Στο Ιστορικό Αρχείο Νάξου σώζεται η σφραγίδα του αμπάτε με το οικόσημο Βιτσαρά και τα διακριτικά του εκκλησιαστικού του βαθμού.

12.   Λεονάρδος. Γιός του (6). Το 1679 έχει εμπορικές συναλλαγές στη Βενετία.

13.   Γεώργιος. Γιός του (6). Μεταβαίνει σε Πάδοβα και Βενετία. Το 1716 απαγχονίζεται στην Πάρο από τον καπουδάν πασά Τζάνουμ Χότζα.

14.   Κωνσταντίνος. Γιός του (9). Διετέλεσε πρόξενος Βενετίας και Γαλλίας, σε Πάρο, Νάξο και Σαντορίνη. Αναφέρεται στον Φορολογικό Κατάλογο της Νάξου του 1757. Σύζυγος: Κατερίνα Φακουρέλη. Έξι τέκνα.

(μελέτη Ιάκωβου Ναυπλιώτη – Σαραντινού).

Η πειρατεία, η ναυτιλία και η καλλιέργεια της γης σύντομα διαμόρφωσαν όπως σημειώνεται κάπου μια ντόπια τάξη ολιγαρχίας, στην οποία προσχώρησαν και οι εξελληνισθέντες παλαιοί Βενετοί φεουδάρχες. Εμφανίζονται δηλαδή οι αρχοντικές οικογένειες, που διέθεταν αρκετή κτηματική περιουσία, χρήματα, καράβια, ανεμόμυλους, μοναστήρια και αξιώματα, όπως Μαυρογένη, Κονδύλη, Κρίσπη, Χαμάρτου, Γεράρδη, Βατιμπέλα, Κορτιάνου, Μαλατέστα, Δελαγραμμάτη, Ναυπλιώτη, Καμπάνη κ.α. Μεγάλες εκτάσεις γης στην Πάρο ανήκαν κατά τους χρόνους της Τουρκοκρατίας, στις γνωστές αρχοντικές οικογένειες Βιτσαρά, Κονδύλη. Κρίσπη, Μαυρογένη, Μαύρου, Σομαρίπα, Σπυρίδου κ.α.

Κλάδος της παριανής οικογένειας συνεχίζει στην Σύρο από το 1893 με γενάρχη τον Φραγκίσκο Λεον. Κονδύλη.

–1583. Ο Λεονάρδος Κονδίλλης παριανής καταγωγής αναφέρεται το 1583 να δικαιοπρατεί στην Άνδρο. Γιός του (;) ο Κωνσταντίνος Λ. Κονδίλλης.

–1609. Ο πύργος στο Καλάμι (σήμερα ιδιοκτησίας Νικολάου Κρίσπη) ιδιοκτήτη του Κωνσταντίνου Κονδύλη ανακαινίστει το 1609. Σήμερα το μάρμαρο που είναι χαραγμένο το οικόσημο του κτήτορα και το έτος ανακαίνισης χρησιμοποιείται ως σκαλοπάτι στην ίδια οικία.

–1639. Στις 2 Φεβρουαρίου 1639 εις το Καστέλλι του Κεφάλουπουλεί του μισερ Λιώνη Χαρτουλάρη ένα κομμάτι χωράφι στις Αγριλιές όπου έχει αγορά από την Κοτίλενα (Κονδύλαινα, γυναίκα του Κονδύλη).

–1646. Το έτος τούτο ο Γεώργιος Κονδύλης ανακαίνισε τον ναό του Αγίου Γεωργίου (σήμερα Άγιος Λουκάς), όπως αναγράφει σχετική επιγραφή στο υπέρθυρο του ναού, που βρίσκεται βορειοδυτικά της Παροικιάς «+Ανακαινήστη εκ βάθρων ούτος ο θείος κ(αι) πάντιμος ναός του |αγίου κ(αι) ενδόξου μεγαλομάρτυρος Γεωργήου του τροπεοφόρου | δια συνδρομής κ(αι) εξόδου Γεωργήου Κοτ(ί)λι εν έτι 1646». Δεν αποκλείεται να είναι ο Γεωργάκης Κονδύλης (ή Μακρής Κονδύλης) που αναφέρει η «Λεηλασία της Παροικιάς του 1668, του οποίου γιός ήταν ο Γιακουμής Κονδύλης.

–1663. Αίτηση στον Ιησουίτη γούμενο Νάξου Γασπάρο Εμμανουήλ.

Ευλαβέστατε και αιδεσιμώτατε εν Χω Πάτερ.

Η ευχή της αγιωσύνης σου απάνω μας και εις όλον το νησίν τούτο. Εστοντας και από δεκατέσσερες χρόνους οπού λείπουσιν οι ευλαβέστατοι πατέρες της συντροφίας από το νησί μας επαρακαλέσαμεν πολλαίς φοραίς να γυρίσουν εδώ οπού τους είχαμε προτήτερα χρόνους επτά και ακόμη δεν εστραφήκασι αν καλά και πάντα μας ήταξαν καλήν όρεξιν. Τωρα οπού ακούωμεν πως ήλθασι εις την Τήνο και εις την Μήλον πρέπον μας εφάνηκεν να δείξωμεν και εμείς την αγάπην και τον πόθον οπού είχαμεν να του απολαύσωμεν εδώ εις το νησί μας. Το λοιπόν παρακαλούμεν την σην αιδεσιμώτητα να ημπορούμεν να τους έχωμεν ωσάν τους είχαμεν και πρώτον. Παρακαλούμεν να έχωμεν το ζητούμενον.

Πάρος Παροικιά ιουλίου 20, 1663

Μανόλης Αλησάφης και επίτροπος

Νικολός Κοντήλης και επίτροπος.

–1667. Κωδικογράφος Γιαννούλης Κονδύλης, γνωστός από τον Κώδικα 2320 του 1667.

–1668. Ο Δημογέροντας της Παροικιάς Γεωργάκης Κονδύλης αναφέρεται στο ποίημα για την Λεηλασία της Παροικιάς το 1668 «Βρίσκουν και του Κοντύλη του Γεωργάκη / το σπλαχνικό παιδί του Γιακουμάκι».

–1671. Νικόλαος Κοντίλης υπογράφει έγγραφο Παροικιάς στις 1 Μαΐου 1671.

–1672. Σε αίτημα των παριανών προς τον προϊστάμενο της γαλλικής επαρχίας Πατέρα της Καθολικής Εκκλησίας  Jacques Dinet για να ζητήσουν πατέρες της καθολικής εκκλησίας να έρθουν στην Πάρο. «Ταπεινοπρεπώς παρακαλούμεν την πανοσιώτη σας, ωσάν προηγούμενος οικουμενικός και πατριάρχης της αγίας και υπέρ ενδόξου συντροφιάς υου ιησού να συγκλύνη εις το να μας έλθουν ωδε εις τον τόπον μας πατέρες δια να κατοικήσουν εδώ έως εις τα άλλα νησιά δια να ημπορέσωμεν και ημείς να λάβωμεν εκείνη την βοήθειαν και ωφέλειαν της ψυχής μας μαζί κα την επιστήμην δια τους μεταγεναστέρους μας, επειδή ξεύρωμεν καλότατα ότι πως η πανοσιώτησας και η τρισκία της όλα ο σκοπός και ο πόθος άλλο δεν είναι εις όλα τα πάντα μόνον να γυρέψετε την μεγαλύτερην δόξα του Θεού και της σωτηρίας των ψυχών εις κάθε τόπον όπου ευρίσκονται…»

Πάρος: εν έτι σωτήριω 1672 εν μήνι μαίω (29) εις το παλαιόν: + Ταπεινός Μητροπολίτης Παροναξίας Μελέτιος.

Το πιο πάνω αίτημα υπογράφουν χριστιανοί, καθολικοί και ορθόδοξοι, κατοίκων της Νάουσας μεταξύ άλλων και ο Νικόλαος Κοντίλης.

–1674. To 1674 ο Κονδύλης δωρίζει στους Καθολικούς Πατέρες τον Ναό του Άγιου Νικολάου στην Παροικιά και οικόπεδο πλησίον Γιαννούλη Δαργέντα για την ανοικοδόμηση Καθολικής Μονής, κάτι που έγινε το ίδιο έτος. 

Λεονάρδος. Γιός του (6). Το 1679 έχει εμπορικές συναλλαγές στη Βενετία.

–1674. Στις 7 Μαΐου του 1674 η κοινότητα της Παροικιάς δώρισε στους Πατέρες Ιησουίτες εν Νάξο, εκ των κτημάτων του ναού της Παναγίας της Εκατονταπυλιανής, οικόπεδο για την ανέγερση Μονής. «Εις δόξαν χριστού αμήν 1674 εις τας 7 του μαϊου εν καστέλιω Παροικίας οι αιδεσιμωτάτοι πατέραις εκ της συντροφίας του Ιησού, διά να κτίσουσι μοναστήρι και σκολιό, και μην ευρίσκοντας τόπον αρμόδιον διά την αυτήν υπόθεσιν, διά τούτο θέλωμεν ημείς οι κατωθεν υπογεγραμμένοι, και εις το όνομα της κοινώτητος και δίδωμεν διά έργον χάρις των άνωθε αιδεσιμωτάτων πατέρων ένα κομμάτι χωράφι από της παναγίας μας της Καταπολιανής, εις το μάκρος ποδάρια του μέτρου εκατό δέκα και εις πλάτος άλλον τόσον και εις τούτο ομπληγαρόμαιστα οπώταν εις κανένα καιρόν ήθελε σικοθή τινάς να γυρέψει δικαιώματα εις το άνωθε κομμάτι το χωράφι όπου των χαρίζωμεν να ήμαιστε ημείς ομπληγάδοι να το πληρονωμεν της παναγίας, όθεν διά το βέβαιον απογράφωμεν διά χειρίσμας και εις το όνομα της άνωθε κοινότητος.

Οικονόμος Παροικίας, σακελλάριος Παροικίας, Νικόλαος ιερεύς πρωτοπαπάς Παροικίας, Πέτρος ιερεύς Βιτζαράς, Κώστας Μαίζας, Τεμένιγος ιερεύς, παπα Ιω. Γαλανός, Ελευθέριος ιερεύς Λουρδας, Νικόλαος ιερεύς…, παπα Ιωάννης …, παπα Πέτρος Μπουλαξής, παπα Στέφανος Βυτζαράς, παπα Φραντζέσκος Βιτζαράς, Γιακουμής Πατέλας, παπα Μιχαλής Κονταράτος, Μάρκος ιερεύς, Χωροεπίσκοπος Παροικιάς, Τζουάνες Σκληρός, Νικολός Κοντίλης, Μανόλης Αλισάφης, Μιχαήλ Βιτζαράς, Νικολός Κοτίλης, Γιώργης …, Μανώλης Αλεξάκης, Φραντζέσκος Μιχαλέτος Γραμματικός, Ιω. Βιτζαράς, Ιω. Σκιάδος, Ιω. Βιτζαράς, Κωστάκης Γαλανός, Τζώρτζης Ρουτες, Ιω. Σκιάδας, Γεώργης Μαυρομάτης, Ιω. Σπυρίδος, Δημήτρης Ταργέτας, Νικολός …, Μιχελής Δημητ…, Ιω. Πατελας, Ιω. Τουτέσκος, Bartolo Rozza, Γιαννούλης Ταργέντας, Αντώνης Αλλησάφης, τζουάνες Γιράρδης, Τζώρτζης Νταμόστος, Ιω. Του μαστρο Γιάκουμου, Γιόνης Μυστράτος, Δημήτρης Μαβρομάτης, Giacomo Zellini, Domenico Ferrari, Γιάννης Ντελαγραμμάτικας, Γεώργης Τακορόνιας.

–1681 Το έτος 1681 μαρτυρείται ο Νικόλαος Κονδύλης.

–1681. Επιγραφή στο σπίτι του Δημ. Σαρρή πάνω από τη δεύτερη βρύση του Μαυρογέννη (1777) στον κεντρικό δρόμο της Αγοράς, απέναντι από την κατοικία του Κων. Κονδύλη, έχει ως εξής: «1681 Α… -ΚΟCTANTIC ΚΟΝ(Δ)ΥΛΗC – ΕΚΑΜΕ ΤΑ ΠΑΡΟΝ(ΤΑ)». Ο αναφερόμενος Κωνσταντής Κονδύλης το 1681, πρέπει να είναι εγγονός του Κων. Κονδύλη, που είχε το σπίτι του απέναντι.

–1684. Μάρμαρα, Ναός Αγίων Αναργύρων, αναγράφεται στο υπέρθυρο του ναού, το 1684, ο Αντώνιος Κοντίλης και η γυναίκα του Μαιέττα. «1684 Μαρτίου β’ Ανακ(αι)νίσθη εκ βόθρου ο θείος ν(αό)ς των αγίων Αναργύρων διά συνδρομής κε εξόδου του Αντωνίου Κοντίλη κ(αι) της συμβήα αυτού Μαριέτας μηνί Μαρτίου».

–1685. Σε επιγραφή στην εκκλησία Αγίων Αναργύρων στα Μάρμαρα διαβάζουμε «24 Μαρτίου 1685 ανεκαινίσθη ο Ναός των Αγίων Αναργύρων δια συνδρομής και εξόδου Αντωνίου Κοντίλη και της συζύγου του Μαρκέτας Μηνι Μαρτίου».

–1688. Η Ειρήνη Κοντίλη γυναίκα του Νικόλαου Κοντίλη μνημονεύεται σε έγγραφο Παροικιάς του 1688.

–1704. Επιγραφή σε οικόσημου που σήμερα βρίσκεται στο αρχ. μουσείο αναγράφει 1704 Μάϊος 17 Κωνσταντίνος Κοντήλης. Ασφαλώς πρόκειται για τον ίδιο με την επιγραφή του 1698. Ο Κωνσταντίνος Κονδύλης αναφέρεται από τον Pitton de Tournefort ως ο πλουσιότερος έλληνας του νησιού.

–1706. Ο Λεονάρδος Κονδύλης, γιος του Μιχαήλ, είχε σπουδάσει στο Φροντιστήριο του Αγίου Αθανασίου στη Ρώμη (12 Ιουνίου 1706 – Ιαν. 1711).

–1714. Απόδειξη εισπράξεως του «πάκτους της Ευαγγελίστριας στα Χάλαρα Παροικιάς από τον παπα Νεόφυτο της Πάτμου (Πάρος 17 Φεβρουαρίου 1714). Αναφέρεται ο Κωνσταντίνος Κοντίλης επίτροπος του μοναστηρίου Θεολόγου Πάτμου. Και ο Νταμέντζος Ιωάννης, γραμματικός του αφέντη Κωσταντάκη Κοντήλη.

–1716. Γεώργιος  Κονδύλης. Γιός του Νικολάου. Μεταβαίνει σε Πάδοβα και Βενετία. Το 1716 απαγχονίζεται στην Πάρο από τον καπουδάν πασά Τζάνουμ Χότζα.

–1717. Ο ιατρός Γεώργιος (Τζορτζάκης) Κωνστ. Κονδίλλης  νυμφεύεται το 1717 στη Νάξο μια Καθολική Καστριανή αρχοντοπούλα (εξάλλου είναι Καθολικός και ο ίδιος). Σύζυγός του γίνεται η Ανεζίνα (Αγνή), η πρώτη από τις τρείς κόρες του Ιάκωβου Κορονέλλου και της μακαρίτισσας Κατερίνας θυγ. Τζώρτζάκη Σομμαρίπα, η οποία θα προικισθεί πλουσιοπάροχα από τον πατέρα της αλλά κυρίως από την εκ μητρός γιαγιά της, την Ανεζίνα Κάλβου – Σομμαρίπα, η οποία την είχε αναθρέψει μετά τον θάνατο της μητέρας της. Μεταξύ των προικώων είναι τα μητρικά σπίτια της νύφης στο Κάστρο και άλλα.

Ο Γεώργιος Κ. Κονδίλλης και η Αγνή Ιακ. Κορονέλλου απέκτησαν πέντε παιδιά,

Α) Κωνσταντίνος. Διετέλεσε πρόξενος Βενετίας και Γαλλίας, σε Πάρο, Νάξο και Σαντορίνη. Πολύ νεαρός νυμφευτεί την Κατερίνα και θα αποκτήσουν έξι τέκνα: α) Γεώργιος (1735-1800), που νυμφεύθηκε σε πρώτο γάμο την Εργίνα-Μαρία Πέτρ. Μαυρογένη. β) Νικόλαος (Απεβίωσε το 1825). Έφερε τον τίτλο «καβαλιέρος» (ιππότης), όπως και ο θείος του Λεονάρδος Γ. Κονδύλης. Σύζυγος του η Κατερίνα θυγ. Κωνσταντίνου Φακουρέλη και Μαργαρίτας Τζαμπατή Κορονέλλου. γ) Λεονάρδος. Σύζυγος του η Ρόζα-Ρουσέτα Κόκκου (Απεβίωσε στις 17-6-1822). δ) Φραγκίσκος-Ξαβέριος. Εφημέριος Μητροπολιτικού Ναού Καθολικών Νάξου. ε) Γενοβέφα (απεβίωσε το 1822), σύζυγος Λορέντζου Ντέλλα Ρόκκα και στ) Άννα (Ανέζα), σύζυγος Ιερωνύμου Μπαρότση.

Β) Λεονάρδος. Είχε τον τίτλο «καβαλιέρος». Νυμφεύθηκε (1742) την Ελένη θυγ. Τζώρτζη Αρκά ή Μπέλλου ή Μπέλλου από τις Λεύκες της Πάρου. Δεν απέκτησαν τέκνα.

Γ. Δον Νικόλαος. Έγινε ιερωμένος και ανήκε στο Κανονικάτο (διετέλεσε ντεζαουράριος και πρεβόστρος) της Καθολικής Μητρόπολης Νάξου. Απεβίωσε στις 6 Ιανουαρίου 1813 και ετάφη στην Καθολική Μητρόπολη Νάξου.  Άφησε μοναδικό κληρονόμο του τον ανιψιό του καβαλιέρ Νικόλαο Κων. Κονδίλλη, γεγονός που δημιούργησε δικαστικές διαμάχες μεταξύ των συγγενών για την ακύρωση της διαθήκης του δον Νικολάου Κονδίλλη και εξεδόθησαν ενδιαφέρουσες αποφάσεις των αιρετοκριτών, που ερμηνεύουν το σχετικό τοπικό εθιμικό δίκαιο και ακύρωσαν την διαθήκη.

Δ) Ιωάννης Βαπτιστής (Τζαμπατής ή Μπατίστας). Διετέλεσε ντεζαουράριος (ταμίας) της Αδελφότητας των Καθολικών Νάξου. Νυμφεύθηκε (2-4-1766) την Κατερίνα-Διάνα Νικ. Μπαρότση. (Απεβίωσε το 1771), χήρα Σπυρίδωνος Αντ. Μπαρότση, (που κληρονόμησε από τη θεία της Διάνα Φραγκ. Μπαρότση και σύζυγος Βερνάρδου Μπαρότση, τον πατρικό της πύργο στο Χαλκί Νάξου).

Ε) Μαρκέτα. Παντρεύτηκε τον Ορθόδοξο άρχοντα Ιάκωβο Χρυσ. Φραγκόπουλο (γιό της Μπατεστούς Μπαρότση-Φραγκοπούλου, κληρονόμου του φεούδου Φιλωτίου) και απέκτησαν έξη παιδιά (Χρύσανθος, κόμης Γεώργιος, Νικόλαος, Μπατεστού, Κατίγκω και Ανέζα), τα οποία εβάπτισαν κατά το Καθολικό δόγμα στο οποίο προσεχώρησε με δημόσια ομολογία και ο Ιάκωβος Φραγκόπουλος, γεγονός έτσι αίτιος σοβαρής αναταραχής στη Νάξο μεταξύ των πιστών των δύο δογμάτων.

Ο ιατρός Γεώργιος Κων. Κονδίλλης απεβίωσε το 1733 σχετικά νέος. Η σύζυγός του Ανεζίνα Κορονέλλου-Κονδίλλη απεβίωσε το 1766.   

–1718. Στις 15 Αυγούστου 1718 Βαπτίστηκε ο Αντώνιος Κονδύλης, γιός του Παύλου και της Άννας. Είχε αναδόχους τον Γεώργιο Βαρσαμή και τη Μαρία Γ. Αλησάφη. Κατοικούσε στη Μάλτα, όπουτ σπούδαζε λατινικά.

–1727. Προικοσύμφωνο του σιόρ Λεονάρδου Κονδύλη και της αρχοντοπούλας Φοινικιά  Βατιμπέλα» Νάουσα 29 Ιανουαρίου 1727.

«Ο εκλαμπρότατος, ο ρηθείς αφέντης Τζουανάκης Βατιμπέλας με την αρχόντισσά τους κυρία Μαρούσα δίδουν στην αρχοντοπούλα κόρη τους Φοινικιά εικόνες της Σταυροποσκυνήσεως και του Αγίου Γεωργίου, και (…). Και η αρχόντισσα κυρία Μαρούσα Κοντίλενα δίδει στον γιό της ονόματι αφέντη Λεονάρδο Κοντίλη (…). Ακόμη η κυρία Ειρήνη, σύζυγος του σιόρ Φραντζέσκου Φραντζέσκη (ο οποίος υπογράφει στα λατινικά) και αδερφή του Λεονάρδου, «του προικοτάζει (…) τα σπίτια οπού κάθονται εις το Μέσα Κάστρο [γειτονιά του καθολικού Αγίου Γεωργίου], ανώγια και κατώγια κ.α.. (ΕΒΕ, Ξ 963)

–1730. Χωράφι Λούρο σύμπλιος Κοντύλης και χωράφι Πλαγιά σύμπλιος Κοντύλης.

–1731. Σε κληρονομικό δικαίωμα των συζύγων αναφέρεται στις 21 Μαρτίου 1731 διαιτητική απόφαση εις διαφορά του παπά Δημήτρη Βιτζαρά με τον Κοντίλη Θεοτόκη.

–1733. Σπουδαστής στο Φροντιστήριο του Αγίου Αθανασίου στη Ρώμη τα έτη 1733-1734 ο Αντώνιος Κονδύλης, γιός του Παύλου και της Άννας.

–1735. Το 1735 γεννιέται ο Γεώργιος Κων. Κονδύλης, συνονόματος του ιατρού Γ.Κ. Κονδίλλη. Αξιωματούχος καϊμακάμης, παχάρνιος και δοκιμαστής των οίνων του ηγεμόνα στη Βλαχία επί ηγεμονίας του εξαδέλφου του Νικολάου Πετρ. Μαυρογένη (1786-1790), πρόξενο αργότερα της Βενετίας στην Κρήτη και μετέπειτα της Γερμανίας και σύζυγος της Εργίνας-Μαρίας Πέτρ. Μαυρογενη (απεβίωσε το 1822 στη Μυτιλήνη). (αρχείο Καθολικής Αρχιεπισκοπής Νάξου-Πάρου).

Ο Γεώργιος Κων. Κονδίλλης ήταν μια έντονη και ταραχώδης προσωπικότητα. Το παρόνομά του ήταν «Πελερίν». Αναφέρεται από συγγενείς του 18^ου και 19^ου αιώνα και μάλλον υπήρξε ο βασικός πληροφοριοδότης του Τόμας Χόουπ (Thomas Hope. Anastasius or Memoirs of a Greek). Γεννήθηκε το 1735 και πέθανε στην Κωνσταντινούπολη, στις 18 Οκτωβρίου 1800. Ετάφη στο Καθολικό νεκροταφείο του Ταξίμ και η επιτύμβια πλάκα του (στην οποία αναφέρεται εν συντομία το βιογραφικό του και χαρακτηρίζεται ως Καθολικός) βρίσκεται σήμερα στο Καθολικό νεκροταφείο του Φερίκιοϊ Κωνσταντινούπολης, όπου είχαν μεταφερθεί οι ταφόπλακες μετά την διάλυση των νεκροταφείων του Ταξίμ, τον 19^ο αιώνα.

Νυμφεύθηκε το 1757 σε πρώτο γάμο την συγγενή του Εργίνα-Μαρία Πετρ. Μαυρογένη κατά το Ορθόδοξο τυπικό και εδήλωσε ότι ασπάσθηκε την Ορθοδοξία. Απέκτησαν δύο κόρες, τη Μαργαρίτα και την Ζαμπέτα, που παντρεύτηκαν συγγενείς τους, τον Σπήλιο Δημ. Μαυρογένη και τον Ιωάννη Εμμ. Μαυρογένη, αντίστοιχα.

Ενώ ο Γεώργιος Κων. Κονδίλλης υπήρξε έμπιστος και βασικός συνεργάτης του εξαδέρφου και κουνιάδου του, Ν. Μαυρογένη, στην αρχή της ηγεμονικής θητείας του, φαίνεται ότι ο Κονδίλλης ειρωνεύθηκε κάποια στιγμή τον Μαυρογένη για την εμμονή του να ισχυρίζεται ότι είναι απόγονος του δόγη Φραγκίσκου Μοροζίνη και κινδύνευσε να χάσει το κεφάλι του. Διέφυγε από το Βουκουρέστι και συνέχισε την καριέρα του, ως διπλωμάτης στην υπηρεσία της Πύλης, της Βενετίας και της Γερμανίας. Προικοδοτήθηκε από τον πατέρα του (1757 και 1764) με αρκετά ακίνητα μεταξύ των οποίων το αρχοντικό του προπάππου του, του βοεβόδα Κωνσταντάκη Λεον. Κοντίλη, στο οποίο είχε εκείνος τοποθετήσει το κτητορικό υπέρθυρο με το οικόσημο ΚΟΝΔΥΛΗ και την ημερομηνία 17 Μαΐου 1704, το οποίο όμως θα περιερχόταν στην κατοχή του μετά τον θάνατο της γιαγιάς του, Ανέζας χήρα του ντοτόρε Κοντίλλη! Το αρχοντικό αυτό βρισκόταν δίπλα στον Καθολικό Ναό του Αγίου Γεωργίου (την «Καπέλλα», βλ. Αντ. Κατσουρού, «Στατιστικά Πάρου», Επετηρίς Εταιρείας Κυκλαδικών Μελετών, Α, 1961), από τους παλαιότερους ναούς των Καθολικών στην Παροικιά και αυτό είχε περιέλθει, τον 19^ο αιώνα στην Απολλωνία Κων. Κονδύλη, εγγονή του καβαλιέρου Νικόλαου Κων. Κονδίλλη, η οποία παντρεύτηκε (1849) τον εκ Νάξου συγγενή της, Νικόλαο Ιακ. Μπαρότση (πρέπει να ήταν εγγονός της Άννας-Μαρίας Κωνσταντίνου Κονδίλλη, σύζυγος Ιερωνύμου Ιακ. Μπαρότση). Από τους Μπαρότση αγόρασε το αρχοντικό αυτό, περί το 1900, ο βιομήχανος και σπουδαίος οικονομικός παράγων της Πάρου στην εποχή του, Κωνσταντίνος Μιχ. Αιγινήτης, ο οποίος το μεταβίβασε στον γιό του, Νίκο Κ. Αιγινήτη. Το αρχοντικό αυτό κατεδαφίστηκε στο μεγαλύτερο μέρος του, στη δεκαετία του 1900 και ο χώρος του ανήκει σήμερα στην κα Κατερίνα Γεωρ. Πατέλη, εγγονή του Νίκου Κ. Αιγινήτη. Άλλο εντυπωσιακό αρχοντικό των προξένων Κονδίλλη στην Πάρο ήταν η αγρέπαυλη «Σαρακήνικο», που είχε στην εξωτερική πύλη της οικόσημο Κονδίλλη, με χρονολογία 1730 και στην είσοδο του κτηρίου οικόσημο Κρίσπη. Ανήκε στην Ελένη (γεννήθηκε περί το 1800), θυγατέρα του καβαλιέρου Νικολάου Κ. Κονδίλη και σύζυγο του Ιωάννη Κρίσπη. (μελέτη Ιάκωβου Ναυπλιώτη – Σαραντινού).

–1738. Καταγραφή [Παροικιά, 13 Νοεμ. 1738] της περιουσίας της Ευαγγελίστριας, κτήματα τους γειτονεύουν με τα κτήματα της Ευαγγελίστριας, Κωνσταντίνος Κοντίλης.

–1742 προικοσύμφωνο από τον άρχοντα Λεονάρδο Κονδύλη. Το οικόσημο της οικογένειας εικονίζει, χέρι που κρατά γραφίδα (κοντύλι) και στη θέση του λοφίου, κεφαλή αγγέλου. Το συναντάμε στην πρόσοψη του μαρμάρινου τάφου του Νικόλαου Κονδύλη (1681) που βρίσκεται στη βόρεια κόγχη του νάρθηκα της Εκατονταπυλιανής. Η οικογένεια Κονδύλη, καταγόταν από το Βυζάντιο (κατά τον Δ. Πασχάλη) ή από την Βενετία (κατά τον Dugit).

–1743. Καταγραφή [Παροικιά, 9 Αυγ. 1743] της περιουσίας της Ευαγγελίστριας, κτήματα τους γειτονεύουν με τα κτήματα της Ευαγγελίστριας, χωράφι εις τον Αγίον Ελευθέριον σύμπλεον Κωνσταντάης Κονδύλης.

–1745. Σύμφωνα με έγγραφο Τσιπίδου της 1 Απριλίου 1745 «ο δοτόρ Κονδύλης», του οποίου τα παιδιά πωλούν ένα χωράφι στη Μονή του Αγίου Αντωνίου Κεφάλου.

–1745. Σε έγγραφο Κεφάλου 1 Σεπτεμβρίου 1745: «ομοία (αγορά) χωραφίου των τέκνων δοτόρ Κονδύλη».  

–1746. Σε πωλητήριο Τσιπίδου, 9 Μαρτίου 1746, «πουλεί ο άγιος καθηγούμενος της Αγίας Κυριακής δύο χωραφάκια που έχει από τον μακαρίτη παπά-Ιερεμία Παπαδόπουλο εις τον Τζικαλά σύμπλιος του μακαρίτη αφέντη Κοντίλη και το άλλο χωραφάκι εις την Αγίαν Τριάδα σύμπλιος Γιώργης Κονταράτος».

–1747. Γεννιέται στην Παροικιά ο Κωνσταντίνος Κονδύλης. Σύζυγός του η Ειρήνη Μπάου.

–1748. Σε έγγραφο Κεφάλου στις 4 Μαϊου 1748 αναφέρεται ο Παντελάκης Κονδύλης.

–1752. Σε εκλογή απεσταλμένου στην Κωνσταντινούπολη από το κοινό Παροικιάς σε Γενική Συνέλευση στις 6 Σεπτεμβρίου 1752 μαρτυρείται ο Λινάρδος Κονδύλης.

–1755. Σε εκλογή απεσταλμένου στην Κωνσταντινούπολη από το κοινό Πάρου σε Γενική Συνέλευση στις 23 Αυγούστου 1755 μαρτυρείται ο Λινάρδος Κονδύλης από την Παροικιά.

–1757. Σε προικοσύμφωνο Λευκών 7 Νοεμβρίου 1757, «έτερο χωράφι από κάτω στου Κοντύλη τις κέλλες, σύμπλιος Γουλιαρμής Ρούσσος». Το κέλλα είναι από το λατιν. Cella =κελί, Κοντύλη-Κονδύλη αφορά σε μέλος της γνωστής και εύπορης αρχοντικής οικογένειας της Παροικιάς, ενδεχομένως του Κωνσταντίνου Κονδύλη, που υπήρξε στις αρχές του 18ου αιώνα ο πλουσιότερος κάτοικος της Πάρου με πλήθος κτημάτων, σπιτιών πύργων κ.α.

–1770. Γόνοι Δελαγραμματαίων Παροικίας: Τζώτζης Συμ. Δελαγραμμάτης *1 (1770) Νοτάριος – Πρόξενος της Ρωσίας στα Ορλωφικά στην Πάρο: Ελένη Δελαγραμμάτη ¬ Μάρκος Μάτζας Μαυρογένης *4 (Δήμαρχος-Βουλευτής) ¬ Μαρουσώ Δ. Δημητρακοπούλου, Ερατώ Νικ. Κονδύλη, Αγγελική Δαμία, Πέτρος Μάτζας Μαυρογένης ¬ Καλυψώ Ζαννή Μάτζα ¬ Μάρκος Μαυρογένης ¬Χαϊδεμένη Σπ. Κρίσπη ¬ Καλυψώ Μάρκ. Μαυρογένη ¬ Κων/νος Ιω. Γράβαρης (Συμβολαιογράφος) ¬ Ιωάννης Κων. Γράβαρης (Συμβολαιογράφος) ¬ Μαρία Χανιώτη ¬ Κων/νος Ι. Γράβαρης (Επιχ/τίας) ¬ Αντιγόνη Γ. Βίγλα (Φαρμακοποιός).

–1779. Γεννιέται στην Παροικιά ο Αντώνιος Κονδύλης του Κωνσταντίνου (1747) και της Ειρήνης Μπάου.

–1784. Γεννιέται στην Παροικιά ο Εμμανουήλ Κονδύλης του Κωνσταντίνου (1747) και της Ειρήνης Μπάου. Σύζυγός του η Ελένη. Απέκτησαν τον Ιωάννη (1815), την Ειρήνη (1817), τον Αντώνιο (1820) και τον Κώστα (1820)

–1805. Το 1805. Γεννιέται ο Νικόλαος Κ. Κονδύλης κτηματίας κάτοικος Παροικιάς.

–1811. Το 1811 γεννιεται στην Παροικιά ο Φραγκίσκος Κονδύλης. Σύζυγός του η Τερψιχόρη και παιδιά τους η Καλυψώ (1843), ο Ζαννής 1847), ο Γιάννης (1850) και ο Κώστας (1852)

–1815. Γεννιέται στην Παροικιά ο Ιωάννης Κονδύλης του Εμμανουήλ (1784) και της Ελένης.

–1817. Γεννιέται στην Παροικιά η Ειρήνη Κονδύλη του Εμμανουήλ (1784) και της Ελένης.

–1817. Παροικιά της Πάρου 1817, Δεκεμβρίου 7. Εξόφληση χρέους. «Ενώπιον του κοινού καντζελλαρίου Πάρου Νικολάου Καλαβρού που συνέταξε το έγγραφο και των μαρτύρων Λεονάρδου Κονδύλη, που υπογράφει στο όνομα της πρωτοπρεσβυτέρας του Κεφάλου, του Ιωάννου Πρωτονετάρη που υπογράφει στο όνομα του Γεωργίου Τζαντουλή, του λογοθέτη Ιακώβου Παγκάλου, ταξιλδάρη, Πέτρου Μάτζα Μαυρογένη και Νικολάου Μάτζα, η πρωτοπαπαδιά του αειμνήστου πρωταπαπά Κεφάλου Νικολάου Τζαντουλή και ο ανδραδελφός της Γεώργιος Τζαντουλής. Κατά την σετέντζια που είχε συνταχθ’η στον Τζιπίδο, στις 9 Νοεμβρίου 1817, έλαβε η ρηθείσα κυρά πρωτοπαπαδιά τα γρόσια οκτακόσια και διά περισσοτέραν ευχαρίστησιν έλαβε και την οσπιστακίου ύλην».

–1820. Το 1820 γεννιέται ο Φραγκίσκος Δ. Κονδύλης κτηματίας κάτοικος Παροικιάς.

–1820. Γεννιέται στην Παροικιά ο Αντώνιος Κονδύλης του Εμμανουήλ (1784) και της Ελένης.

–1820. Γεννιέται στην Παροικιά ο Κώστας Κονδύλης του Εμμανουήλ (1784) και της Ελένης. Σύζυγός του η Αρχονούλα όπου απέκτησαν της Μαρουσώ, συζ. Θεμιστοκλής Ολύμπιος, τον Αντώνη, σύζ. Αννεζώ Δελαγραμμάτη και τον Πέτρο, σύζ. Φοινικώ Μαυρογένη.

–1821. Ο διδάσκαλος της Εμπορικής Σχολής Οδησσού Λεονάρδος Φραγκ. Κονδύλης το 1821.

–1822. Σε έγγραφο των Παριανών στους Υδραίους στις 13 Απριλίου 1822 αναφέρεται ο Λεονάρδος και Γεώργιος Κονδύλης από την Παροικιά.

–1823. «1823 μαρτίου 6 ημέρα Τρίτη/ απέθανε ο μακαρίτης Γεωργάκης Κονδήλης πρώτη Τρίτη της αγίας τεσσαρακοστής και ο άγιος θεός να τον δώση την αγίαν παράδεισον αιώνιαν του και παράδεισον αμήν».

–1823. Λάζαρης Πεναρδάκης 1823 «απέθανε ο μακαρίτης Πεναρδάκης Λάζαρης ο οποίος ενταφιάσθη έξω εις του Καλόγερου, εις του Λεονάρδάκη Κονδύλη (Καλάμι) το χωράφι».

–1825. Σε έγγραφο (11 Οκτ. 1825) «ένα χωράφι εις του Ζουργιάρη σύμπλιος σινιόρ Κωνσταντίνος Κονδύλης».

–1825. Σε αποδεικτικό έγγραφο στις 30 Δεκεμβρίου 1825 αναφέρεται ο δημογέροντας Λεονάρδος Κονδύλης.

–1826. ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΚΟΝΔΥΛΗΣ, Κουρεύς ετών (!2) αφίχθη στην Σύρο το  1826

–1827. Απόφαση των προκρίτων της Παροικιάς για την ενοικίαση του μετοχίου Ευαγγελίστριας για να στεγάσει την «Κοινη Σχολή» τους «Εν Παροικία της Πάρου τη 26 Φεβρουαρίου 1827. Οι πατριώτες και προκριτοδημογέροντες της Χώρας Παροικίας. Ελευθέριος Χαμάρτος, Μ. Μάτσας Μαυρογένης, Γεώργιος Βιτζαράς, Ιωάννης Κρίσπης, Τζώρτζης Χαμάρτος, Μιχαήλ Κρίσπης, Λεονάρδος Κονδύλλης, Γεώργιος Κυπριανός και Ζέπος Κυπριανός.

–1827. Σε διανομή κληρονομιάς της 8 Μαρτίου 1827 αναφέρεται ο Λεονάρδος Κονδίλης.

–1827. Σε προικοσύμφωνο της 8 Οκτωβρίου 1827 αναφέρεται ο Κονδύλης Κόλλεγας, διάδοχος του ποτέ Μάρκου Γιόλα το παιδί.

–1827. Στις 24 Νοεμβρίου 1827. Δημογέροντας της Παροικιάς Λεονάρδος Κονδύλης.

–1828. Παρουσιασθέντες εις την δημόσιον ταύτην νοταρίαν οι υπογεγραμμένοι ο τε ευγενέστατος κύριος Ελευθέριος Χαμάρτος και η Αγγετέτα πρώτη σύζυγος του αποθανόντος Ιωάννη Πέτρου Μπαρμπαρή ως επίτροπος των παιδίων της, παρέστησεν έμπροσθεν των υπογεγραμμένων μαρτύρων, ότι συμφωνήσαντες εν τω μεταξύ οικειοθελώς και με γνώμην απαραβίαστον κάμνουσι την παρούσαν ανταλλαγήν ως ακολούθως:

Αον: Η κυρία Αγγελέτα δίδει αναποσπάστως προς τον κύριον Χαμάρτο την τοποθεσίαν όλην του Αλωνιού τοιχογυρισμένην οπού είχεν ηγοράσμένην προ χρόνων ο άνδρας της Γιάννης παρά του κ. Αλεξανδράκη Δημ. Καμπάνη εις τοποθεσίαν Σαρακήνικον έως εις τα Παλιά Θεμέλια με το αλώνι, κατοικιές, φούρνον, προστιγάδια και οσπιτάκια καθώς ευρίσκονται εις την αυτήν τοποθεσίαν την σήμερον πλησίον ο ίδιος Χαμάρτος εκ πλαγίου και άνωθεν.

Βον: Ο κύριος Χαμάρτος δίδει προς αυτήν ανταλλακτικών εν χωράφι, έχει ηγορασμένον παρά του ποτέ Ιωάννου Οικοκυράς εις τοποθεσίαν Βουνόν, πλησίον η ιδία Αγγελέτα και ο ίδιος Χαμάρτος, η μέν ανωθεν, ο δεν κάτωθεν.

Ομοίως δίδει προς αυτήν εις χείρας και μετρητά γρόσια πενήντα, ν(ούμερο) 50: θέλοντες αμφότεροι να μένη η ανταλλαγή αυτή αδιάσπαστος και στερεά διά παντός. Όθεν από την σήμερον οι μέν κατοικιές φούρνος, ασπίτια, προστιγάδια και όλη η τοποθεσία με το αλώνι έως τα Παλιά Θεμέλια, μένουσιν εις την δεσποτείαν και κυριότητα αναπόσπαστον του κυρίου Ελευθερίου Χαμάρτου να τα κάμη ως βούλεται αυτός και οι κληρονόμοι του ανενόχλητα και ελεύθερο πάσης καταζητήσεως ή δικαιώματος άλλου τινός, το δε χωράφιον παραμοίως ομού και τα πενήντα γρόσια εις εξουσίαν και κυριότητα της Αγγελέτας να τα μεταχειρισθή όπως αυτή βούλεται. Εις ένδειξιν δε της οικειοθελούς ταύτης συμφωνητικής των ανταλλαγής εγένοντο δύο παρόμοια νοταριακά αποδεικτικά γράμματα επιβεβειωμένα παρά των μερών αμφότερων, επικυρωμένα δε και τη υπογραφή των κυρίων δημογερόντων και άλλων αξιοπίστων μαρτύρων των οποίων αντίγραφον κατεχωρήθη εις τον Κώδικα της Νοταρίας υπ’αριθ. 517 και έλαβε το κάθε μέρος έν εξ αυτών δι’ ασφάλειαν.

Εν Παροικία της Πάρου τη 30 Ιουλίου 1828.

Βικέντιος Μαυρομμάτης υπογράφω εις όνομα της άνωθεν Αγγελέτας ότι βεβαιοί το παρόν και ούτος κ’άγω μαρτυρώ.

Λεονάρδος Κονδύλλης δημογέρων μάρτυς.

Ιωάννης Κρίσπης και δημογέρων επιβεβαιώ

Ελευθέριος Χαμάρτος βεβαιώ

Εφραιμ ιερεύς … μάρτυς

Γεώργιος Κυπριανός μάρτυς

Ο δημόσιος νοτάριος της πόλεως ΝΟΤΑΡΙΑΣ ΠΑΡΟΙΚΙΑΣ ΠΑΡΟΥ Δημήτριος Χαμάρτος υποβεβαιώ.

–1829: 9βρίου 27. Μαθητευόμενοι εις την Αλληλοδιδακτικήν Σχολήν της πόλεως Παροικιάς

Κονδύλης Αντώνιος ετών 7, Κονδύλης Κωνσταντίνος ετών 15 και η Κονδυλοπούλα Ανεζώ (σωστό Κονδύλη).

–1830. Διορίζεται για ένα χρόνο επίτροπος της Εκατονταπυλιανής ο Ελευθέριος Χαμάρτος μαζί με τους Λεονάρδο Κονδύλη και Αντώνιο Φραντζέσκου Μαυρομμάτη (έγγραφο εκλογής επιτρόπων, Παροικιά, 28 Σεπτεμβρίου 1830.

–1831. Στην Πάρο δημιουργούνται δύο στρατόπεδα: των Καποδιστριακών (Βιτσαράς, Χαμάρτος κ.α.) και των αντικαποδιστριακών (Κ. Κονδύλης, Λεον. Κονδύλης, Μιχ. Κρίσπης, Ν. Μαλατέστας κ.α.). Με παρακίνηση των Υδραίων επαναστατούν τα νησιά κατά του Καποδίστρια το 1831 και αντικαθιστούν τις τοπικές διοικήσεις ή τις κοινοτικές αρχές.

–1831. Στις 29 Δεκ. 1831 ορίζονται όρια του τόπου του κ. Κ Κονδύλη αρχόμενα από τα Ασπροχώραφα του χωρεπισκόπου Καλοπλάστου και εκτεινόμενα κάτωθεν των Άσπρων Πέτρων μέχρι της Κουντουριδιάς, πλησίον του Χρουσή Λουκή (Λεονταράκη).

–1833. Σε προικοσύμφωνο Παροικιάς την 22 Οκτωβρίου 1833: «…εν ξαμπέλισμα στα Βουνά, πλησίον ο κ. Κωνσταντίνος Κονδύλλης, με ελιές, συκές, αχλαδιές…»

–1833. Σε κατάλογο της εν Παροίκια Ελληνοδιδακτικής Σχολής μαθητευόντων παιδιών στις 28 Απριλίου 1833 αναφέρεται ο Α. Κονδύλλης.

–1833. Προξενικός πράκτορας της Κυβέρνησης της Βενετίας στην Παροικιά Πάρου το 1833 ο Κωνσταντίνος Κονδίλης.

 –1833. Ο Νικόλαος Κ. Κονδύλης κτηματίας, γεννήθηκε και πέθανε στην Πάρο. Το ιστορικό και δραματικό έτος 1833 στην Πάρο, ναυάγησε στο νησί το Γαλλικό σκάφος “Superpo” (υπερήφανος), διέσωσε με προφανή κίνδυνο της ζωής του πολλούς ναυαγούς αξιωματικούς και ναύτες. Γι’ αυτό τον λόγω η Γαλλική Κυβέρνηση του χορήγησε παράσημο ανδρείας αλλά και τον τίτλο του Προξενικού Πράκτορα της Γαλλίας στην Πάρο, όπου και διετέλεσε μέχρι τον θάνατό του το (1893).

–1834. Εις τον Προικοσύμφωνο Δαμία και Ευανθίας Μαύρου (Παροικιά, 26 Οκτ. 1834) «ελαιογύρι ανομαζόμενον Φυρρόν Χωράφι και εις τον Κάμπο του Κονδύλη».

–1837. Σε έγγραφο του 1837 του σχολείου Πάρου, υπογράφει ο Δήμαρχος Πάρου Κονδύλης Λεονάρδος.

–1840. Σε έγγραφο στις 16 Νοεμβρίου 1840 ο Δήμαρχος Πάρου Λεονάρδος Κονδύλης επικυρώνει πιστοποιητικό.

–1842. Στις 9 Ιουνίου 1842 ο δήμαρχος Πάρου Λεονάρδος Κονδύλης πιστοποιεί… ότι ο ιερομόναχος Νικολαΐδης Σεραφείμ … διαμένει εις τον δήμο τούτο.

–1843. Στις 17  Οκτωβρίου 1843 η συνέλευση της αντιπολίτευσης επαναλαμβάνεται, αλλά πάλι χωρίς τον Δήμαρχο Θ. Καμπάνη ο οποίος κατηγορείται από τους παρευρισκομένους ότι «αισθάνεται ανώτερος του νόμου και προβάλει ανύπαρκτες προφάσεις». Η συνέλευση αποφασίζει να προχωρήσει στην εκλογή χωρίς τον Δήμαρχο! Πρόεδρος ανέλαβε ο Δ. Χαμάρτος και προσυπέγραψαν τα 5 γεροντότερα μέλη Ν. Πούλιος, Ιωάννης Καπαρός, Λεονάρδος Κονδύλης, Ηλίας Σαράντος, Νικόλαος Ρούσσος. Οι εκλογείς ήταν οι εξής:

Πόλις Παροικίας (Δήμαρχος Θ. Καμπάνης): Ζώρζης Μ Μαυρογένης, Δημήτριος Χαμάρτος, Πέτρος Μαυρομμάτης, Ν Α Ψαράκης, Αντ Ελ Χαμάρτος, Λεονάρδος Κονδύλης.

Κωμόπολις Λευκών (Πάρεδρος Κωνσταντίνος Χανιώτης): Εμμανουήλ Ν Αρκάς, Νικόλαος Γ Ρούσσος, Νικόλαος Γ Παντελαίος, Ιωάννης Α Δεσύλλας.

Κωμόπολις Ναούσης (Δήμαρχος Ν. Μαλατέστας): Δημήτριος Π Δημητρακόπουλος, Ηλίας Σαράντος, Ιωάννης Μεταξάς, Αντώνιος Κορτιάνος (δεν παρευρέθη λόγω ασθενείας).

Χωρίον Κώστου(Πάρεδρος Ιωάννης Α. Καπαρός): Ιωάννης Α Καπαρός, Αναστάσιος Ρούσσος

Χωρίον Δραγουλά (Πάρεδρος Νικήτας Ν. Άγουρος): Γεώργιος Κληρονόμος

Χωρίον Μαρμάρων (Πάρεδρος Νικήτας Ν. Άγουρος): Ιωάννης Γιαννουλάκης, Νικήτας Άγουρος (δεν παρευρέθη λόγω ασθενείας).

Χωρίον Τσιπίδου (Δήμαρχος Μαρπήσσης ΓΣ Δελαγραμμάτης): Νικόλαος Βατιμπέλας, Νικόλας Πόυλιος, Γεώργιος Σ Δελαγραμμάτης (απών).

Χωρίον Ωλιάρου (Πάρεδρος Δ. Βιάζης): Παναγής Καλάργυρος, Ματθαίος Μαούνης.

Τα αποτελέσματα ανέδειξαν πληρεξουσίους Πάρου τους Δ. Π. Δημητρακόπουλο (21 ψήφοι) και Ζ. Μάτσα Μαυρογένη (21). Συμμετείχαν και οι Νικόλαος Ψαράκης (Παροικιά, 11 ψήφοι), Ν. Βατιμπέλας (Τσιπίδος, 7), Λεονάρδος Κονδύλης (Παροικία, 7), Νικόλαος Μαλατέστας (Νάουσα, 6 ψήφοι), Κωνσταντίνος Δαμίας (Παροικία, 6), Π. Μαυρομάτης (Παροικία, 6).

–1843. Γεννιέται στην Παροικιά η Καλυψώ Κονδύλη του Φραγκίσκου (1811) και της Τερψιχόρης.

–1843. Σε ονομαστικό κατάλογο των εκλογικών αποτελεσμάτων Νάουσας στις 27 Οκτωβρίου 1843 βεβαιώνει ο πρόεδρος του Δημοτικού συμβουλίου Πάρου Λεονάρδος Κονδύλης και το μέλος Κωνσταντίνος Κονδύλης.

–1844. Γεννιέται το 1844 η Καλυψώ Κονδύλη του Φραγκίσκου Λεονάρδου Κονδύλη και της Ειρήνης Ζαννή Μάτσα. Σύζυγός της ο Νικόλαος Αντωνίου Δελαγραμμάτης (1838).

–1844. Στα δημοτολόγια Ερμούπολης είναι εγγεγραμμένος ο παριανός 30χρονος κουρεύς Εμμανουήλ Κονδύλης. Έδωσε όρκο στις 26 Απριλίου 1844.

–1845. Το 1845 γεννιέται στην Πάρο ο Λεονάρδος Φρ. Κονδύλης. Απεβίωσε του 1903 σε ηλικία 58 ετών. Ήταν παντρεμένος αλλά δεν απέκτησε τέκνα. Έζησε στη Ρουμανία για σπουδές, στην Κωνσταντινούπολη και τέλος στο Κίεβο (τότε Ρωσία).

–1846. Γεννιέται το 1846 ο Λεονάρδος Κονδύλη του Φραγκίσκου Λεονάρδου Κονδύλη και της Ειρήνης Ζαννή Μάτσα.

–1847. Γεννιέται στην Παροικιά ο Ζαννής Κονδύλης του Φραγκίσκου (1811) και της Τερψιχόρης. Σύζυγός του η Μαρία. Απέκτησαν τον Φραγκίσκο (1873), τον Σπύρο (1880) και τον Απόστολο (1886).

–1847. Στον εκλογικό κατάλογο Παροικιάς (συμπεριλαμβάνεται και η Αντίπαρος) είναι εγγεγραμμένος ο 25χρονος στρατιωτικός Αντώνιος Γ. Κονδύλης, ο 73χρονος κτηματίας Κωνσταντίνος Κονδύλης, ο 63χρονος κτηματίας Λεονάρδος Κονδύλης, ο 35χρονος στρατιωτικός Νικόλαος Γ. Κονδύλης, ο 28χρονος κτηματίας Φραγκίσκος Λ. Κονδύλης και ο 42χρονος κτηματίας Νικόλαος Κ. Κονδύλης.

–1848. Γεννιέται το 1848 ο Ζαννή Κονδύλη του Φραγκίσκου Λεονάρδου Κονδύλη και της Ειρήνης Ζαννή Μάτσα.

–1850. Γεννιέται στην Παροικιά ο Ιωάννης Κονδύλης του Φραγκίσκου (1811) και της Τερψιχόρης.

–1851. Γεννιέται το 1851 η Φοινικώ Κονδύλη του Φραγκίσκου Λεονάρδου Κονδύλη και της Ειρήνης Ζαννή Μάτσα.

–1852. Γεννιέται το 1852 ο Νικόλαος  Κονδύλης του Φραγκίσκου Λεονάρδου Κονδύλη και της Ειρήνης Ζαννή Μάτσα.

–1853. Γεννιέται το 1853 ο Κωνσταντίνος Κονδύλης του Φραγκίσκου Λεονάρδου Κονδύλη και της Ειρήνης Ζαννή Μάτσα.

–1853. Γεννιέται το 1853 στην Παροικιά ο Κώστας Κονδύλης του Φραγκίσκου (1811) και της Τερψιχόρης. Σύζυγός του η Αννεζώ Αν. Καλλιέρου και τέκνα τους η Ασπασία (1893), ο Ζαννής (1895) και η δασκάλα Ειρήνη (1897) η οποια τον Ιανουάριο του 1944 σκοτώθηκε σε ωρα μαθήματος στην τάξη του Σχολείου στην Παροικιά με δυο μαθητές της, με ρουκέλα από αγγλικά αεροπλάνα.

–1870. Το 1870 γεννιέται η αρχόντισσα Μαριγούλα Κωνστ. Κονδύλη σύζυγος Ανδρέα Ολυμπίου. Απεβίωσε το 1957.

–1873. Γεννιέται στην Παροικιά ο Φραγκίσκος Κονδύλης του Ζαννή και της Μαρίας. Σύζυγός του η Φλώρα Κρίσπη. Απέκτησαν τον Ζαννή (1897), την Μαρία (1902), τον Λεονάρδο (1903) και την Ειρήνη (1904).

–1879. Στις 11 Οκτωβρίου 1879 ο 60χρονος κουρέας από την Πάρο Εμμανουήλ Κονδύλης, του Ιωάννη και της Παρασκευής, κάτοικος Σύρου παντρεύεται στην Ερμούπολη την 35χρονη από την Πάρο Ελένη Φραγκούλη, του Νικολάου.

–1880. Γεννιέται στην Παροικιά ο Σπύρος Κονδύλης του Ζαννή (1847) και της Μαρίας. Σύζυγος του η Βασιλική. Απέκτησαν τον Ζαννή (1904) και την Μαρία (1909)

–1885. Προς τον Ιατρόν Κύριον Λεωνίδαν Βενιέρην. Διορίζομεν υμάς Δημοτικόν ιατρόν του ού προΐστασθε Δήμου επί μηνιαίω μισθώ δραχμών εκατόν δέκα τριών (113) εκ του Δημοτικού ταμείου Πάρου υπό τας εξής υποχρεώσεις: Οφείλετε να επισκέπτησθε αμισθί άπαντας εν γένει τους πάσχοντας κατοικοδημότας του Δήμου Πάρου του τμήματος Παροικίας και Ωλιάρου ως και τας Καλογραιάς του μονυδρίου του Χριστού κατά θέσιν Δάσους άνευ ουδεμιάς εγχειρίσεις επί των ασθενών τούτων, λαμβάνοντες μόνον παρά των ασθενών την αξίαν των προς αυτούς χορηγουμένων παρ υμών φαρμάκων συμφώνως προς την Β. Διατίμησιν το δε έξοδον (αγώγιον και ναύλον) των εις Ωλίαρον μεταβάσεως σας διά τους κατοικούντας εκεί. Οφείλετε προς τούτοις να εκτελήτε άνευ ουδεμιάς ετέρας αμοιβής τα χρέη αστυνομικού ιατρού οπόταν ανάγκην προς τούτο παρουσιάζεται και προσκαλείσθε παρά της Δημοτικής αρχής. Γνωστοποιούντες τούτο υμίν ακράδαντον έχομεν πεποίθησιν ότι θέλετε εκτελεί μετά ζήλου και προθυμίας ην αναθέτομεν σπουδαίαν και φιλάνθρωπον υπηρεσίαν και ότι προσκαλούμενος θέλετε παρέχει την συνδρομήν υμών εν πάση ώρα.

Πάρος την 20 Αυγούστου 1885 ο Δήμαρχος Κ.Ν. Κονδύλης.

–1886. Γεννιέται στην Παροικιά ο Απόστολος Κονδύλης του Ζαννή (1847) και της Μαρίας.

–1892. Ο γιός του πρώτου δημάρχου Πάρου (Λεονάρδου Κονδύλη) μετά την εθνική αποκατάσταση Φραγκίσκος Λ. Κονδύλης διακρίθηκε ως δημογραμματέας, ως δημαρχιακός πρόεδρος και ως οικονομικός έφορος στην Σύρο το 1892-93. 

–1892. Φραγκίσκος Λεον. Κονδύλης. Αυτός είναι ο μοναδικός γιος του πρώτου μετά την εθνική αποκατάσταση Δημάρχου Πάρου «Λιναρδάκη Κονδύλη». Διακρίθηκε ως δημογραμματέας, Δημαρχιακός Πρόεδρος, ενώ την περίοδο 1892-1893 και ως οικονομικός έφορος Σύρου. Απεβίωσε το 1910.

–1893. Γεννιέται το 1893 η Ασπασία Κονδύλη του Κωνσταντίνου και της Ανεζώς Καλλιέρου. Σύζυγός της ο ΝΙκόλαος Τσάγγαρης, επισης διδάσκαλο και απέκτησαν τον Κωνσταντίνο και την Αννεζίνα (Αννα ) Ο Κων παντρεύτηκε την Ραλλου Ροδοκανάκη και απέκτησε τον Δημήτριο και την Ασπασία. Η Αννεζίνα (Αννα) παντρεύτηκε τον Αθανάσιο Τσώτο και απέκτησαν την Αννα και τον Παναγιώτη.

–1893. Πεθαίνει στην Πάρο το 1893 ο Προξενικός Πράκτοράς της Γαλλίας Νικόλαος Κ. Κονδύλης.

–1895. Γεννιέται το 1895 στην Παροικιά ο Αντώνιος Κονδύλης του Πέτρου και της Φοινικώς το γένος Μαυρογένη. σύζυγός του η Κατίνα Στέφα. Απέκτησαν της Ελένη (1929), τον Πέτρο (1931) και τον Μιχάλη (1938).

–1895. Γεννιέται το 1895 ο Ζαννής Κονδύλης του Κωνσταντίνου και της Ανεζώς Καλλιέρου. Σύζυγός του η Μαρίκα Σ. Ασαντούρ. Τέκνα τους η Άννα (1924), ο Κωνσταντίνος (1926) και η Ευαγγελία (1928).

–1895. Ο Λεονάρδος Φρ. Κονδύλης αποδήμησε στην Κωνσταντινούπολη, Βλαχία και Ρωσία όπου και διετέλεσε διδάσκαλος επί τρία έτη της Εμπορικής Σχολής Οδησσού. Στο  Κίεβο (της Ρωσίας) διετέλεσε Πρόξενος και Πράκτορας της Ελλάδας το 1895. Πέθανε στο Κίεβο (της Ρωσίας) από αιφνίδιο θάνατο το 1903 έγγαμος αλλά χωρίς τέκνα.

–1897. Το 1897 γεννιέται ο Κονδύλης Ζαννής του Φραγκίσκου (1873) και της Φλώρας το γέννος Κρίσπη, σταθμάρχης κάτοικος Παροικιάς.

–1897. Γεννιέται το 1897 η Ειρήνη Κονδύλη του Κωνσταντίνου και της Ανεζώς Καλλιέρου. Είναι η Δασκάλα η οποια τον Ιανουάριο του 1944 σκοτώθηκε σε ωρα μαθήματος στην τάξη του Σχολείου στην Παροικιά με δυο μαθητές της, με ρουκέλα από αγγλικά αεροπλάνα.

–1897. Το 1897 γεννιέται η Καλυψώ Κονδύλη του Πέτρου και της Φοινικώς το γένος Μαυρογένη. Σύζυγός της ο Πατέλης Δημήτριος και τέκνα τους η Φοινικώ και η Ειρήνη.

–1901. Έφτασε στην Πάρο από το Κίεβο της Ρωσίας «ο νεαρός και αγαπητότατος φίλος κ. Σπύρος Ζ. Κονδύλης (εφ. Αιγαίον, 22 Ιουλίου 1901).

–1902. «τωαγαπητώ μοι ανεψιώ κ. Επαμεινώνδα Ν. Κονδύλη μνήμης ένεκεν. Πάρος την 23 Ιανουαρίου 1902. Φ. Λ. Κονδύλης». Ο πατέρας του Φ. Λ. Κονδύλη υπήρξε ο Λεονάρδος Νικ. Κονδύλης που το 1840 είχε επισκευάσει το σταυρό του τέμπλου της Παναγίας Καταπολιανής και αδερφός αυτού, δηλαδή θείος του Φ.Λ. Κονδύλη, ο Κωνσταντίνος Ν. Κονδύλης, στον οποίο ανήκε το χειρόγραφο του ποιήματος.

Ο Δήμαρχος Πάρου αρνήθηκε να επικυρώσει τις υπογραφές και συνεπώς την εκλογή.

–1902. Το 1902 γεννιέται η Κονδύλη Μαρία του Φραγκίσκου (1873) και της Φλώρας το γέννος Κρίσπη.

–1903. Το 1903 γεννιέται ο Κονδύλης Λεονάρδος του Φραγκίσκου (1873) και της Φλώρας το γέννος Κρίσπη.

–1903. Στα 1903 έχουμε τις εκλογές για την ανάδειξη Δημάρχων, Δημαρχικών παρέδρων και Δημοτικών Συμβούλων.

Για την υποψηφιότητα ως Δημαρχιακού Παρέδρου στην Παροικιά, η εφημερίδα «Αιγαίον» γράφει στις 30 Αυγούστου 1903:  Δημαρχικοί άρεδροι εξελέγησαν στην Παροικιά ο Νικηφόρος Κυπραίος, ο Αλέξανδρος Μαυρογένης και ο Ανδρέας Γ. Παπακωνσταντίνου και Δημοτικοί Σύμβουλοι του Δήμου Πάρου (Παροικιάς) οι: Κων. Ν. Κονδύλης, Στυλ. Ξ. Καμπάνης, Δ. Μαύρος, Δ. Αργυρόπουλος, Ανδρ. Ψαράκης, Ανδρ. Βαρούχας, Νικ. Βάλληνδρας, Ιωάν. Δ. Βιάζης.

–1904. Συνεστήθη επιτροπή υπό την προεδρία του Δημάρχου Πάρου κ. Πέτρου Μπάου προς επισκευήν –δημοτική δαπάνη- του μνημείου των κατά το έτος 1833 πνιγέντων Γάλλων ναυτών του πολεμικού πλοίου Superb, αποτελούμενη εκ των κ.κ. Π. Δημητρακόπουλου, Κ.Ν. Κονδύλη, Σταμ. Ζ. Καμπάνη, Όθ. Παπαβασιλείου και Νικηφ. Γ. Κυπραίου. («Αιγαίον» 10 Απριλίου 1904).

–1904. Το 1904 γεννιέται η Κονδύλη Ειρήνη του Φραγκίσκου (1873) και της Φλώρας το γέννος Κρίσπη.

–1904. Το 1904 γεννιέται ο Κονδύλης Ζαννής του Σπύρου (1880) και της Βασιλικής.

–1909. Το 1909 γεννιέται η Κονδύλη Μαρία του Σπύρου (1880) και της Βασιλικής.

–1911. Φραγκίσκος Ζ. Κονδύλης, Γραμματέας, πταισματοδίκης στο Άργος το 1911.

–1924. Γεννιέται το 1924 η Άννα Κονδύλη του Ζαννή και της Μαρίκας. Σύζυγός της ο Κωνσταντίνος Κεσίσης και τέκνο τους η Καλλιόπη (1960).

–1924. Στις 21 Ιανουαρίου 1924 ο 29χρονος Τραπεζικός Υπάλληλος από την Πάρο Ζαννής Κονδύλης του Κωνσταντίνου παντρεύεται στην Ερμούπολη την 21χρονη από την Σύρο Μαρίκα Ασαντούρ του Νικολάου και της Ευαγγελίας.

–1925. Απεβίωσε στη Νάξο λόγω επιπλοκών στη γέννα η Δασκάλα Ασπασία Κονδύλη του Κωνσταντίνου-Φραγκίσκου. Ήταν γεννηθείς το 1895 ή 1896.

–1926. Γεννιέται το 1926 ο Κωνσταντίνος Κονδύλης του Ζαννή και της Μαρίκας. Σύζυγός του η Ερασμία Δροσοπούλου και τέκνα τους η Άννα Μαρία (1953) και η Αμαλία (1955).

–1928. Γεννιέται το 1928 η Ευαγγελία Κονδύλη του Ζαννή και της Μαρίκας. Σύζυγός της ο Δημήτριος Βαμβάκιος και τεκνο της η Βίκυ (1955).

–1929. Σε ομαδική φωτογράφηση στην περιοχή Καλάμι στις 27 Ιουλίου 1929 απεικονίζεται η Μαριγούλα Κονδύλη.

–1929. Γεννιέται η Ελένη Κονδύλη του Αντωνίου (1895) και της Κατίνας το γένος Στέφα.

–1931. Γεννιέται ο Πέτρος Κονδύλη του Αντωνίου (1895) και της Κατίνας το γένος Στέφα.

–1938. Γεννιέται ο Μιχαήλ Κονδύλη του Αντωνίου (1895) και της Κατίνας το γένος Στέφα.

–1944. Διδάσκαλος του Δημοτικού Σχολείου Παροικιας κατά την περίοδο 1944 η Ειρήνη Κονδύλη. Είχε διατελέσει νωρίτερα στο Δημοτικό Σχολείο Θηλέων κατά την περίοδο, 1918-21 και το 1926.

–1945. Στα δημοτολόγια Ερμούπολης είναι εγγεγραμμένος ο παριανός 50 ετών τραπεζικός υπάλληλος Ζαννής Κων. Κονδύλης έγγαμος. Έδωσε όρκο στις 11 Ιουνίου 1945.

–1947. Στον εκλογικό κατάλογο Παροικιάς του 1947 είναι εγγεγραμμένος ο Κονδύλης Φραγκίσκος του Ιωάννη κάτοικος Παροικιάς.

–1949. Το 1949 ο Κονδύλης Ζαννής του Φραγκίσκου σταθμάρχης κάτοικος Παροικιάς διαγράφετε από τον εκλογικό κατάλογο Παροικιάς ως εγγεγραμμένος σε άλλη Κοινότητα.

–1953. Στον εκλογικό κατάλογο Παροικιάς του 1953 είναι εγγεγραμμένη η Ολυμπίου Μαριγούλα το γένος Κ. Κονδύλης, όνομα συζύγου Ανδρέας κάτοικος Παροικιάς.

–1953. Γεννιέται το 1953 η Άννα Μαρία Κονδύλη του Κωνσταντίνου και της Ερασμίας.

–1955. Γεννιέται το 1955 η Αμαλία Κονδύλη του Κωνσταντίνου και της Ερασμίας.

 

–Κονιδάρης ή Κονοδιάρης: Παρωνύμιο, ο έχοντας κόνιδες, εκ της κονίδας ή κόνιδας, τα λεπτότατα αβγά των παρασίτων εντόμων.

–1833. Σε κατάλογο της εν Παροίκια Ελληνοδιδακτικής Σχολής μαθητευόντων παιδιών στις 28 Απριλίου 1833 αναφέρεται ο Ν. Κονιδιάρης.

–1879. Στις 26 Αυγούστου 1879 ο 26χρονος ξυλουργός από την Πάρο Ευάγγελος Κονιδάρης, του Νικολάου και της Σταματούλας, κάτοικος Σύρου παντρεύεται στην Ερμούπολη την 16χρονη από την Σύρο Ελένη Μαυρουδή, του Μιχαήλ και της Ασπασίας.

–1887. Στα δημοτολόγια Ερμούπολης είναι εγγεγραμμένος ο παριανός 35 ετών ξυλουργός Ευάγγελος Κονοδιάρης [Κονιδάρης] έγγαμος. Έδωσαν όρκο στις 30 Μαρτίου 1887.

