Παριανά επίθετα Σ και S

Ονοματολογία και οικοσημολογία περί Πάρου

Την εποχή της παγκοσμιοποίησης και της ισοπέδωσης γεγονότων και ιδεών, κρατών και λαών, η γενεαλογική έρευνα σαν ιστορική και κοινωνιολογική επιστήμη παρουσιάζει μια αξιοσημείωτη δημοτικότητα σε πολλές χώρες του κόσμου. Οι άνθρωποι δείχνουν ενδιαφέρον για την φυλετική τους καταγωγή, την εθνική του καταγωγή, τις οικογενειακές τους ρίζες και γενικά για τους προγόνους τους. Στην αναζωπύρωση αυτού του ενδιαφέροντος συντέλεσε και η δημιουργία πολυεθνικών κρατών (ΗΠΑ, Αυστραλία) που εμφανίστηκαν τους τελευταίους δύο αιώνες και τα ισχυρά μεταναστευτικά ρεύματα που ακολούθησαν αυτούς τους αιώνες.

Η ενασχόληση και η έρευνα για την γενεαλογία και τα οικόσημα είναι μια ευγενής πολιτιστική πράξη. Οι πηγές για την καταγωγή των οικογενειών μας επιθέτων είναι τα ιστορικά αρχεία των δημοσίων αρχών και ιδιωτικές συλλογές. Μέσα στις δημοτικές βιβλιοθήκες, ιστορικά αρχεία, εκκλησιαστικά αρχεία μπορούμε να βρούμε έγγραφα, προικοσύμφωνα, νοταριακές πράξεις, μητρώα, τα οποία σηματοδοτούν την καταγωγή μας. Τα εκάστοτε μαρμάρινα οικόσημα, είναι εντοιχισμένα σε οικίες, εκκλησίες, κοιμητήρια, αποτελούν και αυτά μέρος των πηγών αναδεικνύοντας τα σύμβολα των οικογενειακών μας επιθέτων.

Οι πρώτοι και οι πιο σημαντικοί ερευνητές ονοματολογίας στην Ελλάδα υπήρξαν οι Ν. Ανδριώτης και Α. Σιγάλας τον 19^ο αιώνα και ο Μ. Τριανταφυλλίδης και Μ. Χατζιδάκης, Χρυς. Τσικριτσή-Κατσιανάκη τον 20^ο αιώνα. Έρευνα για τα οικόσημα της Πάρου και αντίστοιχες δημιουργίες έχουν κάνει ο καθηγητής Νίκος Αλιπράντης, ο αρχαιολόγος-αρχιτέκτονας Αναστάσιος Ορλάνδος ο λαογράφος Ζαχαρίας Στέλλας, όπως φυσικά και ο φίλος και πολύτιμος συνεργάτης του blog Ιωάννης Βασιλειόπουλος. Σημειώνουμε ακόμα και τους ξένους Μεσαιωνιστές ιστοριοδίφες όπως ο Γερμανός Κ. Χοπφ, οι Άγγλοι Ο. Μίλλερ και Φ.Ο. Χασλουκ, ο Γάλλος Α. Μπισόν και ο Ολλανδός Β. Σλότ.

Η τοπική ονοματολογία και τα επίθετα της Πάρου χωρίζονται σε ομάδες.

Προέλευση - Καταγωγή

1. Ελληνικά – Παλαιοβυζαντινά βυζαντινά π.χ Αγαλλιανός, Αργυρόπουλος, Αρχολέως, Αλισαφής (πριν το 1204).

2. Φράγκικα - Δυτικά κυρίως Ισπανικά, Ιταλικά και Λοβαρδοβενέτικα π.χ. Κουαρτάνος, Τσιγώνιας, Αλιφιέρης, Αλιπράντης (μετά το 1204). Οι Φράγκοι κατέλαβαν την Πάρο το 1207 και προς ασφάλεια έκτισαν κάστρο στην Παροικιά και αργότερα στη Νάουσα και στα χωριά του Κεφάλου. Οι Παριανοί κατά ένα μεγάλο ποσοστό έχουν Ενετικά-Δυτικά επώνυμα αυτό οφείλεται.

α) στην Βενετοκρατούμενη Πάρο για πάνω απο 3 αιώνες κατα τον μεσαίωνα όπου πολλοί δυτικοί αποίκησαν.

β) μετά τον πόλεμο στην Κρήτη μεταξύ Κρητων, Κρητοβενετών εναντίων των Οθωμανών και νίκη των τελευταίων, πολλοί Κρητοβενετοί κατέφυγαν στις Κυκλάδες

Τα οικογενειακά ονόματα Ενετικής προέλευσης προέρχονται

α) από αναγνωρισμένα και υιοθετημένα νόθα παιδιά των Ενετών,

β) από μικτούς γάμους,

γ) από εξελληνισμένους Βενετούς, που λόγω πτώχευσης έχασαν πρώτα την ευγένειά τους και ύστερα το εθνικό τους φρόνημα,

δ) από βενετικά βαφτιστικά και

ε) πιθανόν και μερικά να προέρχονται από ονόματα Βενετών που επικράτησαν ως παρωνύμια για λόγους σκωπτικούς.

3. Μεταγενέστερα της άλωσης του Μωριά από τους Οθωμανούς και μετά την αποτυχημένη επανάσταση του Ορλόφ. Σε αυτή τη περίοδο κατέφευγαν στις Κυκλάδες πολλές οικογένειες του Μωριά. π.χ. Τριπολιτσιώτης, Δημητρακόπουλος, Μωραΐτης, Αναγνωστόπουλος, Ζησημόπουλος, Γραμματικόπουλος κ.α.

4. Πρόσφυγες. Αρκετοί και οι πρόσφυγες κυρίως από τα Παράλια της Μικράς Ασίας αλλά και απο τα Νησιά του Ανατολικού Αιγαίου μετά τον 19ο αιώνα. Τρία τα μεγάλα κύματα προσφύγων, το 1814 από τα Παράλια, το 1822-24 από Νησιά του Ανατολικού Αιγαίου και το 1922 πάλι από τα παράλια της Μικράς Ασίας που έμελε να είναι και το τελειωτικό χτύπημα για τον Ελληνισμό της περιοχής.

Κατηγορίες

Εθνικά ή Πατριδωνυμικά-Toπωνυμιακά. Οικογενειακά ονόματα εννοούμε τα ονόματα εκείνα που φανερώνουν τον τόπο όπου ξενοδούλεψε και έζησε ο παρονομασμένος: Πολίτης από την Πόλη, ή πολύ συχνότερα τον τόπο απ’ όπου ήρθε, το χωριό απ’ όπου μετοίκησε. Οι καταλήξεις των πατριδωνυμικών που ακούμε στην Πάρο είναι οι: -αίος, ήτης, -ίτης, -ιος, -ιώτης. Μεταγενέστερες και νεότερες: -αϊτης, -ιάτης, -άνος, -ηνός, -ινός, -(ια)κός.

Επάγγελμα-παρατσούκλι, όπως π.χ. Ράπτης, Μυλωνάς, Χασούρης, Καρποδίνης, Ακάλεστος, Γαλανός, Μαούνης, Μαλαματένιος, κ.α.

Βαπτιστικά, όπως Δημητρίου, Γεωργίου, ή Παυλάκης, Γιαννάκης κ.α.

Παριανά επίθετα Σ και S

Για οικόσημα βλέπε εδώ…

–Σαγδερός: Βλέπε Σαγκρέδος ή Σαγρέδος.

–Σαγκρεντός ή Σαγκρέδος ή Σαγρέδος ή Σαγδερός: Ιταλικής καταγωγής, καθολικού δόγματος Οίκος Βενετών πατρικίων που έδωσε μεταξύ των άλλων ένα δόγμα της Βενετίας και ένα δούκα της Κρήτης (1602-1604) τον Zuane Sagredo. Sagredo και Sagreto από τον 12ο αιώνα από το Sacr-, Sagreto στα ονόματα από παρωνύμιο.

Στην Κρήτη σε πολλά έγγραφα από το 1225 με τους τύπους Σαγρέδος, Σεγρέδος, Σαγρεδάκης (Ηράκλειο, Αμπελούζος), Σεγρεδάκης (Ηράκλειο, Αρχάνες), Σεκρέτος, Σακρέτος.

Μεταξύ συμβούλων Κρήτης το 1268 Ιωάννης Sacreto ή Segreto. Albano Sagredo ancient Recteur de la Canee, 1434. Ρέκτορας Ρεθύμνου το 1570 Hieronimo Sagredo.

Μεταξύ ευγενών Ηρεκλείου και φεουδαρχών υπαίθρου, 1583 Ιωάννης Sagredo του Μάρκου. Επίσης αναφέρονται αλυκές του κ. Μάρκου Sagredo. Νικολό Sagredo Γενικός Προβλεπτής το 1608 και Τζουάνε Σαγκρέντο δικαστής το 1611.

Στον Trivan (1644) μεταξύ των Cittadini di Candia, Sagredo. Μετά την άλωση του Χάνδακα ο Εμμ. Σαγρέδος αριστοκράτης κατέφυγε στη Ζάκυνθο με την οικογενειά του και γράφτηκε στη Χρυσίβιβλο των ευγενών το 1670.

Το οικόσημο απεικονίζει πτερωτό λέων του Αγίου Μάρκου, έμβλημα της Βενετίας ο οποίος κρατά το οικόσημο της οικογένειας Sagredo αντί του συνήθους Ευαγγελίου. Από τον 1730 και επιτα το συναντάμε ως Σαγδερός. Προέρχεται από το επώνυμο Σαγρέδος με μεταθέσεις των συμφώνων ρ και δ και του τόνου στη λήγουσα: Σαγρέδος > Σαγδέρος > Σαγδερός.

–1531. Το 1531, μετά το θάνατο του Βενιέρη, αναγνωρίζεται κληρονόμος η αδερφή του Βενιέρη Καικιλία, σύζυγος του βενετού Βερνάρδου Σαγκρέδου, ο οποίος και ήταν ο τελευταίος από τους Φράγκους δούκες του νησιού.

–1535. Η Καικιλία (αδερφή του Νικολό Β’ Βενιέρη) και ο Βερνάρδος Σαγκρέδος, τελευταίοι Βενετοί ηγεμόνες της Πάρου και υπερασπιστές του κάστρου του Κεφάλου, όπου γράφτηκε η τελευταία ηρωική σελίδα της Ενετοκρατίας στην Πάρο το 1537.

–1537. Το 1537, το νησί ανήκε στη Σερίλια Βενιέρη, που είχε παντρευτεί τον Μπερνάρ Σαγκρέντο. Ήταν η χρονιά που ο Μπαρμπαρόσα επιτέθηκε στην Πάρο, αντιμετωπίζοντας ισχυρή αντίσταση από τον Σαγκρέντο. Είναι ο τελευταίος Βενετός δούκας που υπερασπίστηκε το δουκάτο του στη Νάουσα και ύστερα στο κάστρο του Κεφάλου από την επίθεση του Ναυάρχου του Τουρκικού στόλου Μπαρμπαρόσα το 1537. Μέλος της οικογένειας του βαρώνου Βενάρδου (Μπερναρ) Σαγκρέντου ενταφιάστηκε στο εσωτερικό του Αγίου Γεωργίου των καθολικών.

–1540. Ο Βαρόνος της Πάρου Μπερνάρντο Σαγκρέντο προσπάθησε να ανακτήσει το χαμένο νησί του που το διοικούσε από το 1535 με προσφορά φόρου (υποτελείας), αυτό παρέμεινε στον Σουλτάνο μετά τη συνθήκη του 1540.

–1730. Πρακτικό εκλογής απεσταλμένου του κοινού της Παροικιάς στην Κωνσταντινούπολης στις 28 Ιανουαρίου 1730 μαρτυρείται ο παπά Νικόλαος Σαγδερός.

–Σε πρακτικό πωλήσεως του φόρου της δεκάτης του κοινού Παροικιάς κατά τη Γενική Συνέλευση, της 26 Ιουλίου 1730 μαρτυρείται ο παπά Νικόλαος Σαγδερός.

–1732. Πρακτικό εξουσιοδοτήσεως απεσταλμένου του κοινού Παροικιάς, κατά τη Γενική Συνέλευση στις 17 Ιανουαρίου 1732 αναφέρεται ο παπά Νικόλαος Σαγδερός.

–1733. Πρακτικό εκλογικής επιτροπής του κοινού της Παροικιάς στις 4 Ιανουαρίου 1733, αναφέρεται ο παπά Νικολός Σαγδερός.

–1734. Πρακτικό εκλογικής επιτροπής του κοινού της Παροικιάς στις 18 Ιανουαρίου 1734, αναφέρεται ο παπά Σπύρος Σαγρέδος.

–1734. Στις 24 Φεβρουαρίου 1734, οι προεστοί και επίτροποι του κοινού Παροικιάς Πάρου, με συστατικό γράμμα βεβαιώνουν ότι ο κάτοικος του νησιού τους, γαλλικής καταγωγής, Γιόζε Ντάλες, δια της βίας και παρά τη θέλησή του συνεργάστηκε με ξένους πειρατές, ένας εκ αυτών είναι ο παπά Νικόλαος Σαγδερός.

–1737. Πρακτικό εκλογής επιτρόπου του κοινού της Παροικιάς την 1η Μαρτίου 1737 αναφέρεται ο παπά Νικόλαος Σαγδερός.

–1738. Πρακτικό εκλογής επιτρόπου του κοινού της Παροικιάς τον Μάρτιο του 1738 αναφέρεται ο παπά Νικόλαος Σαγδερός.

–1739. Πρακτικό εκλογής κοινοτικών επιστατών του ναού της Εκατονταπυλιανής σε Γενική Συνέλευση του κοινού της Παροικιάς στις 10 Μαρτίου 1739 αναγράφεται ο παπά Νικόλαος Σαγδερός.

–1739. Πρόσκληση επιστροφής προς τους ξενιτεμένους Παρίους στις 30 Αυγούστου 1739, υπογράφεται και από τον παπά Νικόλαος Σαγδερός.

–1741. Εκλογή προβλεπτών υγειονομικών μέτρων από το κοινό Παροικιάς Πάρου, κατά τη Γενική Συνέλευση, της 2 Μαΐου 1741, υπογράφει και ο Νικόλαος ιερεύς Σαγδερός.

–1741. Τα κοινά της Πάρου, κατά τη Γενική Συνέλευση, της 20 Ιουλίου 1741, αποφασίζουν να συντάξουν γράμμα υπερασπίσεως του συμπατριώτη τους άρχοντα Νικόλαου Μαυρογένη, εναντίων των συκοφαντών κατοίκων της Νάξου, οι οποίοι τον κατηγορούν για συνεργασία με τους πειρατές, υπογράφει και ο παπά Νικολός Σαγδερός.

–1743. Εκλογή κατά τη Γενική Συνέλευση «επιτρόπου και προβλέπτη» απεσταλμένου από τα κοινά της Πάρου, στις 20 Φεβρουαρίου 1743 αναφέρεται ο παπά Νικόλαος Σαγδερός.

–1744. Πρακτικό εκλογής επιτρόπου του κοινού της Παροικιάς στις 28 Μαρτίου του 1744 αναφέρεται ο ιερεύς Νικόλαος Σαγδερός.

–Σαγκρέδος: βλέπε Σαγκρέντος.

–Σαγκριώτης ή Σαγριώτης ή Σακριώτης: Επίθετο-πατριδωνύμιο= καταγωγή από το Σαγκρί της Νάξου με το επώνυμο Ξενάκης. Καμία σχέση με την γνωστή οικογένεια Ξενάκη των Λευκών με καταγωγή από την Κρήτη την οποία συναντάμε μετά το 1850 μέχρι σήμερα.

Πατριάρχης του Παριανού κλάδου ο Αντώνιος Σαγκριώτης.

Η οικογένεια Σαγκριώτη έχει προσφέρει στην κοινωνία της Πάρου σπουδαίους Ναυτικού, Τηλεγραφητές και ανθρώπους των γραμμάτων.

–1725. Προικοσύμφωνο Αντώνη Σαγκριώτη και Τζάννας Καρποδίνη (Νάουσα 27 Νοεμ. 1725) «εν τη θέσει της Κάτω Ρούγας».

–1755. Σε εκλογή απεσταλμένου στην Κωνσταντινούπολη από το κοινό Πάρου σε Γενική Συνέλευση στις 23 Αυγούστου 1755 μαρτυρείται ο Αντώνης Σαγριώτης.

–1792. Γεννιέται το 1792 ο Ιωάννης Σαγκριώτης. Σύζυγός του η Μαρία και τέκνα τους ο Ζαννής (1821) και ο Δημήτρης (1824).

–1821. Γεννιέται το 1821 ο Ζαννής Σαγκριώτης του Ιωάννη (1792) και της Μαρίας. Σύζυγός του η Αλεξάνδρα και τέκνο τους ο Ιωάννης (1849).

–1822. Προικοσύμφωνο Μανόλη Σαγκριώτη και Μαθουλιάς Βλάση (Νάουσα, 22 Οκτωβρίου 1822). «Ο Μάρκος Βλάσσης δίδει στην κόρη του Μαθουλιά τρείς εικόναις τον Άγιον Νικόλαον, τον Μέγαν Ταξιάρχη και την Αγίαν Αικατερίναν». «Ο Μανώλης Σαγκριώτης δεν προσφέρει εικόνες». (ΓΑΚ. Κωδ.213, 3v).

–1824. Γεννιέται το 1824 ο Δημήτριος Σαγκριώτης του Ιωάννη (1792) και της Μαρίας. Τέκνα του ο Γεώργιος (1852) και ο Εμμανουήλ (1857).

–1830. Έγγραφο Νάουσας, 29 Σεπτεμβρίου 1830 «το χωράφι όπου έχει γονικόν του εις την Κουρέπα άνωθεν των Λιβαδιών πλησίον Μανώλης Δημήτρη Σαγριώτης και υιός του ποτέ οικονόμου Μενδρινού…».

–1843. Σε ονομαστικό κατάλογο των εκλογικών αποτελεσμάτων Νάουσας στις 27 Οκτωβρίου 1843 αναφέρεται ο Μανώλης Σαγκριώτης.

–1844. Σε εκλογικό κατάλογο στις 18 Μαρτίου 1844, του Δήμου Νάουσας (της επαρχίας Νάξου), υπάρχει εγγεγραμμένος ο 45χρονος γεωργός Σαγκριώτης Μανώλης.

–1849. Γεννιέται το 1849 ο Ιωάννης Σαγκριώτης του Ζαννή (1821) και της Αλεξάνδρας. Σύζυγός του η Μαριά και τέκνο τους ο Ζαννής (1877).

–1852. Γεννιέται το 1852 ο Γεώργιος Σαγκριώτης του Δημητρίου (1824). Σύζυγός του η Ελένη και τέκνο τους ο Δημήτριος (1884).

–1857. Ναουσαίος γυμνασιάρχης Εμμανουήλ Σαγκριώτης 1857 –1937.

–1877. Γεννιέται το 1877 ο Ζαννής Σαγκτιώτης του Ιωάννη (1849) και της Μαρίας. Σύζυγός του η Αικατερίνη Κανάλε (1883) και τέκνα τους η Παρασκευή (1903), ο Ιωάννης (1905), η Αλεξάνδρα (1910) και ο Νικόλαος (1920).

–1883. Σε εκλογικό κατάλογο της Νάουσας του 1883, υπάρχουν εγγεγραμμένοι οι, Σαγκριώτης Αριστείδης του Εμμανουήλ, 35 ετών, γεωργός από τη Νάουσα, Σαγκριώτης Εμμανουήλ του Δημητρίου, 25 ετών, φοιτητής από τη Νάουσα, Σαγκριώτης Δημήτριος του Εμμανουήλ, ετών 51, κτηματίας από τη Νάουσα, Σαγκριώτης Ιωάννης του Εμμανουήλ, ετών 49, γεωργός από τη Νάουσα, Σαγκριώτης Μάρκος του Εμμανουήλ, ετών 39, εργάτης από τη Νάουσα, Σαγκριώτης Ιωάννης του Δημητρίου, 20 ετών, τηλεγραφητής από τη Νάουσα και ο Σαγκριώτης Γεώργιος του Δημητρίου, 24 ετών, στρατιωτικός από τη Νάουσα.

–1884. Γεννιέται το 1884 ο Δημήτριος Σαγκριώτης του Γεωργίου (1852) και της Ελένης. Σύζυγός του η Ευανθία Νικ. Δαμία (1887). Τέκνα τους ο Γεώργιος (1915), ο Αντώνιος (1918), η Στέλλα (1926) και ο Μανώλης (1928).

–1885. Σε εκλογικό κατάλογο της Νάουσας του 1885, υπάρχουν εγγεγραμμένοι οι, Σαγκριώτης Αριστείδης του Εμμανουήλ, 37 ετών, γεωργός από τη Νάουσα, Σαγκριώτης Εμμανουήλ του Δημητρίου, 27 ετών, φοιτητής από τη Νάουσα, Σαγκριώτης Δημήτριος του Εμμανουήλ, ετών 53, κτηματίας από τη Νάουσα, Σαγκριώτης Ιωάννης του Εμμανουήλ, ετών 51, γεωργός από τη Νάουσα, Σαγκριώτης Μάρκος του Εμμανουήλ, ετών 41, εργάτης από τη Νάουσα, Σαγκριώτης Ιωάννης του Δημητρίου, 22 ετών, τηλεγραφητής από τη Νάουσα και ο Σαγκριώτης Γεώργιος του Δημητρίου, 26 ετών, στρατιωτικός από τη Νάουσα.

–1897. Ο Νικόλαος Δημ. Σαγκριώτης, γόνος επίλεκτης οικογένειας από τη Νάουσα, του κτηματία Δημ. Σαγκριώτου, εγγράφει στην Νομική σχολή του Εθνικού Πανεπιστημίου. Ο ατυχής πόλεμος του 1897 τον βρήκε έφεδρο ανθυπολοχαγό του Πεζικού στην Ήπειρο στο επαναστατικό σώμα του Μάρκου Μπότσαρη. Λόγω καταπόνησης της υγείας του αρρώστησε και πέθανε το ίδιο έτος στη Νάουσα της Πάρου.

–1903. Γεννιέται το 1903 η Παρασκευή Σαγκριώτη του Ζαννή (1877) και της Αικατερίνης. Σύζυγός της ο Νικόλαος Τριπολιτσιώτης και τέκνα τους η Φραγκίσκα και η Αικατερίνη.

–1905. Γεννιέται το 1905 ο Ιωάννης Σαγκριώτης του Ζαννή (1877) και της Αικατερίνης. Σύζυγός του η Γαρυφαλλιά Μπατ. Ρούσσου (1908) και τέκνα τους η Στέλλα (1933), η Μαρία (1935), η Ζαμπέτα (1936), η Αικατερίνη (1938), η Ζαφείρω (1941), ο Ζαννής (1944?), ο Βατίστας (1946) και η Παντελία (1950).

–1910. Γεννιέται το 1910 η Αλεξάνδρα Σαγκριώτη του Ζαννή (1877) και της Αικατερίνης.

–1911 Ιωάννης Δημ. Σαγριώτης από τη Νάουσα, υπηρέτησε ως τηλεγραφικός υπάλληλος στα Μέγαρα.

–1915. Γεννιέται το 1915 ο Γεώργιος Σαγκριώτης του Δημητρίου (1884) και της Ευανθίας. Σύζυγός του η Κυριακή Ι. Μαχαίρα (1916) και τέκνα τους η Εύα (1950) και ο Δημήτρης (1953).

–1918. Γεννιέται το 1918 ο Αντώνιος Σαγκριώτης του Δημητρίου (1887) και της Ευανθίας. Σύζυγός του η Νότα και τέκνο τους η Εύα.

–1920. Γεννιέται το 1920 ο Νικόλαος Σαγκριώτης του Ζαννή (1877) και της Αικατερίνης. Σύζυγός του η Ευαγγελία Σπ. Μπατιστάτου και τέκνα τους ο Ζαννής (1944), η Φιλιώ (1948) και ο Σπύρος (1953).

–1926. Γεννιέται το 1926 η Στέλλα Σαγκριώτη του Δημητρίου (1884) και της Ευανθίας. Σύζυγός της ο Κώστα Τσιρώνης.

–1928. Γεννιέται το 1928 ο Μανώλης Σαγκριώτης του Δημητρίου (1884) και της Ευανθίας. Σύζυγός του η Φωτεινή Μαχαίρα και τέκνα τους ο Δημήτριος και ο Στέλιος.

–1931. Το 1931 γεννιέται ο μετέπειτα ναυτικός Σαγκριώτης Εμμανουήλ του Δημητρίου.

–1946. Σε εκλογικό κατάλογο της Κοινότητας Νάουσας στις 30 Απριλίου 1946, υπάρχει εγγεγραμμένος ο 72χρονος κάτοικος Νάουσας, Σαγκριώτης Ζαννής του Ιωάννη, εργάτης, ο 41χρονος επιπλοποιός Σαγκριώτης Ιωάννης του Ζαννή, ο 31χρονος κοινοτηκός γραμματέας Σαγκριώτης Γεώργιος του Δημητρίου, ο 28χρονος τηλεγραφητής Σαγκριώτης Αντώνιος του Δημητρίου και ο 26χρονος ναυτικός Σακριώτης Νικόλαος του Ζαννή.

–1950. Σε εκλογικό κατάλογο της Κοινότητας Νάουσας στις 19 Αυγούστου 1950, υπάρχει εγγεγραμμένη η Σαγκριώτη Ευαγγελία, όνομα συζύγου Νικόλαος, όνομα πατέρα Σπύρος Μπατιστάτος.

–1952. Σε εκλογικό κατάλογο της Κοινότητας Νάουσας του 1952, υπάρχει εγγεγραμμένη η Σαγκριώτη Ευανθία, όνομα συζύγου Δημήτριος, όνομα πατρός Νικόλαος Δαμίας, η Σαγκριώτη Κυριακή, όνομα συζύγου Γεώργιος, όνομα πατρός Ιωάννης Μαχαίρας και η Σαγκριώτη Στυλιανή του Δημητρίου, η Τριπολιτσιώτη Παρασκευή, όνομα συζύγου Νικόλαος, όνομα πατρός Ιωάννης Σαγκριώτης, η Πολυχρόνη Αλεξάνδρα, όνομα συζύγου Θεόδωρος, όνομα πατρός Τζαννής Σαγκριώτης, η Σαγκριώτη Γαρυφαλιά, όνομα συζύγου Ιωάννης, όνομα πατρός Μπατίστας Ρούσσος.

–Σαγρέδος: Βλέπε Σαγκρέδος

–Σακελλάρης:

–1950-53. Διοικητής του Σταθμού Χωροφυλακής της Κοινότητας των Λευκών Πάρου από το 1950-53 ο Πολύκαρπος Σακελλάρης από το Ν. Φωκίδας.

–Σακελλίος ή Σακελλίων:

–1835. Ιωάννης Σακελλίων ιεράς Πάρου. Αναφαίρετε ως συνδρομητής σε βιβλίο του 1838 «Η Βοσκοπούλα του Αιγαίου Πελάγους» του Ιωαννη Γρυπάρη από την Μύκονο.

–Σακκάς:

–1847. Στον εκλογικό κατάλογο Παροικιάς (συμπεριλαμβάνεται και η Αντίπαρος) είναι εγγεγραμμένος ο 35χρονος γεωργός Μάρκος Σακκάς.

–1879. Σε συμβολαιογραφικό έγγραφο το 1879 «παρόντων των μαρτύρων Αθανασίου Γ. Μαύρου, κτηματίου και Ευαγγέλου Σακκά καφεπώλου».

–Σακριώτης: Βλέπε Σαγκριώτης

–Σάλας: Βλέπε Σάλλας

–Σαλιάρης: Επώνυμο παρωνύμιο.

–1816. Σε προικοσύμφωνο στις 22 Οκτωβρίου 1816 αναφέρεται η Ανθούλα γυνή πάλε ποτέ Ιάκωβου Βαβανού, όπου πάντρεψε το 1812 τον γιό της με την θυγατέρα του πάλε ποτέ Περούλη Ρούσσου ονόματι Αντωνία, αναφέρεται ο Γιώργος Σαλιάρης με χωράφι εις τον Πύργον συμπλιος Καμπάνη.

–Σαλκετάκης:

–1834, στις 14 Απριλίου 1834. Μάρμαρα Πάρου. Επιγραφή επί του νώτου: Σταμάτης Σαλκετάκης. Αναφέρει περί των δύο αμπελώνων τους οποίους εξ ημισείας εφύτευσεν εκ των κτημάτων του Μοναστηριολυ του οσίου Αντωνίου.

–Σάλλας ή Σάλας: Βενετικός οίκος Dal Sal και Salin, -ini και ιταλικό Sala ιδίως στην βόρεια Ιταλία από τοπωνύμιο Sala.

Στο Ηράκλειο Σαλας, Δε Λα Σάλα, Δεσάλα..

Magonus de La Sala κάτοικος στην Κωνσταντινούπολη, έγγραφο 1301. Σε έγγραφο του 1379 Radus Dessala.

Johannes Salas στον Άγ. Πέτρο της Ρώμης, 1463. Prospero Sala διοικητής επικουριών στρατού Κρήτης 1571.

–1821. Παριανός αγωνιστής του 1821 ο Γρηγόριος Σάλλας, ίσως από την Παροικιά. Χιλίαρχος. Υπασπιστής Δ. Υψηλάντη. Του ανάθεσε την αρχηγία της εκστρατείας στη Μακεδονία.

–1824. Την 26η Σεπτεμβρίου 1824, Έπαρχος Πάρου και Αντιπάρου Γρηγόριος Σάλλας.

–1826. Ο Μαρπησσαίος Γεώργιος Φωκιανός έλαβε μέρος στην Ελληνική Επανάσταση και αγωνίστηκε υπό τις οδηγίες του Παριανού Δημητρίου Σάλλα «κατά το 1826 εις την κατά του Ιμβραήμ πολιορκίαν Τριπολιτσάς (…) και διέμεινεν εκεί μέχρι της πτώσεως της» κατά μαρτυρία των δημοτών και κατοίκων του Δήμου Μαρπήσσης, σε έγγραφο τους («εν Μαρπίσση την 16 Μαΐου 1846»). Ακολούθως διέμεινε στα Βέρβαινα και τέλος στο Ναύπλιο. Αρχηγός δε των όπλων ήταν ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης. Το πιστοποιητικό το υπογράφουν 48 προύχοντες και κάτοικοι της Μάρπησσας, μεταξύ των οποίων οι: Άγουρος Ιωάννης, Ιωάννης Ασωνίτης, Ελευθέριος Τζιώτης, Αναγνώστης Α. Βιτσαράς, Παναγ. Νικηφοράκης, Αντώνιος Τζιγώνιας, Αρτέμιος Ευλογιάς, Ανδρέας Αλιπράντης, Νικ. Βατιμπέλας, Νικόλαος Πούλιος, Γουλιέλμος Καντιώτης, Μακάριος Στάμενας. Το επικυρώνει δε καθώς και τις υπογραφές, ο δήμαρχος Μάρπησσας Γεώργιος Σιμ. Δελαγραμμάτης («εν Μαρπίσση την 20 Μαΐου 1846»).

–1833. Σε κατάλογο της εν Παροίκια Ελληνοδιδακτικής Σχολής μαθητευόντων παιδιών στις 28 Απριλίου 1833 αναφέρεται ο Μ. Σάλας.

–1859. Στις 18 Ιανουαρίου 1859 η παριανή Αικατερίνη Σάλα 22 ετών του Δημητρίου και της Αρχοντώ Γεωργίου παντρεύεται στην Σύρο τον Εμμανουήλ Μαυρομμάτη 33 ετών ναυτικό του Παναγιώτη και της Άννας Ζαγλανίκου από την Σμύρνη.

–Σαλονικαίος ή Σαλονικιός: Επίθετο-πατριδωνύμιο= από Θεσσαλονίκη. Σε πατριδωνυμιακά επίθετα, πολλές φορές συναντάμε να μην υπάρχουν κοινοί συγγενικοί κλώνοι, αυτό συμβαίνει διότι το μόνο κοινό που έχουν είναι ο τόπος καταγωγής μιας και το επίθετό τους ήταν άλλο και στην πορεία το πατριδωνύμιο έγινε παρατσούκλι και το παρατσούκλι επίθετο.

–17ο . Στη Νάουσα τον 17ο αιώνα στη Νάουσα ζει ο μισέρ Γεώργης Σαλονικαίος, που το σπίτι είναι στο μέσα κάστρο.

–1652. Ίδρυση στην Πάρο αγιοταφίτικου μετοχίου κατά το έτος 1652.

Της Πάρου αδελφάτα «Χώρα Άγουσα»

+Μάρκος Σαλονικέος, η γυνή Μαρία.

–1663. Δωρεά κληροδοτήματος μοναχής Καλήστρατης στου πατέρες Ιησουήτες ARSI, Gallia 105, 1 φ. 457.

Εις δόξαν Χριστού αμήν 1663 ιούλιος 11.

Έστοντας και ποτέ λυρά Καλήστρατη μοναχή και να αφήση δια την ψυχήν της στα μοναστήρια του αγίου όρους ήγουν στην λάβραν και στην ασημόπετραν δυο σπιτια κατώγια με το εκλησιαδάκι του μέγαν Ταξιάρχην και με τα δικαιώματά των απόξω από το υγιαλόν και να των αφήση και 12 γρόσια να πλερόνουσι χαράτζι της αφεντίας και νάναι σήμερον 25 χρόνοι και επέκεινα και κανείς από τα μοναστίρια να μην τα γυρέψουν μόνον εχαλασθήκασι και αφτώονται και η εκκλησία να γίνη ωσάν αχούρι και ο κόσμος να πλερόνη τόσους χρόνους τοχαράτζι και να ζημιονούμεθα εις τούτο εμάθαμε πως οι πατέρες οι γεζουίταις (Ιησουήτες) θε να έρθουνε και κτίσουνε εδώ μοναστήρι δια την ψυχήν τως ήγουν ο προεστώς πατέρας γάσπα εμανουήλ (Γασπάρο Εμμανουήλ) από την συντροφίαν του Ιησού και να πάρη και άλλους τόπους εκέι κοντά εις τα άνωθεν χαλάσματα εις τούτο εθελήσαμεν εμείς οι υποκάτωθεν υπογεγραμμένοι παπάδες και γέροντες και η επίλοιπη κομουνιτά (κοινότητα) του καστελίου αγούση (Ναούσης) και δίνομεν του αυτού πατέρα τα άνωθεν σπίτια και τα δικαιώματά τως όλα και δίνομεν τους και το χαράτζι (κεφαλικός φόρος) γρόσια 12 δια να μην τα χάνη η χώρα από την σήμερον να τα κτίση να τα κάμη ως θέλει και βούλεται ωσάν καθολικά πράγματα εδικά του να τ’άχουσιν ως τον αιώνα του αιώνος που να στέκη ο κόσμος και κανείς να μην τους τα πέρνη ποτέ και εμείς όλοι μας να τους μαντινιέρωμεν (ιτ. =συντηρούμε) τους άνωθεν πατέρες σε παντοτινόν και αναπαμένον ποσέσο (ιτ. =αναμφισβήτητη κατοχή).

Δια το αληθές γράφομεν και ιδιοχείρος μας όσοι ξεύρομεν και όσοι δεν ηξεύρομεν βάνομεν άλλους να γράψουσιν δια λόγου μας.

Παπα αντώνις στέργω τα άνωθεν (δεν αναφερεται επωνυμο)

Σκελλάριος αγούσης (Σακελλάριος Ναούσης) στέργω τα άνωθεν και επίτροπος

Παπα δημήτρις τριαντάφυλος (Τριαντάφυλλος, πρώτη μαρτυρία) στέργω και επίτροπος

Παπα νικόλαος κρουτιανός στέργω (Κορτιάνος, πρώτη μαρτυρία)

Παπα δημήτρις γαρατιάς στέργω (ίσως Γρατσίας)

Πρωτόπαπας στέργω

Γαβριήλ ιερομόναχος στέργω

Γεώργις Μοσκωνάς στέργω (Μοσχονάς, γνωστό από το 1639).

Ιωάννης σκουτάριος στέργω και επίτροπος (πρωτη μαρτυρία)

Μαστρο γληγόρις μπηρμπηνιας στέργω και επίτροπος (Πιρπινιάς ή Περπινιάς, μαρτυρείται από το 1652)

Ανεγνώστης Σκορδήλης στέργω (Σκορδίλης, γνωστό από το 1606 )

Παπα Θεόδωρος στέργω

Κωνσταντής Μοστράτος στέργω (μαρτυρείται από το 1658)

Παπα Τζάνες Καλέργης στέργω (μαρτυρείται από το 1652)

Παπα Χριστόφορος στέργω

Γιαννούλης Μπρούτος στέργω (μαρτυρείται από το 1658)

Νικόλα Μαραπότζο στέργω (πρώτη μαρτυρία, γνωστό ως τον 19^ο αι.)

Αποστόλης Ραγούσης στέργω (μαρτυρείται από το 1501)

Ανδρέας Ακριβός στέργω (μαρτυρείται από το 1613 μέχρι τον 18^ο αι.)

Βασίλης Σαλονικαίος στέργω (μαρτυρείται από το 1652 μέχρι τον 18^ο αι.)

Δημήτρης Μαλατέστας στέργω (μαρτυρείται από το 1610)

Μιχέλης Ακριβός στέργω (μαρτυρείται από το 1613 μέχρι τον 18^ο αι.)

Γεώργις Πιρπηνιάς στέργω (μαρτυρείται από το 1652 μέχρι τον 19^ο αι.)

Δομένεγος Μεδρινός στέργω (Μενδρινός, μαρτυρείται από το 1602)

Τζόρτζης Μαρκαδιάντος στέργω (Πρώτη αναφορά, γνωστό μέχρι τον 19^ο αι.)

Νικόλας Κουρτιάνος στέργω (πρώτη αναφορά)

Γεώργις Φωκάνας στέργω (ίσως Φωκιανός)

Ανεγνώστης Μπελόνιας στέργω (πρώτη αναφορά, γνωστό μέχρι τον 20^ο αι.)

Γεώργις Μαλατέστας στέργω

Τζανίς Μαλατέστας στέργω (γνωστό από το 1610)

Φρατζέσκος Καλέργης στέργω (Καλλέργης, γνωστό από το 1652)

Ιωάννης Ραγούσης στέργω (γνωστό από το 1501)

Ιωάννης Γρατσίας στέργω (πρώτη μαρτυρία)

Γεώργιος Σαλονικαίος (μαρτυρείται από το 1652 μέχρι τον 18^ο αι.)

και νοτάριος του καστελίου Άγουσας (Νάουσας) έγραψαμεν με θέλημα της κομουνιτάς και στερεώνω τα άνωθεν και τα όπισθεν.

–1663. Πωλητήριο οικίας Μοσκωνά στο μέσα Κάστρο Ναούσης στον ηγούμενο Ιησουϊτών Νάξου Γάσπαρο Εμμανουήλ. ARSI, Gallia 105, 1φ. 458.

Εις το όνομα του Χριστού αληθινού Θεού αμήν. 1663 ιουλίου 18 στο καστέλι της άγουσας από το ένα μέρος ο αφέντης γεωργάκης μοσκωνάς μαζί με την αρχόντισαν του κυράν μαρκέττα και από το άλλο μέρος ο αιδεσιμώτατος πατέρας γάσπαρ εμανουήλ προεστώς της ρεζιδέντζας (ιτ. =κατοικίας, μονής) της συντροφιάς του Ιησού στη ναξίαν και θεληματικώς του αυτού ανδρόγυνου επούλησαν ένα σπίτι οπού το έχουσιν αγορασμένον από τον αφέντη μιχελάκη πρωτόδικο καθώς φαίνεται από το γράμμα καμωμένον στην Παρκιάν στας 6 ιουνίου 1663 τοποθετημένον στο μέσα κάστρο της άγουσας σύμβιο το μισέρ γεώργη σαλονικαίου το σπίτι και αποκάτωθε του σπιτιού του εμανουήλ ραγούση και όξω από το σπίτι εκείνο και κάμεραν ακόμη επούλησεν και τον αέρα και αυλογυρησίαν οπού είχε μεριά του γυαλού με το πηγάδι και πάσαν κομοδιτά και κάθε δικαίωματα ελεύθερον και πάσαν κράτηξιν εξόχως από το χαράτζι της αφεντιάς γρόσια 8 ήγουν οκτώ. Και την παρούσαν πουλησίαν κάμνουσιν το άνωθεν ανδρόγυνο του άνωθεν πατέρα δια ρεάλια 70 .

Την αυτήν ημέραν έμπρωστεν εμού του ιδίου νοτάριου και μαρτύρων το αυτό ανδόγυνο ήγουν αυθέντης ο γεωργάκης μοσκωνάς με την αρχόντισάν τουεδώκασιν του αυτού πατέρα εμανουήλ από την σήμερον δονατζιόνε ίντερ δίδος (λατ., ιτ.= την δωρεα) εκείνου και των διαδόχων του την κάναβα οπού έχουσι σύμπλιο του άνωθεν πουλημένου σπιτιού και αέρα και αυλογυρισίν του με τα δικαιώματα της αυτής κάναβας και με τον αέρα και ανώγι της πορτιανικής κάμερας τον αέρα και κάθε δικαίωμα δια την ψυχήν των σίνωσι των άνωθεν πατέρων της συντροφίας του Ιησού δια να κάμουν εκεί μοναστίρι με την κονδιτζιω (ιτ. = προϋπόθεση) ετούτην αν ίσως και δεν θέλουσιν οι αυτοί πατέρες να κάμουσι μοναστίρι να στρέψουν το άνωθεν σπίτι αγορασμένον και πηγάδι κάναβαν και πορτινήν και κάμεραν με τα δικαίωματά τως στο άνωθεν ανδρόγυνο και εις τους κληρονόμους των και δια βεβαίωσιν του άνωθεν χαρισμάτου και δονατζιώ εγίνηκε το παρόν γράμα εις το οποίον υπογράφουσιν οι ευεργετάδες τάζοντας να το μαντινιέρουν των πατέρων εναντίον εις καθενίς υποχρέωσιν ως άνωθεν και κοντάννα (ιτ. = ποινή) αφεντίας ρεάλια 20 και όλα ελεύθερα και χωρίς άλλην κράτηξιν παρά γρόσια 8 κράτηξιν της αφεντίας.

Γεώργιος Μοσκωνάς στέργω τα άνωθεν για λόγους μου και για την γυναίκα μου Γάσμαρ Εμανουήλ προεστός και στέργω και ατζετάρω την άνωθεν πουλησίαν.

Γεώργις Μαρκαδιάντος, Μπερτουμίς Μπρούτος, Γεώργις και Κωνσταντή Φωκιανού, Γεώργις Σαλονικαίος και νοτάριος (ιτ. =συμβολαιογράφος) του καστελίου άγουσας (Νάουσας) με θέλημα των δύο μερίδων έγραψα και μαρτυρώ.

Τζουάνες Γεράρδης, Νικηφόρος Γεράρδης, Νικόλας Ραγούσης μαρτυρούμε τα άνωθεν.

–1663. Συμβόλαιο πώλησης οικίας της κυρά Γιαννούλας γυνή του Κωνσταντή Μοστράτου από τη Νάουσα Πάρου στον ηγούμενο Ιησουϊτών της μονής Νάξου π. Εμμανουήλ Γασπάρο. «εις δόξαν Χριστού αμήν 1663 ιουλίου 24 στο καστέλι της άγουσας εις το σπίτι εμένα του υπογράφου γεωργίου σαλονικαίου και νοτάριου της άγουσας… Νικολάκης Αγαλιανός μάρτυρας, Σάββας Βουτζαράς μάρτυρας στα άνωθεν, Γεώργιος Σαλονικαίος και νοτάριος του καστελίου άγουσας με θέλημα των δυο μερίδων έγραψα και μαρτυρώ τα άνωθεν»

–1665. Ο ιερέας και νοτάριος Γεώργιος Σαλονικιός συντάσσει έγγραφο Ναούσης στις 10 Ιουλίου 1665.

–1670. Σε έγγραφο Ναούσης στις 25 Νοεμβρίου 1670 αναφέρεται ο Αρσένιος Μαλατέστας, ιερεύς, ηγούμενος της μονής Ταξιαρχών Κουνάδου «εις το σπίτι έμενα του υπογράφου Γεωργίου Σαλονικαίου και νοτάριου Άγουσας».

–1672. Σε αίτημα των παριανών προς τον προϊστάμενο της γαλλικής επαρχίας Πατέρα της Καθολικής Εκκλησίας Jacques Dinet για να ζητήσουν πατέρες της καθολικής εκκλησίας να έρθουν στην Πάρο. «Ταπεινοπρεπώς παρακαλούμεν την πανοσιώτη σας, ωσάν προηγούμενος οικουμενικός και πατριάρχης της αγίας και υπέρ ενδόξου συντροφιάς υου ιησού να συγκλύνη εις το να μας έλθουν ωδε εις τον τόπον μας πατέρες δια να κατοικήσουν εδώ έως εις τα άλλα νησιά δια να ημπορέσωμεν και ημείς να λάβωμεν εκείνη την βοήθειαν και ωφέλειαν της ψυχής μας μαζί κα την επιστήμην δια τους μεταγενέστερους μας, επειδή ξεύρωμεν καλότατα ότι πως η πανοσιώτησας και η τρισκία της όλα ο σκοπός και ο πόθος άλλο δεν είναι εις όλα τα πάντα μόνον να γυρέψετε την μεγαλύτερην δόξα του Θεού και της σωτηρίας των ψυχών εις κάθε τόπον όπου ευρίσκονται…»

Πάρος: εν έτι σωτήριω 1672 εν μήνι μαίω (29) εις το παλαιόν: + Ταπεινός Μητροπολίτης Παροναξίας Μελέτιος.

Το πιο πάνω αίτημα υπογράφουν χριστιανοί, καθολικοί και ορθόδοξοι, κατοίκων της Νάουσας μεταξύ άλλων και ο Γεώργιος Σαλωνικιός.

–1674. Γράφει ο ιστορικός της καθολικής κοινότητας Νάξου Ι. Μαρκόπολις, «Δια την χαρμόσυνον είδησιν εγκαταστάσεως των Καπουκίνων στην Νάουσαν, οι κάτοικοι της Ναούσης, καθολικοί και ορθόδοξοι, κατασυγκινηθέντες από τα επαγωγά διδάγματα των πατέρων Καπουκίνων, προέβησαν εις επανειλημμένας ενεργείας παρά τοις αρμοδίοις δια την μονίν εγκατάστασιν των πτωχών της Ασσίζης εις την πόλιν των. Επί μακράν σειράν ετών εξακολουθούν να απευθύνουν εγγράφους αιτήσεις προς τας προϊσταμένας αρχάς του τάγματος δια την εκπλήρωσιν του κοινού πόθου των. Επί τέλους το 1674 η αίτησις των εγένετο αποδεκτή. Απερίγραπτος υπήρξε η χαρά και πρωτοφανής ο ενθουσιασμός των κατοίκων της Ναούσης δια την χαρμόσυνον είδησιν περί οριστικής εγκαταστάσεως των Καπουκίνων εις την κωμόπολιν των. Επ’ ευκαιρία του ευφροσύνου αγγέλματος προσύλθον διάφοροι ορθόδοξοι ιερείς και οι προύχοντες της Ναούσης, καθολικοί και ορθόδοξοι, ενώπιον του Γάλλου υποπρόξενου , και υπέγραψαν το έγγραφον. Εις δόξαν Χριστού αμήν. Εν έτει 1674 Δεκεμβρίου 25, εν κάστρω Νάουσας, όλοι ομόγνωμα και ομονιασμένοι προσμένουμε τους αιδεσιμοτάτους πατέρες να έρθουν εδώ να κτίσουν ένα μοναστήρι και δια σημάδι και βεβαίωσιν πως τους δεχόμαστε με κάθε μας καρδίαν και πολλά μετά χαράς υπογράφομε το παρόν γράμμα οι υποκάτωθεν υπογεγραμμένοι…» (υπογράφουν 12 ορθόδοξοι ιερείς και δυο καθολικοί, ο π. Λεονάρδος Φρέρης εφημέριος του Αγίου Γεωργίου Νάουσας και ο π. Δομένιος Κρίσπης. Και 40 πρόκριτοι εκ των οποίων οι αδερφοί Γιράρδοι κ.α.). Ο Σακελλάριος Ναούσης, ο Σκευοφύλαξ Ναούσης παπά Νικόλαος Κορτιάνος, Πρωτόπαπας, Ηλίας ιερεύς και Σακελλάριος Ναούσης, Πρωτοσύγκελος Νικόδημος ιερομόναχος, παπα Νικόλαος Ρούσης (ίσως Ρούσσος), Παπα Δημητρης, Παπα Θεόδωρος Πατελάς (ίσως Πατέλης), Παπα Τζάνες Καλούργης (Καλλέργης), παπα Χριστόφορος, Παπα Γιώργης Πουλός, Θεόδωρος …, παπα Νικολός Μαρκαντάτος, Ανεγνώστης Ρινιέρης (Ρενιέρης), Ανδρέας Καλούργης (Καλλέργης), Ιωάννης Κορτιάνος, Ιωάννης Ντελαγραμμάτικας, Γιωάννης Νταμουλής, Γιάκουμος Ρούσος (Ρούσσος), Γεώργης Καλλέργης, PRE Domenico Crispo, Νικηφόρος Γεράρδης, Μιχελέτος Σπυρίδος, Αντώνης Μαλαξός, Ανδρέας Σμυρνιός, Φρατζέσκος Γρίσπος, Γεώργης Σαλονικιός, Τζάνες Καζανόβας, Ιωάννης Λευκαρός, Μιχέλης Σαλονικιός, Marco Foscolo, Ιωάννης Μοσκονάς, Αντώνης Γρυπάρης, Ιωάννης Σκούταρης, Φρατζέσκος Καλέργης, Ανεγνώστης Καρτιάνος, Γεώργης…, Ντεμενεγος Μεντρινός (Μενδρινός), Δημήτρης Στοφιλάς, Αντώνης Γρυπάρης, Γεώργης …, Δημήτρης …, Γεώργης …, Γεώργης Αλαβάνος, Δημήτρης Βασταζής, Νικολής Μπάρμπερης, Δημήτρης …, Μπατίστας Γεράρδης, Νικόλαος Γεράρδης.

–1675. Στις 15 Μαΐου 1675. Σε επιστολή Ναουσαίων προς τον πρεσβευτή των Γάλλων, αιτώντας Καπουκίνους πατέρες υπογράφει ο Πέτρος Σαλονικιός.

–1694. Το 1694, ζει ο ιερομόναχος Ιωσήφ Σαλονικιός.

–1694. Ο ιερομόναχος Διονύσιος Σαλονικιός υπογράφει έγγραφο Ναούσης στις 4 Δεκεμβρίου 1694.

–Σαμαλτάνης: Πατριδωνύμιο ή Εθνικό επίθετο Σαν Μαρτίν περιοχή Τρεβέχο της Δ. Ισπανίας.

Να αναφέρουμε ότι από τον 13ο εώς τα μέσα του 14ου αιώνα είναι γνωστοί στις Κυκλάδες Η καταλανική απειλή. «Almogasvares». Η καταλανική Εταιρία ήταν ένα στρατιωτικό σώμα μισθοφόρων, προερχομένων από την ιβηρική χερσόνησο, που προσέφερε τις υπηρεσίες του σε διάφορους ηγεμόνες. Το 1302 ο βυζαντινός αυτοκράτορας Ανδρόνικος Β’ τους κάλεσε με σκοπό να τον συνδράμουν στην αναχαίτιση του οθομανικού κινδύνου. Οι Καταλανοί αρχικά πολέμησαν τους Τούρκους, στη συνέχεια όμως κατέστησαν ανεξέλεγκτοι, σε μάστιγα για τους πληθυσμους του Αιγαίου, προβαίνοντας σε λεηλασίες και αρπαγές. Από το καταστροφυκό τους πέρασμα δεν γλίτωσαν ούτε τα νησιά των Κυκλάδων, τα οποία και έγιναν στόχος πειρατικών επιδρομών.

–1833. Σε κατάλογο της εν Παροίκια Ελληνοδιδακτικής Σχολής μαθητευόντων παιδιών στις 28 Απριλίου 1833 αναφέρεται ο Α. Σαμαλτάνης.

–1847. Στον εκλογικό κατάλογο Παροικιάς (συμπεριλαμβάνεται και η Αντίπαρος) είναι εγγεγραμμένος ο 56χρονος γεωργός Θεόδωρος Σαμαλτάνης και ο 29χρονος γεωργός Ιωάννης Σαμαλτάνης.

–1864. Το 1864 γεννιέται ο Σαμαλτάνης Στυλιανός του Αντωνίου γεωργός κάτοικος Παροικιάς. Απεβίωσε το 1948.

–1890. Το 1890 γεννιέται ο Σαμαλτάνης Γεώργιος του Στυλιανού γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1897. Το 1897 γεννιέται ο Σαμαλτάνης Κωνσταντίνος του Στυλιανού γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1902. Το 1902 γεννιέται ο Σαμαλτάνης Ηλίας του Στυλιανού γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1903. Το 1903 γεννιέται ο Σαμαλτάνης Ιωάννης του Στυλιανού γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1912. Σαμαλτάνη Μπιλιώ, όνομα συζύγου: Ηλίας, Κύριο όνομα και επώνυμο πατρός: Λ. Ζουμής. Έτος γέννησης: 1912. Επάγγελμα: οικοκυρά.

–1919. Οπλίτης κατά την περίοδο 1919-1922 ο Σαμαλτάνης Μάρκος.

–1921. Το 1921 γεννιέται ο Σαμαλτάνης Στυλιανός του Γεωργίου κάτοικος της Κοιν. Παροικιάς.

–1923. Το 1923 γεννιέται ο Σαμαλτάνης Μάρκος του Γεωργίου γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1926. Το 1926 γεννιέται ο Σαμαλτάνης Ιωάννης του Γεωργίου γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1929. Το 1929 γεννιέται στη Νάουσα ο Σαμαλτάνης Βασίλειος του Γεωργίου.

–1947. Στις 20 Ιουνίου 1947, το στο Κοινοτικό Συμβούλιο Παροικιάς συμμετέχει και ο Ι. Σαμαλτάνης.

–1950. Στον εκλογικό κατάλογο της Κοινότητας Παροικιάς στις 17 Μαΐου 1950 είναι εγγεγραμμένη η Σαμαλτάνη Μπιλιώ (γεν. 1912), όνομα συζύγου Ηλίας, όνομα πατρός Α. Ζουμής.

–1952. Σε εκλογικό κατάλογο της Κοινότητας Νάουσας του 1952, υπάρχει εγγεγραμμένη η Μπαφίτη Μαρία, όνομα συζύγου Ξενοφών, όνομα πατρός Στέλιος Σαμαλτάνης.

–1953. Στο εκλογικό κατάλογο Παροικιάς του 1953 είναι εγγεγραμμένη η Σαμαλτάνη Ευανθία, όνομα συζύγου Ιωάννης όνομα πατρός Κ. Μοστράτος.

–1954. Στις κοινοτικές εκλογές του 1954 υποψήφιος με τον συνδιασμό Παροικιάς Πάρου «ΠΡΟΟΔΟΣ – ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ» ο Η. Σαμαλτάνης.

–Σαμαρούστας:

–1820. Σε έγγραφο Πάρου του 1820 αναφέρεται ο Νικόλας Σαμαρούστας.

–Σάμιος: Επίθετο-πατριδωνύμιο= από την Σάμο. Ο λόγιος τύπος γνωστό επώνυμο στα Μάρμαρα. Σε πατριδωνυμιακά επίθετα, πολλές φορές συναντάμε να μην υπάρχουν κοινοί συγγενικοί κλώνοι, αυτό συμβαίνει διότι το μόνο κοινό που έχουν είναι ο τόπος καταγωγής μιας και το επίθετό τους ήταν άλλο και στην πορεία το πατριδωνύμιο έγινε παρατσούκλι και το παρατσούκλι επίθετο. Ο Παριανός κλάδος της οικογένειας ήρθε από τα Κύθηρα και προγενέστερα από την Σάμο όπου και πήρε το πατριδωνύμιο.

–1844. Σε εκλογικό κατάλογο Μαρμάρων του 1844 είναι εγγεγραμμένος ο Σάμιος Γεώργιος 28ετών εργάτης.

–1847. Στον εκλογικό κατάλογο Μαρμάρων του 1847 είναι εγγεγραμμένος ο Σάμιος Γεώργιος 30 ετών εργάτης.

–1848. Το 1848 γεννιέται ο εφημέριος Μαρμάρων Κωνσταντίνος Σάμιος. Ιδιοκτησία του το ξωκλήσι του Αγίου Γεωργίου στα Λιβάδια Μαρμάρων. Απεβίωσε το 1927.

–1856. Σε έγγραφο του 1856 ο Κωνσταντίνος Σάμιος από τα Κύθηρα.

–1874. Ιερέας των Μαρμάρων Κωνσταντίνος Σάμιος που είχε νυμφευθεί το 1874 τη Καλλίτζα Γαβαλά και είχε χειροτονηθεί ιερέας του χωριού Μαρμάρων στις 2 Μαΐου 1885 από τον Μητροπολίτη Παροναξίας Γρηγόριο Γιακουμή στη Μητρόπολη Νάξου. «Εγώ Κωνσταντίνος Σάμιος, ιερεύς ενυμφεύθην την 20 Ιανουαρίου μετά της Καλίτζας γένος Γαβαλά το 1874 ημέραν Κυριακήν και ώρα 2 μεταμεσημβρινή».

–1888. «Έγραψα ιδία χειρί την 31 Ιανουαρίου 1888. Κωνσταντίνος Σάμιος ιερεύς».

–1895. «Κωνσταντίνος Σάμιος ιερεύς την 9 Ιανουαρίου 1895. Καλίτσα πρεσβυτέρα θυγάτηρ Γαβαλά και σύζυγος Κ. Σαμίου ιερέως του χωρίου Μαρμάρων».

–1903. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμμένος ο Κωνσταντίνος Γεωργίου Σάμιος, ετών 55, ιερέας, έγγαμος.

–1903. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμμένη η Καλλιόπη Κωνσταντίνου Σαμίου, ετών 54, οικιακά, έγγαμος.

–1903. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμμένος ο Γεώργιος Κωνσταντίνου Σάμιος, ετών 24, κηπουρός, άγαμος.

–1903. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμμένος ο Μενέλαος Κωνσταντίνου Σάμιος, ετών 18, κηπουρός, άγαμος.

–1903. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμμένος ο Λυκούργος Κωνσταντίνου Σάμιος, ετών 10, μαθητής, άγαμος.

–1911. Ιωάννης Σάμιος, ιερέας στα Μάρμαρα το 1911.

–1916. Το 1916 γεννιέται η Σαμίου Κατίνα του Γεωργίου, μετέπειτα σύζυγος του Άγουρου Εμμανουήλ, κάτοικος Μάρπησσας.

–1928. Έγγραφο Αδείας της κοινότητας Αρχιλόχου του 1928 προς τον Νικόλαο Λαουράκη για καλλιέργεια καπνού στο χωράφι του που βρίσκεται στην περιοχή Γλυφάδες. Υπογράφει ο πρόεδρος της κοινότητας Α. Σάμιος.

–1946. Σε εκλογικό κατάλογο της Κοινότητας Μάρπησσας στις 30 Απριλίου 1946 υπάρχει εγγεγραμμένος ο Σάμιος Στυλιανός του Γεωργίου, 38 ετών ράπτης.

–1947. Στις 20 Ιουνίου 1947, το στο Κοινοτικό Συμβούλιο Αρχιλόχου συμμετέχει και ο πρόεδρος Λυκούργος Σάμιος.

–1950. Στην εφημερίδα Φωνή της Πάρου του 1950 διαβάζουμε για τον διορισμό του Λυκούργου Σάμιου ως Πρόεδρος της Κοινότητας Αρχιλόχου.

–1954. 21 Νοεμβρίου 1954 ΚΟΙΝΟΤΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ. ΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ ΑΡΧΙΛΟΧΟΥ: Εξελέγησαν οι κ.κ. Κωνστ. Φ. Ραγκούσης, Λυκούργος Σάμιος, Ιωσήφ Βαζαίος, Ιωάν. Κληρονόμος και Αντ. Γ. Δελένδας.

–Σαμιώτης: Επίθετο-πατριδωνύμιο= από την Σάμο. Σε πατριδωνυμιακά επίθετα, πολλές φορές συναντάμε να μην υπάρχουν κοινοί συγγενικοί κλώνοι, αυτό συμβαίνει διότι το μόνο κοινό που έχουν είναι ο τόπος καταγωγής μιας και το επίθετό τους ήταν άλλο και στην πορεία το πατριδωνύμιο έγινε παρατσούκλι και το παρατσούκλι επίθετο.

–1829. Το 1825 αναφέρεται ο Νικόλαος Σαμιώτης (Λεύκες 4 Δεκ. 1825).

–1829. Σε απογραφή προσφύγων της Νάουσας του 1829 αναφέρεται ο Γεώργιος Σαμιώτης 60 ετών ναυτικός, η σύζυγός του Ειρηνού και οι κόρες του Μαργαρίτα και Ζαμπελού.

–Σανούδος: Δούξ Duca Sanudo de Venise Δυτικής καταγωγής, καθολικού δόγματος.

Το 1207 η Πάρος προσαρτάται στο Δουκάτο του Αιγαίου που ιδρύει ο Μάρκος Σανούδος ανιψιός του δόγη της Βενετίας και του πρώτου Λατίνου βασιλιά της Κωνσταντινουπόλεως Ερρίκου Dandolo. O Μάρκος Σανούδος αναγνωρίστηκε ως Δούκας του Αρχιπελάγους με έδρα το νησί της Νάξου. Από τις 20 βαρωνίες και δουκάτα που ίδρυσαν οι Φράγκοι στην Ελλάδα το δουκάτο του Αρχιπελάγους έμεινε ως το 16ο αιώνα, δηλαδή 1207-1566, κάτω από δύο δυναστείες των Σανούδο και των Κρίσπο.

Οι Sanudo προέρχονται από πατρικίους της Ρώμης. Στην Padova μετονομάστηκαν Candiani και με αυτό το όνομα κατέφυγαν στη Βενετία και υπήρξαν από τους πρώτους ιδρυτές της. Έδωσαν δόγηδες και μέλη του Maggior Consilio.

Το όνομα Candiani ασφαλώς μαρτυρεί την εγκατάσταση τους στην Κρήτη. Ο Μάρκος Σανούδος μαζί με τον Ραβάνο Ντελακαρκέρε αγόρασαν το 1204 την Κρήτη από τον Βαρθολομαίο Συμεών Μαρκήσιο του Μομφεράτο. Οι Σανούδοι Μάρκος και Άγγελος ήταν Δούκες του Αιγαίου Πελάγους. Ιωάννης Sanudo Δούκας Κρήτης το 1336.

Το όνομα Sanudo – Sanuto μαρτυρίται σε πολλά έγγραφα Κρήτης από το 1226-1749.

–1207 Η Πάρος προσαρτάται στο Δουκάτο του Αιγαίου που ιδρύει ο Μάρκος Σανούδος ανιψιός του δόγη της Βενετίας και του πρώτου Λατίνου βασιλιά της Κωνσταντινουπόλεως Ερρίκου Dandolo.

–1386 Κτήση του Δουκάτου της Νάξου γίνεται η Πάρος. Από το 1386 περιέρχεται στην οικογένεια Σομμαρίπα (η Ελεονόρα Σανούδου, δούκισσα του Αρχιπελάγους από τον δεύτερο γάμο της με τον Nicolo Sanudo τον Spezzabanda, δίνει την Πάρο και την Αντίπαρο προίκα στην Μαρία Sanudo, που παίρνει σύζυγο τον Gasparo Γάσπαρη) Σομμαρίπα.

–1414. Η άνοδος στο θρόνο του Δουκάτου ο φιλοτέχνης Δούκας, Σωμαρίπας Κουσίνος του Α' 1414-1462, γιός της Μαρίας Σανούδου και του άρχοντα Γκάσπαρι Σομμαρίπα.

–Σαντοριναίος: Επίθετο-πατριδωνύμιο= από την Σαντορίνη. Σε πατριδωνυμιακά επίθετα, πολλές φορές συναντάμε να μην υπάρχουν κοινοί συγγενικοί κλώνοι, αυτό συμβαίνει διότι το μόνο κοινό που έχουν είναι ο τόπος καταγωγής μιας και το επίθετό τους ήταν άλλο και στην πορεία το πατριδωνύμιο έγινε παρατσούκλι και το παρατσούκλι επίθετο.

–1637. Σε πατμιακό έγγρ. Μαρτυρείται στην Πάρο, το 1637, «παπά-Νικόλαος Σαντοριναίος».
–1844. Σε εκλογικό κατάλογο στις 18 Μαρτίου 1844, του Δήμου Νάουσας (της επαρχίας Νάξου), υπάρχει εγγεγραμμένος ο 35χρονος εργάτης Περής Γ. Σαντοριναίος

–1883. Σε εκλογικό κατάλογο της Νάουσας του 1883, υπάρχει εγγεγραμμένος ο Σανοριναίος Νικόλαος του Περρή, 41 ετών, εργάτης και ο Σαντοριναίος Περρής του Περρή, 40 ετών, εργάτης.

–1885. Σε εκλογικό κατάλογο της Νάουσας του 1885, υπάρχουν εγγεγραμμένοι οι, Σαντοριναίος Νικόλαος του Περρή, ετών 43, εργάτης από τη Νάουσα και ο Σαντοριναίος Περρής του Περρή, 42 ετών, εργάτης από τη Νάουσα.

–Σάντος: Άγνωστο σήμερα στην Πάρο. Το συναντάμε σε παλιά έγγραφα και ως βαπτιστικό.

–1738. Γεώργιος Χιωτάκης και Νικόλαος Θοδωρή Χιωτάκης αναφέρονται σε προικοσύμφωνο Παροικίας στις 18 Φεβρ. 1738. Ο Γιώργος Χιωτάκης με την θυγατέρα Πασκάλη Σάντου, ονόματι Ανεζίνα.

«ο μαστρο Νικολός Θεοδωρή Χιωτάκης και η γυναίκα του δεν προσφέρουν εικόνα στο γιό τους Γεώργιο, ενώ ο καραβοκύρης Πασχάλης Σάντος και η γυναίκα του Διαμάντη δίδουν στην κόρη του Ανεζίνα δύο εικόνες αγίων» (ΓΑΚ, 212, 87ν).

–Σαραντινός ή Σαρανρηνός: Οικογενειακό επώνυμο από το Σαράντης. Όπως μαρτυράει και το οικόσημά τους πρόκειται για αλιείς. Η αριστοκρατική οικογένεια Σαραντινού, σύμφωνα με την παράδοση των Κομνηνών και συγγενείς των Καντακουζηνών, μέλη της οποίας μετά την πτώση της βασιλεύουσας κατέφυγαν στη Χίο. Κατά δε μια άλλη παράδοση, οι Σαραντηνοί της Νάξου -απ’ όπου κατάγεται και ο παριανός κλάδος- συσχετίζονται με τη βυζαντινή οικογένεια των Καραντινών της Κεφαλονιάς. Στη Νάξο εικάζεται ότι εγκαταστάθηκαν ενδεχομένως στα τέλη του 16ου αιώνα, όταν στα 1582-1597 εκμιθωτής του τίτλου του σαντάκ-μπέη των Κυκλάδων και του νησιού ήταν ο Κωνσταντίνος Καντακουζηνός.

Το οικόσημό τους απεικονίζει το ψάρεμα ενός μεγάλου ψαριού που συμβολίζει το μέγεθος της κυριαρχίας τους στις θάλασσες.

Η οικογένεια της Πάρου είναι μονόκλαδη και μαρτυρείται στη Νάουσα.

Κατά τον καθηγητή Γεώργιο Σοφικίτη, πρόκειται για Αρχοντική οικογένεια του Θέματος Θεσσαλονίκης με τόπο καταγωγής την Βέρροια.

Σημαντικότεροι Σαραντηνοί: Μανουήλ (Πατριάρχης, 1217-1222) και Θεόδωρος (Σκουτέριος

επί Ανδρονίκου Β’). Μετά το 1453, οι επιζήσαντες Σαραντηνοί κατέφυγαν στις Κυκλάδες. Το παρόν έμβλημα φαίνεται πολύ μεταγενέστερο της Αλώσεως και υποδηλώνει την πρόοδο της οικογένειας στον τομέα της ναυτιλίας.

–1974. Χριστόδουλος-Γεώργιος Σαραντινός, καθηγητής Μαθηματικών από τη Νάξο, παντρεύεται την ναουσαία Μαργαρίτα Μπαρμπαρίγου το 1974. Απέκτησαν τον Ιωάννη και την Αντωνία Σαραντινού.

–1980. Χριστόδουλος-Γεώργιος Σαραντινός, καθηγητής Μαθηματικών στο Γυμνάσιο Παροικιάς το 1980.

–2014. Χριστόδουλος-Γεώργιος Σαραντινός, καθηγητής Μαθηματικών, πρόεδρος Δημοτικού Συμβουλίου Πάρου το 2014.

–Σαραντόπουλος: Επίθετο του Μωριά. Τα Μωραΐτικα επίθετα (πελοποννησιακά) με την κατάληξη πούλους δηλώνει πρόγονος, γιός κλπ.

–1804. Σε πωλητήριο στη Νάουσα το 1804 αναφέρει, Βασιλάκης Σαραντόπουλος.

–Σαράντος ή Σαράντου:

–1843. Στις 17 Οκτωβρίου 1843 η συνέλευση της αντιπολίτευσης επαναλαμβάνεται, αλλά πάλι χωρίς τον Δήμαρχο Θ. Καμπάνη ο οποίος κατηγορείται από τους παρευρισκομένους ότι «αισθάνεται ανώτερος του νόμου και προβάλει ανύπαρκτες προφάσεις». Η συνέλευση αποφασίζει να προχωρήσει στην εκλογή χωρίς τον Δήμαρχο! Πρόεδρος ανέλαβε ο Δ. Χαμάρτος και προσυπέγραψαν τα 5 γεροντότερα μέλη Ν. Πούλιος, Ιωάννης Καπαρός, Λεονάρδος Κονδύλης, Ηλίας Σαράντος, Νικόλαος Ρούσσος. Οι εκλογείς ήταν οι εξής:
Πόλις Παροικίας (Δήμαρχος Θ. Καμπάνης): Ζώρζης Μ Μαυρογένης, Δημήτριος Χαμάρτος, Πέτρος Μαυρομμάτης, Ν Α Ψαράκης, Αντ Ελ Χαμάρτος, Λεονάρδος Κονδύλης.
Κωμόπολις Λευκών (Πάρεδρος Κωνσταντίνος Χανιώτης): Εμμανουήλ Ν Αρκάς, Νικόλαος Γ Ρούσσος, Νικόλαος Γ Παντελαίος, Ιωάννης Α Δεσύλλας.

Κωμόπολις Ναούσης (Δήμαρχος Ν. Μαλατέστας): Δημήτριος Π Δημητρακόπουλος, Ηλίας Σαράντος, Ιωάννης Μεταξάς, Αντώνιος Κορτιάνος (δεν παρευρέθη λόγω ασθενείας).
Χωρίον Κώστου(Πάρεδρος Ιωάννης Α. Καπαρός): Ιωάννης Α Καπαρός, Αναστάσιος Ρούσσος
Χωρίον Δραγουλά (Πάρεδρος Νικήτας Ν. Άγουρος): Γεώργιος Κληρονόμος
Χωρίον Μαρμάρων (Πάρεδρος Νικήτας Ν. Άγουρος): Ιωάννης Γιαννουλάκης, Νικήτας Άγουρος (δεν παρευρέθη λόγω ασθενείας).

Χωρίον Τσιπίδου (Δήμαρχος Μαρπήσσης ΓΣ Δελαγραμμάτης): Νικόλαος Βατιμπέλας, Νικόλας Πόυλιος, Γεώργιος Σ Δελαγραμμάτης (απών).

Χωρίον Ωλιάρου (Πάρεδρος Δ. Βιάζης): Παναγής Καλάργυρος, Ματθαίος Μαούνης.
Τα αποτελέσματα ανέδειξαν πληρεξουσίους Πάρου τους Δ. Π. Δημητρακόπουλο (21 ψήφοι) και Ζ. Μάτσα Μαυρογένη (21). Συμμετείχαν και οι Νικόλαος Ψαράκης (Παροικιά, 11 ψήφοι), Ν. Βατιμπέλας (Τσιπίδος, 7), Λεονάρδος Κονδύλης (Παροικία, 7), Νικόλαος Μαλατέστας (Νάουσα, 6 ψήφοι), Κωνσταντίνος Δαμίας (Παροικία, 6), Π. Μαυρομάτης (Παροικία, 6).

Ο Δήμαρχος Πάρου αρνήθηκε να επικυρώσει τις υπογραφές και συνεπώς την εκλογή.

–1843. Σε ονομαστικό κατάλογο των εκλογικών αποτελεσμάτων Νάουσας στις 27 Οκτωβρίου 1843 αναφέρεται ο Ηλίας Σαράντος.

–1844. Σε εκλογικό κατάλογο στις 18 Μαρτίου 1844, του Δήμου Νάουσας (της επαρχίας Νάξου), υπάρχει εγγεγραμμένος ο 64χρονος κηπουρός Ηλίας Σαράντου, ο 54χρονος κηπουρός Σαράντου Γεώργιος

–Σαργέντης: από το βενετσιάνικο Sargente, ή Sergente =λοχίας. Στην Κρήτη ο Βενετικός οίκος με τους τύπους Σαρτζέτης –άκης, Σαργετάτης και Σεργεντάνης.

–1844. Στον εκλογικό κατάλογο του Δήμου Μαρμάρων το 1844 είναι εγγεγραμμένος ο 36χρονος εργάτης Ιωάννης Σαργέτης.

–1847. Στον εκλογικό κατάλογο Μαρμάρων του 1847 είναι εγγεγραμμένος ο Σαργέντης Ιωάννης 38 ετών εργάτης.

–Σάρδης:

–1821. Τη 8η Φεβρουαρίου 1821, Παροικιά Πάρο ο βεβαιώνει ο Ελευθέριος Σάρδης.

–1822. Σε έγγραφο των Παριανών στους Υδραίους στις 13 Απριλίου 1822 αναφέρεται ο Ελευθέριος Σάρδης από την Παροικιά.

–1827. Σε προικοσύμφωνο της 8 Οκτωβρίου 1827 αναφέρεται ο Ελευθέριος Σάρδης.

–1830. Αναφέρεται ο παροικιώτης πλοίαρχος Ιωάννης Σάρδης σε έγγραφο Παροικιάς στις 10 Αυγούστου 1830. «ο υπογεγραμμένος εγώ, γέννημα της νήσου Πάρου και κάτοικος αυτής…. Ιδιοκτήτης του πλοίου Η Αφροδίτη … με ελληνική σημαία …. Εν Παροικία της Πάρου τη 10 Αυγούστου 1830».

–1830. Έγγραφο του λιμενάρχη Πάρου – Αντιπάρου Δ. Δρίτζα προς τον πλοίαρχο Ιωάννη Σάρδη για το πλοίο του «Η Αφροδίτη» στις 11 Αυγούστου 1830. Το υπογράφουν ο τοποτηρητής Δ. Κιοσσές και ο Γραμματέας Α.Δ. Χαμάρτος.

–1834. Το 1834 αναφέρεται ο Σάρδης Ιωάννης.

–1847. Στον εκλογικό κατάλογο Παροικιάς (συμπεριλαμβάνεται και η Αντίπαρος) είναι εγγεγραμμένος ο 40χρονος έμπορος Ιωάννης Σάρδης.

–1851. Σε συριανό έγγραφο αναφέρεται ο Ιωάννης Σάρδης από την Πάρο…

–Σαρής: Βλέπε Σαρρής

–Σαριδάκης ή Σαρικάκη ή Νιώτης: Στο Δημοτολόγιο Μαρπήσσης με ημερομηνία 28 Νοεμβρίου 1903 αναφαίρετε η Γαρουφαλλιά Ιωάννου Σαριδάκη ή Νιώτη, 55 ετών οικιακά, χήρα. Ίσως το επώνυμο της Μαρπησσαίϊκης οικογένειας να είναι Σαριδάκη με το παρωνύμιο Νιώτη. Ίσως η γνωστή από έγγραφα του 18^ου αι. οικογένεια Νιώτη να μην έχει κάποια συγγενική σχέση με την οικογένεια Σαριδάκη.

–1875. Σε εκλογικό κατάλογο του 1875, του Δήμου Μάρπησσας (της επαρχίας Νάξου), υπάρχει εγγεγραμμένος ο Σαριδάκης Ιωάννης του Δημητρίου 40 ετών αλιεύς.

–1903. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένη η Γαρουφαλλιά Ιωάννου Σαριδάκη ή Νιώτη, ετών 55, οικιακά, χήρα.

–1907. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Ιανουαρίου 1907, είναι εγγεγραμμένη η Μαργαρίτα Ιωάννου Σαρικάκη, ετών 37, έγγαμος.

