Παριανά επίθετα Ε

Για οικόσημα βλέπε εδώ…

E

 

–Ελευθεράκης: Μικτασιάτες πρόσφυγες από την Κάτω Παναγιά. Ήρθαν στη Νάουσα μετά την Καταστροφή.

–1922. Εγγεγραμμένοι στα Δημοτολόγια Ναούσης οι: Ελευθεράκης Ιωάννης του Ελευθερίου. Εργάτης από την Κάτω Παναγιά. Έτος γέννησης 1879. Σύζυγός του η Ελευθεράκη Γαρυφαλλιά, οικιακά από την Κάτω Παναγιά, έτος γέννησης 1879. Τα τέκνα τους Ελευθεράκης Γεώργιος του Ιωάννη, ναυτικός, ετος γέννησης 1907 στην Κάτω Παναγιά και Ελευθεράκη Ευτυχία του Ιωάννη, οικιακά, έτος γέννησης 1908 στην Κάτω Παναγιά.

 

–Ελευθερίου:

–1833. Σε κατάλογο της εν Παροίκια Ελληνοδιδακτικής Σχολής μαθητευόντων παιδιών στις 28 Απριλίου 1833 αναφέρεται ο Μ. Ελευθερίου.

–1873. Στα δημοτολόγια Ερμούπολης είναι εγγεγραμμένος ο παριανός 27χρονος ξυλουργός Νικόλαος Διαμ. Ελευθερίου, άγαμος. Έδωσε όρκο στις 30 Μαρτίου 1873.

–1898. Πίναξ του Συνδέσμου των εν Λαυρίω, Αθήναις περιχώροις και Πειραιει ΠΑΡΙΩΝ, εμφαίνων ονοματεπώνυμων μελών της Περιόδου 1ης Ιουνίου 1898 ο Ελευθερίου Θ. Ιωάννης.

–1914. Στις 2 Οκτωβρίου 1914 ο 31χρονος ναυτικός από την Πάρο Γεώργιος Καλαματιανός του Σταύρου [κηπουρός] και της Τριανταφυλλιάς Ελευθερίου [κάτοικοι Πάρου] παντρεύεται στην Ερμούπολη την 19χρονη από την Κρήτη Μαρία Βαρουχάκη, του Γεωργίου [υποδηματοποιός], και της Καλλιόπης Καστελλάκη.

 

–Επιτροπάκης: Πρόσφυγες από τα Αλάτσατα της Μικράς Ασίας, πλησίον του Τσεσμέ (Κρήνη). Τα Αλάτσατα συγκροτήθηκαν πριν περίπου 300 χρόνια από Κρήτες, Κυκλαδίτες και Ευβοιώτες πρόσφυγες. Στην Πάρο τους έδωσε γη η Εκατονταπυλιανή στα προσφυγικά που βρίσκονται απέναντι από το άλσος, όπως και στις υπόλοιπες οικογένειες που έφτασαν στο νησί το 22’. Το επώνυμο είναι παρωνύμιο/επαγγελματικό.

–1890. Το 1890 γεννιέται η Επιτροπάκη Ξανθίππη του Δημητρίου κάτοικος Κοιν. Παροικιάς.

–1902. Επιτροπάκη Μαρία, όνομα συζύγου: Γεώργιος, Κύριο όνομα και επώνυμο πατρός: Γ. Δελφής. Έτος γέννησης: 1902. Επάγγελμα: οικοκυρά.

–1909. Το 1909 γεννιέται η Επιτροπάκη Δέσποινα του Δημητρίου κάτοικος Κοιν. Παροικιάς.

Η Δέσποινα Επιτροπάκη είχε έλθει με τον πατέρα της και την μητέρα της την κυρά Ξανθίππη από το Αϊβαλί (Τσεσμέ). Θυμόταν, κοπελίτσα ότι την είχαν κρύψει σε ένα βαρέλι για να την διασώσουν. Ο πατέρας της ήταν ο οργανοπαίκτης στα παριανά γλέντια της παλιάς προπολεμικής εποχής. Έπαιζε το σαντούρι.

–1922. Τα προσφυγικά στην Παροικιά

Προτού να γίνει το Κέντρο Υγείας και προτού ανοιχτεί ο δρόμος προς Νάουσα το 1937, υπήρχε μια μεγάλη χωράφα από το σημερινό Κ.Υ. και  έφτανε μέχρι το ποτάμι στην διασταύρωση του περιφερειακού όπου είχε τότε μέσα του ρωμαϊκούς τάφους που έχουμε τώρα στο μουσείο μπροστά.