 

–Κονιοτιέρης:

–1825. Στα δημοτολόγια Παροικιάς (συμπεριλαμβάνεται και η Αντίπαρος) είναι εγγεγραμμένος ο Χρίστος Κονιοτιέρης 37 ετών.

–1847. Στον εκλογικό κατάλογο Παροικιάς (συμπεριλαμβάνεται και η Αντίπαρος) είναι εγγεγραμμένος ο 59χρονος πλοίαρχος Χρίστος Κονιοτιέρης.

 

–Κοντάκης: Ίσως παραφθορά το επωνύμου Κοττάκης

–1859.Πωλητήριο που συνέταξε ο ειρηνοδίκης Πάρου Ιωάννης Κοντάκης [Παροικιά, 17 Ιουλίου 1859].

–Κονταράτος: Η οικογένεια Κονταράτου, βυζαντινής προέλευσης και στην συνέχεια μέσω Κρήτης, πιθανώς από το Ρέθυμνο, στην Πάρο. Επίθετο παρωνύμιο. Είναι μονοκλαδική οικογένεια. Αρχικά εμφανίζεται στα Μάρμαρα το 1550.

Ο Αλιφιέρης (σημαιοφόρος) είχε στα αριστερά του και στα δεξιά του κονταροφόρους που ονομάζονταν Κονταράτοι. Κατά τον καθηγητή Αλιπράντη Χρ. Νικόλαο το επώνυμο Κονταράτος σημαίνει τον οπλισμένο με κοντό, κοντάρι. Οι κονταράτοι ήταν επίλεκτο σώμα του βυζαντινού στρατού.

–1556. Σε έγγραφο έτους 1556. Τα Λατομεία στην Πάρο προσονομάζονταν παλαιότερα από το επώνυμο του ιδιοκτήτη τους, όπως του Κλεάνθη, του Μαύρου, του Κονταράτου.

–1592. Το 1592 στο υπέρθυρο της νότιας θύρας εισόδου στον ναό του Αγίου Κωνσταντίνου στα Μάρμαρα μνημονεύεται σε επιγραφή ο ιερέας Γεώργιος Κονταράτος.

–1597. Στην 1η Απριλίου 1597 αναφέρεται ο Μανώλης Κονταράτος στα Κάτω Χωριά.

–1611. Τιμόθεος Κονταράτος, αφιεροτής σπιτιού και αμπελιού στη μονή Διονυσίου του Αγίου Όρους το 1611.

–1622. Στις 26 Δεκεμβρίου 1622 υπογράφει έγγραφο αφιέρωσης της Ξεχωριανής ο ιερέας Μιχάλης Κονταράτος.

–1642. Οικονόμος Δημήτριος Κονταράτος συντάκτης των εγγράφων Κεφάλου στις 6 Φεβρουαρίου 1642.

–1644. Ο ιερέας Κώστου Πέτρος Κονταράτος είναι ο ιδιοκτήτης ανακαινιστής στα 1644 του Ναού της Αγίας Μαρίνας Κώστου: «1644 Μ(η)νή Αγούσ(ου) ιδ’ ανακ(αι)νίστη εκ βόθρου ο θίος ναός της αγήας μεγαλομάρτη(ρ)ος Μαρήνας δια εξόδου κ(αι) κόπου του Π(α)π(ά) Πέτρου Κονταρ(άτ)του).

–1645. Ο οικονόμος Δημήριος Κονταράτος αναφέρεται σε έγγραφο του Κεφάλου στις 4 Ιανουαρίου 1645.

–1647. Τον Σεπτέμβριο του 1647 ο ιερέας Κώστου Πέτρος Κονταράτος υπογράφει έγγραφο Παροικιάς.

–1652. Ίδρυση στην Πάρο αγιοταφίτικου μετοχίου κατά το έτος 1652.

Της Πάρου αδελφάτα «Χωρίο Λεύκες»

+Μαρής Κονταράτος επίτροπος, του Αντώνη και Κάντιας η γυνή Ειρήνη.

–1652. Σε μαρμάρινη επιγραφή στο υπέρθυρο του ναού Τίμιος Σταυρός στην τοποθεσία Καλογέρια Παροικιάς «+Ανεκενίσθη εκ βάθρων ο θείος και πάντιμος ναός | του τιμίου και ζωοποιού Σταυρού διά εξόδου και συνδρομής Νικολάου Κονταράτου και της συμβίας αυτού Ειρύνης εν έτι ΑΧΝΒ (1652) εν μηνί Μαρτίω κε».

–1658. Ο ιερέας Αντώνιος Κονταράτος υπογράφει χρεωστική ομολογία των ιερέων της Παροικιάς στις 31 Μαΐου 1658.

–1672. Σε αίτημα των παριανών προς τον προϊστάμενο της γαλλικής επαρχίας Πατέρα της Καθολικής Εκκλησίας  Jacques Dinet για να ζητήσουν πατέρες της καθολικής εκκλησίας να έρθουν στην Πάρο. «Ταπεινοπρεπώς παρακαλούμεν την πανοσιώτη σας, ωσάν προηγούμενος οικουμενικός και πατριάρχης της αγίας και υπέρ ενδόξου συντροφιάς υου ιησού να συγκλύνη εις το να μας έλθουν ωδε εις τον τόπον μας πατέρες δια να κατοικήσουν εδώ έως εις τα άλλα νησιά δια να ημπορέσωμεν και ημείς να λάβωμεν εκείνη την βοήθειαν και ωφέλειαν της ψυχής μας μαζί κα την επιστήμην δια τους μεταγεναστέρους μας, επειδή ξεύρωμεν καλότατα ότι πως η πανοσιώτησας και η τρισκία της όλα ο σκοπός και ο πόθος άλλο δεν είναι εις όλα τα πάντα μόνον να γυρέψετε την μεγαλύτερην δόξα του Θεού και της σωτηρίας των ψυχών εις κάθε τόπον όπου ευρίσκονται…»

Πάρος: εν έτι σωτήριω 1672 εν μήνι μαίω (29) εις το παλαιόν: + Ταπεινός Μητροπολίτης Παροναξίας Μελέτιος.

Το πιο πάνω αίτημα υπογράφουν χριστιανοί, καθολικοί και ορθόδοξοι, κατοίκων της Νάουσας μεταξύ άλλων και ο Παπά Μιχαήλ Κονταράτος.

–1674. Στις 7 Μαΐου του 1674 η κοινότητα της Παροικιάς δώρισε στους Πατέρες Ιησουίτες εν Νάξο, εκ των κτημάτων του ναού της Παναγίας της Εκατονταπυλιανής, οικόπεδο για την ανέγερση Μονής. «Εις δόξαν χριστού αμήν 1674 εις τας 7 του μαϊου εν καστέλιω Παροικίας οι αιδεσιμωτάτοι πατέραις εκ της συντροφίας του Ιησού, διά να κτίσουσι μοναστήρι και σκολιό, και μην ευρίσκοντας τόπον αρμόδιον διά την αυτήν υπόθεσιν, διά τούτο θέλωμεν ημείς οι κατωθεν υπογεγραμμένοι, και εις το όνομα της κοινώτητος και δίδωμεν διά έργον χάρις των άνωθε αιδεσιμωτάτων πατέρων ένα κομμάτι χωράφι από της παναγίας μας της Καταπολιανής, εις το μάκρος ποδάρια του μέτρου εκατό δέκα και εις πλάτος άλλον τόσον και εις τούτο ομπληγαρόμαιστα οπώταν εις κανένα καιρόν ήθελε σικοθή τινάς να γυρέψει δικαιώματα εις το άνωθε κομμάτι το χωράφι όπου των χαρίζωμεν να ήμαιστε ημείς ομπληγάδοι να το πληρονωμεν της παναγίας, όθεν διά το βέβαιον απογράφωμεν διά χειρίσμας και εις το όνομα της άνωθε κοινότητος.

Οικονόμος Παροικίας, σακελλάριος Παροικίας, Νικόλαος ιερεύς πρωτοπαπάς Παροικίας, Πέτρος ιερεύς Βιτζαράς, Κώστας Μαίζας, Τεμένιγος ιερεύς, παπα Ιω. Γαλανός, Ελευθέριος ιερεύς Λουρδας, Νικόλαος ιερεύς…, παπα Ιωάννης …, παπα Πέτρος Μπουλαξής, παπα Στέφανος Βυτζαράς, παπα Φραντζέσκος Βιτζαράς, Γιακουμής Πατέλας, παπα Μιχαλής Κονταράτος, Μάρκος ιερεύς, Χωροεπίσκοπος Παροικιάς, Τζουάνες Σκληρός, Νικολός Κοντίλης, Μανόλης Αλισάφης, Μιχαήλ Βιτζαράς, Νικολός Κοτίλης, Γιώργης …, Μανώλης Αλεξάκης, Φραντζέσκος Μιχαλέτος Γραμματικός, Ιω. Βιτζαράς, Ιω. Σκιάδος, Ιω. Βιτζαράς, Κωστάκης Γαλανός, Τζώρτζης Ρουτες, Ιω. Σκιάδας, Γεώργης Μαυρομάτης, Ιω. Σπυρίδος, Δημήτρης Ταργέτας, Νικολός …, Μιχελής Δημητ…, Ιω. Πατελας, Ιω. Τουτέσκος, Bartolo Rozza, Γιαννούλης Ταργέντας, Αντώνης Αλλησάφης, τζουάνες Γιράρδης, Τζώρτζης Νταμόστος, Ιω. Του μαστρο Γιάκουμου, Γιόνης Μυστράτος, Δημήτρης Μαβρομάτης, Giacomo Zellini, Domenico Ferrari, Γιάννης Ντελαγραμμάτικας, Γεώργης Τακορόνιας.

Εμμανουήλ Κομητας επίτροπος βεβαιώνω ως άνωθεν και δια όνομα όλης της Κοινότητος»

–1680  Σε έγγραφο Παροικιάς του 1680, αναφέρονται μερικές καθολικές οικογένειες της Πάρου που ζούσαν στην  συνοικία Νιό (Καινούργιο) Πηγάδι Παροικιάς. Η συνοικία αυτή γνωστή μέχρι πρόσφατα ως Καθολική συνοικία.

+Εις δόξαν Χριστού αμήν. 1680 εν μηνί Φλεβαρίου 2 εις το Καστέλι της Παροικίας και εις εμένα το νοτάριο Παροικίας και εις τους κάτωθεν αξιοπίστους με όλον της το θέλημα και με καλήν της γνώμην η κερά Μαρία Τζανή Μπαρμπαρή μαζί με την θυγατέραν της την Κατερίνα δόνουν και ελεύθερα πουλούσι του ευλαβεστάτου πρέ Φραντζέσκου Κρίσπου ένα σπίτι κατόγι οπού έχουσι εις το Καινούριον Πηγάδι σιμά εις τον Άγιον Νικόλαον (πρόκειται για τον Άγιο Νικόλαο τον Αρρανό που ήταν η καθολική ενορία) με όλαν του τα δικαιώματα διά ριάλια δώδεκα ήτοι 12 ως καθώς το εποκόψασι ο κύρ Νικολός Φώσκολος και ο κυρ Φραγκούλης Ιωάννου Κονταράτου σύμπλιος εις το αυτό σπίτι Γεώργης Νικολού Ντουλόνος και ο Άγιος Νικόλαος, τα οποία ριάλια 12 τα μετρά την σήμερα των άνωθεν πουλητάδων ημπρεζέντζια των κάτωθε μαρτύρων και από την σήμερον να είναι το αυτό σπίτι του άνωθεν πρε Φραντζέσκου και των αυτού διαδόχων, πουλήση, χαρίση, προικοδοτήση, να το κάμη ως θέλει και βούλεται ωσάν καλά οπού το επλήρωσε να παίρνοντες οι άνωθεν πουλήτρες να μαντηνίρουν και να ντεφεντέρουν τον αυτόν αγοραστήν εις κάθε καιρόν που ήθελε τον εναντιωθή τινάς, μην ημπορώντας κανείς δια κανένα καιρόν να … δικαιώματα εις πένα και κοντά… του κατά καιρού ζαπτιτζή ριάλια 6 και πάντα το παρόν να έχει το βέβαιον.

… εις πίστωσιν του παρόντος βάνοντε και παρακαλετοί μάρτυρες.

Δια μαρτυρίας του Ιωάννη Γεωργίου Μαούνη

Πέτρος ιερεύς Βητζαράς νοτάριος Παροικιάς έγραψα

ATONIO SPIRIDO PER LA GERENISSIMO REPUBLICA DI VENEZIA CONSOLE DI PAROS

Πιστοποιώ το βέβαιον της υπογραφής του νοτάριου παπα Πέτρου Βητζαρά και του αντιγράφου της ανωτέρω πράξεως.

Πάρος 6 Μαΐου 1684 νέο ANTONIO SPIRIDO CONSOLE VENETO

Εμμανουήλ Κομητάς πρόξενος καντζιλιέρης.  

ΠΗΓΗ: Νικ. Χ. Αλιπράντη - Σίμου Συμεωνίδη, Το Καινούργιο Πηγάδι Παροικίας, συνοικία Καθολικών τον 17ο αι., Παριανά Δʹ, τ. 13, 1983, σελ. 126 - 132). 4. ΦΕΚ 209/Β/17-3-1989 και 426/Β/3-7-1992.

–1681 Έγγραφο αγοραπωλησίας που είχε δημοσιευθεί στα «ΠΑΡΙΑΝΑ» 1983 από την συλλογή του Σίμου Συμεωνίδη.

+ Εις δόξαν Χριστού αμήν, 1681 εν μηνί Ιουνίου 12 εις το Καστέλι της Παροικιάς ενέμπροστεν εις εμένα τον νοτάριον Παροικιάς και εις τους υποκάτωθεν αξιοπίστους και παρακαλετούς μάρτυρες, την σήμερον με όλον του το θέλημα και με καλήν του γνώμην ο κυρ Πατίστας Νταλούφος δίνει και ελεύθερα πουλεί του ευλαβεστάτου παπά κύρ Φραντζέσκου Κρίσπου, ένα σπίτι κατώγι όπου έχει εις το Καινούργιο Πηγάδι με την αυλογυρισιά του ο διά ρεάλια δεκάξη ήτοι ρεάλια 16 σύμπλιος ο Νικολός Γαβρίλης και Αντωνίνα Μάρκου Ντουλούφη και από την σήμερον να είναι το αυτό σπίτι του άνωθεν Κρίσπου πουλήσει, χαρίσει, προικοδοτήσει, να το κάμη ως θέλει και βούλεται ώσαν καλά όπου το επλήρωσε και παίρνεται να ντεφεντέρη τον αυτόν αγοραστήν εις κάθε καιρόν που ήθελε τον εναντιωθεί κανείς μην ημπορεώντας ξανείς διά κανένα καιρόν να γυρέψη δικαιώματα και πένα και κοντάνα του κατά καιρό ζαπιτζή ριάλια 8 και πάντα το παρόν να έχη το βέβαιον. Όθεν εις πίστωσιν της αληθείας υπογράφουν και παρακαλετοί μάρτυρες.

-διά μαρτυρίας Αυγουστή Φαρούγη

-διά μαρτυρίας του Φραγκούλη Κονταράτου.

Πέτρος ιερεύς Βητζαράς και νοτάριος Παροικίας έγραψα και μαρτυρώ ως άνωθεν.

(Τ.Σ.) Εμείς ANTONIO SRIRIDO πρόξενος Βενετίας στην Πάρο βεβαιώνουμε την υπογραφή του ανωτέρω παπά Πέτρου Βητζαρά καθώς και την αυθεντικότητα του αντιγράφου της ανωτέρω πράξεως.

Πάρος 6 Μαΐου 1684 νέο

ANTONIO SPIRIDO CONSOLE VENETO

Εμμανουήλ Κομητάς Προξενικός καντζιλιέρης.

–1687. Σε επιτύμβια πλάκα του Αγίου Ιωάννη Θεολόγου Ναούσης, Ιωάννης Κονταράτος.

–1689. Σε επιγραφή στην εικόνα των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης στην ομώνυμη εκκλησία στο κάστρο Παροικιάς γράφει "1689, Δέησις του δούλου του Θεού Μελετίου ιερομονάχου Κονταράτου.

–1706. Πρακτικό εκλογικής επιτροπής του κοινού της Αντιπάρου στις 31 Μαρτίου 1706, αναφέρεται ο Αντώνης Κονταράτος.

–1710. Αλώνι Κορμό σύμπλιος Αλέσανδρος Κονταράτος.

–1712. Ο ιερέας Μαρμάρων Νικόλαος Κονταράτος υπογράφει τη διαθήκη του ιερέα Μιχαήλ Τζανιά στις 23 Μαρτίου 1712.

–1716. Σε πρακτικό εκλογής νοταρίου Νικόλαου Σπυρίδου – καγκελαρίου από το κοινό της Παροικιάς στη Γενική Συνέλευση της 14 Ιανουαρίου 1716, μαρτυρείται ο παπά Φραγκέσκος Κονταράτος.

–1721. Στις 20 Δεκεμβρίου 1721 ο ιερέας Λευκών Κονταράτος Ιάκωβος υπογράφει το προικοσύμφωνο της Λαρέντζας Ραγκούση και Γεωργάκη Γεμελιάρη.

–1722. Στις 6 Ιανουαρίου 1722 αναφέρεται να υπογράφει πωλητήριο ο ιερομόναχος Άνθιμος Κονταράτος στον Τζιπίδο.

–1723. Σε πρακτικό εκλογής εκτιμητών του κοινού της Παροικιάς στις 30 Ιανουαρίου 1723 κατά τη Γενική Συνέλευση μαρτυρείται ο παπά Κωνσταντής Κονταράτος.

–1723. Σακελλίων του Κεφάλου Δημήτρης Κονταράτος υπογράφει έγγραφο Δραγουλά στις 4 Μαρτίου 1723.

–1724. Ο σακελλίων Κεφάλου Δημήτρης Κονταράτος αναφέρεται σε πωλητήριο Δραγουλά στις 1 Μαρτίου 1724.

–1724. Στις 26 Ιουνίου 1724 αναφέρεται στην διαθήκη Τζιπίδου του παπά Μελέτη Σιδεράκη ο ιερομόναχος Άνθιμος Κονταράτος.

–1724. Σε πρακτικό εκλογής εκτιμητών του κοινού της Παροικιάς στις 13 Δεκεμβρίου 1724 κατά τη Γενική Συνέλευση μαρτυρείται ο παπά Κωνσταντής και ο παπά Αθανάσης Κονταράτος.

–1730. Χωράφι Ανεραντζά σύμπλιος Πέτρος Κονταράτος.

–1730. Ο ιερέας Φραγκούλης Κονταράτος αναφέρεται σε έγγραφο Παροικιάς στις 28 Ιανουαρίου 1730. Ο ίδιος ιερέας αναφέρεται και σε άλλο έγγραφο Παροικιάς στις 28 Φεβρουαρίου 1730. 

–1730. Σε πρακτικό πωλήσεως του φόρου της δεκάτης του κοινού Παροικιάς κατά τη Γενική Συνέλευση, της 26 Ιουλίου 1730 μαρτυρείται ο παπά Φραγκούλης Κονταράτος.

–1731. Ιερέας Αθανάσιος Κονταράτος, αναφέρεται στη διαθήκη του Πέρου Καραντζία (Παροικιά, 14 Φεβρουαρίου 1731).

–1732. Πρακτικό εξουσιοδοτήσεως απεσταλμένου του κοινού Παροικιάς, κατά τη Γενική Συνέλευση στις 17 Ιανουαρίου 1732 αναφέρεται ο παπά Φραγκούλης, ο παπά Αθανάσης Κονταράτος και ο Αλεσάνδρος Κονταράτος.

–1733. Ιερέας Αθανάσιος Κονταράτος, υπογράφει το πρακτικό εκλογής ως κοινού επιτρόπου του χωροεπισκόπου Ιωάννη Βιτζαρά για ένα χρόνο από το Κοινό της Παροικιάς, Ιανουάριος του 1733.

–1733. Πρακτικό εκλογικής επιτροπής του κοινού της Παροικιάς στις 4 Ιανουαρίου 1733, αναφέρεται ο παπά Κωνσταντίνος Κονταράτος.

–1733. Σε έγγραφο Παροικιάς για μαρτυρία του θανάτου του Δοτόρε Κοντίλλη Κ. Γεωργίου αναφέρεται στις 25 Οκτωβρίου 1733 ο μάρτυς Αλέξανδρος Κονταράτος.

–1733. Ο ιερέας Αθανάσιος Κονταράτος υπογράφει τη διαθήκη Μπονοφάτσου Ντουλουφή στις 23 Νοεμβρίου 1733.

–1734. Πρακτικό εκλογικής επιτροπής του κοινού της Παροικιάς στις 18 Ιανουαρίου 1734, αναφέρεται ο παπά Αθανάσιος Κονταράτος.

–1734. Πρακτικό εκλογικής επιτροπής του κοινού της Παροικιάς στις 18 Ιανουαρίου 1734, αναφέρεται ο Αλέσαντρος Κονταράτος.

–1734. Απόφαση του κοινού της Παροικιάς για επαναπατρισμό συμπατριωτών τους (λόγω της βαριάς φορολογίας από τους Τούρκους, με το οποίο τους καλούσε να επιστρέψουν στο νησί τους, δίνοντας την υπόσχεση για μείωση των φόρων τους) στις 16 Σεπτεμβρίου 1734, υπογράφει ο παπά Αθανάσης Κονταράτος.

–1736. Πρακτικό εκλογικής επιτροπής του κοινού της Παροικιάς στις 22 Ιανουαρίου 1736, αναφέρεται ο παπά Κωνσταντής Κονταράτος και ο παπά Θανάσης Κονταράτος.

–1737. Πρακτικό εκλογής επιτρόπου του κοινού της Παροικιάς την 1^η Μαρτίου 1737 αναφέρεται ο παπά Κωνσταντής Κονταράτος και ο παπά Αθανάσιος Κονταράτος.

–1738. Σε προικοσύμφωνο Παροικίας στις 18 Φεβρουαρίου 1738. Ο Γιώργος Χιωτάκης με την θυγατέρα Πασκάλη Σάντου, ονόματι Ανεζίνα, αναφέρεται ο Αλέσαντρος Κονταράτος με χωράφι στη θέση Καλαμιές σιμπλιος Γιάννης Δουδέσκος.  Και σε χωράφι τοποθεσία Λιβαδερά σύμπλιος ο ευλαβής παπα Κωνσταντής Κονταράτος.

–1738. Πρακτικό εκλογής επιτρόπου του κοινού της Παροικιάς τον Μάρτιο του 1738 αναφέρεται ο παπά Αθανάσιος Κονταράτος και ο Αλέσαντρος Κονταράτος.

–1738. Σε προικοσύμφωνο Παροικίας στις 8 Απριλίου 1738, ο Μιχελέτος του Σπιρίδου με την κερα Νικολέττα θυγατέρα του Γεωργίου Σκιαδά, αναφέρεται σε χωράφι στην Ανεραντζά αιμπλιος Πέτρος Κονταράτος.

–1738. Μαρτυρία υπερασπίσεως συμπατριώτη τους ιερέα Φραγκίσκου Νταβερόνα προς τον καπουδάν πασά (για αντίδραση στην συγκέντρωση της φορολογίας), κατά τη Γενική Συνέλευση από τα κοινά της Πάρου, της 16 Ιουλίου 1738, υπογράφει ο παπά Πρωτέδικτος Κονταράτος και ο σακελλίου Μαρμάρων Κονταράτος.

–1739. Σε έγγραφο Παροικιάς στις 10 Μαρτίου 1739, αναφέρεται ο Πρωτέκδικος Κονταράτος.

–1739. Πρακτικό εκλογών κατά την Γεν. Συνέλευση στις 30 Αυγούστου 1739 απεσταλμένου των κοινών της Πάρου στην Κωνσταντινούπολη, εκλέγουν τον Νικόλαο Μαυρογένη, προκειμένου να διαπραγματευθεί τα οικονομικά θέματα του νησιού. Αναφέρεται ο πρωτόδικος Κονταράτος, ο επίτροπος Λευκών Μιχάλης Κονταράτος και ο  Αλέσανδρος Κονταράτος.

–1739. Πρόσκληση επιστροφής προς τους ξενιτεμένους Παρίους στις 30 Αυγούστου 1739, υπογράφεται και από τον Αλέξανδρο Κονταράτο.

–1740. Σε πρακτικό εκλογής «καταστιχογράφων» των φόρων του κοινού Παροικιάς κατά τη Γενική Συνέλευση της 23 Απριλίου 1740, μαρτυρείται ο παπά Θανάσης Κονταράτος.

–1740. Ο ιερέας Μανοέλης Κονταράτος υπογράφει το προικοσύμφωνο του Κονταράτου Νικολάου και της Μαργιώρας Νταμία, που συντάχθηκε στη Νάουσα στις 21 Μαΐου 1740. «Έχοντας ο ρηθέν παπα κυρ Μανοέλης αδελφός ονόματι Νικόλαος έχων και ρηθείσα Ειρήνη αναθρεφικήν και ψυχοθυγατέρα Μαριώρα …», τάζει, η Ειρήνη Νταμία: «αρχή την εκκλησίαν του Δεσπότου Χριστού κειμένη εις τον Χάντακα με ιερά και καρτιά καθώς ευρίσκονται με όλαν της τα προνόμια» Και ο παπα Μανοέλης Κονταράτος τάζει «την εκκλησίαν [που] έχει εις τον Κώστον Αγία Μαρίνα την εικόνα του Προφήτη Ηλιού ένα χωράφι εις τον Κώστον κοντά εις το χωριό πλησίον αφέντης Νικολάκης Μαυρογένης». (ΕΒΕ, Ξ 665)

Αυτό τον προικοσύμφωνο έχει ενδιαφέρον γιατί αφορά στην προσφορά εκ μέρους των γονιών των μελλονύμφων εκκλησίες.

Η Ειρήνη Νταμία (σήμερα Δαμία), προσφέρει την εκκλησία του Χριστού στην συνοικία Χάνδακα της Νάουσας. Η Αγία Μαρία είναι η εκκλησία στην κεντρική πλατεία του Κώστου. Ήταν ιδιοκτησία του ιερέα Πέτρου Κονταράτου, ο οποίος και την έκτισε, όπως αναφέρει σχετική επιγραφή που είναι εντοιχισμένη μέσα στην εκκλησία, το έτος 1644.

Η οικογένεια Κονταράτου, κρητικής καταγωγής είναι μέχρι σήμερα γνωστή στις Λεύκες, στην Παροικιά και στη Νάουσα.

–1741. Για την εκλογή απεσταλμένων στην Κωνσταντινούπολη από τα κοινά της Παροικιάς στη Γενική συνέλευση το 1741 αναφέρεται ο παπά Κωνσταντής Κονταράτος.

–1741. Εκλογή προβλεπτών υγειονομικών μέτρων από το κοινό Παροικιάς Πάρου, κατά τη Γενική Συνέλευση, της 2 Μαΐου 1741, υπογράφει και ο παπά Αθανάσης Κονταράτος, ο παπα Κωνσταντής και ο Αλέσανδρος Κονταράτος.

–1741. Τα κοινά της Πάρου, κατά τη Γενική Συνέλευση, της 20 Ιουλίου 1741, αποφασίζουν να συντάξουν γράμμα υπερασπίσεως του συμπατριώτη τους άρχοντα Νικόλαου Μαυρογένη, εναντίων των συκοφαντών κατοίκων της Νάξου, οι οποίοι τον κατηγορούν για συνεργασία με τους πειρατές, υπογράφει και ο παπά Κωνσταντής Κονταράτος και ο Αλέσανδρος Κονταράτος.

–1741. Κατά τη Γενική Συνέλευση, της 18 Νοεμβρίου 1741, οι προεστοί και κοινοτικοί εκπρόσωποι της Παροικιάς Πάρου, αποφάσισαν να συλλάβουν, να φυλακίσουν και τέλος να εκτοπίσουν από το νησί τους τον συντοπίτη τους Ιωάννης Βασιλάκης, λόγω του σκανδαλώδους τρόπου της ζωής του και άλλων ανάρμοστων πράξεων. Υπογράφει ο παπά Αθανάσης Κονταράτος, ο Αλέσανδρος και ο παπά Κωσταντής Κονταράτος.

–1742. Στις 16 Φεβρουαρίου 1742, πρώην σακελλίου, παπά Αθανάσιος Κονταράτος.

–1742. Το 1742 αναφέρεται ο δοτόρε Πάρου Κωνσταντίνος Αλεξ. Κονταράτος.

–1742. Πρακτικό εκλογής επιτρόπου του κοινού της Παροικιάς στις 1η Μαρτίου του 1742 αναφέρεται ο παπά Αθανάσιος Κονταράτος και ο παπά Κωνσταντής Κονταράτος.

–1743. Εκλογή κατά τη Γενική Συνέλευση «επιτρόπου και προβλέπτη» απεσταλμένου από τα κοινά της Πάρου, στις 20 Φεβρουαρίου 1743 αναφέρεται ο παπά Αθανάσης Κονταράτος, ο παπά Κονσταντής Κονταράτος και ο Αλέσανδρος Κονταράτος.

–1744. Ο παπά-Κωνσταντής Κονταράτος, κτήτορας Αγίου Αθανασίου Παροικιάς.

–1744. Ο ιερέας Αθανάσιος Κονταράτος εξελέγη επίτροπος του κοινού της Παροικιάς στις 28 Μαρτίου 1744.

–1744. Κατά τη Γενική Συνέλευση εκπροσώπων όλων των κοινών της Πάρου, της 6 Απριλίου 1744, αποφασίζουν να συντάξουν γράμμα υπερασπίσεως του συμπατριώτη τους δραγουμάνου Νικολάου Μαυρογένη, εναντίον των εις βάρος του συκοφαντιών μερικών συμπατριωτών τους, προς τις τουρκικές αρχές. υπογράφει και ο σακελλίου Κονταράτος.

–1744. Ο ιερέας Μανοέλης Κονταράτος ιδιοκτήτης της εκκλησίας της Αγίας Μαρίνας στον Κώστο, αναφέρεται σε έγγραφο στις 21 Μαΐου 1744.

–1745. Απόφαση του κοινού της Παροικιάς για φορολογική μείωση σε συμπατριώτες τους, την 18 Οκτωβρίου 1745, υπογράφει και ο Αλέσανδρος Κονταράτος.

–Στη περιοχή του Μαραθίου σε έγγραφο του 18ου αιώνα «σύμπλιος Γ. Κονταράτος με αγρόν καλούμενον Ευαγγελίστριας με Ζαννήν Γεμελιάρην».

–1746. Απόφαση του κοινού της Παροικιάς στις 8 Μαρτίου 1746, για μετάκληση ξένων στο νησί, εξουσιοδοτούν τον καραβοκύρη Ιωάννη Λαγγούση να προσκαλέσει όσους κατοίκους άλλων μερών της Ελλάδας θα ήθελαν να εγκατασταθούν οικογενειακώς στο νησί τους. Σε όσους δέχονταν υποσχόντουσαν μειωμένη φορολογία και άλλες διευκολύνσεις, όπως κατοικίες, χωράφια κ.α., υπογράφει και ο παπά Αθανάσης Κονταράτος και ο Αλέσανδρος Κονταράτος. 

–1746. Σε πωλητήριο Τσιπίδου, 9 Μαρτίου 1746, «πουλεί ο άγιος καθηγούμενος της Αγίας Κυριακής δύο χωραφάκια που έχει από τον μακαρίτη παπά-Ιερεμία Παπαδόπουλο εις τον Τζικαλά σύμπλιος του μακαρίτη αφέντη Κοντίλη και το άλλο χωραφάκι εις την Αγίαν Τριάδα σύμπλιος Γιώργης Κονταράτος».

–1747 Σε πρακτικό εκλογής απεσταλμένου στην Κωνσταντινούπολη από το κοινό της Παροικιάς σε Γενική Συνέλευση στις 26 Οκτωβρίου 1747 μαρτυρείται ο Αλέσανδρος Κονταράτος.

–1748. Πρακτικό πωλήσεως των φόρων του κοινού της Παροικιάς κατά τη Γενική Συνέλευση, τη 1 Μαρτίου 1748, μαρτυρείται ο παπά Κωνσταντής και ο παπά Αθανάσης Κονταράτος αλλά και ο Αλέσανδρος Κονταράτος..

–1749. Ο ιερέας Νικόλαος Κονταράτος υπογράφει πωλητήριο έγγραφο Ναούσης στις 12 Ιουλίου 1749.

–1749. Σε εκλογή απεσταλμένου για την Κωνσταντινούπολη από τα κοινά της Πάρου σε Γενική Συνέλευση στις 12 Οκτωβρίου 1749, μαρτυρείται ο παπά Αθανάσιος Κονταράτος και ο Αλέσανδρος Κονταράτος.

–1750. Σε Πρακτικό εκλογής απεσταλμένου των επτά κοινών της Πάρου (Παροικιάς, Νάουσας, Κεφάλου, Τζιπίδου, Λευκών, Μαρμάρων, Δραγουλάς) στην Κωνσταντινούπολη της 23 Αυγούστου 1750, μαρτυρείται ο ιερέας Παροικιάς Θανάσης Κονταράτος.

–1752. Σε εκλογή απεσταλμένου στην Κωνσταντινούπολη από το κοινό Παροικιάς σε Γενική Συνέλευση στις 6 Σεπτεμβρίου 1752 μαρτυρείται ο ιερέας Παροικιάς Θοδωρής Κονταράτος.

–1754. Σκευοφύλαξ Κονταράτος , συντάκτης εγγράφου Κεφάλου στις 17 Δεκεμβρίου 1754.

–1757. Πωλητήριο Τζιπίδου 24 Αυγ. 1757 «πουλεί ο κυρ Γεώργης Νικόλα Κονταράτου ένα χωράφι που έχει εις τα Τζηκούρια σύμπλιος Γεωργάκης Άσος και Γεώργης Ρύκης».

–1758. Ο ιερέας Κωνσταντής Κονταράτος υπογράφει πωλητήριο έγγραφο Παροικιάς στις 29 Οκτωβρίου 1758.

–1766. Ο ιερέας Γεώργιος Κάβουρας αναφέρεται σε πωλητήριο έγγραφο Λευκών στις 25 Ιουλίου 1766. Πωλεί στον πεθερό του τον σακελλίο Κονταράτο, δύο χωράφια όπου μας είχε προικισμένα και του τα δίνω για ρεάλια 25.

–1771. Στις 6 Μαρτίου 1771 αναφέρεται ο Σακελλίου Λευκών Κονταράτος, πεθερός του ιερέα Γεώργιου Κάβουρα.

–1774. Στα 1774, Νοεμβρίου 23, «εν χορίω της Πάρου Λευχόν», «ο άγιος χωροπίσκοπος γεμελιάρης Ιωάννης, μαζί και ο αδερφός του Πετράκης Γεμελιάρης», «προσηλώνουν» το ιδιόκτητο μοναστήρι τους του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου (Γυαλιστή) Λευκών. Το έγγραφο υπογράφουν: ο χωροπίσκοπος Γεμελιάρης, ο ιεροδιάκονος Δημήτριος Ραγκούσης, ο Παντελής Κονταράτος, ο παπά-Τζώρτζης Ραγκούσης, ο Πέτρος Γεμελιάρης και ο ιεροδιάκονος Αντώνιος Παρούσης.

–1776. Ο ιερέας Κωνσταντής Κονταράτος συντάσσει πωλητήριο έγγραφο Παροικιάς στις 17 Οκτωβρίου 1776.

–1778. Στις 23 Απριλίου 1778 αναφέρεται ο πρώην Σακελλίος Λευκών Κονταράτος. Πώληση χωραφιού Λεύκες 23 Απριλίου 1778. «Ενώπιον των μαρτύρων Γεωργίου Σκιαδά. Δημητρίου Ραγκούση και του ιερέως Λευκών Αυγουστή Παρούση, ο οποίος συνέταξε και το έγγραφο, η κερά Μαρουσάκη Γεώργη Φίλιππα πωλεί στον αιδεσιμώτατο, πρώην σακελλίου Κονταράτο για 37 ρεάλια ένα κομμάτι χωράφι οπού έχει αγορά από τον Μανοέλη Ανερατζόπουλο εις τοποθεσίαν λεγόμενον Απάτου.

–1790. Ο Σκευοφύλαξ Κονταράτος μαρτυρείται σε προικοσύμφωνο Κώστου στις 21 Ιανουαρίου 1790.  «Προικοσύμφωνο Μάρκου Κονταράτου και Κατερίνης Κοντόσταβλου». «Ο Γιακουμάκης Κοντόσταβλος και η συμβία του δίδουν διά προικίον της θυγατρός των Αικατερινιού πρώτον την ευχή του Χριστού και της Παναγίας και την εδικήν τονε…» «Από δε το έτερον μέρος γράφει και ο άνωθεν κύρ Μάρκος την Εικόνα των Εισοδίων…» (Παριανά Α4 1980).

–1796. Χωροεπίσκοπος και νοτάριος Κονταράτος αναφέρεται σε πωλητήριο έγγραφο Παροικιάς στις 20 Αυγούστου 1796.

–1796. Ο σακελάριος, νοτάριος Παροικιάς Κονταράτος υπογράφει αναφορά των πρικρίτων της Πάρου προς τον Πατριάρχη Γεράσιμο Γ’ στην 1^η Νοεμβρίου 1796.

–1800. Ο σακελάριος, νοτάριος Παροικιάς Κονταράτος συντάσει τη διαθήκη του Δημήτρη Γεώργη Ζέπου στην Παροικιά στις 3 Νοεμβρίου 1800.

–1802. Ο Νικήτας Κονταράτος, ίσως από τον Κώστο, ήταν μαθητής του «εν ιερομονάχοις ελαχίσου Αθανασίου Πάριου, του εν τω της Θεσσαλονίκης Φροντιστηρίω διδασκαλικών προϊσταμένου». Είχε διδάξει, στη συνέχεια, μετά την αποφοίτησή του από τη σχολή της Θεσσαλονίκης, σε διάφορα σχολεία. Έγραψε δε και το βιβλίο «Θεοδώρου Γαζή το τέταρτον, ήτοι το Συνταντικόν εις απλήν φράσιν μετενεχθέν και εκ πολλών και διαφόρων Γραμματικών αναπληρωθέν και φιλοπονηθέν υπό του Νικήτα Κονταράτου του Παρίου 1802.

–1804. Στις 16 Ιουλίου 1804 νοτάριος Λευκών ο σακελάριος Παροικιάς Κονταράτος.

–1804. Ο ιερέας Βασίλειος Κονταράτος υπογράφει έγγραφο Ναούσης στις 26 Δεκεμβρίου 1804.

–1806. Ο Σκευοφύλαξ Κονταράτος μαρτυρείται σε έγγραφο Λευκών στις 26 Σεπτεμβρίου 1806. «Ο πανοσιώτατος οικονόμος Ναούσης Νεόφυος Δαμίας πωλεί στον Μανοέλη Κονταράτο τα χωράφια οπού έχει του Άγιου Μηνά εις το Μαράθι εις τοποθεσίαν Άγιον Νικόλα ονομαζόμενα Πλαγέρια με αγριοκουντουριές τα οποία τα χαρτώνει δια γρόσια 360». Το έγγραφο υπογράφουν ο οικονόμος Μάρκος Δαμίας και ο Νικόλαος Αλεπράντης.

–1808. Σε προικοσύμφωνο στις 1 Φεβρουαρίου 1808 αναφέρεται ο Σακελάριος Παροικιάς Κονταράτος.

–1810. Σε προικοσύμφωνο το 1810 αναφέρεται ο επαρχιακός Δ. Μνήμων Πάρου και Αντιπάρου Δημήτρης Καλαβρός.

–1812. Ο Χαρτοφύλαξ Κονταράτος υπογράφει παρακλητική επιστολή των κατοίκων του Δραγουλά προς την Μητρόπολη Παροναξίας με χρονολογία 20 Σεπτεμβρίου 1812.

–1813. Ο Σκευοφύλαξ Κονταράτος υπογράφει σε σημείωμα στις Λεύκες στις 29 Αυγούστου 1813. Αναφέρεται στην μεταπώληση χωραφιών από την Κατερίνα σύζυγο του μακαρίτη Νικ. Κονταράτου. Το κείμενο συντάχθηκε από τον χαρτοφύλακα Λευκών ιερέα Στέφανο Χανιώτη με μάρτυρες τον σκευοφύλακα Κονταράτο και τον Ιωάννη Βαλσαμή.

–1814. Ο Χαρτοφύλαξ Κονταράτος υπογράφει έγγραφο του Δραγουλά στις 11 Σεπτεμβρίου 1814.

–1816. Στις 30 Σεπτεμβρίου 1816 ο χωροεπίσκοπος Παροικιάς Κονταράτος συνυπογράφει τη σετέντζα των προεστών και προκρίτων της Πάρου που αφορά στη μονή Αγίου Μηνά.

–1817. Στις 5 Αυγούστου 1817 αναφέρεται ο πρώην Σκευοφύλαξ Λευκών Κονταράτος.

–1819. Το 1819 γεννιέται ο Κονταράτος Ιωάννης Ν. Απεβίωσε το 1860. Ήταν εγγεγραμένος στο μητρώο αρρένων της Κοινώτητας Λευκών.

–1820. Προικοσύμφωνο Γεωργίου Τζαντουλή. Κηπίδος 1820, Ιανουαρίου 30. Ενώπιον του ιερέως Εμμανουήλ Μονόπατου, που συνέταξε το έγγραφο και μαρτυρεί, μαρτυρούντων του Ιωάννη Βαλσαμή και του Κωνσταντίνου Τζιγώνια, η Μαρία, σύζυγος του Δημητρίου Πούλιου, προικίζει τη θυγατέρα της Θεοφύλακτη, η οποία παίρνοι ως σύζυγο τον Γεώργιο Τζαντουλή, γιο του μακαριστού ιερέως του Τζιπίδου Γεωργίου Τζαντουλή. Στο προικοσύμφωνο αυτό μνυμονεύονται και οι σύμβιοι σε χωράφια, Δημήτριος Άγουρος, Ιωάννης Λιονταράκης, παπα Φραντζέσκος Μαργαρίτης, Νικόλαος Πούλιος, Αννέζα γυνή ποτέ Δημητρίου Μαυρίκου, Ιωάννης Βαλσαμής, παπα Εμμανουήλ Μονόπατος, Σπυρίδων Παπαδόπουλος, Μανώλης Κονταράτος, Αντώνιος Καντιώτης και Μανόλης Μελέχας. Πηγή Παριανά 158.

–1820. Προικοσύμφωνο Νικολάου Μωραΐτη και Κατερινακίου Κονταράτου (Μάρμαρα, 3 Νοεμβρίου 1820).

«εις δόξαν Χριστού αμήν του αγίου ενδόξου μεγαλομάρτυρος Προκοπίου.

+ Έθος παλαιόν επεκράτησεν και νόμος εδόθη παρά Θεού Παντοκράτορος, έφησε Παύλος το της Εκκλησίας εδρέωμα, εθέσπισαν οι θεοφόροι πατέρες συμφωνίας υπανδείας και καθαρόν συνοικέσιον, καθώς ορίζει η αγία καθολική εκκλησία. Ούτω σύν Θεώ αγίω ερχόμενα τα δύο μέρη, το ένα μέρος ο παπα –κύρ Κωνσταντίνος Γεμελιάρης και το έτερον μέρος ο κύρ Δημήτριος Μωραΐτης, διά να λάβη ο υιός του Νικολάκης την ανεψιάν του παπά ονόματι Κατερινάκη διά γυναίκαν του νόμιμον και ευλογητικήν του, και διό γράφει ο παπά –κύρ Κωνσταντίνος την εικόνα του Τιμίου Σταυρού, τα εισόδια της Θεοτόκου και τα επίλοιπα τα όσα της ευρέθησαν τα γονικά της, τα οσπίτια της καθώς ευρίσκονται τα γονικά της με τους αέρηδες τους και με ταις τοποθεσίαις τους, από συρμή του οσπιτίου τρείς κασέλαις, ένα τραπέζι, δύο καρέγλαις μακριαίς και μικραίς, τέσσερα δακτυλίδια μαλαγματένια, ένα κορδόνι μαλαγματένιο με κορφή, ένα λαιμόν ποτόνια με ένα σταυρόν, μίαν φορεσιάν ρούχα ατλαζένια, άλλην φορεσιά παρακατιανή, τέσσερα ζευγάρια σεντόνια με πλεκτά και δύο σκλέτα, και πέντε κουρτούναις, ένα στρώμα γεμάτον με μαλλί και ένα ψιδί και παννί πήχες: 53: πετζέταις: 12: ένα ταβλομάντηλον, τέσσεις νιφτόμπολαις, μίαν τουζίνα  πιάτα εγγλέζικα και άλλην μίαν χοντρά, ένα καντηλιέρι πρού ζινον από δε τα υποστατικά, το χωράφι εις τον Τίμιον Σταυρόν σύμλιος ο άνωθεν παπάς, έτερον χωράφι εις το ομοίον μέρος πλησίον Μαργαριταράκη Μπιάζενα (Βιάζη), ένα λιβαδάκι πλησίον Αντωνάκης Ραγκούσης, ένα εξαμπέλισμα στην Κολυβού πλησίον Κωνσταντίνος Σιφάκης, το χωράφι εις την Σκαμνιάν πλησίον η κυρά – Μαργαριταράκη Μπιάζη, το χωράφι εις τον Πλακωτόν πλησίον Μανολιός Άγουρος, το χωράφι εις τον Άγιον Βασίλειον πλησίον ο αυτός τις μάνδραις με το αλώνι, ένα χωράφι εις τον Άγιον Βασίλειον πλησίον ο παπάς, το χωράφι εις τους Μαγιαλούπους πλησίον Δημήτρης Στέλλας ένα αμπέλι όπου είναι εις την Γλυφάδα (Γλυφάδες) πλησίον Μαρουσάκη Μπελέγρα χωράφι εις ταις Αγκαθιαίς πλησίον Γεώργης Φιλίνης μίαν ελαίαν εις τον Άγιον Ιωάννης της κερά Αντριάνας τέσσερα χαρανιά μικρά και μεγάλα δύο τηγάνια, έξε τζάραις, ένα ξυλοβούτζι, δύο βουτζά του κρασιού μίαν κρεβαταριάν, τέσσερεις απλάδεναις μεγάλες.

Από δε το έτερο μέρος ο κυρ Δημήτριος δίδει του υιού του Νιολάκη την εικόνα του Αγίου Βασιλείου, τα οσπίτια της μητρός του καθώς ευρίσκονται, το χαρανί της ρακής: 8 τζάραις, ένα βουτζί, δύο ζευγάρια σεντόνια με τα πλεκτά, τρία ζευγάρια σκλέτα, τρείς κουρτούναις, δύο μοναίς και η άλλη μεταξωτή, ένα στρώμα γεμάτον και μίαν μαξελάραν, ένα πάπλωμα καινούριον, δώδεκα πετζέταις φίναις, ένα τραπεζομάντιλον φίνον και έτερον χοντρό ένα ζευγάρι σκολαρίκια μαλαματένια, δύο δακτυλίδια μαλαματένια, ένα ζευγάρι σκολαρίκια μαλαματένια, δύο δακτυλίδια μαλαματένια, ένα ζευγάρι φιούμπες ασημένιαις: 14 κουμπιά ασημένια, δύο ασημένια πιρούνια, μίαν τουζίνα μαχαιροπίρουνα, μίαν πιάτα και πέντε αλάδεναις, δύο καντηλιέρια, μία κασέλα καρυδένη από δε τα υποστατικά, το χωράφι εις τον Σχίνον, πλησίον Μανολιός Άγουρος, το εξαμπέλισμα εις την Ευαγγελίστρα, πλησίον καπετάν Δημητρακης, το λιβάδι εις τον Βρόντα πλησίον ο αυτός αποθανόντας του, ένα χωράφι εις τα Φυρόγια πλησίον Μανολιός Άγουρος, άλλο χωράφι εις τον Κάψαλον πλησίον Άγιος Αντώνιος δέκα κεφάλια πρόβατα, ένα βόδι, και μίαν αγελάδα, την μάνδρα την αξεστέαστην πλησίον Αννάκη του Μανολιού. Ταύτα πάντα και την ευχήν των γονέων τους έτι του δίδει και μετρητά γρόσια: 500: δίδει της και ο πάρπα της ο παπά κύρ Κωνσταντίνος: 1000.

Κωνσταντίνος ιερεύς Κομπαδάκης

Έγραψα το παρον και πιστώς μαρτυρώ.

–1823. Γεννιέται το 1823 ο Ιωάννης Ν. Κονταράτος με το παρωνύμιο Φεσάρας, Δήμαρχος Υρίας. Απεβίωσε το 1907.

–1824. Στις 25 Σεπτεμβρίου 1824 ο Χαρτοφύλαξ Κεφάλου Κονταράτος υπογράφει το πρακτικό εκλογής «εκλεκτών» του Δραγουλά.

–1825. Στις 6 Φεβρουαρίου 1825 αναφέρεται ο πρώην χωροεπίσκοπος Παροικιάς Κονταράτος.

–1826. Σε διαθήκη στις 6 Ιανουαρίου 1826 αναφέρεται ο Φίλιππος Κονταράτος.

–1829. Ο Χαρτοφύλαξ Νικήτας Κονταράτος προσφέρει 20 γρόσια για την ίδρυση Αλληλοδιδακτικού Σχολείου Λευκών το 1829.

–1829. Σε έγγραφο της Εκατονταπυλιανής «Εν Παροικία της Πάρου» την 19 Μαΐου 1829 αναφέρονται οι εκλογείς της επαρχίας Πάρου και Αντιπάρου: Αθανάσιος Μαύρος, Μ.Μ. Μαυρογένης, Δημήτριος Καλαβρός, Νικ. Μαλατέστας, Ιω. Μεταξάς, Θ. Ρικιέρης, Ιάκωβως Λουκής, Ν. Μωραΐτης, Μιχαήλ Τζιγώνιας, Ιω. Βαλσαμής, Ευστράτιος Στάμενας, Ζέπος Δελαγραμμάτης, Ν. Κονταράτος, Ν. Ρούσσος, Γεώργιος …, Τζανής Μάτζας, Δαμιανός Μπιάζης, Γεώργιος Βιτζαράς.

–1830. Από κατάλογο που είχε στείλει στο Υπουργείο Θρησκείας ο Επίσκοπος Παροναξίας Ιερόθεος στις 8 Φεβρουαρίου 1830, πληροφορούμαστε ότι η Πάρος διέθετε 52 ιερείς.

Κατωτέρω παραθέτουμε ονοματεπώνυμά με τα ανάλογα οφίκια που είχαν: Νικόλαος Κονταράτος σκευοφύλαξ Ναούσης.

–1830. Στην 1^η Οκτωβρίου 1830 ο Χαρτοφύλαξ Κεφάλου Κονταράτος υπήρξε και Έφορος της Αλληλοδιδακτικής Σχολής Κεφάλου μαζί με δύο άλλους: τον Ιωάννη Βαλσαμή από τον Τζιπίδο και τον Γ. Γαϊτανόπουλο από τα Μάρμαρα. Έγγραφό τους προς τον τοποτηρητή Πάρου Αντιπάρου Δ. Κιοσσέ.

–1831. Στις 11 Μαρτίου 1831 υπογράφει ο Εφημέριος Αντιπάρου σακελλάριος Κονταράτος.

–1831. Στις 21 Οκτωβρίου 1831, σωτήρια επιστολή των κατοίκων της Πάρου προς τον επίτροπο Αιγαίου Πελάγους, για τα δεινά των κρητών νέοαποίκων εναντίων των ντόπιων. Υπογράφει… ο Νικόλαος και ο Μένεγος Κονταράτος.

–1833. Σε κατάλογο της εν Παροίκια Ελληνοδιδακτικής Σχολής μαθητευόντων παιδιών στις 28 Απριλίου 1833 αναφέρεται ο Γρηγόρης Κονταράτος.

–1833. Σε κατάλογο του Δημοτικού Σχολείου Αντιπάρου στις 18 Ιουνίου 1833 αναφέρεται ο Σακελάριος Κονταράτος.

–1837. Σε έγγραφο του 1837 του σχολείου Πάρου, υπάρχει εγγεγραμμένος ο μαθητής Κονταράτος Νικόλαος.

–1838. Σε έγγραφο Λευκών της 8ης Σεπτ. 1838 «δίνει ο κυρ Νικόλαος Κονταράτος του κυρ Νικολάου Ραγκούση μίαν μάνδαν με αλώνι εις τοποθεσίαν Δραμυθιάν».

–1844. Σε εκλογικό κατάλογο στις 18 Μαρτίου 1844, του Δήμου Νάουσας (συμπεριλαμβάνεται και ο Κώστος), υπάρχει εγγεγραμμένος ο 38χρονος κτίστης Κονταράτος Ιωάννης, ο 32χρονος Μηνάς Κονταράτος, ο 35χρονος εργάτης Ιάκωβος Μ. Κονταράτος, ο 37χρονος γεωργός Σπύρος Μιχ. Κονταράτος και ο 43χρονος εργάτης Δημήτριος Γ. Κονταράτος.

–1844. Σε εκλογικό κατάλογο Δήμου Μάρπησσας στις 5 Μαΐου 1844 υπάρχει εγγεγραμμένος ο επίτροπος Νικόλαος Κονταράτος.

–1847. Στον εκλογικό κατάλογο Ωλιάρου είναι εγγεγραμμένος ο 26χρονος γεωργός Νικόλαος Κονταράτος.

–1847. Στον εκλογικό κατάλογο Κώστου του 1847 είναι εγγεγραμμένος ο 32χρονος τέκτων Μηνάς Κ. Κονταράτος, ο 35χρονος εργάτης Ιάκωβος Μ. Κονταράτος, ο 37χρονος Σπύρος Μιχ. Κονταράτος και ο 43χρονος εργάτης Δημήτριος Γ. Κονταράτος.

–1847. Στον εκλογικό κατάλογο Δραγουλά του 1847 είναι εγγεγραμμένος ο 43χρονος εργάτης Σταύρος Κονταράτος.

–1847. Στον εκλογικό κατάλογο Λευκών του 1847 είναι εγγεγραμμένος ο 26χρονος γεωργός Γεώργιος Μνηγ. Κονταράτος, ο 25χρονος γεωργός Δημήτριος Μαν. Κονταράτος, ο 25χρονος γεωργός Ιωάννης Ν. Κονταράτος, ο 45χρονος εργάτης Ιωάννης Γ. Κονταράτος, ο 53χρονος γεωργός Μανόλης Κονταράτος, ο 27χρονος γεωργός Μαρής Ν. Κονταράτος, ο 59χρονος γεωργός Μάρκος Γ. Κονταράτος, ο 53χρονος γεωργός Μνηγός Κονταράτος, ο 31χρονος έμπορος Νικόλαος Κονταράτος και ο 25χρονος γεωργός Στέφανος Ι. Κονταράτος.

–1847. Στον εκλογικό κατάλογο Παροικιάς (συμπεριλαμβάνεται και η Αντίπαρος) είναι εγγεγραμμένος ο 50χρονος ιχθυοπώλης Ανδρέας Κονταράτος, ο 34χρονος κτηματίας Αναγνώστης Κονταράτος και ο αλιεύς Πέτρος Κονταράτος 44 ετών.

–1855. Ιατρού Νικ. Κονταράτος (Λεύκες 1855-1908). Σύζυγός του η Αντωνίνα Σκούφου του Γεωργίου (+ 1938). Απέκτησαν πέντε παιδιά, την Χαρίκλεια (Λεύκες 1891-1959), τον Γεώργιο (1893-1954), την Ελένη (+1974), τον Ιωάννη και τον Στέφανο (+1961).

–1856. Ως ευκατάστατοι και ευυπόληπτοι πολίτες της Πάρου σημειώνονται από τον Τσιπίδο, τα Μάρμαρα, τον Δραγουλά και τις Λεύκες το 1856 όπως αναφέρονται στον κατάλογο 1278 πολιτών από τις Κυκλάδες (εω Ερμούπολει την 6 Σεπτεμβρίου 1856») που δημοσιεύθηκε στο «Παράρτημα τη Εφημερίδος της Κυβερνήσεως. Εν Αθήναις την 15 Οκτωβρίου 1856»), οι κατωτέρω: Τσιπίδος Ανδρέας Αλιπράντης ετών 51 κτηματίας, Σταύρος Μονόπατος 53 ετών γεωργός και Νικ. Βατιμπέλας 58 ετων κτηματίας. Λεύκες: Γεώργιος Εμμ. Ρούσσος 67 ετών γεωργός, Ιωάννης Ν. Ρούσσος 41 ετών κτηματίας, Ιωάννης Καλόπλαστος, Ιωάννης Κονταράτος, Ιάκωβος Ι. Σκιαδάς και Ιωάννης Γ. Χανιώτης, κτηματίες, Ανδρέα Α. Παντελαίων 40 ετών γεωργός, Δημήτριος Μ. Χανιώτης 50 ετών γεωργός και Δημήτριος Α. Χανιώτης 50 ετών κτηματίας. Μάρμαρα: Αθανάσιος Παπαδόπουλος 43 ετών κτηματίας και Δομίνικος Βαρότζης 40 ετών κτηματίας. Δραγουλάς: Νικήτας Σιφάκης 50 ετών κτηματίας.

–1856. Το 1856 γεννιέται στις Λεύκες ο Κονταράτος Μοσχονάς του Γεωργίου. Ήταν εγγεγραμμένος στο μητρώο αρρένων της Κοινότητας Λευκών.

–1856. Στην εφημερίδα της Κυβερνήσεως στις 21 Οκτωβρίου 1856 αναφέρεται ο Ιωάννης Κονταράτος κτηματίας κάτοικος Λευκών.

–1859. Το 1859 γεννιέται στις Λεύκες ο Κονταράτος Γεώργιος του Ιωάννη. Ήταν εγγεγραμμένος στο μητρώο αρρένων της Κοινότητας Λευκών.

–1860. Το 1860 γεννιέται στις Λεύκες ο Κονταράτος Μάρκος του Μνήγκου. Ήταν εγγεγραμμένος στο μητρώο αρρένων της Κοινότητας Λευκών.

–1860. Έρανος "υπέρ των εν Συρία παθόντων χριστιανών" και τα ονόματα όσων συνεισέφεραν δημοσιεύονταν στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως. Κωνσταντίνος Κονταράτος από τις Λεύκες.

–1860. Στις 25 Οκτωβρίου 1860 σε συμβολαιογραφική πράξη [Επιτροπικό] στην Σύρου αναφέρεται ο κάτοικος Νάουσας Πάρου Παναγιώτης Π.Ν. Κονταράτος ναυτικός.

–1862. Απόφαση αριθ,1, της 31^ης Ιανουαρίου του 1862 του Δημοτικού Συμβουλίου Μάρπησσας. «Εγκρίνει επ’ ονόματι του τελευταίου πλειοδότου Ν. Εμμ. Αρκά του Δημοτικού επί του ελαίου φόρου δια δραχμάς εβδομήκοντα. Η παρούσα κοινοποιηθήσεται όπου δέον εν τω Δημοκαταστήματι την 31 Ιανουαρίου 1862. Το Δημ. Συμβούλιο ο Πρόδρος Γεώργιος Χ. Χανιώτης, Κ. Αρκάς, Β. Χανιώτης, Ιωάννης Ν. Κονταράτος, Πέτρος Πυργής, Εμμ. Μ. Βαλσαμής, Εμμ. Ν. Αρκάς, Γεώργιος Εμ. Δελαγραμμάτης.

–1863. Γεννιέται στις Λεύκες το 1863 ο Νικόλαος Ιωάννη Κονταράτος, ιατρός. Σύζυγός του η Αντωνίνα Γεωργίου Σκούφου. Τέκνα τους η Ελένη (1889), ο Στέφανος (1891) και ο Γεώργιος (1893). Απεβίωσε το 1908.

–1863. Το 1863 γεννιέται στις Λεύκες ο Κονταράτος Νικόλαος του Μνήγκου. Ήταν εγγεγραμμένος στο μητρώο αρρένων της Κοινότητας Λευκών.

–1864. Το 1864 γεννιέται στις Λεύκες ο Κονταράτος Εμμανουήλ του Κωνσταντίνου, ο Κονταράτος Βασίλειος του Γεωργίου και ο Κονταράτος Μάρκος του Μάξιμου. Ήταν εγγεγραμμένοι στο μητρώο αρρένων της Κοινότητας Λευκών.

–1865. Το 1865 γεννιέται στις Λεύκες ο Κονταράτος Εμμανουήλ του Δημητρίου. Ήταν εγγεγραμμένος στο μητρώο αρρένων της Κοινότητας Λευκών.

–1865. Απόφαση 3^η της 13^ης Ιουνίου 1865, του Δημοτικού Συμβουλίου Μάρπησσας. Το Δημοτικό Συμβούλιο. (Αφορά στη μεταφορά στον προϋπολογισμό του δήμου, του τρέχοντος έτους.

Ο Δημαρχεύων Ιωάννης Ν. Ρούσσος. Το Δημοτικό Συμβούλειον, ο Προεδρεύων, Εμμ. Ν. Αρκάς, Ν.Μ. Ρούσσος, Ι. Οικονομίδης, Εμμ. Μ. Βαλσαμής, Πέτρος Πυργής, Π.Ι. Χανιώτης, Ν.μ. Ρούσσος, Κ. Αρκάς, Ιωάννης Ν. Κονταράτος.

–1867. Εγγεγραμμένοι στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γεννησης 1867. Κονταράτος Δημήτριος του Μαρή.

–1869. Εγγεγραμμένοι στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1869 ο Κονταράτος Ιωάννης του Γεωργίου.

–1869. Στις 27 Απριλίου 1869 ο 25χρονος οινοπώλης από την Πάρο Νικόλαος Κονταράτος, παντρεύεται στην Ερμούπολη την 25χρονη από την Άνδρο Ελένη Παπά Ιω. Χαλά.

–1870. Εγγεγραμμένοι στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1870 ο Κονταράτος Αντώνιος του Δημητρίου, ο Κονταράτος Κωνσταντίνος του Μνήγου και ο Κονταράτος Δημήτριος του Ιωάννη.

–1870. Ο Γρηγόριος Κονταράτος ο οποίος παντρεύτηκε στην Αταλάντη Φθιώτιδας. Έφερε τον βαθμό του λοχαγού του πεζικού και διήνησεν ολόκληρο τον στρατιωτικό του βίο καταδιώκοντας ληστές, εξ αυτού και το προσωνύμιο «Κακαράπης». Απεβίωσε το 1870; Στην Αταλάντη.

–1870. Το 1870 Θεόδωρος Κονταράτος του Ιωάννη 50 ετών έγγαμος από την Πάρο, κάτοικος Βροντάδου, αναφέρεται σε απογραφή της Πόλης Ερμούπολης. Η Διαμάντω Κονταράτου του πατρός Πέτρου Παππαδόπουλου, 30 ετών έγγαμη από την Πάρο, κάτοικος Βροντάδου, αναφέρεται σε απογραφή της Πόλης Ερμούπολης, καθώς και η κόρη τους Αναστασία Κονταράτου του Θεόδωρου, 8 ετών.

–1871. Δήμαρχος του Δήμου Υρίας το 1871-1880 ο Ιωάννης Ν. Κονταράτος.

–1872. Στις 11 Ιουνίου 1872 ο 42χρονος οψοπώλης από την Πάρο Βασίλειος Βιτζαράς του Ιάκωβου και της Μαρίας Βασιλείου, παντρεύεται στην Ερμούπολη την 48χρονη από την Πάρο Ειρήνη Κονταράτου, του Νικολάου και της Μαρίας.

–1872. Εγγεγραμμένοι στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1872 ο Κονταράτος Ιωάννης του Γεωργίου και ο Κονταράτος Αλέξανδρος του Γεωργίου.

–1873. Εγγεγραμμένοι στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1873 ο Κονταράτος Ιωάννης του Μνήγου.

–1874. Εγγεγραμμένοι στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1874 ο Κονταράτος Ιωάννης του Κωνσταντίνου.

–1875. Δήμαρχος Ύριας το 1875 ο Ιωάννης Γ. Κονταράτος.

–1875. Σε εκλογικό κατάλογο του Δήμου Ύριας του 1875, υπάρχει εγγεγραμμένος ο 37χρονος Γεώργιος Κονταράτος του Ιωάννη Γεωργός.

–1875. Στις 12 Ιανουαρίου 1875 ο 30χρονος ράπτης από την Πάρο Γεώργιος Σκορδίλης του Ιωάννη και της Μαρίας Κονταράτου, παντρεύεται στην Ερμούπολη την 18χρονη από την Ύδρα Ελένη Μαρίνου, του Μαρίνου και της Κουράνας. 

–1876. Εγγεγραμμένοι στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1876 ο Κονταράτος Εμμανουήλ του Κωνσταντίνου.

–1877. Εγγεγραμμένοι στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1877 ο Κονταράτος Μηνάς του Αναστασίου και ο Κονταράτος Γεώργιος του Μάρκου.

–1878. Εγγεγραμμένοι στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1878 ο Κονταράτος Σωτήριος του Γεωργίου.

–1879. Εγγεγραμμένοι στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1879 ο Κονταράτος Γεώργιος του Μνήγου.

–1880. Εγγεγραμμένοι στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1880 ο Κονταράτος Νικόλαος του Κωνσταντίνου, μετέπειτα γεωργός, κάτοικος Αγγερίας. Και ο Κονταράτος Νικόλαος του Κωνσταντίνου Α.

–1880. Ο λοχαγός του πεζικού και επί σειρά ετών βουλευτής Παροναξίας Νικόλαος Κονταράτος από το χωρίο του Κώστου. Παντρεύτηκε την κόρη του ευπατρίδη Δ. Δημητρακόπουλου γερουσιαστή. Επί της βουλευτίας τους διαχωρίστηκαν οι Δήμοι Μαρπήσσης και Υρίας. Πέθανε στην Αθήνα το 1880 περίπου.

–1881. Το 1881 γεννιέται ο Κονταράτος Γεώργιος του Μένεγου γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1881. Εγγεγραμμένοι στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1881 ο Κονταράτος Γεώργιος του Μνηγού, εγγεγραμμένος στον εκλογικό κατάλογο Αγγελίας του 1950, λατόμος. Και ο Κονταράτος Ιωάννη του Μάρκου.

–1882. Στα δημοτολόγια Ερμούπολης είναι εγγεγραμμένος ο παριανός 42χρονος βυρσοδέψης Νικόλαος Σ. Κονταράτος, έγγαμος. Έδωσε όρκο στις 7 Μαΐου 1882.

–1883. Εγγεγραμμένοι στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1883 ο Κονταράτος Παναγιώτης του Μνήγου και ο Κονταράτος Ιωάννης του Νικολάου.

–1883. Σε εκλογικό κατάλογο της Νάουσας του 1883, υπάρχει εγγεγραμμένος ο Κονταράτος Βασίλειος του Ιωάννη, 40 ετών, ναυτικός, ο Κονταράτος Γεώργιος του Νικολάου, 48 ετών, ναυτικός, ο Κονταράτος Ελευθέριος του Ιωάννη, 57 ετών ναυτικός, απεβίωσε. Ο Κονταράτος Θεόδωρος του Ελευθερίου, 63 ετών, αχθοφόρος. Ο Κονταράτος Μύρων του Νικολάου, 58 ετών, ναυτικός, ο Κονταράτος Παναγής του Νικολάου, 50 ετών, ναυτικός, ο Κονταράτος Νικόλαος του Θεόδωρου, 29 ετών, ναυτικός και ο Κονταράτος Παναγιώτης του Κωνσταντίνου 27 ετών.  

–1883. Σε εκλογικό κατάλογο του 1883 του Κώστου, υπάρχουν εγγεγραμμένοι οι: Κονταράτος Ζαχαρίας του Σπύρου, 42 ετών, παπουτσής, Κονταράτος Ιάκωβος του Μάρκου, 68 ετών, εργάτης, Κονταράτος Ιωάννης του Σπύρου, 38 ετών, καλαποδάς, κάτοικος Αθήνας και ο Κονταράτος Νικήτας του Μηνά, 46 ετών, Χωροφύλαξ  κάτοικος Νάξου.

–1884. Εγγεγραμμένοι στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1884 ο Κονταράτος Δημήτριος του Μάρκου και ο Κονταράτος Ιωάννης του Γεωργίου, ήταν πρόεδρος της κοινότητας το 1917-1919 και, με απόφαση της νομαρχίας Κυκλάδων, πρόεδρος 3μελούς διοικούσας επιτροπής Λευκών, το 1941.