–Σαρρής ή Σαρής: Το επίθετο Σαρρής το οποίο συναντάται πολύ στο νησί, προέρχεται από το τούρκικο Sarisin το οποίο σημαίνει ξανθός ή ανοιχτόχρωμος. Οι Τούρκοι συνήθιζαν να αποκαλούν έτσι όποιον ήταν ανοιχτόχρωμος αλλά και τους δυτικούς. Αλλά και από το ιταλικό Saro (Baldessaro). Ενετικά επώνυμα, Baldassari, Valdesarini, Saro, Saretta, Seretto. Έγινε δηλαδή Σαρής από το Sarini όπως Μαρίνος – Μαρής κ.α.

Στην Ιταλία μαρτυρείται η οικογένεια Sarri όπου διαβάζουμε ότι είναι πολύ παλιά και ευγενή οικογένεια αρχικά από Ferrara. Του Μεγάλου Δουκάτου Bartolomeo κλάδος του Πέτρου Κόζιμο και Ercole I. Lodovico φιλόσοφος και ιατρός, μεταρρυθμιστής σε μια πιο άξια από το Πανεπιστήμιο της Ferrara. Michele ζωγράφος και διακοσμητής από τον 15ο αιώνα. Alfonso 17ου αιώνα ιατρός και φιλόσοφος. Ένας άλλος οικογένεια κλάδος, παλιός και ευγενή στην Μάντοβα. Διοικητή Γ.Β ντι Crollalanza φέρνει το οικόσημο της οικογένειας αυτής στους τόμους του ιστορικό λεξικό του blasonico delle οικογένειες nobili και notabili italiane. Στο πέρασμα των αιώνων διάφορα παρακλάδια αυτής της οικογένειας μετοίκισαν σε διάφορα σημεία.

Είναι όνομα που το βρίσκεις σχεδόν σε όλους τους νομούς της Ελλάδας.

Στην Κρήτη με τον τύπο Σαρρής, Σαρής, Σαριδάκης, Σαρινάκης κ.α..

Λόγο του έτους που αρχίζει να εμφανίζεται το επώνυμο στην Πάρο και λόγο της πληθώρας μαρτυριών του επιθέτου στη Χίο, εικάζουμε ότι ο κλάδος της Πάρου είναι Χιώτικος.

–1827. Σε έγγραφο της 15 Απριλίου 1827 της Παροικιάς Πάρου μαρτυρείται ο Νικόλαος Σαρής.

–1827. Καταγραφή των (μερικών) χρεών των κοινοτήτων του κάθε Μέρους κοινού της Πάρου εις την Κωνσταντινούπολιν. 17 Απριλίου 1827.

Ομολογία Νικολάου Σαρή Κεφάλαιον γρ. 100.

–1827. Σε προικοσύμφωνο της 8 Οκτωβρίου 1827 αναφέρεται ο Αντώνης Σαρρής.

–1829: 9βρίου 27. Μαθητευόμενοι εις την Αλληλοδιδακτικήν Σχολήν της πόλεως Παροικιάς

Σαρρής Παναγιώτης ετών 11.

–1829. Στις 29 Σεπτεμβρίου 1829 αναφέρεται σε έγγραφο Παροικιάς ο Μανουήλ Νικολάου Σαρρής.

–1830. Προικοσύμφωνο Γεωργίου Σαρρή και Μαρίνας Μπαρμπαρή» Παροικιά, 27 Ιανουαρίου 1830. «Ο Νικόλαος Σαρρής δίδει στον γιό του Γεώργιο εικόνα των Παμμεγίστων Ταξιαρχών και η Αννέζα χήρα Κωνσταντή Μπαρμπαρή δίδει στην κόρη της Μαρίνα την εικόνα της Παναγίας Κοιμήσεως και τον Άγιον Γεώργιον και την εικόνα της Βηθλεέμ» (ΓΑΚ, 219, 62r)

–1831. Στις 21 Οκτωβρίου 1831, σωτήρια επιστολή των κατοίκων της Πάρου προς τον επίτροπο Αιγαίου Πελάγους, για τα δεινά των κρητών νέοαποίκων εναντίων των ντόπιων. Υπογράφει… ο Αντώνιος Σαρρής, ο Κωνσταντής και ο Δημήτριος καθώς και οι Σπύρος και Ανδρέας Σαρρής από τα χωριά του Κεφάλου.

–1832. Ο Νικόλαος Καλτόρος και η σύζυγός του Μαργαρίτα δίδουν στην κόρη τους Ευδοκία (που θα παντρευόταν τον Νικόλαο Ι. Σαρρή) αρχικά την εικόνα της Κοιμήσεως της Θεοτόκου … (Παροικιά, Δεκέμβριος 1832). (ΓΑΚ, 219, 264r-v)

–1833. Σε κατάλογο της εν Παροίκια Ελληνοδιδακτικής Σχολής μαθητευόντων παιδιών στις 28 Απριλίου 1833 αναφέρεται ο Π. Σαρής και η Ειρήνη Σαρή.

–Στις 26 Μαΐου 1860 σε συμβολαιογραφική πράξη [πληρεξούσιο] στην Σύρου αναφέρεται ότι ο κάτοικος Πάρου Εμμανουήλ Νικολάου Σαρρής κτηματίας.

–1838. Σε διαθήκη Παροικιάς την 1^η Μαίου 1838: «…το χωράφιον εις τοποθεσίαν Σπήλιον ομού και το εμπεριεχόμενον εις αυτό νεοκτισθέν οσπίτιον, πλησίον εις το ρηθέν χωράφι ο κύριος Ελευθέριος Χαμάρτος και ο ίδιος διαθέτης το αμπέλι έχει αγορά από Εμμανουήλ Ρίτζον εις την θέσιν Σπήλιον πλησίον αυτόν ο Εμμανουήλ Ν. Σαρρής και ο ίδιος διαθέτης…».

–1847. Στον εκλογικό κατάλογο Παροικιάς (συμπεριλαμβάνεται και η Αντίπαρος) είναι εγγεγραμμένος ο 50χρονος κτηματίας Σαρής Ανδρέας, ο 45χρονος γεωργός Κωνσταντίνος Σαρής, ο 28χρονος δημοδιδάσκαλος Παναγιώτης Α. Σαρής, ο 43χρονος γεωργός Νικόλαος Σαρρής, ο 53χρονος γεωργός Σπύρος Σαρρής, ο 51χρονος γεωργός Εμμανουήλ Σαρρής και ο 26χρονος γεωργός Ιωάννης Σαρρής.

–1860. Στις 30 Σεπτεμβρίου 1860 σε συμβολαιογραφική πράξη [Πωλητήριο] στην Σύρου αναφέρεται ο κάτοικος Πάρου Σαρρής Αντώνιος έμπορος πωλεί τρεχαντήρι στον Σιταρά Ιωάννη ναυτικό κάτοικο Πάρου.

–1861. Ο Ανδρέας Π. Σαρρής, καθηγητής των μαθηματικών υιός του Παναγιώτη από την Πάρο και της Φραγκώς από την Χίο, γεννήθηκε στην Σύρο στις 17 Μαρτίου 1861 και δίδαξε ως δημοδιδάσκαλος για 40 συναπτά έτη στο Γυμνάσιο Σύρου. Στη μαρμάρινη επιτύμβια εντοιχισμένη πλάκα που βρίσκετε στο οικογενειακό τους εκκλησάκι των Αγίων Αναργύρων (Του Σαρρή) αναγράφει: «Τω εθνικώ εργάτη και ελληνικωτάτω συγγραφεί τω μεγαλοϊδεάτη Έλληνι Ανδρέα Π. Σαρρή καθηγητή των Μαθηματικών Γεννηθέντι εν Ερμουπόλει ΙΖ Μαρτίου ΑΩΞΑ (=1861) και θανόντι εν Πάρω Ε Απριλίου Α3Δ (1904) οι εν Πάτραις ισάδερφοι φίλοι και η των Πατρών Σχολή Απόρων Παίδων Ευγνωμονούσα το σήμα τοδ έστησαν».

–1861. Το 1861 γεννιέται ο Σαρρής Σπύρος του Παναγή γεωργός κάτοικος Παροικιάς. Απεβίωσε το 1948.

–1861. Το 1861 γεννιέται ο μαθηματικός και συγγραφέα Ανδρέας Σαρρής του Παναγιώτη. Απεβίωσε το 1904.

–1864. Το 1864 γεννιέται ο Σαρρής Κωνσταντίνος του Γεωργίου γεωργός κάτοικος Παροικιάς. Απεβίωσε το 1954.

–1869. Το 1869 γεννιέται ο Σαρρής Ιωάννης του Γεωργίου γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1870. Στις 26 Σεπτεμβρίου 1870 ο 27χρονος βυρσοδέψης από την Πάρο Νικόλαος Σαρρής του Ιωάννη και της Ανδριάνας, παντρεύεται στην Ερμούπολη την 20χρονη από την Σύρο Τριανταφυλιά Στρούμπου, του Λεωνή και της Ευδοκίας.

–1870. Το 1870 γεννιέται ο Σαρρής Δημήτριος του Ιωάννη γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1873. Το 1873 γεννιέται ο Σαρρής Ιωάννης του Δημητρίου γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1875. Στα δημοτολόγια Ερμούπολης είναι εγγεγραμμένος ο παριανός 50χρονος δημοδιδάσκαλος Παναγιώτης Α. Σαρρής, έγγαμος. Έδωσε όρκο στις 20 Μαρτίου 1875.

–1876. Το 1876 γεννιέται ο Σαρρής Δημήτριος του Γεωργίου γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1876. Στις 19 Σεπτεμβρίου 1876 ο παριανή πετράς Σαρρής Στυλιανός 25 ετών κάτοικος Σύρου δηλώνουν ως μάρτυς τον θάνατο της (φίλης) του Μένενα Μαρία 95 ετών από την Χϊο κάτοικο Ερμούπολης. Ασθένεια: Γήρας.

–1876. Στις 3 Οκτωβρίου 1876 ο 27χρονος υδροφόρος από την Πάρο Γεώργιος Μυλαίος [Μηλαίος], του Φίλιππου και της Φραντζαίσκας, κάτοικος Σύρου παντρεύεται στην Ερμούπολη την 21χρονη από την Πάρο Ειρήνη Σαρρή, του Εμμανουήλ και της Κυριακής.

–1878. Στις 18 Μαρτίου 1878 ο παριανός λιθοξόος Σαρρής Νικόλαος 30 ετών κάτοικος Σύρου δηλώνει τον θάνατο του συγγενή του Βιδάλη Ευάγγελου του Φρατζ. κάτοικος Ερμούπολης. Ασθένεια: πνιγμός. Μητέρα του η Μαριγώ Μακρή.

–1879. Φραγκίσκος Παν. Σαρρής συμβολαιογράφος και ποιητής (1879).

–1883. Το 1883 γεννιέται ο Σαρρής Παναγής του Εμμανουήλ γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1883. Το 1883 γεννιέται ο Σαρρής Κοσμάς του Νικολάου γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1884. Το 1884 γεννιέται ο Σαρρής Μιχαήλ του Νικολάου γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1885. Το 1885 γεννιέται ο Σαρρής Γεώργιος του Δημητρίου γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1888. Το 1888 γεννιέται ο Σαρρής Δημήτριος του Εμμανουήλ γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1889. Το 1889 γεννιέται ο Σαρρής Ιωάννης του Δημητρίου γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1891. Το 1891 γεννιέται ο Σαρρής Κωνσταντίνος του Δημητρίου αγωγεύς κάτοικος Παροικιάς.

–1891. Το 1891 γεννιέται ο Σαρρής Εμμανουήλ του Φραγκίσκου δικηγόρος κάτοικος Παροικιάς.

–1892. Συμβολαιογράφος Πάρου το 1892 ο Φραγκίσκος Παν. Σαρρής, γιός του δισασκάλου Παν. Σαρρή και αδερφός του μαθηματικού και συγγραφέα Ανδρέα Σαρρή (1861-1904).

–1893. Στις 15 Ιουλίου 1893 ο παριανός Σαρρής Νικόλαος 52 ετών [παππούς] Καραγωγεύς κάτοικος Σύρου η κόρη του Δέσποινα Σαρρή [μητέρα] δηλώνουν τον θάνατο της κόρης της Μαρία Τριαντάφυλλου 11μηνών κάτοικο Ερμούπολης. Ασθένεια: Εντερίτις.

–1894. Το 1894 γεννιέται ο Σαρρής Παναγιώτης του Σπύρου γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1894. Το 1894 γεννιέται ο Σαρρής Αντώνιος του Εμμανουήλ γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1895. Το 1895 γεννιέται ο Σαρρής Δημήτριος του Σπύρου γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1895. Το 1895 γεννιέται ο Σαρρής Εμμανουήλ του Νικολάου γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1897. Κατά τα έτη 1897-1899 ο παριανός Σαρρής Π. Ανδρέας υπηρέτησε στο Γυμνάσιο Πατρών.

–1899. Το 1899 γεννιέται ο Σαρρής Κωνσταντίνος του Ιωάννη ναυτικός κάτοικος Παροικιάς.

–1899. Το 1899 γεννιέται ο Σαρρής Ιωάννης του Νικολάου γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1901. Το 1901 γεννιέται ο Σαρρής Ιωάννης του Σπύρου γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1901. (εφ. Αιγαίον, 22 Ιουλίου 1901). Αναφέρεται ο Ανδρέας Π. Σαρρής ο οποίος χαρακτηρίζεται «του καλού εργάτη».

–1903. Το 1903 γεννιέται ο Σαρρής Χαράλαμπος του Ιωάννη γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1903. Το 1903 γεννιέται ο Σαρρής Χαράλαμπος του Δημητρίου γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1903. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Χρήστος Αντωνίου Σαρρής, ετών 55, έγγαμος.

–1903. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένη η Κάνδια Χρήστου Σαρρή, ετών 30, οικιακά, έγγαμος.

–1903. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένη η Καλλιόπη Χρήστου Σαρρή, ετών 14, οικιακά, άγαμος.

–1903. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένη η Σοφία Χρήστου Σαρρή, ετών 10, οικιακά, άγαμος.

–1903. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένη η Φλώρα Χρήστου Σαρρή, ετών 6, άνευ, άγαμος.

–1903. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένη η Ασημίνα Χρήστου Σαρρή, ετών 2, άνευ, άγαμος.

–1904. Πέθανε το 1904 και ενταφιάστηκε στην Πάρο και καθηγητής των μαθηματικών Ανδρέας Π. Σαρρής.

–1904. Το 1904 γεννιέται ο Σαρρής Εμμανουήλ του Ιωάννη γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1905. Το 1905 γεννιέται ο Σαρρής Αναστάσιος του Εμμανουήλ γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1907. Το 1907 γεννιέται ο Σαρρής Χρυσόστομος του Εμμανουήλ γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1907. Το 1907 γεννιέται ο Σαρρής Γεώργιος του Σπύρου γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1907. Το 1907 γεννιέται ο Σαρρής Γεώργιος του Δημητρίου γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1907. Το 1907 γεννιέται ο Σαρρής Νικόλαος του Δημητρίου αγροφύλαξ κάτοικος Παροικιάς.

–1908. Το 1908 γεννιέται ο Σαρρής Δημήτριος του Ιωάννη γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1908. Το 1908 γεννιέται ο Σαρρής Δημήτριος του Νικολάου γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1908. Το 1908 γεννιέται ο Σαρρής Σπύρος του Ιωάννη γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1909. 1909. Το 1909 γεννιέται ο Σαρρής Γεώργιος του Ιωάννη γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1909. Το 1909 γεννιέται ο Σαρρής Στυλιανός του Σπύρου γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1909. Το 1909 γεννιέται ο Σαρρής Δημήτριος του Νικολάου γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1910. Το 1910 γεννιέται ο Σαρρής Γεώργιος του Ιωάννη γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1912. Το 1912 γεννιέται ο Σαρρής Αντώνιος του Δημητρίου γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1912. Το 1912 γεννιέται ο Σαρρής Εμμανουήλ του Παναγιώτη αλιεύς κάτοικος Παροικιάς.

–1913. Το 1913 γεννιέται ο Σαρρής Διονύσιος του Εμμανουήλ ξυλουργός κάτοικος Παροικιάς.

–1913. Το 1913 γεννιέται ο Σαρρής Ευθύμιος του Σπυρίδων γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1914. Το 1914 γεννιέται ο Σαρρής Ευάγγελος του Ιωάννη αλιεύς κάτοικος Παροικιάς.

–1914. Το 1914 γεννιέται ο Σαρρής Νικόλαος του Κοσμά γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1916. Το 1916 γεννιέται ο Σαρρής Εμμανουήλ του Δημητρίου κάτοικος της Κοιν. Παροικιάς.

–1916. Το 1916 γεννιέται ο Σαρρής Ιωάννης του Βασιλείου γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1916. Το 1916 γεννιέται ο Σαρρής Δημήτριος του Πιέρρου γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1916. Το 1916 γεννιέται ο Σαρρής Ηλίας του Νικολάου γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1916. Το 1916 γεννιέται ο Σαρρής Σταύρος του Ιωάννη γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1917. Το 1917 γεννιέται ο Σαρρής Κωνσταντίνος του Ιωάννη μυλωθρός κάτοικος Παροικιάς.

–1918. Σαρρή Αικατερίνη, όνομα συζύγου: Διονύσιος, Κύριο όνομα και επώνυμο πατρός: Ι. Γαβαλλάς. Έτος γέννησης: 1918. Επάγγελμα: οικοκυρά.

–1918. Το 1918 γεννιέται ο Σαρρής Δημήτριος του Παναγή εργάτης κάτοικος Παροικιάς.

–1919. Το 1919 γεννιέται ο Σαρρής Κωνσταντίνος του Παναγή εργάτης κάτοικος Παροικιάς.

–1919. Το 1919 γεννιέται ο Σαρρής Γεώργιος του Κοσμά γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1919. Οπλίτης κατά την περίοδο 1919-1922 ο Σαρρής Στυλιανός ενώ στο ναυτικό υπηρετούν οι Σαρρής Γεώργιος και Σαρρής Γεώργιος.

–1921. Το 1921 γεννιέται ο Σαρρής Σπύρος του Παναγιώτη μηχανικός κάτοικος Παροικιάς.

–1921. Το 1921 γεννιέται ο Σαρρής Ηλίας του Ιωάννη εργάτης κάτοικος Παροικιάς.

–1921. Το 1921 γεννιέται ο Σαρρής Νικόλαος του Δημητρίου εργάτης κάτοικος Παροικιάς.

–1921. Το 1921 γεννιέται ο Σαρρής Θεόδωρος του Ιωάννη μυλωθρός κάτοικος Παροικιάς.

–1922. Το 1922 γεννιέται ο Σαρρής Στυλιανός του Κοσμά εργάτης κάτοικος Παροικιάς.

–1924. Το 1924 γεννιέται ο Σαρρής Εμμανουήλ του Γεωργίου εργάτης κάτοικος Παροικιάς.

–1925. Το 1925 γεννιέται ο Σαρρής Στυλιανός του Παναγή γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1925. Το 1925 γεννιέται ο Σαρρής Εμμανουήλ του Κοσμά γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1925. Το 1925 γεννιέται ο Σαρρής Νικόλαος του Κωνσταντίνου γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1925. Το 1925 γεννιέται ο Σαρρής Γεώργιος του Αντωνίου ναυτικός κάτοικος Παροικιάς.

–1926. Το 1926 γεννιέται ο Σαρρής Κωνσταντίνος του Γεωργίου ναυτικός κάτοικος Παροικιάς.

–1926. Το 1926 γεννιέται ο Σαρρής Νικόλαος του Μιχαήλ κάτοικος της Κοιν. Παροικιάς.

–1929. Το 1929 γεννιέται ο Σαρρής Κωνσταντίνος του Χαράλαμπου κάτοικος της Κοιν. Παροικιάς.

–1930. Το 1930 γεννιέται ο Σαρρής Άγγελος του Αναστασίου αλιεύς κάτοικος της Κοιν. Παροικιάς.

–1930. Το 1930 γεννιέται ο Σαρρής Στυλιανός του Παναγιώτη αλιεύς κάτοικος της Κοιν. Παροικιάς.

–1939. Στα δημοτολόγια Ερμούπολης είναι εγγεγραμμένος ο παριανός [Αντίπαρος] 28 ετών εργάτης Χρήστος Γεωρ. Σαρρής έγγαμος. Έδωσε όρκο στις 21 Οκτωβρίου 1939.

–1940. Στα δημοτολόγια Ερμούπολης είναι εγγεγραμμένος ο παριανός 51 ετών γεωργός Ιωάννης Δημ. Σαρρής έγγαμος, οι κόρες του Μαργαρίτα 17 ετών Άννα 14 ετών, Κωνσταντίνα 12 ετών, Αναστασία 9 ετών και η 41 ετών Μαρία. Έδωσαν όρκο στις 15 Ιουλίου 1940.

–1950. Στον εκλογικό κατάλογο της Κοινότητας Παροικιάς στις 17 Μαΐου 1950 είναι εγγεγραμμένη η Σαρρή Αικατερίνη (γεν. 1918), όνομα συζύγου Διονύσιος, όνομα πατρός Ι. Γαβαλάς.

–1954. 21 Νοεμβρίου 1954 ΚΟΙΝΟΤΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ. ΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ ΠΑΡΟΙΚΙΑ: Εψήφισαν εν όλω έγκυρα ψηφοδέλτια 1152 Έλαβον:

ΣΥΝΔΥΑΣΜΟΣ «ΛΑΟΣ – ΕΡΓΑ» 625.

Σταυρούς κατά σειράν προτιμήσεως: Αντ. Οικονόμου 586, Ιωαν. Φραγκούλης 584, Παν. Γ. Κρητικός 375, Ιωάν. Μεν. Μαύρης 229, Γεώργιος Σπ. Δαφερέρας 222, Μιχ. Γ. Κανδεράκης 173, Ιωάννης Α. Μπουρέλης 168, Β. Μεσολογγίτης 139, Χρυς. Σαρρής 136 και Δημ. Ν. Μαύρης 119.

ΣΥΝΔΥΑΣΜΟΣ «ΠΡΟΟΔΟΣ – ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ» 526.

Σταυρούς κατά σειράν προτιμήσεως: Ανδρέας Αυλήτης 387, Βαπτιστής Μάτσας 377, Μιχ. Δ. Πρωτόδικος 274, Γρ. Γ. Γράβαρης 272, Βας. Δ. Φωκιανός 237, Κ. Χαρατσάρης 189, Μιχ. Π. Ραγκούσης 162 κλπ.

Οι δύο πρώτοι έρχονται εκ της μειοψηφίας επειδή όμως δεν αποδέχονται, θα εισέλθουν οι δύο επόμενοι, ήτοι ο Μιχ. Πρωτόδικος και ο Γρηγόριος Γράβαρης.

–1959. 5 Απριλίου 1959 ΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΩΝ ΚΟΙΝΟΤΙΚΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ ΠΑΡΟΙΚΙΑ: Εγγεγραμμένοι 2.614 εψήφισαν 1.392, άκυρα και λευκά 3.

Ο Συνδυασμός κ. Ανδρέα Μαρινόπουλου έλαβεν 764 ο δε Συνδυασμός του κ. Μιχ. Κρίσπη 628.
Παραθέτομεν εν λεπτομερεία τους σταυρούς προτιμήσεως τους οποίους έλαβεν έκαστος.

1) Μαρινόπουλος Αθαν. Ανδρέας 626, Δενέγρης Στυλιανός 110, Μονδάνος Ανδ. Αντ. 105, Κατρής Ν. Αγαπητός 103, Βενιζέλος Π. Ραγκούσης 94, Μπάος Π. Αντ. 66, Μαύρης Γ. Αντ. 66, Καπούτσος Γ. Δημ. 60, Σιλβέστρος Π. Κωνστ. 55, Καλακώνας Μενέγου Σάββας 44, Μαλατέστας Μιχ. Κωνστ. 41 κλπ.

2) Κρίσπης Ν. Μιχαήλ 380, Φραγκούλης Νικολ. Ιωάννης 158, Σαρρής Μιχ. Νικόλαος 111, Τσαντάνης Φ. Παναγ. 82, Κυριαζάνος Ι. Μάρκος 66, Αργυρόπουλος Δημ. Ιωάννης 63, Μουρλάς Σπ. Γεώργιος 61, Φωκιανός Δημ. Βασίλειος 53, Κρητικός Γ. Παναγ. 49, Γκίκας Ι. Αναστ. 45, Σπανός Εμμαν. Αντ. 41 κλπ οι οποίοι παραλείπονται ελλείψει χώρου.

Σύμβουλοι εξελέγησαν οι 5 πρώτοι εκ του πρώτου Συν/σμού και οι 4 εκ του δευτέρου.

–Σαπουνουτζάκης: Πρόσφυγας

–1829. Σε απογραφή προσφύγων της Νάουσας του 1829 αναφέρεται ο Βασίλειος Σαπουνουτζάκης 50 ετών έμπορος, η σύζυγός του Στεφανάκη Σαμουνουτζάκη, η κόρη του Καλλιόπη Σαπουνουτζάκη, η αδερφή του Ανδριάνα Σαπουνουτζάκη και η παρακόρη του Μαρούσα.

–Σαπουντζόγλους: Καταγωγή από την Μικρά Ασία.

–1822. Στα δημοτολόγια του Δήμου Μάρπησσας το 1822 είναι εγγεγραμμένος ο Σαπουντζόγλους Παναγιώτης.

–1844. Στον εκλογικό κατάλογο του Δήμου Μάρπησσας το 1844 είναι εγγεγραμμένος ο 47χρονος σχοινάς Παναγιώτης Σαπουντζόγλους και ο 36χρονος σχοινάς Σταύρος Σαπουντζόγλους.

–1847. Στον εκλογικό κατάλογο του Δήμου Μάρπησσας το 1847 είναι εγγεγραμμένος ο 50χρονος σχοινάς Παναγιώτης Σαπουντζόγλους.

–Σβορώνος ή Σβορόνος: Ίσως πρόσφυγας. Συνεχίζει στην Πάρο από Θηλυγονία με την οικογένεια Πρωτόδικου και Παπαβασιλείου. Το επώνυμο Σβορώνος γνωστό και στη Μύκονο.

–1817. Στα δημοτολόγια Παροικιάς (συμπεριλαμβάνεται και η Αντίπαρος) είναι εγγεγραμμένος ο 26χρονος Σβορόνος Νικόλαος.

–1827. Σε προικοσύμφωνο του Νικολάου Σφορώνου Νικολούδη και Μαργετάκης Πρωτόδικου (Παροικία 8 Οκτ. 1827) «έτι το χωράφι της Φλόγας έχει την εκκλησίαν μέσα του Αγίου Ιωάννου πλησίον οι ίδιοι και ο Δημητράκης Χαμάρτος» «Ο Αντωνάκης Πρωτόδικος και η σύζυγός του Μαρινάκη προσφέρουν στην κόρη τους δύο αγίας εικόνας εις σκέπην και βοήθειάν των, την Παναγίαν Φεβρουαριώτισσαν και τον Άγιον Βασίλειον. Ο Σβορώνος Νικολούδης δεν προσφέρει εικόνες» (ΓΑΚ, 218, 175-176).

–1831. Ο Ευστάθιος Θωμά Σβορώνος ήταν μαθητής της Αλληλοδιδασκαλικής Σχολής Λευκών 1831 Μαΐου 2 (ΓΑΚ, Υ.Θ. φ. 39).

–1833. Σε κατάλογο της εν Παροίκια Ελληνοδιδακτικής Σχολής μαθητευόντων παιδιών στις 28 Απριλίου 1833 αναφέρεται ο Γ. Σβορόνος.

–1844. Στον εκλογικό κατάλογο Λευκών το 1844 είναι εγγεγραμμένος ο 60χρονος κτηματίας Θωμάς Σβορόνος.

–1846. Ο Θωμάς Σβορώνος σε έγγραφα Παροικιάς της 16^ης Μαΐου 1846.

–1847. Στον εκλογικό κατάλογο Παροικιάς (συμπεριλαμβάνεται και η Αντίπαρος) είναι εγγεγραμμένος ο 56χρονος γεωργός Νικόλαος Σβορόνος.

–1847. Στον εκλογικό κατάλογο Λευκών του 1847 είναι εγγεγραμμένος ο 63χρονος κτηματίας Θωμάς Σβορόνος και ο 26χρονος γεωργός Ιάκωβος Σβορόνος.

–1862. Το 1862 γεννιέται στις Λεύκες ο Σβορώνος Αντώνιος του Ιακώβου. Ήταν εγγεγραμμένος στο μητρώο αρρένων της Κοινότητας Λευκών.

–1875. Σε εκλογικό κατάλογο του Δήμου Ύριας του 1875, υπάρχει εγγεγραμμένος ο Σβορώνος Θωμάς του Ιακώβου, ετών 23, μεταπράτης και ο Σβορώνος Ιάκωβος του Θωμά, ετών 57, έμπορος.

–1876. Σε πίνακα των γάμων που τελέστηκαν το έτος 1876 Ιαν. 18 στις Λεύκες αναφέρεται ότι ο 28χρονος Δημήτριος Χανιώτης του Νικολάου και της Ειρήνης να νυμφεύεται την 25χρονη Άννα Σβορώνου του Ιάκωβου και της Μαρίας.

–1887. Στις 11 Νοεμβρίου 1887 ο 37χρονος εμπορουπάλληλος από την Πάρο Γεώργιος Μονδάνος, του Αντωνίου και της Βικτωρίας Σβουρίνα [ίσως Σβορώνου, κάτοικος Σύρου παντρεύεται στην Ερμούπολη την 35χρονη από την Πάρο Αικατερίνη Σκορδίλη, του Ιωάννη και της Μαριγώς.

–1887. Επιγραφή στο εκκλησάκι του Αγίου Ιωάννη του Καλυβίτου γνωστό ως «του Ραντεβουδιάρη» αναφέρει «ΔΑΠΑΝΗ ΚΑΙ ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΙΩΑΝΝΟΥ Α. ΣΒΟΡΩΝΟΥ ΑΝΕΚΑΙΝΙΣΘΗ Ο …ΛΟΣ.ΟΣ? ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΚΑΛΥΒΙΤΟΥ ΕΝ ΕΤΕΙ ΣΩΤΗΡΙΩ 1887.

–1890. Ουρανία Σβορώνου, σύζυγός της ο τραπεζικός Ανδρέας Παπαβασιλείου του Δημητρίου. Απέκτησαν έναν γιό τον Δημήτριος Παπαβασιλείου δικηγόρο.

–1891. Επιτοίχια πλάκα στην οικία του Ιωάννη Ν. Σβορώνου στην παλιά Αγορά Παροικιάς αναφέρει: «ΟΙΚΙΑ ΙΩΑΝΝΟΥ Ν. ΣΒΟΡΩΝΟΥ ΑΝΑΚΑΙΝΙΣΘΕΙΣΑ ΚΑΤΑ ΙΟΥΝΙΟΝ 1891».

–1898. Στο νάρθηκα στην Αγία Ελεούσα Παροικιάς υπάρχει εντοιχισμένη πλάκα, η οποία αναγράφει τα εξής: «Ιωάννης Ν. Σβορώνος απεβίωσεν 8 Ιανουαρίου 1898 κτήτωρ του Ιερού Ναο».

–1898. Πίναξ του Συνδέσμου των εν Λαυρίω, Αθήναις περιχώροις και Πειραιει ΠΑΡΙΩΝ, εμφαίνων ονοματεπώνυμων μελών της Περιόδου 1ης Ιουνίου 1898 ο Σβορόνος Ι. Θωμάς.

–1905 Σε εικόνα του ναού του Αγίου Γεωργίου στην Πλ. Βεντουρή στην Παροικιά. Αφιέρωμα Σπυρίδωνος και Χαδεμένης Σβορών(ου) 1905.

–1977. Ενοικιαζόμενα διαμερίσματα στη Νάουσα το 1977 του Σβορώνου.

–Σγαρδέλης ή Σγαρδέλλης: Πρόσφυγες από το Τσεσμέ της Μικράς Ασίας. Γνωστή οικογένεια σήμερα στα Μάρμαρα και την Αντίπαρο όπου μαρτυρείται για πρώτη φορά. Το προγενέστερο επώνυμο της παριανής οικογένειας ήταν Κουσίδης.

–1839. Έγγραφο έτους 1839, συμβόλαιο αγοραπωλησίας του Γεωργίου Μ. Σγαρδέλη.

–1847. Στον εκλογικό κατάλογο Παροικιάς (συμπεριλαμβάνεται και η Αντίπαρος) είναι εγγεγραμμένος ο Σγαρδέλης Γεώργιος 56 ετών γεωργός (απεβίωσε), ο 38χρονος ποιμήν Γεράσιμος Σγαρδέλης και ο 30χρονος Μιχάλης Σγαρδέλης γεωργός.

–1865. Στον εκλογικό κατάλογο Αντιπάρου στις 30 Απριλίου 1946 υπάρχει εγγεγραμμένος ο γεννημένος το 1865 κάτοικος Αντιπάρου Σγαρδέλης Ανδρέας του Σπυρίδωνα, γεωργός. Το 1949 μεταγράφετε σε άλλη Κοινότητα.

–1881. Στον εκλογικό κατάλογο Αντιπάρου στις 30 Απριλίου 1946 υπάρχει εγγεγραμμένος ο γεννημένος το 1881 κάτοικος Αντιπάρου Σγαρδέλης Γεράσιμος του Παναγιώτη, εργάτης.

–1885. Το 1885 γεννιέται στην Αντίπαρο η Ελένη Σ. Φαρούπου, μετέπειτα σύζυγος του Γεράσιμου Σγαρδέλη.

–1885. Το 1885 γεννιέται η κάτοικος Αντιπάρου Ειρήνη Σγραρδέλλη του Παναγιώτη, μετέπειτα σύζυγος Δημητρίου Τριαντάφυλλου.

–1891. Στον εκλογικό κατάλογο Αντιπάρου στις 30 Απριλίου 1946 υπάρχει εγγεγραμμένος ο γεννημένος το 1891 κάτοικος Αντιπάρου Σγαρδέλης Αριστείδης του Παναγιώτη, εργάτης.

–1896. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1896 στην Αθήνα ο Σβορώνος Λεωνίδας του Αντωνίου.

–1900. Το 1900 γεννιέται η κάτοικος Αντιπάρου Σγαρδέλη Άννα του Αντωνίου, μετέπειτα σύζυγος Απόκοτος Θεολόγος.

–1901. Το 1901 γεννιέται ο Σγαρδέλης Βασίλειος του Χρήστου εργάτης κάτοικος Παροικιάς.

–1906. Στον εκλογικό κατάλογο Αντιπάρου στις 30 Απριλίου 1946 υπάρχει εγγεγραμμένος ο γεννημένος το 1906 κάτοικος Αντιπάρου Σγαρδέλης Σταύρος του Ανδρέα εργάτης.

–1907. Στον εκλογικό κατάλογο Αντιπάρου στις 30 Απριλίου 1946 υπάρχει εγγεγραμμένος ο γεννημένος το 1907 κάτοικος Αντιπάρου Σγαρδέλης Παναγιώτης του Γεράσιμου ναυτικός.

–1911. Μακροβιότερος κάτοικος της Πάρο το 1911 είναι ο γεωργός Μιχαήλ Ι. Σγαρδέλης ή Μελίγκορδας. Σε εκλογικό κατάλογο της Πάρου αναγράφεται η ηλικία του 107 ετών, ενώ κατά άλλους ήταν 111 ετών.

–1912. Στο μνημείο των πεσόντων στο Δημοτικό Σχολείο Αντιπάρου αναγράφεται ως πεσόντας την περίοδο 1912-13 ο Πιέρος Π. Σγαρδέλης

–1921. Στον εκλογικό κατάλογο Αντιπάρου στις 30 Απριλίου 1946 υπάρχει εγγεγραμμένος ο γεννημένος το 1921 κάτοικος Αντιπάρου Σγαρδέλης Παναγιώτης του Αριστείδη εργάτης.

–1924. Το 1924 γεννιέται στην Αντίπαρο η Μαρούσα Γ. Σγαρδέλη.

–1925. Το 1925 γεννιέται ο Σγαρδέλης Χρήστος του Βασιλείου εργάτης κάτοικος Παροικιάς.

–1946. Στον εκλογικό κατάλογο Παροικιάς του 1946 είναι εγγεγραμμένος ο Σγαρδέλης Χρήστος του Βασιλείου εργάτης κάτοικος Παροικιάς.

–1964. Κοινοτικαί Εκλογαί 5 Ιουλίου 1964. Εις ΑΝΤΙΠΑΡΟΣ: Κατήλθον 2 συνδυασμοί ο εις υπό τον τέως Πρόεδρον. Πρόεδρος εξελέγη ο κ. Παναγ. Σγαρδέλης και Σύμβουλοι προερχόμενοι εκ του Συνδυασμού του.

–Σγαρέτζης:

–1954. Σε εκλογικό κατάλογο Αντιπάρου στις 19 Ιουνίου 1954 υπάρχει εγγεγραμμένη η Καλλιόπη Σγαρέτζη του Παναγιώτη, κάτοικος Αντιπάρου, έτος γέννησης 1932.

–Σεβαστός: Η οικογένεια Σεβαστού από την Μικρά Ασία εγκαταστάθηκε στις Λεύκες της Πάρου μετά την καταστροφή του 1922.

–Σεκάδας:

–1732. Πρακτικό εκλογικής επιτροπής του κοινού της Παροικιάς στις 4 Ιανουαρίου 1732, αναφέρεται ο Δημήτρης Σεκάδας.

–Σελέντζας; : Αυτό το επώνυμο ίσως δεν υπάρχει και να έχει γίνει από ορθογραφικό λάθος. Ίσως να πρόκειται για την οικογένεια Βελέντζα που μαρτυρείται στον Κώστο και στη Νάουσα.

–1747. Σε πρακτικό εκλογής απεσταλμένου στην Κωνσταντινούπολη από το κοινό της Παροικιάς σε Γενική Συνέλευση στις 26 Οκτωβρίου 1747 μαρτυρείται ο Γεώργιος Σελάντζας

–Σεληνιώτης:

–1737. Δωρεά μεταξύ συζύγων στις 30 Μαρτίου 1737. Παράδοση έκανε ο Γιώργης Μπαρμπαρής του προγόνου του Αντζολου Σεληνιώτη εις το σπίτι αγορά του από τον Μιχελάκη Νταμέτζο.

–Σεντές: Ίσως Χιώτης.

–1822. Στο δημοτολόγιο του Δήμου Νάουσας (της επαρχίας Νάξου) το 1822, υπάρχει εγγεγραμμένος ο Ιωάννης Σεντές.

–1844. Σε εκλογικό κατάλογο στις 18 Μαρτίου 1844, του Δήμου Νάουσας (της επαρχίας Νάξου), υπάρχει εγγεγραμμένος ο 48χρονος ναυτικός Ιωάννης Σεντές.

–Σεργιάδης: ο Αρσένιος Σεργιάδης, ιερεύς, ηγούμενος Αγίου Γεωργίου Λαγκάδας από Ιωάννινα γεννήθηκε το 1800 και εκοιμήθη στη μονή Χριστού Δάσους στην Πάρο στις 31 Ιανουαρίου 1877. Είναι ο πολιούχος άγιος του νησιού.

–1800. Ο πολιούχος της Πάρου Άγιος Αρσένιος Σεργιάδης (1800-1877).

–Σερφιώτης: Επίθετο-πατριδωνύμιο= από την Σέριφο.

Σε πατριδωνυμιακά επίθετα, πολλές φορές συναντάμε να μην υπάρχουν κοινοί συγγενικοί κλώνοι, αυτό συμβαίνει διότι το μόνο κοινό που έχουν είναι ο τόπος καταγωγής μιας και το επίθετό τους ήταν άλλο και στην πορεία το πατριδωνύμιο έγινε παρατσούκλι και το παρατσούκλι επίθετο.

–1639. Σε διαθήκη του ιερομ. Ησαϊα Δαμία, του 1639 «ακόμα το δέκατο που έχω και του γαμπρού του Σερφιώτη του μοναστηριού μου».

–1747. Σε διαθήκη στις 30 Μαρτίου του 1747 αναφέρεται το κτήμα του Αντώνη Σερφιώτη.

–1824. «Προικοσύμφωνο Γεώργη Κορφιάτη Σκλαβούνου και της συζύγου αυτού Μαρίας Σερφιώτη» Παροικιά, 3 Φεβρουαρίου 1824. «Ο κυρ Νικολός Κωνσταντή Σερφιώτης δίδει στην κόρη του Μαράκι διά χάριν προικός (…) τρεις αγίας εικόνας, (…), ενώ ο πατέρας του Γεώργη Σκλαβούνου δεν δίδει εικόνα» (ΓΑΚ, 215, φ. 102v).

–1847. Στον εκλογικό κατάλογο Παροικιάς (συμπεριλαμβάνεται και η Αντίπαρος) είναι εγγεγραμμένος ο 36χρονος γεωργός Βαρθολομαίος Σερφιώτης και ο 43χρονος γεωργός Κωνσταντίνος Σερφιώτης.

–1869. Το 1869 γεννιέται ο Σερφιώτης Βαρθολομαίος του Νικολάου κτίστης κάτοικος Παροικιάς. Απεβίωσε το 1954.

–1908. Το 1908 γεννιέται ο Σερφιώτης Ιωάννης του Βαρθολομαίου κτίστης κάτοικος Παροικιάς.

–1946. Στον εκλογικό κατάλογο Παροικιάς του 1946 είναι εγγεγραμμένοι οι Σερφιώτης Βαρθολομαίος του Νικολάου και Σερφιώτης Βαρθολομαίος του Νικολάου κτίστες κάτοικοι Παροικιάς.

–1950. Στον εκλογικό κατάλογο Παροικιάς του 1950 είναι εγγεγραμμένη η Ζουμή Πηγή όνομα συζύγου Ιωάννης, όνομα πατρός Βαρθ. Σερφιώτης κάτοικος Κοιν. Παροικιάς.

–1953. Στο εκλογικό κατάλογο Παροικιάς του 1953 είναι εγγεγραμμένη η Σερφιώτη Αικατερίνη του Βαρθολομαίου.

–Σημαντήρης:

–1687 Κτίστης του Αγ. Ιωάννη του Θεολόγου στην Νάουσας.

–Σηφάκης: Βλέπε Σιφάκης

–Σιακαβέλας:

–1911. Σπύρος Σιακαβέλας. Χωροφύλακας στον Αστυνομικό Σταθμό Νάουσας το 1911.

–Σιάκος ή Σιάχος:

–1936. Στα δημοτολόγια Ερμούπολης είναι εγγεγραμμένος ο παριανός [Μάρπησσα] 15 ετών εργάτης Παναγιώτης Ευστρ. Σιάκος άγαμος. Έδωσαν όρκο στις 1 Οκτωβρίου 1936.

–1946. Σε εκλογικό κατάλογο της Κοινότητας Μάρπησσας στις 30 Απριλίου 1946 υπάρχει εγγεγραμμένος ο Σιάχος Ευστράτιος του Γεωργίου, 67 ετών έμπορος.

–Σιαμίκος:

–1946. Σε εκλογικό κατάλογο της Κοινότητας Μάρπησσας στις 30 Απριλίου 1946 υπάρχει εγγεγραμμένος ο Σιαμίκος Ιωάννης του Αντωνίου, 29 ετών εργάτης.

–Σιάχος: Βλέπε Σιάκος

–Σιβήλης: Βλέπε Σιβίλης

–Σιβίλης ή Σιβήλης ή Κυδωνιάς:

–1822. Στα δημοτολόγια του 1822 του Δήμου Νάουσας (της επαρχίας Νάξου), υπάρχει εγγεγραμμένος ο Σιβίλης Κωνσταντίνος.

–1829: Σε απογραφή προσφύγων της Νάουσας του 1829 αναφέρεται ο Κωνσταντής Σιβήλης Κυδωνιάς 40 ετών άνεργος, η σύζυγός του Ελένη Σιβήλη Κυδωνιά και η τρεις κόρες του Μαρία, Σταυρούλα και Κατερίνα.

–1829: Σε απογραφή προσφύγων της Νάουσας του 1829 αναφέρεται ο Μιχάλης Σιβήλης 37 ετών καφφεπώλης.

–1844. Σε εκλογικό κατάλογο στις 18 Μαρτίου 1844, του Δήμου Νάουσας (της επαρχίας Νάξου), υπάρχει εγγεγραμμένος ο 50χρονος κρεοπώλης Σιβίλης Κωνσταντίνος

–Σιγάλας: Ιταλική καταγωγή. Η σημασία του επιθέτου είναι «το Τζιτζίκι» Ντε Κιγαλα στα λατινικά. Οικογένειες της Πάρου, Τήνου Σαντορίνης και της Κέρκυρας, που διετέλεσαν και καθολική επίσκοποι όπως προκύπτει από την επιγραφή με τη χρονολογία 1738. Το συγκεκριμένο οικόσημο (αετός δικέφαλος) ανήκει σε μέλος του κλάδου από τη Σαντορίνη, που διετέλεσε καθολικός επίσκοπος Τήνου και Μυκόνου, όπως προκύπτει από την επιγραφή με τη χρονολογία 1738, αλλά και από το επισκοπικό καπέλο με έξι θυσάνους σε τρεις σειρές. Η επιτύμβια πλάκα στην οποία είναι χαραγμένο, μεταφέρθηκε εδώ το 1868 από την παλαιά καθέδρα του Αγίου Ιωάννη του Εξώμπουργου.

–1881. Το 1881 γεννιέται ο Σιγάλας Μάρκος του Νικολάου κτηματίας κάτοικος Παροικιάς. Απεβίωσε το 1948.

–1882 Γεννιέται το 1882 η Μαρουσώ Σιγάλα του Νικολάου. Σύζυγός της ο Αθανάσιος Μαρινόπουλος (1873) και έκαναν έξι παιδιά. Τον Ανδρεά (1916).

–1885. Το 1885 γεννιέται ο Σιγάλας Παναγής του Νικολάου έμπορος κάτοικος Παροικιάς.

–1898. Το 1898 γεννιέται ο Σιγάλας Κωνσταντίνος του Αντωνίου ναυτικός κάτοικος Παροικιάς.

–1916. Διδάσκαλος στο Δημοτικό Σχολείο Παροικιάς κατά την περίοδο 1916-17 ο Μάρκος Α. Σιγάλας.

–1919. Το 1919 γεννιέται ο Σιγάλας Νικόλαος του Μάρκου υπάλληλος κάτοικος Παροικιάς.

–1922. Το 1922 γεννιέται ο Σιγάλας Μιχαήλ του Μάρκου γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1925. Το 1925 γεννιέται η Σιγάλα Μαρία του Μάρκου κάτοικος της Κοιν. Παροικιάς.

–1927. Το 1927 γεννιέται ο Σιγάλας Φραγκίσκος του Μάρκου ναυτικός κάτοικος κοιν. Παροικιάς.

–1930. Το 1930 γεννιέται ο Σιγάλας Δημήτριος του Πανάγου κάτοικος της Κοιν. Παροικιάς.

–1933. Σε σχολικές εκδηλώσεις στην Παροικιά το 1933, διακρίνεται η μαθήτρια Ειρήνη Σιγάλα.

–1940. Σε φωτογραφεία του 1940 διακρίνεται ο Νικολάκης Σιγάλας αλλά και η Ειρήνη και Φλώρα Σιγάλα.

–1946. Στον εκλογικό κατάλογο της Παροικιάς του 1946 είναι εγγεγραμμένοι οι, Σιγάλας Μάρκος του Νικολάου κτηματίας, Παναγής του Νικολάου έμπορος και Κωνσταντίνος του Αντωνίου ναυτικός κάτοικοι Παροικιάς.

–1950. Στον εκλογικό κατάλογο της Κοινότητας Παροικιάς στις 17 Μαΐου 1950 είναι εγγεγραμμένη η Μαρινοπούλου Ειρήνη (γεν. 1917), όνομα συζύγου Αθανάσιος, όνομα πατρός Ν. Σιγάλας.

–1953. Στο εκλογικό κατάλογο Παροικιάς του 1953 είναι εγγεγραμμένη η Σιγάλα Αικατερίνη όνομα συζύγου Παναγιώτης, όνομα πατρός Δημήτριος Φωκιανός.

–1961. Το 1961 απεβίωσε καθηγητής Στέφανος Κονταράτος, γιός του ιατρού Νικ. Κονταράτου και της Αντωνίας Σκούφου. Σύζυγός του η Φραγκίσκα Σιγάλα. Απέκτησαν τον Ιωάννη Κονταράτο και την Αντωνίνα Δ. Ροζακέα.

–Σιδεράκης: Κρητικής καταγωγής. Η οικογένεια Σδεράκη έζησε στην περιοχή του Τσιπίδου.

–1624. Σε εγγραφο του 1624 μνημονεύεται ο Πέρρος Σιδεράκης.

–1646. Έγγραφο δωρεάς χωραφιού στις 3 Ιουλίου 1646. Ενώπιον του Νικολάου Σιδεράκη που συνέταξε το έγγραφο και μαρτυρούντων των Νικολού Σκορδίλη και Νικόλα Πορταλαμιού, ο Ιωάννης Νικολού Μεσαρίτης «αφήνει» (δωρίζει) στον συμπέθερό του ιερέα Ιωάννη Παπαδόπουλο ένα χωράφι στην Αγία Αναστασία, που το μοιράζει στα τρια. Τα δυο στα παιδιά του Νικολό και Γιώργη και το τρίτο στον παπα Παπαδόπουλο.

–1687. Την σήμερον πακτώνει ο ημέτερος αδερφός και οσιώτατος εν ιερομονάχοις κύριος Μελέτιος Σιδεράκης το μετόχιον όπερ έχομεν εν τη νήσω Πάρω εν Καστελλίω Παροικία ονομαζόμενον Ευαγγελίστρια το οποίον μετόχιον τούτο δίδομεν δια χρόνους ήγουν τέσσερεις ακόμα και τα πράγματα της Αξίας, με εκκλησίες, σπίτια, χωράφια [1η Νοεμβρίου 1687].

–1700. Στις 1^η Οκτωβρίου 1700 αναφέρεται σε έγγραφο πώλησης χωραφιού στον Τζιπίδο η Ειρήνη του ποτέ Γεώργιου Γερασίμου Καρυωτάκη θυγατέρα…» Ενώπιον του ιερέα και πρωτεκδίκου Κεφάλου Δημητρίου Λουκή η Ειρήνη κόρη του Γεωργίου Γερασίμου Καρυωτάκη πωλεί στον Μανόλη Παπάλεο ένα χωράφι στο Βαρσαμάδο για 15 ρεάλια, και στράτα κουμούνα (δημόσια οδό). Το υπογράφουν ο μοναχός, αγιογράφος Νικόδημος Γεράρδης, ο Νικ. Φιλινάκης? Και ο Ανεγνώστης Μαλατέστας.

Μετά τις υπογραφές έχουμε μια συμπληρωματική παράγραφο, είδος υστερόγραφου (κοντιτζίλε γράφεται στο χειρόγραφο) Υπογράφουν οι: ιερέας Μελέτιος Σιδεράκης, Γ. Τριβυζάς και ο ιερέας Δημήτριος Λουκής που έγραψε και το κοντίτζιλε.

–1706. Πρακτικό εκλογικής επιτροπής του κοινού της Αντιπάρου στις 31 Μαρτίου 1706, αναφέρεται ο Μάρκος Σιδεράκης.

–1707. Σε έγγραφα του 1707 της Ξεχωριανής μνημονεύεται ηγούμενος της Παναγίας Ξεχωριανής ο Μελέτιος Σιδεράκης.

–1724. Ο προύχοντας του Κεφάλου Αλέξανδρος Καμπάνης που μνημονεύεται στη διαθήκη του ιερέως Μελετίου Σιδεράκη (Κέφαλος, 26 Ιουνίου 1724) πρώην οικονόμος της Παναγίας Ξεχωριανής.

–1725. Στις 23 φεβρουαρίου 1725 ο παπά Μάρκος Μπάρπος υπογράφει σε έγγραφο αφιέρωσης στην Ξεχωριανή χωραφιού από τον Φραγκίσκο Σιδεράκη.

–1725. Προικοχάρτι του Δημ. Σιδεράκη, Τζιπίδος 21 Σεπτ. 1725: το σπίτι της όπου έχει γονικόν της εις τον Άγιον Ευστάθιον σύμπλιον».

–1725. Στις 23 Φεβρουαρίου 1725, Αφιέρωση χωραφιού στην Ξεχωριανή από τον Φραντζέσκο Σιδεράκη, ανιψός του ιδίου παπά Μελέτιου Σιδεράκη, και αφήνει από την σήμερον εις την Κυρία Ξεχωριανή εις το μετόχι του Μέγα Θεολόγου το χωράφι όπου έχει εις τοποθεσία εις του Τουρτούλη δια την ψυχήν του άνωθεν παπά Μελέτιου.

–1725. Στις 2 Απριλίου 1725, σε πωλητήριο Τζιπίδου ο ιερομόναχος, ηγούμενος της μονής του Αγίου Αντωνίου Μεσαρίτης Μελέτιος πωλεί ένα μοναστηριακό χωράφι, στην τοποθεσία Ξεχωριανή, στον Δημήτρη Σιδεράκη καθώς το εστιμάρισε ο Γεώργιος Στεφανή Τζιγώνιας.

–1731. Στις 6 Νοεμβρίου 1731 ο παπά-Εμμανουήλ Τριβιζάς υπογράφει στον Τζιπίδο την διαθήκη του θείου του Δημήτρη Σιδεράκη «παράγγελλει στον ανιψιό του ιερέα Μανώλη Τριβιζά να τον θάψει εις την εκκλησίαν του τον Αγίον Γεώργιον και αφήνει το χωράφι του στο Κάστρο σύμπλιος ο γαμπρός του ο Φραγκιάς Παπαδόπουλος.

–1771. Στη διαθήκη του ο Δημ. Σιδεράκης (Τζιπίδος 6 Νοεμ. 1771) αφήνει στην κόρη του Μαρία «και το σπίτι όπου έχει αγορά από τον μαστρο-Γεώργη Άσο, εις την Ρούγα του Αγίου Ηλία…».

–Σιλβέστρος ή Σίλβεστρος ή Συλβέστρος ή Σιλιβέστρος: Ο αργυρός. Το Επίθετο Σιλβέστρος σύμφωνα με την οικογενειακή μαρτυρία ίσως είναι Κέλτικης καταγωγής όμως για τον κ. Ιάκωβο Ναυπλιώτη Σαραντινό οι Σιλβέστροι είναι στην κατηγορία βαπτιστικό επώνυμο και ίσως με καταγωγή από την Βενετία. Κλάδος τους η οικογένεια Ακάλεστου που προήρθε από παρατσούκλι. Η οικογένεια Σιλβέστρου μαρτυρείται ως και σήμερα στην Πάρο, με κλάδο στην Αθήνα.

–1676. Στις 10 Σεπτεμβρίου 1676 ο Ιερομόναχος Σίλβεστρος πακτωτής των κτημάτων της Παναγίας Ξεχωριανής. (ίσως να πρόκειτε για το όνομα και όχι για επώνυμο του ιερομόναχου).

–1677. Το 1677 εκοιμήθη ο ιερομόναχος Ξεχωριανής Σίλβεστρος.

–1684. Στις 12 Ιουλίου 1684 αναφέρεται ο αποθανόν παπά Σιλβέστρος. Ο Ιερομόναχος Γρηγόριος αντικατέστησε στη θέση του οικονόμου της Ξεχωριανής τον αποθανόντα παπά-Σιλβέστρο.

–1716. Σε κληρονομικό δικαίωμα των συζύγων αναφέρεται στις 26 Ιανουαρίου 1716 ο Σιλιβέστρος Γράσης.

–1729. Σε κληρονομικό δικαίωμα των συζύγων αναφέρεται στις 11 Οκτωβρίου 1729 ο Λουκιεζής Σιλβέστρος.

–1847. Στον εκλογικό κατάλογο Παροικιάς (συμπεριλαμβάνεται και η Αντίπαρος) είναι εγγεγραμμένος ο 29χρονος γεωργός Γεώργιος Σιλιβέστρος και ο 27χρονος γεωργός Πέτρος Σιλιβέστρος.

–1883. Το 1883 γεννιέται ο Ακάλεστος ή Σιλβέστρος Πέτρος του Νικολάου ξενοδόχος κάτοικος Παροικιάς.

–1893. Το 1893 γεννιέται ο Ακάλεστος ή Σιλβέστρος Ιωάννης του Νικολάου γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1923. Το 1923 γεννιέται ο Σιλβέστρος Νικόλαος του Πέτρου ξενοδόχος κάτοικος Παροικιάς.

–1928. Το 1928 γεννιέται η Σιλβέστρου Χρυσούλα του Ιωάννη κάτοικος της Κοιν. Παροικιάς.

–1930. Το 1930 γεννιέται η Σιλβέστρου Βασιλική του Ιωάννη κάτοικος της Κοιν. Παροικιάς.

–1940. Το 1940 γεννιέται στην Πάρο ο Κωνσταντίνος Ιωάννη Σιλβέστρος.

–1945. Στις 5 Μαΐου του 1945 απεβίωσε σε ηλικία 70 ετών η Αργυρώ Κ. Σιλβέστρου. Το οστεοφυλάκιο της είναι στο βόρειο τοίχος του ναού της Αγίας Παρασκευής στο Καλάμι.

–1953. Στο εκλογικό κατάλογο Παροικιάς του 1953 είναι εγγεγραμμένη η Σιλβέστρου Ευδοκία, όνομα συζύγου Πέτρος όνομα πατρός Κωνσταντίνος Αλιφιέρης.

Σύμβουλοι εξελέγησαν οι 5 πρώτοι εκ του πρώτου Συν/σμού και οι 4 εκ του δευτέρου.

–2010. Υπάλληλος Υ.Π.Α. στο Κρατικό Αερολιμένα Πάρου το 2010 ο Ιωάννης Κων. Σιλβέστρος.

–Σιλιγγίρης: Βλέπε Τσιλιγγίρης

–Σιλιντζίρης: Βλέπε Τσιλιγγίρης ή Σιλιγγίρης

–Σιλιτζίρης: Βλέπε Τσιλιγγίρης ή Σιλιγγίρης

–Σιλιτσίρης: Βλέπε Τσιλιγγίρης.

–Σικηνιώτης: Βλέπε Σικινιώτης.

–Σικινιώτης ή Σικηνιώτης: Επίθετο-πατριδωνύμιο= από την Σίκινο. Σε πατριδωνυμιακά επίθετα, πολλές φορές συναντάμε να μην υπάρχουν κοινοί συγγενικοί κλώνοι, αυτό συμβαίνει διότι το μόνο κοινό που έχουν είναι ο τόπος καταγωγής μιας και το επίθετό τους ήταν άλλο και στην πορεία το πατριδωνύμιο έγινε παρατσούκλι και το παρατσούκλι επίθετο.

–1757. Ειρήνη Σικινιώτη (Τζιπίδος 27 Ιαν. 1757).

–1844. Στον εκλογικό κατάλογο του Δήμου Μαρμάρων το 1844 είναι εγγεγραμμένος ο 28χρονος εργάτης Μιχαήλ Σικηνιώτης.

–1847. Στον εκλογικό κατάλογο του Δήμου Μάρπησσας το 1847 είναι εγγεγραμμένος ο 32χρονος εργάτης Μιχαήλ Σικινιώτης.

–Σιναδινός:

–1612. Στο υπέρθυρο του Αγίου Νικολάου, κοντά στην Εκατονταπυλιανή γράφει: «+ανακαινήθ(η) εκ βόθρ(ου) ούτος ω θίος κ(αι πάτημ(ος) ναός του εν αγίοις πατρ(ός) ημόν Ν(ι)κολάου κ(αι)εξόδου Μανόλι Σιναδινού 1612»

–Σιναΐτης: Πατριδωνυμικό επώνυμο. Από το Σινά.

–1824. Ο Βησσάριος πρωτοσύγκελλος Σιναΐτης υπογράφει έγγραφο στην Παροικιά στις 12 Οκτωβρίου 1824 και στις 1 Μαρτίου του 1825.

–Σινανιώτης: Ο Ναύαρχος Αθανάσιος Σινανιώτης δεν ήταν παριανός, αλλά ήταν ένας φίλος της Πάρου που έτρεφε απεριόριστη αγάπη για το νησί μας. Σχεδόν κάθε χρόνο από το Πάσχα μέχρι το τέλος του καλοκαιριού διέμενε με τη σύζυγο του, Μαργαρίτα, στην Παροικιά, σ’ ένα σπίτι στη συνοικία Νέος Δρόμος.

Από τη θέση που κατείχε ως Ναύαρχος πρόσφερε τις πολύτιμες υπηρεσίες του στους συμπατριώτες του, αλλά το μεγαλύτερο ενδιαφέρον το έδειξε στο εκκλησάκι του Αγίου Φωκά, εξοπλίζοντας το με ιερά σκεύη, καλύμματα και ό,τι άλλο χρειαζόταν ο ναός, αλλά και ό,τι χρειαζόταν οι προσκυνητές από καθίσματα μέχρι στρώματα, μιας και διέμεναν εκεί, κατά τη διάρκεια των πανηγυριών. Με δικιά του μέριμνα χρησιμοποιούταν το οίκημα του παρακειμένου φάρου προς εξυπηρέτηση των προσκυνητών.

Το 1959 δωρίζει 850 δρχ. δια την πλακόστρωση του δαπέδου. Τον Μάρτιο του 1961, δια την επισκευή των δωματίων και τον εξωραϊσμό του πέριξ χώρου προσφέρει εις την επιτροπή του ναού 500 δρχ. και το 1973 πραγματοποιήθηκε νέα ανακαίνιση με δικά του έξοδα. Ακολούθησαν και άλλες δωρεές για κοινωφελή σκοπό στη πόλη της Παροικιάς, όπως το κοιμητήριο κ.α.

Ήταν ένας ήσυχος, ευσεβής, άνθρωπος που αγαπούσε την Πάρο και τους ανθρώπους της και ευτύχησε να στεφανώσει πολλά ζευγάρια, και να είναι πνευματικός πατέρας πολλών παριανών. (πηγή: Χριστόδουλος Μαούνης)

–1973. Αριστερά της νότιας εισόδου του Αγίου Φωκά στην Παροικιά, υπάρχει μαρμάριν πλάκα η οποία είναι αχρονολόγητη και αναφέρει: «Ο ναός ούτος | εκτίσθη εις μνήμην | Αγίου Φωκά υπό Παρίων ψαράδων | και ανεκαινίσθη | υπό του ναυάρχου Αθανασίου Π. Σινανιώτη | και της συζύγου του Μαργαρίτα».

–Σινένας: ;

–1827. Στα δημοτολόγια Παροικιάς (συμπεριλαμβάνεται και η Αντίπαρος) είναι εγγεγραμμένος ο 35χρονος Αλέξανδρος Σινένας;

–1847. Στον εκλογικό κατάλογο Παροικιάς (συμπεριλαμβάνεται και η Αντίπαρος) είναι εγγεγραμμένος ο 55χρονος γεωργός Αλέξανδρος Σινένας;.

–Σιρίγος: Βλέπε Συρίγος

–Σίρμας:

–1847. Στον εκλογικό κατάλογο Παροικιάς (συμπεριλαμβάνεται και η Αντίπαρος) είναι εγγεγραμμένος ο 42χρονος γεωργός Σίρμας Παναγιώτης.

–Σιταράς: Παρωνυμικό επώνυμο με καταγωγή από την Σμύρνη. Στην Πάρο η οικογένεια Σιταρά ήρθε από την Σάμο.

–1826. Ιωάννης Σιταράς, πρώτη εγγραφή στα δημοτολόγια του Δήμου Μάρπησσας το 1826.

–1838. Γεννιέται το 1838 ο Αντώνιος Ιωάννη Σιταράς. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμμένος ο Αντώνιος Ιωάννη Σιταράς, ετών 65, ναυτικός, έγγαμος.

–1843. Γεννιέται το 1843 η Ανέζα Γεωργίου Σιταρά. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμμένη η Ανέζα Γεωργίου Σιταρά, ετών 60, οικιακά, κάτοικος Λευκών, έγγαμος.

–1844. Σε εκλογικό κατάλογο του Δήμου Μάρπησσας το 1844 υπάρχει εγγεγραμμένος ο Ιωάννης Σιταράς ετών 41.

–1847. Στον εκλογικό κατάλογο του Δήμου Μάρπησσας το 1847 είναι εγγεγραμμένος ο 44χρονος αλιεύς Σιταράς Ιωάννης.

–1854. Γεννιέται το 1854 ο Γεώργιος Ιωάννη Σιταράς. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμμένος ο Γεώργιος Ιωάννη Σιταράς, ετών 49, εργάτης κάτοικος Λευκών, έγγαμος.

–1860. Στις 27 Σεπτεμβρίου 1860 σε συμβολαιογραφική πράξη [ομόλογο] στην Σύρου αναφέρεται ο κάτοικος Πάρου Ιωάννης Σιταράς ναυτικός να δίνει ομόλογο.

–1860. Στις 29 Σεπτεμβρίου 1860 σε συμβολαιογραφική πράξη [Επιτροπικό] στην Σύρου αναφέρεται ο κάτοικος Πάρου Ιωάννης Σιταράς ναυτικός να διορίζει κυβερνήτη λέμβου τον ενταύθα υιόν του Εμμανουήλ Ι. Σιταρά.

–1870. Γεννιέται το 1870 ο Ιωάννης Εμμανουήλ Σιταράς. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμμένος ο Ιωάννης Εμμανουήλ Σιταράς, ετών 33, ναυτικός, έγγαμος.

–1875. Σε εκλογικό κατάλογο του 1875, του Δήμου Μάρπησσας (της επαρχίας Νάξου), υπάρχει εγγεγραμμένος ο Σιταράς Αντώνης του Ιωάννη 31 ετών ναυτικός. Όπως και ο Σιταράς Γεώργιος του Εμμανουήλ 23 ετών αλιεύς. Και ο Εμμανουήλ Σιταράς του Ιωάννη 40 ετών αλιεύς.

–1875. Ζωγράφος Ιωάννης Γ. Σιταράς γεννήθηκε το 1875-1959 στις Λεύκες. Σπούδασε στη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας και στη συνέχεια συνέχισε τις σπουδές του στην Ιταλία. Ένας από τους αξιολογότερους ζωγράφους και αγιογράφους, σταδιοδρόμησε στη Σμύρνη από το 1897, όταν έφθασε εκεί σε ηλικία 24 ετών και μετά την Μικρασιατική καταστροφή 1922 στη Σάμο όπου έζησε και δημιούργησε οικογένεια και έδρασε ως καλλιτέχνης. Άφησε πλούσιο έργο σε φορητές εικόνες, τοιχογραφίες σε ναούς της Σάμου, της Χίου, της Σμύρνης κ..α., είχε αποκληθεί Ο Βολανάκης της Σμύρνης. Γονείς του Γεώργιος Ι. Σιταράς και Ανεζάκη Σιταρά, και αδερφή Χρυσούλα (πέθανε το 1960, ένα χρόνο μετά τον θάνατο του αδερφού του). Ο Ιωάννης Σιταράς είχε και άλλες δύο αδερφές την Κατίνα (πέθανε 1956) και την Άννα (πέθανε στις Λεύκες το 1966). Σταμάτης Αρκάς, ανιψιός του Ι. Σιταρά.

–1878. Γεννιέται το 1878 η Αννέζα Ιωάννη Σιταρά. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμμένη η Αννέζα Ιωάννη Σιταρά, ετών 25, οικιακά, έγγαμος.

–1878. Γεννιέται το 1878 η Αλεξάνδρα Γεωργίου Σιταρά. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμμένη η Αλεξάνδρα Γεωργίου Σιταρά, ετών 25, οικιακά, άγαμος.

–1879. Γεννιέται το 1879 ο Ιωάννης Γεωργίου Σιταράς. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμμένος ο Ιωάννης Γεωργίου Σιταράς, ετών 24, ζωγράφος, κάτοικος Λευκών, άγαμος.

–1885. Γεννιέται το 1885 η Αικατερίνη Γεωργίου Σιταρά. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμμένη η Αικατερίνη Γεωργίου Σιταρά, ετών 18, ζωγράφος, κάτοικος Λευκών, άγαμος.

–1899. Γεννιέται το 1899 η Μαρούσα Ιωάννη Σιταρά. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμμένη η Μαρούσα Ιωάννη Σιταρά, ετών 4, άνευ, άγαμος.

–1900. Γεννιέται το 1900 η …ρία? Γεωργίου Σιταρά. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμμένη η …ρία? Γεωργίου Σιταρά, ετών 3, άνευ, άγαμος.

–1907. Στη θύρα τη προθέσεως στην Αγία Τριάδα Λευκών εικονίζεται ο Άρχων Μιχαήλ. Έχει τις επιγραφές: «Δαπάνη Ηλία, Μαργαρίτας και Αγγελικής Ι. Αρκουλή και Υπό Ι. Γ. Σιταρά, Παρίου, Σμύρνη τη 20 Δεκ. 1907».

–1908. Σε εικόνα το Γενέθλιον της Θεοτόκου, στην Πέρα Παναγιά Μαρμάρων, διαβάζουμε την επιγραφή: «Δέησις του δούλου του Θεού Νικολ. Α. Ραγκούση και των αδελφών αυτού» και «Ι. Σιταράς, Πάριος, Σμύρνη τη 20 Μαρ. 1908».

–Σιφάκης ή Συφάκης ή Σηφάκης: Κρητική οικογένεια. Διωγμένοι λόγο βεντέτας ήρθαν στη Πάρο, δεν τους δέχτηκαν στα Μάρμαρα αλλά τους έδωσαν γη στον Πρόδρομο.

–1660. Στις 10 Απριλίου του 1660. Στο Κουσάντασι (Νέα Έφεσο), πόλη και λιμάνι της Τουρκίας, ζούσαν Παριανοί τον 17^ο αιώνα: η Φλουρέτζα, θυγατέρα Στέφανου Τζηφάκη (Σηφάκη), με έγγραφο συνταγμένο στο Κουσάντασι, στις 10 Απριλίου 1660, ομολογεί ότι πωλήθηκε το σπίτι της στον Τσιπίδο με μεσίτη τον Γεώργιο Αρχολέο και αγοραστή τον παπα-Σταύρο Παπαδόπουλο. Το έγγραφο, που υπογράφουν οι κάτοικοι του Κουσάντασι Μπονοφάτζος Μαρής, Νικολός Θωμά Μονόπατος και Σταμάτης Ασικρίτης, μας επιτρέπει να διαπιστώσουμε παρουσία Παριανών στα παράλια της Ιωνίας, όπου, κυρίως, εμπορεύονταν.

–1806. Το 1806 γεννιέται ο Νικήτας Ν. Σιφάκης κτηματίας κάτοικος Δραγουλά.

–1820. Σε έγγραφο του χωριού Κεφάλου (Μάρμαρα) προς τον υπουργό της θρησκείας σχετικά με τον Άγιο Αντώνιο «Ελάβομεν την διαταγήν του Ιερού Υπουργείου της θρησκείας διορίζουσαν τον Κύριον Στέφανον Μαυρογένην προστάτην του μεγάλου Αντωνίου και τον κύριον Αθανάσιον Ιεροκήρυκα, ηγούμενον τούτου διά να συνάγουσιν όλα τα εισοδήματα και να υποσυρθή εις τα ίδια ο σκευοφύλαξ των χωριών Κεφάλου όστις πρότερον εδιωρίσθη ηγούμενος τούτου παρά του αυτού Ιερού υπουργείου βλέπομεν ότι το υπουργείον της θρησκείας ενασχολούμενον εις αναγκαιοτέρας υποθέσεις δεν δύναται να εξετάση ακριβώς την αλήθειαν. Η Κυρία Μαδώ του Μαυρογένη διά αναφοράς της ηπάτησε το υπουργείον τούτο λέγουσα ότι είναι κτήμα πατρικόν της εις τα συγκίλια τούτου με το από ΄κτήμα πατρικόν της είς της κοινότητος τούτο το μοναστήριον πρό χρόνων το εκαταξουσίαζεν δυναστικώς η Δόμνα του Μαυρογένους, ως εκ τούτου εφαντάζετο η απόγονος της ότι είναι κτήμα πατρικόν των ημείς λοιπόν, σεβασμιώτατε, δεν ημπορούμεν να αποχωρίσωμεν το δίκαιον της κοινότητος αλλά θέλουμεν να δικαιολογηθούμεν προς το Ιερόν τούτο υπουργείον καθώς και ο ίδιος παραστάτης μας θέλει σας πληροφορήσει όλην την αλήθειαν δια να μην απατάται και διατάττει τοιαύτας επιταγάς παρακαλούμεν λοιπόν να μη νομίσητε τούτο μας το φέρσιμον απείθειαν προς την σεβαστήν διοίκησιν μένομεν με όλον το σέβας. Τη 20 Οκτωβρίου 1823 των χωρίων Κεφάλου. Υπογράφει ο κάτοικος Μαρμάρων Συφάκης Γεώργιος κ.α. (Τ.Σ. ΠΑΡΟΣ ΜΑΡΜΑΡΑ 1820) (Γ.Α.Κ.).

–1820. Προικοσύμφωνο Νικολάου Μωραΐτη και Κατερινακίου Κονταράτου (Μάρμαρα, 3 Νοεμβρίου 1820).

«εις δόξαν Χριστού αμήν του αγίου ενδόξου μεγαλομάρτυρος Προκοπίου.

+ Έθος παλαιόν επεκράτησεν και νόμος εδόθη παρά Θεού Παντοκράτορος, έφησε Παύλος το της Εκκλησίας εδρέωμα, εθέσπισαν οι θεοφόροι πατέρες συμφωνίας υπανδείας και καθαρόν συνοικέσιον, καθώς ορίζει η αγία καθολική εκκλησία. Ούτω σύν Θεώ αγίω ερχόμενα τα δύο μέρη, το ένα μέρος ο παπα –κύρ Κωνσταντίνος Γεμελιάρης και το έτερον μέρος ο κύρ Δημήτριος Μωραΐτης, διά να λάβη ο υιός του Νικολάκης την ανεψιάν του παπά ονόματι Κατερινάκη διά γυναίκαν του νόμιμον και ευλογητικήν του, και διό γράφει ο παπά –κύρ Κωνσταντίνος την εικόνα του Τιμίου Σταυρού, τα εισόδια της Θεοτόκου και τα επίλοιπα τα όσα της ευρέθησαν τα γονικά της, τα οσπίτια της καθώς ευρίσκονται τα γονικά της με τους αέρηδες τους και με ταις τοποθεσίαις τους, από συρμή του οσπιτίου τρείς κασέλαις, ένα τραπέζι, δύο καρέγλαις μακριαίς και μικραίς, τέσσερα δακτυλίδια μαλαγματένια, ένα κορδόνι μαλαγματένιο με κορφή, ένα λαιμόν ποτόνια με ένα σταυρόν, μίαν φορεσιάν ρούχα ατλαζένια, άλλην φορεσιά παρακατιανή, τέσσερα ζευγάρια σεντόνια με πλεκτά και δύο σκλέτα, και πέντε κουρτούναις, ένα στρώμα γεμάτον με μαλλί και ένα ψιδί και παννί πήχες: 53: πετζέταις: 12: ένα ταβλομάντηλον, τέσσεις νιφτόμπολαις, μίαν τουζίνα πιάτα εγγλέζικα και άλλην μίαν χοντρά, ένα καντηλιέρι πρού ζινον από δε τα υποστατικά, το χωράφι εις τον Τίμιον Σταυρόν σύμλιος ο άνωθεν παπάς, έτερον χωράφι εις το ομοίον μέρος πλησίον Μαργαριταράκη Μπιάζενα (Βιάζη), ένα λιβαδάκι πλησίον Αντωνάκης Ραγκούσης, ένα εξαμπέλισμα στην Κολυβού πλησίον Κωνσταντίνος Σιφάκης, το χωράφι εις την Σκαμνιάν πλησίον η κυρά – Μαργαριταράκη Μπιάζη, το χωράφι εις τον Πλακωτόν πλησίον Μανολιός Άγουρος, το χωράφι εις τον Άγιον Βασίλειον πλησίον ο αυτός τις μάνδραις με το αλώνι, ένα χωράφι εις τον Άγιον Βασίλειον πλησίον ο παπάς, το χωράφι εις τους Μαγιαλούπους πλησίον Δημήτρης Στέλλας ένα αμπέλι όπου είναι εις την Γλυφάδα (Γλυφάδες) πλησίον Μαρουσάκη Μπελέγρα χωράφι εις ταις Αγκαθιαίς πλησίον Γεώργης Φιλίνης μίαν ελαίαν εις τον Άγιον Ιωάννης της κερά Αντριάνας τέσσερα χαρανιά μικρά και μεγάλα δύο τηγάνια, έξε τζάραις, ένα ξυλοβούτζι, δύο βουτζά του κρασιού μίαν κρεβαταριάν, τέσσερεις απλάδεναις μεγάλες.