Το 1926 ο Δελαγραμμάτη Ναυπλιώτης ο οποίος ήταν ενεργό στοιχείο της Παροικίας περνούσε κάποτε με το μπαστούνι του κάτω από την κοινότητα, η κοινότητα τότε ήταν απέναντι από το σπίτι του Βάλληνδρα, πίσω από το ΚΑΠΗ, και ήταν μαζεμένοι οι πρόσφυγες. Οι Παριανοί δεν τους είχαν δει με καλό μάτι, ήταν λοιπόν μαζεμένοι εκεί, σταμάτησε ο αείμνηστος Ναυπλιώτης και τους λέει, «τι κάνετε ρε παιδιά εδώ?» και του λένε «Κύριε Ντελαγραμμάτη, είμαστε εδώ μια βδομάδα και ο πρόεδρος μαζί με τα μέλη σκέπτονται να δούνε που να κάνουνε τον προσφυγικό συνοικισμό, στα Κακάπετρα ή στα Λιβάδια» τότε ο Ναυπλιώτης πήρε τρείς από τους πρόσφυγες, ένας εξ αυτών ο Κουτσουράκης ο οποίος αναφέρει το γεγονός, μπαίνουν στην κοινότητα όπου πρόεδρος της κοινότητας τότε ήταν ο καπετάνιος Μιχάλης Ζησιμόπουλος και ρωτάει τον Ναυπλιώτη… «Καλώς τον Ντελαγραμμάτη, ποιος καλός καιρός σε έφερε κατά δω?» και του απαντάει ο Ναυπλιώτης «Δεν με έφερε καπτάν Μιχάλη κανένας καλός καιρός, με έφερε η αγανάκτηση να βλέπω τους πρόσφυγες τα αδέρφια μας, τους κατατρεγμένους από τη Μικρά Ασία να περιμένουν από κάτω πότε θα αποφασίσετε εσείς που θα κτιστεί ο προσφυγικός συνοικισμός». Εσύ που μας λες Ντελαγραμμάτη? στα Κακάπετρα ή στα Λιβάδια?, ρώτησε ο καπτάν Μιχάλης. Ούτε στο ένα ούτε στο άλλο, να τους βάλετε στην χωράφα της Εκατονταπυλιανής να τους έχω και γείτονες, του απάντησε ο Ναυπλιώτης.

Ο Δελλαγραμμάτης Ναυπλιώτης φιλάνθρωπος και ελεήμων και παρότι είχε μεγάλη οικογένεια πάντα προσπαθούσε να βοηθήσει τους πρόσφυγες. Όταν πέθανε το 1939 σε ηλικία 49 ετών οι πρόσφυγες ήρθαν πρώτοι για να σταθούν δίπλα στην χήρα Ναυπλιώτενα.

Τα σπίτια ήταν δίδυμα. Αν ήταν από τρία άτομα και πάνω παίρνανε ένα σπίτι που είχε χολ, κουζίνα και σάλα.

Τα τρία πρώτα ήταν για πολυμελή οικογένεια και υπόλοιπα τρία για μονομελη οικογένεια, μονόχωρο με το τζάκι κάτω στο δάπεδο και όχι όπως τα παριανά που ήταν στον τοίχο και εκεί μαγείρευαν. Και, 7ο και 8ο πολυμελές. Σύνολο 16 οικογένειες.