–1884. Γεννιέται στις Λεύκες ο Γιάγκος Γ. Κονταράτος. Απεβίωσε το 1951. Σύζυγός του η Παρασκευή Αλιπράντη του Ανδρέα από την Μάρπησσα.

–1885. Εγγεγραμμένοι στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1885 ο Κονταράτος Δημήτριος του Κωνσταντίνου.

–1887. Κονταράτος Κωνσταντίνος του Αναστασίου και ο Κονταράτος Γεώργιος του Μάρκου. Έτος γέννησης το 1887 στις Λεύκες. Εγγεγραμμένος στο Μητρώο των Αρρένων της Κοινότητας Λευκών.

–1888. Δήμαρχος του Δήμου Υρίας ο Νικόλαος Ι. Κονταράτος το 1888-1890.

–1889. Γεννιέται στην Παροικιά η Ενένη Κονταράτου, κόρη του ιατρού Νικολάους Ι. Κονταράτου και της Αντωνίνας.

–1889. Γεννιέται στην Παροικιά ο Στέφανος Κονταράτος, γιος του ιατρού Νικολάους Ι. Κονταράτου και της Αντωνίνας. Καθηγητής Φυσικών Επιστημών. Συζυγός του η Φραγκίσκα Σιγάλα και τέκνα τους ο Ιωάννης και η Νίνα.

–1891. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1891 στις Λεύκες ο Κονταράτος Στέφανος του Νικολάου, ο Κονταράτος Μηνάς του Αναστασίου και ο Κονταράτος Κωνσταντίνος του Μάρκου.

–1891. Γεννιέται στις Λεύκες το 1891 η Χαρίκλεια Κονταράτου, κόρη του ιατρού Νικ. Κονταράτου και της  Αντωνίας Σκούφου. Απεβίωσε το 1959 στην Αθήνα, σύζυγός της ο Γ. Αλιπράντης (1880-1940) τελώνης. Απέκτησαν δύο παιδιά, τον Νικόλαο και τον Βασίλειο.

–1893. Στις 8 Δεκεμβρίου 1893 ο παριανός Κονταράτος Στ. Σπύρος 50 ετών βυρσοδέψης κάτοικος Σύρου δηλώνει τον θάνατο τον θάνατο του αδερφού του Ιωάννη 45 ετών του Σταύρου και της Ειρήνης κάτοικο Ερμούπολης. Ασθένεια: Ενδοκαρδίτις.

–1893. Το 1893 γεννιέται η κάτοικος Αντιπάρου Κονταράτου Χρυσούλα του Γεωργίου, μετέπειτα σύζυγος Νικόλαος Πατέλης.

–1893. Το 1893 γεννιέται ο Κονταράτος Γεώργιος του Δημητρίου αλιεύς κάτοικος Παροικιάς.

–1893. Γεννιέται στις Λεύκες το 1893 ο Γεώργιος Κονταράτος, γιός του ιατρού Νικ. Κονταράτου και της  Αντωνίας Σκούφου. Απεβίωσε το 1954, ήταν δημοτικός υπάλληλος, σύζυγός του η Μαρίκα Γεροπούλου, διδασκάλισσα (1901-1935). Απέκτησαν δύο παιδιά, τον Νικόλαο και τον Παναγιώτη.

–1893. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1893 στις Λεύκες ο Κονταράτος Γεώργιος του Μάρκου και ο Κονταράτος Γεώργιος του Μοσχονά.

–1894. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1894 στις Λεύκες ο Κονταράτος Γεώργιος του Δημητρίου και ο Κονταράτος Εμμανουήλ του Μνηγού.

–1895. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1895 στις Λεύκες ο Κονταράτος Εμμανουήλ τοτ Μάρκου, ο Κονταράτος Μιχαήλ του Νικολάου και ο Κονταράτος Στέφανος του Γεωργίου.

–1896. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1896 στις Λεύκες ο Κονταράτος Μαρής του Νικολάου, εγγεγραμμένος στον εκλογικό κατάλογο Αγγεριάς του 1952. Ο Κονταράτος Κωνστντίνος του Ιωάννη και ο Κονταράτος Γεώργιος του Ιωάννη.

–1897. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1897 στις Λεύκες ο Κονταράτος Ιωάννης του Μάρκου.

–1900. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1900 στις Λεύκες ο Κονταράτος Γεώργιος του Αλέξανδρου και ο Κονταράτος Ιωάννης του Δημητρίου.

–1901. Δήμαρχος του Δήμου Υρίας ο Γεώργιος Κονταράτος το 1901-1903.

–1902. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1902 στις Λεύκες ο Κονταράτος Νικόλαος του Δημητρίου μηχανικός Ε.Ν. κάτοικος κοιν. Λευκών.

–1903. Στα δημοτολόγια Ερμούπολης είναι εγγεγραμμένος ο παριανός 25 ετών αρτοπώλης Σταύρος Ιω. Κονταράτος έγγαμος. Έδωσε όρκο στις 30 Ιανουαρίου 1903.

–1903. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμμένος ο Μάρκος Ιακώβου Κονταράτος, ετών 30, εργάτης, έγγαμος.

–1903. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμμένη η Αργυρώ Μάρκου Κονταράτου, ετών 28, οικιακά, έγγαμος.

–1903. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμμένη η Αννέζα Μάρκου Κονταράτου, ετών 6, άνευ, άγαμος.

–1903. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμμένη η Καλλίτσα Μάρκου Κονταράτου, ετών 4, άνευ, άγαμος.

–1903. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμμένος ο Ιάκωβος Μάρκου Κονταράτος, ετών 1, άνευ, άγαμος.

–1903. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμμένη η Κυριακή Αντωνίου Κονταράτου, ετών 60, οικιακά, χήρα.

–1903. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμμένη η Αυγουστίνα Αντωνίου Κονταράτου, ετών 27, οικιακά, άγαμος.

–1903. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμμένος ο Σταύρος Αντωνίου Κονταράτος, ετών 25, κάτοικος Αθηνών, σανδαλοποιός, άγαμος.

–1903. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1903 στις Λεύκες ο Κονταράτος Δημήτριος του Αλέξανδρου και ο Κονταράτος Θεόδωρος του Δημητρίου.

–1904. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1904 στις Λεύκες ο Κονταράτος Θεόδωρος του Δημητρίου.

–1905. Το 1905 γεννιέται ο Κονταράτος Σταματέλος του Μνηγού γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1906. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1906 στις Λεύκες ο Κονταράτος Ιωάννης του Μάρκου, ο Κονταράτος Σπυρίδων του Αλέξανδρου και ο Κονταράτος Κωνσταντίνος του Εμμανουήλ.

–1907. Ο Ιωάννης Ν. Κονταράτος γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Υρία (Λεύκες). Χρημάτισε πολλές φορές ως Δήμαρχος Υρίας. Πέθανε το 1907.

–1907. Το 1907 γεννιέται ο Κονταράτος Αναστάσιος του Ιωάννη φαροφύλαξ κάτοικος Παροικιάς.

–1907. Το 1907 γεννιέται ο Κονταράτος Μηνάς του Κωνσταντίνου γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1907. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1907 στις Λεύκες ο Κονταράτος Μιχαήλ του Γεωργίου.

–1908. O Νικόλαος Ιω. Κονταράτος από τις Λεύκες σπούδασε ιατρική στο Εθνικό Πανεπιστήμιο και εξάσκησε το επάγγελμά του στις Λεύκες. Υπήρξε Δήμαρχος Υρίας. Πέθανε το 1908 στις Λεύκες.

–1909. Το 1909 γεννιέται ο Κονταράτος Ιάκωβος του Νικολάου, εγγεγραμμένος στον εκλογικό κατάλογο Αγγεριάς του 1952.

–1910. 1910; Γεώργιος Ν. Κονταράτος, ιερέας στην Αντίπαρο.

–1910. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1910 στις Λεύκες ο Κονταράτος Αντώνιος του Γεωργίου και ο Κονταράτος Κωνσταντίνος του Εμμανουήλ.

–1911. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1911 στις Λεύκες ο Κονταράτος Μνηγός του Γεωργίου, ο Κονταράτος Αλέξανδρος του Μηνά, ο Κονταράτος Κωνσταντίνος του Ιωάννη και ο Κονταράτος Μιχαήλ του Ιωάννη.

–1911. Το 1911 γεννιέται ο Κονταράτος Δημήτριος του Ανδρέα ναυτικός κάτοικος Παροικιάς.

–1911. Το 1911 γεννιέται ο Κονταράτος Εμμανουήλ του Νικολάου, εγγεγραμμένος στον εκλογικό κατάλογο Αγγεριάς του 1952.

–1911. Το 1911 γεννιέται ο Κονταράτος Κωνσταντίνος του Νικολάου, μετέπειτα γεωργός, κάτοικος Αγγερίας.

–1911. Δημήτριος Ν. Κονταράτος, οικονόμος στη Νάουσα το 1911.

–1911. 1911 Δημήτριος Μαρ. Κονταράτος από την Υρία, υπηρέτησε ως προϊστάμενος του ταχυδρομικού και τηλεγραφικού γραφείου Ίου.

–1912. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1912 στις Λεύκες ο Κονταράτος Αθανάσιος του Ιωάννη.

–1913. Το 1913 γεννιέται ο Κονταράτος Γεώργιος του Ανδρέα ναυτικός κάτοικος Παροικιάς.

–1915. Το 1915 γεννιέται ο Κονταράτος Ιωάννης του Νικολάου, μετέπειτα γεωργός, κάτοικος Αγγερίας.

–1915. Το 1915 γεννιέται ο Κονταράτος Χρήστος του Κωνσταντίνου, μετέπειτα γεωργός.

–1916. Το 1916 γεννιέται ο Κονταράτος Μηνάς του Γεωργίου γεωργός κάτοικος κοιν. Κώστου.

–1917. Πρόεδρος της Κοινότητας Λευκών ο Ιωάννης Γ. Κονταράτος το 1917-1919.

–1917. Το 1917 γεννιέται ο Κονταράτος Ιωάννης του Γεωργίου εργατικός κάτοικος Παροικιάς.

–1921. Σε εικόνα της Αγίας Τριάς στην Αγία Τριάδα Λευκών, υπάρχει η επιγραφή: «Αφιέρωμα Ιωάν. Γ. Κονταράου, Πέτρου Γ. Ραγκούση, Αντών. Ν. Ραγκούση και λοιπών… 1921».

–1923. Μέλος του Εξωραϊστικού Φιλοδασικού Συλλόγου Λευκών, εν Λεύκαις τη 17 Απριλίου 1923 ο Κωνσταντίνος, ο Στέφανος και ο Ιωάννης Κονταράτος.

–1923. Το 1923 γεννιέται ο Κονταράτος Ανδρέας του Γεωργίου αλιεύς κάτοικος Παροικιάς.

–1924. Το 1924 γεννιέται ο Κονταράτος Δημήτριος του Γεωργίου αλιεύς κάτοικος Παροικιάς.

–1925. Το 1925 γεννιέται ο Κονταράτος Δημήτριος του Γεωργίου, μετέπειτα εργάτης, κάτοικος Αγγερίας.

–1926. Το 1926 γεννιέται ο Κονταράτος Παναγιώτης του Γεωργίου κάτοικος κοιν. Λευκών. Μεταγράφεται σε άλλη κοινότητα το 1949.

–1926. Το 1926 γεννιέται ο Κονταράτος Γεώργιος του Ιωάννη κάτοικος κοιν. Κώστου.

–1926. Το 1926 γεννιέται ο Κονταράτος Ιωάννης του Στέφανου κάτοικος Παροικιάς.

–1926. Το 1926 γεννιέται ο Κονταράτος Δημήτριος του Βασιλείου αλιεύς κάτοικος Παροικιάς.

–1926. Το 1926 γεννιέται ο Κονταράτος Δημήτριος του Γεωργίου αλιεύς κάτοικος Παροικιάς.

–1929. Το 1929 γεννιέται ο Κονταράτος Νικόλαος του Μαρή, εγγεγραμμένος στον εκλογικό κατάλογο Αγγεριάς του 1953, γεωργός.

–1931. Σε εικόνα του Αγίου Γεωργίου στην Αγία Τριάδα Λευκών, στην αργυρή επένδυση υπάρχει η επιγραφή: «Δωρεά Β. Καριώτη, Δ. Καριώτη, Ιωάννη Γ. Κονταράτου, Ελ. Κωτ(η), Ν. Κοτ(η), Πέτρ. Μαρίν. Ρούσσου, Γ.Κ. Μπιτζιλέου, 1931».

–1940 Σε εικόνα της Παναγίας στο ναό της Αγίας Βαρβάρας στις Λεύκες, η αφιεροματική επιγραφή αναφέρει: «Δαπάνη Ιωάννου Κονταράτου και διαφόρων δωριτών Εκ της Ι. Μονής Λογγοβάρδας 1940».

–1945. Στην εφημερίδα Φωνή της Πάρου συνήθιζαν οι παριανοί της Αθήνας και του Πειραιά, να βάζουν διαφήμιση για να προσελκύσουν τους συμπατριώτες τους, ένας από αυτούς το 1945 ήταν η Ελαιοχροματηστής Ιάκωβος Κονταράτος, Φυλής 249, Τηλ. 83059. 

–1950. Σε εκλογικό κατάλογο της Κοινότητας Νάουσας στις 19 Αυγούστου 1950, υπάρχει εγγεγραμμένη η Μαρίνα και η Μαριγώ Κονατράτου, όνομα πατρός Ιωάννης Κονταράτος.

–1951. Το 1887 γεννιέται η Ελένη Ραγκούση του Μιχαήλ, στον εκλογικό κατάλογο Αγγεριάς του 1951 φέρεται παντρεμένη με τον Κονταράτο Γεώργιο.

–1953. Σε εκλογικό κατάλογο της Κοινότητας Νάουσας του 1953, υπάρχει εγγεγραμμένος ο γεωργός Κονταράτος Χρήστος του Κωνσταντίνου.

–1959. 5 Απριλίου 1959 ΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΩΝ ΚΟΙΝΟΤΙΚΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ ΑΙ ΕΚΛΟΓΑΙ ΣΤΙΣ ΛΕΥΚΕΣ. - Εις τον μόνον κατελθόντα Συνδυασμόν εξελέγησαν κατά σειρά επιτυχίας οι εξής:

Προμηθεύς Γκίκας με 214 ψήφους, Ανδρέας Ι. Κονταράτος με 209, Χρ. Στέλλας 90, Χρ. Παντελαίος 76, Εμμαν. Παντελαίος 60, Εμμ. Ραγκούσης 47 και η κ. Αννέζα Αρκουλή 35, οι οποίοι θα αποτελέσουν και το Κοινοτ. Συμβούλιον. Αναπληρωματικοί: Νικ. Θεολ. Αλιπράντης 32, Δημ. Ραγκούσης 30, Νικ. Καντιώτης 28, Ιωάν. Π. Καστανιάς 27 και Φραγκ. Ραγκούσης 26.

–1961. Το 1961 απεβίωσε καθηγητής Στέφανος Κονταράτος, γιός του ιατρού Νικ. Κονταράτου και της  Αντωνίας Σκούφου. Σύζυγός του η Φραγκίσκα Σιγάλα. Απέκτησαν τον Ιωάννη Κονταράτο και την Αντωνίνα Δ. Ροζακέα.

–1964. Κοινοτικαί Εκλογαί 5 Ιουλίου 1964. Εις ΛΕΥΚΕΣ: Εις Συνδ. υπό τον κ. Ανδρέαν Κονταράτον. Πρόεδρος Ανδρ. Κονταράτος, Αντιπρ. Ιωάννης Καπαρός και σύμβουλοι Γεώργ. Κοντός, Εμμ. Γ. Ρούσσος και Κωνστ. Τριαντάφυλλος.

–1974. Το 1974 απεβίωσε η Ελένη Κονταράτου, κόρη του ιατρού Νικ. Κονταράτου και της  Αντωνίας Σκούφου. Ήταν σύζυγός του καθηγητή Ψαράκη Αντώνη. Απέκτησε ένα παιδί, τον Ανδρέα. Μετά τον θάνατο του συζύγου της έγινε μοναχή στα Θαψανά με το όνομα Θεολογία.

Παράκληση: Οι οικογένειες Κονταρατων ανά την υφήλιο, παρακαλούμε να επικοινωνήσουν στα παρακάτω e mail ngcontos@gmail.com  sncontos@gmail.com Από Nick and Stella Contos.

 

–Κονταρή: Βλέπε Κονταρίνη.

 

–Κονταρίνης ή Κοδαρίνης ή Κονταρή: Ενετική οικογένεια Contarini (o) με οκτώ Δόγιδες. Ήταν εκ των ιδρυτών της Βενετική Δημοκρατίας. Κλάδοι της οικογένειας αναφέρονται στην Κρήτη (Κρητοβενέτικες οικογένειες) και από εκεί μαρτυρούνται σε πολλά νησιά των Κυκλάδων, αρχικά σε Σίκινο και Φολέγανδρο.

Το επώνυμο συνεχίζει στη Νάουσα από θηλυγονία (μητέρα Σπύρου Κεφάλα και Μαλατεστα, Νάουσας), κλάδος της παριανής οικογένειας μαρτυρείται στην Αθήνα και στο Κάιρο.

Σύμφωνα με τον καθηγητή ερευνητή Νικόλαο Αλιπράντη και την ερευνήτρια Χρυσ. Τσικριτσή, το επώνυμο Κονταρή είναι παραφθορά του επωνύμου Κονταρίνη.

Contareno, Contarini Ven. Οικ. από το 912 στα ονόματα από μεσν. Βαφτ. Contari, Contareni βαφτ. ως επώνυμο από το γερμανικό βαφτ. Gunteri.

Η αρχοντική οικογένεια των Contarini ανάγει την καταγωγή της dagli antichi conti del Reno. Είναι αναμφισβήτητο ότι εγκαταστάθηκαν στη Βενετία στην αρχή της ίδρυσης της. Ανέδειξε πολλές προσωπικότητες μέλη του Maggior Consilio, συγκλητικούς, pregadi, 8 δόγες και πολλούς εκκλησιαστικούς άρχοντες μεταξύ των οποίων ο, Antonio του Zaccaria γύρω στο 1387 έγινε επίσκοπος Di Adria και ύστερα Αρχιεπίσκοπος Κρήτης Tomaso Contarini 1601.

Και δούκες Κρήτης Ιάκωβος 1479 Μάρκος – Αντώνιος 1544 και Διονύσιος 1546.

Το επώνυμο υπάρχει σε πολυπληθείς μαρτυρίες στην Κρήτη από το 1221-1712 όπως Mirinus Contareno, legatus Cretensium ad senatum Venetum 1222. Σύμβουλος Κρήτης Λεονάρδος Contareno 1268, σε έγγραφο του 1340 Dardi Contareo Plezius, Marcus Contareno κ.α. Σε έγγραφα 1363-1364 αναφέρεται η δήμευση της περιουσίας και η εξορία από την Κρήτη του Giovanni Contareno. Nicolaus Contareno, Sapiens 1370 και Παύλος Κονταρίνης από τον Χάνδακα 1374.

Σε έγγραφα Ρεθύμνου του 1583 Πέτρος Κονταρίνης και Τζώρτζης και οι γιοί του Ιάκωβος, Ανδρέας, Ιερώνυμος. Γενικός πρόξενος και μηχανικός εις το βασίλειον της Κρήτης 1633 ο Λορέντζο Κονταρίνι και Μάρκος Κονταρίνι σύνδικος στην Ανατολή 1636.

Οικογένεια Κονταρή από την Κρήτη στην Ζάκυνθο.

–1736. Πρόσκληση επαναπατρισμού κατοίκων Πάρου, κατά τη Γενική Συνέλευση του κοινού Παροικιάς, της 24 Φεβρουαρίου 1736, αποφασίζεται να καλέσουν τον συμπατριώτη τους Ζέπο Αγγελέτου Κονταρή.

–1737. Αγιογράφος Τζώρτζης Κονταρίνης. Επιγραφή στο ναό του Αγίου Δημητρίου Τζιπίδου «χειρ Τζόρτζη Κονταρίνη 1737» στην εικόνα του Χριστού Παντοκράτωα.

–1748. Η μοναχή Αρμελίνα Κονταρή γράφει τη διαθήκη της στην Παροικιά, 16 Ιανουαρίου 1748 «μετά την αποβίωσίν της να δίδεται μιαν πρόθεσιν της Κυρίας Εκατονταπυλιανής…»

–1815. Έγγραφα Παροικιάς στις 7 Οκτωβρίου 1815 αναφέρει τον ιατρό Παναγιώτη Κονταρίνη, «ο ευγενέστατος άρχων και προεστός Παναγιώτης Κονταρίνης…»

–1822. Σε έγγραφο των Παριανών στους Υδραίους στις 13 Απριλίου 1822 αναφέρεται ο Παναγιώτης Κονταρίνης από την Παροικιά.

–1824. Σε έγγραφο Παροικιάς 21 Σεπτεμβρίου 1824 αναφέρεται ο «ιατρός Κοδαρίνης»

–1825. Σε αποδεικτικό έγγραφο στις 30 Δεκεμβρίου 1825 αναφέρεται ο Δετόρ Παναγιώρης Κονταρίνης.

–1826. Έγγραφα από νοταριακούς κώδικες αναφέρουν τον ιατρό Παναγιώτη Κονταρίνη κατά το έτος 1826.

–1827. Σε έγγραφο της 15 Απριλίου 1827 της Παροικιάς Πάρου μαρτυρείται ο Δετορ (ιατρός) Κονταρίνης.

–1829. Σε πληρεξούσιο στις 31 Μαρτίου του 1829 αναφέρεται ο Δημογέροντας Παναγιώτης Κονταρίνης.

–1830. Πωλητήριον. Παουσιασθείς εις το Δημόσιον τούτο Γραφείον ο κάτωθεν υποφαινόμενος κύριος Κοσμάς Λιβαθινόπουλος ιδία αυτού βουλή και γνώμη και αυτοπροαιρέτως εσυμφώνησαν μετά του ευγενεστάτου κυρίου Ελευθέριου Χαμάρτου και του πωλεί το υποστατικόν το οποίον έχει αγοράν από τον κύριον Αλέξανδρον Καμπάνην με όλα του τα δικαιώματα καθώς εστί και ευρίσκεται σήμερον κείμενον εις τοποθεσίαν Σαρακήνικον, πλησίον ο ίδιος αγοραστής κύριος Ελευθέριος Χαμάρτος (με) συναινέσει και της συζύγου του, διά φοίνικας τριακοσίους είκοσι αριθ. 320: ως εσυμφωνησαν εν τω αναμεταξύ τους και από την σήμερον και εις τον εξής είναι και λέγεται του κυρίου Ελευθέριου Χαμάρτου να το κάμη ως θέλει και βούλεται, ως καλώς πωλημένον και καλώς αγορασμένον ως έλαβεν την τιμήν ο κύριος Κοσμάς άχρι και του οβολού υπόσχεται δε και εις τον αγοράσαντα όλα τα έγγραφα και δεν ζητεί καμμίαν … …. από τον Χαμάρτον διά την υπόθεσιν του αυτού πράγματος η οποία ήτον εις κρισολογίαν και θέλει μένει ο αγοραστής ήσυχος. Και εις ένδειξιν εγένετο το παρόν συμφωνητικόν πωλητήριον γράμμα υπογεγραμμένον παρά των αξιοπίστων μαρτύρων. Και εδόθη εις χείρας του διαληφθέντος αγοραστού κυρίου Χαμάρτου του οποίου αντίγραφον καταχωρείται εις το Δημόσιον Γραφείον υπ’ αρ. (103) εις ασφάλειαν. Τη 2 Ιουνίου 1830. Παροικια της Πάρου.

Δετόρες Π. Κονταρίνης ζητηθείς παρά του κυρίου Κοσμά γράφω εις το όνομα του όστις στέργει το παρόν και ούτος καγώ μαρτυρώ. Γεώργιος Μπογιατζόγλους παρακληθείς παρά της κυρίας Λοξής, σύζυγος Κοσμά Λιβαθινόπουλου, ότι στέργει το παρόν καιούτως καγώ μαρτυρώ. Δημήτριος Δελαγραμμάτης μαρτυρώ. Ζώρζης Μάτσας Μαυρογένης μάρτυς.

–1831. Στις 21 Οκτωβρίου 1831, σωτήρια επιστολή των κατοίκων της Πάρου προς τον επίτροπο Αιγαίου Πελάγους, για τα δεινά των Κρητών νέοαποίκων εναντίων των ντόπιων. Υπογράφει… ο Παναγιώτης Κονταρίνης.

–1832. Έγγραφα από νοταριακούς κώδικες αναφέρουν τον ιατρό Παναγιώτη Κονταρίνη κατά το έτος 1832.

–1833. Σε κατάλογο της εν Παροίκια Ελληνοδιδακτικής Σχολής μαθητευόντων παιδιών στις 28 Απριλίου 1833 αναφέρεται ο Κωνσταντίνος Κονταρίνης.

–1837. Σε έγγραφο του 1837 του σχολείου Πάρου, υπάρχει εγγεγραμμένος ο μαθητής Κωνσταντίνος Κονταρίνης.

–1884. Σε εκχωρητήριο που συνέταξε ο συμβολαιογράφος Παροικιάς Αντώνης Μαυρομάτης στην Παροικιά, 24 Ιανουαρίου 1884, παρουσία ο ιερέας της Νάουσας Κωνσταντίνος Κονταρίνης, πρεσβυτέρα του η Κατίγκω.

–1903. Δήμαρχοι της Πάρου ήταν, από τον Αύγουστο 1903 οι Νικ. Αλιπράντης των Λευκών (Υρίας), Σ. Περράκης της Μαρπήσσης και Γ. Κονταρίνης της Νάουσας.

–1903. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένη η Άννα Ιωάννου Κονταρίνη, ετών 70, οικιακά, χήρα.

–1907. Η εφημερίδα «Αιγαίον» στο φ. 260, 14 Ιουλίου 1907 ανακοινώνει: «Όπως πάντοτε εν πλήρει ησυχία και τάξει διεξήχθησαν την προπαρελθούσαν Κυριακήν αι δημοτικαί εκλογαί, εκλεχθέντων δημάρχων του μεν δήμου Πάρου του κ. Πέτρου Μπάου, επί οκταετίαν ήδη τοιούτου, Υρίας του κ. Φραγκ. Χανιώτου, Ναούσης του κ. Σπυρίδωνος Κονταρίνη και Μαρπίσσης κ. Σταματίου Μαλαματένιου. Δημοτικοί Σύμβουλοι εκ του Δήμου Πάρου εξελέγησαν κατά σειράν επιτυχίας οι κάτωθι: 1)Ηρακλής Φωκιανός 2) Ιωάν. Νικηφόρος 3) Γεώργιος Πελοποννήσιος 4) Ιωάν. Βιάζης 5) Δημ. Μαύρος 6) Νικόλαος Φραγκούλης 7) Αθανάσιος Μαρινόπουλος 8) Γ. Γράβαρης 9) Δημ. Καλλίερος 10) Χρ. Πανταζόπουλος 11) Αθαν. Μαύρος».

–1911. Ο ιατρός Σπύρος Κονταρίνης, Δήμαρχος Νάουσας το 1911.

–1920 από τους ιδρυτές, όπως προκύπτουν από το βιβλίο πρακτικών του Συνδέσμου «Εν Πειραίει Συνδέσμου Ναουσαίων Πάρου» είναι ο Κονταρίνης Π.

 

–Κοντέλης: ίσως γενοβέζικο λόγω της κατάληξης του επιθέτου. (τα γενοβέζικά επώνυμα λήγουν σε elli) 

–1748. Πρακτικό πωλήσεως των φόρων του κοινού της Παροικιάς κατά τη Γενική Συνέλευση, τη 1 Μαρτίου 1748, μαρτυρείται ο Κοντέλης …

 

–Κοντέσης:

Όπως είδαμε στο προικοσύμφωνο του 1722, ο Πατήστας Κοντέσης θα νυμφευόταν την Μετρίζα Γ. Ρενιέρη. Στο προικοσύμφωνο του 1726, πάλι ο ίδιος φέρεται ως υποψήφιος γαμπρός. Φαίνεται ότι είχε διαλυθεί η προηγούμενη συμφωνία του 1722, άγνωστο για ποιο λόγο.

– 1722. «Προικοσύμφωνο Πατίστα Κοντέση και Μετρίζας Ρενιέρη»

Καστελλιώ Νάουσας 20 Ιανουαρίου 1722

Ο παπά κύρ Γεώργης Ρενιέρης και η πρεσβυτέρα του Μαρία δώνουν την εικόνα των Χριστουγέννων στην κόρη τους Μετρίζα. Ο Πατίστας Κοντέσης δεν δίδει εικόνα.

–1726. Ιωάννης Ροδαίος, η γυναίκα του Σταματίκη και η κόρη τους Καλή, σύζυγος του Πατέστα Κοντέση (23 Οκτωβρίου 1726).

 

–Κόντες: Δυτικής  προέλευσης Conte= Κόμης, καθολικού δόγματος, επίθετο παρατσούκλι-επάγγελμα. το επίθετο της μονοκλαδικής οικογένειας μαρτυρείται ως και σήμερα στην Παροικιά.

–1880. Το 1880 γεννιέται ο Κόντες Κωνσταντίνος του Νικολάου ξυλουργός κάτοικος Παροικιάς.

–1908. Το 1908 γεννιέται ο Κόντες Νικόλαος του Κωνσταντίνου ξυλουργός κάτοικος Παροικιάς.

–1914. Το 1914 γεννιέται ο Κόντες Ιάκωβος του Μιχαήλ υποδηματοποιός κάτοικος Παροικιάς.

–1921. Κόντε Στυλιανή, όνομα συζύγου: Ιάκωβος, Κύριο όνομα και επώνυμο πατρός: Ν. Ραγκούσης. Έτος γέννησης: 1921. Επάγγελμα: οικοκυρά.

–1921. Το 1921 γεννιέται ο Κόντες Εμμανουήλ του Μιχαήλ ναυτικός κάτοικος Παροικιάς.

–1925. Το 1925 γεννιέται ο Κόντες Ευάγγελος του Μιχαήλ ναυτικός κάτοικος Παροικιάς.

–1946. Στον εκλογικό κατάλογο Παροικιάς του 1946 υπάρχουν εγγεγραμμένοι οι ξυλουργοί,  Κόντες Κωνσταντίνος του Νικολάου, Κόντες Ευάγγελος και Κόντες Νικόλαος του Κωνσταντίνου κάτοικοι Παροικιάς.

–1950. Στον εκλογικό κατάλογο της Κοινότητας Παροικιάς στις 17 Μαΐου 1950 είναι εγγεγραμμένη η Κόντε Στυλιανή (γεν. 1921), όνομα συζύγου Ιάκωβος, όνομα πατρός Ν. Ραγκούσης.

–1953. Στον εκλογικό κατάλογο Παροικιάς του 1953 είναι εγγεγραμμένη η Κόντε Ελένη το γένος Δ. Κισκάκης, όνομα συζύγου Κωνσταντίνος, κάτοικος Παροικιάς.

–1953. Στον εκλογικό κατάλογο Παροικιάς του 1953 είναι εγγεγραμμένη η Κόντε Βασιλική το γένος Κ. Κόντες, κάτοικος Παροικιάς.

–1953. Στο εκλογικό κατάλογο Παροικιάς του 1953 είναι εγγεγραμμένη η Κόντε Κυριακή όνομα συζύγου Μιχαήλ, όνομα πατρός Δημήτριος Καπούτσος.

–1964. Κοινοτικαί Εκλογαί 5 Ιουλίου 1964. Εις Παροικίαν κατήλθεν εις και μόνον Συνδυασμός εις τας εκλογάς με επί κεφαλής τον Πρόεδρον Κον Ανδρέαν Μαρινόπουλον.

Εψήφισαν 1356 και έλαβον:

Ανδρέας Μαρινόπουλος 1330, Γεώργιος Μπιζάς 1352, Ιάκ. Κόντες 1343, Ιωάννης Φραγκούλης 1254, Βασίλειος Αργυρόπουλος 1166, Αντώνιος Μονδάνος 1245, Βενιζέλος Ραγκούσης 1357, Γεώργιος Ναυπλιώτης 1018, Βασίλειος Μεσολογγίτης 949, Σάββας Καλακώνας 63, Αντώνιος Μαύρης 61, Αγαπητός Κατρής 30, Εμμ. Τσαντάνης 57, Κωνσταντίνος Σιλβέστρος 53 και Μιχαήλ Μαύρης 53.

Ο Ανδρέας Μαρινόπουλος Πρόεδρος και σύμβουλοι οι κ.κ. Γ. Ναυπλιώτης, Γ. Μπιζάς, Ιακ. Κόντες, Ιωάν. Φραγκούλης, Βας. Αργυρόπουλος, Αντών. Μονδάνος και Βενιζέλος Ραγκούσης.

–1975. Κοινοτικαί Εκλογαί 30 Μαρτίου 1975. Τα αποτελέσματα των εκλογών

Οι νέοι Πρόεδροι και Σύμβουλοι των Κοινοτήτων της Πάρου και Αντιπάρου

Σε δημόσια συνεδρίαση το Ειρηνοδικείο Πάρου ανακήρυξε τους προέδρους και τους τακτικούς συμβούλους των Κοινοτήτων Πάρου και Αντιπάρου.

ΚΟΙΝΟΤΗΣ ΠΑΡΟΥ

Θ. Μπιζάς (πρόεδρος), Ε. Κόντες, Β. Σκαραμαγκάς, Α. Καλακώνας, Δ. Σιφναίος, Ι. Σαρρής (συνδυασμού «Νέα Πάρος») και Α. Μαρινόπουλος, Πολυξένη Κεμπάμπη, Ι. Αλιπράντης (του συνδυασμού «Πρόοδος») σύμβουλοι.

–1976. Εκλέγεται με τον συνδυασμό «Νέα Πνοή» στην Κοινότητα Πάρου ο Ευάγγελος Π. Κόντες.

–Κοντιζάς:  Λατινική οικογένεια Κοντιζά, πρωτοήρθε στις Κυκλάδες τον 16ο αιώνα. Πρώτος σταθμός η Νάουσα. κλάδος της ίδιας οικογένειας από τη Νάουσα μετοίκησε στην Άνω Μερά Μυκόνου ενώ στην Σύρο η οικογένεια Κοντιζά είναι από κλάδο της Μυκονιάτικης πλέον οικογένειας. Το επίθετο είναι σύνθετο και μια εκδοχή του προέρχεται από το όνομα του Κόντε Ζαν όπου στην συνέχεια μεταλλάχθηκε σε Κοντιζάς.  

–1723. Προικοσύμφωνο του Τζάνε Κοντιζά και Κυριακής Πενιζέλου (Νάουσα 7 Φεβρ. 1723) «τα σπίτια οπού έχει εν τη θέσει του Χαντάκου, απάνωθεν της Πόρτας». «ο μαστρο Νικολάκης Πενιζέλος δίδει στην κόρη του Κυριακή την εικόνα του Ευαγγελισμού να την εορτάζουν  δια ψυχική ντος σωτηρίαν», «ο Τζάνες Κοντιζάς δίδει την εικόνα της Παναγίας της Υπαπαντής».

 

–Κοντογίαννης ή Κοντοϊωάννης: Κρητικής καταγωγής.

–17^ος Αγιογράφος Κοντογιάννης Νικόλαος από την Κρήτη. Πολλές Εικόνες του υπάρχουν στην Εκατονταπυλιανή.

–Κοντολέον: Μεταπλασμό του λέων/Λέων σε λέος-λιός/Λιός. Στην Πάρο κύρια ονόματα Παντελέος (σημ. Παντελαίος και Παντελέων), Κοντολέος (από το επών. Κοντολέων), Αρκολέος, σημ. Αρκουλής (από το Αρκολέων) και ους. άρχος (από το άρχω).

 

–Κοντομάρκος: Επώνυμο παρωνύμιο ή ονοματεπώνυμο που συνηθίζεται σε κάποιες περιοχές και μένει ως επώνυμο [Κοντός Μάρκος > Κοντομάρκος].

–1916. Στις 23 Ιουλίου 1916 ο 29χρονος καφεπώλης από την Πάρο Ιωάννης Κοντομάρκος του Νικολάου και της Ελένης Τσαντάνη παντρεύεται στην Ερμούπολη την 18χρονη από την Σύρο Άννα Γεράρδη, του Λεωνίδα, και της Αικατερίνης Κωνσταντίνου.

–1927. Στα δημοτολόγια Ερμούπολης είναι εγγεγραμμένος ο παριανός 28χρονος θερμαστής Παναγιώτης Νικ. Κοντομάρκος άγαμος και ο αδερφός του Γεώργιος Νικ. Κοντομάρκος 30 ετών εργατικός έγγαμος. Έδωσε όρκο στις 21 Φεβρουαρίου 1927.

–1928. Στα δημοτολόγια Ερμούπολης είναι εγγεγραμμένος ο παριανός 21χρονος εργάτης Αντώνιος Νικ. Κοντομάρκος έγγαμος. Έδωσε όρκο στις 2 Φεβρουαρίου 1928.

–Κοντός:  Επίθετο παρατσούκλι και κοινότυπο σε όλη την ελληνική επικράτεια. Σε χρήση στην Παροικιά από τον 17^ο αιώνα και από τον 19^ο στις Λεύκες.

–1652. Ίδρυση στην Πάρο αγιοταφίτικου μετοχίου κατά το έτος 1652 απριλίω 15.

Της Πάρου αδελφάτα «Χώρα Παροικιάς»

+Ιωάννης Κοντός, η γυνή Αρμελίνα, γονοί Μιχαήλ, Άννα, υιοί Κωνσταντής, Νικολός.

–1681.  Έγγραφο αγοραπωλησίας που είχε δημοσιευθεί στα «ΠΑΡΙΑΝΑ» το 1983 από την συλλογή του Σίμου Συμεωνίδη.

+ Εις δόξαν Χριστού αμήν, 1681 εν μηνί αυγούστου 6 εις το Καστέλι της Παροικιάς, ενέμπροστε εις εμένα το νοτάριο Παροικίας και εις τους υποκάτωθεν αξιοπίστους και παρακαλετούς μάρτυρες:  Την σήμερνον με όλον της το θέλημα και με καλήν της γνώμην η κερά παπαδιά του ποτέ παπά Νικολού Καλάργυρου δίνει και ελεύθερα πουλεί του ευλαβεστάτου πρε Φραντζέσκου Κρίσπου το λιβάδι όπου έχει εις το Καινούργιο Πηγάδι είς τον Άγιον Νικόλαον διά ρεάλια δώδεκα ήτοι ρεάλια 12, ως καθώς το εποκόψασι ο κύρ Ιωάννης Μάρκου Κοντού και Τζανής Γιαννάκη Πουλήτη (σήμ. Πολίτης) και από την σήμερον να είναι το αυτό λιβάδι όλο ως καθώς της το επουρκήσασι οι γονοίς της με όλα του τα δικαιώματα του άνωθε Κρίσπου και πουλήση, χαρίση, προικοδοτήση, να το κάμη ως θέλει και βούλεται ώσαν καλά οπού το επλήρωσε ημπρεζέντντζια (παρουσία) των κάτωθε γεγραμμένων μαρτύρων και παίρνει τα η άνωθε πουλήτρα να μαντηνίρη (διατηρώ, συντηρώ) και να ντεφεντλερη (υπερασπίζει) τον αυτόν, αγοραστήν εις κάθε καιρόν που ήθελε του εναντίωθη κανείς μην ημπορώντας κανείς να γερέψη δεκαιώματα εις πένα και κοντάνα του κατά καιρού ζαπτιτζή ρεάλια 6 και πάντα το παρόν να έχει το βέβαιον όθεν εις πίστωσιν της αληθείας υπογράφουν και παρακαλετοί μάρτυρες – νομενάροντας ότι είς το αυτό λιβάδι έχει μέσα μία πάρτη ο Μαθιός της Μελητίνης ως καθώς φαίνουνται τα σημαδούρια.

-Ιωάννης Βιτζαράς μάρτυρας παρακαλετός.

-Κωνσταντίνος Γαλανός μαρτυρώ τα άνωθε.

-Πέτρος ιερεύς Νητζαράς και νοτάριος Παροικιάς έγραψα.

(Τ.Σ.) Εμείς ANTONIO SPIRIDO πρόξενος της Βενετίας στην Πάρο βεβαιώνουμε την υπογραφή του ανωτέρου παπά Πέτρου Βητζαρά καθώς και την αυθεντικότητα του αντιγράφου της ανωτέρω πράξεως.

Πάρος 6 Μαΐου 1684 νέο ANTONIO SRIRIDO COSOLE VENETO

Εμμανουήλ Κομητάς Πρόξενος καντζιλιέρης.

–1710. Χωράφι στην Κουλλούρι σύμπλιος Μιχιέλης Κοντός.

–1718. Σε έγγραφο Παροικιάς στις 29 Απριλίου 1718, Συμμάρτυρας ο ιερέας Ιωάννης-Μιχαήλ Κοντός.

–1723. Σε πρακτικό εκλογής εκτιμητών του κοινού της Παροικιάς στις 30 Ιανουαρίου 1723 κατά τη Γενική Συνέλευση μαρτυρείται ο παπά Μιχάλης Κοντός.

–1726. Ο ιερέας Μιχαήλ Κοντός αναφέρεται σε προικοσύμφωνο Παροικιάς στις 15 Ιανουαρίου 1726.

–1739. Πρακτικό εκλογών κατά την Γεν. Συνέλευση στις 30 Αυγούστου 1739 απεσταλμένου των κοινών της Πάρου στην Κωνσταντινούπολη, εκλέγουν τον Νικόλαο Μαυρογένη, προκειμένου να διαπραγματευθεί τα οικονομικά θέματα του νησιού. Αναφέρεται ο παπά Ιωάννης Κοντός.

–1741. Εκλογή προβλεπτών υγειονομικών μέτρων από το κοινό Παροικιάς Πάρου, κατά τη Γενική Συνέλευση, της 2 Μαΐου 1741, υπογράφει και ο παπά Ιωάννης Κοντός.

–1741. Τα κοινά της Πάρου, κατά τη Γενική Συνέλευση, της 20 Ιουλίου 1741, αποφασίζουν να συντάξουν γράμμα υπερασπίσεως του συμπατριώτη τους άρχοντα Νικόλαου Μαυρογένη, εναντίων των συκοφαντών κατοίκων της Νάξου, οι οποίοι τον κατηγορούν για συνεργασία με τους πειρατές, υπογράφει και ο παπά Ιωάννης Κοντός.

–1742. Σε έγγραφο Παροικιάς στις 16 Φεβρουάριος 1742 αναφέρεται ο παπά Ιωάννης Κοντός και ο Νικολάκης Μαυρογένης.

–1747. Στη διαθήκη του σακελίου Βιτζαρά ιερέως Κωνσταντίου στις 30 Μαρτίου 1747 υπογράφει ως μάρτυρας ο πρωτονοτάριος Κοντός.

–1748. Πρακτικό πωλήσεως των φόρων του κοινού της Παροικιάς κατά τη Γενική Συνέλευση, τη 1 Μαρτίου 1748, μαρτυρείται ο πρωτονοτάριος Κοντός.

–1749. Πρακτικό εκλογής επιτρόπου του κοινού Παροικιάς στις 20 Νοεμβρίου 1749, αναγράφετε ο πρωτονοτάριος Κοντός.

–1750. Σε Πρακτικό εκλογής απεσταλμένου των επτά κοινών της Πάρου (Παροικιάς, Νάουσας, Κεφάλου, Τζιπίδου, Λευκών, Μαρμάρων, Δραγουλάς) στην Κωνσταντινούπολη της 23 Αυγούστου 1750, μαρτυρείται ο ιερέας Παροικιάς Ιωάννης Κοντός.

–1758. Το έτος 1758 Ο ιερομόναχος Ιωασάφ Κοντός γεννήθηκε στις Λεύκες της Πάρου, το έτος 1758. Πολύ νέος πήγε στο Άγιων Όρος και εκεί προόδευσε πολύ στις αρετές και τις σπουδές. Το 1817 εγκατέλειψε το αγιώνυμο Όρος, για το ζήτημα των Κολλυβάδων και κατέφυγε στο νησί του, την Πάρο. Εγκαταστάθηκε στο μικρό μοναστήρι του Αγ. Χαραλάμπους, το οποίο ανακαίνισε και αναδιοργάνωσε. Παράλληλα μεριμνούσε και για τις πνευματικές και βιοτικές ανάγκες των μοναζουσών της μονής Χριστού Δάσους της Πάρου, μεταξύ των οποίων ήταν η μητέρα του Ματρώνα και οι αδελφές του Θεοκτίστη, Μαρία και Ευπραξία. Εκοιμήθη εν Κυρίω το έτος 1835.

–1784. Γεννιέται το 1784 στις Λεύκες ο Αντώνιος Κοντός ο οποίος απέκτησε τρεις γιους, τον Ιωάννη (1806) ο οποίος απέκτησε τον Αντώνιο (1828) και τον Κομνηνό (1836), τον Τζανέτο  (1809). Είχε γιο τον Κωνσταντίνο (1838) και τον Γεώργιο (1815).

–1794. Στην Παροικά σε έγγραφο στις 20 Ιουλίου 1794 αναφέρονται οι ιερομόναχοι Κοσμάς και Νικολάκης Κοντός.

–1795. Επίτροπος Νικόλαος, Επίτροπος Εκατονταπυλιανής υπογράφει έγγραφα Παροικιάς στις 13 Σεπτεμβρίου 1795.

–1806. Το 1806 γεννιέται ο Ιωάννης Κοντός του Αντωνίου. Απέκτησε τον Αντώνιο το 1828, τον Δημήτριο το 1832 και τον Κομνηνό το 1836.

–1818. Σε έγγραφο του 1818 αναφέρεται ο ιερομόναχος Αγίων Αναργύρων (νυν Αγίου Χαραλάμπους) ο Ιωάσαφ Κοντός.

–1824. Το 1824 ηγούμενος του Αγίου Αντωνίου φέρεται ο ιερομόναχος Ιωάσαφ Νικόδ. Κοντός.

–1828. Το 1828 γεννιέται ο Αντώνιος Κοντός του Ιωάννη (1806).

–1832. Το 1828 γεννιέται ο Δημήτριος Κοντός του Ιωάννη (1806). Γιός του ο Ιωάννης (1878).

–1836. Το 1836 γεννιέται ο Κοντός Κομνηνός του Ιωάννη (1806). Ήταν εγγεγραμμένος στο μητρώο αρρένων της Κοινότητας Λευκών. Γιοί του οι, Ιωάννης (1866), Νικολός (1874), Γεώργιος (1878).

–1835. Το 1835 πεθαίνει ο ηγούμενος των Αγίων Αναργύρων (νυν Αγίου Χαραλάμπους) Ιωάσαφ Κοντός.

–1838. Το 1838 γεννιέται ο Κοντός Κωνσταντίνος του Τζανέτου (1809). Απέκτησε πέντε γιους, του Τζαννέτο (1864), τον Μιχελή (1866), τον Ιωάννη (1870), τον Νικολό (1877) και τον Πέτρο (1883).

–1847. Στον εκλογικό κατάλογο Παροικιάς (συμπεριλαμβάνεται και η Αντίπαρος) είναι εγγεγραμμένος ο 46χρονος γεωργός Βασίλειος Κοντός και ο 43χρονος γεωργός Λούκας Κοντός.

–1847. Στον εκλογικό κατάλογο Λευκών του 1847 είναι εγγεγραμμένος ο 25χρονος γεωργός Αντώνιος Κοντός, ο 63χρονος γεωργός Αντώνιος Κοντός και ο 43χρονος γεωργός Τζανέτος Κοντός.

–1850. Η πρεσβυτέρα του Τάρισα (ή Τάρσα) Κοντού, το γένος Νικόδημου Κοντού, και ο ηγούμενος της μονής Λογγοβάρδας Ιερόθεος Α’ Βοσυνιώτης, είχαν προβεί σε «αφιερωτικό συμφωνητικό», «… και του συζύγου της Εφραίμ ιερέως…» στις 26 Ιανουαρίου 1850.

–1860. Έρανος "υπέρ των εν Συρία παθόντων χριστιανών" και τα ονόματα όσων συνεισέφεραν δημοσιεύονταν στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως. Δημ. Ι. Κοντός από τις Λεύκες.

–1864. Το 1864 γεννιέται στις Λεύκες ο Κοντός Ζαννέτους του Κωνσταντίνου. Ήταν εγγεγραμμένος στο μητρώο αρρένων της Κοινότητας Λευκών.

–1866. Εγγεγραμμένοι στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1866. Κοντός Μιχαήλ του Κωνσταντίνου και Κοντός Ιωάννης του Κομνηνού.

–1870. Εγγεγραμμένοι στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1870 ο Κοντός Ιωάννης του Κωνσταντίνου.

–1874. Εγγεγραμμένοι στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1874 ο Κοντός Νικόλαος του Κομνηνού.

–1875. Σε εκλογικό κατάλογο του Δήμου Ύριας του 1875, υπάρχει εγγεγραμμένος ο 39χρονος Δημήτριος Κοντός του Ιωάννη, γεωργός.

–1876. Το 1876 γεννιέται ο Κοντός Ιωάννης του Κωνσταντίνου γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1877. Εγγεγραμμένοι στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1877 ο Κοντός Νικόλαος του Κωνσταντίνου.

–1878. Εγγεγραμμένοι στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1878 ο Κοντός Γεώργιος του Κομνηνού και ο Κοντός Ιωάννης του Δημητρίου.

–1883. Εγγεγραμμένοι στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1883 ο Κοντός Πέτρος του Κωνσταντίνου.

–1885. Εγγεγραμμένοι στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1885 ο Κοντός Αντώνιος του Κωνσταντίνου.

–1887. Κοντός Ευθύμιος του Κωνσταντίνου. Έτος γέννησης το 1887 στις Λεύκες. Εγγεγραμμένος στο Μητρώο των Αρρένων της Κοινότητας Λευκών.

–1892. Το 1892 γεννιέται ο Κοντός Εμμανουήλ του Βασιλείου έμπορος κάτοικος Παροικιάς. Απεβίωσε το 1949.

–1894. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1894 στις Λεύκες ο Κοντός Κωνσταντίνος του Μιχαήλ και ο Κοντός Γεώργιος του Τζανέτου.

–1896. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1896 στις Λεύκες ο έμπορος Κωνσταντίνος Κοντός του Τζανέτου, μετέπειτα πρόεδρος της Κοινότητας κατά την ερίοδο 1935-1941 και με απόφαση την νομαρχίας Κυκλάδων, πρόεδρος της 3μελούς διοικούσας επιτροπής των Λευκών, το 1943-45. 

–1901. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1901 στις Λεύκες ο Κοντός Κομνηνός του Γεωργίου.

–1902. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1902 στις Λεύκες ο Κοντός Παναγιώτης του Μιχαήλ.

–1904. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1904 στις Λεύκες ο Κοντός Κομνηνός του Νικολάου και ο Κοντός Ιωάννης του Γεωργίου.

–1905. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1905 στις Λεύκες ο Κοντός Σταύρος του Μιχαήλ.

–1906. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1906 στις Λεύκες ο Κοντός Εμμανουήλ του Γεωργίου.

–1907. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1907 στις Λεύκες ο Κοντός Γεώργιος του Νικολάου.

–1907. Το 1907 γεννιέται ο Κοντός Κωνσταντίνος του Ιωάννη γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1908. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1908 στις Λεύκες ο Κοντός Δημήτριος του Νικολάου.

–1909. Το 1909 γεννιέται ο Κοντός Αργύριος του Ιωάννη γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1909. Το 1909 γεννιέται ο Κοντός Κωνσταντίνος του Βασιλείου ναυτικός κάτοικος Παροικιάς. Το 1949 διαγράφετε από τον εκλογικό κατάλογο Παροικιάς ως εγγεγραμμένος σε άλλη Κοινότητα.

–1911. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1911 στις Λεύκες ο Κοντός Ιωάννης του Μιχαήλ, ο Κοντός Σταμάτιος του Νικολάου και ο Κοντός Δημήτριος του Ιωάννη.

–1911. Στις 19 Απριλίου 1911 ο 24χρονος ναυτικός από την Πάρο Νικόλαος Κοντός του Κωνσταντίνου και της Αικατερίνης Ασπροπούλου [κάτοικοι Πάρου] παντρεύεται στην Ερμούπολη την 22χρονη από την Σύρο Αννέτα Αλιπράντη, του Κωνσταντίνου και της Ανθούσας Πατέλη.

–1912. Το 1912 γεννιέται ο Κοντός Αντώνιος του Ιωάννη γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1914. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1914 στις Λεύκες ο Κοντός Κωνσταντίνος του Νικολάου.

–1916. Στα δημοτολόγια Ερμούπολης είναι εγγεγραμμένος ο παριανός 40χρονος αμαξηλάτης Βασίλειος Κων. Κοντός. Έδωσε όρκο στις 24 Ιανουαρίου 1916.

–1917. Το 1917 γεννιέται ο Κοντός Σωτήριος του Ιωάννη εργατικός κάτοικος Παροικιάς.

–1924. Το 1924 γεννιέται ο Κοντός Εμμανουήλ του Ιωάννη εργατικός κάτοικος Παροικιάς.

–1943. Πρόεδρος των Λευκών ο Κωνσταντίνος Κοντός 1943-45.

–1951. Πρόεδρος της κοινότητας Λευκών ο Νικόλαος Φρ. Περράκης το 1951-54. Στις 10 Μαΐου 1951. Αποτελέσματα Κοινοτικών Εκλογών Λευκών: Εξελέγησαν κατά σειράν επιτυχίας: Νικόλαος Φραγκ. Περάκης με ψήφους 240 επί ψηφισάντων 287, Παντελαίος Πέτρος 215, Παντελαίος Αντ. Εμμ. 198, Κοντός Τζανέτου Κωνσταντίνος 178, Καπούτσος Αντ. Μπενέτος 146, Βιντζηλαίος Π. Ιωάννης 100. Εκ των άλλων υποψηφίων έλαβαν ψήφους: Ηλίας Ανδρ. Ζουμής 97, Ανδρ. Ιωάν. Χανιώτης 90, Εμμ. Βασ. Ραγκούσης 74 και Γεώργιος Νικήτα Χανιώτης 59.

–1954. 21 Νοεμβρίου 1954 ΚΟΙΝΟΤΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ. ΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ ΛΑΥΚΑΙΣ: Εξελέγησαν οι κ.κ. Ιωάν. Γ. Καπαρός, Κοντός Τζ. Κωνσταντίνος, Ευστάθ. Αρκάς.

–1964. Κοινοτικαί Εκλογαί 5 Ιουλίου 1964. Εις ΛΕΥΚΕΣ: Εις Συνδ. υπό τον κ. Ανδρέαν Κονταράτον. Πρόεδρος Ανδρ. Κονταράτος, Αντιπρ. Ιωάννης Καπαρός και σύμβουλοι Γεώργ. Κοντός, Εμμ. Γ. Ρούσσος και Κωνστ. Τριαντάφυλλος.

 

–Κοντόσταυλος ή Κοντόσταβλος: Η οικογένεια Κοντόσταυλος ή Κοντόσταβλος (σωστό Κοντόσταβλος όμως έχει επικρατήσει στην Πάρο να γράφεται με υ), φέρει Βυζαντινό επίθετο όπου ανήκει στην κατηγορία παρατσούκλι-επάγγελμα.

Οι κοντόσταβλοι ήταν την εποχή του βυζαντίου οι Βασιλικοί Αρχισταβλίτες των ανακτόρων των Φράγκων. Από το μεσαιωνικό λατινικό conestabulus και λατ. Comes stabuli. 

Σήμερα στην Παροικιά ενώ προγενέστερα στον Κώστο.

Κοντόσταυλους με βυζαντινή καταγωγή συναντάμε στην Χίο τη Ζάκυνθο όπου πιθανώς να προέρχεται ο Παριανός κλάδος, τη Λακωνία και την Κρήτη, που όλοι όμως έχουν κοινή καταγωγή και συγγένεια.

Οι δύο μύλοι στην αποβάθρα της Παροικιάς ανήκαν στον Σπύρο Κοντόσταυλό και στη συνέχεια δόθηκαν στους γιούς του Ανεστάση και Παναγιώτη.

–1657. Ο ιερέας νοτάριος Παροικιάς Νικόλαος Σκιαδάς συντάκτης εμμάρτυρης ομολογίας του μητροπολίτη Παροναξίας Νικόδημου για 160 δανεικά ρεάλια προς τον αυθέντη Μιχελέτο Κοντόσταυλο (Πάρος, 27 Μαρτίου 1657).

–1710. Στις 23 Μαΐου 1710 μνημονεύεται σε έγγραφο Παροικιάς ο Μανωλιός Κοντόσταυλος.

–1734. Το 1734 μνημονεύεται στη Νάξο ο μαστρο Γιώργης  Κοντόσταυλος.

–1738. Μαρτυρία υπερασπίσεως συμπατριώτη τους ιερέα Φραγκίσκου Νταβερόνα προς τον καπουδάν πασά (για αντίδραση στην συγκέντρωση της φορολογίας), κατά τη Γενική Συνέλευση από τα κοινά της Πάρου, της 16 Ιουλίου 1738, υπογράφει ο ιερομόναχος Κοντόσταυλος από το κοινό των Μαρμάρων Πάρου.

–1768. Γρηγόριος (1768) και Άννα Κοντόσταυλου. Τέκνα τους ο Ιάκωβος και ο Δημήτριος.

–1775. Γεννιέται στην Παροικιά ο Αναστάσιος Κοντόσταυλος του Τζώρτζη. Γιός του ο Σπύρος Κοντόσταλος.

–1790. Ο Σκευοφύλαξ Κονταράτος μαρτυρείται σε προικοσύμφωνο Κώστου στις 21 Ιανουαρίου 1790.  «Προικοσύμφωνο Μάρκου Κονταράτου και Κατερίνης Κοντόσταβλου». «Ο Γιακουμάκης Κοντόσταβλος και η συμβία του Μαργαρίτα δίδουν διά προικίον της θυγατρός των Αικατερινιού πρώτον την ευχή του Χριστού και της Παναγίας και την εδικήν τονε…» «Από δε το έτερον μέρος γράφει και ο άνωθεν κύρ Μάρκος την Εικόνα των Εισοδίων…» (Παριανά Α4 1980).

–1799. Δημήτριος Κοντόσταυλος, 1799, του Γρηγορίου και της Άννας. Σύζυγος του η Βιολέττα. Απέκτησαν τον Γρηγόρη το 1823 και τον Αναστάση το 1824.

–1819. Γεννιέται η Κατερίνα Κοντόσταυλου του Ιάκωβου και της Μαργαρίτας. Σύζυγός της ο Μάρκος Κονταράτος.

–1823. Γεννιέται το 1823 ο Γρηγόριος Κοντόσταυλος του Δημητρίου και της Βιολέττας.

–1824. Για τον Αναστάσιο Τζώρτζη Κοντόσταυλο, ιδιοκτήτη ενός μίστικου, μικρού ιστιοφόρου χωρητικότητας 20-70 τόνων, σώζεται το  εξής έγγραφο του 1824: «Διά του παρόντος ομολογούμεν οι υπογεγραμμένοι προύχοντες της χώρας ότι ο Αναστάσιος υιός Τζώρτζη Κοντόσταυλος, γεννημένος ο αυτός Αναστάσιος εδώ εις Πάρον, με ιδικά του έξοδα έκαμεν μίστικον διά μεταχείρισιν του εμπορίουτου, ο οποίος μέχρι τούδε απάρησεν εδώ εις την πατρίδα μας, τιμίως και όλα του τα επιχειρήματα, διό και του δίδομεν το παρόν αποδεικτικόν από την Κοινήν νοταρίαν της πόλεως Πάρου, υπογεγραμμένον παρά των ευγενεστάτων προυχόντων της αυτής χώρας και σφραγισμένον τη Κοινή σφραγίδι διά να του χρησιμεύσει όπου ανήκει.  6 Ιανουαρίου 1824.

Πέτρος Μάτζας Μαυρογένης

Ελευθέριος Χαμάρτος

Συμεών Δελαγραμμάτης

Ο Δημόσιος Νοτάριος Παροικιάς Τζανής Ν. Καμπάνης» (Παριανά Μελετήματα Α’ Τόμος)

–1826. Σε προικοσύμφωνο της 19 Απριλίου 1826 αναφέρεται ο ιδιοκτήτης ανεμόμυλου Αναστάσιος Κοντόσταυλος.

–1829: 9βρίου 27. Μαθητευόμενοι εις την Αλληλοδιδακτικήν Σχολήν της πόλεως Παροικιάς

Κοντόσταυλος Δ. ετών 9.

–1833. Σε κατάλογο της εν Παροίκια Ελληνοδιδακτικής Σχολής μαθητευόντων παιδιών στις 28 Απριλίου 1833 αναφέρεται ο Δ. Κοντόσταυλος.

–1842. Προικοσύμφωνο Σπυρίδωνα Κοντοστάβλου και Μαρίνας Κατακουζηνού

Παροικιά, 26 Αυγούστου 1842

Τω χιλιοστώ οκτακοσιοστώ τεσσαρακοστώ δεύτερω έτει, την εικοστήν έκτην του μηνός Αυγούστου ημέραν Τετάρτη της εβδομάδος, επροσκλήθην ο υποφαινόμενος Δημήτριος Δελαγραμμάτης, Ειρηνοδίκης και κάτοικος Πάρου, εκπληρών έργα συμβολαιογράφου παρά του κυρίου Αναστασίου Κοντοστάβλου, ασθενούντος, διά να έλθω προς αντάμωσιν του διά να συντάξω το παρόν συμβόλαιον, αυθωρί δε κατά την ενδεκάτην ώραν πρό μεσημβρίας της αναφερομένης ημέρας ήλθον εις ταύτην την πόλιν της Παροικίας κειμένην οικίαν κατά την θέσιν Χάλαρα (Μεσοσπορίτισσα), οπου παρουσιασθέντες οι κύριοι Αναστάσιος Κοντόσταβλος και η σύζυγός αυτού Μαρούσα, Δημόται και κάτοικοι του δήμου Πάρου, κτηματίαι γνωστοί μου και άσχετοι συγγενείας με εμέ, ολιτινες ωμολόγησαν ενώπιον εμού, και των κάτωθεν υποφαινομένων μαρτύρων, ότι με το να ενυμφεύθη ο υιός των Σπυρίδων διά νόμιμον σύζυγον του την κυρίαν Μιρίναν θυγατέρα του Γεωργίου Κατακουζινού κατά τον Ιούλιον του χιλιοστού οκτακοσιοστού εικοστού ογδόου έτους, και επειδή δεν έκαμον εις αυτόν άχρι τούδε προικοσύμφωνον, ητήσαντο… εκ συμφώνου, οι ρηθέντες γονείς του την σύνταξιν του παρόντος προικοσυμφώνου, με το οποίον ομολογούν ότι δίδουν ευχαρίστως και με την ευχήν των προς τον υιόν των Σπυρίδωνα χάριν προικός τα ακόλουθα:

Μίαν εικόνα τιμωμένη Ο Άγιος Σπυρίδων, τον αλευροανεμόμυλον τους κείμενον κατά το βόρειον  παράλιον του λιμένος Παροικίας έξωθεν του Μεγάλου Χωραφιού της Δημοτικής Εκκλησίας Εκατονταπυλιανής μ’ όλα τα εις αυτόν έπιπλα και σκεύη, καθώς είναι και ευρίσκονται τμηματικώς διά δραχμάς τρείς χιλιάδας, την συνεχομένην μ’ αυτόν οικίαν και με τον ψωμόφουρνον και με διάφορα δένδρα, καθώς είναι και ευρίσκεται κείμενον εντός της πόλεως Παροικίας, κατά [το βόρειον παράλιον του λιμένος συνορευομένην με] οικίαν του Τζόρτζη Τζουάννη μ’ εκείνην του Ιωάννη Παπαδόπουλου, με το κηπάριον του Γεωργίου Βιτζαρά και μ’εκείνο του Νικολάου Ψαράκη και με το της  Ειρήνης  Α. Βιτζαρά εκτιμώμενον δια δραχμάς πεντακοσίας. Το πλοίο του Βρατζέρα με τα ημίσια αναλογούντα εις αυτόν έπιπλα και σκεύη, εκτιμώμενον δια δραχμάς διακοσίας, ένα αλώνι του αλευροανεμόμυλου, το οποίον το έχουν εκτός της εκκλησίας του Αγίου Νικολάου, κείμενης κατά βόρειον παράλιον του λιμένος Παροικίας, μίαν κουρούπα του λαδιού κορωνιά, ένα… σούνι σανιδένιο, ένα βαρέλι του κρασιού με σιδερένιο βεργιό, εκτιμηθέντα όλα τα κινητά είδη δια δραχμάς πεντήκοντα.

Όλα τα ρηθέντα κινητά και ακίνητα κτήματα θέλει τα κρατεί εις χείρας του ο αναφερόμενος πατήρ Αναστάσιος Κοντόσταβλος και να καρπούται αυτά εν όσω ούτος ζή, μετά τον θάνατόν του οποίου θέλει τα παραλάβει εις την δεσποτείαν και κυριότητά του ο ρηθείς υιός των Σπυρίδων Κοντόσταβλος, διά να τα κάνη ως θέλει και βούλεται, ως κτήματά του αναπόσπαστα, αναμφισβήτητα και παντοτεινά, παρεκτός του περιβολίου με τα εν αυτώ, το οποίον θέλει το καρπούται η μητήρ του Μαρούσα εν όσω αυτή ζή, μετά τον θάνατόν της οποίας θέλει το παραλάβει και τούτο ο ρηθείς υιός των Σπυρίδων πάντη ελευθέρον εις την εξουσίαν του με την υποχρέωσιν δε του υιού των Σπυρίδωνος, μετά τον θάνατόν του πατρός του, όπου τότε θέλει παραλάβει τον αλευροανεμόμυλον εις την εξουσίαν του, να δίδη κατ’ έτος προς την μητέρα του Μαρούσαν, είκοσι πινάκια αλεύρι κρίθιρον και πινάκια δέκα σιταρένιον, εν όσω αυτή ζή, μετά τον θάνατόν της οποίας θέλει μένει ο ρηθείς υιός των Σπυρίδων ελεύθερος της υποχρεώσεως της αλευρ……. [Και εις ένδειξιν υπεγράφη το] παρόν προικοσύμφωνον έγγραφον εν τη … αναγνωσθέν ευκρινώς και μεγαλοφώνως, εις επήκοον αυτών και των επί τούτων προσκληθέντων μαρτύρων μαρτυρούντων την θέλησιν των λέγω των κυρίων Μάρκου Φ. Κυπραίου, κτηματία και Δημητρίου Εμμ. Σκορδύλη, κτηματία, κατοίκων και δημοτών του Δήμου Πάρου, γνωστών μοι αμφοτέρων και ασχέτων συγγενείας με εμέ και με τους ρηθέντας, υπογράφεται ιδιοχείρως παρά των μαρτύρων μόνον και παρ’ εμού, παρά δε του Αναστασίου Κοντόσταυλουκαι της συζύγου του Μαρούσας δεν υπεγράφθη αγραμμάτων ομολογησάντων είναι.

Μάρκος Κυπραίος μαρτυρώ.

Δημήτριος Εμμ. Σορδύλης μαρτυρώ

Ο εκπληρών έργα συμβολαιογράφου Ειρηνοδίκης Πάρου Δ. Δελαγραμμάτης.

–1847. Στον εκλογικό κατάλογο Παροικιάς (συμπεριλαμβάνεται και η Αντίπαρος) είναι εγγεγραμμένος ο 42χρονος μυλωνάς Σπύρος Κοντόσταυλος.

–1852. Γεννιέται το 1852 η Αγγελική Κοντοσταύλου του Αναστάση. Σύζυγός της ο Παναγάκης Αθ. Παγώνης.

–1856. Γεννιέται το 1856 ο Δημήτριος Κοντόσταυλος του Αναστάση.

–1859. Γεννιέται το 1859 ο Σπύρος Κοντόσταυλος του Αναστάση. Σύζυγός του η Μοσχούλα Μουρλά.

–1860. Γεννιέται το 1860 ο Πέτρος Κοντόσταυλος του Αναστάση.