Από δε το έτερο μέρος ο κυρ Δημήτριος δίδει του υιού του Νιολάκη την εικόνα του Αγίου Βασιλείου, τα οσπίτια της μητρός του καθώς ευρίσκονται, το χαρανί της ρακής: 8 τζάραις, ένα βουτζί, δύο ζευγάρια σεντόνια με τα πλεκτά, τρία ζευγάρια σκλέτα, τρείς κουρτούναις, δύο μοναίς και η άλλη μεταξωτή, ένα στρώμα γεμάτον και μίαν μαξελάραν, ένα πάπλωμα καινούριον, δώδεκα πετζέταις φίναις, ένα τραπεζομάντιλον φίνον και έτερον χοντρό ένα ζευγάρι σκολαρίκια μαλαματένια, δύο δακτυλίδια μαλαματένια, ένα ζευγάρι σκολαρίκια μαλαματένια, δύο δακτυλίδια μαλαματένια, ένα ζευγάρι φιούμπες ασημένιαις: 14 κουμπιά ασημένια, δύο ασημένια πιρούνια, μίαν τουζίνα μαχαιροπίρουνα, μίαν πιάτα και πέντε αλάδεναις, δύο καντηλιέρια, μία κασέλα καρυδένη από δε τα υποστατικά, το χωράφι εις τον Σχίνον, πλησίον Μανολιός Άγουρος, το εξαμπέλισμα εις την Ευαγγελίστρα, πλησίον καπετάν Δημητρακης, το λιβάδι εις τον Βρόντα πλησίον ο αυτός αποθανόντας του, ένα χωράφι εις τα Φυρόγια πλησίον Μανολιός Άγουρος, άλλο χωράφι εις τον Κάψαλον πλησίον Άγιος Αντώνιος δέκα κεφάλια πρόβατα, ένα βόδι, και μίαν αγελάδα, την μάνδρα την αξεστέαστην πλησίον Αννάκη του Μανολιού. Ταύτα πάντα και την ευχήν των γονέων τους έτι του δίδει και μετρητά γρόσια: 500: δίδει της και ο πάρπα της ο παπά κύρ Κωνσταντίνος: 1000.

Κωνσταντίνος ιερεύς Κομπαδάκης

Έγραψα το παρον και πιστώς μαρτυρώ.

–1822. Σε έγγραφο των Παριανών στους Υδραίους στις 13 Απριλίου 1822 αναφέρεται ο Γεώργιος Σιφάκης και ο Κωνσταντίνος Σιφάκης κάτοικοι Μαρμάρων.

–1823. Ο ιερέας Ιωάννης Σιφάκης υπογράφει αναφορά ιερέων Κεφάλου στις 8 Οκτωβρίου 1823.

–1823. Στις 21 Νοεμβρίου 1823 αναφέρεται σε έγγραφο Κεφάλου ο Σκευοφύλαξ Ιωάννης Σιφάκης.

–1824. Στις 25 Σεπτεμβρίου 1824 αναφέρεται ο Σκευοφύλαξ Ιωάννης Σιφάκης, Εφημέριος του Δραγουλά να υπογράφει το πρακτικό εκλογής των «εκλεκτών» του Δραγουλά.

–1827. Ποσότης των χρεών του χωριού Μαρμάρων τα οποία χρεωστούνται με ομολογίας εις την Επανάστασην το 1827: Αυγούστου 14.

Εις Πετράκην Μ. Μαυρογένην γρ. 5425.

Μάρκου Μάτσα Μαυρογένους η από της 700: έμηναν 500γρ.

Μακαρίου Αγούρου γρ. 514

Γεωργίου Γαϊτάνου γρ. 1440

Ιωάννου Καντιώτου 67

Κωνσταντίνου Συφάκη 311

Άνευ ομολογίας Ιωάννου Πρωτοκόλου γρ.50

Τα όσα έχει να λάβγ ο επίτροπος του ιδίου χωριού Μανουήλ Παπαδόπουλος γρ.250

Το Μερικόν χρέος του Κοινού του χωριού Μαρμάρων γρ. 8600:100

–1830. Το 1830 αναφέρεται σε έγγραφο Παροικιάς, 18 Αυγούστου 1830, ο επίτροπος της Μονής του Αγίου Αντωνίου Σιφάκης Κωνσταντίνος σχετικά με τον Άγιο Αντώνιο και τα προβλήματά του.

–1831. Στις 21 Οκτωβρίου 1831, σωτήρια επιστολή των κατοίκων της Πάρου προς τον επίτροπο Αιγαίου Πελάγους, για τα δεινά των κρητών νέοαποίκων εναντίων των ντόπιων. Υπογράφει… ο Κωνσταντίνος Συφάκης από το χωρίων Κεφάλου.

–1837. Στις 11 Αυγούστου 1837 κατά τον δήμαρχο Μάρπησσας Νικόλαου Βατιμπέλα μνημονεύεται ο εφημέριος Δραγουλά Ιωάννης Σιφάκης, ο οποίος ζητάει να του «χορηγηθεί μικρά τις σύνταξις» για να αντιμετωπίσει τη διατροφή της πολυμελούς οικογενείας του.

–1844. Σε εκλογικό κατάλογο Μαρμάρων του 1844 είναι εγγεγραμμένος ο 60χρονος Σιφάκης Ι. Κωνσταντίνος κτηματίας και ο Σιφάκης Γ. Κωνσταντίνος 30 ετών έμπορος.

–1846. Αγορά ανεμομύλου «Τζηπίδος 1846. Δεκεμβρίου 29» «Ενώπιον του ειρηνοδίκου Πάρου, που εξεπλήρωνε χρέη συμβολαιογράγου, Δημητρίου Δελαγραμμάτη, ευρισκόμενος στο σπίτι του Γεωργίου Δελαγραμμάτη, που ήταν στην οδό Αγίου Ευσταθίου, όπου και η φερώμενη εκκλησία, και ο οποίος συνέταξε το έγγραφο, και των μαρτύρων Ιακώβου Ν. Κυπραίου και Νικήτα Ν. Σηφάκη, κτηματιών, κατοίκων και δημοτών του Δήμου Μαρπήσσης, η Καλλίτσα Σταύρου Τζανδουλή [Τσαντουλή] πωλεί στον βαρελοποιό (βαρελά) Γεώργιο Ιωάν. Τζιώτη τον «ήμισυ αλευροανεμόμυλον, με τα αναλογούντα σε αυτόν έπιπλα και σκεύη, που βρίσκεται στους Απάνω Μύλους, θέση στα δυτικά του χωριού, όπου το υψηλότερο σημείο, αντί 525 δραχμών.

Στο πωλητήριο μνημονεύεται ως όμορος του ανωτέρω μύλου και ο μύλος της Αικατερίνας Μιχ. Κανδιώτου. Αργότερα οι δύο μύλοι, που βρίσκονταν στο μέρος όπου το παλαιό Δημοτικό Σχολείο και η δεξαμενή, περιήλθαν στις ιδιοκτησίες του Αναπλιώτη (Γ. Ναυπλιώτη) και του Ντεμένεου (ανήκαν εξ ημισείας στους Εμμ. Άγουρο και Φραγκίσκου Μελανίτη). ΠΗΓΗ: Παριανά 1982,10.

–1847. Στον εκλογικό κατάλογο Δραγουλά του 1847 είναι εγγεγραμμένος ο 40χρονος γεωργός Νικήτας Σιφάκης, ο 55χρονος ιερέας Ιωάννης Σιφάκης, ο 28χρονος γεωργός Νικόλαος Ιω. Σιφάκης και ο 25χρονος εργάτης Μιχάλης Ι. Σιφάκης.

–1847. Στον εκλογικό κατάλογο Μαρμάρων του 1847 είναι εγγεγραμμένος ο Σιφάκης Ι. Κωνσταντίνος 63 ετών και ο Σιφάκης Γ. Κωνσταντίνος 30 ετών κτηματίας.

–1856. Ενώπιον του συμβολαιογράφου Πάρου Γεωργίου Συμ. Δελαγραμμάτη εδεύοντος στη Νάουσα, και των μαρτύρων Νικήτα Ν. Σιφάκη, κτηματία, και του Ιωάννου Αλιπράντη, εμπόρου, κατοίκων Μαρπήσσης, ο Γεώργιος Μπήτρος, ναυτικός, κάτοικος Αιγίνης, πληρεξούσιος σύζυγος της Αικατερίνης Ιωάννου Ν. Πούλιου, πωλεί στην Άννα Σταματίου Καρυστινού, ένα χωράφι στου Λαού για 436δρχ. Στις 13 Αυγούστου 1856 εν τω χωρίω Τζιπίδω εις την κατά την οδόν του Αγίου Ευσταθίου κειμένην οικίαν μου.

–1867. Στα δημοτολόγια Ερμούπολης είναι εγγεγραμμένος ο παριανός 37χρονος υπάλληλος Μιχαήλ Ι. Σιφάκης, έγγαμος. Έδωσε όρκο στις 3 Ιουνίου 1867.

–1867. Σε έγγραφο Μαρπησσης στις 8 Νοεμβρίου του 1867 αναφέρεται ο ιερομόναχος Λουρίδης Γρηγόριος «έχει λαμβάνειν παρά του Αντωνίου Ν. Παντελαίου γεωργού, κάτοικο ενταύθα, δραχμας χιλίας εννεακοσίας μιάς. Οι μάρτηρες Αντώνιος Κ. Σηφάκης, έμπορος, κατοικος Μαρμάρων και ο κτηματίας Λάμπρος Παπαζογλου κάτοικος Μαρπήσσης.

–1870. Διαθήκη του Νικήτα Νικ. Σιφάκη στον Δραγουλά στις 12 Μαρτίου 1870.

–1870. Διαθήκη Νικήτα Ν. Σιφάκη (Δραγουλάς, 12 Μαρτίου 1870) «εις την θυγατέρα αυτού Ταρώ, σύζυγον Εμμανουήλ Αλιπράντη, αφήνει μιαν άμπελον εκ ζευγαριών τεσσάρων κατά την θέσιν Καλαμίτσαν του αυτού δήμου Μαρπήσσης». «εις την θυγατέρα αυτού Μαριγώ αφήνει δύο εξωμάνδρια εις θέσν Σμυρίγλια του Δήμου τούτου, ομορεύοντα με εξωμάνδριον Βιάζη Καρούτσα, Γεωργίου Ρωμανού και ετέραν του διαθέτου, με την παρατήρησιν ότι αν ποτέ ήθελε γίνει εξόρυξις σμύριδος εξ αυτών να είναι προς όφελος εξίσου αυτής και της αδερφής αυτής Ταρώς διαδοχικώς και εις τους κληρονόμους αυτών» και «κατά την θέσιν Ανάληψιν ομορεύουσαν με οικίαν Γεωργίου Φούσκη και δημοσίαν οδόν».

–1875. Σε εκλογικό κατάλογο του 1875, του Δήμου Μάρπησσας (της επαρχίας Νάξου), υπάρχει εγγεγραμμένος ο Σι(υ)φάκης Ευστράτιος του Κωνσταντίνου 32 ετών κτηματίας από τον Δραγουλά. Ο Σιφάκης Νικήτας του Κωνσταντίνου κτηματίας από τον Δραγουλά.

–1880. Έγγραφο στο κατάστιχο Λεβαντή «εις τας 28 Ιαν. 1880 εμβήκαν του Κων. Σιφάκη οι γαιδαροι εις το Τζιμπούκη και το απόκοψε ο αποκοπτής εν πινάκι. Το έλαβα. Μάρτυρες Νικόλαος Παυλάκης, Αντώνιος Γιαρμής, Απόστολος Κεφάλας και Μάρκος Δελέντας».

–1882. Στα δημοτολόγια Ερμούπολης είναι εγγεγραμμένος ο παριανός 32χρονος υπάλληλος Ιωάννης Μ. Σιφάκης, έγγαμος. Έδωσε όρκο στις 10 Οκτωβρίου 1882.

–1887. Στα δημοτολόγια Ερμούπολης είναι εγγεγραμμένος ο παριανός 46χρονος υδροφόρος Γεώργιος Κων. Σιφάκης, έγγαμος. Έδωσε όρκο στις 29 Ιανουαρίου 1887.

–1893. Στις 4 Μαρτίου 1893 ο 30χρονος υπάλληλος από την Πάρο Ιωάννης Καπαρός του Γεωργίου και της Αικατερίνης Κωνσταντίνου, παντρεύεται στην Ερμούπολη την 22χρονη από την Πάρο Ελένη Σιφάκη, του Μιχαήλ και της Ασημίνας Φιλίνη.

–1903. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Κωνσταντίνος Ιω. Σιφάκης, ετών 75, γεωργός, χήρος.

–1903. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Κωνσταντίνος Ιωάννου Σιφάκης, ετών 38, κτηματίας, έγγαμος.

–1903. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένη η Ειρήνη Κωνσταντίνου Σιφάκη, ετών 35, οικιακά, έγγαμος.

–1903. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Ευστράτιος Κωνσταντίνου Σιφάκης, ετών 6, μαθητής, άγαμος.

–1903. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Ιωάννης Κωνσταντίνου Σιφάκης, ετών 4, άνευ, άγαμος.

–1903. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένη η Μαρία Κωνσταντίνου Σιφάκη, ετών 3, άνευ, άγαμος.

–1903. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Ιωάννης Κωνσταντίνου Σιφάκης, ετών 6, κτηματίας, έγγαμος.

–1903. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένη η Μαρούσα Ιωάννη Σιφάκη, ετών 65, οικιακά, άγγαμος.

–1903. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Ευστράτιος Κωνσταντίνου Σιφάκης, ετών 55, κτηματίας, έγγαμος.

–1903. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένη η Μαριγώ Ευστρατίου Σιφάκη, ετών 54, οικιακά, έγγαμος.

–1903. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Νικήτας Ευστρατίου Σιφάκης, ετών 28, κτηματίας, έγγαμος.

–1903. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένη η Ελένη Νικήτα Σιφάκη, ετών 28, οικιακά, έγγαμος.

–1903. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένη η Μαριγώ Νικήτα Σιφάκη, ετών 9, μαθήτρια, άγαμος.

–1903. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένη η Καλλιόπη Νικήτα Σιφάκη, ετών 7, μαθήτρια, άγαμος.

–1903. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένη η Ειρήνη Νικήτα Σιφάκη, ετών 5, άνευ, άγαμος.

–1903. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένη η Αικατερίνη Νικήτα Σιφάκη, ετών 2, άνευ, άγαμος.

–1903. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Κωνσταντίνος Νικήτα Σιφάκης, ετών 62, γεωργός, έγγαμος.

–1903. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένη η Αικατερίνη Κωνσταντίνου Σιφάκη, ετών 45, οικιακά, έγγαμος.

–1903. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Νικήτας Κωνσταντίνου Σιφάκης, ετών 27, γεωργός, άγαμος.

–1903. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Ιωάννης Κωνσταντίνου Σιφάκης, ετών 25, γεωργός, άγαμος.

–1903. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένη η Αμυρίνα? Κωνσταντίνου Σιφάκη, ετών 19, οικιακά, άγαμος.

–1903. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Νικόλαος Κωνσταντίνου Σιφάκης, ετών 17, εργάτης, άγαμος.

–1903. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένη η Μαριγώ Κωνσταντίνου Σιφάκη, ετών 10, οικιακά, άγαμος.

–1903. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Μιχαήλ Γεωργίου Σιφάκης, ετών 30, εργάτης, κάτοικος Δραγουλά, έγγαμος.

–1903. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Δημήτριος Μιχαήλ Σιφάκης, ετών 9, άνευ, κάτοικος Δραγουλά, άγαμος.

–1903. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Ηλίας Μιχαήλ Σιφάκης, ετών 3, άνευ, κάτοικος Δραγουλά, άγαμος.

–1916. Στις 22 Μαΐου 1916 ο 22χρονος υποδηματοποιός από την Πάρο Αντώνιος Φραντζής του Δημητρίου και της Φλώρας Σιφάκη παντρεύεται στην Ερμούπολη την 18χρονη από την Σύρο Ευγενία Κόκκαλη, του Μαρίνου, και της Αναστασίας Μαρκουλή.

–1927. Το 1927 γεννιέται ο Σηφάκης Μιχαήλ του Νικολάου γεωργός κάτοικος κοιν. Αρχιλόχου.

–1946. Σε εκλογικό κατάλογο της Κοινότητας Μάρπησσας στις 30 Απριλίου 1946 υπάρχει εγγεγραμμένος ο Συφάκης Ιωάννης του Κώστα, 46 ετών εργάτης.

–Σιφιανός: Βλέπε Σκιφιανός

–Σιφιναίος: Βλέπε Σιφναίος

–Σιφναίος ή Σιφνέος ή Σιφιναίος ή Σιφουνέος ή Συφναίος: Επίθετο-πατριδωνύμιο= Το επώνυμο δηλώνει σιφνέικη καταγωγή. Σε πατριδωνυμιακά επίθετα, πολλές φορές συναντάμε να μην υπάρχουν κοινοί συγγενικοί κλώνοι, αυτό συμβαίνει διότι το μόνο κοινό που έχουν είναι ο τόπος καταγωγής μιας και το επίθετό τους ήταν άλλο και στην πορεία το πατριδωνύμιο έγινε παρατσούκλι και το παρατσούκλι επίθετο.

Μέχρι σήμερα υπάρχει η οικογένεια Σιφναίου στην Παροικιά και στη Νάουσα. Στις Λεύκες δεν υφίσταται αυτή η οικογένεια. Είναι παλαιοτάτη. Αρχαιότερη μνεία του ονόματος, που γράφεται και ως Σιφιναίος, σε έγγραφο του 1642 και σε έγγραφο Τσιπίδου της 19ης Νοεμ. 1665. Απαντούν και οι τύποι Σιφνιός (1675 και Σιφνιός (Τσιπίδος 1702).

Στη Νάουσα απαντάται από το 1675. Ίσως πρόκειται για κάποιον Σιφνιό που να μην έχει κάποια συγγενική σχέση τις γνωστές οικογένειες που απαντώνται στην υπόλοιπη Πάρο. Το αποδίδουμε στο γεγονός ότι οι Σιφναίοι της Νάουσας είναι γνωστοί για την ασχολία τους με το εμπόριο και ναυτιλία (συνηθιζόταν εκείνο τον καιρό ναυτικοί - καραβοκύρηδες να ασχολούνται και με το εμπόριο).

Οι Σιφναίοι της Παροικιάς αναφέρονται μετά το 1817 και είναι γνωστοί για την ενασχόλησή τους με την γη.

–1642. Ο μοναχός Νικόδημος Σιφναίος υπογράφει το έγγραφο καθιέρωσης της μονής Αγίου Αντωνίου Κεφάλου ως κοινοβιακής Καστελλίου Κεφάλου, 6 Φεβρουαρίου 1642. «προσήλωσις κτημάτων εκ μέρους της Μαρίας, το γένος Σκορδίλη και συζύγου του Μανώλη Μακαρίτη και υιού αυτής Γεωργίου Αρχολέου και καθοσίωσις του Ναού του οσίου Αντωνίου εις Μοναστήριον διαπιστευθέν εις τον αδελφόν αυτής τον και καθηγούμενον παπά Άνθιμον Σκορδίλην». Το έγγραφο υποιγράφουν: ο Μητροπολήτης Παροναξίας Νικόδημος, ο ηγούμενος Άνθιμος Σκορδίλης, οι ιερομόναχοι Μακάριος Καλογεράς και Δαμασκηνός Ντόριας, ο ιεροδιάκονος Χρύσανθος Στέλλας, οι μοναχοί Ιωακείμ του Λαρέντζου και Νικόδημος Γεωργίου Σιφναίος.

–1665. Η διαθήκη Τσιπίδου του Ιωάννη Σιφναίου συντάσσεται στις 19 Νοεμβρίου 1665.

–1675. Στις 15 Μαΐου 1675. Σε επιστολή Ναουσαίων προς τον πρεσβευτή των Γάλλων, αιτώντας Καπουκίνους πατέρες υπογράφει ο Στεφανής Σιφνιός.

–1702 Σε έγγραφο Τσιπίδου του 1702 το επώνυμο απαντάται ως Σιφνιός.

–1719. Στις 12 Ιανουαρίου 1719 μνημονεύεται σε προικοσύμφωνο Νάουσας ο Σιφναίος Ιωάννης και η Αντωνίνα. «Πάρος, Καστέλλιω, Νάουσα 12 Ιανουαρίου 1719. Η κυρά Μάτθα γυνή του ποτέ Μανοέλη Γερμάνη», στην κόρη της Αντωνίνα «διά χάριν προικός» «έπειτα της δώνει δύο εικόνας της Παναγίας των Εισοδίων και η άλλη η ποκαλοθήλωσις».

–1739. «Προικοσύμφωνο του Μιχάλη Φιαμένκου» Νάουσα, 6 Νοεμβρίου 1739. «Η Κατερίνα γυναίκα του μακαρίτη Τζαννή Σιφιναίου δίδει στην κόρη της Αννούσα τις εικόνες … , ενώ η Μαρία Γεωργίου Φιαμένκου δίδει στον γιό της Μιχάλη την εικόνα της Υπαπαντής». (ΕΒΕ, Ξ 665).

–1817. Το 1817 γεννιέται ο Σιφναίος Α. Δημήτριος κτηματίας κάτοικος Παροικιάς.

–1820. Σε προικοσύμφωνο Νάουσας στις 11 Ιανουαρίου 1820 αναφέρεται η Φλορέντζα γυνή του Αναστάση Σιφναίου.

–1823. Στις 8 Νοεμβρίου 1823 αναφέρεται σε έγραφο Παροικιάς ο Δημήτριος Σιφναίος (Σηφηνέος) και η κερά Μηλιά.

–1827. Σε έγγραφο της 15 Απριλίου 1827 της Παροικιάς Πάρου μαρτυρείται ο Δημήτρης και ο Αντώνης Σιφναίος.

Ομολογία Αντωνίου Συφναίου Κεφάλαιον γρ. 100 και Δημητρίου Συφναίου 100γρ.

–1829. Σε πληρεξούσιο του 1829 αναφέρεται ο Αντώνιος Σιφναίος.

–1830. Στις 8 Φεβρουαρίου 1830 αναφέρεται στον κατάλογο του Παροναξίας Ιερόθεου Σακελλίων Απόστολος Σιφναίος.

–1832. Εν Ναούση της Πάρου τη 27 Μαρτίου 1832 σε έγγραφο της σχολής του Αγίου Αθανασίου, αναφέρεται ο Αντώνης Σιφναίος.

–1833. Σε προικοσύμφωνο Παροικιάς την 22 Οκτωβρίου 1833: «…ένα χωράφι εις τοποθεσίαν Φραγκιάδενας, πλησίον ο Σπυρίδων Σιφναίος…».

–1833. Σε κατάλογο της εν Παροίκια Ελληνοδιδακτικής Σχολής μαθητευόντων παιδιών στις 28 Απριλίου 1833 αναφέρεται ο Ν. Σίφνιος.

–1844. Σε εκλογικό κατάλογο στις 18 Μαρτίου 1844, του Δήμου Νάουσας (της επαρχίας Νάξου), υπάρχει εγγεγραμμένος ο 39χρονος εργάτης Νικόλαος Σιφναίος, ο 30χρονος εργάτης Μιχαήλ Σιφναίος, ο 26χρονος γεωργός Τζανής Σιφναίος.

–1847. Στον εκλογικό κατάλογο Παροικιάς (συμπεριλαμβάνεται και η Αντίπαρος) είναι εγγεγραμμένος ο 43χρονος γεωργός Μιχαήλ Σιφιναίος, ο 28χρονος γεωργός Δημήτριος Σιφναίος και ο 39χρονος γεωργός Ιωάννης Σιφιναίος.

–1847. Στον εκλογικό κατάλογο Λευκών του 1847 είναι εγγεγραμμένος ο 26χρονος γεωργός Ανδρέας Ν. Σιφναίος, ο 26χρονος γεωργός Αντώνιος Ν. Σιφναίος, ο 33χρονος ράπτης Γεώργιος Ν. Σιφναίος, ο 68χρονος φλεβοτόμος Γεώργιος Σιφναίος και ο 55χρονος καφεπώλης Νικόλαος Σιφναίος.

–1865. Το 1865 γεννιέται ο Σιφναίος Γεώργιος του Δημητρίου γεωργός κάτοικος Παροικιάς. Απεβίωσε το 1948

–1872. Στις 9 Ιανουαρίου 1872 ο 25χρονος βυρσοδέψη από την Πάρο Ζαννή Σιφουνέο [Σιφναίο] του Νικολάου και της Ελένης Κομιανού [Κομνηνού], παντρεύεται στην Ερμούπολη την 25χρονη από την Χίο Ασπασία Καλουτά, του Απόστολου και της Ειρήνης.

–1874. Το 1874 γεννιέται ο Σιφναίος Ιωάννης του Δημητρίου γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1875. Γεννιέται στη Νάουσα της Πάρου το 1875 ο Σιφναίος Νικόλαος του Γεωργίου.

–1876. Το 1876 γεννιέται ο Σιφναίος Δημήτριος του Αντωνίου γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1876. Το 1876 γεννιέται ο Σιφναίος Αντώνιος του Θεόδωρου γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1876. Στις 15 Οκτωβρίου 1876 ο παριανή Ζαννής Σιφναίος 35 ετών βυρσοδέψης και η γυναίκα του Ασπασία Καλουτά κάτοικοι Σύρου δηλώνουν τον θάνατο της κόρης τους Αναστασίας 20 μηνών κάτοικο Ερμούπολης. Ασθένεια: Γαστρεντερίτις.

–1876. Στις 22 Νοεμβρίου 1876 ο παριανή Ζαννής Σιφναίος 36 ετών βυρσοδέψης και η γυναίκα του Ασπασία Καλουτά κάτοικοι Σύρου δηλώνουν τον θάνατο της κόρης τους Κωνσταντινιά 50 ημερών κάτοικο Ερμούπολης. Ασθένεια: Δράκος.

–1877. Το 1877 γεννιέται ο Σιφναίος Μάρκος του Εμμανουήλ ναυτικός, κάτοικος Νάουσας Πάρου. Απεβίωσε το 1949.

–1879. Το 1879 γεννιέται ο Σιφναίος Εμμανουήλ του Θεόδωρου γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1883. Σε εκλογικό κατάλογο της Νάουσας του 1883, υπάρχουν εγγεγραμμένοι οι, Σιφναίος Βασίλειος του Μιχαήλ, ετών 36, εργάτης από τη Νάουσα, Σιφναίος Γεώργιος του Νικολάου, 40 ετών, βυρσοδέψης από τη Νάουσα, κάτοικος Σύρου, Σιφναίος Ελευθέριος του Ζαννή, ετών 41, εργάτης από τη Νάουσα, Σιφναίος Εμμανουήλ του Ζαννή, 34 ετών, εργάτης από τη Νάουσα, Σιφναίος Ζαννής του Μιχαήλ, ετών 42, εργάτης από τη Νάουσα και Σιφναίος Ζαννής του Νικολάου, ετών 39, βυρσοδέψης από τη Νάουσα, κάτοικος Σύρου.

–1884. Το 1884 γεννιέται ο Σιφναίος Δημήτριος του Θεόδωρου γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1885. Σε εκλογικό κατάλογο της Νάουσας του 1885, υπάρχουν εγγεγραμμένοι οι, Σιφναίος Βασίλειος του Μιχαήλ, ετών 38, εργάτης από τη Νάουσα, Σιφναίος Γεώργιος του Νικολάου, 42 ετών, βυρσοδέψης από τη Νάουσα, κάτοικος Σύρου, Σιφναίος Ελευθέριος του Ζαννή, ετών 41, εργάτης από τη Νάουσα, Σιφναίος Εμμανουήλ του Ζαννή, 36 ετών, εργάτης από τη Νάουσα, Σιφναίος Ζαννής του Μιχαήλ, ετών 44, εργάτης από τη Νάουσα και Σιφναίος Ζαννής του Νικολάου, ετών 41, βυρσοδέψης από τη Νάουσα, κάτοικος Σύρου.

–1885. Στα δημοτολόγια Ερμούπολης είναι εγγεγραμμένος ο παριανός 40χρονος βυρσοδέψης Ζαννής Σιφναίος, έγγαμος. Έδωσε όρκο στις 9 Νοεμβρίου 1885.

–1887. Το 1887 γεννιέται ο Σιφναίος Γεώργιος του Παντελή γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1889. Το 1889 γεννιέται ο Σιφναίος Δημήτριος του Παντελή γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1889. Στα δημοτολόγια Ερμούπολης είναι εγγεγραμμένος ο παριανός 50 ετών βυρσοδέψης Αντώνιος Ν. Σιφναίος έγγαμος. Έδωσε όρκο στις 5 Δεκεμβρίου 1889.

–1890. Το 1890 γεννιέται ο Σιφναίος Νικόλαος του Θεόδωρου γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1891. Το 1891 γεννιέται ο Σιφναίος Δημήτριος του Γεωργίου γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1891. Ο Άγιος Ιωάννης καλοέρια Πάρος (Κακάπετρα) έτος 1891 ανήκει στην οικ Σιφναίου.

–1892. Στις 1 Δεκεμβρίου 1892 ο παριανός Σιφναίος Αντώνης 50 ετών βυρσοδέψης κάτοικος Σύρου και η γυναίκα του Γαρουφαλιά Πάτσογλου δηλώνουν τον θάνατο του γιού τους Κωνσταντίνου 11 μηνών κάτοικο Ερμούπολης. Ασθένεια: Διπλή βρογχοπνευμονία.

–1893. Το 1893 γεννιέται ο Σιφναίος Άγγελος του Σπύρου γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1894. Το 1894 γεννιέται ο Σιφναίος Αντώνιος του Παντελή γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1895. Το 1895 γεννιέται ο Σιφναίος Εμμανουήλ του Αντωνίου γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1897. Στις 16 Ιουλίου 1897 ο παριανός Σιφναίος Αντώνης 60 ετών βυρσοδέψης κάτοικος Σύρου δηλώνει τον θάνατο της Κάκαρη Ι. Θεοδώρας 35 ετών κάτοικο Ερμούπολης. Ασθένεια: Καρδιακό νόσημα.

–1897. Το 1897 γεννιέται ο Σιφναίος Εμμανουήλ του Γεωργίου γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1898. Το 1898 γεννιέται ο Σιφναίος Δημήτριος του Μιχαήλ γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1901. Το 1901 γεννιέται ο Σιφναίος Δημήτριος του Αντωνίου γεωργός κάτοικος Παροικιάς. Απεβίωσε το 1954.

–1901. Το 1901 γεννιέται ο Σιφναίος Κωνσταντίνος του Παντελή γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1902. Το 1902 γεννιέται ο Σιφναίος Αντώνιος του Ιωάννη γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1902. Το 1902 γεννιέται ο Σιφναίος Κωνσταντίνος του Ιωάννη γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1903. Το 1903 γεννιέται ο Σιφναίος Σταμάτης του Σπύρου γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1903. Το 1903 γεννιέται ο Σιφναίος Κωνσταντίνος του Ιωάννη γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1904. Το 1904 γεννιέται ο Σιφναίος Θεόδωρος του Αντωνίου γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1905. Το 1905 γεννιέται ο Σιφναίος Στυλιανός του Μιχαήλ γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1908. Το 1908 γεννιέται ο Σιφναίος Ιωάννης του Παντελή γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1909. Το 1909 γεννιέται ο Σιφναίος Γεώργιος του Ιωάννη γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1909. Το 1909 γεννιέται ο Σιφναίος Θεόδωρος του Ιωάννη εργάτης κάτοικος Παροικιάς.

–1909. Το 1909 γεννιέται ο Σιφναίος Αντώνιος του Δημητρίου γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1910. Το 1910 γεννιέται ο Σιφναίος Σάββας του Μιχαήλ γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1910. Το 1910 γεννιέται ο Σιφναίος Θεόδωρος του Εμμανουήλ γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1911. Μάρκος Εμμ. Σιφναίος, έμπορος στη Νάουσα το 1911.

–1913. Το 1913 γεννιέται ο Σιφναίος Θεόδωρος του Δημητρίου γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1914. Το 1914 γεννιέται ο Σιφναίος Σταύρος του Ιωάννη γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1914. Το 1914 γεννιέται ο Σιφναίος Κωνσταντίνος του Αντωνίου γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1917. Το 1917 γεννιέται ο Σιφναίος Γεώργιος του Δημητρίου γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1918. Το 1918 γεννιέται ο Σιφναίος Παντελής του Γεωργίου γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1919. Το 1919 γεννιέται ο Σιφναίος Ελευθέριος του Δημητρίου γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1919. Το 1919 γεννιέται ο Σιφναίος Νικόλαος του Ιωάννη γεωργός κάτοικος κοιν. Παροικιάς.

–1920 από τους ιδρυτές, όπως προκύπτουν από το βιβλίο πρακτικών του Συνδέσμου «Εν Πειραίει Συνδέσμου Ναουσαίων Πάρου» είναι ο Σιφναίος Μ.

–1921. Το 1921 γεννιέται ο Σιφναίος Θεόδωρος του Νικολάου γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1921. Μαύρη Μαρουσώ, όνομα συζύγου: Γεώργιος, Κύριο όνομα και επώνυμο πατρός: Δ. Σιφναίος. Έτος γέννησης: 1921. Επάγγελμα: οικοκυρά.

–1922. Το 1922 γεννιέται ο Σιφναίος Παντελής του Δημητρίου γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1923. Το 1923 γεννιέται ο Σιφναίος Παντελής του Αντωνίου γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1923. Το 1923 γεννιέται ο Σιφναίος Σπύρος του Άγγελου εργάτης κάτοικος Παροικιάς.

–1924. Το 1924 γεννιέται ο Σιφναίος Αθανάσιος του Νικολάου γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1924. Το 1924 γεννιέται ο Σιφναίος Κωνσταντίνος του Αντωνίου γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1925. Το 1925 γεννιέται ο Σιφναίος Σπύρος του Δημητρίου υποδηματοποιός κάτοικος Παροικιάς.

–1925. Το 1925 γεννιέται ο Σιφναίος Σπύρος του Δημητρίου εργάτης κάτοικος Παροικιάς.

–1925. Το 1925 γεννιέται ο Σιφναίος Ανδρέας του Νικολάου κάτοικος της Κοιν. Παροικιάς.

–1926. Το 1926 γεννιέται ο Σιφναίος Αναστάσιος του Δημητρίου αγωγεύς κάτοικος κοιν. Παροικιάς.

–1926. Το 1926 γεννιέται ο Σιφναίος Νικόλαος του Δημητρίου γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1927. Το 1927 γεννιέται ο Σιφναίος Πέτρος του Ζαννή ναυτικός, κάτοικος Νάουσας Πάρου.

–1928. Το 1928 γεννιέται ο Μάρκος Σιφναίος του Εμμανουήλ, ναυτικός, κάτοικος Νάουσας Πάρου.

–1929. Το 1929 γεννιέται ο Σιφναίος Αντώνιος του Δημητρίου γεωργός κάτοικος κοιν. Παροικιάς.

–1930. Το 1930 γεννιέται ο Σιφναίος Γεώργιος του Εμμανουήλ αλιεύς κάτοικος κοιν. Παροικιάς.

–1931. Το 1931 γεννιέται ο Σιφναίος Αντώνιος του Δημητρίου γεωργός κάτοικος κοιν. Παροικιάς.

–1946. Σε εκλογικό κατάλογο της Κοινότητας Νάουσας στις 30 Απριλίου 1946, υπάρχει εγγεγραμμένος ο 69χρονος κάτοικος Νάουσας, Σιφναίος Μάρκος του Εμμανουήλ, ναυτικός και ο 61χρονος εργάτης Σιφναίος Αντώνιος του Ελευθερίου, ο 43χρονος γεωργός Σιφναίος Ελευθέριος του Νικολάου, ο 34χρονος Σιφναίος Εμμανουήλ του Κωνσταντίνου, οινομάγειρος, ο 61χρονος ναυτικός Σιφναίος Κωνσταντίνος του Εμμανουήλ, ο 31χρονος οινομάγειρας Σιφναίος Φίλιππος Κωνσταντίνος ο 22χρονος παντοπώλης Σιφναίος Εμμανουήλ του Ζαννή, ο 21χρονος ναυτικός Σιφναίος Σάββας του Κωνσταντίνου και ο 71χρονος κτηματίας Σιφναίος Νικόλαος του Γεωργίου.

–1947. Στις 20 Ιουνίου 1947, το στο Κοινοτικό Συμβούλιο Ναούσης συμμετέχει και ο Ιω. Σιφναίος.

–1950. Σε εκλογικό κατάλογο της Κοινότητας Νάουσας στις 19 Αυγούστου 1950, υπάρχει εγγεγραμμένη η Σιφναίου Μαρούλη, όνομα συζύγου Ζαννής, όνομα πατρός Πέτρος Δευτερίγος.

–1952. Σε εκλογικό κατάλογο της Κοινότητας Νάουσας του 1952, υπάρχει εγγεγραμμένη η Χανιώτη Μαρία, όνομα συζύγου Αντώνιος, όνομα πατρός Κωνσταντίνος Σιφναίος, η Αλιπράντη Άννα, όνομα συζύγου Ευστάθιος, όνομα πατρός Κωνσταντίνος Σιφναίος, η Μαλαματενιου Ασπασία, όνομα συζύγου Λεονάρδος, όνομα πατρός Ιωάννης Σιφναίος, η Σιφναίου Μαργαρίτα, όνομα συζύγου Αντώνιος, όνομα πατρός Δημήτριος Γαβαλάς, η Σιφναίου Στυλιανή, όνομα συζύγου Αντώνιος, όνομα πατρός Ιωάννης Πετρόπουλος και η Ρουμελιώτη Αννέζα, όνομα συζύγου Κωνσταντίνος, όνομα πατρός Ελευθέριος Σιφναίος.

–1954. Στις κοινοτικές εκλογές του 1954 υποψήφιος με τον συνδυασμό Παροικιάς Πάρου «ΠΡΟΟΔΟΣ – ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ» ο Σ. Σιφναίος

–1959. 5 Απριλίου 1959. ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΕΚΛΟΓΩΝ ΝΑΟΥΣΗΣ

Ψηφίσαντες 582 άκυρα 3

Συνδυασμός «ΕΞΩΡΑΪΣΜΟΣ» υπό του κ.κ. Σταύρον Κορτιάνον ψηφοδέλτια 325.

Εκλέγονται 4 οι εξής: Κορτιάνος Στ. σταυροί προτιμήσεως 227, Μπαφίτης Γ. Πέτρος 104, Μαλαματένιος Ν. Λεονάρδος 62 και Βελένζας Νικόλαος 58.

Συνδυασμός «ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ» υπό τον κ. Δημ. Καρποδίνην ψηφοδ. 153. Εκλέγονται δύο: Καρποδίνης Δ. με 127 και Βιτσαδάκης Παναγ. 37.

Συνδυασμός «ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΟΣ» ψηφοδ. 108. Εκλέγεται ο αρχηγός του Συνδυασμού και νυν Πρόεδρος της Κοινότητος κ. Αντώνιος Σιφναίος με ψήφους 72.

ΤΑ ΦΑΙΔΡΑ ΤΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ ΕΙΣ ΝΑΟΥΣΑΝ

Εις τας Κοινοτικάς εκλογάς εν Ναούση υπέβαλον υποψηφιότητα 35 υποψήφιοι διεκδικούντες τας 582 ψήφους εις έκαστον των οποίων αντιστοιχούσι 16 ψηφοφόροι!

Την ορθήν κρίσιν εις τους 35, οι πλείστοι των οποίων υπέβαλον υποψηφιότητα δια καθαρώς προσωπικούς και εγωιστικούς λόγους, έδωσε ψηφοφόρος, όστις αντί ψηφοδελτίου έρριψεν εις την ψηφοδόχον την «ΦΩΝΗΝ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ»

Είθε η «ΦΩΝΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ» να εισέλθη πραγματικά εις τα ώτα των μη ακουόντων Ναουσαίων ίνα μη συμβούν παρόμοιαι ανοησίαι εις μελλούσας Κοινοτικάς εκλογάς.

–1964. Κοινοτικαί Εκλογαί 5 Ιουλίου 1964. Εις ΝΑΟΥΣΑ: Κατήλθον 2 συνδ. ο εις υπό τον Πρόεδρον της Κοινότητος και ο έτερος υπό τον κ. Στ. Κορτιάνον. Υπερεψήφισεν ο πρώτος και το Κ.Σ. καταρτίσθη ως ακολούθως: Πρόεδρος ο κ. Νικ. Βελέντζας και μέλη οι κ.κ. Π. Γ. Μπαφίτης, Σαβ. Σιφναίος, Ανδρ. Καούνης, Γ. Κ. Ρούσσος, Στ. Κορτιάνος και Λεον. Αιγινήτης.

–Σιφνέος: Βλέπε Σιφναίος

–Σιφνιός: Βλέπε Σιφναίος.

–Σιφουνέος: Βλέπε Σιφναίος.

–Σκαλιάρης:

–1716. Σε πρακτικό εκλογής νοταρίου – καγκελαρίου από το κοινό της Παροικιάς στη Γενική Συνέλευση της 14 Ιανουαρίου 1716, μαρτυρείται ο Νικόλαος Σκαλιάρης.

–1724. Σε πρακτικό εκλογής εκτιμητών του κοινού της Παροικιάς στις 13 Δεκεμβρίου 1724 κατά τη Γενική Συνέλευση μαρτυρείται ο Νικόλαος Σκαλιάρης.

–1739. Πρακτικό εκλογής κοινοτικών επιστατών του ναού της Εκατονταπυλιανής σε Γενική Συνέλευση του κοινού της Παροικιάς στις 10 Μαρτίου 1739 αναγράφεται ο Λινάρδος ιεροδιάκονος Σκαλιάρης.

–1741. Για την εκλογή απεσταλμένων στην Κωνσταντινούπολη από τα κοινά της Παροικιάς στη Γενική συνέλευση το 1741 αναφέρεται ο Λεονάρδος ιερεύς Σκαλιάρης.

–1741. Εκλογή προβλεπτών υγειονομικών μέτρων από το κοινό Παροικιάς Πάρου, κατά τη Γενική Συνέλευση, της 2 Μαΐου 1741, υπογράφει και ο παπά Λινάρδος Σκαλιάρης.

–1741. Κατά τη Γενική Συνέλευση, της 18 Νοεμβρίου 1741, οι προεστοί και κοινοτικοί εκπρόσωποι της Παροικιάς Πάρου, αποφάσισαν να συλλάβουν, να φυλακίσουν και τέλος να εκτοπίσουν από το νησί τους τον συντοπίτη τους Ιωάννης Βασιλάκης, λόγω του σκανδαλώδους τρόπου της ζωής του και άλλων ανάρμοστων πράξεων. Υπογράφει ο παπά Λινάρδος Σκαλιάρης.

–1742. Ο ιερέας Λινάρδος Σκαλιάρης υπογράφει γράμμα των ιερέων της Παροικιάς στις 16 Φεβρουαρίου 1742.

–1742. Πρακτικό εκλογής επιτρόπου του κοινού της Παροικιάς στις 1η Μαρτίου του 1742 αναφέρεται ο Λεονάρδος Σκαλιάρης.

–1746. Απόφαση του κοινού της Παροικιάς στις 8 Μαρτίου 1746, για μετάκληση ξένων στο νησί, εξουσιοδοτούν τον καραβοκύρη Ιωάννη Λαγγούση να προσκαλέσει όσους κατοίκους άλλων μερών της Ελλάδας θα ήθελαν να εγκατασταθούν οικογενειακώς στο νησί τους. Σε όσους δέχονταν υποσχόντουσαν μειωμένη φορολογία και άλλες διευκολύνσεις, όπως κατοικίες, χωράφια κ.α., υπογράφει και ο παπά Σκαλιάρης.

–1748. Πρακτικό πωλήσεως των φόρων του κοινού της Παροικιάς κατά τη Γενική Συνέλευση, τη 1 Μαρτίου 1748, μαρτυρείται ο Λεονάρδος ιερεύς Σκαλιάρης.

–Σκαλορνίθης: (Βλέπε Καλορνίθης)

–Σκαναβής: H Δόμνα Μαριώρα Μαυρογένη, το γένος Σκαναβή, καταγόταν από τα Μουδανιά της Μ. Ασίας. Παντρεύτηκε τον Νικόλαο Μαυρογένη το έτος 1763 και απέκτησε μαζί του εννέα παιδιά. Μετά τον τραγικό θάνατο του συζύγου της, στερήθηκε όλη τη μεγάλη περιουσία της, την οποία επανέκτησε αργότερα. Απέθανε και ετάφη στην Προύσσα της Μ. Ασίας, το έτος 1829.

–Σκανδάλης: Επίθετο παρωνύμιο. Ο παριανός κλάδος έχει καταγωγή από τα Σφακιά της Κρήτης και προγενέστερα από την Κάρπαθο. Η οικογενειακή τους ιστορία λέει ότι ήρθαν τρία αδέρφια κυνηγημένα, ίσως από βεντέτα στις Κυκλάδες, πρώτα στη Νάξο όπου τους έδιωξαν για να βρουν καταφύγιο σε κάποια από τις σπηλιές των Αγίων Πάντων στις Λεύκες. Μετά από σύντομο χρονικό διάστημα οι Λευκιανοί τους καλοδεχτήκαν και δεν άργησαν να τους παντρέψουν με κορίτσια του χωριού. Τα προικιά τους ήταν να τους δώσουν γη στην Αλυκή όπου τότε άνηκε στο κεφαλοχώρι τις Λεύκες.

–1831. Το 1831 γεννιέται στις Λεύκες ο Σκανδάλης Ευστάθιος του Κωνσταντίνου. Ήταν εγγεγραμμένος στο μητρώο αρρένων της Κοινότητας Λευκών.

–1847. Στον εκλογικό κατάλογο Λευκών του 1847 είναι εγγεγραμμένος ο 28χρονος γεωργός Γεώργιος Κ. Σκανδάλης, ο 35χρονος εργάτης Δημήτριος Σκανδάλης και ο 41χρονος γεωργός Ιωάννης Σκανδάλης.

–1849. Το 1849 γεννιέται στις Λεύκες ο Σκανδάλης Κωνσταντίνος του Ευσταθίου. Ήταν εγγεγραμμένος στο μητρώο αρρένων της Κοινότητας Λευκών.

–1851. Το 1851 γεννιέται στις Λεύκες ο Σκανδάλης Γεώργιος του Δημητρίου. Ήταν εγγεγραμμένος στο μητρώο αρρένων της Κοινότητας Λευκών.

–1857. Το 1857 γεννιέται στις Λεύκες ο Σκανδάλης Θεόδωρος του Ιωάννη και ο Σκανδάλης Ιωάννης του Γεωργίου. Ήταν εγγεγραμμένος στο μητρώο αρρένων της Κοινότητας Λευκών.

–1858. Στον παλαιό ενοριακό ναό του Αγίου Γεωργίου Αγκαιριάς, στο ξύλινο τέμπλο υπάρχουν τρεις εικόνες με την χρονολογία 1858. Στην εικόνα της Παναγίας η επιγραφή: Δι’ εξόδων Κωνσταντίνου Ιω. Σκανδάλη». Η εικόνα του Χριστού «Δε’ εξόδων Ιωάννου Γ. Παντελαίου» και στην εικόνα του Αγίου Γεωργίου Δι’ εξόδων Ιωάννου Αντ. Σκιαδά»

–1860. Το 1860 γεννιέται στις Λεύκες ο Σκανδάλης Στέφανος του Ιωάννη. Ήταν εγγεγραμμένος στο μητρώο αρρένων της Κοινότητας Λευκών.

–1861. Το 1861 γεννιέται στις Λεύκες ο Σκανδάλης Ιωάννης του Ευσταθίου. Ήταν εγγεγραμμένος στο μητρώο αρρένων της Κοινότητας Λευκών.

–1864. Το 1864 γεννιέται στις Λεύκες ο Σκανδάλης Γεώργιος του Ευσταθίου. Ήταν εγγεγραμμένος στο μητρώο αρρένων της Κοινότητας Λευκών.

–1865. Το 1865 γεννιέται στις Λεύκες ο Σκανδάλης Ιωάννης του Κωνσταντίνου. Ήταν εγγεγραμμένος στο μητρώο αρρένων της Κοινότητας Λευκών.

–1867. Το 1867 γεννιέται ο Σκανδάλης Μιχαήλ του Ευσταθίου γεωργός κάτοικος κοιν. Λευκών. Απεβίωσε το 1949.

–1873. Εγγεγραμμένοι στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1873 ο Σκανδαλης Εμμανουήλ του Κωνσταντίνου.

–1874. Το 1874 γεννιέται ο Σκανδάλης Γεώργιος του Δημητρίου, μετέπειτα γεωργός, κάτοικος Αγγερίας.

–1875. Εγγεγραμμένοι στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1875 ο Σκανδάλης Γεώργιος του Κωνσταντίνου, μετέπειτα γεωργός, κάτοικος Αγγερίας.

–1875. Σε εκλογικό κατάλογο του Δήμου Ύριας του 1875, υπάρχει εγγεγραμμένος ο Γιώργος Σκανδάλης του Δημητρίου, ετών 28, γεωργός.

–1876. Εγγεγραμμένοι στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1876 ο Σκανδάλης Γεώργιος του Ζέππου.

–1879. Εγγεγραμμένοι στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1879 ο Σκανδάλης Ευστάθιος του Κωνσταντίνου.

–1880. Εγγεγραμμένοι στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1880 ο Σκανδάλης Ιωάννης του Δημητρίου, μετέπειτα γεωργός, κάτοικος Αγγερίας. Και ο Σκανδάλης Γεώργιος του Κωνσταντίνου.

–1881. Εγγεγραμμένοι στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1881 ο Σκανδάλης Γεώργιος του Κωνσταντίνου. Διαγράφεται ως αποβιώσαντας στον εκλογικό κατάλογο Αγγεριάς του 1953. Και ο Σκανδάλης Δημήτριος του Κωνσταντίνου.

–1882. Εγγεγραμμένοι στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1882 ο Σκανδάλης Ευστάθιος του Ιωάννη.

–1884. Εγγεγραμμένοι στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1884 ο Σκανδάλης Ματθαίος του Δημητρίου, μετέπειτα γεωργός, κάτοικος Αγγερίας. Και ο Σκανδάλης Γεώργιος του Νικολάου.

–1887. Σκανδάλης Αντώνιος του Νικολάου, Σκανδάλης Μπενέτος του Ιωάννη και Σκανδάλης Εμμανουήλ του Κωνσταντίνου. Έτος γέννησης το 1887 στις Λεύκες. Εγγεγραμμένος στο Μητρώο των Αρρένων της Κοινότητας Λευκών.

–1890. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1890 στις Λεύκες ο Σκανδάλης Μιχαήλ του Κωνσταντίνου και ο Σκανδάλης Δημήτριος του Νικολάου.

–1892. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1892 στις Λεύκες ο Σκανδάλης Σταμάτιος του Ιωάννη, έπεσε υπερ πατρίδος στους πολέμους της περιόδου 1912-22.

–1893. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1893 στις Λεύκες ο Σκανδάλης Κωνσταντίνος του Νικολάου ο οποίος έπεσε υπέρ πατρίδος στους πολέμους της περιόδου 1912-22. Και ο Σκανδάλης Μοσχονάς του Δημητρίου.

–1896. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1896 στις Λεύκες ο Σκανδάλης Ευστάθιος του Μιχαήλ. Έπεσε υπερ πατρίδος κατά την περίοδο 1919-22.

–1896. Το 1896 γεννιέται η Ζαμπέττα Σκανδάλη του Ιωάννη, στον εκλογικό κατάλογο Αγγεριάς του 1951 φέρεται παντρεμένη με τον Ραγκούση Εμμανουήλ.

–1898. Πίναξ του Συνδέσμου των εν Λαυρίω, Αθήναις περιχώροις και Πειραιει ΠΑΡΙΩΝ, εμφαίνων ονοματεπώνυμων μελών της Περιόδου 1ης Ιουνίου 1898 ο Σκανδάλης Δ. Ιωάννης.

–1900. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1900 στις Λεύκες ο Σκανδάλης Κωνσταντίνος του Γεωργίου, μετέπειτα αλιεύς, κάτοικος Αγγερίας. Ο σκανδάλης Εμμανουήλ του Γεωργίου και ο Σκανδάλης Σταύρος του Ιωάννη.

–1901. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1901 στις Λεύκες ο Σκανδάλης Γεώργιος του Ιωάννη.

–1901. Το 1901 γεννιέται ο Σκανδάλης Κωνσταντίνος του Ιωάννη, μετέπειτα γεωργός, κάτοικος Αγγερίας.

–1902. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1902 στις Λεύκες ο Σκανδάλης Εμμανουήλ του Γεωργίου, μετέπειτα αλιεύς, κάτοικος Αγγερίας.

–1903. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1903 στις Λεύκες ο Σκανδάλης Κωνσταντίνος του Μιχαήλ.

–1903. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμμένος ο Θεόδωρος Ιωάννη Σκανδάλης, ετών 35, γεωργός, έγγαμος.

–1903. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμμένη η Ελένη Θεόδωρου Σκανδάλη, ετών 30, οικιακά, έγγαμος.

–1903. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμμένος ο Ιωάννης Θεόδωρου Σκανδάλης, ετών 20, εργάτης, άγαμος.

–1903. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμμένος ο Αντώνιος Θεόδωρου Σκανδάλης, ετών 17, εργάτης, άγαμος.

–1903. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμμένη η Ευαγγελία Θεόδωρου Σκανδάλη, ετών 15, εργάτης, άγαμος.

–1903. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμμένος ο Γεώργιος Θεόδωρου Σκανδάλης, ετών 10, άνευ, άγαμος.

–1904. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1904 στις Λεύκες ο Σκανδάλης Δημήτριος του Γεωργίου, μετέπειτα γεωργός, κάτοικος Αγγερίας και ο Σκανδάλης Ζέππος του Ιωάννη.

–1905. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1905 στις Λεύκες ο Σκανδάλης Ευστάθιος του Γεωργίου, ο Σκανδάλης Νικόλαος του Ιωάννη και ο Σκανδάλης Νικόλαος του Γεωργίου.

–1906. Το 1906 γεννιέται η Ανδριανή Σκανδάλη του Ιωάννη, στον εκλογικό κατάλογο Αγγεριάς του 1951 φέρεται παντρεμένη με τον Ραγκούση Αντώνιο.

–1906. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1906 στις Λεύκες ο Σκανδάλης Ευστάθιος του Γεωργίου.

–1907. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1907 στις Λεύκες ο Σκανδάλης Ιωάννης του Γεωργίου, μετέπειτα γεωργός, κάτοικος Αγγερίας.

–1907. Στις 8 Ιουλίου 1907 ο 21χρονος υποδηματοποιός από την Πάρο Αντώνης Σκανδάλης του Νικολάου και της Μαρίας Χανιώτη παντρεύεται στην Ερμούπολη την 18χρονη από την Σύρου Ευαγγελινή Τομαή, του Δημητρίου και της Μαριγώς Καραμολέγκου.

–1908. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1908 στις Λεύκες ο Σκανδάλης Νικόλαος του Γεωργίου, μετέπειτα γεωργός, κάτοικος Αγγερίας. Ο Σκανδάλης Κωνσταντίνος του Γεωργίου και ο Σκανδάλης Κωνσταντίνος του Γεωργίου.

–1909. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1909 στις Λεύκες ο Σκανδάλης Γεώργιος του Μιχαήλ.

–1910. Το 1910 γεννιέται ο Σκανδάλης Ιωάννης του Γεωργίου, μετέπειτα γεωργός, κάτοικος Αγγερίας.

–1911. Ευστάθιος Σκανδάλης, ιερέας στον Δήμο Υρίας το 1911.

–1912. Το 1912 γεννιέται ο Σκανδάλης Μάρκος του Γεωργίου, μετέπειτα γεωργός, κάτοικος Αγγερίας.

–1912. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1912 στις Λεύκες ο Σκανδάλης Ιωάννης του Μιχαήλ.

–1914. Το 1914 γεννιέται ο Σκανδάλης Κωνσταντίνος του Δημητρίου, μετέπειτα γεωργός, κάτοικος Αγγερίας.

–1914. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1914 στις Λεύκες ο Σκανδάλης … του Γεωργίου.

–1920. Το 1920 γεννιέται ο Σκανδάλης Στυλιανός του Γεωργίου κάτοικος Αγγερίας.

–1921. Το 1921 γεννιέται ο Σκανδάλης Νικόλαος του Ματθαίου, μετέπειτα γεωργός, κάτοικος Αγγερίας.

–1922. Το 1922 γεννιέται ο Σκανδάλης Γεώργιος του Ιωάννη, ο Σκανδάλης Στυλιανός του Γεωργίου και ο Σκανδάλης Ιωακείμ του Γεωργίου, μετέπειτα γεωργοί, κάτοικοι Αγγερίας.

–1925. Το 1925 γεννιέται ο Σκανδάλης Κωνσταντίνος του Ιωάννη, μετέπειτα γεωργός, κάτοικος Αγγερίας.

–1926. Το 1926 γεννιέται ο Σκανδάλης Αντώνιος του Γεωργίου, μετέπειτα γεωργός και εγγεγραμμένος στον εκλογικό κατάλογο Αγγελίας του 1947.

–1927. Το 1927 γεννιέται ο Σκανδάλης Ιωάννης του Κωνσταντίνου αλιεύς κάτοικος Αγγερίας.

–1927. Το 1927 γεννιέται ο Σκανδάλης Γεώργιος του Ματθαίου γεωργοκτηματίας, κάτοικος Αγγερίας.

–1927. Το 1927 γεννιέται ο Σκανδάλης Δημήτριος του Ιωάννη ιδ. ταχυδρόμος κάτοικος κοιν. Αρχιλόχου.

–1928. Το 1928 γεννιέται ο Σκανδάλης Γεώργιος του Ματθαίου, ο Σκανδάλης Μσχονάς του Ιωάννη, ο Σκανδάλης Μπενέτος του Δημητρίου και ο Σκανδάλης Αντώνιος του Κωνσταντίνου εγγεγραμμένοι στον εκλογικό κατάλογο Αγγελίας του 1950.

–1928. Το 1928 γεννιέται ο Σκανδάλης Μοσχονάς του Ιωάννη, ο Σκανδάλης Αντώνιος του Κωνσταντίνου και ο Σκανδάλης Μπενέτος του Δημητρίου, μετέπειτα εγγεγραμμένοι στον εκλογικό κατάλογο Αγγελίας του 1950.

–1930. Το 1930 γεννιέται ο Σκανδάλης Ιωάννης του Γεωργίου, εγγεγραμμένος στον εκλογικό κατάλογο Αγγεριάς του 1953, εργάτης εργοστασίου. Καθώς και ο Σκανδάλης Στέφανος του Κωνσταντίνου, εγγεγραμμένος στον εκλογικό κατάλογο Αγγεριάς του 1953, εργάτης εργοστασίου.

–1931. Το 1931 γεννιέται ο Σκανδάλης Γεώργιος του Κωνσταντίνου, εγγεγραμμένος στον εκλογικό κατάλογο Αγγεριάς του 1953, ναυτικός.

–1947. Στις 20 Ιουνίου 1947, το στο Κοινοτικό Συμβούλιο Αγγεριάς συμμετέχει και ο Κωνσταντίνος Σκανδάλης.

–1951. Σε φωτογραφεία του 1951 απεικονίζεται ο Μανώλης Σκανδάλης με την μικρή Μαρία Σκανδάλη.

–1964. Κοινοτικαί Εκλογαί 5 Ιουλίου 1964. Εις ΑΓΓΕΡΙΑ: Κατήλθον 2 συνδυασμοί υπό τον κ. Δημ. Ραγκούσην και Δημ. Παρούσην. Υπερίσχυσεν ο πρώτος και το Κ.Σ. κατηρτίσθη ως εξής: Πρόεδρος ο κ. Δημ. Ραγκούσης, Αντιπρ. Αντ. Σκανδάλης και Σύμβουλοι Μιχ. Λουκής, Δημ. Παρούσης και Εμμ. Ραγκούσης.

–1968. Στο πέτασμα της Ωραίας Πύλης, υπάρχουν οι επιγραφές: «Αφιέρωμα Νικολάου, Σωκράτους και Στεφάνου, πλοιάρχου, υιών Κων/νου Σκανδάλη, τη ευγενή φροντίδι του εφημερίου Αγγεριών, ιερομονάχου Παϊσίου Τοπιντζή». Και «Εκ του αγιογραφικού εργαστηρίου του Ησυχαστηρίου Παναγίας Μυρτιδιωτίσσης Θαψανών Πάρου, αλξη’, υπό την διδασκαλίαν μοναχού Φιλάρετου (Χολέβα) Λογγοβαρδίτου, 1968».

–Σκανδαλίδης: Μικρασιάτικης καταγωγής, παρωνυμικό επώνυμο.

–1824. Το 1824 μαρτυρείται ο Ιωάννης Σκανδαλίδης, Α’ Γραμματέας του Βουλευτή.

–Σκαραμαγκάς: Αρχοντική οικογένεια του Θέματος Ελλάδος με καταγωγή από την Αθήνα, ιστορικά καταγεγραμμένη από το 1149. Το επώνυμο Σκαραμαγκάς αναφέρεται σε εμπόρους πορφυρών ειδών και υφασμάτων (Σκαραμάγκι= χιτώνας των βυζαντινών αρχόντων, βασιλιάδων). Έφτιαχναν ένα είδος μακριάς χλαμύδα (σκαραμάκιο) με κοντά μανίκια επίσημο ένδυμα για τον αυτοκράτορα και τους αξιωματούχους με σύρμα και πολύτιμα υφάσματα και πολύτιμους λίθους ήταν σαν κρυφή πανοπλία για τις επίσημες τελετές το είχαν φέρει από την Περσία εξ ου και το όνομα που τους Σκαραμαγκά.

Ο Οίκος μετακινείται στη Χίο περί το 1400 και διακρίθηκε στο εμπόριο μέσω των παροικιών του εξωτερικού.

Σημαντικότερος των Σκαραμαγκών ήταν ο Αμβρόσιος (1790-1864, αγωνιστής του 1821). Μετά την καταστροφή της Χίου, όσοι επέζησαν κατέφυγαν στις Κυκλάδες. Το έμβλημα των Σκαραμαγκών παραπέμπει στην αθηναϊκή τους καταγωγή και η ονομασία τους δόθηκε σε όρμο της Αττικής.

Στην Πάρο λέγετε ότι ο Πάπα Γιώργης Σκαραμαγκάς (Εκατονταπυλιανή) βαπτίζοντας έδινε αυτό το επώνυμο ως βαπτιστικό.

Η συγκρότηση της συλλογής εικόνων και κειμηλίων στην Εκατονταπυλιανή άρχισε αρκετά νωρίς, στις αρχές του αιώνα μας, με πρωτοβουλία του αρχιμανδρίτη και εφημερίου της Εκατονταπυλιανής Γεωργίου Φιλ. Σκαραμαγκά (1867 - 1944).

Μια άλλη μαρτυρία αναφέρει ότι: «Ο πατήρ Γεώργιος εφημέριος και αρχιμανδρίτης της Εκατονταπυλιανής θα πρέπει να βάφτισε τον πάτερα του παπά Φίλιππο τους θειους του παπά Νικόλα παπά Αντώνη και λοιπούς συγγενείς οι οποίοι πάλι κατά την άποψη τους ήταν νόθα και δεν είχαν γονείς.

Παραθέτω την οικογενειακή μαρτυρία του καθηγητή μέσης εκπαίδευσης, ερευνητή της ιστορίας της Πάρου αλλά και της οικογένειάς του Δημητρίου Σκαραμαγκά ο οποίος αναφέρει ότι «Κάποιος Γεώργιος? Μπαφίτης από τη Νάουσα, λίγο πριν τα μέσα του 19ου αιώνα μετοίκησε στην Σύρο. Εκεί ήταν στις υπηρεσίες της σπουδαίας Χιώτικης οικογένειας Σκαραμαγκά που ήταν έμποροι και δημογέροντες στην Ερμούπολη (μετά το 1822).
Ο Μπαφίτης Γεώργιος? Παντρεύτηκε μέλος της οικογένειας Σκαραμαγκά και πιθανότατα μετά από λίγο επέστρεψε στην Πάρο. Απέκτησε με την Σκαραμαγκά … 6 ? παιδιά όπου τα μισά τέκνα του έλαβαν το επώνυμο της μητέρας και τα άλλα μισά του πατρός τους.»

Συμπέρασμα: Άρα, σύμφωνα με αυτήν την μαρτυρία οι Σκαραμαγκάδες της Πάρου κατάγονται από θηλυγονία από την γνωστή Χιώτικη οικογένεια.

Σχετικά με τον γενάρχη των ΣΚΑΡΑΜΑΓΚΑ της Σύρου ΑΜΒΡΟΣΙΟ ΣΚΑΡΑΜΑΓΚΑ:
Γεννήθηκε στη Χίο το 1790. Ανατράφηκε με πολλή επιμέλεια και πήγε στην φημισμένη σχολή του νησιού του, όπου δίδασκε ο Αθανάσιος Πάριος.

Με την έναρξη της Ελληνικής επανάστασης είδε τον πατέρα, τον θείο και τον γαμπρό του να σκοτώνονται από τους Τούρκους. Συνελήφθησαν και φυλακίστηκαν μαζί με τους προκρίτους και με τον μητροπολίτη Πλάτωνα, και απαγχονίστηκαν όλοι στις 23 Απριλίου του 1822 κατά την άλωση του νησιού.

Ο Αμβρόσιος διασώθηκε καταφεύγοντας στην Σύρο και εγκαταστάθηκε στην Ερμούπολη.
Έλαβε μέρος ενεργό στην Ελληνικό αγώνα και συνέφερε και οικονομικά μαζί με τους άλλους Ερμουπολίτες, κάνοντας δωρεές για την προμήθευση των απαραίτητων αγαθών.
Το 1826 εκλέχθηκε Δημογέροντας Σύρου

Υπήρξε μέλος της τελευταίας εθνικής Συνέλευσης.

Επιδόθηκε με το εμπόριο και εγκαταστάθηκε ησυχάζοντας στην Αθήνα και τον Πειραιά, όπου απεβίωσε τον Νοέμβριο του 1864.

–1829: 9βρίου 27. Μαθητευόμενοι εις την Αλληλοδιδακτικήν Σχολήν της πόλεως Παροικιάς

Σκαραμαγκάς Μιχαήλ ετών 14.

–1867.Το 1867 γεννιέται ο ιερέας Γεώργιος Σκαραμαγκάς. Απεβίωσε το 1944. Η προσωπικότητά του καθώς και η εν γένει κοινωνική του δραστηριότητα και προσφορά άφησε ανεξίτηλα σημάδια στην παριανή κοινωνία. Υπήρξε ο εμπνευστής και ιδρυτής του αξιόλογου Βυζαντινού Μουσείου της Ιεράς Μητρόπολης μας. Παντρεύτηκε την Άννα Ζησιμοπούλου και υιοθέτησαν την ανιψιά της Σμαράγδα, η οποία παντρεύεται τον Σπύρο Μαύρη, τον μετέπειτα ήρωα και σύμβολο της Εθνικής Αντίστασης. Στον ναό του Αγίου Αρτεμίου Παροικιάς μαρμάρινη εντοιχισμέν πλάκα αναφέρει τα εξής: «Αρχιμανδρίτης Γεώργιος Φ. Σκαραμαγκάς, Εφημέριος Εκατονταπυλιανής 1867-1944 και Άννα Γ. Σκαραμαγκά, πρεσβυτέρα 1869-1934».

–1872. Το 1872 γεννιέται ο Σκαραμαγκάς Ιωάννης του Γεωργίου γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1876. Το 1876 γεννιέται ο Σκαραμαγκάς Κωνσταντίνος του Μιχαήλ γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1878. Το 1878 γεννιέται ο Σκαραμαγκάς Δημήτριος του Γεωργίου γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1880. Το 1880 γεννιέται ο Σκαραμαγκάς Φίλιππος του Αναστασίου σιδηρουργός κάτοικος Παροικιάς.

–1884. Το 1884 γεννιέται ο Σκαραμαγκάς Λεονάρδος του Μιχαήλ υποδηματοποιός κάτοικος Παροικιάς.

–1890. Το 1890 γεννιέται ο Σκαραμαγκάς Δημήτριος του Κωνσταντίνου γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1902. Το 1902 γεννιέται ο Σκαραμαγκάς Βασίλειος του Κωνσταντίνου γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1904. Το 1904 γεννιέται ο Σκαραμαγκάς Γεώργιος του Ιωάννη γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1905. Το 1905 γεννιέται ο Σκαραμαγκάς Γεώργιος του Δημητρίου γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1905. Το 1905 γεννιέται ο Μπαφίτης ή Σκαραμαγκάς Μιχαήλ του Κωνσταντίνου γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1907. Το 1907 γεννιέται ο Σκαραμαγκάς Νικόλαος του Δημητρίου γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1910. Το 1910 γεννιέται ο Σκαραμαγκάς Ευάγγελος του Δημητρίου γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1910. Το 1910 γεννιέται ο Σκαραμαγκάς Γεώργιος του Κωνσταντίνου γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1910. Το 1910 γεννιέται ο Σκαραμαγκάς Κωνσταντίνος του Ιωάννη γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1912. Το 1912 γεννιέται ο Σκαραμαγκάς Μιχαήλ του Βασιλείου γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1912. Το 1912 γεννιέται ο Σκαραμαγκάς Μιχαήλ του Δημητρίου γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1915. Το 1915 γεννιέται ο Σκαραμαγκάς Κωνσταντίνος του Δημητρίου γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1915. Το 1915 γεννιέται ο Σκαραμαγκάς Γεώργιος του Βασιλείου γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1916. Σε απόδειξη πληρωμής του 1916 υπογράφουν οι: ιερέας Γ. Σκαραμαγκάς και Φίλιππος Α. Σκαραμαγκάς.

–1917. Το 1917 γεννιέται ο Σκαραμαγκάς Κωνσταντίνος του Δημητρίου γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1917. Το 1917 γεννιέται ο Σκαραμαγκάς Ανδρέας του Δημητρίου γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1917. Το 1917 γεννιέται ο Σκαραμαγκάς Ευστράτιος του Κωνσταντίνου γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1918. Το 1918 γεννιέται ο Σκαραμαγκάς Δημήτριος του Βασιλείου γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1919. Το 1919 γεννιέται ο Σκαραμαγκάς Αποστόλης του Ιωάννη γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1920. Το 1920 γεννιέται ο Σκαραμαγκάς Ηλίας του Δημητρίου σιδηρουργός κάτοικος Παροικιάς.

–1920. Το 1920 γεννιέται ο Σκαραμαγκάς Αντώνιος του Φίλιππου σιδηρουργός κάτοικος Παροικιάς.

–1920. Το 1920 γεννιέται ο Σκαραμαγκάς Κωνσταντίνος του Γεωργίου γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1920. Το 1920 γεννιέται ο Σκαραμαγκάς Πέτρος του Δημητρίου γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1922. Το 1922 γεννιέται ο Σκαραμαγκάς Γεώργιος του Αθανασίου γεωργός κάτοικος Κοιν. Παροικιάς.

–1925. Το 1925 γεννιέται ο Σκαραμαγκάς Νικόλαος του Αρτέμιου κάτοικος Παροικιάς.

–1925. Το 1925 γεννιέται ο Σκαραμαγκάς Χαράλαμπος του Φίλιππου ράπτης κάτοικος Παροικιάς.

–1926. Το 1926 γεννιέται ο Σκαραμαγκάς Βασίλειος του Δημητρίου γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1930. Σε φωτογραφείο του Δημοτικού Σχολείο Παροικίας του 1930, διακρίνεται ο γέροντας Παπά-Κώστας Σκαραμαγκάς.

–Σκαρπάθιος: Επίθετο-πατριδωνύμιο= από την Κάρπαθο. Σε πατριδωνυμιακά επίθετα, πολλές φορές συναντάμε να μην υπάρχουν κοινοί συγγενικοί κλώνοι, αυτό συμβαίνει διότι το μόνο κοινό που έχουν είναι ο τόπος καταγωγής μιας και το επίθετό τους ήταν άλλο και στην πορεία το πατριδωνύμιο έγινε παρατσούκλι και το παρατσούκλι επίθετο.

–1818. Σε έγγραφο του 18ου αιώνα «Ιωάννης Μιχάλης Σκαρπαθίου». -Κατάλογος με νέους κτηματίες της Παροικιάς στις 22 Μαΐου 1818 "αμπ. Άμπελον σύμπλιος Γιακουμίνας Σκαρπαθιώτη.

–Σκηνάς:

–1831. Στις 21 Οκτωβρίου 1831, σωτήρια επιστολή των κατοίκων της Πάρου προς τον επίτροπο Αιγαίου Πελάγους, για τα δεινά των κρητών νέοαποίκων εναντίων των ντόπιων. Υπογράφει… ο Ιωάννης Σκηνάς από τα χωριά του Κεφάλου.

–Σκιαδάς ή Σκιάδος: Επίθετο-παρατσούκλι. Σύμφωνα με οικογενειακή μαρτυρία, οι Σκιαδάδες της Νοτιοδυτικής Πάρου έχουν Βρετανική καταγωγή και ήρθαν στην Πάρο τον 18ο αιώνα. Επειδή ήταν ανοιχτόχρωμοι φορούσαν συνέχεα σκιάδες (φαρδιά καπέλα) για να προστατεύονται από τον ήλιο. Άλλη μαρτυρία λέει ότι οι Σκιαδάδες έχουν καταγωγή από Σκιάθο, και ποιο συγκεκριμένα, όταν είχε ερημώσει το νησί ένα καράβι έφερε κόσμο να κατοικήσει, μία ομάδα ήταν από την Σκιάθο το έτος 1649 (αυτή η μαρτυρία μοιάζει η πιο αναληθής). Μία άλλη εκδοχή λέει ότι βγαίνει από το Σκιάδα δηλαδή καπέλο στην παριανή διάλεκτο. Σύμφωνα όμως με τον ιστορικό ερευνητή κ. Ιωάννη Βασιλειόπουλου, οι Σκιαδάδες είναι βυζαντινοί και τους βρίσκουμε στην Κεφαλονιά και στην Πάρο. Σύμφωνα με τον ερευνητή Γιώργο Καπαρό το επίθετο Schiada συναντάται σε χωριά του Παλέρμο, ένα από αυτά ισχυρίζεται ότι κατοικείται από άτομα αλβανικής καταγωγής. Τους περασμένους αιώνες όμως, τα όρια μεταξύ Αλβανών και Βορειοηπειρωτών ήταν πολύ ασαφή. Πιστεύει λοιπόν, πως το επίθετο είναι Βυζαντινής προέλευσης παρ' όλο που δεν μπορούμε να αποκλείσουμε την αρχαιοελληνική προέλευση. Πολλοί Σικελοί έχουν επίθετα αρχαιοελληνικής προέλευσης. Η τελευταία εκδοχή μοιάζει να είναι και η πιο αληθοφανής.

Ένας παριανός κλώνος και πιο συγκεκριμένα από τις Λεύκες μεταπήδησε στο Δαμαριώνα της Νάξου για να εργαστούν στα Νταμάρια μαρμάρου. Είναι επίθετο παρατσούκλι και ξεκίνησε από τα σκιάδια των ιερέων.

Οι Σκιαδάδες της Αγκαιριάς, Αλυκής είναι από τον κλάδο των Λευκών.

–1649. Η παλαιότερη μνεία του επωνύμου σε επιγραφή του ναού Ταξιαρχών στην Αγορά της Παροικιάς (21 Απριλίου 1649) όπου μνημονεύεται ο ιερεύς σακελλάριος Ιάκωβος Σκιαδάς ως συνδραμών και δαπανήσας χρήματα για την ανακαίνιση του εν λόγω ενδιαφέροντος, σπουδαίου ναού, «Ανακαινίσθη εκ βάθρων ου-τος ο θείος και πάντινος ναός των Παμεγήστ|ως Ταξιαρ-χών Μιχαήλ και Γαβριήλ διά συνδρομής και εξόδου Ια-κώβ(ου) | ιερέως Σκιαδά και σακελαρίου εν έτει 1649 Απριλίου 21. Ακολουθούν: ο ιερεύς Νικόλαος Σκιαδάς, με έξοδα του οποίου ανακαινίσθηκε το καθολικό της Μονής Αγ. Αναργύρων (τώρα Αγ. Χαράλαμπος) περιοχή Ανεραντζιάς. Ως ιδιοκτήτης της μονής Αγ. Χαραλάμπους, την είχε πωλήσει στον Νικ. Μαυρογένη το 1778. Είχε διατελέσει και νοτάριος Παροικιάς.

–1652. Ίδρυση στην Πάρο αγιοταφίτικου μετοχίου κατά το έτος 1652 απριλίω 15.