Οι οικογένειες ήταν: στο 1ο σπίτι ο Χατζής (γιατί είχε πάει στα Ιεροσόλυμα) Πανάς Βεργούλης (το όνομα) σύζυγος Δέσποινα. Στο 2ο σπίτι διέμενε ο Κωνσταντίνος Κλαδάκης, σύζυγος Ελένη. Το 3ο σπίτι ήταν η οικογένεια του Απόστολου Λαγού, σύζυγος Κλεονίκη. Η μία κόρη του η Μαριώ παντρεύτηκε κι έμεινε στη Νάουσα. Το 4ο σπίτι του Ιωάννη Λαγού σύζυγος Δέσποινα, το επόμενο ήταν του Καπλάνη γνωστό ως σπίτι της Καπλάνενας και δίπλα του ο Κωνσταντίνος Καραντζάς. Στο επόμενο ο Ναουσαίος Βαγγέλης Αιγινήτης, σύζυγός του η Μικρασιάτισσα Ευθυμία, το από δίπλα ήτανε του Δημητρίου Κυπραίου σύζυγος Διαμαντώ Βαζουράκη* και οι δύο Μικρασιάτες, απέναντι διέμεναν ο Γιαννακός Επιτροπάκης σύζυγος  Ουρανία και πίσω ήταν το σπίτι του Νικόλαου Κουτσουράκη σύζυγος Ρηνιώ. Πάρα δίπλα ήταν ένα άλλο το οποίο ήταν του Στυλιανού Κρητικού σύζυγος Δέσποινα και δίπλα τους ένα σπίτι χωρισμένο στα δύο από δυο αδέρφια. Στο πρώτο διέμενε ο Φώτης Βαζουράκης* με την σύζυγό του Φώτω το γένος Ι. Κουτσομήτρου και στο δίπλα ο Στέλιος ο Βαζουράκης με την σύζυγό του Ελένη το γένος Νικ. Κατζαμπά. Στα πιο κάτω σπίτια ήταν οι οικογένειες του Μανώλη Χαραλάμπους σύζυγος Δέσποινα Βαζουράκη και στο άλλο ήτανε ο Σεραφείμ Ταλόγλου σύζυγος Βασιλεία το γένος Μουτάφη η οποία έχει μείνει στην ιστορία για την φράση της «φύγαμε και αφήσαμε την λάμπα αναμμένη…». Από κάτω ήταν τα σπίτια της χήρας Βασιλικώς Καλαϊντζή και δίπλα από πίσω ήταν η χήρα Τριανταφυλλιώ η οποία έκανε και μάγια. Πέθανε στο κρεβάτι σκουληκιασμένη. Και τέλος, άλλα δύο μονόχωρα σπίτια, στο ένα έμενε ο Δημητρώς Καλαϊντζής με την σύζυγό μου Αγγελικώ και στο από πίσω ο Κωνσταντίνος Κουτσουράκης  σύζυγος Μακρίνα.

Όλοι σκεπαστήκανε εκεί κι έτσι έμεινε γνωστό σήμερα ως ο προσφυγικός συνοικισμός.

Πολλοί από τους παραπάνω πήγαν πρώτα στη Νάουσα και στην συνέχεια έμειναν στον συνοικισμό.

Ήταν από όλη την Μικρά Ασία. Η Δέσποινα Ιωάννου Λαγού ήταν από την Έφεσο όπως και η Φώτω Βαζουράκη. Από το Μπουντρούμ, την αρχαία Αλικαρνασσό ήταν τα αδέρφια Λαγού.

*Το πραγματικό επώνυμο των Βαζουράκη ήταν Μπαζιουρούκη. Η οικογένεια άλλαξε το επώνυμό της στην Πάρο για απλούστευση, δεδομένου ότι οι Παριανοί το μπέρδευαν και το πρόφεραν λάθος.

–1946. Στο εκλογικό κατάλογο Παροικιάς του 1946 υπάρχουν εγγεγραμμένοι οι Επιτροπάκης Γεώργιος του Κωνσταντίνου (γεν. 1893) αλιεύς, ο Επιτροπάκης Δημήτριος του Αναστασίου (γεν. 1905) εργάτης, ο Επιτροπάκης Κωνσταντίνος του Ιωάννη (γεν. 1914) εργατικός, ο Επιτροπάκης Γεώργιος του Ιωάννη (γεν. 1917) ναυτικός, ο Επιτροπάκης Στυλιανός του Ιωάννη (γεν. 1920) και ο Επιτροπάκης Κωνσταντίνος του Γεωργίου (γεν. 1921) εργατικός  κάτοικοι Παροκιάς.

–1950. Στον εκλογικό κατάλογο της Κοινότητας Παροικιάς στις 17 Μαΐου 1950 είναι εγγεγραμμένη η Επιτροπάκη Μαρία (γεν. 1902), όνομα συζύγου Γεώργιος, όνομα πατρός Γ. Δελφής.

–1953. Στο εκλογικό κατάλογο Παροικιάς του 1953 είναι εγγεγραμμένη η Επιτροπάκη Ουρανία, όνομα συζύγου Ιωάννης, όνομα πατρός Ι. Μακαρώνας.

