Παριανά επίθετα Ν

Για οικόσημα βλέπε εδώ…

 

N

–Νανάς: Στην Πάρο από θηλυγονία με την οικογένεια Ρούσσου. Καταγωγή από Νάξο.

–1827. «Προικοσύμφωνο Μαρίνου Νικολάου Ρούσσου και της συζύγου αυτής Ειρήνης» Παροικιά, 13 Μαρτίου 1827. «Ο τζελεπής (ευγενής) Μαρκάκης Μάτζας Μαυρογένης προσφέρει στην Ειρήνη (εκ του πεθερού του αναθροφική κόρη του εκ Νάξου ποτέ Γεωργίου Νανά) ένα σταυρόν μαλαγματένιον με μαργαριτάρι. Και ο Νικόλαος Ρούσσος στον γιό του Μαρίνο αρχήν την εικόνα της Παναγιάς δια βοήθειά του» (ΓΑΚ, 215, 116ν).

 

–Ναυπλιώτης ή Αναπλιώτης: Επίθετο-πατριδωνύμιο από το Ανάπλους της Κωνσταντινούπολης (Τ’ Ανάπλι).

Η οικογένεια Αναπλιώτη, βυζαντινής καταγωγής, αναφέρεται στη Νάξο από τον 13ο αιώνα. Την ίδια περίοδο είναι Οικουμενικός Πατριάρχης ο Γερμανός Β' Αναπλιώτης (διάδοχος του Μανουήλ Α΄ Σαραντηνού). Η Ναξιακή οικογένεια (στην οποία συμπεριλαμβάνεται και η σημερινή Παριανή, απόγονος του Γεωργίου Κωνστ. Ναυπλιώτη, δημάρχου Μαρπήσσης) είναι απόγονος του θηραίου Μάρκου Μπαζέγιου-Αναπλιώτη, που εγκαταστάθηκε στη Νάξο αρχή του 1600 και ειδικότερα του εγγονού του, Νικόλαου Λουκ. Αναπλιώτη (γενν. Φεβρουάριο 1640), αποφοίτου του Ελληνικού Κολλεγίου της Ρώμης και στη συνέχεια Νοταρίου και Καγκελλαρίου του Κάστρου Νάξου. Οι παλαιότεροι Αναπλιώτη της Πάρου δεν προκύπτει από ποιόν κλάδο προέρχονται.

Ο Παριανός κλάδος ήρθε από τη Νάξο. Οι νάξιοι και συνεπώς και οι Πάριοι Ναυπλιώτες ήταν Νοτάριοι, ιδιότητα που κληροδότησαν από πατέρα σε γιό. Γενάρχης της ναξιακής οικογένειας Ναυπλιώτη ο Γεώργιος Κ. Ναυπλιώτης ο οποίος  παντρεύτηκε την παριανή Βασιλική Γ. Δελλαγραμμάτη.

Στη Νάξο υπάρχει και τρίτη οικογένεια Ναυπλιώτη (άσχετη με τον παριανό κλάδο) η οποία ήλθε από Ναύπλιο, στα Ορλωφικά.

–1652. Ίδρυση στην Πάρο αγιοταφίτικου μετοχίου κατά το έτος 1652.

Της Πάρου αδελφάτα «Χώρα Άγουσα»

+Θοδωρής Αναπλιώτης (Ναυπλιώτης), γονοί Αντώνιος, Ζαμπέλα.

–1675. Το 1675 νοτάριος Νάουσας αναφέρεται ο Νικόλαος Αναπλιώτης, 15 Μαΐου 1675. Σε επιστολή Ναουσαίων προς τον πρεσβευτή των Γάλλων, αιτώντας Καπουκίνους πατέρες  υπογράφει ο νοτάριος Νάουσας Νικόλαος Αναπλιώτης.

–1729. Ο ιερομόναχος Αμφιλόχιος Λανδαίος, ηγούμενος του Αγίου Αθανασίου της Νάουσας δίδει στον κυρ-Δημήτρη Ρούσσο Περιβολάρη (έγγρ. Νάουσας 27 Ιουνίου 1729) «ένα μαγαντζέ όπου έχει το μοναστήριν του εν τόπου θέση ονομαζόμενον εις την Ρούγαν της Πόρτας του Νταμία πλησιαζόμενον Ανδρέα Αναπλιώτη και Αντωνίου Πολίτη».

–1729. Ο Ιάκωβος Αναπλιώτης αναφέρεται στην διαθήκη του στη Νάουσα στις 2 Νοεμβρίου 1729.

–1730. Σε έγγραφο Ναούσης στις 10 Αυγούστου 1730 ο Νικόλαος Πενιζέλος, «δώνει και ελεύθερα πωλεί του σιόρ Δημητράκη Αυλωνίτη, ένα κομμάτι αμπέλι που έχει γονικόν του εις τοποθεσίαν του Προκόπου σύμπλιος η Μαρούσα θαυγατήρ Γεωργίου Αναπλιώτη».

–1738. Μαρτυρία υπερασπίσεως συμπατριώτη τους ιερέα Φραγκίσκου Νταβερόνα προς τον καπουδάν πασά (για αντίδραση στην συγκέντρωση της φορολογίας), κατά τη Γενική Συνέλευση από τα κοινά της Πάρου, της 16 Ιουλίου 1738, υπογράφει ο Ιωάννης και ο Νικολός Αναπλιώτης.

–1816. Γενάρχης του νεώτερου παριανού κλάδου θεωρείται ο Γεώργιος Κ. Ναυπλιώτης όπου γεννήθηκε στη Νάξο το 1816 και απεβίωσε το 1897. Διετέλεσε και δήμαρχος Μάρπησσας. Γιος του Νάξιου Δημογέροντα, γερουσιαστή και βουλευτή Κωνσταντίνου Β. Ναυπλιώτης (

–1820. Στα 1820 ο οικονόμος Εμμανουήλ Παπάζογλου, γιός του πρωτόπαπα Παπάζογλου είχε νυμφευθεί την κόρη του Γεώργιου Αναπλιώτη, με την οποία απέκτησαν τρία παιδιά, τον Γιάννη, Τον Λάμπρο και μια κόρη.

–1821. Εν της Πάρου τη 24 Απριλίου 1821 ο συμπατριώτης σας Παναγιώτης Δ. Δημητρακόπουλος Κάτωθεν της προκηρύξεως της απευθυνθείσης εις Νάουσα σημειώνονται τα ονόματα των πρώτων προσελθέντων για να συμμετέχουν εις τον ιερό υπέρ της ελευθερίας αγώνα: Γεώργιος Αναπλιώτης κ.α.

–1821. Σιόρ Συμεών Δελαγραμμάτης *2 (Δημογέρων) Επιστάτης Αγώνος 1821 ¬ Μαρίνα Κυπριανού (Γένος Χαμάρτου) ¬ Τζώρτζης Δελαγραμμάτης *5 (Συμβολαιογράφος) Δήμαρχος Υρίας και Μάρπησσας ¬ Ανδριανή Παπαδοπούλου (Ανιψιά Κύριλλου Παπαδόπουλου) ¬ Βασιλική Δελαγραμάτη ¬ Γεώργιος Κων/νου Ναυπλιώτης (Νομικός κτηματίας, Δήμαρχος Μάρπησσας) ¬ Δελαγραμμάτης Γ. Ναυπλιώτης (Βιομήχανος) ¬ Αργυρώ Κων. Αιγινήτη ¬ Κων/νος Δελαγρ. Ναυπλιώτης (Επιχ/τίας) ¬ Πολυξένη Ε. Τσακίρη ¬ Δελαγραμμάτης Κων/νος Ναυπλιώτης (Επιχ/τίας) ¬ Φλωρίτσα Ιακ. Καπούτσου.

–1821. Σε έγγραφο των Παριανών αγωνιστών του 1821 αναφέρεται ο Γεώργιος Αναπλιώτης από την Νάουσα.

–1846. Αγορά ανεμομύλου «Τζηπίδος 1846. Δεκεμβρίου 29» «Ενώπιον του ειρηνοδίκου Πάρου, που εξεπλήρωνε χρέη συμβολαιογράγου, Δημητρίου Δελαγραμμάτη, ευρισκόμενος στο σπίτι του Γεωργίου Δελαγραμμάτη, που ήταν στην οδό Αγίου Ευσταθίου, όπου και η φερώμενη εκκλησία, και ο οποίος συνέταξε το έγγραφο, και των μαρτύρων Ιακώβου Ν. Κυπραίου και Νικήτα Ν. Σηφάκη, κτηματιών, κατοίκων και δημοτών του Δήμου Μαρπήσσης, η Καλλίτσα Σταύρου Τζανδουλή [Τσαντουλή] πωλεί στον βαρελοποιό (βαρελά) Γεώργιο Ιωάν. Τζιώτη τον «ήμισυ αλευροανεμόμυλον, με τα αναλογούντα σε αυτόν έπιπλα και σκεύη, που βρίσκεται στους Απάνω Μύλους, θέση στα δυτικά του χωριού, όπου το υψηλότερο σημείο, αντί 525 δραχμών.

Στο πωλητήριο μνημονεύεται ως όμορος του ανωτέρω μύλου και ο μύλος της Αικατερίνας Μιχ. Κανδιώτου. Αργότερα οι δύο μύλοι, που βρίσκονταν στο μέρος όπου το παλαιό Δημοτικό Σχολείο και η δεξαμενή, περιήλθαν στις ιδιοκτησίες του Αναπλιώτη (Γ. Ναυπλιώτη) και του Ντεμένεου (ανήκαν εξ ημισείας στους Εμμ. Άγουρο και Φραγκίσκου Μελανίτη). ΠΗΓΗ: Παριανά 1982,10.

–1858. Γεννιέται στη Νάξο ο γενάρχης του ναξιακού κλάδου Ναυπλιώτη, Γεώργιος Ναυπλιώτης γιός του συμβολαιογράφου κτηματία Κωνσταντίνου Βας. Ναυπλιώτη (1813-1892). Απεβίωσε στην Πάρο το 1920. Διατέλεσε Δήμαρχος Μαρπήσσης. Σύζυγός  του η Βασιλική Γ. Δελαγραμμάτη (Μάρπησσα 1863- Παροικιά 1917). Απέκτησαν τον Κωνσταντίνο Γ. Ναυπλιώτη (1880-1940), τον Δελλαγραμμάτη Γ. Ναυπλιώτη (1888-1939), την Μάχη Ναυπλιώτη (1892-1968) και τον Μανώλη Γ. Ναυπλιώτη (1897-1955).  

–1878. Κωνσταντίνος Γεωργίου Ναυπλιώτης, γεννήθηκε στην Μάρπησσα το 1878 και απεβίωσε στις Λεύκες το 1940. Βουλευτής Κυκλάδων, διανοούμενος, Βιομήχανος.

–1878. Το 1878 το υστεροαναγεννησιακό αρχοντικό στο κέντρο της Μάρπησσας προικοδοτείται στην κόρη του Τζωρτζάκη Δελαγραμμάτη, Κόνα Βασιλικώ Δελαγραμμάτη που παντρεύεται τον εκ Νάξου, ασκούντα χρέη Δικηγόρου και Ειρηνοδίκη, Γεώργιο Κων. Ναυπλιώτη, που διετέλεσε 2 τετραετίες Δήμαρχος του Δήμου Μάρπησσας.

–1880. Κωνσταντίνος Ναυπλιώτης πολιτικός και ιστορικός (Μάρπησσα 1880 – Λεύκες 1940). Σύζυγός του η Ευαγγελία Πανταζοπούλου (Αθήνα 1880-1950). Τέκνα τους η Κατερίνα Δ. Στρατή και ο Γεώργιος Κ. Ναυπλιώτης

–1881. Πωλητήριο Τσιπίδου 1881, Ιουνίου 14. Αναφέρεται ο συμβολαιογράφος Μαρπήσσης Ιωάννης Α. Κορτιάνος, όπου το γραφείο του βρισκόταν στο αρχοντικό  του Γεωργίου Ναυπλιώτη. Επίσης αναφέρεται ο ειρημένος Πέτρος Φραντζής και οι μάρτυρες Αντώνιος Λαούδης, σιδηρουργός και Ιωάννης Στάμενας, έμπορος. Αναφέρονται επίσης τα ονόματα του Αντωνίου Ν. Παντελαίου, γεωργός και ο Ευστάθιος Καντιώτης.

–1883. Σε εκλογικό κατάλογο της Νάουσας του 1883, υπάρχει εγγεγραμμένος ο Ναυπλιώτης Δημήτριος του Μιχαήλ, 51 ετών, εργάτης.

–1885. Στην Παροικιά, το διώροφο σπίτι, δίπλα στην μεγάλη βρύση ήταν ιδιοκτησία της οικογένειας Γεωργίου Κων. Ναυπλιώτη, με τα αρχικά γράμματα στο μαρμάρινο μπαλκόνι. Γ.Κ.Ν. 1885.

–1885. Σε εκλογικό κατάλογο της Νάουσας του 1885, υπάρχει εγγεγραμμένος ο, Ναυπλιώτης Δημήτριος του Μιχαήλ, ετών 53, εργάτης από τη Νάουσα.

–1888. Δελλαγραμμάτης Γ. Ναυπλιώτης (Μάρπησσα 1888- Αθήνα 1939), επιχειρηματίας, σύζυγός του η Αργυρώ Κ. Αιγινήτου (Πάρος 1895- Πάρος 1969). Απέκτησαν την Βασιλική Δ. Ναυπλιώτη, τον  Γεώργιο Δ. Ναυπλιώτη, την Αικατερίνη Ανδρέα Αυλήτη, τον Κωνσταντίνο Δ. Ναυπλιώτη, τον Παναγιώτη Δ. Ναυπλιώτη, τον Χρ. Δ. Ναυπλιώτη και τον Σπύρο Δ. Ναυπλιώτη. Απέκτησαν την Βασιλική Δ. Ναυπλιώτη, τον  Γεώργιο Δ. Ναυπλιώτη, την Αικατερίνη Ανδρέα Αυλήτη, τον Κωνσταντίνο Δ. Ναυπλιώτη, τον Παναγιώτη Δ. Ναυπλιώτη, τον Χρ. Δ. Ναυπλιώτη και τον Σπύρο Δ. Ναυπλιώτη.

–1892. Μάχη Γ. Ναυπλιώτη (Μάρπησσα 1892- Αθήνα 1963). 1^ος σύζυγός της ο Νίκος Γλέζος με τον οποίο απέκτησε τον βουλευτή της Αριστεράς Μανώλη Γλέζο και τον Νίκο Γλέζο. Ο 2^ος σύζυγός της ήταν ο Νικόλαος Δημητροκάλλης όπου απέκτησε άλλα δύο παιδιά, τον  Γ. Δημητροκάλλη και  την Βασιλική Δημητροκάλλη.

–1897. Μανώλης Ναυπλιώτης του Γεωργίου (1858-1920). Μηχανικός, γεννήθηκε στην Μάρπησσα το 1897 και απεβίωσε στην Αθήνα το 1955.

–1903. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Γεώργιος Κων. Ναυπλιώτης, κάτοικος Μάρπησσας, ετών 46, κτηματίας, έγγαμος.

–1903. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένη η Βασιλική Γεωρ. Ναυπλιώτου, κάτοικος Μάρπησσας, ετών 40, Οικιακά, έγγαμος.

–1903. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Κωνσταντίνος Γεωργίου Ναυπλιώτης, κάτοικος Αθήνας, ετών 25, υπάλληλος, άγαμος.

–1903. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Δελαγραμμάτης Γεωργίου Ναυπλιώτης, κάτοικος Αθήνας, ετών 16, μαθητής, άγαμος.

–1903. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένη η Κοκκόνα? Γεωργίου Ναυπλιώτης, κάτοικος Μαρπήσσης, ετών 12, μαθήτρια, άγαμη.

–1903. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Εμμανουήλ Γεωργίου Ναυπλιώτης, κάτοικος Αθήνας, ετών 7, μαθητής, άγαμος.

–1910. Στις 23 Δεκεμβρίου 1910 ο ανταποκριτής της εφημερίδας «ΑΙΓΑΙΟΝ»  Μαρπησσαίος Κωνσταντίνος Γ. Ναυπλιώτης αναφέρει για την επανίδρυση του Συλλόγου των Εν Αθήναις Παρίων και Αντιπαρίων: «Η ανάμιξις εν τω Συλλόγω του βουλευτού της Επαρχίας μας και καθηγητού του Πανεπιστημίου κ. Σκούφου ως Προέδρου, του κ. Β. Καμπάνη, δημοδιδασκάλου ως Αντιπροέδρου, του ρέκτου και πρακτικωτάτου εις τας ιδέας κ. Αντ. Μαυραγκά ως Ταμίου, των κ.κ. Κ. Γερασίμου, Αντ. Καλακώνα, Αλεξ., Ζησιμοπούλου, Γ. Χανιώτη, Π., Αρκά, Ν. Καλλαναρρχοπούλου, Φρ. Γαϊτανοπούλου, Εμμ. Καντιώτη, Ν. Παυλή, Γ. Στέλλα, Εμμ., Γαβαλά, Μ. Παπαδοπούλου, Γρηγ. Θρεψιάδου ως Συμβούλων, και του φίλου του «Αιγαίον» κ. Κων. Γ. Ναυπλιώτου ως Γεν. Γραμματέως του Συλλόγου».