Της Πάρου αδελφάτα «Χώρα Παροικιάς»

+Ιωάννης Σκιαδάς, γονοί Ιάκωβος ιερεύς, Κατερίνα.

–1657. Ο ιερέας νοτάριος Παροικιάς Νικόλαος Σκιαδάς συντάκτης εμμάρτυρης ομολογίας του μητροπολίτη Παροναξίας Νικόδημου για 160 δανεικά ρεάλια προς τον αυθέντη Μιχελέτο Κοντόσταυλο (Πάρος, 27 Μαρτίου 1657).

–1657. Πρωτόπαπας και νοτάριος Νικόλαος Σκιαδάς Ανακαινιστής και κτήτωρ της Μονής των Αγίων Αναργύρων (σήμερα Άγιος Χαράλαμπος) στη θέση Δάφνες, νότια της Παροικιάς, στις 10 Αυγούστου 1657, Νικόλαος ιερεύς Σκιαδάς και του αυτού αδερφού Ιωάννη και Αρμάνδου. «+Ανακ(αι)νίσθη εκ βάθρων ούτ(ος) ο θείος και πάντιμος ναός των αγίων ενδόξ(ων) θαυματουργών | Αναργύρων Κωσμά κ(αι) Δαμιανού διά συνδρομ(ής) κ(αι) ξόδου Νικολάου ιερέως Σκιαδά κ(αι) του αυτού | αδεφού Ιω(αν)νου κ(αι) Αρμά(νδου) κ(αι) συνδρομής των Χριστιανών εν έτι 1657 Αυγούστου 10».

–1658. Νοτάριος Παροικιάς ο ιερέας Νικόλαος Σκιαδάς σε έγγραφο στις 31 Μαΐου 1658.

–1663. Ο ιερέας νοτάριος Παροικιάς Νικόλαος Σκιαδάς συντάκτης του ινστρουμέντου (συμβόλαιο, βεβαιωτικό) στο Καστέλλι Παροικιάς στις 22 Ιανουαρίου 1663.

–1672. Στις 29 Μαΐου 1672 υπογράφει ο νοτάριος Παροικιάς ιερέας Νικόλαος Σκιαδάς σχετικό έγγραφο για της εγκατάσταση των Ιησουιτών στη Νάουσα «δι’ ής αιτούνται όπως ιδρυθή και εν τη ειρημένη νήσω μοναστήριον των Ιησουϊτών».

–1674. Στις 7 Μαΐου του 1674 η κοινότητα της Παροικιάς δώρισε στους Πατέρες Ιησουίτες εν Νάξο, εκ των κτημάτων του ναού της Παναγίας της Εκατονταπυλιανής, οικόπεδο για την ανέγερση Μονής. «Εις δόξαν χριστού αμήν 1674 εις τας 7 του μαϊου εν καστέλιω Παροικίας οι αιδεσιμωτάτοι πατέραις εκ της συντροφίας του Ιησού, διά να κτίσουσι μοναστήρι και σκολιό, και μην ευρίσκοντας τόπον αρμόδιον διά την αυτήν υπόθεσιν, διά τούτο θέλωμεν ημείς οι κατωθεν υπογεγραμμένοι, και εις το όνομα της κοινώτητος και δίδωμεν διά έργον χάρις των άνωθε αιδεσιμωτάτων πατέρων ένα κομμάτι χωράφι από της παναγίας μας της Καταπολιανής, εις το μάκρος ποδάρια του μέτρου εκατό δέκα και εις πλάτος άλλον τόσον και εις τούτο ομπληγαρόμαιστα οπώταν εις κανένα καιρόν ήθελε σικοθή τινάς να γυρέψει δικαιώματα εις το άνωθε κομμάτι το χωράφι όπου των χαρίζωμεν να ήμαιστε ημείς ομπληγάδοι να το πληρονωμεν της παναγίας, όθεν διά το βέβαιον απογράφωμεν διά χειρίσμας και εις το όνομα της άνωθε κοινότητος.

Οικονόμος Παροικίας, σακελλάριος Παροικίας, Νικόλαος ιερεύς πρωτοπαπάς Παροικίας, Πέτρος ιερεύς Βιτζαράς, Κώστας Μαίζας, Τεμένιγος ιερεύς, παπα Ιω. Γαλανός, Ελευθέριος ιερεύς Λουρδας, Νικόλαος ιερεύς…, παπα Ιωάννης …, παπα Πέτρος Μπουλαξής, παπα Στέφανος Βυτζαράς, παπα Φραντζέσκος Βιτζαράς, Γιακουμής Πατέλας, παπα Μιχαλής Κονταράτος, Μάρκος ιερεύς, Χωροεπίσκοπος Παροικιάς, Τζουάνες Σκληρός, Νικολός Κοντίλης, Μανόλης Αλισάφης, Μιχαήλ Βιτζαράς, Νικολός Κοτίλης, Γιώργης …, Μανώλης Αλεξάκης, Φραντζέσκος Μιχαλέτος Γραμματικός, Ιω. Βιτζαράς, Ιω. Σκιάδος, Ιω. Βιτζαράς, Κωστάκης Γαλανός, Τζώρτζης Ρουτες, Ιω. Σκιάδας, Γεώργης Μαυρομάτης, Ιω. Σπυρίδος, Δημήτρης Ταργέτας, Νικολός …, Μιχελής Δημητ…, Ιω. Πατελας, Ιω. Τουτέσκος, Bartolo Rozza, Γιαννούλης Ταργέντας, Αντώνης Αλλησάφης, τζουάνες Γιράρδης, Τζώρτζης Νταμόστος, Ιω. Του μαστρο Γιάκουμου, Γιόνης Μυστράτος, Δημήτρης Μαβρομάτης, Giacomo Zellini, Domenico Ferrari, Γιάννης Ντελαγραμμάτικας, Γεώργης Τακορόνιας.

–1695. Έγγραφο Παροικιάς υπογράφει ο ιερέας Νικόλαος Σκιαδάς στις 5 Φεβρουαρίου 1695.

–1716. Σε πρακτικό εκλογής νοταρίου – καγκελαρίου από το κοινό της Παροικιάς στη Γενική Συνέλευση της 14 Ιανουαρίου 1716, μαρτυρείται ο Γεώργιος και ο Λεονάρδος Σκιαδάς.

–1723. Σε πρακτικό εκλογής εκτιμητών του κοινού της Παροικιάς στις 30 Ιανουαρίου 1723 κατά τη Γενική Συνέλευση μαρτυρείται ο Γεώργιος Σκιαδάς.

–1726. «Προικοσύμφωνο Μανώλη Σκιαδά και Φλωρέντζας Νιώτη» Νάουσα, 18 Δεκεμβρίου 1726. «Η Αυγουστίνα γυνή του ποτέ Γεωργίου Σκιαδά τάζει στον υιό της Μανώλη το σπίτι οπού κάθεται καθώς ευρίσκεται μ’ όλα τα νοικοκυριά και με εικονίσματα μετά την αποβίωσίν της εδικά του. Και η Αργυρή γυνή του ποτέ Γεώργη Νιώτη δίδει στην κόρη της Φλωρέντζα μιαν εικόνα της Παναγίας να την εορτάζουν τα Επιλόχια».

–1731. Πρακτικό εκλογικής επιτροπής του κοινού της Παροικιάς στις 6 Δεκεμβρίου 1731, αναφέρεται ο Γεώργιος Σκιαδάς.

–1733. Στα 1733 η Ζαφειράκη του Γεωργάκη Σκιαδά πουλά στον τιμιώτατο Λεονάκη Χαρτουλάρη το μισό της μύλο για 30 ριάλια, από τα οποία τα 15 θα τα κρατήσει ο αγοραστής για να τον επισκευάσει έτσι ώστε «να δίνει όφελος και στους δύο νοικοκύρηδες».

–1734. Ο ιδιοκτησία του ιερέως, σκευοφύλακος Ντε Φεράρη. Στο προικοσύμφωνο Παροικιάς 8 Ιουλίου 1734 αναφέρεται ο Δημητράκης Γεωργάκη Σκιαδάς με ένα χωράφι στον Έλυτα

–1734. Απόφαση του κοινού της Παροικιάς για επαναπατρισμό συμπατριωτών τους (λόγω της βαριάς φορολογίας από τους Τούρκους, με το οποίο τους καλούσε να επιστρέψουν στο νησί τους, δίνοντας την υπόσχεση για μείωση των φόρων τους) στις 16 Σεπτεμβρίου 1734, υπογράφει ο Γεώργιος Σκιαδάς.

–1736. Πρακτικό εκλογικής επιτροπής του κοινού της Παροικιάς στις 22 Ιανουαρίου 1736, αναφέρεται ο Δημήτρης Σκιαδάς.

–1738. Σε προικοσύμφωνο Παροικίας στις 8 Απριλίου 1738, ο Μιχελέτος του Σπιρίδου με την κερα Νικολέττα θυγατέρα του Γεωργίου Σκιαδά. (ο Γεωργάκης Σκιαδάς και η συμβία του Ζαφειράκη θα ξεπουλήσουν τέσσερα χωράφια και άλλη μια πάρτη ανεμόμυλο για να εξοφλήσουν μόλις το μισό χρέος τους των 250 ριαλίων αλλά από την προίκα της κόρης τους δεν θα λείψουν τα μεταξωτά, τα βελούδα, τα χρυσλά σκουλαρίκια και τα δακτυλίδια.

–1739. Πρακτικό εκλογής επιτρόπου του κοινού της Παροικιάς στις 14 Απριλίου του 1739 αναφέρεται ο Δημήτρης Σκιαδάς.

–1741. Για την εκλογή απεσταλμένων στην Κωνσταντινούπολη από τα κοινά της Παροικιάς στη Γενική συνέλευση το 1741 αναφέρεται ο κάτοικος Κεφάλου Κωνσταντής Σκιαδάς.

–1748. Πρακτικό πωλήσεως των φόρων του κοινού της Παροικιάς κατά τη Γενική Συνέλευση, τη 1 Μαρτίου 1748, μαρτυρείται ο Δημήτρης Σκιαδάς.

–1750. Σε Πρακτικό εκλογής απεσταλμένου των επτά κοινών της Πάρου (Παροικιάς, Νάουσας, Κεφάλου, Τζιπίδου, Λευκών, Μαρμάρων, Δραγουλάς) στην Κωνσταντινούπολη της 23 Αυγούστου 1750, μαρτυρείται ο επίτροπος Λευκών Μπενέτος Σκιαδάς και ο κάτοικος Τζιπίδου Κωνσταντής Σκιαδάς.

οπως σου εχω πει απο την πρωτη μερα, εγω εχω βαπτηστει ορθοδοξα, ειναι και οι δυο μου οι γονεις ορθοδοξοι, ο συνδετικος μου Μπενέτος Σκιαδάς επίτροπος Λευκών.

–1755. Σε εκλογή απεσταλμένου στην Κωνσταντινούπολη από το κοινό Πάρου σε Γενική Συνέλευση στις 23 Αυγούστου 1755 μαρτυρείται ο Δημήτρης Σκιαδάς.

–1778. Πώληση χωραφιού Λεύκες 23 Απριλίου 1778. «Ενώπιον των μαρτύρων Γεωργίου Σκιαδά. Δημητρίου Ραγκούση και του ιερέως Λευκών Αυγουστή Παρούση, ο οποίος συνέταξε και το έγγραφο, η κερά Μαρουσάκη Γεώργη Φίλιππα πωλεί στον αιδεσιμώτατο, πρώην σακελλίου Κονταράτο για 37 ρεάλια ένα κομμάτι χωράφι οπού έχει αγορά από τον Μανοέλη Ανερατζόπουλο εις τοποθεσίαν λεγόμενον Απάτου.

–1778. Ο ιδιοκτήτης της μονής Αγ. Χαραλάμπους Γεώργιος Σκιαδάς, απόγονος του κτήτορα της μονής ιερέα Νικολάου Σκιαδά, πωλεί στον Νικόλαο Μαυρογένη το 1778 τη μονή.

–1804. Σε πωλητήριο χωραφιού του 1804 στη περιοχή Κραύγα Νάουσας, πλησίον Φρατζέσκου Σκιαδά.

–1816. Καστρήνσιος Σκιαδάς υπογράφει τη σετέντζα των προκρίτων της Πάρου τη σχετική με την Μονή του Αγίου Μηνά στις 30 Σεπτεμβρίου 1816.

–1821. Ήρωας του 1821 ο Γεώργιος Σκιαδάς από την Αγκαιρά. πολέμησε το 1821 και του απονεμήθηκε το χάλκινο μετάλλιο του Αγώνα από τον Όθωνα (Φυλάσσεται στο μουσείο Σκορπιός του Μπενέτου Σκιαδά). Η οικογενειακή μαρτυρία λέει ότι ο Γεώργιος Σκιαδάς ήταν γιός του Μιχάλη Σκιαδά από την ΚΕΦΑΛΟΝΙΆ και οποίος σπούδασε γιατρός στη Βενετία και έμενε εκεί (προσωνύμιο σινιορ Βενετάκης). Με το πέρας του Αγώνα ο Γεώργιος Σκιαδάς μετοίκησε στις ΛΕΥΚΈΣ όπου έκανε οικογένεια.

–1821. Παριανός αγωνιστής του 1821 ο Μπενέτος Σκιαδάς από την Αλυκή. Για τη δράση του έλαβε αριστείο ανδρείας.

–1821. Παριανός αγωνιστής του 1821 ο Δημ. Σακελλαρίου Σκιαδάς.

–1824. Ιερέας Ιωάννης Σκιαδάς υπογράφει έγγραφο Παροικιάς στις 2 Νοεμβρίου 1824.

–1825. Οι Παριανοί αγωνιστές του 1821 Γεώργιος Μπενέτου Σκιαδάς από τυην Αλυκή και Δημ. Σακελλαρίου Σκιάδας έφυγαν στις 20 Αυγούστου 1825 από Πάρο για Ναύπλιο να συμμετάσχουν στις μάχες.

–1829: 9βρίου 27. Μαθητευόμενοι εις την Αλληλοδιδακτικήν Σχολήν της πόλεως Παροικιάς

Σκαδέος Κωνσταντίνος ετών 13 (σωστό Σκιαδάς)

–1829. Ο ονομαστικός κατάλογος των μαθητών του Αλληλοδιδακτικού Σχολείου της Νάουσας του σχολικού έτους 1829.

«Οι μαθητευόμενοι εις την Αλληλοδιδακτικήν Σχολήν της κομοπόλεως Ναούσης»

Νικόλαος Σκιαδάς ετών 12 και ο Δημήτριος Σκιαδάς ετών 12

–1830. Στην Κωνσταντινούπολη, όπου ζούσαν πολλοί Παριανοί, έφθασαν τον Σεπτέμβριο και τον Οκτώβριο 1830 ο Βασίλειος παπά Σακελλάριος Σκιαδάς.

–1831. Στις 21 Οκτωβρίου 1831, σωτήρια επιστολή των κατοίκων της Πάρου προς τον επίτροπο Αιγαίου Πελάγους, για τα δεινά των κρητών νέοαποίκων εναντίων των ντόπιων. Υπογράφει… ο Νικόλαος Σκιαδάς από τα χωριά του Κεφάλου.

–1832. Εν Ναούση της Πάρου τη 27 Μαρτίου 1832 σε έγγραφο της σχολής του Αγίου Αθανασίου, αναφέρεται ο Μανώλης και ο Γιώργος Σκιαδάς.

–1835. Το 1835 αναφέρεται ο Σκιαδάς Αθανάσιος.

–1837. Το 1837 γεννιέται η Σκιαδά Μαρία. Ήταν εγγεγραμμένος στο μητρώο αρρένων της Κοινότητας Λευκών.

–1839. Το 1839 γεννιέται η Σκιαδά Αικατερίνη Α.. Ήταν εγγεγραμμένος στο μητρώο αρρένων της Κοινότητας Λευκών.

–1841. Το 1841 γεννιέται στις Λεύκες ο Σκιαδάς Μάρκος του Ιωάννη. Ήταν εγγεγραμμένος στο μητρώο αρρένων της Κοινότητας Λευκών.

–1844. Το 1844 γεννιέται στις Λεύκες ο Σκιαδάς Μιχαήλ του Εμμανουήλ, ο Σκιαδάς Γεώργιος του Λουκά και ο Σκιαδάς Εμμανουήλ του Αντωνίου. Ήταν εγγεγραμμένος στο μητρώο αρρένων της Κοινότητας Λευκών.

–1844. Σε εκλογικό κατάλογο στις 18 Μαρτίου 1844, του Δήμου Νάουσας (της επαρχίας Νάξου), υπάρχει εγγεγραμμένος ο 31χρονος μεταπράτης Νικόλαος Σκιαδάς, ο 36χρονος γεωργός Ιωάννης Σκιαδάς, ο 36χρονος εργάτης Σκιαδάς Θεόδωρος, ο 27χρονος μεταπράτης Δημήτριος Σκιαδάς, ο 30χρονος εργάτης Βασίλειος, ο 40χρονος γεωργός Σκιαδάς Πέτρος, ο 30χρονος Σαράντος Σκιαδάς.

–1846. Το 1846 γεννιέται στις Λεύκες ο Σκιαδάς Νικόλαος του Εμμανουήλ και ο Σκιαδάς Γεώργιος του Αντωνίου. Ήταν εγγεγραμμένος στο μητρώο αρρένων της Κοινότητας Λευκών.

–1847. Το 1847 γεννιέται στις Λεύκες ο Σκιαδάς Ιωάννης του Αντωνίου. Ήταν εγγεγραμμένος στο μητρώο αρρένων της Κοινότητας Λευκών.

–1847. Στον εκλογικό κατάλογο Λευκών του 1847 είναι εγγεγραμμένος ο 35χρονος γεωργός Αβραάμ Σκιαδάς, ο 31χρονος γεωργός Αντώνιος Εμμ. Σκιαδάς, ο 43χρονος γεωργός Αντώνιος Ν. Σκιαδάς, ο 33χρονος γεωργός Γεώργιος Μπεν. Σκιαδάς, ο 33χρονος γεωργός Γεώργιος Ν. Σκιαδάς, ο 38χρονος εργάτης Γεώργιος Ιωάννη Σκιαδάς, ο 50χρονος γεωργός Γεώργιος Γ. Σκιαδάς, ο 26χρονος γεωργός Εμμανουήλ Ζ. Σκιαδάς, ο 28χρονος γεωργός Εμμανουήλ Ι. Σκιαδάς, ο 38χρονος γεωργός Εμμανουήλ Ν. Σκιαδάς, ο 65χρονος γεωργός Ζέπος Σκιαδάς, ο 32χρονος γεωργός Ιάκωβος Ι. Σκιαδάς, ο 43χρονος γεωργός Ιάκωβος Ζ. Σκιαδάς, ο 35χρονος γεωργός Ιωάννης Ν. Σκιαδάς, ο 38χρονος γεωργός Ιωάννης Αθ. Σκιαδάς, ο 63χρονος γεωργός Ιωάννης Γ. Σκιαδάς, ο 28χρονος γεωργός Κυριάκος Ν. Σκιαδάς, ο 36χρονος γεωργός Λουκάς Σκιαδάς, ο 39χρονος ποιμήν Μανόλης Ν. Σκιαδάς, ο 68χρονος γεωργός Μπενέτος Σκιαδάς, ο 27χρονος γεωργός Νικόλαος Μπεν. Σκιαδάς, ο 65χρονος γεωργός Νικόλαος Σκιαδάς, και ο 25χρονος γεωργός Στέφανος Ζ. Σκιαδάς.

–1849. Το 1849 γεννιέται στις Λεύκες ο Σκιαδάς Μιχαήλ του Αντωνίου. Ήταν εγγεγραμμένος στο μητρώο αρρένων της Κοινότητας Λευκών.

–1850. Το 1850 γεννιέται στις Λεύκες ο Σκιαδάς Νικόλαος του Αντωνίου. Ήταν εγγεγραμμένος στο μητρώο αρρένων της Κοινότητας Λευκών.

–1851. Το 1851 γεννιέται στις Λεύκες ο Σκιαδάς Χριστόδουλος του Αβραάμ. Ήταν εγγεγραμμένος στο μητρώο αρρένων της Κοινότητας Λευκών.

–1855. Το 1855 γεννιέται στις Λεύκες ο Σκιαδάς Ιωάννης του Γεωργίου. Ήταν εγγεγραμμένος στο μητρώο αρρένων της Κοινότητας Λευκών.

–1856. Στην εφημερίδα της Κυβερνήσεως στις 21 Οκτωβρίου 1856 αναφέρεται ο Ιάκωβος Ι. Σκιαδάς κτηματίας κάτοικος Λευκών.

–1857. Το 1857 γεννιέται στις Λεύκες ο Σκιαδάς Κωνσταντίνος του Αβραάμ, ο Σκιαδάς Νικόλαος του Γεωργίου και ο Σκιαδάς Μπενέτος του Γεωργίου. Ήταν εγγεγραμμένος στο μητρώο αρρένων της Κοινότητας Λευκών.

–1859. Το 1859 γεννιέται στις Λεύκες ο Σκιαδάς Νικόλαος του Γεωργίου, μετέπειτα γεωργός και εγγεγραμμένος σον εκλογικό κατάλογο Αγγελίας του 1948.

–1859. Το 1859 γεννιέται στις Λεύκες ο Σκιαδάς Γεώργιος του Αθανασίου. Ήταν εγγεγραμμένος στο μητρώο αρρένων της Κοινότητας Λευκών.

–1860. “αποδημούντες κληρούχους” του 1860 (σε παρένθεση ο τόπος αποδημίας)

Δημήτριος Ι. Παντουλής - Μαρπίσσης (Αθήνα)

Μπενέτος Ι. Σκιαδάς - Μαρπίσσης (Αθήνα)

Σπύρος Περγαντής - Ναούσης (Αθήνα)

Πέτρος Ι. Πατέλης - Πάρου (Αθήνα)

Αχιλλεύς Ι. Φαρουλός - Πάρου (Κων/πολη)

Ανδρέας Μ. Τριαντάφυλλος - Πάρου (Άγνωστος)

Αντώνιος Ελευθ. Καδής - Πάρου (Αλεξάνδρεια)

Δημήτριος Μ. Λεοντής - Πάρου (Κων/πολη)

–1861. Το 1861 γεννιέται στις Λεύκες ο Σκιαδάς Δημήτριος του Γεωργίου, ο Σκιαδάς Ιωάννης του Ιακώβου και ο Σκιαδάς Θεόδωρος του Γεωργίου. Ήταν εγγεγραμμένος στο μητρώο αρρένων της Κοινότητας Λευκών.

–1862. Το 1862 γεννιέται στις Λεύκες ο Σκιαδάς Γεώργιος του Εμμανουήλ. Ήταν εγγεγραμμένος στο μητρώο αρρένων της Κοινότητας Λευκών.

–1862. Το 1862 γεννιέται στη Νάουσα ο Σκιαδάς Μιχαήλ του Εμμανουήλ.

–1863. Το 1863 γεννιέται στις Λεύκες ο Σκιαδάς Γεώργιος του Κυριάκου. Ήταν εγγεγραμμένος στο μητρώο αρρένων της Κοινότητας Λευκών.

–1864. Το 1864 γεννιέται ο Σκιαδάς Ιωάννης του Νικολάου γεωργός κάτοικος Παροικιάς. Απεβίωσε το 1948.

–1864. Το 1864 γεννιέται στις Λεύκες ο Σκιαδάς Ιωάννης του Εμμανουήλ. Ήταν εγγεγραμμένος στο μητρώο αρρένων της Κοινότητας Λευκών.

–1865. Το 1865 γεννιέται στις Λεύκες ο Σκιαδάς Αντώνιος του Αθανασίου. Ήταν εγγεγραμμένος στο μητρώο αρρένων της Κοινότητας Λευκών.

–1866. Εγγεγραμμένοι στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1866 ο Σκιαδάς Κωνσταντίνος Γεωργίου.

–1867. Εγγεγραμμένοι στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1867 ο Σκιαδάς Νικόλαος του Αθανασίου, ο Σκιαδάς Γεώργιος του Ιωάννη και ο Σκιαδάς Ιωάννης του Γεωργίου. Έπεσε υπερ πατρίδος (α.α. 374).

–1869. Το 1869 γεννιέται ο Σκιαδάς Ζέππος του Νικολάου γεωργός κάτοικος Παροικιάς. Απεβίωσε το 1948.

–1871. Εγγεγραμμένοι στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1871 ο Σκιαδάς Εμμανουήλ του Κυριάκου, απεβίωσε στις 10 Αυγούστου του 1957, και ο Σκιαδάς Γεώργιος του Νικολάου.

–1872. Εγγεγραμμένοι στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1872 ο Σκιαδάς Λουκάς του Ζέππου, ο Σκιαδάς Κωνσταντίνος του Λεονάδου και ο Σκιαδάς Ιωάννης του Δημητρίου.

–1873. Εγγεγραμμένοι στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1873 ο Σκιαδάς Κωνσταντίνος του Ιωάννη.

–1874. Εγγεγραμμένοι στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1874 ο Σκιαδάς Εμμανουήλ του Νικολάου και ο Σκιαδάς Γεώργιος του Πέτρου.

–1875. Το 1875 γεννιέται ο Σκιαδάς Γεώργιος του Ιωάννη, μετέπειτα γεωργός, κάτοικος Αγγερίας.

–1875. Σε εκλογικό κατάλογο του Δήμου Υρίας του 1875, υπάρχει εγγεγραμμένος ο Σκιαδάς Αβραάμ του Στέφανου ετών 65 γεωργός αλλά και ο Σκιαδάς Αντώνιος του Νικολάου, ετών 59, επίσης γεωργός.

–1876. Εγγεγραμμένοι στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1876 ο Σκιαδάς Αντώνιος του Ιωάννη.

–1876. Σε πίνακα των γάμων που τελέστηκαν το έτος 1876 Ιαν. 28 στις Λεύκες αναφέρεται ότι ο 35χρονος Σκιαδάς Ζέπος του Λουκά και της Ευφροσύνης να νυμφεύεται την 25χρονη Κωνσταντίνα Χανιώτου του Κωνσταντίνου και της Χριστίνας.

–1876. Στις 12 Νοεμβρίου 1876 ο 32χρονος γεωργός από την Πάρο Μάρκος Κρητικός, του Ιωάννη και της Ανέζας, κάτοικος Σύρου παντρεύεται στην Ερμούπολη την 20χρονη από την Πάρο Χρυσούλα Σκιαδά, του Γεωργίου και της Ασημίνας.

–1877. Εγγεγραμμένοι στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1877 ο Σκιαδάς Αντώνιος του Δημητρίου, μετέπειτα γεωργός, κάτοικος Αγγερίας. Ο Σκιαδάς Νικόλαος του Ιωάννη, ο Σκιαδάς Γεώργιος του Χριστόδουλου και ο Σκιαδάς Λουκάς του Γεωργίου.

–1878. Εγγεγραμμένοι στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1878 ο Σκιαδάς Γεώργιος του Ιακώβου και ο Σκιαδάς Ανδρέας του Πέτρου.

–1878. Στις 24 Μαΐου 1878 ο 27χρονος γεωργός από την Πάρο Εμμανουήλ Σκιαδάς, του Ιάκωβου και της Άννας, κάτοικος Σύρου παντρεύεται στην Ερμούπολη την 25χρονη από την Πάρο Ανέζα Καλακώνα, του Γεωργίου.

–1880. Το 1880 γεννιέται ο Σκιαδάς Εμμανουήλ του Μιχαήλ γεωργός κάτοικος κοιν. Λευκών. Απεβίωσε το 1949.

–1880. Εγγεγραμμένοι στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1880 ο Σκιαδάς Λουκάς του Νικολάου.

–1881. Εγγεγραμμένοι στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1881 ο Σκιαδάς Μιχαήλ του Εμμανουήλ και ο Σκιαδάς Ιωάννης του Μιχαήλ.

–1882. Το 1882 γεννιέται ο Σκιαδάς Ιωάννης του Δημητρίου γεωργός κάτοικος κοιν. Νάουσας. Απεβίωσε το 1949.

–1882. Εγγεγραμμένοι στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1882 ο Σκιαδάς Στέφανος του Γεωγίου και ο Σκιαδάς Αντώνιος του Γεωργίου.

–1883. Εγγεγραμμένοι στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1883 ο Σκιαδάς Μιχαήλ του Νικολάου.

–1883. Σε εκλογικό κατάλογο της Νάουσας του 1883, υπάρχουν εγγεγραμμένοι οι, Σκιαδάς Βασίλειος του Γεωργίου, 63 ετών, γεωργός από τη Νάουσα, Σκιαδάς Γεώργιος του, Αντωνίου, 53 ετών, γεωργός από τη Νάουσα, Σκιαδάς Δημήτριος του Αντωνίου, 44 ετών, ναύτης από τη Νάουσα, Σκιαδάς Δημήτριος του Πέτρου, 36 ετών, εργάτης από τη Νάουσα, Σκιαδάς Εμμανουήλ του Νικολάου, 46 ετών, σουβλατζής από τη Νάουσα, κάτοικος Αθήνας, Σκιαδάς Εμμανουήλ του Πέτρου, 57 ετών, εργάτης από τη Νάουσα, Σκιαδάς Εμμανουήλ του Κυριάκου, 28 ετών, ναύτης από τη Νάουσα, Σκιαδάς Ευστράτιος του Σαράντου, 28 ετών, εργάτης από τη Νάουσα, Σκιαδάς Κυριάκος του Νικολάου, ετών 61, κρεοπώλης από τη Νάουσα, Σκιαδάς Λεονάρδος του Ιωάννη, 40 ετών, ναύτης από τη Νάουσα, Σκιαδάς Λεονάρδος του Νικολάου, ετών 42, ράπτης από τη Νάουσα, κάτοικος Βλαχίας (Ρουμανία), Σκιαδάς Λουκάς του Θεόδωρου, 50 ετών, εργάτης από τη Νάουσα, Σκιαδάς Νικόλαος του Ιωάννη, 28 ετών, ναύτης από τη Νάουσα, Σκιαδάς Μιχαήλ του Εμμανουήλ, ετών 21, εργάτης από τη Νάουσα, Σκιαδάς Ιωάννης του Σαράντου, ετών 22, εργάτης από τη Νάουσα, Σκιαδάς Παναγιώτης του Δημητρίου, ετών 42, ζαχαροπλάστης από τη Νάουσα, κάτοικος Κωνσταντινούπολης, Σκιαδάς Ιωάννης του Δημητρίου, 33 ετών, σοβαντζής από τη Νάουσα, κάτοικος Αθήνας, Σκιαδάς Γεώργιος του Βασιλείου, 25 ετών, γεωργός από τη Νάουσα και Σκιαδάς Θεόδωρος του Λουκά, 25 ετών, γεωργός από τη Νάουσα.

–1884. Εγγεγραμμένοι στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1884 ο Σκιαδάς Μπονοφάτσος του Γεωργίου, ο Σκιαδάς Αναστάσιος του Ιάκωβου και ο Σκιαδάς Ηρακλής του Γεωργίου.

–1885. Εγγεγραμμένοι στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1885 ο Σκιαδάς Νικόλαος του Πέτρου γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1885. Σε εκλογικό κατάλογο της Νάουσας του 1885, υπάρχουν εγγεγραμμένοι οι, Σκιαδάς Βασίλειος του Γεωργίου, 65 ετών, γεωργός από τη Νάουσα, Σκιαδάς Γεώργιος του, Αντωνίου, 55 ετών, γεωργός από τη Νάουσα, Σκιαδάς Δημήτριος του Αντωνίου, 46 ετών, ναύτης από τη Νάουσα, Σκιαδάς Δημήτριος του Πέτρου, 38 ετών, εργάτης από τη Νάουσα, Σκιαδάς Εμμανουήλ του Νικολάου, 48 ετών, σουβλατζής από τη Νάουσα, κάτοικος Αθήνας, Σκιαδάς Εμμανουήλ του Πέτρου, 59 ετών, εργάτης από τη Νάουσα, Σκιαδάς Εμμανουήλ του Κυριάκου, 30 ετών, ναύτης από τη Νάουσα, Σκιαδάς Ευστράτιος του Σαράντου, 30 ετών, εργάτης από τη Νάουσα, Σκιαδάς Κυριάκος του Νικολάου, ετών 63, κρεοπώλης από τη Νάουσα, Σκιαδάς Λεονάρδος του Ιωάννη, 40 ετών, ναύτης από τη Νάουσα, Σκιαδάς Λεονάρδος του Νικολάου, ετών 44, ράπτης από τη Νάουσα, κάτοικος Βλαχίας (Ρουμανία), Σκιαδάς Λουκάς του Θεόδωρου, 52 ετών, εργάτης από τη Νάουσα, Σκιαδάς Νικόλαος του Ιωάννη, 30 ετών, ναύτης από τη Νάουσα, Σκιαδάς Μιχαήλ του Εμμανουήλ, ετών 23, εργάτης από τη Νάουσα, Σκιαδάς Ιωάννης του Σαράντου, ετών 24, εργάτης από τη Νάουσα, Σκιαδάς Παναγιώτης του Δημητρίου, ετών 44, ζαχαροπλάστης από τη Νάουσα, κάτοικος Κωνσταντινούπολης, Σκιαδάς Ιωάννης του Δημητρίου, 35 ετών, σοβατζής από τη Νάουσα, κάτοικος Αθήνας, Σκιαδάς Γεώργιος του Βασιλείου, 27 ετών, γεωργός από τη Νάουσα και Σκιαδάς Θεόδωρος του Λουκά, 27 ετών, γεωργός από τη Νάουσα.

–1886. Το 1886 γεννιέται ο Σκιαδάς Κυριάκος του Ιωάννη, μετέπειτα γεωργός, κάτοικος Αγγερίας.

–1886. Σκιαδάς Νικόλαος του Ιωάννη, Σκιαδάς Γεώργιος του Νικολάου και Σκιαδάς Ζαχαρίας του Γεωργίου. Έτος γέννησης το 1886 στις Λεύκες. Εγγεγραμμένος στο Μητρώο των Αρρένων της Κοινότητας Λευκών.

–1886. Στις 17 Απριλίου 1886 ο 30χρονος κρεοπώλης από την Πάρο Ιωάννης Σκιαδάς, του Ιωάννη και της Χρυσούλας, κάτοικος Σύρου παντρεύεται στην Ερμούπολη την 18χρονη από τα Ψαρά Ειρήνη Καμπούρη, του Κωνσταντίνου και της Αγγελικής Κόκκαλη.

–1887. Το 1887 γεννιέται ο Σκιαδάς Γεώργιος του Νικολάου, μετέπειτα γεωργός, κάτοικος Αγγερίας.

–1888. Σκιαδάς Ιωάννης του Νικολάου. Έτος γέννησης το 1888 στις Λεύκες. Εγγεγραμμένος στο Μητρώο των Αρρένων της Κοινότητας Λευκών.

–1888. Το 1888 γεννιέται ο Σκιαδάς Αθανάσιος του Γεωργίου, εγγεγραμμένος στον εκλογικό κατάλογο Αγγεριάς του 1952.

–1890. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1890 στις Λεύκες ο Σκιαδάς Αντώνιος του Νικολάου, μετέπειτα γεωργός, κάτοικος Αγγερίας. Και ο Σκιαδάς Σταύρος του Ιάκωβου.

–1890. Το 1890 γεννιέται ο Σκιαδάς Αβραάμ του Κωνσταντίνου εργάτης, κάτοικος Αντιπάρου. Διαγράφεται από τον εκλογικό κατάλογο Αντιπάρου το 1950.

–1891. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1890 στις Λεύκες ο Σκιαδάς Πέτρος του Ιάκωβου, ο Σκιαδάς Νικόλαος του Γεωργίου, ο Σκιαδάς Γεώργιος του Θεόδωρου, ο Σκιαδάς Ηλίας του Νικολάου, ο Σκιαδάς Δημήτριος του Νικολάου, και ο Σκιαδάς Εμμανουήλ του Ιωάννη.

–1892. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1892 στις Λεύκες ο Σκιαδάς Νικόλαος του Γεωργίου, ο Σκιαδάς Μοσχονάς του Μιχαήλ, ο Σκιαδάς Κωνσταντίνος του Γεωργίου και ο Σκιαδάς Κωνσταντίνος του Νικολάου (έπεσε υπερ πατρίδος στους πολέμους της περιόδου του 1912-22).

–1893. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1893 στις Λεύκες ο Σκιαδάς Ηλίας του Ιωάννη, μετέπειτα γεωργός, κάτοικος Αγγερίας. Ο Σκιαδάς Γεώργιος του Δημητρίου και ο Σκιαδάς Γεώργιος του Μπενέτου.

–1893. Το 1893 γεννιέται η Σκιαδά Αργυρώ του Εμμανουήλ, κάτοικος Νάουσας Πάρου.

–1894. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1894 στις Λεύκες ο Σκιαδάς Κωνσταντίνος του Γεωργίου.

–1895. Το 1895 γεννιέται ο Σκιαδάς Σπύρος του Ζέππου γεωργός κάτοικος Παροικιάς και ο Σκιαδάς Ηλίας του Ιωάννη γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1895. Στον εκλογικό κατάλογο Αντιπάρου στις 30 Απριλίου 1946 υπάρχει εγγεγραμμένος ο γεννημένος το 1895 κάτοικος Αντιπάρου Σκιαδάς Ιάκωβος του Κωνσταντίνου εργάτης.

–1895. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1895 στις Λεύκες ο Σκιαδάς Γεώργιος του Κωνσταντίνου, ο Σκιαδάς Ηλίας του Νικολάου και ο Σκιαδάς Δημήτριος του Μιχαήλ.

–1896. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1896 στις Λεύκες ο Σκιαδάς Πέτρος του Ιωάννη.

–1897. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1897 στις Λεύκες ο Σκιαδάς Ιωάννης του Σταύρου και ο Σκιαδάς Ιάκωβος του Κωνσταντίνου

–1898. Πίναξ του Συνδέσμου των εν Λαυρίω, Αθήναις περιχώροις και Πειραιει ΠΑΡΙΩΝ, εμφαίνων ονοματεπώνυμων μελών της Περιόδου 1ης Ιουνίου 1898 ο Σκιαδάς Κυρ. Γεώργιος.

–1898. Το 1898 γεννιέται ο Σκιαδάς Παναγής του Ζέππου γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1898. Το 1898 γεννιέται ο Σκιαδάς Εμμανουήλ του Δημητρίου, εγγεγραμμένος στον εκλογικό κατάλογο Αγγεριάς του 1952.

–1898. Στον εκλογικό κατάλογο Αντιπάρου στις 30 Απριλίου 1946 υπάρχει εγγεγραμμένος ο γεννημένος το 1898 κάτοικος Αντιπάρου Σκιαδάς Νικόλαος του Κωνσταντίνου εργάτης.

–1898. Το 1898 γεννιέται ο Σκιαδάς Νικόλαος του Κωνσταντίνου, εγγεγραμμένος στον εκλογικό κατάλογο Αγγεριάς του 1953, γεωργός.

–1899. Το 1899 γεννιέται ο Σκιαδάς Αθανάσιος του Γεωργίου και ο Σκιαδάς Ιάκωβος του Νικολάου μετέπειτα γεωργοί, κάτοικοι Αγγερίας.

–1900. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1900 στις Λεύκες ο Σκιαδάς Κωνσταντίνος του Δημητρίου και ο Σκιαδάς Νικόλαος του Μπενέτου.

–1901. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1901 στις Λεύκες ο Σκιαδάς Κωνσταντίνος του Ιωάννη, ο Σκιαδάς Δημήτριος του Ιωάννη, ο Σκιαδάς Γεώργιος του Θεοδώρου, ο Σκιαδάς Παναγιώτης του Γεωργίου, ο Σκιαδάς Πέτρος του Γεωργίου και ο Σκιαδάς Νικόλαος του Εμμανουήλ.

–1902. Το 1902 γεννιέται ο Σκιαδάς Γεώργιος του Δημητρίου, μετέπειτα γεωργός και εγγεγραμμένος στον εκλογικό κατάλογο Αγγελίας του 1947.

–1902. Το 1902 γεννιέται ο Σκιαδάς Κωνσταντίνος του Ιωάννη γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1902. Στα δημοτολόγια Ερμούπολης είναι εγγεγραμμένος ο παριανός 53 ετών κρεοπώλης Ιωάννης Σκιαδάς του Λουκά έγγαμος. Έδωσε όρκο στις 25 Ιανουαρίου 1902.

–1902. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1902 στις Λεύκες ο Σκιαδάς Ιωάννης του Ιάκωβου.

–1903. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1903 στις Λεύκες ο Σκιαδάς Νικόλαος του Θεόδωρου και ο Σκιαδάς Γεώργιος του Μπενέτου.

–1903. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Γεώργιος Ιωάννη Σκιαδάς, ετών 35, μυλοθρός, έγγαμος.

–1903. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένη η Μαργαρίτα Γεωργίου Σκιαδά, ετών 32, οικιακά, έγγαμος.

–1903. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένη η Ειρήνη Γεωργίου Σκιαδά, ετών 9, άνευ, άγαμος.

–1903. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένη η Άννα Γεωργίου Σκιαδά, ετών 8, άνευ, άγαμος.

–1903. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Ιωάννης Γεωργίου Σκιαδάς, ετών 7, άνευ, άγαμος.

–1903. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Νικόλαος Γεωργίου Σκιαδάς, ετών 4, άνευ, άγαμος.

–1903. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένη η Αρμελίνα Γεωργίου Σκιαδά, ετών 4, άνευ, άγαμος.

–1903. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Εμμανουήλ Γεωργίου Σκιαδάς, ετών 3, άνευ, άγαμος.

–1903. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένη η Μόσχου Γεωργίου Σκιαδά, ετών 1, άνευ, άγαμος.

–1904. Το 1904 γεννιέται ο Σκιαδάς Μένεγος του Αντωνίου γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1904. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1904 στις Λεύκες ο Σκιαδάς Αθανάσιος του Ιωάννη, μετέπειτα αλιεύς, κάτοικος Αγγερίας. Και ο Σκαδάς Ανδρέας του Εμμανουήλ.

–1905. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1905 στις Λεύκες ο Σκιαδάς Ιάκωβος του Νικολάου και ο Σκιαδάς Ηλίας του Νικολάου, μετέπειτα γεωργοί, κάτοικοι Αγγερίας. Και ο Σκιαδάς Λεονάρδος του Ιωάννη

–1905. «Πολλάς ευχαριστίας οι εν Πειραιεί, Αθήναις και Κωνσταντινουπόλει οικούντες συμπολίται Πάριοι διαβιβάζουσι δι ημών τω κ. Στέφανω Σκιαδά, ταχυδρόμω, διά τε τας υπηρεσίας και λοιπάς ευκολίας τας οποίας αυτοίς παρέχει και διά τον ζήλον και άκραν τιμιότητα, ην εν τη εξασκήσει του σωτηρίου δι’ αυτούς επαγγέλματος δεικνύει. Συγχαίρομεν τω καλώ φίλω κ. Σκιαδά (2 Ιουλίου 1905)».

–1906. Το 1906 γεννιέται ο Σκιαδάς Ιάκωβος του Δημητρίου, μετέπειτα γεωργός, κάτοικος Αγγερίας.

–1906. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1906 στις Λεύκες ο Σκιαδάς Παναγιώτης του Λουκά, ο Σκιαδάς Νικόλαος του Εμμανουήλ και ο Σκιαδάς Μιχαήλ του Ιωάννη.

–1907. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1907 στις Λεύκες ο Σκιαδάς Δημήτριος του Αντωνίου, γεωργός και ο Σκιαδάς Βασίλειος του Εμμανουήλ, υποδηματοποιός, κάτοικοι Αγγερίας. Ο Σκιαδάς Ιωάννης του Κωνσταντίνου και ο Σκιαδάς Βασίλειος του Εμμανουήλ.

–1908. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1908 στις Λεύκες ο Σκιαδάς Γεώργιος του Ιωάννη, ο Σκιαδάς Πέτρος του Δημητρίου και ο Σκιαδάς Μιχαήλ του Ιωάννη.

–1909. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1909 στις Λεύκες ο Σκιαδάς Ηλίας του Θεόδωρου, ο Σκιαδάς Σάββας του Ιωάννη μετέπειτα αλιεύς, κάτοικος Αγγερίας, ο Σκιαδάς Γεώργιος του Λουκά, ο Σκιαδάς Γεώργιος του Αντωνίου Δ. και ο Σκιαδάς Γεώργιος του Αντωνίου Γ. κάτοικος Παροικιάς.

–1909. Το 1909 γεννιέται η Μαρουσώ Σκιαδά του Αντωνίου, στον εκλογικό κατάλογο Αγγεριάς του 1951 φέρεται παντρεμένη με τον Ηλία Χανιώτη.

–1910. Το 1910 γεννιέται ο Σκιαδάς Σίμων του Μιχαήλ, ο Σκιαδάς Αντώνιος του Ιωάννη και ο Σκιαδάς Αντώνιος του Μπενέτου, μετέπειτα γεωργοί, κάτοικοι Αγγερίας.

–1911. Εμμανουήλ Σκιαδάς, δημοτικός εισπράκτορας του Δήμου Υρίας το 1911.

–1911. Ευστράτιος Σ. Σκιαδάς, ιδιοκτήτης καφενείου στη Νάουσα το 1911.

–1911. Το 1911 γεννιέται ο Σκιαδάς Σάββας του Ιωάννη γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1912. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1912 στις Λεύκες ο Σκιαδάς Ιωάννης του Αντωνίου, εγγεγραμμένος στον εκλογικό κατάλογο Αγγεριάς του 1953, γεωργός. Και ο Σκιαδάς Κυριάκος του Εμμανουήλ.

–1913. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1913 στις Λεύκες ο Σκιαδάς Δημήτριος του Νικολάου και ο Σκιαδάς Νικόλαος του Γεωργίου.

–1914. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1914 στις Λεύκες ο Σκιαδάς Νικόλαος του Ιωάννη, μετέπειτα γεωργός, κάτοικος Αγγερίας. Και ο Σκιαδάς Σταύρος του Αντωνίου.

–1915. Το 1915 γεννιέται ο Σκιαδάς Πέτρος του Νικολάου, μετέπειτα γεωργός, κάτοικος Αγγερίας.

–1916. Το 1916 γεννιέται ο Σκιαδάς Δημήτριος του Πέτρου, κάτοικος Νάουσας, μετέπειτα κηπουρός.

–1916. Στις 14 Ιανουαρίου 1916 ο 36χρονος ναυτικός από την Πάρο Νικόλαος Σκιαδάς του Γεωργίου και της Αργυρώς Θεοφίλη [κάτοικοι Πάρου] παντρεύεται στην Ερμούπολη την 20χρονη από την Σύρο Χρυσάνθη Χατζησταύρου, του Νικολάου, και της Αικατερίνης Δήμου.

–1917. Το 1917 γεννιέται ο Σκιαδάς Χρυσόστομος του Πέτρου, κάτοικος Νάουσας, μετέπειτα εργάτης ύφανσης.

–1918. Το 1918 γεννιέται ο Σκιαδάς Γεώργιος του Νικολάου γεωργός κάτοικος κοιν. Λευκών.

–1920 από τους ιδρυτές, όπως προκύπτουν από το βιβλίο πρακτικών του Συνδέσμου «Εν Πειραίει Συνδέσμου Ναουσαίων Πάρου» είναι ο Σκιαδάς Ν.

–1920. Το 1920 γεννιέται ο Σκιαδάς Πέτρος του Αντωνίου, ο Σκιαδάς Αντώνιος του Νικολάου και ο Σκιαδάς Ιωάννης του Γεωργίου, μετέπειτα γεωργοί, κάτοικοι Αγγερίας.

–1920. Το 1920 γεννιέται ο Σκιαδάς Νικόλαος του Γεωργίου εργάτης κάτοικος κοιν. Λευκών. Το 1949 διατράφηκε ως ανυπότακτος επιστράτευσης.

–1920. Στον εκλογικό κατάλογο Αντιπάρου στις 30 Απριλίου 1946 υπάρχει εγγεγραμμένος ο γεννημένος το 1920 κάτοικος Αντιπάρου Σκιαδάς Κωνσταντίνος του Αβραάμ εργάτης.

–1921. Στον εκλογικό κατάλογο Αντιπάρου στις 30 Απριλίου 1946 υπάρχει εγγεγραμμένος ο γεννημένος το 1921 κάτοικος Αντιπάρου Σκιαδάς Ιωάννης του Αβραάμ εργάτης και ο Σκιαδάς Κωνσταντίνος του Ιάκωβου εργάτης.

–1921. Το 1921 γεννιέται ο Σκιαδάς Νικόλαος του Ηλία γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1922. Το 1922 γεννιέται ο Σκιαδάς Νικόλαος του Ηλίας, ο Σκιαδάς Νικόλαος του Γεωργίου και ο Σκιάδας Κωνσταντίνος του Αντωνίου, μετέπειτα γεωργοί, κάτοικοι Αγγερίας.

–1923. Το 1923 γεννιέται ο Σκιαδάς Λιπράντος του Γεωργίου, ο Σκιαδάς Εμμανουήλ του Νικολάου και ο Σκιαδάς Νικόλαος του Αντωνίου, μετέπειτα γεωργοί, κάτοικος Αγγερίας.

–1923. Μέλος του Εξωραϊστικού Φιλοδασικού Συλλόγου Λευκών, εν Λεύκαις τη 17 Απριλίου 1923 ο Γεώργιος Πέτρ. Σκιαδάς, ο Αντώνιος Σκιαδάς, ο Εμμανουήλ Σκιαδάς και ο Λουκάς Σκιαδάς.

–1926. Το 1926 γεννιέται ο Σκιαδάς Παναγιώτης του Αντωνίου γεωργός κάτοικος Αγγεριάς.

–1926. Το 1926 γεννιέται ο Σκιαδάς Σπύρος του Δημητρίου λατόμος κάτοικος κοιν. Λευκών.

–1926. Το 1926 γεννιέται ο Σκιαδάς Ιωάννης του Ηλία γεωργός κτηματίας κάτοικος Αγγεριάς.

–1927. Το 1927 γεννιέται ο Σκιαδάς Νικόλαος του Δημητρίου λατόμος κάτοικος κοιν. Λευκών.

–1927. Το 1927 γεννιέται ο Σκιαδάς Πέτρος του Ιάκωβου γεωργός κάτοικος Αντιπάρου.

–1928. Σε εικόνα του Αγίου Νικολάου στην ομώνυμη εκκλησία Λευκών, η επιγραφή: Αφιέρωμα Γεωργ. Πέτρ. Σκια΄δα και Πέτρου Γεωργ. Σκιαδά – Νοέμβριος 1928».

–1928. Το 1928 γεννιέται ο Σκιαδάς Μιχαήλ του Εμμανουήλ, γεωργός, κάτοικος Νάουσας Πάρου.

–1928. Το 1928 γεννιέται ο Σκιαδάς Μπανάδος του Δημητρίου, εγγεγραμμένος στον εκλογικό κατάλογο Αγγεριάς του 1950, εργάτης.

–1928. Το 1928 γεννιέται ο Σκιαδάς Λιπράνδος του Ιακώβου, εγγεγραμμένος στον εκλογικό κατάλογο Αγγεριάς του 1950.

–1929. Το 1929 γεννιέται ο Σκιαδάς Στυλιανός του Πέτρου αλιεύς κάτοικος της Κοιν. Παροικιάς.

–1929. Το 1929 γεννιέται στη Νάουσα ο Σκιαδάς Ιωάννης του Εμμανουήλ.

–1929. Το 1929 γεννιέται ο Σκιαδάς Γεώργιος του Ιάκωβου, εγγεγραμμένος στον εκλογικό κατάλογο Αγγελίας του 1950.

–1930. Στο ναό του Αγίου Νικολάου στην Αλυκή, σε εικόνα της Αναλήψεως του Κυρίου. Έχει την επιγραφή: «Δαπάνη Εμμανουήλ Αθαν. Σκιαδά, 1930 – Γ. Δεσύλλας, ζωγράφος».

–1930. Το 1930 γεννιέται ο Σκιαδάς Γεώργιος του Δημητρίου, εγγεγραμμένος στον εκλογικό κατάλογο Αγγεριάς του 1953, εργάτης.

–1931. Το 1931 γεννιέται ο Σκιαδάς Νικόλαος του Ιάκωβου, εγγεγραμμένος στον εκλογικό κατάλογο Αγγεριάς του 1953, αλιεύς.

–1932. Στο ναό της Μεταμόρφωσης του Σωτήρος και του Αγίου Παντελεήμων στην εικόνα του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου είναι αγιογράφος ο Δ. Ροπακάς του έτους 1932, αφιερωτής και Δαπάνη Γεώργιος Α. Σκιαδάς.

–1932. Το 1932 γεννιέται ο Σκιαδάς Μιχαήλ του Σίμου, εγγεγραμμένος στον εκλογικό κατάλογο Αγγεριάς του 1954, ναυτικός.

–1946. Στον εκλογικό κατάλογο Αντιπάρου στις 30 Απριλίου 1946 υπάρχει εγγεγραμμένος ο γεννημένος το 1890 κάτοικος Αντιπάρου Σκιαδάς Αβραάμ του Κωνσταντίνου εργάτης.

–1946. Σε εκλογικό κατάλογο της Κοινότητας Νάουσας στις 30 Απριλίου 1946, υπάρχει εγγεγραμμένος ο 61χρονος κάτοικος Νάουσας, Σκιαδάς Ιωάννης του Δημητρίου, γεωργός, ο 68χρονος Σκιαδάς Πέτρος του Δημητρίου εργάτης, ο 71χρονος Σκιαδάς Δημήτριος του Λουκά, εργάτης, ο 52χρονος γεωργός Σκιαδάς Εμμανουήλ του Μιχαήλ, ο 56χρονος ναυτικός Σκιαδάς Αντώνιος του Μιχαήλ, ο 49χρονος μυλωθρός Σκιαδάς Σταμάτιος του Στέφανου, ο 84χρονος εργάτης Σκιαδάς Μιχαήλ του Εμμανουήλ, ο 42χρονος γεωργός Σκιαδάς Λουκάς του Θεόδωρου ο 46χρονος γεωργός Σκιαδάς Λουκάς του Θεόδωρου, ο Σκιαδάς Δημήτριος του Ευστρατίου 39 ετών ναυτικός, ο 26χρονος υποδηματοποιός Σκιαδάς Χρυσόστομος του Ευστρατίου, ο 30χρονος μουσικός Σκιαδάς Δημοσθένης του Ευστρατίου, και ο 27χρονος εργάτης Σκιαδάς Αθανάσιος του Δημητρίου.

–1946. Στην εφημερίδα Φωνή της Πάρου συνήθιζαν οι παριανοί της Αθήνας και του Πειραιά, να βάζουν διαφήμιση για να προσελκύσουν τους συμπατριώτες τους στα μαγαζιά τους, ένα από αυτά τα μαγαζιά το 1946 ήταν το «ΚΟΜΜΩΤΗΡΙΟΝ» του Ιωάννου Νικ. Σκιαδά, οδό Κριεζώτου 3, Ιδιοκτήτην και Αντ. Παντελαίου υπάλληλον, εκ Λευκών.

–1950. Σε εκλογικό κατάλογο της Κοινότητας Νάουσας στις 19 Αυγούστου 1950, υπάρχει εγγεγραμμένη η Σκιαδά Δέσποινα, όνομα συζύγου Ευστράτιος, όνομα πατρός Αντώνιος Κρητικός.

–1952. Σε εκλογικό κατάλογο της Κοινότητας Νάουσας του 1952, υπάρχει εγγεγραμμένη η Σκιαδά Μαρουσώ, όνομα συζύγου Δημοσθένης, όνομα πατρός Π. Γραμματικόπουλος, η Σκιαδά Μαργαρίτα, όνομα συζύγου Αθανάσιος, όνομα πατρός Ιωάννης Κατακουζινός, η Μπαρμπαρήγου Αθανασία, όνομα συζύγου Ιωάννης, όνομα πατρός Πέτρος Σκιαδάς, η Σκιαδά Αικατερίνη, όνομα συζύγου Χρυσόστομος, όνομα πατρός Κωνσταντίνος Ρουμελιώτης, η Σκιαδά Παρασκευή του Λεονάρδου, η Μπαφίτη Παρασκευή, όνομα συζύγου Στέλιος, όνομα πατρός Δημήτριος Σκιαδάς, η Μαλαματένιου Φλώρα, όνομα συζύγου Δημήτριος, όνομα πατρός Λινάρδος Σκιαδάς και η Τσουνάκη Γαρυφαλλιά, όνομα συζύγου Σταμάτιος, όνομα πατρός Ιωάννης Σκιαδάς και η Σκιαδά Αργυρώ, όνομα συζύγου Πέτρος, όνομα πατρός Νικ. Τριπολιτσιώτης.

–1954. Σε εκλογικό κατάλογο της Κοινότητας Νάουσας του 1954, υπάρχει εγγεγραμμένη η Σκιαδά Παναγιώτα (γεν. 1933), όνομα πατρός Σταμάτης.

–1954. 21 Νοεμβρίου 1954 ΚΟΙΝΟΤΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ. ΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ ΑΓΓΕΡΙΑ: Επί 180 ψηφισάντων έγκυρα ψηφοδέλτια 176. Έλαβον σταυρούς προτιμήσεως: Σίμος Σκιαδάς 126, Νικ. Δεσύλας 88, Ζαχ. Ραγκούσης 83, Νικ. Λουκής 72, Α. Χανιώτης 59.

–1962. Η εικόνα της Αγίας Αικατερίνης στον ομώνυμο ναό στις Λεύκες, έχει αργυρή επένδυση και στο κάτω μέρος της την επιγραφή: Αφιέρωμα Νικ. Σκιαδά, ετών 85, 1962».

–Σκιάθος:

–1847. Στον εκλογικό κατάλογο Παροικιάς (συμπεριλαμβάνεται και η Αντίπαρος) είναι εγγεγραμμένος ο 68χρονος γεωργός Ανδρέας Σκιάθος και ο 36χρονος γεωργός Ιερώνυμος Σκιάθος.

–Σκιεμπρής:

–1731. Σε δημόσιο πλειστηριασμό του κοινού της Παροικιάς, σε πρακτικό Γενικής Συνέλευσης της 1 Μαρτίου 1731. Ο Περάκης Σκιεμπρής και η συμβία του Τζιτζίλια πουλάνε μαζεμένα 5 ακίνητα, μεταξύ των οποίων ένα λιβάδι και ένα αμπέλι φυτό, για να καλύψουν χρέος τους 150 ριάλια στον Βικέντζο ντε Φρανκέσκη.

–Σκιφιανός ή Σκιφιάνος ή Σκυφιανός ή Σκυφιάνος ή Σιφιανός ή Σιφιάνος: Το επώνυμο Σκυφιάνος συναντάται επανειλημμένα στον νοταριακό κώδικα της Πάτμου, μεταξύ των ετών 1724 – 1742.

Στον Αγ. Αθανάσιο στο Κάστρο της Παροικιάς έχει την επιγραφή: Δέησης του δούλου Αντωνίου Σκυφιάνου.

–1700. Το παλιό Φαρμακείο. “Curriculum vitae” Α. Το κτίριο: Αποτελεί – καθέτως – το μισό του όλου κτιριακού συγκροτήματος, μαζί με την παρακείμενη εκκλησία «Άγιος Νικόλαος», που οικοδομήθηκε στις αρχές του 1600, σαν μεγάλη υστεροαναγεννησιακή κατοικία της ιερατικής και ιστορικής Οικογένειας της Πάρου, Βιτσαρά, που παρέμεινε ως το 1700. (Άλλες τρεις βυζαντινο-ενετικής μορφής κατοικίες Βιτσαρά, διασώζονται στην Παροικία.) Στη συνέχεια, με θηλυγονική προικοδότηση περιέρχεται στον Αντώνη Σκυφιάνο και στη Σύζυγό του Νικολέτα Ιωάν. Κρίσπη που και αυτοί την προικοδοτούν στη κόρη τους, Μαργαρίτα, Σύζυγο Γεωργίου Χριστιανόπουλου. Το 1834, οι Χριστιανόπουλοι, χωρίζουν την κατοικία και δίνουν στην κόρη τους Μαρούσα το βορινό τμήμα, μαζί με την εκκλησία – που είναι η προμάμμη του μέχρι σήμερα ιδιοκτήτη – και το νότιο στο γιό τους Ιάκωβο Χριστιανόπουλο, στην οικογένεια του οποίου παραμένει ως το 1896. Με αγορά του Γιάννη Γεωργ. Αργυρόπουλου, και με προικοδότηση στη κόρη του Άννα, Σύζυγο του πρώτου Φαρμακοποιού της Πάρου, Πέτρου Ιωαν. Αυλήτη, φθάνει στον εγγονό του Πέτρο Ανδρ. Αυλήτη, απ’ τον Πατέρα του Φαρμακοποιό Ανδρέα Αυλήτη. Η θέση, λόγω του υπάρχοντος ως σήμερα, παλιού πηγαδιού – από το οποίο υδρευόταν το κεντρικό τμήμα της Παροικίας – και καλυμμένο πλέον, γράφεται και λιγότερο ακούγεται «Στου Παϊζάνου το πηγάδι». Β. Το Φαρμακείο: Δημιουργήθηκε στο νότιο ισόγειο τμήμα του ιστορικού κτιρίου, από τον Πέτρο Ι. Αυλήτη, με την επωνυμία «Ο Δαμβέργης» προς τιμήν του Φαρμακοποιού Πρύτανη. Ο εσωτερικός σκελετός, μοναδικός και χαριτωμένος, που κινεί το ενδιαφέρον και την περιέργεια των περαστικών και των επισκεπτών, -που δύσκολα και στην Ευρώπη ανευρίσκεται- έχει μεταφερθεί απ’ την Ερμούπολη Σύρου, το 1900, έτος που δημιουργήθηκε το Φαρμακείο, και αποτελούσε αντίστοιχο παλαιότερα, στην ανθούσα τότε πρωτεύουσα των Κυκλάδων, στην οποία αρχικά είχε σταλεί από την Φραγκόφωνη Ευρώπη. Ο πρώτος της Πάρου Φαρμακοποιός διατήρησε το Φαρμακείο ως το 1935 και ο γιός του ως το 1970, που έκλεισε. Και στις δύο περιόδους, το Φαρμακείο χώρος αισθητικά ζεστός, αποτελούσε τη θέση συγκεντρώσεων των Γιατρών και των Επιστημόνων, που με ευγένεια τους δεχόταν πρώτα ο γενειοφόρος, Παλαμαϊκής εμφάνισης Φαρμακοποιός, και ύστερα ο χωρίς γένια πλέον ευρωπαϊκής εμφάνισης, γιός του. Την τελευταία 35ετία, κλειστό, άνοιγε μόνο τους καλοκαιρινούς μήνες, για να το θαυμάσουν και να το φωτογραφίσουν οι Τουρίστες. Πηγή: Σπυρίδων. Δελ. Ναυπλιώτης Αρχιτέκτων Μηχανικός.

–1710. Χωράφι στον Έλιτα σύμπλιος παπα Σπύρος Σιφιάνος.

–1720? «Οι δολοφονίες των Αλισάφιδων»

Η οικογένεια Αλισάφη της Πάρου υπήρξε, ίσως, η πιο αρχοντική του 16^ου ως και τον 18^ου αι.

Πρόκριτοι με αμέτρητα εκτάρια γης, σπίτια και εκκλησιές, γεμάτα με τα οικόσημά τους.

Στην συνέχεια η περιουσία τους περνάει στα χέρια των Μαυρογένιδων, με αγορές αλλά και επειδή παντρεύτηκαν μεταξύ τους.

Ο Πύργος των Αλισάφιδων είναι διώροφος. Το υπόγειο που είχε ύψος τρία μέτρα , σήμερα, έχει άλατα από το νερό που υπήρχε μέσα. Το νερό της πηγής στις Πεταλούδες περνούσε υπογείως και ανέβλυζε στο σημείο εκείνο με αποτέλεσμα η δεξαμενή να παραμένει γεμάτη. Το στρώμα του άλατος είναι πολύ μεγάλο, αυτό μας δείχνει ότι είχε χρήση για πολλά χρόνια.

Η είσοδος στον πύργο γινόταν με ανεμόσκαλα την οποία έριχναν από την βορεινή πλευρά του πύργου και όταν ανέβαινες είχε ένα πλατύσκαλο και απέναντι έγραφε «ΙΑΚΩΒΟΣ ΑΛΙΣΑΦΗΣ 1720?ή 1620? ΕΡΡΩΣΟ» προστακτική του ρήματος ρωννυμι, ένας χαιρετισμός ο οποίος χρησιμοποιείτο ως και τον 20^ο αιώνα.

Μέσα αμέσως δεξιά έχει μια πολύ στενή σκάλα που ανέβαινες στον άλλο όροφο ο οποίος δεν υπάρχει πια.

Η ιστορία του πύργου έχει ως εξής: «Ήταν ο πατέρας η μοναχοκόρη η ωραία και οι έντεκα γιοι. Ο Αλισάφης κατέβηκε μια Κυριακή να εκκλησιαστεί στην Εκατονταπυλιανή και μετά πήγε στο σπίτι του Αντώνη Χαμάρτου ο οποίος ήταν δημογέροντας. Εκείνη την ώρα έρχεται ο τούρκος εισπράκτορας των φόρων. Είδε την κόρη του Αλισάφη και την ζήτησε μέσω του Χαμάρτου. Ο Αλισάφης βέβαια, ούτε που το συζήτησε να δώσει την κόρη του σε τούρκο και γύρισε λοιπόν στο σπίτι του. Μετά από ένα μήνα, στην Πούντα ήρθαν πλοιάρια τούρκικα για να περικυκλώσουν τον πύργο, ο οποίος ήταν σε χρήση μόνο σε έκτακτες ανάγκες. Περικυκλώνουν τον πύργο αλλά οι Αλισάφιδες είχαν και τρόφιμα και νερό που ερχόταν υπογείως*. Άρχισαν την πολιορκία όμως οι τούρκοι δεν μπορούσαν να κάνουν απολύτως τίποτα, δεν μπορούσαν να ανεβούν πάνω αλλά, για την συντήρηση της ιστορίας είχαν και μια τουρκάλα υπηρεσία η οποία τους έστειλε μήνυμα από πάνω ότι μόνο αν τους κόψετε το νερό από πάνω θα παραδοθούν το οποίο και έγινε και όταν είδαν ότι κόπηκε το νερό τότε οι γιοί σκότωσαν την αδερφή και τον πατέρα τους. Μαζί τους ήταν και ο αρραβωνιαστικός της κόρης, ένας Αντιπαριώτης αρχοντόπουλο με το επώνυμο Σκιφιάνος και κατέβηκαν κάτω, σκότωσαν μερικούς τούρκους και σκοτώθηκαν και αυτοί.

Το γεγονός αυτό διαδραματίστηκε στις αρχές του 18^ου αιώνα και μου το έχει αφηγηθεί ο αξιαγάπητος κ. Σπύρος Ναυπλιώτης

*Μέχρι και σήμερα υπάρχουν κεραμικοί σωλήνες που έρχονται από το κτήμα Γράβαρη ως τον πύργο.

Οικόσημο των Αλισάφη: Λέων όρθιος αριστερόστροφος που κρατά ράβδο ή δενδρύλλιο.

–1723. Σε πρακτικό εκλογής εκτιμητών του κοινού της Παροικιάς στις 30 Ιανουαρίου 1723 κατά τη Γενική Συνέλευση μαρτυρείται ο παπά Σπυρίδος Σιφιανός.

–1724. Σε πρακτικό εκλογής εκτιμητών του κοινού της Παροικιάς στις 13 Δεκεμβρίου 1724 κατά τη Γενική Συνέλευση μαρτυρείται ο παπά Σπυρίδος Σκιφιανός. (ΓΑΚ 212).

–1730. Σε πρακτικό πωλήσεως του φόρου της δεκάτης του κοινού Παροικιάς κατά τη Γενική Συνέλευση, της 26 Ιουλίου 1730 μαρτυρείται ο παπά Σπυρίδος Σκιφιανός.

–1731. Σε δημόσιο πλειστηριασμό του κοινού της Παροικιάς, σε πρακτικό Γενικής Συνέλευσης της 1 Μαρτίου 1731 μαρτυρείται ο παπά Σπυρίδος Σκιφιανός.

–1732. Πρακτικό εκλογικής επιτροπής του κοινού της Παροικιάς στις 4 Ιανουαρίου 1732, αναφέρεται ο παπά Σπύρος Σκιφιανός.

–1733. Πρακτικό εκλογικής επιτροπής του κοινού της Παροικιάς στις 4 Ιανουαρίου 1733, αναφέρεται ο Σπυρίδος ιερεύς Σκιφιανός.

–1733. Συντάκτης εγγράφου Παροικιάς στις 21 Ιανουαρίου 1733 ο παπά Σπύρος Σιφιανός.

–1734. Πρακτικό εκλογικής επιτροπής του κοινού της Παροικιάς στις 18 Ιανουαρίου 1734, αναφέρεται ο παπά Σπύρος Σκιφιανός.

–1736. Πρακτικό εκλογικής επιτροπής του κοινού της Παροικιάς στις 22 Ιανουαρίου 1736, αναφέρεται ο παπά Σπύρος Σκιφιανός.

–1737. Πρακτικό εκλογής επιτρόπου του κοινού της Παροικιάς την 1η Μαρτίου 1737 αναφέρεται ο παπά Σπυρίδος Σκιφιανός.

–1738. Πρακτικό εκλογής επιτρόπου του κοινού της Παροικιάς τον Μάρτιο του 1738 αναφέρεται ο παπά Σπυρίδος Σκιφιανός.

–1739. Πρακτικό εκλογής κοινοτικών επιστατών του ναού της Εκατονταπυλιανής σε Γενική Συνέλευση του κοινού της Παροικιάς στις 10 Μαρτίου 1739 αναγράφεται ο παπά Σπυρίδος Σκιφιανός.

–1739. Πρακτικό εκλογών κατά την Γεν. Συνέλευση στις 30 Αυγούστου 1739 απεσταλμένου των κοινών της Πάρου στην Κωνσταντινούπολη, εκλέγουν τον Νικόλαο Μαυρογένη, προκειμένου να διαπραγματευθεί τα οικονομικά θέματα του νησιού. Αναφέρεται ο παπά Σπύρος Σιφιανός (πρόκειται για ανορθογραφία του επιθέτου Σκιφιανός).

–1741. Για την εκλογή απεσταλμένων στην Κωνσταντινούπολη από τα κοινά της Παροικιάς στη Γενική συνέλευση το 1741 αναφέρεται ο παπά Σπύρος Σκιφιανός.

–1741. Εκλογή προβλεπτών υγειονομικών μέτρων από το κοινό Παροικιάς Πάρου, κατά τη Γενική Συνέλευση, της 2 Μαΐου 1741, υπογράφει και ο παπά Σπυρίδος Σκιφιανός.

–1742 Φεβρουάριος παπά Σπυρίδος Σκιφιανός.

–1742. Πρακτικό εκλογής επιτρόπου του κοινού της Παροικιάς στις 1η Μαρτίου του 1742 αναφέρεται ο παπά Σπυρίδος Σκιφιανός.

–1743. Εκλογή κατά τη Γενική Συνέλευση «επιτρόπου και προβλέπτη» απεσταλμένου από τα κοινά της Πάρου, στις 20 Φεβρουαρίου 1743 αναφέρεται ο παπά Σπυρίδος Σκιφιανός.

–1747. Στη διαθήκη του σακελίου Βιτζαρά ιερέως Κωνσταντίου στις 30 Μαρτίου 1747 αναφέρεται ο αφέντης παπακυρ Σπυρίδος Σιφιανός.

–1750. Σε Πρακτικό εκλογής απεσταλμένου των επτά κοινών της Πάρου (Παροικιάς, Νάουσας, Κεφάλου, Τζιπίδου, Λευκών, Μαρμάρων, Δραγουλάς) στην Κωνσταντινούπολη της 23 Αυγούστου 1750, μαρτυρείται ο ιερέας Παροικιάς Σπυρίδος Σκιφιανός.

–1752. Σε εκλογή απεσταλμένου στην Κωνσταντινούπολη από το κοινό Παροικιάς σε Γενική Συνέλευση στις 6 Σεπτεμβρίου 1752 μαρτυρείται ο παπά Σπυρίδος Σκιφιανός.

–1813. Στις 10 Ιουνίου 1813 αναφέρεται ο Αντωνάκης Σκιφιανός.

–1824. Αναφέρεται το 1824 ο Γεωργάκης Χριστιανόπουλος και η σύζυγός του Μαργαριταράκη, κόρη του Αντωνίου Σκυφιάνου.

–1829: 9βρίου 27. Μαθητευόμενοι εις την Αλληλοδιδακτικήν Σχολήν της πόλεως Παροικιάς

Σκυφιάνος Σπύρος ετών 11.

–1829. «Προικοσύμφωνο Ιωάννη Σταμ. Καμπάνη και Καλλίτζας Σκυφιάνου» Παροικιά, 3 Νοεμβρίου 1829. «Η Νικολετάκη σύζυγος Ιακ. Λαζάρου, δίδει στην κόρη της Καλλίτζα Αντων. Σκυφιάνου εν πρώτοις δύο εικονίσματα, της Παναγίας την Κοίμησιν, τον Άγιον Γεώργιον και το Γενέσιον του Προδρομου». «Και ο Ιωάν. Σταματέλου Καμπάνης έχει εις προίκαν τα ακόλουθα είδη: εν εικόνισμα τον Μέγαν Βασίλειον, έτερον τον Άγιον Βλάσιον και τον Άγιο Μοδέστρον και ένα σταυρόν σιταφένιον (=σινταφένιο, μαργαριταρένιο). (ΓΑΚ, 219, 45r-47r).

–1831. Στο προικοσύμφωνο Ζανάκη Δ. Καμπάνη και Βερετζινιώς Χριστιανοπούλου (Παροικιά, 26 Αυγούστου 1831) η μητέρα της νύφης Μαργαριταράκη χήρα Γ. Χριστιανόπουλου, κόρη του ποτέ Αντωνίου Σκυφιάνου, δίδει «την εικόνα της Μεταμορφώσεως, τον Άγιον Νικόλαον να κάμη την αρτοκλασίαν προς μνημόσυνον του πατρός και αδελφών της». (ΓΑΚ, 219, αρ. 355, 174r).

–1847. Στον εκλογικό κατάλογο Παροικιάς (συμπεριλαμβάνεται και η Αντίπαρος) είναι εγγεγραμμένος ο 29χρονος υπάλληλος Σπύρος Σκιφιάνος.

–1912. Στο μνημείο πεσόντων στο Δημοτικό Σχολείο Αντιπάρου αναγράφονται ως πεσόντας του 1912-13 ο στρ. Αλεξ. Γ. Σκιφιανός.

–Σκλάβος:

–1630. Πώληση χωραφιού. Καστέλλι Κεφάλου, 6 Φεβρουαρίου 1630. «Ενώπιον του ιερέα Δημητρίου Λουκή και οικονόμου Κεφάλου που συνέταξε το πωλητήριο αυτό έγγραφο στο καστέλλι του Κεφάλου, στον Τζιπίδο, ο Ιωάννης Γουλιαρμή Λουκής πωλεί στον εγγονό του ιερέα Ιωάννη Παπαδόπουλο το χωράφι οπού έχει οπίσω εις το Πελιγάρδιν τους (περιβόλι), για 25 ρεάλια, που υπολογίζονταν σε 200 άσπρα, συν τον έγγειο φόρο τον Βασιλικό. Αναφέρεται και ο κυρ Ιωάννης Λουκής και ο εγγονός του Αντώνης Σκλάβος.

Το έγγραφο υπογράφουν ο Ιωάννης Παιδιάτης (ή Πεδιάτης), ο Σάββας Βουτζαράς, ο Γιάκωβος Συρίγος, ο Μιχέλης Βιτζαράς και ο Γεώργιος Μνηγού Σκορδίλης.

–Σκλαβόπουλος: Παρωνυμικό επώνυμο.

–1733 Σε κληρονομικό δικαίωμα των συζύγων αναφέρεται στην Παροικιά στις 21 Ιανουαρίου 1733 σε προικοσύμφωνο του Στεφανή Σκλαβόπουλου. «Η κερά Αρμελίνα, σύζυγος του αποθανόντος Αντώνη Ρίτζου διά χάριν προικοδότησης δίδει της θυγατέρας της κερά Καλής τέσσερεις εικόνες …. Και ο Στεφανάκης Σκλαβόπουλος, μόνον την ευχή των γονέων του παίρνει. (ΓΑΚ, 212, 57)

–Σκλαβούνος: Παρωνυμικό επώνυμο. Πολύκλαδη η οικογένεια Σκλαβούνου της Πάρου. Ο Νικολός Σκλαβούνος φέρετε να κατάγετε από το Πλωμάρι της Λέσβου όπως και η σημερινή οικογένεια Σκλαβούνου της Πάρου χωρίς όμως να έχουν τον ίδιο γενεαλογικό δεσμό. Ο Γεώργιος Κορφιάτης Σκλαβούνος που συναντάμε σε έγγραφο προικοσύμφωνο του 1824 φέρεται να έχει καταγωγή από το Κορφού (Κέρκυρα) όπως μαρτυράει και το παρωνύμιο του. Ως επώνυμο (Κορφιάτης) μαρτυρείται τον 17^ο αυώνα (Βλέπε Κορφιάτης).

