Παριανά επίθετα Μ

Για οικόσημα βλέπε εδώ…

M

–Μαβρίκος: Βλέπε Μαυρίκος

 

–Μαβρουδής: Βλέπε Μαυρουδής

 

–Μαγγιώρος: Καταγωγή από την Κωνσταντινούπολη.

–1933. Μαγγιώρος Λεωνίδας του Ιωάνν, 33 ετών, φανοποιός από την Κωνσταντινούπολη. Έτος εγγραφής στα δημοτολόγια Ναούσης το έτος 1933.

 

–Μάγειρας: Παρωνυμικό επώνυμο. Ο Μάγειρας που συναντάμε το 1965 δεν έχει ίδια οικογενειακή ρίζα με την οικογένεια του 19^ου αιώνα. Ήταν Αστυνομικός Πάρου με καταγωγή από την Ιστιαία Εύβοιας.

–1826. Σε διαθήκη στις 6 Ιανουαρίου 1826 αναφέρεται ο Νικόλαος Πέρου Μάγειρας.

–1827. Σε διανομή κληρονομιάς της 8 Μαρτίου 1827 αναφέρεται η ποτέ Σταματούλα Νικολάου Μάγειρα και η Νικολέτα Μάγειρα.

–1827. Σε προικοσύμφωνο της 8 Οκτωβρίου 1827 αναφέρεται ο Βασίλης Μάγειρας με χωράφι στην Βίγλα.

–1829: 9βρίου 27. Μαθητευόμενοι εις την Αλληλοδιδακτικήν Σχολήν της πόλεως Παροικιάς

Μάγειρας Γεώργιος ετών 5, Μάγειρας Πέτρος ετών 11 και η Μάγειρα Στελιανή ετών 3.

–1833. Σε κατάλογο της εν Παροίκια Ελληνοδιδακτικής Σχολής μαθητευόντων παιδιών στις 28 Απριλίου 1833 αναφέρεται ο Γ. και ο Κ. Μάγειρας.

–1965. Σε έγγραφα Παροικιάς αναφέρεται ο Παναγιώτης Μάγειρας. Αστυνομικός Πάρου από την Ιστιαία Εύβοιας. Είχε μια κόρη που επίσης ακολούθησε το επάγγελμα του Αστυνομικού.

–1975. Στην «Φωνή της Πάρου» του 1975 διαβάζουμε τα αποτελέσματα των μαθητικών αγώνων του Γυμνασίου Πάρου. Στον ακοντισμό θηλέων ο Θεοδώρα Μάγειρα κατέλαβε την τρίτη θέση.

 

–Μαγίμογλου: Μικρασιάτης κάτοικος Ναούσης

 

–Μάγκος: Βλέπε Μάνγκος

 

–Μάγνης:

–1730. Πρακτικό εκλογής απεσταλμένου του κοινού της Παροικιάς στην Κωνσταντινούπολης στις 28 Ιανουαρίου 1730 μαρτυρείται ο παπά Ντεμένεγος Μάγνης.

 

–Μαγνησάλης: (βλέπε Μαγνωσιώτης)

 

–Μαγνησιώτης ή Μαγνήσαλης ή Μαγνωσάλης: Μικρασιάτης κάτοικος Ναούσης.

Επίθετο πατριδωνύμιο. Ο καταγόμενος από την Μαγνησία της Μικράς Ασίας. Στην Πάρο συναντάμε το επιθ. Μαγνήσαλης στα Μάρμαρα, αλλού Μανησάλης και Μανσαλής.

–1927. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 18 Ιανουαρίου 1927, είναι εγγεγραμμένος ο Ερωτόκριτος Αναστασίου Μαγνησαλής, ετών 35, κάτοικος Τσιπίδου, γεωργός, άγαμος.

 

–Μαγουλάς: Παρωνύμιος.

–1914. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1914 στις Λεύκες ο Μαγουλάς Στέφανος του Ιωάννη.

 

 

–Μαγρηνές:

–1826. Στη διαθήκη του Νικολάου Γ. Μπιζά (Παροικιά 13 Μαρτίου 1826) αναφέρεται ο Ιωάννης Μαγρηνές.

 

–Μαδράκης:

–1870. Στις 13 Σεπτεμβρίου 1870 ο 27χρονος βυρσοδέψης από την Πάρο Ηλίας Χαλκίτης του Νικολάου και της Σταμάτας Μανιάτη, παντρεύεται στην Ερμούπολη την 19χρονη από την Πάρο Αγγελικώ Μαδράκη [Μαθράκη], του Μιχαήλ και της Ελένης.

 

–Μαθιακάκης: Πατρωνυμικό επώνυμο από το Μαθιός, Ματθαίος. Ίσως Κρητικής καταγωγής.

–1822. Στα δημοτολόγια του Δήμου Νάουσας (της επαρχίας Νάξου) το 1822, υπάρχει εγγεγραμμένος ο Μαθιακάκης Κωνσταντίνος.

–1844. Σε εκλογικό κατάλογο στις 18 Μαρτίου 1844, του Δήμου Νάουσας (της επαρχίας Νάξου), υπάρχει εγγεγραμμένος ο 37χρονος μεταπράτης Μαθιακάκης Κωνσταντίνος.

–1883. Σε εκλογικό κατάλογο της Νάουσας του 1883, υπάρχουν εγγεγραμμένοι οι, Μαθιακάκης Ιωάννης του Κωνσταντίνου, ετών 46, κρεοπώλης από τη Νάουσα, κάτοικος Παροικιάς, Μαθιακάκης Θεόδωρος του Κωνσταντίνου, ετών 38, μάγειρας από τη Νάουσα, κάτοικος Αθήνας και Μαθιακάκης Γεώργιος του Κωνσταντίνου, 30 ετών, εργάτης από τη Νάουσα.

–1885. Σε εκλογικό κατάλογο της Νάουσας του 1885, υπάρχουν εγγεγραμμένοι οι, Μαθιακάκης Ιωάννης του Κωνσταντίνου, ετών 44, κρεοπώλης από τη Νάουσα, κάτοικος Παροικιάς, Μαθιακάκης Θεόδωρος του Κωνσταντίνου, ετών 40, μάγειρας από τη Νάουσα, κάτοικος Αθήνας και Μαθιακάκης Γεώργιος του Κωνσταντίνου, 32 ετών, εργάτης από τη Νάουσα.

 

–Μαθιουδάκης: Βαπτιστικό επώνυμο, από το Ματθαίος, Μαθιός, με καταγωγή από την Κρήτη.

–1827. Τον Αύγουστο του 1827 ο Αϊβαλιώτης ναυτικός Παναγιώτης Ιντζές, ιδιοκτήτης του πλοίου «Πέραμα», και ο Αθανάσιος Κομίλος, αϊβαιώτης, κάτοικος Νάξου, συμφωνούν τα εξής: Ο Κομίλος να αναλάβει όλα τα έξοδα του Ιντζέ, του πλοίου του και των ναυτών του και ο Ιντζές με το καράβι του «να περιέρχεται να λαφυραγωγεί δια θαλάσσης και δια ξηράς…». Ο Κομίλος, όντας κάτοικος της Νάξου και γνώστης των πραγμάτων, ειδοποιεί τον καπετάν Ιντζέ ότι ξέρει πως τα πρόβατα, που ανήκουν στους βοσκούς Ζόρηδες, βρίσκονται σε παραλιακή περιοχή της Νάξου, στον Άη Προκόπη, «και να μεταβεί για την αρπαγή τους». Ο Ιντζές, το βράδυ της ημέρας, που πήρε αυτή την είδηση, ξεκίνησε από την Πάρο «και εισήλθε προς το μέρος του Αγίου Προκοπίου δια νυκτός, και όσα πρόβατα ηύρον τα ελαφυραγώγησαν και το πρωί τα έφεραν με το πλοίο του προς το μέρος του Δρυού της Πάρου, και τα επώλησεν προς τους Κρήτας, Γιαννιόν Παπαδάκην, Νικόλαον Μαθιουδάκην, Αναγνώστην Κληρονόμον και Γεώργιον Αμανίτην, από τους οποίους αγόρασας έλαβον την συμπεφωνημένην των αυτών προβάτων και τα διένειμεν εν τω μεταξύ τους…»

 

–Μαθράκης: Βλέπε Μαδράκης.

 

–Μαιζος:

–1674. Στις 7 Μαΐου του 1674 η κοινότητα της Παροικιάς δώρισε στους Πατέρες Ιησουίτες εν Νάξο, εκ των κτημάτων του ναού της Παναγίας της Εκατονταπυλιανής, οικόπεδο για την ανέγερση Μονής. «Εις δόξαν χριστού αμήν 1674 εις τας 7 του μαϊου εν καστέλιω Παροικίας οι αιδεσιμωτάτοι πατέραις εκ της συντροφίας του Ιησού, διά να κτίσουσι μοναστήρι και σκολιό, και μην ευρίσκοντας τόπον αρμόδιον διά την αυτήν υπόθεσιν, διά τούτο θέλωμεν ημείς οι κατωθεν υπογεγραμμένοι, και εις το όνομα της κοινώτητος και δίδωμεν διά έργον χάρις των άνωθε αιδεσιμωτάτων πατέρων ένα κομμάτι χωράφι από της παναγίας μας της Καταπολιανής, εις το μάκρος ποδάρια του μέτρου εκατό δέκα και εις πλάτος άλλον τόσον και εις τούτο ομπληγαρόμαιστα οπώταν εις κανένα καιρόν ήθελε σικοθή τινάς να γυρέψει δικαιώματα εις το άνωθε κομμάτι το χωράφι όπου των χαρίζωμεν να ήμαιστε ημείς ομπληγάδοι να το πληρονωμεν της παναγίας, όθεν διά το βέβαιον απογράφωμεν διά χειρίσμας και εις το όνομα της άνωθε κοινότητος.

Οικονόμος Παροικίας, σακελλάριος Παροικίας, Νικόλαος ιερεύς πρωτοπαπάς Παροικίας, Πέτρος ιερεύς Βιτζαράς, Κώστας Μαίζας, Τεμένιγος ιερεύς, παπα Ιω. Γαλανός, Ελευθέριος ιερεύς Λουρδας, Νικόλαος ιερεύς…, παπα Ιωάννης …, παπα Πέτρος Μπουλαξής, παπα Στέφανος Βυτζαράς, παπα Φραντζέσκος Βιτζαράς, Γιακουμής Πατέλας, παπα Μιχαλής Κοντα΄ρατος, Μάρκος ιερεύς, Χωροεπίσκοπος Παροικιάς, Τζουάνες Σκληρός, Νικολός Κοντίλης, Μανόλης Αλισάφης, Μιχαήλ Βιτζαράς, Νικολός Κοτίλης, Γιώργης …, Μανώλης Αλεξάκης, Φραντζέσκος Μιχαλέτος Γραμματικός, Ιω. Βιτζαράς, Ιω. Σκιάδος, Ιω. Βιτζαράς, Κωστάκης Γαλανός, Τζώρτζης Ρουτες, Ιω. Σκιάδας, Γεώργης Μαυρομάτης, Ιω. Σπυρίδος, Δημήτρης Ταργέτας, Νικολός …, Μιχελής Δημητ…, Ιω. Πατελας, Ιω. Τουτέσκος, Bartolo Rozza, Γιαννούλης Ταργέντας, Αντώνης Αλλησάφης, τζουάνες Γιράρδης, Τζώρτζης Νταμόστος, Ιω. Του μαστρο Γιάκουμου, Γιόνης Μυστράτος, Δημήτρης Μαβρομάτης, Giacomo Zellini, Domenico Ferrari, Γιάννης Ντελαγραμμάτικας, Γεώργης Τακορόνιας.

Εμμανουήλ Κομητας επίτροπος βεβαιώνω ως άνωθεν και δια όνομα όλης της Κοινότητος»

 

–Μάϊνας: Επώνυμο παρωνύμιο.

–1950. Σε εκλογικό κατάλογο της Αντιπάρου στις 11 Ιανουαρίου 1950 υπάρχει εγγεγραμμένη η Μάϊνα Καλλιόπη, όνομα συζύγου Ευάγγελος, όνομα πατρός Α. Τριαντάφυλλος.

 

–Μακαρίτης: Επίθετο-παρατσούκλι.

–1639. Μακαρίτης Μανώλης, ιδιοκτήτης της Μονής του Αγίου Αντωνίου το 1639.

–19ως αιώνας στο χωριό Μάρμαρα βρίσκουμε το επίθετο Μακαρίτης.

 

–Μακάς: Καταγωγή από την Χίο.

–1834. Ο Κοσμάς Μακάς, Ελληνοδιδάσκαλος, από τη Χίο, διδάσκει «εν Πάρω εις τα λεγόμενα τρία χωριά του Κεφάλου», όπως αναφέρει σε έκθεσή του ο διδάσκαλος Λεόντιος Αναστασιάδης, «ο οποίος εξέτασε στο Ναύπλιο στις 2 Ιουνίου 1834 τον Κοσμά προκειμένου να βεβαιωθεί η ικανότητα του για να διορισθεί από το Δημόσιο διδάσκαλος».

 

–Μακεδάκης:

–1885. Σε εκλογικό κατάλογο της Νάουσας του 1885, υπάρχει εγγεγραμμένος ο, Μακεδάκης Χρύσος του Γεωργίου, ετών 63, μεταπράτης από τη Νάουσα, κάτοικος Σύρου.

–Μακράκης:

–1850. Στα δημοτολόγια Ερμούπολης είναι εγγεγραμμένος ο παριανός 21χρονος σιδηρουργός Νικόλαος Μακράκης. Έδωσε όρκο στις 1 Μαρτίου 1850.

 

–Μακρής: Παρωνύμιο.

–1829: 9βρίου 27. Μαθητευόμενοι εις την Αλληλοδιδακτικήν Σχολήν της πόλεως Παροικιάς

Μακρής Ανέστης ετών 20.

–1831. Στο προικοσύμφωνο Ιωάννη Ζηλιτζήρη (γονείς του: Νικολός και η Ελένη Ζηλιτζήρη) και Μαρίας Μπαρμπαρή (Παροικιά 20 Φεβρουαρίου 1831). «η κυρία Αρμελινιώ, θυγάτηρ ποτέ Στέλιου Μακρή και σύζυγος νυν του Γεώργη Καμινάρη έχουσα η ρηθείσα Αρμελίνα με τον προαποθανόντα σύζυγόν της Μανόλην Πέτρου Μπαρμπαρή ονόματι Μαρίαν, δίδει δέκα εικόνες και μία καρδιά ασημένια με τίμιον ξύλον μέσα». (ΓΑΚ, 219, 137ν)

–1847. Στον εκλογικό κατάλογο Παροικιάς (συμπεριλαμβάνεται και η Αντίπαρος) είναι εγγεγραμμένος ο 30χρονος γεωργός Αναστάσιος Μακρής.

–1876. Στις 23 Μαΐου 1876 ο παριανή Μακρής Κωνσταντίνος 45 ετών και Ελένη Βάλβη κάτοικοι Σύρου δηλώνουν τον θάνατο της κόρης τους Καλλιόπη 2 ετών κάτοικο Ερμούπολης. Ασθένεια: Δυσεντερία.

–1878. Στις 18 Μαρτίου 1878 ο παριανός λιθοξόος Σαρρής Νικόλαος 30 ετών κάτοικος Σύρου δηλώνει τον θάνατο του συγγενή του Βιδάλη Ευάγγελου του Φρατζ. κάτοικος Ερμούπολης. Ασθένεια: πνιγμός. Μητέρα του η Μαριγώ Μακρή.

–1900. Σε ομαδική φωτογράφηση στις 7 Οκτωβρίου του 1900 απεικονίζεται ο Κωνσταντίνος Μακρής, ειρηνοδίκης και η Ναταλία Δημητρακοπούλου - Μακρή.

–1901. Στο πρώτο φύλλο της 1^ης Ιουλίου 1901, το «Αιγαίον» αναγγέλλει τον γάμο του Κωνσταντίνου Μακρή και της Ναταλίας Παν. Δημητρακοπούλου: «Ο τέως ειρηνοδίκης μας κ. Κων. Μακρής ετέλεσε τους γάμους του εν μέσω γενικής χαράς συγγενών και φίλων μετά της δεσποινίδος Ναταλίας Π. Δημητρακόπουλου». Η Ναταλία ήταν ένα από τα επτά παιδιά που είχε αποκτήσει ο Παναγιώτης Δ. Δημητρακόπουλος (1847-1910), διευθυντής του οινοποιείου Ζάννου και Ρώς στην Πάρο, με την Αικατερίνη Κ. Κρίσπη (1855-1945). Γεννήθηκε στην Πάρο το 1877 και πέθανε στην Αθήνα το 1905 σε ηλικία μόλις 28 ετών αφήνοντας ένα γιό, τον Δημήτρη. Το «Αιγαίον» αναγγέλλει τον θάνατό της Ναταλίας στο φ.175, 10 Μαΐου 1905, ως εξής: «Μετά βραχείαν νόσον, καθ’ ής μάταιαι πάσαι αι προσπάθειαι της Επιστήμης και αι φιλόστοργοι περιποιήσεις των οικείων απέβησαν, απέθανε πρό ημερών εν Θήβαις εν νεαρωτάτη ηλικία η ενάρετος και έγκριτος δέσποινα Ναταλία Μακρή, σύζυγος προφιλής του συμπολίτου κ. Κ. Μακρή, ειρηνοδίκου και θυγάτηρ του εγκρίτου εν Πάρω συμπολίτου κ. Π. Δημητρακόπουλου». 

–1929. Σε ομαδική φωτογράφηση στην περιοχή Καλάμι στις 27 Ιουλίου 1929 απεικονίζεται ο Δημήτριος Μακρής.

–1975. Στην «Φωνή της Πάρου» του 1975 διαβάζουμε τα αποτελέσματα των μαθητικών αγώνων του Γυμνασίου Πάρου. Στην Δισκοβολία ο Μακρής Γεώργιος κατέλαβε την δεύτερη θέση.

 

–Μακριδάκης:

–1844. Στον εκλογικό κατάλογο Λευκών το 1844 είναι εγγεγραμμένος ο 40χρονος σιδηρουργός Ιωάννης Μακριδάκης και ο 60χρονος γεωργός Κυριάκος Μακριδάκης.

–1847. Στον εκλογικό κατάλογο Λευκών του 1847 είναι εγγεγραμμένος ο 43χρονος σιδηρουργός Μακριδάκης Ιωάννης.

 

–Μακρογιάννης: Πρόσφυγες

–1829. Σε απογραφή προσφύγων της Νάουσας του 1829 αναφέρεται ο Ιωάννης Μακρογιάννης 33 ετών ναύτης.

 

–Μακρόγλους ή Μακρόγλου:

–1847. Στον εκλογικό κατάλογο Λευκών του 1847 είναι εγγεγραμμένος ο 63χρονος γεωργός Κυριάκος Μακρόγλους.

 

–Μαλαγαρδής: Σύνθετο επώνυμο λατινικής ρίζας. Από τις λέξις Mala (λατ. Κακός) και garbin από παραφθορά του γαρμπή (νοτιοδυτικός άνεμος). Η Παριανός κλάδος έχει καταγωγή από τον Μυλοπόταμο Ρεθύμνου Κρήτης ενώ προγενέστερα μετοίκισαν από τη δύση (ίσως Ενετοί). Το σπίτι της μονοκλαδικής οικογένειας της Πάρου, είναι ένα όμορφο υστεροαναγεννησιακό αρχοντικό και βρίσκεται μπροστά από ένα όμορφο κήπο, στην γωνία του οποίου είναι κτισμένη εκκλησία της Αγίας Κυριακής, προς τιμήν της (συζύγου) Μαλαγαρδή Κυριακή. Σε επαφή του είναι σήμερα η Δημοτική Βιβλιοθήκη «Ιωάννης Α. Γκίκας».  

Σπουδαίο μέλος της ο Φιλόλογος Νικόλαος Στ. Μαλαγαρδής αλλά και ο αδερφός του νομικός Ευάγγελος Στυλ. Μαλαγαρδής..

–1852  Ο ιερέας, επίσης Νικόλαος Μαλαγαρδής (1852-1907), που πέθανε ξαφνικά στο πλοίο το 1907, ετεροθαλής αδελφός των Νικολάου Στυλ. Μαλαγαρδή και Ευάγγελου Στυλ. Μαλαγαρδή.

–1861. Ο Φιλόλογος και γυμνασιάρχης ο Νικόλαος Στυλ. Μαλαγαρδής γεννήθηκε στην Πάρο το 1861. Παντρεύτηκε σε πρώτο γάμο τη Μαρία και έκαναν δυο παιδιά, το Νικόλαο και το Νικήτα, και σε δεύτερο γάμο την Κυριακή Χαλκιά και έκαναν τον Βαγγέλη, τη Μαρουσώ, την Ελένη και την Αικατερίνη. Απεβίωσε το 1929.

–1864. Γεννιέται στην Πάρο το 1864 ο Ευάγγελος Στυλ. Μαλαγαρδής, αδερφός του ο Νικόλαος Στυλ. Μαλαγαρδής. Απόφοιτος της Νομικής Σχολής. Απεβίωσε το 1942.

–1885. Το 1885 γεννιέται ο Ελευθέριος Ν. Μαλαγαρδής. ήταν ανιψιός του καθηγητή Νικολάου Στυλ. Μαλαγαρδή και του Ευάγγελου Στυλ. Μαλαγαρδή, ο δε πατέρας του ήταν ο ιερέας, επίσης Νικόλαος Μαλαγαρδής (1852-1907), που πέθανε ξαφνικά στο πλοίο το 1907, ετεροθαλής αδελφός των ανωτέρω.

–1901. Έγγραφο Παροικιάς του 1901 «Το καλικαίρι του 1901 φθάνουν εις την ημετέραν πόλιν οι κ.κ. Βασίλειος Γράβαρης, καθηγητής [ύστερα γυμνασιάρχης, παππούς του ναυάρχου του Λ.Σ. Βασίλειου Γ. Γράβαρη], ο κ. Ευάγγελος Σ. Μαλαγαρδής [αδερφός του καθηγητή φιλολόγου γυμνασιάρχου Νικολάου Μαλαγαρδή] και Ελευθέριος Αυλήτης (sic) συμπολίται μας».

–1902. Η Ιακωβίνα Καμπάνη άφησε τη ζωή στα 17 χρόνια της τον Μάιο του 1902. Στη μνήμη της ο Μιχαήλ Ι. Μαλαγαρδής αφιέρωσε το εξής τετράστιχο. «Μόλις διήλθε δεκαεπτά ανοίξεις του Μαΐου κι ο Χάρος την αφήρπασε εκ του προσκαίρου βίου, Απ’ τας αγκάλας των γονιών την έρριψε στο μνήμα να την χαρή παντοτινά μεγάλο που είναι κρίμα!…»

–1902. Στις 13 Ιουλίου 1902 ανυπόκριτης της εφημερίδας «Αιγαίον» στην Πάρο ο Μιχαήλ Ι. Μαλαγαρδής.

–1903. Η εφημερίδα «ΑΙΓΑΙΟΝ» γράφει στις 5 Ιουλίου 1903.: «Υπό επιτυχίας αρίστης ετέφθησαν αι εξετάσεις του Ελλην. Σχολείου μας δικαιώσασαι την περί του Στολάρχου μας κ. Ιακ. Κυπραίου και των συναδέλφων αυτού κ.κ Ανδρομανάκου και Πατέλη κρατούσαν αρίστην φήμην ως διδασκάλων λαμπρών και του καθήκοντος. Επιφυλασσόμεθα δε εκτενέστερον να πραγματευθώμεν περί αυτών και των του Δημοτ. Σχολείου μας. Τοις αριστεύσασι μαθηταίς του Ελληνικού Σχολείου Στυλ. Μαλαγαρδή, Εμμ. Φωκιανό, Δ. Πατέλη, Δ. Τριαντάφυλλο, Ραγκούση, Αγγελάκη και Κυριαζάνο από καρδιάς συγχαίρομεν.

–1903. Στις 19 Ιουλίου 1903 ο Ευάγγελος Στυλ. Μαλαγαρδής αρθρογραφεί στην εφημερίδα «Αιγαίον».

–1903. Στην έξοχη νεκρολογία του στον Νικόλαο Ι. Κρίσπη (εφημ. Αιγαίον Γ. 101, 1^η Αυγούστου 1903, ο Νικόλαος Στυλ. Μαλαγαρδής αναφέρει ότι είχε αποκτήσει…

–1904. Από διαφήμιση στην εφημερίδα «Αιγαίον» στις 13 Μαρτίου 1904 διαβάζουμε: «Ο γνωστός εν Πάρω καλλιτέχνης κ. Μιχαήλ Μαλαγαρδής, ράπτης, θέλων να επεκτείνη τους … επλούτισεν εσχάτως το κατάστημά του διά νέων εμπορευμάτων και διά μεγάλης προμηθείας αποικιακών και λοιπών οικιακής χρήσεως πραγμάτων, τα οποία πωλεί εις τιμάς απιστεύτως ευθηνάς έχων ως αρχήν το εν τη καταναλώσει το κέρδος».

–1907. Στα δημοτολόγια Ερμούπολης είναι εγγεγραμμένος ο παριανός 21 ετών υπάλληλος Σπύρος Φρ. Μαλαγαρδής άγαμος. Έδωσε όρκο στις 27 Ιανουαρίου 1907.

–1907. Ο ιερέας Νικόλαος Μαλαγαρδής γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Πάρο. Σπούδασε στην ιερατική σχολή Σύρου από όπου και χειροτονήθει ιεροδιάκονος. Διετέλεσε και διδάσκαλος στην Πάρο επί σειρά ετών σε ιδιωτική σχολή. Τον Ιούλιο του 1907 μετέβη στη Αθήνα λόγω αρρώστιας του και 13 μέρες αργότερα του ίδιου μήνα, επέστρεψε με το ατμόπλοιο της εταιρίας Διακάκη «Πειραιεύς» εξέπνευσε την 4η πρωινή ώρα εντός του ατμόπλοιου και εξώθι στην Σύρο, σε ηλικία 55 περίπου ετών.

–1907. Εφημερίδα «Αιγαίον» 24 Σεπτεμβρίου 1907.: «Οι αρμόδιοι πρέπει να εξυπνήσουν και να μεριμνήσουν σπουδαίως διά την καθαριότητα της ατυχούς αυτής πόλεως φειδόμενα της υγείας των κατοίκων. Εικόνα ειδεχθη και απαισίαν παρουσιάζουν αι συνοικίαι της πόλεως (Παροικιά), ιδίως αι προς το νότιον μέρος της πόλεως, ο ενταύθα χρηστός έμπορορράπτης, κ. Μιχ. Φρ. Μαλαγαρδής, διεμαρτύρετο ο ατυχής άνθρωπος ότι υποφέρει εκ συνεχών κεφαλαλγίων ως εκ των επισεσωρευμένων πρό του καταστήματός του ακαθαρσιών της συνοικίας, ο δε ατυχής γέρων Δημοδιδάσκαλος, ιερεύς Ιωάννης Μαύρης κατοικών πλησίον εκεί τι να ειπή… Επικαλούμεθα το έλεος των αρμοδίων.»

–1908. Στα «Κοιωνικά» της 26^ης Ιανουαρίου 1908 γράφει: «Την παρελθούσαν Παρασκευήν 18^ην τρέχοντος μηνός Ιανουαρίου ετελέσθησαν εν Πάρω, εν μέσω συρροής συγγενών και φίλων οι γάμοι του αρίστου νέου κ. Ελευθέριου Ν. Μαλαγαρδή μετά της επ’ αρεταίς και μορφώσει διακεκριμένης δος Ελένης Μαρκέζη. Ως παράνυμφοι παρέστησαν η δις Αρχοντούλα Μπάου και ο αδελφός της νύφης κ. Χαράλαμπος Μαρκέζης».

Προφανώς ο γαμπρός (γεννήθηκε το 1885) ήταν ανιψιός του καθηγητή Νικολάου Στυλ. Μαλαγαρδή και του Ευάγγελου Στυλ. Μαλαγαρδή, ο δε πατέρας του ήταν ο ιερέας, επίσης Νικόλαος Μαλαγαρδής (1852-1907), που πέθανε ξαφνικά στο πλοίο το 1907, ετεροθαλής αδελφός των ανωτέρω.

–1921. Στις 10 Οκτωβρίου 1921 ο 35χρονος υπάλληλος από την Πάρο Σπύρος Μαλαγαρδής του Φραγκίσκου και της Μαρίας Κομνηνού παντρεύεται στην Ερμούπολη την 24χρονη από την Πάρο Ελένη Στάβαρη του Δημοσθένη και της Αθηνάς Κορκοδείλου.

–1929. Ο Παριανός Φιλόλογος και γυμνασιάρχης Νικόλαος Στυλ. Μαλαγαρδής πέθανε το 1929.

–1931, σε φωτογραφεία μπροστά στην Εκατονταπυλιανή, διακρίνεται η Πανδώρα και Μάχη Μαλαγαρδή.

–1953. Στο εκλογικό κατάλογο Παροικιάς του 1953 είναι εγγεγραμμένη η Μαλαγαρδή Στ. Αικατερίνη.

 

–Μαλαγαροτής: Ίσως πρόσφυγες.

–1825. Στα δημοτολόγια Παροικιάς (συμπεριλαμβάνεται και η Αντίπαρος) είναι εγγεγραμμένος ο 31χρονος Νικόλαος Μαλαγαροτής και ο Μιχαήλ Μαλαγαροτής.

–1847. Στον εκλογικό κατάλογο Παροικιάς (συμπεριλαμβάνεται και η Αντίπαρος) είναι εγγεγραμμένος ο 53χρονος μεταπράτης Νικόλαος Μαλαγαροτής και ο 53χρονος μεταπράτης Μιχαήλ Μαλαγαροτής.

 

–Μάλαγμας: Βλέπε Μάλαμας

 

–Μαλακης: Παρωνυμικό επώνυμο από την λέξη μαλακός.

–1740. Σε προικοσύμφωνο Παροικίας στις 14 Ιουλίου 1740, του Αντώνη Γιακουμή Βιτζαρά με την θυγατέρα Δημητράκη Μαλακη ονόματι Ανούσα.

 

–Μάλαμας ή Μάλαγμας: Γνωστό στην Πάρο ως βαπτηστικό, βλέπε το προικοσύμφωνο Βενιέρη του 1825.«Προικοσύμφωνο κυρίας Σμαραγδής κόρη ποτέ Μιχαλάκη Βενιέρη» Παροικιά, 25 Ιανουαρίου 1825. «Την σήμερον ήλθον εις συμβατικόν τρόπον υπανδείας η κυρία Μάλαμα σύζυγος ποτέ Μιχελάκη Βενιέρη μετά του κυρίου Νικολάου Χαλκιά και η μέν πρώτη δίδει στην κόρη της Σμαραγδή Βενιέρη διά βοήθειαν της την εικόνα της Δευτέρας Παρουσίας ανημένιαν με τα πορτέλα της εικόνας του Αγίου Χαραλάμπους, την εικόνα του Μέγα Ταξιάρχη Μιχαήλ» (ΓΑΚ, 215, 108r)

 

–Μαλαματένιος: Επίθετο επάγγελμα-παρωνύμιο, από την λέξη αμάλαμα = καθαρό μέταλλο (χρυσό κλπ), αυτός που πουλάει χρυσό ή ασχολείται με μέταλλα κλπ (Μαλάματα). Η οικογένεια Μαλαματένιου, κατάγεται από το νησί Φώκαια, στον Αδραμυτικό Κόλπο του Αϊβαλίου της Μικράς Ασίας. Υπολογίζεται ότι στις Κυκλάδες και πιο συγκεκριμένα, στην Νάουσα της Πάρου, ήρθαν πριν την πρώτη μικρασιατική καταστροφή του 1814. Κλάδος της ίδια οικογένειας υπάρχει και στη Νάξο από την ίδια περίοδο.

Η οικογενειακή μαρτυρία μιλάει για τρία αδέρφια ναυτικούς να φεύγουν απ το νησί τους την Φώκαια κυνηγημένα. Οι δύο έφτασαν στη Νάουσα και ασχολήθηκαν με την αλιεία και τις θαλάσσιες μεταφορές ενώ ο συνέχισε την ζωή του στη Νάξο. Απόγονοι του σήμερα, κτηνοτρόφοι στην ορεινή Νάξο.

Ο κλάδος της Μάρπησσας αναφέρεται πρώτη φορά το 1875 σε εκλογικό κατάλογο του Δήμου Μάρπησσας (της επαρχίας Νάξου), υπάρχει εγγεγραμμένος ο Μαλαματένιος Πέτρος του Μπατίστα 44 ετών κτηματίας. Υιός του Μπατίστα που πρωτοσυναντάμε στη Νάουσα.

Το 1881 δύο αδερφάδες από την Μάρπησσα, η μία Μαλαματένιου από τον άντρα της (ίσως ο Πέτρος Μαλαματένιος του Μπατίστα) υιοθετούν από την Αθήνα ένα αγόρι (η Μαλαματένιου …), τον Σταμάτη και ένα κορίτσι η άλλη αδερφή, την Άννα.

Τον Σταμάτη Μαλαματένιο και την Άννα, τα δυο υιοθετημένα παιδιά από τις δυο αδερφάδες, τους πάντρεψαν μεταξύ τους ίσως για να μην χαθεί η περιουσία τους. Παιδιά τους ήταν ο Λεονάρδος, Βατίστας, Πέτρος και 4 κόρες.

Το παρωνύμιο, των Μαλαματένιων, ήταν Κουίβερές  πού το εφεραν από την Ιωνία.

–1795. Το 1795 γεννιέται ο Αντώνιος Παντελής ή Μαλαματένιος; (ίσως παρωνύμιο) Κτηματίας κάτοικος Παροικιάς.

–1810. Το 1810 γεννιέται ο Μπατίστας Μαλαματένιος, έμπορος κάτοικος Νάουσας.

–1829. Ο ονομαστικός κατάλογος των μαθητών του Αλληλοδιδακτικού Σχολείου της Νάουσας του σχολικού έτους 1829.

«Οι μαθητευόμενοι εις την Αλληλοδιδακτικήν Σχολήν της κομοπόλεως Ναούσης»

Μιχαήλ Μαλαγματένιος ετών 8, Ιωάννης Μαλαγματένιος ετών 7, Πατίστας Μαλαγματένιος ετών 17.

–1832. Εν Ναούση της Πάρου τη 27 Μαρτίου 1832, σε έγγραφο της σχολής του Αγίου Αθανασίου αναφέρεται ο Μπατίστας Μαλαματένιος.

–1843. Σε ονομαστικό κατάλογο των εκλογικών αποτελεσμάτων Νάουσας στις 27 Οκτωβρίου 1843 αναφέρεται ο Μπατίστας Μαλαματένιος.

–1844. Σε εκλογικό κατάλογο στις 18 Μαρτίου 1844, του Δήμου Νάουσας (της επαρχίας Νάξου), υπάρχει εγγεγραμμένος ο 33χρονος μεταπράτης Μαλαματένιος Μπατίστας

–1860. Στις 4 Μαΐου 1860 σε συμβολαιογραφική πράξη [Επιτροπικό] στην Σύρου αναφέρεται ο κάτοικος Πάρου Νικόλαος Μπαρμπαρήγος κυβερνήτης να διορίζει επιτροπικό σε ελλ. Πλοίο των τζερνίκιον «Αγιος Νικόλαος τον εν Πάρω Μαλαματένιο Γεώργιο.

–1875. Σε εκλογικό κατάλογο του 1875, του Δήμου Μάρπησσας (της επαρχίας Νάξου), υπάρχει εγγεγραμμένος ο Μαλαματένιος Πέτρος του Μπατίστα 44 ετών κτηματίας. 

–1878. Το 1878 γεννιέται στη Νάουσα ο μετέπειτα γεωργός Μαλαματένιος Αντώνιος του Επαμεινώνδα.

–1881. Το 1881 δύο αδερφάδες από την Μάρπησσα, η μία Μαλαματένιου από τον άντρα της (ίσως ο Πέτρος Μαλαματένιος του Μπατίστα)  υιοθετούν από την Αθήνα ένα αγόρι (η Μαλαματένιου …), τον Σταμάτη και ένα κορίτσι η άλλη αδερφή, την Άννα.

Τον Σταμάτη Μαλαματένιο και την Άννα, τα δυο υιοθετημένα παιδιά από τις δυο αδερφάδες, τους πάντρεψαν μεταξύ τους το 1896 ίσως για να μην χαθεί η περιουσία τους. Παιδιά τους ήταν ο Βατίστας, η Ελένη, η Εμμανουήλ, η Μαρίακα, ο Λεονάρδος, η Δήμητρα και ο Βατίστας.

–1885. Σε εκλογικό κατάλογο της Νάουσας του 1885, υπάρχουν εγγεγραμμένοι οι, Μαλαματένιος Αντώνιος του Μπατίστα, 35 ετών, γεωργός από τη Νάουσα, Μαλαματένιος Βασίλειος του Μπατίστα, 44 ετών, ναύτης από τη Νάουσα, Μαλαματένιος Γεώργιος του Μπατίστα, 47 ετών, ναύτης από τη Νάουσα, Μαλαματένιος Εμμανουήλ του Πατίστα, ετών 39, έμπορος από τη Νάουσα, κάτοικος Αλεξάνδρειας, Μαλαματένιος Επαμεινώνδας του Πατίστα, ετών 31, γεωργός από τη Νάουσα, Μαλαματένιος Λεονάρδος του Πατίστα, 40 ετών αλιεύς από τη Νάουσα, Μαλαματένιος Μπατίστας του Λεονάρδου, ετών 72, κτηματίας από τη Νάουσα και Μαλαματένιος Νικόλαος του Γεωργίου, 24 ετών, ναύτης από τη Νάουσα, απεβίωσε.

–1885. Σε εκλογικό κατάλογο της Νάουσας του 1885, υπάρχουν εγγεγραμμένοι οι, Μαλαματένιος Αντώνιος του Μπατίστα, 37 ετών, γεωργός από τη Νάουσα, Μαλαματένιος Βασίλειος του Μπατίστα, 46 ετών, ναύτης από τη Νάουσα, Μαλαματένιος Γεώργιος του Μπατίστα, 49 ετών, ναύτης από τη Νάουσα, Μαλαματένιος Εμμανουήλ του Πατίστα, ετών 41, έμπορος από τη Νάουσα, κάτοικος Αλεξάνδρειας, Μαλαματένιος Επαμεινώνδας του Πατίστα, ετών 31, γεωργός από τη Νάουσα, Μαλαματένιος Λεονάρδος του Πατίστα, 42 ετών αλιεύς από τη Νάουσα, Μαλαματένιος Μπατίστας του Λεονάρδου, ετών 74, κτηματίας από τη Νάουσα και Μαλαματένιος Νικόλαος του Γεωργίου, 26 ετών, ναύτης από τη Νάουσα.

–1903. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμμένος ο Πέτρος Μπατίστα Μαλαματένιος, ετών 70, κτηματίας, έγγαμος.

–1903. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμμένη η Ελένη Πέτρου Μαλαματένιου, ετών 65, οικιακά, έγγαμος.

–1903. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμμένος ο Σταμάτης Πέτρου Μαλαματένιος, ετών 32, έμπορος, έγγαμος.

–1903. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμμένη η Άννα Σταμάτη Μαλαματένιου, ετών 22, οικιακά, έγγαμος.

–1903. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμμένος ο Πέτρος Σταμάτη Μαλαματένιος, ετών 5, άνευ, άγαμος.

–1903. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμμένη η Φραντζίδενα? Πέτρου Μαλαματένιου, ετών 4, άνευ, άγαμος.

–1904. Το 1904 γεννιέται στη Νάουσα ο Μαλαματένιος Λεονάρδος του Ανδρέα, ναυτικός.

–1907. Η εφημερίδα «Αιγαίον» στο φ. 260, 14 Ιουλίου 1907 ανακοινώνει: «Όπως πάντοτε εν πλήρει ησυχία και τάξει διεξήχθησαν την προπαρελθούσαν Κυριακήν αι δημοτικαί εκλογαί, εκλεχθέντων δημάρχων του μεν δήμου Πάρου του κ. Πέτρου Μπάου, επί οκταετίαν ήδη τοιούτου, Υρίας του κ. Φραγκ. Χανιώτου, Ναούσης του κ. Σπυρίδωνος Κονταρίνη και Μαρπίσσης κ. Σταματίου Μαλαματένιου. Δημοτικοί Σύμβουλοι εκ του Δήμου Πάρου εξελέγησαν κατά σειράν επιτυχίας οι κάτωθι: 1)Ηρακλής Φωκιανός 2) Ιωάν. Νικηφόρος 3) Γεώργιος Πελοποννήσιος 4) Ιωάν. Βιάζης 5) Δημ. Μαύρος 6) Νικόλαος Φραγκούλης 7) Αθανάσιος Μαρινόπουλος 8) Γ. Γράβαρης 9) Δημ. Καλλίερος 10) Χρ. Πανταζόπουλος 11) Αθαν. Μαύρος».

–1911. Σταμάτιος Δ. Μαλαματένιος εμποροκτηματίας και Δήμαρχος Μάρπησσας το 1911.

–1911. Εμμανουήλ Μπ. Μαλαματένιος, από την Νάουσα, εγκαταστάθηκα από μικρή ηλικία στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου. Έμπορος το 1911 στην οδό Ραμλίου.

–1911. Μπατίστας Λεον. Μαλαματένιος, έμπορος στη Νάουσα το 1911.

–1914. Στις 16 Μαρτίου 1914 ο 45χρονος εργάτης από την Πάρο Στυλιανός Βαβανός του Ιάκωβου και της Κυριακή Μαλαματένιου [κάτοικοι Πάρου] παντρεύεται στην Ερμούπολη την 40χρονη από την Νάξο Αυγουστίνα Μαρούλη, του Γεωργίου, και της Κυριακής Μπεμπένη [κάτοικοι Νάξου].

–1919. Το 1919 γεννιέται στη Νάουσα ο Μαλαματένιος Βασίλειος του Μπατίστα.

–1920 από τους ιδρυτές, όπως προκύπτουν από το βιβλίο πρακτικών του Συνδέσμου «Εν Πειραίει Συνδέσμου Ναουσαίων Πάρου» είναι ο Λεονάρδος Μαλαματένιος.

–1930. Το 1930 γεννιέται στη Νάουσα ο Μαλαματένιος Στυλιανός του Ιωάννη.

–1932. Το 1932 γεννιέται στη Νάουσα η Μαλαματένιου Νικολέτα του Σπύρου.

–1946. Σε εκλογικό κατάλογο της Κοινότητας Νάουσας στις 30 Απριλίου 1946, υπάρχει εγγεγραμμένος ο 68χρονος κάτοικος Νάουσας, Μαλαματένιος Αντώνιος του Επαμεινώνδα, γεωργός, ο Μαλαματένιος Ιωάννης του Λεονάρδου, αλιεύς 62 ετών, ο Μαλαματένιος Νικόλαος του Λεονάρδου 61 ετών ναυτικός, ο 56χρονος ναυτικός Μαλαματένιος Γεώργιος του Μάρκου, ο 50χρονος κτηματίας Μαλαματένιος Βασίλειος του Μάρκου, ο 50χρονος αλιεύς Μαλαματένιος Λεονάρδος του Γρηγορίου, ο 33χρονος αλιεύς Μαλαματένιος Δημήτριος του Ανδρέα, ο 36χρονος αλιεύς Μαλαματένιος Γεώργιος του Γρηγορίου, ο 43χρονος ναυτικός Μαλαματένιος Σπυρίδων του Γρηγορίου, ο 22χρονος αλιεύς Μαλαματένιος Μάρκος του Γεωργίου, ο 28χρονος ναυτικός Μαλαματένιος Λεονάρδος του Νικολάου, ο 29χρονος γεωργός Μαλαματένιος Επαμεινώνδα του Αντωνίου, ο 26χρονος εργάτης Μαλαματένιος Νικόλαος του Αντωνίου, ο 24χρονος γεωργός Μαλαματένιος Βασίλειος του Αντωνίου, ο 30χρονος ναυτικός Μαλαματένιος Παναγιώτης του Ανδρέα, ο 26χρονος αλιεύς Μαλαματένιος Μπατίστας του Ιωάννη, ο 26χρονος αλιεύς Μπαλαματένιος Μπατίστας του Ανδρέα και ο 21χρονος γεωργός Μαλαματένιος Κωνσταντίνος του Αντωνίου.

–1946. Σε εκλογικό κατάλογο της Κοινότητας Μάρπησσας στις 30 Απριλίου 1946 υπάρχει εγγεγραμμένος ο Μαλαματένιος Σταμάτιος του Πέτρου, 75 ετών κτηματίας, ο Μαλαματένιος Βατίστας του Σταματίου 39 ετών εργάτης και ο 28χρονος εργάτης Μαλαματένιος Λεονάρδος του Σταμάτη.

–1947. Στις 20 Ιουνίου 1947, το στο Κοινοτικό Συμβούλιο Ναούσης συμμετέχει και ο Λεωνάρδος Μαλαματένιος.

–1950. Σε εκλογικό κατάλογο της Κοινότητας Νάουσας στις 19 Αυγούστου 1950, υπάρχει εγγεγραμμένη η Μαλαματένιου Σπυράνη, όνομα συζύγου Λεονάρδος, όνομα πατρός Νικ. Μπαρμπαρήγος και η Μαλαματένιου Άννα, όνομα συζύγου Λεονάρδου, όνομα πατρός Εμμανουήλ Καρποδίνης.

–1952. Σε εκλογικό κατάλογο της Κοινότητας Νάουσας του 1952, υπάρχει εγγεγραμμένη η Σπύρου Ζαμπία, όνομα συζύγου Παναγιώτης, όνομα πατρός Γρηγόριος Μαλαματένιος, η Κάπαρη Μαριγώ, όνομα συζύγου Ιωάννης, όνομα πατρός Γρηγόριος Μαλαματένιος, η Μαλαματένιου Ασπασία, όνομα συζύγου Λεονάρδος, όνομα πατρός Ιωάννης Σιφναίος, η Παντελαίου Άννα, όνομα συζύγου Παναγιώτης, όνομα πατρός Γρηγόριος Μαλαματένιος, η Μωραΐτη Παρασκευή, όνομα συζύγου Αθανάσιος, όνομα πατρός Γρηγόριος Μαλαματένιος, η Μαλαματένιου Φλώρα, όνομα συζύγου Δημήτριος, όνομα πατρός Λινάρδος Σκιαδάς, η Μαλαματένιου Αργυρώ, όνομα συζύγου Ανδρέας, όνομα πατρός Δημήτριος Καράντζας, η Μαλαματένιου Μαρουσώ, όνομα συζύγου Επαμεινώνδας, όνομα πατρός Δημήτριος Καρποδίνης, η Μαλαματένιου Ασπασία, όνομα συζύγου Γεώργιος, όνομα πατρός Αντώνιος Δαβερώνας.

–1954. Σε εκλογικό κατάλογο της Κοινότητας Νάουσας του 1954, υπάρχει εγγεγραμμένη η Μαλαματένιου Ειρήνη του Δημητρίου, έτος γέννησης 1932.

–1959. 5 Απριλίου 1959. ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΕΚΛΟΓΩΝ ΝΑΟΥΣΗΣ

Ψηφίσαντες 582 άκυρα 3

Συνδυασμός «ΕΞΩΡΑΪΣΜΟΣ» υπό του κ.κ. Σταύρον Κορτιάνον ψηφοδέλτια 325.

Εκλέγονται 4 οι εξής: Κορτιάνος Στ. σταυροί προτιμήσεως 227, Μπαφίτης Γ. Πέτρος 104, Μαλαματένιος Ν. Λεονάρδος 62 και Βελένζας Νικόλαος 58.

Συνδυασμός «ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ» υπό τον κ. Δημ. Καρποδίνην ψηφοδ. 153. Εκλέγονται δύο: Καρποδίνης Δ. με 127 και Βιτσαδάκης Παναγ. 37.

Συνδυασμός «ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΟΣ» ψηφοδ. 108. Εκλέγεται ο αρχηγός του Συνδυασμού και νυν Πρόεδρος της Κοινότητος κ. Αντώνιος Σιφναίος με ψήφους 72.

ΤΑ ΦΑΙΔΡΑ ΤΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ ΕΙΣ ΝΑΟΥΣΑΝ

Εις τας Κοινοτικάς εκλογάς εν Ναούση υπέβαλον υποψηφιότητα 35 υποψήφιοι διεκδικούντες τας 582 ψήφους εις έκαστον των οποίων αντιστοιχούσι 16 ψηφοφόροι!

Την ορθήν κρίσιν εις τους 35, οι πλείστοι των οποίων υπέβαλον υποψηφιότητα δια καθαρώς προσωπικούς και εγωιστικούς λόγους, έδωσε ψηφοφόρος, όστις αντί ψηφοδελτίου έρριψεν εις την ψηφοδόχον την «ΦΩΝΗΝ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ»

Είθε η «ΦΩΝΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ» να εισέλθη πραγματικά εις τα ώτα των μη ακουόντων Ναουσαίων ίνα μη συμβούν παρόμοιαι ανοησίαι εις μελλούσας Κοινοτικάς εκλογάς.

 

–Μαλαξός: Το επώνυμο Μαλαξός γνωστό στην Πάρο από τον παριανό επίσκοπο Νύσσης Νεόφυτο, που έφερε το ανωτέρω επώνυμο. Ο Ιερομόναχος Νεόφυτος Μαλαξός θα καταγόταν από την Νάουσα. Το επών., βυζαντινής καταγωγής, γνωστό από τον 16ο αιώνα, απαντά στην Άνδρο και στο Καστελλόριζο αλλά και στην Κάρπαθο, προελθών από το Καστελλόριζο, και στη Λίνδο της Ρόδου σε έγγρ. Του 1550. Το επών. και στο Ναύπλιο, που το έφερε κάτοικος της Βενετίας, τον 16ο αι.

–1674. Γράφει ο ιστορικός της καθολικής κοινότητας Νάξου Ι. Μαρκόπολις, «Δια την χαρμόσυνον είδησιν εγκαταστάσεως των Καπουκίνων στην Νάουσαν, οι κάτοικοι της Ναούσης, καθολικοί και ορθόδοξοι, κατασυγκινηθέντες από τα επαγωγά διδάγματα των πατέρων Καπουκίνων, προέβησαν εις επανειλημμένας ενεργείας παρά τοις αρμοδίοις δια την μονίν εγκατάστασιν των πτωχών της Ασσίζης εις την πόλιν των. Επί μακράν σειράν ετών εξακολουθούν να απευθύνουν εγγράφους αιτήσεις προς τας προϊσταμένας αρχάς του τάγματος δια την εκπλήρωσιν του κοινού πόθου των. Επί τέλους το 1674 η αίτησις των εγένετο αποδεκτή. Απερίγραπτος υπήρξε η χαρά και πρωτοφανής ο ενθουσιασμός των κατοίκων της Ναούσης δια την χαρμόσυνον είδησιν περί οριστικής εγκαταστάσεως των Καπουκίνων εις την κωμόπολιν των. Επ’ ευκαιρία του ευφροσύνου αγγέλματος προσύλθον διάφοροι ορθόδοξοι ιερείς και οι προύχοντες της Ναούσης, καθολικοί και ορθόδοξοι, ενώπιον του Γάλλου υποπρόξενου , και υπέγραψαν το έγγραφον. Εις δόξαν Χριστού αμήν. Εν έτει 1674 Δεκεμβρίου 25, εν κάστρω Νάουσας, όλοι ομόγνωμα και ομονιασμένοι προσμένουμε τους αιδεσιμοτάτους πατέρες να έρθουν εδώ να κτίσουν ένα μοναστήρι και δια σημάδι και βεβαίωσιν πως τους δεχόμαστε με κάθε μας καρδίαν και πολλά μετά χαράς υπογράφομε το παρόν γράμμα οι υποκάτωθεν υπογεγραμμένοι…» (υπογράφουν 12 ορθόδοξοι ιερείς και δυο καθολικοί, ο π. Λεονάρδος Φρέρης εφημέριος του Αγίου Γεωργίου Νάουσας και ο π. Δομένιος Κρίσπης. Και 40 πρόκριτοι εκ των οποίων οι αδερφοί Γιράρδοι κ.α.). Ο Σακελλάριος Ναούσης, ο Σκευοφύλαξ Ναούσης παπά Νικόλαος Κορτιάνος, Πρωτόπαπας, Ηλίας ιερεύς και Σακελλάριος Ναούσης, Πρωτοσύγκελος Νικόδημος ιερομόναχος, παπα Νικόλαος Ρούσης (ίσως Ρούσσος), Παπα Δημητρης, Παπα Θεόδωρος Πατελάς (ίσως Πατέλης), Παπα Τζάνες Καλούργης (Καλλέργης), παπα Χριστόφορος, Παπα Γιώργης Πουλός, Θεόδωρος …, παπα Νικολός Μαρκαντάτος, Ανεγνώστης Ρινιέρης (Ρενιέρης), Ανδρέας Καλούργης (Καλλέργης), Ιωάννης Κορτιάνος, Ιωάννης Ντελαγραμμάτικας, Γιωάννης Νταμουλής, Γιάκουμος Ρούσος (Ρούσσος), Γεώργης Καλλέργης,  PRE Domenico Crispo, Νικηφόρος Γεράρδης, Μιχελέτος Σπυρίδος, Αντώνης Μαλαξός, Ανδρέας Σμυρνιός, Φρατζέσκος Γρίσπος, Γεώργης Σαλονικιός, Τζάνες Καζανόβας, Ιωάννης Λευκαρός, Μιχέλης Σαλονικιός, Marco Foscolo, Ιωάννης Μοσκονάς, Αντώνης Γρυπάρης, Ιωάννης Σκούταρης, Φρατζέσκος Καλέργης, Ανεγνώστης Καρτιάνος, Γεώργης…, Ντεμενεγος Μεντρινός (Μενδρινός), Δημήτρης Στοφιλάς, Αντώνης Γρυπάρης, Γεώργης …, Δημήτρης …, Γεώργης …, Γεώργης Αλαβάνος, Δημήτρης Βασταζής, Νικολής Μπάρμπερης, Δημήτρης …, Μπατίστας Γεράρδης, Νικόλαος Γεράρδης.

–1730. Σε προικοσύμφωνο Νάουσας 8 Νοεμ. 1730 «τα δύο χωράφια του Μαλαξού εις την Αγίαν Ειρήνην».

–1730. Μητροπολίτης Νύσσης ο πάριος Νεόφυτος Μαλαξός.

–1747. Το 1747 σε έγγραφο Ναούσης μνημονεύεται ο «Μαλαξός».

–1748. Το Ζαμπετάκι του σιορ Αντωνάκη Μαλαξού πωλεί ένα χωράφι στον Αντώνιο Τζαννάκη «εν τη θέση του Λιμπηδίου» (Νάουσα 6 Δεκ. 1748).

 

–Μαλατέστας: Μαλα-τέστα= Κακό-κεφάλι (λατ.). Το κυματιστό ρητό στο κάτω μέρος του οικόσημου αναγράφει: tempus takenti tempus loquendi και μεταφράζεται ως Καιρός του σιώπα καιρός του ομιλώ. Η οικογένεια Μαλατέστα ήρθε στις Κυκλάδες και συγκεκριμένα στη Νάξο από την Βενετία και μετέπειτα στην Πάρο, προγενέστερη  καταγωγή από το Ρίμινι της Ιταλίας όπου υπήρξαν ηγεμόνες του Ρίμινι (1295-1500). Στην Πάρο μαρτυρείται τον 15ο αιώνα σε Μονή στα Κραύγα ενώ στη Νάξο μετά το 1210. Οι Μαλατέστα ήταν άρχοντες στη Νάξο με φέουδο και εξέλιπαν στα μέσα του 18ου αιώνα.

Η πειρατεία, η ναυτιλία και η καλλιέργεια της γης σύντομα διαμόρφωσαν όπως σημειώνεται κάπου μια ντόπια τάξη ολιγαρχίας, στην οποία προσχώρησαν και οι εξελληνισθέντες παλαιοί Βενετοί φεουδάρχες. Εμφανίζονται δηλαδή οι αρχοντικές οικογένειες, που διέθεταν αρκετή κτηματική περιουσία, χρήματα, καράβια, ανεμόμυλους, μοναστήρια και αξιώματα, όπως Μαυρογένη, Κονδύλη, Κρίσπη, Χαμάρτου, Γεράρδη, Βατιμπέλα, Κορτιάνου, Μαλατέστα, Δελαγραμμάτη, Ναυπλιώτη, Καμπάνη κ.α.

O Εμμανουήλ Σαγκριώτης σημειώνει: «Εντεύθεν προκύπτει ότι πλείσται Ενετικαί οικογένειες γνωριζόμεναι εκ των ονομάτων ησπάσθησαν την Ορθοδοξία ως οι Μαλατέσται, Κορτιάνοι, Βεντούροι, Γαβαλά, Βιτσαρά, Δαβερώνα, Δελέντα και άλλοι γενομένοι, μάλιστα, ως εικός, οι φανατικότεροι των Ορθοδόξων».

–1610. Στις 24 Φεβρουαρίου 1610. Αγορά του αγρού του Ιω. Γεωργίου Μαλατέστα.

–1611. Άγιος Ιωάννης του Θεολόγου στα Κραύγα ιδρύθηκε το 1611 από τον Κοσμά Μαλατέστα.  Στην αυλή της μονής υπάρχει μαρμάρινη πλάκα, η οποία έχει χαραγμένη την παρακάτψ επιγραφή: «Κοσμάς Μαλατέστας IC | XC NI | KA Ιουλήου ακ’ (21)».

–1614 ιερομόναχος στην μονή Ταξιαρχών ηγούμενος Αρσένιος Μαλατέστας.

–1663. Δωρεά κληροδοτήματος μοναχής Καλήστρατης στου πατέρες Ιησουήτες ARSI, Gallia 105, 1 φ. 457.

Εις δόξαν Χριστού αμήν 1663 ιούλιος 11.

Έστοντας και ποτέ λυρά Καλήστρατη μοναχή και να αφήση δια την ψυχήν της στα μοναστήρια του αγίου όρους ήγουν στην λάβραν και στην ασημόπετραν δυο σπιτια κατώγια με το εκλησιαδάκι του μέγαν Ταξιάρχην και με τα δικαιώματά των απόξω από το υγιαλόν και να των αφήση και 12 γρόσια να πλερόνουσι χαράτζι της αφεντίας και νάναι σήμερον 25 χρόνοι και επέκεινα και κανείς από τα μοναστίρια να μην τα γυρέψουν μόνον εχαλασθήκασι και αφτώονται και η εκκλησία να γίνη ωσάν αχούρι και ο κόσμος να πλερόνη τόσους χρόνους τοχαράτζι και να ζημιονούμεθα εις τούτο εμάθαμε πως οι πατέρες οι γεζουίταις (Ιησουήτες) θε να έρθουνε και κτίσουνε εδώ μοναστήρι δια την ψυχήν τως ήγουν ο προεστώς πατέρας γάσπα εμανουήλ (Γασπάρο Εμμανουήλ) από την συντροφίαν του Ιησού και να πάρη και άλλους τόπους εκέι κοντά εις τα άνωθεν χαλάσματα εις τούτο εθελήσαμεν εμείς οι υποκάτωθεν υπογεγραμμένοι παπάδες και γέροντες και η επίλοιπη κομουνιτά (κοινότητα) του καστελίου αγούση (Ναούσης) και δίνομεν του αυτού πατέρα τα άνωθεν σπίτια και τα δικαιώματά τως όλα και δίνομεν τους και το χαράτζι (κεφαλικός φόρος) γρόσια 12  δια να μην τα χάνη η χώρα από την σήμερον να τα κτίση να τα κάμη ως θέλει και βούλεται ωσάν καθολικά πράγματα εδικά του να τ’άχουσιν ως τον αιώνα του αιώνος που να στέκη ο κόσμος και κανείς να μην τους τα πέρνη ποτέ και εμείς όλοι μας να τους μαντινιέρωμεν (ιτ. =συντηρούμε) τους άνωθεν πατέρες σε παντοτινόν και αναπαμένον ποσέσο (ιτ. =αναμφισβήτητη κατοχή).

Δια το αληθές γράφομεν και ιδιοχείρος μας όσοι ξεύρομεν και όσοι δεν ηξεύρομεν βάνομεν άλλους να γράψουσιν δια λόγου μας.

Παπα αντώνις στέργω τα άνωθεν (δεν αναφερεται επωνυμο)

Σκελλάριος αγούσης (Σακελλάριος Ναούσης) στέργω τα άνωθεν και επίτροπος

Παπα δημήτρις τριαντάφυλος (Τριαντάφυλλος, πρώτη μαρτυρία) στέργω και επίτροπος

Παπα νικόλαος κρουτιανός στέργω (Κορτιάνος, πρώτη μαρτυρία)

Παπα δημήτρις γαρατιάς στέργω (ίσως Γρατσίας)

Πρωτόπαπας στέργω

Γαβριήλ ιερομόναχος στέργω

Γεώργις Μοσκωνάς στέργω (Μοσχονάς, γνωστό από το 1639).

Ιωάννης σκουτάριος στέργω και επίτροπος (πρωτη μαρτυρία)

Μαστρο γληγόρις μπηρμπηνιας στέργω και επίτροπος (Πιρπινιάς ή Περπινιάς, μαρτυρείται  από το 1652)

Ανεγνώστης Σκορδήλης στέργω (Σκορδίλης, γνωστό από το 1606 )

Παπα Θεόδωρος στέργω

Κωνσταντής Μοστράτος στέργω (μαρτυρείται από το 1658)

Παπα Τζάνες Καλέργης στέργω (μαρτυρείται από το 1652)

Παπα Χριστόφορος στέργω

Γιαννούλης Μπρούτος στέργω (μαρτυρείται από το 1658)

Νικόλα Μαραπότζο στέργω (πρώτη μαρτυρία, γνωστό ως τον 19^ο αι.)

Αποστόλης Ραγούσης στέργω (μαρτυρείται από το 1501)

Ανδρέας Ακριβός στέργω (μαρτυρείται από το 1613 μέχρι τον 18^ο αι.)

Βασίλης Σαλονικαίος στέργω (μαρτυρείται από το 1652 μέχρι τον 18^ο αι.)

Δημήτρης Μαλατέστας στέργω (μαρτυρείται από το 1610)

Μιχέλης Ακριβός στέργω (μαρτυρείται από το 1613 μέχρι τον 18^ο αι.)

Γεώργις Πιρπηνιάς στέργω (μαρτυρείται από το 1652 μέχρι τον 19^ο αι.)

Δομένεγος Μεδρινός στέργω (Μενδρινός, μαρτυρείται από το 1610)

Τζόρτζης Μαρκαδιάντος στέργω (Πρώτη αναφορά, γνωστό μέχρι τον 19^ο αι.)

Νικόλας Κουρτιάνος στέργω (πρώτη αναφορά)

Γεώργις Φωκάνας στέργω (ίσως Φωκιανός)

Ανεγνώστης Μπελόνιας στέργω (πρώτη αναφορά, γνωστό μέχρι τον 20^ο αι.)

Γεώργις Μαλατέστας στέργω

Τζανίς Μαλατέστας στέργω (γνωστό από το 1610)

Φρατζέσκος Καλέργης στέργω (Καλλέργης, γνωστό από το 1652)

Ιωάννης Ραγούσης στέργω (γνωστό από το 1501)

Ιωάννης Γρατσίας στέργω (πρώτη μαρτυρία)

Γεώργιος Σαλονικαίος (μαρτυρείται από το 1652 μέχρι τον 18^ο αι.)

 και νοτάριος του καστελίου Άγουσας (Νάουσας) έγραψαμεν με θέλημα της κομουνιτάς και στερεώνω τα άνωθεν και τα όπισθεν.

–1663. Αιτήσεις Ναουσαίων στον ηγούμενο Νάξου Γασπάρο Εμμανουήλ α)ARSI Galloa .455

Ευλαβέστατε και αιδεσιμώτατε εν Χω Πάτερ

Η ευχή της αγιωσύνης σου απάνω μας και εις όλον το νησίν τούτο. Έστοντας και από δεκατέσσερες χρόνους οπού λείπουσιν οι ευλαβέστατοι πατέρες της συντροφίας από το νησί μας επαρακαλέσαμεν πολλαίς φοραίς να γυρίσουν εδώ οπού τους είχαμε προτήτερα χρόνους επτά και ακόμη δεν εστραφήκασι αν καλά και πάντα μας ήταξαν καλήν όρεξιν. Τώρα οπού ακούομεν πως ήλθασι εις την Τήνο και εις την Μήλον πρέπον μας εφάνηκεν να δείξωμεν και εμείς την αγάπην και τον πόθον οπού είχαμεν να τους απολαύσωμεν εδώ και να παραλέσωμεν να μας τους επέμψη η αιδεσιμότης σου σαν εκείνος οπού τους ορίζει όλους και δεν γυρεύει άλλο παρά να τους στείλη εκεί οπού εμπορούσι να βοηθήσουν ταις ψυχαίς εις σωτηρίαν παντοτινήν και δόξαν του Θεού και απαντέχοντας τούτην την χάριν φιλούμεν τα χείρας της αιδεσιμότης σου όσοι εδώ κάτω υπογράψαμε.

Από την Πάρον στας 16 του ιουλίου 1663.

Νικόλαος (Ρούσσος) ιερεύς και οικονόμος αγούσης σακελλάριος στέργω τα άνωθεν

Παπα δημήτριος τριαντάφυλος στέργω

Ιωασάφ ιερομόναχος μαλατέστας στέργω

Παπα Τζάνες Καλέργης στέργω

Παπα δημήτρις γανάτζες στέργω

Νικηφόρος γιράρδης στέργω τα άνωθεν

Γεώργις μοσκονάς στέργω

Τζουάνες μοσκονάς δούλος της εντιμότης σας

Τζουάνες κωταρίς δούλος της αιδεσιμότης σας

Μαστρο γληγόρης (Περπινιάνης) δούλος της αιδεσιμότης σας

Ανδρέας καλέργης δούλος της αιδεσιμότης σας

Δημήτρις μαλατέστας δούλος της αιδεσιμότης σας

Νικήτας μεδρινός στέργω

Ανεγνώστης ραγούσης στέργω.

–1669. Το επώνυμο Μαλατέστας σε χρήση μέχρι σήμερα στη Νάουσα και στην Παροικιά, το έφεραν διακεκριμένα μέλη της οικογένειας. Αναφέρουμε τους Ναουσαίους ηγούμενος της Μονής Ιβήρων Μακάριο Αρσένιο Μαλατέστα και της Μονής Ταξιαρχών Κουνάδου Αρσένιο Μαλατέστα το 1669-1670.

–1670. Σε έγγραφο Ναούσης στις 25 Νοεμβρίου 1670 αναφέρεται ο Αρσένιος Μαλατέστας, ιερεύς, ηγούμενος της μονής Ταξιαρχών Κουνάδου «εις το σπίτι έμενα του υπογράφου Γεωργίου Σαλονικαίου και νοτάριου Άγουσας».

–1672. Σε αίτημα των παριανών προς τον προϊστάμενο της γαλλικής επαρχίας Πατέρα της Καθολικής Εκκλησίας  Jacques Dinet για να ζητήσουν πατέρες της καθολικής εκκλησίας να έρθουν στην Πάρο. «Ταπεινοπρεπώς παρακαλούμεν την πανοσιώτη σας, ωσάν προηγούμενος οικουμενικός και πατριάρχης της αγίας και υπέρ ενδόξου συντροφιάς υου Ιησού να συγκλίνει εις το να μας έλθουν ωδε εις τον τόπον μας πατέρες δια να κατοικήσουν εδώ έως εις τα άλλα νησιά δια να ημπορέσωμεν και ημείς να λάβωμεν εκείνη την βοήθειαν και ωφέλειαν της ψυχής μας μαζί κα την επιστήμην δια τους μεταγεναστέρους μας, επειδή ξεύρωμεν καλότατα ότι πως η πανοσιώτησας και η τρισκία της όλα ο σκοπός και ο πόθος άλλο δεν είναι εις όλα τα πάντα μόνον να γυρέψετε την μεγαλύτερην δόξα του Θεού και της σωτηρίας των ψυχών εις κάθε τόπον όπου ευρίσκονται…»

Πάρος: εν έτι σωτήριω 1672 εν μήνι μαίω (29) εις το παλαιόν: + Ταπεινός Μητροπολίτης Παροναξίας Μελέτιος.

Το πιο πάνω αίτημα υπογράφουν χριστιανοί, καθολικοί και ορθόδοξοι, κατοίκων της Νάουσας μεταξύ άλλων και ο Παπά Δημήτριος Μαλατέστας και ο Τζωάννης Μαλατέστας.

–1675. Στις 15 Μαΐου 1675. Σε επιστολή Ναουσαίων προς τον πρεσβευτή των Γάλλων, αιτώντας Καπουκίνους πατέρες  υπογράφει ο Δημήτρης Μαλατέστας.

–1700. Στις 1^η Οκτωβρίου 1700 αναφέρεται σε έγγραφο πώλησης χωραφιού στον Τζιπίδο η Ειρήνη του ποτέ Γεώργιου Γερασίμου Καρυωτάκη θυγατέρα…» Ενώπιον του ιερέα και πρωτεκδίκου Κεφάλου Δημητρίου Λουκή η Ειρήνη κόρη του Γεωργίου Γερασίμου Καρυωτάκη πωλεί στον Μανόλη Παπάλεο ένα χωράφι στο Βαρσαμάδο για 15 ρεάλια, και στράτα κουμούνα (δημόσια οδό). Το υπογράφουν ο μοναχός, αγιογράφος Νικόδημος Γεράρδης, ο Νικ. Φιλινάκης? Και ο Ανεγνώστης Μαλατέστας.

Μετά τις υπογραφές έχουμε μια συμπληρωματική παράγραφο, είδος υστερόγραφου (κοντιτζίλε γράφεται στο χειρόγραφο) Υπογράφουν οι: ιερέας Μελέτιος Σιδεράκης, Γ. Τριβυζάς και ο ιερέας Δημήτριος Λουκής που έγραψε και το κοντίτζιλε.

–1717. Σε προικοσύμφωνο του Γ. Χειλά και Μαρκεζίνας Ροδαίου (Καστέλλι Νάουσας 21 Οκτ. 1717) «από δε τα ξωτικά το χωράφι οπού έχει εις το Ποδοβάτι σύμπλιον Ιωάννης Μαλατέστας».

–1719. Προικοσύμφωνο Γληνάκη Αξιώτη και Μαργαρίτας Αλιπράντε

(Καστέλλι Ναούσης, 21 Ιανουαρίου 1719)

Πάρος, Καστελλίω Νάουσα 21 Ιανουαρίου 1719. Εις δόξαν του παντοδύναμου και ζώντος Θεού. Εις την πρεσβείαν της αυτού μητρός, του αγίου μεγαλομάρτυρος Προκοπίου και πάντων των αγίων.

+Έθος παλαιόν και νόμος εδόθη παρά Θεού Παντοκράτορος προς το πληνθητικών (sic) των ανθρώπων, την ευλογίαν ενέλαβον ο Αβραάμ και η Σάρρα ελθέτω και όσοι τους νύν συμφωνούντας την σήμερον ήλθον εις συνίβασιν υπανδρείας τα δύο μέρη από το εν μέρος ο μαστρο Γλημάκης Αξώτης και από το έτερον η κερά Μαρούσα γυνή του ποτέ Μιχαήλ Αλιπράντε έχων η ρηθείσαν Μαρούσα θυγατέραν ονόματι Μαργαρίτα όπως την λάβη ο ρηθείς Γλημάκης διά γυναίκαν του νόμιμην και ευλογητικήν καθώς προστάζου οι θείοι και ιεροί νόμοι των θειων κανόνων εν πρώτοις και διά χάριν ποιρκός τάζει η κερά Μαρούσα της θυγατρός αυτής πρώτον τας ευχάς του Δεσπότου Χριστού και της Παναγίας, των γονέων της του πατρός της και την εδικήν της έπειτα της δώνει την εικόνα της Παναγίας το Γενέσιον να την εορτάζουν διά ψυχικήν των σωτηρίαν τα σπίτια όλα ανώγια και κατώγιον κάτωθεν και το αργαστήρι κάτωθεν των αυτών σπιτιών περό να της δώνη ο γαμπρός της ο μαστρο Γλημάκης ρεάλια μετρητά είκοσι πέντε, νούμερο ρεάλια 25- να τα κάνη ως βούλεται. Δύο τηλάρια, σεντόνια ζεύγη πέντε, κουρτίνες δύο, ένα πάπλωμα, πολίτικο μαξελάρια ζεύγη τέσσερα με τα ντύματάν τως από τις φορεσιές ης μπουστομάνικα ζευγη πέντε, τα τρία μεταξωτά μπουστομπράτζολα ζεύγη τρία χρυσά, κάρτζες ζευγη δυο κόκκινες, το ένα χρυσές και το άλλο σκλέτες, δύο ζεύγη μάνικες βελούδες, ένα καβάδι τζαητουνί να το κάμη ρούχο, τέσσερα κομμάτια δακτυλίδι μισή ντουζίνα περονοκούταλα ασημένια και μίαν κούπα ασημένη, ένα λύχνος της βίδας, μίαν ντουζίνα πιάτα και έξι απλάδενες του Αγκώνα, ένα χάλκωμα μικρό και ένα τηγάνι, δύο κασέλες, ένα τραπέζι το μεγάλο, ένα κατρέπτη μεγάλο μαύρο, μίαν τουζίνα πετζέτες και ένα ταβλομάντηλο, ένα βατζέλι μαρμαρένιο, από δε τα εξωτικά, το αμπέλι εν τη θέσει Κούμπαρένιος πλησίος Γεωργάκη Λευκάρου, τα χωράφια εν τη θέσει Αμπελά όλα, πλησίον του Ιωάννου Βασιλειόπουλου, το χωράφι εν τη θέσει Ξιφάρας με όλας του τα δικαιώματα, πλησίον Γερμάνου Κοντιτζά και ένα κρασοβούτζι, άλλο και την ευχήν της. Από δε το έτερον μέος ο μαστρο Γλημάκης πρώτον τας ευχάς του Δεσπότου Χριστού και της Παναγίας και των γονέων του το χωράφι εν τη θέσει Προκόπου, πλησίον Αγγελετάκη Νταμία, το έχει αγορά από την Κατερίνα του Ιωάννου Νταμία, έτερο χωράφι εν τη θέσει Βορού, πλησίον Ιωάννου Ντελέντα, ένα κομμάτι αμπέλι εν τη θέσει Μαράθι, πλησίον Δημήτρη Αναπλιώτη, ένα χάλκωμα της ρακής και ένα μικρό και οκτώ σαχάνια τρία παπλώματα πολίτικα, δύο πεύκια, ένα ζευγάρι μπουστομάνικα μεταξωτά και ρεάλια μετρητά τριακόσια, νούμερο ρεάλια 300. Άλλο και την ευχήν των γονέων του. Ξεκαθαρίζοντας τέρμεν δύο χρόνους με τον ερχομόν του να στεφανωθού ή και πρωτύτερα έλθει να έχει άδειαν να στεφανώνεται ειδέ και παντρευτεί ο Γλημάκης να παίρνη η κοπέλα από τα τίποτις των πενήντα γροσώ πράγμα ο μόνμπλιλέ (μόμπιλε), ο στάμπλιλέ είδε και πανδρευτή η κοπέλα να πάρη ο Γλημακης από των πραγμάτων της πενήντα γροσώ πράγμα.

Ακόμα λέσει και ετούτην  την κοντετζιόν, όντας έλθη το θέλημα του αφέντη του Θεού να στεφανωθού και αποβιώσου χωρίς να αφήσουν κληρονόμους να πηγαίνουν τα άνω γεγραμμένα πράγματα εις τους πλέον σιμωτέρους των συγγενών τος μην εξουσιάζοντας άλλο η νύμφη πάρεξ είκοσι γροσώ πράγμα να αφήνη διά την ψυχήν της ο στάμπιλε ο μόνμπιλε και ούχι περισσότερο, εις τούτο είναι στερκτή και τα δύο μέρη. Και εις ένδειξιν εγεγόνει το παρόν διαμαρτυρικόν των κάτωθεν αξιοπίστων και παρακαλετών μαρτύρων εις ασφάλειαν. Ακόμα δώνει η κερά Μαρούσα της θυγατρός της τις μάνδρες και σπιτότοπους κείμενες εις την Βρύση.

Διαμάρτυρας Γεώργιος Μοσχονάς.

Ιωάννης Κορτιάνος μάρτυρας παρακαλετός

… Anduano Afermo quanto [di] sopra [=βεβαιώνω ως άνωθεν]

Ιωάννης μάρτυρας παρακαλετός ο Μαλατέστας

Τζάνες ο Καλλέργης πιστώς γέγραφα.

–1723. Στις 20 Νοεμβρίου 1723 προικοσύμφωνο Νάουσας του Γεωργάκη Νταμιράλια.

«Ο Μάρκος Νταμιράλιας και η σύζυγός του Κατερίνα δίδουν στον γιό τους Γεώργιο (…)» «Η Μαρούσα γυνή του ποτέ Αντωνάκη Μαλατέστα δίδει στην κόρη της Καλήτζα (…)».

–1724. Απόφαση του κοινού της Παροικιάς για την διατίμηση των προϊόντων και την απογραφή της κτηματικής περιουσίας όλων των κατοίκων. Κατά τη Γενική Συνέλευση της 13 Δεκεμβρίου 1724, αναφέρεται ο Ντεμένεγος Μαλατέστας.

–1723. «Προικοσύμφωνο Μιχαλάκη Μαλατέστα και Κατερίνας Βαβανού» Νάουσα 13 Νοεμβρίου 1723.

«Η Καλίτζα Ιωάννου Βαβανού δώνει στην κόρη της Κατερίνα μίαν εικόνα …. Και ο ευγενής αφέντης Ιωαννάκης Μαλατέστας ομού με την αρχόντισσαν του κυρίαν Βαρβαράκη τον δίνει (του γιού του) δύο εικόνες…».

–1729. «Προικοσύμφωνο του Γεωργίου Μοστράτου και Ειρήνης Μαλατέστα» Νάουσα, 8 Δεκεμβρίου 1729. «Η Ειρήνη, κόρη του αποθανόντος Αντωνάκη Μαλατέστα, προσφέρει (…)» (ΕΒΕ, Ξ 659)

–1733. Πρακτικό εκλογής απεσταλμένων του κοινού της Νάουσας στην Κωνσταντινούπολη στις 26 Οκτωβρίου 1733 αναφέρεται ο Φραγκέσκος Μαλατέστας.

–1735. Ο Ντεμένεος Μαλατέστας στην διαθήκη του (Καστέλλι Παροικιάς Ιανουάριου 1735) αφήνει στον ιερέα Ντεμένει Μαούνη ένα πουλάρι.

–1738. Μαρτυρία υπερασπίσεως συμπατριώτη τους ιερέα Φραγκίσκου Νταβερόνα προς τον καπουδάν πασά (για αντίδραση στην συγκέντρωση της φορολογίας), κατά τη Γενική Συνέλευση από τα κοινά της Πάρου, της 16 Ιουλίου 1738, υπογράφει ο Ιωάννης και ο Δημήτρης Μαλατέστας από τη Νάουσα της Πάρου.

–1743. Εκλογή κατά τη Γενική Συνέλευση «επιτρόπου και προβλέπτη» απεσταλμένου από τα κοινά της Πάρου, στις 20 Φεβρουαρίου 1743 αναφέρεται ο Μακάριος Μαλατέστας.

–1743. Γράμμα των κοινών της Πάρου προς τον Νικόλαο Μαυρογένη στις 20 Φεβρουαρίου 1743. Οι επίτροποι των κοινών παρακαλούν τον Ν. Μαυρογένη να γίνει βοεβόδας του νησιού τους και να αναλάβει την φορολογία του, προκειμένου να αποφύγουν τον ανεπιθύμητο Μακάριο Μαλατέστα από τη Νάουσα.

–1747. Σε πρακτικό εκλογής απεσταλμένου στην Κωνσταντινούπολη από το κοινό της Παροικιάς σε Γενική Συνέλευση στις 26 Οκτωβρίου 1747 μαρτυρείται ο Αντώνιος Μαλατέστας.

–1750. Σε Πρακτικό εκλογής απεσταλμένου των επτά κοινών της Πάρου (Παροικιάς, Νάουσας, Κεφάλου, Τζιπίδου, Λευκών, Μαρμάρων, Δραγουλάς) στην Κωνσταντινούπολη της 23 Αυγούστου 1750, μαρτυρείται ο Αντώνης Μαλατέστας από τη Νάουσα.
–1751. Σε έγγραφο στις 4 Νοεμβρίου 1751, αναφέρεται ο Αντωνάκης Μαλατέστας με χωράφι στην θέση Χιροτρυπιά.

–1754. Σε Πωλητήριο έγγραφο στη Νάουσα 22 Σεπτ. 1754, ο ηγούμενος της Μονής Αγ. Ανδρέα Μελέτιος πωλεί «ένα χωράφι κείμενον εις τόπον θέσιν της Καρδιώτισσας πλησίον Μαρία του ποτέ Ιωάννη Πάντιμου και στράτα κοινή, η οποία στράτα το χωρίζει από του προηγούμενου Μακαρίου Μαλατέστα».

–1755. Σε εκλογή απεσταλμένου στην Κωνσταντινούπολη από το κοινό Πάρου σε Γενική Συνέλευση στις 23 Αυγούστου 1755 μαρτυρείται ο προηγούμενος Μακάριος Νάουσας Μαλατέστας και ο Αντώνης Μαλατέστας από τη Νάουσα.

–1790. Γεννιέται στην Πάρο ο κτηματίας και ιδιοκτήτης ανεμόμυλου από τη Νάουσα Μαλατέστας Νικόλαος.

–1800. Πώληση χωραφιού. Πάρος εν τη Νάουσα 1800 Μαγίου 27. Την σήμερον διά του παρόντος μου δηλοποιώ εγώ ο υποκάτωθεν υπογεγραμμένος ότι πουλώ του ενδαισιμωτάτου αγίου σακελλαρίου Μοστράτου, ένα κομμάτι ξαμπέλισμα εις την Πηγάδα του Καγκιλιέρη πλησίον το αμπέλι του Αννακιού θυγατρός Γεωργίου Πρωτονεταρίου: διά γρόσια είκοσι: ήτοι: 20: καθώς το απόκοψιν ο Γιακουμάκης Βιτζαράς, τα οποία του τα εμλετρησεν εις χείρας σωστά και καλά μένοντας πληρωμένος και ευχαριστημένος και από την σήμερον του το απαραιτεί εις την εξουσίαν του να το κάνη ως θέλει και βούλεται ως ίδιος και καθολικός νοικοκύρης υποσχόμενος να το κουματιτέρη (;) εις παντοτεινό ποσέσιον και κόντρα του κάθε εναντίου: ο δε συγχύσας το παρόν να πέφτη είς … και κουντάνα της ευρισκομένης αυθεντίας, γρόσια πάλι είκοσι: και πάλιν το παρόν να έχη το κύρος και την ισχύν όθεν του δίνει την παρόν πουλησία βεβαιωμένη με την υπογραφήν μου εις ασφάλειαν. Φραντζέσκος Μαλατέστας βεβαιώνω το παρόν. Μανόλης Μαλατέστας γέγραφα το παρόν και μαρτυρώ.

–1804. Σε πωλητήριο χωραφιού του 1804 στη περιοχή Κραύγα Νάουσας, πλησίων Παρασκευή Μαλατέστα.

–1810. Στον Ντριό, όπου ναυλοχούσε ο τουρκικος στόλος με αρχηγό τον Χατζή Χουσεήν Μπέη «και σερασκέρη [αρχιναύαρχο] της άρσπης θάλασσας [Αιγαίου Πελάγους]», και με την παρουσία του Μητροπολίτη Παροναξίας Νεοφύτου Λαχοβάρη (1780-1811), ο οποίος «μαρτυρεί και βεβαιοί», διευθετήθηκε η διαφορά μεταξύ της Αυγουστινιώς, «γυνής του ποτέ Φραντζέσκου Νταμία», ιδιοκτήτριας της μονής του Αγίου Μηνά στο Μαράθι, και των αδελφών, οικονόμου Ναούσης Νταμία και Μάρκου Νταμία, ζητώντας, η πρώτη, να εφαρμοσθούν τα όσα διαλαμβάνει η διαθήκη της και «να μην αποτολμήση τινάς ίνα παραβαρύνη το άνωθεν μοναστήριον…».

Έτσι, με το ανωτέρω σούλφι (συμβιβασμός, συμφωνία) που συντάχθηκε «Εις Τριόν» 7 Αυγούστου 1810, στο χοζούρι (αναπαυτήριο, γραφείο) του Χουσεήν Μπέη, κανονίσθηκε ώστε το μοναστήρι, «ομού και ο Μαρκάκης», να δίδουν στην Αυγουστινιώ «τριάντα γρόσια τον καθέκαστον χρόνον και πέντε οκάδες μέλι και μισή οκά κερί….».

Το έγγραφο, που απευθύνεται προς τους προεστούς της Πάρου, υπογράφουν, μεταξύ άλλων, οι Πέτρος Μάτζας Μαυρογένεης, Νικόλαος Καλαβρός, κοινός επιστάτης, Τζάνες Κορτιάνος, Μαν. Μαλατέστας.

–1816. Ο Ρεφερενδάριος σκευοφύλαξ Μαλατέστας υπογράφει έγγραφο Παροικιάς στις 30 Σεπτεμβρίου 1816.
–1818. Κατάλογος Παροικιάς 22 Μαΐου 1818 "αμπ. Χωριδάκι σύμπλιος Αντώνη Μαλατέστα.
–1821. Αγωνιστής του 1821 Νικόλαος Μαλατέστας υπήρξε και γενικός Έφορος Ναούσης. ζ-Εικόνα της Θεοσκέπαστης δίδει ως προίκα στην αδερφή της Άννα Κασιώτη η Κατερίνη Αντ. Μαλατέστα. (προικοσύμφωνο Νάουσας, 17 Ιαν. 1823).

–1822. Σε έγγραφο των Παριανών στους Υδραίους στις 13 Απριλίου 1822 αναφέρεται ο Νικόλαος Μαλατέστας από τη Νάουσα.

–1822. Στις 30 Απριλίου 1822. Αστυνομικός Νάουσας Νικόλαος Μαλατέστας.

–1822. Πώληση χωραφιού. Επαρησιάσθη εις την Αστυνομίαν ο Γ. Φώτης Πανάς και λέγει ότι με ιδίαν του βουλή και γνώμη πουλεί ελευθέρως το χωράφι εις την Καρδιώτισσαν (Ναώνυμο τοπωνύμιο Ναούσης), εις τον Μάρκον Βλάσση, πλησίον: Χρίστος Αρματάς και Μανώλης Ρεκέρης (;) δια γρόσια τετρακόσια πενήντα πέντε, Νο455, ως εσυμφώνησαν εν τω αναμεταξύ τους, τα οποία γρόσια τα έλαβεν ο πουλητής σωστά και καλά και απαραιτεί το αυτό χωράφιον εις την παντελή εξουσίαν και κυριότητα του αγοραστού να το κάμνη ως θέλει και βούλεται ως ιδικόν του απόκτημα καλά πουλημένον και καλά αγορασμένον, ο συγχύσας την παρόν να υπόκειται εις τιμήν (;) και κουντάμα (;) της ευρισκομένης εξουσίας γρόσια διακόσια Ν: 200: διό και εις ένδειξιν έγινεν η παρούσα πούλησις υπογεγραμμένη τη ιδία του χειρί και παρά αξιοπίστων μαρτύρων εις ασφάλειαν. Νάουσα της Πάρου τη 7 Ιουλίου 1822. Φώτης Πανάς βεβαιώ το παρόν. Χρυσουλιώ γυνή Φώτη Πανά βεβεώνει την παρόν διά χειρός καμού σακελλαρίου Ναούσης και μαρτυρώ. Νικόλαος Μαλατέστας μάρτυς. Αντώνιος Κορτιάνος γέγραφα με θέλησιν του άνωθεν και μαρτυρώ.

–1823. Στην Περιοχή Νάουσας 17 Ιαν. 1823 «ένα χωράφι χέρισον οπού έχει μητρικόν της εις τοποθεσίαν Καλόγερο πλησίον Μανόλης Γαβαλάς, Νικόλαος Μαλατέστας και Βαγγέλης Καλογεράς, δια γρόσια εκατόν». Το ίδιο επώνυμο γράφεται και ως Καλόγηρος το 1831.

Στο ίδιο προικοσυμφωνο δίδει ως προίκα στην αδερφή της Άννα Κασιώτη η Κατερίνη Αντ. Μαλατέστα. (προικοσύμφωνο Νάουσας, 17 Ιαν. 1823). «Η κυρία το Κατερίνι γυνή ποτέ Αντωνάκη Μαλατέστα έχει αδερφή ονάματι Άννα Κασώτη, στην οποία δίδει τρία εικονίσματα, το ένα η Θεοσκέπαστη, η Δευτέρα Παρουσία και τα Άγια Φώτα». «Και ο κυρ Αντώνης Παρπόνης (ή Μπαρμπόνης) Χίος δεν προσφέρει εικόνα». (ΓΑΚ, κωδ. 213, 5v)

–1824. Σε διανομή κληρονομιάς στις 27 Νοεμβρίου 1824 αναφέρεται το χωράφι του πάλε ποτέ Μανουήλ Μαλατέστα και του Νικόλαου Μαλατέστα στη Νάουσα.

–1825. Ο Σκευοφύλαξ Αθανάσιος Μαλατέστας υπογράφει έγγραφο Παροικιάς στις 8 Φεβρουαρίου 1825.

–1825. Στις 19 Αυγούστου 1825 ο Ρεφερενδάριος σκευοφύλαξ Αθανάσιος Μαλατέστας συντάσσει τη διαθήκη της πρεσβυτέρας Μαλατέστα.

–1825. Χαρτοφύλαξ Νικόλαος Μαλατέστας, σε έγγραφο Νάουσας στις 11 Οκτωβρίου 1825.

–1826. Σε διαθήκη Παροικιάς στις 6 Ιανουαρίου 1826, ο διαθέτης προσφέρει «του σκευοφύλαξ και ρεφερενδάριος Παροικίας Αθανάσιου Μαλατέστα γρόσια είκοσι». (ρεφερενδάριος ήταν ένα από τα οφίκια ‘αξιώματα’ που δίδονταν κατά την εποχή της τουρκοκταρίας στους κληρικούς).

–1827. Σε εξόφληση κληρονομιάς στη Νάουσα στις 22 Μαΐου 1827 αναφέρεται ο Νικολάκης Μαλατέστας.

–1829: 9βρίου 27. Μαθητευόμενοι εις την Αλληλοδιδακτικήν Σχολήν της πόλεως Παροικιάς

Μαλατέστας Πέτρος ετών 9 και ο Μαλατέστας Ιωάννης ετών 7

–1829. Ο ονομαστικός κατάλογος των μαθητών του Αλληλοδιδακτικού Σχολείου της Νάουσας του σχολικού έτους 1829.

«Οι μαθητευόμενοι εις την Αλληλοδιδακτικήν Σχολήν της κομοπόλεως Ναούσης»

Αργυρώ Μαλατέστα ετών 15, Μαρία Μαλατέστα ετών 10 και Φραγκίσκος Μαλατέστας ετών 8.

–1829. Σε έγγραφο της Δημογεροντίας Πάρου και Αντιπάρου στις 19 Μαΐου 1829 υπογράφουν οι προσ. Επαρχ. Δημογέροντες: Δημήτριος Χαμάρτος, Νικόλαος Αρκάς, Νικ. Μαλατέστας, και ο Γραμματέας Ν. Βατιμπέλας.

–1829. Σε πληρεξούσιο στις 3 Ιουνίου του 1829 αναφέρεται ο Δημογέροντας Νικόλαος Μαλατέστας.

–1829. Στις 29 Σεπτεμβρίου 1829 αναφέρεται σε έγγραφο Παροικιάς ο Σκευοφύλαξ Αθανάσιος Μαλατέστας.

–1830. Από κατάλογο που είχε στείλει στο Υπουργείο Θρησκείας ο Επίσκοπος Παροναξίας Ιερόθεος στις 8 Φεβρουαρίου 1830, πληροφορούμαστε ότι η Πάρος διέθετε 52 ιερείς.

Κατωτέρω παραθέτουμε ονοματεπώνυμά με τα ανάλογα οφίκια που είχαν: Αθανάσιος Μαλατέστας σκευοφύλαξ.

–1830. Στις 12 Ιουλίου 1830 αναφέρεται σε πωλητήριο Παροικιάς ο Σκευοφύλαξ Αθανάσιος Μαλατέστας.

–1831. Στην Πάρο δημιουργούνται δύο στρατόπεδα: των Καποδιστριακών (Βιτσαράς, Χαμάρτος κ.α.) και των αντικαποδιστριακών (Κ. Κονδύλης, Λεον. Κονδύλης, Μιχ. Κρίσπης, Ν. Μαλατέστας κ.α.). Με παρακίνηση των Υδραίων επαναστατούν τα νησιά κατά του Καποδίστρια το 1831 και αντικαθιστούν τις τοπικές διοικήσεις ή τις κοινοτικές αρχές.

–1831. Σε έγγραφο του Παν. Δ. Δημητρακόπουλου στις 19 Οκτωβρίου 1831 αναφέρεις τον  Μαλατέστα ως κακοκέφαλον.

–1831. Στις 21 Οκτωβρίου 1831, σωτήρια επιστολή των κατοίκων της Πάρου προς τον επίτροπο Αιγαίου Πελάγους, για τα δεινά των κρητών νέοαποίκων εναντίων των ντόπιων. Υπογράφει… ο Νικόλαος Μαλατέστας καθώς και ο Ιωάννης Μαλατέστας από τα χωριά του Κεφάλου.

–1832. Εν Ναούση της Πάρου τη 27 Μαρτίου 1832, σε έγγραφο της σχολής του Αγίου Αθανασίου αναφέρεται ο Μαλατέστας Νικόλαος.

–1833. Στις 22 Οκτωβρίου 1833 ο Σκευοφύλαξ Αθανάσιος Μαλατέστας υπογράφει προικοσύμφωνο Παροικιάς του Δημητρίου Ι. Νίκα και της Αικατερίνης Γεωργίου Ζ. Μαύρη.

–1838. Σκευοφύλαξ Παροικιάς το 1838 αναφέρεται ο Αθανάσιος Μαλατέστας.

–1843. Στις 17  Οκτωβρίου 1843 η συνέλευση της αντιπολίτευσης επαναλαμβάνεται, αλλά πάλι χωρίς τον Δήμαρχο Θ. Καμπάνη ο οποίος κατηγορείται από τους παρευρισκομένους ότι «αισθάνεται ανώτερος του νόμου και προβάλει ανύπαρκτες προφάσεις». Η συνέλευση αποφασίζει να προχωρήσει στην εκλογή χωρίς τον Δήμαρχο! Πρόεδρος ανέλαβε ο Δ. Χαμάρτος και προσυπέγραψαν τα 5 γεροντότερα μέλη Ν. Πούλιος, Ιωάννης Καπαρός, Λεονάρδος Κονδύλης, Ηλίας Σαράντος, Νικόλαος Ρούσσος. Οι εκλογείς ήταν οι εξής:
Πόλις Παροικίας (Δήμαρχος Θ. Καμπάνης): Ζώρζης Μ Μαυρογένης, Δημήτριος Χαμάρτος, Πέτρος Μαυρομμάτης, Ν Α Ψαράκης, Αντ Ελ Χαμάρτος, Λεονάρδος Κονδύλης.
Κωμόπολις Λευκών (Πάρεδρος Κωνσταντίνος Χανιώτης): Εμμανουήλ Ν Αρκάς, Νικόλαος Γ Ρούσσος, Νικόλαος Γ Παντελαίος, Ιωάννης Α Δεσύλλας.

Κωμόπολις Ναούσης (Δήμαρχος Ν. Μαλατέστας): Δημήτριος Π Δημητρακόπουλος, Ηλίας Σαράντος, Ιωάννης Μεταξάς, Αντώνιος Κορτιάνος (δεν παρευρέθη λόγω ασθενείας).
Χωρίον Κώστου(Πάρεδρος Ιωάννης Α. Καπαρός): Ιωάννης Α Καπαρός, Αναστάσιος Ρούσσος
Χωρίον Δραγουλά (Πάρεδρος Νικήτας Ν. Άγουρος): Γεώργιος Κληρονόμος
Χωρίον Μαρμάρων (Πάρεδρος Νικήτας Ν. Άγουρος): Ιωάννης Γιαννουλάκης, Νικήτας Άγουρος (δεν παρευρέθη λόγω ασθενείας).

Χωρίον Τσιπίδου (Δήμαρχος Μαρπήσσης ΓΣ Δελαγραμμάτης): Νικόλαος Βατιμπέλας, Νικόλας Πούλιος, Γεώργιος Σ Δελαγραμμάτης (απών).

Χωρίον Ωλιάρου (Πάρεδρος Δ. Βιάζης): Παναγής Καλάργυρος, Ματθαίος Μαούνης.
Τα αποτελέσματα ανέδειξαν πληρεξουσίους Πάρου τους Δ. Π. Δημητρακόπουλο (21 ψήφοι) και Ζ. Μάτσα Μαυρογένη (21). Συμμετείχαν και οι Νικόλαος Ψαράκης (Παροικιά, 11 ψήφοι), Ν. Βατιμπέλας (Τσιπίδος, 7), Λεονάρδος Κονδύλης (Παροικία, 7), Νικόλαος Μαλατέστας (Νάουσα, 6 ψήφοι), Κωνσταντίνος Δαμίας (Παροικία, 6), Π. Μαυρομάτης (Παροικία, 6).

Ο Δήμαρχος Πάρου αρνήθηκε να επικυρώσει τις υπογραφές και συνεπώς την εκλογή.

–1843. Σε ονομαστικό κατάλογο των εκλογικών αποτελεσμάτων Νάουσας στις 27 Οκτωβρίου 1843 αναφέρεται ο Νικόλαος Μαλατέστας.

–1844. Σε εκλογικό κατάλογο στις 18 Μαρτίου 1844, του Δήμου Νάουσας (συμπεριλαμβάνεται και ο Κώστος), υπάρχει εγγεγραμμένος ο Νικόλαος Μαλατέστας 54 ετών, κτηματίας, ο 27χρονος  γεωργός Κωνσταντίνος Μαλατέστας.

–1847. Στον εκλογικό κατάλογο Παροικιάς (συμπεριλαμβάνεται και η Αντίπαρος) είναι εγγεγραμμένος ο 30χρονος γεωργός Αντώνιος Δ. Μαλατέστας, ο 36χρονος γεωργός Γεώργιος Φ. Μαλατέστας, ο 33χρονος πλοίαρχος Δημήτριος Φ. Μαλατέστας, ο 28χρονος γεωργός Εμμανουήλ Μαλατέστας, ο 55χρονςο γεωργός Ιωάννης Μαλατέστας, ο 43χρονος γεωργός Ιωάννης Μαλατέστας και ο 28χρονος γεωργός Πέτρος Φ. Μαλατέστας.

–1852. Γεννιέται το 1852 ο Νικόλαος Μαλατέστας του Φραγκίσκου και της Ελένης. Σύζυγός του η Βικτωρία και τέκνα τους ο Φραγκίσκος, η Αγγελική (1904), η Ελένη (1906), ο Κώστας (1909) και ο Θεοδόσης (1915).

–1854. Γεννιέται το 1854 ο Δημήτριος Μαλατέστας του Φραγκίσκου και της Ελένης. Σύζυγός του η Καλλιόπη και τέκνα τους ο Φραγκίσκος, η Ελένη και ο Μανώλης.

–1859. Στις 13 Οκτωβρίου 1859 μνημονεύεται σε συμβολαιογραφική πράξη [πληρεξούσιο] στην Σύρο η κάτοικος Νάουσας Πάρου Αργυρό Νικ. Μαλατέστα.

–1860. Στις 16 Ιανουαρίου 1860 σε συμβολαιογραφική πράξη [Εξόφληση] στην Σύρου αναφέρεται ότι ο κάτοικος Πάρου Αντώνης Βεντουρής βυρσοδέψης και η σύζυγός του Μαρηγώ Μαλατέστα εξοφλούν τον κάτοικο Πάρου νοσοκομειακό υπάλληλο Κουτσοδόντη Εμμανουήλ.

–1870. Το 1870 η Άννα Μαλατέστα του Νικολάου 60 ετών, χήρα από την Πάρο, αναφέρεται σε απογραφή της Πόλης Ερμούπολης.

–1872. Το 1872 γεννιέται ο Μαλατέστας Σταμάτης του Μιχαήλ γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1873. Στις 3 Ιουνίου 1873 ο 24χρονος μαραγκός από την Πάρο Εμμανουήλ Μαλατέστας του Κωνσταντίνου και της Άννας, παντρεύεται στην Ερμούπολη την 18χρονη από την Σύρο Ζαχαρώ Σαμοθράκη, του Κωνσταντίνου.

–1876. Στις 14 Σεπτεμβρίου 1876 ο παριανή ξυλουργός Μαλατέστας Δημήτρης 28 ετών κάτοικοι Σύρου δηλώνει τον θάνατο του φίλου του Νικόλαου Κ. Βιστιδουράκη 50 ετών από την Κρήτη  κάτοικο Ερμούπολης. Ασθένεια: Φθισικός.

–1880. Στις 21 Φεβρουαρίου 1880 ο 24χρονος βυρσοδέψης από την Πάρο Εμμανουήλ Μαλατέστας, του Πέτρου και της Φρατζέσκας, κάτοικος Σύρου παντρεύεται στην Ερμούπολη την 20χρονη από την Πάρο Μαρία Κότη, του Εμμανουήλ και της Κριούζας.

–1883. Το 1883 γεννιέται ο Μαλατέστας Ιωάννης του Κωνσταντίνου γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1886. Το 1886 γεννιέται ο Μαλατέστας Ιωάννης του Κοσμά ναυτικός κάτοικος Παροικιάς.

–1885. Σε εκλογικό κατάλογο της Νάουσας του 1885, υπάρχει εγγεγραμμένος ο, Μαλατέστας Νικόλαος του Φραγκίσκου, ετών 31, ιατρός από τη Νάουσα.

–1885. Σε εκλογικό κατάλογο της Νάουσας του 1885, υπάρχει εγγεγραμμένος ο, Μαλατέστας Νικόλαος του Φραγκίσκου, ετών 33, ιατρός από τη Νάουσα.

–1887. Στα δημοτολόγια Ερμούπολης είναι εγγεγραμμένος ο παριανός 33χρονος βυρσοδέψης Εμμανουήλ Πέτρου Μαλατέστας, έγγαμος. Έδωσε όρκο στις 29 Ιανουαρίου 1887.

–1891. Νικόλαος Φρ. Μαλατέστας, ιατρός, γεννήθηκε στη Νάουσα της Πάρου. Το 1891 εγκαθίσταται στη Κεσσάνη της Ευρωπαϊκής Τουρκίας, για 20 χρόνια. Εκ περιτροπής ταξίδευε στη Βιέννη και σε πολλές άλλες πόλης της Δυτικής Ευρώπης για να παρακολουθήσει τις εξελίξεις στην ιατρική επιστήμη.

–1892. Το 1892 γεννιέται ο Μαλατέστας Μιχαήλ του Ζαννέτου αλιεύς κάτοικος Παροικιάς.

–1895. Στις 18 Σεπτεμβρίου 1895 ο παριανός Μαλατέστας Δημήτρης 45 ετών [θείος] Ξυλουργός κάτοικος Σύρου δηλώνει τον θάνατο του ανιψιού του Μανέτας Στ. Νικόλαος 7 μηνών κάτοικο Ερμούπολης. Μητέρα θανόντος Θεοφύλακτη Μαλατέστα. Ασθένεια: Διφθερίτις.

–1895. Στις 21 Σεπτεμβρίου 1895 ο παριανός Μαλατέστας Δημήτρης 45 ετών [θείος] Ξυλουργός κάτοικος Σύρου δηλώνει τον θάνατο του ανιψιού του Μανέτας Στ. Αναστάσιος 6 μηνών κάτοικο Ερμούπολης. Μητέρα θανόντος Θεοφύλακτη Μαλατέστα. Ασθένεια: Εκλαμψία.

–1897. Το 1897 γεννιέται ο Μαλατέστας Στέφανος του Πατίστα εργάτης κάτοικος Παροικιάς.

–1902. Γεννιέται το 1902? Ο Φραγκίσκος Μαλατέστας του Νικολάου (1852) και της Βικτωρίας.

–1904. Γεννιέται το 1904 η Αγγελική Μαλατέστα του Νικολάου (1852) και της Βικτωρίας. Σύζυγός της ο Άγγελος Ζάννης και τέκνο τους η Λία.

–1905. Το 1905 γεννιέται ο Μαλατέστας Φίλιππος του Σταμάτη αγροφύλαξ κάτοικος Παροικιάς.

–1905. Μαλατέστα Ειρήνη, όνομα συζύγου: Φίλιππος, Κύριο όνομα και επώνυμο πατρός: Γ. Ρούσσος. Έτος γέννησης: 1905. Επάγγελμα: οικοκυρά.

–1906. Γεννιέται το 1906 η Ελένη Μαλατέστα του Νικολάου (1852) και της Βικτωρίας. Σύζυγός της ο Γιάγκος Πράσινος και τέκνο τους η Ελίνα.

–1907. Το 1907 γεννιέται ο Μαλατέστας Εμμανουήλ Ζαννέτος αλιεύς κάτοικος Παροικιάς.

–1909. Γεννιέται το 1909 ο Κώστας Μαλατέστας του Νικολάου (1852) και της Βικτωρίας. Σύζυγός του η Ειρήνη και τέκνα τους ο Νίκος και η Βικτωρία.

–1911 Φραγκίσκος Ιω. Μαλατέστας από την Παροικιά, ανώτερος τηλεγραφικός υπάλληλος, υπηρέτησε στην τηλεγραφική διεύθυνση Σύρου.

–1912. Το 1912 γεννιέται ο Μαλατέστας Κωνσταντίνος του Πατίστα εργάτης κάτοικος Παροικιάς.

–1912. Το 1912 γεννιέται ο Μαλατέστας Κωνσταντίνος του Ιωάννη εργάτης κάτοικος Παροικιάς.

–1914. Το 1914 γεννιέται ο Μαλατέστας Μιχαήλ του Σταμάτη αλιεύς κάτοικος Παροικιάς.

–1915. Γεννιέται το 1915 ο Θεοδόσης Μαλατέστας του Νικολάου (1852) και της Βικτωρίας. Σύζυγός του η Ζωή Δαλέκου (1923) του Παναγή και τέκνα τους ο Νίκος (1954) και ο Αντώνης.

–1915. Το 1915 γεννιέται ο Μαλατέστας Ιάκωβος του Ιωάννης γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1917. Το 1917 γεννιέται ο Μαλατέστας Γεώργιος του Ιωάννης ναυτικός κάτοικος Παροικιάς.

–1918. Το 1918 γεννιέται ο Μαλατέστας Κοσμάς του Ιωάννης υποδηματοποιός κάτοικος Παροικιάς.

–1919. Ναύτης κατά την περίοδο 1919-1922 ο Μαλατέστας Κωνσταντίνος.

–1919. Το 1919 γεννιέται ο Μαλατέστας Ζαννέτος του Μιχαήλ ναυτικός κάτοικος Παροικιάς.

–1921. Το 1921 γεννιέται ο Μαλατέστας Κωνσταντίνος του Μιχαήλ ξυλουργός κάτοικος Παροικιάς.

–1921. Το 1921 γεννιέται ο Μαλατέστας Δημήτριος του Ιωάννης γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1922. Το 1922 γεννιέται ο Μαλατέστας Γεώργιος του Ανδρέα γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1922. Το 1922 γεννιέται ο Μαλατέστας Κοσμάς του Νικολάου γεωργός κάτοικος Παροικιάς. Το 1949 διαγράφηκε από τους εκλογικούς καταλόγους ως ανυπότακτος επιστράτευσης.

–1922. Το 1922 γεννιέται ο Μαλατέστας Ιωάννης του Μιχαήλ ναυτικός κάτοικος Παροικιάς.

–1922. Το 1922 γεννιέται ο Μαλατέστας Κοσμάς του Νικολάου ξυλουργός κάτοικος Παροικιάς. Διαγράφετε το 1949 από τον εκλογικό κατάλογο Παροικιάς ως εγγραφέντας σε άλλη Κοινότητα.

–1924. Στα δημοτολόγια Ερμούπολης είναι εγγεγραμμένος ο παριανός 25χρονος υπηρέτης Ανδρέας Κ. Μαλατέστας άγαμος. Έδωσε όρκο στις 24 Ιανουαρίου 1924.

–1924. Το 1924 γεννιέται ο Μαλατέστας Δημήτριος του Μιχαήλ ναυτικός κάτοικος Παροικιάς.

–1924. Το 1924 γεννιέται ο Μαλατέστας Φραγκίσκος του Ανδρέα γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1924. Στις 20 Ιουνίου 1924 ο 25χρονος υπάλληλος από την Πάρο Ανδρέας Μαλατέστας του Κωνσταντίνου και της Ευφροσύνης Μακρή παντρεύεται στην Ερμούπολη την 25χρονη από την Σύρο Ασημίνα Γεωργαλά του Μιχαήλ και της Πηνελόπης Κρητικού.

–1925. Το 1925 γεννιέται η Μαλατέστα Παρασκευή του Ιωάννη κάτοικος Κοιν. Παροικιάς.

–1926. Το 1926 γεννιέται ο Μαλατέστας Σταμάτιος του Νικολάου εργάτης κάτοικος Παροικιάς.

–1926. Το 1926 γεννιέται ο Μαλατέστας Γεώργιος του Ιωάννη εργατικός κάτοικος Παροικιάς.

–1928. Το 1928 γεννιέται ο Μαλατέστας Ευστάθιος του Νικολάου φανοποιός κάτοικος Παροικιάς.

Διαγράφετε το 1949 από τον εκλογικό κατάλογο Παροικιάς ως εγγραφέντας σε άλλη Κοινότητα.

–1929. Το 1929 γεννιέται ο Μαλατέστας Γεώργιος του Νικολάου κάτοικος της Κοιν. Παροικιάς.

–1953. Στο εκλογικό κατάλογο Παροικιάς του 1953 είναι εγγεγραμμένη η Μαλατέστα Μαργαρίτα, όνομα συζύγου Εμμανουήλ όνομα πατρός Κοσμάς Δαβαρίας.

–1959. 5 Απριλίου 1959 ΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΩΝ ΚΟΙΝΟΤΙΚΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ ΠΑΡΟΙΚΙΑ: Εγγεγραμμένοι 2.614 εψήφισαν 1.392, άκυρα και λευκά 3.

Ο Συνδυασμός κ. Ανδρέα Μαρινόπουλου έλαβεν 764 ο δε Συνδυασμός του κ. Μιχ. Κρίσπη 628.
Παραθέτομεν εν λεπτομερεία τους σταυρούς προτιμήσεως τους οποίους έλαβεν έκαστος.

1) Μαρινόπουλος Αθαν. Ανδρέας 626, Δενέγρης Στυλιανός 110, Μονδάνος Ανδ. Αντ. 105, Κατρής Ν. Αγαπητός 103, Βενιζέλος Π. Ραγκούσης 94, Μπάος Π. Αντ. 66, Μαύρης Γ. Αντ. 66, Καπούτσος Γ. Δημ. 60, Σιλβέστρος Π. Κωνστ. 55, Καλακώνας Μενέγου Σάββας 44, Μαλατέστας Μιχ. Κωνστ. 41 κλπ.

2) Κρίσπης Ν. Μιχαήλ 380, Φραγκούλης Νικολ. Ιωάννης 158, Σαρρής Μιχ. Νικόλαος 111, Τσαντάνης Φ. Παναγ. 82, Κυριαζάνος Ι. Μάρκος 66, Αργυρόπουλος Δημ. Ιωάννης 63, Μουρλάς Σπ. Γεώργιος 61, Φωκιανός Δημ. Βασίλειος 53, Κρητικός Γ. Παναγ. 49, Γκίκας Ι. Αναστ. 45, Σπανός Εμμαν. Αντ. 41 κλπ οι οποίοι παραλείπονται ελλείψει χώρου.

Σύμβουλοι εξελέγησαν οι 5 πρώτοι εκ του πρώτου Συν/σμού και οι 4 εκ του δευτέρου.

 

–Μαλινδρέτος: Ίσως λατινικό επώνυμο από το σύνθετο Male και Andrea που σημαίνει, ο κακός Ανδρέας.

Ο Παριανός κλάδος της οικογένειας κατάγεται από την Κυδωνία του Ν. Χανίων και Γενάρχης είναι ο Γεώργιος Μαλινδρέτος του Ιωάννη και της Μαρίας, ο οποίος παντρεύτηκε την Ελένη Εμμ. Ρενιέρη από την Κίσσαμο Χανίων το 1920.

–1906. Ο Γεώργιος Μαλινδρέτος γεννήθηκε το 1906.

–1980. Χαράλαμπος Μαλινδρέτος του Γεωργίου, Μαθηματικός στο Γυμνάσιο Παροικιάς το 1980.

 

–Μαμάσης: Πρόσφυγας από τη Μικρά Ασία, κλάδος της παρίας οικογένειας ήρθε από τον Πειραιά το έτος 1974.

 

–Μαμεδάκης: Ίσως κρητικής καταγωγής.

–1831. Στις 21 Οκτωβρίου 1831, σωτήρια επιστολή των κατοίκων της Πάρου προς τον επίτροπο Αιγαίου Πελάγους, για τα δεινά των κρητών νέοαποίκων εναντίων των ντόπιων. Υπογράφει… ο Γ. Μαμεδάκης από τα χωριά του Κεφάλου.

 

–Μάναλης:

–1715. Χωράφι στο Προσκόπο σύμπλιος Δημητράκης Μάναλης.

 

–Μαναρέλη: Βλέπε Μαναρόλη

 

–Μαναρόλης ή Μαναρέλη ή Μηναρέλη: Δυτικής προέλευσης, από την περιοχή της Λομβαρδίας..

–1818. Κατάλογος της ακίνητης περιουσίας της Παναγίας Ξεχωριανής 16 Απρ. 1818, χωράφι εις τους Άγιους Πάντες πλησίον Φίδα πλησίον Νικόλας Μαναρόλης.

–1822. Σε έγγραφο των Παριανών στους Υδραίους στις 13 Απριλίου 1822 αναφέρεται ο Γιαννούλης Μαναρόλης κάτοικος Μαρμάρων.

–1831. Στις 21 Οκτωβρίου 1831, σωτήρια επιστολή των κατοίκων της Πάρου προς τον επίτροπο Αιγαίου Πελάγους, για τα δεινά των κρητών νέοαποίκων εναντίων των ντόπιων. Υπογράφει… ο Χρουσής Μαναρόλης από τα χωρία του Κεφάλου..

–1840. «Υρία της Πάρου της 5 Μαϊου 1840. Ο υποφαινόμενος δι’ άλλου Ιωάννης Δ. Πούλιος, δημότης και κάτοικος του Δήμου Μαρπήσσης πωλεί προς τον Παναγιώτην Ιωάν. Αιγενήτην, δημότην και κάτοικον του Δήμου Υρίας, μια ψαρόγαν, έχει αγοράν από τους δυο του αδερφούς Περούλην και Βασίλειον Πουλίους, κείμενη εν τη θέσεις ονομαζόμενη Λαγκάδα, πλησίον Ιωάννης Εμμ. Μονόπατος εκ Μαρπήσσης και Γιανούλης Μαναρόλης…»

–1844. Στον εκλογικό κατάλογο του Δήμου Μαρμάρων το 1844 είναι εγγεγραμμένος ο 35χρονος εργάτης Αντώνιος Μαναρόλης.

–1847. Στον εκλογικό κατάλογο του Δήμου Μάρπησσας το 1847 είναι εγγεγραμμένος ο 33χρονος σκυτοτόμος Μαναρόλης Ιωάννης.

–1847. Στον εκλογικό κατάλογο Μαρμάρων του 1847 είναι εγγεγραμμένος ο 25χρονος εργάτης Γεώργιος Μαναρόλης.

–1861. Στις 27 Σεπτεμβρίου 1861 ο 27χρονος ναύτης από την Πάρο Αθανάσιος [Αντώνιος] Αρματάς του Γεωργίου και της Αργεντού, παντρεύεται στην Ερμούπολη την επίσης παριανή Κυριακή Μηναρέλη [Μαναρέλη], του Εμμανουήλ και της Αικατερίνης.

–1875. Σε εκλογικό κατάλογο του 1875, του Δήμου Μάρπησσας (της επαρχίας Νάξου), υπάρχει εγγεγραμμένος ο Μαναρόλης Ιωάννης του Νικολάου 50 ετών παπουτσής.

 

 

–Μανγκός: Βλέπε Μάνκος.

 

–Μανέτας: Γνωστό επώνυμο μέχρι και σήμερα στην Αντίπαρο. Ο Κεφαλληνιάδης και ο Slot γράφους: Αι εξής απλαί καθολικαί οικογένειας, καταγόμενοι εκ διαφόρων μερών της Δυτικής Ευρώπης όπως ο Μανέτας.

–1821. Παριανός αγωνιστής του 1821 ο Μανέτας Δημήτριος (Μ.Υ.16131) Υπαξιωματικός Β΄τάξης. Αργότερα πήρε τον βαθμό του Αξιωματικού Ζ’ τάξης (Μ.Α.3321). Υπηρέτησε με Σάμιους υπό Λογοθέτη Λυκούργο μέχρι 1822, οπότε έπεσε σε μάχη.

–1886. Σε εικόνα της Παναγίας βρεφοκρατούσας του Χριστού στην Αγία Τριάδα Λευκών, αναφέρει η αφιερωματική επιγραφή: «Εγένετο δι’ εξόδων Ευφροσύνης Δ. Μανέτα 1886».

–1953. Στο εκλογικό κατάλογο Παροικιάς του 1953 είναι εγγεγραμμένη η Δενέγρη Κούλα όνομα συζύγου Ιωάννης, όνομα πατρός Νικ. Μανέτας.

 

–Μανιάτης ή Μηνιάτης: Πατριδωνυμικό επώνυμο.

–1665. Στις 15 Απριλίου του 1665 μνυμονεύεται ο μαστρο Μικές Παδιάτης «προσκαλεσμένος απέ τον μαστρο Κομνενόν Φραντζή» Το έγγραφο Μαρμα΄ρων υπογράφουν και μαρτυρούν οι: Νεόφυτος ιερομόναχος Τζάρουχας, ο Ιωάννης Χαρχαντήλης. Νοτάριος ο Παντολέ(ων) ο μηνιάτ(Ης).

–1677. Ο αρχηγός της ιεραποστολής των Καπουτσίνων στη Νάουσα Σεραφείμ De Riom έστειλε έκθεση με τα γεγονότα που διαδραματίστηκαν στη Νάουσα στις 20 Ιουλίου 1677 στον ηγούμενο της μονής Καπουτσίνων στη Νάξο «Εν ονόματι του Κυρίου ημών ποιούμαι έναρξιν πιστής εκθέσεως των κατά την εν Ναούση άφιξιν του πασά Σαρδάρ συμβάντων. Εμάθατε βεβαίως, αιδεσιμότατε μοι πάτερ, ότι ο Σαρδάρ κατέπλευσεν εις Νάουσαν τη 20 Ιουλίου συνοδευόμενος υπό 25 γαλέρων. Μαθών ούτος ότι επι της νήσου ταύτης ευρίσκοντο εκατόν περίπου λεβέντες εκ Δύσεως, διαμοίρασε το στράτευμα του, αφήκε δύο γαλέρας εδώ εις Νάουσαν, απέστειλεν ετέρας δύο εις το στενόν της Αντιπάρου, τρείς εις Κέφαλον και το επίλοιπον του στόλου του εις Παροικία, προς τον σκοπόν να παρακωλύση την γαλιόταν και τους λεβέντες του καπιτάν Αντώνη από του να διαφύγωσιν. Την γαλιόταν ταύτην εύρον πλησίον της Παροικιάς έν τινι κολπίσκω εφωδιασμένην δια παντός είδους πολεμοφοδίων και ζωοστροφών, καθόσον οι λεβέντες ατής δεν έσχον το θάρρος ούτε τα όπλα των να παραλάβωσι μεθ’ εαυτών εις τα όρη όπου επί ματαίω προσεπάθουν να κρύπτωνται εν τοις σπηλαίοις και τοις βαράθροις. Ο Σαρδάρ, θέλων επιμόνως να συλλάβη αυτούς, ηνάγκασε τους χωριανούς της νήσου ταύτης, δια ραβδισμών πιπτόντων επί των ράχεων αυτών ως χάλαζα, να εξέλθωσι και, δια δέκα κυνών, ερευνήσωσι και εκβάλωσι ους λεβέντας από τα κρησφύγετα αυτών και τους φέρωσιν ενώπιόν του εν τη γαλέρα. Εν τούτου δεν κατώρθωσαν να εύρωσι τον αρχηγόν των πειρατών, ον ο Σαρδάρ επιμόνως ήθελε ζώντα ή νεκρόν. Ούτος εφρόντισε να κρυβή τόσον ασφαλώς ώστε ν’ αποφύγη την ορμήν των Ναουσαίων, οίτινες πολλούς κόπους κατέβαλον προς ανεύρεσιν και σύλληψιν αυτού.

Η ορμή του λαού τούτου, συνοδευομένου μακρόθεν εις τα όρη υπό τινών γενιτσάρων, έφθασε και περειτέρω. Ηθέλησε να ερευνήση εν απάσαις ταις οικίας της Ναούσης άνευ εξαιρέσεως, ηνέωξε και αυτούς τάφους προς έρευναν. Εννοείται ότι και ο ημέτερος οίκος δεν εξηρέθη, αλλ’ εξηρευνήθη υπό δέκα Τούρκων και των κατοίκων της Κωμοπόλεως. Κατά πρώτον ήλθον μόνοι πέντε Τούρκοι αίτινες παρεβίασαν την θύραν μας. Εις εξ αυτών, ον εξελαβον ως ερχόμενον να με χαιρετίση, μοι κατέφερεν ισχυρότατον γρονθοκόπημα κατά πρόσωπον, ώστε με απώθησεν εις απόστασιν δύο βημάτων. Οι λοιποί τέσσερες παρετήρουν εν τω οίκω μήπως ευρίσκετό τις εν αυτώ κεκρυμμένος προσεπάθησαν δε ν’ ανοίξωσι δι αντίκλειδος τα κιβώτια, εν οις είχομεν προπεφυλαγμένα διάφορα ημών εφόδια αλλά μη δυνηθέντες και μη έχοντες διαταγήν να καταστρέψωσι τι, αφήκαν αυτά ανέπαφα. Δέσαντές με, τότε, με έφερον ενώπιον του Αγά του Σαρδάρ διαμένοντος εν τη οικία του Μιχελέτου, γαμβρού του κ. Νικηφόρου (Γεράρδη), όστις ανηλεώς και με τρόπον φρικώδη έδερε κατ’ εκείνην την ώραν άνδρας τε και γυναίκας δια ροπάλου.

Ο ρηθείς Αγάς, επί παρουσία ενός άλλου, ου τον βαθμόν αγνοώ, με ρώτησε ποιος είμαι. Κατόπιν με ηρώτησε αν είμαι Γάλλος και τω απήντησα καταφατικώς. Συνεπεία δε της απαντήσεως μου ταύτης, με απέλυσε παρευθύς, και επανήλθον εις τον ημέτερον οίκον, τον οποίον εύρον εν ακαταστασία μεγίστη, άνευ όμως μεγάλων ζημιών.

Αλλ’ εν τη απερισκεψία μου και τω συνεχόντι με φόβω, είχον προηγουμένως μεταφέρει εις γειτονικήν τινα οικίαν διάφορα εκκλησιαστικά πράγματα προς διαφύλαξιν ήσαν δε ταύτα παραπετάσματα των ιερών βημάτων και διάφορα άλλα μικρά τεμάχια, ων πάντων η αξία δεν υπερέβαινε τα 6 γρόσια. Οι Τούρκοι, ανακαλύψαντες την κρύπτην, παρέλαβον πάντα ταύτα και απήλθον.

Η τραγωδία αυτή δεν έληξεν εν μια ημέρα. Ο Σαρδάρ βλέπων συντελεσθείσαν την σύλληψιν πάντων των λεβεντών της γαλιότας πλην του αρχηγού αυτών, ωρκίσθη, καθ’ α ελέχθη, ότι εάν δεν τω φέρωσι τον αρχηγόν, θα αιχμαλωτίση πάντας τους άνδρας και θα κατασφάξη τας γυναίκας και τα τέκνα των. Ταύτα ακούσαντες οι ατυχείς κάτοικοι προέβησαν πάλιν, τρις ή τετράκις, εις την εν ταις οικίας έρευναν.

Ο ημέτερος οίκος δεν εξηρέθη της ερεύνης ταύτης. Ο γυναικάδερφος του κ. Γαβριήλ και εις άλλος χωρικός, ενέπνευσαν τι θάρρος εις δέκα Τούρκους να έλθωσι να ανασκαλεύσωσι πάλιν τον οίκον μας.

Οι Τούρκοι ούτοι, ρίψαντες το βλέμμα επί των αντικειμένων τα οποία είχομεν, μοι είπον «βρε παπά, δε μας λές, πώς γίνεται και λες πως είσαι φτωχός αφού έχεις τόσα ρούχας;»  Εις ταύτα απήντησα ότι τα κιβώτια ήσαν κενά. «Αχ μωρέ κιντή!...» μοι απήντησεν ο εις, δάκνων πεισματωδώς τον δάκτυλόν του. Τότε παρατηρήσαντες κάτοπτρον τι, ανήκον εις τον βοεβόδαν Παροικιάς Δημήτριον Μανιάτην, με ηρώτησεν εις εξ αυτών. «Τι πράγμα είν αυτό;» «Εικών», τω ειπον. Τότε βλέπων ότι δεν τω έλεγα την αλήθειαν, έσυρε κατά το ήμισυ το γιαταγάνι του, προσποιούμενος ότι δοκιμάζει αν είναι αρκετά κοπτερόν, αλλά περιωρίσθη έως εδώ διέταξε μόνον ένα εκ των συντρόφων του να καταβιβάση το κάτοπτρον και μεταφέρη αυτό εν τη γαλέρα. Υπέστην και τούτο μεθ’ υπομονής, αν και η αξία του κατόπτρου ήτο 15 έως 20 σκούδων.

Τέλος, ο Σαρδάρ, βαρυθυμών ένεκα της μακράς του διαμονής εν Ναούση διότι έμεινεν επί 8 ημέρας, έδωκε το σημείον της αναχωρήδεως. Μηξ δυνηθείς να συλλάβη τον αρχηγόν των πειρατών, παρέλαβε μεθ’ εαυτού 35 λεβέντες, μεταξύ των οποίων και τον ατυχή γυναικάδερφον του Δημητρίου Τζαν Λούκα, και ένα ιερέα. Οι Τούρκοι, ολίγον προ της αναχωρήσεως των, εισήλθον εν τη ημετέρα εκκλησία, κατέστρεψαν το άγιο βήμα, αφήρεσαν το κανδήλιο και το ωόν στρουθοκαμήλου, όπερ εκρέματο άνωθεν αυτού.

Εκ των κατοίκων της κωμοπόλεως ταύτης ολίγοι μεν εκακοποιήθησαν, αλλά και ολίγοι ήσαν οι μη υποστάντες ζημίας, διότι οι Τούρκοι μάλλον προς λαφυραγωγίαν εξήλθον ή σύλληψιν του πειρατού και των λεβεντών αυτού. Ο στόλος απέπλευσε την Παρασκευήν προς το εσπέρας, 27 Ιουλίου κατά το παλαιόν, και διηυθύνθη προς την Σίφνον. Εάν δεν επανέλθη, δυνάμεθα να είπωμεν ότι αι συμφοραί ημών έληξαν…

Της υμετέρας αιδεσιμότατος δούλος

Σεραφείμ

Νάουσα 5 Αυγούστου 1677.

–1685. Στις 22 Μαΐου 1685 σε έγγραφο Κεφάλου (Μάρμαρα) ο παπά Ιωάννης Χριστόφορος αναφέρεται σε μαρτυρική κατάθεση του Νικολάου Μοστράτου σχετικά με αυθαιρεσίες και βιαιοπραγίες κουρσάρων που έγιναν μέσα στο σπίτι του, στον Κέφαλο κάποια νύχτα του 1682. «Την σήμενος ενεφανίστην εις την μπαρρησίαν καμού του υπογράφοντος νοταρίου ο ευγενής μισέρ Νικολάκης Μοστράτος από το νησίν της Πάρου, από το Καστέλλι του Κεφάλου και μαρτυρά και λέγειν πως σήμερον τρεις χρόνοι εκαπιτάρησεν ο μισέρ Τζάνε Κοντοφρέος εις τον Κέφανον δια δουλειά οπού είχεν. Όθεν ο άνωθεν μισέρ Νικολάκης επίρεν τον άνωθεν, μισέρ Τζάνε εις το σπίτιν του και εκοιμούντα αντάμα την εκείνη νύκτα. Όθεν την αυτήν νύκταν ήλθασι από την Μπαρκιά πέντε νομάτοιν φελουδιάροιν εις Κέφαλον και επήγασιν εις το σπίτιν οπού εκοιμούνταν και εκτυπήσασιν πως είναι καλοί άνθρωποι. Και θαρρώντας πως είναι καλοί άνθρωποι των ήνοιξαν μέσαν και ως ήμπασιν εσφαλίσασιν τις πόρτες του σπιτιού και επυροβολήσασιν ατοί τως και ήψασιν φως και ως ήψαν το φως λέσιν του άνωθεν Νικολάκι: Πού’ ναι το μάλαμα και τα ρεάλια που κρατεί ο άνωθεν Τζάνε;Αυτός επηλογήθην και είπεν τως: Εγώ δεν είδα μήτε ρεάλια να έχη μήτε μάλαμα. Εκοίνοι εβγάλασιν στο στελέτον και εδώκαν του μια στελετιά εις το… και λέγειν του: Μολόγησε μας, ειδέ σκοτώνομεν σε. Εκείνος επηλογήθην και ειπέ τως: Εγω δεν ξέρω να’ χη τίποτις, ειμή και αν τα’ χη στου παπά Ιωάννη Χριστόφορου, όπου ήτανε εκεί προτύτερα.

Έτσι τον επήρασιν τον αυτόν μισέρ Νικολάκην και είπαν του: Έλα να πάμε στου παπά μα να του πης ετούτον τον λόγον ήγου να του πης, πως ο Τζάνες αποθαίνει και να’ ρθην να τόνε μεταλάβην.

Έτσι πήγε στον παπά και χτήπησε ο μισέρ Νικολάκης και σηκώθηκε ο παπάς και είπε τα άνωθεν. Λοιπόν ήπηραν τον παπά και επήγασιν εις του Τζάνε, που’ τονε στο σπίτιν του Νικολάκιν, και λέγει του ο παπάς του μισέρ Τζάνε: Πότε μου’ φερές εμένα στο σπίτι μου ή γρόσιν ή μάλαμας; Λέγει του ο Τζάνες: Εγώ δεν τως είπα τίποτας μα ετούτοι το λέσιν έτζιν και γυρεύγουσιν μου γρόσα.

Και εγύρευάν του 50 ρεάλια. Αυτός μη ξεύροντας πώς να γλυτώση από τα χέριαν τως επήγε στου Βασιλάκιν του Μουσελίμη που ήτονε εκεί και επήρε τρία ρεάλια δανεικά και ήδωσεν τως τα. Εκείνοι του εγυρεύασιν και άλλα ετούτος μη έχοντας τι να κάμη, έφυγεν τως κρυφά και επήγεν εις το σπίτι του μισέρ Γιαννάκιν Ντελλαγραμμάτικα να κρυφτήν και εκείνοι τον επήρασιν ξωπίσων και επήγασιν και εμπήκασιν και αυτοίν μέσα στο σπίτιν του Νικολάκι και ήδωκεν τως τα. Τούτο μαρτυρά και άλλο δεν κατέχειν.

Νικόλαος Μοστράτος βεβαιώνω ως άνωθεν

Νικόλαος Μπάνκαλος αντιμάρτυρας ως ήκουσεν από άνωθεν Νικολάκι υπό χειρός καμού του υπογράφοντος μη γράφοντος αυτός.

Ο π. Ιωάννης Μηνιάτης, νοτάριος έγραψα.

–1789. Στις 16 Ιουλίου 1789 στη Νάουσα μνημονεύεται σε διαθήκη ο Πνευματικός Μανιάτης.

–1870. Στις 13 Σεπτεμβρίου 1870 ο 27χρονος βυρσοδέψης από την Πάρο Ηλίας Χαλκίτης του Νικολάου και της Σταμάτας Μανιάτη, παντρεύεται στην Ερμούπολη την 19χρονη από την Πάρο Αγγελικώ Μαδράκη [Μαθράκη], του Μιχαήλ και της Ελένης.

 

–Μανιός: Βαφτιστικό από το Μανώλης = Μανιός – Μανέας – Μανούκος κ.α. Ο παριανός κλάδος έχει καταγωγή από Νάξο.

–1952. Σε εκλογικό κατάλογο της Κοινότητας Νάουσας του 1952, υπάρχει εγγεγραμμένη η Κασαλιά Ζαμπέτα, όνομα συζύγου Αλέξανδρος, όνομα πατρός Ιωάννης Μανιός.

 

–Μάνκος ή Μανγκός ή Μάγκος: Παρωνυμικό επώνυμο.

–1672. Σε αίτημα των παριανών προς τον προϊστάμενο της γαλλικής επαρχίας Πατέρα της Καθολικής Εκκλησίας  Jacques Dinet για να ζητήσουν πατέρες της καθολικής εκκλησίας να έρθουν στην Πάρο. «Ταπεινοπρεπώς παρακαλούμεν την πανοσιώτη σας, ωσάν προηγούμενος οικουμενικός και πατριάρχης της αγίας και υπέρ ενδόξου συντροφιάς υου Ιησού να συγκλίνει εις το να μας έλθουν ωδε εις τον τόπον μας πατέρες δια να κατοικήσουν εδώ έως εις τα άλλα νησιά δια να ημπορέσωμεν και ημείς να λάβωμεν εκείνη την βοήθειαν και ωφέλειαν της ψυχής μας μαζί κα την επιστήμην δια τους μεταγεναστέρους μας, επειδή ξεύρωμεν καλότατα ότι πως η πανοσιώτησας και η τρισκία της όλα ο σκοπός και ο πόθος άλλο δεν είναι εις όλα τα πάντα μόνον να γυρέψετε την μεγαλύτερην δόξα του Θεού και της σωτηρίας των ψυχών εις κάθε τόπον όπου ευρίσκονται…»

Πάρος: εν έτι σωτήριω 1672 εν μήνι μαίω (29) εις το παλαιόν: + Ταπεινός Μητροπολίτης Παροναξίας Μελέτιος.

Το πιο πάνω αίτημα υπογράφουν χριστιανοί, καθολικοί και ορθόδοξοι, κατοίκων της Νάουσας μεταξύ άλλων και ο Ιερεύς Μάνκος Ιωάννης.

–1675. Στις 15 Μαΐου 1675. Σε επιστολή Ναουσαίων προς τον πρεσβευτή των Γάλλων, αιτώντας Καπουκίνους πατέρες  υπογράφει ο Γιώ ιερεύευς Μανγκός και καντζελάριος Αγούσης.

 

–Μαννασίδης:

–1922. Διδάσκαλος στο Δημοτικό Σχολείο Παροικιάς κατά την περίοδο 1922-24 η Αθηνά Μαννασίδου.

 

–Μάννης: Το επίθετο είναι σύνηθες στην Σχοινούσα. Το επώνυμο μαρτυρείται ως και σήμερα στην Πάρο.

–1827. Σε έγγραφο της 15 Απριλίου 1827 της Παροικιάς Πάρου μαρτυρείται ο Δημήτριος Μάννης.

–1827. Καταγραφή των (μερικών) χρεών των κοινοτήτων του κάθε Μέρους κοινού της Πάρου εις την Κωνσταντινούπολιν. 17 Απριλίου 1827.

Ομολογία Δημητρίου Μάννη Κεφάλαιον γρ. 100.

 

–Μάνος: Βαπτιστικό πατρωνυμικό επώνυμο.

–1816. Το 1816 απαντάται ο δραγουμάνος Μάνος Μιχάλης.

–1821. Καταγραφή των κοινών χρεών της Νήσου Πάρου εγείνον εις Κωνσταντινούπολιν εις εκφόρους αποστολάς κατά το τελευτάτον _ καταχωρημένον εις τον κοινόν Κώδημα καθού είς του τελευταίου χρόνου απεσταλμένων. Μ. Τσιγώνια, και Ιω. Κορτιάνου λογαριασμούς, τα οποία μένουν ενεξόφλητα τα κεφάλαια ομολογιών οι δε τόκοι αυτών είναι πληρωμένοι μέχρι του χιλιοστού οκτακοσιοστού έτους.

Ομολογία Κωτσάκη Μάνου γρ. 3000.

 

–Μανουσάκης: Βαπτιστικό και ως επώνυμο κυρίως στα Σφακιά της Κρήτης.

–1847. Στον εκλογικό κατάλογο Παροικιάς (συμπεριλαμβάνεται και η Αντίπαρος) είναι εγγεγραμμένος ο 37χρονος σιδηρουργός Μανουσάκης Π. Νικόλαος.

–1864. Στις 20 Οκτωβρίου 1864 ο 38χρονος γεωργός από την Πάρο Νικόλαος Σφακιανός, παντρεύεται στην Ερμούπολη την 20χρονη Παριανή Μοσχάτη Μανουσάκη.

–1887. Το 1887 γεννιέται η Μανουσάκη Μαρουσώ του Παναγιώτη κάτοικος Κοιν. Παροικιάς.

–1896. Το 1896 γεννιέται ο Μανουσάκης Βασίλειος του Νικολάου εργάτης κάτοικος Παροικιάς.

–1949. Το 1949 τα αδέρφια Μανουσάκης Βασίλειος και Κωνσταντίνος του Νικολάου εργάτες κάτοικος Παροικιάς διαγράφονται από τον εκλογικό κατάλογο Παροικιάς ως εγγραφέντας σε άλλη Κοινότητα.

 

–Μανούσου ή Μανούσος:

–1829: 9βρίου 27. Μαθητευόμενοι εις την Αλληλοδιδακτικήν Σχολήν της πόλεως Παροικιάς

Μανούσου Δημήτριος ετών 7.

 

–Μαντζουράνης:

–1919. ναύτης κατά την περίοδο 1919-1922 ο Μαντζουράνης Γρηγόριος.

 

–Μανωλάκης: Πατρωνυμικό επώνυμο και υποκοριστικό στο τέλος.

–1883. Σε εκλογικό κατάλογο της Νάουσας του 1883, υπάρχει εγγεγραμμένος ο Μανωλάκης Γεώργιος του Ιωάννη, 46 υπάλληλος, κάτοικος Άνδρου.

–1885. Σε εκλογικό κατάλογο της Νάουσας του 1885, υπάρχει εγγεγραμμένος ο, Μανωλάκης Γεώργιος του Ιωάννη, 48 ετών, υπάλληλος από τη Νάουσα, κάτοικος Άνδρου.

–Μανωλάκος:

–1967-68. Διοικητής του Σταθμού Χωροφυλακής της Κοινότητας των Λευκών Πάρου από το 1967-68 ο Θωμάς Μανωλάκος από τα Κοκκάλα Λακωνίας.

 

–Μανωλάς:

–1953. Στο εκλογικό κατάλογο Παροικιάς του 1953 είναι εγγεγραμμένη η Μανωλά Φωτεινή όνομα συζύγου Λεωνίδας, όνομα πατρός Αθ. Μαρινόπουλος.

 

–Μανωλίτσης: Βλέπε Μανολίκης

 

–Μανολικής ή Μανωλίτσης:

–1932. Σε εκλογικό κατάλογο Αντιπάρου στις 19 Ιουνίου 1954 υπάρχει εγγεγραμμένη η Ελένη Μανολική του Ελευθέριου, κάτοικος Αντιπάρου, έτος γέννησης 1932.

–1954. Σε εκλογικό κατάλογο Αντιπάρου στις 26 Νοεμβρίου 1954 υπάρχει εγγεγραμμένη η Μανωλίτσα Μαρία όνομα συζύγου Ελευθέριος, όνομα πατρός Θεόδ. Μωράκης, κάτοικος Αντιπάρου.

 

–Μαούνης: Επίθετο παρατσούκλι-επάγγελμα. Από το αραβικό ma(v)una, βοηθητικό φορτηγό σκάφος χωρίς κατάστρωμα. Ίσως χιώτικη οικογένεια η οποία φέρει οικόσημο τον δράκο με μια κοπέλα.

–1680  Σε έγγραφο Παροικιάς του 1680, αναφέρονται μερικές καθολικές οικογένειες της Πάρου που ζούσαν στην  συνοικία Νιό (Καινούργιο) Πηγάδι Παροικιάς. Η συνοικία αυτή γνωστή μέχρι πρόσφατα ως Καθολική συνοικία.

+Εις δόξαν Χριστού αμήν. 1680 εν μηνί Φλεβαρίου 2 εις το Καστέλι της Παροικίας και εις εμένα το νοτάριο Παροικίας και εις τους κάτωθεν αξιοπίστους με όλον της το θέλημα και με καλήν της γνώμην η κερά Μαρία Τζανή Μπαρμπαρή μαζί με την θυγατέραν της την Κατερίνα δόνουν και ελεύθερα πουλούσι του ευλαβεστάτου πρέ Φραντζέσκου Κρίσπου ένα σπίτι κατόγι οπού έχουσι εις το Καινούριον Πηγάδι σιμά εις τον Άγιον Νικόλαον (πρόκειται για τον Άγιο Νικόλαο τον Αρρανό που ήταν η καθολική ενορία) με όλαν του τα δικαιώματα διά ριάλια δώδεκα ήτοι 12 ως καθώς το εποκόψασι ο κύρ Νικολός Φώσκολος και ο κυρ Φραγκούλης Ιωάννου Κονταράτου σύμπλιος εις το αυτό σπίτι Γεώργης Νικολού Ντουλόνος και ο Άγιος Νικόλαος, τα οποία ριάλια 12 τα μετρά την σήμερα των άνωθεν πουλητάδων ημπρεζέντζια των κάτωθε μαρτύρων και από την σήμερον να είναι το αυτό σπίτι του άνωθεν πρε Φραντζέσκου και των αυτού διαδόχων, πουλήση, χαρίση, προικοδοτήση, να το κάμη ως θέλει και βούλεται ωσάν καλά οπού το επλήρωσε να παίρνοντες οι άνωθεν πουλήτρες να μαντηνίρουν και να ντεφεντέρουν τον αυτόν αγοραστήν εις κάθε καιρόν που ήθελε τον εναντιωθή τινάς, μην ημπορώντας κανείς δια κανένα καιρόν να … δικαιώματα εις πένα και κοντά… του κατά καιρού ζαπτιτζή ριάλια 6 και πάντα το παρόν να έχει το βέβαιον.

… εις πίστωσιν του παρόντος βάνοντε και παρακαλετοί μάρτυρες.

Δια μαρτυρίας του Ιωάννη Γεωργίου Μαούνη

Πέτρος ιερεύς Βητζαράς νοτάριος Παροικιάς έγραψα

ATONIO SPIRIDO PER LA GERENISSIMO REPUBLICA DI VENEZIA CONSOLE DI PAROS

Πιστοποιώ το βέβαιον της υπογραφής του νοτάριου παπα Πέτρου Βητζαρά και του αντιγράφου της ανωτέρω πράξεως.

Πάρος 6 Μαΐου 1684 νέο ANTONIO SPIRIDO CONSOLE VENETO

Εμμανουήλ Κομητάς πρόξενος καντζιλιέρης.  

ΠΗΓΗ: Νικ. Χ. Αλιπράντη - Σίμου Συμεωνίδη, Το Καινούργιο Πηγάδι Παροικίας, συνοικία Καθολικών τον 17ο αι., Παριανά Δʹ, τ. 13, 1983, σελ. 126 - 132). 4. ΦΕΚ 209/Β/17-3-1989 και 426/Β/3-7-1992

–1716. Σε πρακτικό εκλογής νοταρίου – καγκελαρίου από το κοινό της Παροικιάς στη Γενική Συνέλευση της 14 Ιανουαρίου 1716, μαρτυρείται ο παπάς Ντομένεγος Μαούνης.

–1724. Σε πρακτικό εκλογής εκτιμητών του κοινού της Παροικιάς στις 13 Δεκεμβρίου 1724 κατά τη Γενική Συνέλευση μαρτυρείται ο παπά Ντομένεγος Μαούνης.

–1733. Απεσταλμένος στην Κωνσταντινούπολη του Κοινού της Παροικιάς στις 7 Οκτωβρίου 1733 ο παπά Ντομένεγος Μαούνης.

–1734. Στις 24 Φεβρουαρίου 1734, οι προεστοί και επίτροποι του κοινού Παροικιάς Πάρου, με συστατικό γράμμα βεβαιώνουν ότι ο κάτοικος του νησιού τους, γαλλικής καταγωγής, Γιόζε Ντάλες, δια της βίας και παρά τη θέλησή του συνεργάστηκε με ξένους πειρατές, ένας εκ αυτών είναι ο παπά Ντομένεγος Μαούνης.