–1974. Σε ομαδική σχολική φωτογράφιση της Α’ Τάξης του Γυμνασίου Πάρου το 1974, απεικονίζεται η Ειρήνη Επιτροπάκη.

 

–Επιφανιάδης: Ο ονομαστός Σκιαθίτης διδάσκαλος του Γένους Δανιήλ (μετέπειτα Διονύσιος, μετά τη χειροτονία του σε ιερομόναχος) Επιφανιάδης, γνωστός ως Γέροντας ή Λογιώτατος (1802-1887).

–1827-1833. Ο ονομαστός Σκιαθίτης διδάσκαλος του Γένους Δανιήλ (μετέπειτα Διονύσιος, μετά τη χειροτονία του σε ιερομόναχος) Επιφανιάδης, γνωστός ως Γέροντας ή Λογιώτατος (1802-1887).

 

–Επτανήσιος:

–1829: Σε απογραφή προσφύγων της Παροικιάς του 1829 αναφέρεται ο Γεράσιμος Επτανήσιος, 33 ετών ναύτης.

 

–Ευθυμίου: Πατρωνυμικό επώνυμο.  

–1883. Σε εκλογικό κατάλογο της Νάουσας του 1883, υπάρχει εγγεγραμμένος ο Ευθυμίου Σπύρος του Ευθυμίου, 54 ετών, μουσικός.

–1885. Σε εκλογικό κατάλογο της Νάουσας του 1885, υπάρχει εγγεγραμμένος ο Ευθυμίου Σπύρος του Ευθύμιου, 56 ετών, μουσικός από τη Νάουσα.

–Ευδαίμονος:

–1883. Το 1883 γεννιέται η Ευδαίμονος Μαρία του Ιάκωβου κάτοικος κοιν. Παροικιάς.

–1912. Το 1912 γεννιέται η Ευδαίμονος Ζαμπέτα του Ιάκωβου κάτοικος κοιν. Παροικιάς.

–1950. Σε φωτογραφεία του 1950(?) της ΣΤ τάξης του Δημοτικού σχολείου Παροικιάς διακρίνεται ο μαθητής Ν. Ευδαίμονος.

–1952. Στο εκλογικό κατάλογο Παροικιάς του 1952 είναι εγγεγραμμένη η Ευδαίμονος Ζαμπέτα,  και η αδερφή της Μαρία του Ιάκωβου.

 

–Ευλογίας ή Ευλογιάς: Επώνυμο παρωνύμιο. Καταγωγή από την Χίο.

–1846. Ο Μαρπησσαίος Γεώργιος Φωκιανός έλαβε μέρος στην Ελληνική Επανάσταση και αγωνίστηκε υπό τις οδηγίες του Παριανού Δημητρίου Σάλλα «κατά το 1826 εις την κατά του Ιμβραήμ πολιορκίαν Τριπολιτσάς (…) και διέμεινεν εκεί μέχρι της πτώσεως της» κατά μαρτυρία των δημοτών και κατοίκων του Δήμου Μαρπήσσης, σε έγγραφο τους («εν Μαρπίσση την 16 Μαΐου 1846»). Ακολούθως διέμεινε στα Βέρβαινα και τέλος στο Ναύπλιο. Αρχηγός δε των όπλων ήταν ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης. Το πιστοποιητικό το υπογράφουν 48 προύχοντες και κάτοικοι της Μάρπησσας, μεταξύ των οποίων οι: Άγουρος Ιωάννης, Ιωάννης Ασωνίτης, Ελευθέριος Τζιώτης, Αναγνώστης Α. Βιτσαράς, Παναγ. Νικηφοράκης, Αντώνιος Τζιγώνιας, Αρτέμιος Ευλογιάς, Ανδρέας Αλιπράντης, Νικ. Βατιμπέλας, Νικόλαος Πούλιος, Γουλιέλμος Καντιώτης, Μακάριος Στάμενας. Το επικυρώνει δε καθώς και τις υπογραφές, ο δήμαρχος Μάρπησσας Γεώργιος Σιμ. Δελαγραμμάτης («εν Μαρπίσση την 20 Μαΐου 1846»).

–1847. Στον εκλογικό κατάλογο του Δήμου Μάρπησσας το 1847 είναι εγγεγραμμένος ο 35χρονος έμπορος Ευλογιάς Αρτέμιος.