–1697. Στις 14 Μαΐου 1697 μαρτυρείται ο μοναχός Διονύσιος Σκληρός «αθωώνεται και απαλλάσσεται από κάθε κατηγορία που του είχε προσάψει ο Νικολός Σκλαβούνος, άνθρωπος τρελός και σχεδόν έξω φρενών…».

Τοπωνύμιο της Πάρου, Σκλαβούνα, δυτικά της Νάουσας, παρά τον μύλο του Αβράμη.

–Σκλέντζης:

–1718. Ο ιερομόναχος Χρύσανθος Σκλέντζης υπογράφει διαθήκη Ναούσης στις 24 Απριλίου 1718.

–Σκληρός: Επίθετο-παρατσούκλι, γνωστό στην Πάρο από τον 17ο αιώνα αλλά και τον 18ο. Γόνοι κρητικής αρχοντικής οικογένειας από το Βυζάντιο.

Αρχοντική οικογένεια του Θέματος Σεβαστείας με τόπο καταγωγής την αρμενική πόλη Μελιτηνή.

Πρώτο ιστορικά καταγεγραμμένο μέλος της ήταν ο Στρατηγός Πελοποννήσου Λέων, το 811.

Σημαντικότεροι Σκληροί2: Θεόδωρος (Μάγιστρος επί Βασιλείου του Μακεδόνος), Αντώνιος (Στρατηγός Ελλάδος επί Λέοντος ς ́), Πανθήριος (Δομέστικος των Σχολών επί Ρωμανού Λεκαπηνού), Θεοφανώ (958-991, Αυτοκράτειρα της Γερμανίας), Βάρδας (Δομέστικος των Σχολών της Ανατολής επί Ιωάννου Τζιμισκή. Διεκδικητής του Θρόνου, 976-979, 986-987 και 990-991), Ρωμανός (Μάγιστρος επί Βασιλείου Β’), Βασίλειος (Στρατηγός Ανατολικών επί Ρωμανού Γ’), Ρωμανός (Δομέστικος των Σχολών επί Κωνσταντίνου Ι’), Νικόλαος (Δρουγγάριος της Βίγλας επί Μιχαήλ Ζ’), Ανδρόνικος (Λογοθέτης του Δρόμου επί Αλεξίου Κομνηνού) και Σηθ (διαβόητος μάγος επί Μανουήλ Κομνηνού).

Οι Σκληροί δεν συνδέθηκαν στενά με τον Οίκο των Κομνηνών και περιέπεσαν σε αφάνεια. Το τελευταίο αξιόλογο μέλος του Οίκου που καταγράφεται ιστορικά, ήταν ο Πρωτέκδικος της Μητροπόλεως Ζιχνών Δημήτριος Σκληρός το 1362.

Το έμβλημα των Σκληρών παρουσιάζει ομοιότητες με εκείνο των Μελισσηνών και υποδηλώνει πιθανή συγγένεια μεταξύ των δύο Οίκων.

–1668. Αναφορά στη λεηλασία της Παροικιάς στις 19 Μαΐου του 1668 από τον Καπλάν Πασά και Σαρδάρ. «όσοι από τοιν φόβο ήτανε χωσμένοι, εβγαίναν απ’τζη τρύπες οι καϊμένοι» και αμέσως έτρεξαν να σβήσουν τις φωτιές στο αρχοντικό του Σκληρού, που ακόμα κρατούσαν.

Πάρος: εν έτι σωτήριω 1672 εν μήνι μαίω (29) εις το παλαιόν: + Ταπεινός Μητροπολίτης Παροναξίας Μελέτιος.

Το πιο πάνω αίτημα υπογράφουν χριστιανοί, καθολικοί και ορθόδοξοι, κατοίκων της Νάουσας μεταξύ άλλων και ο Τζουάνης Σκληρός.

–1673. Στις 8 Νοεμβρίου 1673 έφτασε στη Νάουσα ο πρεσβευτής της Γαλλίας στην Κωνσταντινούπολη Κάρολος Ντε Νουαντέλ, στις 23 Δεκεμβρίου δεύτερη επίσκεψη στην Πάρο. Στην Παροικιά, στο λιμάνι τον υποδέχτηκαν 14 πλοία πειρατών «και εχαιρετίσθη δι’ όλων των τηλεβόλων». Φιλοξενήθηκε στο σπίτι του Σκληρού, ενός από τους άρχοντες του νησιού. Την παραμονή των Χριστουγέννων τη θεία λειτουργεία παρακολούθησε στο Σπήλαιο της Αντιπάρου.Ήταν κάτι το συγκλονιστικό και αυθόρμητο, που δεν είχε ποτέ άλλοτε συμβή και ούτε συνέβη έκτοτε στον ελληνικό χώρο. Θύμιζαν τα πρώτα «υλοποιημένα» Χριστούγεννα του Αγίου Φραγκίσκου της Ασσίζης στα 1223 που είχε χρησιμοποιήσει φυσική σπηλιά, βράχια, ζώα και άλλα για να νιώσει περισσότερο τη γέννηση του Χριστού. Σχετική επιγραφή σε σταλαγμίτη έχει απαθανατίσει το γεγονός αυτό της παραμονής του Νουαντέλ με τη συνοδεία του στο βάθος του σπηλαίου της Αντιπάρου.

–1702. Έγγραφο 17ης Μαρτίου 1702, περιλαμβάνει «Δωρεά λιβαδιού εις την μονήν του Αγίου Αντωνίου, υπέρ μακαρίας μνήμης της Μαρούσας Σκληρούδαινας».

–1739. Στη διαθήκη της η Μαρουσάκη Τζανάκη Μαυρογένη (Παροικιά 27 Μαρτίου 1739) παραγγέλλει όπως «την ημέραν Αγίου Ελευθερίου να βάνει η Ειρήνη Βιτζαρά άλλους τέσσαρους ιερείς να λειτουργούν εις μνημόσυνον Ιωάννου και Μαρία του Σκληρού.
–19ως αιώνας στο χωριό Μάρμαρα βρίσκουμε το επίθετο Σκληρός.

–Σκυφιάνος: Βλέπε Σκιφιανός

–Σκοπελής:

–1821. Εν της Πάρου τη 24 Απριλίου 1821 ο συμπατριώτης σας Παναγιώτης Δ. Δημητρακόπουλος Κάτωθεν της προκηρύξεως της απευθυνθείσης εις Νάουσα σημειώνονται τα ονόματα των πρώτων προσελθόντων για να συμμετέχουν εις τον ιερό υπέρ της ελευθερίας αγώνα: Γιάννης Σκοπελής κ.α.

–Σκοπελίτης: Επίθετο-πατριδωνύμιο= από την Σκόπελο. Σε πατριδωνυμιακά επίθετα, πολλές φορές συναντάμε να μην υπάρχουν κοινοί συγγενικοί κλώνοι, αυτό συμβαίνει διότι το μόνο κοινό που έχουν είναι ο τόπος καταγωγής μιας και το επίθετό τους ήταν άλλο και στην πορεία το πατριδωνύμιο έγινε παρατσούκλι και το παρατσούκλι επίθετο.

–1719 καταγωγή από Μύκονο. Μιχάλης Σκοπελίτης, συζ Κάντιας Μάρκου Ντελέντα (προικος. Νάουσας, 6 Δεκ. 1719).

«Ο Μάρκος Ντελέντας και η σύζυγός του Ειρήνη τάζουν στη θυγατέρα τους Κάντια την εικόνα του Αγίου Νικολάου να την εορτάζουν διά ψυχικήν τους σωτηρίαν και την εικόνα της Αγίας Κυριακής».

–1720. Το 1720 στη Νάουσα ο παπά-Γεώργης Σκοπελίτης «στέργει και βεβαιώνει» έγγρ. 14ης Αυγ. 1720.

–1847. Στον εκλογικό κατάλογο Παροικιάς (συμπεριλαμβάνεται και η Αντίπαρος) είναι εγγεγραμμένος ο 38χρονος πλοίαρχος Σκοπελίτης Θωμάς.

–Σκοπελίτογλος: Πατριδωνυμικό επώνυμο με (μικρασιάτικη) κατάληξη.

–Στο δημοτολόγιο του Δήμου Νάουσας (της επαρχίας Νάξου) το 1822, υπάρχει εγγεγραμμένος ο Δημήτριος και ο Αθανάσιος Σκοπελίτογλος.

–Σε εκλογικό κατάλογο στις 18 Μαρτίου 1844, του Δήμου Νάουσας (της επαρχίας Νάξου), υπάρχει εγγεγραμμένος ο 53χρονος αλιεύς Δημήτριος Σκοπελίτογλος και ο 45χρονος αλιεύς Αθανάσιος Σκοπελίτογλος.

–Σκορδάς:

–1960-62. Διοικητής του Σταθμού Χωροφυλακής της Κοινότητας των Λευκών Πάρου από το 1960-62 ο Ιωάννης Σκορδάς από την Στερεά Ελλάδα.

–Σκορδίλης ή Σκορδύλλης ή Σκορδύλης: Το επώνυμο Σκορδίλης, βυζαντινής προελεύσεως, γνωστό στα Κύθηρα από τον 16ο αιώνα, προερχόμενο από την Κρήτη, στη Μήλο, τη Μύκονο, την Πάρο, τη Νάξο κ.α.. Η οικογένεια Σκορδίλη διέθετε και οικόσημο. Έμβλημα της έχει συνήθως το σκόρδο.

Αρχοντική οικογένεια της Κωνσταντινουπόλεως. Με γενάρχη τον Μαρίνο Σκορδύλη, εγκαταστάθηκαν στην Κρήτη επί Αλεξίου Κομνηνού. Με βάση τις κτήσεις τους στην επαρχία

Σφακίων, αντιστάθηκαν σκληρά στη βενετική κατοχή.

Σημαντικότεροι Σκορδύληδες: Σεβαστός (ηγέτης επαναστάσεων, 1217-1219 και 1228-1236),

Μιχαήλ Ψαρομήλιγγος-Σκορδύλης (ηγέτης επαναστάσεως, 1262-1266), Κωνσταντίνος (ηγέτης επαναστάσεως, 1272-1278), Χρυσομαλλώ (στο όνομά της ξέσπασε νέα επανάσταση το 1319-1320), Ιωάννης και Μιχαήλ (ηγέτες επαναστάσεως το 1341, σκοτώθηκαν στη μάχη της Μεσσαράς το 1347), Γεώργιος Κανδανολέων-Σκορδύλης (ηγέτης επαναστάσεως το 1523. Προδόθηκε και απαγχονίσθηκε το 1527) και Ευστράτιος Βούρβαχης-Σκορδύλης (ηγέτης της αντιστάσεως κατά των Οθωμανών, 1645-1669). Η επιβολή της Τουρκοκρατίας, ανάγκασε πολλά από τα επιζώντα μέλη των Σκορδυλών να διαφύγουν στην Κέρκυρα και τις Κυκλάδες. Σημαντικές οικογένειες της Κρήτης (Πάτεροι, Ψαρομήλιγγοι, Κανδανολέοι, Ζαμπετάκηδες κ.α.), προέρχονται από αυτόν τον ένδοξο Οίκο.

Πληροφορίες από την ιταλική οικογένεια ευγενών Alliata ή Alliati, λένε πως υπάρχει σχέση με την οικογένεια Σκορδίλη. Συγκεκριμένα, αναφέρουν πως “μέλη της οικογένειας υπήρξαν Κύριοι (Signori) της Κρήτης”. Το επίθετο Αλιάτας δεν υπήρξε ποτέ στην Κρήτη, άρα προφανώς, αναφέρονται στον Σκορδίλη.

Στην σελίδα 115 του βιβλίου “Η Κρήτη, η Πάρος και τα Αρχοντόπουλα”, αναγράφεται η πληροφορία πως ο Buondelmonti αποκαλούσε τους Σκορδίληδες Agliati και ο Cornelius Aliati! Στα ιταλικά το σκόρδο λέγεται aglio, ενώ στα λατινικά allium. Συνεπώς “Σκορδίλης” μπορεί να αποδοθεί ως “Agliati”. Επί πλέον στην ίδια σελίδα του ίδιου βιβλίου, βρίσκουμε την αναφορά πως οι Σκορδίλαι ονομάζονταν και Αγιάτσοι (Agliati)!

Επιστρέφοντας στην οικογένεια Alliata ή Alliati, βρίσκουμε να εντοπίζουν τις ρίζες τους στην Angleria ή Anghiera, σημερινή Angera στις όχθες του Lago Maggiore (Varese, βορειοδυτικά του Μιλάνου). Λένε ότι κατάγονται από τον Dazio που ήταν Κύριος της πόλης. Ακολούθως, η οικογένεια μετοίκησε στην Πίζα και από κει (γύρω στο 1300), στην Σικελία (στην περιοχή του Παλέρμο).

Το βιβλίο “DELLA SICILIA NOBILE, FRANCESCO M.EMANUELE E GAETANI”, PALERMO 1757, γράφει πως πρόκειται για μια εκ των 7 επιφανών ρωμαϊκών οικογενειών που περιγράφει ο Benedetto Bordonio.

Ο συγγραφέας θεωρεί ότι πρόκειται για την ίδια οικογένεια που βρισκόταν στο Μιλάνο, στην Πίζα και την Σικελία. Ο Dazio Alliata πρωτότοκος γιος του ύπατου Quinto Allio Massimo, ακολούθησε τον Μέγα Κωνσταντίνο στην Κωνσταντινούπολη (ανάλογη πληροφορία αναφέρεται και στο “Η Κρήτη, η Πάρος...”).

Αναφέρει ακόμη, ότι η οικογένεια διακρίθηκε στην Κωνσταντινούπολη πχ, ο Ιωάννης Ζωναράς γράφει για τον διαπρεπή στρατηγό Ανταίο Αλλιάτα κατά την εποχή των αυτοκρατόρων Βασιλείου και Κωνσταντίνου.

Όσον αφορά για μια άλλη ιστορία που αναφέρει ότι οι Σκορδίλαι κατάγονται από την Γαλλία με αρχικό επίθετο “Πεγωλίνοι”, δεν φαίνεται να επιβεβαιώνεται από άλλες πηγές. Η ιστορία αυτή λέει για κάποιον Σταυροφόρο άρχοντα Pegolini ο οποίος περνώντας από την Κωνσταντινούπολη, παντρεύτηκε την κόρη του Αυτοκράτορα και παρέμεινε εκεί.

Ο καθηγητής Πανεπιστημίου κ. Θεοχ. Δετοράκης στο έργο του ’’ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ’’

Σελ.156, γράφει για τα 12 αρχοντόπουλα και την εγκατάσταση τους στην Κρήτη, η οποία έγινε με χρυσόβουλο του Αυτοκράτορα Αλέξιου Α’ Κομνηνού το 1082. Εγκαταστάθηκαν δε στην Κρήτη για να αποτελέσουν τα ισχυρά ερείσματα της Αυτοκρατορικής εξουσίας.

Ο Ανδρέας Πατεράκης στο βιβλίο του ‘’ΠΟΙΜΕΝΙΚΗ ΖΩΗ-ΛΑΟΓΡΑΦΙΚΑ ΣΤΟ Ν.Α.ΣΕΛΙΝΟ Ν. ΧΑΝΙΩΝ’’ 1996 γράφει. Οι Σκορδίλοι έλκουν την καταγωγή τους από την Γαλλία, όπου λέγονταν Πεγκωλίνοι (Πεγκωλίνος ήταν ένας από τους Σταυροφόρους ο οποίος παντρεύτηκε βυζαντινή αριστοκράτισσα και δημιούργησε την γενιά).Η οικογένεια είχε αρχηγό τον Μαρίνο Σκορδίλη, ανιψιό του Αυτοκράτορα, μέγα Στρατάρχη του Βυζαντίου, από την Εκκλησία του Αγ. Ευθυμίου. Ο Στ. Σπανάκης ‘’ΠΟΛΕΙΣ ΚΑΙ ΧΩΡΙΑ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ’’ στη σελίδα 434 γράφει. Το 1182 αναφέρει του ‘’Χριστού το Γεράκι’’ (Κουστογέρακο),στην επιστροφή των περιουσιακών στοιχείων από τον Δούκα της Κρήτης στους Σκορδίλοι , (Αρχίζοντας και αυτών των Σκορδίλοι τα σύνορα, από τα Ασκύφια να υπάγει στην Ανώπολιν και ως την Ρούμελη, ως την Χριστού το Γεράκι όπου και δι’ έγγραφου εδώκαμεν……)

Στους ‘’ΚΡΗΤΙΚΟΥΣ ΓΑΜΟΥΣ’’ του Σπύρου Ζαμπέλιου, εκδόσεις Δωρικός ,γίνεται αναφορά στην Βενετοκρατούμενη Κρήτη και στην Μεγάλη Επανάσταση εναντίον των Ενετών, στη σελίδα 224,αναφέρει τους αρχηγούς της επανάστασης (64 εκπρόσωποι – αρχηγοί-ριζάρχες των Αρχοντορωμαίων, εκλέγουν πενταμελές Κυβερνητικό Συμβούλιο, τους ποιό κάτω

Α) Γεώργιος Καντανολέων-Σκορδίλης (Κουστογέρακο), Πρόεδρος πενταμελούς – Μέγας Ρετούρης , Ρέκτωρ –Διοικητής

Β) Αναστάσιος Πάτερος – Ζάππας (Σφακιά) Γραμματέας –Καγγελάριος

Γ) Ιωάννης Μουσούρος (Αποκόρωνα) Ταμίας –Πρωτομάγιστρος

Δ) Μιχαήλ Κοντός Ελεγκτής της Κυβέρνησης,

Ε) Ιωάννης Φωτεινός –Καλλέργης, Φράγκος Στρατάρχης

Κατά την διάρκεια της Επανάστασης αποφασίζεται ο Γάμος του γιού του Γεώργιου Σκορδίλη, Πέτρου με την κόρη του Ενετού άρχοντα ντά Μολίν, Σοφία. Τήν ημέρα του γεγονότος με δόλο οι Ενετοί, έριξαν υπνωτικό στα βαρέλια με το κρασί και δολοφόνησαν 600 μέλοι της Οικογένειας και γύρω στους 3.000 Κρητικούς.

Οι Ενετοί συνέλαβαν, βασάνισαν και τελικά κατακρεούργησαν τον Γεώργιο Σκορδίλη και τον γιό του Πέτρο και η Μεγάλη Επανάσταση πνίγηκε στο Αίμα.

Είναι λοιπόν άδικο να δίνεται, υποθετικές, πληροφορίες στο Διαδίκτυο (πουγκιά στο Οικόσημο) για μια απ’ τις Μεγάλες Βυζαντινές Οικογένειες της Κρήτης.

Οι πρώτοι Σκορδίληδες έφτασαν στην Παροναξία συνοδεύοντας τον Σανούδο το 1212-13. Η παράδοση κυκλαδικών οικογενειών Σκορδίλη, αναφέρει ότι και άλλοι μετοίκησαν τους επόμενους αιώνες λόγω των διαφωνιών που είχαν με τους Καλλέργηδες σχετικά με την στάση τους απέναντι στους Βενετούς.

–1606. Προικοσύμφωνο Πέτρου Αντ. Κυρίτζη και Καλής Τζ. Μαυροϊωάννη. Κέφαλος, Μάρμαρα 20 Οκτωβρίου 1606.

«+Εν ονόματι του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού αμήν. Έτει από της ενσάρκου του Χριστού οικονομίας, 1606 Οκτωμβρίω 20 εν τη νήσω Πάρω εν Καστελλιώ Κεφάλω εις χωρίον λεγόμενον Μάρμαρα εις τον οίκον του κυρ Τζανή Μαυροϊωάννη συμφωνία υπανδρείας ποιούν αμφότερα τα δύο μέρη το έν μέρος ο κυρ Τζανής Μαυροϊωάννης και το έτερον μέρος ο μαστρ’ Αντώνης Κυρίτζης με γνώμην και βούλησην των συμβίων τους ο μέν διά να πάρη του άνωθεν μαστρ’ Αντώνη ο υιός ονόματι Πέτρος την θυγατέρα του άνωθεν κυρ Τζανή ονόματι Καλή διά γυναίκαν του νόμιμην και ευλογητικήν καθώς ορίζει η αγία του Χριστού Εκκλησία, πρώτον τάζει ο ρηθείς κύρ Τζανής προς την αυτού θυγατέρα, διά χάριν προικός, πρώτον μέν σπίτι να του αφήση πλησίον του μαστρο Ιωάννη Καρπούζη με το να κτίσουν μαζί με τον μαστρ’ Αντώνη ακόμη και το μαγαζέ πλησίον του κυρ Κωνσταντή Σκορδίλη και αυτό εδικόν των, το αμπέλι το μισό πλησίον του κύρ Μιχάλη Νταμιράλια και το μισό πατητήρι, φυλάσσοντας το ποτιστικό στην Βρύση το χωράφι ως καθώς ευρίσκεται πλησίον κύρ Μιχάλης Νταμιράλια και κύρ Νικόλαος Αρμπάς, με ελιές, με ρουδιές με όλα τα δέντρα και αυτό εδικόν της. Εις τον Χοιρόλακον το χωράφι πλησίον του κυρ Μάρκου Νταμιράλια ως καθώς ευρίσκεται εις τον Αντικέφαλον το χωράφι ως καθώς ευρίσκεται πλησίον κύρ Γεώργης Σκορδίλης. Ακόμη εις τον αυτόν τόπον απόξω ως ευρίσκεται εμισό την Βλυχάδα το χωράφι πλησίον του κύρ Χρούση Μουδάτζου. Ακόμη εκεί κοντά το χωράφι όπου έχω απέ τον κύρ Ροδ… πλησίον παπά Μανουήλ Λιπράντος, ακόμη από … στου άνωθεν κύρ Φραγκούλη τον κήπον έτερον κομμάτι και αυτό εδικόν της. Παπλώματα τέσσερα, μαξωτά δύο, ένα κόκκινο και ένα πετζάντο και δύο λινά… άσπρο, σεντόνια ζυγιές πέντε, δύο… τα τρία σκλέτα, μαξιλάρια ζυγιές έξι, κουρτούνες τρείς μια… και ασπροκεντητή και έτερη σκλέτη. Χειροκουρτίνα την ουρανία τηλάρι με μαλλί και … μία σκουτέλια δύο και στανιάδες δύο, ακόμη και στάνια έτερα εννέα, λύχνος της βίδας, … κολωνάτη και … ατζαλένη … ένα χάλκωμα και την άλλη μασαρία κατά την τάξιν να μην της λείπει τίποτες, μαντήλια, μπόλιες, πετζέτες, πήχες 40, ήτοι σαράντα, πάγκον έναν, κασέλες δύο, όποιες θέλει, τραπέζι ένα, καμιζόλα κόκκινη και παγονάτζα τη νέα όπου έχει και έτερη κόκκινη εκείνη που φορεί πουστοπράτζολα φτηλάτα ζύγην μίαν, έτερα βελουδένια ζυγιές δύο, μαργαριτάρι χρυσό, 10 ήτοι δέκα, δακτυλίδια μαλαματένια, τέσσερα και έτερο σουλιτάρι μαλαματένιο, σκολαρίκια ζυγήν μίαν, τις κασέλες της που έχμε και αυτές εδικές της, πουνταρέλα ντουζίνα μισή, αγελάδα μίαν, της γαϊδάρας το πουλάρι και αν κάμη και η φοράδα πουλάρι και αυτό εδικόν της. Βουτζία τρία, ήτοι 3. Το εικονοστάσι τον Θεολόγο ήτοι της μάνας της και τούτο να εορτάζη την μίαν όποιαν θέλει. Ταύτα πάντα και την ευχήν μας. Ακόμη και το χωράφι στα Μάρμαρα πλησίον του μαστρο γαλανού μετά τον θάνατόν μας και αυτό εδικόν της.

+Από το έτερον μερος τάζει και δίνει ο ρηθείς μαστρ’ Αντώνης προς τον αυτού υιόν διά χάριν προικός το αμπέλι την φυτείαν εις τον Κάμπν πλησίον του κύρ Αλεξανδή Κυρίτζη, του αδελφούν του, εις το χωρίον του Μαρμάρου, το χωράφι του Μπονοφάτζου ως καθώς ευρίσκεται πλησίον του κύρ Ιωάννη Ρούσου φυλάσσοντας να παίρνει ο πατέρας του ένα σπιτότοπο, ακόμη ένα κοντά από κάτω να κατεβάση τον τοίχον από πέρα στη γωνία του καντουνιού του χωραφιού του Αγίου Αντωνίουνα πάγη στη γουνία στο καντούνι του Μιχάλη Σκορδίλη στο Λιβάδι το χωράφι το εμισό ως καθώς ευρίσκεται με ποτιστικά, πλησίον του Νικόλα Θολόγου Λουκή και Νικόλα Γεωργίου Ρούσου φυλάσσοντας να παίρνει ο πατέρας του στο απάνω πηγάδι ήγουν το κτίσμα να έχη ένα ποτιστικό ορδινάριο, και πάλε μετά τον θάνατόν του να είναι το εμισό δικόν του το χωράφι στα Σκημπιά πλησίον κύρ Γεώργιος Γεμελιάρης και κύρ Γεώργιος Πούλιος το χωράφι στα Λακκιά πλησίον παπα Μανουήλ Λιπράντος, ως καθώς ευρίσκεται το αλώνι στον Άγιον Γεώργιον πλησίον κύρ Γεώργιος Λέφας με μαρ… ως καθώς ευρίσκεται ακόμη και ως εκεί κοντά να κατεβάση τον τοίχον και ως το Ξυλοκερατάδι, στο Μαυρολιό την πάρτη μου που έχω απέ τον Ζαχαρία και αυτό εδικόν του, σεντόνια ζυγή μίαν κεντητή, πάπλωμα γερανιό, ένα στρώμα με το μαλλί, μαξελάρια αμπελοφύλλητα, ζυγήν μίαν, στάνια κομμάτια δώδεκα, καντηλέρι ένα, δακτυλίδι μαλαματένιο ένα…, μαντήλια δύο, ρούχα … φίνες τρείς και ένα φερετζέ ήτοι ζυγιές τρείς, δύο που έχει και έτερη να την έχη ράστη ήτοι θοταργόν του και ένα σηπέτο έδωσε ένα ήτοι … βουτζιά τρία διά την ζωστροφήν του να .. .. .. μαγέρεμα να μην του λείπη. Ταύτα πάντα και την ευχήν μας και εάν .. .. .. να τους είναι απέ του άλλου χωρίς κληρονόμον να στρέφουνται τα πράγματα εις τους πρόσιμους εδικούς έτζι είπαν και εσυνιβάστηκαν και οι δύο μερίδες με θέλημα και με καλήν τους γνώμην και όποιος ήθελεν αλληλογήσει απέ τα δυό μέρη να πέφτη εις πένα και κοντάνα της αυθεντιάς ρεάλια 8, ήτοι οκτώ, τα ήμιση της αυθεντίας και τα ήμισυ της … μερίδας, επροσκάλεσαν και παρακαλετούς και αξιοπίστους μάρτυρας τον κύρ Τζανή Σκορδίλη και κύρ Ιωάννη Παδιάτη και κύρ Νικολό Ιωάννου Ρούσσο και κύρ Γεώργη Σκορδίλη. –Πρωτοπαπάς και νοτάριος Κεφάλου με θέλημα των δύο μερίδων έγραψα και εσφάλησα. (ΓΑΚ, Κ 8ζ, Συλλ. Ζερλέντη).

–1611. Στις 28 Απριλίου 1611. Αγορά του αγρού του Μιχαήλ Σκορδίλη.

–1614. Σε έγγραφο Μαρμάρων σχετικά με τον Άγιο Αντώνιο. Στις 17 Δεκεμβρίου 1614. Αγορά του Νικολάου Σκορδίλη.

–1618. Πρωτόπαπας Μαρμάρων ο Κωνσταντίνος Σκορδίλης, αναφέρεται σε επιγραφεί του ενοριακού ναού Κοιμήσεως Θεοτόκου στα Μάρμαρα «1618», με έξοδα του παπα-Κωνσταντίνου Σκορδίλη και της πρεσβυτέρας του Βασιλικής στα 1618.

–1624. Πρωτόπαπας Μαρμάρων ο Κωνσταντίνος Σκορδίλης, υπογράφει το γράμμα των κατοίκων Μαρμάρων και Τσιπίδου στις 3 Ιουνίου 1624.

–1626. Στις 27 Μαΐου 1626 αναφέρεται ο ιερομόναχος Νεόφυτος Σκορδίλης να υπογράφει βεβαιωτικό γράμμα των Κάτω Χωριών προς τους κατοίκους Πάρου, σχετικό με την Ξεχωριανής.

–1632. Σε έγγραφο του Αγίου Αντωνίου Κεφάλου του 1632 αναφέρεται ο Γεώργιος Νικ.Σκορδίλης.

–1633. Πρωτόπαπας Μαρμάρων ο Κωνσταντίνος Σκορδίλης, αναφέρεται ότι κατείχε το οφίκιο το 1633.

–1633. Ειρήνη Θυγατέρα Νικολού Τραχηνού ιδιοκτήτρια ναού το 1633. «Προσηλώνει τον ναό [ποιον?] στην εκκλησία του πρωτοπαππά Κνσταντίνου Σκορδίλη». Επιγραφή σε πλάκα που υπάρχει στην αυλή της Αγίας Μονής, μεταφερμένη από αλλού, από άλλο ναό: ΑΧ+ΛΓ(=1633). Επροσήλωσε η Ερήνη του Νικολού Τραχηνού / θυγάτηρ τον παρόν ναόν στην εκκλησία / εμού του παπα Κωνσταντίνου Σκορδίλη και πρωτοπαπά.

Η εκκλησία που αναφέρει η επιγραφή, και ήταν ιδιοκτησία του παπα-Κωνστντίνου Σκορδίλη, προφανώς θα ήταν ο ναός της Παναγιάς Θαλασσινής (άγνωστο που βρισκόταν), όπως μαρτυρεί επιγραφή του 1618, που είναι εντοιχισμένη στον τοίχο του περιβόλου του ενοριακού ναού Κοιμήσεως της Θεοτόκου στα Μάρμαρα.

–1639. Ιερομόναχος Άνθιμος Σκορδίλης στην Μονή του Αγ. Αντωνίου το 1639. Το επώνυμο Σκορδίλης το συναντούμε και σε άλλες επιγραφές της Πάρου. Συνηθίζεται και σε άλλα νησιά του Αιγαίου και στην Κρήτη.

–1642. Σε έγγραφο του Αγίου Αντωνίου Κεφάλου στις 6 Φεβρουαρίου 1642 αναφέρει. «προσήλωσις κτημάτων εκ μέρους της Μαρίας, το γένος Σκορδίλη και συζύγου του Μανώλη Μακαρίτη και υιού αυτής Γεωργίου Αρχολέου και καθοσίωσις του Ναού του οσίου Αντωνίου εις Μοναστήριον διαπιστευθέν εις τον αδελφόν αυτής τον και καθηγούμενον παπά Άνθιμον Σκορδίλην». Το έγγραφο υπογράφουν: ο Μητροπολήτης Παροναξίας Νικόδημος, ο ηγούμενος Άνθιμος Σκορδίλης, οι ιερομόναχοι Μακάριος Καλογεράς και Δαμασκηνός Ντόριας, ο ιεροδιάκονος Χρύσανθος Στέλλας, οι μοναχοί Ιωακείμ του Λαρέντζου και Νικόδημος Γεωργίου Σιφναίος.

–1645. Ο πρωτόπαπας Γεώργιος Σκορδίλης αναφέρεται σε έγγραφο Κεφάλου τον Ιανουάριο του 1645.

–1652. Ιερομόναχος Άνθιμος Σκορδίλης. Πρώτος ηγούμενος της μονής του Αγίου Αντωνίου Κεφάλου.

–1652. Στο Καστέλλιο Παροικιάς στις 11 Απριλίου 1652 αναφέρεται ο Ιερέας Κωνσταντίνος Σκορδίλης, πατέρας του Πέρου Σκορδίλη, μέλους του Αδερφάτου του Πανάγιου Τάφου στις Λεύκες.

–1652. Ίδρυση στην Πάρο αγιοταφίτικου μετοχίου κατά το έτος 1652.

Της Πάρου αδελφάτα «Χώρα Άγουσα»

+Αναγνώστης Σκορδίλης, η γυνή Κωνσταντίνα.

+Ιωάννης Σκορδίλης, του Διανέζη και Κολοβούς.

–1652. Ίδρυση στην Πάρο αγιοταφίτικου μετοχίου κατά το έτος 1652.

Της Πάρου αδελφάτα «Χωρίο Λεύκες»

+Πέρος Σκορδίλης του Κωνσταντή ιερέως, Βασιλικής, η γυνή Καλή, υιός Κωνσταντής.

–1663. Δωρεά κληροδοτήματος μοναχής Καλήστρατης στου πατέρες Ιησουήτες ARSI, Gallia 105, 1 φ. 457.

Εις δόξαν Χριστού αμήν 1663 ιούλιος 11.

Παπα αντώνις στέργω τα άνωθεν (δεν αναφερεται επωνυμο)

Σκελλάριος αγούσης (Σακελλάριος Ναούσης) στέργω τα άνωθεν και επίτροπος

Παπα δημήτρις τριαντάφυλος (Τριαντάφυλλος, πρώτη μαρτυρία) στέργω και επίτροπος

Παπα νικόλαος κρουτιανός στέργω (Κορτιάνος, πρώτη μαρτυρία)

Παπα δημήτρις γαρατιάς στέργω (ίσως Γρατσίας)

Πρωτόπαπας στέργω

Γαβριήλ ιερομόναχος στέργω

Γεώργις Μοσκωνάς στέργω (Μοσχονάς, γνωστό από το 1639).

Ιωάννης σκουτάριος στέργω και επίτροπος (πρωτη μαρτυρία)

Μαστρο γληγόρις μπηρμπηνιας στέργω και επίτροπος (Πιρπινιάς ή Περπινιάς, μαρτυρείται από το 1652)

Ανεγνώστης Σκορδήλης στέργω (Σκορδίλης, γνωστό από το 1606 )

Παπα Θεόδωρος στέργω

Κωνσταντής Μοστράτος στέργω (μαρτυρείται από το 1658)

Παπα Τζάνες Καλέργης στέργω (μαρτυρείται από το 1652)

Παπα Χριστόφορος στέργω

Γιαννούλης Μπρούτος στέργω (μαρτυρείται από το 1658)

Νικόλα Μαραπότζο στέργω (πρώτη μαρτυρία, γνωστό ως τον 19^ο αι.)

Αποστόλης Ραγούσης στέργω (μαρτυρείται από το 1501)

Ανδρέας Ακριβός στέργω (μαρτυρείται από το 1613 μέχρι τον 18^ο αι.)

Βασίλης Σαλονικαίος στέργω (μαρτυρείται από το 1652 μέχρι τον 18^ο αι.)

Δημήτρης Μαλατέστας στέργω (μαρτυρείται από το 1610)

Μιχέλης Ακριβός στέργω (μαρτυρείται από το 1613 μέχρι τον 18^ο αι.)

Γεώργις Πιρπηνιάς στέργω (μαρτυρείται από το 1652 μέχρι τον 19^ο αι.)

Δομένεγος Μεδρινός στέργω (Μενδρινός, μαρτυρείται από το 1602)

Τζόρτζης Μαρκαδιάντος στέργω (Πρώτη αναφορά, γνωστό μέχρι τον 19^ο αι.)

Νικόλας Κουρτιάνος στέργω (πρώτη αναφορά)

Γεώργις Φωκάνας στέργω (ίσως Φωκιανός)

Ανεγνώστης Μπελόνιας στέργω (πρώτη αναφορά, γνωστό μέχρι τον 20^ο αι.)

Γεώργις Μαλατέστας στέργω

Τζανίς Μαλατέστας στέργω (γνωστό από το 1610)

Φρατζέσκος Καλέργης στέργω (Καλλέργης, γνωστό από το 1652)

Ιωάννης Ραγούσης στέργω (γνωστό από το 1501)

Ιωάννης Γρατσίας στέργω (πρώτη μαρτυρία)

Γεώργιος Σαλονικαίος (μαρτυρείται από το 1652 μέχρι τον 18^ο αι.)

–1665. Ο οικονόμος Γεώργιος Σκορδίλης αναφέρεται σε έγγραφο Κεφάλου στις 30 Μαρτίου 1665 ως οικονόμος Κεφάλου.

–1672. Στην περιοχή Μάρπησσας. Προικοσύμφωνο Γ. Άσου και Περτουμίας Σκορδίλη (Τζιπίδος 21 Οκτ. 1672) «ακόμη και το χωράφι στην Κερά, σύμπλιο Φραγία Βυτζιμάνου».

–1673. Στις 6 Ιανουαρίου 1673 αναφέρεται ο μοναχός Τιμόθεος Σκορδίλης, βρήκε το μετόχιο του Προδρόμου, λόγω θανάτου του εκεί αδερφού «παπακυρ-Δανιήλ», έρημο το παρέδωσε δε στον ιερομόναχο Κάλλιστο Νταρμάρο, ιδιοκτήτη της μονής Ταξιάρχου Μιχαήλ (Ταξιαρχάκι) με τα ακίνητα και κινητά του μετοχίου. Σε γράμμα του δε στις 6 Ιανουαρίου 1673, ο τιμόθεος Σκορδίλης αναφέρει ότι ο ανωτέρω Κάλλιστος προτίθεται να προσηλώσει στη μονή Διονυσίου και το Ταξιαρχάκι, στην τοποθεσία Κορμός, νοτιοανατολικά της Παροικιάς, στην πλαγιά.

–1674. Το 1674 αναφέρεται σε έγγραφο η Παπαδιά οικονόμου Γεώργη Σκορδίλη.

–1676. Ο ιερέας Κωνσταντίνος Σκορδίλης αφαιρετής εικόνας της Παναγίας του Πάθους στο τέμπλο του ενοριακού ναού Αγίου Παντελεήμονα Κώστου το έτος 1676. Την ίδια χρονολογία μαρτυρείται η πρεσβυτέρα του Φλορέντζα Σκορδίλη και ο γιός του ιερέα, Λευτέρης Σκορδίλης. «Δέησις του δούλου του Θεού Κονσταντί ιερέος Σκορδίλι κ(αι) της πρεσβυτέρ(ας) Φλορέντζας κ(αι) του τέκνου Λεφθέρι αχοστ’ (=1676)».

–1681. Οικονόμος Κεφάλου αναφέρεται ο Γεώργιος Σκορδίλης.

–1684. Ο πρωτόπαπας Γεώργιος Σκορδίλης αναφέρεται σε έγγραφο Κεφάλου στις 8 Μαρτίου 1684.

–1686 τον Άνθιμο Σκορδίλη ηγούμενο του Αγίου Αντωνίου διεδέχθη εις την ηγουμενία ο Αθανάσιος Σκορδίλης, τον οποίο βρίσκουμε το 1686 να συντάσσει την διαθήκη του.

–1687. Ιεροδιάκονος Αθανάσιος Σκορδίλης, ηγούμενος της μονής Αγίου Αντωνίου Κεφάλου, μαρτυρείται σε έγγραφα του 1687.

–1690. Μοναχή Μακαρία Νικολάου Σκορδίλη σε κατάλογο εγγράφων του οσίου Αντωνίου στις 21 Σεπτεμβρίου 1690. Είχε κληροδοτήσει κτήματα υπέρ της μονής του αγίου Αντωνίου, κατά την διαθήκη της στις 21 Σεπτεμβρίου 1690.

–1692. Ο πρωτονοτάριος και Ιερομόναχος Κεφάλου Γρηγόριος Σκορδίλης συντάσσει έγγραφο Μαρμάρων στις 3 Νοεμβρίου 1692.

–1696. Το 1696 ο «ηγούμενος του Αγίου Αντωνίου ιερομόναχος Χρύσανθος Στέλλας πωλεί του Γεωργάκη Παπαλεού το σπίτι που έχει αγορά από την Καλή Σκορδίλη».

–1696. Το 1696 μνημονεύεται στο μετόχι της Ξεχωριανής ο ιερομόναχος Νεόφυτος Σκορδίλης. Στις 20 Δεκεμβρίου του 1697 ο ιερομόναχος Νεόφυτος Σκορδίλης από τον Τσιπίδο, αφιερώνεται στη μονή Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου της Πάτμου και γίνεται οικονόμος της Παναγίας Ξεχωριανής, «από της 1697 θέλει πιάσει το μετόχι ο άνωθεν παπακυρ-Νεόφυτος να τρέχει απάνω του. Την σήμερον θέλοντας καγώ Νεόφυτος ιερομόναχος Σκορδίλης μετά ιδίας μου βουλής (…) κάνοντας την παρόν προσήλωσιν και αφιερώνομαι εις το μοναστήρι της Πάτμου του Ευαγγελιστού Ιωάννου και βάνω την μετάνοιά μου ως και η λοιπή Αδελφότητα…»

–1704. Ο πρωτονοτάριος και Ιερομόναχος Κεφάλου Γρηγόριος Σκορδίλης αναφέρεται σε έγγραφο του οσίου Αντωνίου τον Ιανουάριο του 1704.

–1706. Πάκτωση της Ευαγγελίστριας από τον ιερομόναχο Νεόφυτο Σκορδίλη (10 Δεκ. 1706).

–1710. Σακελλάριος, οικονόμος Αντώνιος Σκορδίλης υπογράφει έγγραφο Κεφάλου στις 2 Ιουνίου 1710.

–1711. Σε έγγραφο Τσιπίδου της 9ης Ιαν. 1711 « ανταλλαγή κτημάτων του Νικολάου ιερέως Σκορδίλη και του Γιώργη παπά-Μιχάλη Μηλέου.

–1711. Περιοχή Παροικιάς (Πηγαδάκι) Προικοσύμφωνο Νικολάου Αλιφάφη και Μαρκετάκης Μενδρινού, Μάρμαρα 8 Σεπτ. 1711. Οι Άγιοι Ανάργυροι, ναός και γειτονιά της Παροικιάς, κοντά στο ποτάμι. Το υπογράφει ο ιεροδιάκονος, αδερφός της Μαρκέτας Μενδρινός Αρσένιος του Γεωργίου. Το προικοσύμφωνο υπογραφουν και οι: Σακέλλιος Κεφάλου, ο Γεωργάκης Αλλησάφης, ο Αντώνιος Καμοσανός, ο Γιεώργης Μαυρογιένης, ο Μαρής Μενδρινός και ο Πέτρος Σκορδίλης.

–1714 Αύγουστος 9, Πάρος Μάρμαρα. Έδωσε εξοφλητικόν και σωστόν λογαριασμόν ο παπά-Μιχάλης Τζανιάς της Κοινότης Μαρμάρου διά το κατάστιχον που εσύναξε της απερασμένης χρονιάς (το 1713) και δεν έχει να δώσει της Κοινότης μοναχά ρεάλια τρία ήμισυ και δώνοντας τα μένει είσαι καθάριον και σωστόν λογαριασμόν και δια το βέβαιον υπογράφουν οι προεστοί υποχειρός τους, σακελλάριος Κεφάλου Σκορδίλης, Αλέξανδρος Καμπάνης, Τζανής Μπιζάς, Πρωτοπαπάς Κεφάλου, Ο σακελλίος Κεφάλου, Παπά-Αντώνης Συρίγος επίτροπος.

–1714. Πώληση χωραφιού, Καστέλλι Κεφάλου, Τζιπίδος 1714, Δεκεμβρίου 12. Ο Πέτρος Σκορδίλης πωλεί στον Δημήτριο Μονόπατο το χωράφι στον Τζικαλά (Τσουκαλά) που έχει αγορά από τον Μιχάλη Ροζάκη. Έγγαρφο μαρτυρούντος του παπα Μιχαήλ Στάμενα.

–1716. Σε πρακτικό εκλογής νοταρίου – καγκελαρίου από το κοινό της Παροικιάς στη Γενική Συνέλευση της 14 Ιανουαρίου 1716, μαρτυρείται ο ντοτόρες Ιωάννης Σκορδίλης.

–1717. Σε προικοσύμφωνο Γ. Χειλά και Μαρκεζίνης Ροδαίου (Καστέλλι Νάουσας 21 Οκτ. 1717) «το χωράφι της Παράσκαινας σύμλιον Γεωργάκης Σκορδίλης».
–1718. Στις 26 Ιουνίου 1718 αναφέρεται ο ιερέας Νεόφυτος Σκορδίλης.

–1720. Το 1720 αναφέρεται η Μαρία πρεσβυτέρα ιερέα Κωνσταντίνου Σκορδίλη.

–1720. Το 1720 μνημονεύεται ο Οικονόμος Αντώνιος Σκορδίλης, εφημέριος Μαρμάρων. Με δαπάνες και συνδρομή του έγινε η μαρμαρόστρωση του εδάφους του ναού της Κοιμήσεως της Θεοτόκου και του Τιμίου Προδρόμου στα Μάρμαρα. Σχετική επιγραφή σε μαρμάρινη πλάκα του δαπέδου του μεσαίου κλίτους διαιωνίζει το έργο. «Εστρώθη το έδαφος δι’εξόδου και συνδομής του δούλου του Θεού Αντωνίου ιερέως του Σκορδίλη και οικονόμου Κεφάλου εις μνημόσυνον της [συμβίας] αυτού και δούλης του Θεού Μαργαρίτας πρεσβυτέρας της προκεκοιμημένης 1720».

–1722. Σε έγγραφο πώλησης περιβολιού στη Μύκονο της 26ης Ιουνίου 1722, έτος προαγωγής του σε αρχιεπίσκοπο Τήνου, ο Αρσένιος Μαρμαρηνός φέρει το επών. Μενδρινός και ο διάδοχος του Αρσενίου Κύριλλος (1736-1742) το ίδιο επώνυμο έφερε. Το έγγραφο υπογραφουν ως μάρτυρες οι: Οικονόμος Παροικιάς Αλλησάφης, Ιωάννης Σκορδίλης και ο σκιεβοφύλαξ Παροικιάς Ντεφεράρης (Δαφερέρας).

–1723. Σε προικοσύμφωνο Νάουσας 7 Φεβρ. 1723 «το οποίον ευρίσκεται εν τη θέσει του Χρυσοστόμου πλησίον Γεωργάκη Σκορδίλη».

–1726. Ο σακελλάριος και οικονόμος Μαρμάρων Αντώνιος Σκορδίλης υπογράφει έγγραφο Κεφάλου στις 13 Ιουλίου 1726.

–1728. Πώληση εργαστηρακίου. Τζιπίδος 1728, Ιουλίου 7. Ενώπιον του ιερέως, σκευοφύλακος Κεφάλου και επιτρόπου Τζιπίδου Κωνσταντίνου Παλαιολόγου που συνέταξε το έγγραφο, με μάρτυρες τον Ιωάννη Μαύρο και τον Αντώνιο Παλαιολόγο καθώς και τον συντάξαντα το πωλητήριο, ο Μιχέλης Μελανίτης πωλεί στον μαστρο Ντεμένεγο Σκορδίλη το αργαστηράκι που έχει στον Άγιον Ηλία δια ρεάλια 5. Υ.Γ. ο Άγιος Ηλίας είναι σήμερα η εκκλησία της Παναγίας Ηλιώτισσας στην Μάρπησσα.

–1729. Ο σακελλάριος και οικονόμος Μαρμάρων Αντώνιος Σκορδίλης συντάσει έγγραφο Κεφάλου στις 6 Οκτωβρίου 1729.

–1729. Ο ιερομόναχος Μελέτιος Μεσαρίτης ως καθηγούμενος υπογράφει τη διαθήκη του Γεωργίου Σκορδίλη, Νάουσα, 5 Σεπτεμβρίου 1729.

–1730. Χωράφι Βορνά Λειβάδια από το Φλωρεντζάκι Σκορδίλη.

–1730. Ηγούμενος του μοναστηριού Αγίου Αντωνίου Κεφάλου το 1730 ο Διονύσιος Σκορδίλης.

–1731. Σε έγγραφο Παροικιάς στις 14 Ιουνίου 1731, γράφεται: «Αγορά Βασιλείου Αλισάφη από τον δοτόρε Σκορδίλη Νικόλαο…».

–1732. Τα κοινά της Πάρου με γράμμα τους της 17 Ιανουαρίου 1732, προς τον δραγουμάνο Γεώργιο Ραμαδάνη, τον παρακαλούν να φροντίσει, όπως η φορολογία του νησιού τους ανατεθεί στους δικούς τους επιτρόπους και αποτρέψει την αποστολή ξένου βοεβόδα. Μαρτυρείται ο εγγεγραμμένος Μανώλης Σκορδίλης, επίτροπος Μαρμάρων.

–1733. Το 1733 ηγούμενος της μονής του Αγίου Αντωνίου Κεφάλου αναλαμβάνει ο Διονύσιος Σκορδίλης. Επιγραφή επί του Κιβωρίου της Αγίας Τράπεζας: «Ετελειώθη κ(αι) ιστορήθη το παρόν διά συνδρομής κ(αί) εξόδου του πανοσιωτάτου αγίου προηγουμένου κυρίου κύρ Διονυσίου Σκορδίλη. Εύχεστε. Έτος 1733.»

–1733. Πρακτικό εκλογικής επιτροπής του κοινού της Παροικιάς στις 4 Ιανουαρίου 1733, αναφέρεται ο Αντώνης Σκορδίλης.

–1734. Εκλογή εκπροσώπων των κοινών της Πάρου για να διευθετήσει σοβαρό θέμα με «Επιδρομή πειρατών». Σε έγγραφο της Γενικής Συνέλευσης στις 6 Αυγούστου 1734 αναφέρεται ο επίτροπος Μαρμάρων Μανώλης Σκορδίλης.

–1738. Μαρτυρία υπερασπίσεως συμπατριώτη τους ιερέα Φραγκίσκου Νταβερόνα προς τον καπουδάν πασά (για αντίδραση στην συγκέντρωση της φορολογίας), κατά τη Γενική Συνέλευση από τα κοινά της Πάρου, της 16 Ιουλίου 1738, υπογράφει ο Αντώνης Σκορδίλης από την Παροικιά, ο οικονόμος Μαρμάρων Σκορδίλης, ο Ιωάννης Σκορδίλης από το κοινό των Μαρμάρων και ο Ντομένεγος Σκορδίλης από το κοινό του Τζιπίδου.

–1739. Πρακτικό εκλογής κοινοτικών επιστατών του ναού της Εκατονταπυλιανής σε Γενική Συνέλευση του κοινού της Παροικιάς στις 10 Μαρτίου 1739 αναγράφεται ο Αντώνιος Σκορδίλης.

–1739. Πρακτικό εκλογής επιτρόπου του κοινού της Παροικιάς στις 14 Απριλίου του 1739 αναφέρεται ο Αντώνης Σκορδίλης.

–1739. Πρακτικό εκλογών κατά την Γεν. Συνέλευση στις 30 Αυγούστου 1739 απεσταλμένου των κοινών της Πάρου στην Κωνσταντινούπολη, εκλέγουν τον Νικόλαο Μαυρογένη, προκειμένου να διαπραγματευθεί τα οικονομικά θέματα του νησιού. Αναφέρεται ο επίτροπος Κεφάλου Μανώλης Σκορδίλης.

–1740. Σε έγγραφο του 1740 της οικ. Βατιμπέλλα αναφέρει "Νήσος Πάρος Καστελιω εις τα 1740 νέο 3 Ιανουαρίου ημέρα Κυριακή και ώρα 3 της ημέρας. Ήλθασι εις την Νάουσα τέσσερις λεβέντες αρματωμένοι από το μπαστιμέντο του Καπετάν Φραγκίσκου Μαρία κοματάντε μίαν πουλάκα αρματωμένη εις την αμάχη με πατιέρα της Μάλτας οι άνθρωποι όπου ήλθαν ήτον ένας σαρτζελτές, το όνομά του Μπορταλαμαίος, με άλλους τρείς αρματωμένους και ερισαλτάρασι με δύναμιν των αρμάτων των επάνω εις το σπίτι του Σιόρ Κονσούλου των Εγγλέζων ονοματισμένος Σιόρ Νικολός Βατιμπέλλας. Και αυτός θεωρόντας του με τα άρματα και ξεσαθωμένοι εσφαλίκτη μέσα εις την κάμαράν του και αυτοί ψάχνοντας του και τον έβγαλαν από μέσα, τον εκατέβασαν κάτω σύροντας τον ώσαν κατάδικον και τα κοπέλλια του θεωρόντας την τόσην καταδίκην όπου του έκανα, αρμπούρισαν την παντιέρα του Βασιλέως της Εγγλιτέρας διά να διαφεντευθή και εφανέρωσαν και την διαφέντευσιν του Βασιλέως της Φράντζας δια τα καλά μέριτα του μακαρίτου πατρός του εφανέρωσαν και τις διαφέντεψες ιδικές των και με όλα αυτά από τον νούν των δεν επέρασαν μόνον το επήραν ως κατάδικον ξεσκισμένον και τον επήγαν ξεσπαθωμένοι μέσα εις την Παρκιά και εγύρευσαν καιρόν να τον σκοτώσουν, μα τον ακολούθησαν κόσμος πολύς και δεν ευρίσκαν άδειαν να κάμουν την όρεξιν τους, και πηγαινάμενοι εις την Παρκιάν αν δεν ήθελεν ευρεθή εις το Πόρτο ο Καπετάν Λούης Γζιπέτρος από το Σαν Τραπέ και ο καπετάν Αντώνιος Μαρτίν από το Σαν Τραπέ καπετάνιος εις ένα καράβι και ο καπετάν Κάρλος και ο καπετάν Τζουάνες αν ήθελαν λείψει αυτοί δεν ηξεύρομεν το τέλος όπου είχαν να πράξουν χωρίς κανένα νιτερέσσο και εις τούτο δίνομεν την παρόν μαρτυρίαν εις την ψυχήν μας πως τα είδαμεν με τα μάτια μας και υπογράφουμεν εις βεβαίωσιν. Το σφραγίζομεν και με την σραγίδα της κοινότης μας.

Οικονόμος Νάουσας μαρτυρώ, Σακελλάριος Νάουσας μαρτυρώ, Σκευοφύλαξ Νάουσας μαρτυρώ, ο Προηγούμενος του Βατοπεδίου Αθανάσιος μάρτυς, Αρχιδιάκως Νεόφυτος Βατιμπέλλας μαρτυρώ ως είδα, Λοΐζος Τζιμπέρ μάρτυς. Γεώργιος Βιτσαράς μάρτυς, Γεώργιος Μαρμπαρήγος μάρτυς, Σακέλιως Ναούσης μαρτυρώ, Παπά Φραντζέσκος Νταβερώνας μαρτυρώ, Παπά Μαρίνος Ραγγούσης μαρτυρώ, Γεώργιος Νταμιραλής μαρτυρώ, Ιωάννης Τριαντάφυλλος Μαρτυρώ, Κωνσταντίνος Βατιμπέλας μαρτυρώ, Δημήτριος Αυλωνίτης μαρτυρώ, Νικόλαος Λευκαρός μαρτυρώ. Εγώ Νικολός Κανάλες μαρτυρώ, Κωνσταντίνος Σκορδίλης, Ανδρέας Βιτσαράς μαρτυρώ, Ιωάννης Μπρούτος, Τζάνες ο Καλλέργης Καντζιλάριος Ναούσης πιστώς γέγραφα"

–1741. Για την εκλογή απεσταλμένων στην Κωνσταντινούπολη από τα κοινά της Παροικιάς στη Γενική συνέλευση το 1741 αναφέρεται ο επίτροπος Νάουσας Σκορδίλης Κωνσταντής, επίτροπος της κοινότητος Κεφάλου Δημήτρης Σκορδίλης και ο κάτοικος Κεφάλου Νικόλαος Σκορδίλης.

–1741. Οι επίτροποι όλων των κοινών της Πάρου, με γράμμα τους, της 20 Φεβρουαρίου 1741, πληροφορούν τον δραγουμάνο Γεώργιο Ραμαδάνη, για την υποκλοπή της κοινοτικής σφραγίδας της Νάουσας, υπογράφουν, ο επίτροπος Νάουσας, Κωνσταντής Σκορδίλης και ο επίτροπος Μαρμάρων Μανώλης Σκορδίλης.

–1742. Σε αγορά του δοτόρ Νικολάου Σκορδίλη στις 22 Αυγούστου 1742 από την παπαδιά παπά-Πέτρου Λιπράντη εις το μοναστήρι λεγόμενο Βλογιά.

–1743. Εκλογή κατά τη Γενική Συνέλευση «επιτρόπου και προβλέπτη» απεσταλμένου από τα κοινά της Πάρου, στις 20 Φεβρουαρίου 1743 αναφέρεται ο Δημήτρης Σκορδίλης, ο Νικολός και ο οικονόμος Σκορδίλης.

–1743. Γράμμα των κοινών της Πάρου προς τον Νικόλαο Μαυρογένη στις 20 Φεβρουαρίου 1743. Οι επίτροποι των κοινών παρακαλούν τον Ν. Μαυρογένη να γίνει βοεβόδας του νησιού τους και να αναλάβει την φορολογία του, προκειμένου να αποφύγουν τον ανεπιθύμητο Μακάριο Μαλατέστα, αναφέρεται ο Δημήτρης Σκορδίλης ο οποίος παρακαλέστηκε από μέρος του χωριού Μαρμάρων να υπογράψει.

–1744. Πρακτικό εκλογής επιτρόπου του κοινού της Παροικιάς στις 28 Μαρτίου του 1744 αναφέρεται ο Αντώνης Σκορδίλης.

–1744. Κατά τη Γενική Συνέλευση εκπροσώπων όλων των κοινών της Πάρου, της 6 Απριλίου 1744, αποφασίζουν να συντάξουν γράμμα υπερασπίσεως του συμπατριώτη τους δραγουμάνου Νικολάου Μαυρογένη, εναντίον των εις βάρος του συκοφαντιών μερικών συμπατριωτών τους, προς τις τουρκικές αρχές. υπογράφει ο Δημήτρης Σκορδίλης επίτροπος Μαρμάρων και ο Νικόλαος Σκορδίλης.

–1747. Σε πρακτικό εκλογής απεσταλμένου στην Κωνσταντινούπολη από το κοινό της Παροικιάς σε Γενική Συνέλευση στις 26 Οκτωβρίου 1747 μαρτυρείται ο οικονόμος Σκορδίλης και ο Νικόλαος Σκορδίλης.

–1748. Πρακτικό πωλήσεως των φόρων του κοινού της Παροικιάς κατά τη Γενική Συνέλευση, τη 1 Μαρτίου 1748, μαρτυρείται ο Αντώνης Σκορδίλης.

–1749. Επιγραφή του ναού του Αγίου Γεωργίου του πλούσιου «Δια εξόδου Αντώνιου Σκορδίλη ιερέως 20 Μαρτίου 1749.

–1749. Σε εκλογή απεσταλμένου για την Κωνσταντινούπολη από τα κοινά της Πάρου σε Γενική Συνέλευση στις 12 Οκτωβρίου 1749, μαρτυρείται ο Δημήτριος Σκορδίλης.

–1750. Σε Πρακτικό εκλογής απεσταλμένου των επτά κοινών της Πάρου (Παροικιάς, Νάουσας, Κεφάλου, Τζιπίδου, Λευκών, Μαρμάρων, Δραγουλάς) στην Κωνσταντινούπολη της 23 Αυγούστου 1750, μαρτυρείται ο οικονόμος Κεφάλου Σκορδίλης, ο κάτοικος Κεφάλου Νικολός Σκορδίλης και ο κάτοικος Τζιπίδου Δημήτρης Σκορδίλης.

–1752 Σε υπέρθυρο του ναού Ευαγγελισμού στο Κάστρο Παροικιάς γράφει «1752 Ο ναός ούτος ο θείος της | Παρθένου διά δαπάνης εκ βάθρων ανηγέρθη του Νικολάου Σκοριδήλη |και Μαρίας Ιουλιανής γένος εκ Βυζαντίδος συζύγου | λαμπράς εις αθάνατον μνήμηνδεκτόν γενέσθαι… Παν]αγία το θερμόν αυτών ευλαβείας ως δώρον γενόμενον| Χριστέ μου μεσήτης προς τον θεόν… και στήναι τη κρίσει τη φοβερά ως ευσπλαχνος… … φύλαξ βοηθός μου της σωτηρίας.

–1755. Σε εκλογή απεσταλμένου στην Κωνσταντινούπολη από το κοινό Πάρου σε Γενική Συνέλευση στις 23 Αυγούστου 1755 μαρτυρείται ο Κωνσταντής Σκορδίλης από τη Νάουσα.

–Σε αφιέρωση περιουσίας στην Ξεχωριανή ο Γεώργιος ιερεύς και οικονόμος Σκορδίλης, είναι μάρτυρας της πράξης, ενώ ο Δημήτριος Σκορδίλης υπογράφει από μέρους του Κωσταντάκη Μαραμανιά και τισινβίας αυτού.

–1785. Στις 7 Σεπτεμβρίου 1785 ο ιερέας Μαργαρίτης Μιχαήλ συντάσσει και υπογράφει πωλητήριο χωραφιού στον Τζιπίδου. «Ενώπιον των μαρτύρων Αντώνη Τζιγώνια, Πετράκη Καντιώτου, Γεωργίου Σκορδίλη και του ιερέως Μιχαήλ Μαργαρίτη, ο οποίος συνέταξε το έγγραφο, το κερά Μαρουσάκι γυνή ποτέ Δημητράκη Ρούσου πωλεί στον ανιψιό της χωρεπίσκοπο Άγουρο ένα κομμάτι χωράφι τοποθεμένο εις τα Φυρόγια, σύνορον Ερινάκι Ιωαννάκη Μαυρουδή θυγάτηρ για 30 γρόσια». Εκτιμητής του κτήματος ήταν ο Γεώργιος Μαούνης.

–1796. Ο εφημέριος Μαρμάρων Ευστράτιος Στάμενας και ο ηγούμενος της μονής του Αγίου Αντωνίου Άνθιμος Σκορδίλης, αναφέρονται σε έγγραφα του οσίου Αντωνίου στις 22 Ιανουαρίου 1796 να ανταλάσσουν χωράφια «εξω εις την Γλυφάδα κληρονομιάν από τον πεθερόν του σύμπλιος ο σιόρ Μπαζαίος και Μανόλης Άγουρος. Μάρτυς ο Δημήτριος Μπαζαίος και ο Δημήτριος Άγουρος».

–1806. Κατάλογος κινητής και ακίνητης περιουσίας της Παναγίας Ξεχωριανής 15 Σεπτ. 1806, μίαν ελαία από πάνω από του Σκορδίλη το χωράφι έτερη ελαία εις του Παντελούφη.

–1808. Ο Νικόλαος Σκορδίλης και η γυναίκα του Σοφία αφιερώνουν την εικόνα της Θεοτόκου στη μονή Χριστού Δάσους, όπου βρίσκεται. Φέρει την επιγραφή: Δέησις του δούλου του Θεού Νικολή Σκορδίλη και Σοφίας 1808.

–1816. Στις 30 Σεπτεμβρίου 1816 Νικόλαος Σκορδίλης, προύχοντας Δραγουλά. Συνυπογράφει με άλλους προεστούς και των άλλων χωριών της Πάρου τη σετέντζα που αφορά στη Μονή του Αγίου Μηνά. Από τον Τσιπίδο υπογράφουν οι Μιχαήλ Τσιγώνιας, Νικόλαος Τζιώτης και Εμμανουήλ Μονόπατος και από τα Μάρμαρα οι Αλέξανδρος Μπαρότζης και Εμμανουήλ Άγουρος, ο οικονόμος Κεφάλου και ένας Βλάσης Πλαζές (?).

–1822. Σε έγγραφο των Παριανών στους Υδραίους στις 13 Απριλίου 1822 αναφέρεται ο Νικόλαος Σκορδίλης κάτοικος Δραγουλά.

–1822. Νικόλαος Σκορδίλης Επιστάτης των Τελωνείων στα Κάτω χωριά. Το 1822.

–1827. Σε έγγραφο της 15 Απριλίου 1827 της Παροικιάς Πάρου μαρτυρείται η Κατερίνα Σκορδίλη.

Ομολογία Κατερινακίου Σκορδίλη Κεφάλαιον γρ. 100.

–1829: 9βρίου 27. Μαθητευόμενοι εις την Αλληλοδιδακτικήν Σχολήν της πόλεως Παροικιάς

Σκορδίλης Σταύρος ετών 12, Σκορδίλης Αντώνιος ετών 14 και η Σκορδίλη Χαρίκλεια ετών 8. Ο Διδάσκαλος της Αλληλοδιδακτικής Μεθόδου Δημήτριος Σκορδίλης 1829 9βρίου 27

–1830. Σε έγγραφο της 24ης Φεβρ. 1830 ο Γεώργιος Σφακιανός Σκορδίλης».

–1834. Σε έγγραφο Παροικιάς 16 Οκτωβρίου 1834 αναφέρεται ο ιδιοκτήτης του Μ. Ταξιάρχου Μιχαήλ, Σκορδίλης Νικόλαος.

–1844. Σε εκλογικό κατάλογο Μαρμάρων του 1844 είναι εγγεγραμμένος ο 30χρονος κτηματίας Ιωάννης Σκορδύλης.

–1847. Στον εκλογικό κατάλογο Παροικιάς (συμπεριλαμβάνεται και η Αντίπαρος) είναι εγγεγραμμένος ο 61χρονος μεταπράτης Γεώργιος Σκορδίλης, ο 33χρονος κτηματίας Δημήτριος Σκορδίλης, ο 48χρονος υπάλληλος Σπυρίδων Σκορδίλης, ο 33χρονος διδάσκαλος Σταυρής Σκορδίλης, ο 35χρονος ναύτης Αντώνιος Σκορδίλης και ο 30χρονος διδάσκαλος Σταύρος Σκορδίλης.

–1847. Στον εκλογικό κατάλογο του Δήμου Μάρπησσας το 1847 είναι εγγεγραμμένος ο 50χρονος γεωργός Γεώργιος Σκορδίλης.

–1847. Στον εκλογικό κατάλογο Μαρμάρων του 1847 είναι εγγεγραμμένος ο 36χρονος κτηματίας Ιωάννης Σκορδύλλης.

–1847. Στον εκλογικό κατάλογο Λευκών του 1847 είναι εγγεγραμμένος ο 38χρονος γεωργός Αγγελής Σκορδύλλης και ο 70χρονος γεωργός Ιάκωβος Σκορδύλλης.

–1854. Το 1854 γεννιέται στις Λεύκες ο Σκορδίλης Νικόλαος του Αγγελή. Ήταν εγγεγραμμένος στο μητρώο αρρένων της Κοινότητας Λευκών.

–1857. Το 1857 γεννιέται στις Λεύκες ο Σκορδίλης Γεώργιος του Αγγελή. Ήταν εγγεγραμμένος στο μητρώο αρρένων της Κοινότητας Λευκών.

–1860. Στις 8 Νοεμβρίου 1860 σε συμβολαιογραφική πράξη [Υποθηκοδάνειο] στην Σύρου αναφέρεται η κάτοικος Παροικιάς Πάρου Ελένη Γεωργίου Σκορδίλη και ο σύζυγός της Δανιήλ Ανδρέου σανδαλοποιός κάτοικος Παροικιάς Πάρου.

–1863. Το 1863 γεννιέται στις Λεύκες ο Σκορδίλης Αθανάσιος του Αγελή. Ήταν εγγεγραμμένος στο μητρώο αρρένων της Κοινότητας Λευκών.

–1867. Εγγεγραμμένοι στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος 1867 ο Σκορδίλης Ιωάννης του Αγγελή.

–1870. Το 1870 η Ελένη Σκορδίλη 40 ετών, χήρα από την Πάρο, αναφέρεται σε απογραφή της Πόλης Ερμούπολης.

–1874. Στα δημοτολόγια Ερμούπολης είναι εγγεγραμμένος ο παριανός 29χρονος βυρσοδέψης Γεώργιος Στεφ. Σκορδίλης, έγγαμος και ο αδερφός του ο 27χρονος βυρσοδέψης Γεράσιμος Στεφ. Σκορδίλης, έγγαμος. Έδωσαν όρκο στις 15 Απριλίου 1874.

–1875. Σε εκλογικό κατάλογο του Δήμου Υρίας του 1875, υπάρχει εγγεγραμμένος ο Αγγελής Σκορδίλης του Ιακώβου, ετών 58, γεωργός.

–1875. Στις 12 Ιανουαρίου 1875 ο 30χρονος ράπτης από την Πάρο Γεώργιος Σκορδίλης του Ιωάννη και της Μαρίας Κονταράτου, παντρεύεται στην Ερμούπολη την 18χρονη από την Ύδρα Ελένη Μαρίνου, του Μαρίνου και της Κουράνας.

–1879. Έγγραφο του 1879 «εν Παροικία της Πάρου εν τη ενταύθα κειμένη οικία της Παρασκευής χήρας Δημητρίου Σκορδίλη».

–1882. Εγγεγραμμένοι στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1882 ο Σκορδίλης Δημήτριος του Νικολάου, έπεσε υπέρ πατρίδος στους βαλκανικούς πολέμους (1912-1913) και ο Σκορδίλης Γεώργιος του Γεωργίου.

–1882. Στις 18 Ιουλίου 1882 ο 29χρονος βυρσοδέψης από την Πάρο Γεράσιμος Σκορδίλης, του Στέφανου και της Μαρίας, κάτοικος Σύρου παντρεύεται στην Ερμούπολη την 17χρονη από την Μύκονο Καλομοίρα Μπέλη, του Νικολάου και της Μαρίας.

–1884. Εγγεγραμμένοι στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1884 ο Σκορδίλης Νικόλαος του Γεωργίου.

–1888. Σκορδίλης Γεώργιος του Νικολάου. Έτος γέννησης το 1888 στις Λεύκες. Εγγεγραμμένος στο Μητρώο των Αρρένων της Κοινότητας Λευκών.

–1891. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1890 στις Λεύκες ο Σκορδίλης Ευάγγελος του Γεωργίου.

–1895. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1895 στις Λεύκες ο Σκορδίλης Εμμανουήλ του Γεωργίου

–1898. Σε Λογοδοσία του 1898, του Συνδέσμου των εν Λαυρίω, Αθήναις περιχώροις και Πειραιει ΠΑΡΙΩΝ, ο γραμματεύς Ιωάννης Α. Σκορδήλης.

–1900. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1900 στις Λεύκες ο Σκορδίλης Εμμανουήλ του Γεωργίου.

–1901. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1901 στις Λεύκες ο Σκορδίλης Εμμανουήλ του Ιωάννη.

–1903. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Ιάκωβος Αυγουστή Σκορδίλης, ετών 55, γεωργός, έγγαμος.

–1903. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένη η Βασιλική Ιάκωβου Σκορδίλη, ετών 50, οικιακά, έγγαμος.

–1906. Στα δημοτολόγια Ερμούπολης είναι εγγεγραμμένος ο παριανός 24 ετών Ηλεκτροτεχνίτης Εμμανουήλ Δημ. Σκορδίλης άγαμος. Έδωσε όρκο στις 13 Ιανουαρίου 1906.

–1907 Στα «κατάστιχα» του Ιωάννη Λεβαντή από τον Δραγουλά αναφέρει: «Ο Γιακουμής Σκορδίλης κλάδα πάστρα δρχ. 10,00 (1907).

–1907. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1907 στις Λεύκες ο Σκορδίλης Εμμανουήλ του Ιωάννη.

–1912. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1912 στις Λεύκες ο Σκορδίλης Γεώργιος του Νικολάου.

–1914. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1914 στις Λεύκες ο Σκορδίλης Ιωάννης του Νικολάου.

–1916. Ο παριανός Εμμανουήλ Δημ. Σκορδίλης ηλεκτροτεχνίτης, μνημονεύεται στην Αθήνα το 1916 ενώ προγενέστερα στην Ερμούπολη.

–1919. Το 1919 γεννιέται ο Σκορδίλης Δημήτριος του Γεωργίου εργάτης κάτοικος κοιν. Λευκών. Το 1949 διαγράφετε ως ανυπότακτος επιστράτευσης.

–1920 από τους ιδρυτές, όπως προκύπτουν από το βιβλίο πρακτικών του Συνδέσμου «Εν Πειραίει Συνδέσμου Ναουσαίων Πάρου» είναι ο Σκορδίλης Ευάγγελος.

–1925. Το 1925 γεννιέται ο Σκορδίλης Βασίλειος του Γεωργίου υποδηματοποιός κάτοικος κοιν. Λευκών.

–1927. Το 1927 γεννιέται ο Σκορδίλης Γεώργιος του Μιχαήλ σιδηρουργός κάτοικος κοιν. Λευκών.

–Σκορδούλης: Το Επώνυμο Σκορδούλης έχει προέλευση από τον Γέροντα της Μ. Ασίας (το Ελληνικό χωριό που βρίσκεται γύρω από τον ναό του Διδυμαίου Απόλλωνα και της Άρτεμης νότια από την Μίλητο). Εκεί βρίσκεται και η οικία του Νικήτα Σκορδούλη. Στην Νάουσα της Πάρου εγκαταστάθηκε μετά την Μικρασιατική καταστροφή του 1922 ο αναφερόμενος στον εκλογικό κατάλογο της Νάουσας (1946) Σκορδούλης Αθανάσιος του Νικήτα (γεν. το 1887 στον Γέροντα της Μ. Ασίας), καπνοπαραγωγός, μετά της συζύγου του Μαριγούλας Σκορδούλη το γένος Μητσού. (Τα αδέλφια της Μαριγούλας και αυτοί πρόσφυγες, εγκαταστάθηκαν στο Ρεγγίνι της Λαμίας, ενώ άλλοι Γεροντιανοί εγκαταστάθηκαν στη Σάμο, στο χωριό Νέος Γέροντας στην Χρυσούπολη Καβάλας και στο παρακείμενο χωριό Ζαρκαδιά). Ο Αθανάσιος Σκορδούλης και η προαναφερόμενη σύζυγός του Μαριγούλα είχαν μαζί τους και την κόρη τους Αγγελικώ (γεν. το 1921 στον Γέροντα). Στη Νάουσα της Πάρου απέκτησαν και τα παιδιά: Νικήτα (1924, ήταν και εκλεγμένος στην κοινότητα Νάουσας), Σοφία, Φώτω, Παναγή (εστιάτορα, πήγε στην Αμερική και γύρισε έχοντας για χρόνια εστιατόριο στην Νάουσα και στο δρόμο για τον Αμπελά), Δημήτριο (1932, αλιέα, απεβίωσε το 2016), και Γιαννακό (βρίσκεται ακόμα - 2017- στην Αμερική). Η μεγαλύτερη κόρη του Αγγελικώ παντρεύτηκε τον Ιωάννη Παντελαίο του Μιχαήλ, ναυτικό και απέκτησε τον Ελευθέριο (Δικηγόρο), Μιχαήλ (επαγγελματία) και Μαριγούλα (Φιλόλογο). Είχε μέχρι την δεκαετία του 1960 μικρό μπακάλικο στην πλατεία της Νάουσας.

–1924. Το 1924 γεννιέται στη Νάουσα ο Σκορδούλης Νικήτας του Αθανασίου.

–Το 1932 γεννιέται ο μετέπειτα αλιεύς Σκορδούλης Δημήτριος του Αθανασίου, κάτοικος Νάουσας. Απεβίωσε το 2016.

–1946. Σε εκλογικό κατάλογο της Κοινότητας Νάουσας στις 30 Απριλίου 1946, υπάρχει εγγεγραμμένος ο 61χρονος κάτοικος Νάουσας, Σκορδούλης Αθανάσιος του Νικήτα, καπνοπαραγωγός και ο 22χρονος εργάτης Σκορδούλης Νικήτας του Αθανασίου.

–Σκουλούδης:

–1931. Διδάσκαλος στο Δημοτικό Σχολείο Παροικιάς κατά την περίοδο 1931-35 ο Νικ. Σκουλούδης.

–Σκουμπρής:

–1730. Χωράφι σύμπλιος Σκουμπρής από το Μαρουσάκι Καμοσάνου.

–Σκουρταίος: Βλέπε Σκούρτος

–Σκούρτος ή Σκούρτης ή Σκουρταίος: Από την Χίο.

–1826 Ιερομόναχος της Μονής του Αγ. Ιωάννη (Καπαρού).

–1830. Ο ιερομόναχος ζωγράφος Στέφανος Σκούρτος αναφέρεται στον κατάλογο του μητροπολίτη Παροναξίας στις 8 Φεβρουαρίου 1830.

–1830. Ο ιερομόναχος ζωγράφος Στέφανος Σκούρτος υπογράφει αναφορά της αδελφότητας της μονής του Αγίου Αντωνίου προς την Εκκλησιαστική Επιτροπή και Γραμματεία στις 12 Ιουλίου 1830.