–1735. Ο Ντεμένεος Μαλατέστας στην διαθήκη του (Καστέλλι Παροικιάς Ιανουαρίου 1735) αφήνει στον ιερέα Ντεμένει Μαούνη ένα πουλάρι.

–1738. Σε προικοσύμφωνο Παροικίας στις 8 Απριλίου 1738, ο Μιχελέτος του Σπιρίδου με την κερα Νικολέττα θυγατέρα του Γεωργίου Σκιαδά, αναφέρεται ο παπά Ντομένεγος Μαούνης με χωράφι στις Δάφνες.

–1739. Πρακτικό εκλογής κοινοτικών επιστατών του ναού της Εκατονταπυλιανής σε Γενική Συνέλευση του κοινού της Παροικιάς στις 10 Μαρτίου 1739 αναγράφεται ο παπά Ντομένεγος Μαούνης.

–1785. Στις 7 Σεπτεμβρίου 1785 ο ιερέας Μαργαρίτης Μιχαήλ συντάσσει και υπογράφει πωλητήριο χωραφιού στον Τζιπίδου. «Ενώπιον των μαρτύρων Αντώνη Τζιγώνια, Πετράκη Καντιώτου, Γεωργίου Σκορδίλη και του ιερέως Μιχαήλ Μαργαρίτη, ο οποίος συνέταξε το έγγραφο, το κερά Μαρουσάκι γυνή ποτέ Δημητράκη Ρούσου πωλεί στον ανιψιό της χωρεπίσκοπο Άγουρο ένα κομμάτι χωράφι τοποθεμένο εις τα Φυρόγια, σύνορον Ερινάκι Ιωαννάκη Μαυρουδή θυγάτηρ για 30 γρόσια». Εκτιμητής του κτήματος ήταν ο Γεώργιος Μαούνης.

–1786. Έγγραφο Τζιπίδου, 30 Νοέμ. 1786: «πουλεί ο κυρ Γεώργης Μαούνης την μπάρτη του τις μάνδρες και την πάρτη του μακαρίτη υιού του εις τοποθεσίαν Αλωνάκια.

–1827. Σε προικοσύμφωνο της 8 Οκτωβρίου 1827 αναφέρεται ο Αντώνιος Μαούνης με χωράφι στην Φλώγα με εκκλησία του Αγίου Ιωάννη.

–1833. Σε κατάλογο της εν Παροίκια Ελληνοδιδακτικής Σχολής μαθητευόντων παιδιών στις 28 Απριλίου 1833 αναφέρεται ο Ι. Μαούνης και ο Π. Μαούνης.

–1843. Στις 17  Οκτωβρίου 1843 η συνέλευση της αντιπολίτευσης επαναλαμβάνεται, αλλά πάλι χωρίς τον Δήμαρχο Θ. Καμπάνη ο οποίος κατηγορείται από τους παρευρισκομένους ότι «αισθάνεται ανώτερος του νόμου και προβάλει ανύπαρκτες προφάσεις». Η συνέλευση αποφασίζει να προχωρήσει στην εκλογή χωρίς τον Δήμαρχο! Πρόεδρος ανέλαβε ο Δ. Χαμάρτος και προσυπέγραψαν τα 5 γεροντότερα μέλη Ν. Πούλιος, Ιωάννης Καπαρός, Λεονάρδος Κονδύλης, Ηλίας Σαράντος, Νικόλαος Ρούσσος. Οι εκλογείς ήταν οι εξής:
Πόλις Παροικίας (Δήμαρχος Θ. Καμπάνης): Ζώρζης Μ Μαυρογένης, Δημήτριος Χαμάρτος, Πέτρος Μαυρομμάτης, Ν Α Ψαράκης, Αντ Ελ Χαμάρτος, Λεονάρδος Κονδύλης.
Κωμόπολις Λευκών (Πάρεδρος Κωνσταντίνος Χανιώτης): Εμμανουήλ Ν Αρκάς, Νικόλαος Γ Ρούσσος, Νικόλαος Γ Παντελαίος, Ιωάννης Α Δεσύλλας.

Κωμόπολις Ναούσης (Δήμαρχος Ν. Μαλατέστας): Δημήτριος Π Δημητρακόπουλος, Ηλίας Σαράντος, Ιωάννης Μεταξάς, Αντώνιος Κορτιάνος (δεν παρευρέθη λόγω ασθενείας).
Χωρίον Κώστου(Πάρεδρος Ιωάννης Α. Καπαρός): Ιωάννης Α Καπαρός, Αναστάσιος Ρούσσος
Χωρίον Δραγουλά (Πάρεδρος Νικήτας Ν. Άγουρος): Γεώργιος Κληρονόμος
Χωρίον Μαρμάρων (Πάρεδρος Νικήτας Ν. Άγουρος): Ιωάννης Γιαννουλάκης, Νικήτας Άγουρος (δεν παρευρέθη λόγω ασθενείας).

Χωρίον Τσιπίδου (Δήμαρχος Μαρπήσσης ΓΣ Δελαγραμμάτης): Νικόλαος Βατιμπέλας, Νικόλας Πούλιας, Γεώργιος Σ Δελαγραμμάτης (απών).

Χωρίον Ωλιάρου (Πάρεδρος Δ. Βιάζης): Παναγής Καλάργυρος, Ματθαίος Μαούνης.
Τα αποτελέσματα ανέδειξαν πληρεξουσίους Πάρου τους Δ. Π. Δημητρακόπουλο (21 ψήφοι) και Ζ. Μάτσα Μαυρογένη (21). Συμμετείχαν και οι Νικόλαος Ψαράκης (Παροικιά, 11 ψήφοι), Ν. Βατιμπέλας (Τσιπίδος, 7), Λεονάρδος Κονδύλης (Παροικία, 7), Νικόλαος Μαλατέστας (Νάουσα, 6 ψήφοι), Κωνσταντίνος Δαμίας (Παροικία, 6), Π. Μαυρομάτης (Παροικία, 6).

Ο Δήμαρχος Πάρου αρνήθηκε να επικυρώσει τις υπογραφές και συνεπώς την εκλογή.

–1844. Σε εκλογικό κατάλογο Δήμου Μάρπησσας του 1844 υπάρχει εγγεγραμμένος ο 50χρονος πλοίαρχος Δημήτριος Μαούνης.

–1847. Στον εκλογικό κατάλογο Ωλιάρου είναι εγγεγραμμένος ο 55χρονος γεωργός Αντώνιος Μαούνης.

–1847. Στον εκλογικό κατάλογο Παροικιάς (συμπεριλαμβάνεται και η Αντίπαρος) είναι εγγεγραμμένος ο 30χρονος γεωργός Αντώνιος Γ. Μαούνης, ο 48χρονος γεωργός Μιχαήλ Μαούνης, ο 63χρονος γεωργός Μένεγος Μαούνης (απεβίωσε), ο 30χρονος μυλωνάς Πολυχρόνης Μαούνης, ο 38χρονος γεωργός Γεώργιος Μαούνης, ο 41χρονος γεωργός Νικόλαος Μαούνης και ο 33χρονος γεωργός Τσάνας Μαούνης.

–1847. Στον εκλογικό κατάλογο του Δήμου Μάρπησσας το 1847 είναι εγγεγραμμένος ο 53χρονος γεωργός Μαούνης Δημήτριος.

–1850. Σε δημοτολόγιο της Παροικιάς του 1850 υπάρχει εγγεγραμμένος ο Μαούνης …

–1867. Το 1867 γεννιέται ο Μαούνης Κωνσταντίνος του Μάρκου, κάτοικος Αντιπάρου.

–1871. Στις 17 Σεπτεμβρίου 1871 ο 40χρονος βυρσοδέψης από την Πάρο Φραντζέσκο Καλλέργης του Ιωάννη και της Ειρήνης, παντρεύεται στην Ερμούπολη την 35χρονη από την Πάρο Δέσποινα Μαούνη, του Μιχαήλ.

–1875. Σε εκλογικό κατάλογο του 1875, του Δήμου Μάρπησσας (της επαρχίας Νάξου), υπάρχει εγγεγραμμένος ο Μαούνης Ιωάννης του Δημητρίου 29 ετών εργάτης. Αλλά και ο Γεώργιος Μαούνης του Δημητρίου 37 ετών εργάτης.

–1875. Το 1875 γεννιέται ο Μαούνης Πολυχρόνης του Δημητρίου ναυτικός κάτοικος Παροικιάς.

–1877. Το 1877 γεννιέται ο Μαούνης Χριστόδουλος του Δημητρίου ναυτικός κάτοικος Παροικιάς.

–1878. Ο Μαούνης Χριστόδουλος του Δημητρίου γεννήθηκε το 1878. Παντρεύτηκε τη Μαρία Βεντουρή (ταμπάκενα) και απέκτησαν πέντε παιδιά. Ήταν ναυτικός το επάγγελμα και είχε καΐκια εμπορικά σωστό το (παρατσούκλι – επάγγελμα μαούνα-Μαούνης). Ταξίδευε συχνά στη Μ. Ασία, μάλιστα το ένα καΐκι το έχασε στη μικρασιατική καταστροφή και το άλλο στο μεγάλο βομβαρδισμό του Πειραιά το 1940. Το παρατσούκλι “ Μπιρικής “ το πήρε ο μεγάλος του γιός Δημήτρης γιατί τον ρωτούσαν τι έμαθες στη Σμύρνη, κι αυτός είχε μάθει να μετράει ένα (μπι) δύο (ρι) τρία (κι) στα τούρκικα.

–1880. Στον εκλογικό κατάλογο Αντιπάρου στις 30 Απριλίου 1946 υπάρχει εγγεγραμμένος ο γεννημένος το 1880 κάτοικος Αντιπάρου Μαούνης Μάρκος του Ματθαίου, γεωργός.

–1885. Στον εκλογικό κατάλογο Αντιπάρου στις 30 Απριλίου 1946 υπάρχει εγγεγραμμένος ο γεννημένος το 1885 κάτοικος Αντιπάρου Μαούνης Μπενεδέτος του Ματθαίου, γεωργός και ο Μαούνης Ιωάννης του Θεοδοσίου, καφφεπώλης.

–1887. Στα δημοτολόγια Ερμούπολης είναι εγγεγραμμένος ο παριανός 39χρονος σοβατζής Φραντζέσκος Δημ. Μαούνης, έγγαμος. Έδωσε όρκο στις 29 Ιανουαρίου 1887.

–1888. Στον εκλογικό κατάλογο Αντιπάρου στις 30 Απριλίου 1946 υπάρχει εγγεγραμμένος ο γεννημένος το 1888 κάτοικος Αντιπάρου Μαούνης Θεμιστοκλής του Ζάννε, εργάτης.

–1888. Το 1888 γεννιέται ο Μαούνης Δημήτριος του Νικολάου γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1895. Το 1895 γεννιέται η κάτοικος Αντιπάρου Μαούνη Τριανταφυλλιά του Ζαννή, μετέπειτα σύζυγος Αριστείδη Σγαρδέλλη.

–1900. Το 1900 γεννιέται ο Μαούνης Αριστείδης του Νικολάου γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1902. Το 1902 γεννιέται ο Μαούνης Δημήτριος του Αντωνίου αλιεύς κάτοικος Παροικιάς.

–1905. Το 1905 γεννιέται ο Μαούνης Ιωάννης του Αντωνίου αλιεύς κάτοικος Παροικιάς.

–1906. Το 1906 γεννιέται ο Μαούνης Ηλίας του Νικολάου γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1908. Το 1908 γεννιέται ο Μαούνης Εμμανουήλ του Αντωνίου ναυτικός κάτοικος Παροικιάς.

–1909. Το 1909 γεννιέται ο Μαούνης Δημήτριος του Χριστόδουλου ναυτικός κάτοικος Παροικιάς.

–1911. Το 1911 γεννιέται ο Μαούνης Δημήτριος του Πολυχρόνης ναυτικός κάτοικος Παροικιάς.

–1912. Στο μνημείο πεσόντων στο Δημοτικό Σχολείο Αντιπάρου αναγράφονται ως πεσόντος του 1912-13 ο στρ. Ιωαν. Θ. Μαούνης.

–1914. Το 1914 γεννιέται ο Μαούνης Γεώργιος του Χριστόδουλου ναυτικός κάτοικος Παροικιάς.

–1918. Στις 18 Φεβρουαρίου 1918 ο 34χρονος εργάτης από την Πάρο Νικόλαος Μαούνης του Ιωάννη [κάτοικος Σμύρνης] και της Ελένης Κ. Μπαρμπαρή [κάτοικος Πάρου] παντρεύεται στην Ερμούπολη την 25χρονη από την Σύρο Μαρίκα Λεστάρη, του Χρήστου και της Ελένης.

–1920. Το 1920 γεννιέται ο Μαούνης Ευάγγελος του Αντωνίου ναυτικός κάτοικος Παροικιάς.

–1922. Το 1922 γεννιέται ο Μαούνης Αντώνιος του Χριστόδουλου ναυτικός κάτοικος Παροικιάς.

–1923. Το 1923 γεννιέται ο Μαούνης Νικόλαος του Δημητρίου εργάτης κάτοικος Παροικιάς.

–1926. Το 1926 γεννιέται ο Μαούνης Ματθαίος του Μπενέδετου γεωργός κάτοικος Αντιπάρου.

–1926. Το 1926 γεννιέται ο Μαούνης Θεόδωρος του Ιωάννη γεωργός κάτοικος Αντιπάρου.

–1928. Το 1928 γεννιέται ο Μαούνης Παναγιώτης του Μάρκου, κάτοικος Αντιπάρου.

–1930. Σε φωτογραφία του Δημοτικού Σχολείου Παροικίας το 1930, διακρίνεται η νεαρή μαθήτρια Μαρία Μαούνη.

–1931. Σε εικόνα στον Αγιο Γεώργιο Παροικιάς, στην πλ. Βεντουρή, αφιερωτική επιγραφή Δαπάνη Ν. Δ. Μαούνη, 1931.

–1931. Το 1931 γεννιέται ο Μαούνης Αντώνιος του Ιωάννη ναυτικός κάτοικος της Κοιν. Παροικιάς.

–1950. Σε καφενείο της Παροικιάς το 1950 (?) διακρίνεται σε φωτογραφεία ο Δημήτρης Μαούνης (Μπιρικής).

–1953. Στο εκλογικό κατάλογο Παροικιάς του 1953 είναι εγγεγραμμένη η Μαούνη Ροδυνιά του Στυλιανού.

–1953. Στο εκλογικό κατάλογο Παροικιάς του 1953 είναι εγγεγραμμένη η Μαούνη Ζαμπέτα όνομα συζύγου Δημήτριος, όνομα πατρός Γεώργιος Δαβαρίας.

–1967. Στην εφημερίδα Φωνή της Πάρου του 1967 αναφέρετε ο αγώνας ποδοσφαίρου μεταξύ του Γυμνασίου Πάρου και του Νηρέα Νάουσας. Στην σύνθεση του Γυμνασίου ο μαθητής Μαούνης Σπύρος.

 

–Μαραγκόπουλος:

–1953. Σε μαρμάρινη πλάκα, που έχει εντοιχισθεί στην πρόσοψη του Αγίου Νικολάου Λευκών, αναφέρει: «Ανεκαινίσθη ο ιερός ούτος ναός εν έτει 1953 χορηγία αξιεπαίνω Χρυσ. Μαραγκοπούλου και υιού αυτής Κωνσταντίνου | φροντίδι δε Μαρίας Βιτζηλαίου και Νικολάου Κων. Καστανιά».

 

–Μαραγκός: Δυτική η προέλευση του επωνύμου, από το λατινικό Marego και marangon, ο ξυλουργός. Ο παριανός κλάδος έλκει την καταγωγή του από την Σύρο, γενάρχης ο Λαυρέντιος (Λορέντζος)  Μαραγκός. Καθολικού δόγματος. Σήμερα το επώνυμο στη Νάουσα συνεχίζει από θηλυγονία, Μαριάννα Μαραγκού Τριπολιτσιώτη του Λορέντζου. 

–1926. Το 1926 γεννιέται η Μαραγκού Χρυσούλα του Λαυρέντιου κάτοικος Κοιν. Παροικιάς.

–1952. Στον εκλογικό κατάλογο Παροικίας του 1952 είναι εγγεγραμμένη η Μαραγκού Χρυσούλα του Λαυρέντιου κάτοικος Κοιν. Παροικιάς.

 

–Μαραμανίας ή Μαραμαμενιάς: 

–1750. Στις 29 Μαρτ. 1750. Αφιέρωση του ζεύγους Κωνσταντάκη Μαραμανία και της περιουσίας τους στην Ξεχωριανή.

–1761. Διαθήκη του Κωνσταντάκη Μαραμανία Τζιπίδος, 29 Δεκ. 1761 εις το χωριό Κέφαλος Τζιπίδος.
–1806. Κατάλογος κινητής και ακίνητης περιουσίας της Παναγίας Ξεχωριανής 15 Σεπτ. 1806. Έτερον χωράφι εις την Κοντιανή κοντά στου Κωνσταντή Μαραμενία.

–1818. Κατάλογος της ακίνητης περιουσίας της Παναγίας Ξεχωριανής 16 Απρ. 1818, χωράφι εις την Κοντιανή στου Κωνσταντή Μαραμενία.

 

–Μαραμάς:

–1953. Στο εκλογικό κατάλογο Παροικιάς του 1953 είναι εγγεγραμμένη η Πώλου Μαρία όνομα συζύγου Αντώνιος, το γένος Ιωάννη Μαραμά.

 

–Μαρανός?:

–1820. Σε έγγραφο του χωριού Κεφάλου (Μάρμαρα) προς τον υπουργό της θρησκείας σχετικά με τον Άγιο Αντώνιο «Ελάβομεν την διαταγήν του Ιερού Υπουργείου της θρησκείας διορίζουσαν τον Κύριον Στέφανον Μαυρογένην προστάτην του μεγάλου Αντωνίου και τον κύριον Αθανάσιον Ιεροκήρυκα, ηγούμενον τούτου διά να συνάγουσιν όλα τα εισοδήματα και να υποσυρθή εις τα ίδια ο σκευοφύλαξ των χωριών Κεφάλου όστις πρότερον εδιωρίσθη ηγούμενος τούτου παρά του αυτού Ιερού υπουργείου βλέπομεν ότι το υπουργείον της θρησκείας ενασχολούμενον εις αναγκαιοτέρας υποθέσεις δεν δύναται να εξετάση ακριβώς την αλήθειαν. Η Κυρία Μαδώ του Μαυρογένη διά αναφοράς της ηπάτησε το υπουργείον τούτο λέγουσα ότι είναι κτήμα πατρικόν της εις τα συγκίλια τούτου με το από ΄κτήμα πατρικόν της είς της κοινότητος τούτο το μοναστήριον πρό χρόνων το εκαταξουσίαζεν δυναστικώς η Δόμνα του Μαυρογένους, ως εκ τούτου εφαντάζετο η απόγονος της ότι είναι κτήμα πατρικόν των ημείς λοιπόν, σεβασμιώτατε, δεν ημπορούμεν να αποχωρίσωμεν το δίκαιον της κοινότητος αλλά θέλουμεν να δικαιολογηθούμεν προς το Ιερόν τούτο υπουργείον καθώς και ο ίδιος παραστάτης μας θέλει σας πληροφορήσει όλην την αλήθειαν δια να μην απατάται και διατάττει τοιαύτας επιταγάς παρακαλούμεν λοιπόν να μη νομίσητε τούτο μας το φέρσιμον απείθειαν προς την σεβαστήν διοίκησιν μένομεν με όλον το σέβας. Τη 20 Οκτωβρίου 1823 των χωρίων Κεφάλου. Υπογράφει ο κάτοικος Τζηπίδου Μαρανός Κωνσταντής κ.α. (Τ.Σ. ΠΑΡΟΣ ΜΑΡΜΑΡΑ 1820) (Γ.Α.Κ.).

 

–Μαραμπότος ή Μαραπότζος:

–1663. Δωρεά κληροδοτήματος μοναχής Καλήστρατης στου πατέρες Ιησουήτες ARSI, Gallia 105, 1 φ. 457.

Εις δόξαν Χριστού αμήν 1663 ιούλιος 11.

Έστοντας και ποτέ λυρά Καλήστρατη μοναχή και να αφήση δια την ψυχήν της στα μοναστήρια του αγίου όρους ήγουν στην λάβραν και στην ασημόπετραν δυο σπιτια κατώγια με το εκλησιαδάκι του μέγαν Ταξιάρχην και με τα δικαιώματά των απόξω από το υγιαλόν και να των αφήση και 12 γρόσια να πλερόνουσι χαράτζι της αφεντίας και νάναι σήμερον 25 χρόνοι και επέκεινα και κανείς από τα μοναστίρια να μην τα γυρέψουν μόνον εχαλασθήκασι και αφτώονται και η εκκλησία να γίνη ωσάν αχούρι και ο κόσμος να πλερόνη τόσους χρόνους τοχαράτζι και να ζημιονούμεθα εις τούτο εμάθαμε πως οι πατέρες οι γεζουίταις (Ιησουήτες) θε να έρθουνε και κτίσουνε εδώ μοναστήρι δια την ψυχήν τως ήγουν ο προεστώς πατέρας γάσπα εμανουήλ (Γασπάρο Εμμανουήλ) από την συντροφίαν του Ιησού και να πάρη και άλλους τόπους εκέι κοντά εις τα άνωθεν χαλάσματα εις τούτο εθελήσαμεν εμείς οι υποκάτωθεν υπογεγραμμένοι παπάδες και γέροντες και η επίλοιπη κομουνιτά (κοινότητα) του καστελίου αγούση (Ναούσης) και δίνομεν του αυτού πατέρα τα άνωθεν σπίτια και τα δικαιώματά τως όλα και δίνομεν τους και το χαράτζι (κεφαλικός φόρος) γρόσια 12  δια να μην τα χάνη η χώρα από την σήμερον να τα κτίση να τα κάμη ως θέλει και βούλεται ωσάν καθολικά πράγματα εδικά του να τ’άχουσιν ως τον αιώνα του αιώνος που να στέκη ο κόσμος και κανείς να μην τους τα πέρνη ποτέ και εμείς όλοι μας να τους μαντινιέρωμεν (ιτ. =συντηρούμε) τους άνωθεν πατέρες σε παντοτινόν και αναπαμένον ποσέσο (ιτ. =αναμφισβήτητη κατοχή).

Δια το αληθές γράφομεν και ιδιοχείρος μας όσοι ξεύρομεν και όσοι δεν ηξεύρομεν βάνομεν άλλους να γράψουσιν δια λόγου μας.

Παπα αντώνις στέργω τα άνωθεν (δεν αναφερεται επωνυμο)

Σκελλάριος αγούσης (Σακελλάριος Ναούσης) στέργω τα άνωθεν και επίτροπος

Παπα δημήτρις τριαντάφυλος (Τριαντάφυλλος, πρώτη μαρτυρία) στέργω και επίτροπος

Παπα νικόλαος κρουτιανός στέργω (Κορτιάνος, πρώτη μαρτυρία)

Παπα δημήτρις γαρατιάς στέργω (ίσως Γρατσίας)

Πρωτόπαπας στέργω

Γαβριήλ ιερομόναχος στέργω

Γεώργις Μοσκωνάς στέργω (Μοσχονάς, γνωστό από το 1639).

Ιωάννης σκουτάριος στέργω και επίτροπος (πρωτη μαρτυρία)

Μαστρο γληγόρις μπηρμπηνιας στέργω και επίτροπος (Πιρπινιάς ή Περπινιάς, μαρτυρείται  από το 1652)

Ανεγνώστης Σκορδήλης στέργω (Σκορδίλης, γνωστό από το 1606 )

Παπα Θεόδωρος στέργω

Κωνσταντής Μοστράτος στέργω (μαρτυρείται από το 1658)

Παπα Τζάνες Καλέργης στέργω (μαρτυρείται από το 1652)

Παπα Χριστόφορος στέργω

Γιαννούλης Μπρούτος στέργω (μαρτυρείται από το 1658)

Νικόλα Μαραπότζο στέργω (πρώτη μαρτυρία, γνωστό ως τον 19^ο αι.)

Αποστόλης Ραγούσης στέργω (μαρτυρείται από το 1501)

Ανδρέας Ακριβός στέργω (μαρτυρείται από το 1613 μέχρι τον 18^ο αι.)

Βασίλης Σαλονικαίος στέργω (μαρτυρείται από το 1652 μέχρι τον 18^ο αι.)

Δημήτρης Μαλατέστας στέργω (μαρτυρείται από το 1610)

Μιχέλης Ακριβός στέργω (μαρτυρείται από το 1613 μέχρι τον 18^ο αι.)

Γεώργις Πιρπηνιάς στέργω (μαρτυρείται από το 1652 μέχρι τον 19^ο αι.)

Δομένεγος Μεδρινός στέργω (Μενδρινός, μαρτυρείται από το 1610)

Τζόρτζης Μαρκαδιάντος στέργω (Πρώτη αναφορά, γνωστό μέχρι τον 19^ο αι.)

Νικόλας Κουρτιάνος στέργω (πρώτη αναφορά)

Γεώργις Φωκάνας στέργω (ίσως Φωκιανός)

Ανεγνώστης Μπελόνιας στέργω (πρώτη αναφορά, γνωστό μέχρι τον 20^ο αι.)

Γεώργις Μαλατέστας στέργω

Τζανίς Μαλατέστας στέργω (γνωστό από το 1610)

Φρατζέσκος Καλέργης στέργω (Καλλέργης, γνωστό από το 1652)

Ιωάννης Ραγούσης στέργω (γνωστό από το 1501)

Ιωάννης Γρατσίας στέργω (πρώτη μαρτυρία)

Γεώργιος Σαλονικαίος (μαρτυρείται από το 1652 μέχρι τον 18^ο αι.)

 και νοτάριος του καστελίου Άγουσας (Νάουσας) έγραψαμεν με θέλημα της κομουνιτάς και στερεώνω τα άνωθεν και τα όπισθεν.

–1734. Στις 24 Φεβρουαρίου 1734, οι προεστοί και επίτροποι του κοινού Παροικιάς Πάρου, με συστατικό γράμμα βεβαιώνουν ότι ο κάτοικος του νησιού τους, γαλλικής καταγωγής, Γιόζε Ντάλες, δια της βίας και παρά τη θέλησή του συνεργάστηκε με ξένους πειρατές, ένας εκ αυτών είναι ο Νικόλαος Μαραμπότος.

–1737. Πρακτικό εκλογής επιτρόπου του κοινού της Παροικιάς την 1η Μαρτίου 1737 αναφέρεται ο Νικόλαος Μαραμπότος.

 

–Μαράτος:

–1820. Λογαριασμός των Απεσταλμένων της Κωνσταντινούπολης το 1821 έτος, υπόμεν το μέρος της κοινοτήτος Πάρου ο Μιχαήλ Τσιγώνιας, από δε το μέρος του ποτέ Πέτρου Μάτσα Μαυρογένους, ενοικιάζου των Σουλτανικών προσόδων και πολιτικών δικαιωμάτων της Νήσου μας, ως το συμφωνητικόν, αυτού του Ενοικιου του και Κοινότητος Γεγραμμένον τη 3: Δεκεμβρίου 1820 και καταχωρημένον εις τον Κώδηκα της κοινότητος, τον Ιωάννη Κορτιάνον, οίτινες απεσταλμένοι Τσιγώνιας και Κορτιάνος εξάλθησαν εξή να αγοράσουν αυτάς τας προσόδους, ετεί λογαριασμόν του ρηθατος; Ενοικιαζου.

Ομολογία Αντωνίου Μαράτου Κεφάλαιον γρ. 1500.

–1829. Καταγραφή των κοινών χρεών της Νήσου Πάρου εγείνον εις Κωνσταντινούπολιν εις εκφόρους αποστολάς κατά το τελευτάτον _ καταχωρημένον εις τον κοινόν Κώδημα καθού είς του τελευταίου χρόνου απεσταλμένων. Μ. Τσιγώνια, και Ιω. Κορτιάνου λογαριασμούς, τα οποία μένουν ενεξόφλητα τα κεφάλαια ομολογιών οι δε τόκοι αυτών είναι πληρωμένοι μέχρι του χιλιοστού οκτακοσιοστού έτους.

Ομολογία Αντωνίου Μαράτου γρ. 354.

 

–Μαργαρίτης: Επίθετο Βυζαντινό, πατριδωνύμιο ή παρωνύμιο. Ίσως από κάποιο χωρίο με το όνομα Μαργαρίτι. Στην Πάρο συναντάμε δύο κλάδους, της Νάουσας και της Παροικιάς. Και οι δύο ήρθαν από τη Νάξο (Αγερσανί) όμως η οικ. της Παροικιάς είναι πολύ μεταγενέστερη.

–1785. Στις 7 Σεπτεμβρίου 1785 ο ιερέας Μαργαρίτης Μιχαήλ συντάσσει και υπογράφει πωλητήριο χωραφιού στον Τζιπίδου. «Ενώπιον των μαρτύρων Αντώνη Τζιγώνια, Πετράκη Καντιώτου, Γεωργίου Σκορδίλη και του ιερέως Μιχαήλ Μαργαρίτη, ο οποίος συνέταξε το έγγραφο, το κερά Μαρουσάκι γυνή ποτέ Δημητράκη Ρούσου πωλεί στον ανιψιό της χωρεπίσκοπο Άγουρο ένα κομμάτι χωράφι τοποθεμένο εις τα Φυρόγια, σύνορον Ερινάκι Ιωαννάκη Μαυρουδή θυγάτηρ για 30 γρόσια». Εκτιμητής του κτήματος ήταν ο Γεώργιος Μαούνης.

–1817. Σε προικοσύμφωνο Νάουσας, 28 Οκτωβρίου 1817. Ο σκευοφύλακας Κεφάλου Θεόδωρος Παπαδόπουλος ηγούμενος της Μονής του Αγίου Αντωνίου Κεφάλου, δίδει ως προίκα στον γιό του Ιωάννη, που νυμφεύεται τη Ναουσαία Όρσα Κώνστα Μωραΐτη «το λιβάδι εις το Λιμνάκι πλησίον χωροεπίσκοπος Μαργαρίτης».

–1820. Προικοσύμφωνο Γεωργίου Τζαντουλή. Κηπίδος 1820, Ιανουαρίου 30. Ενώπιον του ιερέως Εμμανουήλ Μονόπατου, που συνέταξε το έγγραφο και μαρτυρεί, μαρτυρούντων του Ιωάννη Βαλσαμή και του Κωνσταντίνου Τζιγώνια, η Μαρία, σύζυγος του Δημητρίου Πούλιου, προικίζει τη θυγατέρα της Θεοφύλακτη, η οποία παίρνοι ως σύζυγο τον Γεώργιο Τζαντουλή, γιο του μακαριστού ιερέως του Τζιπίδου Γεωργίου Τζαντουλή. Στο προικοσύμφωνο αυτό μνυμονεύονται και οι σύμβιοι σε χωράφια, Δημήτριος Άγουρος, Ιωάννης Λιονταράκης, παπα Φραντζέσκος Μαργαρίτης, Νικόλαος Πούλιος, Αννέζα γυνή ποτέ Δημητρίου Μαυρίκου, Ιωάννης Βαλσαμής, παπα Εμμανουήλ Μονόπατος, Σπυρίδων Παπαδόπουλος, Μανώλης Κονταράτος, Αντώνιος Καντιώτης και Μανόλης Μελέχας. Πηγή Παριανά 158.

–1829: 9βρίου 27. Μαθητευόμενοι εις την Αλληλοδιδακτικήν Σχολήν της πόλεως Παροικιάς

Μαργαρίτη Ελένη ετών 10.

–1926. Το 1926 γεννιέται ο Μαργαρίτης Πέτρος του Ιωάννη ναυτικός κάτοικος κοιν. Νάουσας.

–1946. Σε εκλογικό κατάλογο της Κοινότητας Νάουσας στις 30 Απριλίου 1946, υπάρχει εγγεγραμμένος ο 27χρονος κάτοικος Νάουσας, Μαργαρίτης Γεώργιος του Ιωάννη, εργάτης και ο 24χρονος ναυτικός Μαργαρίτης Νικόλαος του Ιωάννη.

–1952. Σε εκλογικό κατάλογο της Κοινότητας Νάουσας του 1952, υπάρχει εγγεγραμμένη η Μαργαρίτη Στυλιανή, όνομα συζύγου Νικόλαος, όνομα πατρός Βασίλειος Γαβαλάς.

–1978. Ζαχαροπλαστείο «Γλάρος» στην Νάουσα των Αδερφών Μαργαρίτη το 1978.

 

–Μαργαρώνης: Μητρωνυμικό επώνυμο.

–1827. Σε διανομή κληρονομιάς της 8 Μαρτίου 1827 αναφέρεται η Σταματούλα συζύγου ποτέ Κωνσταντή Μαργαρώνη.

–1847. Στον εκλογικό κατάλογο Παροικιάς (συμπεριλαμβάνεται και η Αντίπαρος) είναι εγγεγραμμένος ο 38χρονος εργάτης Αθανάσιος Μαργαρώτης και ο 58χρονος γεωργός Κωνσταντίνος Μαργαρώνης.

–1874. Στα δημοτολόγια Ερμούπολης είναι εγγεγραμμένος ο παριανός 27χρονος βυρσοδέψης Νικόλαος Χ. Μαργαρώνης, άγαμος. Έδωσε όρκο στις 15 Απριλίου 1874.

–Στις 8 Ιουλίου 1879 ο 30χρονος βυρσοδέψης από την Πάρο Νικόλαος Μαργαρώνης, του Χαράλαμπου και της Μαρίας, κάτοικος Σύρου παντρεύεται στην Ερμούπολη την 22χρονη από την Χίο Θεοδώρα Στρουμπούλη, του Νικολάου και της Καλλιόπης.

–1899. Το 1899 γεννιέται ο Μαργαρώνης Δαμιανός του Αντωνίου ναυτικός κάτοικος Παροικιάς.

–1926. Το 1926 γεννιέται ο Μαργαρώνης Αντώνιος του Δαμιανού ναυτικός κάτοικος Παροικιάς.

–1928. Το 1928 γεννιέται ο Μαργαρώνης Γουλιέλμος του Δαμιανού ναυτικός κάτοικος κοιν.  Παροικιάς.

–1946. Στον εκλογικό κατάλογο Παροικιάς το 1946 είναι εγγεγραμμένος ο Μαργαρώνης Δαμιανός του Αντωνίου ναυτικός κάτοικος Παροικιάς.

–1949. Στον εκλογικό κατάλογο Παροικιάς του 1949 είναι εγγεγραμμένος ο Μαργαρώνης Αντώνιος του Δαμιανού ναυτικός κάτοικος Παροικιάς.

–1975. Στην «Φωνή της Πάρου» του 1975 διαβάζουμε τα αποτελέσματα των μαθητικών αγώνων του Γυμνασίου Πάρου. Στον ακοντισμό αρρένων ο Μαργαρώνης Δημήτριος κατέλαβε την τρίτη θέση.

–2014. Μαργαρώνης Δαμιανός, ψυκτικός στην Πάρο το 2014.

 

–Μαρής: Γνωστό στην Κρήτη με τον τύπο Μαρής, Μαρρής και Μαράκης.

Από Mariono – Marin – Μαρής.

Σε έγγραφα Κρήτης του 1562 Δημήτριος Μαρής νοτάριος και Γεώργιος Μαρής σε έγγραφο του 1578. Παλιότερη αναφορά στην Κρήτη στην Απάνω Βιάννο σε επιγραφή εκκλησίας του 1360 Νικολέττος και Κώστας Μαρής από βενετούς πατρίκους Marini.

Στην Ζάκυνθο η οικογένεια Μαρή σε έγγραφα του 1676 και 1714.

–1638. το επώνυμο Μαρής απαντά σε ναξιακό έγγραφο του 1636.

–1660. Στις 10 Απριλίου του 1660. Στο Κουσάντασι (Νέα Έφεσο), πόλη και λιμάνι της Τουρκίας, ζούσαν Παριανοί τον 17^ο αιώνα: η Φλουρέτζα, θυγατέρα Στέφανου Τζηφάκη (Σηφάκη), με έγγραφο συνταγμένο στο Κουσάντασι, στις 10 Απριλίου 1660, ομολογεί ότι πωλήθηκε το σπίτι της στον Τσιπίδο με μεσίτη τον Γεώργιο Αρχολέο και αγοραστή τον παπα-Σταύρο Παπαδόπουλο. Το έγγραφο, που υπογράφουν οι κάτοικοι του Κουσάντασι Μπονοφάτζος Μαρής, Νικολός Θωμά Μονόπατος και Σταμάτης Ασικρίτης, μας επιτρέπει να διαπιστώσουμε παρουσία Παριανών στα παράλια της Ιωνίας, όπου, κυρίως, εμπορεύονταν.

–1801. Μοναχός Μαρής Χρύσανθος αφιερωτής εικόνας της Παναγίας στον ναό Αγίου Σπυρίδωνος Ναούσης 1801.

–1804. Σε πωλητήριο στη Νάουσα το 1804 αναφέρει, Στέφανος Μαρής.

–1835. Στέφανος Μαρής κάτοικος Νάουσας Πάρου. Αναφαίρετε ως συνδρομητής σε βιβλίο του 1838 «Η Βοσκοπούλα του Αιγαίου Πελάγους» του Ιωάννη Γρυπάρη από την Μύκονο.

–Μαργιάνος: Βλέπε Μαριάνος

 

–Μαργιόρας:

–1820. Λογαριασμός των Απεσταλμένων της Κωνσταντινούπολης το 1821 έτος, υπόμεν το μέρος της κοινοτήτος Πάρου ο Μιχαήλ Τσιγώνιας, από δε το μέρος του ποτέ Πέτρου Μάτσα Μαυρογένους, ενοικιάζου των Σουλτανικών προσόδων και πολιτικών δικαιωμάτων της Νήσου μας, ως το συμφωνητικόν, αυτού του Ενοικιου του και Κοινότητος Γεγραμμένον τη 3: Δεκεμβρίου 1820 και καταχωρημένον εις τον Κώδηκα της κοινότητος, τον Ιωάννη Κορτιάνον, οίτινες απεσταλμένοι Τσιγώνιας και Κορτιάνος εξάλθησαν εξή να αγοράσουν αυτάς τας προσόδους, ετεί λογαριασμόν του ρηθατος; Ενοικιαζου.

Ομολογία Κωνσταντίνου Μαργιόρας Κεφάλαιον γρ. 400.

 

–Μαριάνος ή Μαριανός ή Μαργιάνος: Γνωστό επίθετο της Αντιπάρου έως και σήμερα. Λατινικό καθολικού δόγματος έως τα τέλη του 18ου αιω. Το επίθετο έχει μεταποιηθεί στην Σίφνο και αναφέρεται ως Μαργιάνος. Η οικογένεια της Νάουσας [Μαριανός] ίσως να είναι διαφορετικός κλάδος.

–1804. Σε πωλητήριο στην Νάουσα το 1804, «το λιβαδάκι εις την Αγίαν Τριάδα, τόπος ονομαζόμενος του Μορόνου, τόπος άνωθεν του Μοναστηριού πλησίον Μανωλάκης Μαριάνου.

–1820. Το 1820 αναφέρεται σε έγγραφο Πάρου ο Ιωάννης Μαργιάνος.

–1821. Ο Παναγιώτης Δ. Δημητρακόπουλος εμυήθη εγκαίρως στην Φιλική Εταιρία στην οποία ήταν και ο επικεφαλής στην Πάρο. Σε χειρόγραφο του τελετουργικού της μυήσεως στην Φιλική Εταιρία αναφέρεται η δράση σε σχετικό σημείωμα. 1821 των Φιλικών τη 29 Απριλίου. Εκαθιέρωσα τον Ιωάννην Σιφαν. Μαρή.  ‘Ελαβον γρόσια 150, 1 ζεύγος βραχιόλια χρυσά γρόσια 100.

–1824. την 25 Μαρτίου 1824 τα παιδιά του Αντιπαριώτη Κωνσταντή Μαριάνου έβοσκαν διακόσια δέκα γίδια εις πλησίον νήσον Στρογγυλόν λεγόμενον, επέρασεν από εκεί μια σακολέβα και ένας Νικόλας του Μανώλη Πρωτόγυρου, αδερφός του Καραγιάννη, εβγήκεν εις την νήσον, έδειρε ανηλεώς τα οαιδιά και όλο το ποίμνιο εμβαρκάρησε εις την σαρκολέβα και εξηφανίσθει.

–1828. Στις 7 Δεκεμβρίου 1828 αναφλερεται σε έγγραφο Νάουσας η Αικατερίνη γυνή Ιωάννου Μαριανού.

–1844. Σε εκλογικό κατάλογο στις 18 Μαρτίου 1844, του Δήμου Νάουσας (της επαρχίας Νάξου), υπάρχει εγγεγραμμένος ο 42χρονος Μαριανός Ιωάννης.

–1847. Στον εκλογικό κατάλογο Παροικιάς (συμπεριλαμβάνεται και η Αντίπαρος) είναι εγγεγραμμένος ο 50χρονος ποιμήν Μαργιάνος Ιωάννης, ο 73χρονος γεωργός Μαργιάνος Κωνσταντίνος και ο 26χρονος γεωργός Μαργιάνος Πέτρος.

–1872. Στον εκλογικό κατάλογο Αντιπάρου στις 30 Απριλίου 1946 υπάρχει εγγεγραμμένος ο γεννημένος το 1872 κάτοικος Αντιπάρου Μαριάνος Γεώργιος του Μιχαήλ, συνταξιούχος. Διαγράφεται από τον εκλογικό κατάλογο Αντιπάρου το 1950.

–1876. Στον εκλογικό κατάλογο Αντιπάρου στις 30 Απριλίου 1946 υπάρχει εγγεγραμμένος ο γεννημένος το 1876 κάτοικος Αντιπάρου Μαριάνος Αντώνιος του Νικολάου, εργάτης και ο Μαριάνος Πέτρος του Ματθαίου, εργάτης.

–1876. Το 1876 γεννιέται ο Μαριάνος Πέτρος του Ματθαίου εργάτης, κάτοικος Αντιπάρου. Διαγράφεται από τον εκλογικό κατάλογο Αντιπάρου το 1950.

–1879. Στον εκλογικό κατάλογο Αντιπάρου στις 30 Απριλίου 1946 υπάρχει εγγεγραμμένος ο γεννημένος το 1879 κάτοικος Αντιπάρου Μαριάνος Πέτρος του Αντωνίου, εργάτης.

–1880. Στον εκλογικό κατάλογο Αντιπάρου στις 30 Απριλίου 1946 υπάρχει εγγεγραμμένος ο γεννημένος το 1880 κάτοικος Αντιπάρου Μαριάνος Εμμανουήλ του Νικολάου, γεωργός.

–1881. Στον εκλογικό κατάλογο Αντιπάρου στις 30 Απριλίου 1946 υπάρχει εγγεγραμμένος ο γεννημένος το 1881 κάτοικος Αντιπάρου Μαριάνος Ξενοφών του Νικολάου, εργάτης.

–1885. Σε εκλογικό κατάλογο της Νάουσας του 1885, υπάρχει εγγεγραμμένος, ο Μαριανός Μιχαήλ του Ιωάννη, 26 ετών, ναύτης από τη Νάουσα.

–1890. Στις 30 Ιανουαρίου 1890 ο 40χρονος ναυτικός από την Νάουσα της Πάρου Μιχαήλ Μαριανός του Ιωάννη και της Αντωνίας, παντρεύεται στην Ερμούπολη την 30χρονη από την Σύρο Ελένη Αντωνίου, του Πέτρου και της Μαρίας.

–1896. Στον εκλογικό κατάλογο Αντιπάρου στις 30 Απριλίου 1946 υπάρχει εγγεγραμμένος ο γεννημένος το 1896 κάτοικος Αντιπάρου Μαριάνος Νικόλαος του Ιωάννη, παντοπώλης.

–1899. Στον εκλογικό κατάλογο Αντιπάρου στις 30 Απριλίου 1946 υπάρχει εγγεγραμμένος ο γεννημένος το 1899 κάτοικος Αντιπάρου Μαριάνος Βασίλειος του Γεωργίου, αγροφύλαξ.

–1901. Στις 22 Ιουνίου 1901 ο 18χρονος υποδηματοποιός από την Πάρο [Αντίπαρο] Κωνσταντίνος Μαργιάνος του Ιωάννη και της Ελένης Σκιάθου, παντρεύεται στην Ερμούπολη την 19χρονη από την Σύρο Κατίνα Καλογιάννη, του Αθανασίου και της Λουκίας Γιαννούλενα.

–1903. Στον εκλογικό κατάλογο Αντιπάρου στις 30 Απριλίου 1946 υπάρχει εγγεγραμμένος ο γεννημένος το 1903 κάτοικος Αντιπάρου Μαριάνος Αντώνιος του Πέτρου, ναυτικός και ο Μαριάνος Νικόλαος του Εμμανουήλ, εργάτης.

–1907. Στον εκλογικό κατάλογο Αντιπάρου στις 30 Απριλίου 1946 υπάρχει εγγεγραμμένος ο γεννημένος το 1907 κάτοικος Αντιπάρου Μαριάνος Ιωάννης του Ξενοφών, παραγγελιοδόχος.

–1908. Το 1908 γεννιέται η κάτοικος Αντιπάρου Μαριάνου Άννα του Εμμανουήλ, μετέπειτα σύζυγος Ρούσσου Θεοδοσίου.

–1909. Το 1909 γεννιέται η κάτοικος Αντιπάρου Μαριάνου Μαρία του Ιωάννη, μετέπειτα σύζυγος Θεολόγου Καλάργυρου.

–1909. Στον εκλογικό κατάλογο Αντιπάρου στις 30 Απριλίου 1946 υπάρχει εγγεγραμμένος ο γεννημένος το 1909 κάτοικος Αντιπάρου Μαριάνος Πιέρρος του Ξενοφών ναυτικός, ο Μαριάνος Γρηγόριος του Ιωάννη ναυτικός και ο Μαριάνος Ιωάννης του Κοσμά ναυτικός.

–1910; Πέτρος και Ματθαίος Μαριάνος, έμποροι στην Αντίπαρο.

–1911. Το 1911 γεννιέται στην Αντίπαρο η Μαριάνου Ξ. Κανδιό, όνομα συζύγου Αντώνιος.

–Στον εκλογικό κατάλογο Αντιπάρου στις 30 Απριλίου 1946 υπάρχει εγγεγραμμένος ο γεννημένος το 1911 κάτοικος Αντιπάρου Μαριάνος Νικόλαος του Αντωνίου εργάτης.

–1912. Στον εκλογικό κατάλογο Αντιπάρου στις 30 Απριλίου 1946 υπάρχει εγγεγραμμένος ο γεννημένος το 1912 κάτοικος Αντιπάρου Μαριάνος Βασίλειος του Πέτρου ναυτικός.

–1914. Στον εκλογικό κατάλογο Αντιπάρου στις 30 Απριλίου 1946 υπάρχει εγγεγραμμένος ο γεννημένος το 1914 κάτοικος Αντιπάρου Μαριάνος Ιωάννης του Πέτρου ναυτικός.

–1915. Το 1915 γεννιέται η κάτοικος Αντιπάρου Ανεζώ Ι. Μαριάνου, μετέπειτα σύζυγος Δαμιανού Βιάζη.

–1917. Στον εκλογικό κατάλογο Αντιπάρου στις 30 Απριλίου 1946 υπάρχει εγγεγραμμένος ο γεννημένος το 1917 κάτοικος Αντιπάρου Μαριάνος Γεώργιος του Πέτρου ναυτικός.

–1918. Στο μνημείο πεσόντων στο Δημοτικό Σχολείο Αντιπάρου αναγράφονται ως πεσόντες του 1918-22 οι Μιχ Γ. Μαριάνος και ο Βασ. Δ. Μαριάνος.

–1920. Στον εκλογικό κατάλογο Αντιπάρου στις 30 Απριλίου 1946 υπάρχει εγγεγραμμένος ο γεννημένος το 1920 κάτοικος Αντιπάρου Μαριάνος Νικόλαος του Ξενοφών ναυτικός, ο Μαριάνος Νικόλαος του Πέτρου ναυτικός και ο Μαριάνος Γεώργιος του Εμμανουήλ εργάτης.

–1922. Στον εκλογικό κατάλογο Αντιπάρου στις 30 Απριλίου 1946 υπάρχει εγγεγραμμένος ο γεννημένος το 1922 κάτοικος Αντιπάρου Μαριάνος Μπενεδέτος του Ξενοφών εργάτης και ο Μαριάνος Κωνσταντίνος του Εμμανουήλ εργάτης.

–1924. Στον εκλογικό κατάλογο Αντιπάρου στις 30 Απριλίου 1946 υπάρχει εγγεγραμμένος ο γεννημένος το 1924 κάτοικος Αντιπάρου Μαριάνος Πιπίνος του Πέτρου ναυτικός.

–1926. Το 1926 γεννιέται ο Μαριάνος Μιχαήλ του Βασιλείου γεωργός κάτοικος Αντιπάρου.

–1927. Το 1927 γεννιέται ο Μαριάνος Γεώργιος του Ξενοφών γεωργός κάτοικος Αντιπάρου.

–1927. Το 1927 γεννιέται ο Μαριάνος Γεώργιος του Κωνσταντίνου γεωργός κάτοικος Αντιπάρου.

–1928. Το 1928 γεννιέται ο Μαριάνος Γεώργιος του Βασιλείου ναυτικός κάτοικος Αντιπάρου.

–1928. Το 1928 γεννιέται ο Μαριάνος Πέτρος του Αντωνίου αλιεύς κάτοικος Αντιπάρου.

–1929. Το 1929 γεννιέται ο Μαριάνος Δημήτριος του Αντωνίου γεωργός, κάτοικος Αντιπάρου.

–1931. Το 1931 γεννιέται ο κάτοικος Αντιπάρου Μαριάνος Ιωάννης του Αντωνίου, αλιεύς.

–1951. Στις 10 Μαΐου 1951. Αποτελέσματα Κοινοτικών Εκλογών Αντιπάρου: Ψήφησαν 220: Του Κόμματος «Ρεύματος» (Φιλελευθέρων) έλαβον ψήφους: Στυλιανός Ι. Βιάζης 133, Ιωάννης Κ. Τριαντάφυλλος 130, Δημ. Εμμ. Πατέλης 128, Δαμιανός Γερ. Βιάζης 124 και Δημ. Γ. Καράντζας 119.

Του Κόμματος «Βιολέτα» (Λαϊκού) έλαβον: Στρατής Παναγιώτης Ρούσσος 104, Θεολόγος Παντελ. Καλάργυρος 102, Ιωάννης Ξενοφ. Μαριάνος 92 και Ιωάννης Κ. Φαρούπος 86.

–1952. Σε εκλογικό κατάλογο της Κοινότητας Νάουσας του 1952, υπάρχει εγγεγραμμένη η Γαβαλά Στυλιανή, όνομα συζύγου Δημήτριος, όνομα πατρός Θεόδωρος Μαριάνος.

 

–Μαριδάκης: Πρόσφυγες.

–1829. Σε απογραφή προσφύγων της Νάουσας του 1829 αναφέρεται ο Παντελής Μαριδάκης 56 ετών άνεργος και η Ειρήνη Μαριδάκη.

 

–Μαρινάκης: Η πρώτη Οικογένεια Μαρινάκη ήρθε με το τάγμα των Καλλέργη στην Πάρο το 1822 από την Κρητική. Ένας δεύτερος κλάδος ήρθαν από την Φολέγανδρο την δεκαετία του 50'. Ανήκει στα Πατρωνυμικά ή Μητρωνυμικά επώνυμα, με κρητοβενέτικες ρίζες με το επώνυμο Marino που το συναντάμε συχνά σε έγραφα το Χάνδακα (σημ. Ηράκλειο) από τον 12^ο αιώνα.

–1822. To μεγάλο και επιβλητικό αρχοντικό του Σιόρ Μιχελή Κρίσπη, Δημογέροντα και πληρεξουσίου, με τα υστεροαναγεννησιακά μαρμάρινα παράθυρα, δίπλα στην εκκλησία Σεπτεμβριανή, προικοδοτήθηκε στη Σύζυγό του Κατίγκω Ν. Μάτσα το 1822 από τη Μητέρα της Ραμπελιώ Ν. Μάτσα, γένος Νικολάου Ιωάν. Δελαγραμμάτη, καθώς και άλλα υποστατικά. Γόνοι του σιόρ Μιχελή Κρίσπη και της Κατίγκως Μάτσα-Δελαγραμμάτη είναι οι οικογένειες: Γιάννη Βασ. Γράβαρη, Συμβούλου Επικρατείας, Φλωρίτσας Ψαλτάκη-Βλάχου, Νικολάου και Μιχαήλ Κρίσπη, Ρένας Κρίσπη-Λάζαρη (σημερινή ιδιοκτήτρια), Γιάννη Μαρινάκη, Ειρήνη Ρούσσου, η οικογένεια Τώλη Δημητρακόπουλου, αντιναυάρχου, Αγνής Δημητρακοπούλου-Βάγια, Γιάννη Βάγια, καθηγητή Εθν. Μετσοβίου Πολυτεχνείου, Βασίλη Κατσουρού, Ρενέ Ζάννου, Ολυμπιάδος Βενιέρη – Αγγελοπούλου κ.α. 

–1822. Στο δημοτολόγιο του Δήμου Νάουσας (συμπεριλαμβάνεται και ο Κώστος) το 1822, υπάρχει εγγεγραμμένος ο Σίφης Μαρινάκης.

–1844. Σε εκλογικό κατάλογο στις 18 Μαρτίου 1844, του Δήμου Νάουσας (συμπεριλαμβάνεται και ο Κώστος), υπάρχει εγγεγραμμένος ο 50χρονος κηπουρός Μαρινάκης Σίφης.

–1864. Το 1864 γεννιέται ο Μαρινάκης Εμμανουήλ του Νικολάου ράπτης, κάτοικος Δήμου Μαρπήσσης.

–1883. Σε εκλογικό κατάλογο της Νάουσας του 1883, υπάρχει εγγεγραμμένος ο Μαρινάκης Γεώργιος του Ιωσήφ, 58 ετών Ξυλουργός και ο Μαρινάκης Νικόλαος του Ιωσήφ, 46 ετών, Ξυλουργός.

–1885. Σε εκλογικό κατάλογο της Νάουσας του 1885, υπάρχουν εγγεγραμμένοι οι, Μαρινάκης Γεώργιος του Ιωσήφ, 60 ετών, ξυλουργός από τη Νάουσα, Μαρινάκης Θεοχάρης του Γεώργιου, ετών 23, στρατιώτης από τη Νάουσα και Μαρινάκης Νικόλαος του Ιωσήφ, 48 ετών, ξυλουργός από τη Νάουσα. 

–1898. Πίναξ του Συνδέσμου των εν Λαυρίω, Αθήναις περιχώροις και Πειραιει ΠΑΡΙΩΝ, εμφαίνων ονοματεπώνυμων μελών της Περιόδου 1ης Ιουνίου 1898 ο Μαρινάκης Κωνσταντίνος.

–1901. Γεννιέται ο Μιχαήλ Ι. Μαρινάκης. Απεβίωσε το 1972. Ο τάφος του είναι στο οικογενειακό κοιμητήριο των Κρίσπη στα Λιβάδια Παροικιάς.

–1906. Γεννιέται η Ναταλία Μ. Μαρινάκη. Απεβίωσε το 2000. Ο τάφος της είναι στο οικογενειακό κοιμητήριο των Κρίσπη στα Λιβάδια Παροικιάς.

–1929. Γεννιέται η Ελισάβετ Ι. Μαρινάκη. Απεβίωσε το 2000. Ο τάφος της είναι στο οικογενειακό κοιμητήριο των Κρίσπη στα Λιβάδια Παροικιάς.

–1929. Σε ομαδική φωτογράφηση στην περιοχή Καλάμι στις 27 Ιουλίου 1929 απεικονίζεται η Ναταλία Μαρινάκη.

–1946. Στην εφημερίδα «Φωνή της Πάρου» στις 31 Μαρτίου 1946 διαβάζουμε το Νέο ΔΣ του Συλλόγου Μαρπησσαίων και Αρχιλοχιτών. Πρόεδρος: Άγγελος Ασπρόπουλος, Αντιπρόεδρος Δημ. Στέλλας, Γεν. Γραμματέας: Επαμ. Γαβαλάς, Ταμίας: Ζαχ. Χανιώτης, Έφορος: Αναστάσιος Μαρμαρινός. Σύμβουλοι οι κ.κ.: Ηλίας Θεοχαρόπουλος, Όθων Καπαρός, Δημ. Μαρινάκης και Αντώνιος Μπάλιος.

–1946. Σε εκλογικό κατάλογο της Κοινότητας Νάουσας στις 30 Απριλίου 1946, υπάρχει εγγεγραμμένος ο 77χρονος κάτοικος Νάουσας, Μαρινάκης Μιχαήλ  του Γεωργίου, κτίστης και ο 28χρονος υποδηματοποιός Νικόλαος Μαρινάκης του Ιωσήφ.

–1946. Σε εκλογικό κατάλογο της Κοινότητας Μάρπησσας στις 30 Απριλίου 1946 υπάρχει εγγεγραμμένος ο Μαρινάκης Εμμανουήλ του Νικολάου, 72 ετών ράπτης.

–1950. Σε εκλογικό κατάλογο του Δήμου Μαρπήσσης στις 4 Φεβρουαρίου 1950 διαγράπτεται ως αποβιώσαντας ο Μαρινάκης Εμμανουήλ του Νικολάου ράπτης.

–1950. Σε εκλογικό κατάλογο του 1950 του Δήμου Μάρπησσας είναι εγγεγραμμένη η Μαρινάκη Αντιγόνη (γεν. 1909) σύζυγος Γεώργιος, όνομα πατρός Ιωάννης Πουλάκης, κάτοικος Μάρπησσας.

–1965. Σε φωτογραφεία στην Παροικιά το 1965, διακρίνεται η …. Μαρινάκη.

 

–Μαρινάτος: Μητρονυμικό επώνυμο, μαρτυρείται στην Αντίπαρο.

–1847. Στον εκλογικό κατάλογο Παροικιάς (συμπεριλαμβάνεται και η Αντίπαρος) είναι εγγεγραμμένος ο 29χρονος μυλωνάς Αλέξανδρος Μαρινάτος, ο 33χρονος μυλωνάς Κοσμάς Μαρινάτος και ο 53χρονος μυλωνάς Μιχαήλ Μαρινάτος.

–1860. Στις 19 Μαρτίου 1860 σε συμβολαιογραφική πράξη [πωλητήριο] στην Σύρου αναφέρεται ότι η κάτοικος Πάρου Μαρία χήρα Μιχαήλ Μαρινάτου το γένος Λιβάνη να πωλεί κτήματα στον γιό της Εμμανουήλ Μαρινάτο κάτοικο Πάρου υπηρέτη.

–1888. Στις 21 Φεβρουαρίου 1888 ο 28χρονος καφεπώλης από την Πάρο Αντώνιος Μαρινάτος του Κοσμά και της Ειρήνης Παρού[ση], παντρεύεται στην Ερμούπολη την 18χρονη από την Πάρο Ελένη Αποκότου, του Εμμανουήλ και της Αγγελικής Δ. Σοβατζή.

–1889. Στον εκλογικό κατάλογο Αντιπάρου στις 30 Απριλίου 1946 υπάρχει εγγεγραμμένος ο γεννημένος το 1889 κάτοικος Αντιπάρου Μαρινάτος Κωνσταντίνος του Ιωάννη, μυλωθρός.

–1894. Στον εκλογικό κατάλογο Αντιπάρου στις 30 Απριλίου 1946 υπάρχει εγγεγραμμένος ο γεννημένος το 1894 κάτοικος Αντιπάρου Μαρινάτος Δαμιανός του Ιωάννη, ναυτικός.

–1909. Το 1909 γεννιέται ο κάτοικος Αντιπάρου Μαρινάτος Ιωάννης του Κοσμά ναυτικός.

–1910. Στον εκλογικό κατάλογο Αντιπάρου στις 30 Απριλίου 1946 υπάρχει εγγεγραμμένος ο γεννημένος το 1910 κάτοικος Αντιπάρου Μαρινάτος Αναστάσιος του Κοσμά, ναυτικός.

–1912. Στον εκλογικό κατάλογο Αντιπάρου στις 30 Απριλίου 1946 υπάρχει εγγεγραμμένος ο γεννημένος το 1912 κάτοικος Αντιπάρου Μαρινάτος Θεμιστοκλής του Αλέξανδρου ναυτικός.

–1914. Στον εκλογικό κατάλογο Αντιπάρου στις 30 Απριλίου 1946 υπάρχει εγγεγραμμένος ο γεννημένος το 1914 κάτοικος Αντιπάρου Μαρινάτος Δαμιανός του Κοσμά ναυτικός.

–1915. Το 1915 γεννιέται η κάτοικος Αντιπάρου Μαρινάτου Φλώρα του Αλ., μετέπειτα σύζυγος Κωνσταντίνου Φαρούπου.

–1916. Το 1916 γεννιέται η κάτοικος Αντιπάρου Μαρινάτου Δέσποινα του Κασ., μετέπειτα σύζυγος Ιωάννης Μαριάνος.

–1918. Το 1918 γεννιέται η κάτοικος Αντιπάρου Μαρινάτου Κ. Σοφία, μετέπειτα σύζυγος Βασίλειος Πατέλης.

–1919. Στον εκλογικό κατάλογο Αντιπάρου στις 30 Απριλίου 1946 υπάρχει εγγεγραμμένος ο γεννημένος το 1919 κάτοικος Αντιπάρου Μαρινάτος Πιέρρος του Κοσμά ναυτικός και ο Μαρινάτος Ιωάννης του Κωνσταντίνου ναυτικός. Απεβίωσε το 1949.

–1926. Το 1926 γεννιέται ο Μαρινάτος Εμμανουήλ του Δαμιανού εργάτης κάτοικος Αντιπάρου.

–1927. Το 1927 γεννιέται ο Μαρινάτος Μιχαήλ του Θεμιστοκλή ναυτικός κάτοικος Αντιπάρου.

–1937. Σε επιτύμβια πλάκα στο Δημοτικό Σχολείο της Αντιπάρου αναγράφει "Δωρηταί Γηπέδου Σχολείου Αφοί Χαρα. και Θέμις Μαρινάτος 1937.

–1940. Στο μνημείο πεσόντων στο Δημοτικό Σχολείο Αντιπάρου αναγράφονται ως πεσόντες του 1940-49 οι Πιέρος Κ. Μαρινάτος Λοχίας και ο Γεώργιος Ξ. Μαρινάτος.

–1950. Σε εκλογικό κατάλογο της Αντιπάρου στις 11 Ιανουαρίου 1950 υπάρχει εγγεγραμμένη η Ευαγγελία Μαρινάτου, όνομα συζύγου Κωνσταντίνος, όνομα πατρός Μ. Γκίκας και η Μαρινάτου Πλυτώ, όνομα συζύγου Δαμιανός, όνομα πατρός Δ. Τριαντάφυλλος.

–1950. Σε εκλογικό κατάλογο Αντιπάρου στις 2 Σεπτεμβρίου 1950 υπάρχει εγγεγραμμένη η Μαρινάτου Καλλιόπη, όνομα πατρός Κ. Μαρινάτος.

–1965. Σε φωτογραφεία του 1965 στο λιμάνι της Παροικιάς, διακρίνεται ο … Μαρινάτος από την Αντίπαρο.

 

–Μαρινάς: Βλέπε Μαρίνος

 

–Μαρίνης: Βλέπε Μαρίνος

 

–Μαρινόπουλος: Πατρωνυμικό κοινότυπο επώνυμο, ο γιος του Μαρίνου. Τα Μωραΐτικα (πελοποννησιακά) επίθετα με την κατάληξη όπουλος δηλώνει πρόγονο, γιό κλπ δηλαδή ο γιός-εγγονός-παιδί του Μαρίνου. Καταγωγή από τα Καλάβρυτα Αχαΐας. Ήρθαν στην Πάρο το 1902, τα τρία παιδιά του Παναγιώτη Μαρινόπουλου, έμποροι στο επάγγελμα και εγκαταστάθηκαν μόνιμα οι δύο στη Παροικία και ο ένας στην Μάρπησσα. Ο Σπύρος (Σπήλιος), Θανάσης και ο Σωτήρης. Ο παριανός κλάδος ανήκει στον ίδιο συγγενικό κλάδο (πρώτα ξαδέρφια) με τους γνωστούς φαρμακοποιούς της Αθήνας Πάνο και Κωνσταντίνο Μαρινόπουλο, αλλά και των επιχειρηματιών γνωστών Super Market.

Το εμπορικό κατάστημα των Αδερφών Μαρινόπουλου ήταν απέναντι από το κτήριο Δημητρακόπουλου (σήμερα πολιτιστικό κέντρο του Δήμου Πάρου).

–1867. Γεννιέται στα καλάβρυτα το 1867 ο Σωτήρης Μαρινόπουλος του Παναγιώτη και της Αναστασίας. Σύζυγός του η παριανή Μαριγούλα Ζαφειροπούλου το γένος Φωκιανού. Τέκντα τους ο Παναγιώτης (1911) και η Φωτεινή (1913).

–1873. Γεννιέται στα Καλάβρυτα το 1873 ο Αθανάσιος Μαρινόπουλος του Παναγιώτη και της Αναστασίας. Σύζυγός του η Μαρουσώ Ν. Σιγάλα (1882). Απέκτησαν έξι παιδιά. Τον Παναγιώτη (1907), τον Νικόλαο (1908), τον Ιωάννη (1911), τον Ανάργυρο (1913), τον Ανδρέα (1916) και την Φωτεινή (1919).

–1876. Γεννιέται στα Καλάβρυτα το 1876 ο Σπύρος (Σπήλιος) Μαρινόπουλος του Παναγιώτη και της Αναστασίας. Σύζυγός του η Μαρπησσαία Ειρήνη Μ. Λουρίδη (1886). Τέκνα τους ο Παναγιώτης (1907), η Φωτεινή (1912), η Κατερίνα (1914), η Καλυψώ (1916), η Ξανθούλα (1920), η Μαρία (1921) και η Χριστίνα.

–1903. Τον Οκτώβριο του 1903, εποχή συγκομιδής του ελαιοκάρπου, αναγγέλλονται οι προσφορές ενοικιάσεως του φόρου της ελαιοδεκάτης, κατά την τελευταία δημοπρασία. Για τον Δήμο Πάρου προσφέρεται ο γνωστός έμπορος Αθανάσιος Μαρινόπουλος αντί 900 δρχ. για τον Δήμο Υρίας (Λευκών) ο Κωνσταντίνος Αιγινήτης αντί 3.680 δρχ., για τον Δήμο Μάρπησσας ο Αντώνιος Άγουρος 600 δρχ., και Ναούσης Πέτρος Αυλήτης 268 δρχ.

–1903. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Σπυρίδων (Σπήλιος) Παναγιώτη Μαρινόπουλος, ετών 31, έμπορος, έγγαμος.

–1904. Μαρινοπούλου Έλλη, όνομα συζύγου: Ιωάννης, Κύριο όνομα και επώνυμο πατρός: Αν. Βαρούχας. Έτος γέννησης: 1904. Επάγγελμα: οικοκυρά.

–1905. Η εφημερίδα ΑΙΓΑΙΟΝ στις 25 Δεκεμβρίου 1905 μας πληροφορεί: «Χάριν των εορτών το μοναδικόν μας εμπορικόν κατάστημα των φιλοπροόδων Αδελφών Μαρινοπούλου επλουτίσθη τοσούτον ώστε δύναται τις να το ονομάση Παρισινόν κέντρον»

–1906. Ο γνωστός έμπορος της Παροικιάς Σπυρίδωνος Μαρινόπουλος, αδερφός των επίσης εμπόρων Αθανασίου και Σωτηρίου Μαρινόπουλου, παντρεύεται το 1906 στην Μάρπησσα την Ειρήνη Μιχ. Λουρίδου (Αιγαίον φ. 222, 22 Ιουλίου 1906).

–1906. Σε διαφήμιση της εφημερίδας Αιγαίον στις 22 Οκτωβρίου 1906 διαβάζουμε: «Εμπορικόν Κατάστημα ΑΔΕΛΦΩΝ ΜΑΡΙΝΟΠΟΥΛΟΥ ΕΝ ΠΑΡΩ».

–1906. Σε διαφήμιση της εφημερίδας Αιγαίον στις 16 Δεκεμβρίου 1906 διαβάζουμε: «Χοιροτροφείον εν Παροικία Πάρου (εις θέσιν Παρασπόρον). Υπό την επίβλεψιν του ειδικωτάτου περί τα τοιαύτα κ. Εμμ. Λιακοπούλου. Εν τω τελειοτάτω τούτω χοιροτροφείω πωλούνται χοιρίδια γένους Μάλτας. Μέχρι ενός μηνός δρχ. 8, μέχρι ενός και ημίσεως μηνός δρχ. 12, μέχρι δύο μηνών δρχ. 15. Δια τα έχοντα ηλικίαν άνω των 2 μηνών ιδιαίτεραι συμφωνίαι. Οι επιθυμούντες ν’ αγοράσουν τοιαύτα παρακαλούνται ν’ απευθύνωνται εις τον εν Παροικία έμπορον κ. Αθαν. Μαρινόπουλον».

–1907. Η εφημερίδα «Αιγαίον» στο φ. 260, 14 Ιουλίου 1907 ανακοινώνει: «Όπως πάντοτε εν πλήρει ησυχία και τάξει διεξήχθησαν την προπαρελθούσαν Κυριακήν αι δημοτικαί εκλογαί, εκλεχθέντων δημάρχων του μεν δήμου Πάρου του κ. Πέτρου Μπάου, επί οκταετίαν ήδη τοιούτου, Υρίας του κ. Φραγκ. Χανιώτου, Ναούσης του κ. Σπυρίδωνος Κονταρίνη και Μαρπίσσης κ. Σταματίου Μαλαματένιου. Δημοτικοί Σύμβουλοι εκ του Δήμου Πάρου εξελέγησαν κατά σειράν επιτυχίας οι κάτωθι: 1)Ηρακλής Φωκιανός 2) Ιωάν. Νικηφόρος 3) Γεώργιος Πελοποννήσιος 4) Ιωάν. Βιάζης 5) Δημ. Μαύρος 6) Νικόλαος Φραγκούλης 7) Αθανάσιος Μαρινόπουλος 8) Γ. Γράβαρης 9) Δημ. Καλλίερος 10) Χρ. Πανταζόπουλος 11) Αθαν. Μαύρος».

–1907. Σε διαφήμιση της εφημερίδας Αιγαίον στις 24 Σεπτεμβρίου 1907 διαβάζουμε: «Εις το κατάστημα του κ. Αθανασίου Μαρινόπουλου και αδελφών εν Πάρω πωλούνται ραπτομηχαναί Νότμαν νεωτάτου συστήματος με μηνιαίας δόσεις και τοις μετρητοίς. Οι επιθυμούντες να αγοράσωσιν ας απευθυνθώσιν εις το ανωτέρω κατάστημα και θα ευρωσι προθυμίαν διά πάσαν πληροφορίαν.

–1907. Γεννιέται το 1907 ο Παναγιώτης Μαρινόπουλος του Αθανασίου και της Μαρουσώς.

–1907. Γεννιέται το 1907 ο Παναγιώτης Μαρινόπουλος του Σπύρου (Σπήλιου) Π. Μαρινόπουλου και της Ειρήνης Μ. Λουρίδη από τη Μάρπησσα.

–1908. Το 1908 γεννιέται ο Μαρινόπουλος Νικόλαος του Αθανασίου και της Μαρουσώς, δικηγόρος κάτοικος Παροικιάς.

–1910. Εκδότες (χορηγοί) βιβλίου οι Αδερφοί Μαρινόπουλοι έμποροι το 1910. Οι Αδερφοί Μαρινόπουλοι άφησαν εποχή ως έμποροι στο νησί, είχαν εκδώσει και κάρτ-ποστάλ με την ένδειξη: «Έκδοσις Αδερφών Π. Μαρινόπουλων» το 1910 ήταν χορηγοί του βιβλίου «Τα Πάρια» του Κυπραίου το 1911.Στην εφημερίδα «Αιγαίον», σε πολλά φύλλα του, διαφημιζόταν το κατάστημά τους.

–1911. Σπύρος Π. Μαρινόπουλος, στην Μάρπησσα. Έμπορος αποικιακών και υφασμάτων, πράκτωρ «Κυκλαδικής» το 1911.

–1911. Το 1911 γεννιέται ο Μαρινόπουλος Ιωάννης του Αθανασίου και της Μαρουσώς, δικηγόρος κάτοικος Παροικιάς.

–1911. Το 1911 γεννιέται ο Μαρινόπουλος Παναγιώτης του Σωτήρη Μαρινόπουλου του Παναγιώτη και της Αναστασίας, από τα Καλάβρυτα και της παριανής Μαριγούλας Ζαφειροπούλου το γένος Φωκιανού. Σύζυγός του η Ναουσαία Σωσώ (Μαρουσώ) Γαβαλά (1922) και τέκνα τους ο Σωτήρης (1948), η Μαριγούλα (1950) και η Αικατερίνη (1953).

–1912. Γεννιέται το 1912 η Φωτεινή Μαρινοπούλο του Σπύρου (Σπήλιου) Π. Μαρινόπουλου και της Ειρήνης Μ. Λουρίδη από τη Μάρπησσα. Κάτοικος Μάρπησσας.

–1913. Γεννιέται του 1913 η Φωτεινή Μαρινοπούλου του Σωτήρη Π. Μαρινόπουλου (1867) και της Μαριγούλας. Σύζυγός τους ο Ιωάννης Καραβίας (1899) και τέκνα τους ο Θεόδωρος και η Μαρία.

–1913. Το 1913 γεννιέται ο Μαρινόπουλος Αργύριος του Αθανασίου και της Μαρουσώς, δικηγόρος κάτοικος Παροικιάς.

–1914. Γεννιέται το 1914 η Κατερίνα Μαρινοπούλο του Σπύρου (Σπήλιου) Π. Μαρινόπουλου και της Ειρήνης Μ. Λουρίδη από τη Μάρπησσα. Κάτοικος Μάρπησσας.

–1916. Το 1916 γεννιέται ο Μαρινόπουλος Ανδρέας του Αθανασίου και της Μαρουσώς, έμπορος κάτοικος Παροικιάς. Σύζυγός του η μαία Λαυρεντία Ν. Κρητικού με την οποία απέκτησαν δυο παιδιά. Τον Θανάση και τον Νίκο.

–1916. Γεννιέται το 1916 η Καλυψώ Μαρινοπούλο του Σπύρου (Σπήλιου) Π. Μαρινόπουλου και της Ειρήνης Μ. Λουρίδη από τη Μάρπησσα. Κάτοικος Μάρπησσας.

–1919. Γεννιέται το 1919 η Φωτεινή Μαρινοπούλου του Αθανασίου και της Μαρουσώς, σύζ. Μανωλάς. Τέκνο του η Μαρουσώ.

–1920. Γεννιέται το 1920 η Ξανθούλα Μαρινοπούλο του Σπύρου (Σπήλιου) Π. Μαρινόπουλου και της Ειρήνης Μ. Λουρίδη από τη Μάρπησσα. Κάτοικος Μάρπησσας.

–1921. Γεννιέται το 1921 η Μαρία Μαρινοπούλο του Σπύρου (Σπήλιου) Π. Μαρινόπουλου και της Ειρήνης Μ. Λουρίδη από τη Μάρπησσα. Κάτοικος Μάρπησσας.

–1922. Μαρινοπούλου Μαρουσώ, όνομα συζύγου: Παναγιώτης, Κύριο όνομα και επώνυμο πατρός: Β. Γαβαλάς. Έτος γέννησης: 1922. Επάγγελμα: οικοκυρά.

–1924. Στη θύρα της προθέσεως στο ναό του Αγίου Γεωργίου του Λουρίδη στη Μάρπησσα,  εικονίζεται, ολόσωμος, ο Άρχων Μιχαήλ. Στο κάτω μέρος υπάρχει η επιγραφή: «Χείρ Ιωάσαφ Μεταξά αγιορείτου, 1924, τη ευγενή δαπάνη Σπυρίδων Μαρινόπουλος.

–1927. Σε φωτογραφεία στην Παροικιά το 1927, διακρίνεται ο Νίκος Μαρινόπουλος.
–1931. Σε ομαδική φωτογραφεία την Πρωτομαγιά του 1931 στην Παροικιά διακρίνεται ο Γιάννης Μαρινόπουλος, η Μαρουσώ και Φώτω Μαρινόπουλου.

–1933. Χειμώνας 1933(?), στη Φράγκα Σκάλα, στο εκλογικό του Ευρυπαίος, υποψήφιος βουλευτής Κέντρου Φιλελευθέρων, διακρίνεται ο Μαρινόπουλος Θανάσης.

–1935. Το 1935 ο Στρατηγός Ιωάννης Καραβίας παντρεύεται την αρχόντισσα του νησιού μας, τη Φωτεινή Σωτ. Μαρινόπουλου, με την οποία απέκτησε δύο παιδιά, το Θεόδωρο τ. πρέσβη και Μαρία.

–1940. Σε φωτογραφεία στην Παροικιά 40’(?) διακρίνεται ο Νίκος Μαρινόπουλος.

–1946. Στον εκλογικό κατάλογο Παροικιάς του 1946 υπάρχουν εγγεγραμμένα τα αδέρφια Μαρινόπουλος Αθανάσιος (γεν. 1875) και Σωτήρης (γεν. 1874) του Παναγιώτη έμποροι κάτοικοι Παροικιάς.

–1946. Σε εκλογικό κατάλογο της Κοινότητας Μάρπησσας στις 30 Απριλίου 1946 υπάρχει εγγεγραμμένος ο Μαρινόπουλος Σπύρος του Παναγιώτη, 66 ετών κτηματίας και ο Μαρινόπουλος Παναγιώτης του Σπυρίδωνα 39 ετών έμπορος.

–1947. Στις 20 Ιουνίου 1947, το στο Κοινοτικό Συμβούλιο Παροικιάς συμμετέχει και ο Σωτήριος Μαρινόπουλος.

–1947. Διδάσκαλος στο Δημοτικό Σχολείο Παροικιάς, Νάουσας, Μάρπησσας και Αντιπάρου κατά την περίοδο 1947-48 η Αικατερίνη Μαρινοπούλου.

–1948. Γεννιέται το 1948 ο Σωτήρης Μαρινόπουλος του Παναγιώτη (1911) και της Σωσώς Γαβαλά (1922). Σύζυγος του η Βασιλική Πολύζου και τέκνα τους η Μαρουσώ και ο Παναγιώτης.

–1950. Σε εκλογικό κατάλογο του 1950 του Δήμου Μάρπησσας είναι εγγεγραμμένη η Μαρουδή Καλυψώ σύζυγος Κώστας, όνομα πατρός Σπύρος Μαρινόπουλος, κάτοικος Μάρπησσας.

–1950. Γεννιέται το 1950 η Μαριγούλα Μαρινοπούλου του Παναγιώτη (1911) και της Σωσώς Γαβαλά (1922).

–1950. Σε εκλογικό κατάλογο του 1950 του Δήμου Μάρπησσας είναι εγγεγραμμένη η Μαρινοπούλου Τασία σύζυγος Παναγιώτης, όνομα πατρός Ν. Τσιγώνιας, κάτοικος Μάρπησσας.

–1950. Στον εκλογικό κατάλογο της Κοινότητας Παροικιάς στις 17 Μαΐου 1950 είναι εγγεγραμμένη η Μαρινοπούλου Έλλη (γεν. 1904), όνομα συζύγου Ιωάννης, όνομα πατρός Αν. Βαρούχας.

–1950. Στον εκλογικό κατάλογο της Κοινότητας Παροικιάς στις 17 Μαΐου 1950 είναι εγγεγραμμένη η Μαρινοπούλου Ειρήνη (γεν. 1917), όνομα συζύγου Αθανάσιος, όνομα πατρός Ν. Σιγάλας.

–1953. Γεννιέται το 1953 η Αικατερίνη Μαρινοπούλου του Παναγιώτη (1911) και της Σωσώς Γαβαλά (1922).

–1959. 5 Απριλίου 1959 ΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΩΝ ΚΟΙΝΟΤΙΚΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ ΠΑΡΟΙΚΙΑ: Εγγεγραμμένοι 2.614 εψήφισαν 1.392, άκυρα και λευκά 3.

Ο Συνδυασμός κ. Ανδρέα Μαρινόπουλου έλαβεν 764 ο δε Συνδυασμός του κ. Μιχ. Κρίσπη 628.
Παραθέτομεν εν λεπτομερεία τους σταυρούς προτιμήσεως τους οποίους έλαβεν έκαστος.

1) Μαρινόπουλος Αθαν. Ανδρέας 626, Δενέγρης Στυλιανός 110, Μονδάνος Ανδ. Αντ. 105, Κατρής Ν. Αγαπητός 103, Βενιζέλος Π. Ραγκούσης 94, Μπάος Π. Αντ. 66, Μαύρης Γ. Αντ. 66, Καπούτσος Γ. Δημ. 60, Σιλβέστρος Π. Κωνστ. 55, Καλακώνας Μενέγου Σάββας 44, Μαλατέστας Μιχ. Κωνστ. 41 κλπ.

2) Κρίσπης Ν. Μιχαήλ 380, Φραγκούλης Νικολ. Ιωάννης 158, Σαρρής Μιχ. Νικόλαος 111, Τσαντάνης Φ. Παναγ. 82, Κυριαζάνος Ι. Μάρκος 66, Αργυρόπουλος Δημ. Ιωάννης 63, Μουρλάς Σπ. Γεώργιος 61, Φωκιανός Δημ. Βασίλειος 53, Κρητικός Γ. Παναγ. 49, Γκίκας Ι. Αναστ. 45, Σπανός Εμμαν. Αντ. 41 κλπ οι οποίοι παραλείπονται ελλείψει χώρου.

Σύμβουλοι εξελέγησαν οι 5 πρώτοι εκ του πρώτου Συν/σμού και οι 4 εκ του δευτέρου.

–1960. Σε φωτογραφία στην παραλία της Παροικιάς το 1960 διακρίνεται η Λαύρα Μαρινόπουλου.

–1962. Γεννιέται το 1962 ο Αθανάσιος Μαρινόπουλος του Ανδρέα και της Λαυρεντίας, σύζυγος Ελένη Β. Λατσού.

–1964. Στις 10 Φεβρουαρίου 1964 πεθαίνει στην Πάρο ο Αθανάσιος Μαρινόπουλος. Ήταν ο ένας από τα τρία αδέρφια που ήρθαν στην Πάτο το 1904. Ήταν παντρεμένος με την Μαρουσώ Σιγάλα. Υπήρξε φιλάνθρωπος και πραγματικός, άδολος πατριώτης, αγαπώμενος από όλους τους Παριανούς.

–1964. Κοινοτικαί Εκλογαί 5 Ιουλίου 1964. Εις Παροικίαν κατήλθεν εις και μόνον Συνδυασμός εις τας εκλογάς με επί κεφαλής τον Πρόεδρον Κον Ανδρέαν Μαρινόπουλον.

Εψήφισαν 1356 και έλαβον:

Ανδρέας Μαρινόπουλος 1330, Γεώργιος Μπιζάς 1352, Ιάκ. Κόντες 1343, Ιωάννης Φραγκούλης 1254, Βασίλειος Αργυρόπουλος 1166, Αντώνιος Μονδάνος 1245, Βενιζέλος Ραγκούσης 1357, Γεώργιος Ναυπλιώτης 1018, Βασίλειος Μεσολογγίτης 949, Σάββας Καλακώνας 63, Αντώνιος Μαύρης 61, Αγαπητός Κατρής 30, Εμμ. Τσαντάνης 57, Κωνσταντίνος Σιλβέστρος 53 και Μιχαήλ Μαύρης 53.

Ο Ανδρέας Μαρινόπουλος Πρόεδρος και σύμβουλοι οι κ.κ. Γ. Ναυπλιώτης, Γ. Μπιζάς, Ιακ. Κόντες, Ιωάν. Φραγκούλης, Βας. Αργυρόπουλος, Αντών. Μονδάνος και Βενιζέλος Ραγκούσης.

–1975. Κοινοτικαί Εκλογαί 30 Μαρτίου 1975. Τα αποτελέσματα των εκλογών

Οι νέοι Πρόεδροι και Σύμβουλοι των Κοινοτήτων της Πάρου και Αντιπάρου

Σε δημόσια συνεδρίαση το Ειρηνοδικείο Πάρου ανακήρυξε τους προέδρους και τους τακτικούς συμβούλους των Κοινοτήτων Πάρου και Αντιπάρου.

ΚΟΙΝΟΤΗΣ ΠΑΡΟΥ

Θ. Μπιζάς (πρόεδρος), Ε. Κόντες, Β. Σκαραμαγκάς, Α. Καλακώνας, Δ. Σιφναίος, Ι. Σαρρής (συνδυασμού «Νέα Πάρος») και Α. Μαρινόπουλος, Πολυξένη Κεμπάμπη, Ι. Αλιπράντης (του συνδυασμού «Πρόοδος») σύμβουλοι.

 

–Μαρίνος ή Μαρίνης ή Μαρινάς: Οίκος βενετικός Marino από το 1122 Marini – Marinello από βαφτιστικό Marino, πολύ συχνό την εποχή της βενετοκρατίας στην Κρήτη. Nicolaus Marino κάτοικος Χάνδακα έγγρ. 1281. Marino Marini de Candida έγγρ. 1383. Μεταξύ στρατευσίμων στην Κρήτη ο Nicolo Marino patron το 1552 και 1554. Μεταξύ παχτωτών οφειλετών Λασιθίου (1583) κ.α.

–1742. Το 1742 αναφέρεται ο δοτόρε Τζουάννης Αντ. Μαρίνης.

–1793. Στις 11 Σεπτεμβρίου 1793 αγοράζει ο Παΐσιος Καστρήνσιος μισό αμπέλι από τον Ελευθέριο Αντ. Μαρίνο, στην θέση Άμπελο ανατολικά της Παροικιάς.

–1862. Στις 18 Αυγούστου 1862 ο 25χρονος βυρσοδέψης από την Πάρο Αντώνιος Μαρίνος του Πέτρου και της Άννας Γεωργίου, παντρεύεται στην Ερμούπολη την 18χρονη συριανή Αγγέλικα Ζαχαροπούλου, του Ευάγγελου και της Σταμάτας Μπουγιούκας.

–1882. Στα δημοτολόγια Ερμούπολης είναι εγγεγραμμένος ο παριανός 42χρονος βυρσοδέψης Αντώνιος Π. Μαρινάς [Μαρίνος], έγγαμος. Έδωσε όρκο στις 7 Μαΐου 1882.

 

–Μαρκέζης: Ίσως πρόσφυγας.

–1826. Στα δημοτολόγια Παροικιάς (συμπεριλαμβάνεται και η Αντίπαρος) είναι εγγεγραμμένος ο 20χρονος Βασίλειος Μαρκέζης.

–1847. Στον εκλογικό κατάλογο Παροικιάς (συμπεριλαμβάνεται και η Αντίπαρος) είναι εγγεγραμμένος ο 41χρονος μεταπράτης Βασίλειος Μαρκέζης.

–1908. Στα «Κοιωνικά» της 26^ης Ιανουαρίου 1908 γράφει: «Την παρελθούσαν Παρασκευήν 18^ην τρέχοντος μηνός Ιανουαρίου ετελέσθησαν εν Πάρω, εν μέσω συρροής συγγενών και φίλων οι γάμοι του αρίστου νέου κ. Ελευθέριου Ν. Μαλαγαρδή μετά της επ’ αρεταίς και μορφώσει διακεκριμένης δος Ελένης Μαρκέζη. Ως παράνυμφοι παρέστησαν η δις Αρχοντούλα Μπάου και ο αδελφός της νύφης κ. Χαράλαμπος Μαρκέζης».

Προφανώς ο γαμπρός (γεννήθηκε το 1885) ήταν ανιψιός του καθηγητή Νικολάου Στυλ. Μαλαγαρδή και του Ευάγγελου Στυλ. Μαλαγαρδή, ο δε πατέρας του ήταν ο ιερέας, επίσης Νικόλαος Μαλαγαρδής (1852-1907), που πέθανε ξαφνικά στο πλοίο το 1907, ετεροθαλής αδελφός των ανωτέρω.

–1931, σε φωτογραφεία μπροστά στην Εκατονταπυλιανή, διακρίνεται η Άννα Μαρκέζη.

 

–Μαρκαδάντος: Βλέπε Μαρκαντάτος

 

–Μαρκαντάντος ή Μαρκαντάτος ή Μαρκαδάντος ή Μαρκαδιάντος: Από το τούρκικο arkadas, σύντροφος, συνέταιρος κλπ. ή από τον βενετικό Mercanti –e, Mercatanti, Mercadantus και το ιταλικό Mercante, -I, Mercat(d)ante. Στην Κρήτη σε έγγραφο Μαλίων Πεδινού αναφέρεται ο Μανόλης Μαρκατάτος το 1708.

–1663. Δωρεά κληροδοτήματος μοναχής Καλήστρατης στου πατέρες Ιησουήτες ARSI, Gallia 105, 1 φ. 457.

Εις δόξαν Χριστού αμήν 1663 ιούλιος 11.

Έστοντας και ποτέ λυρά Καλήστρατη μοναχή και να αφήση δια την ψυχήν της στα μοναστήρια του αγίου όρους ήγουν στην λάβραν και στην ασημόπετραν δυο σπιτια κατώγια με το εκλησιαδάκι του μέγαν Ταξιάρχην και με τα δικαιώματά των απόξω από το υγιαλόν και να των αφήση και 12 γρόσια να πλερόνουσι χαράτζι της αφεντίας και νάναι σήμερον 25 χρόνοι και επέκεινα και κανείς από τα μοναστίρια να μην τα γυρέψουν μόνον εχαλασθήκασι και αφτώονται και η εκκλησία να γίνη ωσάν αχούρι και ο κόσμος να πλερόνη τόσους χρόνους τοχαράτζι και να ζημιονούμεθα εις τούτο εμάθαμε πως οι πατέρες οι γεζουίταις (Ιησουήτες) θε να έρθουνε και κτίσουνε εδώ μοναστήρι δια την ψυχήν τως ήγουν ο προεστώς πατέρας γάσπα εμανουήλ (Γασπάρο Εμμανουήλ) από την συντροφίαν του Ιησού και να πάρη και άλλους τόπους εκέι κοντά εις τα άνωθεν χαλάσματα εις τούτο εθελήσαμεν εμείς οι υποκάτωθεν υπογεγραμμένοι παπάδες και γέροντες και η επίλοιπη κομουνιτά (κοινότητα) του καστελίου αγούση (Ναούσης) και δίνομεν του αυτού πατέρα τα άνωθεν σπίτια και τα δικαιώματά τως όλα και δίνομεν τους και το χαράτζι (κεφαλικός φόρος) γρόσια 12  δια να μην τα χάνη η χώρα από την σήμερον να τα κτίση να τα κάμη ως θέλει και βούλεται ωσάν καθολικά πράγματα εδικά του να τ’άχουσιν ως τον αιώνα του αιώνος που να στέκη ο κόσμος και κανείς να μην τους τα πέρνη ποτέ και εμείς όλοι μας να τους μαντινιέρωμεν (ιτ. =συντηρούμε) τους άνωθεν πατέρες σε παντοτινόν και αναπαμένον ποσέσο (ιτ. =αναμφισβήτητη κατοχή).

Δια το αληθές γράφομεν και ιδιοχείρος μας όσοι ξεύρομεν και όσοι δεν ηξεύρομεν βάνομεν άλλους να γράψουσιν δια λόγου μας.

Παπα αντώνις στέργω τα άνωθεν (δεν αναφερεται επωνυμο)

Σκελλάριος αγούσης (Σακελλάριος Ναούσης) στέργω τα άνωθεν και επίτροπος

Παπα δημήτρις τριαντάφυλος (Τριαντάφυλλος, πρώτη μαρτυρία) στέργω και επίτροπος

Παπα νικόλαος κρουτιανός στέργω (Κορτιάνος, πρώτη μαρτυρία)

Παπα δημήτρις γαρατιάς στέργω (ίσως Γρατσίας)

Πρωτόπαπας στέργω

Γαβριήλ ιερομόναχος στέργω

Γεώργις Μοσκωνάς στέργω (Μοσχονάς, γνωστό από το 1639).

Ιωάννης σκουτάριος στέργω και επίτροπος (πρωτη μαρτυρία)

Μαστρο γληγόρις μπηρμπηνιας στέργω και επίτροπος (Πιρπινιάς ή Περπινιάς, μαρτυρείται  από το 1652)

Ανεγνώστης Σκορδήλης στέργω (Σκορδίλης, γνωστό από το 1606 )

Παπα Θεόδωρος στέργω

Κωνσταντής Μοστράτος στέργω (μαρτυρείται από το 1658)

Παπα Τζάνες Καλέργης στέργω (μαρτυρείται από το 1652)

Παπα Χριστόφορος στέργω

Γιαννούλης Μπρούτος στέργω (μαρτυρείται από το 1658)

Νικόλα Μαραπότζο στέργω (πρώτη μαρτυρία, γνωστό ως τον 19^ο αι.)

Αποστόλης Ραγούσης στέργω (μαρτυρείται από το 1501)

Ανδρέας Ακριβός στέργω (μαρτυρείται από το 1613 μέχρι τον 18^ο αι.)

Βασίλης Σαλονικαίος στέργω (μαρτυρείται από το 1652 μέχρι τον 18^ο αι.)

Δημήτρης Μαλατέστας στέργω (μαρτυρείται από το 1610)

Μιχέλης Ακριβός στέργω (μαρτυρείται από το 1613 μέχρι τον 18^ο αι.)

Γεώργις Πιρπηνιάς στέργω (μαρτυρείται από το 1652 μέχρι τον 19^ο αι.)

Δομένεγος Μεδρινός στέργω (Μενδρινός, μαρτυρείται από το 1602)

Τζόρτζης Μαρκαδιάντος στέργω (Πρώτη αναφορά, γνωστό μέχρι τον 19^ο αι.)

Νικόλας Κουρτιάνος στέργω (πρώτη αναφορά)

Γεώργις Φωκάνας στέργω (ίσως Φωκιανός)

Ανεγνώστης Μπελόνιας στέργω (πρώτη αναφορά, γνωστό μέχρι τον 20^ο αι.)

Γεώργις Μαλατέστας στέργω

Τζανίς Μαλατέστας στέργω (γνωστό από το 1610)

Φρατζέσκος Καλέργης στέργω (Καλλέργης, γνωστό από το 1652)

Ιωάννης Ραγούσης στέργω (γνωστό από το 1501)

Ιωάννης Γρατσίας στέργω (πρώτη μαρτυρία)

Γεώργιος Σαλονικαίος (μαρτυρείται από το 1652 μέχρι τον 18^ο αι.)

 και νοτάριος του καστελίου Άγουσας (Νάουσας) έγραψαμεν με θέλημα της κομουνιτάς και στερεώνω τα άνωθεν και τα όπισθεν.

–1663. Πωλητήριο οικίας Μοσκωνά στο μέσα Κάστρο Ναούσης στον ηγούμενο Ιησουϊτών Νάξου Γάσπαρο Εμμανουήλ. ARSI, Gallia 105, 1φ. 458.

Εις το όνομα του Χριστού αληθινού Θεού αμήν. 1663 ιουλίου 18 στο καστέλι της άγουσας από το ένα μέρος ο αφέντης γεωργάκης μοσκωνάς μαζί με την αρχόντισαν του κυράν μαρκέττα και από το άλλο μέρος ο αιδεσιμώτατος πατέρας γάσπαρ εμανουήλ προεστώς της ρεζιδέντζας (ιτ. =κατοικίας, μονής) της συντροφιάς του Ιησού στη ναξίαν και θεληματικώς του αυτού ανδρόγυνου επούλησαν ένα σπίτι οπού το έχουσιν αγορασμένον από τον αφέντη μιχελάκη πρωτόδικο καθώς φαίνεται από το γράμμα καμωμένον στην Παρκιάν στας 6 ιουνίου 1663 τοποθετημένον στο μέσα κάστρο της άγουσας σύμβιο το μισέρ γεώργη σαλονικαίου το σπίτι και αποκάτωθε του σπιτιού του εμανουήλ ραγούση και όξω από το σπίτι εκείνο και κάμεραν ακόμη επούλησεν και τον αέρα και αυλογυρησίαν οπού είχε μεριά του γυαλού με το πηγάδι και πάσαν κομοδιτά και κάθε δικαίωματα ελεύθερον και πάσαν κράτηξιν εξόχως από το χαράτζι της αφεντιάς γρόσια 8 ήγουν οκτώ. Και την παρούσαν πουλησίαν κάμνουσιν το άνωθεν ανδρόγυνο του άνωθεν πατέρα δια ρεάλια 70 .

Την αυτήν ημέραν έμπρωστεν εμού του ιδίου νοτάριου και μαρτύρων το αυτό ανδόγυνο ήγουν αυθέντης ο γεωργάκης μοσκωνάς με την αρχόντισάν τουεδώκασιν του αυτού πατέρα εμανουήλ από την σήμερον δονατζιόνε ίντερ δίδος (λατ., ιτ.= την δωρεα) εκείνου και των διαδόχων του την κάναβα οπού έχουσι σύμπλιο του άνωθεν πουλημένου σπιτιού και αέρα και αυλογυρισίν του με τα δικαιώματα της αυτής κάναβας και με τον αέρα και ανώγι της πορτιανικής κάμερας τον αέρα και κάθε δικαίωμα δια την ψυχήν των σίνωσι των άνωθεν πατέρων της συντροφίας του Ιησού δια να κάμουν εκεί μοναστίρι με την κονδιτζιω (ιτ. = προϋπόθεση) ετούτην αν ίσως και δεν θέλουσιν οι αυτοί πατέρες να κάμουσι μοναστίρι να στρέψουν το άνωθεν σπίτι αγορασμένον και πηγάδι κάναβαν και πορτινήν και κάμεραν με τα δικαίωματά τως στο άνωθεν ανδρόγυνο και εις τους κληρονόμους των και δια βεβαίωσιν του άνωθεν χαρισμάτου και δονατζιώ εγίνηκε το παρόν γράμα εις το οποίον υπογράφουσιν οι ευεργετάδες τάζοντας να το μαντινιέρουν των πατέρων εναντίον εις καθενίς υποχρέωσιν ως άνωθεν και κοντάννα (ιτ. = ποινή) αφεντίας ρεάλια 20 και όλα ελεύθερα και χωρίς άλλην κράτηξιν παρά γρόσια 8 κράτηξιν της αφεντίας.

Γεώργιος Μοσκωνάς στέργω τα άνωθεν για λόγους μου και για την γυναίκα μου Γάσμαρ Εμανουήλ προεστός και στέργω και ατζετάρω την άνωθεν πουλησίαν.

Γεώργις Μαρκαδιάντος, Μπερτουμίς Μπρούτος, Γεώργις και Κωνσταντή Φωκιανού, Γεώργις Σαλονικαίος και νοτάριος (ιτ. =συμβολαιογράφος) του καστελίου άγουσας (Νάουσας) με θέλημα των δύο μερίδων έγραψα και μαρτυρώ.

Τζουάνες Γεράρδης, Νικηφόρος Γεράρδης, Νικόλας Ραγούσης μαρτυρούμε τα άνωθεν.

–1672. Σε αίτημα των παριανών προς τον προϊστάμενο της γαλλικής επαρχίας Πατέρα της Καθολικής Εκκλησίας  Jacques Dinet για να ζητήσουν πατέρες της καθολικής εκκλησίας να έρθουν στην Πάρο. «Ταπεινοπρεπώς παρακαλούμεν την πανοσιώτη σας, ωσάν προηγούμενος οικουμενικός και πατριάρχης της αγίας και υπέρ ενδόξου συντροφιάς υου Ιησού να συγκλίνει εις το να μας έλθουν ωδε εις τον τόπον μας πατέρες δια να κατοικήσουν εδώ έως εις τα άλλα νησιά δια να ημπορέσωμεν και ημείς να λάβωμεν εκείνη την βοήθειαν και ωφέλειαν της ψυχής μας μαζί κα την επιστήμην δια τους μεταγεναστέρους μας, επειδή ξεύρωμεν καλότατα ότι πως η πανοσιώτησας και η τρισκία της όλα ο σκοπός και ο πόθος άλλο δεν είναι εις όλα τα πάντα μόνον να γυρέψετε την μεγαλύτερην δόξα του Θεού και της σωτηρίας των ψυχών εις κάθε τόπον όπου ευρίσκονται…»

Πάρος: εν έτι σωτήριω 1672 εν μήνι μαίω (29) εις το παλαιόν: + Ταπεινός Μητροπολίτης Παροναξίας Μελέτιος.

Το πιο πάνω αίτημα υπογράφουν χριστιανοί, καθολικοί και ορθόδοξοι, κατοίκων της Νάουσας μεταξύ άλλων και ο Νικόλαος Μαρκαντάτος και ο Τζώρτζης Μαρκαντάτος.

–1674. Γράφει ο ιστορικός της καθολικής κοινότητας Νάξου Ι. Μαρκόπολις, «Δια την χαρμόσυνον είδησιν εγκαταστάσεως των Καπουκίνων στην Νάουσαν, οι κάτοικοι της Ναούσης, καθολικοί και ορθόδοξοι, κατασυγκινηθέντες από τα επαγωγά διδάγματα των πατέρων Καπουκίνων, προέβησαν εις επανειλημμένας ενεργείας παρά τοις αρμοδίοις δια την μονίν εγκατάστασιν των πτωχών της Ασσίζης εις την πόλιν των. Επί μακράν σειράν ετών εξακολουθούν να απευθύνουν εγγράφους αιτήσεις προς τας προϊσταμένας αρχάς του τάγματος δια την εκπλήρωσιν του κοινού πόθου των. Επί τέλους το 1674 η αίτησις των εγένετο αποδεκτή. Απερίγραπτος υπήρξε η χαρά και πρωτοφανής ο ενθουσιασμός των κατοίκων της Ναούσης δια την χαρμόσυνον είδησιν περί οριστικής εγκαταστάσεως των Καπουκίνων εις την κωμόπολιν των. Επ’ ευκαιρία του ευφροσύνου αγγέλματος προσύλθον διάφοροι ορθόδοξοι ιερείς και οι προύχοντες της Ναούσης, καθολικοί και ορθόδοξοι, ενώπιον του Γάλλου υποπρόξενου , και υπέγραψαν το έγγραφον. Εις δόξαν Χριστού αμήν. Εν έτει 1674 Δεκεμβρίου 25, εν κάστρω Νάουσας, όλοι ομόγνωμα και ομονιασμένοι προσμένουμε τους αιδεσιμοτάτους πατέρες να έρθουν εδώ να κτίσουν ένα μοναστήρι και δια σημάδι και βεβαίωσιν πως τους δεχόμαστε με κάθε μας καρδίαν και πολλά μετά χαράς υπογράφομε το παρόν γράμμα οι υποκάτωθεν υπογεγραμμένοι…» (υπογράφουν 12 ορθόδοξοι ιερείς και δυο καθολικοί, ο π. Λεονάρδος Φρέρης εφημέριος του Αγίου Γεωργίου Νάουσας και ο π. Δομένιος Κρίσπης. Και 40 πρόκριτοι εκ των οποίων οι αδερφοί Γιράρδοι κ.α.). Ο Σακελλάριος Ναούσης, ο Σκευοφύλαξ Ναούσης παπά Νικόλαος Κορτιάνος, Πρωτόπαπας, Ηλίας ιερεύς και Σακελλάριος Ναούσης, Πρωτοσύγκελος Νικόδημος ιερομόναχος, παπα Νικόλαος Ρούσης (ίσως Ρούσσος), Παπα Δημητρης, Παπα Θεόδωρος Πατελάς (ίσως Πατέλης), Παπα Τζάνες Καλούργης (Καλλέργης), παπα Χριστόφορος, Παπα Γιώργης Πουλός, Θεόδωρος …, παπα Νικολός Μαρκαντάτος, Ανεγνώστης Ρινιέρης (Ρενιέρης), Ανδρέας Καλούργης (Καλλέργης), Ιωάννης Κορτιάνος, Ιωάννης Ντελαγραμμάτικας, Γιωάννης Νταμουλής, Γιάκουμος Ρούσος (Ρούσσος), Γεώργης Καλλέργης,  PRE Domenico Crispo, Νικηφόρος Γεράρδης, Μιχελέτος Σπυρίδος, Αντώνης Μαλαξός, Ανδρέας Σμυρνιός, Φρατζέσκος Γρίσπος, Γεώργης Σαλονικιός, Τζάνες Καζανόβας, Ιωάννης Λευκαρός, Μιχέλης Σαλονικιός, Marco Foscolo, Ιωάννης Μοσκονάς, Αντώνης Γρυπάρης, Ιωάννης Σκούταρης, Φρατζέσκος Καλέργης, Ανεγνώστης Καρτιάνος, Γεώργης…, Ντεμενεγος Μεντρινός (Μενδρινός), Δημήτρης Στοφιλάς, Αντώνης Γρυπάρης, Γεώργης …, Δημήτρης …, Γεώργης …, Γεώργης Αλαβάνος, Δημήτρης Βασταζής, Νικολής Μπάρμπερης, Δημήτρης …, Μπατίστας Γεράρδης, Νικόλαος Γεράρδης. 

–1675. Στις 15 Μαΐου 1675. Σε επιστολή Ναουσσαίων προς τον πρεσβευτή των Γάλλων, αιτώντας Καπουκίνους πατέρες  υπογράφει ο καγκελάριος Νάουσας Γιώργης Μαρκαδάντος και ο παπά Νικολός Μαρκατάντος.

 

–Μαρκοπολίτης ή Πολίτης: Ναξιακής καταγωγής η Μαργαρίτα Μαρκοπολίτη, σύζυγος του Πέτρου Μάτζα- Μαυρογένη. Πατέρας της ο Φιλικός και Προεστός από τη Νάξο Μάρκος Πολίτης (Μαρκοπολίτης).

–1796. Ο Ζωρζάκης Μάτζας Μαυρογένης, ένας από τους εξέχοντες άρχοντες και δημογέροντες της Πάρου, ήταν γιός του Πετράκη Μάτζα Μαυρογένη. Τζελεπή αποκαλουμένου, διοικητή της Πάρου (1796 κέξ.), και της Μαργαρίτας Μαρκοπολίτη, από τη Νάξο. Σύζυγος του ήταν η Μαριώρα Βιτσαρά, με την οποία απέκτησε τρία παιδιά: Ερατώ, Φλώρα και Αικατερίνη. Αδελφό είχε τον Μάρκο Μάτζα Μαυρογένη, Φιλικό, πρώτο δήμαρχο Πάρου και βουλευτή και αδερφή την Κατερίνα Μάτζα Μαυρογένη . Περισσότερα βλ. στον Αλιπράντη, Παρ. Μελετ. Α. 2003.

–1828. Το διώροφο αρχοντικό του Μάρκου Μάτζα Μαυρογένη, με τους στρογγυλούς ημικιονίσκους στην είσοδο και μεταλλαγμένη την όψη, με τους μεγάλους χώρους του 18ου αιώνα, που ζούσε με την πολυμελή οικογένειά του και τη μητέρα του Μαργαρίτα Μαρκοπολίτη (ενταφιασμένη στο προαύλιο της Εκατοταπυλιανής) και που υποδέχθηκε το 1828 το νέο τότε Δημοσιογράφο Νικόλαο Δραγούμη, βρίσκεται στο κέντρο της αγοράς της Παροικίας, απέναντι από τη δεύτερη βρύση του Νικ. Μαυρογένη. Η ελαιοπροσωπογραφία του Μ.Μ.Μ. με βυσσινί επίσημο φέσι και πράσινο αντερί, βρίσκεται στη Σάλατης εγγονής του Φοινικώς Π. Μπάου-Μαυρογένη, στο παραλιακό μεγάλο διώροφο αρχοντικό της, όπου βρίσκεται και η αντίστοιχη του Ηγεμόνος Νικολάου Μαυρογένη, με την αυλή του στο Βουκουρέστι.

 

–Μαρκόπουλος: πατρωνύμιο.

–1710. Χωράφι … σύμπλιος Ανδρουλάκης Σπυρίδος κεσίμι [έκαμα το αλλαξιά με τον Μαρκόπουλο χωράφι Καστροβούνι Καστέλλης κεσίμι άλλαξα το με τον όμοιον].

–1712. Χωράφι σιμά στον αμπελόκηπο από τον Μαρκόπουλο.

 

–Μάρκος ή Μάρκου: Πατρωνυμικό επώνυμο.

–1829: 9βρίου 27. Μαθητευόμενοι εις την Αλληλοδιδακτικήν Σχολήν της πόλεως Παροικιάς

Μάρκου Νικόλαος ετών 7.

–1870. Στις 27 Δεκεμβρίου 1870 ο 35χρονος ναύτης από την Πάρο Ιωάννης Μάρκου του Γεωργίου και της Διαμάντος, παντρεύεται στην Ερμούπολη την 30χρονη από την Πάρο Ευαγγελία Δέδε, του Κυριάκου και της Μαρουσώς.

 

–Μάρκου: Βλέπε Μάρκος

 

–Μαρμαριανός: Βλέπε Μαρμαρινός

 

–Μαρμαρινός ή Μαρμαριανός: Πατριδωνύμιο από τα Μάρμαρα. Σήμερα γνωστό στον Δραγουλά το Μαρμαρινός. Σύμφωνα με τον καθηγητή Νίκο Αλιπράντη οι Μαρμαρινοί είναι κλάδος της γνωστής οικογένειας Αλισάφη Το επώνυμο έφερε ο αρχιεπίσκοπος Τήνου Αρσένιος, κουνιάδος του οικονόμου Παροικιάς Νικολάου Αλισάφη. Ως αρχιδιάκονος του Οικουμενικού Πατριαρχείου έφερε το όνομα Άνθιμος. Σε πατριδωνυμιακά επίθετα, πολλές φορές συναντάμε να μην υπάρχουν κοινοί συγγενικοί κλώνοι, αυτό συμβαίνει διότι το μόνο κοινό που έχουν είναι ο τόπος καταγωγής μιας και το επίθετό τους ήταν άλλο και στην πορεία το πατριδωνύμιο έγινε παρατσούκλι και το παρατσούκλι επίθετο.

Αν υποθέσουμε ότι η οικογένεια Μαρμαρινού είναι κλάδος των Αλισάφιδων τότε μιλάμε για τις παλαιότερες οικογένειες των Μαρμάρων όπου μαρτυρείται από τον 1680. Σε έγγραφο του 1680 σε επιγραφή της βάσεως μαρμάρινου μανουαλίου του Αγίου Αντωνίου Κεφάλου. Το επίθετο ως Μαρμαρινός μαρτυρείται μετά το 1800.

–1722. Σε έγγρ. Της 26ης Ιουνίου 1722, έτος προαγωγής του σε αρχιεπίσκοπο Τήνου, ο Αρσένιος Μαρμαρινός φέρει το επών. Μενδρινός και ο διάδοχος του Αρσενίου Κύριλλος (1736-1742) το ίδιο επώνυμο έφερε.

–1813. Οι προεστοί του χωριού Δαμαργιώνα της Νάξου αποφασίζουν, στις 25 Δεκεμβρίου 1813, να μειώσουν τη φορολογία τα χήρας συμπατριώτισσας τους του Πέτρου Μαρμαριανού, που αναγκάστηκε λόγω οικονομικής αδυναμίας, να καταφύγει στην Πάρο.

–1833. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένη η Μαρούσα Ιωάννη Μαρμαρινού (γεν. 1833), ετών 70, οικιακά, χήρα.

–1833. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Γεώργιος Νικολάου Μαρμαρινός (γεν. 1833), ετών 70, γεωργός, έγγαμος.

–1838. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένη η Μαρίνα Γεωργίου Ν.Μαρμαρινού (γεν. 1838), ετών 65, οικιακά, έγγαμος.

–1853. Σε εικόνα του Αγίου Χαραλάμπους στο Ναό του Αγίου Σπυρίδωνα στον Πρόδρομο, υπάρχει η επιγραφή: «Δι εξόδων Μαριγώς Γ. Μαρμαρινού, αωνγ’ (=1853)».

–1858. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Γεώργιος Ιωάννη Μαρμαρινός (γεν. 1858), ετών 45, μυλοθρός, έγγαμος.

–1859. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένη η Κωνσταντινιά Γεωργίου Μαρμαρινού (γεν. 1859), ετών 44, οικιακά, έγγαμος.

–1860. Στις 16 Ιανουαρίου 1860 σε συμβολαιογραφική πράξη [Εξόφληση] στην Σύρου αναφέρεται ότι η κάτοικος Πάρου Ειρήνη Γεωργίου Φραντζή υπηρέτρια εξοφλεί τον γεωργό Ιωάννη Μαρμαρινό κάτοικο Πάρου.

–1868. Το 1868 γεννιέται ο Μαρμαρινός Αντώνιος του Ιωάννη γεωργός, κάτοικος κοιν. Αρχιλόχου. Απεβίωσε το 1949.

–1868. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Αντώνιος Ιωάννη Μαρμαρινός (γεν. 1868), ετών 35, μυλοθρός, έγγαμος.

–1868. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Κωνσταντίνος Γεωργίου Μαρμαρινός (γεν. 1868), ετών 35, γεωργός, έγγαμος.

–1873. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένη η Ζαννέτα Αντωνίου Μαρμαρινού (γεν. 1873), ετών 30, οικιακά, έγγαμος.

–1873. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Νικόλαος Γεωργίου Μαρμαρινός (γεν. 1873), ετών 30, γεωργός, έγγαμος.

–1875. Σε εκλογικό κατάλογο του 1875, του Δήμου Μάρπησσας (της επαρχίας Νάξου), υπάρχει εγγεγραμμένος ο Μαρμαρινός Γεώργιος του Ιωάννη 25 ετών εργάτης από τον Δραγουλά. Όπως και ο Μαρμαρινός Γεώργιος του Νικολάου 40 ετών γεωργός από τον Δραγουλά.

–1877. Σε εκλογικό κατάλογο του 1877, του Δήμου Μάρπησσας (της επαρχίας Νάξου), υπάρχει εγγεγραμμένος ο Μαρμαρινός Κωνσταντίνος του Εμμανουήλ 21 ετών υπηρέτης από τα Μάρμαρα, κάτοικος Νάξου.

–1878. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένη η Μαρούσα Γεωργίου Μαρμαρινού (γεν. 1878), ετών 25, οικιακά, άγαμος.

–1878. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένη η Σεβαστή Νικολάου Μαρμαρινού (γεν. 1878), ετών 25, οικιακά, έγγαμος.

–1885. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Ιωάννης Γεωργίου Μαρμαρινός (γεν. 1885), ετών 18, εργάτης, άγαμος.

–1891. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένη η Καλλιόπη Γεωργίου Μαρμαρινού (γεν. 1891), ετών 12, οικιακά, άγαμος.

–1893. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Μιχαήλ Αντωνίου Μαρμαρινός (γεν. 1893), ετών 10, μαθητής, άγαμος.

–1894. Στα δημοτολόγια Ερμούπολης είναι εγγεγραμμένος ο παριανός 22 ετών Λεβητοποιός Νικήτας Ιω. Μαρμαρινός άγαμος και ο αδερφός του 30 ετών εργάτης Νικόλαος Ιω. Μαρμαρινός. Έδωσαν όρκο στις 25 Ιανουαρίου 1894.

–1894. Στις 25 Φεβρουαρίου 1894 ο 23χρονος λεβητόμος από την Πάρο Νικήτας Μαρμαρινός του Ιωάννη και της Μαρούσας, παντρεύεται στην Ερμούπολη την 17χρονη από την Σύρο Ανδριάνα Ιακώβου, του Ιάκωβου και της Άννας.

–1895. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Ιωάννης Αντωνίου Μαρμαρινός (γεν. 1895), ετών 8, άνευ, άγαμος.

–1896. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένη η Μαρούσα Νικολάου Μαρμαρινού (γεν. 1896), ετών 7, άνευ, άγαμος.

–1897. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Αναστάσιος Γεωργίου Μαρμαρινός (γεν. 1897), ετών 6, άνευ, άγαμος.

–1897. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Νικόλαος Αντωνίου Μαρμαρινός (γεν. 1897), ετών 6, άνευ, άγαμος.

–1899. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένη η Κυριακή Αντωνίου Μαρμαρινού (γεν. 1899), ετών 4, άνευ, άγαμος.

–1901. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Κονταράτος Αντωνίου Μαρμαρινός (γεν. 1901), ετών 2, άνευ, άγαμος.

–1901. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Γεώργιος Νικολάου Μαρμαρινός (γεν. 1901), ετών 2, άνευ, άγαμος.

–1903. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένη η Γιαννούλα Νικολάου Μαρμαρινού, ετών 2μηνών, άνευ, άγαμος.

–1927. Το 1927 γεννιέται ο Μαρμαρινός Γεώργιος του Μιχαήλ γεωργός, κάτοικος κοιν. Αρχιλόχου.

–1946. Στην εφημερίδα «Φωνή της Πάρου» στις 31 Μαρτίου 1946 διαβάζουμε το Νέο ΔΣ του Συλλόγου Μαρπησσαίων και Αρχιλοχιτών. Πρόεδρος: Άγγελος Ασπρόπουλος, Αντιπρόεδρος Δημ. Στέλλας, Γεν. Γραμματέας: Επαμ. Γαβαλάς, Ταμίας: Ζαχ. Χανιώτης, Έφορος: Αναστάσιος Μαρμαρινός. Σύμβουλοι οι κ.κ.: Ηλίας Θεοχαρόπουλος, Όθων Καπαρός, Δημ. Μαρινάκης και Αντώνιος Μπάλιος.

–1947. Στην εφημερίδα «Η Φωνή της Πάρου» το 1947 η Δις ΝΙΚΗ  ΜΑΡΜΑΡΙΝΟΥ  έχει την διαφημισή της «ΜΑΙΑ».

–1975. Κοινοτικαί Εκλογαί 30 Μαρτίου 1975. Τα αποτελέσματα των εκλογών

Ε. Καβάλλης (πρόεδρος), Α. Μαρμαρινός, Χ. Πετρόπουλος (συνδυασμού «Ομόνοια-Πρόοδος»), Δ. Καπαρός και Β. Ρούσσος (συνδυασμού «Ένωσις-Εργατικότης-Πρόοδος») σύμβουλοι.

 

–Μαρμαροκόπος: Παρωνύμιο, ο λατόμος.

–1729. Σε έγγραφο Τζιπίδου στις 11 Ιανουαρίου 1729, αναφέρεται η Εργίνα Αντωνάκη Μαρμαροκόπου.

 

–Μαρόλης:

–1889. Γεννήθηκε το 1889 ο Μαρόλης Θεοχάρης, γονείς του ο Κωνσταντίνος και η Καριφυλιά. Ναυτικός, πολέμησε στους βαλκανικούς πολέμους και βραβεύθηκε με αριστείο ανδρείας. Μέτα τον πόλεμο του 12’ βρέθηκε στην Αμερική ως παλαιστής και εκεί πέθανε νέος από άγνωστους λόγους.

 

–Μαρουδής:

–1844. Σε εκλογικό κατάλογο του Δήμου Μάρπησσας το 1844 υπάρχει εγγεγραμμένος ο 40χρονος γεωργός Αναστάσιος Μαρουδής.

–1883. Σε εκλογικό κατάλογο της Νάουσας του 1883, υπάρχει εγγεγραμμένος ο Μαρουδής Κωνσταντίνος του Ιωάννη, 48 ετών, υπάλληλος, κάτοικος Αθήνας.

–1885. Σε εκλογικό κατάλογο της Νάουσας του 1885, υπάρχει εγγεγραμμένος ο Μαρουδής Κωνσταντίνος του Ιωάννη, 50 ετών, υπάλληλος από τη Νάουσα, κάτοικος Αθήνας.

–1911. Ιω. Κων. Μαρουδής, από τη Νάουσα, συμβολαιογράφος το 1911 στην Αθήνα.

–1950. Σε εκλογικό κατάλογο του 1950 του Δήμου Μάρπησσας είναι εγγεγραμμένη η Μαρουδή Καλυψώ σύζυγος Κώστας, όνομα πατρός Σπύρος Μαρινόπουλος, κάτοικος Μάρπησσας.

 

–Μαρούκας:

–1864. Ανταλλαγή ακινήτου. Πάρος, 23 Αυγούστου 1864. Ενώπιον του συμβολαιογράφου Πάρου Βασιλείου Καμπάνη, ο οποίος και συνέταξε το έγγραφο, και ενώπιον των δημοτών Πάρου Νικολάου Ι. Κρίσπη, καθηγητού, και της συζύγου του Μαρουσώς γένους Μαύρου, και του Γεωργίου Αθαν. Μαύρου ως συμβαλλομένων, ανταλλάσσουν τα ακίνητα: Το ζεύγος Κρίσπη το αρχοντικό που ήταν προικώο της συζ΄θγου του Μαρουσώς Μαύρου, και τη συνεχόμενη δεύτερη οικία που είχε περιέλθει από κληρονομιά της κόρης τους Αικατερίνης, στην οποία οι γονείς της παρίστανται ήδη ως νόμιμοι και φυσικοί επίτροποι αυτής από το 1862 όταν είχε υιοθετηθή από την προμήτορά της Γαρουφαλλιά Δ. Δελαγραμμάτη, και μετά τον θάνατό της είχε περιέλθει στην κυριότητα της θυγατέρας του συζύγους Κρίσπη…. Του ενοποιημένου μεγαλοπρεπούς αρχοντικού, δηλαδή δίπλα στην εκκλησία του Αγίου Νικολάου, λοντά στην οδό της Ελεούσης. Συνορεύει δε με τα σπίτια των: Φραγκίσκο Αλέξ. Καμπάνη, του Παναγιώτη Πάσσου, της Γιακουμίνας Πανταζή Κορωναίου και με δημόσιους δρόμους… Το ανωτέρο ακίνητο το παραχωρούν εις ανταλλαγήν προς τον Γεώργιον Αθαν. Μαύρον…, ο οποίος ομολόγισε ότι δίδει αντί της ρηθείσης οικίας ανταλλακτικώς τα κτήματα που βρίσκονται στις τοποθεσίες Βορεινά Λιβάδια, καθώς και ένα οικόπεδο μέσα στην πόλη της Παροικιάς στην θέση Μεγάλη Βρύση ή Ποταμός, προς εξίσωσιν…

Ως μάρτυρες υπέγραψαν οι συμβαλλόμενοι Νικόλαος Ι. Κρίσπης, η σύζυγός του Μαρουσώ Μαύρου και ανιψιός του Φιλικού Αλεξάνδρου Μαύρου. Ως συνορεύοντες με τα ακίνητα, που ανήκουν πλεόν στο ζεύγος Κρίσπη, αναφέρονται οι: Παναγιώτης Κομνηνός, Κωνσταντίνος Μιχ. Κρίσπης, Κωνσταντίνος Μάρκου Δαμίας, Ιωάννης Δουλφής, Εμμανουήλ Μαρούκας, κληρονόμοι Σπύρου Κοντόσταυλου, Σπύρος Κρίσπης, Βιολέττα Μπιζά και Ιωάννης Ασπρόπουλος.

 

–Μαρουλής ή Μαρούλης: Το επώνυμο Μαρούλης ή Μαρουλής εκ του ουσιαστικού μαρούλι, το οποίο προέρχεται ως υποκοριστικό από το λατινικό amarula (lactura).

Στην Κρήτη γνωστό σε Ρέθυμνο, Δάφνες και Παρασιές Ρεθ., έρφοι Μαργαρίτες και Πρίνος Μυλοπόταμου Κρήτης και με τον τύπο Μαρουλάκης στην Ιεράπετρα. 

–1883. Σε εκλογικό κατάλογο της Νάουσας του 1883, υπάρχει εγγεγραμμένος ο Μαρούλης Κωνσταντίνος του Εμμανουήλ, 44 ετών, μεταπράτης.

–1885. Σε εκλογικό κατάλογο της Νάουσας του 1885, υπάρχει εγγεγραμμένος ο, Μαρουλής Κωνσταντίνος του Εμμανουήλ, 46 ετών, μεταπράτης από τη Νάουσα.

 

–Μαρώνης:

–1827. Στο δημοτολόγιο του Δήμου Νάουσας (της επαρχίας Νάξου) το 1827, υπάρχει εγγεγραμμένος ο Μανώλης Μαρώνης.

–1844. Σε εκλογικό κατάλογο στις 18 Μαρτίου 1844, του Δήμου Νάουσας (της επαρχίας Νάξου), υπάρχει εγγεγραμμένος ο 40χρονος ναυτικός Μανώλης Μαρώνης

 

–Μάσος: Το επώνυμο άγνωστο σήμερα στην Πάρο, ίσως και από τα μέσα του 18ου αιώνα να έχει εξαλειφθεί. Πιθανόν πρόκειται για Λατινική οικογένεια.

Το βρίσκουμε και σε έγγραφα στην Ήπειρο το 1821.

Σήμερα ακούγεται στην Αττική και γράφεται ως Μάσσος.

–1674. Τάφος με οικόσημο του Τζώρτζη Μάσου του 1674, βρίσκεται στην Αγία Μαρίνα στα Χάλαρα Παροικιάς.  «Ο παμπλαν/ νεστατε χρόνε του βίου πλανε το(ν) νέον κ(αι) γηρεόν εμπεκτά όπλα δραμόν και μηδέτη κ(αι)ρώ ημέ λάρνακα κ(αι) πλάκα βαρηχούσαν.

Το οικόσημο περιγράφεται: Σε πεδίο οβάλ χωρισμένο κατά ζώνη ισοσκελής σταυρός με εκφύσεις φύλλων εις τα άκρα των κεραιών. Εκατέρωθεν του σταυρού τα γράμματα Α και Ν [Αντώνιος?] και επί της ταινίας η συντομογραφία του «και»

–1698. Σε επιγραφή που βρίσκεται στο υπέρθυρο του παρεκκλησίου της Δευτέρας Παρουσίας στο ναό της Καταπολιανής αναφέρεται ο Γεώργιος Μάσος το 1698 «Ανακενίστι εκ βάθρου ούτος ο θείος και πάντι μας ναός της Δευτέρας του Χριστού Παρουσίας άνω θεν εν τω Κοιμητηρίω δια συνδρομής κε εξόδου Γεωργίου κε της συμβίας αυτού Μοσκούς 1698.

–1740. Σε προικοσύμφωνο της Παροικιάς στις 18 Μαϊου 1740, στο οποίο η Μαρουσα Γιακουμή Βιτζαρά μεταξύ άλλων δίδει στο γιό της Αντώνη ως προίκα και «τα σπίτια όλα με τα δικαιώματά του εις τα Χάλαρα αγορά από τον μακαρίτη Μάσο». Προφανώς ο Μάσος τουεγγράφου υπήρξε άμεσος απόγονος του Τζώρτζη Μάσου, ίσως γιός του, αφού στη συνοικία Χάλαρα, όπου και τα σπίτια «του μακαρίτη Μάσου», βρίσκεται και η Αγία Μαρίνα όπου και ο τάφος με το οικόσημο του Τζώρτζη.

 

–Μάσχας:

–1875. Το 1875 γεννιέται Μάσχα Μαλαματένια του Ισίδωρου. Απεβίωσε το 1953. (Δήμος Μαρπήσσης).

 

–Ματάκης:

–1881. Στις 29 Απριλίου 1881 ο 33χρονος κλητήρ από την Πάρο Αντώνιος Ροδίτης, του Ιωάννη και της Μοσχούλας Ματάκη, κάτοικος Σύρου παντρεύεται στην Ερμούπολη την 30χρονη από την Νάξο Σταυρούλα Κεραμιώτη, του Σταματίου και της Στυλιανής Τελμπετέρη.

 

–Ματζουκάτος: Από το λατινικό mazuca= ρόπαλο, ράβδος.

–1738. Καταγραφή [Παροικιά, 13 Νοεμ. 1738] της περιουσίας της Ευαγγελίστριας, κτήματα τους γειτονεύουν με τα κτήματα της Ευαγγελίστριας, Νικολός Ματζουκάτος και Χαμάρτος.

 

–Μάτσας ή Μάτζας και Μάτζας-Μαυρογένης (Για Μαυρογένης βλέπε Μαυρογένης): Δυτική η προέλευση αυτού του επίθετου (Matza=Μάσα τρώω), ή από την ιταλική λέξη Mazza= τόπαλο, βαριό, σκήπτρο.

Αρχικά καθολικού δόγματος.

Ο κλάδος αυτός της Πάρου στην πορεία συνδέθηκε και συγγένεψε με τις επιφανείς οικογένειες του νησιού, Μαυρογένης, Γράβαρης, Μπάος, Καμπάνης, Βιτζαρά. Στην Πάρο ο γενάρχης ήρθε από την Σίφνο. Κλάδος της παριανής οικογένειας είναι και ο ιδρυτής της γνωστής κινηματογραφικής εταιρίας.

Ο Αμοριανός κλάδος έχει παριανή καταγωγή. Γενάρχης τους ο Λουκάς Κ. Μάτσας, γεννημένος στην Αμοργό το 1854. Αργότερα, το 1880, ο Λουκάς Κ. Μάτσας ίδρυσε ναυτιλιακή εταιρία όπου υπάρχει μέχρι σήμερα

Ο Παναγιώτης Δημητρακόπουλος είχε ορκίσει φιλικό τον Μάρκο Μάτζα Μαυρογένη.

Περιγραφή οικοσήμου Μάτσα: «Σε πεδίο, λέων καθισμένος στα πίσω πόδια του, αριστερόστροφος, εστεμένος με στέμμα πέντε κορυφών. Με τα χέρια του πιάνει δένδρο και γεύεται ένα καρπό, σχήματος σφαίαρας. Καταυχένια. Στη κορυφή του όλου οικοσήμου στέμμα με οκτώ κορυφές.

Το αρχοντικό των Μαυρογένηδων, σήμερα Παπαβασιλείου

Στην παλιά αγορά, στο ύψος του κάστρου δεσπόζει ένα από τα αρχοντικά των Μαυρογένηδων, σήμερα Παπαβασιλείου.

Αυτό το Μαυρογεναίϊκο αρχοντικό  του 17ου αιώνα, έχει πίσω ένα αίθριο το οποίο σήμερα όλο το ακίνητο ανήκει στην οικογένεια Παπαβασιλείου. Τα πίσω παράθυρα πλαισιωμένα με μάρμαρο είναι μικρότερα των υπολοίπων παραθύρων του σπιτιού και έχουν το μονόγραμμα Μ.Μ. που σημαίνει Μαύρος Μαυρογένης.

Στα τέλη του 18ο αιώνα το σπίτι περιήλθε στον Ζωρζάκη Μάτζα και από εκεί στον γιό του Πετράκη Μάτζα-Μαυρογένη ο οποίος είχε νυμφευθεί την Μαργαρίτα Μαρκοπολίτη. Πατέρας της ο Φιλικός και Προεστός από τη Νάξο Μάρκος Πολίτης (Μαρκοπολίτης). Ένα από τα παιδιά τους, ο Μάρκος Μάτσας-Μαυρογένης θα είναι ο επόμενος ένοικος του αρχοντικού.

Έως το 1930, στα αρχοντικά της Πάρου κατοικούνταν και τα ισόγεια και είχαν και τα  ανώγια με εσωτερική σκάλα.

Το 1828 πεθαίνει η μάνα του Δήμαρχου Παροικιάς Μάρκου Μάτσα-Μαυρογένους, Μαργαρίτα, η οποία είναι ενταφιασμένη στο προαύλιο της Εκατονταπυλιανή. Λίγο πριν τον θάνατό της στα 1828 την επισπεύτηκε ένας νέος δημοσιογράφος ονόματι Νικόλαος Δραγούμης με καταγωγή από την Άνδρο, ο οποίος ήθελε να πάει να δει το σπήλαιο της Αντιπάρου. Η «γριά Μαυρογένησα» (Μαργαρίτα Μάτσα-Μαυρογένη), τον δέχτηκε στο ισόγειο, ο οποίος θαύμασε τα ρούχα της «γριάς» η οποία του είπε: «α… αυτά που φορώ τώρα πρόχειρα στο σπίτι δεν είναι τίποτα…» λέει λοιπόν στην κόρη της «… να πάς επάνω να φορέσεις τα ρούχα μου τα καλά» πήγε πάνω, τα φόρεσε και κατέβηκε και λέει ο δημοσιογράφος: «…μέτρησα 16 κομμάτια, διότι υπήρχαν μπουστομάνικα, πράγματα, θάματα…».

Ο γιός και τότε δήμαρχος Παροικιάς Μάρκος Μάτζας-Μαυρογένης είχε χτυπήσει εκείνη την εποχή το πόδι του και δεν μπόρεσε να πάει μαζί με τον δημοσιογράφο στην Αντίπαρο, παρόλα αυτά του έδωσε ζώα, σχοινιά, δάδες και ανθρώπους. Έφτασαν στην Πούντα, άνοιξαν τις πόρτες της εκκλησίας που ήταν το συνθηματικό ώστε να έρθει ο βαρκάρης από απέναντι. Πήγε, είδε το σπήλαιο, το θαύμασε και επέστρεψε στην Αντίπαρο. Εκείνη την εποχή οι Αντιπαριώτες ήταν σε μια υποβαθμισμένη κατάσταση, πήγε λοιπόν σε ένα μακρόστενο καφενέ σκοτεινό που κάπνιζαν όλοι τσιμπούκι και ναργιλέ, όπως το περιγράφει, και τους ζήτησε αν έχουν κομμάτια από τους σταλαγμίτες του σπηλαίου και παρουσιάστηκε μόνο ένας. Όταν οι υπόλοιποι Αντιπαριώτες είδαν ότι αυτά έχουν λεφτά μαζεύτηκαν όλοι και του έφεραν πάρα πολλά κομμάτια. 

Το αρχοντικό στην συνέχεια περιήλθε από προίκα στους Δημητρακόπουλους όταν ο Δημήτριος Δημητρακόπουλος νυμφεύτηκε την Μαρουσώ Μαυρογένους οι οποίοι στην συνέχεια  έδωσαν το αρχοντικό αυτό προίκα στην κόρη τους Αργυρό Δημητρακοπούλου (1836-1905), όταν νυμφεύθηκε τον Αθανάσιο Παπαβασιλείου, ιατρό και Δήμαρχο Παροικιάς (1834-1906), από διακεκριμένη αθηναϊκή οικογένεια. Τέκνα αυτών ο Αντιστράτηγος Ιπποκράτης Παπαβασιλείου (1868-1940). Ο ιατρός δερματολόγος Δημήτριος Παπαβασιλείου (1863-1938), ο στρατηγός και υπουργός των Ναυτικών επί Μεταξά, Όθων Παπαβασιλείου (1872-1953) και ο Σωκράτης Παπαβασιλείου όπου ήταν μεταλλειολόγος. Είχε δουλέψει στη σμύριδα και επίσης βουλευτής και γερουσιαστής με τον Βενιζέλο. Είχε παντρευτεί στη Νάξο την Έλλη Σοφικίτου από το Σαγκρί και το εξοχικό τους σπίτι «το σπίτι της Έλλης» έξω από τη Χώρα, το δώρισαν στο Δήμο όπου σήμερα στεγάζει νηπιαγωγείο και αποτελεί πλέον τοπωνύμιο "πάμε στην Έλλη".

Το σπίτι αυτό ανήκει μέχρι σήμερα στην οικογένεια Παπαβασιλείου.

Άλλο ένα χαρακτηριστικό του σπιτιού αυτού είναι ότι μπορεί να άλλαξε πολλά επώνυμα στην πορεία των αιώνων όμως ποτέ δεν πουλήθηκε άλλα περιήλθε από γενιά σε γενιά.

Στην δεξιά πλευρά της εισόδου βρίσκεται εντειχισμένο μάρμαρο με την επιγραφή «ΟΙΚΙΑ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ ΜΑΥΡΟΓΕΝΗ 1641» δηλώνοντας το έτος κτήσης, ενώ στο μπαλκόνι το μονόγραμμα ΑΠ (Αθανάσιος Παπαβασιλείου) στον οποίο περιήλθε το σπίτι έπειτα από σχεδόν δυο αιώνες. Στην κύρια πόρτα εισόδου η μεταλλική επιγραφή «ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ Α. ΠΑΠΑΒΑΣΙΛΕΙΟΥ»   

Ο Τζορτζάκης Μάτζας δεν είχε το όνομα "Μαυρογένης", όπως ο γιός του Πετράκης, γιός της Ειρήνης Πέτρ. Μαυρογένους και κατ' απονομήν ( και συνέπεια υιοθεσίας) από τον θείο του, ηγεμόνα Νικόλαο.  Διακεκριμένη οικογένεια από την Αθήνα. Γενάρχης των Παπαβασιλείου της Πάρου ο Αθανάσιος Παπαβασιλείου ιατρός και Δήμαρχος Παροικιάς (1834-1906) ο οποίος νυμφεύθηκε την παριανή Αργυρό Δημ. Δημητρακοπούλου (1836-1905). Τέκνα αυτών ο Αντιστράτηγος Ιπποκράτης Παπαβασιλείου (1868-1940). Ο ιατρός δερματολόγος Δημήτριος Παπαβασιλείου (1863-1938) και ο στρατηγός υπουργός Όθων Παπαβασιλείου (1872-1953). Όλα τα τέκνα γεννημένα στην Πάρο.

–1674. Οικονόμος Παροικίας Κώστας Μάτζα 1674.

–1728. Γεννιέται το 1728 ο Γεώργιος Μάτσας. Σύζυγός του η Ειρήνη Π. Μαυρογένη. Απέκτησαν δυο παιδιά, τον Πέτρο Μάτσα-Μαυρογένη (1757) και τον Νικόλαο Μάτσα-Μαυρογένη (1759).

–1738. Το 1738 γεννιέται η Ειρήνη Μάτζα το γένος Πέτρου Μαυρογένους, μετέπειτα σύζυγος του Τζώρτζη Μάτζα από την Σίφνο και αδερφή του ηγεμόνα της Βλαχίας Νικολάου Μαυρογένη. Απεβιωσε το 1790.

–1757. Γεννιέται ο Πέτρος Μάτσας-Μαυρογένης του Γεωργίου και την Ειρήνης. Παντεύτηκε την Μαργαρίτα Μ. Πολίτη και έκαναν τέσσερα παιδιά.

–1759. Γεννιέται ο Νικόλαος Μάτσας-Μαυρογένης του Γεωργίου και την Ειρήνης.

–1770. Βρισκόμαστε γύρω στα 1770. Συχνές ήταν τότε οι επιδρομές στα νησιά. Γνωστό δε είναι ότι τα παράλια της Αντιπάρου και του Δεσποτικού ήταν φωλιές πειρατών. Τη χρονιά, λοιπόν αυτή, κάποιο από τα οθωμανικά πειρατικά καράβια που η παρουσία τους πάντοτε προξενούσε φόβο και πανικό στους νησιώτες, φάνηκε στα ανατολικά παράλια της Αντιπάρου, κοντά στο Κάστρο. Η άφιξη του εδώ δικαιολογήθηκε ότι ήθελε τάχα να επανορθώσει κάποιες ζημιές που έγιναν κατά την διάρκεια του ταξιδιού του. Και πράγματι. Μετά από λίγες μέρες παραμονής στο νησί, αναχώρησε το καράβι αφού εγκατέλειψε, άγνωστο γιατί, ένα τουρκόπουλο, ηλικίας 8-10 ετών. Βλέποντάς το ο προύχοντας του χωριού και ένας από τους ευπορότερους κατοίκους της Αντιπάρου, που δεν ήταν τότε πάνω από διακόσιοι, ο Τζαννάκης Μάτσας Βιάζης, από οίκτο και ευσπλαχνία το περιμάζεψε και το περιέθαλψε σαν να ήταν πατέρας του.

Καταγόμενος από τη γνωστή οικογένεια της Σίφνου, ο Μάτσας, που είχε προσθέσει, δεν ξέρουμε για ποιο λόγο, το γνωστό επώνυμο της Αντιπάρου Βιάζης είχε νυμφευθή την ωραιοτάτη Φοινικώ, κόρη κάποιου Γρυπάρη, ευπατρίδη από την Σίφνο.

Το τουρκόπαιδο λεγόταν Αλής. Προσλήφθηκε στην ιδιαίτερη οικιακή και κτηματική υπηρεσία του Μάτσα και αποτέλεσε, τρόπον τινά, μέλος της οικογένειάς του, μια και η γυναίκα του δεν ευτύχησε να αποκτήσει παιδιά. Σιγά – σιγά έμαθε τα ελληνικά, τα ήθη και τα έθιμα του χωριού σαν να ήταν γνήσιος Έλληνας και έτσι μπορούσε πια να αντιλαμβάνεται και να ακούει συνέχεια τη Φοινικώ που έλεγε στον άντρα της: «-Τούρκο θρέξεις? Σκύλο θρέψεις». Και τον Μάτσα με ηρεμία και ψυχική πραότητα να απαντά: «Κάμε το καλό και ρίξ’ το στο γυαλό!».

Μετά από δέκα χρόνια περίπου ο Αλής, επωφελούμενος της ευκαιρίας από τη διέλευση τουρκικού πλοίου από την Αντίπαρο, έφυγε για την Κωνσταντινούπολη, αφού με ευγνωμοσύνη και συγκίνηση αποχαιρέτισε τους προστάτες του. Δεν πέρασαν, όμως πολλά χρόνια από την αναχώρηση του Αλή όταν ένα απόγευμα συνελαμβάνετο αιχμάλωτη ενός τουρκοαλγερινού πειρατικού σκάφους η σύζυγος του Μάτσα, η Φοινικώ, αφού δεν βρήκαν τον ίδιο που είχε δραπετεύσει στα βουνά όταν αντιλήφθηκε την είσοδο στο στενό της Αντιπάρου του εν λόγω πλοίου. Μαζί με την σύζυγο του Μάτσα οι πειρατές πήραν και κάποια όμορφη Αντιπαριώτισσα ονόματι Σουλτάνα, και κατευθύνθηκαν προς την Μπαρμπαριά (βόρεια Αφρική), όπου «ετελείτο πανηγυρικώς το μεγάλο παζάρι της ελληνικής λευκής σαρκός». Όταν απομακρύνθηκε από την Αντίπαρο το πειρατικό σκάφος, ο Μάτσας επέστρεψε στο σπίτι του. Το βρήκε έρημο και λεηλατημένο. Και σε λίγο μάθαινε περίλυπος και με δάκρυα στα μάτια από τους δικούς του και τους συμπολίτες του τα διατραξαντα. Την άλλη μέρα, χωρίς να χάνει καιρό, διαπεραιώθηκε με βάρκα στην Παροικιά, επισκέφθηκε τους δημογέροντες της πόλης και, αφού ζήτησε τη γνώμη τους για το συμβαν που τους το εξέθεσε λεπτομερώς, αναχώρησε για την Κωνσταντινούπολη με τον πόθο και την ελπίδα ότι θα βρει τη σύζυγό του, ενώ για τη Σουλτάνα δεν ενδιαφερόταν. Μετά από πολύμηνο, περιπετειώδες και κουραστικό ταξίδι έφθασε στην Πόλη ο Μάτσας. Εκεί συνάντησε τους προύχοντες Παριανούς ομογενείς και ιδιαίτερα τους Μαύρους. Μετά από συστάσεις και εισηγήσεις τους παρουσιάσθηκε στον Καπουδάν Πασά, στον οποίο ανέφερε το ατύχημα του. Οποία, όμως, υπήρξε η έκπληξη και η απορία του προύχοντα Αντιπαριώτη όταν άκουσε τον «Υψηλότατο» Καπουδάν Πασά, να του λέει με γλυκύτητα και με προσήνεια μόλις τον αντίκρισε και τον αναγνώρισε: - Καλώς εκοπιάσατε κύριε Μάτσα. Πώς ήλθατε έως εδώ?. Τι σας συμβαίνει?. Ο Μάτσας χωρίς να αναγνωρίσει ότι αυτός ήταν ο άλλοτε υποτακτικός του, που σαν παιδί τον είχε, του εξέθεσε, με πολύ πόνο ψυχής και δάκρυα, τα γεγονότα της Αντιπάρου. Τότε ο πασάς αφού σηκώθηκε, θέλησε, γονατίζοντας, να εκδηλώσει στον Μάτσα τη βαθιά του ευγνωμοσύνη φιλώντας το χέρι του, αφού προηγουμένως του υπενθύμισε τις συνηθισμένος φράσεις που αντηλασσε με τη γυναίκα του και απλώς του έδωσε να καταλάβει ότι ήταν ο Αλής! Διέταξε να του προσφέρουν καφέ και τον καθησύχασε λέγοντάς του ότι σε λίγο σκάφος στο οποίο θα επέβαινε και ο ίδιος ο Πασάς, θα τεθή στη διάθεσή του προς ανεύρεση του πειρατικού που είχε αιχμαλωτίσει τη σύζυγό του. Το πλοίο αυτό, λόγω αντιθετων ισχυρών ανέμων προσορμίσθηκε στη Μύκονο και εκεί το βρήκε ο Μάτσας. Η χαρά του ήταν ανέκφραστη καθώς αντίκρισε τη σύζυγό του και το μικρό του παιδί που είχε γεννηθεί μέσα στο πειρατικό κατά την περίοδο της αιχμαλωσίας της. Αλλά, μοίρα κακή, σε λίγο η Φοινικώ πέθανε από τις κακουχίες που είχε περάσει και από τον τραυματισμό της με κουπί από κάποιον φανατικό Αλγερινό κατά την απόβαση της στη Μύκονο. Ο Τζαννάκης Μάτσας απαρηγόρητος και ταλαιπωρημένος από τις περιπέτειές του αυτές, επέστρεψε στην Αντίπαρο φέρνοντας μαζί του πλούσια δώρα του Πασά, την έγγραφη εύνοια του προς αυτόν καθώς και το ατομικό προνόμιο ιδιοκτησίας των αλυκών του νησιού. (ΜΝΗΜΩΝ, Νικηφόρος Γ. Κυπραίος)

–1774, Γεννιέται το 1774 ο Μάρκος Π. Μάτσας – Μαυρογένης. Σύζυγός του η Ελέγκω Τζ. Δελαγραμμάτη. Τέκνα τους ο Πέτρος (συζ. Καλυψώ), ο Επαμεινώνδας (συζ. Σοφία Σομαρίπα), ο Θεμιστοκλής, η Ερατώ (σύζ. Νικόλαος Κοντούλης), η Αγγελική (σύζ. Κων/νος Μαρ. Δαμίας) και η Μαρια – Μαρουσώ 1815-1862 (σύζ. Δημ. Δημητρακόπουλος). Απεβίωσε το 1821.