–1875. Σε εκλογικό κατάλογο του 1875, του Δήμου Μάρπησσας (της επαρχίας Νάξου), υπάρχει εγγεγραμμένος ο Ευλογίας Ελευθέριος του Αρτέμη 32 χρονών έμπορος.

–1903. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμμένος ο Ελευθέριος Αρτεμίου Ευλογίας, ετών 55, κτηματίας, έγγαμος.

–1903. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμμένη η Μαρία σύζ. Ελευθέριος Ευλογία, ετών 48, οικιακά, έγγαμος.

–1903. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμμένος ο Γεώργιος Ελευθερίου Ευλογίας, ετών 22, στρατιώτης, άγαμος.

–1903. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμμένος ο Φίλιππος?  Ελευθερίου Ευλογίας, ετών 7, μαθητής, άγαμος.

–1903. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμμένος ο Ναθαήλ? Ελευθερίου Ευλογίας, ετών 4, άνευ, άγαμος.

–1903. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμμένος ο Αρτέμιος Ελευθερίου Ευλογίας, ετών 60, …ρης?, έγγαμος.

–1903. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμμένη η Μαρία Αρτεμίου Ευλογία, ετών 52, οικιακά, έγγαμος.

–1903. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμμένος ο Γεώργιος Αρτεμίου Ευλογίας, ετών 22, υπηρέτης, άγαμος.

–1903. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμμένος ο Φίλιππος Αρτεμίου Ευλογίας, ετών 9, άνευ, άγαμος.

–1903. Στο Δημοτολόγιο του ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΠΗΣΣΗΣ στις 28 Νοεμβρίου 1903 είναι εγγεγραμμένος ο Ναδάλης? Αρτεμίου Ευλογίας, ετών 6, άνευ, άγαμος.

–1946. Σε εκλογικό κατάλογο της Κοινότητας Μάρπησσας στις 30 Απριλίου 1946 υπάρχει εγγεγραμμένος ο Ευλογιάς Γεώργιος του Ελευθέριου, 64 ετών γεωργός, ο Ευλογιάς Ελευθέριος του Γεωργίου 33 ετών ναυτικός, ο Ευλογιάς Αντώνιος του Γεωργίου 31 ετών ναυτικός και ο Ευλογιάς Αρτέμιος του Γεωργίου 26 ετών ναυτικός, κάτοικοι Μάρπησσας.

–1950. Σε εκλογικό κατάλογο του 1950 του Δήμου Μάρπησσας είναι εγγεγραμμένη η Ευλογία Μαρουσώ σύζυγος Αρτέμιος, όνομα πατρός Στ. Αλιπράντης, κάτοικος Μάρπησσας.

 

–Ευρυπαίος: Πατριδωνύμιο από τον Ευρίπο σήμ. Χαλκίδα.

–1933. Επ' ευκαιρία της εκλογικής περιόδου. Χειμώνας 1933(?), στη Φράγκα Σκάλα, ιδιοκτησίας τότε Πέτρου Ι. Αυλήτη. Ευρυπαίος, υποψήφιος βουλευτής Κέντρου Φιλελευθέρων (Βενιζέλος), φίλος του Ανδρέα Αυλήτη.

–Ευρυπιώτης ή Ευριπιώτης: Σύμφωνα με τον κύριο Γ. Ευρυπιώτη. Η αρχική ονομασία ήταν Νεγρεποντε (έτσι ονομαζόταν η γέφυρα της Χαλκίδας στον Εύριπο) και όταν μετοίκησαν στην Μικρά Ασία –Αϊβαλή ονομάστηκαν κατά το ελληνικότερο Ευρυπιωτης. Στην συνέχεια ως έμποροι μετοίκησαν στα νησιά του Αιγαίου = Μυτιληνη-Χιο – Ναξο- Τηνο–Πάρο και στις αρχές του αιώνα στην Ν. Υόρκη (αρχεία Elis island).

–1829: Σε απογραφή προσφύγων της Παροικιάς του 1829 αναφέρεται ο Δημήτριος Ευρυπιώτης 37 ετών ναύτης, η σύζυγός του Μορφού Ευρυπιώτου και ο γιός του Αθανάσιος Ευτυπιώτης 2 ετών.