–1911. Κωνσταντίνος Γ. Ναυπλιώτης, γιος του Δημάρχου Μάρπησσας, υπηρετεί το 1911 ως γραμματέας στην Αθήνα στα γραφεία των Σιδηροδρόμων Πελοποννήσου.

–1918. Το 1918 γεννιέται ο Ναυπλιώτης Γεώργιος του Δελαγραμμάτη ιδ. υπάλληλος κάτοικος Παροικιάς.

–1922. Αυλήτου Αικατερίνη, όνομα συζύγου: Ανδρέας, Κύριο όνομα και επώνυμο πατρός: Δ. Ναυπλιώτης. Έτος γέννησης: 1922. Επάγγελμα: οικοκυρά.

–1922. Τα προσφυγικά στην Παροικιά

Προτού να γίνει το Κέντρο Υγείας και προτού ανοιχτεί ο δρόμος προς Νάουσα το 1937, υπήρχε μια μεγάλη χωράφα από το σημερινό Κ.Υ. και  έφτανε μέχρι το ποτάμι στην διασταύρωση του περιφερειακού όπου είχε τότε μέσα του ρωμαϊκούς τάφους που έχουμε τώρα στο μουσείο μπροστά.

Το 1926 ο Δελαγραμμάτη Ναυπλιώτης ο οποίος ήταν ενεργό στοιχείο της Παροικίας περνούσε κάποτε με το μπαστούνι του κάτω από την κοινότητα, η κοινότητα τότε ήταν απέναντι από το σπίτι του Βάλληνδρα, πίσω από το ΚΑΠΗ, και ήταν μαζεμένοι οι πρόσφυγες. Οι Παριανοί δεν τους είχαν δει με καλό μάτι, ήταν λοιπόν μαζεμένοι εκεί, σταμάτησε ο αείμνηστος Ναυπλιώτης και τους λέει, «τι κάνετε ρε παιδιά εδώ?» και του λένε «Κύριε Ντελαγραμμάτη, είμαστε εδώ μια βδομάδα και ο πρόεδρος μαζί με τα μέλη σκέπτονται να δούνε που να κάνουνε τον προσφυγικό συνοικισμό, στα Κακάπετρα ή στα Λιβάδια» τότε ο Ναυπλιώτης πήρε τρείς από τους πρόσφυγες, ένας εξ αυτών ο Κουτσουράκης ο οποίος αναφέρει το γεγονός, μπαίνουν στην κοινότητα όπου πρόεδρος της κοινότητας τότε ήταν ο καπετάνιος Μιχάλης Ζησιμόπουλος και ρωτάει τον Ναυπλιώτη… «Καλώς τον Ντελαγραμμάτη, ποιος καλός καιρός σε έφερε κατά δω?» και του απαντάει ο Ναυπλιώτης «Δεν με έφερε καπτάν Μιχάλη κανένας καλός καιρός, με έφερε η αγανάκτηση να βλέπω τους πρόσφυγες τα αδέρφια μας, τους κατατρεγμένους από τη Μικρά Ασία να περιμένουν από κάτω πότε θα αποφασίσετε εσείς που θα κτιστεί ο προσφυγικός συνοικισμός». Εσύ που μας λες Ντελαγραμμάτη? στα Κακάπετρα ή στα Λιβάδια?, ρώτησε ο καπτάν Μιχάλης. Ούτε στο ένα ούτε στο άλλο, να τους βάλετε στην χωράφα της Εκατονταπυλιανής να τους έχω και γείτονες, του απάντησε ο Ναυπλιώτης.

Ο Δελλαγραμμάτης Ναυπλιώτης φιλάνθρωπος και ελεήμων και παρότι είχε μεγάλη οικογένεια πάντα προσπαθούσε να βοηθήσει τους πρόσφυγες. Όταν πέθανε το 1939 σε ηλικία 49 ετών οι πρόσφυγες ήρθαν πρώτοι για να σταθούν δίπλα στην χήρα Ναυπλιώτενα.

Τα σπίτια ήταν δίδυμα. Αν ήταν από τρία άτομα και πάνω παίρνανε ένα σπίτι που είχε χολ, κουζίνα και σάλα.

Τα τρία πρώτα ήταν για πολυμελή οικογένεια και υπόλοιπα τρία για μονομελη οικογένεια, μονόχωρο με το τζάκι κάτω στο δάπεδο και όχι όπως τα παριανά που ήταν στον τοίχο και εκεί μαγείρευαν. Και, 7ο και 8ο πολυμελές. Σύνολο 16 οικογένειες.

Οι οικογένειες ήταν: στο 1ο σπίτι ο Χατζής (γιατί είχε πάει στα Ιεροσόλυμα) Πανάς Βεργούλης (το όνομα) σύζυγος Δέσποινα. Στο 2ο σπίτι διέμενε ο Κωνσταντίνος Κλαδάκης, σύζυγος Ελένη. Το 3ο σπίτι ήταν η οικογένεια του Απόστολου Λαγού, σύζυγος Κλεονίκη. Η μία κόρη του η Μαριώ παντρεύτηκε κι έμεινε στη Νάουσα. Το 4ο σπίτι του Ιωάννη Λαγού σύζυγος Δέσποινα, το επόμενο ήταν του Καπλάνη γνωστό ως σπίτι της Καπλάνενας και δίπλα του ο Κωνσταντίνος Καραντζάς. Στο επόμενο ο Ναουσαίος Βαγγέλης Αιγινήτης, σύζυγός του η Μικρασιάτισσα Ευθυμία, το από δίπλα ήτανε του Δημητρίου Κυπραίου σύζυγος Διαμαντώ Βαζουράκη* και οι δύο Μικρασιάτες, απέναντι διέμεναν ο Γιαννακός Επιτροπάκης σύζυγος  Ουρανία και πίσω ήταν το σπίτι του Νικόλαου Κουτσουράκη σύζυγος Ρηνιώ. Πάρα δίπλα ήταν ένα άλλο το οποίο ήταν του Στυλιανού Κρητικού σύζυγος Δέσποινα και δίπλα τους ένα σπίτι χωρισμένο στα δύο από δυο αδέρφια. Στο πρώτο διέμενε ο Φώτης Βαζουράκης* με την σύζυγό του Φώτω το γένος Ι. Κουτσομήτρου και στο δίπλα ο Στέλιος ο Βαζουράκης με την σύζυγό του Ελένη το γένος Νικ. Κατζαμπά. Στα πιο κάτω σπίτια ήταν οι οικογένειες του Μανώλη Χαραλάμπους σύζυγος Δέσποινα Βαζουράκη και στο άλλο ήτανε ο Σεραφείμ Ταλόγλου σύζυγος Βασιλεία το γένος Μουτάφη η οποία έχει μείνει στην ιστορία για την φράση της «φύγαμε και αφήσαμε την λάμπα αναμμένη…». Από κάτω ήταν τα σπίτια της χήρας Βασιλικώς Καλαϊντζή και δίπλα από πίσω ήταν η χήρα Τριανταφυλλιώ η οποία έκανε και μάγια. Πέθανε στο κρεβάτι σκουληκιασμένη. Και τέλος, άλλα δύο μονόχωρα σπίτια, στο ένα έμενε ο Δημητρώς Καλαϊντζής με την σύζυγό μου Αγγελικώ και στο από πίσω ο Κωνσταντίνος Κουτσουράκης  σύζυγος Μακρίνα.

Όλοι σκεπαστήκανε εκεί κι έτσι έμεινε γνωστό σήμερα ως ο προσφυγικός συνοικισμός.

Πολλοί από τους παραπάνω πήγαν πρώτα στη Νάουσα και στην συνέχεια έμειναν στον συνοικισμό.

Ήταν από όλη την Μικρά Ασία. Η Δέσποινα Ιωάννου Λαγού ήταν από την Έφεσο όπως και η Φώτω Βαζουράκη. Από το Μπουντρούμ, την αρχαία Αλικαρνασσό ήταν τα αδέρφια Λαγού.

*Το πραγματικό επώνυμο των Βαζουράκη ήταν Μπαζιουρούκη. Η οικογένεια άλλαξε το επώνυμό της στην Πάρο για απλούστευση, δεδομένου ότι οι Παριανοί το μπέρδευαν και το πρόφεραν λάθος.

–1923. Το 1923 γεννιέται ο Ναυπλιώτης Κωνσταντίνος του Δελαγραμμάτη ναυτικός κάτοικος Παροικιάς.

–1923. Βουλευτής Κυκλάδων ο Παριανός Ναυπλιώτης Κωνσταντίνος.

–1926. Ιδιοκτήτης της Ηλεκτρικής Εταιρίας Πάρου  το 1926 ο Δελαγραμμάτης Ναυπλιώτης.

–1927. Σε φωτογραφεία στην οικία Ανδρομανάκου στην Παροικιά το 1927 διακρίνονται οι, Κώστας, Γιώργος και Βίκυ Δ. Ναυπλιώτη και Κατίνα Ναυπλιώτη.

–1931. Σε ομαδική φωτογράφηση την πρωτομαγιά του 1931, διακρίνεται η Αργυρώ, Βίκυ και Κατίνα Ναυπλιώτη.

–1937. Σε σχολική φωτογραφεία στις 2 Απριλίου 1937 διακρίνεται ο μαθητής Κώστας Δ. Ναυπλιώτης, στην Παροικιά.

–1950. Στον εκλογικό κατάλογο της Κοινότητας Παροικιάς στις 17 Μαΐου 1950 είναι εγγεγραμμένη η Αυλήτη Αικατερίνη (γεν. 1922), όνομα συζύγου Ανδρέας, όνομα πατρός Δ. Ναυπλιώτης.

–1950, Μαρία Ναυπλιώτη, σε φωτογραφεία στην Παροικιά.

–1959. Σε άγημα της Εκατονταπυλιανής στις 15 Αυγούστου του 1959, διακρίνεται η Ηρώ Ναυπλιώτη.

–Ναδάλης ή Ναδάλε ή Νατάλλης ή Νατάλης ή Ντε νατάλης ή Ντενετάλης: Φράγκικη η προέλευση της οικογένειας, αρχικά καθολικού δόγματος.  Από το Βενετικό οίκο Nale – Naletto –lesso, Nalin από Nadali, Natalis, βαφτ. Natalis – Natalinus σε έγγραφα 1363-1399.

Στην Κρήτη Raphael natali κάτοικος Χάνδακα 1280, Σε έγγραφα του 1301 Stefano Natalis και Μαρία Natale κάτοικοι Χάνδακα. Tomaso Natale 1348. Joanne Natali Candioto (Κρητικός) πτυχιούχος Πανεπιστημίου Radova 1538. Misser Τζουάν Ναδάλης εκλεκτός ντετόρες, αβοκάτος στην Κρήτη το 1558.

–18^ος αι. Η αφιερωματική αυτή εικόνα είναι έργο μέτριας τέχνης, που μπορεί να χρονολογηθεί στα μέσα του 18ου αι. Ο αφιερωτής προέρχεται προφανώς από τη γνωστή οικογένεια Ναδάλε ή Ναδάλη, εξελληνισμένων καθολικών βενετσιάνικης καταγωγής, μέλη της οποίας μαρτυρούνται ήδη από τον 16ο αι. στη Σίφνο και κατά τον 17ο και τον 18ο αι. και στην Κίμωλο. Είναι φανερό πως ο Νατάλλης επικαλέστηκε τη βοήθεια της θαυματουργής Παναγίας της Πάρου, στην οποία κατόπιν, σε ένδειξη ευγνωμοσύνης, αφιέρωσε την εικόνα.

–1734. Τις τελευταίες μέρες του Ιουλίου του 1734 κούρσαροι που αποβιβάστηκαν στην Πάρο αιχμαλώτισαν δύο Τούρκους, που είχε στείλει εκεί ο Βοεβόδας του νησιού, για να του μαζέψουν τη «δεκαετια» της χρονιάς. Οι Παριανοί υποχρεώθηκαν από τον βοεβόδα να καταβάλουν τα απαιτούμενα για την απελευθέρωση των ανθρώπων του λύτρα. Κατά της 4^η δεκαετία του 18^ου αιώνα η Πάρος και η Αντίπαρος ήταν ορμητήρια δύο Ευρωπαίων κουρσάρων, του Φραγκίσκου Ντενετάλη και του Χριστοφίλου Ντε Ζουάνε Γρέζου. Η παρουσία και η επιζήμια για την διακίνηση του εμπορείου δράση τους βεβαιώνεται από μαρτυρικές καταθέσεις καραβοκύρηδων που για να γλυτώσουν και τα πλοία τους και το εμπόρευμα τους, αναγκάστηκαν να πληρώσουν σ’ αυτούς τους δύο ληστές υπέρογκα χρηματικά ποσά».

 

–Νάξιος: Πατριδωνυμικό επώνυμο.

–1844. Σε εκλογικό κατάλογο στις 18 Μαρτίου 1844, του Δήμου Νάουσας (της επαρχίας Νάξου), υπάρχει εγγεγραμμένος ο 35χρονος γεωργός Νάξιος Νικόλαος και ο 32χρονος γεωργός Νάξιος Εμμανουήλ.

 

–Νέγκας:

–1833. Σε κατάλογο της εν Παροίκια Ελληνοδιδακτικής Σχολής μαθητευόντων παιδιών στις 28 Απριλίου 1833 αναφέρεται ο Διοικητικός Τοποτηρητής Πάρου και Αντιπάρου Π.Ν. Νέγκας.

 

–Νεζερίτης:

–1859. Στις 26 Σεπτεμβρίου 1859 μνημονεύεται σε συμβολαιογραφική πράξη [πληρεξούσιο] στην Σύρο η κάτοικος Πάρου Νεζερίτη Κατίγκο χήρα Αγγελή Ιωάννου.

 

–Νείλου:

–1829: 9βρίου 27. Μαθητευόμενοι εις την Αλληλοδιδακτικήν Σχολήν της πόλεως Παροικιάς

Νείλου Αθανάσιος ετών 7.

 

–Νεουδάκης:

–1940. Των υπέρ πατρίδος πεσώντων 1940-49 (Ηρώο Κώστου) Στρατιώτης Νεουδάκης Π.Κ.

 

–Νεόφυτος:

–1831. Λεύκες 1831 Μαΐου 2. Ο μαθητής της Αλληλοδιδακτικής Σχολής Λευκών Νεόφυτος Ν. Γεώργιος.

 

–Νερούσσος ή Νερούσος:

–1862. Απόφαση αριθ,1, της 31^ης Ιανουαρίου του 1862 του Δημοτικού Συμβουλίου Μάρπησσας. «Εγκρίνει επ’ ονόματι του τελευταίου πλειοδότου Ν. Εμμ. Αρκά του Δημοτικού επί του ελαίου φόρου δια δραχμάς εβδομήκοντα. Η παρούσα κοινοποιηθήσεται όπου δέον εν τω Δημοκαταστήματι την 31 Ιανουαρίου 1862. Το Δημ. Συμβούλιο ο Πρόδρος Γεώργιος Χ. Χανιώτης, Κ. Αρκάς, Β. Χανιώτης, Ιωάννης Ν. Κονταράτος, Πέτρος Πυργής, Εμμ. Μ. Βαλσαμής, Εμμ. Ν. Αρκάς, Γεώργιος Εμ. Δελαγραμμάτης.

Απόφαση αρ. 2. «Παρατηρήσαν ότι τα καταλληλότερα δια την θέσιν ταύτην πρόσωπα, δια μεν το Σχολείον της Πρωτευούσης εισίν οι Κ.Ν.Μ. Ρούσσος, Γ.Α. Περάκης, Ιωάννης Νερούσσος και ο ιερεύς Κ. Χανιώτης.

–Νίκας: Δύο αδέρφια με το επίθετο ίσως Παπαδόπουλος ή Δημητρακόπουλος από την Β.  Ήπειρο ήρθαν διωγμένοι από τους Τούρκους στην Πελοπόννησο και μετέπειτα στην Πάρο.  Για να μην τους ανακαλύψουν άλλαξαν τα επίθετα τους, ο ένας αδερφός ονομάσθηκε Νίκας και ο άλλος Γκίκας. Μία άλλη εκδοχή που πιθανολογούμε ότι είναι και η σωστή λέει ότι, δεν ήταν αδέρφια απλά είχαν κοινή καταγωγή την Βόρειο Ήπειρο, άλλαξαν τα ονόματά τους στην Πελοπόννησο σε Παπαδόπουλος ή Δημητρακόπουλος και φτάνοντας στην Πάρο επανέφεραν τα αρχικά τους επίθετα. 