–1784. Ο Φιλικός Μάρκος Μάτζας Μαυρογένης (1784-1876), ήταν ο πρώτος δήμαρχος Παροικιάς, βουλευτής, επίτροπος και έφορος μονών της Πάτμου και της Πάρου. Είχε χρηματίσει επίτροπος και έφορος των μετοχίων της μονής Αγίου Ιωάννη της Πάτμου, των μονών Ευαγγελίστριας Παροικιάς και Παναγίας Ξεχωριανής Τσιπίδου, καθώς και των μονών Τιμίου Προδρόμου των Επτά Βρυσών και του Αγίου Αντωνίου Κεφάλου. Είχε γεννηθεί στην Παροικιά το 1784 και πέθανε στην ίδια πόλη το 1876. Ήταν γιός του Πέτρου Μάτζα Μαυρογένη.

–1784. Το 1736 γεννιέται στην Πάρο ο Ηγεμόνας Νικόλαος Π. Μαυρογένης. Απεβίωσε το 1790. Υπήρξε Δραγουμάνος το 1770-1786. Στο αρχοντικό του (σήμερα Παναγιώτη Κ. Δημητρακόπουλου κοντά στο δίστρατο) ο Νικόλαος Μαυρογένης φιλοξενούσε τους υψηλούς προσκεκλημένους του, μεταξύ των οποίων και τον φίλο του Καπουδάν πασά Τζεζαερλή Χασάν, κατά την ετήσια άφιξη του Οθωμανικού στόλου στον όρμο του Δρυού. Η μοίρα όμως του επεφύλαξε να μη χαρεί για αρκετά χρόνια το αρχοντικό αυτό, αφού την άνοιξη του 1790, με απόφαση του Σουλτάνου Σελήμ Γ’, καθαιρέθηκε από το Ηγεμονικό αξίωμα καθώς και από την Αρχιστρατηγία των Οθωμανικών δυνάμεων, ως υπεύθυνος της ήττας και ολοκληρωτικής καταστροφής του Οθωμανικού στρατού κατά τη μάχη του Φωξανίου κατά τον Β΄Ρωσο-Τουρκικό πόλεμο (1787-1792). Κατόπιν τούτου την 1^η Οκτωβρίου του 1790, αποκεφαλίζεται σε ηλικία πενήντα τεσσάρων ετών, με εντολή του Σουλτάνου.

Μετά από οκτώ χρόνια από τον θάνατο του Ηγεμόνα, το 1798, η σύζυγός του Δόμνα Μαριώρα (1756-1829), πωλεί στον ανιψιό τους Πέτρο Γ. Μάτζα – Μαυρογένη, (γιό της Ειρήνης, αδερφή του Ηγεμόνα),  το αρχοντικό καθώς και διάφορα κτήματα στην ειδυλλιακή τοποθεσία των Ψυχοπιανών.

Νέος ένοικος του αρχοντικού γίνεται πλέον ο Πέτρος Μάτζας – Μαυρογένης, που το 1784 είχε νυμφευθεί τη Μαρία ή Μαργαρίτα Μαρκοπολίτη, κόρη του Φιλικού και προεστού Μάρκου Πολίτη από τη Νάξο, και αποκτούν στο αρχοντικό αυτό τα παιδιά τους: το Γεώργιο (Τζωρτζάκη), μετέπειτα σύζυγος του η Μαριώρα Βιτσαρά, το Μάρκο (Μαρκάκη), σύζυγος του η Ελένη Τζώρτζη Δελαγραμμάτη, την Αικατερίνη (Κατίγκω), σύζυγος της σε α’ γάμο ο Κωνσταντίνος Μαρ. Δαμίας (Αγάς), αγωνιστής της Επανάστασης του 1821, τιμηθείς και με Αριστείο Ανδρείας, και σε β’ γάμο της, το Φιλικό Παναγιώτη Δ. Δημητρακόπουλο, υπουργό των Οικονομικών επί κυβερνήσεως Ζαΐμη το 1826 και Γερουσιαστή επί Καποδίστρια από το 1829 μέχρι το θάνατό του και ακόμη τη Μαρούσα (Κοκονιώ), σύζυγος της ο τότε Έπαρχος Πάρου Παναγιώτης Βαφιόπουλος.

Μετά τον θάνατο του Πέτρου, το 1821, το αρχοντικό περιήλθε ως προικώο στο γιο του Μάρκο Μάτσα – Μαυρογένη (1784-1876), που το 1808 είχε νυμφευθεί την Ελένη Δελαγραμμάτη.

–1795. Πέτρος Μάτζας Μαυρογένης 1795-1849.

–1795. Το 1795 γενιέται η Αικατερίνη Π. Μάτζα Μαυρογένη, σύζυγός της ο Παναγιώτης Δ. Δημητρακόπουλος.

–1796. Ο Ζωρζάκης Μάτζας Μαυρογένης, ένας από τους εξέχοντες άρχοντες και δημογέροντες της Πάρου, ήταν γιός του Πετράκη Μάτζα Μαυρογένη. Τζελεπή αποκαλουμένου (αδεία του θείου του ηγεμόνα προσετέθη και το όνομα Μαυρογένης εις το Μάτσας), διοικητή της Πάρου (1796 κέξ.), και της Μαργαρίτας Μαρκοπολίτη, από τη Νάξο.

–1798. Μετά από οκτώ χρόνια από τον θάνατο του Ηγεμόνα, το 1798, η σύζυγός του Δόμνα Μαριώρα (1756-1829), πωλεί στον ανιψιό τους Πέτρο Γ. Μάτζα – Μαυρογένη, (γιό της Ειρήνης, αδερφή του Ηγεμόνα),  το αρχοντικό καθώς και διάφορα κτήματα στην ειδυλλιακή τοποθεσία των Ψυχοπιανών.

Νέος ένοικος του αρχοντικού γίνεται πλέον ο Πέτρος Μάτζας – Μαυρογένης, που το 1784 είχε νυμφευθεί τη Μαρία ή Μαργαρίτα Μαρκοπολίτη, κόρη του Φιλικού και προεστού Μάρκου Πολίτη από τη Νάξο, και αποκτούν στο αρχοντικό αυτό τα παιδιά τους: το Γεώργιο (Τζωρτζάκη), μετέπειτα σύζυγος του η Μαριώρα Βιτσαρά, το Μάρκο (Μαρκάκη), σύζυγος του η Ελένη Τζώρτζη Δελαγραμμάτη, την Αικατερίνη (Κατίγκω), σύζυγος της σε α’ γάμο ο Κωνσταντίνος Μαρ. Δαμίας (Αγάς), αγωνιστής της Επανάστασης του 1821, τιμηθείς και με Αριστείο Ανδρείας, και σε β’ γάμο της, το Φιλικό Παναγιώτη Δ. Δημητρακόπουλο, υπουργό των Οικονομικών επί κυβερνήσεως Ζαΐμη το 1826 και Γερουσιαστή επί Καποδίστρια από το 1829 μέχρι το θάνατό του και ακόμη τη Μαρούσα (Κοκονιώ), σύζυγος της ο τότε Έπαρχος Πάρου Παναγιώτης Βαφιόπουλος.

Μετά τον θάνατο του Πέτρου, το 1821, το αρχοντικό περιήλθε ως προικώο στο γιο του Μάρκο Μάτσα – Μαυρογένη (1784-1876), που το 1808 είχε νυμφευθεί την Ελένη Δελαγραμμάτη.

Ο Μάρκος και η Ελένη, απέκτησαν τέσσερα αγόρια: Τον Πετράκη, το Θεμιστοκλή, το Κωνσταντίνο, και τον Επαμεινώνδα, και τρία κορίτσια: Την Αγγελική, την Ερατώ και την Μαρουσώ, η οποία το 1835 παντρεύεται τον Δημήτριο Παν. Δημητρακόπουλο (1812-1873), μοναχοπαίδι του Φιλικού Παναγιώτη Δ. Δημητρακόπουλου (1781-1832), από τον α’ γάμο του, το 1804, με την Αργυρώ Γ. Βιτσαρά.

–1799. Το 1799 γεννιέται ο Τζωρτζης Μάτζα Μαυρογένης. Είχε χρηματίσει δημογέρων της Παροικιάς, βουλευτής, πληρεξούσιος της Α Εθνικής Συνέλευσης το 1843. Απεβίωσε το 1870. Η επιτύμβια πλάκα είναι τοποθετημένη όρθια στον δυτικό τοίχο του νάρθηκα της Εκατονταπυλιανής.

–1800. Γεννιέται το 1800 ο Γεώργιος (Ζωρζάκης) Μάτσας Μαυρογένης, του Πέτρου Μάτσα Μαυρογένη (Τζελεπή) και την Μαργαρίτας Μαρκοπολίτη. Σύζυγός του η Μαριώρα Βιτζαρά. Απέκτισαν την Ερατώ, σύζ. Αλέξ. Δαμία, την Φλώρα σύζ. Σπύρ. Μαύρου και την Αικατερίνη σύζ. Ιωάννη Κ. Μάτσα. Απεβίωσε το 1870.

–1808. Σε προικοσύμφωνο (Παροικιά, 1 Φεβρ. 1808) Μαρκάκη Πετράκη Μάτζα Μαυρογένη και Ελενάκης Τζ. Δελαγραμμάτικα «Κατ’ αρχάς οι άρχντες και οι υιοί του μακαρίτου Τζωρτάκη» δίδουν της αδελφής τους Ελενακίου την πατρικήν και μητρικήν τους περιουσίαν και είτα αγίας εικόνας…» «ο Πετράκης Μάτζας Μαυρογένης προικοδοτίζει τον υιόν του ονόματι Μαρκάκην και του δίδει τρείς αγίες εικόνες…»,«Χωράφι εις τον αυτόν τόπον το Μακρύ Λάκκωμα γονικών του». (ΓΑΚ, κωδ 212, 253v – 256r). –Γόνοι Δελαγραμματαίων Παροικίας: Τζώρτζης Συμ. Δελαγραμμάτης *1 (1770) Νοτάριος – Πρόξενος της Ρωσίας στα Ορλωφικά στην Πάρο: Ελένη Δελαγραμμάτη ¬ Μάρκος Μάτζας Μαυρογένης *4 (Δήμαρχος-Βουλευτής) ¬ Μαρουσώ Δ. Δημητρακοπούλου, Ερατώ Νικ. Κονδύλη, Αγγελική Δαμία, Πέτρος Μάτζας Μαυρογένης ¬ Καλυψώ Ζαννή Μάτζα ¬ Μάρκος Μαυρογένης ¬Χαϊδεμένη Σπ. Κρίσπη ¬ Καλυψώ Μάρκ. Μαυρογένη ¬ Κων/νος Ιω. Γράβαρης (Συμβολαιογράφος) ¬ Ιωάννης Κων. Γράβαρης (Συμβολαιογράφος) ¬ Μαρία Χανιώτη ¬ Κων/νος Ι. Γράβαρης (Επιχ/τίας) ¬ Αντιγόνη Γ. Βίγλα (Φαρμακοποιός). –Ραμπελιώ Δελαγραμμάτη ¬ Νικόλαος Μάτσας *6 ¬ Πέτρος Μάτσας, Τζώρτζης Μάτσας, Κατίγκω Μάτσα Κρίσπη ¬ Σιόρ Μιχελής Ιω. Κρίσπης *7 ¬ Δημήτριος Μάτσας ¬ Μαρία Δ. Χαμάρτου ¬ Ραμπελιώ Ν. Καμπάνη *8, Μαρουσώ Δ. Μαύρου, Νικόλαος Δ. Μάτσας, Γεώργιος Δ. Μάτσας ¬ Σμαράγδα Βιάζη ¬ Δημήτριος Μάτσας ¬ Αναστασία Ραγκούση ¬ Γεώργιος Δ. Μάτσας ¬ Καλυψώ Μέγκουλα ¬ Δημήτριος Γ. Μάτσας-Μαυρογένης (Αρχαιολόγος) ¬ Χρύσα Κ. Καραδήμα (Αρχαιολόγος).

–1808. Στις 9 Φεβρουαρίου 1808 ο ευγενέστατος άρχοντας Πετράκης Μάτζας Μαυρογένης δείνει τον υιός του ονόματι Μαρκάκη εις την θυγατέρα του μακαρίτη Τζορτζάκη Δελαγραμμάτικα ονόματι Ελενάκη, νόμιμων και ευλογητικής σύμβιον, καθώς οι θεοί και ιεροί νόμοι της αγίας του Χριστού αποστολικής καθολικής ανατολικής εκκλησίας διακελεύονται.

–1810. Στον Ντριό, όπου ναυλοχούσε ο τουρκικος στόλος με αρχηγό τον Χατζή Χουσεήν Μπέη «και σερασκέρη [αρχιναύαρχο] της άρσπης θάλασσας [Αιγαίου Πελάγους]», και με την παρουσία του Μητροπολίτη Παροναξίας Νεοφύτου Λαχοβάρη (1780-1811), ο οποίος «μαρτυρεί και βεβαιοί», διευθετήθηκε η διαφορά μεταξύ της Αυγουστινιώς, «γυνής του ποτέ Φραντζέσκου Νταμία», ιδιοκτήτριας της μονής του Αγίου Μηνά στο Μαράθι, και των αδελφών, οικονόμου Ναούσης Νταμία και Μάρκου Νταμία, ζητώντας, η πρώτη, να εφαρμοσθούν τα όσα διαλαμβάνει η διαθήκη της και «να μην αποτολμήση τινάς ίνα παραβαρύνη το άνωθεν μοναστήριον…».

Έτσι, με το ανωτέρω σούλφι (συμβιβασμός, συμφωνία) που συντάχθηκε «Εις Τριόν» 7 Αυγούστου 1810, στο χοζούρι (αναπαυτήριο, γραφείο) του Χουσεήν Μπέη, κανονίσθηκε ώστε το μοναστήρι, «ομού και ο Μαρκάκης», να δίδουν στην Αυγουστινιώ «τριάντα γρόσια τον καθέκαστον χρόνον και πέντε οκάδες μέλι και μισή οκά κερί….».

Το έγγραφο, που απευθύνεται προς τους προεστούς της Πάρου, υπογράφουν, μεταξύ άλλων, οι Πέτρος Μάτζας Μαυρογένεης, Νικόλαος Καλαβρός, κοινός επιστάτης, Τζάνες Κορτιάνος, Μαν. Μαλατέστας.

–1814. Στις 26 Απριλίου 1814 ο Επίτροπος Εκατονταπυλιανής Νικόλαος Μάτζας πωλεί  χέρσο χωράφι στο Μαράθι. Το πώλησε μαζί με τον Ιωάννη Πρωτονετάρη (Πρωτονοτάριο), στον οικονόμο Δαμία.

–1815. Σε έγγραφο Παροικιάς του 1815 υπογράφουν ως δημογέροντες οι: Ελευθέριος Χαμάρτος, Μάρκος Μάτζας Μαυρογένης, Ιωάννης Κρίσπης, Δημήτριος Δελαγραμμάτης και ο Γ. Κυπριανός.

–1815. Γεννιέται η Μαρία (Μαρουσώ) Μάτσα Μαυρογένη του Μάρκου και της Ελέγκως. Απεβίωσε το 1862. Σύζυγός της Δημήτριος Δημητρακόπουλος (1815-1862).

–1816. Το 1816 γεννιέται ο Δημήτριος Ν. Μάτσας κτηματίας κάτοικος Παροικιάς.

–1817. Παροικιά της Πάρου 1817, Δεκεμβρίου 7. Εξόφληση χρέους. «Ενώπιον του κοινού καντζελλαρίου Πάρου Νικολάου Καλαβρού που συνέταξε το έγγραφο και των μαρτύρων Λεονάρδου Κονδύλη, που υπογράφει στο όνομα της πρωτοπρεσβυτέρας του Κεφάλου, του Ιωάννου Πρωτονετάρη που υπογράφει στο όνομα του Γεωργίου Τζαντουλή, του λογοθέτη Ιακώβου Παγκάλου, ταξιλδάρη, Πέτρου Μάτζα Μαυρογένη και Νικολάου Μάτζα, η πρωτοπαπαδιά του αειμνήστου πρωταπαπά Κεφάλου Νικολάου Τζαντουλή και ο ανδραδελφός της Γεώργιος Τζαντουλής. Κατά την σετέντζια που είχε συνταχθ’η στον Τζιπίδο, στις 9 Νοεμβρίου 1817, έλαβε η ρηθείσα κυρά πρωτοπαπαδιά τα γρόσια οκτακόσια και διά περισσοτέραν ευχαρίστησιν έλαβε και την οσπιστακίου ύλην».

–1818. Πρακτωσιά της Ξεχωριανής (Παροικιά, 2 Μαϊου 1818 Μάρκος Π. Μάτζας Μαυρογένης ο γράψας μαρτυρεί, ο Πέτρος Μάτζας Μαυρογένης μάρτυς. 

–1818. Κατάλογος Παροικίας 22 Μαΐου 1818 "χφ Αγίας Ελένης σύμπλιος Νικόλαος Μάτζας.

–1819. Κατάλογος του κοινού χρεών της νήσου Αντιπάρου προς τους ντόπιους.

Προς τον κύριον Τζιαννάκην Μάτζα από το 1819 Οκτωβρίου 12 δι’ ομολογίας προς 12%.

–1819. Κατάλογος του κοινού χρεών της νήσου Αντιπάρου προς τους Παρίους.

Προς τον κύριον Πέτρον Μάτζα Μαυρογένην από 1819 Οκτωβρίου προς 12% γρ. 640.

–1819. Στον Άγιο Μηνά στις 13 Δεκεμβρίου 1819, ο οικονόμος Νεόφυτος Νταμίας υπαγορεύει τη διαθήκη του, που συντάσσει ο κοινός καντζελλάριος Πάρου Τζανής Νικ. Καμπάνης. Μάρτυρες: οι άρχοντες της Παροικιάς Πέτρος Μάτζας Μαυρογένης, Ελευθέριος Χαμάρτος, Συμεών Δελαγραμμάτης και Μάρκος Πέτρος Μαυρογένης. Αφήνει κληρονόμο της μονής του Αγίου Μηνά τον αδερφό του Μάρκο.

–1820. Σε έγγραφο Τζιπίδου 1820 ο πριμικηρίος Σοφιανός επιβεβαιώνει στην αρχή  ο Ι. Μαυρογένης, ζαμπίτης (αστυνόμος) Πάρου «Παρησιασθέντες έμπροσθεν του πανευγενεστάτου άρχοντος τζελέπη Γιαννάκη Μαυρογένη ζαμπίτη μαε η κερα πρεσβυτέρα του αγίου πριμικηρίου Σοφιανού κάνοντας αγωγή κατά του Ιωάννη Τζιώτη δια τα οσπίτια της οπού είχε χαλασθούν εξαιτίας της εκκλησίας του οπού έκτισεν εις την Αγίαν Παρασκευήν.

–1822. To μεγάλο και επιβλητικό αρχοντικό του Σιόρ Μιχελή Κρίσπη, Δημογέροντα και πληρεξουσίου, με τα στεροαναγεννησιακά μαρμάρινα παράθυρα, δίπλα στην εκκλησία Σεπτεμβριανή, προικοδοτήθηκε στη Σύζυγό του Κατίγκω Ν. Μάτσα το 1822 από τη Μητέρα της Ραμπελιώ Ν. Μάτσα, γένος Νικολάου Ιωάν. Δελαγραμμάτη, καθώς και άλλα υποστατικά. Γόνοι του σιόρ Μιχελή Κρίσπη και της Κατίγκως Μάτσα-Δελαγραμμάτη είναι οι οικογένειες: Γιάννη Βας. Γράβαρη, Συμβούλου Επικρατείας, Φλωρίτσας Ψαλτάκη-Βλάχου, Νικολάου και Μιχαήλ Κρίσπη, Ρένας Κρίσπη-Λάζαρη (σημερινή ιδιοκτήτρια), Γιάννη Μαρινάκη, Ειρήνη Ρούσσου, η οικογένεια Τώλη Δημητρακόπουλου, αντιναυάρχου, Αγνής Δημητρακοπούλου-Βάγια, Γιάννη Βάγια, καθηγητή Εθν. Μετσοβίου Πολυτεχνείου, Βασίλη Κατσουρού, Ρενέ Ζάννου, Ολυμπιάδος Βενιέρη – Αγγελοπούλου κ.α.

–1822. Σε έγγραφο των Παριανών στους Υδραίους στις 13 Απριλίου 1822 αναφέρεται ο Πέτρος Μάτζας Μαυρογένης και ο Μάρκος Π. Μάτζας Μαυρογένης από την Παροικιά.

–1822. Βιβλίο με τίτλο «Όψεις της ιστορίας του ελληνικού τεκτονισμού» (Άρης Κατωπόδης). Στο βιβλίο αυτό βρίσκουμε κατάλογο με τίτλο «Πίνακας τεκτονικών υπογραφών συμμετασχόντων στην ελληνική επανάσταση». Στον κατάλογο αυτόν εντοπίζουμε τους εξής Παριανούς:

1) Βαφιόπουλος Παναγιώτης. Πρώτος αντέπαρχος Πάρου – Αντιπάρου σύμφωνα με έγγραφο της 4/5/1822. Διετέλεσε και αστυνόμος Παροικίας.

2) Μάτζας Μαυρογένης Μάρκος. Ο σημαντικότερος Παριανός φιλικός μαζί με τον Παν. Δ. Δημητρακόπουλο. Διετέλεσε «παραστάτης βουλευτικού Πάρου» (1823) και δημογέροντας Παροικιάς (1827).

3) Χαμάρτος Δημήτριος. Δημόσιος νοτάριος Πάρου σύμφωνα με έγγραφο του 1827.

4) Κρίσπης Μιχαήλ. Επαναστάτησε στην Πάρο εναντίον της κυβέρνησης υπό τον Αυγουστίνο Καποδίστρια και Θεόδωρο Κολοκοτρώνη. Δολοφονήθηκε το 1832.

–1822. Στις 19 Νοεμβρίου 1822. Ο Αντέπαρχος Πάρου και Αντιπάρου Παναγιώτης Βαφιόπουλος αποστέλλει έγγραφο για την δολοφονία ενός Κωνσταντινουπολίτη στη Νάουσα από έναν Ζακυνθινό, προς τον προσωρινό υπουργό του Πολέμου της Ελλάδος. Το έγγραφο υπογράφουν και οι Γραμματείς, Δημήτριος Χαμάρτος, Γεώργιος Βιτζαράς, Τζαννής Νικολάου Καμπάνης και οι Πέτρος Μάτζας Μαυρογένης, Ελευθέριος Χαμάρτος.

–1822. Σε αντίγραφο Κριτηρίου Πάρου της 18 Δεκεμβρίου 1822 αναφέρεται ο Πέτρος Μάτζας Μαυρογένης.

–1824. Εναντίων του σακελάριου Πάρου στις 7 Μαΐου 1824 Άγουρου Δημήτριου καταφέρεται ο συμπολίτης του βουλευτής Μάρκος Μάτζας Μαυρογένης.

–1825. Προικοσύμφωνο Παρασκευή 25 Ιαν. 1825 «ένα έτερον χωράφιον εν τη τοποθεσία Λυγαριώτισσα σύμπλιος ποτέ Νικολάκης Μάτζας.

–1825. Σε αποδεικτικό έγγραφο στις 30 Δεκεμβρίου 1825 αναφέρεται ο Μάρκος Μάτζας Μαυρογένης.

–1826. Στη διαθήκη του ο ηγούμενος της μονής Τιμίου Προδρόμου στις Λεύκες ιερομόναχος Ησαΐας Παρούσης άφησε επιτρόπους τον Δημήτριο Αλιπράντη, τον ιερέα Ι. Ραγκούση και τον Μάρκο Μάτζα Μαυρογένη (Λεύκες, 7 Φεβρουαρίου 1826).

–1826. Ο Μάρκος Μάτζας Μαυρογένης υπογράφει νοταριακό έγγραφο Παροικιάς στις 21 Απριλίου 1826.

–1826. Στις 21 Μαΐου 1826 γεννιέται στην Παροικιά ο γιός του σιορ Μιχελή Κρίσπη και Κατίγκως Μάτσα, Κωνσταντίνος Μ. Κρίσπης.

–1826. Διαθήκη Μαργαρώς Φιλιόγλου +Εις το όνομα του Κυρίου, Αμήν. Η κυρά Μαργαρώ θυγατήρ του ποτέ Χατζή-Ανδρέα Φιλιόγλου ηθέλησεν διαταχθήναι πρώτον μέν αφήνει πάσι τοις χριστιανοις την συγχώρησιν, είτα ζητεί και ατή το αυτό. Πρώτον μέν αφήνει την ψυχήν της εις χείρας Θεού ζωντος το μεν σώμα της εις τον ναόν της Θεοτόκου Ευαγγελίστρια είτα αφήνει του αυτού ναού το μαργαριτάρι της και των εφημερίων αυτού ένα σαρανταλείτουργο και του πνευματικού της πατήρ παπά Γαβριήλ Παντούνα ένα σαρανταλείτουργο. Αφήνει της Αγίας Μαρίνας εις την Μπάρον γρ. 25. Αφήνει της κιουράς Μαρουσάκης της Μακρυάς γρ. 15. Έτι αφήνει της γριάς της Κουζουλής γρ. 5. Έτι αφήνει εις την ημέρα του ενταφιασμού της γρ. 70. Να μοιράζουνταιν εις τους φτωχούς. Έτι αφήνει του παπά Τεμένοχου οπού είναι εις την Πάρον ένα σαραντάρι. Τούτα όλα απού αφήνει ψυχικά της και κόλυβα της όλον τον χρόνον ομολογά και λέγει να βγαίνουν από το μέτρημα της οπού βαστά ο άνδρας της. Και όσα περισσέψουν από το μέτρημα της να είναι του ανδρός της. Είτα αφήνει το ασημικό της αδελφής της Είτα αφήνει την μητέρα της και τον άνδρα της Επιτρόπους της ως τέλειους νοικοκύρους να δώσουν τούτα τα άνωθεν και όποτε αμελήσουν και δεν το κάμουν να είναι το βάρος εις την ψυχήν των. 1826 Ιουλίου 9 ημέρα Παρασκευή ώρα 9. Ο πνευματικός της πατήρ Γαβριήλ ιερομόναχος. Γεράσιμος Ψάλτης μάρτυς. Γεώργιος Πετρίδης μαρτυρώ.

Σημειώσεις:

1.Ηθέλησεν διαταχθήναι, Προφανώς η φράση αυτή έχει την έννοια: επεθύμησε να κάνει την διαθήκη της (διάταξη). Η διαθήκη, την εποχή της Τουρκοκρατίας, λεγόταν «διάταξις». Συνοδευόταν συνήθως με επίθετο: υστερινή διάταξις.

2.Προύκα. Η προίκα. Σε άλλα έγγραφα των Κυκλάδων γράφεται ως: προυκί.

Βεβαίωση-ομολογία. Αρ.51. Παρησιασθείσα προσωπικώς εις την δημοσίον ταύτην Νοταρίαν η υπογεγραμμένη Δεσποινούλα Χατζή Ανδρέου Φιδιόγλου, ομολογεί ότι έλαβε παρά του κυρίου Γεωργάκη πότέ γαμβρού της όπου η διαθήκη της αποθανών (SIC) κόρης της την εδώριζεν ως επίτροπος της και ο κατάλογος ο παρά της σεβαστής Διευθυντικής Επιτροπής διά να λάβη, τα έλαβον όλα σώα και ανελλιπή κατέμπροσθεν των κυρίων Εφόρων της Επαρχίας ταύτης, και εις το εξής μένει ακαταζήτητος ο ρηθείς κύριος Γεωργάκης, όσον από την ιδίαν καθού και από τους κληρονόμους της. Εις ενδείξις δε εγένετο το παρόν εκ της δημοσίου Νοταρίας βεβαιωμένον παρά της άνωθεν Δεσποινούλας και παρά των κυρίων Εφόρων και εδόθη τω κυρίω Γεωργάκη εις ασφάλειαν. Τη 23 Δεκεμβρίου 1826. Παροικία της Πάρου. Δεσποινούλα βεβαιώνω τα άνωθεν. Ηλίας Δεσποινούλας βεβειώνω τα άνωθεν. Ελευθέριος Χαμάρτος. Μ. Μάτζας Μαυρογένης. Ο δημόσιος νοτάριος Παροικίας Τζαννής Μ. Καμπάνης ο γράψας βεβαιώ.

–1826. Υπογράφων ως έφορος στις 29 Δεκεμβρίου 1826 ο Μάρκος Μάτζας Μαυρογένης, στην Παροικιά.

–1827. Απόφαση των προκρίτων της Παροικιάς για την ενοικίαση του μετοχίου Ευαγγελίστριας για να στεγάσει την «Κοινη Σχολή» τους «Εν Παροικία της Πάρου τη 26 Φεβρουαρίου 1827. Οι πατριώτες και προκριτοδημογέροντες της Χώρας Παροικίας. Ελευθέριος Χαμάρτος, Μ. Μάτσας Μαυρογένης, Γεώργιος Βιτζαράς, Ιωάννης Κρίσπης, Τζώρτζης Χαμάρτος, Μιχαήλ Κρίσπης, Λεονάρδος Κονδύλλης, Γεώργιος Κυπριανός και Ζέπος Κυπριανός.

–1827. «Προικοσύμφωνο Μαρίνου Νικολάου Ρούσσου και της συζύγου αυτής Ειρήνης» Παροικιά, 13 Μαρτίου 1827. «Ο τζελεπής (ευγενής) Μαρκάκης Μάτζας Μαυρογένης προσφέρει στην Ειρήνη (εκ του πεθερού του αναθροφική κόρη του εκ Νάξου ποτέ Γεωργίου Νανά) ένα σταυρόν μαλαγματένιον με μαργαριτάρι. Και ο Νικόλαος Ρούσσος στον γιό του Μαρίνο αρχήν την εικόνα της Παναγιάς δια βοήθειά του» (ΓΑΚ, 215, 116ν). Η Ειρήνη ήταν αναθροφική του άρχοντα των Λευκών Τζώρτζη Δελαγραμμάτη, πεθερού του Μάρκου Μαυρογένη, αφού ο Μαυρογένης είχε πάρει γυναίκα του την Ελένη Τζώρτζη Δελαγραμμάτη.

–1827. Σε έγγραφο της 15 Απριλίου 1827 της Παροικιάς Πάρου μαρτυρείται ο Μαρκάρης Μάτσας Μαυρογένης και η Ραμπελιά Μάτσα.

–1827. Καταγραφή των (μερικών) χρεών των κοινοτήτων του κάθε Μέρους κοινού της Πάρου εις την Κωνσταντινούπολιν. 17 Απριλίου 1827.

Ομολογία Νικολάου Μάτσα Κεφάλαιον γρ. 3000, του Πέτρου Μάτσα-Μαυρογένους 6000 γρ. Ραμπελιού Μάτσα 100γρ. και 500γρ ομολογία από Μαρκάκη Μάτσα Μαυρογένους.

–1827. Ποσότης των μερικών χρεών του χωριού λευκών  εις την Επανάστασην το 1827: Αυγούστου 14:  τα οποία χρεωστεί με ομολογίας.

Εις Πέτρον Μ. Μαυρογένην γρ. 1200.

–1827. Σε προικοσύμφωνο της 8 Οκτωβρίου 1827 αναφέρεται ο Ζωρζης Πέτρου Μάτζα Μαυρογένους.

–1827. Συμφωνία καλλιέργιας αμπέλιού (Παροικία, 11 Οκτ. 1827) Μ. Μάτζας Μαυρογένης επίτροπος και έφορος του μετοχίου Ευαγγελισμού της Πάτμου.

–1827. 24 Νοεμβρίου 1827. Δημογέροντας της Παροικιάς Μάρκος Μάτζας Μαυρογένης.

–1829. Αφιερωτής της εικόνας της Παναγίας Βρεφοκρατούσας και του Αγίου Γεωργίου του 1829 (Εκκλησιαστική Συλλογή Εκατονταπυλιανής) ο Ζώρζης Μάτζας.

–1829. Σε έγγραφο της Εκατονταπυλιανής «Εν Παροικία της Πάρου» την 19 Μαΐου 1829 αναφέρονται οι εκλογείς της επαρχίας Πάρου και Αντιπάρου: Αθανάσιος Μαύρος, Μ.Μ. Μαυρογένης, Δημήτριος Καλαβρός, Νικ. Μαλατέστας, Ιω. Μεταξάς, Θ. Ρικιέρης, Ιάκωβος Λουκής, Ν. Μωραΐτης, Μιχαήλ Τζιγώνιας, Ιω. Βαλσαμής, Ευστράτιος Στάμενας, Ζέπος Δελαγραμμάτης, Ν. Κονταράτος, Ν. Ρούσσος, Γεώργιος …, Τζανής Μάτζας, Δαμιανός Μπιάζης, Γεώργιος Βιτζαράς.

–1830. Εν Παροικία 18 Φεβρ. 1830. Οι πρόκριτοι της Πάρου Παρευρεθείς λέγω τα αυτά ως και οι πρόκριτοι περί τε της χρηστοηθείας και φιλομαθείας του νέου Τζώρτζη Μάτσα Μαυρογένη. 

–1830. Πωλητήριον. Παουσιασθείς εις το Δημόσιον τούτο Γραφείον ο κάτωθεν υποφαινόμενος κύριος Κοσμάς Λιβαθινόπουλος ιδία αυτού βουλή και γνώμη και αυτοπροαιρέτως εσυμφώνησαν μετά του ευγενεστάτου κυρίου Ελευθέριου Χαμάρτου και του πωλεί το υποστατικόν το οποίον έχει αγοράν από τον κύριον Αλέξανδρον Καμπάνην με όλα του τα δικαιώματα καθώς εστί και ευρίσκεται σήμερον κείμενον εις τοποθεσίαν Σαρακήνικον, πλησίον ο ίδιος αγοραστής κύριος Ελευθέριος Χαμάρτος (με) συναινέσει και της συζύγου του, διά φοίνικας τριακοσίους είκοσι αριθ. 320: ως εσυμφωνησαν εν τω αναμεταξύ τους και από την σήμερον και εις τον εξής είναι και λέγεται του κυρίου Ελευθέριου Χαμάρτου να το κάμη ως θέλει και βούλεται, ως καλώς πωλημένον και καλώς αγορασμένον ως έλαβεν την τιμήν ο κύριος Κοσμάς άχρι και του οβολού υπόσχεται δε και εις τον αγοράσαντα όλα τα έγγραφα και δεν ζητεί καμμίαν … …. από τον Χαμάρτον διά την υπόθεσιν του αυτού πράγματος η οποία ήτον εις κρισολογίαν και θέλει μένει ο αγοραστής ήσυχος. Και εις ένδειξιν εγένετο το παρόν συμφωνητικόν πωλητήριον γράμμα υπογεγραμμένον παρά των αξιοπίστων μαρτύρων. Και εδόθη εις χείρας του διαληφθέντος αγοραστού κυρίου Χαμάρτου του οποίου αντίγραφον καταχωρείται εις το Δημόσιον Γραφείον υπ’ αρ. (103) εις ασφάλειαν. Τη 2 Ιουνίου 1830. Παροικια της Πάρου.

Δετόρες Π. Κονταρίνης ζητηθείς παρά του κυρίου Κοσμά γράφω εις το όνομα του όστις στέργει το παρόν και ούτος καγώ μαρτυρώ. Γεώργιος Μπογιατζόγλους παρακληθείς παρά της κυρίας Λοξής, σύζυγος Κοσμά Λιβαθινόπουλου, ότι στέργει το παρόν καιούτως καγώ μαρτυρώ. Δημήτριος Δελαγραμμάτης μαρτυρώ. Ζώρζης Μάτσας Μαυρογένης μάρτυς.

–1831. Σε έγγραφο Παροικιάς, 20 Απρ. 1831, μνημονεύεται «το αμπέλιον κείμενο εις την Αμπέλαν πλησίον ο οικονόμος Βατιμπέλας.

–1832. Εν Ναούση της Πάρου τη 27 Μαρτίου 1832, σε έγγραφο της σχολής του Αγίου Αθανασίου αναφέρεται ο Πέτρος Μάτζας Μαυρογένης.

–1832. Στις 3 Σεπτεμβρίου 1832 ο Μιχαήλ Κρίσπης του Ιωάννη (γενάρχης των Κρίσπη) δολοφονείται μέσα στο ναό της Εκατονταπυλιανής ή κατά ζώσα παράδοση μπροστά στο ναό των Τριών Ιεραρχών, κοντά στο πατρικό του σπίτι στην Παροικιά από τους πολιτικούς του αντιπάλους. Σύζυγος του σιόρ Μιχέλη, όπως αποκαλούνταν υπήρξε η Κατίγκω Μάτσα. Μοναδικό τους παιδί ο Κωνσταντίνος Μ. Κρίσπης.

–1832. Στις 26 Δεκεμβρίου 1832 ο ιερέας Ιωάννης Χανιώτης αγοράζει τα πατρικά σπίτια της Ελέγκως Τζωρτζάκη Δελαγραμμάτη στις Λεύκες, στη γειτονιά της Ανάστασης. Ελέγκο είχε παντρευτεί τον άρχοντα Παροικιάς, βουλευτή και Φιλικό Μάρκο Πέτρου Μάτζα Μαυρογένη.

–1833. Επίτροπος της μονής Τιμίου Προδρόμου (Καπαρού) Λευκών ο Φιλικός Μάτζας Μάρκος Μαυρογένης αναφέρεται σε έγγραφο στις 2 Ιουνίου 1833.

–1833. Επίτροπος της μονής Τιμίου Προδρόμου (Καπαρού) Λευκών ο Φιλικός Μάτζας Μάρκος Μαυρογένης αναφέρεται σε έγγραφο στις 5 Ιουνίου 1833.

–1834. Σε έγγραφο της Τοπικής Δημογεροντίας της πόλεως Παροκιάς προς το Βας. Επαρχείον Νάξου, Πάρου κλπ στις 2 Απριλίου 1834 υπογράφουν οι τοπικοί Δημογέροντες Ζ. Μάτζας Μαυρογένης, Β. Μαυρομμάτης και Θ. Καμπάνης.

–1834. Σε έγγραφο της Νομαρχίας Κυκλάδων στις 19 Απριλίου 1834 προς το Βασιλικό Επαρχείο Νάξου, Πάρου αναγράφει ως τοπικούς Δημογέροντες της Πόλης Παροικιάς τους: Ζ. Μάτσα Μαυρογένη, Β. Μαυρομμάτη και Θ. Καμπάνη. 

–1835. Στο προικοδοτήριο της 17ης Αυγούστου 1835 ο Μάρκος Μάτσας Μαυρογένης δίδει στην κόρη του Μαρουσώ «το χωράφι (που) έχει και Αγίαν Βαρβάραν πλησίον Νικ. ΒατιμπέλαΟ Μάρκος Μάτζας Μαυρογένης με τη σύζυγό του Ελέγκω Τζώρτζη Δελαγραμμάτη προικοδοτούν την κόρη τους Μαρουσώ, σύζυγο του Δημητρίου Παν. Δημητρακόπουλου. Της δίδουν «μίαν εικόνα της Θεοτόκου να την εορτάζει προς βοήθειαν της». (Παριανά Ε’ 14, 1984).

Η Μαρουσώ Μάτζα - Μαυρογένη, οι οποίοι το 1835 παντρεύεται με τον  Δημήτριο Παν. Δημητρακόπουλο (1812-1873), μοναχοπαίδι του Φιλικού Παναγιώτη Δ. Δημητρακόπουλου (1781-1832), από τον α’ γάμο του, το 1804, με την Αργυρώ Γ. Βιτσαρά.

–1837. Οι δήμοι Πάρου το 1837 έχουν τους εξής δημάρχους και εισπράκτορες: Δήμος Πάρου (Παροικιά) Μάρκος Μάτζας Μαυρογένης δήμαρχος, εισπράκτορας Κυπριανός Ιωσήφ. Ωλίαρος (Αντίπαρος ) Ι. Μάτσας δήμαρχος, Θ. Τριανταφύλλου εισπράκτορας.

–1839. Έτος 1839, Νικόλαος Μάτσας είχε κτηματική περιουσία στο Καλάμι, (Στο γενεαλογικό δένδρο των Μάτσα-Μαυρογένη, άγνωστο σε ποιο κλάδο της οικογένειας άνηκε.

–1840 Γεννιέται το 1840 η Μαρινιώ Μάτσα Μαυρογένη του Μάρκου και της Ελέγκως. Σύζυγός της ο Γεώργιος Ι. Ζάννος. Τέκνος του ο Γιάγκος.

–1843. Ο Ζωρζάκης Πέτρου Μάτζας (ή Μάτσας) Μαυρογένης είχε διατελέσει κατά την Ά Εθνοσυνέλευση πληρεξούσιος Πάρου μαζί με τον Δημήτριο Π. Δημητρακόπουλος στις 8 Νοεμβρίου 1843.

–1843. Ο Ζωρζάκης Πέτρου Μάτζας (ή Μάτσας) Μαυρογένης είχε διατελέσει κατά την Ά Εθνοσυνέλευση πληρεξούσιος Πάρου μαζί με τον Δημήτριο Π. Δημητρακόπουλος στις 18 Μαρτίου 1844.

–1847. Στον εκλογικό κατάλογο Παροικιάς (συμπεριλαμβάνεται και η Αντίπαρος) είναι εγγεγραμμένος ο 33χρονος κτηματίας Δημήτριος Μάτσας, ο 41χρονος κτηματίας Ζώρζης Ν. Μάτσας και ο 35χρονος κτηματίας Κωνσταντίνος Π. Μάτσας.

–1849. Σε πωλητήριο που συνέταξε στις 22 Νοεμβρίου 1849 εμφανίζεται ο Πέτρος Μάτζας Μαυρογένης (1785-1849).

–1849. Στις 10 Ιανουαρίου του 1849 γεννιέται στην Σίφνο ο μετέπειτα ιατρός Δήμαρχος Πάρου Ιωάννης Κ. Μάτσας. Απεβίωσε στις 10 Φεβρουαρίου του 1923. Στις 31 Οκτωβρίου 1873 σε ηλικία 24 ετών νυμφεύθηκε την 18χρονη Αικατερίνη Ι. Μάτσα – Μαυρογένους κόρη του βουλευτή και μεγαλοκτηματία Πάρου Γεωργίου ή Τζώρτζη Μάτσα – Μαυρογένη και απέκτησαν  δεκατρία παιδιά. Ανάμεσά σε αυτά η Μαρία σύζυγος Εμμ. Αρκά, διδασκάλου, ο Π. Μάτσας, ο Βαπτιστής Μάτσας, η Αιμιλία Ζ. Ζάννου κ.α. Σπουδασε ιατρική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και αποφοίτησε το 1872. Απεβίωσε το 1923.

–1855. Σε πωλητήριο στις 30 Απριλίου 1855 εμφανίζεται ο Κωνσταντίνος Μάρκου Μάτζας Μαυρογένης.

–1870. Το 1870 η Χαϊδεμένη Μάτζα του πατρός Γεωργίου Μαύρου 23 ετών έγγαμος από την Πάρο, αναφέρεται σε απογραφή της Πόλης Ερμούπολης.

–1873. Γεννήθηκε στην Αθήνα, στις 10 Ιανουαρίου 1849. Σπούδασε ιατρική στο πανεπιστήμιο Αθηνών, αποφοιτώντας το 1872.

Στις 31 Οκτωβρίου 1873 παντρεύτηκε την 18χρονη Κατίγκω, κόρη του βουλευτή και μεγαλοκτηματία Πάρου, Τζωρτζάκη Μάτσα-Μαυρογένη και εγκαταστάθηκε μόνιμα στο νησί μας. Άσκησε την ιατρική και διετέλεσε δήμαρχος Πάρου επί 15ετία. Μετά την κατάργηση του δήμου, διετέλεσε πρόεδρος της κοινότητας Παροικιάς, καθώς και πρόεδρος του εκκλησιαστικού συμβουλίου της Παναγίας Εκατονταπυλιανής. Επί δημαρχίας του ανακαινίστηκε εκ βάθρων ο ενοριακός ναός της Ζωοδόχου Πηγής Παροικιάς, το 1887.

Ο Ιωάννης και η Κατίγκω απέκτησαν 13 τέκνα, εκ των οποίων τα δύο πέθαναν σε βρεφική ηλικία. Τα υπόλοιπα τέκνα ήταν 4 αγόρια, (Γεώργιος, Κωνσταντίνος, Πέτρος, Βαπτιστής) και επτά κορίτσια, (Μαρία, Χαρίκλεια, Φλώρα, Ελένη, Ευτέρπη, Αντιγόνη, Αιμιλία).

Στις 1 Νοεμβρίου 1889 του απενεμήθη ο Αργυρός Σταυρός των Ιπποτών του Βασιλικού Τάγματος του Σωτήρος, για τις πολλές και ποικίλες προς την πατρίδα υπηρεσίες του. Πέθανε στην Πάρο στις 10 Φεβρουαρίου 1923. Με μέριμνα των υιών του Πέτρου και Βαπτιστή, τα οστά του μεταφέρθηκαν στο ναό της Γεννήσεως της Θεοτόκου, ιδιοκτησίας τους, στα Ψυχοπιανά.

Πηγές: «Παριανά» τευχ. 55, του Ν. Χρ. Αλιπράντη.

–1880. Σε γενικό πληρεξούσιο εμφανίζεται ο Κωνσταντίνος Μάρκου Μάτζας Μαυρογένης 1880.

–1889. Μαρμάρινη πλάκα στον ενοριακό ναό της Ζωοδόχου Πηγής στην Παροικιά, η οποία σήμερα είναι εντοιχισμένη πάνω από τη νότια θύρα του ναού και η οποία αναγράφει τα εξής: «Ο ιερός ώδε ναός οικοδομηθείς το πρώτον εν έτει 1784 νυν εξ εδάφους ανεκαινίσθη συνδρομή ευσεβών Παρίων και επιμελεία Δημάρχου Ιωάννου Κ. Μάτσα και των εκκλησιαστικών επιτρόπων Δημητρίου Ζαφειρόπουλου, Ιωάννου Δ. Βιάζη και Γεωργίου Πατέλη, αρχιμανδρίτου 1889.

–1890. Το 1890 γεννιέται ο Μάτσας Βαπτιστής του Ιωάννη δημ. υπάλληλος κάτοικος κοιν.  Παροικιάς.

–1890. Σε έγγραφο στις 30 Ιουνίου 1890 υπογράφει ο Δήμαρχος Πάρου Ιωάννης Κ. Μάτσας

–1901. Τον Αύγουστο του 1901  η Χαρίκλεια Ι. Μάτσα, κόρη του ιατρού και δημάρχου Πάρου Ιωάννη Κ. Μάτσα (1849-1923) αρραβωνιάζεται τον εξα Αθηνών φαρμακοποιό Κωνσταντίνο Γερασίμου.

–1910. Ιωάννης Μάτσας, Δήμαρχος Πάρου 1910.

–1911. Ο Γεώργιος Ιω. Μάτσας από την Παροικιά, υπηρετεί το 1911 στο Τηλεγραφικό και ταχυδρομικό γραφείο Αθηνών ως Τηλεγραφικός βοηθός.

–1911. Κωνσταντίνος Ιω. Μάτσας, Ταμίας το 1911 Ταμίας στο υποκατάστημα της Τράπεζας Αθηνών στη Λάρισα.

–1911. Πέτρος Ιω. Μάτσας, υπηρετεί το 1911 στους Σιδηροδρόμους Πελοποννήσου. Είναι γιός του Ιατρού και Δημάρχου Πάρου Ιωάννη Μάτσα.

–1915. Οπλίτης του 1^ου Παγκοσμίου Πολέμου 1915-1918 ο Κωνσταντίνος Μάτσας.

–1923. Το 1923 πεθαίνει ο ιατρός και Δήμαρχος Πάρου Ιωάννης Κ. Μάτσας.

–1923. Στον εκλογικό κατάλογο Αντιπάρου στις 30 Απριλίου 1946 υπάρχει εγγεγραμμένος ο γεννημένος το 1923 κάτοικος Αντιπάρου Μάτσας Γεώργιος του Δημητρίου αστυφύλαξ.

–1946. Στον εκλογικό κατάλογο Παροικιάς του 1946 υπάρχει εγγεγραμμένος ο Πέτρος Μάτσας του Ιωάννη κάτοικος Παροικιάς.

–1950. Στον εκλογικό κατάλογο Παροικιάς του 1950 είναι εγγεγραμμένος ο Μάτσας Βαπτιστής του Ιωάννη δημ. υπάλληλος κάτοικος κοιν.  Παροικιάς.

–1954. 21 Νοεμβρίου 1954 ΚΟΙΝΟΤΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ. ΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ ΠΑΡΟΙΚΙΑ: Εψήφισαν εν όλω έγκυρα ψηφοδέλτια 1152 Έλαβον:

ΣΥΝΔΥΑΣΜΟΣ «ΛΑΟΣ – ΕΡΓΑ» 625.

Σταυρούς κατά σειράν προτιμήσεως: Αντ. Οικονόμου 586, Ιωαν. Φραγκούλης 584, Παν. Γ. Κρητικός 375, Ιωάν. Μεν. Μαύρης 229, Γεώργιος Σπ. Δαφερέρας 222, Μιχ. Γ. Κανδεράκης 173, Ιωάννης Α. Μπουρέλης 168, Β. Μεσολογγίτης 139, Χρυς. Σαρρής 136 και Δημ. Ν. Μαύρης 119.

ΣΥΝΔΥΑΣΜΟΣ «ΠΡΟΟΔΟΣ – ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ» 526.

Σταυρούς κατά σειράν προτιμήσεως: Ανδρέας Αυλήτης 387, Βαπτιστής Μάτσας 377, Μιχ. Δ. Πρωτόδικος 274, Γρ. Γ. Γράβαρης 272, Βας. Δ. Φωκιανός 237, Κ. Χαρατσάρης 189, Μιχ. Π. Ραγκούσης 162 κλπ.

Οι δύο πρώτοι έρχονται εκ της μειοψηφίας επειδή όμως δεν αποδέχονται, θα εισέλθουν οι δύο επόμενοι, ήτοι ο Μιχ. Πρωτόδικος και ο Γρηγόριος Γράβαρης.

–1976. Εκλέγεται πρόεδρος στην Κοινότητα Αντιπάρου ο Γεώργιος Μάτσας.

–2017. Επίτιμος Έφορος Αρχαιοτήτων ο παριανός Δημήτριος Μάτσας.

 

–Μαυραγκάς: Επίθετο-πατριδωνύμιο. Κατάγονται από την περιοχή Μαυρατζιές ή Μαυρατζέοι Σάμου και ήρθαν διωγμένοι στη Πάρο. Ο πρώτος Μαυραγκάς έφτασε στις Λεύκες το 1823. Η παράδοση της οικογένειάς αναφέρει ότι ο Αντώνιος Μαυραγκάς από τους Μαυρατζαίους της Σάμου, κατάφερε μετά από διένεξη με Τούρκο Πασά να πάρει δύο κιούπια με χρυσές λίρες! Αμέσως επιβιβάστηκε στο πρώτο καΐκι που βρήκε και κατέβηκε στην Πάρο. Ο καπετάνιος του καϊκιού κατάλαβε ότι τα κιούπια περιείχαν κάτι πολύτιμο και έφυγε αμέσως πριν ο Αντώνιος καταφέρει να κατεβάσει και το δεύτερο! Βέβαια, το περιεχόμενο του πρώτου ήταν αρκετό για να αγοράσει κτήματα στις Λεύκες και να ζήσει χωρίς βιοποριστικό πρόβλημα! Φυσικά, ποτέ δεν δήλωσε το πραγματικό του επίθετο με αποτέλεσμα στους Εκλογικούς Καταλόγους του 1847 να αναφέρεται ως Χατζής Αντώνιος Μαυραγκάς 58 ετών, κτηματίας.

Πριν φτάσει στην Πάρο είχε κάνει τάμα πως αν επιτύχει στη ζωή του, θα πήγαινε να προσκυνήσει στους Αγίους Τόπους. Πράγματι, όταν παντρεύτηκε και ζούσε πλέον μιαν ήρεμη οικογενειακή ζωή, αποφάσισε εκπληρώσει το τάμα του και να πάει στα Ιεροσόλυμα. Η γυναίκα του του έδωσε μια βασική εντολή: να της φέρει ένα κομμάτι Τίμιο Ξύλο.

Ο Αντώνης πήγε (αποδεικνύεται από το ότι στους εκλογικούς καταλόγους αναγράφεται ως «Χατζή». Ο τίτλος αυτός δίνονταν σε όσους είχαν προσκυνήσει στα Ιεροσόλυμα) και όταν επέστρεψε, έφερε το Τίμιο Ξύλο! Οι Λευκιανοί εντυπωσιάστηκαν και αποφάσισαν να δοκιμάσουν τις θαυματουργές του ιδιότητες! Πράγματι! Το Τίμιο Ξύλο άρχισε να θεραπεύει! Το σπίτι του Αντώνη όμως, έγινε κέντρο διερχομένων, οποιαδήποτε ώρα και οποιαδήποτε στιγμή εμφανιζόταν κάποιος που αναζητούσε τη βοήθεια του Ξύλου!

Αναγκάστηκε λοιπόν, να πει την τραγική αλήθεια… Ήταν αδύνατον να βρει ένα κομμάτι από το Τίμιο Ξύλο και για να μην γυρίσει με άδεια χέρια (από τότε οι άντρες φοβούνταν τις γυναίκες τους), έκοψε ένα κομματάκι από το κατάρτι του πλοίου της επιστροφής! Έκτοτε το Ξύλο έχασε τις θεραπευτικές του ιδιότητες και κανένας πλέον δεν θεραπευόταν! Ο Αντώνης όμως, ξαναβρήκε την ησυχία του! (πηγή: Γεώργιος Καπαρός)

–1823. Εγγεγραμμένος στα δημοτολόγια Λευκών ο Αντώνιος Μαυραγκάς του Χατζή από τις Μαυραγκές της Σάμου. (κατά τον εκλογικό κατάλογο του 1844 η πρώτη εγγραφή του Αντώνιου Μαυραγκά είναι το 1825).

–1844. Στον εκλογικό κατάλογο Λευκών το 1844 είναι εγγεγραμμένος ο Μαυραγκάς Αντώνιος 55χρονών γεωργός.

–1847. Στον εκλογικό κατάλογο Λευκών του 1847 είναι εγγεγραμμένος ο 58χρονος κτηματίας Μαυραγκάς Αντώνιος του Χατζή.

–1857. Το 1857 γεννιέται στις Λεύκες ο Μαυραγκάς Αντώνιος του Εμμανουήλ. Ήταν εγγεγραμμένος στο μητρώο αρρένων της Κοινότητας Λευκών.

–1860. Στις 6 Μαρτίου 1860 σε συμβολαιογραφική πράξη [Πωλητήριο] στην Σύρου αναφέρεται ότι ο κάτοικος Λευκών Πάρου Εμμανουήλ Αντωνίου Μαυραγκάς γεωργός να πωλεί κτήματα εις τις Λεύκες στον αδερφό του Λεωνίδα Μαυραγκά ναυτικό.

–1863. Το 1863 γεννιέται στην Αθήνα ο Μαυραγκάς Αντώνιος του Λεωνίδα. Ήταν εγγεγραμμένος στο μητρώο αρρένων της Κοινότητας Λευκών.

–1867. Εγγεγραμμένοι στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος 1867. Μαυραγκάς Θεόδωρος του Νικολάου.

–1868. Ο Δημήτριος Αντ. Μαυραγκάς γεννήθηκε στις Λεύκες το 1868.

–1868. Εγγεγραμμένοι στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1868 ο Μαυραγκάς Δημήτριος του Εμμανουήλ. Διετέλεσε πρόεδρος της κοινότητας Λευκών το 1919, το 1921 και το 1925.

–1870. Λεύκες 1870, Σεπτεμβρίου 8, Πώληση χωραφιού. Ο Νικήτας Ι. Πούλιος, γεωργός, κάτοικος Τσιπίδου, εμφνίσθηκε στο σπίτι του συμβολαιογράφου Πάρου Νικολάου Μάρκου Ρούσσου, στις Λεύκες, πρωτεύουσα του Δήμου Υρίας, όπου και το γραφείο του, κατά της οδού Αναστάσεως, πωλεί στον Δρυό χωράφι εκτάσεως μιας ζευγαριάς, που γειτονεύει με ιδιοκτησίες Δημητρίου Ανουσάκη και Παναγιάς Ξεχωριανής, και με τον δημόσιο δρόμο, το πωλεί στον Αντώνιο Ν. Παντελαίο αντί 180δρχ. Παρόντες και οι μάρτυρες Εμμανουήλ Μαυραγκάς και Ιωάννης Καλόπλαστος.

–1873. Εγγεγραμμένοι στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1873 ο Μαυραγκάς Πέτρος του Λεωνίδα.

–1875. Σε εκλογικό κατάλογο του Δήμου Ύριας του 1875, υπάρχει εγγεγραμμένος ο 37χρονος Εμμανουήλ Μαυραγκάς του Αντωνίου γεωργός, αλλά και ο Μαυραγκάς Νικόλαος του Αντωνίου, 44 ετών γεωργός.

–1875. Εγγεγραμμένοι στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1875 ο Μαυραγκάς Λεωνίδας του Εμμανουήλ.

–1879. Εγγεγραμμένοι στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1879 ο Μαυραγκάς Ανδρέας του Αντωνίου.

–1883. Εγγεγραμμένοι στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1883 ο Μαυραγκάς Γεώργιος του Αντωνίου.

–1896. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1896 στις Λεύκες ο Μαυραγκάς Νικόλαος του Θεόδωρου και ο Μαυραγκάς Αντώνιος του Δημητρίου.

–1898. Πίναξ του Συνδέσμου των εν Λαυρίω, Αθήναις περιχώροις και Πειραιει ΠΑΡΙΩΝ, εμφαίνων ονοματεπώνυμων μελών της Περιόδου 1ης Ιουνίου 1898 o Μαυραγκάς Λ. Ιωάννης.

–1898. Φωτογραφία του 1898 όπου απεικονίζονται με τη σειρά από πάνω αριστερα οι Πέτρος και Καλυψώ Ραγκούση (γονείς των Μιχάλη, Ζέλου και Ιάκωβου), Δημήτρης Μαυραγκάς με την σύζυγο Ανίτσα Ραγκούση, Ανέζα Δεσίλλα (μητέρα της Ανίτσας), Ιάκωβος και Χρυσούλα Ραγκούση. Ο Πέτρος Ραγκούσης δεν ήταν Παριανός, αλλά είχε έρθει από τα Θείρα της Μικράς Ασίας και ασχολήθηκε με καπνοκαλλιέργεια στην Παροικιά.

–1900. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1900 στις Λεύκες ο Μαυραγκάς Νικόλαος του Αντωνίου υποδηματοποιός κάτοικος κοιν. Κώστου. Απεβίωσε το 1949. Και ο Μαυραγκάς Εμμανουήλ του Δημητρίου.

–1901. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1901 στις Λεύκες ο Μαυραγκάς Νικόλαος του Θεόδωρου.

–1906. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1906 στις Λεύκες ο Μαυραγκάς Νικόλαος του Θεόδωρου και ο Μαυραγκάς Εμμανουήλ του Λεωνίδα.

–1910. Στις 23 Δεκεμβρίου 1910 ο ανταποκριτής της εφημερίδας «ΑΙΓΑΙΟΝ»  Μαρπησσαίος Κωνσταντίνος Γ. Ναυπλιώτης αναφέρει για την επανίδρυση του Συλλόγου των Εν Αθήναις Παρίων και Αντιπαρίων: «Η ανάμιξις εν τω Συλλόγω του βουλευτού της Επαρχίας μας και καθηγητού του Πανεπιστημίου κ. Σκούφου ως Προέδρου, του κ. Β. Καμπάνη, δημοδιδασκάλου ως Αντιπροέδρου, του ρέκτου και πρακτικωτάτου εις τας ιδέας κ. Αντ. Μαυραγκά ως Ταμίου, των κ.κ. Κ. Γερασίμου, Αντ. Καλακώνα, Αλεξ., Ζησιμοπούλου, Γ. Χανιώτη, Π., Αρκά, Ν. Καλλαναρρχοπούλου, Φρ. Γαϊτανοπούλου, Εμμ. Καντιώτη, Ν. Παυλή, Γ. Στέλλα, Εμμ., Γαβαλά, Μ. Παπαδοπούλου, Γρηγ. Θρεψιάδου ως Συμβούλων, και του φίλου του «Αιγαίον» κ. Κων. Γ. Ναυπλιώτου ως Γεν. Γραμματέως του Συλλόγου».

–1911. Δημήτρης Εμμ. Μαυραγκάς, ιδιοκτήτης καφενείου στις Λεύκες το 1911.

–1913. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1913 στις Λεύκες ο Μαυραγκάς Εμμανουήλ του Λεωνίδα.

–1915. Μαυραγκά Μαρία, όνομα συζύγου: Πέτρος, Κύριο όνομα και επώνυμο πατρός: Ι. Τσαντουλής. Έτος γέννησης: 1915. Επάγγελμα: οικοκυρά.

–1915. Στον εκλογικό κατάλογο Παροικιάς του 1950 είναι εγγεγραμμένη η Μαυραγκά Μαρία (γεν. 1915), όνομα συζύγου Πέτρος, όνομα πατρός Ι. Τσαντουλής.

–1919. Ο Δημήτριος Αντώνη Μαυραγκάς χρημάτισε πρόεδρος Λευκών από το 1919 έως το 1926.

–1939. Σε φωτογραφικό ντοκουμέντο εικονίζεται το σπίτι του Δημητρίου Μαυραγκά στις Λεύκες το 1939. Σ’ αυτήν εμφανίζονται οι πέντε κόρες της Αννίτσας Μαυραγκά (σύζ. Δημητρίου Μαυραγκά) και ο Βαξεβανίδης Γεώργιος σε ηλικία πέντε χρόνων στην αγκαλιά της. Όρθιες είναι η Καλυψώ (Γιωργούση), η Κατερίνα (Βαξεβανίδη), η αδελφή της η Νίνα και καθιστές η Ειρήνη Κιουπελίδη η γιαγιά του Γεωργίου Βαξεβανίδη και η Ανεζώ (Καπαρού).

–1947. Στις 20 Ιουνίου 1947, το στο Κοινοτικό Συμβούλιο Κώστου συμμετέχει και ο Νικόλαος Ι. Μαυραγκάς.

–1953. Στο εκλογικό κατάλογο Παροικιάς του 1953 είναι εγγεγραμμένη η Μαυραγκά Δημ. Αντωνία.

 

–Μαύρης: Επώνυμο παρωνύμιο. Συναντάται κυρίως στην Παροικιά και ίσως είναι παραλλαγή του επωνύμου Μαύρος.

–1829: 9βρίου 27. Μαθητευόμενοι εις την Αλληλοδιδακτικήν Σχολήν της πόλεως Παροικιάς

Μαύρισα Ευανθία ετών 13.

–1830. Προικοσύμφωνο Ιωάννη Κομνηνού και Ειρήνης Μαύρη (Παροικιά, 1 Νοεμβρίου 1830). Η μητέρα του Ιωάννη Κομνυνού γράφεται στο προικοσύμφωνο «Φλωρέντζα Σπυρίδου Κουμνενού δεν δίδει εικόνα ενώ ο Γεώργης Δημ. Ζέπου Μαύρης και η γυναίκα του Φλωρέτζα δίδουν στην κόρη τους δύο εικόνες την Αγίαν Τριάδα και την Κοίνησιν της Παναγίας¨(ΓΑΚ, 219, 105r).».

–1833. Στις 22 Οκτωβρίου 1833 ο Σκευοφύλαξ Αθανάσιος Μαλατέστας υπογράφει προικοσύμφωνο Παροικιάς του Δημητρίου Ι. Νίκα και της Αικατερίνης Γεωργίου Ζ. Μαύρη. Ο Γιάννης και η Θεοδωρία Νίκα δίδουν στο γιό τους Δημήτρη δια προικός μιαν εικόνα τον λΑγιο Δημήτριο και ο Γεώργιος και η Φλωρέντζα Μαύρη στην κόρη τους προσφέρουν τον Άγιο Δημήτριο και τον Άγιο Γεώργιο…» (Παριανά Η’ 27, Οκτ 1987).

–1838. Ο Γεώργιος Ζ. Μαύρης συντάσει την διαθήκη του στην Παροικιά την 1^η Μαίου 1838.

–1847. Στον εκλογικό κατάλογο Παροικιάς (συμπεριλαμβάνεται και η Αντίπαρος) είναι εγγεγραμμένος ο 41χρονος γεωργός Γεώργιος Μαύρης, ο 39χρονος γεωργός Δημήτριος Κ. Μαύρης, ο 33χρονος γεωργός Δημήτριος Γ. Μαύρης, ο 28χρονος γεωργός Κωνσταντίνος Μαύρης, ο 53χρονος γεωργός Νικόλαος Μαύρης, ο 27χρονος γεωργός Ανδρέας Μαύρης και ο 40χρονος γεωργός Δημήτριος Μαύρης.

–1868. Το 1868 γεννιέται ο Μαύρης Μιχαήλ του Ιωάννη ράπτης κάτοικος Παροικιάς. Απεβίωσε το 1949.

–1869. Το 1869 γεννιέται ο Μαύρης Μιχαήλ του Δημητρίου ράπτης κάτοικος Παροικιάς.

–1873. Το 1873 γεννιέται ο Μαύρης Βασίλειος του Σταματέλου γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1875. Το 1875 γεννιέται ο Μαύρης Κωνσταντίνος του Μάρκου γεωργός κάτοικος Παροικιάς. Απεβίωσε το 1949.

–1875. Το 1875 γεννιέται ο Μαύρης Κωνσταντίνος του Δημητρίου γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1876. Το 1876 γεννιέται ο Μαύρης Γεώργιος του Δημητρίου γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1877. Το 1877 γεννιέται ο Μαύρης Νικόλαος του Κωνσταντίνου μυλωθρός κάτοικος Παροικιάς.

–1880. Μαύρη Φλώρα, όνομα συζύγου: Μιχαήλ, Κύριο όνομα και επώνυμο πατρός: Ι. τριαντάφυλλος. Έτος γέννησης: 1880. Επάγγελμα: οικοκυρά.

–1881. Το 1881 γεννιέται ο Μαύρης Δημήτριος του Μάρκου γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1884. Το 1884 γεννιέται ο Μαύρης Σωτήριος του Δημητρίου γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1884. Το 1884 γεννιέται ο Μαύρης Νικόλαος του Δημητρίου αλιεύς κάτοικος Παροικιάς. Απεβίωσε το 1954.

–1887. Το 1887 γεννιέται ο Μαύρης Αντώνιος του Σταμάτη γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1895. Το 1895 γεννιέται ο Μαύρης Νικόλαος του Θεόφιλου αλιεύς κάτοικος Παροικιάς.

–1894. Το 1894 γεννιέται ο Μαύρης Λεωνίδας του Ιωάννη γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1894. Το 1894 γεννιέται ο Μαύρης Γεώργιος του Σταμάτη γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1899. Το 1899 γεννιέται ο Μαύρης Κωνσταντίνος του Ιωάννη γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1900. Το 1900 γεννιέται ο Μαύρης Κωνσταντίνος του Μιχαήλ αλιεύς κάτοικος Παροικιάς.

–1901. Το 1901 γεννιέται ο Μαύρης Δημήτριος Κωνσταντίνου αγωγεύς κάτοικος Παροικιάς.

–1902. Το 1902 γεννιέται ο Μαύρης Αντώνιος του Βασιλείου γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1903. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμμένη η Δήμητρα Δημητρίου Μαύρη, ετών 18, υπηρέτρια, άγαμος.

–1904. Έρανος για τον Εθνικό Στόλο: «Εκ Πάρου: 23 Οκτωβρίου 1904 : Υπό των εκκλησιαστικών Συμβούλων του ενοριακού ναού της Ζωοδ. Πηγής κ.κ. Νικηφόρου Γ. Κυπραίου, Σταματέλου Μαύρη και Ανδρέα Ν. Χατζηανδρέου, πατριωτικώς και φιλοτίμως φερομένων, κατεσκευάσθη κατάλληλονκυτίον το οποίον από του παρελθόντος Μαΐου εξετέθη υπέρ του Εθνικού Στόλου. Εΐθε το αξιομίμητον παράδειγμα των ειρημένων επιτρόπων να μιμηθώσι οι των λοιπών ναών Επίτροποι.

–1905. Το 1905 γεννιέται ο Μαύρης Αθανάσιος του Κωνσταντίνου γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1906. Το 1906 γεννιέται ο Μαύρης Ιωάννης του Γεωργίου υποδηματοποιός κάτοικος Παροικιάς.

–1906. Το 1906 γεννιέται ο Μαύρης Σταμάτης του Αντωνίου γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1907. Εφημερίδα «Αιγαίον» 24 Σεπτεμβρίου 1907.: «Οι αρμόδιοι πρέπει να εξυπνήσουν και να μεριμνήσουν σπουδαίως διά την καθαριότητα της ατυχούς αυτής πόλεως φειδόμενα της υγείας των κατοίκων. Εικόνα ειδεχθη και απαισίαν παρουσιάζουν αι συνοικίαι της πόλεως (Παροικιά), ιδίως αι προς το νότιον μέρος της πόλεως, ο ενταύθα χρηστός έμπορορράπτης, κ. Μιχ. Φρ. Μαλαγαρδής, διεμαρτύρετο ο ατυχής άνθρωπος ότι υποφέρει εκ συνεχών κεφαλαλγίων ως εκ των επισεσωρευμένων πρό του καταστήματός του ακαθαρσιών της συνοικίας, ο δε ατυχής γέρων Δημοδιδάσκαλος, ιερεύς Ιωάννης Μαύρης κατοικών πλησίον εκεί τι να ειπή… Επικαλούμεθα το έλεος των αρμοδίων.»

–1908. Το 1908 γεννιέται ο Μαύρης Σπύρος του Δημητρίου γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1909. Το 1909 γεννιέται ο Μαύρης Ιωάννης του Κωνσταντίνου γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1909. Το 1909 γεννιέται ο Μαύρης Φραγκίσκος του Ιωάννη γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1909. Το 1909 γεννιέται ο Μαύρης Δημήτριος του Αντωνίου γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1909. Το 1909 γεννιέται ο Μαύρης Σπύρος του Δημητρίου γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1910. Το 1910 γεννιέται ο Μαύρης Δημήτριος του Σωτηρίου γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1910. Το 1910 γεννιέται ο Μαύρης Παναγής του Βασιλείου γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1911. Το 1911 γεννιέται ο Μαύρης Εμμανουήλ του Γεωργίου γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1912. Το 1912 γεννιέται ο Μαύρης Στυλιανός του Κωνσταντίνου γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1913. Το 1913 γεννιέται ο Μαύρης Μιχαήλ του Μένεγου υποδηματοποιός κάτοικος Παροικιάς.

–1913. Το 1913 γεννιέται ο Μαύρης Σπύρος του Βασιλείου υποδηματοποιός κάτοικος Παροικιάς.

–1913. Το 1913 γεννιέται ο Μαύρης Άγγελος του Ιωάννη γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1914. Το 1914 γεννιέται ο Μαύρης Δημήτριος του Νικολάου ταχυδρόμος κάτοικος Παροικιάς.

–1914. Το 1914 γεννιέται ο Μαύρης Γεώργιος του Αντωνίου γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1914. Το 1914 γεννιέται ο Μαύρης Αθανάσιος του Αντωνίου γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1916. Το 1916 γεννιέται ο Μαύρης Ιωάννης του Μένεγου έμπορος κάτοικος Παροικιάς.

–1917. Το 1917 γεννιέται ο Μαύρης Εμμανουήλ του Δημητρίου γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1917. Το 1917 γεννιέται ο Μαύρης Ελευθέριος του Αντωνίου γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1917. Το 1917 γεννιέται ο Μαύρης Γεώργιος του Νικολάου κουρεύς κάτοικος Παροικιάς.

–1917. Το 1917 γεννιέται ο Μαύρης Αντώνιος του Γεωργίου γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1918. Γεννιέται το 1918 ο Αντώνιος Μαύρης του Γεωργίου. Είχε την εποχή εκείνη το μεγαλύτερο μπακάλικο στην Παροικιά, δίπλα στην οικία Αυλήτη. Σύζυγός του η Ελισάβετ Γ. Καλακώνα (1918) και απέκτησαν δυο παιδιά, τον Γιώργο ο οποίος έγινε καλόγηρος στο Άγιο Όρος και τη Θεοκτίστη σύζυγο Αντωνίου Γ. Τσαντάνη.

–1919. Το 1919 γεννιέται ο Μαύρης Αριστείδης του Σωτηρίου γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1919. Το 1919 γεννιέται ο Μαύρης Παναγιώτης του Δημητρίου γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1919. Οπλίτης κατά την περίοδο 1919-1922 ο Μαύρης Νικόλαος και ο Μαύρης Μιχαήλ. Και Ναύτης  ο Μαύρης Μιχαήλ.

–1920. Το 1920 γεννιέται ο Μαύρης Γεράσιμος του Νικολάου κουρεύς κάτοικος Παροικιάς.

–1920. Το 1920 γεννιέται ο Μαύρης Σπύρος του Αντωνίου γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1921. Μαύρη Μαρουσώ, όνομα συζύγου: Γεώργιος, Κύριο όνομα και επώνυμο πατρός: Δ. Σιφναίος. Έτος γέννησης: 1921. Επάγγελμα: οικοκυρά.

–1921. Το 1921 γεννιέται ο Μαύρης Ιωάννης του Σωτηρίου γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1922. Το 1922 γεννιέται ο Μαύρης Δημήτριος του Γεωργίου γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1924. Στις 20 Ιουλίου 1924 ο 31χρονος ναυτικός από την Πάρο Ιωάννης Μαύρης του Γεωργίου και της Καλυψώς Τσαντάνη παντρεύεται στην Ερμούπολη την 21χρονη από την Πάρο Ειρήνη Μπαρμπαρή του Μάρκου και της Παρασκευούλας Μαύρη.

–1925. Το 1925 γεννιέται ο Μαύρης Βασίλειος του Σταμάτη εργάτης κάτοικος Παροικιάς.

–1925. Το 1925 γεννιέται ο Μαύρης Αναστάσιος του Νικολάου κουρεύς κάτοικος Παροικιάς.

–1925. Το 1925 γεννιέται ο Μαύρης Κωνσταντίνος του Δημητρίου ξενοδόχος κάτοικος Παροικιάς.

–1926. Το 1926 γεννιέται ο Μαύρης Κωνσταντίνος του Γεωργίου γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1927. Το 1927 γεννιέται ο Μαύρης Μιχαήλ του Στυλιανού αλιεύς κάτοικος της Κοιν. Παροικιάς.

–1928. Το 1928 γεννιέται ο Μαύρης Ευστάθιος του Νικολάου σερβιτόρος κάτοικος Κοιν. Παροικιάς.

–1930. Το 1930 γεννιέται ο Μαύρης Βασίλειος του Δημητρίου κάτοικος της Κοιν. Παροικιάς.

–1930. Το 1930 γεννιέται ο Μαύρης Γεώργιος του Στυλιανού αλιεύς κάτοικος της Κοιν. Παροικιάς.

–1931. Σε ομαδική φωτογράφηση στην Παροικιά την Πρωτομαγιά του 1931, διακρίνεται η Φλώρα Μαύρη (Μαήδαινα).

–1934. Στα δημοτολόγια Ερμούπολης είναι εγγεγραμμένος ο παριανός 41χρονος εργατικός  Ιωάννης Γεωρ. Μαύρης άγαμος. Έδωσε όρκο στις 14 Δεκεμβρίου 1934.

–1940. Στα δημοτολόγια Ερμούπολης είναι εγγεγραμμένος ο παριανός 36 ετών ναυτικός Μιχαήλ Γεωρ. Μαύρης έγγαμος. Έδωσε όρκο στις 30 Νοεμβρίου 1940.

–1954. 21 Νοεμβρίου 1954 ΚΟΙΝΟΤΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ. ΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ ΠΑΡΟΙΚΙΑ: Εψήφισαν εν όλω έγκυρα ψηφοδέλτια 1152 Έλαβον:

ΣΥΝΔΥΑΣΜΟΣ «ΛΑΟΣ – ΕΡΓΑ» 625.

Σταυρούς κατά σειράν προτιμήσεως: Αντ. Οικονόμου 586, Ιωαν. Φραγκούλης 584, Παν. Γ. Κρητικός 375, Ιωάν. Μεν. Μαύρης 229, Γεώργιος Σπ. Δαφερέρας 222, Μιχ. Γ. Κανδεράκης 173, Ιωάννης Α. Μπουρέλης 168, Β. Μεσολογγίτης 139, Χρυς. Σαρρής 136 και Δημ. Ν. Μαύρης 119.

ΣΥΝΔΥΑΣΜΟΣ «ΠΡΟΟΔΟΣ – ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ» 526.

Σταυρούς κατά σειράν προτιμήσεως: Ανδρέας Αυλήτης 387, Βαπτιστής Μάτσας 377, Μιχ. Δ. Πρωτόδικος 274, Γρ. Γ. Γράβαρης 272, Βας. Δ. Φωκιανός 237, Κ. Χαρατσάρης 189, Μιχ. Π. Ραγκούσης 162 κλπ.

Οι δύο πρώτοι έρχονται εκ της μειοψηφίας επειδή όμως δεν αποδέχονται, θα εισέλθουν οι δύο επόμενοι, ήτοι ο Μιχ. Πρωτόδικος και ο Γρηγόριος Γράβαρης.

–1959. 5 Απριλίου 1959 ΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΩΝ ΚΟΙΝΟΤΙΚΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ ΠΑΡΟΙΚΙΑ: Εγγεγραμμένοι 2.614 εψήφισαν 1.392, άκυρα και λευκά 3.

Ο Συνδυασμός κ. Ανδρέα Μαρινόπουλου έλαβεν 764 ο δε Συνδυασμός του κ. Μιχ. Κρίσπη 628.
Παραθέτομεν εν λεπτομερεία τους σταυρούς προτιμήσεως τους οποίους έλαβεν έκαστος.

1) Μαρινόπουλος Αθαν. Ανδρέας 626, Δενέγρης Στυλιανός 110, Μονδάνος Ανδ. Αντ. 105, Κατρής Ν. Αγαπητός 103, Βενιζέλος Π. Ραγκούσης 94, Μπάος Π. Αντ. 66, Μαύρης Γ. Αντ. 66, Καπούτσος Γ. Δημ. 60, Σιλβέστρος Π. Κωνστ. 55, Καλακώνας Μενέγου Σάββας 44, Μαλατέστας Μιχ. Κωνστ. 41 κλπ.

2) Κρίσπης Ν. Μιχαήλ 380, Φραγκούλης Νικολ. Ιωάννης 158, Σαρρής Μιχ. Νικόλαος 111, Τσαντάνης Φ. Παναγ. 82, Κυριαζάνος Ι. Μάρκος 66, Αργυρόπουλος Δημ. Ιωάννης 63, Μουρλάς Σπ. Γεώργιος 61, Φωκιανός Δημ. Βασίλειος 53, Κρητικός Γ. Παναγ. 49, Γκίκας Ι. Αναστ. 45, Σπανός Εμμαν. Αντ. 41 κλπ οι οποίοι παραλείπονται ελλείψει χώρου.

Σύμβουλοι εξελέγησαν οι 5 πρώτοι εκ του πρώτου Συν/σμού και οι 4 εκ του δευτέρου.

–1960. Διδάσκαλος στο Δημοτικό Σχολείο Παροικιάς, Αγκαιριάς και Μαραθίου κατά την περίοδο 1960 η Άννα Σπ. Μαύρη.

–1964. Κοινοτικαί Εκλογαί 5 Ιουλίου 1964. Εις ΚΩΣΤΟΣ: Κατήλθεν 3 Συνδ. ο 1ος υπό τον πρόεδρον κ. Νικ. Μαυραγκάν όστις έλαβε 70 ψήφους ο 2ος υπό τον κ. Γ. Ζουμή με 77 και ο 3^ος υπό τον Μιχ. Αναστ. Ρούσσον με 17.

 

–Μαυρίκος ή Μαυρίκης ή Μαβρίκος: Παρωνύμιο επώνυμο, ο έχων μαύρο, σκούρο χρώμα.

–1672. Σε αίτημα των παριανών προς τον προϊστάμενο της γαλλικής επαρχίας Πατέρα της Καθολικής Εκκλησίας  Jacques Dinet για να ζητήσουν πατέρες της καθολικής εκκλησίας να έρθουν στην Πάρο. «Ταπεινοπρεπώς παρακαλούμεν την πανοσιώτη σας, ωσάν προηγούμενος οικουμενικός και πατριάρχης της αγίας και υπέρ ενδόξου συντροφιάς υου Ιησού να συγκλύνη εις το να μας έλθουν ωδε εις τον τόπον μας πατέρες δια να κατοικήσουν εδώ έως εις τα άλλα νησιά δια να ημπορέσωμεν και ημείς να λάβωμεν εκείνη την βοήθειαν και ωφέλειαν της ψυχής μας μαζί κα την επιστήμην δια τους μεταγεναστέρους μας, επειδή ξεύρωμεν καλότατα ότι πως η πανοσιώτησας και η τρισκία της όλα ο σκοπός και ο πόθος αλλο δεν είναι εις όλα τα πάντα μόνον να γυρέψετε την μεγαλύτερην δόξα του Θεού και της σωτηρίας των ψυχών εις κάθε τόπον όπου ευρίσκονται…»

Πάρος: εν έτι σωτήριω 1672 εν μήνι μαίω (29) εις το παλαιόν: + Ταπεινός Μητροπολίτης Παροναξίας Μελέτιος.

Το πιο πάνω αίτημα υπογράφουν χριστιανοί, καθολικοί και ορθόδοξοι, κατοίκων της Νάουσας μεταξύ άλλων και ο Ιωάννης Μαυρίκος.

–1710. Σε αβαντάριο Παροικιάς στις 23 Μαΐου 1710 του Νικόλα Μαυρίκου αναφέρεται: «το αμπέλι έχει στις Δάφνες, είναι αγορά από τον Νικολάκη Πετρή, σύμπλιος Νικολάκης μαστρο Τζώρτζης Χριστιανόπουλος».

–1710. Προικοσύμφωνο του Μιχ. Τζανιά και Αντωνινάκη Μαυρίκου (Κέφαλος, 2 Ιουνίου 1710) «και τον απόξω τόπον με δένδρα και συκιές οπού είναι στα νότια μέρη στη Θεοτόκο (Χοιρόλακας)».

–1734. Ο ιδιοκτησία του ιερέως, σκευοφύλακος Ντε Φεράρη. Στο προικοσύμφωνο Παροικιάς 8 Ιουλίου 1734 αναφέρεται γι ένα αλόνι στο Κροτήρι κοντά στου Πατίστα Μαυρίκη και από το άλλο η κυρία η Καταπολυανή.

–1741. Εκλογή προβλεπτών υγειονομικών μέτρων από το κοινό Παροικιάς Πάρου, κατά τη Γενική Συνέλευση, της 2 Μαΐου 1741, υπογράφει και ο παπά Ιωάννης Μαυρίκος.

–1741. Κατά τη Γενική Συνέλευση, της 18 Νοεμβρίου 1741, οι προεστοί και κοινοτικοί εκπρόσωποι της Παροικιάς Πάρου, αποφάσισαν να συλλάβουν, να φυλακίσουν και τέλος να εκτοπίσουν από το νησί τους τον συντοπίτη τους Ιωάννης Βασιλάκης, λόγω του σκανδαλώδους τρόπου της ζωής του και άλλων ανάρμοστων πράξεων. Υπογράφει ο παπά Ιωάννης Μαυρίκης και ο Αντώνης Μαυρίκος.

–1742. Ο ιερέας Ιωάννης Μαυρίκης υπογράφει γράμμα των ιερέων της Παροικιάς προς τον δραγουμάνο, βοεβόδα Νικολάκη Μαυρογένη στις 16 Φεβρουαρίου 1742.

–1743. Εκλογή κατά τη Γενική Συνέλευση «επιτρόπου και προβλέπτη» απεσταλμένου από τα κοινά της Πάρου, στις 20 Φεβρουαρίου 1743 αναφέρεται ο παπά Ιωάννης Μαυρίκος.

–1820. Προικοσύμφωνο Γεωργίου Τζαντουλή. Κηπίδος 1820, Ιανουαρίου 30. Ενώπιον του ιερέως Εμμανουήλ Μονόπατου, που συνέταξε το έγγραφο και μαρτυρεί, μαρτυρούντων του Ιωάννη Βαλσαμή και του Κωνσταντίνου Τζιγώνια, η Μαρία, σύζυγος του Δημητρίου Πούλιου, προικίζει τη θυγατέρα της Θεοφύλακτη, η οποία παίρνοι ως σύζυγο τον Γεώργιο Τζαντουλή, γιο του μακαριστού ιερέως του Τζιπίδου Γεωργίου Τζαντουλή. Στο προικοσύμφωνο αυτό μνυμονεύονται και οι σύμβιοι σε χωράφια, Δημήτριος Άγουρος, Ιωάννης Λιονταράκης, παπα Φραντζέσκος Μαργαρίτης, Νικόλαος Πούλιος, Αννέζα γυνή ποτέ Δημητρίου Μαυρίκου, Ιωάννης Βαλσαμής, παπα Εμμανουήλ Μονόπατος, Σπυρίδων Παπαδόπουλος, Μανώλης Κονταράτος, Αντώνιος Καντιώτης και Μανόλης Μελέχας. Πηγή Παριανά 158.

–1830. Διαθήκη του Ιωάννη Μαυρίκη, Παροικιά, 7 Μαρτίου 1830 «αφήνει της θυγατέρας του Διάνης το χωράφι πλησίον ο κ. Ζαννάκης Στ. Καμπάνης και ο αποθανών πρωτόπαπας Νικήτας Βενιέρης.

–1904. Στις 18 Αυγούστου 1904 ο 29χρονος γεωργός από την Πάρο Δημήτριος Ρούσσος του Γεωργίου και της Ζαμπέτας Ασπροπούλου, παντρεύεται στην Ερμούπολη την 27χρονη από την Σύρο Ειρήνη Ασπροπούλου, του Δημητρίου [ίσως είναι του Μηνά, βλέπε εκλογικό κατάλογο Νάουσας 1885] και της Μαριέτας Μαυρίκενας [Μαυρίκου]. 

 

–Μαυρογένης ή Μαυρογένους ή Maurogenus (Μοροζίνι): Οι ρίζες της μεγάλης οικογένειας των «Μαυρογένη» χάνονται στο βάθος του χρόνου, ανιχνεύονται στην εποχή του Βυζαντίου. Μετά την πτώση της Πόλης, το 1453, κλάδος της οικογένειας που διέμεινε στην Κωνσταντινούπολη κατέβηκε στην Πελοπόννησο και εγκαταστάθηκε στο χωριό Βαμβακού. Μετά τον 1ο Ενετοτουρκικό πόλεμο (1644-1669) οι Μαυρογένη χωρίστηκαν σε ομάδες και εγκαταστάθηκαν σε διαφορετικά μέρη. Ένας κλάδος πήγε στη Βενετία (Υπάρχει η πιθανότητα κλάδος της οικογένειας να σχετίζεται με τον ονομαστό ενετικό Οίκο Μοροζίνι του οποίου η λατινική ονομασία ήταν Mavrogeni), ένας άλλος στην Εύβοια, ο τρίτος στην Κρήτη και ένας άλλος στην Πάρο, γύρο στα 1680, με αρχηγό τον Ιωάννη Τζαννή ή Τζαννάκη Μαυρογένη. Ο γενάρχης, λοιπόν, Τζανής Τζαννάκης Μαυρογένης εγκαταστάθηκε στο χωριό Μάρμαρα, που ήταν τότε η έδρα της Χωρεπισκοπής Κεφάλου. Εδώ επιδίδεται στο εμπόριο και την καλλιέργεια της γης και γρήγορα αναδεικνύεται από τους πλουσιότερους προκρίτους του νησιού. Σ’ αυτόν οφείλεται η ανακαίνιση της Μονής του Αγίου Αντωνίου στο λόφο του Κεφάλου της Μάρπησσας. Η Μονή έκτοτε έγινε υποστατικό και περιήλθε στους απογόνους του μέχρι το 1850. Ο Τζανής Μαυρογένης, γύρω στα 1695, παντρεύτηκε την κυρά Μαρουσώ ή Μαρουσάκη και απέκτησαν 4 γιους και 2 κόρες. Ο Πέτρος, ο τέταρτος γιος του ήταν ο πατέρας του Ηγεμόνα της Μολδοβλαχίας Νικολάου και προπάππος της ηρωίδας μας Μαντώς. Γεννήθηκε κ’ αυτός στο χωριό Μάρμαρα γύρω στα 1702. Εδώ αφού παντρεύτηκε την Πρεγουλίνα Καϊρη απέκτησαν 3 γιούς και 2 κόρες. Ο πρωτότοκος γιος του Δημήτρης είναι ο παππούς της Μαντώς. Γεννήθηκε στα Μάρμαρα, γύρω στα 1720, όπου πέρασε τα παιδικά του χρόνια. Όταν ενηλικιώθηκε ήρθε στη Μύκονο, παρέμεινε εκεί, παντρεύτηκε και υπήρξε ο Γενάρχης του Μυκονιάτικου κλάδου της οικογένειας των Μαυρογένη. Ο Νικόλαος πατέρας της Μαντώ, μετά τον αποκεφαλισμό του θείου του ηγεμόνα Μαυρογένη από τους Τούρκους, καταφεύγει στη Σμύρνη, στη συνέχεια στη Μύκονο και τελικά εγκαθίσταται στην ακμάζουσα ελληνική παροικία της Τεργέστης, το 1790. Εδώ ασχολήθηκε με το εμπόριο, συνεταιρίζεται σε εμπορική επιχείρηση με το Χιώτη μεγαλέμπορο Κων/νο Νιώτη και πλουτίζει. Από το γάμο του με τη Ζαχαράτη Μπατή αποκτά 5 παιδιά, το Δημήτρη, τον Αντώνη, το Στέφανο, την Ειρήνη και τη Μαντώ. Η Μαντώ στερνοθυγατέρα του Ν. Μαυρογένη γεννήθηκε στην Τεργέστη, πιθανών το 1796. Το βαφτιστικό της όνομα ήταν Μαγδαληνή, Μανταλούσα ή Μανταλένα. Ωστόσο αρκετοί συγγραφείς της Ρομαντικής Ευρώπης την εποχή της επανάστασης θεώρησαν ότι το όνομά της προέρχεται από τη Θηβαία μάντισσα Μαντώ, κόρη του Τειρεσία. Στην Τεργέστη η Μαντώ απέκτησε σπάνια για Ελληνίδα της εποχής της μόρφωση. Μιλούσε με άνεση, εκτός από τη μητρική της γλώσσα, τούρκικα, γαλλικά, και ιταλικά τα οποία τραγουδούσε κιόλας με τη συνοδεία πιάνου ή κιθάρας. Η ομορφιά της Μαντώς υπήρξε παροιμιώδης. Bella Greca την αποκαλούσαν στην Τεργέστη. Ο πατέρας της Μαντώς στην Τεργέστη γνωρίστηκε με τον Κατσώνη τον οποίο ενίσχυσε χρηματικά στο έργο του. Μετά το 1802 ο Ν. Μαυρογένης φεύγει με την οικογένειά του και εγκαθίσταται στην Πάρο, όπου είχε κτίσει είχε κτίσει μεγάλο αρχοντικό. Ανήκε στον κύκλο των προεστών κι’ επιτρόπων της Πάρου. Πιθανών το 1818 πεθαίνει. Από το μοιρολόι της γυναίκας του Ζαχαράτης που είναι ενδεικτικό, πιθανολογείται ότι δηλητηριάστηκε στη διάρκεια γεύματος στο οποίο ήταν καλεσμένος. Η πειρατεία, η ναυτιλία και η καλλιέργεια της γης σύντομα διαμόρφωσαν όπως σημειώνεται κάπου μια ντόπια τάξη ολιγαρχίας, στην οποία προσχώρησαν και οι εξελληνισθέντες παλαιοί Βενετοί φεουδάρχες. Εμφανίζονται δηλαδή οι αρχοντικές οικογένειες, που διέθεταν αρκετή κτηματική περιουσία, χρήματα, καράβια, ανεμόμυλους, μοναστήρια και αξιώματα, όπως Μαυρογένη, Κονδύλη, Κρίσπη, Χαμάρτου, Γεράρδη, Βατιμπέλα, Κορτιάνου, Μαλατέστα, Δελαγραμμάτη, Ναυπλιώτη, Καμπάνη κ.α. Μεγάλες εκτάσεις γης στην Πάρο ανήκαν κατά τους χρόνους της Τουρκοκρατίας, στις γνωστές αρχοντικές οικογένειες Βιτσαρά, Κονδύλη. Κρίσπη, Μαυρογένη, Μαύρου, Σομαρίπα, Σπυρίδου κ.α.

–1660. Τζανάκης (Ιωάννης) Μαυρογένης γενάρχης οικογενείας (1660-1740).

–1683. Σε έγγραφο στις 6 Μαΐου 1683 της Μονής Αγίου Γεωργίου Λαγκάδας αναφερεται ο Τζανής Μαυρογένης. Είναι ο γενάρχης της έξοχης και πλούσιας οικογένειας των Μαυρογένηδων, που απέδωσε στην κοινωνία και στον Ελληνισμό ένα Νικόλαο Μαυρογένη, ηγεμόνα της Μολδοβλαχίας, μια Μαντώ Μαυρογένους, δραγομάνους, βοεβόδες, πρόκριτους κ.α. Ο Τζανής ή Τζανάκης Μαυρογένης (η γυναίκα του λεγόταν Μαρουσώ ή Μαρουσάκη, το γένος Ρίτζου του Πιέρρου και της Αντωνίνας Ρίτζου) ήταν ένας από τους πέντε πλουσιότερους κτηματίες της Πάρου. Διέθετε 14 χωράφια, 3 αμπέλια, 1 περιβόλι και 1 κηπάρι. Συνολικά 19 αγροτικά ακίνητα και γιος του Νικόλας (1700-1767), προεστός, βοεβόδας, πρόξενος της Βενετίας στην Πάρο και δραγομάνος, ερχόταν δεύτερος στη λίστα των πλουσίων, δηλαδή οι περισσότερες εκτάσεις των Μαρμάρων και Δραγουλά ανήκαν στους άρχοντες του τόπου, όπου δούλευαν οι φτωχοί, κατά κανόνα, κάτοικοι των χωριών.

–1695. Το 1695 ο Τζανάκης Μαυρογένης παντρεύεται την κυρά Μαρουσάκη Μαυρογένους, το γένος Ρίτσου (1665-1745).

–1695. Το 1695 γεννιέται ο Νικόλαος Μαυρογένης και πεθάνει το 1767. Σύζυγός του η Καλίτζα Μαυρογένους το γένος Μάτζα.

1700. Το 1700 γεννιέται ο Πέτρος Μαυρογένης. πεθαίνει το 1770. Γυναίκα του η κυρά Μαυρογένη το γένος Πριγκουλίνα.

–1700. Ο Νικόλαος Μαυρογένης (1700-1767), γιός του γενάρχη των Μαυρογένηδων της Πάρου Τζανάκη Μαυρογένη και θείος του ηγεμόνα της Βλαχίας Νικολάου Πέτρου Μαυρογένη (1738-1790), έρχεται δεύτερος σε αριθμό ακινήτων. Σύμφωνα με το κτηματολόγιο διέθετε 41 χωράφια, 17 αμπέλια, ποτιστικά, 1 φυτειά, 1 κηπάρι. Συνολικά, πάνω από 60 αγροτικά ακίνητα. Ο Νικόλαος Τζανάκη Μαυρογένεης γεννήθηκε στα Μάρμαρα γύρω στα 1700. «Παντρεύτηκε, άγνωστο πότε, την Καλλίτσα κόρη του Πετράκη Μάτσα από την Σϊφνο, με την οποία απέκτησαν μια κόρη, την Αικατερίνη. Η Αικατερίνη στη συνέχεια παντρεύτηκε τον Θωμά Δημάκη, δραγομάνο του Οθωμανικού Στόλου το 1763. Ο Νικόλαος διακρίθηκε στην κοινωνία της Πάρου» ως προεστός (κοινοτικός άρχοντας), βοεβόδας, πρόξενος της Βενετίας στην Πάρο και δραγουμάνος (1735, 1744-1750, 1756-1759).

Η περιουσία του άρχοντα Νικολάκη Μαυρογένη αναφέρεται στο κτηματολόγιο Πάρου κάπου το 1730:

Αμπέλι προκόπο σύμλπιος Γκεωργάκης Γιαννάκη Βιτζαρά [από τον Αντώνη Νταμόρο, δεκατίζεται ως λέγον στον Ταξιάρχη μοναστήρι].

Χωράφι Άγιο Βλάση από τον μπρωτοπαπά – Μπουλουρή.

Χωράφι Κουκουμαύλες σύμπλιος Γιάκουμος Κουμνενός. κ.α.

–1702. Το 1702 γεννιέται η Ελενάκη Μαυρογένους, μετέπειτα σύζυγος του Φραντζέσκου Σομαρίπα.

–1702. Γεννήθηκε στα Μάρμαρα το 1702 ο Πέτρος Τζαν. Μαυρογένης. Ήταν ο τρίτος στη σειρά ως προς τον αριθμό των κτημάτων στην Πάρο με 41 χωράφια, 7 αμπέλια, 1 λιβάδι και 1 περιβόλι. Συνολικά 50 αγροτικά ακίνητα. Ήταν αδρεφός του Νικολάκη Μαυρογένη, και πατέρας του ηγεμόνα της Μολδοβλαχίας Νικολάου Μαυρογένη.

–1705. Γεννιέται ο Στέφανος Μαυρογένης, γιός του γενάρχη των Μαυρογένηδων της Πάρου Τζαννάκη Μαυρογένη (1660-1740). Είχε διατελέσει δραγουμάνος του Οθωμανικού Στόλου (1765). Βοήθησε οικονομικά το νησί του, όπως και ο αδερφός του Νικόλαος Μαυρογένης, δραγουμάνος και εκείνος.

Σύμφωνα με ορισμένους ιστορικούς στον Στέφανο Μαυρογένη οφείλεται η ίδρυση του Ελληνικού Σχολείου στην Παροικιά. Υπήρξε, όπως αναφέρει στον επιτάφιο λόγο του στον Μαυρογένη ο αρχιμ. Ιωάσαφ Κορνήλιος, ευσεβέστατος, ελεήμων και φιλάνθρωπος. Και «τον ίδιον εμέ [τον Κορνήλιον] μεταχειρίσθη μέσον ο φιλόπατρις και φιλάδερφος διά να ευρώ εγώ και να στείλη αυτός εις την πατρίδα του διδάσκαλον άξιον με προσθήκην μισθού ικανού…».

–1711. Περιοχή Παροικιάς (Πηγαδάκι) Προικοσύμφωνο Νικολάου Αλιφάφη και Μαρκετάκης Μενδρινού, Μάρμαρα 8 Σεπτ. 1711. Οι Άγιοι Ανάργυροι, ναός και γειτονιά της Παροικιάς, κοντά στο ποτάμι. Το υπογράφει ο ιεροδιάκονος, αδερφός της Μαρκέτας Μενδρινός Αρσένιος του Γεωργίου. Το προικοσύμφωνο υπογραφουν και οι: Σακέλλιος Κεφάλου, ο Γεωργάκης Αλλησάφης, ο Αντώνιος Καμοσανός, ο Γιεώργης Μαυρογιένης, ο Μαρής Μενδρινός και ο Πέτρος Σκορδίλης.

–1715. Το 1715, δυο Μαυρογένη, ο Πέτρος και ο Στέφανος ένωσαν την κινητή τους περιουσία και μετέβησαν στο νησί της Πάρου όπου αγόρασαν ιδιοκτησίες. Ήταν πολύ πλούσιοι, γιατί ο Πέτρος ανοικοδόμησε, με δικά του έξοδα, την εκκλησία του νησιού που ήταν αφιερωμένη στην Παναγία την Εκατονταπυλιανή. Ο στέφανος πηγαίνει στη συνέχεια στην Κωνσταντινούπολη και χάρη στη μόρφωση του καταλαμβάνει το αξίωμα του δραγουμάνου του ναυτικού. Ίδρυσε ένα ελληνικό σχολείο στην Πάρο προσλαμβάνοντας ένα δάσκαλο, τον οποίο ο ίδιος έστειλε από την Κωνσταντινούπολη. Ο Πέτρος έμεινε στην Πάρο και απέκτησε δυο γιους, τον Δημήτρη και τον Νικόλαο. Γόνοι Αρχοντικών οικογενειών. Τόπος καταγωγής των Μαυρογένη, πριγκιπική οικογένεια της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας της παρακμής η συγγένειά τους με τους δόγηδες Μοροζίνι (Φραγκίσκου Μοροζίνι, ξακουσμένη Βενετική οικογένεια). Η ομοιότητα του ονόματος δικαιολογείται από τη μακρά παραμονή των Μοροζίνι στην Ανατολή και κυρίως στην Εύβοια, από την παράσταση του λέοντα του Αγίου Μάρκου στη βάση του οικοσήμου των Μαυρογένη.

–1715. Στον Τζιπίδο στις 22 Απριλίου 1715 ο ιερέας Στάμενας Ευστράτιος συντάσσει πωλητήριο σπιτιού «εις τον άγιο Ηλία, σύμπλιο κύρ Περούλη Τριβυζά». Ενώπιον του ιερέα Στρατή Στάμενα που συνέταξε το έγγραφο η Παρασκευή Νικολού Μισαρίτη (Μεσαρίτη) πωλεί στον μαστρο Γεώργη Ραγκούση ένα σπίτι για 10,30 ρεάλια. Υπογράφεται απου τους ιερέα Μιχαήλ Στάμενα, Νικόλαο Πητηλαίο (Παντελαίο) και Γεώργη Μαυρογένη.

–1720 Δημήτριος Πέτρου Μαυρογένης (1720 Πάρος – 1793 Μύκονος) Γενάρχης του Μυκονιάτικου κλάδου των Μαυρογένη, παππούς της Ηρωίδας Μαντώς. -*3 Το εντυπωσιακής υστεροαναγεννησιακής αρχιτεκτονικής, οικοδομικό κόσμημα της Πάρου, αρχοντική κατοικία του Αλέξανδρου Δελαγραμμάτη και τα χαρακτηριστικά μαρμάρινα παράθυρα με τους ραδινούς κιονίσκους στο μέσον, απέναντι από την εκκλησία Σεπτεμβριανή της Παροικίας, προικώο της Συζύγου του γένους Αλισαφή, και κτίσμα της ιερατικής οικογένειας των Αλισαφή. Οι Άγιοι Ανάργυροι στη φλόγα Παροικίας (όπου στο δάπεδο της εκκλησίας βρίσκονται οι τάφοι τους), ο Άγιος Γεώργιος στα λιβάδια – κουνάδος, Παροικία και ο Πύργος Ψυχοπιανά είναι κτίσματα της ιστορικής οικογένειας Αλισαφή. Εν συνεχεία, το μοναδικής Αρχιτεκτονικής κτίσμα, περιήλθε αλληλοδιαδόχως δια θηλυγονικών προικοδοτήσεως στις οικογένειες Κρίσπη, Μαυρογένη και από το 1913 ως σήμερα στην οικογένεια Γράβαρη.

Ο Δημήτριος υπήρξε δημογέροντας και βοεβόδας της Μυκόνου, δημογέροντας δε και της Πάρου το 1774 και πρόξενος της Αυστρίας και της Αγγλίας στις Κυκλάδες, θέση την οποία κατέλαβε από τον πατέρα του Πέτρο.

–1721. Σε έγγραφο στις 30 Οκτωβρίου 1721 αναφέρει ότι το Κοινό της Παροικιάς αποφάσισε και εξέλεξαν επίτροπο του τον Αμπάτε Βιτζαρά και τον Νικολάκη Μαυρογένη για να ενεργήσουν με κάθε τρόπο προς τον Άρχοντα Δραγουμάνο ώστε να ελαφρύνουν λίγο τα δοσίματα.

–1725. Γεννιέται η Γρανέττα Μαυρογένη του Ιωάννη. Μετέπειτα σύζυγος του Αλέξανδρου Καμπάνη.

–1726. Ειρήνη Κονδύλη. Κόρη του Μιχαήλ. Σύζυγος του Francesco de Franceschi. Ο γιός τους, Μαρκάκης Φρατζέσκης νυμφεύεται (1716) την Ζαμπιδάκη, θυγατέρα του γιατρού Πέτρου Βιτζαρά. Ο γιός του γιατρού Π. Βιτζαρά, Βαρθολομαίος Π. Βιτζαράς (γενάρχης των Βιτσερά της Νάξου) νυμφεύεται (1726) την Άννα Δημητράκη Καΐρη, αδερφή της Φλωρέντζας συζύγου Πέτρου Ιω. Μαυρογένη (μητέρας του ηγεμόνα Νικολάου Π. Μαυρογένη) και πρωτοξάδερφη του γιατρού Γεωρ. Κονδίλλη. Ο αδερφός των προηγουμένων, αμπάτες Αντώνιος Π. Βιτζαράς ήταν Καθολικός ιερέας (ενώ ο αδελφός του πατέρα του ήταν ο παπά-Γιαννάκης Βιτζαράς, Ορθόδοξος ιερέας) και διετέλεσε Βικάριος Πάρου. Στο Ιστορικό Αρχείο Νάξου σώζεται η σφραγίδα του αμπάτε με το οικόσημο Βιτσαρά και τα διακριτικά του εκκλησιαστικού του βαθμού.

–1728. Σε έγγραφο Νάξου στις 18 Οκτωβρίου 1728 αναφέρεται η κόρη του Τζανή και της Μαρούσας Μαυρογένη η επονομαζόμενη Ελένη είχε παντρευτεί τον Ναξιώτη καθολικό άρχοντα Φραντζεσκάκη Ματθαίου Σομμαρίπα.

Ο Τζανής και η Μαρούσα Μαυρογένη μαρτυρούνται στην Πέρα Παναγιά Μαρμάρων. Στη θύρα της προθέσεως, όπου εικονίζεται ολόσωμος ο Αρχάγγελος Μιχαήλ, με την επιγραφή: «Δέησις του δούλου Σου Τζανή Μαυρογένη κ(αι της σι(μ)βίας αυτού Μαρούσας». Η επιγραφή δεν φέρει χρονολογία.

–1729. Ο Αγιογράφος Πέτρος Μαυρογένης φιλοτεχνεί την εικόνα της Παναγίας Καρδιώτισσας στον ναό των Εισιδίων της Θεοτόκου, τώρα στο εκκλησιαστικό μουσείο Μάρπησσας, μαζί με τον αγιογράφο Θεόδωρο Αναγνώστου Καλουδά, έργο του 1729.

–1729. Σε κληρονομικό δικαίωμα των συζύγων αναφέρεται στις 11 Οκτωβρίου 1729 ο μάρτυρας Πέτρος Μαυρογένης και ο Νικόλαος Μαυρογένης.

–1730. Τον Ιανουάριος του 1730, ο Μαστρομιχελής Παπαδόπουλος, μικροιδιοκτήτης, πουλά το σπίτι και το ποτιστικό του μαζί για να ξεπληρώσει το σιτάρι και το κριθάρι που τόσες φορές χρειάστηκε να πάρει από τις αποθήκες των αφεντάδων Μπαζέγιου και Μαυρογένη, και μάλιστα «νύχτα καιρό».

–1730. Πρακτικό εκλογής απεσταλμένου του κοινού της Παροικιάς στην Κωνσταντινούπολης στις 28 Ιανουαρίου 1730 μαρτυρείται ο Νικόλαος και ο Πέτρος Μαυρογένης

–1730. Ο Τζουανάκης Βατιμπέλας είχε αγοράσει στις 20 Ιουλίου 1730 τον φόρο της δεκάτης του νησιού μαζί με τους Ιάκωβο Μπαζέγιο και Νικόλαο Μαυρογένη για ένα χρόνο.

–1730. Σε πρακτικό πωλήσεως του φόρου της δεκάτης του κοινού Παροικιάς κατά τη Γενική Συνέλευση, της 26 Ιουλίου 1730. Η κοινότητα «πουλάει» τη «δεκατιά» της χρονιάς εκείνης, «ηγούν το πέμπτον της γής» στους αφέντες Ιάκωβο Μπαζέγιο, Τζουανάκη Βατιμπέλα και Νικολάκη Μαυρογένη, καθώς και τους φόρους της Αλυκής και το κουμέρκι».

–1730. Πρακτικό εκλογικής επιτροπής του κοινού της Παροικιάς στις 12 Νοεμβρίου 1730, αναφέρεται ο Τζανής, ο Νικόλαος και ο Πέτρος Μαυρογένης.

–1730. Σε πρακτικό πωλήσεως του φόρου της δεκάτης του κοινού Παροικιάς κατά τη Γενική Συνέλευση, της 26 Ιουλίου 1730 μαρτυρείται ο Νικολάκης και ο Τζανής Μαυρογένης.

–1731. Πρακτικό εκλογικής επιτροπής του κοινού της Παροικιάς στις 6 Δεκεμβρίου 1731, αναφέρεται ο Νικόλαος, ο Πέτρος και ο Τζανής Μαυρογένης.

–1732. Επίτροπος της Παναγίας εκλέγεται στις 4 Ιανουαρίου 1732 ο Πετράκης Τζανή Μαυρογένης, το σχετικό χωρίο από το Πρακτικό εκλογής του στον Ντεφεράρη Μιχαήλ, ιερέα.

–1732. Πρακτικό εξουσιοδοτήσεως απεσταλμένου του κοινού Παροικιάς, κατά τη Γενική Συνέλευση στις 17 Ιανουαρίου 1732 αναφέρεται ο Τζανής Μαυρογένης.

–1733. Πρακτικό εκλογικής επιτροπής του κοινού της Παροικιάς στις 4 Ιανουαρίου 1733, αναφέρεται ο Πέτρος Μαυρογένης.

–1733. Σε δημόσιο πλειστηριασμό του κοινού Παροικιάς στις 20 Ιουνίου 1733, αναφέρεται ο Νικόλαος, Ο Τζανής και ο Πέτρος Μαυρογένης.

–1733. «Επίτροπος και προβλεπτής της υπεραγίας Θεοτόκου Εκατονταπυλιανής» ο Μαυρογένης τζανή Πετράκης, αναφέρεται σε έγγραφο Παροικιάς στις 20 Σεπτεμβρίου 1733.

–1734. Πρακτικό εκλογικής επιτροπής του κοινού της Παροικιάς στις 18 Ιανουαρίου 1734, αναφέρεται ο Τζανής Μαυρογένης.

–1734. Στις 24 Φεβρουαρίου 1734, οι προεστοί και επίτροποι του κοινού Παροικιάς Πάρου, με συστατικό γράμμα βεβαιώνουν ότι ο κάτοικος του νησιού τους, γαλλικής καταγωγής, Γιόζε Ντάλες, δια της βίας και παρά τη θέλησή του συνεργάστηκε με ξένους πειρατές, ένας εκ αυτών είναι ο Νικόλαος και ο Πέτρος Μαυρογένης.

–1734. Σε έγγραφο Παροικιάς αναφέρεται ο Επίτροπος Εκατονταπυλιανής Πέτρος Μαυρογένης.

–1734. Απόφαση του κοινού της Παροικιάς για επαναπατρισμό συμπατριωτών τους (λόγω της βαριάς φορολογίας από τους Τούρκους, με το οποίο τους καλούσε να επιστρέψουν στο νησί τους, δίνοντας την υπόσχεση για μείωση των φόρων τους) στις 16 Σεπτεμβρίου 1734, υπογράφει ο Πέτρος και Τζανής Μαυρογένης.

–1736. Πρακτικό εκλογικής επιτροπής του κοινού της Παροικιάς στις 22 Ιανουαρίου 1736, αναφέρεται ο Τζανής Μαυρογένης.

–1736. Το 1736 γεννιέται στα Μάρμαρα της Πάρου ο Ηγεμόνας Νικόλαος Π. Μαυρογένης. Απεβίωσε το 1790. Υπήρξε Δραγουμάνος το 1770-1786. Στο αρχοντικό του (σήμερα Παναγιώτη Κ. Δημητρακόπουλου κοντά στο δίστρατο) ο Νικόλαος Μαυρογένης φιλοξενούσε τους υψηλούς προσκεκλημένους του, μεταξύ των οποίων και τον φίλο του Καπουδάν πασά Τζεζαερλή Χασάν, κατά την ετήσια άφιξη του Οθωμανικού στόλου στον όρμο του Δρυού. Η μοίρα όμως του επεφύλαξε να μη χαρεί για αρκετά χρόνια το αρχοντικό αυτό, αφού την άνοιξη του 1790, με απόφαση του Σουλτάνου Σελήμ Γ’, καθαιρέθηκε από το Ηγεμονικό αξίωμα καθώς και από την Αρχιστρατηγία των Οθωμανικών δυνάμεων, ως υπεύθυνος της ήττας και ολοκληρωτικής καταστροφής του Οθωμανικού στρατού κατά τη μάχη του Φωξανίου κατά τον Β΄Ρωσο-Τουρκικό πόλεμο (1787-1792). Κατόπιν τούτου την 1^η Οκτωβρίου του 1790, αποκεφαλίζεται σε ηλικία πενήντα τεσσάρων ετών, με εντολή του Σουλτάνου.

Μετά από οκτώ χρόνια από τον θάνατο του Ηγεμόνα, το 1798, η σύζυγός του Δόμνα Μαριώρα Γρηγορίου Σκαναβή, με την οποία απέκτησε τα εξής εννέα παιδιά: Ιωσήφ, Κωστάκης, Πέτρος, Σμαράγδα, Ευροσύνη, Σουλτάνα, Ρωξάνη, Ελένη και Ραλλού (1756-1829), πωλεί στον ανιψιό τους Πέτρο Γ. Μάτζα – Μαυρογένη, (γιό της Ειρήνης, αδερφή του Ηγεμόνα),  το αρχοντικό καθώς και διάφορα κτήματα στην ειδυλλιακή τοποθεσία των Ψυχοπιανών.

Νέος ένοικος του αρχοντικού γίνεται πλέον ο Πέτρος Μάτζας – Μαυρογένης, που το 1784 είχε νυμφευθεί τη Μαρία ή Μαργαρίτα Μαρκοπολίτη, κόρη του Φιλικού και προεστού Μάρκου Πολίτη από τη Νάξο, και αποκτούν στο αρχοντικό αυτό τα παιδιά τους: το Γεώργιο (Τζωρτζάκη), μετέπειτα σύζυγος του η Μαριώρα Βιτσαρά, το Μάρκο (Μαρκάκη), σύζυγος του η Ελένη Τζώρτζη Δελαγραμμάτη, την Αικατερίνη (Κατίγκω), σύζυγος της σε α’ γάμο ο Κωνσταντίνος Μαρ. Δαμίας (Αγάς), αγωνιστής της Επανάστασης του 1821, τιμηθείς και με Αριστείο Ανδρείας, και σε β’ γάμο της, το Φιλικό Παναγιώτη Δ. Δημητρακόπουλο, υπουργό των Οικονομικών επί κυβερνήσεως Ζαΐμη το 1826 και Γερουσιαστή επί Καποδίστρια από το 1829 μέχρι το θάνατό του και ακόμη τη Μαρούσα (Κοκονιώ), σύζυγος της ο τότε Έπαρχος Πάρου Παναγιώτης Βαφιόπουλος.

Μετά τον θάνατο του Πέτρου, το 1821, το αρχοντικό περιήλθε ως προικώο στο γιο του Μάρκο Μάτσα – Μαυρογένη (1784-1876, που το 1808 είχε νυμφευθεί την Ελένη Δελαγραμμάτη.

Ο Νικόλαος Μαυρογένης υπήρξε ιδιοκτήτης της μονής του Αγίου Αντωνίου Κεφάλου και άλλων μονών, ευεργέτης της Παροικιάς (οι μαρμάρρινες βρύσες της πόλης 1777) και της Παναγίας Εκατονταπυλιανής.

–1737. Πρακτικό εκλογής επιτρόπου του κοινού της Παροικιάς την 1η Μαρτίου 1737 αναφέρεται ο Πέτρος και ο Τζανής και ο Νικόλαος Μαυρογένης.

–1737. Αμοιβαία διαθήκη συζύγων της 30 Ιουλίου 1737 στην Παροικιά της κυρά Ζαμπέτας συμβίας Ανδρουλή Παπαγιάννενου της έτυχε θάνατος του ανδρός της, αναφέρεται η κυρά αρχόντισσα Μαρουσάκη Μαυρογένη.

–1738. Το 1738 γεννιέται η Ειρήνη Μάτζα το γένος Πέτρου Μαυρογένους, μετέπειτα σύζυγος του Τζώρτζη Μάτζα από την Σίφνο και αδερφή του ηγεμόνα της Βλαχίας Νικολάου Μαυρογένη. Απεβιωσε το 1790.

–1738. Σε προικοσύμφωνο Παροικίας στις 8 Απριλίου 1738, ο Μιχελέτος του Σπιρίδου με την κερα Νικολέττα θυγατέρα του Γεωργίου Σκιαδά, αναφέρεται ο Τζανάκης Μαυρογένης με χωράφι στις Δάφνες

–1738. Πρακτικό εκλογής επιτρόπου του κοινού της Παροικιάς τον Μάρτιο του 1738 αναφέρεται ο Νικόλαος, ο Τζανής και ο Πέτρος Μαυρογένης.

–1738. Μαρτυρία υπερασπίσεως συμπατριώτη τους ιερέα Φραγκίσκου Νταβερόνα προς τον καπουδάν πασά (για αντίδραση στην συγκέντρωση της φορολογίας), κατά τη Γενική Συνέλευση από τα κοινά της Πάρου, της 16 Ιουλίου 1738, υπογράφει ο Νικόλαος και ο Πέτρος Μαυρογένης όπως και ο Μιχαήλ Μαυρογένης από το κοινό των Μαρμάρων Πάρου..

–1738. Καταγραφή [Παροικιά, 13 Νοεμ. 1738] της περιουσίας της Ευαγγελίστριας, κτήματα τους γειτονεύουν με τα κτήματα της Ευαγγελίστριας, Μαυρογένης. Ο Τζανής Μαυρογένης αναφέρεται επανειλημμένα στον υπ' αριθ. 212 χ/φο νοταριακό κώδικα της Πάρου, των ετών 1730.

–1738. Ο Νικόλαος Πέτρου Μαυρογένης ήταν Φαναριώτης, παριανής καταγωγής, θείος της μεγάλης ηρωίδας της Ελληνικής Επαναστάσεως Μαντώς Μαυρογένους. Γεννήθηκε το 1738 στα Μάρμαρα της Πάρου και όχι στη Μύκονο, όπως λανθασμένα αναφέρουν ορισμένοι ιστορικοί. Μετά τις σπουδές του, προσελήφθη από τον Καπουδάν Πασά Τζεζαερλή Χασάν και διορίσθηκε αρχικά γραμματέας του και αργότερα διερμηνέας του στόλου. Αφού συνέργησε στην ειρήνευση της Πελοποννήσου και την απαλλαγή της από τις επιδρομές των Τουρκαλβανών, διορίσθηκε το 1786 ηγεμόνας της Βλαχίας και το 1788 και της Μολδαβίας. Συγχρόνως, ανέλαβε την αρχιστρατηγία των τουρκικών στρατευμάτων κατά του ρωσικού στρατού. Η ήττα των Τούρκων στη μάχη του Φοξανίου το 1788 και η σφαγή πολλών μουσουλμάνων, προκάλεσε την αγανάκτηση του σουλτάνου Σελήμ. Θεώρησε υπεύθυνο τον Νικόλαο Μαυρογένη και διέταξε τον αποκεφαλισμό του το έτος 1790. Ο Νικόλαος Μαυρογένης, παρά τις μεγάλες θέσεις τις οποίες κατέκτησε, δεν ξέχασε ποτέ την μικρή του πατρίδα. Υπήρξε μεγάλος ευεργέτης της Εκατονταπυλιανής, αφού με τη δική του οικονομική συνδρομή αποκαταστάθηκαν οι καταστροφές, που είχαν προξενήσει στο ναό οι σεισμοί του 1773. Έκανε, επίσης, σ' αυτόν, μεγάλα αφιερώματα, όπως οι αργυρές επενδύσεις της εικόνας της Παναγίας της Εκατονταπυλιανής και των άλλων μεγάλων εικόνων του τέμπλου, πολύτιμα ιερά σκεύη, χρυσοΰφαντες αρχιερατικές στολές κ.α. Μεταξύ των προσφορών του στο νησί της καταγωγής του, ήταν και οι τρεις μαρμάρινες κρήνες, που κοσμούν την Παροικία. Πέθανε το 1790.

–1739. Πρακτικό εκλογής κοινοτικών επιστατών του ναού της Εκατονταπυλιανής σε Γενική Συνέλευση του κοινού της Παροικιάς στις 10 Μαρτίου 1739 αναγράφεται ο Πέτρος Μαυρογένης.

–1739. Στη διαθήκη της η Μαρουσάκη Τζανάκη Μαυρογένη (Παροικιά 27 Μαρτίου 1739) παραγγέλλει όπως «την ημέραν Αγίου Ελευθερίου να βάνει η Ειρήνη Βιτζαρά άλλους τέσσαρους ιερείς να λειτουργούν εις μνημόσυνον Ιωάννου και Μαρία του Σκληρού.

–1739. Πρακτικό εκλογής επιτρόπου του κοινού της Παροικιάς στις 14 Απριλίου του 1739 αναφέρεται ο Πέτρος Μαυρογένης.

–1739. Πρακτικό εκλογών κατά την Γεν. Συνέλευση στις 30 Αυγούστου 1739 απεσταλμένου των κοινών της Πάρου στην Κωνσταντινούπολη, εκλέγουν τον Νικόλαο Τζαννή Μαυρογένη, προκειμένου να διαπραγματευθεί τα οικονομικά θέματα του νησιού.

–1739. Πρόσκληση επιστροφής προς τους ξενιτεμένους Παρίους στις 30 Αυγούστου 1739, υπογράφεται και από τον Δημήτριο και Πέτρο Μαυρογένη.

–1739. Πρακτικό εκλογών κατά την Γεν. Συνέλευση στις 30 Αυγούστου 1739 απεσταλμένου των κοινών της Πάρου στην Κωνσταντινούπολη, εκλέγουν τον Νικόλαο Μαυρογένη, προκειμένου να διαπραγματευθεί τα οικονομικά θέματα του νησιού. Αναφέρεται ο Πέτρος Μαυρογένης από την Παροικιά και ο Μιχαήλ Μαυρογένης από τα χωριά του Κεφάλου.

–1740. Το 1740 γεννιέται η Ειρήνη Μάτζα το γένος Μαυρογένους, μετέπειτα σύζυγος του Τζώρτζη Μάτζα.

–1740. Σε δημόσιο πλειστηριασμό του κοινού Παροικιάς στις 12 Απριλίου 1740, αναφέρεται ο Νικόλαος και ο Πέτρος Μαυρογένης.

–1740. Σε προικοσύμφωνο Παροικίας στις 14 Ιουλίου 1740, του Αντώνη Γιακουμή Βιτζαρά με την θυγατέρα Δημητράκη Μαλακη ονόματι Ανούσα, αναφέρει ένα Αμπέλι εις την Άμπελο σιμπλιος αφέντης Πετράκης Μαυρογένης.

–1741. Εκλογή απεσταλμένων στην Κωνσταντινούπολη από τα κοινά της Παροικιάς. Κατά τη Γενική συνέλευση το 1741 εκλέγουν ηγούμενο (αμπάτε) αφέντη Βιτζαρά και αφέντη Νικολάκη Μαυρογένη.

–1741. Εκλογή προβλεπτών υγειονομικών μέτρων από το κοινό Παροικιάς Πάρου, κατά τη Γενική Συνέλευση, της 2 Μαΐου 1741, εκλέγεται ο Πέτρος Μαυρογένης.

–1741. Για την εκλογή απεσταλμένων στην Κωνσταντινούπολη από τα κοινά της Παροικιάς στη Γενική συνέλευση το 1741 αναφέρεται ο Πέτρος Μαυρογένης από την Παροικιάς και ο Μιχαήλ από τα χωριά του Κεφάλου.

–1741. Στις 2 Μαΐου 1741 ο Πετράκης Μαυρογένης εκλέγεται, μαζί με τον Βαρθολομιό Βιτζαρά, προβλέπτης (επιτηρητής, στην Κίμωλο) «για την άμεση λήψη υγιεινομικών μέσων στο λιμάνι του νησιού τους όπου κατέπλεαν πλοία από χώρες όπου ήταν διαδομένη η επιδημία της πανώλους».

Ο Πέτρος Μαυρογένης ασχολήθηκε στην Πάρο, όπως και ο πατέρας του, με το εμπόριο και την καλλιέργεια της γής και αναδείχθηκε ένας από τους επιφανέστερους Παριανούς της εποχής εκείνης. Απέκτησε τεράστια περιουσία όχι μόνο στην Πάρο, αλλά και στα άλλα νησιά των Κυκλάδων και σ’ αυτήν την περιουσία ανήκε και ένα αρχοντικό στη Μύκονο. Διακρίθηκε στην κοινωνία της Πάρου και για την καλωσύνη του, τη φιλοξενία του και τη βαθειά θρησκευτική του πίστη. Υπηρέτησε επί σειρά ετών ως επίτροπος, επιστάτης και ταμίας του Ιερού Ναού της Εκατονταπυλιανής και είναι αυτός που με τους τεράστιους τοίχους αντιστήριξης έδωσε στον Ναό τη μορφή που θυμόμαστε οι παλαιότεροι για να διασωθεί, από τις διάφορς καταστροφές που είχαν προξενήσει οι σεισμοί και κυρίως αυτοί του 1733. Διετέλεσε το 1752 και πρόξενος της Αυστρίας και της Αγγλίας στην Πάρο, αλλά και σ’ όλες τις Κυκλάδες.

–1741. Τα κοινά της Πάρου, κατά τη Γενική Συνέλευση, της 20 Ιουλίου 1741, αποφασίζουν να συντάξουν γράμμα υπερασπίσεως του συμπατριώτη τους άρχοντα Νικόλαου Τζαννή Μαυρογένη, εναντίων των συκοφαντών κατοίκων της Νάξου, οι οποίοι τον κατηγορούν για συνεργασία με τους πειρατές, υπογράφει ο Πέτρος Μαυρογένης και ο Μιχαήλ Μαυρογένης από τον Κέφαλο.

–1741. Κατά τη Γενική Συνέλευση, της 18 Νοεμβρίου 1741, οι προεστοί και κοινοτικοί εκπρόσωποι της Παροικιάς Πάρου, αποφάσισαν να συλλάβουν, να φυλακίσουν και τέλος να εκτοπίσουν από το νησί τους τον συντοπίτη τους Ιωάννης Βασιλάκης, λόγω του σκανδαλώδους τρόπου της ζωής του και άλλων ανάρμοστων πράξεων. Υπογράφει ο Πέτρος Μαυρογένης.

–1742. Γράμμα ιερέων Παροικιάς προς τον βοεβόδα, δραγομάνο, συμπολίτη τους Νικολάκη Μαυρογένη (1700-1767) στις 16 Φεβρουαρίου 1742.

–1743. Εκλογή κατά τη Γενική Συνέλευση «επιτρόπου και προβλέπτη» απεσταλμένου από τα κοινά της Πάρου, στις 20 Φεβρουαρίου 1743 αναφέρεται ο Νικόλαος και ο Πέτρος Μαυρογένης

–1743. Γράμμα των κοινών της Πάρου προς τον Νικόλαο Μαυρογένη στις 20 Φεβρουαρίου 1743. Οι επίτροποι των κοινών παρακαλούν τον Ν. Μαυρογένη να γίνει βοεβόδας του νησιού τους και να αναλάβει την φορολογία του, προκειμένου να αποφύγουν τον ανεπιθύμητο Μακάριο Μαλατέστα.

–1743. Απόφαση για καθορισμό της φορολογίας κατοίκων της Πάρου στις 12 Απριλίου 1743, αναφέρεται ο Πέτρος Μαυρογένης.

–1744. Έγγραφο αναφέρεται στον πειρατή Γρύλο που έλεγχε τα στενά περάσματα των Κυκλάδων και λήστευε κυριολεκτικά τα πλεούμενα με ορμητήριο την Πάρο και Αντίπαρο. «Εις δόξαν Θεού αμήν και της διαφεντεύτρας μας Εκατονταπυλιανής αμήν, 1744 Μαρτίου 4, Παροικία. Την σήμερον εφανερώθηκαν προσωπικώς εις την κανκελλαρία μας οι εδώ ονομτισμένοι ένμπροσθεν των υποκάτωθι παρόντα αξιοπίστω μαρτύρω, καραβοκύρης Γεώργιος Κανάρης, Στάμος Ψωμάς, Κωνσταντίνος Κακούρης, Νικολός Χαϊμάδας και Αθανάσιος Φραγκογιάννης οι οποίοι ζητούσαν και θέλουν δια μέσου της παρούσης φανερής υπογραφής των υποκάτωθεν να επιδείσουν ότι μισέβοντας από την Αθήνα με γνώμην Θεού θέλοντος να ξετρέξου τον δρόμον των έως την βασιλεύουσαν πόλιν και πηγαινόμενοι όντας εις το στενό της Άνδρος αιφνιδίως χωρίς τινα είδηση τους επάναβε(;) μία φελούκα μεγάλην και αρματωμένη καλά και αρματωμένη του αφέντη καπετάν Χριστοφίλου ντε Τζουάνε λεγόμενος Γρύλος και αυτός γενόμενος νοικοκύρης εις το καϊκιό των τους επήραν και συντροφία ζώντας τους επήρα εις το κανάλι της Αντιπάρου που εκεί ήτον ο καπετάνιος και το αρμαμέντον του και ερευνώντας το πράμα τους έδωκεν άδειαν και τους έκαμαν καλή πασκοτζέρο που εβρίσκουντανε ομοίως και μερικό από το σαπούνι του γομαριούν της Τζουβάλια πέντε και προβλέποντας, λοιπόν, στενοχωρημένο να μην χάσου και το αποληφθέν τως έβρη παρακαλεστικώς και εδανείστηκα ριάλια δύο χιλιάδες εξακόσια σαράντα ένα που γίνεται ο αριθμός με τα έξοδα έως δύο χιλιάδες επτακόσιαν και τους άφησαν ελεύθερους με το γομάρι του σαπουνιού, όθεν δι ‘ απόδειξιν με φανερά μαρτυρία την εζημία που έως τώρα ετράβηξα τους εσυντροφιάζομε δια μέσου της παρούσης υπογεγραμμένης ως κάτωθεν και τυπωμένη με την κοινή σφραγίδα εφανέρωσα του λεγόμενου καπετάνιου το επαράτησα χωρίς τινα έξοδα εις ασφάλεια, ξεκαθαρίζεται ότι το καΐκι με τες απόδειξες που ο καραβοκύρης εφανέρωσε του λεγόμενου καπετάνιου το επαράτησε χωρίς τινα έξοδα..

Γεώργιος Σπυρίδος μαρτυρώ ως άνωθεν

Μπορταλαμέος Βιτζαράς μάρτυρας

Πέτρος Μαβρογένης μαρτυρώ ως άνωθεν

Ιωάννης Δουδέσκος μάρτυρας

Τζανής Καμπάνης μάρτυρας

Τζουάνες Πρωτονοτάριος Κεφάλου(;) εις αναζήτησιν έγραψα Απόδειξη των Αθηναίων εις την εζημία ετραβήξαν απέ τον καπετάν Γρύλο».

–1744. Διαθήκη του ιερομονάχου Παρθένιου. Πάρος, 12 Νοεμβρίου 1744. Αναφέρεται ο «ευγενής αφέντης Πετράκης Μαυρογένης, ο Δημήτρης Πάσος, ο παπα Μιχαήλ Συρίγος, ο Φρανκεσκάκης Ντελαγραμμάτικας, ο αφέντης Τζαννάκης Καμπάνης, ο Κωσταντάκης Πιρόπουλος, ο παπα Αντώνιος Βιτζαράς, ο επίτροπος Παροικιάς Ιωάννης Χαμάρτος και ο καντζελλάριος Παροικιάς Τζουάνες Πρωτονοτάρης.

–1744. Στις 22 Νοεμβρίου 1744 αναφέρονται ο ηγούμενος του Αγίου Αντωνίου Μελέτιος Μεσαρίτης και ο επίτροπος της μονής Νικόλαος Μαυρογένης, υπογράφει ο Λιπράντος Παΐσιος ιερομόναχος.

–1746. Απόφαση του κοινού της Παροικιάς στις 8 Μαρτίου 1746, για μετάκληση ξένων στο νησί, εξουσιοδοτούν τον καραβοκύρη Ιωάννη Λαγγούση να προσκαλέσει όσους κατοίκους άλλων μερών της Ελλάδας θα ήθελαν να εγκατασταθούν οικογενειακώς στο νησί τους. Σε όσους δέχονταν υποσχόντουσαν μειωμένη φορολογία και άλλες διευκολύνσεις, όπως κατοικίες, χωράφια κ.α., υπογράφει και ο Πέτρος Μαυρογένης.

–1746. Πρακτικό εκλογής επιτρόπου του κοινού της Παροικιάς στις 22 Μαρτίου του 1746 αναφέρεται ο Πέτρος Μαυρογένης.

–1747. Σε πρακτικό εκλογής απεσταλμένου στην Κωνσταντινούπολη από το κοινό της Παροικιάς σε Γενική Συνέλευση στις 26 Οκτωβρίου 1747 μαρτυρείται ο Πέτρος Μαυρογένης.

–1748. Πρακτικό πωλήσεως των φόρων του κοινού της Παροικιάς κατά τη Γενική Συνέλευση, τη 1 Μαρτίου 1748, μαρτυρείται ο Πέτρος Μαυρογένης.

–1749. Σε εκλογή απεσταλμένου για την Κωνσταντινούπολη από τα κοινά της Πάρου σε Γενική Συνέλευση στις 12 Οκτωβρίου 1749, μαρτυρείται ο Πέτρος Μαυρογένης.

–1749. Πρακτικό εκλογής επιτρόπου του κοινού Παροικιάς στις 20 Νοεμβρίου 1749, αναγράφετε ο Πέτρος Μαυρογένης.

–1750. Νικόλαος Μαυρογένης (1750-1818). Σύζυγός του η Ζαχαράτη Μαυρογένη το γένος Χατζημπατή. Είναι ο πατέρας της ηρωίδας Μαντώ Μαυρογένους (1767-1840), είχε επίσης παιδιά τους Δημήτρης, Αντώνη, Ειρήνη και Στέφανο.

–1750. Σε πρακτικό αναθεώρησης του κτηματολογίου του κοινού Παροικιάς, σε Γενική Συνέλευση στις 30 Μαρτίου 1750, μαρτυρείται ο Πέτρος Μαυρογένης.

–1750. Σε Πρακτικό εκλογής απεσταλμένου των επτά κοινών της Πάρου (Παροικιάς, Νάουσας, Κεφάλου, Τζιπίδου, Λευκών, Μαρμάρων, Δραγουλάς) στην Κωνσταντινούπολη της 23 Αυγούστου 1750, μαρτυρείται ο Πέτρος Μαυρογένης.

–1751. Σε παριανό έγγραφο στις 24 Νοεμβρίου 1751 αναφέρεται ο ιερομόναχος ηγούμενος μονής Ζωοδ. Πηγής Λογγοβάρδας Καλουδάς Νεόφυτος, στο ίδιο έγραφο αναφέρεται ότι η μονή ανακαινίσθηκε με δαπάνες μέλους της οικογένειας Μαυρογένη.

–1752. Στα 1752, οι κόρες του μακαρίτη χωροεπισκόπου Βιτζαρά πουλάνε στον Μαυρογένη τα σπίτια τους που έχουν απομείνει χωρίς στέγη.

–1752. Σε εκλογή απεσταλμένου στην Κωνσταντινούπολη από το κοινό Παροικιάς σε Γενική Συνέλευση στις 6 Σεπτεμβρίου 1752 μαρτυρείται ο Πέτρος Μαυρογένης.

–1756. Σε πωλητήριο έγγραφο Αντιπάρου του 1756 που αφορά στην πώληση της νησίδας Φυρρά, στους Πέτρο Μαυρογένη και Τζώρτζη Μπάο υπογράφει ο «σακελάριος Καρτόρος βεβεοί».

–1756: Για να αντεπεξέλθουν στη φορολογία των Οθωμανών, οι κάτοικοι μεταβιβάζουν το νησί Διπλά στο Μαυρογένη της Πάρου και το Βάιο της Μυκόνου για 100 ρεάλια.

–1759. Επίτροπος Αγίου Αντωνίου Κεφάλου ο Πέτρος Τζανή Μαυρογένης μαζί με τον Τζανάκη Καμπάνη.

–1763. Σε έγγραφο 11 Σεπτ. 1763 του Νικολάου Μαυρογένη της κοκκώνας Αικατερινίτζας [κόρη του Νικ. Ι. Μαυρογένη] συζύγου του δραγομάνου του τουρκικού στόλου Θωμά Δημάκη. 

–1767. Το 1767 γεννιέται ο Ιωάννης Μαυρογένης.

–1767. Τον Απρίλιο του 1767 διά σιγγιλλίου του Πατριάρχου Σαμουήλ καθίσταται ηγούμενος ο γνωστός πατήρ Κύριλος Παπαδόπουλος. Επίτροπο της μονής διορίζει το σιγίλλιο τον «άρχοντα σιόρ Νικολάκη Μαυρογένη».

–1770. Γόνοι Δελαγραμματαίων Παροικίας: Τζώτζης Συμ. Δελαγραμμάτης *1 (1770) Νοτάριος – Πρόξενος της Ρωσίας στα Ορλωφικά στην Πάρο: Ελένη Δελαγραμμάτη ¬ Μάρκος Μάτζας Μαυρογένης *4 (Δήμαρχος-Βουλευτής) ¬ Μαρουσώ Δ. Δημητρακοπούλου, Ερατώ Νικ. Κονδύλη, Αγγελική Δαμία, Πέτρος Μάτζας Μαυρογένης ¬ Καλυψώ Ζαννή Μάτζα ¬ Μάρκος Μαυρογένης ¬Χαϊδεμένη Σπ. Κρίσπη ¬ Καλυψώ Μάρκ. Μαυρογένη ¬ Κων/νος Ιω. Γράβαρης (Συμβολαιογράφος) ¬ Ιωάννης Κων. Γράβαρης (Συμβολαιογράφος) ¬ Μαρία Χανιώτη ¬ Κων/νος Ι. Γράβαρης (Επιχ/τίας) ¬ Αντιγόνη Γ. Βίγλα (Φαρμακοποιός).

–1770. Δραγουμάνος του Τουρκικού στόλου ο Νικόλαος Μαυρογένης από το 1770 εώς το 1786.

–1778. Ο ιδιοκτήτης της μονής Αγ. Χαραλάμπους ιερεύς Νικόλαος Σκιαδάς πωλεί στον Νικόλαο Μαυρογένη το 1778 τη μονή.

–1778. Το 1778 γεννιέται ο Σπυρίδων Μαυρογένης. Πέθανε το 1871.

–1778. Ηγεμόνας της Μολδοβλαχίας από το 1778 εώς το 1790 ο Νικόλαος Μαυρογένης.

–1784. Συμφωνητικό ιερέως Ελευθερίου Τζιώτη και κουνιάδας του για τα σπίτια. Τζιπίδος, 26 Αυγούστου 1784.  «Με το να εζητά η κερα Μαρία γυνή Γεώργη Ληπράντου από τον παπα κύρ Ελευθέριον δούλεψες οπού είχε καμωμένες…» ανταλλάσει ένα αμπέλι με το σπίτι του Δραγάζη σην Μάρπησσα. «ήλθεν εις τον εκλαμπρότατον άρχοντα αυθέντη Δημητράκην Μαυρογένη και εζητά τον κόπον της  όθεν ευρήκεν έβλογον ο άρχοντας με τους ευρισκομένους…». Δημητράκης Μαυρογένης υποβεβαιώ, Ιωάννης Μονόπατος και επίτροπος μαρτυρώ, Δημήτριος Γαβαλάς μάρτις, Αντώνης Τζιγώνιας μάρτης.

–1787. Σε αντίγραφα της μεταφράσεως του αυθεντικού χρυσόβουλλου του Νικόλαου Πέτρου Μαυρογένους, ηγεμόνας της Μολδαβίας και Βλαχίας («πάσης Ουγγαροβλαχίας») [1787], όπου αναφέρεται ο ναός της Ζωοδόχου Πηγής στο Βουκουρέστι, κτίσμα του Μαυρογένη, που υπήρξε μετόχιον της Παναγίας Εκατονταπυλιανής.

–1788. Η ασημένια επένδυση στην Κατοπολιανή που σκεπάζει τις εικόνες, διαβάζουμε την αφιερωτική επιγραφή, που είναι χαραγμένη πάνω στο ασήμι, της ιστορικής οικογένειας της Πάρου των Μαυρογένηδων.

ΙΩ: Ν.Κ.: ΠΤΡ: ΜΓ: ΒΒΔ: ΜΡ ΔΜ: ΚΤ ΚΝ 1788 (ΒΟΥΚΟΥΡΕΣΤΗ). Ιωάννης Νικολάου, Πέτρος Μαυρογένης, Βοεβόδα, Μαρία Δόμνα και τέκνων 1788, Βουκουρέστι.

–1790. Το 1790 πεθαίνει ο ηγεμόνας της Μολδοβλαχίας Νικόλαος Π. Μαυρογένης. 

–1792. Ο Απόστολος Μαυρογένης γεννήθηκε τον Ιανουάριο του 1792 στην Πάρο, από ξακουστή οικογένεια με μεγάλη ιστορία και οικονομική επιφάνεια και με απώτερη καταγωγή από την Κρήτη. Μέλη της οικογένειας του είχαν λάβει ανώτατα αξιώματα από την Οθωμανική Πύλη, ενώ πολλοί άλλοι είχαν υψηλές επιδόσεις στα γράμματα. Η οικογένεια του Απόστολου αναγκάστηκε να εγκαταλείψει το νησί λόγω Τουρκικών διωγμών και να μεταβεί στην Μυτιλήνη, όταν αυτός ήταν σε παιδική ηλικία. Τότε ο Απόστολος για λόγους ασφαλείας, αναγκάστηκε να μεταβεί στον θείο του Στέφανο Μαυρογένη που βρισκόταν στην Βιέννη ως πρέσβης της Τουρκίας. Ζώντας σε ένα ιδιαίτερα ευνοϊκό περιβάλλον απέκτησε σημαντική μόρφωση την οποία και ολοκλήρωσε μεταβαίνοντας στην Πίζα όπου σπούδασε την ιατρική, επιστήμη ιδιαίτερα δημοφιλή εκείνη την περίοδο. Ο Μαυρογένης μιλούσε Γαλλικά, Αραβικά, Τουρκικά και Ιταλικά, γεγονός πολύ σπάνιο για εκείνη την εποχή.

Η επανάσταση του 1821 βρήκε τον Μαυρογένη στην Ιταλία να ολοκληρώνει τις σπουδές του. Το νέο του ξεσηκωμού τον ενθουσίασε και χωρίς δεύτερη σκέψη εγκατέλειψε το πανεπιστήμιο και μετά από ένα περιπετειώδες ταξίδι έφτασε μαζί με 7 Ιταλούς συντρόφους του στην επαναστατημένη Ελλάδα. Αμέσως γνωρίστηκε με τον Κολοκοτρώνη τον οποίο είχε ακολουθήσει στον θρίαμβο στα Δερβενάκια, τον Παπαφλέσσα και τον Νικήτα Σταματελόπουλο. Κατά την διάρκεια του Αγώνα πολύ λίγοι γιατροί προσέφεραν τις υπηρεσίες τους στα Ελληνικά στρατόπεδα εκ των οποίων η συντριπτική τους πλειοψηφία ήταν ξένοι. Γενικά οι υγειονομικές υπηρεσίες στην Επαναστατημένη Ελλάδα ήταν ανύπαρκτες και πολύ συχνά οι σοβαροί τραυματισμοί στην μάχη οδηγούσαν σε σίγουρο θάνατο. Για τον λόγο αυτό, τα πρόσωπα που γνώριζαν ακόμη και τις βασικές αρχές της ιατρικής επιστήμης είχαν μεγάλο κύρος στην επαναστατημένη Ελληνική κοινωνία.