–1864. Ανταλλαγή ακινήτου. Πάρος, 23 Αυγούστου 1864. Ενώπιον του συμβολαιογράφου Πάρου Βασιλείου Καμπάνη, ο οποίος και συνέταξε το έγγραφο, και ενώπιον των δημοτών Πάρου Νικολάου Ι. Κρίσπη, καθηγητού, και της συζύγου του Μαρουσώς γένους Μαύρου, και του Γεωργίου Αθαν. Μαύρου ως συμβαλλομένων, ανταλλάσσουν τα ακίνητα: Το ζεύγος Κρίσπη το αρχοντικό που ήταν προικώο της συζ΄θγου του Μαρουσώς Μαύρου, και τη συνεχόμενη δεύτερη οικία που είχε περιέλθει από κληρονομιά της κόρης τους Αικατερίνης, στην οποία οι γονείς της παρίστανται ήδη ως νόμιμοι και φυσικοί επίτροποι αυτής από το 1862 όταν είχε υιοθετηθή από την προμήτορά της Γαρουφαλλιά Δ. Δελαγραμμάτη, και μετά τον θάνατό της είχε περιέλθει στην κυριότητα της θυγατέρας του συζύγους Κρίσπη…. Του ενοποιημένου μεγαλοπρεπούς αρχοντικού, δηλαδή δίπλα στην εκκλησία του Αγίου Νικολάου, λοντά στην οδό της Ελεούσης. Συνορεύει δε με τα σπίτια των: Φραγκίσκο Αλέξ. Καμπάνη, του Παναγιώτη Πάσσου, της Γιακουμίνας Πανταζή Κορωναίου και με δημόσιους δρόμους… Το ανωτέρο ακίνητο το παραχωρούν εις ανταλλαγήν προς τον Γεώργιον Αθαν. Μαύρον…, ο οποίος ομολόγισε ότι δίδει αντί της ρηθείσης οικίας ανταλλακτικώς τα κτήματα που βρίσκονται στις τοποθεσίες Βορεινά Λιβάδια, καθώς και ένα οικόπεδο μέσα στην πόλη της Παροικιάς στην θέση Μεγάλη Βρύση ή Ποταμός, προς εξίσωσιν…

Ως μάρτυρες υπέγραψαν οι συμβαλλόμενοι Νικόλαος Ι. Κρίσπης, η σύζυγός του Μαρουσώ Μαύρου και ανιψιός του Φιλικού Αλεξάνδρου Μαύρου. Ως συνορεύοντες με τα ακίνητα, που ανήκουν πλεόν στο ζεύγος Κρίσπη, αναφέρονται οι: Παναγιώτης Κομνηνός, Κωνσταντίνος Μιχ. Κρίσπης, Κωνσταντίνος Μάρκου Δαμίας, Ιωάννης Δουλφής, Εμμανουήλ Μαρούκας, κληρονόμοι Σπύρου Κοντόσταυλου, Σπύρος Κρίσπης, Βιολέττα Μπιζά και Ιωάννης Ασπρόπουλος.

–1889. Το 1889 γεννιέται ο Κοντόσαυλος Αναστάσιος του Σπυρίδωνα μυλωθρός κάτοικος Παροικιάς.

–1891. Αναστάσιος Κοντόσταυλος (Τζώρτζης), του Σπύρου και της Μοσχούλας, γεννήθηκε στην Παροικιά το 1891 και πέθανε το 1963, μυλωθρός και μετέπειτα βαρκάρης. Σύζυγός του η Μαρουσώ Παπαδοπούλου. Απέκτησαν τον Σπύρο (1921) και τον Μανώλη (1929).

–1900. Κοντόσταυλου Μαρουσώ, όνομα συζύγου: Αναστάσιος, Κύριο όνομα και επώνυμο πατρός: Ε. Παπαδόπουλος. Έτος γέννησης: 1900. Επάγγελμα: οικοκυρά.

–1909. Το 1909 γεννιέται ο Κοντόσαυλος Παναγιώτης του Σπυρίδωνα και της Μοσχούλας, μυλωθρός κάτοικος Παροικιάς. Σύζυγος του η Ευαγγελία Λεοντή. Απέκτησαν τον Σπύρο (1934) και τον Γιάννη (1935).

–1921. Γεννιέται το 1921 ο Σπύρος Κοντόσταυλος του Αναστάση και της Μαρουσώς. Σύζυγός του η Ελένη Π. Μπαναλοπούλου. Απέκτησαν την Μοσχούλα και τον Τάσο (1949).

–1923. Το 1923 γεννιέται ο Κοντόσταυλος Σπύρος του Αναστασίου μηχανικός κάτοικος Παροικιάς.

–1929. Το 1929 γεννιέται ο Κοντόσταυλος Εμμανουήλ του Αναστασίου και της Μαρουσώς, ναυτικός κάτοικος κοιν. Παροικιάς. Σύζυγός του η Καλλιόπη Ακίλα. Απέκτησαν την Μαρουσώ το 1963.

–1934. Γεννιέται το 1934 ο Σπύρος Κοντόσταυλος του Παναγιώτη και της Ευαγγελίας.

–1935. Γεννιέται το 1935 ο Ιωάννης Κοντόσταυλος του Παναγιώτη και της Ευαγγελίας. Σύζυγός του η Δέσποινα Αντ. Νίκα.

–1949. Γεννιέται το 1949 ο Αναστάσιος Κοντόσταυλος του Σπύρου και της Ελένης. Σύζυγός του η Ελένη-Ασπασία Κεμπάμπη. Απέκτησαν τον Σπύρο-Τζώρτζη Κοντόσταυλο το 1991.

–1950. Στον εκλογικό κατάλογο της Κοινότητας Παροικιάς στις 17 Μαΐου 1950 είναι εγγεγραμμένη η Κοντόσταυλου Μαρουσώ (γεν. 1900), όνομα συζύγου Αναστάσιος, όνομα πατρός Ε. Παπαδόπουλος.

–Κοντύλης: Βλέπε Κονδύλης.

 

–Κοπανάκης:

–1819. Το 1819 γεννιέται ο Κοπανάκης Νικόλαος κτηματίας κάτοικος Νάουσας.

–1856. Σε έγγραφο της Εφημερίδας της Κυβερνήσεως αναφέρεται ο κτηματίας κάτοικος Νάουσας Κοπανάκης Νικόλαος.

 

–Κοράκης: Πρόσφυγες από τον Γέροντα της Μικράς Ασίας

–1922. Στα Δημοτολόγια Ναούσης η Κοράκη Φυλακτή του Εμμανουήλ, ετών 45, οικιακά, γεννημένη στον Γέροντα το 1901.

 

–Κορδάκης ή Κουρδάκης:

–1828. Το 1828 γεννιέται ο Κορδάκης Εμμανουήλ. Απεβίωσε το 1863. Ήταν εγγεγραμένος στο μητρώο αρρένων της Κοινώτητας Λευκών.

–1829: Σε απογραφή προσφύγων της Νάουσας του 1829 αναφέρεται ο Αποστόλης Κουρδάκης 49 ετών κρεοπώλης και η σύζυγός του Δεσποινέτα Κουρδάκη.

–1844. Στον εκλογικό κατάλογο Λευκών το 1844 είναι εγγεγραμμένος ο 50χρονος γεωργός Εμμανουήλ Κορδάκης.

–1847. Στον εκλογικό κατάλογο Λευκών του 1847 είναι εγγεγραμμένος ο 53χρονος εργάτης Κορδάκης Εμμανουήλ.

 

–Κορδονέλλης: Ίσως  γενοβέζικο επίθετο Cordonelli. Τα γενοβέζικα επίθετα έχουν την

κατάληξη elli. Μεταφράζεται ως κορδονάκι στα λατινικά, (cordone=κορδόνι). Στις Κυκλάδες την οικογένεια την συναντάμε στη Νάξο με καθολικό δόγμα και κλάδος αυτής μαρτυρείται στην Πάρο ως και σήμερα. Ο παριανός κλάδος ανήκει ίσως για γενοβέζικα και αρχικά συναντάται στην Μικρά Ασία, μετέπειτα στην Μυτιλήνη και από εκεί στη Νάξο. Υπάρχει η εκδοχή η οικογένεια να είχε το επώνυμο Κορδόνης το οποίο μεταπλάστηκε στην Λέσβο.   

–Ο γεννήτορας του παριανού κλάδου των Κορδονέλλη ήρθε το 1945 από τη Νάξο, ο Ιωάννης Κορδονέλλης, παντρεύτηκε την Μαριγώ (Μαρία) Μαλαματένιου και πήρε προίκα διώροφο σπίτι στο κάστρο της Νάουσας (δίπλα στον Αϊ Γιώργη των Καθολικών). Αυτό το σπίτι ήταν το 17ο και 18ο αιώνα προξενείο (Consoulato) των Ρώσων. Τέκνα αυτών οι Παράσχος (Παρασκευάς), Ανδρέας και Αργύρης ο οποίος πέθανε 3 ετών από αρρώστια.

–1967. Παρασκευάς Κορδονέλλης κάτοικος Νάουσας, παντρεύτηκε το 1967 την Μαργαρίτα Ζουμή.

–2014. Παρασκευάς Κορδονέλλης και Μαρία Κορδονέλη κάτοικοι Νάουσας το 2014. 

–Κορνιλάκης: Κρητικής καταγωγής

–1931. Έγγραφο του έτους 1931 αναφέρει τον Κορνιλάκη ….

 

–Κορολόγος:

–1847. Στον εκλογικό κατάλογο Παροικιάς (συμπεριλαμβάνεται και η Αντίπαρος) είναι εγγεγραμμένος ο 32χρονος στρατιωτικός Κορολόγος Ιωάννης.

 

–Κοροναίος: Βλέπε Κορωναίος

–Κορονέλος ή Κορονέλλος Coronello: Οικογένεια Καθολικού δόγματος. Παρωνύμιο, στρατιωτικός βαθμός. Οι Κορρονέλλοι ήταν Καθολικοί εβραϊκής καταγωγής από τη Segovia της Ισπανίας. Τοποτηρητής του θρόνου του Εβραίου «δούκα» του Αρχιπελάγους Ιωσήφ Νάζη υπήρξε ο Francischo Coronel ή Coronello στη Νάξο (1566-1579). Το γεγονός ότι ο Coronello ήταν Εβραϊκής καταγωγής και συνάμα χριστιανός Καθολικός το θρήσκευμα, δημιουργούσε τις προϋποθέσεις για καλές σχέσεις της νέας αρχής τόσο με τους Εβραίους εποίκους όσο και με τους παλαιότερους εγκατεστημένους Δυτικούς κατοίκους του νησιού.

–1675. Στην 1η Νοεμβρίου 1675. Σε επιστολή ο Φραγκίσκος Χαμερλάτος αποστέλλει στην Ρώμη κατά του αρχιεπισκόπου, του τοποτηρητή Ολιβίου Σομμαρίπα και του σκευοφύλακα Φραγκίσκου Κορονέλλου κατηγορεί αυτούς και τους μεν δυο πρώτους καλεί  «ατιμωτάτους ζώντας μετά παλλακών, τον δε τρίτον μαστροπόν αυτών και πολλά άλλα άσχημα έγραφε. Η επιστολή εγράφει εις τον εν Γαλλία εντολοδότη πατέρα Βοκίλλη αλλά δεν δόθηκε ανοιχθείσα καθ’οδόν επεστράφη εις Νάξο και εδόθη εις τον αρχιεπίσκοπο.

–1680. 7 Ιανουαρίου 1680. Ο ηγούμενος της Μονής της Νάξου Πατήρ Gaspard Emmanuel απέστειλε προς τους Παρίους την κατωτέρω επιστολή: «Άρχοντες Παριανοί χερετώ σας εγώ ταπεινός δούλος και παλαιός φίλος.

Σαράντα χρόνους εδουλέψαμεν της χώρας και του νησιού σας όλοι οι πατέρες και εγώ και μίδε διά την πανουκλαν μίδε διά την μάχη μίδε διά την πίναν δεν εφίκαμεν ποτέ τον τόπον σας όσαν καλού χωράφι αδούλευτον και εσείς διά να μας έχετε πάντα έδοκετε μας κομμάτι από το λιβάδι της Καταπολιανής σας οπού να κτίσωμεν μοναστήρι κοντά εις την Εκκλησίαν αλλά εφοτισεν ο Θεός καλύτερα τον αφέντη Κοντίλη και μας έδοκεν την εκκλησία όπου είχε χτισμένη του Αγίου Νικόλα και με το κομμάτι από το χωράφι όπου μας χάρισε ο αφέντης Γιανουλάκης Δαργέντας και το καντούνι όλο που αγοράσαμε και με τον μίλον χαλασμένο εσκάψαμε θεμέλιον μοναστηριού απ’ αυτά φαίνεται φανερά η όρεξις μας ακομα τώρα επαρακαλέσαμεν του εκλαμπρότατου αφέντη Χρουσάκη Κορονέλο και μας έδωκε τα χωράφια όπου ντόνε του ποτέ αφέντη Μαρκαντώνη Γιγλιού εις την Πάρο και από την Σαντορίνη έχει ορισμόν από τον προεστό μας να έλθει ένας πατέρας να σας κάμει τες διδαχές της σαρακοστής εις κοντολογιαν δεν σας εφηκαμες ποτέ.

–1738. Καταγραφή [Παροικιά, 13 Νοεμ. 1738] της περιουσίας της Ευαγγελίστριας, κτήματα τους γειτονεύουν με τα κτήματα της Ευαγγελίστριας, Χρουσάκης Κορονέλος.

 

–Κορρές: Καταγωγή από την Νάξο.

–1954. Γεώργιος Κορρές, Δάσκαλος στο Δημοτικό Σχολείο Νάουσας.

 

–Κορτέσης: Γεννάρχης του παριανού κλάδου ο Δημήτριος Κορτέσης (1860) ο οποίος παντρεύτηκε την κόρη του ιατρού Λεωνίδα Βενιέρη, Αικατερίνη.

–1860 Γεννιέται το 1869 η Αικατερίνη Βενιέρη του Λεωνίδα και της Ολυμπιάς. Σύζυγός της ο Δημήτριος Κορτέσης (1860) και τέκνα τους ο Γιάγκος (1896), ο Πλουτώ (1898), η Ολυμπιάς (1899), ο Λεωνίδας (1900) και η Χαρίκλεια (1902).

–1896. Γεννιέται το 1896 ο Γίαγκος Κορτέσης του Δημητρίου και της Αικατερίνης.

–1898. Γεννιέται το 1898 ο Πλουτώ Κορτέσης του Δημητρίου και της Αικατερίνης

–1899. Γεννιέται το 1899 η Ολυμπιάς Κορτέση του Δημητρίου και της Αικατερίνης.

–1900. Γεννιέται το 1900 ο Λεωνίδας Κορτέσης του Δημητρίου και της Αικατερίνης.

–1902. Γεννιέται το 1902 η Χαρίκλεια Κορτέση του Δημητρίου και της Αικατερίνης.

–Κορτιάνος ή Κουρτιάνος ή Κουαρτάνος: Βενετική οικογένεια από το παρωνύμιο Quarto -ino, γνωστό σε όλη την Ιταλία. καθολικής καταγωγής, με οικόσημο με τις τρεις εποχές, για την οικογένεια Κορτιάνου δεν υπήρχε τέταρτη εποχή, quarto no. Το οικόσημο του φέρει σήμερα ο Νικόλαος Αγγ. Κορτιάνος. Η οικογένεια Κορτιάνου πιθανότατα ήρθε στην Πάρο μέσω Κέρκυρας.

Σύμφωνα με τον μελετητή Ιάκωβο Ναυπλιώτη-Σαραντινό, το επίθετο πιθανότατα να προέρχεται από το ιταλικό Guardano που σημαίνει Επιστάτης.

Στην Κρήτη γνωστό με τους τύπους Κουρατάνος, Καρτάνος, Κουαρτάνος. Ιωαννίκιος Καρτάνος σε έγγρ. του 1550. Johannes Quartanus Cretensis πτυχιούχος του Πανεπιστημίου της Padova το 1581. Νικόλαος Κουαρτάνος (1610) καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Padova. Μαρούσα κόρη του ποτέ Magn. Luca Quartano από το Ρέθυμνο 1630. κ.α.

Η πειρατεία, η ναυτιλία και η καλλιέργεια της γης σύντομα διαμόρφωσαν όπως σημειώνεται κάπου μια ντόπια τάξη ολιγαρχίας, στην οποία προσχώρησαν και οι εξελληνισθέντες παλαιοί Βενετοί φεουδάρχες. Εμφανίζονται δηλαδή οι αρχοντικές οικογένειες, που διέθεταν αρκετή κτηματική περιουσία, χρήματα, καράβια, ανεμόμυλους, μοναστήρια και αξιώματα, όπως Μαυρογένη, Κονδύλη, Κρίσπη, Χαμάρτου, Γεράρδη, Βατιμπέλα, Κορτιάνου, Μαλατέστα, Δελαγραμμάτη, Ναυπλιώτη, Καμπάνη κ.α.

O Εμμανουήλ Σαγκριώτης σημειώνει, Εντεύθεν προκύπτει ότι πλείσται Ενετικαί οικογένειες γνωριζόμεναι εκ των ονομάτων ησπάσθησαν την Ορθοδοξία ως οι Μαλατέσται, Κορτιάνοι, Βεντούροι, Γαβαλά, Βιτσαρά, Δαβερώνα, Δελέντα και άλλοι γινόμενοι, μάλιστα, ως εικός, οι φανατικότεροι των Ορθοδόξων.

–1663. Δωρεά κληροδοτήματος μοναχής Καλήστρατης στου πατέρες Ιησουήτες ARSI, Gallia 105, 1 φ. 457.

Εις δόξαν Χριστού αμήν 1663 ιούλιος 11.

Έστοντας και ποτέ λυρά Καλήστρατη μοναχή και να αφήση δια την ψυχήν της στα μοναστήρια του αγίου όρους ήγουν στην λάβραν και στην ασημόπετραν δυο σπιτια κατώγια με το εκλησιαδάκι του μέγαν Ταξιάρχην και με τα δικαιώματά των απόξω από το υγιαλόν και να των αφήση και 12 γρόσια να πλερόνουσι χαράτζι της αφεντίας και νάναι σήμερον 25 χρόνοι και επέκεινα και κανείς από τα μοναστίρια να μην τα γυρέψουν μόνον εχαλασθήκασι και αφτώονται και η εκκλησία να γίνη ωσάν αχούρι και ο κόσμος να πλερόνη τόσους χρόνους τοχαράτζι και να ζημιονούμεθα εις τούτο εμάθαμε πως οι πατέρες οι γεζουίταις (Ιησουήτες) θε να έρθουνε και κτίσουνε εδώ μοναστήρι δια την ψυχήν τως ήγουν ο προεστώς πατέρας γάσπα εμανουήλ (Γασπάρο Εμμανουήλ) από την συντροφίαν του Ιησού και να πάρη και άλλους τόπους εκέι κοντά εις τα άνωθεν χαλάσματα εις τούτο εθελήσαμεν εμείς οι υποκάτωθεν υπογεγραμμένοι παπάδες και γέροντες και η επίλοιπη κομουνιτά (κοινότητα) του καστελίου αγούση (Ναούσης) και δίνομεν του αυτού πατέρα τα άνωθεν σπίτια και τα δικαιώματά τως όλα και δίνομεν τους και το χαράτζι (κεφαλικός φόρος) γρόσια 12  δια να μην τα χάνη η χώρα από την σήμερον να τα κτίση να τα κάμη ως θέλει και βούλεται ωσάν καθολικά πράγματα εδικά του να τ’άχουσιν ως τον αιώνα του αιώνος που να στέκη ο κόσμος και κανείς να μην τους τα πέρνη ποτέ και εμείς όλοι μας να τους μαντινιέρωμεν (ιτ. =συντηρούμε) τους άνωθεν πατέρες σε παντοτινόν και αναπαμένον ποσέσο (ιτ. =αναμφισβήτητη κατοχή).

Δια το αληθές γράφομεν και ιδιοχείρος μας όσοι ξεύρομεν και όσοι δεν ηξεύρομεν βάνομεν άλλους να γράψουσιν δια λόγου μας.

Παπα αντώνις στέργω τα άνωθεν (δεν αναφερεται επωνυμο)

Σκελλάριος αγούσης (Σακελλάριος Ναούσης) στέργω τα άνωθεν και επίτροπος

Παπα δημήτρις τριαντάφυλος (Τριαντάφυλλος, πρώτη μαρτυρία) στέργω και επίτροπος

Παπα νικόλαος κρουτιανός στέργω (Κορτιάνος, πρώτη μαρτυρία)

Παπα δημήτρις γαρατιάς στέργω (ίσως Γρατσίας)

Πρωτόπαπας στέργω

Γαβριήλ ιερομόναχος στέργω

Γεώργις Μοσκωνάς στέργω (Μοσχονάς, γνωστό από το 1639).

Ιωάννης σκουτάριος στέργω και επίτροπος (πρωτη μαρτυρία)

Μαστρο γληγόρις μπηρμπηνιας στέργω και επίτροπος (Πιρπινιάς ή Περπινιάς, μαρτυρείται  από το 1652)

Ανεγνώστης Σκορδήλης στέργω (Σκορδίλης, γνωστό από το 1606 )

Παπα Θεόδωρος στέργω

Κωνσταντής Μοστράτος στέργω (μαρτυρείται από το 1658)

Παπα Τζάνες Καλέργης στέργω (μαρτυρείται από το 1652)

Παπα Χριστόφορος στέργω

Γιαννούλης Μπρούτος στέργω (μαρτυρείται από το 1658)

Νικόλα Μαραπότζο στέργω (πρώτη μαρτυρία, γνωστό ως τον 19^ο αι.)

Αποστόλης Ραγούσης στέργω (μαρτυρείται από το 1501)

Ανδρέας Ακριβός στέργω (μαρτυρείται από το 1613 μέχρι τον 18^ο αι.)

Βασίλης Σαλονικαίος στέργω (μαρτυρείται από το 1652 μέχρι τον 18^ο αι.)

Δημήτρης Μαλατέστας στέργω (μαρτυρείται από το 1610)

Μιχέλης Ακριβός στέργω (μαρτυρείται από το 1613 μέχρι τον 18^ο αι.)

Γεώργις Πιρπηνιάς στέργω (μαρτυρείται από το 1652 μέχρι τον 19^ο αι.)

Δομένεγος Μεδρινός στέργω (Μενδρινός, μαρτυρείται από το 1610)

Τζόρτζης Μαρκαδιάντος στέργω (Πρώτη αναφορά, γνωστό μέχρι τον 19^ο αι.)

Νικόλας Κουρτιάνος στέργω (πρώτη αναφορά)

Γεώργις Φωκάνας στέργω (ίσως Φωκιανός)

Ανεγνώστης Μπελόνιας στέργω (πρώτη αναφορά, γνωστό μέχρι τον 20^ο αι.)

Γεώργις Μαλατέστας στέργω

Τζανίς Μαλατέστας στέργω (γνωστό από το 1610)

Φρατζέσκος Καλέργης στέργω (Καλλέργης, γνωστό από το 1652)

Ιωάννης Ραγούσης στέργω (γνωστό από το 1501)

Ιωάννης Γρατσίας στέργω (πρώτη μαρτυρία)

Γεώργιος Σαλονικαίος (μαρτυρείται από το 1652 μέχρι τον 18^ο αι.)

 και νοτάριος του καστελίου Άγουσας (Νάουσας) έγραψαμεν με θέλημα της κομουνιτάς και στερεώνω τα άνωθεν και τα όπισθεν.

–1674. Γράφει ο ιστορικός της καθολικής κοινότητας Νάξου Ι. Μαρκόπολις, «Δια την χαρμόσυνον είδησιν εγκαταστάσεως των Καπουκίνων στην Νάουσαν, οι κάτοικοι της Ναούσης, καθολικοί και ορθόδοξοι, κατασυγκινηθέντες από τα επαγωγά διδάγματα των πατέρων Καπουκίνων, προέβησαν εις επανειλημμένας ενεργείας παρά τοις αρμοδίοις δια την μονίν εγκατάστασιν των πτωχών της Ασσίζης εις την πόλιν των. Επί μακράν σειράν ετών εξακολουθούν να απευθύνουν εγγράφους αιτήσεις προς τας προϊσταμένας αρχάς του τάγματος δια την εκπλήρωσιν του κοινού πόθου των. Επί τέλους το 1674 η αίτησις των εγένετο αποδεκτή. Απερίγραπτος υπήρξε η χαρά και πρωτοφανής ο ενθουσιασμός των κατοίκων της Ναούσης δια την χαρμόσυνον είδησιν περί οριστικής εγκαταστάσεως των Καπουκίνων εις την κωμόπολιν των. Επ’ ευκαιρία του ευφροσύνου αγγέλματος προσύλθον διάφοροι ορθόδοξοι ιερείς και οι προύχοντες της Ναούσης, καθολικοί και ορθόδοξοι, ενώπιον του Γάλλου υποπρόξενου , και υπέγραψαν το έγγραφον. Εις δόξαν Χριστού αμήν. Εν έτει 1674 Δεκεμβρίου 25, εν κάστρω Νάουσας, όλοι ομόγνωμα και ομονιασμένοι προσμένουμε τους αιδεσιμοτάτους πατέρες να έρθουν εδώ να κτίσουν ένα μοναστήρι και δια σημάδι και βεβαίωσιν πως τους δεχόμαστε με κάθε μας καρδίαν και πολλά μετά χαράς υπογράφομε το παρόν γράμμα οι υποκάτωθεν υπογεγραμμένοι…» (υπογράφουν 12 ορθόδοξοι ιερείς και δυο καθολικοί, ο π. Λεονάρδος Φρέρης εφημέριος του Αγίου Γεωργίου Νάουσας και ο π. Δομένιος Κρίσπης. Και 40 πρόκριτοι εκ των οποίων οι αδερφοί Γιράρδοι κ.α.). Ο Σακελλάριος Ναούσης, ο Σκευοφύλαξ Ναούσης παπά Νικόλαος Κορτιάνος, Πρωτόπαπας, Ηλίας ιερεύς και Σακελλάριος Ναούσης, Πρωτοσύγκελος Νικόδημος ιερομόναχος, παπα Νικόλαος Ρούσης (ίσως Ρούσσος), Παπα Δημητρης, Παπα Θεόδωρος Πατελάς (ίσως Πατέλης), Παπα Τζάνες Καλούργης (Καλλέργης), παπα Χριστόφορος, Παπα Γιώργης Πουλός, Θεόδωρος …, παπα Νικολός Μαρκαντάτος, Ανεγνώστης Ρινιέρης (Ρενιέρης), Ανδρέας Καλούργης (Καλλέργης), Ιωάννης Κορτιάνος, Ιωάννης Ντελαγραμμάτικας, Γιωάννης Νταμουλής, Γιάκουμος Ρούσος (Ρούσσος), Γεώργης Καλλέργης,  PRE Domenico Crispo, Νικηφόρος Γεράρδης, Μιχελέτος Σπυρίδος, Αντώνης Μαλαξός, Ανδρέας Σμυρνιός, Φρατζέσκος Γρίσπος, Γεώργης Σαλονικιός, Τζάνες Καζανόβας, Ιωάννης Λευκαρός, Μιχέλης Σαλονικιός, Marco Foscolo, Ιωάννης Μοσκονάς, Αντώνης Γρυπάρης, Ιωάννης Σκούταρης, Φρατζέσκος Καλέργης, Ανεγνώστης Καρτιάνος, Γεώργης…, Ντεμενεγος Μεντρινός (Μενδρινός), Δημήτρης Στοφιλάς, Αντώνης Γρυπάρης, Γεώργης …, Δημήτρης …, Γεώργης …, Γεώργης Αλαβάνος, Δημήτρης Βασταζής, Νικολής Μπάρμπερης, Δημήτρης …, Μπατίστας Γεράρδης, Νικόλαος Γεράρδης.

–1675. Στις 15 Μαΐου 1675. Σε επιστολή Ναουσαίων προς τον πρεσβευτή των Γάλλων, αιτώντας Καπουκίνους πατέρες  υπογράφει ο Ιωάννης Κορτιάνο.

–1675. Στις 18 Ιουνίου 1675. Έγγραφο για την καθολική μονή του Αγίου Αθανασίου στη Νάουσα αναφέρει: ένα δεόμεθα υπέρ αυτού, προσετι εδέχθημεν δωρεάν κήπου γειτονικόν και άλλον δωρηθέντα ημίν παρά του Γιακωμάκη Κουρτιάνου (Έλληνος της θρησκείας).

–1675. Στις 24 Ιουνίου 1675. Σε έγγραφο των Καθολικών Μοναχών αναφέρει ότι: «τη πρωία ενεπήχθη ο σταυρός του μοναστηριού ημών (Αγίου Αθανασίου Νάουσας) παρά του πατρός Σεραφείμ του εκ Ριόν και Ιλαρίωνος του εκ Βιττέλης, εν τω μέσω του κήπου ον εδώρισεν ημίν ο Γιαννάκης Κουρτιάνος παρουσία του ιερέως Λεονάρδου Φρέρη τοποτηρητού εν Πάρω, του ιερέως Δομίνικου Κρίσπου και Νικηφόρου Γιράρδη.  

–1694. Ο οικονόμος και καντζελλάριος Ριτζέρης Κουρτιάνος συντάσσει έγγραφο Ναούσης στις 4 Δεκεμβρίου 1694.

–1713. Ο ιερέας και κοινός επιγραφεύς Γεώργιος Καλλέργης, Επιστάτης, μαζί με άλλους, της περιουσίας του Νικολάου Κορτιάνου, σύμφωνα με την διαθήκη του που συντάχθηκε στο Καστέλλι της Νάουσας στις 25 Μαΐου 1713.

–1719. Προικοσύμφωνο Γληνάκη Αξιώτη και Μαργαρίτας Αλιπράντε

(Καστέλλι Ναούσης, 21 Ιανουαρίου 1719)

Πάρος, Καστελλίω Νάουσα 21 Ιανουαρίου 1719. Εις δόξαν του παντοδύναμου και ζώντος Θεού. Εις την πρεσβείαν της αυτού μητρός, του αγίου μεγαλομάρτυρος Προκοπίου και πάντων των αγίων.

+Έθος παλαιόν και νόμος εδόθη παρά Θεού Παντοκράτορος προς το πληνθητικών (sic) των ανθρώπων, την ευλογίαν ενέλαβον ο Αβραάμ και η Σάρρα ελθέτω και όσοι τους νύν συμφωνούντας την σήμερον ήλθον εις συνίβασιν υπανδρείας τα δύο μέρη από το εν μέρος ο μαστρο Γλημάκης Αξώτης και από το έτερον η κερά Μαρούσα γυνή του ποτέ Μιχαήλ Αλιπράντε έχων η ρηθείσαν Μαρούσα θυγατέραν ονόματι Μαργαρίτα όπως την λάβη ο ρηθείς Γλημάκης διά γυναίκαν του νόμιμην και ευλογητικήν καθώς προστάζου οι θείοι και ιεροί νόμοι των θειων κανόνων εν πρώτοις και διά χάριν ποιρκός τάζει η κερά Μαρούσα της θυγατρός αυτής πρώτον τας ευχάς του Δεσπότου Χριστού και της Παναγίας, των γονέων της του πατρός της και την εδικήν της έπειτα της δώνει την εικόνα της Παναγίας το Γενέσιον να την εορτάζουν διά ψυχικήν των σωτηρίαν τα σπίτια όλα ανώγια και κατώγιον κάτωθεν και το αργαστήρι κάτωθεν των αυτών σπιτιών περό να της δώνη ο γαμπρός της ο μαστρο Γλημάκης ρεάλια μετρητά είκοσι πέντε, νούμερο ρεάλια 25- να τα κάνη ως βούλεται. Δύο τηλάρια, σεντόνια ζεύγη πέντε, κουρτίνες δύο, ένα πάπλωμα, πολίτικο μαξελάρια ζεύγη τέσσερα με τα ντύματάν τως από τις φορεσιές ης μπουστομάνικα ζευγη πέντε, τα τρία μεταξωτά μπουστομπράτζολα ζεύγη τρία χρυσά, κάρτζες ζευγη δυο κόκκινες, το ένα χρυσές και το άλλο σκλέτες, δύο ζεύγη μάνικες βελούδες, ένα καβάδι τζαητουνί να το κάμη ρούχο, τέσσερα κομμάτια δακτυλίδι μισή ντουζίνα περονοκούταλα ασημένια και μίαν κούπα ασημένη, ένα λύχνος της βίδας, μίαν ντουζίνα πιάτα και έξι απλάδενες του Αγκώνα, ένα χάλκωμα μικρό και ένα τηγάνι, δύο κασέλες, ένα τραπέζι το μεγάλο, ένα κατρέπτη μεγάλο μαύρο, μίαν τουζίνα πετζέτες και ένα ταβλομάντηλο, ένα βατζέλι μαρμαρένιο, από δε τα εξωτικά, το αμπέλι εν τη θέσει Κούμπαρένιος πλησίος Γεωργάκη Λευκάρου, τα χωράφια εν τη θέσει Αμπελά όλα, πλησίον του Ιωάννου Βασιλειόπουλου, το χωράφι εν τη θέσει Ξιφάρας με όλας του τα δικαιώματα, πλησίον Γερμάνου Κοντιτζά και ένα κρασοβούτζι, άλλο και την ευχήν της. Από δε το έτερον μέος ο μαστρο Γλημάκης πρώτον τας ευχάς του Δεσπότου Χριστού και της Παναγίας και των γονέων του το χωράφι εν τη θέσει Προκόπου, πλησίον Αγγελετάκη Νταμία, το έχει αγορά από την Κατερίνα του Ιωάννου Νταμία, έτερο χωράφι εν τη θέσει Βορού, πλησίον Ιωάννου Ντελέντα, ένα κομμάτι αμπέλι εν τη θέσει Μαράθι, πλησίον Δημήτρη Αναπλιώτη, ένα χάλκωμα της ρακής και ένα μικρό και οκτώ σαχάνια τρία παπλώματα πολίτικα, δύο πεύκια, ένα ζευγάρι μπουστομάνικα μεταξωτά και ρεάλια μετρητά τριακόσια, νούμερο ρεάλια 300. Άλλο και την ευχήν των γονέων του. Ξεκαθαρίζοντας τέρμεν δύο χρόνους με τον ερχομόν του να στεφανωθού ή και πρωτύτερα έλθει να έχει άδειαν να στεφανώνεται ειδέ και παντρευτεί ο Γλημάκης να παίρνη η κοπέλα από τα τίποτις των πενήντα γροσώ πράγμα ο μόνμπλιλέ (μόμπιλε), ο στάμπλιλέ είδε και πανδρευτή η κοπέλα να πάρη ο Γλημακης από των πραγμάτων της πενήντα γροσώ πράγμα.

Ακόμα λέσει και ετούτην  την κοντετζιόν, όντας έλθη το θέλημα του αφέντη του Θεού να στεφανωθού και αποβιώσου χωρίς να αφήσουν κληρονόμους να πηγαίνουν τα άνω γεγραμμένα πράγματα εις τους πλέον σιμωτέρους των συγγενών τος μην εξουσιάζοντας άλλο η νύμφη πάρεξ είκοσι γροσώ πράγμα να αφήνη διά την ψυχήν της ο στάμπιλε ο μόνμπιλε και ούχι περισσότερο, εις τούτο είναι στερκτή και τα δύο μέρη. Και εις ένδειξιν εγεγόνει το παρόν διαμαρτυρικόν των κάτωθεν αξιοπίστων και παρακαλετών μαρτύρων εις ασφάλειαν. Ακόμα δώνει η κερά Μαρούσα της θυγατρός της τις μάνδρες και σπιτότοπους κείμενες εις την Βρύση.

Διαμάρτυρας Γεώργιος Μοσχονάς.

Ιωάννης Κορτιάνος μάρτυρας παρακαλετός

… Anduano Afermo quanto [di] sopra [=βεβαιώνω ως άνωθεν]

Ιωάννης μάρτυρας παρακαλετός ο Μαλατέστας

Τζάνες ο Καλλέργης πιστώς γέγραφα.

–1719. Η Παναγία Φανερωμένη ήταν ιδιοκτησία του άρχοντα Ιωάννου Κορτιάνου, προικοσύμφωνο Καστέλλι Νάουσας 15 Οκτ. 1719 ο ανωτέρω αφέντης δίδει στην κόρη του Μαργαριταράκη «αρχή την Φανερωμένη την Κοίμηση με ιερά και χαρτιά και ασημικό. Τα εμισά εδικάν του».  Το προικοσύμφωνο του άρχοντα Ιωάννη Κορτιάνου μας κάνει γνωστό ότι ο μητροπολιτικός ναός της Νάουσας ήταν ιδιοκτησία του.

"Προικοσύμφωνο Ριτζεράκη Κουρτιάνου και Μαργαριταράκη"

Καστέλλι Ναούσης, 15 Οκτωβρίου 1719

"Ο εντιμότατος αφέντης Ιωαννάκης Κορτιάνος" δίδει στην κόρη του Μαργαριταράκη "πρώτον τας ευχάς του αφέντη Χριστού και της Θεοτόκου, είτα των γονέων του και την ιδικήν του αρχή της κυρία Φανερωμένη την Κοίμηση με ιερά και χαρτιά και ασημικό. Τα εμισά εδικάν της"

Και ο μέλλων σύζυγός της Μαργαριταράκης ο "ευγενής Ριτζεράκης Κορτιάνος" (το 1724 είχε χειροτονηθεί ιερέας) δίδει "έτι την εκκλησίαν της Αγίας Παρασκευής με ιερά και χαρτιά".

Ο γάμος τους ίσως έγινε το 1720.

Η παλιά εκκλησία ήταν κτίσμα των αρχών του 16ου αι. και κατεδαφίστηκε το 1883 για να κτιστεί η σημερινή εκκλησία απο το 1884 όπου τελείωσε το 1896

–1724. Προικοσύμφωνο Ιωάννου Βασάλου και Αννέζας Κορτιάνου, Νάουσα, 27 Σεπτ. 1724.

–1724. Ο οικονόμος και καντζελλάριος Ριτζέρης Κουρτιάνος υπογράφει έγγραφο Ναούσης στις 18 Οκτωβρίου 1724, «αλλαξιάν κτημάτων».

–1751. Στα 1751 κατείχε το οφίκιο του σκευοφύλακα ο παπα Ρεντζέρης Κουρτιάνος.

–1751. Σε έγγραφο στις 4 Νοεμβρίου 1751 αναφέρεται ο Σκευοφύλαξ Κορτιάνος με μία μάντρα εις τη Βρύση.

–1755. Σε εκλογή απεσταλμένου στην Κωνσταντινούπολη από το κοινό Πάρου σε Γενική Συνέλευση στις 23 Αυγούστου 1755 μαρτυρείται ο Θοδωρής Κορτιάνος και ο σκευοφύλακα Νάουσας Κορτιάνος.

–1755. Σκευοφύλαξ Κορτιάνος στις 8 Φεβρουαρίου 1755 αναφέρεται στην μεταλλαγή του Αγίου Ανδρέα.

–1756. Ο Σκευοφύλαξ Κορτιάνος αναφέρεται σε έγγραφο του 1756.

–1810. Στον Ντριό, όπου ναυλοχούσε ο τουρκικος στόλος με αρχηγό τον Χατζή Χουσεήν Μπέη «και σερασκέρη [αρχιναύαρχο] της άρσπης θάλασσας [Αιγαίου Πελάγους]», και με την παρουσία του Μητροπολίτη Παροναξίας Νεοφύτου Λαχοβάρη (1780-1811), ο οποίος «μαρτυρεί και βεβαιοί», διευθετήθηκε η διαφορά μεταξύ της Αυγουστινιώς, «γυνής του ποτέ Φραντζέσκου Νταμία», ιδιοκτήτριας της μονής του Αγίου Μηνά στο Μαράθι, και των αδελφών, οικονόμου Ναούσης Νταμία και Μάρκου Νταμία, ζητώντας, η πρώτη, να εφαρμοσθούν τα όσα διαλαμβάνει η διαθήκη της και «να μην αποτολμήση τινάς ίνα παραβαρύνη το άνωθεν μοναστήριον…».

Έτσι, με το ανωτέρω σούλφι (συμβιβασμός, συμφωνία) που συντάχθηκε «Εις Τριόν» 7 Αυγούστου 1810, στο χοζούρι (αναπαυτήριο, γραφείο) του Χουσεήν Μπέη, κανονίσθηκε ώστε το μοναστήρι, «ομού και ο Μαρκάκης», να δίδουν στην Αυγουστινιώ «τριάντα γρόσια τον καθέκαστον χρόνον και πέντε οκάδες μέλι και μισή οκά κερί….».

Το έγγραφο, που απευθύνεται προς τους προεστούς της Πάρου, υπογράφουν, μεταξύ άλλων, οι Πέτρος Μάτζας Μαυρογένεης, Νικόλαος Καλαβρός, κοινός επιστάτης, Τζάνες Κορτιάνος, Μαν. Μαλατέστας.

–1816. Σε προικοσύμφωνο στις 22 Οκτωβρίου 1816 αναφέρεται η Ανθούλα γυνή πάλε ποτέ Ιάκωβου Βαβανού, όπου πάντρεψε το 1812 τον γιό της με την θυγατέρα του πάλε ποτέ Περούλη Ρούσσου ονόματι Αντωνία, αναφέρεται ο Καντζελάριος Ιωάννης Κορτιάνος.

–1820. Σε προικοσύμφωνο στις 11 Ιανουαρίου 1820 αναφέρεται ο κυρία Μαργαρίτα γυνή του πάλε ποτέ Ιωάννη Μπελόνια και ο γιός της Γεώργιος Μπελόνιας, από το έτερο μέρος η Παναγιώτα γυνή ποτέ Νικολάου Μωραΐτη έχωντας θυγατέρα ονόματι Ελισάβετ. Αναφέρεται ο Καντζελάριος Νάουσας Κορτιάνος  Ιωάννης.

–1820. Λογαριασμός των Απεσταλμένων της Κωνσταντινούπολης το 1821 έτος, υπόμεν το μέρος της κοινοτήτος Πάρου ο Μιχαήλ Τσιγώνιας, από δε το μέρος του ποτέ Πέτρου Μάτσα Μαυρογένους, ενοικιάζου των Σουλτανικών προσόδων και πολιτικών δικαιωμάτων της Νήσου μας, ως το συμφωνητικόν, αυτού του Ενοικιου του και Κοινότητος Γεγραμμένον τη 3: Δεκεμβρίου 1820 και καταχωρημένον εις τον Κώδηκα της κοινότητος, τον Ιωάννη Κορτιάνον, οίτινες απεσταλμένοι Τσιγώνιας και Κορτιάνος εξάλθησαν εξή να αγοράσουν αυτάς τας προσόδους, ετεί λογαριασμόν του ρηθατος; Ενοικιαζου.

–1821. Ο Παναγιώτης Δ. Δημητρακόπουλος εμυήθη εγκαίρως στην Φιλική Εταιρία στην οποία ήταν και ο επικεφαλής στην Πάρο. Σε χειρόγραφο του τελετουργικού της μυήσεως στην Φιλική Εταιρία αναφέρεται η δράση σε σχετικό σημείωμα. 1821 των Φιλικών τη 3 Μαΐου. Εκαθιέρωσα τον Ιωάννην Κορτιάνον, καντζελλάριο Νάουσας, έλαβα γρόσια 400.

–1822. Σε έγγραφο των Παριανών στους Υδραίους στις 13 Απριλίου 1822 αναφέρεται ο Ιωάννης Κορτιάνος κάτοικος Νάουσας.

–1822. Πώληση χωραφιού. Επαρησιάσθη εις την Αστυνομίαν ο Γ. Φώτης Πανάς και λέγει ότι με ιδίαν του βουλή και γνώμη πουλεί ελευθέρως το χωράφι εις την Καρδιώτισσαν (Ναώνυμο τοπωνύμιο Ναούσης), εις τον Μάρκον Βλάσση, πλησίον: Χρίστος Αρματάς και Μανώλης Ρεκέρης (;) δια γρόσια τετρακόσια πενήντα πέντε, Νο455, ως εσυμφώνησαν εν τω αναμεταξύ τους, τα οποία γρόσια τα έλαβεν ο πουλητής σωστά και καλά και απαραιτεί το αυτό χωράφιον εις την παντελή εξουσίαν και κυριότητα του αγοραστού να το κάμνη ως θέλει και βούλεται ως ιδικόν του απόκτημα καλά πουλημένον και καλά αγορασμένον, ο συγχύσας την παρόν να υπόκειται εις τιμήν (;) και κουντάμα (;) της ευρισκομένης εξουσίας γρόσια διακόσια Ν: 200: διό και εις ένδειξιν έγινεν η παρούσα πούλησις υπογεγραμμένη τη ιδία του χειρί και παρά αξιοπίστων μαρτύρων εις ασφάλειαν. Νάουσα της Πάρου τη 7 Ιουλίου 1822. Φώτης Πανάς βεβαιώ το παρόν. Χρυσουλιώ γυνή Φώτη Πανά βεβεώνει την παρόν διά χειρός καμού σακελλαρίου Ναούσης και μαρτυρώ. Νικόλαος Μαλατέστας μάρτυς. Αντώνιος Κορτιάνος γέγραφα με θέλησιν του άνωθεν και μαρτυρώ.

–1823. Ο Γενικός Αστυνόμος της Επαρχίας Πάρου-Αντιπάρου Στέφανος Κάππαρης με έγγραφο του (Παροικιά, 26 Ιουλίου 1823) διόρισε τους αστυνομικούς επιστάτες στα χωριά της Πάρου. Στα χωριά του Κεφάλου διορίσθηκε ο Ιωάννης Βαλσαμής, που εκτελούσε και χρέη λιμενάρχη, όπως και της Νάουσας ο Αντώνιος Κορτιάνος, αφού «ούσα παραθαλάσσιος χώρα η Νάουσα καθώς και τα του Κεφάλου χωριά έχουν λιμένας πλησίον».

–1829. Ο ονομαστικός κατάλογος των μαθητών του Αλληλοδιδακτικού Σχολείου της Νάουσας του σχολικού έτους 1829.

«Οι μαθητευόμενοι εις την Αλληλοδιδακτικήν Σχολήν της κομοπόλεως Ναούσης»

Γεώργιος Κουρτιάνος ετών 12.

–1830. Δημογέροντας και έφορος της Σχολής Ναούσης το 1830-31 ο Αντώνιος Κορτιάνος.

–1831. Στις 21 Οκτωβρίου 1831, σωτήρια επιστολή των κατοίκων της Πάρου προς τον επίτροπο Αιγαίου Πελάγους, για τα δεινά των κρητών νέοαποίκων εναντίων των ντόπιων. Υπογράφει… ο Αντώνιος Κορτιάνος από τη Νάουσα Πάρου.

–1832. Εν Ναούση της Πάρου τη 27 Μαρτίου 1832, σε έγγραφο της σχολής του Αγίου Αθανασίου αναφέρεται ο Αντώνιος Κορτιάνος.

–1843. Στις 17  Οκτωβρίου 1843 η συνέλευση της αντιπολίτευσης επαναλαμβάνεται, αλλά πάλι χωρίς τον Δήμαρχο Θ. Καμπάνη ο οποίος κατηγορείται από τους παρευρισκομένους ότι «αισθάνεται ανώτερος του νόμου και προβάλει ανύπαρκτες προφάσεις». Η συνέλευση αποφασίζει να προχωρήσει στην εκλογή χωρίς τον Δήμαρχο! Πρόεδρος ανέλαβε ο Δ. Χαμάρτος και προσυπέγραψαν τα 5 γεροντότερα μέλη Ν. Πούλιος, Ιωάννης Καπαρός, Λεονάρδος Κονδύλης, Ηλίας Σαράντος, Νικόλαος Ρούσσος. Οι εκλογείς ήταν οι εξής:

Πόλις Παροικίας (Δήμαρχος Θ. Καμπάνης): Ζώρζης Μ Μαυρογένης, Δημήτριος Χαμάρτος, Πέτρος Μαυρομμάτης, Ν Α Ψαράκης, Αντ Ελ Χαμάρτος, Λεονάρδος Κονδύλης.

Κωμόπολις Λευκών (Πάρεδρος Κωνσταντίνος Χανιώτης): Εμμανουήλ Ν Αρκάς, Νικόλαος Γ Ρούσσος, Νικόλαος Γ Παντελαίος, Ιωάννης Α Δεσύλλας.

Κωμόπολις Ναούσης (Δήμαρχος Ν. Μαλατέστας): Δημήτριος Π Δημητρακόπουλος, Ηλίας Σαράντος, Ιωάννης Μεταξάς, Αντώνιος Κορτιάνος (δεν παρευρέθη λόγω ασθενείας).

Χωρίον Κώστου(Πάρεδρος Ιωάννης Α. Καπαρός): Ιωάννης Α Καπαρός, Αναστάσιος Ρούσσος

Χωρίον Δραγουλά (Πάρεδρος Νικήτας Ν. Άγουρος): Γεώργιος Κληρονόμος

Χωρίον Μαρμάρων (Πάρεδρος Νικήτας Ν. Άγουρος): Ιωάννης Γιαννουλάκης, Νικήτας Άγουρος (δεν παρευρέθη λόγω ασθενείας).

Χωρίον Τσιπίδου (Δήμαρχος Μαρπήσσης ΓΣ Δελαγραμμάτης): Νικόλαος Βατιμπέλας, Νικόλας Πόυλιος, Γεώργιος Σ Δελαγραμμάτης (απών).

Χωρίον Ωλιάρου (Πάρεδρος Δ. Βιάζης): Παναγής Καλάργυρος, Ματθαίος Μαούνης.

Τα αποτελέσματα ανέδειξαν πληρεξουσίους Πάρου τους Δ. Π. Δημητρακόπουλο (21 ψήφοι) και Ζ. Μάτσα Μαυρογένη (21). Συμμετείχαν και οι Νικόλαος Ψαράκης (Παροικιά, 11 ψήφοι), Ν. Βατιμπέλας (Τσιπίδος, 7), Λεονάρδος Κονδύλης (Παροικία, 7), Νικόλαος Μαλατέστας (Νάουσα, 6 ψήφοι), Κωνσταντίνος Δαμίας (Παροικία, 6), Π. Μαυρομάτης (Παροικία, 6).

Ο Δήμαρχος Πάρου αρνήθηκε να επικυρώσει τις υπογραφές και συνεπώς την εκλογή.

–1843. Σε ονομαστικό κατάλογο των εκλογικών αποτελεσμάτων Νάουσας στις 27 Οκτωβρίου 1843 αναφέρεται ο Αντώνιος Κορτιάνος.

–1844. Σε εκλογικό κατάλογο στις 18 Μαρτίου 1844, του Δήμου Νάουσας (της επαρχίας Νάξου), υπάρχει εγγεγραμμένος ο 27χρονος αλιεύς Κορτιάνος Γεώργιος.

–1873. Το 1873 γεννιέται στη Νάουσα ο μετέπειτα γεωργός Κορτιάνος Αντώνης του Άγγελου.

–1876. Ο Κορτιάνος Κ. Αντώνιος γεννήθηκε στη Νάουσα τον Ιανουάριο του 1876 και απέκτησε με τη σύζυγο του Φλώρα δύο κόρες, την Ερατώ και την Κωνσταντίνα.

Στις 30 Ιουλίου 1904 αποφοίτησε από τη Στρατιωτική Σχολή των Υπαξιωματικών με τον βαθμό του ανθυπολοχαγού του Πεζικού. Και από την Στρατιωτική Σχολή των Εφέδρων Αξιωματικών της Κέρκυρας αποφοίτησε ως Υπαξιωματικός του Πυροβολικού. Πριν καταταγεί στο στρατό υπηρέτησε για ένα διάστημα δάσκαλος στη Μακεδονία και στη Θράκη, από τον πόθο του να προσφέρει πολύτιμες παιδαγωγικές και εθνικές υπηρεσίες στα υπόδουλα αυτά μέρη του Ελληνισμού, για τις οποίες λίγο έλλειψε να συλληφθεί από τις Οθωμανικές Αρχές.

Τότε ο διδάσκαλος Αντώνιος Κ. Κορτιάνος, εγκαταλείπει το εκπαιδευτικό του έργο, για να προσφέρει τις υπηρεσίες του ως λοχαγός, πέφτοντας ηρωικά μαχόμενος στο Σιμιτλή της Μακεδονίας στις 15-7-1913 σε ηλικία 37 ετών. Στο ηρώο του Κιλκίς υπάρχει απαθανατισμένος στη στήλη των πεσόντων.

–1879. Συμβολαιογράφος Πάρου το 1879-97 ο Ιωάννης (Τζαννάκης) Κορτιάνος από τη Νάουσα.

–1881. Πωλητήριο Τσιπίδου 1881, Ιουνίου 14. Αναφέρεται ο συμβολαιογράφος Μαρπήσσης Ιωάννης Α. Κορτιάνος, όπου το γραφείο του βρισκόταν στο αρχοντικό  του Γεωργίου Ναυπλιώτη. Επίσης αναφέρεται ο ειρημένος Πέτρος Φραντζής και οι μάρτυρες Αντώνιος Λαούδης, σιδηρουργός και Ιωάννης Στάμενας, έμπορος. Αναφέρονται επίσης τα ονόματα του Αντωνίου Ν. Παντελαίου, γεωργός και ο Ευστάθιος Καντιώτης.

–1883. Σε εκλογικό κατάλογο της Νάουσας του 1883, υπάρχει εγγεγραμμένος ο Κορτιάνος Άγγελος του Αντωνίου, 52 ετών κτηματίας, ο Κορτιάνος Γεώργιος του Ιωάννη, 63 ετών, Μυλωθρός, ο Κορτιάνος Ζαννής του Αντωνίου, 56 ετών, Συμβολαιογράφος και ο Κορτιάνος Κωνσταντίνος του Αντωνίου, δημοδιδάσκαλος, 42 ετών.

–1901. Τον Δεκέμβριο του 1901 ο γνωστός παιδαγωγός, διευθυντής του Δημοτικού Σχολείου Παροικιάς Παναγιώτης Αναστ. Καλλιέρος αρραβωνιάστηκε την «ενάρετον εκ Ναούσης χρηστήν δεσποσύνην Στυλιανήν Αγγέλου Κορτιάνου» και το επόμενο έτος, τον Μάιο του 1902 σε ηλικία 41 ετών τέλεσε τους γάμους του: «Ετέλεσεν εν Ναούση σεμνοπρεπώς και εν μέσω συγγενών και φίλων τους γάμους του ο διευθυντής του Δημοτικού Σχολείου Αρρένων κ. Παναγιώτης Α. Καλλιέρος μετά της διά πλείστων αρετών κεκοσμημένης δεσποινίδος εκ Ναούσης Στυλιανής Κορτιάνου. Τους νυφικούς στεφάνους αντήλλαξεν ο κάλλιστος φίλος κ. Ηρ. Ε. Φωκιανός, έμπορος».

–1906. Ο λοχαγός, ήρωας των Βαλκανικών πολέμων, Αντώνιος Κ. Κορτιάνος, το όνομά του οποίου φέρει ο ένας από τους κεντρικούς δρόμους της Αγοράς στην Παροικιά, αρραβωνιάζεται τη Φλώρα Αλεξ. Κ. Δαμία, «της γνωστής πατριαρχικής οικογενείας». Οι γάμοι τους έγιναν τον Οκτώβριο του 1906 (Αιγαίον φ. 235, 4 Νοεμ. 1906).

–1907. Το 1907 γεννιέται η Γραμματικοπούλου Κωνστάντζα του Κωνσταντίνου, μετέπειτα σύζυγος του Νικολάου Κορτιάνου, κάτοικος Νάουσας Πάρου.  

–1913. 1913 Λοχαγός Αντώνιος Κ. Κορτιάνος, ήρωας των Βαλκανικών Πολέμων.

–1926. Το 1926 γεννιέται ο Κορτιάνος Νικόλαος του Αντωνίου, γεωργός, κάτοικος Νάουσας Πάρου.

–1929. Το 1929 γεννιέται στη Νάουσα ο Κορτιάνος Απόστολος του Αντωνίου.

–1946. Σε εκλογικό κατάλογο της Κοινότητας Νάουσας στις 30 Απριλίου 1946, υπάρχει εγγεγραμμένος ο 75χρονος κάτοικος Νάουσας, Κορτιάνος Αντώνιος του Άγγελου, γεωργός, ο 67χρονος Κορτιάνος Νικόλαος του Άγγελου κτηματίας, ο 36χρονος γεωργός Κορτιάνος Άγγελος του Αντωνίου γεωργός, ο 33χρονος γεωργός Κορτιάνος Σταύρος του Αντωνίου, ο 34χρονος γεωργός Κορτιάνος Ιωάννης του Αντωνίου, ο 26χρονος γεωργός Κορτιάνος Βασίλειος του Αντωνίου, ο 22χρονος σπουδαστής Κορτιάνος Δημήτριος του Αντωνίου και ο 29χρονος γεωργός Κορτιάνος Κωνσταντίνος του Αντωνίου.

–1952. Σε εκλογικό κατάλογο της Κοινότητας Νάουσας του 1952, υπάρχει εγγεγραμμένη η Κορτιάνου Ελένη, όνομα συζύγου Άγγελος, όνομα πατρός Πέτρος Αλιπράντης, η Ζουμή Μαργαρίτα, όνομα συζύγου Νικόλαος, όνομα πατρός Αντώνιος Κορτιάνος, η Κορτιάνου Μαρουσώ του Αντωνίου.

–1959. 5 Απριλίου 1959. ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΕΚΛΟΓΩΝ ΝΑΟΥΣΗΣ

Ψηφίσαντες 582 άκυρα 3

Συνδυασμός «ΕΞΩΡΑΪΣΜΟΣ» υπό του κ.κ. Σταύρον Κορτιάνον ψηφοδέλτια 325.

Εκλέγονται 4 οι εξής: Κορτιάνος Στ. σταυροί προτιμήσεως 227, Μπαφίτης Γ. Πέτρος 104, Μαλαματένιος Ν. Λεονάρδος 62 και Βελένζας Νικόλαος 58.

Συνδυασμός «ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ» υπό τον κ. Δημ. Καρποδίνην ψηφοδ. 153. Εκλέγονται δύο: Καρποδίνης Δ. με 127 και Βιτσαδάκης Παναγ. 37.

Συνδυασμός «ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΟΣ» ψηφοδ. 108. Εκλέγεται ο αρχηγός του Συνδυασμού και νυν Πρόεδρος της Κοινότητος κ. Αντώνιος Σιφναίος με ψήφους 72.

ΤΑ ΦΑΙΔΡΑ ΤΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ ΕΙΣ ΝΑΟΥΣΑΝ

Εις τας Κοινοτικάς εκλογάς εν Ναούση υπέβαλον υποψηφιότητα 35 υποψήφιοι διεκδικούντες τας 582 ψήφους εις έκαστον των οποίων αντιστοιχούσι 16 ψηφοφόροι!

Την ορθήν κρίσιν εις τους 35, οι πλείστοι των οποίων υπέβαλον υποψηφιότητα δια καθαρώς προσωπικούς και εγωιστικούς λόγους, έδωσε ψηφοφόρος, όστις αντί ψηφοδελτίου έρριψεν εις την ψηφοδόχον την «ΦΩΝΗΝ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ»

Είθε η «ΦΩΝΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ» να εισέλθη πραγματικά εις τα ώτα των μη ακουόντων Ναουσαίων ίνα μη συμβούν παρόμοιαι ανοησίαι εις μελλούσας Κοινοτικάς εκλογάς.

–1964. Κοινοτικαί Εκλογαί 5 Ιουλίου 1964. Εις ΝΑΟΥΣΑ: Κατήλθον 2 συνδ. ο εις υπό τον Πρόεδρον της Κοινότητος και ο έτερος υπό τον κ. Στ. Κορτιάνον. Υπερεψήφισεν ο πρώτος και το Κ.Σ. καταρτίσθη ως ακολούθως: Πρόεδρος ο κ. Νικ. Βελέντζας και μέλη οι κ.κ. Π. Γ. Μπαφίτης, Σαβ. Σιφναίος, Ανδρ. Καούνης, Γ. Κ. Ρούσσος, Στ. Κορτιάνος και Λεον. Αιγινήτης.

 

–Κορφιάτης: Επίθετο-πατριδωνύμιο= από το Κορφού (Κέρκυρα). Σε έγγραφο προικοσύμφωνο του 1823 αναφέρεται ο Γεώργιος Σκλαβούνος με το παρωνύμιό του Κορφιάτης (Βλέπε Σκλαβούνος).

–1638. Ο ιερέας Κορφιάτης Χριστόφορος αναφέρεται σε έγγραφο Ναούσης στις 17 Ιανουαρίου 1638.

–1674. Ο ιερέας Κορφιάτης Χριστόφορος αναφέρεται σε έγγραφο Ναούσης στις 25 Δεκεμβρίου 1674.

–1675. Σε έγγραφο Νάουσας του 1675 απαντάμε τον παπά-Χριστόφορο Κορφιάτη. 15 Μαΐου 1675. Σε επιστολή Ναουσαίων προς τον πρεσβευτή των Γάλλων, αιτώντας Καπουκίνους πατέρες  υπογράφει ο παπα Χριστόφορος Κορφιάτης.

–Κορωναίος ή Κοροναίος: Επίθετο-πατριδωνύμιο= από την Κορώνη της Πελοποννήσου. 

–1827. Σε έγγραφο της 15 Απριλίου 1827 της Παροικιάς Πάρου μαρτυρείται ο Παναγιώτης Κορωνιός

–1831 Η Ευδοκία σύζυγος του μακαρίτη Ιωάννη Κορωναίου δίδει στον γιό της Αντώνιο, που παίρνει γυναίκα του την Γιακουμίνα Ζουμή μιαν εικόνα τα Εισόδια της Παναγίας» Παροικιά 3 Ιανουαρίου 1831. (ΓΑΚ, 219, αρ. 269, 132r).

–1838. Η Γιακουμίνα η σύζυγος του Πανταζή Κορωναίου που στις 27 Ιουλίου 1838 συνέταξε τη διαθήκη του (αρ συμβ. Ι. Γράβαρη).

–1847. Στον εκλογικό κατάλογο Παροικιάς (συμπεριλαμβάνεται και η Αντίπαρος) είναι εγγεγραμμένος ο 40χρονος εργάτης Αντώνης Κοροναίος και ο 45χρονος γεωργός Παντελής Κοροναίος.

–1864. Ανταλλαγή ακινήτου. Πάρος, 23 Αυγούστου 1864. Ενώπιον του συμβολαιογράφου Πάρου Βασιλείου Καμπάνη, ο οποίος και συνέταξε το έγγραφο, και ενώπιον των δημοτών Πάρου Νικολάου Ι. Κρίσπη, καθηγητού, και της συζύγου του Μαρουσώς γένους Μαύρου, και του Γεωργίου Αθαν. Μαύρου ως συμβαλλομένων, ανταλλάσσουν τα ακίνητα: Το ζεύγος Κρίσπη το αρχοντικό που ήταν προικώο της συζ΄θγου του Μαρουσώς Μαύρου, και τη συνεχόμενη δεύτερη οικία που είχε περιέλθει από κληρονομιά της κόρης τους Αικατερίνης, στην οποία οι γονείς της παρίστανται ήδη ως νόμιμοι και φυσικοί επίτροποι αυτής από το 1862 όταν είχε υιοθετηθή από την προμήτορά της Γαρουφαλλιά Δ. Δελαγραμμάτη, και μετά τον θάνατό της είχε περιέλθει στην κυριότητα της θυγατέρας του συζύγους Κρίσπη…. Του ενοποιημένου μεγαλοπρεπούς αρχοντικού, δηλαδή δίπλα στην εκκλησία του Αγίου Νικολάου, λοντά στην οδό της Ελεούσης. Συνορεύει δε με τα σπίτια των: Φραγκίσκο Αλέξ. Καμπάνη, του Παναγιώτη Πάσσου, της Γιακουμίνας Πανταζή Κορωναίου και με δημόσιους δρόμους… Το ανωτέρο ακίνητο το παραχωρούν εις ανταλλαγήν προς τον Γεώργιον Αθαν. Μαύρον…, ο οποίος ομολόγισε ότι δίδει αντί της ρηθείσης οικίας ανταλλακτικώς τα κτήματα που βρίσκονται στις τοποθεσίες Βορεινά Λιβάδια, καθώς και ένα οικόπεδο μέσα στην πόλη της Παροικιάς στην θέση Μεγάλη Βρύση ή Ποταμός, προς εξίσωσιν…

Ως μάρτυρες υπέγραψαν οι συμβαλλόμενοι Νικόλαος Ι. Κρίσπης, η σύζυγός του Μαρουσώ Μαύρου και ανιψιός του Φιλικού Αλεξάνδρου Μαύρου. Ως συνορεύοντες με τα ακίνητα, που ανήκουν πλεόν στο ζεύγος Κρίσπη, αναφέρονται οι: Παναγιώτης Κομνηνός, Κωνσταντίνος Μιχ. Κρίσπης, Κωνσταντίνος Μάρκου Δαμίας, Ιωάννης Δουλφής, Εμμανουήλ Μαρούκας, κληρονόμοι Σπύρου Κοντόσταυλου, Σπύρος Κρίσπης, Βιολέττα Μπιζά και Ιωάννης Ασπρόπουλος.

–1904. Ναυτικό ναυάγιο αναφέρεται στα 1904: «Η απώλεια της «Ελπίδος» [προφανώς επιβατικό] και δια τον τόπον μας εσημείωσε 2 απώλειας ναυτών οικογενειαρχών: του Δημητρίου Τσαντάνη ή Γράφου εκ Παροικίας και του Νικ. Ιω. Κορωναίου εκ Ναούσης». (εφ. «Αιγαίον» 28 Φεβρουαρίου 1904.

 

–Κοσμάς: Βαπτιστικό επώνυμο

–1699. Ρετζιβούτα. Καστέλλι Κεφάλου, Τζιπίδος, 1699. Ο καπετάς Μιχάλης Κοσμάς έλαβε από τον μαστρο Γεώργη Σταμάτη ή Σταματικός 2,30 ρεάλια για το φατούρο του ανιψιού του. Το έγγραφο συνέταξε ο ιερέας Μιχαήλ Στάμεναςκαι υπογράφουν ο ιερομόναχος Θεοδόσιος και ο ιερέας Ιωάννης Καλλέργης.

 

–Κοσυφάκης:

–1958-59. Διοικητής του Σταθμού Χωροφυλακής της Κοινότητας των Λευκών Πάρου από το 1958-59 ο Στέφανος Κοσυφάκης από τον Ν. Πρέβεζας.

 

–Κοτακάκης:

–1883. Σε εκλογικό κατάλογο της Νάουσας του 1883, υπάρχει εγγεγραμμένος ο Κοτακάκης Ιωάννης του Νικολάου, 29 ετών, κτηματίας.

–Κοτάκης: Βλέπε Κόττης - Κότης - Κοτάκης.

–Κοτζούνας ή Κουτζούνας:

–Παναγία του Κοτζούνα, ο ναός άνηκε σε μέλος της οικογένειας Κοτζούνα ή Κουτζούνα γνωστής στη Μάρπησσα τον 18ο αιώνα.

–1723. Σε πωλητήριο Τζιπίδου, 18 Απρ. 1723, αναφέρεται η Τζαννέτα Κουτζούνα.

 

–Κόττης ή Κότης ή Κοτάκης ή Κώτης ή Κοττάκης: Μονοκλαδική οικογένεια με καταγωγή την Ragusa (σημ. Ντουμπρόβνικ) απ’ όπου κατάγεται το όνομα Ραγκούσης, Αργουσής κ.κ. μια αλλη εκδοχή τους φέρει να έχουν καταγωγή από την Νορμανδία και μια τρίτη εκδοχή λέει ότι προέρχεται από το λατινικό επώνυμο Cottius το οποίο εξελληνίστηκε σε Κόττης, Κοτάκης κλπ.  Σήμερα στις Λεύκες ως Κόττης.

–1712. Ο ιερομόναχος Αγάπιος Κοτάκης υπογράφει ομολογία Παροικιάς στις 2 Μαΐου 1712.

–1724. Απόφαση του κοινού της Παροικιάς για την διατίμηση των προϊόντων και την απογραφή της κτηματικής περιουσίας όλων των κατοίκων. Κατά τη Γενική Συνέλευση της 13 Δεκεμβρίου 1724, αναφέρεται ο Γιαννάκης Κοτάκης.

–1730. Χωράφι Καλαμιές σύμπλιος Γιαννάκης Κοτάκης.

–1730. Γιάννης Κωτάκης, υποκοριστικό σε έγγραφο Πάρου 8ης Ιαν. 1730.

–1737. Αμοιβαία διαθήκη συζύγων της 30 Ιουλίου 1737 στην Παροικιά της κυρά Ζαμπέτας συμβίας Ανδρουλή Παπαγιάννενου της έτυχε θάνατος του ανδρός της, βεβαιώνει ο Ιωάννης Κοτάκης.