Η οικογενειακή παράδοση λέει ότι η οικογένεια Νίκα της Πάρου έλκει την καταγωγή της από την Πελοπόννησο. Το αρχικό όνομα του γενάρχη της ήταν Παπαδόπουλος. Αυτός ήταν αγωνιστής κατά την διάρκεια του αγώνα κατά των Τούρκων για την απελευθέρωση της χώρας μας.

Κυνηγημένος από τους Τούρκους επιβιβάστηκε για να ξεφύγει σε ένα ελληνικό πλοίο. Οι Τούρκοι αντιλήφτηκαν το γεγονός και άρχισαν την καταδίωξη του πλοίου. Το πλήρωμα και ο καπετάνιος θορυβημένοι άρχισαν να ψάχνουν το λόγο της καταδίωξης. Το γεγονός ήταν δυσεξήγητο. Τότε ο πρόγονος της οικογένειας Νίκα παρουσιάστηκε στον καπετάνιο και του ανακοίνωσε ότι προφανώς να είναι εκείνος η αιτία της καταδίωξης. Φοβισμένο τότε το πλήρωμα και για να αποφύγει δυσάρεστες συνέπειες αποφάσισε να τον ρίξει στη θάλασσα. Όμως εκείνος με ψυχραιμία απαντά: με μη ρίχνετε στη θάλασσα, γιατί έχω στρατό να τους αντιμετωπίσω. Φυσικά αυτό εξέπληξε τους πάντες γιατί ήταν προφανές ότι δεν υπήρχε κανείς άλλος επιβάτης στο πλοίο για να βοηθήσει σε κάποια πολεμική επιχείρηση. Όμως του έδωσαν την ευκαιρία. Μόλις πλησίασαν οι τούρκοι και όρμησαν να πηδήξουν στο πλοίο ο Παπαδόπουλος άφησε να ξεφύγουν καταπάνω τους, από ένα κιούπι που είχε μαζί του ένα σμάρι μέλισσες. Οι μέλισσες έκαναν μεγάλη ζημιά στους τούρκους με τα τσιμπήματά τους και έτσι οι έλληνες του πλοίου εύκολα τους νίκησαν με αρχηγό τον Παπαδόπουλο.

Έτσι, μετά τη νίκη που πέτυχε με τις μέλισσες ο Παπαδόπουλος μετονομάστηκε σε Νίκα (επειδή νίκησε). Από το πλοίο κατέβηκε στην Πάρο όπου εγκαταστάθηκε ασχολούμενος με τη γεωργία και τη μελισσοκομία στην περιοχή της Ανερατζιάς.

–1827. Σε έγγραφο της 15 Απριλίου 1827 της Παροικιάς Πάρου μαρτυρείται ο Μήτρος Νίκας.

–1827. Καταγραφή των (μερικών) χρεών των κοινοτήτων του κάθε Μέρους κοινού της Πάρου εις την Κωνσταντινούπολιν. 17 Απριλίου 1827.

Ομολογία Μίτρου Νίκα Κεφάλαιον γρ. 100.

–1831. Στις 21 Οκτωβρίου 1831, σωτήρια επιστολή των κατοίκων της Πάρου προς τον επίτροπο Αιγαίου Πελάγους, για τα δεινά των κρητών νέοαποίκων εναντίων των ντόπιων. Υπογράφει… ο Ιωάννης και ο Πέτρος Νίκας.

–1833. Στις 22 Οκτωβρίου 1833 ο Σκευοφύλαξ Αθανάσιος Μαλατέστας υπογράφει προικοσύμφωνο Παροικιάς του Δημητρίου Ι. Νίκα και της Αικατερίνης Γεωργίου Ζ. Μαύρη. Ο Γιάννης και η Θεοδοσία Νίκα δίδουν στο γιό τους Δημήτρη δια προικός μιαν εικόνα τον λΑγιο Δημήτριο και ο Γεώργιος και η Φλωρέντζα Μαύρη στην κόρη τους προσφέρουν τον Άγιο Δημήτριο και τον Άγιο Γεώργιο…» (Παριανά Η’ 27, Οκτ 1987)

–1846. Το 1846 γεννήθηκε στην περιοχή Καμπίου ή Αγκαιριάς ο ιερέας Νίκας Ιωάννης.

–1847. Στον εκλογικό κατάλογο Παροικιάς (συμπεριλαμβάνεται και η Αντίπαρος) είναι εγγεγραμμένος ο 45χρονος γεωργός Νίκας Αντώνιος, ο 56χρονος γεωργός Γεώργιος Νίκας, ο 36χρονος γεωργός Δημήτριος Νίκας, ο 69χρονος γεωργός Ιωάννης Νίκας και ο 28χρονος γεωργός Νικόλαος Νίκας.

–1873. Το 1873 γεννιέται ο Νίκας Γεώργιος του Ιωάννης γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1876. Το 1876 γεννιέται ο Νίκας Ιωάννης του Δημητρίου γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1879. Το 1879 γεννιέται ο Νίκας Αντώνιος του Μιχαήλ γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1882. Το 1882 γεννιέται ο Νίκας Ιωάννης του Μιχαήλ γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1884. Το 1884 γεννιέται ο Νίκας Γεώργιος του Μιχαήλ γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1888. Το 1888 γεννιέται ο Νίκας Κωνσταντίνος του Ιωάννη γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1893. Το 1893 γεννιέται ο Νίκας Δημήτριος του Μιχαήλ γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1893. Το 1893 γεννιέται ο Νίκας Αγαπητός του Ιωάννη γεωργός κάτοικος Παροικιάς. Απεβίωσε το 1951.

–1895. Το 1895 γεννιέται ο Νίκας Γεώργιος του Αντωνίου οπωροπώλης κάτοικος Παροικιάς.

–1899. Το 1899 γεννιέται ο Νίκας Μιχαήλ του Αντωνίου κηπουρός κάτοικος Παροικιάς.

–1900. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1900 στις Λεύκες ο Νίκας Αντώνιος του Νικολάου.

–1906. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1906 στις Λεύκες ο Νίκας Νικόλαος του Δημητρίου.

–1907. Το 1907 γεννιέται ο Νίκας Δημήτριος του Ιωάννη γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1908. Το 1908 γεννιέται ο Νίκας Κωνσταντίνα του Νικολάου ναυτικός κάτοικος Παροικιάς.

–1912. Το 1912 γεννιέται η Νίκα Παρασκευή του Γεωργίου κάτοικος Κοιν. Παροικιάς.

–1913. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1913 στις Λεύκες ο Νίκας Ζαχαρίας του Αντωνίου.

–1914. Το 1914 γεννιέται ο Νίκας Μιχαήλ του Ιωάννη γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1914. Το 1914 γεννιέται ο Νίκας Μιχαήλ του Γεωργίου γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1917. Το 1917 γεννιέται ο Νίκας Γεώργιος του Αντωνίου, εγγεγραμμένος στον εκλογικό κατάλογο Αγγεριάς του 1954, γεωργός.

–1917. Το 1917 γεννιέται ο Νίκας Νικόλαος του Γεωργίου γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1917. Το 1917 γεννιέται ο Νίκας Θεόδωρος του Γεωργίου γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1918. Το 1918 γεννιέται ο Νίκας Μιχαήλ του Ιωάννη γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1919. Οπλίτης κατά την περίοδο 1919-1922 ο Νίκας Λάμπρος.

–1921. Το 1921 γεννιέται ο Νίκας Δημήτριος του Ιωάννη γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1922. Το 1922 γεννιέται ο Νίκας Λάμπρος του Γεωργίου γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1922. Το 1922 γεννιέται ο Νίκας Κωνσταντίνος του Ιωάννη γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1923. Το 1923 γεννιέται ο Νίκας Νικόλαος του Αγαπητού γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1923. Το 1923 γεννιέται ο Νίκας Αντώνιος του Γεωργίου γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1923. Το 1923 γεννιέται ο Νίκας Εμμανουήλ του Ιωάννη, μετέπειτα γεωργός, κάτοικος Αγγερίας.

–1925. Το 1925 γεννιέται ο Νίκας Μοσχονάς του Γεωργίου εργάτης κάτοικος Παροικιάς.

–1926. Το 1926 γεννιέται ο Νίκας Ευάγγελος του Κωνσταντίνου, κάτοικος Νάουσας, μετέπειτα μάγειρας.

–1928. Το 1928 γεννιέται ο Νίκας Νικόλαος του Γεωργίου οπωροπώλης κάτοικος Παροικιάς.

–1928. Το 1928 γεννιέται ο Νίκας Απόστολος του Κωνσταντίνου, κάτοικος Νάουσας, μετέπειτα γεωργός.

–1929. Το 1929 γεννιέται ο Νίκας Λάμπρος του Αγαπητού γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1930. Το 1930 γεννιέται η Νίκα Αθανασία του Ιωάννη κάτοικος Κοιν. Παροικιάς.

–1946. Σε εκλογικό κατάλογο της Κοινότητας Νάουσας στις 30 Απριλίου 1946, υπάρχει εγγεγραμμένος ο 28χρονος κάτοικος Νάουσας, Νίκας Ιωάννης του Κωνσταντίνου, γεωργός και ο 25χρονος γεωργός Νίκας Λάμπρος του Κωνσταντίνου.

–Νικηφοράκης: Πατρωνυμικό επώνυμο. Κρητικής καταγωγής, έρχεται στην Πάρο με το τάγμα των Καλλέργη.

–1820. Το 1820 γεννιέται ο Ιωάννης Θ. Νικηφοράκης καφεπώλης κάτοικος Κώστου.

–1821. Παριανός αγωνιστής του 1821 ο Θεόδωρος Νικηφοράκης (Μ.Υ.18814) Στρατιώτης.

–1826. Σε επιστολή στις 18 Σεπτεμβρίου του 1826, αναφέρεται ο Θεόδωρος Νικηφοράκης ως ο αρχηγός των Κρητών στη Νάουσα οι οποίοι ταλαιπωρούσαν και όχι μόνο τους κατοίκους του νησιού οι οποίοι ζήτησαν ορισμένα χρήματα για να μείνουν ήσυχοι.

–1844. Σε εκλογικό κατάλογο στις 18 Μαρτίου 1844, του Δήμου Νάουσας (συμπεριλαμβάνεται και ο Κώστος), υπάρχει εγγεγραμμένος ο 48χρονος εργάτης Θεόδωρος Ν. Νικηφοράκης.

–1844. Σε εκλογικό κατάλογο Δήμου Μάρπησσας του 1844 υπάρχει εγγεγραμμένος ο 60χρονος Παναγιώτης Νικηφοράκης.

–1846. Ο Μαρπησσαίος Γεώργιος Φωκιανός έλαβε μέρος στην Ελληνική Επανάσταση και αγωνίστηκε υπό τις οδηγίες του Παριανού Δημητρίου Σάλλα «κατά το 1826 εις την κατά του Ιμβραήμ πολιορκίαν Τριπολιτσάς (…) και διέμεινεν εκεί μέχρι της πτώσεως της» κατά μαρτυρία των δημοτών και κατοίκων του Δήμου Μαρπήσσης, σε έγγραφο τους («εν Μαρπίσση την 16 Μαΐου 1846»). Ακολούθως διέμεινε στα Βέρβαινα και τέλος στο Ναύπλιο. Αρχηγός δε των όπλων ήταν ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης. Το πιστοποιητικό το υπογράφουν 48 προύχοντες και κάτοικοι της Μάρπησσας, μεταξύ των οποίων οι: Άγουρος Ιωάννης, Ιωάννης Ασωνίτης, Ελευθέριος Τζιώτης, Αναγνώστης Α. Βιτσαράς, Παναγ. Νικηφοράκης, Αντώνιος Τζιγώνιας, Αρτέμιος Ευλογιάς, Ανδρέας Αλιπράντης, Νικ. Βατιμπέλας, Νικόλαος Πούλιος, Γουλιέλμος Καντιώτης, Μακάριος Στάμενας. Το επικυρώνει δε καθώς και τις υπογραφές, ο δήμαρχος Μάρπησσας Γεώργιος Σιμ. Δελαγραμμάτης («εν Μαρπίσση την 20 Μαΐου 1846»).

–1847. Στον εκλογικό κατάλογο του Δήμου Μάρπησσας το 1847 είναι εγγεγραμμένος ο 63χρονος γεωργός Παναγιώτης Νικηφοράκης.

–1847. Στον εκλογικό κατάλογο Κώστου του 1847 υπάρχει εγγεγραμμένος ο 48χρονος εργάτης Θεόδωρος Ν. Νικηφοράκης.

–1848. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Θεόδωρος Ιωάννη Νικηφοράκης (γεν. 1848), ετών 55, ιερεύς, έγγαμος.

–1858. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένη η Αικατερίνη Θεόδωρου Νικηφοράκη (γεν. 1858), ετών 45, οικιακά, έγγαμος.

–1858. Με το 9/ 7βρίου*/ 1858 βασιλικό διάταγμα, διορίζεται ληξίαρχος Κώστου ο Κ. Γρ. Καπαρός και αναπληρωτής ο Κ. Ιω. Νικηφοράκης. Με το ίδιο διάταγμα, αναπληρωτής Τζιμπίδου ο Κ. Αντ. Νικηφοράκης και αναπληρωτής Μαρμάρων ο Κ. Ιω. Α. Στάμενας.

–1883. Σε εκλογικό κατάλογο της Νάουσας του 1883, υπάρχει εγγεγραμμένος ο Νικηφοράκης Απόστολος του Ιωάννη, 25 ετών, γεωργός.

–1884. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Ιωάννης Θεόδωρου Νικηφοράκης (γεν. 1884), ετών 19, μαθητής, άγαμος.

–1885. Σε εκλογικό κατάλογο του Κώστου του 1885, υπάρχουν εγγεγραμμένοι οι, Νικηφοράκης Αναστάσιος του Θεόδωρου, 53 ετών, ράπτης από τον Κώστο, κάτοικος Αθήνας, Νικηφοράκης Ιωάννης του Μιχαήλ, 58 ετών, γραμματοδιδάσκαλος από τον Κώστο, Νικηφοράκης Κωνσταντίνος του Θεοδώρου, 55 ετών, ράπτης από τον Κώστο, κάτοικος Αθήνας, Νικηφοράκης Νικόλαος του Θεόδωρου, 46 ετών ράπτης, από τον Κώστο, κάτοικος Αθήνας και Νικηφοράκης Παύλος του Θεόδωρου, 47 ετών, στρατιωτικός από τον Κώστο, κάτοικος Αθήνας.

–1885. Σε εκλογικό κατάλογο της Νάουσας του 1885, υπάρχουν εγγεγραμμένοι οι, Νικηφοράκης Απόστολος του Ιωάννη, 27 ετών, γεωργός από τη Νάουσα, Νικηφοράκης Αναστάσιος του Θεόδωρου, 55 ετών, ράπτης από τον Κώστο, κάτοικος Αθήνας, Νικηφοράκης Ιωάννης του Μιχαήλ, 60 ετών, γραμματοδέτης από τον Κώστο, Νικηφοράκης Κωνσταντίνος του Θεοδώρου, 55 ετών, ράπτης από τον Κώστο, κάτοικος Αθήνας, Νικηφοράκης Νικόλαος του Θεόδωρου, 48 ετών ράπτης, από τον Κώστο, κάτοικος Αθήνας και Νικηφοράκης Παύλος του Θεόδωρου, 49 ετών, στρατιωτικός από τον Κώστο, κάτοικος Αθήνας.

–1885. «1885 Θεόδωρος Νικηφοράκης ιερεύς, επισκοπικός επίτροπος Μαρπήσσης, οικονόμος».

–1911. Θεόδωρος Νικηφοράκης ιερέας στον Δραγουλά, το 1911. Το ίδιο έτος μαρτυρείται ο γιος του Ιωάννης Θ. Νικηφοράκης από την Μάρπησσα, ιερέας στην Αθήνα.

–Νικηφόρος: Το επώνυμο Νικηφόρος (σημαίνει Νικητής) είναι βυζαντινής προέλευσης.

–1834. «Του Νικηφόρου τα Αμπέλι» περιοχής Θαψανών, «καταγραφή των μονυδρίων Θαξανών 1834».

–1903. Στα 1903 έχουμε τις εκλογές για την ανάδειξη Δημάρχων, Δημαρχικών παρέδρων και Δημοτικών Συμβούλων.