–1836. Στην 1η Οκτωβρίου 1836 ο δήμαρχος Μαρπήσσης Νικόλαος Βατιμπέλας αναφέρεις προς το Β. Διοικητήριον Νάξου περί ενός ιερομονάχου Μακαρίου Σκουρταίου καλουμένου, ζωγράφου το επάγγελμα, ετών 45, πατρίδα έχοντος την Χίο και ο οποίος ζητεί όπως ησυχάση εις την εν λόγω μονήν του αγίου Ιωάννου καθ’ όλον το επίλοιπον του βίου του στάδιον».

–1848. Την 16 Οκτωβρίου 1848 ο ιερομόναχος της μονής του Αγίου Ιωάννη Σπηλιώτη (Γλυφά) Μακάριος Σκουρταίος ζήτησε να νοικιάσει τον Άγιο Αντώνιο Κεφάλου «δια να μετέλθουν με συναδέρφους του μόνημο και ασκητικόν βίον».

–Σκούταρης ή Σκουτάριος:

–1663. Δωρεά κληροδοτήματος μοναχής Καλήστρατης στου πατέρες Ιησουήτες ARSI, Gallia 105, 1 φ. 457.

Εις δόξαν Χριστού αμήν 1663 ιούλιος 11.

Παπα αντώνις στέργω τα άνωθεν (δεν αναφερεται επωνυμο)

Σκελλάριος αγούσης (Σακελλάριος Ναούσης) στέργω τα άνωθεν και επίτροπος

Παπα δημήτρις τριαντάφυλος (Τριαντάφυλλος, πρώτη μαρτυρία) στέργω και επίτροπος

Παπα νικόλαος κρουτιανός στέργω (Κορτιάνος, πρώτη μαρτυρία)

Παπα δημήτρις γαρατιάς στέργω (ίσως Γρατσίας)

Πρωτόπαπας στέργω

Γαβριήλ ιερομόναχος στέργω

Γεώργις Μοσκωνάς στέργω (Μοσχονάς, γνωστό από το 1639).

Ιωάννης σκουτάριος στέργω και επίτροπος (πρωτη μαρτυρία)

Μαστρο γληγόρις μπηρμπηνιας στέργω και επίτροπος (Πιρπινιάς ή Περπινιάς, μαρτυρείται από το 1652)

Ανεγνώστης Σκορδήλης στέργω (Σκορδίλης, γνωστό από το 1606 )

Παπα Θεόδωρος στέργω

Κωνσταντής Μοστράτος στέργω (μαρτυρείται από το 1658)

Παπα Τζάνες Καλέργης στέργω (μαρτυρείται από το 1652)

Παπα Χριστόφορος στέργω

Γιαννούλης Μπρούτος στέργω (μαρτυρείται από το 1658)

Νικόλα Μαραπότζο στέργω (πρώτη μαρτυρία, γνωστό ως τον 19^ο αι.)

Αποστόλης Ραγούσης στέργω (μαρτυρείται από το 1501)

Ανδρέας Ακριβός στέργω (μαρτυρείται από το 1613 μέχρι τον 18^ο αι.)

Βασίλης Σαλονικαίος στέργω (μαρτυρείται από το 1652 μέχρι τον 18^ο αι.)

Δημήτρης Μαλατέστας στέργω (μαρτυρείται από το 1610)

Μιχέλης Ακριβός στέργω (μαρτυρείται από το 1613 μέχρι τον 18^ο αι.)

Γεώργις Πιρπηνιάς στέργω (μαρτυρείται από το 1652 μέχρι τον 19^ο αι.)

Δομένεγος Μεδρινός στέργω (Μενδρινός, μαρτυρείται από το 1602)

Τζόρτζης Μαρκαδιάντος στέργω (Πρώτη αναφορά, γνωστό μέχρι τον 19^ο αι.)

Νικόλας Κουρτιάνος στέργω (πρώτη αναφορά)

Γεώργις Φωκάνας στέργω (ίσως Φωκιανός)

Ανεγνώστης Μπελόνιας στέργω (πρώτη αναφορά, γνωστό μέχρι τον 20^ο αι.)

Γεώργις Μαλατέστας στέργω

Τζανίς Μαλατέστας στέργω (γνωστό από το 1610)

Φρατζέσκος Καλέργης στέργω (Καλλέργης, γνωστό από το 1652)

Ιωάννης Ραγούσης στέργω (γνωστό από το 1501)

Ιωάννης Γρατσίας στέργω (πρώτη μαρτυρία)

Γεώργιος Σαλονικαίος (μαρτυρείται από το 1652 μέχρι τον 18^ο αι.)

–1675. 15 Μαΐου 1675. Σε επιστολή Ναουσαίων προς τον πρεσβευτή των Γάλλων, αιτώντας Καπουκίνους πατέρες υπογράφει ο Ιωάννης Σκούταρης.

–Σκουφάς:

–Σκούφης ή Σκούφος: Καταγωγή από την Κρήτη. Ο παριανός οικογενειακός κλάδος συνεχίζει πλέον στην Αθήνα και στην Τρίπολη. Γενάρχης ο Εμμανουήλ Σκούφης ο οποίος γεννήθηκε στην Κρήτη περί το 1780 και πέθανε στην Πάρο το πριν το 1835. Το αρχοντικό τους ήταν προς το τέλος της Παλιάς Αγοράς στην Παροικιά λίγο μετά το «Φαρμακείο Αυλήτη».

–1780. Γεννιέται στην Κρήτη ο γενάρχης του παριανού κλάδου Εμμανουήλ Σκούφης. Σύζυγός του η Αντωνικάκη. Απέκτησαν τρία παιδιά, τον Στυλιανό Σκούφης, η Αικατερίνη Σκούφη και ο Γεώργιος Σκούφης.

–1815. Γεννιέται στην Πάρο το 1815 ο Στυλιανός Σκούφης του Εμμανουήλ.

–1817. Γεννιέται στην Πάρο το 1817 η Αικατερίνη Σκούφη του Εμμανουήλ. Πέθανε μετά το 1868.

–1819. Το 1819 γεννιέται στην Πάρο ο Γεώργιος Εμμ. Σκούφης, πατέρας του σοφού καθηγητή του Πανεπιστημίου και πολιτικού Θεοδώρου Σκούφου. Σύζυγός του η Χαρίκλεια Θ. Καμπάνη. Απεβίωσε το 1918. Εκτός από τον πολιτικό Θεόδωρο Σκούφο απέκτησαν τον Εμμανουήλ Σκούφο ιατρό (1862-1883), τον Θοδωρή(1864) και την Αντωνίνα Σκούφου (1866-1938).

–1829: 9βρίου 27. Μαθητευόμενοι εις την Αλληλοδιδακτικήν Σχολήν της πόλεως Παροικιάς

Σκούφης Γεώργιος ετών 10 και η Σκούφη Αικατερίνη ετών 12.

–1833. Το οικόσημο των Ντολφίνου (Ντουλφαίος, Δουλφής) είναι στην παλιά αγορά της Παροικιάς στην ενορία των Ταξιαρχών.

Περιγράφεται: Σε πεδίο δύο δελφίνια κατά ζώνη πυ κολυμπούν το πρώτο κατά κορυφή αριστερόσφροφο, το δεύτερο κατά αιχμή δεξιόστροφο. Στη θέση του λοφίου κρινάνθεμο.

Το οικόσημο αυτό έγινε και μεταγενέστερη χρονολογία του 1833, όταν τότε στο σπίτι, όπου υπήρχε η πλάκα του οικοσήμου (το σπίτι του καθηγητή του Πανεπιστημίου παλαιοντολόγου και πολιτικού Θεοδώρου Σκούφου). Τοποθετήθηκε στο ναό των Ταξιαρχών την δεκαετία του 50'.

–1847. Στον εκλογικό κατάλογο Παροικιάς (συμπεριλαμβάνεται και η Αντίπαρος) είναι εγγεγραμμένος ο 28χρονος κτηματίας Γεώργιος Σκούφος και ο 35χρονος στρατιωτικός Στυλιανός Σκούφος.

–1862. Εμμανουήλ Σκούφος του Γεωργίου και της Χαρίκλειας, ιατρός, γεννήθηκε στην Πάρο το 1862 και απεβίωσε στρατιώτης το 1883.

–1864. Η πλάκα γράφει: «Εν τη οικία ταύτη εγεννήθη τη 5 Μαρτίου 1864 ο ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΣΚΟΥΦΟΣ καθηγητής του Αθήνησιν Πανεπιστημίου. Απέθανεν δ’ εν Τρίπολει τη 9 Οκτωβρίου 1939.

Την πλάκα ταύτην. Μνήμης ένεκεν. Έστησαν τα Κυκλαδικά Νέα».

Η εφημερίδα «Κυκλαδικά Νέα» που έφτιαξε την επιγραφή, κυκλοφορούσε προπολεμικά και εκδότης της ήταν ο Κώστας Ναυπλιώτης.

Ο Θεόδωρος Σκούφος του Γεωργίου και της Χαρίκλειας γεννήθηκε το 1864 στην Πάρο όπου πήγε και Δημοτικό σχολείο. Ο πατέρας του ήταν πρακτικός δικηγόρος στην Πάρο. Τη μητέρα του (την έχασε πρόωρα) την έλεγαν Χαρίκλεια, το γένος Θεόδωρου Καμπάνη. Στη συνέχεια πήγε Γυμνάσιο στην Αθήνα και μετά στο Εθνικό Πανεπιστήμιο. Ως φοιτητής περιόδευε στην Πάρο και την Αντίπαρο καταρτίζοντας σιγά – σιγά την πρώτη του γεωλογική μελέτη.

Το 1888 αναγορεύτηκε Διδάκτωρ των Φυσικών Επιστημών. Στη συνέχεια διατέλεσε για τέσσερα χρόνια (1888 – 1892) βοηθός του καθηγητή της Χημείας Αντ. Χριστομάνου και του καθηγητή της Ορυκτολογίας και Γεωλογίας Κ. Μητσόπουλου, καθώς και καθηγητής της Φυσιογραφίας στη Μέση Εκπαίδευση. Μεταξύ 1892 και 1896 σπούδασε με υποτροφία της Ελληνικής Κυβέρνησης, Γεωλογία και ειδικότερα Παλαιοντολογία, στο Πανεπιστήμιο του Μονάχου και υπήρξε μαθητής του φημισμένου Γερμανού παλαιοντολόγου Karl Alfred von Zittel. Το 1896 επέστρεψε στην Αθήνα και διορίστηκε Επιμελητής του Ορυκτολογικού, Γεωλογικού και Παλαιοντολογικού Μουσείου του Εθνικού Πανεπιστημίου και Καθηγητής στο Αρσάκειο. Το 1903 πραγματοποίησε παλαιοντολογικές ανασκαφές στη λεκάνη της Μεγαλόπολης οι οποίες έφεραν στο φως μεγάλη ποσότητα απολιθωμένων μεγάλων θηλαστικών (πλειστοκαινικής ηλικίας), όπως: ελέφαντες (οστά και χαυλιόδοντες μήκους 3,20m), ρινόκερους, ιπποπόταμους, μαμούθ (το νοτιότερο σημείο ευρέσεως στη γη), καθώς και άλλα ζώα. Το 1906 διορίστηκε τακτικός καθηγητής στη νεοϊδρυθείσα στο Πανεπιστήμιο έδρα της Γεωλογίας και Παλαιοντολογίας και υπήρξε ο πρώτος ειδικός Παλαιοντολόγος της Ελλάδας. Την ίδια χρονιά παντρεύτηκε την Ελένη Παντελοπούλου από αρχοντική οικογένεια της Αρκαδίας. Μαζί της απέκτησε 5 παιδιά εκ των οποίων τα δύο πέθαναν πρόωρα. Την Χαρίκλεια (1910-1936), τον Γεώργιο (1913-1967), την Ουρανία (1914-1979), την Αικατερίνη και τον Εμμανουήλ.

Το 1917 απολύθηκε ως «αντιβενιζελικός» σύμφωνα με το Νόμο «περί άρσεως της μονιμότητας των δημοσίων υπαλλήλων». Αποκαταστάθηκε το 1920 και δίδαξε παράλληλα και Ζωολογία, ως προσωρινός

καθηγητής επί μια δεκαετία (1922 -1933), καθώς επίσης Ορυκτολογία και Πετρογραφία (1910 – 1912 και 1935 – 1936). Ταυτόχρονα διατέλεσε τακτικός καθηγητής της Γεωλογίας, Ορυκτολογίας και Πετρογραφίας στο Πολυτεχνείο, του οποίου υπήρξε Διευθυντής και από το οποίο απολύθηκε το 1922 από την Επαναστατική Κυβέρνηση. Πολιτεύτηκε και εκλέχτηκε δυο φορές Βουλευτής Παροναξίας (το 1910 και το 1920). Χρημάτισε για μικρό χρονικό διάστημα Υπουργός Παιδείας και Γεωργίας επί κυβερνήσεως Τριανταφυλλάκου, το 1922. Πέθανε στις 9 Οκτωβρίου 1938 αιφνίδια στην Τρίπολη και η κηδεία του έγινε στην γειτονιά στον Άγιο Νικόλαο Αθηνών. Η πανεπιστημιακή κοινότητα κατέθεσε στεφάνια, αλλά δίχως κανένα επικήδειο ύστερα από επιθυμία που είχε εκφράσει ο ίδιος πριν πεθάνει.

–1866. Το 1866 γεννιέται η Αντωνίνα Σκούφου του Γεωργίου και της Χαρίκλειας. Σύζυγός της ο Νικόλαος Ι. Κονταράτος. Τέκνα τους η Χαρίκλεια, ο Γεώργιος, η Ελένη, ο Γιάννης και ο Στέφανος.

–1873. Σε έγγραφα που αφορούν δοσοληψίες στις 26 Ιανουαρίου 1873 αναφέρεται ο μάρτυς Νικόλαος Φ. Καμπάνης πρώην ειρηνοδίκης, ο υποδηματοποιός Εμμανουήλ Ρίτζος και η δημοδιδάσκαλος Μαρουσώ Περαντινού. Ο Γεώργιος Μουρλάς και ο Γεώργιος Σκούφος με κτήματα στην Πούντα (Αντιπάρου), ο Σπυρίδων Μαύρος, Θεόδωρος Καμπάνης και Γεώργιος Γράβαρης με κτήματα στην περιοχή Βολάδα ή Κάτω Κήπος. Ο Μιχαήλ Πρωτόδικος, η Παρασκευή Πέτρου Λάζαρη, ο Κωνσταντίνος Πατέλης και ο Αντώνιος Καλακώνας με κτήματα στην θέση Καβάκι. Οι κληρονόμοι Αριστοτέλη Κυπριανού και η Καλίτζα Μιχαήλ Ζησιμοπούλου.

–1875. Σε εκλογικό κατάλογο του Δήμου Ύριας του 1875, υπάρχει εγγεγραμμένος ο Δημήτριος Σκούφος του Σταύρου, ετών 48, γεωργός.

–1909. Στις 13 Δεκεμβρίου 1909 ο 40χρονος οπωροπώλης από την Πάρο Νικόλαος Παριανός του Νικολάου και της Αργυρώς Σκούφου [κάτοικοι Πάρου] παντρεύεται στην Ερμούπολη την 36χρονη από την Σύρο Ειρήνη Φουάση, του Αντωνίου και της Φραγκίσκας Συμεώνος.

–1910. Στις 23 Δεκεμβρίου 1910 ο ανταποκριτής της εφημερίδας «ΑΙΓΑΙΟΝ» Μαρπησσαίος Κωνσταντίνος Γ. Ναυπλιώτης αναφέρει για την επανίδρυση του Συλλόγου των Εν Αθήναις Παρίων και Αντιπαρίων: «Η ανάμιξις εν τω Συλλόγω του βουλευτού της Επαρχίας μας και καθηγητού του Πανεπιστημίου κ. Σκούφου ως Προέδρου, του κ. Β. Καμπάνη, δημοδιδασκάλου ως Αντιπροέδρου, του ρέκτου και πρακτικωτάτου εις τας ιδέας κ. Αντ. Μαυραγκά ως Ταμίου, των κ.κ. Κ. Γερασίμου, Αντ. Καλακώνα, Αλεξ., Ζησιμοπούλου, Γ. Χανιώτη, Π., Αρκά, Ν. Καλλαναρρχοπούλου, Φρ. Γαϊτανοπούλου, Εμμ. Καντιώτη, Ν. Παυλή, Γ. Στέλλα, Εμμ., Γαβαλά, Μ. Παπαδοπούλου, Γρηγ. Θρεψιάδου ως Συμβούλων, και του φίλου του «Αιγαίον» κ. Κων. Γ. Ναυπλιώτου ως Γεν. Γραμματέως του Συλλόγου».

–1938. Το 1938 απεβίωσε στην Πάρο η Αντωνίνα Σκούφου του Γεωργίου. Ήταν σύζυγος του ιατρού Νικ. Κονταράτου (Λεύκες 1855-1908) και απέκτησαν πέντε παιδιά, την Χαρίκλεια (Λεύκες 1891-1959), τον Γεώργιο (1893-1954), την Ελένη (+1974), τον Ιωάννη και τον Στέφανο (+1961).

–1954. Θεόδωρος Γ. Σκούφος, καθηγητής του Εθν. Πανεπιστημίου, εκ Πάρου.

–1964. Κοινοτικαί Εκλογαί 5 Ιουλίου 1964. Εις ΛΕΥΚΕΣ: Εις Συνδ. υπό τον κ. Ανδρέαν Κονταράτον. Πρόεδρος Ανδρ. Κονταράτος, Αντιπρ. Ιωάννης Καπαρός και σύμβουλοι Γεώργ. Κοντός, Εμμ. Γ. Ρούσσος και Κωνστ. Τριαντάφυλλος.

–Σκυλιακάκης η Σκυλακάκης: Πρόσφυγες

–1829. Σε απογραφή προσφύγων της Νάουσας του 1829 αναφέρεται ο Ελευθέριος Σκυλιακάκης 50 ετών ράπτης, η σύζυγός του Ανέζα Σκυλιακάκη και η κόρη του Ελένη Σκυλιακάκη.

–Σμυρναίος ή Σμυρνιός: Επίθετο-πατριδωνύμιο= από τη Σμύρνη. Σε πατριδωνυμιακά επίθετα, πολλές φορές συναντάμε να μην υπάρχουν κοινοί συγγενικοί κλώνοι, αυτό συμβαίνει διότι το μόνο κοινό που έχουν είναι ο τόπος καταγωγής μιας και το επίθετό τους ήταν άλλο και στην πορεία το πατριδωνύμιο έγινε παρατσούκλι και το παρατσούκλι επίθετο.

–1673. Παλαιότερη μνεία του επωνύμου σε έγγρ. Νάουσας του 1673 «Ανδρέας Σμυρναίος» ο οποίος γράφεται και ως Σμυρνιός.

–1675. Στις 15 Μαΐου 1675. Σε επιστολή Ναουσαίων προς τον πρεσβευτή των Γάλλων, αιτώντας Καπουκίνους πατέρες υπογράφει ο Ανδρέας Σμιρνιός.

–1675. Σε έγγραφο Νάουσας του 1675 αναφέρεται Ανδρέας Σμυρνιός, ο οποίος σε άλλο έγγραφο γράφεται ως Σμυρναίος.

–1829: Σε απογραφή προσφύγων της Παροικιάς του 1829 αναφέρεται ο Βαγγέλης Σμυρναίος 33 ετών βαφεύς και η σύζυγός του Ζιμπουρλιά Σμυρναίου.

–1829. Ο ονομαστικός κατάλογος των μαθητών του Αλληλοδιδακτικού Σχολείου της Νάουσας του σχολικού έτους 1829.

«Οι μαθητευόμενοι εις την Αλληλοδιδακτικήν Σχολήν της κομοπόλεως Ναούσης»

Δημήτριος Σμυρναίος ετών 9.

–1831. Στο προικοσύμφωνο Γεωργίου Ρούσσου Σμυρναίου και Ζαμπίας Μοστράτου (Παροικιά, 6 Ιουνίου 1831) «οι γονείς της νύφης Ιωάννης Φραγκ. Μοστράτος και η γυναίκα του Γρανετάκη δίδουν στην κόρη τους τρείς εικόνες την Μεταμόρφωση του Σωτήρος, την Παναγία με γυαλί εμπροσθεν της εικόνας και τον Άγιο Σπυρίδων…» (ΓΑΚ, 219, αρ. 328, 161ν)

–1844. Σε εκλογικό κατάλογο στις 18 Μαρτίου 1844, του Δήμου Νάουσας (της επαρχίας Νάξου), υπάρχει εγγεγραμμένος ο 61χρονος κτίστης Σμυρναίος Δημήτριος, ο 26χρονος εργάτης Εμμανουήλ Σμυρναίος.

–1883. Σε εκλογικό κατάλογο της Νάουσας του 1883, υπάρχουν εγγεγραμμένοι οι, Σμυρναίος Δημήτριος του Αναστασίου, 23 ετών, γεωργός από τη Νάουσα, Σμυρναίος Ιωάννης του Δημητρίου, ετών 39, εφαπλωματάς από τη Νάουσα, ο Σμυρναίος Δημήτριος του Εμμανουήλ, 34 ετών, εργάτης από τη Νάουσα, ο Σμυρναίος Νικήτας του Αναστάσιου, 28 ετών, γεωργός από τη Νάουσα και ο Σμυρναίος Θρασίβουλος του Δημητρίου, 46 ετών, παπλωματάς από τη Νάουσα, κάτοικος Κυδωνίας.

–1885. Σε εκλογικό κατάλογο της Νάουσας του 1885, υπάρχουν εγγεγραμμένοι οι, Σμυρναίος Δημήτριος του Αναστασίου, 25 ετών, γεωργός από τη Νάουσα, Σμυρναίος Ιωάννης του Δημητρίου, ετών 41, εφαπλωματάς από τη Νάουσα, ο Σμυρναίος Δημήτριος του Εμμανουήλ, 36 ετών, εργάτης από τη Νάουσα, ο Σμυρναίος Νικήτας του Αναστάσιου, 30 ετών, γεωργός από τη Νάουσα και ο Σμυρναίος Θρασίβουλος του Δημητρίου, 48 ετών, παπλωματάς από τη Νάουσα, κάτοικος Κυδωνίας.

–1920 από τους ιδρυτές, όπως προκύπτουν από το βιβλίο πρακτικών του Συνδέσμου «Εν Πειραίει Συνδέσμου Ναουσαίων Πάρου» είναι ο Σμυρναίος Ι.

–1946. Σε εκλογικό κατάλογο της Κοινότητας Νάουσας στις 30 Απριλίου 1946, υπάρχει εγγεγραμμένος ο 75χρονος κάτοικος Νάουσας, Σπυρναίος Γεώργιος του Αναστασίου, εργάτης, ο 47χρονος αγωγεύς Σμυρναίος Αντώνιος του Δημητρίου και ο 28χρονος εργάτης Σμυρναίος Μιλτιάδης του Γεωργίου.

–1952. Σε εκλογικό κατάλογο της Κοινότητας Νάουσας του 1952, υπάρχει εγγεγραμμένη η Δευτερήγου Στυλιανή, όνομα συζύγου Πέρρος, όνομα πατρός Εμμανουήλ Σμυρναίος.

–Σμυρνιός: Βλέπε Σμυρναίος.

–Σοβατζής:

–1824. Στα δημοτολόγια Παροικιάς (συμπεριλαμβάνεται και η Αντίπαρος) είναι εγγεγραμμένος ο 16χρονος Δημήτριος Σοβατζής.

–1828. Στα δημοτολόγια Παροικιάς (συμπεριλαμβάνεται και η Αντίπαρος) είναι εγγεγραμμένος ο 24χρονος Αθανάσιος Σοβατζής.

–1847. Στον εκλογικό κατάλογο Παροικιάς (συμπεριλαμβάνεται και η Αντίπαρος) είναι εγγεγραμμένος ο 43χρονος πλοίαρχος Αθανάσιος Σοβατζής και ο 39χρονος πλοίαρχος Δημήτριος Σοβατζής.

–1950. Σε εκλογικό κατάλογο Αντιπάρου στις 2 Σεπτεμβρίου 1950 υπάρχει εγγεγραμμένη η Τριαντάφυλλου Ελένη, όνομα συζύγου Μιχαήλ, όνομα πατρός Ν. Σοβατζής.

–Σοκορέλος:

–1948-50. Διοικητής του Σταθμού Χωροφυλακής της Κοινότητας των Λευκών Πάρου από το 1948-50 ο Βλάσιος Σοκορέλος από το Δερβένι Ν. Κορινθίας.

–Σομαρήπας ή Σομαρίπας ή Σομμαρήπας ή Σωμαρίπας ή Σωμμαρίπας ή Σουμμαρίπας ή Σομμαρίπας: Οίκος γάλλο-ιταλικής καταγωγής (Sommeripe, Sommaripa, Sommaripa), που εγκαταστάθηκε στο Δουκάτο του Αιγαίου τον 14ο αιώνα και εξουσίασε τα νησιά Πάρο (1389-1516), Αντίπαρο και Άνδρο, ενώ κατείχε και φέουδα στη Νάξο. Γόνος οικογένειας ευγενών ορμώμενης από το Languedoc της Γαλλίας και στην συνέχεια στην Βερώνα. Το ιταλικό Sommaripa ήταν παραφθορά του Γαλλικού τίτλου de Sommerive. Υπάρχει αρτοφόριο των καθολικών με οικόσημο των Σομαρίπα στον Αγ. Αντώνιο του Κεφάλου και σε πολλά ακόμα σημεία. Παλαιότερα το επίθετο εμφανίζετε και ως Σομμαρίπα. Οικογένεια Σομαρίπα έως και σήμερα γνωστή στη Νάουσα.

Σύμφωνα με τον Κεφαλλινιάδη ο κλάδος της οικογένειας Σομαρίπα στην Πάρο είναι ίσως οι οικογένειες Χαμηλοθώρη. Το παρωνύμιό τους είναι Σαμαρούπα.

Ο Δούκας Somaripa εκτός από ανοιχτόχρωμος ήταν ψηλός με αποτέλεσμα όλους να τους κοιτάει από ψηλά έτσι κι απέκτησε το ψευδώνυμο ABASO VISTA= Βλέπω χαμηλά= Χαμηλοθωρώ= Χαμηλοθώρης.

Μεγάλες εκτάσεις γης στην Πάρο ανήκαν κατά τους χρόνους της Τουρκοκρατίας, στις γνωστές αρχοντικές οικογένειες Βιτσαρά, Κονδύλη. Κρίσπη, Μαυρογένη, Μαύρου, Νταμουλή, Σομαρίπα, Σπυρίδου κ.α.

Στο περιοδικό Φλέα τ 61 στην σελίδα 18 γράφει για τους άρχοντες της Άνδρου το 1624. «Οι Λατίνοι άρχοντες που ήθελαν να παραμείνουν καθολικοί είχαν εγκαταλείψει (υπό εκβιαστική πίεση) την Άνδρο προς ασφαλέστερα γι’ αυτούς νησιά (όπως οι Γκριμάλντι και ορισμένοι Σομμαρίπα για Νάξο και Πάρο, οι Τζεραρντίν (Γεράρδης) και Ντα Ραγκούσα για Πάρο». Όπως διαφαίνεται, υπήρξε κι άλλος κλάδος της οικ. Σομμαρίπα, που ήρθε αργότερα από την Άνδρο.

Η οικογένεια σήμερα γνωστή στη Νάουσα και στη Μάρπησσα.

–1462. Ο Νικόλαος Σομαρίπας (1462-1505) μεταφέρει την έδρα του από το Κάστρο του Κέφαλου. –Διάδοχοι Δούκες στο νησί, της δυναστείας των Σωμαρίπα ως τα 1520 με τους Κρουσίνο τον Β', Δομίνικο και Νικόλαο

–1483. Το νησί δόθηκε στη Μαρία Σανούδου, θυγατέρα του Σπεντζαμπάντα, από τον Φραγκίσκο Α’ Κρίσπο στα 1483, με τον όρο να παραιτηθεί από την Άνδρο και να παντρευτεί τον Γκάσπαρο ντι Σομαρίπα. Εδώ οι Σομαρίπα διαφέντεψαν τον τόπο, με πολλά σκαμπανεβάσματα, μεταξύ των οποίων και ένας πόλεμος το 1503 ανάμεσα στα μέλη των οικογενειών της Πάρου και της Άνδρου που κράτησε έως το 1520, όταν ο τελευταίος πέθανε άκληρος, η Βενετία, προστάτης του νησιού, ανέγνωσε για νόμιμο κληρονόμο του την Φλωρεντία Σομμαρίπα, γυναίκα του άρχοντα των Κυθήρων Βενιέρι. Η Φλωρεντία, κατά το έθιμο της Αυτοκρατορίας της Ρωμανίας, σαν αδελφή του Σομμαρίπα, ήταν και η νόμιμη κληρονόμος του νησιού. Έτσι η Πάρος πέρασε στους Βενιέριδες.

–1518. Πεθαίνει το 1518 χωρίς απόγονο ο τελευταίος της δυναστείας των Σομμαρίπα. Η Βενετία αποφασίζει να τον διαδεχθή η αδερφή του Fiorenza, παντρεμένη με τον Giovanni Francesco Venier. Έτσι με το γιός τους αρχίζει μια νέα δυναστεία των Βενιέρηδων στην Πάρο.

–1624. Στο περιοδικό Φλέα τ 61 στην σελίδα 18 γράφει για τους άρχοντες της Άνδρου το 1624. «Οι Λατίνοι άρχοντες που ήθελαν να παραμείνουν καθολικοί είχαν εγκαταλείψει (υπό εκβιαστική πίεση) την Άνδρο προς ασφαλέστερα γι’ αυτούς νησιά (όπως οι Γκριμάλντι και ορισμένοι Σομμαρίπα για Νάξο και Πάρο, οι Τζεραρντίν (Γεράρδης) και Ντα Ραγκούσα για Πάρο». Όπως διαφαίνεται, υπήρξε κι άλλος κλάδος της οικ. Ραγκούση, που ήρθε αργότερα από την Άνδρο.

–1675. Στην 1η Νοεμβρίου 1675. Σε επιστολή ο Φραγκίσκος Χαμερλάτος αποστέλλει στην Ρώμη κατά του αρχιεπισκόπου, του τοποτηρητή Ολιβίου Σομμαρίπα και του σκευοφύλακα Φραγκίσκου Κορονέλλου κατηγορεί αυτούς και τους μεν δυο πρώτους καλεί «ατιμωτάτους ζώντας μετά παλλακών, τον δε τρίτον μαστροπόν αυτών και πολλά άλλα άσχημα έγραφε. Η επιστολή εγράφει εις τον εν Γαλλία εντολοδότη πατέρα Βοκίλλη αλλά δεν δόθηκε ανοιχθείσα καθ’οδόν επεστράφη εις Νάξο και εδόθη εις τον αρχιεπίσκοπο.

–1702. Το 1702 γεννιέται η Ελενάκη Μαυρογένους, μετέπειτα σύζυγος του Φραντζέσκου Σομαρίπα.

–1713 Δυτική η προέλευση αυτού του επιθέτου, από την εποχή του δουκάτου της Παροναξίας. Υπάρχει αρτοφόριο των καθολικών με οικόσημο των Σομαρίπα στον Αγ. Αντώνιο. Παλαιότερα το επίθετο εμφανίζετε και ως Σομμαρίπα.

–1728. Σε έγγραφο Νάξου στις 18 Οκτωβρίου 1728 αναφέρεται η κόρη του Τζανή και της Μαρούσας Μαυρογένη η επονομαζόμενη Ελένη είχε παντρευτεί τον Ναξιώτη καθολικό άρχοντα Φραντζεσκάκη Ματθαίου Σομμαρίπα.

–1729. Σε κληρονομικό δικαίωμα των συζύγων αναφέρεται στις 11 Οκτωβρίου 1729 ο αφέντης Φρανγκεσκάκης Σουμαρίπας: «ένα κομμάτι αμπέλι εις τα Θαψανά (σύμπλιος) αφέντης Φραντζεσκάκης Σομαρίπας, με την φυτεία…»

–1832. Το 1832 γεννιέται ο Σομμαρίπας Σπυρίδων. Ήταν εγγεγραμμένος στο μητρώο αρρένων της Κοινότητας Λευκών.

–1875. Σε εκλογικό κατάλογο του Δήμου Υρία του 1875, υπάρχουν εγγεγραμμένοι οι: Σουμαρίπας Σπύρος του Πέτρου, ετών 39, υπάλληλος, Σουμαρίπας Σωκράτης του Πέτρου, ετών 31, ναυτικός.

–1877. Επιστολή Αθήνας στις 26 Ιουλίου του 1877 του Σπύρου Σουμαρίπα προς την σύζυγό του Ζαμπέτα και την κόρη του Αικατερίνη που διαμένουν στις Λεύκες. «…ο αδερφός μου Σωκράτης ανεχώρησεν δι’ Αφρικήν…».

–1878. Επιστολή Αθήνας στις 9 Μαρτίου 1878 του Σπύρου Σουμαρίπα προς την σύζυγό του Ζαμπέτα και την κόρη του Αικατερίνη που διαμένουν στις Λεύκες.

Ο Σπύρος Σομμαρίπας εκείνη την περίοδο ήταν γραμματέας στον Δήμο Αθηνών.

–1970. Σε κατάθεση στεφάνου το 1970 στο ηρώο της Παροικιάς, διακρίνεται η μαθήτρια Ζαννέτα Σομαρίπα.

–1989. Δημήτριος Σωμαρίπας [1989] κάτοικος Μάρπησσας.

–Σομπόνης ή Ζομπόνης ή Σουμπόνης: το επίθετο ΣΟΜΠΟΝΗΣ μαρτυρείται στην Πάρο από τον 17ο αιώνα (γύρο στο 1690) και είναι Βενέτικο (Λομβαρδοβενέτικο). Είναι σύνθετο όνομα So Boni. το So, ίσως είναι το "Τόσο" στα λατινικά! (So=τόσο) ή είναι το παράγωγο του Son δηλαδή υιός. το δεύτερο (Boni) σημαίνει καλός εύχαρος κλπ. Μια άλλη εκδοχή μιλάει για ναυτικό εργαλείο με την ονομασία σομπόνι και με τρίτη ότι ίσως να πρόκειται για κλάδο της ιταλικής οικογένειας Zamponi

–1860. Στις 10 Ιανουαρίου 1860 σε συμβολαιογραφική πράξη [πωλητήριο] στην Σύρου αναφέρεται ότι ο κάτοικος Πάρου Σουμπόνης Ηλίας του Ανδρέα ναυτικός να πωλεί πλοιάριο.

–1875. Σε εκλογικό κατάλογο του 1875, του Δήμου Μάρπησσας (της επαρχίας Νάξου), υπάρχει εγγεγραμμένος ο Σομπόνης Γεώργιος του Ανδρέα 39 ετών γεωργός. Αλλά και ο Σομπόνης Ηλίας του Ανδρέα 49 ετών ναυπηγός.

–1880. Σε έγγραφο στις 20 Φεβρουαρίου 1880 «εμβήκαν του Φ. Χανιώτη οι γάιδαροι εις του Τζιμπούκη, Αποκοπτής Ιωάννης Κληρονόμος, πινάκια δυο, μάρτυρες Ν. Ζομπόνης, Μάρκος Δελέντας, Ιωαν. Λαχταρίδης. Εις τας 4 Μαρτίου εμβήκεν ο γάιδαρος του Σπανόπουλου εις το Τζιμπούκη, το απόκοχε ο αποκοφτής Ι. Κληρονόμος, πινάκια τρία. Νικόλαος Παυλάκης, Πέτρος Καβάλης».

–1903. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Ανδρέας Γεωργίου Σομπόνης, ετών 35, κηπουρός, έγγαμος.

–1903. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένη η Αννέζα Ανδρέα Σομπόνη, ετών 26, οικιακά, έγγαμος.

–1903. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένη η Μαρία Ανδρέα Σομπόνη, ετών 12, μαθήτρια, άγγαμος.

–1903. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Εμμανουήλ Ανδρέα Σομπόνης, ετών 10, μαθητής, άγγαμος.

–1903. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Γεώργιος Ανδρέα Σομπόνης, ετών 6, μαθητής, άγγαμος.

–1903. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Νικόλαος Ανδρέα Σομπόνης, ετών 5.

–1903. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Ηλίας Ανδρέα Σομπόνης, ετών 1.

–1903. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Γεώργιος Ανδρέα? Σομπόνης, ετών 70, κηπουρός, χήρος.

–1903. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένη η Ανθή? Γεωργίου Σομπόνη, ετών 35, οικιακά, άγαμη.

–1903. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο …ρος? Γεωργίου Σομπόνης, ετών 27, άγαμος.

–1903. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Χρήστος Γεωργίου Σομπόνης, ετών 24, κηπουρός, άγαμος.

–1903. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Δημήτριος Εμμανουήλ Σομπόνης, ετών 44, φούρναρης, έγγαμος.

–1903. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένη η Μαρούλα Δημητρίου Σομπόνη, ετών 42, οικιακά, έγγαμος.

–1903. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένη η Μαρίνα Δημητρίου Σομπόνη, ετών 16, οικιακά, άγαμος.

–1903. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένη η Ζαμπέτα Δημητρίου Σομπόνη, ετών 11, οικιακά, άγαμος.

–1903. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Γεώργιος Δημητρίου Σομπόνης, ετών 9, μαθητής, άγαμος.

–1903. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Εμμανουήλ Δημητρίου Σομπόνης, ετών 8, μαθητής, άγαμος.

–1903. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Ιωάννης Δημητρίου Σομπόνης, ετών 4, άνευ, άγαμος.

–1903. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Γεώργιος Νικολάου Σομπόνης, ετών 35, γεωργός, έγγαμος.

–1903. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένη η Μαρούσα Γεωργίου Σομπόνη, ετών 28, οικιακά, έγγαμος.

–1903. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένη η Λαρέντζα Γεωργίου Σομπόνη, ετών 10, άνευ, άγαμος.

–1903. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένη η Σουλτάνα Γεωργίου Σομπόνη, ετών 9, άνευ, άγαμος.

–1903. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένη η Μαργαρίτα Γεωργίου Σομπόνη, ετών 7, άνευ, άγαμος.

–1903. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Νικόλαος Γεωργίου Σομπόνης, ετών 4, άνευ, άγαμος.

–1903. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Μιχαήλ Γεωργίου Σομπόνης, ετών 3, άνευ, άγαμος.

–1903. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένη η Μόσχου Γεωργίου Σομπόνη, ετών 2, άνευ, άγαμος.

–1903. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένη η Κωνσταντίνα Γεωργίου Σομπόνη, ετών 2μηνών, άνευ, άγαμος.

–1903. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Αντώνιος Νικολάου Σομπόνης, ετών 24, γεωργός, έγγαμος.

–1903. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένη η Δέσποινα Αντωνίου Σομπόνη, ετών 20, οικιακά, έγγαμος.

–1903. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένη η Ελισάβετ Αντωνίου Σομπόνη, ετών 3, άνευ, άγαμος.

–1903. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένη η Μαρία Αντωνίου Σομπόνη, ετών 1, άνευ, άγαμος.

–1903. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Νικόλαος Εμμανουήλ Σομπόνης, ετών 45, φούρναρης, κάτοικος Αθήνας, έγγαμος.

–1907. Σε κατάστιχο του Λεβαντή το 1907 «εις το Πάτελο ο Ρίτσος πατητής δρχ 2 και ο Ζομπόνης αγωγιάτης δρχ4».

–1912-1922. Ηρώο Μάρπησσας «Εν έτει 1929 ο Σύνδεσμος Μαρπησσαίων Πάρου. Τοις Ενδοξως εν Πολέμοις πεσούσι 1912-1922 Μαρπησσέοις Αρχιλοχιταις» ΣΟΜΠΟΝΗΣ ΝΙΚ. Α.

–1920. Το 1920 γεννιέται η Σομπόνη Κατίνα του Αντωνίου, μετέπειτα σύζυγος του Άγουρου Νικόλαου, κάτοικος Μάρπησσας.

–Σορώτος:

–1675. Ο ιερέας Μάρκος Οικονόμου σε Κατάλογο των εγγράφων του οσίου Αντωνίου στις 25 Νοεμβρίου 1675 «Ανταλλαγή κτήματος του παπά Μάρκου Οικονόμου μετά του Ανδρέα Σορώτου.

–1705. Ο ιερέας Νικόλαος Σορώτος αναφέρεται σε έγγραφα του οσίου Αντωνίου στις 4 Νοεμβρίου 1705.

–Σούμας:

–1738. Σε προικοσύμφωνο Παροικίας στις 18 Φεβρ. 1738. Ο Γιώργος Χιωτάκης με την θυγατέρα Πασκάλη Σάντου, ονόματι Ανεζίνα, αναφέρεται ο Βασιλάκης Σούμας.

–1829. ΒΑΡΒΑΡΑ ΣΟΥΜΑ ετών 8 αφίχθη στην Σύρο το 1829

–1846. Στα δημοτολόγια Ερμούπολης είναι εγγεγραμμένος η παριανή 25χρονη χήρα Βαρβάρα Σούμα. Έδωσε όρκο στις 30 Απριλίου 1846.

–Σουμπόνης: Βλέπε Σομπόνης

–Σουρπανός; :

–Σούτσος ή Σούτζος: φαναριώτικη οικογένεια που έδωσε μεταξύ των άλλων τέσσερις Μεγάλους Διερμηνείς της Πύλης και τρεις Ηγεμόνες Μολδοβλαχίας. γι' αυτό και στο οικόσημο συνδυάζονται οι δύο αντίστοιχοι θυρεοί: κεφαλή βοός με αστέρα (Μολδαβία) και αετός με ημισέληνο σταυρό και αστέρια (Βλαχία).

–1806. Έτος 1806 Παναγιώτης Σούτσος αγροτεμάχιο με Σμύριδα στην περιοχή Δραγουλάς. Ο Παναγιώτης Σούτσος είναι ο ρομαντικός ποιητής του 19ου αιώνα και αδερφός του Αλέξανδρου Σούτσου, κι αυτός ποιητής και οι δύο είχαν γεννηθεί στην Κωνσταντινούπολη, ήταν Φαναριώτες.

–1826. Σε επιστολή στις 18 Σεπτεμβρίου του 1826, αναφέρεται ένας Σπύρος όπου είχε ο Σούτζος.

–1835. Αίτηση της Ραλλού Σούτσου κόρη του Νικολάου Μαυρογένη και σύζυγος του Δ. Σούτσου στις 14 Οκτωβρίου 1835 προς την Νομαρχία Κυκλάδων ζητεί όπως παραχωρηθή ως ιδιοκτησία της η μονή του Αγίου Αντωνίου, προβάλλουσα κληξρονομικούς λόγους. Η αίτησή της απερρίφθη τον Μάιο του 1836 ως μη ευσταθούσα.

–1896. Το 1896 γεννιέται ο Σούτσος Σταύρος του Ιωάννη ναυτικός κάτοικος Παροικιάς.

–1946. Στον εκλογικό κατάλογο της Παροικιάς του 1946 είναι εγγεγραμμένος ο Σούτσος Σταύρος του Ιωάννη ναυτικός κάτοικος Παροικιάς.

–1953. Στο εκλογικό κατάλογο Παροικιάς του 1953 είναι εγγεγραμμένη η Σούτσου Διαμάντω όνομα συζύγου Σταύρος, όνομα πατρός Ι. Πατέλης.

–Σοφάκης:

–1900. Το 1900 γεννιέται η Σοφάκη Ελένη, του Ιωάννη, μετέπειτα σύζυγος του Αλιπράντη Κωνσταντίνου.

–Σοφιανός: Μητρονυμικό. Το επώνυμο Σοφιανός γνωστό στη Νάξο από τον 17ο αιώνα αλλά και στην Τήνο.

–1818. Σε έγγραφο Ξεχωριανής στις 26 Σεπτεμβρίου 1818 ο «Πριμικήρι(ος) Σοφιανός γραφεύς και μάρτυς».

–1820. Σε έγγραφο Τζιπίδου 1820 ο πριμικηρίος Σοφιανός επιβεβαιώνει στην αρχή ο Ι. Μαυρογένης, ζαμπίτης (αστυνόμος) Πάρου «Παρησιασθέντες έμπροσθεν του πανευγενεστάτου άρχοντος τζελέπη Γιαννάκη Μαυρογένη ζαμπίτη μαε η κερα πρεσβυτέρα του αγίου πριμικηρίου Σοφιανού κάνοντας αγωγή κατά του Ιωάννη Τζιώτη δια τα οσπίτια της οπού είχε χαλασθούν εξαιτίας της εκκλησίας τιυ οπού έκτισεν εις την Αγίαν Παρασκευήν.

–1825. Σε έγγραφο Τζιπίδου στις 24 Μαΐου 1825 ο πριμικήριος Σοφιανός υπογράφει τη διαθήκη του Ιωάννη Ελευθ. Τζιώτη.

–Σπαθαρόπουλος:

–1821. Παριανός αγωνιστής του 1821 ο Σπαθαρόπουλος Γεώργιος (Μ.Υ.14234) Στρατιώτης και ο ΣΠαθαρόπουλος Κωνσταντίνος (Μ.Υ.14235) Στρατιώτης.

–1831. Στις 21 Οκτωβρίου 1831, σωτήρια επιστολή των κατοίκων της Πάρου προς τον επίτροπο Αιγαίου Πελάγους, για τα δεινά των κρητών νέοαποίκων εναντίων των ντόπιων. Υπογράφει… ο Κωνσταντίνος και ο Γεώργιος Σπαθαρόπουλος.

–1847. Στον εκλογικό κατάλογο Παροικιάς (συμπεριλαμβάνεται και η Αντίπαρος) είναι εγγεγραμμένος ο 33χρονος ναύτης Σπαθαρόπουλος Γεώργιος και ο 33χρονος μυλωνάς Χαράλαμπος Σπαθαρόπουλος.

–1953. Στο εκλογικό κατάλογο Παροικιάς του 1953 είναι εγγεγραμμένη η Σπαθαροπούλου Ειρήνη όνομα συζύγου Κωνσταντίνος, όνομα πατρός Φραγκίσκος Σιλιτζίρης.

–Σπανόπουλος: Ίσως Εθνικό επίθετο, Ισπανικής καταγωγής. Στην Πάρο ήρθαν το 18ο αιώνα από τη Νάξο, εξου και το παρωνύμιο τους «Αξώτες».

–1720. Η πρώτη μαρτυρία για τους Σπανόπουλους της Πάρου είναι του 1720;, μαρτυρείται σε εικόνα εκκλησίας του Τσιπιδου. (βλ. Οι μεταβυζαντινοί Ναοί της Πάρου, Α. Ορλάνδος) ο αγιογράφος Γεώργιος Σπανόπουλος. Την εικόνα Η εις Άδου κάθοδος στον παλαιό ενοριακό ναό της Μεταμορφώσεως Τσιπίδου υπογράφει ο ανώτερο αγιογράφος.

1721. Σε προικοσύμφωνο Λευκών 20 Δεκεμβρίου 1721 όπου η Λαρέντζα Ραγκούση προικίζει την κόρη της Μαρούσα για να παντρευτεί τον γιο του αφέντη χωροεπισκόπου Γεμελιάρη, αναφέρεται το αλώνι του Νικολάου Σπανόπουλου.

–1734. Εκλογή εκπροσώπων των κοινών της Πάρου για να διευθετήσει σοβαρό θέμα με «Επιδρομή πειρατών». Σε έγγραφο της Γενικής Συνέλευσης στις 6 Αυγούστου 1734 αναφέρεται ο Νικόλαος Σπανόπουλος.

–1738. Σε έγγραφο Κεφάλου απαντά ο παπά Μαρίνος Σπανόπουλος Αγιογράφος το 1738.

–1738. Στις 16 Ιουλίου 1738 σε έγγραφο «μαρτυρίας» υπερασπίσεως συμπολίτη του από τα Κοινά της Πάρου υπογράφει ο Εφημέριος Μαρμάρων Μαρίνος Σπανόπουλος.

–1747. Σε πρακτικό εκλογής απεσταλμένου στην Κωνσταντινούπολη από το κοινό της Παροικιάς σε Γενική Συνέλευση στις 26 Οκτωβρίου 1747 μαρτυρείται ο Κωνσταντής Σπανόπουλος.

–1808. Σε προικοσύμφωνο στις 1 Φεβρουαρίου 1808 αναφέρεται ο μάρτυρας Γεώργιος Σπανόπουλος.

–1822. Σε έγγραφο των Παριανών στους Υδραίους στις 13 Απριλίου 1822 αναφέρεται ο Γεώργιος Σπανόπουλος κάτοικος Λευκών.

–1823. Εγγεγραμμένο σαν επίθετο έτος 1823 στις Λεύκες. Δωρητής και δημογέροντας του Δήμου Υρίας Γεώργιος Σπανόπουλος.

–1844. Σε εκλογικό κατάλογο στις 18 Μαρτίου 1844, του Δήμου Νάουσας (της επαρχίας Νάξου), υπάρχει εγγεγραμμένος ο 54χρονος αγρότης Σπανόπουλος Γεώργιος και ο 28χρονος γεωργός Σπανόπουλος Ιωάννης.

–1847. Στον εκλογικό κατάλογο Λευκών του 1847 είναι εγγεγραμμένος ο 36χρονος γεωργός Γεώργιος Εμμ. Σπανόπουλος, ο 33χρονος γεωργός Ιωάννης Εμμ. Σπανόπουλος, ο 25χρονος γεωργός Παναγιώτης Εμμ. Σπανόπουλος ο 63χρονος γεωργός Εμμανουήλ Σπανόπουλος, ο 32χρονος γεωργός Ιωάννης Μ. Σπανόπουλος, ο 73χρονος γεωργός Μαρής Σπανόπουλος και ο 48χρονος κτηματίας Νικόλαος Σπανόπουλος.

–1847. Στον εκλογικό κατάλογο Δραγουλά του 1847 είναι εγγεγραμμένος ο 35χρονος γεωργός Αντώνιος Σπανόπουλος και ο 29χρονος εργάτης Ιωάννης Σπανόπουλος.

–1856. Το 1856 γεννιέται στις Λεύκες ο Σπανόπουλος Εμμανουήλ του Ιωάννη. Ήταν εγγεγραμμένος στο μητρώο αρρένων της Κοινότητας Λευκών.

–1867. Εγγεγραμμένοι στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1867 ο Σπανόπουλος Ιωάννης του Παναγιώτη.

–1869. Εγγεγραμμένοι στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1869 ο Σπανόπουλος Πέτρος του Ιωάννη.

–1875. Σε εκλογικό κατάλογο του Δήμου Υρίας του 1875, υπάρχει εγγεγραμμένος ο Σπανόπουλος Ιωάννης του Μαρή, ετών 52 και ο Σπανόπουλος Ιωάννης του Εμμανουήλ, ετών 59.

–1875. Σε εκλογικό κατάλογο του 1875, του Δήμου Μάρπησσας (της επαρχίας Νάξου), υπάρχει εγγεγραμμένος ο Σπανόπουλος Αντώνης του Νικολάου 60 ετών εργάτης από τον Δραγουλά.

–1876. Εγγεγραμμένοι στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1876 ο Σπανόπουλος Εμμανουήλ του Παναγιώτη.

–1880. Το 1880 γενιέται στις Λεύκες η Αντωνία Σπανοπούλου. Απεβίωσε το 1945.

–1883. Σε εκλογικό κατάλογο της Νάουσας του 1883, υπάρχουν εγγεγραμμένοι οι, Σπανόπουλος Βασίλειος του Ιωάννη, 24 ετών, βαφεύς από τη Νάουσα, Σπανόπουλος Εμμανουήλ του Γεωργίου, 73 ετών, γεωργός από τη Νάουσα, Σπανόπουλος Κωνσταντίνος του Ιωάννη, 44 ετών, εργάτης από τη Νάουσα, Σπανόπουλος Γεώργιος του Ιωάννη, 37 ετών, εργάτης από τη Νάουσα, κάτοικος Βουρλά και ο Σπανόπουλος Γεώργιος του Νικολάου, 28 ετών, γεωργός από τη Νάουσα.

–1885. Σε εκλογικό κατάλογο της Νάουσας του 1885, υπάρχουν εγγεγραμμένοι οι, Σπανόπουλος Βασίλειος του Ιωάννη, 26 ετών, βαφεύς από τη Νάουσα, Σπανόπουλος Εμμανουήλ του Γεωργίου, 75 ετών, γεωργός από τη Νάουσα, Σπανόπουλος Κωνσταντίνος του Ιωάννη, 46 ετών, εργάτης από τη Νάουσα, Σπανόπουλος Γεώργιος του Ιωάννη, 39 ετών, εργάτης από τη Νάουσα, κάτοικος Βουρλά και ο Σπανόπουλος Γεώργιος του Νικολάου, 30 ετών, γεωργός από τη Νάουσα.

–1890. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1890 στις Λεύκες ο Σπανόπουλος Ιωάννης του Μάρκου ο οποίος έπεσε υπέρ πατρίδος στους Βαλκανικούς πολέμους του 1912-13, και ο Σπανόπουλος Γεώργιος του Εμμανουήλ.

–1893. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1893 στις Λεύκες ο Σπανόπουλος Αντώνιος του Μάρκου αρτοποιός κάτοικος Παροικιάς. Και ο Σπανόπουλος Ιωάννης του Πέτρου.

–1893. Το 1893 γεννιέται ο Σπανόπουλος Ιωάννης του Πέτρου, κάτοικος Αντιπάρου.

–1906. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1906 στις Λεύκες ο Σπανόπουλος Βασίλειος του Ιωάννη.

–1921. Στον εκλογικό κατάλογο Αντιπάρου στις 30 Απριλίου 1946 υπάρχει εγγεγραμμένος ο γεννημένος το 1921 κάτοικος Αντιπάρου Σπανόπουλος Πέτρος του Ιωάννη ναυτικός.

–1924. Το 1924 γεννιέται ο Σπανόπουλος Νικόλαος του Αθανασίου εργάτης κάτοικος κοιν. Λευκών. Το 1949 κηρύχτηκε ανυπότακτος.

–1926. Το 1926 γεννιέται ο Σπανόπουλος Γρηγόριος του Αθανασίου, ναυτικός, κάτοικος Νάουσας Πάρου.

–1926. Το 1926 γεννιέται ο Σπανόπουλςο Στυλιανός του Αντωνίου εργάτης κάτοικος κοιν. Παροικιάς.

–1928. Το 1928 γεννιέται ο Σπανόπουλος Εμμανουήλ του Αθανασίου, γεωργός, κάτοικος Νάουσας Πάρου.

–1928. Το 1928 γεννιέται ο Σπανόπουλος Κωνσταντίνος του Ιωάννη, κάτοικος Αντιπάρου.

–1932. Το 1932 γεννιέται ο μετέπειτα ναυτεργάτης Σπανόπουλος Παναγιώτης του Αθανασίου, κάτοικος Νάουσας.

–1946. Σε εκλογικό κατάλογο της Κοινότητας Νάουσας στις 30 Απριλίου 1946, υπάρχει εγγεγραμμένος ο 64χρονος κάτοικος Νάουσας, Σπανόπουλος Αθανάσιος του Γεωργίου, εργάτης, ο 22χρονος εργάτης Σπανόπουλος Νικόλαος του Αθανασίου και ο 24χρονος εργάτης Σπανόπουλος Γεώργιος του Αθανασίου.

–1952. Σε εκλογικό κατάλογο της Κοινότητας Νάουσας του 1952, υπάρχει εγγεγραμμένη η Τριπολιτσιώτου Κυριακή, όνομα συζύγου Μιχαήλ, όνομα πατρός Σπανόπουλος Γεώργιος και η Μπαφίτη Αικατερίνη, όνομα συζύγου Αντώνιος, όνομα πατρός Βασίλειος Σπανόπουλος.

–1953. Στο εκλογικό κατάλογο Παροικιάς του 1953 είναι εγγεγραμμένη η Σπανοπούλου Μαργαρίτα όνομα συζύγου Αντώνιος, όνομα πατρός Νικ. Καλακώνας.

–1954. Σε εκλογικό κατάλογο της Κοινότητας Νάουσας του 1954, υπάρχει εγγεγραμμένη η Σπανοπούλου Άννα (γεν. 1932), όνομα συζύγου Εμμανουήλ, όνομα πατρός Μπ. Μπαρμπαρήγος.

–Σπανός: Επίθετο Βυζαντινό παρωνύμιο, ο άτριχος. Γνωστό και στη Νάξο.

Οι Σπανοί στη Νάξο ίσως να μήν είναι όλοι της ιδίας οικογενείας απόγονοι. Υπάρχει πολύ παλαιά οικογένεια Σπανού στη Νάξο, ιερατική, που απαντάται και ως Ισπανού, Σπανόπουλου και μάλλον κατάγονται απ΄αυτήν και οι Ισπανόπουλοι της Νάξου. Υπάρχει και ένας νοτάριος Σπανόπουλος, τον 17ο αιώνα, που χρησιμοποιεί και οικόσημο (ξίφος) και είναι άσχετος με τους προηγουμένους.

–1668. Στη διαθήκη του Αναγνώστη Σπανού αναφέρεται το παρεκκλήσι της Βηθλεέμ στην Παροικιά, συνοικία Καινούργιο πηγάδι.

–1798. Το 1798 γεννιέται ο Σπανός Αντώνιος κτηματίας κάτοικος Παροικιάς.

–1847. Στον εκλογικό κατάλογο Παροικιάς (συμπεριλαμβάνεται και η Αντίπαρος) είναι εγγεγραμμένος ο 45χρονος γεωργός Αντώνιος Σπανός.

–1856. Στης Εφημερίδα της Κυβερνήσεως στις 15 Οκτωβρίου 1856 αναφέρεται ο Αντώνιος Σπανός κτηματίας κάτοικος Παροικιάς.

–1861.Το 1861 γεννιέται ο Σπανός Ηλίας του Δημητρίου γεωργός κάτοικος Παροικιάς. Απεβίωσε το 1949.

–1867. Το 1867 γεννιέται ο Σπανός Γεώργιος του Δημητρίου γεωργός κάτοικος Παροικιάς. Απεβίωσε το 1948.

–1873. Το 1873 γεννιέται ο Σπανός Παναγιώτης του Ιωάννη γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1875. Το 1875 γεννιέται ο Σπανός Πέτρος του Δημητρίου γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1880. Το 1880 γεννιέται ο Σπανός Σταμάτης του Δημητρίου γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1883. Το 1883 γεννιέται ο Σπανός Δημήτριος του Ιωάννη γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1883. Το 1883 γεννιέται ο Σπανός Εμμανουήλ του Δημητρίου γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1885. Το 1885 γεννιέται ο Σπανός Σπύρος του Δημητρίου γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1896. Το 1896 γεννιέται ο Σπανός Δημήτριος του Γεωργίου γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1895. Το 1898 γεννιέται ο Σπανός Ιωάννης του Αντωνίου υποδηματοποιός κάτοικος Παροικιάς.

–1901. Το 1901 γεννιέται ο Σπανός Ιωάννης του Πέτρου γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1905. Το 1905 γεννιέται ο Σπανός Μιχαήλ του Γεωργίου γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1906. Το 1906 γεννιέται ο Σπανός Ιωάννης του Νικολάου γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1907. Το 1907 γεννιέται ο Σπανός Αντώνιος του Κωνσταντίνου γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1908. Τσαντάνη Μαρία, όνομα συζύγου: Σταματέλος, Κύριο όνομα και επώνυμο πατρός: Π. Σπανός. Έτος γέννησης: 1908. Επάγγελμα: οικοκυρά.

–1908. Το 1908 γεννιέται ο Σπανός Ιωάννης του Ηλία επιπλοποιός κάτοικος Παροικιάς.

–1909. Το 1909 γεννιέται ο Σπανός Ιωάννης του Αντωνίου γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1909. Το 1909 γεννιέται ο Σπανός Νικόλαος του Γεωργίου γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1909. Το 1909 γεννιέται ο Σπανός Αντώνιος του Πέτρου γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1909. Το 1909 γεννιέται ο Σπανός Στυλιανός του Γεωργίου γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1910. Το 1910 γεννιέται ο Σπανός Στυλιανός του Νικολάου κρεοπώλης κάτοικος Παροικιάς.

–1912. Το 1912 γεννιέται ο Σπανός Πέτρος του Εμμανουήλ επιπλοποιός κάτοικος Παροικιάς.

–1914. Το 1914 γεννιέται ο Σπανός Στέλιος του Σταμάτη γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1914. Το 1914 γεννιέται ο Σπανός Ευάγγελος του Γεωργίου εργάτης κάτοικος Παροικιάς.

–1916. Το 1916 γεννιέται ο Σπανός Σταμάτης του Γεωργίου γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1919. Το 1919 γεννιέται ο Σπανός Δημήτριος του Εμμανουήλ υποδηματοποιός κάτοικος Παροικιάς.

–1919. Το 1919 γεννιέται ο Σπανός Δημήτριος του Σταμάτη γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1919. Το 1919 γεννιέται ο Σπανός Ιωάννης του Δημητρίου γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1919. Το 1919 γεννιέται ο Σπανός Μάρκος του Παναγιώτη γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1920. Το 1920 γεννιέται ο Σπανός Κωνσταντίνος του Σταμάτη γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1920. Το 1920 γεννιέται ο Σπανός Αντώνιος του Παναγιώτη γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1920. Το 1920 γεννιέται ο Σπανός Ιωάννης του Δημητρίου γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1924. Το 1924 γεννιέται ο Σπανός Αντώνιος του Εμμανουήλ ράπτης κάτοικος Παροικιάς.

–1926. Το 1926 γεννιέται ο Σπανός Ιωάννης του Εμμανουήλ κάτοικος της Κοιν. Παροικιάς.

–1927. Σε φθαρμένες φωτογραφίες διαβάζουμε. Παραλήπτες Εν Πάρω Μάρδα Σπανού, Τιμόθεος Κασσίδης ή Κασούδης, …. Νταφερέρα και Βασιλική Δαφερέρα. Σύρος 1927.

–1928. Το 1928 γεννιέται ο Σπανός Γεώργιος του Εμμανουήλ επιπλοποιός κάτοικος Παροικιάς.

–1930. Σε πλατεία της Παροικιάς του 1930, διακρίνεται ο νεαρός Σπανός Πέτρος.

–1937. Το 1937 γεννιέται ο Σπανός Πέτρος του Ιωάννη ναυτικός κάτοικος της Κοιν. Παροικιάς.

Σύμβουλοι εξελέγησαν οι 5 πρώτοι εκ του πρώτου Συν/σμού και οι 4 εκ του δευτέρου.

–Σπαροκόπος;:

–1847. Στον εκλογικό κατάλογο Παροικιάς (συμπεριλαμβάνεται και η Αντίπαρος) είναι εγγεγραμμένος ο 33χρονος γεωργός Γεώργιος Σπαροκόπος; Και ο 51χρονος ποιμήν Θεόδωρος Σπαροκόπος;.

–Σπυριδάκης (Αστριδάκης): Βαπτιστικό με υποκοριστικό επώνυμο. Κρητικής καταγωγής ο παριανός κλάδος, από την Σητεία Κρήτης.

Υπάρχει μια μαρτυρία για έναν Σπυριδάκη ή Αστριδάκη όπου μετοίκησε για εργασία από την Πάρο στην Βόρεια Εύβοια το 1850 περίπου.

–1989. Στα δημοτολόγια Λευκών το 1989 ο Αστυνομικός Σπυριδάκης από το Χώνο Σητείας.

–Σπιρίδος: Βλέπε Σπυρίδος

–Σπυρίδονος: Πατρωνυμικό επώνυμο.

–1971. Σε φωτογραφεία του 1971 στην Παροικιά, διακρίνεται ο μικρός Γιώργος Σπυρίδονος.

–Σπυρίδος ή Σπυρίδων ή Σπυρίδης ή Σπιρίδος: Οικογένεια προκρίτων της Πάρου, της οποίας το επώνυμο μαρτυρείται στο νησί από τον 16ο αιώνα μέχρι σήμερα στην Παροικιά και στην Αθήνα με τον τύπο Σπυρίδης.

Μέλη της οικογένειας υπήρξαν ιδιοκτήτες της Μονής Αγίου Μηνά στο Μαράθι, καγκελάριοι και επίτροποι της κοινότητας Παροικιάς και, τουλάχιστον ένας, προξενικός πράκτορας της Βενετίας στην Πάρο (1680). Το οικόσημο τους (τρίτων δεξιόστροφος που κρατά θαλασσινή κόγχη-βούκινο, στηριζόμενο από δύο λέοντες) βρίσκεται σε επιτύμβια πλάκα (1701) στο βόρειο κλίτος του Ναού της Παναγίας Καταπολιανής.

Η μερικώς φθαρμένη επιγραφή ΙΩ ΣΠΙΡΙΔ, οδήγησε τον καθηγητή Γεώργιο Κορρέ να πιθανολογήσει κάποιον Ιωάννη Σπιριδάκη (επώνυμο άγνωστο από άλλες πηγές), αλλά ο μελετητής Νίκος Αλιπράντης το απέδωσε -πιο πειστικά- στον Ιωάννη Σπυρίδο, μέλος της προαναφερόμενης οικογένειας. Ταύτιση φορέα του οικόσημου: Ιωάννης Σπυρίδος, πρόκριτος της Πάρου (17ος-18ος αιώνας). Ένα δεύτερο οικόσημο της οικογένειας είναι εντειχισμένο σε κατάστημα (πρώην Goody’s) στην Πλ. Μ. Μαυρογένους με έτος 1524.

Παλαιό τοπωνύμιο «τον εμισό κάμπο του Σπυρίδου πλησίον του Βικαριάτου», περιοχή Νάουσας. Ίσως να ανήκε στον Μιχελέτο Σπυρίδο που συναντάμε σε έγγραφα Ναούσης της 25 Δεκ. 1674 και 15 Μαΐου 1675.

Το επώνυμο τούτο το συναντούμε και στηνΆνδρο σε διαθήκη της 24 Απριλίου 1678.

–1524. Οικόσημο της οικογένειας Σπυρίδου το οποίο είναι εντειχισμένο σε κατάστημα (πρώην Goody’s) στην Πλ. Μ. Μαυρογένους φέρει το έτος 1524.

–1633. Στο δυτικό θωρακιο κάτω από την εικόνα του Αγίου Λουκά «Μνήσθητι Κύριε του δούλου σου Αντωνίου Σπυρίδωνος 1633».

–1639. Στη διαθήκη του, το 1639, ο ιερομόναχος Ησαΐας Δαμίας αφήνει «επιτρόπους του να έχουν το μνημόσυνον του ωσάν και τους κτήτορας ήγουν τους ιδικούς του, τον τιμιώτατον Δημογέροντα της Παροικιάς Αντωνάκη Σπυρίδον και τον τιμιώτατον Γεωργάκην Σπυρίδον και τον ευγενέστατον Ιάκωβον Ταμία και τον ευγενέστατον Ιάκωβον Συρίγον».

–1652. Ίδρυση στην Πάρο αγιοταφίτικου μετοχίου κατά το έτος 1652 απριλίω 15.

Της Πάρου αδελφάτα «Χώρα Παροικιάς»

+Αντωνάκης επίτροπος Σπυρίδος, ο πατήρ Γεώργης, η μητήρ Πιπενίδα, η γυνή Μαρία, υιοί Γεώργης, Μιχαήλ.

–1668. Επίτροπος της Μονής Αγίου Μηνά ο Σπυρίδος Γεωργάκης. Πρόξενος της Βενετίας στην Πάρο και Νάξο. «Ευγενέστατος αφέντης» της Παροικιάς . Σ’ αυτόν είναι αφιερωμένο το κρητικό ποίημα του 1668 «Λεηλασία της Παροικιάς Πάρου»: «Τω ευγενεστάτω αφέντη Γεωργάκη Σπυρίδω».

Πάρος: εν έτι σωτήριω 1672 εν μήνι μαίω (29) εις το παλαιόν: + Ταπεινός Μητροπολίτης Παροναξίας Μελέτιος.

Το πιο πάνω αίτημα υπογράφουν χριστιανοί, καθολικοί και ορθόδοξοι, κατοίκων της Νάουσας μεταξύ άλλων και ο Γιώργης Σπιρίδος ο Ιωάννης Σπιρίδος ο Μελέτιος Σπιρίδος και ο νοτάριος Σπιρίδος.

–1675. Στις 15 Μαΐου 1675. Σε επιστολή Ναουσαίων προς τον πρεσβευτή των Γάλλων, αιτώντας Καπουκίνους πατέρες υπογράφει ο Μιχελέτος Σπιρίδος.

–1680 Σε έγγραφο Παροικιάς του 1680, αναφέρονται μερικές καθολικές οικογένειες της Πάρου που ζούσαν στην συνοικία Νιό (Καινούργιο) Πηγάδι Παροικιάς. Η συνοικία αυτή γνωστή μέχρι πρόσφατα ως Καθολική συνοικία.

+Εις δόξαν Χριστού αμήν. 1680 εν μηνί Φλεβαρίου 2 εις το Καστέλι της Παροικίας και εις εμένα το νοτάριο Παροικίας και εις τους κάτωθεν αξιοπίστους με όλον της το θέλημα και με καλήν της γνώμην η κερά Μαρία Τζανή Μπαρμπαρή μαζί με την θυγατέραν της την Κατερίνα δόνουν και ελεύθερα πουλούσι του ευλαβεστάτου πρέ Φραντζέσκου Κρίσπου ένα σπίτι κατόγι οπού έχουσι εις το Καινούριον Πηγάδι σιμά εις τον Άγιον Νικόλαον (πρόκειται για τον Άγιο Νικόλαο τον Αρρανό που ήταν η καθολική ενορία) με όλαν του τα δικαιώματα διά ριάλια δώδεκα ήτοι 12 ως καθώς το εποκόψασι ο κύρ Νικολός Φώσκολος και ο κυρ Φραγκούλης Ιωάννου Κονταράτου σύμπλιος εις το αυτό σπίτι Γεώργης Νικολού Ντουλόνος και ο Άγιος Νικόλαος, τα οποία ριάλια 12 τα μετρά την σήμερα των άνωθεν πουλητάδων ημπρεζέντζια των κάτωθε μαρτύρων και από την σήμερον να είναι το αυτό σπίτι του άνωθεν πρε Φραντζέσκου και των αυτού διαδόχων, πουλήση, χαρίση, προικοδοτήση, να το κάμη ως θέλει και βούλεται ωσάν καλά οπού το επλήρωσε να παίρνοντες οι άνωθεν πουλήτρες να μαντηνίρουν και να ντεφεντέρουν τον αυτόν αγοραστήν εις κάθε καιρόν που ήθελε τον εναντιωθή τινάς, μην ημπορώντας κανείς δια κανένα καιρόν να … δικαιώματα εις πένα και κοντά… του κατά καιρού ζαπτιτζή ριάλια 6 και πάντα το παρόν να έχει το βέβαιον.

… εις πίστωσιν του παρόντος βάνοντε και παρακαλετοί μάρτυρες.

Δια μαρτυρίας του Ιωάννη Γεωργίου Μαούνη

Πέτρος ιερεύς Βητζαράς νοτάριος Παροικιάς έγραψα

AΝTONIO SPIRIDO PER LA GERENISSIMO REPUBLICA DI VENEZIA CONSOLE DI PAROS

Πιστοποιώ το βέβαιον της υπογραφής του νοτάριου παπα Πέτρου Βητζαρά και του αντιγράφου της ανωτέρω πράξεως.

Πάρος 6 Μαΐου 1684 νέο ANTONIO SPIRIDO CONSOLE VENETO

Εμμανουήλ Κομητάς πρόξενος καντζιλιέρης.

ΠΗΓΗ: Νικ. Χ. Αλιπράντη - Σίμου Συμεωνίδη, Το Καινούργιο Πηγάδι Παροικίας, συνοικία Καθολικών τον 17ο αι., Παριανά Δʹ, τ. 13, 1983, σελ. 126 - 132). 4. ΦΕΚ 209/Β/17-3-1989 και 426/Β/3-7-1992

–1681 Έγγραφο αγοραπωλησίας που είχε δημοσιευθεί στα «ΠΑΡΙΑΝΑ» 1983 από την συλλογή του Σίμου Συμεωνίδη.

+ Εις δόξαν Χριστού αμήν, 1681 εν μηνί Ιουνίου 12 εις το Καστέλι της Παροικιάς ενέμπροστεν εις εμένα τον νοτάριον Παροικιάς και εις τους υποκάτωθεν αξιοπίστους και παρακαλετούς μάρτυρες, την σήμερον με όλον του το θέλημα και με καλήν του γνώμην ο κυρ Πατίστας Νταλούφος δίνει και ελεύθερα πουλεί του ευλαβεστάτου παπά κύρ Φραντζέσκου Κρίσπου, ένα σπίτι κατώγι όπου έχει εις το Καινούργιο Πηγάδι με την αυλογυρισιά του ο διά ρεάλια δεκάξη ήτοι ρεάλια 16 σύμπλιος ο Νικολός Γαβρίλης και Αντωνίνα Μάρκου Ντουλούφη και από την σήμερον να είναι το αυτό σπίτι του άνωθεν Κρίσπου πουλήσει, χαρίσει, προικοδοτήσει, να το κάμη ως θέλει και βούλεται ώσαν καλά όπου το επλήρωσε και παίρνεται να ντεφεντέρη τον αυτόν αγοραστήν εις κάθε καιρόν που ήθελε τον εναντιωθεί κανείς μην ημπορεώντας ξανείς διά κανένα καιρόν να γυρέψη δικαιώματα και πένα και κοντάνα του κατά καιρό ζαπιτζή ριάλια 8 και πάντα το παρόν να έχη το βέβαιον. Όθεν εις πίστωσιν της αληθείας υπογράφουν και παρακαλετοί μάρτυρες.

-διά μαρτυρίας Αυγουστή Φαρούγη

-διά μαρτυρίας του Φραγκούλη Κονταράτου.

Πέτρος ιερεύς Βητζαράς και νοτάριος Παροικίας έγραψα και μαρτυρώ ως άνωθεν.

(Τ.Σ.) Εμείς ANTONIO SRIRIDO πρόξενος Βενετίας στην Πάρο βεβαιώνουμε την υπογραφή του ανωτέρω παπά Πέτρου Βητζαρά καθώς και την αυθεντικότητα του αντιγράφου της ανωτέρω πράξεως.

Πάρος 6 Μαΐου 1684 νέο

ANTONIO SPIRIDO CONSOLE VENETO

Εμμανουήλ Κομητάς Προξενικός καντζιλιέρης.

–1682. Έγγραφο αγοραπωλησίας που είχε δημοσιευθεί στα «ΠΑΡΙΑΝΑ» το 1983 από την συλλογή του Σίμου Συμεωνίδη σχετικά με την Καθολική Συνοικία στην Παροικία.