Σε ένα τέτοιο περιβάλλον οι υπηρεσίες του Μαυρογένη υπήρξα πολύτιμες και αναγνωρισμένες σε σημείο ώστε όταν ήρθε ο Καποδίστριας και δόθηκαν τα πρώτα αξιώματα, ο Μαυρογένης διορίστηκε πρώτος στρατιωτικός ιατρός στο στρατιωτικό νοσοκομείο της Σαλαμίνας με μισθό 70 φοίνικες και τρεις μερίδες ψωμιού. Σύμφωνα με μαρτυρίες των διοικητών του ο Μαυρογένης δεν περιορίστηκε μόνο στο να προσφέρει αμισθί τις ιατρικές του υπηρεσίες, αλλά πολέμησε με καρτερία και γενναιότητα στην πρώτη γραμμή στις μάχες της Δραμπάλας και των Δερβενίων κατά του Ιμπραήμ.

Επί Όθωνος του αναγνωρίστηκε μια μικρή τιμητική σύνταξη με την οποία έζησε ξεπερνώντας τα 100 χρόνια. Τιμήθηκε με πολλά παράσημα και διακρίσεις τόσο από τον Όθωνα όσο και απόν Βασιλιά Γεώργιο ενώ ήταν πολύ συχνά καλεσμένος στις εκδηλώσεις τους. Παρά το προχωρημένο της ηλικίας του διατηρούσε την πνευματική του διαύγεια, έχοντας όμως χάσει την όραση του. Την τελευταία του συνέντευξη την έδωσε στον δημοσιογράφο και λογοτέχνη Ζαχαρία Παπαντωνίου για λογαριασμό της εφημερίδας "Σκρίπ" το 1904. Πέθανε στην Αθήνα στις 7 Νοεμβρίου 1906, τελευταίος από τους σημαντικούς αγωνιστές του 1821.

Άρθρο του Ζαχαρία Παπαντωνίου στην εφημερίδα "ΣΚΡΙΠ" to 1904.

–1793. Το 1793 Η δόμνα Μαριώρα, σύζυγος του Νικολάου Μαυρογένη, και τα παιδία της αφιερόνουν την μονή του Αγίου Χαράλαμου στην θέση Δάφνες, στο ναό της Εκατοναπυλιανής, στον οποίο ανήκει μέχρι σήμερα.

–1794. Σε έγγραφο Παροικιάς 30 Νοεμ. 1794, «ένα χωράφι όπου έχει το μοναστήρι του εις τοποθεσία Κασούλη σύμπλιος ο ίδιος αφέντης Πετράκης Μαυρογένης.

–Το 1796 γεννιέται η ηρωίδα Μαντώ Μαυρογένους στην Τεργέστη. Απεβίωσε στην Πάρο το 1840.

–1798. Γεννιέται στην Πάρο ο αγωνιστής του 1821 ιατρός Απόστολος Ιωάννη Μαυρογένης. Απεβίωσε το 1906. Ο Απόστολος Μαυρογένης είχε υπηρετήσει ως στρατιωτικός γιατρός υπο τις διαταγές του Κολοκοτρώνη και του Παπαφλέσσα.

–1798. Ο Σακελλάριος, καντζελλάριος, αγιογράφος Γεώργιος Μοστράτος υπογράφει πωλητήριο έγγραφο της Μαριώρας Ν. Μαυρογένους στη Νάουσα στις 15 Μαΐου 1798.

–1808. Σε προικοσύμφωνο (Παροικιά, 1 Φεβρ. 1808) Μαρκάκη Πετράκη Μάτζα Μαυρογένη και Ελενάκης Τζ. Δελαγραμμάτικα «Χωράφι εις τον αυτόν τόπον το Μακρύ Λάκκωμα γονικόν του».

–1808. Το διώροφο αρχοντικό του Τζώρτζη Δελαγραμμάτη, ύστερη αναγέννηση, με μαρμάρινα σκαλιά πλαίσια στα παράθυρα και στις πόρτες, βρίσκεται στον κεντρικό δρόμο των Λευκών, δίπλα στην Αγία Θεοδοσία. Το 1808 προικοδοτήθηκε στην κόρη του Ελένη Μάρκου Μαυρογένη η οποία το 1828 το επούλησε στον εξάδερφό της Δημήτρη Παπαϊωάννου Χανιώτη, παππού εκ μητρός του μακ. Παπά Δημήτρη Ιωάν. Ρούσσου, στους κληρονόμους του οποίου υπάρχει. – *4 Το διώροφο αρχοντικό του Μάρκου Μάτζα Μαυρογένη, με τους στρογγυλούς ημικιονίσκους στην είσοδο και μεταλλαγμένη την όψη, με τους μεγάλους χώρους του 18ου αιών, που ζούσε με την πολυμελή οικογένειά του και τη μητέρα του Μαργαρίτα Μαρκοπολίτη (ενταφιασμένη στο προαύλιο της Εκατοταπυλιανής) και που υποδέχθηκε το 1828 το νέο τότε Δημοσιογράφο Νικόλαο Δραγούμη, βρίσκεται στο κέντρο της αγοράς της Παροικίας, απέναντι από τη δεύτερη βρύση του Νικ. Μαυρογένη. Η ελαιοπροσωπογραφίατου Μ.Μ..Μ. με βυσσινί επίσημο φέσι και πράσινο αντερί, βρίσκεται στη Σάλατης εγγονής του Φοινικώς Π. Μπάου-Μαυρογένη, στο παραλιακό μεγάλο διώροφο αρχοντικό της, όπου βρίσκεται και η αντίστοιχη του Ηγεμόνος Νικολάου Μαυρογένη, με την αυλή του στο Βουκουρέστι.

–1810. Το 1810 γεννιέται ο Πέτρος Μ. Μαυρογένης κτηματίας κάτοικος Παροικιάς.

–1812. Σε έγγραφο Ναούσης, 20 Αυγούστου 1812, ο οικονόμος εφημέριος Νάουσας Νταμίας Νεόφυτος καταγγέλλει τον Ιωάννη Γαβαλά από τις Λεύκες διότι παρέβη τη συμφωνία κατά την οποία όφειλε να καλλιεργεί  κτήματα του μοναστηριού και να δίδει το δέκατο από την εσοδεία των αγρών. Το έγγραφο βεβαιώνουν ο ζαμπίτης και ταχσιλδάρης Πάρου Ιωάννης Μαυρογένης και ο κοινός επιστάτης Γ. Βιτζαράς, το συντάσσει δε «ο κοινός κανκιλάριος», ιερέας, σακελλάριος Μοστράτος.

–1814. Στη σετέντζα προεστών της Πάρου, 16 Αυγούστου 1814, αναφέρεται «ενεφάνισενμίαν πανέκλαμπρον προσταγήν του εκλαμπροτάτου και περιβλέπτου πεϊζαδέ [πρίγκιπα] Κωστάκη Μαυρογένους δραγομάνου του βασιλικού στόλου…». Ο Κωστάκης Μαυρογένης ήταν ο γιός του Δημητρίου Πέτρου Μαυρογένη, γενάρχη του κλάδου των Μαυρογένηδων της Μυκόνου, και θείος της Μαντώς Μαυρογένους, ανιψιός δε του ηγεμόνα της Μολδοβλαχίας Νικολάου Πέτρου Μαυρογενη (1738-1790). Είχε νυμφευθή την Ζαχαράτη Καΐρη. Ήταν το 8^ο παιδί από τα 18! Που είχε αποκτήσει με το γάμο από τις δύο γυναίκες Μαρουσώ Σκορδίλη και Ειρήνη Καλογερά. 

–1821. Καταγραφή των κοινών χρεών της Νήσου Πάρου εγείνον εις Κωνσταντινούπολιν εις εκφόρους αποστολάς κατά το τελευτάτον _ καταχωρημένον εις τον κοινόν Κώδημα καθού είς του τελευταίου χρόνου απεσταλμένων. Μ. Τσιγώνια, και Ιω. Κορτιάνου λογαριασμούς, τα οποία μένουν ενεξόφλητα τα κεφάλαια ομολογιών οι δε τόκοι αυτών είναι πληρωμένοι μέχρι του χιλιοστού οκτακοσιοστού έτους.

–1821. Παριανός αγωνιστής του 1821 ο Μαυρογένης Στέφανος. Με τσεκούρι τον κομμάτιασαν οι Τούρκοι το 1821 στην Κωνσταντινούπολη. Ο Μαυρογένης Απόστολος. Στρατιωτικός γιατρός. Φλογερός αγωνιστής. Και ο Μαυρογένης Τζαννέτος. Φιλικός. Αδελφός του ηγεμόνα στη Μολδοβλαχία Νικόλαου Μαυρογένους. Έμεινε στην Πάρο.

–1823. Σε έγγραφο του χωριού Κεφάλου (Μάρμαρα) στις 20 Οκτωβρίου 1823 προς τον υπουργό της θρησκείας σχετικά με τον Άγιο Αντώνιο «Ελάβομεν την διαταγήν του Ιερού Υπουργείου της θρησκείας διορίζουσαν τον Κύριον Στέφανον Μαυρογένην προστάτην του μεγάλου Αντωνίου και τον κύριον Αθανάσιον Ιεροκήρυκα, ηγούμενον τούτου διά να συνάγουσιν όλα τα εισοδήματα και να υποσυρθή εις τα ίδια ο σκευοφύλαξ των χωριών Κεφάλου όστις πρότερον εδιωρίσθη ηγούμενος τούτου παρά του αυτού Ιερού υπουργείου βλέπομεν ότι το υπουργείον της θρησκείας ενασχολούμενον εις αναγκαιοτέρας υποθέσεις δεν δύναται να εξετάση ακριβώς την αλήθειαν. Η Κυρία Μαδώ (Μαντώ) του Μαυρογένη διά αναφοράς της ηπάτησε το υπουργείον τούτο λέγουσα ότι είναι κτήμα πατρικόν της εις τα συγκίλια τούτου με το από κτήμα πατρικόν της είς της κοινότητος τούτο το μοναστήριον πρό χρόνων το εκαταξουσίαζεν δυναστικώς η Δόμνα του Μαυρογένους, ως εκ τούτου εφαντάζετο η απόγονος της ότι είναι κτήμα πατρικόν των ημείς λοιπόν, σεβασμιώτατε, δεν ημπορούμεν να αποχωρίσωμεν το δίκαιον της κοινότητος αλλά θέλουμεν να δικαιολογηθούμεν προς το Ιερόν τούτο υπουργείον καθώς και ο ίδιος παραστάτης μας θέλει σας πληροφορήσει όλην την αλήθειαν δια να μην απατάται και διατάττει τοιαύτας επιταγάς παρακαλούμεν λοιπόν να μη νομίσητε τούτο μας το φέρσιμον απείθειαν προς την σεβαστήν διοίκησιν μένομεν με όλον το σέβας. Τη 20 Οκτωβρίου 1823 των χωρίων Κεφάλου. Υπογράφουν οι: πρωτέγδικος Παροικίας Μπάος, Μιχαλής Φιλίνης κ.α.

Ομολογία Γεωργίου Μαυρογένη γρ. 5750 και η Ζαχαρούλα Νικ. Μαυρογένους.

–1823. Στις 19 Ιουνίου 1823 επιστολή της Μαντώ Μαυρογένους από την Τριπολιτζά.

–1824. Τη 17 Σεπτεμβρίου 1824 εν Κρανίδιω Ανεγνώσθησαν αναφοραί Ναξίων, Παρών και Αντιπαρίων, όμου και αναφορά Μάρκου Μ. Μαυρογένη Βουλευτού Πάρου.

–1827. Σε έγγραφο της 15 Απριλίου 1827 της Παροικιάς Πάρου μαρτυρείται ο Ζωρζάκης Μαυρογένους.

–1827. Καταγραφή των (μερικών) χρεών των κοινοτήτων του κάθε Μέρους κοινού της Πάρου εις την Κωνσταντινούπολιν. 17 Απριλίου 1827.

Ομολογία Ζωρζάκη Μ. Μαυρογένους Κεφάλαιον γρ. 500.

–1829: 9βρίου 27. Μαθητευόμενοι εις την Αλληλοδιδακτικήν Σχολήν της πόλεως Παροικιάς

Μαυρογάνης Στέλιος ετών 14 (σωστό Μαυρογένης)και ο Μαυρογένης Κωνσταντίνος ετών 7.

–1829. Σε πληρεξούσιο του 1829 αναφέρεται ο Μ. Μ. Μαυρογένης

–1831. Σε έγγραφο Παροικιάς, 20 Απρ. 1831, μνημονεύεται «το αμπέλιον κείμενο εις την Αμπέλαν πλησίον ο οικονόμος Βατιμπέλας.

–1835. Αίτηση της Ραλλού Σούτσου κόρη του Νικολάου Μαυρογένη και σύζυγος του Δ. Σούτσου στις 14 Οκτωβρίου 1835 προς την Νομαρχία Κυκλάδων ζητεί όπως παραχωρηθή ως ιδιοκτησία της η μονή του Αγίου Αντωνίου, προβάλλουσα κληξρονομικούς λόγους. Η αίτησή της απερρίφθη τον Μάιο του 1836 ως μη ευσταθούσα.

–1840. Το 1840 πεθαίνει και ενταφιάζεται στην Πάρο η ηρωίδα Μαντώ Μαυρογένους. Το ίδιο έτος Δήμαρχος Πάρου ο Μαρκάκης Μάτζας – Μαυρογένης. Η Ελένη Μάτζα Μαυρογένη με την αδερφή της Μαρουσώ Δελαγραμμάτη σαβανώνουν την Μαντώ, στο σπίτι της συγγενικής οικογένειας Βατιμπέλλα που την φιλοξενούσε. Σε αυτή την οικία της Παροικιάς υπάρχει εντοιχισμένη πλάκα που γράφει «Εν τη Οικία ταύτη, απέθανε η τον Πυρσόν της Ελληνικής Ελευθερίας, κρατήσασα, Μαντώ η Μαυρογένους».

–1843. Στις 3  Οκτωβρίου 1843, επεισόδια στις εκλογές της Παροικιάς. Το σχετικό έγγραφο αναφέρει «σφοδρά φιλονικία»! Ο Δήμαρχος Θ. Καμπάνης κατηγορείται πως στον εκλογικό κατάλογο είναι εγγεγραμμένοι ανήλικοι. Ο Δήμαρχος αποχωρεί μαζί με τους υποστηρικτές του και κατηγορεί τους «περί τον Ζ. Μαυρογένην υποκινήσαντες οχλαγωγούς τινάς»! Οι εναπομείναντες 170 ψηφοφόροι προχωρούν στην εκλογή εκλογέων! Θεωρούν δε, ότι η εκλογή είναι νόμιμη εφ’ όσον είναι σαφώς περισσότεροι (170 έναντι 84 που απεχώρησαν με τον Δήμαρχο).

–1843. Στις 16  Οκτωβρίου 1843 η συνέλευση των εκλογέων διελύθη λόγο μη παρουσίας του δημάρχου Πάρου Καμπάνη. Η συνέλευση προσκάλεσε εγγράφως τον Δήμαρχο να παρευρεθεί την επομένη.
Ο δήμαρχος Πάρου Θ. Καμπάνης και ο γραμματέας Χαμάρτος πραγματοποιούν συνέλευση προς εκλογήν πληρεξουσίων και υπογράφουν το σχετικό έγγραφο στο οποίο αναφέρουν τους κατά τη γνώμη τους, νόμιμους εκλογείς:

Παροικιά: Φρ. Κρ. Μαύρος, Δημήτριος Δελαγγραμάτης, Γεώργιος Μαύρος, Ιωάννης Δελαγραμμάτης, Αντώνιθος Δελαγραμμάτης, Δημήτριος Πρωτόδικος.

Ωλίαρος: Αναγνώστης Τριαντάφυλλος, Βασίλειος Φαρούπος.

Στην Νάουσα, στα Μάρμαρα, στον Κώστο, Τσιπίδο και Δραγουλά, αναγνωρίζει τους ίδιους με την αντιπολίτευση. Για τους εκλογείς των Λευκών αναφέρει: «εκλεγχθέντες οχλαγωγικώς εν απουσία του ειδικού παρέδρου προσβληθέντος και αποχωρήσαντος και ξυλοκοπηθέντος των πολιτών»! Πάντως ο πάρεδρος Λευκών Κ. Χανιώτης, υπογράφει το έγγραφο των αποτελεσμάτων την 8/10.

Στο ίδιο έγγραφο αναφέρεται πως εξελέχθησαν πληρεξούσιοι οι Φραγκίσκος Κρ. Μαύρος και Δ. Δημητρακόπουλος. Δηλαδή όλη η φασαρία έγινε για να εκλεγεί ο Φρ. Μαύρος στην θέση του Ζ. Μάτσα Μαυρογένη!

–1843. Σε ονομαστικό κατάλογο των εκλογικών αποτελεσμάτων Νάουσας στις 27 Οκτωβρίου 1843 βεβαιώνει το μέλος του Δημοτικού συμβουλίου Πάρου Μ. Μαυρογένης ναι Ν.Μ. Μαυρογένης.

–1846. Έγγραφο Παροικιάς, 23 Απρ. 1846, απευθυνόμενος προς τον Π.Μ. Μαυρογένη «εις απάντησιν της από 27 παρελθόντος μηνός Μαρτίου επιστολής σας, σας ειδοποιώ τα μειναντα κτήματα και κατακρατούμενα από την σύζυγο του φρενοβλαβούς Στεφ. Μαυρογένους είναι τα ακόλουθα (…) εις έτερος [αγρός] κατά την θέση Πυργάκης (Παροικιά)».

–1847. Στον εκλογικό κατάλογο Παροικιάς (συμπεριλαμβάνεται και η Αντίπαρος) είναι εγγεγραμμένος ο 45χρονος κτηματίας Ζώρζης Μαυρογένης και ο 39χρονος κτηματίας Μαυρογένης Μ. Πέτρος.

–1854. Έγγραφο του δημάρχου Πάρου Π. Μ. Μαυρογένη, Φεβρ. 1854 αναφέρονται τα Καστροβούνια (περιοχή νεκροταφείου Παροικιάς).

–1875. Σε εκλογικό κατάλογο του 1875, του Δήμου Μάρπησσας (της επαρχίας Νάξου), υπάρχει εγγεγραμμένος ο Μαυρογένης Ιωάννης του Πέτρου, 28 ετών κτηματίας.

–1885. Το 1885 γεννιέται ο Μαυρογένης Ιωάννης του Μάρκου κάτοικος Παροικιάς.

–1903. Στα 1903 έχουμε τις εκλογές για την ανάδειξη Δημάρχων, Δημαρχικών παρέδρων και Δημοτικών Συμβούλων.

Για την υποψηφιότητα ως Δημαρχιακού Παρέδρου στην Παροικιά, η εφημερίδα «Αιγαίον» γράφει στις 30 Αυγούστου 1903:  Δημαρχικοί άρεδροι εξελέγησαν στην Παροικιά ο Νικηφόρος Κυπραίος, ο Αλέξανδρος Μαυρογένης και ο Ανδρέας Γ. Παπακωνσταντίνου και Δημοτικοί Σύμβουλοι του Δήμου Πάρου (Παροικιάς) οι: Κων. Ν. Κονδύλης, Στυλ. Ξ. Καμπάνης, Δ. Μαύρος, Δ. Αργυρόπουλος, Ανδρ. Ψαράκης, Ανδρ. Βαρούχας, Νικ. Βάλληνδρας, Ιωάν. Δ. Βιάζης.

–1903.Ο Πέτρος Μπάος μόλις προ πενταμήνου είχε εκλεγεί για δεύτερη φορά δήμαρχος Παροικιάς. Οι άλλοι δήμαρχοι της Πάρου ήταν, από τον Αύγουστο 1903 οι Νικ. Αλιπράντης των Λευκών (Υρίας), Σ. Περράκης της Μαρπήσσης και Γ. Κονταρίνης της Νάουσας. Ο Μπάος καταγόταν από την Σίφνο. Ήταν γιός του Κωνσταντίνου Μπάου που είχε γεννηθεί στη Σίφνο γύρω στα 1820. Ήταν ειρηνοδίκης και είχε αποκτήσει τον Πέτρο Μπάο, δήμαρχο Πάρου (σύζυγος του η Φοινικώ Μαυρογένη), τον Αντώνιο Μπάο (σύζυγος του η Αννεζώ Δελαγραμμάτη) και την Μαρουσώ Μπάου (σύζυγός της ο γυμνασιάρχης Θεμ. Ολύμπιος.

–1907. Στις 27 Δεκεμβρίου 1907 ο 24χρονος Τελωνιακός Υπάλληλος από την Πάρο Αθανάσιος Δαμίας του Αλέξανδρου και της Ερατώς Μαυρογένη [κάτοικοι Πάρου] παντρεύεται στην Ερμούπολη την 19χρονη από την Σύρο Μαρία Δημητριάδη, του Πέτρου και της Ζωή Τζανέτου.

–1910. Ο Μάρκος Πέτρου Μαυρογένης γεννήθηκε στην Πάρο πέθανε στην Κέρκυρα στις 24 Δεκεμβρίου του 1910. Διακρίθηκε για το διοικητικό του έργο της Κρατικής υπηρεσίας ως Έπαρχος και ως διευθυντής του Καπνεργοστασίου Κερκύρας. Μετά την συνταξιοδότησή του έζησε το υπόλοιπο της ζωής του μαζί με την οικογένειά του στην Κέρκυρα.

–1911, Ο Πέτρος Μάρκου Π. Μαυρογένης, εγκαταστάθηκε στην Κέρκυρα λόγω της υπηρεσίας του πατέρα του, εκεί εξασκεί το επάγγελμα του ιατρού.

–1946. Στον εκλογικό κατάλογο της Παροικιάς του 1946 υπάρχει εγγεγραμμένος ο συνταξιούχος  Μαυρογένης Ιωάννης του Μάρκου κάτοικος Παροικιάς.

–1950. Το 1950 απεβίωσε ο Μαυρογένης Ιωάννης του Μάρκου κάτοικος κοιν.  Παροικιάς.

 

–Μαυροθαλασσίτης:

–1847. Στον εκλογικό κατάλογο του Δήμου Μάρπησσας το 1847 είναι εγγεγραμμένος ο 45χρονος εργάτης Ιωάννης Μαυροθαλασσίτης.

 

–Μαυροϊωάννης ή Μαβροϊωάννης: Το επώνυμο Μαυροϊωάννης, απαντά και στη Νάξο κατά την Τουρκοκρατία.

–1606. Προικοσύμφωνο Πέτρου Αντ. Κυρίτζη και Καλής Τζ. Μαυροϊωάννη. Κέφαλος, Μάρμαρα 20 Οκτωβρίου 1606.

«+Εν ονόματι του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού αμήν. Έτει από της ενσάρκου του Χριστού οικονομίας, 1606 Οκτωμβρίω 20 εν τη νήσω Πάρω εν Καστελλιώ Κεφάλω εις χωρίον λεγόμενον Μάρμαρα εις τον οίκον του κυρ Τζανή Μαυροϊωάννη συμφωνία υπανδρείας ποιούν αμφότερα τα δύο μέρη το έν μέρος ο κυρ Τζανής Μαυροϊωάννης και το έτερον μέρος ο μαστρ’ Αντώνης Κυρίτζης με γνώμην και βούλησην των συμβίων τους ο μέν διά να πάρη του άνωθεν μαστρ’ Αντώνη ο υιός ονόματι Πέτρος την θυγατέρα του άνωθεν κυρ Τζανή ονόματι Καλή διά γυναίκαν του νόμιμην και ευλογητικήν καθώς ορίζει η αγία του Χριστού Εκκλησία, πρώτον τάζει ο ρηθείς κύρ Τζανής προς την αυτού θυγατέρα, διά χάριν προικός, πρώτον μέν σπίτι να του αφήση πλησίον του μαστρο Ιωάννη Καρπούζη με το να κτίσουν μαζί με τον μαστρ’ Αντώνη ακόμη και το μαγαζέ πλησίον του κυρ Κωνσταντή Σκορδίλη και αυτό εδικόν των, το αμπέλι το μισό πλησίον του κύρ Μιχάλη Νταμιράλια και το μισό πατητήρι, φυλάσσοντας το ποτιστικό στην Βρύση το χωράφι ως καθώς ευρίσκεται πλησίον κύρ Μιχάλης Νταμιράλια και κύρ Νικόλαος Αρμπάς, με ελιές, με ρουδιές με όλα τα δέντρα και αυτό εδικόν της. Εις τον Χοιρόλακον το χωράφι πλησίον του κυρ Μάρκου Νταμιράλια ως καθώς ευρίσκεται εις τον Αντικέφαλον το χωράφι ως καθώς ευρίσκεται πλησίον κύρ Γεώργης Σκορδίλης. Ακόμη εις τον αυτόν τόπον απόξω ως ευρίσκεται εμισό την Βλυχάδα το χωράφι πλησίον του κύρ Χρούση Μουδάτζου. Ακόμη εκεί κοντά το χωράφι όπου έχω απέ τον κύρ Ροδ… πλησίον παπά Μανουήλ Λιπράντος, ακόμη από … στου άνωθεν κύρ Φραγκούλη τον κήπον έτερον κομμάτι και αυτό εδικόν της. Παπλώματα τέσσερα, μαξωτά δύο, ένα κόκκινο και ένα πετζάντο και δύο λινά… άσπρο, σεντόνια ζυγιές πέντε, δύο… τα τρία σκλέτα, μαξιλάρια ζυγιές έξι, κουρτούνες τρείς μια… και ασπροκεντητή και έτερη σκλέτη. Χειροκουρτίνα την ουρανία τηλάρι με μαλλί και … μία σκουτέλια δύο και στανιάδες δύο, ακόμη και στάνια έτερα εννέα, λύχνος της βίδας, … κολωνάτη και … ατζαλένη … ένα χάλκωμα και την άλλη μασαρία κατά την τάξιν να μην της λείπει τίποτες, μαντήλια, μπόλιες, πετζέτες, πήχες 40, ήτοι σαράντα, πάγκον έναν, κασέλες δύο, όποιες θέλει, τραπέζι ένα, καμιζόλα κόκκινη και παγονάτζα τη νέα όπου έχει και έτερη κόκκινη εκείνη που φορεί πουστοπράτζολα φτηλάτα ζύγην μίαν, έτερα βελουδένια ζυγιές δύο, μαργαριτάρι χρυσό, 10 ήτοι δέκα, δακτυλίδια μαλαματένια, τέσσερα και έτερο σουλιτάρι μαλαματένιο, σκολαρίκια ζυγήν μίαν, τις κασέλες της που έχμε και αυτές εδικές της, πουνταρέλα ντουζίνα μισή, αγελάδα μίαν, της γαϊδάρας το πουλάρι και αν κάμη και η φοράδα πουλάρι και αυτό εδικόν της. Βουτζία τρία, ήτοι 3. Το εικονοστάσι τον Θεολόγο ήτοι της μάνας της και τούτο να εορτάζη την μίαν όποιαν θέλει. Ταύτα πάντα και την ευχήν μας. Ακόμη και το χωράφι στα Μάρμαρα πλησίον του μαστρο γαλανού μετά τον θάνατόν μας και αυτό εδικόν της.

+Από το έτερον μερος τάζει και δίνει ο ρηθείς μαστρ’ Αντώνης προς τον αυτού υιόν διά χάριν προικός το αμπέλι την φυτείαν εις τον Κάμπν πλησίον του κύρ Αλεξανδή Κυρίτζη, του αδελφούν του, εις το χωρίον του Μαρμάρου, το χωράφι του Μπονοφάτζου ως καθώς ευρίσκεται πλησίον του κύρ Ιωάννη Ρούσου φυλάσσοντας να παίρνει ο πατέρας του ένα σπιτότοπο, ακόμη ένα κοντά από κάτω να κατεβάση τον τοίχον από πέρα στη γωνία του καντουνιού του χωραφιού του Αγίου Αντωνίουνα πάγη στη γουνία στο καντούνι του Μιχάλη Σκορδίλη στο Λιβάδι το χωράφι το εμισό ως καθώς ευρίσκεται με ποτιστικά, πλησίον του Νικόλα Θολόγου Λουκή και Νικόλα Γεωργίου Ρούσου φυλάσσοντας να παίρνει ο πατέρας του στο απάνω πηγάδι ήγουν το κτίσμα να έχη ένα ποτιστικό ορδινάριο, και πάλε μετά τον θάνατόν του να είναι το εμισό δικόν του το χωράφι στα Σκημπιά πλησίον κύρ Γεώργιος Γεμελιάρης και κύρ Γεώργιος Πούλιος το χωράφι στα Λακκιά πλησίον παπα Μανουήλ Λιπράντος, ως καθώς ευρίσκεται το αλώνι στον Άγιον Γεώργιον πλησίον κύρ Γεώργιος Λέφας με μαρ… ως καθώς ευρίσκεται ακόμη και ως εκεί κοντά να κατεβάση τον τοίχον και ως το Ξυλοκερατάδι, στο Μαυρολιό την πάρτη μου που έχω απέ τον Ζαχαρία και αυτό εδικόν του, σεντόνια ζυγή μίαν κεντητή, πάπλωμα γερανιό, ένα στρώμα με το μαλλί, μαξελάρια αμπελοφύλλητα, ζυγήν μίαν, στάνια κομμάτια δώδεκα, καντηλέρι ένα, δακτυλίδι μαλαματένιο ένα…, μαντήλια δύο, ρούχα … φίνες τρείς και ένα φερετζέ ήτοι ζυγιές τρείς, δύο που έχει και έτερη να την έχη ράστη ήτοι θοταργόν του και ένα σηπέτο έδωσε ένα ήτοι … βουτζιά τρία διά την ζωστροφήν του να .. .. .. μαγέρεμα να μην του λείπη. Ταύτα πάντα και την ευχήν μας και εάν .. .. .. να τους είναι απέ του άλλου χωρίς κληρονόμον να στρέφουνται τα πράγματα εις τους πρόσιμους εδικούς έτζι είπαν και εσυνιβάστηκαν και οι δύο μερίδες με θέλημα και με καλήν τους γνώμην και όποιος ήθελεν αλληλογήσει απέ τα δυό μέρη να πέφτη εις πένα και κοντάνα της αυθεντιάς ρεάλια 8, ήτοι οκτώ, τα ήμιση της αυθεντίας και τα ήμισυ της … μερίδας, επροσκάλεσαν και παρακαλετούς και αξιοπίστους μάρυρας τον κύρ Τζανή Σκορδίλη και κύρ Ιωάννη Παδιάτη και κύρ Νικολό Ιωάννου Ρούσσο και κύρ Γεώργη Σκορδίλη. –Πρωτοπαπάς και νοτάριος Κεφάλου με θέλημα των δύο μερίδων έγραψα και εσφάλησα. (ΠΑΡΙΑΝΑ ΜΕΛΕΤΗΜΑΤΑ ΤΟΜΟΣ Α’ σελ. 164)

–1654, Έγγραφο Πάρου στις 12 Αυγούστου 1654 αναφαίρει τον Γεωργάκη Μαυροϊωάννη.

–1665. Σε έγγραφο την 1^η Απριλίου 1665 αναφέρεται ο Γεώργιος Μαβροϊωάννης.

–1682. Σε έγγραφο στις 17 Δεκεμβρίου 1682 αναφέρεται ο Γεώργιος Φραντζέσκου Μαυροϊωάννης

–1750. Σε έγγραφο Τζιπίδου στις 24 Μαρτίου 1750 αναφέρεται ο Πετράκης Μαυροϊωάννης.

 

–Μαυροκέφαλος: Βυζαντινό σύνθετο παρωνύμιο, από το μαύρος και το κεφάλι. Ο γενάρχης του παριανού κλάδου είναι ο Ιωάννης Μακροκέφαλος που ήρθε στην Πάρο από την Κεφαλονιά. Κλάδος της οικογένειας σήμερα σε Πειραιά και Αθήνα.

–1829: 9βρίου 27. Μαθητευόμενοι εις την Αλληλοδιδακτικήν Σχολήν της πόλεως Παροικιάς

Μαυροκέφαλος Νικ. Ετών 12.

–1833. Σε κατάλογο της εν Παροίκια Ελληνοδιδακτικής Σχολής μαθητευόντων παιδιών στις 28 Απριλίου 1833 αναφέρεται ο Γ. Μαυροκέφαλος.

–1840. Ιωάννης Μακροκέφαλος (γεννημένος γύρω στο 1840 στην Κεφαλονιά και μόνιμος κάτοικος Πάρου από το 1865, με κάθε επιφύλαξη ) παντρεμένος με Κατερίνα Σαρρή, έκανε 9 παιδιά από τα οποία έμεινε στην Πάρο.

–1847. Στον εκλογικό κατάλογο Παροικιάς (συμπεριλαμβάνεται και η Αντίπαρος) είναι εγγεγραμμένος ο 33χρονος μυλωνάς Νικόλαος Μαυροκέφαλος και ο Παναγής Μαυροκέφαλος 39 ετών μυλωνάς.

–1869. Μιχάλης Μαυροκέφαλος του Ιωάννη γεννήθηκε το 1869 στην Πάρου ο οποίος παντρεύτηκε την Αικατερίνη Σαρρή μετοίκησες στην Μύκονο του ___. Ο γιός του ___ Μαυροκέφαλος υπήρξε φαροφύλακας στην Μύκονο.

–1871. Μαυροκέφαλος Παναγιώτης του Ιωάννη γεννήθηκε το 1871 στην Πάρο. Ήταν ναυτικός, έζησε και παντρεύτηκε στη Σαντορίνη (Κοντοχώρι) την Λεμονιά Πλατή. Πέθανε το 1958

–1877. Νικόλαος Μακροκέφαλος του Ιωάννη (1877-1942) φαροφύλακας στον Αϊ Γιάννη Δέτη και παντρεμένος με τη Ζαμπουλα Μουρλά. Είναι ο μόνος από τα 9 παιδιά του Ιωάννη που έμειναν στην Πάρο.

–Μαυροκέφαλος Μανόλης του Ιωάννη γεννήθηκε στην Πάρο το ___ και μετοίκησε στην Σύρο το___.

–Μαυροκέφαλος Γεώργιος του Ιωάννη γεννήθηκε στην Πάρο το ___ και μετοίκησε στην Αθήνα το ____.

–Μαυροκέφαλος Στέλιος του Ιωάννη γεννήθηκε στην Πάρο το ___ και μετοίκησε στην Αθήνα το ____.

–Μαυροκέφαλος Γεράσιμος του Ιωάννη γεννήθηκε στην Πάρο το ___. Ήταν ναυτικό ο οποίος πέθανε από φωτιά σε καράβι.

–Φλώρα Μαυροκέφαλου του Ιωάννη ήταν παντρεμένη με τον ___ Μπαρμπαρή από τους Αγίου Αναργύρους της Παροικιάς.

–Ιωάννης Μαυροκέφαλος (1922-2012) παντρεμένος με Αγγελική Πρωτολάτη. έφυγε από την Πάρο στα 18 του και έγινε ναυτικός. Έμενε στην περιοχή Χάλαρα Παροικιάς.

–Το 1922 γεννιέται ο Μαυροκέφαλος Ιωάννης του Νικολάου ναυτικός κάτοικος Παροικιάς.

–Στον εκλογικό κατάλογο Παροικιάς του 1946 είναι εγγεγραμμένος ο Μαυροκέφαλος Ιωάννης του Νικολάου ναυτικός κάτοικος Παροικιάς.

–Στο εκλογικό κατάλογο Παροικιάς του 1953 είναι εγγεγραμμένη η Καστρουνή Ευαγγελία όνομα συζύγου Φώτιος, όνομα πατρός Νικόλαος Μαυροκέφαλος.

–Στο εκλογικό κατάλογο Παροικιάς του 1953 είναι εγγεγραμμένη η Μαυροκέφαλου Ζαμπούλα, όνομα συζύγου Νικόλαος όνομα πατρός Δημήτριος Μουρλάς.

–Στο εκλογικό κατάλογο Παροικιάς του 1953 είναι εγγεγραμμένη η Μαυροκέφαλου Μαρουσώ του Νικολάου. Αργότερα ως μοναχή Φεβρονία στη μονή του Αγίου Αρσενίου. Απεβίωσε το 2004.

 

–Μαυρομμάτης ή Μαυρομάτης: Η οικογένεια Μαυρομμάτη είναι βυζαντινής καταγωγής και ήταν εγκατεστημένη στις Κυκλάδες από την αρχή της Φραγκοκρατίας, όπως στη Νάξο, όπου τον 17ο αιώνα φεουδάρχες ήταν οι Μαυρομμάτηδες.

H οικογένεια Μαυρομάτη ήταν από τις γνωστότερες και αξιόλογες οικογένειες της Πάρου, από τον 16ο αιώνα ως τα μέσα του 20ου αιώνα. Σήμερα συνεχίζει από θηλυγονία (βλέπε οικ. Κουζούμη κ.α.).

Γνωστός είναι ο επίτροπος Θεόδωρος Μαυρομάτης (1578), ο μητροπολίτης Ναυπάκτου και Άρτας από την Αντίπαρο Νεόφυτος Μαυρομάτης (1662-1746), ο  Αντώνιος Μαυρομάτης που σε ενθύμησή του, στα 1733, περιγράφει τον σεισμό που συνέβη τότε στα νησιά των Κυκλάδων και παντού, ήταν παγκόσμιος, σημειώνει, με αποτέλεσμα ο Ναός της Εκατονταπυλιανής να πάθει σοβαρές ζημιές, ο «αφέντης» Φραγκίσκος Μαυρομάτης (1752), ο Πέτρος Μαυρομμάτης Δήμαρχος Πάρου το 1856, ο συμβολαιογράφου Πάρου Αντώνιος Μαυρομμάτης (1879), πολλοί ιερείς και ιερομόναχοι κ.α. Κλάδος της παριανής οικογένειας μεταπήδησε στην Σύρο από το 1870 περίπου, πατριάρχης τους ο Αριστείδης Μαυρομάτης.

Οι Μαυρομάτηδες όπως και οι Κονδύληδες υπήρξαν μια «μικτή δογματική οικογένεια».
–1578. Γράμμα του επιτρόπου της Μονής στην Πάρο Θεοδώρου Μαυρομάτη (Παροικιά, 2 Νοεμβρίου 1578).

–1652. Ίδρυση στην Πάρο αγιοταφίτικου μετοχίου κατά το έτος 1652 απριλίω 15.

Της Πάρου αδελφάτα «Χώρα Παροικιάς»

+Θοδωρής Μαυρομμάτης, η γυνή Γιακουμίνα, υιός Γεώργης.

–1662. Ο μητροπολίτης Ναυπάκτου και Άρτης Νεόφυτος ήταν της οικογένειας Μαυρομμάτη, γεννημένος στην Αντίπαρο, στα 1662-1746. Από πλούσιους γονείς, τον Αντώνιο Μαυρομμάτη και τη Μαρία, το γένος Αβαστάγου. Σπούδασε στην Πατριαρχική Ακαδημία της Κωνσταντινούπολης.

–1672. Σε αίτημα των παριανών προς τον προϊστάμενο της γαλλικής επαρχίας Πατέρα της Καθολικής Εκκλησίας  Jacques Dinet για να ζητήσουν πατέρες της καθολικής εκκλησίας έρθουν στην Πάρο. «Ταπεινοπρεπώς παρακαλούμεν την πανοσιώτη σας, ωσάν προηγούμενος οικουμενικός και πατριάρχης της αγίας και υπέρ ενδόξου συντροφιάς υου ιησού να συγκλύνη εις το να μας έλθουν ωδε εις τον τόπον μας πατέρες δια να κατοικήσουν εδώ έως εις τα άλλα νησιά δια να ημπορέσωμεν και ημείς να λάβωμεν εκείνη την βοήθειαν και ωφέλειαν της ψυχής μας μαζί κα την επιστήμην δια τους μεταγεναστέρους μας, επειδή ξεύρωμεν καλότατα ότι πως η πανοσιώτησας και η τρισκία της όλα ο σκοπός και ο πόθος αλλο δεν είναι εις όλα τα πάντα μόνον να γυρέψετε την μεγαλύτερην δόξα του Θεού και της σωτηρίας των ψυχών εις κάθε τόπον όπου ευρίσκονται…»

Πάρος: εν έτι σωτήριω 1672 εν μήνι μαίω (29) εις το παλαιόν: + Ταπεινός Μητροπολίτης Παροναξίας Μελέτιος.

Το πιο πάνω αίτημα υπογράφουν χριστιανοί, καθολικοί και ορθόδοξοι, κατοίκων της Νάουσας μεταξύ άλλων και ο Γεώργιος Μαυρομμάτης.

–1674. Στις 7 Μαΐου του 1674 η κοινότητα της Παροικιάς δώρισε στους Πατέρες Ιησουίτες εν Νάξο, εκ των κτημάτων του ναού της Παναγίας της Εκατονταπυλιανής, οικόπεδο για την ανέγερση Μονής. «Εις δόξαν χριστού αμήν 1674 εις τας 7 του μαϊου εν καστέλιω Παροικίας οι αιδεσιμωτάτοι πατέραις εκ της συντροφίας του Ιησού, διά να κτίσουσι μοναστήρι και σκολιό, και μην ευρίσκοντας τόπον αρμόδιον διά την αυτήν υπόθεσιν, διά τούτο θέλωμεν ημείς οι κατωθεν υπογεγραμμένοι, και εις το όνομα της κοινώτητος και δίδωμεν διά έργον χάρις των άνωθε αιδεσιμωτάτων πατέρων ένα κομμάτι χωράφι από της παναγίας μας της Καταπολιανής, εις το μάκρος ποδάρια του μέτρου εκατό δέκα και εις πλάτος άλλον τόσον και εις τούτο ομπληγαρόμαιστα οπώταν εις κανένα καιρόν ήθελε σικοθή τινάς να γυρέψει δικαιώματα εις το άνωθε κομμάτι το χωράφι όπου των χαρίζωμεν να ήμαιστε ημείς ομπληγάδοι να το πληρονωμεν της παναγίας, όθεν διά το βέβαιον απογράφωμεν διά χειρίσμας και εις το όνομα της άνωθε κοινότητος.

Οικονόμος Παροικίας, σακελλάριος Παροικίας, Νικόλαος ιερεύς πρωτοπαπάς Παροικίας, Πέτρος ιερεύς Βιτζαράς, Κώστας Μαίζας, Τεμένιγος ιερεύς, παπα Ιω. Γαλανός, Ελευθέριος ιερεύς Λουρδας, Νικόλαος ιερεύς…, παπα Ιωάννης …, παπα Πέτρος Μπουλαξής, παπα Στέφανος Βυτζαράς, παπα Φραντζέσκος Βιτζαράς, Γιακουμής Πατέλας, παπα Μιχαλής Κονταράτος, Μάρκος ιερεύς, Χωροεπίσκοπος Παροικιάς, Τζουάνες Σκληρός, Νικολός Κοντίλης, Μανόλης Αλισάφης, Μιχαήλ Βιτζαράς, Νικολός Κοτίλης, Γιώργης …, Μανώλης Αλεξάκης, Φραντζέσκος Μιχαλέτος Γραμματικός, Ιω. Βιτζαράς, Ιω. Σκιάδος, Ιω. Βιτζαράς, Κωστάκης Γαλανός, Τζώρτζης Ρουτες, Ιω. Σκιάδας, Γεώργης Μαυρομάτης, Ιω. Σπυρίδος, Δημήτρης Ταργέτας, Νικολός …, Μιχελής Δημητ…, Ιω. Πατελας, Ιω. Τουτέσκος, Bartolo Rozza, Γιαννούλης Ταργέντας, Αντώνης Αλλησάφης, τζουάνες Γιράρδης, Τζώρτζης Νταμόστος, Ιω. Του μαστρο Γιάκουμου, Γιόνης Μυστράτος, Δημήτρης Μαβρομάτης, Giacomo Zellini, Domenico Ferrari, Γιάννης Ντελαγραμμάτικας, Γεώργης Τακορόνιας.

–1691. Ο πάριος Μητροπολίτης Νεόφυτος Μαυρομμάτης απεφοίτησε της πατριαρχικής Σχολής το 1691-92, κατέστη Αρχιεπίσκοπος Σαντορίνης παραιτήθεις το 1697 υπέρ του Ζαχαρία Γύζη.

–1703 ο πάριος Νεόφυτος Μαυρομμάτης ανεδείχθη το 1703 Μητροπολίτης Ναυπάκτου και Άρτης. Το 1722 παραιτούμενος του θρόνου απεσύρθει στο Άγιον Όρος και την ιερά Μονή των Ιβήρων.

–1710. Το 1710 αναφέρεται «το περιβόλι του Μαυρομμάτη σύμπλιος οικονόμος Παροικιάς Νταμέτζος, σύμπλιος αμπάτες [καθολικός ιερέας ή ηγούμενος] Βιτζαράς».

–1714. Ο Μητροπολίτης Νεόφυτος Μαυρομμάτης γενόμενος κάτοχος ικανής οικογενειακής περιουσίας στην Αντίπαρο το 1714, την δαπάνησε σε κοινωφελή έργα.

–1720. Στην πλάκα του τάφου του πάριου Ιεράρχη Νεόφυτου Μαυρομμάτη στη Μονή Μεγίστης Λαύρας Αγίου Όρους, το οικόσημο της οικογένειας που φέρει σαν έμβλημα πέντε μάτια. Ο θυρεός φέρει στην κορυφή κρίνο και περιβάλλεται από διακόσμηση ιταλικού τύπου του 17^ου αιώνα. Κάτω από το οικόσημο υπάρχει η παράδοξη χρονολογία ΑΨΚ (:1720), που είναι περίεργο γιατι χαράχτηκε στην ταφόπλακα του Νεοφύτου Μαυρομμάτη, αφού αυτός απεβίωσε το 1746. Το οικόσημο περιβάλλει επίσης η επιγραφή: ΩΔΕ ΤΟ ΔΕΜΑΣ ΚΕΙΤΑΙ ΤΟΥ ΝΕΟΦΥΤΟΥ ΝΑΥΠΑΚΤΟΥ ΤΕ ΚΑΙ ΑΡΤΗΣ ΤΟΥ ΑΡΧΙΘΥΤΟΥ ΜΑΥΡΟΜΜΑΤΗΣ ΤΟ ΓΕΝΟΣ ΕΚ ΤΩΝ ΠΡΟΓΕΝΩΝ ΟΝ Η ΤΡΙΑΣ ΕΓΓΡΑΨΟΙ ΕΝ ΒΙΒΛΩ ΖΩΝΤΩΝ.

–1729. Όπως σημειώνει σε ενθύμηση του, σις 29 Οκτωβρίου 1729, στην Παροικιά ο Αντώνης Μαυρομμάτης, «Επιδημία πανώλης θερίζει πολλούς, και τα παιδιά, στην Πάρο, από 12 χρονών και κάτω».

–1730. Πρακτικό εκλογής απεσταλμένου του κοινού της Παροικιάς στην Κωνσταντινούπολης στις 28 Ιανουαρίου 1730 μαρτυρείται ο Αντώνης Μαυρομμάτης.

–1732. Η Ανθούλα και ο Φραντζέσκος Γερμανής δίδουν στην κόρη τους Ειρήνη δύο εικόνες της Παναγίας Ζωοδ. Πηγής και του Τιμίου Προδρόμου (προικοσύμφωνο Νικ. Μπελώνια και Ειρήνης, Νάουσα 2 Νοεμ. 1732) και β ο Ι. Μαυρομμάτης ανάμεσα στις εικόνες δίδει στην κόρη του Μαρία «έτερη της Ζωοδόχου Πηγής να την δεκαπεντίζει εν όσω ζή». Γ. Μαυρομμάτης, αγωνιστής του 1821.

–1733. Πρακτικό εκλογικής επιτροπής του κοινού της Παροικιάς στις 4 Ιανουαρίου 1733, αναφέρεται ο Αντώνης Μαυρομμάτης.

–1734. Στις 24 Φεβρουαρίου 1734, οι προεστοί και επίτροποι του κοινού Παροικιάς Πάρου, με συστατικό γράμμα βεβαιώνουν ότι ο κάτοικος του νησιού τους, γαλλικής καταγωγής, Γιόζε Ντάλες, δια της βίας και παρά τη θέλησή του συνεργάστηκε με ξένους πειρατές, ένας εκ αυτών είναι ο Αντώνης Μαυρομμάτης.

–1739. Πρακτικό εκλογών κατά την Γεν. Συνέλευση στις 30 Αυγούστου 1739 απεσταλμένου των κοινών της Πάρου στην Κωνσταντινούπολη, εκλέγουν τον Νικόλαο Μαυρογένη, προκειμένου να διαπραγματευθεί τα οικονομικά θέματα του νησιού. Αναφέρεται ο Φραγκέσκος Μαυρομμάτης κάτοικος Κεφάλου.

–1741. Για την εκλογή απεσταλμένων στην Κωνσταντινούπολη από τα κοινά της Παροικιάς στη Γενική συνέλευση το 1741 αναφέρεται ο Φραγκέσκος Μαυρομμάτης από τα χωριά του Κεφάλου.

–1741. Τα κοινά της Πάρου, κατά τη Γενική Συνέλευση, της 20 Ιουλίου 1741, αποφασίζουν να συντάξουν γράμμα υπερασπίσεως του συμπατριώτη τους άρχοντα Νικόλαου Μαυρογένη, εναντίων των συκοφαντών κατοίκων της Νάξου, οι οποίοι τον κατηγορούν για συνεργασία με τους πειρατές, υπογράφει και ο Αντωνάκης Μαυρομάτης, ο Φραγκέσκος Μαυρομάτης από τον Κέφαλο.

–1741. Κατά τη Γενική Συνέλευση, της 18 Νοεμβρίου 1741, οι προεστοί και κοινοτικοί εκπρόσωποι της Παροικιάς Πάρου, αποφάσισαν να συλλάβουν, να φυλακίσουν και τέλος να εκτοπίσουν από το νησί τους τον συντοπίτη τους Ιωάννης Βασιλάκης, λόγω του σκανδαλώδους τρόπου της ζωής του και άλλων ανάρμοστων πράξεων. Υπογράφει ο Αντώνης Μαυρομμάτης.

–1749. Σε εκλογή απεσταλμένου για την Κωνσταντινούπολη από τα κοινά της Πάρου σε Γενική Συνέλευση στις 12 Οκτωβρίου 1749, μαρτυρείται ο Φραγκέσκος Μαυρομάτης.

–1750. Ο λογιώτατος σιόρ Φραγκεσκάκης Μαυρομμάτης, εκ μέρους των πέντε χωριώς του Κεφάλου (Λευκών, Τζιπίδου, Μαρμάρων, Δραγουλά, Κώστου), εκλέγεται ως εκπρόσωπος, μαζί με τους εκπροσώπους και των άλλων κοινών (Παροικιάς και Νάουσας) [της Παροικιάς ήταν ο σιόρ Βιτζέντζος Ντεφραγκέσκη και της Νάουσας ο σιόρ Βατιμπέλας] κατά τη Γεν. Συνέλευση των κοινών της Πάρου, στις 23 Αυγούστου 1750, για να μεταβούν στην Κωνστντινούπολη και να ρυθμίσουν με τις τουρκικέ αρχές τα φορολογικά θέματα του νησιού τους.

Το πρακτικό εκλογής υπογράφουν εκ μέρους των κοινών του Κεφάλου (Δραγουλά και Μαρμάρων) οι: οικονόμος Σκορδίλης, χωρεπίσκοπος Γεμελιάρης, πρώην Χαρτοφύλαξ Παπαδόπουλος, παπα-Φραγκίσκος Βατιμπέλας, σακελλίος Παπαδόπουλος, Δημήτριος ιερεύς Άγουρος, Στέφανος ιερεύς Γαβαλάς, Νικολός Σκορδίλης, Δημήτριος Μπαζέγιος, Νικολάκης Ντελαγραμμάτικας, Πέτρος Μουδάτζος, επίτροπος Κεφάλου και του Τζιπίδου οι: Αναγνώστης Τίτζος, Δημήτριος Σκορδίλης, Στρατής Τζαννής, Μανουήλ ιερεύς Παΐσιος, Κωνσταντίνος Σκιαδάς, Γεώργιος Τζαννής, Γεώργιος Αβάζος, επίτροπος Μενέτος Σιαδάς, επίτροπος Λευκών.

–1752. Το 1752, Το κοινό της Παροικιάς Πάρου, με γράμμα τους προς τους εγκατεστημένους στην Κωνσταντινούπολη συμπατριώτες τους, τους παρακαλούν να συνδράμουν και βοηθήσουν την εκεί απεσταλμένη τριμελή επιτροπή του νησιού τους, για να επιτύχουν μείωση των φορολογικών επιβαρύνσεων, εκ μέρους των οθωμανικών αρχών. Υπογράφουν… ο αφέντης Φραγκέσκης Μαυρομμάτης.

–1755. Σε εκλογή απεσταλμένου στην Κωνσταντινούπολη από το κοινό Πάρου σε Γενική Συνέλευση στις 23 Αυγούστου 1755 μαρτυρείται ο Αντώνης Μαυρομμάτης.

–1775. Στις 25 Οκτωβρίου 1775 ο ιερέας Γεώργιος Μαυρομμάτης υπογράφει το προικοσύμφωνο του Μανώλη Ανουσάκη και Μαρίας Ι. Ταμιράλια στον Τζιπίδο.

1787. το 1787 γεννιέται ο Βικέντιος Φ. Μαυρομμάτης κτηματίας κάτοικος Παροικιάς.

–1796. Το 1796 γεννιέται ο Πέτρος Μαυρομμάτης, μετέπειτα Δήμαρχος Πάρου. Διατέλεσε επίσης αντιπρόξενος της Μεγ. Βρετανίας στην Πάρο για 3 δεκαετίες και έφορος της Σχολής Παροικίας.

–1800. Ο σακελλάριος, νοτάριος Παροικιάς Κονταράτος συντάσσει τη διαθήκη του Δημήτρη Γεώργη Ζέπου στην Παροικιά στις 3 Νοεμβρίου 1800. Αναφέρονται επίσης τα παιδιά του Φραγγεσκος και Γεώργης. Τη διαθήκη υπογράφει και μαρτυρεί ο Φραγγέσκος Μαβρομάτης (Μαυρομμάτης).

–1806. Κατάλογος κινητής και ακίνητης περιουσίας της Παναγίας Ξεχωριανής 15 Σεπτ. 1806. Έλαβε εις χείρας του ο παπα Νικόλας Μαυρομμάτης. Στον ίδιο κατάλογο μαρτυριέται ο εφημέριος Τζιπίδου ιερέας Γεώργιος Μαυρομμάτης.

–1812. Έγγραφο παραλαβείς του αβανταρίου της Ευαγγελίστριας Παροικιάς στις 2 Σεπτεμβρίου 1812 από τον ιερομόναχο Ιωαννίκιο Μαυρομμάτη. (Ο Ιωαννίκιος Μαυρομμάτης ήταν από τα Κύθηρα).

–1816. Σε έγγραφο Λευκών στις 3 Σεπτεμβρίου 1816 αναφέρεται ο Φραντζεσκάκης Μαυρομμάτης.

–1818. Ο ιερομόναχος Ιωαννίκιος Μαυρομμάτης από τα Κύθηρα μνημονεύεται σε έγγραφο της περιουσίας της Ευαγγελίστριας (Παροικιά, 31 Μαρτίου 1818).

–1822. Σε έγγραφο των Παριανών στους Υδραίους στις 13 Απριλίου 1822 αναφέρεται ο Αντώνιος Ιω. Μαυρομμάτης από την Παροικιά.

–1822. Σε έγγραφο των Παριανών στους Υδραίους στις 13 Απριλίου 1822 αναφέρεται ο Γεωργάκης Μαυρομμάτης κάτοικος Μαρμάρων.

–1823. Ο Ρεφερενδάριος ιέρεας Νικόλαος Μαυρομμάτης υπογράφει έγγραφο ιερέων του Κεφάλου στις 8 Οκτωβρίου 1823 που αφορά στον εφημέριο Μαρμάρων Μονόπατο Εμμανουήλ.

–1823. Στις 4 Δεκεμβρίου 1823 αναφέρεται η Μαυρομάτη Άννα.

–1824. Φραντζέσκος Μαυρομάτης ζητηθείς έγραψα και μαρτυρώ. 1824: Φεβρουαρίου 3: Την σήμερον φανερώνομεν ότι η όπισσθεν αγορά του Νικολού Καλδόρου επέρασε εις τον σιόρ Λευτεράκη Χαμάρτο και επληρώθη τα γρόσια του με τα διάφορά τους και ο … μένει ακαταζήτητος από αυτό το … … και εις πίστωσιν υπογράφει από αξιόπιστοι μάρτυρες. Διά τον Νικόλαον Γρατούραν υπογράφω το όνομά του ότι βεβαιοί τ’άνωθεν και ούτως κ’έγω μάρτυς. Ιωάννης Σ(ταματέλου) Καμπάνης υποφαίνομαι. Τζανής Σ(ταμ.) Καμπάνης ζητηθείς έγραψα το παρόνκαι μαρτυρώ. VERSO: «1824 Φεβρουαρίου 3: Η παρόν αγορά του Νικολού Γραντούρα διά το αλόνι στο Σαρακίνικο τις … … … απέρασεν … καθώς φαίνεται γεγραμμένη όπως … ο Νικολός επληρώθη».

–1825. Σε αποδεικτικό έγγραφο στις 30 Δεκεμβρίου 1825 αναφέρεται ο Βικέντιος Μαυρομμάτης.

–1826. Στις 3 Οκτωβρίου 1826 ο ιερέας Νικόλαος Μαυρομμάτης συντάσσει και υπογράφει πωλητήριο Τζιπίδου.

–1827. Σε έγγραφο στις 15 Απριλίου 1827 μαρτυρείται ο Αντώνιος Φραγκέσκου Μαυρομμάτης.

–1827. Σε προικοσύμφωνο της 8 Οκτωβρίου 1827 αναφέρεται ο ποτέ Φρατζεσκάκης Μαυρομμάτης.

–1827. Ο ιερέας Νικόλαος Μαυρομμάτης υπογράφει έγγραφο Παροικιάς στις 22 Απριλίου 1827 «γράφω εις όνομα Γιαννάκη Καντιώτη».

–1828. Παρουσιασθέντες εις την δημόσιον ταύτην νοταρίαν οι υπογεγραμμένοι ο τε ευγενέστατος κύριος Ελευθέριος Χαμάρτος και η Αγγετέτα πρώτη σύζυγος του αποθανόντος Ιωάννη Πέτρου Μπαρμπαρή ως επίτροπος των παιδίων της, παρέστησεν έμπροσθεν των υπογεγραμμένων μαρτύρων, ότι συμφωνήσαντες εν τω μεταξύ οικειοθελώς και με γνώμην απαραβίαστον κάμνουσι την παρούσαν ανταλλαγήν ως ακολούθως:

Αον: Η κυρία Αγγελέτα δίδει αναποσπάστως προς τον κύριον Χαμάρτο την τοποθεσίαν όλην του Αλωνιού τοιχογυρισμένην οπού είχεν ηγοράσμένην προ χρόνων ο άνδρας της Γιάννης παρά του κ. Αλεξανδράκη Δημ. Καμπάνη εις τοποθεσίαν Σαρακήνικον έως εις τα Παλιά Θεμέλια με το αλώνι, κατοικιές, φούρνον, προστιγάδια και οσπιτάκια καθώς ευρίσκονται εις την αυτήν τοποθεσίαν την σήμερον πλησίον ο ίδιος Χαμάρτος εκ πλαγίου και άνωθεν.

Βον: Ο κύριος Χαμάρτος δίδει προς αυτήν ανταλλακτικών εν χωράφι, έχει ηγορασμένον παρά του ποτέ Ιωάννου Οικοκυράς εις τοποθεσίαν Βουνόν, πλησίον η ιδία Αγγελέτα και ο ίδιος Χαμάρτος, η μέν ανωθεν, ο δεν κάτωθεν.

Ομοίως δίδει προς αυτήν εις χείρας και μετρητά γρόσια πενήντα, ν(ούμερο) 50: θέλοντες αμφότεροι να μένη η ανταλλαγή αυτή αδιάσπαστος και στερεά διά παντός. Όθεν από την σήμερον οι μέν κατοικιές φούρνος, ασπίτια, προστιγάδια και όλη η τοποθεσία με το αλώνι έως τα Παλιά Θεμέλια, μένουσιν εις την δεσποτείαν και κυριότητα αναπόσπαστον του κυρίου Ελευθερίου Χαμάρτου να τα κάμη ως βούλεται αυτός και οι κληρονόμοι του ανενόχλητα και ελεύθερο πάσης καταζητήσεως ή δικαιώματος άλλου τινός, το δε χωράφιον παραμοίως ομού και τα πενήντα γρόσια εις εξουσίαν και κυριότητα της Αγγελέτας να τα μεταχειρισθή όπως αυτή βούλεται. Εις ένδειξιν δε της οικειοθελούς ταύτης συμφωνητικής των ανταλλαγής εγένοντο δύο παρόμοια νοταριακά αποδεικτικά γράμματα επιβεβειωμένα παρά των μερών αμφότερων, επικυρωμένα δε και τη υπογραφή των κυρίων δημογερόντων και άλλων αξιοπίστων μαρτύρων των οποίων αντίγραφον κατεχωρήθη εις τον Κώδικα της Νοταρίας υπ’αριθ. 517 και έλαβε το κάθε μέρος έν εξ αυτών δι’ ασφάλειαν.

Εν Παροικία της Πάρου τη 30 Ιουλίου 1828.

Βικέντιος Μαυρομμάτης υπογράφω εις όνομα της άνωθεν Αγγελέτας ότι βεβαιοί το παρόν και ούτος κ’άγω μαρτυρώ.

Λεονάρδος Κονδύλλης δημογέρων μάρτυς.

Ιωάννης Κρίσπης και δημογέρων επιβεβαιώ

Ελευθέριος Χαμάρτος βεβαιώ

Εφραιμ ιερεύς … μάρτυς

Γεώργιος Κυπριανός μάρτυς

Ο δημόσιος νοτάριος της πόλεως ΝΟΤΑΡΙΑΣ ΠΑΡΟΙΚΙΑΣ ΠΑΡΟΥ Δημήτριος Χαμάρτος υποβεβαιώ.

–1829: 9βρίου 27. Μαθητευόμενοι εις την Αλληλοδιδακτικήν Σχολήν της πόλεως Παροικιάς

Μαυρομμάτης Δεμένικος ετών 10.

–1829. Σε πληρεξούσιο του 1829 αναφέρεται ο Βικέντιος Μαυρομμάτης.

–1830. Στις 8 Φεβρουαρίου 1830 ο ιερέας Νικόλαος Μαυρομμάτης κατέχει το αξίωμα του ρεφερενδαρίου. Αναφέρεται στον κατάλογο του Παροναξίας Ιερόθεου. (ρεφερενδάριος ήταν ένα από τα οφίκια ‘αξιώματα’ που δίδονταν κατά την εποχή της τουρκοκταρίας στους κληρικούς).

–1830. Γεώργιος Μαυρομμάτης και παπά Νικόλαος Μαυρομμάτης στον Τσιπίδο το 1806, Βικέντιος Μαυρομμάτης (προτείνεται ως Γεν. έφορος Πάρου από τον Διοικητή Πάρου Δ. Κιοσσέ, Παρ. 24 Σεπτ. 1830).

–1830. Διορίζεται για ένα χρόνο επίτροπος της Εκατονταπυλιανής ο Ελευθέριος Χαμάρτος μαζί με τους Λεονάρδο Κονδύλη και Αντώνιο Φραντζέσκου Μαυρομμάτη (έγγραφο εκλογής επιτρόπων, Παροικιά, 28 Σεπτεμβρίου 1830.

–1831. Το 1831 μνημονεύεται στο προικοσύμφωνο του Πέτρου Τζώρτζη Χαμάρτου και της Αναστασίας Αντωνίου Φρ. Μαυρομμάτη στην Παροικία, 30 Ιανουαρίου 1831, «… πλησίον οικονόμος Βατιμπέλας». «Ο ευγενέστατος κύριος Ζώρζης Χαμάρτος δίδει στον γιό του Πέτρο ως γυναίκα την Αναστασουλιώ Μαυρομμάτη. Αλλά μόνομ ο ευγενέστατος Αντώνιος Φραγκ. Μαυρομμάτης και η σύζυγός του Μαρουλιδάκη προσφαίρουν στην κόρη τους εικονίσματα του Αγίου Νικολάου, τον Άγιον Γεώργιο και τον Άγιο Σπυρίδωνα» Παροικιά, 30 Ιανουαρίου 1831. (ΓΑΚ, 219, αρ. 269, 132r). Ο πατέρας του Πέτρου Χαμάρτου ήταν ολιγοκτήμων και ο θείος του ο Δημητράκης Χαμάρτος, νοτάριος Παροικιάς, πλουσιότατος. Κόρη του ήταν η Φεβρωνία, μοναχή στη Μονή Χριστού Δάσους, και γιός του ο Φραγκίσκος. Ιατρός και δήμαρχος Πάρου.

–1832. Ο ιερέας Εφραίμ διορίζεται Έφορος του Αλληλοδιδακτικού Σχολείου Παροικιάς μαζί με τους Δημήτριο Χαμάρτο και Βασίλειο Μαυρομμάτη στις 24 Φεβρουαρίου 1832.

–1832. Προύχοντας της Παροικιάς, Έφορος των Σχολείων της Πάρου και Επίτροπος των Κοινών Μοναστηριών Μαυρομμάτης Βασίλειος στις 17 Μαρτίου 1832 ο Κηβερνήτης Αυγουστίνος Καποδίστριας τον διορίζει, όπως και άλλα τέσσερεις εξέχοντες πολίτες του νησιού, ένα από κάθε χωριό (Δημήτριο Χαμάρτο [Παροικιά], Αντώνιο Κορτιάνο [Νάουσα],  Ιωάννη Βαλσαμή [Κάτω Χωρία] και Νικόλαο Αρκά [Λεύκες]), Έφορο των διδακτικών Καταστημάτων του νησιού.

–1833. Ο ιερεύς Βιτζαράς Δομέτιος υπογράφει το έγγραφο Παροικιάς: διαθήκη Βερεζίνας Ιωάν. Μαυρομμάτη, 15 Μαρτίου 1833.

–1833. Σε προικοσύμφωνο Παροικιάς την 22 Οκτωβρίου 1833: «…το ήμισυ αμπέλι εις το Ταξιαρχάκι, πλησίον ο κύριος Πέτρος Μαυρομμάτης με ελιές και συκές…»

–1834. Σε έγγραφο της Νομαρχίας Κυκλάδων στις 19 Απριλίου 1834 προς το Βασιλικό Επαρχείο Νάξου, Πάρου αναγράφει ως τοπικούς Δημογέροντες της Πόλης Παροικιάς τους: Ζ. Μάτσα Μαυρογένη, Β. Μαυρομμάτη και Θ. Καμπάνη.

–1835. Αντώνιος Φρ. Μαυρομμάτης (η σύζυγός του αποκαθισά τον γαμπρό της Πέτρο Γ. Χαμάρτο να απέλθη εις την Ιεράν Σύνοδον να καταγγείλη την διάλυσιν του 25 έτους συζυγικού βίου (13 Ιαν. 1835).

–1841. Στα δημοτολόγια Ερμούπολης είναι εγγεγραμμένος ο παριανός 40χρονος αρτοποιός Εμμανουήλς Μαυρομμάτης. Έδωσε όρκο στις 10 Ιουλίου 1841.

–1843. Στις 17  Οκτωβρίου 1843 η συνέλευση της αντιπολίτευσης επαναλαμβάνεται, αλλά πάλι χωρίς τον Δήμαρχο Θ. Καμπάνη ο οποίος κατηγορείται από τους παρευρισκομένους ότι «αισθάνεται ανώτερος του νόμου και προβάλει ανύπαρκτες προφάσεις». Η συνέλευση αποφασίζει να προχωρήσει στην εκλογή χωρίς τον Δήμαρχο! Πρόεδρος ανέλαβε ο Δ. Χαμάρτος και προσυπέγραψαν τα 5 γεροντότερα μέλη Ν. Πούλιος, Ιωάννης Καπαρός, Λεονάρδος Κονδύλης, Ηλίας Σαράντος, Νικόλαος Ρούσσος. Οι εκλογείς ήταν οι εξής:
Πόλις Παροικίας (Δήμαρχος Θ. Καμπάνης): Ζώρζης Μ Μαυρογένης, Δημήτριος Χαμάρτος, Πέτρος Μαυρομμάτης, Ν Α Ψαράκης, Αντ Ελ Χαμάρτος, Λεονάρδος Κονδύλης.
Κωμόπολις Λευκών (Πάρεδρος Κωνσταντίνος Χανιώτης): Εμμανουήλ Ν Αρκάς, Νικόλαος Γ Ρούσσος, Νικόλαος Γ Παντελαίος, Ιωάννης Α Δεσύλλας.

Κωμόπολις Ναούσης (Δήμαρχος Ν. Μαλατέστας): Δημήτριος Π Δημητρακόπουλος, Ηλίας Σαράντος, Ιωάννης Μεταξάς, Αντώνιος Κορτιάνος (δεν παρευρέθη λόγω ασθενείας).
Χωρίον Κώστου(Πάρεδρος Ιωάννης Α. Καπαρός): Ιωάννης Α Καπαρός, Αναστάσιος Ρούσσος
Χωρίον Δραγουλά (Πάρεδρος Νικήτας Ν. Άγουρος): Γεώργιος Κληρονόμος
Χωρίον Μαρμάρων (Πάρεδρος Νικήτας Ν. Άγουρος): Ιωάννης Γιαννουλάκης, Νικήτας Άγουρος (δεν παρευρέθη λόγω ασθενείας).

Χωρίον Τσιπίδου (Δήμαρχος Μαρπήσσης ΓΣ Δελαγραμμάτης): Νικόλαος Βατιμπέλας, Νικόλας Πόυλιος, Γεώργιος Σ Δελαγραμμάτης (απών).

Χωρίον Ωλιάρου (Πάρεδρος Δ. Βιάζης): Παναγής Καλάργυρος, Ματθαίος Μαούνης.
Τα αποτελέσματα ανέδειξαν πληρεξουσίους Πάρου τους Δ. Π. Δημητρακόπουλο (21 ψήφοι) και Ζ. Μάτσα Μαυρογένη (21). Συμμετείχαν και οι Νικόλαος Ψαράκης (Παροικιά, 11 ψήφοι), Ν. Βατιμπέλας (Τσιπίδος, 7), Λεονάρδος Κονδύλης (Παροικία, 7), Νικόλαος Μαλατέστας (Νάουσα, 6 ψήφοι), Κωνσταντίνος Δαμίας (Παροικία, 6), Π. Μαυρομάτης (Παροικία, 6).

Ο Δήμαρχος Πάρου αρνήθηκε να επικυρώσει τις υπογραφές και συνεπώς την εκλογή.

–1843. Σε ονομαστικό κατάλογο των εκλογικών αποτελεσμάτων Νάουσας στις 27 Οκτωβρίου 1843 βεβαιώνει το μέλος του Δημοτικού συμβουλίου Πάρου Μαυρομμάτης ….

–1844. Σε εκλογικό κατάλογο Δήμου Μάρπησσας του 1844 υπάρχει εγγεγραμμένος ο 47χρονος Γεώργιος Μαυρομμάτης.

–1846. Πιστοποιητικό που συνέταξαν οι κάτοικοι του Δήμου Μαρπήσσης για να βεβαιώσουν τη συμμετοχή του συγχωριανού τους Γεωργίου Φωκιανού στον αγώνα του 1821 όπου το 1826 χρημάτισε κατά του Ιμπραΐμ στην πολιορκία της Τριπολιτσάς υπο τις οδηγίες του Δημητρίου Σάλα. Ένας από τους υπογράφοντες συγχωριανούς του στις 20 Μαΐου 1846 στην Μάρπησσα ήταν και ο Μαυρομμάης Γεώργιος.

–1847. Στον εκλογικό κατάλογο του Δήμου Μάρπησσας το 1847 είναι εγγεγραμμένος ο 50χρονος έμπορος Γεώργιος Μαυρομμάτης.

–1847. Στον εκλογικό κατάλογο Παροικιάς (συμπεριλαμβάνεται και η Αντίπαρος) είναι εγγεγραμμένος ο 53χρονος κτηματίας Βικέντιος Μαυρομμάτης, ο 29χρονος καφεπώλης Δομένικος Γ. Μαυρομμάτης, ο 48χρονος κτηματίας Νικόλαος Μαυρομμάτης και ο 48χρονος κτηματίας Πέτρος Μαυρομμάτης.

–1856. Το 1856 ο Πέτρος Μαυρομμάτης φέρεται ως Δήμαρχος Πάρου.

–1859. Στις 10 Οκτωβρίου 1859 μνημονεύεται σε συμβολαιογραφική πράξη [επιτροπικό] στην Σύρο ο κάτοικος Πάρου Θουκυδίδης Λαζάρου Δημοδιδάσκαλος στην Ερμούπολη και η σύζυγός του Μαρούσα Μαυρομμάτη διορίζουν τον εν Πάρο Πέτρο Φ. Μαυρομμάτη δια να επιστατεί εις εν Πάρω κτήματα.

–1863. Στα δημοτολόγια Ερμούπολης είναι εγγεγραμμένος ο παριανός 25χρονος οινοπώλης Ιωάννης Μαυρομμάτης, άγαμος. Έδωσε όρκο στις 12 Οκτωβρίου 1863.

–1863. Επιγραφή στην εικόνα της Σταυρώσεως του Χριστού στην Εκατονταπυλιανή «Μνήσθητι Κύριε του δούλου σου Βικεντίου Μαυρομάτου 1863».

–1875. Σε εκλογικό κατάλογο του 1875, του Δήμου Μάρπησσας (της επαρχίας Νάξου), υπάρχει εγγεγραμμένος ο Μαυρομμάτης Ιωάννης του Αντωνίου 40 ετών έμπορος κάτοικος Τσιπίδου.

–1877. Σε έγγραρο Μαρπήσσης στις 13 Ιανουαρίου του 1877 αναφέρεται ο Αντώνιος Μαυρομμάτης, μεταπράτης, κάτοικος Μαρπήσσης.

–1879. Έγγραφο του 1879 «και το συμβολαιογραφικόν μου γραφείον και ενώπιον εμού του συμβολαιογράφου Πάρου Αντώνιου Μαυρομμάτου εδρεύοντος και κατοικούντος εις την αυτην πόλιν της Παροικιάς ενεφανίσθησαν οι συμβαλλόμενοι κύριος Μιχαήλ Ιωάν. Αιγινήτης, γεωργός και Νικόλαος Δημ. Περάκης, μυλωνάς, αμφότεροι κάτοικοι του χωριού Λεύκων του Δήμου Υρίας».

–1879. Στα δημοτολόγια Ερμούπολης είναι εγγεγραμμένος ο παριανός 43χρονος μεταπράτης Αριστείδης Μαυρομμάτης, έγγαμος. Έδωσε όρκο στις 2 Μαΐου 1879.

–1880. Συμβολαιογράφος Πάρου το 1880-1888 ο Αντώνιος Μαυρομμάτης.

–1882. Στα δημοτολόγια Ερμούπολης είναι εγγεγραμμένος ο παριανός 43χρονος μεταπράτης Κωνσταντίνος Αντ. Μαυρομμάτης, άγαμος. Έδωσε όρκο στις 26 Μαΐου 1882.

–1884. Σε Γενικό πληρεξούσιο εμφανίζεται ο συμβολαιογράφος Πάρου Αντώνιος Μαυρομμάτης (Παροικιά, 23 Ιανουαρίου 1884).

–1886. Στις 31 Ιουλίου 1886 ο 28χρονος υπάλληλος από την Πάρο Αλκιβιάδης Μαυρομμάτης, του Φραγκίσκου και της Ειρήνης Λουκά Στεφάνου, κάτοικος Σύρου παντρεύεται στην Ερμούπολη την 18χρονη από την Σύρο Ζηνοβία Κοπκίλη, του Ιωάννη και της Χαρίκλειας Φακά.

–1888. Στις 5 Ιουνίου 1888 ο 28χρονος τελωνοφύλαξ από την Πάρο Μαρίνος Βάιος του Απόστολου Βάιου και της Μαρίνας Μαυρομμάτη, παντρεύεται στην Ερμούπολη την 20χρονη από την Σύρο Κασσάνδρα Κοκίνου, του Κωνσταντίνου και της Ζαμπέτας Πατσούκη.

–1892. Στις 30 Νοεμβρίου 1892 ο παριανός Μαυρομμάτης Αριστείδης 58 ετών εργάτης κάτοικος Σύρου δηλώνει τον θάνατο της συζύγου του Μαυρομμάτης Ειρήνη 45 ετών κάτοικο Ερμούπολης, πατρίς θανόντος Πάρος. Ασθένεια: Δηλητηρίαση φωσφορική.

–1903. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Αλ. Ιωάννου Μαυρομμάτης, ετών 26, υπηρέτης, άγαμος, κάτοικος Αθήνας.

–1903. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Εμμανουήλ Ιωάννου Μαυρομμάτης, ετών 24, υποδηματοποιός, άγαμος, κάτοικος Αθήνας.

–1903. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Αρίσταρχος Ιωάννου Μαυρομμάτης, ετών 22, υπηρέτης, άγαμος, κάτοικος Αθήνας.

–1903. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Κωνσταντίνος Ιωάννου Μαυρομμάτης, ετών 18, υπάλληλος, άγαμος, κάτοικος Αθήνας.

–1930. ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΜΑΥΡΟΜΑΤΗΣ αρτοποιός ετών 29 αφίχθη στην Σύρο το  1930

–1952. Σε εκλογικό κατάλογο της Κοινότητας Νάουσας του 1952, υπάρχει εγγεγραμμένη η Κουζούμη Άννα, όνομα συζύγου Κωνσταντίνος, όνομα πατρός Εμμανουήλ Μαυρομμάτης.

 

–Μαύρος: Παρωνυμικό επώνυμο, ίσως βυζαντινής καταγωγής και Ενετικής προγενέστερα,  (Moro), Οίκος Βενετών πατρικίων, που έδωσε μεταξύ των άλλων ένα δόγη της Βενετίας, τον Cristoforo Moro (1462-1471), επί του οποίου ο βενετικός στόλος υπό τον ναύαρχο Loredan κατέλαβε το 1464 τη νήσο Λήμνο, χρησιμοποιώντας την ως προκεχωρημένη ναυτική βάση μέχρι το τέλος του Βενετοτουρκικού πολέμου (1479).

Μεγάλες εκτάσεις γης στην Πάρο ανήκαν κατά τους χρόνους της Τουρκοκρατίας, στις γνωστές αρχοντικές οικογένειες Βιτσαρά, Κονδύλη. Κρίσπη, Μαυρογένη, Μαύρου, Νταμουλή, Σομαρίπα, Σπυρίδου κ.α.

Το επώνυμο έχει εκλείψει από την Πάρο, ίσως το επώνυμο Μαύρης να είναι παραφθορά τους και αν συμβαίνει αυτό τότε είναι ο γνωστός κλάδος που απαντάται μέχρι και σήμερα κυρίως στην Παροικιά.

Ίσως το σπουδαιότερο μέλος της οικογένειας Μαύρου της Πάρου ήταν ο Αλέξανδρος Μαύρος, φημισμένος έμπορος της Οδησσού και της Κωνσταντινούπολης, ένας από τους κορυφαίους Φιλικούς, που είχε διατελέσει και ταμίας της Φιλικής Εταιρείας, στην οποία είχε μυήσει και παριανούς που είτε κατοικούσαν στα μέρη εκείνα είτε τον επισκέπτονταν, όπως ο Σπυρίδων Βιάζης – Μαύρος και ο Παναγιώτης Δημητρακόπουλος, ο προύχοντας της Νάουσας που ξεσήκωσε στην Επανάσταση τους Παριανούς, στις 24 Απριλίου 1821.

Το αρχοντικό τους είναι στην αρχή (δεξιά) της Παλιάς Αγοράς Παροικιάς (Κάτω Πόρτα) και φέρει σε πίσω παράθυρο θυρεό του [17]72 της οικογένειας Ιατρού.

–1730. Περιβόλι Χάλαρα σύμπλιος Καλιτζάκι Μαύρου (Καλλίτσας Μαύρου-Αλμπάνη).

–1730. Το 1730 γεννιέται ο Αλέσσαντρος Μαύρος. Σύζυγος του η Καλίτζα Αλμπάνη. Απέκτησαν τον Σπύρο Μαύρο και τον Κώστα Μαύρο του 1749..

–1746. Γεννιέται ο Σπύρος Μαύρος του Αλέσσανδρου και της Καλλίτσας Αλμπάνη. Σύζυγός του η Αναστασία Καμπάνη. Απέκτησαν 8 παιδιά. Τέκτο τους η Καλλίτσα (1768) ο Αλέξανδρος (1770), η Γραννέτα (1772), ο Βιάζης (1774), Γεώργιος (1776) ο οποίος πήρε προικώο το αρχοντικό τους στις αρχές της οδού Λοχ. Κορτιάνου, σήμερα οικ. Θεοχαρίδη. Η Μαρουσώ (1778), η Μαρουλία (1780) που πήρε προίκα το σπίτι στην οδό Σκόπα 6 στην Παροικιά. Και η Αικατερίνη (1783).

–1749. Γεννιέται το 1749 ο Κώστας Μαύρος του Αλεσσάνδρο και της Καλλίτσας.

–1760. Ο Σπύρος Μαύρος του Αλέσσαντρου και την Καλίτζας Αλπμάνη παντρεύεται το 1760 την Αναστασία Καμπάνη του Αλέξανδρου Καμπάνη (1725) και της Γρανέττας Ιωάννη Μαυρογένη, απέκτησαν έξη παιδιά, Της Καλίτζα Ιωάννη Κρίσπη, τον φιλικό Αλέξανδρο Σπ. Μαύρο,  την Γρανέττα Ιωάννη Ν. Καμπάνη, τον Δημογέροντα Αθανάσιο Σπ. Μαύρο,  την Μαρουσώ Τζαννή Μπιάζη και την Μαρουλία Αντωνίου Φρ. Μαυρομμάτη.

–1760 Ραμπελιώ Δελαγραμμάτη ¬ Νικόλαος Μάτσας *6 ¬ Πέτρος Μάτσας, Τζώρτζης Μάτσας, Κατίγκω Μάτσα Κρίσπη ¬ Σιόρ Μιχελής Ιω. Κρίσπης *7 ¬ Δημήτριος Μάτσας ¬ Μαρία Δ. Χαμάρτου ¬ Ραμπελιώ Ν. Καμπάνη *8, Μαρουσώ Δ. Μαύρου, Νικόλαος Δ. Μάτσας, Γεώργιος Δ. Μάτσας ¬ Σμαράγδα Βιάζη ¬ Δημήτριος Μάτσας ¬ Αναστασία Ραγκούση ¬ Γεώργιος Δ. Μάτσας ¬ Καλυψώ Μέγκουλα ¬ Δημήτριος Γ. Μάτσας-Μαυρογένης (Αρχαιολόγος) ¬ Χρύσα Κ. Καραδήμα (Αρχαιολόγος).

–1770. Γεννιέται το 1770 Αλέξανδρος Μαύρος του Σπύρου και της Αναστασίας.

–1776. Γεννιέται ο Γεώργιος Μαύρος του Σπύρου και της Αναστασίας. Παντρεύτηκε την Αιακτερίνη Φ. Δαμία και απέκτησαν τον Σπύρο (1854).

–1780. Γεννιέται το 1780 η Μαρουλία Μαύρου του Σπύρου και της Αναστασίας. Σύζυγός της ο Αντώνιος Μαυρομμάτης. Τέκνα τους η Αναστασία, και η Αντωνίνα.

–1797. Το 1797 γεννιέται στην Πάρο ο μετέπειτα βουλευτής Φραγκίσκος Κρίσπης του Ιωάννη ο οποίος υιοθετήται από την οικογένεια Μαύρου.

–1813. Το 1813 γεννιέται ο Γεώργιος Αθανασίου Μαύρος, ανιψιός του φιλικού Αλέξανδρου Σπύρου Μαύρου (+1851).

–Τα Λατομεία στην Πάρο προσονομάζονταν παλαιότερα από το επώνυμο του ιδιοκτήτη τους, όπως του Κλεάνθη, του Μαύρου, του Κονταράτου.

–1818. Στις 2 Ιανουαρίου 1818, συντάχθηκε «ομολογία διά γρ. 6500 τα οποία αφιέρωσεν ο φιλοπάτριος (sic) κύριος Αλέξανδρος Μαύρος εις την ενταύθα Σχολήν της Παροικιάς Πάρου διά να δίδεται ο τόκος αυτών προς χρήσιν της Σχολής». Όχι μόνο χρήματα αλλά και βιβλία φρόντισε να στείλει το επόμενο έτος (1819) ο Παροικιώτης Μαικήνας των Ελληνικών Γραμμάτων.

–1818. Εξέχοντες επίσης Πάριοι Φιλικοί ήταν ο εν Κωνσταντινούπολης μεγαλέμπορος Σπυρίδων Β. Μαύρος ως και ο θείος του Αλέξανδρος Μαύρος, τραπεζίτης, ταξιδεύων εις Κωνσταντινούπολη διαμένει όμως εις Οδησσό. 1818.

–1820. Λογαριασμός των Απεσταλμένων της Κωνσταντινούπολης το 1821 έτος, υπόμεν το μέρος της κοινοτήτος Πάρου ο Μιχαήλ Τσιγώνιας, από δε το μέρος του ποτέ Πέτρου Μάτσα Μαυρογένους, ενοικιάζου των Σουλτανικών προσόδων και πολιτικών δικαιωμάτων της Νήσου μας, ως το συμφωνητικόν, αυτού του Ενοικιου του και Κοινότητος Γεγραμμένον τη 3: Δεκεμβρίου 1820 και καταχωρημένον εις τον Κώδηκα της κοινότητος, τον Ιωάννη Κορτιάνον, οίτινες απεσταλμένοι Τσιγώνιας και Κορτιάνος εξάλθησαν εξή να αγοράσουν αυτάς τας προσόδους, ετεί λογαριασμόν του ρηθατος; Ενοικιαζου.

Ομολογία Αλέξανδρου Μαύρου και Ι.Β. Μαύρου Κεφάλαιον γρ. 4984.

–1821. Καταγραφή των κοινών χρεών της Νήσου Πάρου εγείνον εις Κωνσταντινούπολιν εις εκφόρους αποστολάς κατά το τελευτάτον _ καταχωρημένον εις τον κοινόν Κώδημα καθού είς του τελευταίου χρόνου απεσταλμένων. Μ. Τσιγώνια, και Ιω. Κορτιάνου λογαριασμούς, τα οποία μένουν ενεξόφλητα τα κεφάλαια ομολογιών οι δε τόκοι αυτών είναι πληρωμένοι μέχρι του χιλιοστού οκτακοσιοστού έτους.

Ομολογία Χρύσος Σπυρίδου Β. Μαύρου γρ. 11250.

–1821. Ο Φιλικός Αλέξανδρος Μαύρος, ταμίας της Φιλικής Εταιρείας, έμπορος, ευεργέτης της Οδησσού, το 1821.

–1826. Ο Δημήτριος Μιχ. Αϊβαλιώτης, αγοράζει το «εμισον καΐκιον» του Αθανασίου Μαύρου. (έγγραφο Παροικιάς, 26 Απριλίου 1826 ΓΑΚ κωδ. 216 φ43r).

–1827. Καταγραφή των (μερικών) χρεών των κοινοτήτων του κάθε Μέρους κοινού της Πάρου εις την Κωνσταντινούπολιν. 17 Απριλίου 1827.

Ομολογία Σπυρίδου Μαύρου Κεφάλαιον γρ. 8000.

–1829: 9βρίου 27. Μαθητευόμενοι εις την Αλληλοδιδακτικήν Σχολήν της πόλεως Παροικιάς

Μαύρος Αντώνιος ετών 17.

–1829. Σε έγγραφο της Εκατονταπυλιανής «Εν Παροικία της Πάρου» την 19 Μαΐου 1829 αναφέρονται οι εκλογείς της επαρχίας Πάρου και Αντιπάρου: Αθανάσιος Μαύρος, Μ.Μ. Μαυρογένης, Δημήτριος Καλαβρός, Νικ. Μαλατέστας, Ιω. Μεταξάς, Θ. Ρικιέρης, Ιάκωβως Λουκής, Ν. Μωραΐτης, Μιχαήλ Τζιγώνιας, Ιω. Βαλσαμής, Ευστράτιος Στάμενας, Ζέπος Δελαγραμμάτης, Ν. Κονταράτος, Ν. Ρούσσος, Γεώργιος …, Τζανής Μάτζας, Δαμιανός Μπιάζης, Γεώργιος Βιτζαράς.

–1829. Σε πληρεξούσιο του 1829 αναφέρεται ο Αθανάσιος Μαύρος.

–1831. Στις 21 Οκτωβρίου 1831, σωτήρια επιστολή των κατοίκων της Πάρου προς τον επίτροπο Αιγαίου Πελάγους, για τα δεινά των κρητών νέοαποίκων εναντίων των ντόπιων. Υπογράφει… ο Φραγκέσκος Μαύρος στα χωριά του Κεφάλου.

–1832. Σε προικοσύμφωνο Παροικιάς 24 Φεβρ. 1832 « εν χωράφιον εις τον Έλιτα ονομαζόμενον του Νερού, πλησίον ο κ. Αθανάσιος Μαύρος».

–1833. Ο πλοίαρχος Νικόλαος Ι. Χαλικιάς, ιδιοκτήτης του πλοίου τζηρνικίου καλούμενο «Η Καλλιόπη», επώλησε τα τρία τέταρτα στον Αθανάσιο Μαύρο για 920δρχ. Παροικιά, 14 Αυγούστου 1833 (ΓΑΚ, κωδ.217, 12v, 15r).

–1834. Εις τον Προικοσύμφωνο Δαμία και Ευανθίας Μαύρου (Παροικιά, 26 Οκτ. 1834) «ελαιογύρι ανομαζόμενον Φυρρόν Χωράφι και εις τον Κάμπο του Κονδύλη».

–1843. Στις 16  Οκτωβρίου 1843 η συνέλευση των εκλογέων διελύθη λόγο μη παρουσίας του δημάρχου Πάρου Καμπάνη. Η συνέλευση προσκάλεσε εγγράφως τον Δήμαρχο να παρευρεθεί την επομένη.

Ο δήμαρχος Πάρου Θ. Καμπάνης και ο γραμματέας Χαμάρτος πραγματοποιούν συνέλευση προς εκλογήν πληρεξουσίων και υπογράφουν το σχετικό έγγραφο στο οποίο αναφέρουν τους κατά τη γνώμη τους, νόμιμους εκλογείς:

Παροικιά: Φρ. Κρ. Μαύρος, Δημήτριος Δελαγγραμάτης, Γεώργιος Μαύρος, Ιωάννης Δελαγραμμάτης, Αντώνιθος Δελαγραμμάτης, Δημήτριος Πρωτόδικος.

Ωλίαρος: Αναγνώστης Τριαντάφυλλος, Βασίλειος Φαρούπος.

Στην Νάουσα, στα Μάρμαρα, στον Κώστο, Τσιπίδο και Δραγουλά, αναγνωρίζει τους ίδιους με την αντιπολίτευση. Για τους εκλογείς των Λευκών αναφέρει: «εκλεγχθέντες οχλαγωγικώς εν απουσία του ειδικού παρέδρου προσβληθέντος και αποχωρήσαντος και ξυλοκοπηθέντος των πολιτών»! Πάντως ο πάρεδρος Λευκών Κ. Χανιώτης, υπογράφει το έγγραφο των αποτελεσμάτων την 8/10.

Στο ίδιο έγγραφο αναφέρεται πως εξελέχθησαν πληρεξούσιοι οι Φραγκίσκος Κρ. Μαύρος και Δ. Δημητρακόπουλος. Δηλαδή όλη η φασαρία έγινε για να εκλεγεί ο Φρ. Μαύρος στην θέση του Ζ. Μάτσα Μαυρογένη!

–1843. Στις 17  Οκτωβρίου 1843 η συνέλευση της αντιπολίτευσης επαναλαμβάνεται, αλλά πάλι χωρίς τον Δήμαρχο Θ. Καμπάνη ο οποίος κατηγορείται από τους παρευρισκομένους ότι «αισθάνεται ανώτερος του νόμου και προβάλει ανύπαρκτες προφάσεις». Η συνέλευση αποφασίζει να προχωρήσει στην εκλογή χωρίς τον Δήμαρχο! Πρόεδρος ανέλαβε ο Δ. Χαμάρτος και προσυπέγραψαν τα 5 γεροντότερα μέλη Ν. Πούλιος, Ιωάννης Καπαρός, Λεονάρδος Κονδύλης, Ηλίας Σαράντος, Νικόλαος Ρούσσος. Οι εκλογείς ήταν οι εξής:
Πόλις Παροικίας (Δήμαρχος Θ. Καμπάνης): Ζώρζης Μ Μαυρογένης, Δημήτριος Χαμάρτος, Πέτρος Μαυρομμάτης, Ν Α Ψαράκης, Αντ Ελ Χαμάρτος, Λεονάρδος Κονδύλης.
Κωμόπολις Λευκών (Πάρεδρος Κωνσταντίνος Χανιώτης): Εμμανουήλ Ν Αρκάς, Νικόλαος Γ Ρούσσος, Νικόλαος Γ Παντελαίος, Ιωάννης Α Δεσύλλας.

Κωμόπολις Ναούσης (Δήμαρχος Ν. Μαλατέστας): Δημήτριος Π Δημητρακόπουλος, Ηλίας Σαράντος, Ιωάννης Μεταξάς, Αντώνιος Κορτιάνος (δεν παρευρέθη λόγω ασθενείας).
Χωρίον Κώστου(Πάρεδρος Ιωάννης Α. Καπαρός): Ιωάννης Α Καπαρός, Αναστάσιος Ρούσσος
Χωρίον Δραγουλά (Πάρεδρος Νικήτας Ν. Άγουρος): Γεώργιος Κληρονόμος
Χωρίον Μαρμάρων (Πάρεδρος Νικήτας Ν. Άγουρος): Ιωάννης Γιαννουλάκης, Νικήτας Άγουρος (δεν παρευρέθη λόγω ασθενείας).

Χωρίον Τσιπίδου (Δήμαρχος Μαρπήσσης ΓΣ Δελαγραμμάτης): Νικόλαος Βατιμπέλας, Νικόλας Πόυλιος, Γεώργιος Σ Δελαγραμμάτης (απών).

Χωρίον Ωλιάρου (Πάρεδρος Δ. Βιάζης): Παναγής Καλάργυρος, Ματθαίος Μαούνης.
Τα αποτελέσματα ανέδειξαν πληρεξουσίους Πάρου τους Δ. Π. Δημητρακόπουλο (21 ψήφοι) και Ζ. Μάτσα Μαυρογένη (21). Συμμετείχαν και οι Νικόλαος Ψαράκης (Παροικιά, 11 ψήφοι), Ν. Βατιμπέλας (Τσιπίδος, 7), Λεονάρδος Κονδύλης (Παροικία, 7), Νικόλαος Μαλατέστας (Νάουσα, 6 ψήφοι), Κωνσταντίνος Δαμίας (Παροικία, 6), Π. Μαυρομάτης (Παροικία, 6).

Ο Δήμαρχος Πάρου αρνήθηκε να επικυρώσει τις υπογραφές και συνεπώς την εκλογή. 

–1845. Το 1845 γεννιέται στην Πάρο ο μετέπειτα βουλευτής Όθων Μαύρος του Φραγκίσκου (ο Φραγκίσκος Μαύρης [1797-?]είχε υιοθετηθεί από την οικογένεια Ιωάννη Κρίσπη. Βλέπε και οικ. Κρίσπη). Απεβίωσε το 1903.

–1847. Στον εκλογικό κατάλογο Παροικιάς (συμπεριλαμβάνεται και η Αντίπαρος) είναι εγγεγραμμένος ο 33χρονος κτηματίας Γεώργιος Αθ. Μαύρος.

–1851. Ο Αλέξανδρος Σπ. Μαύρος, καταγόμενος από την Πάρο, μετέβη από μικρή ηλικία στην Οδησσό της Ρωσίας όπου και διέπρεψε στο εμπόριο δημιουργώντας μεγάλη περιουσία. Είχε τα καθήκοντα του Γραμματέα και του Ταμία της Φιλικής Εταιρίας. Συνεχώς πρόσφερε χρηματική βοήθεια στην ιδιαίτερη πατρίδα του την Πάρο, πολλά ιερά κειμήλια κοσμούνται στον ιερό ναό της Εκατονταπυλιανής, καταβάλλοντας ρωσικά ρούβλια στην Εμπορική Τράπεζα Οδησσού όπου και την εβδομάδα των παθών διανεμόταν οι τόκοι του στους πτωχούς και άπορους της Παροικιάς. Αυτός ήταν ο γιός του Σπύρου Μαύρου, πέθανε άγαμος το 1851.

–1854. Το 1854 γεννιέται ο Σπύρος Μαύρος του Γεωργίου και της Αικατερίνης. Παντεύτηκε την Φλώρα Γ. Μαυρογένη και απέκτησαν την Αιακτερίνη και τον Γεώργιο.

–1864. Ανταλλαγή ακινήτου. Πάρος, 23 Αυγούστου 1864. Ενώπιον του συμβολαιογράφου Πάρου Βασιλείου Καμπάνη, ο οποίος και συνέταξε το έγγραφο, και ενώπιον των δημοτών Πάρου Νικολάου Ι. Κρίσπη, καθηγητού, και της συζύγου του Μαρουσώς γένους Μαύρου, και του Γεωργίου Αθαν. Μαύρου ως συμβαλλομένων, ανταλλάσσουν τα ακίνητα: Το ζεύγος Κρίσπη το αρχοντικό που ήταν προικώο της συζ΄θγου του Μαρουσώς Μαύρου, και τη συνεχόμενη δεύτερη οικία που είχε περιέλθει από κληρονομιά της κόρης τους Αικατερίνης, στην οποία οι γονείς της παρίστανται ήδη ως νόμιμοι και φυσικοί επίτροποι αυτής από το 1862 όταν είχε υιοθετηθή από την προμήτορά της Γαρουφαλλιά Δ. Δελαγραμμάτη, και μετά τον θάνατό της είχε περιέλθει στην κυριότητα της θυγατέρας του συζύγους Κρίσπη…. Του ενοποιημένου μεγαλοπρεπούς αρχοντικού, δηλαδή δίπλα στην εκκλησία του Αγίου Νικολάου, λοντά στην οδό της Ελεούσης. Συνορεύει δε με τα σπίτια των: Φραγκίσκο Αλέξ. Καμπάνη, του Παναγιώτη Πάσσου, της Γιακουμίνας Πανταζή Κορωναίου και με δημόσιους δρόμους… Το ανωτέρο ακίνητο το παραχωρούν εις ανταλλαγήν προς τον Γεώργιον Αθαν. Μαύρον…, ο οποίος ομολόγισε ότι δίδει αντί της ρηθείσης οικίας ανταλλακτικώς τα κτήματα που βρίσκονται στις τοποθεσίες Βορεινά Λιβάδια, καθώς και ένα οικόπεδο μέσα στην πόλη της Παροικιάς στην θέση Μεγάλη Βρύση ή Ποταμός, προς εξίσωσιν…

Ως μάρτυρες υπέγραψαν οι συμβαλλόμενοι Νικόλαος Ι. Κρίσπης, η σύζυγός του Μαρουσώ Μαύρου και ανιψιός του Φιλικού Αλεξάνδρου Μαύρου. Ως συνορεύοντες με τα ακίνητα, που ανήκουν πλεόν στο ζεύγος Κρίσπη, αναφέρονται οι: Παναγιώτης Κομνηνός, Κωνσταντίνος Μιχ. Κρίσπης, Κωνσταντίνος Μάρκου Δαμίας, Ιωάννης Δουλφής, Εμμανουήλ Μαρούκας, κληρονόμοι Σπύρου Κοντόσταυλου, Σπύρος Κρίσπης, Βιολέττα Μπιζά και Ιωάννης Ασπρόπουλος.

–1867. Το αρχοντικό των Μαυραίων.

Στην θέση Κάτω Πόρτα έξω από το κάστρο της Παροικίας, στην είσοδο της παλιάς αγοράς, δεσπόζει το αρχοντικό των Μαυραίων.

Ο κτήτορα αυτού του αρχοντικού που ανεγέρθη του 1630 ήταν ο Ιατρού. Στο ανώφλιο παραθύρου του ισογείου υπάρχει το χρονολογημένο οικόσημο Ιατρού (ή Μεδίκων) του 1672. Μας είναι γνωστοί από έγγραφα Παροικιάς του 17ου και 18ου αιώνα.

Μετά περιήλθε στου Μαύρους πιθανός εκ θηλυγονίας. Τον 19ο αιώνα άνηκε στον Σπυρίδωνα Γ. Μαύρο και στις αρχές του 20ου αιώνα το νοικιάζουν στους καπνοπαραγωγούς όπου υπεύθυνος ήταν ο Αναστάσιος Θεοχαρίδης. Όταν όμως μετά από μερικά χρόνια ξέπεσε το εμπόριο των καπνών, ο Αναστάσιος Θεοχαρίδης αγόρασε το κτήριο από τον Παπαστράτο (γνωστός καπνέμπορος της εποχής) δημιουργώντας στο ισόγειο της προσόψεως το διασημότερο μπακάλικο του νησιού.

Πολύ ενδιαφέρον είναι οι καμάρες του ισογείου των αποθηκών που είναι μεγάλου ανοίγματος στηριζόμενες επάνω σε μαρμάρινες κολόνες. Απάνω σε αυτό στηρίζεται όλο το πάνω σπίτι. Όπως επίσης τα μαρμάρινα πλαίσια στα παράθυρα και τις πόρτες με σκαλισμένα σταφύλια, κληματαριές, αμπελόφυλλα κλπ.

Στους Παροικιώτες του περασμένου αιώνα το σπίτι ήταν γνωστό ως «Το σπίτι των Μαυραίων». Σε κουβέντες μεταξύ τους έλεγαν: «Πως σου φαίνεται το σπίτι των Μαυραίων να καταντήσει στον Θεοχαρίδη» Θεωρώντας υποτιμητικό εκείνη την εποχή το πρώτο σπίτι της αγοράς, το σπίτι της σπουδαίας οικογένειας των Μαύρων, να το πάρει ένας πρόσφυγας.

Ο Αναστάσιος Θεοχαρίδης (γεν.1889?) ήρθε στην Πάρο πριν την Μικρασιατική καταστροφή από τα Θήρα, μαζί με τον Χρήστο Κιουπελίδη (γεν. 1882) ο οποίος ήταν ράφτης. Και οι δυο ήρθαν πριν την καταστροφή και δεν θεωρούνται πρόσφυγες.

Ο Αναστάσιος Θεοχαρίδης παντρεύτηκε την Μαρουσώ Τριαντάφυλλου το γένος Θηβαίου (Η οικογένεια Θηβαίου μας είναι γνωστή από έγγραφα Παροικιάς από το 1824. Από το 1863 κλάδος τους στην Ερμούπολη), με την οποία έκανε δυο γιούς και τρεις κόρες. Το πρώτο σπίτι (στην πρόσοψη) το έχει η δεύτερη κόρη του Κατίνα η οποία είχε παντρευτεί τον Διονύση Παπαδάτο και το υπόλοιπο σπίτι από πίσω το κληρονόμησε η κόρη του Βαρβάρα που είχε παντρευτεί τον Μιχάλη Σφυροέρα πεθερός της ήταν Γυμνασιάρχης στην Απείρανθο της Νάξου.

Η Παροικιά ως τον 19ο αιώνα έσφυζε από αρχοντιά. Λίγο πιο πάνω από την διασταύρωση του περιφερειακού δρόμου υπήρχε μια βαγιά, (σήμερα συνοικία Βαγιά) αυτή κόπηκε από έναν κεραυνό. Και λέγανε «Μέσα από την Βαγιά αρχίζει η αρχοντιά». Η Παροικιά είχε αρχοντιά Παρισινού επιπέδου.

–1870. Το 1870 η Χαϊδεμένη Μάτζα του πατρός Γεωργίου Μαύρου 23 ετών έγγαμος από την Πάρο, αναφέρεται σε απογραφή της Πόλης Ερμούπολης.

–1873. Σε έγγραφα που αφορούν δοσοληψίες στις 26 Ιανουαρίου 1873 αναφέρεται ο μάρτυς Νικόλαος Φ. Καμπάνης πρώην ειρηνοδίκης, ο υποδηματοποιός Εμμανουήλ Ρίτζος και η δημοδιδάσκαλος Μαρουσώ Περαντινού. Ο Γεώργιος Μουρλάς και ο Γεώργιος Σκούφος με κτήματα στην Πούντα (Αντιπάρου), ο Σπυρίδων Μαύρος, Θεόδωρος Καμπάνης και Γεώργιος Γράβαρης με κτήματα στην περιοχή Βολάδα ή Κάτω Κήπος. Ο Μιχαήλ Πρωτόδικος, η Παρασκευή Πέτρου Λάζαρη, ο Κωνσταντίνος Πατέλης και ο Αντώνιος Καλακώνας με κτήματα στην θέση Καβάκι. Οι κληρονόμοι Αριστοτέλη Κυπριανού και η Καλίτζα Μιχαήλ Ζησιμοπούλου.

–1875. ο Δήμαρχος Πάρου, Προς τον ιατρόν Κον Λεωνίδαν Βενιέρην. Σας διορίζομεν δημοτικόν ιατρόν του οποίου προϊστάμεθα Δήμου και σας παρακαλούμεν να δεχθήτε την υπηρεσίαν ταύτην από την σήμερον, με την υποχρέωσιν του να επισκέπτησθε δωρεάν άπαντας κατοικοδημότας της τε Πρωτευούσης και του χωρίου Ωλιάρου, ως και την Μονήν των Καλογραιών. Η δε μισθοδοσία υμών θέλει πληρώνεσθαι κατά μήνα παρά του Δημοτικού Εισπράκτορος επί τη βάσει του παρά της Β. Νομαρχίας εγκριθέντος ποσού εν τω Δημοτικώ Προϋπολογισμώ ε.ε., όμως είσετι δεν περιήλθεν εις την υπηρεσίαν μας επιφυλασσόμεθα δε να συντάξωμεν το σχετικόν (;) συμβόλαιον άμα τη λήψει του προϋπολογισμού.

–1875. Βασίλειον της Ελλάδος. Ο Δήμαρχος Πάρου Προς τον Δημοϊατρόν Κον Λ. Βενιέρην.

Λαβόντες την υπό σημερινήν ημερομηνίαν αναφοράν σας και αναγνόντες αυτήν, παρετηρήσαμεν μετά λύπης την εν αυτή αναφερομένην παραίτησίν σας αν και αναγνωρίζωμεν τους δικαίους λόγους τους ωθήσαντας υμάς εις τους διορισμένους όρους να διαμείνητε ως δημοϊατρός, κατόπιν το Δ. Συμβούλιον εφεσίβαλεν την Νομαρχιακήν απόφασιν ενώπιον του Σ. Υπουργείου. Ελπίζομεν δε ότι και ο Κος Νομάρχης και εν ανάγκη το Σ. Υουργείον θέλουσιν αναγνωρίσει τα δίκαιά σας και διορθώσει το κακόν, παρατηρούντες υμίν πάντοντε, ότι η αντιμισθία υμών έσται η εν τω προϋπολογισμώ κανονισθησομένη αν δε τουναντίον, τότε είσθε ελεύθερος να πράξητε όπως βούλεσθε.

Εν Πάρω την 12 Φεβρουαρίου 1875 ο Δήμαρχος Σ.Γ. Μαύρος.

–1875. Ο Σπυρίδων Γ. Μαύρος ήταν γιός του Γεωργίου Μαύρου και εγγονός του Αθανασίου Μαύρου, αδελφός του Φιλικού Αλέξανδρου Μαύρου (+1851). Είχε χρηματίσει δήμαρχος Παροικιάς και επί δημαρχίας του «…ωκοιδόμηται η πλευρά αυτή [η βορεινή των κελλιών του άνω ορόφου της Παναγίας Εκατονταπυλιανής], τη 6 Αυγούστου 1875.

–1879. Σε συμβολαιογραφικό έγγραφο το 1879 «παρόντων των μαρτύρων Αθανασίου Γ. Μαύρου, κτηματίου και Ευαγγέλου Σακκά καφεπώλου».

–1884. Σε Γενικό πληρεξούσιο στην Παροικιά 23 Ιανουαρίου 1884, εμφανίζεται στο γραφείο ο Σπυρίδων Γ. Μαύρος.

–1886. Ο Σπύρος Γεωρ. Μαύρος εξελέγχθηκε Δήμαρχος Πάρου. Πέθανε σε ηλικία 50 ετών στην Πάρο τον Ιούλιο του 1886.

–1895. Σε περιοδικό που εκδιδόταν από την Αδελφότης της Εν Σμύρνη των Παρίων η «Εκατονταπυλιανή» στο τεύχος Μαΐου του 1895 Εν Σμύρνη, αναφέρει ως τίτλο στην σελίδα 23 «ο Ναος Φιλοξενων τους Καθολικούς». Λέον, φίλε αναγνώστα, να γνωρίζεις ότι εν Πάρω κατώχουνολίγοι Καθολικοί, και ότι εκτός τούτων συνεχώς ήρχοντο, ως έτι και νύν, εκ της γείτονος Νάξου πολλοί τοιούτοι. Ευγενείς τους τρόπους, αγαθοί την καρδίαν και φίλοι της ειρήνης, αδερφικών ηγαπήθησαν ως έτι και νυν αγαπώνται υπό των Παρίων. Μη ουν ανεχόμενοι οι Πάριοι τους ολίγους τούτους ετεροθαλείς αυτών αδελφούς να βλέπωσιν εστερημένους ιδίας εκκλησίας παρεχώρησαν εις αυτούς από τον ιδ περίπου αιώνα την ανατολικών του αριστερού χόρου κειμένην γωνίαν ενθα θυσιαστήριον κατά τους τύπους της Δυτικής Εκκλησίας ποιήσαντες την θείαν αυτών λειτουργίαν, μετά το τέλος της ημετέρας ετέλουν. Το τοιούτον διήρκεσε μέχρι σχεδόν των μέσων του ήδη λήγοντος αιώνος, ότε προς δυσμάς και ολίγον προς μεσημβίαν του ναού της Εκατονταπυλιανής, ηγείραν ιδίαν εκκλησίαν. Και μετά τούτο δε, το εντός του ναού θυσιαστήριον αυτών διετηρήθη χρόνους ικανούς αφηρέθη δε ότε εγίνοντο εν των ναώ σπουδαίαι επισκευαί δι εξόδων του αείμνηστου Φραγκίσκου Μαύρου, μεγαλεμπόρου εν Οδησσώ.

–1903. Στα 1903 έχουμε τις εκλογές για την ανάδειξη Δημάρχων, Δημαρχικών παρέδρων και Δημοτικών Συμβούλων.

Για την υποψηφιότητα ως Δημαρχιακού Παρέδρου στην Παροικιά, η εφημερίδα «Αιγαίον» γράφει στις 30 Αυγούστου 1903:  Δημαρχικοί άρεδροι εξελέγησαν στην Παροικιά ο Νικηφόρος Κυπραίος, ο Αλέξανδρος Μαυρογένης και ο Ανδρέας Γ. Παπακωνσταντίνου και Δημοτικοί Σύμβουλοι του Δήμου Πάρου (Παροικιάς) οι: Κων. Ν. Κονδύλης, Στυλ. Ξ. Καμπάνης, Δ. Μαύρος, Δ. Αργυρόπουλος, Ανδρ. Ψαράκης, Ανδρ. Βαρούχας, Νικ. Βάλληνδρας, Ιωάν. Δ. Βιάζης.

–1903. Ο Όθων Φρ. Μαύρος ή Κωνσταντίνος Φρ. Κρίσπης ήταν αντισυνταγματάρχης του Πεζικού μοναχογιός του πρώτου Νομάρχη της πρωτευούσης Αττικής του Βασιλείου Φρ. Κρίσπη του μετέπειτα Β. Επιτρόπου παρά τη Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος. Πέθανε άγαμος στην Αθήνα το 1903 (ο Φραγκίσκος Μαύρης είναι υιοθετιμένος από την οικογένεια Ιωάννη Κρίσπη. Βλέπε και οικ. Κρίσπη).

–1903. Γεώργιος Δαμίας (1868-1903). Ήταν γιός του Αλέξανδρου Δαμία, γιατρού και βουλευτή (1841-1908) και εγγονός του κτηματία και αγωνιστή του 1821 Κωνσταντίνου Δαμία (Αγά) από τις Λεύκες και της Ευανθίας Αθ. Μαύρου από την Παροικιά. Εξάσκησε την δικηγορία στη Σύρο και στην Πάρο και διετέλεσε Γραμματέας του Πρωτοδικείου Χαλκίδας.

–1907. Η εφημερίδα «Αιγαίον» στο φ. 260, 14 Ιουλίου 1907 ανακοινώνει: «Όπως πάντοτε εν πλήρει ησυχία και τάξει διεξήχθησαν την προπαρελθούσαν Κυριακήν αι δημοτικαί εκλογαί, εκλεχθέντων δημάρχων του μεν δήμου Πάρου του κ. Πέτρου Μπάου, επί οκταετίαν ήδη τοιούτου, Υρίας του κ. Φραγκ. Χανιώτου, Ναούσης του κ. Σπυρίδωνος Κονταρίνη και Μαρπίσσης κ. Σταματίου Μαλαματένιου. Δημοτικοί Σύμβουλοι εκ του Δήμου Πάρου εξελέγησαν κατά σειράν επιτυχίας οι κάτωθι: 1)Ηρακλής Φωκιανός 2) Ιωάν. Νικηφόρος 3) Γεώργιος Πελοποννήσιος 4) Ιωάν. Βιάζης 5) Δημ. Μαύρος 6) Νικόλαος Φραγκούλης 7) Αθανάσιος Μαρινόπουλος 8) Γ. Γράβαρης 9) Δημ. Καλλίερος 10) Χρ. Πανταζόπουλος 11) Αθαν. Μαύρος».

–1908. Τον Αύγουστο του 1908 απεβίωσε ο Γεώργιος Μαύρο ήταν γιος του Σπυρίδωνα Μαύρου και της Φλώρας Τζώρτζη Πέτρου Μαυρογένη που πέθανε πολύ νέος, μόλις 29 ετών, το 1879. Νυμφεύθηκε την Ευγενία θυγατέρα του Π. Λυμβαίου.

–1916. Σε απόδειξη πληρωμής του 1916 υπογράφει ο Ν. Δ. Μαύρης.

–1920. Το 1920 γεννιέται ο Μαύρος Θεόδωρος του Νικολάου μάγειρας κάτοικος Παροικιάς.

–1923. Το 1923 γεννιέται ο Μαύρος Κωνσταντίνος του Νικολάου ναυτικός κάτοικος Παροικιάς.

–1925. Το 1925 γεννιέται ο Μαύρος Δημήτριος του Νικολάου εργάτης κάτοικος Παροικιάς.

–1946.  εκλογικό κατάλογο Παροικιάς του 1946 είναι εγγεγραμμένος ο Μαύρος Κωνσταντίνος του Νικολάου ναυτικός κάτοικος Παροικιάς.

–1948. Στην «Φωνή της Πάρου» διαβάζουμε «Ενοικιάζεται Οικίαν δι’ ολόκληρον την θερινήν περίοδον εις μαγευτικώτατην τοποθεσίαν της Παροικίας Πάρου, επιπλωμένη, πλησίον της θαλάσσης και έχουσα εντός του κτήματος πηγήν. Ενοίκιον εξαιρατικής ευκαιρίας. Απέχει έν τέταρτον εκ της Πρωτευούσης. Πληροφορίαι: Καν Ευγενίαν Μαύρου καθ’εκάστην 11-1 π.μ. και 5-7 μ.μ. οδός Σέλλεϋ 2 άνω όροφος (παρα τον φανόν του Διογένους).

–1953. Στο εκλογικό κατάλογο Παροικιάς του 1953 είναι εγγεγραμμένη η Μαύρου Παναγιώτα, όνομα συζύγου Νικόλαος όνομα πατρός Κωνσταντίνος Πώλος.

 

–Μαυρουδής ή Μαβρουδής ή Μαυριδής: Παρωνυμικό επώνυμο με υποκοριστικό στο τέλος. Μόνο ως βαπτιστικό όνομα υπάρχει σήμερα στο νησί.

–1785. Σε έγγραφο Τζιπίδου, 7 Σεπτ. 1785, «το κερά Μαρουσάκι γυνή ποτέ Δημητράκη Ρούσσου» πωλεί στον ανιψιό της χωρεπίσκοπο Άγουρο «ένα κομμάτι χωράφι τοποθεμένο εις τα Φυρόγια όπου το έχει από τον μακαρίτη τον άνδρα της Δημητράκη Ρούσσο εις την τοποθεσίαν Αγίαν Τριάδα, σύνορον Ερηνάκι Ιωαννάκη Μαυρουδή θυγάτηρ».

–1792. Στις 10 Οκτωβρίου 1792 ο Πριμικήριος Ρούσσος πωλεί το σπίτι του που είχε αγοράσει από τη Μαρία Ιωάννη Χάμπα, στον Μιχαήλ Καρυστινό, για 40 γρόσια. Το εστιμάρησε δε (το εξετίμησε) ο μαστρο Αγουστής Μαυρουδής.

–1820. Σε έγγραφο του χωριού Κεφάλου (Μάρμαρα) προς τον υπουργό της θρησκείας σχετικά με τον Άγιο Αντώνιο «Ελάβομεν την διαταγήν του Ιερού Υπουργείου της θρησκείας διορίζουσαν τον Κύριον Στέφανον Μαυρογένην προστάτην του μεγάλου Αντωνίου και τον κύριον Αθανάσιον Ιεροκήρυκα, ηγούμενον τούτου διά να συνάγουσιν όλα τα εισοδήματα και να υποσυρθή εις τα ίδια ο σκευοφύλαξ των χωριών Κεφάλου όστις πρότερον εδιωρίσθη ηγούμενος τούτου παρά του αυτού Ιερού υπουργείου βλέπομεν ότι το υπουργείον της θρησκείας ενασχολούμενον εις αναγκαιοτέρας υποθέσεις δεν δύναται να εξετάση ακριβώς την αλήθειαν. Η Κυρία Μαδώ του Μαυρογένη διά αναφοράς της ηπάτησε το υπουργείον τούτο λέγουσα ότι είναι κτήμα πατρικόν της εις τα συγκίλια τούτου με το από κτήμα πατρικόν της είς της κοινότητος τούτο το μοναστήριον πρό χρόνων το εκαταξουσίαζεν δυναστικώς η Δόμνα του Μαυρογένους, ως εκ τούτου εφαντάζετο η απόγονος της ότι είναι κτήμα πατρικόν των ημείς λοιπόν, σεβασμιώτατε, δεν ημπορούμεν να αποχωρίσωμεν το δίκαιον της κοινότητος αλλά θέλουμεν να δικαιολογηθούμεν προς το Ιερόν τούτο υπουργείον καθώς και ο ίδιος παραστάτης μας θέλει σας πληροφορήσει όλην την αλήθειαν δια να μην απατάται και διατάττει τοιαύτας επιταγάς παρακαλούμεν λοιπόν να μη νομίσητε τούτο μας το φέρσιμον απείθειαν προς την σεβαστήν διοίκησιν μένομεν με όλον το σέβας. Τη 20 Οκτωβρίου 1823 των χωρίων Κεφάλου. Υπογράφει ο κάτοικος Μαρμάρων Βαλεντής Μαβρουδής κ.α. (Τ.Σ. ΠΑΡΟΣ ΜΑΡΜΑΡΑ 1820) (Γ.Α.Κ.).

–1826. «Προικοσύμφωνο Μανόλη Χαρακιάρη και της συζύγου του Άννης κόρης του ποτέ Νικολάου Τριανταφύλλου» Παροικιά, 5 Μαρτίου 1826. «Η Βασιλική χήρα Κωνσταντή Χαρακιάρη τον δίδει (του γιού της Μανόλη) μιαν εικόνα της Ελεούσας, όπως σκέπει αυτούς ομοίως έχει και εδικήν του τον Άγιον Χαράλαμπον και ο Χρυσόστομος». «Κασι η Άννα (Νικ. Τριανταφύλλου, ανιψιά του κυρίου Ανδρέα Μαυρουδή και της κυρίας Αγγέλικας) έχει από μητρικόν της Υπεραγίαν Θεοτόκον την Σταυροκρατούσαν, τον Άγιον Γεώργιον και τον Άγιον Αθανάσιον» (ΓΑΚ, 215, 114r).

–1827. Σε έγγραφο της 15 Απριλίου 1827 της Παροικιάς Πάρου μαρτυρείται ο Ανδρέας Μαυρουδής.

–1827. Καταγραφή των (μερικών) χρεών των κοινοτήτων του κάθε Μέρους κοινού της Πάρου εις την Κωνσταντινούπολιν. 17 Απριλίου 1827.

Ομολογία Ανδρέα Μαυρουδή Κεφάλαιον γρ. 100.

–1828. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Γεώργιος Εμμανουήλ Μαυρουδής (γεν. 1828), κάτοικος Μαρπήσσης, ετών 75, άνεργος, άγαμος.

–1829: Σε απογραφή προσφύγων της Νάουσας του 1829 αναφέρεται ο Ανδρέας Μαυρουδής 53 ετών αλιεύς, η σύζυγός του Ανούσα ΜΑυρουδή, η κόρη του Ανέζα Μαυρουδή και ο ενός έτους γιός του Ιωάννης Μαυρουδής.

–1831. Στις 21 Οκτωβρίου 1831, σωτήρια επιστολή των κατοίκων της Πάρου προς τον επίτροπο Αιγαίου Πελάγους, για τα δεινά των κρητών νέοαποίκων εναντίων των ντόπιων. Υπογράφει… ο Ανδρέας Μαβρουδής.

–1844. Σε εκλογικό κατάλογο Δήμου Μάρπησσας του 1844 υπάρχει εγγεγραμμένος ο 38 ετών Εμμανουήλ Μαυρουδής.

–1847. Στον εκλογικό κατάλογο του Δήμου Μάρπησσας το 1847 είναι εγγεγραμμένος ο 40χρονος εργάτης Εμμανουήλ Μαβρουδής, ο 48χρονος κτηματίας Μαβρουδής Αυγουστής και ο 31χρονος εργάτης Νικόλαος Μαβρουδής.

–1847. Στον εκλογικό κατάλογο Μαρμάρων του 1847 είναι εγγεγραμμένος ο Μαβρουδής Εμμ. Βαρδής 25 ετών κτηματίας.

–1855. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Δημήτριος Βαρδή Μαυρουδής (γεν. 1855), κάτοικος Μαρπήσσης, ετών 48, ιερεύς, έγγαμος.

–1858. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Ευστράτιος Γεωργίου Μαυρουδής (γεν. 1858), κάτοικος Αθήνας, ετών 45, αμαξιλάτης?, έγγαμος.

–1860. Στις 24 Σεπτεμβρίου 1860 σε συμβολαιογραφική πράξη [Παραχωρητήριο] στην Σύρου αναφέρεται ο κάτοικος Πάρου Βαρδής Εμμανουήλ Μαυρουδής έμπορος να παραχωρεί δικαιόματα πλοίου στον Αντώνιο Α. Σαρρή έμπορο κάτοικο Πάρου.

–1863. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένη η Αναστασία Δημητρίου Μαυρουδή (γεν. 1863), κάτοικος Μαρπήσσης, ετών 40, οικιακά, έγγαμη.

–1866. Στις 30 Δεκεμβρίου 1866 ο 25χρονος ναύτης από την Πάρο Βασίλειος Μαυρουδής του Τριαντάφυλλου και της Φλουρού, παντρεύεται στην Ερμούπολη την 23χρονη από την Πάρο  Κανέλα Τζαντάνη, του Φραντζέσκου.

–1868. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένη η Αικατερίνη Ευστρατίου Μαυρουδή (γεν. 1868), κάτοικος Αθήνας, ετών 35, οικιακά, έγγαμος.

–1870. Το 1870 ο Νικόλαος Μαυρουδής του Γεωργίου 50 ετών, έγγαμη από την Πάρο, Εργάτης, αναφέρεται ως κάτοικος Βροντάδου, σε απογραφή της Πόλης Ερμούπολης.

–1873. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Θεόδωρος Βαρδή Μαυρουδής (γεν. 1873), κάτοικος Αθήνας, ετών 30, έγγαμος.

–1875. Σε εκλογικό κατάλογο του 1875, του Δήμου Μάρπησσας (της επαρχίας Νάξου), υπάρχει εγγεγραμμένος ο Μαυρουδής Εμμανουήλ του Γεωργίου 23 ετών ποιμήν και ο αδερφός του Μαυρουδής Ευστράτιος του Γεωργίου 24 ετών υπηρέτης. Όπως και ο Γεώργιος Μαυρουδής του Εμμανουήλ 38 ετών, εργάτης.

–1877. Στις 4 Ιουνίου 1877 ο παριανή κτίστης Πατέλης Νικόλαος 36 ετών Θείος, και η μητέρα του Κλίνου Μπιζινέρη κάτοικοι Σύρου δηλώνουν τον θάνατο του γιού της Μαυρουδή Ανδρέα 3 ετών κάτοικο Ερμούπολης. Ασθένεια: Λαιμός.

–1879. Στα δημοτολόγια Ερμούπολης είναι εγγεγραμμένος ο παριανός 55χρονος ξυλουργός Νικόλαος Γ. Μαυρουδής, έγγαμος. Έδωσε όρκο στις 21 Απριλίου 1879.

–1879. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Γεώργιος Γεωργίου Μαυρουδής (γεν. 1879), κάτοικος Αθήνας, ετών 24, σχινάς, άγαμος.

–1881. Στις 21 Δεκεμβρίου 1881 ο 32χρονος οπωροπώλης από την Πάρο Εμμανουήλ Ροδίτης, του Ιωάννη και της Μοσχούλας (ή Μοσχάτης) Ματάκη, κάτοικος Σύρου παντρεύεται στην Ερμούπολη την 25χρονη από την Πάρο Ζαμπέτα Μαυρουδή, του Εμμανουήλ και της Φλωρέντζας.

–1883. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένη η Ευγενία  Δημητρίου Μαυρουδή (γεν. 1883), κάτοικος Μαρπήσσης, ετών 20, οικιακά.

–1888. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Γεώργιος Δημητρίου Μαυρουδής (γεν. 1888), κάτοικος Μαρπήσσης, ετών 15, μαθητής, άγγαμος.

–1892. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Εμμανουήλ Δημητρίου Μαυρουδής (γεν. 1892), κάτοικος Μαρπήσσης, ετών 11, μαθητής, άγγαμος.

–1896. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Γεώργιος Ευστρατίου Μαυρουδής (γεν. 1896), κάτοικος Αθήνας, ετών 7, άνευ, άγαμος.

–1902. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Κωνσταντίνος Δημητρίου Μαυρουδής (γεν. 1902), κάτοικος Μαρπήσσης, ετών 1.

–1903. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένη η Ερατώ Δημητρίου Μαυρουδή, κάτοικος Μαρπήσσης, ετών 1?, μαθήτρια.

–1911. Δημήτριος Μαυρουδής, Σακελλάριος Μάρπησσας το 1911.

–1946. Σε εκλογικό κατάλογο της Κοινότητας Μάρπησσας στις 30 Απριλίου 1946 υπάρχει εγγεγραμμένος ο Μαυρουδής Κωνσταντίνος του Δημητρίου 43 ετών κοινοτικός υπάλληλος.

 

–Μαχαίρας: Πατμιακό επώνυμο. Επαγγελματικό και σημαίνει ο κατασκευαστής ή πωλητής μαχαιριών.

–1732. Αντώνης Μαχαιρας, 17ης Απρ. 1732.

–1916. Γεννιέται το 1915 ο Γεώργιος Σαγκριώτης του Δημητρίου (1884) και της Ευανθίας. Σύζυγός του η Κυριακή Ι. Μαχαίρα (1916) και τέκνα τους η Εύα (1950) και ο Δημήτρης (1953)

–1935. Γεννιέται το 1928 ο Μανώλης Σαγκριώτης του Δημητρίου (1884) και της Ευανθίας. Σύζυγός του η Φωτεινή Μαχαίρα (1935?) και τέκνα τους ο Δημήτριος και ο Στέλιος.

 

–Μέγγουλας: Βλέπε Μέγκουλας

 

–Μέγκουλας ή Μέγγουλας ή Μέργουλας: Σύμφωνα με τον καθηγητή Αλιπράντη Νικόλαο, το επώνυμο είναι πατριδωνυμικό, από το χωριό Μέγγουλα της Ηπείρου ή της Κέρκυρας. Σύμφωνα με τον Φλωράκη το επώνυμο προέρχεται από τον βενετικό τύπο Menego, Mengo, Mengoli και Mengulo υποκοριστικό του Domenego.  Η πρώτη αναφορά του επώνυμου είναι στην Αντίπαρο από τον 17^ο αιώνα. Σήμερα γνωστό στην Αγκαιρία.

–1608. Ο ιερέας Νικόλαος Μέγκουλας αναφέρεται σε έγγραφο το 1608 και του 1609.

–1760 Ραμπελιώ Δελαγραμμάτη ¬ Νικόλαος Μάτσας *6 ¬ Πέτρος Μάτσας, Τζώρτζης Μάτσας, Κατίγκω Μάτσα Κρίσπη ¬ Σιόρ Μιχελής Ιω. Κρίσπης *7 ¬ Δημήτριος Μάτσας ¬ Μαρία Δ. Χαμάρτου ¬ Ραμπελιώ Ν. Καμπάνη *8, Μαρουσώ Δ. Μαύρου, Νικόλαος Δ. Μάτσας, Γεώργιος Δ. Μάτσας ¬ Σμαράγδα Βιάζη ¬ Δημήτριος Μάτσας ¬ Αναστασία Ραγκούση ¬ Γεώργιος Δ. Μάτσας ¬ Καλυψώ Μέγκουλα ¬ Δημήτριος Γ. Μάτσας-Μαυρογένης (Αρχαιολόγος) ¬ Χρύσα Κ. Καραδήμα (Αρχαιολόγος).

–1779. Σε εκλογικό κατάλογο στις 18 Μαρτίου 1844, του Δήμου Νάουσας (συμπεριλαμβάνεται και ο Κώστος), υπάρχει εγγεγραμμένος ο 65χρονος γεωργός Χ. Ιωάννης Μέγκουλας (γεν. 1779).

–1794. Σε έγγραφο Αντιπάρου του 1794 αναφέρεται ο Μέγγουλας ….

–1829: 9βρίου 27. Μαθητευόμενοι εις την Αλληλοδιδακτικήν Σχολήν της πόλεως Παροικιάς

Μέργουλας Παναγιώτης ετών 9 (σωστό ως Μέγκουλας)

–1833. Σε κατάλογο της εν Παροίκια Ελληνοδιδακτικής Σχολής μαθητευόντων παιδιών στις 28 Απριλίου 1833 αναφέρεται ο Ι. Μέγκουλας.

–1847. Στον εκλογικό κατάλογο Κώστου του 1847 είναι εγγεγραμμένος ο 65χρονος γεωργού  Μέγκουλας Ιωάννης του (Χατζή).

–1847. Στον εκλογικό κατάλογο Παροικιάς (συμπεριλαμβάνεται και η Αντίπαρος) είναι εγγεγραμμένος ο 28χρονος ράπτης {αναγιώτης Μέγκουλας, ο 48χρονος ναύτης Ζέπος Μέγκουλας και ο ναύτης Κωνσταντίνος Μέγκουλας 25 ετών.

–1868. Νικόλαος Μέγκουλας (1868-1911) Αντιπαριώτης ηθοποιός.

–1869. Στον εκλογικό κατάλογο Αντιπάρου στις 30 Απριλίου 1946 υπάρχει εγγεγραμμένος ο γεννημένος το 1869 κάτοικος Αντιπάρου Μέγκουλας Γεώργιος του Στέφανου, εργάτης.

–1876. Το 1876 μαρτυρείται στης Παροικιά ο Ιωάννης Μέγκουλας.

–1877. Στις 14 Δεκεμβρίου 1877 ο Υπάλληλος Μέγκουλας από την Πάρο δηλώνει τον θάνατο της συγγενή του Ρούσσου Γ. Ζαμπία 68 ετώνκάτοικος Ερμούπολης. Ασθένεια: Αποπληξία.

–1887. Στα δημοτολόγια Ερμούπολης είναι εγγεγραμμένος ο παριανός 60 ετών ράπτης Παναγιώτης Μέγκουλας έγγαμος και ο Γεώργιος Μέγκουλας υπάλληλος, 32 ετών άγαμος. Έδωσαν όρκο στις 23 Δεκεμβρίου 1887.

–1911. Το 1911 γεννιέται ο Μέγγουλας Στέφανος του Γεωργίου εργάτης κάτοικος Παροικιάς.

–1917. Στον εκλογικό κατάλογο Αντιπάρου στις 30 Απριλίου 1946 υπάρχει εγγεγραμμένος ο γεννημένος το 1917 κάτοικος Αντιπάρου Μέγκουλας Ιωάννης του Γεωργίου μυλωθρός.

–1923. Το 1923 γεννιέται η κάτοικος Αντιπάρου Μέγκουλα Καλυψώ του Γεωργίου.

–1946. Στον εκλογικό κατάλογο Παροικιάς του 1946 είναι εγγεγραμμένος ο Μέγγουλας Στέφανος του Γεωργίου εργάτης κάτοικος Παροικιάς.

–1951. Σε εκλογικό κατάλογο Αντιπάρου στις 16 Μαρτίου 1951 υπάρχει εγγεγραμμένη η Μέγκουλα Αθηνά, όνομα συζύγου Γεώργιος, όνομα πατρός Ρούσσος Διονύσης.

–1952. Σε εκλογικό κατάλογο της Κοινότητας Νάουσας του 1952, υπάρχει εγγεγραμμένη η Σαγκριώτη Κυριακή, όνομα συζύγου Γεώργιος, όνομα πατρός Ιωάννης Μαχαίρας.

–1953. Στο εκλογικό κατάλογο Παροικιάς του 1953 είναι εγγεγραμμένη η Μέγκουλα Γαρυφαλιά όνομα συζύγου Στέφανος, όνομα πατρός Δημήτριος Ακάλεστος.

 

–Μελανίτης: Επίθετο-πατριδωνύμιο= από τις Μέλανες Νάξου. Πιθανόν το επώνυμο τους να μην ήταν αυτό και να κατέληξε το πατριδωνυμικό τους παρωνύμιο. Ίσως η παριανή οικογένεια να είναι δίκλωνη.

–1624. Το επώνυμο το συναντάμε σε έγγραφο Κεφάλου της 3ης Ιουνίου 1624, στο οποίο υπογράφει μεταξύ άλλων και ο Φραντζέσκος Μελανίτης.

–1720. Προικοσύμφωνο Δημήτρης Ν. Μετρητίκη και Ζαμπέτας Αντ. Φωκιανού (Τζιπίδος, 2 Ιαν. 1720 «στου Γαλανού μια παρτη σύμπιος Νικολός Μελανίτης.

–1728. Πώληση εργαστηρακίου. Τζιπίδος 1728, Ιουλίου 7. Ενώπιον του ιερέως, σκευοφύλακος Κεφάλου και επιτρόπου Τζιπίδου Κωνσταντίνου Παλαιολόγου που συνέταξε το έγγραφο, με μάρτυρες τον Ιωάννη Μαύρο και τον Αντώνιο Παλαιολόγο καθώς και τον συντάξαντα το πωλητήριο, ο Μιχέλης Μελανίτης πωλεί στον μαστρο Ντεμένεγο Σκορδίλη το αργαστηράκι που έχει στον Άγιον Ηλία δια ρεάλια 5. Υ.Γ. ο Άγιος Ηλίας είναι σήμερα η εκκλησία της Παναγίας Ηλιώτισσας στην Μάρπησσα.

–1748. Το 1748 αναφέρεται σε έγγραφα ο Γεώργιος Ε. Μελανίτης.

–1751. Ο Δημήτριος Ν. Μελανίτης αναφέρεται το 1751.

–1751. Ηγούμενος της Μονής Αγίας Κυριακής ο Άνθιμος Μελανίτης στις 29 Νοεμβρίου 1751. Ανακαίνισε με δικά του έξοδα το καμπαναριό. Η επιγραφή στο καμπαναριό γράφει «1751 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 29, ΔΙΑ ΔΑΠΑΝΗΣ ΑΝΘΙΜΟΥ ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΥ ΜΕΛΑΝΙΤΗΣ».

–1773. Στις 29 Σεπτεμβρίου 1773 ο παπά-Ελευθέριος Τζιώτης αγοράζει από τη κερα-Κατερινιώ Νικολού Μελανίτη το σπίτι της στον Τζιπίδο για 22 γρόσια.

–1796. Πώληση χωραφιών. Τζιπίδος, 29 Ιουνίου 1796. Ενώπιον των μαρτύρων πριμικήριου Ρούσσου και του πρώην χωρεπισκόπου Αγούρου ο μαστρο Αυγουστής Τζιώτης πωλεί δυο χωράφια που βρίσκονται στην Παναγία στο Ραχίδι πλησίον ο μαστρο Γεώργης Φραντζής και στα Τζαλέπια πλησίον ο μαστρο Δημήτρης Μελανίτης, στον Ιωάννη Τζιώτη για 30 γρόσια.

–1796. Στον εκλογικό κατάλογο του Δήμου Μάρπησσας το 1847 είναι εγγεγραμμένος ο 51χρονος γεωργός Μελανίτης Ιωάννης (γεν. 1796).

–1804. Στον εκλογικό κατάλογο του Δήμου Μάρπησσας το 1847 είναι εγγεγραμμένος ο 43χρονος εργάτης Μελανίτης Ν. Γεώργιος (γεν. 1804).

–1804. Στον εκλογικό κατάλογο του Δήμου Μάρπησσας το 1847 είναι εγγεγραμμένος ο 43χρονος γεωργός Μελανίτης Σταύρος (γεν. 1804).

–1806. Κατάλογος κινητής και ακίνητης περιουσίας της Παναγίας Ξεχωριανής 15 Σεπτ. 1806. Έτερον χωράφι ψαρόγα εις την Βαλανιάν, όπου είχε παχτωμένη ο Δημήτρης Μελανίτης.
–1808. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμμένη η Ευδοξία Φραγκίσκου Μελανίτη, ετών 95, οικιακά, έγγαμος. Έτος γέννησης 1808.

–1808. Στον εκλογικό κατάλογο του Δήμου Μάρπησσας το 1847 είναι εγγεγραμμένος ο 39χρονος ναύτης Μελανίτης Κ. Παναγιώτης (γεν. 1808).

–1809. Στον εκλογικό κατάλογο του Δήμου Μάρπησσας το 1847 είναι εγγεγραμμένος ο 38χρονος γεωργός Μελανίτης Α. Γεώργιος (γεν. 1809).

–1814. Στον εκλογικό κατάλογο του Δήμου Μάρπησσας το 1847 είναι εγγεγραμμένος ο 33χρονος ποιμήν Μιχάλης Γ. Μελανίτης (γεν. 1814).

–1816. Στον εκλογικό κατάλογο του Δήμου Μάρπησσας το 1847 είναι εγγεγραμμένος ο 31χρονος σκυτοτόμος Μελανίτης Α. Δημήτριος (γεν. 1816).

–1818. Κατάλογος της ακίνητης περιουσίας της Παναγίας Ξεχωριανής 16 Απρ. 1818, χωράφι εις το Πίσω Λιβάδι πλησίον Μελανίτης Νικόλαος και Ιωάννης Βαλσαμής, κοντά Άγιος Αντώνιος.

–1819. Στον εκλογικό κατάλογο του Δήμου Μάρπησσας το 1847 είναι εγγεγραμμένος ο 33χρονος ποιμήν Μελανίτης Πέτρος (γεν. 1819).

–1820. Στον εκλογικό κατάλογο του Δήμου Μάρπησσας το 1847 είναι εγγεγραμμένος ο 27χρονος εργάτης Αντώνιος Γ. Μελανίτης (γεν. 1820).

–1821. Στον εκλογικό κατάλογο του Δήμου Μάρπησσας το 1847 είναι εγγεγραμμένος ο 26χρονος εργάτης Ιωάννης Γ. Μελανίτης (γεν. 1821).

–1821. Στον εκλογικό κατάλογο του Δήμου Μάρπησσας το 1847 είναι εγγεγραμμένος ο 26χρονος έμπορος Σταμάτης Ιωάννη Μελανίτης (γεν. 1821).

–1822. Σε έγγραφο των Παριανών στους Υδραίους στις 13 Απριλίου 1822 αναφέρεται ο Θωμάς Μελανίτης και Ιωάννης Μελανίτης κάτοικοι Μαρμάρων.

–1831. Στις 21 Οκτωβρίου 1831, σωτήρια επιστολή των κατοίκων της Πάρου προς τον επίτροπο Αιγαίου Πελάγους, για τα δεινά των κρητών νέοαποίκων εναντίων των ντόπιων. Υπογράφει… ο Φρατζέσκος, o Θωμάς, ο Αναστάσης και ο Παναγιώτης Μελανίτης από τα χωρία του Κεφάλου.

–1833. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένη η Μαρία χήρα Γεωργίου Μελανίτη, κάτοικος Μαρπήσσης, ετών 70, οικιακά. Έτος γέννησης 1833.

–1833. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμένος ο Ιωάννης Παναγιώτη Μελανίτης (γεν. 1833), ετών 70, ναυτικός, χήρος. Έτος γέννησης 1833.

–1838. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Νικόλαος Ν. Μελανίτης (γεν. 1838), κάτοικος Μαρπήσσης, ετών 65, κηπουρός,  έγαμος. Έτος γέννησης 1838.

–1838. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένη η Σαφ?ρα χήρα Ιωάννου Μελανίτη (γεν. 1838), κάτοικος Μαρπήσσης, ετών 65, οικιακά. Έτος γέννησης 1838.

–1838. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένη η Αικατερίνη Ιάκωβου Μελανίτη (γεν. 1838), ετών 65, οικιακά, έγγαμος. Έτος γέννησης 1838.

–1838. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Γεώργιος Πέτρου Μελανίτης (γεν. 1838), ετών 65, γεωργός, έγγαμος. Έτος γέννησης 1838.

–1839. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Ιάκωβος Πέτρου Μελανίτης (γεν. 1839), ετών 64, γεωργός, έγγαμος.  Έτος γέννησης  Έτος γέννησης 1839.

–1844. Σε εκλογικό κατάλογο του Δήμου Μάρπησσας το 1844 υπάρχει εγγεγραμμένος ο Πέτρος Μελανίτης (γεν. 1844) 38 ετών.

–1846. Πιστοποιητικό που συνέταξαν οι κάτοικοι του Δήμου Μαρπήσσης για να βεβαιώσουν τη συμμετοχή του συγχωριανού τους Γεωργίου Φωκιανού στον αγώνα του 1821 όπου το 1826 χρημάτισε κατά του Ιμπραΐμ στην πολιορκία της Τριπολιτσάς υπο τις οδηγίες του Δημητρίου Σάλα. Ένας από τους υπογράφοντες συγχωριανούς του στις 20 Μαΐου 1846 στην Μάρπησσα ήταν και ο Μελανίτης Παναγιώτης, ο Μελανίτης Δημήτριος, ο Μελανίτης Γεωργιος, ο Μελανίτης Πέτρος και ο Μελανίτης Ιωάννης.

–1846. Αγορά ανεμομύλου «Τζηπίδος 1846. Δεκεμβρίου 29» «Ενώπιον του ειρηνοδίκου Πάρου, που εξεπλήρωνε χρέη συμβολαιογράγου, Δημητρίου Δελαγραμμάτη, ευρισκόμενος στο σπίτι του Γεωργίου Δελαγραμμάτη, που ήταν στην οδό Αγίου Ευσταθίου, όπου και η φερώμενη εκκλησία, και ο οποίος συνέταξε το έγγραφο, και των μαρτύρων Ιακώβου Ν. Κυπραίου και Νικήτα Ν. Σηφάκη, κτηματιών, κατοίκων και δημοτών του Δήμου Μαρπήσσης, η Καλλίτσα Σταύρου Τζανδουλή [Τσαντουλή] πωλεί στον βαρελοποιό (βαρελά) Γεώργιο Ιωάν. Τζιώτη τον «ήμισυ αλευροανεμόμυλον, με τα αναλογούντα σε αυτόν έπιπλα και σκεύη, που βρίσκεται στους Απάνω Μύλους, θέση στα δυτικά του χωριού, όπου το υψηλότερο σημείο, αντί 525 δραχμών.