–1738. Μαρτυρία υπερασπίσεως συμπατριώτη τους ιερέα Φραγκίσκου Νταβερόνα προς τον καπουδάν πασά (για αντίδραση στην συγκέντρωση της φορολογίας), κατά τη Γενική Συνέλευση από τα κοινά της Πάρου, της 16 Ιουλίου 1738, υπογράφει ο Γιαννάκης Κοτάκης.

–1739. Πρακτικό εκλογής κοινοτικών επιστατών του ναού της Εκατονταπυλιανής σε Γενική Συνέλευση του κοινού της Παροικιάς στις 10 Μαρτίου 1739 αναγράφεται ο Γιαννάκης Κοτάκης.

–1739. Πρακτικό εκλογής επιτρόπου του κοινού της Παροικιάς στις 14 Απριλίου του 1739 αναφέρεται ο Γιάννης Κοτάκης.

–1739. Πρόσκληση επιστροφής προς τους ξενιτεμένους Παρίους στις 30 Αυγούστου 1739, υπογράφεται και από τον Γιάννη Κοτάκη.

–1844. Στον εκλογικό κατάλογο Λευκών το 1844 είναι εγγεγραμμένος ο 52χρονος Κώτης Κωνσταντίνος γεωργός, ο 39χρονος γεωργός Γεώργιος Κώτης, ο 55χρονος γεωργός Γεώργιος Κώτης και ο 35χρονος ποιμήν Εμμανουήλ Μ. Κώτης.

–1847. Στον εκλογικό κατάλογο Λευκών του 1847 είναι εγγεγραμμένος ο 42χρονος γεωργός Γεώργιος Κώτης, ο 58χρονος γεωργός Γεώργιος Γλ. Κώτης, ο 30χρονος γεωργός Εμμανουήλ Κώτης, ο 38χρονος γεωργός Εμμανουήλ Μ. Κώτης, ο 55χρονος γεωργός Κωνσταντίνος Γ. Κώτης και ο 25χρονος γεωργός Φραγκέσκος Κ. Κώτης.

–1855. Εγγραφή στα δημοτολόγια Λευκών το έτος 1855 Κόττης Κωνσταντίνος του Εμμανουήλ γεννημένος στις Λεύκες. Το επών. Κόττης υπάρχει μέχρι σήμερα στην Πάρο. Στην Άνδρο απαντά σήμερα οικογ. Κωτάκη με μέλη της που διακρίθηκαν στην κοινωνία του νησιού και στην Τήνο, Νάξο κ.α. Οι Κωτάκηδες της Άνδρου, κατά λαϊκή παράδοση, ήταν «μέτοικοι εκ Πάρον ή Μήλο». Στη Σίφνο οικογ. Κοτάκη από τον 17ου αιω., όπως και στη Σαντορίνη και στην Ίο Κότης.

–1860. Το 1860 γεννιέται στις Λεύκες ο Κόττης Κωνσταντίνος του Δημητρίου. Ήταν εγγεγραμμένος στο μητρώο αρρένων της Κοινότητας Λευκών.

–1863. Το 1863 γεννιέται στις Λεύκες ο Κόττης Νικόλαος  του Εμμανουήλ και Κόττης Μάρκος του Εμμανουήλ. Ήταν εγγεγραμμένοι στο μητρώο αρρένων της Κοινότητας Λευκών.

–1864. Στα δημοτολόγια Ερμούπολης είναι εγγεγραμμένος ο παριανός 30χρονος κτίστης Ιωάννης Κότης. Έδωσε όρκο στις 1 Φεβρουαρίου 1864.

–1866. Εγγεγραμμένοι στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος 1866. Κόττης Νικολαος του Εμμανουήλ.

–1875. Σε εκλογικό κατάλογο του Δήμου Ύριας του 1875, υπάρχει εγγεγραμμένος ο 39χρονος Κότης Δημήτριος του Κωνσταντίου γεωργός.

–1875. Σε εκλογικό κατάλογο του Δήμου Ύριας του 1875, υπάρχει εγγεγραμμένος ο 52χρονος Εμμανουήλ (Κώτης) Κόττης του Κωνσταντίνου, γεωργός αλλά και ο 52χρονος γεωργός, Κόττης Εμμανουήλ του Νικολάου.

–1875. Στα δημοτολόγια Ερμούπολης είναι εγγεγραμμένος ο παριανός 31χρονος αρτοποιός Ξενοφών Κ. Κότης, έγγαμος. Έδωσε όρκο στις 12 Απριλίου 1875.

–1877. Στις 10 Αυγούστου 1877 ο παριανός Κότης Κ. Ξενοφών 36 ετών αρτοποιός και η γυναίκα του Μαριγώ Καραντινάτη κάτοικοι Σύρου δηλώνουν τον θάνατο του γιού τους Στέφανου 2 ετών και 6 ημερών κάτοικο Ερμούπολης. Ασθένεια: Κρήτη;.

–1878. Στις 16 Σεπτεμβρίου 1878 ο παριανός αρτοποιός Κότης Κ. Ξενοφών 37 ετών και η γυναίκα του Μαριγώ Καραντινάκη κάτοικοι Σύρου δηλώνουν τον θάνατο του γιού τους Ευάγγελος 7 μηνών κάτοικος Ερμούπολης. Ασθένεια: Δυσεντερία.

–1880. Στις 21 Φεβρουαρίου 1880 ο 24χρονος βυρσοδέψης από την Πάρο Εμμανουήλ Μαλατέστας, του Πέτρου και της Φρατζέσκας, κάτοικος Σύρου παντρεύεται στην Ερμούπολη την 20χρονη από την Πάρο Μαρία Κόττη, του Εμμανουήλ και της Κριούζας.

–1885. Εγγεγραμμένοι στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1885 ο Εμμανουήλ Κωνσταντίνου Κόττης.

–1891. Στα δημοτολόγια Ερμούπολης είναι εγγεγραμμένος ο παριανός [από την Υρία] 28 ετών μαρμαράς Μάρκος Εμμ. Κότης άγαμος. Έδωσε όρκο στις 20 Ιανουαρίου 1891.

–1893. Το 1893 γεννιέται ο Κόττης Πέτρος του Ιωάννη γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1893. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1893 στις Λεύκες ο Κόττης Ιωάννης του Κωνσταντίνου.

–1895. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1895 στις Λεύκες ο Κόττης Εμμανουήλ του Γεωργίου.

–1898. Γεννιέται το 1898 στις Λεύκες της Πάρου ο Γέροντας Ιωσήφ ο Ησχαστής (μοναχός Αγίου Όρους) κατά κόσμον Φραγκίσκος Κόττης. Απεβίωσε το 1959.

–1902. Λινάρδος Κόττης (1902-1945) ήταν το έκτο παιδί, από τα οκτώ, του Γεωργίου Κόττη και της Μαρίας Μιχ. Ραγκούση (μετέπειτα μοναχής Αγαθαγγέλης) [1867-1934], η οποία σε πρώτο γάμο της με τον Λινάρδο Ζουμή είχε αποκτήσει ένα παιδί, τον Μιχαήλ Λ. Ζουμή 918885-1965). Ήταν κτίστης ο Λινάρδος Γ. Κόττης, αδερφός του Φραγκίσκου Γ. Κόττη, μετέπειτα μοναχός Ιωσήφ του Ησυχαστού, Αγιορείτου (1897-1959). Είχε νυμφευθεί τη Μαρία Ανδρ. Χατζηανδρέου (μετέπειτα μοναχή Μελάνη) γεννημένη ατη Σμύρνη (1910-14.2.1997).

–1903. Σε δημοσίευμα στην εφημερίδα «ΑΙΓΑΙΟΝ» στις 5 Ιουλίου 1903: «αφίκετο όπως παραθερίση ενταύθα, η ερίτ. Κυρία Ερατώ Κοτάκη, σύζυγος του διακεκριμένην μεταξύ των συναδέλφων του κατέχοντος θέσθν δικηγόρου εν Αθήνιας κ. Κοτάκη, και αδελφή του λαοφιλούς βουλευτού της Επαρχίας μας κ. Ν. Κρίσπη, μετά της δεσποινίδος Ελένης Δημητρακοπούλου, ανεψιάς της.

–1902. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1902 στις Λεύκες ο Κόττης Λεονάρδος του Γεωργίου.

–1903. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Δημήτριος Κωνσταντίνου Κόττης, ετών 68, γεωργός, έγγαμος.

–1903. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένη η Μαρία Δημητρίου Κόττη, ετών 63, οικιακά, έγγαμος.

–1907. Γεννιέται στις Λεύκες το 1907 ο Μανώλης Ν. Κόττης.

–1908. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1908 στις Λεύκες ο Κόττης Νικόλαος του Γεωργίου.

–1910. Εμμανουήλ Κόττης του Κωνσταντίνου στρατιωτικός, πνίγηκε στο ναυάγιο του "Σπερχειός" που έγινε τη Μ.Τετάρτη του 1945 κοντά στις Σπέτσες μαζί του πνίγηκε και η ανιψιά του Κυριακή (Κούλα) Κοττη. Το πλοίο δεν έχει βρεθεί μέχρι τώρα καθώς γυρνούσε στην Αθήνα μετά από επίσκεψη στον άρρωστο πατέρα του στις Λεύκες. Επίσης ο Ανδριάντας που βρίσκεται στις Λεύκες είναι δωρεά του Εμμανουήλ Κόττη του Κωνσταντίνου. Ο Εμμ. Κ. Κόττης παντρεύτηκε την Αγγελική Ζώχιου τον Δεκ. του 1910 από την Κέρκυρα όπου και γνωρίστηκαν όσο αυτός ήταν στην σχολή Ευελπίδων.

–1927. Το 1927-29 ο Μανώλης Κ. Κόττης διατέλεσε πρόεδρος του προοδευτικού συλλόγου Λευκιανών Αθήνας.

–1923. Μέλος του Εξωραϊστικού Φιλοδασικού Συλλόγου Λευκών, εν Λεύκαις τη 17 Απριλίου 1923 ο Νικόλαος Κόττης.

–1931. Σε εικόνα του Αγίου Γεωργίου στην Αγία Τριάδα Λευκών, στην αργυρή επένδυση υπάρχει η επιγραφή: «Δωρεά Β. Καριώτη, Δ. Καριώτη, Ιωάννη Γ. Κονταράτου, Ελ. Κωτ(η), Ν. Κοτ(η), Πέτρ. Μαρίν. Ρούσσου, Γ.Κ. Μπιτζιλέου, 1931».

–1946. Στον εκλογικό κατάλογο Παροικιάς του 1946 υπάρχει εγγεγραμμένος ο Κόττης Πέτρος του Ιωάννη γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1952. Στον εκλογικό κατάλογο Αγγεριάς του 1952 είναι εγγεγραμμένη η Μαρουσώ Κώτη του Κωνσταντίνου, όνομα συζύγου Λουκής Θεόδωρος.

–1969. Το 1969-70 ο Μανώλης Ν. Κόττης διατέλεσε πρόεδρος του προοδευτικού συλλόγου Λευκιανών Αθήνας.

 

–Κουβαράς: Παρωνύμιο εκ του ουσιαστικού κουβάρι.

–1950. Σε εκλογικό κατάλογο της Αντιπάρου  στις 11 Ιανουαρίου 1950 υπάρχει εγγεγραμμένη η Κουβαρά Παγώνα, όνομα πατρός Δ. Τριαντάφυλλος, όνομα συζύγου Κυριάκος Κουβαράς.

 

–Κουβαίος: Βλέπε Κωβαίος

 

–Κουζανδινός: Βλέπε Κουσανδινός

 

–Κουζουκλής: Πρόσφυγας

–1829: Σε απογραφή προσφύγων της Νάουσας του 1829 αναφέρεται η Δεσποινέτα Κουζουκλή.

 

–Κουζούμης: Μονοκλαδική οικογένεια.

–1946. Σε εκλογικό κατάλογο της Κοινότητας Νάουσας στις 30 Απριλίου 1946, υπάρχει εγγεγραμμένος ο 40χρονος κάτοικος Νάουσας, Κουζούμης του Παναγιώτη, ναυτικός και ο 35χρονος ναυτικός Κουζούμης Ιωάννης του Παναγιώτη.

–1952. Σε εκλογικό κατάλογο της Κοινότητας Νάουσας του 1952, υπάρχει εγγεγραμμένη η Κουζούμη Άννα, όνομα συζύγου Κωνσταντίνος, όνομα πατρός Εμμανουήλ Μαυρομμάτης, η Κουζούμη Δήμητρα, όνομα συζύγου Ιωάννης, όνομα πατρός Ιωσήφ Μπαρμπαρήγος, η Κουζούμη Καλλίτσα, όνομα συζύγου Γεώργιος, όνομα πατρός Μηνάς Γερμανής.

–2000. Γιάννης Κουζούμης, πρόεδρος του Συλλόγου Ναουσαίων Αθήνας το 2000.

 

–Κουκλάκης: Βλέπε Κουκλάκος

 

–Κουκλάκος ή Κουκλάκης: Παρωνύμιο εκ του ουσιαστικό κούκλα ή εκ του λατινικού cuculla, κάλυμμα κεφαλής.

–1888. Στις 7 Οκτωβρίου 1888 ο 25χρονος σοβατζής από την Πάρο Μιχαήλ Κουκλάκος του Δημητρίου και της Κυριακούλας Νταβαρία, παντρεύεται στην Ερμούπολη την 18χρονη από την Θήρα Κυριακή Τζώρτζη, του Νικολάου και της Μαρίας.

–1903. Στα δημοτολόγια Ερμούπολης είναι εγγεγραμμένος ο παριανός 45 ετών εργάτης Ιωάννης Δημ. Κουκλάκης έγγαμος και ο αδερφός του Κωνσταντίνος Δημ. Κουκλάκης 33 ετών εργάτης ‘εγγαμος. Έδωσαν όρκο στις 27 Ιανουαρίου 1903.

 

–Κουκουλάκης: Παρωνύμιο εκ του ουσιαστικό κούκλα ή εκ του λατινικού cuculla, κάλυμμα κεφαλής.

–1910. Το 1910 γεννιέται ο Κουκουλάκης Παντελής του Γεωργίου ναυτικός κάτοικος Αντιπάρου. Το 1949 εγγράφει σε άλλη Κοινότητα.

 

–Κουλιανός:

–1973. Σε εικόνα της Παναγίας στο ναό του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου, υπάρχει η επιγραφή: «Δέησις Ιωάννας Κουλιανού, εις μνήμην των γονέων της» και στην εικόνα του Άγιου Σώζων η επιγραφή: « Δέησις Ιωάννας Κουλιανού. 1973».

–1979. Η ποιήτρια Ιωάννα Χαρ. Κουλιανού με την μοναδική συλλογή που κυκλοφόρησε «Αύρες», το 1979 όπου κυριαρχεί η θρησκευτική πίστη και το συναίσθημα.

 

–Κουλίκης:

–1876. Στις 22 Δεκεμβρίου 1876 ο παριανή Γεώργιος Κουλίκης 47 ετών ναύτης και η γυναίκα του Χαρίκλεια Δάνδε κάτοικοι Σύρου δηλώνουν τον θάνατο του γιού τους Κυριάκο 6 ετών κάτοικο Ερμούπολης. Ασθένεια: νόσημα χρ..

 

–Κούλιος:; Ίσως ανορθογραφία του επιθέτου Πούλιος

–1950. Σε εκλογικό κατάλογο του 1950 του Δήμου Μάρπησσας είναι εγγεγραμμένη η Φραντζή Άννα (γεν. 1898) σύζυγος Ανδρέας, όνομα πατρός Στέφανος Κούλιος;, κάτοικος Μάρπησσας.

 

–Κουμελάς:

–1672. Σε αίτημα των παριανών προς τον προϊστάμενο της γαλλικής επαρχίας Πατέρα της Καθολικής Εκκλησίας  Jacques Dinet για να ζητήσουν πατέρες της καθολικής εκκλησίας να έρθουν στην Πάρο. «Ταπεινοπρεπώς παρακαλούμεν την πανοσιώτη σας, ωσάν προηγούμενος οικουμενικός και πατριάρχης της αγίας και υπέρ ενδόξου συντροφιάς υου ιησού να συγκλύνη εις το να μας έλθουν ωδε εις τον τόπον μας πατέρες δια να κατοικήσουν εδώ έως εις τα άλλα νησιά δια να ημπορέσωμεν και ημείς να λάβωμεν εκείνη την βοήθειαν και ωφέλειαν της ψυχής μας μαζί κα την επιστήμην δια τους μεταγεναστέρους μας, επειδή ξεύρωμεν καλότατα ότι πως η πανοσιώτησας και η τρισκία της όλα ο σκοπός και ο πόθος άλλο δεν είναι εις όλα τα πάντα μόνον να γυρέψετε την μεγαλύτερην δόξα του Θεού και της σωτηρίας των ψυχών εις κάθε τόπον όπου ευρίσκονται…»

Πάρος: εν έτι σωτήριω 1672 εν μήνι μαίω (29) εις το παλαιόν: + Ταπεινός Μητροπολίτης Παροναξίας Μελέτιος.

Το πιο πάνω αίτημα υπογράφουν χριστιανοί, καθολικοί και ορθόδοξοι, κατοίκων της Νάουσας μεταξύ άλλων και ο Νικόλαος Κουμελάς.

  

–Κουμνενός: Βλέπε Κομνυνός.

–Κουμνινός: Βλέπε Κομνυνός.

 

–Κουμπουτζουμάνης:

–1847. Στον εκλογικό κατάλογο Παροικιάς (συμπεριλαμβάνεται και η Αντίπαρος) είναι εγγεγραμμένος ο 44χρονος ναύτης Δημήτριος Κουμπουτζουμάνης.

 

–Κουνής: Πιθανόν από Cono, Cuono από το ελληνικό Κώνων, αλλά και το βενετικό Cunioco, Cuneghi, Kunik –re. Μάλλον από Comino –etto.

Στην Κρήτη γνωστό στο Αμάρι, στον Άγιο Νικόλαο με τον τύπο Κουνετάκης κλπ.

–1826. Σε διαθήκη Αγκαιριάς στις 6 Ιανουαρίου 1826 αναφέρεται ο Γεώργιος Αντωνίου Κουνής.

 

–Κουντούρης: Το επώνυμο γνωστό στη Νάξο από το 1721.

Από την τουρκική λέξη kundura: παπούτσι.

–1823. Το 1823 ο μοναδικός ορθόδοξος εφημέριος στην Άνω Σύρο ο ιερεύς Νικόλαος Κουντούρης. «ο εν λόγω Παριανός ιερεύς ήταν και ο ιδιοκτήτης του ναού του Αγίου Νικολάου της Άνω Σύρου πριν το 1813.

 

–Κουρδάκης: Βλέπε Κορδάκης

 

–Κουρής: Από την τουρκική λέξη koru: δασάκι, άλσος.

–1755. Σε εκλογή απεσταλμένου στην Κωνσταντινούπολη από το κοινό Πάρου σε Γενική Συνέλευση στις 23 Αυγούστου 1755 μαρτυρείται ο κάτοικος Κεφάλου Ανδρέας Κουρής

–Κουρλέντης; :

–1738. Μαρτυρία υπερασπίσεως συμπατριώτη τους ιερέα Φραγκίσκου Νταβερόνα προς τον καπουδάν πασά (για αντίδραση στην συγκέντρωση της φορολογίας), κατά τη Γενική Συνέλευση από τα κοινά της Πάρου, της 16 Ιουλίου 1738, υπογράφει ο Δημήτριος Κουρλέντης; από το κοινό της Νάουσας Πάρου.

 

–Κουρούκλης: Εκ του ουσιαστικού κουρούκλα δηλαδή κάλυμμα κεφαλής γυναικών ή κεφαλόδεσμος ανδρών.

–1717. Όσιος Άνθιμος κατά κόσμον Αθανάσιος Κουρούκλης, γεννήθηκε στο Ληξούρι της Κεφαλληνίας το έτος 1717 είναι ο τυφλός ιεραπόστολος του Αιγαίου, ο άγιος της Αντιπάρου.

–Κουρουλάκης: Πρόσφυγες από την Μικρά Ασία, προγενέστερα από την Κρήτη  

–1914. Αναφορά του επιθέτου στις Λεύκες το έτος 1914.

 

–Κουρτιάνος: Βλέπε Κορτιάνος

 

–Κουρτέλης:

–1860. Γεννιέται στην Μάρπησσα ο ποιητής Παναγιώτης Κουρτέλης. Απεβίωσε στην Αθήνα το 1939.

 

–Κουσανδινός: Πρόσφυγες

–1829. Σε απογραφή προσφύγων  το 1829 στον Τσιπίδο (Μάρπησσας) αναφέρεται ο Σπύρος Κουσανδινός 25 ετών άνεργος.

–Κουταλίδης: Παρωνύμιο εκ του ουσιαστικού κουτάλι. Καταγωγή από Σάμο, ενώ προγενέστερα από το Τσεσμέ της Μικράς Ασίας. Μονοκλαδική οικογένεια που απαντάται στην Αγκαιριά.

–1981. Ο Εμμανουήλ Κουταλίδης είναι ο γενάρχης του παριανού κλάδου ο οποίος ήρθε στην Πάρο το 1981 από την Σάμο.

 

–Κούτεσης:

–1751. Σε έγγραφο στις 4 Νοεμβρίου 1751 αναφέρεται η Καλλι Κουτεση με χωράφι στην θέση Παλαιόπυργος.

–Κουτζουνάς: Βλέπε Κοτζουνάς.

 

–Κουτζοδόντης ή Κουτσοδόντης: Παρωνύμιο.

–1844. Στον εκλογικό κατάλογο του Δήμου Μαρμάρων το 1844 είναι εγγεγραμμένος ο 50χρονος κτηματίας Κουτζοδόντης Αντώνιος.

–1847. Στον εκλογικό κατάλογο Μαρμάρων του 1847 είναι εγγεγραμμένος ο 53χρονος κτηματίας Αντώνιος Κουτζοδόντης, ο 26χρονος έμπορος Ανδρέας Κουτζοδόντης και ο 25χρονος υπηρέτης Εμμανουήλ Κουτζοδόντης.

–1860. Στις 16 Ιανουαρίου 1860 σε συμβολαιογραφική πράξη [Εξόφληση] στην Σύρου αναφέρεται ότι ο κάτοικος Πάρου Αντώνης Βεντουρής βυρσοδέψης και η σύζυγός του Μαρηγώ Μαλατέστα εξοφλούν τον κάτοικο Πάρου νοσοκομειακό υπάλληλο Κουτζοδόντη Εμμανουήλ.

–1868. Στις 20 Οκτωβρίου 1868 ο 29χρονος μάγειρας από την Πάρο Δημήτριος Τουτζοδόντης, παντρεύεται στην Ερμούπολη την 17χρονη από την Σύρο Καλλιόπη Ναζίρη.

–1875. Σε εκλογικό κατάλογο του 1875, του Δήμου Μάρπησσας (της επαρχίας Νάξου), υπάρχει εγγεγραμμένος ο Δημήτρης και Εμμανουήλ Κουτζοδόντης 40 και 45 ετών του Αντωνίου από τα Μάρμαρα υπηρέτες κάτοικοι Σύρου και Αλεξάνδριας.

–1903. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Αλέξανδρος Εμμανουήλ Κουτσοδόντης, ετών 34, κάτοικος Αλεξάνδριας, υπηρέτης, άγαμος.

–1903. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Αλέξανδρος Εμμανουήλ Κουτσοδόντης, ετών 36, κάτοικος Μαρμάρων, εργάτης, άγαμος.

–1907. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 11 Μαρτίου 1907, είναι εγγεγραμμένος ο Αλέξανδρος Εμμανουήλ Κουτσοδόντης, ετών 36, κάτοικος Μαρμάρων, εργάτης, άγαμος.

 

–Κουτρέλης:

–1886. Γεννιέται στη Μάρπησσα ο Παναγιώτης Αθ. Κουτρέλης, ποιητής, συγγραφέας, δημοσιογράφος, χριστιανός αγωνιστής, ρήτορας, ιδιοκτήτης και διευθυντής της εφημερίδας Αθηνών «Νέος Εθνοφύλαξ». Είχε υπηρετήσει ως καθηγητής θεολόγος στη Μέση Εκπαίδευση. Από τα βιβλία του σημειώνουμε: «Ποιητικά δοκίμια» (1886), «Ο εν Ελλάδι ελεύθερος τεκτονισμός…» (1899), «Οι άθεοι μαλλιαροί και οι συνήγοροι αυτών…» (1929), «Η Ελλάς δημοκρατουμένη και βασιλευομένη διά μέσου των αιώνων υπό Π.Α. Κουτρέλη, καθηγητού –Εφέδρου Αξιωματικού», κ.α. Υπήρξε πρόεδρος της Χριστιανικής Ενώσεως και της Αντικομμουνιστικής, και «Γής κατά των αθέων μαλλιαρών Εκτελεστικής Επιτροπής του Πειραιώς» (1928-1929).

Κατά τον Νικηφόρο Γ. Κυπραίο, Τα Πάρια, 122, υπήρξε «επίλεκτος και πατριωτικότατος καθηγητής των Ελληνικών Γραμάτων», ενάρετος, χρηστός και ηθικός, αυστηρός στο καθήκον, που αισθανόταν «πραγματικόν έρωτα διά το μεγαλείον της Πατρίδος».

Αναλυτικά για την ζωή και το έργο του, καθώς και τη διαθήκη του, βλ. «Παριανά» Απρ.-Ιούνιος 1989.

 

–Κουτσοδόντης: Βλέπε Κουτζοδόντης

 

–Κουτσομήτρου: Μικρασιάτης κάτοικος Ναούσης

 

–Κουτσουράκης: Η οικογένεια Κουτσουράκη ήρθαν στην Πάρο πρόσφυγες Από την Μικρά Ασία το 1922. Προγενέστερα ο Κλάδος φαίνεται ότι προέρχεται από τα Κούτσουρα του Νομού Λασιθίου και μετέπειτα στην Μικρά Ασία.

–1918. Το 1918 γεννιέται ο Κουτσουράκης Χρήστος του Νικολάου ναυτικός κάτοικος Παροικιάς.

–1922. Τα προσφυγικά στην Παροικιά

Προτού να γίνει το Κέντρο Υγείας και προτού ανοιχτεί ο δρόμος προς Νάουσα το 1937, υπήρχε μια μεγάλη χωράφα από το σημερινό Κ.Υ. και  έφτανε μέχρι το ποτάμι στην διασταύρωση του περιφερειακού όπου είχε τότε μέσα του ρωμαϊκούς τάφους που έχουμε τώρα στο μουσείο μπροστά.

Το 1926 ο Δελαγραμμάτη Ναυπλιώτης ο οποίος ήταν ενεργό στοιχείο της Παροικίας περνούσε κάποτε με το μπαστούνι του κάτω από την κοινότητα, η κοινότητα τότε ήταν απέναντι από το σπίτι του Βάλληνδρα, πίσω από το ΚΑΠΗ, και ήταν μαζεμένοι οι πρόσφυγες. Οι Παριανοί δεν τους είχαν δει με καλό μάτι, ήταν λοιπόν μαζεμένοι εκεί, σταμάτησε ο αείμνηστος Ναυπλιώτης και τους λέει, «τι κάνετε ρε παιδιά εδώ?» και του λένε «Κύριε Ντελαγραμμάτη, είμαστε εδώ μια βδομάδα και ο πρόεδρος μαζί με τα μέλη σκέπτονται να δούνε που να κάνουνε τον προσφυγικό συνοικισμό, στα Κακάπετρα ή στα Λιβάδια» τότε ο Ναυπλιώτης πήρε τρείς από τους πρόσφυγες, ένας εξ αυτών ο Κουτσουράκης ο οποίος αναφέρει το γεγονός, μπαίνουν στην κοινότητα όπου πρόεδρος της κοινότητας τότε ήταν ο καπετάνιος Μιχάλης Ζησιμόπουλος και ρωτάει τον Ναυπλιώτη… «Καλώς τον Ντελαγραμμάτη, ποιος καλός καιρός σε έφερε κατά δω?» και του απαντάει ο Ναυπλιώτης «Δεν με έφερε καπτάν Μιχάλη κανένας καλός καιρός, με έφερε η αγανάκτηση να βλέπω τους πρόσφυγες τα αδέρφια μας, τους κατατρεγμένους από τη Μικρά Ασία να περιμένουν από κάτω πότε θα αποφασίσετε εσείς που θα κτιστεί ο προσφυγικός συνοικισμός». Εσύ που μας λες Ντελαγραμμάτη? στα Κακάπετρα ή στα Λιβάδια?, ρώτησε ο καπτάν Μιχάλης. Ούτε στο ένα ούτε στο άλλο, να τους βάλετε στην χωράφα της Εκατονταπυλιανής να τους έχω και γείτονες, του απάντησε ο Ναυπλιώτης.

Ο Δελλαγραμμάτης Ναυπλιώτης φιλάνθρωπος και ελεήμων και παρότι είχε μεγάλη οικογένεια πάντα προσπαθούσε να βοηθήσει τους πρόσφυγες. Όταν πέθανε το 1939 σε ηλικία 49 ετών οι πρόσφυγες ήρθαν πρώτοι για να σταθούν δίπλα στην χήρα Ναυπλιώτενα.

Τα σπίτια ήταν δίδυμα. Αν ήταν από τρία άτομα και πάνω παίρνανε ένα σπίτι που είχε χολ, κουζίνα και σάλα.

Τα τρία πρώτα ήταν για πολυμελή οικογένεια και υπόλοιπα τρία για μονομελη οικογένεια, μονόχωρο με το τζάκι κάτω στο δάπεδο και όχι όπως τα παριανά που ήταν στον τοίχο και εκεί μαγείρευαν. Και, 7ο και 8ο πολυμελές. Σύνολο 16 οικογένειες.

Οι οικογένειες ήταν: στο 1ο σπίτι ο Χατζής (γιατί είχε πάει στα Ιεροσόλυμα) Πανάς Βεργούλης (το όνομα) σύζυγος Δέσποινα. Στο 2ο σπίτι διέμενε ο Κωνσταντίνος Κλαδάκης, σύζυγος Ελένη. Το 3ο σπίτι ήταν η οικογένεια του Απόστολου Λαγού, σύζυγος Κλεονίκη. Η μία κόρη του η Μαριώ παντρεύτηκε κι έμεινε στη Νάουσα. Το 4ο σπίτι του Ιωάννη Λαγού σύζυγος Δέσποινα, το επόμενο ήταν του Καπλάνη γνωστό ως σπίτι της Καπλάνενας και δίπλα του ο Κωνσταντίνος Καραντζάς. Στο επόμενο ο Ναουσαίος Βαγγέλης Αιγινήτης, σύζυγός του η Μικρασιάτισσα Ευθυμία, το από δίπλα ήτανε του Δημητρίου Κυπραίου σύζυγος Διαμαντώ Βαζουράκη* και οι δύο Μικρασιάτες, απέναντι διέμεναν ο Γιαννακός Επιτροπάκης σύζυγος  Ουρανία και πίσω ήταν το σπίτι του Νικόλαου Κουτσουράκη σύζυγος Ρηνιώ. Πάρα δίπλα ήταν ένα άλλο το οποίο ήταν του Στυλιανού Κρητικού σύζυγος Δέσποινα και δίπλα τους ένα σπίτι χωρισμένο στα δύο από δυο αδέρφια. Στο πρώτο διέμενε ο Φώτης Βαζουράκης* με την σύζυγό του Φώτω το γένος Ι. Κουτσομήτρου και στο δίπλα ο Στέλιος ο Βαζουράκης με την σύζυγό του Ελένη το γένος Νικ. Κατζαμπά. Στα πιο κάτω σπίτια ήταν οι οικογένειες του Μανώλη Χαραλάμπους σύζυγος Δέσποινα Βαζουράκη και στο άλλο ήτανε ο Σεραφείμ Ταλόγλου σύζυγος Βασιλεία το γένος Μουτάφη η οποία έχει μείνει στην ιστορία για την φράση της «φύγαμε και αφήσαμε την λάμπα αναμμένη…». Από κάτω ήταν τα σπίτια της χήρας Βασιλικώς Καλαϊντζή και δίπλα από πίσω ήταν η χήρα Τριανταφυλλιώ η οποία έκανε και μάγια. Πέθανε στο κρεβάτι σκουληκιασμένη. Και τέλος, άλλα δύο μονόχωρα σπίτια, στο ένα έμενε ο Δημητρώς Καλαϊντζής με την σύζυγό μου Αγγελικώ και στο από πίσω ο Κωνσταντίνος Κουτσουράκης  σύζυγος Μακρίνα.

Όλοι σκεπαστήκανε εκεί κι έτσι έμεινε γνωστό σήμερα ως ο προσφυγικός συνοικισμός.

Πολλοί από τους παραπάνω πήγαν πρώτα στη Νάουσα και στην συνέχεια έμειναν στον συνοικισμό.

Ήταν από όλη την Μικρά Ασία. Η Δέσποινα Ιωάννου Λαγού ήταν από την Έφεσο όπως και η Φώτω Βαζουράκη. Από το Μπουντρούμ, την αρχαία Αλικαρνασσό ήταν τα αδέρφια Λαγού.

*Το πραγματικό επώνυμο των Βαζουράκη ήταν Μπαζιουρούκη. Η οικογένεια άλλαξε το επώνυμό της στην Πάρο για απλούστευση, δεδομένου ότι οι Παριανοί το μπέρδευαν και το πρόφεραν λάθος.

–1946. Στον εκλογικό κατάλογο Παροικιάς του 1946 υπάρχουν εγγεγραμμένοι τα αδέρφια Κωνσταντίνος (γεν. 1899), Θωμάς (γεν. 1907) και Αντώνιος (γεν. 1909) Κουτσουράκης του Νικολάου κάτοικοι Παροικιάς.

–1949. Σε ομαδική φωτογράφιση στις 26-4-1949 του Σπογγαλιευτικού Συνεταιρισμού Πάρου διακρίνονται οι: Κουτσουράκη Μαρία, Κουτσουράκης Χρήστος, Κουτσουράκης Θωμάς, Κουτσουράκης Αντώνης, Κουτσουράκη Βούλα και Μακρίνα Κουτσουράκη

–1953. Στον εκλογικό κατάλογο Παροικιάς του 1953 είναι εγγεγραμμένη η Κουτσουράκη Ειρήνη το γένος Θωμάς Χατζηνικολής, όνομα συζύγου Νικόλαος κάτοικος Παροικιάς.

–1953. Στον εκλογικό κατάλογο Παροικιάς του 1953 είναι εγγεγραμμένη η Κουτσουράκη Παρασκευή το γένος Ηρακλής Βαρθακούρης, όνομα συζύγου Αντώνιος κάτοικος Παροικιάς.

 

–Κουτσός: Μικρασιάτης κάτοικος Ναούσης.

 

–Κοφάδος:

–1826. Στα δημοτολόγια Παροικιάς (συμπεριλαμβάνεται και η Αντίπαρος) είναι εγγεγραμμένος ο το 1826 ο 22χρονος Δημήτριος Κοφάδης.

–1847. Στον εκλογικό κατάλογο Παροικιάς (συμπεριλαμβάνεται και η Αντίπαρος) είναι εγγεγραμμένος ο 43χρονος ναύτης Δημήτριος Κοφάδος.

 

–Κρής και Χατζής:

–1829: Σε απογραφή προσφύγων της Παροικιάς του 1829 αναφέρεται ο Κρής Θεόδωρος, 40 ετών, Χειρούργος? Και οι αδερφές του Χρυσή Κρή και Ειρήνη Κρή.

–1829: Σε απογραφή προσφύγων της Παροικιάς του 1829 αναφέρεται ο Αντώνιος Κρής Χατζής 55 ετών έμπορος και η σύζυγός του Αθανασάκη Κρής Χατζή.

–1829: Σε απογραφή προσφύγων της Παροικιάς του 1829 αναφέρεται ο Κωνσταντής Κρής 40 ετών κρεοπώλης και η σύζυγός του Χρυσουλή Κρή.

–1829: Σε απογραφή προσφύγων της Παροικιάς του 1829 αναφέρεται ο Σπύρος Κρής 23 ετών εργάτης, η σύζυγός του Δέσποινα Κρή και η κόρη του Μαρία Κρή.

–1829: Σε απογραφή προσφύγων της Παροικιάς του 1829 αναφέρεται ο Ανδρούλης Κρής 40 ετών έμπορος, η σύζυγός του Άννα και η κόρη του Μαρία.

–1829: Σε απογραφή προσφύγων του Κώστου του 1829 αναφέρεται ο Ιωάννης Κρής 25 ετών γεωργός.

–1829: Σε απογραφή προσφύγων του Κώστου του 1829 αναφέρεται ο Μανώλης Κρής 50 ετών γεωργός, η σύζυγός του Βασιλική Κρή και ο γιός του Γεώργιος Κρής.

–1829. Σε απογραφή προσφύγων της Νάουσας του 1829 αναφέρεται ο Νικόλαος Κρής 60 ετών χαλκεύς και οι κόρες του Μαρία και Ελένη.

–1829. Σε απογραφή προσφύγων της Νάουσας του 1829 αναφέρεται ο Μιχαήλος Κρής 38 ετών άνεργος, η σύζυγός του Διαμάντα Κρής, η κόρη του Μαριγώ Κρή και η αδερφή του Ειρήνη Κρή.

–1829. Σε απογραφή προσφύγων της Νάουσας του 1829 αναφέρεται ο Ιωάννης Κρής 35 ετών σκυτοτόμος, η σύζυγός του Μαρία Κρή και ο γιός του Νικόλαος Κρής ενός έτους.

–1829. Σε απογραφή προσφύγων της Νάουσας του 1829 αναφέρεται ο Αντώνης Κρής 25 ετών άνεργος και η αδερφή του Ελένη Κρή.

–1829. Σε απογραφή προσφύγων  το 1829 στα Μάρμαρα αναφέρεται ο Γεώργιος Κρής 60 ετών εργάτης, οι τρεις κόρες τους και οι δυο γιοί του 20 και 18 ετών.

–1829. Σε απογραφή προσφύγων  το 1829 στα Μάρμαρα αναφέρεται ο Ιωάννης Κρής 40 ετών εργάτης και οι δυο κόρες του.

–1829. Σε απογραφή προσφύγων  το 1829 στα Μάρμαρα αναφέρεται ο Κωνσταντίνος Κρής 50 ετών και η κόρη του.

–1829. Σε απογραφή προσφύγων  το 1829 στα Μάρμαρα αναφέρεται ο Νικόλαος Κρής 60 ετών εργάτης και η κόρη του.

–1829. Σε απογραφή προσφύγων  το 1829 στα Μάρμαρα αναφέρεται ο Αντώνιος Κρής 33 ετών εργάτης

–1829. Σε απογραφή προσφύγων  το 1829 στα Μάρμαρα αναφέρεται ο Ιωάννης Κρής 22 ετών, εργάτης.

–1829. Σε απογραφή προσφύγων  το 1829 στον Τσιπίδο (Μάρπησσας) αναφέρεται ο Κρής Αναγνώστης 34 ετών έμπορος.

 

–Κρήτης ή Κρήτας:

–1860. Στις 16 Απριλίου 1860 σε συμβολαιογραφική πράξη [Αντικαταβολικό] στην Σύρου αναφέρεται ο κάτοικος Μαρμάρων Πάρου Σταμάτιος Κρήτας ή Κρήτης γεωργός.

–Κρητικός: Επίθετο-πατριδωνύμιο= από την Κρήτη. Οι Κρητικοί της Πάρου σε χρήση από τον 17ο αιώνα, τότε που πρωτοήρθαν στις Κυκλάδες οι Κρητικοί ως πρόσφυγες, φεύγοντας τη μανία των Τούρκων κατά τον Τουρκοβενετικό Πόλεμο (1645-1669). Το επώνυμο Λεονταράκης, γνωστό στην Κρήτη, το έφερε ο πρώτος Κρητικός που έφθασε στην Πάρο την εποχή της Τουρκοκρατίας. Ύστερα εξέπεσε σε παρωνύμιο ή επώνυμο, όπως έχει συμβή και με άλλα επώνυμα: Χατζάκης, Παρδάλης (σήμερα Χανιώτης), Λεμονάκης (Κρητικός), Χειμώνας (ή Χειμωνάκης) (σήμερα ίσως ένας κλάδος Ραγκούσης!?), Τσολάκης (σήμερα ίσως ένας κλάδος Ρούσσος). Στις Λεύκες η οικογένεια του Θεοδώρου Κρητικού είχε το επώνυμο Λεμονάκη και του Ηλία Κρητικού το επώνυμο Χειμωνάκης. Οι Κρητικοί των Καμαρών, είχαν το επίθετο Μαχαιράκης. Της Νάουσας και Καμαρών, Πρατσαλάκης από τα Σφακιά. Οι Κρητικοί της Νάουσας από Χανιά καταγόμενοι με το επώνυμο Μανωλικάκης. Στα 1830 ο ιερομόναχος Σεραφείμ Νικολαΐδης αποκαλείται σε έγγραφα με το πατριδωνυμικό του (Κρητικός).

Ένας κλάδος των Κρητικών είναι πρόσφυγες από την Μικρά Ασία (1918)

–1700. Ιερομόναχος Σεραφείμ Κρητικός υπογράφει έγγραφο μονής Αγίου Ανδρέα Ναούσης στις 19 Μαΐου 1700.

–1769. Το 1769 γεννιέται η Κρητικού Άννα, σύζυγος Ιωάννου. Απεβίωσε το 1859 σε ηλικία 90 ετών.

–1825. Στις 29 Μαΐου 1825 ο Σακελλίων Λευκών Στέφανος Ραγκούσης υπογράφει για λογαριασμό του Αυγουστή Κρητικού.

–1826. Σε έγγραφο Παροικιάς της 4ης Ιουλίου 1826 μνημονεύεται ο Κωνσταντής Κρητικός.

–1828. Στα δημοτολόγια Παροικιάς (συμπεριλαμβάνεται και η Αντίπαρος) είναι εγγεγραμμένος το 1828 ο 32χρονος Γεώργιος Κρητικός.

–1829: Σε απογραφή προσφύγων της Παροικιάς του 1829 αναφέρεται ο Μαθιός Κρητικός 35 ετών εργάτης, η σύζυγός του Σοφούλα Κρητικού και η κόρη του Μαρία Κρητικού.

–1830. Στον Κατάλογο του Παροναξίας Ιερόθεου στις 8 Φεβρουαρίου 1830 αναφέρεται ο πάροικος (προσωρινός κάτοικος Πάρου) ιερέας Κωνστάντιος Κρητικός.

–1830. Από κατάλογο που είχε στείλει στο Υπουργείο Θρησκείας ο Επίσκοπος Παροναξίας Ιερόθεος στις 8 Φεβρουαρίου 1830, πληροφορούμαστε ότι η Πάρος διέθετε 52 ιερείς.

Κατωτέρω παραθέτουμε ονοματεπώνυμά με τα ανάλογα οφίκια που είχαν: ιερομόναχος  Σεραφείμ Κρητικός και ο ιερεύς Κωνσταντίνος Κρητικός.

–1831. Σε προικοσύμφωνο Νικολάου Κρητικού και Μαργαρίτας Μισολογγίτη, Παροικιά, 15 Φεβρουαρίου 1831. «μόνον η κυρία Μαντελενιώ, σύζυγος του ποτέ Κωνσταντή Μισολογγίτη, δίδει στην κόρη της τις εικόνες, Μεταμόρφωση του Χριστού και Άγιο Γεώργιο. (ΓΑΚ, 219, 135r).

–1831. Λεύκες 1831 Μαΐου 2. Ο μαθητής της Αλληλοδιδακτικής Σχολής Λευκών Κρητικός Εμμ. Γεώργιος.

–1847. Το 1847 γεννιέται στις Λεύκες ο Κρητικός Νικόλαος του Περούλη. Ήταν εγγεγραμμένος στο μητρώο αρρένων της Κοινότητας Λευκών.

–1847. Στον εκλογικό κατάλογο Παροικιάς (συμπεριλαμβάνεται και η Αντίπαρος) είναι εγγεγραμμένος ο 30χρονος γεωργός Γεώργιος Ν. Κρητικός, ο 51χρονος γεωργός Γεώργιος Κρητικός, ο 66χρονος γεωργός Εμμανουήλ Κρητικός και ο 63χρονος γεωργός Νικόλαος Κρητικός.

–1847. Στον εκλογικό κατάλογο του Δήμου Μάρπησσας το 1847 είναι εγγεγραμμένος ο 31χρονος μυλωνάς Κρητικός Νικόλαος.

–1847. Στον εκλογικό κατάλογο Λευκών του 1847 είναι εγγεγραμμένος ο 25χρονος γεωργός Αντώνιος Εμμ. Κρητικός, ο 53χρονος γεωργός Ευστράτιος Κρητικός, ο 35χρονος γεωργός Ιωάννης Α. Κρητικός, ο 25χρονος γεωργός Κωνσταντίνος Ευστρ. Κρητικός, ο 55χρονος γεωργός Μανόης Π. Κρητικός, ο 63χρονος γεωργός Μανόλης Α. Κρητικός, ο 45χρονος ποιμήν Μιχάλης Κρητικός και ο 30χρονος γεωργός Περούλης Κρητικός.

–1854. Το 1854 γεννιέται στις Λεύκες ο Κρητικός Δομένεγος του Περούλη και ο Κρητικός Εμμανουήλ του Σάββα. Ήταν εγγεγραμμένος στο μητρώο αρρένων της Κοινότητας Λευκών.

–1880. Καταγωγή από τα Σφακιά της Κρήτη, έτος 1831. Οι Κρητικοί της Νάουσας επίσης κατάγονται από τα Σφακιά της Κρήτης και ονομάζονταν Πρατσαλάκης, στην Νάουσα ήρθαν από τα Σφακιά το 1880 κυνηγημένοι από τους Τούρκου, τους φωνάζανε Κρητικούς γιατί το επίθετο τους ήταν δύσκολο. Το επώνυμο Λεονταράκης, γνωστό στην Κρήτη, το έφερε ο πρώτος Κρητικός που έφθασε στην Πάρο την εποχή της Τουρκοκρατίας. Ύστερα εξέπεσε σε παρωνύμιο ή επώνυμο, όπως έχει συμβή και με άλλα επώνυμα: Παρδάλης (σήμερα Χανιώτης), Λεμονάκης (Κρητικός), Χειμωνάκης σήμερα Ραγκούσης), Τσολάκης (σήμερα Ρούσσος).

–Η Μαργαριταράκη γυνή ποτέ Γληγοράκη Μεταξά πώλισε ένα χωράφι με πατητήρι και φούρνο στην τοποθεσία Ρέτενα (Θεοσκέπαστη) στον Κωνσταντή Κρητικό. (έγγρ. Ναούσης 18ου αι.).

–1844. Σε εκλογικό κατάλογο του Δήμου Μάρπησσας το 1844 υπάρχει εγγεγραμμένος ο 28χρονος Νικόλαος Κρητικός μυλοθρός.

–1844. Σε εκλογικό κατάλογο στις 18 Μαρτίου 1844, του Δήμου Νάουσας (της επαρχίας Νάξου), υπάρχει εγγεγραμμένος ο 39χρονος εργάτης Κρητικός Ανδρέας, ο 41χρονος γεωργός Αθανάσιος Κρητικός, ο 69χρονος γεωργός Κωνσταντίνος Κρητικός, ο 26χρονος γεωργός Νικόλαος Κρητικός.

–1859. Το 1859 γεννιέται στις Λεύκες ο Κρητικός Ανδρέας του Κωνσταντίνου. Ήταν εγγεγραμμένος στο μητρώο αρρένων της Κοινότητας Λευκών.

–1860. Στα δημοτολόγια Ερμούπολης είναι εγγεγραμμένος ο παριανός 25χρονος βυρσοδέψης Σταμάτης Α. Κρητικός, άγαμος. Έδωσε όρκο στις 16 Απριλίου 1860.

–1867. Εγγεγραμμένοι στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γεννησης 1867. Κρητικός Εμμανουήλ του Γεωργίου.

–1868. Εγγεγραμμένοι στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γεννησης 1868 ο Κρητικός Γεώργιος του Αντωνίου.

–1868. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Περούλης Γεωργίου Κρητικός, ετών 35 (γεν. 1868), γεωργός, έγγαμος.

–1868. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Αντώνιος Γεωργίου Κρητικός, ετών 35 (1868), γεωργός, έγγαμος.

–1869. Εγγεγραμμένοι στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1869 ο Κρητικός Περούλης.

–1871. Εγγεγραμμένοι στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1871 ο Κρητικός Εμμανουήλ του Ιωάννη και ο Κρητικός Ευστράτιος του Θεόδωρου.

–1873. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένη η Καλλιόπη Περούλη Κρητικού, ετών 30 (1873), οικιακά, έγγαμος.

–1873. Το 1873 γεννιέται ο Κρητικός Γεώργιος του Παναγιώτη γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

––1873. Εγγεγραμμένοι στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1873 ο  Κρητικός Γεώργιος του Δημητρίου γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1874. Εγγεγραμμένοι στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1874 ο Κρητικός Γεώργιος του Παναγιώτη. Διαγράφεται ως αποβιώσαντας στον εκλογικό κατάλογο Αγγεριάς του 1953, και ο Κρητικός Ιωάννης του Θεόδωρου.

–1875. Σε εκλογικό κατάλογο του 1875 του Δήμου Ύριας Λευκών, υπάρχει εγγεγραμμένος ο 42χρονος Αντώνης Κρητικός του Γεωργίου, κτηματίας.

–1876. Εγγεγραμμένοι στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1876 ο Κρητικός Νικήτας του Σάββα.

–1876. Στις 12 Νοεμβρίου 1876 ο 32χρονος γεωργός από την Πάρο Μάρκος Κρητικός, του Ιωάννη και της Ανέζας, κάτοικος Σύρου παντρεύεται στην Ερμούπολη την 20χρονη από την Πάρο Χρυσούλα Σκιαδά, του Γεωργίου και της Ασημίνας.

–1877. Το 1877 γεννιέται ο Κρητικός Αντώνιος του Παναγιώτη γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1878. Εγγεγραμμένοι στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1878 ο Κρητικός Γεώργιος του Ιωάννη, ο Κρητικός Ιωάννης του Σάββα και ο Κρητικός Μάρκος του Δημητρίου.

–1879. Εγγεγραμμένοι στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1879 ο Κρητικός Αντώνιος του Παναγιώτη.

 

–1881. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένη η Ζαμπία Αντωνίου Κρητικού, ετών 22 (1881), οικιακά, έγγαμος.

–1881. Γεννιέται το 1881 ο δάσκαλος Παροικιάς Σταμάτιος Σταμ. Κρητικός. Σύζυγός του η Μαργαρίτα Νικ. Ρούσοου (1886). Τέκνο τους ο Νίκος (1913).

–1881. Εγγεγραμμένοι στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1881 ο Κρητικός Γεώργιος του Θεόδωρου.

–1882. Εγγεγραμμένοι στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1882 ο Κρητικός Γεώργιος του Ιωάννη.

–1883. Εγγεγραμμένοι στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1883 ο Κρητικός Κωνσταντίνος του Ανδρέα

–1883. Σε εκλογικό κατάλογο της Νάουσας του 1883, υπάρχει εγγεγραμμένος ο Κρητικός Ανδρέας του Αντωνίου, 49 ετών, εργάτης, ο Κρητικός Βασίλειος του Ανδρέα, 51 ετών, γεωργός, ο Κρητικός Εμμανουήλ του Νικολάου, 23 ετών, γεωργός, ο Κρητικός Ιωάννης του Αθανασίου, 58 ετών, εργάτης, ο Κρητικός Κωνσταντίνος του Νικολάου, 39 ετών εργάτης, κάτοικος Καλαμάκι, ο Κρητικός Νικόλαος του Κωνσταντίνου, 64 ετών, γεωργός και ο Κρητικός Σταμάτης του Νικολάου, 36 ετών, γεωργός.

–1883. Το 1883 γεννιέται ο Κρητικός Νικόλαος του Σταμάτη ναυτικός κάτοικος Παροικιάς.

–1884. Το 1884 γεννιέται ο Κρητικός Στυλιανός του Γεωργίου εργάτης κάτοικος Παροικιάς.

–1885. Εγγεγραμμένοι στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1885 ο Κρητικός Εμμανουήλ του Μαρή.

–1886. Στον εκλογικό κατάλογο Αντιπάρου στις 30 Απριλίου 1946 υπάρχει εγγεγραμμένος ο γεννημένος το 1886 κάτοικος Αντιπάρου Κρητικός Ιωάννης του Μάρκου, γεωργός.

–1886. Κρητικός Νικόλαος του Ιωάννη. Έτος γέννησης του 1886 στις Λεύκες. Εγγεγραμμένος στο Μητρώο των Αρρένων της Κοινότητας Λευκών.

–1887. Το 1887 γεννιέται ο Κρητικός Στέφανος του Παναγιώτη, εγγεγραμμένος στον εκλογικό κατάλογο Αγγεριάς του 1952.

–1887. Κρητικός Πέτρος του Δεμένεγου και Κρητικός Σάββας του Εμμανουήλ. Έτος γέννησης το 1887 στις Λεύκες. Εγγεγραμμένος στο Μητρώο των Αρρένων της Κοινότητας Λευκών.

–1888. Το 1888 γεννιέται ο Κρητικός Στέφανος του Παναγιώτη γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1888. Κρητικός Ευστάθιος του Ανδρέα και Κρητικός Ιωάννης του Μαρή. Έτος γέννησης το 1888 στις Λεύκες. Εγγεγραμμένος στο Μητρώο των Αρρένων της Κοινότητας Λευκών.

–1890. Το 1890 γεννιέται ο Κρητικός Φραγκίσκος του Θεόδωρου, γεωργός, κάτοικος Νάουσας Πάρου.

–1890. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1890 στις Λεύκες ο Κρητικός Κωνσταντίνος του Ανδρέα.

–1891. Το 1891 γεννιέται ο Κρητικός Γεώργιος του Μάρκου γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1891. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1891 στις Λεύκες ο Κρητικός Γεώργιος του Μάρκου.

–1892. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1892 στις Λεύκες ο Κρητικός Γεώργιος του Εμμανουήλ. Έπεσε υπέρ πατρίδος στους πολέμους της περιόδου του 1912-1922 (Βαλκανικούς και Ελληνοτουρκικό).

–1893. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1893 στις Λεύκες ο Κρητικός Παρασκευάς του Εμμανουήλ.

–1894. Το 1894 γεννιέται ο Κρητικός Μάρκος του Δημητρίου γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1895. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1895 στις Λεύκες ο Κρητικός Γεώργιος του Δομένεγου.

–1895. Το 1895 γεννιέται ο Κρητικός Ιωάννης του Δημητρίου αλιεύς κάτοικος Παροικιάς.

–1896. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1896 στις Λεύκες ο Κρητικός Αντώνιος του Εμμανουήλ.

–1897. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1897 στις Λεύκες ο Κρητικός Νικόλαος του Εμμανουήλ.

–1897. Το 1897 γεννιέται ο Κρητικός Σταύρος του Μάρκου γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1898. Το 1898 γεννιέται ο Κρητικός Κωνσταντίνος του Δημητρίου αλιεύς κάτοικος Παροικιάς.

–1899. Το 1899 γεννιέται ο Κρητικός Σπύρος του Εμμανουήλ ναυτικός κάτοικος Παροικιάς.

–1900. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1900 στις Λεύκες ο Κρητικός Περούλης του Εμμανουήλ.

–1901. Το 1901 γεννιέται ο Κρητικός Παναγιώτης του Δημητρίου ναυτικός κάτοικος Παροικιάς.

–1902. Το 1902 γεννιέται ο Κρητικός Παντελής του Εμμανουήλ ναυτικός κάτοικος Παροικιάς.

–1902. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1902 στις Λεύκες ο Κρητικός Νικόλαος του Ανδρέα.

–1903. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1903 στις Λεύκες ο Κρητικός Νικόλαος του Εμμανουήλ.

–1903. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένη η Ειρήνη Αντωνίου Κρητικού, ετών 6μηνών, άνευ, άγαμος.

–1905. Το 1905 γεννιέται ο Κρητικός Παναγιώτης του Γεωργίου παντοπώλης κάτοικος Παροικιάς.

–1905. Το 1905 γεννιέται ο Κρητικός Παναγιώτης του Γεωργίου γεωργός κάτοικος κοιν. Λευκών. Το 1949 μεταδημότευση.

–1905. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1905 στις Λεύκες ο Κρητικός Σάββας του Ιωάννη.

–1906. Το 1906 γεννιέται ο Κρητικός Νικόλαος του Γεωργίου, μετέπειτα γεωργός, κάτοικος Αγγερίας.

–1906. Το 1906 γεννιέται ο Κρητικός Βασίλειος του Διαμαντή γεώργιος, κάτοικος κοιν. Νάουσας.

–1906. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1906 στις Λεύκες ο Κρητικός Θεόδωρος του Ευστρατίου, ο Κρητικός Νικόλαος του Γεωργίου και ο Κρητικός Νικόλαος της Μαρούσας.

–1907. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1907 στις Λεύκες ο Κρητικός Νικόλαος του Εμμανουήλ.

–1908. Το 1908 γεννιέται ο Κρητικός Γεώργιος του Χαράλαμπου, μετέπειτα γεωργός, κάτοικος Αγγερίας.

–1908. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1908 στις Λεύκες ο Κρητικός Χαράλαμπος του Γεωργίου γεωργός κάτοικος Παροικιάς. Ο Κρητικός Αντώνιος του Ευστρατίου, ο Κρητικός Αντώνιος του Παναγιώτη και ο Κρητικός Παναγιώτης του Αντωνίου.

–1909. Το 1909 γεννιέται ο Κρητικός Δημήτριος του Γεωργίου γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1909. Το 1909 γεννιέται ο Κρητικός Δημήτριος του Ιωάννη ναυτικός κάτοικος Παροικιάς.

–1910. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1910 στις Λεύκες ο Κρητικός Παναγιώτης του Αντωνίου γεωργός κάτοικος Παροικιάς. Ο Κρητικός Ιωάννης του Ευστρατίου, ο Κρητικός Αντώνιος του Νικολάου και ο Κρητικός Ιωάννης του Γεωργίου.

–1911. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1911 στις Λεύκες ο Κρητικός Νικόλαος του Περούλη.

–1912. Στον εκλογικό κατάλογο Αντιπάρου στις 30 Απριλίου 1946 υπάρχει εγγεγραμμένος ο γεννημένος το 1912 κάτοικος Αντιπάρου Κρητικός Μάρκος του Ιωάννης εργάτης.

–1913. Το 1913 γεννιέται στη Νάουσα ο Κρητικός Ηλίας του Ιωάννη μετέπειτα ναυτικός.

–1913. Το 1913 γεννιέται ο Κρητικός Ιωάννης του Διαμαντή, εργάτης, κάτοικος Νάουσας Πάρου.

–1913. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1913 στις Λεύκες ο Κρητικός Νικόλαος του Σταμάτη διδάσκαλος κάτοικος Παροικιάς. Σύζυγός του η Σουζάνα Αζέζογλου (1919) και τέκνα τους ο Σταμάτης (1940), η Σμαράγδα (1942), ο Δημήτριος (1945) και ο Θεολόγος (1946).

Και ο Κρητικός Δημήτριος του Περούλη.

–1914. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1914 στις Λεύκες ο Κρητικός Αντώνιος του Γεωργίου, μετέπειτα γεωργός, κάτοικος Αγγερίας. Ο Κρητικός Στέφανος του Εμμανουήλ, ο Κρητικός Νικόλαος του Περούλη και ο Κρητικός Νικόλαος του Ιωάννη.

–1914. Το 1914 γεννιέται ο Κρητικός Νικόλαος του Αντωνίου γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1914. Το 1914 γεννιέται ο Κρητικός Νικόλαος του Γεωργίου γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1916. Το 1916 γεννιέται ο Κρητικός Σταμάτιος του Νικολάου κάτοικος της Κοιν. Παροικιάς.

–1917. Το 1917 γεννιέται ο Κρητικός Παναγιώτης του Στέφανου, εγγεγραμμένος στον εκλογικό κατάλογο Αγγεριάς του 1952.

–1917. Το 1917 γεννιέται ο Κρητικός Ιωάννης του Αντωνίου γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1918. Κρητικός Μιχαήλ του Βορειάδη, 38 ετών, καμνοπαραγωγός, από τη Μικρά Ασία. Έτος εγγραφής στα Δημοτολόγια Ναούσης 1918.

–1919. Το 1919 γεννιέται ο Κρητικός Δημήτριος του Μάρκου εργάτης κάτοικος Παροικιάς.

–1920. Το 1920 γεννιέται ο Κρητικός Σπύρος του Γεωργίου γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1920. Το 1920 γεννιέται ο Κρητικός Διαμαντής του Φραγκίσκου εργάτης κάτοικος κοιν. Νάουσας. Απεβίωσε το 1949.

–1921. Το 1921 γεννιέται ο Κρητικός Ευάγγελος του Μάρκου γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1921. Το 1921 γεννιέται ο Κρητικός Μιχαήλ του Ιωάννη ναυτικός κάτοικος Παροικιάς.

–1921. Στον εκλογικό κατάλογο Αντιπάρου στις 30 Απριλίου 1946 υπάρχει εγγεγραμμένος ο γεννημένος το 1921 κάτοικος Αντιπάρου Κρητικός Νικόλαος του Ιωάννη ξυλουργός.

–1923. Μέλος του Εξωραϊστικού Φιλοδασικού Συλλόγου Λευκών, εν Λεύκαις τη 17 Απριλίου 1923 ο Ευστράτιος Κρητικός.

–1923. Το 1923 γεννιέται ο Κρητικός Ελευθέριος του Μάρκου γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1924. Το 1924 γεννιέται ο Κρητικός Εμμανουήλ του Ιωάννη κρεοπώλης κάτοικος Παροικιάς.

–1924. Το 1924 γεννιέται ο Κρητικός Μάρκος του Σταύρου εργάτης κάτοικος Παροικιάς.

–1925. Το 1925 γεννιέται ο Κρητικός Αναστάσιος του Αντωνίου γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1925. Το 1925 γεννιέται ο Κρητικός Δημήτριος του Στέφανου, εγγεγραμμένος στον εκλογικό κατάλογο Αγγεριάς του 1952.

–1925. Το 1925 γεννιέται στη Νάουσα ο Κρητικός Σταύρος του Φραγκίσκου. Το 1951 είχε ήδη πεθάνει.

–1926. Το 1926 γεννιέται ο Κρητικός Ιωάννης του Σάββα εργατικός κάτοικος κοιν. Λευκών.

–1926. Το 1926 γεννιέται ο μετέπειτα γεωργός Κρητικός Ιωάννης του Νικολάου, κάτοικος Νάουσας.

–1927. Το 1927 γεννιέται ο Κρητικός Εμμανουήλ του Γεωργίου γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1927. Το 1927 γεννιέται ο Κρητικός Θεόδωρος του Μάρκου γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1928. Στο ναό του Αγίου Νικολάου στην Αλυκή, σε εικόνα του Αγίου Νικολάου διαβάζουμε την επιγραφή: «Αφιέρωμα Αντωνίου Π. Κρητικού, 1928».

–1928. Το 1928 γεννιέται ο Κρητικός Ελευθέριος του Γεωργίου γεωργός κάτοικος Κοιν. Παροικιάς.

–1928. Το 1928 γεννιέται ο κρητικός Ηλίας του Κωνσταντίνου αλιεύς κάτοικος κοιν.  Παροικιάς.

–1929. Το 1929 γεννιέται στη Νάουσα ο Κρητικός Κωνσταντίνος του Φραγκίσκου, ο Κρητικός Κωνσταντίνος του Ιωάννη και ο Κρητικός Θεόδωρος του Δημητρίου.

–1930. Το 1930 γεννιέται ο Κρητικός Νικόλαος του Ιωάννη αλιεύς κάτοικος Κοιν. Παροικιάς.

–1930. Το 1930 γεννιέται ο μετέπειτα γεωργός Κρητικός Γεώργιος του Μιχαήλ, κάτοικος Νάουσας.

–1931. Το 1931 γεννιέται ο μετέπειτα γεωργός Κρητικός Σταύρος του Δημητρίου, κάτοικος Νάουσας.

–1931. Το 1931 γεννιέται ο Κρητικός Γεώργιος του Παναγιώτη κάτοικος Παροικιάς.

–1935. Διδάσκαλος του Δημοτικού Σχολείου Παροικιας κατά την περίοδο 1935 έως το 1961 ο Κρητικός Νικόλαος του Σταμάτη.

–1945. Στην εφημερίδα Φωνή της Πάρου συνήθιζαν οι παριανοί της Αθήνας και του Πειραιά, να βάζουν διαφήμιση για να προσελκύσουν τους συμπατριώτες τους στα μαγαζιά τους, ένα από αυτά τα μαγαζιά το 1945 ήταν το «Ραφείον» του Ιωάννη Σ. Κρητικού Παλαιόν Πατρών Γερμανού 3, Πλατεία Κλαυθμώνος».

–1946. Σε εκλογικό κατάλογο της Κοινότητας Νάουσας στις 30 Απριλίου 1946, υπάρχει εγγεγραμμένος ο 60χρονος κάτοικος Νάουσας, Κρητικός Νικόλαος του Κωνσταντίνου, εργάτης, ο 55χρονος ναυτικός Κρητικός Ιωάννης του Ηλία, ο 44χρονος γεωργός Κρητικός Δημήτριος του Θεόδωρου, ο 41χρονος γεωργός Κρητικός Παναγιώτης του Θεόδωρου, ο 43χρονος γεωργός Κρητικός Στυλιανός του Εμμανουήλ, ο 40χρονος εργάτης Κρητικός Ευθύμιος του Γεωργίου, ο 46χρονος εργάτης Κρητικός Νικόλαος του Διαμαντή, ο 28χρονος γεωργός Κρητικός Παναγιώτης του Διαμαντή, ο 28χρονος γεωργός Κρητικός Θεόδωρος του Φραγκίσκου, ο 31χρονος εργάτης Κρητικός Ανδρέας του Διαμαντή, ο 26χρονος εργάτης Κρητικός Διαμαντής του Φραγκίσκου, ο 24χρονος εργάτης Κρητικός Νικόλαος του Φραγκίσκου, ο 32χρονος γεωργός Κρητικός Κωνσταντίνος του Νικολάου, ο 25χρονος εργάτης Κρητικός Εμμανουήλ του Νικολάου, ο 21χρονος γεωργός Κρητικός Διαμαντής του Νικολάου, ο 21χρονος γεωργός Κρητικός Σταύρος του Φραγκίσκου και ο 21χρονος γεωργός Κρητικός Δημήτριος του Νικολάου.

–1946. Σε εκλογικό κατάλογο της Κοινότητας Μάρπησσας στις 30 Απριλίου 1946 υπάρχει εγγεγραμμένος ο Κρητικός Αντώνιος του Γεωργίου, 71 ετών γεωργός, ο Κρητικός Ιωακείμ του Αντωνίου 36 ετών γεωργός, ο Κρητικός Περούλης του Αντωνίου 33 ετών γεωργός, ο Κρητικός Αντώνιος του Νικολάου 26 ετών ξυλουργός, ο Κρητικός Θεόδωρος του Αντωνίου 23 ετών γεωργός και ο Κρητικός Νικόλαος του Σταμάτη 56 ετών ναυτικός, κάτοικοι Μάρπησσας.

–1950. Σε εκλογικό κατάλογο της Κοινότητας Νάουσας στις 19 Αυγούστου 1950, υπάρχει εγγεγραμμένη η Σκιαδά Δέσποινα, όνομα συζύγου Ευστράτιος, όνομα πατρός Αντώνιος Κρητικός και η Αλιπράντης Ανδριανή, όνομα συζύγου Ιωάννης, όνομα πατρός Ιωάννης Κρητικός.

–1952. Σε εκλογικό κατάλογο της Κοινότητας Νάουσας του 1952, υπάρχει εγγεγραμμένη η Κρητικού Παρασκευή, όνομα πατρός Νικόλαος, η Κρητικού Παρασκευή, όνομα συζύγου Παναγιώτης, όνομα πατρός Ιωάννης Πετρόπουλος, η Κρητικού Λουκία, όνομα συζύγου Βασίλειος, όνομα πατρός Αργύριος Τσουνάκης, η Κρητικού Ιωάννα, όνομα συζύγου Ανδρέας, όνομα πατρός Μοσχονάς Πούλιος, η Κρητικού Σωτηρία, όνομα συζύγου Ιωάννης, όνομα πατρός Ιάκωβος Βιτσαράς, η Αναγνωστοπούλου Καλλίτσα, όνομα συζύγου Μηνάς, όνομα πατρός Αντώνιος Κρητικός.