Για την υποψηφιότητα ως Δημαρχιακού Παρέδρου στην Παροικιά, η εφημερίδα «Αιγαίον» γράφει στις 30 Αυγούστου 1903:  Δημαρχικοί άρεδροι εξελέγησαν στην Παροικιά ο Νικηφόρος Κυπραίος, ο Αλέξανδρος Μαυρογένης και ο Ανδρέας Γ. Παπακωνσταντίνου και Δημοτικοί Σύμβουλοι του Δήμου Πάρου (Παροικιάς) οι: Κων. Ν. Κονδύλης, Στυλ. Ξ. Καμπάνης, Δ. Μαύρος, Δ. Αργυρόπουλος, Ανδρ. Ψαράκης, Ανδρ. Βαρούχας, Νικ. Βάλληνδρας, Ιωάν. Δ. Βιάζης, Ιωάν. Νικηφόρος, Δημήτρης Πρωτόδικος, Λεων. Βενιέρης, Στ. Μαύρος.

–1904. Το 1904 ετελέσθησαν οι γάμοι του Δημητρίου Μ. Πρωτοδίκου, κτηματία, και της Σοφίας Α. Νικηφόρου. Τους νυφικούς στεφάνους αντήλαξαν ο ιατρός Βιάζης και η Ειρήνη Ν. Κρίσπη (Αιγαίων φ. 130, 10 Απρ. 1904).

–1907. Η εφημερίδα «Αιγαίον» στο φ. 260, 14 Ιουλίου 1907 ανακοινώνει: «Όπως πάντοτε εν πλήρει ησυχία και τάξει διεξήχθησαν την προπαρελθούσαν Κυριακήν αι δημοτικαί εκλογαί, εκλεχθέντων δημάρχων του μεν δήμου Πάρου του κ. Πέτρου Μπάου, επί οκταετίαν ήδη τοιούτου, Υρίας του κ. Φραγκ. Χανιώτου, Ναούσης του κ. Σπυρίδωνος Κονταρίνη και Μαρπίσσης κ. Σταματίου Μαλαματένιου. Δημοτικοί Σύμβουλοι εκ του Δήμου Πάρου εξελέγησαν κατά σειράν επιτυχίας οι κάτωθι: 1)Ηρακλής Φωκιανός 2) Ιωάν. Νικηφόρος 3) Γεώργιος Πελοποννήσιος 4) Ιωάν. Βιάζης 5) Δημ. Μαύρος 6) Νικόλαος Φραγκούλης 7) Αθανάσιος Μαρινόπουλος 8) Γ. Γράβαρης 9) Δημ. Καλλίερος 10) Χρ. Πανταζόπουλος 11) Αθαν. Μαύρος».

–1929. Το 1929 γεννιέται η Νικηφόρου Μαρία του Ιωάννη κάτοικος Κοιν. Παροικιάς.

–1938. Στα δημοτολόγια Ερμούπολης είναι εγγεγραμμένος ο παριανός 61 ετών ναυτ. Πράκτορας Ιωάννης Απ. Νικηφόρος έγγαμος. Έδωσε όρκο στις 10 Φεβρουαρίου 1938.

–1952. Στον εκλογικό κατάλογο της Παροικιάς του 1952 είναι εγγεγραμμένη η Νικηφόρου Μαρία του Ιωάννη κάτοικος Κοιν. Παροικιάς.

 

–Νικολαΐδης: Πατρωνυμικό Μικρασιάτικο. Παριανός κλάδος  αναφέρεται ως πρόσφυγας από την Κρήτη.

–1824. Ο δήμαρχος Πάρου Λεονάρδος Κονδύλης πιστοποιεί… ότι ο ιερομόναχος Νικολαΐδης Σεραφείμ … διαμένει εις τον δήμο τούτο από το 1824.

–1830. Ο ιερομόναχος Σεραφείμ Νικολαΐδης Κρητικός (από την Κρήτη) σε έγγραφο στις 8 Φεβρουαρίου 1830 αναφέρεται ως πάροικος (προσωρινός κάτοικος Πάρου). Τον ίδιο ιερομόναχο τον συναντάμε και σε άλλα έγραφα μετά από 10 χρόνια. Αυτό μαρτυρά την μόνιμη εγκατάστασή του στο νησί.

–1840. ιερομόναχος Σεραφείμ Νικολαΐδης, πρόσφυγας από την Κρήτη στην Πάρο, αναφέρεται σε έγγραφο στις 15 Νοεμβρίου 1840.

–1840. Σε επικυρωμένο πιστοποιητικό του Δημάρχου Πάρου Λεονάρδου Κονδύλη στις 16 Νοεμβρίου 1840 αναφέρεται ο ιερομόναχος Σεραφείμ Νικολαΐδης, πρόσφυγας από την Κρήτη στην Πάρο.

–1842. Στις 9 Ιουνίου 1842 ο δήμαρχος Πάρου Λεονάρδος Κονδύλης πιστοποιεί… ότι ο ιερομόναχος Νικολαΐδης Σεραφείμ … διαμένει εις τον δήμο τούτο από το 1824.

–Νικολάου: Κοινότυπο επίθετο. Η οικογένεια Νικολάου της Πάρου κατάγεται από τη Ρούμελη.

–1821. Οι υπογεγραμμένοι στρατιώτες υπόσχονται να ακολουθήσουν τον Φιλικό Παναγιώτη Δ. Δημητρακόπουλο και να απέλθωσιν εις Πελοπόννησο για να ενωθούν υπό τις οδηγίες του εκ λαμπρότατου Πρίγκηπος Δημήτριο Υψηλάντη ελληνικών στρατευμάτων. Εις βεβαίωση υπογράφονται Νάουσα Πάρου τη 20 Αυγούστου 1821, δια χειρός εμού Ιωάννης Βαλσαμής. Γεώργιος Νικολάου Ρουμελιώτης.

–1829. Ο ονομαστικός κατάλογος των μαθητών του Αλληλοδιδακτικού Σχολείου της Νάουσας του σχολικού έτους 1829.

«Οι μαθητευόμενοι εις την Αλληλοδιδακτικήν Σχολήν της κομοπόλεως Ναούσης»

Γεώργιος Νικολάου ετών 7.

–1835. Στο δημοτολόγιο του 1835, του Δήμου Νάουσας (της επαρχίας Νάξου), υπάρχει εγγεγραμμένος ο Ιωάννης Νικολαου.

–1840. Στο δημοτολόγιο του 1840 του Δήμου Νάουσας (της επαρχίας Νάξου), υπάρχει εγγεγραμμένος ο 28χρονος Νικολάου Παναγιώτης.

–1844. Σε εκλογικό κατάλογο στις 18 Μαρτίου 1844, του Δήμου Νάουσας (της επαρχίας Νάξου), υπάρχει εγγεγραμμένος ο 32χρονος Παναγιώτης Νικολάου ρακοπώλης, ο 30χρονος ναυτικός Νικολάου Ιωάννης.

–1883. Σε εκλογικό κατάλογο της Νάουσας του 1883, υπάρχει εγγεγραμμένος ο Νικολάου Ανδρέας του Απόστολου, 45 ετών, ναυτικός και ο Νικολάου Παναγιώτης του Νικολάου, 54 ετών, μεταπράτης, κάτοικος Σύρου.

–1875. Σε εκλογικό κατάλογο του 1875, του Δήμου Μάρπησσας (της επαρχίας Νάξου), υπάρχει εγγεγραμμένος ο Νικολάου Αργύρης του Δημητρίου 35 ετών κτηματίας από τα Μάρμαρα.

–1885. Σε εκλογικό κατάλογο της Νάουσας του 1885, υπάρχουν εγγεγραμμένοι οι, Νικολάου Ανδρέας του Απόστολου, 47 ετών, ναύτης από τη Νάουσα και ο Νικολάου Παναγιώτης του Νικολάου, 56 ετών, μεταπράτης από τη Νάουσα, κάτοικος Σύρου.

–Νικολάρας: Πατρωνυμικό επώνυμο.

–1825. Ιερέας Νικολάρας Νικόλαος αναφέρεται σε έγγραφο της Παροικιάς στις  10 Νοεμβρίου του 1825

–Νιώτης ή Σαριδάκη?: Επίθετο-πατριδωνύμιο= από την Ίο.

Στο Δημοτολόγιο Μαρπήσσης με ημερομηνία 28 Νοεμβρίου 1903 αναφαίρετε η Γαρουφαλλιά Ιωάννου Σαριδάκη ή Νιώτη, 55 ετών οικιακά, χήρα. Ίσως το επώνυμο της Μαρπησσαίϊκης οικογένειας να είναι Σαριδάκη με το παρωνύμιο Νιώτη. Ίσως η γνωστή από έγγραφα του 18^ου αι. οικογένεια Νιώτη να μην έχει κάποια συγγενική σχέση με την οικογένεια Σαριδάκη.

–1710. Αμπέλι Σβούρου σύμπλιος Ιωάννης Νιώτης.

–1726. «Προικοσύμφωνο Μανώλη Σκιαδά και Φλωρέντζας Νιώτη» Νάουσα, 18 Δεκεμβρίου 1726. «Η Αυγουστίνα γυνή του ποτέ Γεωργίου Σκιαδά τάζει στον υιό της Μανώλη το σπίτι οπού κάθεται καθώς ευρίσκεται μ’ όλα τα νοικοκυριά και με εικονίσματα μετά την αποβίωσίν της εδικά του. Και η Αργυρή γυνή του ποτέ Γεώργη Νιώτη δίδει στην κόρη της Φλωρέντζα μιαν εικόνα της Παναγίας να την εορτάζουν τα Επιλόχια».

–1749. Εις τες Φώκιες, σύμφωνα με έγγραφο ανταλλαγής ακινήτου (Φώκιες, 17 Οκτ. 1749), έχουν ένα σπίτι –γράφει η Τζαννέτα Παπαδοπούλου- της έδωσα της Αναστασά του Δημήτρη του Νιώτη (…) με έδωσε και εμένα της Τζαννέτας η Αναστασά ένα κομμάτι αμπέλι που έχει η Αναστασά εις τον Λογαρά…

–1751. Στις 28 Δεκεμβρίου 1751 στην διαθήκη της Τζαννέταινας Π. Τριανταφύλλου «της ποτέ παπα-Σταύρου [Παπαδόπουλου] θυγατέρας αφήνω του παιδιού μου Κυριακής και τ’ αμπέλι οπού έχω αλλαξιά από την Αναστασία [Δημ. Νιώτη] του παπΑντώνη Φωκιανού…».

–1804. Αγορά χωραφιού. Τζιπίδος 1804, Οκτωβρίου 23. «Ενώπιον των μαρτύρων ιερέων Ρούσσου, πριμικηρύου, και του πρ. σακελλίωνος Δημητρίου Τζιώτη, και του Δημητρίου Γαβαλά, ο Πέτρος Νιώτης πωλεί στον Ιωάννη Βαρούχα στον Τριό ένα κρεμμυδοχώραφο εκτάσεως μίας ζευγαριάς για 100 γρόσια καθώς και ένα χωράφι εις τα Λιβάδια τα Τσιπιδινά για γρόσια 80». Το έγγραφο συνέταξε ο Νικόλαος Μπιάζος.

–1818. Νικόλαος Νιώτης σε έγγραφα Τζιπίδου στις 16 Απρ. 1818. (Αρχεία μονής Πάτμου, φακ. Πάρου).

–1844. Στον εκλογικό κατάλογο του Δήμου Μάρπησσας το 1844 είναι εγγεγραμμένος ο 60χρονος εργάτης Νιώτης Νικόλαος.

–1879. Στα δημοτολόγια Ερμούπολης είναι εγγεγραμμένος ο παριανός 29χρονος κηπουρός Γεώργιος Ι. Νιώτης, έγγαμος. Έδωσε όρκο στις 18 Μαΐου 1879.

 

–Νομικός: Επαγγελματικό/παρωνυμικό επώνυμο. Ο Παριανός κλάδος της οικογένειας κατάγεται από την Αμοργό και την Σαντορίνη.

–1652. Ίδρυση στην Πάρο αγιοταφίτικου μετοχίου κατά το έτος 1652.

Της Πάρου αδελφάτα «Χωρίο Κώστος και Λεύκες»

+Γεώργης Νομικός του Κωνσταντή και Ανέζας, η γυνή Μαρία, υιοί Στεφανή, Κωνσταντή, Μοσκάτη.

–1728. «Προικοσύμφωνο Κωνσταντή Γρατζά και Άννας Νομικού, Νάουσα, 30 Νοεμβρίου 1728. Ο Στεφανής Νομικός και η γυναίκα του Αγγελέτα δίδουν στην κόρη τους Άννα τις εικόνες του Αγ. Αθανασίου και του Αγ. Αντωνίου. Ο Γρατζάς δεν δίνει εικόνες». (ΕΒΕ, Ξ. 659).

–1895. Το 1895 γεννιέται ο Νομικός Κοσμάς του Δημητρίου ποτοποιός κάτοικος Παροικιάς.

–1900. Το 1900 γεννιέται ο Νομικός Ιωάννης του Δημητρίου ποτοποιός κάτοικος Παροικιάς.

–1946. Στον εκλογικό κατάλογο Παροικιάς του 1946 είναι εγγεγραμμένοι τα αδέρφια ο Νομικός Κοσμάς και Ιωάννης του Δημητρίου, ποτοποιοί κάτοικοι Παροικιάς.

–1946. Στην εφημερίδα Φωνή της Πάρου συνήθιζαν οι παριανοί της Αθήνας και του Πειραιά, να βάζουν διαφήμιση για να προσελκύσουν τους συμπατριώτες τους στα μαγαζιά τους, ένα από αυτά τα μαγαζιά το 1946 ήταν το «ΠΑΝΤΟΠΩΛΕΙΟΝ και ΟΥΖΟΠΩΛΕΙΟΝ των ΑΔΕΡΦΩΝ ΝΟΜΙΚΟΥ εκ Παροικίας Πάρου. Όλοι οι Παριανοί και οι Αντιπαριώτες το ραντεβού σας στο παριανό μας κέντρο, Οδός Δημοσθένους 3 Αγορά Πειραιώς»

 

–Νόνης:

–1973. Σε προτομή στο ναό της Ζωοδόχου Πηγής στο Άσπρο Χωριό, εικονίζεται ο Άρχων Μιχαήλ «Δέησις οικογενείας Ιωάννου Π. Βιτζηλαίου 1973» «Δια χειρός Α. Νόνη».

 

–Νταβαρίας ή Δαβαρίας ή Δαφαρίας:

–1826. Σε διαθήκη στις 6 Ιανουαρίου 1826 αναφέρεται ο Αντώνιος Νταβαρίας.

–1829: 9βρίου 27. Μαθητευόμενοι εις την Αλληλοδιδακτικήν Σχολήν της πόλεως Παροικιάς

Ταβαρίας Γεώργιος ετών 10 (γνωστό ως Δαβαρίας)

–1831. Στις 21 Οκτωβρίου 1831, σωτήρια επιστολή των κατοίκων της Πάρου προς τον επίτροπο Αιγαίου Πελάγους, για τα δεινά των κρητών νέοαποίκων εναντίων των ντόπιων. Υπογράφει… ο Αντώνης Νταβαρίας.

–1847. Σε εκλογικό κατάλογο Παροικίας του 1847 (συμπεριλαμβάνει και την Αντίπαρο) είναι εγγεγραμμένος ο 34χρονος μυλωνάς Ανδρέας Δαβαρίας, ο 60χρονος Αντώνιος Δαβαρίας, ο 37χρονος γεωργός Κωνσταντίνος Δαβαρίας και ο 37χρονος γεωργός Παντελής Δαβαρίας.

–1888. Στις 7 Οκτωβρίου 1888 ο 25χρονος σοβατζής από την Πάρο Μιχαήλ Κουκλάκος του Δημητρίου και της Κυριακούλας Νταβαρία, παντρεύεται στην Ερμούπολη την 18χρονη από την Θήρα Κυριακή Τζώρτζη, του Νικολάου και της Μαρίας.

–1894. Στις 13 Οκτωβρίου 1894 ο 25χρονος υποδηματοποιός από την Πάρο Ιωάννης Ρουμελιώτης του Θεόδωρου και της Αικατερίνης Βεντουρή, παντρεύεται στην Ερμούπολη την 18χρονη από την Πάρο Ειρήνη Νταβαρία, του Γεωργίου και της Ελένης Γεμελιάρη.

–1896. Στις 5 Μαρτίου1896 ο παριανός Ρουμελιώτης Ιωάννης 26 ετών [πατήρ] υποδηματοποιός κάτοικος Σύρου και η γυναίκα του Ταβαρία Ειρήνη δηλώνου τον θάνατο του γιού τους Θεόδωρο 4 μηνών κάτοικο Ερμούπολης. Ασθένεια: Εκλαμψία.

–1897. Το 1897 γεννιέται ο Δαβαρίας Εμμανουήλ του Κοσμά ναυτικός κάτοικος Παροικιάς.

–1903. Στα δημοτολόγια Ερμούπολης είναι εγγεγραμμένος ο παριανός 31 ετών εργάτης Δημήτρης Γεωρ. Δαβαρίας έγγαμος και ο αδερφός του Παντόλιος Γεωρ. Δαβαρίας 22 ετών εργάτης. Έδωσαν όρκο στις 27 Ιανουαρίου 1903.