+ Εις δόξαν Χριστού αμήν, 1682 εν μηνί μαρτίου 30 κατά το παλαιό. Προσκαλεσμένος εγώ ο νοτάριος υπογεγραμμένος Παροικίας από ένσταση της κερ’ Αντριάνας θυγάτηρ του ποτέ Ιωάννη Καλαβρέ, γυνή του πατρόν Φραντζέσκου Ρόσι ομάδι με την αδελφήν της την κερά Μαρία οι οποίες λέγουσι πως τους ευρίσκεται κληρονομική της άνωθεν Αντριάνας από την Άννα θυγάτηρ του ποτέ μαστο Γιάκουμου Αρτήμη μία εκκλησία καλούμενη Άγιος Νικόλαος ο Αρρανός εν τη τοποθεσία Καινούργιο Πηγάδι καθώς παρών την σήμερον εμαρτύρησαν η κεράτζα της και η αδελφή της μάνας της αυτής Αντριάνας πως είναι η εκκλησία ιδική των ονομαζόμενες Ειρήνη και Μαργαρίτα, σύμπλιος της αυτής εκκλησίας Τζώρτζης Χριστιανόπουλος και Μιχάλης Κατζαούνης και Πατίστας Ντουλόνος και Μαρκάκης Καλλέργης, η οποία κέρ Αντριάνα προβλέποντας και καταλεπτώς γνωρίζοντας ότι εφοβέριζε κίνδυνος κατά κράτος χαλασμού, διά τούτο πρίν χαλάσει εβουλήθηκε να προμηθέψη να την ανακαινίση και να την αναστήση διά ψυχινήν της σωτηρίαν και παντοτεινόν μνημόσυνον αυτηνής και των γονέων της και των κληρονόμων της με το να των τηνε αφιερώσουν δορυφόρων διά πάντοτε – λοιπόν βουλόμενοι συνγνωμικώς το άνω αντρόγυνο, ήγουν ο πατρόν Φραντζέσκος και η συμβία του Αντριάνα έχοντας παντοία γνώμη ως άνωθεν μαρτυρούσι οι άνωθεν Ειρήνη και Μαργαρίτα η κεράτζαν της πώς είναι καθολική νοικοκυρά και κληρονόμησα γνωρίζοντας το συμφέρον της ψυχής της και διά καλόν επιτηρητήν τον ευλαβέστατον εν ιερεύσι προ Φραντζέσκο Κρίσπο καπελάνο του αλτάριου του λατίνου εις την κερία την Καταπολιανή τον οποίο στερκτοί αποφασιστικά θέλουν και ελεύθερα χωρίς κανενός παρακίνηση προσηλώνουν, δόνουν, χαρίζουν και απαρατούν από την σήμερον τουν αυτόν ναόν με πάσαν του δικαίωμα που τον αγκίζει να ημπορή να κτίση, να αναστήση και να αυξήση και ως ορέγεται διά καλύτερον εις αυτόν να πράξη ως πράγμα ιδικόν του:

-ξεκαθαρίζοντας ότι όποτε θεού θέλημα είχε γενεί ο Μπατίστας ο υιός της άνωθεν Αντριάνας άξιος ιερεύς και επιτήδειος διά την υπηρεσίαν ταύτης της Εκκλησίας να προτιμάται υπέρ άλλου μετά τον θάνατον του ειρημένου Κρίσπου καθολικού εφημέριου να έχη την χάριν να εφημερεύει την αυτήν εκκλησίαν. Έστον τας ακόμη και τούτο, να έχουν μέσα εις τον αυτόν ναόν την μπαντοτεινή τως κατοικίαν, να θάβουνται και να μνημονέβουνται αιωνίως αυτοί και οι γονοί των και οι κληρονόμοι των και αν κανείς από τους κληρονόμους τονε κληρονόμος είχε αμφιβάλει εναντίον της θεαρέστου κανά πληρή κοντάνα της κατά καιρούς αφεντίας ριάλια 20 και να κληρονομά και την κατάρα του αγίου και των γονέων τως, μάλιστα να διαφεντέρουν και να ξεμηστεύουν από πάσαν κακότροπον άνθρωπον τον αυτόν υπηρέτην λεγόμενον Κρίσπον ως καθολικό οικοκύρη και κληρονόμο τους και ειρηνικού και παντοτεινό Ποσέσο διά το οποίον εις βεβαίωσιν τοιαύτης μισταποδόσεως προσκαλούμεν και μάρτυρες παρακαλετοί εις ασφάλειαν:

-διά μαρτυρίας του Τζώρτζη Λαζανιά

-δια μαρτυρίας του Ιωάννη Καλόπλαστου

Διά μαρτυρίας του Μανθέου Μπαρπέρη Κρητικού

Πέτρος ιερεύς Βιτζαράς νοτάριος Παροικίας έγραψα

(Τ.Σ.) Εμείς ANTONIO SPIRIDO Πρόξενος Βενετίας στην Πάρο βεβαιώνουμε την υπογραφή του ανωτέρω παπά Πέτρου Βητζαρά καθώς και την αυθεντικότητα του αντιγράφου της ανωτέρω πράξεως.

Πάρος 18 Απριλίου 1684 νέο ANTONIO SPIRIDO CONSOLE VENETO

Εμμανουήλ Κομητάς Προξενικός Καντζιλιέρης.

–1684. Έγγραφο αγοραπωλησίας που είχε δημοσιευθεί στα «ΠΑΡΙΑΝΑ» το 1983 από την συλλογή του Σίμου Συμεωνίδη.

+ Εις δόξαν Χριστού αμήν, 1681 εν μηνί αυγούστου 6 εις το Καστέλι της Παροικιάς, ενέμπροστε εις εμένα το νοτάριο Παροικίας και εις τους υποκάτωθεν αξιοπίστους και παρακαλετούς μάρτυρες: Την σήμερνον με όλον της το θέλημα και με καλήν της γνώμην η κερά παπαδιά του ποτέ παπά Νικολού Καλάργυρου δίνει και ελεύθερα πουλεί του ευλαβεστάτου πρε Φραντζέσκου Κρίσπου το λιβάδι όπου έχει εις το Καινούργιο Πηγάδι είς τον Άγιον Νικόλαον διά ρεάλια δώδεκα ήτοι ρεάλια 12, ως καθώς το εποκόψασι ο κύρ Ιωάννης Μάρκου Κοντού και Τζανής Γιαννάκη Πουλήτη (σήμ. Πολίτης) και από την σήμερον να είναι το αυτό λιβάδι όλο ως καθώς της το επουρκήσασι οι γονοίς της με όλα του τα δικαιώματα του άνωθε Κρίσπου και πουλήση, χαρίση, προικοδοτήση, να το κάμη ως θέλει και βούλεται ώσαν καλά οπού το επλήρωσε ημπρεζέντντζια (παρουσία) των κάτωθε γεγραμμένων μαρτύρων και παίρνει τα η άνωθε πουλήτρα να μαντηνίρη (διατηρώ, συντηρώ) και να ντεφεντλερη (υπερασπίζει) τον αυτόν, αγοραστήν εις κάθε καιρόν που ήθελε του εναντίωθη κανείς μην ημπορώντας κανείς να γερέψη δεκαιώματα εις πένα και κοντάνα του κατά καιρού ζαπτιτζή ρεάλια 6 και πάντα το παρόν να έχει το βέβαιον όθεν εις πίστωσιν της αληθείας υπογράφουν και παρακαλετοί μάρτυρες – νομενάροντας ότι είς το αυτό λιβάδι έχει μέσα μία πάρτη ο Μαθιός της Μελητίνης ως καθώς φαίνουνται τα σημαδούρια.

-Ιωάννης Βιτζαράς μάρτυρας παρακαλετός.

-Κωνσταντίνος Γαλανός μαρτυρώ τα άνωθε.

-Πέτρος ιερεύς Νητζαράς και νοτάριος Παροικιάς έγραψα.

(Τ.Σ.) Εμείς ANTONIO SPIRIDO πρόξενος της Βενετίας στην Πάρο βεβαιώνουμε την υπογραφή του ανωτέρου παπά Πέτρου Βητζαρά καθώς και την αυθεντικότητα του αντιγράφου της ανωτέρω πράξεως.

Πάρος 6 Μαΐου 1684 νέο ANTONIO SRIRIDO COSOLE VENETO

Εμμανουήλ Κομητάς Πρόξενος καντζιλιέρης.

–1701. Το 1701 απεβίωσε ο Ιωάννης Σπυρίδος, πρόκριτος της Πάρου (17ος-18ος αιώνας).

Το οικόσημο του (τρίτων δεξιόστροφος που κρατά θαλασσινή κόγχη-βούκινο, στηριζόμενο από δύο λέοντες) βρίσκεται σε επιτύμβια πλάκα (1701) στο βόρειο κλίτος του Ναού της Παναγίας Καταπολιανής.

Η επι της πλάκας επιγραφή: +ΜΝΙΣΤΙΤΟΙ ΚΕ ΤΗΝ ΨΙΧΙΝ ΤΟΥ ΔΟΥΛΟΥ ΣΟΥ ΙΩ ΣΠΙΡΙΔ[ΚΑΙ] 1700 (ή 1701), μετάφραση: «+Μνήσθητι κύριε τυην ψυχή του δούλου σου Ιωc…c».

–1710. Χωράφι Σκαντάλη σύμπλιος Νικολάκης Γιαννάκη Σπυρίδου.

–1710. Χωράφι … σύμπλιος Ανδρουλάκης Σπυρίδος κεσίμι [έκαμα το αλλαξιά με τον Μαρκόπουλο χωράφι Καστροβούνι Καστέλλης κεσίμι άλλαξα το με τον όμοιον].

–1716. Σε πρακτικό εκλογής νοταρίου – καγκελαρίου από το κοινό της Παροικιάς στη Γενική Συνέλευση της 14 Ιανουαρίου 1716, μαρτυρείται ο εκλεγείς ως συμβολαιογράφος και γραμματέας της Κοινότητας ο Νικόλαος Σπυρίδος όπως και ο Τζανής Σπυρίδος ως κοινό και ο Ιωάννης Σπυρίδος.

–1716. Σε κληρονομικό δικαίωμα των συζύγων αναφέρεται στις 24 Ιανουαρίου 1716 ο καντζελάριος Νικολός Σπιρίδος.

–1722. Ο Παριανός (γεννήθηκε στα Μάρμαρα) ιερομόναχος Αρσένιος Μενδρινός, το 1722 Μητροπολίτης Τήνου, αναφέρεται σε έγγραφο Παρου στις 29 Οκτωβρίου 1722 για πωληση ακινήτου στην Παροικιά. «… ο οικονόμος Παροικιάς Αλησάφης εμολόγησεν και ομολογά πως απατός του επαρακίνησεν την μπρεσβυτέραν του κερά Μαρκιετάκη οικονόμισα και επούλησεν τα πράγματα ειχεν εις τον Κέφαλο πουρκιάν της και έλαβεν αυτός τα άσπρα και εγόρασε από τον αφέντη Μανωλάκη Πρωτόδικο το μπάρμπαν του ένα λιβάδι εις τον Μπαρασπόρο…» Το πωλητήριος μαρτυρούν και υπογράφουν οι: Οικονόμος Αλησάφης Νικόλαος ιερεύς, ο Μανώλης Πρωτόδικος, ο Σκευοφύλαξ Ντεφεράρης, ο παπα Νικολός Πρωτόδικος, ο Γιάκουμος Μπαζέγιος και ο Καντζελλάριος Παροικιάς Νικόλαος Σπυρίδος.

–1723. Σε πρακτικό εκλογής εκτιμητών του κοινού της Παροικιάς στις 30 Ιανουαρίου 1723 κατά τη Γενική Συνέλευση μαρτυρείται ο Σπυρίδος Νικόλαος, καγκελλάριος Παροικιάς ο οποίος αναλαμβάνει να «περιγραφτούν όλα με τη στίμα εις τη»… «μάνα να φαίνουνται πνατοτινά διά να καταστιχώνουνται τα δοσίματα δίχως κανένα λάθος».

–1724. Απόφαση του κοινού της Παροικιάς για την διατίμηση των προϊόντων και την απογραφή της κτηματικής περιουσίας όλων των κατοίκων. Κατά τη Γενική Συνέλευση της 13 Δεκεμβρίου 1724, αναφέρεται ο καγκελάριος της Κοινότητας Νικόλαος Σπυρίδος.

–1724. Σε πρακτικό εκλογής εκτιμητών του κοινού της Παροικιάς στις 13 Δεκεμβρίου 1724 κατά τη Γενική Συνέλευση μαρτυρείται ο Ανδρέας, Τζανής και Αντώνης Σπυρίδος.

–1730. Από τον … Καρατζά χωράφι Έλιτας σύμπλιος Τζαννάκης Σπυρίδος.

–1730. Πρακτικό εκλογής απεσταλμένου του κοινού της Παροικιάς στην Κωνσταντινούπολης στις 28 Ιανουαρίου 1730 μαρτυρείται ο Γεώργιος Σπυρίδος.

–1730. Πρακτικό εκλογικής επιτροπής του κοινού της Παροικιάς στις 12 Νοεμβρίου 1730, αναφέρεται ο Γεώργιος Σπυρίδος.

–1730. Σε πρακτικό πωλήσεως του φόρου της δεκάτης του κοινού Παροικιάς κατά τη Γενική Συνέλευση, της 26 Ιουλίου 1730 μαρτυρείται ο Γεώργιος Τζανάκη Σπυρίδος.

–1732. Πρακτικό εκλογικής επιτροπής του κοινού της Παροικιάς στις 4 Ιανουαρίου 1732, αναφέρεται ο Γεώργιος Ανδρέα Σπυρίδος και ο Γεώργιος Τζάνε Σπυρίδος.

–1732. Πρακτικό εξουσιοδοτήσεως απεσταλμένου του κοινού Παροικιάς, κατά τη Γενική Συνέλευση στις 17 Ιανουαρίου 1732 αναφέρεται ο Γεώργης Σπυρίδος του Ανδρέα.

–1733. Πρακτικό εκλογικής επιτροπής του κοινού της Παροικιάς στις 4 Ιανουαρίου 1733, αναφέρεται ο Γεώργης Σπυρίδος.

–1733. Σε δημόσιο πλειστηριασμό του κοινού Παροικιάς στις 20 Ιουνίου 1733, αναφέρεται ο Γεώργιος Σπυρίδος.

–1733. Ο Σκευοφύλαξ και ηγούμενος στη μονή του Αγίου Γεωργίου στο Μεροβίγλι Περπινιάς Νεόφυτος υπογράφει το πρακτικό εκλογής του Γεώργιου Σπυρίδου και του Γιακουμάκη Χαμάρτου ως απεσταλμένων στην Κωνσταντινούπολη από το κοινό της Νάουσας στις 26 Οκτωβρίου 1733.

–1734. Πρακτικό εκλογικής επιτροπής του κοινού της Παροικιάς στις 18 Ιανουαρίου 1734, αναφέρεται ο επίτροπος Γεώργιος Τζανάκη Σπυρίδος.

–1736. Πρακτικό εκλογικής επιτροπής του κοινού της Παροικιάς στις 22 Ιανουαρίου 1736, αναφέρεται ο Γεώργιος Σπυρίδος.

–1737. Πρακτικό εκλογής επιτρόπου του κοινού της Παροικιάς την 1η Μαρτίου 1737 αναφέρεται ο Γεώργιος Σπυρίδος.

–1738. Πρακτικό εκλογής επιτρόπου του κοινού της Παροικιάς τον Μάρτιο του 1738 αναφέρεται ο Γεώργιος Σπυρίδος.

–1738. Σε προικοσύμφωνο Παροικίας στις 8 Απριλίου 1738, ο Μιχελέτος του Σπιρίδου με την κερα Νικολέττα θυγατέρα του Γεωργίου Σκιαδά. «Η κυρά Ζαφειράκη μητέρα της Νικολέτας και ο αδερφός της Νικόλαος Κωνσταντάκης δίδουν στην κόρη και ανιψιά εικόνες τρείς. Ο Μιχελέτος Σπυρίδος δεν προσφαίρει (ΓΑΚ, 212 78ν).

–1739. Πρακτικό εκλογής κοινοτικών επιστατών του ναού της Εκατονταπυλιανής σε Γενική Συνέλευση του κοινού της Παροικιάς στις 10 Μαρτίου 1739 αναγράφεται ο Γεώργιος Ανδρέα Σπυρίδος και ο Μιχελέτος Σπυρίδος.

–1739. Πρακτικό εκλογής επιτρόπου του κοινού της Παροικιάς στις 14 Απριλίου του 1739 αναφέρεται ο Γεώργιος Σπυρίδος.

–1739. Πρόσκληση επιστροφής προς τους ξενιτεμένους Παρίους στις 30 Αυγούστου 1739, υπογράφεται και από τον Γεώργιος Σπυρίδος.

–1740. Σε δημόσιο πλειστηριασμό του κοινού Παροικιάς στις 12 Απριλίου 1740, αναφέρεται ο Γεώργιος Σπυρίδος.

–1740. Σε πρακτικό εκλογής «καταστιχογράφων» των φόρων του κοινού Παροικιάς κατά τη Γενική Συνέλευση της 23 Απριλίου 1740, μαρτυρείται ο Γεώργιος Σπυρίδος.

–1741. Για την εκλογή απεσταλμένων στην Κωνσταντινούπολη από τα κοινά της Παροικιάς στη Γενική συνέλευση το 1741 αναφέρεται ο Γεώργιος Σπυρίδος.

–1741. Εκλογή προβλεπτών υγειονομικών μέτρων από το κοινό Παροικιάς Πάρου, κατά τη Γενική Συνέλευση, της 2 Μαΐου 1741, υπογράφει και ο Γεώργιος Σπυρίδος.

–1741. Ο Σπυρίδος Ανδρ. Γεώργιος, επίτροπος Εκατονταπυλιανής, υπογράφει πώληση αμπελιού (Παροικιά, 18 Οκτωβρίου 1741): οι τιμιώτατοι αφέντες επίτροποι και προβλεπτές της κυρίας Εκατονταπυλιανής έχοντας χρείες ανάγκες διά την όμοια εκκλσία πουλούν και χαρτώνουν του τιμιωτάτου αφέντη Τζανάκη Καμπάνη το εμισό αμπέλι που ο κύρης του ποτέ αποθανών μακαρίτης Αλεσσανδράκης [Καμπάνης] το είχε αφιερώσει εις την όμοιαν εκκλησία, διά ρεάλια 14.

–1742. Πρακτικό εκλογής επιτρόπου του κοινού της Παροικιάς στις 1η Μαρτίου του 1742 αναφέρεται ο Γεώργιος Σπυρίδος.

–1743. Εκλογή κατά τη Γενική Συνέλευση «επιτρόπου και προβλέπτη» απεσταλμένου από τα κοινά της Πάρου, στις 20 Φεβρουαρίου 1743 αναφέρεται ο Γεώργιος Σπυρίδος.

–1743. Απόφαση για καθορισμό της φορολογίας κατοίκων της Πάρου στις 12 Απριλίου 1743, αναφέρεται ο Γεώργιος Σπυρίδος.

–1744. Έγγραφο αναφέρεται στον πειρατή Γρύλο που έλεγχε τα στενά περάσματα των Κυκλάδων και λήστευε κυριολεκτικά τα πλεούμενα με ορμητήριο την Πάρο και Αντίπαρο. «Εις δόξαν Θεού αμήν και της διαφεντεύτρας μας Εκατονταπυλιανής αμήν, 1744 Μαρτίου 4, Παροικία. Την σήμερον εφανερώθηκαν προσωπικώς εις την κανκελλαρία μας οι εδώ ονομτισμένοι ένμπροσθεν των υποκάτωθι παρόντα αξιοπίστω μαρτύρω, καραβοκύρης Γεώργιος Κανάρης, Στάμος Ψωμάς, Κωνσταντίνος Κακούρης, Νικολός Χαϊμάδας και Αθανάσιος Φραγκογιάννης οι οποίοι ζητούσαν και θέλουν δια μέσου της παρούσης φανερής υπογραφής των υποκάτωθεν να επιδείσουν ότι μισέβοντας από την Αθήνα με γνώμην Θεού θέλοντος να ξετρέξου τον δρόμον των έως την βασιλεύουσαν πόλιν και πηγαινόμενοι όντας εις το στενό της Άνδρος αιφνιδίως χωρίς τινα είδηση τους επάναβε(;) μία φελούκα μεγάλην και αρματωμένη καλά και αρματωμένη του αφέντη καπετάν Χριστοφίλου ντε Τζουάνε λεγόμενος Γρύλος και αυτός γενόμενος νοικοκύρης εις το καϊκιό των τους επήραν και συντροφία ζώντας τους επήρα εις το κανάλι της Αντιπάρου που εκεί ήτον ο καπετάνιος και το αρμαμέντον του και ερευνώντας το πράμα τους έδωκεν άδειαν και τους έκαμαν καλή πασκοτζέρο που εβρίσκουντανε ομοίως και μερικό από το σαπούνι του γομαριούν της Τζουβάλια πέντε και προβλέποντας, λοιπόν, στενοχωρημένο να μην χάσου και το αποληφθέν τως έβρη παρακαλεστικώς και εδανείστηκα ριάλια δύο χιλιάδες εξακόσια σαράντα ένα που γίνεται ο αριθμός με τα έξοδα έως δύο χιλιάδες επτακόσιαν και τους άφησαν ελεύθερους με το γομάρι του σαπουνιού, όθεν δι ‘ απόδειξιν με φανερά μαρτυρία την εζημία που έως τώρα ετράβηξα τους εσυντροφιάζομε δια μέσου της παρούσης υπογεγραμμένης ως κάτωθεν και τυπωμένη με την κοινή σφραγίδα εφανέρωσα του λεγόμενου καπετάνιου το επαράτησα χωρίς τινα έξοδα εις ασφάλεια, ξεκαθαρίζεται ότι το καΐκι με τες απόδειξες που ο καραβοκύρης εφανέρωσε του λεγόμενου καπετάνιου το επαράτησε χωρίς τινα έξοδα..

Γεώργιος Σπυρίδος μαρτυρώ ως άνωθεν

Μπορταλαμέος Βιτζαράς μάρτυρας

Πέτρος Μαβρογένης μαρτυρώ ως άνωθεν

Ιωάννης Δουδέσκος μάρτυρας

Τζανής Καμπάνης μάρτυρας

Τζουάνες Πρωτονοτάριος Κεφάλου(;) εις αναζήτησιν έγραψα Απόδειξη των Αθηναίων εις την εζημία ετραβήξαν απέ τον καπετάν Γρύλο».

–1744. Πρακτικό εκλογής επιτρόπου του κοινού της Παροικιάς στις 28 Μαρτίου του 1744 αναφέρεται ο Γεώργιος Σπυρίδος.

–1746. Πρακτικό εκλογής επιτρόπου του κοινού της Παροικιάς στις 22 Μαρτίου του 1746 αναφέρεται ο Γεώργιος Σπυρίδος.

–1747. Στη διαθήκη του σακελίου Βιτζαρά ιερέως Κωνσταντίου στις 30 Μαρτίου 1747 υπογράφει ως μάρτυρας ο Γεώργιος Σπυρίδος.

–1748. Πρακτικό πωλήσεως των φόρων του κοινού της Παροικιάς κατά τη Γενική Συνέλευση, τη 1 Μαρτίου 1748, μαρτυρείται ο Γεώργιος Σπυρίδος.

–1749. Πρακτικό εκλογής επιτρόπου του κοινού Παροικιάς στις 20 Νοεμβρίου 1749, αναγράφετε ο Γεώργιος Σπυρίδος.

–1750. Σε πρακτικό αναθεώρησης του κτηματολογίου του κοινού Παροικιάς, σε Γενική Συνέλευση στις 30 Μαρτίου 1750, μαρτυρείται ο Γεώργιος Σπυρίδος.

–1751. Ο άρχοντας Κωνσταντίνος Σπυρίδος, γνωστός σε έγγραφο Τζιπίδου, 3 Αυγούστου 1751: «παραίτησις απαιτήσεως του Κωνσταντίνου Σπυρίδου επί κτημάτων της μονής Αγίου Αντωνίου».

–1752. Σε εκλογή απεσταλμένου στην Κωνσταντινούπολη από το κοινό Παροικιάς σε Γενική Συνέλευση στις 6 Σεπτεμβρίου 1752 μαρτυρείται ο Γεώργιος Σπυρίδος.

–1814. Ποίημα του Ν. Κονδύλη το 1814 αφιερωμένο στον Γεωργάκη Σπυρίδω «Τώ ευγενεστάτω αφέντη Γεωράκη Σπυρίδω»

–Σπύρογλου: Μικρασιάτης κάτοικος Ναούσης.

–Σπύρου: Πατρωνυμικό Επώνυμο. Πιθανή προέλευση της οικογένειας, από την Λέρο.

–1827. Σε εξόφληση κληρονομιάς στη Νάουσα στις 22 Μαΐου 1827 αναφέρεται ο ποτέ Αργυρώς κόρης ποτέ Σπύρου Βαγγέλη και γυνή Δημητρίου Καρποδίνη. Αναφέρεται επίσης και ο αδερφός του Βαγγέλη Σπύρου, Νικόλας.

–1831. Εν Ναούση της Πάρου τη 5 Αυγούστου 1831 Βαγγέλης Σπύρου. Το ίδιο άτομο είναι αφιερωτής ξυλόγλυπτου στο ναό της Θεοσκέπαστης στη Νάουσα «Δέησις του δούλου του θεού Σπήρου Βατζέλι»

–1843. Σε ονομαστικό κατάλογο των εκλογικών αποτελεσμάτων Νάουσας στις 27 Οκτωβρίου 1843 αναφέρεται ο Ευάγγελος Σπύρου.

–1844. Σε εκλογικό κατάλογο στις 18 Μαρτίου 1844, του Δήμου Νάουσας (της επαρχίας Νάξου), υπάρχει εγγεγραμμένος ο 61χρονος γεωργός Ευάγγελος Σπύρου, ο 28χρονος γεωργός Σπύρου Παναγιώτης.

–1883. Σε εκλογικό κατάλογο της Νάουσας του 1883, υπάρχουν εγγεγραμμένοι οι, Σπύρου Σπύρος του Ευάγγελου, 43 ετών, γεωργός από τη Νάουσα και ο Σπύρου Εμμανουήλ του Ευάγγελου, 46 ετών, εργάτης από τη Νάουσα.

–1885. Σε εκλογικό κατάλογο της Νάουσας του 1885, υπάρχουν εγγεγραμμένοι οι, Σπύρου Σπύρος του Ευάγγελου, 45 ετών, γεωργός από τη Νάουσα και ο Σπύρου Εμμανουήλ του Ευάγγελου, 48 ετών, εργάτης από τη Νάουσα.

–1890. Το 1890 γεννιέται στη Νάουσα ο Ευθύμιος Σπ. Σπύρου, ήταν το τρίτο παιδί του Σπύρου Σπύρου ο οποίος βαπτίστηκε στο ιδιωτικό τους εκκλησάκι Άγιο Ευθύμιο. Ο Ευθύμιος Σπύρου παντρεύτηκε την Μαρκετάκη Σπύρου και αποκτούν δύο θυγατέρες, την Μαρουσώ (Σωσώ) σύζυγος του Δημήτρη Πετρίδη και την Στέλλα σύζυγο του Βασίλη Πεντάρη. Με αμοιβαία συμφωνία των δύο αδερφών μετά τον θάνατο του Ευθύμιου Σπ. Σπύρου το έτος 1950, ο αγρός και το εξωκλήσι του Αγίου Ευθυμίου (Αμπελάς) ήρθαν στην κατοχή της Μαρουσώς Πετρίδη, το γένος Σπύρου.

–1939. Στα δημοτολόγια Ερμούπολης είναι εγγεγραμμένη η παριανή [Νάουσα] 17 ετών Μαρουσώ Ευθ. Σπύρου άγαμος. Έδωσε όρκο στις 14 Φεβρουαρίου 1939.

–1946. Σε εκλογικό κατάλογο της Κοινότητας Νάουσας στις 30 Απριλίου 1946, υπάρχει εγγεγραμμένος ο 63χρονος κάτοικος Νάουσας, Σπύρου Κωνσταντίνος του Σπύρου, γεωργός, ο 34χρονος ναυτικός Παναγιώτης Σπύρου Παναγιώτης του Κωνσταντίνου, ο 69χρονος Σπύρου Ευάγγελος του Σπύρου κτηματίας, ο 31χρονος γεωργός Σπύρου Σπύρος του Ευαγγέλου και ο 30χρονος οινομάγειρας Σπύρου Μπατίστας του Ευάγγελου.

–1952. Σε εκλογικό κατάλογο της Κοινότητας Νάουσας του 1952, υπάρχει εγγεγραμμένη η Σπύρου Ζαμπία, όνομα συζύγου Παναγιώτης, όνομα πατρός Γρηγόριος Μαλαματένιος.

–1966. Στην πρώτη εκλεγμένη διοίκηση του ΑΟ Νηρέας Νάουσας Πάρου το 1966 εξελέγχει Γρηγόρης Σπύρου.

–Στάβαρης ή Σταύβαρης:

–1921. Στις 10 Οκτωβρίου 1921 ο 35χρονος υπάλληλος από την Πάρο Σπύρος Μαλαγαρδής του Φραγκίσκου και της Μαρίας Κομνηνού παντρεύεται στην Ερμούπολη την 24χρονη από την Πάρο Ελένη Στάβαρη του Δημοσθένη και της Αθηνάς Κορκοδείλου.

–2005. Καφέ στις Λεύκες ιδιοκτησία του Αντωνίου Στάβαρη.

–Στάης:

–1829: 9βρίου 27. Μαθητευόμενοι εις την Αλληλοδιδακτικήν Σχολήν της πόλεως Παροικιάς

Στάης Γεώργιος ετών 11.

–Σταθάκης: Υποκοριστικό του Στάθη. Λαϊκή μαρτυρία: Δύο κυρίες άνω των 80 ετών θυμόντουσαν τον μπάρμπα Σταθάκη γύρω στο 1935. Τους μάλωνε γιατί του έκοβαν τα αμύγδαλα απο ένα κτήμα που είχε. Αυτός λοιπόν είχε μια κόρη τη Μαρία. Η Μαρία παντρεύτηκε και έκανε μια κόρη την Ερμίνα. Η Ερμίνα παντρεύτηκε έναν Αμερικανό και έκανε ένα γιό, το Λευτέρη ο οποίος ζεί στην Αμερική. Το σπίτι που έμεναν υπάρχει στον Κώστο και το διαχειρίζεται ο Λευτέρης, ο οποίος έρχεται κάθε καλοκαίρι.

–1912. Απόδειξη του «Γεωργικού Συνδέσμου Μαρπήσσης» στις 29 Μαρτίου 1912 αναφέρεται ο Ιωάννης Σταθάκης.

–1938. Σε έγγραφο του 1938, αναφέρεται ο Ιωάννης Σταθάκης να έχει μελίσσια στον Κώστο.

–1951. Στις 3 Μαρτίου του 1951 απεβίωσε ο Ιωάννης Σταθάκης από τον Κώστο. Ήταν τότε 93 ετών. Η κόρη του η Μαρία είχε παντρευτεί 2 φορές. Ο πρώτος της σύζυγος λεγόταν Λέων Σπήλιος με τον οποίον γέννησε την Ερμίνα. Ο δεύτερος σύζυγος λεγόταν Δελέντας (όνομα …) με τον οποίο δεν είχε παιδιά. Η Ερμίνα πέθανε στο Βύρωνα πριν πολλά χρόνια ίσως 30. Η Ερμίνα έκανε κι αυτή δύο γάμους. Με τον πρώτο τον Ελληνοαμερικανικό που λεγόταν Λαζίδης … και απέκτησαν τον Λευτέρη. Ο δεύτερος σύζυγος ήταν Αλιπράντης με τον οποίο απέκτησαν τον Αριστοτέλη

–Σταθάρος: Ίσως παραφθορά του Σταθερός.

–Στον εκλογικό κατάλογο Αντιπάρου στις 30 Απριλίου 1946 υπάρχει εγγεγραμμένος ο γεννημένος το 1914 κάτοικος Αντιπάρου Σταθάρος Νικόλαος του Ιωάννη εργάτης.

–Σταθερός: Μοιάζει ως βυζαντινό επίθετο. Ήρθαν στην Πάρο από τη Μικρά Ασία, μάλιστα το παρατσούκλι τους μέχρι και σήμερα είναι Τζαούρης από το γκιαούρης που στα Τούρκικα σημαίνει «ο άπιστος». Οι περιουσία τους αρχικά είναι στην Αγία Ειρήνη όπου το ομώνυμο εκκλησάκι ανήκει στην οικογένεια Σταθερού αλλά και στις Καμάρες με κτήματα. Στη Νάουσα η οικογένεια Σταθερού εμφανίζεται μετά το 1960. Ο Κλάδος της Αντιπάρου προήλθε από τον Ιωάννη Σταθερό, γεννημένο στην Πάρο, ο οποίος πριν από περίπου 150 χρόνια πήγε στην Αντίπαρο να δουλέψει στα ορυχεία, εκεί γνώρισε την Μαρία Τριαντάφυλλου και παντρεύτηκαν κάνοντας 6 παιδιά.

–1800. Μαρτυρείται στην Παροικιά πριν το 1800.

–1821. Παριανός αγωνιστής του 1821 ο Σταθερός Ιάκωβος (Μ.Υ.14164) Στρατιώτης.

–1847. Στον εκλογικό κατάλογο Παροικιάς (συμπεριλαμβάνεται και η Αντίπαρος) είναι εγγεγραμμένος ο 44χρονος γεωργός Εμμανουήλ Ν. Σταθερός, ο 46χρονος ξυλουργός Ιάκωβος Σταθερός, ο 31χρονος γεωργός Πέτρος Ν. Σταθερός και ο Σταθερός ή Μάγειρας (υπάρχει και επίθετο Μάγειρας) Κωνσταντίνος 36 ετών γεωργός.

–1869. Στις 26 Ιανουαρίου 1869 ο 25χρονος βυρσοδέψης από την Πάρο Σταθερός Νικόλαος του Π., παντρεύεται στην Ερμούπολη την 17χρονη από την Σίκινο Μαριγώ Πολίτη, του Χ.

–1874. Στα δημοτολόγια Ερμούπολης είναι εγγεγραμμένος ο παριανός 30χρονος βυρσοδέψης Νικόλαος Π. Σταθερός, έγγαμος. Έδωσε όρκο στις 15 Απριλίου 1874.

–1899. Το 1899 γεννιέται ο Σταθερός Νικόλαος του Ιωάννη γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1900. Στις 9 Ιουλίου 1900 ο 26χρονος εργάτης από την Πάρο Ιωάννης Γρηγορόπουλος του Γεωργίου και της Αργυρώς Σταθερού, παντρεύεται στην Ερμούπολη την 20χρονη από την Σύρο Αικατερίνη Κανέλλη, του Σταύρου και της Σεβαστής Μεσίτη.

–1901. Το 1901 γεννιέται ο Σταθερός Αντώνιος του Ιωάννη γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1904. Το 1904 γεννιέται ο Σταθερός Βασίλειος του Ιωάννη γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1905. Το 1905 γεννιέται ο Αντώνης Σταθερός (Τζαούρης), παντρεύεται στη Νάουσα την Ελευθερία Καρποδίνη.

–1907. Το 1907 γεννιέται ο Σταθερός Δημήτριος του Ιωάννη γεωργός κάτοικος Παροικιάς.

–1919. Οπλίτης κατά την περίοδο 1919-1922 ο Σταθερός Στυλιανός.

–1932. Το 1932 γεννιέται ο Γιάννης Σταθερό του Αντωνίου και της Ελευθερίας. Παντρεύτηκε την Κωνσταντίνα Σκιαδά και απέκτησαν δύο γιούς, τον Αντώνη και τον Λουκά.

–1946. Στον εκλογικό κατάλογο της Παροικιάς του 1946 είναι εγγεγραμμένα τα αδέρφια Σταθερός Νικόλαος, Αντώνιος, Βασίλειος και Δημήτριος του Ιωάννη γεωργοί κάτοικος Παροικιάς.

–1950. Σε εκλογικό κατάλογο Αντιπάρου στις 11 Ιανουαρίου 1950, υπάρχει εγγεγραμμένη η Σταθερού Μαρία, όνομα συζύγου Νικόλαος, όνομα πατρός Δ. Τριαντάφυλλος.

–1953. Στο εκλογικό κατάλογο Παροικιάς του 1953 είναι εγγεγραμμένη η Σταθερού Ναταλία όνομα συζύγου Ιωάννης, όνομα πατρός Βασίλειος Πατέλης.

–1990. Λουκάς Σταθερός, Μηχανολόγος Μηχανικός από τη Νάουσα, 1990.

–Σταματελάκης: Κρητικό πατρωνυμικό επώνυμο. Στις αρχές του 1910 η οικογένεια Σταματελάκη της Πάρου μετοίκησε στην πρωτεύουσα των Κυκλάδων την Σύρο φτιάχνοντας τα περίφημα «λουκούμια Σταματελάκης». Πρόγονός της ο Ιωάννης Σταματελάκης.

–1721. Ο ιερέας Γεμελιάρης μνημονεύεται στο προικοσύμφωνο της Μαρούσας Τζ. Ραγκούση με τον Γεωργίου Ι. Γεμελιάρη. Λεύκες 20 Δεκεμβρίου 1721. όπου η Λαρέντζα Ραγκούση προικίζει την κόρη της Μαρούσα για να παντρευτεί τον γιο του αφέντη χωροεπισκόπου Κεφάλου Γεμελιάρη. Υπογράφει ο δημόσιος Μνήμων της κωμοπόλεως Ναούσης, υποβεβαιώ ότι ίσον έστι εκ του πρωτοτύπου, Ιωάννης Σταματελάκης.

–1816. Σε προικοσύμφωνο στις 22 Οκτωβρίου 1816 αναφέρεται η Ανθούλα γυνή πάλε ποτέ Ιάκωβου Βαβανού, όπου πάντρεψε το 1812 τον γιό της με την θυγατέρα του πάλε ποτέ Περούλη Ρούσσου ονόματι Αντωνία, αναφέρεται ο Σταματελάκης με χωράφι στις Καμάρες.

–1824. Πωλητήριο συμβόλαιο του 1824 συντάχθηκε από τον συμβολαιογράφο Νάουσας Ιωάννη Σταματελάκη.

–1825. Στις 19 Αυγούστου 1825 αναφέρεται ο καπετάν Γιαννάκης Σταματελάκης.

–1825. Ο Νοτάριος Νάουσας Σταματελάκης Ιωάννης αναφέρεται σε επιστολή του προς την Νοταρία της Παροικιάς ο Φιλικός Παναγιώτης Δ. Δημητρακόπουλος (Παροικιάς, 23 Αυγούστου 1825), στον «καπετάν Γιαννάκη Σταματελάκη», διεκδικώντας το τμήμα του νερόμυλου του, που είχε αγοράσει από τον Αντώνη Κορτιάνο.

–1826. Σε συμβιβαστικό έγγραφο στις 4 Ιουλίου 1826 αναφέρεται ο Ιωάννης Σταματελάκης.

–1826. Νάουσα, 19 Οκτ. 1826 Ο δημόσιος νοτάριος της Χώρας Ναούσης Ιωάννης Σταματελάκης υποβεβαιοί. –εδόθη αντίγραφων.

–1826. Υπογράφων ως έφορος Τσιπίδου στις 29 Δεκεμβρίου 1826 ο Ιωάννης Σταματελάκης.

–1827. Σε εξόφληση κληρονομιάς στη Νάουσα στις 22 Μαΐου 1827 αναφέρεται ο νοτάριος Σταματελάκης Ιωάννης.

–1827. Πώληση ακινήτου υπό αριθμού 198 χιλίους οκτακοσίους είκοσι επτά (1827) Ιουλίου 27: Νάουσα της Πάρου. Την σήμερον επαρισιάσθη εις την Κοινήν Νοταρίαν της χώρας ταύτης η κάτωθεν υπογεγραμμένη Παρασκευώ γυνή Βαγγέλη Βαλσαμάκη, οπού με την γνώμην του ανδρός της και υιού της Νικολάου και λέγει ότι πως με ιδίαν της βουλήν και γνώμην δίνει και παντί ελεύθερα πουλεί εις τον Μάρκον Βλάση ένα μαγαζί αργαστήρι οπού έχει την μητρικόν της ομού με το τζάκιν του εις την ρούγα του Ευαγγελισμού πλησίον: άνωθεν τα παιδιά ποτέ Λουκά Θηβαίου και εις το πλάγι ίδια πωλήτρια, το οποίον του το δίδει διά γροσια διακόσια εξήντα: Ν260, ως καθού… εις το δημόσιον από τον ίδιον αγοραστήν, τα οποία γρόσια την τιμήν μας λέγει η άνω λεγομένη πωλήτρια ότι τα έλαβε σωστά και καλά μένοντας πλημένα και καλά ευχαριστημένα, και από την σήμερον το αποξενώνεται και το απαραιτεί εις την εξουσίαν και κυριότητα του αγοραστή να το κάνει ως θέλει και βούλεται ως ίδιον του απόκτημα και ως συγχήσει την παρόν πουλησίαν να ζημιούται εις την ευρισκομένην εξουσίαν γρόσια εκατόν τριάντα, πληρώνοντας τα πάντα και πάλιν η παρών να έχη το κύρος και την ισχύν εις αιώνα τον άπαντα. Και εις πίστωσιν υπογράφεται παρ’ αυτής διά … και παρά των αξιοπίστων μαρτύρων εις ασφάλειαν. Παρασκευώ γυνή Βαγγέλη Βαλσάμου, διά χειρός εμού του υιού της Νικολάου βεβαιοί τα άνωθεν. Βαγγέλης Βαλσάμου Βεβαιώνει τα άνωθεν, δια χειρός εμού Δημητρίου Καράντζα, όστις και μαρτυρώ. Ο δημόσιος νοτάριος της χώρας ταύτης Ιωάννης Σταματελάκης βεβαιώ.

–1829. Ο ονομαστικός κατάλογος των μαθητών του Αλληλοδιδακτικού Σχολείου της Νάουσας του σχολικού έτους 1829.

«Οι μαθητευόμενοι εις την Αλληλοδιδακτικήν Σχολήν της κομοπόλεως Ναούσης»

Νικόλαος Σταματελάκης ετών 13, ο Εμμανουήλ Σταματελάκης ετών 8, η Ζαμπέτα Σταματελάκη ετών 13 και ο Αντώνιος Σταματελάκης ετών 8.

–1830. Εν Ναουση της Πάρου τη 29 Σεπτεμβρίου 1830 αναφέρεται ο Σταματελάκης Ιωάννης, Νοτάριος Νάουσας.

–1831. Ο δημόσιος μνήμων της κωμοπόλεως, Εν Ναούση της Πάρου τη 5 Αυγούστου 1831 Ιωάννης Σταματελάκης.

–1831. Στις 21 Οκτωβρίου 1831, σωτήρια επιστολή των κατοίκων της Πάρου προς τον επίτροπο Αιγαίου Πελάγους, για τα δεινά των κρητών νέοαποίκων εναντίων των ντόπιων. Υπογράφει… ο κοινός νοτάριος Νάουσας Ιωάννης Σταματελάκης.

–1844. Σε εκλογικό κατάλογο στις 18 Μαρτίου 1844, του Δήμου Νάουσας (της επαρχίας Νάξου), υπάρχει εγγεγραμμένος ο 28χρονος κτηματίας Νικόλαος Ι. Σταματελάκης, ο 64χρονος κτηματίας Ιωάννης Σταματελάκης, ο 26χρονος ναυτικός Εμμανουήλ Ιω. Σταματελάκης.

–1876. Στα 1876 έμπορος Παροικιάς μαρτυρείται ο Παναγιώτης Σταματελάκης.

–1883. Σε εκλογικό κατάλογο της Νάουσας του 1883, υπάρχουν εγγεγραμμένοι οι, Σταματελάκης Ιωάννης του Γεωργίου, 40 ετών, υποδηματοποιός από τη Νάουσα, κάτοικος Βλαχίας (Μολδαβία), ο Σταματελάκης Ελευθέριος του Γεωργίου, ετών 39, Ράπτης από τη Νάουσα, κάτοικος Βλαχίας (Μολδαβίας) και ο Σταματελάκης Ιωάννης του Γεωργίου, 40 ετών, παπουτσής, κάτοικος Βλαχίας.

–1885. Σε εκλογικό κατάλογο της Νάουσας του 1885, υπάρχουν εγγεγραμμένοι οι, Σταματελάκης Ιωάννης του Γεωργίου, 42 ετών, υποδηματοποιός από τη Νάουσα, κάτοικος Βλαχίας (Μολδαβία) και ο Σταματελάκης Ελευθέριος του Γεωργίου, ετών 41, Ράπτης από τη Νάουσα, κάτοικος Βλαχίας (Μολδαβίας).

–Σταματελόπουλος:

–1820. Λογαριασμός των Απεσταλμένων της Κωνσταντινούπολης το 1821 έτος, υπόμεν το μέρος της κοινοτήτος Πάρου ο Μιχαήλ Τσιγώνιας, από δε το μέρος του ποτέ Πέτρου Μάτσα Μαυρογένους, ενοικιάζου των Σουλτανικών προσόδων και πολιτικών δικαιωμάτων της Νήσου μας, ως το συμφωνητικόν, αυτού του Ενοικιου του και Κοινότητος Γεγραμμένον τη 3: Δεκεμβρίου 1820 και καταχωρημένον εις τον Κώδηκα της κοινότητος, τον Ιωάννη Κορτιάνον, οίτινες απεσταλμένοι Τσιγώνιας και Κορτιάνος εξάλθησαν εξή να αγοράσουν αυτάς τας προσόδους, ετεί λογαριασμόν του ρηθατος; Ενοικιαζου.

Ομολογία Νικολάου Σταματελόπουλου Κεφάλαιον γρ. 2000.

–1829. Καταγραφή των κοινών χρεών της Νήσου Πάρου εγείνον εις Κωνσταντινούπολιν εις εκφόρους αποστολάς κατά το τελευτάτον _ καταχωρημένον εις τον κοινόν Κώδημα καθού είς του τελευταίου χρόνου απεσταλμένων. Μ. Τσιγώνια, και Ιω. Κορτιάνου λογαριασμούς, τα οποία μένουν ενεξόφλητα τα κεφάλαια ομολογιών οι δε τόκοι αυτών είναι πληρωμένοι μέχρι του χιλιοστού οκτακοσιοστού έτους.

Ομολογία Νικολάου Σταματελοπούλου γρ. 2480.

–Σταμάτης ή Σταματικός:

–1699. Ρετζιβούτα. Καστέλλι Κεφάλου, Τζιπίδος, 1699. Ο καπετάς Μιχάλης Κοσμάς έλαβε από τον μαστρο Γεώργη Σταμάτη ή Σταματικός 2,30 ρεάλια για το φατούρο του ανιψιού του. Το έγγραφο συνέταξε ο ιερέας Μιχαήλ Στάμεναςκαι υπογράφουν ο ιερομόναχος Θεοδόσιος και ο ιερέας Ιωάννης Καλλέργης.

–Στάμενος ή Στάμενας: Πιθανός να προέρχεται από το όνομα Στάμος > Στάμαινα, η γυναίκα του Στάμου > Στάμαινας.

Τόπος καταγωγής τα Μάρμαρα, αργότερα και στην Μάρπησσα.

Γνωστή οικογένεια ιερωμένων με αποκορύφωμα τον Μητροπολίτη Παροναξίας Αμβρόσιο Στάμενα.

–1652. Ο ιερέας Μιχαήλ Στάμενας αναφέρεται σε έγγραφο Καστελλίου Παροικιάς στις 11 Απριλίου 1652 μέλος του Αδελφάτου του Παναγίου Τάφου στον Κέφαλο (Ινστρουμέντο της Πάρω) «+Μιχαήλ ιερεύς του Σρατή και Αθανασίου, υιός Στρατής.

–1699. Ο ιερέας Μιχαήλ Στάμενας συντάσει και υπογράφει ρετζιβούτα (απόδειξη) Καστελλίου Κεφάλου το 1699. Ρετζιβούτα. Καστέλλι Κεφάλου, Τζιπίδος, 1699. Ο καπετάς Μιχάλης Κοσμάς έλαβε από τον μαστρο Γεώργη Σταμάτη ή Σταματικός 2,30 ρεάλια για το φατούρο του ανιψιού του. Το έγγραφο συνέταξε ο ιερέας Μιχαήλ Στάμενας και υπογράφουν ο ιερομόναχος Θεοδόσιος και ο ιερέας Ιωάννης Καλλέργης.

–1707. Ανταλλαγή χωραφιού και κτήματος, Καστέλλι Κεφάλου, Τζιπίδος 1707, Οκτωβρίου 19. Ενώπιον του ιερέως Μιχαήλ Στάμενα, που συνέταξε το έγγραφο, με μάρτυρες τον Νικόλαο Ρούσσο και τον Ιωάννη Παπαδόπουλο, ο Δημήτριος Μονόπατος και ο Ριντζέρης Χειλάς από τον Δραγουλά…

–1714. Στην Ωραία πύλη στο ναό της Μεταμόρφωσης του Χριστού στα Μάρμαρα, υπάρχει αφιέρωμ του ιερεύς Ευστράτιου Στάμενα, όπως αναφέρει η επιγραφή: Μνήσθητι Κύριε του δούλου Ευστρατίου ιερέως Στάμενα, και χρονολογία 1714-1751.

–1714. Στα 1714 με δαπάνες του ιερέα Ευστράτιου Σταματελάκη τοιχογραφήθηκε η αψίδα του ιερού του ναού του Αγίου Ευσταθίου στον Τζιπίδο, κατά την σωζομένη εκεί επιγραφή: «1714. Ιστορήθη δι’ εξόδου του ευλαβεστάτου εν ιερεύσι παπακήρ Ευστρατίου Στάμενα. Χειρ αγιογράφου Νικολάου Παπασταματακίου».

–1715. Στον Τζιπίδο στις 22 Απριλίου 1715 ο ιερέας Στάμενας Ευστράτιος συντάσσει πωλητήριο σπιτιού «εις τον άγιο Ηλία, σύμπλιο κύρ Περούλη Τριβυζά». Ενώπιον του ιερέα Στρατή Στάμενα που συνέταξε το έγγραφο η Παρασκευή Νικολού Μισαρίτη (Μεσαρίτη) πωλεί στον μαστρο Γεώργη Ραγκούση ένα σπίτι για 10,30 ρεάλια. Υπογράφεται απου τους ιερέα Μιχαήλ Στάμενα, Νικόλαο Πητηλαίο (Παντελαίο) και Γεώργη Μαυρογένη.

–1719. Σε πωλητήριο Τζιπίδου 24 Μαΐου 1719, κατά το οποίο ο Ιωάννης Άσος πολέι «ένα σπιτότοπο που έχει εις το Πηγάδι του Τζιπίδου σύμπλιον του χωραφιού του πρωτονοτάριου Στάμενα και μαστρο-Στρατή Άσου και παπά-Θεοδώρου Μεχλέχα.

–1720. Ιερέας και πρωτονοτάριος Ευστράριος Στάμενας σε έγγραφα του οσίου Αντωνίου στις 5 Ιουνίου 1720.

–1722. Στον Τζιπίδο στις 24 Ιουλίου 1722 ο ιερέας Στάμενας Ευστράτιος συντάσσει πωλητήριο.

–1724. Συντάκτης της διαθήκης του παπά Μελέτιου Σιδεράκη στις 26 Ιουνίου 1724 ο Ευστράτιος ιερέας Στάμενας πρωτονοτάριος.

–1725. Στον Τζιπίδο στις 23 Φεβρουαρίου 1725 ο ιερέας Στάμενας Ευστράτιος συντάσσει έγγραφο αφιέρωσης στην Ξεχωριανή χωραφιού από τον Φραντζέσκο Σιδεράκη.

–1725. Στον Τζιπίδο στις 10 Μαΐου 1725 ο ιερέας Στάμενας Ευστράτιος συντάσσει έγγραφο ανταλλαγής χωραφιών μεταξύ μοναχού Νεκτάριου, της μονής Προδρόμου (Τζιπίδου) και ιερέα Ησαΐα Παπαδόπουλου.

–1726. Ο ιερέας Μιχαήλ Στάμενας συντάσει και υπογράφει πωλητήριο Τζιπίδου, Καστέλλι Κεφάλου στις 19 Μαΐου 1726.

–1728. Στις 3 Νοεμβρίου 1728 ο ιερέας Στάμενας Ευστράτιος συντάσσει στον Τζιπίδο έγγραφο αφιέρωσης ακινήτων στη μονή Αγίας Κυριακής Λευκών.

–1740. Στον Τζιπίδο στις 6 Οκτωβρίου 1740 ο ιερέας Στάμενας Ευστράτιος υπογράφει πωλητήριο Τζιπίδου.

–1741. Για την εκλογή απεσταλμένων στην Κωνσταντινούπολη από τα κοινά της Παροικιάς στη Γενική συνέλευση το 1741 αναφέρεται ο πρωτονοτάριος Κεφάλου Στάμενας.

–1743. Εκλογή κατά τη Γενική Συνέλευση «επιτρόπου και προβλέπτη» απεσταλμένου από τα κοινά της Πάρου, στις 20 Φεβρουαρίου 1743 αναφέρεται ο πρωτονοτάριος Στάμενας.

–1746. Σε έγγραφο Τζιπίδου στις 9 Μαρτίου 1746 ο παπά-Αντώνιος Στάμενας υπογράφει ανταλλαγή χωραφιών.

–1747. Ο πρωτοπαπάς Στάμενας συντάσει και υπογράφει πρακτικό εκλογής ως απεσταλμένος στην Κωνσταντινούπολη του ιερέα Φραγκίσκου Ραγκούση από το Κοινό της Παροικιάς στις 26 Οκτωβρίου 1747.

–1750. Στο «Αβαντάριο» της ξεχωριανής στις 29 Μαρτίου 1750 αναφέρεται ο ιερέας πρωτονοτάριος Κεφάλου Στάμενας Μιχαήλ.

–1751. Στον Τζιπίδο στις 28 Δεκεμβρίου 1751 ο ιερέας Στάμενας Ευστράτιος συντάσσει τη διαθήκη της ανιψιάς του Τζαννέταινας Παπαδοπούλου Σταύρου, ιερέας, το γένος Τριανταφύλλου.

–1752. Σε έγγραφο Ξεχωριανής στις 29 Μαρτίου 1750 αναφέρεται ο παπά-Αντώνιος Στάμενας.

–1752. Στις 15 Αυγούστου 1752 ο πρωτοπαπάς και πρωτονοτάριος Μιχαήλ Στάμενας κατείχε το οφίκιο.

–1752. Στις 21 Σεπτεμβρίου 1752 ο ιερέας Μιχαήλ Στάμενας συντάσει και υπογράφει στον Τζιπίδο το προικοχάρτι του Δημητρίου Σιδεράκη.

–1752. Κατερίνα πρεσβυτέρα ιερέως Ευστρατίου Στάμενα (1752).

–1757. Ο ιερομόναχος Σεραφείμ Στάμενας συντάσει και υπογράφει πωλητήριο Τζιπίδου στις 24 Αυγούστου 1757.

–1761. Σε διαθήκη του Κωνσταντάκη Μαραμανία στις 29 Δεκ 1761 αναφέρεται ο πρωτονοτάριος Κεφάλου, ιερεύς Μιχαήλ Στάμενας.

–1763. Στις 6 Μαρτίου 1763 υπογράφει το πληρεξούσιο της Κυριακής Π. Τριανταφύλλου ο ιερέας πρωτονοτάριος Κεφάλου Μιχαήλ Στάμενας.

–1811. Επιγραφή στο δάπεδο του δίκλιτου ναού της Κοιμήσεως της Θεοτόκου και Αγίας Άννας αναφέρει τον ιερέα Ευστράτιο Στάμενα στις 14 Μαΐου 1811. Με δαπάνες του Ανουσάκης Μανουήλ ολοκληρώθηκε το στρώσιμο με πλάκες του εδάφους του ναού του Τιμίου Σταυρού (άγνωστο που βρισκόταν) και φροντίδα του παπά-Στρατή Στάμενα. Η σχετική επιγραφή: 1811 Μαΐου 14. Ετελειώθη το έδαφος του Τιμίου Σταυρού δι εξόδου Μανοΐλ Α/νουσάκη και συ[ν]δρομής Ε/υστρατίου ιερέως και των κατοίκων (?) ΝΗΚΘ.

–1815. Ευστράτιος Στάμενος 1815, Ιερομόναχος στην Μονή του Αγ. Αντωνίου. Παριανός Μητροπολίτης Παροναξίας κ. Αμβρόσιος Στάμενας.

–1819. Στις 15 Ιανουαρίου 1819 πεθαίνει ο εφημέριος Τσιπίδου Στρατής Στάμενας. «1819 Ιανουαρίου 15 αποκοιμήθη / η κόρη μου η παπαδιά Μαρία πρεσβυτέρα παπά Κωνσταντή Γεμελιάρη και ο θεός αναπαύση / αυτήν μετά τους δικαίους: παπά Στρατής Στάμενας».

–1819. Το 1819 αναφέρεται η Στάμενα Μαρία πρεσβυτέρα του ιερέα Κωνσταντίνου Γεμελιάρη.

–1822. Σε έγγραφο των Παριανών στους Υδραίους στις 13 Απριλίου 1822 αναφέρεται ο Αγγελέτος Στάμενας κάτοικος Μαρμάρων.

–1829. Σε έγγραφο της Εκατονταπυλιανής «Εν Παροικία της Πάρου» την 19 Μαΐου 1829 αναφέρονται οι εκλογείς της επαρχίας Πάρου και Αντιπάρου: Αθανάσιος Μαύρος, Μ.Μ. Μαυρογένης, Δημήτριος Καλαβρός, Νικ. Μαλατέστας, Ιω. Μεταξάς, Θ. Ρικιέρης, Ιάκωβως Λουκής, Ν. Μωραΐτης, Μιχαήλ Τζιγώνιας, Ιω. Βαλσαμής, Ευστράτιος Στάμενας, Ζέπος Δελαγραμμάτης, Ν. Κονταράτος, Ν. Ρούσσος, Γεώργιος …, Τζανής Μάτζας, Δαμιανός Μπιάζης, Γεώργιος Βιτζαράς.

–1830. Στις 8 Φεβρουαρίου 1830 αναφέρεται στον κατάλογο του μητροπολίτη Παροναξίας ο Πρωτονοτάριος Στάμενας Μακάριος.

–1831. Ιερομόναχος Κοιμήσεως Θεοτόκου (Αγία Μονή) το 1831 ο Ιερόθεος Στάμενας.

–1831. Στις 21 Οκτωβρίου 1831, σωτήρια επιστολή των κατοίκων της Πάρου προς τον επίτροπο Αιγαίου Πελάγους, για τα δεινά των κρητών νέοαποίκων εναντίων των ντόπιων. Υπογράφει… ο Νικόλαος, Ευστράτιος και ο Αντώνης Στάμενας από το χωρίων Κεφάλου.

–1844. Στον εκλογικό κατάλογο του Δήμου Μαρμάρων το 1844 είναι εγγεγραμμένος ο 38χρονος εργάτης Στάμενας Αντώνιος.

–1846. Ο Μαρπησσαίος Γεώργιος Φωκιανός έλαβε μέρος στην Ελληνική Επανάσταση και αγωνίστηκε υπό τις οδηγίες του Παριανού Δημητρίου Σάλλα «κατά το 1826 εις την κατά του Ιμβραήμ πολιορκίαν Τριπολιτσάς (…) και διέμεινεν εκεί μέχρι της πτώσεως της» κατά μαρτυρία των δημοτών και κατοίκων του Δήμου Μαρπήσσης, σε έγγραφο τους («εν Μαρπίσση την 16 Μαΐου 1846»). Ακολούθως διέμεινε στα Βέρβαινα και τέλος στο Ναύπλιο. Αρχηγός δε των όπλων ήταν ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης. Το πιστοποιητικό το υπογράφουν 48 προύχοντες και κάτοικοι της Μάρπησσας, μεταξύ των οποίων οι: Άγουρος Ιωάννης, Ιωάννης Ασωνίτης, Ελευθέριος Τζιώτης, Αναγνώστης Α. Βιτσαράς, Παναγ. Νικηφοράκης, Αντώνιος Τζιγώνιας, Αρτέμιος Ευλογιάς, Ανδρέας Αλιπράντης, Νικ. Βατιμπέλας, Νικόλαος Πούλιος, Γουλιέλμος Καντιώτης, Μακάριος Στάμενας. Το επικυρώνει δε καθώς και τις υπογραφές, ο δήμαρχος Μάρπησσας Γεώργιος Σιμ. Δελαγραμμάτης («εν Μαρπίσση την 20 Μαΐου 1846»).

–1847. Στον εκλογικό κατάλογο Δραγουλά του 1847 είναι εγγεγραμμένος ο 26χρονος εργάτης Ιωάννης Ευστρ. Στάμενας.

–1847. Στον εκλογικό κατάλογο του Δήμου Μάρπησσας το 1847 είναι εγγεγραμμένος ο 58χρονος κτηματίας Αγγελέτος Στάμενας και ο 48χρονος γεωργός Ευστράτιος Στάμενας.

–1858. Με το 9/ 7βρίου*/ 1858 βασιλικό διάταγμα, διορίζεται ληξίαρχος Κώστου ο Κ. Γρ. Καπαρός και αναπληρωτής ο Κ. Ιω. Νικηφοράκης. Με το ίδιο διάταγμα, αναπληρωτής Τζιμπίδου ο Κ. Αντ. Νικηφοράκης και αναπληρωτής Μαρμάρων ο Κ. Ιω. Α. Στάμενας.

–1875. Σε εκλογικό κατάλογο του 1875, του Δήμου Μάρπησσας (της επαρχίας Νάξου), υπάρχει εγγεγραμμένος ο Στάμενας Γεώργιος του Νικολάου 48 ετών παπουτσής. Όπως και ο Στάμενας Ιωάννης του Αγγελέτου 40 ετών μεταπράτης.

–1881. Πωλητήριο Τσιπίδου 1881, Ιουνίου 14. Αναφέρεται ο συμβολαιογράφος Μαρπήσσης Ιωάννης Α. Κορτιάνος, όπου το γραφείο του βρισκόταν στο αρχοντικό του Γεωργίου Ναυπλιώτη. Επίσης αναφέρεται ο ειρημένος Πέτρος Φραντζής και οι μάρτυρες Αντώνιος Λαούδης, σιδηρουργός και Ιωάννης Στάμενας, έμπορος. Αναφέρονται επίσης τα ονόματα του Αντωνίου Ν. Παντελαίου, γεωργός και ο Ευστάθιος Καντιώτης.

–1903. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμμένη η Αικατερίνη Άγγελου Στάμενα, ετών 60, οικιακά, χήρα.

–1903. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμμένη η Φλωρέτζα Ιω Στάμενα, ετών 70, οικιακά, χήρα.

–1903. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμμένη η Αγγελική Ιω Στάμενα, ετών 26, οικιακά, άγαμος.

–1903. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμμένος ο Αντώνιος Ιω Στάμενας, ετών 25, υπάλληλος, άγαμος.

–1922. Γεννιέται το 1922 ο Μητροπολίτης Παροναξίας Νικόλαος Στάμενας (Αμβρόσιος). Απεβίωσε σε ηλικία 86 ετών το 2008.

–1926. Το 1926 γεννιέται ο πρωτοπρεσβύτερος π. Γεώργιος Στάμενας του Αντωνίου κάτοικος κοιν. Μάρπησσας. Απεβίωσε το 1997.

–1957. Γεώργιος Αντ. Στάμενας, εφημέριος Μάρπησσας από το 1957.

–Στάσουλης: Ο Μάρκος Στασουλής ζούσε στη Νάουσα και είχε καταγωγή από την Σμύρνη.

–1821. Οι υπογεγραμμένοι στρατιώτες υπόσχονται να ακολουθήσουν τον Φιλικό Παναγιώτη Δ. Δημητρακόπουλο και να απέλθωσιν εις Πελοπόννησο για να ενωθούν υπό τις οδηγίες του εκ λαμπρότατου Πρίγκηπος Δημήτριο Υψηλάντη ελληνικών στρατευμάτων. Εις βεβαίωση υπογράφονται Νάουσα Πάρου τη 20 Αυγούστου 1821, Μάρκος Στασουλής Σμυρναίος.

–Σταυράκης: Πατρωνυμικό με καταγωγή από τα Χανιά Κρήτης.

–Σταυριανός: Πατρωνυμικό επώνυμο. Σήμερα γνωστό στην Σίφνο.

–1658. Εφημέριος Αντιπάρου ο σακελλάριος Σταυριανός υπογράφει χρεωστική ομολογία των ιερέων της Αντιπάρου στις 2 Ιουνίου 1658.

–1818. Κατάλογος νέον κτηματιών στην Παροικιά 22 Μαΐου 1818 "Πατούμενο σύμπλιος Νικολάου Σταυριανού.

–1829: 9βρίου 27. Μαθητευόμενοι εις την Αλληλοδιδακτικήν Σχολήν της πόλεως Παροικιάς

Σταυριανός Γεώργιος ετών 9.

–1876. Στις 18 Νοεμβρίου 1876 ο παριανή Γεώργιος Καβαλιέρος 60 ετών και η γυναίκα του Αφροδίτη Σταυριανού κάτοικοι Σύρου δηλώνουν τον θάνατο της κόρης τους Σταυρούλας 1 ετών κάτοικο Ερμούπολης. Ασθένεια: πνευμονία.

–Σταυρίς ή Σταύρος: 18ος αιώνας Γεωργίου Σταυρί, πάντων των χτιτόρων και αδελφών και ενοριτών της αγίας μονής Μεταμόρφωσης του Σωτήρος στην Μάρπησσα.

–1846. Πιστοποιητικό που συνέταξαν οι κάτοικοι του Δήμου Μαρπήσσης για να βεβαιώσουν τη συμμετοχή του συγχωριανού τους Γεωργίου Φωκιανού στον αγώνα του 1821 όπου το 1826 χρημάτισε κατά του Ιμπραΐμ στην πολιορκία της Τριπολιτσάς υπο τις οδηγίες του Δημητρίου Σάλα. Ένας από τους υπογράφοντες συγχωριανούς του στις 20 Μαΐου 1846 στην Μάρπησσα ήταν και ο Νικόλαος Σταύρος.

–Σταυροπούλου: Επιγραφή στο Ναό των Αγ. Αποστόλων στις Καμάρες αναφέρει «Δέησης Βούλας Σταυροπούλου εις μνήμην του συζύγου μου Νικολάου.

–Σταφυλαράκης: Επώνυμο παρωνύμιο.

–Ιερομόναχος του 18ου αιώνα ο Σεραφείμ Σταφυλαράκης υπογράφει έγγραφο.

–Στέλας: Βλέπε Στέλλας

–Στέλλας ή Στέλας: Κρητοβενέτικη οικογένεια. Stella=Αστέρι. Το οικόσημο της οικογένειας Στέλλα είναι ομιλούντο ή φανερό και απεικονίζει τα αστέρια λατινικά Stella. Η προγενέστερη καταγωγή της δυτικής πολύκλαδης οικογένειας Stella είναι από το Βένετο, Λομβαρδία αλλά και στο Λάτζιο και το Πιεμόντε.

Τον βενετικό οίκο τον βλέπουμε με τους τύπους Stella, Stellino, Stellato, Stellano από το βαφτιστικό Stella (αστέρι).

Στην Κρήτη Petrus Stela κάτοικος στις Απάνω Πατσίδες σε έγγραφο του 1396. Presditer Benedicto Stella 1463. Δημήτριος Στέλλας ξυλουργός σε έγγραφο 1508 και Gasparo Stela από τη Βενετία σε έγγραφο του 1516.

Σε έγγραφο του 1525 Stella patron (πλοιοκτήτης ή κυβερνήτης πλοίου). Ολιβιέρος Στέλλας αββοκάτος σε έγγραφα 1560-1569 και Γιάκομος Στέλλας του Ολιβέρη εκλεκτός ντετόρος της Λέντζας, 1571. Luca Stella Επίσκοπος Ρεθύμνου.

Στον Trivan 1644 στους originali di Retimo Stela. Οικογένεια Στέλλα από την Κρήτη το 1669 στη Ζάκυνθο. Zorzi Stella έγγραφο 1675. Επίσης σε έγγραφο του 1671 οικ. Στέλλα από την Κρήτη στη Ζάκυνθο και Στελλάτου.

Το 1850 ένας άλλος κλάδος μαρτυρείται στις Λεύκες όταν ο Μανώλης Λουκάκης από το Καστέλι (Στέλλια) της Κρήτης άλλαξε το επώνυμό του σε Στέλλας, κρατώντας το επίθετο / πατριδωνύμιο (Στέλλια).

Το χωριό Στέλλια ήταν το προπύργιο των αρχοντικών οικογενειών Στέλλα της Βενετίας που όπως προαναφέραμε σημαίνει αστέρι.

Το Λουκάκης Λουκία, Λουκής και όλα τα παράγωγα είναι από το λατινικό Luca, Lucia που σημαίνει φωτεινό κάτι που συμβολίζει τα άστρα.

Άξιο τέκνο της οικογένειας ο ήρωας Νικόλαος Στέλλας. Στις 17-5-1944 Ομάδα 14 Άγγλων «κομμάντος» με το λοχαγό Γκούτερλαντ ενισχυμένη με Έλληνες Ιερολοχίτες υπό τον ανθυπολοχαγό Σοφούλη επιχείρησαν σαμποτάζ στο Γερμανικό αεροδρόμιο της Πάρου.
Ο συντονισμός της επιχείρησης δεν ήταν επιτυχής και το σαμποτάζ του αεροδρομίου απέτυχε. Η περίπολος της Μάρπησσας όμως έφερε σε πέρας την αποστολή της και σκότωσε στη μάχη που έγινε 8 Γερμανούς. Στην επιχείρηση κατά του αεροδρομίου ήταν οδηγοί ο Νικόλας Στέλλας και ο Αντώνης Δελέντας. Ο Δελέντας μετά πολλές περιπέτειες σώζεται. Ο Στέλλας συλλαμβάνεται, βασανίζεται από τους Γερ-μανούς και απαγχονίζεται στις 21-5-1944 στη Μάρπησσα (Ιστορία της Πάρου, Χ. Γεωργούση).

–1642. Σε έγγραφο του Αγίου Αντωνίου Κεφάλου στις 6 Φεβρουαρίου 1642 αναφέρει. «προσήλωσις κτημάτων εκ μέρους της Μαρίας, το γένος Σκορδίλη και συζύγου του Μανώλη Μακαρίτη και υιού αυτής Γεωργίου Αρχολέου και καθοσίωσις του Ναού του οσίου Αντωνίου εις Μοναστήριον διαπιστευθέν εις τον αδελφόν αυτής τον και καθηγούμενον παπά Άνθιμον Σκορδίλην». Το έγγραφο υποιγράφουν: ο Μητροπολήτης Παροναξίας Νικόδημος, ο ηγούμενος Άνθιμος Σκορδίλης, οι ιερομόναχοι Μακάριος Καλογεράς και Δαμασκηνός Ντόριας, ο ιεροδιάκονος Χρύσανθος Στέλλας, οι μοναχοί Ιωακείμ του Λαρέντζου και Νικόδημος Γεωργίου Σιφναίος.

–1665. Κληροδότημα αμπελιού παρά του Ζώρζη Στέλλα εις τον ιερομόναχο Χρύσανθο στις 21 Ιανουαρίου 1665.

–1692. Ο Χρύσανθος Στέλλας διετέλεσε ηγούμενος της Μονής Λογγοβάρδας το 1692.

–1696. Το 1696 Χρύσανθος Στέλλας διετέλεσε ηγούμενος της μονής του Αγίου Αντωνίου Κεφάλου. ο «ηγούμενος του Αγίου Αντωνίου ιερομόναχος Χρύσανθος πωλεί του Γεωργάκη Παπαλεού το σπίτι που έχει αγορά από την Καλή Σκορδίλη».

–1703 Επι της ηγουμενίας του Χρύσανθου Στέλλα στη μονή του Αγίου Αντωνίου δηλαδή από το 1696 εώς το 1703, η μονή είδε ημέρες λαμπρές.

–1753. Στις 16 Οκτωβρίου 1753 ο οικονόμος Μάρκος Νταμίας υπογράφει έγγραφο μεταλλαγής κτημάτων μεταξύ Δεμένεγου Στέλλα και ηγούμενου Ανβροσίου Πολίτη, του Άγιου Μηνά.

–1820. Σε έγγραφο του χωριού Κεφάλου (Μάρμαρα) προς τον υπουργό της θρησκείας σχετικά με τον Άγιο Αντώνιο «Ελάβομεν την διαταγήν του Ιερού Υπουργείου της θρησκείας διορίζουσαν τον Κύριον Στέφανον Μαυρογένην προστάτην του μεγάλου Αντωνίου και τον κύριον Αθανάσιον Ιεροκήρυκα, ηγούμενον τούτου διά να συνάγουσιν όλα τα εισοδήματα και να υποσυρθή εις τα ίδια ο σκευοφύλαξ των χωριών Κεφάλου όστις πρότερον εδιωρίσθη ηγούμενος τούτου παρά του αυτού Ιερού υπουργείου βλέπομεν ότι το υπουργείον της θρησκείας ενασχολούμενον εις αναγκαιοτέρας υποθέσεις δεν δύναται να εξετάση ακριβώς την αλήθειαν. Η Κυρία Μαδώ του Μαυρογένη διά αναφοράς της ηπάτησε το υπουργείον τούτο λέγουσα ότι είναι κτήμα πατρικόν της εις τα συγκίλια τούτου με το από ΄κτήμα πατρικόν της είς της κοινότητος τούτο το μοναστήριον πρό χρόνων το εκαταξουσίαζεν δυναστικώς η Δόμνα του Μαυρογένους, ως εκ τούτου εφαντάζετο η απόγονος της ότι είναι κτήμα πατρικόν των ημείς λοιπόν, σεβασμιώτατε, δεν ημπορούμεν να αποχωρίσωμεν το δίκαιον της κοινότητος αλλά θέλουμεν να δικαιολογηθούμεν προς το Ιερόν τούτο υπουργείον καθώς και ο ίδιος παραστάτης μας θέλει σας πληροφορήσει όλην την αλήθειαν δια να μην απατάται και διατάττει τοιαύτας επιταγάς παρακαλούμεν λοιπόν να μη νομίσητε τούτο μας το φέρσιμον απείθειαν προς την σεβαστήν διοίκησιν μένομεν με όλον το σέβας. Τη 20 Οκτωβρίου 1823 των χωρίων Κεφάλου. Υπογράφει ο κάτοικος Μαρμάρων Στέλλας Νικηφόρος, ο Στέλλας Ιωάννης, ο Στέλλας Δημήτρης κ.α. (Τ.Σ. ΠΑΡΟΣ ΜΑΡΜΑΡΑ 1820) (Γ.Α.Κ.).

–1820. Προικοσύμφωνο Νικολάου Μωραΐτη και Κατερινακίου Κονταράτου (Μάρμαρα, 3 Νοεμβρίου 1820).

«εις δόξαν Χριστού αμήν του αγίου ενδόξου μεγαλομάρτυρος Προκοπίου.

Κωνσταντίνος ιερεύς Κομπαδάκης

Έγραψα το παρον και πιστώς μαρτυρώ.

–1831. Προικοσύμφωνο στα Μάρμαρα, 24 Φεβρ. 1831: « το χωράφι εις τον Άγιων Βασίλειων πλησίον Χρύσης Στέλλας.

–1831. Στις 21 Οκτωβρίου 1831, σωτήρια επιστολή των κατοίκων της Πάρου προς τον επίτροπο Αιγαίου Πελάγους, για τα δεινά των κρητών νέοαποίκων εναντίων των ντόπιων. Υπογράφει… ο Δημήτρης, ο Νικηφόρος και ο Ιωάννης Στέλλας από τα χωριά του Κεφάλου.

–1844. Σε εκλογικό κατάλογο Μαρμάρων του 1844 είναι εγγεγραμμένος ο Στέλλας Δ. Γουλιέλμος 32 ετών γεωργός, ο Στέλλας Ι. Αντώνιος 25 ετών γεωργός, ο Στέλλας Θεόδωρος 27ετών γεωργός, ο Στέλλας Χρ. Γεωργιος 28ετών εργάτης, ο Στέλλας Δ. Πέτρος 26ετών γεωργός, ο Στέλλας Ι. Πέτρος 28ετών γεωργός, ο Στέλλας Χρ. Ιωάννης 65ετών γεωργός, ο Στέλλας Δημήτρης 66ετών γεωργός και ο Στέλλας Χρ. Νικόλαος 36ετών γεωργός.

–1847. Στον εκλογικό κατάλογο Δραγουλά του 1847 είναι εγγεγραμμένος ο 35χρονος γεωργός Νικόλαος Δ. Στέλλας.

–1847. Στον εκλογικό κατάλογο Παροικιάς (συμπεριλαμβάνεται και η Αντίπαρος) είναι εγγεγραμμένος ο 42χρονος γεωργός Σπύρος Στέλας.

–1847. Στον εκλογικό κατάλογο Λευκών του 1847 είναι εγγεγραμμένος ο 57χρονος γεωργός Δεμένεγος Στέλλας, ο 53χρονος οιμήν Εμμανουήλ Α. Στέλλας και ο 25χρονος γεωργός Φιλόθεος Μ. Στέλλας.

–1847. Στον εκλογικό κατάλογο Μαρμάρων του 1847 είναι εγγεγραμμένος ο 39χρονος γεωργός Νικόλαος Χρ. Στέλλας, ο 35χρονος γεωργός Γουλιέλμος Δ. Στέλλας, ο 28χρονος γεωργός Αντώνιος Ι. Στέλλας, ο 30χρονος γεωργός Θεόδωρος Στέλλας, ο 30χρονος εργάτης Γεώργιος Χρ. Στέλλας, ο 29χρονος γεωργός Πέτρος Δ. Στέλλας, ο 33χρονος εργάτης Πέτρος Ι. Στέλλας και ο 25χρονος εργάτης Κωνσταντίνος Ι. Στέλλας.

–1850. Το 1850 γεννιέται στις Λεύκες ο Στέλλας Εμμανουήλ του Φιλόθεου. Ήταν εγγεγραμμένος στο μητρώο αρρένων της Κοινότητας Λευκών.

–1850. Το 1850 μαρτυρείται στις Λεύκες ο Μανώλης Λουκάκης από το Καστέλι ο οποίος άλλαξε το επώνυμό του σε Στέλλας.

–1867. Εγγεγραμμένοι στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1867 ο Στέλλας Νικόλαος του Φιλόθεου.

–1869. Εγγεγραμμένοι στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1869 ο Στέλλας Δημήτριος του Αντωνίου.

–1870. Το 1870 η Παρασκευή Στέλλα του πατρός Εμμανουήλ 45 ετών χήρα, υπηρέτρια από την Πάρο, αναφέρεται σε απογραφή της Πόλης Ερμούπολης.

–1871. Εγγεγραμμένοι στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1871 ο Στέλλας Νικόλαος του Αντωνίου.