–1954. 21 Νοεμβρίου 1954 ΚΟΙΝΟΤΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ. ΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ ΠΑΡΟΙΚΙΑ: Εψήφισαν εν όλω έγκυρα ψηφοδέλτια 1152 Έλαβον:

ΣΥΝΔΥΑΣΜΟΣ «ΛΑΟΣ – ΕΡΓΑ» 625.

Σταυρούς κατά σειράν προτιμήσεως: Αντ. Οικονόμου 586, Ιωαν. Φραγκούλης 584, Παν. Γ. Κρητικός 375, Ιωάν. Μεν. Μαύρης 229, Γεώργιος Σπ. Δαφερέρας 222, Μιχ. Γ. Κανδεράκης 173, Ιωάννης Α. Μπουρέλης 168, Β. Μεσολογγίτης 139, Χρυς. Σαρρής 136 και Δημ. Ν. Μαύρης 119.

ΣΥΝΔΥΑΣΜΟΣ «ΠΡΟΟΔΟΣ – ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ» 526.

Σταυρούς κατά σειράν προτιμήσεως: Ανδρέας Αυλήτης 387, Βαπτιστής Μάτσας 377, Μιχ. Δ. Πρωτόδικος 274, Γρ. Γ. Γράβαρης 272, Βας. Δ. Φωκιανός 237, Κ. Χαρατσάρης 189, Μιχ. Π. Ραγκούσης 162 κλπ.

Οι δύο πρώτοι έρχονται εκ της μειοψηφίας επειδή όμως δεν αποδέχονται, θα εισέλθουν οι δύο επόμενοι, ήτοι ο Μιχ. Πρωτόδικος και ο Γρηγόριος Γράβαρης.

–1959. 5 Απριλίου 1959 ΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΩΝ ΚΟΙΝΟΤΙΚΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ ΠΑΡΟΙΚΙΑ: Εγγεγραμμένοι 2.614 εψήφισαν 1.392, άκυρα και λευκά 3.

Ο Συνδυασμός κ. Ανδρέα Μαρινόπουλου έλαβεν 764 ο δε Συνδυασμός του κ. Μιχ. Κρίσπη 628.
Παραθέτομεν εν λεπτομερεία τους σταυρούς προτιμήσεως τους οποίους έλαβεν έκαστος.

1) Μαρινόπουλος Αθαν. Ανδρέας 626, Δενέγρης Στυλιανός 110, Μονδάνος Ανδ. Αντ. 105, Κατρής Ν. Αγαπητός 103, Βενιζέλος Π. Ραγκούσης 94, Μπάος Π. Αντ. 66, Μαύρης Γ. Αντ. 66, Καπούτσος Γ. Δημ. 60, Σιλβέστρος Π. Κωνστ. 55, Καλακώνας Μενέγου Σάββας 44, Μαλατέστας Μιχ. Κωνστ. 41 κλπ.

2) Κρίσπης Ν. Μιχαήλ 380, Φραγκούλης Νικολ. Ιωάννης 158, Σαρρής Μιχ. Νικόλαος 111, Τσαντάνης Φ. Παναγ. 82, Κυριαζάνος Ι. Μάρκος 66, Αργυρόπουλος Δημ. Ιωάννης 63, Μουρλάς Σπ. Γεώργιος 61, Φωκιανός Δημ. Βασίλειος 53, Κρητικός Γ. Παναγ. 49, Γκίκας Ι. Αναστ. 45, Σπανός Εμμαν. Αντ. 41 κλπ οι οποίοι παραλείπονται ελλείψει χώρου.

Σύμβουλοι εξελέγησαν οι 5 πρώτοι εκ του πρώτου Συν/σμού και οι 4 εκ του δευτέρου.

 

–Κρινάκης: Εκ του κρίνου.

–1755. Σε εκλογή απεσταλμένου στην Κωνσταντινούπολη από το κοινό Πάρου σε Γενική Συνέλευση στις 23 Αυγούστου 1755 μαρτυρείται ο Αγιουλές Κρινάκης

–Κρίσπης ή Κρίσπος ή Γρίσπος: Απόγονοι των ενετών δουκών του Αιγαίου Crispi. Εγκαταστάθηκαν στην Πάρο στα μέσα του 18^ου αιώνα. Τα οικόσημά τους που βρέθηκαν στην Πάρο είναι ίδια με των δουκών της Νάξου κάτι που φανερώνει την κοινή ρίζα της οικογένειας.

Οι καταβολές της οικογένειας  Crispo είναι ασαφής: Μια πηγή του 16ου αιώνα αναφέρει ότι κατάγεται από τη Βερόνα, αλλά και κάποια στοιχεία δείχνουν ελληνική προέλευση. O γενάρχης της οικογένειας, Francesco έγινε  άρχοντας της Μήλου, υποτελής στον Δούκα της Νάξου αλλά και ξάδερφός του, από το γάμο του με την εγγονή του Δούκα Guglielmo Sanudo, το 1376. Ίσως να ήταν και πειρατής. Στάλθηκε στην Νάξο τον Μάρτιο του 1383, όταν ο δούκας  Nicolo Dalle Carceri θεωρήθηκε ανίκανος, από την γαληνότατη δημοκρατία της Βενετίας,  να αντιμετωπίσει τις οθωμανικές επεκτατικές τάσεις στο Αιγαίο. Εκεί προτάθηκε ένα κυνήγι. Σύμφωνα με την επίσημη εκδοχή, στο δρόμο της επιστροφής, ο Nicolo συνοδευόμενος από τους άνδρες του Crispo έπεσε σε ενέδρα και τραυματίστηκε θανάσιμα πέφτοντας από το άλογό του. Οι άνδρες του Crispo είπαν πως είχαν δεχτεί επίθεση ληστών ή επαναστατών, κάτι για το οποίο δεν μπορούσαν να είναι σίγουροι. Για να μπορέσει να καταβάλει κάθε μελλοντική απόπειρα εξέγερσης, ο Francesco Crispo κατέλαβε την εξουσία και έγινε δούκας της Νάξου και δημιούργησε μια δυναστεία που κυβέρνησε το δουκάτο για περίπου 200 χρόνια.

Η πειρατεία, η ναυτιλία και η καλλιέργεια της γης σύντομα διαμόρφωσαν όπως σημειώνεται κάπου μια ντόπια τάξη ολιγαρχίας, στην οποία προσχώρησαν και οι εξελληνισθέντες παλαιοί Βενετοί φεουδάρχες. Εμφανίζονται δηλαδή οι αρχοντικές οικογένειες, που διέθεταν αρκετή κτηματική περιουσία, χρήματα, καράβια, ανεμόμυλους, μοναστήρια και αξιώματα, όπως Μαυρογένη, Κονδύλη, Κρίσπη, Χαμάρτου, Γεράρδη, Βατιμπέλα, Κορτιάνου, Μαλατέστα, Δελαγραμμάτη, Ναυπλιώτη, Καμπάνη κ.α. Μεγάλες εκτάσεις γης στην Πάρο ανήκαν κατά τους χρόνους της Τουρκοκρατίας, στις γνωστές αρχοντικές οικογένειες Βιτσαρά, Κονδύλη. Κρίσπη, Μαυρογένη, Μαύρου, Σομαρίπα, Σπυρίδου κ.α. *3 Το εντυπωσιακής υστεροαναγεννησιακής αρχιτεκτονικής, οικοδομικό κόσμημα της Πάρου, αρχοντική κατοικία του Αλέξανδρου Δελαγραμμάτη και τα χαρακτηριστικά μαρμάρινα παράθυρα με τους ραδινούς κιονίσκους στο μέσον, απέναντι από την εκκλησία Σεπτεμβριανή της Παροικίας, προικώο της Συζύγου του γένους Αλισαφή, και κτίσμα της ιερατικής οικογένειας των Αλισαφή. Οι Άγιοι Ανάργυροι στη φλόγα Παροικίας (όπου στο δάπεδο της εκκλησίας βρίσκονται οι τάφοι τους), ο Άγιος Γεώργιος στα λιβάδια – κουνάδος, Παροικία και ο Πύργος Ψυχοπιανά είναι κτίσματα της ιστορικής οικογένειας Αλισαφή. Εν συνεχεία, το μοναδικής Αρχιτεκτονικής κτίσμα, περιήλθε αλληλοδιαδόχως δια θηλυγονικών προικοδοτήσεως στις οικογένειες Κρίσπη, Μαυρογένη και από το 1913 ως σήμερα στην οικογένεια Γράβαρη.

–Από τις 20 βαρωνίες και δουκάτα που ίδρυσαν οι Φράγκοι στην Ελλάδα το δουκάτο του Αρχιπελάγους έμεινε ως το 16ο αιώνα, δηλαδή 1207-1566, κάτω από δύο δυναστείες των Σανούδο και των Κρίσπο. 

–1483. Το νησί δόθηκε στη Μαρία Σανούδου, θυγατέρα του Σπεντζαμπάντα, από τον Φραγκίσκο Α’ Κρίσπο στα 1483, με τον όρο να παραιτηθεί από την Άνδρο και να παντρευτεί τον Γκάσπαρο ντι Σομαρίπα. Εδώ οι Σομαρίπα διαφέντεψαν τον τόπο, με πολλά σκαμπανεβάσματα, μεταξύ των οποίων και ένας πόλεμος το 1503 ανάμεσα στα μέλη των οικογενειών της Πάρου και της Άνδρουπου κράτησε έως το 1517.

–1537: Η οικογένεια Λορεντάνο κυριαρχεί ξανά αλλά το νησί, όπως και τα υπόλοιπα νησιά των Κυκλάδων, πέφτει στα χέρια των Οθωμανών, οι οποίοι τα παραχωρούν στην οικογένεια των Κρίσπι.

–1672. Σε αίτημα των παριανών προς τον προϊστάμενο της γαλλικής επαρχίας Πατέρα της Καθολικής Εκκλησίας  Jacques Dinet για να ζητήσουν πατέρες της καθολικής εκκλησίας να έρθουν στην Πάρο. «Ταπεινοπρεπώς παρακαλούμεν την πανοσιώτη σας, ωσάν προηγούμενος οικουμενικός και πατριάρχης της αγίας και υπέρ ενδόξου συντροφιάς υου ιησού να συγκλύνη εις το να μας έλθουν ωδε εις τον τόπον μας πατέρες δια να κατοικήσουν εδώ έως εις τα άλλα νησιά δια να ημπορέσωμεν και ημείς να λάβωμεν εκείνη την βοήθειαν και ωφέλειαν της ψυχής μας μαζί κα την επιστήμην δια τους μεταγεναστέρους μας, επειδή ξεύρωμεν καλότατα ότι πως η πανοσιώτησας και η τρισκία της όλα ο σκοπός και ο πόθος άλλο δεν είναι εις όλα τα πάντα μόνον να γυρέψετε την μεγαλύτερην δόξα του Θεού και της σωτηρίας των ψυχών εις κάθε τόπον όπου ευρίσκονται…»

Πάρος: εν έτι σωτήριω 1672 εν μήνι μαίω (29) εις το παλαιόν: + Ταπεινός Μητροπολίτης Παροναξίας Μελέτιος.

Το πιο πάνω αίτημα υπογράφουν χριστιανοί, καθολικοί και ορθόδοξοι, κατοίκων της Νάουσας μεταξύ άλλων και ο Francisco Crispo.

–1674. Γράφει ο ιστορικός της καθολικής κοινότητας Νάξου Ι. Μαρκόπολις, «Δια την χαρμόσυνον είδησιν εγκαταστάσεως των Καπουκίνων στην Νάουσαν, οι κάτοικοι της Ναούσης, καθολικοί και ορθόδοξοι, κατασυγκινηθέντες από τα επαγωγά διδάγματα των πατέρων Καπουκίνων, προέβησαν εις επανειλημμένας ενεργείας παρά τοις αρμοδίοις δια την μονίν εγκατάστασιν των πτωχών της Ασσίζης εις την πόλιν των. Επί μακράν σειράν ετών εξακολουθούν να απευθύνουν εγγράφους αιτήσεις προς τας προϊσταμένας αρχάς του τάγματος δια την εκπλήρωσιν του κοινού πόθου των. Επί τέλους το 1674 η αίτησις των εγένετο αποδεκτή. Απερίγραπτος υπήρξε η χαρά και πρωτοφανής ο ενθουσιασμός των κατοίκων της Ναούσης δια την χαρμόσυνον είδησιν περί οριστικής εγκαταστάσεως των Καπουκίνων εις την κωμόπολιν των. Επ’ ευκαιρία του ευφροσύνου αγγέλματος προσύλθον διάφοροι ορθόδοξοι ιερείς και οι προύχοντες της Ναούσης, καθολικοί και ορθόδοξοι, ενώπιον του Γάλλου υποπρόξενου , και υπέγραψαν το έγγραφον. Εις δόξαν Χριστού αμήν. Εν έτει 1674 Δεκεμβρίου 25, εν κάστρω Νάουσας, όλοι ομόγνωμα και ομονιασμένοι προσμένουμε τους αιδεσιμοτάτους πατέρες να έρθουν εδώ να κτίσουν ένα μοναστήρι και δια σημάδι και βεβαίωσιν πως τους δεχόμαστε με κάθε μας καρδίαν και πολλά μετά χαράς υπογράφομε το παρόν γράμμα οι υποκάτωθεν υπογεγραμμένοι…» (υπογράφουν 12 ορθόδοξοι ιερείς και δυο καθολικοί, ο π. Λεονάρδος Φρέρης εφημέριος του Αγίου Γεωργίου Νάουσας και ο π. Δομένιος Κρίσπης. Και 40 πρόκριτοι εκ των οποίων οι αδερφοί Γιράρδοι κ.α.). Ο Σακελλάριος Ναούσης, ο Σκευοφύλαξ Ναούσης παπά Νικόλαος Κορτιάνος, Πρωτόπαπας, Ηλίας ιερεύς και Σακελλάριος Ναούσης, Πρωτοσύγκελος Νικόδημος ιερομόναχος, παπα Νικόλαος Ρούσης (ίσως Ρούσσος), Παπα Δημητρης, Παπα Θεόδωρος Πατελάς (ίσως Πατέλης), Παπα Τζάνες Καλούργης (Καλλέργης), παπα Χριστόφορος, Παπα Γιώργης Πουλός, Θεόδωρος …, παπα Νικολός Μαρκαντάτος, Ανεγνώστης Ρινιέρης (Ρενιέρης), Ανδρέας Καλούργης (Καλλέργης), Ιωάννης Κορτιάνος, Ιωάννης Ντελαγραμμάτικας, Γιωάννης Νταμουλής, Γιάκουμος Ρούσος (Ρούσσος), Γεώργης Καλλέργης,  PRE Domenico Crispo, Νικηφόρος Γεράρδης, Μιχελέτος Σπυρίδος, Αντώνης Μαλαξός, Ανδρέας Σμυρνιός, Φρατζέσκος Γρίσπος, Γεώργης Σαλονικιός, Τζάνες Καζανόβας, Ιωάννης Λευκαρός, Μιχέλης Σαλονικιός, Marco Foscolo, Ιωάννης Μοσκονάς, Αντώνης Γρυπάρης, Ιωάννης Σκούταρης, Φρατζέσκος Καλέργης, Ανεγνώστης Καρτιάνος, Γεώργης…, Ντεμενεγος Μεντρινός (Μενδρινός), Δημήτρης Στοφιλάς, Αντώνης Γρυπάρης, Γεώργης …, Δημήτρης …, Γεώργης …, Γεώργης Αλαβάνος, Δημήτρης Βασταζής, Νικολής Μπάρμπερης, Δημήτρης …, Μπατίστας Γεράρδης, Νικόλαος Γεράρδης.

–1675. Στις 27 Μαΐου 1675, Σεραφείμ ο εκ Ριόν παρεγένετο εις Άγουσα (Νάουσα) προς βοήθεια των ψυχών και την εορτή της Πεντηκοστής και να διδάξει στο σχολείο εν τη οικία του Νικηφόρου Γιράρδη και μετα της ημέρας μετοίκησε εις την θυγατέρα του μακαρίτου Γεωργίου Μοσκονά, συζύγου του Δομένικου Κρίσπου, ως αυτής θανούσας χειροτονήθηκε ιερεύς (καθολικός).

–1675. Στις 24 Ιουνίου 1675 σε έγγραφο των Καθολικών Μοναχών αναφέρει ότι: «τη πρωία ενεπήχθη ο σταυρός του μοναστηριού ημών (Αγίου Αθανασίου Νάουσας) παρά του πατρός Σεραφείμ του εκ Ριόν και Ιλαρίωνος του εκ Βιττέλης, εν τω μέσω του κήπου ον εδώρισεν ημίν ο Γιαννάκης Κουρτιάνος παρουσία του ιερέως Λεονάρδου Φρέρη τοποτηρητού εν Πάρω, του ιερέως Δομίνικου Κρίσπου (που έγινε ιερέας μετά το χαμό της Ναουσαίας συζύγου του, το γένος Μοσχονά) και Νικηφόρου Γιράρδη.

–1676. Στις 29 Ιουνίου 1676 ο πρώτος θεμέλιος λίθος ετέθη υπό του Γιαννάκη Γεράρδη υποπρόξενου των Γάλλων στην Πάρο παρουσία του εφημέριου Λεονάρδου Φρέρη και του ιερέως Δομίνικου Κρίσπη, πλείστων ελλήνων παπάδων, των δοκίμων της πόλεως και των πλειστών κατοίκων, ο ηγούμενος Ιωάννης Φραγκίσκος από το Αρράς (D’Arras) εποίησε μικρό λογίδιον. (πρόκειται για την ανακατασκευή της Μονής του Αγίου Αθανασίου στη Νάουσα από τους καθολικούς Μοναχούς).

–1680  Σε έγγραφο Παροικιάς του 1680, αναφέρονται μερικές καθολικές οικογένειες της Πάρου που ζούσαν στην  συνοικία Νιό (Καινούργιο) Πηγάδι Παροικιάς. Η συνοικία αυτή γνωστή μέχρι πρόσφατα ως Καθολική συνοικία.

+Εις δόξαν Χριστού αμήν. 1680 εν μηνί Φλεβαρίου 2 εις το Καστέλι της Παροικίας και εις εμένα το νοτάριο Παροικίας και εις τους κάτωθεν αξιοπίστους με όλον της το θέλημα και με καλήν της γνώμην η κερά Μαρία Τζανή Μπαρμπαρή μαζί με την θυγατέραν της την Κατερίνα δόνουν και ελεύθερα πουλούσι του ευλαβεστάτου πρέ Φραντζέσκου Κρίσπου ένα σπίτι κατόγι οπού έχουσι εις το Καινούριον Πηγάδι σιμά εις τον Άγιον Νικόλαον (πρόκειται για τον Άγιο Νικόλαο τον Αρρανό που ήταν η καθολική ενορία) με όλαν του τα δικαιώματα διά ριάλια δώδεκα ήτοι 12 ως καθώς το εποκόψασι ο κύρ Νικολός Φώσκολος και ο κυρ Φραγκούλης Ιωάννου Κονταράτου σύμπλιος εις το αυτό σπίτι Γεώργης Νικολού Ντουλόνος και ο Άγιος Νικόλαος, τα οποία ριάλια 12 τα μετρά την σήμερα των άνωθεν πουλητάδων ημπρεζέντζια των κάτωθε μαρτύρων και από την σήμερον να είναι το αυτό σπίτι του άνωθεν πρε Φραντζέσκου και των αυτού διαδόχων, πουλήση, χαρίση, προικοδοτήση, να το κάμη ως θέλει και βούλεται ωσάν καλά οπού το επλήρωσε να παίρνοντες οι άνωθεν πουλήτρες να μαντηνίρουν και να ντεφεντέρουν τον αυτόν αγοραστήν εις κάθε καιρόν που ήθελε τον εναντιωθή τινάς, μην ημπορώντας κανείς δια κανένα καιρόν να … δικαιώματα εις πένα και κοντά… του κατά καιρού ζαπτιτζή ριάλια 6 και πάντα το παρόν να έχει το βέβαιον.

… εις πίστωσιν του παρόντος βάνοντε και παρακαλετοί μάρτυρες.

Δια μαρτυρίας του Ιωάννη Γεωργίου Μαούνη

Πέτρος ιερεύς Βητζαράς νοτάριος Παροικιάς έγραψα

ATONIO SPIRIDO PER LA GERENISSIMO REPUBLICA DI VENEZIA CONSOLE DI PAROS

Πιστοποιώ το βέβαιον της υπογραφής του νοτάριου παπα Πέτρου Βητζαρά και του αντιγράφου της ανωτέρω πράξεως.

Πάρος 6 Μαΐου 1684 νέο ANTONIO SPIRIDO CONSOLE VENETO

Εμμανουήλ Κομητάς πρόξενος καντζιλιέρης.  

ΠΗΓΗ: Νικ. Χ. Αλιπράντη - Σίμου Συμεωνίδη, Το Καινούργιο Πηγάδι Παροικίας, συνοικία Καθολικών τον 17ο αι., Παριανά Δʹ, τ. 13, 1983, σελ. 126 - 132). 4. ΦΕΚ 209/Β/17-3-1989 και 426/Β/3-7-1992

–1681 Έγγραφο αγοραπωλησίας που είχε δημοσιευθεί στα «ΠΑΡΙΑΝΑ» 1983 από την συλλογή του Σίμου Συμεωνίδη.

+ Εις δόξαν Χριστού αμήν, 1681 εν μηνί Ιουνίου 12 εις το Καστέλι της Παροικιάς ενέμπροστεν εις εμένα τον νοτάριον Παροικιάς και εις τους υποκάτωθεν αξιοπίστους και παρακαλετούς μάρτυρες, την σήμερον με όλον του το θέλημα και με καλήν του γνώμην ο κυρ Πατίστας Νταλούφος δίνει και ελεύθερα πουλεί του ευλαβεστάτου παπά κύρ Φραντζέσκου Κρίσπου, ένα σπίτι κατώγι όπου έχει εις το Καινούργιο Πηγάδι με την αυλογυρισιά του ο διά ρεάλια δεκάξη ήτοι ρεάλια 16 σύμπλιος ο Νικολός Γαβρίλης και Αντωνίνα Μάρκου Ντουλούφη και από την σήμερον να είναι το αυτό σπίτι του άνωθεν Κρίσπου πουλήσει, χαρίσει, προικοδοτήσει, να το κάμη ως θέλει και βούλεται ώσαν καλά όπου το επλήρωσε και παίρνεται να ντεφεντέρη τον αυτόν αγοραστήν εις κάθε καιρόν που ήθελε τον εναντιωθεί κανείς μην ημπορεώντας ξανείς διά κανένα καιρόν να γυρέψη δικαιώματα και πένα και κοντάνα του κατά καιρό ζαπιτζή ριάλια 8 και πάντα το παρόν να έχη το βέβαιον. Όθεν εις πίστωσιν της αληθείας υπογράφουν και παρακαλετοί μάρτυρες.

-διά μαρτυρίας Αυγουστή Φαρούγη

-διά μαρτυρίας του Φραγκούλη Κονταράτου.

Πέτρος ιερεύς Βητζαράς και νοτάριος Παροικίας έγραψα και μαρτυρώ ως άνωθεν.

(Τ.Σ.) Εμείς ANTONIO SRIRIDO πρόξενος Βενετίας στην Πάρο βεβαιώνουμε την υπογραφή του ανωτέρω παπά Πέτρου Βητζαρά καθώς και την αυθεντικότητα του αντιγράφου της ανωτέρω πράξεως.

Πάρος 6 Μαΐου 1684 νέο

ANTONIO SPIRIDO CONSOLE VENETO

Εμμανουήλ Κομητάς Προξενικός καντζιλιέρης.

–1682 Καθολικός Βικάριος στη Καθολική συνοικία της Παροικιάς στο καινούργιο πηγάδι ο Κρίσπο Φραντζέσκο.

–1682. Έγγραφο αγοραπωλησίας που είχε δημοσιευθεί στα «ΠΑΡΙΑΝΑ» το 1983 από την συλλογή του Σίμου Συμεωνίδη σχετικά με την Καθολική Συνοικία στην Παροικία.

+ Εις δόξαν Χριστού αμήν, 1682 εν μηνί μαρτίου 30 κατά το παλαιό. Προσκαλεσμένος εγώ ο νοτάριος υπογεγραμμένος Παροικίας από ένσταση της κερ’ Αντριάνας θυγάτηρ του ποτέ Ιωάννη Καλαβρέ, γυνή του πατρόν Φραντζέσκου Ρόσι ομάδι με την αδελφήν της την κερά Μαρία οι οποίες λέγουσι πως τους ευρίσκεται κληρονομική της άνωθεν Αντριάνας από την Άννα θυγάτηρ του ποτέ μαστο Γιάκουμου Αρτήμη μία εκκλησία καλούμενη Άγιος Νικόλαος ο Αρρανός εν τη τοποθεσία Καινούργιο Πηγάδι καθώς παρών την σήμερον εμαρτύρησαν η κεράτζα της και η αδελφή της μάνας της αυτής Αντριάνας πως είναι η εκκλησία ιδική των ονομαζόμενες Ειρήνη και Μαργαρίτα, σύμπλιος της αυτής εκκλησίας Τζώρτζης Χριστιανόπουλος και Μιχάλης Κατζαούνης και Πατίστας Ντουλόνος και Μαρκάκης Καλλέργης, η οποία κέρ Αντριάνα προβλέποντας και καταλεπτώς γνωρίζοντας ότι εφοβέριζε κίνδυνος κατά κράτος χαλασμού, διά τούτο πρίν χαλάσει εβουλήθηκε να προμηθέψη να την ανακαινίση και να την αναστήση διά ψυχινήν της σωτηρίαν και παντοτεινόν μνημόσυνον αυτηνής και των γονέων της και των κληρονόμων της με το να των τηνε αφιερώσουν δορυφόρων διά πάντοτε – λοιπόν βουλόμενοι συνγνωμικώς το άνω αντρόγυνο, ήγουν ο πατρόν Φραντζέσκος και η συμβία του Αντριάνα έχοντας παντοία γνώμη ως άνωθεν μαρτυρούσι οι άνωθεν Ειρήνη και Μαργαρίτα η κεράτζαν της πώς είναι καθολική νοικοκυρά και κληρονόμησα γνωρίζοντας το συμφέρον της ψυχής της και διά καλόν επιτηρητήν τον ευλαβέστατον εν ιερεύσι προ Φραντζέσκο Κρίσπο καπελάνο του αλτάριου του λατίνου εις την κερία την Καταπολιανή τον οποίο στερκτοί αποφασιστικά θέλουν και ελεύθερα χωρίς κανενός παρακίνηση προσηλώνουν, δόνουν, χαρίζουν και απαρατούν από την σήμερον τουν αυτόν ναόν με πάσαν του δικαίωμα που τον αγκίζει να ημπορή να κτίση, να αναστήση και να αυξήση και ως ορέγεται διά καλύτερον εις αυτόν να πράξη ως πράγμα ιδικόν του:

-ξεκαθαρίζοντας ότι όποτε θεού θέλημα είχε γενεί ο Μπατίστας ο υιός της άνωθεν Αντριάνας άξιος ιερεύς και επιτήδειος διά την υπηρεσίαν ταύτης της Εκκλησίας να προτιμάται υπέρ άλλου μετά τον θάνατον του ειρημένου Κρίσπου καθολικού εφημέριου να έχη την χάριν να εφημερεύει την αυτήν εκκλησίαν. Έστον τας ακόμη και τούτο, να έχουν μέσα εις τον αυτόν ναόν την μπαντοτεινή τως κατοικίαν, να θάβουνται και να μνημονέβουνται αιωνίως αυτοί και οι γονοί των και οι κληρονόμοι των και αν κανείς από τους κληρονόμους τονε κληρονόμος είχε αμφιβάλει εναντίον της θεαρέστου κανά πληρή κοντάνα της κατά καιρούς αφεντίας ριάλια 20 και να κληρονομά και την κατάρα του αγίου και των γονέων τως, μάλιστα να διαφεντέρουν και να ξεμηστεύουν από πάσαν κακότροπον άνθρωπον τον αυτόν υπηρέτην λεγόμενον Κρίσπον ως καθολικό οικοκύρη και κληρονόμο τους και ειρηνικού και παντοτεινό Ποσέσο διά το οποίον εις βεβαίωσιν τοιαύτης μισταποδόσεως προσκαλούμεν και μάρτυρες παρακαλετοί εις ασφάλειαν:

-διά μαρτυρίας του Τζώρτζη Λαζανιά

-δια μαρτυρίας του Ιωάννη Καλόπλαστου

Διά μαρτυρίας του Μανθέου Μπαρπέρη Κρητικού

Πέτρος ιερεύς Βιτζαράς νοτάριος Παροικίας έγραψα

(Τ.Σ.) Εμείς ANTONIO SPIRIDO Πρόξενος Βενετίας στην Πάρο βεβαιώνουμε την υπογραφή του ανωτέρω παπά Πέτρου Βητζαρά καθώς και την αυθεντικότητα του αντιγράφου της ανωτέρω πράξεως.

Πάρος 18 Απριλίου 1684 νέο ANTONIO SPIRIDO CONSOLE VENETO

Εμμανουήλ Κομητάς Προξενικός Καντζιλιέρης.

–1684.  Έγγραφο αγοραπωλησίας που είχε δημοσιευθεί στα «ΠΑΡΙΑΝΑ» το 1983 από την συλλογή του Σίμου Συμεωνίδη.

+ Εις δόξαν Χριστού αμήν, 1681 εν μηνί αυγούστου 6 εις το Καστέλι της Παροικιάς, ενέμπροστε εις εμένα το νοτάριο Παροικίας και εις τους υποκάτωθεν αξιοπίστους και παρακαλετούς μάρτυρες:  Την σήμερνον με όλον της το θέλημα και με καλήν της γνώμην η κερά παπαδιά του ποτέ παπά Νικολού Καλάργυρου δίνει και ελεύθερα πουλεί του ευλαβεστάτου πρε Φραντζέσκου Κρίσπου το λιβάδι όπου έχει εις το Καινούργιο Πηγάδι είς τον Άγιον Νικόλαον διά ρεάλια δώδεκα ήτοι ρεάλια 12, ως καθώς το εποκόψασι ο κύρ Ιωάννης Μάρκου Κοντού και Τζανής Γιαννάκη Πουλήτη (σήμ. Πολίτης) και από την σήμερον να είναι το αυτό λιβάδι όλο ως καθώς της το επουρκήσασι οι γονοίς της με όλα του τα δικαιώματα του άνωθε Κρίσπου και πουλήση, χαρίση, προικοδοτήση, να το κάμη ως θέλει και βούλεται ώσαν καλά οπού το επλήρωσε ημπρεζέντντζια (παρουσία) των κάτωθε γεγραμμένων μαρτύρων και παίρνει τα η άνωθε πουλήτρα να μαντηνίρη (διατηρώ, συντηρώ) και να ντεφεντλερη (υπερασπίζει) τον αυτόν, αγοραστήν εις κάθε καιρόν που ήθελε του εναντίωθη κανείς μην ημπορώντας κανείς να γερέψη δεκαιώματα εις πένα και κοντάνα του κατά καιρού ζαπτιτζή ρεάλια 6 και πάντα το παρόν να έχει το βέβαιον όθεν εις πίστωσιν της αληθείας υπογράφουν και παρακαλετοί μάρτυρες – νομενάροντας ότι είς το αυτό λιβάδι έχει μέσα μία πάρτη ο Μαθιός της Μελητίνης ως καθώς φαίνουνται τα σημαδούρια.

-Ιωάννης Βιτζαράς μάρτυρας παρακαλετός.

-Κωνσταντίνος Γαλανός μαρτυρώ τα άνωθε.

-Πέτρος ιερεύς Νητζαράς και νοτάριος Παροικιάς έγραψα.

(Τ.Σ.) Εμείς ANTONIO SPIRIDO πρόξενος της Βενετίας στην Πάρο βεβαιώνουμε την υπογραφή του ανωτέρου παπά Πέτρου Βητζαρά καθώς και την αυθεντικότητα του αντιγράφου της ανωτέρω πράξεως.

Πάρος 6 Μαΐου 1684 νέο ANTONIO SRIRIDO COSOLE VENETO

Εμμανουήλ Κομητάς Πρόξενος καντζιλιέρης.

–1700. Το παλιό Φαρμακείο. “Curriculum vitae” Α. Το κτίριο: Αποτελεί – καθέτως – το μισό του όλου κτιριακού συγκροτήματος, μαζί με την παρακείμενη εκκλησία «Άγιος Νικόλαος», που οικοδομήθηκε στις αρχές του 1600, σαν μεγάλη υστεροαναγεννησιακή κατοικία της ιερατικής και ιστορικής Οικογένειας της Πάρου, Βιτσαρά, που παρέμεινε ως το 1700. (Άλλες τρεις βυζαντινο-ενετικής μορφής κατοικίες Βιτσαρά, διασώζονται στην Παροικία.) Στη συνέχεια, με θηλυγονική προικοδότηση περιέρχεται στον Αντώνη Σκυφιάνο και στη Σύζυγό του Νικολέτα Ιωάν. Κρίσπη που και αυτοί την προικοδοτούν στη κόρη τους, Μαργαρίτα, Σύζυγο Γεωργίου Χριστιανόπουλου. Το 1834, οι Χριστιανόπουλοι, χωρίζουν την κατοικία και δίνουν στην κόρη τους Μαρούσα το βορινό τμήμα, μαζί με την εκκλησία – που είναι η προμάμμη του μέχρι σήμερα ιδιοκτήτη – και το νότιο στο γιό τους Ιάκωβο Χριστιανόπουλο, στην οικογένεια του οποίου παραμένει ως το 1896. Με αγορά του Γιάννη Γεωργ. Αργυρόπουλου, και με προικοδότηση στη κόρη του Άννα, Σύζυγο του πρώτου Φαρμακοποιού της Πάρου, Πέτρου Ιωαν. Αυλήτη, φθάνει στον εγγονό του Πέτρο Ανδρ. Αυλήτη, απ’ τον Πατέρα του Φαρμακοποιό Ανδρέα Αυλήτη. Η θέση, λόγω του υπάρχοντος ως σήμερα, παλιού πηγαδιού – από το οποίο υδρευόταν το κεντρικό τμήμα της Παροικίας – και καλυμμένο πλέον, γράφεται και λιγότερο ακούγεται «Στου Παϊζάνου το πηγάδι». Β. Το Φαρμακείο: Δημιουργήθηκε στο νότιο ισόγειο τμήμα του ιστορικού κτιρίου, από τον Πέτρο Ι. Αυλήτη, με την επωνυμία «Ο Δαμβέργης» προς τιμήν του Φαρμακοποιού Πρύτανη. Ο εσωτερικός σκελετός, μοναδικός και χαριτωμένος, που κινεί το ενδιαφέρον και την περιέργεια των περαστικών και των επισκεπτών, -που δύσκολα και στην Ευρώπη ανευρίσκεται- έχει μεταφερθεί απ’ την Ερμούπολη Σύρου, το 1900, έτος που δημιουργήθηκε το Φαρμακείο, και αποτελούσε αντίστοιχο παλαιότερα, στην ανθούσα τότε πρωτεύουσα των Κυκλάδων, στην οποία αρχικά είχε σταλεί από την Φραγκόφωνη Ευρώπη. Ο πρώτος της Πάρου Φαρμακοποιός διατήρησε το Φαρμακείο ως το 1935 και ο γιός του ως το 1970, που έκλεισε. Και στις δύο περιόδους, το Φαρμακείο χώρος αισθητικά ζεστός, αποτελούσε τη θέση συγκεντρώσεων των Γιατρών και των Επιστημόνων, που με ευγένεια τους δεχόταν πρώτα ο γενειοφόρος, Παλαμαϊκής εμφάνισης Φαρμακοποιός, και ύστερα ο χωρίς γένια πλέον ευρωπαϊκής εμφάνισης, γιός του. Την τελευταία 35ετία, κλειστό, άνοιγε μόνο τους καλοκαιρινούς μήνες, για να το θαυμάσουν και να το φωτογραφίσουν οι Τουρίστες. Πηγή: Σπυρίδων. Δελ. Ναυπλιώτης Αρχιτέκτων Μηχανικός.

–1708. Στο Καινούριο Πηγάδι γνωστό και ως Καθολική συνοικία, Βικάριος του Αγίου Νικολάου του Αρρανού Φραντζέσκος Κρίσπος.

–1750. Το 1750 γεννιέται ο Δημογέροντας Πάρου Ιωάννης Κρίσπης και είναι ο γενάρχης του σημερινού κλάδου των Κρίσπη. Παιδιά του ήταν οι: Μιχαήλ, Γεώργιος, Σπυρίδων, Φραγκίσκος και από δεύτερο γάμο, Κωνσταντίνος, Αντώνιος και Νικόλαος καθώς και κόρες όπως η Αικατερίνη (Κατίγκω) σύζυγος Θεόδωρου Τζαννή Καμπάνη και η μετέπειτα σύζυγος του Ιάκωβου Λάζαρη. Απεβίωσε το 1830 ή 35;. Σύζυγός του ήταν η Καλλίτσα Σπ. Μαύρου.

–1760. Νικόλαος Ιωαν. Δελαγραμμάτης 1760 Προεστός-Μεγαλοκτηματίας (Πρώτος ξάδερφος Τζώρτζη Συμ. Δελαγραμμάτη: Αλέξανδρος Δελαγραμμάτης *3 (Προεστός-Μεγαλοκτήμονας) ¬ Χαϊδεμένη Αλισαφή ¬ Ελένη Δελαγραμμάτη ¬ Σπύρος Κρίσπης (Προεστός) ¬ Αλέξανδρος Κρίσπης-Δελαγραμμάτης (Προεστός-Κτηματίας) ¬ Εργίνη Κυπραίου ¬ Ιωάννης Κρίσπης-Δελαγραμμάτης (Αξιωμ. Πολεμικού Ναυτικού) ¬ Αναστασία Καραντάμογλου ¬ Κων/νος Κρίσπης ¬ Βαλασίας Δουβαρτζόγλου ¬ Αλεξάνδρα Κρίσπη ¬ Χρήστος Χατζάκος (Αξιωμ. Αεροπορίας). –Γόνοι Δελαγραμματαίων Παροικίας: Τζώτζης Συμ. Δελαγραμμάτης *1 (1770) Νοτάριος – Πρόξενος της Ρωσίας στα Ορλωφικά στην Πάρο: Ελένη Δελαγραμμάτη ¬ Μάρκος Μάτζας Μαυρογένης *4 (Δήμαρχος-Βουλευτής) ¬ Μαρουσώ Δ. Δημητρακοπούλου, Ερατώ Νικ. Κονδύλη, Αγγελική Δαμία, Πέτρος Μάτζας Μαυρογένης ¬ Καλυψώ Ζαννή Μάτζα ¬ Μάρκος Μαυρογένης ¬Χαϊδεμένη Σπ. Κρίσπη ¬ Καλυψώ Μάρκ. Μαυρογένη ¬ Κων/νος Ιω. Γράβαρης (Συμβολαιογράφος) ¬ Ιωάννης Κων. Γράβαρης (Συμβολαιογράφος) ¬ Μαρία Χανιώτη ¬ Κων/νος Ι. Γράβαρης (Επιχ/τίας) ¬ Αντιγόνη Γ. Βίγλα (Φαρμακοποιός). –Ραμπελιώ Δελαγραμμάτη ¬ Νικόλαος Μάτσας *6 ¬ Πέτρος Μάτσας, Τζώρτζης Μάτσας, Κατίγκω Μάτσα Κρίσπη ¬ Σιόρ Μιχελής Ιω. Κρίσπης *7 ¬ Δημήτριος Μάτσας ¬ Μαρία Δ. Χαμάρτου ¬ Ραμπελιώ Ν. Καμπάνη *8, Μαρουσώ Δ. Μαύρου, Νικόλαος Δ. Μάτσας, Γεώργιος Δ. Μάτσας ¬ Σμαράγδα Βιάζη ¬ Δημήτριος Μάτσας ¬ Αναστασία Ραγκούση ¬ Γεώργιος Δ. Μάτσας ¬ Καλυψώ Μέγκουλα ¬ Δημήτριος Γ. Μάτσας-Μαυρογένης (Αρχαιολόγος) ¬ Χρύσα Κ. Καραδήμα (Αρχαιολόγος).

–1783. Σε έκθεση του 1783, περί της Καθολικής Εκκλησίας στη Νάουσα αναφέρεται ο Βικάριος Φραγκίσκος Κρίσπης και ο κανονικός δον Φραγκίσκος Κρίσπης όπου υπηρέτησε για τρία συναπτά έτη την εν Πάρο εκκλησία υπό την ιδιότητα αναπληρωτού, αποστολικής μέριμνας.

–1785. Γεννιέται ο Δημογέροντας πληρεξούσιος Πάρου το 1785 ο Μιχελής Κρίσπης, γιός του Ιωάννη που διατέλεσε επίσης δημογέροντας. Απεβίωσε το 1832, γιός του ο βουλευτής και δήμαρχος Παροικιάς Κωνσταντίνος Κρίσπης (1826-1886).

–1786. Το 1786 γεννιέται στην Παροικιά της Πάρου ο αγωνιστής του 21’ Γεώργιος Ιωάννη Κρίσπης. Απεβίωσε το 1841. Τέκνα από αρρενογονία ο Περικλής (1825-?) και ο Σταμάτης (1826-?).

–1795. Το 1795 γεννιέται στην Παροικιά της Πάρου ο κτηματίας Σπυρίδων Ιωάννη Κρίσπης. Σύζυγός του η Ελέγκω Αλ. Δελαγραμμάτη. Τέκνα από αρρενογονία ο Μιχαήλ (ιατρός στην Κωνσταντινούπολη 1847-1904), και Αλέξανδρος (1850?-1895) και η Χάϊδω.

–1795. Το 1795 γεννιέται στην Παροικιά ο δημογέρων πληρεξούσιος Μιχαήλ Ιωάννης Κρίσπης.

–1795. Το 1795 ο Φραγκίσκος Κρίσπης εξελέγη βουλευτής.

–1797. Το 1797 γεννιέται στην Παροικιά της Πάρου ο μετέπειτα βουλευτής Φραγκίσκος Ιωάννη Κρίσπης (υιοθ. Μαύρος).

–1798. Γεννιέται η Νικολέττα Ι. Κρίσπη. Σύζυγός της ο Αντώνιος Σφυκιανός και μοναχοκόρη τους η Καλλίτσα, σύζυγος του Ιωάννη Στ, Καμπάνη.

–1808. Στο προικοσύμφωνο στις 1 Φεβρουαρίου 1808 στην Παροικιά του Μάρκου Πέτρου Μάτζα Μαυρογένη που νυμφεύθηκε την Ελέγκω Τζώρτζη Δελαγραμμάτη αναφέρεται η Μοναχή Κρίσπη, θεία του Μάτζα Μαυρογένη.

–1815. Σε έγγραφο Παροικιάς του 1815 υπογράφουν ως δημογέροντες οι: Ελευθέριος Χαμάρτος, Μάρκος Μάτζας Μαυρογένης, Ιωάννης Κρίσπης, Δημήτριος Δελαγραμμάτης και ο Γ. Κυπριανός.

–1817. Το 1817 γεννιέται στην Παροικιά της Πάρου ο μετέπειτα Αστυνομικός διευθυντής και πολιτευτής Πάρου, γραμματέας του Κεντρικού Λιμεναρχείου Σύρου, κτηματίας ο Κωνσταντίνος Ι. Κρίσπης. Απεβίωσε το 1911. Ήταν γιος του, από δεύτερο γάμο, γενάρχη (σημερινός κλάδος) των Κρισπηδων της Πάρου, δημογέροντα Ιωάννη Κρίσπη (1750-1835). από αρρενογονία τέκνα του Πέτρος (1845-1915) και Φραγκίσκος (1867-1927).

–1818. Γεννιέται στην Πάρο ο Αντώνιος Ιωάννη Κρίσπης, κτηματίας, απεβίωσε το 1880?. Τέκνα του από αρρενογονία ο Ζαννής (1870-1895?) και Ξενοφών (1875-1958).

–1821. Ο ιατρός στην Κων/πόλη Μιχαήλ Σπύρ. Κρίσπης το 1821.

–1821. Παριανός αγωνιστής του 1821 ο Φραγκίσκος Κρίσπης Μαύρος. Άφησε τις σπουδές του στη Γερμανία το 1821 και ήλθε και πολέμησε. Πληρεξούσιος Πάρου-Αντιπάρου στην Δ’ Εθνοσυνέλευση.

–1821. Παριανός αγωνιστής του 1821 ο Μιχ. Κρίσπης Μαύρος Δημογέροντας.

–1822. To μεγάλο και επιβλητικό αρχοντικό του Σιόρ Μιχελή Κρίσπη, Δημογέροντα και πληρεξουσίου, με τα υστεροαναγεννησιακά μαρμάρινα παράθυρα, δίπλα στην εκκλησία Σεπτεμβριανή, προικοδοτήθηκε στη Σύζυγό του Κατίγκω Ν. Μάτσα το 1822 από τη Μητέρα της Ραμπελιώ Ν. Μάτσα, γένος Νικολάου Ιωάν. Δελαγραμμάτη, καθώς και άλλα υποστατικά. Γόνοι του σιόρ Μιχελή Κρίσπη και της Κατίγκως Μάτσα-Δελαγραμμάτη είναι οι οικογένειες: Γιάννη Βασ. Γράβαρη, Συμβούλου Επικρατείας, Φλωρίτσας Ψαλτάκη-Βλάχου, Νικολάου και Μιχαήλ Κρίσπη, Ρένας Κρίσπη-Λάζαρη (σημερινή ιδιοκτήτρια), Γιάννη Μαρινάκη, Ειρήνη Ρούσσου, η οικογένεια Τώλη Δημητρακόπουλου, αντιναυάρχου, Αγνής Δημητρακοπούλου-Βάγια, Γιάννη Βάγια, καθηγητή Εθν. Μετσόβιου Πολυτεχνείου, Βασίλη Κατσουρού, Ρενέ Ζάννου, Ολυμπιάδος Βενιέρη Αγγελοπούλου κ.α.

–1822. Σε έγγραφο των Παριανών στους Υδραίους στις 13 Απριλίου 1822 αναφέρεται ο Ιωάννης Κρίσπης από την Παροικιά.

–1822. Βιβλίο με τίτλο «Όψεις της ιστορίας του ελληνικού τεκτονισμού» (Άρης Κατωπόδης). Στο βιβλίο αυτό βρίσκουμε κατάλογο με τίτλο «Πίνακας τεκτονικών υπογραφών συμμετασχόντων στην ελληνική επανάσταση». Στον κατάλογο αυτόν εντοπίζουμε τους εξής Παριανούς:

1) Βαφιόπουλος Παναγιώτης. Πρώτος αντέπαρχος Πάρου – Αντιπάρου σύμφωνα με έγγραφο της 4/5/1822. Διετέλεσε και αστυνόμος Παροικίας.

2) Μάτζας Μαυρογένης Μάρκος. Ο σημαντικότερος Παριανός φιλικός μαζί με τον Παν. Δ. Δημητρακόπουλο. Διετέλεσε «παραστάτης βουλευτικού Πάρου» (1823) και δημογέροντας Παροικιάς (1827).

3) Χαμάρτος Δημήτριος. Δημόσιος νοτάριος Πάρου σύμφωνα με έγγραφο του 1827.

4) Κρίσπης Μιχαήλ. Επαναστάτησε στην Πάρο εναντίον της κυβέρνησης υπό τον Αυγουστίνο Καποδίστρια και Θεόδωρο Κολοκοτρώνη. Δολοφονήθηκε το 1832.

–1825. Σε αποδεικτικό έγγραφο στις 30 Δεκεμβρίου 1825 αναφέρεται ο δημογέροντας Μιχάλης Κρίσπης.

–1825. Το 1825 γεννιέται στην Πάρο ο διακεκριμένος καθηγητής ο Νικόλαος Ιωάννη Κρίσπης (Σαρακηνιώτης). Απεβίωσε το 1903. Σύζυγός του η Αικατερίνη ή Μαρουσώ Σπ. Μαύρου.  Τέκνα τους η Κατίγκω (1868) σύζ. Ιάκωβου Αβάζου, ο Παναγιώτης (1870-1923), η Βικτωρία (1871) η οποία παντρεύτηκε τον Γεώγιο Αλ. Δαμία και ο Γεώργιος (1872-1942?).

–1825. Το 1825 αναφέρεται ο Κρίσπης Μιχαήλ δημογέροντας Παροικιάς.

–1825. Το 1825 γεννιέται στην Παροικιά ο Περικλής Κρίσπης του Γεωργίου (1786-1841).

–1826. Το 1826 γεννιέται στην Πάρο ο Σταμάτης Γεωργίου (1786-1841) Κρίσπης.

–1826. Το 1826 γεννιέται στην Παροικιά ο Κωνσταντίνος Μιχαήλ (1785-1832) Κρίσπης κτηματίας, Δήμαρχος, Βουλευτής και πρόεδρος της Βουλής δύο φορές. Απεβίωσε το 1886. Αρρένες τέκνα του ο Μιχαήλ (1852-1924), Νικόλαος (1850-1923) και Φραγκίσκος (1856?-1919).

–1826. Δήμαρχος Παροικιάς και βουλευτής διετέλεσε ο Κωνσταντίνος Κρίσπης το 1826.

–1826. Τα 1826 ο Όθων Κρίσπης εξελέγη βουλευτής, όπως ο πατέρας του Φραγκίσκος το 1795.

–1826. Το 1826 γεννιέται στην Πάρο ο Περικλής Γεωργίου Κρίσπη.

–1826. Οι πληρεξούσιοι της Γ' Εθνοσυνέλευσης αναφέρονται στα πρακτικά της Επιδαύρου τον Απρίλιος 1826. Ο Μιχαήλ Κρίσπης συμμετείχε ως πληρεξούσιος (πιθανόν της Πάρου) στη Γ΄ Εθνοσυνέλευση στην Επίδαυρο.

–1826. Στις 21 Μαΐου 1826 γεννιέται στην Παροικιά ο γιός του σιορ Μιχελή Κρίσπη που δολοφονήθηκε από πολιτικούς αντιπάλους του το 1832 και Κατίγκως Μάτσα, Κωνσταντίνος Μιχ. Κρίσπης. Εξέχουσα προσωπικότητα της Πάρου, διατελέσαντα δήμαρχο της Παροικιάς, επανειλημμένως βουλευτή και πρόεδρο της Ελληνικής Βουλής. Απεβίωσε το 1885.

–1827. Απόφαση των προκρίτων της Παροικιάς για την ενοικίαση του μετοχίου Ευαγγελίστριας για να στεγάσει την «Κοινη Σχολή» τους «Εν Παροικία της Πάρου τη 26 Φεβρουαρίου 1827. Οι πατριώτες και προκριτοδημογέροντες της Χώρας Παροικίας. Ελευθέριος Χαμάρτος, Μ. Μάτσας Μαυρογένης, Γεώργιος Βιτζαράς, Ιωάννης Κρίσπης, Τζώρτζης Χαμάρτος, Μιχαήλ Κρίσπης, Λεονάρδος Κονδύλλης, Γεώργιος Κυπριανός και Ζέπος Κυπριανός.

–1827. Σε έγγραφο της 15 Απριλίου 1827 της Παροικιάς Πάρου μαρτυρείται η Κατήγκο Μιχ. Κρίσπη και ο Ιωάννης Κρίσπης.

–1827. Στις 24 Νοεμβρίου 1827. Δημογέροντας της Παροικιάς Ιωάννης Κρίσπης. Ο Ιωάννης Κρίσπης. Η πρώτη του γυναίκα λεγόταν Καλλίτζα Μαύρου όπου είχαν κάνει τον σιορ Μιχέλη ο οποίος είναι ενταφιασμένος μπροστά στην Εκατονταπυλιανή, τον Σπύρο, τον Φραγκίσκο, η δεύτερη σύζυγός του λεγόταν Ελένη Κονδύλη όπου έκανε τον Κωνσταντίνος Κρίσπη ή τενεκέ γιατί δεν είχε μεγάλη περιουσία, τον Νικολάκη Κρίσπη ή Σαρακινιώτη, που είχε το σπίτι κάτω από το κόκκινο σπίτι στο Σαρακίνικο. Ο Νικολάκης Κρίσπης ήταν πολύ μορφωμένος και υπήρξε ιδιοκτήτης ή διευθυντής των Ορυχείων της Αντιπάρου.

–1828. Παρουσιασθέντες εις την δημόσιον ταύτην νοταρίαν οι υπογεγραμμένοι ο τε ευγενέστατος κύριος Ελευθέριος Χαμάρτος και η Αγγετέτα πρώτη σύζυγος του αποθανόντος Ιωάννη Πέτρου Μπαρμπαρή ως επίτροπος των παιδίων της, παρέστησεν έμπροσθεν των υπογεγραμμένων μαρτύρων, ότι συμφωνήσαντες εν τω μεταξύ οικειοθελώς και με γνώμην απαραβίαστον κάμνουσι την παρούσαν ανταλλαγήν ως ακολούθως:

Αον: Η κυρία Αγγελέτα δίδει αναποσπάστως προς τον κύριον Χαμάρτο την τοποθεσίαν όλην του Αλωνιού τοιχογυρισμένην οπού είχεν ηγοράσμένην προ χρόνων ο άνδρας της Γιάννης παρά του κ. Αλεξανδράκη Δημ. Καμπάνη εις τοποθεσίαν Σαρακήνικον έως εις τα Παλιά Θεμέλια με το αλώνι, κατοικιές, φούρνον, προστιγάδια και οσπιτάκια καθώς ευρίσκονται εις την αυτήν τοποθεσίαν την σήμερον πλησίον ο ίδιος Χαμάρτος εκ πλαγίου και άνωθεν.

Βον: Ο κύριος Χαμάρτος δίδει προς αυτήν ανταλλακτικών εν χωράφι, έχει ηγορασμένον παρά του ποτέ Ιωάννου Οικοκυράς εις τοποθεσίαν Βουνόν, πλησίον η ιδία Αγγελέτα και ο ίδιος Χαμάρτος, η μέν ανωθεν, ο δεν κάτωθεν.

Ομοίως δίδει προς αυτήν εις χείρας και μετρητά γρόσια πενήντα, ν(ούμερο) 50: θέλοντες αμφότεροι να μένη η ανταλλαγή αυτή αδιάσπαστος και στερεά διά παντός. Όθεν από την σήμερον οι μέν κατοικιές φούρνος, ασπίτια, προστιγάδια και όλη η τοποθεσία με το αλώνι έως τα Παλιά Θεμέλια, μένουσιν εις την δεσποτείαν και κυριότητα αναπόσπαστον του κυρίου Ελευθερίου Χαμάρτου να τα κάμη ως βούλεται αυτός και οι κληρονόμοι του ανενόχλητα και ελεύθερο πάσης καταζητήσεως ή δικαιώματος άλλου τινός, το δε χωράφιον παραμοίως ομού και τα πενήντα γρόσια εις εξουσίαν και κυριότητα της Αγγελέτας να τα μεταχειρισθή όπως αυτή βούλεται. Εις ένδειξιν δε της οικειοθελούς ταύτης συμφωνητικής των ανταλλαγής εγένοντο δύο παρόμοια νοταριακά αποδεικτικά γράμματα επιβεβειωμένα παρά των μερών αμφότερων, επικυρωμένα δε και τη υπογραφή των κυρίων δημογερόντων και άλλων αξιοπίστων μαρτύρων των οποίων αντίγραφον κατεχωρήθη εις τον Κώδικα της Νοταρίας υπ’αριθ. 517 και έλαβε το κάθε μέρος έν εξ αυτών δι’ ασφάλειαν.

Εν Παροικία της Πάρου τη 30 Ιουλίου 1828.

Βικέντιος Μαυρομμάτης υπογράφω εις όνομα της άνωθεν Αγγελέτας ότι βεβαιοί το παρόν και ούτος κ’άγω μαρτυρώ.

Λεονάρδος Κονδύλλης δημογέρων μάρτυς.

Ιωάννης Κρίσπης και δημογέρων επιβεβαιώ

Ελευθέριος Χαμάρτος βεβαιώ

Εφραιμ ιερεύς … μάρτυς

Γεώργιος Κυπριανός μάρτυς

Ο δημόσιος νοτάριος της πόλεως ΝΟΤΑΡΙΑΣ ΠΑΡΟΙΚΙΑΣ ΠΑΡΟΥ Δημήτριος Χαμάρτος υποβεβαιώ.

–1829: 9βρίου 27. Μαθητευόμενοι εις την Αλληλοδιδακτικήν Σχολήν της πόλεως Παροικιάς

Κρίσπης Νικόλαος ετών 5.

–1829. Σε πληρεξούσιο του 1829 αναφέρεται ο Μιχαήλ Κρίσπης.

–1829. Στις 31 Μαρτίου 1829 αναφέρεται γενάρχης του σημερινού κλάδου των Κρίσπη, Ιωάννης, ως ο γεροντότερος από τα μέλη της Δημογεροντίας.

–1830. Εν Παροικία 18 Φεβρ. 1830. Οι πρόκριτοι της Πάρου, Μιχαήλ Κρίσπης. –Εν Παροικία 18 Φεβρ. 1830. Οι πρόκριτοι της Πάρου, Σπυρίδων Κρίσπης.

–1830. Εν Παροικία 18 Φεβρ. 1830. Οι πρόκριτοι της Πάρου Παρευρεθείς λέγω τα αυτά ως και οι πρόκριτοι περί τε της χρηστοήθειας και φιλομαθείας του νέου Φραγκούσκου Κρίσπη Μαύρος.

–1831. Στην Πάρο δημιουργούνται δύο στρατόπεδα: των Καποδιστριακών (Βιτσαράς, Χαμάρτος κ.α.) και των αντικαποδιστριακών (Κ. Κονδύλης, Λεον. Κονδύλης, Μιχ. Κρίσπης, Ν. Μαλατέστας κ.α.). Με παρακίνηση των Υδραίων επαναστατούν τα νησιά κατά του Καποδίστρια το 1831 και αντικαθιστούν τις τοπικές διοικήσεις ή τις κοινοτικές αρχές.

–1831. Στις 21 Οκτωβρίου 1831, σωτήρια επιστολή των κατοίκων της Πάρου προς τον επίτροπο Αιγαίου Πελάγους, για τα δεινά των κρητών νέοαποίκων εναντίων των ντόπιων. Υπογράφει… ο Μιχαήλ Κρίσπης.

–1832. Στις 3 Σεπτεμβρίου 1832 ο Μιχαήλ Κρίσπης του Ιωάννη (γενάρχης των Κρίσπη) δολοφονείται μέσα στο ναό της Εκατονταπυλιανής ή κατά ζώσα παράδοση μπροστά στο ναό των Τριών Ιεραρχών, κοντά στο πατρικό του σπίτι στην Παροικιά από τους πολιτικούς του αντιπάλους. Σύζυγος του σιόρ Μιχέλη, όπως αποκαλούνταν υπήρξε η Κατίγκω Μάτσα. Μοναδικό τους παιδί ο Κωνσταντίνος Μ. Κρίσπης.

–1833. Σε κατάλογο της εν Παροίκια Ελληνοδιδακτικής Σχολής μαθητευόντων παιδιών στις 28 Απριλίου 1833 αναφέρεται ο Ν. Κρίσπης, ο Κ.Μ. Κρίσπης και ο Κ. Ι. Κρίσπης. 

–1837. Σε έγγραφο του 1837 του σχολείου Πάρου, υπάρχει εγγεγραμμένος ο μαθητής Κωνσταντίνος Μ. Κρίσπης. Ο Κρίσπης Ι. Νικόλαος αλλά και ο Κρίσπης Ι. Κωνσταντίνος.

–1841. Το 1841 πεθαίνει στην Παροικιά της Πάρου ο αγωνιστής του 21’ Γεώργιος Ιωάννη Κρίσπης.

–1844. Στον εκλογικό κατάλογο του Δήμου Μάρπησσας το 1844 είναι εγγεγραμμένος ο 40χρονος κτηματίας Κρίσπης Σπυρίδων.

–1845. Το 1845 γεννιέται στην Πάρο ο μετέπειτα γραμματέας εφορίας Πέτρος Κρίσπης του Κωνσταντίνου (1817?-1911). Απεβίωσε το 1915?.

–1847. Το 1847 γεννιέται στην Πάρο ο μετέπειτα ιατρός στην Κωνσταντινούπολη Μιχαήλ Κρίσπης του Σπυρίδων (1795-?). Απεβίωσε το 1904. Απέκτησε τον Σπυρίδων Κρίσπη (1875-?)

–1847. Στον εκλογικό κατάλογο Παροικιάς (συμπεριλαμβάνεται και η Αντίπαρος) είναι εγγεγραμμένος ο 26χρονος υπάλληλος Αντώνιος Κρίσπης, ο 25χρονος κτηματίας Κωνσταντίνος Μ. Κρίσπης, ο 25χρονος υπάλληλος Νικόλαος Ι. Κρίσπης και ο 48χρονος κτηματίας Σπυρίδων Κρίσπης.

–1849. Σε προικοσύμφωνο ο Κων. Κρίσπης και Ναταλίας Ν. Μπαρότση, Νάξος, 1 Ιουλίου 1849 εν λιβαδιον (χωραφιον) κειμενον εις την θεσιν Αμπέλα, συνορευόμενον με αμπελον της Λουίζας Φραγκοπούλου.

–1849. Νικόλαος Κ. Κρίσπης. Νομικός και πολιτικός. Γεννήθηκε στην Πάρο το 1849.

–1849. Στις 1 Ιουλίου 1849 ο Κωνσταντίνος Κρίσπης του σιόρ Μιχελή φέρεται παντρεμένος με την Ναταλία Ν. Μπαρότση από τη Νάξο, με την οποία απέκτησαν πέντε παιδιά: τον Μιχάλη, τον Νικόλαο, τον Φραγκίσκο, την Αικατερίνη (σύζ. Παν. Ν. Δημητρακοπούλου) και την Ερατώ (σύζ. Μιχ. Κωττάκη).

–1850. Ο Νικόλαος Κ. Κρίσπης ήταν πατέρας του Μιχαλάκη Κρίσπη, γεννήθηκε στην Παροικιά το 1850. Απεβίωσε το 1923. Ο τάφος του είναι στο οικογενειακό κοιμητήριο των Κρίσπη στα Λιβάδια Παροικιάς.

–1850. Το 1850 γεννιέται στην Πάρο ο Αλέξανδρος Κρίσπης του Σπυρίδων (1795-?). Πεθαίνει μόλις στα 45 του το 1895. Απέκτησε  τον Γεώργιο (1893) και τον Ιωάννη Α. Κρίσπη (1895-1971).

–1852. Το 1852 γεννήθηκε στην Παροικιά ο φιλόλογος, αρχαιολόγος, ποιητής, συνεργάτη σε ανασκαφές της Πάρου διαπρεπών αρχαιολόγων (RUBENSOHN, GAERTRINGEN κ.α.), συγγραφέας και μεταφραστής ο Μιχαήλ (Μιχελάκης) Κρίσπης του Κωνσταντίνου (1826-1886). Απεβίωσε το 1924.

–1854. Γεννιέται στην Παροικιά ο βουλευτής Νικόλαος Κρίσπης του Κωνσταντίνου (1826-1886). Η πρώτη του σύζυγος ήταν η Κατίνα Μάνου και η 2^η η Ειρηνούλα Μ. Δελαγραμμάτη. Απέκτησε τους αρρένες Κωνσταντίνο Ν. Κρίσπη (1895-1989) και Μιχαήλ Ν. Κρίσπη (1896-1981) και την Ναταλία. Απεβίωσε το 1923.

–1856. Το 1856 γεννιέται στην Παροικιά ο ιατρός Φραγκίσκος Κωνσταντίνου (1826-1886) Κρίσπης. Απεβίωσε το 1914.

–1859. Στις 15 Οκτωβρίου 1859 μνημονεύεται σε συμβολαιογραφική πράξη [Επιτροπικό] στην Σύρο ο κάτοικος Πάρου Αντώνιος Κρίσπης κτηματίας και ο Σταματέλος Ζ. Καμπάνης κτηματίας, διορίζουν πλοίαρχο στο πλοίο τους Εκατονταπυλιανή.

–1859. Στις 27 Νοεμβρίου 1859 σε συμβολαιογραφική πράξη [πληρεξούσιο] στην Σύρου αναφέρεται ότι ο κάτοικος Πάρου Κρίσπης Κωνσταντίνος του Ιωάννη, κτηματίας.

–1859. Στις 12 Δεκεμβρίου 1859 σε συμβολαιογραφική πράξη [Πωλητήριο] στην Σύρου αναφέρεται ότι ο κάτοικος Πάρου Νικόλαος Ιωάννη Κρίσπης κτηματίας να πωλεί ήμιση πλοίο στον Μήλα Ιωάννη ναυτικό κάτοικο Πάρου.

–1860. Στις 20/1/1860 διορίζεται ειδικός αστυνόμος Δ. Πάρου ο Κων. Ι. Κρίσπης.

–1860. Στις 8 Νοεμβρίου 1860 σε συμβολαιογραφική πράξη [Πληρεξούσιο] στην Σύρου αναφέρεται ο κάτοικος Πάρου Σπύρος Ι. Κρίσπης κτηματίας ως πληρεξούσιος του Γιάγκου Δελαγραμμάτη της συζύγου του ιδίου Σ.Ι. Κρίσπη.

–1863. Το 1863 γεννιέται στην Πάρο ο δικηγόρος Φραγκίσκος Κωνσταντίνου (1817-1911) Κρίσπης. Απεβίωσε το 1927. Τέκνο του ο Κωνσταντίνος Φρ. Κρίσπης (1904-1976).

–1864. Ανταλλαγή ακινήτου. Πάρος, 23 Αυγούστου 1864. Ενώπιον του συμβολαιογράφου Πάρου Βασιλείου Καμπάνη, ο οποίος και συνέταξε το έγγραφο, και ενώπιον των δημοτών Πάρου Νικολάου Ι. Κρίσπη, καθηγητού, και της συζύγου του Μαρουσώς γένους Μαύρου, και του Γεωργίου Αθαν. Μαύρου ως συμβαλλομένων, ανταλλάσσουν τα ακίνητα: Το ζεύγος Κρίσπη το αρχοντικό που ήταν προικώο της συζ΄θγου του Μαρουσώς Μαύρου, και τη συνεχόμενη δεύτερη οικία που είχε περιέλθει από κληρονομιά της κόρης τους Αικατερίνης, στην οποία οι γονείς της παρίστανται ήδη ως νόμιμοι και φυσικοί επίτροποι αυτής από το 1862 όταν είχε υιοθετηθή από την προμήτορά της Γαρουφαλλιά Δ. Δελαγραμμάτη, και μετά τον θάνατό της είχε περιέλθει στην κυριότητα της θυγατέρας του συζύγους Κρίσπη…. Του ενοποιημένου μεγαλοπρεπούς αρχοντικού, δηλαδή δίπλα στην εκκλησία του Αγίου Νικολάου, λοντά στην οδό της Ελεούσης. Συνορεύει δε με τα σπίτια των: Φραγκίσκο Αλέξ. Καμπάνη, του Παναγιώτη Πάσσου, της Γιακουμίνας Πανταζή Κορωναίου και με δημόσιους δρόμους… Το ανωτέρο ακίνητο το παραχωρούν εις ανταλλαγήν προς τον Γεώργιον Αθαν. Μαύρον…, ο οποίος ομολόγισε ότι δίδει αντί της ρηθείσης οικίας ανταλλακτικώς τα κτήματα που βρίσκονται στις τοποθεσίες Βορεινά Λιβάδια, καθώς και ένα οικόπεδο μέσα στην πόλη της Παροικιάς στην θέση Μεγάλη Βρύση ή Ποταμός, προς εξίσωσιν…

Ως μάρτυρες υπέγραψαν οι συμβαλλόμενοι Νικόλαος Ι. Κρίσπης, η σύζυγός του Μαρουσώ Μαύρου και ανιψιός του Φιλικού Αλεξάνδρου Μαύρου. Ως συνορεύοντες με τα ακίνητα, που ανήκουν πλεόν στο ζεύγος Κρίσπη, αναφέρονται οι: Παναγιώτης Κομνηνός, Κωνσταντίνος Μιχ. Κρίσπης, Κωνσταντίνος Μάρκου Δαμίας, Ιωάννης Δουλφής, Εμμανουήλ Μαρούκας, κληρονόμοι Σπύρου Κοντόσταυλου, Σπύρος Κρίσπης, Βιολέττα Μπιζά και Ιωάννης Ασπρόπουλος.