Στο πωλητήριο μνημονεύεται ως όμορος του ανωτέρω μύλου και ο μύλος της Αικατερίνας Μιχ. Κανδιώτου. Αργότερα οι δύο μύλοι, που βρίσκονταν στο μέρος όπου το παλαιό Δημοτικό Σχολείο και η δεξαμενή, περιήλθαν στις ιδιοκτησίες του Αναπλιώτη (Γ. Ναυπλιώτη) και του Ντεμένεου (ανήκαν εξ ημισείας στους Εμμ. Άγουρο και Φραγκίσκου Μελανίτη). ΠΗΓΗ: Παριανά 1982,10.

–1848. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμμένη η Μαρία Εμμανουήλ Μελανίτου, ετών 55, οικιακά, χήρα. Έτος γέννησης 1848.

–1848. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμμένος ο Φραγκίσκος Νικολάου Μελανίτης, ετών 55, ξενοδόχος, χήρος. Έτος γέννησης 1848.

–1848. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Δημήτριος Γεωργίου Μελανίτης, ετών 55, γεωργός, έγγαμος. Έτος γέννησης το 1848.

–1848. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένη η Μαρία Γεωργίου Μελανίτη, ετών 55, οικιακά, έγγαμος. Έτος γέννησης 1848.

–1851. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Αντώνιος Πέτρου Μελανίτης, ετών 52, γεωργός, έγγαμος. Έτος γέννησης το 1851.

–1851. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Δημήτριος Γεωργίου Μελανίτης, ετών 52, γεωργός, έγγαμος. Έτος γέννησης 1851.

–1853. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένη η Καλυψώ Δημητρίου Μελανίτη, ετών 50, οικιακά, έγγαμος. Έτος γέννησης το 1853.

–1853. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Γεώργιος Νικολάου Μελανίτης, κάτοικος Μαρπήσσης, ετών 50, Μυλοθρός,  έγγαμος. Έτος γέννησης 1853.

–1854. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Αντώνιος Γεωργίου Μελανίτης, ετών 49, γεωργός,  έγγαμος. Έτος γέννησης 1854.

–1856. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Ανδρέας Γεωργίου Μελανίτης, ετών 47, ναυτικός, χήρος. Έτος γέννησης το 1856.

–1857. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένη η Καλλίτζα? Ιωάννη Μελανίτη, κάτοικος Μαρπήσσης, ετών 40, οικιακά,  έγγαμος. Έτος γέννησης 1857

–1858. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμμένος ο Αρτέμιος Εμμανουήλ Μελανίτης, ετών 45, γεωργός, άγαμος. Έτος γέννησης 1858.

–1858. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένη η Βασιλική σύζ. Νικολάου Μελανίτη, ετών 45, οικιακά,  έγγαμος. Έτος γέννησης 1858.

–1858. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένη η Καλυψώ Δημητρίου Μελανίτη, ετών 45, οικιακά, έγγαμος. Έτος γέννησης 1858.

–1860. Στις 11 Σεπτεμβρίου 1860 σε συμβολαιογραφική πράξη [υποθηκοδάνειο] στην Σύρου αναφέρεται ότι ο κάτοικος Πάρου Κωνσταντίνος Μελανίτης βυρσοδέψης να δανείζεται και να βάζει υποθήκη κτήματά του από τον Γεώργιο Βυτζαρά έμπορο κάτοικο Πάρου.

–1861. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Σπύρος Γεωργίου Μελανίτης (Μπέφαρος?), ετών 42, γεωργός, έγγαμος. Έτος γέννησης το 1861.

–1861. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Νικόλαος Ιωάννη Μελανίτης, ετών 42, υπηρέτης, άγαμος. Έτος γέννησης 1861.

–1861. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Σταύρος Γεωργίου Μελανίτης, ετών 42, γεωργός, έγγαμος. Έτος γέννησης το 1861.

–1861. Τζιπίδος 1861, Ιουλίου 11. «Ενοικίαση κτημάτων». Ο συμβολαιογράφος Πάρου Γεώργιος Σίμωνος [Σίμου] Δελαγραμμάτης, ο οποίος είχε το γραφείο του στον Τζιπίδο, ενώπιον των μαρτύρων Σπυρίδωνος Ασωνίτου, ναυτικού και Σταματίου Μελανίτου, μυλωνά, συντάσσει το κατωτέρω Ενοικιαστήριον, διά του οποίου ωμολόγησε ο Ιωάννης Ελευθερίου Τζιώτης, σκυτοτόμος, ότι με βάση δικαστικές πράξεις «των εν Σύρω Πρωτοδικών» διορίσθηκε επιτροποκηδεμών του Ιωάννου Γ. Τζιώτη, «ανηλίκου τέκνου του αποβιώσαντος Γεωργίου Τζιώτη», και ενοικιάζει, ως εκ τούτου, στον Αντώνιο Παντελαίο τα κτήματα που άφησε ο μακαρίτης στον ανήλικο γιό του, για επτά χρόνια (1861-1868), αντί 40δρχ. κατ’ έτος. Ακολουθεί η αναγραφή των ακινήτων (χωράφια και αμπέλια) που βρίσκονατι στον Λογαρά και στο Μερσίνι, εν όλω πέντε.

Τα ανωτέρω γειτονεύουν με το αμπέλι του εφημέριου του χωριού παπα-Γεωργίου Καραμιτζοπούλου και με ψαρόγα του Ιωάννου Μιχ. Τζαντουλή και Δημητρίου Βελιώτη.

Στο τέλος του κειμένου μνημονεύεται ότι «το ποσόν της ενοικιάσεως οφείλει ο ενοικιαστής να πληρώνει ετησίως, παρελθούση δε της προθεσμίας υπόκειται εις τόκον υπερημερίας» ανά 12% κατ’ έτος. Η υπερημερία είναι η παρέλευσις ταχθείσης προθεσμίας: η μη εμπρόθεσμος εκπλήρωσις υποχρεώσεως τινος». ΠΑΡΙΑΝΑ 159.

–1863. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμμένος ο Φραγκίσκος Γεωργίου Μελανίτης, ετών 40, γεωργός, έγγαμος. Έτος γέννησης 1863.

–1863. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμένος ο Παναγιώτης Ιωάννη Μελανίτης, ετών 40, ναυτικός, άγαμος. Έτος γέννησης  1863.

–1863. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμμένος ο Χρήστος Μιχαήλ Μελανίτης, ετών 40, γεωργός, έγγαμος. Έτος γέννησης 1863.

–1863. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένη η Βαμβακιά Γεωργίου Μελανίτη, κάτοικος Μαρπήσσης, ετών 40, οικιακά,  έγγαμος. Έτος γέννησης 1863.

–1863. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Ιωάννης Μιχαήλ Μελανίτης, ετών 40, γεωργός, έγγαμος. Έτος γέννησης το 1863.

–1863. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένη η Μαρκέλα Ιωάννη Μελανίτη, ετών 40, οικιακά, έγγαμος. Έτος γέννησης το 1863.

–1863. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένη η Ζαμπέτα Σπύρου Μελανίτη, ετών 40, οικιακά, έγγαμος. Έτος γέννησης το 1863.

–1865. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμμένος ο Ιωάννης Νικολάου Μελανίτης, ετών 38, σιδηρουργός, έγγαμος. Έτος γέννησης  1865.

–1868. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Γεώργιος Ιωάννη Μελανίτης, κάτοικος Μαρπήσσης, ετών 35, αλιεύς, έγγαμος. Έτος γέννησης 1868

–1868. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένη η Καλλιόπη Αντωνίου Μελανίτη, ετών 35, οικιακά, έγγαμος. Έτος γέννησης το 1868.

–1868. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμμένη η Μόσχου? Χρήστου Μελανίτου, ετών 35, οικιακά, έγγαμος. Έτος γέννησης 1868.

–1868. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένη η Ελένη σύζ. Αντωνίου Μελανίτη, ετών 35, οικιακά,  έγγαμος. Έτος γέννησης 1868.

–1868. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμμένος ο Φραγκίσκος Εμμανουήλ Μελανίτης, ετών 35, σανδαλοποιός, έγγαμος. Έτος γέννησης 1868.

–1870. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμμένος ο Αντώνιος Νικολάου Μελανίτης, ετών 33, γεωργός, έγγαμος. Έτος γέννησης 1870.

–1873. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμμένη η Σοφία Ιωάννη Μελανίτη, ετών 30, οικιακά, έγγαμος. Έτος γέννησης 1873.

–1873. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμμένη η Πολυξένη Φραγκίσκου Μελανίτη, ετών 30, οικιακά, έγγαμος. Έτος γέννησης 1873.

–1873. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμμένη η Αννέζα Φραγκίσκου Μελανίτου, ετών 30, οικιακά, έγγαμος. Έτος γέννησης 1873.

–1875. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμμένος ο Αντώνιος Γεωργίου Μελανίτης, ετών 28, γεωργός, έγγαμος. Έτος γέννησης 1875.

–1875. Σε εκλογικό κατάλογο του 1875, του Δήμου Μάρπησσας (της επαρχίας Νάξου), υπάρχει εγγεγραμμένος ο Μελανίτης Αντώνιος του Πέτρου 25 ετών γεωργός.

–1876. Το 1876 γεννιέται ο Μελανίτης Αντώνιος του Γεωργίου εργάτης. Απεβίωσε το 1952.

–1876. Το 1876 γεννιέται ο κτηματίας Μελανίτης Νικόλαος του Ιάκωβου. Στον εκλογικό κατάλογο του Δήμου Μαρπήσσης στις 4 Φεβρουαρίου 1950 διαγράπτεται ως αποβιώσαντας.

–1877. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Γεώργιος Ιακώβου Μελανίτης, κάτοικος Μαρπήσσης, ετών 26, γεωργός, έγγαμος. Έτος γέννησης 1877

–1877. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Γεώργιος Κωνσταντίνου Μελανίτης, ετών 26, εργάτης, κάτοικος Σύρου, άγαμος. Έτος γέννησης 1877.

–1877. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Νικόαλος Ιάκωβου Μελανίτης, ετών 26, γεωργός, άγαμος. Έτος γέννησης το 1877.

–1878. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένη η Τομαζίνα Γεωργίου Μελανίτη, ετών 25, οικιακά, έγγαμος. Έτος γέννησης 1878.

–1878. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμμένη η Βασιλική Πέτρου Μελανίτη, ετών 25, οικιακά, έγγαμος. Έτος γέννησης 1878.

–1878. Γεννιέται στην Σύρο το 1873 ο Νικόλαος Ιακώβου Αντωνόπουλος απεβίωσε το 1901. Σύζυγός του η επίσης παριανή Μελανίτη Κ. Πηνελόπη (Πάρος1878, Σύρος 1953). Είναι οι γενάρχες του Συριανού κλάδου όπου εγγόνι τους είναι ο συγγραφέας Μάνος Ελευθερίου.

–1879. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Ιωάννης Κωνσταντίνου Μελανίτης, ετών 24, εργάτης, κάτοικος Σύρου, άγαμος. Έτος γέννησης 1879.

–1879. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμμένος ο Πέτρος Αντωνίου Μελανίτης, ετών 24, γεωργός, έγγαμος. Έτος γέννησης 1879.

–1879. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμμένη η Άννα Αντωνίου Μελανίτου, ετών 24, οικιακά, έγγαμος. Έτος γέννησης 1879.

–1879. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένη η Μαρία Γεωργίου Μελανίτη, κάτοικος Μαρπήσσης, ετών 24, οικιακά, έγγαμος. Έτος γέννησης 1879.

–1879. Το 1879 γεννιέται ο Μελανίτης Πέτρος του Αντωνίου. Απεβίωσε το 1954.

–1881. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Νικόλαος Γεωργίου Μελανίτης, κάτοικος Μαρπήσσης, ετών 22, ..οηρίτης?,  άγγαμος. Έτος γέννησης 1881

–1881. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Ιωάννης Γεωργίου Μελανίτης, κάτοικος Μαρπήσσης, ετών 50, γεωργός,  έγγαμος. Έτος γέννησης 1881.

–1881. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Ιωάννης Γεωργίου Μελανίτης, ετών 22, υπηρέτης, κάτοικος Αθήνας,

άγαμος. Έτος γέννησης 1881.

–1881. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένη η Μαρία Ιάκωβου Μελανίτη, ετών 22, οικιακά, άγαμος. Έτος γέννησης το 1881.

–1881. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Δημήτριος Ιωάννη Μελανίτης, κάτοικος Αθήνας, ετών 22. Έτος γέννησης 1881.

–1883. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένη η Γεωργία Γεωργίου Μελανίτη, ετών 20, οικιακά, άγαμος. Έτος γέννησης 1883.

–1883. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Ιωάννης Ιάκωβου Μελανίτης, ετών 20, γεωργός, άγαμος. Έτος γέννησης το 1883.

–1884. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Γεώργιος Δημητρίου Μελανίτης, ετών 19, εργάτης, άγαμος. Έτος γέννησης το 1884.

–1884. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Ευστράτιος Γεωργίου Μελανίτης, ετών 19, γεωργός, άγαμος. Έτος γέννησης 1884.

–1884. Στις 28 Αυγούστου 1884 ο 28χρονος σανδαλοποιός από την Πάρο Νικόλαος Στεφάνου, του Μιχαήλ και της Αικατερίνης, κάτοικος Σύρου παντρεύεται στην Ερμούπολη την 21χρονη από την Πάρο Ανέζα Μελανίτη, του Κωνσταντίνου και της Ευδοκίας.

–1884. Υποθηκοδάνειο. Ερμούπολις Σύρου 1884, Οκτωβρίου 18. Αναφέρεται ο Σταύρος Ανδρέα Θαλασσινός, πλοίαρχος, κάτοικος του χωριού Τσιπίδου, του Δήμου Μαρπήσσης Πάρου. Αναφέρονται επίσης οι ιδιοκτήτες κτημάτων στην Μεσάδα των Ιακώβου Αντωνόπουλου, Αντωνίου Κληρονόμου, Δημητρίου Ανουσάκη. Στο Αυκουλάκι τα κτήματα του Ιωάννη Αλιπράντη και Βίτου Τσαντουλή και του Αντωνίου Μελανίτη.

–1885. Στις 9 Ιουνίου 1885 ο 25χρονος βυρσοδέψης από την Πάρο Γεώργιος Μελανίτης, του Κωνσταντίνου και της Ευδοξίας, κάτοικος Σύρου παντρεύεται στην Ερμούπολη την 17χρονη από την Κρήτη Ανθή Αλιφραγκή, του Νικολάου και της Ελένης.

–1885. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένη η Μαρουσώ Γεωργίου Μελανίτη, κάτοικος Μαρπήσσης, ετών 18, οικιακά,  άγγαμος. Έτος γέννησης 1885.

–1886. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένη η Μαρούσα Γεωργίου Μελανίτη, κάτοικος Μαρπήσσης, ετών 17, υπηρέτρια, άγαμος. Έτος γέννησης 1886.

–1886. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Γεώργιος Σπύρου Μελανίτης, ετών 17, γεωργός, άγαμος. Έτος γέννησης το 1886.

–1887. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Μπατίστας Γεωργίου Μελανίτης, ετών 16, γεωργός, άγαμος. Έτος γέννησης 1887.

–1887. Στα δημοτολόγια Ερμούπολης είναι εγγεγραμμένος ο παριανός 33 ετών βυρσοδέψης Γεώργιος Μελανίτης του Κωνσταντίνου έγγαμος. Έδωσαν όρκο στις 23 Ιανουαρίου 1887.

–1887. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Δημήτριος Γεωργίου Μελανίτης, κάτοικος Μαρπήσσης, ετών 16, μυλοθρός,  άγγαμος. Έτος γέννησης 1887.

–1888. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Γεώργιος Δημητρίου Μελανίτης, ετών 15, γεωργός, άγαμος. Έτος γέννησης 1888.

–1888. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Μιχαήλ Ιωάννη Μελανίτης, ετών 15, γεωργός, άγαμος. Έτος γέννησης το 1888.

–1888. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Νικόλαος Σπύρου Μελανίτης, ετών 15, γεωργός, άγαμος. Έτος γέννησης το 1888.

–1888. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμμένος ο Αντώνιος Χρήστου Μελανίτης, ετών 15, γεωργός, άγαμος. Έτος γέννησης 1888.

–1888. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμμένος ο Εμμανουήλ Φραγκίσκου Μελανίτης, ετών 15, γεωργός, άγαμος. Έτος γέννησης 1888.

–1890. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Γεώργιος Ιωάννη Μελανίτης, ετών 13, γεωργός, άγαμος. Έτος γέννησης το 1890.

–1890. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Αλέξανδρος Σπύρου Μελανίτης, ετών 13, γεωργός, άγαμος. Έτος γέννησης το 1890.

–1891. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμμένη η Μαργαρίτα Φραγκίσκου Μελανίτη, ετών 12, οικιακά, άγαμος. Έτος γέννησης 1891.

–1892. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Εμμανουήλ Σπύρου Μελανίτης, ετών 11, γεωργός, άγαμος. Έτος γέννησης το 1892.

–1893. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Αλέξανδρος Ιωάννη Μελανίτης, ετών 10, άνευ, άγαμος. Έτος γέννησης το 1893.

–1893. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμμένη η Αννέζα Φραγκίσκου Μελανίτη, ετών 10, οικιακά, άγαμος. Έτος γέννησης 1893.

–1893. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Σταύρος Ιωάννη Μελανίτης, κάτοικος Μαρπήσσης, ετών 10, εργάτης,  άγγαμος. Έτος γέννησης 1893.

–1893. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο …ητικος? Γεωργίου Μελανίτης, κάτοικος Μαρπήσσης, ετών 10, μαθητής,  άγγαμος. Έτος γέννησης 1893.

–1894. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμμένη η Μαρίνα Χρήστου Μελανίτη, ετών 9, άνευ, άγαμος. Έτος γέννησης 1894.

–1895. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Σταύρος Γεωργίου Μελανίτης, κάτοικος Μαρπήσσης, ετών 8, μαθητής,  άγγαμος. Έτος γέννησης 1895.

–1896. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένη η Μαρούσα? Ιωάννη Μελανίτη, κάτοικος Μαρπήσσης, ετών 7. Έτος γέννησης 1896.

–1897. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένη η Γιακουμίνα Ιωάννη Μελανίτη, κάτοικος Μαρπήσσης, ετών 6. Έτος γέννησης 1897.

–1897. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Κωνσταντίνος Γεωργίου Μελανίτης, ετών 6, άνευ, άγαμος. Έτος γέννησης 1897

–1897. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμμένη η Ανδριάνα Χρήστου Μελανίτη, ετών 6, άνευ, άγαμος. Έτος γέννησης 1897.

–1898. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένη η Μαρία Αντωνίου Μελανίτη, ετών 5, άνευ,  άγαμος. Έτος γέννησης 1898.

–1898. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμμένη η Ελένη Αντωνίου Μελανίτου, ετών 5, άνευ, άγαμος. Έτος γέννησης 1898.

–1898. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο …? Γεωργίου Μελανίτης, κάτοικος Μαρπήσσης, ετών 5. Έτος γέννησης 1898.

–1898. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένη η Μαρία Γεωργίου Μελανίτη, ετών 5, άνευ, άγαμος. Έτος γέννησης 1898.

–1898. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Δημήτριος Σπύρου Μελανίτης, ετών 5, άνευ, άγαμος. Έτος γέννησης το 1898.

–1899. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμμένος ο …ρος? Φραγκίσκου Μελανίτης, ετών 4, άνευ, άγαμος. Έτος γέννησης 1899.

–1899. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμμένη η Φλώρα Ιωάννη Μελανίτη, ετών 4, άνευ, άγαμος. Έτος γέννησης 1899.

–1899. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένη η Καλλίτζα Γεωργίου Μελανίτου, κάτοικος Μαρπήσσης, ετών 3. Έτος γέννησης 1899.

–1900. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμμένη η Μαργαρίτα Φραγκίσκου Μελανίτου, ετών 3, άνευ, άγαμος. Έτος γέννησης 1900.

–1900. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμμένος ο Αντώνιος Πέτρου Μελανίτης, ετών 3, άνευ, άγαμος. Έτος γέννησης 1900.

–1900. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμμένος ο Γεώργιος Αντωνίου Μελανίτης, ετών 3, άνευ, άγαμος. Έτος γέννησης 1900.

–1900. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Παναγιώτης Σπύρου Μελανίτης, ετών 3, άνευ, άγαμος. Έτος γέννησης το 1900.

–1901. Στις 5 Δεκεμβρίου 1901 ο 28χρονος γεωργός από την Πάρο Νικόλαος Αντωνόπουλος του Ιάκωβου και της Μαρούσας, παντρεύεται στην Ερμούπολη την 23χρονη από την Πάρο Πηνελόπη Μελανίτη, του Κωνσταντίνου και της Ευδοκίας.

–1901. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Ιωάννης Γεωργίου Μελανίτης, κάτοικος Μαρπήσσης, ετών 2, άνευ, άγαμος. Έτος γέννησης 1901.

–1901. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένη η ? Αντωνίου Μελανίτη, ετών 2, άνευ,  άγαμος. Έτος γέννησης 1901.

–1901. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμμένος ο Μιχαήλ Χρήστου Μελανίτης, ετών 2, άνευ, άγαμος. Έτος γέννησης 1901.

–1901. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμμένος ο Νικόλαος Φραγκίσκου Μελανίτης, ετών 2, άνευ, άγαμος. Έτος γέννησης 1901.

–1901. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμμένος ο Γεώργιος Πέτρου Μελανίτης, ετών 2, άνευ, άγαμος. Έτος γέννησης 1901.

–1902. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Άνθυμος Σπύρου Μελανίτης, ετών 1, άνευ, άγαμος. Έτος γέννησης το 1902.

–1902. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Παναγής Γεωργίου Μελανίτης, κάτοικος Μαρπήσσης, ετών 1. Έτος γέννησης 1902.

–1902. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένη η Χρυσάνθη Αντωνίου Μελανίτη, ετών 1, άνευ,  άγαμος. Έτος γέννησης 1901.

–1903. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμμένη η Μαριγώ Αντωνίου Μελανίτου, ετών 9 μηνών, άνευ, άγαμος.

–1903. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμμένος ο Γεώργιος Φραγκίσκου Μελανίτης, ετών 6, άνευ, άγαμος.

–1903. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμμένη η Μαρία Ιωάννη Μελανίτη, ετών 2μηνών, άνευ, άγαμος.

–1903. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμμένος ο Στέφανος Πέτρου Μελανίτης, ετών 8μηνών, άνευ, άγαμος.

–1903. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένη η Ζαφίρα Γεωργίου Μελανίτη, ετών 6 μηνών, άνευ, άγαμος.

–1903. Στις αρχές Αυγούστου του 1903 ο πνιγμός δύο Τσιπιδιανών είχε συνταράξει την κοινωνία του χωριού, αλλά και της Πάρου. Κατά τον ανταποκριτή της εφημερίδας «Αιγαίο» (9 Αυγούστου 1903): «Οι εκ Μαρπίσσης διά λέμβου κατά την παρελθούσαν εβδομάδα αναχωρήσαντες προς αλιείαν αλλά μη επανελθόντες εις τας οικίας των Αντώνιος Τζιώτης και Γεώργιος Μελανίτης κατά πάσαν πιθανότητα επνίγησαν καθ’όσον η λέμβος των ανευρέθη κενή παρά τας ακτάς της Φολεγάνδρου».

–1904. Στις 1 Απριλίου 1904 ο 27χρονος γεωργός από την Πάρο Νικόλαος Μελανίτης του Ιάκωβου και της Αικατερίνης Τσιγώνια [κάτοικοι Πάρου], παντρεύεται στην Ερμούπολη την 21χρονη από την Πάρο Αικατερίνη Καλουδά, του Δημητρίου και της Ανεζώς Ρίτσου [κάτοικοι Σύρου].

–1908. Το 1908 γεννιέται ο καφεπώλης Μελανίτης Φραγκίσκος του Αντωνίου. Στον εκλογικό κατάλογο του Δήμου Μαρπήσσης στις 4 Φεβρουαρίου 1950 διαγράπτεται ως αποβιώσαντας.

–1911 Ιωάννης Σταμ. Μελανίτης από τη Μάρπησσα, υπηρέτησε ως προϊστάμενος του Τηλεγραφικού και Ταχυδρομικού γραφείου Πάρου.

–1911. Γεώργιος Στ. Μελανίτης, ιδιοκτήτης καφενείου, στον Δήμο Μάρπησσας το 1911.

–1911. Μαρουσώ Μελανίτη, μαία της Νάουσα το 1911.

–1912-1922. Ηρώο Μάρπησσας «Εν έτει 1929 ο Σύνδεσμος Μαρπησσέων Πάρου. Τοις Ενδοξως εν Πολέμοις πεσούσι 1912-1922 Μαρπησσέοις Αρχιλοχιταις» ΜΕΛΑΝΙΤΗΣ Γ. Ν. και ΜΕΛΑΝΙΤΗΣ ΔΗΜ. Γ.

–1925. Το 1925 γεννιέται ο Μελανίτης Σταύρος του Εμμανουήλ, εργάτης, κάτοικος Δήμου Μαρπήσσης.

–1926. Το 1926 γεννιέται ο Μελανίτης Δημήτριος του Ευστρατίου γεωργός, κάτοικος Δήμου Μαρπήσσης.

–1927. Το 1927 γεννιέται ο Μελανίτης Μιχαήλ του Νικολάου υποδηματοποιός κάτοικος κοιν. Μάρπησσας.

–1928. Το 1928 γεννιέται ο Μελανίτης Σταύρος του Δημητρίου γεωργός κάτοικος κοιν. Μάρπησσας.

–1928. Το 1928 γεννιέται ο Μελανίτης Αποστόλης του Εμμανουήλ κάτοικος κοιν. Μάρπησσας.

–1928. Το 1928 γεννιέται ο Μελανίτης Γεώργιος του Ευστρατίου γεωργός κάτοικος κοιν. Μάρπησσας.

–1929. Το 1929 γεννιέται ο Μελανίτης Αντώνιος του Νικολάου και ο Μελανίτης Μιχαήλ του Νικολάου.

–1930. Το 1930 γεννιέται ο Μελανίτης Σταύρους του Αλέξανδρου.

–1930. Το 1930 γεννιέται ο κάτοικος της Κοινότητας Μάρπησσας Μελανίτης Γεώργιος του Εμμανουήλ και ο Μελανίτης Αντώνιος του Γεωργίου.

–1932. Το 1932 γεννιέται ο Μελανίτης Γρηγόριος του Εμμανουήλ και ο Μελανίτης Στέφανος του Δημητρίου.

–1946. Σε εκλογικό κατάλογο της Κοινότητας Μάρπησσας στις 30 Απριλίου 1946 υπάρχει εγγεγραμμένος ο Μελανίτης Ιωάννης του Ιάκωβου, 59 ετών εργάτης, ο Μελανίτης Γεώργιος του Ιωάννη 77 ετών ναυτικός, ο Μελανίτης Σταύρος του Ιωάννη 58 ετών ναυτικός, ο Μελανίτης Ευστράτιος του Γεωργίου 58 ετών εργάτης, ο Μελανίτης Γεώργιος του Σταύρου 57 ετών εργάτης, ο Μελανίτης Εμμανουήλ του Φραγκίσκου 57 ετών γεωργός, ο Μελανίτης Γεώργιος του Φραγκίσκου 49 ετών εργάτης, ο Μελανίτης Γεώργιος του Σταμάτη 77 ετών καφεπώλης, ο Μελανίτης Αντώνιος του Νικολάου 69 ετών κτηματίας, ο Μελανίτης Πέτρος του Αντωνίου 66 ετών κτηματίας, ο Μελανίτης Νικόλαος του Ιάκωβου 70 ετών κτηματίας, ο Μελανίτης Δημήτριος του Ιωάννη 64 ετών κτηματίας, ο Μελανίτης Νικόλαος του Σταύρου 56 ετών κτηματίας, ο Μελανίτης Αντώνιος του Γεωργίου 70 ετών εργάτης, ο Μελανίτης Αλέξανδρος του Σταύρου 52 ετών μυλωθρός, ο Μελανίτης Εμμανουήλ του Σταύρου 49 ετών κτηματίας, ο Μελανίτης Παναγιώτης του Σταύρου εργάτης 43 ετών, ο Μελανίτης Νικόλαος του Αντωνίου 44 ετών κτηματίας και ο Μελανίτης Δημήτριος του Σταύρου 46 ετών κτηματίας, ο Μελανίτης Δημήτριος του Αντωνίου 42 ετών εργάτης, ο Μελανίτης Γεώργιος του Αντωνίου 39 ετών εργάτης, ο Μελανίτης Γεώργιος του Αντωνίου 45 ετών ανάπηρος, ο Μελανίτης Δημήτριος του Αντωνίου 43 ετών εργάτης, ο Μελανίτης Θεόδωρος του Αντωνίου 40 ετών εργάτης, ο Μελανίτης Φραγκίσκος του Αντωνίου 38 ετών καφφεπώλης, ο Μελανίτης Ιωάννης του Αντωνίου 38 ετών γεωργός, ο Μελανίτης Πέτρος του Αντωνίου γεωργός 38 ετών, ο Μελανίτης Δημήτριος του Νικολάου 38 ετών γεωργός, ο 22χρονος Μελανίτης Πέτρος του Νικολάου εργάτης, ο 24χρονος Μελανίτης Εμμανουήλ του Νικολάου εργάτης, ο 27χρονος εργάτης Μελανίτης Ιάκωβος του Νικολάου, ο 24χρονος εργάτης Μελανίτης Σταύρος του Νικολάου, ο Μελανίτης Αναστάσιος του Πέτρου 28 ετών εργάτης.

–1947. Στις 20 Ιουνίου 1947, το στο Κοινοτικό Συμβούλιο Μαρπήσσης συμμετέχει και ο Γεώργιος Μελανίτης.

–1951. 10 Μαΐου 1951. Αποτελέσματα Κοινοτικών Εκλογών Μαρπήσσης: Εψήφισαν άρρενες 240 και θήλεις 45. Έλαβον ψήφους: Συνδυασμός 1^ος Αντώνιος Ν. Τσιγώνιας 182, Ιωάννης Γ. Τζιώτης 151, Ανδρέας Α. Στέλλας 135, Λεόντιος Ν. Παντελαίος 133 και Σταύρος Ν. Φραντζής 128.

Συνδυασμός 2^ος Δημ. Ν. Τσαντουλής 76, Δημ. Α. Μελανίτης 72, και Εμμ. Σταύρος Μελανίτης 70.

Μεμονωμένοι Βασίλειος Ε. Αλιπράντης 150, Νικ. Δ. Χερουβείμ 120, Άγγελος Ν. Τσιγώνιας 94.

Εξελέγησαν οι κ.κ. Αντ. Ν. Τσιγώνιας, Ιωάννης Γ. Τζιώτης, Βασίλειος Εμμ. Αλιπράντης, Ανδρ. Α. Στέλλας και Λεοντής Ν. Παντελαίος.

 

–Μελάς:

–1831. Στις 21 Οκτωβρίου 1831, σωτήρια επιστολή των κατοίκων της Πάρου προς τον επίτροπο Αιγαίου Πελάγους, για τα δεινά των κρητών νέοαποίκων εναντίων των ντόπιων. Υπογράφει… ο Γ. Μελάς.

 

–Μελεμενής:

–1905. Στα δημοτολόγια Ερμούπολης είναι εγγεγραμμένος ο παριανός 58 ετών εργατικός Μιχαήλ Κ. Μελεμενής έγγαμος και ο γιός του Γεώργιος Μιχ. Μελεμενής, εργατικός 29 ετών έγγαμος. Έδωσαν όρκο στις 24 Ιανουαρίου 1905.

 

–Μελέχας:

–1622. Στις 27 Δεκεμβρίου 1622. Χειρόγραφο την Μονής του Αγίου Αντωνίου Κεφάλου αναγράφει:  Νικόλαος Μελέχας.

–1632. Στις 24 Οκτωβρίου 1632. Προικοσύμφωνο του ιερέα Πέτρου Μελέχα.

–1719. Σε πωλητήριο Τζιπίδου 24 Μαίου 1719, κατά το οποίο ο Ιωάννης Άσος πολέι «ένα σπιτότοπο που έχει εις το Πηγάδι του Τζιπίδου σύμπλιον του χωραφιού του πρωτονοτάριου Στάμενα και μαστρο-Στρατή Άσου και παπα-Θεοδώρου Μεχλέχα.

–1730. Στις 7 Ιουλίου 1730 αναφέρεται ο ιερέας Θεόδωρος Μελέχας ως μάρτυρας.
–1818. Κατάλογος της ακίνητης περιουσίας της Παναγίας Ξεχωριανής 16 Απρ. 1818, χωράφι εις τον Τριόν (Δρυό) στον Ταξιάρχη πλησίον Ιωάννης Μελέχας χωράφι εις το ξεροπήγαδο από κάτω.

–1820. Προικοσύμφωνο Γεωργίου Τζαντουλή. Κηπίδος 1820, Ιανουαρίου 30. Ενώπιον του ιερέως Εμμανουήλ Μονόπατου, που συνέταξε το έγγραφο και μαρτυρεί, μαρτυρούντων του Ιωάννη Βαλσαμή και του Κωνσταντίνου Τζιγώνια, η Μαρία, σύζυγος του Δημητρίου Πούλιου, προικίζει τη θυγατέρα της Θεοφύλακτη, η οποία παίρνοι ως σύζυγο τον Γεώργιο Τζαντουλή, γιο του μακαριστού ιερέως του Τζιπίδου Γεωργίου Τζαντουλή. Στο προικοσύμφωνο αυτό μνυμονεύονται και οι σύμβιοι σε χωράφια, Δημήτριος Άγουρος, Ιωάννης Λιονταράκης, παπα Φραντζέσκος Μαργαρίτης, Νικόλαος Πούλιος, Αννέζα γυνή ποτέ Δημητρίου Μαυρίκου, Ιωάννης Βαλσαμής, παπα Εμμανουήλ Μονόπατος, Σπυρίδων Παπαδόπουλος, Μανώλης Κονταράτος, Αντώνιος Καντιώτης και Μανόλης Μελέχας. Πηγή Παριανά 158.

–1823. Το 1823 αναφέρεται ο Μελέχας Γιάννης.

–1844. Στον εκλογικό κατάλογο του Δήμου Μάρπησσας το 1844 είναι εγγεγραμμένος ο 28χρονος Θεόδωρος Εμμ. Μελέχας, ο 60χρονος γεωργός Νικόλαος Μελέχας και 66χρονος κτηματίας Ιωάννης Μελέχας.

–1847. Στον εκλογικό κατάλογο του Δήμου Μάρπησσας το 1847 είναι εγγεγραμμένος ο 63χρονος γεωργός Μελέχας Μανόλης και ο υιός του 31 ετών εργάτης Μελέχας Εμμ. Θεόδωρος.

–1875. Σε εκλογικό κατάλογο του 1875, του Δήμου Μάρπησσας (της επαρχίας Νάξου), υπάρχει εγγεγραμμένος ο Μελέχας Θεόδωρος του Εμμανουήλ 60 ετών γεωργός από τον Τσιπίδο.

 

–Μελισσουργός: Επώνυμο παρωνυμικό / επαγγελματικό, ο έχοντας ως έργο του την διατροφή των μελισσών και τη διαχείριση τους.

Κλάδος των Μελισσηνών στην Πελοπόννησο με πρώτο ιστορικά καταγεγραμμένο μέλος της

τον άρχοντα της Μεσσηνίας Μιχαήλ περί το 1400.

Σημαντικότεροι Μελισσουργοί: οι αδελφοί Θεόδωρος και Μακάριος Μητροπολίτης Μονεμβασίας (ηγέτες απελευθερωτικού κινήματος στη Φωκίδα το 1571. Μετανάστευσαν

στη Νεάπολη της Ιταλίας) και Νικηφόρος (1577-1635, Ρωμαιοκαθολικός Αρχιεπίσκοπος Κρότωνος και λόγιος). Το επώνυμο εντοπίζεται κυρίως στη Νάξο και την Πελοπόννησο.

–1636. Ο Σακελλάριος Στεφανής Μελισσουργός συντάσει και υπογράφει πωλητήριο Κεφάλου στις 5 Οκτωβρίου 1636.

–1641. Ο Σακελλάριος Κεφάλου Στεφανής Μελισσουργός στις 18 Οκτωβρίου 1641 με την πρεσβυτέρα του Μαρία αφιέρωσαν στη μονή της Χοζοβιώτισσας «το σπίτι όπου έκτισαν εις τον Πύργον του Κολυβού αποκατωθίο».

–1651. Ο Σακελλάριος Κεφάλου Στεφανής Μελισσουργός το 1651 αφιερωτής της εικόνας του Χριστού Παντοκράτορος (Εκκλησιαστικό Μουσείο Μάρπησσας).

–1693. Ιερέας Στέφανος Μελισσουργός αναφέρεται σε κατάλογο των εγγράφων του οσίου Αντωνίου στις 3 Απριλίου 1693.

–1706. Ιερέας Γεώργιος Μελισσουργός αναφέρεται σε κατάλογο των εγγράφων του οσίου Αντωνίου στις 21 Αυγούστου 1706.

–1711. Ο Ιερέας Στέφανος Μελισσουργός αναφέρεται σε έγγραφο στις 4 Ιουλίου 1711.

 

–Μενδρινός ή Μεντρινός ή Μηνδρινός ή Μιτρινός: Πρόκειται για παλαιά επιφανή βυζαντινή οικογένεια με καταγωγή από τη Κωνσταντινούπολη.

Η οικογένεια Μενδρινού, σύμφωνα με τον καθηγητή Νίκο Αλιπράντη, είναι σήμερα η οικογένεια Μαρμαρινού και αυτό οφείλεται στον Αρσένιο Γεωργίου Μενδρινο, τον Πάριο Αρχιεπίσκοπο Τήνου, ο οποίος έμεινε γνωστός στην ιστορία με το πατριδωνύμιό του μιας και η καταγωγή του ήταν από τα Μάρμαρα.

–1602. Το επώνυμο ως Μεντινός και Μενδρινός γνωστό στην Πάρο από το 1602 υπογράφει ο Νικόλαος Μεντρινός κυρίως στη Νάουσα, που συνεχίζει την παρουσία και τον 18ο αιώνα, ως τα μέσα περίπου του 19ου αιώνα. Σήμερα έχει εκλείψει. Στη Σαντορίνη οι δύο τύποι ως τις μέρες μας Μενδρινός και Μηνδρινός.

–1610. ο Μοναχός Νεόφυτος Μεντρινός υπογράφει έγγραφο προσηλώσεως στις 13 Δεκεμβρίου 1610.

–1663. Δωρεά κληροδοτήματος μοναχής Καλήστρατης στου πατέρες Ιησουήτες ARSI, Gallia 105, 1 φ. 457.

Εις δόξαν Χριστού αμήν 1663 ιούλιος 11.

Έστοντας και ποτέ λυρά Καλήστρατη μοναχή και να αφήση δια την ψυχήν της στα μοναστήρια του αγίου όρους ήγουν στην λάβραν και στην ασημόπετραν δυο σπιτια κατώγια με το εκλησιαδάκι του μέγαν Ταξιάρχην και με τα δικαιώματά των απόξω από το υγιαλόν και να των αφήση και 12 γρόσια να πλερόνουσι χαράτζι της αφεντίας και νάναι σήμερον 25 χρόνοι και επέκεινα και κανείς από τα μοναστίρια να μην τα γυρέψουν μόνον εχαλασθήκασι και αφτώονται και η εκκλησία να γίνη ωσάν αχούρι και ο κόσμος να πλερόνη τόσους χρόνους τοχαράτζι και να ζημιονούμεθα εις τούτο εμάθαμε πως οι πατέρες οι γεζουίταις (Ιησουήτες) θε να έρθουνε και κτίσουνε εδώ μοναστήρι δια την ψυχήν τως ήγουν ο προεστώς πατέρας γάσπα εμανουήλ (Γασπάρο Εμμανουήλ) από την συντροφίαν του Ιησού και να πάρη και άλλους τόπους εκέι κοντά εις τα άνωθεν χαλάσματα εις τούτο εθελήσαμεν εμείς οι υποκάτωθεν υπογεγραμμένοι παπάδες και γέροντες και η επίλοιπη κομουνιτά (κοινότητα) του καστελίου αγούση (Ναούσης) και δίνομεν του αυτού πατέρα τα άνωθεν σπίτια και τα δικαιώματά τως όλα και δίνομεν τους και το χαράτζι (κεφαλικός φόρος) γρόσια 12  δια να μην τα χάνη η χώρα από την σήμερον να τα κτίση να τα κάμη ως θέλει και βούλεται ωσάν καθολικά πράγματα εδικά του να τ’άχουσιν ως τον αιώνα του αιώνος που να στέκη ο κόσμος και κανείς να μην τους τα πέρνη ποτέ και εμείς όλοι μας να τους μαντινιέρωμεν (ιτ. =συντηρούμε) τους άνωθεν πατέρες σε παντοτινόν και αναπαμένον ποσέσο (ιτ. =αναμφισβήτητη κατοχή).

Δια το αληθές γράφομεν και ιδιοχείρος μας όσοι ξεύρομεν και όσοι δεν ηξεύρομεν βάνομεν άλλους να γράψουσιν δια λόγου μας.

Παπα αντώνις στέργω τα άνωθεν (δεν αναφερεται επωνυμο)

Σκελλάριος αγούσης (Σακελλάριος Ναούσης) στέργω τα άνωθεν και επίτροπος

Παπα δημήτρις τριαντάφυλος (Τριαντάφυλλος, πρώτη μαρτυρία) στέργω και επίτροπος

Παπα νικόλαος κρουτιανός στέργω (Κορτιάνος, πρώτη μαρτυρία)

Παπα δημήτρις γαρατιάς στέργω (ίσως Γρατσίας)

Πρωτόπαπας στέργω

Γαβριήλ ιερομόναχος στέργω

Γεώργις Μοσκωνάς στέργω (Μοσχονάς, γνωστό από το 1639).

Ιωάννης σκουτάριος στέργω και επίτροπος (πρωτη μαρτυρία)

Μαστρο γληγόρις μπηρμπηνιας στέργω και επίτροπος (Πιρπινιάς ή Περπινιάς, μαρτυρείται  από το 1652)

Ανεγνώστης Σκορδήλης στέργω (Σκορδίλης, γνωστό από το 1606 )

Παπα Θεόδωρος στέργω

Κωνσταντής Μοστράτος στέργω (μαρτυρείται από το 1658)

Παπα Τζάνες Καλέργης στέργω (μαρτυρείται από το 1652)

Παπα Χριστόφορος στέργω

Γιαννούλης Μπρούτος στέργω (μαρτυρείται από το 1658)

Νικόλα Μαραπότζο στέργω (πρώτη μαρτυρία, γνωστό ως τον 19^ο αι.)

Αποστόλης Ραγούσης στέργω (μαρτυρείται από το 1501)

Ανδρέας Ακριβός στέργω (μαρτυρείται από το 1613 μέχρι τον 18^ο αι.)

Βασίλης Σαλονικαίος στέργω (μαρτυρείται από το 1652 μέχρι τον 18^ο αι.)

Δημήτρης Μαλατέστας στέργω (μαρτυρείται από το 1610)

Μιχέλης Ακριβός στέργω (μαρτυρείται από το 1613 μέχρι τον 18^ο αι.)

Γεώργις Πιρπηνιάς στέργω (μαρτυρείται από το 1652 μέχρι τον 19^ο αι.)

Δομένεγος Μεδρινός στέργω (Μενδρινός)

Τζόρτζης Μαρκαδιάντος στέργω (Πρώτη αναφορά, γνωστό μέχρι τον 19^ο αι.)

Νικόλας Κουρτιάνος στέργω (πρώτη αναφορά)

Γεώργις Φωκάνας στέργω (ίσως Φωκιανός)

Ανεγνώστης Μπελόνιας στέργω (πρώτη αναφορά, γνωστό μέχρι τον 20^ο αι.)

Γεώργις Μαλατέστας στέργω

Τζανίς Μαλατέστας στέργω (γνωστό από το 1610)

Φρατζέσκος Καλέργης στέργω (Καλλέργης, γνωστό από το 1652)

Ιωάννης Ραγούσης στέργω (γνωστό από το 1501)

Ιωάννης Γρατσίας στέργω (πρώτη μαρτυρία)

Γεώργιος Σαλονικαίος (μαρτυρείται από το 1652 μέχρι τον 18^ο αι.)

 και νοτάριος του καστελίου Άγουσας (Νάουσας) έγραψαμεν με θέλημα της κομουνιτάς και στερεώνω τα άνωθεν και τα όπισθεν.

–1663. Αιτήσεις Ναουσαίων στον ηγούμενο Νάξου Γασπάρο Εμμανουήλ α)ARSI Galloa .455

Ευλαβέστατε και αιδεσιμώτατε εν Χω Πάτερ

Η ευχή της αγιωσύνης σου απάνω μας και εις όλον το νησίν τούτο. Έστοντας και από δεκατέσσερες χρόνους οπού λείπουσιν οι ευλαβέστατοι πατέρες της συντροφίας από το νησί μας επαρακαλέσαμεν πολλαίς φοραίς να γυρίσουν εδώ οπού τους είχαμε προτήτερα χρόνους επτά και ακόμη δεν εστραφήκασι αν καλά και πάντα μας ήταξαν καλήν όρεξιν. Τώρα οπού ακούομεν πως ήλθασι εις την Τήνο και εις την Μήλον πρέπον μας εφάνηκεν να δείξωμεν και εμείς την αγάπην και τον πόθον οπού είχαμεν να τους απολαύσωμεν εδώ και να παραλέσωμεν να μας τους επέμψη η αιδεσιμότης σου σαν εκείνος οπού τους ορίζει όλους και δεν γυρεύει άλλο παρά να τους στείλη εκεί οπού εμπορούσι να βοηθήσουν ταις ψυχαίς εις σωτηρίαν παντοτινήν και δόξαν του Θεού και απαντέχοντας τούτην την χάριν φιλούμεν τα χείρας της αιδεσιμότης σου όσοι εδώ κάτω υπογράψαμε.

Από την Πάρον στας 16 του ιουλίου 1663.

Νικόλαος (Ρούσσος) ιερεύς και οικονόμος αγούσης σακελλάριος στέργω τα άνωθεν

Παπα δημήτριος τριαντάφυλος στέργω

Ιωασάφ ιερομόναχος μαλατέστας στέργω

Παπα Τζάνες Καλέργης στέργω

Παπα δημήτρις γανάτζες στέργω

Νικηφόρος γιράρδης στέργω τα άνωθεν

Γεώργις μοσκονάς στέργω

Τζουάνες μοσκονάς δούλος της εντιμότης σας

Τζουάνες κωταρίς δούλος της αιδεσιμότης σας

Μαστρο γληγόρης (Περπινιάνης) δούλος της αιδεσιμότης σας

Ανδρέας καλέργης δούλος της αιδεσιμότης σας

Δημήτρις μαλατέστας δούλος της αιδεσιμότης σας

Νικήτας μεδρινός στέργω

Ανεγνώστης ραγούσης στέργω.

–1672. Σε αίτημα των παριανών προς τον προϊστάμενο της γαλλικής επαρχίας Πατέρα της Καθολικής Εκκλησίας  Jacques Dinet για να ζητήσουν πατέρες της καθολικής εκκλησίας να έρθουν στην Πάρο. «Ταπεινοπρεπώς παρακαλούμεν την πανοσιώτη σας, ωσάν προηγούμενος οικουμενικός και πατριάρχης της αγίας και υπέρ ενδόξου συντροφιάς υου ιησού να συγκλύνη εις το να μας έλθουν ωδε εις τον τόπον μας πατέρες δια να κατοικήσουν εδώ έως εις τα άλλα νησιά δια να ημπορέσωμεν και ημείς να λάβωμεν εκείνη την βοήθειαν και ωφέλειαν της ψυχής μας μαζί κα την επιστήμην δια τους μεταγεναστέρους μας, επειδή ξεύρωμεν καλότατα ότι πως η πανοσιώτησας και η τρισκία της όλα ο σκοπός και ο πόθος αλλο δεν είναι εις όλα τα πάντα μόνον να γυρέψετε την μεγαλύτερην δόξα του Θεού και της σωτηρίας των ψυχών εις κάθε τόπον όπου ευρίσκονται…»

Πάρος: εν έτι σωτήριω 1672 εν μήνι μαίω (29) εις το παλαιόν: + Ταπεινός Μητροπολίτης Παροναξίας Μελέτιος. Το πιο πάνω αίτημα υπογράφουν χριστιανοί, καθολικοί και ορθόδοξοι, κατοίκων της Νάουσας μεταξύ άλλων και ο Νικόλαος Μεντρινός και ο Ντομένικος Μεντρινός.

–1674. Γράφει ο ιστορικός της καθολικής κοινότητας Νάξου Ι. Μαρκόπολις, «Δια την χαρμόσυνον είδησιν εγκαταστάσεως των Καπουκίνων στην Νάουσαν, οι κάτοικοι της Ναούσης, καθολικοί και ορθόδοξοι, κατασυγκινηθέντες από τα επαγωγά διδάγματα των πατέρων Καπουκίνων, προέβησαν εις επανειλημμένας ενεργείας παρά τοις αρμοδίοις δια την μονίν εγκατάστασιν των πτωχών της Ασσίζης εις την πόλιν των. Επί μακράν σειράν ετών εξακολουθούν να απευθύνουν εγγράφους αιτήσεις προς τας προϊσταμένας αρχάς του τάγματος δια την εκπλήρωσιν του κοινού πόθου των. Επί τέλους το 1674 η αίτησις των εγένετο αποδεκτή. Απερίγραπτος υπήρξε η χαρά και πρωτοφανής ο ενθουσιασμός των κατοίκων της Ναούσης δια την χαρμόσυνον είδησιν περί οριστικής εγκαταστάσεως των Καπουκίνων εις την κωμόπολιν των. Επ’ ευκαιρία του ευφροσύνου αγγέλματος προσύλθον διάφοροι ορθόδοξοι ιερείς και οι προύχοντες της Ναούσης, καθολικοί και ορθόδοξοι, ενώπιον του Γάλλου υποπρόξενου , και υπέγραψαν το έγγραφον. Εις δόξαν Χριστού αμήν. Εν έτει 1674 Δεκεμβρίου 25, εν κάστρω Νάουσας, όλοι ομόγνωμα και ομονιασμένοι προσμένουμε τους αιδεσιμοτάτους πατέρες να έρθουν εδώ να κτίσουν ένα μοναστήρι και δια σημάδι και βεβαίωσιν πως τους δεχόμαστε με κάθε μας καρδίαν και πολλά μετά χαράς υπογράφομε το παρόν γράμμα οι υποκάτωθεν υπογεγραμμένοι…» (υπογράφουν 12 ορθόδοξοι ιερείς και δυο καθολικοί, ο π. Λεονάρδος Φρέρης εφημέριος του Αγίου Γεωργίου Νάουσας και ο π. Δομένιος Κρίσπης. Και 40 πρόκριτοι εκ των οποίων οι αδερφοί Γιράρδοι κ.α.). Ο Σακελλάριος Ναούσης, ο Σκευοφύλαξ Ναούσης παπά Νικόλαος Κορτιάνος, Πρωτόπαπας, Ηλίας ιερεύς και Σακελλάριος Ναούσης, Πρωτοσύγκελος Νικόδημος ιερομόναχος, παπα Νικόλαος Ρούσης (ίσως Ρούσσος), Παπα Δημητρης, Παπα Θεόδωρος Πατελάς (ίσως Πατέλης), Παπα Τζάνες Καλούργης (Καλλέργης), παπα Χριστόφορος, Παπα Γιώργης Πουλός, Θεόδωρος …, παπα Νικολός Μαρκαντάτος, Ανεγνώστης Ρινιέρης (Ρενιέρης), Ανδρέας Καλούργης (Καλλέργης), Ιωάννης Κορτιάνος, Ιωάννης Ντελαγραμμάτικας, Γιωάννης Νταμουλής, Γιάκουμος Ρούσος (Ρούσσος), Γεώργης Καλλέργης,  PRE Domenico Crispo, Νικηφόρος Γεράρδης, Μιχελέτος Σπυρίδος, Αντώνης Μαλαξός, Ανδρέας Σμυρνιός, Φρατζέσκος Γρίσπος, Γεώργης Σαλονικιός, Τζάνες Καζανόβας, Ιωάννης Λευκαρός, Μιχέλης Σαλονικιός, Marco Foscolo, Ιωάννης Μοσκονάς, Αντώνης Γρυπάρης, Ιωάννης Σκούταρης, Φρατζέσκος Καλέργης, Ανεγνώστης Καρτιάνος, Γεώργης…, Ντεμενεγος Μεντρινός (Μενδρινός), Δημήτρης Στοφιλάς, Αντώνης Γρυπάρης, Γεώργης …, Δημήτρης …, Γεώργης …, Γεώργης Αλαβάνος, Δημήτρης Βασταζής, Νικολής Μπάρμπερης, Δημήτρης …, Μπατίστας Γεράρδης, Νικόλαος Γεράρδης.

–1675. Στις 15 Μαΐου 1675. Σε επιστολή Ναουσαίων προς τον πρεσβευτή των Γάλλων, αιτώντας Καπουκίνους πατέρες  υπογράφει ο Δομένεγος Μετρινός και ο Νικόλαος Μεντρινός.

–1689. Γεννιέται στα Μάρμαρα ο μετέπειτα αρχιεπίσκοπος Τήνου Αρσένιος Μενδρινός (το παρωνύμιο Μαρμαρινός). Οι γονείς του Γεώργιος Μενδρινός και Μαρούσα Μενδρινού είχαν και άλλα δύο παιδιά: τη Μαρκετάκη, που παντρεύτηκε τον γιό της Φιλίππας Ιακώβου Αλισάφη, και ανιψιό του οικονόμου της Παροικιάς Νικολάου Αλισάφη, και τον Κυριαζή και ίσως τον Μαρή, που υπογράφει το προικοσύμφωνο της Μαρκετάκης Γ. Μενδρινού και του Νικολάου Ιακ. Αλισάφη (8 Σεπτεμβρίου 1711).

Ως διάκονος ο Αρσένιος είναι γνωστός από το 1711. Ως αρχιεπίσκοπος δε Τήνου αρχιεράτευσε από το 1716, όταν ήταν 27 ετών, μέχρι το 1736. Υπήρξε ο πρώτος μετά από «σιωπή¨αιώνων της Ορθόδοξης Αρχιεπισκοπής Τήνου. Είχε δε διατελέσει και αρχιδιάκονος του Οικουμενικού Πατριαρχελιου.

–1711. Περιοχή Παροικιάς (Πηγαδάκι) Προικοσύμφωνο Νικολάου Αλιφάφη και Μαρκετάκης Μενδρινού, Μάρμαρα 8 Σεπτ. 1711. Οι Άγιοι Ανάργυροι, ναός και γειτονιά της Παροικιάς, κοντά στο ποτάμι. Το υπογράφει ο ιεροδιάκονος, αδερφός της Μαρκέτας Μενδρινός Αρσένιος του Γεωργίου. Το προικοσύμφωνο υπογραφουν και οι: Σακέλλιος Κεφάλου, ο Γεωργάκης Αλληφάφης, ο Αντώνιος Καμοσανός, ο Γιεώργης Μαυρογιένης, ο Μαρής Μενδρινός και ο Πέτρος Σκορδίλης.

–1711. Στις 12 Σεπτεμβρίου 1711 ο ιερομόναχος (Άνθιμος) Αρσένιος Γεωργίου Μενδρινός υπογράφει σε απόδειξη είσπραξης. Ο Αρσένιος Γεωργίου Μενδρινός ήταν ο Αρχιεπίσκοπος Τήνου ο οποίος υπέγραφε με το πατριδωνύμιό του, ως Μαρμαρινός. Στο θρόνο της Τήνου παρέμεινε δεκατρία χρόνια (1722-1735).

–1712. Απόδειξη παραλαβής της κινητής προικώας περιουσίας της Μαρκέτας Γ. Μενδρινού-Αλισάφη, Μάρμαρα 12 Οκτωβρίου 1712. Βεβαιώνουν οι: Αλησάφης Νικόλαος, Σακελλάριος Σκορδίλης, Αντώνιος Αρκάς και Οικονόμος Αλλησάφης.

–1717. Στις 21 Οκτωβρίου 1717 αναφέρεται ο Ιερέας Ιωάννης Μενδρινός να υπογράφει προικοσύμφωνο Νάουσας.

–1718. Χαρτοφύλαξ Ιωάννης Μενδρινός αναφέρεται στη Νάουσα στην διαθήκη Ιωάννη Νταμιραλιά στις 23 Απριλίου 1718 και στις 23 Νοεμβρίου 1718.

–1718. Γνωστοί από έγγραφα κληρικοί είναι οι παπα Ιωάννης Μενδρινός [1718, 1724].

–1720. Αγορά χωραφιού, Τζιπίδος 1720, Νοεμβρίου 8. Ενώπιον του παπα-Θωμά Μονόπατου, πρωτέκδικου Κεφάλου, με μάρτυρες τον Ελευθέριο Τριβιζά και Ανδρέα Τριβιζά, ο Λευέρης Μονόπατος αγοράζει από τον Χρουσή Μενδρινό ένα κομμάτι χωράφι που έχει στα Κολόνια δια ρεάλια 3:/15.

–1721. Χαρτοφύλαξ Ιωάννης Μενδρινός αναφέρεται σε έγγραφο Νάουσας στις 17 Οκτωβρίου 1721.

–1722. Ο ναός υπήρξε ιδιοκτησία του ιερέως οικονόμου Μανουήλ Αλισάφη, ο οποίος στα 1722 πώλησε το μισό περιβόλι του στον κουνιάδο του αφέντη Δεσπότη άγιο Τήνου Αρσένιο Μενδρινό.

–1722. Σε έγγραφο πώλησης περιβολιού στη Μύκονο της 26ης Ιουνίου 1722, έτος προαγωγής του σε αρχιεπίσκοπο Τήνου, ο Αρσένιος Μαρμαρηνός φέρει το επών. Μενδρινός και ο διάδοχος του Αρσενίου Κύριλλος (1736-1742) το ίδιο επώνυμο έφερε. Το έγγραφο υπογραφουν ως μάρτυρες οι: Οικονόμος Παροικιάς Αλλησάφης, Ιωάννης Σκορδίλης και ο σκιεβοφύλαξ Παροικιάς Ντεφεράρης (Δαφερέρας).

–1722. Ο Παριανός (γεννήθηκε στα Μάρμαρα) ιερομόναχος Αρσένιος Μενδρινός, το 1722 Μητροπολίτης Τήνου, αναφέρεται σε έγγραφο Παρου στις 29 Οκτωβρίου 1722 για πωληση ακινήτου στην Παροικιά. «… ο οικονόμος Παροικιάς Αλησάφης εμολόγησεν και ομολογά πως απατός του επαρακίνησεν την μπρεσβυτέραν του κερά Μαρκιετάκη οικονόμισα και επούλησεν τα πράγματα ειχεν εις τον Κέφαλο πουρκιάν της και έλαβεν αυτός τα άσπρα και εγόρασε από τον αφέντη Μανωλάκη Πρωτόδικο το μπάρμπαν του ένα λιβάδι εις τον Μπαρασπόρο…» Το πωλητήριος μαρτυρούν και υπογράφουν οι: Οικονόμος Αλησάφης Νικόλαος ιερεύς, ο Μανώλης Πρωτόδικος, ο Σκευοφύλαξ Ντεφεράρης, ο παπα Νικολός Πρωτόδικος, ο Γιάκουμος Μπαζέγιος και ο Καντζελλάριος Παροικιάς Νικόλαος Σπυρίδος.

–1724. Το 1724 αναφέρεται ο παπα Ιωάννης Μενδρινός στη Νάουσα.

–1724. Πώληση χωραφιού στη Τήνο στις 24 Μαρτίου 1724. Γράφει και ομολογεί το πωλητήριο ο οικονομος Παροικιάς Αλησάφης  «…πως με το να χρεωστώ εδώ εις την Ντήνο γρόσια εκατόν πενήντα και είχα αμανατι το μαλαμα της αξαδέλφης μου της Μαρουσακιού του Πρωτόδικου και του Αντωνάκη Πρωτόδικου, έλαβα από τον γυναικαδερφό μου τον Κυριαζή Μενδρινό …». Υπογράφουν οι: Οικονομος Παροικιας Νικόλαος Αλησάφης, ο Γιάννης Γεωργαντόπουλος και ο Γιαννούλης Μινάρδος. (Οι δυο τελευταιοι, Τηνιακοί).

–1725. Χρεωστική ομολογία. Τήνος, 1 Μαρτίου 1725. Ο παπα Νικόλαος Αλλησάφης, ο οικονομος Παροικιας ομολογεί ότι ελαβε από τον αρχιεπίσκοπο Τήνου Αρσένιο Μενδρινό τον γυναικαδερφό του, γρόσια εβδομήντα οκτώ.

–1727. Εξόφληση χρημάτων δια προσφοράς κτημάτων. Τήνος, 29 Ιουλίου 1727. Ο οικονομος Παροικιας Αλλησάφης Νικόλαος …δια τα ενενήντα γρόσια που χρεωστώ του αρχιεπισκόπου Τήνου κυρ Αρσενίου Μενδρινού… δίνω από την σήμερων το χωράφι που έχω εις τα Σίσκινα και τα πράγματα οπού έχω εις τες Κουκουμαύλες χωράφια… και στα Πισκοπιανά από πάνω από τα περιβόλια του Αλλησάφη σύμπλιος Παναγιώτης Μοστράτος…» Υπογράφουν ο οικονομος Παροικιας και Αντιπάρου.

–1730. Στις 8 Νοεμβρίου 1730 αναφέρεται σε έγγραφο Νάουσας ο ιερέας Ιωάννης Μενδρινός «Έτερο χωράφι εις το Σώχωρο εις την Αγίαν Ειρήνη πλησίον παπάκυρ Ιωάννη Μενδρινού.

–1732. 1732 Ιουλίου 22. Επρεζεντάρισε προσωπικώς ο σιορ Κυριαζής Μενδρινός εις την Καντζελλαρίαν μας τα ξετρέχοντα γράμματα δέκα τα οποία ζητά να ρετζιστραριστούνε εις το Καθολικόν εις την μπαρόν μάννα του ρετζίστρου να φαίνονται εις κάθε καιρόν και τόπον δια να σερβίρεται εις κάθε τος χρεία και περνώντας τα όλα σωστά επήρε πάλε εις χείρας τα καθολικάν του…

–1735. Πρακτικό εκλογής απεσταλμένων του κοινού της Νάουσας στην Κωνσταντινούπολη στις 26 Οκτωβρίου 1733 αναφέρεται ο χαρτοφύλαξ Μενδρινός και ο παπά Ιωάννης Μενδρινός.

Το 1735 αναφέρεται ο Αρσένιος Μενδρινός ή Μαρμαρινός (λόγω καταγωγής από το χωρίο Μάρμαρα), διάκος το 1711 και αργότερα Μητροπολήτης Τήνου το 1722-1735.

–1738. Μαρτυρία υπερασπίσεως συμπατριώτη τους ιερέα Φραγκίσκου Νταβερόνα προς τον καπουδάν πασά (για αντίδραση στην συγκέντρωση της φορολογίας), κατά τη Γενική Συνέλευση από τα κοινά της Πάρου, της 16 Ιουλίου 1738, υπογράφει ο παπά Ιωάννης Μενδρινός από τη Νάουσα της Πάρου.

–1739. Πρακτικό εκλογών κατά την Γεν. Συνέλευση στις 30 Αυγούστου 1739 απεσταλμένου των κοινών της Πάρου στην Κωνσταντινούπολη, εκλέγουν τον Νικόλαο Μαυρογένη, προκειμένου να διαπραγματευθεί τα οικονομικά θέματα του νησιού. Αναφέρεται ο οικονόμος Παροικιάς Πρωτόδικος, ο σακελλάριος Παροικιάς Πατέλης, ο οικονόμος Νάουσας Νταμίας και το χαρτοφύλαξ Νάουσας Μενδρινός όπως και ο ιερέας Νάουσας Μενδρινός Ιωάννης.

–1743. Σακελλάριος Μάρκος Μενδρινός υπογράφει έγγραφο Ναούσης στις 28 Ιουλίου 1743.

–1750. Σε Πρακτικό εκλογής απεσταλμένου των επτά κοινών της Πάρου (Παροικιάς, Νάουσας, Κεφάλου, Τζιπίδου, Λευκών, Μαρμάρων, Δραγουλάς) στην Κωνσταντινούπολη της 23 Αυγούστου 1750, μαρτυρείται ο χαρτοφύλαξ Νάουσας Μενδρινός.

–1751. Σε έγγραφο στις 4 Νοεμβρίου 1751 αναφέρεται ο Ντομένεγος Μενδρινόςμε χωράφι στο Λιβαδάκι.

–1753. Σακελλάριος Μάρκος Μενδρινός υπογράφει έγγραφο Κεφάλου στις 16 Οκτωβρίου 1753.

–1789. Στις 16 Ιουλίου 1789 μνημονεύεται στη διαθήκη Νάουσας της Μαρουσάκης Φραγκ. Νταμία «το περιβολι στ’ Αγιαντωνιάτικο σύνμπλιος σακελλάριος Μηνδρινός».

–1792. Σακελλάριος Μάρκος Μενδρινός υπογράφει έγγραφο Ναούσης στις 26 Οκτωβρίου 1792.

–1804. Σε πωλητήριο στη Νάουσα το 1804 αναφέρει, Μάρκος Μηνδρινός.
–Από την οικογένεια διακρίθηκε ο Αρσένιος Μενδρινός, μητροπολίτης Τήνου τον 18ο αιώνα.

–1812. Στις 20 Αυγούστου 1812, ο Σακελλάριος, καντζελλάριος και αγιογράφος Γεώργιος Μοστράτος υπογράφει έγγραφο. «Νάουσα 1812, 20 Αυγούστου. Ενώπιον του κοινού καντζελλαρίου Ναούσης, του σακελλαρίου Μοστράτου, που γυνέταξε το έγγραφο, του ζαμπίτη και ταξιλδάρη Πάρου Ιωάννου Μαυρογένους και των προεστών μαρτύρων Γεωργίου Βιτζαρά, κοινού επιστάτη, Μάρκου Μενδρινού και Πέτρου Τελέντα, ο οικονόμος Νεόφυτος Δαμίας καταγγέλει τον Ιωάννη Γαβαλά από τις Λεύκες, διότι παρέβη την συμφωνία κατά την οποία ώφειλε να καλλιεργή κτήματα του μοναστηριού και να δίδει το δέκατο από την εσοδεία των αγρών».

–1820. Στις 4 Απριλίου 1820 ο οικονόμος Νάουσας Μενδρινός αναφέρεται σε έγγραφο ανταλλαγής.

–1824. Στις 21 Σεπτεμβρίου 1824 ο οικονόμος Νάουσας Μενδρινός υπογράφει το πρακτικό εκλογής των «εκλεκτών» της Νάουσας.

–1825. Στις 19 Αυγούστου 1825 αναφέρεται σε επιστολή Παροικιάς ο οικονόμος Νάουσας Μενδρινός.

–1829. Ο ονομαστικός κατάλογος των μαθητών του Αλληλοδιδακτικού Σχολείου της Νάουσας του σχολικού έτους 1829.

«Οι μαθητευόμενοι εις την Αλληλοδιδακτικήν Σχολήν της κομοπόλεως Ναούσης»

Κωνσταντίνος Μεντρινός ετών 15.

–1830. Έγγραφο Νάουσας, 29 Σεπτεμβρίου 1830 «το χωράφι όπου έχει γονικόν του εις την Κουρέπα άνωθεν των Λιβαδιών πλησίον Μανώλης Δημήτρη Σαγριώτης και υιός του ποτέ οικονόμου Μενδρινού…».

–1844. Σε εκλογικό κατάλογο στις 18 Μαρτίου 1844, του Δήμου Νάουσας (της επαρχίας Νάξου), υπάρχει εγγεγραμμένος ο 26χρονος Μενδρινός Ιωάννης.

–1875. Σε εκλογικό κατάλογο του 1875, του Δήμου Μάρπησσας (της επαρχίας Νάξου), υπάρχει εγγεγραμμένος ο Μενδρινός Ηλίας του Μάρκου 48 ετών τέκτων.

–1883. Σε εκλογικό κατάλογο της Νάουσας του 1883, υπάρχει εγγεγραμμένος ο Μενδρινός Ιωάννης του Μάρκου, 66 ετών, ναυτικός και ο Μενδρινός Μάρκος του Ιωάννη, 36 ετών, ναυτικός.

–1885. Σε εκλογικό κατάλογο της Νάουσας του 1885, υπάρχει εγγεγραμμένος ο, Μενδρικός Μάρκος του Ιωάννη, 38 ετών, ναύτης από τη Νάουσα και ο Μενδρινός Ιωάννης του Μάρκου, 68 ετών, ναύτης από τη Νάουσα.

–1903. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμένη η Δάφνη, χήρα Ηλία Μενδρινού, ετών 75, οικιακά.

–1903. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Αλέξανδρος Ηλία Μενδρινός, ετών 47, κάτοικος Αιγύπτου, ξυλουργός, άγαμος.

–1903. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Μαρίνος Ηλία Μενδρινός, ετών 40, κάτοικος Παροικιάς, έγγαμος.

–1945. Στα δημοτολόγια Ερμούπολης είναι εγγεγραμμένη η παριανή 27 ετών Αικατερίνη Μηνά Μενδρινού (γ.Δ. Σαρρή) έγγαμος. Έδωσε όρκο στις 20 Ιουνίου 1945.

 

–Μενέγος ή Μένεγος: Δύο εκδοχες για την οικογένεια Μενέγου της Πάρου και Σικίνου. Η πρώτη λέει ότι πρόκειται για την παλιά και αριστοκρατική οικογένεια Meneo της Σικελίας. Οικόσημό τους στο Παλέρμο. Διάφορες ομώνυμες οικογένειες διαδόθηκαν σε διάφορες περιοχές της Ιταλίας. Πολλοί είναι οι συγγραφείς αυτής της οικογένειας. Και η δευτερη εκδοχή η οποία είναι και οικογενειακή μαρτηρία λέει ότι το αρχικό επίθετο ήταν Ντεμένεο και όταν τον 19^ο αιώνα η οικογένεια της Σικίνου εγκαταστάθηκαν στην Αθήνα το άλλαξαν σε Μενέγος. Η μονόκλαδη οικογένεια της Πάρου έχει καταγωγή από την Σίκινο. Γνωστό στην Πάρο και ως βαπτιστικό όνομα. Μια άλλη εκδοχή για το επίθετο λέει ότι είναι βαπτιστικό από το όνομα Δεμένεγος = Κυριάκος όπου στην βενετική διάλεκτο είναι Menego.

–1829: 9βρίου 27. Μαθητευόμενοι εις την Αλληλοδιδακτικήν Σχολήν της πόλεως Παροικιάς

Μένεγος Μιχαήλ ετών 9.

–1963. Σε Φώτο κατά την περίοδο του Πάσχα το έτος 1963, απεικονίζεται στο κτήμα του στον Αμπελά ο Κώστας Μενέγος (ανάπηρος).

1989. Καθηγητής στο Γυμνασιο Νάουσας Πάρου ο Ελευθέριος Μενέγος.

 

–Μενούδης:

–1718. Χωράφι στα Θολά σύμπλιος άνωθεν από τον Περάκη … στο Γεώργη Μενούδη.

 

–Μενούνος; :

–1747. Σε πρακτικό εκλογής απεσταλμένου στην Κωνσταντινούπολη από το κοινό της Παροικιάς σε Γενική Συνέλευση στις 26 Οκτωβρίου 1747 μαρτυρείται ο παπά Μενούνος;

 

–Μεσαρίτης: Επίθετο-πατριδωνύμιο= Ο καταγόμενος από την Μεσάρα της Κρήτης. Το επώνυμο είναι γνωστό στην Πάρο από τις αρχές του 17ου αι.: παπα Στεφανής Μεσαρίτης.

–1622. Το επώνυμο γνωστό σε έγγραφο Κεφάλου της 26ης Δεκ. 1622. Ανάμεσα στα μέλη του «Κοινού» του Κεφάλου αναγράφεται και ο παπα-Στέφανος Μεσαρίτης».

–1626. Στις 27 Μαΐου 1626 ο παπα Στεφανής Μεσαρίτης υπογράφει βεβαιωτικό γράμμα των προκρίτων των Κάτω Χωριών προς το κοινό της Πάρου, σχετικά με την μονή Ξεχωριανής.

–1646. Έγγραφο δωρεάς χωραφιού στις 3 Ιουλίου 1646. Ενώπιον του Νικολάου Σιδεράκη που συνέταξε το έγγραφο και μαρτυρούντων των Νικολού Σκορδίλη και Νικόλα Πορταλαμιού, ο Ιωάννης Νικολού Μεσαρίτης «αφήνει» (δωρίζει) στον συμπέθερό του ιερέα Ιωάννη Παπαδόπουλο ένα χωράφι στην Αγία Αναστασία, που το μοιράζει στα τρια. Τα δυο στα παιδιά του Νικολό και Γιώργη και το τρίτο στον παπα Παπαδόπουλο.

–1715. Στον Τζιπίδο στις 22 Απριλίου 1715 ο ιερέας Στάμενας Ευστράτιος συντάσσει πωλητήριο σπιτιού «εις τον άγιο Ηλία, σύμπλιο κύρ Περούλη Τριβυζά». Ενώπιον του ιερέα Στρατή Στάμενα που συνέταξε το έγγραφο η Παρασκευή Νικολού Μισαρίτη (Μεσαρίτη) πωλεί στον μαστρο Γεώργη Ραγκούση ένα σπίτι για 10,30 ρεάλια. Υπογράφεται απου τους ιερέα Μιχαήλ Στάμενα, Νικόλαο Πητηλαίο (Παντελαίο) και Γεώργη Μαυρογένη.

–1725. Ο Ιερομόναχος Μελέτιος Μεσαρίτης, κρητικής καταγογής, ηγούμενος της μονής Αγίου Αντωνίου από το 1725 ως το 1744.

–1744. Στις 22 Νοεμβρίου 1744 αναφέρονται ο ηγούμενος του Αγίου Αντωνίου Μελέτιος Μεσαρίτης και ο επίτροπος της μονής Νικόλαος Μαυρογένης, υπογράφει ο Λιπράντος Παΐσιος ιερομόναχος.

–1725. Στις 2 Απριλίου 1725, σε πωλητήριο Τζιπίδου ο ιερομόναχος, ηγούμενος της μονής του Αγίου Αντωνίου Μεσαρίτης Μελέτιος πωλεί ένα μοναστηριακό χωράφι, στην τοποθεσία Ξεχωριανή, στον Δημήτρη Σιδεράκη καθώς το εστιμάρισε ο Γεώργιος Στεφανή Τζιγώνιας. 

– 1725. Στο χωριό Μάρμαρα βρίσκουμε το επίθετο Μεσαρίτης. Σε έγγραφο 1 Σεπτ. 1725 το σπίτι του πωλήθηκε στον Άγιο Αντώνιο.

–1729. Ο ιερομόναχος Μελέτιος Μεσαρίτης ως καθηγούμενος υπογράφει τη διαθήκη του Γεωργίου Σκορδίλη, Νάουσα, 5 Σεπτεμβρίου 1729.

–1729. Ο ιερομόναχος Μελέτιος Μεσαρίτης ως καθηγούμενος υπογράφει τη διαθήκη του Γεωργίου Σκορδίλη, Νάουσα, 5 Σεπτεμβρίου 1729.

–1739. Ο ιερομόναχος Μελέτιος Μεσαρίτης ως καθηγούμενος υπογράφει τη διαθήκη της Μαρουσάκης Τζανή Μαυρογένη, σύζυγο του γενάρχη των Μαυρογένηδων της Πάρου Τζανή ή Τζανάκη Μαυρογένη (Παροικιά, 27 Μαρτίου 1739).

–1744. Στις 22 Νοεμβρίου 1744 ο ιερομόναχος ηγούμεος Μεσαρίτης Μελέτιος υπογράφει έγγραφο αφιέρωσης της μονής Αγίου Παντελεήμονος από τον ιερομόναχο Παΐσιο Λιπράντο στη μονη Αγίου Αντωνίου.

–1759. Ιερομόναχος Μελέτιος Μεσαρίτης καθηγούμενος της μονής του μέγα Αντωνίου κατά το 1759 υπογράφει ως καθηγούμενος.

 

–Μεσερπής? : Πρόσφυγες

–1829. Σε απογραφή προσφύγων της Νάουσας του 1829 αναφέρεται ο Γεώργιος Μεσερπής 24 ετών, η σύζυγός του Γεωργούλα Μεσερπή και η κόρη του Μαρούλα Μεσερπή.

 

–Μεσίνης:

–1822. ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΜΕΣΙΝΗΣ Ξενοδόχος  ετών 38 αφίχθη στην Σύρο το 1822

–1834. Στα δημοτολόγια Ερμούπολης είναι εγγεγραμμένος ο παριανός Ξενοδόχος 50 ετών Γεώργιος Μεσίνης. Έδωσε όρκο στις 11 Δεκεμβρίου 1834.

 

–Μεσολογγίτης ή Μεσσολογγίτης ή Μεσολογήτης ή Μισολογγίτης: Πατριδωνύμιο επώνυμο.

–1831. Σε προικοσύμφωνο Νικολάου Κρητικού και Μαργαρίτας Μισολογγίτη, Παροικιά, 15 Φεβρουαρίου 1831. «μόνον η κυρία Μαντελενιώ, σύζυγος του ποτέ Κωνσταντή Μισολογγίτη, δίδει στην κόρη της τις εικόνες, Μεταμόρφωση του Χριστού και Άγιο Γεώργιο. (ΓΑΚ, 219, 135r).

–1831. Στις 21 Οκτωβρίου 1831, σωτήρια επιστολή των κατοίκων της Πάρου προς τον επίτροπο Αιγαίου Πελάγους, για τα δεινά των κρητών νέοαποίκων εναντίων των ντόπιων. Υπογράφει… ο Παναγιώτης Μεσολογήτης από τα χωριά του Κεφάλου.

–1847. Στον εκλογικό κατάλογο Παροικιάς (συμπεριλαμβάνεται και η Αντίπαρος) είναι εγγεγραμμένος ο 73χρονος γεωργός Ιωάννης Μεσολογγίτης και ο 53χρονος γεωργός Παναγιώτης Μεσολογγίτης.

–1849. Απόγονοι του παριανού Πέτρου Μεσολογγίτη μετοίκησαν στην Κωνσταντινούπολη το 1849.

–1857. Εγγραφή στα δημοτολόγια της Κοινότητας Παροικιάς του 1857 αναφέρεται ο Μεσολογγίτης …

–1899. Το 1899 γεννιέται ο Μεσολογγίτης Εμμανουήλ του Κωνσταντίνου κάτοικος Παροικιάς. Διαγράφετε το 1949 από τον εκλογικό κατάλογο Παροικιάς ως εγγραφέντας σε άλλη Κοινότητα.

–1905. Το 1905 γεννιέται ο Μεσσολογγίτης Βασίλειος του Κωνσταντίνου γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1907. Το 1907 γεννιέται ο Μεσσολογγίτης Παναγιώτης του Κωνσταντίνου γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1946. Στον εκλογικό κατάλογο Παροικιάς του 1946 είναι εγγεγραμμένα τα αδέρφια  Μεσσολογγίτης Βασίλειος και Παναγιώτης  του Κωνσταντίνου γεωργοί κάτοικοι Παροικιάς.

–1953. Στο εκλογικό κατάλογο Παροικιάς του 1953 είναι εγγεγραμμένη η Μεσολλογγίτου Αγγελική όνομα συζύγου Βασίλειος, όνομα πατρός Κ. Σαρρής.

–1953. Στο εκλογικό κατάλογο Παροικιάς του 1953 είναι εγγεγραμμένη η Μεσολογγίτου Ελένη, όνομα συζύγου Παναγιώτης όνομα πατρός Αντώνιος Μαούνης.

–1954. 21 Νοεμβρίου 1954 ΚΟΙΝΟΤΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ. ΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ ΠΑΡΟΙΚΙΑ: Εψήφισαν εν όλω έγκυρα ψηφοδέλτια 1152 Έλαβον:

ΣΥΝΔΥΑΣΜΟΣ «ΛΑΟΣ – ΕΡΓΑ» 625.

Σταυρούς κατά σειράν προτιμήσεως: Αντ. Οικονόμου 586, Ιωαν. Φραγκούλης 584, Παν. Γ. Κρητικός 375, Ιωάν. Μεν. Μαύρης 229, Γεώργιος Σπ. Δαφερέρας 222, Μιχ. Γ. Κανδεράκης 173, Ιωάννης Α. Μπουρέλης 168, Β. Μεσολογγίτης 139, Χρυς. Σαρρής 136 και Δημ. Ν. Μαύρης 119.

ΣΥΝΔΥΑΣΜΟΣ «ΠΡΟΟΔΟΣ – ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ» 526.

Σταυρούς κατά σειράν προτιμήσεως: Ανδρέας Αυλήτης 387, Βαπτιστής Μάτσας 377, Μιχ. Δ. Πρωτόδικος 274, Γρ. Γ. Γράβαρης 272, Βας. Δ. Φωκιανός 237, Κ. Χαρατσάρης 189, Μιχ. Π. Ραγκούσης 162 κλπ.

Οι δύο πρώτοι έρχονται εκ της μειοψηφίας επειδή όμως δεν αποδέχονται, θα εισέλθουν οι δύο επόμενοι, ήτοι ο Μιχ. Πρωτόδικος και ο Γρηγόριος Γράβαρης.

 

–Μεσσολογγίτης: Βλέπε Μεσολογγίτης

 

–Μεταξάς: Στην Πάρο ήρθαν από την Κεφαλλονιά τον 17^ο αιώνα, με τις ρίζες της Αρχοντικής οικογένειας της Κωνσταντινουπόλεως να φθάνουν στη βυζαντινή εποχή.

Το επώνυμο είναι επαγγελματικό, μεταξάδες ονομάζονταν στο Βυζάντιο οι έμποροι μεταξιού.

Το πρώτο ιστορικά καταγεγραμμένο μέλος της αναφέρεται ως Συγκλητικός το 1082.

Σημαντικοί Μεταξάδες: Μάρκος Αντώνιος (υπασπιστής του Κωνσταντίνου ΙΑ’, γενάρχης της

οικογένειας στην Κεφαλληνία), Ανδρέας (το 1657 πολέμησε στην Κρήτη κατά των Οθωμανών), Κωνσταντίνος (1793-1870, αγωνιστής του 1821), Ανδρέας (1790-1860, πολιτικός αρχηγός), Νεόφυτος (πρώτος Μητροπολίτης Αθηνών, 1833-1861), Γεράσιμος (1815-1890, Στρατηγός) και Ιωάννης (1871-1941, Στρατηγός και Πρωθυπουργός της Ελλάδος). Το έμβλημα του Οίκου των Μεταξάδων έχει εμφανώς νεώτερα στοιχεία.

–1684. Εντός του ναού της Σωτήρας στη ομώνυμη ρούγα της Νάουσας είναι ο τάφος του του κτήτορα και Εφημέριου Δημητρίου Μεταξά με έτος 1684. Το τάφος αυτός φέρει οικόσημο με δικέφαλο αετό με κορώνα 5άκτινη και ξίφος εν μέσω των κεφαλών.

–1699. Ο ιερομόναχος Μεταξάς Αγάπιος διάδοχος του ιερομόναχου Τιμόθεου Ακριβού το 1699 στην ηγουμενία του Αγίου Γεωργίου στο Μεροβίγλι Νάουσας.

–1700. Ιερομόναχος Αγάπιος Μεταξάς, από την Κεφαλληνία 1700.

–18^ος αι. Η Μαργαριταράκη γυνή ποτέ Γληγοράκη Μεταξά πώλισε ένα χωράφι με πατητήρι και φούρνο στην τοποθεσία Ρέτενα (Θεοσκέπαστη) στον Κωνσταντή Κρητικό. (έγγρ. Ναούσης 18ου αι.).

–1812. Το 1812 γεννιέται ο Νικόλαος Μεταξάς πρόγονος του Μακεδονομάχου, ιατρού Γεωργίου Ι. Μεταξά (1853-1929) και συγγενής του ιερεά της Εκατονταπυλιανής Ιωάννη Μεταξά, πατέρα του Μακεδονομάχου.

–1824. Σε διανομή κληρονομιάς στις 27 Νοεμβρίου 1824 αναφέρεται η Μαργαρίτρα του πάλε ποτέ Γρηγορίου Μεταξά. Στο ίδιο έγγραφο αναφέρονται οι γιοί Ιωάννης και Νικόλαος Μεταξάς, όπως και ο γαμπρός της Γιώργος Παρπαρήγος και η γυναίκα του Μαρούσα.

–1825. Στις 11 Οκτωβρίου 1825 αναφέρεται ο σακελλίων Νάουσας Ιωάννης Μεταξάς.

–1827. Στο δημοτολόγιο του Δήμου Νάουσας (της επαρχίας Νάξου), υπάρχει εγγεγραμμένος ο Κωνσταντίνος Μεταξάς.

–1829. Ο ονομαστικός κατάλογος των μαθητών του Αλληλοδιδακτικού Σχολείου της Νάουσας του σχολικού έτους 1829.

«Οι μαθητευόμενοι εις την Αλληλοδιδακτικήν Σχολήν της κομοπόλεως Ναούσης»

Νικόλαος Μεταξάς ετών 6 και Ανέζα Μεταξά ετών 11.

–1829. Σε έγγραφο της Εκατονταπυλιανής «Εν Παροικία της Πάρου» την 19 Μαΐου 1829 αναφέρονται οι εκλογείς της επαρχίας Πάρου και Αντιπάρου: Αθανάσιος Μαύρος, Μ.Μ. Μαυρογένης, Δημήτριος Καλαβρός, Νικ. Μαλατέστας, Ιω. Μεταξάς, Θ. Ρικιέρης, Ιάκωβως Λουκής, Ν. Μωραΐτης, Μιχαήλ Τζιγώνιας, Ιω. Βαλσαμής, Ευστράτιος Στάμενας, Ζέπος Δελαγραμμάτης, Ν. Κονταράτος, Ν. Ρούσσος, Γεώργιος …, Τζανής Μάτζας, Δαμιανός Μπιάζης, Γεώργιος Βιτζαράς.

–1831. Εν Ναούση της Πάρου τη 5 Αυγούστου 1831, Ιωάννης Μεταξάς

–1831. Σε έγγραφο του Παν. Δ. Δημητρακόπουλου στις 19 Οκτωβρίου 1831 αναφέρεις τον  Αντώνιο Μεταξά.

–1832. Εν Ναούση της Πάρου τη 27 Μαρτίου 1832, σε έγγραφο της σχολής του Αγίου Αθανασίου αναφέρεται ο Ιωάννης Μεταξάς.

–1843. Στις 17  Οκτωβρίου 1843 η συνέλευση της αντιπολίτευσης επαναλαμβάνεται, αλλά πάλι χωρίς τον Δήμαρχο Θ. Καμπάνη ο οποίος κατηγορείται από τους παρευρισκομένους ότι «αισθάνεται ανώτερος του νόμου και προβάλει ανύπαρκτες προφάσεις». Η συνέλευση αποφασίζει να προχωρήσει στην εκλογή χωρίς τον Δήμαρχο! Πρόεδρος ανέλαβε ο Δ. Χαμάρτος και προσυπέγραψαν τα 5 γεροντότερα μέλη Ν. Πούλιος, Ιωάννης Καπαρός, Λεονάρδος Κονδύλης, Ηλίας Σαράντος, Νικόλαος Ρούσσος. Οι εκλογείς ήταν οι εξής:
Πόλις Παροικίας (Δήμαρχος Θ. Καμπάνης): Ζώρζης Μ Μαυρογένης, Δημήτριος Χαμάρτος, Πέτρος Μαυρομμάτης, Ν Α Ψαράκης, Αντ Ελ Χαμάρτος, Λεονάρδος Κονδύλης.
Κωμόπολις Λευκών (Πάρεδρος Κωνσταντίνος Χανιώτης): Εμμανουήλ Ν Αρκάς, Νικόλαος Γ Ρούσσος, Νικόλαος Γ Παντελαίος, Ιωάννης Α Δεσύλλας.

Κωμόπολις Ναούσης (Δήμαρχος Ν. Μαλατέστας): Δημήτριος Π Δημητρακόπουλος, Ηλίας Σαράντος, Ιωάννης Μεταξάς, Αντώνιος Κορτιάνος (δεν παρευρέθη λόγω ασθενείας).
Χωρίον Κώστου(Πάρεδρος Ιωάννης Α. Καπαρός): Ιωάννης Α Καπαρός, Αναστάσιος Ρούσσος
Χωρίον Δραγουλά (Πάρεδρος Νικήτας Ν. Άγουρος): Γεώργιος Κληρονόμος
Χωρίον Μαρμάρων (Πάρεδρος Νικήτας Ν. Άγουρος): Ιωάννης Γιαννουλάκης, Νικήτας Άγουρος (δεν παρευρέθη λόγω ασθενείας).

Χωρίον Τσιπίδου (Δήμαρχος Μαρπήσσης ΓΣ Δελαγραμμάτης): Νικόλαος Βατιμπέλας, Νικόλας Πόυλιος, Γεώργιος Σ Δελαγραμμάτης (απών).

Χωρίον Ωλιάρου (Πάρεδρος Δ. Βιάζης): Παναγής Καλάργυρος, Ματθαίος Μαούνης.
Τα αποτελέσματα ανέδειξαν πληρεξουσίους Πάρου τους Δ. Π. Δημητρακόπουλο (21 ψήφοι) και Ζ. Μάτσα Μαυρογένη (21). Συμμετείχαν και οι Νικόλαος Ψαράκης (Παροικιά, 11 ψήφοι), Ν. Βατιμπέλας (Τσιπίδος, 7), Λεονάρδος Κονδύλης (Παροικία, 7), Νικόλαος Μαλατέστας (Νάουσα, 6 ψήφοι), Κωνσταντίνος Δαμίας (Παροικία, 6), Π. Μαυρομάτης (Παροικία, 6).

Ο Δήμαρχος Πάρου αρνήθηκε να επικυρώσει τις υπογραφές και συνεπώς την εκλογή.

–1843. Σε ονομαστικό κατάλογο των εκλογικών αποτελεσμάτων στις 27 Οκτωβρίου 1843 αναφέρεται ο Ιωάννης Μεταξάς.

–1844. Σε εκλογικό κατάλογο στις 18 Μαρτίου 1844, του Δήμου Νάουσας (της επαρχίας Νάξου), υπάρχει εγγεγραμμένος ο Κωνσταντίνος Μεταξάς 50 ετών. Διαμένει στον Δήμο από το 1827. Ο κτηματίας Νικόλαος Μεταξάς 38 ετών.

–1844.Σε εκλογικό κατάλογο στις 18 Μαρτίου 1844, του Δήμου Νάουσας (της επαρχίας Νάξου), υπάρχει εγγεγραμμένος ο Ιωάννης Μεταξάς 55 ετών κτηματίας.

–1850. Γεννιέται το 1850 ο Παριανός Μακεδονομάχος Γεώργιος Ι. Μεταξάς. Απεβίωσε το 1929.

–1853. Το 1853 γεννήθηκε στην Νάουσα ο ιατρός Γεώργιος Ιωάννη Μεταξά γιός τους σακελλίου Νάουσας. Μακεδονομάχος, ιατρος πατέρα του ο ιερεά της Εκατονταπυλιανής Ιωάννη Μεταξά. Απεβίωσε το 1929. Ιατρός Γεώργιος Ι. Μεταξάς (1853-1929)

Ο Γεώργιος Ι. Μεταξάς γεννήθηκε στην Πάρο και ήταν γιος του εφημέριου της Εκατονταπυλιανής. Αφού έμαθε τα πρώτα του γράμματα στο νησί πήγε στη συνέχεια  στην Αθήνα, όπου σπούδασε ιατρός και μουσικός. Λόγω του ήθους και του υψηλού πατριωτικού φρονήματος που τον κατείχε, ο Στέφανος Δραγούμης (εκ των κυρίων οργανωτών του Μακεδονικού αγώνα), τον μύησε στην «Εθνική Εταιρεία» και τον έστειλε στην Κοζάνη, για να εξυψώσει το εθνικό φρόνημα των κατοίκων, και να στηρίξει τον Ελληνισμό και την Ορθοδοξία.

Ο Γ. Μεταξάς ίδρυσε τον μουσικό σύλλογο «Πανδώρα», μέσα από τον οποίο πρόβαλε τη μουσική και πνευματική παιδεία και καλλιέργησε πατριωτικά και εθνικά μηνύματα αφυπνίζοντας την εθνική συνείδηση των νέων της Κοζάνης, με τον πόθο της λευτεριάς.

Το 1881 παντρεύτηκε τη Χιονία Κατσικά, με την οποία απόκτησε είκοσι παιδιά. Επί χρόνια ο Μεταξάς περιόδευε στα χωριά της δυτικής Μακεδονίας με το πρόσχημα των ιατρικών επισκέψεων. Στην πραγματικότητα όμως συγκροτούσε επιτροπές από έμπιστους πολίτες, προετοιμάζοντας τους για τον αγώνα κατά των κατακτητών. Κατά τη διάρκεια του αγώνα συνεργάστηκε στενά με το Παύλο Μελά στην Κοζάνη και τη Σιάτιστα. Μετά την περάτωση της αποστολής του στη δυτική Μακεδονία, το προξενείο τον έστειλε στην ανατολική Μακεδονία, για να συνεχίσει εκεί το ιερό έργο της αναπτέρωσης του εθνικού φρονήματος.

Αναμφισβήτητα, ο Γεώργιος Ι. Μεταξάς, ήταν ένας εκ των πρωτοπόρων για την προετοιμασία του Μακεδονικού αγώνα (1904-1908) και ανάλωσε τη ζωή του για την ελευθερία και την Ελλάδα, ενώ ευτύχισε να δει τη Μακεδονία ελεύθερη, αφήνοντας τον κόσμο το 1929. πηγές: (Παριανά τεύχη 52, 54, 56)

–1879. Το 1879 γεννιέται ο πάριος ιατρος Γεώργιος Μεταξάς, Μακεδονομάχος στην Κοζάνη. Απεβίωσε το 1929.

–1883. Σε εκλογικό κατάλογο της Νάουσας του 1883, υπάρχει εγγεγραμμένος ο, Μεταξάς Πέτρος του Ιωάννη, 47 ετών, εργάτης από τη Νάουσα, κάτοικος Ίμβρου, ο Μεταξάς Γρηγόριος του Ιωάννη, 43 ετών, ναύτης από τη Νάουσα και ο Μεταξάς Νικόλαος του Γρηγορίου, 63 ετών, κτηματίας.

–1885. Σε εκλογικό κατάλογο της Νάουσας του 1885, υπάρχει εγγεγραμμένος ο, Μεταξάς Πέτρος του Ιωάννη, 49 ετών, εργάτης από τη Νάουσα, κάτοικος Ίμβρου και ο Μεταξάς Γρηγόριος του Ιωάννη, 45 ετών, ναύτης από τη Νάουσα.

–1888. Στις 29 Απριλίου 1888 ο 35χρονος εργατικός; από την Πάρο Ιωάννης Ραγκούσης του Ιωάννη και της Μαρίας Ι. Σφακιανού, παντρεύεται στην Ερμούπολη την 16χρονη από την Σύρο; Μαρία Γενάρη, του Ιωάννη και της Μαρουλιώς Μεταξά.

–1924. Στη θύρα της προθέσεως στο ναό του Αγίου Γεωργίου του Λουρίδη στη Μάρπησσα,  εικονίζεται, ολόσωμος, ο Άρχων Μιχαήλ. Στο κάτω μέρος υπάρχει η επιγραφή: «Χείρ Ιωάσαφ Μεταξά αγιορείτου, 1924, τη ευγενή δαπάνη Σπυρίδων Μαρινόπουλος».

–1929. Το 1929 πεθαίνει στην Κοζάνη ο ιατρός Μακεδονομάχος Γεώργιος Ιωάννη Μεταξάς από τη Νάουσα Πάρου.

 

–Μετρητίκης ή Μετριτίκης:

–1720. Προικοσύμφωνο Δημήτρης Ν. Μετρητίκη και Ζαμπέτας Αντ. Φωκιανού (Τζιπίδος, 2 Ιαν. 1720 «στου Γαλανού μια παρτη σύμπιος Νικολός Μελανίτης», «ακόμη στην Πούντα την ψαρόγα που έχω με τον Νικόλα Καντώτο».

 

–Μετρινός: Βλέπε Μενδρινός.

 

–Μηλαίος ή Μηλέος ή Μυλαίος: Επίθετο-πατριδωνύμιο, ο προερχόμενος από την Μήλο. Το όνομα απαντά και στη Σύρο το 1420.  Το επώνυμο μαρτυρείται ως και σήμερα στον Πρόδρομο.

Οι Μιλέοι ήταν κυρίως μυλωνάδες στα Μάρμαρα. Ο Πέτρος Μιλέος θείος Φλώρας Βαζέγιου είχε μεγάλη εμπορική επιχείρηση στην Αλεξάνδρεια. Η μητέρα της Φλώρας πέθανε στη γέννα και ο θείος της Μιλέος ανέλαβε να την μεγαλώσει στην Αίγυπτο. Ο Βαζέγιος ξαναπαντρεύτηκε και έκανε 10 παιδιά! Γύρω στο 1880 ξέσπασε επιδημία χολέρας στην Αλεξάνδρεια και η Φλώρα επέστρεψε στα Μάρμαρα όπου παντρεύτηκε και εγκαταστάθηκε μόνιμα στην Πάρο!

Το οικόσημο των Mileo αναφέρεται στην οικογένεια της Βόρειας Ιταλίας με Δαλματική καταγωγή. Οι Μιλέοι της Πάρου αν κατάγονται από Βόρεια Ιταλία (πολύ πιθανό γιατί από εκεί ερχόταν οι περισσότεροι). Επίσης δεν ξέρουμε αν η οικογένεια της Νότιας Ιταλίας είναι η ίδια. Το επώνυμο το συναντάμε κατά κόρων στα Basilicata (κοντά στο Μπάρι) την Cambania αλλά και στην Λομβαρδία. Σε πατριδωνυμιακά επίθετα, πολλές φορές συναντάμε να μην υπάρχουν κοινοί συγγενικοί κλώνοι, αυτό συμβαίνει διότι το μόνο κοινό που έχουν είναι ο τόπος καταγωγής μιας και το επίθετό τους ήταν άλλο και στην πορεία το πατριδωνύμιο έγινε παρατσούκλι και το παρατσούκλι επίθετο.

–1652. Ίδρυση στην Πάρο αγιοταφίτικου μετοχίου κατά το έτος 1652 απριλίω 15.

Της Πάρου αδελφάτα «Χώρα Παροικιάς»

+Νικολός Μηλέος, η γυνή Κατερίνα θυγ. Ανέζα

+Μάρκος Μηλέος, του Χουσή και Καλής, η γυνή Μαρούσα.

–1711. Σε έγγραφο Τσιπίδου της 9ης Ιαν. 1711 «ανταλλαγή κτημάτων του Νικολάου ιερέως Σκορδίλη και του Γιώργη παπα-Μιχάλη Μηλέου. 

–1792. Στον εκλογικό κατάλογο Μαρμάρων του 1847 είναι εγγεγραμμένος ο 55χρονος κεραμεύς Νικόλαος Μηλέος (γεν. 1792).

–1804. Στον εκλογικό κατάλογο Δραγουλά του 1847 είναι εγγεγραμμένος ο 43χρονος γεωργός Ιωάννης Στέφ. Μηλαίος (γεν. 1804).

–1804. Στον εκλογικό κατάλογο Μαρμάρων του 1847 είναι εγγεγραμμένος ο 43χρονος κεραμεύς Ιωάννης Π. Μηλέος (γεν. 1804).

–1807. Στον εκλογικό κατάλογο Μαρμάρων του 1847 είναι εγγεγραμμένος ο 40χρονος γεωργός Κωνσταντίνος Μηλέος (γεν. 1807).

–1814. Στον εκλογικό κατάλογο Μαρμάρων του 1847 είναι εγγεγραμμένος ο 33χρονος κεραμεύς Αντώνιος Ν. Μηλέος (γεν. 1814).

–1815. Στον εκλογικό κατάλογο Μαρμάρων του 1847 είναι εγγεγραμμένος ο 32χρονος γεωργός Ευστράτιος Μηλέος (γεν. 1815).

–1820. Σε έγγραφο του χωριού Κεφάλου (Μάρμαρα) προς τον υπουργό της θρησκείας σχετικά με τον Άγιο Αντώνιο «Ελάβομεν την διαταγήν του Ιερού Υπουργείου της θρησκείας διορίζουσαν τον Κύριον Στέφανον Μαυρογένην προστάτην του μεγάλου Αντωνίου και τον κύριον Αθανάσιον Ιεροκήρυκα, ηγούμενον τούτου διά να συνάγουσιν όλα τα εισοδήματα και να υποσυρθή εις τα ίδια ο σκευοφύλαξ των χωριών Κεφάλου όστις πρότερον εδιωρίσθη ηγούμενος τούτου παρά του αυτού Ιερού υπουργείου βλέπομεν ότι το υπουργείον της θρησκείας ενασχολούμενον εις αναγκαιοτέρας υποθέσεις δεν δύναται να εξετάση ακριβώς την αλήθειαν. Η Κυρία Μαδώ του Μαυρογένη διά αναφοράς της ηπάτησε το υπουργείον τούτο λέγουσα ότι είναι κτήμα πατρικόν της εις τα συγκίλια τούτου με το από ΄κτήμα πατρικόν της είς της κοινότητος τούτο το μοναστήριον πρό χρόνων το εκαταξουσίαζεν δυναστικώς η Δόμνα του Μαυρογένους, ως εκ τούτου εφαντάζετο η απόγονος της ότι είναι κτήμα πατρικόν των ημείς λοιπόν, σεβασμιώτατε, δεν ημπορούμεν να αποχωρίσωμεν το δίκαιον της κοινότητος αλλά θέλουμεν να δικαιολογηθούμεν προς το Ιερόν τούτο υπουργείον καθώς και ο ίδιος παραστάτης μας θέλει σας πληροφορήσει όλην την αλήθειαν δια να μην απατάται και διατάττει τοιαύτας επιταγάς παρακαλούμεν λοιπόν να μη νομίσητε τούτο μας το φέρσιμον απείθειαν προς την σεβαστήν διοίκησιν μένομεν με όλον το σέβας. Τη 20 Οκτωβρίου 1823 των χωρίων Κεφάλου. Υπογράφει ο κάτοικος Μαρμάρων Μηλαίος Μιχάλης κ.α. (Τ.Σ. ΠΑΡΟΣ ΜΑΡΜΑΡΑ 1820) (Γ.Α.Κ.).

–1821. Στον εκλογικό κατάλογο Μαρμάρων του 1847 είναι εγγεγραμμένος ο 26χρονος εργάτης Γεώργιος Ιω. Μηλέος (γεν. 1821).

–1822. Στον εκλογικό κατάλογο Μαρμάρων του 1847 είναι εγγεγραμμένος ο 25χρονος γεωργός Νικόλαος Γ.Μηλέος (γεν. 1822).

–1822. Στον εκλογικό κατάλογο Μαρμάρων του 1847 είναι εγγεγραμμένος ο 25χρονος κεραμεύς Μηλέος Λαμπρινός (γεν. 1822).

–1828. Σε εκλογικό κατάλογο του 1875, του Δήμου Μάρπησσας (της επαρχίας Νάξου), υπάρχει εγγεγραμμένος ο Μηλαίος Γιώργος (γεν. 1828) του Ιωάννη 47 ετών γεωργός από τον Δραγουλά.

–1831. Ο παπά Φραγκίσκος Βατιμπέλας συντάσσει και υπογράφει προικοσύμφωνο του Νικολάκη Μωραΐτη και Ειρηνακιού Μιχ. Μηλαίου, Μάρμαρα, 24 Φεβρουαρίου 1831.

–1831. Στις 21 Οκτωβρίου 1831, σωτήρια επιστολή των κατοίκων της Πάρου προς τον επίτροπο Αιγαίου Πελάγους, για τα δεινά των κρητών νέοαποίκων εναντίων των ντόπιων. Υπογράφει… ο Ιωάννης και ο Νικόλαος Μηλαίος από τα χωριά του Κεφάλου.

–1844. Σε εκλογικό κατάλογο του Δήμου Μάρπησσας το 1844 υπάρχει εγγεγραμμένος ο 32χρονος γεωργός Ευστράτιος Μηλαίος.

–1844. Στον εκλογικό κατάλογο Μαρμάρων του 1844 είναι εγγεγραμμένος ο 47χρονος γεωργός Κωνσταντίνος? Μυλαίος, ο 32χρονος γεωργός Ευστράτιος Μυλαίος, ο 30χρονος κεραμεύς Αντώνιος Ν. Μυλαίος, ο 40χρονος κεραμεύς Ιωάννης Π. Μυλάιος, ο 55χρονος κεραμεύς Νικόλαος Μυλαίος και ο 28χρονος γεωργός Ιωάννης Μυλαίος.

–1847. Σε εκλογικό κατάλογο του 1875, του Δήμου Μάρπησσας (της επαρχίας Νάξου), υπάρχει εγγεγραμμένος ο Μηλαίος Δημήτρης (γεν. 1847) του Λαμπρινού 28 ετών εργάτης από τον Δραγουλά

–1838. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένη η Μαριγώ Πέτρου Μηλαίου (γεν. 1838), ετών 65, κάτοικος Μαρμάρων, οικιακά, έγγαμος.

–1838. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένη η Γαρουφαλλιά Στέφανου  Μηλαίου (γεν. 1838), ετών 65, οικιακά, χήρα.

–1840. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Μιχαήλ Ιωάννη Μηλαίος (γεν. 1840), ετών 63, γεωργός, έγγαμος.

–1843. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένη η Αντωνίνα Μιχαήλ Μηλαίου (γεν. 1843), ετών 60, οικιακά, έγγαμος.

–1846. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Πέτρος Ιωάννου Μηλαίος (γεν. 1846), ετών 57, κάτοικος Μαρμάρων, κτηματίας, έγγαμος.

–1848. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένη η Ειρήνη Γεωργίου Μηλαίου (γεν. 1848), ετών 55, οικιακά, χήρα.

–1851. Σε εκλογικό κατάλογο του 1875, του Δήμου Μάρπησσας (της επαρχίας Νάξου), υπάρχει εγγεγραμμένος ο Μηλαίος Ιωάννης (γεν. 1851)του Γεωργίου 24 ετών εργάτης κάτοικος Σύρου.

–1853. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Χρουσής Αντωνίου Μηλαίος (γεν. 1853), ετών 50, έγγαμος.

–1853. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Ιωάννης Γεωργίου  Μηλαίος (γεν. 1853), ετών 50, γεωργός, έγγαμος.

–1858. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένη η Μαρούσα Ιωάννη Μηλαίου (γεν. 1858), ετών 45, οικιακά, έγγαμος.

–1858. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Παναγιώτης Στέφανου Μηλαίος (γεν. 1858), ετών 45, γεωργός, έγγαμος.

–1858. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Φραγκίσκος Λάμπρου Μηλαίος (γεν. 1858), ετών 45, γεωργός, έγγαμος.

–1858. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένη η Ανδριάνα Φραγκίσκου Μηλαίου (γεν. 1858), ετών 45, οικιακά, έγγαμος.

–1858. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένη η Ευανθία Χρουσή Μηλαίου (γεν. 1858), ετών 45, οικιακά, έγγαμος.

–1861. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένη η Αικατερία Παναγιώτη Μηλαίου (γεν. 1861), ετών 42, οικιακά, έγγαμος.

–1873. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Ιωάννης Μιχαήλ Μηλαίος (γεν. 1873), ετών 30, γεωργός, έγγαμος.

–1875. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Ευστράτιος Γεωργίου Μηλαίος (γεν. 1875), ετών 28, εργάτης, άγαμος.

–1875. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Δημήτριος Στέφανου  Μηλαίος (γεν. 1875), ετών 28, εργάτης, άγαμος.

–1876. Στις 3 Οκτωβρίου 1876 ο 27χρονος υδροφόρος από την Πάρο Γεώργιος Μυλαίος [Μηλαίος], του Φίλιππου και της Φραντζαίσκας, κάτοικος Σύρου παντρεύεται στην Ερμούπολη την 21χρονη από την Πάρο Ειρήνη Σαρρή, του Εμμανουήλ και της Κυριακής.

–1876. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένη η Μαργαρίτα Ιωάννη Μ. Μηλαίου (γεν. 1876), ετών 27, οικιακά, έγγαμος.

–1876. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένη η Πολυξένη Παναγιώτη Μηλαίου (γεν. 1876), ετών 27, χήρα.

–1876. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Γεώργιος Μιχαήλ Μηλαίος (γεν. 1876), ετών 27, γεωργός, άγαμος.

–1877. Σε εκλογικό κατάλογο του 1877, του Δήμου Μάρπησσας (της επαρχίας Νάξου), υπάρχει εγγεγραμμένος ο Μηλαίος Ευστράτιος του Γεωργίου, 60 ετών μυλωνάς από τα Μάρμαρα. Όπως και Μηλαίος Πέτρος του Ιωάννη 30 ετών έμπορος από τα Μάρμαρα κάτοικος Αλεξάνδριας.

–1883. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Ιωάννης Ζαννή Μηλαίος (γεν. 1883), ετών 20, γεωργός, άγαμος.

–1884. Το 1884 γεννιέται ο Μηλαίος Στυλιανός του Φραγκίσκου γεωργός, κάτοικος κοιν. Αρχιλόχου. Απεβίωσε το 1949.

–1884. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Στυλιανός Φραγκίσκου Μηλαίος (γεν. 1884), ετών 19, υπάλληλος, άγαμος.

–1885. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένη η Ειρήνη Φραγκίσκου Μηλαίου (γεν. 1885), ετών 18, οικιακά, άγαμος.

–1887. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένη η Μοσχούλα Παναγιώτη Μηλαίου (γεν. 1887), ετών 16, οικιακά, έγγαμος.

–1887. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Πέτρος Χρουσή Μηλαίος (γεν. 1887), ετών 16, άγαμος.

–1888. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένη η Μαργαρίτα Ιωάννη Μηλαίου (γεν. 1888), ετών 15, οικιακά, άγαμος.

–1888. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Νικόλαος Γεωργίου Μηλαίος (γεν. 1888), ετών 15, εργάτης, άγαμος.

–1889. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Στέφανος Παναγιώτη Μηλαίος (γεν. 1889), ετών 14, γεωργός, έγγαμος.

–1891. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Φώτης Ιωάννη Μηλαίος (γεν. 1891), ετών 12, ποιμήν, άγαμος.

–1893. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Δημήτριος Φραγκίσκου Μηλαίος (γεν. 1893), ετών 10, μαθητής, άγαμος.

–1893. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένη η Βασιλική Ιωάννη Μηλαίου (γεν. 1893), ετών 10, άνευ, άγαμος.

–1894. «Εις τας 25 του Μαρτίου 1894 έδωσα εις τον Ιάκωβον Καβάλλην τα χόρτα της Κεροδοσίας δραχμάς 25,00 μάρτυρες Μιχαήλ Βαλσάμης, Ιωάννης Μηλαίος και Γεώργιος Τζανακόπουλος».

–1895. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Ιωάννης Χρουσή Μηλαίος (γεν. 1895), ετών 8, άγαμος.

–1896. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Γεώργιος Ιωάννη Μηλαίος (γεν. 1896), ετών 7, μαθητής, άγαμος.

–1896. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Γεώργιος Παναγιώτη Μηλαίος (γεν. 1896), ετών 7, μαθητής, άγαμος.

–1896. Το 1896 γεννιέται ο Μηλαίος Γεώργιος του Παναγή εργάτης κάτοικος Παροικιάς.

–1897. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένη η Μαρούσα Φραγκίσκου Μηλαίου (γεν. 1897), ετών 6, μαθήτρια, άγαμος.

–1898. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Δημήτριος Παναγιώτη Μηλαίος (γεν. 1898), ετών 5, άγαμος.

–1899. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Λάμπρος Φραγκίσκου Μηλαίος (γεν. 1899), ετών 4, άνευ, άγαμος.

–1899. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Αντώνιος Χρουσή Μηλαίος (γεν. 1899), ετών 4, άγαμος.

–1899. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Εμμανουήλ Παναγιώτη Μηλαίος (γεν. 1899), ετών 4, άνευ, άγαμος.

–1900. Το 1900 γεννιέται η Μηλαίου Αικατερίνη του Γεωργίου κάτοικος Κοιν. Παροικιάς.

–1903. Σε εικόνα της Αγίας Παρασκευής στον ομώνυμο ναό του Δραγουλά, υπάρχει η επιγραφή: «Δι’ εξόδων Πολυξένης Π. Μηλέου και Παρασκευής Ν. Χανιώτου, αλγ’ (=1903).

–1911. Εθνικός Ήρωας ο Παριανός Φραγκίσκος Μηλαίος (1911-1947) Στα Μάρμαρα «Πλατεία Φρ. Μηλαίου».

–1922. Το 1922 γεννιέται ο Μηλαίος Χρήστος του Ιωάννη γεωργός, κάτοικος κοιν. Αρχιλόχου. Το 1949 κηρύχτηκε ανυπότακτος.

–1924. Το 1924 γεννιέται η Μηλαίου Μαρία του Γεωργίου κάτοικος Κοιν. Παροικιάς.

–1925. Το 1925 γεννιέται ο Μηλαίος Παναγιώτης του Γεωργίου εργάτης κάτοικος Παροικιάς.

–1927. Το 1927 γεννιέται ο Μηλαίος Μιχαήλ του Γεωργίου γεωργός, κάτοικος κοιν. Αρχιλόχου.

–1927. Το 1927 γεννιέται ο Μηλαίος Ευάγγελος του Δημητρίου υποδηματοποιός κάτοικος κοιν. Κώστου.

–1929. Το 1929 γεννιέται η Μηλαίου Χρυσούλα του Γεωργίου κάτοικος Κοιν. Παροικιάς.

–1946. Στην εφημερίδα Φωνή της Πάρου συνήθιζαν οι παριανοί της Αθήνας και του Πειραιά, να βάζουν διαφήμιση για να προσελκύσουν τους συμπατριώτες τους στα μαγαζιά τους, ένα από αυτά τα μαγαζιά το 1946 ήταν το «Βενζίνη – Ελαίων – Πετρελαίων» του Στέλιου Μηλαίου, στην οδό Ανδριανού 120 (Μεγάλη Πόρτα).

 

–Μήλας ή Μύλας: Ίσως πρόσφυγας.

–1824. Στα δημοτολόγια Παροικιάς (συμπεριλαμβάνεται και η Αντίπαρος) είναι εγγεγραμμένος ο 34χρονος Μήλας Γεώργιος.

–1827. «Προικοσύμφωνο Κωνσταντή Μήλα και της συζύγου αυτού Αικατερίνης Μπέτη» Παροικιά, 15 Φεβρουαρίου 1827. «Η Μαρουσάκη χήρα του Νικολάου Μπέτη δίδει στην κόρη της Αικατερίνη δύο αγίας εικόνας». (ΓΑΚ, 215, 115ν).

–1829: Σε απογραφή προσφύγων της Παροικιάς του 1829 αναφέρεται ο Κωνσταντής Μύλας 35 ετών ναύτης.

–1847. Στον εκλογικό κατάλογο Παροικιάς (συμπεριλαμβάνεται και η Αντίπαρος) είναι εγγεγραμμένος ο 57χρονος ναύτης Μήλας Γεώργιος.

–1859. Στις 11 Σεπτεμβρίου 1859 ο 35χρονος ναύτης από την Πάρο Σπύρος Ασονίτης [Ασωνίτης] του Δημητρίου και της Αικατερίνης Μπογιατζή, παντρεύεται στην Ερμούπολη την επίσης παριανή Ζαφείρα Μήλα, του Ιωάννη και της Σοφίας Ιωάννου.

–1859. Στις 12 Δεκεμβρίου 1859 σε συμβολαιογραφική πράξη [Πωλητήριο] στην Σύρου αναφέρεται ότι ο κάτοικος Πάρου Νικόλαος Ιωάννη Κρίσπης κτηματίας να πωλεί ήμιση πλοίο στον Μήλα Ιωάννη ναυτικό κάτοικο Πάρου.

–1870. Το 1870 η Μαρούσα Σαραμιαντή [πατρώνυμο Μηλαίου] του Αντωνίου, έγγαμη από την Πάρο, αναφέρεται σε απογραφή της Πόλης Ερμούπολης.

–1872. Στις 20 Φεβρουαρίου 1872 ο 27χρονος μαραγκός από την Πάρο Αχιλλέας Μήλας του Γεωργίου και της Σοφίας, παντρεύεται στην Ερμούπολη την 20χρονη από την Πάρο Μαρουλία Φιλίππου, του Εμμανουήλ.

 

–Μηλέος: Βλέπε Μηλαίος.

 

–Μηλιός: Βλέπε Μηλαίος

 

–Μηλιώτης: Ίσως παραφθορά ή ανορθογραφία του Μηλαίος

–1904. Στα δημοτολόγια Ερμούπολης είναι εγγεγραμμένος ο παριανός 25 ετών Σπύρος Χρ. Μηλιώτης άγαμος και ο αδερφός του Νικόλαος Ιω. Μηλιώτης 27 ετών άγαμος. Έδωσαν όρκο στις 11 Ιανουαρίου 1904.

 

–Μηναρέλη: Βλέπε Μαναρόλη.

 

–Μηνδρινός: Βλέπε Μενδρινός.

 

–Μηνιάτης: Βλέπε Μανιάτης

 

–Μήτρου: βλέπε Μωραΐτης.

 

–Μητροφάνης: Σύνθετο βαπτηστικό, από το Μήτρος= Δημητρης και Φάνης=Θεοφάνης.

–1680. Ο πάριος Ιερομόναχος Μητροφάνης καθίσταται Ηγούμενος της Μεγίστης Λαύρας, ευεργετήσας την ιεράν ταύτην Μονήν. «Τόδε κόπος πέφηκεν προηγουμένου κύρ- Μητροφάνους του εκ της νήσου Πάρος…» (1680).

 

–Μητσιμάρης:

–1960. Διδάσκαλος στο Δημοτικό Σχολείο Παροικιάς και Λευκών κατά την περίοδο 1960 η Ελένη Μητσιμάρη.

 

–Μικεδάκης: Ίσως κρητικής καταγωγής.

–1821. Εγγεγραμμένος στα δημοτολόγια του Δήμου Μάρπησσας το 1821 ο Γεώργιος Μικεδάκης.

–1846. Ο υποφαινόμενος Γεώργιος Δηνιακός κάτοικος του χωριού Τσιπίδου του Δήμου Μαρπήσσης ομολογεί ότι πωλεί εις τον συγχωρίτην του Σταμάτην Καρυστινόν την ιδιόκτητον του ψαρόγαν κειμένην κατά την θέσιν Μογκού, εντός του αυτού Δήμου και συνορευομένην με τον αγρόν του ιδίου αγοραστή Σταμάτη Καρυστινού δυναμένου να την διαθέσει όπως βούλεται… Δια τον αγράμματον Γεώριον Δηνιακό, βεβαιούντα τα άνωθεν, υπογράφω κατ’ αίτησιν του Χρύσης Μικεδάκης. Νικόλαος Τελέντας μαρτυρώ. Νικόλαος Βατιμπέλας ζητηθείς έγραφα το παρόν και μαρτυρώ. Εν Τσιπίδω την 29^η 10μβρίου 1846.

–1847. Στον εκλογικό κατάλογο του Δήμου Μάρπησσας το 1847 είναι εγγεγραμμένος ο 51χρονος έμπορος Γεώργιος Μικεδάκης και ο 26χρονος έμπορος Χρούσης Μικεδάκης.

–1875. Στα δημοτολόγια Ερμούπολης είναι εγγεγραμμένος ο παριανός 44χρονος μεταπράτης Δημήτριος Γ. Μικεδάκης, άγαμος. Έδωσε όρκο στις 14 Φεβρουαρίου 1875.

–1880. Στα δημοτολόγια Ερμούπολης είναι εγγεγραμμένος ο παριανός 28χρονος υποδηματοποιός Νικόλαος Δ. Μικεδάκης, έγγαμος. Έδωσε όρκο στις 26 Ιουλίου 1880.

–1883. Σε εκλογικό κατάλογο της Νάουσας του 1883, υπάρχει εγγεγραμμένος ο Μικεδάκης Χρύσος του Γεωργίου, 61 ετών, μεταπράτης, κάτοικος Σύρου.

–1884. Στα δημοτολόγια Ερμούπολης είναι εγγεγραμμένος ο παριανός 21χρονος καφεπώλης Αντώνιος Δ. Μικεδάκης, άγαμος. Έδωσε όρκο στις 30 Μαρτίου 1884.

–1903. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Δημήτριος Γεωργίου Μικεδάκης, κάτοικος Σύρου, ετών 65, κτηματίας, έγγαμος.

–1903. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένη η Μαρούσα Δημητρίου Μικεδάκη, κάτοικος Μάρπησσας, ετών 60?, οικιακά, έγγαμος.

–1903. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Νικόλαος Δημητρίου Μικεδάκης, κάτοικος Σύρου, ετών 47, αστυφύλαξ, έγγαμος.

–1903. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Δημήτριος Μικεδάκης, κάτοικος Σύρου, ετών 65, υπηρέτης, έγγαμος.

–1912. Στα δημοτολόγια Ερμούπολης είναι εγγεγραμμένος ο παριανός 59χρονος συνταξιούχος Νικόλαος Δημ. Μικεδάκης, έγγαμος. Έδωσε όρκο στις 29 Ιανουαρίου 1912.

 

–Μικρούδης:

–1870. Το 1870 Κωνσταντίνος Μικρούδης του Νικολάκου 45 ετών άγαμος έμπορος από την Πάρο, αναφέρεται σε απογραφή της Πόλης Ερμούπολης, κάτοικος Βαπόρια.

 

–Μίντας:

–1925. Το 1925 γεννιέται ο Μίντας Αρχιμήδης του Σταύρου εργάτης κάτοικος Παροικιάς.

–1930. Σε φωτογραφία του Δημοτικού Σχολείου Παροικίας το 1930, διακρίνεται η μαθήτρια Ασπασία Μίντα.

–1946. Στον εκλογικό κατάλογο Παροικιάς του 1946 είναι εγγεγραμμένος ο Μίντας Αρχιμήδης του Σταύρου εργάτης κάτοικος Παροικιάς.

 

–Μιχαήλ: Χριστιανικό επώνυμο.

–1822. Στα δημοτολόγια του Δήμου Νάουσας (της επαρχίας Νάξου) το 1822, υπάρχει εγγεγραμμένος ο Δημήτριος Μιχαήλ.

–1831. Στις 21 Οκτωβρίου 1831, σωτήρια επιστολή των κατοίκων της Πάρου προς τον επίτροπο Αιγαίου Πελάγους, για τα δεινά των κρητών νέοαποίκων εναντίων των ντόπιων. Υπογράφει… ο Μήτρος Μιχαήλ.

–1844. Σε εκλογικό κατάλογο στις 18 Μαρτίου 1844, του Δήμου Νάουσας (της επαρχίας Νάξου), υπάρχει εγγεγραμμένος ο 48χρονος ναυτικός Δημήτριος Μιχαήλ.

 

–Μιχαλιός: καταγωγή από την Χίο, έτος 1983.

 

–Μιχαλάς: Καταγωγή από την Κρήτη.

–1821. Οι υπογεγραμμένοι στρατιώτες υπόσχονται να ακολουθήσουν τον Φιλικό Παναγιώτη Δ. Δημητρακόπουλο και να απέλθωσιν εις Πελοπόννησο για να ενωθούν υπό τις οδηγίες του εκ λαμπρότατου Πρίγκηπος Δημήτριο Υψηλάντη ελληνικών στρατευμάτων. Εις βεβαίωση υπογράφονται Νάουσα Πάρου τη 20 Αυγούστου 1821, Γιαννιός Μιχαλάς Κρητικός.

 

–Μιχαλέτος: Βλέπε Δελαγραμμάτης.

 

–Μιχάλογλου: Μικρασιάτης κάτοικος Ναούσης

 

–Μιχαηλίδης:

–1810. Μοναχός μονής Λογγοβάρδας Θεοδόσιος Μιχαηλίδης. Εισήλθε στη Μονή το 1828. Γεννήθηκε το 1810 στην Πελοπόννησο.

 

–Μιχελής: Ίσως πρόκειται για την οικογένεια Κυδωνιεύς όπου το αρχικό τους επώνυμο ήταν Μιχελής από τις Κυδωνιές της Μικράς Ασίας (Βλέπε και Κυδωνιεύς).

–1821. Καταγραφή των κοινών χρεών της Νήσου Πάρου εγείνον εις Κωνσταντινούπολιν εις εκφόρους αποστολάς κατά το τελευτάτον _ καταχωρημένον εις τον κοινόν Κώδημα καθού είς του τελευταίου χρόνου απεσταλμένων. Μ. Τσιγώνια, και Ιω. Κορτιάνου λογαριασμούς, τα οποία μένουν ενεξόφλητα τα κεφάλαια ομολογιών οι δε τόκοι αυτών είναι πληρωμένοι μέχρι του χιλιοστού οκτακοσιοστού έτους.

Ομολογία Κατήγκος Μιχελή γρ. 2500.

 

–Μοάτσος: Βλέπε Μονδάνος-Μουντάνος.

 

–Μόλος:

–1853. Στα δημοτολόγια Ερμούπολης είναι εγγεγραμμένος ο παριανός 26χρονος σανδαλοποιός Ευθύμιος Μόλος, άγαμος. Έδωσε όρκο στις 8 Οκτώβριου 1853.

–Μονδάνος ή Μουνδάνος ή Μουντάνος ή Μουδάτζος ή Μουδάτσος ή Μοδάτσος ή Μοάτσος: Δυτική η προέλευση αυτού του επωνύμου από τη Βενετία. Το συναντάμε αρχικά ως Muazzo, Μουδάτσο και στη συνέχεια ως Μoudano, αρχικά καθολικού δόγματος. Σήμερα τους συναντάμε ως Μονδάνος. Η ερυνήτρια Χρυ. Τσικριτσή-Κατσιανάκη σημειώνει ότι το επώνυμο εχει τροποποιηθεί από Mudazzo > Muazzo > Μουδάτσος > Μοδάτσος, Μουάτσος, Μοάτσος. Την ίδια τροποποίηση που έχει δεχτεί στην Πάρο συναντάμε και στην οικογέμεια της Κρήτης. Αυτό οφίλεται στις τοπικές διαλέκτους της Βενετία, της Κρήτης και των Κυκλάδων. Στην βενετσιάνικη διάλεκτο συναντάμε την αποβολή των g, d, l, n, r και t μεταξύ φωνηέντων. Στην βενετσιάνικη διάλεκτο συναντάμε την αποβολή των g, d, l, n, r και t μεταξύ φωνηέντων.

Ο Olivieri ετυμολογεί το βενετικό όνομα Muazzo, Mudacio –azo, από την λέξη muda= specie di dazio o guardia di Turno.

Στην Κρήτη το συναντάμε ως Μοδάτσος στον Άγιο Νικόλαο και ΚριτσάΜυλοπόταμο, Μοάτσος στα Χανιά, Μουάτσος στους Μαργαρίτες Ρυθύμνου, Μουδάτσος στο Λασίθι και Ιεράπετρα και Μουδατσάκης στις Γούβες Ηρακλείου.

Σε έγγραφο Χανίων του 1301 Λουκάς Mudacio, στον Χάνδακα ο Πέτρος Mudazzo το 1366, ο σοπρακόμιτος γαλέρας, 1527 Sier Jacomo Mudazo di Candia, μεταξύ στρατευσίμων το 1536 στο Καστέλλο Χανίων ser Zorzio Muazo και Antonio Mudazo, σε έγγραφο Χανίων του 1604, Σε τούκικα έγγραφα Κρήτης του 1658 Μοδάτσος και Μουδάτσος Μιχάλης 1699.

Σε έγγραφα του 1682 πρόσφυγας από την Κρήτη στην Ζάκυνθο ο Antonio Muazzo.

–1606. Προικοσύμφωνο Πέτρου Αντ. Κυρίτζη και Καλής Τζ. Μαυροϊωάννη. Κέφαλος, Μάρμαρα 20 Οκτωβρίου 1606.

«+Εν ονόματι του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού αμήν. Έτει από της ενσάρκου του Χριστού οικονομίας, 1606 Οκτωμβρίω 20 εν τη νήσω Πάρω εν Καστελλιώ Κεφάλω εις χωρίον λεγόμενον Μάρμαρα εις τον οίκον του κυρ Τζανή Μαυροϊωάννη συμφωνία υπανδρείας ποιούν αμφότερα τα δύο μέρη το έν μέρος ο κυρ Τζανής Μαυροϊωάννης και το έτερον μέρος ο μαστρ’ Αντώνης Κυρίτζης με γνώμην και βούλησην των συμβίων τους ο μέν διά να πάρη του άνωθεν μαστρ’ Αντώνη ο υιός ονόματι Πέτρος την θυγατέρα του άνωθεν κυρ Τζανή ονόματι Καλή διά γυναίκαν του νόμιμην και ευλογητικήν καθώς ορίζει η αγία του Χριστού Εκκλησία, πρώτον τάζει ο ρηθείς κύρ Τζανής προς την αυτού θυγατέρα, διά χάριν προικός, πρώτον μέν σπίτι να του αφήση πλησίον του μαστρο Ιωάννη Καρπούζη με το να κτίσουν μαζί με τον μαστρ’ Αντώνη ακόμη και το μαγαζέ πλησίον του κυρ Κωνσταντή Σκορδίλη και αυτό εδικόν των, το αμπέλι το μισό πλησίον του κύρ Μιχάλη Νταμιράλια και το μισό πατητήρι, φυλάσσοντας το ποτιστικό στην Βρύση το χωράφι ως καθώς ευρίσκεται πλησίον κύρ Μιχάλης Νταμιράλια και κύρ Νικόλαος Αρμπάς, με ελιές, με ρουδιές με όλα τα δέντρα και αυτό εδικόν της. Εις τον Χοιρόλακον το χωράφι πλησίον του κυρ Μάρκου Νταμιράλια ως καθώς ευρίσκεται εις τον Αντικέφαλον το χωράφι ως καθώς ευρίσκεται πλησίον κύρ Γεώργης Σκορδίλης. Ακόμη εις τον αυτόν τόπον απόξω ως ευρίσκεται εμισό την Βλυχάδα το χωράφι πλησίον του κύρ Χρούση Μουδάτζου. Ακόμη εκεί κοντά το χωράφι όπου έχω απέ τον κύρ Ροδ… πλησίον παπά Μανουήλ Λιπράντος, ακόμη από … στου άνωθεν κύρ Φραγκούλη τον κήπον έτερον κομμάτι και αυτό εδικόν της. Παπλώματα τέσσερα, μαξωτά δύο, ένα κόκκινο και ένα πετζάντο και δύο λινά… άσπρο, σεντόνια ζυγιές πέντε, δύο… τα τρία σκλέτα, μαξιλάρια ζυγιές έξι, κουρτούνες τρείς μια… και ασπροκεντητή και έτερη σκλέτη. Χειροκουρτίνα την ουρανία τηλάρι με μαλλί και … μία σκουτέλια δύο και στανιάδες δύο, ακόμη και στάνια έτερα εννέα, λύχνος της βίδας, … κολωνάτη και … ατζαλένη … ένα χάλκωμα και την άλλη μασαρία κατά την τάξιν να μην της λείπει τίποτες, μαντήλια, μπόλιες, πετζέτες, πήχες 40, ήτοι σαράντα, πάγκον έναν, κασέλες δύο, όποιες θέλει, τραπέζι ένα, καμιζόλα κόκκινη και παγονάτζα τη νέα όπου έχει και έτερη κόκκινη εκείνη που φορεί πουστοπράτζολα φτηλάτα ζύγην μίαν, έτερα βελουδένια ζυγιές δύο, μαργαριτάρι χρυσό, 10 ήτοι δέκα, δακτυλίδια μαλαματένια, τέσσερα και έτερο σουλιτάρι μαλαματένιο, σκολαρίκια ζυγήν μίαν, τις κασέλες της που έχμε και αυτές εδικές της, πουνταρέλα ντουζίνα μισή, αγελάδα μίαν, της γαϊδάρας το πουλάρι και αν κάμη και η φοράδα πουλάρι και αυτό εδικόν της. Βουτζία τρία, ήτοι 3. Το εικονοστάσι τον Θεολόγο ήτοι της μάνας της και τούτο να εορτάζη την μίαν όποιαν θέλει. Ταύτα πάντα και την ευχήν μας. Ακόμη και το χωράφι στα Μάρμαρα πλησίον του μαστρο γαλανού μετά τον θάνατόν μας και αυτό εδικόν της.

+Από το έτερον μερος τάζει και δίνει ο ρηθείς μαστρ’ Αντώνης προς τον αυτού υιόν διά χάριν προικός το αμπέλι την φυτείαν εις τον Κάμπν πλησίον του κύρ Αλεξανδή Κυρίτζη, του αδελφούν του, εις το χωρίον του Μαρμάρου, το χωράφι του Μπονοφάτζου ως καθώς ευρίσκεται πλησίον του κύρ Ιωάννη Ρούσου φυλάσσοντας να παίρνει ο πατέρας του ένα σπιτότοπο, ακόμη ένα κοντά από κάτω να κατεβάση τον τοίχον από πέρα στη γωνία του καντουνιού του χωραφιού του Αγίου Αντωνίουνα πάγη στη γουνία στο καντούνι του Μιχάλη Σκορδίλη στο Λιβάδι το χωράφι το εμισό ως καθώς ευρίσκεται με ποτιστικά, πλησίον του Νικόλα Θολόγου Λουκή και Νικόλα Γεωργίου Ρούσου φυλάσσοντας να παίρνει ο πατέρας του στο απάνω πηγάδι ήγουν το κτίσμα να έχη ένα ποτιστικό ορδινάριο, και πάλε μετά τον θάνατόν του να είναι το εμισό δικόν του το χωράφι στα Σκημπιά πλησίον κύρ Γεώργιος Γεμελιάρης και κύρ Γεώργιος Πούλιος το χωράφι στα Λακκιά πλησίον παπα Μανουήλ Λιπράντος, ως καθώς ευρίσκεται το αλώνι στον Άγιον Γεώργιον πλησίον κύρ Γεώργιος Λέφας με μαρ… ως καθώς ευρίσκεται ακόμη και ως εκεί κοντά να κατεβάση τον τοίχον και ως το Ξυλοκερατάδι, στο Μαυρολιό την πάρτη μου που έχω απέ τον Ζαχαρία και αυτό εδικόν του, σεντόνια ζυγή μίαν κεντητή, πάπλωμα γερανιό, ένα στρώμα με το μαλλί, μαξελάρια αμπελοφύλλητα, ζυγήν μίαν, στάνια κομμάτια δώδεκα, καντηλέρι ένα, δακτυλίδι μαλαματένιο ένα…, μαντήλια δύο, ρούχα … φίνες τρείς και ένα φερετζέ ήτοι ζυγιές τρείς, δύο που έχει και έτερη να την έχη ράστη ήτοι θοταργόν του και ένα σηπέτο έδωσε ένα ήτοι … βουτζιά τρία διά την ζωστροφήν του να .. .. .. μαγέρεμα να μην του λείπη. Ταύτα πάντα και την ευχήν μας και εάν .. .. .. να τους είναι απέ του άλλου χωρίς κληρονόμον να στρέφουνται τα πράγματα εις τους πρόσιμους εδικούς έτζι είπαν και εσυνιβάστηκαν και οι δύο μερίδες με θέλημα και με καλήν τους γνώμην και όποιος ήθελεν αλληλογήσει απέ τα δυό μέρη να πέφτη εις πένα και κοντάνα της αυθεντιάς ρεάλια 8, ήτοι οκτώ, τα ήμιση της αυθεντίας και τα ήμισυ της … μερίδας, επροσκάλεσαν και παρακαλετούς και αξιοπίστους μάρτυρας τον κύρ Τζανή Σκορδίλη και κύρ Ιωάννη Παδιάτη και κύρ Νικολό Ιωάννου Ρούσσο και κύρ Γεώργη Σκορδίλη. –Πρωτοπαπάς και νοτάριος Κεφάλου με θέλημα των δύο μερίδων έγραψα και εσφάλησα. (ΠΑΡΙΑΝΑ ΜΕΛΕΤΗΜΑΤΑ ΤΟΜΟΣ Α’ σελ. 164)

–1622. Σε έγγραφο της τουρκοκρατίας βρίσκουμε τον τύπο Μουδάτζος. Έτσι ο Χρουσής Μουδάτζος υπογράφει αναφορά των κατοίκων Μαρμάρων και Τσιπίδου προς τον Νικηφόρο, επίσκοπο Λαοδικείας και ηγούμενο της Ι. Μονής Αγ. Ιωάννη Θεολόγου της Πάτμου, της 26 Δεκεμβρίου 1622.

–1636. Πωλητήριο Κεφάλου, 5 Οκτ. 1636, ο Ζαννής Λουκής πωλεί του παπά-κυρ Ιωάννη Παπαδόπουλου το αμπέλι εις το Βρυσί δια τζεκίνια δώδεκα.

Υπογράφουν ο ιερέας Μάρκος Πάρπος, ο Αντώνιος Ανεγνώστης Ρίτζος, ο Αντώνης Μονδάνος κ.α.

–1665. Σε έγγραφο Μαρμάρων Πάρου στις 26 Μαρτίου 1665 μνημονεύεται ο μαστρο Ιωάννης Αβάζος, ο μαστρο Κουμνενός Φραντζής του Τζώρτζη να έχει διαφορά με τον παπα κυρ Μιχάλη Ντζανία για το χωράφι στο Αγιαντωνιάτικο το οποίο το είχε αγοράσει ο Φραντζής από τον ποτέ Τζανή Νταμιράλια. Στο ίδιο έγγραφο μνυμονεύεται και ο κυρ Μανόλης Μουδάτζος.

–1665. Ο ιερέας Αντώνιος Συρίγος επίτροπος υπογράφει έγγραφο Κεφάλου στις 30 Μαρτίου 1665 «Μανώλης Μουδάτσος βεβαιώνει».

–1710. Χωράφι στο Κρωτήρι σύμπλιος Μουντάνος.

–1718. Χωράφι στα Αμμουδερά σύμπλιος Γιεώργης Μουντάνος.

–1734. Εκλογή εκπροσώπων των  κοινών της Πάρου για να διευθετήσει σοβαρό θέμα με «Επιδρομή πειρατών». Σε έγγραφο της Γενικής Συνέλευσης στις 6 Αυγούστου 1734 αναφέρεται ο επίτροπος Τζιπίδου Πέτρος Μουδάτσος.

–1738. Μαρτυρία υπερασπίσεως συμπατριώτη τους ιερέα Φραγκίσκου Νταβερόνα προς τον καπουδάν πασά (για αντίδραση στην συγκέντρωση της φορολογίας), κατά τη Γενική Συνέλευση από τα κοινά της Πάρου, της 16 Ιουλίου 1738, υπογράφει ο Πέρος Μουδάτζος επίτροπος Τζιπίδου.

–1739. Στις Ασπριές νοτιοδυτικά της Παροικίας, Αναφέρεται στην διαθήκη του Μάρκου Μουντάνου (Παροικία, 8 Μαϊου 1739).

–1739. Πρακτικό εκλογών κατά την Γεν. Συνέλευση στις 30 Αυγούστου 1739 απεσταλμένου των κοινών της Πάρου στην Κωνσταντινούπολη, εκλέγουν τον Νικόλαο Μαυρογένη, προκειμένου να διαπραγματευθεί τα οικονομικά θέματα του νησιού. Αναφέρεται ο επίτροπος Τζιπίδου Πέρος Μουδάτζος.

–1741. Για την εκλογή απεσταλμένων στην Κωνσταντινούπολη από τα κοινά της Παροικιάς στη Γενική συνέλευση το 1741 αναφέρεται ο Πέτρος Μουδάτζος από τον Τζιπίδο.

–1741. Τα κοινά της Πάρου, κατά τη Γενική Συνέλευση, της 20 Ιουλίου 1741, αποφασίζουν να συντάξουν γράμμα υπερασπίσεως του συμπατριώτη τους άρχοντα Νικόλαου Μαυρογένη, εναντίων των συκοφαντών κατοίκων της Νάξου, οι οποίοι τον κατηγορούν για συνεργασία με τους πειρατές, υπογράφει και ο Πέτρος Μουδάτσος από τα χωριά του Κεφάλου.

–1743. Εκλογή κατά τη Γενική Συνέλευση «επιτρόπου και προβλέπτη» απεσταλμένου από τα κοινά της Πάρου, στις 20 Φεβρουαρίου 1743 αναφέρεται ο επίτροπος Τζιπήδου Πέτρος Μουδάτσος.

–1743. Γράμμα των κοινών της Πάρου προς τον Νικόλαο Μαυρογένη στις 20 Φεβρουαρίου 1743. Οι επίτροποι των κοινών παρακαλούν τον Ν. Μαυρογένη να γίνει βοεβόδας του νησιού τους και να αναλάβει την φορολογία του, προκειμένου να αποφύγουν τον ανεπιθύμητο Μακάριο Μαλατέστα, αναφέρεται ο επίτροπς Τζιπίδου Πέρος Μουδάτζος.

–1749. Στις 20 Ιανουαρίου 1749 αναφέρεται ο Αντώνιος Μουντάνος.

–1750. Σε Πρακτικό εκλογής απεσταλμένου των επτά κοινών της Πάρου (Παροικιάς, Νάουσας, Κεφάλου, Τζιπίδου, Λευκών, Μαρμάρων, Δραγουλάς) στην Κωνσταντινούπολη της 23 Αυγούστου 1750, μαρτυρείται ο επίτροπος Κεφάλου Πέτρος Μουδάτσος.

–1752. Οι επίτροποι των επτά κοινών της Πάρου στέλνουν επιστολή, στις 13 Σεπτεμβρίου 1752, στον Έλληνα δραγουμάνο Στέφανο Δημάκη, με την οποία ανακοινώνουν τα ονόματα της τριμελούς επιτροπής, προκειμένου να μεταβεί στην Κωνσταντινούπολη και ρυθμίσει τα οικονομικά προβλήματα του νησιού. Υπογράφει ο Πέρος Μουδάτζος, επίτροπος Μαρμάρων.

–1755. Σε εκλογή απεσταλμένου στην Κωνσταντινούπολη από το κοινό Πάρου σε Γενική Συνέλευση στις 23 Αυγούστου 1755 μαρτυρείται ο επίτροπος Τζιπίδου Πέρος Μουδάτσος και ο κάτοικος Δραγουλά Γεώργιος Μουδάτσος..

–1812. Συναντάμε σε έγγραφο Λευκών της 8 Σεπτ. 1812, τον Μπονοφάτσο Μουδάτζο να πωλεί στον Λιπράνδο Ραγκούση «το χωράφι του όπου έχει αγοράσει από την αδερφή Μαρία Μουδάτζου».

–1823. Ο Νικόλαος Μουνδάνος αναφέρεται στη διαθήκη του Δημήτριου Αντ. Μαρικά(;), Παροικιά 30 Αυγούστου 1823.

–1824. Επίσκοπος Παροικιάς Μουντάνος Ιωάννης υπογράφει ως Χωρεπίσκοπος έγγραφο στις 25 Φεβρουαρίου του 1824. «γράφω εις όνομα της Καλήτζας ποτέ σακελλίου Καλαργύρου ότι βεβαιοί το παρόν και ούτω καγώ μαρτυρώ». Το έγγραφο συνέταξε «ο δημόσιος νοτάριος της Χώρας Παροικιάς και γενικός όλης της επαρχίας Πάρου και Αντιπάρου Τζαννής Ν. Καμπάνης».

–1825.ο Χωρεπίσκοπος Παροικιάς Μονδάνος Ιωάννης ανταλλάσσει κτήμα με τον Μιχαήλ Κυπραίο σε έγγραφο ανταλλαγής Παροικιάς στις 3 Φεβρουαρίου 1825.

–1826. Το 1826 αναφέρεται η Γιακουμίνα Μουνδάνου αδερφή του χωροεπισκόπου Μουνδάνου.

–1827. Σε συμφωνία καλλιέργιας αμπελιού (Παροικιά, 11 Οκτ. 1827) Μαστρο Μανόλης Μουντάνος, παρέστεί έμπροσθεν των υπογεγραμμένων μαρτύρων.

–1829. Στην απογραφή του 1829 υπάρχει ο Βίτος Μουδάτζος από τον Τζιπίδο.

–1829. Σε έγγραφο Λευκών της 5 Δεκεμβρίου του 1829 τον Δημήτριο Μουδάτζο να προσφέρει για το «συστηθησόμενο Αλληλοδιδακτικόν Σχολείον Λευκών 15 γρόσια».

–1829. Σε έγγραφο στις 30 Δεκεμβρίου 1829 Παροικιάς επί των χρεών εξεταστικής επιτροπής για λογαριασμός των Απεσταλμένων της Κωνσταντινούπολης το 1821 αναφέρεται ο Αντώνιος Μουντάνος (γρ. 400).