–1916. Στα δημοτολόγια Ερμούπολης είναι εγγεγραμμένος ο παριανός 24 ιχθυοπώλης Δημήτριος Γεωρ. Δαφερίας [Δαβαρίας] άγαμος. Έδωσε όρκο στις 24 Ιανουαρίου 1916.

–1946. Σε εκλογικό κατάλογο της Παροικιάς του 1946 υπάρχει εγγεγραμμένος ο Δαβαρίας Εμμανουήλ του Κοσμά ναυτικός κάτοικος Παροικιάς.

–1953. Στο εκλογικό κατάλογο Παροικιάς του 1953 είναι εγγεγραμμένη η Σιλιτζίρη Παρασκευή όνομα συζύγου Θεόδωρος, όνομα πατρός Κωνσταντίνος Δαβαρίας.

–1953. Στο εκλογικό κατάλογο Παροικιάς του 1953 είναι εγγεγραμμένη η Μαούνη Ζαμπέτα όνομα συζύγου Δημήτριος, όνομα πατρός Γεώργιος Δαβαρίας.

–1953. Στο εκλογικό κατάλογο Παροικιάς του 1953 είναι εγγεγραμμένη η Μαλατέστα Μαργαρίτα, όνομα συζύγου Εμμανουήλ όνομα πατρός Κοσμάς Δαβαρίας.

–Νταβερώνα: βλέπε Δαβερώνα.

–Ντακορώνια: βλέπε Δακορώνια

–Ντάλιος ή Νταλές: Βλέπε Ντεφραγκέσκης

 

–Νταλε φρανκέζης ή Ντάλες Φραγκέζης: Βλέπε Ντεφραντζέσκης

 

–Νταλούφης: Βλέπε Δουλφής.

–Νταμέτζος ή Νταμέντζος ή Νταμέζος ή Νταμέζιος ή Ταμέτζος: Φράγκικες οι ρίζες αυτού του επίθετου. Da-mezzo =από τη μέση. Καθολικού δόγματος. Απαντάται και σε ναξιακά έγγραφα τον 17^ο και 18^ο αι.

Στην Κρήτη αναφέρεται με τους τύπους Μέτζος, Ντεμέτζος, Ντε Μέντιο, Ντε Μέτσος κλπ.

Οι De Mezzo οικογένεια πατρικίων της Βενετίας. Μνημονεύεται ιδιαίτερα ο Nicolo De Mezzo επονομαζόμενος Palmetto della colonia di Candia που πέθανε ένδοξα στον πόλεμο του 1648.

Στα Χανιά το 1252 μνημονεύεται ο Matheo de Mezo, ο Μανέας Ντεμέτζος άξιος αββοκάτος σε έγγραφα 1538-1555, η Μεγαλοπρεπής Κυρία Κατερίνα Ντεμέτζο στους Πρασούς Σητείας σε έγγραφα του 1572-1575.

Στην Ζάκυνθο πρόσφυγας από την Κρήτη το 1669 ο Νικολός Ντιμέτζος, Nicolo Demezzo σε έγγραφα του 1675 και Nicolo de Mezzo de Antonio σε έγγραφο Ζακύνθου το 1682.

Μνημονεύεται επίσης ο Υψηλότατος αφέντης Φραγκίσκος Δεμέτζος σε έγγραφο του 1712 και Σπυρίδων Ντεμουτζάκης σε έγγραφο του 1860.

–1621. Κωσταντής Νταμέτζος. Ο Κωνσταντίνος Νταμέτζος ή Ταμέτζος (De Mezzo) υπήρξε τον 17^ο αιώνα, οικονόμος και εφημέριος του Αγίου Νικολάου στην Αντίπαρο, ένα εκκλησάκι, λίγο έξω από το κάστρο της Χώρας (στο εξωμβούργιο). Στο υπέρθυρό της αναφέρεται στην επιγραφή το όνομα του κτήτορα «ΚΩΣΤΑΝΤΗΣ ΝΤΑΝΜΕΤΖΟΣ 1621» ενώ στην πρώτη γραμμή της επιγραφής είναι κάποια προσευχή, δέηση.

Στο άνω μέρος της θύρας υπάρχει και παλαιότερη χρονολογία του 1611.

Υπάρχει αρκετό ενδιαφέρον όσο αφορά αυτή την επιγραφή αφού εκτός των άλλων υπάρχει και έμβλημα το οποίο δεν μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα ότι ανήκει στον οικονόμο και εφημέριο ΝΤΑΝΜΕΤΖΟ μιας και δεν συνδέεται με το οικόσημο Ντε Μέτζο, που είναι γνωστό από την Κρήτη. Εκτός και αν ο Κωσταντής Νταμέτζος προέρχεται από άσχετη οικογένεια ή χρησιμοποίησε άσχετο οικόσημο ή προσωπικό έμβλημα. Όπως μας επισήμανε ο ειδήμων κ. Ιάκωβος Ναυπλιώτης.

Το ανάγλυφο (θυρεός?) ίσως να είναι παλαιότερο από την επιγραφή, επειδή είναι ανάγλυφο, ενώ η επιγραφή εσώγλυφη. Μάλλον είναι δεύτερη χρήση το μάρμαρο. Στο άνω μέρος της θύρας υπάρχει και παλαιότερη χρονολογία του 1611.

–1643. Στην Αντίπαρο σε επιγραφή το 1643 αναφέρεται ο οικονόμος του νησιού Κωσταντής Ταμέτζος.

–1645. Εφημέριος στον ενοριακό ναό του Αγίου Νικολάου του χωριού της Αντιπάρου ο οικονόμος Κωνσταντής Νταμέτζος. Επιγραφή της δυτικής θύρας του ανωτέρω ναού: «1645Δ(ι)εξ(ό)δ(ου) ηκ(ο)ν(ό)μ(ου) / Ντ(α)μ(έ)τζ(ου).

–1652. Ίδρυση στην Πάρο αγιοταφίτικου μετοχίου κατά το έτος 1652 απριλίω 15.

Της Πάρου αδελφάτα «Χώρα Παροικιάς»

+Πέτρος ιερεύς Ταμέτζος, η γυνή Μαρούλα, υιός Ιάκωβος.

–1695. Ο Μακάριος Νταμέντζος διατέλεσε Μητροπολίτης Παροναξίας από το 1695 ως το 1703.

–1703. Αναφέρεται ο οικονόμος Αντιπάρου ιερέας Νταμέτζος.

–1706. Το 1706 μαρτυρείται στην Αντίπαρο ο οικονόμος του νησιού Ταμέτζος. Υπογράφει πρακτικό εκλογής επιτρόπων του Κοινού της Αντιπάρου στις 31 Μαρτίου 1706.

–1710. Το 1710 αναφέρεται «το περιβόλι του Μαυρομμάτη σύμπλιος οικονόμος Παροικιάς Νταμέτζος, σύμπλιος αμπάτες [καθολικός ιερέας ή ηγούμενος] Βιτζαράς».

–1710. Χωράφι στο Τζάνε σύμπλιος Κατοπολιανή από την οικονόμισα Νταμέτζου.

–1714. Απόδειξη εισπράξεως του «πάκτους της Ευαγγελίστριας στα Χάλαρα Παροικιάς από τον παπα Νεόφυτο της Πάτμου (Πάρος 17 Φεβρουαρίου 1714). Αναφέρεται ο Κωνσταντίνος Κοντίλης επίτροπος του μοναστηρίου Θεολόγου Πάτμου. Και ο Νταμέντζος Ιωάννης, γραμματικός του αφέντη Κωσταντάκη Κοντήλη.

–1718. Ο ιερέας και κοινός επιγραφεύς Γεώργιος Καλλέργης, υπογράφει την διαθήκη της Θεοδούλης Νταμέζια που συντάχθηκε στο Καστέλλι της Νάουσας στις 23 Νοεμβρίου 1718.

–1724. Σε πρακτικό εκλογής εκτιμητών του κοινού της Παροικιάς στις 13 Δεκεμβρίου 1724 κατά τη Γενική Συνέλευση μαρτυρείται ο Μιχελής Νταμέτζος.

–1729. Σε κληρονομικό δικαίωμα των συζύγων αναφέρεται στις 11 Οκτωβρίου 1729 ο Αντώνης Νταμέντζος.

–1730. Πρακτικό εκλογής απεσταλμένου του κοινού της Παροικιάς στην Κωνσταντινούπολης στις 28 Ιανουαρίου 1730 μαρτυρείται ο Μιχελής Νταμέτζος.

–1732. Πρακτικό εκλογικής επιτροπής του κοινού της Παροικιάς στις 4 Ιανουαρίου 1732, αναφέρεται ο επίτροπος για ένα χρόνο Μιχαήλ Νταμέτζος.

–1732. Τα κοινά της Πάρου με γράμμα τους της 17 Ιανουαρίου 1732, προς τον δραγουμάνο Γεώργιο Ραμαδάνη, τον παρακαλούν να φροντίσει, όπως η φορολογία του νησιού τους ανατεθεί στους δικούς τους επιτρόπους και αποτρέψει την αποστολή ξένου βοεβόδα. μαρτυρείται ο εγγεγραμμένος Μιχαέλης Νταμέτζος.

–1733. Σε προικοσύμφωνο στις 21 Ιανουαρίου 1733 υπογράφει ως μάρτυρας ο Μιχελής Νταμέτζος.

–1734. Στο πρακτικό της Γενικής Συνέλευσης του κοινού της Παροικιάς, 18 Ιανουαρίου 1734 αναφέρεται ο επίτροπος Εκατονταπυλιανής Μιχελάκης Νταμέζος.

–1734. Στις 24 Φεβρουαρίου 1734, οι προεστοί και επίτροποι του κοινού Παροικιάς Πάρου, με συστατικό γράμμα βεβαιώνουν ότι ο κάτοικος του νησιού τους, γαλλικής καταγωγής, Γιόζε Ντάλες, δια της βίας και παρά τη θέλησή του συνεργάστηκε με ξένους πειρατές, ένας εκ αυτών είναι ο επίτροπος Μιχελής Νταμέτζος.

–1734. Απόφαση του κοινού της Παροικιάς για επαναπατρισμό συμπατριωτών τους (λόγω της βαριάς φορολογίας από τους Τούρκους, με το οποίο τους καλούσε να επιστρέψουν στο νησί τους, δίνοντας την υπόσχεση για μείωση των φόρων τους) στις 16 Σεπτεμβρίου 1734, υπογράφει ο Μιχαέλης Νταμέτζος.

–1736. Πρακτικό εκλογικής επιτροπής του κοινού της Παροικιάς στις 22 Ιανουαρίου 1736, αναφέρεται ο Μιχελής Νταμέτζος.

–1737. Δωρεά μεταξύ συζύγων στις 30 Μαρτίου 1737. Παράδοση έκανε ο Γιώργης Μπαρμπαρής του προγόνου του Αντζολου Εληνιώτη εις το σπίτι αγορά του από τον Μιχελάκη Νταμέτζο.

–1738. Πρακτικό εκλογής επιτρόπου του κοινού της Παροικιάς τον Μάρτιο του 1738 αναφέρεται ο επίτροπος για ένα χρόνο ο Μιχαήλ Νταμέτζος.

–1738. Μαρτυρία υπερασπίσεως συμπατριώτη τους ιερέα Φραγκίσκου Νταβερόνα προς τον καπουδάν πασά (για αντίδραση στην συγκέντρωση της φορολογίας), κατά τη Γενική Συνέλευση από τα κοινά της Πάρου, της 16 Ιουλίου 1738, υπογράφει ο επίτροπος Παροικιάς Μιχάλης Νταμέτζος.

–1739. Πρακτικό εκλογής επιτρόπου του κοινού της Παροικιάς στις 14 Απριλίου του 1739 αναφέρεται ο Μιχελής Νταμέτζος.

–1739. Πρόσκληση επιστροφής προς τους ξενιτεμένους Παρίους στις 30 Αυγούστου 1739, υπογράφεται και από τον Μιχελής Νταμέτζος.

–1743. Καταγραφή [Παροικιά, 9 Αυγ. 1743] της περιουσίας της Ευαγγελίστριας, κτήματα τους γειτονεύουν με τα κτήματα της Ευαγγελίστριας, χωράφι εις ταις Ασπριαίς σύμπλεον Μιχαλάκης Νταμέζος.

–1756. Σε έγγραφο Αντιπάρου το 1756 αναφέρεται να βεβαιώνει ο οικονόμος Νταμέτζος σε πωλητήριο που αφορά στην πώληση της νησίδας Φυρρά στους Πέτρο Μαυρογένη και Τζώρτζη Μπάο.

–18^ος αι. Έγγραφο 18ου αιώνα «χωράφι Τζάντε σύμπλιος Καταπολιανή από την οικονόμησα Νταμέτζου»

–Νταμέστος: βλέπε Νταμούσκος - Νταμούστος

–Νταμηραλής: Βλέπε Δαμηραλής.

 

–Νταμηράλιας: Βλέπε Δαμηραλής

 

–Νταμίας: Βλέπε Δαμίας.

–Νταμιράλιας: Βλέπε Δαμηραλής.

 

–Νταμόρος: από το ιταλικό Da moro = ο μαύρος. 

–1730. Η περιουσία του άρχοντα Νικολάκη Μαυρογένη αναφέρεται στο κτηματολόγιο Πάρου κάπου το 1730:

Αμπέλι προκόπο σύμλπιος Γκεωργάκης Γιαννάκη Βιτζαρά [από τον Αντώνη Νταμόρο, δεκατίζεται ως λέγον στον Ταξιάρχη μοναστήρι].

–Νταμουλής: Βλέπε Δαμουλής

 

–Νταμέζιος: Βλέπε Ντεμέτζος

 

–Νταμούσκος ή Νταμούστος ή Δαμούστος ή Νταμέστος ή Νταμόστος: Φράγκικο επώνυμο καθολικού δόγματος. Μετάφραση, ο λυπημένος. Κρητοβενέτες με το επώνυμο Ντεμέτζο.

–1674. Στις 7 Μαΐου του 1674 η κοινότητα της Παροικιάς δώρισε στους Πατέρες Ιησουίτες εν Νάξο, εκ των κτημάτων του ναού της Παναγίας της Εκατονταπυλιανής, οικόπεδο για την ανέγερση Μονής. «Εις δόξαν χριστού αμήν 1674 εις τας 7 του μαϊου εν καστέλιω Παροικίας οι αιδεσιμωτάτοι πατέραις εκ της συντροφίας του Ιησού, διά να κτίσουσι μοναστήρι και σκολιό, και μην ευρίσκοντας τόπον αρμόδιον διά την αυτήν υπόθεσιν, διά τούτο θέλωμεν ημείς οι κατωθεν υπογεγραμμένοι, και εις το όνομα της κοινώτητος και δίδωμεν διά έργον χάρις των άνωθε αιδεσιμωτάτων πατέρων ένα κομμάτι χωράφι από της παναγίας μας της Καταπολιανής, εις το μάκρος ποδάρια του μέτρου εκατό δέκα και εις πλάτος άλλον τόσον και εις τούτο ομπληγαρόμαιστα οπώταν εις κανένα καιρόν ήθελε σικοθή τινάς να γυρέψει δικαιώματα εις το άνωθε κομμάτι το χωράφι όπου των χαρίζωμεν να ήμαιστε ημείς ομπληγάδοι να το πληρονωμεν της παναγίας, όθεν διά το βέβαιον απογράφωμεν διά χειρίσμας και εις το όνομα της άνωθε κοινότητος.

Οικονόμος Παροικίας, σακελλάριος Παροικίας, Νικόλαος ιερεύς πρωτοπαπάς Παροικίας, Πέτρος ιερεύς Βιτζαράς, Κώστας Μαίζας, Τεμένιγος ιερεύς, παπα Ιω. Γαλανός, Ελευθέριος ιερεύς Λουρδας, Νικόλαος ιερεύς…, παπα Ιωάννης …, παπα Πέτρος Μπουλαξής, παπα Στέφανος Βυτζαράς, παπα Φραντζέσκος Βιτζαράς, Γιακουμής Πατέλας, παπα Μιχαλής Κονταράτος, Μάρκος ιερεύς, Χωροεπίσκοπος Παροικιάς, Τζουάνες Σκληρός, Νικολός Κοντίλης, Μανόλης Αλισάφης, Μιχαήλ Βιτζαράς, Νικολός Κοτίλης, Γιώργης …, Μανώλης Αλεξάκης, Φραντζέσκος Μιχαλέτος Γραμματικός, Ιω. Βιτζαράς, Ιω. Σκιάδος, Ιω. Βιτζαράς, Κωστάκης Γαλανός, Τζώρτζης Ρουτες, Ιω. Σκιάδας, Γεώργης Μαυρομάτης, Ιω. Σπυρίδος, Δημήτρης Ταργέτας, Νικολός …, Μιχελής Δημητ…, Ιω. Πατελας, Ιω. Τουτέσκος, Bartolo Rozza, Γιαννούλης Ταργέντας, Αντώνης Αλλησάφης, τζουάνες Γιράρδης, Τζώρτζης Νταμόστος, Ιω. Του μαστρο Γιάκουμου, Γιόνης Μυστράτος, Δημήτρης Μαβρομάτης, Giacomo Zellini, Domenico Ferrari, Γιάννης Ντελαγραμμάτικας, Γεώργης Τακορόνιας.