–1868. Γενιέται η Κατίγκω Κρίσπη του Νικολάου (Σαρακηνιώτη) και της Μαρουσώς. Σύζυγός της ο Ιάκωβος Αβάζος.

–1870. Το 1870 γεννιέται στην Πάρο ο συμβολαιογράφος Παναγιώτης Κρίσπης του Νικολάου (1825-1903) και της Μαρουσώς. Απεβίωσε το 1923. Σύζυγός του η Ιφιγένεια Δελαγραμμάτη και τέκνο τους η Μαρία σύζ. Αθανασίου Παπαβασιλείου.

–1870. Το 1870 γεννιέται στην Πάρο ο Ζαννής Αντωνίου (1818-1880) Κρίσπης πέθανε το 1887 μόλις 17 ετών.

–1870. Το 1870 γεννιέται στην Πάρο η Ειρήνη Ν. Κρίσπη. Απεβίωσε το 1970. Ο τάφος της είναι στο οικογενειακό κοιμητήριο των Κρίσπη στα Λιβάδια Παροικιάς.

–1871. Γεννιέται η Βικτωρία Κρίσπη του Νικολάου (παρωνύμιο Σαρακηνιώτη) και της Μαρουσώς Μαύρου. Σύζυγός της ο Γεώργιος Αλ. Δαμίας. Απεβίωσε δυο χρονια μετα τον γάμο της. Τέκνο τους η Μαρία.

–1872. Το 1872 γεννιέται στην Πάρο ο δικηγόρος Γεώργιος Κρίσπης του Νικολαου (1825-1903) και της Μαρουσώς.

–1875. Το 1875 γεννιέται ο Σπύρος Μιχαήλ (1847-1904) Κρίσπης. Απεβίωσε το 1942?.

–1875. Το 1875 γεννιέται στην Πάρο ο τηλεγραφητής Ξενοφών Αντωνίου (1818-1880) Κρίσπης. Απεβίωσε το 1958.

–1885. Ο Κωνσταντίνος Μιχ. Κρίσπης, εκλέχθηκε πολλές φορές ως βουλευτής της Επαρχίας όπως και Δήμαρχος Πάρου. Πέθανε στην Πάρο τον Απρίλιο του 1885.

–1886. Στις 25 Απριλίου 1886 πεθαίνει στην Παροικιά ο γιός του σιορ Μιχελή Κρίσπη και Κατίγκως Μάτσα, Κωνσταντίνος Μ. Κρίσπης. Είχε διατελέσει δήμαρχος Παροικιάς και επανειλημμένα βουλευτής της Επαρχίας Παροναξίας καθώς και πρόεδρος της Ελληνικής Βουλής (βουλευτικές περίοδοι: 1859, 1868, 1869, 1873, 1874, 1879).

–1888. Το 1888 πεθαίνει η Ερατώ Ι. Μπάου – Κρίσπη και ενταφιάζεται στον οικογενειακό κοιμητήριο των Κρίσπη στα λιβάδια Παροικιάς (Ι. Ναός Αγίου Γεωργίου).

–1893. Γεννιέται το 1893 ο Γεώργιος Κρίσπης του Αλέξανδρου.

–1895. Γεννιέται το 1895 στην Παροικιά ο Δημοτικό Υπάλληλος Αθηνών, Ιωάννης Κρίσπης του Αλέξανδρου (1850-1895). Απέκτησε δύο αγόρια, τον Αλέξανδρο Ι. Κρίσπη (1924-1944) και τον  Κωνσταντίνο Ι. Κρίσπη (1926-1976). Απεβίωσε το 1971.

–1895. Το 1895 πεθαίνει στην Πάρο στα 45 του ο Αλέξανδρος Σπυρίδων Κρίσπη.

–1895. Το 1895 γεννιέται στην Παροικιά ο τραπεζικός Κωνσταντίνος Κρίσπης του Νικολάου (1854-1989). Σύζυγός του η Βασιλική Κανελλοπούλου. Απεβίωσε το 1989. Ο τάφος του είναι στο ιδιωτικό κοιμητήριο των Κρίσποι, στα Λιβάδια Παροικιάς.

–1895. Το 1895 γεννιέται στην Παροικιά ο δημοτικός υπάλληλος Αθήνας Ιωάννης Αλέξανδρου Κρίσπης. Σύζυγός του η Αναστασία Καραγιάμογλου και τέκνα τους ο Αλέξανδρος (1924) και ο Κώστας (1926).

–1895. Το 1895 πεθαίνει μόλις στα 17 του στην Πάρο ο Ζαννής Αντωνίου Κρίσπης.

–1896. Πρόεδρος της Κοινότητας Παροικιάς ο Μιχάλης Κρίσπης το 1896.

–1896. Το 1896 γεννιέται στην Παροικιά ο μηχανικός ηλεκτρολόγος, πρόεδρος Παροικιάς  Μιχαήλ Νικολάου Κρίσπης (1896-1981). Σύζυγός του η Μαίρη Ολυμπίου.  Απέκτησε δύο άρρενες, τον Νικόλαο Μ. Κρίσπη (1932-2012) και τον Κωνσταντίνο Μ. Κρίσπη (1938-). Ο τάφος του είναι στο οικογενειακό κοιμητήριο των Κρίσπη στα Λιβάδια Παροικιάς.

–1903. Το 1903 πεθαίνει ο διακεκριμένος καθηγητής ο Νικόλαος Ιωάννη Κρίσπης (Σαρακηνιώτης).

–1903. O αμερικανικωτατος των Ελλήνων Νικόλαος Ιωάννη Κρίσπης αν και γεννήθηκε στην Πάρο τον Οκτώβριο του 1825 ήταν αμερικάνος εκ του γένους των yankey οι οποίοι είναι το κόσμημα και το θαύμα των βοριοαμερικανων. αδερφός του ο Φραγκίσκος Μαύρος Κρίσπης. κατόρθωσε να εισαχθεί στην σχολή ευελπιδων όπου και αποφοίτησε ως δαφνοφόρος. Με πρόταση της κυβέρνησης μετέβη στην Αγγλία να σπουδάσει την πυροβολική του ναυτικού αλλά εκείνος προτίμησε να υπηρετήσει στο σώμα του μηχανικού της Ελλάδος στη Σύρο και την Πελοπόννησο. σύντομα άφησε τον στρατό και επιδόθηκε στο παιδαγωγικό στάδιο. Ανέλαβε την διεύθυνση της περιβόητης τότε λυκείου του Ιωάννη Βαλέττα. Μετά από μερικά χρόνια ανέλαβε την διεύθυνση του λυκείου Σουρμελή στην Αθήνα. Μετά με την παρακίνηση της κυβέρνησης ανέλαβε γυμνασιάρχης στη Σύρο και στην συνέχεια της Χαλκίδας αλλά και τη διεύθυνση της Ριζαρειου σχολής. στην συνέχεια είναι αυτός που συστήνει ελληνοβελγικη εταιρία και επαναλειτουργεί τα αρχαία λατομεία μαρμάρου στο Μαραθι. Πέθανε στην Πάρο τον Ιούλιο του 1903 και ενταφιάστηκε στην έπαυλή του, στην περιοχή Σαρακίνικο.

–1903. Ο Όθων Φρ. Μαύρος ή Κωνσταντίνος Φρ. Κρίσπης ήταν αντισυνταγματάρχης του Πεζικού μοναχογιός του πρώτου Νομάρχη της πρωτευούσης Αττικής του Βασιλείου Φρ. Κρίσπη του μετέπειτα Β. Επιτρόπου παρά τη Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος. Πέθανε άγαμος στην Αθήνα το 1903. Ο πατέρας του Όθων είχε υιοθετηθεί από την οικογένεια Μαύρου.

–1903. Σε δημοσίευμα στην εφημερίδα «ΑΙΓΑΙΟΝ» στις 5 Ιουλίου 1903: «αφίκετο όπως παραθερίση ενταύθα, η ερίτ. Κυρία Ερατώ Κοτάκη, σύζυγος του διακεκριμένην μεταξύ των συναδέλφων του κατέχοντος θέσθν δικηγόρου εν Αθήνιας κ. Κοτάκη, και αδελφή του λαοφιλούς βουλευτού της Επαρχίας μας κ. Ν. Κρίσπη, μετά της δεσποινίδος Ελένης Δημητρακοπούλου, ανεψιάς της.

–1903. Τον Δεκέμβριο 1903 «διατρίβει επ’ αδεία ο κάλλιστος φίλος συμπολίτης, ειρηνοδίκης κ. Παναγιώτης Ν. Κρίσπης» (εφ. Αιγαίο 15 Δεκ. 1903).

–1904. Γεννιέται στην Παροικιά το 1904 ο μηχανικός ηλεκτρολόγος Κωνσταντίνος Κρίσπης του Φραγκίσκου (1867-1927). Απέκτησε δύο αγόρια τον Φραγκίσκο Κ. Κρίσπη (1934-) και τον Ιωάννη Κ. Κρίσπη (1940-). Απεβίωσε το 1976.

–1904. O Μιχ. Σπύρου Κρίσπης, γιος του κτηματία Σπύρου Κρίσπη εγκαταστάθηκε στην Κωνσταντινούπολη ως ιατρός. Πέθανε στην Κωνσταντινούπολη το 1904.

–1904. Το 1904 ετελέσθησαν οι γάμοι του Δημητρίου Μ. Πρωτοδίκου, κτηματία, και της Σοφίας Α. Νικηφόρου. Τους νυφικούς στεφάνους αντήλαξαν ο ιατρός Βιάζης και η Ειρήνη Ν. Κρίσπη (Αιγαίων φ. 130, 10 Απρ. 1904).

–1905. Γεννιέται στην Παροικιά η Βασιλική Κρίσπη. Απεβίωσε το 2002. Ο τάφος της είναι στο οικογενειακό κοιμητήριο των Κρίσποι, στα Λιβάδια Παροικιάς.

–1907. Το 1907 η Φλώρα Ν. Κρίσπη θα παντρευτεί τον λοχαγό και καθηγητή της Σχολής Ευελπίδων, συγγραφέα και εθνικό ήρωα των Βαλκανικών Πολέμων Γεώργιο Βας. Γράβαρη. Ο ανταποκριτής της εφημερίδας Αιγαίον (φ243, 29 Ιαν. 1907) γράφει: «Η περικαλλής κόρη της Πάρου, η θυγάτηρ του βουλευτού μας κ. Νικολάου Κρίσπη, Φλώρα, αντήλλαξε δακτύλιον αρραβώνα μετά του εγκρίτου αξιωματικού του Μηχανικού και καθηγητή της Στρατιωτικής Σχολής των Ευελπίδων κ. Γεώργιο Β. Γράβαρη υπό την ανυπόκριτον χαράν φίλων και συγγενών». Ο γάμος τους έγινε στις 19 Οκτωβρίου 1907, όταν ακόμα δεν είχαν συμπληρωθεί 40 μέρες από τον θάνατο της γιαγιάς της νύφης Ναταλίας Κων. Κρίσπη (24 Σεπτεμβρίου 1907), συζύγου του βουλευτού και κτηματία Κωνσταντίνου Κρίσπη (1826-1886). 
–1907. Τον Σεπτέμβριο του 1907 «η διά πλείστων χαρισμάτων πεπροικισμένη κόρη Κατίνα Μιχ. Δελαγραμμάτη γυναικαδέλφη του βουλευτού κ. Νικ. Κρίσπη, εμνηστεύσατο, υπό την ανυπόκριτον χαράν φίλων και συγγενών, τον αξιόλογον νέον κ. Παναγ. Ζησιμόπουλον, τελωνειακόν υπάλληλον, γόνον της γνωστής εν Μεθώνη πολιτευομένης οικογενείας των Ζησιμοπούλων».

–1910. Το 1910 γεννιέται στην Πάρο η Μαίρη Μ. Κρίσπη. Απεβίωσε το 1994. Ο τάφος της είναι στο οικογενειακό κοιμητήριο των Κρίσπη στα Λιβάδια Παροικιάς.

–1911. Ο Κωνσταντίνος Ιωάννη Κρίσπης πέθανε στην Πάρο το 1911. Διατέλεσε γραμματέας του Κεντρικού Λιμεναρχείου Σύρου, Διευθυντής της Αστυνομίας Πάρου και δημογραμματέας.

–1911. Νικόλαος Κ. Κρίσπης. Νομικός και πολιτικός το 1911. Επί 25 συναπτά έτη εκλεγόταν βουλευτής της Επαρχίας Πάρου.

–1911. Φραγκίσκος Κων. Κρίσπης, Πταισματοδίκης το 1911 στην Θήβα, διδάκτωρ του δικαίου και έφεδρος υπολοχαγός του Πυροβολικού, διακριθείς στη μάχη του Δομοκού.

–1915. Το 1915 πεθαίνει ο γραμματέας εφορίας Πέτρος Κωνσταντίνου Κρίσπης.

–1919. Το 1919 πεθαίνει ο ιατρός Φραγκίσκος Κωνσταντίνου Κρίσπης.

–1923. Ο Νικόλαος Κ. Κρίσπης ήταν πατέρας του Μιχαλάκη Κρίσπη, πέθανε στην Παροικιά στις 13 Μαΐου 1923. Επί αρκετά έτη εξελέγετο βουλευτής (εκλ. Περίοδοι: 1885, 1887, 1899, 1902, 1906, 1912).

–1923. Το 1923 πεθαίνει ο συμβολαιογράφος Παναγιώτης Νικολαου Κρίσπης.

–1924. Το 1924 πεθαίνει ο φιλόλογος, αρχαιολόγος, ποιητής, συνεργάτη σε ανασκαφές της Πάρου διαπρεπών αρχαιολόγων (RUBENSOHN, GAERTRINGEN κ.α.), συγγραφέας και μεταφραστής ο Μιχαήλ (Μιχελάκης) Κ. Κρίσπης.

–1924. Το 1924 γεννιέται ο μηχανικός Αλέξανδρος Κρίσπης του Ιωάννη (1895-1971) και της Αναστασίας. Απεβίωσε σε ηλικία 20 ετών το 1944.

–1924. Το 1924 πεθαίνει σε ηλικία 20 ετών ο μηχανικός Αλέξανδρος Ιωάννη Κρίσπης.

–1926. Το 1926 γεννιέται ο δημόσιος υπάλληλος Κωνσταντίνος Κρίσπης του Ιωάννη (1895-1971) και της Αναστασίας. Απεβίωσε το 1976. Σύζυγός του η Βαλασία Δουβαρτζόγλου και τέκνα τους η Αναστασία σύζ. Σταύρου Μπίρη,και την Αλεξάνδρα συζ. Χρήστου Χατζάκου.

–1927. Το 1927 πεθαίνει ο δικηγόρος Φραγκίσκος Κωνσταντίνου Κρίσπης.

–1932. Το 1932 γεννιέται στην Παροικιά ο κτηματίας Νικόλαος Κρίσπης του Μιχαήλ: (1896-1981). Σύζυγοι του η Χρυσηίς Ναυπλιώτη και Ηρώ Ν. Αιγινίτη. Απεβίωσε το 2011. Απέκτησε τον Μιχαήλ Ν. Κρίσπη (1973).

–1934. Γεννιέται στην Παροικιά το 1934 ο μηχανικός ηλεκτρολόγος Φραγκίσκος Κρίσπης του Κωνσταντίνου (1904-1976).

–1935. Το 1935 γεννιέται στην Πάρο η Ηρώ Ν. Κρίσπη. Απεβίωσε το 2006. Ο τάφος της είναι στο οικογενειακό κοιμητήριο των Κρίσπη στα Λιβάδια Παροικιάς.

–1936. Στην Α’ Παγκυκλαδική Έκθεση Σύρου αγροτικών, πτηνοτροφικών και βιομηχανικών προϊόντων στις 16-23 Αυγούστου 1936 αναφέρεται το μέλος της Ένωσης Αγροτικών Συνεταιρισμών Πάρου Μιχάλης Κρίσπης.

–1938. Το 1938 γεννιέται στην Παροικιά ο μηχανικός Κωνσταντίνος Μιχαήλ (1896-1981) Κρίσπης. Απέκτησε το 1965 τον Μιχαήλ Κ. Κρίσπη.

–1940. Γεννιέται το 1940 ο μηχανικός ηλεκτρολόγος Ιωάννης Κρίσπης του Κωνσταντίνου (1904-1976). Το 1964 απέκτησε τον Κωνστντίνο Ι. Κρίσπη.

–1942. Το 1942 πεθαίνει ο δικηγόρος Γεώργιος Νικολάου Κρίσπης.

–1953. Στο εκλογικό κατάλογο Παροικιάς του 1953 είναι εγγεγραμμένη η Κρίσπη Μαρουσώ του Κωνσταντίνου.

–1958. Το 1958 πεθαίνει ο τηλεγραφητής Ξενοφών Αντωνίου Κρίσπης.

–1965. Το 1965 γεννιέται ο Μιχαήλ Κωνσταντίνου Κρίσπης.

–1971. Το 1971 πεθαίνει ο δημοτικός υπάλληλος Αθήνας Ιωάννης Αλέξανδρου Κρίσπης.

–1973. Το 1973 γεννιέται στην Παροικιά ο κτηματίας Μιχαήλ Νικολάου Κρίσπης

–1976. Το 1976 πεθαίνει σε ηλικία 50 ετών ο δημόσιος υπάλληλος Κωνσταντίνος Ιωάννη Κρίσπης..

–1981. Το 1981 πεθαίνει ο μηχανικός ηλεκτρολόγος, πρόεδρος Παροικιάς  Μιχαήλ Νικολάου Κρίσπης.

–1989. Το 1989 πεθαίνει σε ηλικία 94 ετών ο Κωνσταντίνος Νικ. Κρίσπης.

–2012. Ο Ξενοφών Ιω. Κρίσπης από την Παροικιά, υπηρετεί στην Αθήνα ως Τηλεγραφικός βοηθός. Το 2012 πεθαίνει στην Παροικιά ο κτηματίας Νικόλαος Μιχαήλ Κρίσπης. Ενταφιάζεται στο οικογενειακό κοιμητήριο στα Λιβάδια Παροικιάς.

–1959. 5 Απριλίου 1959 ΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΩΝ ΚΟΙΝΟΤΙΚΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ ΠΑΡΟΙΚΙΑ: Εγγεγραμμένοι 2.614 εψήφισαν 1.392, άκυρα και λευκά 3.

Ο Συνδυασμός κ. Ανδρέα Μαρινόπουλου έλαβεν 764 ο δε Συνδυασμός του κ. Μιχ. Κρίσπη 628.
Παραθέτομεν εν λεπτομερεία τους σταυρούς προτιμήσεως τους οποίους έλαβεν έκαστος.

1) Μαρινόπουλος Αθαν. Ανδρέας 626, Δενέγρης Στυλιανός 110, Μονδάνος Ανδ. Αντ. 105, Κατρής Ν. Αγαπητός 103, Βενιζέλος Π. Ραγκούσης 94, Μπάος Π. Αντ. 66, Μαύρης Γ. Αντ. 66, Καπούτσος Γ. Δημ. 60, Σιλβέστρος Π. Κωνστ. 55, Καλακώνας Μενέγου Σάββας 44, Μαλατέστας Μιχ. Κωνστ. 41 κλπ.

2) Κρίσπης Ν. Μιχαήλ 380, Φραγκούλης Νικολ. Ιωάννης 158, Σαρρής Μιχ. Νικόλαος 111, Τσαντάνης Φ. Παναγ. 82, Κυριαζάνος Ι. Μάρκος 66, Αργυρόπουλος Δημ. Ιωάννης 63, Μουρλάς Σπ. Γεώργιος 61, Φωκιανός Δημ. Βασίλειος 53, Κρητικός Γ. Παναγ. 49, Γκίκας Ι. Αναστ. 45, Σπανός Εμμαν. Αντ. 41 κλπ οι οποίοι παραλείπονται ελλείψει χώρου.

Σύμβουλοι εξελέγησαν οι 5 πρώτοι εκ του πρώτου Συν/σμού και οι 4 εκ του δευτέρου.

–1960. Σε ομαδική φωτογράφιση της ποδοσφαιρικής ομάδας της Πάρου  τον Αύγουστο του 1960 στην Παροικιά διακρίνεται ο ποδοσφεριστής Κρίσπης Νικόλαος.

–Κρίσπος: Βλέπε Κρίσπης.

 

–Κριτικίδης: Εκ του ουσιαστικού κριτής και του ρήματος κρίνω.

–1882. Στις 11 Ιουλίου 1882 ο 27χρονος σιδηρουργός από την Πάρο Ανδρέας Κριτικίδης, του Ιωάννη και της Αικατερίνης Ρουμπλάκου, κάτοικος Σύρου παντρεύεται στην Ερμούπολη την 19χρονη από την Κρήτη Μερσινιά Κουγιάμη, του Μιχαήλ και της Φωτεινής.

 

–Κρουσταλάκης: Εκ του ουσιαστικού κρύσταλλος, ο καθαρός πάγος αλλά και ως επίθετο ο κρύσταλλος λίθος. Μονοκλαδική οικογένεια με καταγωγή από το Ασήμι του Ν. Ηρακλείου Κρήτης.

–1998. Το 1998 Αστυνομικός Νάουσας Κρουσταλάκης …

 

–Κρυσταλάκης: Εκ του ουσιαστικού κρύσταλλος, ο καθαρός πάγος αλλά και ως επίθετο ο κρύσταλλος λίθος.

–1926. Το 1926 γεννιέται ο Κρυσταλάκης Αριστοτέλης του Νικολάου γεωργός κάτοικος Αντιπάρου.

–1949. Στον εκλογικό κατάλογο Αντιπάρου του 1949 είναι εγγεγραμμένος ο Κρυσταλάκης Αριστοτέλης του Νικολάου γεωργός κάτοικος Αντιπάρου.

–Κρυστάλλης ή Κρυστάλης: Εκ του ουσιαστικού κρύσταλλος, ο καθαρός πάγος αλλά και ως επίθετο ο κρύσταλλος λίθος. Παρωνυμιακή μονοκλαδική ίσως Βυζαντινή όμως δεν μπορούμε να αποκλείσουμε να είναι ιταλική μιας και στην Εμιλία Ρωμανία υπάρχει η πολύκλαδη οικογένεια Crystalli. Οικογένεια Λευκών. Σήμερα απαντάται στα Μάρμαρα.

–1852. Ίσως ο γενάρχης του Παριανού Κλάδου, Παντελής Κρυστάλλης 1852.   

–1875. Σε εκλογικό κατάλογο του Δήμου Ύριας του 1875, υπάρχει εγγεγραμμένος ο 54χρονος Κρυστάλης Ιωάννης του Παντελή, γεωργός. Όπως και ο Παντελής Κρυστάλης του Ιωάννης 24 ετών, σκυτοτόμος.

–1877. Εγγεγραμμένοι στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1877 ο Κρυστάλλης Παρασκευάς του Παντελή.

–1891. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1891 στις Λεύκες ο Κρυστάλλης Σοφοκλής του Παντελή υποδηματοποιός κάτοικος κοιν. Λευκών.

–1908. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1908 στις Λεύκες ο Κρυστάλης Γεώργιος του Παρασκευά.

–1912. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1912 στις Λεύκες ο Κρυστάλης Παντελής του Παρασκευά.

–1949. Το 1949 ο Κρυστάλλης Σοφοκλής μεταδημότευση.

–1978. Κρυστάλλη Γεωργία μαθήτρια Δημοτικού σχολείου Μαρμάρων.

 

–Κρώνης:

–1975. Στην «Φωνή της Πάρου» του 1975 διαβάζουμε τα αποτελέσματα των μαθητικών αγώνων του Γυμνασίου Πάρου. Στον δρόμο 80 μέτρων ο Κρώνης Δημήτριος κατέλαβε την τρίτη θέση.

–Κτενάς: Εκ του ουσιαστικού κτένας και είναι βυζαντινό, σημαίνει ο κατασκευαστής υφαντικών ιστών (κτενιών).

–1672. Προικοσύμφωνο Τζιπίδος 21 Οκτ. 1672. Το επίθετο Κτενάς είναι βυζαντινής προέλευσης και σημαίνει τον κατασκευαστή υφαντικών κτενιών, στην Κύπρο Κτενάς και την Κρήτη Κτενιάς, Κτενάκης, Κτενιάδης, Κτενιαδάκης κ.α.

–1955-56. Διοικητής του Σταθμού Χωροφυλακής της Κοινότητας των Λευκών Πάρου από το 1955-56 ο Αντώνιος Κτενάς από την Λευκάδα.

–Κυδωνιάτης: Βλέπε Κυδωνιέας.

–Κυδωνιαίως: Βλέπε Κυδωνιέας.

–Κυδωνιέας ή Κυδωνιεύς ή Κυδωνιέως ή Μιχελής ή Σιβήλης: Επίθετο πατριδωνύμιο. Στην Πάρο ήρθαν ως πρόσφυγες από την Κυδωνιέα (Αιβαλί) της Μικράς Ασίας το 1813.

Την περίοδο εκείνη υπήρξαν αναταραχές με τους Οθωμανούς Τούρκους με αποτέλεσμα να καταφθάσουν στις Κυκλάδες αρκετές Αϊβαλιώτικες οικογένειες όπως η συγκεκριμένη οικογένεια αλλά και οι οικογένειες Μπάλιος, Μαλαματένιος, Ευρυπιώτης κ.α.

Ο μοναχός της μονής του Τιμίου Σταυρού που μαρτυρείται το 1725 δεν μοιάζει να έχει συγγενική σχέση με τον Χριστόδουλο Κυδωνιεύς που είναι ο πατριάρχης του Παριανού κλάδου ο οποίος ήρθε το 1813 με την γυναίκα του Καλλιόπη και τον 9χρονο γιό τους Γιώργο στην Πάρο από τις Κυδωνιές της Μικράς Ασίας με το επώνυμο Μιχελής (ίσως και Μιχελίδης). Ο γιος πέθανε το 1906 σε ηλικία 102 ετών και αφού είχε κάνει ήδη 7 παιδιά σε δυο γάμους του. Αρχικά με την Αικατερίνη Ρούσσου (Χριστόδουλο, Κωνσταντή, Μιχάλη και Καλή) και με την Μαρουσώ Ραγκούση  (Απόστολο, Γιάννη, Νικόλα).

Μια νεώτερη μαρτυρία λέει ότι: Ο ΟΣΙΟΣ ΓΕΡΩΝ ΚΥΡΙΛΛΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ Ο ΠΑΡΙΟΣ "κηρύττοντας στις Κυδωνιές (Αϊβαλή) της Μικράς Ασίας, βρήκε δύο μικρά παιδιά τα οποία κακομεταχειρίζονταν οι Τούρκοι. Τα πήρε και τα εγκατέστησε αρχικά στην Μονή του Αγίου Γεωργίου. Κατόπιν τα έβαλε να καλλιεργούν τα κτήματα της Μονής στο Άσπρο Χωριό, όπου και έκαναν οικογένειες. Οικογένειες με το επώνυμο «Κυδωνιεύς», λόγω της καταγωγής τους. Το επώνυμο αυτό που διατηρείται μέχρι σήμερα στο νησί, προφανώς προέρχεται από τα παιδιά αυτά". H ιστορία αυτή επιβεβαιώνεται απ' το ότι στους εκλογικούς καταλόγους αναφέρονται δύο Κυδωνιείς (Γεώργιος του Μιχαήλ που γεννήθηκε το 1814 και Γεώργιος του Φραγκίσκου που γεννήθηκε το 1818).

Ίσως είναι ο Γεώργιος του Μιχελή που μάλλον τον πατέρα του τον έλεγαν Χριστόδουλο Μιχελή (Μιχελή στο επίθετο?), να μην ήλθε με την οικογένειά του, αλλά μάλλον τον έφερε ο ιερέας μαζί με τον Φραγκίσκο. Εκτός αν αυτοί που έφερε ο ιερέας ήταν οι πατεράδες των δύο Γιώργηδων, αλλά αυτό φαίνεται περίεργο να έκανε έναν γιο ο καθένας τους. Ο μπάρμπα Γιωργής (μάρτυρας) πιθανόν δεν ήθελε να πει πως τον έφερε ο ιερέας και έλεγε πως ήρθε με τον πατέρα του και ήταν ο πρώτος που γεννήθηκε στην Πάρο. Πάντως στους εκλογικούς καταλόγους υπάρχουν δύο Γεώργιοι Κυδωνιείς (που δεν ήταν αδέλφια) και αυτό δεν αμφισβητείται.

–1725. Σε έγγραφο στον Τσιπίδο 10 Μαΐου 1725 «ο μοναχός Νεκτάριος Κυδωνιεύς της Μονής του Τιμίου Προδρόμου.

–1813. Ο Χριστόδουλος Κυδωνιεύς ήρθε το 1813 με την γυναίκα του Καλλιόπη και τον 9χρονο γιό τους Γιώργο στην Πάρο από τις Κυδωνιές της Μικράς Ασίας με το επώνυμο Μιχελής. Ο γιος πέθανε το 1906 σε ηλικία 102 ετών και αφού είχε κάνει ήδη 7 παιδιά σε δυο γάμους του. Αρχικά με την Αικατερίνη Ρούσσου (Χριστόδουλο, Κωνσταντή, Μιχάλη και Καλή) και με την Μαρουσώ Ραγκούση  (Απόστολο, Γιάννη, Νικόλα).

–1818 Το 1818 γεννιέται ο Γεώργιος Κυδωνιεύς του Φραγκίσκου.

–1822. Στα δημοτολόγια Λευκών του 1822 είναι εγγεγραμμένος ο Κυδωνιάτης Γεώργιος, γεννημένος το 1817 (πρόσφυγας).

–1827. Σε έγγραφο της 15 Απριλίου 1827 της Παροικιάς Πάρου μαρτυρείται ο Παναγιώτης Κυδωνιέως.

–1828. Σε έγγραφο του 1828 αναφέρεται ο Στρατής Χαρβαλιάς Κυδωνιεύς.

–1829. Σε απογραφή προσφύγων  το 1829 στον Τσιπίδο (Μάρπησσας) αναφέρεται ο Ανδρέας Κυδωνιεύς 28 ετών.

–1829. Σε απογραφή προσφύγων  το 1829 στον Τσιπίδο (Μάρπησσας) αναφέρεται ο Καριοφύλλης Κυδωνιεύς 35 ετών εργάτης, η σύζυγός του και η κόρη του.

–1829. Σε απογραφή προσφύγων  το 1829 στον Τσιπίδο (Μάρπησσας) αναφέρεται ο Κυριατζής Κυδωνιεύς 32 ετών αλιεύς, η σύζυγός του και ο 2 χρονών γιός του.

–1829. Σε απογραφή προσφύγων  το 1829 στον Τσιπίδο (Μάρπησσας) αναφέρεται ο Κομνιαίος Κυδωνιεύς 25 ετών εργάτης.

–1829: Σε απογραφή προσφύγων των Λευκών του 1829 αναφέρεται ο Βαγγέλης Κυδωνιεύς 20 ετών ποιμήν και ο Γεώργιος Κυδωνιεύς 25 ετών ποιμήν.

–1829: Σε απογραφή προσφύγων της Παροικιάς του 1829 αναφέρεται ο Ιωάννης Κυδωνιεύς 62 ετών, εργάτης. Η σύζυγός του Πολυζού Κυδωνιεύς, ο γιός του Παναγιώτης Κυδωνιεύς 12 ετών και η κόρη του Αμέρισσα Κυδωνιεύς.

–1829: Σε απογραφή προσφύγων του Κώστου του 1829 αναφέρεται ο Γιάννης Κυδωνιάς 70 ετών εργάτης και ο γιός του Αναστάσιος Κυδωνιάς 15 ετών.

–1830. Σε παριανό έγγραφο του 1830 το πατρίδων τούτο όνομα και με τους τύπους Κυδωνιάτης και Κυδωνιαίος.

–1831. Στις 21 Οκτωβρίου 1831, σωτήρια επιστολή των κατοίκων της Πάρου προς τον επίτροπο Αιγαίου Πελάγους, για τα δεινά των κρητών νέοαποίκων εναντίων των ντόπιων. Υπογράφει… ο Χ. Παναγιώτης Κυδωνιέως.

–1834. Σε έγγραφο Νάουσας της 26ης Νοεμ. 1834, κατά το οποίο ο Ιωάννης Ορφανός Κυδωνιεύς «κάτοικος [της Νάουσας] πρό χρόνων ενταύθα» πώλησε το πλοίο του «Πρόδρομος» στον Νικόλαο Κομνηνό Μυτηληναίο για 186 δίστηλα τάλιρα της Ισπανίας.

–1841. Στα δημοτολόγια του δήμου Υρίας αναγράφεται η γέννηση το 1841 του Κυδωνιέα Μιχαήλ.

–1841. Το 1841 γεννιέται στις Λεύκες ο Κυδωνιεύς Χριστόδουλος του Γεωργίου και ο Κυδωνιεύς Ιωάννης του Γεωργίου. Ήταν εγγεγραμμένοι στο μητρώο αρρένων της Κοινότητας Λευκών.

–1842. Το 1842 γεννιέται στις Λεύκες ο Κυδωνιεύς Κωνσταντίνος του Γεωργίου. Ήταν εγγεγραμμένος στο μητρώο αρρένων της Κοινότητας Λευκών.

–1844. Ο Γεώργιος του Μιχαήλ ή Μιχελή?, φαίνεται να είχε γιους με το όνομα Κωνσταντίνος ο οποίος γεννήθηκε το 1844.

–1846. Ο Γεώργιος του Μιχαήλ ή Μιχελή?, φαίνεται να είχε γιους με το όνομα Χριστόδουλος  ο οποίος γεννήθηκε το 1846.

–1847. Στον εκλογικό κατάλογο Λευκών του 1847 είναι εγγεγραμμένος ο 33χρονος γεωργός Γεώργιος Κυδωνιάτης.

–1850. Ο Γεώργιος του Μιχαήλ ή Μιχελή?, φαίνεται να είχε γιους με το όνομα Ιωάννης ο οποίος γεννήθηκε το 1850.

–1854. Το 1854 γεννιέται στις Λεύκες ο Κυδωνιεύς Νικόλαος του Γεωργίου. Ήταν εγγεγραμμένος στο μητρώο αρρένων της Κοινότητας Λευκών.

–1859. Το 1859 γεννιέται στις Λεύκες ο Κυδωνιεύς Απόστολος του Γεωργίου. Ήταν εγγεγραμμένος στο μητρώο αρρένων της Κοινότητας Λευκών.

–1861. Το 1861 γεννιέται στις Λεύκες ο Κυδωνιεύς Ιωάννης του Γεωργίου. Ήταν εγγεγραμμένος στο μητρώο αρρένων της Κοινότητας Λευκών.

–1868. Εγγεγραμμένοι στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1868 ο Κυδωνιεύς Σπυρίδων του Μιχαήλ.

–1872. Εγγεγραμμένοι στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1872 ο Κυδωνιεύς Γεώργιος του Χριστόδουλου.

–1875. Εγγεγραμμένοι στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1875 ο Κωδωνιεύς Γεώργιος του Κωνσταντίνου.

–1875. Σε εκλογικό κατάλογο του Δήμου Ύριας του 1875, υπάρχει εγγεγραμμένος ο 59χρονος Κυδωνιεύς Γεώργιος του Μιχάλη, γεωργός.

–1875 Το 1875 αναγράφεται σε έγγραφο Λευκών ο Γεώργιος Κυδωνιεύς του Φραγκίσκου που γεννήθηκε το 1818.

–1876. Εγγεγραμμένοι στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1876 ο Κυδωνιεύς Κωνσταντίνος του Χριστόδουλου.

–1877. Εγγεγραμμένοι στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1877 ο Κυδωνιεύς Γεώργιος του Νικολάου και ο Κυδωνιεύς Στέφανος του Μιχαήλ.

–1880. Εγγεγραμμένοι στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1880 ο Κυδωνιεύς Μάρκος του Μιχαήλ.

–1881. Εγγεγραμμένοι στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1881 ο Κυδωνιεύς Ιωάννης του Κωνσταντίνου.

–1883. Εγγεγραμμένοι στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1883 ο Κυδωνιεύς Νικόλαος του Μιχαήλ.

–1884. Εγγεγραμμένοι στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1884 ο Κυδωνιεύς Ιωάννης του Χριστόδουλου.

–1885. Εγγεγραμμένοι στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1885 ο Κυδωνιεύς Γεώργιος του Φώτιου και ο Κυδωνιεύς Γεώργιος του Ιωάννη.

–1886. Κυδωνιεύς Ιωάννης του Μιχαήλ. Έτος γέννησης του 1886 στις Λεύκες. Εγγεγραμμένος στο Μητρώο των Αρρένων της Κοινότητας Λευκών.

–1890. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1890 στις Λεύκες ο Κυδωνιεύς Κυριάκος του Κωνσταντίνου και ο Κυδωνιεύς Φραγκίσκος του Νικολάου.

–1891. Ιερεύς Νικόλαος Κυδωνιεύς, εφημέριος της Αγίας Αικατερίνης Λευκών το 1883. Πεθαίνει το 1891.

–1892. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1892 στις Λεύκες ο Κυδωνιεύς Νικόλαος του Ιωάννη και ο Κυδωνιεύς Αντώνιος του Κωνσταντίνου.

–1895. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1895 στις Λεύκες ο Κυδωνιεύς Νικόλαος του Χριστόδουλου.

–1895. Στον εκλογικό κατάλογο Αγγεριάς του 1952 είναι εγγεγραμμένη η Ελένη Κυδωνιεύς, έτος γέννησης 1895, όνομα πατρός Ιωάννης Κυδωνιεύς, όνομα συζύγου Πέτρος Ρούσσος.

–1897. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1897 στις Λεύκες ο Κυδωνιεύς Νικόλαος του Ιωάννη και ο Κυδωνιεύς Γεώργιος του Ιωάννη.

–1901. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1901 στις Λεύκες ο Κυδωνιεύς Δημήτριος του Ιωάννη.

–1903. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Απόστολος? Γεωργίου Κυδωνιεύς, ετών 45, κτηματίας, έγγαμος.

–1903. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένη η Ζαμπέτα Απόστολου? Κυδωνιεύς, ετών 38, οικιακά, έγγαμος.

–1903. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένη η Μαρία Απόστολου? Κυδωνιεύς, ετών 14, οικιακά, άγαμος.

–1903. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένη η Ελένη Απόστολου? Κυδωνιεύς, ετών 3, άνευ, άγαμος.

–1905. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1905 στις Λεύκες ο Κυδωνιεύς Κυριάκος του Ιωάννη.

–1906. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1906 στις Λεύκες ο Κυδωνιεύς Κωνσταντίνος του Ιωάννη.

–1906. Το 1906 πεθαίνει ο Γεώργιος Κυδωνιεύς σε ηλικία 102 ετών γεννημένος στις Κυδωνιές της Μικράς Ασίας το 1804.

–1907. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1907 στις Λεύκες ο Κυδωνιεύς Χριστόδουλος του Κωνσταντίνου.

–1908. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1908 στις Λεύκες ο Κυδωνιεύς Κωνσταντίνος του Γεωργίου.

–1909. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1909 στις Λεύκες ο Κυδωνιεύς Μιχαήλ του Στέφανου και ο Κυδωνιεύς Ιωάννης του Κωνσταντίνου.

–1910. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1910 στις Λεύκες ο Κυδωνιεύς Χριστόδουλος του Ιάκωβου, ο Κυδωνιεύς Κωνσταντίνος του Γεωργίου και ο Κυδωνιεύς Κωνσταντίνος του Ιωάννη.

–1911. Αποστόλης Γ. Κυδωνιεύς, Έμπορος αποικιακών και υφασμάτων, στον Δήμο Μάρπησσας το 1911.

–1914. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1914 στις Λεύκες ο Κυδωνιεύς Γεώργιος του Κωνσταντίνου και ο Κυδωνιεύς Περούλης του Ιάκωβου.

–1919. Το 1919 γεννήθηκε στις Λεύκες  και πέθανε στο ίδιο χωριό το 1985 ο κεραμίστας Ιωάννης Στέφ. Κυδωνιεύς. Ο πατέρας του Στέφανος Κυδωνιεύς ήταν βοσκός της Μονής Λογγοβάρδας ενώ η μητέρα του ήταν η Αντριανή Καντιώτη.

–1923. Μέλος του Εξωραϊστικού Φιλοδασικού Συλλόγου Λευκών, εν Λεύκαις τη 17 Απριλίου 1923 ο Ιωάννης Γ. Κυδωνεύς.

–1926. Το 1926 γεννιέται ο Κυδωνιεύς Χριστόφορος του Νικολάου εργατικός κάτοικος κοιν. Λευκών.

–1940. Στα δημοτολόγια Ερμούπολης είναι εγγεγραμμένος ο παριανός 51 ετών τηλεγραφικός υπάλληλος Γεώργιος Νικ. Κυδωνιεύς έγγαμος. Έδωσε όρκο στις 29 Δεκεμβρίου 1940.

–1952. Στον εκλογικό κατάλογο Αγγεριάς του 1952 είναι εγγεγραμμένη η Κυριακή Κυδωνιεύς του Γεωργίου, όνομα συζύγου Λουκής Αντώνιος.

–1985. Πεθαίνει το 1985 ο αγγειοπλάστης διεθνούς αναγνώρισης παριανός Κυδωνιεύς Γιάννης του Στέφανου που γεννήθηκε το 1918 στην Πάρο. 

 

–Κυλάκος: Μανιάτης με καταγωγή από τον Πύργο Δυρού Λακωνίας.

Το επώνυμο λόγω θηλυγονίας δεν έχει συνέχεια. Κλάδοι του είναι οι οικογένειες Τσιγκινάρη Αν. και Ρούσσου Ζαχ. 

Γενάρχης ο Αναστάσιος Κυλάκος όταν το 1950 έρχεται στην Πάρο για να εργαστεί αρχικά ως υπάλληλος της Αγροτικής Τράπεζας και στην συνέχεια διετέλεσε διευθυντής της Ένωσης Αγροτικών Συνεταιρισμών Πάρου. Απεβίωσε το 2015.

Το 1955 ο Αναστάσης Κυλάκος νυμφεύεται  την Παριανή Χαμάρτου Ειρήνη αποκτώντας δύο κόρες. 

–1950. Το 1950 ο Αναστάσιος Κυλάκος έρχεται στην Πάρο για να εργαστεί αρχικά ως υπάλληλος της Αγροτικής Τράπεζας γεννημένος στον Πύργο Δυρού Λακωνίας.

–1955. Το 1955 ο Αναστάσης Κυλάκος νυμφεύεται  την Παριανή Χαμάρτου Ειρήνη αποκτώντας δύο κόρες. Τη Μαρία σύζυγος Βασιλείου Τσελέντη και Ελένη σύζυγος Ζαχαρία Ρούσσου.

–1980. Το 1980 ο Αναστάσιος Κυλάκος διετέλεσε διευθυντής της Ένωσης Αγροτικών Συνεταιρισμών Πάρου.

–2015. Στις 27 Μαΐου 2015 πεθαίνει στην Παροικιά ο Αναστάσιος Κυλάκος.

–Κυπραίος ή Κυπρέος: Επίθετο-πατριδωνύμιο= Ο καταγόμενος από την Κύπρο. Γνωστό ώς και σήμερα στον Κώστο και στην Παροικιά.

Σπουδαίος ιστορικός και λαογράφος της Πάρου ο Νικηφόρος Γεωργίου Κυπραίος (1875-1946). Από το 1922 στην Παρο συναντάμαι και μια δεύτερη οικογένεια προσφύγων από την Μικρά Ασία. Την οικογένεια του Δημητρίου Κυπραίου σύζυγος Διαμαντώ Βαζουράκη. Τους παραχωρήθηκε σπίτι στην προσφυγική συνοικία Παροικιάς.

–1634. Σε διαθήκη του μοναχού Αθανάσιου Νταμία, της 13ης Δεκ. 1634 «το χωράφι που έχω απαί τον Νικόλαον Κυπραίον Αποστολάκη».

–1760. Νικόλαος Ιωαν. Δελαγραμμάτης 1760 Προεστός-Μεγαλοκτηματίας (Πρώτος ξάδερφος Τζώρτζη Συμ. Δελαγραμμάτη: Αλέξανδρος Δελαγραμμάτης *3 (Προεστός-Μεγαλοκτήμονας) ¬ Χαϊδεμένη Αλισαφή ¬ Ελένη Δελαγραμμάτη ¬ Σπύρος Κρίσπης (Προεστός) ¬ Αλέξανδρος Κρίσπης-Δελαγραμμάτης (Προεστός-Κτηματίας) ¬ Εργίνη Κυπραίου ¬ Ιωάννης Κρίσπης-Δελαγραμμάτης (Αξιωμ. Πολεμικού Ναυτικού) ¬ Αναστασία Καραντάμογλου ¬ Κων/νος Κρίσπης ¬ Βαλασίας Δουβαρτζόγλου ¬ Αλεξάνδρα Κρίσπη ¬ Χρήστος Χατζάκος (Αξιωμ. Αεροπορίας).

–1790. Το 1790 απεικονίζεται με παραδοσιακή φορεσιά η παριανή Ζανέτα Κυπραίου (Zeneta Shepri).

–1796. Το 1796 γεννιέται ο Θεόδωρος Α. Κυπραίος κτηματίας κάτοικος Παροικιάς.

–1801. Το 1801 γεννιέται ο Θεόδωρος Φρ. Κυπραίος κτηματίας κάτοικος Παροικιάς.

–1820. Λογαριασμός των Απεσταλμένων της Κωνσταντινούπολης το 1821 έτος, υπόμεν το μέρος της κοινοτήτος Πάρου ο Μιχαήλ Τσιγώνιας, από δε το μέρος του ποτέ Πέτρου Μάτσα Μαυρογένους, ενοικιάζου των Σουλτανικών προσόδων και πολιτικών δικαιωμάτων της Νήσου μας, ως το συμφωνητικόν, αυτού του Ενοικιου του και Κοινότητος Γεγραμμένον τη 3: Δεκεμβρίου 1820 και καταχωρημένον εις τον Κώδηκα της κοινότητος, τον Ιωάννη Κορτιάνον, οίτινες απεσταλμένοι Τσιγώνιας και Κορτιάνος εξάλθησαν εξή να αγοράσουν αυτάς τας προσόδους, ετεί λογαριασμόν του ρηθατος; Ενοικιαζου.

Ομολογία Ζαμπέτας Κυπραίου Κεφάλαιον γρ. 450.

–1821. Ο Σπυρίδων Θεοδ. Κυπραίος, καθηγητής στην Κων/πόλη, Κερασούντα, Χάλκη το 1821.

–1821. Σακελάριος Παροικιάς Κυπρέος αυτόπτης μάρτυρας τη 28 Φεβρουαρίου 1821.

–1822. Σε έγγραφο των Παριανών στους Υδραίους στις 13 Απριλίου 1822 αναφέρεται ο Νικόλαος Κυπραίος.

–1823. Στις 4 Δεκεμβρίου 1823 αναφέρεται ως εφημέριος Εκατονταπυλιανής ο π. Πολύκαρπος Κυπραίος να βαφτίζει μια Οθωμανή που είχε κατηχηθεί από τον όσιο ηγούμενο του Αγίου Γεωργίου Λαγκάδας Κύριλλο Παπαδόπουλο, στην Παροικιά και έγινε χριστιανή.

–1825. Σε έγγραφο Παροικιάς, 22 Φεβρουαρίου 1825 αναφέρεται ο Πολύκαρπος ιερομόναχος Κυπραίος.

–1825.ο Χωρεπίσκοπος Παροικιάς Μονδάνος Ιωάννης ανταλάσσει κτήμα με τον Μιχαήλ Κυπραίο σε έγγραφο ανταλλαγής Παροικιάς στις 3 Φεβρουαρίου 1825.

–1826. Σε προικοσύμφωνο Παροικιάς της 27ης Ιουλίου 1826 μνημονεύεται ο Μιχαλης Κυπραίος με χωράφι στην τοποθεσία Φλόγα.

–1827. Στις 11 Οκτωβρίου 1827 ο σακελάριος Παροικιάς Πολύκαρπος Κυπραίος υπογράφει συμφωνητικό. Στο ίδιο έγγραφο μάρτυρας αναφέρεται ο μαστρο-Μανόλης Μουντάνος.

–1829. Σε πληρεξούσιο του 1829 αναφέρεται ο Γεώργιος Κυπραίος.

–1829. Σε έγγραφο στις 30 Δεκεμβρίου 1829 Παροικιάς επί των χρεών εξεταστικής επιτροπής για λογαριασμός των Απεσταλμένων της Κωνσταντινούπολης το 1821 αναφέρεται ο Μιχαήλ Κυπραίος (γρ. 700).

–1829. Σε απογραφή προσφύγων  το 1829 στα Μάρμαρα αναφέρεται ο Ανδρέας Κυπραίος 35 ετών κηπουρός και ο Γεώργιος Κυπραίος 55 ετών εργάτης.

–1829. Σε απογραφή προσφύγων  το 1829 στα Μάρμαρα αναφέρεται ο Ελευθέριος Κυπραίος 42 ετών εργάτης και η σύζυγός του.

–1830. «Στο προικοσύμφωνο του Θεοδώρου Φρ. Κυπραίου και της Μαρούσας Αντύπα (Παροικιά 5 Φεβρουαρίου 1830), «ο Σπύρος Αντύπας. Πατέρας της Μαρούσας δίδει εικόνα της Παναγίας». (ΓΑΚ, 216, 64ν).

–1830. Σε κατάλογο του Παροναξίας Ιερόθεου αναφέρεται ο Σακελάριος Πολύκαρπος στις 8 Φεβρουαρίου 1830 και στις 7 Φεβρουαρίου 1830 να υπογράφει πωλητήριο Παροικιάς.

–1830. Στις 6 Οκτωβρίου 1830 ο Χωρεπίσκοπος Παροικιάς Ιωάννης Μονδάνος ανταλλάσσει χωράφι με την Αγγελέτα Ι. Β. Μπαφίτη σύζυγος Ιωάννη Β. Μπαφίτη «εις τοποθεσίαν Δάσον πλησίον ο αυτός χωρεπίσκοπος και ο σακελάριος Φραγκίσκος Κυπραίου, η δε Αγγελέτα δίδει του εντιμοτάτου χοροπισκόπου ένα χωράφιον χέρσον κείμενον εις τοποθεσία Παλαιάν Εγκαιριάν.

–1830. Στο προικοσύμφωνο Δημητρίου Τζανή Καμπάνη και της Μαργαρίτας Ν. Κυπραίου (Παροικιά 26 Οκτωβρίου 1830) «ο Νικ. Παν. Κυπραίος και η σύζυγός του Άννα δίδουν στην κόρη τους την Ανάσταση του Χριστού και την Παναγίαν της Υπαπαντής και ο γαμπρός προσφέρει εξ εικόνες χωρίς να τις ονομάζει. (ΓΑΚ, 219 100ν αρ185).

–1831. Στις 21 Οκτωβρίου 1831, σωτήρια επιστολή των κατοίκων της Πάρου προς τον επίτροπο Αιγαίου Πελάγους, για τα δεινά των κρητών νέοαποίκων εναντίων των ντόπιων. Υπογράφει… ο σακελάριος Παροικιάς Κυπραίος και ο Νικόλαος Κυπραίος καθώς και ο Θεόδωρος Φρ. Κυπραίος από τα χωριά του Κεφάλου.

–1832. Το 1832 ο Ελευθέριος Βατιμπέλας απέρχεται εις την Κωνσταντινούπολη και καθιστά ενταύθα [στην Πάρο] αντιπρόσωπον του τον κύριο Νικόλαο Π. Κυπραίον εις το να επιστάτη και να φροντίζει να καλλιεργώνται όλα τα υποστατικά, αμπέλια και χωράφια της συζύγου του Μαργαριταρακιού και θα συνάζει τους καρπούς αυτών…».

–1832. Δια του παρόντος μου υποφαίνομαι ο κάτωθεν και λέγω ότι η παρόν όπισθεν πούλησις λέγω ότι απέρασε στον υιόν μου και επληρώθηκσαν τα γρόσια παρ’ αυτού και μένει μετά τον θάνατόν μου εις την τελείαν πληρεξουσιότητα του υιού μου Αντωνάκη χωρίς να ημπορέση κανείς μετά την αποβίωσιν μου να τον ενοχλήση εις το παραμικρόν διά την όποσθεν αγορά που είναι στο όνομά μου και να έχει χρέος να κοιτάζη την ψυχήν μου, διό και υποφαίνομαι. 1832: Ιουνίου 19. Ελευθέριος Χαμάρτος με την ευτήν μου βεβαιώ. Σακελάριος Παροικιάς Κυπραίος μάρτυς. Πέτρος Δ. Καμπάνης μάρτυς.

–1832. Στις 3 Σεπτεμβρίου 1832 ο σακελάριος Παροικιάς Πολύκαρπος Κυπραίος υπογράφει ως μάρτυς πωλητήριο Παροικιάς.

–1833. Σε κατάλογο της εν Παροίκια Ελληνοδιδακτικής Σχολής μαθητευόντων παιδιών στις 28 Απριλίου 1833 αναφέρεται ο Σπύρος Κυπραίος.

–1834. Σακελάριος Κυπραίος μνημονεύεται σε έγγραφο Παροικιάς στις 7 Δεκεμβρίου 1834.

–1835. Γεννιέται ο πατέρας του Νικηφόρου, ο Γεώργιος Ιάκ. Κυπραίος. Απεβίωσε το 1892. Ήταν ένας από τους μορφωμένους και ευυπόληπτους πολίτες της Παροικιάς, όπου είχε σταδιαδρομήσει ως Γραμματέας Ειρηνοδικείων. Σϋζυγός του ήταν η Παρασκευή Νικ. Ραγκούση από τις Λεύκες (1844-1901). Με την Παρασκευή Ραγκούση θα κάνει πέντε παιδιά, τον Ιάκωβο, κτηματία και δικολάβο. Παρέμεινε άγαμος, πέθανε το 1928, τον Δημήτριο, τραπεζικό. Απέκτησε δυο παιδά, τον Γιώργο (?-1968), τραπεζικό, δημοσιογράφο, συγγραφέα και τη Θάλεια, πέθανε το 1911, την Ειρήνη (Εργινάκη) που παντεύτηκε τον Αλέξανδρο Κρίσπη – Δελλαγραμμάτη, πέθανε το 1939, τον Θεόδωρο (1885-1970) διαπρεπή συγγραφέα, δημοσιογράφο, δημοσιολόγο, φιλόλογο, θεατρικο συγγραφέα κ.α., παντρεύτηκε ξένη και απέκτησε δυο παιδιά, τον Βίκωρα και τον Πλάτωνα και το 5^ο παιδί του Γεωργίου Ι. Κυπραίου ήταν ο Νικηφόρος (1877-1946), ο γνωστός ιστορικός του νησιού μας.

–1839. Εν Πάρω την 22^α Ιουλίου 1839. Παρουσιασθέντες ενώπιον εμού του εκπληρούντος έργα συμβολαιογράφου, ειρηνοδίκου Πάρου Δημητρίου Δελαγραμμάτη και εντός του γραφείου μου, παρόντων και των υποφαινομένων μαρτύρων κυρίων Ζέπου Κυπραίου και Μάρκου Κυπραίου, δημόται και κάτοικοι του δήμου Πάρου, επάγγελμα κτηματίαι, γνωστοί μου και άσχετοι συγγενείας με εμλε και με τους συμβαλλομένους, παρουσιασθέντες, λέγω, οι κύριοι Γεώργιος Δ. Φραντζής και Σταμάτιος Μ. Καρυστινός, δημόται και κάτοικοι του Δήμου Μαρπήσσης της Πάρου, επάγγελμα γεωργοί, γνωστοί μου και άσχετοι συγγενείας με εμέ, οίτινες ωμολόγησαν ότι ο μεν πρώτος Γεώργιος Δ. Φραντζής οικειοθελώς και απαραβιάστως συμφωνεί και πωλεί προς τον δεύτερον Σταμάτην Μ. Καρυστινόν το εντός των ορίων του Δήμου Μαρπήσσης της Πάρου πατρικόν του χωράφιον του ιδίου αγοραστού, και το χωράφιον του μονυδρίου της Ξεχωριανής διά δραχμάς εκατόν ενενήντα, τας οποίας λαβώνο πωλητής Γεώργιος Δ. Φραντζής, ως ωμολόγησεν από τον αγοραστήν Σταμάτην Μ. Καρυστινόν εις μετρητάς σώας και ανελλιπείς άχρι και του λεπτού, ομολογεί ότι από την σήμερον και εις το εξής το περί ου ο λόγος χωράφιον λογίζεται τελεία ιδιοκτησία του νεου αγοραστή…

–1842. Προικοσύμφωνο Σπυρίδωνα Κοντοστάβλου και Μαρίνας Κατακουζηνού

Παροικιά, 26 Αυγούστου 1842

Τω χιλιοστώ οκτακοσιοστώ τεσσαρακοστώ δεύτερω έτει, την εικοστήν έκτην του μηνός Αυγούστου ημέραν Τετάρτη της εβδομάδος, επροσκλήθην ο υποφαινόμενος Δημήτριος Δελαγραμμάτης, Ειρηνοδίκης και κάτοικος Πάρου, εκπληρών έργα συμβολαιογράφου παρά του κυρίου Αναστασίου Κοντοστάβλου, ασθενούντος, διά να έλθω προς αντάμωσιν του διά να συντάξω το παρόν συμβόλαιον, αυθωρί δε κατά την ενδεκάτην ώραν πρό μεσημβρίας της αναφερομένης ημέρας ήλθον εις ταύτην την πόλιν της Παροικίας κειμένην οικίαν κατά την θέσιν Χάλαρα (Μεσοσπορίτισσα), οπου παρουσιασθέντες οι κύριοι Αναστάσιος Κοντόσταβλος και η σύζυγός αυτού Μαρούσα, Δημόται και κάτοικοι του δήμου Πάρου, κτηματίαι γνωστοί μου και άσχετοι συγγενείας με εμέ, ολιτινες ωμολόγησαν ενώπιον εμού, και των κάτωθεν υποφαινομένων μαρτύρων, ότι με το να ενυμφεύθη ο υιός των Σπυρίδων διά νόμιμον σύζυγον του την κυρίαν Μιρίναν θυγατέρα του Γεωργίου Κατακουζινού κατά τον Ιούλιον του χιλιοστού οκτακοσιοστού εικοστού ογδόου έτους, και επειδή δεν έκαμον εις αυτόν άχρι τούδε προικοσύμφωνον, ητήσαντο… εκ συμφώνου, οι ρηθέντες γονείς του την σύνταξιν του παρόντος προικοσυμφώνου, με το οποίον ομολογούν ότι δίδουν ευχαρίστως και με την ευχήν των προς τον υιόν των Σπυρίδωνα χάριν προικός τα ακόλουθα:

Μίαν εικόνα τιμωμένη Ο Άγιος Σπυρίδων, τον αλευροανεμόμυλον τους κείμενον κατά το βόρειον  παράλιον του λιμένος Παροικίας έξωθεν του Μεγάλου Χωραφιού της Δημοτικής Εκκλησίας Εκατονταπυλιανής μ’ όλα τα εις αυτόν έπιπλα και σκεύη, καθώς είναι και ευρίσκονται τμηματικώς διά δραχμάς τρείς χιλιάδας, την συνεχομένην μ’ αυτόν οικίαν και με τον ψωμόφουρνον και με διάφορα δένδρα, καθώς είναι και ευρίσκεται κείμενον εντός της πόλεως Παροικίας, κατά [το βόρειον παράλιον του λιμένος συνορευομένην με] οικίαν του Τζόρτζη Τζουάννη μ’ εκείνην του Ιωάννη Παπαδόπουλου, με το κηπάριον του Γεωργίου Βιτζαρά και μ’εκείνο του Νικολάου Ψαράκη και με το της  Ειρήνης  Α. Βιτζαρά εκτιμώμενον δια δραχμάς πεντακοσίας. Το πλοίο του Βρατζέρα με τα ημίσια αναλογούντα εις αυτόν έπιπλα και σκεύη, εκτιμώμενον δια δραχμάς διακοσίας, ένα αλώνι του αλευροανεμόμυλου, το οποίον το έχουν εκτός της εκκλησίας του Αγίου Νικολάου, κείμενης κατά βόρειον παράλιον του λιμένος Παροικίας, μίαν κουρούπα του λαδιού κορωνιά, ένα… σούνι σανιδένιο, ένα βαρέλι του κρασιού με σιδερένιο βεργιό, εκτιμηθέντα όλα τα κινητά είδη δια δραχμάς πεντήκοντα.

Όλα τα ρηθέντα κινητά και ακίνητα κτήματα θέλει τα κρατεί εις χείρας του ο αναφερόμενος πατήρ Αναστάσιος Κοντόσταβλος και να καρπούται αυτά εν όσω ούτος ζή, μετά τον θάνατόν του οποίου θέλει τα παραλάβει εις την δεσποτείαν και κυριότητά του ο ρηθείς υιός των Σπυρίδων Κοντόσταβλος, διά να τα κάνη ως θέλει και βούλεται, ως κτήματά του αναπόσπαστα, αναμφισβήτητα και παντοτεινά, παρεκτός του περιβολίου με τα εν αυτώ, το οποίον θέλει το καρπούται η μητήρ του Μαρούσα εν όσω αυτή ζή, μετά τον θάνατόν της οποίας θέλει το παραλάβει και τούτο ο ρηθείς υιός των Σπυρίδων πάντη ελευθέρον εις την εξουσίαν του με την υποχρέωσιν δε του υιού των Σπυρίδωνος, μετά τον θάνατόν του πατρός του, όπου τότε θέλει παραλάβει τον αλευροανεμόμυλον εις την εξουσίαν του, να δίδη κατ’ έτος προς την μητέρα του Μαρούσαν, είκοσι πινάκια αλεύρι κρίθιρον και πινάκια δέκα σιταρένιον, εν όσω αυτή ζή, μετά τον θάνατόν της οποίας θέλει μένει ο ρηθείς υιός των Σπυρίδων ελεύθερος της υποχρεώσεως της αλευρ……. [Και εις ένδειξιν υπεγράφη το] παρόν προικοσύμφωνον έγγραφον εν τη … αναγνωσθέν ευκρινώς και μεγαλοφώνως, εις επήκοον αυτών και των επί τούτων προσκληθέντων μαρτύρων μαρτυρούντων την θέλησιν των λέγω των κυρίων Μάρκου Φ. Κυπραίου, κτηματία και Δημητρίου Εμμ. Σκορδύλη, κτηματία, κατοίκων και δημοτών του Δήμου Πάρου, γνωστών μοι αμφοτέρων και ασχέτων συγγενείας με εμέ και με τους ρηθέντας, υπογράφεται ιδιοχείρως παρά των μαρτύρων μόνον και παρ’ εμού, παρά δε του Αναστασίου Κοντόσταυλουκαι της συζύγου του Μαρούσας δεν υπεγράφθη αγραμμάτων ομολογησάντων είναι.

Μάρκος Κυπραίος μαρτυρώ.

Δημήτριος Εμμ. Σορδύλης μαρτυρώ

Ο εκπληρών έργα συμβολαιογράφου Ειρηνοδίκης Πάρου Δ. Δελαγραμμάτης.

–1843. Γεννιέται το 1843 ο Γεώργιος Κυπραίος, σύζυγός του η Παρασκευή Ν. Ραγκούση. Τέκνα τους ο Ιάκωβος, ο Δημήτριος, η Εργίνα, ο Θοδωρής και ο Νικηφόρος.

–1846. Ενώπιον του Ειρηνοδίκη Παροικιάς Δ. Δελαγραμμάτη που εκτελεί χρέη συμβολαιογράφου και των Παρκιωτών μαρτύρων Θεοδ. Φρ. Κυπραίου, εμποροκτηματίου και Κ.Π. Γαβαθιώτου κουρέα, ο Γεώργιος Ιωάν. Τζιώτης, βαρεολοποιός, κάτοικος Μαρπήσσης, πωλεί στον Σταμάτη Μιχ. Καρυστινό, αγρότη, κάτοικο επίσης Μαρπήσσης, ένα χωράχι στην τοποθεσία «Εις του Λαού» εκτάσεως μιάς ζευγαριάς, για 325 δρχ. Το χωράφι συνορεύει με τα κτήματα του Σταύρου Παπαδόπουλου και του Ιωάννου Πούλιου. Παροικιά στις 29 Νοεμβρίου 1846.

–1846. Αγορά ανεμομύλου «Τζηπίδος 1846. Δεκεμβρίου 29» «Ενώπιον του ειρηνοδίκου Πάρου, που εξεπλήρωνε χρέη συμβολαιογράγου, Δημητρίου Δελαγραμμάτη, ευρισκόμενος στο σπίτι του Γεωργίου Δελαγραμμάτη, που ήταν στην οδό Αγίου Ευσταθίου, όπου και η φερώμενη εκκλησία, και ο οποίος συνέταξε το έγγραφο, και των μαρτύρων Ιακώβου Ν. Κυπραίου και Νικήτα Ν. Σηφάκη, κτηματιών, κατοίκων και δημοτών του Δήμου Μαρπήσσης, η Καλλίτσα Σταύρου Τζανδουλή [Τσαντουλή] πωλεί στον βαρελοποιό (βαρελά) Γεώργιο Ιωάν. Τζιώτη τον «ήμισυ αλευροανεμόμυλον, με τα αναλογούντα σε αυτόν έπιπλα και σκεύη, που βρίσκεται στους Απάνω Μύλους, θέση στα δυτικά του χωριού, όπου το υψηλότερο σημείο, αντί 525 δραχμών.

Στο πωλητήριο μνημονεύεται ως όμορος του ανωτέρω μύλου και ο μύλος της Αικατερίνας Μιχ. Κανδιώτου. Αργότερα οι δύο μύλοι, που βρίσκονταν στο μέρος όπου το παλαιό Δημοτικό Σχολείο και η δεξαμενή, περιήλθαν στις ιδιοκτησίες του Αναπλιώτη (Γ. Ναυπλιώτη) και του Ντεμένεου (ανήκαν εξ ημισείας στους Εμμ. Άγουρο και Φραγκίσκου Μελανίτη). ΠΗΓΗ: Παριανά 1982,10.

–1847. Στον εκλογικό κατάλογο Παροικιάς (συμπεριλαμβάνεται και η Αντίπαρος) είναι εγγεγραμμένος ο 47χρονος κτηματίας Θεόδωρος Η. Κυπραίος, ο 47χρονος μεταπράτης Θεόδωρος Φ. Κυπραίος και ο 49χρονος καφεπώλης Μάρκος Κυπραίος.

–1847. Στον εκλογικό κατάλογο Μαρμάρων του 1847 είναι εγγεγραμμένος ο 43χρονος κτηματίας Ιάκωβος Κυπραίος και ο 60χρονος εργάτης Κυπραίος Γεώργιος.

–1849. Σε πωλητήριο μάρτυρας της παρούσας πράξεως είναι ο Θεόδωρος Φρ. Κυπραίος 22 Νοεμβρίου 1849.*  

–1875. Το επώνυμο έφερε ο ιστορικός, λαογράφος και ανταποκριτής εφημερίδων στην Πάρου Νικηφόρος Γ. Κυπραίος (1875-1946) ο οποίος υπήρξε πρόεδρος της Κοινότητας Παροικιάς. Το 1901 γεννιέται στην Πάρο η Παρασκευή Κυπραίου, το πρώτο παιδί του Νικηφόρου Κυπραίου από τον πρώτο του γάμο με την Σαντορινιά Ζαφειρώ Μιχ. Πετίνη (1878-1928). Και σε δεύτερο γάμο την Αθανασία Ν. Σοβατζή, από τη Σύμη(1904-1981) με την οποία απέκτησε τρια παιδιά: α) τον Γιώργο (σύζυγός του η Μαρία Μαύρη από την Παροικιά), (παιδιά τους: ο Νικηφόρος, ο Γιάννης και ο Αθανάσιος), την Ζαφειρίνη (σύζυγός της ο Κώστας Χονδρογιάννης, φαρμακοποιός στη Λαμία, κόρη τους η Αθανασία) και τη Δημοκρατία η οποία πέθανε μικρή το 1935.

–1888. Στα δημοτολόγια Ερμούπολης είναι εγγεγραμμένος ο παριανός 25 ετών υπάλληλος Ιάκωβος Γ. Κυπραίος άγαμος. Έδωσε όρκο στις 29 Αυγούστου 1888.