–1875. Εγγεγραμμένοι στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1875 ο Στέλλας Ιάκωβος του Βασιλείου.

–1875. Σε εκλογικό κατάλογο του Δήμου Υρίας του 1875, υπάρχει εγγεγραμμένος ο Στέλ(λ)ας Αντώνιος του Εμμανουήλ, ετών 38, αγρότης.

–1875. Σε εκλογικό κατάλογο του 1875, του Δήμου Μάρπησσας (της επαρχίας Νάξου), υπάρχει εγγεγραμμένος ο Στέλλας Ιάκωβος του Νικολάου 36 ετών γεωργός.

–1876. Το 1876 γεννιέται η Στέλλα Ειρήνη, όνομα συζύγου Θεόδωρος Παντελαίος, όνομα πατρός Βασίλειος που είναι εγγεγραμμένη στον εκλογικό κατάλογο Αγγεριάς του 1954.

–1877. Εγγεγραμμένοι στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1877 ο Στέλλας Εμμανουήλ του Αντωνίου.

–1878. Στις 4 Δεκεμβρίου 1878 ο παριανός Στέλλας Ιάκωβος 35 ετών υδροφόρος κάτοικος Σύρου δηλώνει τον θάνατο της πεθεράς του Ανουσάκη Ι. Καλή κάτοικο Ερμούπολης, πατρίς θανόντος Πάρος. Ασθένεια: Γήρας.

–1884. Στις 9 Απριλίου 1884 ο 22χρονος εργάτης από την Πάρο Αναστάσιος Στέλας [Στέλλας], του Ιωάννη και της Φλωρέντζας, κάτοικος Σύρου παντρεύεται στην Ερμούπολη την 21χρονη από την Θήρα Ελένη Φωστέρη, του Μαρίνου και της Σμαράγδας.

–1885. Στις 23 Ιουνίου 1885 ο 25χρονος εργάτης από την Πάρο Νικόλαος Στέλλας, του Ιωάννη και της Φλουρούς [Φλωρέντζας] κάτοικος Σύρου παντρεύεται στην Ερμούπολη την 18χρονη από την Μύκονο Ευαγγελία Σαμπακούρη, του Νικολάου και της Μαρίας.

–1893. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1893 στις Λεύκες ο Στέλλας Μιχαήλ του Γεωργίου.

–1894. Στις 21 Αυγούστου 1894 ο 26χρονος υαλοποιός από την Πάρο Αντώνιος Στέλλας του Ιωάννη και της Φλώρας Κεφάλα, παντρεύεται στην Ερμούπολη την 22χρονη από την Ίο Μαριγώ Πιάγκου, του Γεωργίου και της Λεμονιάς Φρονίστα.

–1895. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1895 στις Λεύκες ο Στέλλας Γεώργιος του Εμμανουήλ΄ο οποίος έπεσε υπέρ πατρίδος κατά την περίοδο 1912-22.

–1897. Γεννιέται στις Λεύκες ο Μιχαήλ Δημητρίου Στέλλας, κάτοικος Παροικιάς. Μαρμαρογλύπτης. Το πρώτο Ηρώο της Παροικιάς του 1927 είναι έργο του. Απεβίωσε το 1983.

–1897. Στις 15 Ιουνίου 1897 ο παριανός Στέλλας Αναστάσιος 40 ετών [πατήρ] εργάτης κάτοικος Σύρου και η γυναίκα του Φουστέρη Μ. Ελένη δηλώνουν τον θάνατο της κόρης τους Μαργαρώ 8 ετών κάτοικο Ερμούπολης. Ασθένεια: Μηνιγγίτις φυματίωδης.

–1898. Πίναξ του Συνδέσμου των εν Λαυρίω, Αθήναις περιχώροις και Πειραιει ΠΑΡΙΩΝ, εμφαίνων ονοματεπώνυμων μελών της Περιόδου 1ης Ιουνίου 1898 Στέλλας Δημήτριος και ο Στέλλας Α. Νικόλαος.

–1898. Το 1898 γεννιέται ο Στέλλας Μιχαήλ του Δημητρίου γλύπτης κάτοικος Παροικιάς.

–1902. Στις 9 Ιουνίου 1902 ο 28χρονος θερμαστής από την Πάρο Εμμανουήλ Στέλλας του Ιωάννη και της Φλουρούς Κεφάλα, παντρεύεται στην Ερμούπολη την 25χρονη από την Σίφνο Μαργαρώ Φασόλη, του Αντωνίου και της Αθηνάς Χρυσίνη.

–1903. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένη η Ειρήνη Αντωνίου Στέλλα, κάτοικος Μαρπήσσης, ετών 75, οικιακά, χήρα.

–1903. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Ζαχαρίας Ιακώβου. Στέλλας, κάτοικος Μαρπήσσης, ετών 37, μαραγκός, έγγαμος.

–1903. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένη η Ειρήνη Ζαχαρία Στέλλα, κάτοικος Μαρπήσσης, ετών 27, οικιακά, έγγαμος.

–1903. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Ιάκωβος Ζαχαρία Στέλλας, κάτοικος Μαρπήσσης, ετών 9, μαθητής, άγαμος.

–1903. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Γεώργιος Ζαχαρία Στέλλας, κάτοικος Μαρπήσσης, ετών 6, μαθητής, άγαμος.

–1903. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο …ος? Ζαχαρία Στέλλας, κάτοικος Μαρπήσσης, ετών 4, άνευ, άγαμος.

–1903. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Αντώνιος Ζαχαρία Στέλλας, κάτοικος Μαρπήσσης, ετών 2, άνευ, άγαμος.

–1903. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένη η Φλώρα Ζαχαρία Στέλλα, κάτοικος Μαρπήσσης, ετών 3 μηνών.

–1903. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Θεόδωρος Ζαχαρία Στέλλας, κάτοικος Μαρπήσσης, ετών 15, γεωργός, άγαμος.

–1903. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Ιωάννης Αντωνίου Στέλλας, ετών 55, κρεοπόλης, έγγαμος.

–1903. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένη η Αννέζα Ιωάννη Στέλλα, ετών 42, οικιακά, έγγαμος.

–1903. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Αντώνιος Ιωάννη Στέλλας, ετών 25, υπηρέτης, άγαμος.

–1903. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένη η Ειρήνη Ιωάννη Στέλλα, ετών 8, άνευ, άγαμος.

–1903. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένη η Ελένη Ιωάννη Στέλλα, ετών 4μηνών, άνευ, άγαμος.

–1903. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Δημήτριος Πέτρου Στέλλας, ετών 46, εργάτης, άγαμος.

–1903. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Μπονοφάτσος Αντωνίου Στέλλας, ετών 24, εργάτης, έγγαμος.

–1903. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένη η Αικατερίνη Μπονοφάτσου Στέλλα, ετών 18, οικιακά, έγγαμος.

–1903. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Αλέξανδρος Αντωνίου Στέλλας, ετών 30, εργάτης, έγγαμος.

–1903. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένη η Καλλίτσα Αλέξανδρου Στέλλα, ετών 28, οικιακά, έγγαμος.

–1903. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Αντώνιος Αλέξανδρου Στέλλας, ετών 3, άνευ, άγαμος.

–1903. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Νικόλαος Αντωνίου Στέλλας, ετών 40, εργάτης, έγγαμος.

–1903. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένη η Καλλίτσα Νικολάου Στέλλα, ετών 25, οικιακά, έγγαμος.

–1903. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Αντώνιος Νικολάου Στέλλας, ετών 5, άνευ, άγαμος.

–1903. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένη η Αικατερίνη Νικολάου Στέλλα, ετών 3, άνευ, άγαμος.

–1903. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Χρουσής Αντωνίου Στέλλας, ετών 26, γεωργός, έγγαμος.

–1903. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένη η Βασιλικώ Χρουσή Στέλλα, ετών 23, οικιακά, έγγαμος.

–1903. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Αντώνιος Χρουσή Στέλλας, ετών 3, άνευ, άγαμος.

–1903. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Κωνσταντίνος Χρουσή Στέλλας, ετών 1, άνευ, άγαμος.

–1903. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903, είναι εγγεγραμμένος ο Εμμανουήλ Ιωάννη Στέλλας, ετών 29, κάτοικος Σύρου, εμπορουπάλληλος, άγαμος.

–1904. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1904 στις Λεύκες ο Στέλλας Αντώνιος του Εμμανουήλ.

–1905. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1905 στις Λεύκες ο Στέλλας Ιωάννης του Εμμανουήλ.

–1906. Στα δημοτολόγια Ερμούπολης είναι εγγεγραμμένος ο παριανός [Παροικιάς] 48 ετών εργάτης Εμμανουήλ Δημ. Στέλλας έγγαμος όπως και ο γιός του Δημήτριος Εμμ. Στέλλας εργάτης, άγαμος 28 ετών. Έδωσαν όρκο στις 28 Ιανουαρίου 1906.

–1906. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1906 στις Λεύκες ο Στέλλας Βασίλειος του Ιακώβου.

–1907. Γεννίεται στις Λεύκες ο μάστορας λαϊκής αρχιτεκτονικής και μάλιστα της εκκλησιαστικής, Χρήστος Ιακώβου Στέλλας.

–1907. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1907 στις Λεύκες ο Στέλλας Νικόλαος του Εμμανουήλ.

–1908. Εγγεγραμμένος στο μητρώο Αρρένων της Κοινότητας Λευκών Πάρου το έτος γέννησης 1908 στις Λεύκες ο Στέλλας Χριστόδουλος του Ιάκωβου.

–1908. Στις 2 Νοεμβρίου 1908 ο 25χρονος εργατικός από την Πάρο Νικόλαος Περιπάνος του Δημητρίου και της Μανταλένας Στέλλα παντρεύεται στην Ερμούπολη την 24χρονη από την Μύκονο Βιόλα Αγγελετάκη, του Αθανάσιου και της Μαριγώς.

–1912-1922. Ηρώο Μάρπησσας «Εν έτει 1929 ο Σύνδεσμος Μαρπησσέων Πάρου. Τοις Ενδοξως εν Πολέμοις πεσούσι 1912-1922 Μαρπησσέοις Αρχιλοχιταις» ΣΤΕΛΛΑΣ ΓΕΩΡ. ΑΝ. και ΣΤΕΛΛΑΣ ΝΙΚ. ΙΑΚ.

–1914. Στις 21 Απριλίου 1914 ο 28χρονος ναυτικός από την Πάρο Δημήτριος Αργυρόπουλος του Κωνσταντίνου [παντοπώλης] και της Μαρίνας Μουρλά [κάτοικοι Πάρου] παντρεύεται στην Ερμούπολη την 27χρονη από την Πάρο Μαρία Περιπάνου, του Δημητρίου, και της Μανδαλενας Στέλλα [κάτοικοι Πάρου και Σύρου].

–1915. Το 1915 γεννιέται ο Στέλλας Αντώνιος του Εμμανουήλ αμμοκονιαστή κάτοικος κοιν. Αρχιλόχου. Το 1949 εγγράφετε σε άλλη Κοινότητα.

–1916. Στις 18 Σεπτεμβρίου 1916 ο 28χρονος θερμαστής από την Πάρο Ιωάννης Στέλλας του Εμμανουήλ και της Μαρίας Πυλόστομου [κάτοικοι Σύρου] παντρεύεται στην Ερμούπολη την 25χρονη από την Σύρο Ευαγγελία Λίρα, του Αριστείδη, και της Μαρίας Τίγκα.

–1918. Στις 28 Ιανουαρίου 1918 ο 25χρονος θερμαστής από την Πάρο Γεώργιος Στέλλας του Εμμανουήλ [κάτοικος Πειραιά] και της Μαρίας Πυλόστομου [κάτοικος Πάρου] παντρεύεται στην Ερμούπολη την 19χρονη από την Ίο Μαρία Χάρου, του Κυριάκου, και της Χρυσής.

–1922. Το 1922 γεννιέται ο κάτοικος της Κοινότητας Μάρπησσας Στέλλας Παναγιώτης του Αντωνίου.

–1924. Στα δημοτολόγια Ερμούπολης είναι εγγεγραμμένος ο παριανός 26χρονος εργατικός Κωνσταντίνος Εμμ. Στέλλας άγαμος. Έδωσε όρκο στις 9 Ιουλίου 1924.

–1925. Στα δημοτολόγια Ερμούπολης είναι εγγεγραμμένος ο παριανός 35χρονος θερμαστής Ιωάννης Εμμ. Στέλλας έγγαμος. Έδωσε όρκο στις 21 Οκτωβρίου 1925.

–1926. Το 1926 γεννιέται ο Στέλλας Ηλίας του Ιάκωβου εργάτης κάτοικος κοιν. Λευκών.

–1927. Το 1927 γεννιέται ο Στέλλας Γεώργιος του Κωνσταντίνου γεωργός, κάτοικος κοιν. Αρχιλόχου.

–1927. Το 1927 γεννιέται ο Στέλλας Εμμανουήλ του Πέτρου γεωργός, κάτοικος κοιν. Αρχιλόχου.

–1927. Το 1927 γεννιέται ο Στέλλας Εμμανουήλ του Μιχαήλ δημ. υπάλληλος κάτοικος Παροικιάς.

–1928. Το 1928 γεννιέται ο Στέλλας Χρήστος του Εμμανουήλ γεωργός, κάτοικος κοιν. Αρχιλόχου.

–1929. Το 1929 γεννιέται ο Στέλλας Νικόλαος του Αντωνίου.

–1930. Το 1930 γεννιέται ο Στέλλας Δημήτριος του Μιχαήλ κάτοικος της Κοιν. Παροικιάς.

–1933. Στα δημοτολόγια Ερμούπολης είναι εγγεγραμμένος ο παριανός 35χρονος ναυτικός Κωνσταντίνος Εμμ. Στέλλας. Έδωσε όρκο στις 30 Μαΐου 1933.

–1944. Στις 17-5-1944, ομάδα 14 Άγγλων «κομάντος» με το λοχαγό Γκούτερλαντ ενισχυμένη με Έλληνες Ιερολοχίτες υπό τον ανθυπολοχαγό Σοφούλη επιχείρησαν σαμποτάζ στο Γερμανικό αεροδρόμιο της Πάρου.

Ο συντονισμός της επιχείρησης δεν ήταν επιτυχής και το σαμποτάζ του αεροδρομίου απέτυχε. Η περίπολος της Μάρπησσας όμως έφερε σε πέρας την αποστολή της και σκότωσε στη μάχη που έγινε 8 Γερμανούς. Στην επιχείρηση κατά του αεροδρομίου ήταν οδηγοί ο Νικόλας Στέλλας και ο Αντώνης Δελέντας. Ο Δελέντας μετά πολλές περιπέτειες σώζεται. Ο Στέλλας συλλαμβάνεται, βασανίζεται από τους Γερ-μανούς και απαγχονίζεται στις 21-5-1944 στη Μάρπησσα (Ιστορία της Πάρου, Χ. Γεωργούση).

–1946. Σε εκλογικό κατάλογο της Κοινότητας Μάρπησσας στις 30 Απριλίου 1946 υπάρχει εγγεγραμμένος ο Στέλλας Βονιφάτιος του Αντωνίου, 66 ετών εργάτης, ο Στέλλας Στυλιανός του Αντωνίου 27 ετών εργάτης, ο Στέλλας Ανδρέας του Αντωνίου 31 ετών εργάτης και ο Στέλλας Αντώνιος του Ιωάννη 67 ετών εργάτης.

–1946. Στην εφημερίδα «Φωνή της Πάρου» στις 31 Μαρτίου 1946 διαβάζουμε το Νέο ΔΣ του Συλλόγου Μαρπησσαίων και Αρχιλοχιτών. Πρόεδρος: Άγγελος Ασπρόπουλος, Αντιπρόεδρος Δημ. Στέλλας, Γεν. Γραμματέας: Επαμ. Γαβαλάς, Ταμίας: Ζαχ. Χανιώτης, Έφορος: Αναστάσιος Μαρμαρινός. Σύμβουλοι οι κ.κ.: Ηλίας Θεοχαρόπουλος, Όθων Καπαρός, Δημ. Μαρινάκης και Αντώνιος Μπάλιος.

–1946. Στην εφημερίδα Φωνή της Πάρου συνήθιζαν οι παριανοί της Αθήνας και του Πειραιά, να βάζουν διαφήμιση για να προσελκύσουν τους συμπατριώτες τους στα μαγαζιά τους, ένα από αυτά τα μαγαζιά το 1946 ήταν το «Κατάστημα δερματίνων Ειδών και υποδημάτων» του Αντωνίου Εμμ. Στέλλα, στην Στοά Αρσακείου 11 στην Αθήνα «περιποίησις ιδιαιτέρα δια τους συμπατριώτες μας και τιμαί λογικαί».

–1947. Στις 20 Ιουνίου 1947, το στο Κοινοτικό Συμβούλιο Παροικιάς συμμετέχει και ο Μιχαήλ Στέλλας.

–1950. Στην εφημερίδα Φωνή της Πάρου συνήθιζαν οι παριανοί της Αθήνας και του Πειραιά, να βάζουν διαφήμιση για να προσελκύσουν τους συμπατριώτες τους στα μαγαζιά τους, ένα από αυτά τα μαγαζιά το 1950 ήταν το «ΚΙΒΩΤΟΠΟΙΕΙΟΝ των Αφών Ευαγγέλου και Στέφανου Στέλλα, Αιόλου 19β»..

–1951. 10 Μαΐου 1951. Αποτελέσματα Κοινοτικών Εκλογών Μαρπήσσης: Εψήφισαν άρρενες 240 και θήλεις 45. Έλαβον ψήφους: Συνδυασμός 1^ος Αντώνιος Ν. Τσιγώνιας 182, Ιωάννης Γ. Τζιώτης 151, Ανδρέας Α. Στέλλας 135, Λεόντιος Ν. Παντελαίος 133 και Σταύρος Ν. Φραντζής 128.

Συνδυασμός 2^ος Δημ. Ν. Τσαντουλής 76, Δημ. Α. Μελανίτης 72, και Εμμ. Σταύρος Μελανίτης 70.

Μεμονωμένοι Βασίλειος Ε. Αλιπράντης 150, Νικ. Δ. Χερουβείμ 120, Άγγελος Ν. Τσιγώνιας 94.

Εξελέγησαν οι κ.κ. Αντ. Ν. Τσιγώνιας, Ιωάννης Γ. Τζιώτης, Βασίλειος Εμμ. Αλιπράντης, Ανδρ. Α. Στέλλας και Λεοντής Ν. Παντελαίος.

–1954. 21 Νοεμβρίου 1954 ΚΟΙΝΟΤΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ. ΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ ΜΑΡΠΗΣΣΑ: Εξελέγησαν κατά σειράν επιτυχίας οι κ.κ. Ιωάν. Γ. Φραντζής ή Ντετόρος, Ανδρέας Αντ. Στέλλας, Θωμάς Κ. Τσιγώνιας, Εμμ. Γ. Άγουρος και Δημ. Κ. Περαντινός.

–1959. 5 Απριλίου 1959 ΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΩΝ ΚΟΙΝΟΤΙΚΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ ΑΙ ΕΚΛΟΓΑΙ ΣΤΙΣ ΛΕΥΚΕΣ. - Εις τον μόνον κατελθόντα Συνδυασμόν εξελέγησαν κατά σειρά επιτυχίας οι εξής:

Προμηθεύς Γκίκας με 214 ψήφους, Ανδρέας Ι. Κονταράτος με 209, Χρ. Στέλλας 90, Χρ. Παντελαίος 76, Εμμαν. Παντελαίος 60, Εμμ. Ραγκούσης 47 και η κ. Αννέζα Αρκουλή 35, οι οποίοι θα αποτελέσουν και το Κοινοτ. Συμβούλιον. Αναπληρωματικοί: Νικ. Θεολ. Αλιπράντης 32, Δημ. Ραγκούσης 30, Νικ. Καντιώτης 28, Ιωάν. Π. Καστανιάς 27 και Φραγκ. Ραγκούσης 26.

–Στέσουλας: Καταγωγή από την Σμύρνη.

–Στεφάνου: Ίσως με καταγωγή από τη Σύρο.

–1884. Στις 28 Αυγούστου 1884 ο 28χρονος σανδαλοποιός από την Πάρο Νικόλαος Στεφάνου, του Μιχαήλ και της Αικατερίνης, κάτοικος Σύρου παντρεύεται στην Ερμούπολη την 21χρονη από την Πάρο Ανέζα Μελανίτη, του Κωνσταντίνου και της Ευδοκίας.

–Στιρρής:

–1829. Ο ονομαστικός κατάλογος των μαθητών του Αλληλοδιδακτικού Σχολείου της Νάουσας του σχολικού έτους 1829.

«Οι μαθητευόμενοι εις την Αλληλοδιδακτικήν Σχολήν της κομοπόλεως Ναούσης»

Ανδρέας Στιρρής ετών 12.

–Στόϊκος:

–1822. Στο δημοτολόγιο του Δήμου Νάουσας (συμπεριλαμβάνεται και ο Κώστος) το 1822, υπάρχει εγγεγραμμένος ο Στόϊκος Ιωάννης.

–1844. Σε εκλογικό κατάλογο στις 18 Μαρτίου 1844, του Δήμου Νάουσας (συμπεριλαμβάνεται και ο Κώστος), υπάρχει εγγεγραμμένος ο 38χρονος ναυτικός Στόϊκος Ιωάννης.

–Στοφιλάς:

–Στρατάκης: Πατρωνυμικό επώνυμο με υποκοριστικό.

Πάρος: εν έτι σωτήριω 1672 εν μήνι μαίω (29) εις το παλαιόν: + Ταπεινός Μητροπολίτης Παροναξίας Μελέτιος.

Το πιο πάνω αίτημα υπογράφουν χριστιανοί, καθολικοί και ορθόδοξοι, κατοίκων της Νάουσας μεταξύ άλλων και ο Χρούσης Στρατάκης.

–Στράντσαλης ή Στράντζαλης:

–1821. Παριανός αγωνιστής του 1821 ο Στράντσαλης Δημήτριος (Μ.Υ.14184) Στρατιώτης.

–Στριανός ή Στριάνος: Πατριδωνύμιο. Σύμφωνα με της ερευνήτρια Χρυσ. Τσικριτσή-Κατσιανάκη το όνομα από το βενετικό Istriano (ο καταγόμενος από την Ίστρια) σε Στριάνος-Στριανός. Τα αρχικά γράμματα a, e, i, αποβάλλονται όπως και στη βενέτικη διάλεκτο, που γενικά αποστρέφεται τα άτονα αρχικά.

Σύμφωνα με τον ερευνητή Γεώργιο Καπαρό, το ρωμαικό του όνομα ήταν Histrianus άρα Στριάνος, είναι αυτός που προέρχεται από την Ίστρια είτε αυτή είναι η πόλη είτε η χερσόνησος! Το ίδιο με τον Ραγκούση δηλ. όπου έχουμε δύο διαφορετικές πολεις με το ίδιο όνομα! Σαν επίθετο υπάρχει κυρίως στην Καμπανία.

–1528. Ο Ιωάννης Στριανός από τις Λεύκες αναφέρεται στις 2 Οκτωβρίου 1528. «προσφέρει ένα αμπέλι στην Παναγία τη Χοζοβιώτισσα»

–1652. Ίδρυση στην Πάρο αγιοταφίτικου μετοχίου κατά το έτος 1652 απριλίω 15.

Της Πάρου αδελφάτα «Χώρα Παροικιάς»

+Κωνσταντίνος ιερεύς Στριάνος, η γυνή Ανέζα, υιός Πέτρος.

–1710. Αμπέλι στο Κούρτεζη σύμπλιος Ανδριάνα Στριανού.

–1734. Η ιδιοκτησία του ιερέως, σκευοφύλακος Ντε Φεράρη. Στο προικοσύμφωνο Παροικιάς 8 Ιουλίου 1734 ο εν λόγω ιερεύς προικίζει την κόρη του Μαρούσα, προκειμένου να λάβει συζυγον τον Χρουσάκη Κωνστ. Στριανό, και «δίνει αρχής την εκκλησίαν του τον Ντιμιον Πρόδρομον εις το Κάστρο (είναι η εκκλησία στο κάστρο της Παροικιάς, από τις παλαιότατες. Βρίσκεται δίπλα στην εκκλησία του Αγίου Στυλιανού και απέναντι από την εκκλησία της Αγίας Αικατερίνης που εφάπτεται του βενετσιάνικου πύργου), έχει την αγορά του καθώς ευρίσκεται με την καμπάνα και τις αγίες εικόνες..».

–1743. Εκλογή κατά τη Γενική Συνέλευση «επιτρόπου και προβλέπτη» απεσταλμένου από τα κοινά της Πάρου, στις 20 Φεβρουαρίου 1743 αναφέρεται ο παπά Χούσης Στριανός.

–Συλομενίδης:

–1907. Στα Δημοτολόγια του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 11 Μαρτίου 1907, είναι εγγεγραμμένος ο Αθανάσιος Ιωσήφ Συλομενίδης, ετών 18, μοναχός, άγαμος.

–Συνοίκης:

–1978. Ιερέας του χωριού Πρόδρομος ο π. Γρηγόριος Συνοίκης.

–Συρίγος ή Σιρίγος ή Συρίος: Είναι από τις παλαιότερες βενετικές οικογένειες στο Αιγαίο. Πρώτη αναφορά γίνεται στην Σαντορίνη. Ο ιστορικός κ. Νίκος Αλιπράντης λέει ότι Τσιρίγος και Συρίγος είναι κοινό επίθετο και είναι πατριδωνυμικό (από το Τσιρίγο σημ. Κύθηρα) το οικόσημο των Συρίγων όμως δεν μαρτυράει κάτι τέτοιο. Εμείς πιστεύουμε ότι είναι δυο διαφορετικά επώνυμα. Σε κάποια έγγραφα απαντάται το επώνυμο Συρίος, πιθανότατα να είναι παραφθορά του γνωστού επωνύμου στην Πάρο Συρίγος και ως ότου διακριβωθεί το αντίθετο, θα αναρτούμε στο επώνυμο Συρίγος τα περί Συρίος.

Ο Ερευνητής Jan Georg de Sirigo Jeorga αναφέρει ότι το επίθετο Συρίγος προέρχεται από την 4η σταυροφορία όπου έλαβαν μέρος Ιππότες από τις γαλλικές πόλεις Ghampagne, Blois, Orlean, Soison και Monferrat. Οι Γάλλοι Ιππότες, μαχητές, που εώς τότε δεν κατείχαν τίτλους ευγενείας, παίρνοντας το Σταυρό φέρανε τον τίτλο Sir, De.

Πρώτος ο Igor Basallo και συμπεράσματα για την προέλευση της οικογένειας: Όσον αφορά το ποιος είναι ο πρώτος Sirigo Vasallo δεν υπάρχει κατά την γνώμη του καθαρή ιστορική τεκμηριωμένη απάντηση. Το πρόβλημα είναι ότι ο θυρεός δεν ταιριάζει με το όνομα Sirigo Vasallo. Ο θυρεός είναι Γαλλικός όμως το όνομα δεν το συναντάμε στη Γαλλία ούτε τότε ούτε και σήμερα. Το όνομα είναι σλάβικο από το Igor με τον τίτλο ευγενείας Sir με αποτέλεσμα να έρθει στην σημερινή του μορφή Sir Igor > Sirigo > Συρίγος.

Η πιθανότερη εκδοχή είναι το επίθετο να είναι κλασικό βενέτικο από το Siri και την κατάληξη igo και να μην είναι σλάβικο.

Ο Θυρεός έχει τα ακόλουθα σύμβολα: Το χωρισμό του ζευγαριού (δύο περιστέρια), την υπόσχεση της αγάπης (δύο καρδιές), το στενό δεσμό (η αλυσίδα), τον προορισμό (το αστέρι της Ιερουσαλήμ) και την Κορόνα του Δούκα της Νάξου (από το 1580).

–1655. Το 1655 αναφέρεται σε έγγραφο η Νικολέττα Θεόδωρου Συρίγου.

Μαρτίου 1665 «Μανώλης Μουδάτσος βεβαιώνει».

–1660. Στις 4 Δεκεμβρίου 1660 αναφέρεται και υπογράφει σε έγγραφο ο Ιερομόναχος και Πνευματικός Ιερεμίας Συρίος «δια το μετόχιν της Ξεχωριανής».

–1665. Ο ιερέας Αντώνιος Συρίγος επίτροπος υπογράφει έγγραφο Κεφάλου στις 30 –1667. Το 1667 αναφέρεται σε έγγραφο ο Γεωργάκης Συρίγος.

–1702. Σε εικόνα του Αρχαγγέλου Μιχαήλ στο ναό του Ταξιάρχη στην Μάρπησσα έχει την επιγραφή: « Οι αφιερωταί Κων. Παπαδόπουλος (Ιερομόναχος) και Αντώνιος Κ. Συρίγος».

–1714 Αύγουστος 9, Πάρος Μάρμαρα. Έδωσε εξοφλητικόν και σωστόν λογαριασμόν ο παπά-Μιχάλης Τζανιάς της Κοινότης Μαρμάρου διά το κατάστιχον που εσύναξε της απερασμένης χρονιάς (το 1713) και δεν έχει να δώσει της Κοινότητας μοναχά ρεάλια τρία ήμισυ και δώνοντας τα μένει είσαι καθάριον και σωστόν λογαριασμόν και δια το βέβαιον υπογράφουν οι προεστοί υποχειρός τους, σακελλάριος Κεφάλου Σκορδίλης, Αλέξανδρος Καμπάνης, Τζανής Μπιζάς, Πρωτοπαπάς Κεφάλου, Ο σακελλίος Κεφάλου, Παπά-Αντώνης Συρίγος επίτροπος.

–1744. Διαθήκη του ιερομονάχου Παρθένιου. Πάρος, 12 Νοεμβρίου 1744. Αναφέρεται ο «ευγενής αφέντης Πετράκης Μαυρογένης, ο Δημήτρης Πάσος, ο παπα Μιχαήλ Συρίγος, ο Φρανκεσκάκης Ντελαγραμμάτικας, ο αφέντης Τζαννάκης Καμπάνης, ο Κωσταντάκης Πιρόπουλος, ο παπα Αντώνιος Βιτζαράς, ο επίτροπος Παροικιάς Ιωάννης Χαμάρτος και ο καντζελλάριος Παροικιάς Τζουάνες Πρωτονοτάρης.

–1818. Στις 31 Μαρτίου 1818 ο οικονόμος Παροικιάς Συρίγος υπογράφει βεβαιωτικό έγγραφο.

–1825. Έγγραφο Παροικιάς, 18 Ιανουαρίου 1825 «Σμαραγδάκη γυνή ποτέ οικονόμου Παροικιάς Συρίγου».

Ομολογία Δετόρ Λουίζ Συρίγος Κεφάλαιον γρ. 1200.

–1980. Οικογένεια Συρίγου στο Πίσω Λιβάδι.

–Συρίος: Βλέπε Συρίγος

–Συριώτης: Επίθετο-πατριδωνύμιο= από την Σύρο. Σε πατριδωνυμιακά επίθετα, πολλές φορές συναντάμε να μην υπάρχουν κοινοί συγγενικοί κλώνοι, αυτό συμβαίνει διότι το μόνο κοινό που έχουν είναι ο τόπος καταγωγής μιας και το επίθετό τους ήταν άλλο και στην πορεία το πατριδωνύμιο έγινε παρατσούκλι και το παρατσούκλι επίθετο.
–1793. Σε έγγραφο στην Τζιπίδο της 18ης Οκτ. 1739 «αγορά της Εργινάκης Δημητράκη Συριώτη.

–Σύψας: Καταγωγή από την Ναύπακτο.

–1984. Φαρμακοποιός Νάουσας Πάρου από το 1984 ο Αθανάσιος Σύψας.

–Σφαέλος: Καταγωγή από την Κεφαλονιά. Ο κλάδος αυτός συνεχίζει σήμερα στη Νάουσα από θηλυγονία (Καλουδάς κ.α.).

19ος αιώνας, καπετάν Λουκάς Σφαέλος, ιδρυτής της Μονής του Αγ. Ανδρέα στη Νάουσα.

–1808. Στο δημοτολόγιο του 1808 του Δήμου Νάουσας (της επαρχίας Νάξου), υπάρχει εγγεγραμμένος ο Στέφανος Σφαέλος.

–1826. Στις 2 Σεπτεμβρίου 1826 ο οικονόμος Εμμανουήλ Παπάζογλου υπογράφει στη Νάουσα για λογαριασμό του Σταμάτη Μπελώνια, στο πωλητήριο που αφορά στην αγορά από τον Λουκά Σφαέλο της Μονής του Αγίου Ανδρέα.

–1829. Ο ονομαστικός κατάλογος των μαθητών του Αλληλοδιδακτικού Σχολείου της Νάουσας του σχολικού έτους 1829.

«Οι μαθητευόμενοι εις την Αλληλοδιδακτικήν Σχολήν της κομοπόλεως Ναούσης»

Βασίλειος Σφαέλος ετών 5.

–1832. Εν Ναούση της Πάρου τη 27 Μαρτίου 1832 σε έγγραφο της σχολής του Αγίου Αθανασίου, αναφέρεται ο Γεώργιος Σφαέλος.

–1844. Σε εκλογικό κατάλογο στις 18 Μαρτίου 1844, του Δήμου Νάουσας (της επαρχίας Νάξου), υπάρχει εγγεγραμμένος ο 55χρονος κτηματίας Στέφανος Σφαέλος, ο 34χρονος ναυτικός Εμμανουήλ Σφαέλος και ο Γεράσιμος Σ. Σφαέλος 32 ετών ναυτικός.

–1859. Το 1859 ο Γιώργος Νικ. Ζουμής αγοράζει το μοναστήρι του Αγίου Ανδρέα στη Νάουσα (Κραύγα) από τους Σφαέλο και Βατιμπέλα.

–1883. Σε εκλογικό κατάλογο της Νάουσας του 1883, υπάρχουν εγγεγραμμένοι οι, Σφαέλος Γεώργιος του Στέφανου, 53 ετών, κτηματίας από τη Νάουσα, Σφαέλος Γεράσιμος του Στέφανου, 68 ετών, κτηματίας από τη Νάουσα, Σφαέλος Γεράσιμος του Λουκά, ετών 69, κτηματίας από τη Νάουσα, Σφαέλος Κωνσταντίνος του Λουκά, 53 ετών, ναύτης από τη Νάουσα, κάτοικος εξωτερικού και Σφαέλος Σπυρίδων του Λουκά, ετών 53, ναύτης από τη Νάουσα, κάτοικος Βλαχίας (Ρουμανία).

–1885. Σε εκλογικό κατάλογο της Νάουσας του 1885, υπάρχουν εγγεγραμμένοι οι, Σφαέλος Γεώργιος του Στέφανου, 55 ετών, κτηματίας από τη Νάουσα, Σφαέλος Γεράσιμος του Στέφανου, 70 ετών, κτηματίας από τη Νάουσα, Σφαέλος Γεράσιμος του Λουκά, ετών 71, κτηματίας από τη Νάουσα, Σφαέλος Κωνσταντίνος του Λουκά, 55 ετών, ναύτης από τη Νάουσα, κάτοικος εξωτερικού και Σφαέλος Σπυρίδων του Λουκά, ετών 55, ναύτης από τη Νάουσα, κάτοικος Βλαχίας (Ρουμανία).

–1893. Το 1874 γεννιέται ο Βιτσαράς Φραγκίσκος του Κωνσταντίνου μηχανικός κάτοικος Νάουσας Πάρου. Σύζυγός του η Μαρία Εμμ. Σφαέλου (1893) και τέκνα τους ο Κώστας (1916), ο Μανώλης (1917), ο Μιχάλης (1921), ο Γιώργος (1927), η Μαρουζώ (1929) και η Παρασκευή (1931).

–1911. Εμμανουήλ Γερ. Σφαέλος, ιερέας στη Νάουσα το 1911.

–1915. Το 1915 γεννιέται η Σφαέλου Ελευθερία του Εμμανουήλ, κάτοικος Νάουσας Πάρου.

–1933. Μέλος του Ναυτικού Ομίλου Νάουσας Ναϊάς η Ελευθερία Σφαέλου.

–1946. Σε εκλογικό κατάλογο της Κοινότητας Νάουσας στις 30 Απριλίου 1946, υπάρχει εγγεγραμμένος ο 65χρονος κάτοικος Νάουσας, Σφαέλος Εμμανουήλ του Γεωργίου, κτηματίας και ο 42χρονος ναυτικός Σφαέλος Γεώργιος του Εμμανουήλ.

–1950. Σε εκλογικό κατάλογο της Κοινότητας Νάουσας στις 19 Αυγούστου 1950, υπάρχει εγγεγραμμένη η Βιτσαρά Μαρία, όνομα συζύγου Εμμανουήλ, όνομα πατέρα Εμμανουήλ Σφαέλος.

–1952. Σε εκλογικό κατάλογο της Κοινότητας Νάουσας του 1952, υπάρχει εγγεγραμμένη η Τριπολιτσιώτη Όλγα, όνομα συζύγου Πέτρος, όνομα πατρός Γεώργιος Σφαέλος.

–Σφακιανός: Επίθετο-πατριδωνύμιο= από τα Σφακιά

–1822. Σε επιστολή των προκρίτων της Πάρου προς τους κατοίκους της 487. Ύδρας, στις 13 Απρ. 1822 υπογράφει ο Αντώνιος Σφακιανός.

–1830. Σε έγγραφο της 24ης Φεβρ. 1830 ο Γεώργιος Σφακιανός Σκορδίλης?».

–1847. Στον εκλογικό κατάλογο Λευκών του 1847 είναι εγγεγραμμένος ο 38χρονος γεωργός Αντώνιος Σφακιανός.

–1859. Το 1859 γεννιέται στις Λεύκες ο Σφακιανός Γεώργιος του Αντωνίου. Ήταν εγγεγραμμένος στο μητρώο αρρένων της Κοινότητας Λευκών.

–1864. Στις 20 Οκτωβρίου 1864 ο 38χρονος γεωργός από την Πάρο Νικόλαος Σφακιανός, παντρεύεται στην Ερμούπολη την 20χρονη Παριανή Μοσχάτη Μανουσάκη.

–1888. Στις 29 Απριλίου 1888 ο 35χρονος εργατικός; από την Πάρο Ιωάννης Ραγκούσης του Ιωάννη και της Μαρίας Ι. Σφακιανού, παντρεύεται στην Ερμούπολη την 16χρονη από την Σύρο Μαρία Γενάρη, του Ιωάννη και της Μαρουλιώς Μεταξά.

–Σφροΐδης ή Σφραΐδης:

–1872. Στις 21 Οκτωβρίου 1872 ο 25χρονος λεμβούχος από την Πάρο Νικόλαος Σφραΐδης [Σφροΐδης] του Γεωργίου και της Ελένης Μοστράτου, παντρεύεται στην Ερμούπολη την 17χρονη από την Νάξο Ειρήνη Μπιτζιλέου [Βιτζιλαίου], του Κωνσταντίνου και της Ελένης.

–Σχοινάς: Εκ του ουσιαστικού σχοινάς, ο πλέκων σχοινιά. Ο Σχοινάς Παράσχος ήρθε στη Νάουσα ως πρόσφυγας το 1914 από την Σμύρνη.

–1844. Στον εκλογικό κατάλογο του Δήμου Μαρμάρων το 1844 είναι εγγεγραμμένος ο 39χρονος εργάτης Ιωάννης Σχοινάς.

–1847. Στον εκλογικό κατάλογο Μαρμάρων του 1847 είναι εγγεγραμμένος ο 42χρονος εργάτης Ιωάννης Σχοινάς.

–1915. Σχοινάς Παράσχος του Περικλή. Ετών 36 από την Σμύρνη. Ήταν 36 ετών το 1915 ‘όταν γράφτηκε δημότης Ναούσης.

–Σωμαρίπας: Βλέπε Σομαρίπας.

–Σωτηρίου: Πατρωνυμικό επώνυμο. Το επώνυμο εκ του αρχ. Επιθ. Σωτήριος και τούτο εκ του αρχ. Ουσιαστικού σωτήρ, ο σώζων, ο απαλλάσσων από του κινδύνου, από τινος κακού. Ο παριανός κλάδος έχει καταγωγή από Σάμο.

–1948. Στα δημοτολόγια Λευκών εγγεγραμμένος το έτος 1948 ο Γενάργης του παριανού κλάδου Θεόδωρος Σωτηρίου.

–Sauger: Ιησουήτης μοναχός.

–1637. Ιησουίτης μοναχός ο Ροβέρτος Sauger (1637-1709)

–Strari:

–1672. Σε αίτημα των παριανών προς τον προϊστάμενο της γαλλικής επαρχίας Πατέρα της Καθολικής Εκκλησίας Jacques Dinet για να ζητήσουν πατέρες της καθολικής εκκλησίας να έρθουν στην Πάρο.

«Αιδεσιμώτατε λογιώτατε σοφώτατε κύριε κύριε δε και πανοσιώτατε εν χριστώ πάτερ.

Βλέπωντας με καθαρα έργα τα άξια και άγια κατωρθώματα οπού ενεργούσιν οι αιδεσιμώτατοι πατέρες εκ της συντροφίας του Ιησού εις όλα τα μέρη του κόσμου και μερικά εις τα σύνορα μας νησιά του αρχιπελάγους, όπου όσαν τους άλλους τόπους και μέρη της οικουμένης όπου κατοικούσαν, όλοι οι χριστιανοί φωτίζουντε, ορθώνουστε και θεόπνευστα θρέφονται με τον θεϊκό λόγο και εις πάσα τρόπο βοηθήζοντας σωματικά σε και πνευματικά και ξεχωριστά λαμβάνουσιν βοήθεια και διαφέντευσιν εις κάθατους χρειάν και ανάγκη όπου τους θέλει συνέβη κατά καιρόν δι’ αυτός συλλογιζόμενοι και σιμβαστικός εις μιαν γνώμη μερικά εις αυτό ενωμένοι, ημείς οι απογεγραμμένοι ιερείς προεστοί πολίτες και κατοικούμενοι εν τη νήσω Πάρος θεωρώντας ταις χρείαις και καθημερινές ανάγκες όπου μας συμβαίνουν, χρειάζοντας την βοήθεια δια φεντευσιν και μεσύτιαν των αιδεσιμωτάτων αυτών πατέρων.

Ταπεινοπρεπώς παρακαλούμεν την πανοσιώτη σας, ωσάν προηγούμενος οικουμενικός και πατριάρχης της αγίας και υπέρ ενδόξου συντροφιάς υου ιησού να συγκλύνη εις το να μας έλθουν ωδε εις τον τόπον μας πατέρες δια να κατοικήσουν εδώ έως εις τα άλλα νησιά δια να ημπορέσωμεν και ημείς να λάβωμεν εκείνη την βοήθειαν και ωφέλειαν της ψυχής μας μαζί κα την επιστήμην δια τους μεταγεναστέρους μας, επειδή ξεύρωμεν καλότατα ότι πως η πανοσιώτησας και η τρισκία της όλα ο σκοπός και ο πόθος αλλο δεν είναι εις όλα τα πάντα μόνον να γυρέψετε την μεγαλύτερην δόξα του Θεού και της σωτηρίας των ψυχών εις κάθε τόπον όπου ευρίσκονται ούος παρακαλούμεν την πανοσιώτη σας δια τους οικτιρμούς του θεού και σωτήρος ημών ιησού χριστού να μην εστερηθούμεν από την χάριν όπου της ζητούμεν μάλιστα ως θαρρετά την ελπίζωμεν έτσι να την απολαύσωμεν κατά την ευλάβειά μας εις δόξαν κυρίου απομήνοντας κρατημένοι να παρακαλέσωμεν τον πανελεόν μας θεό να στερεώσει την πανοσιώτη σας πάσαν λογίς χάριν και αγιωσύνην ώστε να ευρεθεί εις το στερέωμα της παντοτινής δόξης του παραδ΄σου όθεν διά βέβαιον απογράφομεν εκ χειρός μας και βάνωμεν και την βούλαν της κυρίας θεοτόκου και μεσήτριας, ονοματισμένη παναγία καταπολιανή κατά το παλαιόν σνήθη και όλοι η κοινώτης με ταπεινήν προσκύνησιν φιλούμεν την αγίαν της δεξιάν»

Πάρος: εν έτι σωτήριω 1672 εν μήνι μαίω (29) εις το παλαιόν: + Ταπεινός Μητροπολίτης Παροναξίας Μελέτιος.

Το πιο πάνω αίτημα υπογράφουν χριστιανοί, καθολικοί και ορθόδοξοι, κατοίκων της Νάουσας και της Παροικιάς μεταξύ άλλων ο Mario Dhiomatero (Ντοματαίος), ο Bartolo Rozza (Ρόζας) ο Ιωάννης Νταμουλής, ο παπά Μάρκος Νταμίας (Δαμίας), ο Ιερεύς Ελευθέριος Λουρδάς (Λορεντάνο), Ιάκωβος Ρούσσος και ο Cortanti Davitdi.

Ο Χρύσανθος Σακελλάριος Παροικιάς, Νικόλαος ιερεύς πρωτοπαπάς Παροικιάς, ο ιερέας Χρύσανθος Βυτζαράς, ο ιερέας Πέτρος Μπουλαξής, ο παπα Φρατζέσκος Βητζαράς, ο ιερεύς Μιχαήλ Αλισάγης, ο ιερέας Μένεγος Κανάκης, ο παπα Ιωάννης Γαλανός, ο Γεώργης Σπιρίδος, ο παπα Δημήτριος Μαλατέστας, ο παπα Μιχαήλ Κονταράτος, ο Νικολός Πρωτόδικος, ο Τζουάνες Σκληρός, ο Νικολός Κοντίλης, ο Μιχαήλ Βιτζαράς, ο Μανώλης Αλησάφης, ο Νικολός Κοτίλης (Κονδύλης), ο Αντώνης Αλλησάφης, ο Γεώργης Μαυρομάτης, ο Zuanne Girardi (Τζουάνες Γεράρδης), ο Zuanne Vicerano, ο Γεώργης Τακορώνιας (Δακορώνιας), ο Benetto Strari. κλπ

Για οικόσημα βλέπε εδώ…

2 σχόλια:

Ανώνυμος17 Σεπτεμβρίου 2015 στις 6:18 π.μ.
Η αναφορά σας για τους Σκαραμαγκαδες είναι εντελώς ανυπόστατη και αναληθής Κατά την άποψη αυτών που σας έδωσαν τις πληροφορίες ο πατήρ Γεώργιος εφημέριος και αρχιμανδρίτης της Εκατονταπυλιανης και πρώτος εξάδελφος του παππού μου από την μητέρα μου θα πρέπει να βάφτισε τον πάτερα του παπά Φίλιππο τους θειους του παπά Νικόλα παπά Αντώνη και τον παππού μου και λοιπούς συγγενείς οι οποίοι πάλι κατά την άποψη τους ητα νόθα και δεν είχαν γονείς ( γελοίο ) Το επίθετο το παίρνει κάποιος παλαιόθεν μόνο με πράξη υιοθεσίας και ο εφημέριος μπορεί να έδινε κάποιο όνομα σαν δεύτερο και όχι επιθετο.Οι Σκαραμαγκαδες ήταν από την Χίο μεγαλέμποροι πολύτιμων υφασμάτων και προσωπικοί ραφτάδες των αυτοκρατόρων και μόνον αυτών γιατί απαγορεύετω να ράβουν άλλους εκτός απο τα ανάκτορα Έφτιαχνα ένα ειδικό μακρύ σακάκι με κοντά μανίκια επίσημο ένδυμα για τον αυτοκράτορα και τους αξιωματούχους με σύρμα και πολύτιμα υφάσματα και πολύτιμους λίθους ήταν σαν κρυφή πανοπλία για τις επίσημες τελετές το είχαν φέρει απο την Περσία εξ ου και το όνομα που τους Σκαραμαγκά.
Δεν κατάγονται απο τους Μπαφητη αλλά οι Μπαφητη κατάγονται απο τους Σκαραμαγκαδες το Μπαφητη προφανώς είναι ο τόπος από
όπου ήρθαν οι Σκαραμαγκαδες γιατί ταξίδευαν σε πολλά μέρη και μερικοί βρέθηκαν και στην Κύπρο στην Πάφο συγκεκριμένα και επειδή στην επαρχία προτιμούν να δίνουν παρατσούκλια ίσως έλεγαν αυτοί που ήρθαν απο την Πάφο που με τα χρόνια έγινε Μπαφο - Μπαφιτης.Καποιοι απο τους συγγενείς προτίμησαν να κρατήσουν το όνομα Μπαφητης το γιατί το ξέρουν εκείνοι.
Αυτά για την αποκατάσταση της αλήθειας.
ΑπάντησηΔιαγραφή
Απαντήσεις

Προσθήκη σχολίου

Μάρμαρα

• Πολλοί από τους Μαρμαριανούς κατάγονται από τα Σφακιά της Κρήτης. Το ίδιο συμβαίνει και με τους Απεραθίτες της Νάξου και με τους κατοίκους του Αδάμαντα στη Μήλο. Οι κρητικές οικογένειες του Κεφάλου (Χωριά του Κεφάλου είναι τα Μάρμαρα, ο Πρόδρομος και η Μάρπησσα), όπως Ρίτσος, Λαουράκης, Παυλάκης, Χριστόφορος, Καλλέργης, Κληρονόμος, Καβάλης κλπ. Ήρθαν στην Πάρο κυρίως τον 18ο αιώνα με τους Καλλέργη. Έγγραφο των ντόπιων προς τις αρχές ζητούν την προστασία τους από λεηλασίες των νέων πλέον κατοίκων. Υπάρχουν όμως και κρητοβενετοι και κρητικοί από το 1660-1670 μετά την άλωση της Κρήτης.

Μάρπησσα

Έλαβε το όνομα Μάρπησσα από το ομώνυμο όρος στο κέντρο της Πάρου (σημ. Άγ. Πάντες) το 1834 επί της Βασιλείας του Όθωνα όπου έγινε το ίδιο έτος Δήμος. Σε παλιότερες μαρτυρίες αναφέρονταν ως χωριά του Κεφάλου. Από σφραγίδα του 1820 αναφέρετε ως Κηπίδος (ίσως να εννοεί τους κήπους και τα περιβόλια της περιοχής) Στην τοπολαλιά παρέμεινε να λέγετε Τσιπίδος ή Τζιπίδος αλλά και Τρίποδες.

Νάουσα

• Στην Νάουσα τα περισσότερα επώνυμα παραμένουν τα ίδια μέχρι σήμερα με εξαίρεση το Τροπολοτσιώτης και το Παφίτης. Δεν απαντούμε σήμερα τα Ευριπιώτης, Γερμάνης, Ηλιόπουλος, Πολυχρόνης, Σφαέλος κλπ.

Ο 18^ος αιώνας έχει χαρακτηριστεί για τη Νάουσα ως αποκορύφωμα της πληθυσμιακής της αύξησης.

Την εποχή αυτή διώχνονται απ’ αυτήν εκατό περίπου Ευρωπαίοι πειρατές που ζούσαν μόνιμα εκεί. Η Νάουσα προσφερόταν για καταφύγιο πειρατών με τα πλοία τους και τα πληρώματά τους. Μανιάτες, Κρητικοί, Κεφαλλονίτες, Μαλτέζοι, Κορσικανοί, Μαγιορκινοί, και άλλοι «ξεχειμωνιάζουν στη Νάουσα με τα πλοία τους, ζουν με την ντόπια κοινότητα και πολλές φορές δημιουργούν οικογένειες και εγκαθίστανται μόνιμα».

Τον 18ο αιώνα τουλάχιστον τα 17,4% (πολλοί ερευνητές μιλάνε όμως για πάνω από 30%) είναι βενετικής κ.α. ιταλικής καταγωγής (οι Κυκλάδες ήταν βενετικής κτήσης από το 1204 μέχρι το 1537), το 19,7% τουλάχιστον κρητικής καταγωγής (οι πρόγονοί τους πιθανότατα ήρθαν κατά κύματα κυρίως μετά το 1645-1669 και 1867), το 13,4 πελοποννησιακής καταγωγής (οι πρόγονοί τους ήρθαν στα 1456-1715-1774 και 1821), το 11,4 είναι άλλης παριανής καταγωγής, ενώ για το υπόλοιπο 38,1 το επώνυμό δεν αποτελεί ένδειξη για την καταγωγή. Στον πρώτο διωγμό των Ελλήνων της Κυδωνίας του 1814, πλήθος προσφύγων από την ευρύτερη περιοχή του Αϊβαλίου καταφθάνουν στη Νάουσα και εν συνέχεια στην υπόλοιπη Πάρο. Ο Δημητρακόπουλος στο λόγο του, απευθυνόμενος στο πλήθος λέει: Παριανοί και Αϊβαλιώτες… . Οικογένειες από το Αϊβαλή είναι πχ Μαλαματένιος, Μπάλιος, Κυδωνιέυς και άλλα.

Στη Νάουσα συναντάμε και οικογένειες Κρητικών που ήρθαν με τον τάγμα του άρχοντα Καλλέργη όμως δεν άλλαξαν στην συνέχεια το επίθετο τους (Βλέπε Τσουνάκης, Γαλανάκης, Βιτσαδάκης κ.α.) είναι από αυτούς που δεν πήραν μέρος στις λεηλασίες και έμειναν φιλικά με τους ντόπιους.

Για τον μεταπλασμό του λέων/Λέων σε λέος-λιός/Λιός

Πατριδωνυμιακά επίθετα

Όπως είναι γνωστό πολλά πατριδωνυμικά ονόματα εμφανίζονται στους τελευταίους αιώνες της Τουρκοκρατίας στην Πάρο για τον λόγο ότι πολλοί κάτοικοι άλλων μερών του ελληνικού χώρου είχαν καταφύγει στην Πάρο για ασφάλεια για να γλυτώσουν από αιχμαλωσίες και σφαγές των Τούρκων, αν και στην Πάρο, φωλιά των πειρατών, δεν υπήρχε η ανάλογη ησυχία. Όμως λόγω των αγαθών που παρήγε, μπορούσε να διαθρέψει χιλιάδες εποίκους και πρόσφυγες και προσφερόταν για σχετική ασφάλεια, τουλάχιστον στο εσωτερικό του νησιού. Έτσι έχουμε την παρουσία προσφύγων καταδιωγμένων από τους Τούρκους κυρίως, που στέριωσαν πια εδώ στο νησί, τους έμενε τελικά μόνο το πατριδωνυμικό τους, που πήρε τη θέση του επωνύμου, αφού πια είχε ξεχαστεί το πραγματικό τους επώνυμο (μερικοί πάντως πλάι στο γνήσιο επώνυμό προσθέτουν και το πατριδωνυμικό τους). Από την Πελοπόννησο, λοιπόν, ήρθαν οι Τριπολιτσιώτης, Μωραΐτης, Μονεβασιώτης, Κορωναίος, Αργίτης, Αναπλιώτης (Ναυπλιώτης) (ίσως και από το Ανάπλι της Κων/πολης)?, Τσιριγώτης κ.α., από την Κρήτη οι Κρητικός, Χανιώτης, Καντιώτης, Σφακιανός, Χειμώνας, Παρδάλης, Καστανιάς κ.α., από τη Μικρά Ασία οι Αϊβαλιώτης, Μαγνησιώτης (και Μαγνήσαλης), Βουρλιώτης, Σμυρναίος, Φωκιανός, Κυδωνιεύς, Αρτακηνός κ.α. και από άλλα μέρη οι Ανδριώτης, Αθηναίος, Αξιώτης, Τζιώτης, Πατινιώτης (από την Πάτινο- Πάτμο), Σάμιος, Μαυραγκάς, Πυργής, Συριωτης, Καρπαθιώτης, Μεσολογγίτης, Αιγινήτης, Μηλαίος?, Θηβαίος κ.α.

Εξελληνισθέντες Βενετοί

• Η πειρατεία, η ναυτιλία και η καλλιέργεια της γης σύντομα διαμόρφωσαν όπως σημειώνεται κάπου μια ντόπια τάξη ολιγαρχίας, στην οποία προσχώρησαν και οι εξελληνισθέντες παλαιοί Βενετοί φεουδάρχες. Εμφανίζονται δηλαδή οι αρχοντικές οικογένειες, που διέθεταν αρκετή κτηματική περιουσία, χρήματα, καράβια, ανεμόμυλους, μοναστήρια και αξιώματα, όπως Μαυρογένη, Κονδύλη, Κρίσπη, Γεράρδη, Βατιμπέλα, Κορτιάνου, Μαλατέστα, Δελαγραμμάτη, Καμπάνη κ.α.

Φυγή Αθηναίων και Αρβανιτών προς τις Κυκλάδες

• Στο τέλος του 16ου Αιώνα σημειώνεται μια σημαντική κίνηση φυγής κατοίκων της Αττικής σ’ ανεύρεση καλύτερων συνθηκών. Οι κάτοικοι αυτοί ανήκαν σε αθηναϊκές και αρβανίτικες οικογένειες, πολλές από τις οποίες είχαν καταφύγει στην Άνδρο (100 περίπου οικογένειες), στη Σύρο και σ’ άλλα νησιά των Κυκλάδων.

1746, πρόσκληση για μόνιμη εγκατάσταση.

Απόφαση του κοινού της Παροικιάς στις 8 Μαρτίου 1746, για μετάκληση ξένων στο νησί, εξουσιοδοτούν τον καραβοκύρη Ιωάννη Λαγγούση να προσκαλέσει όσους κατοίκους άλλων μερών της Ελλάδας θα ήθελαν να εγκατασταθούν οικογενειακώς στο νησί τους. Σε όσους δέχονταν υποσχόντουσαν μειωμένη φορολογία και άλλες διευκολύνσεις, όπως κατοικίες, χωράφια κ.α.

Αϊβαλιώτικες Οικογένειες

• Το 1814, στον πρώτο εκδιωγμό των Ελλήνων της περιοχής του Αϊβαλίου από τους Τούρκους, φτάνουν στην Πάρο πολλές προσφυγικές οικογένειες, κυρίως στην περιοχή της Νάουσας. Επίθετα όπως, Αϊβαλιώτης, Κυδωνιέυς, Μπάλιος, Μαλαματένιος κλπ.. έχουν Αίβαλιώτικη καταγωγή. Ο Δημητρακόπουλος στους λόγους που εκφωνεί, απευθύνει χαιρετισμό λέγοντας… Παριανοί και Αϊβαλιώτες.

Κατέφυγαν Αϊβαλιώτες πρόσφυγες για να διασωθούν από την σφαγή και την καταστροφή των Κυδωνιών (Αϊβαλί) οι οποίοι κατέφυγαν στα νησιά και πολλοί στην Πελοπόννησο, κατασκηνώνοντας στην πεδιάδα του Άργους.

Οικογένειες απο Χίο, Κάσο και Ψαρά

Οικογένειες από Χίο, Κάσο και Ψαρά

Μετά τις καταστροφές από τους Τούρκους της Χίου το 1822, της Κάσου και των Ψαρών το 1824, εκατοντάδες πρόσφυγες κατακλύζουν το νησί της Πάρου. Αρκετές από αυτές τις οικογένειες μνημονεύονται μέχρι σήμερα.

Η άφιξη προσφύγων από τα νησιά διαταράσσουν την κατά παράδοση ζωή των παριανών, με σχετικές παρενέργειες (αναταραχές, συγκρούσεις, λεηλασίες, πειρατείες κ.α) Δίνουν όμως ένα ζωηρό και γρήγορο παλμό στη ζωή τους, τους κρατούν σε διαρκή κίνηση, γονιμοποιούν τις σκέψεις τους, εξελίσσουν ακόμα περισσότερο την πολιτική τους ωριμότητα.

Τέτοιες οικογένειες στην Πάρο είναι οι:

Ψαρά: Λεοντής, Χρυσάκης, Καμπούρης.

Χίος: Ταντάνης ή Τατάνης, Πυργής, Γαϊτανόπουλος, Κανίρης, Κάππαρης (Κάπαρης), Μπαρμπόνης, Μονιός, Χίος, Βρανάς, Ζερβουδάκης, Θαλασσινός, (Ίσως Σαρρής), Σκαραμαγκάς, Σκούρτος ή Σκουρταίος,

Κάσος: Κασιώτης ή Κασώτης

κ.α.

Να σημειωθεί ότι όσες από αυτές τις οικογένειες δεν έμειναν στην Πάρο, κατέφυγαν στη Σύρο και στην Αττική κατά κύριο λόγο αλλά και στην υπόλοιπη επικράτεια.

Οι Κρητικοί της Πάρου

Οι Κρητικοί της Πάρου

Σε χρήση από τον 17ο αιώνα, τότε που πρωτοήρθαν στις Κυκλάδες ως πρόσφυγες, φεύγοντας από τη μανία των Τούρκων κατά τον Τουρκοβενετικό Πόλεμο (1645-1669).

Πάμπολλοι οι Κρητικοί και Κρητοβενέτοι που ήρθαν στο νησί μας εκείνη την εποχή.

Οι «άτακτοι»

Το 1823 ένα νέο κύμα Κρητών φτάνει στις Κυκλάδες. Με αρχηγό τον άρχοντα Καλλέργη περίπου 3000 Κρητικοί –το λεγόμενο Σώμα των Κρητών– οργανώνονται για να πολεμήσουν για την απελευθέρωση της πατρίδας. Το πέρασμά τους για την Πελοπόννησο και τη Στερεά Ελλάδα γίνεται μέσω των Νησιών όπου εκεί καταφεύγουν περίπου 1000, οι λεγόμενοι άτακτοι, οι οποίοι προκάλεσαν πολλές λεηλασίες και ξεσήκωσαν τον ντόπιο πληθυσμό εναντίον τους. Πολλοί «άτακτοι» που έμειναν τελικά στην Πάρο άλλαξαν το επίθετό τους είτε σε Κρητικός είτε σε Χανιώτης.

Και τα δύο επίθετα προϋπήρχαν στην Πάρο σαν πατριδωνύμια όπως έκαναν και οι «άτακτοι Κρήτες». Όσοι Κρητικοί εκείνης της εποχής αφομοιώθηκαν με την τοπική κοινωνία, δεν άλλαξαν τα επίθετά τους και μαρτυρούνται έως σήμερα (βλέπε Γαλανάκης, Βιτσαδάκης, Τσουνάκης κ.α.)

Το επώνυμο Λεονταράκης, γνωστό στην Κρήτη, το έφερε ο πρώτος Κρητικός που έφθασε στην Πάρο την εποχή της Τουρκοκρατίας, ύστερα εξέπεσε σε παρωνύμιο ή επώνυμο, όπως έχει συμβεί και με άλλα επώνυμα: Παρδάλης (σήμερα Χανιώτης), Λεμονάκης, Χειμωνάκης, Τσολάκης, Πρατσαλάκης, Μαχαιράκης (σήμερα Κρητικός).

Στις Λεύκες η οικογένεια του Θεοδώρου Κρητικού είχε το επώνυμο Λεμονάκη και του Ηλία Κρητικού το επώνυμο Χειμωνάκης.

Οι Κρητικοί των Καμαρών, είχαν το επίθετο Μαχαιράκης.

Της Νάουσας και Καμαρών, Πρατσαλάκης από τα Σφακιά.

Ένοπλοι Κρήτες στην Πάρο

Επιστολή στις 18 Σεπτεμβρίου 1826 του Μάρκου Μάντζα Μαυρογένη (τέως Βουλευτής) και Μιχ. Κρίσπη, αμφοτέρων εφόρων της Πάρου, προς το Παν. Δ. Δημητρακόπουλο, ήδη υπουργό των Οικονομικών επί Κυβερνήσεως Ανδρέα Ζαΐμη, εξάγεται ότι κατά τον χρόνο εκείνον παρέμενον εις Νάουσα Κρήτες ένοπλοι υπό την αρχηγία του Θεόδωρου Νικηφοράκη. Αυτοί πολλαπλώς ταλαιπωρούν όχι μόνο τους κατοίκους της Νάουσας αλλά και ολόκληρου του νησιού. Είναι άγνωστες οι συνθήκες με τις οποίες βρεθήκαν εγκατεστημένοι στη Νάουσα ως και ο αριθμός αυτών. Ο Κων. Μεταξάς (αρμόδιος ελεγκτής της Παροναξίας) έφτασε στη Νάουσα με όλη την εκτελεστική δύναμη. Οι δε Κρήτες ένοπλοι πληροφορηθέντες την εκεί άφιξη του πήγαν προς το Μοναστήρι του Αγίου Γεωργίου Μυροβίγλη (σημ. Οικ. Αρκουλή). Ο Μεταξάς κάλεσε αυτούς προς συνδιαλλαγή, ήρθαν 4 εξ αυτών. Τελικός υποσχέθηκαν να μείνουν ήσυχοι, αφού τους κατέβαλαν ορισμένο χρηματικό ποσό.

Κυκλαδίτες στην Σύρο

Η Σύρος, ως βιομηχανική περιοχή αλλά και εμπορικό κέντρο στα τέλη του 19^ου, αρχές του 20^ου αιώνα, έλκυσε πολλούς Κυκλαδίτες, είτε για να ασχοληθούν με το Εμπόριο, είτε ως εργάτες αλλά και ως επιστήμονες. Πολλές από αυτές τις οικογένειες μαραμένους ως και σήμερα, βλέπε Σταματελάκης, Ραγκούσης, Φράγκος, Αλιφιέρης, Αρκουλής, Βελέντζας, Μαύρης κ.α. από Πάρο, Χάλαρης, Βάλβης, Μπάϊλας κ.α. από Σαντορίνη κλπ

Εθνικά Επίθετα

Σύμφωνα με τον Διόνυσο τον Θράκα, (εκδ.G Uhling) (εθνικόν έστιν το έθνους δηλωτικόν, ως Φρύξ, Γαλάτης) τα ονόματα αυτά που σχηματίζονται από ονόματα χωρών πόλεων κλπ. Από τα κλασικά χρόνια και αργότερα μεγάλη χρήση των εθνικών ονομάτων: Εκαταίος ο Μιλήσιος, Απολλώνιος ο Τυανεύς Κόιντος ο Σμυρναίος κλπ.

Τα βυζαντινά παρωνύμια που προϋποθέτουν εθνικό όνομα συγκαταλέγονται ανάμεσα σε άλλα και τα εξής: Αρμενιάκος, Βούλγαρος, Καππαδόκης, Φράγκος, Καλυβίτης (Τα νεοελληνικά εθνικά επώνυμα σχηματίζονται συνήθως με αρχαιοελληνικά η αρχαιότερης καταγωγής επιθήματα και σπανιότερα με ξένα:

Αθηναίος, Θηβαίος, Κερκυραίος, Μυτιληναίος. -ανός/ιανός Αμοργιανός (Αμοργός), Καλαματιανός, Κουταλιανός (Βενετσιάνικα η ιταλικά είναι τα επιθέματα -άνος/-ιάνος και -έζος: Βενετσιάνος, Πρεβεζάνος, Σισιλιάνος, Γενοβέζος. Σλαβικό είναι το -ιάνος στα Βοστιτσιάνος, Ζαβιτσ(ι)άνος, λατινικό στο Σακαριτσιάνος (Σακαρέτσι Βάλτου)κλπ.

Τούρκικο είναι το επίθεμα -λής /λης:Βελεστινλής, Κοκοσλής (Κοκόσι =Κιλκίς) Δράμαλης, Κόνιαλης (Κόνια =το Ικόνιο) , Μπρούσαλης και Προύσαλης (Προύσα).

Ορισμένα από τα εθνικά πού προσδιορίζουν ξένους λαούς που ήλθαν σε επαφή με τους Έλληνες μπορεί να ήταν αρχικά παρατσούκλια:Αλαμάνος (Αλαμανούς του Βυζαντίου, Γεφύρι της Αλαμάνας κλπ), Αμερικάνος, (Έλληνας μετανάστης από την Αμερική), Ατζέμης (Πέρσης), Βούλγαρος / Βούλγαρης (μεσαιωνικό Βούλγαρης «βυρσοδέψης, επεξεργαστής η πωλητής δέρματος» που δήλωσε και το έθνος των Βουλγάρων ως παραγωγών και εξαγωγέων δέρματος), Γερμανός (σημαίνει και ξανθός), Εγγλέζος/Ιγγλέζης, Ζείμπέκος (τουρκικό φύλο στα περίχωρα της Σμύρνης), Καραγκούνης (κάτοικος του θεσσαλικού κάμπου), Καρακατσάνης,-ος (Σαρακατσάνος).

Εθνικό ως επώνυμο μπορεί να προκύψει με την προσθήκη ενός -ς σ ένα τοπωνύμιο Αϊδίνης, Βαλαώρας, Γκούρας (Γκούρα Φθιώτιδος), Γρανίτσας (Γρανίτσα Ιωαννίνων) κλπ.

Επαγγελματικά

Δήλωναν αρχικά επάγγελμα η αξίωμα , αλλά γρήγορα καθιερώθηκαν ως επώνυμα, καθώς διευκόλυναν τη διάκριση ατόμων με το ίδιο όνομα σε κλειστές ιδίως κοινωνίες. Εκφέρονται κανονικά στην ονομαστική (Αμπελάς, Γούναρης ) και σπάνια στη γενική (Ιατρού, Οικονόμου).

Τα επαγγελματικά ονόματα εμφανίζονται ήδη από τα αρχαία χρόνια (Αιπολός, Βουκόλος, Ακέστωρ «γιατρός», Ναυπηγός και πολλαπλασιάζεται στα βυζαντινά χρόνια :Αμπελάς, Λαχανάς, Ζωναράς, Καμπανάρης, Γραμματικός, Παλαιολόγος «που ασχολείται με τα παλιά».

Μια μεγάλη κατηγορία βυζαντινών επαγγελματικών ονομάτων περιλαμβάνει ονόματα κοσμικών και εκκλησιαστικών αξιωμάτων:

Δομέστικος, Δούκας, Λογοθέτης, Νοταράς, Σχολάριος «σωματοφύλακας του αυτοκράτορα». Αρκετά από τα βυζαντινά επαγγελματικά που προσδιορίζουν εκκλησιαστικά αξιώματα διατηρήθηκαν έως σήμερα είτε ως αξιώματα είτε ως επώνυμα χάρη στην εκκλησιαστική παράδοση: Δομέστιχος, Έξαρχος, -άκος, -ίδης, -όπουλος, Ευταξίας (ο επί «της ευταξίας» της εκκλησίας).

Τα πιο συνηθισμένα παραγωγικά επιθήματα για τον σχηματισμό των νεοελληνικών επαγγελματικών είναι τα -άρης και ας. -άρης: Αρκουδάρης, Γελαδάρης. -ας Ασβεστάς, Βαγενάς (βαρελάς).

Τα περισσότερα από τα ξένα επαγγελματικά που πέρασαν στη γλώσσα μας έχουν τούρκικη καταγωγή:

Αλμπάνης -οπουλος και Ναλμπάνης (nalbant πεταλωτής). Ορισμένα από τα επαγγελματικά τουρκικής προέλευσης δηλώνουν αξίωμα:Βεζίρης, Δερβέναγας, Ζαΐμης, Κεχαγιάς.

Το παραγωγικό επίθημα των επαγγελματικών τουρκικής αρχής είναι το -τζής /-τσής (-ξής ), Αλτιντζής -όγλου, (altinci χρυσοχόος), Πεσμαζόγλου (pestamalci κατασκευαστής και πωλητής πετσετών μπάνιου).

Από τα ξένα επιθέματα επαγγελμάτων εκπροσωπούνται με περιορισμένα παραδείγματα τα ιταλικά -iere (Καροτσιέρης ,Κασιέρης , Μπαρμπέρης.κλπ) και -oro (Σπαγγαδόρος).

Παρονύμια-Παρατσούκλια

Αποτελούν το κύριο όγκο των επωνύμων και προέρχονται από χαρακτηρισμούς των παρονομαζομένων που βασίζονται, σε σωματικές, πνευματικές, ηθικές και άλλες ιδιότητες. Ο Μ. Τριανταφυλλίδης χρησιμοποιεί τον όρο παρατσούκλι.

Την λέξη Παρωνύμιο την συναντάμε και σαν πινόμι, πινομή, παραγκώμι, προσονείδιν (ποντιακό), Περιγέλιο, σουσούμι κλπ.

Οι βυζαντινοί χρησιμοποιούσαν τις εκφράσεις: την κλήσιν, την επίκ-λησιν, το επίκλην, τουπίκλην, την επωνυμία, το επώνυμον, την προσηγορία, τούνομα έχων παρωνύμιο φέρων κλπ.

Οι αρχαίοι Έλληνες χρησιμοποιούν για το παρωνύμιο τον όρο επίθετον.

Το παρωνύμιο ορίζεται από τον Διονύσιο τον Θράκα ως εξής: «παρώνυμον Δε έστι το παρ’ όνομα ποιηθέν, οίον θέων» Τα αρχαία παρωνύμια αναφέρονται σε σωματικές ιδιότητες (Γάστρων, Γνάθων, Δόναξ, Κεφάλων, Μέτωπος.) Σε ψυχικές ιδιότητες: (Δέξιος, Μαργίτης, Βίαιος, Πράος κ.α.) σε παρομοιώσεις με ζώα: (Αμνός, Γρύλος, Δράκων, Ιέραξ, Μέλισσος κ.α.) και φυτά: (Άλατος, Καρδάμα, Κρόκος, κ.α.) στην ημέρα της γέννησης (Ανθεστήριος, Λήναιος, Πανιώνιος, Σωτήριος κ.α.)

Στα βυζαντινά χρόνια και ιδιαίτερα από τον 9ον αιώνα και εξής δημιουργούνται πολλά παρωνύμια που χρησιμοποιούνται ως βυζαντινά και νεοελληνικά οικογενειακά ονόματα: Γρηγόριος ο Πτερωτός, Βάρδας ο Πλατυπόδης, Βασίλειος ο Πετεινός κ.α. Πολύ γνωστά βυζαντινά παρωνύμια είναι λ.χ. τα: Βαρβάτος, Μυστάκων, Μουρζουφλός.

Η κατάταξη των παρωνυμίων γίνεται με τα εξής κριτήρια:

1. Σωματικές ιδιότητες: Βεργής, Βραχνός, Ζερβός, Καμπούρης κ.α.

2. Ψυχικές, πνευματικές, ηθικές και άλλες ιδιότητες: Αγέλαστος, Βιαστικός, Θλιμμένος, Κοιμήσης, Λεβέντης, Τεμπέλης, Κατεργαράκος, Νταής, Νυστάζος κ.α.

3.Παρομοιώσεις με ζώα: Αλεπουδέλης, Γάτος, Ζυγούρης, Λύκος, Ποντίκης, Τσάκαλος, Γκιόνης, Κίρκος κ.α.

4. Παρομοιώσει με φυτά: Βλιτάς, Γαρούφαλος, Καρπουζάς, Πιπέρης, Ρεβίθης κ.α.

5. Αντικείμενα καθημερινού βίου. Βελέντζας, Δακτυίδης, Κουλούρας, Λαγάνας, Ταγάρης κ.α.

6. Καιρός και χρόνος: Βοριάς, Γρέκος, Σορόκος, Κατσιφάρας, Χιόνης κ.α.

7. Συγγένεια και ηλικία: Αφεντάκης, Εγγονόπουλος, Κανακάρης, Ορφανός, Παπούλιας, Πατέρας –άκης.

8. Φράσεις (που συνήθιζε ο παρονομαζόμενος, Καλλιώρας, Καλώστος, Καληνύχτας, Σιαπέρας κ.α.

Ονόματα από τις διάφορες ελληνικές διαλέκτους.

Αμαντος =(Χίος, άμαντος= μαμμόθρεφτος), Βώκος (ποντιακό βώκος =ηλίθιος), Ζυβρακάκης (Κρήτη ζυμπραγός < αρχ. πάταικος), Ροίδης (ρόγι δοχείο με στενό άνοιγμα), Σαχτούρης (μεσν. σακτούρα –είσος καϊκιού), Συγγρός (διαλ.τσιγρός- αδύνατος, αρρωστιάρης), Τσουδερός (Κρήτη, τσουρίζω= τσουτσουρίζω, Χουρμούζης (χουρμούζη= είδος μαργαριταριού από το νησί Χορμούζ στην είσοδο του Περσικού κόλπου. Τούρκικα. Ασλάνης, -ιδης, -ογλου Αρβανίτικα. Κέπας =κρεμμύδι, Κριεζής= μαυροκέφαλος, Κριεκούκης= κοκινοκέφαλος, Λέπουρας= λαγός, Μπούκουρας= όμορφος, Μπούρας= γενναίος, Σκούρτης= κοντός, Τσάλας = κουτσός, Φουρίκης = κοτέτσι.

Βλάχικα Γκίζας = μυζήθρα, Δάλας = ξινόγαλο, Μπίμπας = πάπια, Πίσας = γάτα, Σούρδος = κουφός - βλάκας, Τσάρας = γη

Αλφαβητικός κατάλογος επιθέτων

Αλφαβητικός κατάλογος επιθέτων

Παριανά επίθετα Σ και S

2 σχόλια:

Αλφαβητικός κατάλογος επιθέτων

Συνεργάτες