–1711. Περιοχή Παροικιάς (Πηγαδάκι) Προικοσύμφωνο Νικολάου Αλισάφη και Μαρκετάκης Μενδρινού, Μάρμαρα 8 Σεπτ. 1711. Οι Άγιοι Ανάργυροι, ναός και γειτονιά της Παροικιάς, κοντά στο ποτάμι. Το υπογράφει ο ιεροδιάκονος, αδερφός της Μαρκέτας Μενδρινός Αρσένιος του Γεωργίου. Το προικοσύμφωνο υπογραφουν και οι: Σακέλλιος Κεφάλου, ο Γεωργάκης Αλληφάφης, ο Αντώνιος Καμοσανός, ο Γιεώργης Μαυρογιένης, ο Μαρής Μενδρινός και ο Πέτρος Σκορδίλης. Στο προικοσύμφωνο αναφέρεται: «…έτερο χωράφι εις τα Πισκοπιανά σιμά του Νταμούστου των μπαιδιών, τα λειβάδια στην Μπούντα…»

–1744. Κατά τη Γενική Συνέλευση εκπροσώπων όλων των κοινών της Πάρου, της 6 Απριλίου 1744, αποφασίζουν να συντάξουν γράμμα υπερασπίσεως του συμπατριώτη τους δραγουμάνου Νικολάου Μαυρογένη, εναντίον των εις βάρος του συκοφαντιών μερικών συμπατριωτών τους, προς τις τουρκικές αρχές. υπογράφει και ο παπά Δημήτρης Νταμέστος.

–1746. Πρακτικό εκλογής επιτρόπου του κοινού της Παροικιάς στις 22 Μαρτίου του 1746 αναφέρεται ο παπά Δημήτρης Νταμούσκος.

–1747. Σε πρακτικό εκλογής απεσταλμένου στην Κωνσταντινούπολη από το κοινό της Παροικιάς σε Γενική Συνέλευση στις 26 Οκτωβρίου 1747 μαρτυρείται ο παπά Δημήτρης Νταμούστος.

–1750. Σε Πρακτικό εκλογής απεσταλμένου των επτά κοινών της Πάρου (Παροικιάς, Νάουσας, Κεφάλου, Τζιπίδου, Λευκών, Μαρμάρων, Δραγουλάς) στην Κωνσταντινούπολη της 23 Αυγούστου 1750, μαρτυρείται ο ιερέας Παροικιάς Δημήτρης Νταμούστος.

–1752. Σε εκλογή απεσταλμένου στην Κωνσταντινούπολη από το κοινό Παροικιάς σε Γενική Συνέλευση στις 6 Σεπτεμβρίου 1752 μαρτυρείται ο παπά Νταμούσκος Δημήτρης, επίτροπος Παροικιάς.

–1752. Οι επίτροποι των επτά κοινών της Πάρου στέλνουν επιστολή, στις 13 Σεπτεμβρίου 1752, στον Έλληνα δραγουμάνο Στέφανο Δημάκη, με την οποία ανακοινώνουν τα ονόματα της τριμελούς επιτροπής, προκειμένου να μεταβεί στην Κωνσταντινούπολη και ρυθμίσει τα οικονομικά προβλήματα του νησιού. Υπογράφει ο παπά Δημήτρης Νταμούστος, επίτροπος Παροικιάς.

–1752. Το 1752, Το κοινό της Παροικιάς Πάρου, με γράμμα τους προς τους εγκατεστημένους στην Κωνσταντινούπολη συμπατριώτες τους, τους παρακαλούν να συνδράμουν και βοηθήσουν την εκεί απεσταλμένη τριμελή επιτροπή του νησιού τους, για να επιτύχουν μείωση των φορολογικών επιβαρύνσεων, εκ μέρους των οθωμανικών αρχών. Υπογράφουν… ο παπά Δημήτρης Νταμούστος, επίτροπος

–1755. Σε εκλογή απεσταλμένου στην Κωνσταντινούπολη από το κοινό Πάρου σε Γενική Συνέλευση στις 23 Αυγούστου 1755 μαρτυρείται ο παπά Δημήτρης Νταμούστος.

 

–Ντανής:

–1755. Σε εκλογή απεσταλμένου στην Κωνσταντινούπολη από το κοινό Πάρου σε Γενική Συνέλευση στις 23 Αυγούστου 1755 μαρτυρείται ο οικονόμος Νάουσας Ντανής.

 

–Νταρλάνταης: Από την Μικρά Ασία, αυτό φανερώνει το τελικό Νταής του επιθέτους.

–1738. Μαρτυρία υπερασπίσεως συμπατριώτη τους ιερέα Φραγκίσκου Νταβερόνα προς τον καπουδάν πασά (για αντίδραση στην συγκέντρωση της φορολογίας), κατά τη Γενική Συνέλευση από τα κοινά της Πάρου, της 16 Ιουλίου 1738, υπογράφει ο Ματθαίος Νταρλάνταης από το κοινό της Νάουσας Πάρου..

 

–Νταρμάνος ή Νταρμάρος:

–1673. Στις 6 Ιανουαρίου 1673 αναφέρεται ο μοναχός Τιμόθεος Σκορδίλης, βρήκε το μετόχιο του Προδρόμου, λόγω θανάτου του εκεί αδερφού «παπακυρ-Δανιήλ», έρημο το παρέδωσε δε στον ιερομόναχο Κάλλιστο Νταρμάρο, ιδιοκτήτη της μονής Ταξιάρχου Μιχαήλ (Ταξιαρχάκι) με τα ακίνητα και κινητά του μετοχίου. Σε γράμμα του δε στις 6 Ιανουαρίου 1673, ο τιμόθεος Σκορδίλης αναφέρει ότι ο ανωτέρω Κάλλιστος προτίθεται να προσηλώσει στη μονή Διονυσίου και το Ταξιαρχάκι, στην τοποθεσία Κορμός, νοτιοανατολικά της Παροικιάς, στην πλαγιά.

–1676. Ιερομόναχος στον Αρχάγγελο Μιχαήλ (ταξιαρχάκι) ο Κάλλιστος Νταρμάνος, αναφέρετε σε επιγραφή του 1676: «1676 Ανακ(αι)νίσθη εκ βάθρων ο θείος ούτος κ(αι) πάντιμος ναός του παμέγιστου Ταξιάρχου Μιχαήλ δια συνδρομής κ(αι) εξόδου Καλλίστου ιερομονάχου Νταρμάρου».   

–1683. Σε έγγραφο στις 27 Δεκεμβρίου 1683 αναφέρεται ο ιερομόναχος στον Αρχάγγελο Μιχαήλ (ταξιαρχάκι) ο Κάλλιστος Νταρμάνος.

 

–Νταρμάρος: Βλέπε Νταρμάνος

 

–Ντεκαβάλλης: Βλέπε Δεκαβάλλας

 

–Ντελαμάρκου:

–1860. Έρανος "υπέρ των εν Συρία παθόντων χριστιανών" και τα ονόματα όσων συνεισέφεραν δημοσιεύονταν στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως. Λεωνίδας Ντελαμάρκου από τις Λεύκες.

 

–Ντελάτζαρου: Βλέπε Λαζάρου

 

–Ντελέντας: Βλέπε Δελέντας

 

–Ντελιγιάνης: Βλέπε Δεληγιάννης

 

–Ντεναξάς ή Ντεναξίας: Βλέπε Δεναξάς

 

–Ντενέγρης: Βλέπε Δενέγρης

 

–Ντε Τζουάνες: Βλέπε Τζουάνες ή Τζουάνης

–Ντεφεράρη Ντε Φεράρη: Βλέπε Δαφερέρας

–Ντεφραγκέσκης ή Φραντζέσκης ή Ντε Φρανκέσκης ή Ντε Φραγκέσκης ή Νταλες Φρανκέζης ή Φραγκέσκης: Επίθετο-πατριδωνύμιο= Da Fransesco= ο δυτικός (οι βυζαντινοί αποκαλούσαν όλους τους δυτικούς ως φράγκους) ή από την Γαλλία, καθολικού δόγματος. Ίδιος κλάδος με την οικογένεια Φραγκέσκη. Γνωστό στην Κρήτη. Από το Βαφτιστικό Francesco, Francescino. Φρατζέσκος, Φραντζής, Φρατεσκής και βυζ. Φραντζής.

Ο Κολίτσης ετυμολογεί από Francois. Βαφτιστικό Φραγκίσκος, Φραντζέσκος.

Ως επώνυμο σε πολλές μαρτυρίες στην Κρήτη Petrus Francisco κάτοικος Χάνδακα έγγρ. 1271. Κύριος Μιχάλης Φραγκίσκος Κρής κανονικός έγγρ. 1323. Βαρθολομαίος Francesci συμβολαιογράφος Χάνδακα σε έγγραφα 1337-1341. Αμάϊς Φραντζέσκος αββοκάτος έγγραφα 1566-1571. Νικολό Franceschi νοτάριος Σητείας σε έγγραφα 1570-1578.

Ο Γάλλος πειρατής που αποφάσισε αφού παντρεύτηκε στο νησί να ζήσει την υπόλοιπη ζωή του ήσυχα και ειρηνικά είναι διαφορετικός κλάδος. Η παριανή οικογένεια Φραντσέσκη είχε καταγωγή από την Γένοβα και προγενέστερα από την Γαλλία, όπως αποκαλύπτει και το οικόσημό τους.

–1710. Χωράφι Παλιογλησία σύμπλιος Βικέντζος Ντεφρανκέσκης.

–1710. Αμπέλι στο Κουνάδο σύμπλιος Φρανκέσκος Φρανκέσκης.

–1712. Χωράφι από τον Βικέντζο Φραγκέσκη σύμπλιος …

–1716. Σε πρακτικό εκλογής νοταρίου – καγκελαρίου από το κοινό της Παροικιάς στη Γενική Συνέλευση της 14 Ιανουαρίου 1716, μαρτυρείται ο Βικέντζος και ο Μάρκος Φραγκέσκης.

–1718. Χωράφι στον Άγιο Μάμα σύμπλιος Βικέντζος Ντεφρανκέσκης.

–1723. Σε πρακτικό εκλογής εκτιμητών του κοινού της Παροικιάς στις 30 Ιανουαρίου 1723 κατά τη Γενική Συνέλευση μαρτυρείται ο Βιτζέντζος Φραγκέσκης.

–1724. Απόφαση του κοινού της Παροικιάς για την διατίμηση των προϊόντων και την απογραφή της κτηματικής περιουσίας όλων των κατοίκων. Κατά τη Γενική Συνέλευση της 13 Δεκεμβρίου 1724, αναφέρεται ο Μάρκος Φρατζέσκης.

–1724. Σε πρακτικό εκλογής εκτιμητών του κοινού της Παροικιάς στις 13 Δεκεμβρίου 1724 κατά τη Γενική Συνέλευση μαρτυρείται ο Μάρκος Φραγκέσκης.

–1726. Ειρήνη Κονδύλη. Κόρη του Μιχαήλ. Σύζυγος του Francesco de Franceschi. Ο γιός τους, Μαρκάκης Φρατζέσκης νυμφεύεται (1716) την Ζαμπιδάκη, θυγατέρα του γιατρού Πέτρου Βιτζαρά. Ο γιός του γιατρού Π. Βιτζαρά, Βαρθολομαίος Π. Βιτζαράς (γενάρχης των Βιτσερά της Νάξου) νυμφεύεται (1726) την Άννα Δημητράκη Καΐρη, αδερφή της Φλωρέντζας συζύγου Πέτρου Ιω. Μαυρογένη (μητέρας του ηγεμόνα Νικολάου Π. Μαυρογένη) και πρωτοξάδερφη του γιατρού Γεωρ. Κονδίλλη. Ο αδερφός των προηγουμένων, αμπάτες Αντώνιος Π. Βιτζαράς ήταν Καθολικός ιερέας (ενώ ο αδελφός του πατέρα του ήταν ο παπα-Γιαννάκης Βιτζαράς, Ορθόδοξος ιερέας) και διετέλεσε Βικάριος Πάρου. Στο Ιστορικό Αρχείο Νάξου σώζεται η σφραγίδα του αμπάτε με το οικόσημο Βιτσαρά και τα διακριτικά του εκκλησιαστικού του βαθμού.

–1727. Ο Λεονάρδος Κονδύλης του Μιχαήλ, νυμφεύθηκε (1727) την Φοινικιά Τζουάνε Βατιμπέλα.

Προικοσύμφωνο του σιόρ Λεονάρδου Κονδύλη και της αρχοντοπούλας Φοινικιά  Βατιμπέλα» Νάουσα 29 Ιανουαρίου 1727.

«Ο εκλαμπρότατος, ο ρηθείς αφέντης Τζουανάκης Βατιμπέλας με την αρχόντισσά τους κυρία Μαρούσα δίδουν στην αρχοντοπούλα κόρη τους Φοινικιά εικόνες της Σταυροποσκυνήσεως και του Αγίου Γεωργίου, και (…). Και η αρχόντισσα κυρία Μαρούσα Κοντίλενα δίδει στον γιό της ονόματι αφέντη Λεονάρδο Κοντίλη (…). Ακόμη η κυρία Ειρήνη, σύζυγος του σιόρ Φραντζέσκου Φραντζέσκη (ο οποίος υπογράφει στα λατινικά) και αδερφή του Λεονάρδου, «του προικοτάζει (…) τα σπίτια οπού κάθονται εις το Μέσα Κάστρο [γειτονιά του καθολικού Αγίου Γεωργίου], ανώγια και κατώγια κ.α.. (ΕΒΕ, Ξ 963)

–1730. Πρακτικό εκλογής απεσταλμένου του κοινού της Παροικιάς στην Κωνσταντινούπολης στις 28 Ιανουαρίου 1730 μαρτυρείται ο Βικέντζος Ντεφραγκέσκης.

–1730. Πρακτικό εκλογικής επιτροπής του κοινού της Παροικιάς στις 12 Νοεμβρίου 1730, αναφέρεται ο Βικέντζος Ντεφραγκέσης.

–1730. Σε πρακτικό πωλήσεως του φόρου της δεκάτης του κοινού Παροικιάς κατά τη Γενική Συνέλευση, της 26 Ιουλίου 1730 μαρτυρείται ο Βικέτζος Ντεφραγκέσκης.

–1731. Σε δημόσιο πλειστηριασμό του κοινού της Παροικιάς, σε πρακτικό Γενικής Συνέλευσης της 1 Μαρτίου 1731 μαρτυρείται ο Βικέντζος Ντεφραγκέσκης. Ο Περάκης Σκιεμπρής και η συμβία του Τζιτζίλια πουλάνε μαζεμένα 5 ακίνητα, μεταξύ των οποίων ένα λιβάδι και ένα αμπέλι φυτό, για να καλύψουν χρέος τους 150 ριάλια στον Βικέντζο ντε Φρανκέσκη.

–1732. Πρακτικό εκλογικής επιτροπής του κοινού της Παροικιάς στις 4 Ιανουαρίου 1732, αναφέρεται ο Francesco Franceschi.

–1732. Πρακτικό εξουσιοδοτήσεως απεσταλμένου του κοινού Παροικιάς, κατά τη Γενική Συνέλευση στις 17 Ιανουαρίου 1732 εκλέγεται ο Βικέντζος Ντεφραγκέσκης (ντε Φρανκέσκη) και εξουσιοδοτείται να ρυθμίσει τις τουρκικές αρχές στην Κωνσταντινούπολη τα οικονομικά θέματα του νησιού.

–1733. Σε προικοσύμφωνο στις 21 Ιανουαρίου 1733 υπογράφει ως μάρτυρας ο Franceschi Francescho Testimone.

–1733. Σε δημόσιο πλειστηριασμό του κοινού Παροικιάς στις 20 Ιουνίου 1733, αναφέρεται ο Βικέντζος Ντεφραγκέσκης.

–1733. Ο Βικέντζος ντε Φρανκέσκης βεβαιώνει ως μάρτυρας έγγραφο στις 13 Οκτωβρίου 1733.

–1734. Πρακτικό εκλογικής επιτροπής του κοινού της Παροικιάς στις 18 Ιανουαρίου 1734, αναφέρεται ο Francesco Franceschis.

–1734. Στις 24 Φεβρουαρίου 1734, οι προεστοί και επίτροποι του κοινού Παροικιάς Πάρου, με συστατικό γράμμα βεβαιώνουν ότι ο κάτοικος του νησιού τους, γαλλικής καταγωγής, Γιόζε Ντάλες Φρανκέζης, δια της βίας και παρά τη θέλησή του συνεργάστηκε με ξένους πειρατές, ένας εκ αυτών είναι ο Βικέντζος Ντεφραγκέσκης.