–1830. Από κατάλογο που είχε στείλει στο Υπουργείο Θρησκείας ο Επίσκοπος Παροναξίας Ιερόθεος στις 8 Φεβρουαρίου 1830, πληροφορούμαστε ότι η Πάρος διέθετε 52 ιερείς.

Κατωτέρω παραθέτουμε ονοματεπώνυμά με τα ανάλογα οφίκια που είχαν: Νικόλαος Μουντάνος χωρεπίσκοπος.

–1830. Στις 23 Ιουνίου 1830 ο Χωρεπισκοπος Παροικιάς Μονδάνος Ιωάννης υπογράφει τη διαθήκη του καπτά-Κωσταντή Περαντινού.

–1830. Στις 6 Οκτωβρίου 1830 ο Χωρεπίσκοπος Παροικιάς Ιωάννης Μονδάνος ανταλλάσσει χωράφι με την Αγγελέτα Ι. Β. Μπαφίτη σύζηγος Ιωάννη Β. Μπαφίτη «εις τοποθεσίαν Δάσον πλησίον ο αυτός χοροπίσκοπος και ο σακελλάριος Φραγκίσκος Κυπραίου, η δε Αγγελέτα δίδει του εντιμοτάτου χοροπισκόπου ένα χωράφιον χέρσον κείμενον εις τοποθεσία Παλαιάν Εγκαιριάν.

–1830. Στις 8 Φεβρουαρίου 1830 αναφέρεται ο χωρεπίσκοπος Νικόλαος Μουντάνος (λισως το βαπτιστικό όνομα να είναι λάθος) στον κατάλογο που είχε στείλει ο μητροπολίτης Παροναξίας Ιερόθεος προς τον υπουργό Θρησκείας.

–1831. Στις 21 Οκτωβρίου 1831, σωτήρια επιστολή των κατοίκων της Πάρου προς τον επίτροπο Αιγαίου Πελάγους, για τα δεινά των κρητών νέοαποίκων εναντίων των ντόπιων. Υπογράφει… ο Αντώνης Μονδάνος, ο Κωνσταντής και ο χωροεπίσκοπος Παροικιάς Μουντάνος καθώς και ο Δημήτριος Μοντάνος από τα χωριά του Κεφάλου.

–1833. Σε κατάλογο της εν Παροίκια Ελληνοδιδακτικής Σχολής μαθητευόντων παιδιών στις 28 Απριλίου 1833 αναφέρεται ο Ι. και ο Φ. Μουντάνος και ο Ι.Κ. Μουντάνος.

–1839. Έτος 1839 μάρτυρας Αντώνιος Μο(υ)νδάνος.

–1844. Σε εκλογικό κατάλογο Δήμου Μάρπησσας του 1844 υπάρχει εγγεγραμμένος ο 47χρονος Βήτος Μουδάνος.

–1846. Πιστοποιητικό που συνέταξαν οι κάτοικοι του Δήμου Μαρπήσσης για να βεβαιώσουν τη συμμετοχή του συγχωριανού τους Γεωργίου Φωκιανού στον αγώνα του 1821 όπου το 1826 χρημάτισε κατά του Ιμπραΐμ στην πολιορκία της Τριπολιτσάς υπο τις οδηγίες του Δημητρίου Σάλα. Ένας από τους υπογράφοντες συγχωριανούς του στις 20 Μαΐου 1846 στην Μάρπησσα ήταν και ο Μουντάνος Θεόδωρος.

–1847. Στον εκλογικό κατάλογο Παροικιάς (συμπεριλαμβάνεται και η Αντίπαρος) είναι εγγεγραμμένος ο 32χρονος ξυλουργός Αντώνιος Μουνδάνος, ο 40χρονος σκυτοτόμος Αντώνιος Μ. Μουνδάνος, ο 56χρονος τέκτων Γεώργιος Χ. Μουνδάνος, ο 61χρονος ναύτης Δημήτριος Ι. Μουνδάνος, ο 51χρονος ξυλουργός Δημήτριος Μ. Μουνδάνος, ο 46χρονος σανδαλοποιός Εμμανουήλ Μουνδάνος, ο 45χρονος αλιεύς Ζαννής Μουνδάνος, ο 53χρονος καφεπώλης Κωνσταντίνος Μουνδάνος και ο 33χρονος γεωργός Σπύρος Μουνδάνος.

–1847. Στον εκλογικό κατάλογο του Δήμου Μάρπησσας το 1847 είναι εγγεγραμμένος ο 50χρονος εργάτης Βέτος Μουδάτζος.

–1850. Ενώπιον του συμβολαιογράφου Παροικιάς Θεοδώρου Καμπάνη και των μαρτύρων Γερασίμου Κατσαΐτη, ναυτικού και του Ιωάννου Β. Περαντινού, κτηματίου, δημοτών Πάρου, οι Νικόλαος Βατιμπέλας και Ιωάννης Τζουμέτης κτηματίες και κάτοικοι Μαρπήσσης πωλούν στον Σταμάτη Καρυστινό το χωράφι στην τοποθεσία Δασωνάρι, συνορευόμενο με την … Μουδάτσου, για 200δρχ. Στις 1 Ιουνίου 1850.

–1862. Στις 10 Ιουνίου 1862 ο 25χρονος βυρσοδέψης από την Πάρο Μουδάτζος Γεώργιου του Βίτου και της Ευδοκείας, παντρεύεται στην Ερμούπολη την 20χρονη Ειρήνη Μπουζούρη από την Κρήτη, του Γεωργίου και της Ελένης Κουρκουνίδη.

–1875. Σε εκλογικό κατάλογο του 1875, του Δήμου Μάρπησσας (της επαρχίας Νάξου), υπάρχει εγγεγραμμένος ο Μουδάτσος Βήτος του Ιωάννης 27 ετών εφαπλωματάς. Αλλά και ο Μουδάτσος Σταμάτης του Βήτου 37 ετών εργάτης.

–1878. Στις 22 Ιανουαρίου 1878 ο 29χρονος έμπορος από την Πάρο Γεώργιος Μονδάνος, του Αντωνίου και της Βικτωρίας, κάτοικος Σύρου παντρεύεται στην Ερμούπολη την 22χρονη από την Σύρο Ουρανία Τζιρμπίνου [Τσιρπίνου], του Αντωνίου και της Σταμάτας.

–1879. Στα δημοτολόγια Ερμούπολης είναι εγγεγραμμένος ο παριανός 30χρονος έμπορος Γεώργιος Α. Μονδάνος, έγγαμος. Έδωσε όρκο στις 28 Απριλίου 1879.

–1882.Στα δημοτολόγια Ερμούπολης είναι εγγεγραμμένος ο παριανός 32χρονος έμπορος Γεώργιος Α. Μονδάνος, έγγαμος. Έδωσε όρκο στις 19 Απριλίου 1882.

–1884. Σε Γενικό πληρεξούσιο στις 23 Ιανουαρίου 1884 υπέγραψε ως μάρτυρας ο ράπτης Νικόλαος Α. Μονδάνος.

–1885. Το 1885 γεννιέται ο Μονδάνος Γεώργιος του Κωνσταντίνου κάτοικος της Κοιν. Παροικιάς.

–1887. Στις 11 Νοεμβρίου 1887 ο 37χρονος εμπορουπάλληλος από την Πάρο Γεώργιος Μονδάνος, του Αντωνίου και της Βικτωρίας Σβουρίνα [ίσως Σβορώνου, κάτοικος Σύρου παντρεύεται στην Ερμούπολη την 35χρονη από την Πάρο Αικατερίνη Σκορδίλη, του Ιωάννη και της Μαριγώς.

–1895. Το 1895 γεννιέται ο Μονδάνος Ιωάννης του Κωνσταντίνου ξυλουργός κάτοικος Παροικιάς.

–1903. Το 1903 γεννιέται ο Μονδάνος Χρήστος του Κωνσταντίνου διανομεύς κάτοικος Παροικιάς.

–1904. Το 1904 γεννιέται ο Μονδάνος Παντελής του Ζαννή σχοινοποιός κάτοικος Παροικιάς.

–1911. Το 1911 γεννιέται ο Μονδάνος Ιωάννης του Ανδρέα αλιεύς κάτοικος Παροικιάς.

–1911, Σπύρος Μονδάνος, γεννήθηκε στην Παροικιά και εγκαταστάθηκε μόνιμα στην Κωνσταντινούπολη εως έμπορος.

–1914. Το 1914 γεννιέται ο Μονδάνος Ιάκωβος του Ζαννή αλιεύς κάτοικος Παροικιάς.

–1918. Το 1918 γεννιέται ο Μονδάνος Σπύρος του Ανδρέα υποδηματοποιός κάτοικος Παροικιάς.

–1919. Το 1919 γεννιέται ο Μονδάνος Αντώνιος του Παναγιώτη υποδηματοποιός κάτοικος Παροικιάς.

–1919. Οπλίτης κατά την περίοδο 1919-1922 ο Μονδάνος Αθανάσιος.

–1920. Το 1920 γεννιέται ο Μονδάνος Γεώργιος του Ιωάννη δημ. υπάλληλος κάτοικος Παροικιάς. Διαγράφετε από τον εκλογικό κατάλογο Παροικιάς ως εγγραφέντας σε άλλη Κοινότητα.

–1922. Το 1922 γεννιέται ο Μονδάνος Ζαννής του Λεωνίδα ναυτικός κάτοικος Παροικιάς.

–1923. Το 1923 γεννιέται ο Μονδάνος Στυλιανός του Παναγιώτη εργάτης κάτοικος Παροικιάς.

–1923. Το 1923 γεννιέται ο Μονδάνος Αντώνιος του Ανδρέα αλιεύς κάτοικος Παροικιάς.

–1926. Το 1926 γεννιέται ο Μονδάνος Δημήτριος του Λεωνίδα ναυτικός κάτοικος Παροικιάς.

–1930. Το 1930 γεννιέται ο Μονδάνος Ζαννής του Παντελή κάτοικος της Κοιν. Παροικιάς.

–1950 υποδηματοποιείο Αντώνη Μονδάνου, κάτω από την οικία Δαμία, στην Παροικιά.

–1953. Στο εκλογικό κατάλογο Παροικιάς του 1953 είναι εγγεγραμμένη η Μονδάνου Δέσποινα όνομα συζύγου Λεωνίδας, όνομα πατρός Δημήτριος Στέλλας.

–1953. Στο εκλογικό κατάλογο Παροικιάς του 1953 είναι εγγεγραμμένη η Μονδάνου Άννα, όνομα συζύγου Παναγής όνομα πατρός Δημήτριος Μουρλάς.

–1958. Σε φωτογραφεία σε ταβέρνα της Παροικιάς στις 9 Φεβρ. 1958 διακρίνεται η Παρασκευή Μονδάνου.

–1959. 5 Απριλίου 1959 ΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΩΝ ΚΟΙΝΟΤΙΚΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ ΠΑΡΟΙΚΙΑ: Εγγεγραμμένοι 2.614 εψήφισαν 1.392, άκυρα και λευκά 3.

Ο Συνδυασμός κ. Ανδρέα Μαρινόπουλου έλαβεν 764 ο δε Συνδυασμός του κ. Μιχ. Κρίσπη 628.
Παραθέτομεν εν λεπτομερεία τους σταυρούς προτιμήσεως τους οποίους έλαβεν έκαστος.

1) Μαρινόπουλος Αθαν. Ανδρέας 626, Δενέγρης Στυλιανός 110, Μονδάνος Ανδ. Αντ. 105, Κατρής Ν. Αγαπητός 103, Βενιζέλος Π. Ραγκούσης 94, Μπάος Π. Αντ. 66, Μαύρης Γ. Αντ. 66, Καπούτσος Γ. Δημ. 60, Σιλβέστρος Π. Κωνστ. 55, Καλακώνας Μενέγου Σάββας 44, Μαλατέστας Μιχ. Κωνστ. 41 κλπ.

2) Κρίσπης Ν. Μιχαήλ 380, Φραγκούλης Νικολ. Ιωάννης 158, Σαρρής Μιχ. Νικόλαος 111, Τσαντάνης Φ. Παναγ. 82, Κυριαζάνος Ι. Μάρκος 66, Αργυρόπουλος Δημ. Ιωάννης 63, Μουρλάς Σπ. Γεώργιος 61, Φωκιανός Δημ. Βασίλειος 53, Κρητικός Γ. Παναγ. 49, Γκίκας Ι. Αναστ. 45, Σπανός Εμμαν. Αντ. 41 κλπ οι οποίοι παραλείπονται ελλείψει χώρου.

Σύμβουλοι εξελέγησαν οι 5 πρώτοι εκ του πρώτου Συν/σμού και οι 4 εκ του δευτέρου.

–1964. Κοινοτικαί Εκλογαί 5 Ιουλίου 1964. Εις Παροικίαν κατήλθεν εις και μόνον Συνδυασμός εις τας εκλογάς με επί κεφαλής τον Πρόεδρον Κον Ανδρέαν Μαρινόπουλον.

Εψήφισαν 1356 και έλαβον:

Ανδρέας Μαρινόπουλος 1330, Γεώργιος Μπιζάς 1352, Ιάκ. Κόντες 1343, Ιωάννης Φραγκούλης 1254, Βασίλειος Αργυρόπουλος 1166, Αντώνιος Μονδάνος 1245, Βενιζέλος Ραγκούσης 1357, Γεώργιος Ναυπλιώτης 1018, Βασίλειος Μεσολογγίτης 949, Σάββας Καλακώνας 63, Αντώνιος Μαύρης 61, Αγαπητός Κατρής 30, Εμμ. Τσαντάνης 57, Κωνσταντίνος Σιλβέστρος 53 και Μιχαήλ Μαύρης 53.

Ο Ανδρέας Μαρινόπουλος Πρόεδρος και σύμβουλοι οι κ.κ. Γ. Ναυπλιώτης, Γ. Μπιζάς, Ιακ. Κόντες, Ιωάν. Φραγκούλης, Βας. Αργυρόπουλος, Αντών. Μονδάνος και Βενιζέλος Ραγκούσης.

–1970. Σε σχολική παρέλαση στις 28 Οκτωβρίου 1970 στην Παροικιά, διακρίνεται η μαθήτρια Άννα Μονδάνου.

 

–Μονεμβασιώτης: Βλέπε Μονοβασιώτης

–Μονιός: Χιώτικης καταγωγής ο παριανός κλάδος. Μετοίκησαν στη Νάουσα μετα την καταστροφή της Χίου το 1822.

–1822. Στο δημοτολόγιο του Δήμου Νάουσας (της επαρχίας Νάξου) το 1822, υπάρχει εγγεγραμμένος ο Ιωάννης Μονιός.

–1829. Σε απογραφή προσφύγων της Νάουσας του 1829 αναφέρεται ο Ιωάννης Μονιός 36 ετών ναύτης, η σύζυγός του Τριανταφυλλιά Μονιού και η κόρη του Αργυρή Μονιού.

–1844. Σε εκλογικό κατάλογο στις 18 Μαρτίου 1844, του Δήμου Νάουσας (της επαρχίας Νάξου), υπάρχει εγγεγραμμένος ο 43χρονος ναυτικός Ιωάννης Μονιός.

–1883. Σε εκλογικό κατάλογο της Νάουσας του 1883, υπάρχει εγγεγραμμένος ο Μονιός Ισίδωρος του Ιωάννη, ετών 41, ναυτικός.

–1885. Σε εκλογικό κατάλογο της Νάουσας του 1885, υπάρχει εγγεγραμμένος ο, Μονιός Ισίδωρος του Ιωάννη, ετών 43, ναύτης απο τη Νάουσα.

 

–Μονοβασιώτης ή Μονοβασώτης ή Μονεμβασιώτης: Επίθετο-πατριδωνύμιο. Ο καταγόμενος από την Μονεμβασία. Σε πατριδωνυμιακά επίθετα, πολλές φορές συναντάμε να μην υπάρχουν κοινοί συγγενικοί κλώνοι, αυτό συμβαίνει διότι το μόνο κοινό που έχουν είναι ο τόπος καταγωγής μιας και το επίθετό τους ήταν άλλο και στην πορεία το πατριδωνύμιο έγινε παρατσούκλι και το παρατσούκλι επίθετο.

–1728. Στα 1728 αναφέρεται στη Νάουσα ο Αγγελής Μονοβασώτης με τη σύζυγο του Μαρία να παντρεύουν την κόρη τους Κατερίνα. «Προικοσύμφωνο του κυρ Περούλη Βαλέντζα και της Αικατερίνης Μονοβασώτη» Νάουσα, 15 Ιανουαρίου 1728. «Η κυρία Μαρία γυνή του ποτέ Αγγελή Μονοβασώτη ενωμένη με τον υιόν της μαστρο – Φραντζέσκο έχουν θυγατέρα ονόματι Κατερίνα» Της δίδουν την εικόνα του Αγίου Νικολάου. Ο κυρ Ιωάννης Βαλέντζας με την ομόζυγό του Μαρία δίδουν στον υιόν τους Περούλη μίαν εικόνα του Αγίου Γεωργίου να την εορτάζουν τον κάθε χρόνον».

–1733. Ο Μάρκος Μονοβασιώτης αναφέρεται σε πωλητίριο από τον πεθερό του Μανωλη Καλλέργη στις 4 Δεκεμβρίου 1733.

–1737. Σε έγγραφο του 1737 «το σπίτι ανώγειον έχει την Κάτω Πόρταν εις τι Πηγαδάκι σύμπλιος Μάρκος Μονοβασιώτης».

–1798. Στα 1798 ο Παναγιώτης Παπαδόπουλος Μονοβασιώτης αφιερώνει εικόνα του Αγίου Χαραλάμπου στη Μονή Θαψανών.

–1824 Μάστρο-Φραντζέσκο Μονοβασώτης και Νικόλαος Μονοβασιώτης.

–1827. Διαθήκη στις 3 Μαΐου 1827 του Δημητρίου Μονοβασώτη.

–1827. Το 1827 γεννιέται ο Μονεμβασιώτης Νικόλαος γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1847. Στον εκλογικό κατάλογο Παροικιάς (συμπεριλαμβάνεται και η Αντίπαρος) είναι εγγεγραμμένος ο 39χρονος γεωργός Νικόλαος Μονοβασιώτης.

–1856. Στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως στις 21 Οκτωβρίου 1856 αναφέρεται ο Μονεμβασιώτης Νικόλαος γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

 

–Μονολίκης:

–1899. Στον εκλογικό κατάλογο Αντιπάρου στις 30 Απριλίου 1946 υπάρχει εγγεγραμμένος ο γεννημένος το 1899 κάτοικος Αντιπάρου Μονολίκης Ελευθέριος του Νικόλαος, εργάτης.

–Μονόπατος: ίσως επίθετο παρατσούκλι με την ένια μονός πάτος (μονώροφος, μονόπλευρος, μονόπαντος). Κλάδος της Μαρπησσαίικης οικογένεια συνεχίζει στην Αθήνα.

–1660. Στις 10 Απριλίου του 1660. Στο Κουσάντασι (Νέα Έφεσο), πόλη και λιμάνι της Τουρκίας, ζούσαν Παριανοί τον 17^ο αιώνα: η Φλουρέτζα, θυγατέρα Στέφανου Τζηφάκη (Σηφάκη), με έγγραφο συνταγμένο στο Κουσάντασι, στις 10 Απριλίου 1660, ομολογεί ότι πωλήθηκε το σπίτι της στον Τσιπίδο με μεσίτη τον Γεώργιο Αρχολέο και αγοραστή τον παπα-Σταύρο Παπαδόπουλο. Το έγγραφο, που υπογράφουν οι κάτοικοι του Κουσάντασι Μπονοφάτζος Μαρής, Νικολός Θωμά Μονόπατος και Σταμάτης Ασικρίτης, μας επιτρέπει να διαπιστώσουμε παρουσία Παριανών στα παράλια της Ιωνίας, όπου, κυρίως, εμπορεύονταν.

–1707. Ανταλλαγή χωραφιού και κτήματος, Καστέλλι Κεφάλου, Τζιπίδος 1707, Οκτωβρίου 19. Ενώπιον του ιερέως Μιχαήλ Στάμενα, που συνέταξε το έγγραφο, με μάρτυρες τον Νικόλαο Ρούσσο και τον Ιωάννη Παπαδόπουλο, ο Δημήτριος Μονόπατος και ο Ριντζέρης Χειλάς από τον Δραγουλά…

–1710. Ο ιερέας Θωμάς Μονόπατος υπογράφει προικοσυμφωνο στις 2 Ιουνίου 1710. Υπήρξε πρωτέκδικος Κεφάλου.

–1720. Στις 2 Ιανουαρίου 1720 ο Πρωτέκδικος Κεφάλου Θωμάς Μονόπατος συντάσσει και υπογράφει το προικοσύμφωνο της Ζαμπέτας Αντ. Φωκιανού και του Δημήτρης Ν. Μετριτίκη.

–1720. Αγορά χωραφιού, Τζιπίδος 1720, Νοεμβρίου 8. Ενώπιον του παπα-Θωμά Μονόπατου, πρωτέκδικου Κεφάλου, με μάρτυρες τον Ελευθέριο Τριβιζά και Ανδρέα Τριβιζά, ο Λευέρης Μονόπατος αγοράζει από τον Χρουσή Μενδρινό ένα κομμάτι χωράφι που έχει στα Κολόνια δια ρεάλια 3:/15.

–1723. Στις 18 Απριλίου 1723 ο Πρωτέκδικος Κεφάλου Θωμάς Μονόπατος συντάσσει πωλητήριο Τζιπίδου.

–1747. Σε πρακτικό εκλογής απεσταλμένου στην Κωνσταντινούπολη από το κοινό της Παροικιάς σε Γενική Συνέλευση στις 26 Οκτωβρίου 1747 μαρτυρείται ο Νικολός Μονόπατος

–1750. Σε αφιέρωμα στις 29 Μαρτίου 1750, «δυο αμπέλια εις την Μακριάν Λίμνην, σύμπλιον το ένα ο παπά Δημητράκης Άγουρος και εις το άλλο ο Σταμάτης Μονόπατος, η τιμή του αυτών είναι γρόσια 70 έτερο αμπέλι.

–1755. Σε εκλογή απεσταλμένου στην Κωνσταντινούπολη από το κοινό Πάρου σε Γενική Συνέλευση στις 23 Αυγούστου 1755 μαρτυρείται ο Θωμάς Μονόπατος.

–1784. Συμφωνητικό ιερέως Ελευθερίου Τζιώτη και κουνιάδας του για τα σπίτια. Τζιπίδος, 26 Αυγούστου 1784.  «Με το να εζητά η κερα Μαρία γυνή Γεώργη Ληπράντου από τον παπα κύρ Ελευθέριον δούλεψες οπού είχε καμωμένες…» ανταλλάσει ένα αμπέλι με το σπίτι του Δραγάζη σην Μάρπησσα. «ήλθεν εις τον εκλαμπρότατον άρχοντα αυθέντη Δημητράκην Μαυρογένη και εζητά τον κόπον της  όθεν ευρήκεν έβλογον ο άρχοντας με τους ευρισκομένους…». Δημητράκης Μαυρογένης υποβεβαιώ, Ιωάννης Μονόπατος και επίτροπος μαρτυρώ, Δημήτριος Γαβαλάς μάρτις, Αντώνης Τζιγώνιας μάρτης.

–1803. Το 1803 γεννιέται ο Σταύρος Μονόπατος γεωργός κάτοικος Τσιπίδου.

–1816. Στις 30 Σεπτεμβρίου 1816 Νικόλαος Σκορδίλης, προύχοντας Δραγουλά. Συνυπογράφει με άλλους προεστούς και των άλλων χωριών της Πάρου τη σετέντζα που αφορά στη Μονή του Αγίου Μηνά. Από τον Τσιπίδο υπογράφουν οι Μιχαήλ Τσιγώνιας, Νικόλαος Τζιώτης και Εμμανουήλ Μονόπατος και από τα Μάρμαρα οι Αλέξανδρος Μπαρότζης και Εμμανουήλ Άγουρος, ο οικονόμος Κεφάλου και ένας Βλάσης Πλαζές (?).

–1818. Κατάλογος της ακίνητης περιουσίας της Παναγίας Ξεχωριανής 16 Απρ. 1818, χωράφι εις έτερον εξαμπέλισμα εις τον ποταμόν πλησίον Μιχάλης Μονόπατος.

–1820. Προικοσύμφωνο Γεωργίου Τζαντουλή. Κηπίδος 1820, Ιανουαρίου 30. Ενώπιον του ιερέως Εμμανουήλ Μονόπατου, που συνέταξε το έγγραφο και μαρτυρεί, μαρτυρούντων του Ιωάννη Βαλσαμή και του Κωνσταντίνου Τζιγώνια, η Μαρία, σύζυγος του Δημητρίου Πούλιου, προικίζει τη θυγατέρα της Θεοφύλακτη, η οποία παίρνοι ως σύζυγο τον Γεώργιο Τζαντουλή, γιο του μακαριστού ιερέως του Τζιπίδου Γεωργίου Τζαντουλή. Στο προικοσύμφωνο αυτό μνυμονεύονται και οι σύμβιοι σε χωράφια, Δημήτριος Άγουρος, Ιωάννης Λιονταράκης, παπα Φραντζέσκος Μαργαρίτης, Νικόλαος Πούλιος, Αννέζα γυνή ποτέ Δημητρίου Μαυρίκου, Ιωάννης Βαλσαμής, παπα Εμμανουήλ Μονόπατος, Σπυρίδων Παπαδόπουλος, Μανώλης Κονταράτος, Αντώνιος Καντιώτης και Μανόλης Μελέχας. Πηγή Παριανά 158.

–1821. Παριανός αγωνιστής του 1821 ο Ιωάννης Μονόπατος.

–1822. Σε έγγραφο των Παριανών στους Υδραίους στις 13 Απριλίου 1822 αναφέρεται ο Δημήτριος Μονόπατος κάτοικος Μαρμάρων.

–1823. Ο Ρεφερενδάριος Μαυρομμάτης υπογράφει έγγραφο ιερέων του Κεφάλου στις 8 Οκτωβρίου 1823 που αφορά στον εφημέριο Μαρμάρων Μονόπατο Εμμανουήλ.

–1824. Επιστολή στις 8 Απριλίου 1824 του οικονόμου Κεφάλου Δημητρίου Άγουρου, αναφορά στον Ιωάννη Βαλσαμή για τον Μονόπατο Εμμανουήλ.

–1830. Στις 8 φεβρουαρίου 1830 αναφέρεται ο οικονόμος Μονόπατος Εμμανουήλ Μονόπατος στον κατάλογο του Παροναξίας Ιερόθεου.

–1831. Στις 21 Οκτωβρίου 1831, σωτήρια επιστολή των κατοίκων της Πάρου προς τον επίτροπο Αιγαίου Πελάγους, για τα δεινά των κρητών νέοαποίκων εναντίων των ντόπιων. Υπογράφει… ο Σταυράκης Μονόπατος.

–1833. Στις 5 Ιουνίου 1833 αναφέρεται ο Οικονόμος Κεφάλου Εμμανουήλ Μονόπατος. Πρακτωτής της Ξεχωριανής.

–1840. «Υρία της Πάρου της 5 Μαϊου 1840. Ο υποφαινόμενος δι’ άλλου Ιωάννης Δ. Πούλιος, δημότης και κάτοικος του Δήμου Μαρπήσσης πωλεί προς τον Παναγιώτην Ιωάν. Αιγενήτην, δημότην και κάτοικον του Δήμου Υρίας, μια ψαρόγαν, έχει αγοράν από τους δυο του αδερφούς Περούλην και Βασίλειον Πουλίους, κείμενη εν τη θέσεις ονομαζόμενη Λαγκάδα, πλησίον Ιωάννης Εμμ. Μονόπατος εκ Μαρπήσσης και Γιανούλης Μαναρόλης…»

–1844. Σε εκλογικό κατάλογο Δήμου Μάρπησσας στις 5 Μαΐου 1844 υπάρχει εγγεγραμμένος ο Ευστράτιος Μονόπατος, ο Μανόλης Μονόπατος, ο Ιωάννης Μονόπατος 31 ετών, ο Ιωάννης Μονόπατος 40 ετών και ο Σταύρος Μονόπατος 46 ετών.

–1846. Πιστοποιητικό που συνέταξαν οι κάτοικοι του Δήμου Μαρπήσσης για να βεβαιώσουν τη συμμετοχή του συγχωριανού τους Γεωργίου Φωκιανού στον αγώνα του 1821 όπου το 1826 χρημάτισε κατά του Ιμπραΐμ στην πολιορκία της Τριπολιτσάς υπο τις οδηγίες του Δημητρίου Σάλα. Ένας από τους υπογράφοντες συγχωριανούς του στις 20 Μαΐου 1846 στην Μάρπησσα ήταν και ο Μονόπατος Ιωάννης.

–1847. Στον εκλογικό κατάλογο του Δήμου Μάρπησσας το 1847 είναι εγγεγραμμένος ο 49χρονος  γεωργός Σταύρος Σαρ. Μονόπατος, τα αδέρφια του 43 ετών (ίσως δίδιμοι) γεωργοί Μανώλης Σαρ. Μονόπατος και Ιωάννης Σαρ. Μονόπατος, Περούλης Σαρ. Μονόπατος 25 ετών εργάτης. Ο 36χρονος εργάτης Μονόπατος Ευστράτιος, ο 49χρονος κτηματίας Ιωάννης Φ. Μονόπατος και ο 30χρονος υπηρέτης Γεώργιος Οικ. Μονόπατος.

–1856. Ως ευκατάστατοι και ευυπόληπτοι πολίτες της Πάρου σημειώνονται από τον Τσιπίδο, τα Μάρμαρα, τον Δραγουλά και τις Λεύκες το 1856 όπως αναφέρονται στον κατάλογο 1278 πολιτών από τις Κυκλάδες (εω Ερμούπολει την 6 Σεπτεμβρίου 1856») που δημοσιεύθηκε στο «Παράρτημα τη Εφημερίδος της Κυβερνήσεως. Εν Αθήναις την 15 Οκτωβρίου 1856»), οι κατωτέρω: Τσιπίδος Ανδρέας Αλιπράντης ετών 51 κτηματίας, Σταύρος Μονόπατος 53 ετών γεωργός και Νικ. Βατιμπέλας 58 ετων κτηματίας. Λεύκες: Γεώργιος Εμμ. Ρούσσος 67 ετών γεωργός, Ιωάννης Ν. Ρούσσος 41 ετών κτηματίας, Ιωάννης Καλόπλαστος, Ιωάννης Κονταράτος, Ιάκωβος Ι. Σκιαδάς και Ιωάννης Γ. Χανιώτης, κτηματίες, Ανδρέα Α. Παντελαίων 40 ετών γεωργός, Δημήτριος Μ. Χανιώτης 50 ετών γεωργός και Δημήτριος Α. Χανιώτης 50 ετών κτηματίας. Μάρμαρα: Αθανάσιος Παπαδόπουλος 43 ετών κτηματίας και Δομίνικος Βαρότζης 40 ετών κτηματίας. Δραγουλάς: Νικήτας Σιφάκης 50 ετών κτηματίας.

–1875. Σε εκλογικό κατάλογο του 1875, του Δήμου Μάρπησσας (της επαρχίας Νάξου), υπάρχει εγγεγραμμένος ο Μονόπατος Νικόλαος του Ιωάννη 32 ετών βυρσοδέψης και ο Μονόπατος Νικόλαος του Εμμανουήλ 33 ετών κτίστης. Και ο Μονόπατος Σταύρος του Εμμανουήλ 72 ετών γεωργός. Αλλά και ο Δημήτρης Μονόπατος του Ιωάννη 39 ετών εργάτης. Και ο Μονόπατος Εμμανουήλ του Ευστρατίου 24 ετών εργάτης.

–1875. Σταύρος Μονόπατος μεγαλοκτηματίας, πάντρεψε τις δυο κόρες του με μελλοντικούς Δημάρχους, την Τομαζινα Μονόπατου με τον Δημήτριο Πατελη δήμαρχο Μαρπησσας το 1875 και τη Σουλτιανιω Μονόπατου με τον Συμεωνα Δελαγραμματη δήμαρχο Μαρπησσας το 1892.

–1877. Σε έγγραρο Μαρπήσσης στις 13 Ιανουαρίου του 1877 αναφέρεται η Ανέζα Σύζυγος εκ δευτέρου γάμου Ευστρατίου Μονοπάτου, κάτοικος Μαρπήσσης, συνοικία του Χριστού ή της Μεταμόρφωσις.

–1911. Εμμανουήλ Μονόπατος ιερέας από τη Μάρπησσα, μένει στην Αθήνα το 1911. Εγγονός του οικονόμου Εμμανουήλ Μονόπατου.

–1953. Στο εκλογικό κατάλογο Παροικιάς του 1953 είναι εγγεγραμμένη η Λαζαρινού Μαρία, όνομα συζύγου Δημήτριος όνομα πατρός Νικ. Μανόματος (παραφθορά του Μονόπατος).

–Μονόπολης:

–1826. Στις 13 Ιανουαρίου 1826. Ορφανά του ποτέ Ζησίμου Μονόπολη.

 

–Μοραΐτης: Βλέπε Μωραΐτης.

 

–Μοράκης: Βλέπε Μωράκης

–Μορώνης:

–19ως αιώνας στο χωριό Μάρμαρα βρίσκουμε το επίθετο Μορώνης.

–Μοσκονάς ή Μοσχονάς: Βυζαντινό επώνυμο. Οικογένεια από τη Νάουσα. Προηπήρξε καθολικόυ δόγμανος.

–1639. Νικόδημος Μοσχονάς ιερομόναχος και πρωτοσύγκελλος Ναούσης το 1639.

–1639. Στις 15 Μαΐου 1639 ο Ηγούμενος των Αγίων Αποστόλων Μοσχονάς Νικόδημος υπογράφει ενθύμηση σε κώδικα της μονής Αγ. Ιωάννη Θεολόγου της Πάτμου  «Το παρόν αφιερώνεται εις τους αγίου και πανευφήμους Αποστόλους εις την Πάρο εις την Άγουσα».

–1663. Δωρεά κληροδοτήματος μοναχής Καλήστρατης στου πατέρες Ιησουήτες ARSI, Gallia 105, 1 φ. 457.

Εις δόξαν Χριστού αμήν 1663 ιούλιος 11.

Έστοντας και ποτέ λυρά Καλήστρατη μοναχή και να αφήση δια την ψυχήν της στα μοναστήρια του αγίου όρους ήγουν στην λάβραν και στην ασημόπετραν δυο σπιτια κατώγια με το εκλησιαδάκι του μέγαν Ταξιάρχην και με τα δικαιώματά των απόξω από το υγιαλόν και να των αφήση και 12 γρόσια να πλερόνουσι χαράτζι της αφεντίας και νάναι σήμερον 25 χρόνοι και επέκεινα και κανείς από τα μοναστίρια να μην τα γυρέψουν μόνον εχαλασθήκασι και αφτώονται και η εκκλησία να γίνη ωσάν αχούρι και ο κόσμος να πλερόνη τόσους χρόνους τοχαράτζι και να ζημιονούμεθα εις τούτο εμάθαμε πως οι πατέρες οι γεζουίταις (Ιησουήτες) θε να έρθουνε και κτίσουνε εδώ μοναστήρι δια την ψυχήν τως ήγουν ο προεστώς πατέρας γάσπα εμανουήλ (Γασπάρο Εμμανουήλ) από την συντροφίαν του Ιησού και να πάρη και άλλους τόπους εκέι κοντά εις τα άνωθεν χαλάσματα εις τούτο εθελήσαμεν εμείς οι υποκάτωθεν υπογεγραμμένοι παπάδες και γέροντες και η επίλοιπη κομουνιτά (κοινότητα) του καστελίου αγούση (Ναούσης) και δίνομεν του αυτού πατέρα τα άνωθεν σπίτια και τα δικαιώματά τως όλα και δίνομεν τους και το χαράτζι (κεφαλικός φόρος) γρόσια 12  δια να μην τα χάνη η χώρα από την σήμερον να τα κτίση να τα κάμη ως θέλει και βούλεται ωσάν καθολικά πράγματα εδικά του να τ’άχουσιν ως τον αιώνα του αιώνος που να στέκη ο κόσμος και κανείς να μην τους τα πέρνη ποτέ και εμείς όλοι μας να τους μαντινιέρωμεν (ιτ. =συντηρούμε) τους άνωθεν πατέρες σε παντοτινόν και αναπαμένον ποσέσο (ιτ. =αναμφισβήτητη κατοχή).

Δια το αληθές γράφομεν και ιδιοχείρος μας όσοι ξεύρομεν και όσοι δεν ηξεύρομεν βάνομεν άλλους να γράψουσιν δια λόγου μας.

Παπα αντώνις στέργω τα άνωθεν (δεν αναφερεται επωνυμο)

Σκελλάριος αγούσης (Σακελλάριος Ναούσης) στέργω τα άνωθεν και επίτροπος

Παπα δημήτρις τριαντάφυλος (Τριαντάφυλλος, πρώτη μαρτυρία) στέργω και επίτροπος

Παπα νικόλαος κρουτιανός στέργω (Κορτιάνος, πρώτη μαρτυρία)

Παπα δημήτρις γαρατιάς στέργω (ίσως Γρατσίας)

Πρωτόπαπας στέργω

Γαβριήλ ιερομόναχος στέργω

Γεώργις Μοσκωνάς στέργω (Μοσχονάς, γνωστό από το 1639).

Ιωάννης σκουτάριος στέργω και επίτροπος (πρωτη μαρτυρία)

Μαστρο γληγόρις μπηρμπηνιας στέργω και επίτροπος (Πιρπινιάς ή Περπινιάς, μαρτυρείται  από το 1652)

Ανεγνώστης Σκορδήλης στέργω (Σκορδίλης, γνωστό από το 1606 )

Παπα Θεόδωρος στέργω

Κωνσταντής Μοστράτος στέργω (μαρτυρείται από το 1658)

Παπα Τζάνες Καλέργης στέργω (μαρτυρείται από το 1652)

Παπα Χριστόφορος στέργω

Γιαννούλης Μπρούτος στέργω (μαρτυρείται από το 1658)

Νικόλα Μαραπότζο στέργω (πρώτη μαρτυρία, γνωστό ως τον 19^ο αι.)

Αποστόλης Ραγούσης στέργω (μαρτυρείται από το 1501)

Ανδρέας Ακριβός στέργω (μαρτυρείται από το 1613 μέχρι τον 18^ο αι.)

Βασίλης Σαλονικαίος στέργω (μαρτυρείται από το 1652 μέχρι τον 18^ο αι.)

Δημήτρης Μαλατέστας στέργω (μαρτυρείται από το 1610)

Μιχέλης Ακριβός στέργω (μαρτυρείται από το 1613 μέχρι τον 18^ο αι.)

Γεώργις Πιρπηνιάς στέργω (μαρτυρείται από το 1652 μέχρι τον 19^ο αι.)

Δομένεγος Μεδρινός στέργω (Μενδρινός, μαρτυρείται από το 1610)

Τζόρτζης Μαρκαδιάντος στέργω (Πρώτη αναφορά, γνωστό μέχρι τον 19^ο αι.)

Νικόλας Κουρτιάνος στέργω (πρώτη αναφορά)

Γεώργις Φωκάνας στέργω (ίσως Φωκιανός)

Ανεγνώστης Μπελόνιας στέργω (πρώτη αναφορά, γνωστό μέχρι τον 20^ο αι.)

Γεώργις Μαλατέστας στέργω

Τζανίς Μαλατέστας στέργω (γνωστό από το 1610)

Φρατζέσκος Καλέργης στέργω (Καλλέργης, γνωστό από το 1652)

Ιωάννης Ραγούσης στέργω (γνωστό από το 1501)

Ιωάννης Γρατσίας στέργω (πρώτη μαρτυρία)

Γεώργιος Σαλονικαίος (μαρτυρείται από το 1652 μέχρι τον 18^ο αι.)

 και νοτάριος του καστελίου Άγουσας (Νάουσας) έγραψαμεν με θέλημα της κομουνιτάς και στερεώνω τα άνωθεν και τα όπισθεν.

–1663. Πωλητήριο οικίας Μοσκωνά στο μέσα Κάστρο Ναούσης στον ηγούμενο Ιησουϊτών Νάξου Γάσπαρο Εμμανουήλ. ARSI, Gallia 105, 1φ. 458.

Εις το όνομα του Χριστού αληθινού Θεού αμήν. 1663 ιουλίου 18 στο καστέλι της άγουσας από το ένα μέρος ο αφέντης γεωργάκης μοσκωνάς μαζί με την αρχόντισαν του κυράν μαρκέττα και από το άλλο μέρος ο αιδεσιμώτατος πατέρας γάσπαρ εμανουήλ προεστώς της ρεζιδέντζας (ιτ. =κατοικίας, μονής) της συντροφιάς του Ιησού στη ναξίαν και θεληματικώς του αυτού ανδρόγυνου επούλησαν ένα σπίτι οπού το έχουσιν αγορασμένον από τον αφέντη μιχελάκη πρωτόδικο καθώς φαίνεται από το γράμμα καμωμένον στην Παρκιάν στας 6 ιουνίου 1663 τοποθετημένον στο μέσα κάστρο της άγουσας σύμβιο το μισέρ γεώργη σαλονικαίου το σπίτι και αποκάτωθε του σπιτιού του εμανουήλ ραγούση και όξω από το σπίτι εκείνο και κάμεραν ακόμη επούλησεν και τον αέρα και αυλογυρησίαν οπού είχε μεριά του γυαλού με το πηγάδι και πάσαν κομοδιτά και κάθε δικαίωματα ελεύθερον και πάσαν κράτηξιν εξόχως από το χαράτζι της αφεντιάς γρόσια 8 ήγουν οκτώ. Και την παρούσαν πουλησίαν κάμνουσιν το άνωθεν ανδρόγυνο του άνωθεν πατέρα δια ρεάλια 70 .

Την αυτήν ημέραν έμπρωστεν εμού του ιδίου νοτάριου και μαρτύρων το αυτό ανδόγυνο ήγουν αυθέντης ο γεωργάκης μοσκωνάς με την αρχόντισάν τουεδώκασιν του αυτού πατέρα εμανουήλ από την σήμερον δονατζιόνε ίντερ δίδος (λατ., ιτ.= την δωρεα) εκείνου και των διαδόχων του την κάναβα οπού έχουσι σύμπλιο του άνωθεν πουλημένου σπιτιού και αέρα και αυλογυρισίν του με τα δικαιώματα της αυτής κάναβας και με τον αέρα και ανώγι της πορτιανικής κάμερας τον αέρα και κάθε δικαίωμα δια την ψυχήν των σίνωσι των άνωθεν πατέρων της συντροφίας του Ιησού δια να κάμουν εκεί μοναστίρι με την κονδιτζιω (ιτ. = προϋπόθεση) ετούτην αν ίσως και δεν θέλουσιν οι αυτοί πατέρες να κάμουσι μοναστίρι να στρέψουν το άνωθεν σπίτι αγορασμένον και πηγάδι κάναβαν και πορτινήν και κάμεραν με τα δικαίωματά τως στο άνωθεν ανδρόγυνο και εις τους κληρονόμους των και δια βεβαίωσιν του άνωθεν χαρισμάτου και δονατζιώ εγίνηκε το παρόν γράμα εις το οποίον υπογράφουσιν οι ευεργετάδες τάζοντας να το μαντινιέρουν των πατέρων εναντίον εις καθενίς υποχρέωσιν ως άνωθεν και κοντάννα (ιτ. = ποινή) αφεντίας ρεάλια 20 και όλα ελεύθερα και χωρίς άλλην κράτηξιν παρά γρόσια 8 κράτηξιν της αφεντίας.

Γεώργιος Μοσκωνάς στέργω τα άνωθεν για λόγους μου και για την γυναίκα μου Γάσμαρ Εμανουήλ προεστός και στέργω και ατζετάρω την άνωθεν πουλησίαν.

Γεώργις Μαρκαδιάντος, Μπερτουμίς Μπρούτος, Γεώργις και Κωνσταντή Φωκιανού, Γεώργις Σαλονικαίος και νοτάριος (ιτ. =συμβολαιογράφος) του καστελίου άγουσας (Νάουσας) με θέλημα των δύο μερίδων έγραψα και μαρτυρώ.

Τζουάνες Γεράρδης, Νικηφόρος Γεράρδης, Νικόλας Ραγούσης μαρτυρούμε τα άνωθεν.

–1663. Αιτήσεις Ναουσαίων στον ηγούμενο Νάξου Γασπάρο Εμμανουήλ α)ARSI Galloa .455

Ευλαβέστατε και αιδεσιμώτατε εν Χω Πάτερ

Η ευχή της αγιωσύνης σου απάνω μας και εις όλον το νησίν τούτο. Έστοντας και από δεκατέσσερες χρόνους οπού λείπουσιν οι ευλαβέστατοι πατέρες της συντροφίας από το νησί μας επαρακαλέσαμεν πολλαίς φοραίς να γυρίσουν εδώ οπού τους είχαμε προτήτερα χρόνους επτά και ακόμη δεν εστραφήκασι αν καλά και πάντα μας ήταξαν καλήν όρεξιν. Τώρα οπού ακούομεν πως ήλθασι εις την Τήνο και εις την Μήλον πρέπον μας εφάνηκεν να δείξωμεν και εμείς την αγάπην και τον πόθον οπού είχαμεν να τους απολαύσωμεν εδώ και να παραλέσωμεν να μας τους επέμψη η αιδεσιμότης σου σαν εκείνος οπού τους ορίζει όλους και δεν γυρεύει άλλο παρά να τους στείλη εκεί οπού εμπορούσι να βοηθήσουν ταις ψυχαίς εις σωτηρίαν παντοτινήν και δόξαν του Θεού και απαντέχοντας τούτην την χάριν φιλούμεν τα χείρας της αιδεσιμότης σου όσοι εδώ κάτω υπογράψαμε.

Από την Πάρον στας 16 του ιουλίου 1663.

Νικόλαος (Ρούσσος) ιερεύς και οικονόμος αγούσης σακελλάριος στέργω τα άνωθεν

Παπα δημήτριος τριαντάφυλος στέργω

Ιωασάφ ιερομόναχος μαλατέστας στέργω

Παπα Τζάνες Καλέργης στέργω

Παπα δημήτρις γανάτζες στέργω

Νικηφόρος γιράρδης στέργω τα άνωθεν

Γεώργις μοσκονάς στέργω

Τζουάνες μοσκονάς δούλος της εντιμότης σας

Τζουάνες κωταρίς δούλος της αιδεσιμότης σας

Μαστρο γληγόρης (Περπινιάνης) δούλος της αιδεσιμότης σας

Ανδρέας καλέργης δούλος της αιδεσιμότης σας

Δημήτρις μαλατέστας δούλος της αιδεσιμότης σας

Νικήτας μεδρινός στέργω

Ανεγνώστης ραγούσης στέργω.

–1672.  Το 1672 ιερομόναχος και πρωτοσύγκελλος Ναούσης ο Νικόδημος Μοσχονάς.

–1674. Γράφει ο ιστορικός της καθολικής κοινότητας Νάξου Ι. Μαρκόπολις, «Δια την χαρμόσυνον είδησιν εγκαταστάσεως των Καπουκίνων στην Νάουσαν, οι κάτοικοι της Ναούσης, καθολικοί και ορθόδοξοι, κατασυγκινηθέντες από τα επαγωγά διδάγματα των πατέρων Καπουκίνων, προέβησαν εις επανειλημμένας ενεργείας παρά τοις αρμοδίοις δια την μονίν εγκατάστασιν των πτωχών της Ασσίζης εις την πόλιν των. Επί μακράν σειράν ετών εξακολουθούν να απευθύνουν εγγράφους αιτήσεις προς τας προϊσταμένας αρχάς του τάγματος δια την εκπλήρωσιν του κοινού πόθου των. Επί τέλους το 1674 η αίτησις των εγένετο αποδεκτή. Απερίγραπτος υπήρξε η χαρά και πρωτοφανής ο ενθουσιασμός των κατοίκων της Ναούσης δια την χαρμόσυνον είδησιν περί οριστικής εγκαταστάσεως των Καπουκίνων εις την κωμόπολιν των. Επ’ ευκαιρία του ευφροσύνου αγγέλματος προσύλθον διάφοροι ορθόδοξοι ιερείς και οι προύχοντες της Ναούσης, καθολικοί και ορθόδοξοι, ενώπιον του Γάλλου υποπρόξενου , και υπέγραψαν το έγγραφον. Εις δόξαν Χριστού αμήν. Εν έτει 1674 Δεκεμβρίου 25, εν κάστρω Νάουσας, όλοι ομόγνωμα και ομονιασμένοι προσμένουμε τους αιδεσιμοτάτους πατέρες να έρθουν εδώ να κτίσουν ένα μοναστήρι και δια σημάδι και βεβαίωσιν πως τους δεχόμαστε με κάθε μας καρδίαν και πολλά μετά χαράς υπογράφομε το παρόν γράμμα οι υποκάτωθεν υπογεγραμμένοι…» (υπογράφουν 12 ορθόδοξοι ιερείς και δυο καθολικοί, ο π. Λεονάρδος Φρέρης εφημέριος του Αγίου Γεωργίου Νάουσας και ο π. Δομένιος Κρίσπης. Και 40 πρόκριτοι εκ των οποίων οι αδερφοί Γιράρδοι κ.α.). Ο Σακελλάριος Ναούσης, ο Σκευοφύλαξ Ναούσης παπά Νικόλαος Κορτιάνος, Πρωτόπαπας, Ηλίας ιερεύς και Σακελλάριος Ναούσης, Πρωτοσύγκελος Νικόδημος ιερομόναχος, παπα Νικόλαος Ρούσης (ίσως Ρούσσος), Παπα Δημητρης, Παπα Θεόδωρος Πατελάς (ίσως Πατέλης), Παπα Τζάνες Καλούργης (Καλλέργης), παπα Χριστόφορος, Παπα Γιώργης Πουλός, Θεόδωρος …, παπα Νικολός Μαρκαντάτος, Ανεγνώστης Ρινιέρης (Ρενιέρης), Ανδρέας Καλούργης (Καλλέργης), Ιωάννης Κορτιάνος, Ιωάννης Ντελαγραμμάτικας, Γιωάννης Νταμουλής, Γιάκουμος Ρούσος (Ρούσσος), Γεώργης Καλλέργης,  PRE Domenico Crispo, Νικηφόρος Γεράρδης, Μιχελέτος Σπυρίδος, Αντώνης Μαλαξός, Ανδρέας Σμυρνιός, Φρατζέσκος Γρίσπος, Γεώργης Σαλονικιός, Τζάνες Καζανόβας, Ιωάννης Λευκαρός, Μιχέλης Σαλονικιός, Marco Foscolo, Ιωάννης Μοσκονάς, Αντώνης Γρυπάρης, Ιωάννης Σκούταρης, Φρατζέσκος Καλέργης, Ανεγνώστης Καρτιάνος, Γεώργης…, Ντεμενεγος Μεντρινός (Μενδρινός), Δημήτρης Στοφιλάς, Αντώνης Γρυπάρης, Γεώργης …, Δημήτρης …, Γεώργης …, Γεώργης Αλαβάνος, Δημήτρης Βασταζής, Νικολής Μπάρμπερης, Δημήτρης …, Μπατίστας Γεράρδης, Νικόλαος Γεράρδης.

–1675. Στις 15 Μαΐου 1675. Σε επιστολή Ναουσαίων προς τον πρεσβευτή των Γάλλων, αιτώντας Καπουκίνους πατέρες  υπογράφει ο Γιώργος Μοσκονάς και ο Τζουάνες Μοσκονάς.

–1675. Στις 27 Μαΐου 1675, Σεραφείμ ο εκ Ριόν παρεγένετο εις Άγουσα (Νάουσα) προς βοήθεια των ψυχών και την εορτή της Πεντηκοστής και να διδάξει στο σχολείο εν τη οικία του Νικηφόρου Γιράρδη και μετα της ημέρας μετοίκησε εις την θυγατέρα του μακαρίτου Γεωργίου Μοσκονά, συζύγου του Δομένικου Κρίσπου, ως αυτής θανούσας χειροτονήθηκε ιερεύς (καθολικός).

–1675. Στις 18 Ιουνίου του 1675, παρουσία του ηγούμενου Νάξου π. Φραγκίσκου από το Αρράς, αποφασίστηκε η αγορά του ορθόδοξου ναϊδρίου Αγίου Αθανασίου αντί 25 σκούδων. Εγκαινιάστηκε με τη συμμετοχή όλων των κατοίκων στις 2? του ίδιου μήνα. Έως την ανοικοδόμηση κατοικίας στον περίβολο του ναού (σήμερα τον βυζαντινό μουσείο Νάουσας), οι δυο μοναχοί φιλοξενήθηκαν από τον Νικηφόρο Γιράρδη και τον Γεώργιο Μοσχονά. Τότε άρχισε να λειτουργεί το πρώτο οργανωμένο σχολείο στη Νάουσα με προϊστάμενο τον π. Σεραφείμ. Ο π. Ιλαρίων επισκέπτονταν το νησί περιθάλποντας τους αρρώστους. Το τρίπτυχο της αποστολής τους συμπληρώνονταν με το κήρυγμα.

–1715. Σε έγγραφο του Καθολικού επισκόπου τον Ιανουάριο του 1715 αναφέρει χωράφι σιμπλιο του Γεωργάκη Μοσκονά.

–1718. Ο ιερομόναχος Νικόδημος Μοσχονάς υπογράφει προικοσύμφωνο στη Νάουσα του Ανδρέα Πελπέση(;) και της Μαρκλετας στις 2 Μαΐου 1718.

«Προικοσύμφωνο Ανδρέα Πατελαρίσιου και Μαρκέτας». «Εν γγαστελίω, Νάουσα, 2 Μαΐου 1718».

Η Ανουσάκη, σύζυγος «του ποτέ» Τζουανάκη Μοσκονά, δίδει στην κόρη της Μαρκέτα «την εικόνα της Κοιμήσεως της Θεοτόκου να την εορτάζουν διά ψυχικήν τους σωτηρίαν και την εικόνα του Αγίου Αντωνίου».

–1719. Προικοσύμφωνο Γληνάκη Αξιώτη και Μαργαρίτας Αλιπράντε

(Καστέλλι Ναούσης, 21 Ιανουαρίου 1719)

Πάρος, Καστελλίω Νάουσα 21 Ιανουαρίου 1719. Εις δόξαν του παντοδύναμου και ζώντος Θεού. Εις την πρεσβείαν της αυτού μητρός, του αγίου μεγαλομάρτυρος Προκοπίου και πάντων των αγίων.

+Έθος παλαιόν και νόμος εδόθη παρά Θεού Παντοκράτορος προς το πληνθητικών (sic) των ανθρώπων, την ευλογίαν ενέλαβον ο Αβραάμ και η Σάρρα ελθέτω και όσοι τους νύν συμφωνούντας την σήμερον ήλθον εις συνίβασιν υπανδρείας τα δύο μέρη από το εν μέρος ο μαστρο Γλημάκης Αξώτης και από το έτερον η κερά Μαρούσα γυνή του ποτέ Μιχαήλ Αλιπράντε έχων η ρηθείσαν Μαρούσα θυγατέραν ονόματι Μαργαρίτα όπως την λάβη ο ρηθείς Γλημάκης διά γυναίκαν του νόμιμην και ευλογητικήν καθώς προστάζου οι θείοι και ιεροί νόμοι των θειων κανόνων εν πρώτοις και διά χάριν ποιρκός τάζει η κερά Μαρούσα της θυγατρός αυτής πρώτον τας ευχάς του Δεσπότου Χριστού και της Παναγίας, των γονέων της του πατρός της και την εδικήν της έπειτα της δώνει την εικόνα της Παναγίας το Γενέσιον να την εορτάζουν διά ψυχικήν των σωτηρίαν τα σπίτια όλα ανώγια και κατώγιον κάτωθεν και το αργαστήρι κάτωθεν των αυτών σπιτιών περό να της δώνη ο γαμπρός της ο μαστρο Γλημάκης ρεάλια μετρητά είκοσι πέντε, νούμερο ρεάλια 25- να τα κάνη ως βούλεται. Δύο τηλάρια, σεντόνια ζεύγη πέντε, κουρτίνες δύο, ένα πάπλωμα, πολίτικο μαξελάρια ζεύγη τέσσερα με τα ντύματάν τως από τις φορεσιές ης μπουστομάνικα ζευγη πέντε, τα τρία μεταξωτά μπουστομπράτζολα ζεύγη τρία χρυσά, κάρτζες ζευγη δυο κόκκινες, το ένα χρυσές και το άλλο σκλέτες, δύο ζεύγη μάνικες βελούδες, ένα καβάδι τζαητουνί να το κάμη ρούχο, τέσσερα κομμάτια δακτυλίδι μισή ντουζίνα περονοκούταλα ασημένια και μίαν κούπα ασημένη, ένα λύχνος της βίδας, μίαν ντουζίνα πιάτα και έξι απλάδενες του Αγκώνα, ένα χάλκωμα μικρό και ένα τηγάνι, δύο κασέλες, ένα τραπέζι το μεγάλο, ένα κατρέπτη μεγάλο μαύρο, μίαν τουζίνα πετζέτες και ένα ταβλομάντηλο, ένα βατζέλι μαρμαρένιο, από δε τα εξωτικά, το αμπέλι εν τη θέσει Κούμπαρένιος πλησίος Γεωργάκη Λευκάρου, τα χωράφια εν τη θέσει Αμπελά όλα, πλησίον του Ιωάννου Βασιλειόπουλου, το χωράφι εν τη θέσει Ξιφάρας με όλας του τα δικαιώματα, πλησίον Γερμάνου Κοντιτζά και ένα κρασοβούτζι, άλλο και την ευχήν της. Από δε το έτερον μέος ο μαστρο Γλημάκης πρώτον τας ευχάς του Δεσπότου Χριστού και της Παναγίας και των γονέων του το χωράφι εν τη θέσει Προκόπου, πλησίον Αγγελετάκη Νταμία, το έχει αγορά από την Κατερίνα του Ιωάννου Νταμία, έτερο χωράφι εν τη θέσει Βορού, πλησίον Ιωάννου Ντελέντα, ένα κομμάτι αμπέλι εν τη θέσει Μαράθι, πλησίον Δημήτρη Αναπλιώτη, ένα χάλκωμα της ρακής και ένα μικρό και οκτώ σαχάνια τρία παπλώματα πολίτικα, δύο πεύκια, ένα ζευγάρι μπουστομάνικα μεταξωτά και ρεάλια μετρητά τριακόσια, νούμερο ρεάλια 300. Άλλο και την ευχήν των γονέων του. Ξεκαθαρίζοντας τέρμεν δύο χρόνους με τον ερχομόν του να στεφανωθού ή και πρωτύτερα έλθει να έχει άδειαν να στεφανώνεται ειδέ και παντρευτεί ο Γλημάκης να παίρνη η κοπέλα από τα τίποτις των πενήντα γροσώ πράγμα ο μόνμπλιλέ (μόμπιλε), ο στάμπλιλέ είδε και πανδρευτή η κοπέλα να πάρη ο Γλημακης από των πραγμάτων της πενήντα γροσώ πράγμα.

Ακόμα λέσει και ετούτην  την κοντετζιόν, όντας έλθη το θέλημα του αφέντη του Θεού να στεφανωθού και αποβιώσου χωρίς να αφήσουν κληρονόμους να πηγαίνουν τα άνω γεγραμμένα πράγματα εις τους πλέον σιμωτέρους των συγγενών τος μην εξουσιάζοντας άλλο η νύμφη πάρεξ είκοσι γροσώ πράγμα να αφήνη διά την ψυχήν της ο στάμπιλε ο μόνμπιλε και ούχι περισσότερο, εις τούτο είναι στερκτή και τα δύο μέρη. Και εις ένδειξιν εγεγόνει το παρόν διαμαρτυρικόν των κάτωθεν αξιοπίστων και παρακαλετών μαρτύρων εις ασφάλειαν. Ακόμα δώνει η κερά Μαρούσα της θυγατρός της τις μάνδρες και σπιτότοπους κείμενες εις την Βρύση.

Διαμάρτυρας Γεώργιος Μοσχονάς.

Ιωάννης Κορτιάνος μάρτυρας παρακαλετός

… Anduano Afermo quanto [di] sopra [=βεβαιώνω ως άνωθεν]

Ιωάννης μάρτυρας παρακαλετός ο Μαλατέστας

Τζάνες ο Καλλέργης πιστώς γέγραφα.

–1721. Το 1721 ο Ηγούμενος των Αγίων Αποστόλων Μοσχονάς Νικόδημος διετελεί ηγούμενος της μονής Ταξιαρχών.

–1724. Ο ιερομόναχος Νικόδημος Μοσχονάς υπογράφει προικοσύμφωνο στη Νάουσα στις 7 Δεκεμβρίου 1724.

–1729. Ιερέας Ταξιαρχών (Κουνάδου) ο Ναθαναήλ Μοσχονάς το 1729.

–1733. Πρακτικό εκλογής απεσταλμένων του κοινού της Νάουσας στην Κωνσταντινούπολη στις 26 Οκτωβρίου 1733 αναφέρεται ο Γεώργιος Μοσκονάς.

–1734. Γράμμα των κοινών της Πάρου προς τον καπουδάν πασά, εξ αφορμής του σοβαρού θέματος που δημιουργήθηκε με την αιχμαλωσία Οθωμανών, κατά την επιδρομή πειρατών στην Πάρο. Σε έγγραφο σε ικετήριας επιστολής της συνέλευσης στις 6 Αυγούστου 1734 προς τον καπουδάν Πασά Κιααγιά μπέη αναφέρεται ο επίτροπος Νάουσας Γεώργιος Μοσκονάς.

–1738. Μαρτυρία υπερασπίσεως συμπατριώτη τους ιερέα Φραγκίσκου Νταβερόνα προς τον καπουδάν πασά (για αντίδραση στην συγκέντρωση της φορολογίας), κατά τη Γενική Συνέλευση από τα κοινά της Πάρου, της 16 Ιουλίου 1738, υπογράφει ο Χούσης Μοσκονάς από τη Νάουσα της Πάρου.

–1739. Πρακτικό εκλογών κατά την Γεν. Συνέλευση στις 30 Αυγούστου 1739 απεσταλμένου των κοινών της Πάρου στην Κωνσταντινούπολη, εκλέγουν τον Νικόλαο Μαυρογένη, προκειμένου να διαπραγματευθεί τα οικονομικά θέματα του νησιού. Αναφέρεται ο Χουσής Μοσχονάς.

–1744. Κατά τη Γενική Συνέλευση εκπροσώπων όλων των κοινών της Πάρου, της 6 Απριλίου 1744, αποφασίζουν να συντάξουν γράμμα υπερασπίσεως του συμπατριώτη τους δραγουμάνου Νικολάου Μαυρογένη, εναντίον των εις βάρος του συκοφαντιών μερικών συμπατριωτών τους, προς τις τουρκικές αρχές. υπογράφει και ο επίτροπος Ναούσης Πάρου Μοσκονάς.

–1747. Σε πρακτικό εκλογής απεσταλμένου στην Κωνσταντινούπολη από το κοινό της Παροικιάς σε Γενική Συνέλευση στις 26 Οκτωβρίου 1747 μαρτυρείται ο επίτροπος Χουσής Μουσχονάς.

–1751. Σε έγγραφο στις 4 Νοεμβρίου 1751 αναφέρεται ο Χρούσης Μοσχονάς ως μάρτυρας.

 

–Μοσκονησιώτης: Βλέπε Χαρβαλιάς

 

–Μόσκος: Το επώνυμο από το νεογνό της αγελάδας. Ο αγιογράφος Ιωάννης Μόσκος, καταγόταν από το Ρέθυμνο της Κρήτης και εργάσθηκε στην Πάρο, στα τέλη του 17ου και τις αρχές του 18ου αι.

–1700. Ιωάννης Μόσκος, αγιογράφος, από το Ρέθυμνο της Κρήτης. Για την εικόνα του Χριστού ο Μέγας Αρχιερεύς, στο ναό του Ευαγγελισμού στη Μάρπησσα, μοναδική ίσως στην Πάρο. Δεξιά η υπογραφή του: «Ιω(άννης) Μόσκος χείρ». Ο Ορλάνδος χρονολογεί το έργο γύρω στα 1700.

–1704. Αγιογραφος Ιάκωβος Μόσκος από την Αστυπάλαια.

–Μοσκούδης:

–1830. Στην Κωνσταντινούπολη, όπου ζούσαν πολλοί Παριανοί, έφθασαν τον Σεπτέμβριο και τον Οκτώβριο 1830 ο Ιωάννης Μοσκούδης.

 

–Μοστράτος: Κρητοβενέτικης προέλευσης αυτού του επίθετου, επίθετο παρατσούκλι, καθολικό δόγμα. Το επίθετο προέρχεται από τη Ιταλική λέξη Mostra –Mostraro που σημάνει δείχνω, εκθέτω, αποδειχθώ, ή από το Mostrato που σημαίνει ο αποδειγμένος, ο φανερωμένος.

Για τον καθηγητή Νικόλαο Αλιπράντη, οι Μοστράτοι  είναι βυζαντινης καταγωγής.

–1658. Ο ιερέας Μαρής Μοστράτος υπογράφει χρεωστική ομολογία των ιερών του καστελλίου Παροικιάς στις 31 Μαΐου 1658.

–1663. Δωρεά κληροδοτήματος μοναχής Καλήστρατης στου πατέρες Ιησουήτες ARSI, Gallia 105, 1 φ. 457.

Εις δόξαν Χριστού αμήν 1663 ιούλιος 11.

Έστοντας και ποτέ λυρά Καλήστρατη μοναχή και να αφήση δια την ψυχήν της στα μοναστήρια του αγίου όρους ήγουν στην λάβραν και στην ασημόπετραν δυο σπιτια κατώγια με το εκλησιαδάκι του μέγαν Ταξιάρχην και με τα δικαιώματά των απόξω από το υγιαλόν και να των αφήση και 12 γρόσια να πλερόνουσι χαράτζι της αφεντίας και νάναι σήμερον 25 χρόνοι και επέκεινα και κανείς από τα μοναστίρια να μην τα γυρέψουν μόνον εχαλασθήκασι και αφτώονται και η εκκλησία να γίνη ωσάν αχούρι και ο κόσμος να πλερόνη τόσους χρόνους τοχαράτζι και να ζημιονούμεθα εις τούτο εμάθαμε πως οι πατέρες οι γεζουίταις (Ιησουήτες) θε να έρθουνε και κτίσουνε εδώ μοναστήρι δια την ψυχήν τως ήγουν ο προεστώς πατέρας γάσπα εμανουήλ (Γασπάρο Εμμανουήλ) από την συντροφίαν του Ιησού και να πάρη και άλλους τόπους εκέι κοντά εις τα άνωθεν χαλάσματα εις τούτο εθελήσαμεν εμείς οι υποκάτωθεν υπογεγραμμένοι παπάδες και γέροντες και η επίλοιπη κομουνιτά (κοινότητα) του καστελίου αγούση (Ναούσης) και δίνομεν του αυτού πατέρα τα άνωθεν σπίτια και τα δικαιώματά τως όλα και δίνομεν τους και το χαράτζι (κεφαλικός φόρος) γρόσια 12  δια να μην τα χάνη η χώρα από την σήμερον να τα κτίση να τα κάμη ως θέλει και βούλεται ωσάν καθολικά πράγματα εδικά του να τ’άχουσιν ως τον αιώνα του αιώνος που να στέκη ο κόσμος και κανείς να μην τους τα πέρνη ποτέ και εμείς όλοι μας να τους μαντινιέρωμεν (ιτ. =συντηρούμε) τους άνωθεν πατέρες σε παντοτινόν και αναπαμένον ποσέσο (ιτ. =αναμφισβήτητη κατοχή).

Δια το αληθές γράφομεν και ιδιοχείρος μας όσοι ξεύρομεν και όσοι δεν ηξεύρομεν βάνομεν άλλους να γράψουσιν δια λόγου μας.

Παπα αντώνις στέργω τα άνωθεν (δεν αναφερεται επωνυμο)

Σκελλάριος αγούσης (Σακελλάριος Ναούσης) στέργω τα άνωθεν και επίτροπος

Παπα δημήτρις τριαντάφυλος (Τριαντάφυλλος, πρώτη μαρτυρία) στέργω και επίτροπος

Παπα νικόλαος κρουτιανός στέργω (Κορτιάνος, πρώτη μαρτυρία)

Παπα δημήτρις γαρατιάς στέργω (ίσως Γρατσίας)

Πρωτόπαπας στέργω

Γαβριήλ ιερομόναχος στέργω

Γεώργις Μοσκωνάς στέργω (Μοσχονάς, γνωστό από το 1639).

Ιωάννης σκουτάριος στέργω και επίτροπος (πρωτη μαρτυρία)

Μαστρο γληγόρις μπηρμπηνιας στέργω και επίτροπος (Πιρπινιάς ή Περπινιάς, μαρτυρείται  από το 1652)

Ανεγνώστης Σκορδήλης στέργω (Σκορδίλης, γνωστό από το 1606 )

Παπα Θεόδωρος στέργω

Κωνσταντής Μοστράτος στέργω (μαρτυρείται από το 1658)

Παπα Τζάνες Καλέργης στέργω (μαρτυρείται από το 1652)

Παπα Χριστόφορος στέργω

Γιαννούλης Μπρούτος στέργω (μαρτυρείται από το 1658)

Νικόλα Μαραπότζο στέργω (πρώτη μαρτυρία, γνωστό ως τον 19^ο αι.)

Αποστόλης Ραγούσης στέργω (μαρτυρείται από το 1501)

Ανδρέας Ακριβός στέργω (μαρτυρείται από το 1613 μέχρι τον 18^ο αι.)

Βασίλης Σαλονικαίος στέργω (μαρτυρείται από το 1652 μέχρι τον 18^ο αι.)

Δημήτρης Μαλατέστας στέργω (μαρτυρείται από το 1610)

Μιχέλης Ακριβός στέργω (μαρτυρείται από το 1613 μέχρι τον 18^ο αι.)

Γεώργις Πιρπηνιάς στέργω (μαρτυρείται από το 1652 μέχρι τον 19^ο αι.)

Δομένεγος Μεδρινός στέργω (Μενδρινός, μαρτυρείται από το 1610)

Τζόρτζης Μαρκαδιάντος στέργω (Πρώτη αναφορά, γνωστό μέχρι τον 19^ο αι.)

Νικόλας Κουρτιάνος στέργω (πρώτη αναφορά)

Γεώργις Φωκάνας στέργω (ίσως Φωκιανός)

Ανεγνώστης Μπελόνιας στέργω (πρώτη αναφορά, γνωστό μέχρι τον 20^ο αι.)

Γεώργις Μαλατέστας στέργω

Τζανίς Μαλατέστας στέργω (γνωστό από το 1610)

Φρατζέσκος Καλέργης στέργω (Καλλέργης, γνωστό από το 1652)

Ιωάννης Ραγούσης στέργω (γνωστό από το 1501)

Ιωάννης Γρατσίας στέργω (πρώτη μαρτυρία)

Γεώργιος Σαλονικαίος (μαρτυρείται από το 1652 μέχρι τον 18^ο αι.)

 και νοτάριος του καστελίου Άγουσας (Νάουσας) έγραψαμεν με θέλημα της κομουνιτάς και στερεώνω τα άνωθεν και τα όπισθεν.

–1663. Συμβόλαιο πώλησης οικίας της κυρά Γιαννούλας γυνή του Κωνσταντή Μοστράτου από τη Νάουσα Πάρου στον ηγούμενο Ιησουϊτών της μονής Νάξου π. Εμμανουήλ Γασπάρο. «εις δόξαν Χριστού αμήν 1663 ιουλίου 24 στο καστέλι της άγουσας εις το σπίτι εμένα του υπογράφου γεωργίου σαλονικαίου και νοτάριου της άγουσας… Νικολάκης Αγαλιανός μάρτυρας, Σάββας Βουτζαράς μάρτυρας στα άνωθεν, Γεώργιος Σαλονικαίος και νοτάριος του καστελίου άγουσας με θέλημα των δυο μερίδων έγραψα και μαρτυρώ τα άνωθεν»

–1665. Ο ιερέας Χρουσής Μοστράτος και ο Ζαννής Τζανιάς υπογράφουν έγγραφα Ναούσης στις 10 Ιουλίου 1665.

–1672. Σε αίτημα των παριανών προς τον προϊστάμενο της γαλλικής επαρχίας Πατέρα της Καθολικής Εκκλησίας  Jacques Dinet για να ζητήσουν πατέρες της καθολικής εκκλησίας να έρθουν στην Πάρο. «Ταπεινοπρεπώς παρακαλούμεν την πανοσιώτη σας, ωσάν προηγούμενος οικουμενικός και πατριάρχης της αγίας και υπέρ ενδόξου συντροφιάς υου ιησού να συγκλύνη εις το να μας έλθουν ωδε εις τον τόπον μας πατέρες δια να κατοικήσουν εδώ έως εις τα άλλα νησιά δια να ημπορέσωμεν και ημείς να λάβωμεν εκείνη την βοήθειαν και ωφέλειαν της ψυχής μας μαζί κα την επιστήμην δια τους μεταγεναστέρους μας, επειδή ξεύρωμεν καλότατα ότι πως η πανοσιώτησας και η τρισκία της όλα ο σκοπός και ο πόθος αλλο δεν είναι εις όλα τα πάντα μόνον να γυρέψετε την μεγαλύτερην δόξα του Θεού και της σωτηρίας των ψυχών εις κάθε τόπον όπου ευρίσκονται…»

Πάρος: εν έτι σωτήριω 1672 εν μήνι μαίω (29) εις το παλαιόν: + Ταπεινός Μητροπολίτης Παροναξίας Μελέτιος.

Το πιο πάνω αίτημα υπογράφουν χριστιανοί, καθολικοί και ορθόδοξοι, κατοίκων της Νάουσας μεταξύ άλλων και ο Χρουσάκης Μοστράτος.

–1674. Στις 7 Μαΐου του 1674 η κοινότητα της Παροικιάς δώρισε στους Πατέρες Ιησουίτες εν Νάξο, εκ των κτημάτων του ναού της Παναγίας της Εκατονταπυλιανής, οικόπεδο για την ανέγερση Μονής. «Εις δόξαν χριστού αμήν 1674 εις τας 7 του μαϊου εν καστέλιω Παροικίας οι αιδεσιμωτάτοι πατέραις εκ της συντροφίας του Ιησού, διά να κτίσουσι μοναστήρι και σκολιό, και μην ευρίσκοντας τόπον αρμόδιον διά την αυτήν υπόθεσιν, διά τούτο θέλωμεν ημείς οι κατωθεν υπογεγραμμένοι, και εις το όνομα της κοινώτητος και δίδωμεν διά έργον χάρις των άνωθε αιδεσιμωτάτων πατέρων ένα κομμάτι χωράφι από της παναγίας μας της Καταπολιανής, εις το μάκρος ποδάρια του μέτρου εκατό δέκα και εις πλάτος άλλον τόσον και εις τούτο ομπληγαρόμαιστα οπώταν εις κανένα καιρόν ήθελε σικοθή τινάς να γυρέψει δικαιώματα εις το άνωθε κομμάτι το χωράφι όπου των χαρίζωμεν να ήμαιστε ημείς ομπληγάδοι να το πληρονωμεν της παναγίας, όθεν διά το βέβαιον απογράφωμεν διά χειρίσμας και εις το όνομα της άνωθε κοινότητος.

Οικονόμος Παροικίας, σακελλάριος Παροικίας, Νικόλαος ιερεύς πρωτοπαπάς Παροικίας, Πέτρος ιερεύς Βιτζαράς, Κώστας Μαίζας, Τεμένιγος ιερεύς, παπα Ιω. Γαλανός, Ελευθέριος ιερεύς Λουρδας, Νικόλαος ιερεύς…, παπα Ιωάννης …, παπα Πέτρος Μπουλαξής, παπα Στέφανος Βυτζαράς, παπα Φραντζέσκος Βιτζαράς, Γιακουμής Πατέλας, παπα Μιχαλής Κονταράτος, Μάρκος ιερεύς, Χωροεπίσκοπος Παροικιάς, Τζουάνες Σκληρός, Νικολός Κοντίλης, Μανόλης Αλισάφης, Μιχαήλ Βιτζαράς, Νικολός Κοτίλης, Γιώργης …, Μανώλης Αλεξάκης, Φραντζέσκος Μιχαλέτος Γραμματικός, Ιω. Βιτζαράς, Ιω. Σκιάδος, Ιω. Βιτζαράς, Κωστάκης Γαλανός, Τζώρτζης Ρουτες, Ιω. Σκιάδας, Γεώργης Μαυρομάτης, Ιω. Σπυρίδος, Δημήτρης Ταργέτας, Νικολός …, Μιχελής Δημητ…, Ιω. Πατελας, Ιω. Τουτέσκος, Bartolo Rozza, Γιαννούλης Ταργέντας, Αντώνης Αλλησάφης, τζουάνες Γιράρδης, Τζώρτζης Νταμόστος, Ιω. Του μαστρο Γιάκουμου, Γιόνης Μυστράτος, Δημήτρης Μαβρομάτης, Giacomo Zellini, Domenico Ferrari, Γιάννης Ντελαγραμμάτικας, Γεώργης Τακορόνιας.

–1675. Σις 15 Μαΐου 1675. Σε επιστολή Ναουσαίων προς τον πρεσβευτή των Γάλλων, αιτώντας Καπουκίνους πατέρες  υπογράφει ο Κωνσταντής Μοστράτος.

–1682. Στις 22 Μαΐου 1685 σε έγγραφο Κεφάλου (Μάρμαρα) ο παπά Ιωάννης Χριστόφορος αναφέρεται σε μαρτυρική κατάθεση του Νικολάου Μοστράτου σχετικά με αυθαιρεσίες και βιαιοπραγίες κουρσάρων που έγιναν μέσα στο σπίτι του, στον Κέφαλο κάποια νύχτα του 1682. «Την σήμενος ενεφανίστην εις την μπαρρησίαν καμού του υπογράφοντος νοταρίου ο ευγενής μισέρ Νικολάκης Μοστράτος από το νησίν της Πάρου, από το Καστέλλι του Κεφάλου και μαρτυρά και λέγειν πως σήμερον τρεις χρόνοι εκαπιτάρησεν ο μισέρ Τζάνε Κοντοφρέος εις τον Κέφανον δια δουλειά οπού είχεν. Όθεν ο άνωθεν μισέρ Νικολάκης επίρεν τον άνωθεν, μισέρ Τζάνε εις το σπίτιν του και εκοιμούντα αντάμα την εκείνη νύκτα. Όθεν την αυτήν νύκταν ήλθασι από την Μπαρκιά πέντε νομάτοιν φελουδιάροιν εις Κέφαλον και επήγασιν εις το σπίτιν οπού εκοιμούνταν και εκτυπήσασιν πως είναι καλοί άνθρωποι. Και θαρρώντας πως είναι καλοί άνθρωποι των ήνοιξαν μέσαν και ως ήμπασιν εσφαλίσασιν τις πόρτες του σπιτιού και επυροβολήσασιν ατοί τως και ήψασιν φως και ως ήψαν το φως λέσιν του άνωθεν Νικολάκι: Πού’ ναι το μάλαμα και τα ρεάλια που κρατεί ο άνωθεν Τζάνε;Αυτός επηλογήθην και είπεν τως: Εγώ δεν είδα μήτε ρεάλια να έχη μήτε μάλαμα. Εκοίνοι εβγάλασιν στο στελέτον και εδώκαν του μια στελετιά εις το… και λέγειν του: Μολόγησε μας, ειδέ σκοτώνομεν σε. Εκείνος επηλογήθην και ειπέ τως: Εγω δεν ξέρω να’ χη τίποτις, ειμή και αν τα’ χη στου παπά Ιωάννη Χριστόφορου, όπου ήτανε εκεί προτύτερα.

Έτσι τον επήρασιν τον αυτόν μισέρ Νικολάκην και είπαν του: Έλα να πάμε στου παπά μα να του πης ετούτον τον λόγον ήγου να του πης, πως ο Τζάνες αποθαίνει και να’ ρθην να τόνε μεταλάβην.

Έτσι πήγε στον παπά και χτήπησε ο μισέρ Νικολάκης και σηκώθηκε ο παπάς και είπε τα άνωθεν. Λοιπόν ήπηραν τον παπά και επήγασιν εις του Τζάνε, που’ τονε στο σπίτιν του Νικολάκιν, και λέγει του ο παπάς του μισέρ Τζάνε: Πότε μου’ φερές εμένα στο σπίτι μου ή γρόσιν ή μάλαμας; Λέγει του ο Τζάνες: Εγώ δεν τως είπα τίποτας μα ετούτοι το λέσιν έτζιν και γυρεύγουσιν μου γρόσα.

Και εγύρευάν του 50 ρεάλια. Αυτός μη ξεύροντας πώς να γλυτώση από τα χέριαν τως επήγε στου Βασιλάκιν του Μουσελίμη που ήτονε εκέι και επήρε τρία ρεάλια δανεικά και ήδωσεν τως τα. Εκείνοι του εγυρεύασιν και άλλα ετούτος μη έχοντας τι να κάμη, έφυγεν τως κρυφά και επήγεν εις το σπίτι του μισέρ Γιαννάκιν Ντελλαγραμμάτικα να κρυφτήν και εκείνοι τον επήρασιν ξωπίσων και επήγασιν και εμπήκασιν και αυτοίν μέσα στο σπίτιν του Νικολάκι και ήδωκεν τως τα. Τούτο μαρτυρά και άλλο δεν κατέχειν.

Νικόλαος Μοστράτος βεβαιώνω ως άνωθεν

Νικόλαος Μπάνκαλος αντιμάρτυρας ως ήκουσεν από άνωθεν Νικολάκι υπό χειρός καμού του υπογράφοντος μη γράφοντος αυτός.

Ιωάννης Μηνιάτης, νοτάριος έγραψα.

–1685. «τον ευγενή μισέρ Νικολάκη Μοστράτο από το νησίν της Πάρου από το Καστέλλι του Κεφάλου» (έγγραφο 22 Μαίου 1685.

–1695. Ξυλόγλυπτο τέμπλο και δεσποτικές εικόνες Κρητηκοβενέτικης τέχνης του Αγίου Αθανασίου Νάουσας (μοναστηριού διαδοχικά σε ορθοδόξους και καθολικούς) φέρουν την υπογραφή "δια χειρός των μοναχών Νικοδήμου Γεράρδη και Ανδρεα Μοστράτου" έτος 1695.

–1710. Ποτιστικό Δάσος από τον μπαπά – Ανδρέα Μοστράτο.

–1716. Σε πρακτικό εκλογής νοταρίου – καγκελαρίου από το κοινό της Παροικιάς στη Γενική Συνέλευση της 14 Ιανουαρίου 1716, μαρτυρείται ο παπά Θοδωρής Μοστράρος, ο παπά Τομάζος Μοστράτος και ο Παναγιώτης Μοστράτος.

–1718. Ο ιερέας Μοστράτος Ανδρέας υπογράφει έγγραφο Παροικιάς στις 29 Απριλίου 1718.

–1722. Ο ιερέας Μοστράτος Νικηφόρος αναγέρεται σε έγγραφο Ναούσης στις στις 12 Σεπτεμβρίου 1722.

–Το 1722 αναφέρεται ο Μαρκάκης Μοστράτος.

–1723. Σε πρακτικό εκλογής εκτιμητών του κοινού της Παροικιάς στις 30 Ιανουαρίου 1723 κατά τη Γενική Συνέλευση μαρτυρείται ο παπάς Ιωάννης, ο παπά Ανδρέας, ο παπά Τομάζος και ο Παναγιώτης Μοστράτος.

–1724. Απόφαση του κοινού της Παροικιάς για την διατίμηση των προϊόντων και την απογραφή της κτηματικής περιουσίας όλων των κατοίκων. Κατά τη Γενική Συνέλευση της 13 Δεκεμβρίου 1724, αναφέρεται ο παπά Τομάζος Μοστράτος και ο Παναγιώτης Μοστράτος

–1724. Σε πρακτικό εκλογής εκτιμητών του κοινού της Παροικιάς στις 13 Δεκεμβρίου 1724 κατά τη Γενική Συνέλευση μαρτυρείται ο χαρτοφύλακας Μοστράτος και ο παπά Θοδωρής Μοστράτος.

–1727. Εξόφληση χρημάτων δια προσφοράς κτημάτων. Τήνος, 29 Ιουλίου 1727. Ο οικονομος Παροικιας Αλλησάφης Νικόλαος …δια τα ενενήντα γρόσια που χρεωστώ του αρχιεπισκόπου Τήνου κυρ Αρσενίου Μενδρινού… δίνω από την σήμερων το χωράφι που έχω εις τα Σίσκινα και τα πράγματα οπού έχω εις τες Κουκουμαύλες χωράφια… και στα Πισκοπιανά από πάνω από τα περιβόλια του Αλλησάφη σύμπλιος Παναγιώτης Μοστράτος…» Υπογράφουν ο οικονομος Παροικιας και Αντιπάρου.

–1727. Ο ιερέας Μοστράτος Νικηφόρος αναφέρεται σε έγγραφο Ναούσης στις 15 Δεκεμβρίου 1727.

–1729. «Προικοσύμφωνο του Γεωργίου Μοστράτου και Ειρήνης Μαλατέστα» Νάουσα, 8 Δεκεμβρίου 1729. «Η Ειρήνη, κόρη του αποθανόντος Αντωνάκη Μαλατέστα, προσφέρει (…)» (ΕΒΕ, Ξ 659)

–1730. Πρακτικό εκλογής απεσταλμένου του κοινού της Παροικιάς στην Κωνσταντινούπολης στις 28 Ιανουαρίου 1730 μαρτυρείται ο χωροεπίσκοπος Μοστράτος.

–1730. Σε πρακτικό πωλήσεως του φόρου της δεκάτης του κοινού Παροικιάς κατά τη Γενική Συνέλευση, της 26 Ιουλίου 1730 μαρτυρείται ο παπά Ιωάννης χαρτοφύλαξ Μοστράτος και ο Παναγιώτης Μοστράτος.

–1730. Ο ιερέας Ανδρέας Μοστράτος αναφέρεται σε πωλητήριο Παροικιάς στις 6 Απριλίου 1730.

–1730. Στις 26 Ιουλίου 1730 αναφέρεται ο Χαρτοφύλαξ Ιωάννης Μοστράτος.

–1731. Πρακτικό εκλογικής επιτροπής του κοινού της Παροικιάς στις 6 Δεκεμβρίου 1731, αναφέρεται ο χαρτοφύλαξ Μοστράτος και ο παπά Θεόδωρος Μοστράτος.

–1732. Πρακτικό εκλογικής επιτροπής του κοινού της Παροικιάς στις 4 Ιανουαρίου 1732, αναφέρεται ο χαρτοφύλαξ Μοστράτος και ο Θοδωρής Μοστράτος.

–1732. Πρακτικό εξουσιοδοτήσεως απεσταλμένου του κοινού Παροικιάς, κατά τη Γενική Συνέλευση στις 17 Ιανουαρίου 1732 αναφέρεται ο χαρτοφύλαξ Μοστράτος.

–1733. Πρακτικό εκλογικής επιτροπής του κοινού της Παροικιάς στις 4 Ιανουαρίου 1733, αναφέρεται ο χαρτοφύλαξ Μοστράτος και ο παπα Θοδωρής Μοστράτος.

–1733. Σε δημόσιο πλειστηριασμό του κοινού Παροικιάς στις 20 Ιουνίου 1733, αναφέρεται ο χαρτοφύλαξ Μοστράτος.

–1734. Διαθήκη Σακελλαρίου Βιτζαρά, Παροικιά, 4 Απρ. 1734: Του αδερφού του Γιαννάκη αφήνει την εκκλησία του Αγ. Γεωργίου με το περιβολάκι και το λιβάδι Βορνά, σύμπλιος Μάρκου Αξιώτη. «και εν πρώτοις μεν θέλει και ζητά να θαύγεται εις την εκκλησίαν Μέγα Ταξιάρχη γονικό ντος και αφήνει του εφημέριου της όμοιας εκκλησίας παπα-κύρ Ιωάννου Μοστράτου το ξώφορόν του τζοχίτικο μαύρο».

–1734. Απόφαση του κοινού της Παροικιάς για επαναπατρισμό συμπατριωτών τους (λόγω της βαριάς φορολογίας από τους Τούρκους, με το οποίο τους καλούσε να επιστρέψουν στο νησί τους, δίνοντας την υπόσχεση για μείωση των φόρων τους) στις 16 Σεπτεμβρίου 1734, υπογράφει ο χαρτοφύλαξ Μοστράτος και ο παπά Θοδωρής Μοστράτος.

–1734. Προικοσύμφωνο του Νικολού ιού του κυρ Μιχάλη Καμπούρη με την θυγατέρα του Γιώργη Βλασταρη ονόματι Μαρία στην Παροικιά στις 13 Νοεμβρίου 1734. Γονικό σπίτι εις τοποθεσίαν Χάλαρα σιμπλιον Μόσκου Αντώνη Λεκατη. Μαρτυρά ο Χαρτοφύλαξ Μοστράτος.

–1736. Πρόσκληση επαναπατρισμού κατοίκων Πάρου, κατά τη Γενική Συνέλευση του κοινού Παροικιάς, της 24 Φεβρουαρίου 1736, υπογράφει και ο χαρτοφύλαξ Μοστράτος.

–1737. Πρακτικό εκλογής επιτρόπου του κοινού της Παροικιάς την 1η Μαρτίου 1737 αναφέρεται ο χαρτοφύλαξ Μοστράτος.

–1737. Ο ιερέας Θεόδωρος Μοστράτος αναφέρεται σε έγγραφο στις 31 Αυγούστου 1737.

–1738. Σε προικοσύμφωνο Παροικίας στις 18 Φεβρ. 1738. Ο Γιώργος Χιωτάκης με την θυγατέρα Πασκάλη Σάντου, ονόματι Ανεζίνα, αναφέρεται ο χαρτοφύλαξ Μοστράτος.

–1738. Πρακτικό εκλογής επιτρόπου του κοινού της Παροικιάς τον Μάρτιο του 1738 αναφέρεται ο χαρτοφύλαξ Μοστράτος.

–1738. Μαρτυρία υπερασπίσεως συμπατριώτη τους ιερέα Φραγκίσκου Νταβερόνα προς τον καπουδάν πασά (για αντίδραση στην συγκέντρωση της φορολογίας), κατά τη Γενική Συνέλευση από τα κοινά της Πάρου, της 16 Ιουλίου 1738, υπογράφει ο χαρτοφύλαξ Μοστράτος και ο παπά Νικηφόρος Μοστρατος και ο Γεώργιος Μοστράτος από τη Νάουσα της Πάρου.

–1739. Πρακτικό εκλογής κοινοτικών επιστατών του ναού της Εκατονταπυλιανής σε Γενική Συνέλευση του κοινού της Παροικιάς στις 10 Μαρτίου 1739 αναγράφεται ο χαρτοφύλαξ Μοστράτος.

–1739. Πρακτικό εκλογής επιτρόπου του κοινού της Παροικιάς στις 14 Απριλίου του 1739 αναφέρεται ο χαρτοφύλαξ Μοστράτος.

–1739. Παροικία 30 Αυγ. 1739, Θεοδωρής Μοστράτος. 

–1740. Σε προικοσύμφωνο Παροικίας στις 14 Ιουλίου 1740, του Αντώνη Γιακουμή Βιτζαρά με την θυγατέρα Δημητράκη Μαλακη ονόματι Ανούσα,αναφέρει ένα Αμπέλι εις την Άμπελο σιμπλιος παπά Ιωάννη Μοστράτου.

–1741. Για την εκλογή απεσταλμένων στην Κωνσταντινούπολη από τα κοινά της Παροικιάς στη Γενική συνέλευση το 1741 αναφέρεται ο χαρτοφύλαξ Παροικιάς Μοστράτος, ο παπά Νικηφόφος από την Νάουσα.

–1741. Εκλογή προβλεπτών υγειονομικών μέτρων από το κοινό Παροικιάς Πάρου, κατά τη Γενική Συνέλευση, της 2 Μαΐου 1741, υπογράφει ο Θοδωρής Μοστράτος και ο παπά Χουσής Μοστράτος.

–1741. Το 1741 αναφέρεται ο ιερέας Νικηφόρος Μοστράτος να υπογράφει το πρακτικό εκλογής ως απεσταλμένος του αμπάτε (καθολικός ηγούμενος) Βιτζαράς και του Νικολάου Μαυρογένη.

–1741. Τα κοινά της Πάρου, κατά τη Γενική Συνέλευση, της 20 Ιουλίου 1741, αποφασίζουν να συντάξουν γράμμα υπερασπίσεως του συμπατριώτη τους άρχοντα Νικόλαου Μαυρογένη, εναντίων των συκοφαντών κατοίκων της Νάξου, οι οποίοι τον κατηγορούν για συνεργασία με τους πειρατές, υπογράφει και ο παπά Χούσης Μοστράτος, ο Θοδωρής Μοστράτος και ο παπά Νικηφόρος Μοστράτος από τη Νάουσα.

–1742 Φεβρουάριος χαρτοφύλαξ Μοστράτος.

–1742. Στις 1^η Μαρτίου 1742 αναφέρεται ο Ιερέας Χούσης Μοστράτος. Υπογράφει τρία πρακτικά της Παροικιάς.

–1743. Εκλογή κατά τη Γενική Συνέλευση «επιτρόπου και προβλέπτη» απεσταλμένου από τα κοινά της Πάρου, στις 20 Φεβρουαρίου 1743 αναφέρεται ο παπά Χούσης Μοστράτος και ο Θοδωρής Μοστράτος.

–1743. Ο ιερέας Νικηφόρος Μοστράτος αναφέρεται σε έγγραφο Ναούσης στις 28 Ιουλίου 1743.

–1744. Κατά τη Γενική Συνέλευση εκπροσώπων όλων των κοινών της Πάρου, της 6 Απριλίου 1744, αποφασίζουν να συντάξουν γράμμα υπερασπίσεως του συμπατριώτη τους δραγουμάνου Νικολάου Μαυρογένη, εναντίον των εις βάρος του συκοφαντιών μερικών συμπατριωτών τους, προς τις τουρκικές αρχές. υπογράφει και ο πρωτοπαπάς Ναούσης Πάρου Μοστράτος.

–1746. Πρακτικό εκλογής επιτρόπου του κοινού της Παροικιάς στις 22 Μαρτίου του 1746 αναφέρεται ο χαρτοφύλαξ Μοστράτος.

–1747. Στη διαθήκη του σακελίου Βιτζαρά ιερέως Κωνσταντίου στις 30 Μαρτίου 1747 αναφέρεται ο Χούσης Μοστράτος.

–1747. Σε πρακτικό εκλογής απεσταλμένου στην Κωνσταντινούπολη από το κοινό της Παροικιάς σε Γενική Συνέλευση στις 26 Οκτωβρίου 1747 μαρτυρείται ο παπά Νίκηρος Μοστράτος.

–1748. Πρακτικό πωλήσεως των φόρων του κοινού της Παροικιάς κατά τη Γενική Συνέλευση, τη 1 Μαρτίου 1748, μαρτυρείται ο χαρτοφύλαξ Μοστράτος.

–1750. Σε Πρακτικό εκλογής απεσταλμένου των επτά κοινών της Πάρου (Παροικιάς, Νάουσας, Κεφάλου, Τζιπίδου, Λευκών, Μαρμάρων, Δραγουλάς) στην Κωνσταντινούπολη της 23 Αυγούστου 1750, μαρτυρείται ο χαρτοφύλαξ Παροικιάς Μοστράτος και ο πρωτοπαπάς Νάουσας Μοστράτος.

–1752. Σε εκλογή απεσταλμένου στην Κωνσταντινούπολη από το κοινό Παροικιάς σε Γενική Συνέλευση στις 6 Σεπτεμβρίου 1752 μαρτυρείται ο  χαρτοφύλαξ Μοστράτος, ο παπά Χούσης Μοστράτος και ο Θοδωρής Μοστράτος.

–1752. Αγιογράφος στην εικόνα της Παναγίας στον ναό Συνάξεως της Θεοτόκου και Αγίου Ευσταθίου Μάρπησσας ο Ανδρέας Μοστράτος «Εν έτη 1752 εν μινή Δηκεμβρήου 4 και δια χηρός Ανδρέου Μοστράτου εκ νίσου Πάρου».

–1755. Σε εκλογή απεσταλμένου στην Κωνσταντινούπολη από το κοινό Πάρου σε Γενική Συνέλευση στις 23 Αυγούστου 1755 μαρτυρείται ο Γιαννούλης Μοστράτος από την Παροικιά.

–1762. Ο αγιογράφος Ανδρέας Μοστράτος απο τη Νάουσα, στα 1762 ζωγράφισε τις δεσποτικές εικόνες του ναού της "Θεοσκέπαστης" που ιδρύθηκε το 1664, τον Εσταυρωμένο του τέμπλου της Παναγίας Καταπολιανής και εικόνες στο μοναστήρι της Χοζοβιώτησσας στην Αμοργό. Στο ξύλινο συρόμενο πέτασμα της Ωραίας Πυλης στο ναό της Θεοσκέπαστης στη Νάουσα, εικονίζεται ο Ζωηφόρος Άρτος με επιγραφή: «Μνήστητη Κ(ύρι)ε του δούλου σου Ανωνίου Τζανάκη και των γοναίων, συμβίας και των τέκνων, μεθων μνήσθητι και του αδελφού αυτού δανιήλ ιερομονάχου και διά χηρός ανδρέα μοστράτου 1762».

–1779. Μοστράτος Γεώργιος, αγιογράφος από τη Νάουσα αγιογραφεί το 1779 την εικόνα του Αγίου Χαραλάμπους στον ομόνυμο ναό στην Μάρπησσα.

–1780. Μοστράτος Γεώργιος, αγιογράφος από τη Νάουσα αγιογραφεί το 1780 την εικόνα του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου στο παρεκκλήσιο του Αγίου Χαραλάμπους στα Μάρμαρα. «Δέησις του δούλου του Θεού Ντεμένεγου Χρηστόφορου κε Φλωρέντζας, 1780» «Και χείρ Χαρτωφύλακος Μοστράτου Ναγυσηνού, Μαγίου 16».

–1780. Ο ιερέας Γεώργιος Μοστράτος, ένας από τους αξιολογότερους αγιογράφους της Τουρκοκρατίας, όπως και ο αδερφός του αγιογράφος Ανδρέας Μστράτος. Έχει λάβει τα οφφίκια (αξιώματα) του Χαρτοφύλακα (μετά το 1780) και του σακελλαρίου (μετά το 1792 ως το θάνατο του, τον Απρίλιο 1813) και έχει διατελέσει για αρκετά έτη καντζελλάριος (Γραμματέας) της Κοινότητας Νάουσας.

–1784. Άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος στη Νάουσα. Το εσωτερικό του παρεκκλησίου παρουσιάζει εξαιρετικό ενδιαφέρον. Έχει τοιχογραφηθεί από τον ιδιοκτήτη του, ιερέα και αγιογράφο Γεώργιο Μοστράτο, το έτος 1784, σύμφωνα με σχετική επιγραφή που σωζόταν άλλοτε στον νάρθηκα.

–1788. Ο αγιογράφος Ανδρέας Μοστράτος από τη Νάουσα, στα 1762 ζωγράφισε το 1788 τις εικόνες του ξυλόγλυπτου εικονοστασίου του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου Ναούσης που ανακαίνισε ο Γεώργιος Μοστράτος που ήταν και Χαρτοφύλαξ Ναούσης.

–1789. Στις 16 Ιουλίου 1789, ο Σακελλάριος, καντζελλάριος και αγιογράφος Γεώργιος Μοστράτος υπογράφει διαθήκη ως χαρτοφύλαξ.

–1792. Στις 26 Οκτωβρίου 1792, ο Σακελλάριος, καντζελλάριος και αγιογράφος Γεώργιος Μοστράτος υπογράφει έγγραφο.

–1798. Ο Σακελλάριος, καντζελλάριος, αγιογράφος Γεώργιος Μοστράτος υπογράφει πωλητήριο έγγραφο της Μαριώρας Ν. Μαυρογένους στη Νάουσα στις 15 Μαΐου 1798.

–1800. Πώληση χωραφιού. Πάρος εν τη Νάουσα 1800 Μαγίου 27. Την σήμερον διά του παρόντος μου δηλοποιώ εγώ ο υποκάτωθεν υπογεγραμμένος ότι πουλώ του ενδαισιμωτάτου αγίου σακελλαρίου Μοστράτου, ένα κομμάτι ξαμπέλισμα εις την Πηγάδα του Καγκιλιέρη πλησίον το αμπέλι του Αννακιού θυγατρός Γεωργίου Πρωτονεταρίου: διά γρόσια είκοσι: ήτοι: 20: καθώς το απόκοψιν ο Γιακουμάκης Βιτζαράς, τα οποία του τα εμλετρησεν εις χείρας σωστά και καλά μένοντας πληρωμένος και ευχαριστημένος και από την σήμερον του το απαραιτεί εις την εξουσίαν του να το κάνη ως θέλει και βούλεται ως ίδιος και καθολικός νοικοκύρης υποσχόμενος να το κουματιτέρη (;) εις παντοτεινό ποσέσιον και κόντρα του κάθε εναντίου: ο δε συγχύσας το παρόν να πέφτη είς … και κουντάνα της ευρισκομένης αυθεντίας, γρόσια πάλι είκοσι: και πάλιν το παρόν να έχη το κύρος και την ισχύν όθεν του δίνει την παρόν πουλησία βεβαιωμένη με την υπογραφήν μου εις ασφάλειαν. Φραντζέσκος Μαλατέστας βεβαιώνω το παρόν. Μανόλης Μαλατέστας γέγραφα το παρόν και μαρτυρώ.

–1802. Ο Σακελλάριος, καντζελλάριος, αγιογράφος Γεώργιος Μοστράτος υπογράφει πωλητήριο έγγραφο στη Νάουσα στις 13 Αυγούστου 1802.

–1804. Στις 26 Δεκεμβρίου 1804 αναφέρεται ο καντζελλάριο της Νάουσας ιερέας Γεώργιος Μοστράτος.

–1811. Το 1811 γεννιέται ο Μοστράτος Ιωάννης κτηματίας κάτοικος Νάουσας.

–1812. Στο μικρό παλαιό εξωκλήσι του Άγιου Φίλιππου στις Καμάρες, σε εικόνα της Παναγίας υπάρχει αφιεροματική επιγραφή: «Δέησυς του δούλου σου του Θ(εο)ύ Γεοργίου ιερέος Μοστράτου κέ σακελαρίου Ναούσης – 1812 Μαρτίου 15». «Χήρ ιερέος Μοστράτου 1812»

–1812. Στις 20 Αυγούστου 1812, ο Σακελλάριος, καντζελλάριος και αγιογράφος Γεώργιος Μοστράτος υπογράφει έγγραφο. «Νάουσα 1812, 20 Αυγούστου. Ενώπιον του κοινού καντζελλαρίου Ναούσης, του σακελλαρίου Μοστράτου, που γυνέταξε το έγγραφο, του ζαμπίτη και ταξιλδάρη Πάρου Ιωάννου Μαυρογένους και των προεστών μαρτύρων Γεωργίου Βιτζαρά, κοινού επιστάτη, Μάρκου Μενδρινού και Πέτρου Τελέντα, ο οικονόμος Νεόφυτος Δαμίας καταγγέλει τον Ιωάννη Γαβαλά από τις Λεύκες, διότι παρέβη την συμφωνία κατά την οποία ώφειλε να καλλιεργή κτήματα του μοναστηριού και να δίδει το δέκατο από την εσοδεία των αγρών».

–1813. Το 1813 πεθένει ο αγιογράφος Μοστράτος Ανδρέας από τη Νάουσα.

–1813. Σακελλάριος Μοστράτος: Υπήρξε και καγκελλάριος (=γραμματέας της Κοινότητας) και αγιογράφος. Είναι ο Γεώργιος Μοστράτος, έργα εικόνες του οποίου σώζονται σε ναούς της Νάουσας. Πέθανε στη Νάουσα το 1813.

–1818. Κατάλογος με νέους κτηματίες της Παροικιάς 22 Μαίου 1818, "Μεταξωτούς σύμπλιος Φραγκίσκου Μοστράτου".

–1821. Νάουσα της Πάρου τη 3 Μαΐου 1821 του κοινού τούτου Καντζελάριου Ιωάννης Κορτιάνος γράψας τη θέληση των ανωτέρω για συνεργασία παρακινήσεως και εξόδων του Παναγιώτη Δ. Δημητρακόπουλου εις την Ύδρα, Μάρκος Μοστράτος κ.α.

–1821. Το 1821 γεννιέται ο Δημήτριος Μοστράτος κάτοικος Νάουσας κτηματίας.

–1822. Σε έγγραφο των Παριανών στους Υδραίους στις 13 Απριλίου 1822 αναφέρεται ο Χρύσης Μοστράτος από την Παροικιά και ο Αντώνιος Μοστράτος από τη Νάουσα.

–1825. Σκευοφύλαξ Νάουσας Αντώνης Μοστράτος. Γνωστός σε έγγραφο Νάουσας στις 11 Οκτωβρίου 1825.

–1827. Σε έγγραφο της 15 Απριλίου 1827 της Παροικιάς Πάρου μαρτυρείται ο Κωστάκης Μοστράτος.

–1827. Καταγραφή των (μερικών) χρεών των κοινοτήτων του κάθε Μέρους κοινού της Πάρου εις την Κωνσταντινούπολιν. 17 Απριλίου 1827.

Ομολογία Κωνσταντή Μοστράτου Κεφάλαιον γρ. 100.

–1829. Σε έγγραφο στις 30 Δεκεμβρίου 1829 Παροικιάς επί των χρεών εξεταστικής επιτροπής για λογαριασμός των Απεσταλμένων της Κωνσταντινούπολης το 1821 αναφέρεται ο Ιωάννης Μοστράτος (γρ. 700).

–1829. Ο ονομαστικός κατάλογος των μαθητών του Αλληλοδιδακτικού Σχολείου της Νάουσας του σχολικού έτους 1829.

«Οι μαθητευόμενοι εις την Αλληλοδιδακτικήν Σχολήν της κομοπόλεως Ναούσης»

Γεώργιος Μοστράτος ετών 12, Δημήτριος Μοστράτος ετών 9, Ιωάννης Μοστράτος ετών 17.

–1829: 9βρίου 27. Μαθητευόμενοι εις την Αλληλοδιδακτικήν Σχολήν της πόλεως Παροικιάς

Μοστράτος Ιωάννης ετών 15 και ο Μοστράτος Ιωάννης ετών 11.

–1830. Στην Κωνσταντινούπολη, όπου ζούσαν πολλοί Παριανοί, έφθασαν τον Σεπτέμβριο και τον Οκτώβριο 1830 ο Αντώνιος Κ. Μοστράτος.

–1831. Στο προικοσύμφωνο Γεωργίου Ρούσσου Σμυρναίου και Ζαμπίας Μοστράτου (Παροικιά, 6 Ιουνίου 1831) «οι γονείς της νύφης Ιωάννης Φραγκ. Μοστράτος και η γυναίκα του Γρανετάκη δίδουν στην κόρη τους τρείς εικόνες την Μεταμόρφωση του Σωτήρος, την Παναγία με γυαλί εμπροσθεν της εικόνας και τον Άγιο Σπυρίδων…» (ΓΑΚ, 219, αρ. 328, 161ν).

–1831. Στις 21 Οκτωβρίου 1831, σωτήρια επιστολή των κατοίκων της Πάρου προς τον επίτροπο Αιγαίου Πελάγους, για τα δεινά των κρητών νέοαποίκων εναντίων των ντόπιων. Υπογράφει… ο Αντώνης Μοστράτος από τη Νάουσα.

–1831. Στο προικοσύμφωνο Νικ. Μοστράτου και Καλίτζας Ντενέγρη (Παροικιά, 26 Οκτωβρίου 1831), ο Νικόλαος και η Άννα Ντενέγρη δίδουν στην κόρη τους τέσσερας εικόνες την Παναγίαν την Κοίμησιν, τον Άγιον Νικόλαον…, Και ο Κωσταντής και η Μαρούσα Μοστράτου δίδουν στον γιό τους τον Άγιο Νικόλαο…». (ΓΑΚ, 219, 299r, αρ 407).

–1832. Σε έγγραφο της Παροικιάς 3 μαρτ. 1832 «η κ. Μαρούσα Σ. Ιωάννου Λούβαρη Ζακυνθινή πωλεί προς τον Μιχάλη Αντωνίου Μοστράτον εκ της κωμοπόλεως Λευκών το εκεί προικοδοτηθέν οσπίτιον με μισοσπίτιον και με αυλήν κείμενον εις την Αγία Τριάδα.

–1841. Το 1841 γεννιέται η Μοστράτου Μαρούσα. Ήταν εγγεγραμμένη στο μητρώο της Κοινότητας Λευκών.

–1844. Σε εκλογικό κατάλογο στις 18 Μαρτίου 1844, του Δήμου Νάουσας (της επαρχίας Νάξου), υπάρχει εγγεγραμμένος ο 30χρονος Γεώργιος Μοστράτος, ο 35χρονος ναυτικός Ιωάννης Α. Μοστράτος.

–1846. Το 1846 γεννιέται στις Λεύκες ο Μοστράτος Νικόλαος του Μάρκου. Ήταν εγγεγραμμένος στο μητρώο αρρένων της Κοινότητας Λευκών.

–1847. Το 1847 γεννιέται στις Λεύκες ο Μοστράτος Νικόλαος του Ιωάννη. Ήταν εγγεγραμμένος στο μητρώο αρρένων της Κοινότητας Λευκών.

–1847. Στον εκλογικό κατάλογο Παροικιάς (συμπεριλαμβάνεται και η Αντίπαρος) είναι εγγεγραμμένος ο 38χρονος κτηματίας Μοστράτος Αντώνιος, ο 43χρονος κτηματίας Γεώργιος Μοστράτος, ο 30χρονος ράπτης Ιωάννης Ν. Μοστράτος, ο 48χρονος γεωργός Μάρκος Μοστράτος, ο 43χρονος μεταπράτης Νικόλαος Μοστράτος και ο μεταπράτης Φραγκίσκος Ι. Μοστράτος 33 ετών.

–1847. Στον εκλογικό κατάλογο Λευκών του 1847 είναι εγγεγραμμένος ο 53χρονος γεωργός Ιωάννης Α. Μοστράτος, ο 35χρονος γεωργός Κυριάκος Ι. Μοστράτος, ο 43χρονος γεωργός Κωνσταντίνος Μοστράτος, ο 35χρονος γεωργός Μάρκος Αλέξ. Μοστράτος, ο 48χρονος βουτζάς Μάρκος Μοστράτος, ο 58χρονος γεωργός Μιχάλης Μοστράτος και ο 43χρονος γεωργός Μπονοφάτζος Μοστράτος.

–1853. Το 1853 γεννιέται στις Λεύκες ο Μοστράτος Ιωάννης του Κωνσταντίνου. Ήταν εγγεγραμμένος στο μητρώο αρρένων της Κοινότητας Λευκών.

–1856. Το 1856 γεννιέται στις Λεύκες ο Μοστράτος Αλέξανδρος του Μάρκου. Ήταν εγγεγραμμένος στο μητρώο αρρένων της Κοινότητας Λευκών.

–1861. Το 1861 γεννιέται στις Λεύκες ο Μοστράτος Λυκούργος του Μάρκου. Ήταν εγγεγραμμένος στο μητρώο αρρένων της Κοινότητας Λευκών.

–1863. Το 1863 γεννιέται στις Λεύκες ο Μοστράτος Μπονοφάτσος του Γεωργίου. Ήταν εγγεγραμμένος στο μητρώο αρρένων της Κοινότητας Λευκών.

–1868. Εγγεγραμμένοι στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1868 ο Μοστράτος Νικόλαος του Χρουσή.

–1871. Εγγεγραμμένοι στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1871 ο Μοστράτος Κωνσταντίνος του Χρουσή.

–1872. Στις 21 Οκτωβρίου 1872 ο 25χρονος λεμβούχος από την Πάρο Νικόλαος Σφραΐδης [Σφροΐδης] του Γεωργίου και της Ελένης Μοστράτου, παντρεύεται στην Ερμούπολη την 17χρονη από την Νάξο Ειρήνη Μπιτζιλέου [Βιτζιλαίου], του Κωνσταντίνου και της Ελένης.

–1874. Στις 18 Αυγούστου 1874 ο 22χρονος βυρσοδέψης από την Πάρο Αντώνης Χασούρης του Κωνσταντίνου και της Γιακουμίνας, παντρεύεται στην Ερμούπολη την 17χρονη από την Πάρο Καλλιόπη Μοστράτου, του Γεωργίου και της Ελένης.

–1875. Σε εκλογικό κατάλογο του Δήμου Υρίας του 1875, υπάρχει εγγεγραμμένος ο 39χρονος Γιώργος Μοστράτος του Μπονοφάτσου, γεωργός, αλλά και ο Μοστράτος Κωνσταντίνος του Χρουσής 64 ετών γεωργός.

–1876. Εγγεγραμμένοι στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1876 ο Μοστράτος Ιωάννης του Νικολάου, εγγεγραμμένος στον εκλογικό κατάλογο Αγγεριάς του 1952.

–1877. Εγγεγραμμένοι στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1877 ο Μοστράτος Μάρκος του Νικολάου.

–1878. Στις 8 Ιανουαρίου 1878 ο 29χρονος έμπορος από την Πάρο Πέτρος Μοστράτος, του Αντωνίου και της Μαργαρίτας, κάτοικος Σύρου παντρεύεται στην Ερμούπολη την 18χρονη από την Σύρο Καλλιόπη Βουργαράκη, του Αντωνίου και της Μαριγώς.

–1879. Στα δημοτολόγια Ερμούπολης είναι εγγεγραμμένος ο παριανός 62χρονος σιδηρουργός Ιωάννης Αν. Μοστράτος, έγγαμος. Έδωσε όρκο στις 16 Μαΐου 1879.

–1881. Εγγεγραμμένοι στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1881 ο Μοστράτος Θεόδωρος του Νικολάου.

–1882. Στα δημοτολόγια Ερμούπολης είναι εγγεγραμμένος ο παριανός 22χρονος εμπορικός υπάλληλος Γεώργιος Ι. Μοστράτος, έγγαμος. Έδωσε όρκο στις 15 Σεπτεμβρίου 1882.

–1883. Σε εκλογικό κατάλογο της Νάουσας του 1883, υπάρχει εγγεγραμμένος ο Μοστράτος Αντώνιος του Ιωάννη, 38 ετών μεταπράτης, κάτοικος Σύρου και ο Μοστράτος Κωνσταντίνος του Ιωάννη, 29 ετών, στρατιώτης, κάτοικος Αθήνας.

–1884. Εγγεγραμμένοι στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1884 ο Μοστράτος Σπύρος του Νικολάου και ο Μοστράτος Μάρκος του Νικολάου.

–1885. Σε εκλογικό κατάλογο της Νάουσας του 1885, υπάρχουν εγγεγραμμένοι οι, Μοστράτος Κωνσταντίνος του Ιωάννη, ετών 31, στρατιώτης απο τη Νάουσα, κάτοικος Αθήνας και Μοστράτος Αντώνιος του Ιωάννη, 40 ετών, μεταπράτης απο τη Νάουσα, κάτοικος Σύρου.

–1888. Το 1888 γεννιέται ο Μοστράτος Σπύρος του Στυλιανού φαροφύλαξ κάτοικος Παροικιάς.

–1888. Μοστράτος Γεώργιος του Νικολάου. Έτος γέννησης το 1888 στις Λεύκες. Εγγεγραμμένος στο Μητρώο των Αρρένων της Κοινότητας Λευκών.

–1888. Στις 14 Φεβρουαρίου 1888 ο 30χρονος τυπογράφος από την Πάρο Ιωάννης Μοστράτος του Φραντζέσκου και της Αικατερίνης Ζησιμοπούλου, παντρεύεται στην Ερμούπολη την 20χρονη από την Αμοργό Αγγελική Συνοδινού, του Νικήτα και της Άννας.

–1894. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1894 στις Λεύκες ο Μοστράτος Κωνσταντίνος του Ιωάννη.

–1896. Στις 1 Νοεμβρίου 1896 ο 36χρονος ξενοδόχος από την Πάρο Γεωργίου Μοστράτου του Ιωάννη και της Ιακωβίνας Μεταξά, παντρεύεται στην Ερμούπολη την 26χρονη από την Σύρο Γαρουφαλιώ Λιάδη, του Σωτηρίου και της Ελένης Γεωργίου.

–1897. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1897 στις Λεύκες ο Μοστράτος Νικόλαος του Ιωάννη.

–1898. Σε Λογοδοσία του 1898, του Συνδέσμου των εν Λαυρίω, Αθήναις περιχώροις και Πειραιει ΠΑΡΙΩΝ, ο Αντιπρόεδρος Αλεξ. Μοστράτος.

–1898. Πίναξ του Συνδέσμου των εν Λαυρίω, Αθήναις περιχώροις και Πειραιει ΠΑΡΙΩΝ, εμφαίνων ονοματεπώνυμων μελών της Περιόδου 1ης Ιουνίου 1898 ο Μοστράτος Ν. Θεόδωρος.

–1900. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1900 στις Λεύκες ο Μοστράτος Ζέππος του Δημητρίου.

–1903. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1903 στις Λεύκες ο Μοστράτος Χρουσής του Κωνσταντίνου.

–1903. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένη η Κυριακή Σπύρου Μοστράτου, ετών 65, οικιακά, χήρα.

–1904. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1904 στις Λεύκες ο Μοστράτος Κωνσταντίνος του Λυκούργου.

–1905. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1905 στις Λεύκες ο Μοστράτος Νικόλαος του Ιωάννη.

–1906. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1906 στις Λεύκες ο Μοστράτος Εμμανουήλ του Δημητρίου.

–1907. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1907 στις Λεύκες ο Μοστράτος Νικόλαος του Κωνσταντίνου.

–1908. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1908 στις Λεύκες ο Μοστράτος Γεώργιος του Ιωάννη μυλωθρός κάτοικος Παροικιάς.

–1909. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1909 στις Λεύκες ο Μοστράτος Ιωάννης του Κωνσταντίνου.

–1909. Στις 25 Ιανουαρίου 1909 ο 30χρονος δικολάβος από την Πάρο Ευάγγελος Μοστράτος του Πέτρου και της Καλλιόπης Βούλγαρη [κάτοικοι Πάρου] παντρεύεται στην Ερμούπολη την 25χρονη από την Σύρο Δέσποινα Οικονόμου, του Παναγιώτη και της Μαρίας Ροδίτη.

–1910 Ευάγγελος Π. Μοστράτος, Νομικός στην Επιτροπή Εκατονταπυλιανής.

–1911. Στα δημοτολόγια Ερμούπολης είναι εγγεγραμμένος ο παριανός 75χρονος ναυτικός Ιωάννης Ν. Μοστράτος, έγγαμος. Έδωσε όρκο στις 29 Ιανουαρίου 1911.

–1912. Το 1912 γεννιέται ο Μοστράτος Ζαννής του Νικολάου ναυτικός κάτοικος Παροικιάς.

–1912. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1912 στις Λεύκες ο Μοστράτος Νικόλαος του Μάρκου.

–1919. Στα δημοτολόγια Ερμούπολης είναι εγγεγραμμένος ο παριανός 36χρονος ράπτης Κωνσταντίνος Ιω. Μοστράτος. Έδωσε όρκο στις 30 Ιανουαρίου 1919.

–1919. Το 1919 γεννιέται ο Μοστράτος Στυλιανός του Σπύρου ξυλουργός κάτοικος Παροικιάς.

–1925. Το 1925 γεννιέται ο Μοστράτος Φραγκίσκος του Σπύρου εργάτης κάτοικος Παροικιάς. Το 1948 διαγράφηκε από τους εκλογικούς καταλόγους Παροικιάς ως ανυπότακτος επιστράτευσης.

–1940. Στον ναό του Αγίου Θωμά στο Κάτω Μαράθι, στο πέτασμα της Ωραίας Πύλης, εικονίζεται ο Χριστός ως Μέγας Αρχιερεύς. Στο κάτω μέρος έχει τις επιγραφές: «Αφιέρωμα Κωνσταντίνος Χ. Μοστράτου και Ιωάννου Σ. Γαλανού 1940».

–1952. Σε εκλογικό κατάλογο της Κοινότητας Νάουσας του 1952, υπάρχει εγγεγραμμένη η Κατακουζηνού Αικατερίνη, όνομα συζύγου Ιωάννης, όνομα πατρός Κωνσταντίνος Μοστράτος.

–1954. Στις κοινοτικές εκλογές του 1954 υποψήφιος με τον συνδυασμό Παροικιάς Πάρου «ΠΡΟΟΔΟΣ – ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ» ο Γ. Μοστράτος.

 

–Μοσχονάς: Βλέπε Μοσκονάς. 

 

–Μοσχονησιώτης ή Μοσχονήσιος: Βλέπε Χαρβαλιάς.

 

–Μοσχούδης: Ίσως παραφθορά του Μοσχούτης

–1815. Στα δημοτολόγια Παροικιάς (συμπεριλαμβάνεται και η Αντίπαρος) είναι εγγεγραμμένος ο Μοσχούδης Ιωάννης 43χρονών.

–1847. Στον εκλογικό κατάλογο Παροικιάς (συμπεριλαμβάνεται και η Αντίπαρος) είναι εγγεγραμμένος ο 75χρονος έμπορος Ιωάννης Μοσχούδης.

 

–Μοσχούτης: Ίσως ίδια οικογένεια με το Μοσχούδης.

–1953. Στον εκλογικό κατάλογο Παροικιάς του 1953 είναι εγγεγραμμένη η Μοσχούτη Ρούσσα το γένος Σ. Πατέλης, όνομα συζύγου Ιωάννης, κάτοικος Παροικιάς.

 

–Μουδάκης:

–1946. Στον εκλογικό κατάλογο Παροικιάς του 1946 υπάρχει εγγεγραμμένος ο Μουδάκης Δημήτριος του Γεωργίου καπνεργάτης κάτοικος Παροικιάς (γεν 1881).

–1949. Το 1949 απεβίωσε στην Παροικιά ο Μουδάκης Δημήτριος του Γωργίου καπνεργάτης.

 

–Μουδάτζος: Βλέπε Μονδάνος.

 

–Μουδάτσος: Βλέπε Μονδάνος.

 

–Μουλάς: Ίσως παραφθορά του επωνύμου Μουρλάς. Αν δεν είναι παραφθορά τότε ίσως προέρχεται από το τουρκοπερσικό mulla που σημαίνει ο ιερωμένος μουσουλμάνος, ο μέγας αρχιδικαστής, ο διδάσκαλος. Στην Κρήτη υπάρχει το επώνυμο με τον τύπο Μούλας και Ντά Μούλα από το Mule, Mulato. Το συγκεκριμένο όνομα μπορεί να σώζεται στα Δαμουλάκης, Νταμουλάκης από το Da Molin και Μουλακάκης. Σχετίζεται και με τα τοπωνύμια Mulia και Muliana που συναντάμε σε έγγραφα Κρήτης του 1190. Στον Χάνδακα το 1312 Marco da Mula, 1430 Angelo da Mula, 1569-1571 Lor. Mula provediteur general de Candie. Στα Χανιά το 1630 τοπωνύμιο Modhi da Mula. Στο Ρέθυμνο Μούλος κ.α.

–1950. Στον εκλογικό κατάλογο Παροικιάς του 1950 είναι εγγεγραμμένη η Μουλά Αννούσα  όνομα συζύγου Γεώργιος, όνομα πατρός Δημήτριος Κωβαίος κάτοικος Κοιν. Παροικιάς.

–Μουντάνος: Βλέπε Μονδάνος.

–Μουντάτσος: Βλέπε Μοάτσος.

–Μουρλάς: Επώνυμο παρωνύμιο. Από την βετετσιάνικη λέξη murlon: αλλοπρόσαλλος.

Ίσως πρόσφυγας.

–1826. Στα δημοπολόγια Παροικιάς (συμπεριλαμβάνεται και η Αντίπαρος) είναι εγγεγραμμένος ο 12χρονος Γεώργιος Μουρλάς.

–1828. Στα δημοτολόγια Παροικιάς (συμπεριλαμβάνεται και η Αντίπαρος) είναι εγγεγραμμένος ο 12χρονος Μουρλάς Παναγής.

–1829: 9βρίου 27. Μαθητευόμενοι εις την Αλληλοδιδακτικήν Σχολήν της πόλεως Παροικιάς

Μουρλάς Παναγιώτης ετών 11.

–1833. Σε κατάλογο της εν Παροίκια Ελληνοδιδακτικής Σχολής μαθητευόντων παιδιών στις 28 Απριλίου 1833 αναφέρεται ο  Μουρλάς …

–1847. Στον εκλογικό κατάλογο Παροικιάς (συμπεριλαμβάνεται και η Αντίπαρος) είναι εγγεγραμμένος ο 33χρονος πλοίαρχος Γεώργιος Μουρλάς, ο 31χρονος κτίστης Ιωάννης Μουρλάς και ο 33χρονος γεωργός Παναγής Μουρλάς.

–1866. Το 1838 γεννιέται ο Κωνσταντίνος (Κωνσταντής) Ζησιμόπουλος του Μιχαήλ και της Καλλίτσας. Το 1866 νυμφεύεται την καλή του, Σμαράγδα, μια από τις κόρες του Γεώργιου Δημ. Μουρλά και της Αικατερίνης Σπυρ. Φωκιανού, με την οποία δημιούργησαν μια πολύκλαδη οικογένεια.

–1867. Το 1867 γεννιέται ο Μουρλάς Σπύρος του Γεωργίου κάτοικος Παροικιάς. Απεβίωσε το 1952.

–1885. Το 1885 γεννιέται ο Μουρλάς Γεώργιος του Νικολάου κάτοικος Παροικιάς.

–1888. Το 1888 γεννιέται ο Μουρλάς Νικόλαος του Πολυχρόνη έμπορος κάτοικος Παροικιάς.

–1890. Το 1890 γεννιέται ο Μουρλάς Αντώνιος του Δημητρίου ναυτικός κάτοικος Παροικιάς. Διαγράφετε το 1949 από τον εκλογικό κατάλογο Παροικιάς ως εγγραφέντας σε άλλη Κοινότητα.

–1892. Το 1892 γεννιέται ο Μουρλάς Ιωάννης του Μιχαήλ έμπορος κάτοικος Παροικιάς. Απεβίωσε το 1949.

–1895. Το 1895 γεννιέται ο Μουρλάς Κωνσταντίνος του Μιχαήλ ναυτικός κάτοικος Παροικιάς.

–1896. Ροζακέα Μοσχού, όνομα συζύγου: Ιωάννης, Κύριο όνομα και επώνυμο πατρός: Π.  Μουρλάς. Έτος γέννησης: 1896. Επάγγελμα: οικοκυρά.

–1897. Το 1897 γεννιέται η Μουρλά Αικατερίνη του Παναγιώτη κάτοικος Κοιν. Παροικιάς.

–1903. Το 1903 γεννιέται ο Μουρλάς Παναγής του Μάρκου γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1903. Το 1903 γεννιέται ο Μουρλάς Γεώργιος του Σπύρου ναυτικός κάτοικος Παροικιάς.

–1904. Το 1904 γεννιέται ο Μουρλάς Ιωάννης του Μάρκου γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1912. Το 1912 γεννιέται ο Μουρλάς Εμμανουήλ του Μάρκου γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1914. Στις 21 Απριλίου 1914 ο 28χρονος ναυτικός από την Πάρο Δημήτριος Αργυρόπουλος του Κωνσταντίνου [παντοπώλης] και της Μαρίνας Μουρλά [κάτοικοι Πάρου] παντρεύεται στην Ερμούπολη την 27χρονη από την Πάρο Μαρία Περιπάνου, του Δημητρίου, και της Μανδαλενας Στέλλα [κάτοικοι Πάρου].

–1917. Το 1917 γεννιέται ο Μουρλάς Πολυχρόνης του Νικολάου έμπορος κάτοικος Παροικιάς.

–1918. Μουρλά Ευαγγελία, όνομα συζύγου: Πολυχρόνης, Κύριο όνομα και επώνυμο πατρός: Ι. Τσαντάνης. Έτος γέννησης: 1918. Επάγγελμα: οικοκυρά.

–1922. Το 1922 γεννιέται ο Μουρλάς Νικόλαος του Γεωργίου εργάτης κάτοικος Παροικιάς.

–1925. Το 1925 γεννιέται ο Μουρλάς Κωνσταντίνος του Ιωάννη εθελοντής κάτοικος Παροικιάς.

–1926. Το 1926 γεννιέται ο Μουρλάς Φραγκίσκος του Ιωάννη ναυτικός κάτοικος Παροικιάς.

–1930. Το 1930 γεννιέται η Μουρλά Άννα συζ. Παναγιώτης κάτοικος Κοιν. Παροικιάς.

–1930. Το 1930 γεννιέται ο Μουρλάς Νικόλαος του Ιωάννη κάτοικος της Κοιν. Παροικιάς.

–1932. Το 1932 γεννιέται ο Μουρλάς Πολυχρόνης του Ιωάννη ιδ. υπάλληλος κάτοικος της Κοιν. Παροικιάς.

–1942. Ήρωας λόγω της συμμετοχής του στην Αντίσταση της Αντιπάρου το 1942 ο Πολυχρόνης Ν. Μουρλάς του οποίου τα ίχνη χάθηκαν.

–1950. Στον εκλογικό κατάλογο Παροικιάς του 1950 είναι εγγεγραμμένη η Μουρλά Ευαγγελία (γεν. 1918), όνομα συζύγου Πολυχρόνης, όνομα πατρός Ι. Τσαντάνης.

–1950. Σε φωτογραφεία στα τέλη του 1950 διακρίνεται η Κατερίνα Μουρλά – Καλακώνα.

–1950. Στον εκλογικό κατάλογο Παροικιάς του 1950 είναι εγγεγραμμένη η Μουρλά Μοσχούλα  όνομα συζύγου Γεώργιος, όνομα πατρός Δημήτριος Μυλωνάς κάτοικος Κοιν. Παροικιάς.
–1959. Σε γιορτή της αναλήψεως το 1959 στον Άγιο Φωκά διακρίνεται ο Γιαννάκος και Κώστας Μουρλάς.

–1959. 5 Απριλίου 1959 ΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΩΝ ΚΟΙΝΟΤΙΚΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ ΠΑΡΟΙΚΙΑ: Εγγεγραμμένοι 2.614 εψήφισαν 1.392, άκυρα και λευκά 3.

Ο Συνδυασμός κ. Ανδρέα Μαρινόπουλου έλαβεν 764 ο δε Συνδυασμός του κ. Μιχ. Κρίσπη 628.
Παραθέτομεν εν λεπτομερεία τους σταυρούς προτιμήσεως τους οποίους έλαβεν έκαστος.

1) Μαρινόπουλος Αθαν. Ανδρέας 626, Δενέγρης Στυλιανός 110, Μονδάνος Ανδ. Αντ. 105, Κατρής Ν. Αγαπητός 103, Βενιζέλος Π. Ραγκούσης 94, Μπάος Π. Αντ. 66, Μαύρης Γ. Αντ. 66, Καπούτσος Γ. Δημ. 60, Σιλβέστρος Π. Κωνστ. 55, Καλακώνας Μενέγου Σάββας 44, Μαλατέστας Μιχ. Κωνστ. 41 κλπ.

2) Κρίσπης Ν. Μιχαήλ 380, Φραγκούλης Νικολ. Ιωάννης 158, Σαρρής Μιχ. Νικόλαος 111, Τσαντάνης Φ. Παναγ. 82, Κυριαζάνος Ι. Μάρκος 66, Αργυρόπουλος Δημ. Ιωάννης 63, Μουρλάς Σπ. Γεώργιος 61, Φωκιανός Δημ. Βασίλειος 53, Κρητικός Γ. Παναγ. 49, Γκίκας Ι. Αναστ. 45, Σπανός Εμμαν. Αντ. 41 κλπ οι οποίοι παραλείπονται ελλείψει χώρου.

Σύμβουλοι εξελέγησαν οι 5 πρώτοι εκ του πρώτου Συν/σμού και οι 4 εκ του δευτέρου.

–1967. Σε γυμναστικές επιδείξεις το δημοτικού σχολείου Παροικιάς το 1967, διακρίνεται ο Γιώργος Μουρλάς.

–Μουρογιάννης: καταγωγή από το Ελληνόκαστρο Ν. Τρικάλων Θεσσαλίας έτος 1980.

–Μουσελίμης ή Μουσελής;:

–1685. Στις 22 Μαΐου 1685 σε έγγραφο Κεφάλου (Μάρμαρα) ο παπά Ιωάννης Χριστόφορος αναφέρεται σε μαρτυρική κατάθεση του Νικολάου Μοστράτου σχετικά με αυθαιρεσίες και βιαιοπραγίες κουρσάρων που έγιναν μέσα στο σπίτι του, στον Κέφαλο κάποια νύχτα του 1682. «Την σήμενος ενεφανίστην εις την μπαρρησίαν καμού του υπογράφοντος νοταρίου ο ευγενής μισέρ Νικολάκης Μοστράτος από το νησίν της Πάρου, από το Καστέλλι του Κεφάλου και μαρτυρά και λέγειν πως σήμερον τρεις χρόνοι εκαπιτάρησεν ο μισέρ Τζάνε Κοντοφρέος εις τον Κέφανον δια δουλειά οπού είχεν. Όθεν ο άνωθεν μισέρ Νικολάκης επίρεν τον άνωθεν, μισέρ Τζάνε εις το σπίτιν του και εκοιμούντα αντάμα την εκείνη νύκτα. Όθεν την αυτήν νύκταν ήλθασι από την Μπαρκιά πέντε νομάτοιν φελουδιάροιν εις Κέφαλον και επήγασιν εις το σπίτιν οπού εκοιμούνταν και εκτυπήσασιν πως είναι καλοί άνθρωποι. Και θαρρώντας πως είναι καλοί άνθρωποι των ήνοιξαν μέσαν και ως ήμπασιν εσφαλίσασιν τις πόρτες του σπιτιού και επυροβολήσασιν ατοί τως και ήψασιν φως και ως ήψαν το φως λέσιν του άνωθεν Νικολάκι: Πού’ ναι το μάλαμα και τα ρεάλια που κρατεί ο άνωθεν Τζάνε: Αυτός επηλογήθην και είπεν τως: Εγώ δεν είδα μήτε ρεάλια να έχη μήτε μάλαμα. Εκοίνοι εβγάλασιν στο στελέτον και εδώκαν του μια στελετιά εις το… και λέγειν του: Μολόγησε μας, ειδέ σκοτώνομεν σε. Εκείνος επηλογήθην και ειπέ τως: Εγω δεν ξέρω να’ χη τίποτις, ειμή και αν τα’ χη στου παπά Ιωάννη Χριστόφορου, όπου ήτανε εκεί προτύτερα.

Έτσι τον επήρασιν τον αυτόν μισέρ Νικολάκην και είπαν του: Έλα να πάμε στου παπά μα να του πης ετούτον τον λόγον ήγου να του πης, πως ο Τζάνες αποθαίνει και να’ ρθην να τόνε μεταλάβην.

Έτσι πήγε στον παπά και χτήπησε ο μισέρ Νικολάκης και σηκώθηκε ο παπάς και είπε τα άνωθεν. Λοιπόν ήπηραν τον παπά και επήγασιν εις του Τζάνε, που’ τονε στο σπίτιν του Νικολάκιν, και λέγει του ο παπάς του μισέρ Τζάνε: Πότε μου’ φερές εμένα στο σπίτι μου ή γρόσιν ή μάλαμας; Λέγει του ο Τζάνες: Εγώ δεν τως είπα τίποτας μα ετούτοι το λέσιν έτζιν και γυρεύγουσιν μου γρόσα.

Και εγύρευάν του 50 ρεάλια. Αυτός μη ξεύροντας πώς να γλυτώση από τα χέριαν τως επήγε στου Βασιλάκιν του Μουσελίμη που ήτονε εκέι και επήρε τρία ρεάλια δανεικά και ήδωσεν τως τα. Εκείνοι του εγυρεύασιν και άλλα ετούτος μη έχοντας τι να κάμη, έφυγεν τως κρυφά και επήγεν εις το σπίτι του μισέρ Γιαννάκιν Ντελλαγραμμάτικα να κρυφτήν και εκείνοι τον επήρασιν ξωπίσων και επήγασιν και εμπήκασιν και αυτοίν μέσα στο σπίτιν του Νικολάκι και ήδωκεν τως τα. Τούτο μαρτυρά και άλλο δεν κατέχειν.

Νικόλαος Μοστράτος βεβαιώνω ως άνωθεν

Νικόλαος Μπάνκαλος αντιμάρτυρας ως ήκουσεν από άνωθεν Νικολάκι υπό χειρός καμού του υπογράφοντος μη γράφοντος αυτός.

Ιωάννης Μηνιάτης, νοτάριος έγραψα.

 

–Μουσκούτης:

–1831. Στις 21 Οκτωβρίου 1831, σωτήρια επιστολή των κατοίκων της Πάρου προς τον επίτροπο Αιγαίου Πελάγους, για τα δεινά των κρητών νέοαποίκων εναντίων των ντόπιων. Υπογράφει… ο Ιωάννης Μουσκούτης.

 

–Μουσούρης:

–1710. Χωράφι στη Μπούντα σύμλπιος παπα Αντώνης Μουσούρης.

–1710. Χωράφι στον Έλιτα σύμπλιος παπα Αντώνης Μουσούρης.

–1716. Σε πρακτικό εκλογής νοταρίου – καγκελαρίου από το κοινό της Παροικιάς στη Γενική Συνέλευση της 14 Ιανουαρίου 1716, μαρτυρείται ο παπά Αντώνης Μουσούρης.

–1716. Σε κληρονομικό δικαίωμα των συζύγων αναφέρεται στις 24 Ιανουαρίου 1716 ο μάρτυρας παπά Αντώνης Μουσούρης.

–1723. Σε πρακτικό εκλογής εκτιμητών του κοινού της Παροικιάς στις 30 Ιανουαρίου 1723 κατά τη Γενική Συνέλευση μαρτυρείται ο παπά Αντώνης και ο Γιακουμάκης Μουσούρης.

–1724. Σε πρακτικό εκλογής εκτιμητών του κοινού της Παροικιάς στις 13 Δεκεμβρίου 1724 κατά τη Γενική Συνέλευση μαρτυρείται ο παπά Αντώνης Μουσούρης

–1730. Πρακτικό εκλογής απεσταλμένου του κοινού της Παροικιάς στην Κωνσταντινούπολης στις 28 Ιανουαρίου 1730 μαρτυρείται ο παπά Αντώνης Μουσούρης

–1732. Πρακτικό εκλογικής επιτροπής του κοινού της Παροικιάς στις 4 Ιανουαρίου 1732, αναφέρεται ο παπά Αντώνιος Μουσούρης.

–1732. Πρακτικό εξουσιοδοτήσεως απεσταλμένου του κοινού Παροικιάς, κατά τη Γενική Συνέλευση στις 17 Ιανουαρίου 1732 αναφέρεται ο παπά Αντώνης Μουσούρης.

–1733. Πρακτικό εκλογικής επιτροπής του κοινού της Παροικιάς στις 4 Ιανουαρίου 1733, αναφέρεται ο παπα Αντώνης Μουσούρης.

–1734. Πρακτικό εκλογικής επιτροπής του κοινού της Παροικιάς στις 18 Ιανουαρίου 1734, αναφέρεται ο παπα Αντώνης Μουσούρης.

–1736. Πρακτικό εκλογικής επιτροπής του κοινού της Παροικιάς στις 22 Ιανουαρίου 1736, αναφέρεται ο παπα Αντώνης Μουσούρης.

–1737. «Προικοσύμφωνο του μαστρο Τζοάνε Βασιλάκη με την Ζαμπέτα θυγάτηρ παπα Αντώνη Μουσούρη». «Ο ιερεύς της Παροικιάς Αντώνιος Μουσούρης δίδει στην κόρη του Ζαμπέτα την εκκλησίαν Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου σιμά και απέναντι των σπιτιών [που] έδωσεν εις βοήθειαν και κυβέρνησίν τος».

–1738. Μαρτυρία υπερασπίσεως συμπατριώτη τους ιερέα Φραγκίσκου Νταβερόνα προς τον καπουδάν πασά (για αντίδραση στην συγκέντρωση της φορολογίας), κατά τη Γενική Συνέλευση από τα κοινά της Πάρου, της 16 Ιουλίου 1738, υπογράφει ο παπά Αντώνης Μουσούρης.

–1740. Σε προικοσύμφωνο Παροικίας στις 14 Ιουλίου 1740, του Αντώνη Γιακουμή Βιτζαρά με την θυγατέρα Δημητράκη Μαλακη ονόματι Ανούσα, αναφέρεται ο Γιακουμάκης Μουσούρης.

–1741. Εκλογή προβλεπτών υγειονομικών μέτρων από το κοινό Παροικιάς Πάρου, κατά τη Γενική Συνέλευση, της 2 Μαΐου 1741, υπογράφει και ο παπά Αντώνης Μουσούρης.

–1742. Στις 16 Φεβρουαρίου 1742 ο παπα Αντώνης Μουσούρης υπογράφει έγγραφο των ιερέων της Παροικιάς.

–1746. Απόφαση του κοινού της Παροικιάς στις 8 Μαρτίου 1746, για μετάκληση ξένων στο νησί, εξουσιοδοτούν τον καραβοκύρη Ιωάννη Λαγγούση να προσκαλέσει όσους κατοίκους άλλων μερών της Ελλάδας θα ήθελαν να εγκατασταθούν οικογενειακώς στο νησί τους. Σε όσους δέχονταν υποσχόντουσαν μειωμένη φορολογία και άλλες διευκολύνσεις, όπως κατοικίες, χωράφια κ.α., υπογράφει και ο παπά Μουσούρης.

–1748. Πρακτικό πωλήσεως των φόρων του κοινού της Παροικιάς κατά τη Γενική Συνέλευση, τη 1 Μαρτίου 1748, μαρτυρείται ο παπά Αντώνης Μουσούρης.

–1824. Σε έγγραφο στις 21 Σεπτεμβρίου 1824 αναφέρεται ο Επίτροπος της Εκατονταπυλιανής Αντώνιος Μουσούρης.

–1826. Ο Επίτροπος της Εκατονταπυλιανής Αντώνιος Μουσούρης στις 4 Μαρτίου 1826 υπογράφει γράμμα στην Παροικιά.

–1829. Σε πληρεξούσιο του 1829 αναφέρεται ο Αντώνιος Μουσούρης.

–1831. Ο παπα Αντώνιος Μουσούρης παντρεύει την κόρη του Ειρηνιώ σε προικοσύμφωνο στις 20 Απριλίου 1831. Στο προικοσύμφωνο αυτό η μέλλουσα σύζυγος η Ειρήνη Αντωνίου Μουσούρη προσφέρει ως προίκα της, τις εικόνες της Ζωοδ. Πηγής, τον Άγιο Αντώνιο, τον Άγιο Σπυρίδωνα, κ.α. (ΓΑΚ, 219, αρ. 306, 152r)

 

–Μουστάκας:

–1918. Το 1918 γεννιέται η Μουστάκα Χαριτωμένη κάτοικος Κοιν. Παροικιάς. Εγγεγραμμένη στον εκλογικό κατάλογο Παροικιάς του 1952.

 

–Μουτσόπουλος:

–1903. Το 1903 διορίζεται Σχολάρχης στο Σχολαρχείο Παροικιάς ο Ιωάννης Μουτσόπουλος.

 

–Μπάνκαλος ή Μπάγκαλος: Βλέπε Πάγκαλος

 

–Μπαζέλιος:

–1731. Περιοχή Μαραθίου σε έγγραφο στις 19 Απρ. 1731 «αλλαξιά Μπαζελίου και ηγούμενου Αγίου Μηνά εις το Λιβαδάκι Αγία Βαρβάρα».

 

–Μπαζέος - Μπαζέγιος: Βλέπε Βαζαίος, Βαζέος.

 

–Μπαζιουρούκης: Βλέπε Βαζουράκης

–Μπαϊλάκης: Το επώνυμο γνωστό στην Κρήτη με τους τύπους Βαϊλάκης, Βαϊλακάκης, Μπαϊλακάλης, όπως σημειώνει ο καθηγητής Νίκος Αλιπράντης. Υποκοριστικό του Μπάϊλας, επώνυμο σήμερα στη Σαντορίνη και Σύρο. Η προέλευση του επωνύμου από το βενετικό αξίωμα του βαΐλου (bailo, balio) και βαΐουλου. Ο βάϊλος ήταν τίτλος του διπλωματικού αντιπροσώπου της Βενετίας στην Κωνσταντινούπολη αλλά και του αντιπροσώπου της Βενετίας με διοικητική πληρεξουσιότητα στους κατά τόπους ηγεμόνες.

–1730. Στις 18 Μαρτίου 1730 μνημονεύεται σε έγγραφο Ναούσης ο «ιερομόναχος Παρθένιος Μπαϊλάκης και καθηγούμενος της σεβασμίας μονής του πανευφήμου και πρωτοκλήτου των Αποστόλων Ανδρέου».