–1896. Στα δημοτολόγια Ερμούπολης είναι εγγεγραμμένος ο παριανός 32 ετών υπάλληλος Ιάκωβος Γεωρ. Κυπραίος άγαμος και ο αδερφός του Δημήτριος Γεωρ. Κυπραίος 24 ετών υπάλληλος, άγαμος. Έδωσαν όρκο στις 26 Ιανουαρίου 1896.

–1896. Ο Σπύρος Θεοδ. Κυπραίος μετά τις Πανεπιστημιακές του σπουδές μετέβη στην Τουρκία, ένθα διαδοχικώς στην Κερασσούντα, Τραπεζούντα, Σαμψούντα, Κωνσταντινούπολη και Χάλκη διδάσκοντας τα Ελληνικά γράμματα. Πέθανε στο Φανάρι της Κωνσταντινούπολης από καρδιακό νόσημα τον Φεβρουάριο του 1896. Κηδεύτηκε πανδήμως και μεγαλοπρεπώς υπό της εν Χάλκη θεολογική Σχολή, εν η τελευταίως ετύγχανε καθηγητής και Υποδιευθυντής. Ήταν γιος του κτηματία Θεοδ. Φρ. Κυπραίου.

–1899. Στα δημοτολόγια Ερμούπολης είναι εγγεγραμμένος ο παριανός 24 ετών έμπορος Ιωάννης Παν. Κυπραίος άγαμος, ο αδερφός του Ιάκωβος Π. Κυπραίος 27 ετών καθηγητής άγαμος και ο ξάδερφός τους Νικηφόρος Γεωρ. Κυπραίος 24 ετών υπάλληλος άγαμος. Έδωσαν όρκο στις 24 Ιανουαρίου 1899.

–1901. Γεννιέται στην Πάρο το 1901 η Παρασκευή Κυπραίου, το πρώτο παιδί του Νικηφόρου Κυπραίου από τον πρώτο του γάμο με την Σαντορινιά Ζαφειρώ Μιχ. Πετίνη (1878-1928). Η Παρασκευή έζησε και μάλιστα έφτασε τον αιώνα. Απεβίωσε το 2000. Νεκρολόγημά στα ΠΑΡΙΑΝΑ 77. Απεβίωσε η Παρασκευή Παναρέτου το γένος Νικηφ. Κυπραίου. Η Παρασκευή Νικ. Κυπραίου παντρεύτηκε τον Αθανάσιο Πανάρετο και παιδιά τους ήταν η Έφη Φλέσσα και η Μιράντα Σταμ. Καμπάνη.

–1901. (εφ. Αιγαίον, 22 Ιουλίου 1901). Αναφέρεται ο γνωστός εις τους χρηματιστηριακούς κύκλους κ. Ιάκωβος Γ. Κυπραίος.

–1901. Η Παρασκευή Γ. Κυπραίου που απεβίωσε το 1901 σε ηλικία 57 ετών, είχε 22 τέκνα!

–1903. Η εφημερίδα «ΑΙΓΑΙΟΝ» γράφει στις 5 Ιουλίου 1903.: «Υπό επιτυχίας αρίστης ετέφθησαν αι εξετάσεις του Ελλην. Σχολείου μας δικαιώσασαι την περί του Στολάρχου μας κ. Ιακ. Κυπραίου και των συναδέλφων αυτού κ.κ Ανδρομανάκου και Πατέλη κρατούσαν αρίστην φήμην ως διδασκάλων λαμπρών και του καθήκοντος. Επιφυλασσόμεθα δε εκτενέστερον να πραγματευθώμεν περί αυτών και των του Δημοτ. Σχολείου μας. Τοις αριστεύσασι μαθηταίς του Ελληνικού Σχολείου Στυλ. Μαλαγαρδή, Εμμ. Φωκιανό, Δ. Πατέλη, Δ. Τριαντάφυλλο, Ραγκούση, Αγγελάκη και Κυριαζάνο από καρδιάς συγχαίρομεν.

–1903. Στα 1903 έχουμε τις εκλογές για την ανάδειξη Δημάρχων, Δημαρχικών παρέδρων και Δημοτικών Συμβούλων.

Για την υποψηφιότητα ως Δημαρχιακού Παρέδρου στην Παροικιά, η εφημερίδα «Αιγαίον» γράφει στις 30 Αυγούστου 1903:  Δημαρχικοί άρεδροι εξελέγησαν στην Παροικιά ο Νικηφόρος Κυπραίος, ο Αλέξανδρος Μαυρογένης και ο Ανδρέας Γ. Παπακωνσταντίνου και Δημοτικοί Σύμβουλοι του Δήμου Πάρου (Παροικιάς) οι: Κων. Ν. Κονδύλης, Στυλ. Ξ. Καμπάνης, Δ. Μαύρος, Δ. Αργυρόπουλος, Ανδρ. Ψαράκης, Ανδρ. Βαρούχας, Νικ. Βάλληνδρας, Ιωάν. Δ. Βιάζης.

–1904. Συνεστήθη επιτροπή υπό την προεδρία του Δημάρχου Πάρου κ. Πέτρου Μπάου προς επισκευήν –δημοτική δαπάνη- του μνημείου των κατά το έτος 1833 πνιγέντων Γάλλων ναυτών του πολεμικού πλοίου Superb, αποτελούμενη εκ των κ.κ. Π. Δημητρακόπουλου, Κ.Ν. Κονδύλη, Σταμ. Ζ. Καμπάνη, Όθ. Παπαβασιλείου και Νικηφ. Γ. Κυπραίου. («Αιγαίον» 10 Απριλίου 1904).

–1904. Έρανος για τον Εθνικό Στόλο: «Εκ Πάρου: 23 Οκτωβρίου 1904 : Υπό των εκκλησιαστικών Συμβούλων του ενοριακού ναού της Ζωοδ. Πηγής κ.κ. Νικηφόρου Γ. Κυπραίου, Σταματέλου Μαύρη και Ανδρέα Ν. Χατζηανδρέου, πατριωτικώς και φιλοτίμως φερομένων, κατεσκευάσθη κατάλληλονκυτίον το οποίον από του παρελθόντος Μαΐου εξετέθη υπέρ του Εθνικού Στόλου. Εΐθε το αξιομίμητον παράδειγμα των ειρημένων επιτρόπων να μιμηθώσι οι των λοιπών ναών Επίτροποι.

–1904. 1 Δεκεμβρίου 1904. Τον υπό του κ. Ιακώβου Γ. Κυπραίου καταρτισθέντα σηροτροφικόν σταθμόν [μεταξοσκωληκοτροφείο] μετ’ ευγνωμοσύνης οι Πάριοι προσατενίζουν.

–1907. Ασύστολοι και αναιδείς νυκτοκλέπται υπό τα όμματα των Αρχών κατακλέπτουν καθ’ εκάστην σχεδόν εσπέραν όρνιθας, ινδιάνους και χήνας.

Ούτω κατά τας τελευταίας αυτάς ημέρας εκλάπησαν τα ακόλουθα: 1) του κ. Νικολάου Ιω. Καμπάνη 2 όρνιθες, 2) του εμπόρου Κωνσταντίνου Μ. Αιγινήτου 1 ινδιάνος, 3)του εμπόρου Νικολάου Π. Πάσου 1 ινδιάνος, 4) του ιατρού κ. Σπύρου Λορεντζιάδου 2 όρνιθες, 5) του πτωχού οικογενειάρχου Βαζιανού μάστορη 1 όρνις, 6) του κ. Ιάκωβου Γ. Κυπραίου μία χήνα και 7) του εμπόρου κ. Ιωάννη Μ. Δαμία 2 ινδιάνοι. Είνε αληθές ότι ο προϊστάμενος της ενταύθα αστυνομίας ενωματάρχης κ. Ταταράκης, ως και άλλοτε εγράψαμεν επέδειξεν και εις την παρούσαν περίστασιν ζήλον και δραστηριότητα αλλ’ άνευ δυστυχώς αποτελέσματος η αντικατάστασις όμως μερικών αστυνομικών οργάνων κρίνεται απολύτως αναγκαιοτάτη, χάριν παγιώσεως της δημοσίας τάξεως και ασφαλείας, κατόπιν μάλιστα των θρασυτάτων αυτών νυκτοκλεπτών, και χάριν του ηθικού της αστυνομίας (φ.242 «Αιγαίον» 13 Ιανουαρίου 1907).

–1908. Το 1908 γεννιέται ο Κυπραίος Αργύριος του Δημητρίου εργάτης κάτοικος Παροικιάς.

–1908. Γεννιέται στην Ερμούπολη της Σύρου το 1908 ο ποιητής Γεώργιος Δ. Κυπραίος, το 1930, τυπώνει το πρώτο βιβλίο του: «Απ’ τη ζωή για τη ζωή». Πατέρας του ο Δημήτριος Γ. Κυπραίος, αδερφός του ιστορικού και λαογράφου της ΠάρουΝικηφόρου Γ. Κυπραίου. Είχε διακριθεί ως δημοσιογράφος (διευθυντής εφημερίδων στη Σύρο), συγγραφέας και ποιητής, χρησιμοποιούσε τα ψευδώνυμα Μεφίστο και Ρωκ. Απεβίωσε στην Αθήνα το 1968.

–1910 Ο Θεόδωρος Γ. Κυπραίος, πήγε γυμνάσιο στην Σύρο και στη συνέχεια μετέβη στο Παρίσι, εκεί αρχίζει να εκδίδει το εκπαιδευτικό περιοδικό “Μερόην” Rue du Roi de Sicile 40. Σε διάφορες πόλης της Ευρώπης έκανε επιστημονικές διαλέξεις περί του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού.

–1910; Ιωάννης Π. Κυπραίος, έμπορος στην Αντίπαρο.

–1911 Νικόλαος Π, Κυπραίος, ιατρός στην Αντίπαρο.

–1919. Στο μνημείο πεσόντων στο Δημοτικό Σχολείο Αντιπάρου αναγράφεται ο πεσόντας κατά την περίοδο 1919-22, Ανασ. Π. Κυπραίος.

–1920. Το 1920 γεννιέται ο Κυπραίος Γεώργιος του Δημητρίου εργατικός κάτοικος Παροικιάς.

–1922. Στα Δημοτολόγια Ναούσης: Κυπραίος Δημήτριος του Αργυρίου, ετών 77, καπνοπαραγωγός, από τον Γέροντα. Γεννημένος το 1878. Η σύζυγός του Διαμάντω, 58 ετών, γεννημένη στον Γέροντα το 1887. Τέκνα τους ο Αργύριος, ετών 36, καπνοπαραγωγός, γεννημένος στον Γέροντα το 1909, ο 22χρονος Αντώνιος, εργάτης, γεννημένος στη Νάουσα. Ο 20χρονος γεννημένος στη Νάουσα  Ιωάννης, πλανόδιος, ο Εμμανουήλ, 18 ετών εργάτης γεννημένος στη Νάουσα  και ο 10χρονος Κυπραίος Νικόλαος, μαθητής γεννημένος στη Νάουσα.

–1922. Τα προσφυγικά στην Παροικιά

Προτού να γίνει το Κέντρο Υγείας και προτού ανοιχτεί ο δρόμος προς Νάουσα το 1937, υπήρχε μια μεγάλη χωράφα από το σημερινό Κ.Υ. και  έφτανε μέχρι το ποτάμι στην διασταύρωση του περιφερειακού όπου είχε τότε μέσα του ρωμαϊκούς τάφους που έχουμε τώρα στο μουσείο μπροστά.

Το 1926 ο Δελαγραμμάτη Ναυπλιώτης ο οποίος ήταν ενεργό στοιχείο της Παροικίας περνούσε κάποτε με το μπαστούνι του κάτω από την κοινότητα, η κοινότητα τότε ήταν απέναντι από το σπίτι του Βάλληνδρα, πίσω από το ΚΑΠΗ, και ήταν μαζεμένοι οι πρόσφυγες. Οι Παριανοί δεν τους είχαν δει με καλό μάτι, ήταν λοιπόν μαζεμένοι εκεί, σταμάτησε ο αείμνηστος Ναυπλιώτης και τους λέει, «τι κάνετε ρε παιδιά εδώ?» και του λένε «Κύριε Ντελαγραμμάτη, είμαστε εδώ μια βδομάδα και ο πρόεδρος μαζί με τα μέλη σκέπτονται να δούνε που να κάνουνε τον προσφυγικό συνοικισμό, στα Κακάπετρα ή στα Λιβάδια» τότε ο Ναυπλιώτης πήρε τρείς από τους πρόσφυγες, ένας εξ αυτών ο Κουτσουράκης ο οποίος αναφέρει το γεγονός, μπαίνουν στην κοινότητα όπου πρόεδρος της κοινότητας τότε ήταν ο καπετάνιος Μιχάλης Ζησιμόπουλος και ρωτάει τον Ναυπλιώτη… «Καλώς τον Ντελαγραμμάτη, ποιος καλός καιρός σε έφερε κατά δω?» και του απαντάει ο Ναυπλιώτης «Δεν με έφερε καπτάν Μιχάλη κανένας καλός καιρός, με έφερε η αγανάκτηση να βλέπω τους πρόσφυγες τα αδέρφια μας, τους κατατρεγμένους από τη Μικρά Ασία να περιμένουν από κάτω πότε θα αποφασίσετε εσείς που θα κτιστεί ο προσφυγικός συνοικισμός». Εσύ που μας λες Ντελαγραμμάτη? στα Κακάπετρα ή στα Λιβάδια?, ρώτησε ο καπτάν Μιχάλης. Ούτε στο ένα ούτε στο άλλο, να τους βάλετε στην χωράφα της Εκατονταπυλιανής να τους έχω και γείτονες, του απάντησε ο Ναυπλιώτης.

Ο Δελλαγραμμάτης Ναυπλιώτης φιλάνθρωπος και ελεήμων και παρότι είχε μεγάλη οικογένεια πάντα προσπαθούσε να βοηθήσει τους πρόσφυγες. Όταν πέθανε το 1939 σε ηλικία 49 ετών οι πρόσφυγες ήρθαν πρώτοι για να σταθούν δίπλα στην χήρα Ναυπλιώτενα.

Τα σπίτια ήταν δίδυμα. Αν ήταν από τρία άτομα και πάνω παίρνανε ένα σπίτι που είχε χολ, κουζίνα και σάλα.

Τα τρία πρώτα ήταν για πολυμελή οικογένεια και υπόλοιπα τρία για μονομελη οικογένεια, μονόχωρο με το τζάκι κάτω στο δάπεδο και όχι όπως τα παριανά που ήταν στον τοίχο και εκεί μαγείρευαν. Και, 7ο και 8ο πολυμελές. Σύνολο 16 οικογένειες.

Οι οικογένειες ήταν: στο 1ο σπίτι ο Χατζής (γιατί είχε πάει στα Ιεροσόλυμα) Πανάς Βεργούλης (το όνομα) σύζυγος Δέσποινα. Στο 2ο σπίτι διέμενε ο Κωνσταντίνος Κλαδάκης, σύζυγος Ελένη. Το 3ο σπίτι ήταν η οικογένεια του Απόστολου Λαγού, σύζυγος Κλεονίκη. Η μία κόρη του η Μαριώ παντρεύτηκε κι έμεινε στη Νάουσα. Το 4ο σπίτι του Ιωάννη Λαγού σύζυγος Δέσποινα, το επόμενο ήταν του Καπλάνη γνωστό ως σπίτι της Καπλάνενας και δίπλα του ο Κωνσταντίνος Καραντζάς. Στο επόμενο ο Ναουσαίος Βαγγέλης Αιγινήτης, σύζυγός του η Μικρασιάτισσα Ευθυμία, το από δίπλα ήτανε του Δημητρίου Κυπραίου σύζυγος Διαμαντώ Βαζουράκη* και οι δύο Μικρασιάτες, απέναντι διέμεναν ο Γιαννακός Επιτροπάκης σύζυγος  Ουρανία και πίσω ήταν το σπίτι του Νικόλαου Κουτσουράκη σύζυγος Ρηνιώ. Πάρα δίπλα ήταν ένα άλλο το οποίο ήταν του Στυλιανού Κρητικού σύζυγος Δέσποινα και δίπλα τους ένα σπίτι χωρισμένο στα δύο από δυο αδέρφια. Στο πρώτο διέμενε ο Φώτης Βαζουράκης* με την σύζυγό του Φώτω το γένος Ι. Κουτσομήτρου και στο δίπλα ο Στέλιος ο Βαζουράκης με την σύζυγό του Ελένη το γένος Νικ. Κατζαμπά. Στα πιο κάτω σπίτια ήταν οι οικογένειες του Μανώλη Χαραλάμπους σύζυγος Δέσποινα Βαζουράκη και στο άλλο ήτανε ο Σεραφείμ Ταλόγλου σύζυγος Βασιλεία το γένος Μουτάφη η οποία έχει μείνει στην ιστορία για την φράση της «φύγαμε και αφήσαμε την λάμπα αναμμένη…». Από κάτω ήταν τα σπίτια της χήρας Βασιλικώς Καλαϊντζή και δίπλα από πίσω ήταν η χήρα Τριανταφυλλιώ η οποία έκανε και μάγια. Πέθανε στο κρεβάτι σκουληκιασμένη. Και τέλος, άλλα δύο μονόχωρα σπίτια, στο ένα έμενε ο Δημητρώς Καλαϊντζής με την σύζυγό μου Αγγελικώ και στο από πίσω ο Κωνσταντίνος Κουτσουράκης  σύζυγος Μακρίνα.

Όλοι σκεπαστήκανε εκεί κι έτσι έμεινε γνωστό σήμερα ως ο προσφυγικός συνοικισμός.

Πολλοί από τους παραπάνω πήγαν πρώτα στη Νάουσα και στην συνέχεια έμειναν στον συνοικισμό.

Ήταν από όλη την Μικρά Ασία. Η Δέσποινα Ιωάννου Λαγού ήταν από την Έφεσο όπως και η Φώτω Βαζουράκη. Από το Μπουντρούμ, την αρχαία Αλικαρνασσό ήταν τα αδέρφια Λαγού.

*Το πραγματικό επώνυμο των Βαζουράκη ήταν Μπαζιουρούκη. Η οικογένεια άλλαξε το επώνυμό της στην Πάρο για απλούστευση, δεδομένου ότι οι Παριανοί το μπέρδευαν και το πρόφεραν λάθος.

–1925. Το 1925 γεννιέται ο Κυπραίος Ιωάννης του Δημητρίου κάτοικος της Κοιν. Παροικιάς.

–1927. Το 1927 γεννιέται ο Κυπραίος Εμμανουήλ του Δημητρίου παντοπώλης κάτοικος Παροικιάς.

–1928. Εντός του παρεκλησιού Άγιος Ονούφριος στο Κάστρο Παροικιάς υπάρχει εντοιχισμένη μικρή επιτύμβια μαρμάρινη πλάκα, που εχει την επιγραφή: Ζαφειρώ Ν. Κυπραίου απεβίωσεν 6-11-1928.

Το ιδιοτικό αυτό ξωκλήσι ανήκει στους κληρονόμους της Παρασκευούλας Παναρέτου, το γένος Νικηφόρου Κυπραίου.

–1930. Το 1930 γεννιέται ο Γεώργιος Κυπραίος του Νικηφόρου και της Αθανασίας. Σύζυγός του η Μαρία Μαύρη και τέκνα τους ο Νικηφόρος, ο Γιάννης και ο Θανάσης.

–Κυπριανός: Επίθετο-πατριδωνύμιο= από την Κύπρο. 

–1815. Σε έγγραφο Παροικιάς του 1815 υπογράφουν ως δημογέροντες οι: Ελευθέριος Χαμάρτος, Μάρκος Μάτζας Μαυρογένης, Ιωάννης Κρίσπης, Δημήτριος Δελαγραμμάτης και ο Γ. Κυπριανός.

–1820. Λογαριασμός των Απεσταλμένων της Κωνσταντινούπολης το 1821 έτος, υπόμεν το μέρος της κοινοτήτος Πάρου ο Μιχαήλ Τσιγώνιας, από δε το μέρος του ποτέ Πέτρου Μάτσα Μαυρογένους, ενοικιάζου των Σουλτανικών προσόδων και πολιτικών δικαιωμάτων της Νήσου μας, ως το συμφωνητικόν, αυτού του Ενοικιου του και Κοινότητος Γεγραμμένον τη 3: Δεκεμβρίου 1820 και καταχωρημένον εις τον Κώδηκα της κοινότητος, τον Ιωάννη Κορτιάνον, οίτινες απεσταλμένοι Τσιγώνιας και Κορτιάνος εξάλθησαν εξή να αγοράσουν αυτάς τας προσόδους, ετεί λογαριασμόν του ρηθατος; Ενοικιαζου.

Ομολογία Ζεπάκη Κυπριανού Κεφάλαιον γρ. 1500. Και Γεωργίου Κυρπιανού γρ. 2568.

–1821. Καταγραφή των κοινών χρεών της Νήσου Πάρου εγείνον εις Κωνσταντινούπολιν εις εκφόρους αποστολάς κατά το τελευτάτον _ καταχωρημένον εις τον κοινόν Κώδημα καθού είς του τελευταίου χρόνου απεσταλμένων. Μ. Τσιγώνια, και Ιω. Κορτιάνου λογαριασμούς, τα οποία μένουν ενεξόφλητα τα κεφάλαια ομολογιών οι δε τόκοι αυτών είναι πληρωμένοι μέχρι του χιλιοστού οκτακοσιοστού έτους.

Ομολογίες δύο Γεωργίου Κυπριανού γρ. 12150.

–1821. Σιόρ Συμεών Δελαγραμμάτης *2 (Δημογέρων) Επιστάτης Αγώνος 1821 ¬ Μαρίνα Κυπριανού (Γένος Χαμάρτου) ¬ Τζώρτζης Δελαγραμμάτης *5 (Συμβολαιογράφος) Δήμαρχος Υρίας και Μάρπισσας ¬ Ανδριανή Παπαδοπούλου (Ανιψιά Κύριλλου Παπαδόπουλου) ¬ Βασιλική Δελαγραμάτη ¬ Γεώργιος Κων/νου Ναυπλιώτης (Νομικός κτηματίας, Δήμαρχος Μάρπησσας) ¬ Δελαγραμμάτης Γ. Ναυπλιώτης (Βιομήχανος) ¬ Αργυρώ Κων. Αιγινήτη ¬ Κων/νος Δελαγρ. Ναυπλιώτης (Επιχ/τίας) ¬ Πολυξένη Ε. Τσακίρη ¬ Δελαγραμμάτης Κων/νος Ναυπλιώτης (Επιχ/τίας) ¬ Φλωρίτσα Ιακ. Καπούτσου. 

–1822. Σε έγγραφο των Παριανών στους Υδραίους στις 13 Απριλίου 1822 αναφέρεται ο Γεώργιος Κυπριανός από την Παροικιά.

–1823. Φιλόλογος, Αριστείδης Ζέπου Κυπριανός. Γυμνασιάρχης του Β’ Γυμνασίου Αθηνών 1823.

–1825. Σε αποδεικτικό έγγραφο στις 30 Δεκεμβρίου 1825 αναφέρεται ο Γεώργιος Κυπριανός.

–1826. Ο Γεώργιος Κυπριανός υπογράφει νοταριακό έγγραφο Παροικιάς στις 21 Απριλίου 1826.

–1826. Υπογράφων ως έφορος στις 29 Δεκεμβρίου 1826 ο Γεώργιος Κυπριανός στην Παροικιά.

–1827. Απόφαση των προκρίτων της Παροικιάς για την ενοικίαση του μετοχίου Ευαγγελίστριας για να στεγάσει την «Κοινη Σχολή» τους «Εν Παροικία της Πάρου τη 26 Φεβρουαρίου 1827. Οι πατριώτες και προκριτοδημογέροντες της Χώρας Παροικίας. Ελευθέριος Χαμάρτος, Μ. Μάτσας Μαυρογένης, Γεώργιος Βιτζαράς, Ιωάννης Κρίσπης, Τζώρτζης Χαμάρτος, Μιχαήλ Κρίσπης, Λεονάρδος Κονδύλλης, Γεώργιος Κυπριανός και Ζέπος Κυπριανός.

–1827. Σε έγγραφο της 15 Απριλίου 1827 της Παροικιάς Πάρου μαρτυρείται ο Γεώργιος Κυπριανός.

–1827. Στις 24 Νοεμβρίου 1827. Δημογέροντας της Παροικιάς Γεώργιος Κυπριανό.

–1828. Παρουσιασθέντες εις την δημόσιον ταύτην νοταρίαν οι υπογεγραμμένοι ο τε ευγενέστατος κύριος Ελευθέριος Χαμάρτος και η Αγγετέτα πρώτη σύζυγος του αποθανόντος Ιωάννη Πέτρου Μπαρμπαρή ως επίτροπος των παιδίων της, παρέστησεν έμπροσθεν των υπογεγραμμένων μαρτύρων, ότι συμφωνήσαντες εν τω μεταξύ οικειοθελώς και με γνώμην απαραβίαστον κάμνουσι την παρούσαν ανταλλαγήν ως ακολούθως:

Αον: Η κυρία Αγγελέτα δίδει αναποσπάστως προς τον κύριον Χαμάρτο την τοποθεσίαν όλην του Αλωνιού τοιχογυρισμένην οπού είχεν ηγοράσμένην προ χρόνων ο άνδρας της Γιάννης παρά του κ. Αλεξανδράκη Δημ. Καμπάνη εις τοποθεσίαν Σαρακήνικον έως εις τα Παλιά Θεμέλια με το αλώνι, κατοικιές, φούρνον, προστιγάδια και οσπιτάκια καθώς ευρίσκονται εις την αυτήν τοποθεσίαν την σήμερον πλησίον ο ίδιος Χαμάρτος εκ πλαγίου και άνωθεν.

Βον: Ο κύριος Χαμάρτος δίδει προς αυτήν ανταλλακτικών εν χωράφι, έχει ηγορασμένον παρά του ποτέ Ιωάννου Οικοκυράς εις τοποθεσίαν Βουνόν, πλησίον η ιδία Αγγελέτα και ο ίδιος Χαμάρτος, η μέν ανωθεν, ο δεν κάτωθεν.

Ομοίως δίδει προς αυτήν εις χείρας και μετρητά γρόσια πενήντα, ν(ούμερο) 50: θέλοντες αμφότεροι να μένη η ανταλλαγή αυτή αδιάσπαστος και στερεά διά παντός. Όθεν από την σήμερον οι μέν κατοικιές φούρνος, ασπίτια, προστιγάδια και όλη η τοποθεσία με το αλώνι έως τα Παλιά Θεμέλια, μένουσιν εις την δεσποτείαν και κυριότητα αναπόσπαστον του κυρίου Ελευθερίου Χαμάρτου να τα κάμη ως βούλεται αυτός και οι κληρονόμοι του ανενόχλητα και ελεύθερο πάσης καταζητήσεως ή δικαιώματος άλλου τινός, το δε χωράφιον παραμοίως ομού και τα πενήντα γρόσια εις εξουσίαν και κυριότητα της Αγγελέτας να τα μεταχειρισθή όπως αυτή βούλεται. Εις ένδειξιν δε της οικειοθελούς ταύτης συμφωνητικής των ανταλλαγής εγένοντο δύο παρόμοια νοταριακά αποδεικτικά γράμματα επιβεβειωμένα παρά των μερών αμφότερων, επικυρωμένα δε και τη υπογραφή των κυρίων δημογερόντων και άλλων αξιοπίστων μαρτύρων των οποίων αντίγραφον κατεχωρήθη εις τον Κώδικα της Νοταρίας υπ’αριθ. 517 και έλαβε το κάθε μέρος έν εξ αυτών δι’ ασφάλειαν.

Εν Παροικία της Πάρου τη 30 Ιουλίου 1828.

Βικέντιος Μαυρομμάτης υπογράφω εις όνομα της άνωθεν Αγγελέτας ότι βεβαιοί το παρόν και ούτος κ’άγω μαρτυρώ.

Λεονάρδος Κονδύλλης δημογέρων μάρτυς.

Ιωάννης Κρίσπης και δημογέρων επιβεβαιώ

Ελευθέριος Χαμάρτος βεβαιώ

Εφραιμ ιερεύς … μάρτυς

Γεώργιος Κυπριανός μάρτυς

Ο δημόσιος νοτάριος της πόλεως ΝΟΤΑΡΙΑΣ ΠΑΡΟΙΚΙΑΣ ΠΑΡΟΥ Δημήτριος Χαμάρτος υποβεβαιώ.

–1829: 9βρίου 27. Μαθητευόμενοι εις την Αλληλοδιδακτικήν Σχολήν της πόλεως Παροικιάς

Κυπριανός Ιωάννης ετών 8.

–1830. Εν Παροικία 18 Φεβρ. 1830. Οι πρόκριτοι της Πάρου Παρευρεθείς λέγω τα αυτά ως και οι πρόκριτοι περί τε της χρηστοήθειας και φιλομαθείας του νέου Γεωργίου Κυπριανού.

–1830. Το 1830 γεννήθηκε στην Παροικιά στην συνοικία του Κάστρου ο Αριστείδης Κυπριανός ο πατέρας του ήταν ο έμπορος για αρκετά χρόνια στην Κωνσταντινούπολη, Ιωσήφ Κυπριανός, επιλεγόμενος Ζεπάκης το 1821 αναχώρησε, απωλέσα την περιουσία του.

Μητέρα του η Μαρία, το γένος Καμπάνη.

–1831. Στις 21 Οκτωβρίου 1831, σωτήρια επιστολή των κατοίκων της Πάρου προς τον επίτροπο Αιγαίου Πελάγους, για τα δεινά των κρητών νέοαποίκων εναντίων των ντόπιων. Υπογράφει… ο Γεώργιος Κυπριανός από τα χωριά του Κεφάλου.

–1847. Στον εκλογικό κατάλογο Παροικιάς (συμπεριλαμβάνεται και η Αντίπαρος) είναι εγγεγραμμένος ο 51χρονος κτηματίας Γεώργιος Κυπριανός και ο 63χρονος κτηματίας Ιωσήφ Κυπριανός.

–1851. Ο Ζέπος (Ιωσήφ) Κυπριανός απεβίωσε το 1851, είχε διατελέσει δημογέροντας της Παροικιάς το 1831.

–1873. Σε έγγραφα που αφορούν δοσοληψίες στις 26 Ιανουαρίου 1873 αναφέρεται ο μάρτυς Νικόλαος Φ. Καμπάνης πρώην ειρηνοδίκης, ο υποδηματοποιός Εμμανουήλ Ρίτζος και η δημοδιδάσκαλος Μαρουσώ Περαντινού. Ο Γεώργιος Μουρλάς και ο Γεώργιος Σκούφος με κτήματα στην Πούντα (Αντιπάρου), ο Σπυρίδων Μαύρος, Θεόδωρος Καμπάνης και Γεώργιος Γράβαρης με κτήματα στην περιοχή Βολάδα ή Κάτω Κήπος. Ο Μιχαήλ Πρωτόδικος, η Παρασκευή Πέτρου Λάζαρη, ο Κωνσταντίνος Πατέλης και ο Αντώνιος Καλακώνας με κτήματα στην θέση Καβάκι. Οι κληρονόμοι Αριστοτέλη Κυπριανού και η Καλίτζα Μιχαήλ Ζησιμοπούλου.

–1878. Ο Αριστείδης Ιωσήφ Κυπριανός, γιος του Παριανού Ιωσήφ Κυπριανού, και μητέρα του από την γνωστή εν Πάρο οικογένεια Καμπάνη. Αριστούχος στα γράμματα απεστάλη με υποτροφία από την Κυβέρνηση στην Γερμανία, επέστρεψε και διορίσθηκε Γυμνασιάρχης στην Αθήνα και στην συνέχεια καθηγητής του Εθνικού Πανεπιστημίου. Πέθανε στην Αθήνα από νόσημα του λάρυγγα σε ηλικία  38-40 ετών το έτος 1878. Ο θάνατος του Κυπριανού θεωρήθηκε ως αυτόχρημα δυστύχημα για τα Ελληνικά γράμματα.

 

–Κύπριος: Πατριδωνύμιο.

–1822. Στο δημοτολόγιο το 1822 του Δήμου Νάουσας (της επαρχίας Νάξου), υπάρχει εγγεγραμμένος ο Στέφανος Κύπριος.

–1835. Στα δημοτολόγια Παροικιάς (συμπεριλαμβάνεται και η Αντίπαρος) είναι εγγεγραμμένος το 1835 ο 48χρονος Κύπριος Ανδρέας.

–1844. Σε εκλογικό κατάλογο στις 18 Μαρτίου 1844, του Δήμου Νάουσας (της επαρχίας Νάξου), υπάρχει εγγεγραμμένος ο 45χρονος βαρελοποιός Κύπριος Στέφανος.

–1847. Στον εκλογικό κατάλογο Παροικιάς (συμπεριλαμβάνεται και η Αντίπαρος) είναι εγγεγραμμένος ο 60χρονος γεωργός Ανδρέας Κύπριος.

–1858. Στα δημοτολόγια Ερμούπολης είναι εγγεγραμμένος ο παριανός 29χρονος υπηρέτης Γεώργιος Στ. Κύπριος, έγγαμος. Έδωσε όρκο στις 8 Αυγούστου 1858.

–1883. Σε εκλογικό κατάλογο της Νάουσας του 1883, υπάρχει εγγεγραμμένος ο Κύπριος Φραγκίσκος του Χρήστου 68 ετών, μουσικός.

 

–Κυπριτζόγλου: Μικρασιάτης κάτοικος της Νάουσας

 

–Κυπριώτης: Πατριδωνύμιο. Ίσως η μεταγενέστερη οικογένεια Κυπριανού.

–1710. Χωράφι Παληά Εγγερία σύμπλιος Τζάννες Κυπριώτης.

–1829: Σε απογραφή προσφύγων της Παροικιάς του 1829 αναφέρεται ο Ιωάννης Κυπριώτης 43 ετων έμπορος και η σύζυγός του … Κυπριώτη.

–1829: Σε απογραφή προσφύγων της Παροικιάς του 1829 αναφέρεται ο Στρατής Κυπριώτης 30 ετών ναύτης και η σύζυγός τους Άννα.

 

–Κυρδάνης: Πρόσφυγες

–1829. Σε απογραφή προσφύγων της Νάουσας του 1829 αναφέρεται ο Κωνσταντής Κυρδάνης 28 ετών ναύτης, η σύζυγός του Σοφούλα Κυρδάνη, η κόρη του Μερσίνη Κυρδάνη, ο γιός του Μήτρος Κυρδάνης 2 ετών και ο γιός του Νικόλαος Κυρδάνης 7 ετών.

 

–Κυριαζάνος: Παρωνύμιο το επώνυμο την μονοκλαδικής οικογένειας αυτής στην Πάρο.  Από το κυρία Ζάννα (Γιάννα) ή από το κυρ Ζάννος (Γιάννης).

Σύμφωνα με οικογενειακή μαρτυρία, η καταγωγή της οικογένειας είναι από την περιοχή της Massa-Carrara, γνωστή για τα μάρμαρα της. Η ιστορία θέλει δύο αδέλφια να έχουν έρθει στην Πάρο σαν εξειδικευμένοι μηχανικοί στην εξόρυξη μαρμάρου για να δουλέψουν στο Μαραθι.

–1837. Το 1837 αναφέρεται ο Δημήτριος Κυριαζάνος.

–1850. Εγγραφή στα δημοτολόγια Παροικιάς το 1850 ο Κυριαζάνος …

–1866. Το 1866 γεννιέται ο Γεώργιος Κυριαζάνος του Αντωνίου και της Φλώρας, παντρεύεται στην Ερμούπολη την 20χρονη από την Σύρο Δέσποινα Δερδήμα, του Ιωάννη και της Σοφίας.

–1870. Το 1870 γεννιέται η Αικατερίνη Κυραζάνου του Κωνσταντίνου κάτοικος Κοιν. Παροικιάς.

–1878. Το 1878 γεννιέται ο Κυριαζάνος Αντώνιος του Δημητρίου εργολάβος κάτοικος Παροικιάς. Ο Αντώνιος είχε 7 παιδιά. Δημήτρης, Γεώργιος, Μάρκος, Κωνσταντίνος, Ανδρέας, Μαρουσώ συζ. Γεωργίου Μπαρμπαρη, και την Τριανταφυλιά.

–1881. Το 1881 γεννιέται ο Κυριαζάνος Νικόλαος του Μάρκου κτίστης κάτοικος Παροικιάς.

–1887. Το 1887 γεννιέται ο Κυριαζάνος Ιωάννης του Μάρκου γεωργός κάτοικος Παροικιάς. Σωστά. Ο Μάρκος είναι ακόμα τον Αντώνη, την Χριστίνα και την Αικατερίνη. Σύνολο 5

–1888. Στις 5 Φεβρουαρίου 1888 ο 22χρονος κτίστης από την Πάρο Γεώργιος Κυριαζάνος του Αντωνίου και της Φλώρας, παντρεύεται στην Ερμούπολη την 20χρονη από την Σύρο Δέσποινα Δερδήμα, του Ιωάννη και της Σοφίας.

–1891. Στα δημοτολόγια Ερμούπολης είναι εγγεγραμμένος ο παριανός 23 ετών κτίστης Γεώργιος Αντ. Κυριαζάνος έγγαμος. Έδωσε όρκο στις 19 Ιανουαρίου 1891.

–1895. Το 1895 γεννιέται ο Κυριαζάνος Αντώνιος του Μάρκου γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1897. Στις 20 Απριλίου του 1897 γεννιέται στην Παροικιά ο Μιχαήλ Κυριαζάνος του Δημητρίου και της Αυγουστίνας. Νυμφεύθηκε την Μαριγούλα Κανέλλου. Ήτνα υπάλλοιλος του Δήμου Αθηναίων και ζούσε στην Καλλιθέα. Απεβίωσε 18 Μαΐου 1992. Τα παιδιά του ήταν ο Δημήτριος, η Αυγουστίνα (συζ. Δημητρίου Βλαντή), ο Γεώργιος, ο Ελευθέριος και ο Ιωάννης.

–1903. Η εφημερίδα «ΑΙΓΑΙΟΝ» γράφει στις 5 Ιουλίου 1903.: «Υπό επιτυχίας αρίστης ετέφθησαν αι εξετάσεις του Ελλην. Σχολείου μας δικαιώσασαι την περί του Στολάρχου μας κ. Ιακ. Κυπραίου και των συναδέλφων αυτού κ.κ Ανδρομανάκου και Πατέλη κρατούσαν αρίστην φήμην ως διδασκάλων λαμπρών και του καθήκοντος. Επιφυλασσόμεθα δε εκτενέστερον να πραγματευθώμεν περί αυτών και των του Δημοτ. Σχολείου μας. Τοις αριστεύσασι μαθηταίς του Ελληνικού Σχολείου Στυλ. Μαλαγαρδή, Εμμ. Φωκιανό, Δ. Πατέλη, Δ. Τριαντάφυλλο, Ραγκούση, Αγγελάκη και Κυριαζάνο από καρδιάς συγχαίρομεν.

–1904. Το 1904 γεννιέται ο Κυριαζάνος Μάρκος του Κωνσταντίνου καπνεργάτης κάτοικος Παροικιάς.

–1904. Κυριαζάνου Αρχοντούλα, όνομα συζύγου: Φραγκίσκος, Κύριο όνομα και επώνυμο πατρός: Δ. Γιατροπούλης. Έτος γέννησης: 1904. Επάγγελμα: οικοκυρά.

–1906. Το 1906 γεννιέται ο Κυριαζάνος Φραγκίσκος του Κωνσταντίνου ξενοδόχος κάτοικος Παροικιάς.

–1914. Το 1914 γεννιέται ο Κυριαζάνος Ηλίας του Αντωνίου κτίστης κάτοικος Παροικιάς.

–1915. Το 1915 γεννιέται η Κυραζάνου Φλώρα του Κωνσταντίνου κάτοικος Κοιν. Παροικιάς.

–1918. Το 1918 γεννιέται ο Κυριαζάνος Μιχαήλ του Νικολάου ράπτης κάτοικος Παροικιάς.

–1918. Το 1918 γεννιέται ο Κυριαζάνος Μάρκος του Ιωάννη ξυλουργός κάτοικος Παροικιάς.

–1922. Το 1922 γεννιέται ο Κυριαζάνος Σπύρος του Νικολάου ξυλουργός κάτοικος Παροικιάς.

–1923. Το 1923 γεννιέται ο Κυριαζάνος Μάρκος του Αντωνίου κτίστης κάτοικος Παροικιάς.

–1925. Το 1925 γεννιέται ο Κυριαζάνος Ιωάννης του Αντωνίου εργάτης κάτοικος Παροικιάς.

–1926. Το 1926 γεννιέται ο Κυριαζάνος Νικόλαος του Ιωάννη επιπλοποιός κάτοικος Παροικιάς.

–1950. Στον εκλογικό κατάλογο της Κοινότητας Παροικιάς στις 17 Μαΐου 1950 είναι εγγεγραμμένη η Κυριαζάνου Αρχοντούλα (γεν. 1904), όνομα συζύγου Φραγκίσκος, όνομα πατρός Δ. Γιατροπούλης.

–1952. Στον εκλογικό κατάλογο Αγγεριάς του 1952 είναι εγγεγραμμένη η Αναστασία Κυριαζάνου του Κωνσταντίνου, όνομα συζύγου Δημήτριος Παρούσης.

–1953. Στο εκλογικό κατάλογο Παροικιάς του 1953 είναι εγγεγραμμένη η Κυριαζάνου Φεβρονία όνομα συζύγου Νικόλαος, το γένος Σπύρου Πατέλη.

–1953. Στο εκλογικό κατάλογο Παροικιάς του 1953 είναι εγγεγραμμένη η Κυριαζάνου Αυγούστα του Αντωνίου.

–1959. 5 Απριλίου 1959 ΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΩΝ ΚΟΙΝΟΤΙΚΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ ΠΑΡΟΙΚΙΑ: Εγγεγραμμένοι 2.614 εψήφισαν 1.392, άκυρα και λευκά 3.

Ο Συνδυασμός κ. Ανδρέα Μαρινόπουλου έλαβεν 764 ο δε Συνδυασμός του κ. Μιχ. Κρίσπη 628.
Παραθέτομεν εν λεπτομερεία τους σταυρούς προτιμήσεως τους οποίους έλαβεν έκαστος.

1) Μαρινόπουλος Αθαν. Ανδρέας 626, Δενέγρης Στυλιανός 110, Μονδάνος Ανδ. Αντ. 105, Κατρής Ν. Αγαπητός 103, Βενιζέλος Π. Ραγκούσης 94, Μπάος Π. Αντ. 66, Μαύρης Γ. Αντ. 66, Καπούτσος Γ. Δημ. 60, Σιλβέστρος Π. Κωνστ. 55, Καλακώνας Μενέγου Σάββας 44, Μαλατέστας Μιχ. Κωνστ. 41 κλπ.

2) Κρίσπης Ν. Μιχαήλ 380, Φραγκούλης Νικολ. Ιωάννης 158, Σαρρής Μιχ. Νικόλαος 111, Τσαντάνης Φ. Παναγ. 82, Κυριαζάνος Ι. Μάρκος 66, Αργυρόπουλος Δημ. Ιωάννης 63, Μουρλάς Σπ. Γεώργιος 61, Φωκιανός Δημ. Βασίλειος 53, Κρητικός Γ. Παναγ. 49, Γκίκας Ι. Αναστ. 45, Σπανός Εμμαν. Αντ. 41 κλπ οι οποίοι παραλείπονται ελλείψει χώρου.

Σύμβουλοι εξελέγησαν οι 5 πρώτοι εκ του πρώτου Συν/σμού και οι 4 εκ του δευτέρου.

 

–Κυριαζής ή Κυριατζής ή Κυριατσής:

–1829: Σε απογραφή προσφύγων της Νάουσας του 1829 αναφέρεται ο … Κυριατζής 28 ετών ναύτης, η σύζυγός του Τριανταφυλλιά Κυριατζή, η κόρη του Κατερίνα και ο πρόγονος? του Γιανκός Κυριατζής 9 ετών.

 

 

–Κυριακίδης:

–1823. Κυριακίδης Νικόλαος Γενικός Γραμματέας επάρχου Πάρου – Αντιπάρου (1823).

 

–Κυρίτσης ή Κυρίτζης: Γνωστό ελληνικό των βυζαντινών αιώνων. Από το Κύρης που είναι ο αφέντης, ο άρχοντας, ο Κύριος. Κυρίτσης ήταν ο πρωτογιός του Άρχοντα.

–1598. Αναφέρεται στον Κέφαλο ο μαστρ’ Αντώνης Κυρίτζης. Αδερφός του ο Αλέξανδρος Κυρίτζης.

–1606. Προικοσύμφωνο Πέτρου Αντ. Κυρίτζη και Καλής Τζ. Μαυροϊωάννη. Κέφαλος, Μάρμαρα 20 Οκτωβρίου 1606.

«+Εν ονόματι του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού αμήν. Έτει από της ενσάρκου του Χριστού οικονομίας, 1606 Οκτωμβρίω 20 εν τη νήσω Πάρω εν Καστελλιώ Κεφάλω εις χωρίον λεγόμενον Μάρμαρα εις τον οίκον του κυρ Τζανή Μαυροϊωάννη συμφωνία υπανδρείας ποιούν αμφότερα τα δύο μέρη το έν μέρος ο κυρ Τζανής Μαυροϊωάννης και το έτερον μέρος ο μαστρ’ Αντώνης Κυρίτζης με γνώμην και βούλησην των συμβίων τους ο μέν διά να πάρη του άνωθεν μαστρ’ Αντώνη ο υιός ονόματι Πέτρος την θυγατέρα του άνωθεν κυρ Τζανή ονόματι Καλή διά γυναίκαν του νόμιμην και ευλογητικήν καθώς ορίζει η αγία του Χριστού Εκκλησία, πρώτον τάζει ο ρηθείς κύρ Τζανής προς την αυτού θυγατέρα, διά χάριν προικός, πρώτον μέν σπίτι να του αφήση πλησίον του μαστρο Ιωάννη Καρπούζη με το να κτίσουν μαζί με τον μαστρ’ Αντώνη ακόμη και το μαγαζέ πλησίον του κυρ Κωνσταντή Σκορδίλη και αυτό εδικόν των, το αμπέλι το μισό πλησίον του κύρ Μιχάλη Νταμιράλια και το μισό πατητήρι, φυλάσσοντας το ποτιστικό στην Βρύση το χωράφι ως καθώς ευρίσκεται πλησίον κύρ Μιχάλης Νταμιράλια και κύρ Νικόλαος Αρμπάς, με ελιές, με ρουδιές με όλα τα δέντρα και αυτό εδικόν της. Εις τον Χοιρόλακον το χωράφι πλησίον του κυρ Μάρκου Νταμιράλια ως καθώς ευρίσκεται εις τον Αντικέφαλον το χωράφι ως καθώς ευρίσκεται πλησίον κύρ Γεώργης Σκορδίλης. Ακόμη εις τον αυτόν τόπον απόξω ως ευρίσκεται εμισό την Βλυχάδα το χωράφι πλησίον του κύρ Χρούση Μουδάτζου. Ακόμη εκεί κοντά το χωράφι όπου έχω απέ τον κύρ Ροδ… πλησίον παπά Μανουήλ Λιπράντος, ακόμη από … στου άνωθεν κύρ Φραγκούλη τον κήπον έτερον κομμάτι και αυτό εδικόν της. Παπλώματα τέσσερα, μαξωτά δύο, ένα κόκκινο και ένα πετζάντο και δύο λινά… άσπρο, σεντόνια ζυγιές πέντε, δύο… τα τρία σκλέτα, μαξιλάρια ζυγιές έξι, κουρτούνες τρείς μια… και ασπροκεντητή και έτερη σκλέτη. Χειροκουρτίνα την ουρανία τηλάρι με μαλλί και … μία σκουτέλια δύο και στανιάδες δύο, ακόμη και στάνια έτερα εννέα, λύχνος της βίδας, … κολωνάτη και … ατζαλένη … ένα χάλκωμα και την άλλη μασαρία κατά την τάξιν να μην της λείπει τίποτες, μαντήλια, μπόλιες, πετζέτες, πήχες 40, ήτοι σαράντα, πάγκον έναν, κασέλες δύο, όποιες θέλει, τραπέζι ένα, καμιζόλα κόκκινη και παγονάτζα τη νέα όπου έχει και έτερη κόκκινη εκείνη που φορεί πουστοπράτζολα φτηλάτα ζύγην μίαν, έτερα βελουδένια ζυγιές δύο, μαργαριτάρι χρυσό, 10 ήτοι δέκα, δακτυλίδια μαλαματένια, τέσσερα και έτερο σουλιτάρι μαλαματένιο, σκολαρίκια ζυγήν μίαν, τις κασέλες της που έχμε και αυτές εδικές της, πουνταρέλα ντουζίνα μισή, αγελάδα μίαν, της γαϊδάρας το πουλάρι και αν κάμη και η φοράδα πουλάρι και αυτό εδικόν της. Βουτζία τρία, ήτοι 3. Το εικονοστάσι τον Θεολόγο ήτοι της μάνας της και τούτο να εορτάζη την μίαν όποιαν θέλει. Ταύτα πάντα και την ευχήν μας. Ακόμη και το χωράφι στα Μάρμαρα πλησίον του μαστρο γαλανού μετά τον θάνατόν μας και αυτό εδικόν της.

+Από το έτερον μερος τάζει και δίνει ο ρηθείς μαστρ’ Αντώνης προς τον αυτού υιόν διά χάριν προικός το αμπέλι την φυτείαν εις τον Κάμπν πλησίον του κύρ Αλεξανδή Κυρίτζη, του αδελφούν του, εις το χωρίον του Μαρμάρου, το χωράφι του Μπονοφάτζου ως καθώς ευρίσκεται πλησίον του κύρ Ιωάννη Ρούσου φυλάσσοντας να παίρνει ο πατέρας του ένα σπιτότοπο, ακόμη ένα κοντά από κάτω να κατεβάση τον τοίχον από πέρα στη γωνία του καντουνιού του χωραφιού του Αγίου Αντωνίουνα πάγη στη γουνία στο καντούνι του Μιχάλη Σκορδίλη στο Λιβάδι το χωράφι το εμισό ως καθώς ευρίσκεται με ποτιστικά, πλησίον του Νικόλα Θολόγου Λουκή και Νικόλα Γεωργίου Ρούσου φυλάσσοντας να παίρνει ο πατέρας του στο απάνω πηγάδι ήγουν το κτίσμα να έχη ένα ποτιστικό ορδινάριο, και πάλε μετά τον θάνατόν του να είναι το εμισό δικόν του το χωράφι στα Σκημπιά πλησίον κύρ Γεώργιος Γεμελιάρης και κύρ Γεώργιος Πούλιος το χωράφι στα Λακκιά πλησίον παπα Μανουήλ Λιπράντος, ως καθώς ευρίσκεται το αλώνι στον Άγιον Γεώργιον πλησίον κύρ Γεώργιος Λέφας με μαρ… ως καθώς ευρίσκεται ακόμη και ως εκεί κοντά να κατεβάση τον τοίχον και ως το Ξυλοκερατάδι, στο Μαυρολιό την πάρτη μου που έχω απέ τον Ζαχαρία και αυτό εδικόν του, σεντόνια ζυγή μίαν κεντητή, πάπλωμα γερανιό, ένα στρώμα με το μαλλί, μαξελάρια αμπελοφύλλητα, ζυγήν μίαν, στάνια κομμάτια δώδεκα, καντηλέρι ένα, δακτυλίδι μαλαματένιο ένα…, μαντήλια δύο, ρούχα … φίνες τρείς και ένα φερετζέ ήτοι ζυγιές τρείς, δύο που έχει και έτερη να την έχη ράστη ήτοι θοταργόν του και ένα σηπέτο έδωσε ένα ήτοι … βουτζιά τρία διά την ζωστροφήν του να .. .. .. μαγέρεμα να μην του λείπη. Ταύτα πάντα και την ευχήν μας και εάν .. .. .. να τους είναι απέ του άλλου χωρίς κληρονόμον να στρέφουνται τα πράγματα εις τους πρόσιμους εδικούς έτζι είπαν και εσυνιβάστηκαν και οι δύο μερίδες με θέλημα και με καλήν τους γνώμην και όποιος ήθελεν αλληλογήσει απέ τα δυό μέρη να πέφτη εις πένα και κοντάνα της αυθεντιάς ρεάλια 8, ήτοι οκτώ, τα ήμιση της αυθεντίας και τα ήμισυ της … μερίδας, επροσκάλεσαν και παρακαλετούς και αξιοπίστους μάρτυρας τον κύρ Τζανή Σκορδίλη και κύρ Ιωάννη Παδιάτη και κύρ Νικολό Ιωάννου Ρούσσο και κύρ Γεώργη Σκορδίλη. –Πρωτοπαπάς και νοτάριος Κεφάλου με θέλημα των δύο μερίδων έγραψα και εσφάλησα. (ΠΑΡΙΑΝΑ ΜΕΛΕΤΗΜΑΤΑ ΤΟΜΟΣ Α’ σελ. 164)

–1821. Παριανός αγωνιστής του 1821 ο Κυρίτσης Ιωάννης Γ. (Μ.Σ.8533) Στρατιώτης.

–Κωβαίος ή Κοβέος ή Γκοβέος ή Κουβαίος: Οικογένεια Δυική. Την συναντάμε κατά κόρων σε Αμοργό, Νάξο και Πάρο από τον 17^ο αιώνα.  Ο Κεφαλληνιάδης και ο Slot γράφους: Αι εξής απλαί καθολικαί οικογένειας, καταγόμενοι εκ διαφόρων μερών της Δυτικής Ευρώπης όπως οι Γκοβέοι. Ο Δήμαρχος Παρίων Μάκρος Κωβαίος (2014-) είναι νέος κλάδος με καταγωγή από την Αμοργό.

*Ο ιερέας της Παροικιάς Ιωάννης Κωβαίος έζησε τον 18^ο αι. γράφεται και υπογράφει σε πολλά έγγραφα με την βενετική γραφή Τζουάνες (παπακυρ-Τζουάνε Κωβαίου).

–1710. Χωράφι Σελλάδι σύμπλιος Ιωάννης Γιακουμή Κωβαίος.

–1710. Αμπέλι από τον Στρατή σύμπλιος Ιωάννης Κωβαίος. Και χωραφι στο Μεταωτό από τον Βασίλη Κωβαίο.

–1716. Σε πρακτικό εκλογής νοταρίου – καγκελαρίου από το κοινό της Παροικιάς στη Γενική Συνέλευση της 14 Ιανουαρίου 1716, μαρτυρείται ο παπά Ιωάννης Κοβέος.

–1723. Στις 30 Ιανουαρίου 1723 αναφέρεται ο παπά Τζουάνες Κοβέος.

–1724. Απόφαση του κοινού της Παροικιάς για την διατίμηση των προϊόντων και την απογραφή της κτηματικής περιουσίας όλων των κατοίκων. Κατά τη Γενική Συνέλευση της 13 Δεκεμβρίου 1724, αναφέρεται ο παπά Τζουάνες Κοβέος.

–1724. Σε πρακτικό εκλογής εκτιμητών του κοινού της Παροικιάς στις 13 Δεκεμβρίου 1724 κατά τη Γενική Συνέλευση μαρτυρείται ο παπά Ιωάννης Κοβέος.

–1730. Αμπέλι Χωριδάκι; Σύμπλιος Ιωάννης Γιακείμη Κωβαίου.

–1730. Διαθήκη της παπαδιάς παπά-Πέτρου Γαλανού (Παροικιά 14 Ιουνίου 1730) «αφήνει του ευλαβεστάτου παπά-κυρ Τζουάνε Κωβαίου ένα χωράφι έχει εις τον Μπόπονα, συμπλίος το Φραγκουλάκι γυνή ποτέ Κωνσταντή Γαλανού».

–1734. Ο ιδιοκτησία του ιερέως, σκευοφύλακος Ντε Φεράρη. Στο προικοσύμφωνο Παροικιάς 8 Ιουλίου 1734 αναφέρεται σε ένα αμπέλι εις το Κροτήρι σιμπλιος Βασίλης Χουση Κοβέου.

–1738. Καταγραφή [Παροικιά, 13 Νοεμ. 1738] της περιουσίας της Ευαγγελίστριας, κτήματα τους γειτονεύουν με τα κτήματα της Ευαγγελίστριας, Ιωάν. Κωβαίος.

–1738. Σε προικοσύμφωνο Παροικίας στις 18 Φεβρ. 1738. Ο Γιώργος Χιωτάκης με την θυγατέρα Πασκάλη Σάντου, ονόματι Ανεζίνα, αναφέρεται ο παπά Τζουάνες Κοβέος.

–1740. Σε προικοσύμφωνο Παροικίας στις 14 Ιουλίου 1740, του Αντώνη Γιακουμή Βιτζαρά με την θυγατέρα Δημητράκη Μαλακη ονόματι Ανούσα, αναφέρει ένα χωράφι στην Βίγλα σιμπλιος Βασίλης Κοβέος.

–1743. Ο παπα-Τζουάνες Κωβαίος αναφέρεται στην Καταγραφή των περιουσιακών στοιχείων της Ευαγγελίστριας Παροικιάς, στις 9 Αυγούστου 1743.

–1744. Ο ιερέας Ιωάννης Κωβαίος συντάσσει τη διαθήκη του στις 8 Μαΐου 1744.

–1747. Στη διαθήκη του σακελίου Βιτζαρά ιερέως Κωνσταντίου στις 30 Μαρτίου 1747 υπογράφει ως μάρτυρας ο Σεραφείμ ιερομόναχος Κωβαίος.

–1755. Σε εκλογή απεσταλμένου στην Κωνσταντινούπολη από το κοινό Πάρου σε Γενική Συνέλευση στις 23 Αυγούστου 1755 μαρτυρείται ο κάτοικος Κεφάλου Μιχάλης Κοβέος.

–1847. Στον εκλογικό κατάλογο Παροικιάς (συμπεριλαμβάνεται και η Αντίπαρος) είναι εγγεγραμμένος ο 61χρονος γεωργός Δημήτριος Κουβαίος και ο 28χρονος γεωργός Ελευθέριος Κουβαίος.

–1892. Το 1892 γεννιέται η Κωβαίου Ι. Πολυτίμη, μετέπειτα σύζυγος του Αντωνόπουλου Ιάκωβου, κάτοικος Μάρπησσας.

–1893. Το 1893 γεννιέται ο Κωβαίος Ελευθέριος του Δημητρίου καφεπώλης κάτοικος Παροικιάς.

–1903. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένη η Μαρία χήρα Νικολάου Κουβαίου, ετών 65, οικιακά.

–1906. Το 1906 γεννιέται ο Κωβαίος Γεώργιος του Δημητρίου κτίστης κάτοικος Παροικιάς.

–1946. Στον εκλογικό κατάλογο Παροικιάς του 1946 υπάρχουν εγγεγραμμένοι τα αδέρφια Ελευθέριος και Γεώργιος Κωβαίος του Δημητρίου κάτοικοι Παροικιάς.

–1950. Στον εκλογικό κατάλογο Παροικιάς του 1950 είναι εγγεγραμμένη η Μουλά Αννούσα  όνομα συζύγου Γεώργιος, όνομα πατρός Δημήτριος Κωβαίος κάτοικος Κοιν. Παροικιάς.

–1953. Στον εκλογικό κατάλογο Παροικιάς του 1953 είναι εγγεγραμμένη η Κωβαίου Αθηνά το γένος Μ. Πώλου, όνομα συζύγου Γεώργιος κάτοικος Παροικιάς.

–1953. Στο εκλογικό κατάλογο Παροικιάς του 1953 είναι εγγεγραμμένη η Αργυροπούλου Μαρία όνομα συζύγου Στυλιανός, όνομα πατρός Γεράσιμος Κωβαίος.

–1953. Στο εκλογικό κατάλογο Παροικιάς του 1953 είναι εγγεγραμμένη η Πρωτολάτη Αννέζα όνομα συζύγου Μιχαήλ, το γένος Γεράσιμος Κωβαίος.

–1953. Στο εκλογικό κατάλογο Παροικιάς του 1953 είναι εγγεγραμμένη η Κωβαίου Παναγούλα του Δημητρίου.

–2014. Δήμαρχος Παρίων Μάρκος Κωβαίος με καταγωγή από την Αμοργό.

 

–Κωνσταντέλος: Γενάρχης του παριανού κλάδου ο Νάξιος Ανδρέας Κωνσταντέλος. Σύζυγός του η … Κυδωνιεύς από τις Λεύκες. Μετοίκησαν στην Αθήνα προπολεμικά στην περιοχή του Ζωγράφου.

–1948. Στην «Φωνή της Πάρου» του 1948 διαφημίζεται το Ζυθεστιατόριο ΚΑΛΛΙΦΟΡΝΙΑ του Ανδρέα Κωνσταντέλλου στην οδό Ζωγράφου 90.

 

–Κωνστάντες: Οικογένεια καθολικού δόγματος, μαρτυρείται στην Πάρο από τα μέσα του 20^ου αιώνα. Η οικογένεια κατάγεται από την Αρχαία Καλαβρία, γρήγορα εξαπλώθηκε, με την πάροδο των αιώνων, σε διάφορες περιοχές της Ιταλίας. Η προέλευση του ονόματος θα πρέπει να αναζητηθεί στο λατινικό όνομα "Κώνστας, Κωσταντής" ανήκε, κατά πάσα πιθανότητα, στον γεννήτορα?.

Το οικόσημο είναι με μπλε και ασημί λωρίδα, συνοδεύεται από δύο αστέρια. Το ένα στο κεφάλι και το άλλο στην άκρη και στο κέντρο μια μηλιά με τις ρίζες του, που σημαίνει ότι είναι παλιά οικογένεια ή έχει πολλούς κλάδους.

–1960 Κωνστάντες Αλέξανδρος παντρεύεται τη Ναουσαία … Μαλαματένιου.

–1984. Πρωτεργάτης για την αναστήλωση του καθολικού Ναού του Αγίου Γεωργίου στη Νάουσα το 1984, ο δικηγόρος Αλέξανδρος Κωνστάντες, ο οποίος υπήρξε και νομικός σύμβουλος της Καθολικής Εκκλησίας της Ελλάδας.

–2010. Γιώργος και Σπεράτζα Κωνστάντε του Αλέξανδρου, θερινοί κάτοικοι Νάουσας. Μόνιμη κατοικία Αθήνα.

–2015. Στις 21 Αυγούστου του 2015 τελείται  μνημοσύνη δέηση στην Καθολική ενορία Νάουσας από τον Γεώργιο Κωνστάντε  για τον πατέρα του Αλέξανδρο ο οποίος απεβίωσε το 2006;

 

–Κωνσταντινίδης:

–1834. Ο ιερέας Νικόλαος Κωνσταντινίδης Εφημέριος Μαρμάρων αναφέρεται σε έγγραφο στις 13 Απριλίου 1834.

–1875. Σε εκλογικό κατάλογο του 1875, του Δήμου Μάρπησσας (της επαρχίας Νάξου), υπάρχει εγγεγραμμένος ο Κωνσταντινίδης Λεωνίδας του Νικολάου 45 ετών έμπορος από τα Μάρμαρα κάτοικος Κωνσταντινούπολης.

 

–Κωνσταντίνου και Κωνσταντίνος:

–1839. Στα δημοτολόγια Ερμούπολης είναι εγγεγραμμένος ο παριανός 18χρονος σιδηρουργός Σταύρος Κωνσταντίνου. Έδωσε όρκο στις 31 Ιανουαρίου 1839.

–1892. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1892 στις Λεύκες ο Κωνσταντίνος Δημητριος του Ιωάννη.

–1960. Στην προσωρινή διοίκηση του ΑΟ Νηρέας Νάουσας Πάρου το 1960 ο Ηλίας Κωνσταντίνου.

–1961. Στην πρώτη εκλεγμένη διοίκηση του ΑΟ Νηρέας Νάουσας Πάρου το 1961  εξελέγχει αντιπρόεδρος ο Κωνσταντίνου Ηλίας.

 

–Κωσταράς: Πρόσφυγας από τη Μικρά Ασία. Κάτοικος Ναούσης

–1922. Κωσταράς Κωνσταντίνος του Νικολάου, ετών 36, ναύτης. Από τη Μικρά Ασία. Κάτοικος Ναούσης

–Κωστόπουλος: =ο γιος του Κώστα. Κοινότυπο επίθετο. Οι καταλήξεις με όπουλος μεταφράζονται ως ο γιος, το παιδί.

–1733. Ο Μανώλης Μπιζάτζας με τον γαμπρό του Αντώνη Φανγγιά Κωστόπουλο έκαμαν γράμμα για εξόφληση στις 13 Οκτωβρίου 1733.

–1743. Διαθήκη του παπά Τζώρτζη Βιτζαρά, Παροικιά, 27 Οκτ. 1743 «ακόμη εδικόν της το χωράφι εις τον Βούτημο λεγόμενο του Καλλικάτζαρου σύμπλιος Βασίλης Κωστόπουλος».

–1844. Σε εκλογικό κατάλογο στις 18 Μαρτίου 1844, του Δήμου Νάουσας (της επαρχίας Νάξου), υπάρχει εγγεγραμμένος ο 60χρονος εργάτης Καλοχρούδης Κωστόπουλος.

 

–Κωταρής:

–1663. Αιτήσεις Ναουσαίων στον ηγούμενο Νάξου Γασπάρο Εμμανουήλ α)ARSI Galloa .455

Ευλαβέστατε και αιδεσιμώτατε εν Χω Πάτερ

Η ευχή της αγιωσύνης σου απάνω μας και εις όλον το νησίν τούτο. Έστοντας και από δεκατέσσερες χρόνους οπού λείπουσιν οι ευλαβέστατοι πατέρες της συντροφίας από το νησί μας επαρακαλέσαμεν πολλαίς φοραίς να γυρίσουν εδώ οπού τους είχαμε προτήτερα χρόνους επτά και ακόμη δεν εστραφήκασι αν καλά και πάντα μας ήταξαν καλήν όρεξιν. Τώρα οπού ακούομεν πως ήλθασι εις την Τήνο και εις την Μήλον πρέπον μας εφάνηκεν να δείξωμεν και εμείς την αγάπην και τον πόθον οπού είχαμεν να τους απολαύσωμεν εδώ και να παραλέσωμεν να μας τους επέμψη η αιδεσιμότης σου σαν εκείνος οπού τους ορίζει όλους και δεν γυρεύει άλλο παρά να τους στείλη εκεί οπού εμπορούσι να βοηθήσουν ταις ψυχαίς εις σωτηρίαν παντοτινήν και δόξαν του Θεού και απαντέχοντας τούτην την χάριν φιλούμεν τα χείρας της αιδεσιμότης σου όσοι εδώ κάτω υπογράψαμε.

Από την Πάρον στας 16 του ιουλίου 1663.

Νικόλαος (Ρούσσος) ιερεύς και οικονόμος αγούσης σακελλάριος στέργω τα άνωθεν

Παπα δημήτριος τριαντάφυλος στέργω

Ιωασάφ ιερομόναχος μαλατέστας στέργω

Παπα Τζάνες Καλέργης στέργω

Παπα δημήτρις γανάτζες στέργω

Νικηφόρος γιράρδης στέργω τα άνωθεν

Γεώργις μοσκονάς στέργω

Τζουάνες μοσκονάς δούλος της εντιμότης σας

Τζουάνες κωταρίς δούλος της αιδεσιμότης σας

Μαστρο γληγόρης (Περπινιάνης) δούλος της αιδεσιμότης σας

Ανδρέας καλέργης δούλος της αιδεσιμότης σας

Δημήτρις μαλατέστας δούλος της αιδεσιμότης σας

Νικήτας μεδρινός στέργω

Ανεγνώστης ραγούσης στέργω.

 

–Κώτης: Βλέπε Κότης ή Κόττης

 

–Κώτσας: Μικρασιάτης κάτοικος Ναούσης

 

–Κωτσολάκης:

–1966. Σε σχολική φωτογραφία του 1966 στον Πρόδρομο απεικονίζεται ο μαθητής Κωτσολάκης Μανώλης.

 

C

–Calergi:  Βλέπε Καλλέργης

 

Q

–Quoatrieux:

–1647. Ιησουίτης ιερομόναχος στη Νάουσα το 1647 π. Ερρίκος Quoatrieux ο οποίος αναγκάστηκε να επιστρέψει στην Γαλλία ένα χρόνο αργότερα για λόγους υγείας.

 

Για οικόσημα βλέπε εδώ…