–1734. Υπήρξαν περιπτώσεις κουρσάρων και πειρατών που βαριεστημένοι από την πειρατική ζωή, αποφάσιζα, αφού παντρευόντουσαν στα νησιά, να ζήσουν την υπόλοιπη ζωή τους ήσυχα και ειρηνικά. Για να νομιμοποιήσουν όμως αυτό τον αποχρωματισμό τους, ιδιαίτερα οι πειρατές, έπρεπε να εφοδιαστούν με κατάλληλο έγγραφο από τη νοταρία του τόπου τους. Σε μια τέτοια περίπτωση αναφέρεται το παρακάτω έγγραφο.  «Εις δόσαν Θεού αμή. 1734 Φεβρουαρίου 24. Πάρος, Παροικιά. Επειδή και ο μουσού Γιοζές Ντάλες φρανκέζης να έμεινεν και να ήτον κάτοικος εις τον ντόπον μας μερικοί χρόνοι τώρα και εις τον γκαιρόν ετούτον επαντρεύτη κι επήρε γυναίκα απ’ εδώ, πλην όλον τούτον τον γκαιρόν έζησεν και επέρνα πάντα φρόνιμα και τακτικά, χωρίς να προξενήση καμίαν, την όλην μικροτέραν ενόχλησιν ή πίκρα κανενός, και επειδή να είναι άνθρωπος της θάλασσας και με μίαν βάρκαν να εταξίδευεν πηγαινόμενος τώρα εις την Μύκονο τον αντάμωσεν αφέντης καπετάν Τζων Πέτρος και έχοντας χρεία από την δούλεψιν του ομοίου Ντάλε τον επήρε στανικώς. Δια τούτο λοιπόν και δια να αποδείξη εις κάθε αφέντη και εξουσιαστή πως με το θέλημά του δεν το θέλη ζητά την μπαρούσαν μαρτυρία μελετώντας πάλε αν ο θεός το θέλη να μεταγυρίση και να απομείνη κάτοικος ως όλους μας πληρώνοντας τα δοσίματα του και χαράτζια του σαν γκαλός και ευπειθής ραγιάς. Δια τούτο τόνε συντροφιάζομεν δια μέσου του παρόντος φανερού γράμματος εις ένδειξινκαι βεβαίωσιν του.

Οικονόμος Πρωτόδικος

Σακελλάριος Βιτζαράς

Σκευοφύλαξ Ντεφεράρης»

–1734. Εκλογή εκπροσώπων των  κοινών της Πάρου για να διευθετήσει σοβαρό θέμα με «Επιδρομή πειρατών». Σε έγγραφο της Γενικής Συνέλευσης στις 6 Αυγούστου 1734 αναφέρεται ο Βικέντζος Ντεφραγκέσκης. Ο χωρεπίσκοπος Κεφάλου Ιωάννης Γεμελιάρης υπογράφει το πρακτικό της εκλογής εκπροσώπων των Κοινών της Πάρου: Βικέντζου Ντεφραγκέσκη, Γεωργίου Ανδρουσιάνου και Νικολάου Σπανόπουλου.

–1736. Πρακτικό εκλογικής επιτροπής του κοινού της Παροικιάς στις 22 Ιανουαρίου 1736, αναφέρεται ο Βικέντζος Ντεφραγκέσκης.

–1736. Πρόσκληση επαναπατρισμού κατοίκων Πάρου, κατά τη Γενική Συνέλευση του κοινού Παροικιάς, της 24 Φεβρουαρίου 1736, υπογράφει και ο Βικέντζος Ντεφραγκέσκης.

–1737. Πρακτικό εκλογής επιτρόπου του κοινού της Παροικιάς την 1^η Μαρτίου 1737 αναφέρεται ο Βικέντζος Ντεφραγκέσκης.

–1738. Σε προικοσύμφωνο Παροικίας στις 18 Φεβρ. 1738. Ο Γιώργος Χιωτάκης με την θυγατέρα Πασκάλη Σάντου, ονόματι Ανεζίνα, αναφέρεται ο Βικέντζος ντε Φτραγκέσκης ως μάρτυρας.

–1738. Πρακτικό εκλογής επιτρόπου του κοινού της Παροικιάς τον Μάρτιο του 1738 αναφέρεται ο Φραγκέσκος, ο Μάρκος Φραγκέστης και ο Βικέντζος Ντεφραγκέσκης. «ο τιμιώτατος Βικέντζος Ντε Φραγκέσκης εξόδεψε την προίκα της γυναίκας του για τις ανάγκες του νοικοκυριού ή σε χρέη, βρίσκεται χρεώστης σε εκείνη και ξεπουλά τα δικά του ακίνητα για να την εξοφλήσει».

–1738. Σε προικοσύμφωνο Παροικίας στις 8 Απριλίου 1738, ο Μιχελέτος του Σπιρίδου με την κερα Νικολέττα θυγατέρα του Γεωργίου Σκιαδά, μαρτυράς ο Francesco Franceschi testimonio.

–1738. Μαρτυρία υπερασπίσεως συμπατριώτη τους ιερέα Φραγκίσκου Νταβερόνα προς τον καπουδάν πασά (για αντίδραση στην συγκέντρωση της φορολογίας), κατά τη Γενική Συνέλευση από τα κοινά της Πάρου, της 16 Ιουλίου 1738, υπογράφει ο Μάρκος και ο Φραγκέσκος Φραγκέσκης από την Παροικιά.

–1739. Πρακτικό εκλογής κοινοτικών επιστατών του ναού της Εκατονταπυλιανής σε Γενική Συνέλευση του κοινού της Παροικιάς στις 10 Μαρτίου 1739 αναγράφεται ο Francesco Franceschis, ο Μάρκος Φραγκέσκης και ο Βικέντζος Ντεφραγκέσκης.

–1739. Πρακτικό εκλογής επιτρόπου του κοινού της Παροικιάς στις 14 Απριλίου του 1739 αναφέρεται ο Φραγκέσκος και ο Μάρκος Φραγκέσκης.

–1739. Πρόσκληση επιστροφής προς τους ξενιτεμένους Παρίους στις 30 Αυγούστου 1739, υπογράφεται και από τον Φραγκέσκος Φραγκέσκης αλλά και τον Μάρκο Φραγκέσκη..

–1739. Πρακτικό εκλογών κατά την Γεν. Συνέλευση στις 30 Αυγούστου 1739 απεσταλμένου των κοινών της Πάρου στην Κωνσταντινούπολη, εκλέγουν τον Νικόλαο Μαυρογένη, προκειμένου να διαπραγματευθεί τα οικονομικά θέματα του νησιού. Αναφέρονται οι κάτοικοι Παροικιάς Μάρκος Φραγκέσκης και ο Βικέντζος Ντεφραγκέσκης.

–1739. Πρόσκληση επιστροφής προς τους ξενιτεμένους Παρίους στις 30 Αυγούστου 1739, υπογράφεται και από τον Βικέντζο Ντεφραγκέσκη.

–1740. Σε δημόσιο πλειστηριασμό του κοινού Παροικιάς στις 12 Απριλίου 1740, αναφέρεται ο Francesco Franceschi.

–1741. Ο τιμιώτατος Βικέντζος ντε Φρανκέσκη ξεπουλά, μέσα σε δύο μέρες, δέκα κομμάτια χωράφια και αμπέλια, έναν ανεμόμυλο και τα σπίτια του και προικίζει στα 1741 την κόρη του Μαριάκη με ολόκληρο θησαυρό από μεταξωτά και χρυσοκέντητα ρούχα με χρυσά γουνάκια και καλτσοδέτες από χρυσοκλωστή, με τέσσερις καθρέφτες, πολίτικα σκουλαρίκια και χρυσά δακτυλίδια.

–1741. Εκλογή προβλεπτών υγειονομικών μέτρων από το κοινό Παροικιάς Πάρου, κατά τη Γενική Συνέλευση, της 2 Μαΐου 1741, υπογράφει και ο Βικέντζος Ντεφραγκέσκης.

–1741. Τα κοινά της Πάρου, κατά τη Γενική Συνέλευση, της 20 Ιουλίου 1741, αποφασίζουν να συντάξουν γράμμα υπερασπίσεως του συμπατριώτη τους άρχοντα Νικόλαου Μαυρογένη, εναντίων των συκοφαντών κατοίκων της Νάξου, οι οποίοι τον κατηγορούν για συνεργασία με τους πειρατές, υπογράφει και ο Βικέντζος Ντεφραγκέσκης. Υπογράφει και ο Μάρκος και ο Φραγκέσκος Φραγκέσκης.

–1741. Κατά τη Γενική Συνέλευση, της 18 Νοεμβρίου 1741, οι προεστοί και κοινοτικοί εκπρόσωποι της Παροικιάς Πάρου, αποφάσισαν να συλλάβουν, να φυλακίσουν και τέλος να εκτοπίσουν από το νησί τους τον συντοπίτη τους Ιωάννης Βασιλάκης, λόγω του σκανδαλώδους τρόπου της ζωής του και άλλων ανάρμοστων πράξεων. Υπογράφει ο Μάρκος Φραγκέσκης και ο Franscesco Franceschis.

–1742. Πρακτικό εκλογής επιτρόπου του κοινού της Παροικιάς στις 1η Μαρτίου του 1742 αναφέρεται ο Φραγκέσκος Ντεφραγκέσκης και ο Μαρκάκης Φραγκέσκης.

–1743. Εκλογή κατά τη Γενική Συνέλευση «επιτρόπου και προβλέπτη» απεσταλμένου από τα κοινά της Πάρου, στις 20 Φεβρουαρίου 1743 αναφέρεται ο Βικέντζος Ντεφραγκέσκης.

–1743. Απόφαση για καθορισμό της φορολογίας κατοίκων της Πάρου στις 12 Απριλίου 1743, αναφέρεται ο Βικέντζος Ντεφραγκέσκης.

–1744. Κατά τη Γενική Συνέλευση εκπροσώπων όλων των κοινών της Πάρου, της 6 Απριλίου 1744, αποφασίζουν να συντάξουν γράμμα υπερασπίσεως του συμπατριώτη τους δραγουμάνου Νικολάου Μαυρογένη, εναντίον των εις βάρος του συκοφαντιών μερικών συμπατριωτών τους, προς τις τουρκικές αρχές. υπογράφει και ο Βικέντζος Ντεφραγκέσκης.

–1745. Απόφαση του κοινού της Παροικιάς για φορολογική μείωση σε συμπατριώτες τους, την 18 Οκτωβρίου 1745, υπογράφει και ο Βικέντζος Ντεφραγκέσκης.

–1746. Απόφαση του κοινού της Παροικιάς στις 8 Μαρτίου 1746, για μετάκληση ξένων στο νησί, εξουσιοδοτούν τον καραβοκύρη Ιωάννη Λαγγούση να προσκαλέσει όσους κατοίκους άλλων μερών της Ελλάδας θα ήθελαν να εγκατασταθούν οικογενειακώς στο νησί τους. Σε όσους δέχονταν υποσχόντουσαν μειωμένη φορολογία και άλλες διευκολύνσεις, όπως κατοικίες, χωράφια κ.α., υπογράφει ο Βικέντζος Ντεφραγκέσκης και ο Μάρκος Φραγκέσκης.

–1746. Πρακτικό εκλογής επιτρόπου του κοινού της Παροικιάς στις 22 Μαρτίου του 1746 αναφέρεται ο Βικέντζος Ντεφραγκέσκης.

–1748. Πρακτικό πωλήσεως των φόρων του κοινού της Παροικιάς κατά τη Γενική Συνέλευση, τη 1 Μαρτίου 1748, μαρτυρείται ο Βικέντζος Ντεφραγκέσκης ο Francesco Franceschi και ο Μάρκος Φραγκέσκης.

–1749. Σε εκλογή απεσταλμένου για την Κωνσταντινούπολη από τα κοινά της Πάρου σε Γενική Συνέλευση στις 12 Οκτωβρίου 1749, μαρτυρείται ο Βικέντζος Ντεφραγκέσκης.

–1749. Σε εκλογή απεσταλμένου για την Κωνσταντινούπολη από τα κοινά της Πάρου σε Γενική Συνέλευση στις 12 Οκτωβρίου 1749, μαρτυρείται ο εκλεγούν Βικέντζος Ντεφραγκέσκης.

–1749. Πρακτικό εκλογής επιτρόπου του κοινού Παροικιάς στις 20 Νοεμβρίου 1749, αναγράφετε ο Βικέντζος Ντεφραγκέσκης.

–1750. Σε Πρακτικό εκλογής απεσταλμένου των επτά κοινών της Πάρου (Παροικιάς, Νάουσας, Κεφάλου, Τζιπίδου, Λευκών, Μαρμάρων, Δραγουλάς) στην Κωνσταντινούπολη της 23 Αυγούστου 1750, μαρτυρείται ο κάτοικος Παροικιάς Μάρκος Φραγκέσκης.

–1752. Το 1752, Το κοινό της Παροικιάς Πάρου, με γράμμα τους προς τους εγκατεστημένους στην Κωνσταντινούπολη συμπατριώτες τους, τους παρακαλούν να συνδράμουν και βοηθήσουν την εκεί απεσταλμένη τριμελή επιτροπή του νησιού τους, για να επιτύχουν μείωση των φορολογικών επιβαρύνσεων, εκ μέρους των οθωμανικών αρχών. Υπογράφουν… ο εντιμότατος Βικέντζος Ντεφραγκέσκης.

–1752. Σε εκλογή απεσταλμένου στην Κωνσταντινούπολη από το κοινό Παροικιάς σε Γενική Συνέλευση στις 6 Σεπτεμβρίου 1752 μαρτυρείται ο Βικέντζος Ντεφραγκέσκης και ο Μάρκος Φραγκέσκης.

–1755. Σε εκλογή απεσταλμένου στην Κωνσταντινούπολη από το κοινό Πάρου σε Γενική Συνέλευση στις 23 Αυγούστου 1755 μαρτυρείται ο Βιτζέντζος Ντεφραγκέσκης ο Μάρκος Φραγκέσκης και ο Francesco Franseschi.

 

–Ντζανιάς: βλέπε Τζανιάς

–Ντηνιακός: Βλέπε Τηνιακός.

 

–Ντιφέτης:

–1710. Χωράφι σμικτό…ζόμενο… από τον παπα – Μιχαλέτο Ντιφέτη.

–Ιερέας Ντιφέτης Μιχαήλ μνημονεύεται στο κατάστιχο ακίνητης περιουσίας του δοτόρε Κονδύλη (μέσα 18^ου αι.)

–Ντόλκας: Βλάχικης καταγωγής, επώνυμο παρωνύμιο που σημαίνει γλυκός, καλός. [Οι Βλάχοι είναι η ελληνική φυλή Αρομένιοι όπου υπήρξαν λεγεωνάριοι των Ρωμαίων επι Ρωμαϊκής και Βυζαντινής περιόδου που τους παραχωρήθηκαν γαίες στις ορεινές περιοχές όπου περνούσε η Εγνατία Οδός  (Ήπειρος, Θεσσαλία, Δυτ. Μακεδονία) με σκοπό να φιλούν την Εγνατία Οδό που χρησιμοποιούσε η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία. Οι Βλάχοι είναι δίγλωσσοι και μιλούν την λατινογενή γλώσσα Αρμανικά και τα Ελληνικά].

Ως επίθετο, αυτό εμφανίζετε στον ελλαδικό χώρο τον 13ο αιώνα στα χωριά της Σαμαρίνα. Το 1774 οι Ντόλκαίοι κυνηγημένοι από τους Τούρκους αναγκάζονται να φύγουν από τη Σαμαρίνα και μετοικούν στα ορεινά των Καλαβρύτων Αχαΐας όπου ιδρύουν μαζί με άλλους πατριώτες τους το χωριό Κάνι (η ονομασία του νέου τους χωριού βγήκε από την προσπάθεια-λαχτάρα, να βρουν μια περιοχή που να τους ΚΑΝΕΙ έτσι ώστε να μην τους βρουν οι Τούρκοι. «Εδώ Κάνει, εκεί κάνει κλπ»). Στη διαδρομή τους προς την Πελοπόννησο ένας από τους Ντολκαίους σταματά στο Αγρίνιο και μεταλλάσει το επώνυμό του σε Δόλκας. Ένας άλλος Ντόλκας πήγε στη Λάρισας. Στα Καλάβρυτα (Κάνι) έφτασαν τα δύο αδέρφια ο Μιχάλης και ο Ασημάκης. 