–1733. Σε έγγραφο Ναούσης το 1733 υπογράφει ο Παρθένιος Μπαϊλάκης, ιερομόναχος και καθηγούμενος του Αγίου Ανδρέα.

–1754. Το 1754 αναφέρεται ο Ιερομόναχος Παρθένιος Μπαϊλάκης στον Αγ. Ανδρέα.

 

–Μπακαμίδης:

–1965 Μπακαμίδης …, Ειρηνοδίκης Πάρου.

–1969. Σε σχολική παρέλαση στις 28 Οκτωβρίου 1969, διακρίνεται ο μαθητής Στέλιος Μπακαμίδης.

–Μπακιρτζόγλου: πρόσφυγας της Μ. Ασίας,

–1846. Έγγραφο του 1846.

 

–Μπαλαλής:

–1875. Το 1875 γεννιέται ο Μπαλαλής Κωνσταντίνος του Γεωργίου ναυτικός κάτοικος κοιν. Παροικιάς.

–1923. Το 1923 γεννιέται ο Μπαλαλής Γεώργιος του Κωνσταντίνου ναυτικός κάτοικος κοιν. Παροικιάς.

–1953. Στον εκλογικό κατάλογο Παροικιάς του 1953 είναι εγγεγραμμένοι οι Μπαλαλής Γεώργιος του Κωνσταντίνου και ο Μπαλαλής Κωνσταντίνος του Γεωργίου ναυτικοί κάτοικος κοιν. Παροικιάς.

–1953. Στον εκλογικό κατάλογο Παροικιάς του 1953 είναι εγγεγραμμένη η Μπαλαλή Ειρήνη το γένος Ιωάννης Κανενούνης, όνομα συζύγου Κωνσταντίνος κάτοικος Παροικιάς.

 

–Μπάλιος: Από το βενετσιάνικο αξίωμα Bailo, Balio (τίτλος του διπλωματικού αντιπροσώπου της Βενετίας). Όλα αυτά τα ονόματα, που προέρχονται από αξιώματα (Μπαλής/Μπάλιος, Καστελλάνος, Νοτάρος/ Νουδάρος, Καπετανιος κ.ά.) έχουν δοθεί σε πολλά και διαφορετικά πρόσωπα, άσχετα μεταξύ τους, στη διάρκεια των αιώνων. Η καταγωγή των Μπάλιων της Πάρου είναι από το Αϊβαλή και εμφανίζονται στην Νάουσα την δεκαετία του 1840 όταν, 2 αδέλφια για να σώσουν την αδελφή τους από κάποιον τούρκο, έφυγαν και έφτασαν στην περιοχή της Νάουσας. Οι ντόπιοι τους φώναζαν με παρατσούκλι Αϊβαλιώτες, μετά έγινε Μπαλιώτες και κατέληξε Μπάλιος. Το κανονικό τους επίθετο ήταν λέει Τζεβαδες. Υπάρχει όμως και η εκδοχή ότι η συγκεκριμένη οικογένεια είναι δυτική και την συναντάμε στη Νάξο από το τον 16^ο αιώνα ως Balio. Αν αυτό συνδυαστεί ότι οι περιοχές της Φώκαιας (Αϊβαλή) ήταν Γενοβέζικες αποικίες τον 12^ο αιώνα ίσως έτσι συνδυάζονται οι δυο πηγές μας. Ο Κεφαλληνιάδης και ο Slot γράφους: Αι εξής απλαί καθολικαί οικογένειας, καταγόμενοι εκ διαφόρων μερών της Δυτικής Ευρώπης όπως ο Βάλιος. Στην Μάλτα ο κλάδος των Μπάλιων μαρτυρείται από το 1531 (Angela Baglio, married 1531 to Dr Pietro Cassar JUD).

–1765. Σουλφικό γράμμα. Τζιπίδος 1765, Οκτωβρίου 26. Το κατωτέρω συμφωνητικό γράμμα, το περιεχόμενο του οποίου αφορά στην ολοκλήρωση και τελεσίδικη αγοραπωλησία μεταξύ Μανογέλη Ανεραντζόπουλου Λευκιανού και Ιωάννη Αρμπουλά που είχε συνταχθεί σε έγγραφο του 1763, περιλαμβάνει την ομολογία ότι η αδερφή του Αρμπουλά Λαρεντζάκη, παρέλαβε την συμφωνηθείσα αξία των πραγμάτων, συνολικά 116 άσπρα. Και έτσι έγιναν και τα δύο μέρη στερχτά και δεν έχει να λαβαίνει ούτε ο Κωνσταντής Ανεραντζόπουλος από το Λαρεντζάκι Αρμπουλά, ούτε το Λαρεντζάκι Αρμπουλά από τον Μανοέλη και τον Κωνσταντή Ανεραντζόπουλο. Το σουλφικό γράμμα το συνέταξε ο παπα Νικόλαος Ρούσσος με μάρτυρες τον σακελλάριο Κεφάλου Κωνσταντή Μπάλιο και Κωνσταντή Παπαδόπουλο που υπογράφει για λογαριασμό του Ανεραντζόπουλου.

–1844. Σε εκλογικό κατάλογο στις 18 Μαρτίου 1844, του Δήμου Νάουσας (συμπεριλαμβάνεται και ο Κώστος), υπάρχει εγγεγραμμένος ο 38χρονος εργάτης Ζαχαρίας Μ. Μπάλιος, ο 40χρονος γεωργός Γεώργιος Μπάλιος.

–1847. Στον εκλογικό κατάλογο Κώστου του 1847 υπάρχει εγγεγραμμένος ο 38χρονος εργάτης Ζαχαρίας Μ. Μπάλιος και ο 40χρονος γεωργός Γεώργιος Μπάλιος.

–1863. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Μιχαήλ Ζαχαρία Μπάλιος (γεν. 1863), ετών 40, γεωργός, έγγαμος.

–1863. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένη η Αννέζα σύζ. Μιχαήλ Μπάλιου (γεν. 1863), ετών 40, οικιακά, έγγαμος.

–1883. Σε εκλογικό κατάλογο του Κώστου του 1883, υπάρχει εγγεγραμμένος ο Μπάλιος Θεμιστοκλή του Γεωργίου, μανάβης, κάτοικος Σύρου, ο Μπάλιος Ιωάννης του Γεωργίου, 46 ετών, λιθοτόμος και ο Μπάλιος Νικόλαος του Ζαχαρία, 36 ετών, γεωργός.

–1883. Σε εκλογικό κατάλογο της Νάουσας του 1883, υπάρχει εγγεγραμμένος ο Μπάλιος Ζαχαρίας του Μιχαήλ, 74 ετών, γεωργός.

–1885. Σε εκλογικό κατάλογο της Νάουσας του 1885, υπάρχουν εγγεγραμμένοι οι, Μπάλιος Θεμιστοκλής του Γεωργίου, ετών 44, μανάβης από τον Κώστο, κάτοικος Σύρου, Μπάλιος Ιωάννης του Γεωργίου, 48 ετών, λιθοτόμος από τον Κώστο και Μπάλιος Νικόλαος του Ζαχαρία, 38 ετών, γεωργός από τον Κώστο.

–1891. Σε εκλογικό κατάλογο της Κοινότητας Μάρπησσας στις 30 Απριλίου 1946 υπάρχει εγγεγραμμένος ο Μπάλιος Ζαχαρίας (γεν. 1891) του Μιχαήλ, 55 ετών κτηματίας.

–1891. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Ζαχαρίας Μιχαήλ Μπάλιος (γεν. 1891), ετών 12, μαθητής, άγαμος.

–1894. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένη η Μαρία Μιχαήλ Μπάλιου (γεν. 1894), ετών 9, άνευ, άγαμος.

–1897. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Αντώνιος Μιχαήλ Μπάλιος (γεν. 1897), ετών 6, άνευ, άγαμος.

–1899. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Σταύρος Μιχαήλ Μπάλιος (γεν. 1899), ετών 4, άνευ, άγαμος.

–1901. Σε εκλογικό κατάλογο της Κοινότητας Μάρπησσας στις 30 Απριλίου 1946 υπάρχει εγγεγραμμένος ο Μπάλιος Σταύρος (γεν. 1901) του Μιχαήλ 45 ετών κτηματίας.

–1919. Το 1919 γεννιέται ο Μπάλιος Νικόλαος του Ζαχαρία γεωργός κάτοικος κοιν. Κώστου.

–1926. Το 1926 γεννιέται ο Μπάλιος Μιχαήλ του Ζαχαρία γεωργός, κάτοικος Δήμου Μαρπήσσης.

–1928. Το 1928 γεννιέται ο Μπάλιος Αντώνιος του Σταύρου κάτοικος κοιν. Κώστου.

–1929. Το 1929 γεννιέται ο Μπάλιος Αντώνιος του Ζαχαρία.

–1946. Σε εκλογικό κατάλογο της Κοινότητας Νάουσας στις 30 Απριλίου 1946, υπάρχει εγγεγραμμένος ο 27χρονος κάτοικος Νάουσας, Μπάλιος Γεώργιος του Ιωάννης, εργάτης και ο 23χρονος γεωργός Μπάλιος Νικόλαος του Ιωάννη.

–1946. Στην εφημερίδα «Φωνή της Πάρου» στις 31 Μαρτίου 1946 διαβάζουμε το Νέο ΔΣ του Συλλόγου Μαρπησσαίων και Αρχιλοχιτών. Πρόεδρος: Άγγελος Ασπρόπουλος, Αντιπρόεδρος Δημ. Στέλλας, Γεν. Γραμματέας: Επαμ. Γαβαλάς, Ταμίας: Ζαχ. Χανιώτης, Έφορος: Αναστάσιος Μαρμαρινός. Σύμβουλοι οι κ.κ.: Ηλίας Θεοχαρόπουλος, Όθων Καπαρός, Δημ. Μαρινάκης και Αντώνιος Μπάλιος.

–1952. Σε εκλογικό κατάλογο της Κοινότητας Νάουσας του 1952, υπάρχει εγγεγραμμένη η Πούλιου Μαρίνα, όνομα συζύγου Δημήτριος, όνομα πατρός Μπάλιος Ιωάννης.

 

–Μπαλούκος: Μικρασιάτες από την Κάτω Παναγιά στην Χερσόνησο Ερυθριάς στην Επαρχία Κρήνης (Τσεσμές). Ήρθαν στη Νάουσα μετά την Μικρασιατική καταστροφή. Είχαν συγγένεια με την οικογένεια Πέππα. Μεταπολεμικά η οικογένεια μετοίκησε στον Πειραιά. Ασχολιόντουσαν με την βυρσοδεψία.

 

–Μπάλπης: Βλέπε Βάλβης

 

–Μπαλτής?:

–1710. Χωράφι στο Κρωτήρι σύμπλιος Μπαλτής.

 

–Μπαμιατζής: Η οικογένεια Μπαμιατζή από την Μικρά Ασία εγκαταστάθηκε στις Λεύκες της Πάρου μετά την καταστροφή του 1922.

 

–Μπάμπαρης:

–1813. «Οι μαθητευόμενοι εις την Αλληλοδιδακτικήν Σχολήν της κομοπόλεως Ναούσης» Ιωάννης Μπάμπαρης (γεν. 1813).

–1829. Ο ονομαστικός κατάλογος των μαθητών του Αλληλοδιδακτικού Σχολείου της Νάουσας του σχολικού έτους 1829.

«Οι μαθητευόμενοι εις την Αλληλοδιδακτικήν Σχολήν της κομοπόλεως Ναούσης» Ιωάννης Μπάμπαρης ετών 16.

 

–Μπάμπος:

–1778. Σε έγγραφο Σικίνου στις 29 Μαρτίου 1778 «Δια της παρούσης ομολογίας και καθολικής αποδείξεως λέγει και ομολογά ο μαστραντώνης Μπάμπος όσο του έλαβα δια χρείαν του γρόσια εικοσιτέσσερα, νούμερο 24, εκ χειρός του σιόρ Γεωργάκη Βενιέρη προς τα δέκα … του καθέκαστον χρόνου κατά τη συμφωνία τους και δια βεβαίωσιν της αληθείας έγινε η απρούσα ομολογία και εδόθη είς χείρας του άνωθεν σιόρ Γεωργάκη, υπογεγραμμένη και με αξιοπίστους μάρτυρας. Χατζή Ιωάννης Παπαδόπουλος μάρτυς, Κωνσταντίνος Καλονάς με θέλημα του άνωθεν έγραψα και μαρτυρώ.

 

–Μπανάς: Βλέπε Πανάς

–Μπάος ή Βάος ή Πάος: Ενετικής καταγωγής. Συναντάται έκτος από την Πάρο, σε Σίφνο και Μήλο. Ο παριανός κλάδος έχει καταγωγή από τη Σίφνο. Σπουδαία μορφή του 19^ου αι. ο ειρηνοδίκης Κωνσταντίνος Μπάος όπως και ο υιός του Πέτρος Μπάος Δήμαρχος Πάρου.

–1756. Σε πωλητήριο έγγραφο Αντιπάρου του 1756 που αφορά στην πώληση της νησίδας Φυρρά, στους Πέτρο Μαυρογένη και Τζώρτζη Μπάο υπογράφει ο «σακελάριος Καρτόρος βεβεοί».

–1767. Σε μαρμάρινο άμβονα της Ι. Μονής Αγίας Κυριακής Λευκών είναι γραμμένη η χρονολογία κατασκευής του στις 2 Ιουλίου 1767 με έξοδα του Κωνσταντίνου Μπάου.

–1783. Μπάος ή Βάος Αντώνιος Τόπος γέννησης Πάρος 1783.

–1784. Γεννιέται το 1784 ο Εμμανουήλ Κ. Μπάος, σύζυγός του η Ελένη και τέκνα τους ι Ιωάννης (1815), η Ειρήνη (1817), ο Αντώνιος (1820) και ο Κώστας (1820).

–1815. Γεννιέται το 1815 ο Ιωάννης Μπάος του Εμμανουήλ και της Ελένης.

–1816. Το 1816 γεννήθηκε η Ερατώ Ι. Μπάου μετέπειτα νύφη της οικ. Κρίσπη. Απεβίωσε το 1888. Ο τάφος της βρίσκεται στο ιδιωτικό κοιμητήριο της οικογένειας Κρίσπη, στην Παροικιά. «Ενθάδε κείται Ερατώ Μπάου γεννηθείσα το έτος 1816, αποβιώσασα το 1888»

–1817. Γεννιέται το 1817  η Ειρήνη Μπάου του Εμμανουήλ και της Ελένης.

–1820. Γεννιέται το 1820 ο Αντώνιος Μπάος του Εμμανουήλ και της Ελένης.

–1820. Το 1820 γεννιέται στην Σίφνο ο ειρηνοδίκης Πάρου Κωνσταντίνος Μπάος του Εμμανπυήλ και της Ελένης. Σύζυγός του η Αρχοντούλα …. Απέκτησαν τον Πέτρο Κ. Μπάο, Δήμαρχο Πάρου, τον Αντώνιο Μπάο και την Μαρουσώ Μπάου (1864-1932). Απεβίωσε στην Πάρο.

–1820. Πρωτέκδρικος Νικόλαος Μπάος, στις 15 Μαρτίου 1820, ιερεύς στον Άγιο Μηνά.

–1820. Λογαριασμός των Απεσταλμένων της Κωνσταντινούπολης το 1821 έτος, υπόμεν το μέρος της κοινοτήτος Πάρου ο Μιχαήλ Τσιγώνιας, από δε το μέρος του ποτέ Πέτρου Μάτσα Μαυρογένους, ενοικιάζου των Σουλτανικών προσόδων και πολιτικών δικαιωμάτων της Νήσου μας, ως το συμφωνητικόν, αυτού του Ενοικιου του και Κοινότητος Γεγραμμένον τη 3: Δεκεμβρίου 1820 και καταχωρημένον εις τον Κώδηκα της κοινότητος, τον Ιωάννη Κορτιάνον, οίτινες απεσταλμένοι Τσιγώνιας και Κορτιάνος εξάλθησαν εξή να αγοράσουν αυτάς τας προσόδους, ετεί λογαριασμόν του ρηθατος; Ενοικιαζου.

Ομολογία Κωνσταντίνου Μπάου Κεφάλαιον γρ. 400.

–1821. O ιερέας Εμμανουήλ Μπάος ήταν μέλος μιας από τις εγκριτότερες και αρχοντικότερες οικογένειες της Πάρου. Υπήρξε δε και αγωνιστής του 1821. -*4 Το διώροφο αρχοντικό του Μάρκου Μάτζα Μαυρογένη, με τους στρογγυλούς ημικιονίσκους στην είσοδο και μεταλλαγμένη την όψη, με τους μεγάλους χώρους του 18ου αιών, που ζούσε με την πολυμελή οικογένειά του και τη μητέρα του Μαργαρίτα Μαρκοπολίτη (ενταφιασμένη στο προαύλιο της Εκατοταπυλιανής) και που υποδέχθηκε το 1828 το νέο τότε Δημοσιογράφο Νικόλαο Δραγούμη, βρίσκεται στο κέντρο της αγοράς της Παροικίας, απέναντι από τη δεύτερη βρύση του Νικ. Μαυρογένη. Η ελαιοπροσωπογραφία του Μ.Μ.Μ. με βυσσινί επίσημο φέσι και πράσινο αντερί, βρίσκεται στη Σάλατης εγγονής του Φοινικώς Π. Μπάου-Μαυρογένη, στο παραλιακό μεγάλο διώροφο αρχοντικό της, όπου βρίσκεται και η αντίστοιχη του Ηγεμόνος Νικολάου Μαυρογένη, με την αυλή του στο Βουκουρέστι.

–1821. Καταγραφή των κοινών χρεών της Νήσου Πάρου εγείνον εις Κωνσταντινούπολιν εις εκφόρους αποστολάς κατά το τελευτάτον _ καταχωρημένον εις τον κοινόν Κώδημα καθού είς του τελευταίου χρόνου απεσταλμένων. Μ. Τσιγώνια, και Ιω. Κορτιάνου λογαριασμούς, τα οποία μένουν ενεξόφλητα τα κεφάλαια ομολογιών οι δε τόκοι αυτών είναι πληρωμένοι μέχρι του χιλιοστού οκτακοσιοστού έτους.

Ομολογία Πετράκη Πάου από την Σίφνο γρ. 5000, του Κωστάκη Μπάου γρ. 1000 και ο Κωνσταντίνος Μπάος 2400 γρ.

–1823. Σε έγγραφο του χωριού Κεφάλου (Μάρμαρα) στις 20 Οκτωβρίου 1823 προς τον υπουργό της θρησκείας σχετικά με τον Άγιο Αντώνιο «Ελάβομεν την διαταγήν του Ιερού Υπουργείου της θρησκείας διορίζουσαν τον Κύριον Στέφανον Μαυρογένην προστάτην του μεγάλου Αντωνίου και τον κύριον Αθανάσιον Ιεροκήρυκα, ηγούμενον τούτου διά να συνάγουσιν όλα τα εισοδήματα και να υποσυρθή εις τα ίδια ο σκευοφύλαξ των χωριών Κεφάλου όστις πρότερον εδιωρίσθη ηγούμενος τούτου παρά του αυτού Ιερού υπουργείου βλέπομεν ότι το υπουργείον της θρησκείας ενασχολούμενον εις αναγκαιοτέρας υποθέσεις δεν δύναται να εξετάση ακριβώς την αλήθειαν. Η Κυρία Μαδώ του Μαυρογένη διά αναφοράς της ηπάτησε το υπουργείον τούτο λέγουσα ότι είναι κτήμα πατρικόν της εις τα συγκίλια τούτου με το από κτήμα πατρικόν της είς της κοινότητος τούτο το μοναστήριον πρό χρόνων το εκαταξουσίαζεν δυναστικώς η Δόμνα του Μαυρογένους, ως εκ τούτου εφαντάζετο η απόγονος της ότι είναι κτήμα πατρικόν των ημείς λοιπόν, σεβασμιώτατε, δεν ημπορούμεν να αποχωρίσωμεν το δίκαιον της κοινότητος αλλά θέλουμεν να δικαιολογηθούμεν προς το Ιερόν τούτο υπουργείον καθώς και ο ίδιος παραστάτης μας θέλει σας πληροφορήσει όλην την αλήθειαν δια να μην απατάται και διατάττει τοιαύτας επιταγάς παρακαλούμεν λοιπόν να μη νομίσητε τούτο μας το φέρσιμον απείθειαν προς την σεβαστήν διοίκησιν μένομεν με όλον το σέβας. Τη 20 Οκτωβρίου 1823 των χωρίων Κεφάλου. Υπογράφουν οι: πρωτέγδικος Παροικίας Μπάος, Μιχάλης Φιλίνης κ.α.

–1828. Ιερέας Εμμανουήλ Μπάος, έλαβε μέρος στην εκστρατεία της Χίου το 1828 υπό τον Φαβιέρο, όπου και τραυματίστηκε σοβαρά και αφού πεδεύτικε για 5 χρόνια.

–1828. Ένας από τους ορφανούς νέους ο Αντώνιος Εμμ. Βάος ο Πάριος, τέκνο του αγωνιστεί του 21 Εμμανουήλ Βάου (ή Μπάου), ιερέως και της Καλίτσας η οποία, μετά τον θάνατο του συζύγου της (που επήλθε εξ αιτίας τραύματος που έλαβε αγωνιζόμενος στην εκστρατεία της Χίου το 1828) υπότροφος του Γυμνασίου Αθηνών το 1841.

–1829: 9βρίου 27. Μαθητευόμενοι εις την Αλληλοδιδακτικήν Σχολήν της πόλεως Παροικιάς

Μπάος Αντώνιος ετών 9.

–1830. Ο ιερέας Εμμανουήλ Μπάος απεβίωσε στο 1830 αφήνοντας ορφανή την πολύτεκνη οικογένειά του με τέσσερα ανήλικα παιδιά και την πρεσβυτέρα Καλίτσα, όπου αναγκάστηκε να φύγει από την Πάρο.

–1841. Υπότροφος στο Γυμνάσιο Αθηνών το 1841-1845 ο πάριος Αντώνιος Εμμ. Μπάος.

–1844. Στον εκλογικό κατάλογο του Δήμου Μάρπησσας το 1844 είναι εγγεγραμμένος ο Μπάος Γ. Πέτρος 30 ετών εργάτης και ο Πάος Γεώργιος 60 ετών σκυτοτόμος.. 

–1861. Πέτρος Κ. Μπάος. Ο Πέτρος Μπάος ήταν υιός του ειρηνοδίκη Κωνσταντίνου Μπάου. Σύζυγός του η Φοινικώ Μαυρογένη. Τέκνα τους: Καλυψώ 1897 (Πατέλλη), Παντελής Π. Μπάος (1893), Ιωάννης Π. Μπάος, Κωνσταντίνος Π. Μπάος (1891) και Αντώνιος Π. Μπάος (1895). Διατέλεσε Δήμαρχος Πάρου τουλάχιστον δύο φορές, Αναφέρεται το 1904, 1906 κ.α.

–1864. Γεννιέται το 1864 στην Πάρο η Μαρουσώ Μπάου του Κωνσταντίνου (1820-?) και απεβίωσε το 1932 στην Αθήνα. Σύζυγός της ο γυμνασιάρχης Θεμιστοκλής Ολύμπιος (Πάρος 1848- Πάρος 1932). Απέκτησαν την Αρχοντούλα Ολυμπίου (1880-1959), τον Κωνσταντίνο Θ. Ολύμπιο (1882-1946), την Άννα Ολυμπίου (1885-1961), την Ελένη Ολυμπίου  (1889-1980) και τον Ανδρέα Θ. Ολύμπιο (1890-1957).

–1870. Γεννιέται στην Σίφνο ο Αντώνιος Μπάος του Κωνσταντίνου (1820-?). Απεβίωσε στην Πάρο το 1893. Σύζυγός του η Αννεζώ Δελαγραμμάτικα (Πάρος 1874-Πάρος ?) Απέκτησαν την Αρχοντούλα Α. Μπάου (1888-1993) και την Αννεζώ Μπάου (1889-1895).

–1883. Το 1883 γεννιέται ο Ιωάννης Πέτρου Μπάος Διδάκτωρ των Μαθηματικών. Ο πατέρας του διατέλεσε Δήμαρχος Πάρου το 1860.

–1888. Το 1888 γεννιέται στην Πάρο η Αρχοντούλα Μπάου του Αντωνίου (1870-1893). Σύζυγός της το 1914 ο Δικαστικός Δημήτριος Δημητρακόπουλος (1881-1950). Απέκτησαν τέσσερα παιδιά.

–1888. Το 1888 πεθαίνει η Ερατώ Ι. Μπάου – Κρίσπη (1816-1888) και ενταφιάζεται στον οικογενειακό κοιμητήριο των Κρίσπη στα λιβάδια Παροικίας (Ι. Ναός Αγίου Γεωργίου).

–1889. Γεννιέται στην Πάρο το 1889 η Αννεζώ Μπάου του  Αντωνίου (1870-1893). Απεβίωσε σε ηλικία 6 ετών το 1895.

–1891. Γεννιέται το 1891 ο Κωνσταντίνος Μπάος του Πέτρου και της Φοινικώς. Σύζυγός του η Μαρουσώ και τέκνα τους η Μαρία, ο Πέτρος και η Φοινικώ.

–1893. Γεννιέται το 1893 ο Παντελής Μπάος του Πέτρου και της Φοινικώς.

–1895. Γεννιέται το 1895 ο Αντώνιος Μπάος του Πέτρου και της Φοινικώς. Σύζυγός του η Κατίνα Στέφα. Τέκνα τους η Ελένη (1929) και ο Πέτρος (1931).

–1897. Γεννιέται το 1897 η Καλυψώ Μπάου του Πέτρου και της Φοινικώς. Σύζυγός της ο Δημήτριος Πατέλης. Τέκνα τους η Φοικικώ και η Ειρήνη.

–1903. Στην εφημερίδα «ΑΙΓΑΙΟ» στις 15 Δεκεμβρίου 1903 γράφει: Προσετέθησαν υπό του δημάρχου κ. Μπάου και έτεροι 4 φανοί και ούτω ο φωτισμός της πόλεως διά των 30 φανών διενεργείται καλώς».

Ο Πέτρος Μπάος μόλις προ πενταμήνου είχε εκλεγεί για δεύτερη φορά δήμαρχος Παροικιάς. Οι άλλοι δήμαρχοι της Πάρου ήταν, από τον Αύγουστο 1903 οι Νικ. Αλιπράντης των Λευκών (Υρίας), Σ. Περράκης της Μαρπήσσης και Γ. Κονταρίνης της Νάουσας. Ο Μπάος καταγόταν από την Σίφνο. Ήταν γιός του Κωνσταντίνου Μπάου που είχε γεννηθεί στη Σίφνο γύρω στα 1820. Ήταν ειρηνοδίκης και είχε αποκτήσει τον Πέτρο Μπάο, δήμαρχο Πάρου (σύζυγος του η Φοινικώ Μαυρογένη), τον Αντώνιο Μπάο (σύζυγος του η Αννεζώ Δελαγραμμάτη) και την Μαρουσώ Μπάου (σύζυγός της ο γυμνασιάρχης Θεμ. Ολύμπιος.

–1904. Συνεστήθη επιτροπή υπό την προεδρία του Δημάρχου Πάρου κ. Πέτρου Μπάου προς επισκευήν –δημοτική δαπάνη- του μνημείου των κατά το έτος 1833 πνιγέντων Γάλλων ναυτών του πολεμικού πλοίου Superb, αποτελούμενη εκ των κ.κ. Π. Δημητρακόπουλου, Κ.Ν. Κονδύλη, Σταμ. Ζ. Καμπάνη, Όθ. Παπαβασιλείου και Νικηφ. Γ. Κυπραίου. («Αιγαίον» 10 Απριλίου 1904).

–1906. Αναφέρεται σε έγγραφο ο Πέτρος Μπάος Δήμαρχος Παρίων το 1906.

–1907. Η εφημερίδα «Αιγαίον» στο φ. 260, 14 Ιουλίου 1907 ανακοινώνει: «Όπως πάντοτε εν πλήρει ησυχία και τάξει διεξήχθησαν την προπαρελθούσαν Κυριακήν αι δημοτικαί εκλογαί, εκλεχθέντων δημάρχων του μεν δήμου Πάρου του κ. Πέτρου Μπάου, επί οκταετίαν ήδη τοιούτου, Υρίας του κ. Φραγκ. Χανιώτου, Ναούσης του κ. Σπυρίδωνος Κονταρίνη και Μαρπίσσης κ. Σταματίου Μαλαματένιου. Δημοτικοί Σύμβουλοι εκ του Δήμου Πάρου εξελέγησαν κατά σειράν επιτυχίας οι κάτωθι: 1)Ηρακλής Φωκιανός 2) Ιωάν. Νικηφόρος 3) Γεώργιος Πελοποννήσιος 4) Ιωάν. Βιάζης 5) Δημ. Μαύρος 6) Νικόλαος Φραγκούλης 7) Αθανάσιος Μαρινόπουλος 8) Γ. Γράβαρης 9) Δημ. Καλλίερος 10) Χρ. Πανταζόπουλος 11) Αθαν. Μαύρος».

–1908. Στα «Κοινωνικά» της 26^ης Ιανουαρίου 1908 γράφει: «Την παρελθούσαν Παρασκευήν 18^ην τρέχοντος μηνός Ιανουαρίου ετελέσθησαν εν Πάρω, εν μέσω συρροής συγγενών και φίλων οι γάμοι του αρίστου νέου κ. Ελευθέριου Ν. Μαλαγαρδή μετά της επ’ αρεταίς και μορφώσει διακεκριμένης δος Ελένης Μαρκέζη. Ως παράνυμφοι παρέστησαν η δις Αρχοντούλα Μπάου και ο αδελφός της νύφης κ. Χαράλαμπος Μαρκέζης».

Προφανώς ο γαμπρός (γεννήθηκε το 1885) ήταν ανιψιός του καθηγητή Νικολάου Στυλ. Μαλαγαρδή και του Ευάγγελου Στυλ. Μαλαγαρδή, ο δε πατέρας του ήταν ο ιερέας, επίσης Νικόλαος Μαλαγαρδής (1852-1907), που πέθανε ξαφνικά στο πλοίο το 1907, ετεροθαλής αδελφός των ανωτέρω.

–1913. Το 1912-13 παίρνει μέρος στον Μακεδονικό αγώνα ο Διδάκτωρ Μαθηματικός Ιωάννης Μπάος του Πέτρου.

–1914. Το 1881 γεννιέται στην Πάρο ο Δημήτριος Παν. Δημητρακόπουλος, ένα από τα επτά παιδιά του Παναγιώτη Δ. Δημητρακόπουλου (1847-1910). Απεβίωσε στην Αθήνα το 1950. Ήταν δικηγόρος, μετέπειτα δικαστής και λογοτέχνης. Το 1907 νυμφεύεται στην Αθήνα την Δέσποινα Γ. Παπανδικοπούλου. Ο γάμος τους κράτησε μόλις οκτώ μήνες. Η εφημερίδα ΑΙΓΑΙΟ αναφέρει: «Δεινή συμφορά έπληξε τον κάλλιστον συμπολίτην δικηγόρον εν Αθήναις κ. Δημ. Παν. Δημητρακόπουλον, η νεαρωτάτη και πλήρης χαρίτων βραχυτάτης νόσου απεδήμησεν εις Κύριον καταλιπούσαν λύπην άφατον και μνήμην άφθιτον» (φ.295, 12 Ιουλίου 1908).

Ο Δημήτρης Π. Δημητρακόπουλος σε έξι χρόνια, στα 1914 θα έρθει σε δεύτερο γάμο με την Αρχοντούλα Αντ. Μπάου, της γνωστής οικογενείας της Πάρου που απέδωσε σπουδαίους βλαστούς: δήμαρχος Πάρου Π.Κ. Μπάος (1907 κεξ.), Ιωάννης Π. Μπάος, ελληνοδιδάσκαλος κ.α.

–1929. Γεννιέται το 1929 η Ελένη Μπάου του Αντωνίου και της Κατίνας.

–1929. Σε ομαδική φωτογράφηση στην περιοχή Καλάμι στις 27 Ιουλίου 1929 απεικονίζεται ο Πέτρος Μπάος, δόκ. Αξιωματικός του Πολεμικού Ναυτικού.

–1931. Γεννιέται το 1931 ο Πέτρος Μπάος του Αντωνίου και της Κατίνας. Σύζυγος του η Μαρία Δ. Κιουλαντζή και τέκνα τους ο Αντώνιος (1969) και η Κατερίνα-Λαμπρινή.

–1959. 5 Απριλίου 1959 ΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΩΝ ΚΟΙΝΟΤΙΚΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ ΠΑΡΟΙΚΙΑ: Εγγεγραμμένοι 2.614 εψήφισαν 1.392, άκυρα και λευκά 3.

Ο Συνδυασμός κ. Ανδρέα Μαρινόπουλου έλαβεν 764 ο δε Συνδυασμός του κ. Μιχ. Κρίσπη 628.
Παραθέτομεν εν λεπτομερεία τους σταυρούς προτιμήσεως τους οποίους έλαβεν έκαστος.

1) Μαρινόπουλος Αθαν. Ανδρέας 626, Δενέγρης Στυλιανός 110, Μονδάνος Ανδ. Αντ. 105, Κατρής Ν. Αγαπητός 103, Βενιζέλος Π. Ραγκούσης 94, Μπάος Π. Αντ. 66, Μαύρης Γ. Αντ. 66, Καπούτσος Γ. Δημ. 60, Σιλβέστρος Π. Κωνστ. 55, Καλακώνας Μενέγου Σάββας 44, Μαλατέστας Μιχ. Κωνστ. 41 κλπ.

2) Κρίσπης Ν. Μιχαήλ 380, Φραγκούλης Νικολ. Ιωάννης 158, Σαρρής Μιχ. Νικόλαος 111, Τσαντάνης Φ. Παναγ. 82, Κυριαζάνος Ι. Μάρκος 66, Αργυρόπουλος Δημ. Ιωάννης 63, Μουρλάς Σπ. Γεώργιος 61, Φωκιανός Δημ. Βασίλειος 53, Κρητικός Γ. Παναγ. 49, Γκίκας Ι. Αναστ. 45, Σπανός Εμμαν. Αντ. 41 κλπ οι οποίοι παραλείπονται ελλείψει χώρου.

Σύμβουλοι εξελέγησαν οι 5 πρώτοι εκ του πρώτου Συν/σμού και οι 4 εκ του δευτέρου.

–1969. Γεννιέται το 1969 ο Αντώνιος Μπάος του Πέτρου και της Μαρίας.

–1993. Γεννιέται στις 24-7-1888 στην Παροικιά η Αρχοντούλα Δ. Δημητρακοπούλου Μπάου. Απεβίωσε στις 23-10-1993.

Το οστεοφυλάκιο της βρίσκεται στο ιδιωτικό εκκλησάκι του Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου στη Βαγιά Παροικιάς.

 

–Μπαρμπαρήγος: Βλέπε Μπαρμπαρίγος

–Μπαρμπαρής ή Μπάρμπαρης ή Βαρβαρής: Από το Barbari = τραυλός.

 Ενετικής προέλευσης από την λέξη Barba-ae που σημαίνει γενειάδα. Κατά την Χρυσούλα Τσικριτσή-Κατσιανάκη, το επώνυμο προέρχεται από το βενετικό Barbaro.

Και σήμερα είναι συχνό ως επώνυμο στη Βενετία. Υπάρχει και βαπτιστικό σε έγγραφα Πάτμου.

–1504. Η πρώτη γραπτή αναφορά που έχει διασωθεί για το επώνυμο είναι το έτος 1504.

–1634. Σε έγγραφο Πάτμου του 1637, που αφορά στη Μονή Ξεχωριανής Μάρπησσας.

–1644. Στο υπέρθυρο του ναού του Αγίου Ιωάννη Θεολόγου στη θέση Κακάπετρα Παροικιάς υπάρχει η επιγραφή «1644 +Ανεκενίσθη ο πάντσεπτος ναός | του αγίου Ιω(άννου) του Θεο(λόγου) δι(ά) εξόδ(ου) Μάρκου Μπαρμπαρή».

–1652. Ίδρυση στην Πάρο αγιοταφίτικου μετοχίου κατά το έτος 1652 απριλίω 15.

Της Πάρου αδελφάτα «Χώρα Παροικιάς»

+Νικολός Μπαρμπαρής, η γυνή Φλορέζα, γονοί Μάρκος, Ειρήνη.

–1664. Στα Κακάπετρα Παροικιάς είναι ο Άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος. Είναι το δεύτερο εξωκλήσι αφιερομένο στον Άγιο Ιωάννη τον Θεολόγο στην ίδια τοποθεσία από τον ίδιο κτήτορα. Η επιγραφή στο υπέρθυρο γραφει: «1664 +Ανεκενίσθη ο πάνσεπτος ναός ούτος Αγίου Ιω(άννου) του Θεο(λόγου) διά σινδρομής κ(αι) εξόδου Μάρ(κου) Μπαρμπαρή».

–1672. Σε αίτημα των παριανών προς τον προϊστάμενο της γαλλικής επαρχίας Πατέρα της Καθολικής Εκκλησίας  Jacques Dinet για να ζητήσουν πατέρες της καθολικής εκκλησίας να έρθουν στην Πάρο. «Ταπεινοπρεπώς παρακαλούμεν την πανοσιώτη σας, ωσάν προηγούμενος οικουμενικός και πατριάρχης της αγίας και υπέρ ενδόξου συντροφιάς υου ιησού να συγκλύνη εις το να μας έλθουν ωδε εις τον τόπον μας πατέρες δια να κατοικήσουν εδώ έως εις τα άλλα νησιά δια να ημπορέσωμεν και ημείς να λάβωμεν εκείνη την βοήθειαν και ωφέλειαν της ψυχής μας μαζί κα την επιστήμην δια τους μεταγεναστέρους μας, επειδή ξεύρωμεν καλότατα ότι πως η πανοσιώτησας και η τρισκία της όλα ο σκοπός και ο πόθος αλλο δεν είναι εις όλα τα πάντα μόνον να γυρέψετε την μεγαλύτερην δόξα του Θεού και της σωτηρίας των ψυχών εις κάθε τόπον όπου ευρίσκονται…»

Πάρος: εν έτι σωτήριω 1672 εν μήνι μαίω (29) εις το παλαιόν: + Ταπεινός Μητροπολίτης Παροναξίας Μελέτιος.

Το πιο πάνω αίτημα υπογράφουν χριστιανοί, καθολικοί και ορθόδοξοι, κατοίκων της Νάουσας μεταξύ άλλων και ο Ιωάννης Μπαρμπαρής.

–1680  Σε έγγραφο Παροικιάς του 1680, αναφέρονται μερικές καθολικές οικογένειες της Πάρου που ζούσαν στην  συνοικία Νιό (Καινούργιο) Πηγάδι Παροικιάς. Η συνοικία αυτή γνωστή μέχρι πρόσφατα ως Καθολική συνοικία.

+Εις δόξαν Χριστού αμήν. 1680 εν μηνί Φλεβαρίου 2 εις το Καστέλι της Παροικίας και εις εμένα το νοτάριο Παροικίας και εις τους κάτωθεν αξιοπίστους με όλον της το θέλημα και με καλήν της γνώμην η κερά Μαρία Τζανή Μπαρμπαρή μαζί με την θυγατέραν της την Κατερίνα δόνουν και ελεύθερα πουλούσι του ευλαβεστάτου πρέ Φραντζέσκου Κρίσπου ένα σπίτι κατόγι οπού έχουσι εις το Καινούριον Πηγάδι σιμά εις τον Άγιον Νικόλαον (πρόκειται για τον Άγιο Νικόλαο τον Αρρανό που ήταν η καθολική ενορία) με όλαν του τα δικαιώματα διά ριάλια δώδεκα ήτοι 12 ως καθώς το εποκόψασι ο κύρ Νικολός Φώσκολος και ο κυρ Φραγκούλης Ιωάννου Κονταράτου σύμπλιος εις το αυτό σπίτι Γεώργης Νικολού Ντουλόνος και ο Άγιος Νικόλαος, τα οποία ριάλια 12 τα μετρά την σήμερα των άνωθεν πουλητάδων ημπρεζέντζια των κάτωθε μαρτύρων και από την σήμερον να είναι το αυτό σπίτι του άνωθεν πρε Φραντζέσκου και των αυτού διαδόχων, πουλήση, χαρίση, προικοδοτήση, να το κάμη ως θέλει και βούλεται ωσάν καλά οπού το επλήρωσε να παίρνοντες οι άνωθεν πουλήτρες να μαντηνίρουν και να ντεφεντέρουν τον αυτόν αγοραστήν εις κάθε καιρόν που ήθελε τον εναντιωθή τινάς, μην ημπορώντας κανείς δια κανένα καιρόν να … δικαιώματα εις πένα και κοντά… του κατά καιρού ζαπτιτζή ριάλια 6 και πάντα το παρόν να έχει το βέβαιον.

… εις πίστωσιν του παρόντος βάνοντε και παρακαλετοί μάρτυρες.

Δια μαρτυρίας του Ιωάννη Γεωργίου Μαούνη

Πέτρος ιερεύς Βητζαράς νοτάριος Παροικιάς έγραψα

ATONIO SPIRIDO PER LA GERENISSIMO REPUBLICA DI VENEZIA CONSOLE DI PAROS

Πιστοποιώ το βέβαιον της υπογραφής του νοτάριου παπα Πέτρου Βητζαρά και του αντιγράφου της ανωτέρω πράξεως.

Πάρος 6 Μαΐου 1684 νέο ANTONIO SPIRIDO CONSOLE VENETO

Εμμανουήλ Κομητάς πρόξενος καντζιλιέρης.  

ΠΗΓΗ: Νικ. Χ. Αλιπράντη - Σίμου Συμεωνίδη, Το Καινούργιο Πηγάδι Παροικίας, συνοικία Καθολικών τον 17ο αι., Παριανά Δʹ, τ. 13, 1983, σελ. 126 - 132). 4. ΦΕΚ 209/Β/17-3-1989 και 426/Β/3-7-1992

–1715. Χωράφι Κουλλούρι σύμπλιος Μαρμαρής … ρεάλια 30

–1724. Απόφαση του κοινού της Παροικιάς για την διατίμηση των προϊόντων και την απογραφή της κτηματικής περιουσίας όλων των κατοίκων. Κατά τη Γενική Συνέλευση της 13 Δεκεμβρίου 1724, αναφέρεται ο Γεώργης Μπάρμπαρης.

–1733. Σε κληρονομικό δικαίωμα των συζύγων αναφέρεται στις 21 Ιανουαρίου 1733 σε προικοσύμφωνο του Στεφανή Σκλαβόπουλου, η Ειρήνη γυνή του Γιώργη Μπαρμπαρή στο Κάστρο Παροικιάς.

–1737. Δωρεά μεταξύ συζύγων στις 30 Μαρτίου 1737. Παράδοση έκανε ο Γιώργης Μπαρμπαρής του προγόνου του Αντζολου Εληνιώτη εις το σπίτι αγορά του από τον Μιχελάκη Νταμέτζο.

–1738. Σε προικοσύμφωνο Παροικίας στις 18 Φεβρ. 1738. Ο Γιώργος Χιωτάκης με την θυγατέρα Πασκάλη Σάντου, ονόματι Ανεζίνα, αναφέρεται ο Μανώλης Γιώργη Μπαρμπαρής. 

–1743. Καταγραφή [Παροικιά, 9 Αυγ. 1743] της περιουσίας της Ευαγγελίστριας, κτήματα τους γειτονεύουν με τα κτήματα της Ευαγγελίστριας, χωράφι Παλαιοκκλησία σύμπλεον Γεώργης Μπαρμπαρής.

–1823. Προικοσύμφωνο του Δημητρίου Γεωργίου Μπαρμπαρή και της συζύγου του Αργυρής, Παροικιά 8 Νοεμβρίου 1823.

–1826. «Επαρρησιάσθη προσωπικώς εις την δημοσίαν Νοταρίαν ο υπογεγραμμένος κύριος Αλεξανδράκης Δημητρίου Καμπάνης και ομολογεί ότι ιδίαν αυτού βουλήν και αυτοθέλητον γνώμην πωλεί προς τον κύριον Κοσμάν Λιβαδινόπουλον ένα έξαμπέλισμα, έχει γονικόν του εν τη τοποθεσία Σαρακήνικον με τον νερόν έχει μέσα σύμπλιος Ελευθεράκης Χαμάρτος και Ιωάννης Μπαρμπαρής διά γρόσια εξακόσια πενήντα πέντε, νούμερο 655, ως επερίσσευσεν την τιμήν του αυτού ο ίδιος αγοραστής εις το Κοινόν δημόσιον, όθεν από την σήμερον το και εξαμπέλισμα με το νερόν (το οποίον νερόν θέλει εξακολουθεί ως το πάλαι) μένει ελεύθερα εις την εξουσίαν και κυριότητα του ειρημένου αγοραστού να το κάμη ως θέλει και βούλεται τόσον ο ίδιος καθώς και οι κληρονόμοι του ως καλώς πωλημένων και καλώς διά δημοπρασίας αγορασμένων, υποσχόμενος ο πωλητής  να διαφεντεύη τον αγοραστή από κάθε εναντιότητα ως έλαβεν την τιμήν του αυτού εξαμπελισμάτου μέχρι και του οβολού εις ένδειξιν δε εγένετο το παρόν πωλητήριον γράμμα εκ της δημοσίας Νοταρίας βεβαιωμένον τη ιδία υπογραφή του πωλητού και εδόθη προς τον αγοραστήν φυλάττοντας αντίγραφον εις τον Κώδικα της Νοταρίας, υπ’αριθ.34. τη 3 Ιουλίου 1826, Παροικία Πάρου. Αλέξανδρος Καμπάνης βεβαιώνω το παρόν. Φραγκίσκος Αλεξάνδρου Καμπάνης βεβαιώνω. Γεώργιος Βιτζαράς.

–1827. Σε έγγραφο της 15 Απριλίου 1827 της Παροικιάς Πάρου μαρτυρείται ο Ιωάννης Μπαρμπαρής.

–1827. Καταγραφή των (μερικών) χρεών των κοινοτήτων του κάθε Μέρους κοινού της Πάρου εις την Κωνσταντινούπολιν. 17 Απριλίου 1827.

Ομολογία Ιωάννου Μπαρμπαρή Κεφάλαιον γρ. 100.

–1828. Παρουσιασθέντες εις την δημόσιον ταύτην νοταρίαν οι υπογεγραμμένοι ο τε ευγενέστατος κύριος Ελευθέριος Χαμάρτος και η Αγγετέτα πρώτη σύζυγος του αποθανόντος Ιωάννη Πέτρου Μπαρμπαρή ως επίτροπος των παιδίων της, παρέστησεν έμπροσθεν των υπογεγραμμένων μαρτύρων, ότι συμφωνήσαντες εν τω μεταξύ οικειοθελώς και με γνώμην απαραβίαστον κάμνουσι την παρούσαν ανταλλαγήν ως ακολούθως:

Αον: Η κυρία Αγγελέτα δίδει αναποσπάστως προς τον κύριον Χαμάρτο την τοποθεσίαν όλην του Αλωνιού τοιχογυρισμένην οπού είχεν ηγοράσμένην προ χρόνων ο άνδρας της Γιάννης παρά του κ. Αλεξανδράκη Δημ. Καμπάνη εις τοποθεσίαν Σαρακήνικον έως εις τα Παλιά Θεμέλια με το αλώνι, κατοικιές, φούρνον, προστιγάδια και οσπιτάκια καθώς ευρίσκονται εις την αυτήν τοποθεσίαν την σήμερον πλησίον ο ίδιος Χαμάρτος εκ πλαγίου και άνωθεν.

Βον: Ο κύριος Χαμάρτος δίδει προς αυτήν ανταλλακτικών εν χωράφι, έχει ηγορασμένον παρά του ποτέ Ιωάννου Οικοκυράς εις τοποθεσίαν Βουνόν, πλησίον η ιδία Αγγελέτα και ο ίδιος Χαμάρτος, η μέν ανωθεν, ο δεν κάτωθεν.

Ομοίως δίδει προς αυτήν εις χείρας και μετρητά γρόσια πενήντα, ν(ούμερο) 50: θέλοντες αμφότεροι να μένη η ανταλλαγή αυτή αδιάσπαστος και στερεά διά παντός. Όθεν από την σήμερον οι μέν κατοικιές φούρνος, ασπίτια, προστιγάδια και όλη η τοποθεσία με το αλώνι έως τα Παλιά Θεμέλια, μένουσιν εις την δεσποτείαν και κυριότητα αναπόσπαστον του κυρίου Ελευθερίου Χαμάρτου να τα κάμη ως βούλεται αυτός και οι κληρονόμοι του ανενόχλητα και ελεύθερο πάσης καταζητήσεως ή δικαιώματος άλλου τινός, το δε χωράφιον παραμοίως ομού και τα πενήντα γρόσια εις εξουσίαν και κυριότητα της Αγγελέτας να τα μεταχειρισθή όπως αυτή βούλεται. Εις ένδειξιν δε της οικειοθελούς ταύτης συμφωνητικής των ανταλλαγής εγένοντο δύο παρόμοια νοταριακά αποδεικτικά γράμματα επιβεβειωμένα παρά των μερών αμφότερων, επικυρωμένα δε και τη υπογραφή των κυρίων δημογερόντων και άλλων αξιοπίστων μαρτύρων των οποίων αντίγραφον κατεχωρήθη εις τον Κώδικα της Νοταρίας υπ’ αριθ. 517 και έλαβε το κάθε μέρος έν εξ αυτών δι’ ασφάλειαν.

Εν Παροικία της Πάρου τη 30 Ιουλίου 1828.

Βικέντιος Μαυρομμάτης υπογράφω εις όνομα της άνωθεν Αγγελέτας ότι βεβαιοί το παρόν και ούτος κ’ άγω μαρτυρώ.

Λεονάρδος Κονδύλλης δημογέρων μάρτυς.

Ιωάννης Κρίσπης και δημογέρων επιβεβαιώ

Ελευθέριος Χαμάρτος βεβαιώ

Εφραιμ ιερεύς … μάρτυς

Γεώργιος Κυπριανός μάρτυς

Ο δημόσιος νοτάριος της πόλεως ΝΟΤΑΡΙΑΣ ΠΑΡΟΙΚΙΑΣ ΠΑΡΟΥ Δημήτριος Χαμάρτος υποβεβαιώ.

–1830. Προικοσύμφωνο Γεωργίου Σαρρή και Μαρίνας Μπαρμπαρή» Παροικιά, 27 Ιανουαρίου 1830. «Ο Νικόλαος Σαρρής δίδει στον γιό του Γεώργιο εικόνα των Παμμεγίστων Ταξιαρχών και η Αννέζα χήρα Κωνσταντή Μπαρμπαρή δίδει στην κόρη της Μαρίνα την εικόνα της Παναγίας Κοιμήσεως και τον Άγιον Γεώργιον και την εικόνα της Βηθλεέμ» (ΓΑΚ, 219, 62r).

–1831. Στο προικοσύμφωνο Ιωάννη Ζηλιτζήρη (γονείς του: Νικολός και η Ελένη Ζηλιτζήρη) και Μαρίας Μπαρμπαρή (Παροικιά 20 Φεβρουαρίου 1831). «η κυρία Αρμελινιώ, θυγάτηρ ποτέ Στέλιου Μακρή και σύζυγος νυν του Γεώργη Καμινάρη έχουσα η ρηθείσα Αρμελίνα με τον προαποθανόντα σύζυγόν της Μανόλην Πέτρου Μπαρμπαρή ονόματι Μαρίαν, δίδει δέκα εικόνες και μία καρδιά ασημένια με τίμιον ξύλον μέσα». (ΓΑΚ, 219, 137ν)

–1835. Ιωάννης Μπαρμπαρής κάτοικος Πάρου. Αναφαίρετε ως συνδρομητής σε βιβλίο του 1838 «Η Βοσκοπούλα του Αιγαίου Πελάγους» του Ιωάννη Γρυπάρη από την Μύκονο.

–1840. Σε δημοτολόγιο της Κοινότητας Παροικιάς αναγράφεται  το 1840 ο Μπαρμπαρής …

–1847. Στον εκλογικό κατάλογο Ωλιάρου είναι εγγεγραμμένος ο 25χρονος γεωργός Ιωάννης Μπαρμπαρής.

–1847. Στον εκλογικό κατάλογο Παροικιάς (συμπεριλαμβάνεται και η Αντίπαρος) είναι εγγεγραμμένος ο 33χρονος γεωργός Εμμανουήλ Μπαρμαπρής, ο 63χρονος γεωργός Ιωάννης Ζ. Μπαρμπαρής, ο 58χρονος γεωργός Μιχαήλ Μπαρμπαρής, ο 46χρονος γεωργός Μιχαήλ Γ. Μπαρμπαρής, ο 39χρονος γεωργός Μάρκος Μπαρμπαρής, ο 53χρονος γεωργός Νικόλαος Μπαρμπαρής, ο 26χρονος γεωργός Δημήτριος Ι. Μπαρμαπρής και ο 25χρονος γεωργός Κωνσταντίνος Μπαρμπαρής.

–1872. Στις 9 Ιουλίου 1872 ο 30χρονος σανδαλοποιός από την Πάρο Πέτρος Μπαρμπαρής του Δημητρίου και της Άννα, παντρεύεται στην Ερμούπολη την 30χρονη από την Άνδρο Μαριγώ Βλάμη, του Μιχαήλ και της Μαργαρώς.

–1875. Το 1875 γεννιέται ο Μπαρμπαρής Δημήτριος του Γεωργίου γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1876. Το 1876 γεννιέται ο Μπαρμπαρής Αντώνιος του Γεωργίου ξυλουργός κάτοικος Παροικιάς.

–1878. Στις 16 Οκτωβρίου 1878 ο παριανός σανδαλοποιός Πέτεος Μπαρμπαρής 35 ετών κάτοικος Σύρου δηλώνει τον θάνατο της φίλης του Μαμαλάκη Μαρία του Ιωάννη, έγγαμη από την Άνδρο 60 ετών κάτοικος Ερμούπολης. Ασθένεια: Κοιλία;.

–1881. Το 1881 γεννιέται ο Μπαρμπαρής Εμμανουήλ του Κωνσταντίνου γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1884. Το 1884 γεννιέται ο Μπαρμπαρής Δημήτριος του Κωνσταντίνου γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1886. Το 1886 γεννιέται ο Μπαρμπαρής Γεώργιος του Ιωάννη γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1887. Στα δημοτολόγια Ερμούπολης είναι εγγεγραμμένος ο παριανός 45χρονος υποδηματοποιός Πέτρος Δημ. Μπαρμπαρής, έγγαμος. Έδωσε όρκο στις 23 Ιανουαρίου 1887.

–1888. Το 1888 γεννιέται ο Μπαρμπαρής Αντώνιος του Ιωάννη γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1893. Το 1893 γεννιέται ο Μπαρμπαρής Μάρκος του Κωνσταντίνου γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1893. Το 1893 γεννιέται ο Μπαρμπαρής Ιωάννης του Δημητρίου γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1896. Το 1896 γεννιέται ο Μπαρμπαρής Γεράσιμος του Κωνσταντίνου κηπουρός κάτοικος Παροικιάς.

–1898. Το 1898 γεννιέται ο Μπαρμπαρής Μάρκος του Δημητρίου γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1903. Το 1903 γεννιέται ο Μπαρμπαρής Φίλιππος του Γεωργίου γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1903. Στις 30 Ιουνίου 1903 ο 22χρονος αλιεύς από την Πάρο Γεώργιος Μπαρμπαρής του Φρατζέσκου και της Άννας Βαβανού [κάτοικοι Πάρου], παντρεύεται στην Ερμούπολη την 19χρονη από την Θήρα Θεοδώρα Συρίγου, του Εμμανουήλ και της Μαργαρίτας.

–1905. Στις 13 Νοεμβρίου 1905 ο 25χρονος εργάτης από την Πάρο Ιάκωβος Μπαρμπαρής του Φραγκίσκου και της Άννα Βαβανού, παντρεύεται στην Ερμούπολη την 20χρονη από την Σύρο Αθανασία Ξαγοράρη, του Εμμανουήλ, και της Μαρουσώς.

–1905. Το 1905 γεννιέται ο Μπαρμπαρής Αντώνιος του Δημητρίου αγωγεύς κάτοικος Παροικιάς.

–1906. Το 1906 γεννιέται ο Μπαρμπαρής Μιχαήλ του Γεωργίου γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1907. Το 1907 γεννιέται ο Μπαρμπαρής Γεώργιος του Δημητρίου γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1907. Στις 2 Μαρτίου 1907 ο 24χρονος εργάτης από την Πάρο Πέτρος Μπαρμπαρής του Φραγκίσκου και της Άννας Βαβανού παντρεύεται στην Ερμούπολη την 20χρονη από την Σύρου Μαριγώ Βλάχου, του Βαλσαμή και της Καλλίτσας.

–1908. Το 1908 γεννιέται ο Μπαρμπαρής Μιχαήλ του Δημητρίου αγωγεύς κάτοικος Παροικιάς.

–1908. Το 1908 γεννιέται ο Μπαρμπαρής Ιωάννης του Δημητρίου γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1912. Το 1912 γεννιέται ο Μπαρμπαρής Κωνσταντίνος του Εμμανουήλ γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1914. Το 1914 γεννιέται ο Μπαρμπαρής Πέτρος του Δημητρίου γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1914. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1914 στις Λεύκες ο Μπαρμπαρής Πέτρος του Αντωνίου.

–1915. Το 1915 γεννιέται ο Μπαρμπαρής Αντώνιος του Δημητρίου γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1915. Το 1915 γεννιέται ο Μπαρμπαρής Δημήτριος του Αντωνίου γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1916. Το 1916 γεννιέται ο Μπαρμπαρής Δημήτριος του Εμμανουήλ γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1917. Το 1917 γεννιέται ο Μπαρμπαρής Ιωάννης του Δημητρίου γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1917. Το 1917 γεννιέται ο Μπαρμπαρής Κωνσταντίνος του Δημητρίου γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1918. Στις 18 Φεβρουαρίου 1918 ο 34χρονος εργάτης από την Πάρο Νικόλαος Μαούνης του Ιωάννη [κάτοικος Σμύρνης] και της Ελένης Κ. Μπαρμπαρή [κάτοικος Πάρου] παντρεύεται στην Ερμούπολη την 25χρονη από την Σύρο Μαρίκα Λεστάρη, του Χρήστου και της Ελένης.

–1919. Οπλίτης κατά την περίοδο 1919-1922 ο Μπαρμπαρής Κωνσταντίνος, ο Μπαρμπαρής Δημήτριος και ο Μπαρμπαρής Εμμανουήλ.

–1920. Σε σχολική φωτογράφιση στην Παροικιά 1920(?) διακρίνεται η Βασιλική Μπαρμπαρή.
–1920. Στα δημοτολόγια Ερμούπολης είναι εγγεγραμμένος ο παριανός 29χρονος αλιεύς Ιωάννης Α. Μπαρμπαρής άγαμος. Έδωσε όρκο στις 24 Ιανουαρίου 1920.

–1920. Το 1920 γεννιέται ο Μπαρμπαρής Στυλιανός του Γεωργίου γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1921. Στα δημοτολόγια Ερμούπολης είναι εγγεγραμμένος ο παριανός 64χρονος εργατικός Νικόλαος Μάρκου Μπαρμπαρής έγγαμος. Έδωσε όρκο στις 14 Ιανουαρίου 1921.

–1921. Στα δημοτολόγια Ερμούπολης είναι εγγεγραμμένος ο παριανός 46χρονος εργατικός Μάρκος Γ. Μπαρμπαρής έγγαμος. Έδωσε όρκο στις 23 Ιανουαρίου 1921.

–1921. Το 1921 γεννιέται ο Μπαρμπαρής Στυλιανός του Εμμανουήλ υποδηματοποιός κάτοικος Παροικιάς.

–1922. Το 1922 γεννιέται ο Μπαρμπαρής Κωνσταντίνος του Δημητρίου κηπουρός κάτοικος Παροικιάς.

–1922. Το 1922 γεννιέται ο Μπαρμπαρής Κωνσταντίνος του Γεωργίου γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1923. Το 1923 γεννιέται ο Μπαρμπαρής Δημήτριος του Ιωάννη γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1923. Το 1923 γεννιέται ο Μπαρμπαρής Κωνσταντίνος του Εμμανουήλ γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1924. Στις 20 Ιουλίου 1924 ο 31χρονος ναυτικός από την Πάρο Ιωάννης Μαύρης του Γεωργίου και της Καλυψώς Τσαντάνη παντρεύεται στην Ερμούπολη την 21χρονη από την Πάρο Ειρήνη Μπαρμπαρή του Μάρκου και της Παρασκευούλας Μαύρη.

–1925. Το 1925 γεννιέται ο Μπαρμπαρής Κωνσταντίνος του Γεράσιμου υποδηματοποιός κάτοικος Παροικιάς.

–1925. Το 1925 γεννιέται ο Μπαρμπαρής Κωνσταντίνος του Μάρκου εργάτης κάτοικος Παροικιάς.

–1926. Το 1926 γεννιέται ο Μπαρμπαρής Εμμανουήλ του Αντωνίου κάτοικος Παροικιάς.

–1926. Το 1926 γεννιέται ο Μπαρμπαρής Δημήτριος του Μάρκου εργατικός κάτοικος Παροικιάς.

–1926. Το 1926 γεννιέται ο Μπαρμπαρής Εμμανουήλ του Αντωνίου εργατικός κάτοικος Παροικιάς. Διαγράφετε το 1949 από τον εκλογικό κατάλογο Παροικιάς ως εγγραφέντας σε άλλη Κοινότητα.

–1926. Το 1926 γεννιέται ο Μπαρμπαρήγος Σταμάτιος του Γεωργίου εργάτης κάτοικος κοιν. Νάουσας.

–1927. Το 1927 γεννιέται ο Μπαρμπαρής Κωνσταντίνος του Γεωργίου γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1927. Το 1927 γεννιέται ο Μπαρμπαρής Ιωάννης του Μάρκου γεωργός κάτοικος κοιν.  Παροικιάς.

–1927. Στα δημοτολόγια Ερμούπολης είναι εγγεγραμμένος ο παριανός 28χρονος εργάτης Βασίλειος Μιχ. Μπαρμπαρής έγγαμος. Έδωσε όρκο στις 24 Ιανουαρίου 1927.

–1928. Το 1928 γεννιέται ο Μπαρμπαρής Ιωάννης του Γεωργίου γεωργός κάτοικος κοιν.  Παροικιάς.

–1929. Το 1929 γεννιέται η Μπαρμπαρή Μαρίνα του Ιωάννη κάτοικος Κοιν. Παροικιάς.

–1929. Το 1929 γεννιέται ο Μπαρμπαρής Μηνάς του Γεωργίου γεωργός κάτοικος Κοιν. Παροικιάς.

–1930. Το 1930 γεννιέται η Μπαρμπαρή Ελένη του Γεράσιμου κάτοικος Κοιν. Παροικιάς.

–1931. Στα δημοτολόγια Ερμούπολης είναι εγγεγραμμένος ο παριανός 20χρονος Ξυλουργός Βασίλειος Μ. Μπαρμπαρής. Έδωσε όρκο στις 11 Φεβρουαρίου 1931.

–1933. Χειμώνας 1933(?), στη Φράγκα Σκάλα, στο εκλογικό του Ευρυπαίος, υποψήφιος βουλευτής Κέντρου Φιλελευθέρων, διακρίνεται ο Αντώνης Μπαρμπαρής.

–1936. Στην Α’ Παγκυκλαδική Έκθεση Σύρου αγροτικών, πτηνοτροφικών και βιομηχανικών προϊόντων στις 16-23 Αυγούστου 1936 αναφέρεται το μέλος της Ένωσης Αγροτικών Συνεταιρισμών Πάρου Μπαρμπαρής Γεράσιμος.

–1938. Στα δημοτολόγια Ερμούπολης είναι εγγεγραμμένη η παριανή 29 ετών εργάτρια Καλλιόπη Μ. Μπαρμπαρή άγαμος. Έδωσε όρκο στις 15 Ιουλίου 1938.

–1939. Στα δημοτολόγια Ερμούπολης είναι εγγεγραμμένος ο παριανός 31 ετών υποδηματοποιός Γεώργιος Μ. Μπαρμπαρής έγγαμος. Έδωσε όρκο στις 11 Μαΐου 1939.

–1947. Στις 20 Ιουνίου 1947, το στο Κοινοτικό Συμβούλιο Παροικιάς συμμετέχει και ο Γεράσιμος Μπαρμπαρής.

–Μπαρμπαρίγος ή Μπαρμπαρήγος ή Παρπαρήγος ή Βαρβαρήγος: Ενετική οικογένεια, από την ‘Ιστρια, με δύο (ή 3) Δόγηδες, τα αδέρφια Marco Barbarigo 1485-1486 όπου μετά τον θάνατό του τον διαδέχτηκε ο Agostinο Barbarigo 1846-1501?. Ο Κεφαλληνιάδης και ο Slot γράφους: Αι εξής απλαί καθολικαί οικογένειας, καταγόμενοι εκ διαφόρων μερών της Δυτικής Ευρώπης όπως ο Βαρβαρίγος.

Οι Μπαρμπαρήγοι, Βαρβαρίγοι ήταν εγκατεστημένοι στη Σαντορίνη από όπου ήρθαν στην Πάρο και είχαν και αρχοντικό και λαϊκό κλάδο. Προγενέστερα τους συναντάμε στην Κρήτη όπου μάλιστα, ένας κλάδος εξισλαμίστηκε (σε τούρκικο έγγραφο 1749, Χασάνα Μπαρμπαρήγος). Οι Μπαρμπαρίγοι της Κρήτης ευγενείς Ενετοί ξέπεσαν και έχασαν τους τίτλους τους. Benedetto Barbarigo πρεσβευτής Χάνδακα έγγρ. 1501. Matteo Barbarigo Duca 1542-1544, Gerolamo Barbarigo capitano generale εγγρ. 1583. Ρέκτορας Χανίων A. Barbarigo 1549. Magn. Miser Antonio Barbarigo προβλέπτης Χανίων 1554. Μεταξύ ευγενών Ηρακλείου και φεουδαρχών υπαίθρου M. Nicolo και Marco Barbarigo de Francisco, Bertuccio Barbarigo de Zorzi, Πέτρος του Benetto κ.α., 1583.

Μεταξύ προσφύγων από την Κρήτη στη Ζάκυνθο 1682, Maria Barbarigopula, Anesina η μητέρα της και στην Κέρκυρα 1683 Antonio Barbarigo, Caterina Barbarigo q. Dimitri, Manusso και Zuana Barbarigo.

Γενάρχης της Παριανής οικογένειας ίσως είναι ο Μπατίστας Μπαρμπαρίγος.

Το οικόσημο της οικογένειας Μπαρμπαρίγου είναι ομιλούντο ή φανερό όπου σημαίνει ο λεπτογένης και απεικονίζει τρείς ξανθές γενειάδες και τρεις μαύρες γενειάδες, Τα τρία λιοντάρια είναι οι τρεις Δόγηδες της Βενετίας από την συγκεκριμένη οικογένεια. Το ασημί χρώμα του φόντου συμβολίζει μεταλλικό, πανοπλία, ασπίδα και κατ’ επέκταση πολεμιστής, ιππότης. Το μπλε χρώμα, αγνό.

–1641. Στα Κακάπετρα Παροικιάς είναι ο Άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος. Είναι το δεύτερο εξωκλήσι αφιερομένο στον Άγιο Ιωάννη τον Θεολόγο στην ίδια τοποθεσία. Στο ανώφλιο του παραθύρου που βρίσκεται στη βόρεια όψη του εξωκλησιού, υπάρχει η επιγραφή: «1641 Ιω(άννης) Παρπαρίγος»

–1657. Ο Μπατίστας Μπαρμπαρίγος αναφέρεται σε έγγραφα του 1657 ο οποίος στην συνέχεια απέκτησε δυο γιούς.

–1684. Το 1684 γεννιέται στην Πάρο ο Λογγίνος Μπαρμπαρίγος, γιός του φερόμενου ως γενάρχη του παριανού κλάδου, Μπατίστα Μπαρμπαρίγου.

–1685. Το 1685 γεννιέται στην Πάρο ο Φραγκίσκος Μπαρμπαρίγος, γιός του φερόμενου ως γενάρχη του παριανού κλάδου, Μπατίστα Μπαρμπαρίγου.

–1712. Στο προικοσύμφωνο του Ι. Τζαννάκη και Μαρούσας, Καστέλλι Νάουσας, 20 Ιαν. 1712, «δώνει της και το σπίτι όπου έχει γενικόν της εις τον Πρόδρομον (περιοχή της Νάουσας), σύμπλιον Φλωρέντζα Μπαρμπαρήγου, καθώς ευρίσκεται».

–1725. Έγγραφο του 18ου αιώνα (1725-1740) από την περιοχή της Νάουσας «χωράφι Καψάλου σύμπλιον Μπαρμπαρήγου από τον παπά-Γιαννάκη Βιτζαρά».

–1740. Σε έγγραφο του 1740 της οικ. Βατιμπέλλα αναφέρει "Νήσος Πάρος Καστελιω εις τα 1740 νέο 3 Ιανουαρίου ημέρα Κυριακή και ώρα 3 της ημέρας. Ήλθασι εις την Νάουσα τέσσερις λεβέντες αρματωμένοι από το μπαστιμέντο του Καπετάν Φραγκίσκου Μαρία κοματάντε μίαν πουλάκα αρματωμένη εις την αμάχη με πατιέρα της Μάλτας οι άνθρωποι όπου ήλθαν ήτον ένας σαρτζελτές, το όνομά του Μπορταλαμαίος, με άλλους τρείς αρματωμένους και ερισαλτάρασι με δύναμιν των αρμάτων των επάνω εις το σπίτι του Σιόρ Κονσούλου των Εγγλέζων ονοματισμένος Σιόρ Νικολός Βατιμπέλλας. Και αυτός θεωρώντας του με τα άρματα και ξεσαθωμένοι εσφαλίκτη μέσα εις την κάμαράν του και αυτοί ψάχνοντας του και τον έβγαλαν από μέσα, τον εκατέβασαν κάτω σύροντας τον ώσαν κατάδικον και τα κοπέλλια του θεωρώντας την τόσην καταδίκην όπου του έκανα, αρμπούρισαν την παντιέρα του Βασιλέως της Εγγλιτέρας διά να διαφεντευθή και εφανέρωσαν και την διαφέντευσιν του Βασιλέως της Φράντζας δια τα καλά μέριτα του μακαρίτου πατρός του εφανέρωσαν και τις διαφέντεψες ιδικές των και με όλα αυτά από τον νούν των δεν επέρασαν μόνον το επήραν ως κατάδικον ξεσκισμένον και τον επήγαν ξεσπαθωμένοι μέσα εις την Παρκιά και εγύρευσαν καιρόν να τον σκοτώσουν, μα τον ακολούθησαν κόσμος πολύς και δεν ευρίσκαν άδειαν να κάμουν την όρεξιν τους, και πηγαινάμενοι εις την Παρκιάν αν δεν ήθελεν ευρεθή εις το Πόρτο ο Καπετάν Λούης Γζιπέτρος από το Σαν Τραπέ και ο καπετάν Αντώνιος Μαρτίν από το Σαν Τραπέ καπετάνιος εις ένα καράβι και ο καπετάν Κάρλος και ο καπετάν Τζουάνες αν ήθελαν λείψει αυτοί δεν ηξεύρομεν το τέλος όπου είχαν να πράξουν χωρίς κανένα νιτερέσσο και εις τούτο δίνομεν την παρόν μαρτυρίαν εις την ψυχήν μας πως τα είδαμεν με τα μάτια μας και υπογράφουμεν εις βεβαίωσιν. Το σφραγίζομεν και με την σραγίδα της κοινότης μας.

Οικονόμος Νάουσας μαρτυρώ, Σακελλάριος Νάουσας μαρτυρώ, Σκευοφύλαξ Νάουσας μαρτυρώ, ο Προηγούμενος του Βατοπεδίου Αθανάσιος μάρτυς, Αρχιδιάκως Νεόφυτος Βατιμπέλλας μαρτυρώ ως είδα, Λοΐζος Τζιμπέρ μάρτυς. Γεώργιος Βιτσαράς μάρτυς, Γεώργιος Μαρμπαρήγος μάρτυς, Σακέλιως Ναούσης μαρτυρώ, Παπά Φραντζέσκος Νταβερώνας μαρτυρώ, Παπά Μαρίνος Ραγγούσης μαρτυρώ, Γεώργιος Νταμιραλής μαρτυρώ, Ιωάννης Τριαντάφυλλος Μαρτυρώ, Κωνσταντίνος Βατιμπέλας μαρτυρώ, Δημήτριος Αυλωνίτης μαρτυρώ, Νικόλαος Λευκαρός μαρτυρώ. Εγώ Νικολός Κανάλες μαρτυρώ, Κωνσταντίνος Σκορδίλης, Ανδρέας Βιτσαράς μαρτυρώ, Ιωάννης Μπρούτος, Τζάνες ο Καλλέργης Καντζιλάριος Ναούσης πιστώς γέγραφα"

–1755. Σε εκλογή απεσταλμένου στην Κωνσταντινούπολη από το κοινό Πάρου σε Γενική Συνέλευση στις 23 Αυγούστου 1755 μαρτυρείται ο Μπαρμπαρήγος Ιωάννης από την Παροικιά.

–1801. Το 1801 γεννιέται ο Φραγκίσκος Μπαρμπαρίγος κάτοικος Νάουσας κτηματίας.

–1804. Σε πωλητήριο στη Νάουσα το 1804 αναφέρει, Γιάκουβος Παρπαρήγος.

–1820. Το 1820 γεννιέται ο Παναγιώτης Μπαρμπαρίγος κτηματίας από τη Νάουσα.

–1822. Στις 4 Νοεμβρίου 1822 εξάγονται τα εξής: επλήγωσαν τον βοθλευτήν Αντωνάκη Μπαρμπαρήγο.

–1824 μία άλλη εκδοχή που είναι και η επικρατέστερη διότι το μαρτυράει και το οικόσημό τους (Μπαρμπαρής, Μπαρμπαρίγος, Βαρβαρίγος, Βαρβαρής), είναι λατινικό και σημαίνει το μικρό μουσάκι στο πιγούνι.

–1824. Σε διανομή κληρονομιάς στις 27 Νοεμβρίου 1824 αναφέρεται η Μαργαρίτρα του πάλε ποτέ Γρηγορίου Μεταξά. Στο ίδιο έγγραφο αναφέρονται οι γιοί Ιωάννης και Νικόλαος Μεταξάς, όπως και ο γαμπρός της Γιώργος Παρπαρήγος και η γυναίκα του Μαρούσα.

–1826. Σε διαθήκη του Πατίστα Μπαρμπαρήγου )Νάουσα 26 Ιαν. 1826).

–1829. Το 1829 ο ηγούμενος της μονής Ταξιαρχών Νεόφυτος Παπαδάτος αγοράζει κτήμα από τον Νικόλαο Μπαρμπαρήγο.

–1829. Ο ονομαστικός κατάλογος των μαθητών του Αλληλοδιδακτικού Σχολείου της Νάουσας του σχολικού έτους 1829.

«Οι μαθητευόμενοι εις την Αλληλοδιδακτικήν Σχολήν της κομοπόλεως Ναούσης»

Ιωάννης Παρπαρίγος 11 ετών, Παναγιώτης Παρπαρίγος ετών 8, Δημήτριος Παρπαρίγος ετών 7, Μιχαήλ Παρπαρίγος ετών 8 και Ηλίας Παρπαρίγος ετών 14

–1831. Στις 21 Οκτωβρίου 1831, σωτήρια επιστολή των κατοίκων της Πάρου προς τον επίτροπο Αιγαίου Πελάγους, για τα δεινά των κρητών νέοαποίκων εναντίων των ντόπιων. Υπογράφει… ο Γεώργιος Μπαρμπαρήγος από τη Νάουσα.

–1832. Εν Ναούση της Πάρου τη 27 Μαρτίου 1832, σε έγγραφο της σχολής του Αγίου Αθανασίου αναφέρεται ο Γεώργιος Παρπαρίγος.

–1838. Στη διαθήκη της Μαργαρίτας Πέτρου Ριτζέρου Παρπαρήγου (Νάουσα 20 Απρ. 1838) «εις την οικίαν της κειμένην εις την θέσιν Μανδράκι (Νάουσα) όπου κατέκειτο επί κλίνης…».

–1839. «Κοληγικόν χωράφιον». Ομολογώ ο υποφαινόμενος ότι το εν τη θέσει Ασπρόχωμα χωράφιον μου δίδω κοληγικόν προς τον κύρ Φραγκίσκον Αναγνωστόπουλον παρά του οποίου έλαβον δανειακώς δραχ. Τριακοσίας, αρ. 300, το οποίον χωράφιον θέλει κρατεί κοληγικόν έως ου του αποδώσει τας ρηθείσας 300 δραχ., τον δε τόκον αυτών λογιζόμενον προς 10%, δέκα τοις εκατόν, τον χρόνον θέλει λαμβάνει από τον ανάλογον του κυρίου του οποίου μου βαστά κοληγικόν χωράφιον οψέποτε όμως ήθελε του αποδώσει τας 300, τριακοσίας, δραχμάς θέλει διαλύεται η κοληγία μας και το κτήμα μου θέλει μείνει πάλιν ελεύθερον εκτός εάν ήθελε τύχει και είναι καλουργιά, την οποίαν θα σπείρη και φάγη κοληγικώς κατά την επιτόποιν συνήθειαν.

Διο και εις ένδειξιν υποφαίνομαι και παρά αξιοπίστων μαρτύρων.

Εν Ναούση Πάρου την 27 Αυγούστου 1839.

Δημήτριος Καράντζας βεβαιώ, Γ. Μπαρμπαρίγος μάρτυς, Ιωάννης Τελέντας μαρτυρώ, Δημήτριος Κ. Καμπάνης ζητηθείς έγραψα και μαρτυρώ.

–1843. Σε ονομαστικό κατάλογο των εκλογικών αποτελεσμάτων Νάουσας στις 27 Οκτωβρίου 1843 αναφέρεται ο Γεώργιος Μπαρμπαρήγος, ο Νικόλαος Π. Μπαρμπαρήγος 64 ετών κτηματίας, ο Λογγίνος Μπαρμπαρήγος 29 ετών κτηματίας.

–1844. Σε εκλογικό κατάλογο στις 18 Μαρτίου 1844, του Δήμου Νάουσας (της επαρχίας Νάξου), υπάρχει εγγεγραμμένος ο Μπαρμπαρήγος Γεώργιος ναυτικός 54 ετών, ο 49χρονος κτηματίας Γεώργιος Μπαρμπαρήγος, ο 26χρονος κτηματίας Παναγιώτης Μπαρμπαρήγος, ο 27χρονος φοιτητής Ιωάννης Μπαρμπαρήγος, ο 33χρονος ναυτικός Μαρμπαρήγος Νικόλαος, ο 41χρονος γεωργός Φραγκίσκος Μπαρμπαρήγος.

–1853. Σε κατάλογο στις 14 Οκτωβρίου 1853, του Δήμου Νάουσας (συμπεριλαμβάνεται και ο Κώστος), υπογράφει ο Πρόεδρος Δημοτικού Συμβουλίου Μπαρμπαρήγος Π.

–1855. Στις 8 Ιανουαρίου 1855 μνημονεύεται σε συμβολαιογραφική πράξη [επιτροπικό] στην Σύρο ο ναυτικός από την Πάρο Βαρβαρήγος Νικόλαος.

–1857. Βασίλειον της Ελλάδος, Ο Δήμαρχος Ναούσης Προς τον κ. Φραγκίσκο Αναγνωστόπουλον.

Μας εγένοντο χθές παράπονα παρά των γειτόνων υμών εναντίον σας δια την αθλίαν κατάστασιν του κοπροδοχείου της οικίας σας και τα παράπονα ταύτα, καθώς και ημείς αυτοί παρετηρήσσαμεν, είναι δικαιότατα και αν δεν θεραπευθώσι είναι ενδεχόμενον να πάθη η υγεία των γειτόνων εκ των εκπεμπομένων εκ της κόπρου δυσωδών αναθυμιάσεν. Προσφερόμενοι όθεν επιεικώς σας προσκαλούμεν εντός 24 ωρών από της παραλαβής του παρόντος μας να κινήσετε και μεταφέρετε έξωθεν της πόλεως τας κόπρους του αποπάτου σας (κέλλας), άλλως τε σας ειδοποιούμεν ότι παρελθούσης επί ματαίω της προθεσμίας, ήν σας χορηγούμεν, θέλομεν διατάξει την δι’ εξόδων σας κίνησιν και εκφοράν της κόπρου του κοπροδοχείου σας παραπέμποντες συνάμα και υμάς εις το αρμόδιον πταισματοδικείον διά να τιμωρηθήτε κατά τον νόμον.

Ο καθ’ ημάς δημαρχιακός κλητήρ εν τέλλεται να σας επιδώση την παρούσαν επί αποδείξει παραλαβής. (Τ.Σ.)

Εν Ναούση την 11 Μαρτίου 1857. ΔΗΜΑΡΤΧΙΑ ΝΑΟΥΣΗΣ Ο Δήμαρχος Κ. Μπαρμπαρήγος.

–1859. Στις 12 Δεκεμβρίου 1859 σε συμβολαιογραφική πράξη [Ιδιοκτησία] στην Σύρου αναφέρεται ότι ο κάτοικος Πάρου Ορφανός Ανδρέας ναυτικός και ο Δημήτρης Μπαρμπαρήγος ναυτικός, να αγοράζουν πλοίο τον ναυπηγό Σύρου Νικόλαο Σολωμό ονόματι Ομόνοια.

–1860. Στις 4 Μαΐου 1860 σε συμβολαιογραφική πράξη [Επιτροπικό] στην Σύρου αναφέρεται ο κάτοικος ΠάρουΝικόλαος Μπαρμπαρήγος κυβερνίτης να διορίζει επιτροπικό σε ελλ. Πλοίο των τζερνίκιον «Αγιος Νικόλαος τον εν Πάρω Μαλαματένιο Γεώργιο.

–1867. Στις 23 Απριλίου 1867 ο 26χρονος μαραγκός από την Πάρο Πέτρος Μπαρμπαρίγος του Λουκά και της Κυριακής Καλλέργη, παντρεύεται στην Ερμούπολη την 22χρονη από την Άνδρο Ειρήνη Παρώδου, του Άγγελου και της Μαριγώς.

–1874. Το 1874 γεννιέται ο Μπαρμπαρήγος Ευάγγελος του Αναστασίου, ναυτικός, κάτοικος Νάουσας Πάρου.

–1877. Στις 4 Ιουνίου 1877 ο παριανή βυρσοδέψης Μαρμπαρίγος Πέτρος 36 ετών και η γυναίκα του Ειρήνη Παρώδη κάτοικοι Σύρου δηλώνουν τον θάνατο του γιού τους Λογγίνου 15 μηνών κάτοικο Ερμούπολης. Ασθένεια: Δυσεντερία.

–1880. Στα δημοτολόγια Ερμούπολης είναι εγγεγραμμένος ο παριανός 42χρονος μαραγκός Πέτρος Λογ. Μπαρμπαρήγος, έγγαμος. Έδωσε όρκο στις 5 Ιουνίου 1880.

–1880. Το 1880 γεννιέται ο Μπαρμπαρήγος Δημήτριος του Κωνσταντίνου φανοποιός κάτοικος Παροικιάς.

–1883. Σε εκλογικό κατάλογο της Νάουσας του 1883, υπάρχουν εγγεγραμμένοι οι, Μπαρμπαρίγος Φραγκίσκος του Πατίνστα, 83 ετών, κτηματίας από τη Νάουσα, Μπαρμπαρίγος Πιπής του Νικολάου, ετών 41, ναύτης απο τη Νάουσα, Μπαρμπαρίγος Βασίλειος του Δημητρίου, 20 ετών, ναύτης από τη Νάουσα, Μπαρμπαρίγος Νικόλαος του Λογγίνου, ετών 31, βαρελοποιός από τη Νάουσα, Μπαρμπαρίγος Νικόλαος του Φραγκίσκου, 60 ετών, γεωργός απο τη Νάουσα, Μπαρμπαρίγος Λογγίνος του Πέτρου, 68 ετών, καφεπώλης απο τη Νάουσα, Μπαρμπαρίγος Ιωάννης του Παναγιώτη, 28 ετών, στρατιώτης απο τη Νάουσα, Μπαρμπαρίγος Ιωάννης του Νικολάου, 46 ετών, ναύτης από τη Νάουσα, Μπαρμπαρίγος Θεμιστοκλής του Γεωργίου, 56 ετών, κτηματίας από τη Νάουσα, Μπαρμπαρίγος Δημήτριος του Παναγιώτη, 36 ετών, έμπορος από τη Νάουσα, κάτοικος Σμύρνης, Μπαρμπαρίγος Γεώργιος του Παναγιώτη, ετών 31, στρατιώτης από τη Νάουσα, κάτοικος Αθήνας, Μπαρμπαρίγος Αντώνιος του Νικολάου, 35 ετών, ναύτης από τη Νάουσα, Μπαρμπαρίγος Αναστάσιος του Νικολάου, 53 ετών, ναύτης από τη Νάουσα και Μπαρμπαρίγος Ανδρέας του Γεωργίου, ετών 52, υποδηματοποιός από τη Νάουσα, κάτοικος Σμύρνης.

–1885. Σε εκλογικό κατάλογο της Νάουσας του 1885, υπάρχουν εγγεγραμμένοι οι, Μπαρμπαρίγος Φραγκίσκος του Πατίνστα, 85 ετών, κτηματίας από τη Νάουσα, Μπαρμπαρίγος Πιπής του Νικολάου, ετών 43, ναύτης απο τη Νάουσα, Μπαρμπαρίγος Βασίλειος του Δημητρίου, 22 ετών, ναύτης από τη Νάουσα, Μπαρμπαρίγος Νικόλαος του Λογγίνου, ετών 33, βαρελοποιός από τη Νάουσα, Μπαρμπαρίγος Νικόλαος του Φραγκίσκου, 60 ετών, γεωργός απο τη Νάουσα, Μπαρμπαρίγος Λογγίνος του Πέτρου, 70 ετών, καφεπώλης απο τη Νάουσα, Μπαρμπαρίγος Ιωάννης του Παναγιώτη, 30 ετών, στρατιώτης απο τη Νάουσα, Μπαρμπαρίγος Ιωάννης του Νικολάου, 48 ετών, ναύτης από τη Νάουσα, Μπαρμπαρίγος Θεμιστοκλής του Γεωργίου, 58 ετών, κτηματίας από τη Νάουσα, Μπαρμπαρίγος Δημήτριος του Παναγιώτη, 38 ετών, έμπορος από τη Νάουσα, κάτοικος Σμύρνης, Μπαρμπαρίγος Γεώργιος του Παναγιώτη, ετών 33, στρατιώτης από τη Νάουσα, κάτοικος Αθήνας, Μπαρμπαρίγος Αντώνιος του Νικολάου, 37 ετών, ναύτης από τη Νάουσα, Μπαρμπαρίγος Αναστάσιος του Νικολάου, 55 ετών, ναύτης από τη Νάουσα και Μπαρμπαρίγος Ανδρέας του Γεωργίου, ετών 54, υποδηματοποιός από τη Νάουσα, κάτοικος Σμύρνης.

–1893. Μπαρμπαρήγου Ευδοξία, όνομα συζύγου: Δημήτριος, Κύριο όνομα και επώνυμο πατρός: Π. Απαστολόπουλος. Έτος γέννησης: 1893. Επάγγελμα: οικοκυρά.

–1899. Στις 21 Σεπτεμβρίου 1899 ο 25χρονος γεωργός από την Πάρο Ιωάννης Πατέλης του Γεωργίου και της Μαριγώς Παπαδοπούλου, παντρεύεται στην Ερμούπολη την 21χρονη από την Πάρο Ευαγγελιώ Μπαρμπαρήγου, του Νικολάου και της Γαρουφαλιάς Λαμπαδάκη.

–1907. Στα δημοτολόγια Ερμούπολης είναι εγγεγραμμένος ο παριανός 45 ετών εργατικός Μιχαήλ Μ. Μπαρμπαρής έγγαμος. Έδωσε όρκο στις 12 Ιανουαρίου 1907.

–1911. Γεώργιος Μπαρμπαρήγος, γραμματέας του Δήμου Νάουσας το 1911.

–1911. Το 1911 γεννιέται ο Μπαρμπαρήγος Ιωάννης του Γεωργίου γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1923. Το 1923 γεννιέται ο Μπαρμπαρήγος Κωνσταντίνος του Δημητρίου φανοποιός κάτοικος Παροικιάς.

–1926. Το 1926 γεννιέται ο Μπαρμπαρήγος Γεώργιος του Δημητρίου γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1929. Το 1929 γεννιέται στη Νάουσα ο Μπαρμπαρήγος Ευάγγελος του Γεωργίου και ο Μπαρμπαρήγος Σταμάτης του Λεονάρδου.

–1931. Το 1931 γεννιέται ο Βαρβαρήγος Νικόλαος του Αναστάσιου, κάτοικος Νάουσας, μετέπειτα ναυτικός.

–1931. Το 1931 γεννιέται ο Μπαρμπαρήγος Παντελής του Στυλιανός, κάτοικος Νάουσας, μετέπειτα ναυτικός και ο μετέπειτα κτίστης Μπαρμπαρήγος Σταμάτιος του Μπατίστα, κάτοικοι Νάουσας.

–1946. Σε εκλογικό κατάλογο της Κοινότητας Νάουσας στις 30 Απριλίου 1946, υπάρχει εγγεγραμμένος ο 75χρονος κάτοικος Νάουσας, Μπαρμπαρήγος Σταμάτης του Νικολάου, γεωργός, ο 69χρονος Μπαρμπαρήγος Γεώργιος του Νικολάου, γεωργός, ο 45χρονος γεωργός Μπαρμπαρήγος Λεονάρδος του Σταματίου, ο 43χρονος γεωργός Μπαρμπαρήγος Μπατίστας του Σταματίου, ο 47χρονος κρεοπώλης Μπαρμπαρήγος Γεώργιος του Σταμάτη, ο 43χρονος εργάτης Μπαρμπαρήγος Δημήτριος του Γεωργίου, ο 42χρονος ναυτικός Μπαρμπαρήγος Στυλιανός του Νικολάου και ο 42χρονος ναυτικός Μπαρμπαρήγος Στυλιανός της Ειρήνης, ο 39χρονος ναύτης Μπαρμπαρήγος Ιωάννης της Ειρήνης, ο 34χρονος αλιεύς Ζαχαρίας Μπαρμπαρήγος της Ειρήνης, ο 34χρονος γεωργός Βασίλειος Μπαρμπαρήγος του Σταμάτη, ο 44χρονος ναυτικός Μπαρμπαρήγος Ιωάννης του Νικολάου και ο 38χρονος γεωργός Μπαρμπαρήγος Ιωάννης του Σταματίου.

–1946. Σε εκλογικό κατάλογο της Κοινότητας Νάουσας στις 30 Απριλίου 1946, υπάρχει εγγεγραμμένος ο 58χρονος κάτοικος Νάουσας, Βαρβαρήγος Δημήτριος του Νικολάου, γεωργός, ο 23χρονος Βαρβαρήγος Αντώνιος του Παντελή, ναυτικός, ο 22χρονος μαθητής Βαρβαρήγος Σταμάτης του Νικολάου, ο 25χρονος γεωργός Μπαρμπαρήγος Θεολόγος του Γεωργίου, ο 31χρονος γεωργός Μπαρμπαρήγος Προκόπιος του Σταμάτη, ο 32χρονος γεωργός Μπαρμπαρήγος Παναγιώτης του Γεωργίου, ο 30χρονος γεωργός Μπαρμπαρήγος Φραγκίσκος του Γεωργίου, ο 27χρονος γεωργός Μπαρμπαρήγος Μπατίστας του Γεωργίου, ο 26χρονος γεωργός Μπαρμπαρήγος Ηλίας του Φραγκίσκου και ο 21χρονος υποδηματοποιός Μπαρμπαρήγος Ιωάννης του Παντελή.

–1950. Σε εκλογικό κατάλογο της Κοινότητας Νάουσας στις 19 Αυγούστου 1950, υπάρχει εγγεγραμμένη η Μαλαματένιου Σπυράνη, όνομα συζύγου Λεονάρδος, όνομα πατρός Νικ. Μπαρμπαρήγος και η Μπαρμπαρήγου Αργυρώ, όνομα συζύγου Γεωργίου, όνομα πατρός Αντωνίου Παπαδάκη και η Μπαφίτου Γεωργία, όνομα συζύγου Ηλίας, όνομα πατέρα Ειρήνης Μπαρμπαρήγου.

–1950. Στον εκλογικό κατάλογο της Κοινότητας Παροικιάς στις 17 Μαΐου 1950 είναι εγγεγραμμένη η Μπαρμπαρήγου Ευδοξία (γεν. 1893), όνομα συζύγου Δημήτριος, όνομα πατρός Π. Αποστολόπουλος.

–1952. Σε εκλογικό κατάλογο της Κοινότητας Νάουσας του 1952, υπάρχει εγγεγραμμένη η Γραμματικοπούλου Μαργαρίτα, όνομα συζύγου Παναγιώτης, όνομα πατρός Σταμάτης Βαρβαρήγος, η Βαρμπαρήγου Αργυρώ του Βασιλείου, η Βαρβαρήγου Αργυρώ, όνομα συζύγου Αναστάσιος, όνομα πατρός Εμμανουήλ Τριπολιτσιώτης, η Μπαρμπαρήγου Ευθυμία, όνομα συζύγου Νικόλαος, η Μπαρμπαρήγου Μαρία, όνομα συζύγου Προκόπιος, όνομα πατρός Βασίλειος Γαβαλάς, η Μπαρμπαρήγου Ασπασία, όνομα συζύγου Στυλιανός, όνομα πατρός Λ. Αποστοόπουλος, η Μπαρμπαρήγου Αθανασία, όνομα συζύγου Ιωάννης, όνομα πατρός Πέτρος Σκιαδάς, η Κουζούμη Δήμητρα, όνομα συζύγου Ιωάννης, όνομα πατρός Ιωσήφ Μπαρμπαρήγος, η Βιτσαρά Μαριγώ, όνομα συζύγου Ιάκωβος, όνομα πατρός Αντώνης Μπαρμπαρήγος, η Μπαρμπαρήγου Ειρήνη, όνομα συζύγου Δημήτριος, όνομα πατρός Αντώνιος Μπαρμπαρήγος, η Μπαρμπαρήγου Μαργαρίτα, όνομα συζύγου Ευάγγελος, όνομα πατρός Ευάγγελος Χανιώτης και η Μπαρμπαρήγου Λουκία, όνομα συζύγου Μπατίστας, όνομα πατρός Ιωάννης Ρούσσος.

–1954. Σε εκλογικό κατάλογο της Κοινότητας Νάουσας του 1954, υπάρχει εγγεγραμμένη η Μπαρμπαρήγου Ι. Ειρήνη, έτος γέννησης 1933 και η Σπανοπούλου Άννα (γεν. 1932), όνομα συζύγου Εμμανουήλ, όνομα πατρός Μπ. Μπαρμπαρήγος.

–Μπαρμπεράκης ή Μπαρπεράκης: Αυτό το επίθετο ανήκει στην κατηγορία επάγγελμα-παρατσούκλι.
Πρόκειται για δύο αδέρφια με διαφορετικό επίθετο, είναι περίπτωση τυπογραφικού ή ορθογραφικού λάθους που τη συναντάμε σε πολλά επίθετα.

–1883. Σε εκλογικό κατάλογο του Κώστου του 1883, υπάρχει εγγεγραμμένος ο Μπαρμπεράκης Αντώνιος του Αθανασίου, 25 ετών, κηπουρός και ο Μπαρμπεράκης Θεόδωρος του Αθανασίου, 38 ετών, κηπουρός.

–1885. Σε εκλογικό κατάλογο της Νάουσας του 1885, υπάρχουν εγγεγραμμένοι οι, Μπαρπεράκης Αντώνιος του Αθανασίου, 27 ετών, κηπουρός από τον Κώστο και ο Μπαρμπεράκης Θεόδωρος του Αθανασίου, 40 ετών κηπουρός από τον Κώστο.

–Μπαρμπέρης ή Μπάρμπερης ή Παρπέρης ή Μπαρπέρης: Κρητοβενέτικη οικογένεια.

Όπως μαρτυρεί το έγραφο του 1682, η οικογένεια Μπαρμπέρη είναι Κρητικής καταγωγής.

Υπάρχει αναφορά για τον ιδιοκτήτη χωραφιού στο Μαράθι Γιαννάκη Μπαρμπέρη αλλά δεν μας είναι γνωστή η χρονολογία.

–1674. Γράφει ο ιστορικός της καθολικής κοινότητας Νάξου Ι. Μαρκόπολις, «Δια την χαρμόσυνον είδησιν εγκαταστάσεως των Καπουκίνων στην Νάουσαν, οι κάτοικοι της Ναούσης, καθολικοί και ορθόδοξοι, κατασυγκινηθέντες από τα επαγωγά διδάγματα των πατέρων Καπουκίνων, προέβησαν εις επανειλημμένας ενεργείας παρά τοις αρμοδίοις δια την μονίν εγκατάστασιν των πτωχών της Ασσίζης εις την πόλιν των. Επί μακράν σειράν ετών εξακολουθούν να απευθύνουν εγγράφους αιτήσεις προς τας προϊσταμένας αρχάς του τάγματος δια την εκπλήρωσιν του κοινού πόθου των. Επί τέλους το 1674 η αίτησις των εγένετο αποδεκτή. Απερίγραπτος υπήρξε η χαρά και πρωτοφανής ο ενθουσιασμός των κατοίκων της Ναούσης δια την χαρμόσυνον είδησιν περί οριστικής εγκαταστάσεως των Καπουκίνων εις την κωμόπολιν των. Επ’ ευκαιρία του ευφροσύνου αγγέλματος προσύλθον διάφοροι ορθόδοξοι ιερείς και οι προύχοντες της Ναούσης, καθολικοί και ορθόδοξοι, ενώπιον του Γάλλου υποπρόξενου , και υπέγραψαν το έγγραφον. Εις δόξαν Χριστού αμήν. Εν έτει 1674 Δεκεμβρίου 25, εν κάστρω Νάουσας, όλοι ομόγνωμα και ομονιασμένοι προσμένουμε τους αιδεσιμοτάτους πατέρες να έρθουν εδώ να κτίσουν ένα μοναστήρι και δια σημάδι και βεβαίωσιν πως τους δεχόμαστε με κάθε μας καρδίαν και πολλά μετά χαράς υπογράφομε το παρόν γράμμα οι υποκάτωθεν υπογεγραμμένοι…» (υπογράφουν 12 ορθόδοξοι ιερείς και δυο καθολικοί, ο π. Λεονάρδος Φρέρης εφημέριος του Αγίου Γεωργίου Νάουσας και ο π. Δομένιος Κρίσπης. Και 40 πρόκριτοι εκ των οποίων οι αδερφοί Γιράρδοι κ.α.). Ο Σακελλάριος Ναούσης, ο Σκευοφύλαξ Ναούσης παπά Νικόλαος Κορτιάνος, Πρωτόπαπας, Ηλίας ιερεύς και Σακελλάριος Ναούσης, Πρωτοσύγκελος Νικόδημος ιερομόναχος, παπα Νικόλαος Ρούσης (ίσως Ρούσσος), Παπα Δημητρης, Παπα Θεόδωρος Πατελάς (ίσως Πατέλης), Παπα Τζάνες Καλούργης (Καλλέργης), παπα Χριστόφορος, Παπα Γιώργης Πουλός, Θεόδωρος …, παπα Νικολός Μαρκαντάτος, Ανεγνώστης Ρινιέρης (Ρενιέρης), Ανδρέας Καλούργης (Καλλέργης), Ιωάννης Κορτιάνος, Ιωάννης Ντελαγραμμάτικας, Γιωάννης Νταμουλής, Γιάκουμος Ρούσος (Ρούσσος), Γεώργης Καλλέργης,  PRE Domenico Crispo, Νικηφόρος Γεράρδης, Μιχελέτος Σπυρίδος, Αντώνης Μαλαξός, Ανδρέας Σμυρνιός, Φρατζέσκος Γρίσπος, Γεώργης Σαλονικιός, Τζάνες Καζανόβας, Ιωάννης Λευκαρός, Μιχέλης Σαλονικιός, Marco Foscolo, Ιωάννης Μοσκονάς, Αντώνης Γρυπάρης, Ιωάννης Σκούταρης, Φρατζέσκος Καλέργης, Ανεγνώστης Καρτιάνος, Γεώργης…, Ντεμενεγος Μεντρινός (Μενδρινός), Δημήτρης Στοφιλάς, Αντώνης Γρυπάρης, Γεώργης …, Δημήτρης …, Γεώργης …, Γεώργης Αλαβάνος, Δημήτρης Βασταζής, Νικολής Μπάρμπερης, Δημήτρης …, Μπατίστας Γεράρδης, Νικόλαος Γεράρδης.

–1675. Στις 15 Μαΐου 1675. Σε επιστολή Ναουσαίων προς τον πρεσβευτή των Γάλλων, αιτώντας Καπουκίνους πατέρες  υπογράφει ο σκευοφυλαξ Νάουσας Μνίγος Μπαρμπέρης.

–1682. Έγγραφο αγοραπωλησίας που είχε δημοσιευθεί στα «ΠΑΡΙΑΝΑ» το 1983 από την συλλογή του Σίμου Συμεωνίδη σχετικά με την Καθολική Συνοικία στην Παροικία.

+ Εις δόξαν Χριστού αμήν, 1682 εν μηνί μαρτίου 30 κατά το παλαιό. Προσκαλεσμένος εγώ ο νοτάριος υπογεγραμμένος Παροικίας από ένσταση της κερ’ Αντριάνας θυγάτηρ του ποτέ Ιωάννη Καλαβρέ, γυνή του πατρόν Φραντζέσκου Ρόσι ομάδι με την αδελφήν της την κερά Μαρία οι οποίες λέγουσι πως τους ευρίσκεται κληρονομική της άνωθεν Αντριάνας από την Άννα θυγάτηρ του ποτέ μαστο Γιάκουμου Αρτήμη μία εκκλησία καλούμενη Άγιος Νικόλαος ο Αρρανός εν τη τοποθεσία Καινούργιο Πηγάδι καθώς παρών την σήμερον εμαρτύρησαν η κεράτζα της και η αδελφή της μάνας της αυτής Αντριάνας πως είναι η εκκλησία ιδική των ονομαζόμενες Ειρήνη και Μαργαρίτα, σύμπλιος της αυτής εκκλησίας Τζώρτζης Χριστιανόπουλος και Μιχάλης Κατζαούνης και Πατίστας Ντουλόνος και Μαρκάκης Καλλέργης, η οποία κέρ Αντριάνα προβλέποντας και καταλεπτώς γνωρίζοντας ότι εφοβέριζε κίνδυνος κατά κράτος χαλασμού, διά τούτο πρίν χαλάσει εβουλήθηκε να προμηθέψη να την ανακαινίση και να την αναστήση διά ψυχινήν της σωτηρίαν και παντοτεινόν μνημόσυνον αυτηνής και των γονέων της και των κληρονόμων της με το να των τηνε αφιερώσουν δορυφόρων διά πάντοτε – λοιπόν βουλόμενοι συνγνωμικώς το άνω αντρόγυνο, ήγουν ο πατρόν Φραντζέσκος και η συμβία του Αντριάνα έχοντας παντοία γνώμη ως άνωθεν μαρτυρούσι οι άνωθεν Ειρήνη και Μαργαρίτα η κεράτζαν της πώς είναι καθολική νοικοκυρά και κληρονόμησα γνωρίζοντας το συμφέρον της ψυχής της και διά καλόν επιτηρητήν τον ευλαβέστατον εν ιερεύσι προ Φραντζέσκο Κρίσπο καπελάνο του αλτάριου του λατίνου εις την κερία την Καταπολιανή τον οποίο στερκτοί αποφασιστικά θέλουν και ελεύθερα χωρίς κανενός παρακίνηση προσηλώνουν, δόνουν, χαρίζουν και απαρατούν από την σήμερον τουν αυτόν ναόν με πάσαν του δικαίωμα που τον αγκίζει να ημπορή να κτίση, να αναστήση και να αυξήση και ως ορέγεται διά καλύτερον εις αυτόν να πράξη ως πράγμα ιδικόν του:

-ξεκαθαρίζοντας ότι όποτε θεού θέλημα είχε γενεί ο Μπατίστας ο υιός της άνωθεν Αντριάνας άξιος ιερεύς και επιτήδειος διά την υπηρεσίαν ταύτης της Εκκλησίας να προτιμάται υπέρ άλλου μετά τον θάνατον του ειρημένου Κρίσπου καθολικού εφημέριου να έχη την χάριν να εφημερεύει την αυτήν εκκλησίαν. Έστον τας ακόμη και τούτο, να έχουν μέσα εις τον αυτόν ναόν την μπαντοτεινή τως κατοικίαν, να θάβουνται και να μνημονέβουνται αιωνίως αυτοί και οι γονοί των και οι κληρονόμοι των και αν κανείς από τους κληρονόμους τονε κληρονόμος είχε αμφιβάλει εναντίον της θεαρέστου κανά πληρή κοντάνα της κατά καιρούς αφεντίας ριάλια 20 και να κληρονομά και την κατάρα του αγίου και των γονέων τως, μάλιστα να διαφεντέρουν και να ξεμηστεύουν από πάσαν κακότροπον άνθρωπον τον αυτόν υπηρέτην λεγόμενον Κρίσπον ως καθολικό οικοκύρη και κληρονόμο τους και ειρηνικού και παντοτεινό Ποσέσο διά το οποίον εις βεβαίωσιν τοιαύτης μισταποδόσεως προσκαλούμεν και μάρτυρες παρακαλετοί εις ασφάλειαν:

-διά μαρτυρίας του Τζώρτζη Λαζανιά

-δια μαρτυρίας του Ιωάννη Καλόπλαστου

Διά μαρτυρίας του Μανθέου Μπαρπέρη Κρητικού

Πέτρος ιερεύς Βιτζαράς νοτάριος Παροικίας έγραψα

(Τ.Σ.) Εμείς ANTONIO SPIRIDO Πρόξενος Βενετίας στην Πάρο βεβαιώνουμε την υπογραφή του ανωτέρω παπά Πέτρου Βητζαρά καθώς και την αυθεντικότητα του αντιγράφου της ανωτέρω πράξεως.

Πάρος 18 Απριλίου 1684 νέο ANTONIO SPIRIDO CONSOLE VENETO

Εμμανουήλ Κομητάς Προξενικός Καντζιλιέρης.

–1824. «Προικοσύμφωνο Ευαγγέλη Χαλκιόπουλου και της συζύγου αυτού Μαρουσακίου» Παροικιά, 12 Απριλίου 1824. «Η Φωτεινή, σύζυγος του μακαρίτη Δημητρίου Μπαρμπέρη έχει κόρην μετά του πρώτου ανδρός της ονόματι Νικολάου Τακουριώτη(?) ονόματι Μαρουσάκη» Της τάζει τέσσερας εικόνας (…). Ο Χαλκιόπουλος δεν προσφέρει εικόνες». (ΓΑΚ, 215, 114r)

–1831. Στις 21 Οκτωβρίου 1831, σωτήρια επιστολή των κατοίκων της Πάρου προς τον επίτροπο Αιγαίου Πελάγους, για τα δεινά των κρητών νέοαποίκων εναντίων των ντόπιων. Υπογράφει… ο Ανδρέας Παρπέρης από τα χωριά του Κεφάλου.

 

–Μπαρμπόνης ή Μπαρμπούνης ή Παρπόνης ή Μπερμπόνης ή Μπαρπόνης ή Μπαρμπόνης: Χιώτικης καταγωγής η οικογένεια Μπαρμπόνη.

–1822. Σο δημοτολόγιο του Δήμου Νάουσας (της επαρχίας Νάξου) το 1822, υπάρχει εγγεγραμμένος ο Αντώνιος Μπαρμπόνης.

–1823. Στη Νάουσα ζούσε το 1823 ο Αντώνιος Χίος Μπαρπόνης (ή Παρπόνης), σύζυγος της Άννας Κασώτη (από την Κάσο).

–1823. Εικόνα της Θεοσκέπαστης δίδει ως προίκα στην αδερφή της Άννα Κασιώτη η Κατερίνη Αντ. Μαλατέστα. (προικοσύμφωνο Νάουσας, 17 Ιαν. 1823). «Η κυρία το Κατερίνι γυνή ποτέ Αντωνάκη Μαλατέστα έχει αδερφή ονάματι Άννα Κασώτη, στην οποία δίδει τρία εικονίσματα, το ένα η Θεοσκέπαστη, η Δευτέρα Παρουσία και τα Άγια Φώτα». «Και ο κυρ Αντώνης Παρπόνης (ή Μπαρμπόνης) Χίος δεν προσφέρει εικόνα». (ΓΑΚ, κωδ. 213, 5v)

–1829. Σε απογραφή προσφύγων της Νάουσας του 1829 αναφέρεται ο Αντώνιος Μπαρμπούνης 42 ετών έμπορος, η σύζυγός του Άννα και ο παραγιός Νικόλαος 16 ετών.

–1831. Εν Ναούση της Πάρου τη 5 Αυγούστου 1831, Αντώνιος Μπαρμπόνης.

–1835. Χρεωστική ομολογία δραχμ. 50. Ήτοι δραχμάς πενήντα εδανείσθην ο υποφαινόμενος Ιωάννης Καλαναρχόπουλος παρά του κυρίου Φραντζέσκου Αναγνωστόπουλου … αγροικούμενος συρμαγιά εις το τζερνίκιον ονομαζόμενον «Άγιος Δημήτριος» υπό σημαίαν Ελληνικήν και διοικούμενον παρά του ιδίου πλοίαρχου.

Επί συμφωνίας τόκου ανά τρείς ταις ο) ο τον μήνα διά τας οποίας υπόσχεται με το καλόν του αρρίβον μετρήσαι αυτάς ομού και τον δουλωθέντα τόκον άνευ τινός αντιλογίας. Διό δέδωκε την παρούσα χρεωστικήν ομολογίαν, υπογεγραμμένην παρά του ιδίου δι’ άλλου και παρά του ιδίου δι άλλου και παρά αξιοπίστων μαρτύρων εις ασφάλεια.

Εν Ναούση της Πάρου τη 21 Φεβρουαρίου 1835.

Διά τον αγράμματον, Ιωάννη Καλαναρχόπουλον του υπογράφω εγώ Κωνσταντίνος Πιπής.

Ο γράψας Αντώνιος Μπερμπόνης κατ αίτησιν του άνωθεν μαρτυρώ.

–1844. Σε εκλογικό κατάλογο στις 18 Μαρτίου 1844, του Δήμου Νάουσας (της επαρχίας Νάξου), υπάρχει εγγεγραμμένος ο 47χρονος Αντώνιος Μπαρμπόνης.

 

–Μπάρμπος ή Μπάρπος ή Πάρπος: Καταγωγή από την Κρήτη. Το επώνυμο είναι Βενετικής προέλευσης. Οι Barbo ήταν παλιά αρχοντική οικογένεια της Βενετίας με δικό της οικόσημο που ανέδειξε επιφανείς άνδρες μέλη του Maggior Consilio, Prelati και του Consilio. Στην Κρήτη Δούκες: Ο Panteleon Barbo το 1393-1395 και Marcus Barbo το 1500Φέουδο της οικ. Barbo στις Ασίτες Κρήτης 1386, προβλέπτης Κρήτης ο Pantaleo Barbo q. Georgii έγγρ. 1366. κ.α. Στην Κρήτη ήταν γνωστή από τον 13^ο αιώνα, Marcus Barbo, Rettore έγγρ. 1236. Ο Παριανός κλάδος μαρτυρά από έγγραφα τον παππού και τον εγγονό. Και οι δύο ιερείς.

–1636. Στις 5 Οκτωβρίου 1636 ο ιερέας Μάκος Μπάρπος υπογράφει πωλητήριο Κεφάλου «+παπαμαρκοc παρποc μαρτυραc τα ανοθε».

–1667. Σε έγγραφο της 24 Φεβρουαρίου 1667 συναντάμε τον ιερέα Κεφάλου Ιωάννης Πάρπο.

–1720. Στις 2 Ιανουαρίου 1720 αναφέρεται ως μάρτυρας σε προικοσύμφωνο ο παπά Μάρκος Μπάρπος.

– 1724. Το 1724 αναφέρεται ο Ιερέας Μάρκος Μπάρμπος.

–1725. Στις 23 Φεβρουαρίου 1725 ο παπά Μάρκος Μπάρπος υπογράφει σε έγγραφο αφιέρωσης στην Ξεχωριανή χωραφιού από τον Φραγκίσκο Σιδεράκη.

–1726. Στις 19 Μαΐου 1726 ο παπά Μάρκος Μπάρπος συντάσσει και υπογράφει πωλητήριο στο Καστέλλι Κεφάλου.

–1750. Στις 29 Μαρτίου 1750 σε κατάλογο ακινήτων αναφέρεται χωράφι σύμπλιον ο παπά Μάρκος Μπάρμπος.

–1762. Στις 29 Μαΐου 1762 ο παπά Μάρκος Μπάρπος συντάσσει και μαρτυρά πωλητήριο Τζιπίδου.

–1826. Σε έγγραφο Ναούσης του 1826 συναντάμε τον Γεώργιο Πάρπο.

 

–Μπαρότσης ή Μπαρότζης ή Βαρότσης ή Βαρότζης: Οίκος Βενετών πατρικίων, που έδωσε μεταξύ των άλλων έναν πατριάρχη της Βενετίας (15ος αι.) και δύο δούκες της Κρήτης (13ος και 14ος αι.). Κλάδοι της οικογένειας εγκαταστάθηκαν ως φεουδάρχες στην Κρήτη από τον 13ο αιώνα, στη συνέχεια εξουσίασαν για ένα μικρό διάστημα τα νησιά Σαντορίνη και Θηρασία, ενώ αργότερα απέκτησαν και φέουδα στη Νάξο. Σε μέλος της οικογένειας αυτής ανήκει το οικόσημο, που βρίσκεται σε τάφο επί του δαπέδου της Καθολικής Μητρόπολης στο Κάστρο της Νάξου, συνοδευόμενο από τα αρχικά G και B και τη χρονολογία 1619.

Σε έγγραφο του 1301 Marinus Barozi. Μαρίνος Βαρότσης (Baroci) του ποτέ Ανδρέα από την Κρήτη, έγγραφο 1336. Οι δουλοπάροικοι του από τη Θήρα μετοίκησαν στην Κρήτη.

Αμοιβές σε 3 ευγενείς βενετούς του Ρεθύμνου που έδρασαν κατά την συνωμοσία του Σήφη Βλαστού. Μεταξύ αυτών ο Andrea Barozzi εγγρ. 1455, κ.α.

Οι Μπαρότσι της Νάξου και της Πάρου προέρχονται από την Κρήτη, πιθανότατα από το Ρέθυμνο ή τα Χανιά. Ο γενάρχης των Μπαρότσι της Νάξου ήταν ο Ιάκωβος, ενώ ο γιός του, Τζωρζέτος.

Το 1821 Ο Παναγιώτης Δημητρακόπουλος είχε ορκίσει φιλικό  τον Αλέξανδρο Μπαρότζη.

–1710. Χωράφι στους Λάκκους σύμπλιος Γιακουμάκης Μπαρότζης.

–1740. Σε προικοσύμφωνο Παροικίας στις 14 Ιουλίου 1740, του Αντώνη Γιακουμή Βιτζαρά με την θυγατέρα Δημητράκη Μαλακη ονόματι Ανούσα, αναφέρει ένα Αμπέλι εις την Άμπελο συμπλιος αφέντης Μπαρότζης

–1783. Σε έκθεση του 1783, περι της Καθολικής Εκκλησίας στη Νάουσα αναφέρεται ο Βικάριος Ιάκωβος Μπαρότσης.

–1816. Το 1816 γεννιέται ο Δομένικος Βαρόστης κτηματίας κάτοικος Μαρμάρων.

–1816. Στις 30 Σεπτεμβρίου 1816 Νικόλαος Σκορδίλης, προύχοντας Δραγουλά. Συνυπογράφει με άλλους προεστούς και των άλλων χωριών της Πάρου τη σετέντζα που αφορά στη Μονή του Αγίου Μηνά. Από τον Τσιπίδο υπογράφουν οι Μιχαήλ Τσιγώνιας, Νικόλαος Τζιώτης και Εμμανουήλ Μονόπατος και από τα Μάρμαρα οι Αλέξανδρος Μπαρότζης και Εμμανουήλ Άγουρος, ο οικονόμος Κεφάλου και ένας Βλάσης Πλαζές (?). 

–1821. Οι υπογεγραμμένοι στρατιώτες υπόσχονται να ακολουθήσουν τον Φιλικό Παναγιώτη Δ. Δημητρακόπουλο και να απέλθωσιν εις Πελοπόννησο για να ενωθούν υπό τις οδηγίες του εκ λαμπρότατου Πρίγκηπος Δημήτριο Υψηλάντη ελληνικών στρατευμάτων. Εις βεβαίωση υπογράφονται Νάουσα Πάρου τη 20 Αυγούστου 1821, δια χειρός Αλέξανδρου Μπαρότζη βεβαίουσι το παρόν και μαρτυρώ.

–1822. Σε έγγραφο των Παριανών στους Υδραίους στις 13 Απριλίου 1822 αναφέρεται ο Αλέξανδρος Μπαρότζης κάτοικος Μαρμάρων.

–1844. Στον εκλογικό κατάλογο του Δήμου Μαρμάρων το 1844 είναι εγγεγραμμένος ο 30χρονος κτηματίας Δομένικος Μπαρότζης.

–1847. Στον εκλογικό κατάλογο Μαρμάρων του 1847 είναι εγγεγραμμένος ο 33χρονος κτηματίας Δομένικος Βαρότζης.

–1849. Σε προικοσύμφωνο ο Κων. Κρίσπης και Ναταλίας Ν. Μπαρότση, Νάξος, 1 Ιουλίου 1849 εν λιβαδιον (χωραφιον) κειμενον εις την θεσιν Αμπέλα, συνορευόμενον με αμπελον της Λουίζας Φραγκοπούλου. Ο Κωνσταντίνος Κρίσπης του σιόρ Μιχελή με την Ναταλία Ν. Μπαρότση από τη Νάξο, απέκτησαν πέντε παιδιά: τον Μιχάλη, τον Νικόλαο, τον Φραγκίσκο, την Αικατερίνη (σύζ. Παν. Ν. Δημητρακοπούλου) και την Ερατώ (σύζ. Μιχ. Κωττάκη).

–1856. Στης Εφημερίδα της Κυβερνήσεως στις 21 Οκτωβρίου 1856 αναφέρεται ο Δομένικος Βαρότσης κάτοικος Μαρμάρων κτηματίας.

–1895. Σε φωτογραφεία του 1895 φαίνεται η Ναταλία Κ. Κρίσπη το γένος Νικολάου Μπαρότση.

–1900. Το αρχοντικό με την Καπέλλα ανήκε στον βοεβόδα Κωνσταντάκη Λεον. Κοντίλη, στο οποίο είχε τοποθετήσει το κτητορικό υπέρθυρο με το οικόσημο ΚΟΝΔΥΛΗ και την ημερομηνία 17 Μαΐου 1704, το οποίο θα περιερχόταν στην κατοχή του Γεωργίου Κ. Κονδίλλη μετά τον θάνατο της γιαγιάς του, Ανέζας χήρα του ντοτόρε Κοντίλλη! Το αρχοντικό αυτό βρισκόταν δίπλα στον Καθολικό Ναό του Αγίου Γεωργίου (την «Καπέλλα», βλ. Αντ. Κατσουρού, «Στατιστικά Πάρου», Επετηρίς Εταιρείας Κυκλαδικών Μελετών, Α, 1961), από τους παλαιότερους ναούς των Καθολικών στην Παροικιά και αυτό είχε περιέλθει, τον 19^ο αιώνα στην Απολλωνία Κων. Κονδύλη, εγγονή του καβαλιέρου Νικόλαου Κων. Κονδίλλη, η οποία παντρεύτηκε (1849) τον εκ Νάξου συγγενή της, Νικόλαο Ιακ. Μπαρότση (πρέπει να ήταν εγγονός της Άννας-Μαρίας Κωνσταντίνου Κονδίλλη, σύζυγος Ιερωνύμου Ιακ. Μπαρότση). Από τους Μπαρότση αγόρασε το αρχοντικό αυτό, περί το 1900, ο βιομήχανος και σπουδαίος οικονομικός παράγων της Πάρου στην εποχή του, Κωνσταντίνος Μιχ. Αιγινήτης, ο οποίος το μεταβίβασε στον γιό του, Νίκο Κ. Αιγινήτη. Το αρχοντικό αυτό κατεδαφίστηκε στο μεγαλύτερο μέρος του, στη δεκαετία του 1900 και ο χώρος του ανήκει σήμερα στην κα Κατερίνα Γεωρ. Πατέλη, εγγονή του Νίκου Κ. Αιγινήτη. (μελέτη Ιάκωβου Ναυπλιώτη – Σαραντινού)

–Μπαρούμας: Γνωστό επώνυμο της Πάρου. 

–1883. Σε εκλογικό κατάλογο της Νάουσας του 1883, υπάρχουν εγγεγραμμένοι οι, Μπαρουμάς Εμμανουήλ του Βασιλείου, 24 ετών από τη Νάουσα, Μπαρουμάς Αναστάσιος του Βασιλείου, 30 ετών, σιδηρουργός από τη Νάουσα και Μπαρουμάς Βασίλειος του Αναστάσιου, 53 ετών, σιδηρουργός από τη Νάουσα.

–1885. Σε εκλογικό κατάλογο της Νάουσας του 1885, υπάρχουν εγγεγραμμένοι οι, Μπαρουμάς Εμμανουήλ του Βασιλείου, 26 ετών από τη Νάουσα, Μπαρουμάς Αναστάσιος του Βασιλείου, 32 ετών, σιδηρουργός από τη Νάουσα και Μπαρουμάς Βασίλειος του Αναστάσιου, 55 ετών, σιδηρουργός από τη Νάουσα.

–1902. Το 1902 γεννιέται ο Μπαρούμας Κυριάκος του Εμμανουήλ. Κάτοικος Νάουσας

–1907. Το 1907 γεννιέται η Γραμματικοπούλου Καλλιόπη του Κωνσταντίνου, μετέπειτα σύζυγος του Κυριάκου Μπαρούμα, κάτοικος Νάουσας Πάρου.

–1926. Το 1926 γεννιέται η κάτοικος Αντιπάρου Μπαρούμα Β. Λαυρετία.

–1930. Το 1930 γεννιέται ο Μπαρούμας Εμμανουήλ του Κυριάκου, κάτοικος Νάουσας.

–1946. Σε εκλογικό κατάλογο της Κοινότητας Νάουσας στις 30 Απριλίου 1946, υπάρχει εγγεγραμμένος ο 54χρονος κάτοικος Νάουσας, Μπαρούμας Γεώργιος του Εμμανουήλ, αλιεύς.

–1950. Σε εκλογικό κατάλογο Νάουσας στις 19 Αυγούστου 1950 υπάρχει εγγεγραμμένος ο 48χρονος καφεπώλης Μπαρούμας Κυριάκος του Εμμανουήλ.

–1952. Σε εκλογικό κατάλογο Νάουσας στις 1 Οκτωβρίου 1952 αναφέρεται ο σπουδαστής Μπαρούμας Εμμανουήλ του Κυριάκου.

–1966. Στην πρώτη εκλεγμένη διοίκηση του ΑΟ Νηρέας Νάουσας Πάρου το 1966  εξελέγχει ο Μπαρούμας Εμμανουήλ.

 

–Μπάρπος ή Μπάρμπος ή Πάρπος: Το επώνυμο βενετσιάνικης προέλευσης, γνωστό στην Κρήτη. Στην Βενετία τον 12αιώνα υπήρχε η οικογένεια Barbo, παρωνύμιο από είδος ψαριού.

–1667. Κατάλογος των εγγράφων του οσίου Αντωνίου 24 Φεβρουαρίου 1667 αναφέρει αγορά χωραφιού του παπά Ιωάννη Πάρπου.

–1724. Ο ιερέας Μάρκος Μπάρπος αναφέρεται σε κατάλογο εγγράφων του οσίου Αντωνίου στις 14 Ιουνίου 1724 «αγορά χωραφιού του παπά Μάρκου Μπάρμπου».

–1725. Σε αφιέρωση χωραφιού στην Ξεχωριανή στις 23 Φεβρ. 1725 αναφέρεται ο π(α)παθοδορής π(α)πάδόπουλ(ο)ς και χαρτοφύλαξ κεφάλ(ου) μαρ(τυ)ρώ και επίτροπος τζηπήδου: π(α)παμάρκως μπάρπος μαρ(τυ)ρό τα άνοθεν.

 

–Μπαρμπούνης: Βλέπε Μπαρμπόνης

 

–Μπάς: Ίσως παραφθορά του Μπίας ή Μπήας ή το αντίθετο.

–1847. Στον εκλογικό κατάλογο του Δήμου Μάρπησσας το 1847 είναι εγγεγραμμένος ο 40χρονος εργάτης Μπάς Μιχάλης.

 

–Μπασαντής:

–1952. Στον εκλογικό κατάλογο Αγγεριάς του 1952 είναι εγγεγραμμένη η Άννα Μπασαντή του Διαμαντή, όνομα συζύγου Σκανδάλης Κωνσταντίνος.

 

–Μπάσκος:

–1734. Πρακτικό εκλογικής επιτροπής του κοινού της Παροικιάς στις 18 Ιανουαρίου 1734, αναφέρεται ο Τζώρτζης Μπάσκος.

–1738. Σε προικοσύμφωνο Παροικίας στις 18 Φεβρ. 1738. Ο Γιώργος Χιωτάκης με την θυγατέρα Πασκάλη Σάντου, ονόματι Ανεζίνα, αναφέρεται ο Τζόρτζης Μπάσκος.

–1738. Πρακτικό εκλογής επιτρόπου του κοινού της Παροικιάς τον Μάρτιο του 1738 αναφέρεται ο Τζώρτζης Μπάσκος.

–1739. Πρακτικό εκλογής επιτρόπου του κοινού της Παροικιάς στις 14 Απριλίου του 1739 αναφέρεται ο επίτροπος Γεώργιος Μπάσκος.

–1739. Πρακτικό εκλογών κατά την Γεν. Συνέλευση στις 30 Αυγούστου 1739 απεσταλμένου των κοινών της Πάρου στην Κωνσταντινούπολη, εκλέγουν τον Νικόλαο Μαυρογένη, προκειμένου να διαπραγματευθεί τα οικονομικά θέματα του νησιού. Αναφέρεται ο επίτροπος Παροικιάς Τζώρτζης Μπάσκος.

–1741. Εκλογή προβλεπτών υγειονομικών μέτρων από το κοινό Παροικιάς Πάρου, κατά τη Γενική Συνέλευση, της 2 Μαΐου 1741, υπογράφει και ο Τζώρτζης Μπάσκος.

 

–Μπατιστάτος: Βαπτιστικό επώνυμο. Η καταγωγή τους από την Κεφαλονιά ιξού και το παρωνύμιο Κεφαλλονίτης.

–1915. Το 1915 γεννιέται η Βελέντζα Ζαμπέτα του Κωνσταντίνου, κάτοικος Νάουσας Πάρου μετέπειτα σύζυγος του Μπατιστάτου Κωνσταντίνου. 

–1926. Το 1926 γεννιέται ο Μπατιστάτος Δημήτριος του Σπύρου αλιεύς κάτοικος κοιν. Νάουσας.

–1930. Το 1930 γεννιέται ο Μπατιστάτος Γαληνός του Σπυρίδωνα, κάτοικος Νάουσας, μετέπειτα ναυτικός.

–1944. Γεννιέται το 1920 ο Νικόλαος Σαγκριώτης του Ζαννή (1877) και της Αικατερίνης. Σύζυγός του η Ευαγγελία Σπ. Μπατιστάτου και τέκνα τους ο Ζαννής (1944), η Φιλιώ (1948) και ο Σπύρος (1953).

–1946. Σε εκλογικό κατάλογο της Κοινότητας Νάουσας στις 30 Απριλίου 1946, υπάρχει εγγεγραμμένος ο 62χρονος κάτοικος Νάουσας, Μπατιστάτος Σπύρος του Κωνσταντίνου, έμπορος και ο 33χρονος έμπορος Μπατιστάτος Κωνσταντίνος του Σπύρου.

–1950. Σε εκλογικό κατάλογο της Κοινότητας Νάουσας στις 19 Αυγούστου 1950, υπάρχει εγγεγραμμένη η Σαγκριώτη Ευαγγελία, όνομα συζύγου Νικόλαος, όνομα πατέρα Σπύρος Μπατιστάτος.

–1952. Σε εκλογικό κατάλογο της Κοινότητας Νάουσας του 1952, υπάρχει εγγεγραμμένη η Πετροπούλου Αικατερίνη, όνομα συζύγου Ιάκωβος, όνομα πατρός Σπύρος Μπατιστάτος, η Μπατιστάτου Μαρούλη, όνομα συζύγου Σπυρίδων, όνομα πατρός Γαληνός Γαβαλάς.

–1952. Σε εκλογικό κατάλογο της Κοινότητας Νάουσας στις 1 Οκτωβρίου 1952, υπάρχει εγγεγραμμένος ο Μπατιστάτος Γαληνός του Σπύρου, ναυτικός.

Μαθητής Δημήτρης Μπατιστάτος.

–1960. Σε φωτογραφεία του 1960 στην πλατεία Νάουσα διακρίνεται έμπορος υφασμάτων και ράφτης Νάουσας Κώστας Μπατιστάτος ή Κεφαλλονίτης, σύζυγος της Ζαμπέτας Βελέντζα.

–Μπαφίτης ή Παφίτης: Επώνυμο πατριδωνύμιο (εθνικό), από την Πάφο της Κύπρου. Μονόκλαδη οικογένεια. Το συναντάμε αρχικά ως Παφίτης όμως επικράτησε το Μπαφίτης λόγο τοπικής προφοράς και αυθαίρετης μεταγραφής. Οι λόγοι μετοικήσεις δεν μας είναι γνωστοί. Η πρώτη γραπτή αναφορά του επιθέτου είναι το 1820 σε προικοσύμφωνο στις 11 Ιανουαρίου 1820 όπου  αναφέρεται ο Κωνσταντής Μπαφίτης με χωράφι στο Νεοχώρι (Λόφος της Παναγίας στη Νάουσα). Οι έλκοντες από την Πάφο υπηρετούν τον εμπόριο και οικονομικό Ερμή με επιτυχία!.

Μερικοί ερευνητές πιστεύουν ότι είναι κοινή οικογένεια με την οικ. Μπάφου που συναντάμε σε έγγραφα Πάρου από το 1565 έως το 1741, όμως, οι Μπάφοι μας είναι γνωστό ότι πρόκειται για καθολική οικογένεια ενετικής καταγωγής με γενάρχη τον Μπόνη Μπάφο (Boni Bafo) αρά ουδεμία σχέση έχουν μεταξύ τους.

Υπάρχει και άποψη ότι κατάγονται από την βενετική οικογένεια πατρικίων Baffetti.

Κλάδος των Μπαφιτη η οικογένεια Σκαραμαγκά. («Κάποιος Γεώργιος? Μπαφίτης από τη Νάουσα, λίγο πριν τα μέσα του 19ου αιώνα μετοίκησε στην Σύρο. Εκεί ήταν στις υπηρεσίες της σπουδαίας Χιώτικης οικογένειας Σκαραμαγκά που ήταν έμποροι και δημογέροντες στην Ερμούπολη (μετά το 1822).

Ο Μπαφίτης Γεώργιος? Παντρεύτηκε μέλος της οικογένειας Σκαραμαγκά και πιθανότατα μετά από λίγο επέστρεψε στην Πάρο. Απέκτησε με την Σκαραμαγκά … 6 ? παιδιά όπου τα μισά τέκνα του έλαβαν το επώνυμο της μητέρας και τα άλλα μισά του πατρός τους.»)

–1820. Σε προικοσύμφωνο στις 11 Ιανουαρίου 1820 αναφέρεται ο Κωνσταντής Μπαφίτης με χωράφι στο Νεοχώρι.

–1829. Ο ονομαστικός κατάλογος των μαθητών του Αλληλοδιδακτικού Σχολείου της Νάουσας του σχολικού έτους 1829.

«Οι μαθητευόμενοι εις την Αλληλοδιδακτικήν Σχολήν της κομοπόλεως Ναούσης»

Φραγκίσκος Παφίτης ετών 9.

–1829: 9βρίου 27. Μαθητευόμενοι εις την Αλληλοδιδακτικήν Σχολήν της πόλεως Παροικιάς

Παφίτης Μιχαήλ ετών 10 (σήμερα ως Μπαφίτης)

–1830. Στις 6 Οκτωβρίου 1830 ο Χωρεπίσκοπος Παροικιάς Ιωάννης Μονδάνος ανταλλάσσει χωράφι με την Αγγελέτα Ι. Β. Μπαφίτη σύζυγος Ιωάννη Β. Μπαφίτη «εις τοποθεσίαν Δάσον πλησίον ο αυτός χοροπίσκοπος και ο σακελλάριος Φραγκίσκος Κυπραίου, η δε Αγγελέτα δίδει του εντιμοτάτου χοροπισκόπου ένα χωράφιον χέρσον κείμενον εις τοποθεσία Παλαιάν Εγκαιριάν.

–1833. Προικοσύμφωνο Βασιλείου Κ. Μπαφίτη και Κυριακής Προκόπη Αλβανού, Νάουσα 7 Οκτωβρίου 1833, αναφέρεται και ο πρώην οικονόμος Κωσταντής Ρωμανός.

–1843. Σε ονομαστικό κατάλογο των εκλογικών αποτελεσμάτων Νάουσας στις 27 Οκτωβρίου 1843 αναφέρεται ο Κωνσταντίνος Μπαφίτης.

–1844. Σε εκλογικό κατάλογο στις 18 Μαρτίου 1844, του Δήμου Νάουσας (της επαρχίας Νάξου), υπάρχει εγγεγραμμένος ο 37χρονος εργάτης Μπαφίτης Αναστάσης, ο 64χρονος γεωργός Μπαφίτης Κωνσταντίνος, ο 34χρονος γεωργός Μπαφίτης Βασίλειος, ο 49χρονος γεωργός Αντώνιος Μπαφίτης, ο 30χρονος εργάτης Αλέξιος Μπαφίτης.

–1847. Στον εκλογικό κατάλογο Παροικιάς (συμπεριλαμβάνεται και η Αντίπαρος) είναι εγγεγραμμένος ο 29χρονος γεωργός Αντώνιος Μπαφίτης, ο 36χρονος γεωργός Δημήτριος Μπαφίτης, ο 59χρονος γεωργός Ιωάννης Μπαφίτης και ο 61χρονος γεωργός Ιωάννης Μπαφίτης.

–1883. Σε εκλογικό κατάλογο της Νάουσας του 1883, υπάρχει εγγεγραμμένος ο Μπαφίτης Χαράλαμπος του Γεωργίου, 23 ετών, γεωργός. Στο ίδιο εκλογικό κατάλογο υπάρχουν εγγεγραμμένοι οι: Παφίτης Αλέξιος του Κωνσταντίνου, 68 ετών, εργάτης, ο Παφίτης Αντώνιος του Κωνσταντίνου, 54 ετών, εργάτης, ο Παφίτης Γεώργιος του Βασιλείου, 44 ετών, Μυλωθρός, κάτοικος Αθήνας, ο Παφίτης Γεώργιος του Αντωνίου, 54 ετών, γεωργός, ο Παφίτης Γεώργιος του Κωνσταντίνου, 48 ετών, γεωργός, ο Παφίτης Κωνσταντίνος του Αναστασίου, 46 ετών, εργάτης και ο Παφίτης Νικόλαος του Κωνσταντίνου 50 ετών, γεωργός.

–1885. Σε εκλογικό κατάλογο της Νάουσας του 1885, υπάρχουν εγγεγραμμένοι οι, Μπαφίτης Χαράλαμπος του Γεωργίου, 25 ετών, γεωργός από τη Νάουσα, Παφίτης Αλέξιος του Κωνσταντίνου, 70 ετών, εργάτης από τη Νάουσα, Παφίτης Αντώνιος του Κωνσταντίνου, 56 ετών, εργάτης από τη Νάουσα, Παφίτης Γεώργιος του Βασιλείου, 46 ετών, μυλωθρός από τη Νάουσα, κάτοικος Αθήνας, Παφίτης Γεώργιος του Αντωνίου, 56 ετών, γεωργός από τη Νάουσα, Παφίτης Κωνσταντίνος του Αναστάσιου, 48 ετών, εργάτης από τη Νάουσα και Παφίτης Νικόλαος του Κωνσταντίνου, 52 ετών, γεωργός από τη Νάουσα.

–1890. Το 1890 γεννιέται ο Μπαφίτης Γεώργιος του Κωνσταντίνου γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1901. Το 1901 γεννιέται ο Μπαφίτης Παναγιώτης του Κωνσταντίνου γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1905. Το 1905 γεννιέται ο Μπαφίτης ή Σκαραμαγκάς Μιχαήλ του Κωνσταντίνου γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1910. Το 1910 γεννιέται η Μαρία Μπαφίτου του Βασιλείου, κάτοικος Νάουσας Πάρου.

–1914. Στις 16 Φεβρουαρίου 1914 ο 26χρονος ναυτικός από την Πάρο Ηλίας Αιγινήτης του Θεμιστοκλή και της Μαρίας Μπαφίτη παντρεύεται στην Ερμούπολη την 22χρονη από την Σύρο Ευαγγελία Μακράκη, του Γεωργίου, και της Αθηνάς Μαρωνίτου.

–1919. Οπλίτης κατά την περίοδο 1919-1922 ο Μπαφίτης Παντελής.

–1923. Το 1923 γεννιέται στη Νάουσα ο Μπαφίτης Στυλιανός του Ξενοφών, γεωργός.

–1926. Το 1926 γεννιέται η Μπαφίτου Φλώρα του Παναγιώτη κάτοικος Κοιν. Παροικιάς.

–1928. Το 1928 γεννιέται ο Πέτρος Μπαφίτης του Γεωργίου, ναυτικός, κάτοικος Νάουσας Πάρου.

–1928. Το 1928 γεννιέται στη Νάουσα ο Μπαφίτης Σπυρίδων του Σπυρίδων, ναυτικός.

–1929. Το 1929 γεννιέται στη Νάουσα ο Μπαφίτης Χαράλαμπος του Γεωργίου.

–1929. Το 1929 γεννιέται η Μπαφίτου Ελένη του Παναγιώτη κάτοικος Κοιν. Παροικιάς.

–1930. Το 1930 γεννιέται η Μπαφίτου Γαρυφαλλιά του Παναγιώτη κάτοικος Κοιν. Παροικιάς.

–1930. Το 1930 γεννιέται στη Νάουσα ο Μπαφίτης Απόστολος του Ξενοφών.

–1931. Το 1931 γεννιέται ο μετέπειτα ναυτικός Μπαφίτης Φίλιππος του Ξενοφών, κάτοικος Νάουσας.

–1932. Το 1932 γεννιέται στη Νάουσα η Μπαφίτη Ζωή του Γεωργίου.

–1946. Σε εκλογικό κατάλογο της Κοινότητας Νάουσας στις 30 Απριλίου 1946, υπάρχει εγγεγραμμένος ο 69χρονος κάτοικος Νάουσας, Μπαφίτης Ξενοφών του Νικολάου, γεωργός, ο 76χρονος Μπαφίτης Νικόλαος του Αντωνίου, ναυτικός, ο Μπαφίτης Βασίλειος του Νικολάου 71 ετών εργάτης, ο 53χρονος ναυτικός Μπαφίτης Αντώνιος του Κωνσταντίνου, ο 48χρονος κτηματίας Μπαφίτης Νικόλαος του Χαράλαμπου, ο 50χρονος γεωργός Μπαφίτης Γεώργιος του Χαράλαμπου, ο 47χρονος εργάτης Μπαφίτης Στυλιανός του Μιχαήλ, ο 36χρονος κυβερν. Π/Κ Βασίλειος Μπαφίτης του Κωνσταντίνου, ο 31χρονος εργάτης Μπαφίτης Παντελής του Μιχαήλ, ο 32χρονος Γεώργιος Μπαφίτης Νικόλαος του Ξενοφών, ο 39χρονος αλιεύς Μπαφίτης Ηλίας του Μιχαήλ και ο 22χρονος αλιεύς Μπαφίτης Κωνσταντίνος του Σπυρίδωνα.

–1947. Στις 20 Ιουνίου 1947, το στο Κοινοτικό Συμβούλιο Ναούσης συμμετέχει και ο Νικόλαος Μπαφίτης.

–1950. Σε εκλογικό κατάλογο της Κοινότητας Νάουσας στις 19 Αυγούστου 1950, υπάρχει εγγεγραμμένη η Μπαφίτου Γεωργία, όνομα συζύγου Ηλίας, όνομα πατέρα Ειρήνης Μπαρμπαρήγου.

–1950. Σε εκλογικό κατάλογο της Κοινότητας Νάουσας στις 19 Αυγούστου 1950, υπάρχει εγγεγραμμένη η Μπαφίτου Γεωργία, όνομα συζύγου Ηλίας, όνομα πατέρα Ειρήνης Μπαρμπαρήγου, η Μπαφίτου Παρασκευή, όνομα συζύγου Βασίλειος, όνομα πατέρα Κάπαρης Αναστάσιος και η Μπαφίτου Ελευθερία, όνομα συζύγου Νικόλαος, όνομα πατέρα Ιωάννης Τριπολιτσιώτης, η Μπαφίτη Ευαγγελία, όνομα συζύγου Σπύρος, όνομα πατέρα Λάζαρος Ασπρόπουλος.

–1952. Σε εκλογικό κατάλογο της Κοινότητας Νάουσας του 1952, υπάρχει εγγεγραμμένη η Μπαφίτη Αργυρώ, όνομα συζύγου Νικόλαος, όνομα πατρός Πέτρος Δευτερήγος, η Βιώνη Ευανθία, όνομα συζύγου Σπυρίδων, όνομα πατρός Ξενοφών Μπαφίτης, η Μπαφίτη Μαρία, όνομα συζύγου Ξενοφών, όνομα πατρός Στέλιος Σαμαλτάνης, η Βιτσαδάκη Μαγδαληνή, όνομα συζύγου Εμμανουήλ, όνομα πατρός Σπύρου Μπαφίτη, η Μπαφίτη Παρασκευή, όνομα συζύγου Παρασκευή, όνομα πατρός Δημήτριος Σκιαδάς και η Μπαφίτη Αικατερίνη, όνομα συζύγου Αντώνιος, όνομα πατρός Βασίλειος Σπανόπουλος και η Μπαφίτη Καλλίτσα, όνομα συζύγου Γεώργιος, όνομα πατρός Πέτρος Χαμηλοθώρης.

–1959. 5 Απριλίου 1959. ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΕΚΛΟΓΩΝ ΝΑΟΥΣΗΣ

Ψηφίσαντες 582 άκυρα 3

Συνδυασμός «ΕΞΩΡΑΪΣΜΟΣ» υπό του κ.κ. Σταύρον Κορτιάνον ψηφοδέλτια 325.

Εκλέγονται 4 οι εξής: Κορτιάνος Στ. σταυροί προτιμήσεως 227, Μπαφίτης Γ. Πέτρος 104, Μαλαματένιος Ν. Λεονάρδος 62 και Βελένζας Νικόλαος 58.

Συνδυασμός «ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ» υπό τον κ. Δημ. Καρποδίνην ψηφοδ. 153. Εκλέγονται δύο: Καρποδίνης Δ. με 127 και Βιτσαδάκης Παναγ. 37.

Συνδυασμός «ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΟΣ» ψηφοδ. 108. Εκλέγεται ο αρχηγός του Συνδυασμού και νυν Πρόεδρος της Κοινότητος κ. Αντώνιος Σιφναίος με ψήφους 72.

ΤΑ ΦΑΙΔΡΑ ΤΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ ΕΙΣ ΝΑΟΥΣΑΝ

Εις τας Κοινοτικάς εκλογάς εν Ναούση υπέβαλον υποψηφιότητα 35 υποψήφιοι διεκδικούντες τας 582 ψήφους εις έκαστον των οποίων αντιστοιχούσι 16 ψηφοφόροι!

Την ορθήν κρίσιν εις τους 35, οι πλείστοι των οποίων υπέβαλον υποψηφιότητα δια καθαρώς προσωπικούς και εγωιστικούς λόγους, έδωσε ψηφοφόρος, όστις αντί ψηφοδελτίου έρριψεν εις την ψηφοδόχον την «ΦΩΝΗΝ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ»

Είθε η «ΦΩΝΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ» να εισέλθη πραγματικά εις τα ώτα των μη ακουόντων Ναουσαίων ίνα μη συμβούν παρόμοιαι ανοησίαι εις μελλούσας Κοινοτικάς εκλογάς.