–1829: Σε απογραφή προσφύγων της Παροικιάς του 1829 αναφέρεται ο Νικόλαος Ευρυπιώτης 57 ετών, εργάτης. Η σύζυγός του Εύριπα? Ευρυπιώτου και η κόρη τους …. Ευρυπιώτου.

–1844. Σε εκλογικό κατάλογο στις 18 Μαρτίου 1844, του Δήμου Νάουσας (της επαρχίας Νάξου), υπάρχει εγγεγραμμένος ο 30χρονος εργάτης Νικόλαος Ι. Ευρυπιώτης, ο 40χρονος εργάτης Γιώργος Ευρυπιώτης, ο 54χρονος εργάτης Ευρυπιώτης Δημήτριος, ο 28χρονος βαρελοποιός Ιωάννης Ευρυπιώτης.

–1883. Σε εκλογικό κατάλογο της Νάουσας του 1883, υπάρχει εγγεγραμμένος ο Ευριπιώτης Γεώργιος του Νικολάου, 43 ετών, Μυλωθρός, ο Ευριπιώτης Δημήτριος του Ιωάννη, 34 ετών, παπουτσής, κάτοικος Χίου. Ο Ευριπιώτης Ιωάννης του Δημητρίου, 73 ετών, βαρελάς. Ο Ευρηπιώτης Νικόλαος του Γεωργίου 74 ετών, εργάτης. Ο Ευριπιώτης Σπύρος του Νικολάου, 38 ετών, εργάτης και ο Ευριπιώτης Στυλιανός του Ιωάννη27 ετών, υπηρέτης κάτοικος Σύρου, μετέφερε τα δικαιώματά του στον Πειραιά.

–1885. Σε εκλογικό κατάλογο της Νάουσας του 1885, υπάρχουν εγγεγραμμένοι οι, Ευριπιώτης Στέφανος του Ιωάννη, 27 ετών, βαρελοποιός από τη Νάουσα, Ευριπιώτης Γεώργιος του Νικολάου, 45 ετών, μυλωθρός από τη Νάουσα, Ευριπιώτης Δημήτριος του Ιωάννη, 36 ετών, υποδηματοποιός, από τη Νάουσα, κάτοικος Χίου, Ευριπιώτης ...νης, του Δημήτριου, 75 ετών, βαρελοποιός από τη Νάουσα, Ευριπιώτης Νικόλαος του Γεωργίου, 76 ετών, εργάτης από τη Νάουσα και Ευριπιώτης Σπύρος του Νικολάου, 40 ετών, εργάτης από τη Νάουσα.

–1901. Στις 15 Νοεμβρίου 1901 ο 23χρονος γεωργός από την Πάρο Βατίστας Ευρυπιώτης του Γεωργίου και της Φλωρέντζας Βιτσαρά, παντρεύεται στην Ερμούπολη την 17χρονη από την Σύρο Ειρήνη Καφούρου, του Ανδρέα και της Ζηνοβίας.

–1915. Στις 17 Ιουνίου 1915 ο 40χρονος μάγειρας από την Πάρο Αντώνιος Ευρυπιώτης του Γεωργίου [μυλωθρός] και της Φλώρας Βιτσαρά [κάτοικοι Πάρου] παντρεύεται στην Ερμούπολη την 34χρονη από την Τήνο Άννα Μαρινάκη, του Άγγελου [ιερεύς], και της Μαριέττας Κονταρίνη.

–1919. Το 1919 γεννιέται ο Ευριπιώτης Γεώργιος του Παναγιώτη ναυτικός κάτοικος Παροικιάς.

–Στα δημοτολόγια Ερμούπολης είναι εγγεγραμμένος ο παριανός 49χρονος μάγειρας Αντώνιος Γ. Ευρυπιώτης έγγαμος. Έδωσε όρκο στις 24 Ιανουαρίου 1920.

–1920. Το 1920 γεννιέται ο Ευρυπιώτης Δημήτρης του Γρηγόρη, κάτοικος Νάουσας, μετέπειτα αρτεργάτης.

–1920 από τους ιδρυτές, όπως προκύπτουν από το βιβλίο πρακτικών του Συνδέσμου «Εν Πειραίει Συνδέσμου Ναουσαίων Πάρου» είναι ο Ευριπιώτης Ι.

–1946. Σε εκλογικό κατάλογο της Κοινότητας Νάουσας στις 30 Απριλίου 1946, υπάρχει εγγεγραμμένος ο 69χρονος κάτοικος Νάουσας, Ευριπιώτης Γρηγόριος του Σπυρίδωνα, εργάτης.