Το 1821 ο Ασημάκης και ο Γιώργος Ντόλκας μαζί με άλλους τρεις πατριώτες τους πρωτοστατούν στην επανάσταση του 1821 στις 16 Μαρτίου στη Φροξυλιά Καλαβρύτων, αντί για το καλοκαίρι που είχε προγραμματίσει ο Παλαιών Πατρών Γερμανός. Υπάρχουν σχετικά έγγραφα στην Αγία Λαύρα αλλά και το μνημείο στην Χελωνοσπηλιά (Φροξυλιά) Καλαβρύτων. (Στην τοποθεσία της Φροξυλιάς του χωριού Τουρλάδα των Καλαβρύτων, έγιναν στις 16 και 17 Μαρτίου του 1821 δύο ένοπλα, ομαδικώς οργανωμένα προεπαναστατικά επεισόδια κατά των Τούρκων κατακτητών.

Συγκεκριμένα: Το απόγευμα της 16ης Μαρτίου ο Σωτήρης Παπαδαίος, από το Μάζι, με τους συντρόφους του, σε ενέδρα σκότωσαν τον αγγελιοφόρο του Βοεβόδα (Διοικητή) των Καλαβρύτων Αρναούτογλου (στα τούρκικα σημαίνει ο γιος του Αλβανού), ο οποίος μετέφερε έγγραφα προς τον Πασά της Τρίπολης και παράλληλα ενημέρωνε τα χωριά ότι την επομένη θα διήρχετο η πομπή του Βοεβόδα επίσης προς την Τρίπολη.
Την επομένη μέρα 17η Μαρτίου, οι Ιωάννης Χονδρογιάννης, Σωτήρης Παπαδαίος και οι άνδρες του Θανάσης Φεφές, Θανάσης Κωστόπουλος, όλοι από το Μάζι, ο Γιαννάκης Βύρας από τα Κρινόφυτα, ο Γαλάνης από τη Βρώσταινα, ο Ασημάκης και Γεώργιος Ντόλκας
από το Κάνι, μαζί και με άλλους ανώνυμους αγωνιστές, έστησαν ενέδρα πάλι στη θέση Φροξυλιά για να χτυπήσουν τον διερχόμενο Βοεβόδα Αρναούτογλου, ο οποίος θα μετέβαινε στην Τρίπολη να ενημερώσει τον εκεί Πασά για τις μυστικές κινήσεις των Προκρίτων των Καλαβρύτων. Όταν οι προπορευόμενοι Τούρκοι έφτασαν στην Φροξυλιά, δέχθηκαν την επίθεση των αγωνιστών και στη μάχη που έγινε σκοτώθηκαν μέλη της
συνοδείας του Αρναούτογλου, ο ίδιος δε έντρομος και αφού εγκατέλειψε όλα τα πράγματά του, επέστρεψε στα Καλάβρυτα και κλείστηκε στον πύργο του, εκεί όπου μετά από λίγες μέρες έπεσε στα χέρια των οπλαρχηγών των Καλαβρύτων οι οποίοι έκαψαν τον πύργο του στις 21 Μαρτίου, και απελευθέρωσαν την πόλη.)

Στην Πάρο το επίθετο Ντόλκας μαρτυρείται από το 1933, τότε ο γεννήτορας του παριανού κλάδου των Ντολκαίων Δήμος Ντόλκας του Ασημάκη από το Κάνι Καλαβρύτων (σημ. Μαζέϊκα ή Κλειτορία)  παντρεύεται την Βασιλική Πούλιου του Νικήτα το γένος Μπελούκη από τα Μάρμαρα. Το επίθετο είναι ως σήμερα γνωστό στην Παροικιά, στη Νάουσα και τα Μάρμαρα.

–1933. Ο Γενάρχης των Ντολκαίως στην Πάρο Δήμος Ντόλκας, επιπλοποιός, από το Κάνι Καλαβρύτων (γεν. 1910) νυμφεύεται την Βασιλική Πούλιου (γεν. 1916.) του Νικήτα και της Μαρουσώς το 1933 και μένουν μήνυμα στην περιοχή του Ζωγράφου Αττικής. Αποκτούν 7 παιδιά, τον Γεράσιμο (1935), Μαρία (1936), Νικήτα (1938), Λευτέρη 1939), Γιώργο (1940), Βαγγέλη (1944) και Τρισεύγενη (1948).

–1950. Σε φώτο του 1950 απεικονίζονται τα παιδιά του Δήμου και της Βασιλικής μαζί με ξαδέρφια τους (οικ. Μπελούκη, Καλλέργη) να κάνουν μπάνιο στην παραλία Τσουκαλία κοιν. Αρχιλόχου.

–1964. Αγορά αγροτεμαχίου το 1964 του Νικήτα Ντόλκα από τον Αντώνη Άγουρο στην περιοχή Άρυακας κοινότητα Αρχιλόχου.

–1965. Το 1965 ο Νικήτας Ντόλκας του Δήμου κτίζει εξοχική κατοικία στην περιοχή Άρυακας Αρχιλόχου. 

–1968. Το 1968 ο Νικήτας και Λευτέρης Ντόλκας κατασκευάζουν εργοστάσιο επίπλων στον Πρόδρομο της Πάρου απασχολώντας κατά περιόδους μέχρι 27 άτομα. Τα δύον αδέρφια συντηρούσαν μια μικρή βιοτεχνία στην περιοχή του Ζωγράφου από το 1962 μέχρι το 1982.

–1981. Η οικογένεια του Νικήτα Ντόλκα μετοικεί το 1981 από του Ζωγράφου στην Πάρο.

–1983. Το 1983 ο Λευτέρης και ο Νικήτας Ντόλκας αγοράζουν γη στην περιοχή Πιπέρι Νάουσας και μετά από ένα χρόνο δημιουργούν ξενοδοχειακή μονάδα.

–1987. Ο Γεράσιμος Ντόλκας του Δήμου μετοικεί για επαγγελματικούς λόγους μήνυμα στην Πάρο, περιοχή Άρυακας κοινότητα Αρχιλόχου το 1987.

–2010. Ιπτάμενος Πιλότος της Aegean Airways και EasyJet με τον βαθμό του συγκυβερνήτη το 2010 ο Δήμος Ντόλκας του Λευτέρη.   

–Ιπτάμενος Πιλότος της Easy Air με τον βαθμό του κυβερνήτη το 2015 ο Δήμος Ντόλκας του Λευτέρη.

 

–Ντολούνος: Βλέπε Ντουλόνος

 

–Ντολφίνο: Οίκος Βενετών πατρικίων, ο οποίος έδωσε μεταξύ των άλλων ένα δόγη της Βενετίας (14ος αι.), δύο δούκες της Κρήτης (13ος αι.), καρδιναλίους της Ρωμαιοκαθολικής εκκλησίας και άλλους αξιωματούχους. Στην Πάρο ήταν Ναύαρχος του Βενετικού στόλου. Πέθανε και ενταφιάστηκε στην Πάρο την περίοδο μεταξύ 1645-1675. Το οικόσημο της οικογένειας Dolfino είναι ομιλούντο ή φανερό και απεικονίζει όπως θα δείτε στην δεξιά στήλη, τρία δελφίνια όπου ο αριθμός τρία σημαίνει noble, εξαιρετικό, μέσα σε θάλασσα, που συμβολίζει τη ναυτοσύνη.

–1633. Ένα δεύτερο οικόσημο του Ντολφίνο στην παλιά αγορά της Παροικιάς στην ενορία του Ταξιάρχη με έτος 1633 με δύο δελφίνια αντίστροφα της βενετικής οικογένειας DOLFIN και το ΤΦΡ είναι στην πραγματικότητα Τ (για το D), Φ και Ν και αποδίδει το όνομα αυτό Τ(ολ)Φ(ί)Ν(ο).

 

–Ντοματαίος: Βλέπε Dhiomatero.

 

–Ντόριας: Βλέπε Δόριας

 

–Ντουλόνος ή Ντουλούνος ή Ντολούνος: Καθολική οικογένεια της Παροικιάς που διέμενε στην Καθολική Συνοικία (Καινούργιο Πηγάδι).

–1680  Σε έγγραφο Παροικιάς του 1680, αναφέρονται μερικές καθολικές οικογένειες της Πάρου που ζούσαν στην  συνοικία Νιό (Καινούργιο) Πηγάδι Παροικιάς. Η συνοικία αυτή γνωστή μέχρι πρόσφατα ως Καθολική συνοικία.

+Εις δόξαν Χριστού αμήν. 1680 εν μηνί Φλεβαρίου 2 εις το Καστέλι της Παροικίας και εις εμένα το νοτάριο Παροικίας και εις τους κάτωθεν αξιοπίστους με όλον της το θέλημα και με καλήν της γνώμην η κερά Μαρία Τζανή Μπαρμπαρή μαζί με την θυγατέραν της την Κατερίνα δόνουν και ελεύθερα πουλούσι του ευλαβεστάτου πρέ Φραντζέσκου Κρίσπου ένα σπίτι κατόγι οπού έχουσι εις το Καινούριον Πηγάδι σιμά εις τον Άγιον Νικόλαον (πρόκειται για τον Άγιο Νικόλαο τον Αρρανό που ήταν η καθολική ενορία) με όλαν του τα δικαιώματα διά ριάλια δώδεκα ήτοι 12 ως καθώς το εποκόψασι ο κύρ Νικολός Φώσκολος και ο κυρ Φραγκούλης Ιωάννου Κονταράτου σύμπλιος εις το αυτό σπίτι Γεώργης Νικολού Ντουλόνος και ο Άγιος Νικόλαος, τα οποία ριάλια 12 τα μετρά την σήμερα των άνωθεν πουλητάδων ημπρεζέντζια των κάτωθε μαρτύρων και από την σήμερον να είναι το αυτό σπίτι του άνωθεν πρε Φραντζέσκου και των αυτού διαδόχων, πουλήση, χαρίση, προικοδοτήση, να το κάμη ως θέλει και βούλεται ωσάν καλά οπού το επλήρωσε να παίρνοντες οι άνωθεν πουλήτρες να μαντηνίρουν και να ντεφεντέρουν τον αυτόν αγοραστήν εις κάθε καιρόν που ήθελε τον εναντιωθή τινάς, μην ημπορώντας κανείς δια κανένα καιρόν να … δικαιώματα εις πένα και κοντά… του κατά καιρού ζαπτιτζή ριάλια 6 και πάντα το παρόν να έχει το βέβαιον.

… εις πίστωσιν του παρόντος βάνοντε και παρακαλετοί μάρτυρες.

Δια μαρτυρίας του Ιωάννη Γεωργίου Μαούνη

Πέτρος ιερεύς Βητζαράς νοτάριος Παροικιάς έγραψα

ATONIO SPIRIDO PER LA GERENISSIMO REPUBLICA DI VENEZIA CONSOLE DI PAROS

Πιστοποιώ το βέβαιον της υπογραφής του νοτάριου παπα Πέτρου Βητζαρά και του αντιγράφου της ανωτέρω πράξεως.

Πάρος 6 Μαΐου 1684 νέο ANTONIO SPIRIDO CONSOLE VENETO

Εμμανουήλ Κομητάς πρόξενος καντζιλιέρης.  

ΠΗΓΗ: Νικ. Χ. Αλιπράντη - Σίμου Συμεωνίδη, Το Καινούργιο Πηγάδι Παροικίας, συνοικία Καθολικών τον 17ο αι., Παριανά Δʹ, τ. 13, 1983, σελ. 126 - 132). 4. ΦΕΚ 209/Β/17-3-1989 και 426/Β/3-7-1992

–1682. Έγγραφο αγοραπωλησίας που είχε δημοσιευθεί στα «ΠΑΡΙΑΝΑ» το 1983 από την συλλογή του Σίμου Συμεωνίδη σχετικά με την Καθολική Συνοικία στην Παροικία.

+ Εις δόξαν Χριστού αμήν, 1682 εν μηνί μαρτίου 30 κατά το παλαιό. Προσκαλεσμένος εγώ ο νοτάριος υπογεγραμμένος Παροικίας από ένσταση της κερ’ Αντριάνας θυγάτηρ του ποτέ Ιωάννη Καλαβρέ, γυνή του πατρόν Φραντζέσκου Ρόσι ομάδι με την αδελφήν της την κερά Μαρία οι οποίες λέγουσι πως τους ευρίσκεται κληρονομική της άνωθεν Αντριάνας από την Άννα θυγάτηρ του ποτέ μαστο Γιάκουμου Αρτήμη μία εκκλησία καλούμενη Άγιος Νικόλαος ο Αρρανός εν τη τοποθεσία Καινούργιο Πηγάδι καθώς παρών την σήμερον εμαρτύρησαν η κεράτζα της και η αδελφή της μάνας της αυτής Αντριάνας πως είναι η εκκλησία ιδική των ονομαζόμενες Ειρήνη και Μαργαρίτα, σύμπλιος της αυτής εκκλησίας Τζώρτζης Χριστιανόπουλος και Μιχάλης Κατζαούνης και Πατίστας Ντουλόνος και Μαρκάκης Καλλέργης, η οποία κέρ Αντριάνα προβλέποντας και καταλεπτώς γνωρίζοντας ότι εφοβέριζε κίνδυνος κατά κράτος χαλασμού, διά τούτο πρίν χαλάσει εβουλήθηκε να προμηθέψη να την ανακαινίση και να την αναστήση διά ψυχινήν της σωτηρίαν και παντοτεινόν μνημόσυνον αυτηνής και των γονέων της και των κληρονόμων της με το να των τηνε αφιερώσουν δορυφόρων διά πάντοτε – λοιπόν βουλόμενοι συνγνωμικώς το άνω αντρόγυνο, ήγουν ο πατρόν Φραντζέσκος και η συμβία του Αντριάνα έχοντας παντοία γνώμη ως άνωθεν μαρτυρούσι οι άνωθεν Ειρήνη και Μαργαρίτα η κεράτζαν της πώς είναι καθολική νοικοκυρά και κληρονόμησα γνωρίζοντας το συμφέρον της ψυχής της και διά καλόν επιτηρητήν τον ευλαβέστατον εν ιερεύσι προ Φραντζέσκο Κρίσπο καπελάνο του αλτάριου του λατίνου εις την κερία την Καταπολιανή τον οποίο στερκτοί αποφασιστικά θέλουν και ελεύθερα χωρίς κανενός παρακίνηση προσηλώνουν, δόνουν, χαρίζουν και απαρατούν από την σήμερον τουν αυτόν ναόν με πάσαν του δικαίωμα που τον αγκίζει να ημπορή να κτίση, να αναστήση και να αυξήση και ως ορέγεται διά καλύτερον εις αυτόν να πράξη ως πράγμα ιδικόν του:

-ξεκαθαρίζοντας ότι όποτε θεού θέλημα είχε γενεί ο Μπατίστας ο υιός της άνωθεν Αντριάνας άξιος ιερεύς και επιτήδειος διά την υπηρεσίαν ταύτης της Εκκλησίας να προτιμάται υπέρ άλλου μετά τον θάνατον του ειρημένου Κρίσπου καθολικού εφημέριου να έχη την χάριν να εφημερεύει την αυτήν εκκλησίαν. Έστον τας ακόμη και τούτο, να έχουν μέσα εις τον αυτόν ναόν την μπαντοτεινή τως κατοικίαν, να θάβουνται και να μνημονέβουνται αιωνίως αυτοί και οι γονοί των και οι κληρονόμοι των και αν κανείς από τους κληρονόμους τονε κληρονόμος είχε αμφιβάλει εναντίον της θεαρέστου κανά πληρή κοντάνα της κατά καιρούς αφεντίας ριάλια 20 και να κληρονομά και την κατάρα του αγίου και των γονέων τως, μάλιστα να διαφεντέρουν και να ξεμηστεύουν από πάσαν κακότροπον άνθρωπον τον αυτόν υπηρέτην λεγόμενον Κρίσπον ως καθολικό οικοκύρη και κληρονόμο τους και ειρηνικού και παντοτεινό Ποσέσο διά το οποίον εις βεβαίωσιν τοιαύτης μισταποδόσεως προσκαλούμεν και μάρτυρες παρακαλετοί εις ασφάλειαν:

-διά μαρτυρίας του Τζώρτζη Λαζανιά

-δια μαρτυρίας του Ιωάννη Καλόπλαστου

Διά μαρτυρίας του Μανθέου Μπαρπέρη Κρητικού

Πέτρος ιερεύς Βιτζαράς νοτάριος Παροικίας έγραψα

(Τ.Σ.) Εμείς ANTONIO SPIRIDO Πρόξενος Βενετίας στην Πάρο βεβαιώνουμε την υπογραφή του ανωτέρω παπά Πέτρου Βητζαρά καθώς και την αυθεντικότητα του αντιγράφου της ανωτέρω πράξεως.

Πάρος 18 Απριλίου 1684 νέο ANTONIO SPIRIDO CONSOLE VENETO

Εμμανουήλ Κομητάς Προξενικός Καντζιλιέρης.

 

–Ντουλούφης ή Ντουλουφής: Βλέπε Δουλφής ή Δουλφαίος

 

–Ντουντέσκος: Βλέπε Δουδέσκος.

 

 

Για οικόσημα βλέπε εδώ…