–1964. Κοινοτικαί Εκλογαί 5 Ιουλίου 1964. Εις ΝΑΟΥΣΑ: Κατήλθον 2 συνδ. ο εις υπό τον Πρόεδρον της Κοινότητος και ο έτερος υπό τον κ. Στ. Κορτιάνον. Υπερεψήφισεν ο πρώτος και το Κ.Σ. καταρτίσθη ως ακολούθως: Πρόεδρος ο κ. Νικ. Βελέντζας και μέλη οι κ.κ. Π. Γ. Μπαφίτης, Σαβ. Σιφναίος, Ανδρ. Καούνης, Γ. Κ. Ρούσσος, Στ. Κορτιάνος και Λεον. Αιγινήτης.

 

–Μπάφος ή Baffo: Το επώνυμο Μπάφος είναι βενετικής προέλευσης, καθολικού δόγματος.

Μερικοί ερευνητές πιστεύουν ότι είναι κοινή οικογένεια με την οικ. Μπάφου που συναντάμε σε έγγραφα Πάρου από το 1565 έως το 1741, όμως, οι Μπάφοι μας είναι γνωστό ότι πρόκειται για καθολική οικογένεια με καταγωγή από την Πάρμα και γενάρχη τον Μπόνη Μπάφο (Boni Bafo) αρά ουδεμία σχέση έχουν μεταξύ τους.

Άξιο σημειώσεως είναι ότι η μητέρα του Σουλτάνου Μυράτ Γ’ , η Καικιλία Βενιέρη, «καταγόταν από την Πάρο, από την οικογένεια BAFFO» (Μπάφο), όπως αναφέρει ο Ανδρ. Λεντάκης (Το αρχοντολόϊ της Μήλου).

–1565. Σε έγγραφο του 1565 αναφέρεται ο Μπόνης Μπάφος.

–1717. Σε διαθήκη Ποθητής Ιωάν. Μπάφου 1 Νοεμ. 1717. 

–1723. Σε έγγραφο του Τζιπίδου της 20ης Αυγούστου 1723 αναφέρεται ο Ανδεαδάκης Μπάφος.

–1723. «Προικοσύμφωνο του Αντωνάκη Βρενάκη εις το μοναστήρι του Αγίου Ανδρέα», 10 Νοεμβρίου 1723.

«Τάζει ο Ανδρεαδάκης Μπάφος μετά της συζύγου αυτού Λαρέντζας» στην κόρη τους «τρείς εικόνες η μια του Ευαγγελισμού, η άλλη του Αγίου Ευθυμίου και του Τιμίου Προδρόμου να τους εορτάζουν τον κάθε χρόνον».

«Από δε το έτερον μέρος η κυρία Τζάνε Βρενάκη τάζει του υιού της Αντωνάκη όλαις ταις εικόνες όπου έχει να ταις εορτάζει τον κάθε χρόνον».

–1731. Ο εντιμότατος Ανδρέας Μπάφος, Νάουσα 1731. 

–1741. Σε έγγραφο του 1741 ο Κωνσταντίνος Μπάφος, επίτροπος Τζιπίδου υπογράφει πρακτικό εκλογής απεσταλμένου στην Κωνσταντινούπολη από τα Κοινά της Πάρου.

–1741. Τα κοινά της Πάρου, κατά τη Γενική Συνέλευση, της 20 Ιουλίου 1741, αποφασίζουν να συντάξουν γράμμα υπερασπίσεως του συμπατριώτη τους άρχοντα Νικόλαου Μαυρογένη, εναντίων των συκοφαντών κατοίκων της Νάξου, οι οποίοι τον κατηγορούν για συνεργασία με τους πειρατές, υπογράφει και ο Κωνσταντής Μπάφος από τα χωριά του Κεφάλου.

–1757. Σε έγγραφο του 1757 αναφέρεται ο Κωνσταντάκης Μπάφος.

 

–Μπαχάς:

–1903. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμένος ο Αντώνιος Δημητρίου Μπαχάς, ετών 59, ναυτικός, έγγαμος.

–1903. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμένη η Λαρέντζα σύζ. Αντωνίου Μπαχά, ετών 51, οικιακά, έγγαμος.

–1903. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμένος ο Δημήτριος Αντωνίου Μπαχάς, ετών 27, ναυτικός, άγαμος.

–1903. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμένος ο Κωνσταντίνος Αντωνίου Μπαχάς, ετών 22, ναυτικός, άγαμος.

–1903. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμένη η Φλώρα Αντωνίου Μπαχά, ετών 16, οικιακά, άγαμος.

–1903. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμένη η Ιουλία Αντωνίου Μπαχά, ετών 9, οικιακά, άγαμος.

 

–Μπελδέκος: Υπάρχουν τρεις εκδοχές για την προέλευση του επιθέτου. Πρώτον. (δεν είναι επικρατούσα άποψη), ότι προέρχεται από το λατινικό bella + deca γιατί κάποιος πρόγονος αρχοντικής καταγωγής είχε παντρευτεί μια εξαιρετικά όμορφη γυναίκα (δέκα φορές όμορφη).

Επίσης άλλη άποψη (ούτε αυτή είναι επικρατούσα) αναφέρει ότι προέρχεται από την τουρκική λέξη δήμαρχος που είναι belediye.

Η επικρατούσα άποψη αναφέρεται από τον Γ. Τζεμο σε ένθετο της εφημερίδας «ΝΕΑ»: Το επώνυμο Μπελδέκος ή Πελδέκος και αυτό πάλι από την τουρκική λέξη Peltek, που σημαίνει τραυλός βραδύγλωσσος. 

Ο γενάρχης της Πάρου, ο Δημητριος Μπελδέκος, Δάσκαλος από τον Άγιο Πέτρο Κινουρίας της Αρκαδίας.

–1947. Δημήτριος Μπελδέκος

Ο δάσκαλος Δημήτριος Μπελδέκος γεννήθηκε το 1914 στο χωριό Άγιος Πέτρος Κινουρίας, της Αρκαδίας. Σπούδασε στην Παιδαγωγική Ακαδημία της Τρίπολης και διορίστηκε το 1932, ως δάσκαλος σε χωριό της ορεινής Αρκαδίας και αργότερα στο χωριό του.

Παντρεύτηκε την Ειρήνη Τσαγκάρη και απέκτησαν δυο παιδιά, τον Ανδρέα, γιατρό ορθοπεδικό, Διευθυντή της ΣΤ΄ Ορθοπεδικής Κλινικής του ΚΑΤ και την Μαρία, Γεν. Γραμματέας του Υπουργείου Υγείας και Πρόνοιας.

Το 1945 μετατέθηκε στην Νάξο για τρία χρόνια και μετά ήρθε στην Πάρο, στην οποία παρέμεινε επί δώδεκα χρόνια. Αρχικά δίδαξε στο Δημοτικό Σχολείο, κτίριο Συγγρού, μέχρι που ιδρύθηκε το Β΄ Δημοτικό Σχολείο της Παροικιάς, στο οποίο ορίστηκε Διευθυντής. Η θητεία του στα σχολεία της Πάρου ήταν πετυχημένη, από αυτόν τον χαρισματικό δάσκαλο. Με τις πρωτοποριακές του ιδέες, έβαλε σε εφαρμογή το παιδαγωγικό αξίωμα, σύμφωνα με το οποίο η διδασκαλία είναι ένα από τα μέσα της αγωγής, χωρίς αποκλειστικό σκοπό την παροχή γνώσεων. Γεννημένος παιδαγωγός, τόλμησε αυτό που δεν τολμούσαν οι συνάδελφοι του, τη δύσκολη εκείνη εποχή τα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια, εφαρμόζοντας νέες μεθόδους διδασκαλίας, όπως το «Σχολείο εργασίας».

Οργάνωσε για πρώτη φορά στο σχολείο, τις «Μαθητικές Κοινότητες» και τους «Μαθητικούς Συνεταιρισμούς». Καθοδηγητής και σύμβουλος των νεώτερων συναδέλφων του, ίδρυσε τον Διδασκαλικό Σύλλογο Πάρου-Αντιπάρου, στον οποίο έδωσε το όνομα του πρωτοπόρου Παριανού δασκάλου Παναγιώτη Καλλίερου και έγινε ο πρώτος πρόεδρος του. Οργάνωνε παιδαγωγικά συνέδρια για τους συναδέλφους του, οι οποίοι ωφελήθηκαν πολύ.

Αγαπούσε την Πάρο και τη θεωρούσε δεύτερη παρτίδα του, μεταδίδοντας την αγάπη αυτή και στην οικογένεια του. Το 1960 αναγκάστηκε να μετατεθεί στην Αθήνα για τις σπουδές των παιδιών του. Το 1968 συνταξιοδοτήθηκε, αλλά για δέκα χρόνια ακόμα προσέφερε τη σοφία του σε ιδιωτικά σχολεία. Στα 89 χρόνια, στις 17 Ιουνίου 2003, έφυγε για το μεγάλο ταξίδι.

Πηγές: «Αναμνήσεις ενός Παριανού»

Η οδός ξεκινάει από την οδό «Αριστείδη Κυπριανού», έως την οδό «Αγίας Θεοκτίστης».

Χριστόδουλος Μαούνης

Μέλος της Επιτροπής Ονοματοδοσίας Παροικίας

–1955. Στην Φωνής της Πάρου διαβάζουμε: «Την 18-2-55 εγένετο εν Παροικία Παιδαγωγικόν Συνέδριον των διδασκάλων Πάρου-Αντιπάρου. Εισηγηταί ήσαν οι κ.κ. Δημ. Μπελδέκος διά το μάθημα της ιστορίας και η κ. Αντωνία Λαουτάρη διά το μάθημα της Α΄αναγνώσεως της γραφής»

–1955. Διδάσκαλος στο Β’ Δημοτικό Σχολείο Παροικιάς κατά την περίοδο 1955-59 ο Δημήτριος Μπελδέκος.

–1958. Σε Σχολική φωτογράφηση του Δημοτικού Σχολείου Παροικίας το 1958 εικονίζεται η μαθήτρια Μαρίκα Μπελδέκου.

–1960. Σε ομαδική φωτογράφιση της ποδοσφαιρικής ομάδας της Πάρου  τον Αύγουστο του 1960 στην Παροικιά διακρίνεται ο ποδοσφεριστής Μπελδέκος Ανδρέας.

–2020. Δημήτριος Μπελδέκος δικηγόρος, κάτοικος Παρασπόρου.

 

–Μπελέγρας:

–1820. Προικοσύμφωνο Νικολάου Μωραΐτη και Κατερινακίου Κονταράτου (Μάρμαρα, 3 Νοεμβρίου 1820).

«εις δόξαν Χριστού αμήν του αγίου ενδόξου μεγαλομάρτυρος Προκοπίου.

+ Έθος παλαιόν επεκράτησεν και νόμος εδόθη παρά Θεού Παντοκράτορος, έφησε Παύλος το της Εκκλησίας εδρέωμα, εθέσπισαν οι θεοφόροι πατέρες συμφωνίας υπανδείας και καθαρόν συνοικέσιον, καθώς ορίζει η αγία καθολική εκκλησία. Ούτω σύν Θεώ αγίω ερχόμενα τα δύο μέρη, το ένα μέρος ο παπα –κύρ Κωνσταντίνος Γεμελιάρης και το έτερον μέρος ο κύρ Δημήτριος Μωραΐτης, διά να λάβη ο υιός του Νικολάκης την ανεψιάν του παπά ονόματι Κατερινάκη διά γυναίκαν του νόμιμον και ευλογητικήν του, και διό γράφει ο παπά –κύρ Κωνσταντίνος την εικόνα του Τιμίου Σταυρού, τα εισόδια της Θεοτόκου και τα επίλοιπα τα όσα της ευρέθησαν τα γονικά της, τα οσπίτια της καθώς ευρίσκονται τα γονικά της με τους αέρηδες τους και με ταις τοποθεσίαις τους, από συρμή του οσπιτίου τρείς κασέλαις, ένα τραπέζι, δύο καρέγλαις μακριαίς και μικραίς, τέσσερα δακτυλίδια μαλαγματένια, ένα κορδόνι μαλαγματένιο με κορφή, ένα λαιμόν ποτόνια με ένα σταυρόν, μίαν φορεσιάν ρούχα ατλαζένια, άλλην φορεσιά παρακατιανή, τέσσερα ζευγάρια σεντόνια με πλεκτά και δύο σκλέτα, και πέντε κουρτούναις, ένα στρώμα γεμάτον με μαλλί και ένα ψιδί και παννί πήχες: 53: πετζέταις: 12: ένα ταβλομάντηλον, τέσσεις νιφτόμπολαις, μίαν τουζίνα  πιάτα εγγλέζικα και άλλην μίαν χοντρά, ένα καντηλιέρι πρού ζινον από δε τα υποστατικά, το χωράφι εις τον Τίμιον Σταυρόν σύμλιος ο άνωθεν παπάς, έτερον χωράφι εις το ομοίον μέρος πλησίον Μαργαριταράκη Μπιάζενα (Βιάζη), ένα λιβαδάκι πλησίον Αντωνάκης Ραγκούσης, ένα εξαμπέλισμα στην Κολυβού πλησίον Κωνσταντίνος Σιφάκης, το χωράφι εις την Σκαμνιάν πλησίον η κυρά – Μαργαριταράκη Μπιάζη, το χωράφι εις τον Πλακωτόν πλησίον Μανολιός Άγουρος, το χωράφι εις τον Άγιον Βασίλειον πλησίον ο αυτός τις μάνδραις με το αλώνι, ένα χωράφι εις τον Άγιον Βασίλειον πλησίον ο παπάς, το χωράφι εις τους Μαγιαλούπους πλησίον Δημήτρης Στέλλας ένα αμπέλι όπου είναι εις την Γλυφάδα (Γλυφάδες) πλησίον Μαρουσάκη Μπελέγρα χωράφι εις ταις Αγκαθιαίς πλησίον Γεώργης Φιλίνης μίαν ελαίαν εις τον Άγιον Ιωάννης της κερά Αντριάνας τέσσερα χαρανιά μικρά και μεγάλα δύο τηγάνια, έξε τζάραις, ένα ξυλοβούτζι, δύο βουτζά του κρασιού μίαν κρεβαταριάν, τέσσερεις απλάδεναις μεγάλες.

Από δε το έτερο μέρος ο κυρ Δημήτριος δίδει του υιού του Νιολάκη την εικόνα του Αγίου Βασιλείου, τα οσπίτια της μητρός του καθώς ευρίσκονται, το χαρανί της ρακής: 8 τζάραις, ένα βουτζί, δύο ζευγάρια σεντόνια με τα πλεκτά, τρία ζευγάρια σκλέτα, τρείς κουρτούναις, δύο μοναίς και η άλλη μεταξωτή, ένα στρώμα γεμάτον και μίαν μαξελάραν, ένα πάπλωμα καινούριον, δώδεκα πετζέταις φίναις, ένα τραπεζομάντιλον φίνον και έτερον χοντρό ένα ζευγάρι σκολαρίκια μαλαματένια, δύο δακτυλίδια μαλαματένια, ένα ζευγάρι σκολαρίκια μαλαματένια, δύο δακτυλίδια μαλαματένια, ένα ζευγάρι φιούμπες ασημένιαις: 14 κουμπιά ασημένια, δύο ασημένια πιρούνια, μίαν τουζίνα μαχαιροπίρουνα, μίαν πιάτα και πέντε αλάδεναις, δύο καντηλιέρια, μία κασέλα καρυδένη από δε τα υποστατικά, το χωράφι εις τον Σχίνον, πλησίον Μανολιός Άγουρος, το εξαμπέλισμα εις την Ευαγγελίστρα, πλησίον καπετάν Δημητρακης, το λιβάδι εις τον Βρόντα πλησίον ο αυτός αποθανόντας του, ένα χωράφι εις τα Φυρόγια πλησίον Μανολιός Άγουρος, άλλο χωράφι εις τον Κάψαλον πλησίον Άγιος Αντώνιος δέκα κεφάλια πρόβατα, ένα βόδι, και μίαν αγελάδα, την μάνδρα την αξεστέαστην πλησίον Αννάκη του Μανολιού. Ταύτα πάντα και την ευχήν των γονέων τους έτι του δίδει και μετρητά γρόσια: 500: δίδει της και ο πάρπα της ο παπά κύρ Κωνσταντίνος: 1000.

Κωνσταντίνος ιερεύς Κομπαδάκης

Έγραψα το παρον και πιστώς μαρτυρώ.

 

–Μπελέγρης: Δημήτρης Μπελέγρης από το 1998 ζει και εργάζεται στην Πάρο ως δημοσιογράφος και διαμένει στην Παροικιά. Ήταν παντρεμένος με την Αικατερίνη Νικολούζου - Κρίσπη. Ήταν σύμβουλος έκδοσης της εφημερίδας «Τα Νέα Πάρου-Αντιπάρου» έως το 2012 και διευθυντής του ραδιοφώνου «Έβενος fm». Επίσης, συνεργάστηκε στον «ΗΧΩ FM». Από 1/1/2013 είναι αρχισυντάκτης στην εφημερίδα «Φωνή της Πάρου» και ιδιοκτήτης του «Fileleutheros.net». Η καταγωγή του είναι από τη Χίο (Βολισσός) και το επίθετό του οφείλεται στους Pelegrini (προσκυνητές) Γενουάτες, που κατέλαβαν τη Χίο τον 13ο αιώνα. Μετά την εκδίωξή τους το 1566, ένα μέρος των Γενουατών παρέμεινε στη Χίο. Σήμερα, το επίθετο απαντάται στη Χίο (βορειόχωρα και Χώρα Χίου), στην Πάτρα και τη Μάνη. Ο Δημ. Μπελέγρης είναι απόφοιτος του ΙΕΚ «Όμηρος» το 1988, με βραβείο στα μαθήματα «τεχνικές συνέντευξης» και «τεχνικές επικοινωνίας», και απόφοιτος του τμήματος διοικητικής των επιχειρήσεων και μάρκετινγκ, του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών το 1993. Επίσης, φοιτητής του τμήματος Ιστορίας του Ανοιχτού πανεπιστημίου Πατρών.

–Μπελόνιας ή Μπελώνιας ή Πελώνιας ή Μπελώνης: Η οικογένεια Μπελώνια γνωστή στην Σαντορίνη μέχρι και σήμερα, στην Πάρο εμφανίζεται από τον 17^ο αιώνα εγκατεστημένη στη Νάουσα.. Ιταλικής καταγωγής από την πόλη Bologna (Μπολόνια), μια άλλη άποψη μιλάει ότι η καταγωγή τους ήταν από την Βενετία, οι πρόγονοι των οποίων ήταν έως το 1200 περίπου γνωστοί με το επώνυμο Selvo ή Silvio, έχοντας αναδείξει μάλιστα έναν δόγη (1071-1084).

Ο Κεφαλληνιάδης και ο Slot γράφους: Αι εξής απλαί καθολικαί οικογένειας, καταγόμενοι εκ διαφόρων μερών της Δυτικής Ευρώπης όπως οι Βελόνια.

Η τοποθεσία Μπελώνιες στην περιοχή της Νάουσας διαιωνίζει μέχρι σήμερα το επώνυμο που δεν απαντάται πια στην Πάρο.

Το επώνυμο σήμερα συνεχίζει από θηλυγονία, από την οικογένεια Μωραΐτη.

–1663. Δωρεά κληροδοτήματος μοναχής Καλήστρατης στου πατέρες Ιησουήτες ARSI, Gallia 105, 1 φ. 457.

Εις δόξαν Χριστού αμήν 1663 ιούλιος 11.

Έστοντας και ποτέ λυρά Καλήστρατη μοναχή και να αφήση δια την ψυχήν της στα μοναστήρια του αγίου όρους ήγουν στην λάβραν και στην ασημόπετραν δυο σπιτια κατώγια με το εκλησιαδάκι του μέγαν Ταξιάρχην και με τα δικαιώματά των απόξω από το υγιαλόν και να των αφήση και 12 γρόσια να πλερόνουσι χαράτζι της αφεντίας και νάναι σήμερον 25 χρόνοι και επέκεινα και κανείς από τα μοναστίρια να μην τα γυρέψουν μόνον εχαλασθήκασι και αφτώονται και η εκκλησία να γίνη ωσάν αχούρι και ο κόσμος να πλερόνη τόσους χρόνους τοχαράτζι και να ζημιονούμεθα εις τούτο εμάθαμε πως οι πατέρες οι γεζουίταις (Ιησουήτες) θε να έρθουνε και κτίσουνε εδώ μοναστήρι δια την ψυχήν τως ήγουν ο προεστώς πατέρας γάσπα εμανουήλ (Γασπάρο Εμμανουήλ) από την συντροφίαν του Ιησού και να πάρη και άλλους τόπους εκέι κοντά εις τα άνωθεν χαλάσματα εις τούτο εθελήσαμεν εμείς οι υποκάτωθεν υπογεγραμμένοι παπάδες και γέροντες και η επίλοιπη κομουνιτά (κοινότητα) του καστελίου αγούση (Ναούσης) και δίνομεν του αυτού πατέρα τα άνωθεν σπίτια και τα δικαιώματά τως όλα και δίνομεν τους και το χαράτζι (κεφαλικός φόρος) γρόσια 12  δια να μην τα χάνη η χώρα από την σήμερον να τα κτίση να τα κάμη ως θέλει και βούλεται ωσάν καθολικά πράγματα εδικά του να τ’άχουσιν ως τον αιώνα του αιώνος που να στέκη ο κόσμος και κανείς να μην τους τα πέρνη ποτέ και εμείς όλοι μας να τους μαντινιέρωμεν (ιτ. =συντηρούμε) τους άνωθεν πατέρες σε παντοτινόν και αναπαμένον ποσέσο (ιτ. =αναμφισβήτητη κατοχή).

Δια το αληθές γράφομεν και ιδιοχείρος μας όσοι ξεύρομεν και όσοι δεν ηξεύρομεν βάνομεν άλλους να γράψουσιν δια λόγου μας.

Παπα αντώνις στέργω τα άνωθεν (δεν αναφερεται επωνυμο)

Σκελλάριος αγούσης (Σακελλάριος Ναούσης) στέργω τα άνωθεν και επίτροπος

Παπα δημήτρις τριαντάφυλος (Τριαντάφυλλος, πρώτη μαρτυρία) στέργω και επίτροπος

Παπα νικόλαος κρουτιανός στέργω (Κορτιάνος, πρώτη μαρτυρία)

Παπα δημήτρις γαρατιάς στέργω (ίσως Γρατσίας)

Πρωτόπαπας στέργω

Γαβριήλ ιερομόναχος στέργω

Γεώργις Μοσκωνάς στέργω (Μοσχονάς, γνωστό από το 1639).

Ιωάννης σκουτάριος στέργω και επίτροπος (πρωτη μαρτυρία)

Μαστρο γληγόρις μπηρμπηνιας στέργω και επίτροπος (Πιρπινιάς ή Περπινιάς, μαρτυρείται  από το 1652)

Ανεγνώστης Σκορδήλης στέργω (Σκορδίλης, γνωστό από το 1606 )

Παπα Θεόδωρος στέργω

Κωνσταντής Μοστράτος στέργω (μαρτυρείται από το 1658)

Παπα Τζάνες Καλέργης στέργω (μαρτυρείται από το 1652)

Παπα Χριστόφορος στέργω

Γιαννούλης Μπρούτος στέργω (μαρτυρείται από το 1658)

Νικόλα Μαραπότζο στέργω (πρώτη μαρτυρία, γνωστό ως τον 19^ο αι.)

Αποστόλης Ραγούσης στέργω (μαρτυρείται από το 1501)

Ανδρέας Ακριβός στέργω (μαρτυρείται από το 1613 μέχρι τον 18^ο αι.)

Βασίλης Σαλονικαίος στέργω (μαρτυρείται από το 1652 μέχρι τον 18^ο αι.)

Δημήτρης Μαλατέστας στέργω (μαρτυρείται από το 1610)

Μιχέλης Ακριβός στέργω (μαρτυρείται από το 1613 μέχρι τον 18^ο αι.)

Γεώργις Πιρπηνιάς στέργω (μαρτυρείται από το 1652 μέχρι τον 19^ο αι.)

Δομένεγος Μεδρινός στέργω (Μενδρινός, μαρτυρείται από το 1602)

Τζόρτζης Μαρκαδιάντος στέργω (Πρώτη αναφορά, γνωστό μέχρι τον 19^ο αι.)

Νικόλας Κουρτιάνος στέργω (πρώτη αναφορά)

Γεώργις Φωκάνας στέργω (ίσως Φωκιανός)

Ανεγνώστης Μπελόνιας στέργω (πρώτη αναφορά, γνωστό μέχρι τον 20^ο αι.)

Γεώργις Μαλατέστας στέργω

Τζανίς Μαλατέστας στέργω (γνωστό από το 1610)

Φρατζέσκος Καλέργης στέργω (Καλλέργης, γνωστό από το 1652)

Ιωάννης Ραγούσης στέργω (γνωστό από το 1501)

Ιωάννης Γρατσίας στέργω (πρώτη μαρτυρία)

Γεώργιος Σαλονικαίος (μαρτυρείται από το 1652 μέχρι τον 18^ο αι.)

 και νοτάριος του καστελίου Άγουσας (Νάουσας) έγραψαμεν με θέλημα της κομουνιτάς και στερεώνω τα άνωθεν και τα όπισθεν.

–1664. Ηγούμενος της Μονής του Αγίου Ανδρέα μαρτυρείται στα 1664 ο Γαβριήλ Μπελώνιας.

–1664. Σύμφωνα με το έγγραφο του καντζελλαρίου Ναούσης «1664 Ιουλίου 24. Εις το νησί της Πάρου εις το Καστέλλι της Άγουσας εις τον οίκον του παπα Γαβριήλ Μπελόνια…».

–1672. Σε αίτημα των παριανών προς τον προϊστάμενο της γαλλικής επαρχίας Πατέρα της Καθολικής Εκκλησίας  Jacques Dinet για να ζητήσουν πατέρες της καθολικής εκκλησίας να έρθουν στην Πάρο. «Ταπεινοπρεπώς παρακαλούμεν την πανοσιώτη σας, ωσάν προηγούμενος οικουμενικός και πατριάρχης της αγίας και υπέρ ενδόξου συντροφιάς υου ιησού να συγκλύνη εις το να μας έλθουν ωδε εις τον τόπον μας πατέρες δια να κατοικήσουν εδώ έως εις τα άλλα νησιά δια να ημπορέσωμεν και ημείς να λάβωμεν εκείνη την βοήθειαν και ωφέλειαν της ψυχής μας μαζί κα την επιστήμην δια τους μεταγεναστέρους μας, επειδή ξεύρωμεν καλότατα ότι πως η πανοσιώτησας και η τρισκία της όλα ο σκοπός και ο πόθος αλλο δεν είναι εις όλα τα πάντα μόνον να γυρέψετε την μεγαλύτερην δόξα του Θεού και της σωτηρίας των ψυχών εις κάθε τόπον όπου ευρίσκονται…»

Πάρος: εν έτι σωτήριω 1672 εν μήνι μαίω (29) εις το παλαιόν: + Ταπεινός Μητροπολίτης Παροναξίας Μελέτιος.

Το πιο πάνω αίτημα υπογράφουν χριστιανοί, καθολικοί και ορθόδοξοι, κατοίκων της Νάουσας μεταξύ άλλων και ο Φραγκίσκος Μπελώνιας.

–1664. Η οικογένεια Μπελώνια υπήρξε ιδιοκτήτρια του Αγίου Ανδρέα τον 17ο αι.. Σε έγγραφο του 1664 φέρεται ως ηγούμενος της μονής ο παπά Γαβριήλ Μπελώνιας.

–1717. Το 1717 ιερομόναχος Αγίου Ανδρέα ο παπακύρ Γαβριήλ Μπελώνιας.

–1719. Σε προικοσύμφωνο Ναούσης, 13 Νοεμβρίου 1719 ο Βιττόριο Μπελώνιας.

–1720. Σε έγγραφο στις 24 Αυγούστου 1720  αναφέρεται ο ιερέας Γεώργιος Μπελώνιας.
–1722. Σε προικοσύμφωνο, Νικ. Ρούσσου και Παρασκευής Μπελώνια (Νάουσα 3 Ιαν. 1722), «το σπίτι το ανώγειων όπου έχει εις το Ξώπουργο».

«Ο κυρ Βιττώριος Μπελώνιας στην κόρη του Παρασκευώ δώνει δύο εικόνες του Αγίου Αθανασίου… «το σπίτι το ανώγειων όπου έχει εις το Ξώπουργο». κ.α.

και ο Αντώνιος Ροδαίος και η γυναίκα του Καλή ….»

–1725. Ένα προικοσύμφωνο που έγινε στη Νάουσα στις 19 Οκτωβρίου του 1725 είναι το εξής: Η Κακή, θυγατέρα του μακαρίτη Γιαννακού Μπελώνια τάζει του γιού της Γεωργίου τρεις εικόνας της Παναγίας Υπαπαντής, του Αγίου Αθανασίου και του Αγίου Νικολάου. Και ο Πέτρος Νταβερώνας δίνει στον υιό του Γεώργιο εικόνα του Αγίου Γεωργίου να την εορτάζει κάθε χρόνο. Και από άλλα προικοσύμφωνα της εποχής βλέπουμε ότι δίνονται εικόνες κυρίως για προίκα.

–1726. Στα 1726 μαρτυρείται ο «παπακυρ Γαβριήλ Μπελώνιας».

–1727. Το 1727 ο Γαβριήλ ιερομόναχος Μπελώνιας υπογράφει και μαρτυρεί έγγραφο Ναούσης.

–1732. Η Ανθούλα και ο Φραντζέσκος Γερμανής δίδουν στην κόρη τους Ειρήνη δύο εικόνες της Παναγίας Ζωοδ. Πηγής και του Τιμίου Προδρόμου (προικοσύμφωνο Νικολάου Μπελώνια και Ειρήνης, Νάουσα 2 Νοεμ. 1732) και β ο Ι. Μαυρομμάτης ανάμεσα στις εικόνες δίδει στην κόρη του Μαρία «έτερη της Ζωοδόχου Πηγής να την δεκαπεντίζει εν όσω ζή».

–1733. Πρακτικό εκλογής απεσταλμένων του κοινού της Νάουσας στην Κωνσταντινούπολη στις 26 Οκτωβρίου 1733 αναφέρεται ο Μανώλης Μπελόνιας.

–1738. Μαρτυρία υπερασπίσεως συμπατριώτη τους ιερέα Φραγκίσκου Νταβερόνα προς τον καπουδάν πασά (για αντίδραση στην συγκέντρωση της φορολογίας), κατά τη Γενική Συνέλευση από τα κοινά της Πάρου, της 16 Ιουλίου 1738, υπογράφει ο Κυριάκος Μπελόνιας, ο Κυριάκος Μπελόνιας, ο Νικήτας και ο Νικολός Μπελόνιας από τη Νάουσα της Πάρου.

–1806. Στα 1806 εμφανίζονται μέλη της οικογένειας Μπελώνια. Οι τρεις αδερφές Φραγκούλα, Μαρούσα και Αννέτα, θυγατέρες του Ι. Αργυροπούλου –κατά έγγραφο Ναούσης, 27 Μαΐου 1806- πωλούν στον γαμπρό τους Ιωάννη Μπελώνια για 1500 γρόσια το μισό μοναστήρι του Αγίου Ανδρέα, το οποίο ανήκε στη μητέρα τους.

–1820. Σε προικοσύμφωνο στις 11 Ιανουαρίου 1820 αναφέρεται ο κυρία Μαργαρίτα γυνή του πάλε ποτέ Ιωάννη Μπελόνια και ο γιός της Γεώργιος Μπελόνιας, από το έτερο μέρος η Παναγιώτα γυνή ποτέ Νικολάου Μωραΐτη έχωντας θυγατέρα ονόματι Ελισάβετ.

–1820. Προικοσύμφωνο Νάουσας στις 11 Ιανουαρίου 1820, «Μαργαρίτα ποτέ Ιωάννη [Μ]πελώνια και Ελισάβετ Ν. Μωραΐτη». «Η Μαργαριταράκη, σύζυγος του μακαρίτη Ιωάννη Μπελώνια δίδει στον γιό της μιαν εικόνα τον Άγιον Ιωάννην Και η Παναγιώτα, σύζυγος του μακαρίτη Ν. Μωραΐτη δίδει στην κόρη της Ελισάβετ δια προίκα ένα εικόνισμα τον Άγιο Παντελεήμονα» (ΓΑΚ, κωδ. 214, 41-50) 

–1826. Στις 2 Σεπτεμβρίου 1826 ο οικονόμος Εμμανουήλ Παπάζογλου υπογράφει στη Νάουσα για λογαριασμό του Σταμάτη Μπελώνια, στο πωλητήριο που αφορά στην αγορά από τον Λουκά Σφαέλο της Μονής του Αγίου Ανδρέα.

–1826. Εξοφλητικό γράμμα της Κατερίνας κόρη Ιωάννου Μπελώνια (Νάουσα, 19 Οκτ. 1826). Ενώπιον των μαρτύρων Αντωνίου Κορτιάνου που βεβαιώνει και για λογαριασμό της Κατερίνης Ιωαν. Μπελώνια ως αγράμματης, και του Γεωργίου Βιτσαρά, η ανωτέρω Κατερίνη λαμβάνει τα γονικά σπίτια της έναντι των 300 γροσίων που όφειλε σ’ αυτήν ο αποθανών αδερφός της Νικόλαος Μπελώνιας και που είχαν εισπραχθεί από την πώληση της μονής του Αγίου Ανδρέα στον Λουκά Σφαέλο.

–1844. Σε εκλογικό κατάλογο στις 18 Μαρτίου 1844, του Δήμου Νάουσας (της επαρχίας Νάξου), υπάρχει εγγεγραμμένος ο 50χρονος ναυτικός Σταμάτης Μπελώνιας.

 

–Μπελός: Παρωνύμιο, όμορφος στα ιταλικά.

–1563 ή 1763. Σε παράθυρο σε οικία των Λευκών βλέπουμε σκαλισμένο το όνομα Μπελός Τζόρτζης με χρονολογία 1563 ή 1763. Ίσως να πρόκειται για τον Αρκά Τζώρτζη (Μπέλλο), πεθερό του Λεωνάρδου Γ. Κονδύλη και η χρονολογία να είναι το 1763.

 

–Μπελουκάκης: Βλέπε Μπελούκης

 

–Μπελούκης ή Μπελουκάκης ή Πελουκάκης: Κρητοβενέτικη οικογένεια, αρχικά καθολικού δόγματος. Στην Ιταλία το συναντάμε κατά κόρων στην Τοσκάνη. Ανήκει στην κατηγορία των βενετικών επωνύμων που προέρχονται από παρωνύμιο και με τα χρόνια μεταπλάστηκε και με υποκοριστικό αναλόγως την περιοχή. Στην προκειμένη περίπτωση λόγω του Κρητικού ιδιώματος το Μπελούκης (bellucci) έγινε Μπελουκάκης όμως σύντομα στην Πάρο άλλαξε πάλι σε Μπελούκης > Bellucci. Η κατάληξη -uccio είναι υποκοριστική και το belluccio σημαίνει ομορφούλης! Δεν πρόκειται, για σύνθετη λέξη από το bello (όμορφος) και luce (φως). Το επίθετο γνωστό ως και σήμερα στα Μάρμαρα. Είναι μια από τις Κρητικές οικογένειες που ήρθαν το 1822 με τον άρχοντα Καλλέργη και εγκαταστάθηκαν στα Μάρμαρα όπως Λαουράκης, Σιφάκης κ.α.

Γενάρχης του παριανού κλάδου ο Ιωάννης Μπελουκάκης ο οποίος είναι εγγεγραμμένος στα δημοτολόγια Μαρμάρων το 1822 σε ηλικία 17 ετών.

–1822. Εγγεγραμμένος στα δημοτολόγια Μαρμάρων του 1822 ο Μπελουκάκης Ιωάννης 17 ετών.

–1838. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Αναστάσιος Ιωάννη Μπελούκης (γεν. 1838), ετών 65, γεωργός, έγγαμος.

–1844. Στον εκλογικό κατάλογο του Δήμου Μαρμάρων το 1844 είναι εγγεγραμμένος ο 38χρονος εργάτης Πελουκάκης Ιωάννης.

–1847. Στον εκλογικό κατάλογο Μαρμάρων του 1847 είναι εγγεγραμμένος ο Μπελουκάκης Ιωάννης 40 ετών εργάτης.

–1848. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένη η Σταυρούλα Αναστασίου Μπελούκη (γεν. 1848), ετών 55, οικιακά, έγγαμος.

–1875. Σε εκλογικό κατάλογο του 1875, του Δήμου Μάρπησσας (της επαρχίας Νάξου), υπάρχει εγγεγραμμένος ο Μπελούκης Αναστάσιου του Ιωάννη 28 ετών εργάτη. Και ο Μπελούκης Αναστάσιος του Ιωάννη 35 ετών γεωργός από τα Μάρμαρα.

–1875. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Ιωάννης Αναστασίου Μπελούκης (γεν. 1875), ετών 28, εργάτης, έγγαμος.

–1881. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένη η Παρασκευή Ιωάννη Μπελούκη (γεν. 1881), ετών 22, οικιακά, έγγαμος.

–1883. Σε εκλογικό κατάλογο του Κώστου του 1883, υπάρχει εγγεγραμμένος ο Μπελούκης Νικόλαος του Γεωργίου, 38 ετών, εργάτης.

–1885. Σε εκλογικό κατάλογο του Κώστου του 1885, υπάρχει εγγεγραμμένος ο Μπελούκης Νικόλαος του Γεωργίου, 40 ετών, εργάτης από τον Κώστο.

–1888. Το 1888 γεννιέται στα Μάρμαρα η Μαρουσώ Μπελούκη.

–1891. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Βασίλειος Αναστασίου Μπελούκης (γεν. 1891), ετών 12, εργάτης, άγαμος.

–1900. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένη η Αναστασία Ιωάννη Μπελούκη (γεν. 1900), ετών 3, άνευ, άγαμος.

 

–Μπέης: Τούρκικη η ρίζα του επωνύμου και φέρει τίτλο ευγενείας.

–1875. Σε εκλογικό κατάλογο του Δήμου Ύριας του 1875, υπάρχει εγγεγραμμένος ο 34χρονος Γιώργος Μπέης του Κωνσταντίνου, σκυτοτόμος.

 

–Μπεκιάρης: Τούρκικη η ρίζα του ονόματος αυτού και σημαίνει ο εργένης bekar.  Ο Παριανός Γενάρχης έχει καταγωγή από την Σύρο,

–1946. Σε εγγραφή στα δημοτολόγια Λευκών ο Ανδρέας Μπεκιάρης το έτος 1946.

 

–Μπενιζέλος: Βλέπε Πενιζέλος

 

–Μπερμπόνης: Βλέπε Μπαρμπόνης

 

–Μπέτης:

–1827. «Προικοσύμφωνο Κωνσταντή Μήλα και της συζύγου αυτού Αικατερίνης Μπέτη» Παροικιά, 15 Φεβρουαρίου 1827. «Η Μαρουσάκη χήρα του Νικολάου Μπέτη δίδει στην κόρη της Αικατερίνη δύο αγίας εικόνας». (ΓΑΚ, 215, 115ν)

 

–Μπετίνης ή Μπετίνας:

–1847. Στον εκλογικό κατάλογο Παροικιάς (συμπεριλαμβάνεται και η Αντίπαρος) είναι εγγεγραμμένος ο 30χρονος μεταπράτης Μιχαήλ Μπετίνας.

–1860. Στις 26 Σεπτεμβρίου 1860 σε συμβολαιογραφική πράξη [Παραχωρητήριο] στην Σύρου αναφέρεται ο κάτοικος Πάρου Μπετίνης Μιχαήλ μεταπράτης μεταβιβάζει δικαιώματα στον Γεώργιο Μπετίνη μεταπράτη κάτοικο Ερμούπολης.

 

–Μπεχλιβάνης:

–1927. Το 1927 γεννιέται ο Μπεχλιβάνης Μιχαήλ του Χρύσανθου εργάτης  κάτοικος κοιν. Κώστου. Εγγεγραμμένος στον εκλογικό κατάλογο Κώστου του 1949.

 

–Μπήας: Βλέπε Μπίας

 

–Μπήτρος:

–1900. Στις 12 Νοεμβρίου 1900 ο 25χρονος βαφεύς από την Πάρο Χρήστος Μπήτρος του Ιωάννη και [πλοίαρχος] της Κατίγκος Πούλιου, παντρεύεται στην Ερμούπολη την 20χρονη από την Μύκονο Καλλιόπη Συριανού, του Αντωνίου και της Ανουσώ.

–Μπιάζης: βλέπε Βιάζης.

–Μπιάς ή Μπήας: Ίσως παραφθορά του Μπάς ή το αντίθετο

–1818. Κατάλογος της ακίνητης περιουσίας της Παναγίας Ξεχωριανής 16 Απρ. 1818, χωράφι εις το Πίσω Λιβάδι πλησίον Μελανίτης Νικόλαος και Ιωάννης Βαλσαμής, κοντά Άγιος Αντώνιος και Μανώλης Μπιάς έτερον χωράφι εις την Βίγλαν.

–1823. Σε έγγραφο του χωριού Κεφάλου (Μάρμαρα) στις 20 Οκτωβρίου 1823 προς τον υπουργό της θρησκείας σχετικά με τον Άγιο Αντώνιο «Ελάβομεν την διαταγήν του Ιερού Υπουργείου της θρησκείας διορίζουσαν τον Κύριον Στέφανον Μαυρογένην προστάτην του μεγάλου Αντωνίου και τον κύριον Αθανάσιον Ιεροκήρυκα, ηγούμενον τούτου διά να συνάγουσιν όλα τα εισοδήματα και να υποσυρθή εις τα ίδια ο σκευοφύλαξ των χωριών Κεφάλου όστις πρότερον εδιωρίσθη ηγούμενος τούτου παρά του αυτού Ιερού υπουργείου βλέπομεν ότι το υπουργείον της θρησκείας ενασχολούμενον εις αναγκαιοτέρας υποθέσεις δεν δύναται να εξετάση ακριβώς την αλήθειαν. Η Κυρία Μαδώ του Μαυρογένη διά αναφοράς της ηπάτησε το υπουργείον τούτο λέγουσα ότι είναι κτήμα πατρικόν της εις τα συγκίλια τούτου με το από ΄κτήμα πατρικόν της είς της κοινότητος τούτο το μοναστήριον πρό χρόνων το εκαταξουσίαζεν δυναστικώς η Δόμνα του Μαυρογένους, ως εκ τούτου εφαντάζετο η απόγονος της ότι είναι κτήμα πατρικόν των ημείς λοιπόν, σεβασμιώτατε, δεν ημπορούμεν να αποχωρίσωμεν το δίκαιον της κοινότητος αλλά θέλουμεν να δικαιολογηθούμεν προς το Ιερόν τούτο υπουργείον καθώς και ο ίδιος παραστάτης μας θέλει σας πληροφορήσει όλην την αλήθειαν δια να μην απατάται και διατάττει τοιαύτας επιταγάς παρακαλούμεν λοιπόν να μη νομίσητε τούτο μας το φέρσιμον απείθειαν προς την σεβαστήν διοίκησιν μένομεν με όλον το σέβας. Τη 20 Οκτωβρίου 1823 των χωρίων Κεφάλου. Υπογράφει ο Μανόλης Μπήας κάτοικος Μαρμάρων κ.α.

 

–Μπιζάς ή Πισάνι ή Μπιζάνι ή Μπιζανής: Επίθετο-πατριδωνύμιο= Ιταλικής καταγωγής από την Πίζα, ο πρώτος Μπιζάς στην Πάρο αναφέρεται ως Πιζάνο (από την Πίζα) και στην συνέχεια ως Πιζάς. Αρχικά καθολικού δόγματος. Ο παριανός κλάδος προέρχεται από τον Κρητοβενετό Δούκα της Κρήτης Δομίνικο Pisani  που ως γαμήλιο δώρο για το γάμο του με τη μοναχοκόρη του Κρίσπο (Κρίσπη), πήρε τα τρία νησιά Αντίπαρο, Ίο και Ανάφη που ήταν κτήσεις της οικογένειας Pisani.

Η οικογένεια Pisani από τον S. Fantino, κλάδος της ήταν στην Κρήτη το 1367 και donna Sofia Pisani σε έγγρ. 1417.

Το 1477 στην Κρήτη δούκας ο Joh. Pisano. Φεουδάρχης Αγ. Παρασκευής του Μερκουρίου Κρήτης ο Νικόλαος Πιζάνης γιός του μισέρ Φραντζέσκου σε έγγρ. 1567.

Στη Ζάκυνθο το 1668 οικογένεια Πιζάνη από την Κρήτη.

Μεταξύ προσφύγων στην Κέρκυρα από την Κρήτη το 1683 η Έλενα Πιζάνη.

Οι Pisani υπήρξαν ένας από τους σημαντικότερους οίκους της Βενετίας. Ήταν γνωστοί για τη δραστηριότητα τους στον εμπορικό και τραπεζικό τομέα, ενώ είχαν και έναν δόγη, τον Alvise Pisani (1735-1741). Οι ίδιοι είχαν συνάψει επιγαμία με τη δουκική οικογένεια των Crispi αρχές του 16^ου αιώνα, θέτοντας παράλληλα υπό την κατοχή τους τη νήσο Ίο κατά την περίοδο 1508-1537, την οποία έλαβαν πιθανόν ως προίκα.  

–1480: Η Αντίπαρος μαζί με την Ίο και την Ανάφη κτήσεις της βενετικής οικογένειας των Πιζάνι. To 1480 o Δομίνικος Πιζάνι, γιός του Δούκα της Κρήτης ο οποίος παντρεύτηκε την μοναχοκόρη του Κρίσπη ο οποίος ήταν ο τοπικός άρχοντας από τον Σανούδο, πήρε για προίκα την Ίο, Ανάφη και Αντίπαρο.

–1652. Ίδρυση στην Πάρο αγιοταφίτικου μετοχίου κατά το έτος 1652 απριλίω 15.

Της Πάρου αδελφάτα «Χώρα Παροικιάς»

+Γεώργης Μπιζάς της Άννας, η γυνή Ειρήνη, υιοί Χρυσής, Κατερίνα

–1671. Έγγραφο που άνηκε στη Μονή Αγ. Αντωνίου, 13ης Δεκεμβρίου 1671 τιτλοφορείται «Αγορά του άλωνος (αλωνιού) της Αντωνίνας Πιέρου Ρίτζου»(ΓΑΚ, Μοναστηριακά φακ,595 αρθμ εγγρ 96). Ο Πιέρος και η Αντωνίνα Ρίτζου το γένος Μπιζά ήταν οι γονείς της Μαρουσώς Ρίτζου, σύζυγος του γενάρχη των Μαυρογένηδων της Πάρου Τζαννάκης Μαυρογένης.

–1712. Ιερεύς Νεόφυτος Μπιζάς υπογράφει ομολογία Παροικιάς στις 2 Μαΐου του 1712

–1714 Αύγουστος 9, Πάρος Μάρμαρα. Έδωσε εξοφλητικόν και σωστόν λογαριασμόν ο παπά-Μιχάλης Τζανιάς της Κοινότης Μαρμάρου διά το κατάστιχον που εσύναξε της απερασμένης χρονιάς (το 1713) και δεν έχει να δώσει της Κοινότης μοναχά ρεάλια τρία ήμισυ και δώνοντας τα μένει είσαι καθάριον και σωστόν λογαριασμόν και δια το βέβαιον υπογράφουν οι προεστοί υποχειρός τους, σακελάριος Κεφάλου Σκορδίλης, Αλέξανδρος Καμπάνης, Τζανής Μπιζάς, Πρωτοπαπάς Κεφάλου, Ο σακελλίος Κεφάλου, Παπά-Αντώνης Συρίγος επίτροπος.

–1726 αναφέρεται ο Νικόλαος Μπιζάς στα Μάρμαρα.

–1729. Ο Ιωάννης Μπιζάς, από τα Μάρμαρα, τολμηρός και ριψοκίνδυνος εφοπλιστής. Με τα αδέρφια του φιλοδόξησε να γνωρίσει τον κόσμο, «να κάνει λεφτά» και να δοξασθεί. Ως ναυτικός δούλεψε στην Ολλανδία, ακολούθως στη Σμύρνη το 1729, και κατέληξε ως υποπλοηγός στην Ινδονησία το 1739, αποικία Ολλανδική, όπου στην πρωτεύουσα της Ιάβας, την Τζακάρτα, σταδιοδρόμησε, από το 1746, ως υποδιευθυντής των εφοπλιστών της Ασία, και κομμαντατέρ (πλωτάρχης) της Εταιρείας Ανατολικών Ινδιών.

Σχετικά με τους Έλληνες που έκαναν καριέρα στις Ολλανδικές αποικίες, ο Ολλανδός ιστορικός Ben Slot γράφει στο άρθρο του «Σχέσεις μεταξύ Ολλανδίας και Ελλάδας από τον ΙΖ’ αιώνα μέχρι τον Καποδίστρια», «… εκείνο το αγόρι από τα Μάρμαρα της Πάρου είχε μπαρκάρει με ένα ολλανδικό καράβι στη Σμύρνη στα 1729. Στην Ολλανδία δούλεψε σ’ ένα πλοίο της Εταιρείας Ανατολικών Ινδιών ως Jan Van Biesen, ολλανδική μορφή του ονόματος Γιάννη Μπιζά. Πέθανε στην Jakarta, πρωτεύουσα της Ινδονησίας, ως υποδιευθυντής των εφοπλιστών τομέων Ασίας της Εταιρείας διευθύνοντας στόλο από 50 μεγάλα εμπορικά πλοία μεταξύ Αραβίας και Ιαπωνίας. Οι αδερφοί του, απλοί ράφτες στη Σμύρνη απόρησαν πολύ όταν έλαβαν από την Ολλανδία στα 1751 απροσδόκητη κληρονομιά, διαθέτης της οποίας ήταν ο χαμένος από 20 χρόνια αδελφός τους».

Γονείς του Ιωάννη Μπιζά ήταν ο Ζαννής Μπιζάς και η Μαργαρίτα Σκαλομύτη, από τον γάμο των οποίων γεννήθηκαν τα έξη «νόμιμα τέκνα» τους: Μπλάζης (Βλάσης), Γεώργιος, Αντώνιος, Πέτρος, Δημήτριος, Πέρρος και Ιωάννης.

Η μητέρα τους πέθανε το 1734 και ο πατέρας τους το 1737.

Έζησαν δηλαδή και τον 17^ο αιώνα στα Μάρμαρα, από όπου προέρχεται η σημερινή οικογένεια Μπιζά της Πάρου και Αντιπάρου.

–1730. Πρακτικό εκλογής απεσταλμένου του κοινού της Παροικιάς στην Κωνσταντινούπολης στις 28 Ιανουαρίου 1730 μαρτυρείται ο Μιχάλης Μπιζάς.

–1741. Για την εκλογή απεσταλμένων στην Κωνσταντινούπολη από τα κοινά της Παροικιάς στη Γενική συνέλευση το 1741 αναφέρεται ο Μπιάζης Μπιζάς από τα Μάρμαρα.

–1741. Τα κοινά της Πάρου, κατά τη Γενική Συνέλευση, της 20 Ιουλίου 1741, αποφασίζουν να συντάξουν γράμμα υπερασπίσεως του συμπατριώτη τους άρχοντα Νικόλαου Μαυρογένη, εναντίων των συκοφαντών κατοίκων της Νάξου, οι οποίοι τον κατηγορούν για συνεργασία με τους πειρατές, υπογράφει και ο Μπιάζης Μπιζάς από τα χωρία του Κεφάλου.

–1750. Σε Πρακτικό εκλογής απεσταλμένου των επτά κοινών της Πάρου (Παροικιάς, Νάουσας, Κεφάλου, Τζιπίδου, Λευκών, Μαρμάρων, Δραγουλάς) στην Κωνσταντινούπολη της 23 Αυγούστου 1750, μαρτυρείται ο οικονόμος Νάουσας Μπιζανής.

–1796. Αναφέρεται ο Δημήτριος Μπιζάς από τα Μάρμαρα το 1796. Ο δε Ιωάννης Μπιζάς από το ίδιο χωρίο είχε διαπρέψει ως υποδιευθυντής της Εταιρίας Ανατολικών Ινδιών στην Τζακάρτα, πρωτεύουσα της Ιάβας τον 18^ο αιώνα.

Στον Τζιπίδο απαντά τόπων «Στου Πιζά το χωράφι» το 1750 και Μαρούσα Μπιζάδαινα.

–1826. Στη διαθήκη του Νικολάου Γ. Μπιζά (Παροικιά 13 Μαρτίου 1826) «δύω οσπίτια αγοράν του κατώγια εν τω μαχαλέ Ποταμώ σύμπλιος Ιωάννης Βενιέρης».

–1827. Σε έγγραφο της 15 Απριλίου 1827 της Παροικιάς Πάρου μαρτυρείται ο Μπατίστας Μπιζάς.

–1827. Καταγραφή των (μερικών) χρεών των κοινοτήτων του κάθε Μέρους κοινού της Πάρου εις την Κωνσταντινούπολιν. 17 Απριλίου 1827.

Ομολογία Μπατίστα Μπιζά Κεφάλαιον γρ. 100.

–1833. Σε κατάλογο της εν Παροίκια Ελληνοδιδακτικής Σχολής μαθητευόντων παιδιών στις 28 Απριλίου 1833 αναφέρεται ο Σ. Μπιζάς (sic).

–1864. Ανταλλαγή ακινήτου. Πάρος, 23 Αυγούστου 1864. Ενώπιον του συμβολαιογράφου Πάρου Βασιλείου Καμπάνη, ο οποίος και συνέταξε το έγγραφο, και ενώπιον των δημοτών Πάρου Νικολάου Ι. Κρίσπη, καθηγητού, και της συζύγου του Μαρουσώς γένους Μαύρου, και του Γεωργίου Αθαν. Μαύρου ως συμβαλλομένων, ανταλλάσσουν τα ακίνητα: Το ζεύγος Κρίσπη το αρχοντικό που ήταν προικώο της συζ΄θγου του Μαρουσώς Μαύρου, και τη συνεχόμενη δεύτερη οικία που είχε περιέλθει από κληρονομιά της κόρης τους Αικατερίνης, στην οποία οι γονείς της παρίστανται ήδη ως νόμιμοι και φυσικοί επίτροποι αυτής από το 1862 όταν είχε υιοθετηθή από την προμήτορά της Γαρουφαλλιά Δ. Δελαγραμμάτη, και μετά τον θάνατό της είχε περιέλθει στην κυριότητα της θυγατέρας του συζύγους Κρίσπη…. Του ενοποιημένου μεγαλοπρεπούς αρχοντικού, δηλαδή δίπλα στην εκκλησία του Αγίου Νικολάου, λοντά στην οδό της Ελεούσης. Συνορεύει δε με τα σπίτια των: Φραγκίσκο Αλέξ. Καμπάνη, του Παναγιώτη Πάσσου, της Γιακουμίνας Πανταζή Κορωναίου και με δημόσιους δρόμους… Το ανωτέρο ακίνητο το παραχωρούν εις ανταλλαγήν προς τον Γεώργιον Αθαν. Μαύρον…, ο οποίος ομολόγισε ότι δίδει αντί της ρηθείσης οικίας ανταλλακτικώς τα κτήματα που βρίσκονται στις τοποθεσίες Βορεινά Λιβάδια, καθώς και ένα οικόπεδο μέσα στην πόλη της Παροικιάς στην θέση Μεγάλη Βρύση ή Ποταμός, προς εξίσωσιν…

Ως μάρτυρες υπέγραψαν οι συμβαλλόμενοι Νικόλαος Ι. Κρίσπης, η σύζυγός του Μαρουσώ Μαύρου και ανιψιός του Φιλικού Αλεξάνδρου Μαύρου. Ως συνορεύοντες με τα ακίνητα, που ανήκουν πλεόν στο ζεύγος Κρίσπη, αναφέρονται οι: Παναγιώτης Κομνηνός, Κωνσταντίνος Μιχ. Κρίσπης, Κωνσταντίνος Μάρκου Δαμίας, Ιωάννης Δουλφής, Εμμανουήλ Μαρούκας, κληρονόμοι Σπύρου Κοντόσταυλου, Σπύρος Κρίσπης, Βιολέττα Μπιζά και Ιωάννης Ασπρόπουλος.

–1866. Το 1866 γεννιέται ο Μπιζάς Γρηγόριος του Κωνσταντίνου γεωργός κάτοικος Παροικιάς. Απεβίωσε το 1950.

–1866. Το 1866 γεννιέται ο Μπιζάς Γεώργιος του Νικολάου γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1873. Το 1873 γεννιέται ο Μπιζάς Δημήτριος του Κωνσταντίνου γεωργός κάτοικος Παροικιάς. Απεβίωσε το 1947.

–1890. Το 1890 γεννιέται ο Μπιζάς Αγαπητός του Γρηγορίου γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1894. Το 1894 γεννιέται ο Μπιζάς Φραγκίσκος του Γεωργίου αγωγεύς κάτοικος Παροικιάς.

–1897. Το 1897 γεννιέται ο Μπιζάς Κωνσταντίνος του Νικολάου γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1899. Το 1899 γεννιέται ο Μπιζάς Δημήτριος του Γεωργίου αγωγεύς κάτοικος Παροικιάς.

–1902. Το 1902 γεννιέται ο Μπιζάς Ιωάννης του Γεωργίου εργάτης κάτοικος Παροικιάς.

–1903. Το 1903 γεννιέται ο Μπιζάς Κωνσταντίνος του Δημητρίου γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1907. Το 1907 γεννιέται ο Μπιζάς Αγαπητός του Δημητρίου γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1908. Το 1908 γεννιέται ο Μπιζάς Νικόλαος του Γεωργίου αγωγεύς κάτοικος Παροικιάς.

–1908. Το 1908 γεννιέται ο Μπιζάς Αντώνιος του Νικολάου γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1909. Το 1909 γεννιέται ο Μπιζάς Αθανάσιος του Δημητρίου γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1910. Θηβαίου Αικατερίνη, όνομα συζύγου: Ελευθέριος, Κύριο όνομα και επώνυμο πατρός: Δ. Μπιζάς. Έτος γέννησης: 1910. Επάγγελμα: οικοκυρά.

–1912. Στον εκλογικό κατάλογο Αγγεριάς του 1952 είναι εγγεγραμμένη η Ευφροσύνη Μπιζά, έτος γέννησης 1912, όνομα πατρός Νικόλαος Μπιζάς, όνομα συζύγου Γεώργιος Σκιαδάς.

–1913. Το 1913 γεννιέται ο Μπιζάς Ιωάννης του Δημητρίου ναυτικός κάτοικος Παροικιάς.

–1916. Το 1916 γεννιέται ο Μπιζάς Πατίστας του Δημητρίου γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1917. Το 1917 γεννιέται ο Μπιζάς Γρηγόριος του Αγαπητού γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1917. Το 1917 γεννιέται ο Μπιζάς Αντώνιος του Γεράσιμου αλιεύς κάτοικος Παροικιάς.

–1924. Το 1924 γεννιέται ο Μπιζάς Βασίλειος του Αγαπητού γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1925. Το 1925 γεννιέται ο Μπιζάς Γεώργιος του Φραγκίσκου αγωγεύς κάτοικος Παροικιάς.

–1926. Το 1926 γεννιέται ο Μπιζάς Γεώργιος του Δημητρίου αγωγεύς κάτοικος Παροικιάς.

–1927. Το 1927 γεννιέται ο Μπιζάς Κωνσταντίνος του Αγαπητού γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1927. Το 1927 γεννιέται η Μπιζά Χρυσηίς του Κωνσταντίνου κάτοικος Κοιν. Παροικιάς.

–1928. Το 1928 γεννιέται ο Μπιζάς Γεώργιος του Ιωάννη ιδ. ταχυδρόμος κάτοικος Παροικιάς.

–1928. Το 1928 γεννιέται ο Μπιζάς Δημήτριος του Κωνσταντίνου κτίστης κάτοικος κοιν.  Παροικιάς.

–1929. Το 1929 γεννιέται η Μπιζά Παρασκευή του Κωνσταντίνου κάτοικος Κοιν. Παροικιάς.

–1930. Το 1930 γεννιέται ο Μπιζάς Θεόδωρος του Ιωάννη υπάλληλος εστιατορίου κάτοικος κοιν.  Παροικιάς.

–1930. Το 1930 γεννιέται ο Μπιζάς Στυλιανός του Κωνσταντίνου Ταχ. διανομεύς κάτοικος κοιν.  Παροικιάς.

–1931. Το 1931 γεννιέται ο Μπιζάς Κωνσταντίνος του Στυλιανού οπωροπώλης κάτοικος Παροικιάς.

–1947. Στις 20 Ιουνίου 1947, το στο Κοινοτικό Συμβούλιο Παροικιάς συμμετέχει και ο Κωνσταντίνος Μπιζάς

–1950. Στον εκλογικό κατάλογο της Κοινότητας Παροικιάς στις 17 Μαΐου 1950 είναι εγγεγραμμένη η Θηβαίου Αικατερίνη (γεν. 1910), όνομα συζύγου Ελευθέριος, όνομα πατρός Δ. Μπιζάς.

–1964. Κοινοτικαί Εκλογαί 5 Ιουλίου 1964. Εις Παροικίαν κατήλθεν εις και μόνον Συνδυασμός εις τας εκλογάς με επί κεφαλής τον Πρόεδρον Κον Ανδρέαν Μαρινόπουλον.

Εψήφισαν 1356 και έλαβον:

Ανδρέας Μαρινόπουλος 1330, Γεώργιος Μπιζάς 1352, Ιάκ. Κόντες 1343, Ιωάννης Φραγκούλης 1254, Βασίλειος Αργυρόπουλος 1166, Αντώνιος Μονδάνος 1245, Βενιζέλος Ραγκούσης 1357, Γεώργιος Ναυπλιώτης 1018, Βασίλειος Μεσολογγίτης 949, Σάββας Καλακώνας 63, Αντώνιος Μαύρης 61, Αγαπητός Κατρής 30, Εμμ. Τσαντάνης 57, Κωνσταντίνος Σιλβέστρος 53 και Μιχαήλ Μαύρης 53.

Ο Ανδρέας Μαρινόπουλος Πρόεδρος και σύμβουλοι οι κ.κ. Γ. Ναυπλιώτης, Γ. Μπιζάς, Ιακ. Κόντες, Ιωάν. Φραγκούλης, Βας. Αργυρόπουλος, Αντών. Μονδάνος και Βενιζέλος Ραγκούσης.

–1975. Κοινοτικαί Εκλογαί 30 Μαρτίου 1975. Τα αποτελέσματα των εκλογών

Οι νέοι Πρόεδροι και Σύμβουλοι των Κοινοτήτων της Πάρου και Αντιπάρου

Σε δημόσια συνεδρίαση το Ειρηνοδικείο Πάρου ανακήρυξε τους προέδρους και τους τακτικούς συμβούλους των Κοινοτήτων Πάρου και Αντιπάρου.

ΚΟΙΝΟΤΗΣ ΠΑΡΟΥ

Θ. Μπιζάς (πρόεδρος), Ε. Κόντες, Β. Σκαραμαγκάς, Α. Καλακώνας, Δ. Σιφναίος, Ι. Σαρρής (συνδυασμού «Νέα Πάρος») και Α. Μαρινόπουλος, Πολυξένη Κεμπάμπη, Ι. Αλιπράντης (του συνδυασμού «Πρόοδος») σύμβουλοι.

 

–Μπιζάτζας ή Μπιζάτζος ή Μπιζάτζες ή Μπιζάκιας ή Μπιζαράς: Πρόκειται για την ίδια πάντα οικογένεια Μπιζάτζα. Το επίθετο συναντάται έως σήμερα στην Ιταλία ως Bisazza (Sicilia, Veneto).

–1658. Ο ιερέας Τομάζος Μπιζάτζας υπογράφει χρεωστική ομολογία των ιερέων Παροικιάς στις 31 Μαΐου 1658.

–1693. Ιερέας Ιάκωβος Μπιζάτζος γνωστός σε επιγραφή στο υπαίθριο του ναού των Τριών Ιεραρχών Παροικιάς 1693, «π(α)π(α) Ιακ(ώ)β(ου) Μπηζάτζου.

–1730. Σε πρακτικό πωλήσεως του φόρου της δεκάτης του κοινού Παροικιάς κατά τη Γενική Συνέλευση, της 26 Ιουλίου 1730 μαρτυρείται ο Μιχάλης Μπιζάτζος.

–1733. Αναφέρεται ο Ιερέας Ιάκωβος Μπιζάτζος γνωστός σε επιγραφή του ναού των Τριών Ιεραρχών Παροικιάς 1733.

–1733. Ο Μανώλης Μπιζάτζας με τον γαμπρό του Αντώνη Φανγγιά Κωστόπουλο έκαμαν γράμμα για εξόφληση στις 13 Οκτωβρίου 1733.

–1734. Απόφαση του κοινού της Παροικιάς για επαναπατρισμό συμπατριωτών τους (λόγω της βαριάς φορολογίας από τους Τούρκους, με το οποίο τους καλούσε να επιστρέψουν στο νησί τους, δίνοντας την υπόσχεση για μείωση των φόρων τους) στις 16 Σεπτεμβρίου 1734, υπογράφει ο παπά Τζανής Μπιζαράς (ορθογραφικό λάθος του επωνύμου).

–1737. Πρακτικό εκλογής επιτρόπου του κοινού της Παροικιάς την 1η Μαρτίου 1737 αναφέρεται ο παπά Τζανής Μπιζάτζας.

–1738. Πρακτικό εκλογής επιτρόπου του κοινού της Παροικιάς την 1 Μαρτίου του 1738 αναφέρεται ο παπά Τζανής Μπιζάτζας.

–1738. Μαρτυρία υπερασπίσεως συμπατριώτη τους ιερέα Φραγκίσκου Νταβερόνα προς τον καπουδάν πασά (για αντίδραση στην συγκέντρωση της φορολογίας), κατά τη Γενική Συνέλευση από τα κοινά της Πάρου, της 16 Ιουλίου 1738, υπογράφει ο παπά Τζανής Μπιζάτζας.

–1739. Πρακτικό εκλογής κοινοτικών επιστατών του ναού της Εκατονταπυλιανής σε Γενική Συνέλευση του κοινού της Παροικιάς στις 10 Μαρτίου 1739 αναγράφεται ο παπά Τζανής Μπιζατζάς.

–1739. Πρόσκληση επιστροφής προς τους ξενιτεμένους Παρίους στις 30 Αυγούστου 1739, υπογράφεται και από τον  παπά Τζανής Μπιζάτζας.

–1739. Πρακτικό εκλογών κατά την Γεν. Συνέλευση στις 30 Αυγούστου 1739 απεσταλμένου των κοινών της Πάρου στην Κωνσταντινούπολη, εκλέγουν τον Νικόλαο Μαυρογένη, προκειμένου να διαπραγματευθεί τα οικονομικά θέματα του νησιού. Αναφέρεται ο παπά Τζανής Μπιζάτζας.

–1741. Τα κοινά της Πάρου, κατά τη Γενική Συνέλευση, της 20 Ιουλίου 1741, αποφασίζουν να συντάξουν γράμμα υπερασπίσεως του συμπατριώτη τους άρχοντα Νικόλαου Μαυρογένη, εναντίων των συκοφαντών κατοίκων της Νάξου, οι οποίοι τον κατηγορούν για συνεργασία με τους πειρατές, υπογράφει και ο παπά Τζανής Μπιζάκιας.

–1743. Απόφαση για καθορισμό της φορολογίας κατοίκων της Πάρου στις 12 Απριλίου 1743, αναφέρεται ο Ζέπος Μπιζατζής.

–1748. Πρακτικό πωλήσεως των φόρων του κοινού της Παροικιάς κατά τη Γενική Συνέλευση, τη 1 Μαρτίου 1748, μαρτυρείται ο παπά Τζανής Μπιζάτζες.

–Μπιλεμπίνος ή Μπιλιμπίνος:

–1885. Σε εκλογικό κατάλογο της Νάουσας του 1885, υπάρχει εγγεγραμμένος ο, Μπιλεμπίνος Ιωάννης του Ευστρατίου, 42 ετών, εργάτης από τη Νάουσα.

–1920 από τους ιδρυτές, όπως προκύπτουν από το βιβλίο πρακτικών του Συνδέσμου «Εν Πειραίει Συνδέσμου Ναουσαίων Πάρου» είναι ο Μπιλιμπίνος Χρήστος.

 

–Μπιλιμπίνος: Βλέπε Μπιλεμπίνος

 

–Μπιμπινιάς:

–1652. Ίδρυση στην Πάρο αγιοταφίτικου μετοχίου κατά το έτος 1652.

Της Πάρου αδελφάτα «Χώρα Άγουσα»

+Γεώργης Μπιμπινιάς, η γυνή Μαρία.

+Δημήτρης Μπιμπινιάς, η γυνή Μαρκεζίνα.

 

–Μπισκεντζής ή Μπισκιτζής ή Πισκιτζής: Μικρασιάτικης καταγωγής και πιθανόν να προέρχεται από την τούρκικη λέξη bickin (μπισκίν) που σημαίνει ο μάγκας.

–1848. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμένος ο Βασίλειος Ιωάννη Μπισκιτζής (γεν. 1848), ετών 55, κηπουρός, έγγαμος.

–1853. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμένη η Καλλιόπη Βασιλείου Μπισκιτζή (γεν. 1853), ετών 50, οικιακά, έγγαμος.

–1860. Στις 14 Ιανουαρίου 1860 σε συμβολαιογραφική πράξη [Ιδιοκτησία] στην Σύρου αναφέρεται ο κάτοικος Πάρου Ασωνίτης Σπύρος του Ιωάννη ναυτικός και ο ναυπηγός Μπισκετζής Ιωάννης του Γεωργίου κάτοικος Ερμούπολης. 

–1873. Το 1873 γεννιέται ο Μπισκιτζής Ανδρέας του Γεωργίου ναυπηγός κάτοικος Παροικιάς.

–1886. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμένος ο Στέφανος Βασιλείου Μπισκιτζής (γεν. 1886), ετών 17, ναυπηγός, άγαμος.

–1890. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμένη η Ζαχαρούλα Βασιλείου Μπισκιτζή (γεν. 1890), ετών 13, οικιακά, άγαμος.

–1895. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμένη η Αννέζα Βασιλείου Μπισκιτζή (γεν. 1895), ετών 8, οικιακά, άγαμος.

–1897. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμένος ο Ιωάννης Βασιλείου Μπισκιτζής (γεν. 1897), ετών 6, άνευ, άγαμος.

–1900. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμένη η Θεοδωρούλα Βασιλείου Μπισκιτζή (γεν. 1900), ετών 3, άνευ, άγαμος.–1901. Το 1901 γεννιέται ο Μπισκιτζής Γεώργιος του Ανδρέα ναυπηγός κάτοικος Παροικιάς.

–1907. Το 1907 γεννιέται ο Μπισκιτζής Ιωάννης του Ανδρέα ναυπηγός κάτοικος Παροικιάς.

–1909. Το 1909 γεννιέται ο Μπισκιτζής Παρασκευάς του Ανδρέα ναυτικός κάτοικος Παροικιάς.

–1913. Το 1913 γεννιέται ο Μπισκιτζής Γεώργιος του Μιχαήλ ναυπηγός κάτοικος Παροικιάς.

–1915. Το 1915 γεννιέται ο Μπισκιτζής Σπύρος του Μιχαήλ ναυτικός κάτοικος Παροικιάς.

–1917. Το 1917 γεννιέται ο Μπισκιτζής Αντώνιος του Ανδρέα ναυτικός κάτοικος Παροικιάς.

–1926. Το 1926 γεννιέται ο Μπισκιτζής Σάββας του Μιχαήλ ναυτικός κάτοικος Παροικιάς.

–1943. Στις 30-7-1943: Τέσσερα αγγλικά αεροπλάνα χτυπούν με ρουκέτες και μυδραλιοβόλα το λιμάνι της Παροικιάς. Σκοτώνεται ο πλοίαρχος του καϊκιού Κωνσταντής Αργουζής, ο μηχανικός του Εμπορικού Ναυτικού Χαρίλαος Τεμπονέρας και τραυματίζεται σοβαρά ο καραβομαραγκός Γιώργος Πισκεντζής.

–1953. Στο εκλογικό κατάλογο Παροικιάς του 1953 είναι εγγεγραμμένη η Πισκιτζής Μαρουσώ όνομα συζύγου Παρασκευάς, όνομα πατρός Νικ. Φραγκουλής.

–1953. Στο εκλογικό κατάλογο Παροικιάς του 1953 είναι εγγεγραμμένη η Πισκιτζή Μαρία όνομα συζύγου Μιχαήλ, το γένος Σπύρος Σαρρής.

–1953. Στο εκλογικό κατάλογο Παροικιάς του 1953 είναι εγγεγραμμένη η Πισκιτζή Μαρουλία του Ανδρέα.

–1985. Καθηγητής φυσικής και χημείας Μπισκεντζής … στο Γυμνάσιο Νάουσας το 1985.

 

–Μπισκιτζής: Βλέπε Μπισκεντζής

 

–Μπίτας:

–1911. Δημήτρης Γ. Μπίτας, δημοδιδάσκαλος το 1911, στο δημοτικό σχολείο της Νάουσας. Ήταν πριν σε σχολεία της Αλβανίας, Ηπείρου και Μακεδονίας.

 

–Μπιτζιλαίος ή Μπιτζηλαίος: Βλέπε Βιτζιλαίος

 

–Μπογδάνος:

–1829. Ο ονομαστικός κατάλογος των μαθητών του Αλληλοδιδακτικού Σχολείου της Νάουσας του σχολικού έτους 1829.

«Οι μαθητευόμενοι εις την Αλληλοδιδακτικήν Σχολήν της κομοπόλεως Ναούσης»

Αγγελικό Μπογδάνου ετών 6.

 

–Μπογιατζής ή Μπογιαντζής ή Βογιατζής: Επίθετο παρωνυμικό / επάγγελμα, από την τουρκική λέξη boyaci που σημαίνει βαφέας. Σύμφωνα με τον κύριο Γιώργο Μπογιατζή, η προέλευση του επιθέτου είναι από τη Νάξο, από κάποιο χωριό όπου ο προπάππος του έβαφε σέλες γαϊδουριών. Στην Πάρο το επίθετα μαρτυρείτε στις αρχές του 1800.

–1830. Σε εκλογικό κατάλογο του Κώστου του 1883, υπάρχει εγγεγραμμένος ο Μπογιατζής Γεώργιος (γεν. 1830) του Γεωργίου, 53 ετών, κηπουρός.

–1830. Γενεαλογικό δέντρο οικογένειας Μπογιατζή. Μπογιατζής Γεωρ. Γεώργιος 1830 Μπογιατζή Ευστράτιο 1859 και Μπογιατζή Κωνσταντίνο 1853 Μπογιατζής Γεώργιος του Κωνσταντίνου 1882, Μπογιατζή Δημήτριο του Κωνσταντίνου, Μπογιατζή .......... του Κωνσταντίνου.

–1853. Σε εκλογικό κατάλογο του Κώστου του 1883, υπάρχει εγγεγραμμένος ο Μπογιατζής Κωνσταντίνος (γεν. 1853) του Γεωργίου, 30 ετών, Ποιμήν, κάτοικος Αθήνας.

–1859. Στις 11 Σεπτεμβρίου 1859 ο 35χρονος ναύτης από την Πάρο Σπύρος Ασονίτης [Ασωνίτης] του Δημητρίου και της Αικατερίνης Μπογιατζή, παντρεύεται στην Ερμούπολη την επίσης παριανή Ζαφείαρ Μήλα, του Ιωάννη και της Σοφίας Ιωάννου.

–1883. Σε εκλογικό κατάλογο του Κώστου του 1883, υπάρχει εγγεγραμμένος ο Βογιατζής Ευστράτιος (γεν. 1856) του Γεωργίου, 27 ετών, γεωργός από τον Κώστο.

–1885. Σε εκλογικό κατάλογο της Νάουσας του 1885, υπάρχουν εγγεγραμμένοι οι, Μπογιατζής Ευστράτιος του Γεωργίου, 29 ετών, γεωργός από τη Νάουσα, Μπογιατζής Γεώργιος του Γεωργίου, 55 ετών, γεωργός από τον Κώστο και Μπογιατζής Κωνσταντίνος του Γεωργίου, 32 ετών, ποιμήν από τον Κώστο, κάτοικος Αθήνας.

–1885. Σε εκλογικό κατάλογο του Κώστου του 1885, υπάρχει εγγεγραμμένος ο Βογιατζής Ευστράτιος του Γεωργίου, 27 ετών, γεωργός από τον Κώστο.

–1946. Σε εκλογικό κατάλογο της Κοινότητας Μάρπησσας στις 30 Απριλίου 1946 υπάρχει εγγεγραμμένος ο Μπογιαντζής Σταμάτιος του Γεωργίου, 72 ετών εργάτης.

–Μπογιατζόγλου ή Μπογιατζόγλους: Ίσως Μικρασιάτικη οικογένεια.

–1789. Στον εκλογικό κατάλογο Λευκών το 1844 είναι εγγεγραμμένος ο 55χρονος μυλωνάς Ξένος Ιωάννης (γεν. 1789).

–1794. Στον εκλογικό κατάλογο Λευκών του 1847 είναι εγγεγραμμένος ο 53χρονος κτηματίας Γεώργιος Μπογιατζόγλους (γεν. 1794).

–1822. Στα δημοτολόγια Λευκών του 1822 είναι εγγεγραμμένος ο Γεώργιος Μπογιατζόγλους.

–1830. Σε εκλογικό κατάλογο της Νάουσας του 1883, υπάρχει εγγεγραμμένος ο Μπογιατζόγλου Κωστής (γεν. 1830) του Γεωργίου, 53 ετών, ναυτικός.

–1830. Πωλητήριον. Παουσιασθείς εις το Δημόσιον τούτο Γραφείον ο κάτωθεν υποφαινόμενος κύριος Κοσμάς Λιβαθινόπουλος ιδία αυτού βουλή και γνώμη και αυτοπροαιρέτως εσυμφώνησαν μετά του ευγενεστάτου κυρίου Ελευθέριου Χαμάρτου και του πωλεί το υποστατικόν το οποίον έχει αγοράν από τον κύριον Αλέξανδρον Καμπάνην με όλα του τα δικαιώματα καθώς εστί και ευρίσκεται σήμερον κείμενον εις τοποθεσίαν Σαρακήνικον, πλησίον ο ίδιος αγοραστής κύριος Ελευθέριος Χαμάρτος (με) συναινέσει και της συζύγου του, διά φοίνικας τριακοσίους είκοσι αριθ. 320: ως εσυμφωνησαν εν τω αναμεταξύ τους και από την σήμερον και εις τον εξής είναι και λέγεται του κυρίου Ελευθέριου Χαμάρτου να το κάμη ως θέλει και βούλεται, ως καλώς πωλημένον και καλώς αγορασμένον ως έλαβεν την τιμήν ο κύριος Κοσμάς άχρι και του οβολού υπόσχεται δε και εις τον αγοράσαντα όλα τα έγγραφα και δεν ζητεί καμμίαν … …. από τον Χαμάρτον διά την υπόθεσιν του αυτού πράγματος η οποία ήτον εις κρισολογίαν και θέλει μένει ο αγοραστής ήσυχος. Και εις ένδειξιν εγένετο το παρόν συμφωνητικόν πωλητήριον γράμμα υπογεγραμμένον παρά των αξιοπίστων μαρτύρων. Και εδόθη εις χείρας του διαληφθέντος αγοραστού κυρίου Χαμάρτου του οποίου αντίγραφον καταχωρείται εις το Δημόσιον Γραφείον υπ’ αρ. (103) εις ασφάλειαν. Τη 2 Ιουνίου 1830. Παροικία της Πάρου.

Δετόρες Π. Κονταρίνης ζητηθείς παρά του κυρίου Κοσμά γράφω εις το όνομα του όστις στέργει το παρόν και ούτος καγώ μαρτυρώ. Γεώργιος Μπογιατζόγλους παρακληθείς παρά της κυρίας Λοξής, σύζυγος Κοσμά Λιβαθινόπουλου, ότι στέργει το παρόν καιούτως καγώ μαρτυρώ. Δημήτριος Δελαγραμμάτης μαρτυρώ. Ζώρζης Μάτσας Μαυρογένης μάρτυς.

–1885. Σε εκλογικό κατάλογο της Νάουσας του 1885, υπάρχει εγγεγραμμένος ο, Μπογιατζόγλου Κώστας (γεν. 1830) του Γεωργίου, 55 ετών, ναύτης από τη Νάουσα.

 

–Μπογιατζόπουλος:

–1721. Ο ιερέας Γεμελιάρης μνημονεύεται στο προικοσύμφωνο της Μαρούσας Τζ. Ραγκούση με τον Γεωργίου Ι. Γεμελιάρη. Λεύκες 20 Δεκεμβρίου 1721. όπου η Λαρέντζα Ραγκούση προικίζει την κόρη της Μαρούσα για να παντρευτεί τον γιο του αφέντη χωροεπισκόπου Κεφάλου Γεμελιάρη. Υπογράφει ως μάρτυς ο Παναγιώτης Μπογιατζόπουλος.

 

–Μπόμπος:

–1967. Στην εφημερίδα Φωνή της Πάρου του 1967 αναφέρετε ο αγώνας ποδοσφαίρου μεταξύ του Γυμνασίου Πάρου και του Νηρέα Νάουσας. Στην σύνθεση του Γυμνασίου ο μαθητής Μπόμπος Στ.

 

–Μπονάκης:

–1909. Εν ερειπώδει εύρε τον Άγιο Αντώνιο Κεφάλου ο μοναχός Αβιμέλεχ Μπονάκης, ότε το 1909 είχεν έλθει εδώ προς ηγυχασμόν.

–1911. Το 1911 ανηγέρθη το ήδη υπάρχον βορεινόν δωμάτιον «κελλίον του Γέροντος» Αβιμέλεχ Μπονάκης. Ο μοναχός πέθανε στο Άγιο Όρος.

 

–Μπόνης: Από το ιταλικό buono=καλός.

–1975. Στο Πίσω Λιβάδι αναφέρεται ο Στέλιος Μπόνης

–2015. Δημοτικός Σύμβουλος του Δήμου Πάρου ο Στέλιος Μπόνης.

–2016. Ευρωπαϊκές διακρίσεις από τον Βαγγέλη Στ. Μπόνη, κάτοικο Παροικιάς.

 

–Μπουγιουνλής:

–1847. Στον εκλογικό κατάλογο Παροικιάς (συμπεριλαμβάνεται και η Αντίπαρος) είναι εγγεγραμμένος ο 43χρονος ράπτης Κωνσταντίνος Μπουγιουνλής.

 

–Μπουλάλας:

–1847. Στον εκλογικό κατάλογο Παροικιάς (συμπεριλαμβάνεται και η Αντίπαρος) είναι εγγεγραμμένος ο 43χρονος γεωργός Νικόλαος Μπουλάλας.

 

–Μπουλουρής ή Μπουλούρης ή Μπουλαξής: 

–1672. Ο ιερέας Πέτρος Μπουλούζης υπογράφει αναφορά αρχόντων της Πάρου σχετική με τους Ιησουΐτες στις 29 Μαΐου 1672. Πρόκειται για τον Πέτρο Μπουλουρή.

–1674. Στις 7 Μαΐου του 1674 η κοινότητα της Παροικιάς δώρισε στους Πατέρες Ιησουίτες εν Νάξο, εκ των κτημάτων του ναού της Παναγίας της Εκατονταπυλιανής, οικόπεδο για την ανέγερση Μονής. «Εις δόξαν χριστού αμήν 1674 εις τας 7 του μαϊου εν καστέλιω Παροικίας οι αιδεσιμωτάτοι πατέραις εκ της συντροφίας του Ιησού, διά να κτίσουσι μοναστήρι και σκολιό, και μην ευρίσκοντας τόπον αρμόδιον διά την αυτήν υπόθεσιν, διά τούτο θέλωμεν ημείς οι κατωθεν υπογεγραμμένοι, και εις το όνομα της κοινώτητος και δίδωμεν διά έργον χάρις των άνωθε αιδεσιμωτάτων πατέρων ένα κομμάτι χωράφι από της παναγίας μας της Καταπολιανής, εις το μάκρος ποδάρια του μέτρου εκατό δέκα και εις πλάτος άλλον τόσον και εις τούτο ομπληγαρόμαιστα οπώταν εις κανένα καιρόν ήθελε σικοθή τινάς να γυρέψει δικαιώματα εις το άνωθε κομμάτι το χωράφι όπου των χαρίζωμεν να ήμαιστε ημείς ομπληγάδοι να το πληρονωμεν της παναγίας, όθεν διά το βέβαιον απογράφωμεν διά χειρίσμας και εις το όνομα της άνωθε κοινότητος.

Οικονόμος Παροικίας, σακελλάριος Παροικίας, Νικόλαος ιερεύς πρωτοπαπάς Παροικίας, Πέτρος ιερεύς Βιτζαράς, Κώστας Μαίζας, Τεμένιγος ιερεύς, παπα Ιω. Γαλανός, Ελευθέριος ιερεύς Λουρδας, Νικόλαος ιερεύς…, παπα Ιωάννης …, παπα Πέτρος Μπουλαξής, παπα Στέφανος Βυτζαράς, παπα Φραντζέσκος Βιτζαράς, Γιακουμής Πατέλας, παπα Μιχαλής Κοντα΄ρατος, Μάρκος ιερεύς, Χωροεπίσκοπος Παροικιάς, Τζουάνες Σκληρός, Νικολός Κοντίλης, Μανόλης Αλισάφης, Μιχαήλ Βιτζαράς, Νικολός Κοτίλης, Γιώργης …, Μανώλης Αλεξάκης, Φραντζέσκος Μιχαλέτος Γραμματικός, Ιω. Βιτζαράς, Ιω. Σκιάδος, Ιω. Βιτζαράς, Κωστάκης Γαλανός, Τζώρτζης Ρουτες, Ιω. Σκιάδας, Γεώργης Μαυρομάτης, Ιω. Σπυρίδος, Δημήτρης Ταργέτας, Νικολός …, Μιχελής Δημητ…, Ιω. Πατελας, Ιω. Τουτέσκος, Bartolo Rozza, Γιαννούλης Ταργέντας, Αντώνης Αλλησάφης, τζουάνες Γιράρδης, Τζώρτζης Νταμόστος, Ιω. Του μαστρο Γιάκουμου, Γιόνης Μυστράτος, Δημήτρης Μαβρομάτης, Giacomo Zellini, Domenico Ferrari, Γιάννης Ντελαγραμμάτικας, Γεώργης Τακορόνιας.

Εμμανουήλ Κομητας επίτροπος βεβαιώνω ως άνωθεν και δια όνομα όλης της Κοινότητος»

–1710. Χωράφι στον Άγιο Βασίλη σύμπλιος πρωτοπαπάς Μπουλουρής

–1716. Σε πρακτικό εκλογής νοταρίου – καγκελαρίου από το κοινό της Παροικιάς στη Γενική Συνέλευση της 14 Ιανουαρίου 1716, μαρτυρείται ο πρωτοπαπάς Μπουλουρής, ο Νικολός Ιωανν. Μπουλουρής, αλλά και ο Νικολός Μπουλουρής, ο πρωτοπαπάς επίτροπος της Κοινότητας Μπουλουρής και ο Λοΐζος Μπουλουρής.

–1718. Πρωτοπαπάς Μπουλουρής υπογράφει ως μάρτυς σε έγγραφο Παροικιάς στις 29 Απριλίου 1718.

–1723. Σε πρακτικό εκλογής εκτιμητών του κοινού της Παροικιάς στις 30 Ιανουαρίου 1723 κατά τη Γενική Συνέλευση μαρτυρείται ο πρωτοπαπάς Μπουλουρής.

–1724. Σε πρακτικό εκλογής εκτιμητών του κοινού της Παροικιάς στις 13 Δεκεμβρίου 1724 κατά τη Γενική Συνέλευση μαρτυρείται ο πρωτοπαπάς Παροικιάς Μπουλουρής και ο Νικόλαος Μπουλουρής.

–1725. Σε προικοσύμφωνο Παροικιάς αναφέρεται ο πρωτοπαπάς Μπουλουρής 1725.

–1729. «Προικοσύμφωνο της Μαργαριταράκης ποτέ Μαρίνου Δενδρινού και Πετράκη Μπουλουρή» Πάρος, 11 Οκτωβρίου 1729. «Η Καλίτζα χήρα Μαρίνου Δενδρινού, δίδει στην κόρη της διά χάριν πουρκός αρχή εικόνισμα το ένα Αγία Τριάδα, του Ευαγγελισμού και ο Άγιος Λάζαρος. Και η κυρία πρωτοποπαδιά (σύζυγος του πρωτοπαπά της Παροικιάς Μπουλουρή) πουρκίζει του υιού της Πετράκη αρχή μια εικόνα του Σωτήρα και την εκκλησίαν που έχουν τον Άγιον Νικόλαον με όλα τα ιερά σκεύη». (ΓΑΚ 212-1958).

–1729. Σε κληρονομικό δικαίωμα των συζύγων αναφέρεται στις 11 Οκτωβρίου 1729 ο αφέντης Πετράκης Μπουλουρής υιό του μακαρίτη πρωτοπαπά Νικολού Μπουλούρη.

–1730. Χωράφι Άγιο Βλάση από τον μπρωτοπαπά – Μπουλουρή.

–1730. Διαθήκη του Πέτρου Κασσαλιά 17 Ιαν. 1730 έτερον χωράφι εις τον Άγιον Βασίλη, αγορά του από τον Νικολό Παλαιολόγο σύμπλιος πρωτόπαπας Μπουλουρής».

–1730. Πρακτικό εκλογικής επιτροπής του κοινού της Παροικιάς στις 12 Νοεμβρίου 1730, αναφέρεται ο οικονόμος Παροικιάς Μπουλουρής.

–1730. Σε πρακτικό πωλήσεως του φόρου της δεκάτης του κοινού Παροικιάς κατά τη Γενική Συνέλευση, της 26 Ιουλίου 1730 μαρτυρείται ο πρωτοπαπάς Μπουλουρής.

–1730. Στις 12 Νοεμβρίου 1730 ο Πρωτοπαπάς Μπουλουρής υπογράφει το πρακτικό εκλογής ως  Επιτρόπου του Κοινού της Παροικιάς του Νικολάου Γαλανού για ένα χρόνο.

–1731. Σε δημόσιο πλειστηριασμό του κοινού της Παροικιάς, σε πρακτικό Γενικής Συνέλευσης της 1 Μαρτίου 1731 μαρτυρείται ο πρωτοπαπάς Μπουλουρής

–1731. Πρακτικό εκλογικής επιτροπής του κοινού της Παροικιάς στις 6 Δεκεμβρίου 1731, αναφέρεται ο πρωτοπαπάς Μπουλουρής και ο Νικόλαος Μπουλουρής.

–1732. Πρακτικό εκλογικής επιτροπής του κοινού της Παροικιάς στις 4 Ιανουαρίου 1732, αναφέρεται ο πρωτόπαπας Μπουλουρής.

–1732. Πρακτικό εξουσιοδοτήσεως απεσταλμένου του κοινού Παροικιάς, κατά τη Γενική Συνέλευση στις 17 Ιανουαρίου 1732 αναφέρεται ο πρωτόπαπας Μπουλουρής.

–1733. Πρακτικό εκλογικής επιτροπής του κοινού της Παροικιάς στις 4 Ιανουαρίου 1733, αναφέρεται ο πρωτοπαπάς Μπουλουρής.

–1733. Σε δημόσιο πλειστηριασμό του κοινού Παροικιάς στις 20 Ιουνίου 1733, αναφέρεται ο πρωτοπαπάς Μπουλουρής.

–1734. Στις 24 Φεβρουαρίου 1734, οι προεστοί και επίτροποι του κοινού Παροικιάς Πάρου, με συστατικό γράμμα βεβαιώνουν ότι ο κάτοικος του νησιού τους, γαλλικής καταγωγής, Γιόζε Ντάλες, δια της βίας και παρά τη θέλησή του συνεργάστηκε με ξένους πειρατές, ένας εκ αυτών είναι ο πρωτοπαπάς Μπουλουρής και ο Νικόλαος Μπουλουρής..

–1737. Πρακτικό εκλογής επιτρόπου του κοινού της Παροικιάς την 1η Μαρτίου 1737 αναφέρεται ο Νικόλαος και ο Ιωάννης Μπουλουρής.

–1738. Σε έγγραφο του 1738 αναφέρεται ο Ιωάννης Μπουλουρής.

–1739. Πρακτικό εκλογής κοινοτικών επιστατών του ναού της Εκατονταπυλιανής σε Γενική Συνέλευση του κοινού της Παροικιάς στις 10 Μαρτίου 1739 αναγράφεται ο πρώην πρωτοπαπάς Μπουλουρής.

–1739. Στις 6 Αυγούστου 1739 συντάσσει τη διαθήκη του ο πρωτοπαπάς Μπουλουρής.

–1741. Για την εκλογή απεσταλμένων στην Κωνσταντινούπολη από τα κοινά της Παροικιάς στη Γενική συνέλευση το 1741 αναφέρεται ο Νικολός Μπουλουρής από την Παροικιά.

–1744. Σε έγγραφο αγοραπωλησίας στις 6 Οκτ. 1744 στην Παροικιά ο Νικόλαος Μπουλουρής είναι μάρτυς.

 

–Μπουλούζης:  Βλέπε Μπουλουρής.

 

–Μπουράλης: Βλέπε Μπουρέλης

 

–Μπουράντες:

–1829: 9βρίου 27. Μαθητευόμενοι εις την Αλληλοδιδακτικήν Σχολήν της πόλεως Παροικιάς

Μπουράντες Νικ. ετών 13.

 

–Μπουρέλης ή Μπουράλης:

–1896. Το 1896 γεννιέται ο Μπουρέλης Ιωάννης του Αντωνίου ναυτικός κάτοικος Παροικιάς.

–1908. Το 1908 γεννιέται η Μπουρέλη Σταματίνα του Αντωνίου κάτοικος Κοιν. Παροικιάς.

–1920. Σε σχολική φωτογράφιση στην Παροικιά 1920(?) διακρίνεται ο Αντώνης Μπουρέλης.

–1926. Το 1926 γεννιέται ο Μπουράλης Αντώνιος του Ιωάννη ναυτικός κάτοικος Παροικιάς.

–1928. Το 1928 γεννιέται η Μπουρέλη Μαριγώ του Ιωάννη κάτοικος Κοιν. Παροικιάς.

–1946. Στον εκλογικό κατάλογο Παροικιάς του 1946 υπάρχει εγγεγραμμένος ο Μπουρέλης Ιωάννης του Αντωνίου ναυτικός κάτοικος Παροικιάς.

–1949. Στον εκλογικό κατάλογο Παροικιάς του 1949 είναι εγγεγραμμένος ο Μπουράλης Αντώνιος του Ιωάννη ναυτικός κάτοικος Παροικιάς.

–1953. Στο εκλογικό κατάλογο Παροικιάς του 1953 είναι εγγεγραμμένη η Μπουρέλη Στυλιανή όνομα συζύγου Ιωάννης, όνομα πατρός Δημήτριος Καπούτσος.

–1954. 21 Νοεμβρίου 1954 ΚΟΙΝΟΤΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ. ΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ ΠΑΡΟΙΚΙΑ: Εψήφισαν εν όλω έγκυρα ψηφοδέλτια 1152 Έλαβον:

ΣΥΝΔΥΑΣΜΟΣ «ΛΑΟΣ – ΕΡΓΑ» 625.

Σταυρούς κατά σειράν προτιμήσεως: Αντ. Οικονόμου 586, Ιωαν. Φραγκούλης 584, Παν. Γ. Κρητικός 375, Ιωάν. Μεν. Μαύρης 229, Γεώργιος Σπ. Δαφερέρας 222, Μιχ. Γ. Κανδεράκης 173, Ιωάννης Α. Μπουρέλης 168, Β. Μεσολογγίτης 139, Χρυς. Σαρρής 136 και Δημ. Ν. Μαύρης 119.

ΣΥΝΔΥΑΣΜΟΣ «ΠΡΟΟΔΟΣ – ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ» 526.

Σταυρούς κατά σειράν προτιμήσεως: Ανδρέας Αυλήτης 387, Βαπτιστής Μάτσας 377, Μιχ. Δ. Πρωτόδικος 274, Γρ. Γ. Γράβαρης 272, Βας. Δ. Φωκιανός 237, Κ. Χαρατσάρης 189, Μιχ. Π. Ραγκούσης 162 κλπ.

Οι δύο πρώτοι έρχονται εκ της μειοψηφίας επειδή όμως δεν αποδέχονται, θα εισέλθουν οι δύο επόμενοι, ήτοι ο Μιχ. Πρωτόδικος και ο Γρηγόριος Γράβαρης.

–1995. Το 1995 έμπορος αυτοκινήτων στην Παροικιάς Ιωάννης Μπουρέλης.

 

–Μπουρίκας:

–1953. Στο εκλογικό κατάλογο Παροικιάς του 1953 είναι εγγεγραμμένη η Μπουρίκα Ελένη, όνομα συζύγου Δημήτριος όνομα πατρός Στυλιανός Τσαντάνης.

 

–Μπουρναζάκης ή Μπουρνανάκης ή Μπουρνουζάκης: Πρόσφυγες με καταγωγή από την Κρήτη.

Ο κλάδος συνεχίζεται πλέον στην Πάρο από θηλυγονία από την οικογένεια Δραγάζη.

–1821. Παριανός αγωνιστής του 1821 ο Μπουρναζάκης Ιωάννης Γ. Κρητικός (Μ.Υ.13785) Στρατιώτης.

–1823. Στο δημοτολόγιο του Δήμου Νάουσας (της επαρχίας Νάξου) το 1823, υπάρχει εγγεγραμμένος ο Κωνσταντίνος Μπουρνανάκης ή Μπουρναζάκης και ο Ιωάννης Μπουρναζάκης.

–1829. Σε απογραφή προσφύγων της Νάουσας του 1829 αναφέρεται ο Κωνσταντής Μπουρνουζάκης 40 ετών ιερεύς, ο γαμπρός του Αντώνιος 36 ετών σκυτοτόμος, ο ανιψιός τους Γεώργιος 3 ετων και η παρακόρη του Ζαμπία.

–1835. Κωνσταντής Μπουρναζάκης κάτοικος Νάουσας Πάρου. Αναφαίρεται ως συνδρομητής σε βιβλίο του 1838 «Η Βοσκοπούλα του Αιγαίου Πελάγους» του Ιωάννη Γρυπάρη από την Μύκονο.

–1844. Σε εκλογικό κατάλογο στις 18 Μαρτίου 1844, του Δήμου Νάουσας (της επαρχίας Νάξου), υπάρχει εγγεγραμμένος ο 54χρονος ιατρός Κωνσταντίνος Μπουρνανάκης ή Μπουρναζάκης, ο 40χρονος μεταπράτης Μπουρναζάκης Ιωάννης.

 

–Μπουρνανάκης: Βλέπε Μπουρναζάκης

 

–Μπουρνουζάκης: Βλέπε Μπουρναζάκης

 

–Μπουτούρης ή Μπουντούρης ή Πουντούρης ή Πουνδούρης: Από την τουρκική λέξη budur: ο κοντοπίθαρος.

Ο παριανός κλάδος ίσως να ήταν πρόσφυγες.

–1828. ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΜΠΟΥΤΟΥΡΗΣ Ράπτης  ετών 14 ή 24 αφίχθη στην Σύρο το 1828.

–1831. Λεύκες 1831 Μαΐου 2. Ο μαθητής της Αλληλοδιδακτικής Σχολής Λευκών Πουνδούρης Απόστολος.

–1844. Στον εκλογικό κατάλογο Λευκών το 1844 είναι εγγεγραμμένος ο 50χρονος ναυτικός Δημήτριος Πουντούρης.

–1847. Στον εκλογικό κατάλογο Λευκών του 1847 είναι εγγεγραμμένος ο 26χρονος γεωργός Απόστολος Πουντούρης και ο ναυτικός Δημήτριος Πουντούρης 53 ετών.

–1849. Στα δημοτολόγια Ερμούπολης είναι εγγεγραμμένος ο παριανός 25χρονος ράπτης Απόστολος Μπουτούρης. Έδωσε όρκο στις 10 Αυγούστου 1849.

–Μπρούτος: ιταλικό επίθετο από την λέξη bruto (κτήνος) brutti (άσχημος).

–1658. Ο ιερέας Νικόλαος Μπρούτος υπογράφει χρεωστική ομολογία των ιερέων της Παροικιάς στις 31 Μαΐου 1658. 

–1663. Δωρεά κληροδοτήματος μοναχής Καλήστρατης στου πατέρες Ιησουήτες ARSI, Gallia 105, 1 φ. 457.

Εις δόξαν Χριστού αμήν 1663 ιούλιος 11.

Έστοντας και ποτέ λυρά Καλήστρατη μοναχή και να αφήση δια την ψυχήν της στα μοναστήρια του αγίου όρους ήγουν στην λάβραν και στην ασημόπετραν δυο σπιτια κατώγια με το εκλησιαδάκι του μέγαν Ταξιάρχην και με τα δικαιώματά των απόξω από το υγιαλόν και να των αφήση και 12 γρόσια να πλερόνουσι χαράτζι της αφεντίας και νάναι σήμερον 25 χρόνοι και επέκεινα και κανείς από τα μοναστίρια να μην τα γυρέψουν μόνον εχαλασθήκασι και αφτώονται και η εκκλησία να γίνη ωσάν αχούρι και ο κόσμος να πλερόνη τόσους χρόνους τοχαράτζι και να ζημιονούμεθα εις τούτο εμάθαμε πως οι πατέρες οι γεζουίταις (Ιησουήτες) θε να έρθουνε και κτίσουνε εδώ μοναστήρι δια την ψυχήν τως ήγουν ο προεστώς πατέρας γάσπα εμανουήλ (Γασπάρο Εμμανουήλ) από την συντροφίαν του Ιησού και να πάρη και άλλους τόπους εκέι κοντά εις τα άνωθεν χαλάσματα εις τούτο εθελήσαμεν εμείς οι υποκάτωθεν υπογεγραμμένοι παπάδες και γέροντες και η επίλοιπη κομουνιτά (κοινότητα) του καστελίου αγούση (Ναούσης) και δίνομεν του αυτού πατέρα τα άνωθεν σπίτια και τα δικαιώματά τως όλα και δίνομεν τους και το χαράτζι (κεφαλικός φόρος) γρόσια 12  δια να μην τα χάνη η χώρα από την σήμερον να τα κτίση να τα κάμη ως θέλει και βούλεται ωσάν καθολικά πράγματα εδικά του να τ’άχουσιν ως τον αιώνα του αιώνος που να στέκη ο κόσμος και κανείς να μην τους τα πέρνη ποτέ και εμείς όλοι μας να τους μαντινιέρωμεν (ιτ. =συντηρούμε) τους άνωθεν πατέρες σε παντοτινόν και αναπαμένον ποσέσο (ιτ. =αναμφισβήτητη κατοχή).

Δια το αληθές γράφομεν και ιδιοχείρος μας όσοι ξεύρομεν και όσοι δεν ηξεύρομεν βάνομεν άλλους να γράψουσιν δια λόγου μας.

Παπα αντώνις στέργω τα άνωθεν (δεν αναφερεται επωνυμο)

Σκελλάριος αγούσης (Σακελλάριος Ναούσης) στέργω τα άνωθεν και επίτροπος

Παπα δημήτρις τριαντάφυλος (Τριαντάφυλλος, πρώτη μαρτυρία) στέργω και επίτροπος

Παπα νικόλαος κρουτιανός στέργω (Κορτιάνος, πρώτη μαρτυρία)

Παπα δημήτρις γαρατιάς στέργω (ίσως Γρατσίας)

Πρωτόπαπας στέργω

Γαβριήλ ιερομόναχος στέργω

Γεώργις Μοσκωνάς στέργω (Μοσχονάς, γνωστό από το 1639).

Ιωάννης σκουτάριος στέργω και επίτροπος (πρωτη μαρτυρία)

Μαστρο γληγόρις μπηρμπηνιας στέργω και επίτροπος (Πιρπινιάς ή Περπινιάς, μαρτυρείται  από το 1652)

Ανεγνώστης Σκορδήλης στέργω (Σκορδίλης, γνωστό από το 1606 )

Παπα Θεόδωρος στέργω

Κωνσταντής Μοστράτος στέργω (μαρτυρείται από το 1658)

Παπα Τζάνες Καλέργης στέργω (μαρτυρείται από το 1652)

Παπα Χριστόφορος στέργω

Γιαννούλης Μπρούτος στέργω (μαρτυρείται από το 1658)

Νικόλα Μαραπότζο στέργω (πρώτη μαρτυρία, γνωστό ως τον 19^ο αι.)

Αποστόλης Ραγούσης στέργω (μαρτυρείται από το 1501)

Ανδρέας Ακριβός στέργω (μαρτυρείται από το 1613 μέχρι τον 18^ο αι.)

Βασίλης Σαλονικαίος στέργω (μαρτυρείται από το 1652 μέχρι τον 18^ο αι.)

Δημήτρης Μαλατέστας στέργω (μαρτυρείται από το 1610)

Μιχέλης Ακριβός στέργω (μαρτυρείται από το 1613 μέχρι τον 18^ο αι.)

Γεώργις Πιρπηνιάς στέργω (μαρτυρείται από το 1652 μέχρι τον 19^ο αι.)

Δομένεγος Μεδρινός στέργω (Μενδρινός, μαρτυρείται από το 1610)

Τζόρτζης Μαρκαδιάντος στέργω (Πρώτη αναφορά, γνωστό μέχρι τον 19^ο αι.)

Νικόλας Κουρτιάνος στέργω (πρώτη αναφορά)

Γεώργις Φωκάνας στέργω (ίσως Φωκιανός)

Ανεγνώστης Μπελόνιας στέργω (πρώτη αναφορά, γνωστό μέχρι τον 20^ο αι.)

Γεώργις Μαλατέστας στέργω

Τζανίς Μαλατέστας στέργω (γνωστό από το 1610)

Φρατζέσκος Καλέργης στέργω (Καλλέργης, γνωστό από το 1652)

Ιωάννης Ραγούσης στέργω (γνωστό από το 1501)

Ιωάννης Γρατσίας στέργω (πρώτη μαρτυρία)

Γεώργιος Σαλονικαίος (μαρτυρείται από το 1652 μέχρι τον 18^ο αι.)

 και νοτάριος του καστελίου Άγουσας (Νάουσας) έγραψαμεν με θέλημα της κομουνιτάς και στερεώνω τα άνωθεν και τα όπισθεν.

–1663. Πωλητήριο οικίας Μοσκωνά στο μέσα Κάστρο Ναούσης στον ηγούμενο Ιησουϊτών Νάξου Γάσπαρο Εμμανουήλ. ARSI, Gallia 105, 1φ. 458.

Εις το όνομα του Χριστού αληθινού Θεού αμήν. 1663 ιουλίου 18 στο καστέλι της άγουσας από το ένα μέρος ο αφέντης γεωργάκης μοσκωνάς μαζί με την αρχόντισαν του κυράν μαρκέττα και από το άλλο μέρος ο αιδεσιμώτατος πατέρας γάσπαρ εμανουήλ προεστώς της ρεζιδέντζας (ιτ. =κατοικίας, μονής) της συντροφιάς του Ιησού στη ναξίαν και θεληματικώς του αυτού ανδρόγυνου επούλησαν ένα σπίτι οπού το έχουσιν αγορασμένον από τον αφέντη μιχελάκη πρωτόδικο καθώς φαίνεται από το γράμμα καμωμένον στην Παρκιάν στας 6 ιουνίου 1663 τοποθετημένον στο μέσα κάστρο της άγουσας σύμβιο το μισέρ γεώργη σαλονικαίου το σπίτι και αποκάτωθε του σπιτιού του εμανουήλ ραγούση και όξω από το σπίτι εκείνο και κάμεραν ακόμη επούλησεν και τον αέρα και αυλογυρησίαν οπού είχε μεριά του γυαλού με το πηγάδι και πάσαν κομοδιτά και κάθε δικαίωματα ελεύθερον και πάσαν κράτηξιν εξόχως από το χαράτζι της αφεντιάς γρόσια 8 ήγουν οκτώ. Και την παρούσαν πουλησίαν κάμνουσιν το άνωθεν ανδρόγυνο του άνωθεν πατέρα δια ρεάλια 70 .

Την αυτήν ημέραν έμπρωστεν εμού του ιδίου νοτάριου και μαρτύρων το αυτό ανδόγυνο ήγουν αυθέντης ο γεωργάκης μοσκωνάς με την αρχόντισάν τουεδώκασιν του αυτού πατέρα εμανουήλ από την σήμερον δονατζιόνε ίντερ δίδος (λατ., ιτ.= την δωρεα) εκείνου και των διαδόχων του την κάναβα οπού έχουσι σύμπλιο του άνωθεν πουλημένου σπιτιού και αέρα και αυλογυρισίν του με τα δικαιώματα της αυτής κάναβας και με τον αέρα και ανώγι της πορτιανικής κάμερας τον αέρα και κάθε δικαίωμα δια την ψυχήν των σίνωσι των άνωθεν πατέρων της συντροφίας του Ιησού δια να κάμουν εκεί μοναστίρι με την κονδιτζιω (ιτ. = προϋπόθεση) ετούτην αν ίσως και δεν θέλουσιν οι αυτοί πατέρες να κάμουσι μοναστίρι να στρέψουν το άνωθεν σπίτι αγορασμένον και πηγάδι κάναβαν και πορτινήν και κάμεραν με τα δικαίωματά τως στο άνωθεν ανδρόγυνο και εις τους κληρονόμους των και δια βεβαίωσιν του άνωθεν χαρισμάτου και δονατζιώ εγίνηκε το παρόν γράμα εις το οποίον υπογράφουσιν οι ευεργετάδες τάζοντας να το μαντινιέρουν των πατέρων εναντίον εις καθενίς υποχρέωσιν ως άνωθεν και κοντάννα (ιτ. = ποινή) αφεντίας ρεάλια 20 και όλα ελεύθερα και χωρίς άλλην κράτηξιν παρά γρόσια 8 κράτηξιν της αφεντίας.

Γεώργιος Μοσκωνάς στέργω τα άνωθεν για λόγους μου και για την γυναίκα μου Γάσμαρ Εμανουήλ προεστός και στέργω και ατζετάρω την άνωθεν πουλησίαν.

Γεώργις Μαρκαδιάντος, Μπερτουμίς Μπρούτος, Γεώργις και Κωνσταντή Φωκιανού, Γεώργις Σαλονικαίος και νοτάριος (ιτ. =συμβολαιογράφος) του καστελίου άγουσας (Νάουσας) με θέλημα των δύο μερίδων έγραψα και μαρτυρώ.

Τζουάνες Γεράρδης, Νικηφόρος Γεράρδης, Νικόλας Ραγούσης μαρτυρούμε τα άνωθεν.

–1740. Σε έγγραφο του 1740 της οικ. Βατιμπέλλα αναφέρει "Νήσος Πάρος Καστελιω εις τα 1740 νέο 3 Ιανουαρίου ημέρα Κυριακή και ώρα 3 της ημέρας. Ήλθασι εις την Νάουσα τέσσερις λεβέντες αρματωμένοι από το μπαστιμέντο του Καπετάν Φραγκίσκου Μαρία κοματάντε μίαν πουλάκα αρματωμένη εις την αμάχη με πατιέρα της Μάλτας οι άνθρωποι όπου ήλθαν ήτον ένας σαρτζελτές, το όνομά του Μπορταλαμαίος, με άλλους τρείς αρματωμένους και ερισαλτάρασι με δύναμιν των αρμάτων των επάνω εις το σπίτι του Σιόρ Κονσούλου των Εγγλέζων ονοματισμένος Σιόρ Νικολός Βατιμπέλλας. Και αυτός θεωρόντας του με τα άρματα και ξεσαθωμένοι εσφαλίκτη μέσα εις την κάμαράν του και αυτοί ψάχνοντας του και τον έβγαλαν από μέσα, τον εκατέβασαν κάτω σύροντας τον ώσαν κατάδικον και τα κοπέλλια του θεωρόντας την τόσην καταδίκην όπου του έκανα, αρμπούρισαν την παντιέρα του Βασιλέως της Εγγλιτέρας διά να διαφεντευθή και εφανέρωσαν και την διαφέντευσιν του Βασιλέως της Φράντζας δια τα καλά μέριτα του μακαρίτη πατρός του εφανέρωσαν και τις διαφέντεψες ιδικές των και με όλα αυτά από τον νούν των δεν επέρασαν μόνον το επήραν ως κατάδικον ξεσκισμένον και τον επήγαν ξεσπαθωμένοι μέσα εις την Παρκιά και εγύρευσαν καιρόν να τον σκοτώσουν, μα τον ακολούθησαν κόσμος πολύς και δεν ευρίσκαν άδειαν να κάμουν την όρεξιν τους, και πηγαινάμενοι εις την Παρκιάν αν δεν ήθελεν ευρεθή εις το Πόρτο ο Καπετάν Λούης Γζιπέτρος από το Σαν Τραπέ και ο καπετάν Αντώνιος Μαρτίν από το Σαν Τραπέ καπετάνιος εις ένα καράβι και ο καπετάν Κάρλος και ο καπετάν Τζουάνες αν ήθελαν λείψει αυτοί δεν ηξεύρομεν το τέλος όπου είχαν να πράξουν χωρίς κανένα νιτερέσσο και εις τούτο δίνομεν την παρόν μαρτυρίαν εις την ψυχήν μας πως τα είδαμεν με τα μάτια μας και υπογράφουμεν εις βεβαίωσιν. Το σφραγίζομεν και με την σραγίδα της κοινότης μας.

Οικονόμος Νάουσας μαρτυρώ, Σακελάριος Νάουσας μαρτυρώ, Σκευοφύλαξ Νάουσας μαρτυρώ, ο Προηγούμενος του Βατοπεδίου Αθανάσιος μάρτυς, Αρχιδιάκως Νεόφυτος Βατιμπέλλας μαρτυρώ ως είδα, Λοΐζος Τζιμπέρ μάρτυς. Γεώργιος Βιτσαράς μάρτυς, Γεώργιος Μαρμπαρήγος μάρτυς, Σακέλιως Ναούσης μαρτυρώ, Παπά Φραντζέσκος Νταβερώνας μαρτυρώ, Παπά Μαρίνος Ραγγούσης μαρτυρώ, Γεώργιος Νταμιραλής μαρτυρώ, Ιωάννης Τριαντάφυλλος Μαρτυρώ, Κωνσταντίνος Βατιμπέλας μαρτυρώ, Δημήτριος Αυλωνίτης μαρτυρώ, Νικόλαος Λευκαρός μαρτυρώ. Εγώ Νικολός Κανάλες μαρτυρώ, Κωνσταντίνος Σκορδίλης, Ανδρέας Βιτσαράς μαρτυρώ, Ιωάννης Μπρούτος, Τζάνες ο Καλλέργης Καντζιλάριος Ναούσης πιστώς γέγραφα"

–1779. Σε έγγραφο Μυκόνου στις 25 Νοεμβρίου 1779 αναφέρεται ο παριανός μοναχός Τιμόθεος Προύτος (Μπρούτος).

 

–Μυκονιάτης: Επίθετο-πατριδωνύμιο= καταγωγή από Μύκονο. Σε πατριδωνυμιακά επίθετα, πολλές φορές συναντάμε να μην υπάρχουν κοινοί συγγενικοί κλώνοι, αυτό συμβαίνει διότι το μόνο κοινό που έχουν είναι ο τόπος καταγωγής μιας και το επίθετό τους ήταν άλλο και στην πορεία το πατριδωνύμιο έγινε παρατσούκλι και το παρατσούκλι επίθετο.
–1721. Μαρίνος Μυκονιάτης, συζ. Ζαμπίας Αλ. Νταμία (Νάουσα, 9 Ιαν. 1721). Ο Ηγούμενος των Αγίων Αποστόλων το 1721 Άνθιμος Βήσας ήταν θείος της «Ζαμπιδάκης θυγατέρα του Αλέξανδρου Νταμία και γυνής του Μαρίνου Μυκονιάτη».

 

–Μυλαίος: Βλέπε Μηλαίος

 

–Μύλας: Βλέπε Μήλας

 

–Μυλούτσος: Μικρασιάτης κάτοικος Ναούσης

 

–Μυλωνάς: Επίθετο επάγγελμα-παρατσούκλι. Ο αρχικός κλάδος της οικογένειας φαίνεται να μαρτυρείται πρώτα στην Αντίπαρο.

–1875. Στον εκλογικό κατάλογο Αντιπάρου στις 30 Απριλίου 1946 υπάρχει εγγεγραμμένος ο γεννημένος το 1875 κάτοικος Αντιπάρου Μυλωνάς Αντώνιος του Σπυρίδωνα, συνταξιούχος.

–1897. Το 1897 γεννιέται ο Μυλωνάς Σπύρος του Αντωνίου ναυτικός κάτοικος Παροικιάς.

–1911. Το 1911 γεννιέται ο Μυλωνάς Γρηγόριος του Δημητρίου, ναυτικός, κάτοικος Αντιπάρου.

–1902. Σε έγγραφο του έτους 1902 αναφέρεται το επώνυμο Μυλωνάς.

–1909. Στον εκλογικό κατάλογο Αντιπάρου στις 30 Απριλίου 1946 υπάρχει εγγεγραμμένος ο γεννημένος το 1909 κάτοικος Αντιπάρου Μυλωνάς Βασίλειος του Αντωνίου ναυτικός.

–1915. Στον εκλογικό κατάλογο Αντιπάρου στις 30 Απριλίου 1946 υπάρχει εγγεγραμμένος ο γεννημένος το 1915 κάτοικος Αντιπάρου Μυλωνάς Νικόλαος του Αντωνίου ναυτικός.

–1920. Στον εκλογικό κατάλογο Αντιπάρου στις 30 Απριλίου 1946 υπάρχει εγγεγραμμένος ο γεννημένος το 1920 κάτοικος Αντιπάρου Μυλωνάς Σπύρος του Δημητρίου ναυτικός.

–1930. Σε εκλογικό κατάλογο Αντιπάρου του 1952 διαγράφεται η Καλομοίρα Μυλωνά όνομα συζύγου Αντώνιος, όνομα πατρός Β. Αδαμόπουλος, κάτοικος Αντιπάρου, έτος γέννησης 1930.

–1946. Στον εκλογικό κατάλογο Παροικιάς του 1946 υπάρχει εγγεγραμμένος ο Μυλωνάς Σπύρος του Αντωνίου ναυτικός κάτοικος Παροικιάς.

–1950. Σε εκλογικό κατάλογο Αντιπάρου στις 2 Σεπτεμβρίου 1950 υπάρχει εγγεγραμμένη η Μυλωνά Καλομοίρα, όνομα συζύγου Αντώνιος, όνομα πατρός Β. Αδαμόπουλος.

–1950. Σε εκλογικό κατάλογο Αντιπάρου στις 2 Σεπτεμβρίου 1950 υπάρχει εγγεγραμμένη η Μυλωνά Μαρία, όνομα συζύγου Σπύρος, όνομα πατρός Ι. Αναγνώστου.

–1950. Στον εκλογικό κατάλογο Παροικιάς του 1950 είναι εγγεγραμμένη η Μουρλά Μοσχούλα  όνομα συζύγου Γεώργιος, όνομα πατρός Δημήτριος Μυλωνάς κάτοικος Κοιν. Παροικιάς.

–Μυτιληναίος: Επίθετο-πατριδωνύμιο= Μυτιλήνη. Σε πατριδωνυμιακά επίθετα, πολλές φορές συναντάμε να μην υπάρχουν κοινοί συγγενικοί κλώνοι, αυτό συμβαίνει διότι το μόνο κοινό που έχουν είναι ο τόπος καταγωγής μιας και το επίθετό τους ήταν άλλο και στην πορεία το πατριδωνύμιο έγινε παρατσούκλι και το παρατσούκλι επίθετο.

–1741. Σε προικοσύμφωνο της Νάουσας 7 Φεβρ. 1741 «Το σπίτι έχει γονικόν κείμενον εις τον Χάνδακα [γειτονιά της Νάουσας], πλησίον Χρουσάκι Μοσχονά και Κωνσταντής Μυτιληναίος».

–1829: Σε απογραφή προσφύγων των Λευκών του 1829 αναφέρεται ο Κυριάκος Μυτιληναίος 36 ετών εργάτης.

–1829: Σε απογραφή προσφύγων των Λευκών του 1829 αναφέρεται ο Δημήτριος Μυτιληναίος 28 ετών άνεργος, η κόρη του … Μυτιληναίου και ο γιός του … Μυτιληναίος 1 έτους.

–1829: Σε απογραφή προσφύγων της Νάουσας του 1829 αναφέρεται ο Γρηγόρης Μυτιληναίος 46 ευτών ναυτικός και η σύζυγός του Δεσποινούλα Μυτιληναίου.

–1834. Σε έγγραφο Νάουσας 26 Νοεμ. 1834 «Νικόλαος Κομνηνός Μυτιληναίος».

–Μωραΐτης ή Μήτρου: Επίθετο-πατριδωνύμιο= Προέλευση αυτού του επίθετου από Μοριά (Μοριάς- Μοραΐτης– Μωραΐτης) και πιο συγκεκριμένα από την Τρίπολη της Αρκαδίας. Το αρχικό επίθετο ήταν Μήτρου. Σε πατριδωνυμιακά επίθετα, πολλές φορές συναντάμε να μην υπάρχουν κοινοί συγγενικοί κλώνοι, αυτό συμβαίνει διότι το μόνο κοινό που έχουν είναι ο τόπος καταγωγής μιας και το επίθετό τους ήταν άλλο και στην πορεία το πατριδωνύμιο έγινε παρατσούκλι και το παρατσούκλι επίθετο.

Η Μωραϊτη Ευτέρπη του Γεωργίου, γεννημένη το 1885 στην Κάτω Παναγιά ήρθε στη Νάουσα το 1922 μετά την καταστροφή και δεν έχει καμία συγγενική σχέση με την παλαιοτέρα οικογένεια Μωραϊτη της Νάουσας.

–1652. Ίδρυση στην Πάρο αγιοταφίτικου μετοχίου κατά το έτος 1652.

Της Πάρου αδελφάτα «Χώρα Άγουσα»

+Νικολός Μωραϊτης του Τζάνε, η γυνή Μαρκεζίνα.

–1743. Σε προικοσύμφωνο Λευκών της 5ης Νοεμ. 1743 «και αυτό εδικόν του σύμπλιος Ιωάννης Μωραΐτης).

–1770. Έτος 1770, ο γενάρχης της Πάρου λεγόταν Ιωάννης Μήτρος ή Μήτρου, αλλά επεκράτησε το πατρωνυμικό του: Μωραΐτης. Ο Δημήτρης Δημητρακόπουλος γνήσιο τέκνο της Αρκαδίας, είχε γεννηθεί στην Αλωνίσταινα, γενέτειρα της μητέρας του Θεοδώρου Κολοκοτρώνη, της Ζαμπίας Κωτσάκη. Σήμερα ανήκει διοικητικά στην επαρχία Μαντινείας. Από το χωριό του ο Δημητρακόπουλος αναγκάσθηκε να εκπατριστεί μετά την αποτυχούσα επανάσταση του Ορλώφ (1770) και να καταφύγει στην Πάρο μαζί με άλλους συμπατριώτες του, που σήμερα φέρουν τα επώνυμα Μωραΐτης, Τριπολιτσιώτης Γραμματικόπουλος, Ασπρόπουλος κ.α.
–1802. Σε έγγραφο βόρια της Αγκαιριάς αναφέρεται, Λεύκων 28 Σεπτ. 1802 «και δώνει ο κυρ Γεώργης του αδερφούν του Θωμά το χωράφι οπού έχει εις το Καμπί σύμπλιος Μήτρος Μωραΐτης και Γιάννης Τηγάνας».

–1817. Ο απόγονος της οικογένειας Παπαδόπουλος, έδωσε την εκκλησία ως προίκα στον γιό του, που νυμφεύτηκε την Όρσα κόρη του Κωνστα Μωραΐτη στη Νάουσα, σύμφωνα με το προικοσύμφωνο Ναούσης της 28 Οκτωβρίου 1817.

–1820. Σε προικοσύμφωνο στις 11 Ιανουαρίου 1820 αναφέρεται η κυρία Μαργαρίτα γυνή του πάλε ποτέ Ιωάννη Μπελόνια και ο γιός της Γεώργιος Μπελόνιας, από το έτερο μέρος η Παναγιώτα γυνή ποτέ Νικολάου Μωραΐτη έχοντας θυγατέρα ονόματι Ελισάβετ. Αναφέρεται επίσης ο Ιωάννης Μωραΐτης με  χωράφι στα Πρωτόρια». «Μαργαρίτα ποτέ Ιωάννη [Μ]πελώνια και Ελισάβετ Ν. Μωραΐτη». «Η Μαργαριταράκη, σύζυγος του μακαρίτη Ιωάννη Μπελώνια δίδει στον γιό της μιαν εικόνα τον Άγιον Ιωάννην¨Και η Παναγιώτα, σύζυγος του μακαρίτη Ν. Μωραΐτη δίδει στην κόρη της Ελισάβετ δια προίκα ένα εικόνισμα τον Άγιο Παντελεήμονα» (ΓΑΚ, κωδ. 214, 41-50)

–1820. Σε έγγραφο του χωριού Κεφάλου (Μάρμαρα) προς τον υπουργό της θρησκείας σχετικά με τον Άγιο Αντώνιο «Ελάβομεν την διαταγήν του Ιερού Υπουργείου της θρησκείας διορίζουσαν τον Κύριον Στέφανον Μαυρογένην προστάτην του μεγάλου Αντωνίου και τον κύριον Αθανάσιον Ιεροκήρυκα, ηγούμενον τούτου διά να συνάγουσιν όλα τα εισοδήματα και να υποσυρθή εις τα ίδια ο σκευοφύλαξ των χωριών Κεφάλου όστις πρότερον εδιωρίσθη ηγούμενος τούτου παρά του αυτού Ιερού υπουργείου βλέπομεν ότι το υπουργείον της θρησκείας ενασχολούμενον εις αναγκαιοτέρας υποθέσεις δεν δύναται να εξετάση ακριβώς την αλήθειαν. Η Κυρία Μαδώ του Μαυρογένη διά αναφοράς της ηπάτησε το υπουργείον τούτο λέγουσα ότι είναι κτήμα πατρικόν της εις τα συγκίλια τούτου με το από ΄κτήμα πατρικόν της είς της κοινότητος τούτο το μοναστήριον πρό χρόνων το εκαταξουσίαζεν δυναστικώς η Δόμνα του Μαυρογένους, ως εκ τούτου εφαντάζετο η απόγονος της ότι είναι κτήμα πατρικόν των ημείς λοιπόν, σεβασμιώτατε, δεν ημπορούμεν να αποχωρίσωμεν το δίκαιον της κοινότητος αλλά θέλουμεν να δικαιολογηθούμεν προς το Ιερόν τούτο υπουργείον καθώς και ο ίδιος παραστάτης μας θέλει σας πληροφορήσει όλην την αλήθειαν δια να μην απατάται και διατάττει τοιαύτας επιταγάς παρακαλούμεν λοιπόν να μη νομίσητε τούτο μας το φέρσιμον απείθειαν προς την σεβαστήν διοίκησιν μένομεν με όλον το σέβας. Τη 20 Οκτωβρίου 1823 των χωρίων Κεφάλου. Υπογράφει ο κάτοικος Μαρμάρων Νικόλαος Μωραΐτης κ.α. (Τ.Σ. ΠΑΡΟΣ ΜΑΡΜΑΡΑ 1820) (Γ.Α.Κ.).

–1820. Προικοσύμφωνο Νικολάου Μωραΐτη και Κατερινακίου Κονταράτου (Μάρμαρα, 3 Νοεμβρίου 1820).

«εις δόξαν Χριστού αμήν του αγίου ενδόξου μεγαλομάρτυρος Προκοπίου.

+ Έθος παλαιόν επεκράτησεν και νόμος εδόθη παρά Θεού Παντοκράτορος, έφησε Παύλος το της Εκκλησίας εδρέωμα, εθέσπισαν οι θεοφόροι πατέρες συμφωνίας υπανδείας και καθαρόν συνοικέσιον, καθώς ορίζει η αγία καθολική εκκλησία. Ούτω σύν Θεώ αγίω ερχόμενα τα δύο μέρη, το ένα μέρος ο παπα –κύρ Κωνσταντίνος Γεμελιάρης και το έτερον μέρος ο κύρ Δημήτριος Μωραΐτης, διά να λάβη ο υιός του Νικολάκης την ανεψιάν του παπά ονόματι Κατερινάκη διά γυναίκαν του νόμιμον και ευλογητικήν του, και διό γράφει ο παπά –κύρ Κωνσταντίνος την εικόνα του Τιμίου Σταυρού, τα εισόδια της Θεοτόκου και τα επίλοιπα τα όσα της ευρέθησαν τα γονικά της, τα οσπίτια της καθώς ευρίσκονται τα γονικά της με τους αέρηδες τους και με ταις τοποθεσίαις τους, από συρμή του οσπιτίου τρείς κασέλαις, ένα τραπέζι, δύο καρέγλαις μακριαίς και μικραίς, τέσσερα δακτυλίδια μαλαγματένια, ένα κορδόνι μαλαγματένιο με κορφή, ένα λαιμόν ποτόνια με ένα σταυρόν, μίαν φορεσιάν ρούχα ατλαζένια, άλλην φορεσιά παρακατιανή, τέσσερα ζευγάρια σεντόνια με πλεκτά και δύο σκλέτα, και πέντε κουρτούναις, ένα στρώμα γεμάτον με μαλλί και ένα ψιδί και παννί πήχες: 53: πετζέταις: 12: ένα ταβλομάντηλον, τέσσεις νιφτόμπολαις, μίαν τουζίνα  πιάτα εγγλέζικα και άλλην μίαν χοντρά, ένα καντηλιέρι πρού ζινον από δε τα υποστατικά, το χωράφι εις τον Τίμιον Σταυρόν σύμλιος ο άνωθεν παπάς, έτερον χωράφι εις το ομοίον μέρος πλησίον Μαργαριταράκη Μπιάζενα (Βιάζη), ένα λιβαδάκι πλησίον Αντωνάκης Ραγκούσης, ένα εξαμπέλισμα στην Κολυβού πλησίον Κωνσταντίνος Σιφάκης, το χωράφι εις την Σκαμνιάν πλησίον η κυρά – Μαργαριταράκη Μπιάζη, το χωράφι εις τον Πλακωτόν πλησίον Μανολιός Άγουρος, το χωράφι εις τον Άγιον Βασίλειον πλησίον ο αυτός τις μάνδραις με το αλώνι, ένα χωράφι εις τον Άγιον Βασίλειον πλησίον ο παπάς, το χωράφι εις τους Μαγιαλούπους πλησίον Δημήτρης Στέλλας ένα αμπέλι όπου είναι εις την Γλυφάδα (Γλυφάδες) πλησίον Μαρουσάκη Μπελέγρα χωράφι εις ταις Αγκαθιαίς πλησίον Γεώργης Φιλίνης μίαν ελαίαν εις τον Άγιον Ιωάννης της κερά Αντριάνας τέσσερα χαρανιά μικρά και μεγάλα δύο τηγάνια, έξε τζάραις, ένα ξυλοβούτζι, δύο βουτζά του κρασιού μίαν κρεβαταριάν, τέσσερεις απλάδεναις μεγάλες.

Από δε το έτερο μέρος ο κυρ Δημήτριος δίδει του υιού του Νιολάκη την εικόνα του Αγίου Βασιλείου, τα οσπίτια της μητρός του καθώς ευρίσκονται, το χαρανί της ρακής: 8 τζάραις, ένα βουτζί, δύο ζευγάρια σεντόνια με τα πλεκτά, τρία ζευγάρια σκλέτα, τρείς κουρτούναις, δύο μοναίς και η άλλη μεταξωτή, ένα στρώμα γεμάτον και μίαν μαξελάραν, ένα πάπλωμα καινούριον, δώδεκα πετζέταις φίναις, ένα τραπεζομάντιλον φίνον και έτερον χοντρό ένα ζευγάρι σκολαρίκια μαλαματένια, δύο δακτυλίδια μαλαματένια, ένα ζευγάρι σκολαρίκια μαλαματένια, δύο δακτυλίδια μαλαματένια, ένα ζευγάρι φιούμπες ασημένιαις: 14 κουμπιά ασημένια, δύο ασημένια πιρούνια, μίαν τουζίνα μαχαιροπίρουνα, μίαν πιάτα και πέντε αλάδεναις, δύο καντηλιέρια, μία κασέλα καρυδένη από δε τα υποστατικά, το χωράφι εις τον Σχίνον, πλησίον Μανολιός Άγουρος, το εξαμπέλισμα εις την Ευαγγελίστρα, πλησίον καπετάν Δημητρακης, το λιβάδι εις τον Βρόντα πλησίον ο αυτός αποθανόντας του, ένα χωράφι εις τα Φυρόγια πλησίον Μανολιός Άγουρος, άλλο χωράφι εις τον Κάψαλον πλησίον Άγιος Αντώνιος δέκα κεφάλια πρόβατα, ένα βόδι, και μίαν αγελάδα, την μάνδρα την αξεστέαστην πλησίον Αννάκη του Μανολιού. Ταύτα πάντα και την ευχήν των γονέων τους έτι του δίδει και μετρητά γρόσια: 500: δίδει της και ο πάρπα της ο παπά κύρ Κωνσταντίνος: 1000.

Κωνσταντίνος ιερεύς Κομπαδάκης

Έγραψα το παρον και πιστώς μαρτυρώ.

–1824. Διαθήκη του Νικολάου Σταμάτη Μωραΐτη (Παρ. 31 Ιαν. 1824).

–1826. Στις 21 Απριλίου 1826 ο ιερέας Γεώργιος Μωραΐτης, πατέρας της Χρυσούλας Μωραΐτου, συζύγου του Νικολάου Ιορδάνη αναφέρεται σε έγγραφο Παροικιάς. Ο εντιμότατος Άγιος οικονόμος Παροικιάς Ιορδάνης, Παύλος Ιορδάνης, Ιωάννης Ιορδάνης, και Πέτρος Ιορδάνης είναι οι υιοί της Χρυσούλας συζύγου Νικολή Ιορδάνη και κόρη του παπά Γιώργη Μωραΐτη.

–1826. Σε συμβιβαστικό έγγραφο στις 4 Ιουλίου 1826 αναφέρεται η Σταμάτα γυνή Ελευθερίου Μωραΐτη και αδερφή του Φραγκούλη Θηβαίου.

–1827. Στο προικοσύμφωνο του Ιωάννου Ελευθέριου Μήτρου και της Καλής Δ. Καρποδίνη (Νάουσα, 28 Μαΐου 1827) ο μαστρο Λευτέρης, γιός του αποθανόντος Ιωάννη Μήτρου Μωραΐτη. «δίδει του υιού του εντιμοτάτου σκευοφύλακος παπα Νικόλα (Μήτρου), τα οσπίτια όπου έχει εις την ρούγαν του Θεολόγου». «Ο μαστρο Λευθέρης, γιός του αποθανόντος Ιωάννου Μήτρου (Μωραΐτη) προσφέρει στον γιό του Ιωάννη δια χάριν προικός μίαν εικόνα το Ρόδον το αμάραντον οπού να την εορτάζουν διά ψυχικήν τους σωτηρίαν, έτι του δίδει ένα σταυρόν χρυσόν καλαμουκανάτον» «και το Ερηνιό, σύζυγος του Δημητρίου Καρποδίνη δίδει στην κόρη της Καλή δύο εικονίσματα, την Κυρία Φανερωμένη και τον Μέγα Ταξιάρχη να τα εορτάζει διά ψυχικήν της σωτηρία». (ΓΑΚ κωδ. 213, 49v)

–1829. Σε έγγραφο της Εκατονταπυλιανής «Εν Παροικία της Πάρου» την 19 Μαΐου 1829 αναφέρονται οι εκλογείς της επαρχίας Πάρου και Αντιπάρου: Αθανάσιος Μαύρος, Μ.Μ. Μαυρογένης, Δημήτριος Καλαβρός, Νικ. Μαλατέστας, Ιω. Μεταξάς, Θ. Ρικιέρης, Ιάκωβως Λουκής, Ν. Μωραΐτης, Μιχαήλ Τζιγώνιας, Ιω. Βαλσαμής, Ευστράτιος Στάμενας, Ζέπος Δελαγραμμάτης, Ν. Κονταράτος, Ν. Ρούσσος, Γεώργιος …, Τζανής Μάτζας, Δαμιανός Μπιάζης, Γεώργιος Βιτζαράς.

–1829. Σε απογραφή προσφύγων  το 1829 στον Τσιπίδο (Μάρπησσας) αναφέρεται ο Δημήτριος Μωραΐτης 35 ετών έμπορος.

–1829. Σε απογραφή προσφύγων της Νάουσας του 1829 αναφέρεται ο Πολυχρόνης Μωραϊτης 50 ετών γεωργός, η σύζυγός του Γαρουφαλιά, ο γιός του Δημήτριος Μωραϊτης 15 ετών και ο γιός του Χρήστος Μωραϊτης 10 ετών.

–1829. Ο ονομαστικός κατάλογος των μαθητών του Αλληλοδιδακτικού Σχολείου της Νάουσας του σχολικού έτους 1829.

«Οι μαθητευόμενοι εις την Αλληλοδιδακτικήν Σχολήν της κομοπόλεως Ναούσης»

Δημήτριος Μωραϊτης ετών 12.

–1829. Ως μαθητές της Σχολής Ναούσης, αναφέρονται το 1829 ο Δημήτριος Μωραΐτης και ο Νικ. Μωραΐτης.

–1831. Ο παπά Φραγκίσκος Βατιμπέλας συντάσσει και υπογράφει προικοσύμφωνο του Νικολάκη Μωραΐτη και Ειρηνακιού Μιχ. Μηλαίου, Μάρμαρα, 24 Φεβρουαρίου 1831.

–1831. Σε έγγραφο του Παν. Δ. Δημητρακόπουλου στις 19 Οκτωβρίου 1831 αναφέρεις τον  Μωραΐτη.

–1843. Σε ονομαστικό κατάλογο των εκλογικών αποτελεσμάτων Νάουσας στις 27 Οκτωβρίου 1843 αναφέρεται ο Ελευθέριος Μωραΐτης.

–1844. Σε εκλογικό κατάλογο στις 18 Μαρτίου 1844, του Δήμου Νάουσας (της επαρχίας Νάξου), υπάρχει εγγεγραμμένος ο 59χρονος αλιεύς Μωραΐτης Δημήτριος, ο 64χρονος κηπουρός Μήτρου Δουλφαίος Μωραΐτης, ο 65χρονος εργάτης Ελευθέριος Μωραΐτης.

–1847. Στον εκλογικό κατάλογο Μαρμάρων του 1847 είναι εγγεγραμμένος ο 43χρονος γεωργός Αθανάσιος Μωραΐτης.

–1865. Το 1865 γεννιέται ο Μωραΐτης Δημήτριος του Θεόδωρου ναυτικός κάτοικος κοιν. Νάουσας. Απεβίωσε το 1949.

–1875. Σε εκλογικό κατάλογο του 1875, του Δήμου Μάρπησσας (της επαρχίας Νάξου), υπάρχει εγγεγραμμένος ο Μωραΐτης Μιχαήλ του Αθανασίου 27 ετών εργάτης από τα Μάρμαρα.

–1883. Σε εκλογικό κατάλογο της Νάουσας του 1883, υπάρχει εγγεγραμμένος ο Μωραΐτης Νικόλαος του Θεόδωρου, 39 ετών, παπουτσής, κάτοικος Σύρου.

–1885. Σε εκλογικό κατάλογο της Νάουσας του 1885, υπάρχουν εγγεγραμμένοι οι, Μωραΐτης Γεώργιος του Θεοδώρου, ετών 23, βαρελοποιός από τη Νάουσα, και ο αδερφός του Μωραΐτης Νικόλαος του Θεοδώρου, ετών 31, υποδηματοποιός από τη Νάουσα, κάτοικος Σύρου.

–1903. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Μιχαήλ Αθανασίου Μωραΐτης, ετών 50, ποιμήν, έγγαμος.

–1903. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένη η Αριάδνη Μιχαήλ Μωραΐτη, ετών 50, οικιακά, έγγαμος.

–1903. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Αθανάσιος Μιχαήλ Μωραΐτης, ετών 15, ποιμήν, άγαμος.

–1911. Αδερφοί Θεοδ. Μωραΐτη, έμποροι στη Νάουσα το 1911.

–1912-1922. Ηρώο Μάρπησσας «Εν έτει 1929 ο Σύνδεσμος Μαρπησσέων Πάρου. Τοις Ενδοξως εν Πολέμοις πεσούσι 1912-1922 Μαρπησσέοις Αρχιλοχιταις» ΜΩΡΑΪΤΗΣ ΑΘ. Ν.

–1922. Η Μωραϊτη Ευτέρπη του Γεωργίου, γεννημένη το 1885 στην Κάτω Παναγιά ήρθε στη Νάουσα το 1922 μετά την καταστροφή και δεν έχει καμία συγγενική σχέση με την παλαιοτέρα οικογένεια Μωραϊτη της Νάουσας.

–1946. Σε εκλογικό κατάλογο της Κοινότητας Νάουσας στις 30 Απριλίου 1946, υπάρχει εγγεγραμμένος ο 77χρονος κάτοικος Νάουσας, Μωραΐτης Εμμανουήλ του Θεοδώρου, παντοπώλης, ο 81χρονος ναυτικός Μωραΐτης Δημήτριος του Θεόδωρου, ο 38χρονος κτηματίας Μωραΐτης Θεόδωρος του Εμμανουήλ και ο 37χρονος ναυτικός Μωραΐτης Αθανάσιος του Γεωργίου.

–1952. Σε εκλογικό κατάλογο της Κοινότητας Νάουσας του 1952, υπάρχει εγγεγραμμένη η Μωραΐτη Παρασκευή, όνομα συζύγου Αθανάσιος, όνομα πατρός Γρηγόριος Μαλαματένιος.

 

–Μωράκης ή Μοράκης: Επώνυμο παρωνύμιο με υποκοριστική κατάληξη.

–1946. Στον εκλογικό κατάλογο Αντιπάρου στις 30 Απριλίου 1946 υπάρχει εγγεγραμμένος ο γεννημένος το 1910 κάτοικος Αντιπάρου Μοράκης Γεώργιος του Θεόδωρου, ναυτικός.

–1950. Σε εκλογικό κατάλογο Αντιπάρου στις 2 Σεπτεμβρίου 1950 υπάρχει εγγεγραμμένη η Μωράκη Άννα, όνομα συζύγου Γεώργιος, όνομα πατρός Γ. Πατέλης.

–1950. Σε εκλογικό κατάλογο Αντιπάρου στις 2 Σεπτεμβρίου 1950 υπάρχει εγγεγραμμένη η Παλαιολόγου Φραγκώ, όνομα συζύγου Δαμιανός, όνομα πατρός Θ. Μωράκης.

 

–Μωτζάς ή Ματζάς: ίσως παραφθορά του Μάτσας.

–1847. Στον εκλογικό κατάλογο Παροικιάς (συμπεριλαμβάνεται και η Αντίπαρος) είναι εγγεγραμμένος ο 31χρονος γεωργός Κωνσταντίνος Μωτζάς ή Ματζάς.

 

–Μώτος: Στις Κυκλάδες ήρθαν από τον Βροντάδο της Χίου. Αυτό μαρτυρείται από την δήλωση της κληρονομιάς του Αντιδημάρχου Ερμούπολης Πέτρου Μώτου. Λόγω της χιώτικης καταγωγής υποθέτουμε ότι  η προγενέστερη καταγωγή να ήταν από τη Γένοβα και την γνωστή οικογένεια της Ιταλίας Motto. Ως γνωστόν η Χίος ήταν για πολλούς αιώνες υπό την κυριαρχία της Γένοβα. Όσον αφορά την Γενουατική οικογένεια Motto, είναι πολύ παλιά, έχοντας το καλύτερο της όνομα από τον 12ο αιώνα. Ορισμένοι συγγραφείς (Recco, Ganduccio) θέλουν να προέρχονται από την κοιλάδα Sturla και Borgovalditaro. Σύμφωνα με άλλους, από το χωριό Caregli κοντά Borzonasca. Ο χρονικογράφος Caffaro τους κάνει αντί του Ντιότισαλβι, που απεστάλη από τον πρεσβευτή του αυτοκράτορα στη Γένοβα (1238). Ο γενεαλιστής Ganduccio δήλωσε ότι τα μέλη αυτής της οικογένειας είχαν έρθει στη Γένοβα το 1106, οι οποίοι ήταν συμβολαιογράφοι και χωρίστηκαν σε φατρίες, μια για τον Φρεγκόζο, οι άλλοι για τον Adorno.

Ο παριανός κλάδος έχει καταγωγή από την Σύρο. Στην Πάρο το όνομα μαρτυρείται από την δεκαετία του 1980. Στους Νοταριακούς Κώδικες της Ερμούπολης το επώνυμο δεν αναφέρεται πριν το 1822.

 

Για οικόσημα βλέπε εδώ…