 

–Ευσταθίου: Επώνυμο πατρωνυμικό.

–1878. Στις 4 Αυγούστου 1878 ο παριανός μαουνιέρης Ευσταθίου Δημήτριος 30 ετών κάτοικος Σύρου δηλώνει τον θάνατο της συζύγου τους Ερατώ Μακρή του Ιωάννη και της Αγγελικής 25ετών κάτοικος Ερμούπολης. Ασθένεια: Φθίσις. Τόπος θανάτου Βόλος.

 

–Ευστρατίου: Επώνυμο πατρωνυμικό.

–1825. Εισήλθε στη Μονή της Λογγοβάρδας ο μοναχός Δανιήλ Ευστρατίου το 1825 σε ηλικία 28 ετών.

–1854. Μοναχός Λογγοβάρδας ο Δανιήλ Ευστρατίου στον κατάλογο της Μονής το 1854, φέρεται ως έχων πατρίδα την Μυτιλήνη, 57 ετών, μεγαλόσχημος.

 

–Εφραίμ ή Εφραιμίδης: Σύμφωνα με τον Καθηγητή- ερευνητή Νικόλαο Αλιπράντη, τα παιδιά του ιερέα Εφραίμ, ίσως να έλαβαν το βαπτιστικό όνομα του πατέρα τους και μετέπλασαν το επώνυμο σε Εφραιμίδης, όπως μαρτυρά και ο μαθητικός κατάλογος Παροικιάς του 1830. Η κτηματική περιουσία που διέθετε ο π. Εφραίμ ήταν στις τοποθεσίες Κουλλούρι (Παλαιοεκκλησιά) και Κορμός, στα νότια της Παροικιάς, στην πλαγιά του βουνού.

–1827. Ο ιερέας Παροικίας Εφραίμ υπογράφει την απόφαση του Κοινού για την λειτουργία Ελληνικής και Αλληλοδιδασκαλικής Σχολής στις 8 Αυγούστου 1827.

–1828. Στις 30 Ιανουαρίου 1828 ο παπά Εφραίμ υπογράφει ανταλλαγή χωραφιού στην Παροικιά.

–1828. ΠΕΤΡΟΣ ΕΦΡΑΙΜΙΔΗΣ-Σπουδαστής 13 ετών, αφίχθη στην Σύρο το 1828.

–1829. Το 1829 στην Ελληνική Σχολή της Παροικιάς φοιτούσαν, σύμφωνα με τον Κατάλογο των μαθητών της Σχολής, ο Νικόλαος Π. Εφραίμ και ο Πέτρος Π. Εφραίμ.

–1830. Από το 1830 και έπειτα το επώνυμο μαρτυρείται ως Εφραιμίδης. Ονομαστικός Κατάλογος μαθητών Παροικιάς, αναφέρονται οι: Πέτρος και Νικόλαος Εφραιμίδης.

–1831. Στις 30 Ιανουαρίου 1831 μνημονεύεται το χωράφι του παπακυρ- Εφραίμ.

–1832. Ο ιερέας Εφραίμ διορίζεται Έφορος του Αλληλοδιδακτικού Σχολείου Παροικιάς μαζί με τους Δημήτριο Χαμάρτο και Βασίλειο Μαυρομμάτη στις 24 Φεβρουαρίου 1832.

–1837. Στα δημοτολόγια Ερμούπολης είναι εγγεγραμμένος ο παριανός 22χρονος σπουδαστής Πέτρος Εφραιμίδης. Έδωσε όρκο στις 27 Ιουλίου 1837.

–1850. Η πρεσβυτέρα του Τάρισα (ή Τάρσα) Κοντού, το γένος Νικόδημου Κοντού, και ο ηγούμενος της μονής Λογγοβάρδας Ιερόθεος Α’ Βοσυνιώτης, είχαν προβεί σε «αφιερωτικό συμφωνητικό», «… και του συζύγου της Εφραίμ ιερέως…» στις 26 Ιανουαρίου 1850.

–1851. Ο ιερέας Εφραίμ αναφέρεται στο 1851 ως «πλησιαστής» στα κτήματα της μονής Ευαγγελίστριας Παροικιάς.

 

Για οικόσημα βλέπε εδώ…